রুমিয়‍্যাহ

Citation preview

1

Zaista je Uzvišeni Allah razjedinio riječ sirijskih sahvata, razdvojio njihova srca u nejedinstvu, zapalio razdor i neslogu među njima i učinio ih neprijateljima jedni drugima, sve dok nisu jedan drugog počeli udarati po vratovima. To se desilo nakon što su se okrenuli od onoga čime im ih je Allah obavezao kada je rekao: {Svi se čvrsto Allahova užeta držite i nikako se ne razjedinjujte!} [Aal ‘Imran: 103], uključujući Allahov tevhid u Njegovoj vlasti i ujedinjenju pod vođstvom jednog imama koji uspostavlja Šerijat sa njima i vodi rat protiv kafirskih skupina koje odbijaju Šerijat. Kada su neki od sirijskih sahvata shvatili da će njihova situacija završiti kao ona od iračkih sahvata, tako što će biti pogođeni poniženjem i mizerijom, proširili su vijest o svom nastojanju da formiraju džahilsku izmišljenu uniju (jedinstvo), u kojoj će psovati jedan drugog radi svojih ličnih interesa i interesa skupine. Kao što je Uzvišeni Allah rekao: {Ti misliš da su oni složni, međutim, srca su njihova razjedinjena, zato što su oni ljudi koji nemaju pameti} [El Hašr: 14]. Ova razjedinjenost je žetva onoga što su posijali, kao što je Uzvišeni Allah rekao: {Ali su i oni dobar dio onoga čime su bili opominjani zaboravili, zato smo među njih neprijateljstvo i mržnju do Sudnjega dana ubacili; a Allah će ih, sigurno, obavijestiti o onome što su radili} [El Ma’ida: 14]. Allah c je također rekao: {Jevreji govore: “Allahova ruka je stisnuta!” Stisnute bile ruke njihove i prokleti bili zbog toga što govore! Ne, obje ruke Njegove su otvorene, On udjeljuje koliko hoće! A to što ti objavljuje Gospodar tvoj pojačaće kod mnogih od njih zabludu i nevjerovanje. Mi smo ubacili

2

Uvodna riječ

među njih neprijateljstvo i mržnju sve do Smaka svijeta. Kad god pokušaju potpaliti ratnu vatru, Allah je ugasi. Oni nastoje na Zemlji smutnju praviti, a Allah ne voli smutljivce} [El Ma’ida: 64]. Stoga, bez obzira koliko se trudili da se ujedine, i bez obzira koliko novih formacija napravili, njihovo prividno (lažno) jedinstvo će nestati. {Oni koji, mimo Allaha, zaštitnike uzimaju slični su pauku koji sebi isplete kuću, a najslabija je kuća, uistinu, paukova kuća, neka znaju!} [El Ankebut: 41]. Njihova međusobna ujedinjenja i savezi su radi nekog drugog a ne radi Allaha, i oni se čvrsto drže za nekog drugog a ne za Njegovo uže, kao što se i bore za nekog drugog a ne na Njegovom putu, sve to ih čini previše nesposobnima da održe jednu zastavu pod kojom će se boriti ili da osiguraju jednu državu za sebe, posebno nakon što su tvrdili da su muslimani, a onda otpali tako što su se sprijateljili sa krstašima i murteddima u borbi protiv onih koji uspostavljaju Allahov zakon na Zemlji. Zar vođe sahvatskih murtedda nisu shvatile i naučile da je jedinstvo u koje se pozivaju, jedinstvo u okviru vjere islama i muslimanskog džema’ata, a ne u okviru nacionalističkih i stranačkih metodologija. Međutim, oni ne znaju ništa drugo osim slijeđenja strasti i taklida. Stoga, ako ijedan od “učenjaka” taguta ili “teoretičara” sahvata zadovolji njihove strasti i prohtjeve, oni ih onda slijepo slijede i odbacuju riječi onih koji nisu zadovoljili njihove strasti. A što se tiče onoga što je Uzvišeni Allah rekao i naredio u Svom govoru: {Slijedite ono što vam se od Gospodara vašeg objavljuje i ne uzimajte, pored Njega, nekog drugog kao zaštitnika! – A kako vi malo

pouku primate!} [El A’raf: 3] i {Onoga ko se suprotstavi Poslaniku, a poznat mu je Pravi put, i koji pođe putem koji nije put vjernīkā, pustićemo da čini šta hoće, i bacićemo ga u Džehennem – a užasno je on boravište!} [En-Nisaa’: 115], to je nešto što je nepoželjno za njih. Muhammed ibn ‘Abdul-Vehhab r je opisao nešto od njihovog stanja i rekao: “Oni su razjedinjeni u svojoj vjeri, baš kao što je Allah c rekao: {Svaka stranka radosna onim što ispovijeda} [El Muminun: 53], a isto to vrijedi i za njihove dunjalučke poslove, i oni to stanje smatraju ispravnim...Također, suprostavljanje muslimanskom vladaru i ne pokoravanje njegovoj naredbi se kod njih smatra vrlinom, baš kao što smatraju da je slušanje i pokoravanje njemu poniženje i degradacija...Isto tako, njihova vjera je sagrađena na nekim temeljima. Najznačajniji je taklid, koji važi za najvažnije načelo kod svih kafira – kod prvih i kod zadnjih, kao što je Uzvišeni rekao: {I eto tako, prije tebe, Mi ni u jedan grad nismo poslanika poslali, a da oni koji su raskošnim životom živjeli nisu govorili: “Zatekli smo pretke naše kako ispovijedaju vjeru i mi ih slijedimo u stopu.”} [Ez-Zuhruf: 23].” [Mesail el Džahilijja]. On je također rekao: “Allah je naredio jedinstvo (ujedinjenje) u vjeri i zabranio razjedinjenost u njoj. On je to objasnio na veoma jasan (ubjedljiv) način, koje čak i obični ljudi mogu razumjeti..Međutim, razjedinjenost u osnovama i granama vjere je poslije toga postalo ‘znanje’ i ‘fikh’ vjere, dok je jedinstvo (ujedinjenost) u vjeri postalo nešto što ispovijeda i želi ‘zindik’ ili ‘lud čovjek’...A dio kompletnog jedinstva jeste slušanje i pokoravanje onome koji je postavljen nad nama, čak i da je abesinijski rob. Allah je ovo objasnio na veoma jasan način i to u nekoliko navrata...Ali i dalje je ovo načelo postalo nepoznato većini onih koji posjeduju znanje. Pa kako onda da rade po njemu?!” [El Usul es-Sitta]. Uistinu njihovo ujedinjavanje radi stranačkih i nacionalnističkih ciljeva, kao i ostajanje na njihovom širku i riddetu nikad neće povećati njihovu snagu niti moć. Umjesto toga, ono će im samo još više povećati slabost i neposobnost, kao rezultat čudnog miješanja vjera i metodologija između kojih postoje velike razlike. Ovo će samo još više povećati neslaganja u njihovim redovima, kao i trud da izdaju jedni druge. A Allah neće narod griješni na pravi put uputiti. Stoga, ko god želi da se čvrsto uhvati za Allahovo uže mora da se pokaje Allahu i drži se vjere islama i muslimanskog džema’ata sve do smrti. U suprotnom, biće među kamenjima i gomilama ljudi u Džehennemu. Dodatno tome, prenosi se od Allahovog Poslanika g da je rekao: “Ko god se uhvati za nešto, bude tome i prepušten.” [Bilježi En-Nesai od Ebu Hurejre]. Sulejman Aal eš-Šejh r je rekao: “Čije god srce se prihvati za nešto, tako što se oslanja na to i polaže nadu u to, Allah ga prepusti toj stvari. Stoga, ako se rob prihvati za svoga Gospodara, svoga Ilaha, svoga Vladara, svoga Zaštitnika, svoga Stvoritelja i Onoga Koji posjeduje sve, onda bude prepušten Njemu, i On će mu biti dovoljan, štititi će ga, čuvaće ga, i biti njegov prijatelj – a kako divan prijatelj i zaštitnik je On! To je kao što je On c rekao:

Erdogan napušta svoje sahvatske robove i predaje ih nusajrijama {Zar Allah sam nije dovoljan robu Svome?} [Ez-Zumer: 36]. A ko god se prihvati za magiju i šejtane, onda će ga Allah prepustiti tome, i oni će ga uništiti na dunjaluku i na Ahiretu. Uglavnom, svako onaj ko se prihvati za nešto drugo mimo Allaha, šta god to bilo, tome će biti i prepušten i vidjeće zlo na dunjaluku i Ahiretu koje mu dolazi iz pravca toga za šta se prihvatio, suprotno onome što je on očekivao (da će mu to biti od pomoći). To je nezamjenjiv sunnet i nepromjenljiv postupak Allaha sa Njegovim robovima, a to je da ko god traži zadovoljstvo u nečem drugom mimo Njega, stavlja svoje povjerenje u nešto drugo mimo Allaha, ili zavisi od nečega stvorenog kako bi se mogao snaći u svojim poslovima, onda će Allah učiniti da to uradi suprotno onome čemu se on nadao. Ovo je poznato iz objave i iskustva, i ko god duboko razmišlja o ovome i o stanju stvorenja vidjeće to vrlo jasno.” [Tejsir el ‘Aziz el Hamid]. On je također rekao: “Djelo “prihvatanja” za nešto može biti srcem, djelom ili na oba načina. Zbog toga, onaj ko se prihvati za nešto svojim srcem ili zajedno svojim srcem i djelom, biće prepušten tome, tj. Allah će ga prepustiti toj stvari koje se prihvatio. Stoga, ko god sebe veže za Allaha, traži pomoć i svoje potrebe od Allaha, traži utočište kod Njega, i sve svoje povjerenje polaže u Njega, onda će mu On udovoljiti u svakoj potrebi, približiti mu ono što je daleko od njega, i učiniti mu lakim ono što je teško za njega. A ko god se prihvati za nešto drugo mimo Njega ili se osloni na svoje znanje, svoj intelekt, medicinu, talismane, i zavisi od svoje moći i snage, onda će ga Allah prepustiti tome i napustiti ga. Ovo je poznato iz tekstova i

3

Sahvatski vojnici taguta Erdogana iskustva. Uzvišeni Allah je rekao: {Onome koji se u Allaha uzda, On mu je dosta.} [Et-Talak: 3]. Vehb ibn Munebbih je rekao: ‘Allah b je objavio Davudu: ‘O Davude, tako mi Moje veličine i slave, ko god mi se od Mojih robova iskrenog nijjeta obrati za pomoć, makar mu sedam nebesa i sedam zemalja i svi koji su na njima pravili spletke, Ja ću ga od njih zaštititi i izlaz mu dati, i, tako mi Moje veličine i slave, ko god se od Mojih robova pouzda u nekog drugog mimo Mene, uništit ću ga gdje god da se nalazio.’” [Tejsir el ‘Aziz el Hamid]. Zar nije došlo vrijeme za sahvate riddeta – sa svim svojim strankama i skupinama – da shvate šta im se dešava? Zar ne vide da njihovo pouzdanje u tagute i njihovo prijateljevanje sa obožavaocima krsta – kao i njihovo kazivanje njima {Mi ćemo vam se u nekim stvarima pokoravati} [Muhammed: 26] – nije ih dovelo do ničega drugog osim do toga da ih Najpravedniji Sudija c prepusti njihovom brutalnom neprijatelju, sve dok nusajrijska vojska i njihovi saveznici od rafidija i krstaša nisu ušli u njihove zemlje, prolili njihovu krv, i pokrali njihove imetke u istočnom i starom dijelu Halepa? I to su učinili za samo nekoliko sati, bez korištenja pametnih bombi, dronova Predator, čak niti uz pomoć međunarodne koalicije sa kojom se niko ne može porediti u modernoj historiji! Zar neće razmisliti? Tagut Murteddskog bratstva, Erdogan, nije ništa ponudio svojim sahvatskim robovima, osim sastanke sa zlim ruskim krstašima i čestitanje američkim krstašima na biranju njihovog novog predsjednika, kao i nastavak kampanja protiv muhadžira i ensarija koji su bili bedem protiv nusajrija da ne uđu u grad Halep i njegova okolna područja, prije nego što su ih sahvati izdali. Da, uistinu je tako, ko god se prihvati za nešto bude tome i prepušten. Stoga, ko god se prihvati za taguta, koji obožava svoje strasti biće prepušten njemu. Tagut će ga iskoristiti kako bi ostvario svoje tagutske lične i stranačke

4

Uvodna riječ

koristi, a onda će ga tagut baciti u kantu za historijsko smeće, zajedno sa drugim zlim izdajnicima. Kako onda sa onim ko se pouzdaje u taguta, bori se ispod džahilijjetske zastave i na putu taguta kako bi riječ taguta bila gornja u blagoslovljenoj zemlji Šama? Kada bi se njihov tagut Erdogan zabrinuo za njihove porodice, on bi poslao svoju kafirsku vojsku da se bore i ubijaju nusajrije i baasijine, baš kao što bi dao sahvatima šta god je u mogućnosti od vojnog arsenala turske vojske da obore jako stare ruske i sirijske avione. Ali zašto bi on to ikad učinio? Halep nije dio njegove murteddske države i njegova krstaška braća to nikad ne bi dozvolila. Stoga, on nema potrebu za Halepom, osim da istrijebi murtedde PKK i spriječi ih u tome da oni ne zatresu njegovo prolazno prijestolje. I dalje se mudžahidi muvehhidi nadaju da će oni koji tvrde za sebe da su “muslimani” i od “ehlu-s-sunnah vel-džema’a” – od sahvata u Halepu, Idlibu i na drugim mjestima – koji su otpali od vjere zbog svoga nacionalizma, sekularizma, odbijanja Šerijata na silu, prijateljevanje sa murteddima, se pokajati Allahu c, zanevjerovati u druge mimo Njega, prijateljevati samo radi Njega, iskazivati neprijateljstvo samo radi Njega, boriti se samo na Njegovom putu, i javno ispovjedavati vjeru Ibrahima n i Muhammeda g bez imalo stida, te će staviti svoje povjerenje u Allaha i odbiti svaku uslovnu podršku i taguta kafira. A kod god je ubio milion muhadžira i ensarija i želi da se pokaje garantujemo mu da ima sigurnost ako izrekne svoje pokajanje, baš kao što je to rekao Vođa pravovjernih, Allah ga sačuvao. Uistinu, zemlja Šerijata je bolja za njega nego područje na kojem se vlada sa ljudskim zakonima i običajima. {Onome koji se u Allaha uzda, On mu je dosta.} [Et-Talak: 3]. A sva zahvala pripada samo Allahu, Gospodaru svih svjetova.

5

Pitanje: Kakav je rad Hisbe u vilajetu Sinaj? Odgovor: Zahvala pripada Allahu, Gospodaru svjetova, neka su mir i salavat na poslanika milosti i bitke, koji se sa osmijehom bori, na njegovu porodicu i ashabe i one koji ga slijede. Od Allahovih blagodati kojima je počastio mudžahide u vilajetu Sinaj jeste to što su se oni zajedno čvrsto uhvatili za Allahovo uže i bore se kako bi Allahova riječ bila gornja, i saburali na iskušenjima i poteškoćama u sklopu ujedinjavanja židova i murtedda protiv njih, te na tome što Allahovi neprijatelji dan i noć pokušavaju da ih poraze i da ih unište, ali teško se njima, zaista neće u tome uspjeti. Rekao je Uzvišeni: {Oni žele da ustima svojim utrnu Allahovo svjetlo, a Allah želi vidljivim učiniti svjetlo Svoje, makar ne bilo po volji nevjernicima. On je poslao Poslanika Svoga s uputstvom i pravom vjerom da bi je izdigao iznad ostalih vjera, makar ne bilo po volji mnogobošcima.} [Et-Tevba: 32-33]. Vilajet Sinaj je nakon ovih iskušenja i poteškoća postao jači i čvršći i njenim vojnicima je samo povećalo iman i predanost. Nastavili su koračati ovim putem, i kao mala skupina napadaju kafirske skupove i uspostavljaju Šerijat Gospodara svjetova u svakom području koje zauzmu, gdje god za to imaju mogućnosti. Pored toga što je rat 6

Članak Intervju

između islama i kufra ovdje dostigao svoj vrhunac, mektebi i uredi, koji pripadaju šerijatskim divanima (kao Divan za sudstvo i žalbe i Divan Hisba i Divan za da’vu) su nastavili sa radom i ispunjavanjem onoga sa čime su zaduženi i zbog čega i postoje, hvala Allahu. Mi u Divanu Hisba smo počašćeni od Allaha s tim što smo se borili protiv svih vrsta vidljivog fesada (nereda) od kojih je najveći krijumčarenje duhana, hašiša, tramadola i dr. opojnih sredstava. Isto tako, maksimalno radimo na zabranjivanju činjenja loših djela, munkera i javnih grijeha, kao što je otkrivanje žena i miješanje sa njima, zatim isbal (podizanje nogavica iznad članaka), kao i zabranjivanje pušenja i slušanje muzike, te korištenje satelitskih uređaja za gledanje satelitskih kanala. Međutim, najviše smo usredotočeni na borbu protiv činjenja širka, bida’ata (novotarija) među koje spada tesavuf, sihr, čarobnjaštvo, gledanje u budućnost, te podizanje i kićenje kaburova. Pitanje: Sufije igraju veliku ulogu u širenju širka i bida’ata među ljudima, te sufijski tarikati porobljavaju ljude tagutima, znamo zbog toga da je sufizam od najgorih bolesti koja je danas zahvatila mnoge zemlje. Možete li nam reći nešto o stanju sufija u Sinaju? Odgovor: Sufije u Sinaju se dijele na dva glavna tarikata: alavi ahmedi tarikat i džeririr tarikat. Tarikat ahmedi se prostire u području El Džura i njegovim okolnim područjima kao što su Šebana, Ez-Zuhejr, El Melafijja, kao i u području Eš-Šejh Zuvejd i njegovoj okolici.

A što se tiče tarikata džeriri ono posjeduje tri glavne nastambe. Nastamba El ‘Arab u El Ismailijji, zatim nastamba Sa’ud u istočnom području, a obje se nalaze u Egiptu, a u Sinaju se nalazi nastaba Revda, sa kojom su povezane mnoge druge nastambe u ulici Ebu Džerir i područjima Tavil i Sabah, kao i mnogi drugi. Tarikat ahmedi je nastao prije pola stoljeća, kojeg je osnovao preminuli Ebu Ahmed el ‘Alavi el Filistini, koji je došao iz Gazze, a njihovo sjedište je bilo u području Et-Tuma, a nakon nje i nastamba El Džura. Kada je umro El ‘Alavi ostavio je ovu nastambu u naslijeđe svome sinu Mustafi, a onda je preminuli Halef el Halefat preuzeo naslijeđe na sebe zbog toga što je Mustafa bio maloljetan, i onda je tagut Halef postao šejh ovog tarikata, a El Džura je postala glavna nastamba (sjedište). Nakon toga je crko ovaj murtedd te je ukopan u El Džuri a na njegov kabur je stavljena zelena kupola. A što se tiče tarikata džeriri, njega je osnovao preminuli tagut ‘Id Ebu Džerir, i njegovo sjedište je bilo u tri prethodno spomenute nastambe - nastamba Sa’ud, ‘Arab i Revda - koju će uništiti Islamska država čim je zauzme, in šaa’ Allah. Ovaj tarikat džeriri, je najrasprostranjeniji i ima veći utjecaj od tarikata ahmedi, te je ekstremniji u zabludi. Pitanje: Koja su to najgora djela širka i bida’ata koje čine ovi sufijski tarikati? Odgovor: Činjenje širka Allahu je rasprostranjeno među ovim tarikatima, toliko da je zahvatilo i starije a omladina biva odgajana na njemu, tako da se belaj mnogo povećao i musibet je postao još

žešći. Oni vjeruju da im mrtvi mogu donijeti korist i štetu, i zato im čine razne vrste ‘ibadeta, kao što je dova, zatim traženje pomoći od njih, oslanjanje na njih, klanje za njih i činjenje tavafa oko njihovih kaburova. Oni tvrde da su mrtvi posrednici između njih i Uzvišenog Allaha, kao što su vladari stvorenja posrednici između njih i njihovih podređenika. Uzvišeni Allah je visoko iznad onoga što tvrde mušrici. Također, oni slijede svoje tagute i šejhove u njihovom batilu (laži), slušaju ih i pokoravaju im se slijepo u svim govorima i djelima. Svi sufijski tarikati (skupine) danas učestvuju u ovim stvarima koje smo spomenuli, s tim što se među njima nalaze vrlo male razlike. Pa svi sufijski tarikati koje poznajemo, ili smo čuli za njih, ili smo čitali o njima su počinili širk sa ovih ili onih vrata. A sljedbenici ahmedi vjeruju u to da je Allah dio svega i da se sjedinjuje sa svim, Allah nas sačuvao, i govore da Uzvišeni Allah živi u svemu i da se kreće sa svim! Uzvišeni Allah je visoko iznad onoga što oni tvrde. Isto tako, oni veličaju i hvale Ibn ‘Arebija, El Halladža i druge od kolovođa kufra i zablude. A što se tiče tarikata džerir oni su poznati po širku činjenja ‘ibadeta kaburovima; veličaju i čine kaburove svetištima, kolju (kurbane) u njihovo ime, čine tavaf oko njih, itd. Ovaj tarikat ima vezu sa rafidijskom vjerom, jer onaj ko je napisao knjigu poezija koju oni veličaju i poštuju, te je smatraju svojim „kur’anom“ i koju nazivaju Bestan el Muhiba, je preminuli rafidija En-Nimr el-Lejsi koji je živio u mjestu Tanta.

Sufijska nastamba izvan teritorija Hilafeta u Sinaju 7

Tagut, sihirbaz Ebu Hiraz

Od sufijskih rituala u Sinaju jeste ono što nazivaju „el hadra“, a to je njihovo okupljanje radi novotarskog zikra u noći petka (džuma), te u noći ponedjeljka, gdje svi zajedno čine zikr u jednom glasu i čine pokrete tijelima, izgovarajući govor u kojem se nalazi veliki širk, kao što je traženje pomoći od mrtvih i traženje šefa’ata (zauzimanja) od njih. Pitanje: Kakva je veza sufijskih tarikata u Sinaju sa egipatskim tagutima? Odgovor: Veza tih sufija sa tagutima je mnogo jaka, nije imenovan neki gradonačelnik ili upravnik tajnih službi a da ga prethodno nije posjetio preminuli Halef el Halefat, glava sufijskog tarikata ahmedi, a njegova veza sa egipatskim obavještajcima je bila mnogo dobra. Isto tako tokom izraelske okupacije Sinaja nastamba Džura nije napustila svoje mjesto, štaviše, posjetio ju je židovski vojni pukovnik, a isto tako židovski generali su znali posjećivati Halefa el Halefata u ovom mjestu. Isto tako, vođe krstaških snaga su ga posjećivali u posjeti koja se zove „čuvari mira“, a Halef el Halefata je iskorištavao svoje sljedbenike kako bi pokazao veličinu svoje snage u ovom području. A što se tiče tarikata džeriri, njegova veza sa egipatskim tagutima je mnogo čvrsta i stabilna, štaviše, veliki broj generala i odgovornih lica murtedda vole ovaj tarikat. Mrtvi dedždžal, Sulejman Ebu Hiraz, je također bio član ovog tarikata. Pitanje: Kakav je bio stav ovih sufijskih tarikata prema mudžahidima Sinaja prije davanja prisege Vođi pravovjernih, a kakav je stav nakon davanja prisege? Odgovor: Normalno je da će nastati neprijateljstvo i mržnja između naroda tevhida i naroda šikra, a Halef el Halefat je bio žestok u iskazivanju neprijateljstva prema vjernicima muvehhidima i nazivao ih je „sunnijama“, što znači sljedbenicima sunneta (ehlu-s-sunna). Taguti sufijskih tarikata su 8

Intervju

se žestoko trudili da budu prepreka i da zaustave omladinu od pridruživanja mudžahidima na Allahovom putu, strahujući da će njihova omladina slijediti muvehhide i da će se prihvatiti mezheba istine. Činili su sve što su mogli da njihovi sljedbenici ostanu pod džahilijjetskim zastavama i da ostanu na onome na čemu su od džehla i slijepog slijeđenja. Ova izolacija i prepreka, koju su silom uspostavili i učinili obaveznom njihovi šejhovi, se još više povećala nakon uspostave Države Hilafeta i pojave poziva u tevhid kojim je Allah uputio veliki broj njihove omladine u Svoju vjeru, pa su se pokajali od svog širka i naučili tevhid i pridružili se redovima mudžahida. A ta omladina je danas najžešća od svih ljudi u uništavanju tog širka i pokazali su najbolje primjere u držanju za akidu el vela’ ve-l-bera’. Pitanje: Kako su se mudžahidi u vilajetu Sinaj sukobili sa sufijskim tarikatima i kako su postupali sa njihovim šejhovima i sljedbenicima? Nakon što su mudžahidi poveli džihad da Allahova riječ bude gornja, boreći se protiv kolovođa kufra od taguta koji vladaju mimo onog što je Uzvišeni objavio, ovi sufijski tarikati su postali trn u oku mudžahida na sinajskoj zemlji i njihova riječ je bila proširena, pa su mudžahidi učinili sve što su mogli i maksimalno se trudili u uspostavljanju Allahove vjere na zemlji te borbi protiv znakova i sljedbenika širka i džahilijjeta, i čvrstom i iskrenom odlučnošću odlučili da se bore protiv sufijskih tarikata sve dok ih u potpunosti ne uklone sa zemlje u kojoj se visoko vijori zastava džihada. I mudžahidi su otpočeli sa činjenjem da’ve ovim sufijama, bez obzira koji tarikat slijede, bilo da je ahmedi ili el džeriri, tako da su neki od njih objavili tevbu (pokajanje) čim je do njih stigla da’va tevhida te nakon što su upozoreni na žestoke posljedice širka. A neki od njih su riječima i govorom potvrdili svoje okretanje tevhidu. Kada su se vojnici Islamske države proširili i uspostavili kontrolne punkteve na putevima uhapsili su sve njihove mušričke vođe a potom ih strpali u pritvor tri dana radi činjenja tevbe, pa su imali na izbor da učine tevbu ili da budu ubijeni. Allahovom milošću, oni su već prvoga dana učinili tevbu. A njihovi sljedbenici su već prije njih učinili tevbu kada su im mudžahidi objasnili koja djela širka i novotarija se nalaze pri njima te pojasnili im njihove opasnosti, hvala Allahu. Međutim, još ima nekoliko velikih mušričkih nastambi u vilajetu Sinaj i Egiptu koja se nalaze izvan vlasti Hilafeta ali će, Allahovom dozvolom, postati mete kada vojnici Hilafeta dođu do njih, preko Hisbe i džihada, nastojeći s tim uputiti ljude i izvesti ih iz tmina na svjetlo. Pitanje: Koja je uloga Da’vetskog centra u borbi protiv širka uopšte, te sufizma posebno među narodom Sinaja? Odgovor: Vojnici Islamske države čine da’vu na

taj način što su otpočeli sa posebnim šerijatskim programom za činjenje da’ve ljudima, te podučavanje ljudi vjerskim pitanjima, na taj način što na tom polju surađuju dva ureda, Ured za da’vu i Ured hisbe. Molimo Uzvišenog Allaha za uspjeh ovog programa. Isto tako, radimo na printanju i dijeljenju da’vetskih knjiga i letaka u vezi ‘akidetskih mesela. Zatim se rade da’vetski obilasci područja i mjesta pod kontrolom Islamske države, s kojima smo usredotočeni na čisto pojašnjavanje i učvršćivanje tevhida kod običnih muslimana, te na upozoravanje istih na širk i riddet (otpadnišvo) u svim njegovima vrstama. Pitanje: Primjetili smo kako mediji na veliko govore o slučaju ubistva sufijskog sveštenika Ebu Hiraza. Ko je on? Zbog čega mu murteddi pridaju toliku pažnju? Odgovor: Braća iz Hisbe su uhapsila dva jako važna sufijska čarobnjaka (sihirbaza), kriminalca, a to su Sulejman Misbah Hamdan Ebu Hirraz i Kutejfan Burajk ‘Id Mensur. Oni su dva sihirbaza, dva taguta, tvrde da poznaju gajb (nevidljivo), i mnogo ljudi im je dolazilo kako bi im postavljali pitanja o budućnosti i gajbu, te su od njih tražili da im prave sihr (magiju) radi lijeka i bereketa. Ovaj Ebu Hirraz ima blizu 97 godina i ovaj drugi, kojeg smo spomenuli, je naučio od njega ovaj širk i naučio je od njega kako da se pokorava šejtanu i da traži pomoć od njega. On je od glavnih vođa sufijskog tarikata džeriri, i zbog toga su mediji pridavali ogromnu pažnju slučaju njegova ubistva. Njegova veza sa murteddima je bilo mnogo jaka, do toga da je većina vladinih vojnika i murteddske vojske izražavalo mu veliko poštovanje i vjerovali da im on može donijeti korist i štetu, te su tvrdili da je on “svetac”, te su ga pitali o gajbu. Isto tako i njegov učenik Kutejfan, koji je u svojoj kući napravio stub i naređivao ljudima da čine tavaf oko njega (da kruže oko njega) i da prinose žrtvu kod tog stuba (da kolju za njega), tvrdio je da poznaje gajb i radio je sa sihrom (magijom), te ljudima govorio ko su kradljivci i gdje se nalaze ukradene stvari. Dvadeset godina je činio ovaj širk kojeg je prethodno naučio od ubijenog Ebu Hiraza. Pitanje: Kako su sudski i žalbeni centri postupili sa ova dva murtedda nakon njihovog hapšenja? Odgovor: Sudija je dosudio da se obojica ovih sihirbaza ubiju kao otpadnici jer su tvrdili da poznaju gajb i radili na sihru (čarobnjaštvu), i tvrdili da gledaju u budućnost. Oni su bili glave taguta. Pozivali su narod u činjenje širka u ‘ibadetu Allahu, pod izgovorima svetost. A Uzvišeni je rekao: {On tajne zna i On tajne Svoje ne otkriva nikome} [El Džinn: 26]. I rekao je Allahov Poslanik : “Ko ode vračaru ili gataru i povjeruje u ono što mu je rekao, porekao je ono što je objavljeno Muhammedu.” [Bilježe Ahmed i El Hakim od Ebi Hurejre]. To je Allahov propis za onog ko vjeruje čarobnjaku (vračaru/gataru), pa kako je tek onda pro-

pis za samog čarobnjaka koji čini širk Allahu . Rekao je Allahov Poslanik : “Ko promijeni svoju vjeru ubijte ga.” [Bilježi Buhari od Ibn ‘Abbasa]. ‘Omer bin el Hattab  je napisao Ebi Musi : “Ubijte svakog sihirbaza i čarobnjaka (vračara).” [Bilježi Ibn Ebi Šejba]. Pitanje: Neki ljudi pričaju da je ovaj čarobnjak (vračar) uhapšen od strane Islamske države a onda kasnije pušten, pa o čemu se tu zapravo radi? Odgovor: Te informacije nisu istinite, on nije nikako pušten nakon što je uhapšen, nego je uhapšen samo jednom i nakon toga je presuđeno da se on i njegov drug ubiju kao otpadnici bez prava na tevbu, a njihov imetak je pripao kao fej (plijen osvojen bez borbe) muslimanima. Mušrici od njihovih sljedbenika su proširili mnoge glasine koje nemaju nikakvu osnovu, niti su tačne. Od tih glasina su i izmišljotinepoput govora da sablja nije mogla presjeći njegovu glavu, a to se desilo prije nego su naša braća iz medijskog ureda za vilajet Sinaj objavila njihove slike otkinutih glava, nakon čega su pognuli glave i zašutali, hvala Allahu, Gospodaru svjetova. Pitanje: Kakvu poruku želite poslati mušričkim sufijama u vilajetu Sinaj? Odgovor: Kažemo svim nastambama sufija, njihovim šejhovima i sljedbenicima u Sinaju i van njega, mi nećemo dozvoliti da postoje sufijski tarikati u vilajetu Sinaj posebno, a u Egiptu uopšte. Mi vam ne želimo osim da budete upućeni, stoga, dođite da se okupimo oko jedne riječi i nama i vama zajedničke; da se nikome osim Allahu ne klanjamo, da nikoga Njemu ravnim ne smatramo i da jedni druge, pored Allaha, bogovima ne držimo, da se sudimo Allahovom knjigom i sunnetom Allahovog Poslanika . Kažemo vam da naučite tevhid, iman i njegove nevakide (djela koja poništavaju islam). I znajte da mudžahidi na Allahovom putu nisu izašli da se bore i vode džihad osim radi uspostavljanja tevhida i uništavanja širka. Oni su jeftino žrtvovali svoju krv u borbi protiv svih naroda kufra na cijeloj Zemlji. Tako mi Allaha, neće se bojati ničijeg osim Allahovog prijekora. I znajte da vas mi smatramo mušricima kafirima, i da je vaša krv beskorisna i prljava, ali mi vas pozivamo da učinite tevbu i želimo vam da primite islam i uputu i da slijedite put pečata vjerovjesnika, Muhammeda  i put njegovih ashaba, tabi’ina i onih poslije njih. Svako dobro se nalazi u slijeđenju selefa (ispravnih prethodnika), a svako zlo se nalazi u napuštanju i slijeđenju onih koji su se okrenuli od njih. Završićemo sa govorom u kojem želimo reći da hvalimo Uzvišenog Allaha na tome što nas je počastio blagodatima tevhida, džihada i hilafeta. Zaista samo Njemu, subhanehu, pripada zahvala. Neka su mir i salavat na našeg Poslanika Muhammeda, njegovu porodicu i njegove ashabe.

9

Nakon brutalnih paljbi murtedda – koristeći avione, tenkove i topove – koji su proždreli kožu, meso i tijela muslimana – muškaraca, žena i djece – Allah je izliječio grudi naroda el vela’ ve-l-bera’ sa onim što je On odredio da se desi na njihovim rukama a to je paljenje zarobljenih tagutskih vojnika. U međuvremenu, “učenjaci” taguta i sahvatski “teoretičari” su kritikovali plamenove pravde, radeći to kako bi se približili prijestoljima nevjerničkih tiranata i radi džahilijjetskog stranaštva. Oni su zanemarili različita mišljenja u vezi ovog pitanja, i zatvorili oči pred dokazima, te prolili krokodilske suze za svoju murteddsku braću – Allah ih spojio zajedno sa zapaljenim vojnicima taguta i ubijenim borcima sahvata u džehennemskoj vatri, i tamo ih vječno nastanio. Amin. Ovi “učenjaci” i “teoretičari” su postupili po uzoru na nevjernike sljedbenike Knjige {oni koji taje ono što je Allah u Knjizi objavio i to zamjenjuju za nešto što malo vrijedi} [El Bekara: 174] i zabludjele otpadnike “koji govore samo ono što je u njihovu korist,” kao što ih je opisao Vaki’ ibn el Džerrah 10

Članak

r (preselio 197. h.g.) [Ebu Nu’ajm: Tarih Asbahan]. Slijedili su put u pitanjima u kojima ima mjesta za razilaženja, i to su radili kako bi dali prednost murteddima od taguta i sahvatima nad mudžahidima muvehhidima od muhadžira i ensarija. A kako ružno oni prosuđuju! A što se tiče toga što zanemarivaju različita mišljenja u vezi nekog pitanja, pa oni to rade svojim prikrivanjem onoga što je spomenulo nekoliko tumača hadisa u izjavama kao što su: “Selef se razišao u pitanju paljenja. ‘Omer, Ibn ‘Abbas i drugi nisu bili za to...’Ali, Halid ibn Velid i drugi su dozvoljavali.” [Ibn Hadžer: Fethu-l-Bari]. Isto tako, Ebu Bekr es-Siddik  i Halid ibn Velid  su zapalili neke od onih koji su odbili dati zekat, kao i neke od onih koji su slijedili lažne poslanike, a ‘Ali ibn Ebi Talib  je zapalio grupu rafidija. Tako da su ubijali murteddske zatvorenika – čije je otpadništvo bilo žestoke prirode – na najgore načine kako bi terorizirali i rastjerali ostale murtedde. Također, Ebu Bekr es-Siddik, ‘Ali ibn Ebi Talib, Halid ibn Velid i ‘Abdullah ibn Zubejr

 su svi zapalili sodomite (homoseksualce), radeći to iz ljutnje radi Allaha i kako bi kaznili sodomite. Ono što je obavezno za pojedinca kada se radi o pitanjima u vezi kojih su se ljudi razišli, jeste da se vrati na Knjigu i Sunnet. Allah  je rekao: {Ma u čemu se razilazili, treba presudu dati Allah} [Eš-Šura: 10]. I On  je rekao: {A ako se u nečemu ne slažete, obratite se Allahu i Poslaniku} [En-Nisaa’: 59]. Sunnet je pojasnio da je osnova paljenja nečega što ima dušu jeste da je to zabranjeno, jer Ebu Hurejre  prenosi: “Poslao nas je Allahov Poslanik  i rekao: ‘Ako nađete toga i toga, spalite ih obojicu vatrom!’ Poslije, kada smo htjeli ići, Allahov Poslanik reče: ‘Bio sam vam naredio da spalite toga i toga, ali vatrom kažnjava samo Allah, pa ako ih nađete, ubijte ih obojicu!’” [Bilježi Buhari]. A Ibn ‘Abbas  prenosi da je Allahov Poslanik  rekao: “Ne kažnjavajte Allahovom kaznom.” [Bilježi Buhari]. A što se tiče “učenjaka” taguta i sahvatskih “teoretičara” koji su zažmirili na dokaze, to su uradili svojim prikrivanjem nečega od onoga što je Najpravedniji Sudija objavio čovječanstvu kako bi pravedno održavali svoje poslove. On  je rekao: {Ako hoćete da na nepravdu uzvratite, onda učinite to samo u onolikoj mjeri koliko vam je učinjeno} [En-Nahl: 126]. On  je također rekao: {A i u svetinjama vrijedi odmazda: onima koji vas napadnu uzvratite istom mjerom} [El Bekara: 194]. I također je rekao: {Nepravda se može uzvratiti istom mjerom} [Eš-Šura: 40]. I On  je isto tako rekao: {A da rane treba uzvratiti} [El Ma’ida: 45]. Isto tako, što se tiče pitanja o kažnjavanju sa vatrom kao djelo odmazde, u vezi toga postoji hadis od ‘Uklijjina, kojeg bilježe Buhari i Muslim od Enesa ibn Malika  koji je rekao: “Neka je skupina (osmerica njih) iz ‘Ukla došla Allahovom Poslaniku  i dala mu prisegu da će se pridržavati islama. Smatrali su da je zemlja postala nezdrava, te da su im stoga tijela oboljela. Požalili su se Allahovom Poslaniku  pa im je on rekao: ‘Zašto ne biste išli s našim pastirom i devama i pili njihovo (devlje) mlijeko i mokraću?’ ‘Svakako’, rekoše oni. Otišli su i pili devlje mlijeko i mokraću i tako se izliječili. Nakon toga ubili su pastira i otjerali deve. Za to je saznao Allahov Poslanik  pa je poslao za njima potjeru, koja ih je stigla i dovela. On je (potom) naredio da im se unakrst odsijeku ruke i noge, povade oči i da se ostave na suncu sve dok ne pomru.’” Enes  je rekao: “Allahov Poslanik  je istopio njihove oči zato što su oni istopili pastirove oči.” [Bilježi Muslim]. Buhari je naslovio poglavlje u svom Sahihu po hadisu ‘Uklijjina, “Poglavlje: Ako mušrik zapali muslimana da li se i on mora zapaliti?” Ibn Hadžer je rekao: “On je time ukazao da zabrana u njegovoj izjavi, “Poglavlje: Ne kažnjavajte Allahovom kaznom”, se specifično odnosi na to kada paljenje nije urađeno radi odmazde” [Fethul-Bari], jer stvarno topljenje očiju neke osobe znači da se oči moraju zapaliti sa vatrom

Dva turska murteddska vojnika koji su živi zapaljeni

koristeći užarene eksere kao sredstvo, kao što je na to ukazao Ibn el Muhelleb, Ibn Battal, Ibn el Mulakkin i drugi tumači hadisa. Stoga, u ovim ajetima, Najpravedniji Sudija je propisao odmazdu, a u ovom hadisu, iskreni i povjerljivi  je presudio da oči ‘Uklijjina budu istopljene zato što je neko od njih učinio isto sa očima pastira. Ovi dokazi potvrđuju pravednu prirodu plamenova kojima su mudžahidi muvehhidi zapalili zarobljene vojnike jordanskih i turskih taguta. Također, mišljenje većine fakiha svjedoči pravednoj prirodi ovih plamenova. Ebul-’Abbas el Kurtubi je dao komentar na hadis kojeg bilježe Buhari i Muslim od Enesa  koji je rekao: “Neki je židov ubio robinju kamenom da bi se dočepao njenog srebrenog nakita. Ona je donesena Allahovom Poslaniku  u stanju u kojem je jedva davala znakove života. ‘Je li te ubio taj i taj čovjek?’, upita je on, a ona pokaza glavom da nije. Ponovio joj je svoje pitanje drugi put, a ona je opet pokazala glavom da nije. Upitao ju je to isto i treći put, a ona je klimnuvši glavom pokazala da jeste. Poslanik  presudio je da se (taj židov) pogubi s dva kamena.” Ebul-’Abbas el Kurtubi je rekao: “U tome je dokaz da ko god počini ubistvo koristeći nešto takav mora biti ubijen sa tim. Postoji razilaženje u vezi ovog pitanja, ali većina drže do mišljenja da mora biti ubijen sa onim sa čime je počinio ubistvo, bilo to sa kamenom, štapom, gušenjem, davljenjem, itd., osim ako nije počinio ubistvo nekim djelom fiska, kao što je sodomija ili alkohol, a u tom slučaju bi se ubio sa sabljom. Njihov dokaz je ovaj hadis, kao i Njegov  govor: {A i u svetinjama vrijedi odmazda: onima koji vas napadnu uzvratite istom mjerom} [El Bekara: 194] i Njegov  govor: {A da rane treba uzvratiti} [El Ma’ida: 45], a stvarnost kisasa (odmazde) jeste da bude jednaka sa djelom. A među ovim učenjacima (većinom) su i oni koji su se razišli u vezi paljenja va11

Plamenovi pravde proždiru murtedde

trom ili ubijanja štapom (gurajući ga kroz anus, ako je on ubio svoju žrtvu gurajući joj štap kroz anus), ali većina je mišljenja da treba da bude ubijen sa tim.” Zatim je rekao: “Ispravno mišljenje je stav većine, zbog onoga što je prethodilo...zbog Njegove  izjave “onima koji vas napadnu uzvratite istom mjerom” i zbog hadisa ‘Uranijjina (hadisa ‘Uklijjina).” [El Mufhim]. Ibnul-Kajjim  je rekao: “Potvrđeno je da je Allahov Poslanik  razbio glavu židova kao što je židov razbio glavu mlade djevojke...Zbog toga, najispravnije mišljenje je da se sa zločincem postupi onako kako je on postupio sa žrtvom, sve dok se ne radi o nečemu što je Allah  zabranio, kao što je ubijanje sodomijom ili tjeranje osobe da proguta alkohol (sve dok se ne otruje), i drugo. Stoga, on će biti spaljen baš kao što je spalio svoju žrtvu, i biće bačen sa visokog mjesta, kao što je on to uradio sa svojom žrtvom, i biće ugušen kao što je ugušio, jer to je bliže pravdi i bliže ispunjavanju odmazde, osvete i postizanju cilja da se takvom odmazdom odvrate drugi od činjenja tih djela.” [Tehzib es-Sunen]. Ako oni koji tvrde da imaju znanje i “teoretičari” prolijevaju krokodilske suze zbog zarobljenih tagutskih vojnika i kažu: “Nisu svi vojnici i piloti taguta zapalili muslimane!”, onda se odgovor na to nalazi u hadisu o ‘Uklijjinima. Ibnul-Kajjim je u svom objašnjenju toga rekao: “U ovoj priči se nalazi dokaz za ubijanje grupe ljudi ili amputiranje njihovih udova kao odmazda za jednu osobu, te da je propis za učesnike muharibe isti kao propis za počinioce među muharibima, jer je poznato da nije svaki od njih počinio ubistvo, niti je Allahov Poslanik  pitao za to.” [Zadul-Me’ad]. Uistinu, ovi vojnici i piloti su nerazdvojan dio otpadničke skupine koja se nasilno opire i koja vodi rat protiv islama. Upravo se njihovim kolektivnim dijelovima ostvaruje snaga i moć za tagute, a onda se tom snagom i moći izbacuje brutalna paljba (vatra) 12

Članak

na muslimanske glave. Stoga, ako oni koji tvrde da imaju znanje i “teoriju” žele da zarobljeni vojnici taguta budu ubijani sa noževima terora – a ne da budu paljeni plamenovima pravde – neka onda zaustave svoje zaštitnike u bombardovanju Darul-Islama sa brutalnom vatrom. I na kraju, Ebul-’Abbas ibn Kudama je rekao: “Onaj ko ide u kupaonu treba da se njenom toplotom sjeti toplote u Džehennemu, jer vjernikove misli ne prestaju kružiti oko svake stvari na dunjaluku a da se time ne podsjeća na stvari koje se nalaze na Ahiretu, jer ono što prevladava vjernikom su stvari na Ahiretu, a svaka lađa izbaciva ono što sadrži. Zar ne vidite da ako trgovac tepisima, onaj koji šije, stolar i graditelj, uđu u neku lijepu kuću, vidjeli bi da trgovac tepisima gleda u prostirke i tepihe i razmišlja o njihovoj vrijednosti, onaj koji šije gleda u šivaći materijal, stolar gleda u drvo kuće, a graditelj gleda u zidove? Tako je i sa vjernikom – ako vidi tamu, on se sjeti tame u kaburu, ako čuje zastrašujući glas, on se sjeti puhanja u rog na Sudnjem dan, ako vidi blagodat neku sjeti se blagodati Dženneta, a ako vidi mučenje sjeti se muka u Džehennemu.” [Muhtasar Minhadž el Kasidin]. Stoga, na vjerniku je da kada vidi tagutske vojnike i krstaške vojnike kako bivaju živi zapaljeni, da se sjeti vatre Džehennema koja je žešća, i da će na Sudnjem danu Svemoćni  biti ljući nego što je ikad bio i što će ikad biti, pa će s tim zapaliti griješnike među muvehhidima, i ono će zahvatiti sve na njima osim otiske od činjenja sedžde. Biće u patnji, pocrniće i pretvoriće se u ugalj. A onda će im se pružiti milost iz Rijeke Života i iz Dženneta – kao što je opisano u Sahihu Buharije i Sahihu Muslima – a što se tiče nevjernika i otpadnika, oni će biti bačeni u Vatru i vječno ostati u njoj. Uzvišeni Allah je rekao: {One koji ne vjeruju u dokaze Naše Mi ćemo sigurno u vatru baciti; kad im se kože ispeku, zamijenićemo im ih drugim kožama da osjete pravu patnju. Allah je, zaista, silan i mudar. } [En-Nisaa’: 56]. Pa neka se onaj ko je uporan u činjenju velikih grijeha pokaje prije nego ga njegovi grijesi odvedu prema onome što Svemogući neće oprostiti na Sudnjem danu1. “Neki od selefa su rekli: ‘Grijeh prethodi kufru, kao što poljubac prethodi odnosu, pjevanje prethodi preljubi, gledanje (u zabranjeno) prethodi strastima, a bolest prethodi smrti.’” [Ibnul-Kajjim: El Dževab el Kafi]. O Allahu, o Ti Koji okrećeš srca, učini naša srca čvrstima na Tvojoj vjeri. Amin. 1 Allah  neće oprostiti veliki širk i kufr ako neko umre na tome prije nego se pokaje. Uzvišeni Allah je rekao: {Allah neće oprostiti da Mu se neko drugi smatra ravnim, a oprostiće manje grijehove od toga kome On hoće} [EnNisaa›: 48]. On  je također rekao: {Oni koji ne vjeruju i koji kao nevjernici umru – zaslužuju, doista, prokletstvo Allahovo i meleka i svih ljudi, u njemu će vječno ostati, a patnja njihova neće jenjavati, niti će im se odlagati} [El Bekara: 162-161].

13

Bilježi Ebu Davud u svom Sunnenu od Ebi Umame  koji prenosi da je neki čovjek upitao Allahovog Poslanika : “Allahov Poslaniče, dozvoli mi sijahu. Allahov Poslanik  reče: ‘Sijaha moga Ummeta je džihad na Allahovom putu.’” Ebu Davud nije ništa rekao o ovom hadisu, ali ga El Hakim bilježi u svome Mustedreku i potvrdio je njegov sened, zatim ga je potvrdio ‘Abdul-Haqq el Išbili i Zehebi a En-Nevevi i El Iraki su rekli da je sened ovog hadisa dobar. Neki od onih koji su učinili hidžru i vode džihad su pogriješili u shvatanju ovog hadisa i misle da se ono odnosi na one koji putuju po svijetu radi razgledanja, obilaženja mjesta i otkrivanja1. Pa vidimo neke od onih koji su pogriješili u shvatanju ovog hadisa a učinili su hidžru u neku od zemalja, kako gledajući ljepote i ukrase od planina, rijeka, plaža, drveća, pa do hrane, pića i drugih uživanja u toj zemlji, govore: “Allahov Poslanik  je rekao istinu kad je rekao da je džihad ‘turizam’ Ummeta!” I tako je većina ljudi pogriješila u shvatanju ovog hadisa i onoga na što on upućuje, a kako je samo velika razlika između onoga na što se misli ovim hadisom i onoga kako je ga shvatila većina ljudi. Ako se kaže: “Šta zapravo znači ‘sijaha’ ako ne turizam?”, onda bi odgovor bio da se rijetke (neuobičajene) arapske riječi u hadisu tumače izvornim arapskim jezikom i razumijevanjem ispravnih prethodnika (selefu-salih) – a ne sa terminologijom koju su usvojile kasnije generacije, niti sa onim što su ljudi modernog doba usvojili – a to znači da se moramo vratiti na prve učenjake, poznavaoce jezika i neuobičajenih riječi, one koji su sačuvali istinsko značenje Kur’ana i hadisa za one generacije poslije njih, kao što su učači i muhaddisi sačuvali izvorna značenja dviju objava (Kur’ana i hadisa). Allah ih nagradio velikom nagradom za ono što su učinili za islam i muslimane. Rekao je Ibn Kutejba  (preselio 276. h.g.) u objašnjenju onoga što je došlo u vezi značenja riječi ‘sijaha’ u hadisu: “Sijaha znači odlazak i putovanje po Zemlji kao što su to radili po1 Ovo je definicija riječi "sijaha" u arapskom riječniku "El Mu'džem el Vasit". Riječ "sijaha" u kontekstu hadisa je većinom pogrešno prevedena kao "turizam" na engleskom. 14

Članak

božnjaci Beni Israila...Allahov Poslanik  sa ovim želi ukazati da je Allah  zabranio muslimanima da čine to i poslao njega sa vjerom modernizma i monoteizma.” [Garib el Hadis]. Rekao je Ibnul-Enbari  (preselio 328 h.g.): “Sijaha je izlazak van zemlje i izoliranje od ljudi, tako da osoba ne prisustvuje džumi, niti drugim namazima u džema’tu.” [Ez-Zahir]. Rekao je Ebu Mensur el Ezheri(preselio 370. h.g.): „Rekao je El-Lejs: ‘Sijaha znači odlazak čovjeka izvan zemlje radi ‘ibadeta ili isposništva (monaštva). Sijaha ovog ummeta je post i redovno posjećivanje mesdžida.“ [Tehzibu-l-luga]. Stoga, sijaha kojeg Allahov Poslanik  nije dozvolio je onaj od isposništva (monaštva) kojeg nije propisao najbolji Sudija. Rekao je Slavljeni i Uzvišeni: {Zatim smo, poslije njih, jednog za drugim Naše poslanike slali, dok nismo Isaa, sina Merjemina, poslali, kojem smo Indžil dali, a u srca sljedbenika njegovih smo blagost i samilost ulili, dok su monaštvo oni sami, kao novotariju, uveli – Mi im ga nismo propisali – u želji da steknu Allahovo zadovoljstvo; ali, oni o njemu ne vode brigu onako kako bi trebalo, pa ćemo one među njima koji budu ispravno vjerovali nagraditi, a mnogi od njih su nevjernici.} [El Hadid: 27]. Prenosi se od ‘Urveta ibn ez-Zubejra  da je rekao: “Žena ‘Osmana bin Mazu’na je ušla kod ‘Aiše, a izgledala je zapušteno, pa ju je ‘Aiša upitala: ‘Šta je s tobom?’ Pa je rekla: ‘Moj muž klanja noćni namaz i posti po danu.’ Zatim je Allahov Poslanik  ušao i ona (‘Aiša) mu spomenula to, pa je Allahov Poslanik  sreo ‘Osmana i rekao mu: ‘O ‘Osmane, nama nije propisano isposništvo (monaštvo), pa zar u meni nemaš uzor, tako mi Allaha, ja se od vas najviše bojim Allaha, i najviše čuvam Njegove granice.” [Bilježe Ahmed, Ebu Davud i Ibn Hibban]. Kada je jedan od ashaba  tražio dozvolu od Allahovog Poslanika  za sijahu on  mu je zabranio da imitira zabludjele monahe i uputio ga na ono što je Uzvišeni Allah propisao kao menhedž za najbolji narod (ummet) od svih koji se ikada pojavio, a to je džihad na Allahovom putu. A u njemu se nalazi ono što se nalazi u sijahi monaštva (isposništva) od zuhda (asketizma), osame (izolacije od drugih), zikra i ‘ibadeta. Mudžahid se približava Allahu držeći se ovih ‘ibadeta

tokom svoga džihada. I s tim je on pobožnjak po noći a vitez po danu. A to su: {mnogo od naroda drevnih, a malo od kasnijih} [El Vaki’a: 13-14]. Definicija data od strane nekih učenjaka lingvistike je podržana sa nekim slabim hadisima koji se pripisuju Allahovom Poslaniku , kao što je: „Držite se džihada, jer on predstavlja monaštvo islama.“ [Bilježi Ahmed od Ebi Sa’ida el Hudrija]. “Svaki vjerovjesnik ima svoje monaštvo, a monaštvo ovog ummeta je džihad na Allahovom putu.” [Bilježi Ahmed od Enesa]. “Držite se džihada, jer on predstavlja monaštvo moga ummeta.” [Bilježi Ibn Hibban od Ebi Zerra]. Od toga je i predaja koju prenosi ‘Osman bin Mazu’n u kojoj kaže da je došao kod Allahovog Poslanika  i rekao: “O Allahov Poslaniče, dozvoli mi da se kastriram? Allahov Poslanik  odgovori: ‘Nije od nas onaj ko se kastrira, niti onaj ko kastrira. Kastriranje mog ummeta je post.’ Zatim reče: ‘O Allahov Poslaniče, dozvoli mi sijahu?’ Allahov Poslanik  odgovori: ‘Sijaha mog ummeta je džihad na Allahovom putu.’ Zatim reče: ‘O Allahov Poslaniče, dozvoli mi isposništvo (monaštvo)?’ Allahov Poslanik  reče: ‘Isposništvo moga ummeta je sjedenje u mesdžidima iščekivajući namaz.’” [Bilježi Ibnul-Mubarek u Zuhdu sa slabim senedom]. Od toga je i predaja u kojoj stoji: “Nema sijahe, niti neženstva, niti monaštva u islamu.” [Bilježi ‘Abdu-r-Rezak od Tavusa Mursila]. Rekao je Ibn Kutejba: “Njegov govor ‘nema monaštva’, znači djela monaha kao što je neprestani post, nošenje dugih isposničkih odora, ne jedenje mesa, a što se tiče govora ‘nema neženstva’, to znači napuštanje ženidbe.” [Garibul-hadis]. Rekao je Ibnul-Enbari: “’Monah (sveštenik) koji se ne ženi, je onaj koji je prekinuo vezu sa drugima i posvetio se Allahu  i napustio ženidbu.” Zatim je spomenuo hadis kojeg prenosi Tavus a potom rekao: “Monaštvo (rahbanijja) znači stalni post i ostavljanje (ne jedenje) mesa.” [Ez-Zahir]. “ Definicija koju su dali neki od učenjaka lingvistike je također podržana sa nekim predajama selefa kao što je: “Sijaha ovog ummeta je post.” [Bilježi Et-Taberi od ‘Aiše], te isto tako riječ iz 112. ajeta sure Et-Tevba; ‘es-saihun’ [i poste] tj. postači i iz 5. ajeta sure Et-Tahrim; ‘es-saihat’ [koje poste] tj. vjernice koje poste.” [Bilježi Et-Taberi od nekoliko selefa]. Rekao je Ibn Kutejba: “Izvorno značenje ‘saih’ jeste onaj koji putuje po Zemlj...a onaj ko je ‘saih’, koji putuje po Zemlji se suzdržava od strasti, i sličan je postaču, zbog toga što se postač svojim postom suzdržava od jela, pića i seksualnog odnosa tokom posta.” [Garibul-Kur’an]. Rekao je Et-Taberi  u svom tefsiru: “Neki od učenjaka arapskog jezika su rekli: ‘Naše mišljenje je da je postač nazvan saihom zbog toga što saih sa sobom nema opskrbe, već jede ono što nađe od hrane, pa kao da je ono uzeto iz toga.” Od toga je i predaja koju prenosi Sufjan ibn ‘Ajina  u kojoj je rekao: “Pričao nam je ‘Amr da je čuo Vehba bin Munebbiha da je rekao: ‘Sijaha je postojalo kod Beni Israila…’” Rekao je Ibn ‘Ujejna: “Ako neko ostavi hranu, piće i žene onda je on saih.” [Bilježi Et-Taberi]. Rekao je El Mervezi  (preselio 294. h.g.): “Ishak ibn Suvejd [tabi’i, preselio 131. h.g.] prenosi da je rekao: ‘Ispravni prethodnici (es-selefu-s-salih) su sijahom smatrali post danju i klanjanje noću.” [Muhtasar Kijamu-l-lejl]. Nakon ovoga, jasno se vidi, bez ikakve sumnje, da ono na šta se misli sa hadisom ‘sijaha moga ummeta je džihad’ jeste

zabrana izmišljenog sijahe monaha i sve ono što spada pod to od tvrdnji da to djelo, kojim ostavljaju hranu, piće, brak, zadovoljavanje strasti, spada u istinski tevekkul i zuhd. Međutim, to je ‘adet kojeg su uveli neki od sufijskih pokreta i tarikata kojeg su naslijedili od nevjernika židova i kršćana. Isto tako, drugo značenje jeste uputa na ono što je bolje od sijahe, a to je džihad na Allahovom putu, i ono što dolazi sa njim od truda i ‘ibadeta i traženja susreta sa Allahom , znajući da su neki od selefa sijahom učinili el i’itikaf, kijamu-l-lejl, post i traženje znanja, a ima onih među njima koji su ga učinili hidžrom ka Allahu, koja se u obje objave, Kur’anu i Sunnetu, spominje i upoređuje zajedno sa džihadom. Rekao je ‘Abdu-r-Rahman ibn Zejd ibn Eslem  (preselio 182. h.g.) u tefsiru govora Uzvišenog “es-saihun [postači]” i “es-saihat [vjernice koje poste]”: “Nema u Kur’anu, niti u ummetu Muhammeda  sijahe osim hidžre.” [Bilježi Et-Taberi]. I rekao je: “Njihova sijaha je bila hidžra, kada su učinili hidžru u Medinu.” [Bilježi Ibn Ebi Hatim]. Stoga, ko želi da uradi sijahu po sunnetu i kako su ga radili selefi, onda takav treba da uradi hidžru i da vodi džihad. Mora da se svojom dušom bori i čvrsto, radi Allaha, drži zuhda, zikra, ribata i borbe koliko god je u mogućnosti. Zatim, na njemu je da napusti ono što Allah mrzi od zabranjenih stvari i grijeha, javnih i tajnih, a u to spada: oholost, zavidnost, gibet, nemimet (potvaranje), te borba radi ratnog plijena ili radi hvalisanja. Za kraj, rekao je Ibnul-Kajjim  u tefsiru govora Uzvišenog {Allah je od vjernika kupio živote njihove i imetke njihove u zamjenu za Džennet koji će im dati – oni će se na Allahovu putu boriti, pa ubijati i ginuti. On im je to zbilja obećao u Tevratu, i Indžilu, i Kur’anu – a ko od Allaha dosljednije ispunjava obećanje Svoje? Zato se radujte pogodbi svojoj koju ste s Njim ugovorili, i to je veliki uspjeh. Oni se kaju, i Njemu klanjaju, i Njega hvale, i poste...} [Et-Tevba: 111-112]: “Es-Sijaha se tefsiri (tumači) kao post, tefsiri se i kao put za potražnju znanja, tefsiri se i kao vođenje džihada, tefsiri se i kao bivanje u stalnoj pokornosti Allahu, a stvarnost toga je sijaha (putovanje) srca u zikru (veličanju Allaha), ljubavi prema Njemu, vraćanja ka Njemu, te žudnjom za sastankom sa Njim. A na njega se nadovezuje sve ono što je spomenuto od djela. Zbog toga je Allah  opisao žene Allahovog Poslanika  koje ako bi im on dao talak (razvod), Allah bi ih zamijenio sa vjernicama koje je On  nazvao saihat, ali njihova sijaha nije džihad, niti putovanje radi traženja znanja, niti stalan poste, nego se tu misli na turizam njihovih srca u ljubavi prema Uzvišenom Allahu i bogobojaznosti prema Njemu, i vraćanju Njemu, veličanju i razmišljanju o tome kako je Uzvišeni Allah učinio tevbu i ‘ibadet nerazdvojnima. A to isto tako znači napuštanje onoga što On mrzi i činjenje onoga što On  voli. Zahvala i turizam (čije značenje je pojašnjeno) su dvije nerazdvojne stvari (kao dva supružnika). Zajedno to sa opisivanjem Njega savršenim svojstvima i sihaom jezika, činjenjem najboljeg zikra (veličanja Allaha). To se naziva sijaha srca u ljubavi prema Njemu, veličanju i spominjanju. Slavljeni je također učinio ‘ibadet i sijahu nerazdvojnim, kao u opisu supružnika. Taj ‘ibadet je tijelo, a taj ‘ibadet je srce.” [Hadi el Ervah]. A Uzvišeni Allah zna najbolje. Neka su mir i salavat na iskrenog i povjerljivog Poslanika, na njegove dobre i čiste žene i porodicu.

15

Peti put prema pobjedi jeste priprema. Rekao je Uzvišeni Allah: {I protiv njih pripremite koliko god možete snage } [El Enfal: 60]. Rekao je pisac djela “Advau-lbejan”: “To je jasna naredba za pripremu svega onoga što se nalazi u mogućnosti od snage, bez obzira koliko napredna sredstva snage bila. Stoga, to je jasna naredba kojom se mora uklopiti sa razvojem ovosvjetskih stvari kad je riječ o ovome.” Poznato je da je džihad danas fard ‘ajn (stroga obaveza) svakom muslimanu A sve ono što je potrebno za ispunjavanje vadžiba samo postaje vadžib. Rekao je Allahov Poslanik : “Bacajte, potomci Ismailovi, vaš otac je bio strijelac.” [Bilježi Buhari od Seleme ibn el Uku’a]. I rekao je: “Zaista je snaga u streljaštvu.” [Bilježi Muslim od Ukbe bin ‘Amira]. Rekao je Es-San’ani u svom pojašnjenju prethodnog hadisa: “Ovaj hadis ukazuje na to da se u ajetu pod riječju snaga misli na pucanje strijela, jer je ono bilo uobičajeno u vrijeme Poslanika . A pod streljaštvom se također misli i na puške sa kojima se puca na mušrike i bugate.” [Subul es-Selam]. Ukratko, priprema za borbu koja se vodi protiv neprijatelja od krstaša i murtedda je obaveza svakog muslimana, koji je obavezan da vodi džihad. Ovdje ću istaći nekoliko tačaka Prvo je ono što je spomenuo Ebu Dža’fer et-Taberi  u tefsiru govora Uzvišenog Allaha {koliko god možete snage} gdje je rekao: “Sve ono što vam može pomoći u pripremi od naoružanja koje će vam biti sredstvo snage protiv njih.” [Džami’ el Bejan]. Prema tome, pravljenje naoružanja je ono što najviše pomaže džihad na Allahovom putu, a to je ono što se danas naziva ‘ratna proizvodnja’. Uzvišeni Allah je spomenuo ovu proizvodnju na više mjesta u Svojoj Knjizi. Štaviše, spomenuo je to na veoma precizan način. Rekao je Uzvišeni: {I naučismo ga da izrađuje pancire za vas da vas štite u borbi s neprijateljem – pa zašto niste zahvalni?} 16

Članak

[El Enbija’: 80]. Rekao je Et-Taberi : “Panciri kod Arapa predstavljaju sve vrste naoružanja, bilo da se radi o oklopu, sablji ili koplju.” Rekao je Ibn Kesir: “[Allah ga je podučio] kako da pravi oklope.” Uzvišeni Gospodar je spomenuo svojstvo oklopa pa je rekao: {Pravi široke pancire i čestito ih pleti!} [Sebe’: 11]. Tj. širok i dug oklop, {i čestito ih pleti!}, rekao je autor djela “Advau-l-bejan”: „Tj. stavljanje nastavaka i eksera u izradi oklopa, koristeći odgovarajuće veličine.“ Ibn Kesir prenosi od Katade da je rekao da su oklopi bili glatki kao posteljina, a Davud je prvi koji ih jepravio sa nastavcima. Ovo nam ukazuje na božansku pažnju koja je data pravljenju oklopa, do te tačke da je Allah u detalje spomenuo i objasnio, te počastio s tim Svoje robove, govoreći: {pa zašto niste zahvalni?}. Na žalost mnogi mudžahidi, odnosno većina njih, ne mare mnogo za ovu stvar u našem ratu protiv neprijatelja, a u tome se nalazi mnogo koristi, od kojih je najvažnija čuvanje života mudžahida - što predstavlja najvrijedniju stvar kod nas - od neprijateljskih metaka i gelera granata. Druga korist je čuvanje mudžahida od ranjavanja na kritičnim mjestima, što bi mu predstavljalo prepreku u džihadu ili bilo razlog da u toku borbe zbog ranjavanja izgubi svijest i ostane ležati u nesvjesti, te tako bude izložen zarobljeništvu od strane neprijatelja. Treća korist jeste da je mudžahid s tim pomognut da dođe do mjesta koja su najbliža neprijatelju. Ovo se posebno primjenjuje na heroje koji žestoko napadaju neprijateljske pozicije i lavove šehidskih operacija. I na kraju, posljednja korist koju moramo navesti jeste

da mi nismo hrabriji od Allahovog Poslanika , ali pored toga on  je nosio oklop i kacigu, baš kao što je nosio i sablju. U Buharijevom Sahihu se bilježi da je ‘Aiša  rekla: “Allahov Poslanik  umro je, a oklop mu bijaše založen kod jednog Jevreja za trideset sa’a ječma.” [Bilježi Buhari]. Imam Ahmed bilježi u svom Musnedu i Ebu Davud od Saib ibn Jezida koji je rekao da je Allahov Poslanik  na dan Uhuda nosio dva oklopa, jedan na drugom. Prenosi se od Enesa ibn Malika, kao što se bilježi u dva Sahiha da je Allahov Poslanik  u godini osvajanja Mekke ušao u nju a na glavi je nosio kacigu. Štaviše, uzvišeni Allah nas je uputio na korištenje metalnih poluga (rastopljeni metal) koje predstavlja osnovu u izradi današnjeg naoružanja. Kaže Uzvišeni u priči o Zil-Karnejnu: {Donesite mi velike komade gvožđa!” I kad on izravna dvije strane brda, reče: “Pūšite!” A kad ga usija, reče: “Donesite mi rastopljen mjed da ga zalijem.”} [El Kehf: 96]. Tj. donesite mi veliki komad željeza i pušite u njega, raspaljujte nad njim vatru dok se sav ne užari i postane crven. Kaže: {Donesite mi rastopljen mjed da ga zalijem}, tj. rastopljeni bakar, a nedavno je otkriveno da dodavanjem bakra u željezo predstavlja najbolji način za jačanje, otpornost i dodatno učvršćivanje željeza. Allah je podučio Nuha kako da izgradi lađu, tako što mu je rekao: {i gradi lađu pred Nama i po Našem nadahnuću} [Hud: 37]. Prenosi Et-Taberi od Ibn ‘Abbasa  da je rekao: „On nije znao kako se pravi lađa, pa ga je Allah nadahnuo da je napravi na primjeru kljuna ptice“, tj. prsa. Isto tako, Allahov Poslanik  je pohvalio borce iz njegovog ummeta koji se bore na lađama (brodovima), kao što je došlo u hadisu od Umm Haram kojeg prenose Buhari i Muslim. Pa da li ima od onih koji će raditi na ovoj izradi? Rekao je Uzvišeni: {Pa je Allah iz temelja zgrade njihove porušio, i krov se na njih srušio – stigla ih je kazna odakle nisu očekivali} [En Nahl: 26]. Poznato je kod svih onih koji se razumiju u eksplozive i korištenje istih da se ovim ajetom misli na osnovu uništenja koristeći eksplozi. A dovoljno ti je ono što se prenosi od Allahovog Poslanika  da nije više ohrabrivao na neku izradu kao što je ohrabrivao na izradu alata za rat. Rekao je Allahov Poslanik : „Tri osobe će ući u Džennet zbog jedne strijele: onaj koji ih je izrađivao, nadajući se da će se koristiti za dobro, onaj koji puca sa strijelama i onaj koji ih dodaje strijelcu.“ [Bilježe Ibn Madže, Ebu Davud, Et-Tirmizi i En-Nesai od ‘Ukbeta ibn ‘Amira]. Pa šta mislite kako je onda sa onim ko napravi raketu, ili letjelicu, ili izradi neki eksplozivni materijal? A što se tiče medijske pripreme, pa bitke mudžahida sa njihovim neprijateljima se danas vode na dva važna polja. Prvo polje je vojno polje, dok je drugo polje sučeljavanje i borba protiv šejtanskih medija koji su izobličili identitet Ummeta i izmijenili

njegovu akidu i vrijednosti, i poduprijeli temelje poniženja i duševni poraz. Zaista je uništenje koje prouzrokuju granate medija smrtonosnije i opasnije za Ummet i njegov narod od plamenova smrti avionskih granata (raketa). Stoga, mudžahidi koje je Allah počastio da slomiju snagu neprijatelja vojno, treba da se bore i trude na drugom frontu, a to je medijski front. Rekao je Allahov Poslanik : „Borite se protiv mušrika sa svojim jezicima.“ [Bilježi Ahmed od Enesa ibn Malika]. I rekao je Allahov Poslanik : “Zaista se vjernik bori (vodi džihad) sa sabljom i jezikom. Tako mi Onoga u Čijoj je ruci moja duša, to je kao da ih (svojim riječima) zasipate strijelama.” [Bilježi Ahmed od K’aba ibn Malika]. Medijski način kojeg je Allahov Poslanik  u svoje vrijeme najviše upotrebljavao kako bi ostvario efekat a još žešće, kako bi ponizio svoje neprijatelje, jeste poezija. Bilježe Et-Tirmizi i En-Nesai od Enesa ibn Malika da je Allahov Poslanik  ušao u Mekku u vrijeme ‘umre a ‘Abdullah ibn Revaha ispred njega hoda i govori: O sinovi nevjernika, ostavite na miru Njegov put, Jer mi danas zbog Njegove objave udaramo Udarcem kojim će se glave preko potiljka rascijepiti I učiniti da voljeni svog voljenog zaboravi ‘Omer je potom rekao: “O Ibn Revaha! Hodaš ispred Allahovog Poslanika  i nalaziš se u Allahovom haremu a izgovaraš poeziju? Pa mu je Allahov Poslanik  rekao: ‘Pusti ga ‘Omere, pa ona (poezija) brže dolazi do njih nego kiša strijela.” Kao što se Allahov Poslanik  obradovao islamu Halida, vojnog emira, isto tako se obradovao islamu jednog od najpoznatijih i najboljih pjesnika. Bilježi Ahmed u svom Musnedu slučaj kada je delegacija Ensarija došla da da prisegu El ‘Ukba, rekli su ‘Abbasu: “Da li znaš ona dva čovjeka?” Kada se okrenuo rekao je da, znam, to je Beraa’ ibn Ma’rur, starješina svog naroda, a ono je Ka’b ibn Malik.” Ka’b reče: “Neću zaboraviti riječi Allahovog Poslanika  kada je upitao: ‘Pjesnik?’ El ‘Abbas odgovori: ‘Da.’” [Bilježi Ahmed]. Prenosi se da se Allahov Poslanik  mnogo trudio u pripremi svojih pjesnika, pa je rekao Hassanu ibn Sabitu: “Otiđi Eba Bekru, on će te podučiti onome što muči narode i njihove greške, on ima znanje o porijeklu (potomstvu).” U Buharijevom Sahihu se bilježi da je ‘Aiša rekla: “Hassan je zatražio odobrenje od Allahovog Poslanika  da izvrgne ruglu idolopoklonike, ali ga je on upitao: ‘Šta ćeš uraditi s mojim porijeklom?’ Izvući ću ga od njih rekao je Hassan - kao što se dlaka izvlači iz tijesta. Pa je rekao : ‘Najtačnija spoznaja koju je izrekao neki pjesnik jest Lebidov stih: ‘Sve je osim Allaha prolazno (batil).’ A Umejja ibn Ebu Salt gotovo da je primio islam.’” [Bilježe Buhari i Muslim od Ebi Hurejre]. Isto tako, Allahov Poslanik  je Sabita ibn Kajsa ibn Šemasa uzeo za glasnogovornika koji je branio islam i muslimane. Kada su Benu Temim došli sa 17

Medijsko polje je sastavni dio džihada

svojim glasnogovornikom i svojim pjesnikom, Allahov Poslanik  je rekao Sabitu ibn Kajsu: “Ustani i odgovori mu.” Pa mu je odgovorio, a onda je ustao El Akra’a ibn Džasim i rekao: “Zaista je Muhammed potpomognu. Tako mi Allaha, ne mogu da shvatim ovo. Naš glasnogovornik je govorio ali njihov je bolji u govoru, naš pjesnik je govorio, ali njihov pjesnik je bolji u govoru i poeziji. Zatim je prišao Allahovom Poslanikui rekao: ‘Svjedočim da nema boga osim Allaha i da si ti Allahov Poslanik’.“ [Bilježi Ebu Na’im u djelu Ma’rifetu-s-Sahaba od Džabira ibn ‘Abdullaha]. Možemo da ukratko kažemo nešto o najvažnijim ciljevima islamskih medija u sljedećim tačkama 1. Zaštita časti muslimana i njihove akide. Uzvišeni Allaha je napravio izuzetak pjesnika tako što je rekao: {tako ne govore samo oni koji vjeruju i dobra djela čine, i koji često Allaha spominju, i koji uzvraćaju kad ih ismijavaju.} [Eš-Šu’ara: 227]. Prenosi se od Ibn ‘Abbasa: „To znači da uzvraćaju, odgovaraju kafirima koji ismijavaju vjernike.“ [Bilježi Et-Taberi]. Rekao je Allahov Poslanik : “Hasane, odgovori (idolopoklonicima) umjesto Allahovog Poslanika ” i kazao: “Allahu, pomozi Hasana časnim Džibrilom (Ruhu-l-Kudusom)!” [Bilježe Buhari i Muslim od Ebu Hurejre]. Ibn ‘Asaakir bilježi da je Allahov Poslanik  rekao: “Ko će štititi čast muslimana? Pa je Ka’b rekao ja ću, a Ibn Revaha rekao ja ću, a Hassan je rekao ja ću. Rekao je: ‘Da, ti im odgovori, izvrni ih ruglu, i pomoći ćete ruhu-l-kudus (Džibril).’” [Tarih Dimask]. Rekao je : “Uistinu je Allah pomogao Hassana sa Ruhul18

Članak

Kudusom zato što se on diči Allahovim Poslanikom  i brani ga.” [Bilježi Tirmizi od ‘Aiše]. 2. Podizanje odlučnosti muškarcima Ummeta a posebno mudžahidima. Prenosi se od Seleme ibn el Akva’ da je rekao: “Krenuli smo sa Allahovim Poslanikom  na Hajber i putovali noću, pa je jedan čovjek rekao Amiru: ‘Amire, zar nam nećeš omogućiti da čujemo nešto od tvojih stihova”. ‘Amir je bio pjesnik, pa je sišao (s deve) i hodajući počeo recitovati.” [Bilježe Buhari i Muslim]. 3. Otkrivanje laži akide i karaktera kafira i murtedda, te ukazivanje Ummetu na stvarnost njihovog prljavog društva i grešaka, te odbijanje njihove žestoke agresije na muslimane, te ubacivanje straha u njihova srca. Bilježi Ibn ‘Abdu-l-Birr u djelu ‘El Istij’ab’ od Ibn Sirina da je rekao: “Muslimanski pjesnici su bili Hassan ibn Sabit, ‘Abdullah ibn Revaha i K’ab ibn Malik. K’ab ih je zastrašivao sa ratom, ‘Abdullah im se izrugivao sa kufrom, a Hassan bi ih napadao u vezi porijekla. Rekao je Ibn Sirin da je Devs (ime plemena) prihvatilo islam zbog straha kojeg je prouzrokovao govor K’aba ibn Malika: Porazili smo ih u Tihami i na Hajberu A onda smo naše sablje u korice stavili Pitali smo sablje za vijesti, a kada bi progovorile, ‘Devs i Sakif ’, njihove oštrice rekle bi. Devs rekoše jedni drugima: “Idite i spasite sebe prije nego što vas ne zadesi ono što je zadesilo Sakif (ime plemena).” 4. Prenošenje ispravne slike o stvarnom stanju bitki koje se odvijaju između heroja milleta i njihovih neprijatelja, te bilježenje činjenica i herojskih podviga islamskih mladića, strahujući da se ne izgubi ili ih ukradu oni koji trguju sa krvlju.

19

U prošlom članku pod nazivom “Učenjaci zla” koji je preveden u prvom izdanju magazina Rumiyah, pojasnili smo ispravno značenje riječi “učenjaci”, i spomenuli smo najvažnija svojstva zbog kojih su postali vođe u vjeri. Sa šerijatskog aspekta je jasno da “učenjaci” zla i zablude ne ulaze u skupinu uleme (učenjaka) bez obzira koliko znanja imali i bez obzira koliko poznati bili i koliku reputaciju imali. Štaviše, oni su slični židovima koji su nakon što im je došlo znanje sakrili ga i nisu radili po njemu, štaviše, pozivali su u zabludu. Zbog velikog broja učenjaka zla u našem vremenu, koji se maksimalno trude u odvođenju Allahovih robova u zabludu, moramo spomenuti njihove karakteristike kako bi ljudi bili upoznati sa tim stvarima. Prikrivanje istine Od ciljeva znanja jeste da se ono proširi i objasni ljudima kako bi narod bio upućen i kako bi imali koristi od toga. Prikrivanje znanja i zabrana isticanja i pokazivanja istog spada u najveće grijehe i najžešće 20

Članak

uništavače. Upravo zbog toga je Uzvišeni Allah uzeo obavezu od svih onih kojima je dao knjige i znanje da će objašnjavati ljudima vjeru i da neće ništa iz nje prikrivati. Rekao je Uzvišeni: {A kada je Allah uzeo obavezu od onih kojima je Knjiga data da će je sigurno ljudima objašnjavati i da neće iz nje ništa kriti, oni su je, poslije, za leđa svoja bacili i nečim što malo vrijedi zamijenili; a kako je ružno to što su u zamjenu dobili!} [Aal ‘Imran: 187]. Učenjak zla je izdajnik Allahove vjere i kafir u blagodat znanja, odgovoran za zabludu ljudi. Zbog toga, Allah je presudio da se takav proklinje, i učinio da ga prokletstvo ljudi bude na njega, zbog toga što je prevario stvorenja prikrivanjem istine od njih. Rekao je Uzvišeni: {One koji budu tajili jasne dokaze, koje smo Mi objavili, i Pravi put, koji smo u Knjizi ljudima označili, njih će Allah prokleti, a prokleće ih i oni koji imaju pravo da proklinju;} [El Bekara: 159]. Najveća stvar koju su učenjaci zla prikrili od ljudi, jeste pojašnjenje stanja taguta i Allahov hukm o njima, gdje nam je Allah naredio da izbjegavamo tagute i da zanevjerujemo u njih i to učinio aslom (osno-

vom) tevhida i imana. Pa kada je narod vidio kako se njihova poznata ulema ulaskiva tagutskim vladarima i šute na njihovom širku i fesadu kojeg čine, čak štaviše, izdaju fetve kojima dozvoljavaju širk radi maslehe (koristi), veliki broj ljudi je počeo da vjeruje u tagute i da prijateljuje sa njima i da ulaze u njihovu vjeru, štaviše, postali su njihovi vojnici, a odgovorni za sav ovaj riddet (otpadništvo) su učenjaci zla zbog toga što su prikrili istinu i zaodjenuli je batilom (laži). Pa pogledajte npr. Džeziretul-’Arab („Saudijsku“ Arabiju), vidimo kako tamo Aal Selul (porodica Saud) na svaki način čini mnoga djela kufra i fesada. I nije ih u tome slijedio velik broj ljudi, čineći tako riddet, osim zbog toga što su veliki učenjaci pozdravili to i šutali na tome, kao što su Bin Baz, Ibn ‘Usejmin, Salih el Fevzan, današnji Aal eš-Šejh i drugi slični njima. A to je sve zbog toga što su oni prikrili istinu i zabranili pojašnjavanje stanja Aal Selul (porodice Saud – vladara „Saudijske“ Arabije), štaviše, oni su otišli još dalje i prozvali ih „vulatu-l-emr“ ispravnim vođama kojima se mora pokoravati i tvrdili da su oni šerijatske vođe! Prikrili su od ljudi hukm (propis) onih koji pišu tagutske zakone i hukm dozvoljavanja krstašima da prave svoje baze u njihovoj zemlji i hukm dozvoljavanja kamate. Prevarili su veliki broj ljudi, odveli ih u zabludu i otpadništvo, i oni će snositi veliki teret svi ljudi koji ih slijede, bez da se nimalo umanji teret njihovih sljedbenika. A što se tiče stanja u Misru (Egiptu), odgovorni za zabludu ljudi u slijeđenju Hosni Mubareka a onda Sisija su šejhovi El Ezhera koji se nazivaju „selefijama“. A taguti iz murteddskog bratstva (ihvanije) i hizbu-z-zulam su krivi za to što su ljudi upali u širk jer su im dozvolili ulazak u parlament i na izbore. A ovakve slučajeve vidimo i u ostalim zemljama. Mijenjanje i izobličavanje Šerijata Od znakova učenjaka zla jeste i to da oni mijenjaju Šerijat i izobličavaju ga – u slučajevima kada ga ne mogu prikriti – sa pogrešnim tumačenjima šerijatskih tekstova i mijenjanjem njihovih istinskih značenja za lažnim značenjima. Kao što je Uzvišeni rekao o židovima: {Izvrću smisao riječima} [En-Nisaa’: 46]. Zatim to izvrćanje i lažni t’evil (tumačenje) pripisuju Uzvišenom Allahu. Oni izvrću pravo značenje tekstova sa lažnim značenjem i ubjeđivaju ljude da je to ono na šta se misli u Allahovoj Knjizi. I tako s tim lažu na istinsko značenje i potvrđuju lažno značenje. A njihovi prethodnici u tome su židovi koji su se maksimalno trudili da Uzvišenom Allahu pripišu izvrnuta značenja tekstova. Kao što je Uzvišeni rekao: {Neki od njih uvijaju jezike svoje čitajući Knjigu da biste vi pomislili da je to iz Knjige, a to nije iz Knjige, i govore: “To je od Allaha!” – a to nije od Allaha, i o Allahu svjesno govore laži.} [Aal ‘Imran: 78]. Šerijatske tekstove, koji naređuju džihad, učenjaci zla su izvrnuli njihovo značenja borbe sa drugim značenjem i kako bi ljude odvratili od borbe protiv kafira i murtedda. Dodatno tome jeste da su oni

Jedan od “učenjaka” taguta čeka da bude zaklan

izmislili druga značenja za džihad o kojima Allah nikakva dokaza nije objavio. Štaviše, ona su suprotna stvarnosti džihada. Među to spadaju njihove tvrdnje da džihad znači pridruživanje tagutskim vojskama, ili učestvovanje u demokratskim mušričkim projektima, sekularista koji se suprostavljaju Allahu u suđenju i donošenju zakona, te mnoga druga djela koja izbacivaju iz vjere, koje ovi prokletnici žele da pripišu vrhuncu islama (džihadu). Isto tako, šerijatske tekstove koji naređuju javno ispovjedanje istine, “učenjaci” zla su pribjegli poništavanju istih i ne postupajući po njima, tvrdeći da Allah naređuje tako! Kao dokaz za to koriste Njegovu  izjavu: {i sami sebe u propast ne dovodite} [El Bekara: 195]. Pored toga što se sa ‘propašću’ misli na napuštanje džihada, kao što nas je o tome obavijestio ashab Ebu Ejub el Ensari  kada je rekao: “Bacanje svojim rukama u propast znači: ostajanje s porodicom i imovinom, te napuštanje borbe.” [Bilježi Ebu Davud]. Pa kako su samo loši “učenjaci” zla i kako je samo loša njihova zabluda! Odvraćanje ljudi od Allahovog puta “Učenjak” zla svojim koračanjem putem zablude i fesada žestoko priželjkuje da odvede ljude sa puta istine i dovede ih na svoj put zablude. A kako šerijatski ajeti, bez prikrivanja i mijenjanja, ne bi ljudima otkrili njegova djela i govor, on se oslanja na izvrtanje značenja šerijatskih tekstova kako bi stvar bila odgovarajuća i podržavala njegovo stanje i strasti. Tako vidimo kako odvraća omladinu od džihada jer se on čvrsto drži za dunjaluk i jer je iskušan sa sjedenjem i napuštanjem džihada, i vidimo ga kako izvrće istinu i zaodjenjuje je sa batilom i to čini osnovom svoje da’ve. 21

Zatim tvrdi kako se u svemu tome nalazi mudrost. On nije pokazao istinu, niti ju je prikrio, niti je zadovoljan sa njom, nego ju je izvrnuo i zaodjenuo, izbjegao i zatajio i rekao o Allahu bez znanja kako bi odvratio od Allahova puta kao što su to prije uradili svećenici i rabini. Rekao je Uzvišeni: {O vjernici, mnogi svećenici i monasi doista na nedozvoljen način tuđa imanja jedu i od Allahova puta odvraćaju. Onima koji zlato i srebro gomilaju i ne troše ga na Allahovom putu – navijesti bolnu patnju.} [Et-Tevba: 34]. Žestoka žudnja za dunjalukom Ono što je “učenjake” zla natjeralo da prikriju istinu i izokrenu je jeste ljubav prema dunjaluku i žudnja za njim. I nije ih niko obavezao niti natjerao na nifak i laganje na Allaha i činjenje kufra, osim njihova žudnja za rad sa tagutima i plate koje dobivaju od toga. Također, ono što je neke natjeralo na to jeste i žudnja za visokim položajem i bliskost tagutima, dok su neki zabluđeni izlaskom na ekrane, te drugim stvarima koje dobivaju od poklona i nagrada! Pa im je natovarena ta nametnutu slava zbog riječi istine. Tako da su izabrali i preferirali prikrivanje stvarnosti onoga što je Allah objavio – ono što taguti ne žele da se prikaže ljudima – da bi za to korist neznatnu izvukli. Uzvišeni Allah je rekao: {Doista oni koji taje ono što je Allah u Knjizi objavio i to prodaju za bagatelnu cijenu ti u trbuhe svoje samo vatru trpaju; na Sudnjem danu Allah ih neće ni osloviti, niti ih očistiti; njima pripada kazna bolna.} [El Bekara: 174]. I rekao je Uzvišeni: {A kada Allah uze obavezu od onih kojima je dana Knjiga da će to sigurno ljudima objašnjavati i ništa iz nje neće kriti, pa su je oni za leđa svoja bacili, prodajući je za bagatelnu cijenu! A ružno li je to što za to kupuju!} [Aal ‘Imran: 187]. Rekao je Ibnul-Kajjim : „Svaki učenjak koji više voli i preferira dunjaluk neizbježno je da kaže o Allahu ono što nije istina.“ [El Fevaid]. Pogođeni sa obeshrabrivanjem, panikom, prijetnjama i na taj način skreću sa istine Ovo također spada u svojstva “učenjaka” zla; napuštanje istine onda kada budu ubijeđeni u nju, te prikazivanje batila prepuštajući se strastima i poniženju tagutima kako bi im ne bi naštetili njihov dunjaluk. Kako samo ogroman zločin i izdaju oni čine! Njihovo stanje je slično stanju Bel’ama ibn Ba’ure, čovjeka iz grada El Džebbarin. Kada bi se svi “učenjaci” zla našeg vremena okupili, njihovo znanje ne bi dostiglo ni desetinu znanja Bela’ama. Rekao je Ibn ‘Abbas  o njemu: „Znao je najveće Allahovo ime.“ [Tefsir Ibn Ebi Hatim]. Ovo nam ukazuje na veliki stepen znanja kojeg je posjedovao, a neki od selefa su rekli: „Njemu se primala dova, predvodio je ljude u molitvi kada tokom poteškoća, bio je od učenjaka Beni Israila.” [Bilježi Ibn Ebi Hatim od Malika ibn Dinara]. Ali pored toga, kada je skrenuo sa menhedža i okrenuo se od istine, postao je sličan psu! Kada je Musa  došao do El Džebbarina, došao je 22

Članak

Bel’am sa svojim narodom pa su rekli: “Musa je novi čovjek, i sa njim je velika vojska, ako nas napadnu uništiće nas, pa dovi Allahu da odbije od nas Musu i one sa njim.” On im je rekao: “Ako ja budem dovio Allahu protiv Muse i onih što su s njim, izgubiću i dunjaluk i Ahiret.” Međutim, oni su bili uporni, sve dok ga nisu naveli na iskušenje kojem je on podlegao. [Bilježi Ibn Ebi Hatim od Ibn ‘Abbasa]. Rekao je Uzvišeni: {I kaži im vijest o onome kome smo dokaze Naše dali, ali koji se od njih udaljio pa ga šejtan dostigao, i on je zalutao.” “A da smo htjeli, mogli smo ga s njima uzvisiti, ali se on ovom svijetu priklonio i za svojom strašću krenuo. Njegov je slučaj kao slučaj psa: ako ga potjeraš, on isplažena jezika dahće; a ako ga se okaniš - on opet dahće. Takvi su ljudi koji Naše dokaze smatraju lažnim; zato kazuj događaje da bi oni razmislili.} [El A’raf: 175-176]. Rekao je Malik ibn Dinar: “Musa  ga je poslao vladaru Medjenu kako bi ga pozivao ka Allahu, a vladar mu je dao dio zemlje, pa je prihvatio njegovu (vladarevu) vjeru i napustio vjeru Musaa.” [Tefsir Ibn Ebi Hatim]. Bel’am {se ovome svijetu priklonio i za svojom strašću krenuo}, uhvatio se za dunjaluk i njegove ukrase, okrećući se od Allahovih ajeta, sve dok ga strasti njegove nisu savladale, kao pašče koje uvijek dahće. Prenosi se od Mudžahida da je rekao: “Kao onaj koji čita Knjigu ali ne radi po onome što je u njoj.” [Tefsir Et-Taberi]. Rekao je El Kurtubi: “Učenjaci su mnogo govorili o ovakvim primjerima i rekli da je to opće tumačenje za onog kome je dat Kur’an ali ne radi po njemu.” [Tefsir El Kurtubi]. A najviše ih se nalazi u našem vremenu. Kraj Ovo su neka od svojstava “učenjaka” koje je Uzvišeni Allah spomenuo kako bi ih otkrio i naredio Svojim robovima da ih se klone i izbjegavaju, i zabranio im da ih slušaju i uzimaju od njih. Također vidimo da je Uzvišeni Allah spomenuo njihova svojstva ali ih nije nazvao učenjacima pored toga što poznaju Allahove propise. Kada su izgubili strah od Allaha i napustili rad po onome što su naučili, njihovo znanje im više nije bilo od koristi, štaviše, postalo je razlog da budu prokleti na dunjaluku i Ahiretu. Allah ih je opisao najgorim svojstvima. I oni će biti bačeni u vatru džehennemsku. Štaviše, Allah je učinio da djelo slijeđenja ovih “učenjaka” u kufru spada u veliki širk, čime se poništiva islam. Rekao je Uzvišeni: {Oni, pored Allaha, bogovima smatraju svećenike svoje i monahe svoje i Mesiha, sina Merjemina, a naređeno im je da se samo jednom Bogu klanjaju – nema boga osim Njega. On je vrlo visoko iznad onih koje oni Njemu ravnim smatraju.} [Et-Tevba: 31]. Niko nije opravdan u svom kufru slijeđenja i pokoravanja tagutskim “učenjacima”, štaviše, svaki insan je obavezan da traži istinu i radi po njoj. A zahvala pripada Allahu, Gospodaru svih svjetova.

23

‘Abdullah ibn Jasin Obnovitelj Šerijata u zemljama pustinje Od Allahovih  sunneta na Svojim stvorenjima jeste i to da svaki put kada zalutaju u svojoj zabludi i prepuste se strastima On  im pošalje nekoga ko će obnoviti njihovu vjeru. Neki ljudi ga slijede, dok se većina okrene od njega. Muvehhidi će iskazati svoje odricanje od onih koji se suprostavljaju Allahovom  menhedžu i boriće se protiv njih sa sabljom sve dok Allahova vjera ne pobjedi i sva vjera bude samo za Njega. Od tih obnovitelja je bio i da’ija, ‘alim, mudžahid ‘Abdullah ibn Jasin . Njegova priča počinje tako što je Jahja ibn Ibrahim, šejh plemena Kedala, koje se nalazilo u pustinji Magriba, odveo ga da poduči njegov narod Allahovom Šerijatu i da ih upozna sa Njegovim propisima. Bio je od ljudi koji su imali veliku ljubav prema vjeri. Tražio je ljude koji će izaći sa njim da pozivaju narod u vjeru, ali su mnogi odbili da s njim javno pozivaju u pustinji zbog poteškoća koje dolaze sa tim, osim da’ije, mudžahida ‘Abdullaha ibn Jasina, koji je prihvatio ovaj zadatak i zatražio pomoć od Allaha za ispunjavanje istog. Rekao je Es-Selavi: “I prihvatio je taj zadatak čovjek po imenu ‘Abdullah ibn Jasin el Džezuli, a bio je od vještih taliba i od onih koji su posjedovali lijep karakter, blagost, vjeru, pobožnost i politiku rada:” I tako je Ibn Jasin po24

Članak

nio sa sobom teret napuštanja domovine i odlaska u srce pustinje kako bi narodu prenio vjeru koju su oni napustili a potom zalutali. Kada je ‘Abdullah ibn Jasin stigao među pleme Lemtuna oni su ga upitali sa čime im je došao, pa je rekao sa islamskim propisima, kako bi ih podučio njima, te kako bi uspostavili Allahove hudude (granice). Rekao je Ibnul-Esir: “Rekli su: ‘Reci nam o islamskom Šerijatu’, pa ih je podučio ‘akidi (vjerovanju) islama i njegovim farzovima (obavezama). Pa su rekli: ‘To što si spomenuo od namaza i zekata to nam je poznato, ali to što si rekao ko ubije biće ubijen, ko ukrade biće mu odsječena ruka, ko učini blud biće bičevan ili kamenovan, toga se nećemo pridržavati. Stoga, idi nekom drugom!’ Pa ih je napustio!” I tako se ovo otpadničko pleme na samom početku odbilo pridržavati Šerijata, tako da Ibn Jasin nije htio ostati među njima bez da se oni ne pridržavaju Šerijata. Ibn Jasin je u društvu svoga šejha nastavio put prema plemenu Kedala. Rekao je Ibnul-Esir: “’Abdullah ibn Jasin ih je pozivao zajedno sa susjednim plemenima u prihvatanje šerijatske vlasti, pa je među njima bilo onih koji su se pokorili i onih koji su odbili i ostali griješnici.” Nakon toga su ga natjerali da ih napusti kada su izgubili strpljenje u u pokoravanju Šerijatu, i odbili su da mu se pokoravaju. A pošto Ibn Jasin nije imao moći da se bori protiv njih odlučio je da ih napusti i otiđe u Sudan kako bi tamo pozivao, međutim šejh plemena Kedala ga je savjetovao

Otok sa kojeg su, kako se kaže, Murabituni krenuli u borbu i širenje islama

da ostane u poznatoj medresi blizu rijeke Senegal. Rekao je Ibn Haldun: “Napustili su ljude i osamili se na brdašcu kojeg okružuje jezero Nil, sa strane koje u ljetno razdoblje izađe na vidjelo dok u zimsko bude poplavljeno, tako da se nekoliko malih otočića otkrije. Oni su ušli u šume na otocima osamljujući se radi ‘ibadeta.” Od da’ve do džihada Allah  je htio da ovaj da’ija posije sjeme uspostavljanja islamskog emirata. Rekao je Ibn Haldun: “Svi oni koji su imali u srce koliko trun gorušice dobr su počeli pričati o njima. Ljudi su im počeli dolaziti i ulaziti u njihovu vjeru kuću u šumi. Kada ih je bilo oko hiljadu muškaraca, rekao im je njihov šejh ‘Abdullah ibn Jasin: “Hiljada neće biti poražena od malog broja, a nama je naređeno da uspostavimo istinu i da pozivamo njoj i da okupimo sve ljude oko nje. Pa krenimo u boj radi toga!” Pa su izašli i ubili sve one koji su im se suprotstavili od plemena Lemtuna i Kedala.” I tako je Ibn Jasin izašao kao mudžahid na Allahovom putu i borio se protiv otpadničkih plemena koja su odbila pridržavati se Šerijata. Ibn Esir prenosi to i kaže: “Ibn Jasin se obratio onima koji su mu se pokorili i rekao im: “Vaša obaveza je da se borite protiv onih koji su se okrenuli od istine, te odbili islamski Šerijat, stoga, spremite se za borbu protiv njih. Stoga, podignite svoju zastavu i postavite sebi emira koji će vas povesti.” Sa tom malom skupinom vjernika murabiti su se pokorili zakonu Uzvišenog Allaha. Rekao je Es-Selavi: “Borio se protiv plemena sve dok nije osvojio sve zemlje pustinje i porazio njihova plemena...Za njegov podvig se čulo širom pustinjskih zemalja i u okolici kao što je Sudan, zemlje Kabajla, Masmuda i ostatka Magriba. Govorilo se da je čovjek iz plemena Kedala izašao i pozivao narod ka Uzvišenom Allahu i na pravi put, sudi po onome što je Allah objavio, mnogo je skroman i asketa na dunjaluku, njegov spomen se brzo proširio po svijetu i mnogi ljudi su

ga zavoljeli.” Pa kada je udovoljavao Allahu ljuteći ljude na početku svog zadatka, Allah je učinio da nakon toga ljudi budu zadovoljni sa njim, pa su ga zavoljeli i pokorili mu se. Vladanje Šerijatom Kada je preselio šejh plemena Kedala, Ibn Jasin je predložio vođu plemena Lemtuna za vojnog vođu. Rekao je Es-Selavi: “’Abdullah ibn Jasin je okupio sve vođe plemena iz Sanhadža i postavio Jahju bin ‘Omera el-Lemtunija njihovim valijem a ‘Abdullah ibn Jasin je bio emir...Jahja ibn ‘Omer je preuzeo vojno vođstvo dok je ‘Abdullah ibn Jasin bio zadužen za vjerske stvari i šerijatske propise i skupljao je zekat i džizju.” Murabitini su nastavili sa prenošenjem i obnavljanjem vjere ljudi iza svoga novog vojnog emira uz upustva svoga fakiha ‘Abdullah ibn Jasina. 446. godine po Hidžri – po bilješci El Bekrija – Ibn Jasin je napao Audegost (na jugu današnje Mauritanije) koje je bilo mjesto prebivališta vladara Gane prije primanja islama. Rekao je El Bekri: „‘Abdullah ibn Jasin je u tom mjestu ubio čovjeka koji je rodom od arapa koji su se izmiješali tu, iz porodice El Kajrevan, poznatog po pobožnosti, dobročinstvu, učenju Kur’ana i obavljanju hadždža, koji se zove Zubakara, a koji je bio pokoran vladaru Gane [El Vesniju] i njegovoj vlasti.“ [El Mesalik vel-Memalik]. 447. godine po Hidžri, murabitini su upali u mjesto Sidžilmasa (današnji južni Magrib) i uklonili iz njega ono što je bilo od zuluma. Rekao je Es-Selavi: „Promijenio je u njemu ono što je bilo od munkera (zabranjenih stvari), i polomio muzičke instrumente i flaute, i zapalio je konobe u kojima se prodavao alkohol, uklonio poreze i skladišta u kojima su se skupljao poreski novac, i uništio je sve ono što se suprotstavljalo Knjizi i Sunnetu, zatim je postavio nekoga iz Lemtune u Sidžilmasi a onda otišao u pustinju.“ Na kraju ove 447. godine po Hidžri, poginuo je emir 25

Jahja bin ‘Omer el-Lemetuni pa je šejh Ibn Jasin postavio njegovog brata, Eba Bekra ibn ‘Omera, mjeseca muharrema 448. godine po Hidžri, i tako je bio pod naredbom fakiha kao što je prije bio njegov brat, nastavljajući sa džihadom na Allahovom putu. Rekao je Es-Selavi: „Murabiti su ušli u grad Agmat (istočno od Merakiša) 449. godine po Hidžri pa je ‘Abdullah ibn Jasin ostao u njemu oko dva mjeseca u isto vrijeme odmarajući svoje vojnike, zatim je krenuo u napad na njega i osvojio ga, te ubio u njemu sve one koje je našao od Beni Jefrena, vladare ovog grada, nakon čega je uhvatio Belkuta el Magravija i ubio ga... zatim je ‘Abdullah ibn Jasin krenuo prema zemlji Tamisna i osvojio je i zavladao njome.“ Ibn Jasin  je žestoko napadao na Allahove neprijatelje murtedde, ubijajući ih i zarobljavajući, sve dok vijesti nisu stigle do fakiha koji ga je poslao a koji nije znao pravo stanje mudžahida. Rekao je Ez-Zehebi: „Do fakiha su došle vijesti o onome što je uradio ‘Abdullah ibn Jasin pa mu se to učinilo prežestokim i počeo je da žali što je poslao Ibn Jasina. Napisao mu je poruku u kojoj ga kritikuje za to što ubija i zarobljava veliki broj, pa mu je (Ibn Jasin) odgovorio: “Što se tiče tvoje kritike za ono što sam učinio i žaljenja za tim što si me poslao, pa ti si me poslao džahilijjetskom (neznalačkom) narodu. Jedan od njih bi poslao svoga sina i kćerku kao pastire, nakon čega bi se djevojka vratila trudna od svoga brata, i to im ne bi smetalo. A ono na čemu su uporni jeste borba i napadanje jedni na druge i ubijanje jedni drugih. Tako da sam se borio protiv onoga što krši Allahove granice i što je Allahov propis, ve-s-selam.“ [Tarih el Islam]. Ovako je Ibn Jasin odgovorio onome koji gleda na njegov džihad a nalazi se daleko od mjesta zbivanja i pravog stanja, vjerujući u ono što ljudi prenose od vijesti. Nakon svih ovih osvajanja, murabiti su bili odllučni da uz upustva svojih šejhova i fakiha povedu borbu protiv otpadničkih plemena Bergavata. Rekao je Es-Selavi: “Rečeno mu je da postoji veliki broj plemena Bergavata koji su izmiješani od raznih skupina, te koji su se okupili oko jednog čovjeka pod nazivom Salih bin Turejf koji je bio vračar i lažov. Ostali su u stanju zablude i kufra sve do sada. Kada je ‘Abdullah ibn Jasin čuo za stanje Bergavate i na čemu su od kufra, shvatio je da je vođenje džihada protiv njih preče nego protiv drugih, tako da ih je napao sa svojom vojskom murabitina.” Uzvišeni Allah je odredio da Ibn Jasin bude ranjen u vrijeme kada je bitka protiv tih kafira dostigla svoj vrhunac, 451. godine po Hidžri, nakon čega je postigao šehadet. Rekao je autor djela “El Agtibat” o njemu (Ibn Jasinu): “Nakon što je bio u nesvijesti (zabludi), Magrib se osvijestio i postao mjesto za podučavanje islamu, nakon što je gotovo pa nestao (islam) iz njega.” Oporuka Ibn Jasina Rekao je Es-Selavi: “Kada mu se približila smrt rekao im je: ‘O skupino murabitina, ja ću danas umrijeti, nema sumnje u to, a vi ste u zemljama vašeg neprijatelja, ne napuštajte džihad, ne prepirite se da ne biste klonuli i bez borbenog duha ostali. Pomažite se u istini i budite braća u ime Allaha. Čuvajte se međusobne zavisti radi vlasti, jer zaista Allah daje vlast kome On hoće od Svojih stvorenja i čini namjesnicima na Zemlji koga On želi od Svojih 26

Članak

robova.” Ibn Jasin je preselio nakon što je sagradio temelje islamske vlasti koja je krenula sa rijeke Senegal na jugu i proširila se do susjednih područja Merakiša na sjeveru. Nakon toga se proširila i stigla do Endelusa na granici sjeverne Francuske, na rukama njegovog učenika Jusufa ibn Tašfina, zatim do najdubljih afričkih džungli na jugu na rukama njegovog učenika Ebi Bekra ibn ‘Omera. Preselio je a iza sebe je ostavio generaciju mudžahida koji su nastavili njegov put nakon njega, nakon što je sa njima uspostavio islamski Šerijat. Allah ti se smilovao Ibn Jasine. Neka je blagoslov na vojnike Hilafeta danas koji se bore protiv svakog murtedda koji se suprostavio šerijatskoj vlasti. I neće posustati na tom putu ma koliko se morali žrtvovati sve dok samo Allahova vjera ne ostane. Ebu Bekr el-Lemetuni Emir širenja islama u Sudanu U prethodnom dijelu smo spomenuli nešto od biografije fakiha, obnovitelja ‘Abdullaha ibn Jasina u vezi stvaranja murabitsko-mudžahidske vlasti (Imareta). Ovaj čovjek je pored Imareta odgojio generaciju koja nosi zastavu nakon njega. U tu generaciju spada Jusuf ibn Tašfin, koji je sa muslimanskom vojskom krenuo na sjever, zatim preko Endelusa, i porazio krstaše. Iz te generacije je i pobjedonosni vođa Ebu Bekr ibn ‘Omer, koji je preko pustinje prenio islam i šerijatsku vlast u Afriku. Ono što obilježava biografiju ovog čovjeka jeste njegovo žrtvovanje u svemu radi pomaganja i služenja svojoj vjeri i ummetu, trudeći se da ujedini njegov saff (red) i da uzdigne njegovu stvar. Ibn ‘Omer nije bio od onih koji su se trudili da sebi udovolje i borili se za svoju korist na račun Ummeta i njegovog jedinstva, kao što je to stanje sa mnogima koji se pripisuju ovom Ummetu, sada i prije. Novi vojni vođa Put sina Lemtune i njihovog emira je počeo tako što je bio učenik Ibn Jasina, zatim vojni vođa njegove vojske, a onda je 448. godine po Hidžri, Ebu Bekr ibn ‘Omer preuzeo ulogu vojnog vođe murabituna od svoga brata Jahje ibn ‘Omera i tako završio pod nadzorom fakiha Ibn Jasina koračajući putem džihada. Napad na rafidije el bedželijje 448. godine po Hidžri, Ebu Bekr ibn ‘Omer je napao zemlju Es-Sus, a 449. h.g. je osvojio Masu i Tarudant. Ti gradovi su bili tvrđave i glavna uporišta rafidija u Magribu. Rekao je Es-Selavi: “U njoj (zemlji Es-Sus) su se nalazile rafidije koje su se zvale el bedželijje, koje vode porijeklo od rafidije ‘Alija ibn ‘Abdullaha el Bedželijja…’Abdullah ibn Jasin i Ebu Bekr ibn ‘Omer su se borili protiv njih sve dok nisu silom osvojili grad Tarudant i ubili u njima veliki broj ljudi (rafidiija), a oni koji su preživjeli od njih su se vratili na mezheb ehlu-s-sunnah ve-l-džema’a.”

Nasljednik šejha Ibn Jasina nastavlja svoj put Nakon što su uništili rafidije, Ibn ‘Omer je sa svojim šejhom Ibn Jasinom krenuo u borbu protiv otpadničkog plemena Bergavata. Tokom ove borbe ‘Abdullah ibn Jasin je zadobio ranu nakon koje je postigao šehadet, takvim ga smatramo. Nakon toga je Emirat Murabituna u potpunosti završio pod vođstvom Ebi Bekra ibn ‘Omera. Rekao je Es-Selavi: “Prvo što je učinio nakon ukopa Ibn Jasina, jeste priprema i polazak u napad na Bergavatu, odlučan u borbi protiv njih, čvrsto oslonjen na Allaha u vođenju džihada protiv njih. Žestoko je napao na njih, ubijao i zarobljavao, sve dok se nisu raspali i pobjegli skrivajući se po džunglama. Uništio ih je u korijen, a ostali su ponovo primili islam. Ebu Bekr ibn ‘Omer je istrijebio svaki znak i utjecaj njihove da’ve iz Magriba, zatim je skupio njihovu ganimu (ratni plijen) i podijelio je među murabitunima a onda se vratio u grad Agmat.” Ovo je još jedna pobjeda koja se dodaje u serije pobjeda Ibn ‘Omera u borbi protiv zabludjelog naroda i širenju tevhida. Sa ovim se također otvorio dunjaluk za Ebi Bekra ibn ‘Omera, koji je kao jedini vođa murabituna napustio ovaj dunjaluk. Ebu Bekr ibn ‘Omer napušta Magrib i odlazi u pustinju Međutim, stvari nisu bile baš glatke za Ibn ‘Omera u Imaretu njegovog naroda u osvojenim zemljama Magriba. Nakon što je ostvario sve ove pobjede došle su mu vijesti koje su ga potresle. Rekao je Es-Selavi: “Došao mu je izaslanik iz zemalja Kabajle i obavijestio ga o neredima u pustinji i pojavi razilaženja među narodom.” Ovaj vođa je postao zbunjen i nije znao gdje da krene, razmišljao je da li da pošalje jednog od sinova svojih stričeva kako bi riješili ovo razilaženje, ili da ode on sam i riješi to. A ako ode on, da li to znači da je napustio vođstvo svoga naroda u Magribu nakon svih pobjeda u njemu? Ovdje se pokazala bistrina ljudina. Rekao je Es-Selavi: “Vođa Ebu Bekr je bio jako oprezna i brižna osoba tako da mu se učinilo preteškim to da muslimani počnu ubijati jedni druge, a on je u mogućnosti da ih spriječi i vidjelo se da se on trudio da ih spriječi u tome jer je bio njihov vladar i zadužen za njih, stoga, odlučio je da krene u zemlje pustinje kako bi popravio stanje tamo i uspostavio džihad.“ I napustio je sve na Allahovom putu. Emir ujedinjuje ljude u borbi protiv mušrika Emir murabituna je otputovao u pustinju i popravio stanje tamo te i doveo u red islamsku vlast. Nakon toga je otputovao u Sudan kao mudžahid na Allahovom putu pozivajući narod ka Njemu. Rekao je Ibn Haldun: “Sastao se sa svojim narodom i otklonio ono što je bilo od fitne među njima, zatim je otvorio vrata džihada prema Sudanu, i zauzeo oko 90 posto njihove zemlje.” Ali nije stao samo na popravljanju odnosa među svojim narodom – Allah mu se smilovao – nego je pripremio muslimansku vojsku za bitku u Zapadnoj Africi i uspostavljanju islamske vlasti tamo. Rekao je Es-Selavi: “Put Ebi Bekra ibn ‘Omera u pustinju se desio u mjesecu zil-ka’ida 453. h.g., i kada je

došao do nje, popravio je odnose i uredio njeno stanje, a onda okupio veliku vojsku i napao Sudan i osvojio oko 90 posto njegovog teritorija.” Ebu Bekr ibn ‘Omer poražava kafire pustinje Es-Selavi spominje na drugom mjestu da je Eba Bekr ibn ‘Omer napao kraljevstvo Gane, i proširio islam u njoj i njenoj okolici. “Zatim je njihov vladar oslabio i nastao je nered među njima, a onda je ušla panika i stanje postalo kritično za susjedna mjesta i stanovnike na sjevernoj strani, zbog onoga što rade Berberi, nakon čega je Ebu Bekr ibn ‘Omer el-Lemetuni napao na njih.” Es-Selavi spominje da je Eba Bekr ibn ‘Omer osvojio te zemlje tokom pohoda koji je trajao tri mjeseca. “Veliki broj njih je prihvatio islam nakon toga.” Napušta Imaret u Magribu Ibn Tašfina i vraća se džihadu u Sudanu Historičari spominju da se Eba Bekr ibn ‘Omer  vratio u Magrib nakon što se povećala stvar sina njegovog strica Jusufa ibn Tašfina. Ali kada je vidio dokle je sin njegovog strica stigao sa svojim osvajanjima nije mu se miješao u njegovu vlast, nego mu je prepustio a onda se vratio nazad u pustinju. Es-Selavi je spomenuo oporuku Ibn ‘Omera koju je on poslao Ibn Tašfinu. Rekao je: „Ebu Bekr, ja sam te imenovao odgovornom osobom za tu stvar, i ja sam zadužen za nju, pa boj se Allaha u vezi muslimana i sačuvaj mene i sebe vatre. I nemoj da zanemariš išta od onoga što se tiče tvoga stada (podređenih ljudi kojima vladaš) jer ti si odgovoran za njih.“ El-Lemetuni postigao šehadet u Sudanu Nakon što je Ibn ‘Omer ostavio oporuku sinu svoga strica a onda se vratio u pustinju kao mudžahid, boreći se protiv kafira u Africi, rekao je Es-Selavi: „Bio je uporan i odlučan u vođenju džihada protiv kafira Sudana nakon čega je šehidio od otrovne strijele koja ga je prethodno ranila, mjeseca ša’bana 480. h.g., nakon što je učvrstio vlast i stanje u cijeloj pustinji pa sve do planina Ez-Zeheb u Sudanu.“ I tako se završila stranica viteza od vitezova islama. Napustio je dunjalučke ljepote i ukrase i Allah mu ih je zamijenio sa boljim. Rekao je Ibn Kesir: „S njim se složio velik broj vladara, koji se nisu složili sa drugima. Kada bi krenuo u borbu protiv neprijatelja s njim je zajedno znalo biti 500 hiljada boraca. Bili su mu pokorni i poslušni. Sa tim je uspostavljao Allahove propise i čuvao čast islama. Čuvao je vjeru odnosio se prema ljudima onako kako to Šerijat zahtjeva, sa ispravnom akidom i vjerom i pomaganjem Abasijske države.“ Allah se smilovao šejhu, mudžahidu, šehidu – biiznillah – Eba Bekru el-Lemetuniju, i molimo Ga da primi njegovu da’vu i džihad i da pomogne njegove potomke od vojnika Hilafeta u Zapadnoj Africi, na njenom sjeveru i pustinji, one koji se bore da uspostave Allahovu vjeru u tim područjima i da unište sve znakove širka u njoj. Molimo Ga da im podari pobjedu i temkin. 27

Islam podstiče na rađanje djece zbog mnogobrojnih razloga. Najvažniji od njih je možda taj da se poveća broj muslimanske populacije kako bi to ojačalo Ummet. Šerijat je prepun dokaza koji podržavaju i podstiču na ovo. Rađanje djece je odavno sunnet poslanika i vjerovjesnika. Allahov Poslanik Zekerijja  je dovio svome Gospodaru, kao što se može naći na više mjesta u plemenitom Kur’anu – ne za prevlast, vlast, niti za srebro i zlato – nego da ga počasti sa ispravnim potomkom. Stajao je klanjajući i doveći svome Gospodaru u tajnosti, govoreći Mu: {Gospodaru moj, kosti su mi oronule i glava osijedjela, a nikada nisam, kad sam Ti, Gospodaru moj, molbu uputio, nesretan ostao. Bojim se rođaka svojih po krvi poslije mene, a žena mi je nerotkinja, zato mi pokloni od Sebe sina da naslijedi mene i porodicu Jakubovu, i učini, Gospodaru moj, da budeš s njim zadovoljan.} [Merjem: 4-6]. I rekao je: {Gospodaru moj” – reče – “podari mi od Sebe čestita potomka, jer se Ti, uistinu, 28

Članak Za sestre

molbi odazivaš!”} [Aal ‘Imran: 38]. I također je rekao: {Gospodaru moj, ne ostavljaj me sama, a Ti si jedini vječan!} [El Enbija’: 89]. Isto tako i žena ‘Imranova je tražila od Allaha da joj podari dijete, pa joj je On  podario Merjem i učinio je znakom za stvorenja. I Merjem je dao ‘Isaa i učinio ga poslanikom i vjerovjesnikom. Povećanjem broja muslimana zastrašiva se kufr i vjera (islama) pobjeđuje. Kafiri su shvatili ovu stvar, dok su je neki nesmotreni umovi smetnuli. Zbog toga, mi vidimo da je prioritet u svakom ratu protiv islama i njegovog naroda, ubijati žene i djecu, kako bi se uništila “zemlja” i njeni “usjevi”, jer žene su “plodna zemlja”. One se spominju kao {Žene vaše su njive vaše} [El Bekara: 223] jer proizvode potomstvo. Uništavanje “zemlje” i njenih “usjeva” je ono što radi prljavi i pogani neprijatelj koji nastoji da istrijebi “La ilahe illa Allah” sa Zemlje. Ali to je nemoguće za njega da uradi, jer je Ummet Muhammeda  jako plodan Ummet – a ne neplodan – i ostaće

takav sve dok Allah ne naslijedi Zemlju (dok je ne dadne njima u naslijeđe) i sve što je na njoj. Međutim, neke žene možda ne mogu shvatiti politiku neprijatelja u njihovom ratu protiv muvehidda, niti cijene to što sa svakim novim rođenjem muslimana stavljaju trn u grlo kafira i zabadaju bodež u bok širka. A isto tako ove žene ne shvataju da sa povećanjem broja muslimana guše se odvratnici i zastave kufra bivaju spuštene, te se glasovi ispravnih podižu. A što se tiče politike kontrole trudnoće, to je bolest koja je ubačena u naš plodni ummet od strane neprijatelja kako bi umanjio muslimansku populaciju i oslabio njihovu snagu. Allahov Poslanik  je naredio da se povećava broj muslimana, kao što je to prenio Ma’kil ibn Jesar: “Neki čovjek je došao kod Allahovog Poslanika  i rekao mu: ‘Našao sam uglednu i lijepu ženu, ali je ona nerotkinja. Da li da se oženim sa njom?’ On  je rekao: ‘Ne.’ Došao je drugi čovjek kod njega, sa istim pitanjem, pa mu je on  zabranio. A onda je došao treći i Allahov Poslanik  mu je rekao: ‘Ženite se onima koje su vam drage i koje rađaju, jer ću se ja ponositi vašim mnoštvom na Sudnjem danu.’” [Bilježe Ebu Davud i Ibn Hibban]. Isto tako, Allahov Poslanik  je dovio za Enesa ibn Malika  da ima puno djece i da bude blagoslovljen sa njima tako što je rekao: “Allahu, povećaj mu imetak i porod i podari mu Svoj blagoslov u onome što si mu dao!” [Bilježe Buhari i Muslim]. Enes je kasnije rekao: “Moja kćerka mi je rekla da je 120 mojih potomaka ukopano, a ja sam od najbogatijih Ensarija.” [Bilježi Ahmed]. El Ehnaf ibn Kajs je ušao kod Mu’avije , koji je gledao u svog sina Jezida ispred njega diveći se a onda je rekao: “O Ebu Bahre, šta kažeš o djeci? On odgovori: ‘Oni su podrška za naša leđa, voće naših srca, i ugođaj za naše oči. Mi napadamo svoje neprijatelje sa njima i oni su ono što će ostati poslije nas kad umremo. Stoga, budi prema njima kao skromna zemlja i nebo koje pravi hlad. Ako traže od tebe, podaj im. Ako zasluže ukor, ukori ih. Nemoj se ustručavati da budeš darežljiv prema njima, kako im ne bi dosadilo tvoje društvo, zamrzili tvoj život i žudili za tvojom smrću.’ Mu’avija reče: ‘Allah te nagradio, o Ebu Bahre. Oni su baš takvi kako su opisao.’” [Amali el Kali]. Također, nećemo propustiti ovu priliku da upozorimo svaku sestru muslimanku na drugu zlobnu politiku neprijatelja islama, a to je odgađanje braka do kasnih godina. Ovo je dio kafirske spletke kako bi odvratio muslimanke od njihove prave uloge u životu, da su stvorene da svjedoče Allahov  tevhid i da obožavaju samo Njega i da služe vjeri sa onim što je Allah učinio lakim za njih, uključujući brak, rađanje djece i njihovo odgajanje. Kada bi muslimanka samo znala koristi ranog udavanja, zajedno sa namjerom da poveća populaciju i proizvede (rodi) ispravnu djecu koji će joj služiti i doviti za nju i njihovog oca, čak i kad oboje umru! Allahov Poslanik  je rekao: “Kada čovjek umre, prestaju mu teći sevapi za djela izuzev u tri slučaja: trajne sadake, korisnog znanja i dobrog djeteta koje mu uči dovu!” [Bilježi Muslim od Ebu Hurejre]. On  je isto tako rekao: “Ispravnom robu će nakon njegove smrti biti povećana deredža u Džennetu,

pa će reći: ‘Gospodaru moj, odakle ovo’ – pa će mu biti rečeno: ‘To je od tvoga djeteta koje je tražilo oprosta za tebe!’” [Bilježe Ahmed i Ibn Madže od Ebu Hurejre]. U svom Sahihu, Buhari je naslovio poglavlje pod imenom “Poglavlje: Onaj ko pravi (želi) djecu za džihad,” i onda naveo predaju od Ebu Hurejre  da je Allahov Poslanik  rekao: “ Sulejman, sin Davudov  rekao je: “Obići ću ove noći stotinu žena”, ili je rekao “devedeset devet - i sve će one (roditi) po jednog konjanika koji će se boriti na Allahovom putu. Tada mu je njegov drug (melek) kazao: “Reci: in šaa’ Allah”, i on nije rekao in šaa’ Allah, i od njih je zanijela samo jedna žena, koja je rodila pola čovjeka (sakatog). - Tako mi Onoga u Čijoj je ruci moj život, da je kazao in šaa’ Allah, sigurno bi se svi oni borili na Allahovom putu kao konjanici.” Kada bi muslimanka znala koliko podrške za vjeru i otežavanja kafirima u tome ima, zauvijek bi promijenila svoj stav, kako bi bila od onih koji {niti će stupiti na neko mjesto koje će nevjernike naljutiti niti će ikakvu nevolju od neprijatelja pretrpjeti, a da im to sve neće kao dobro djelo upisano biti} [Et-Tevba: 120]. Muslimanka treba da razmišlja o govoru ‘Omera  koji je rekao: “Tako mi Allaha, ja sebe tjeram na odnos, nadajući se da će Allah dati od mene nekoga ko će slaviti Allaha.” [Bilježi El Bejhaki u El Kubri]. Isto tako, ženidba sa nečijom kćerkom koja je kako se kaže “jako mlada” se smatra kažnjivim zločinom po tagutskim zakonima u nekim tzv. “islamskim” državama. Što se tiče islamskog Šerijata, u njemu ništa nije halal osim ono što je Allah dozvolio, i ništa nije haram osim ono što je Allah  zabranio. ‘Aiša  je rekla: “Vjerovjesnik  se oženio mnome (sklopio bračni ugovor) kada sam imala šest godina. Došli smo u Medinu i odsjeli kod potomaka Harisa ibn Hazredža. Dobila sam groznicu od koje mi je opala kosa, ali je zatim opet porasla i postala bujna. Bila sam u ljuljački sa svojim drugaricama, kada je došla moja majka Umm Ruman i poviknula zovući me. Došla sam do nje ne znajući šta hoće od mene. Uzela me je za ruku i odvela. Zaustavila me je tek na vratima neke kuće, dok sam ja uzbuđeno disala. Onda sam se malo smirila, a ona je uzela malo vode i obrisala mi lice i glavu. Zatim me je uvela u kuću u kojoj su bile ensarijke. ‘Hairli i berićetno! Neka bude svako dobro!’, rekle su. Ona me je predala njima, pa su me one smirile. A ujutro me nije iznenadilo (i uplašilo) ništa drugo do Allahov Poslanik . Predale su me njemu. Imala sam tada devet godina.” [Bilježe Buhari i Muslim]. Kada sestra muslimanka zna ovo, sve suprotno tome će baciti na stranu i posvetiti sebe povećanju broja Ummeta u lavovima i pripremajući ih, praveći od svoje kuće utočište za njih, gdje će ih odgajati sa tevhidom i el vela’ ve-l-bera’, sve dok ne otvori vrata utočišta za njih, nakon što njihova srca budu kao oni {strogi prema nevjernicima, a samilosni među sobom} [El Feth: 29] i {prema vjernicima ponizne, a prema nevjernicima ponosite} [El Ma’ida: 54]. I naša posljednja dova je sva zahvala pripada Allahu, Gospodaru svih svjetova.

29

I dok vojnici Hilafeta vode borbu protiv snaga kufra, mi ćemo se nakratko osvrnuti na nekoliko vojnih operacija koje su mudžahidi Islamske države uspješno izveli, uspijevajući tako proširiti teritorij Hilafeta, terorizirati, masakrirati i poniziti Allahove neprijatelje. Ove operacije su samo izbor mnogih operacija koje je Islamska država izvela na različitim frontovima širom mnogih područja tokom zadnjih sedmica. Rat protiv Turske 7. rebi’ el evvel, Ebu Enes el Minbidži i Ebu ‘Omer el Hašimi – Allah ih primio – napali sa svojim auto-bombama na dvije skupine turskih vojnika i sahvatskih boraca blizu sela Vaka Kufejr zapadno od grada El Baba. U ovim operacijama je uništen jedan turski tenk i tri druga onesposobljena, te ubijeno i ranjeno nekoliko murtedda. Nakon toga vojnici Hilafeta su izveli napad na selo Kufejr. Uspjeli 30

Vijesti

su ubiti tri murtedda i uništiti dva njihova vozila, te treće uzeti kao ganimu prije nego što su se sigurno vratili na svoje pozicije. 9. rebi’ el evvel, istišhadi operacija izvedena na grupu turskih vojnika i sahvatskih boraca blizu sela Barata, zapadno od grada El Baba. Isto tako, mudžahidi onesposobili turski tenk blizu sela Dana koristeći eksplozivnu napravu, te uništili vozilo 4x4 sa minobacačkom granatom. 11. rebi’ el evvel, izvedene dvije šehidske operacije na sahvatske i turske murteddske vojnike. Prvu je izveo brat Ebu ‘Abdir-Rahman eš-Šami – Allah ga primio – koji je detonirao svoju auto-bombu na njihovu grupu u selu Ezrak, zapadno od grada El Baba i ubio više od 14 murtedda, te ranio nekoliko drugih, i uništio tri njihova vozila. Drugu je izveo naš brat Ebu Ahmed es-Semravi – Allah ga primio – koji je detonirao svoju auto-bombu na njihovu grupu u selu Zarzur istočno od grada. Uspio je ubiti i raniti nekoliko murtedda te

Posljedice napada na krstaški praznik u Istanbulu

onesposobiti nekoliko njihovih vozila. Turski tenk je uništen u istom selu nakon što je pogođen sa navodećom raketom. 12. rebi’ el evvel, vojnici Hilafeta uništili dva turska tenka i onesposobili treći koristeći navodeće rakete i minobacačke granate. 15. rebi’ el evvel, tokom sukoba sa turskom murteddskom vojskom i sahvatima, mudžahidi su napali selo ‘Adžemi, sjeverozapadno od grada El Baba. Istišhadi, vojnik Hilafeta, Allah ga primio, je detonirao svoju auto-bombu na grupu murtedda blizu sela Kunejfiz. 21. rebi’ el evvel, mudžahidi su uništili tenk i BMP koji pripadaju turskoj murteddskoj vojsci nakon gađanja sa navodećim raketama, zapadno od grada El Baba. 23. rebi’ el evvel, lovci na tenkove iz Islamske države – koristeći navodeće rakete – su uništili dva turska oklopna vozila zapadno od grada El Baba. Istoga dana, medijska produkcija za vilajet Halep je objavila video pod nazivom “Štit krstaša (krsta)”, u koje je prikazano paljenje dva pripadnika turske murteddske vojske, koji vode vojnu kampanju pod nazivom “Štit Eufrata”, u ime svojih krstaških vladara, protiv muslimana u vilajetu Halep. U video se također prikazuje poruka vojnika Hilafeta koji izjavljuju da će se turska murteddska vlada naviknuti na gledanje prizora živog paljenja njenih vojnika, ako nastavi bombardovati područja Islamske države. 2. rebi’ el ahir, jedan od vojnika Hilafeta napao na poznati noćni klub u Istanbulu u vrijeme dok su krstaši slavili svoj paganski praznik unutra. Napao je pagane (kafire) sa ručnim bombama i sa automatskom puš-

kom, te uspio ubiti i raniti 150 njih, čineći to radi osvete za Allahovu vjeru i kao odgovor na naredbu Vođe pravovjernih da se napada Turska, sluga krsta. Vilajet Bagdad 7. rebi’ el evvel, tajna jedinica Islamske države detonirala auto-bombu na skupinu rafidijskih murtedda u području Sadr prema istoku Bagdada. U ovoj eksploziji ubijeno je 60 murtedda i 20 ranjeno. 11. rebi’ el evvel, tajna jedinica Islamske države parkirala i detonirala auto-bombu na grupu rafidijskih murtedda u području Bavija, prema istoku Bagdada, te tako ubili i ranili najmanje 80. Druga tajna jedinica je postavila i detonirala dvije eksplozivne naprave na grupu rafidija u području Ebu Dušejr, prema jugu Bagdada, te tako ubili i ranili oko 20. 1. rebi’ el ahir, Ebu Nevvaf el ‘Iraki i Ebu ‘Abdil-Melik el ‘Iraki – Allah ih primio – napali grupu rafidija i njihova širkilišta u području Senak u sred Bagdada. Detonirali su svoje eksplozivne prsluke, jedan za drugim, ubijajući i ranjavajući više od 100 murtedda te uništavajući nekoliko njihovih širkilišta. U međuvremenu, jedinica za eksploziv Islamske države parkirale i detonirale auto-bombu na drugu grupu rafidija murtedda blizu saobraćajne policije Novog Bagdada, prema istoku grada, i ubili devetoricu te ranili 17 drugih. Vilajet Nejneva 6. rebi’ el evvel, Ebu Hattab el ‘Iraki – 31

Posljedice bitke koja se odvila kod bolnice Selam u Mosulu

Allah ga primio – napao i detonirao svoju auto-bombu na grupu rafidijskih vojnika i milicija u ulici Barid, u sjeverozapadnom dijelu Mosula. Uspio je uništiti tenk Abrams i dva buldožera, te ubiti 8 murtedda i raniti nekoliko drugih. Druga četiri istišhadija, vojnika Hilafeta, Ebu Hattab el Mosuli, Ebu Ahmed eš-Šami, Ebu Selem eš-Šami i Battar el Mosuli – Allah ih primio – su napali i detonirali svoje auto-bombe na murtedde blizu bolnice Selam u jugoistočnom dijelu Mosula. Uspjeli su ubiti oko 35 i uništiti 5 vozila BMP, buldožer i hummer, te uništiti i onesposobiti nekoliko drugih vozila različitih vrsta. Nakon toga su uslijedili sukobi u kojima su ubijena četiri murtedda – jedan od njih sa snajperom – dok je nekoliko drugih ranjeno, a mudžahidi su također onesposobili dva hummera i BMP, te zauzeli drugi BMP kao ganimu. 7. rebi’ el evvel, Ebu Hamza el ‘Iraki – Allah ga primio – napao i detonirao svoju auto-bombu na grupu rafidijskih vojnika i milicija blizu bolnice Selam u jugoistočnom dijelu Mosula. Uspio je uništiti nekoliko vozila i ubiti i raniti nekoliko murtedda. Još 20 murtedda je ubijeno i 45 ranjeno u sukobima sa opkoljenim rafidijskim jedinicama. U sukobima je također uništeno 8 BMP-ova, 5 hummera i tenk Abrams, Vojnici Hilafeta su se sukobili sa konvojem blizu križanja za ulicu Sevmar, koji je pokušao da napadne kako bi pomogao opkoljene murtedde, što je dovelo do ubijanja oko 10 njihovih vojnika 32

Vijesti

i ranjavanja nekoliko drugih. Nešto kasnije, Ebu Islam eš-Šami – Allah ga primio – je napao i detonirao svoju auto-bombu na rafidijsku vojsku i rafidijski konvoj milicija u ulici Vahda u jugoistočnom dijelu Mosula. Uspio je uništiti tri hummera, te ubiti 8 murtedda i raniti nekoliko drugih. Nakon ovoga su se odvili sukobi u kojima su uništena tri BMP-a i jedan hummer dok je drugi onesposobljen. Drugih 21 rafidijskih vojnika i milicija je ubijeno sa snajperom u ulici Iha, i na obroncima ulica Šejma, Intisar i Nur. Vilajet Hims 8. rebi’ el evvel, vojnici Hilafeta su zauzeli 8 kontrolnih punkteva u područjima Ša’ir i Huvejsis nakon čega su uslijedili žestoki sukobi sa nusajrijskom vojskom i njihovim milicijama u kojima je ubijeno 50 murtedda. Mudžahidi su također osvojili tri tenka, automatski top, lansir za rakete Konkurs, nekoliko raketa i razno naoružanje i municiju. 9. rebi’ el evvel, vojnici Hilafeta su nastavili sa blagoslovljenim napadom na nusajrijsku vojsku i njihove milicije u okolici grada Tedmura i uspjeli zauzeti nekoliko važnih ustanova i pozicija. Zauzeli su gas kompaniju Mahr, sjeveroistočno od vojnog aerodroma T-4, zapadno od grada Tedmura, nakon što su prethodno zauzeli brdo na kojem se nalazi komunikacijski toranj, brdo Mahr i kontrolni punkt Irtivaza u okolici gasne kompanije. Nusajrijska vojska je poslala vojni konvoj iz

Bivša nusajrijska vojna baza nedavno zauzeta od strane vojnika Hilafeta

grada Tedmura kako bi vratila pod kontrolu brda u okolici gasne kompanije, ali vojnici Hilafeta su se sukobili sa konvojem, tako što je nekoliko ingimasija napalo iz nekoliko pravaca. Nekoliko murtedda je ubijeno i ostali su pobjegli, nakon čega su mudžahidi krenuli za njima i sve ih pobili. Vojnici Hilafeta su nastavili svoje napade i napredovanje južno od područja Džihar, te zauzeli 15 kontrolnih punkteva koji se prostiru između Mehra i Džihara, i do naftnog polja Džihar, kao i okolna brda. U području Džezel, sjeveroistočno od Džihaara, u međuvremenu, vojnici Hilafeta su zauzeli 5 kontrolnih punkteva nusajrijske vojske i uspjeli zauzeti kompletnu kontrolu nad naftnim poljem Džezel i okolnim područjima. U sukobima je ubijeno 112 nusajrijskih vojnika, a mudžahidi su zauzeli tri tenka, i nekoliko raketnih lansera, artiljerski top, mitraljez, i municiju kao ganimu. 10. rebi’ el evvel, vojnici Hilafeta su pokrenuli veliki napad sa nekoliko pozicija na nusajrijske pozicije u okolici grada Tedmura, i uspjeli zauzeti nekoliko lokacija. Na sjevernoj strani grada, mudžahidi su zauzeli kompletnu kontrolu nad područjem Huvejsis i artiljerskom brdu Burdž, kao i planinu Tar i ‘Antara, dvije strateško važne pozicije, i vojna skladišta Tedmur. Što se tiče južne strane Tedmura, mudžahidi su zauzeli kontrolu nad Kasr el Hallabat, i stratešku planinu Hajjan. U međuvremenu, zapadno od grada, mudžahidi su zauzeli gasnu kompaniju Mehr i brdo Mehr i brdo Burdž u njegovoj okolici. Isto tako su zauzeli napuštenu vojnu bazu, naft-

no polje Džezel, gasno polje Džihar. Na istočnoj strani grada, vojnici Hilafeta su zauzeli gradske silose, kao i 8 kontrolnih punkteva u okolnim područjima te rezervoare Talila. Napadi su nastavljeni sa dvije šehidske operacije i nekoliko ingimasi operacija, te je u ovom blagoslovljenom napadu ubijeno 260 murtedda i nekoliko zarobljeno, uključujući vojnog majora. U napadu je također oboren borbeni avion iznad područja Džezel, a mudžahidi su isto tako osvojili 14 tenkova, BMP, 16 artiljerijskih topova raznog kalibra, nekoliko raketnih lansera, dva lansera za navodeće rakete sa nekoliko raketa, te razno naoružanje i municiju. 12. rebi’ el evvel, vojnici Hilafeta su nastavili napredovati na istočnoj okolici Himsa i uspjeli zauzeti kontrolu nad teritorijem koji se prostire 40 km zapadno od Tedmura. Također su uspjeli stići do pragova vojnog aerodroma T-4, najvećeg nusajrijskog vojnog aerodroma. Ovo je uslijedilo nakon što su mudžahidi stigli do međunarodnog puta između Tedmura i Himsa i zauzeli kontrolu nad Džiharom istočno od vojnog aerodroma T-4, te zatim napali nusajrijske pozicije duž planinskog lanca, sjeverno od vojnog aerodroma i uspjeli zauzeti 12 pozicija što ih je dovelo do baze odbrambenog bataljona. Ovo ih je stavilo u poziciju sa koje imaju jasan pogleda na brigadnu bazu. Vojnici Hilafeta su napali i zauzeli drugu bazu bataljona zračna odbrana koja se nalazi jugozapadno od vojnog aerodroma, i zauzeli su bližnje selo Marhatan. Nakon toga su pokrenuli napad na pozicije i brda gdje su 33

se utaborili nusajrijski vojnici blizu područja Barida, južno od aerodroma T-4, te tako stegnuli obruč oko vojnog aerodroma nakon što su napredovali sjeverno, zapadno i južno, te stigli samo na 2 do 5km od vojnog aerodroma. Isto tako su uništili tenk T55 i artiljerijski top 122mm u okolici aerodroma. Mudžahidi su zatim otpočeli sa granatiranjem vojnog aerodroma, nakon čega su uništili tri aviona. 14. rebi’ el evvel, vojnici Hilafeta su uspjeli ostvariti novo napredovanje u okolici vojnog aerodroma T-4 i zauzeli selo Šerifa zapadno od vojnog aerodroma, kao i kontrolni punkt nusajrijske vojske i rafidijskih milicija istočno od sela. Kao rezultat toga, jedina ruta za opskrbu do vojnog aerodroma je postala ugrožena nakon što je okružena sa sjevera zauzimanjem napuštene vojne baze, te sa istoka i juga zauzianjem odbrambenog bataljona i nekoliko drugih pozicija. Vilajet ‘Aden Ebjen 10. rebi’ el evvel, Ebu Sa’d el ‘Adeni – Allah ga primio – je napao na grupu jemenski vojnika ispred vojne baze Savleban u području Havr Mekser prema istoku grada ‘Adena. Ušao je među njih i detonirao svoj eksplozivni prsluk te ubio i ranio 80 murtedda. 18. rebi’ el evvel, Ebu Hašim er-Radfani – Allah ga primio – je uspio proći kroz sigurnosnu kontrolnu tačku, nakon čega je detonirao svoj eksplozivni prsluk na grupu jemenskih obavještajaca iza vojne baze Savleban prema sjeveroistoku ‘Adena, gdje su se isti okupili da prime svoje plate. Brat je uspio ubiti oko 70

Posljedice napada na koptsku katedralu u Kairu 34

Vijesti

murtedda te raniti desetine drugih. Egipat 11. rebi’ el evvel, Ebu ‘Abdillah el Misri – Allah ga primio – je izveo šehidsku operaciju na crkvu blizu katedrale u ulici ‘Abasijja u centru Kaira. Ušao je unutra i detonirao svoj eksplozivni pojas među krstaše, ubijajući i ranjavajući oko njih 80. Vilajet Damask 17. rebi’ el evvel, Ebu Sadik eš-Šami – Allah ga primio – je uspio stići do grupe tzv. “Nove sirijske vojske” blizu izbjegličkog kampa Rukban na izmišljenoj granici sa Jordanom, gdje je detonirao svoj eksplozivni motor među njih, te tako ubio i ranio na desetine, te uništio skladište naoružanja, kao i 4 vozila 4x4. Vilajet Kavkaz 18. rebi’ el evvel, nekoliko vojnika Islamske države su izveli ingimasi operaciju koja je trajala dva dana zaredom gdje su napali sigurnosne službenike u gradu Grozni u centru Čečenije. Sukobi su se odvili u centru grada, u kojima je ubijeno i ranjeno nekoliko murtedda. Jordan 18. rebi’ el evvel, četiri vojnika Hilafeta su izveli napad u gradu Kerak; Muhammed Sa-

Posljedice napada na božićni trg u Njemačkoj

lih el Hatib, Jusuf el Karavina, Hazim Muhammed Ebu Rumman i ‘Asim Muhammed Ebu Rumman – Allah ih primio. Napali su sa automatskim puškama i ručnim bombama na grupu službenika jordanskih sigurnosnih snaga kao i na nekoliko građana država koje učestvuju u krstaškoj koaliciji. Napad je otpočeo tako što su se četiri mudžahida sukobili sa sigurnosnom patrolom gdje su ih uspjeli pobiti. Nakon toga su napali sigurnosno sjedište u gradu i uspjeli ubiti nekoliko murtedda unutra, nakon čega su upali u dvorac Kerak gdje se nalazilo nekoliko krstaških građana. Žestoki sukobi su se odvili unutra koji su trajali nekoliko sati a tokom kojih su mudžahidi postigli šehadet nakon što su murteddima i krstašima zadali gorak okus smrti. U ovoj blagoslovljenoj operaciji je ubijeno 10 murtedda, uključujući poručnika Saida el Mu’ajita, komandira specijalne jedinice za specijalne zadatke, te žena krstaška, koja je bila građanka jedne od država koje učestvuju u krstaškoj koaliciji. A dodatno tome je ranjeno 35 drugih od murtedda i krstaša. Europa 19. rebi’ el evvel, jedan od vojnika Hilafeta, Ebul-Bera’ et-Tunisi – Allah ga primio – je izveo operaciju u kojoj je pretrao nekoliko ljudi u srcu glavnog grada Njemačke, Berlinu.

To je uradio kao odgovor na poziv Islamske države da se napadaju građani država koje učestvuju u krstaškoj koaliciji koja ubija muslimane. On je napao božićni sajam sa svojim kamionom i uspio ubiti 12 ljudi te raniti 48 drugih. Nakon uspješno obavljene operacije, ovaj vitez je nastavio svoj marš sve dok nije stigao do okolice grada Milano u Italiji, 23. rebi’ el evvela gdje je napao italijansku policiju, nakon čega je postigao šehadet – takvim ga smatramo a njegov obračun je kod Allaha – u izmjeni vatre sa krstašima. Vilajet Južni Bagdad 2. rebi’ el evvel, pet vojnika Hilafeta – Ebu Kasvara el ‘Iraki, Ebu Hasan el ‘Iraki, Ebu Mus’ab eš-Šami, Muhammed el ‘Iraki i Ebu Sejjaf eš-Šami – Allah ih primio – su napali na kontrolne tačke i grupe rafidijskih murtedda u području Mišhab prema jugu Nedžefa. Četiri ingimasija su uspjeli ubiti desetine murtedda i detonirati svoje eksplozivne prsluke na rafidije. Peti vojnik Hilafeta je u međuvremenu detonirao svoju auto-bombu na drugu grupu rafidija između Mišhaba i Kadisijje, tako da je u ovoj blagoslovljenoj operaciji ubijeno i ranjeno oko 100 murtedda.

35

36

Članak

37

38

Članak

1

Wahrlich, Allah  hat das Wort der syrischen Sahwat gespalten, ihre Herzen in Uneinigkeit zerstreut, Streit zwischen ihnen entfacht und Feindschaft zwischen ihnen gelegt, bis sie sie sich gegenseitig auf ihre Nacken schlugen. Dies geschah nachdem sie sich von dem Befehl in der Rede Allahs {Und haltet alle fest am Seil Allahs und geht nicht auseinander!} [Al Imran: 103] und vom Tauhid Allahs in Seiner Urteilsgewalt abwandten, sowie von der Vereinigung unter einem einzigen Imam, der die mit ihnen die Scharia etabliert und Krieg gegen die Kuffargruppen führt, die sich der Scharia widersetzen. Als manche der syrischen Sahwat begriffen, dass sie so wie die irakischen Sahwat enden würden, d.h. ein Ende in Erniedrigung und Schmach, verbreiteten sie die Nachricht ihres Bestrebens zur Gründung eines oberflächlichen Dschahiliyyah-Zusammenschlusses, in dem sie sich gegenseitig um der persönlichen Interessen und Gruppeninteressen willen verfluchen werden. Es ist ganz so wie Allah  sagte, {Du meinst, sie halten zusammen, doch ihre Herzen sind verschieden. Dies (ist so), weil sie Leute sind, die nicht begreifen.} [Al-Haschr: 15] Diese Uneinigkeit ist die Ernte ihrer Saat, so wie Allah  sagte, {Und (auch) mit denen, die sagen: “Wir sind Christen’” haben Wir ihr Abkommen getroffen. Aber dann vergaßen sie einen Teil von dem, womit sie ermahnt worden waren. So erregten Wir unter ihnen Feindschaft und Hass bis zum Tag der Auferstehung. Und Allah wird ihnen kundtun, was sie zu machen pflegten.} [Al-Maidah: 14] Allah  sagte auch: {Und die Juden sagen: “Allahs Hand ist gefesselt.” Ihre (eigenen) Hände seien gefesselt und sie seien verflucht für das, was sie sagen. Nein! Vielmehr sind Seine Hände (weit) ausgestreckt; Er gibt aus, wie Er will. Was zu dir (als Offenbarung) von deinem Herrn herabgesandt worden ist, wird sicherlich bei vielen von ihnen die Auflehnung und den Kufr noch mehren. 2

Vorwort

Und Wir haben unter ihnen Feindschaft und Hass erregt bis zum Tag der Auferstehung. Jedes Mal, wenn sie ein Feuer zum Krieg anzünden, löscht Allah es aus. Und sie bemühen sich, auf der Erde Unheil zu stiften. Aber Allah liebt nicht die Unheilstifter.} [Al-Maidah: 64] Dementsprechend, ganz egal wie sehr sie sich um Einheit bemühen und ganz egal wie viele neuen Gruppen sie bilden, ihre Illusion der Einheit wird vergehen. {Das Gleichnis derjenigen, die sich anstatt Allahs Schutzherren nehmen, ist das der Spinne, die sich ein Haus genommen hat; das schwächste Haus ist fürwahr das Haus der Spinne, wenn sie (es) nur wüssten!} [Al-Ankabut: 41] Ihre Bündnisse untereinander, die nicht um Allahs willen eingegangen werden und ihr Festhalten an etwas anderem als Seinem Seil, sowie ihr Kämpfen für etwas anderes als Seine Sache, macht sie zu schwach zur Bewahrung eines einzigen Banners unter dem sie sich versammeln könnten und zu schwach, um einen Staat für sich zu erhalten, ganz besonders nachdem sie sich dem Islam zuschrieben und daraufhin abtrünnig wurden indem sie Wala1 zu den Kreuzfahrern und Murtaddin im Kampf gegen jene, die die Scharia auf der Welt etablieren hatten. Haben die Anführer der abtrünnigen Sahwat nicht begriffen, dass die Einheit zu der sie aufgerufen wurden die Einheit aufgrund der Religion des Islam und der muslimischen Dschama‘ah ist und nicht aufgrund des Nationalismus und der Parteilichkeit? Doch sie kennen nichts außer Gelüsten und Taqlid2. Wenn also irgendeiner von den „Gelehrten“ der Tawaghit oder den „Theoretikern“ der Sahwat bei der Erfüllung ihre Gelüste behilflich sind, so folgen sie ihnen blind und werfen die Worte jener, 1 Loyalität

2 Das blinde Befolgen der Gelehrten.

die nicht ihren Gelüsten entsprechen an die Wand. Was aber das Befolgen der Offenbarung Allahs betrifft, gemäß Seinem Befehl {Folgt dem, was zu euch von eurem Herrn herabgesandt worden ist, und folgt außer Ihm keinen (anderen) Schutzherren! Wie wenig ihr bedenkt!} [Al-Araf: 3] und {Wer aber dem Gesandten entgegenwirkt, nachdem ihm die Rechtleitung klargeworden ist, und einem, anderen Weg als dem der Gläubigen folgt, werden Wir dem zukehren, dem er sich zugekehrt hat, und ihn der Hölle aussetzen, und (wie) böse ist der Ausgang!} [An-Nisa: 115], so ist dies für sie etwas Unerwünschtes. Muhammad Ibn Abd al-Wahhab  beschrieb ihren Zustand wie folgt: „Sie sind in ihrer Religion gespalten, so wie Allah  sagt, {und jede Gruppierung ist froh über das, was sie bei sich hat.} [Al-Muminin: 53] Das Gleiche gilt für ihre weltlichen Angelegenheiten, und sie sehen diesen Zustand als korrekt an... Außerdem sehen sie die Wiedersetzung dem muslimischen Herrscher gegenüber und das Nichtbefolgen seines Befehls als eine Vorzüglichkeit an. Genauso wie sie den Gehorsam zu ihm als Demütigung und Erniedrigung ansehen... Außerdem ist ihre Religion auf einigen Grundlagen aufgebaut. Die wichtigste ihrer Grundlagen ist der Taqlid, das größte Prinzip aller Kuffar – das Erste und Letzte [ihrer Prinzipien], so wie Allah  sagte: {So haben Wir (auch) vor dir in eine Stadt keinen Warner gesandt, ohne dass diejenigen, die in ihr üppig lebten, gesagt hätten: “Wir haben ja (bereits) unsere Väter in einer bestimmten Glaubensrichtung vorgefunden, und auf ihren Spuren folgen wir ihrem Vorbild.”} [Az-Zuchruf: 23]“ [Masail al-Dschahiliyyah] Er sagte auch: „Allah befahl die Gemeinschaft in der Religion und verbat das Auseinandergehen. Allah erklärte dies klar und deutlich, sodass selbst die Laien dies verstehen können... Dann wurde die Angelegenheit so, dass die Spaltung in den Grundlagen und Zweigen der Religion als Wissen und Einsicht (Fiqh) angesehen wurde, während nicht zur Gemeinschaft in der Religion aufgerufen wird, außer durch einen „Zindiq“ (Ketzer) oder einen „Verrückten“... Zur Vollständigkeit der Gemeinschaft gehört der Gehorsam desjenigen, der als Autorität über uns eingesetzt wurde, selbst wenn dieser ein abessinischer Sklave wäre. So erklärte Allah dies klar, umfassend und ausreichend auf unterschiedliche Art und Weise... Danach wurde dieses Fundament vielen, die sich dem Wissen zuschreiben fremd. Wie kann es dann erst umgesetzt werden?“ [Al-Usul as-Sittah] Tatsächlich wird ihre Einheit um parteigeistiger und nationaler Parteilichkeit willen, sowie deren Verbleiben auf dem Schirk und der Abtrünnigkeit, niemals ihre Macht und Kraft steigern. Stattdessen wird es sie nur schwächen, aufgrund der seltsamen Mischung stark unterschiedlicher Glaubensgrundsätze und Methodologien. Dies wird nur die Streitereien in ihren Rängen steigern, sowie ihr Bestreben sich gegenseitig zu verraten. Und Allah leitet ein übeltuendes Volk nicht recht. Wer auch immer also am starken Seil Allahs festhalten will, der muss zu Allah bereuen und sich an die Religion des Islam halten, sowie an der muslimischen Dschama’ah bis er stirbt. Ansonsten wird er zu den Steinen und Menschen in Dschahannam gehören. Es wurde auch überliefert, dass der Gesandte Allahs  sagte: „Wer auch immer sich an etwas festklammert wird ihm überlassen werden.” [Überliefert bei an-Nasai von Abu Hurayrah] Sulayman Al asch-Schaych  sagte, „Wessen Herz sich an etwas festklammert, indem es sich darauf verlässt und

Erdogan überlässt seine Sahwah Sklaven den Nusayriyyah

seine Hoffnung daraufsetzt, so wird Allah ihn dieser Sache überlassen. Wenn also der Diener sich an seinem Herrn, seinem Gott, seinem Meister, seinem Schirmherrn, dem Herrn und Besitzer von allem festklammert, so wird er Ihm überlassen werden. Er wird ihm genügen, ihn beschützen, ihn bewahren und sein Verbündeter sein – und welch vorzüglicher Verbündeter und Unterstützer Er ist! Dies ist genauso wie Er  sagte: {Wird Allah nicht Seinem Diener genügen?} [Az-Zumar: 36] Wer auch immer sich an Zauberei und an den Teufeln festhält, so wird Allah ihn ihnen überlassen und sie werden ihn im Diesseits und im Jenseits zerstören. Generell, wer auch immer sich auf etwas anderes außer Allah verlässt, egal was es ist, wird ihm überlassen werden und er wird schlimmes im Diesseits und im Jenseits von ihm kommen sehen, im Gegensatz zu seiner Erwartung. Dies ist die unersetzbare Sunnah und die unabänderliche Handlungsweise Allahs bzgl. Seinen Dienern, dass wer auch immer Zuflucht bei etwas anderem außer Ihm sucht, auf etwas anderes außer Ihm vertraut, oder sich auf ein Geschöpf verlässt, um seine Angelegenheiten zu regeln, so wird Allah diese Sache dazu veranlassen das Gegenteil zu tun was er von ihr erhofft hatte. Dies weiß man von der Offenbarung und aus Erfahrung, wer auch immer tief über dies und die Zustände der Schöpfung nachsinnt wird dies deutlich sehen.” [Taysir al-Aziz al-Hamid] Er sagte auch, „Das Festhalten“ kann mit dem Herzen geschehen, oder mit einer Tat, oder beides. Das bedeutet, jemand der sich mit seinem Herzen an etwas festklammert, oder sich mit Herz und Tat an etwas festklammert, so wird er ihr ausgeliefert werden. D.h. Allah überlässt ihn der Sache an der er sich festklammerte. Wer auch immer sich an Allah bindet, Allahs Beistand für seine Not sucht, seine Zuflucht bei Ihm sucht, all seine Angelegenheiten Ihm anvertraut, so wird Er für jedes Bedürfnis ausreichen, ihm das nahe bringen was weit weg ist und das einfach machen

3

Sahwah Soldaten des Taghuts Erdogan

was schwer ist. Und wer auch immer sich an etwas anderem außer Ihm festklammert, oder sich auf sein Wissen, seinen Intellekt, Medizin oder Amulette verlässt und sich von seiner Macht und Kraft abhängig macht, so wird Allah ihn dieser Sache überlassen und ihn verlassen. Dies weiß man durch die Texte und durch Erfahrung. Allah  sagte, {Und wer sich auf Allah verlässt, dem ist Er seine Genüge.} [At-Talaq: 3] ... Wahb Ibn Munabbih sagte: „Allah  offenbarte Dawud: „O Dawud, bei Meiner Macht und Meiner Großartigkeit, keiner von Meinen Dienern hält sich an Mir anstatt Meiner Schöpfung fest – was Ich durch seine Absicht weiß – und danach planen die sieben Himmel und alles darin, sowie die sieben Erden und alles darin gegen ihn, außer, dass Ich für ihn einen Ausweg öffne. Bei Meiner Macht und Meiner Großartigkeit, keiner von Meinen Dienern hält sich an Meiner Schöpfung anstatt Mir fest – was Ich durch Seine Absicht weiß – außer, dass ich die sieben Himmel von ihm abtrenne, die Erde unter ihm versinken lasse und es mich nicht schert wo er danach umkommt.“ [Taysir al-Aziz al-Hamid] Ist denn jetzt nicht die Zeit für die Sahwat der Abtrünnigkeit gekommen – mit all ihren Sekten und Gruppierungen – sich über das was ihnen zugestoßen ist zu besinnen? Sehen sie denn nicht, dass ihr Vertrauen in die Tawaghit und ihre Wala zu den Dienern des Kreuzes – inklusive ihrer Aussage zu ihnen, {“Wir werden euch in einigen Angelegenheiten gehorchen.”} [Muhammad: 26] – ihnen nichts eingebracht hat, außer, dass sie vom gerechten Richter  ihrem brutalen Feind überlassen wurden, bis die Nusayri-Armee und ihre Rafidi- und Kreuzfahrerverbündeten ihre Länder betraten, ihr Blut vergaßen und ihren Besitz in den östlichen und alten Stadtvierteln von Aleppo plünderten? Sie taten dies innerhalb weniger Stunden, ohne „intelligente Bomben“, weder mit Predator-Drohnen, noch mit einer internationalen Koalition, die ihresgleichen in der modernen Geschichte sucht! Wollen sie sich den nicht besinnen? Der Taghut der Murtaddbruderschaft, Erdogan, bot seinen Sahwah-Sklaven nichts an, außer einem Treffen mit den üblen russischen Kreuzzüglern und Gratulationswünsche für die amerikanischen Kreuzfahrer anlässlich ihrer jüngsten Präsidentschaftswahlen, sowie fortwährende Kampagnen gegen die Muhadschirin und Ansar, die das Bollwerk gegen die Nusayriyyah waren, welches die Nusayriyyah abhielt Aleppo und ihre Umgebung zu betreten bevor die Sahwat sie damals verrieten. Ja, tatsächlich, wer auch immer sich an etwas festhält 4

Vorwort

wird ihm überlassen werden. Wer auch immer sich also an einem Taghut festklammert, der seine eigenen Gelüste anbetet, so wird er ihm überlassen werden. Der Taghut wird ihn verwenden, um die persönlichen und parteiischen Interessen des Taghuts zu verwirklichen und danach wird der Taghut ihn auf die Mülldeponie der Geschichte werfen, zusammen mit anderen üblen Verrätern. Wie ist es dann erst, wenn derjenige sich auf den Taghut verlässt unter einem Banner der Dschahiliyyah und für die Sache des Taghuts kämpft, mit der Absicht das Wort des Taghuts im gesegneten Land von asch-Scham zum Höchsten zu machen? Wenn ihr Taghut Erdogan sich wirklich um ihre Familien sorgen würde, so hätte er seine abscheulichen Kafirtruppen zur Bekämpfung und Tötung der Nusayriyyah und Baathisten entsandt. Gleichermaßen hätte er den Sahwat alles Mögliche aus dem Arsenal der abtrünnigen türkischen Armee gegeben, um die antiken russischen und syrischen Flugzeuge abzuschießen. Aber warum sollte er das tun? Aleppo ist nicht Teil seines Murtadd-Staates und seine Kreuzzüglerbrüder würden es niemals zulassen. Daher hat er keine Verwendung für Aleppo, außer um die abtrünnige PKK zu eliminieren und sie daran zu hindern an seinem vergänglichen Thron zu rütteln. Trotzdem hoffen die Mudschahid-Muwahhidin weiterhin, dass jene – von den Sahwat in Aleppo, Idlib und anderswo – die behaupten „Muslime“ und „Ahlus-Sunnah“ zu sein, und die durch Nationalismus, Säkularismus, Widersetzung gegen die Scharia oder Wala zu anderen Murtaddin abtrünnig geworden sind in Reue zu Allah  umkehren, und Kufr an das außer Allah machen, die Loyalität und Feindschaft nur für Seine Sache praktizieren, nur für Seine Sache kämpfen und öffentlich die Religion Ibrahims und Muhammads  der ganzen Welt ohne Scham verkünden, während sie ihr Vertrauen in Allah setzen und jedwede vorbehaltliche Unterstützung und jeden Taghut Kafir ablehnen. Und wer auch immer eine Million von den Muhadschirin und Ansar getötet hat und bereuen möchte, so hat er eine Sicherheitsgarantie von uns, wenn er seine Reue mitteilt, genauso wie es Amirul-Muminin  gesagt hat. Wahrlich, das Land der Scharia ist besser für ihn, als ein Territorium welches von Menschen-gemachten Gesetzen und Bräuchen regiert wird. {Und wer sich auf Allah verlässt, dem ist Er seine Genüge.} [At-Talaq: 3] Und alles Lob gebührt Allah, dem Herrn der Welten.

5

In seinem berühmten Mu´allaqah-Gedicht sagte der Dschahili-Dichter ´Amr Ibn Kulthum: “Und wir hatten viele glorreiche und lange Tage. Darin widersetzten wir uns dem König, auf dass wir nie gehorchen mögen.” Das Wort, welches er für “wir gehorchen” verwendete, war “Nadin”, von dem wohlbekannten aber oft falsch verstandenen Wortstamm “Din”. Gewöhnlich wird es als “Religion” übersetzt und in der Tat ist eine der Grundbedeutungen von Din Gehorsam und wird insbesondere, wie in der obengenannten Poesiestrophe, in Bezug auf die Herrschaft und das Urteil eines Königs verwendet. Allah  sagte in der Geschichte von Yusuf : {So führten Wir für Yusuf eine List aus. Nach dem Din des Königs hätte es ihm nicht zugestanden, seinen Bruder (als Sklaven) zu nehmen.} [Yusuf: 76], d.h. “nach dem Urteil und der Herrschaft des Königs” oder wie at-Tabari kommentierte: “Yusuf konnte seinen Bruder nicht nach dem Urteilen, Richten oder Gehorsam zum König von Ägypten entgegenbringen.” Er erwähnte dann die verschiedenen Aussagen der Salaf, nahelegend, dass “Din” in dieser Ayah Sultan (Herrschaft), Qada (Richten) und Hukm (Urteil) bedeutet und beendete sein Kommentar mit der Aussage: “Und die Grundlage des Dins ist Gehorsam.” Was unseren König betrifft, dem König der Menschheit, dem König des Tages der Abrechnung, dem Wahren König , dann traten wir in Seinen Din und müssen Seinem Urteil voll und ganz gehorchen und Er  sagte: {Und kämpft gegen sie, bis es keine Fitnah mehr gibt und der Din (allein) Allahs ist. Wenn sie jedoch aufhören, dann darf es kein feindseliges Vorgehen geben außer gegen die Ungerechten.} [Al-Baqarah: 193] So ist der Befehl Allahs, dem der Gehorsam als religiöse Pflicht ge6

Exklusiv

bührt, zu kämpfen, bis es keine Fitnah, d.h. offensichtlicher Schirk in dem Gehorsam von Allah, mehr gibt und bis keine manifeste Herrschaft an jegliches Urteil gegeben wird, außer dem des Wahren Königs. Seine Aussage: {(wenn) sie jedoch aufhören} bedeutet, dass wenn sie sich unterwerfen oder ergeben, sie dann in Ruhe gelassen werden. Dies kann entweder in der Form von Reue zu Allah und dem Halten an Seine Anbetung allein oder durch die Zahlung der Dschizyah geschehen, während man auf dem unterworfenen Kufr verbleibt, genauso wie Allah bezüglich des Tötens der Muschrikin im Allgemeinen sagte: {Wenn sie aber bereuen, das Gebet verrichten und die Abgabe entrichten, dann lasst sie ihres Weges ziehen!} [At-Taubah: 5] und Er sagte, dass die Leute der Schrift, diejenigen, {die nicht den Din der Wahrheit befolgen}, im Besonderen bekämpft werden sollten {bis sie die Dschizyah aus der Hand entrichten und gefügig sind!} [At-Taubah: 29] Und {dann darf es kein feindseliges Vorgehen geben außer gegen die Ungerechten}, bedeutet diejenigen, die sich nicht unterwerfen oder ergeben, entweder durch Reue oder Dhimmah, dem Abkommen der Dschizyah. Folglich ist jeder, der weder ein Muslim noch ein Dhimmi-Kafir (während er ungerecht gegen sich selber ist, sowohl Hass als Erniedrigung verdient) ist, jener ist ein feindseliger Ungerechter, der feindseliges Vorgehen verdient. Dies ist, weil der Schirk an sich Dhulm (Ungerechtigkeit) ist, wie Allah sagte: {Und (gedenke,) als Luqman zu seinem Sohn sagte, indem er ihn ermahnte: “O mein lieber Sohn, geselle Allah nicht(s) bei, denn Schirk ist fürwahr ein gewaltiges Unrecht.”} [Luqman: 13] Und obwohl die Leute der Dhimmah Muschrikin von den Leuten der Schrift sind, ist ihr Schirk unter der

auf ihnen auferlegten Schari´ah von Allah unterworfen und erniedrigt. So ist die Pflicht klar und errichtet, die Ungerechten, die Muschrikin, zu bekämpfen. Aber Allah befahl uns nicht nur das “Bekämpfen” der Kuffar, als würde man sagen, Er will uns nur Frontlinienoperationen ausführen lassen. Vielmehr befahl Er auch, dass sie erschlagen werden, wo auch immer sie sich befinden, auf oder außerhalb des Schlachtfeldes. Er  sagte: {Wenn nun die Schutzmonate abgelaufen sind, dann tötet die Muschrikin, wo immer ihr sie findet, ergreift sie, belagert sie und lauert ihnen aus jedem Hinterhalt auf!} [At-Taubah: 5] All dies wird umso mehr für diejenigen offensichtlich, die erkannt haben, dass das Blut eines Kafirs billig, schmutzig und zum Vergießen erlaubt ist. Der Islam ist die Religion der vernünftigen Grundsätze, die perfekte Grundlagen bietet, auf denen solide Strukturen der Gerechtigkeit und des Ruhms gebaut werden. Eines dieser großen Grundsätze ist, dass alle Menschen bekämpft werden müssen, bis sie den Islam annehmen oder unter einem Schar´i-Abkommen kommen. Dieser Grundsatz errichtet das Verbot, das Blut eines Muslims oder eines an einem Abkommen gebundenen Kafirs zu vergießen, wie auch die Erlaubnis, das Blut aller anderen Kuffar zu vergießen. Der Prophet  sagte: “Mir wurde befohlen die Menschheit zu bekämpfen, bis sie sagen, dass es keinen Gott außer Allah gibt und dass ich der Gesandte Allahs bin und sie das Gebet verrichten und die Zakah entrichten. Wer auch immer dies tut, dessen Blut und Besitz sind dann vor mir geschützt, außer durch einen rechtmäßigen Grund.” [Überliefert bei al-Buchari und Muslim von Ibn `Umar] Und er  sagte, sich an die Muslime richtend: “Denn wahrlich, euer Blut, Besitz und Ehre sind für euch untereinander Haram.” [Überliefert bei al-Buchari und Muslim von Abu Bakrah] Und hinsichtlich des Dhimmis, der ein Abkommen mit den Muslimen hat, sagte der Prophet : “Wer auch immer eine Person des Abkommens tötet, der soll den Geruch des Paradieses nicht riechen, welcher von einer Distanz von vierzig Jahren vernehmbar ist.” [Überliefert bei al-Buchari und Muslim von ´Abdullah Ibn ´Amr] Diese Überlieferungen bieten eine Erläuterung der Ayah: {Und tötet nicht die Seele, die Allah verboten hat (zu töten), außer aus einem rechtmäßigen Grund!} [Al-An’am: 151], über die at-Tabari sagte: “Die Seele, die Allah verboten hat, ist die Seele eines Gläubigen oder einer Abkommensperson und Seine Aussage: {außer aus einem rechtmäßigen Grund}, bedeutet, das was erlaubt, so eine Seele zu töten, wie die Todesstrafe für Mord oder Steinigung eines Ehebrechers zu Tode oder die Tötung von einem für Abtrünnigkeit.” Was alle anderen betrifft, d.h. alle Kuffar, die kein Abkommen haben, dann wurde ihrem Blut nicht die Unantastbarkeit des Verbotes gegeben, es verbleibt aber unter dem Befehl, die Menschheit zu bekämpfen, so verbleibt ihr Blut Halal. Das Blutvergießen eines Nicht-Dhimmi Kafirs ist nicht sündhaft, vielmehr

wird es mit dem Paradies belohnt. Allahs Gesandter  sagte: “Ein Kafir und sein Töter werden nicht zusammen im Feuer versammelt.” [Überliefert bei Muslim von Abu Hurayrah] Des Weiteren lassen seine Worte: “Mir wurde befohlen die Menschheit zu bekämpfen”, keinen Platz für Diskussion, da "Menschheit" jede Person auf der Welt einschließt und die einzigen, die von diesem Befehl der Bekämpfung ausgeschlossenen sind, sind diejenigen, die sich dem Urteil des Islams unterwerfen oder ergeben, wie zuvor erwähnt wurde. Dies allein geziemt einem Gesandten, der an alle Menschen entsandt wurde, wie Allah  sagte: {Sag: O ihr Menschen, ich bin der Gesandte Allahs an euch alle.} [Al-A’raf: 158], und der Prophet  sagte: “Andere Propheten wurden allein zu ihrem Volk entsandt, aber ich wurde zu der ganzen Menschheit entsandt.” [Überliefert bei al-Buchari von Dschabir Ibn ´Abdillah] Damit niemand denkt, dass dies eine fremde, neue Meinung ist, so sollte man wissen, dass dies die Haltung der Sahabah und größten Gelehrten der Ummah ist. Dies wird in den Worten von ´Umar Ibn al-Chattab widergespiegelt, der zu Lebzeiten des Propheten  und ohne Einwand zu Abu Dschandal ihn ermutigend, seinen Vater Suhayl Ibn ´Amr zu töten, sagte: “Sei geduldig, Abu Dschandal, denn sie sind bloß Muschrikin und ihr Blut ist nichts, sondern (wie) das Blut eines Hundes.” [Überliefert bei Ahmad von al-Miswar Ibn Machramah] Wahrlich, ´Umar lag richtig, da die Muschrikin gänzlich unrein sind, wie Allah  sagte: {O die ihr glaubt, die Muschrikin sind fürwahr unrein.} [At-Taubah: 28] Dies wird auch von den Worten von Anas Ibn Malik verstanden, der gefragt wurde: “O Abu Hamzah! Was macht das Blut und Besitz eines Dieners (d.h. einer Person) Haram?” Er antwortete: “Wer auch immer bezeugt, dass es keinen Gott außer Allah gibt, sich gen unserer Qiblah wendet, unser Gebet betet und isst, was wir schlachten, dann ist er ein Muslim. Er erhält, was ein Muslim erhält, und ist an das gebunden, woran ein Muslim gebunden ist.” [Überliefert bei al-Buchari von Maymum Ibn Siyah] Ash-Schafi´i sagte: “Und das Blut des Kafirs wird nicht verschont bis er ein Muslim wird.” [Al-Umm] Zur Erklärung sagte er: “Allah verschonte das Blut und das Nehmen von Besitz, außer aus einem rechtmäßigen Grund, durch den Glauben an Allah und an Seinen Gesandten oder durch ein Abkommen, welches von den Gläubigen gegeben wurde, basierend auf dem Urteil Allahs und Seines Gesandten für die Leute der Schrift. Und Er erlaubte das Vergießen des Blutes der erwachsenen Männer, die vom Glauben Abstand nehmen und kein Abkommen haben. Allah  sagte: {Wenn nun die Schutzmonate abgelaufen sind, dann tötet die Muschrikin, wo immer ihr sie findet, ergreift sie, belagert sie und lauert ihnen aus jedem Hinterhalt auf!} [At-Taubah: 5]” [Al-Umm] Die Ausnahme vom Töten der Frauen und Kinder erwähnend, sagte er auch: “Und der Grund, dass das Verbot vom Vergießen von muslimischen Blut verschieden vom 7

Verbot vom Blutvergießen eines Kafir-Kindes oder einer Kafir-Frau ist, dass sie aufgrund einer bestimmten Offenbarung nicht getötet werden sollten, die dieses Töten einschränkt, [während das erste Urteil das Kafir-Blutvergießen im Allgemeinen erlaubt]. Und unsere Meinung hinsichtlich dem ist, und Allah weiß es am besten, dass diese Einschränkung besteht, sodass sie Sklaven werden können, was nützlicher ist, als dass man sie tötet und die Tötung von ihnen schadet dem Feind nicht, so ist die Versklavung von ihnen optimaler als die Tötung von ihnen.” [Al-Umm] Al-Chattabi sagte: “Das Blut eines Kafirs ist erlaubt, weil er noch nicht die Worte des Tauhids ausgesprochen hat, aber wenn er sie sagen würde, dann wird sein Blut verschont und verboten.” [A’lam al-Hadith] Nachdem Ibn Hazm das Verbot von Angreifen von Frauen und Kindern erwähnte, sagte er: “Und es ist erlaubt jeden von den Muschrikin, außer die vorher erwähnten, zu töten, sowohl die Kämpfer als auch Nichtkämpfer, den Geschäftsmann und Angestellten, den alten Mann, sei es eine Person von Einfluss oder nicht, den Bauern, den Bischof oder Priester oder Mönch, den Blinden oder Krüppel, niemand erhält eine Ausnahme.” [Al-Muhalla] Ibn Qudamah erwähnte den Harbi (den Kafir, der kein Abkommen hat) und sagte: “Das Vergießen seines Blutes ist ausnahmslos erlaubt, genauso wie das eines Schweines.” [Al-Mughni] Er sagte auch: “Die Kuffar-Asliyyin [die Kuffar, die keine Murtaddin sind] sollen keinen Schutz in ihren eigenen Ländern haben.” [Al-Mughni] Ibn Ruschd sagte: “Und der Grundsatz ist, dass das, was den Besitz erlaubt macht, der Kufr ist und das, was ihn schützt, der Islam ist, genauso wie der Prophet  sagte: “Dann, wenn sie das sagen, haben sie ihr Blut und Besitz vor mir geschützt.”” [Bidayat al-Mudschtahid] Während er spezifisch den Besitz erwähnte, so weisen seine Worte klar zur Erlaubnis des Blutvergießens, wie es auch in dem von ihm zitierten Beweis ist.

bieten sollten. So wird der Priester oder der wandernde Asket, der sich unter die Menschen mischt, getötet, genauso wie diejenigen, die Wahnsinnsanfälle haben, der Taube und Stumme und der Hand- oder Beinamputierte, auch wenn sie nicht gekämpft haben. Dies ist so, weil sie von dem selben Volk sind, das sich im Krieg [mit den Muslimen] befindet.” [Badai’ as-Sanai’] Nichts von dem sollte irgendeinem Muslim, der die Religion gelernt hat, verwunderlich vorkommen, da diese Angelegenheit, dass das Blutvergießen des Kafirs Halal ist, etwas ist, worüber die Gelehrten Konsens hatten. At-Tabari sagte: “Sie [die Gelehrten des Islams] waren sich einig, dass wenn ein Muschrik die Rinde aller Bäume von dem Haram [in Makkah] um seinen Hals und auf seinen Armen tragen würde, würde ihm dies nicht den Schutz gewährend, nicht getötet zu werden, außer dass die Muslime ein Abkommen der Dhimmah oder Sicherheit mit ihm abschließen.” Die Muslime, die gegenwärtig im Dar al-Kufr leben, müssen daran erinnert werden, dass das Blut der Kuffar Halal ist und die Tötung von ihnen eine Anbetungsform von Allah ist, dem Herrn, König und Gott der Menschheit. Dies schließt den Geschäftsmann, der im Taxi zur Arbeit fährt, die jungen Erwachsenen, die sich im Park sportlich betätigen und den alten Mann, der in der Schlange steht, um sich ein Sandwich zu kaufen, ein. Durchaus sogar das Blut des Kafir-Straßenhändlers, der Blumen an die Passanten verkauft, ist Halal zu vergießen und das Einflößen des Terrors in die Herzen aller Kuffar ist die Pflicht eines Muslims. Es gibt keine Schar´i-Voraussetzung, Soldaten und Polizisten noch Richter und Politiker ins Visier zu nehmen, aber alle Kuffar, die sich nicht unter dem Abkommen der Dhimma befinden, sind Freiwild. Wie kann der Kafir jemals von Sicherheit und Schutz träumen, während die Muslime überall auf der Welt leiden und während das Urteil Allahs spöttisch mit den menschengemachten Ungeheuern der Demokratie ersetzt wird?

Al-Qurtubi sagte: “Wenn ein Muslim auf einen Kafir trifft, der kein Abkommen hat, dann ist es ihm erlaubt, ihn zu töten.” Abu Hanifah sagte hinsichtlich eines Kafirs, der getötet wird: “Es gibt keine Vergeltung (gegen den Tötenden) und die Diyah (Blutgeld) wird nicht gezahlt, weil das Blut des Kafirs erlaubt ist (zu vergießen), außer es wurde festgestellt, dass er ein Abkommen hat oder sich unter der Dhimmah befindet.” [Al-Hawi al-Kabir] Genauso sagte der berühmte Hanafi-Gelehrte al-Kaschani: “Der Grundsatz ist, dass es erlaubt ist, jeden von den Leuten zu töten, die sich im Krieg (mit den Muslimen) befinden, ob sie kämpfen oder nicht. Aber es ist nicht erlaubt, jemanden zu töten, der nicht von den Leuten ist, die sich im Krieg befinden [d.h. die mit einem gültigen Abkommen, außer dass sie kämpfen oder strategische Unterstützung, Gehorsam, Aufwiegelung oder anderes 8

Artikel

Sogar das Blut eines fröhlichen Kreuzzügler-Staatsbürgers, der Blumen an Passanten verkauft

9

Alles Lob gebührt Allah dem Herrn der Welten und möge der Frieden und Segen auf Seinem Gesandten Muhammad sein. Anlässlich des gesegneten Überfahranschlags auf den Weihnachtsmarkt am Berliner Breitscheidplatz danken wir Allah  für Seine Gunst und gratulieren den Muslimen zu einer weiteren erfolgreichen Operation in Deutschland. Dieser Anschlag ist nur der neueste Teil einer Serie von gesegneten Anschlägen, die von den mutigen, verdeckt in Deutschland operierenden Mudschahidin des Islamischen Staates ausgeführt wurden. Während sich bis vor einiger Zeit die Taghut-Sicherheitsbehörden in Deutschland noch mit der Verhinderung von Dschihad-Operationen brüsteten, so hat mit der von Abu Yusuf al-Karrar  ausgeführten Istischhadi-Operation in Ansbach eine peinliche Pannenserie begonnen, die über Würzburg und Hamburg führt und bis hin zum letzten Anschlag in Berlin andauert. Die Taghut-Sicherheitsbehörden waren nicht in der Lage die Operationen der Mudschahidin rechtzeitig zu verhindern, noch konnten sie die geheim operierenden Soldaten des Islamischen Staates lebendig fassen. Ganz besonders peinlich war es dann auch dieses Mal für die Kreuzfahrer-Behörden in Berlin, als Abu Bara at-Tunusi , ein Soldat des Islamischen Staates, inmitten der Bundeshauptstadt mit einem erbeuteten Sattelzug in eine Versammlung nichtsahnender 10

Artikel

Muschrikin raste, dabei Dutzende von ihnen tötete und verletzte und danach ohne gefasst zu werden entkommen konnte, während die unfähige Taghut-Polizei zu nichts im Stande war, außer den nächstbesten, südländisch-aussehenden Ausländer festzunehmen, um ihn den verängstigten Kreuzzügler-Bürgern als den angeblichen Täter zu präsentieren. Doch es war der falsche Mann und Allah gebührt der Dank dafür, dass Er ihre Augen erblinden ließ. {Und Wir haben vor ihnen eine Sperrmauer errichtet und hinter ihnen eine Sperrmauer und sie so überdeckt, dass sie nicht sehen (können).} [Ya-Sin: 9] So konnte unser Bruder  noch eine zweite Operation in Italien ausführen, bei der Allah  für ihn die Schahadah bestimmt hatte und wir bitten Ihn  den Bruder anzunehmen. Gewiss werden die anderen Mudschahidin-Brüder in Deutschland ihre Gelegenheit zur Fortführung des Dschihads nutzen und bald erneut zuschlagen. Mit Allahs  Erlaubnis werden die nächsten Operationen den Kuffar in Deutschland noch größeren Schaden, tiefere Trauer, sowie fürchterliche Schmerzen zufügen. Dieser gesegnete Dschihad, dessen Flamme im Irak und in asch-Scham von den tugendhaften, standhaften Mudschahidin entfacht wurde und sich nun auf der ganzen Welt wie ein Lauffeuer ausbreitet, ist hier um zu bleiben, mit Allahs Erlaubnis. Denn den Muslimen im Westen und im

Osten ist nach langer Zeit wieder bewusst geworden, dass Allah  ihnen die bedingungslose Bekämpfung der Kuffar vorgeschrieben hat, solange, bis die Kuffar den Islam annehmen und sich Allah vollständig unterwerfen oder sie in Schande getötet werden. {Und kämpft gegen die Muschrikin allesamt wie sie gegen euch allesamt kämpfen! Und wisst, dass Allah mit den Gottesfürchtigen ist!} [At-Taubah: 36] {Und tötet sie, wo immer ihr auf sie trefft} [Al-Baqarah: 191] {Und kämpft gegen sie, bis es keine Fitnah (Schirk) mehr gibt und die Religion (allein) Allahs ist.} [Al-Baqarah: 193] Zweifellos steht Deutschland ganz oben auf der Liste der Kreuzfahrer-Nationen, die sich am von den USA-geführten Kreuzzug gegen den Islamischen Staat und die muslimische Ummah beteiligen. Deutschlands Beherbergung amerikanischer Militärstützpunkte, die Entsendung deutscher Kampfflugzeuge, sowie die zahlreichen Waffenlieferungen und die Ausbildung der abtrünnigen Peschmerga im Irak machen Deutschland zu einem ganz besonders angriffswürdigen Kreuzzüglerstaat, denn es ist nun eine Pflicht für jeden Muslim die Anführer des Kufrs ins Visier zu nehmen und sie Zerstörung und Tod kosten zu lassen, genauso wie sie den Muslimen im Irak, asch-Scham und anderen Regionen der Welt Zerstörung und Tod zufügen. {So kämpft gegen die Anführer des Kufrs für sie gibt es ja keine Eide -, auf dass sie aufhören mögen.} [At-Taubah: 12] {Wenn jemand gegen euch übertritt, dann geht (auch ihr) in gleichem Maß gegen ihn vor, wie er gegen euch übertreten hat.} [Al-Baqarah: 194]

Zum Abschluss gratulieren wir noch einmal den Muslimen allgemein und ganz besonders den Mudschahidin überall zu dieser wunderbaren Operation und rufen hiermit erneut alle Muslime dazu auf, den Kampf weiterhin in die Heimat der Kuffar zu tragen. Nehmt euch ein Messer und schlachtet die Kuffar egal wo sie sind oder nehmt euch einen LKW und rast in versammelte Menschenmengen, um so viele wie möglich von ihnen zu töten und zu verkrüppeln. Was euch betrifft, o ihr arroganten und niederträchtigen Kreuzzügler, so sollt ihr wissen, dass dies mit Allahs Erlaubnis erst der Anfang einer langwährenden Serie von Operationen ist, denn ihr seid nicht sicher vor den Mudschahidin, die unerkannt in eurer Mitte sind. Eure Schulen, Kirchen, Einkaufsmeilen und Wochenmärkte sind ungeschützt und ein leichtes Ziel! So macht euch auf etwas gefasst, denn zu jeder Zeit und an jedem Ort könnte einer der Soldaten der Chilafah euch auflauern, um euch mit einem scharfen Messer abzustechen oder euch mit einem LKW rücklings zu überfahren! Wir versprechen euch mit Allahs Erlaubnis fürchterliche, ungeheuerliche Überraschungen! Und alles Lob gebührt Allah  , dem Herrn der Welten.

11

Frage: Wie ist die Lage der Hisbah1 Zentrale in Wilayat Sinai? Alles Lob gebührt Allah, dem Herrn der Welten. Möge der Frieden und Segen auf dem Propheten der Barmherzigkeit und des Schlachtens sein - dem lachenden Töter - sowie auf seiner Familie, seinen Gefährten und denjenigen die ihm folgen. Zur Gunst Allahs  auf Seine Mudschahidin-Diener in Wilayat Sinai gehört, dass sie allesamt am Seil Allahs festhielten, dafür kämpften, dass Allahs Wort das Höchste ist und dass sie trotz der Widrigkeiten und Torturen geduldig waren, trotz der Versammlung der Juden und Murtaddin gegen sie und trotz dem Versuch der Feinde des Islams, ihnen Tag und Nacht Schaden zuzufügen, mit dem Ziel ihnen ein Ende zu setzen, Und wie hoffnungslos der Versuch der Feinde doch ist! Allah  sagte: {Sie wollen Allahs Licht mit ihren Mündern auslöschen. Aber Allah besteht darauf, Sein Licht doch zu vollenden, auch wenn es den Kuffar zuwider ist. Er ist es, Der Seinen Gesandten mit der Rechtleitung und der Religion der Wahrheit gesandt hat, um ihr die Oberhand über alle Religion zu geben, auch wenn es den Muschrikin zuwider ist.} [At-Taubah: 32-33] Antwort: Nach all den Verschwörungen wurde Wilayat Sinai jedoch nur noch stärker und fester. Ihre Soldaten nahmen an Iman und Standfestigkeit zu. Die Mudschahidin der Wilayah fuhren fort – mit ihrer geringen Anzahl – die Vielzahl der Kuffar zu bekämpfen und beharrten auf die Anwendung der Scharia des Herrn der Welten in allen von ihnen kontrollierten 1 Die Hisbah beschäftigt sich mit der Durchsetzung der Scharia

im öffentlichen Leben und ermahnt die Menschen zum Gehorsam Allahs.

12

Artikel Interview

Regionen, solange sie dazu in der Lage waren. Trotz dem Ausbruch des Krieges zwischen Islam und Kufr, sind die Zentren und Büros der Schariah-Dawawin2 (z.B. der Diwan für Rechtsprechung, der Diwan der Hisbah und der Diwan der Da‘wah) bis jetzt aktiv und verrichten ihre Aufgaben auf dem Boden der Realität und alles Lob gebührt Allah. Allah segnete uns im Hisbah-Zentrum und Er ermöglichte es uns viele der Zeichen des Übels zu bekämpfen, dazu gehört vor allem der Schmuggel von Zigaretten, Cannabis, Tramadol, usw.. Gleichermaßen hielten wir die Menschen von den öffentlichen Sünden und Übeltaten ab, wie z.B. das Verreisen der Frauen, das Vermischen der Geschlechter, das Herunterhängen der Hose unter die Fußknöchel bei den Männern, ebenso wie das Rauchen, Musik und Satelliten-Empfangsgeräte. Aber unser Hauptaugenmerk liegt bei der Bekämpfung der Zeichen des Schirks und der Bekämpfung der Erscheinungsformen des Schirk und Bid’ah, u.a. Sufismus, Magie, Wahrsagerei und Grabesanbetung. Frage: Der Sufismus ist eine der größten Krankheiten, die viele Länder heutzutage befallen hat, aufgrund seiner zentralen Rolle bei der Verbreitung des Schirks und der Bid’ah unter den Menschen, sowie wegen der Sufi-Bruderschaften, die die Menschen den Tawaghit gefügig machen. Kannst du uns über die Situation des Sufismus in Wilayat Sinai berichten? Antwort: Der Sufismus in Sinai teilt sich in zwei Hauptgruppen, die Tariqah (Sufi-Bruderschaft) der Alawiyyah-Ahmadiyyah und die Tariqah der Dschariri. Die Ahmadiyyah-Bruderschaft befindet sich in der Region in und um Dschurah, wie z.B. in der Gegend von Schabbanah, 2 Ministerien

Dhahir und Malafiyyah, sowie in Schaych Zuwayd und Umgebung. Was die Dschariri-Bruderschaft betrifft, so hat diese drei Versammlungsorte: Zawiyat al-Arab in der Stadt Ismailia, Zawiyat Saud in Scharqiyyah – diese beiden sind in Ägypten – und in Sinai gibt es noch Zawiyat ar-Raudah. Zu diesen gesellen sich noch viele weitere Versammlungsorte, wie z.B. in der Nachbarschaft Abu Dscharir und den Gebieten at-Tawil und Sabah, sowie andere. Die Ahmadiyyah-Bruderschaft wurde vor ungefähr einem halben Jahrhundert von dem aus Gaza stammenden Abu Ahmad al-Alawi al-Filistini gegründet und ihre Zentrale befand sich in der Taumah-Gegend, zu der al-Dschurah gehört. Als al-Alawi starb vermachte er die Zawiyah seinem Sohn Mustafa und fügte Chalaf al-Chalfat als Treuhänder ein, aufgrund dem jungen Alter seines Sohnes. Daraufhin wurde der Taghut Chalaf der Schaych dieser Sufi-Bruderschaft und al-Dschurah wurde zum Hauptversammlungsort. Danach verstarb auch dieser Murtadd. Er wurde in al-Dschurah begraben und auf seinem Grab wurde eine grüne Kuppel errichtet.

Antwort: Der Schirk an Allah hat sich innerhalb dieser Bruderschaften so stark verbreitet, dass ganze Generationen mit dem Schirk erzogen wurden, so wurde auch das Unheil enorm und die Katastrophen gewaltig. Diese Sufis glauben, dass der Nutzen und der Schaden von den Toten kommt und führen für sie verschiedene Gottesdienste aus, wie z.B. das Bittgebet (Dua), Gottvertrauen (Tawakkul), das Schlachten und der Tawaf (rituelle Umkreisen), während sie behaupten, dass die Toten zwischen ihnen und Allah  vermitteln, so wie auch die Könige der Menschen Vermittler zwischen ihnen und ihren Untertanen haben, und hoch erhaben ist Allah über diese Behauptung der Muschrikin. Gleichermaßen folgen sie ihren Tawaghit und Schuyuch in ihrer Irreleitung und gehorchen ihnen blind in allen Aussagen und Taten. Dies trifft auf alle Sufi-Bruderschaften auf der Welt heutzutage zu, mit kleinen Unterschieden hier und da, außer, dass alle Sufi-Bruderschaften die wir kennen, von denen wir gehört oder über sie gelesen haben, allesamt in den Schirk gefallen sind.

Was die Dschaririyyah-Bruderschaft betrifft, so wurde diese von dem verstorbenen Taghut Id Abu Dscharir gegründet und konzentrierte sich auf die drei Hauptversammlungsorte, die wir bereits früher erwähnt haben – nämlich Saud, al-Arab und ar-Raudah – die durch den Islamischen Staat inscha Allah ausgelöscht werden, sobald die Kontrolle über sie erlangt wird.

Die Angehörigen der Ahmadiyyah-Bruderschaft glauben an hulul (Panetheismus) und ittihad (Pantheismus) und die Zuflucht ist bei Allah! Sie sagen, dass Allah  sich zu jeder Zeit an jedem Ort aufhält und in allem enthalten ist! Hoch erhaben ist Er über das! Des Weiteren verehren sie Ibn Arabi, al-Halladsch und andere von den Imamen des Kufrs und der Irreführung.

Die Dschariri-Bruderschaft ist verbreiteter und einflussreicher als die Ahmadiyyah-Bruderschaft und ist gleichzeitig auch am meisten irregeleitet.

Was die Dschariri-Bruderschaft betrifft, so sind diese bekannt für den Schirk der Gräber, sie huldigen den Gräbern, schlachten für sie, führen den Tawaf um sie aus usw. Diese Sufi-Bruderschaft hat auch eine Verbindung zur Religion der Rafidah, da der Autor ihres Poesie-Buches – welches Bustan al-Mahabbah (Der Garten der Liebe) genannt wird – das sie verehren und es als dem Quran ebenbürtig ansehen, der verstorbene

Frage: Welche sind die gefährlichsten Praktiken der Bid‘ah und Schirk-Taten, die von diesen Sufi-Bruderschaften praktiziert werden?

Eine Schirk-Loge der Sufis außerhalb des Territoriums der Chilafah in Sinai

13

und pflegte sie abschätzig als „Sunniten“, gemeint ist die Ahlus-Sunnah zu bezeichnen [auf die Rafidi Wurzeln in der Ahmadiyyah-Bruderschaft hinweisend]. Die Tawaghit der Sufi-Bruderschaften waren äußerst darauf bedacht, ihre jugendlichen Anhänger von den Mudschahidin auf dem Wege Allahs fernzuhalten, aus Angst, dass ihre Jugendlichen sich den Mudschahidin anschließen und den richtigen Weg einschlagen, so waren sie äußerst vorsichtig, damit ihre Anhänger unter ihrem Banner der Dschahiliyyah4 und auf ihrem Weg der Blindheit verbleiben. Diese Isolierung der Jugendlichen, die von ihren Schuyuch anbefohlen wurde, wurde noch weiter verstärkt nachdem die Chilafah ausgerufen und der Ruf des Tauhids verkündet wurde. Doch trotz alledem leitete Allah viele ihrer Jugendlichen zur Religion Allahs , so bereuten sie ihren Schirk, erlernten den Tauhid und schlossen sich den Reihen der Mudschahidin an. Jene Jugendliche sind heute die Eifrigsten bei der Entfernung des Schirks und es gibt unzählige Beispiele von ihnen die ihr Festhalten an der Aqidah von Wala5 und Bara6 verdeutlichen. Der Taghut Wahrsager Abu Hiraz

Rafidi an-Nimr al-Laythi ist, der in Tanta wohnte. Zu den gottesdienstlichen Zeremonien der Sufis in Sinai gehört auch die „Hadrah“, mit der ihre Versammlung zum gemeinschaftlichen erneuerten Dhikr3 gemeint ist, welches Freitags und Montags zur Abendzeit stattfindet, wobei sie den Dhikr als Gruppe, mit einer Stimme ausführen und dabei ihre Körper bewegen und Worte wiederholen, die den großen Schirk beinhalten, wie zum Beispiel das Ersuchen des Hilfe bei den Toten und das Ersuchen ihrer Fürsprache (Schafaah). Frage: Wie ist die Beziehung zwischen den Sufi-Bruderschaften und den Tawaghit die den Boden von Sinai beherrschen? Antwort: Zwischen den Sufis und den Organen des Taghuts besteht eine innige Beziehung. Kein Gouverneur oder Sicherheitsdirektor wurde zu seinem Posten berufen, außer, dass er vom verstorbenen Chalaf al-Chalfat besucht wurde, dem Anführer der Ahmadiyyah-Bruderschaft. Er hatte eine gute Beziehung zu den ägyptischen Geheimdiensten und während der Zeit der jüdischen Okkupation von Sinai bewegte sich die Loge in al-Dschurah nicht vom Fleck, sondern wurde vom jüdischen Militärverwalter besucht. Die jüdischen Offiziere besuchten Chalaf al-Chalfat in der Loge und ebenfalls die Anführer der Truppen der Kreuzzügler, die fälschlicherweise als „Friedenstruppen“ bezeichnet werden. Chalaf al-Chalfat pflegte es, seine Anhänger auszunutzen, um das Ausmaß seiner Macht in dem Gebiet zu zeigen. Was die Dschaririyyah-Bruderschaft betrifft, so hat diese ebenfalls eine sehr feste Beziehung mit den Organen der Taghut-Regierung. Es ist sogar so, dass viele von den verantwortlichen Offizieren der Murtaddin diese Bruderschaft lieben. Der verstorbene Daddschal Sulayman Abu Hiraz gehörte ebenso dieser Bruderschaft an. Frage: Wie ist die Position dieser Sufi-Bruderschaften bzgl. der Mudschahidin in Sinai vor und nach der Ankündigung der Bayah an Amir al-Muminin? Antwort: Es war zu erwarten, dass zwischen den Leuten des Tauhids und den Leuten des Schirks Feindschaft und Ablehnung besteht, dementsprechend war Chalaf al-Chalfat sehr feindselig gegenüber den gläubigen Muwahhidin eingestellt 3 Gedenken Allahs 

14

Interview

Frage: Wie begegnen die Mudschahidin in Wilayat Sinai den Sufi-Bruderschaften und wie gehen sie mit ihren Schuyuch und Anhängern um? Antwort: Nachdem die Mudschahidin den Dschihad führten, damit das Wort Allahs das Höchste ist und nachdem sie die Anführer des Kufrs von den Tawaghit bekämpften, die nicht mit der Schariah regieren, erhielten die Mudschahidin die Kontrolle über einen Teil von Sinai, so hatten sie dort das sagen und führten den Dschihad, um die Religion Allahs auf der Welt zu etablieren, die Zeichen des Schirks und der Unwissenheit zu entfernen und fassten den aufrichtigen Entschluss, dass keinerlei Sufi-Bruderschaften in einem Gebiet übrig bleiben sollten, wo das Banner des Dschihads weht. So begannen die Mudschidin sich die Sufis vorzunehmen, ganz egal ob sie Anhänger der Ahmadiyyah- oder Dschaririyyah-Bruderschaft waren. Manche von ihnen bereuten sofort als sie den Ruf des Tauhids hörten und nachdem sie vor dem Übel des Schirks gewarnt wurden. Andere hingegen wandten sich in Wort und Tag vom Tauhid ab. Daraufhin breiteten sich die Soldaten der Chilafah aus, errichteten Kontrollpunkte auf den Straßen und fassten all ihre Muschrik-Anführer. Diese wurden für drei Tage festgehalten und zur Reue aufgefordert, wer von ihnen nicht bereute, der wurde getötet. Durch Allahs  Gunst bereuten sie am ersten Tag, während vor ihnen bereits ihre Anhänger von ihrer Abtrünnigkeit bereut hatten, nachdem die Mudschahidin ihnen ihren Schirk, sowie die Falschheit und Gefahr ihrer Bid‘ah verdeutlicht hatten. Und alles Lob gebührt Allah. Es gibt noch einige große Versammlungsorte für ihren Schirk außerhalb der Kontrolle der Chilafah in Sinai und Ägypten und diese werden mit Allahs  Erlaubnis zu den Zielen des Dschihads und der Hisbah der Soldaten der Chilafah gehören, sobald sie die Kontrolle über sie erhalten, um die Menschen zur Rechtleitung zu führen und sie aus der Dunkelheit ins Licht zu leiten. Frage: Welche Rolle spielt die Da’wah Zentrale bei der Bekämpfung des Schirks allgemein und der Bekämpfung des 4 Ignoranz, Unwissenheit 5 Loyalität 6 Lossagung

Sufismus im Speziellen? Antwort: Mit der Kooperation zwischen der Da’wah und Hisbah Zentrale, organisierten die Soldaten des Islamischen Staates Schariah-Bildungsveranstaltungen, um die Menschen aufzurufen und ihnen die Religion beizubringen. Dies geschieht in Zusammenarbeit mit dem Zentrum für Dawah und dem Zentrum der Hisbah. Wir bitten Allah  um Erfolg mit diesen Veranstaltungen. Außerdem drucken wir kleine Bücher und Broschüren über die Angelegenheiten der Aqidah und verteilen diese. Abgesehen davon führen wir Dawah-Aktionen vor Ort durch und konzentrieren uns auf die Festigung des Tauhids in den Herzen der Allgemeinheit der Muslime, sowie auf die Warnung vom Schirk und der Abtrünnigkeit in all ihren Formen. Frage: In den Medien wurde viel über den verstorbenen Wahrsager Abu Hiraz und die Geschichte seiner Tötung gesprochen, doch wer ist er eigentlich? Und warum kümmern sich die Murtaddin so sehr um ihn? Antwort: Die Hisbah hatte zwei von den verbrecherischen Wahrsagern festgenommen, Sulayman Misbah Hamdan Abu Hiraz und Qutayfan Barik Id Mansur. Diese beiden sind Taghut-Wahrsager, sie beanspruchen von sich das Wissen über das Verborgene zu besitzen und die Menschen suchen sie diesbzgl. zahlreich auf, um sie über das Verborgene zu befragen und bitten sie um ihre Zauberei zur Heilung und erbitten von ihnen den Segen. Abu Hiraz ist ungefähr 77 Jahre alt. Der andere erlernte von ihm diesen Schirk und er erlernte bei ihm die Wahrsagerei und das Ersuchen der Hilfe bei den Teufeln. Er gehörte zu den Köpfen der Dschaririyyah-Bruderschaft und deswegen konzentrierten sich die Medien stark auf die Geschichte seiner Tötung. Er hatte eine sehr innige Beziehung zu den Murtaddin, die soweit reichte, dass viele Angehörige der ägyptischen Regierung und der Murtadd-Armee ihn aufsuchten und glaubten, dass er Nutzen bringt und Schaden abwehren kann, während sie dachten, dass er ein rechtschaffener Mann ist und sie ihn über die verborgenen Angelegenheiten befragten. Gleichermaßen war sein Lehrling Qutayfan, der in seinem Haus eine Säule angebracht hatte und den Menschen befahl diese rituell zu Umkreisen (Tawaf ) und bei ihr zu schlachten. Er behauptete von sich Wissen über das Verborgene zu haben. Er pflegte es Zauberei auszuüben und die Menschen über gestohlene Dinge zu informieren. Diesen Schirk hat er 20 Jahre lang praktiziert, nachdem er dies von Abu Hiraz erlernte. Frage: Wie ist die Justiz Zentrale des Islamischen Staates mit diesen beiden Murtaddin umgegangen, nachdem sie gefangen wurden? Antwort: Der Scharia-Richter urteilte über diese beiden Wahrsager mit dem Tode wegen ihrer Abtrünnigkeit aufgrund ihrer Behauptung, Wissen über das Verborgene zu besitzen, sowie wegen der fortwährenden Praktizierung der Wahrsagerei und Zauberei und weil sie zu den Köpfen der Tawaghit gehören, die die Menschen zum Schirk in der Anbetung Allahs rufen, unter dem Deckmantel der Tugendhaftigkeit, des Guten und der Behauptung zu den Nahestehenden (Auliya) Allahs zu gehören. Allah  sagte: {(Er,) der Kenner des Verborgenen - Er enthüllt niemandem das, was bei Ihm verborgen ist,} [Al-Dschinn: 26] und der Prophet  sprach: „Wer zu einem Wahrsager oder Hellseher geht und dem was er sagt glaubt, so hat er Kufr an das begangen, was auf Muhammad herabgesandt wurde.“ [Überliefert bei Ahmad und al-Hakim von Abu Hurayrah]

Dies ist das Urteil Allahs über denjenigen der dem Wahrsager Glauben schenkt, wie ist es dann erst mit dem Wahrsager, der sich selbst als Partner zu Allah  beigesellt? Der Gesandte Allahs  sagte: „Wer auch immer seine Religion wechselt, so tötet ihn!“ [Überliefert bei al-Buchari von Ibn Abbas] Umar Ibn al-Chattab  schrieb an Abu Musa : „Tötet jeden Magier und Wahrsager!“ [Überliefert bei Ibn Abi Schaybah] Frage: Manche Leute haben gesagt, dass dieser Wahrsager von den Soldaten des Islamischen Staates festgenommen und danach freigelassen wurde. Doch was ist die Wahrheit in dieser Angelegenheit? Antwort: Diese Information ist nicht korrekt. Und er wurde auch nie davor freigelassen, vielmehr wurde er ein einziges Mal festgenommen und daraufhin wurden er und sein Gefährte aufgrund ihrer Abtrünnigkeit zum Tode verurteilt, ohne Aufforderung zur Reue, während seine Besitztümer als Beute unter den Muslimen verteilt wurden. Seine Muschrikin-Anhänger verbreiteten viele Gerüchte, die keinerlei Grundlage haben, unter anderem lustige Märchengeschichten, so wie ihre Behauptung, dass das Schwert nicht in der Lage war seinen Kopf abzutrennen, und dies, bevor unsere Brüder in der Medienabteilung von Wilayat Sinai die Bilder der zwei Geköpften veröffentlichten. So rümpften sie ihre Nase und verstummten. Und alles Lob gebührt Allah, dem Herrn der Welten. Frage: Wie lautet eure Nachricht an die Sufi-Muschrikin in Wilayat Sinai? Antwort: Wir sagen allen Mitgliedern der Sufi-Versammlungen, ganz gleich ob Anführer oder Anhänger, in Sinai und außerhalb, dass wir speziell in Wilayat Sinai und allgemein in Ägypten niemals die Präsenz von Sufi-Bruderschaften dulden werden. Wir wollen für euch nichts, außer die Rechtleitung, so kommt her zu einem gleichen Wort zwischen uns und euch, auf dass wir nichts anbeten außer Allah und Ihm nichts beigesellen, und auf dass wir das Urteil nur von Allahs Buch und der Sunnah Seines Gesandten  ersuchen. Wir rufen euch dazu auf den Tauhid, den Iman und seine Annullierungen zu erlernen. Und sie sollen wissen, dass die Mudschahidin auf dem Wege Allahs nicht hinausgegangen sind und nicht Dschihad geführt haben, außer um den Tauhid zu etablieren und den Schirk auszulöschen. Sie haben ihr Blut bereitwillig im Kampf gegen die schlimmsten Nationen des Kufrs vergossen. Und ich schwöre bei Allah, sie kümmern sich nicht um die Kritik der Kritiker. Wisset, dass wir euch als Muschrikin Kuffar ansehen, und dass euer Blut bei uns als unrein und wertlos gilt, aber wir rufen euch trotzdem und fordern euch zur Reue auf, denn wir wünschen uns für euch den Islam und die Rechtleitung. Wir wünschen uns für euch, dass ihr den Weg des Siegels der Propheten Muhammad  und den Weg seiner Gefährten befolgt, denn alles Gute liegt im Befolgen des Propheten und alles Schlechte liegt in den verbotenen religiösen Neuerungen (Bidah) und dem Befolgen der Nachfolger (Chalaf ). Und wir schließen unsere Rede damit ab, dass wir Allah danken, für das was Er uns an Segen in Form des Tauhids, des Dschihads und der Chilafah gewährt hat, denn Er  verdient wahrlich das Lob. Und möge Allahs Frieden auf unserem Propheten Muhammad, seiner Familie und seinen Gefährten sein.

15

Nach all den Bränden der Murtaddin – die von ihren Flugzeugen, Panzern und Kanonen verursacht wurden – die die Haut, Fleisch und Körper der Muslime verschlingen – von Männern, Frauen und Kindern – heilte Allah die Brüste der Leute der Wala1 und Bara2 mit dem, was Er verordnete, dass es durch ihre Hände geschah, dass sie die gefangenen Soldaten der Tawaghit verbrannten. Zwischenzeitlich haben die „Gelehrten“ der Tawaghit und die „Theoretiker“ der Sahwat die Flammen der Gerechtigkeit angeprangert. Damit haben sie sich den Thronen der ungläubigen Tyrannen genähert und für die Sache der Dschahili Vetternwirtschaft. So ignorierten sie die verschiedenen Meinungen in dieser Angelegenheit, sahen blind über die Beweise hinweg und vergossen Krokodilstränen für ihre abtrünnigen Brüder – möge Alla sie mit den verbrannten Soldaten der Tawaghit und toten Kämpfern der Sahwat im Feuer von Dschahannam vereinen, um darin für immer zu verweilen. Amin. Diese „Gelehrten“ und „Theoretiker“ folgten den Kuffar von den Leuten der Schrift {Diejenigen, die verheimlichen, was Allah von der Schrift 1 Loyalität 2 Lossagung

16

Artikel

herabgesandt hat, und es für einen geringen Preis verkaufen} [Al-Baqarah: 174] und den abweichenden Ketzern, die „nur das überliefern, was ihnen gefällig ist“, sowie Waki Ibn al-Dscharrah RH sie beschrieb. [Abu Nuaym: Tarich Asbahan]. Sie gingen diesen Weg in Angelegenheiten, die Raum für Meinungsverschiedenheiten haben, um so den Murtaddin der Tawaghit und Sahwat Vorzug über die Mudschahid Muwahhidin unter den Muhadschirin und Ansar zu gewähren. Wahrlich, übel ist das, was sie urteilen. Ihr Ignorieren der Meinungsverschiedenheit in dieser Angelegenheit ist aufgrund ihrer Verheimlichung von dem, was in mehreren Hadith-Erklärungen erwähnt wurde, wie z.B.: „Die Salaf waren sich uneins bzgl. des Verbrennens. Umar, Ibn Abbas und andere verabscheuten dies… Ali, Chalid Ibn al-Walid und andere erlaubten dies.“ [Ibn Hadschar: Fath al-Bari]. Abu Bakr as-Siddiq und Chalid Ibn Al-Walid  verbrannten Einige, die sich weigerten die Zakah zu bezahlen und ebenso einige der Anhänger der falschen Propheten. Ali Ibn Abu Talib  verbrannte eine Gruppe von Rafidis. So verbrannten sie einige der abtrünnigen Gefangenen – dessen Abtrünnigkeit schwerwiegend war – auf die schlimmste Weise, um die restlichen Murtad-

din zu terrorisieren und abzuschrecken. Ebenso verbrannten Abu Bakr, Ali Ibn Abi Talib, Chalid Ibn al-Walid und Abdullah Ibn az-Zubayr j Sodomiten, aus Wut für die Sache Allahs und als Tazir (Bestrafung) für die Sodomiten. Beim Aufkommen einer Meinungsverschiedenheit ist es verpflichtend zum Buche und zur Sunnah zurückzukehren. Allah  sagte: {Und worüber ihr auch immer uneinig seid, das Urteil darüber steht Allah (allein) zu.} [Asch-Schura: 10]. Er  sagte auch: {Wenn ihr miteinander über etwas streitet, dann bringt es vor Allah und den Gesandten} [An-Nisa: 59]. Die Sunnah hat klargestellt, dass das ursprüngliche Urteil über das Verbrennen jeglicher lebendigen Seele das Verbot ist, sowie Abu Hurayrah  überlieferte: „Der Gesandte Allahs  schickte uns auf eine Expedition und sagte: „Wenn du soundso und soundso findest, verbrenne sie mit Feuer.“ Dann als wir abreisen wollten sagte der Gesandte Allahs : „Ich befahl euch soundso und soundso zu verbrennen, doch keiner darf mit Feuer bestrafen, außer Allah. Wenn ihr sie findest, tötet sie.“ [Überliefert bei al-Buchari] Und Ibn Abbas  überliefert vom Propheten , dass er sagte: „Bestraft nicht mit der Strafe Allahs.“ [Überliefert bei al-Buchari] Was die „Gelehrten“ der Tawaghit und die „Theoretiker“ der Sahwat angeht, die die Beweise blind „übersehen“ so war dies aufgrund ihrer Verbergung von Teilen der Offenbarung Allahs . Er  sagte: {Und wenn ihr bestraft, so bestraft im gleichen Maß, wie ihr bestraft wurdet.} [AnNahl: 126] Er  sagte auch: {(Für) die unantastbaren Dinge ist Wiedervergeltung. Wenn jemand gegen euch übertritt, dann geht (auch ihr) in gleichem Maß gegen ihn vor, wie er gegen euch übertreten hat.} [Al-Baqarah: 194] und {Die Vergeltung für eine böse Tat ist etwas gleich Böses.} [Asch-Schura: 40]. Er  sagte auch: {Für Verwundungen gilt die Wiedervergeltung} [Al-Maidah: 45]. Die Angelegenheit des Bestrafens mit Feuer ist eine Tat der Wiedervergeltung. Der Hadith der Ukliyyin, der in al-Buchari und Muslim von Anas Ibn Malik  überliefert wurde, der sagte: „Eine Gruppe von acht Leuten der Ukl kam zum Gesandten Allahs  und verkündeten ihren Islam. Sie fanden das Land unangenehm, mochten es nicht und wurden krank. Sie beschwerten sich beim Gesandten Allahs , so sagte er: „Wollt ihr mit unserem Schäfer und seinen Kamelen ausziehen und von ihrem Urin und ihrer Milch trinken?“ Sie sagten: „Ja.“ So gingen sie, tranken das Urin der Kamele und die Milch und erholten sich. Sodann töteten sie den Schäfer und trieben die Kamele raus [stahlen sie]. Dies erreichte den Gesandten Allahs , so schickte er jemanden nach ihnen und sie wurden gefangen und zurückgebracht. Er befahl dann dass ihre Hände und Füße abgeschnitten werden und er verschmolz dann ihre Augen. (In einer anderen Überlieferung heißt es: Er ließ einige Nägel bringen. Die Nägel wurden dann erhitzt. Und er verschmolz ihre Augen damit). Sie wurden dann vertrieben und unter (der Hitze) der Sonne gelassen, bis sie starben.“ Anas  sagte: „Der Prophet  verschmolz ihre Augen nur, weil sie die Augen des Schafhirten verschmolzt hattenn.“ [Überliefert bei Muslim] Al-Buchari benannte ein Kapitel in seinem Sahih nach dem Hadith der Ukliyyin: „Kapitel: Wenn ein Muschrik einen Muslim verbrennt, wird er dann auch verbrannt?“ Ibn Hadschar sagte: „Er deutete damit darauf, dass das Verbot in seiner Aussage: „Kapitel: Mit der Strafe Allahs wird nicht bestraft.“ Spezifisch ist in dem Fall, wo das Verbrennen nicht für die Wiedervergeltung geschieht.“ [Fath al-Bari],

Die zwei türkischen Murtaddin in den Fängen der Mudschahidin

weil die Wirklichkeit des Schmelzen der Augen einer Person mit der Verbrennung seiner Augen mit Feuer geschieht, indem man erhitzte Nägel als Mittel benutzt, sowie es von Ibn al-Muhallab, Ibn Battal, Ibn al-Mulaqqin und anderen Hadith-Kommentatoren erklärt wurde. Dadurch erlaubte der gerechteste Richter  dies in diesen Ayat und in diesem Hadith urteilte der Vertrauenswürdige , dass die Augen der Ukliyyin geschmolzen werden, weil einige von ihnen dasselbe mit dem Schafhirten taten. Diese Beweise zeigen die gerechte Natur der Flammen, die die Mudschahid Muwahhidin für die gefangenen Soldaten der jordanischen und türkischen Tawaghit entzündeten. Ebenso bezeugen die meisten Rechtsgelehrten (Fuqaha) die gerechte Natur dieser Flammen. Abu al-Abbas al-Qurtubi kommentierte diesen Hadith von al-Buchari und Muslim von Anas , der sagte: „Ein Jude tötete ein junges Mädchen mit einem Stein für ein wenig Silberschmuck, den sie trug. Sie wurde zum Propheten  gebracht, als sie noch am Leben war (vor ihrem Tod). Er sagte ihr: „Hat dich soundso getötet?“ Sie schüttelte ihren Kopf: „Nein.“ Dann fragte er sie über eine zweite Person und sie schüttelte ihren Kopf. Dann fragte er sie über eine dritte Person und sie nickte mit ihrem Kopf. „Ja.“ So tötete der Gesandte Allahs  ihn (durch das Zerdrücken) zwischen zwei Steinen.“ Abu al-Abbas al-Qurtubi sagte: „Darin liegt (ein Beweis), dass derjenige, der einen Mord begeht und etwas dabei benutzt, genauso mit dem selben (Gegenstand) getötet wird. Es gab keine Meinungsverschiedenheit in dieser Angelegenheit und die Mehrheit war der Ansicht, dass er auf die Weise getötet wird, auf die er den Mord begangen hat, ob mit einem Stein, Stock, Ertrinken, Erdrosseln etc., solange er keinen Mord mit etwas begeht, das Sünde (Fisq) mit sich bringt, sowie durch Sodomie oder Alkohol, in welchem Fall er dann mit dem Schwert getötet wird. Der Beweis ist dieser Hadith, genauso wie Seine Aussage : {(Für) die unantastbaren Dinge ist Wiedervergeltung. Wenn jemand gegen euch übertritt, dann geht (auch ihr) in gleichem Maß gegen ihn vor, wie er gegen euch übertreten hat.} [Al-Baqarah: 194], {Für Verwundungen gilt Qisas (Wiedervergeltung)} [Al-Maidah: 45] und die Wirklichkeit der Wiedervergeltung (Qisas) ist, dass es im selben Maß 17

Die Flammen der Gerechtigkeit verschlingen die Murtaddin

geschieht. Und von diesen Gelehrten (d.h. die Mehrheit) sind diejenigen, die unterschieden, wenn es um das Verbrennen mit Feuer oder dem Töten mit einem Pfahl geht (durch das Aufspießen durch den Anus mit einem Stock). Doch die Mehrheit war der Ansicht, dass er dadurch getötet wird.“ Er sagte dann: „Die korrekte Ansicht ist die Stellung der Mehrheit, aufgrund dem was voranging… durch Seine Aussage : {Und wenn ihr bestraft, so bestraft im gleichen Maß, wie ihr bestraft wurdet.} und aufgrund dem Hadith der Uraniyyin (d.h. der Hadith der Ukliyyin)“ [Al-Mufhim]. Ibn al-Qayyim sagte: „Es steht fest, dass der Prophet den Kopf des Juden zerschmetterte, genauso wie der Jude den Kopf des jungen Mädchens zerschmetterte… Deswegen ist die korrekteste Ansicht, dass der Kriminelle so behandelt wird, wie er das Opfer behandelt hat, solange es nichts Verbotenes von Allahs Rechten beinhaltet, sowie das Töten durch Sodomie oder durch das erzwungene Trinken von Alkohol (bis er vergiftet wird) und so weiter. So wird er verbrannt, genauso wie sein Opfer verbrannte und er wird von einem hohen Platz hinuntergestoßen, sowie er es tat und er wird erdrosselt, sowie er erdrosselte, weil dies der Gerechtigkeit näherkommt sowie der Wiedervergeltung, der Rache und dem Erzielen der Abschreckung die durch die Wiedervergeltung erhofft wird.“ [Tahdhib as-Sunan] Und als die Behaupter des Wissens und „Theorie“ Krokodilstränen für die gefangenen Soldaten der Tawaghit verschütteten und sagten: „Nicht alle Soldaten und Piloten der Tawaghit verbrannten die Muslime!“, so ist die Antwort in dem Hadith der Ukliyyin selbst enthalten. Ibn al-Qayyim sagte in seiner Erklärung darüber: „In der Geschichte gibt es einen Beweis für das Töten einer Gruppe von Leuten und das Amputieren ihrer Gliedmaßen als Wiedervergeltung für eine einzige Person und dass das Urteil über die Mittäter der Muharibin, dasselbe ist wie das der Täter unter den Muharibin, da es bekannt ist, dass nicht jeder von ihnen selbst die Tat mit dem Täter verübte, noch fragte der Prophet  darüber.“ [Zad al-Maad]. Wahrlich diese Soldaten und Piloten sind ein untrennbarer Teil der sich mit Gewalt widersetzenden abtrünnigen Gruppe, die Krieg gegen den Islam führt. Es ist durch ihren kollektiven Teil, durch die die Kraft und Gewalt der Ta18

Artikel

waghit erzielt wird und es ist mit dieser Kraft und Gewalt, dass das brutale Feuer über die Köpfe der Muslime fällt. Wenn die Behaupter des Wissens und der „Theorie“ die gefangenen Soldaten der Tawaghit mit Messern des Terrors geschlachtet haben möchten – nicht durch die Flammen der Gerechtigkeit – so sollen sie ihre Schutzherren von der Weiterführung der Bombardierung des Dar al-Islams mit brutalem Feuer abhalten. Zum Abschluss, Abu al-Abbas Ibn Qudamah sagte: „Derjenige der das Badehaus betritt, sollte sich durch dessen Hitze an die Hitze des Höllenfeuers erinnern, damit die Gedanken des Gläubigen nicht aufhören über jede Angelegenheiten der Dunya zu wandern. Damit sollten sie sich an die Angelegenheiten des Jenseits erinnern, da das was über die Gläubigen vorherrscht, die Angelegenheit des Jenseits ist und jedes Gefäß schöpft nur das, was es beinhaltet. Seht ihr denn nicht, dass wenn ein Teppichverkäufer, ein Weber, ein Tischler und ein Baumeister kurz davor sind ein schönes Haus zu betreten, ihr sie vorfindet, dass der Teppichverkäufer die Wolldecken und ihren Wert einschätzt, der Weber das Gewebe des Materials betrachtet, der Tischler das Holz im Haus begutachtet und der Baumeister die Wand betrachtet? Der Gläubige gleicht diesem – wenn er Dunkelheit sieht, erinnert er sich an die Dunkelheit im Grab, wenn er ein schreckliches Geräusch hört, so erinnert sich an das Blasen in die Trompete (am Tage der Auferstehung), wenn er Glück sieht, erinnert er sich an das Glück im Paradies und wenn er eine Qual sieht, erinnert er sich an das Höllenfeuer“ [Muchtasar Minhadsch al-Qasidin]. Daher obliegt es dem Gläubigen nachzusinnen, wenn er die Truppen der Tawaghit und die Soldaten des Kreuzes sieht, dass sie lebendig verbrannt werden und sich daran erinnert, dass das Höllenfeuer heißer ist und dass Allah  am Tage der Auferstehung zorniger sein wird, als er jemals sein wird; so wird er die Sünder unter den Muwahhidin damit verbrennen und es wird alles von ihnen verschlingen, außer die Stellen der Niederwerfung. So werden sie in Qual schwarz und zu Kohle werden. Ihnen wird dann das Meer der Barmherzigkeit des Lebens und Paradieses gezeigt – sowie es in Sahih al-Buchari und Sahih Muslim beschrieben wird – doch was die Ungläubigen und Abtrünnigen angeht, so werden sie darin verbrannt und ewig darin verweilen. Allah  sagte: {Diejenigen, die Unsere Zeichen verleugnen, werden Wir gewiss einem Feuer aussetzen. Jedes Mal, wenn ihre Haut verbrannt ist, tauschen Wir sie ihnen gegen eine andere Haut aus, damit sie die Strafe kosten. Allah ist Allmächtig und Allweise.} [An-Nisa: 56]. So lasse denjenigen, der darauf beharrt die großen Sünden zu begehen bereuen, bevor seine Sünden ihn dahin verleiten, was der Allmächtige am Tage des Gerichts3 nicht verzeihen wird. „Einige von den Salaf sagten: „Die Sünde ist eine Vorstufe zum Kufr, sowie das Küssen eine Vorstufe des Geschlechtsverkehrs ist, Singen ist eine Vorstufe zur Unzucht, Bestaunen ist ein Vorläufer zur Leidenschaft und Krankheit ist eine Vorstufe zum Tod.“ [Ibn al-Qayyims al-Dschawab al-Kafi]. O Allah, Wender der Herzen, festige unsere Herzen auf deiner Religion. Amin. 3 Allah  vergibt großen Schirk und Kufr nicht, wenn jemand darauf stirbt, ohne dieses bereut zu haben. Allah  sagte: {Allah vergibt gewiss nicht, dass man Ihm (etwas) beigesellt. Doch was außer diesem ist, vergibt Er, wem Er will.} [An-Nisa: 48] Er  sagte auch: {Diejenigen aber, die Kuffar sind und als Kuffar sterben, auf ihnen liegt der Fluch Allahs und der Engel und der Menschen allesamt, ewig darin zu bleiben. Die Strafe soll ihnen nicht erleichtert noch soll ihnen Aufschub gewährt werden.} [Al-Baqarah: 161-162]

19

Abu Dawud überliefert in seinem Sunan von Abu Umamah al-Bahili , dass ein Mann sagte: „O Gesandter Allahs, erlaube uns Siyahah zu praktizieren.“ So sagte der Prophet : „Wahrlich, die Siyahah meiner Ummah ist der Dschihad auf dem Wege Allahs.“ Abu Dawud schwieg darüber. Al-Hakim überlieferte es in seinem Mustadrak und erklärte seine Überlieferungskette als authentisch (sahih). Er wurde ebenfalls von Abd al-Haqq al-Ischbili und adh-Dhahabi als authentisch erklärt, während an-Nawawi und al-Iraqi seine Überlieferungskette (Isnad) als dschayyid (gut) ansahen. Diese Überlieferung wurde von einigen Leuten der Hidschrah und des Dschihads falsch verstanden. Sie dachten, dass mit der Siyahah des Dschihads das gemeint ist, worauf sich die Leute unserer Zeit bzgl. dem „Umherziehen von Land zu Land auf der Suche nach Wanderschaft, Erkundung und Endeckung“1 befinden. Wenn jemand dann mit diesem falschen Verständnis auf einen der schönen Aspekte des Landes zu dem er ausgewandert ist – wie den Bergen, Flüssen, Stränden oder Bäumen – blickt, oder er dort etwas vom Lebenskomfort der Nahrung, Getränke, Schönheit und Entspannung gefunden hat, so zeigt er auf die Schönheit des diesseitigen Lebens und spricht: „Der Gesandte Allahs  sprach die Wahrheit. Wahrlich, Dschihad ist der „Tourismus“ der Ummah!“ Auf diese Weise missverstanden viele Menschen die Überlieferung (Hadith) und den Vorgängerbericht (Athar). Denn es besteht ein deutlicher Unterschied zwischen der beabsichtigten Bedeutung dieses edlen Hadith und seinem falschen Verständnis bei vielen Menschen. 1 Definition des Wortes Siyahah aus dem zeitgenössischen arabischen

Wörterbuch al-Mudscham al-Wasit. Das Wort Siyahah wird im Kontext des Hadith oftmals falsch als „Tourismus“ ins Deutsche übersetzt.

20

Artikel

Wenn gefragt werden würde: „Was ist die richtige Bedeutung der erwähnten „Siyahah“, wenn es nicht der bekannte „Tourismus“ ist?“ So würde die Antwort lauten, dass die ungewöhnlichen Begriffe (Gharib) im Hadith anhand der eloquenten Sprache der Araber und dem Verständnis der tugendhaften Vorgänger (as-Salaf as-Salih) erläutert wird – nicht anhand der Definitionen der späteren Nachfolger (Chalaf ), noch anhand dem Verständnis der heutigen Zeitgenossen. Dies, indem man zu den Imamen der arabischen Sprache und der ungewöhnlichen Begriffe (Gharib) zurückkehrt, welche die Bedeutungen des Qurans und des Hadith für die nachfolgenden Generationen bewahrten. Ähnlich den Quranrezitatoren und Hadithgelehrten (Muhaddithun), welche die Wortlaute der beiden Offenbarungen2 bewahrten. Möge Allah sie für ihren Dienst am Islam und den Muslimen großzügig belohnen. Ibn Qutaybah  (gest. 276 n. H.) erklärte den Begriff Siyahah folgendermaßen: „[Siyahah]: Das Verlassen der Länder und das Fortgehen, wie die Handlung der ... Anbeter der Söhne Israels ... und Er  meinte, dass Allah  dies den Muslimen verbat und Er sandte ihn mit der Religion der Mäßigung und des Monotheismus.“ [Gharib al-Hadith] Ibn al-Anbari  (gest. 328 n. d. Hidschrah) sagte: „Siyahah: Das Hinausgehen zu den Randgebieten der Länder und die Abkehr von den Menschen, sodass man weder das Dschumu'ah[gebet] sieht, noch an den Gruppen[gebeten] teilnimmt.“ [Az-Zahir] Abu Mansur al-Azhari  (gest. 370 n. d. Hidschrah) sagte: „Al-Layth sagte: „Siyahah ist das Fortgehen des Mannes auf der Erde für den Gottesdienst (Ibadah) und das Mönchstum (Tarahhub). Und die Siyahah dieser Ummah ist das Fasten und das regelmäßige Besuchen der Moscheen.“ [Tahdhib al-Lug2 Der Quran und die Sunnah des Gesandten Allahs 

hah] Folglich ist die Siyahah, für die der Prophet  keine Erlaubnis gab, das Mönchstum (Tarahhub), welches nicht von Allah vorgeschrieben wurde. Er  sagte: {Hierauf ließen Wir auf ihren Spuren Unsere Gesandten folgen; und Wir ließen Isa, den Sohn Maryams, folgen und gaben ihm das Evangelium. Und Wir setzten in die Herzen derjenigen, die ihm folgten, Mitleid und Barmherzigkeit, und (auch) Mönchtum, das sie erfanden - Wir haben es ihnen nicht vorgeschrieben -, (dies) nur im Trachten nach Allahs Wohlgefallen. Sie beachteten es jedoch nicht, wie es ihm zusteht. Und so gaben Wir denjenigen von ihnen, die glaubten, ihren Lohn. Aber viele von ihnen waren Frevler.} [Al-Hadid: 27] Urwah Ibn az-Zubayr  sagte: „Die Frau des Uthman Ibn Madhun trat... zu Aischah ein, während sie ungepflegt aussah, so fragte Aischah sie: „Was ist los mir dir?“ Daraufhin antwortete sie: „Mein Ehemann steht die ganze Nacht zum Gebet und fastet jeden Tag.“ Dann trat der Prophet  ein und Aischah berichtete ihm dies. So traf der Gesandte Allahs  Uthman und sagte: „O Uthman, wahrlich, das Mönchstum wurde uns nicht vorgeschrieben. Bin ich für dich nicht ein Vorbild? Denn bei Allah, ich bin der furchtsamste von euch vor Allah

und am Meisten auf die Bewahrung Seiner Grenzen bedacht.“ [Überliefert bei Ahmad, Abu Dawud und Ibn Hibban] Gleichermaßen, als einer der Sahabah  den Propheten  um Erlaubnis zur Praktizierung der Siyahah baten, verbat Er  ihm die Nachahmung (Taschabbuh) der irregehenden Mönche und verwies ihn auf das, was Allah  als Manhadsch für die beste Gemeinschaft, die für die Menschen hervorgebracht wurde, vorgeschrieben hat: Der Dschihad auf dem Wege Allahs, und darin befindet sich das, was sich (auch) in der Siyahah des Mönchtums befindet an Askese (Zuhd), Einsamkeit (Uzlah), Gottgedenken (Dhikr) und Gottesdienst (Ibadah). Durch die Beachtung dieser Realitäten nähert sich der Muhdschahid Allah, um damit von den Mönchen bei Nacht und den Rittern bei Tag zu sein, und diese sind {Eine Menge von den Früheren und wenige von den Späteren} [Al-Waqiah: 13-14] Die Aussagen der Imame der arabischen Sprache wird durch einige schwache Ahadith unterstützt. Zum Beispiel: „Führe den Dschihad, denn er ist das Mönchstum des Islams.“ [Überliefert bei Ahmad von Abu Said al-Chudri] und „Jeder Prophet hat ein Mönchstum, und das Mönchstum dieser Ummah ist der Dschihad auf dem Wege Allahs.“ [Überliefert bei

21

Ahmad von Anas] und „Führe den Dschihad, denn er ist das Mönchstum meiner Ummah.“ [Überliefert bei Ibn Hibban von Abu Dharr] Und dazu gehört auch eine andere Erzählung (Riwayah) des Hadith von Uthman Ibn Madhun, die besagt, dass er zum Propheten  kam und sagte: „Erlaube uns die Selbstkastrierung!“ So sagte der Gesandte Allahs : „Zu uns gehört nicht wer kastriert, noch wer sich selbst kastriert. Wahrlich, die Kastrierung meiner Ummah ist das Fasten.“ Daraufhin sagte er: „O Gesandter Allahs, erlaube uns die Siyahah!“ So antwortete er : „Wahrlich, die Siyahah meiner Ummah ist der Dschihad auf dem Wege Allahs.“ Dann sagte er: „O Gesandter Allahs, erlaube uns das Mönchstum (Tarahhub)!“ So sagte Er : „Wahrlich, das Mönchstum (Tarahhub) meiner Ummah ist das Sitzen in den Moscheen, während man für das Gebet wartet.“ [Ibn al-Mubarak überlieferte dies in az-Zuhd mit einer schwachen Überlieferungskette (Isnad)] Und dazu gehört auch: „Im Islam gibt es keine Siyahah, kein Zölibat und kein Mönchstum.“ [Abd ar-Razzaq überlieferte dies von Tawus in einem Mursal3-Bericht] Ibn Qutaybah sagte: „Mit seiner Aussage ‚kein Mönchstum‘ meint er die Taten der Mönche bzgl. des fortwährenden Fastens, dem Tragen grober Gewänder, dem Verzicht auf Fleischverzehr und ähnliches... Und mit seiner Aussage ‚kein Zölibat‘ meint er das Verlassen der Ehe.“ [Gharib al-Hadith] 3 Mursal bedeutet, dass der Überlieferer nicht alle Überlieferer zwischen ihm und dem Propheten g erwähnt.

22

Artikel

Ibn al-Anbari sagte: „[Ein Zölibat-praktizierender Mönch]: Jemand der sich Allah  widmet und die Ehe nicht praktiziert.“ Dann erwähnte er den Hadith von Tawus und sagte: „Das Mönchstum: Verbleiben in der Mönchsklause und der Verzicht auf Fleischverzehr.“ [Az-Zahir] Die Aussagen der Imame der arabischen Sprache werden ebenfalls unterstützt durch einige Vorgängerberichte (Athar). Dazu gehört: „Die Siyahah dieser Ummah ist das Fasten.“ [At-Tabari überlieferte dies von Aischah] und „{As-Saihun} [At-Taubah: 112]: die Fastenden“ und „{Saihat}4: die fastenden Frauen“ [At-Tabari überlieferte dies von einigen Vorgängern (Salaf )] Ibn Qutaybah sagte: „Die ursprüngliche Bedeutung von Saih ist jemand der im Lande umherzieht... Und wer im Lande umherzieht, der übt sich in Enthaltsamkeit bzgl. Seinen Gelüsten (Schahwat). So wurde der Fastende mit ihm verglichen, weil er sich für sein Fasten der Speise, dem Trank und Geschlechtsverkehr enthält.“ [Gharib al-Quran] At-Tabari  sagte in seiner Quran-Exegese (Tafsir): „Einige der Leute der arabischen Sprache pflegten zu sagen: „Wir sind der Ansicht, dass der Fastende als Saih bezeichnet wurde, weil der Saih kein Proviant mit sich führt und nur isst, wenn er Nahrung findet. So [scheint es] als ob [dies] davon genommen wurde.“ Zu diesen Athar gehört auch der Athar von 4 At-Tahrim: 5

Sufyan Ibn Uyaynah , wo er sagte: „Amr berichtete uns, dass er hörte wie Wahb Ibn Munabbih sagt: „Siyahah gab es bei den Söhnen Israels...“ Ibn Uyaynah sagte: „Wenn er sich der Speise, des Tranks und der Frauen enthält, so ist er Saih.“ [Überliefert bei at-Tabari] Al-Marwazi  (gest. 294 n. d. Hidschrah): „Von Ishaq Ibn Suwayd [ein Tabii der 131 n. d. Hidschrah verstarb]: ‚Sie [d.h. die tugendhaften Vorgänger (as-Salaf as-Salih)] sahen das Fasten am Tag und das Stehen [zum Gebet] bei Nacht als Siyahah an.‘“ [Muchtasar Qiyam al-Layl] Nach alldem wird es zweifellos klar, dass mit „Die Siyahah meiner Ummah ist der Dschihad.“ das Verbot der erneuerten (Bidah) Siyahah der Mönche gemeint ist, sowie das, was an Gottvertrauen (Tawakkul) und Askese (Zuhd) behauptet wird durch das Verlassen des Proviants und die Abkehr von der Ehe – eine Tradition die manche Sufi-Bruderschaften von den ungläubigen Juden und Christen erbten. Mit der obigen Aussage ist ebenfalls die Anleitung zu etwas Besserem als der Siyahah gemeint, nämlich das Führen des Dschihads auf dem Wege Allahs und was das beinhaltet an Bemühung bei der Anbetung und dem Verlangen nach dem Treffen Allahs . Wohlwissend, dass einige der tugendhaften Vorfahren (as-Salaf as-Salih) das sich in der Moschee zurückziehen (Itikaf ), das Aufstehen zum Gebet in der Nacht, das Fasten und das Ersuchen von Wissen als Alternative zur Siyahah ansahen. Manche von ihnen sahen auch die Hidschrah zu Allah, die in beiden Offenbarungen5 mit dem Dschihad verknüpft wurde, als Alternative zur Siyahah an. Abd ar-Rahman Ibn Zayd Ibn Aslam  (gest. 182 n. d. Hidschrah) sagte in seinem Tafsir über die Aussage Allahs  {As-Saihun} [At-Taubah: 112] und Seine  Aussage {Saihat} [At-Tahrim: 5]: „Weder im Quran noch in der Ummah Muhammads gibt es Siyahah, außer die Hidschrah.“ [Überliefert bei at-Tabari] Und er sagte auch: „Ihre Siyahah war die Hidschrah, als sie nach al-Madinah auswanderten.“ [Überliefert von Ibn Abi Hatim] Wer also von den Leuten der Siyahah, entsprechend der Sunnah des Propheten  und dem Vorbild der tugendhaften Vorgänger (as-Salaf al-Salih) sein möchte, so obliegt ihm die Hidschrah und die Führung des Dschihads, sowie die Disziplinierung seiner Seele, in dem er sich so gut er kann an der Enthaltsamkeit und dem Gedenken Allahs bei seinem Ribat6 und Kampf festhält. Ebenso obliegt ihm das Verlassen aller von Allah verabscheuten Misetaten und Sünden, sowohl öffentlich alsauch im Geheimen. Dazu gehört das Aufgeben der Eitelkeit,

Arroganz, Verleumdung, Lästerei, sowie das Kämpfen um Beute zu Erlangen und berühmt zu werden. Ibn al-Qayyim  sagte in seiner Erklärung (Tafsir) der Aussage Allahs : {Allah hat von den Gläubigen ihre eigene Person und ihren Besitz dafür erkauft, dass ihnen der (Paradies)garten gehört: Sie kämpfen auf Allahs Weg, und so töten sie und werden getötet. (Das ist) ein für Ihn bindendes Versprechen in Wahrheit in der Tora, dem Evangelium und dem Quran. Und wer ist treuer in (der Einhaltung) seiner Abmachung als Allah? So freut euch über das Kaufgeschäft, das ihr abgeschlossen habt, denn das ist der großartige Erfolg! (... für die Gläubigen,) die in Reue Umkehrenden, die (Allah) Dienenden, die Lobenden, die Saihun...} [At-Taubah: 111-112] „Siyahah wurde als das Fasten interpretiert, sowie als das Verreisen zum Ersuchen des Wissens und als der Dschihad. Und es wurde als das Festhalten am Gehorsam interpretiert. Und das Richtige ist, dass es die Siyahah [Reise] des Herzen mit dem Gedenken Allahs bedeutet, sowie mit der Liebe zu Ihm, der Furcht vor Ihm, die reumütige Umkehr zu Ihm und die Sehnsucht nach Seinem Treffen, und alle zuvor erwähnten Taten folgen daraufhin als Ergebnis. Deswegen beschrieb Allah  die neuen Ehefrauen, welche die Ehefrauen des Propheten  ersetzen würden, falls er die alten scheide, als Saihat. Aber deren Siyahah ist weder Dschihad, noch das Verreisen um Wissen zu erlangen, noch das fortwährende Fasten. Es ist lediglich ihre Siyahah in der Liebe zu Allah , der Angst vor Ihm, die reumütige Umkehr zu Ihm und das Gedenken Seiner. Bedenke wie Allah  Reue und Gottesdienst verknüpfte. Das eine ist das Verlassen von dem was Er verabscheut und das andere ist das zu tun was Er liebt. Gleichermaßen sind Lobpreisung und Siyahah verknüpft. Das eine ist Seine Lobpreisung mit der Beschreibung seiner Perfektheit und die Siyahah der Zunge mit dem Besten Seines Gedenkens (Dhikr) und das andere ist die Siyahah des Herzens mit der Liebe zu Ihm, Seinem Gedenken und Seiner Verehrung. Genauso wie Er  den Gottesdienst (Ibadah) und die Siyahah bei der der Beschreibung der Ehefrauen verknüpfte. So ist das eine die Ibadah mit dem Körper und das andere die Ibadah mit dem Herzen.“ [Hadi al-Arwah] Und Allah  weiß es am besten. Möge der Frieden und Segen Allahs auf Seinem Gesandten sein, und auf seinen reinen Ehefrauen und seiner Familie.

5 Der Quran und die Sunnah das Propheten Muhammad  6 Wachdienst, meist an den Frontlinien in unmittelbarer Nähe zu den Kuffar.

23

Der fünfte Weg zum Sieg ist die Vorbereitung. Allah  sagte: {Und haltet für sie bereit, was ihr haben könnt an Kraft} [Al-Anfal: 60]. Der Autor von Adwa al-Bayan sagte: „Dies ist ein entscheidender Befehl, um sich so kräftig es geht vorzubereiten, ganzgleich wie fortgeschritten die Bedeutungen der Kraft werden. Demnach ist dies ein ausschlaggebender Befehl, um die Entwicklungen der weltlichen Angelegenheiten diesbezüglich anzupassen.“ Es ist bekannt, dass der Dschihad heute eine individuelle Pflicht (fard ayn) für jeden Muslim ist. Und was auch immer für die Erfüllung der Pflicht benötigt wird, ist ebenso eine Pflicht. Allahs Gesandter  sagte: „Schießt, o Söhne Ismails, denn wahrlich, euer Vater war ein Schütze.“ [Überliefert bei Muslim von Uqbah Ibn al-Akwa]. As-Sanani sagte in seinem Kommentar zum vorherigen Hadith: „Dieser Hadith erklärt die „Kraft“, die in der Ayah erwähnt wird, dass es „Pfeile schießen“ bedeutet, wie es zur Lebzeit des Propheten  üblich war. Dies beinhaltet auch das Beschießen der Muschrikin und Bughat mit Gewehren“ [Subul as-Salam] Kurzgefasst: Vorbereitungen für die aktuelle Schlacht gegen die Kreuzzügler und Murtadd Feinde zu treffen ist eine Pflicht für jeden Muslim, der zum Dschihad verpflichtet ist. Hier werde ich einige Punkte erwähnen: Das Erste ist was Abu Dschafar at-Tabari RAH im Tafsir Seiner Aussage  {Was ihr haben könnt an Kraft} sagte: „Wozu ihr in der Lage seid zur Vorbereitung mit den Waffen, das ein Grund für eure Kraft gegen sie sein wird.“ [Dschami al-Bayan] Dementsprechend ist die Waffenproduktion eine der größten Unterstützungen für den Dschihad auf Allahs Weg. Heute wird diese Produktion „Kampfindustrie“ genannt. Allah erwähnte diese Industrie an mehreren Stellen in Seinem Buch. Wahrlich, Er war sehr präzise als Er  sagte: {Und Wir lehrten ihn die Verfertigung von (Panzer)kleidung für euch, damit sie euch vor eurer (gegenseitigen) Gewalt schütze. Wollt ihr nun dankbar sein?} [Al-Anbiya: 80}. At-Tabari RAH sagte: „Labus ist bei den Arabern jegliche Form von Waffen, sei es eine Panzerrüstung, Brustplatte, Schwert oder Speer.“ Ibn Kathir sagte: „(Allah lehrte ihm) wie man Panzerrüstungen herstellt.“ 24

Artikel

Der Allmächtige erwähnte die Beschreibung der Rüstung, indem Er sagte: {“Fertige Panzergewänder an und füge im richtigen Maß die Panzermaschen aneinander. Und handelt rechtschaffen, denn Ich sehe wohl, was ihr tut.”} [Saba: 11], bedeutet lange und breite Panzerrüstungen. Und bezüglich {und fügt im richtigen Maß aneinander} sagte der Autor von Adwa al-Bayan: „Es bedeutet die Maße und Nägel herzustellen, wenn man Panzergewänder mit angemessenen Maßen herstellt.“ Ibn Kathir berichtet von Abu Qatadah, dass Panzergewänder glatt waren, wie Blätter und Dawud war der Erste, der diese mit Maßen herstellte. Dies zeigt die göttliche Aufmerksamkeit die bei der Herstellung von Panzerungen gegeben wurde, bis zu dem Punkt, dass Allah seine Details erwähnte und Seine Diener dann an diese Gunst erinnerte, indem Er sagte: {Wollt ihr nun dankbar sein?} Bedauerlicherweise sind viele Mudschahidin, wenn nicht sogar die meisten von ihnen unbesorgt darüber bei unserem Krieg gegen unseren Feind. Dies trotz all den vielen Nutzen, das bedeutsamste ist der Schutz des Lebens des Mudschahids – was uns lieber ist – gegen die feindlichen Kugeln und Bombensplitter. Ein zweiter Nutzen ist die Sicherung des Mudschahids vor der Verwundung an kritischen Stellen, was ihn an der Fortführung des Dschihihads hindern oder ihn das Bewusstsein verlieren lassen könnte, dadurch wird er dann durch das Verbleiben im Schlachtfeld der Gefangennahme durch den Feind ausgesetzt. Ein dritter Nutzen ist, dass der Mudschahid dadurch unterstützt wird die Stellungen nah zum Feind zu erreichen. Dies macht sie dadurch zu Helden, die die Feindstellungen stürmen und die Löwen der Istischhadi-Operationen. Ein abschließender Nutzen, der anzumerken ist, dass wir nicht tapferer

sind als der Gesandte Allahs , der eine Panzerrüstung und einen Helm tragen würde, genauso wie er ein Schwert hatte. Aischah  sagte: „Der Gesandte Allahs  starb und seine Panzerrüstung wurde einem Juden für 30 Gersten verpfändet.“ [Überliefert bei al-Buchari]. Es ist ebenso überliefert, dass der Prophet  zwei Panzerrüstungen trug, eine über der anderen am Tag von Uhud. [Überliefert bei Ahmad und Abu Dawud von as-Saib Ibn Yazid]. Ebenso überlieferte Anas Ibn Malik, dass der Prophet  Makkah im Eroberungsjahr betrat und er dabei einen Helm trug. [Überliefert bei al-Buchari und Muslim]. Außerdem leitete uns der Allmächtige Herr heute dazu Metallblöcke als Basis für die Produktion von Waffen zu verwenden. In der Geschichte von Dhul-Qarnayn sagte Er : {Bringt mir die Eisenstücke.” Als er nun zwischen den beiden Berghängen gleich hoch (aufgeschüttet) hatte, sagte er: “Blast (jetzt).” Als er es zum Glühen gebracht hatte, sagte er: “Bringt mir, damit ich (es) darüber gieße, geschmolzenes Kupfer.”} [Al-Kahf: 96] Es wurde kürzlich herausgefunden, dass das Hinzugeben von ein wenig Kupfer zum Metall der beste Weg ist das Metall zu härten und seine Stärke, Widerstand und Festigkeit zu erhöhen. Ebenso lehrte Allah Nuh wie man ein Schiff baut. Er sagte: {Und verfertige das Schiff vor Unseren Augen und nach Unserer Eingebung.} [Hud: 37]. At-Tabari berichtete von Ibn Abbas , dass er sagte: „Er wusste nicht wie man die Arche baut, so gab Allah ihm ein, es basierend auf dem Modell der Vogelbrust zu bauen.“ Und der Prophet  lobte die Soldaten der Ummah die Schiffe fahren, sowie es im Hadith von Umm Haram  überliefert wurde. [Überliefert bei al-Buchari und Muslim]. Gibt es also jemanden, der sich diese Produktion vornimmt? Allah  sagte ebenso: {Da ging Allah ihren Bau an den Grundmauern an, so dass das Dach über ihnen auf sie herabfiel} [An-Nahl: 26]. Es ist jedem bekannt der etwas von Sprengstoff und seiner Verwendung versteht, dass dieser Vers die Grundlage zur Zerstörung mit Sprengstoff enthält. Keine Industrie wurde mehr angespornt als die Herstellung von Kriegswerkzeugen und es wurde berichtet, dass der Gesandte  sagte: „Drei Leute betreten das Paradies durch einen einzigen Pfeil: Derjenige, der ihn herstellte, derjenige der ihn abschießt und derjenige der es (dem Schützen) zukommen lässt.“ [Überliefert von Ibn Madschah, Abu Dawud, at-Tirmidhi und an-Nasai von Uqbah Ibn Amir]. Wie ist es dann also mit demjenigen, der eine Rakete oder ein Flugzeug herstellt oder ein explosives Material erfindet? Was die Vorbereitungen bezüglich den Medien angeht, so finden die Kämpfe zwischen den Mudschahidin und ihren Feinden heute wahrlich an zwei wichtigen Fronten statt. Die erste ist die militärische Front, die wir bereits erwähnten. Die zweite ist die Front bei der Konfrontation der satanischen Medien, die die Identität der Ummah entstellten, ihre Aqidah und Werte verdrehten und die Säulen der Erniedrigung und psychologischen Niederlage stützten. Wahrlich, die flammenden Raketen der Medien sind heute tödlicher und gefährlicher für die Ummah und ihre Männer als die teuflischen Raketen, die von ihren Flugzeugen abgefeuert werden.

Dementsprechend ist es nur angemessen, dass die Mudschahidin, diejenigen die Allah mit der Fähigkeit, die Kraft ihrer Feinde militärisch zu brechen befähigte – sich auch an der anderen Front beteiligen: der Medienfront. Allahs Gesandter  sagte: „Führt den Dschihad gegen die Muschrikin mit euren Zungen.“ [Überliefert bei Ahmad von Anas Ibn Malik] Er  sagte auch: „Wahrlich, die Gläubigen führen den Dschihad mit ihrem Schwert und ihrer Zunge. Bei dem, in dessen Hand meine Seele ist, es ist so, als ob ihr einen Pfeilhagel (mit euren Worten) schießen würdet.“ [Überliefert bei Ahmad von Kab Ibn Malik]. Allahs Gesandter  setzte die effektivsten Leute seiner Zeit für die Medienarbeit ein, diejenigen, die am härtesten zu den Herzen der Feinde waren: Poesie. At-Tirmidhi und an-Nasai überlieferten von Anas Ibn Malik, dass der Prophet  Makkah für die Umrat al-Qada betrat und Abdullah Ibn Rawahah vor ihm ging und sagte: „O Söhne der Kuffar, lasst seinen Weg alleine, denn wir schlagen Seine Offenbarung heute – mit einem Schlag, die wie Köpfe aus ihren Nägeln spalten, die einen Geliebten, seinen Geliebten vergessen lassen. Umar sagte dann: „Ibn Rawahah! Du rezitierst Poesie vor dem Gesandten Allahs und dem Haram1 von Allah?!“ Der Prophet  sagte sodann zu ihm: „Lass ihn in Ruhe Umar, denn solche (Wörter) gelangen schneller zu ihnen als ein Pfeilhagel.“ Und so wie Allahs Gesandter  sich freute als Chalid – der militärische Führer – den Islam akzeptierte, freute er sich auch, als einer der größten Poeten den Islam annahm. Als die Delegation der Ansar für die Bayah von Aqabah kam, sagte er zu al-Abbas: „Weißt du wer diese zwei Männer sind?“ Als er sich drehte sagte er: „Ja, das ist al-Bara Ibn Marur, der Führer seiner Leute und das ist Kab Ibn Malik.“ Kab sagte: „Bei Allah, ich werde das Wort vom Gesandten Allahs  nicht vergessen, als er fragte: „Der Poet?“ Al-Abbas erwiderte: „Ja“. [Überliefert bei Ahmad]. Es wird ebenso überliefert, dass der Gesandte Allahs  seine Poeten gut vorbereitete, so wie er zu Hasan Ibn Thabit sagte: „Gehe zu Abu Bakr und lasse ihn dich die Fehltaten der Leute lehren, da er der wissendste über Abstammungen ist.“ [Al-Bayhaqi: Lubab al-Ansab]. Hassan bat den Propheten  um Erlaubnis die Muschrikin poetisch zu beleidigen. Woraufhin er  fragte: „Was ist mit meiner Abstammung?“ Hassan sagte: „Ich werde dich von ihnen verschonen, sowie ein Haar aus dem Teig entfernt wird.“ [Überliefert bei al-Buchari von Aischah]. Und der Prophet  genoss seine gute Poesie. Er sagte: „Das wahrhaftigste Wort, das von einem Poeten gesprochen wird, ist das Wort von Labid: „Ach! Alles außer Allah ist nutzlos“ und Umayyah Ibn Abi asSalt trat nahezu dem Islam bei.“ [Überliefert bei al-Buchari und Muslim von Abu Hurayrah]. Ebenso machte er  Thabit Ibn Qays Ibn Schammas – einer von denjenigen, denen das Paradies versprochen wurde – zu einem Sprecher, der für den Islam und die Muslime sprach. Als Bani Tamim mit ihrem Sprecher und Poeten kamen, sagte der Prophet  zu Thabit Ibn Qays: „Stehe und antwor1 Das Areal um die Kabah, welches besonderen Regelungen im Islam unterworfen ist.

25

Die Medienfront ist ein Bestandteil des Dschihads

te ihnen.“ Thabit antwortete dann. Dann sagte al-Aqra Ibn Habis: „Wahrlich, Muhammad wird unterstützt. Bei Allah, ich verstand nicht. Unser Sprecher sprach, doch ihr Sprecher hatte bessere Worte.“ Er näherte sich dann dem Gesandten Allahs  und sagte: „Ich bezeuge, dass es keinen Gott gibt außer Allah und dass du der Gesandte Allahs bist.“ [Überliefert bei Abu Nuaym in Marifat as-Sahabah von Dschabir Ibn Abdillah] Wir können die wichtigsten Ziele der islamischen Medien in folgenden Punkten zusammenfassen: 1. Die Ehre und Aqidah der Muslime zu verteidigen. Allah  machte eine Ausnahme für die Poeten (die allgemein getadelt werden) in Seiner Aussage: {Außer denjenigen, die glauben, rechtschaffene Werke tun und Allahs häufig gedenken und sich (erst) selbst helfen, nachdem ihnen ja Unrecht zugefügt wurde.} [Asch-Schuara: 227] Ibn Abbas sagte: „Dies bedeutet, dass sie den Kuffar antworteten, welche die Gläubigen verunglimpft haben.“ [Überliefert von At-Tabari]. Allahs Gesandter  sagte: „O Hassan! Antworte für Allahs Gesandten. O Allah ermächtige ihn mit dem heiligen Geist [Dschibril ]“ [Überliefert bei al-Buchari und Muslim von Abu Hurayrah). Ibn Asakir überlieferte, dass Allahs Gesandter  sagte: „Wer wird die Ehre der Muslime verteidigen?“ So sagte Kab: „Ich!“ Und Ibn Rawahah sagte: „Ich!“ Und Hassan sagte: „Ich!“ Der Prophet sagte: „Ja, entehrt sie und der heilige Geist wird euch gegen sie unterstützen.“ [Tarich Dimaschq]. Er  sagte auch: „Wahrlich, Allah ermächtigte Hassan jedes Mal mit dem heiligen Geist als er sich für Allahs Gesandten rühmte oder für ihn sprach.“ [Überliefert bei at-Tirmidhi von Aischah]. 2. Die Moral der Männer der Ummah zu stärken und insbesondere die der Mudschahidin. Salamah Ibn al-Akwa sagte: „Wir gingen mit dem Propheten  nach Chaybar bei einem Nachtmarsch. Einer der Männer sagte zu Amir Ibn al-Akwa: 26

Artikel

„Lässt du uns nicht einige deiner Lieder hören?“ Und Amir war ein Poet, so stieg er ab und spornte die Männer vorwärts mit Gesang.“ [Überliefert von al-Buchari und Muslim]. 3. Das Entblößen der Lügen in der Aqidah und Moral der Kuffar und Murtaddin, indem man der Ummah die dreckige Realität der Gesellschaft der Kuffar und ihre Falschheit von dem, was sie anzubieten haben,zeigt, indem man die Agression der Kuffar gegen die Muslime eindämmt und Terror in die Herzen der Kuffar einflößt. Es wird berichtet, das Ibn Sirin sagte: „Die Poeten der Muslime waren Hasan Ibn Thabit, Abdullah Ibn Rawahah und Kab Ibn Malik. Kab drohte den Muschrikin mit dem Krieg. Abdullah beleidigte sie und ihren Kufr. Und Hassan griff ihre Abstammung an.“ So sagte er: „Es erreichte mich, dass der Stamm Daws, den Islam akzeptierte aus Angst von den Worten von Kab Ibn Malik: „Wir besiegten sie in Tihamah und Chaybar, dann steckten wir unsere Schwerter ein und legten sie zur Seite; Wir fragten die Schwerter nach den Nachrichten und es ist, als ob sie sprachen: „Daws oder Thaqif“, würden ihre Klingen sagen. So sagten die Leute von Daws untereinander „Geht und achtet auf euch selbst. Lasst nicht das was Thaqif traf, euch treffen.“ [Ibn Abd al-Birr: Al-Istiab]. 4. Ein wahrhaftiges Bild von den Schlachten zwischen den Helden der Religion und ihren Feinden zu überbringen und das wahre Heldentum der Männer des Islams zu dokumentieren, aus Angst, dass es verloren geht oder von den Kaufleuten des Blutes gestohlen wird.

27

In einem früheren Artikel mit dem Titel Die üblen Gelehrten: Verflucht mit Allahs Zorn1 verdeutlichten wir bereits das richtige Verständnis des Begriffes "Leute des Wissens" und erwähnten die wichtigsten Eigenschaften durch die sie zu den Imamen der Religion werden. Es wurde anhand der Texte der Scharia deutlich, dass die Gelehrten des Übels und der Irreleitung niemals zur Gruppe der Gelehrten gehören, egal wie viel sie auswendig gelernt oder wie viel sie geschrieben haben. Ebenso spielt es keine Rolle wie bekannt sie sind. Vielmehr ähneln sie am Meisten den Juden, denn diese besaßen Wissen, verheimlichten es und praktizierten es nicht, sondern riefen zur Irreführung auf. Aufgrund der Vielzahl der Gelehrten des Übels in unserer Zeit die sich der Irreführung der Diener Allahs widmen, ist es zweifellos notwendig ihre Eigenschaften zu nennen, damit die Menschen sich vor ihnen in Acht nehmen. Das Verheimlichen der Wahrheit Zu den Zielen des Wissens gehört dessen Verbreitung und die Aufklärung der Menschen, so dass ihre Interessen mit der Rechtleitung verknüpft werden. Denn die Verheimlichung der Wahrheit und die Verhüllung des Wissens zählt zu den größten verbotenen Taten und zu den schlimmsten Sünden. So nahm Allah von jedem, dem Er die Bücher und das Wissen gab, ein Versprechen 1 In der ersten Ausgabe von Rumiyah erschienen.

28

Artikel

ab, auf dass er den Menschen dieses Wissen vermittelt und nichts verheimlicht. Allah  sagte: {Und (gedenkt,) als Allah mit denjenigen, denen die Schrift gegeben worden war, ein Abkommen traf: "Ihr sollt sie den Menschen ganz gewiss klar machen und sie nicht verborgen halten!" Da warfen sie sie hinter ihren Rücken und verkauften sie für einen geringen Preis; wie schlimm ist das, was sie erkaufen!} [Al Imran: 187] Der Gelehrte des Übels ist folglich ein Verräter der Religion Allahs, undankbar für den Segen des Wissens und ein Grund der Irreleitung der Leute. Deswegen verfluchte ihn Allah  und veranlasste ebenso seine Verfluchung durch die Menschen, denn der Gelehrte des Übels beabsichtigt mit seiner Verheimlichung der Wahrheit nichts anderes als den Betrug der Schöpfung. Allah  sagte: {Diejenigen, die verheimlichen, was Wir an klaren Beweisen und Rechtleitung hinabgesandt haben, nachdem Wir es den Menschen in der Schrift klar gemacht haben, sie werden von Allah verflucht und auch von den Fluchenden} [Al-Baqarah: 159] Die gewaltigste Angelegenheit die von den Gelehrten des Übels verheimlicht wird, ist die Entblößung des Zustandes der Tawaghit und die Erläuterung von Allahs Urteil über sie. Dies, obwohl Er uns doch die Meidung der Tawaghit und das Aussprechen des Takfirs2 auf sie anbefahl, wobei Er dies zur Grundlage des Tauhids 2 Eine Person zum Kafir bzw. Murtadd erklären.

und des Imans machte. Als die Leute sahen, wie ihre prominenten Gelehrten den Tawaghit schmeicheln, über deren Schirk und Unheil schweigen und in ihren Fatawas3 sogar für vermeintliche Interessen der Muslime das Begehen des Schirks erlauben, begannen viele von ihnen die Tawaghit zu akzeptieren, sie als Unterstützer zu nehmen, in ihre Religion einzutreten und verdingten sich für sie sogar als Soldaten. Die Ursache dieser Abtrünnigkeit liegt ganz und gar in der Verbergung der Wahrheit durch die Gelehrten des Übels und ihrer Vermischung mit der Falschheit. Wenn man beispielsweise einen Blick auf die arabische Halbinsel wirft, so wird man sehen, dass die saudische Königsfamilie nur aufgrund des "Komitees der Großgelehrten", sowie Bin Baz, Ibn Uthaymin, al-Fawzan, Al asch-Schaych und ihresgleichen in der Lage war ihren Kufr und ihre Taten des Unheils zu zeigen, während die Menschen ihnen scharenweise in die Abtrünnigkeit folgten. Dies, weil jene Gelehrten des Übels die Wahrheit verheimlichten, den Zustand der saudischen Königsfamilie den Menschen nicht verdeutlichten und diesen sogar absichtlich verheimlichten, indem sie die Königsfamilie als "Autoritäten" bezeichneten und behaupteten, dass sie die "rechtmäßigen Herrscher" seien. Sie verheimlichten das Urteil über die gesetzgebenden Dekrete der Tawaghit, das Urteil über die Errichtung der Militärbasen der Kreuzfahrer auf der arabischen Halbinsel und das Urteil über die Legalisierung des Zinses (Riba). So wurden ihnen viele Menschen gefügig, gingen in die Irre und wurden abtrünnig. Die Gelehrten des Übels tragen ihren Teil der Verantwortung für die Sünden der Menschen die ihnen folgten, ohne dass dies ein Entschuldigungsgrund für die Menschen ist, die ihnen folgten. Die gleiche Situation findet man in Ägypten vor, wo der Grund für das Irregehen der Menschen und ihrem Gehorsam gegenüber Husni Mubarak und danach Sisi bei den Gelehrten der Azhar-Universität und den Salafis liegt. Gleichermaßen liegt der Grund für das Eintreten der Menschen in den Schirk der Parlamente und Wahlen bei den Tawaghit der Murtadd-Bruderschaft, sowie bei der als Partei der Dunkelheit (Hizb an-Nur) bekannten Salafi-Partei. Ähnliche Situationen findet man ebenfalls in allen anderen Ländern vor. Das Ändern und Verfälschen der Schariah Zu den Eigenschaften der Gelehrten des Übels gehört ihre Abänderung und Verfälschung der Schariah – falls sie nicht im Stande sind diese zu verheimlichen – anhand von falschen Interpretationen der Texte der Scharia und durch das Verdrehen ihrer Bedeutung von der richtigen zur falschen Bedeutung. So wie Allah  über die Juden sagte: {Sie verdrehen den Sinn der Worte} [An-Nisa: 46] Daraufhin schreiben sie diese Abänderung und diese fehlerhafte Auslegung Allah  zu. Sie verdrehen die von Allah beabsichtigte Bedeutung der Texte zu falschen Bedeutungen und gaukeln den Menschen vor, dass dies das ist, was Allah in Seinem Buch meinte. Dadurch verneinen sie die korrekte Bedeutung und etablieren die falsche Auslegung. Ihre Vorgänger in dieser Angelegenheit sind die Juden, die ihre Verdrehung der Texte Allah  zuschrieben, so wie Allah  sagte: {Und wahrlich, eine Gruppe von ihnen verdreht mit seinen Zungen die Schrift, damit ihr es für zur Schrift gehörig haltet, während es nicht zur Schrift gehört. Und sie sagen: "Es ist von Allah", während es nicht von Allah ist. Und sie sprechen (damit) wissentlich eine Lüge gegen Allah aus.} [Al Imran: 78] So verdrehten die Gelehrten des Übels die Texte der Scharia die 3 Rechtsgutachten

Einer der Taghut “Gelehrten”, der darauf wartet geschlachtet zu werden

zum Dschihad auffordern von ihrer kämpferischen Bedeutung zu etwas anderem, um so die Menschen von der Bekämpfung der Kuffar und Murtaddin abzuhalten. Noch dazu erfanden sie neue Bedeutungen für den Dschihad, obwohl sie dafür von Allah keine Erlaubnis haben, vielmehr widersprechen sie der Realität des Dschihads. Wie zum Beispiel durch ihre Behauptung, dass der Dienst als Soldat in den Armeen der Tawaghit Dschihad sei oder dass der Dschihad darin bestünde, sich am Schirk des demokratischen Säkularismus zu beteiligen, um am Wettkampf der Laizisten bei der Ablehnung von Allahs Herrschaft und Gesetzgebung teilzunehmen. Ebenso gibt es andere Taten, die zum Austritt aus dem Islam führen, bzgl. denen die verfluchten Gelehrten des Übels versuchten, sie dem Gipfel des Islams, d.h dem Dschihad, zuzuschreiben. Das Gleiche trifft auf die Texte der Scharia zu, die zur Klarstellung der Wahrheit auffordern, so eilen die Gelehrten des Übels zu ihrer Außerkraftsetzung und Unterlassung, mit der Behauptung, dass Allah dies so befohlen hätte! Dabei führen sie die Aussage Allahs  als Beweis an: {Und stürzt euch nicht mit eigener Hand ins Verderben.} [Al-Baqarah: 195] Dies, obwohl hier mit dem Verderben das Verlassen des Dschihads gemeint ist, wie es der Gefährte Abu Ayyub al-Ansari  verdeutlichte: "Das sich ins Verderben stürzen: Dass wir uns mit unserem Besitz niederlassen, uns um ihn kümmern und den Dschihad aufgeben." [Überliefert von Abu Dawud] Wie schlimm doch die Gelehrten des Übels und ihre Täuschung ist! Das Abhalten vom Dschihad auf dem Wege Allahs Die Gelehrten des Übels die sich auf dem Weg der Irreleitung und des Unheils befinden, sind höchst bedacht darauf, die Menschen auf ihrem Weg zu führen und sie vom Weg der Wahrheit abzuhalten. Denn sie befürchten, dass ihre eigenen Taten ihre Aussagen entlarven könnten, falls sie den Menschen die Texte der Scharia ohne Verdrehung und Verhüllung präsentieren. Daher verdrehen sie die Texte, damit die Angelegenheit in Übereinstimmung mit ihrem Zustand und ihren Gelüsten erscheint. Deswegen sieht

29

man sie die Jugend vom Dschihad abhalten, denn sie lieben das Diesseits und sind der Fitnah4 des Zurückbleibens vom Dschihad unterworfen. Weil sie die Enthüllung der Wahrheit befürchten, sieht man wie sie die Wahrheit durch Falschheit ersetzen und dies zum Fundament ihrer Predigten machen, während sie sich selbst als den Brunnen der Weisheit und des guten Benehmens präsentieren. So zeigen sie die Wahrheit nicht, sondern begnügen sich damit sie zu verheimlichen und gehen sogar so weit, sie komplett zu verdrehen, ihr auszuweichen und zu tricksen. So sprechen sie über Allah ohne Wissen, um vom Seinem Weg abzuhalten, wie es bereits vor ihnen die Rabbiner und Mönche zu tun pflegten. Allah  sagt: {O die ihr glaubt, viele von den Gelehrten und den Mönchen verschlingen fürwahr den Besitz der Menschen auf nichtige Weise und halten von Allahs Weg ab. Diejenigen, die Gold und Silber horten und es nicht auf Allahs Weg ausgeben, denen verkünde schmerzhafte Strafe.} [At-Taubah: 24] Die große Sorge um das Diesseits Was die Gelehrten des Übels zur Verheimlichung der Wahrheit treibt, ist die Liebe und Sorge für das Diesseits. Niemand befahl ihnen oder zwang sie zum Nifaq5, zum Lügen und zum Kufr. Vielmehr ist es meistens ihre Sorge um ihre Anstellung bei den Tawaghit und die Angst ihr Gehalt zu verlieren die sie dazu brachte. Manchen werden durch ihre Sorge um ihr Ansehen bei den Tawaghit angetrieben, andere wurden verblendet durch ihre öffentlichen Auftritte und den Geschenken die sie erhalten. So fiel es ihnen schwer sich von ihrer Bekanntheit und vom Rampenlicht für ein Wort der Wahrheit zu trennen. So verstecken sie das was Allah herabsandte – von dem was die Tawaghit den Menschen verheimlichen wollen – und erwarben für sich damit einen kleinen Gewinn. Allah  sagte: {Diejenigen, die verheimlichen, was Allah von der Schrift herabgesandt hat, und es für einen geringen Preis verkaufen, sie verzehren in ihren Bäuchen nichts als Feuer. Und Allah wird zu ihnen am Tag der Auferstehung weder sprechen noch sie läutern. Für sie wird es schmerzhafte Strafe geben.} [Al-Baqarah: 174] Und Er  sagte: {Und (gedenkt,) als Allah mit denjenigen, denen die Schrift gegeben worden war, ein Abkommen traf: "Ihr sollt sie den Menschen ganz gewiss klar machen und sie nicht verborgen halten!" Da warfen sie sie hinter ihren Rücken und verkauften sie für einen geringen Preis; wie schlimm ist das, was sie erkaufen!} [Al Imran: 187] Ibn al-Qayyim sagte: "Jeder von den Leuten des Wissens, der nach dem Diesseits trachtet und es bevorzugt, wird zweifellos über Allah etwas anderes als die Wahrheit sprechen." [Al-Fawaid] Die Beeinflussung durch Kapitulation, Pessimismus, Drohung und das Zurückweichen von der Wahrheit deswegen Dies ist auch eine der Eigenschaften der „Gelehrten“ des Übels: Das Zurückweichen von der Wahrheit, nachdem sie überzeugt von ihr waren und das Zeigen der Falschheit in Unterwerfung und Ergebung zu den Gelüsten der Tawaghit, um ihre weltlichen Interessen zu bewahren – welch gewaltiges Verbrechen! Es gibt keinen schlimmeren Verrat als diesen! So war es auch mit Balam Ibn Baurah, einem Mann von der Stadt Dschibarayn. Selbst wenn sich alle Gelehrten des Übels unserer Zeit versammeln würden, so würden sie nicht einmal einem Zehntel von Balams Wissen entsprechen. Ibn Abbas  sagte: "Er kannte den größten Namen Allahs." [Tafsir Ibn Abi Hatim] Dies deutet auf eine hohe Stellung im Wissen hin. Einige der Salaf6 4 Prüfung, Unheil

sagten: "Sein Bittgebet wurde stets erhört und er pflegte es sie in schweren Zeiten anzuführen. Er war einer der Gelehrten der Söhne Israels." [Überliefert bei Ibn Abi Hatim von Malik Ibn Dinar] Trotzdessen wurde er mit einem Hund verglichen, als er vom richtigen Manhadsch7 abwich und die leuchtende Wahrheit vermied. Allah  sagt: {Und verlies ihnen die Kunde von dem, dem Wir Unsere Zeichen gaben und der sich dann ihrer entledigte. Da verfolgte ihn der Satan, und so wurde er einer der Verirrten. * Und wenn Wir gewollt hätten, hätten Wir ihn durch sie fürwahr erhöht. Aber er neigte zur Erde hin und folgte seiner Neigung. So ist sein Gleichnis das eines Hundes: Wenn du auf ihn losgehst, hechelt er; läßt du ihn (in Ruhe), hechelt er (auch)} [Al-Araf: 175176] Als Musa  in Dschibarayn ankam, begaben sich die Cousins von Balam und sein Volk ihm und sagten: "Wahrlich, Musa ist ein neuer Mann, mit ihm sind viele Soldaten und wenn er uns besiegt, so wird er uns vernichten. So rufe Allah für uns an, auf dass Er uns vor Musa und denen mit ihm bewahren möge." Balam sagte: "Wahrlich, falls ich Allah darum bitten würde uns vor Musa und denen mit ihm zu bewahren, so würde ich mein Diesseits und mein Jenseits verlieren." Doch sie ließen nicht von ihm ab, bis er für sie Allah angerufen hatte, so verlor er das was er hatte. [Überliefert bei Ibn Abi Hatim von Ibn Abbas] Balam {neigte zur Erde hin und folgte seiner Neigung.} in dieser Weise und er lebte für das Diesseits und für dessen Genüsse, während er sich von den Zeichen Allahs abwandte, bis seine Neigungen ihn vollständig überkamen und er wie ein Hund ständig hechelte. Mudschahid  sagte: "So wie derjenige, der das Buch liest, aber nicht danach handelt." [Tafsir at-Tabari] Al-Qurtubi sagte: "Dieses Gleichnis trifft allgemein auf viele von den Leuten des Wissens zu, die den Quran erhalten haben und nicht danach handelten." [Tafsir al-Qurtubi] Und wie viele diese doch heutzutage sind! Schlusswort Dies sind einige der Eigenschaften der Gelehrten des Übels, die Allah  verdeutlichte, um sie bloßzustellen und Seine Diener daran zu erinnern sie zu meiden, ihnen weder zuzuhören, noch von ihnen zu nehmen. Wir stellen fest, dass Er  ihre Beschreibung erwähnte, sie aber niemals als "Gelehrte" bezeichnete, obwohl sie Wissen über die Gesetze Allahs hatten. Doch als sie die Furcht vor Allah verloren und das Praktizieren ihres Wissens vernachlässigten, so brachte ihnen ihr Wissen keinen Nutzen. Vielmehr wurde es zu einem Grund für ihre Verfluchung im Diesseits und im Jenseits, sowie für ihre abfällige Beschreibung und ihr Betreten des Höllenfeuers. Allah  urteilte über das Befolgen des Kufrs solcher „Gelehrte“ als großen Schirk, der einen aus der Religion austreten lässt. Gemäß der Rede Allahs : {Sie haben ihre Gelehrten und ihre Mönche zu Herren genommen außer Allah, sowie al-Masih Ibn Maryam, wo ihnen doch nur befohlen worden ist, einem einzigen Gott zu dienen. Es gibt keinen Gott außer Ihm. Preis sei Ihm! (Erhaben ist Er) über das, was sie (Ihm) beigesellen.} [At-Taubah: 31] So wird keiner für seinen Kufr aufgrund seines blinden Befolgens der Tawaghit-Gelehrten entschuldigt, vielmehr ist es verpflichtend für jeden Menschen, sich bei der Suche nach der Wahrheit anzustrengen und dementsprechend zu handeln.

Und alles Lob gebührt Allah, dem Herrn der Welten.

5 Heuchelei 6 Vorgänger

30

Artikel

7 Methode, Vorgehensweise

31

Abdullah Ibn Yasin Der Wiederbeleber der Scharia in den Ländern der Sahara Zur üblichen Handlungsweise Allahs  bzgl. seiner Schöpfung gehört es, dass wenn immer sie in ihren Sünden und Irreleitung abweichen, Er ihnen jemanden sendet, der ihre Religion wiederbelebt. Daraufhin gehorcht ihm ein Teil der Leute, doch die Meisten folgen ihm nicht. Die Muwahhidin sagen sich dann von denjenigen los, die vom Manhadsch1 Allahs  abweichen und schlagen auf sie solange mit dem Schwert ein, bis Allah seine Religion deutlich manifestiert und die Religion gänzlich Allahs ist. Zu jenen Wiederbelebern der Religion gehört der Prediger, Gelehrte und Mudschahid Abdullah Ibn Yasin . Seine Geschichte beginnt damit, dass Yahya Ibn Ibrahim, das Oberhaupt des in der Wüste des Maghrebs lebenden Kadalah-Stamms, den Entschluss fasste, sein Volk mit den Gesetzen Allahs zu erleuchten und ihnen Seine Grenzen (Hudud) aufzuzeigen. Er war ein großzügiger Mann, der die Religion liebte. Er befand sich auf der Suche nach einem Prediger der mit ihm

1 Methode, Methodologie 32

Artikel

sein Volk belehrt, doch viele der Prediger weigerten sich aufgrund der harten Lebensumstände mit ihm in die Wüste hinauszuziehen. Nur der Prediger und Mudschahid Abdullah Ibn Yasin war willig mit ihm hinauszugehen, so akzeptierte er diese Mission und bat Allah um Beistand. As-Salawi sagte: „Deswegen wurde ein Mann namens Abdullah Ibn Yasin al-Dschazuli von ihnen beauftragt, der einer der besten Studenten war und mit Vorzüglichkeit, Religion, Gottesfurcht und gutem Politikverständnis ausgezeichnet war.“ [Al-Istiqsa] So zog Ibn Yasin in das Herz der Wüste, um die Religion zu einem Volk zu bringen, das von ihr abgewichen war. Als Abdullah Ibn Yasin das Einflussgebiet des Lamtunah-Stammes erreichte und sie ihn fragten womit er gekommen ist, informierte er sie über die Gesetze und Hudud des Islams, für deren Lehre und Errichtung er zu ihnen kam. Ibn al-Athir sagte: „Sie sagten: „Erläutere uns die Scharia des Islams.“ Daraufhin erklärte er ihnen die Glaubensinhalte und Pflichten des Islams. So sagten sie: „Was das betrifft, was du über das Gebet und die Zakah erwähntest, so ist dies naheliegend. Was aber deine Aussage betrifft, dass der Mörder getö-

Die Binneninsel von der gesagt wird, dass die Murabitin von dort aus aufbrachen

tet wird, dem Dieb die Hand abgeschnitten wird und der Unzüchtige gepeitscht oder gesteinigt wird, so ist dies eine Sache an die wir uns nicht halten. Geh zu anderen Leuten!“ [Al-Kamil fit-Tarich] So zogen sie von ihnen fort.“ Auf diese Weise weigerte sich dieser abtrünnige Stamm von Anfang an sich an die Regeln der Scharia zu halten und Ibn Yasin akzeptierte es nicht weiter mit ihnen zu verbleiben, solange sie sich nicht vollständig an die Scharia hielten. Ibn Yasin begab sich daraufhin zum Stamm der Kadalah in Anwesenheit ihres Schaychs. Ibn al-Athir sagte: „So rief Abdullah Ibn Yasin sie und die umliegenden Stämme zur Herrschaft mit der Scharia auf. So gab es manche die gehorchten und manche die sich in Ungerhorsam abwendeten.“ Danach zwangen sie ihn zur Abreise, als sie sich durch die Regeln der Scharia eingeschränkt fühlten, so wollten sie sich ihr nicht unterwerfen. Und als Ibn Yasin zu jener Zeit keine Kraft hatte um sie zu bekämpfen, wollte er sich daher in den Sudan begeben, um dort die Leute zur Wahrheit aufzurufen. Doch der Schaych des Kadalah-Stammes, riet ihm in einer bekannten Schule zu verbleiben, von der gesagt wird, dass sie sich in der Nähe des Senegal-Flusses befindet. Ibn Chaldun sagte: „So zogen sie sich von den Menschen auf einen Hügel zurück, der im Sommer vom niedrigstehenden Gewässer des Nils und im Winter von seinem Hochwasser umgeben wird und daraufhin ebbt es wieder ab. So betraten sie ihren Sumpf, um sich zur Anbetung zurückzuziehen.“ [Tarich Ibn Chaldun] Von der Da‘wah zum Dschihad Allah bestimmte, dass dieser Prediger ein vorzügliches Saatkorn zur Errichtung eines islamischen Emirats sein würde. Ibn Chaldun sagte: „Und jeder der auch

nur das Gewicht eines Korns an Gutem in seinem Herz trug hörte ihnen zu. So eilten sie zu ihnen und traten in ihre Religion und ihren Sumpf ein. Und als ihre Anzahl Tausend Männer erreichte, sagte ihnen ihr Anführer Abdullah Ibn Yasin: „Wahrlich, Tausend [Männer] werden nicht aufgrund einer kleinen Anzahl besiegt. Es ist nun unsere Pflicht geworden das Richtige zu tun, zur Wahrheit aufzurufen und die Gesamtheit zu ihr zu bringen. So zieht mit uns hierfür hinaus!“ So zogen sie hinaus und töten die Unbelehrbaren von den Stämmen der Lamtunah und Kadalah.“ Ibn Yasin zog als Mudschahid auf dem Wege Allahs aus, um die abtrünnigen Stämme zu bekämpfen, die sich der Etablierung der Scharia entgegenstellten. Ibn al-Athir berichtete diesbezüglich: „So sprach Ibn Yasin zu denen die gehorchten: „Es ist für euch verpflichtend jene zu bekämpfen, die von der Wahrheit abweichen, die Regeln des Islams ablehnen, sich zu eurer Bekämpfung rüsten. So erhabt ein Banner für euch und stellt einen Anführer unter euch auf.‘“ Mit dieser kleinen gläubigen Gruppe unterwarfen die Murabitin die Sahara-Wüste dem Urteil Allahs . As-Salawi sagte: „Er überfiel die Stämme so lange, bis er alle Länder der Sahara-Wüste besaß und ihre Stämme unterworfen hatte... So wurde seine Herrschaft in allen Ländern der Sahara-Wüste bekannt, sowie denen, dem Sudan naheliegenden Ländern der Qiblah, der Masamidah und den restlichen Gebieten des Maghrebs. [Ebenso wurde bekannt,] dass ein Mann bei den Kadalah begonnen hatte zu Allah  und zum geraden Weg aufzurufen, dass er mit dem richtet, was von Allah herabgesandt wurde und dass er bescheiden und enthaltsam im Diesseits ist. So wurde er auf der Welt bekannt, seine Wesensart eroberte die Herzen und die Menschen liebten ihn.“ Als er Allah für Seine Sache und zum Ärgernis der Menschen zufrieden33

stellte, lies Allah danach die Menschen ihm zugeneigt sein, so liebten sie ihn und waren ihm gehorsam. Die Herrschaft mit der Scharia Als der Anführer der Kadalah verstarb, präsentierte Ibn Yasin den Anführer des Lamtunah-Stammes um die militärische Führung zu übernehmen. As-Salawi sagte: „Abdullah bin Yasin versammelte die Anführer der Sanhadschah-Stämme und übergab Yahya Ibn Umar al-Lamtuni die Führung über sie, während Abdullah Ibn Yasin der Amir ist… So kümmerte sich Yahya Ibn Umar um die Angelegenheiten der Kriegsführung, während Abdullah Ibn Yasin sich der religiösen Belange und den Regeln der Scharia annahm, sowie die Zakah und Dschizyah einsammelte.“ Die Murabitin verblieben mit ihrem neuen militärischen Anführer auf Anweisung ihres Faqihs2, Abdullah Ibn Yasin, der die Religion der Menschen wiederbelebten. Im Jahr 446 nach der Hidschrah – laut al-Bakri – griff Ibn Yasin Udgast (südlich des heutigen Mauritanien) an, das die Heimstätte des Königs von Ghana war, bevor er Muslim wurde. Al-Bakri sagte: „Dort tötete Abdullah Ibn Yasin einen Mann von den Muwalladin3-Arabern aus Kairawan, der bekannt für [seine] Gottesfurcht, Rechtschaffenheit, Quran-Rezitation und Hadsch-Pilgerfahrt war und Zubaqirah genannt wurde. Die Murabitin griffen sie an, da sie sich gehorsam dem (Muschrik) Herrscher Ghanas untergeordnet hatten.“ [Al-Masalik wal-Mamalik] Und im Jahr 447 nach der Hidschrah betraten die Murabitin Sidschilmasah (im Süden des heutigen Marokkos) und setzten der Ungerechtigkeit dort ein Ende. As-Salawi sagte: „Er (Abdullah Ibn Yasin) entfernte die üblen Dinge, zerbrach die Flöten und Spiele, brannte die Alkohol-Verkaufsstände nieder, stoppte die Steuern, schaffte die Zollgebühren ab, entfernte das, was laut dem Quran und der Sunnah entfernt werden muss und ernannte einen Angehörigen des Lamtunah-Stammes als Verantwortlichen für Sidschilmasah, wonach er sich zurück in die Wüste begab.“ Am Ende des Jahres 447 nach der Hidschrah wurde der Amir Yahya Ibn Umar al-Lamtuni getötet, so ersetzte Schaych Ibn Yasin ihn durch seinen Bruder Abu Bakr Ibn Umar im Monat Muharram des Jahres 448. So handelte dieser unter Führung des Faqihs wie bereits sein Bruder zuvor gehandelt hatte und führte den Dschihad auf dem Wege Allahs fort. As-Salawi sagte: „Die Murabitin eroberten die Stadt Aghmat [östlich von Marrakesch] im Jahre 449. Abdullah Ibn 2 Jemand der ein ausgezeichnetes Verständnis der Religion und ihrer Gesetze besitzt. Als Faqih bzw. Fuqaha werden speziell auch die Rechtsgelehrten bzw. Juristen bezeichnet. 3 Muwalladin-Araber waren Muslime örtlicher Abstammung bzw. gemischter berberischer, arabischer oder spanischer Herkunft.

34

Artikel

Yasin bezog daraufhin dort seinen Wohnsitz für ungefähr zwei Monate, bis die Armee sich ausgeruht hatte. Danach zog er gegen Tadla aus, eroberte sie und tötete jene, die er dort vom Stamm der Bani Yafran und ihren Königen vorfand und triumphierte, als er al-Maghrawi (der örtliche Anführer) fand und ihn tötete… Dann marschierte Abdullah Ibn Yasin nach Tasmasna, eroberte und übernahm sie.“ Ibn Yasin  bekämpfte die abtrünnigen Feinde Allahs, indem er sie tötete und gefangen nahm, so lange bis Nachrichten von Unwissenden über die Realität des Dschihads den Faqih erreichten. Adh-Dhahabi sagte: „Die Nachrichten über die Taten Abdullah Ibn Yasins erreichten den Faqih, so erschien es ihm ungeheuerlich und er bereute. So schrieb er ihm und verurteilte das viele Töten und Gefangennehmen. Daraufhin antwortete er ihm: „Was deine Verteilung meiner Taten und dein Bereuen meiner Entsendung betrifft, so [wisse], dass du mich zu einem Volk geschickt hast, das unwissend war. Einer von ihnen pflegte seinen Sohn und seine Tochter zur Hütung des Viehs hinauszuschicken, woraufhin das Mädchen von ihrem Bruder schwanger zurückkam, ohne dass sie dies verurteilten. Sie griffen sich gegenseitig aus Gewohnheit an und töteten sich gegenseitig. So tat ich was ich tat und habe dabei nie das Urteil Allahs überschritten. Und [möge der] Frieden [mit dir sein].“ [Tarich al-Islam] Auf diese Weise antwortete Ibn Yasin auf denjenigen, der seinen Dschihad weit entfernt vom Ort des Geschehens analysierte und dabei den Berichten der Menschen glauben schenkte. Nach all diesen Eroberungen entschlossen sich die Murabitin unter Anweisungen ihres Anführers und Faqihs die abtrünnigen Barghawatah-Stämme zu überfallen. As-Salawi sagte: „Es wurde ihm gesagt, dass die Barghawatah aus vielen Stämmen und anderen Vermischungen bestehen, die sich zu Beginn ihrer Angelegenheit auf den lügnerischen Salih Ibn Turayf einigten, der von sich behauptete ein Prophet zu sein. Sie verblieben auf ihrer Irreleitung und ihrem Kufr bis jetzt. Alsdann Abdullah Ibn Yasin vom Zustand und Kufr der Barghawatah hörte, sah er es als verpflichtend den Dschihad gegen sie der Bekämpfung anderer vorzuziehen. So begab er sich mit den Armeen der Murabitin zu ihnen.“ Allah  bestimmte, dass Ibn Yasin zum Höhepunkt seiner Schlachten mit diesen Kuffar im Jahr 451 nach der Hidschrah verwundet wurde und die Schahadah erhielt. Der Autor von „al-Ightibat“ schrieb über ihn: „Er bekriegte den Maghreb solange, bis dieser die Lehren des Islams befolgte, nachdem er diese [ursprünglich] außer Acht gelassen hatte.“ Das Testament Ibn Yasins As-Salawi sagte: „Als er sich auf seinem Sterbebett befand sagte er ihnen: „O ihr Murabitin, ich werde heute sicherlich sterben, während ihr in den Ländern

eures Feindes seid. So wehe euch davor feige zu sein und streitet nicht miteinander, sonst würdet ihr den Mut verlieren, und eure Kraft würde vergehen! Helft euch gegenseitig bei der Erfüllung der Wahrheit und seid Brüder für Allah. Wehe euch vor der Eifersucht um der Führung willen, denn Allah gibt Seine Herrschaft wem Er will von Seiner Schöpfung und setzt auf Seiner Welt wen Er will von seinen Dienern als Stellvertreter ein.“ Ibn Yasin verlies diese Welt, nachdem er den Kern eines islamischen Emirats errichtet hatte, welches sich vom Fluss Senegal im Süden bis nach Marrakesch im Norden erstreckte und sich danach mit seinem Schüler Yusuf Ibn Taschfin weiter nach al-Andalus zur Grenze Frankreichs im Norden ausbreitete, sowie mit seinem Schüler Abu Bakr Ibn Umar die Tiefen des afrikanischen Dschungels im Süden erreichte. Er verließ diese Welt, nachdem er eine Generation von Mudschahidin hinterlassen hatte, die den Marsch nach ihm fortführten. Nachdem er durch sie und mit ihnen die Scharia des Islams etabliert hatte, möge Allah Ibn Yasin barmherzig sein und möge Er die Soldaten der Chilafah heutzutage segnen, die jeden Murtadd, der sich der Herrschaft der Scharia entgegenstellt, bekämpfen und davon nicht ablassen, ganz egal wie viel sie dafür aufopfern, bis die Religion einzig und allein Allahs ist. Abu Bakr al-Lamtuni Der Verbreiter des Islams im Sudan Im letzten Teil haben wir etwas vom Wege des Faqihs und Mudschaddids4 Abdullah Ibn Yasin bei der Errichtung des Dschihad-führenden Murabitin-Emirates dargestellt. Dieser Mann, der außer dem Emirat auch eine Generation erzog, die das Banner nach ihm forttrug. Zu dieser Generation gehörte auch Yusuf Ibn Taschfin, der sich mit den Armeen der Muslime gen Norden begab, nach al-Andalus übersetzte und die Kreuzfahrer besiegte. Zu dieser Generation gehörte auch der siegreiche Kommandant Abu Bakr Ibn Umar, der die Sahara-Wüste durchquerte, um den Islam und die Herrschaft der Scharia nach Afrika zu bringen. Was den Lebenslauf dieses Mannes besonders auszeichnet, ist seine selbstlose Aufopferung im Interesse seiner Religion und Ummah, sowie seine Aufopferung zur Wahrung der Einheit der Muslime und der Erhöhung ihrer Angelegenheit. Ibn Umar war nicht von jenen, die sich selbst und ihren eigenen Interessen zum Nachteil der Ummah und ihrer Einheit dienten, so wie es mit vielen der Fall war bzw. ist, die sich in der Vergangenheit und heutzutage der Ummah zuschreiben.

4 Eine Person die das richtige Verständnis der Religion bei den Menschen wiederbelebt.

Der neue militärische Befehlshaber Der Weg dieses Sohns des Lamtunah-Stammes und ihrem Amir begann als Student bei Ibn Yasin. Danach wurde er zum militärischen Befehlshaber seiner Armeen. Im Monat Muharram des Jahres 448 nach der Hidschrah übernahm Abu Bakr Ibn Umar die militärische Führung der Murabitin als Nachfolger seines Bruders Yahya Ibn Umar. Unter der Führung des Faqihs Ibn Yasin führte er den Marsch des Dschihads fort. Der Überfall auf die Badschaliyyah-Rafidah Im selben Jahr (448 nach der Hidschrah) griff Abu Bakr Ibn Umar Sous an und im Jahr 449 eroberte er die Städte Masah und Taroudant, die das Bollwerk der Rafidah im Maghreb waren. As-Salawi sagte in al-Istiqsa: „In ihnen befand sich ein Volk von den Rafidah, die zurüggehend auf den Rafidi Ali Ibn Abd Allah al-Badschali als Badschaliyyah bezeichnet wurden… So bekämpfte sie Abdullah Ibn Yasin und Abu Bakr Ibn Umar bis sie die Stadt Taroudant mit Gewalt eroberten und sie in ihr viele töteten. Der Rest von ihnen kehrte zum Weg der Sunnah und zur Gemeinschaft zurück.“ Der Nachfolger von Schaych Ibn Yasin vollendet den Marsch Nach der Auslöschung der Rafidah begab sich Ibn Umar mit seinem Schaych Ibn Yasin zur Bekämpfung der abtrünnigen Barghawatah-Stämme. Während dieses Krieges wurde Abdullah Ibn Yasin verwundet und dort war seine Schahadah, so erachten wir es für ihn. So fiel die Führung des Murabitin-Emirats vollständig Abu Bakr Ibn Umar zu. As-Salawi sagte: „Die erste Tat die er vollbrachte, nachdem er ihn [Ibn Yasin] vorbereitet und begraben hatte, war der Auszug zur Bekriegung der Barghawatah, im Vertrauen auf Allah bei Führung des Dschihads gegen sie. So setzte er ihnen durch Tötung und Gefangennahme zu, bis sie sich in den Verstecken und Wäldern zerstreuten. So löschte er sie aus und die anderen traten erneut in den Islam ein. Abu Bakr Ibn Umar radierte die Spuren ihres Aufrufs vom Maghreb aus, sammelte und verteilte deren Beute zwischen den Murabitin und kehrte zur Stadt Aghamat zurück.“ Dies war ein weiter Sieg in einer Reihe von Siegen des Ibn Umar bei der Bekämpfung der Irregehenden und der Verbreitung des Tauhids. Somit öffnete die Welt ihre Tore für Abu Bak Ibn Umar, der zum einzigen Befehlshaber der Murabitin geworden war. Abu Bakr Ibn Umar verlässt den Maghreb in Richtung Wüste Doch die Angelegenheiten blieben nicht lange frei von Trübsal für Ibn Umar bei der Führung seiner Leute in den eroberten Ländern des Maghrebs. Nach 35

all diesen Siegen erreichten ihn Nachrichten die seine heile Welt erschütterten. As-Salawi sagte: „Ein Bote von den Ländern der Qiblah erreichte ihn und informierte ihn über die Spaltung der Angelegenheit in der Sahara-Wüste und der Entstehung von Zwietracht zwischen den Leuten.“ Hier wurde der Befehlshaber auf die Probe gestellt. Soll er jemanden von den Söhnen seiner Gemeinschaft schicken, um diese Angelegenheit zu lösen? Oder soll er selber gehen? Und falls er selber gehen würde, würde er dann die Führung seines Volkes im Maghreb nach all den Siegen aufgeben? Hier wurde das Material, aus dem Männer gemacht werden, sichtbar. As-Salawi sagte: „Der Amir Abu Bakr war ein gottesfürchtiger Mann und es war ihm ungeheuerlich, dass die Muslime sich gegenseitig töteten, obwohl er in der Lage ist sie davon abzuhalten und er sah nicht, dass er eine Wahl in dieser Angelegenheit habe, während er für sie zuständig und veranwortlich ist. So entschloss er sich in die Wüste hinauszuziehen um das Problem zu lösen und den Dschihad dort zu etablieren.“ So gab er alles für die Sache Allahs auf. Der Amir vereint die Leute zur Bekämpfung der Muschrikin Der Murabitin-Anführer ging in die Wüste, löste das Problem dort und bereitete sie für die Herrschaft des Islams in ihr vor. Danach ging er in den Sudan als Mudschahid auf dem Wege Allahs und als Prediger der zu Allah aufrief. Ibn Chaldun sagte: „So stieß er zu seinem Volk, löste was zwischen ihnen an Zwietrach ausgebrochen war, öffnete eine Tür zum Dschihad im Sudan und erbeutete ca. 90 Karawanen von ihrem Land .“ So gab er  sich nicht einfach nur mit der Lösung des Problems seiner Leute zufrieden, sondern legte den Grundstein für die Überfälle der muslimischen Armeen im Westen Afrikas und die Etablierung der Herrschaft des Islams dort.

Die Übergabe der Führung des Maghribs an Ibn Taschfin, um zum Dschihad im Sudan zurückzukehren Die Historiker erwähnen, dass Abu Bakr Ibn Umar  in den Maghrib zurückkehrte, nachdem die Angelegenheit seines Cousins Yusuf Ibn Taschfin bedeutsam wurde. Doch als er die Leistungen seines Cousins bzgl. der Eroberungen sah, stellte er seine Führung nicht in Frage, sondern übergab sie ihm sogar vollständig und kehrte zur Wüste zurück. As-Salawi erwähnt in al-Istiqsa den Ratschlag Ibn Umars für Ibn Taschfin. Er sagte: „Abu Bakr sprach: „Ich habe dir diese Führung übertragen, obwohl ich dafür verantwortlich bin, so fürchte Allah  bzgl. den Muslimen und behüte mich und dich selber vor dem Feuer, und verspiele nichts von den Angelegenheiten deiner Untertanen, denn du bist für sie verantwortlich.“ Al-Lamtuni wird zum Schahid im Sudan Nachdem Ibn Umar seinen Cousin beratschlagt hatte, kehrte er zur Wüste zurück, um den Dschihad gegen die Kuffar in Afrika zu führen. As-Salawi sagte: „So nahm er dort seinen Wohnsitz auf, während er beständig den Dschihad gegen die Kuffar des Sudans ausführte, bis er als Schahid fiel, als er von einem vergifteten Pfeil im Monat Schaban des Jahres 480 nach der Hidschrah getroffen wurde, während er die Sahara-Wüste vollständing vom Sudan bis hin zu den Dhahab-Bergen beherrschte.“

Abu Bakr Ibn Umar unterwirft die Kuffar der Sahara-Wüste

So endet die Geschichte einer der Ritter des Islams. Er verließ die Führung und die Genüsse dieser Welt, so gab Allah ihm etwas Besseres dafür – so erachten wir ihn und Allah ist sein Richter. Ibn Kathir sagte: „Er wurde von seinen Untertanen derart respektiert, wie kein anderer König, die es je erlangten. Wenn er sich auf dem Weg zur Bekämpfung des Feindes befand, ritten mit ihm 500 Tausend Kämpfer, auf die er sich verlassen konnte. Damit etablierte er die Hudud-Strafen und bewahrte die Gebote des Islams. Er beschützte die Religion und führte die Menschen mit der Scharia, während seine Aqidah und seine Religion korrekt waren und er dem Abbasiden-Staat treu war.“

As-Salawi erwähnt an anderer Stelle, dass Abu Bakr Ibn Umar das Königreich Ghana überfiel und dort sowie in dessen Umgebung den Islam verbreitete: „Danach wurde die Herrschaft der Ghanaer schwach, bis ihre Herrschaft im 5. Jahrhundert verschwand, während die Herrschaft der benachbarten Mulathamin, die nach den Berbern kamen, ihnen vom Norden noch mehr schadete. Der Amir Abu Bakr Ibn Umar al-Lamtuni marschierte gegen sie aus.“ As-Salawi erwähnt, dass Abu Bakr Ibn Umar diese Länder nach ei-

Möge Allah dem Mudschahid, Schaych und Schahid – mit Allahs Erlaubnis – Abu Bakr al-Lamtuni barmherzig sein. Möge Allah sein Aufrufen zur Wahrheit und seinen Dschihad akzeptieren und möge Allah seinen Enkelkindern von den Soldaten der Chilafah in West- und Nord-Afrika, sowie in der Sahara-Wüste helfen, die zur Etablierung der Religion Allahs, sowie zur Entfernung aller Spuren des Schirks in diesem Teil der Welt eilen. Möge Allah ihnen Eroberungen und Etablierung (Tamkin) gewähren.

As-Salawi sagte: „Die Abreise Abu Bakr Ibn Umars in die Wüste fand in Dhul-Qadah des Jahres 453 statt und als er ankam bereinigte er ihre Angelegenheit, brachte Ordnung in die Lage, hob eine starke Streitkraft aus, attackierte die Länder des Sudans mit ihr und erbeutete ungefähr 90 Karawanen .“

36

nem dreimonatigen Feldzug eroberte, „und er brachte viele von denen, die davor noch nicht den Islam akzeptiert hatten dazu in den Islam einzutreten.“

Artikel

37

Im Islam ist es aus vielerlei Gründen wünschenswert sich nach Nachwuchs zu sehnen. Der wichtigste Grund ist sicherlich die Vermehrung der Anzahl der Muslime, um die Ummah zu stärken. Es gibt zahlreiche Texte in der Scharia die dies betonen und dazu auffordern. Der Wunsch nach Nachwuchs gehört zur Sunnah der Propheten und Gesandten. So ist da der Prophet Allahs Zakariyya , der an mehr als einer Stelle im Quran seinen Herrn anruft. Jedoch weder Allah um Besitz oder Macht, noch Gold oder Silber zu bitten. Stattdessen bat er Allah nur um guten Nachwuchs. Er begab sich zum Gebet und bat seinen Herrn heimlich: {Er sagte: „Mein Herr, schwach sind mir die Knochen geworden, und in Altersgrauheit entfacht ist der Kopf. Und ich war im Bittgebet zu Dir, mein Herr, (noch) nie unglücklich. Gewiss, ich fürchte die Verwandten nach mir, und meine Frau ist unfruchtbar. So schenke mir von Dir aus einen nahen Verwandten, der mich beerbt und von der Sippe Yaqubs erbt, und mach ihn, mein Herr, (Dir) wohlgefällig.“} [Maryam: 4-6] Und er sagte: {„Mein Herr, schenke mir von Dir aus gute Nachkommenschaft! Du bist ja der Gebetserhörer.”} [Al Imran: 38] Und er sagte

38

Artikel Schwestern

auch: {„Mein Herr, lasse mich nicht kinderlos bleiben, und Du bist der beste Erbe.“} [Al-Anbiya: 89] Und dann gibt es auch noch die Ehefrau Imrans, die Allah um ein Kind gebeten hatte. So gewährte Er ihr Maryam und machte sie zu einem Zeichen für die Welten. Danach gewährte Allah Maryam Isa und machte ihn zu einem der entschlossenen Propheten und Gesandten (Ulul-Azm) und möge auf ihnen allen der Frieden ruhen. Durch den Anstieg der Anzahl der Muslime wird der Kufr zurückgedrängt und die Religion bekommt die Überhand. Die Kuffar haben diese Tatsache verstanden, während sie vielen Muslimen unbewusst ist. So finden wir, dass die Eliminierung der Frauen und Kinder zu den Prioritäten der Kuffar bei jedem ihrer Kriege gegen den Islam und die Muslime gehört, um somit die Saat der Muslime zu zerstören. Denn die Frauen wurden im Quran nicht als Saatfeld bezeichnet, außer aufgrund ihrer Eigenschaft als Mittel der Fortpflanzung und ihrer Eigenschaft als fruchtbarer Erde. Dies ist die Strategie des hasserfüllten Feindes, dessen Sorge nur der Ausmerzung von „La Ilaha Illa Llah“ gilt. Doch keineswegs! Die Ummah Muhammads  ist eine fruchtbare Ummah die nicht unfruchtbar wird und sie wird so bestehen bis

Allah die Erde und was auf ihr ist erbt. Trotzdem verstehen manche muslimischen Frauen möglicherweise nicht die Strategie des Feindes bei der Bekämpfung der Muwahhidin und realisieren nicht, das die Geburt eines jeden muslimischen Säuglings ein Dorn im Auge der Kuffar und ein Hieb in die Lenden der Muschrikin ist. Sie relisieren nicht, dass mit der Vergrößerung der Anzahl der Muslime die Übertreter verdrängt und die Banner der Kuffar gesenkt werden, sowie dadurch die Stimmen der Wahrhaftigen alles andere übertönen. Das Politik der Geburtenkontrolle ist nichts anderes als eine List der Kuffar, die sich in unserer fruchtbaren Ummah durch das Zutun ihrer Feinde so ausgebreitet hat, damit die Anzahl der Muslime verringert wird und ihre Schlagkräftigkeit abnimmt. Laut einer Überlieferung von Maqil Ibn Yasar befahl der Prophet  die Vermehrung der Anzahl der Muslime: „Ein Mann kam zum Propheten  und sagte: “Ich habe eine schöne Frau guter Abstammung gefunden, aber sie ist unfähig zu gebären. Soll ich sie heiraten?“ Er  sagte: „Nein.“ So fragte er ein zweites Mal, doch er verneinte. Dann fragte er ein drittes Mal, daraufhin sagte Er : ‚Heiratet die liebende, fruchtbare [Frau], denn ich werde mit euch die Nationen übertreffen.‘“ [Überliefert bei Abu Dawud und Ibn Hibban] Gleichermaßen bat der Prophet  Allah  für Anas Ibn Malik  um zahlreichen, gesegneten Nachwuchs: „O Allah, vermehre seinen Besitz und seinen Nachwuchs und segne ihn in dem, was du ihm gegeben hast.“ [Überliefert bei al-Buchari und Muslim] Ahmad überlieferte in seinem Musnad von Anas , dass er sagte: „Meine Tochter berichtete mir, dass von meinen Nachkommen mehr als 120 begraben wurden und ich bin wahrlich der reichste von den Ansar.“ Al-Ahnaf Ibn Qays trat zu Muawiyah  ein, während er seinen Sohn Yazid in den Händen hielt und ihn erstaunt anblickte. Er sagte: „O Abu Bahr, was sagst du über das Kind?“ Al-Ahnat Ibn Qays antwortete: „O Amir al-Muminin, sie sind die Pfeiler unseres Rückgrats, die Frucht unserer Herzen, der Genuss unserer Augen, mit ihnen greifen wir die Feinde an, sie sind unsere Nachfahren nach uns, so sei für ihn eine niedrige Erde und ein schattiger Himmel. Wenn sie dich bitten, so gib ihnen. Wenn sie dich um dein Wohlgefallen bitten, so sei ihnen zugeneigt. Verweigere ihnen nicht deine Unterstützung, auf dass ihnen nicht von deiner Nähe langweilig wird, sie dein Leben verabschäuen und dein Sterben herbeisehnen.“ Daraufhin sagte er: „Möge Allah dich segnen, o Abu Bahr! Sie sind wie du beschrieben hast.“ Ebenfalls nutzen wir an dieser Stelle die Gelegenheit unsere muslimischen Schwestern vor einem weiteren bösartigen Komplott der Feinde des Islams zu warnen. Nämlich das Verspäten der Heirat bis zu einem fortgeschrittenen Alter. Dies ist ein Plan der Kuffar, die versuchen die Musliminnen von ihrer wahren Rolle im Leben abzuhalten, nämlich, dass sie für den Tauhid Allahs  und zu Seinem ausschließlichen Gehorsam erschaffen wurden, sowie zum Dienst an der Religion mit dem, was Allah ihnen erleichtert hat. Dazu gehört die Ehe, die Fortpflanzung und die Erziehung. Wenn die Musliminnen doch nur die Vorzüge der frühen Heirat kennen würden, zusammen mit der Absicht zur Vergrößerung der Anzahl der Ummah, dem Gebären eines tugendhaften Kindes, das Gutes tut und für sie und den Vater selbst nach ihrem Tod Bittgebete macht. Gemäß der Aussage des Gesandten Allahs : „Wenn der Mensch gestorben ist nehmen seine Taten ein Ende, außer drei: Eine fortwährende Spende, Wissen das nützlich ist oder ein tugendhaftes Kind welches für ihn Dua macht.“ [Überliefert bei Muslim von Abu Hurayrah] Der Gesandte Allahs  sagte: „Wahrlich, Allah  erhöht die Rangstufe des tugendhaften Dieners im Paradies. So sagt er: „O mein Herr, weswegen erhielt ich dies?“ So sagt Er: „Aufgrund

deines Kindes, das für dich um Vergebung bat.“ [Überliefert bei Ahmad und Ibn Madschah von Abu Hurayrah] Al-Buchari verfasste in seinem Sahih ein Kapitel mit dem Titel „Kapitel des Wunsches nach Nachwuchs für den Dschihad“, in dem von Abu Hurayrah  überliefert wurde, dass der Gesandte Allahs  sagte: „Sulayman Ibn Dawud  sagte: „Heute Nacht werde ich zweifellos zu 100 oder 99 Frauen gehen. Jede von ihnen wird einen Reiter hervorbringen, der den Dschihad auf dem Wege Allahs ausführt.“ So sagte sein Gefährte zu ihm: „Inscha Allah.“ Doch er hatte nicht „Inscha Allah“ gesagt, so wurde keine von ihnen schwanger, außer eine einzige Frau, die einen halben Mann gebar. Und bei Dem in Dessen Hand die Seele Muhammads ist, wenn er „Inscha Allah“ gesagt hätte, so hätten sie allesamt als Reiter den Dschihad auf dem Wege Allahs ausgeführt.“ Wenn die Muslimin wüsste, was hierin alles an Unterstützung für die Religion und an Ärger für die Kuffar liegt, so würde sie bzgl. dieser Angelegenheit das akzeptieren, was sie vermeidet. Vielleicht würde sie dadurch von denjenigen sein, die {weder einen Schritt unternehmen, der die Kuffar ergrimmen lässt, noch einem Feind etwas Schlimmes zufügen, ohne dass ihnen dafür eine rechtschaffene Tat aufgeschrieben würde.} [At-Taubah: 120] Möge die Muslimin über die Aussage Umars  nachdenken, der da sagte: „Bei Allah, ich zwinge mich zum Geschlechtsverkehr, in der Hoffnung, dass Allah von mir eine Person hervorbringt, die Allah lobpreist.“ [Überliefert bei al-Bayhaqi in al-Kubra] Es ist sogar so, dass das Verheiraten der Töchter im „frühzeitigen Alter“ laut den Taghut-Gesetzen in manchen fälschlicherweise als „islamisch“ bezeichneten Ländern als ein Verbrechen geahndet wird. Was aber den Islam betrifft, so gibt es kein Halal außer das was Allah  erlaubt hat und kein Haram außer das was Allah  verboten hat. Aischah  sagte: „Der Prophet  heiratete mich als ich ein sechs Jahre junges Mädchen war. Wir gingen nach Madinah und wohnten bei der Sippe des al-Harith Ibn Chazradsch. Dann wurde ich krank und mein Haar fiel aus. Später wuchs mein Haar wieder und meine Mutter, Umm Ruman, kam zu mir, während ich in einer Schaukel mit einigen meiner Freundinnen spielte. Sie rief mich und ich kam zu ihr, ohne zu wissen, was sie von mir wollte. Sie nahm mich bei der Hand und lies mich an der Tür des Hauses stehen bleiben. Ich war außer Atem und als meine Atmung wieder normal geworden war, nahm sie ein bisschen Wasser und rieb damit mein Gesicht und meinen Kopf. Dann nahm sie mich in das Haus. Im Haus dort sah ich einige Frauen der Ansar, die sagten: „Alles Gute, Allahs Segen und viel Glück.“ Daraufhin übergab sie mich ihnen und sie bereiteten mich (für die Heirat) vor. Unerwartet kam der Gesandte Allahs zu mir am Vormittag und meine Mutter übergab mich ihm. Zu diesem Zeitpunkt war ich ein neun Jahre junges Mädchen.“ [Überliefert bei Muslim] Wenn die Muslimin dies begreift, so wird sie Rufe des Übels verwerfen und sich ganz der Vermehrung der Löwen, sowie ihrer Erziehung widmen. So macht sie aus ihrem Haus eine Löwenhöhle für sie, stillt sie mit der guten Milch der Millah Ibrahims, lehrt sie den reinen Tauhid und diszipliniert sie mit Wala1 und Bara2 für die Sache Allahs. Daraufhin öffnet sie ihnen die Tür der Löwenhöhle, während ihre Herzen mit den Ayat des Qurans gefüllt sind: {Den Kuffar gegenüber hart, zueinander aber barmherzig} [Al-Fath: 29] und {bescheiden gegenüber den Gläubigen, mächtig (auftretend) gegenüber den Kuffar, und die sich auf Allahs Weg abmühen und nicht den Tadel des Tadlers fürchten.} [Al-Maidah: 54] Und alles Lob gebührt Allah, dem Herrn der Welten. 1 Loyalität 2 Lossagung

39

Während die Soldaten der Chilafah ihren Krieg gegen die Truppen des Kufrs weiterführen, werfen wir einen Blick auf einige der letzten Operationen, welche die Mudschahidin des Islamischen Staates ausführten und wobei es ihnen gelang das Territorium der Chilafah zu erweitern oder die Feinde Allahs zu terrorisieren, auszurotten oder zu demütigen. Diese Operationen sind nur eine kleine Auswahl von vielen Operationen, die der Islamische Staat an den verschiedenen Fronten im Osten und Westen in den vergangenen Wochen ausführte. Der Krieg gegen die Türkei Am 7. Rabi al-Awwal detonierten Abu Anas al-Manbidschi und Abu Umar al-Haschimi  ihre Autobomben an zwei Gruppen der türkischen Soldaten und Sahwah Kämpfern in der Nähe der Dörfer Waqah und Kufayr, westlich der Stadt Bab. Die Operationen führten zur Zerstörung eines türkischen Panzers und Beschädigung von drei weiteren Fahrzeugen und Tötung und Verwundung von einer Anzahl von Murtaddin. Diesem folgte ein Angriff auf das Dorf Kufayr durch die Soldaten der Chilafah. Sie töteten dabei drei Murtaddin, zerstörten zwei Fahrzeuge, erbeuteten ein 40

Nachrichten

drittes und kehrten wohlauf zu ihren Stellungen zurück. Am 9. Rabi al-Awwal traf eine Istischhadi Operation eine Gruppe von türkischen Soldaten und Sahwah Kämpfern nahe dem Dorf Baratah, westlich der Stadt Bab. Die Mudschahidin beschädigten ebenso einen türkischen Panzer nahe dem Dorf Dana mit einem Sprengsatz und zerstörten ein 4x4 Fahrzeug mit einer Mörsergranate. Am 11. Rabi al-Awwal wurden zwei Istischhadi Operationen gegen die abtrünnigen Sahwat und abtrünnigen türkischen Armee durchgeführt. Die erste wurde von Abu Abd ar-Rahman asch-Schami durchgeführt, der seine Autobombe an einer Gruppe von ihnen im Dorf Azraq, westlich der Stadt Bab detonierte und dabei über 14 Murtaddin tötete und eine weitere Anzahl verwundete, inklusive der Zerstörung von drei Fahrzeugen. Die zweite wurde von Abu Ahmad as-Samrawi durchgeführt, der seine Autobombe an einer Gruppe von ihnen im Dorf Zarzur, östlich der Stadt detonierte. Er tötete und verwundete zahlreiche Murtaddin, inklusive der Beschädigung einer Anzahl ihrer Fahrzeuge. Auch wurde ein türkischer Panzer im selben Dorf zerstört, nachdem es mit einer Lenkrakete angegriffen wurde. Am 12. Rabi al-Awwal zerstörten die Soldaten der Chilafah

Nachwirkungen des Angriffs auf das Kreuzzügler-Fest in Istanbul

zwei türkische Panzer und beschädigten einen dritten mit einer Mörsergranate. Am 15. Rabi al-Awwal zerstörten die Panzerjäger des Islamischen Staates einen türkischen Panzer und beschädigten andere, nachdem diese mit Lenkraketen, westlich der Stadt Bab angegriffen wurden. Am 16. Rabi al-Awwal stürmten die Mudschahidin bei Gefechten mit der abtrünnigen türkischen Armee und Sahwat das Dorf Adschami, nordöstlich der Stadt Bab. Ein Istischhadi-Soldat der Chilafah detonierte dann seine Autobombe an einer Gruppe der Murtaddin in der Nähe des Dorfes Qunayfidh. Am 21. Rabi al-Awwal zerstörten die Mudschahidin einen Panzer und ein BMP Fahrzeug der abtrünnigen türkischen Armee, nachdem dieser mit zwei Lenkraketen westlich der Stadt angegriffen wurde. Am 23. Rabi al-Awwal haben Panzerjäger mit zwei Lenkraketen zwei gepanzerte Fahrzeuge der türkischen Armee, westlich der Stadt Bab zerstört. Am selben Tag, hat das Medienbüro der Wilayat Halab mit dem Titel „Schutzschild des Kreuzes“ veröffentlicht, was die Verbrennung von zwei Mitgliedern der abtrünnigen türkischen Truppen zeigt, welche die Kampagne „Das Euphrat Schild“ zugunsten ihrer Kreuzzügler Meister gegen die Muslime in Wilayat Halab führen. Das Video beinhaltet ebenso eine Botschaft von den Soldaten der Chilafah, dass die abtrünnige türkische Regierung Szenen der Verbrennung ihrer Soldaten öfters zu sehen bekommt, wenn sie mit der Bombardierung der Länder des Islamischen Staates fortführen. Am 2. Rabi al-Achir hat ein Soldat der Chilafah hat ein Soldat der Chilafah einen berühmten Nachtclub in Istanbul gestürmt, während die Christen ihren heidnischen Feiertag feierten. Er attackierte die Götzendiener mit Handgranaten und seinem Sturmgewehr und tötete und verwundete dabei 150 von ihnen als Rache für Allahs Religion und als Antwort auf den Befehl von Amir al-Mu’minin die Türkei, die

Diener des Kreuzes anzugreifen. Wilayat Baghdad Am 7. Rabi al-Awwal hat eine verdeckte Einheit des Islamischen Staates eine Autobombe in einer Höhle und Versammlung der Rafidi Murtaddin im Gebiet Sadr in Richtung Ost-Baghdads. Die Operationen führte zur Tötung von 60 Murtaddin und Verwundung 20 weiterer. Am 11. Rabi al-Awwal hat eine verdeckte Einheit des Islamischen Staates eine Autobombe geparkt und an einer Ansammlung der Rafidi Murtaddin im Gebiet Bawiyah in Richtung Ost-Baghdads detoniert, wobei mindestens 80 von ihnen getötet und verletzt wurden. Eine andere verdeckte Einheit platzierte zwei Sprengsätze an einer Ansammlung der Rafidah im Gebiet Abu Duschayr in Richtung Süd-Baghdads, wobei annähernd 20 von ihnen getötet und verwundet wurden. Am 1. Rabi al-Achir griffen Abu Nawwaf al-Iraqi und Abu Abdil-Malik al-Iraqi  eine Gruppe der Rafidi Murtaddin und ihre Höhlen im Gebiet Sanak inmitten von Baghdad an. Sie detonierten ihre Sprengwesten einer nach dem anderen unter ihnen und töteten und verwundeten dabei über 100 Murtaddin und zerstörten mehrere ihrer Höhlen. Zwischenzeitlich haben Sprengstoffeinheiten des Islamischen Staates eine Autobombe geparkt und an einer anderen Gruppe von Rafidi Murtaddin in der Nähe der Verkehrsbehörde von Neu Baghdad nahe dem östlichen Teil der Stadt, wobei 9 von ihnen getötet und 17 weitere verwundet wurden. Wilayat Ninawa Am 6. Rabi al-Awwal detonierte Abu Chattab al-Iraqi  seine Autobombe an einer Gruppe von Rafidi Soldaten und Kämpfern der Miliz in der Nachbarschaft Barid im Nor41

Nachwirkungen der Schlacht am Salam Krankenhaus in Mossul

dosten von Mossul. Er zerstörte einen Abrams Panzer, zwei Bulldozer und töteten 8 Murtaddin und verwundeten weitere von ihnen. Vier weitere Istischhadi Soldaten der Chilafah – Abu Chattab al-Mawsili, Abu Ahmad asch-Schami, Abu Salamah asch-Schami und Battar al-Mawsili  fuhren los und detonierten ihre Fahrzeuge bei den Murtaddin nahe dem Salam Krankenhaus im Südosten der Stadt Mossul. Sie töteten dabei ungefähr 35 von ihnen, zerstörten 5 BMPs, einen Bulldozer, einen Humvee inklusive der Zerstörung und Beschädigung einer Anzahl weiterer Fahrzeuge verschiedener Typen. Diesem folgten Gefechte, wobei 4 Murtaddin getötet wurden – einer von ihnen durch einen Scharfschützen – und eine Anzahl an weiteren wurden verwundeten. Die Mudschahidin beschädigten ebenso zwei Humvees und einen BMP und erbeuteten ebenso ein BMP Fahrzeug. Am 7.Rabi al-Awwal detonierte Abu Hamzah al-Iraqi  seine Autobombe an einer Gruppe von Rafidi Soldaten und Kämpfern der Miliz nahe dem Salam Krankenhaus im südöstlichen Teil von Mossul. Er zerstörte mehrere Fahrzeuge und tötete und verwundete mehrere Murtaddin. 20 weitere Murtaddin wurden bei der Belagerung der Rafidi Division getötet und 45 verwundet. Bei den Gefechten wurden 8 BMPs, 5 Humvees und ein Abrams Panzer zerstört. Die Soldaten der Chilafah lieferten ebenso ein Gefecht mit einem Konvoi nahe der Kreuzung der Sawmat Nachbarschaft, die versuchten vorzurücken, um die belagerten Murtaddin zu unterstützen. Dabei wurden ca. 10 von ihrem Personal getötet und eine Anzahl weiterer wurde verwundet. Später detonierte Abu Islam asch-Schami  seine Autobombe an einem Konvoi der Rafidi Armee und Rafidi Miliz in der Nachbarschaft Wahdah im Südosten der Stadt. Er zerstörte 3 Humvees und tötete 8 Murtaddin und verwundete eine Anzahl weiterer. Diesem folgten Gefechte, die zur Verbrennung von drei BMP Fahrzeugen führte. Ebenso fanden Gefechte in der östlichen Front statt, wobei 42

Nachrichten

21 Murtaddin getötet wurden. Auch wurde ein Humvee zerstört und ein anderer beschädigt. 21 weitere Rafidi Soldaten und Milizen wurden durch Scharfschützen in der Nachbarschaft Icha und in den Randgebieten der Nachbarschaft Schayma, Intisar und Nur getötet. Wilayat Hims Am 8. Rabi al-Awwal eroberten die Soldaten der Chilafah 8 Kontrollpunkte in den Gebieten Schair und Huwaysis, dem intensive Gefechte mit der Nusayri Armee und ihren Milizen folgten, wobei über 50 Murtaddin getötet wurden. Die Mudschahidin erbeuteten 3 Panzer, eine Autokanone, ein Konkurs Raketenwerfer, einige Raketen, einige Waffen und Munition. Am 9. Rabi al-Awwal führten die Soldaten der Chilafah ihren gesegneten Angriff gegen die Nusayri Armee und ihren Milizen in der Umgebung der Stadt Tadmur (Palmyra) fort und übernahmen erfolgreich die Kontrolle über eine Anzahl wichtiger Einrichtungen und Stellungen. Sie eroberten die Mahr Gas Fabrik, nordöstlich des T4 Militärflughafens westlich der Stadt Tadmur, nachdem sie den Kommunikationsturm, Mahr Hügel und den Kontrollpunkt Irtiwazah in der Umgebung der Gasfabrik ein. Die Nusayri Armee expedierte ein Militärkonvoi aus der Stadt Tadmur, um die Hügel in der Umgebung der Gasfabrik zurückzuerobern, doch die Soldaten der Chilafah konfrontierten den Konvoi mit einer Reihe von Inghimasiyyin aus verschiedenen Richtungen. Mehrere Murtaddin wurden getötet und der Rest flüchtete, doch die Mudschahidin verfolgten sie und konnten sie alle töten. Die Soldaten der Chilafah führten ebenso ihr Vorstoß im Süden in Richtung des Gebiets Dschihar fort und eroberten 15 Kontrollpunkte im Gebiet zwischen Mahr und Dschihar und inklusive der umgebenen Hügel. Im Gebiet Dschazal, nordöstlich von Dschihar haben die

Eine ehemalige Nusayri Militärbasis, die kürzlich von der Chilafah befreit wurde

Soldaten der Chilafah währenddessen 5 Kontrollpunkte eingenommen und eroberten das Dschazal Ölfeld und das umliegende Gebiet. Die Konfrontationen führten zur Tötung von ungefähr 112 Nusayri Soldaten. Die Mudschahidin erbeuteten ebenso 3 Panzer, ein mehrfacher Raketenwerfer, ein Feldartillerie Geschütz, ein schweres Maschinengewehr und Munition. Am 10. Rabi al-Awwal führten die Soldaten der Chilafah eine Großoffensive aus mehreren Richtungen auf Nusayri Stellungen in der Umgebung der Stadt Tadmur und eroberten einige Gebiete. Im nördlichen Teil der Stadt eroberten die Mudschahidin das Komplette Gebiet Huwaysis, den Artillerie Hügel, Burdsch Hügel, Tar Berg und Antarah Berg ein, die beide strategische Positionen sind und die Tadmur Militärdepots. Im Süden Tadmurs haben die Mudschahidin Qasr al-Halabat und den strategischen Berg Hayyan eingenommen. Zwischenzeitlich haben die Mudschahidin im Westen der Stadt die Mahr Gasfabrik, den Mahr und Burdsch Hügel in seiner Umgebung eingenommen. Sie übernahmen ebenso die Kontrolle über die verlassene Bataillon Basis, das Dschazal Ölfeld und Dschihar Gasfeld. Im Osten der Stadt haben die Soldaten der Chilafah die Getreidesilos, sowie 8 Kontrollpunkte im umliegenden Gebiet und das Talilah Schutzgebiet eingenommen. Die Konfrontationen wurden mit zwei Istischhadi Operationen, einigen Inghimasi Operationen und einem gesegneten Angriff geführt, der zur Tötung von mehr als 260 Murtaddin führte und einige gefangengenommen wurden, inklusive eines Offiziers des Ranges Major. Bei der Operation wurde ebenso ein Kampfflugzeug in der Nähe des Dschazal Gebietes abgeschossen und 14 Panzer, ein BMP, 16 Artilleriegeschütze verschiedener Kaliber, ein mehrfacher Raketenwerfer, zwei Lenkraketenvorrichtungen mit einer Anzahl von Raketen, Waffen und Munition erbeutet.

Am 11. Rabi al-Awwal eroberten die Mudschahidin die Stadt Tadmur vollständig, nachdem sie sich tagelange Gefechte mit der Nusayri Armee und ihren Rafidi Milizen aus allen vier Richtungen lieferten. Dadurch brachten sie die Autorität der Scharia zurück. Dies folgte nach dem Zusammenbruch der Verteidigungslinie der Murtaddin innerhalb der Stadt, nachdem die Mudschahidin die Zitadelle mit dem Überblick auf die Stadt, den Amiriyyah Hügel und die Nachbarschaft Amiriyyah bis zum Norden einnahmen, inklusive der Eroberung des östlichen Eingangs der Stadt und Bedrohung der einzig übrigen Versorgungsroute der Nusayriyyah Truppen, die zwischen dem Berg Hayyah und Tar, nordwestlich und südwestlich der Stadt umzingelt wurden. Nachdem die Mudschahidin die Stadt Tadmur einnahmen, führten die Mudschahidin ihren Vorstoß, westlich der Stadt fort und übernahmen die Kontrolle über die Gebiete Bayarat, Dawwah und Muthallath Tadmur. Zwischenzeitlich nahmen Truppen des Islamischen Staates im Nordwesten der Stadt die Hayyan Gasfabrik ein und verbanden es mit den Truppen im Gebiet des Dawwah Obstgartens, westlich von Tadmur. Die Kämpfe führten zur Tötung von etwa 100 Nusayri Soldaten und Kämpfer der Rafidi Milizen, sowie die Erbeutung von 30 Panzern, 6 BMPs, 6 122mm Feldartillerie Geschütze, 7 23mm Autokanonen und eine Reihe von Anti-Tank Raketen, Vorrichtungen, Grad Raketen, Panzergranaten, sowie verschiedenartige Munition. Am 12. Rabi al-Awwal führten die Soldaten der Chilafah ihren Vorstoß im östlichen Landgebiet von Hims fort und nahmen die Kontrolle über ein Territorium ein, das sich auf bis zu 40 km westlich von Tadmur streckt. Sie erreichten ebenso die Schwellen des T4 Militärflughafens, der größten Militärbasis der Nusayri Armee. Dies folgte als die Mudschahidin an der internationalen Straße zwischen Tadmur und Hims vorrückten und die Kontrolle über die Dschihar 43

Kreuzung, östlich der T4 Flugbasis übernahmen. Ebenso attackierten sie Stellungen der Nusayriyyah entlang der Bergkette nördlich der Flugbasis und eroberten 12 Stellungen, die zur Basis des Bataillons der Luftverteidigung führte. Dies ermöglichte ihnen einen Blick zur Bataillon Basis. Die Soldaten der Chilafah attackierten auch eine andere Basis der Luftverteidigung, die sich südwestlich der Flugbasis befindet und nahmen sie und das Dorf Marhatan in der Nähe ein. Sie führten ebenso einen Angriff auf die Stellungen und Hügel, in denen die Nusayri Armee sich verschanzten in der Nähe des Gebietes Baridah, südlich der T4 Luftbasis und nahmen den Syriatel Turm und die Gebiete Qasr al-Hayr und Mischtal ein. Sie engten den Würgegriff der Luftbasis nach dem Vorrücken in Richtung Norden, Westen, Süden und näherten sich von 2 bis 5 km entfernt von der Luftbasis. Sie zerstörten ebenso einen T55 Panzer und ein 122mm Feldartillerie Geschütz in der Umgebung der Luftbasis. Die Mudschahidin begannen dann ihre Kampagne der starken Bombardierung auf die Luftbasis, was zur Zerstörung von drei Kampfflugzeugen führte. Am 14. Rabi al-Awwal, rückten die Soldaten der Chilafah weiter erfolgreich in der Umgebung des T4 Militärflughafens vor und nahmen das Dorf Scharifah, westlich der Luftbasis ein, sowie ein Kontrollpunkt der Nusayri Armee und Rafidi Milizen östlich des Dorfes. Dies führte dazu, dass die einzig übriggebliebene Versorgungsroute zur Luftbasis bedroht wird, nachdem es durch die Einnahme der verlassenen Bataillon Basis vom Norden umzingelt wurde und vom Osten und Süden durch die Einnahme des Bataillons der Luftverteidigungsbasis und anderen Stellungen. Wilayat Adan Abyan Am 10. Rabi al-Awwal begab sich Abu Sa’d al-Adani  zu einer Gruppe von jemenitischen Soldaten vor der Sawlaban Militärbasis im Gebiet Chawr Maksar im Osten der

Nachwirkungen des Angriffs auf die koptische Kathedrale in Kairo

44

Nachrichten

Stadt Adan. Er betrat ihre Reihen und detonierte seine Sprengstoffweste, wobei 80 Murtaddin getötet und verwundet wurden. Am 18. Rabi al-Awwal passierte Abu Haschim ar-Radfani  die Sicherheitsposten der Murtaddin und detonierte seine Sprengstoffwesten an einer Gruppe von Personal des jemenitischen Geheimdienstes hinter der Sawlaban Militärbasis im Nordosten von Adan, wo sie sich versammelten, um ihre Gehälter abzuholen. Er tötete ungefähr 70 von ihnen und verletzte dutzende weitere. Ägypten Am 11. Rabi al-Awwal führte der Bruder Abu Abdillah al-Masri  eine Istischhadi Operation an einer Kirche in der Nähe der Kathedrale in der Nähe der Nachbarschaft Abbasiyyah inmitten von Kairo durch. Er betrat die Reihen der Kreuzzügler und detonierte seinen Sprengstoffgürtel, womit er ca. 80 von ihnen tötete und verwundete. Wilayat Dimaschq Am 17. Rabi al-Awwal erreichte Abu Sadiq asch-Schami  zwei Tage zuvor eine Versammlung der sogenannten „Neuen Syrischen Armee“ nahe des Rukban Flüchtlingslagers an der imaginären Grenze zu Jordanien. Er detonierte sein mit Sprengstoff beladenes Motorrad in ihren Reihen, wobei Dutzende von ihnen getötet und verwundet wurden. Auch wurde ein Waffendepot und ein 4x4 Fahrzeug zerstört. Wilayat Qauqaz Am 18. Rabi al-Awwal führten einige Soldaten des Islamischen Staates eine zweitägige Inghimasi Operation durch und griffen Sicherheitspersonal in der Stadt Grozni inmitten von Tschetschenien an. Gefechte fanden inmitten

Nachwirkungen des Angriffs auf den Weihnachtsmarkt in Deutschland

der Stadt statt, die zur Tötung und Verwundung mehrerer Murtaddin führte. Jordanien Am 18. Rabi al-Awwal wurde ein Angriff in der Stadt Karak durchgeführt von vier Soldaten der Chilafah: Muhammad Salih al-Chatib, Muhammad Yusuf al-Qarawinah, Hazim Muhammad Abu Rumman und Asmin Muhammad Abu Rumman . Sie griffen mit Sturmgewehren und Handgranaten eine Gruppe vom Personal der abtrünnigen jordanischen Sicherheitskräfte an, sowie zahlreiche Bürger der Nationen, die sich an der Kreuzzügler-Koalition beteiligen. Der Angriff begann mit dem Angriff und Eliminierung einer Sicherheitspatrouille durch die vier Mudschahidin. Sie attackierten dann ein Sicherheitshauptquartier in der Stadt und töteten eine Anzahl von Murtaddin darin, die sich selbst in der Karak Burg verschanzten, wo einige Kreuzzügler-Bürger anwesend waren. Es fanden intensive Gefechte statt, die mehrere Stunden andauerten, bei der die vier Mudschahidin die Schahadah erlangen, nachdem sie den Murtaddin und Kreuzzügler-Bürgern den bitteren Tod kosten ließen. Die gesegnete Operation führte zur Tötung von 10 Murtaddin, inklusive dem Leutnant Kolonel Said al-Muayitah, dem Kommandanten des speziellen Einsatzkommandos und eine Kreuzzügler Frau, die eine Bürgerin einer der Nationen war, die sich an der Kreuzzügler-Koalition beteiligten. Zusätzlich wurden 35 andere Murtaddin und Kreuzzügler verwundet.

Europa Am 19. Rabi al-Awwal führte der Soldat der Chilafah – Abu al-Bara at-Tunusi  – eine Operation durch, bei der er zahlreiche Leute in der Hauptstadt Deutschlands, Berlin überfuhr, als Antwort auf den Ruf des Islamischen Staates die Bürger der Nationen anzugreifen, die sich an der Kreuzzügler-Koalition beteiligen, was die Tötung der Muslime ist. Er attackierte einen Weihnachtsmarkt mit einem Sattelzug und tötete dabei 12 Leute und verwundete 48 weitere. Nach seiner erfolgreichen Operation in Deutschland, setzte der galante Ritter seinen Marsch fort bis er am 23. Rabi al-Awwal die Außenbezirke der Stadt Mailand in Italien erreichte und eine Einheit der italienischen Polizei angriff, wobei er die Schahadah (so sehen wir ihn und Allah ist sein Richter) erlangte, nachdem er sich ein Feuergefecht mit den Kreuzzüglern lieferte. Wilayat Süd-Baghdad Am 2. Rabi al-Achir begaben sich die fünf Soldaten der Chilafah – Abu Qaswarah al-Iraqi, Abu Hasan al-Iraqi, Abu Mus’ab asch-Schami, Muhammad al-Iraqi und Abu Sayyaf asch-Schami  zu den Kontrollpunkten und Ansammlungen der Rafidi Murtaddin im Gebiet Mischchab in Richtung Süd-Nadschaf. Vier der Inghimasiyyin töteten Dutzende Murtaddin durch die Detonation ihrer Sprengstoffwesten gegen die Rafidah. Der fünfte Soldat der Chilafah detonierte zwischenzeitlich seine Autobombe an einer anderen Gruppe der Rafidah zwischen Mischchab und Qadisiyyah. Die gesegnete Operation führte zur Tötung und Verwundung von ungefähr 100 von ihnen. 45

46

Artikel

47

48

Artikel

1

Indeed, Allah  has divided the word of the Syrian Sahwat, scattered their hearts in disunity, ignited discord among them, and made their hostility against each other, until they began striking one another’s necks. That was after they turned away from what was obligated upon them by Allah’s saying, “Hold firmly to the rope of Allah all together and do not become divided” (Al ‘Imran 103), including the tawhid of Allah in His rule and uniting under a single imam who establishes the Shari’ah through them and wages war against the kafir parties resisting the Shari’ah. When some of the Syrian Sahwat realized that their situation would end up like that of the Iraqi Sahwat, ending up being struck with humiliation and misery, they spread the news of their endeavor to form a jahili, superficial union, in which they will curse one another for the sake of their personal and factional interests. It is as Allah  said, “You consider them united, but their hearts are divided. That is because they are a people who do not comprehend” (Al-Hashr 14). This division is the reaping of what they sowed, as Allah  said, “From those who say, ‘We are Christians,’ We took their covenant; but they forgot a portion of what they were reminded. So We caused among them animosity and hatred until the Day of Resurrection. And Allah is going to inform them about what they used to do” (Al-Maidah 14). Allah  also said, “The Jews say, ‘The hand of Allah is chained.’ Chained are their hands, and cursed are they for what they say. Rather, both His hands are extended; He spends however He wills. And that which has been revealed to you from your Lord will surely increase many of them in transgression and dis2

Foreword

belief. And We have cast among them animosity and hatred until the Day of Resurrection. Every time they kindled the fire of war [against you], Allah extinguished it. And they strive to spread corruption throughout the land, and Allah does not like the corrupters” (Al-Maidah 64). Thus, regardless of how much they endeavor to unite, and no matter how many new formations they proclaim, their mirage-unity will vanish. “The example of those who take allies other than Allah is like that of the spider who takes a home. And indeed, the weakest of homes is the home of the spider, if they only knew” (Al-‘Ankabut 41). Their alliances with one another for the sake of other than Allah, and their holding tightly to other than His rope, as well as their fighting for other than His cause, all make them too frail to preserve a single banner to rally under or to secure a state for themselves, especially after they claimed Islam and then apostatized therefrom by having wala to the Crusaders and the murtaddin in the fight against those who established Allah’s law on the earth. Have the leaders of the apostate Sahwat not realized and learned that the unity to which they have been called is unity by the religion of Islam and the Muslim Jama’ah, not by the methodologies of nationalism and partisanship? However, they know nothing but desire and taqlid. So if any of the “scholars” of the tawaghit and the “theorists” of the Sahwat achieve their desires, they blindly follow them, and they throw the words of those who do not achieve their desires against the wall. As for following what Allah has revealed, as He ordered in His statement, “Follow what has been revealed to you

from your Lord and do not follow other than Him any allies. Little do you remember” (Al-A’raf 3), and, “Whoever opposes the Messenger after guidance has become clear to him and follows other than the way of the believers – We shall leave him in the path he has chosen and drive him into Hell, and evil it is as a destination” (An-Nisa 115), then that is something undesirable to them. Muhammad Ibn ‘Abdil-Wahhab  described some of their condition, saying, “They are divided in their religion, just as Allah  said, ‘Each faction rejoices in what it has’ (Al-Muminun 53), and the same goes for their worldly affairs, and they consider that condition to be correct… Also, opposing the Muslim ruler and not complying with his order is considered a virtue by them, just as they consider hearing and obeying him to be humiliation and degradation… Also, their religion is built upon some fundamentals. The most significant of them is taqlid, which is the greatest principle for all of the kuffar – the first of them and the last of them, as Allah  said, ‘Similarly, We did not send before you any warner into a city except that its affluent said, ‘Indeed, we found our fathers upon a religion, and we are only following in their footsteps’’ (Az-Zukhruf 23)” (Masail al-Jahiliyyah). He also said, “Allah commanded unity in the religion and forbade being divided therein. He explained this in a conclusive way, which even the common people can understand… However, being divided in the fundamentals and branches of the religion thereafter became ‘knowledge’ and ‘fiqh’ of the religion, whereas unity in the religion became professed only by a ‘zindiq’ or a ‘madman’… And part of complete unity is hearing and obeying the one appointed over us, even if he were an Abyssinian slave. Allah explained this in a conclusive way and in several manners… Yet this principle became unknown to most of those who claim knowledge. How then can they act upon it?!” (Al-Usul as-Sittah). Indeed, their uniting for the sake of factional and national partisanship in addition to their remaining upon their shirk and riddah will never increase them in might or power. Instead, it will only increase them in frailty, as a result of the odd mixture of greatly varying creeds and methodologies. This will but increase the disputes within their ranks, as well as their endeavor to betray each other. And Allah does not guide a wrongdoing people. Thus, whoever wants to hold tightly to the strong rope of Allah, he must repent to Allah and adhere to the religion of Islam and the Muslim Jama’ah until he dies. Otherwise, he will be among the stones in Jahannam and piles of men therein. Furthermore, it was reported that Allah’s Messenger  said, “Whoever clings to something is left to it” (Reported by an-Nasai from Abu Hurayrah). Sulayman Al ash-Shaykh  said, “Whoever’s heart clings to something, in that it relies on it and is hopeful of it, Allah leaves him to that thing. So if the slave clings to his Lord, his God, his Master, his Patron, the Lord and Owner of everything, then he is left to Him, so He will suffice him, protect him, safeguard him, and be his ally – and what a good ally and supporter He is! This is just as He  said, ‘Is not Allah sufficient for His slave?’ (Az-Zu-

Erdogan abandons his Sahwah slaves to the Nusayriyyah

mar 36). And whoever clings to sorcery and devils, then Allah will leave him to them, and they will destroy him in the Dunya and in the Akhirah. In general, whoever relies on other than Allah, whatever it may be, is left to it and he will see evil in the Dunya and the Akhrirah coming at him from its direction, contrary to his expectance. This is the irreplaceable sunnah and unchangeable work of Allah regarding His slaves, that whoever seeks comfort in other than Him, puts his trust in other than Him, or depends on something created to manage his affairs, then Allah will cause that thing to do the opposite of what he hoped from it. This is known through revelation and experience, and whoever reflects deeply over this and the conditions of the creation will see it clearly” (Taysir al-‘Aziz al-Hamid). He also said, “The act of ‘clinging’ can be of the heart, through action, or both. That is, one who clings to something with his heart, or clings to something with his heart and action, then he is left to it, meaning Allah leaves him to that thing to which he clung. So whoever attaches himself to Allah, seeks Allah’s aid for his need, takes refuge with Him, and entrusts all of his affairs to Him, then He suffices for him every need, brings close to him what is distant, and makes easy for him what is difficult. And whoever clings to other than Him or relies on his knowledge, his intellect, medicine, or amulets, and depends on his might and power, then Allah leaves him to that and abandons him. This is known through the texts and through experience. Allah  said, ‘Whoever relies upon Allah, then He is sufficient for him’ (At-Talaq 3)… Wahb Ibn Munabbih said, ‘Allah  inspired to Dawud, ‘O Dawud, by My might and My greatness, none of My slaves adheres to Me 3

Sahwah soldiers of the taghut Erdogan

instead of My creation – which I know from his intention – and then the seven heavens and all those therein, and the seven earths and all those therein plot against him, except that I would make a way out for him. By My might and My greatness, none of My slaves adheres to My creation instead of Me – which I know from his intention – except that I will sever the heavens from him and cause the earth to sink beneath his feet, and I care not where he perishes thereafter’’” (Taysir al-‘Aziz al-Hamid). Has not the time come now for the Sahwat of apostasy – with all of their sects and parties – to consider what has happened to them? Do they not see that their reliance on the tawaghit and their wala to the cross-worshipers – including their saying to them, “We will obey you in some of this matter” (Muhammad 26) – has done nothing but led to the Just Judge  abandoning them to their brutal enemy, until the Nusayri army and its Rafidi and Crusader allies entered their lands, spilled their blood, and plundered their wealth in the eastern and old neighborhoods of Halab? They did so in a matter of a few hours, without the usage of smart bombs or Predator drones, let alone an international coalition having no parallel in modern history! Will they not then contemplate? The taghut of the Murtadd Brotherhood, Erdogan, did not offer anything to his Sahwah slaves, aside from meetings with the vicious Russian Crusaders and congratulations to the American Crusaders on the occasion of their latest presidential elections, as well as continued campaigns against the muhajirin and ansar who were the bulwark against the Nusayriyyah from entering the city of Halab and its countryside areas before the apostate Sahwat betrayed them. Yes, indeed, whoever clings to something is left to it. So whoever clings to a taghut that worships its own desires will be left to it. The taghut will utilize him to achieve the taghut’s own personal and partisan benefits, and then the taghut will throw him into the trash bin of history along 4

Foreword

with other evil traitors. How then if the one relying on taghut fights under a jahili banner and for the taghut’s cause, seeking to make the taghut’s word supreme, in the blessed land of Sham? If their taghut Erdogan feared for their families, he would have dispatched his despicable kafir troops to fight and kill the Nusayriyyah and the Baathists, just as he would have given the Sahwat whatever he could from the arsenal of the apostate Turkish army, so as to bring down the antique Russian and Syrian jets. But why would he ever do that? Halab is not a part of his murtadd state and his Crusader brethren would never allow it to be. Thus, he has no need for Halab, except to exterminate the apostate PKK and to prevent them from shaking his transient throne. Still, the mujahid muwahhidin continue to hope that those who claim to be “Muslims” and “Ahlus-Sunnah” – from the Sahwat in Halab, Idlib, and elsewhere – who apostatized through nationalism, secularism, forceful resistance of the Shari’ah, or wala to other murtaddin, will repent to Allah , disbelieve in other than Him, have wala only for His sake, show enmity only for His sake, fight for His cause alone, and openly proclaim the religion of Ibrahim and Muhammad  to the world without shame, as they put their trust in Allah and reject any conditional support and taghut kafir. And whoever has killed a million muhajirin and ansar and wishes to repent has a guarantee of sanctuary if he conveys his repentance, just as Amirul-Muminin  has said. Indeed, the land of the Shari’ah is better for him than a terrain ruled by manmade laws and customs. “And whoever relies upon Allah, then He is sufficient for him” (At-Talaq 3). And all praise belongs to Allah, the Lord of creation.

5

Allah  revealed the Shari’ah to the Prophet , giving people a complete way to live their lives. Unlike man-made systems, the law of the Shari’ah is divine and flawless. There is no doubt in its authority and no suspicion of its perfection. Allah  said, “We have not neglected anything in the Book” (Al-An’am 38). Likewise, He said, “Do that which is good” (Al-Hajj 77), showing that anything Allah commands is good and its outcome should not be regretted. Allah  has ordered the killing of all mushrikin1 – whether military or civilian – in His saying, “Then kill the mushrikin wherever you find them” (At-Tawbah 5), which was reiterated by the Prophet , who said, “I have been ordered to fight mankind until they testify that nothing is worthy of worship except Allah and that Muhammad is the Messenger of Allah…” (Reported by al-Bukhari and Muslim from Ibn ‘Umar). Like many other rulings in the Shari’ah, this general obligation to kill the mushrikin has its specific exceptions, among which is women and children. In one of the Prophet’s raids, a woman was found killed, upon which he  denounced and for1 For more, see Rumiyah, issue 1, “The Kafir’s Blood Is Halal for You, So Shed It.” 6

Article Exclusive

bade the killing of women and children (Reported by al-Bukhari and Muslim from Ibn ‘Umar), thereby setting the principle of prohibition in this issue. Commenting on this principle, ash-Shafi’i said, “Our opinion regarding this – and Allah knows best – is that the restriction exists so that they can become slaves, which is more beneficial than killing them” (Al-Umm). This is supported by the statement of the Prophet , “Allah dislikes that you do three things: gossiping, excessive questioning, and wasting wealth” (Reported by al-Bukhari and Muslim from al-Mughirah Ibn Shu’bah), and women and children of the uncovenanted kuffar are wealth – and wasted if killed. However, this principle also has its exceptions. There is no disagreement amongst Muslims that women are eligible to be killed for crimes like murder and adultery. Likewise, both women and children who participate in fighting against Muslims are exempted from this prohibition. That is, killing those women and children who participate in the war against Muslims is not forbidden – but rather even necessary. Ibn Battal said, “The majority agreed that women and children who fight are to be killed, and such is the opinion of Malik, al-Layth, Abu Hanifah, ath-Thawri, al-Awza’i, ash-Shafi’i, Ahmad,

Ishaq, and Abu Thawr” (Sharh Sahih al-Bukhari). This was demonstrated in the Sirah of the Prophet , who killed female participants in the war against Islam. Bunanah, the Jewish wife of al-Hakam al-Quradhi, killed the companion Khallad Ibn Suwayd on the Day of Bani Quraydhah. The Prophet  called for her and then had her neck struck in retaliation for the blood of Khallad (Tarikh at-Tabari). Likewise, on the Day of al-Fath, the Prophet  ordered that the two songstresses of Ibn Khatal be killed along with their master. This was because they would sing poetry in support of the kuffar against Allah’s Messenger (Sirat Ibn Hisham), showing that participation in hostile war is not limited to physical combat, but includes any major show of support therein.2 As for kafir women and children who do not fight or otherwise partake in hostilities, then the principle stands that they should not be deliberately killed, meaning that one should not single them out for targeting. However, when they are not distinctly isolated from the kafir men or when they are not easily distinguishable from them, then their collateral killing is a justified part of the jihad against the kuffar, especially as both the modes of attack and the types of weaponry executed and utilized by the Prophet  and his followers have necessitated such. With this in mind, the best practice when conducting raids is to start during the night or at the break of dawn, before the sun rises, while the enemy is asleep. At such a time, it is very likely to enter buildings where no light shines and an adult male is not easily distinguishable from women and children. Indeed, it is from the Sunnah of Allah to attack His enemies while they are asleep, whether at night or during the day. Allah said, “How many villages have We destroyed, as Our might came to them overnight or while they took a midday sleep” (Al-A’raf 4). Such was the conduct of the Sahabah even during the life of the Prophet . As-Sa’b Ibn Jaththamah  said, “The Prophet  passed by me at Abwa or Waddan. He was asked about the people of an area who were raided at night, with their women and children being killed and wounded. He said, ‘They are from them’” (Reported by al-Bukhari and Muslim). Al-Khattabi said, “His saying, ‘they are from them,’ means in regards to their hukm in the religion. So the son of a kafir is ruled as being a kafir as well. He did not mean by this statement that the children’s blood is lawful to spill deliberately… But if they are killed or wounded due to them being intermingled with the men, then there is nothing wrong with killing them. Allah’s Messenger  had prohibited the killing of women and children, if doing so was done deliberately and they were isolated from the adult males” (A’lam al-Hadith). At-Tahawi said, “Since Allah’s Messenger  did not forbid them from making raids, even though they were killing and wounding women and children whom it was forbidden to kill deliberately, it proves that what is allowed based upon this report has a different meaning than that which the first report forbids. That is, the first report prohibits deliberately seeking to kill women and children, while it is allowed to deliberately seek killing the mushrik men, even if that means killing others whom it has been forbidden to deliberately kill” (Sharh Ma’ani al-Athar). 2 This includes rallying, lobbying, propagandizing, voting, and fundraising for the war on Islam.

Regarding the ruling on killing women and children of the kuffar, ash-Shafi’i said, “The Prophet  only prohibited deliberately killing them, on an individual basis, while their location is known.3 If it is asked what proves this, it is said that his own raids and his command to perform raids proves this. As those who raid the enemy cannot avoid striking the women and children. And his saying, ‘they are from them,’ means that there is no kaffarah [expiation] for killing them. They are not protected by Islam or by a covenant, and there is no disagreement between Muslims – as far as I know – that whoever maims them during a raid, then there is no kaffarah upon him” (Al-Umm). Furthermore, in the first century of the Hijrah, even during the life of the Prophet  himself, the use of catapults was common in siege warfare. Certainly, catapults – much like most missiles and explosives of today – do not distinguish between those whom they maim. Even though the intended target might be the enemy’s men, cities, or barracks walls, the undeniably known result of using a catapult is destruction over a particular radius. All those who happen to be in that radius are not spared the effects of this weapon’s impact. The scholars of the Sirah mentioned that Allah’s Messenger  first used catapults when attacking the town of Taif near Makkah (Sirat Ibn Hisham). ‘Amr Ibn al-‘As  likewise used catapults when attacking the city of Alexandria in Egypt (Ibn Qudamah: Al-Mughni). Lastly, one should not grieve over the collateral killing of kafir women and children, for Allah  said, “Do not grieve over the disbelieving people” (Al-Maidah 68). Instead, he should realize that Allah, the Lord of creation, had decreed their deaths by His exact justice and great wisdom.4 Moreover, in the hadith of as-Sa’b , the Prophet  showed no remorse whatsoever for their collateral deaths nor did he censure the least bit those responsible for their killings in the raid. Accordingly, one should not avoid targeting gatherings of the kuffar – whether military or civilian – in which kafir women and children outnumber the kafir men. Rather, the mujahid must strive his utmost to do whatever is permissibly possible to further Allah’s cause, irrespective of the collateral carnage produced thereby amid the kafir masses.5 May Allah  bless the knights of the Khilafah lurking in the Crusader homelands and enable them to carry out massacres against the cross-worshiping populations therein. Amin. 3 Meaning when they are isolated and distinguished from the men, as he explained elsewhere that the Prophet  prohibited “deliberately killing them while they are distinguished and isolated from those he ordered to be killed” (Ar-Risalah). 4 One should also recall that the kuffar have killed far more Muslim women and children. However, even if the kuffar were to have never killed a single Muslim woman or child, it would still be permissible to target the kafir masses regardless of the collateral killing of kafir women and children caused thereby, as proven by the hadith reported from as-Sa’b . 5 The blessed Nice attack in France is an excellent example of the collateral carnage wreaked during the course of jihad. The mujahid Mohamed Lahouaiej-Bouhlel  did not allow the flimsy objections of the palace “scholars” and effeminate “reformers” to sway his resolve and instead, relied upon Allah , followed the Sunnah of the Prophet  (as reported in the hadith from as-Sa’b ), and advanced upon the hordes of Christian filth, until he achieved martyrdom, after killing dozens of Crusader citizens and wounding multitudes more. May Allah accept him and all those who follow him in good. Amin. 7

The heroic sacrifices of the brothers Abul-Bara at-Tunisi (Anis al-‘Amri) , who flattened the cross worshipers in the Christmas market of Berlin, and ‘Abdur-Razzaq ‘Ali Artan , who terrorized the American pagans at Ohio State University, demonstrated what the bond of faith and the loyalty of brotherhood can achieve. May Allah accept the two brothers. With their blood, they actualized the verses of Allah, “Fight them, Allah will punish them by your hands and He will disgrace them, give you victory over them, satisfy the breasts of a believing people, and remove the fury from the believers’ hearts” (At-Tawbah 14-15). With their blood, they revived the state of anguish and terror that has plagued and haunted the disbelievers, a befitting response to the crusade waged against Islam and its khilafah. Therefore, let these brothers be an example of those who dutifully bore their responsibilities of jihad, who sought honor through Allah  alone, and who shunned the deviant calls to degradation. 8

Article Exclusive

Throughout history and until the present day, incendiary attacks have played a significant role in modern and guerilla warfare, as well as in “lone wolf ” terrorism. Such attacks have been behind the destruction of towns, neighborhoods, and public, private, and governmental property, while likewise claiming numerous lives. Recently, on 15 Safar 1438AH, a soldier of the Khilafah stationed in Russia taught the despicable Crusaders a lesson on just how destructive an operation of such simplicity can be, successfully burning down a 3-story furniture factory in its entirety, as well as a chemical factory adjacent to it, both located in Losino-Petrovsky, a town northeast of Moscow. The fire was initiated on the ground floor, where it subsequently spread to the remaining floors and the neighboring buildings and continued to burn for three whole days, causing great financial losses for the Russian Crusaders. Likewise, the whole world witnessed the devastating fires that ravaged Jewish settlements in Palestine, destroying around 700 Jewish homes. Irrespective of the motive, this deliberate act of destruction demonstrated the lethality of such an effortless operation. The attacks likewise demonstrate that with some simple

and readily accessible materials (i.e. flammables), one can easily terrorize an entire nation. This is a quick option for anyone intending to join the just terror campaign. Arson, as it applies to the just terror mujahid, is to initiate fires by using flammables to destroy the property of the Crusaders and, in some cases, kill several of them, sending them from the fire of this world to the inferno of Hellfire.1 All that is required of the mujahid is to acquire the flammable he wishes to use, select his target, and determine the best time for execution. Because many flammables are a part of everyday living, arson attacks are extremely difficult to prevent. Indeed, no more than a large container of gasoline (petrol) is needed for a successful attack. Of course, the gasoline can be acquired from any local gas station, where it is filled into the container. This procedure should not arouse any suspicion, as it is quite common to follow, especially when obtaining gas for a lawnmower, amongst other reasons. How to Make a Molotov Cocktail and Napalm Molotov cocktails are infamous for wreaking destruction with minimal effort and can be useful in an extended arson campaign against the Crusader enemy. Moreover, preparing a Molotov cocktail is a simple procedure requiring very basic and easily attainable components, these being: - a large gasoline container - a funnel - a medium-sized empty glass bottle - a piece of cloth, or a rag, or paper towels - enough gas to almost fill the glass bottle - a working lighter or matches to ignite the Molotov before launching it at the target Steps for Making a Molotov Cocktail First, the empty glass bottle is filled with gasoline using a funnel, leaving only a small space unfilled. The piece of cloth is then inserted into the bottle, all the way to the bottom, so that it can soak in the gasoline, while the other end of the cloth protrudes through the bottle’s mouth, enough so as to set it alight without any difficulty. The protruding end should also be soaked in gasoline, to allow for quick ignition when lit. The bottle’s mouth must then 1 Note that the Prophet’s  saying, “Do not punish with the punishment of Allah” (Reported by al-Bukhari from Ibn ‘Abbas) refers to using fire as a punishment against prisoners, unless they had a role in the burning of Muslims, in which case, the prisoners can be burned retributively; see “The Flames of Justice” in this issue of Rumiyah. Likewise, the usage of fire is permissible in open combat and covert operations, as the Prophet  burned down the date palm trees of Bani an-Nadir while besieging them, causing widespread fire thereby (Reported by al-Bukhari from Ibn ‘Umar). This ruling is supported by the opinion of the majority of scholars, who hold the ruling on using fire against the unsubdued enemy to be like that on killing the enemy’s women and children collaterally by way of catapults, night raids, etc., which is permissible; see “Collateral Carnage” in this issue of Rumiyah. How much more of a necessity is “fire” today in combat and covert ops with almost all modern weaponry utilizing intense heat and explosions to hurt and kill the enemy?

be sealed, not allowing any gasoline to spill. This can be done by firmly reapplying the bottle’s lid, or plugging its mouth with a cork plug cut to the required size, or by securely taping up the bottle mouth using strong electrical (insulating) tape and an appropriately sized piece of a plastic bag. Due to the fast rate at which gasoline burns away, it is better that one transforms the contents of his Molotov cocktail into a sticky, long-burning napalm solution, to ensure – by Allah’s permission – that the intended target properly catches fire before the gas finishes burning. Steps for Making a Napalm Molotov Cocktail All that is required are pieces of polystyrene (Styrofoam), which is commonly found in boxed packaging of children’s toys and household appliances or in the form of foam cups used for hot coffee at donut shops. One only has to pack the pieces of crushed foam inside the bottle (two thirds of which is filled with gasoline), gently shaking it, until the polystyrene dissolves, turning the mixture into a thick solution. He should continue adding polystyrene until the desired sticky glue-type consistency is reached. This stickiness will assist in allowing the area of the Molotov cocktail’s impact to burn for a longer period. Alternatively, instead of Styrofoam, one can add liquid laundry detergent or dishwashing liquid in the same manner, to thicken the gasoline and slow its burning. The piece of cloth is then inserted into the bottle, the protruding end should be soaked in gasoline, and the bottle’s mouth must then be sealed as explained before. Also, the exterior of the bottle should be cleansed of any napalm. Additionally, if needed for the arson attack, the mixture can be prepared and stored in a larger container and poured directly on the intended target before lighting the fire. How to Use the Molotov Cocktail The mechanism of the Molotov cocktail is simple. It is not an explosive requiring a detonator. Rather, once a naked flame makes contact with the solution inside the glass bottle, ignition occurs. Therefore, the Molotov cocktail should be launched at a hard surface of the intended target, shortly after lighting the protruding cloth. This will cause the glass bottle to smash, allowing the enflamed cloth to make contact with the flammable solution contained inside the bottle, igniting it and whatever the solution makes contact with. Ideal Target Locations Ideal target locations for arson include houses and apartment buildings, forest areas adjacent to residential areas, factories that produce cars, furniture, clothing, flammable substances, etc., gas stations, hospitals, bars, dance clubs, night clubs, banks, car showrooms, schools, universities, as well as churches, Rafidi temples, and so forth. The options are vast, leaving no excuse for delay.

9

1707 San Jacinto in Dallas, Texas – A popular Crusader gathering place waiting to be burned down

Execution Timing is important, especially in regards to targeting buildings. Practically, this means that one should pick a time of day when there is the least movement, preferably in the later part of night to the early hours of morning when people are generally asleep. In the case of residential buildings, or when the objective is to inflict casualties, before executing the attack, one should generally observe his target and identify the locations of exits leading out of the building. This information will assist in execution and increase the likelihood of killing or severely injuring those inside. When executing against a building and if one has access to its interior, he should initiate the fire on the staircase of the lower level, or just above the ground floor for high-rises, by dowsing the area with his container of fuel and lighting it at a safe distance. This will prevent anybody from escaping by the stairwell, while at the same time denying them the option of jumping from the windows (due to the height). This can be followed by setting fire to the exits leading out of the building, as this will seal any opportunity of anybody escaping the blaze. Initiating the arson attack from inside the building will allow the fire to rage before grabbing the attention of those outside. If one does not have formal access to the building, then he can seek alternative ways to breach the building’s security while undetected. An example of this is accessing the building during opening hours, while securing a suitable location to hide until closing time, exiting only when the coast is clear to commence the attack. Forest fires require that the intended target zone be dry, as fire cannot endure in damp or wet environments. After locating a dry area within the woodland, one should commence by dowsing the place with gasoline or his concoction of napalm, the latter being preferred, as it will allow for a prolonged initial blaze. As much area as possible should be covered with the solution, which is then ignited from a safe distance. Similarly to the targeting of buildings, forest fires 10

Exclusive

should be conducted when the movement of people is at its least. Note: Throughout execution, one should avoid pouring gasoline directly from a container on any fires, as this could result in fire spreading to the container and thus himself catching fire. Instead, once an area is properly dowsed, he should ignite the gas from a safe distance or hurl a burning Molotov cocktail on the area if possible. Multiple Simultaneous Attacks Ideally, one should strive to maximize the just terror he inflicts, by executing multiple, simultaneous attacks, while following the same guidelines. Claiming Responsibility for the Attack Claiming responsibility for the attack can be done through various means. One example is merely carrying along a spray paint canister or thick permanent marker and writing therewith some words on a wall or on the ground near the target declaring that the attack was carried out by a soldier of the Islamic State. Also, one may prepare a simple message on a piece of paper declaring the same and briefly explain his motive or include other words that will taunt and enrage the disbelievers. The paper can then be taped to a brick and then thrown through the window of an occupied property close to the scene of the attack. Arson attacks should in no way be belittled. They cause great economic destruction and emotional havoc and can be repeated very easily. Even if such attacks do not always result in the killing of the enemies, Allah  has promised to reward the mujahid for simply harming and enraging them. “That is because they are not afflicted by thirst or fatigue or hunger in the cause of Allah, nor do they tread on any ground that enrages the kuffar, nor do they inflict upon an enemy any harm but that is registered for them as a righteous deed. Indeed, Allah does not allow the reward of good doers to be lost” (At-Tawbah 120).

11

Question: What is the condition of the Hisbah Center in Sinai Wilayah? Answer: All praise is due to Allah, Lord of the creation. May blessings and peace be upon the prophet of mercy and massacre – the cheerful warrior – and upon his family, his companions, and those who follow him. From the grace of Allah  upon His mujahid slaves in Sinai Wilayah is that they held onto the rope of Allah altogether, fought in order for Allah’s word to be supreme, and remained patient during tribulation and hardship, despite the Jews and apostates uniting against the mujahidin of the wilayah, and despite the enemies of Islam attempting day and night to harm and eliminate the mujahidin of the wilayah. And how hopeless is what the enemies attempt! Allah  said, “They want to extinguish the light of Allah with their mouths, but Allah refuses except to perfect His light, although the disbelievers dislike it. It is He who has sent His Messenger with guidance and the religion of truth to manifest it over all religion, although the mushrikin dislike it” (At-Tawbah 32-33). Sinai Wilayah did not increase, after all these plots, except in strength and firmness, and its soldiers did not increase except in faith and steadfastness. The mujahidin of the wilayah continued to strike – with their lesser numbers – the multitudes of the disbelievers, and continued to implement the Shari’ah of Allah as much as they could in all the areas over which they held control. 12

Article Interview

And despite the war ignited here between Islam and kufr, the centers and offices of the shar’i dawawin (such as the Diwan of Judgment and Grievances, the Diwan of Hisbah, and the Diwan of Da’wah) continue to be active and to do their work on the ground, and all praise is due to Allah. Allah has blessed us and facilitated for us here in the Hisbah Center to combat many manifestations of corruption, among the most important of which is the smuggling of cigarettes, marijuana, opiates, and other substances. Likewise, we have prohibited the people from committing open sins and wrongs, such as women not wearing proper hijab, men allowing their clothing to fall below their ankles, and the free intermingling of men and women, as well as smoking, music, and satellite dishes, [which are used for broadcasting sinful programs]. Our main focus, however, is to wage war against the manifestations of shirk and bid’ah, including Sufism, sorcery, soothsaying, and grave-worship. Question: Due to the major role Sufism plays in spreading shirk and bid’ah among the people, and due to Sufi tariqas enslaving the people to the tawaghit, Sufism is one of the worst diseases to have afflicted many lands today. Can you tell us about the condition of Sufism in Sinai? Answer: Sufism in Sinai is divided into two major tariqas, the ‘Alawi-Ahmadi tariqah and the Jariri tariqah. The Ahmadi tariqah is widespread in the region of Jurah and its surrounding areas, such as the areas of Shabbanah, Dhahir, and Malafiyyah, and likewise the region of

Shaykh Zuwayd and its surrounding areas. As for the Jariri tariqah, it has three main lodges. It has the Arab lodge in Isma’iliyyah and the Sa’ud lodge in the eastern region, and they are both in the land of Egypt. In Sinai, the tariqah has the Rawdah lodge, which many other lodges are affiliated with, such as the lodges in the neighborhood of Abu Jarir, and the areas of Tawil and Sabah, as well as others. The Ahmadi tariqah emerged approximately half a century ago at the hands of Abu Ahmad al-‘Alawi al-Filistini, who came from Gaza. Its headquarters was in the area of Tumah, and the Jurah lodge is affiliated with it. When al-‘Alawi died, he bequeathed the lodge to his son Mustafa but made Khalaf al-Khalfat its trustee due to Mustafa’s young age. From there, the taghut Khalaf became a head of the tariqah and Jurah became the mother-lodge. Then, this murtadd also died. He was buried in the Jurah lodge and his grave became a tomb with a green dome. As for the Jariri tariqah, it was established by the taghut ‘Id Abu Jarir and was centered in the three aforementioned lodges – the Sa’ud lodge, the Arab lodge, and the Rawdah lodge – which the Islamic State will eradicate, inshaallah, as soon as it conquers the areas hosting those lodges. The Jariri tariqah is more widespread and has more influence than the Ahmadi tariqah. It is also more extreme in deviance. Question: What are the worst practices of bid’ah and shirk that these Sufi tariqas engage in? Answer: Shirk has become very widespread in the midst of these tariqas, to the extent that those senior in

age grew old upon it, and those young in age were raised upon it. Indeed, the disaster was immense. These Sufis believe that the dead have the power to bring about harm and benefit. Hence, they direct various types of worship towards the dead, such as du’a, tawakkul, sacrificial slaughter, and tawaf (circumambulation). They also claim that the dead are intermediaries between them and Allah  just as human kings have intermediaries between themselves and their subjects. Allah is far exalted above the mushrikin’s claim. Likewise, they follow their tawaghit and shuyukh in their falsehood, and they blindly obey them in all statements and deeds. All the Sufi tariqas in the world today share in these matters, while having minor differences between them. All the Sufi tariqas that we have known, heard of, or read about have fallen into shirk in one way or another. The followers of the Ahmadi tariqah believe in hulul (panentheism) and ittihad (pantheism) – and Allah’s refuge is sought – and they say that Allah  “stays in everything that is still and moves in everything that moves”! He is far exalted above what they say. Likewise, they venerate Ibn ‘Arabi, al-Hallaj, and other imams of kufr and deviance. As for the Jariri tariqah, they are more known for grave-worship. They venerate tombs, perform sacrificial slaughter for them, perform tawaf around them, and so on. This tariqah has a connection to the religion of the Rafidah. The one who authored the book of poetry titled “Bustan al-Mahabbah” (The Garden of Love) – which they venerate and consider to be like a “quran” – is the dead Rafidi, an-Nimr al-Laythi, whose home was in Tanta. From among the rituals of worship practiced by the Sufis in Sinai – like Sufis elsewhere – is what they call “Hadrah,” which is their gathering together on the night

A Sufi shirki lodge outside the territory of the Khilafah in Sinai

13

most to enforce a strong barrier between their young followers and the mujahidin, fearing that their youth would follow the muwahhidin and would grasp the way of truth, and desiring to have these followers stay under their jahili banner and remain upon their ignorance and blindness. This isolation, which the Sufi tawaghit imposed on their youth, increased after the establishment of the Khilafah State and the escalation of the da’wah of tawhid. Despite that, Allah guided many of their youth to His religion. So they repented from their shirk, learned tawhid, and joined the ranks of the mujahidin. Those youth are among the most passionate of the people today in removing this shirk, and they have set the finest of examples in clinging to the ‘aqidah of wala and bara. Question: How did the mujahidin of Sinai Wilayah confront the Sufi tariqas? How did they deal with their heads and followers? The taghut soothsayer Abu Hiraz

before Jumu’ah and the night before Ithnayn for an innovated form of dhikr. They make dhikr as a group, in one voice, and they sway their bodies and repeat statements that contain major shirk, such as statements supplicating the dead and seeking their intercession. Question: What is relationship of the Sufi tariqas in Sinai with the Egyptian tawaghit? Answer: The relationship of these Sufis with the tawaghit’s agencies is a strong relationship, for no governor or security director was ever appointed except that he was visited by Khalaf al-Khalfat, the head of the Ahmadi tariqah. Khalaf had a good relationship with the Egyptian intelligence. Also, during the days of the Jewish occupation of Sinai, the Jurah lodge did not change its place. Instead, it was visited by the Jewish military ruler. The Jewish officers would also visit Khalaf at the lodge, as would the leaders of the Crusader forces, which are deceptively called “peacekeepers.” Khalaf al-Khalfat would utilize his followers to manifest the extent of his strength in the area. As for the Jariri tariqah, its relationship with the ruling taghut regimes has been very firm. Rather, many murtadd officers and officials love this tariqah. The dead dajjal, Sulayman Abu Hiraz, was also a member of this tariqah. Question: What was the stance of these Sufi tariqas on the mujahidin in Sinai both prior to and following the declaration of the mujahidin’s bay’ah to Amirul-Muminin? Answer: It is of course normal for enmity and hatred to exist between the people of tawhid and the people of shirk. As for Khalaf al-Khalfat, he always had severe enmity towards the muwahhidin. He would also call them “Sunniyyah,” meaning Ahlus-Sunnah, [indicative of the Rafidi roots in the Ahmadi tariqah]. The tawaghit of the Sufi tariqas always strived their ut14

Interview

Answer: After the mujahidin waged jihad so that the word of Allah would be supreme, and fought the imams of kufr from among the tawaghit ruling by manmade laws, they achieved power in an area of Sinai, and gained command therein. Thus, they endeavored to establish the religion of Allah in the land and to remove the symbols of shirk and jahiliyyah. They made a sincere resolve that there would not remain any Sufi tariqas in a land in which the banner of jihad rose high. The mujahidin began taking these Sufis to account, whether followers of the Ahmadi tariqah or the Jariri tariqah. Some of the Sufis immediately manifested their repentance after listening to the da’wah of tawhid and after they were warned against the repulsive nature of shirk. Some chose to turn away from tawhid in word and deed, at which point, the soldiers of the Islamic State spread out, established checkpoints, detained all of their mushrik leaders, and held them for a period of three days for istitabah (ordering one to repent), so they would repent or else be killed. By the grace of Allah , they repented on the first day. Their followers repented from apostasy before them, after the mujahidin clarified for them what they were practicing of shirk and innovations and explained the dangers of these deeds. All praise is due to Allah. There are still some large shirki lodges in the regions of Sinai and Egypt beyond the areas under the authority of the Khilafah. By the permission of Allah , those lodges will be a target for the hisbah and jihad of the Khilafah as soon as its soldiers conquer those regions. Indeed, the mujahidin will continue on their mission to guide people and bring them out of darkness and into the light. Question: What is the role of the Da’wah Center in combating shirk generally and Sufism specifically amongst the people of Sinai? Answer: With cooperation between the Da’wah Center and the Hisbah Center, the soldiers of the Islamic State implement shar’i programs for giving da’wah to the people and teaching them the religion. We ask Allah  for success in these programs. We also print and disseminate

da’wah booklets and pamphlets on ‘aqidah issues, and hold da’wah expeditions in which we focus on strengthening the tawhid of Muslim commoners and warning them against all forms of shirk and apostasy. Question: Concerning the individual named Abu Hiraz, we noticed the media focused much attention to the story of his killing. So who was he and why was there all this interest in him on the part of the murtaddin? Answer: The story was that the Hisbah personnel detained two criminal soothsayers – Sulayman Misbah Hamdan Abu Hiraz and Qutayfan Burayk ‘Id Mansur. The two were tawaghit who claimed to have knowledge of the unseen. People frequently visited them to ask them about the unseen and to request their sorcery for the purposes of healing and blessing. Abu Hiraz was almost 97 years old. The other soothsayer learned this shirk – which included soothsaying and the invoking of demons – from Abu Hiraz. Abu Hiraz was also one of the heads of the Jariri Sufi tariqah, and for this reason there was so much focus by the media on the story of his killing, as he had a very strong relationship with the regime murtaddin, to the extent that many members of the Egyptian government and military would seek him and believed he had the power to bring about benefit and harm. They would claim that he was a “saint” and would ask him about the affairs of the unseen. His student, Qutayfan, was the same. Moreover, he erected a pillar inside his home and would order the people to make tawaf around it and to perform sacrificial slaughter in front of it. He would claim to have knowledge of the unseen, would perform sorcery, and would inform them of the locations of stolen items [whose locations he claimed to learn through his alleged knowledge of the unseen]. He performed this shirk for 20 years after having learned it at the hands of Abu Hiraz. Question: How did the Judgment and Grievances Center deal with these two murtaddin after they were detained? Answer: The judge ruled both of the soothsayers to be killed as apostates due to their claim of having knowledge of the unseen and their practice of soothsaying, and because they were both from among the main tawaghit who call people to commit shirk in the worship of Allah under the pretext of “sainthood.” Allah  said, “[He is] Knower of the unseen, and He does not disclose His [knowledge of the] unseen to anyone” (Al-Jinn 26), and the Prophet  said, “Whoever goes to a kahin or ‘arraf [i.e. soothsayers] and believes what he says as being true, has disbelieved in what was revealed to Muhammad” (Reported by Ahmad and al-Hakim from Abu Hurayrah). This is Allah’s ruling concerning one who believes a soothsayer, so how then with the soothsayer himself, who makes himself a partner of Allah  [by claiming knowledge of the unseen]? Allah’s Messenger  said, “Whoever changes his religion, kill him” (Reported by al-Bukhari

from Ibn ‘Abbas). Likewise, ‘Umar Ibn al-Khattab  wrote to Abu Musa  saying, “Kill every sorcerer and soothsayer” (Reported by Ibn Abi Shaybah). Question: Some people have claimed that this soothsayer was arrested by the soldiers of the Islamic State and then released, so what is the truth of the matter? Answer: This information is incorrect. He was never released. Rather, he was detained only once. The ruling on him and his companion was that they were to be killed as apostates without istitabah and that their possessions were to be confiscated as fay (spoils taken without battle) for the Muslims. Their mushrik followers spread many rumors that had no basis, including some humorous superstitions, such as their claim that the sword was not able to cut off his head. This was before our brothers in the media office for Sinai Wilayah released pictures of them with their heads cut off. As a result, the followers of the soothsayer shrank back and went mute. Question: What is your message to the Sufi mushrikin in Sinai? Answer: We say to all members of the Sufi lodges – both the leaders and the followers – inside and outside Sinai, that we will not permit the presence of Sufi tariqas in Sinai specifically and in Egypt in general, and that we do not want anything but guidance for you. So come to a word that is equitable between us and you – that we will not worship except Allah and not associate anything with Him, and that we seek judgment from the Book of Allah and the Sunnah of His Messenger . We say to you, learn tawhid and iman, as well as their nullifiers. And know that the mujahidin did not go forth and wage jihad except to establish tawhid and remove shirk, and that they readily sacrificed their blood, fighting the most tyrannical nations of kufr on the face of the earth. By Allah, the censure of critics will not affect them concerning the upholding of Allah’s religion. And know that your ruling with us is that you are kafir mushrikin and that your blood is filthy and permissible to shed. But we call you, we order you to repent, we wish Islam and guidance for you, and we hope for you to follow the path of the final prophet – Muhammad  – and the path of his companions, their successors, and those after them. Indeed, all goodness lies in following the Salaf, and all evil lies in heretical innovation and in following the Khalaf (later generations). In closing, we praise Allah for granting us the blessing of tawhid, jihad, and khilafah. Indeed, He – may He be glorified – is worthy of praise. And may Allah send blessings and peace upon our prophet, Muhammad, and upon his family and companions.

15

After the brutal fires of the murtaddin – launched from their planes, tanks, and cannons – had devoured the skin, flesh, and bodies of the Muslims – men, women, and children alike – Allah healed the breasts of the people of wala and bara with what He decreed to occur at their hands in the burning of the imprisoned soldiers of the tawaghit. Meanwhile, the “scholars” of the tawaghit and the “theorists” of the Sahwat denounced the flames of justice, doing so to draw closer to the thrones of the disbelieving tyrants and for the sake of jahili partisanship. So they ignored the difference of opinion on the issue, turned a blind eye to the evidences, and shed crocodile tears for their apostate brothers – may Allah gather them together with the burned soldiers of the tawaghit and the dead fighters of the Sahwat in the fire of Jahannam, to abide therein forever. Amin. These “scholars” and “theorists” followed the disbelievers of the People of the Book “who conceal what Allah has sent down of the Book and exchange it for a small price” (Al-Baqarah 174) and the deviant heretics who “only narrate what is in their favor,” as Waki’ Ibn al-Jarrah  (died 16

Article

197AH) described them (Abu Nu’aym: Tarikh Asbahan). They treaded this course in issues that have room for differences, doing so to give preference to the murtaddin from among the tawaghit and the Sahwat over the mujahid muwahhidin from among the muhajirin and the ansar. Indeed, how evil is there judgment! As for them ignoring the difference of opinion on the issue, they did so through their concealment of what was mentioned by a number of hadith commentators in statements such as, “The Salaf differed with respect to burning. ‘Umar, Ibn ‘Abbas, and others disliked it… ‘Ali, Khalid Ibn al-Walid, and others permitted it” (Ibn Hajar: Fath al-Bari). Likewise, Abu Bakr as-Siddiq and Khalid Ibn al-Walid  burned some of those who resisted the zakah, as well as some of the followers of the false prophets, and ‘Ali Ibn Abi Talib  burned a group of the Rafidah. So they killed murtadd captives – whose apostasy was of a severe nature – in the worst of ways in order to terrorize and disperse the remaining murtaddin. Also, Abu Bakr as-Siddiq, ‘Ali Ibn Abi Talib, Khalid Ibn al-Walid, and ‘Abdullah Ibn az-Zubayr  all burned sodomites, doing so

out of anger for Allah’s sake and as a deterrent for other sodomites. And what is obligatory upon an individual concerning matters over which the people have differed, is to refer back to the Book and the Sunnah, Allah  said, “In anything over which you disagree – its ruling is [to be referred] to Allah” (Ash-Shura 10). He  also said, “If you disagree over anything, refer it to Allah and the Messenger” (An-Nisa 59). The Sunnah has clarified that the default ruling with respect to burning anything with a soul is that it is forbidden, for Abu Hurayrah  narrated, saying, “Allah’s Messenger  sent us on an expedition, saying, ‘If you find so-and-so and so-and-so, burn them with fire.’ Then, when we were about to depart, Allah’s Messenger  said, ‘I ordered you to burn so-and-so and so-and-so, but none is to punish with fire except Allah. So if you find them, kill them’” (Reported by alBukhari). And Ibn ‘Abbas  narrated that the Prophet  said, “Do not punish with the punishment of Allah” (Reported by alBukhari). As for the “scholars” of the tawaghit and the “theorists” of the Sahwat turning a blind eye to the evidences, then this was through their concealment of some of that which the Most Just of Judges had revealed for mankind to maintain their affairs justly. He  said, “If you punish [an enemy], punish with an equivalent of that with which you were harmed” (AnNahl 126). He  also said, “For [all] violations is legal retribution. So whoever has transgressed against you, then assault him in the same way that he has assaulted you” (Al-Baqarah 194). He  also said, “The retribution for a harmful act is a harmful one like it” (Ash-Shura 40). He  also said, “For wounds is legal retribution” (Al-Maidah 45). Likewise, regarding the issue of punishing with fire as an act of retribution, there is the hadith of the ‘Ukliyyin, which was reported by al-Bukhari and Muslim from Anas Ibn Malik , who said, “That a group of 8 people from ‘Ukl came to Allah’s Messenger  and pledged their Islam. They found the land unpleasant, disliked it, and became ill. They complained of that to Allah’s Messenger , so he said, ‘Would you like to head out with our shepherd and his camels, and drink from their urine and milk?’ They said, ‘Yes.’ They then headed out, drank the camels’ urine and milk, and recovered. Then they killed the shepherd and drove the camels out, [stealing them]. This then reached Allah’s Messenger , so he sent after them and they were captured and brought back. He then gave the order and their hands and feet were cut off, and he melted their eyes [In one narration: He then called for some nails to be brought. The nails were then heated. And he melted their eyes with them]. They were then cast out and left under the [heat of the] sun, until they died.” Anas  said, “The Prophet  only melted their eyes because they melted the shepherds’ eyes” (Reported by Muslim). Al-Bukhari named a chapter in his sahih on the hadith of the ‘Ukliyyin, “Chapter: If a Mushrik Burns a Muslim Is He to Be Burned?” Ibn Hajar said, “He thereby indicated that the prohibition in his statement, ‘Chapter: The Punishment of Allah Is Not to Be Punished With,’ is specific to when the burning is not done for the sake of retribution” (Fath al-Bari), because the reality of melting a person’s eyes is to burn the

The two Turkish apostates in the clutches of the mujahidin

eyes with fire using heated nails as a medium, as was indicated by Ibnul-Muhallab, Ibn Battal, Ibnul-Mulaqqin, and other hadith commentators. Thus, in these ayat, the Most Just of Judges legislated retribution, and in this hadith, the truthful and trustworthy one  judged that the eyes of the ‘Ukliyyin be melted because some of them did the same to the eyes of his shepherd. These evidences attest to the just nature of the flames that the mujahid muwahhidin ignited for the imprisoned soldiers of the Jordanian and Turkish tawaghit. Likewise, the position of the majority of the fuqaha also bears witness to the just nature of these flames. Abul-‘Abbas al-Qurtubi commented on the hadith reported by al-Bukhari and Muslim from Anas , who narrated, saying, “A Jew killed a young girl for the sake of some silver jewelry she had, using a stone. She was brought to the Prophet  while she still had some life in her [before dying]. He asked her, ‘Was it so-and-so who killed you?’ So she shook her head, ‘No.’ Then he asked her about a second person, and she shook her head, ‘No.’ Then he asked her about a third person, and she nodded her head, ‘Yes.’ So Allah’s Messenger  killed him [by crushing his head] between two stones.” Abul-‘Abbas Al-Qurtubi said, “Therein is [evidence] that whoever commits murder using something is to likewise be killed by it. There was a difference of opinion on the issue, and the majority hold that he is to be killed with the like of that by which he committed the murder, whether by a stone, a cane, drowning, strangling, etc., as long as he did not commit murder with something entailing fisq, such as sodomy or alcohol, in which case he is to be killed by the sword. Their evidence is this hadith, as well as His  statement, ‘So whoever has transgressed against you, then assault him in the same way that he has assaulted you’ (Al-Baqarah 194), and His  statement, ‘For wounds there is qisas’ (Al-Maidah 45), and the reality of qisas [retribution] is to be equal in deed. And from among these scholars [i.e. the majority] are those who differed when it came to burning with fire or killing him with a cane [i.e. by impaling him through the anus, if he had 17

The flames of justice devour the murtaddin

impaled his victim through the anus with a cane], but the majority hold that he is to be killed therewith.” He then said, “The correct view is the position of the majority, because of what has preceded… due to His  statement, ‘then assault him in the same way that he has assaulted you,’ and due to the hadith of the ‘Uraniyyin [i.e. the hadith of the ‘Ukliyyin]” (Al-Mufhim). Ibnul-Qayyim said, “It is established that the Prophet smashed the head of the Jew just as the Jew smashed the head of the young girl… Because of this, the most correct opinion is that the criminal is dealt with in a manner like what he did to the victim, as long as it is not something forbidden due to Allah’s right, such as killing through sodomy or by forcing a person to swallow alcohol [until he is poisoned], and so on. So he is burned just as he burned his victim, and he is thrown from a high place just as he himself did, and he is strangled just as he strangled, because this is closer to justice, and closer to attaining retribution, taking revenge, and achieving the deterring restraint sought from retribution” (Tahdhib as-Sunan). And if the claimants of knowledge and “theorization” shed crocodile tears for the imprisoned soldiers of the tawaghit and say, “Not all the soldiers and pilots of the tawaghit perpetrated the burning of Muslims!” then the answer is in the hadith of the ‘Ukliyyin itself. Ibnul-Qayyim said in his explanation of it, “In the story there is evidence for killing a group of people and amputating their limbs in retribution for a single person, and that the ruling on the accomplice of the muharibin is the same as the ruling of the perpetrators among the muharibin, for it is known that not every single one of them himself perpetrated the murder, nor did the Prophet  ask about that” (Zad al-Ma’ad). Indeed, these soldiers and pilots are an inseparable part of the forcefully resistant, apostate group waging war against Islam. It is through their collective parts that strength and force are achieved for the tawaghit, and it is by this strength and force that the brutal fire falls upon the Muslims’ heads. Thus, if the claimants of knowledge and “theorization” would rath18

Article

er the imprisoned soldiers of the tawaghit be slaughtered by the knives of terror, instead of being burned by the flames of justice, then let them prevent their patrons from continuing to bombard Dar al-Islam with brutal fire. In conclusion, Abul-‘Abbas Ibn Qudamah said, “The one entering the bathhouse should be reminded, by its heat, of the heat of the Hellfire, for a believer’s thoughts do not cease roaming over every affair from the affairs of the dunya, remembering therewith the affairs of the Hereafter, because what prevails over the believer is the affair of the Hereafter, and every vessel only pours out what it contains. Do you not see that if a carpet seller, a weaver, a carpenter, and a builder were to enter into a nice home, you would see the carpet seller looking at the rugs and reflecting on their value, the weaver looking at the textiles, the carpenter looking at the wood of the home, and the builder looking at the walls? The believer is likewise – if he sees darkness, he remembers the darkness of the grave, if he hears a terrifying sound, he remembers the blowing of the trumpet [on the Day of Judgment], if he sees something blissful, he remembers the bliss of Jannah, and if he sees torment, he remembers the Hellfire” (Mukhtasar Minhaj al-Qasidin). Therefore, it is upon the believer to reflect when he sees the troops of the tawaghit and the soldiers of the Cross being burned alive, and to remember that the fire of Jahannam is hotter, and that on the Day of Judgment, the Almighty  will be angrier than He has ever been and angrier than He will ever be, so He will burn the sinners among the muwahhidin with it, and it will devour everything from them except for the marks of prostration. So they will be in agony, become blackened, and will turn into coal. They will then be shown mercy with the River of Life and with Jannah – as described in Sahih al-Bukhari and Sahih Muslim – but as for the disbelievers and apostates, they will be burned therein and will abide therein forever. Allah  said, “Indeed, those who disbelieve in Our verses – We will drive them into a fire. Every time their skins are roasted through, We will replace them with other skins so they may taste the punishment. Indeed, Allah is ever Exalted in Might and Wise” (An-Nisa 56). So let he who persists in committing major sins repent before his sins lead him to that which the Almighty will not forgive on the Day of Judgment.1 “Some of the Salaf said, ‘Sin is a precursor to kufr, just as kissing is a precursor to intercourse, singing is a precursor to fornication, gazing is a precursor to passion, and illness is a precursor to death’” (Ibnul-Qayyim: Al-Jawab al-Kafi). O Allah, Turner of the hearts, keep our hearts firm upon Your religion. Amin.

1 Major shirk and kufr are not forgiven by Allah  if one dies before having repented. Allah  said, “Indeed, Allah does not forgive that shirk be done with Him, but He forgives what is less than that for whom He wills” (An-Nisa 48). He  also said, “Indeed, those who do kufr and die while they are kuffar – upon them will be the curse of Allah and that of all the angels and mankind. They will abide therein eternally. The torment will not be lightened for them, nor will they be reprieved” (Al-Baqarah 161-162).

19

Abu Dawud reported in his sunan from Abu Umamah al-Bahili  that a man said, “O Messenger of Allah, permit me to practice siyahah.” So the Prophet  said, “Indeed, the siyahah of my ummah is jihad for Allah’s cause.” Abu Dawud was silent concerning the authenticity of this hadith. Al-Hakim reported it in his mustadrak and declared its isnad sahih. ‘Abdul-Haqq al-Ishbili and adh-Dhahabi declared the hadith sahih. And an-Nawawi and al-‘Iraqi declared its isnad jayyid (good). This hadith is from among that which some people of hijrah and jihad have incorrectly understood, thinking that the siyahah of jihad means, as according to its modern usage, “travelling from country to country for the purpose of pleasure or sightseeing and discovery.”1 Due to this misunderstanding, if one were to observe some aspect of beauty in the land to which he has made hijrah, such as mountains, rivers, beaches, and trees, or were to find some aspect of luxury in food, drink, dress, and shelter, he would point to that blossom of worldly life and say, “Allah’s Messenger  spoke the truth. Indeed, jihad is the ‘tourism’ of the Ummah!” This is how many people have misunderstood the hadith and the athar, and what a big difference between what is intended in the noble hadith and what the minds of many people have understood! If it were asked, “What is the meaning of the ‘siyahah’ mentioned if it is not tourism?” the answer would be that the uncommon Arabic words in hadith are to be interpreted according to the eloquent tongue of the Arabs and according to the understanding of the righteous Salaf – not according to the terminology coined by the later generations, nor according to that with which the people of the modern era are acquainted – and this is done by referring back to the imams specialized in the language and the uncommon Arabic words, who have preserved the meanings of the Quran and hadith for those generations after them just as the Quran reciters and the muhaddithin have preserved the words of the two revelations – may Allah reward them, on behalf of Islam and the Muslims, with tremendous good. Ibn Qutaybah  (died 276AH) stated in his explanation of the term “siyahah” in the athar, “Siyahah is to leave the cities 1 This is the definition of siyahah in the contemporary Arabic dictionary “Al-Mu’jam al-Wasit.” The word siyahah, in the context of the hadith, is often wrongly translated as “tourism” in English. 20

Article

and travel into the open land, like the action of…the worshipers of Bani Israil… He  meant that Allah  forbade the Muslims from this and sent him with the religion of moderation and monotheism” (Gharib al-Hadith). Ibnul-Anbari  (died 328AH) said, “Siyahah is to head to the outer reaches of the lands and to isolate oneself from the people, such that one attends neither Jumu’ah nor congregational prayers” (az-Zahir). Abu Mansur al-Azhari  (died 370AH) said, “Al-Layth said, ‘Siyahah is that a man travels throughout the land for worship and monasticism, and the siyahah of this ummah is fasting and regularly attending the masajid’” (Tahdhib al-Lughah). Thus, the siyahah that the Prophet  did not permit is that of monasticism, which the Most Just of Judges had not legislated. Allah  said, “Then We sent Our messengers following their [i.e. Nuh and Ibrahim’s] footsteps and followed them with ‘Isa, the son of Maryam, and gave him the Injil. And We placed in the hearts of those who followed him compassion and mercy and monasticism, which they innovated; We did not prescribe it for them except [that they did so] seeking the approval of Allah. But they did not observe it duly. So We gave the ones who believed among them their reward, but many of them are defiantly disobedient” (Al-Hadid 27). ‘Urwah Ibn az-Zubayr  said, “The wife of ‘Uthman Ibn Madh’un entered…upon ‘Aishah looking disheveled, so ‘Aishah asked her, ‘What’s wrong?’ She said, ‘My husband prays all night and fasts all days.’ Then, the Prophet  entered and ‘Aishah mentioned that to him, so Allah’s Messenger  met with ‘Uthman and said, ‘O ‘Uthman, indeed monasticism has not been prescribed for us. Is there not an example in me for you? For by Allah, I am the most fearful of Allah among you and the one most observant of His limits’” (Reported by Ahmad, Abu Dawud, and Ibn Hibban). Likewise, when one of the Sahabah  sought permission from the Prophet  to practice siyahah, he  forbade him from imitating the deviant monks and guided him to what Allah  had legislated as a methodology for the best ummah brought forth for mankind, jihad for His cause, which contains what is found in the monastic siyahah of zuhd, reclusion, dhikr, and worship. And by adhering to these realities, the mujahid may come closer to Allah and thereby become from among the monks of the night and the

knights of the day, and they are “a multitude from the former peoples and a few from the latter peoples” (Al-Waqi’ah 13-14). The definition given by the linguistic imams is supported by some weak ahadith attributed to the Prophet , including, “Wage jihad, for it is the monasticism of Islam” (Reported by Ahmad from Abu Sa’id al-Khudri), and, “For every prophet there is monasticism, and the monasticism of this ummah is jihad for Allah’s cause” (Reported by Ahmad from Anas), and, “Wage jihad, for it is the monasticism of my ummah” (Reported by Ibn Hibban from Abu Dharr). Also from among them is a reporting of the hadith of ‘Uthman Ibn Madh’un, which states he came to the Prophet  and said, “Permit for me castration,” so Allah’s Messenger  said, “He who either castrates or is castrated is not from us. Indeed, the castration of my ummah is fasting.” Then he said, “O Allah’s Messenger, permit for me siyahah,” so he said, “Indeed, the siyahah of my ummah is jihad for Allah’s cause.” Then he said, “O Allah’s Messenger, permit for me monasticism,” so he said, “Indeed, the monasticism of my ummah is to sit in the masajid while waiting for the prayer” (Reported by Ibnul-Mubarak in az-Zuhd with a weak isnad). Also from among them is, “There is no siyahah, no tabattul, and no rahbaniyyah [monasticism] in Islam” (Reported by ‘Abdur-Razzaq from Tawus in mursal form). Ibn Qutaybah said, “With regards to his statement, ‘no rahbaniyyah,’ he means the deeds of monks, which entails continuous fasting, the wearing of coarse robes, the abandonment of eating meat, and the likes of such deeds… And with regards to his statement, ‘and no tabattul,’ he means the abandonment of marriage” (Gharib al-Hadith). Ibnul-Anbari said, “A rahib [monk] practicing tabattul is one who is cut off from others in devotion to Allah  and has abandoned marriage.” He then mentioned the hadith of Tawus, and then said, “Rahbaniyyah is to remain in the monasteries and abandon eating meat” (az-Zahir). The definition by the linguistic imams is likewise supported by some of the athar of the Salaf, including, “The siyahah of this ummah is fasting” (Reported by at-Tabari from ‘Aishah), and likewise “‘As-Saihun’ (At-Tawbah 112)’ are the fasting men,” and “‘Saihat’ (At-Tahrim 5) are fasting women” (Both reported by at-Tabari from a number of the Salaf). Ibn Qutaybah said, “The original meaning of ‘saih’ is one who travels in the land…and the one who is a saih in the land abstains from his desires, so the fasting person was likened to him due to his withholding from food, drink, and intercourse during his fast” (Gharib al-Quran). Likewise, at-Tabari  stated in his tafsir, “Some of the scholars of the Arabic language would say, ‘We view that the fasting person was called a saih because the saih has no provisions with him and simply eats wherever he finds food, so it is as if it was taken from that.’” Also from among these athar is the following narration, that Sufyan Ibn ‘Uyaynah  said, “‘Amr narrated to us that he heard Wahb Ibn Munabbih saying, ‘Siyahah was present in Bani Israil…’” Ibn ‘Uyaynah commented, “If one abandons food, drink, and women, he is a saih” (Reported by at-Tabari). Likewise, al-Marwazi  (died 294AH) said, “Ishaq Ibn Suwayd [a Tabi’i who died in 131AH] said, ‘They [meaning the Salaf] viewed siyahah to be fasting the day and spending the night in prayer’” (Mukhtasar Qiyam al-Layl). After all this, it becomes undoubtedly clear that what is intended by “The sihayah of my ummah is jihad” is the prohibition of the innovated siyahah of monks and what it entails of claiming tawak-

kul and zuhd by abandoning provisions while traveling and by forsaking marriage, food, meat, and sleep – and this is a practice that some of the deviant Sufi tariqas inherited from the kafir Jews and Christians. What is also intended by it is guidance to that which is better than the innovated siyahah, to jihad for Allah’s cause and what it entails of striving in worship and in seeking to meet Allah . This is bearing in mind that some of the Salaf held the alternative to siyahah to be i’tikaf, the night prayer, fasting, or seeking knowledge. Also among them are those who held the alternative to be hijrah, which was paired with jihad in the Quran and the Sunnah. ‘Abdur-Rahman Ibn Zayd Ibn Aslam  (died 182AH) stated, concerning the tafsir of Allah’s  statement, “As-Saihun,” and His  statement, “Saihat,” “There is neither in the Quran nor for the ummah of Muhammad any siyahah except for hijrah” (Reported by at-Tabari). He also said, “Their siyahah was the hijrah they performed when they made hijrah to Madinah” (Reported by Ibn Abi Hatim). Therefore, whoever wishes to be from among those who practice the siyahah of the Sunnah, as understood by the Salaf, must perform hijrah and jihad, must strive against himself for Allah’s sake by adhering to zuhd and dhikr in the course of his ribat and combat as much as he can, and must abandon what Allah dislikes of wrongs and sins, both hidden and manifest, including pride, arrogance, backbiting, slander, and fighting for the sake of attaining booty or achieving fame. To conclude, with regards to the tafsir of Allah’s  statement, “Indeed, Allah has purchased from the believers their lives and their properties [in exchange] for that they will have Jannah. They fight for Allah’s cause, so they kill and are killed. [It is] a true promise [binding] upon Him in the Tawrah, the Injil, and the Quran. And who is truer to his covenant than Allah? So rejoice in your transaction which you have contracted. And it is that which is the great attainment. [Such believers are] the repentant, the saihun…” (At-Tawbah 111-112), Ibnul-Qayyim  said, “Siyahah has been interpreted as fasting, and it’s been interpreted as traveling to seek knowledge, and it’s been interpreted as jihad, and it’s been interpreted as adhering to obedience. The reality is that it is the siyahah [journey] of the heart in remembering Allah, loving Him, turning to Him in repentance, and longing to meet Him, and all of the aforementioned deeds follow as a result. For this reason, Allah  described those new wives who would have replaced the wives of the Prophet  had he divorced the old ones as being saihat, but their siyahah is neither jihad, nor traveling to seek knowledge, nor continuously fasting. It is but the sihayah of their hearts in loving Allah, fearing Him, turning to Him in repentance, and remembering Him. Consider how Allah  paired between repentance and worship. The first is to abandon what He dislikes, and the second is to do what He loves. Likewise, hamd [praise] and siyahah are paired together. The first is to praise Him with His attributes of perfection and with the siyahah of the tongue in the best of His dhikr, and the second is the siyahah of the heart in loving Him, remembering Him, and venerating Him, just as Allah  paired between worship and siyahah in the description of the wives, for the first is to worship Him by the limbs and the second is to worship Him by the heart” (Hadi al-Arwah). Allah knows best. May Allah send blessings and peace upon the truthful, trustworthy prophet and messenger, and upon his good and pure wives and family.

21

The fifth path to victory is preparation. Allah  said, “Prepare for them whatever you can of strength” (Al-Anfal 60). The author of “Adwa al-Bayan” said, “This is a decisive order for preparing as much strength as possible, no matter how advanced the means of strength become. Thus, this is a decisive order to adjust with the development of worldly affairs in this regards.” It is known that waging jihad today is fard ‘ayn upon every Muslim. And whatever is required for an obligation to be fulfilled is itself an obligation. Allah’s Messenger  said, “Shoot, O Bani Isma’il, for indeed your father was a shooter” (Reported by al-Bukhari from Salamah Ibn al-Akwa’). And he  said, “Indeed strength is shooting” (Reported by Muslim from ‘Uqbah Ibn ‘Amir). As-San’ani said in his commentary on the previous hadith, “This hadith explains the ‘strength’ mentioned in the ayah, that it means ‘shooting arrows,’ as that is what was customary during the life of the Prophet. This includes shooting rifles against the mushrikin and the bughat” (Subul as-Salam). In short, making preparations for the current battle against the Crusader and murtadd enemies is an obligation upon every Muslim who is obliged to perform jihad. Here, I will mention some points: First is what Abu Ja’far at-Tabari  mentioned in his tafsir of His  saying, “Whatever you can of strength.” He said, “What you are capable of preparing for them of weaponry that will be a means of strength for you against them” (Jami’ al-Bayan). Accordingly, producing weapons is one of the greatest aids to waging jihad for Allah’s cause. Today, this production is called the “war industry.” Allah mentioned this industry in more than one place in His book. Indeed, He was very precise when He  said, “We taught him the making of labus for you, to fortify you against your [enemy in] war. So will you be grateful?” (Al-Anbiya 80). At-Tabari  said, “Labus, according to the Arabs, is every 22

Article

form of arms, be it a coat of armor, breastplate, sword, or spear.” Ibn Kathir said, “[Allah taught him] how to make coats of armor.” The Lord of might mentioned the description of armor, saying, “Make full coats of mail, and measure the links” (Saba 11), meaning long and wide coats of armor. As for, “And measure the links,” the author of “Adwa al-Bayan” said, “Meaning make the links and nails, when producing coats of mail, using appropriate measures.” Ibn Kathir reported from Qatadah that coats of armor used to be smooth, like sheets, and Dawud was the first to make them with links. This shows the divine attention given regarding the manufacturing of armor, to the point that Allah mentioned its finer details and then reminded His slaves of this great favor, saying, “So will you be grateful?” Unfortunately, many of the mujahidin, if not most of them, are unconcerned with this in our war against our enemy. This, despite its many benefits, the most significant being the protection of the mujahid’s life – which is the dearest thing to us – against enemy bullets and bomb fragments. A second benefit is the securing of the mujahid from being injured in critical areas, which would hinder him from continuing the jihad or make him lose consciousness, thus remaining on the battlefield thereafter, exposing him to being taken prisoner by the enemies. A third benefit is that the mujahid is thereby aided in reaching the points closest to the enemy. This especially applies to the heroes who storm enemy positions and the lions of istishhadi operations.

A final benefit to note is that we are not more courageous than Allah’s Messenger , who would wear a coat of armor and a helmet, just as he had a sword. ‘Aishah  said, “Allah’s Messenger  passed away while his coat of armor was pawned to a Jew for thirty measures of barley” (Reported by al-Bukhari). It is also established that the Prophet  wore two coats of armor, one on top of the other, on the Day of Uhud (Reported by Ahmad and Abu Dawud from asSaib Ibn Yazid). Likewise, Anas Ibn Malik narrated that the Prophet  entered Makkah, the year it was conquered, and he was wearing a helmet on his head (Reported by al-Bukhari and Muslim). Moreover, the Lord of might guided us to using metal ingots as the basis of producing the weapons of today. In the story of Dhul-Qarnayn, He  said, “‘Bring me blocks of iron,’ until, when he leveled what was between the two flanks, he said, ‘Blow,’ until, when he had made it a fire, he said, ‘Bring me molten copper to pour over it’” (Al-Kahf 96). That, and it has been discovered recently that adding a percentage of copper to iron is the best way to harden the iron and increase its strength, resistance, and solidity. Also, Allah taught Nuh how to construct ships. He said, “Make the ark under Our eyes and with Our inspiration” (Hud 37). At-Tabari reported from Ibn ‘Abbas  that he said, “He did not know how to make the ark, so Allah inspired to him to make it based on the model of a bird’s breast.” And the Prophet  commended those soldiers of his ummah who rode ships, as is in the hadith of Umm Haram  (Reported by al-Bukhari and Muslim). So is there anyone to undertake such production? Allah  also said, “Allah came at their building from the foundations, so the roof fell upon them from above” (An-Nahl 26). It is known to anyone who understands explosives and how to use them that this verse contains the basis for demolition using explosives. Furthermore, no industry has been encouraged as much as the manufacturing of war tools, as it was reported that the Messenger  said, “Three people enter into Jannah due to a single arrow: The one who made it, hoping it will be used for good, the one who shoots it, and the one who passes it [to the shooter]” (Reported by Ibn Majah, Abu Dawud, at-Tirmidhi, and an-Nasai from ‘Uqbah Ibn ‘Amir). How, then, about one who manufactures a rocket or an aircraft or invents an explosive material? As for preparations related to media, then indeed the battles of the mujahidin and their enemies revolve, today, around two important axes. The first is the military axis, which has already been mentioned. The second is the axis of confronting the Satanic media that has distorted the identity of the Ummah, perverted its ‘aqidah and values, and propped up the pillars of humiliation and psychological defeat. Indeed, the blazing missiles of media are more lethal and more dangerous for the Ummah and its

men than the infernal missiles fired from warplanes. Accordingly, it is only appropriate that the mujahidin – those whom Allah has accommodated with the ability to break the force of their enemies militarily – also contend on another front: the media front. Allah’s Messenger  said, “Wage jihad against the mushrikin with your tongues” (Reported by Ahmad from Anas Ibn Malik). He  also said, “Indeed, the believer wages jihad with his sword and his tongue. By the One in whose hand is my soul, it is as if you are shooting [with your words] a barrage of arrows” (Reported by Ahmad from Ka’b Ibn Malik). Allah’s Messenger  would employ his era’s most effective form of media, that which was harshest on the hearts of his enemies: poetry. At-Tirmidhi and an-Nasai reported from Anas Ibn Malik that the Prophet  entered Makkah for ‘Umrat al-Qada and ‘Abdullah Ibn Rawahah was walking in front of him, saying, O sons of infidels, leave alone His way, for we strike for His revelation today – a strike that, heads from their napes, will split, making a beloved, his beloved, forget. ‘Umar then said, “Ibn Rawahah! You would recite poetry in front of Allah’s Messenger and at the Haram of Allah?!” So the Prophet  said to him, “Leave him alone, ‘Umar, for [such words] pass more quickly through them than a barrage of arrows.” And just as Allah’s Messenger  rejoiced when Khalid – the military leader – accepted Islam, he also rejoiced when one of the greatests poets accepted Islam. When the delegation of the Ansar came for the bay’ah of ‘Aqabah, he said to al-‘Abbas, “Do you know these two men?” When he turned, he said, “Yes, this is al-Bara Ibn Ma’rur, the chief of his people, and this is Ka’b Ibn Malik.” Ka’b said, “By Allah, I will not forget the word of Allah’s Messenger  when he asked, ‘The poet?’” Al-‘Abbas replied, “Yes” (Reported by Ahmad). It was also related that Allah’s Messenger  would prepare his poets well, as he said to Hassan Ibn Thabit, “Go to Abu Bakr and have him teach you the faults of the people, for he is knowledgeable of lineages” (Al-Bayhaqi: Lubab alAnsab). Hassan sought permission from the Prophet  to poetically insult the mushrikin [of Quraysh], to which he replied, “How about my lineage?” Hassan said, “I will spare you from them just as a hair is pulled out from dough” (Reported by al-Bukhari from ‘Aishah). And the Prophet  enjoyed good poetry. He said, “The most truthful word spoken by a poet is the word of Labid, ‘Alas, everything save Allah is of no avail,’ and Umayyah Ibn Abis-Salt nearly entered into Islam” (Reported by al-Bukhari and Muslim from Abu Hurayrah). Likewise, he  made Thabit Ibn Qays Ibn Shammas – one of those who were promised Jannah – a spokesman to speak out for Islam and the Muslims. So when Bani Tamim came with their spokesman and poet, the Prophet  said to Thabit Ibn Qays, “Stand and reply to him.” Thabit then responded. At that, al-Aqra’ Ibn Habis said, “Indeed, Muhammad is 23

The media front is an integral aspect of jihad

being supported. By Allah, I do not understand. Our spokesman spoke, but their spokesman had better words, and our poet spoke, but their poet was more poetic and had better words.” He then came closer to the Prophet  and said, “I testify that there is no god except Allah and that you are the Messenger of Allah” (Reported by Abu Nu’aym in Ma’rifat asSahabah from Jabir Ibn ‘Abdillah). We are able to summarize the most important goals of Islamic media in the following points: 1. Defending Muslim honor and creed. Allah  made an exception of poets [who are generally dispraised], saying, “Except those who believe, do righteous deeds, remember Allah often, and take revenge after they were wronged” (Ash-Shu’ara 227). Ibn ‘Abbas said, “This means that they respond to the kuffar who were defaming the believers” (Reported by at-Tabari). Allah’s Messenger  said, “O Hassan! Respond on behalf of Allah’s Messenger. O Allah, empower him with the Holy Spirit [i.e. Jibril ]” (Reported by al-Bukhari and Muslim from Abu Hurayrah). Ibn ‘Asakir reported that Allah’s Messenger  said, “Who will defend the honor of the Muslims?” So Ka’b said, “I will!” And Ibn Rawahah said, “I will!” And Hassan said, “I will!” The Prophet said, “Yes. Defame them and the Holy Spirit will aid you against them” (Tarikh Dimashq). He  also said, “Indeed, Allah empowers Hassan with the Holy Spirit whenever he boasts for Allah’s Messenger or speaks up for him” (Reported by atTirmidhi from ‘Aishah). 2. Raising the morale of the Ummah’s men, and specifically that of the mujahidin. Salamah Ibn alAkwa’ said, “We went out with the Prophet  to 24

Article

Khaybar, marching at night. One of the men said to ‘Amir Ibn al-Akwa’, ‘Won’t you let us hear some of your songs?’ And ‘Amir was a poet, so he dismounted and urged the men forward through song” (Reported by al-Bukhari and Muslim). 3. Exposing the lies in the creed and morals of the kuffar and the murtaddin, showing the Ummah the filthy reality of the kuffar’s society and the falseness of what the kuffar have to offer, curbing the kuffar’s defiant aggressions towards the Muslims, and casting terror into the kuffar’s hearts. It is reported that Ibn Sirin said, “The poets of the Muslims were Hassan Ibn Thabit, ‘Abdullah Ibn Rawahah, and Ka’b Ibn Malik. Ka’b would threaten the mushrikin with war. ‘Abdullah would insult them and their kufr. And Hassan would attack their lineages.” He also said, “It reached me that [the tribe of ] Daws accepted Islam fearing the saying of Ka’b Ibn Malik: We finished them off in Tihamah and Khaybar, then our swords we sheathed and put away; We asked the swords for news, and if they spoke, ‘Daws or Thaqif,’ their blades would say. So Daws said to each other, ‘Go and take care of yourselves. Don’t let what happened to Thaqif happen to you’” (Ibn ‘Abdil-Barr: Al-Isti’ab). 4. Conveying a truthful picture of the battles fought between the heroes of the religion and their enemies, and documenting the true heroism of the men of Islam, for fear that it would be lost or stolen by the merchants of blood.

25

In a previous article titled “The Wicked Scholars Are Cursed,”1 we clarified the correct meaning of “scholars” and mentioned the most important traits by which they became imams in the religion. It is clear by the shar’i texts that the “scholars” of evil and deviance can never be counted among the scholars no matter how much they memorize and pen and no matter how famous they become. Rather, they are more similar to the Jews, who had knowledge, but concealed what they knew, did not act by it, and even called others to deviance. And because of the numerous “scholars” of evil in our era who have persisted in calling to misguidance, it is necessary to mention their ugly traits until the people are heedful of their danger. Concealing the Truth Indeed, among the purposes of knowledge is to convey it and make it clear to the people, as their guidance and interests are linked to it. By contrast, concealing it and not manifesting it are from the greatest of forbidden matters and severest of destructive sins. Thus, Allah has taken a covenant 1 See Rumiyah, issue 1. 26

Article

from every individual whom He gave knowledge, ordering that he convey it and not conceal what people need from it. Allah  said, “[Mention], when Allah took a covenant from those who were given the Scripture, [saying], ‘You must make it clear to the people and not conceal it.’ But they threw it away behind their backs and exchanged it for a small price. And wretched is that which they purchased” (Al ‘Imran 187). As such, the evil “scholar” is a traitor to Allah’s religion, a denier of the blessing of knowledge, and a cause for the people’s deviance. Thus, Allah decreed that he be cursed and placed the people’s curse upon him, due to his endeavor to cheat mankind by concealing the truth from them. Allah  said, “Indeed, those who conceal what We sent down of clear proofs and guidance after We made it clear for the people in the Scripture – those are cursed by Allah and cursed by those who curse” (Al-Baqarah 159). Indeed, the greatest matter which the evil “scholars” have concealed from the people is the condition of the tawaghit and the ruling of Allah on them, as Allah has commanded us to abandon the tawaghit and disbelieve in them, and has made this from the basis of tawhid and iman. However, when the people saw their prominent “scholars” compromising with the taghut rulers and being silent about their shirk and

corruption (and even issuing fatawa permitting shirk for the sake of some so-called benefit), many people then believed in the tawaghit, became their allies, entered their religion, and even became their soldiers. The reason for this apostasy was that the evil “scholars” concealed the truth and mixed it with falsehood. In this regards, one who looks to the Arabian Peninsula will find that the Saudi tawaghit did not dare to manifest much of their kufr and corruption and were not followed in apostasy by a party of the people except due to the committee of senior agents,2 Ibn Baz, Ibn ‘Uthaymin, al-Fawzan, the contemporary Al ash-Shaykh, and their likes. This was due to these “scholars” concealing the truth and not clarifying the condition of Al Salul to the people. Rather, they added to the deception by describing them as “wulat al-amr” (people of authority) and claimed that they were the rightful rulers! Likewise, they concealed from the people the ruling on the taghuti legislative decrees, the ruling on establishing Crusader military bases in the land, and the ruling on permitting riba. As a result, many people foolishly followed the tawaghit, deviating and apostatizing thereby. These “scholars” therefore have a share in the evils committed by those who have followed them, without the evils of those followers diminishing at all. This is the same case in Egypt, as the reason for the people’s deviance and their following of Hosni Mubarak and Sisi thereafter is the “scholars” of al-Azhar and the claimants to Salafiyyah. Likewise, the reason for the people entering into the shirk of parliaments and elections is the tawaghit of the Murtadd Brotherhood and the Party of Darkness.3 We find this scenario repeated in all other lands.

Altering and Distorting the Law From among the traits of the evil “scholars” is that they alter and distort the law – if they are unable to completely conceal it – by giving corrupt interpretations of the shar’i texts and diverting theses texts from their true meanings to false meanings, just as Allah  said about the Jews, “[They] distort words from their [proper] usages” (An-Nisa 46). They then attribute their distortions and false interpretations to Allah , just as the Jews did before them; Allah  said, “Indeed, there is among them a party who alter the Scripture with their tongues so you may think it is from the Scripture, but it is not from the Scripture. And they say, ‘This is from Allah,’ but it is not from Allah. And they speak lies about Allah while they know” (Al ‘Imran 78). As to the shar’i texts ordering jihad, the evil “scholars” persisted in changing their combat-related meaning to other meanings, in order to divert people from fighting the kuffar and the murtaddin. On top of that, they innovated meanings for jihad, meanings for which Allah had not sent down any authority and which even contradict the reality of jihad, such as their claim that jihad is to enlist in the armies of the tawaghit, or to engage in the shirki democratic process in order to compete with the secularists in claiming for oneself Al2 A reference to the apostate “Committee of Senior Scholars” in so-called “Saudi Arabia.” 3 A reference to the apostate “Hizb an-Nur” party in Egypt.

One of the taghut “scholars” waiting to be slaughtered

lah’s right to rule and legislate, or to do other deeds that take one out of the religion, deeds which these cursed “scholars” attempt to associate with the pinnacle of Islam, jihad. Likewise, with respect to the shar’i texts that contain the order to openly declare the truth, the evil “scholars” have resorted to nullifying them and not abiding by them, claiming that Allah commands so! They used as evidence His  statement, “Do not throw [yourselves] with your [own] hands into destruction” (Al-Baqarah 195). This is despite the fact that what is intended by “destruction” is the abandonment of jihad, as the companion Abu Ayyub al-Ansari  clarified when he said, “Throwing ourselves into destruction is by attending to our wealth, amending it, and abandoning jihad” (Reported by Abu Dawud). Thus, how ugly the evil “scholars” are and how ugly their deception is! Averting People from Allah’s Path Indeed, the evil “scholar,” by treading the path of deviance, fervently endeavors to swerve the people onto his path and avert them from the path of truth, since he fears that his deeds would contradict his statements if he were to manifest the shar’i texts for the people without deception and deceit. He resorts to distortion and to twisting the meanings of the texts so that the matter can be in accordance with his condition and in agreement with his desires. For this reason, you find him averting the youth from jihad, because he inclines towards the Dunya and is afflicted with the condition of sitting back from jihad. And because he is afraid of openly declaring the truth, you see him dressing the truth with falsehood, making this the basis of his da’wah, and claiming it to be the essence of “wisdom” and “cunning.” So he neither manifests the truth nor suffices in concealing it. Rather, he deceives, distorts, dodges, and deludes, and speaks about Allah without knowledge, in order to avert people from Allah’s 27

path, as was done by the rabbis and monks before him. Allah  said, “O you who believe, indeed many of the rabbis and monks devour the wealth of people unjustly and avert [them] from the path of Allah. And those who hoard gold and silver and spend it not in the path of Allah – give them tidings of a painful punishment” (At-Tawbah 34). Fervently Craving the Dunya Nothing made the evil “scholars” resort to concealment of the truth and deception other than their love and fervent pursuit of the Dunya. No one obligated or forced them into hypocrisy, lying against Allah, and kufr. Rather, their craving for taghut-offered jobs and salaries is the main reason for their fall into evil. Some of them also desire prestige and closeness to the tawaghit. Some of them were seduced by their appearance on television and their reception of donations, until it became extremely difficult to conceal themselves from the limelight for the sake of speaking the truth. Hence, they preferred to conceal what Allah revealed – those matters which the tawaghit do not want manifested to the people – and purchased therewith a small price. Allah  said, “Indeed, those who conceal what Allah has sent down of the Book and exchange it for a small price – they consume not into their bellies except the Fire. And Allah will not speak to them on the Day of Resurrection, nor will He purify them. And they will have a painful punishment” (Al-Baqarah 174). He  also said, “[Mention], when Allah took a covenant from those who were given the Scripture, [saying], ‘You must make it clear to the people and not conceal it.’ But they threw it away behind their backs and exchanged it for a small price. And wretched is that which they purchased” (Al ‘Imran 187). Ibnul-Qayyim  said, “Any scholar who prefers and favors the Dunya will inevitably say about Allah other than the truth” (al-Fawaid). Being Affected by Dissuasion, Scaremongering, And Threats, and Thus Straying from the Truth These are all traits of the evil “scholars.” Hence, these “scholars” go back on the truth after having conviction in it and manifest falsehood in submission to the desires of the tawaghit, doing so to keep their dunya unharmed. What a tremendous crime and a severe form of treachery they commit! Their condition is like that of Bal’am Ibn Ba’ura, who was a man from the city of the Jabbarin (the Giants). If the evil “scholars” in our era were all to gather, they would not amass a tenth of the knowledge of Bal’am. Ibn ‘Abbas  said about him, “He knew the greatest name of Allah” (Tafsir Ibn Abi Hatim), which indicates a high level of knowledge. Some of the Salaf said, “His du’a would be answered, he would lead them in prayer during hardships, and he was from the scholars of Bani Israil” (Reported by Ibn Abi Hatim from Malik Ibn Dinar). Despite all this, when he deviated from the path and turned away from the clear truth, he was likened to a dog! Allah  said, “Recite to them the news of him to whom we gave [knowledge of] Our signs, but he retreated therefrom; so Shaytan pursued him, and he became of the de28

Article

viators. And if We had willed, we could have elevated him thereby, but he adhered [instead] to the earth and followed his own desire. So his example is like that of the dog: if you chase him, he pants, or if you leave him, he [still] pants” (AlA’raf 175-176). Bal’am’s retreat from Allah’s signs occurred when Musa  arrived at the Jabbarin city, and Bal’am’s people and paternal cousins came to Bal’am and said, “Indeed, Musa is a new man here, with many soldiers accompanying him. If he defeats us, he will destroy us, so ask Allah to turn Musa and his companions back from us.” He said, “Indeed, if I were to ask Allah to turn Musa and his companions back, my dunya and my akhirah would be lost.” But they did not cease trying to persuade him until he eventually made du’a against Musa and his companions and thus abandoned his former condition of good (Reported by Ibn Abi Hatim from Ibn ‘Abbas). Malik Ibn Dinar  also said, “Musa  had sent Bal’am to the king of Madyan to call him to Allah, but the king granted him land and gave him gifts, so he followed the king’s religion and abandoned Musa’s” (Tafsir Ibn Abi Hatim). In this way, Bal’am “adhered to the earth and followed his own desire.” He was attached to the dunya and its pleasures, turning away from the ayat of Allah, until his desires overcame him, leaving him like a dog, always panting. Mujahid  said, “This example refers to the one who reads the Book and does not act in accordance with its contents” (Tafsir atTabari). Al-Qurtubi said, “This example, according to the statements of many scholars of tafsir, is general and encompasses anyone who was given the Quran but did not act in accordance with it” (Tafsir al-Qurtubi). And how many they are in our era! Conclusion These are some of the traits of the evil “scholars,” which have been made clear by Allah in order to expose the deceivers and remind His slaves to avoid them and neither listen to them nor take from them. We find that He  mentioned their description and did not call them “scholars,” despite their knowledge of Allah’s laws. Rather, as they had lost fear of Allah and left off acting in accordance with what they knew, their knowledge did not benefit them and instead became a reason for them to be cursed in the Dunya and the Akhirah, to be described with the ugliest of traits, and to be thrown into Hellfire. Indeed, Allah has even made following these “scholars” in their kufr to be an act of major shirk, which takes one out of the religion. He  said, “They have taken their rabbis and monks as lords besides Allah, and [also] the Masih, the son of Maryam. And they were not commanded except to worship one god; there is no god except Him. Exalted is He above whatever they associate with Him” (At-Tawbah 31). Thus, one is not excused for kufr he falls into as a result of blindly following the “scholars” of the tawaghit, who are the heirs of the accursed Jewish rabbis. Rather, the obligation on every individual is to strive in seeking the truth and acting in accordance with it. And all praise is due to Allah, Lord of the creation.

29

‘Abdullah Ibn Yasin The Reviver of the Shari’ah in the Lands of the Sahara From the established ways of Allah  concerning His creation is that whenever people stray from the right path, He sends someone to them who will revive the matter of their religion. Some of the people will obey him, but most of them will oppose him. The muwahhidin will show their rejection of whoever opposes the methodology of Allah  and they will fight them with the sword until Allah makes His religion manifest, so that religion – in its entirety – shall be His. From amongst these revivers was the caller, the scholar, the mujahid ‘Abdullah Ibn Yasin . His story began when Yahya Ibn Ibrahim, the shaykh of the Kadalah tribe, which resided in the Maghrib desert, took him to teach his people about the Shari’ah of Allah and His hudud. He was a good man who loved the religion, and he had been in search of someone who would go with him to call his people, but many of the du’at refused to go with him to the desert due to the hardship it entailed, except for the teacher and mujahid – ‘Abdullah Ibn Yasin – who accepted the mission and sought Allah’s aid to complete it. As-Salawi said, “One of their men undertook the assignment. He was called ‘Abdullah Ibn Yasin al-Juzuli. Participating in several sciences, he was a clever student and possessed merit, religiosity, piety, and good politics” (Al-Istiqsa). And so, Ibn Yasin endured remoteness and traveled into the 30

Article

heart of the Sahara, carrying the religion to a people who had strayed from it. When ‘Abdullah Ibn Yasin arrived at the camping grounds of the Lamtunah tribe, and they asked him what he had brought to them, he told them about the Shari’ah of Islam, which he had come to teach to them and whose hudud he had come to apply. Ibnul-Athir said, “They said, ‘Recall for us the Shari’ah of Islam.’ So he taught them the creed and obligations of Islam. They said, ‘As for what you mentioned of prayer and zakah, then this is close [to what we accept]. As for your saying that whoever kills is to be killed, whoever steals is to [have his hand] cut off, and whoever fornicates is to be lashed or stoned to death, then this is something by which we will not abide. Go to someone else.’ So both of them left” (Al-Kamil fit-Tarikh). And thus, this apostate tribe initially resisted abiding by the Shari’ah and Ibn Yasin refused to remain with them as long as they did not accept the Shari’ah in its entirety. Ibn Yasin pressed on to the tribe of Kadalah in the company of its shaykh. Ibnul-Athir said, “So ‘Abdullah Ibn Yasin called them and those tribes neighboring them to the rule of Shari’ah. Some of them obeyed, while others abstained and disobeyed.” When the tribe lost patience with abiding by the Shari’ah, refusing to submit to it, they compelled him to leave them. Since Ibn Yasin had no power, at that time, to wage war against them, he resolved to go to the Sudan for the

The river island from which it is said the Murabitin set forth

sake of da’wah. However, the Shaykh of Kadalah advised him to stay in a famous school near the Senegal River. Ibn Khaldun said, “They isolated themselves from the people at a hill near a river basin, one which is shallow in the summer and abundant in the winter, causing the appearance of various islands. They entered the forests on the islands and secluded themselves for worship” (Tarikh Ibn Khaldun). From Da’wah to Jihad Allah willed that this caller to Islam would be a good seed from which an Islamic emirate would grow. Ibn Khaldun said, “All those who had a grain’s weight of good in their hearts began speaking about them. People began coming to them and entering into their religion and their forest home. Once their number reached a thousand men, their shaykh, ‘Abdullah Ibn Yasin, said to them, ‘A thousand will not be defeated due to small numbers, and establishing the truth, calling to it, and holding everyone to account for it has become obligatory on each of us. So let us go forth for this cause.’ They then went out and killed whoever opposed them from the Lamtunah and Kadalah tribes.” Ibn Yasin thus went forth as a mujahid for Allah’s cause, fighting against the apostate tribes forcefully resisting the Shari’ah. Ibnul-Athir related this, saying, “Ibn Yasin then said to those who obeyed him, ‘It is obligatory upon you to fight those who opposed the truth, denied the Shari’ah of Islam, and prepared to fight you. So raise for yourselves a banner, and put forward an amir to lead you.’” And with that small believing group, the Murabitin subdued the desert to the rule of Allah . As-Salawi said, “He began raiding the different tribes until he conquered all of the lands of the Sahara and crushed its tribes… His authority became known in all of the lands of the Sahara and, from those that neighbored it, of the Sudan, the Kabyle, the Masmuda, and the rest of the Maghrib, and [the news spread] that there arose a man in Kadalah, calling to Allah  and to the straight path, and ruling by what Allah had revealed, and that he was humble

and had zuhd towards the Dunya. His reputation soared throughout the lands, and his impression made its way into the people’s hearts until they loved him.” Just as he sought to please Allah by displeasing the people at the beginning of his mission, Allah caused the people to be pleased with him thereafter. They loved him and entered under his obedience. Ruling by the Shari’ah When the Shaykh of Kadalah passed away, Ibn Yasin presented the leader of the Lamtunah tribe to take over as the military leader. As-Salawi said, “‘Abdullah Ibn Yasin gathered the heads of the Sanhaja tribes and appointed Yahya Ibn ‘Umar al-Lamtuni over them, while ‘Abdullah Ibn Yasin was the amir… Yahya Ibn ‘Umar was tasked with managing the affairs of war, while ‘Abdullah Ibn Yasin oversaw affairs pertaining to religion, ruling by the Shari’ah, and collecting zakah and jizyah.” The Murabitin continued, behind their new military amir and under the direction of their faqih, ‘Abdullah Ibn Yasin, to renew the religion for the people. In the year 446AH, as al-Bakri mentions, Ibn Yasin raided Aoudaghost (in southern Mauritania today), which was the seat of the King of Ghana before he entered into Islam. Al-Bakri said, “‘Abdullah Ibn Yasin killed a man there, who was from the mixed Arabs of Kairouan and who was known for piety, righteousness, Quran recitation, and performing Hajj, and his name was Zabaqirah. The reason the Murabitin attacked them was because these mixed Arabs backed the authority and rule of the [pagan] leader of Ghana” (Al-Masalik wal-Mamalik). In the year 447AH, the Murabitin entered Sijilmasa (in southern Morocco today), and stopped all wrongdoing therein. As-Salawi said, “[‘Abdullah Ibn Yasin] changed whatever vices he found therein. He destroyed flutes and musical instruments. He burned taverns in which wines were sold. He annulled taxes and toppled the taxing offices. He effaced whatever the Book and the Sunnah obligated to be effaced. 31

And he appointed someone from Lamtunah over Sijilmasa and left for the desert.” At the end of the year 447AH, the amir Yahya Ibn ‘Umar al-Lamtuni was killed. So Shaykh Ibn Yasin appointed Yahya’s brother Abu Bakr Ibn ‘Umar to take over Yahya’s duties in Muharram of 448AH. Abu Bakr continued waging jihad for Allah’s cause under the faqih’s command like his brother Yahya before. As-Salawi said, “The Murabitin entered the city of Aghmat (east of Marrakesh) in the year 449AH. ‘Abdullah Ibn Yasin and his troops rested there for two months. He then went to Tadla and conquered it, killing anyone he found therein from its royal family, Bani Yafran. He captured Luqut al-Maghrawi [the local amir] and killed him… ‘Abdullah Ibn Yasin then headed for the lands of Tamesna and conquered it, seizing authority over it.” Ibn Yasin  would treat the apostate enemies of Allah harshly, killing and enslaving them, until news of this reached the one who sent him, the faqih who was ignorant of the reality of waging jihad. Adh-Dhahabi said, “The news of what ‘Abdullah Ibn Yasin was doing reached the faqih, who considered it a grave matter and regretted sending him. He wrote to him, criticizing the great amount of killing and enslavement done. So he replied to him: ‘Regarding your disapproval of what I have done and your regret for sending me, then you sent me to a nation engulfed in jahiliyyah. One of them would send his son and daughter out to graze livestock and the daughter would come back pregnant from her brother, and they would not disapprove of that! Their only concern was to make raids against one another and kill each other. So I did what I did, and I did not transgress the rule of Allah. Salam’” (Tarikh al-Islam). Such was the reply from Ibn Yasin to someone who only theorized for him the waging of jihad, while being far from its reality and believing the news people reported to him. After all of these conquests, the resolve of the Murabitin was directed by their shaykh and faqih towards attacking the apostate tribes of Barghawata. As-Salawi said, “It was said to him that the Barghawata were many tribes and assorted people who came together and accepted Salih Ibn Tarif the false prophet, and that they continued on this deviance and kufr. When ‘Abdullah Ibn Yasin heard of the Barghawata’s condition and the kufr that they were following, he considered it an obligation to give precedence to waging jihad against them over others, so he marched against them with the armies of the Murabitin.” It was the qadar of Allah that Ibn Yasin was wounded at the peak of battling these kuffar, attaining shahadah in the year 451AH. The author of “Al-Ightibat” wrote about him, saying, “He subdued the Maghrib until it followed the teachings of Islam, after it had almost completely lost them.” The Testament of Ibn Yasin As-Salawi said, “When death approached him, he said to them, ‘O Murabitin, indeed, I will die today. And you are in the lands of your enemy. So beware of showing cowardice or disputing, lest you falter and your power leaves. Be supporters of the truth and brothers for the sake of Allah. Beware of envying one another concerning leadership, for indeed, Allah gives His dominion to whomever He wills of His creation, 32

Article

and He gives succession on His earth to whomever He wants of His slaves.” Ibn Yasin passed away after building the core of an Islamic emirate, which started at the Senegal River in the south up to the environs of Marrakesh in the north, and then expanded to reach Andalus on the borders of France in the north at the hands of his student, Yusuf Ibn Tashfin, as well as into the depths of the African jungles to the south at the hands of his student, Abu Bakr Ibn ‘Umar. He passed away after leaving a generation of mujahidin to complete the journey, after he had established the Shari’ah of Islam by them and with them. May Allah have mercy upon Ibn Yasin, and may He bless the soldiers of the Khilafah today, those who fight every murtadd who resists ruling by the Shari’ah, those who will continue doing so, inshaallah, regardless of how many sacrifices they make, until the religion is entirely for Allah. Abu Bakr al-Lamtuni A Leader Who Spread Islam in the Lands of the Sudan In the previous section, we showed some of the efforts of the mujaddid faqih, ‘Abdullah Ibn Yasin, in forming the mujahid Murabit emirate. This was the man who, aside from establishing the emirate itself, brought up a generation to carry the banner after him. They included Yusuf Ibn Tashfin, who directed the Muslim armies northward across the sea into Andalus, where they defeated the Crusaders. And they also included the victorious leader, Abu Bakr Ibn ‘Umar, who crossed the desert sands to convey Islam and the rule of Shari’ah to Africa. That which truly distinguishes this man, Abu Bakr, is his sacrifice of everything to serve his religion and his ummah and in order to keep it united and supreme. Ibn ‘Umar was not one of those many who have claimed to be part of this Ummah in the past and present but strive instead to serve themselves and their own interests at the expense of the Ummah and its unity. The New Military Leader The march of this son and amir of Lamtunah began as he was a student of Ibn Yasin, then as a military leader of Ibn Yasin’s armies. In Muharram of the year 448AH, Abu Bakr Ibn ‘Umar assumed the military leadership of the Murabitin, succeeding his brother Yahya Ibn ‘Umar, and remained under the supervision of the faqih, Ibn Yasin, for the course of the jihad. Fighting the Rafidi Bajaliyyah In the same year (448AH), Abu Bakr Ibn ‘Umar raided Sous region, and in the year 449AH, he conquered Massa and Taroudannt. These cities were strongholds of the Rafidah in the Maghrib. As-Salawi said, “Residing there were a Rafidi people called the Bajaliyyah, which is in attribution to ‘Ali Ibn ‘Abdillah al-Bajali, the Rafidi… ‘Abdullah Ibn Yasin and Abu Bakr Ibn ‘Umar fought them until they conquered the city of Taroudannt by force, killing many of those therein. Those who remained of them returned to following the Sunnah and the Jama’ah.”

The Successor of Shaykh Ibn Yasin Completes His Journey

gathered a great army with which he invaded the Sudan and seized around ninety areas thereof.”

After eradicating the Rafidah, Ibn ‘Umar marched with his shaykh Ibn Yasin to fight against the Barghawata apostates. In the course of this war, ‘Abdullah Ibn Yasin was wounded and attained his shahadah, as we consider him. The full leadership of the Murabitin then fell to Abu Bakr Ibn ‘Umar. As-Salawi said, “The first thing he did after preparing and burying [Ibn Yasin] was to march on Barghawata, resolving to continue the war, and relying on Allah in waging jihad against them. He was severe in killing and enslaving them until they dispersed, going into hiding and into the jungles. He uprooted them, while the rest embraced Islam anew. Abu Bakr Ibn ‘Umar destroyed any trace of their call from the Maghrib, collecting their ghanaim and distributing it among the Murabitin. He then returned to the city of Aghmat.” This was another victory to be added to a series of victories achieved by Ibn ‘Umar in his war against the people of deviance and for the spread of tawhid. With that, the Dunya opened its arms to Abu Bakr Ibn ‘Umar, who had become the sole leader of the Murabitin.

Abu Bakr Ibn ‘Umar Subdues the Saharan Kuffar

Abu Bakr Ibn ‘Umar Leaves the Maghrib for the Sahara However, the situation did not remain undisturbed for Ibn ‘Umar in leading his people in the conquered lands of the Maghrib. After he achieved all of these victories, troubling news came to him. As-Salawi said, “Then a messenger arrived from the lands of the Kabyle, informing him of disorder in the desert and disputation between its people.” Here, this leader was put at a crossroads. Should he send one of his cousins to resolve the dispute? Should he go himself? If he were to go himself, would he relinquish command over his people in the Maghrib after all of his victories therein? This is where the best qualities of men showed themselves. As-Salawi said, “The amir, Abu Bakr, was a pious man, so it was horrendous to him that Muslims might kill one another while he was capable of stopping them from doing so. He found no other option, as he was appointed over them and responsible for them, than to go into the Sahara and mend the matter and uphold the course of jihad therein.” So he left everything for Allah’s sake alone. The Amir Unites the People to Fight the Mushrikin The Murabit amir journeyed into the Sahara to fix the situation and pave the way for Islamic rule therein. He then went to the Sudan as a mujahid for Allah’s cause and caller unto Him. Ibn Khaldun said, “He reached his people and alleviated the discord that came between them, thus opening the door for waging jihad in the Sudan, thereby seizing around ninety areas of their lands.” So he  did not only reconcile between his people, but he further paved the way for the Muslim armies to raid West Africa and establish the rule of Islam therein. As-Salawi said, “The journey of Abu Bakr Ibn ‘Umar to the desert was in Dhul-Qa’dah of the year 453AH. When he arrived there, he mended its affair, put it in order, and

As-Salawi mentions elsewhere that Abu Bakr Ibn ‘Umar raided the kingdom of Ghana, spreading Islam to it and its surrounding lands. “In the fifth century, the kingdom of the people of Ghana weakened and their authority dwindled, while that of the masked men neighboring them to the north – next to the Berbers – became serious, so Abu Bakr Ibn ‘Umar al-Lamtuni, the amir, marched to them.” As-Salawi mentions that Abu Bakr Ibn ‘Umar conquered those lands in the course of three months. “And he brought into Islam many of those who had not accepted it before.” Leaving the Maghrib Emirate to Ibn Tashfin To Return to Waging Jihad in the Sudan Historians mention that Abu Bakr Ibn ‘Umar  returned to the Maghrib after his cousin, Yusuf Ibn Tashfin, had become prominent. However, once he saw what his cousin achieved of conquests, he did not remove him from authority. Instead, he relinquished his own authority to him and returned to the Sahara. As-Salawi mentioned the testament of Ibn ‘Umar to Ibn Tashfin, saying, “Abu Bakr then said, ‘Indeed, I had appointed you to this command while I was responsible for it, so fear Allah  regarding the Muslims, saving me and yourself from Hellfire. And do not let anything from the affairs of your subjects be lost, for you are responsible for that.’” Al-Lamtuni: Shahid in the Sudan After Ibn ‘Umar appointed his cousin, he returned to the Sahara to wage jihad against the kuffar in Africa. As-Salawi said, “So he remained there, persisting upon waging jihad against the kuffar of the Sudan, until he achieved shahadah by a poisoned arrow that struck him in Sha’ban of the year 480AH, after he had taken authority over the entire desert up to the Dhahab mountains of the Sudan.” Thus ends the story of one of the knights of Islam. He abandoned the pleasures of the Dunya and leadership, so Allah replaced it for him with something better, as we consider him, and Allah is his judge. Ibn Kathir said, “He achieved respect in the hearts of his subjects like no other king was able to achieve. If he went out to fight an enemy, 500,000 fighters obedient to him would ride out along with him. Aside from this, he would also apply the hudud, safeguard the sanctities of Islam, protect the religion, and deal with people based upon the Shari’ah, while having a sound creed and faith, and being loyal to the ‘Abbasi state.” May Allah have mercy upon the shaykh, mujahid, and shahid Abu Bakr al-Lamtuni. And may He accept him, his da’wah, and his jihad. And may He support his grandsons from the soldiers of the Khilafah in West and North Africa and in the Sahara, those who strive to establish the religion of Allah and remove all traces of shirk in those regions. And may He grant them victory and consolidation. Amin.

33

Islam encourages bearing children for numerous reasons. Perhaps the most significant of these is to increase the Muslim population so as to strengthen the Ummah. The Shari’ah is full of evidences supporting and encouraging this. Seeking to bear children has long been the sunnah of the Prophets and Messengers. Allah’s Prophet Zakariyya  supplicated his Lord, as found in more than one place in the noble Quran – not for dominance or authority, nor gold or silver – but only to be given upright offspring. So he stood and prayed, supplicating his Lord in secret, saying, “My Lord, indeed my bones have grown weak, the hair on my head has turned white, and I have never been disappointed, my Lord, when I have called upon You. And I fear for those relatives after me, and my wife is barren, so grant for me, from Your bounty, a successor to inherit from me and from the family of Ya’qub – and make him, my Lord, pleasant [to You and Your slaves]” (Maryam 4-6). And he 34

Article Sisters

said, “My Lord, grant to me, from Your bounty, upright offspring. Indeed, You do hear supplication” (Al ‘Imran 38). And he also said, “My Lord, do not leave me alone [without a successor], and You are the best of inheritors” (Al-Anbiya 89). There is also the wife of ‘Imran, who asked Allah for a child, so He  gave Maryam to her and made her a sign for the creation. And He gave ‘Isa to Maryam and made him a prophet and a messenger from amongst those of resolve . By increasing the number of Muslims, kufr is terrified and the religion further triumphs. This equation was understood by the kuffar, while it remained absent from heedless minds. As such, we find that their priority in every war against Islam and its people is to target women and children, in order to destroy the “land” and its “crops,” as women are “arable land.” They were only called “a place for sowing seeds” (Al-Baqarah 223) because they produce progeny. Destroying the “land” and its “crops” is the policy of a spiteful enemy who seeks

to eradicate “La ilaha illallah” from the earth. But it is impossible for him to do so, as the Ummah of Muhammad  is a fertile ummah – not a barren one – and it will remain so until Allah inherits the earth and all that is upon it. However, some women might not comprehend the enemy’s policy in their war against the muwahhidin, nor do they appreciate that with the birth of every newborn Muslim, a thorn is planted into the throat of kufr and a dagger is stabbed into the flank of shirk. Nor do these women realize that by increasing the number of Muslims, the despicable are suffocated and the banners of the kuffar are lowered, just as the voices of the righteous are raised. As for the policy of birth control, it is a disease that was injected into our fertile ummah by the enemy in order to decrease the Muslim population and weaken its strength. The Prophet  ordered to increase the Muslims’ numbers, as Ma’qil Ibn Yasar said, “A man came to the Prophet  and said, ‘I have found a woman who is both noble in lineage and beautiful, but she is barren. Should I marry her?’ He said, ‘No.’ A second man came to him [with the same question], so he forbade him. Then a third man came to him, so he said, ‘Marry the affectionate woman who is fertile, for I will outnumber the [other] nations through you’” (Reported by Abu Dawud and Ibn Hibban). Likewise, the Prophet  supplicated for Anas Ibn Malik  to have many children and to be blessed with them, saying, “O Allah, increase his wealth and children, and bless him through what You have given him” (Reported by alBukhari and Muslim). Anas later said, “My daughter told me that more than 120 of my progeny were buried, and I am the wealthiest of the Ansar” (Reported by Ahmad). Al-Ahnaf Ibn Qays entered upon Mu’awiyah , who was looking at his son Yazid in front of him admiringly and then said, “O Abu Bahr, what do you say about children?” He replied, “They are the support for our backs, the fruit of our hearts, and the coolness of our eyes. We attack our enemies with them and they are what is left of us after we die. Thus, be to them as if you are a humble earth and shading sky. If they ask of you, then give to them. If they require admonition, then admonish them. Do not refrain from being generous to them, lest they become bored of your company, dislike your life, and long for your death.” Mu’awiyah said, “May Allah bless you, O Abu Bahr. They are just as you have described” (Amali al-Qali). Likewise, we will not miss this opportunity to warn every Muslim sister of another evil policy of Islam’s enemies, which is to delay marriage until a later age. This is part of the kafir plot to turn Muslimat away from their true role in life, that they were created for the tawhid of Allah  and worshiping only Him and no one else and then for serving the religion by what Allah made easy for them, including marriage, bearing children, and raising them. If only the Muslimah knew the benefits of marrying early, along with the intention to increase the population and produce righteous children who will be dutiful to her and supplicate for her and their father even after both of them die! Allah’s Messenger  said, “When a person dies, his deeds shall cease except for three: a continuous charity, beneficial knowledge, or a righteous child who supplicates for him” (Reported by Muslim from Abu Hurayrah).

He  also said, “Indeed, Allah  will raise the righteous slave’s rank in Jannah, so he will say, ‘My Lord, what have I done to receive this?’ He will say, ‘It is due to your child asking forgiveness for you’” (Reported by Ahmad and Ibn Majah from Abu Hurayrah). In his sahih, al-Bukhari titled a chapter as “Chapter: He Who Produces Children for Jihad,” and then reported from Abu Hurayrah  that Allah’s Messenger  said, “Sulayman Ibn Dawud  said, ‘Tonight, I will visit one-hundred women – or ninety-nine – and each of them will produce a knight who will wage jihad for Allah’s cause.’ His companion said to him, ‘Inshaallah.’ But he did not say, ‘Inshaallah.’ So none of them became pregnant except one woman, who gave birth to half a child. By Him in whose hand is my soul, if he had said, ‘Inshaallah,’ they would have all been knights waging jihad for Allah’s cause.” If the Muslimah knew how much support for the religion and aggravation for the kuffar is found therein, she would change her former attitude forever, in order to be from those who “do not take a step that aggravates the kuffar or do anything that harms an enemy, except that a righteous deed is written for them” (At-Tawbah 120). The Muslimah should reflect over the saying of ‘Umar , “By Allah, I force myself to have intercourse, hoping that Allah will bring forth from my loins someone who will praise Allah” (Reported by al-Bayhaqi in al-Kubra). Also, marrying off one’s daughters at what is known as a “young age” is considered a punishable crime according to the taghut laws of some so-called “Islamic” countries. As for the Shari’ah of Islam, then nothing is halal except what Allah  has permitted, and nothing is haram except what Allah has forbidden. Indeed, ‘Aishah  said, “The Prophet  married me when I was 6 years old. Then, we came to Madinah and stayed with Bani al-Harith Ibn Khazraj. I became ill and my hair started to fall out. When it grew to about shoulder length, my mother Umm Ruman came to me while I was playing with some of my friends on a swing. She called out to me, so I came to her, not knowing what she wanted with me. She then took my hand until she stopped me at the door of the house. I was breathing heavily until my breathing settled a bit. She then took some water and wiped my face and head with it. Then, she brought me into the house, where women from the Ansar were gathered, and they said, ‘For wellness and blessing and good!’ So she gave me to them and they fixed me up. I was not startled by any of this until Allah’s Messenger  came at midmorning. She then gave me to him, and I was – on that day – 9 years old” (Reported by al-Bukhari and Muslim). Once the Muslim sister knows this, she will cast anything contrary to it aside, devote herself to increasing the Ummah in lions and preparing them, making a den for them out of her house, wherein she nourishes them with tawhid and wala and bara, until she opens the den’s door for them, after their hearts have become “severe against the disbelievers and merciful to one another” (Al-Fath 29), and “humble to the believers, mighty against the disbelievers, waging jihad for Allah’s cause and not fearing the blame of any blamer” (Al-Maidah 54). And our final call is that all praise belongs to Allah, Lord of the creation.

35

As the soldiers of the Khilafah continue waging war on the forces of kufr, we take a glimpse at a number of recent operations conducted by the mujahidin of the Islamic State that have succeeded – by Allah’s blessing – in expanding the territory of the Khilafah, or terrorizing, massacring, and humiliating the enemies of Allah. These are merely a selection of the numerous operations that the Islamic State has conducted on various fronts across many regions over the course of the last few weeks. The War on Turkey On the 7th of Rabi’ al-Awwal, Abu Anas al-Manbiji and Abu ‘Umar al-Hashimi  set out and detonated their explosive vehicles on two groups of Turkish soldiers and Sahwah fighters near the villages of Waqah and Kufayr west of the city of Bab. The operations resulted in one Turkish tank being destroyed and three others being disabled, in addition to a number of murtaddin being killed and wounded. This was followed by the soldiers of the Khilafah carrying out an assault on the village of Kufayr. They succeeded in killing three murtaddin and destroying 36

News

two of their vehicles, in addition to taking a third vehicle as ghanimah before returning safely back to their positions. On the 9th of Rabi’ al-Awwal, an istishhadi operation struck a group of Turkish soldiers and Sahwah fighters near the village of Baratah west of the city of Bab. Likewise, the mujahidin disabled a Turkish tank near the village of Dana using an explosive device, and also destroyed a 4-wheel drive vehicle with a mortar round. On the 11th of Rabi’ al-Awwal, two istishhadi operations were carried out targeting the murtadd Sahwat and the murtadd Turkish army. The first was carried out by Abu ‘Abdir-Rahman ash-Shami , who detonated his explosive vehicle on a group of them in the village of Azraq west of the city of Bab, killing more than 14 murtaddin and injuring a number of others, in addition to destroying three of their vehicles. The second was carried out by Abu Ahmad as-Samrawi , who detonated his explosive vehicle on a group of them in the village of Zarzur east of the city. He succeeded in killing and injuring several murtaddin, in addition to disabling a number of their vehicles. A Turkish tank was also destroyed in the same village after

Aftermath of the attack on the Crusader celebration in Istanbul

being targeted with a guided missile. On the 12th of Rabi’ al-Awwal, the soldiers of the Khilafah destroyed two Turkish tanks and disabled a third using two guided missiles and a mortar round. On the 15th of Rabi’ al-Awwal, Islamic State tank hunters destroyed one Turkish tank and disabled another after targeting them with guided missiles west of the city of Bab. On the 16th of Rabi’ al-Awwal, during the course of confrontations with the murtadd Turkish army and Sahwat, the mujahidin stormed the village of ‘Ajami northeast of the city of Bab. An istishhadi soldier of the Khilafah  then detonated his explosive vehicle on a group of murtaddin near the village of Qunayfidh. On the 21st of Rabi’ al-Awwal, the mujahidin destroyed a tank and a BMP belonging to the murtadd Turkish army after targeting them with two guided missiles west of the city of Bab. On the 23rd of Rabi’ al-Awwal, Islamic State tank hunters – using two guided missiles – destroyed two Turkish armored vehicles west of the city of Bab. On the same day, the Halab Wilayah media office released a video titled, “The Shield of the Cross,” which featured the burning of two members of the murtadd Turkish forces, which are leading a campaign called “The Euphrates Shield,” on behalf of their Crusader masters, against the Muslims in Halab Wilayah. The video also featured a message from the soldiers of the Khilafah declaring that the murtadd Turkish government will get used to seeing scenes of its soldiers being burned alive if it insists on bombing the lands of the Islamic State. On the 2nd of Rabi’ al-Akhir, one of the soldiers of the Khilafah struck a famous nightclub in Istanbul while the Christians were celebrating their pagan holidays inside. He attacked the pagans with hand grenades as well as his assault rifle, and succeeded in killing and injuring

150 of them, doing so in revenge for Allah’s religion and in response to the order from Amirul-Muminin to target Turkey, the servant of the Cross. Baghdad Wilayah On the 7th of Rabi’ al-Awwal, an Islamic State covert unit detonated a car bomb on the dens and gatherings of the Rafidi murtaddin in the area of Sadr towards the east of Baghdad. The operation resulted in 60 murtaddin being killed and another 20 being wounded. On the 11th of Rabi’ al-Awwal, an Islamic State covert unit parked and detonated a car bomb on a gathering of Rafidi murtaddin in the area of Bawiyah towards the east of Baghdad, killing and injuring at least 80 of them. Another covert unit planted and detonated two explosive devices on a gathering of Rafidah in the area of Abu Dushayr towards the south of Baghdad, killing and injuring approximately 20 of them. On the 1st of Rabi’ al-Akhir, Abu Nawwaf al-‘Iraqi and Abu ‘Abdil-Malik al-‘Iraqi  set out and targeted a group of Rafidi murtaddin and their dens in the area of Sanak and in the middle of Baghdad. They detonated their explosive vests on them, one after the other, killing and injuring more than 100 murtaddin and destroying several of their dens. Meanwhile, Islamic State explosives units parked and detonated a car bomb on another group of Rafidi murtaddin near the New Baghdad traffic authority towards the east of the city, killing 9 of them and injuring 17 others. Ninawa Wilayah On the 6th of Rabi’ al-Awwal, Abu Khattab al-‘Iraqi  set out and detonated his explosive vehicle on a group of Rafidi soldiers and militia fighters in the neighborhood 37

Aftermath of the battle at Salam Hospital in Mosul

of Barid in the northeastern part of Mosul. He succeeded in destroying an Abrams tank and two bulldozers, in addition to killing 8 murtaddin and injuring a number of others. Another four istishhadi soldiers of the Khilafah – Abu Khattab al-Mawsili, Abu Ahmad ash-Shami, Abu Salamah ash-Shami, and Battar al- Mawsili  – set out and detonated their explosive vehicles on the murtaddin near the Salam Hospital in the southeastern part of Mosul. They succeeded in killing approximately 35 of them, in addition to destroying 5 BMPs, a bulldozer, and a Humvee, and also destroyed and disabled a number of other vehicles of varying types. This was followed by clashes in which four murtaddin were killed – one of them by a sniper – and a number of others were wounded, with the mujahidin also disabling two Humvees and a BMP, and taking a second BMP as ghanimah. On the 7th of Rabi’ al-Awwal, Abu Hamzah al-‘Iraqi  set out and detonated his explosive vehicle on a group of Rafidi soldiers and militia fighters near the Salam Hospital in the southeastern part of Mosul. He succeeded in destroying several vehicles and in killing and injuring a number of murtaddin. Another 20 murtaddin were killed and 45 others were wounded in clashes with the besieged Rafidi divisions. The clashes also led to 8 BMPs, 5 Humvees, and an Abrams tank being destroyed. The soldiers of the Khilafah also clashed with a convoy near the crossroad for the neighborhood of Sawmar, which was attempting to advance in order to support the besieged murtaddin, leading to approximately 10 of its personnel being killed and a number of others being wounded. Sometime later, Abu Islam ash-Shami  set out and detonated his explosive vehicle on a Rafidi army and Rafidi militia convoy in the neighborhood of Wahdah in the southeastern part of Mosul. He succeeded in destroying three Humvees, in 38

News

addition to killing 8 murtaddin and injuring a number of others. This was followed by clashes that led to three BMPs being burned. Clashes also took place on the eastern axis, leading to 21 murtaddin being killed, in addition to one Humvee being destroyed and another being disabled. Another 21 Rafidi soldiers and militia fighters were killed by snipers in the neighborhood of Ikha, and on the edges of the neighborhoods of Shayma, Intisar, and Nur. Hims Wilayah On the 8th of Rabi’ al-Awwal, the soldiers of the Khilafah captured 8 checkpoints in the areas of Sha’ir and Huwaysis following fierce clashes with the Nusayri army and its militias that led to more than 50 murtaddin being killed. The mujahidin also took three tanks, an autocannon, a Konkurs missile launcher and some missiles, and a variety of weapons and ammo as ghanimah. On the 9th of Rabi’ al-Awwal, the soldiers of the Khilafah continued their blessed assault on the Nusayri army and its militias in the vicinity of the city of Tadmur and succeeded in taking control of a number of important facilities and positions. They captured the Mahr Gas Company northeast of the T4 military airbase west of the city of Tadmur after first capturing the communications tower hill, the Mahr hill, and the Irtiwazah checkpoint in the vicinity of the gas company. The Nusayri army dispatched a military convoy from the city of Tadmur in an attempt to recapture the hills surrounding the gas company, but the soldiers of the Khilafah confronted the convoy, with a number of inghimasiyyin attacking it from several directions. Several murtaddin were killed and the remainder fled, with the mujahidin pursuing them and managing to kill them all. The soldiers of the Khilafah also continued

A former Nusayri military base recently liberated by the Khilafah

their advance south towards the area of Jihar and took control of 15 checkpoints in the area stretching between Mahr and Jihar, and at the Jihar gas field, in addition to the surrounding hills. In the area of Jazal northeast of Jihar, meanwhile, the soldiers of the Khilafah captured 5 Nusayri checkpoints and succeeded in taking complete control of the Jazal oilfield and the surrounding area. The confrontations resulted in approximately 112 Nusayri soldiers being killed, with the mujahidin also taking three tanks, a multiple rocket launcher, a field artillery gun, a heavy machine gun, and a supply of ammo as ghanimah. On the 10th of Rabi’ al-Awwal, the soldiers of the Khilafah launched a wide scale attack from several axes on Nusayri positions on the outskirts of the city of Tadmur, and succeeded in taking control of a number of locations. On the city’s northern axis, the mujahidin took complete control of the area of Huwaysis and the artillery hill and the Burj hill, as well as Mount Tar and Mount ‘Antarah, both of which are strategic locations, and the Tadmur military depots. As for the area south of Tadmur, the mujahidin took control of Qasr al-Hallabat, and the strategic Mount Hayyan. Meanwhile, west of the city, the mujahidin captured the Mahr Gas Company, as well as the Mahr hill and Burj hill in its vicinity. They also took control of the abandoned battalion base, the Jazal oilfield, and the Jihar gas field. On the city’s eastern axis, the soldiers of the Khilafah captured the city’s grain silos, as well as 8 checkpoints in the surrounding area, and the Talilah reserve. The confrontations were punctuated by two istishhadi operations and several inghimasi operations, and the blessed attack resulted in more than 260 murtaddin being killed and several others being taken prisoner, including an officer ranked major. The attack also resulted in a warplane being shot down near the area of Jazal, with the mujahidin

also taking 14 tanks, a BMP, 16 artillery cannons of varying calibers, a multiple rocket launcher, and two guided missile launchers with a number of missiles as ghanimah, in addition to a supply of weapons and ammo. On the 11th of Rabi’ al-Awwal, following several days of fierce confrontations with the Nusayri army and its Rafidi militias on all four sides surrounding the city of Tadmur, the soldiers of the Khilafah succeeded in taking complete control of the city, thereby bringing it back under the authority of the Shari’ah. This came following a breakdown in the murtaddin’s defenses inside the city after the mujahidin captured the citadel overlooking the entire city, the ‘Amiriyyah hill, and the neighborhood of ‘Amiriyyah to its north, in addition to capturing the city’s eastern entrance and threatening the one remaining supply route for Nusayri forces besieged between Mount Hayyan and Mount Tar northwest and southwest of the city. After taking control of the city of Tadmur, the soldiers of the Khilafah continued their advance west of the city and took control of the areas of Bayarat, Dawwah, and Muthallath Tadmur. Meanwhile, northwest of Tadmur, Islamic State forces took control of the Hayyan gas company and connected with the forces advancing from the area of the Dawwah orchards west of Tadmur. The battles resulted in approximately 100 Nusayri soldiers and Rafidi militia fighters being killed, and the mujahidin took 30 tanks, 6 BMPs, 6 122mm artillery field guns, 7 23mm autocannons, and a supply of antitank missiles and launchers, Grad rockets, and tank shells, as well as a variety of ammo as ghanimah. On the 12th of Rabi’ al-Awwal, the soldiers of the Khilafah continued their advance in the eastern countryside of Hims and succeeded in taking control of territory stretching 40 km west of Tadmur. They also reached the 39

thresholds of the T4 military airbase, the largest of the Nusayri army’s military airbases. This came when the mujahidin advanced on the international road between Tadmur and Hims and took control of the Jihar junction east of the T4 airbase, and also attacked Nusayri positions along the mountain range north of the airbase and succeeded in capturing 12 positions leading towards the air defense battalion base. This placed them in a position overlooking the battalion base. The soldiers of the Khilafah likewise attacked and took control of another air defense battalion base located southwest of the airbase, and also took control of the nearby village of Marhatan. They also launched an attack on the positions and hills in which the Nusayri army was entrenched near the area of Baridah south of the T4 airbase and took control of the Syriatel tower, and the areas of Qasr al-Hayr and Mishtal. They thereby tightened the chokehold on the airbase after advancing north, west, and south, and reaching as far as being 2 to 5 km away from the airbase. They also destroyed a T55 tank and a 122mm artillery field gun in the vicinity of the airbase. The mujahidin then began a campaign of heavy bombardment against the airbase, leading to three warplanes being destroyed. On the 14th of Rabi’ al-Awwal, the soldiers of the Khilafah made another successful advance in the vicinity of the T4 military airbase and took control of the village of Sharifah west of the airbase, as well as a Nusayri army and Rafidi militia checkpoint east of the village. As a result, the one remaining supply route to the airbase became threatened after being surrounded from the north with the capture of the abandoned battalion base, and from the east and the south with the capture of the air defense battalion base and several other positions

Aftermath of the attack on the Coptic cathedral in Cairo

40

News

‘Adan Abyan Wilayah On the 10th of Rabi’ al-Awwal, Abu Sa’d al-‘Adani  set out towards a group of Yemeni soldiers in front of the Sawlaban military base in the area of Khawr Maksar towards the east of the city of ‘Adan. He entered into their midst and detonated his explosive vest, killing and injuring 80 murtaddin. On the 18th of Rabi’ al-Awwal, Abu Hashim ar-Radfani  succeeded in passing through the murtaddin’s security checkpoints and detonating his explosive vest on a group of Yemeni intelligence personnel behind the Sawlaban military base towards the northeast of ‘Adan, where they had gathered to receive their salaries. He succeeded in killing approximately 70 of them and in injuring dozens more. Egypt On the 11th of Rabi’ al-Awwal, Abu ‘Abdillah al-Misri  carried out an istishhadi operation targeting a church next to the cathedral in the neighborhood of ‘Abbasiyyah in the middle of Cairo. He entered into the midst of the Crusaders and detonated his explosive belt, killing and injuring approximately 80 of them. Dimashq Wilayah On the 17th of Rabi’ al-Awwal, Abu Sadiq ash-Shami  succeeded in reaching a gathering of the so-called “New Syrian Army” near the Rukban refugee camp on the artificial border with Jordan two days ago. He detonated his explosive motorbike in their midst, killing and injur-

Aftermath of the attack on the Christmas market in Germany

ing dozens of them and destroying a weapons depot as well as four 4-wheel drive vehicles. Qawqaz Wilayah On the 18th of Rabi’ al-Awwal, a number of Islamic State soldiers carried out an inghimasi operation that lasted for two consecutive days and targeted security personnel in the city of Grozny in the middle of Chechnya. Clashes took place in the middle of the city, leading to a number of murtaddin being killed and wounded. Jordan On the 18th of Rabi’ al-Awwal, an attack was carried out in the city of Karak by four soldiers of the Khilafah: Muhammad Salih al-Khatib, Muhammad Yusuf al-Qarawinah, Hazim Muhammad Abu Rumman, and ‘Asim Muhammad Abu Rumman . They set out armed with assault rifles and hand grenades, and attacked a group of personnel belonging to the murtadd Jordanian security forces as well as several citizens of nations involved in the Crusader coalition. The attack began with the four mujahidin clashing with a security patrol unit and eliminating its personnel. They then attacked a security headquarters in the city and succeeded in killing a number of murtaddin inside, following which they entrenched themselves inside the Karak Castle where there were a number of Crusader citizens present. Fierce confrontations took place and lasted for several hours, during the course of which the four mujahidin attained shahadah after giving the murtaddin and Crusader citizens a taste of bitter death. The blessed operation resulted in approximately 10 murtaddin being killed, including Lieutenant Colonel Said al-Mu’ayitah, the commander of the special task force unit, and a

Crusader woman, who was a citizen of one of the nations involved in the Crusader coalition. This is in addition to 35 other murtaddin and Crusaders being wounded. Europe On the 19th of Rabi’ al-Awwal, one of the soldiers of the Khilafah – Abul-Bara at-Tunisi  – carried out an operation in which he ran over several people in the heart of the German capital, Berlin, in response to the Islamic State’s call to target the citizens of nations involved in the Crusader coalition, which is killing Muslims. He targeted a Christmas market with his truck and succeeded in killing 12 people and in injuring 48 others. Following his successful operation in Germany, the gallant knight continued his march until he reached the outskirts of the city of Milano in Italy on the 23rd of Rabi’ al-Awwal and attacked an Italian police unit, leading to him attaining shahadah – we consider him so, and Allah is his judge – following an exchange of gunfire with the Crusaders. South Baghdad Wilayah On the 2nd of Rabi’ al-Akhir, five soldiers of the Khilafah – Abu Qaswarah al-‘Iraqi, Abul-Hasan al-‘Iraqi, Abu Mus’ab ash-Shami, Muhammad al-‘Iraqi, and Abu Sayyaf ash-Shami  – set out towards the checkpoints and gatherings of the Rafidi murtaddin in the area of Mishkhab towards the south of Najaf. Four of the inghimasiyyin succeeded in killing dozens of murtaddin and in detonating their explosive vests on the Rafidah. The fifth soldier of the Khilafah, meanwhile, detonated his explosive vehicle on another group of Rafidah between Mishkhab and Qadisiyyah, and the blessed operation resulted in approximately 100 of them being killed and wounded. 41

42

Article

43

44

Article

Allah  a, certes, divisé la parole des ṣaḥawât du Châm, éparpillé leurs cœurs et jeté leur force entre eux jusqu’à ce qu’ils s’entretuent. Ceci est le résultat du fait de ne pas avoir agi en conformité avec la parole d’Allah  : {et cramponnez-vous tous ensemble au câble d’Allah et ne soyez pas divisés} [Âl ‘Imrân : 103] et ce qu’elle contient d’unicité d’Allah dans Son jugement et d’union sous un seul imâm qui applique la charia sur eux et fait la guerre aux groupes mécréants qui empêchent son application.

2

vers toi de la part de ton Seigneur va faire beaucoup croître parmi eux la rébellion et la mécréance. Nous avons jeté parmi eux l’inimitié et la haine jusqu’au Jour de la Résurrection. Toutes les fois qu’ils allument un feu pour la guerre, Allah l’éteint. Et ils s’efforcent de semer le désordre sur la terre, alors qu’Allah n’aime pas les semeurs de désordre.} [al-Mâˋidah : 64]

Lorsqu’une partie des ṣaḥawât du Châm a su que leur situation en était arrivée au même point que celle des ṣaḥawât d’Irak, sur lesquelles s’abattirent l’avilissement et la misère, ils lancèrent la rumeur de leur effort pour une union digne de la jâhiliyah au sein d’une entité illusoire dans laquelle ils se maudissent les uns les autres pour leurs intérêts personnels et partisans. Comme Allah  a dit : {Tu les croirais unis, alors que leurs cœurs sont divisés. C’est qu’ils sont des gens qui ne raisonnent pas.} [al-Ḥachr : 14]

Ainsi, quoi qu’ils essaient de s’unir et quoi qu’ils annoncent de formations, leur union illusoire disparaîtra : {Ceux qui ont pris des protecteurs en dehors d’Allah ressemblent à l’araignée qui s’est donnée maison. Or la maison la plus fragile est celle de l’araignée. Si seulement ils savaient !} [al-‘Ankabût : 41] Leur alliance, les uns aux autres, faite pour autre qu’Allah, leur cramponnement à autre qu’au câble d’Allah et leur combat dans un autre sentier que celui d’Allah font qu’ils sont trop faibles pour qu’ils puissent garder une bannière ou établir un État, après avoir prétendu l’Islam et en avoir apostasié en s’alliant aux croisés et aux apostats dans leur lutte contre ceux qui ont établi le jugement d’Allah sur terre.

Cette division est la rétribution de ce qu’ils ont commis. En effet, Allah  dit : {Et de ceux qui disent : «Nous sommes chrétiens », Nous avons pris leur engagement. Mais ils ont oublié une partie de ce qui leur a été rappelé. Nous avons donc suscité entre eux l’inimitié et la haine jusqu’au Jour de la Résurrection. Et Allah les informera de ce qu’ils faisaient.} [al-Mâˋidah : 14] Et Il dit également : {Et les Juifs disent : « La main d’Allah est fermée ! » Que leurs propres mains soient fermées, et maudits soient-ils pour l’avoir dit. Au contraire, Ses deux mains sont largement ouvertes : Il distribue Ses dons comme Il veut. Et certes, ce qui a été descendu

Les chefs des ṣaḥawât de l’apostasie ne raisonnent-il pas pour savoir que le cramponnement auquel ils ont été appelés est le cramponnement à la religion de l’Islam et au groupe des musulmans, non pas aux doctrines nationalistes et partisanes ? Mais, ils ne connaissent rien d’autre que leurs passions et le suivi aveugle. Ceux d’entre les savants des ṭawâghît et les théoriciens de l’abandon du jihâd qui leur permettent de réaliser leurs passions, ils les suivent tandis qu’ils rejettent les paroles des autres. Quant au fait de suivre ce qu’Allah a révélé comme Il a ordonné dans Sa parole : {Suivez ce qui vous a été descendu venant de votre Seigneur et ne suiv-

Avant-Propos

ez pas d’autres alliés que Lui. Mais vous vous souvenez peu.} [al-A’râf : 3] Et dans Sa parole : {Et quiconque fait scission d’avec le Messager, après que le droit chemin lui est apparu et suit un sentier autre que celui des croyants, alors Nous le laisserons comme il s’est détourné, et le brûlerons dans l’Enfer. Et quelle mauvaise destination !} [an-Nisâˋ : 115] Cela, ils ne le veulent pas. Le cheikh Muḥammad Ibn ‘Abd al-Wahhab  a dit en expliquant une partie de leur état : « Ils sont divisés dans leur religion comme Allah  a dit : {Mais ils se sont divisés en sectes, chaque secte exultant de ce qu’elle détenait.} [al-Muˋminûn : 53] Ils sont, également, divisés dans leur vie d’ici-bas et ils pensent que ceci est correct […] Le fait de contredire le détenteur du pouvoir et de ne pas se soumettre à lui est un mérite [selon eux] tandis qu’ils considèrent l’écoute et l’obéissance comme une humiliation et un rabaissement. […] Leur religion est construite sur des fondements dont le plus important est le suivi aveugle qui est la plus grande règle de tous les mécréants, les premiers comme les derniers, comme Allah  a dit : {Et c’est ainsi que Nous n’avons pas envoyé avant toi d’avertisseur en une cité, sans que ses gens aisés n’aient dit : « Nous avons trouvé nos ancêtres sur une religion et nous suivons leurs traces. »} [az-Zukhruf : 23] [Masâˋil al-Jâhiliyah] Ailleurs, le cheikh dit aussi : « Allah a ordonné de se réunir dans la religion et a interdit de s’y diviser. Allah a exposé cela de façon claire de sorte que même la masse des gens puisse le comprendre […]. Puis, la situation en est arrivée au point où la division dans les fondements de la religion et ses branches est considérée comme la science et la compréhension religieuse. Quant à la réunion dans la religion, il n’y a plus qu’un hérétique ou un fou qui appelle à cela […]. L’union complète passe par l’écoute et l’obéissance à celui qui a autorité sur nous, même si c’est un esclave d’Abyssinie. Allah a exposé ceci de la plus claire et la plus complète des manières, sous plusieurs angles, religieusement et empiriquement. Puis, ce fondement s’est trouvé ignoré par la plupart de ceux qui prétendent la science, alors qu’en est-il d’agir en conséquence ? » [alUṣûl as-Sittah] Leur union par esprit partisan et par nationalisme ainsi que leur persistance sur l’association et l’apostasie ne leur ajouteront ni force ni robustesse. Au contraire, cela ne leur ajoutera que peine sur peine en conséquence du mixage aberrant entre les dogmes et les doctrines qui divergent grandement. Cela ne fera qu’augmenter les conflits au sein de leurs rangs et les tentatives de trahison mutuelle. Et Allah ne guide pas les gens injustes. Ainsi, celui qui désire se cramponner au solide câble d’Allah, qu’il se repente à Allah et qu’il s’accroche à la religion de l’Islam et au groupe des musulmans jusqu’à la mort. Sinon, il sera du groupe de l’Enfer et de son combustible. Il a été rapporté que le messager d’Allah  a dit : « Celui qui s’accroche à une chose, il lui sera confié. » [Rapporté par an-Nasâˋî, d’après Abû Hurayrah] Le cheikh Su-

Erdogan abandonne ses serviteurs des ṣaḥawât aux nosaïrites

laymân Âl ach-Chaykh  a dit : « Celui dont le cœur s’est accroché à une chose de sorte qu’il place sa confiance et son espoir en elle, alors Allah le confie à cette chose. Ainsi, si le serviteur s’accroche à son Seigneur, à son Dieu et Maître, le Seigneur de toute chose et son Souverain, alors il sera confié à Lui et Il lui suffira, le protègera, le préservera et se chargera de lui. Quel excellent Maître et quel excellent Protecteur ! Allah  a dit : {Allah ne suffit-Il pas à Son serviteur [comme soutien] ?} [az-Zumar : 36] Quant à celui qui s’accroche à la sorcellerie et aux diables, Allah le leur confie et ils le font périr dans ce bas monde et dans l’au-delà. De manière générale, celui qui place sa confiance en autre qu’Allah, qui qu’il soit, il lui est confié et le mal l’atteindra dans ce bas monde et dans l’au-delà, à l’opposé de ce qu’il espérait. Ceci est une loi divine immuable sur Ses serviteurs et c’est Son habitude qui n’est jamais changée : quiconque est apaisé par autre qu’Allah, place sa confiance en autre que Lui et s’assujettit à une créature qui le gère, alors Allah lui donnera l’inverse de ce qu’il espérait. Ceci est connu par les textes religieux et l’expérience. Quiconque médite cela avec un œil éclairé et pénétrant s’en rendra compte par lui-même. » [Taysîr al-‘Azîz al-Ḥamîd] Il a aussi dit : « Le fait de s’accrocher peut être par le cœur comme il peut être par l’acte, tout comme il peut être par les deux ensemble. C’est-à-dire que celui dont le cœur s’accroche à quelque chose, ou son cœur et ses actes ensemble, il sera alors confié à cette chose. C’està-dire qu’Allah le confie à cette chose à laquelle il s’est accroché. Ainsi, celui dont l’âme s’accroche à Allah, qui voue ses requêtes à Allah, qui se réfugie vers Lui et s’en remet totalement à Lui, alors Il lui octroiera toute subsistance, rapprochera de lui tout ce qui est éloigné et lui facilitera tout ce qui est difficile. Quant à celui qui s’accroche à autre que Lui et se rassure par sa propre science, sa raison, ses remèdes ou ses amulettes, et s’appuie sur

3

Les soldats du ṭâghût Erdogan parmi les ṣaḥawât

sa propre force et sa puissance, alors Allah le confiera à cela et l’abandonnera. Ceci est connu par les textes religieux et l’expérience. Allah  a dit : {Et quiconque place sa confiance en Allah, Il [Allah] lui suffit.} [aṭ-Ṭalâq : 3] […] Wahb Ibn Munabbih a dit : ‘‘Allah  a révélé à Dâwud : Ô Dâwud, par Ma puissance et Ma grandeur, aucun de Mes serviteurs ne se cramponne à Moi en dehors d’une de Mes créatures – Je sais cela par son intention –, puis les sept cieux et ceux qui les habitent ainsi que les sept terres et ceux qui les habitent complotent contre lui, sans que Je ne lui donne une issue parmi eux. Par Ma puissance et Ma grandeur, aucun de Mes serviteurs ne se cramponne à une de mes créatures en dehors de Moi – Je sais cela par son intention –, sans que Je ne coupe toutes les causes des cieux d’entre ses mains et que Je ne fasse se courroucer la terre sous ses pieds. Puis, Je ne me soucie guère dans quelle vallée il périra.’’ » [Taysîr al-‘Azîz al-Ḥamîd] Le temps n’est-il pas venu pour les ṣaḥawât de l’apostasie – tout groupe confondu – de méditer sur leur situation ? Ne voient-ils pas que leur repos sur les ṭawâghît, leur alliance aux serviteurs de la croix et leur parole {« Nous allons vous obéir dans certaines choses. »} ne leur ont rien apporté si ce n’est qu’Allah les a abandonnés à leur ennemi brutal. Et c’est ainsi que l’armée nosaïrite et ses alliés rafidites sont entrés dans leurs demeures et ont violé leur sang et leurs biens dans les quartiers Est d’Alep et dans la vieille ville. Ils y sont entrés en quelques heures, sans missiles intelligents, ni drones de combat, ni coalition internationale sans égale à notre époque contemporaine. Ne méditent-ils pas ? Quant au ṭâghût des Frères apostats, Erdogan, il n’a rien fait pour ses serviteurs parmi les ṣaḥawât, si ce n’est des réunions avec les croisés criminels de Russie, des félicitations aux croisés d’Amérique à l’occasion des résultats des dernières élections présidentielles et des campagnes contre les muhâjirîn et les anṣâr qui formaient une barrière infranchissable, face aux nosaïrites dans la ville

4

Avant-Propos

d’Alep et sa campagne, avant que les ṣaḥawât de l’apostasie ne les trahissent. Oui, celui qui s’accroche à quelque chose, il lui sera alors confié. Celui donc qui s’accroche à un ṭâghût en adorant ses passions, il lui sera confié. Il l’utilisera alors pour atteindre ses intérêts personnels avant de le jeter dans la poubelle de l’Histoire avec les autres traitres. Que dire alors quand celui qui place sa confiance au ṭâghût combat sous une bannière de la jâhiliyah, dans son sentier et afin d’élever sa parole sur la terre bénite du Châm ? Si leur ṭâghût Erdogan craignait réellement pour leur honneur, il aurait envoyé ses soldats mécréants combattre contre les nosaïrites baathistes et il aurait fourni aux ṣaḥawât les armes anti-aériennes, que l’armée turque apostate possède dans son arsenal, pour faire face aux aviations russe et syrienne. Mais, il ne le fera jamais car Alep n’est pas une partie de son Etat apostat et ses frères croisés ne lui permettront jamais cela. Ainsi, il n’a pas besoin d’Alep si ce n’est pour en finir avec les apostats du PKK et les empêcher de faire trembler son trône déliquescent. Quant aux mujâhidîn muwaḥḥidîn, ils continuent d’espérer la guidée pour ceux qui s’affilient à l’Islam et à la sunnah parmi les ṣaḥawât à Alep, Idlib et ailleurs, et qui ont apostasié par nationalisme, laïcité, refus de la charia ou alliance aux mécréants. Ils continuent d’espérer qu’ils se repentent à Allah  en mécroyant aux ṭawâghît, en s’alliant pour Lui, en combattant dans Son sentier et en proclamant, ouvertement et sans honte, la religion des deux amis intimes d’Allah . En plaçant leur confiance en Allah, seul sans rien lui associer, et en se désavouant du soutien conditionné venant du ṭâghût mécréant. Et celui qui a tué un million de muhâjirîn et d’anṣâr, et souhaite se repentir, il sera alors en sécurité comme l’a dit l’émir des croyants , et l’autorité de la charia est meilleure pour lui qu’une terre gouvernée par les lois des factions et leurs coutumes. {Et quiconque place sa confiance en Allah, Il [Allah] lui suffit.} Et la louange est à Allah, le Seigneur des mondes.

mondes dans toutes les régions sous leur contrôle et autant qu’ils le peuvent.

Quelle est la situation de la Ḥisbah dans la wilâyah du Sinaï ? Louange à Allah, le Seigneur des mondes. Que la prière et la paix soient sur le prophète de la miséricorde et de la bataille, aḍ-Ḍaḥûk al-Qattâl, sur sa famille, ses compagnons et ceux qui l’ont pris pour allié. C’est par la grâce d’Allah  envers Ses serviteurs mujâhidîn dans la wilâyah du Sinaï qu’ils se sont cramponnés, tous ensemble, au câble d’Allah et ont combattu afin que la parole d’Allah soit la plus haute. Qu’ils ont enduré dans les épreuves et les difficultés alors que les juifs et les apostats se sont réunis contre eux et que les ennemis de l’Islam tentent, jour et nuit, de les atteindre et d’en finir avec eux. Mais cela n’arrivera pas, par la permission d’Allah. Allah  a dit : {32. Ils veulent éteindre avec leurs bouches la lumière d’Allah, alors qu’Allah ne veut que parachever Sa lumière, quelque répulsion qu’en aient les mécréants. 33. C’est Lui qui a envoyé Son messager avec la bonne direction et la religion de la vérité, afin qu’elle triomphe sur toute autre religion, quelque répulsion qu’en aient les associateurs.} [at-Tawbah : 32-33] Ainsi, après toutes ces machinations, la wilâyah du Sinaï n’a fait qu’augmenter en force et en puissance tandis que ses soldats n’ont fait qu’augmenter en foi et en fermeté. Ils ont continué de lutter, par leur petit groupe, contre les foules de mécréants et d’appliquer la loi du Seigneur des

6

En dépit de l’embrasement de la guerre entre l’Islam et la mécréance ici, il n’en demeure pas moins que les centres et les bureaux rattachés aux diwâns religieux (tels que le diwân de la Justice et des Doléances, le diwân de la Ḥisbah et le diwân de la Prédication) continuent d’exercer leur activité et de remplir leur fonction sur le terrain. La louange est à Allah. Nous, dans le centre de la Ḥisbah, Allah nous a permis de combattre beaucoup de manifestations de la corruption parmi lesquelles la contrebande de cigarettes, de banjo, d’herbe, de Tramadol et autres. Nous avons également interdit aux gens les péchés et les mauvaises actions telles que l’impudeur des femmes, la mixité, le fait de laisser le vêtement traîner sous les chevilles pour les hommes, le tabagisme, la musique et la possession d’appareils de réception satellitaire. Cependant, notre première préoccupation va à la guerre contre les manifestations de l’association et des innovations telles que le soufisme, la sorcellerie, la voyance et l’adoration des tombes. Le soufisme est l’une des plus graves maladies par lesquelles ont été touchés beaucoup de pays, aujourd’hui, en raison de son grand rôle dans la propagation de l’association et des innovations parmi les gens ainsi que par le fait que les voies soufies ont soumis les gens aux ṭawâghît. Peux-tu nous parler de la situation du soufisme au Sinaï ? Le soufisme au Sinaï se sépare en deux voies principales : la voie ‘allâwiyah aḥmadiyah et la voie jarîriyah. La voie aḥmadiyah est répandue dans la région d’al-Jawrah et ses environs telles que les localités de Chabbânah, d’aẓ-Ẓahîr, d’al-Malâfiyah ainsi que la localité de Chaykh Zwayyid et ses environs.

Entretien avec l‘Émir du Centre de la Hisbah dans la Wilâyah du Sinaï

Quant à la voie jarîriyah, elle a trois zawiyah principales : la zawiya d’al-‘Arab à al-Ismâ’îliyah, la zawiya de Su’ûd à ach-Charqiyah, toutes deux situées en Égypte, et la zawiyah d’ar-Rawḍah, au Sinaï, à laquelle beaucoup de zawiyas sont rattachées telles que celles d’Abû Jarîr, d’aṭṬawîl, de Ṣabbâḥ et d’autres. La voie aḥmadiyah fut créée il y a environ un demi-siècle par le damné Abû Aḥmad al-‘Allâwî al-Filasṭînî qui venait de Gaza. Son centre se trouvait dans la localité de Tûmah et la zawiya d’al-Jawrah est rattachée à cette voie. Lorsqu’al-‘allâwî décéda, il recommanda son fils Muṣṭafâ pour la succession à la tête de la zawiya et il désigna Khalaf al-Khalfât comme conseiller en raison du jeune âge de Muṣṭafâ. Ainsi, le ṭâghût Khalaf devint le cheikh de cette voie soufie et la zawiya d’al-Jawrah devint la zawiya mère. Puis, cet apostat décéda à son tour, il fut entouré dans la zawiya d’al-Jawrah et sa tombe devint un mausolée avec un dôme vert. Quant à la voie jarîriyah, elle fut créée par le ṭâghût damné ‘Îd Abû Jarîr et se concentrait dans les trois zawiyas susmentionnées : Su’ûd, al-‘Arab et ar-Rawḍah auxquelles l’Etat Islamique mettra fin immédiatement dès qu’elle le pourra, par la permission d’Allah. La voie jarîriyah est plus répandue et plus influente que la voie aḥmadiyah, tout comme elle est bien plus égarée. Quelles sont les plus graves innovations et formes d’association que pratique cette voie soufie ? L’association à Allah s’est grandement répandue dans les milieux de ces voies au point que les grands ont vieilli dessus et que les petits sont nés dessus. La calamité s’est ainsi étendue et le mal s’est intensifié. Ils croient que les morts peuvent nuire ou être utiles et leur vouent diverses sortes d’adorations telles que

l’invocation, la demande de secours, le fait de placer sa confiance en eux, d’immoler pour eux et d’effectuer la circumambulation autour de leurs tombes. Ils prétendent que les morts sont des intermédiaires entre eux et à Allah  comme il existe des intermédiaires entre les rois humains et leurs administrés. Allah est bien élevé au-dessus de ce que prétendent les idolâtres. De même, ils suivent leurs ṭawâghît et leurs cheikhs dans leur égarement et ils leur vouent écoute et obéissance aveuglément dans toutes leurs paroles et leurs actes. Tous ces faits sont partagés par toutes les voies soufies dans le monde, aujourd’hui, avec de petites divergences entre elles mais, en dehors de cela, toutes les voies soufies que nous connaissons, à propos desquelles nous avons lu ou dont nous avons entendu parler tombent dans l’association pour l’une ou l’autre de ces raisons. Les disciples de la voie aḥmadiyah croient en l’incarnation d’Allah dans toute ou une partie de Sa création ainsi qu’au fait qu’Allah et Sa création ne font qu’un. Nous cherchons refuge auprès d’Allah contre cette croyance. Et ils disent : « Allah est au repos dans tout être au repos et Il est en mouvement dans tout être en mouvement. » Allah est bien élevé au-dessus de ce qu’ils disent ! Ils vénèrent Ibn ‘Arabî, al-Ḥallâj et d’autres encore parmi les imams de la mécréance et de l’égarement. Quant à la voie jarîriyah, elle est connue pour son idolâtrie par l’adoration des tombes en vénérant les mausolées, en égorgeant pour eux et en tournant autour d’eux. Cette voie a également un rapport avec la religion des rafidites puisque l’auteur du livre qu’ils vénèrent et placent au niveau du Coran, intitulé Kitâb ach-Chi’r, est le rafidite an-Nimr al-Laythî qui vivait à Tanta. Parmi les rites d’adoration exécutés par les soufis au Sinaï, il y a ce qu’ils appellent « al-Ḥaḍrah » qui est une innovation religieuse consistant à se réunir la nuit du vendredi et la nuit du lundi pour évoquer ensemble, d’une

Une zawiya idolâtre en dehors des territoires du Califat au Sinaï

7

Cet isolement des jeunes imposé par leurs cheikhs s’est intensifié après l’établissement du Califat et la manifestation de l’appel au tawḥîd. Malgré cela, Allah a guidé beaucoup de ces jeunes vers la religion de l’Unique – Puissant et Majestueux – les menant à se repentir de leur association, à apprendre le tawḥîd et à rejoindre les rangs des mujâhidîn. Aujourd’hui, ces jeunes sont parmi ceux qui désirent le plus faire disparaître cette idolâtrie et ils ont donné de très beaux exemples d’attachement au dogme de l’alliance et du désaveu. Comment les mujâhidîn ont-ils fait face aux voies soufies dans la wilâyah du Sinaï et comment ont-ils agit envers leurs cheikhs et leurs disciples ? Le devin ṭâghût Abû Ḥirâz

seule et même voix, en bougeant leur corps et en mentionnant des paroles contenant de l’idolâtrie majeure telles que l’imploration de l’aide des morts ou la demande de leur intercession auprès d’Allah. Quelle est la relation des voies soufies avec les ṭawâghît qui gouvernent le pays ? La relation de ces soufis avec les ṭawâghît est une relation très étroite. Chaque fois qu’un gouverneur ou qu’un directeur de la sécurité intérieure était nommé, le damné Khalaf al-Khalfât, l’ex-cheikh de la voie aḥmadiyah, le visitait. Il avait de très bonnes relations avec les services de renseignements égyptiens et, durant l’occupation juive du Sinaï, la zawiya d’al-Jawrah ne bougea pas de sa place et le commandant militaire juif vint même la visiter. De même que les commandants des forces croisées appelées faussement « Forces de maintien de la paix ». Khalaf alKhalfât utilisait alors ses disciples pour montrer son influence sur le terrain. Quant à la voie jarîriyah, sa relation aux services d’Etat du ṭâghût est également très étroite puisque beaucoup d’officiers et de responsables apostats aiment cette voie et le damné Sulayman Abu Hirâz était, d’ailleurs, liée à cette voie. Quelle est la position de ces voies soufies vis-à-vis des mujâhidîn du Sinaï, avant et après l’allégeance à l’émir des croyants ? Il était tout naturel que surviennent l’inimitié et la haine entre les partisans du tawḥîd et les partisans de l’idolâtrie. D’ailleurs, Khalaf al-Khalfât était un ennemi acharné des croyants monothéistes qu’ils appelaient « as-sunniyah », c’est-à-dire les gens de la sunnah. Les ṭawâghît des voies soufies ont fait très attention à imposer une barrière entre leurs jeunes disciples et les mujâhidîn dans le sentier d’Allah, par crainte que leurs jeunes ne suivent les monothéistes et s’accrochent à la doctrine de vérité. Ceci, afin que leurs disciples restent sous leur bannière de la jâhiliyah et sur leur voie d’ignorance et d’aveuglement.

8

Après que les mujâhidîn ont lutté pour que la parole d’Allah soit la plus haute et qu’ils ont combattu les chefs de la mécréance parmi les ṭawâghît qui gouvernent par autre que ce qu’Allah a révélé, les mujâhidîn ont atteint une certaine force dans une partie de la terre du Sinaï. Ils ont ainsi eu leur mot à dire et ils ont œuvré activement pour établir la religion d’Allah sur terre et faire disparaitre les manifestations de l’idolâtrie et de la jâhiliyah. Ils ont pris la ferme résolution de ne laisser aucune voie soufie sur une terre sur laquelle s’élève la bannière du jihâd. Les mujâhidîn ont ainsi commencé à demander des comptes à ces soufis, qu’ils soient de la voie aḥmadiyah ou de la voie jarîriyah, et certains d’entre eux ont immédiatement manifesté leur repentir après avoir entendu l’appel au tawḥîd et après avoir été mis en garde contre la vilénie de l’idolâtrie. D’autres se sont détournés du tawḥîd, par la parole et les actes, alors les soldats du Califat se sont dispersés et ont établi des barrages sur les routes afin d’arrêter tous leurs chefs idolâtres. Ils les ont emprisonnés pendant trois jours afin de leur laisser la possibilité de se repentir et s’ils n’ont pas voulu se repentir, ils ont été tués. Par la grâce d’Allah, ils se sont repentis dès le premier jour et, avant eux, leurs disciples se sont repentis de leur apostasie après que les mujâhidîn leur ont éclairci les formes d’idolâtrie et d’innovations qu’ils pratiquaient. Et la louange est à Allah. Il existe encore certaines grandes zawiyas idolâtres en dehors du territoire contrôlé par le Califat, en Egypte et au Sinaï. Ce seront, par la permission d’Allah, des cibles pour les soldats du Califat, par la Ḥisbah et le jihâd, dès qu’ils en auront la capacité, œuvrant ainsi à guider les gens et à les sortir des ténèbres vers la lumière. Quel est le rôle de l’appel au tawḥîd, au sein des familles du Sinaï, dans la lutte contre l’idolâtrie en général et le soufisme en particulier ? Les soldats du Califat organisent des programmes religieux afin de prêcher les gens et leur enseigner la religion dans le cadre d’une entraide entre le centre de la Prédication et le centre de la Ḥisbah. Nous demandons à Allah  de

Entretien avec l‘Émir du Centre de la Hisbah dans la Wilâyah du Sinaï

nous accorder la réussite dans ces programmes. Nous imprimons également les livrets et les dépliants de prédication sur les sujets liés au dogme et nous les distribuons. Nous menons également des sorties sur le terrain au cours desquelles nous nous concentrons sur l’enracinement du tawḥîd au sein de la population musulmane et la mise en garde contre l’idolâtrie et l’apostasie sous toutes ses formes. Nous avons remarqué une grosse focalisation des médias sur le voyant damné Abû Ḥirâz et l’histoire de son meurtre. Qui est-il et pourquoi toute cette attention de la part des apostats ? Les hommes de la Ḥisbah ont arrêté deux voyants criminels : Sulaymân Muṣbiḥ Ḥamdân Abû Ḥirâz et Qaṭîfân Barîk ‘Îd Manṣûr. Ce sont deux voyants, deux ṭâghût qui prétendaient connaître la science de l’invisible et beaucoup de gens se rendaient chez eux pour leur demander des choses de l’invisible et leur sorcellerie pour la guérison et la bénédiction. Le dénommé Abû Ḥirâz avait 97 ans et l’autre avait pris de lui cette forme d’association. Auprès de lui, il a appris la voyance et la demande d’aide aux diables. Abû Ḥirâz faisait partie des chefs de la voie soufie jarîriyah et c’est pourquoi les médias se sont focalisés sur l’histoire de son meurtre. Il avait une grande relation avec les apostats, au point que beaucoup d’éléments du gouvernement égyptien apostat se rendaient chez lui, croyant qu’il avait le pouvoir de profiter ou de nuire, prétendant qu’il s’agissait d’un homme pieux et l’interrogeant sur les choses de l’invisible. De même pour son élève Qaṭîfân qui avait placé une colonne dans sa maison et ordonnait aux gens de tourner autour et d’y sacrifier des bêtes. Il prétendait connaître la science de l’invisible et il travaillait avec la sorcellerie. Il informait les gens des sur le lieu des objets trouvés et pendant vingt ans il a agi par cette association, après l’avoir apprise auprès du damné Abû Ḥirâz. Comment la justice a-t-elle agi envers ces deux apostats après leur arrestation ? Le juge religieux a jugé que ces deux voyants devaient être tués pour leur apostasie du fait qu’ils prétendaient connaître la science de l’invisible et qu’ils pratiquaient la voyance et la divination. Egalement parce qu’ils faisaient partie des têtes des ṭawâghît et qu’ils appelaient les gens à donner des associés à Allah dans l’adoration en qualifiant cela de piété et de bien. Allah  a dit : {[C’est Lui] qui connaît l’Invisible. Il ne dévoile Son Invisible à personne} [al-Jinn : 26] Et le prophète  a dit : « Celui qui va chez un voyant ou un devin et croit en ce qu’il dit, il a alors mécru en ce qui a été révélé à Muḥammad. » [Rapporté par Aḥmad et alḤâkim, d’après Abû Hurayrah] Ceci est le jugement d’Allah sur celui qui croit le voy-

ant, qu’en est-il alors du voyant lui-même qui se place en associé à Allah . Le messager d’Allah  a dit : « Quiconque change sa religion, tuez-le. » [Rapporté par alBukhârî, d’après Ibn ‘Abbâs] Et ‘Umar Ibn al-Khaṭṭâb  a écrit à Abû Mûsâ  : « Tuez tout sorcier et tout voyant. » [Rapporté par Ibn Abî Chaybah] Des gens ont raconté que ce voyant avait été arrêté par les soldats de l’Etat Islamique avant d’être relâché. Qu’en est-il réellement ? Ces informations sont fausses. Il n’a jamais été libéré. Il a été arrêté une seule fois et condamné, avec son ami, à être exécuté, sans demande de repentir, tandis que ses biens ont été saisis pour être placés dans la trésorerie des musulmans. Les idolâtres parmi ses disciples ont répandu beaucoup de rumeurs totalement infondées, dont certaines fables ridicules, telles que la rumeur selon laquelle l’épée n’a pu trancher sa nuque. Evidemment, cela s’est dit avant que nos frères du bureau médiatique de la wilâyah du Sinaï ne publient leurs photos avec la tête coupée. Ils ne savaient alors plus quoi dire et la louange est à Allah, le Seigneur des mondes. Quel est votre message aux idolâtres soufis dans la wilâyah du Sinaï ? Nous disons à toutes les zawiyas soufies au Sinaï et ailleurs, aussi bien aux cheikhs qu’aux disciples, que nous ne permettrons pas l’existence de voies soufies au Sinaï, en particulier, et en Egypte de manière générale. Nous ne vous souhaitons que la guidée, alors venez à une parole commune entre vous et nous, que nous n’adorions rien d’autre qu’Allah, que nous ne lui associons rien et que nous prenions pour juges le Coran et la sunnah du messager d’Allah . Nous vous disons : apprenez le tawḥîd et la foi ainsi que leurs annulatifs. Et sachez que les mujâhidîn dans le sentier d’Allah ne sont sortis et n’ont combattu que pour établir le tawḥîd et supprimer l’association. Ils ont sacrifié leur sang dans le combat contre les plus grandes nations de la mécréance sur terre, alors, par Allah, aucun blâme ne pourra les arrêter. Et sachez que, pour nous, vous êtes des associateurs mécréants et que votre sang est impur et sans valeur. Cependant, nous vous prêchons et nous vous appelons à vous repentir en vous souhaitant l’Islam et la guidée. Nous vous souhaitons de suivre la voie du dernier des prophètes  et la voie de ses compagnons et de leurs suiveurs. Tout le bien réside dans le suivi des pieux prédécesseurs et tout le mal réside dans l’innovation religieuse et le suivi des mauvais successeurs. Pour finir notre propos, nous louons Allah pour les bienfaits du tawḥîd, du jihâd et du Califat. Il est, certes, digne de louanges. Que la prière et la paix soient sur notre prophète Muḥammad, sur sa famille et ses compagnons.

9

Après que les flammes brutales des apostats – expulsées par les avions, les lance-missiles et les tanks – ont brûlé la peau et la chair des musulmans – hommes, femmes et enfants –, Allah a guéri les poitrines des adeptes de l’alliance et du désaveu en leur destinant de brûler les prisonniers des ṭawâghît. De leur côté, les « savants » des ṭawâghît et les « théoriciens » des ṣaḥawât ont condamné les flammes de la justice pour se rapprocher des trônes des mécréants ṭawâghît et en raison de l’esprit partisan de la jâhiliyah. Ils ont ainsi feint d’ignorer la divergence, feint d’oublier les preuves et pleuré pour leurs frères apostats. Puisse Allah les ressusciter avec les brûlés des ṭawâghît et les tués des ṣaḥawât dans le feu de l’Enfer pour y demeurer éternellement. Âmîn. Ces « savants » et ces « théoriciens » ont, certes, suivi les mécréants des gens du Livre {qui cachent ce qu’Allah a fait descendre du Livre et le vendent à vil prix} [al-Baqarah : 174] et les égarés innovateurs qui « ne rapportent que ce qui va dans leur sens » comme les a qualifiés Wakî’ Ibn al-Jarrâḥ  (197 H). [Abû Nu’aym, Târîkh Aṣbahân] Ils ont emprunté cette voie dans des sujets où la diver-

10

Les Flammes de la Justice

gence est acceptable afin de mettre les apostats des ṭawâghît et des ṣaḥawât au-dessus des muwaḥḥidîn mujâhidîn parmi les muhâjirîn et les anṣâr. Combien est mauvais leur jugement ! Quant au fait de feindre d’ignorer la divergence, c’est lorsqu’ils ont dissimulé ce que plus d’un parmi les savants qui expliquent les hadiths ont dit : « Les prédécesseurs ont divergé quant au fait de brûler. ‘Umar, Ibn ‘Abbâs et d’autres ont détesté cela […] et ‘Alî, Khâlid Ibn al-Walîd et d’autres ont permis cela. » [Ibn Ḥajar, Fatḥ al-Bârî] D’ailleurs, Abû Bakr aṣ-Ṣiddîq et Khâlid Ibn alWalîd  brûlèrent certains des apostats qui refusaient de verser la zakât ou qui avaient suivi les devins. Quant à ‘Alî Ibn Abî Ṭâlib , il brûla certains rafidites et c’est ainsi qu’ils tuèrent les apostats (coupables d’apostasie aggravée) de la pire des manières afin de terroriser les autres après eux et de leur donner une leçon. De plus, Abû Bakr aṣ-Ṣiddîq, ‘Alî Ibn Abî Ṭâlib, Khâlid Ibn al-Walîd et ‘Abdullah Ibn az-Zubayr  brûlèrent certains sodomites par colère pour Allah et en châtiment contre eux.

Ceci dit, lorsqu’il est face à une question au sujet de laquelle les gens ont divergé, l’individu doit la renvoyer au Livre et à la sunnah comme Allah  dit : {Sur toutes vos divergences, le jugement appartient à Allah.} [ach-Chûrâ : 10] Et Il dit également : {Puis, si vous vous disputez en quoi que ce soit, renvoyez-le à Allah et au Messager} [an-Nisâ : 59] La sunnah a montré que la base concernant le fait de brûler les êtres dotés d’une âme est l’interdiction. Abû Hurayrah  rapporte que le messager d’Allah  les envoya en mission et leur dit : « Si vous trouvez untel et untel, brûlez-les donc. » Puis, lorsqu’ils voulurent se mettre en route, le messager d’Allah  leur dit : « Je vous ai ordonné de brûler untel et untel mais il n’y a qu’Allah qui châtie par le feu. Alors, si vous les trouvez, tuez-les. » [Rapporté par alBukhârî] De plus, Ibn ‘Abbâs  rapporte que le prophète  a dit : « Ne châtiez pas par le châtiment d’Allah. » [Rapporté par al-Bukhârî] Quant au fait que les « savants » des ṭawâghît et les « théoriciens » des ṣaḥawât aient feint d’ignorer les preuves, c’est lorsqu’ils ont caché une partie de ce qu’a révélé le plus Sage des sages afin que les gens établissent la justice. Allah  a dit : {Et si vous punissez, infligez [à l’agresseur] une punition égale au tort qu’il vous a fait.} [an-Naḥl : 126] Et Il dit également : {Le talion s’applique à toutes choses sacrées. Donc, quiconque transgresse contre vous, transgressez contre lui, à transgression égale.} [al-Baqarah : 194] Et Il dit aussi : {La sanction d’une mauvaise action est une mauvaise action [une peine] identique.} [ach-Chûrâ : 40] Et Il dit encore : {Et Nous y avons prescrit pour eux vie pour vie, œil pour œil, nez pour nez, oreille pour oreille, dent pour dent. Les blessures tombent sous la loi du talion.} [al-Mâˋidah : 45] En ce qui concerne le châtiment du feu par talion, il a été rapporté le hadith des gens de ‘Ukl par al-Bukhârî et Muslim, d’après Anas Ibn Mâlik  : « Des membres de la tribu de ‘Ukl et de ‘Uraynah arrivèrent à Médine où [ils tombèrent malades] et détestèrent alors y rester. Et le prophète  de leur donner l’ordre de rejoindre [un troupeau] de chamelles laitières et de boire du lait et de l’urine de ces bêtes. En effet, ils se rendirent [à l’endroit fixe] mais une fois rétablis, ils abattirent le berger du prophète  et s’emparèrent des chamelles. Les informations arrivèrent [à Médine] au début de la journée, et le prophète  d’envoyer aussitôt à leurs trousses [quelques hommes]. On les ramena au milieu de la journée. II donna l’ordre de leur couper les mains et les pieds et de leur brûler les yeux (au fer rouge). On les jeta ensuite à al-Ḥarrah où ils périrent ainsi. » [Rapporté par al-Bukhârî et Muslim] Anas Ibn Mâlik  ajouta : « Le prophète  brûla au fer rouge leurs yeux car ils avaient, eux-mêmes, brûlé au fer rouge les yeux des bergers. » [Rapporté par Muslim] D’ailleurs, al-Bukhârî a classé, dans son Ṣaḥîḥ, le hadith des gens de ‘Ukl au chapitre : « Si l’associateur brûle le musulman, est-il brûlé à son tour ? » Ibn Ḥajar a dit : « Il a indiqué par cela que la parole du prophète : ‘‘Ne châtiez pas par le châtiment d’Allah’’ est restreinte au cas où cela n’est pas fait par talion. » En effet, crever les yeux au fer rouge consiste,

Les deux soldats turcs apostats entre les mains des mujâhidîn

en réalité, à brûler les yeux, par le feu, au moyen de piquets métallique incandescents, comme cela a été mentionné par Ibn al-Mulahhab, Ibn Baṭṭâl, Ibn al-Mulaqqan et d’autres encore parmi les savants qui ont expliqué le hadith. Ainsi, dans ces versets, le plus Sage des sages a légiféré le talion et, dans ce hadith, le véridique  a brûlé au fer rouge les yeux des gens de ‘Ukl car certains d’entre eux avaient brûlé au fer rouge les yeux de ses bergers. Ces preuves témoignent donc de la justice des flammes allumées par les muwaḥḥidîn mujâhidîn contre les prisonniers des deux ṭâghût de Jordanie et de Turquie, tout comme en témoigne l’avis de la majorité des savants. Al-Bukhârî et Muslim rapportent, d’après Anas Ibn Mâlik

, qu’un juif tua une servante, pour s’accaparer ses bijoux,

en la frappant avec une pierre. On amena cette dernière au prophète  alors qu’elle était sur le point de mourir et il lui dit : « Est-ce untel qui t’a tué ? » Elle fit signe que non par sa tête. Puis, il lui demanda une seconde fois mais elle fit signe que non par sa tête. Puis, il lui demanda une troisième fois et elle répondit que oui tout en acquiesçant par la tête. Alors, le messager d’Allah  le tua en fracassant sa tête entre deux pierres. Abû al-‘Abbâs al-Qurṭubî a dit dans son explication du hadith : « On en déduit que celui qui tue par une chose est tué par cette même chose. Les savants ont divergé mais la majorité a adopté l’avis qu’il doit être tué par ce par quoi il a tué, que ce soit par une pierre, par un bâton, par noyade, par étranglement ou autre, tant qu’il n’a pas tué par ce qui constitue une perversion comme la sodomie ou l’alcool. Dans ce cas, il est alors tué par l’épée. Leur preuve est ce hadith et la parole d’Allah  : {Donc, quiconque transgresse contre vous, transgressez contre lui, à transgression égale.} [al-Baqarah : 194] Et Sa parole : {Les blessures tombent sous la loi du talion.} [al-Mâˋidah : 45] Or, le talion repose sur l’égalité parfaite dans l’acte. Et parmi ceux-là, il en est qui

11

ṭawâghît, par lesquelles les flammes violentes s’abattent sur la tête des musulmans. Si les imposteurs de la science et de la théorisation veulent que les prisonniers des ṭawâghît soient égorgés par les couteaux de la terreur, plutôt que par les flammes de la justice, qu’ils interdissent donc à leurs alliés de continuer à bombarder la terre de l’Islam par les flammes brutales.

Les flammes de la justice consument les apostats

ont été en désaccord pour ce qui est de brûler par le feu et de tuer par le bâton, mais leur majorité considère qu’il doit être tué par cela. » Puis, il dit : « Et l’avis juste est celui de la majorité pour ce que nous avons mentionné précédemment […] et pour Sa parole : {Donc, quiconque transgresse contre vous, transgressez contre lui, à transgression égale.} [al-Baqarah : 194] Ainsi que pour le hadith des gens de ‘Uraynah [et des gens de ‘Ukl] comme nous l’avons dit plus haut. » [al-Qurṭubî, al-Mufhim] Ibn al-Qayyim a dit : « Il est avéré que le prophète fracassa la tête du juif comme ce dernier avait fracassé la tête de la servante […] C’est pourquoi le plus juste des avis est que le criminel subit ce qu’il a fait subir à la victime tant que ce n’est pas illicite envers Allah comme le fait de tuer par sodomie ou en faisant ingérer de l’alcool, et autres choses du même type. Ainsi, il est brûlé comme il a brûlé, il est jeté d’un endroit élevé comme il a jeté, il est étranglé comme il a étranglé. En effet, ceci est plus proche de la justice, plus proche de l’appellation du talion, du fait d’atteindre la vengeance et la guérison [des cœurs], ainsi que la répression exigée par le talion. » [Ibn al-Qayyim, Tahdhîb as-Sunan] Si les imposteurs de la science et de la théorisation souhaitent pleurer sur les prisonniers des ṭawâghît et disent : « Tous les soldats des ṭawâghît et leurs pilotes n’ont pas directement brûlé les musulmans ! » Eh bien, la réponse est dans le hadith des gens de ‘Ukl lui-même. Ibn al-Qayyim a dit : « Dans cette histoire, il y a la preuve qu’il fallait tuer le groupe et tous les amputer pour le crime d’un seul, et que le statut de celui qui soutient, parmi les muḥârib, est le même que ceux d’entre eux qui participent directement. En effet, il est connu que chacun d’entre eux n’a pas directement tué de lui-même et le prophète  n’a pas cherché à savoir cela. » [Ibn al-Qayyim, Zâd al-Ma’âd] Ainsi, ces soldats et ces pilotes sont une partie inséparable du groupe apostat qui combat l’Islam. C’est par leur groupe que se réalisent la force et la robustesse des

12

Les Flammes de la Justice

En conclusion, Abû al-‘Abbâs Ibn Qudâmah a dit : « Il convient à celui qui entre dans la douche de se rappeler, par sa chaleur, la chaleur de l’Enfer. La pensée du croyant ne cesse de passer sur toutes les affaires de ce bas monde afin de se rappeler, par cela, les affaires de l’au-delà car ce qui prévaut, pour le croyant, c’est l’au-delà. Ne vois-tu pas que si un vendeur de tapis, un tisserand, un charpentier et un maçon entraient dans une belle maison, le vendeur de tapis se mettrait à contempler les tapis et à réfléchir sur leur valeur, le tisserand regarderait le tissage, le charpentier regarderait la charpente et le maçon regarderait les murs. Ainsi en est-il du croyant : lorsqu’il voit de l’obscurité, il se rappelle l’obscurité de la tombe, lorsqu’il entend un son énorme, il se souvient du souffle dans la trompe, s’il voit des délices, il se rappelle les délices du Paradis et s’il voit un châtiment, il se rappelle de l’Enfer. » [Mukhtaṣar Minhâj al-Qâṣidîn] Par conséquent, en voyant les soldats des ṭawâghît et des croisés brûler, le croyant doit réfléchir et se rappeler que le feu de l’Enfer est bien plus chaud et que, le jour du Jugement, Allah  se mettra en colère comme Il ne s’est jamais mis en colère auparavant et comme Il ne se mettra plus jamais en colère. Par ce feu, Il brûlera les monothéistes désobéissants et leur corps sera consumé hormis la trace de la prosternation. Ils seront ainsi châtiés et noirciront jusqu’à devenir du charbon. Puis, Allah leur fera miséricorde par la rivière de la vie et le Paradis, comme cela est rapporté dans les deux Ṣaḥîḥ. Quant aux mécréants et aux apostats, ils y seront brûlés éternellement comme Allah le Très Haut a dit : {Certes, ceux qui ne croient pas à Nos Versets, (le Coran) Nous les brûlerons bientôt dans le Feu. Chaque fois que leurs peaux auront été consumées, Nous leur donnerons d’autres peaux en échange afin qu’ils goûtent au châtiment. Allah est certes, Puissant et Sage !} [an-Nisâˋ : 56] Celui qui persiste donc sur les grands péchés, qu’il se repente avant que ses péchés ne le mènent vers ce qu’Allah ne pardonnera pas au jour du Jugement. Certains pieux prédécesseurs ont dit : « Les péchés sont les signes précurseurs de la mécréance, tout comme le baiser est le signe précurseur du rapport sexuel, la musique est le signe précurseur de la fornication, le regard est le signe précurseur de l’amour et la maladie est le signe précurseur de la mort. » [Ibn al-Qayyim, al-Jawâb al-Kâfî] Ô Allah ! Ô Toi qui retournes les cœurs, raffermis nos cœurs sur ta religion. Âmîn

Abû Dâwûd rapporte dans ses Sunan, selon Abû Umâmah al-Bâhilî , qu’un homme a dit : « Ô messager d’Allah, donne-moi la permission de pratiquer la siyâḥah. » Le prophète  répondit : « Certes, la siyâḥah de ma communauté est le jihâd dans le sentier d’Allah. » Abû Dâwûd ne s’est pas prononcé sur le hadith alors qu’al-Ḥâkim l’a rapporté et l’a authentifié dans son Mustadrak, de même qu’il a été authentifié par ‘Abd al-Ḥaqq al-Ichbîlî et adh-Dhahabî tandis que sa chaine de transmission a été jugée bonne par an-Nawawî et al-‘Irâqî. Certaines personnes de la hijrah et du jihâd se sont trompés dans la compréhension de ce hadith en croyant que la siyâḥah (tourisme) du jihâd est celui qui est connu aujourd’hui : « Se déplacer d’un pays à un autre dans le but de se promener, d’observer et de découvrir. » [al-Mu’jam al-Wasîṭ al-Mu’âṣir] Ainsi, lorsqu’il observe avec sa mauvaise compréhension la beauté d’un pays (en direction duquel il a voyagé) avec ses montagnes, ses fleuves, ses côtes, ses arbres ou qu’il y trouve la vie paisible du fait de sa nourriture, sa boisson, sa beauté et sa tranquillité, il désigne alors l’ornement de cette vie présente et dit : « Le prophète  a dit vrai. Certes, le jihâd est le tourisme de ma communauté ! » Et c’est de cette manière que beaucoup de gens se trompés dans la compréhension du hadith et quelle différence entre la réelle signification du noble hadith et la mauvaise compréhension de beaucoup de gens ! S’il on dit : « Quelle est donc le sens du tourisme mentionné s’il ne concerne pas le voyage d’excursion connu aujourd’hui ? » La réponse est que les hadiths étranges [gharîb] s’expliquent par la langue arabe claire et avec la compréhension des pieux prédécesseurs, et non pas comme les ont défini les contemporains et les ont compris les gens de cette époque. Cela se fait en revenant aux imams de la langue et du gharîb, ceux qui ont étudié le sens du Coran et du hadith pour les générations après eux, comme les imams de la lecture du Coran et les savants du hadith ont mémorisé les mots des deux révélations. Qu’Allah les récompense de la part de l’Islam et des musulmans.

14

La Siyâḥah du Jihâd

Ibn Qutaybah  (276 H) a dit concernant l’explication de ce qui a été rapporté à propos du de la siyâḥah : « La siyâḥah signifie la séparation des contrées et l’action de parcourir la terre, comme le faisait […] les adorateurs parmi les enfants d’Israël… Le prophète  a fait comprendre qu’Allah  a dispensé les musulmans de cela et qu’il a été envoyé avec la voie droite. » [Gharîb al-Ḥadîth] Ibn al-Anbârî  (328 H) a également dit : « La siyâḥah signifie la sortie vers les alentours des pays et l’isolement loin des gens, de sorte qu’il ne participe pas au vendredi et ne se présente pas aux actions faites en commun. » [Az-Zâhir] Quant à Abû Manṣûr al-Azharî  (370 H), il a dit : « AlLayth a dit : ‘‘La siyâḥah consiste à ce que l’homme parcoure la terre pour adorer et s’inspirer la crainte, alors que la siyâḥah de cette communauté est le jeûne et présence à la mosquée de manière assidue. » [Tahdhîb al-Lughah] Donc, la siyâḥah qui n’a pas été autorisée par le prophète

 est celle qui consiste à l’ermitage qui n’a pas été légiféré par Le plus sage des Juges. Allah  a dit : {Ensuite, sur leurs

traces, Nous avons fait suivre Nos [autres] messagers, et Nous les avons fait suivre de Jésus fils de Marie et lui avons apporté l’Evangile, et mis dans les cœurs de ceux qui le suivirent douceur et mansuétude. Le monachisme qu’ils inventèrent, Nous ne le leur avons nullement prescrit. [Ils devaient] seulement rechercher l’agrément d’Allah. Mais ils ne l’observèrent pas (ce monachisme) comme il se devait. Nous avons donné leur récompense à ceux d’entre eux qui crurent. Mais beaucoup d’entre eux furent des pervers.} [al-Ḥadîd : 27] ‘Urwah Ibn az-Zubayr  a dit : « La femme de ‘Uthmân Ibn Maẓ’ûn entra chez ‘Âˋichah de mauvaise humeur et ‘Âˋichah lui demanda : ‘‘Qu’y a-t-il ?’’ Elle répondit : ‘‘Mon mari se lève la nuit et jeûne le jour.’’ Le prophète  entra et ‘Âˋichah lui expliqua cela. Ensuite, le prophète  rencontra ‘Uthmân et lui dit : ‘‘Ô ‘Uthmân, l’ermitage ne nous a pas été prescrit. Ne suis-je pas pour toi un exemple, car par Allah, je suis d’entre vous celui qui craint le plus Allah et celui qui observe le plus Ses lois. » [Rapporté par Aḥmad, Abû Dâwûd et Ibn Mâjah]

Aussi, lorsque quelques compagnons  demandèrent au prophète  l’autorisation de faire de la siyâḥah, il leur interdit de ressembler aux moines égarés et il les orienta vers ce qu’Allah  a prescrit comme voie pour la meilleure communauté qui ait surgi pour les gens : le jihâd dans le sentier d’Allah. Il y a, dans le jihâd, ce qui s’y trouve dans l’ermitage en terme d’ascétisme, d’éloignement, de rappel et d’adoration rapprochant le mujâhid lorsqu’il s’y conforme au cours de son jihâd, afin qu’il devienne, par cela, le fervent prieur de la nuit et le cavalier du jour. Ceux-là sont : {13. Une multitude d’élus parmi les premières [générations], 14. et un petit nombre parmi les dernières [générations]} [al-Wâqi’ah : 13-14] La définition donnée par les imams de la langue est appuyée par quelques hadiths faibles attribués au prophète , notamment : « Tu dois faire le jihâd car il est l’ermitage de l’Islam » [Rapporté par Aḥmad, d’après Abû Sa’îd al-Khudrî] Ou encore : « Chaque prophète a un ermitage, et l’ermitage de cette communauté est le jihâd dans le sentier d’Allah . » [Rapporté par Aḥmad, d’après Anas]. De même : « Tu dois faire le jihâd car il est l’ermitage de ma communauté. » [Rapporté par Ibn Ḥibbân, d’après Abû Dharr] Aussi, la narration du hadith de ‘Uthmân ibn Maẓ’ûn, lorsqu’il vint voir le prophète  et lui demanda : « Permets-nous de nous castrer. » Le prophète  rétorqua : « Ne fait pas partie des nôtres celui qui castre et qui se castre. Certes, la castration de ma communauté est le jeûne. » Il dit alors : « Ô messager d’Allah, permets-nous de pratiquer la siyaḥah. » Le prophète  répondit : « Certes, la siyâḥah de ma communauté est le jihâd dans le sentier d’Allah. » Il dit alors : « Permets-nous de pratiquer l’ermitage. » Le prophète  répondit : « L’ermitage de ma communauté est le fait de s’asseoir à la mosquée en attendant la prière. » [Rapporté par Ibn al-Mubârak dans az-Zuhd avec une chaine de transmission faible] Et parmi ces hadiths : « Pas de siyâḥah, ni de célibat, ni d’ermitage en Islam. » [Rapporté par ‘Abd ar-Razzâq d’après Ṭâwûs, avec une chaine de transmission détachée] Ibn Qutaybah a dit : « Sa parole : ‘‘ni d’ermitage’’ désigne les actions des moines quant au fait de jeûner sans interruption, de porter leur vêtement, de délaisser la viande et autres… Et sa parole : ‘‘ni de célibat’’ signifie le délaissement du mariage. » [Gharîb al-Ḥadîth] Ibn al-Anbârî a dit : « [l’ermite célibataire] : celui qui se coupe du monde pour Allah  en délaissant le mariage. » Ensuite, il évoqua le hadith de Ṭâwûs en disant : « L’ermitage est l’action de rester dans les lieux de culte et de délaisser la consommation de la viande. » [Az-Zâhir] Or, des textes remontant aux compagnons  et aux tâbi’în  appuient aussi les paroles des imams de la langue, notamment : « La siyâḥah de cette communauté est le jeûne. » [Rapporté par aṭ-Ṭabarî d’après ‘Â`ichah] Aussi, {ceux qui pratiquent la siyâḥah} : les jeûneurs, et {celles qui pratiquent la siyâḥah} : les jeûneuses. [Rapporté par aṭ-Ṭabarî de plusieurs prédécesseurs] Et Qutaybah a dit : « A la base, le terme de sâ`iḥ (qui pra-

tique la siyâḥah) désigne celui qui parcourt terre, et celui qui parcourt la terre est privé de plaisirs. C’est la raison pour laquelle le jeûneur s’apparente à ce dernier, étant donné qu’il se prive de manger, de boire et d’avoir des rapports. » [Gharîb al-Qurân]. Aṭ-Ṭabarî  rapporte dans son exégèse : « Certains arabes disaient : « nous pensons que le jeûneur a été appelé sâ`iḥ pour la raison que le sâ`iḥ ne transporte pas de provision avec lui. Il mange où qu’il trouve de la nourriture, c’est comme s’il avait été appelé ainsi pour cette raison. » Et encore, parmi les hadiths, figure ce que Sufyân Ibn ‘Uyaynah  a dit : « ‘Amr nous a rapporté qu’il a entendu Wahb Ibn Munabbih dire : ‘‘La siyâḥah existait chez les enfants d’Israël…’’ » Ibn ‘Uyaynah a dit : « S’il délaisse la nourriture, la boisson et les femmes, alors il a pratiqué la siyâḥah.» [Rapporté par aṭ-Ṭabarî] Al-Marwazî  (294 H) a dit : « Selon Isḥâq Ibn Suwayd [tâbi’î décédé en 131 de l’hégire], ils [les pieux prédécesseurs] considéraient que la siyâḥah était le jeûne du jour et la veillée de la nuit. » [Mukhtaṣar Qiyâm al-Layl] C’est ainsi qu’il nous apparait clairement que le sens voulu du hadith « La siyâḥah de ma communauté est le jihâd » est l’interdiction de l’ermitage des moines innovateurs et de ce qu’elle comporte comme prétentions telles que le fait de placer sa confiance, d’être ascète en matière de provision, de se détourner du mariage (et cela représente des habitudes de quelques voies soufies héritées des mécréants des gens du livre). Et le sens voulu également est l’indication de ce qui est meilleur que la siyâḥah : le jihâd dans le sentier d’Allah  et ce qu’il implique comme efforts dans l’adoration et la recherche de la rencontre d’Allah . Tout en sachant que certains pieux prédécesseurs avaient comme alternatives de la siyâḥah d’accomplir la retraite spirituelle [al-i’tikâf], la veillée de la nuit, le jeûne et la recherche de la science. Alors que d’autres l’ont remplacée par la hijrah vers Allah  qui a été associée au jihâd dans les deux révélations. ‘Abd ar-Raḥmân Ibn Zayd Ibn Aslam  (182 H) a commenté la parole du Très Haut {ceux qui pratiquent la siyâḥah} et Sa parole {celles qui pratiquent la siyâḥah} : « Il n y’a ni dans le Coran ni dans la communauté de Muḥammad de siyâḥah si ce n’est la hijrah. » [Rapporté par aṭṬabarî]. Et il a aussi dit : « Leur siyâḥah était la hijrah lorsqu’ils ont immigré vers Médine. » [Rapporté par Ibn Abî Ḥâtim] Donc, celui qui veut faire partie des gens de la siyâḥah conforme à la sunnah authentique, alors qu’il immigre et accomplisse le jihâd, et qu’il lutte pour Allah  autant qu’il peut dans le but d’observer sans relâche l’ascétisme ainsi que le rappel sur les fronts et dans les combats. Et qu’il délaisse également ce qu’Allah  déteste parmi le mal et les péchés, qu’ils soient apparents ou cachés, et parmi ceux-là figurent : la fierté, l’arrogance, la médisance, la calomnie, ainsi que le combat pour le butin et la renommée. Et Allah demeure le plus savant. Que la prière et la paix soient sur le messager d’Allah, le véridique, le digne de confiance, ainsi que sur ses épouses et ses enfants, les bons et vertueux.

15

Cinquièmement [parmi les chemins de la victoire] : La préparation. Allah  a dit : {Et préparez [pour lutter] contre eux tout ce que vous pouvez comme force.} [alAnfâl : 60] L’auteur d’Aḍwâˋ al-Bayân a dit : « C’est un ordre péremptoire de préparer tout ce qu’il est possible comme force, peu importe le niveau d’évolution qu’a atteint cette force. C’est donc un ordre péremptoire de faire avancer le développement dans les affaires de ce bas-monde. » Il est bien connu que le jihâd, aujourd’hui, est une obligation individuelle [farḍ ‘ayn] qui incombe à tout musulman et le moyen qui permet de mener à bien une obligation devient lui aussi une obligation. Le prophète  a dit : « Tirez enfants d’Ismaël. Certes, votre père était un tireur. » [Rapporté par al-Bukhârî, d’après Salamah Ibn al-Akwa’] Et il a dit : « Certes, la force est dans le tir. » [Rapporté par Muslim, d’après ‘Uqbah Ibn ‘Âmir] Aṣ-Ṣan’ânî a dit dans son explication du hadith précédent : « Ce hadith explique la force mentionnée dans le verset par le tir avec les flèches car ceci était l’arme coutumière à l’époque de la prophétie. Cependant, cela englobe le tir avec les fusils contre les idolâtres et les rebelles (musulmans). » [Subul as-Salâm] En résumé, la préparation pour la bataille en cours contre les ennemis croisés et les apostats est une obligation qui incombe à tout musulman pour qui le jihad est prescrit. Voici ce que je vais, particulièrement, évoquer, ici : 1. Ce qu’a mentionné Abû Ja’far aṭ-Ṭabarî  dans l’exégèse de la parole d’Allah  : {tout ce que vous pouvez comme force}. Il a dit : « Ce que vous êtes capable de préparer comme outils d’armement et qui seront, pour vous, une force contre eux. » [Jâmi’ al-Bayân] Ainsi, la fabrication d’armes fait partie des plus importantes choses qui aident à l’accomplissement du jihâd dans le sentier d’Allah. C’est ce que l’on appelle, aujourd’hui, l’industrie militaire et Allah l’a évoqué à plus d’un endroit dans Son livre en apportant même certains de ses détails les plus précis : {Nous lui (David) apprîmes la fabrication des cottes de mailles [labûs] afin qu’elles vous protègent contre vos violences mutuelles (la guerre). En êtes-vous donc reconnaissants ?} [al-

16

Les Chemins de la Victoire 3

Anbiyâˋ : 80] Aṭ-Ṭabarî  a dit : « Nous avons appris à Dâwud la fabrication du labûs pour vous et le terme labûs, chez les Arabes, englobe toutes les armes, que cela soit la cotte de mailles, l’armure, l’épée ou encore la lance. » Quant à Ibn Kathîr, il a dit : « Cela signifie la fabrication de cotte de mailles. » Allah  a cité les caractéristiques de la cotte de mailles en disant : {Fabrique des cottes de mailles complètes et mesure bien les mailles.} [Sabaˋ : 11] C’est-à-dire des cottes de mailles amples et longues. {Et mesure bien les mailles} : l’auteur d’Aḍwâˋ al-Bayân a dit : « Cela signifie : lors de la fabrication des cottes de mailles, fais en sorte que les anneaux et les clous soient de taille adéquate. » Ibn Kathîr rapporte d’après Qatâdah : « Avant Dâwud, la protection consistait en une plaque de fer et c’est lui le premier qui en a fait des cottes de mailles. » D’après ce qui précède, tu prends conscience de l’attention divine portée à la fabrication des cottes de mailles, au point qu’Allah les décrive en donnant des détails précis pour en faire don à Ses serviteurs. Serez-vous donc reconnaissant ? Malheureusement, beaucoup de mujâhidîn, ou la plupart, n’y prêtent aucune attention dans notre guerre face à notre ennemi. Pourtant, ce type de protection a de nombreux profits dont le plus essentiel consiste à préserver la vie du mujâhid – qui est la chose la plus précieuse à nos yeux – contre les balles de l’ennemi et les fragments de ses bombes. De plus, il confère au mujâhid une certaine sécurité en le protégeant des blessures mortelles qui pourraient l’empêcher de poursuivre le jihâd et lui faire perdre conscience sur le champ de bataille, l’exposant ainsi à la capture des ennemis. En outre, il aide le mujâhid à parvenir au lieu le plus proche de son ennemi, particulièrement pour les héros des assauts et les lions des opérations martyres. Et pour finir, nous ne sommes pas plus courageux

que le messager d’Allah  qui portait, lui-même, une cotte de mailles ainsi qu’un casque et et une épée. Il est rapporté dans Ṣaḥîḥ al-Bukhârî que ‘Âˋichah  a dit : « Le messager d’Allah  est décédé alors que son bouclier était placé en gage chez un juif de Médine pour trente mesures d’orge. » Il est également confirmé, comme le rapporte Aḥmad dans son Musnad ainsi qu’Abû Dâwud, que le prophète  est apparu le jour de la bataille d’Uḥud en portant deux cottes de mailles (une à l’avant et une à l’arrière). D’après Anas Ibn Mâlik, comme relaté dans les deux Ṣaḥîḥ, le prophète  est entré à la Mecque, l’année de la conquête, portant sur la tête un mighfar qui est une sorte de protection pour la tête ou, comme on dirait à notre époque, un casque. Par ailleurs, notre Seigneur nous a orientés vers les alliages de métaux qui sont la base pour la fabrication de toute arme aujourd’hui. Il a dit dans le récit de Dhûl Qarnyan : {« Apportez-moi des blocs de fer». Puis, lorsqu’il en eut comblé l’espace entre les deux montagnes, il dit : « Soufflez ! » Puis, lorsqu’il l’eut rendu une fournaise, il dit : « Apportez-moi du cuivre fondu, que je le déverse dessus. »} [al-Kahf : 96] C’est-à-dire : venez à moi avec de grands morceaux de fer et soufflez jusqu’à ce que le tout devienne comme du feu dû à l’intense chaleur et à l’érubescence. Ensuite, il dit {« Apportez-moi du cuivre fondu, que je le déverse dessus. »} Il a récemment été découvert que le fait de rajouter une couche de cuivre sur le fer est le meilleur moyen de durcir le fer et lui prodiguer une résistance ainsi qu’une rigidité accrues. Allah a également enseigné à Noé comment fabriquer l’arche en disant : {Et construis l’arche sous Nos yeux et d’après Notre révélation.} [Hûd : 37] Aṭ-Ṭabarî rapporte qu’Ibn ‘Abbâs  a dit : « Il ne savait pas comment fabriquer l’arche, alors Allah lui ordonna de construire l’avant de celuici tel le bec de l’oiseau. » Et le prophète  a vanté les mérites de ceux de sa communauté qui mènent bataille à bord de bateaux, comme ceci est relaté dans le hadith d’Umm Ḥarâm . [Rapporté par al-Bukhârî et Muslim] Où sont ceux qui se précipitent pour cette fabrication ? Allah  a dit : {Mais Allah attaqua les bases mêmes de leur bâtisse. Le toit s’écroula au-dessus d’eux.} [anNaḥl : 26] Il apparait de manière claire à tous ceux qui ont des notions dans le domaine des explosifs et leur utilisation que ce verset est un principe de base de la science relative à la destruction par le biais d’explosifs. Du reste, il te suffit, pour preuve de l’importance de l’industrie militaire, que le prophète  n’a jamais incité à la fabrique de quelque chose comme il l’a fait pour la fabrique du matériel de guerre. Il a dit : « Par une simple flèche, Allah fait entrer au Paradis trois hommes : celui qui la fabrique et qui espère une récompense pour avoir bien œuvré, l’archer et celui qui lui fait passer la flèche. » [Rapporté par les auteurs des quatre Sunan, d’après ‘Uqbah Ibn ‘Âmir] Qu’en est-il donc de celui qui fabrique un missile, ou un avion, ou met au point une matière explosive ? 2. La préparation médiatique : Le combat des mujâhidîn, face à leurs adversaires, se

déroule aujourd’hui sur deux axes cruciaux. Le premier est l’axe militaire et nous l’avons déjà, précédemment, évoqué. Le deuxième est le domaine du combat face aux médias sataniques qui ont dépouillé la communauté de son identité, l’ont fait dévier de la croyance authentique ainsi que de la voie de rectitude et ont ancré dans les esprits la base de la dépendance et de la défaite psychologique. De ce fait, la chaleur des obus lancés par les médias est plus dévastatrice et plus dangereuse pour cette communauté et ses hommes que les flammes des missiles lancés par les avions. C’est pour cela qu’il faut que le mujâhid, à qui Allah a permis de briser la force militaire de leurs ennemis, combatte sur un autre front qui est celui du domaine médiatique. Le prophète  a dit : « Combattez les idolâtres avec vos langues. » [Rapporté par Aḥmad, d’après Anas Ibn Mâlik] Et il a également dit : « Certes, le croyant lutte avec son épée et sa langue. Par celui qui détient mon âme dans Sa main, c’est comme si [par vos paroles] vous les transperciez avec des flèches. » [Rapporté par Aḥmad, d’après Ka’b Ibn Mâlik] Le messager d’Allah  utilisait, à son époque, l’outil médiatique le plus à même d’influer et d’avoir un impact sur ses ennemis : la poésie. At-Tirmidhî et an-Nasâˋî rapportent, d’après Anas Ibn Mâlik, que le prophète  est entré à La Mecque pour le petit pèlerinage de rattrapage [pour celui de l’an passé duquel ils avaient été privés] tandis que ‘Abdullah Ibn Rawâḥah marchait près de lui et déclamait : Ô fils de mécréants, laissez-lui la voie libre Aujourd’hui, nous vous frappons pour sa révélation D’une frappe qui fait voler la tête de son tronc Faisant oublier au bien-aimé son bien-aimé ‘Umar dit alors : « Ô Ibn Rawâḥah ! En présence du messager d’Allah  et dans l’enceinte sacrée d’Allah, tu récites de la poésie. » Le prophète  dit alors : « Laisse-le, ô ‘Umar, car ceci les touche plus rapidement qu’un tir de flèche. » En outre, tout comme le prophète se réjouit de la conversion à l’Islam de Khâlid qui était un commandant militaire, il se réjouit également de la conversion d’un des plus éminents poètes. Dans le Musnad de l’imam Aḥmad, il est relaté qu’au moment de la venue d’une délégation des anṣâr pour l’allégeance d’al-‘Aqabah, il dit à al-‘Abbâs : « Saistu qui sont ces deux hommes ? » Il dit : « Oui, celui-ci est alBarâˋ Ibn Ma’rûr, un chef au sein de son clan, et le second est Ka’b Ibn Mâlik. » Ka’b dit : « Par Allah, je n’oublierai pas la parole du messager d’Allah  : « Le poète ? » Ce à quoi il répondit : « Oui. » [Rapporté par Aḥmad] Il est également rapporté que le messager d’Allah  prenait un soin particulier à bien préparer ses poètes, il dit d’ailleurs à Al-Hassân : « Vas trouver Abû Bakr afin qu’il t’enseigne les défauts de ces gens, car c’est un maître en matière de généalogie. » [Mentionné par al-Bayhaqî dans Lubâb al-Ansâb] Et dans Ṣaḥîḥ al-Bukhârî, d’après ‘Âˋichah , Ḥassân demanda la permission au prophète  de railler poétiquement les idolâtres. Il dit : « Qu’en est-il de ma lignée ? » Ḥassân répondit : « Je te ferai sortir d’eux tout comme le cheveux sort de la pâte. » De même, le prophète  appréciait la bonne poésie. 17

Le front médiatique est un élément essentiel du jihâd

Il dit d’ailleurs : « La parole la plus véridique prononcée par un poète est celle de Labîd : ‘‘Certes, tout ce qui est en dehors d’Allah est faux.’’ » Et Umayyah Ibn Abî as-Salt faillit se convertir. » [Rapporté par al-Bukhâri et Muslim, d’après Abû Hurayrah] Le prophète  prit également un orateur pour défendre l’Islam et les musulmans en la personne de Thâbit Ibn Qays Ibn Chammâs, l’un de ceux à qui le Paradis a été promis. Lorsque que les Banû Tamîm vinrent avec leur orateur et leur poète, le prophète  dit à Thâbit Ibn Qays : « Lève-toi et réponds-leur.» Ce qu’il fit. Al-Aqra’ Ibn Ḥâbis se leva alors et dit : « Certes Mohammed a été bien pourvu, par Allah, je ne comprends pas. Notre orateur a parlé mais la parole de leur orateur est meilleure que la sienne et notre poète a parlé mais leur poète fut plus éloquent et sa parole meilleure. » Il se rapprocha alors du prophète  et dit : « Je témoigne qu’il n’y a nulle divinité digne d’être adorée en dehors d’Allah et que tu es le messager d’Allah. » [Rapporté par Abû Nu’aym dans Ma’rifat aṣ-Ṣaḥâbah, d’après Jâbir Ibn ‘Abdillah] Nous pouvons résumer les principaux objectifs des médias islamiques sous plusieurs points dont les plus importants sont : a. Défendre l’honneur des musulmans et leur dogme. Allah a dit en faisant une exception parmi les poètes : {à part ceux qui croient et font de bonnes œuvres, qui invoquent souvent le nom d’Allah et se défendent contre les torts qu’on leur fait.} [ach-Chu’arâˋ : 227] Ibn ‘Abbâs : « Ils répondent aux mécréants qui raillaient les musulmans par la poésie. » [Rapporté par aṭ-Ṭabarî] Le prophète  a dit : « Ô Ḥassân, réponds pour le messager d’Allah. Ô Allah assiste-le par l’esprit saint. » [Rapporté par al-Bukharî et Muslim, d’après Abû Hurayrah] Et Ibn Asâkir rapporte que le messager d’Allah  a dit : « Qui va défendre l’honneur des musulmans ? » Ka’b et Ibn Rawâḥah répondirent : « Moi. » Puis, Ḥassân dit : « Moi. » Il dit alors : « Oui, raille-les, toi, et tu seras assisté par l’esprit saint. » [Târîkh Dimachq] Et il dit : «

18

Les Chemins de la Victoire 3

Certes, Allah assiste Ḥassân de l’esprit saint tant qu’il défend le messager d’Allah . » [Rapporté par at-Tirmidhî, d’après ’Âˋichah] b. Élever la motivation des jeunes de la ummah et, en particulier, des mujâhidîn. Salamah Ibn al-Akwa’ a dit : « Nous sortîmes avec le prophète  en direction de Khaybar et nous marchâmes de nuit. Alors, un homme dit à ‘Âmir Ibn al-Akwa’ : ‘‘Ne nous ferais-tu pas écouter quelques-unes de tes chansons ?’’ ‘Âmir Ibn al-Akwa’ était un poète, alors il se mit à chantonner pour les gens. » [Rapporté par al-Bukhârî et Muslim] c. Dévoiler les mensonges des croyances et des mœurs des mécréants et des apostats ainsi qu’éclairer la ummah au sujet de leur civilisation poubelle et le mensonge de ce qu’ils possèdent. Sans oublier le fait de réfuter leurs attaques contre les musulmans et jeter l’effroi dans leurs cœurs. Ibn ‘Abd al-Barr rapporte, dans al-Istî’âb, qu’Ibn Sirîn a dit : « Les poètes des musulmans étaient Ḥassân Ibn Thâbit, ‘Abdullah Ibn Rawâḥah et Ka’b Ibn Mâlik. Ka’b les effrayaient par la guerre, ‘Abdullah les insultait pour leur mécréance et Ḥassân s’en prenait à leur lignée. Il m’est parvenu que la tribu de Daws a embrassé l’Islam suite à la parole de Ka’b Ibn Mâlik : Nous les avons finis à Tihâmah et à Khaybar Ensuite, nous avons rangé nos épées Nous avons demandé des nouvelles à nos épées Et si elles parlaient, leurs lames auraient dit : « Daws et Thaqîf » La tribu de Daws dit alors à elle-même : « Partez et prenez soin de vos personnes. Ne laissez pas ce qui est arrivé à Thaqîf vous arriver. » d. Rapporter une image véridique de la réalité des combats qui ont lieu entre les héros de la religion et leurs ennemis ainsi que documenter l’héroïsme des jeunes de l’Islam, par crainte qu’il ne se perde ou qu’il soit voilé par les marchands de sang.

Nous avons évoqué dans un article précèdent qui avait pour titre « Les savants du mal sont maudits et ont encouru la colère d’Allah » [qui a été publié dans le premier numéro de Rumiyah] la vraie signification de ce qu’on appelle les gens de science. Nous avons également explicité les plus importantes caractéristiques qui ont faites d’eux des imams dans la religion. Ainsi, il est devenu manifestement clair à travers la législation que les savants du mal et de l’égarement ne font aucunement partie du groupe des savants, bien qu’ils aient étudié et écrit, et quand bien même ils seraient réputés. Mais, ils sont en réalité plus semblables aux juifs qui avaient la connaissance et qui, par la suite, l’ont cachée. Même pire que cela, ils appelèrent à l’égarement. En raison du grand nombre de savants du mal, à notre époque, qui égarent les serviteurs d’Allah, il est nécessaire de mentionner leurs caractéristiques afin que les gens soient avertis de cette situation. Première caractéristique : La dissimulation de la vérité Parmi les objectifs de la science, il y a le fait qu’elle soit propagée et expliquée aux gens car leur guidée et leurs intérêts sont en relation avec celle-ci. C’est pour cette raison que le fait de cacher cette dernière et ne pas l’exposer est considéré comme étant un des plus grands péchés et la pire des actions dévastatrices. De ce fait, Allah  a pris l’engagement de tous ceux à qui Il a donné les livres et accordé la science d’exposer aux gens et de ne pas dissimuler ce dont ils ont besoin. Allah  a dit : {Allah prit, de ceux auxquels le Livre était donné, cet engagement : « Exposez-le, certes, aux gens et ne le cachez pas. » Mais ils l’ont jeté derrière leur dos et l’ont vendu à vil prix. Quel mauvais commerce ils ont fait !} [Âl ‘Imrân : 187]

20

Parmi les Caractéristiques des Savants du Mal

Voilà pourquoi le savant du mal a trahi la religion d’Allah

, a été ingrat quant au bienfait de la science et a été la cause d’égarement. Et voilà pourquoi aussi Allah  les a maudits et

a fait que la malédiction des gens soit sur lui, étant donné qu’il a trompé les gens en leur dissimulant la vérité. Allah  a dit : {Certes ceux qui cachent ce que Nous avons fait descendre en fait de preuves et de guide après l’exposé que Nous en avons fait aux gens, dans le Livre, voilà ceux qu’Allah maudit et que les maudisseurs maudissent} [al-Baqarah : 159] Parmi les choses les plus importantes que ces savants du mal ont cachées aux gens, il y a l’éclaircissement de la situation des ṭawâghît et le jugement d’Allah  sur eux, car bien entendu, Allah  nous a ordonné de nous éloigner de ces ṭawâghît et de mécroire en eux. Il a même fait de cela un principe dans le fondement du tawḥîd et de la foi. Et lorsque les gens virent leurs savants éminents faire des concessions pour les dirigeants  et se taire face à leur chirk (association) et leur corruption – jusqu’à émettre des fatwas permettant le chirk pour un intérêt –, la majorité des gens crurent alors aux ṭawâghît, s’allièrent à eux, entrèrent dans leur religion et, pire encore, devinrent leurs soldats. Et la cause de toute cette apostasie est la dissimulation et le travestissement de la vérité par les savants du mal. En effet, celui qui observe, par exemple, la péninsule arabique s’aperçoit que la famille des Salûl n’a osé faire apparaitre la mécréance et la corruption, et qu’un groupe de gens ne les a suivis dans l’apostasie, qu’à cause du comité des grands vendus, d’Ibn Bâz, d’Ibn ‘Uthaymîn, d’al-Fawzân, des Âl Chaykh contemporains et de leurs semblables. Cela en raison de leur dissimulation de la vérité et du fait qu’ils n’ont pas exposé au grand jour la situation de la famille des Salûl

aux gens. Au contraire, ils ont camouflé leurs maux en les qualifiant de détenteurs de pouvoir et en prétendant qu’ils étaient des imams légitimes. Ils ont dissimulé aux gens le statut de leur législation de ṭâghût et le jugement relatif à l’établissement des bases militaires croisées dans le pays, ainsi que le jugement de la licéité de l’intérêt usuraire. Par conséquent, beaucoup de gens ont été trompés par eux, se sont égarés et ont apostasié. Les dissimulateurs ont ainsi pris une part du fardeau de ceux qui les ont suivis, sans que le fardeau des suiveurs ne soit réduit. D’ailleurs, la situation de l’Égypte est l’un des meilleurs exemples lorsque les cheikhs d’al-Azhar et les prétendus salafistes ont été la cause de l’égarement des gens et du suivi de Hosni Moubarak et de Sissi, après lui. C’est de la même manière qu’ont procédé les Frères apostats et le parti de l’obscurité (qui se fait appelé parti de la lumière [Ḥizb an-Nûr]), lorsqu’ils ont guidé les gens vers le chirk des parlements et du vote. Cette réalité est présente dans tous les autre pays. Deuxième caractéristique : L’altération et la déformation de la législation Parmi les signes des savants du mal figurent l’altération de la législation et sa déformation (dans le cas où ils ne sont pas en mesure de la dissimuler), en utilisant des interprétations nulles des textes religieux et en changeant leurs vrais sens par de faux sens, comme Allah  l’a cité en parlant des juifs : {Il en est parmi les juifs qui détournent les mots de leur sens.} [an-Nisâ` : 47] Ensuite, ils attribuent ces déformations et interprétations nulles à Allah . Ils changent les sens voulus des textes par des sens faux et ils font croire aux gens que cela est le sens voulu dans le Livre d’Allah . Le résultat de cela est qu’ils rejettent le vrai sens et affirment le faux sens, suivant ainsi leurs prédécesseurs juifs qui avaient pour habitude d’attribuer à Allah  ce qu’ils avaient déformé comme l’a mentionné Le Très Haut : {Et il y a parmi eux certains qui roulent leurs langues en lisant le Livre pour vous faire croire que cela provient du Livre, alors qu’il n’est point du Livre ; et ils disent : « Ceci vient d’Allah », alors qu’il ne vient point d’Allah. Ils disent sciemment des mensonges contre Allah.} [Âl ‘Imrân : 78] Il s’ensuit que les savants du mal ont pour habitude de déformer les textes religieux ordonnant le jihâd, en modifiant le sens du combat et lui donnant d’autres sens, afin de détourner les gens du combat contre les mécréants et les apostats. En plus de cela, ils ont donné des significations innovatrices au jihâd au sujet desquelles Allah  n’a révélé aucune preuve. Et plus encore, elles sont en contradiction avec le sens du jihâd, comme par exemple lorsqu’ils prétendent que le jihâd est le fait de s’affilier aux armées des ṭawâghît, ou l’entrée dans le système démocratique associateur, afin de concurrencer les athées et d’instaurer Sa loi et sa législation, ou encore d’autres actions faisant sortir de l’Islam. Ces maudits justifient ces actes en disant que cela représente le point culminant de l’Islam, le vrai jihâd.

Un des savants des ṭawâghît qui attend d’être égorgé

De manière identique, ils ont intentionnellement neutralisé et délaisser les textes religieux ordonnant d’exposer clairement la vérité, sous prétexte qu’Allah  aurait ordonné cela, en utilisant comme preuve la parole du Très Haut : {Et ne vous jetez pas par vos propres mains dans la destruction.} [Al-Baqarah : 195]. Alors que le terme « tahlukah » (destruction) signifie, ici, le délaissement du jihâd, comme l’a mentionné le compagnon Abû Ayyûb al-Anṣârî  en disant : « Se jeter par ses propres mains dans la destruction signifie qu’on vive au côté de notre argent, qu’on en prenne soin et qu’on délaisse le jihâd. » [Rapporté par Abû Dâwûd] Combien sont mauvais ces savants du mal et combien sont mauvaises leurs dissimulations. Troisième caractéristique : L’obstruction du chemin d’Allah Certes, le savant du mal, de par son attitude, est un chemin d’égarement et de turpitude, soucieux d’encadrer les gens sur sa voie et de leur obstruer le chemin de la vérité, étant donné qu’il craint que son acte démente sa parole dans le cas où il expose aux gens les preuves religieuses sans maquillage ni tromperie. Pour cette raison, il déforme et modifie consciemment les textes, afin que cela soit conforme à sa situation et ses passions. Voilà pourquoi il empêche les jeunes de faire le jihâd, car il est lui-même encré dans ce bas monde, éprouvé par le délaissement du jihâd, mais aussi, car il craint de proclamer la vérité. De ce fait, il maquille le vrai par le faux et il fait de cela un principe dans son prêche, en montrant que cela est la vraie sagesse et intelligence. En réalité, il ne s’est pas contenté de dissimuler la vérité mais, au contraire, il l’a déformée et camouflée, détournée et cachée. Il a proféré sur Allah  des propos dépourvus de science, afin d’obstruer le sentier d’Allah , tout comme l’ont fait les rabbins et les moines, avant lui. Allah  a dit : {Ô vous qui croyez ! Beaucoup de rabbins et de moines dévorent, les biens des gens illégalement et [leur] obstruent le sentier d’Allah. À ceux qui thésaurisent l’or et l’argent et ne les dépensent pas dans

21

le sentier d’Allah, annonce un châtiment douloureux.} [At-Tawbah : 34] Quatrième caractéristique : L’intense préoccupation pour ce bas-monde Rien n’a poussé les savants du mal à dissimuler la vérité et la maquiller si ce n’est leur amour pour ce bas-monde et le souci qu’ils lui accordent. Personne ne les a contraints à être hypocrites et mentir sur Allah, ainsi qu’à mécroire. Toutefois, ce qui les a menés à cela est bien leur souci qu’ils accordent pour les emplois des ṭawâghît et leurs salaires. Enfin, la raison de certains d’entre eux est la préoccupation d’obtenir un rang et la proximité des ṭawâghît. D’autres ont été trompés lorsqu’ils leur ont donné l’opportunité d’être exposés sous les projecteurs de la télévision et leur ont octroyé des allocations ! Par conséquent, il est devenu difficile pour eux de s’éloigner de la célébrité et des lumières pour exposer la parole de vérité ! Il a favorisé le fait de cacher ce qu’Allah a fait descendre – parmi ce que les ṭawâghît ne désirent pas dévoiler – et il l’a vendu à vil prix. D’ailleurs, Allah  a dit : {Ceux qui cachent ce qu’Allah a fait descendre du Livre et le vendent à vil prix, ceux-là ne s’emplissent le ventre que de Feu. Allah ne leur adressera pas la parole, au Jour de la Résurrection, et ne les purifiera pas. Et il y aura pour eux un douloureux châtiment.} [Al-Baqarah : 174] Et Allah  a aussi dit : {Allah prit, de ceux auxquels le Livre était donné, cet engagement : « Exposez-le, certes, aux gens et ne le cachez pas». Mais ils l’ont jeté derrière leur dos et l’ont vendu à vil prix. Quel mauvais commerce ils ont fait !} [Âl ‘Imrân : 187]. Ibn al-Qayyim a dit : « Quiconque préfère la vie d’icibas parmi les gens de science et la favorise doit sans aucun doute dire sur Allah autre que la vérité. » [al-Fawâ`id] Cinquième caractéristique : L’habitude de délaisser le combat, semer les troubles dans les rangs, de menacer et de s’éloigner de la vérité par sa cause Et cela aussi est considéré comme une des caractéristiques des savants du mal : délaisser la vérité après avoir été convaincu par celle-ci et l’exposition du faux en soumission aux passions des ṭawâghît, afin de sauvegarder leurs intérêts mondains. Quel énorme crime et quelle grande trahison ! En effet, cela renvoie à l’histoire de Bal’âm Ibn Bâ’ûrâ` qui était une personne de la ville d’al-Jabbârîn. Or, si nous étions amenés à regrouper tous les savants du mal de notre époque, ils n’auraient même pas atteint le dixième de la science de Bal’âm, à savoir qu’Ibn ‘Abbâs  a dit : « Et il connaissait le plus grand nom d’Allah. » [Tafsîr Ibn Abî Ḥâtim]. Cela prouve le niveau élevé de sa science et certains pieux prédécesseurs ont dit : « Son prêche était entendu, il était mis à l’avant lors des situations difficiles et il faisait partie des savants des enfants d’Israël. » [Rapporté par Ibn Ḥâtim, selon Mâlik Ibn Dînâr] En dépit de tout cela, lorsqu’il a dévié de la voie juste et s’est éloigné de la vérité claire, il a été traité de chien ! C’est ainsi que lorsque Mûsâ  se rendit à al-Jabbârîn, les cousins et le peuple de Bal’âm ont dit : « Certes, Mûsâ est quelqu’un de nouveau et il a, avec lui, beaucoup de soldats

22

Parmi les Caractéristiques des Savants du Mal

et s’il nous domine, il nous détruira surement, alors invoque Allah de sorte qu’Il repousse Mûsâ et ceux qui sont avec lui. » Il dit alors : « Si j’invoque Allah pour qu’il repousse Mûsâ et ceux qui sont avec lui, je perdrais cette vie d’ici-bas et l’audelà. » Ils insistèrent jusqu’à ce qu’il céda et invoqua contre eux, et c’est ainsi qu’il s’éloigna de ce sur quoi il était. [Rapporté par Ibn Abî Ḥâtim, selon Ibn ‘Abbâs]. Allah  a dit : {175. Et raconte-leur l’histoire de celui à qui Nous avions donné Nos signes et qui s’en écarta. Le Diable, donc, l’entraîna dans sa suite et il devint ainsi du nombre des égarés. 176. Et si Nous avions voulu, Nous l’aurions élevé par ces mêmes enseignements, mais il s’inclina vers la terre et suivit sa propre passion. Il est semblable à un chien qui halète si tu l’attaques, et qui halète aussi si tu le laisses.} [al-A’râf : 175-176] Mâlik Ibn Dînâr a dit : « Mûsâ  l’envoya prêcher le roi de Madyan qui lui offrit une terre et des présents et c’est alors qu’il suivit sa religion et délaissa la religion de Mûsâ. Alors, ce verset fut révélé. » [Tafsîr d’Ibn Abî Ḥâtim] Donc, Bal’âm {s’inclina vers la terre et suivit sa propre passion}, il s’appesantit dans ce bas monde et ses délices, en se détournant des versets d’Allah  jusqu’à ce que ses passions prennent le dessus sur lui, tel un chien qui halète à vie. Mujâhid  a dit : « Comme celui qui lit le Coran et ne met pas en pratique son contenu. » [Tafsîr aṭ-Ṭabarî] Al-Qurṭubî a dit : « Et cet exemple, selon plusieurs interprétations des gens de science, est général pour tous ceux à qui le Coran est parvenu mais ne l’ont pas mis en pratique. » [Tafsîr al-Qurṭubî] Et combien sont nombreux ceux-là de nos jours ! Conclusion : Ceci ne représente que quelques caractéristiques des savants du mal qu’Allah  a exposées afin de les dévoiler et de rappeler à Ses serviteurs de s’en éloigner et de ne pas les écouter ou de prendre d’eux. Comme nous trouvons aussi qu’Allah  a mentionné leur description sans pour autant les appeler « savants », malgré leurs connaissances des lois d’Allah. En revanche, lorsqu’ils ont perdu la crainte d’Allah  et délaissé la pratique de ce qu’ils connaissaient, la science ne leur a été d’aucune utilité. Au contraire, elle a été la cause de leur malédiction, ici et dans l’au-delà. Il les a décrits avec les caractères les plus hideux et les a menacés du feu de l’Enfer. Pire que cela, Il a fait du suivi des rabbins et des moines – qui sont les prédécesseurs des savants du mal égarés de la religion d’Allah – et de leur obéissance dans leur mécréance, une forme d’association majeure les faisant sortir du cercle de cette communauté, comme Allah  l’a dit : {Ils ont pris leurs rabbins et leurs moines, ainsi que le Christ fils de Marie, comme Seigneurs en dehors d’Allah, alors qu’on ne leur a commandé que d’adorer un Dieu unique. Pas de divinité à part Lui ! Gloire à Lui ! Il est au-dessus de ce qu’ils [Lui] associent.} [at-Tawbah : 31] Ainsi, nul n’est excusé de la mécréance qu’il a commise par suivi aveugle des savants des ṭawâghît. Ce qui est obligatoire pour tout le monde, c’est de faire des efforts dans le but de rechercher la vérité et de la mettre en pratique. Et la louange est à Allah, le Seigneur des mondes.

‘Abdullah Ibn Yâsîn, le restaurateur de la charia dans les pays du Sahara Il est parmi les lois universelles d’Allah – Puissant et Majestueux – qu’à chaque fois que Ses créatures errent dans leur égarement, Il leur envoie des gens pour leur restaurer leur religion. Alors, un groupe de gens leur obéit tandis que la plupart se détourne d’eux et les muwaḥḥidîn manifestent leur désaveu de ceux qui divergent de la voie d’Allah – Puissant et Majesteux – et les combattent par l’épée jusqu’à ce qu’Allah donne le dessus à Sa religion et que la religion soit entièrement à Lui. Parmi ces restaurateurs, il y avait le prêcheur savant et mujâhid, ‘Abdullah Ibn Yâsîn . Son histoire commence avec la décision du cheikh de la tribu de Kadâlah, résidant dans le Sahara du Maghreb, Yaḥyâ Ibn Ibrâhîm, d’éclairer son peuple par les préceptes de l’Islam et de leur enseigner les lois d’Allah. C’était un homme de bien qui aimait la religion et il chercha qui sortirait avec lui pour aller prêcher son peuple. Beaucoup de prêcheurs refusèrent de sortir avec lui dans le désert en raison de la difficulté que cela comportait mais le prêcheur mujâhid ‘Abdullah Ibn Yâsîn accepta la mission et rechercha l’aide d’Allah dans son accomplissement. As-Salâwî a dit : « Un homme d’entre eux, appelé ‘Abdullah Ibn Yâsîn al-Jazûlî, répondit à l’appel. Il était parmi les étudiants brillants et les gens de bien, de religion, de piété

24

Les Leaders de l‘Emirat des Almoravides

et il maitrisait diverses sciences. Il sortit donc avec Yaḥyâ Ibn Ibrâhîm pour le désert. » C’est ainsi qu’Ibn Yâsîn supporta la solitude et la traversée du désert pour porter la religion à des gens qui s’en sont éloignés. Lorsque ‘Abdullah Ibn Yâsîn arriva aux habitations de la tribu Lamtûnah et qu’ils l’interrogèrent sur l’objet de sa venue, il les informa des lois de l’Islam qu’il était venu leur enseigner et des peines qu’il était venu appliquer. Ibn al-Athîr a dit : « Ils dirent : ‘‘Mentionne-nous la loi islamique.’’ Il leur enseigna alors les croyances de l’Islam et ses obligations. Ils dirent : ‘‘Ce que tu as mentionné au sujet de la prière et de la zakât, c’est proche de ce que nous connaissons. Quant au fait que le meurtrier doit être tué, que le voleur doit être amputé et que le fornicateur doit être fouetté ou lapidé, c’est une chose à laquelle nous ne nous plierons pas. Vas voir des autres que nous.’’ Et ils s’en allèrent. » C’est ainsi que cette tribu apostate refusa, au départ, de se soumettre à la charia, alors ‘Abdullah Ibn Yâsîn n’accepta pas de rester parmi eux sans une soumission complète à elle. Ibn Yâsîn continua vers la tribu de Kadâlah en compagnie du cheikh de cette tribu. Ibn al-Athîr a dit : « ‘Abdullah Ibn Yâsîn les appela, ainsi que les tribus avoisinantes, à la charia. Certains obéirent et d’autres se détournèrent et désobéirent. » Puis, ils le contraignirent à les quitter lorsqu’ils éprouvèrent une gêne à l’égard des lois de la charia et n’acceptèrent pas de s’y soumettre. Etant donné qu’Ibn Yâsîn n’avait pas de force à ce

L’île d’où les Almoravides se seraient élancés

moment, il voulut sortir vers le Soudan pour y prêcher mais le cheikh de la tribu Kadâlah lui demanda de rester dans une école connue (on dit qu’elle est située près du fleuve Sénégal). Ibn Khaldûn a dit : « Ils s’isolèrent alors des gens en se retirant sur une colline bordée par le Nil qui était proche de la surface de la terre en été mais qui la submergeait partiellement en hiver pour en faire des petites îles éparpillées. Ils entrèrent seuls dans les bosquets de cette colline pour se consacrer à l’adoration. » De la prédication au jihâd Allah voulut que ce prédicateur soit le noyau sain pour l’établissement d’un émirat islamique. Ibn Khaldûn a dit : « Ceux qui avaient un grain de bien dans le cœur entendirent parler d’eux et se mirent à affluer vers eux pour embrasser leur religion et se joindre à eux dans les bosquets. Lorsqu’ils atteignirent le nombre de mille hommes, leur cheikh ‘Abdullah Ibn Yâsîn leur dit : ‘‘Mille hommes ne sauraient être défaits en raison de leur petit nombre et il nous est devenu obligatoire d’établir la vérité, d’appeler à elle et de pousser la masse à s’y conformer. Sortez donc, avec nous, dans ce but.’’ Ils sortirent donc et tuèrent les réfractaires parmi les tribus de Lamtûnah et de Kadâlah. » C’est ainsi que sortit ‘Abdullah Ibn Yâsîn pour combattre dans le sentier d’Allah les tribus apostates qui refusaient de se conformer aux lois de l’Islam. Ibn al-Athîr nous rapporte cela en disant : « Ibn Yâsîn dit à ceux qui avaient obéi : ‘‘Vous devez obligatoirement combattre ceux qui ont contredit la vérité, qui ont renié les lois de l’Islam et se sont préparés pour vous combattre. Etablissez donc une bannière pour vous et désignez-vous un émir.’’ » Et par ce petit groupe de croyants, les almoravides soumirent le désert au jugement d’Allah . As-Salâwî a dit : « Il commença à attaquer les tribus jusqu’à conquérir toutes les terres du désert et soumettre ses tribus […] Il devient alors connu dans toutes les terres du désert ainsi que les terres du Soudan, les terres de Qabalah, d’al-Maṣâmidah et le reste des régions du Maghreb. Il se disait qu’un homme de Kadâlah appelle à Allah  et au droit chemin, qu’il juge par ce qu’Allah a révélé, qu’il est modeste et ascète dans ce bas monde. Son nom fut mentionné dans le monde, sa

préstence s’empara du cœur des gens et il fut apprécié des gens. » Lorsqu’au début il chercha l’agrément d’Allah en provoquant l’irritation des gens, Allah fit, ensuite, que les gens soient également satisfaits de lui, l’aiment et lui obéissent. Le gouvernement par la charia Lorsque le cheikh de la tribu de Kadâlah mourut, ‘Abdullah Ibn Yâsîn désigna l’émir de la tribu de Lamtûnah pour prendre le commandement militaire. As-Salâwî a dit : « ‘Abdullah Ibn Yâsîn réunit les chefs des tribus de Sanhadja et désigna Yaḥyâ Ibn ‘Umar al-Lamtûnî à leur tête tandis que ‘Abdullah Ibn Yâsîn était l’émir […] Yaḥyâ Ibn ‘Umar s’occupait des affaires de la guerre alors que ‘Abdullah Ibn Yâsîn s’occupait des affaires religieuses, des lois de la charia et récoltait la zakât et les taxes commerciales. » Les almoravides continuèrent ainsi, derrière leur nouvel émir militaire et avec l’orientation de leur savant ‘Abdullah Ibn Yâsîn, à restaurer aux gens leur religion. En l’an 446 H, comme le mentionne al-Bakrî, Ibn Yâsîn attaqua Aoudaghost (située, aujourd’hui, au sud de la Mauritanie) qui était la demeure du roi du Ghana avant qu’il n’embrasse l’Islam. Al-Bakrî a dit : « ‘Abdullah Ibn Yasîn y tua un homme appelé Zabâqirah qui était à moitié arabe et venait de Kairouan. Il était connu pour sa piété, sa récitation du Coran et son pèlerinage à la maison sacrée. Cependant, ils lui reprochèrent le fait d’être sous l’autorité du roi [païen] du Ghana et son gouvernement. » [al-Masâlik wa al-Mamâlik] En l’an 447 H, les almoravides entrèrent dans Sijilmassa (actuellement au sud du Maroc) et y supprimèrent l’injustice qui y régnait. As-Salâwî a dit : « Il y modifia les mauvaises choses qu’il y trouva, il y détruisit les instruments de musique et les outils de distraction futile, il incendia les maisons qui vendaient de l’alcool, il supprima les taxes ainsi que tout ce que le Coran et la sunnah commandaient de supprimer. Il y plaça, ensuite, un employé de la tribu de Lamtûnah avant de retourner dans le désert. » A la fin de cette même année, l’émir Yaḥyâ Ibn ‘Umar

25

al-Lamtûnî fut tué et le cheikh Ibn Yâsîn désigna, à sa place, son frère Abû Bakr Ibn ‘Umar au mois de Muḥarram de l’an 448 H. Il fut donc sous l’autorité du savant comme l’était son frère avant lui, poursuivant leur jihâd dans le sentier d’Allah. As-Salâwî a dit : « Les almoravides entrèrent dans la ville d’Aghmat (située à l’est de Marrakech), en l’an 449 H, et ‘Abdullah Ibn Yâsîn y résida durant deux mois pendant lesquels l’armée se reposait. Puis, il se dirigea vers Tadla qu’il conquit. Il y tua les rois de Banî Yafran qu’il trouva et il eut le dessus sur Balqûṭ qu’il tua également […] Ensuite, ‘Abdullah Ibn Yâsîn avança vers les terres de Tamesna qu’il conquit aussi et dont il s’empara. » Ibn Yâsîn  affligeait grandement les ennemis d’Allah apostats en les tuant et capturant leurs femmes et leurs enfants, au point que ces informations parvinrent à un savant, ignorant tout de la réalité des mujâhidîn, et qui écrivit à ‘Abdullah Ibn Yâsîn. Adh-Dhahabî a dit : « Le savant fut informé de ce qu’avait fait ‘Abdullah Ibn Yâsîn, ce qu’il trouva très grave et regrettable. Il lui écrivit donc en condamnant le grand nombre de tués et de femmes capturées. Ibn Yâsîn lui répondit : ‘‘Quant à ta condamnation de mes actes et tes regrets de m’avoir dirigé vers là-bas, sache que tu m’as dirigé vers un peuple de la jâhiliyah. L’un d’entre eux sort son fils et sa fille pour faire paitre les bêtes et la fille revient enceinte de son frère sans qu’ils ne condamnent cela. Ils ne pensent qu’à s’attaquer les uns les autres et à s’entretuer. J’ai donc fait ce que j’avais à faire sans transgresser la loi d’Allah. Salâm.’’ » [Târîkh al-Islâm] Ainsi répondit ‘Abdullah Ibn Yâsîn au théoricien du jihâd qui est éloigné de la réalité des faits et croit ce que les gens rapportent. Après toutes ces conquêtes, les almoravides décidèrent, sous l’orientation de leur savant, d’attaquer les tribus apostates de Berghouata. As-Salâwî a dit : « Il lui fut dit que Berghouata regroupait de nombreuses tribus qui, au départ, s’étaient réunies autour de Ṣâliḥ Ibn Ṭarîf, le voyant menteur, et que leur situation demeura alors ainsi sur l’égarement et la mécréance jusqu’à présent. Lorsque ‘Abdullah Ibn Yâsîn entendit parler de la situation de Berghouata et la mécréance de ses tribus, il vit qu’il était obligatoire de les combattre avant les autres. Il se dirigea donc vers eux, à la tête des armées almoravides. » Par le décret d’Allah , ‘Abdullah Ibn Yâsîn fut blessé lors d’une de ses batailles contre ces mécréants, en l’an 451 H, et tomba ainsi martyr. L’auteur d’al-Ightibâṭ a dit à son sujet : « Il prit le dessus sur le Maghreb jusqu’à lui faire professer les enseignements de l’Islam après qu’ils furent sur le point d’en disparaitre. » Le testament d’Ibn Yâsîn As-Salâwî a dit : « Lorsque la mort vint à lui, il leur dit : ‘‘Ô almoravides, je vais très certainement mourir aujourd’hui alors que vous êtes sur les terres de votre ennemi. Prenez donc garde à ne pas être lâches ou à vous disputer sinon vous fléchirez et perdrez votre force. Aidez-vous mutuellement dans la vérité et soyez des frères en Allah. Prenez garde à ne pas vous envier au sujet du commandement car Allah donne la royauté à qui Il veut parmi Ses créatures et Il fait hériter la terre à qui Il veut parmi Ses serviteurs. »

26

Les Leaders de l‘Emirat des Almoravides

Ibn Yâsîn s’en alla ainsi après avoir construit le noyau d’un émirat islamique qui s’étendit du fleuve Sénégal, au sud, jusqu’aux abords de Marrakech, au nord. Puis, il s’agrandit au nord, après cela, pour atteindre, par les mains de son élève Yûsuf Ibn Tâchfîn, l’Andalousie, aux frontières de la France. Au sud, il s’étendit jusqu’aux profondeurs des jungles africaines par les mains de son élève Abû Bakr Ibn ‘Umar. Il s’en alla en laissant, derrière lui, une génération de mujâhidîn pour terminer le parcours après avoir établi, avec eux, la loi de l’Islam. Qu’Allah fasse miséricorde à Ibn Yâsîn et qu’Il accorde Sa bénédiction aux soldats du Califat, aujourd’hui, qui luttent contre tout apostat refusant la gouvernance de la charia et qui n’abandonnent pas, quels que soient les sacrifices à faire, jusqu’à ce que la religion soit entièrement à Allah. Abû Bakr al-Lamtûnî, un émir qui a propagé l’Islam sur les terres du Soudan Nous avons exposé, précédemment, une partie du parcours du savant restaurateur ‘Abdullah Ibn Yâsîn dans sa formation de l’émirat almoravide mujâhid. Cet homme qui, en plus d’avoir créé un émirat, a formé une génération pour porter la bannière après lui. Parmi cette génération, on trouve Yûsuf Ibn Tâchfîn qui se dirigea, avec les armées musulmanes, vers l’Andalousie où il défit les croisés. On y trouve aussi le commandant victorieux Abû Bakr Ibn ‘Umar qui traversa le Sahara pour porter l’Islam et la charia à l’Afrique subsaharienne. Ce qui distingue l’histoire de cet homme, c’est son sacrifice de toute chose dans l’intérêt de sa religion et de sa ummah, recherchant son unité et sa suprématie. Ibn ‘Umar n’était guère de ceux qui œuvrent pour leurs intérêts personnels aux dépends de la ummah et de son unité, comme c’est le cas de beaucoup d’individus affiliés à cette ummah, dans le passé et dans le présent. Le nouveau commandant militaire Le parcours du fils et émir de Lamtûnah débuta alors qu’il était étudiant chez Ibn Yâsîn, puis commandant militaire de ses armées. Au mois de Muḥarram de l’an 448 H, Abû Bakr Ibn ‘Umar prit le commandement militaire des almoravides suite à son frère Yaḥyâ Ibn ‘Umar et poursuivit, sous la tutelle du savant Ibn Yasîn, le parcours du jihâd. L’attaque contre les rafidites bajalites En l’an 448 H, Abû Bakr Ibn ‘Umar attaqua les terres de Sousse et en l’an 449 H, il conquit Massa et Taroudant qui étaient des bastions des rafidites au Maghreb. As-Salâwî a dit dans al-Istiqṣâ : « Il s’y trouvait un peuple radifite appelé les bajalites en référence à ‘Alî Ibn ‘Abdillah al-Bajalî, le rafidite […] ‘Abdullah Ibn Yâsîn et Abû Bakr Ibn ‘Umar les combattirent jusqu’à conquérir la ville de Taroudant par la force. Ils tuèrent beaucoup de rafidites tandis que le reste d’entre eux revint à la doctrine de la sunnah et du groupe. » Le successeur du cheikh Ibn Yâsîn termine son parcours

Après l’anéantissement des rafidites, Ibn ‘Umar et son cheikh Ibn Yâsîn partirent combattre les tribus apostates de Berghouata. C’est au cours de cette guerre que fut blessé ‘Abdullah Ibn Yâsîn et qu’il tomba martyr, comme nous le considérons. Ainsi, l’émirat complet des almoravides revint à Abû Bakr Ibn ‘Umar. As-Salâwî a dit : « La première chose qu’il fit après avoir préparé et enterré Ibn Yâsîn fut de se diriger vers Berghouata pour leur faire la guerre, plaçant sa confiance en Allah dans son jihâd. Il les affligea lourdement en les tuant et capturant leurs femmes et enfants jusqu’à ce qu’ils se dispersent dans les bosquets. Il les extermina ainsi en grande partie et le reste embrassa l’Islam une nouvelle fois. Abû Bakr Ibn ‘Umar effaça du Maghreb toute trace de leur prêche, il rassembla le butin et le partagea entre les almoravides avant de retourner vers la ville d’Aghmat. » Ceci est une autre victoire à ajouter à la série de victoire d’Ibn ‘Umar dans sa guerre contre les égarés et pour la propagation du tawḥîd. Par cela également, ce bas monde ouvrit les bras à Abû Bakr Ibn ‘Umar qui devint l’unique commandant des almoravides.

une armée nombreuse pour envahir les terres du Soudan où il s’empara ainsi de près de quatre-vingt-dix habitations. »

Abû Bakr Ibn ‘Umar quitte le Maghreb pour se diriger vers le Sahara

Les historiens mentionnent qu’Abû Bakr Ibn ‘Umar  retourna au Maghreb après que son cousin Yûsuf Ibn Tâchfîn y soit devenu très populaire. Mais lorsqu’il vit toutes les conquêtes de son cousin, il ne lui disputa pas l’autorité du Maghreb et se retira pour lui laisser la place, s’en retournant au Sahara. As-Salâwî a rapporté, dans al-Istiqṣâ, la recommandation d’Ibn ‘Umar à Ibn Tâchfîn : « Abû Bakr dit : ‘‘Je t’ai mis à la tête de cette affaire alors que j’en suis responsable, crains donc Allah  envers les musulmans et préserve-moi, ainsi que toi, de l’Enfer. Et ne perds rien des affaires de tes administrés car tu en es responsable.’’ »

Cependant, Ibn ‘Umar ne put demeurer très longtemps au Maghreb conquis pour diriger son peuple puisqu’après toutes ses victoires, de mauvaises nouvelles lui parvinrent. As-Salâwî a dit : « Un messager des terres de Qabalah vint à lui et l’informa des troubles qui avaient lieu dans le Sahara et de la discorde survenue entre ses habitants. » Ici, le commandant se trouva à la croisée des chemins : devait-t-il envoyer l’un de ses cousins pour régler la situation ou y aller lui-même ? Et s’il y allait lui-même, allait-il abandonner la gouvernance de son peuple au Maghreb après toutes ces victoires qu’il y a remportées ? C’est ici que les vrais hommes se manifestent. As-Salâwî a dit : « L’émir Abû Bakr était un homme pieux alors il lui était insupportable que les musulmans s’entretuent tandis qu’il avait la capacité de les faire cesser. Il ne trouva pas qu’une autre solution était possible alors qu’il était leur émir et responsable d’eux. Il décida donc de sortir en direction des terres du Sahara afin de corriger sa situation et d’y établir les lignes du jihâd. » Ainsi, il délaissa tout dans le sentier d’Allah seul. L’émir unifie les gens autour du combat contre les idolâtres L’émir almoravide se dirigea vers le Sahara dont il corrigea la situation et où il rétablit le jugement de l’Islam. Puis, il sortit pour les terres du Soudan pour y accomplir le jihâd dans le sentier d’Allah. Ibn Khaldûn a dit : « Il rejoignit son peuple et régla les troubles qu’il y avait entre les gens avant d’ouvrir la porte du jihâd contre le Soudan. Il s’empara ainsi de près de quatre-vingt-dix habitations de ses terres. » Ainsi, il ne se contenta pas de régler la situation de son peuple mais il prépara également l’invasion de l’Afrique de l’ouest par les armées musulmanes afin d’y établir la loi d’Allah. As-Salâwî a dit : « Le voyage d’Abû Bakr Ibn ‘Umar au Sahara eut lieu au mois de Dhû al-Qi’dah de l’an 453 H. Lorsqu’il y parvint, il y régla les problèmes et y réorganisa les choses avant de réunir

Abû Bakr Ibn ‘Umat soumet les mécréants du Sahara As-Salâwî mentionne, à un autre endroit, qu’Abû Bakr Ibn ‘Umar attaqua le royaume du Ghana et y propagea, ainsi que dans ses alentours, l’Islam : « Puis, durant le cinquième siècle de l’hégire, les gens du Ghana virent leur royaume s’affaiblir et leur situation s’effondrer tandis que la situation de leurs voisins du nord, situés après les berbères, s’empira. L’émir Abû Bakr Ibn ‘Umar al-Lamtûnî se dirigea alors vers eux. » As-Salâwî mentionne qu’Abû Bakr Ibn ‘Umar conquit sur ces terres une étendue de trois mois de marche et « il poussa beaucoup d’entre eux, parmi ceux qui ne l’avaient pas encore fait, à embrasser l’Islam ». Il laisse l’émirat du Maghreb à Ibn Tâchfîn et retourne faire le jihâd au Soudan

Abû Bakr al-Lamtûnî martyr sur les terres du Soudan Après avoir exhorté son cousin, Ibn ‘Umar s’en retourna vers le Sahara pour accomplir le jihâd contre les mécréants d’Afrique. As-Salâwî a dit : « Il s’y établit et persista sur le jihâd contre les mécréants du Soudan jusqu’à tomber martyr par une flèche empoisonnée qui le toucha au mois de Cha’bân de l’an 480 H. Ceci, après que tout le Sahara lui soit acquis jusqu’aux montagnes d’or, sur les terres du Soudan. » Ainsi se tourna la page d’un cavalier parmi les cavaliers de l’Islam qui abandonna les plaisirs de ce bas monde et du commandement. Alors, Allah lui donna mieux que cela en échange. Ibn Kathîr a dit : « Il eut une prestance qu’aucun autre roi n’eut. Cinq cent mille combattants obéissant sortaient avec lui lorsqu’il allait combattre l’ennemi. En plus de cela, il appliquait les peines et préservait les sacralités de l’Islam. Il encadrait la religion et faisait marcher les gens dans le sens de la religion tout en ayant un dogme et une religion corrects et en s’alliant à l’État abbasside. » Qu’Allah fasse miséricorde au cheikh mujâhid et martyr, par la permission d’Allah, Abû Bakr al-Lamtûnî. Puisse-t-Il accepter sa prédication et son jihâd. Puisse-t-Il faire triompher ses descendants que sont les soldats du Califat en Afrique de l’ouest, du nord et au Sahara, qui œuvrent pour l’établissement de la religion d’Allah sur ces terres et la suppression de toute trace d’idolâtrie. Qu’Il leur accorde la victoire et la consolidation.

27

Certes, parmi les objectifs de l’Islam se trouve l’incitation à la procréation, et ceci pour plusieurs raisons dont la principale serait sans doute le fait d’accroitre le nombre de musulmans afin de renforcer la communauté. La charia regorge de textes allant dans ce sens et exhortant à cela. La demande d’un enfant a toujours été une tradition des prophètes et des messagers. Citons pour illustrer cela le cas du prophète Zakariâ  qui invoqua Allah à cet effet à plus d’un endroit du noble Coran. Il ne demandait guère qu’Allah lui fasse don de la royauté ou du pouvoir, ni d’or ou d’argent, mais uniquement d’une descendance pieuse. Il se leva donc pour prier et invoquer son Seigneur secrètement en disant : {4. « Ô mon Seigneur, mes os sont affaiblis et ma tête s’est enflammée de cheveux blancs. [Cependant], je n’ai jamais été malheureux [déçu] en te priant, ô mon Seigneur. 5. Je crains [le comportement] de mes héritiers, après moi. Et ma propre femme est stérile. Accorde-moi, de Ta part, un descendant 6. Qui hérite de moi et hérite de la famille de Jacob. Et fais qu’il te soit agréable, ô mon Seigneur. »} [Maryam : 4-6] Il dit également : {« Ô mon Seigneur, donne-moi, venant de Toi, une excellente descendance. Car Tu es Celui qui entend bien la prière. »} [Âl ‘Imrân : 38] Il dit encore : {« Ne me laisse pas seul, Seigneur, alors que Tu es le meilleur des héritiers. »} [al-Anbiyâˋ : 89] L’épouse de ‘Imrân invoqua Allah et Celui-ci lui fit don de Maryam, faisant d’elle un signe pour l’univers. Il accorda ensuite ‘Îsâ à Maryam et fit de lui un prophète et messager parmi ceux doués de fermeté, que la paix soit sur eux tous. Ainsi, plus le nombre de musulmans s’accroit, plus cela refrène la mécréance et permet à la religion de dominer. Les mécréants ont parfaitement compris cette équation qui est pourtant absente de l’esprit des insouciants. De ce fait, nous trouvons que leur guerre lancée contre l’Islam et les musulmans cible en priorité les femmes et les enfants, et ceci, afin

28

Je Vais Surpasser les Autres Nations par Votre Nombre

de détruire la terre et sa culture. D’ailleurs la femme n’a été nommée champ de labour que parce ce qu’elle est à l’origine de la progéniture et est une terre fertile. Telle est la politique de l’ennemi haineux dont le souci est d’éradiquer le tawḥîd de la surface de la Terre. Mais, il n’en est pas question ! Car la communauté de Muḥammad  est une communauté féconde que l’on ne peut rendre stérile, et elle demeurera ainsi jusqu’à ce qu’Allah hérite la terre et tout ce qui s’y trouve. Malheureusement, certaines femmes n’ont pas saisi la politique employée par l’ennemi dans sa guerre et n’ont point mesuré à sa juste valeur l’importance du fait de donner naissance à un enfant musulman qui sera telle une épine dans la gorge des mécréants et un coup de poignard dans le flanc de l’idolâtrie. De même, le fait d’accroitre le nombre de musulmans afflige les pervers, fait basculer les bannières de la mécréance et élève la parole des vertueux. Ainsi, la politique de contrôle des naissances est une épidémie qui a atteint notre communauté féconde comme le voulaient nos ennemis. Tout ceci dans le but de voir le nombre de musulmans s’amoindrir et leur force s’affaiblir. Le prophète  a, certes, recommandé à sa communauté de faire croitre le nombre de musulmans, comme cela est rapporté par Ma’qal Ibn Yasâr qui dit : « Un homme se présenta au prophète  et demanda : « J’ai trouvé une femme de noble lignée et de beauté mais elle ne peut enfanter, dois-je l’épouser ? » Il répondit : « Non. » Il revint demander la même chose, une seconde fois, et il lui interdit de nouveau. Puis, il revint une troisième fois pour la même requête, alors le messager répondit : « Épousez la femme féconde car je vais surpasser les autres nations par votre nombre. » [Rapporté par Abû Dâwud et Ibn Ḥibbân] Le prophète  a également invoqué en faveur d’Anas

Ibn Mâlik afin que ce dernier ait une descendance nombreuse et bénite. Il dit : « Ô Allah, fais accroitre ses biens ainsi que sa progéniture et mets la bénédiction dans ce que Tu lui as octroyé. » [Unanimement reconnu] Aḥmad rapporte dans son Musnad qu’Anas a dit : « Ma fille m’a confié que cent vingt et quelques de ma progéniture ont été enterrés et je suis, certes, celui parmi les anṣâr qui possède le plus de biens. » Al-Aḥnaf Ibn Qays entra auprès de Mu’âwiyah  alors que Yazîd se tenait près de lui et que son père l’observait avec admiration. Mu’âwiyah dit : « Ô Abû Baḥr, que dis-tu des enfants ? » Il répondit : « Ô émir des croyants, ils sont notre colonne vertébrale, les fruits de notre cœur, la jouissance de nos yeux. Par eux, nous attaquons nos ennemis et ils sont nos successeurs pour ceux qui viendront après nous. Alors, sois pour eux une terre aplanie et un ciel ombrageux. S’ils te demandent quelque chose, donne-le leur et s’ils cherchent des excuses auprès de toi, excuses-les. S’ils te demandent ton aide, ne les en prive pas afin qu’ils ne se lassent pas de ta compagnie et ne souhaitent pas ta mort mais, au contraire, que ta vie se prolonge. » Il dit alors : « Qu’Allah te récompense, ô Abû Baḥr ! Ils sont tels que tu les as décrits. » N’oublions pas non plus, puisque nous sommes dans ce contexte, de mettre en garde la sœur musulmane contre une autre politique perfide avec laquelle sont venus les ennemis de l’Islam et qui est le fait de retarder le mariage jusqu’à un âge avancé. Ceci n’est autre qu’un stratagème des mécréants qui ne cessent de déployer des efforts afin de détourner les musulmanes du rôle véritable qui est le leur dans cette vie. Elles ont été créées pour réaliser le tawḥîd en vouant leurs adorations exclusivement à Lui et, ensuite, dans le but de servir la religion dans les domaines qu’Allah leur a facilités comme le mariage, l’enfantement et l’éducation. Et si seulement la musulmane savait le bien que renferme le fait de se marier jeune en ayant l’intention d’accroitre le nombre de musulmans et de donner naissance à un enfant vertueux qui la traite avec bonté et invoque en sa faveur et celle de son père, même après leur décès. Le messager d’Allah  a dit : « Quand le fils d’Adam meurt, son œuvre s’arrête sauf dans trois choses : une aumône continue, une science dont les gens tirent profit, ou un enfant pieux qui invoque en sa faveur.» [Rapporté par Muslim, d’après Abû Hurayrah] Le prophète  a dit : « Certes, Allah  élève le degré du serviteur vertueux au Paradis jusqu’à ce que ce dernier dise : « Ô Seigneur, pourquoi un tel degré ? » Il dira alors : « Pour les demandes de pardon que formulait ton enfant en ta faveur. » [Rapporté par Aḥmad et Ibn Mâjah, d’après Abû Hurayrah] Al-Bukhârî a titré l’un de ses chapitres comme suit : « Chapitre de celui qui souhaite un enfant pour le jihâd ». Dans ce dernier il rapporte, d’après Abû Hurayrah , que le messager d’Allah  a dit : « Salomon fils de David dit un jour : ‘‘Je partagerai, cette nuit, la couche de cent femmes (ou quatre-vingt-dixneuf). Chacune d’elles enfantera un garçon qui combattra dans la voie d’Allah.’’ » II ajouta : « Mais il oublia de dire : ‘‘S’il plait à

Allah.’’ Il partagea donc leur couche, et aucune d’elles ne mit au monde d’enfant, sauf une qui enfanta un bébé mal formé. » Le prophète  ajouta : « Par celui qui détient l’âme de Muḥammad dans Sa main, s’il avait dit : ‘‘S’il plait à Allah’’, ils auraient tous été des combattants dans le sentier d’Allah. » Si la musulmane savait ce qui réside dans tout ceci comme cause pour donner victoire à la religion et provoquer la colère des mécréants, elle s’empresserait de faire cela. Il se pourrait même qu’elle obtienne la récompense de ceux compris dans le verset : {Car ils n’éprouveront ni soif, ni fatigue, ni faim dans le sentier d’Allah, ils ne fouleront aucune terre en provoquant la colère des infidèles, et n’obtiendront aucun avantage sur un ennemi, sans qu’il ne leur soit écrit pour cela une bonne action.} [at-Tawbah : 120] Que la musulmane médite la parole de ‘Umar  qui a dit : « Par Allah, je me force à avoir des rapports en espérant qu’Allah fasse sortir de moi une progéniture qui célèbre la gloire d’Allah. » [Rapporté par al-Bayhaqî] De plus, le mariage des filles parmi celles que l’on qualifie « d’un jeune âge » est considéré comme un crime puni par la loi du ṭâghût dans certains États que l’on nomme, faussement, « islamique ». Alors que dans la législation de l’Islam, il n’y a rien de licite en dehors de ce qu’Allah  a rendu licite et point de chose prohibée en dehors de ce qu’Il a prohibé. ‘Âˋichah  a dit : « Le prophète m’a épousé alors que j’étais une fille de six ans. Nous arrivâmes à Médine et nous arrêtâmes chez les Banî al-Ḥârith Ibn Khazraj. Je tombai malade et mes cheveux se mirent à chuter. Lorsqu’ils eurent poussé jusqu’aux épaules, ma mère, Umm Rûmân, vint à moi alors que j’étais dans ma balançoire avec des amies. Elle m’appela en criant et je vins à elle ne sachant pas ce qu’elle voulait de moi. Puis, elle me prit par la main et m’arrêta au niveau de la porte de la maison. J’avais le souffle court jusqu’à ce qu’une partie de moi s’apaise. Ensuite elle prit de l’eau pour me la passer sur le visage et la tête, puis, elle me fit entrer dans la maison. A l’intérieur, se trouvaient des femmes des anṣâr qui dirent : « Que lui soient accordés le bien et la bénédiction.’’ Elle me laissa donc entre leurs mains et elles me préparèrent. Personne ne me vit en dehors du messager d’Allah , le matin. Puis, elles me confièrent à lui. A cette époque j’étais une fille de neuf ans. » [Rapporté par Muslim] Quand la sœur musulmane aura compris cela, elle laissera derrière son dos ces instigations néfastes et mettra tout en œuvre pour accroitre le nombre de lionceaux afin de les préparer. Faisant ainsi de sa maison un antre dans lequel elle allaitera ces derniers du lait savoureux de la religion d’Ibrâhîm, les initiant au tawḥîd pur et les nourrissant de l’alliance et du désaveu. Ensuite, elle ouvrira la porte de l’antre après que leur cœur ait été abreuvé de ces versets : {Et ceux qui sont avec lui sont durs envers les mécréants, miséricordieux entre eux.} [al-Fatḥ : 29] Et : {modestes envers les croyants et fiers et puissants envers les mécréants, qui luttent dans le sentier d’Allah, ne craignant le blâme d’aucun blâmeur.} » [al-Mâˋidah : 54]. Et notre dernière invocation est que la louange soit à Allah, le Seigneur des mondes.

29

Avec la continuité de la guerre menée par les soldats du Califat contre les forces de la mécréance, nous jetons un coup d’œil sur quelques-unes des récentes opérations exécutées par les mujâhidîn. Des opérations qui ont permis d’étendre l’autorité du Califat ou de terroriser, d’anéantir ou d’humilier les ennemis d’Allah. Tout en sachant que ces opérations ne sont qu’un bref aperçu des très nombreuses opérations menées par l’État Islamique sur différents fronts, en Orient et en Occident, au cours des dernières semaines. La guerre contre la Turquie : Le 7 du mois de Rabî’ al-Awwal, les deux frères istichhâdî Abû Anas al-Minbijî et Abû ‘Umar al-Hâchimî  sont parvenus à exploser leur voiture piégée contre deux attroupements des factions de l’apostasie et de l’armée turque apostate près des villages de Waqâḥ et de Kufayr, à l’ouest de la ville d’al-Bâb. Les deux opérations ont causé la destruction d’un tank de l’armée turque apostate et l’endommagement de trois autres tandis que plusieurs apostats ont été tués. Suite à cela, les soldats du Califat ont mené un assaut contre le village de Kufayr, causant la destruction de deux véhicules,

30

Opérations Militaires et Secrètes

la saisie d’un troisième et la mort de 3 apostats avant que les mujâhidîn ne regagnent leurs positions, sains et saufs. Le 9 du mois de Rabî’ al-Awwal, une opération martyre a frappé un attroupement de l’armée turque apostate et des factions de l’apostasie près du village de Brâtah, à l’ouest de la ville d’al-Bâb. De plus, les mujâhidîn sont parvenus à endommager un tank de l’armée turque apostate par un engin explosif et à détruire un pickup, à l’aide d’une roquette, dans le village de Dânâ. Le 11 du mois de Rabî’ al-Awwal, les deux frères istichhâdî Abû ‘Abd ar-Raḥmân ach-Châmî et Abû Aḥmad as-Samrâwî  sont parvenus à faire un carnage dans les rangs des factions apostates et de l’armée turque apostate. En effet, le frère Abû ‘Abd at-Raḥmân a fait exploser sa voiture piégée contre leurs attroupement dans le village d’al-Azraq, à l’ouest de la ville d’al-Bâb, faisant plus de 14 apostats tués, d’autres blessés et trois véhicules détruits. De son côté, le second frère est parvenu à atteindre au point de concentration des apostats dans le village de Zarzûr, à l’est d’al-Bâb, et y a fait exploser sa voiture piégée, causant de

Les effets de l’attaque sur la fête croisée à Istanbul

nombreux tués et blessés parmi les apostats ainsi que plusieurs véhicules militaires endommagés. En outre, un tank de l’armée turque apostate a été détruit par un missile guidé dans le même village. Le 12 du mois de Rabî’ al-Awwal, les soldats du Califat sont parvenus à détruire un tank de l’armée turque apostate et à en endommager un second, à l’aide de missiles guidés et d’obus de mortier, à l’ouest de la ville d’al-Bâb. Le 15 du mois de Rabî’ al-Awwal, les chasseurs de blindés de l’État Islamique sont parvenus à détruire un tank de l’armée turque apostate et à en endommager un autre, par des missiles guidés, à l’ouest de la ville d’al-Bâb. Le 16 du mois de Rabî’ al-Awwal, les mujâhidîn sont parvenus, au cours d’affrontements contre l’armée turque apostate et les factions de l’apostasie, à attaquer le village d’al-Ajamî, au nord-est de la ville d’al-Bâb. Suite à cela, un cavalier du martyre  s’est élancé et a fait exploser son véhicule contre un attroupement d’apostats près du village de Qunayfidh. Le 21 du mois de Rabî’ al-Awwal, les soldats du Califat sont parvenus à détruire un tank et un blindé BMP de l’armée turque apostate, par deux missiles guidés, à l’ouest de la ville d’al-Bâb. Le 23 du mois de Rabî’ al-Awwal, les chasseurs de blindés de l’État Islamique sont parvenus à détruire deux blindés de l’armée turque apostate, par deux missiles guidés, à l’ouest de la ville d’al-Bâb. Le même jour, le bureau médiatique de la wilâyah d’Alep a publié une production vidéo intitulée « Le bouclier des croisés » et dans laquelle sont brûlés deux éléments des forces turques apostates qui sont à la tête de la campagne nommée « Bouclier de l’Euphrate », au nom de

leurs maîtres croisés, contre les musulmans dans la wilâyah d’Alep. La vidéo contenait un message, de la part des soldats du Califat, stipulant que le gouvernement turc apostat devra s’habituer à voir ses soldats être brûlés vifs s’il persiste à bombarder les terres de l’État Islamique. Le 22 du mois de Rabî’ al-Âkhir, un soldat du Califat a frappé l’une des plus célèbres boîtes de nuit d’Istanbul dans laquelle les chrétiens célébraient une fête païenne. Il a ainsi fondu sur les idolâtres, armé de grenades et d’un fusil d’assaut, faisant 150 tués et blessés parmi eux, en vengeance pour la religion d’Allah et en réponse à l’injonction de l’émir des croyants de viser la Turquie servante de la croix. Dans la wilâyah de Baghdâd : Le 5 du mois de Rabî’ al-Awwal, une cellule secrète des soldats du Califat est parvenue à stationner un véhicule piégé et à le faire exploser au cœur de repaires et de rassemblements de rafidites apostats dans la localité de Sadr, dans l’est de Baghdâd, faisant 60 apostats tués et 20 autres blessés. Le 11 du mois de Rabî’ al-Awwal, une cellule secrète est parvenue à stationner un véhicule piégé près d’un rassemblement de rafidites apostats dans la localité de Bâwiyah, à l’est de Baghdâd, et à le faire exploser à distance, faisant au moins 80 rafidites tués. De son côté, une autre cellule est parvenue à placer deux engins explosifs dans la localité d’Abû Dachîr, dans le sud de Baghdâd, et à les faire exploser contre une foule de rafidites, tuant et blessant ainsi près de 20 apostats. Le 1er du mois de Rabî’ al-Âkhir, Abû Nawwâf al-‘Irâqî et Abû ‘Abdillah al-‘Irâqî  se sont élancés en direction de rassemblements et de repaires de rafidites apostats dans la

31

Les effets de la bataille à l’hôpital d’as-Salâm à Mossoul

localité de Sanak, au centre de la ville de Baghdâd. Après avoir proclamé la grandeur d’Allah, ils ont fait exploser, successivement, leur gilet piégé, faisant près de 100 apostats tués et blessés ainsi que plusieurs de leurs repaires détruits. De leur côté, les cellules secrètes sont parvenues à stationner un véhicule piégé et à le faire exploser contre un autre rassemblement de rafidites apostats près du rond-point de la nouvelle ville, dans l’est de Baghdâd, faisant 9 tués et 17 blessés parmi les apostats. Dans la wilâyah de Ninive : Le 6 du mois de Rabî’ al-Awwal, le frère istichhâdî Abû Khaṭṭâb al-‘Irâqî  s’est élancé en direction des attroupements de l’armée rafidite et ses milices dans le quartier Barîd, au nord-est de Mossoul, et a fait exploser son véhicule piégé contre eux, faisant 8 éléments tués, d’autres blessés et un char Abrams ainsi que deux bulldozers détruits. Par ailleurs, quatre cavaliers du martyre, les frères Abû Khaṭṭâb alMaṣlâwî, Abû Aḥmad ach-Châmî, Abû Salamah ach-Châmî et Battâr al-Maṣlâwî , ont fait exploser leur véhicule piégé contre des attroupements d’apostats près de l’hôpital Salâm, dans le sud-est de Mossoul, faisant près de 35 éléments tués, cinq blindés BMP, un bulldozer et un Hummer détruits ainsi que plusieurs autres véhicules endommagés. Suite à cela, des affrontements, avec divers types d’armes, ont éclaté et ont permis de tuer 4 éléments, d’en blesser d’autres, d’endommager deux Hummer et un blindé BMP ainsi que de se saisir d’un autre BMP. Le 7 du mois de Rabî’ al-Awwal, le frère istichhâdî Abû Ḥamzah al-‘Irâqî  est parvenu a mené une opération martyre au cœur des résidus de l’armée rafidite et ses milices près de l’hôpital Salâm, au sud-est de Mossoul, faisant plusieurs apostats tués et blessés ainsi que plusieurs véhicules détruits. De plus, près de 20 éléments ont été tués et 45 autres blessés ainsi que huit blindés BMP, 5 Hummer et un

32

Opérations Militaires et Secrètes

char Abrams ont été détruits au cours d’affrontements, avec divers types d’armes, contre les éléments apostats assiégés. De même, près du croisement du quartier Sawmar, les soldats du Califat ont affronté un convoi qui tentait de s’avancer en renfort aux éléments assiégés, et sont parvenus à tuer près de 10 apostats et à en blesser d’autres. Plus tard, le frère istichhâdî Abû Islâm ach-Châmî  est parvenu à faire exploser son véhicule piégé contre un convoi de l’armée rafidite et ses milices dans le quartier Waḥdah, au sud-est de Mossoul, détruisant ainsi trois Hummer, tuant 8 apostats et en blessant d’autres. Suite à cela, des affrontements, avec divers types d’armes, ont eu lieu et ont permis d’incendier trois blindés BMP tandis que les combats contre les apostats, sur l’axe Est, se sont soldés par la mort de 21 apostats, la destruction d’un Hummer et l’endommagement d’un autre. En outre, 21 éléments de l’armée rafidite et ses milices ont été tués par des tireurs d’élite dans le quartier Ikhâˋ et aux abords des quartiers Chaymâˋ, Intisâr et Nûr. Dans la wilâyah de Homs : Le 8 du mois de Rabî’ al-Awwal, les soldats du Califat sont parvenus, après des combats violents contre l’armée nosaïrite et ses milices, à prendre le contrôle de huit checkpoints dans les localités de Châ’ir et Ḥuwaysîs, faisant plus de 50 apostats tués tandis que trois tanks, un canon mitrailleur lourd, un lanceur de missiles Konkors avec plusieurs missiles, en plus d’armes et de munitions variées ont été saisies en butin. Le 9 du mois de Rabî’ al-Awwal, les soldats du Califat ont poursuivi la bataille bénite contre l’armée nosaïrite et ses milices, aux alentours de la ville de Palmyre, en s’emparant de plusieurs positions importantes. En effet, les soldats du Califat ont pris le contrôle de la société gazière d’al-Mahr, au nord-est de l’aéroport militaire T4, à l’ouest de la ville de Palmyre. Avant cela, ils ont pris le contrôle des deux collines

Une ancienne base militaire nosaïrite libérée récemment par les soldats du Califat

d’al-Burj et d’al-Mahr ainsi que du checkpoint d’al-Irtiwâziyah, aux alentours de la société gazière. Là, l’armée nosaïrite a envoyé un convoi militaire, depuis la ville de Palmyre, pour tenter de récupérer les collines entourant la société. Sauf que les soldats du Califat lui ont fait face et les inghimâsiyîn l’ont attaqué de plusieurs côtés, faisant de nombreux apostats tués tandis que d’autres ont pris la fuite. Les mujâhidîn ont alors poursuivi les apostats du convoi qui avaient pris la fuite et sont parvenus à tous les tuer. En outre, les soldats du Califat ont poursuivi leur avancée vers le sud, en direction de la localité de Jiḥâr, et ont pris le contrôle de quinze checkpoints sur la zone située entre al-Mahr et Jihḥâr, ainsi que du champ gazier de Jiḥâr et des collines qui l’entourent. Et dans la localité de Jazal, au nord-est de Jiḥâr, les soldats du Califat ont pris le contrôle de cinq nouveaux checkpoints de l’armée nosaïrite, tout comme ils ont pris le contrôle total du champ pétrolier de Jazal et de la zone qui l’entoure. Le bilan de ces affrontements s’élève à près de 112 apostats de l’armée nosaïrite tués tandis que les mujâhidîn ont pu se saisir de trois tanks, d’un lanceur de missiles, d’un canon d’artillerie, d’un canon mitrailleur et d’une quantité de munitions. Le 10 du mois de Rabî’ al-Awwal, les soldats du Califat ont lancé une vaste offensive, sur plusieurs axes, contre les positions de l’armée nosaïrite aux abords de la ville de Palmyre et sont parvenus, au cours des affrontements, à prendre le contrôle de plusieurs points. Sur l’axe nord de la ville, les mujâhidîn ont pris le contrôle total de la localité de Ḥuwaysîs, des deux collines d’al-Midfa’iyah et d’al-Abrâj, des deux monts stratégiques d’aṭ-Ṭâr et de ‘Antarah ainsi que des entrepôts militaires de Palmyre. Quant au sud de Palmyre, les mujâhidîn ont pris le contrôle de la localité de Qaṣr al-Ḥallâbât et du mont stratégique de Hayyân. À l’ouest de la ville, les mujâhidîn ont pris le contrôle de la société gazière d’al-Mahr, des deux collines d’al-Mahr et d’al-Burj, du bataillon al-Mahjûrah, du champ pétrolier de Jazal et du champ ga-

zier de Jiḥâr. Sur l’axe sud de la ville, les soldats du Califat ont pris le contrôle des silos de la ville, de huit checkpoints dans leurs alentours et du croisement de la localité de Talîlah. Il est à noter que les affrontements ont été accompagnés par deux opérations martyres et plusieurs attaques d’inghimâsiyîn. Le bilan de cette expédition bénie s’élève à plus de 260 apostats tués, plusieurs soldats nosaïrites faits prisonniers dont un officier, un avion de chasse abattu près de la localité de Jazal, la saisie de quatorze tanks, d’un blindé BMP, de seize canons d’artillerie de calibres divers, d’un lanceur de missiles, de deux bases de lancement pour missiles guidés avec plusieurs missiles et de grosses quantités d’armes et de munitions variées. Le 11 du mois de Rabî’ al-Awwal, les soldats du Califat ont pris le contrôle total de la ville de Palmyre, la faisant revenir, une nouvelle fois, sous l’autorité de la charia quelques jours après les affrontements violents contre les éléments de l’armée nosaïrite et ses milices rafidites dans les quatre côtés qui entourent la ville. Cela s’est produit après l’effondrement des défenses des apostats à l’intérieur de la ville suite à la capture, par les mujâhidîn, de la citadelle de Palmyre qui donne sur toute la ville, de la colline d’al-‘Âmiriyah, du quartier d’al-‘Âmiriyah et de l’entrée Est de la ville. De plus, les mujâhidîn menaçaient l’unique route d’approvisionnement qu’il restait au régime entre les monts Hayyân et aṭ-Ṭâr, au nord-ouest et au sud-ouest de la ville, lesquels étaient passés sous le contrôle des soldats du Califat au cours des trois premiers jours de la bataille. Les soldats de l’État Islamique ont, ensuite, poursuivi leur avancée vers l’ouest de la ville de Palmyre et ont pris le contrôle de la localité d’alBayyârât, de la localité de Duwah et du triangle de Palmyre. Au nord-ouest de Palmyre, les soldats du Califat ont pris le contrôle de la société gazière de Ḥayyân et ont rencontré les forces qui venaient de la localité de Mazâri’ ad-Duwah, à l’ouest de la ville. Les combats ont fait près de 100 tués dans les rangs de l’armée nosaïrite et ses milices rafidites tandis

33

que les mujâhidîn se sont emparés de trente tanks, de six blindés BMP, de six canons d’artillerie de calibre 122 mm, de sept canons mitrailleurs de calibre 23 mm, de plusieurs missiles antichars avec leurs lanceurs, de missiles Grad, d’obus de tanks ainsi que d’armes et de munitions variées.

après qu’il soit entouré au nord par la prise du bataillon al-Mahjûrah, et à l’est et au sud par la prise du bataillon de défense aérienne et d’autres positions.

Le 12 du mois de Rabî’ al-Awwal, les soldats du Califat ont poursuivi leur progression dans la campagne Est de Homs et sont parvenus à sécuriser les zones à l’ouest de Palmyre sur une distance de 40 km, arrivant ainsi aux abords de l’aéroport militaire T4, le plus grand aéroport militaire de l’armée nosaïrite. En effet, les mujâhidîn ont avancé sur la route nationale reliant Palmyre à Homs et ont pris le contrôle de la jonction de Jiḥâr, à l’est de l’aéroport T4. Ils ont, également, attaqué les positions de l’armée nosaïrite et ses milices rafidites sur la chaine de montagnes située au nord de l’aéroport, parvenant ainsi à prendre le contrôle de douze positions sur les collines menant vers le bataillon de défense aérienne, au nord de l’aéroport. D’autre part, les soldats du Califat ont lancé un assaut un autre bataillon de défense aérienne situé au sud-est de l’aéroport et en ont pris le contrôle ainsi que du village de Marhaṭân situé à proximité. De plus, ils ont lancé un assaut sur les positions et les collines sur lesquelles l’armée nosaïrite se retranchait, près de la localité d’al-Bâridah, au sud de l’aéroport T4. Ils ont ainsi pris le contrôle de la tour Syritel et des localités de Qaṣr al-Ḥîr et d’al-Machtal, resserrant l’étau sur l’aéroport T4 après avoir avancé au nord, à l’ouest et au sud, et s’approchant de lui à une distance comprise entre 2 et 5 km. Là, ils sont parvenus à détruire un tank T55, un canon d’artillerie de calibre 122 mm avant que les mujâhidîn ne commencent une campagne de bombardement intensif sur l’aéroport, détruisant ainsi trois avions de chasse qui s’y trouvaient.

Le 10 du mois de Rabî’ al-Awwal, le frère istichhâdî Abû Sa’d al-‘Adanî  s’est élancé en direction d’un attroupement d’élément de l’armée yéménite apostate devant le camp de Ṣûlbân, dans la localité de Khûr Maksar, à l’est d’Aden. Arrivé au cœur de l’attroupement, il a déclenché son gilet explosif contre eux, faisant 80 tués et blessés dans les rangs des apostats.

Le 14 du mois de Rabî’ al-Awwal, les soldats du Califat ont marqué un nouvel avancement aux abords de l’aéroport T4 et ont pris le contrôle du village de Charîfah, à l’ouest de l’aéroport, en plus d’un checkpoint de l’armée nosaïrite et ses milices rafidites à l’est du village. Par cela, la seule route d’approvisionnement de l’aéroport s’est trouvée menacée

Les effets de l’attaque sur l’église copte au Caire

34

Opérations Militaires et Secrètes

Dans la wilâyah d’Aden-Abyan :

Le 18 du mois de Rabî’ al-Awwal, le frère istichhâdî Abû Hâchim ar-Radfânî  est parvenu à passer les checkpoints de sécurité et à déclencher son gilet explosif contre un rassemblement d’éléments de la sureté yéménite apostate, derrière le camp Ṣûlbân, au nord-est d’Aden. Les apostats étaient alors réunis pour récupérer leurs salaires et, par la grâce d’Allah, il a pu en tuer près de 70 et en blesser des dizaines d’autres. En Égypte : Le 11 du mois de Rabî’ al-Awwal, le frère istichhâdî Abû ‘Abdillah al-Miṣrî  s’est élancé en direction d’un temple de chrétiens situé dans le quartier d’al-‘Abbâsiyah, au centre du Caire. Arrivé au milieu des croisés, il a déclenché sa ceinture explosive contre eux, faisant près de 80 tués et blessés. Dans la wilâyah de Damas : Le 17 du mois de Rabî’ al-Awwal, le frère istichhâdî Abû Ṣiddîq ach-Châmî  est parvenu à atteindre un attroupement de ce qu’on appelle « la nouvelle armée syrienne » près du camp de Rukbân, aux frontières artificielles avec la Jordanie. Il a alors fait exploser sa moto piégé en plein milieu d’eux, faisant des dizaines de tués et de blessés parmi eux, et détruisant un entrepôt d’armes et quatre pickups.

Les effets de l’attaque sur le marché de Noël en Allemagne

Dans la wilâyah du Caucase : Le 18 du mois de Rabî’ al-Awwal, plusieurs soldats du Califat ont mené une opération inghimâsî, sur deux jours consécutifs, prenant pour cibles les éléments de la sureté dans la ville de Grozny, au centre de la Tchétchénie. Des affrontements avec des armes diverses ont eu lieu au centre de la ville et se sont soldés par plusieurs tués et blessés dans les rangs des apostats. En Jordanie : Le 18 du mois de Rabî’ al-Awwal, quatre soldats du Califat, les frères Muḥammad Ṣâliḥ al-Khaṭîb, Muḥammad Yûsuf al-Qarâwinah, Ḥâzim Muḥammad Abû Rummân et ‘Âṣim Muḥammad Abû Rummân  ont attaqué, à la grenade et au fusil mitrailleur, des rassemblements d’élément de la sureté jordanienne apostate et de citoyens d’États de la coalition croisés dans la ville de Karak, en Jordanie. L’attaque a commencé par un accrochage avec une patrouille de la sureté dont les éléments ont été tués avant que les mujâhidîn n’attaquent un poste de sécurité dans la ville. Ils sont ainsi parvenus à tuer plusieurs apostats à l’intérieur et se sont, ensuite, retranchés dans la citadelle de Karak dans laquelle se trouvaient plusieurs citoyens d’États de la coalition croisée. Des affrontements violents se sont alors déroulés pendant plusieurs heures, au cours desquels les quatre cavaliers ont été tués après avoir fait goûter, aux apostats et aux croisés, l’amertume de la mort. L’opération bénite s’est soldée par la mort d’environ 10 apostats dont le lieutenant Sâˋid alMu’âyaṭah, commandant de l’unité des missions spéciales, ainsi qu’une croisée parmi les citoyens d’États de la coalition croisée et 35 blessés parmi les croisés et les apostats.

En Europe : Le 19 du mois de Rabî’ al-Awwal, le soldat du Califat, Abû al-Barâˋ at-Tûnsî , a mené une opération d’écrasement au cœur de la capitale allemande Berlin, en réponse aux appels à viser les citoyens des États de la coalition croisée qui tuent les musulmans. Il a ainsi attaqué, à bord de son camion, le marché de Noël et a pu tuer 12 croisés et en blesser 48 autres. Après le succès de son opération en Allemagne, le mujâhid s’est rendu près de la ville de Milan, en Italie, et, le 23 du mois de Rabî’ al-Awwal, il a attaqué une patrouille de la police italienne. C’est au cours des échanges de tirs avec ces croisés qu’il a été tué et a atteint le martyre, ainsi le considérons nous et c’est à Allah que revient son compte. Dans la wilâyah d’al-Janûb : Le 2 du mois de Rabî’ al-Âkhir, cinq soldats du Califat, Abû Qaswarah al-‘Irâqî, Abû Ḥasan al-‘Irâqî, Abû Muṣ’ab achChâmî, Muḥammad al-‘Irâqî et Abû Sayyâf ach-Châmî , se sont élancés en direction des checkpoints et des rassemblements de rafidites apostats dans la localité d’al-Machkhâb, au sud de Najaf, où quatre inghimâsiyîn sont parvenus à tuer des dizaines d’apostats et ont fait exploser leur ceinture explosive contre eux. Quant au cinquième frère, il a fait exploser son véhicule piégé sur un autre rassemblement de rafidites entre al-Machkhâb et al-Qâdisiyah. Le bilan de cette opération bénite s’élève à près de 100 tués et blessés parmi les apostats.

35

1

Allah  telah memecah belah persatuan faksi-faksi Shahawat Syam, mencerai beraikan hati-hati mereka, menciptakan perselisihan di antara mereka dan melepaskan kekacauan di tengah-tengah mereka hingga mereka saling bunuh membunuh. Ini tak lain buah akibat dari berpalingnya mereka dari amal kewajiban yang Allah perintahkan dalam firman-Nya, „Dan berpegang teguhlah kalian semua dengan tali Allah dan janganlah kalian berpecah belah.“ (QS. Ali Imran : 103), yaitu mentauhidkan Allah dalam hukum-Nya, bersatu di bawah satu pemimpin yang menegakkan syariat di tengah-tengah mereka dan memerangi kelompok kelompok kafir yang menentangnya. Tatkala sebagian kelompok Shahawat Syam tahu bahwa kondisi mereka akan berujung sama halnya yang diderita Shahawat Irak, berupa kehinaan dan kemiskinan, mereka sebarkan kabar bahwa mereka tengah mengupayakan persatuan jahiliyah palsu, namun saling laknat melaknat demi kepentingan pribadi dan kelompok, sebagaimana yang dikatakan dalam firman Allah , „Kamu kira mereka bersatu padahal hati-hati mereka tercerai berai. Yang demikian itu karena mereka adalah kaum yang tidak berakal.“ (QS. al Hasyr : 14) Perpecahan ini merupakan buah perbuatan yang mereka lakukan. Allah berfirman, „Dan diantara orang-orang yang mengatakan, ‚Kami ini orang-orang Nasrani‘, kami telah mengambil perjanjian mereka. Tetapi mereka sengaja melupakan sebagian pesan yang telah diperingatkan kepada mereka, maka Kami timbulkan permusuhan dan kebencian diantara mereka hingga hari kiamat. Dan kelak Allah akan memberitakan kepada mereka apa yang telah mereka kerjakan.“ (QS. al Maidah : 14) Dan Allah berfirman, „Dan orang-orang Yahudi berkata, ‚Tangan Allah terbelenggu‘. Sebenarnya tangan merekalah yang dibelenggu dan mereka lah yang dilaknat disebabkan apa yang telah mereka katakan itu, padahal kedua tangan Allah terbuka, Dia memberi rezeki sebagaimana yang Dia kehendaki. Dan Al Qur‘an yang diturunkan kepadamu dari Rabbmu itu pasti akan menambah 2

Pengantar

kedurhakaan dan kekafiran bagi kebanyakan mereka. Dan Kami timbulkan permusuhan dan kebencian diantara mereka hingga hari kiamat. Setiap mereka menyalakan api peperangan Allah memadamkannya. Dan mereka berusaha menimbulkan kerusakan di bumi. dan Allah tidak menyukai orang-orang yang berbuat kerusakan“. (QS. al Maidah : 64) Bagaimanapun usaha mereka untuk bersatu dan mengumumkan berbagai proyeknya, persatuan fatamorgana mereka akan segera musnah, „Perumpamaan orang-orang yang mengambil wali selain Allah adalah seperti laba laba yang membuat rumah, dan sungguh rumah yang paling lemah itu adalah rumah laba laba, jika mereka mengetahui.“ (QS. al Ankabut : 41) Maka, loyalitas mereka satu sama lain karena selain Allah, berpegangnya mereka dengan selain tali-Nya dan peperangan mereka yang tidak di atas jalan-Nya, menjadikan mereka begitu lemah untuk melindungi panji mereka atau menjaga negara mereka setelah sebelumnya mereka mengaku Islam namun sejatinya mereka murtad, oleh sebab pemberian loyalitas mereka kepada Salibis dan murtaddin dalam peperangan mereka melawan kaum yang menegakkan hukum Allah di muka bumi. Tidakkah para komandan Shahawat murtad itu berpikir dan tahu bahwa persatuan sejati yang diserukan kepada mereka hanyalah berada di bawah naungan Dien Islam dan Jamaatul Muslimin (Khilafah) ,bukan di bawah manhaj nasionalis dan hizbiyyah (fanatisme kelompok). Tapi mereka tidak mengerti apapun selain hawa nafsu dan taklid buta. Maka, siapa saja ulama Thaghut dan analis Jahmiyah pun Qu’ud (yang enggan berjihad) yang bisa mewujudkan hawa nafsu mereka niscaya akan mereka ikuti, sedangkan pendapat golongan yang tidak sesuai dengan nafsunya mereka campakkan ke dinding. Adapun untuk mengikuti apa yang diturunkan oleh Allah sebagaimana yang Dia perintahkan dengan firman-Nya, “Ikutilah apa yang diturunkan kepada kalian dari Rabb kalian dan jangan kalian ikuti wali selainNya. Sedikit sekali apa yang kalian ambil pelajaran?” (QS. al A’raf : 3) Dan Fir-

man Nya, “Dan barang siapa menentang Rasul (Muhammad) setelah jelas kebenaran baginya dan mengikuti jalan yang bukan jalan orangorang mukmin. Kami biarkan dia dalam kesesatan yang dilakukannya itu dan akan Kami masukkan dia ke dalam neraka jahanam. Dan itu seburuk buruk tempat kembali.” (QS. an-Nisa : 115), maka inilah yang tidak mereka inginkan. Al-Mujaddid (Ulama Pembaharu) Muhammad bin Abdul Wahhab  berkata guna menjelaskan sebagian kondisi orang-orang macam ini, “Mereka berpecah belah dalam agama mereka sebagaimana firman Allah , ‘Setiap kelompok merasa bangga dengan apa yang ada pada mereka.’ (QS. al Mukminun : 53), begitu juga dalam urusan dunia mereka . Mereka melihat bahwa yang mereka lakukan sudah benar... Dan menyelisihi Imam serta tidak tunduk kepadanya (menurut asumsi mereka) adalah keutamaan, sedangkan mendengar dan taat kepadanya adalah sebuah kehinaan. Sikap taklid adalah landasan terbesar dari agama yang mereka bangun diatasnya. Taklid, pondasi terbesar untuk semua orang kafir baik generasi awal maupun akhir mereka, sebagaimana firman Allah , ‘Dan demikian juga ketika Kami mengutus seorang pemberi peringatan sebelum engkau ( Muhammad) dalam suatu negeri, orang-orang yang hidup mewah di negeri itu selalu berkata, ‘Sesungguhnya kami mendapati nenek moyang kami menganut suatu agama dan sesungguhnya kami sekedar pengikut jejak jejak mereka.’ (QS. az-Zukhruf : 23)” [Masailul Jahiliyyah] Beliau juga berkata, “Allah memerintahkan kita untuk bersatu di dalam agama dan melarang dari sikap berpecah belah di dalamnya. Allah menjelaskan hal ini dengan sangat jelas yang bisa difahami oleh orang awam sekalipun... Hingga sampai pada masalah bahwa perpecahan dalam Ushuluddin (pokok-pokok agama) dan cabangcabangnya adalah bukti keilmuan dan kefakihan dalam agama. Sedangkan cukup bersatu dalam agama saja hanyalah ucapan orang zindiq atau orang gila... Karena diantara bentuk kesempurnaan ijtima‘ (persatuan) adalah mendengar dan taat kepada orang yang memimpin kita meskipun dia adalah seorang budak dari negeri Habasyah (berkulit hitam). Allah menjelaskan hal ini dengan sangat jelas lagi gamblang dari berbagai aspek baik syar‘i maupun qodari. Kemudian prinsip ini tidak dikenal oleh mayoritas orang yang mengaku berilmu, lalu bagaimana bisa mengamalkannya? „. [Ushulu Sittah] Bersatunya faksi-faksi Shahawat demi fanatisme kelompok dan nasionalisme serta bersikukuhnya mereka di atas amal kesyirikan dan kemurtadan, tidaklah menjadikan mereka semakin garang lagi kuat, tapi sebaliknya justru semakin terhina akibat perpaduan yang rancu diantara aqidah dan manhaj yang beragam pun banyaknya perselisihan. Akan muncul percekcokan di tengah-tengah barisan mereka dan satu sama lain akan berupaya melakukan aksi khianat, dan Allah tidak memberikan petunjuk pada kaum yang dzalim. Maka, barangsiapa yang hendak berpegang dengan tali Allah yang kuat, hendaklah dia bertobat kepada Allah dan berpegang teguh dengan agama Islam serta jamaah kaum muslimin hingga meninggal. Jika tidak, maka dia akan menjadi penghuni dan bahan bakar neraka jahannam. Diriwayatkan bahwa Rasulullah bersabda, “Barang siapa yang bergantung pada sesuatu niscaya dia akan diserahkan kepada sesuatu itu.“ (HR. Nasa‘i dari Abu Hurairah) Syaikh Sulaiman Alu Syaikh berkata, „Barang siapa yang menggantungkan hatinya kepada sesuatu di mana dia bersandar dan berharap kepadanya, niscaya Allah akan menyerahkannya kepada sesuatu tersebut. Maka jika seorang hamba bergantung kepada Rabb, Ilah, Sayyid dan Maulanya, yakni Rabb segala sesuatu sekaligus Sang Raja, niscaya semua urusannya akan diserahkan kepada-Nya, sehingga Allah akan mencukupinya, menjaganya, melindunginya, dan mengurusinya. Dan Dialah sebaik baik pelindung dan penolong . Sebagaimana Firman Allah ,“Bukankah Allah yang mencu-

Erdogan telantarkan budak-budak Shahawatnya dari serangan Nushairiyyah

kupi para hambaNya?“ (QS. az-Zumar : 36) Pun halnya barangsiapa yang bergantung dengan sihir serta para setan, maka urusannya akan diserahkan kepada mereka, dimana mereka kemudian akan membinasakannya di dunia dan akhirat. Artinya secara umum, siapapun yang bersandar kepada selain Allah entah siapa itu niscaya dia akan diserahkan kepada sesuatu itu, dia juga akan mendapatkan keburukan di dunia dan akhirat, dan akan mendapatkan kebalikan dari apa yang dia inginkan. Inilah sunnatullah atas para hamba-Nya yang tidak akan bisa diganti dan ketetapan yang tidak akan bisa dirubah, bahwasanya siapa yang menggantungkan harapan kepada selain-Nya atau percaya dengan selain-Nya, ataupun condong kepada makhluk yang akan mengurus dirinya, niscaya Allah  akan menimpakan kepadanya sesuatu yang bertolak belakang dengan harapan yang digantungkannya, baik karena faktor perbuatannya atau dirinya. Ini adalah perkara yang sudah maklum, baik dengan nash maupun terlihat secara kasat mata. Siapa yang merenungkan kondisi para makhluk dengan mata bashirah yang transparan niscaya dia akan melihatnya dengan jelas.“ [Taisir al-Aziz al-Hadits] Beliau  juga berkata, „Bergantung itu bisa dengan hati dan perbuatan atau keduanya sekaligus. Artinya, siapa yang bergantung pada sesuatu dengan hatinya atau dengan hati dan perbuatannya, niscaya dia akan diserahkan kepada sesuatu itu. Artinya Allah akan menyerahkannya kepada sesuatu yang dia gantungi. Jadi, siapa yang jiwanya bergantung pada Allah, meminta segala kebutuhannya kepada-Nya, berlindung kepada-Nya dan dia titipkan urusannya kepada-Nya, niscaya Allah akan mencukupi semua kebutuhannya, semua yang jauh didekatkan dan semua kesulitan dimudahkan. Sedangkan siapa yang bergantung kepada yang lain atau condong kepada ilmu, logika akal, obat dan jimat-jimatnya serta bersandar pada daya dan kekuatannya, niscaya Allah akan menyerahkannya kepada hal tersebut dan menghinakannya. Ini adalah perkara yang sudah diketahui baik berdasarkan nash dan eksperimen pengalaman manusia. Allah  berfirman , „Dan ba3

Tentara Shahawat Thaghut Erdogan

rangsiapa yang bertawakal kepada Allah niscaya Dia akan mencukupinya.“ (QS. ath Thalaq : 3) Wahb bin Munabbih berkata, „Allah  mewahyukan kepada Dawud, ‚Hai Dawud, adapun demi kemuliaan dan keagungan-Ku, tidaklah seorang hamba diantara para hamba-Ku yang berpegangan dengan-Ku, bukan kepada makhluk-Ku, dan hal itu Aku ketahui dari niatnya, lalu langit yang tujuh serta apa ada di dalamnya maupun bumi yang tujuh berikut isinya berbuat makar kepadanya, melainkan Aku akan berikan jalan keluar baginya dari semua makar tersebut. Adapun demi kemuliaan dan keagungan-Ku, tidaklah seorang hamba diantara para hambaku yang berpegangan dengan Makhluk dan bukan kepada-Ku, Aku mengetahui hal itu dari niatnya, melainkan akan Aku putus sebab-sebab turunnya (rizki) langit pada tangannya dan Aku rusak bumi yang berada di bawah kedua kakinya, kemudian Aku tidak pedulikan di lembah mana dia akan binasa.‘ „ [Taisir Aziz al-Hamid] Belum tibakah saatnya bagi para Shahawat murtad dengan semua firqah dan kelompok mereka untuk merenungkan realitas pun kondisi mereka? Tidakkah mereka melihat bahwa bersandarnya mereka kepada para Thaghut, loyalitas mereka pada para penyembah Salib dan ucapan mereka “kami akan menaati kalian dalam sebagian urusan” tidak berguna sama sekali, selain menyebabkan Dzat yang Maha Adil lagi bijaksana Allah  tak melindungi mereka dari musuh yang dzalim, hingga pasukan Nushairi dan para sekutunya dari kalangan Rafidhah serta Salibis datang ke dalam negeri mereka, menghalalkan darah pun harta mereka di sejumlah komplek timur kota Aleppo dan komplek kota lama? Musuh memasuki daerah yang mereka kontrol dalam sekejap tanpa memuntahkan bombardir ataupun serangan Koalisi Internasional yang tidak ada bandingnya dalam sejarah modern, tidakkah mereka merenung? Thaghut Ikhwanul Murtaddin Erdogan tidak pernah memberikan sesuatu pun untuk para Shahawat yang menjadi budaknya, selain ‚nongkrong‘ duduk-duduk bersama Salibis Rusia para penghisab darah, pun mengucapkan selamat kepada Salibis Amerika terkait hasil pemilu presiden terbaru dan serangan terhadap para Muhajirin dan Anshar Daulah Islamiyyah yang pada beberapa tahun silam sebelum kemunculan aksi pengkhianatan Shahawat murtad menjadi benteng kokoh dalam menghalangi agresi militer Nushairiyyah terhadap kota Aleppo dan berbagai distrik di sekitarnya? 4

Pengantar

Ya, siapa yang bergantung kepada sesuatu niscaya akan dipasrahkan kepadanya. Maka, siapa yang bergantung kepada Thaghut yang tunduk kepada hawa nafsunya, niscaya akan dipasrahkan kepadanya yang akan memeperbudaknya demi mewujudkan kepentingan pribadi dan partainya, kemudian melemparkannya ke dalam tong sampah sejarah bersama para pengkhianat yang lain. Lalu bagaimana jika mereka yang bersandar kepada Thaghut tersebut berperang di bawah panji jahiliyah, di atas jalannya dan demi meninggikan kalimatnya di bumi Syam yang berbarokah..? Kalaupun Thaghut mereka, yaitu Erdogan khawatir atas kehormatan mereka, niscaya dia pasti akan mengirimkan bala tentaranya yang kafir lagi fajir untuk memerangi dan membunuh Nushairiyyah Batiniyyah Ba‘ats Sekuler, dan dia akan mensuplai persenjataan Pasukan Turki berupa senjata canggih anti-pesawat Rusia dan Suriah pada Shahawat, tapi mana mungkin mereka melakukannya? Aleppo bukanlah bagian dari negara murtadnya, dan kroni-kroninya dari kalangan Salibis tidak akan membolehkan hal itu. Tidak ada kepentingan lain bagi Turki di dalam Suriah selain menumpas PKK yang murtad, guna mencegah mereka yang hendak menggoncang singgasana Erdogan yang fana. Sedangkan para mujahidin yang bertauhid berharap, bagi yang mengaku Islam dan Ahlus Sunnah diantara para shahawat Aleppo dan Idlib serta yang lain, dan orang yang telah murtad baik dia Nasionalis atau Sekuler, atau menolak syariat ataupun lantaran loyalitas kepada para murtaddin, untuk bertaubat kepada Allah , mengingkari selain-Nya, berwala karena-Nya semata, bermusuhan karena-Nya dan berperang di jalan-Nya saja yang tidak ada sekutu bagi-Nya, mengumumkan millah dua orang kekasih (Ibrahim dan Muhammad)  di depan umum, dengan bersandar pada Dzat yang Maha Hidup lagi selalu terjaga dan berlepas diri dari semua bantuan bersyarat dan si kafir Thaghut . Barang siapa yang telah membunuh sejuta orang Muhajirin dan Anshar lalu mau bertaubat, maka dia mendapat jaminan keamanan, sebagaimana yang dikatakan Amirul Mukminin  , “Dan kekuasaan Syariat lebih baik baginya dari pada negeri yang diatur dengan undang-undang para faksi dan para peramalnya (Dan siapa yang bertawakkal kepada Allah niscaya Dia akan mencukupinya). Segala puji bagi Allah Rabb semesta alam.

5

Ini adalah sebuah kisah seorang Kesatria Islam, yang menepati apa yang telah mereka janjikan kepada Allah, -demikianlah penilaian kami-. Ia tidak berpaling dari tujuannya, dan tidak pernah mundur dari misinya, yaitu menyembelih kudanya (meledakkan bom mobilnya) dan mengalirkan darahnya hingga dia menjadi syuhada’ yang paling agung derajatnya di sisi Allah. Setiap kali ia tertinggal untuk mewujudkan cita-citanya, tekadnya untuk mewujudkannya kian menguat, hingga Allah memuliakannya dengan kesmepatan untuk bergabung bersama Jama’ah Muslimin, dan ia pun gugur di bawah panji Ahlu Tauhid masa ini, yaitu panji Daulah Islamiyyah. Tsamir bin Muhammad Abidan as-Sahli  namanya, berasal dari wilayah al-Qasim yang penuh cinta dan banyak melahirkan generasi para kesatria. Ia adalah sosok manusia yang pernah disesatkan oleh setan bertahun-tahun lamanya hingga menyeretnya kepada kelezatan dunia, sampai Allah memberinya hidayah untuk kembali mencari jalan keistiqamahan, dan selalu berniat mengerjakan amal kebaikan agar Dia mengampuni kesalahan-kesalahannya yang dia telah bertaubat darinya. Maka tatkala dia mengetahui jihad adalah amalan yang paling utama, dia pun bertekad untuk mengamalkannya. Dia bersama kedua temannya lantas menuju ke Irak untuk bergabung bersama Mujahidin disana, ikut serta dalam menggempur pasukan Salibis Amerika. Dia pun menjual mobilnya dan membawa uang seratus ribu Riyal yang ia gunakan untuk menolong Mujahidin, dan ia pun berhijrah kepada Allah, tidak berharap untuk kembali. Akan tetapi para Thaghut dari rezim Alu Su’ud dan bala tentaranya telah mengintainya, hingga akhirnya ia dan kedua temannya pun ditahan di pos penyeberangan Haditsah, perbatasan negara Yordania. Disitulah dimulainya ujian penjara yang justru berhasil menampakkan kekuatan tekad dan kejernihan permatanya, dan ujian itu tidaklah menambah apapun pada dirinya kecuali iman dan kepasrahan diri.

6

Makalah

Penjara Mudiriyyah al-Mabahits di Buraidah adalah awal pelabuhan jihadnya melawan Thaghut Jazirah Arab. Ia mendekam disana pada tahun 1427 H, di dalam penjara itu ia bergaul dengan para Muwahhidin yang bersabar. Hingga bertambahlah ilmunya tentang al-Wala’ wal Bara’, yang dia terapkan dalam kehidupan nyata, dalam perilaku dan mu’amalahnya dengan para tentara Thaghut. Dia tidak pernah takut dengan celaan para pencela dalam menjalankan perintah Allah, dia menentang para penjaga penjara dan para pengurusnya, meskipun dia selalu mendapatkan gangguan dari mereka, disiksa dan dicambuk sampai punggungnya menghitam akibat bekas pukulan tongkat dan cambuk mereka. Setelah itu dia di pindahkan ke penjara al-Malaz di Riyadh pada pertengahan tahun 1428 H. Pada akhir tahun ia meninggalkannya menuju penjara al-Hair, dimana dia mendekam disana selama dua atau tiga bulan lamanya, sampai kemudian para murtaddin itu mengembalikannya ke penjara al-Malaz, mereka menimpakan padanya berbagai macam siksaan. Mereka menyiksanya pun para saudaranya dengan siksaan yang pedih, namun tekadnya tidak pernah melemah, dan kemuliaannya tidak pernah turun ataupun melemah, bahkan selalu menantang bala tentara thaghut dan menimpakan kepada mereka apa yang mereka benci, hingga mereka pun berkumpul untuk mengeroyoknya dan memukulinya sampai dia jatuh tersungkur karena lemah. Kemudian dia pun kembali bangkit seperti semula, agar mereka tidak berbangga diri lantaran kekalahannya dan tidak berbahagia atas terjatuhnya ia, mengakibatkan para murtaddin putus asa. Hingga kemudian, para pembesar mereka mengadukannya, dan mengadukan terjadinya kegaduhan di penjara, namun dia tidak pernah berhenti melakukan hal itu kecuali setelah kondisi memaksanya untuk berbelas kasihan kepada para ikhwahnya yang selalu mendapatkan siksaan dari tentara Thaghut yang membalas dendam kepadanya setiap kali mereka marah, dan siksaaan mereka tidak mampu membuatnya jera.

Abu Muhammad mendekam di jeruji besi beberapa tahun hingga akhirnya Allah membebaskannya pada tahun 1434 H. Bukan malah tersibukkan dengan urusan dunia maupun mengejar apa yang telah terlewatkan sebagaimana yang dilakukan oleh orangorang yang celaka, namun dia kembali untuk mencari tujuannya yang dahulu, hingga ia pun mengembara menuju medan jihad. Di saat jalan menuju Irak sangatlah sulit dan berbahaya pada waktu itu, hingga tidak ada pilihan baginya kecuali harus mencari kesyahidan di bumi Yaman, dimana waktu itu tandzim al-Qaeda berkuasa atasnya, namun aqidah dan manhaj tandzim itu belumlah diletakkan di atas tepi jurang (rusak), hingga kemudian mulai nampaklah kepalsuan syiar mereka, dan menjadi jelas jalan para pemimpinnya yang sesat dan mengganti aqidahnya. Karenanya, Abu Muhammad pun berhijrah kepada Allah mulai dari awal lagi, berniat untuk mendapatkan syahadah fi sabilillah, dan memilih panji yang kelak ia akan mati di bawahnya. Maka ia pun  sampai di Yaman pada tahun 1435 H yang mana dia memilih mendaftarkan namanya di barisan para Kesatria Pemburu Syahadah. Para pembimbing membawanya ke asrama, dia tinggal di sana beberapa hari. Hingga pada suatu hari mereka mendatanginya dan memberitahukannya waktu eksekusi operasi istisyhadinya. Diapun mempersiapkan diri untuk menyongsong amaliyyah itu, berjalan menuju tujuannya dengan meninggalkan dunia ini, menjemput Akhirat, dimana targetnya adalah pos checkpoint murtaddin di daerah Nasyimah, kota Syabwah, namun qadarullah dia tidak berhasil melaksanakan targetnya itu. Ia pun mundur dari tempat itu, dan tidak mendapatkan seorangpun yang menunjukkan kepadanya jalan pulang, hingga ia pun dengan sekuat tenaga mengingat-ingatnya, sampai akhirnya tiba di tempat yang aman. Tidak berselang lama sampai akhirnya dia mendengar seruan berperang lagi, dia pun bangkit memenuhi seruan itu, mengharapkan kematian yang ia cita-citakan. Ia pun berangkat mengendarai bom mobil menuju target baru, yaitu asrama militer di pusat Itqu. Ia selalu meminta kepada Allah agar memuliakannya dengan kesyahidan pada pertempurannya ini. Tidak pernah terlintas di benaknya jika bisa saja Allah menundanya kembali untuk mendapatkan syahadah pada kesempatan ini agar Allah menambahkan pahala baginya dan meninggikan kedudukannya. Murtaddin pun mengetahui rencananya, memaksanya untuk mundur lagi untuk yang kedua kalinya, dan Allah pun menyelamatkannya dari penangkapan. Tandzim al-Qaeda mundur dari Syabwah atas perintah para pemimpin mereka yang hina untuk menghindari peperangan melawan murtaddin. Abu Muhammad as-Sahli pun tetap membersamai mereka untuk beberapa waktu lamanya di Hadramaut, namun dia tetap pada cita-cita lamanya, yaitu Allah menganugrahkan kepadanya kematian di jalan-Nya, dan mengizinkannya untuk melaksanakan amaliyah istisyhadiyah untuk melumat para murtaddin dan menimpakan kekalahan telak pada mereka. Ketika ia diperintahkan untuk percobaan amaliyyah baru di Hadramaut, ia pun sangat bergembira dan bahagia dengan harapan bisa meraih kesyahidan dalam amaliyah ini, setelah sebelumnya terhalang meraih syahadah atas taqdir Allah. Ia pun lalu berpamitan kepada para Ikhwan pada hari amaliyah, menunggang kendaraan tempurnya menuju target, yang sesampainya disana ia dikejutkan bahwa data-data intelijen terkait pengintaian lokasi tersebut telah usang. Ternyata disana ada pos checkpoint baru yang menghalanginya untuk bisa memasuki gerbang markas murtaddin. Ia pun kembali menuju tempat semula. Para pembimbing berusaha kembali melakukan amaliyah untuk memperbaiki kesalahan mereka dengan menanam ranjau guna meledakkan pos checkpoint tersebut, dan membuka jalan masuk untuk sang istisyhadi, tatkala ranjau telah meledak, Abu Muhammad pun kembali berangkat melewati pos checkpoint dan menyerang gerbang, akan tetapi terjadi musibah dimana mobilnya tersangkut di pos karena ledakan ranjaunya tidak berhasil menghancurkan pos secara keseluruhan. Ia pun terjebak di bawah rentetan tembakan peluru murtaddin yang mengincar mobilnya. Mereka berhasil melukai paha dan pundak-

nya, akan tetapi itu tidaklah menghalanginya untuk kembali mundur dengan membawa mobilnya di bawah hujan peluru. Dia pun beristirahat di markas untuk menjalani pengobatan hingga akhir tahun 1435 H. Pada waktu itu, kabar-kabar tentang Daulah Islamiyyah sedang memenuhi ufuk, dan deklarasi Khilafah menggoncangkan seluruh alam, menggetarkan seluruh hati para muwahhidin yang berdebar-debar baik di belahan bumi bagian timur maupun barat karena kebahagiaan dan kegembiraan akan di deklarasikannya Khilafah, maka mereka pun berbondong-bondong mengirim baiat, mendeklarasikan ikrar ketaatan, as-sam’u wa tha’ah kepada Amirul Mukimin dan Khalifatul Muslimin asy-Syaikh Abu Bakar al-Baghdadi . Diantara mereka yang menerima dan mendengar kabar bahagia ini adalah Abu Muhammad as-Sahli , maka ia pun bertekad untuk menjalani ketaatan kepada Allah ta’ala dan berpegang teguh kepada Jama’ah. Bagaimana tidak, sedangkan ialah yang telah lama menanti al-Haq itu, dan mencurahkan segala hal yang berharga dalam hidupnya untuk menggapainya, dan bersabar di atas ujian. Maka iapun memutuskan untuk meninggalkan “Yahudi Jihad” (neo Tandzim al-Qaeda.pent) dengan menampakkan kecintaannya untuk memberikan nasehat kepada saudaranya yang telah berbaiat kepada Daulah Islamiyah supaya terhindar dari makar Yahudi Jihad, serta menyelamatkan dirinya dari penjara mereka, tempat dimana mereka akan menzhalimi orang yang mereka ketahui memiliki tujuan terpuji. Allah-pun memudahkannya untuk bergabung bersama ikhwannya di wilayah al-Liwa’ al-Ahdhar. Dia meminta disegerakan baiat hingga datanglah seseorang yang menerima baiatnya. Maka jadilah dia salah seorang tentara Junud Khilafah, tanpa melupakan tujuan yang telah dia tanamkan sejak dulu, sehingga semakin kuatlah tekadnya untuk melakukan amaliyyah istisyhadiyah, dan diapun menjadi semakin yakin akan alasan kenapa Allah menundanya untuk melakukan amaliyah istisyhadiyah, agar dia menuai pahalanya di tengah-tengah kafilah yang diberkahi ini, dimana hasilnya baik cepat maupun lambat adalah untuk memberikan tamkin terhadap agama Islam ini. Bukan sekedar menghilangkan nyawa dalam rencana-rencana sesat yang di kendalikan oleh Yahudi Jihad, dan menyia-nyiakan darah serta kesungguhan dengan caranya, namun akhirnya mereka menyerahkan hasilnya kepada para penyembah Demokrasi dan para Shahawat. Abu Muhammad tetap bersabar atas tertundanya amaliyyah, yang justru membuat para Ikhwan bergembira karena dia tinggal bersama mereka, sebagaimana halnya kegembiraan mereka atas bergabungnya dia bersama mereka. Abu Muhammad adalah seseorang yang ceria tidak pernah lepas dari senyum, pemurah lagi dermawan, tidak pernah bakhil dengan hartanya, dia sosok yang sangat ramah lagi gampangan, tidak pernah pelit dengan tenaganya untuk melayani para Mujahidin. Dia memasak untuk mereka, mengurusi permasalahan mereka, sedangkan dia tidak pernah berpisah dari Kitabullah dengan selalu membacanya, orang yang selalu berpuasa Daud . Dia puasa sehari dan berbuka sehari, hal itu ia lakukan sejak hari-hari ketika ia di penjara, sampai menjelang waktu kepergiannya. Ketika Mujahidin mendapatkan target yang berharga, diapun mendesak mereka agar dia mengambil bagian dalam operasi itu. Maka Allah pun memudahkan hal itu baginya, dia membayar mobilnya dengan uangnya sendiri, agar termasuk dari golongan yang keluar berjihad dengan jiwa dan hartanya dan tidak kembali dengan suatu apapun. Kemudian diapun mengendarai kendaraannya yang telah dia rakit sebelumnya, berangkat membelah jalan ke tengah-tengah barisan murtaddin, meladakkan bom mobil di “hotel Al-Qashr”, kota Aden, tempat singgah Thaghut Khalid Bahah. Diapun berhasil membakar para murtadin dengan bomnya, memporak-porandakan mereka dengan amukannya, dan meruntuhkan bangunan mereka dengan serangannya. Diapun mendapatkan apa yang telah diidamkannya, akhir hayat yang bahagia, demikianlah kami menilainya, walhamdulillahi Rabbil Alamin.

7

Tanya: Bagaimana kondisi hisbah di Wilayah Sinai? Jawab: Segala puji bagi Allah Rabb semesta alam. Shalawat dan salam kepada Nabi rahmat sekaligus ahli perang, dan kepada keluarga, para sahabatnya serta orang-orang yang mengikutinya. Diantara anugerah Allah  kepada hamba-hambanya para mujahidin di Wilayah Sinai bahwa mereka tetap bersama-sama berpegang teguh dengan tali Allah, terus berperang agar kalimat Allahlah yang tertinggi dan tetap bersabar menghadapi ujian dan cobaan ditengah upaya siang malam musuh-musuh Allah koalisi Yahudi dan orang-orang murtad untuk menghancurkan dan menghabisi mereka, namun hal itu tidaklah mungkin. Kalam Allah , “Mereka berkehendak memadamkan cahaya (agama) Allah dengan mulut (ucapan-ucapan) mereka, dan Allah tidak menghendaki selain menyempurnakan cahaya-Nya, walaupun orang-orang yang kafir tidak menyukai. Dialah yang telah mengutus Rasul-Nya (dengan membawa) petunjuk (Al-Quran) dan agama yang benar untuk dimenangkan-Nya atas segala agama, walaupun orangorang musyrikin tidak menyukai.” (QS. at-Taubah: 32-33). Semua cobaan itu hanya menambah kekuatan, ketabahan, keteguhan dan keimanan tentara Wilayah Sinai. Sekalipun berjumlah sedikit, mereka terus menghadang pasukan kafir. Mereka terapkan syariat Rabb semesta alam dengan segenap kemam-

8

Makalah Wawanca

puannya pada setiap daerah yang berhasil dikontrolnya. Sekalipun sengitnya pertempuran antara kekufuran dan Islam di sini, namun markas-markas dan kantor-kantor di bawah Diwan-diwan Syar’I (seperti Diwan Peradilan dan Mazhalim, Diwan Hisbah, dan Diwan Dakwah) tetap beroperasi dan melaksanakan tugas-tugasnya dengan baik, walillahilhamd. Allah telah memperkenankan dan memberi taufik kepada kita di Markas Hisbah untuk memberantas berbagai fenomena kerusakan seperti penyelundupan rokok, ganja, tramadol (sejenis narkotika untuk menghilangkan rasa sakit, edt) dan lain sebagainya. Kita juga melarang masyarakat dari berbagai kemungkaran seperti melarang wanita berdandan, ikhtilat, pakaian isbal, demikian juga kami melarang dari merokok, musik, dan perangkat penerima satelit. Tetapi fokus prioritas kami adalah memberantas fenomena kesyirikan dan bid’ah seperti tasawuf, sihir, ramalan, perdukunan, dan ghuluw terhadap kubur. Tanya: Sufi adalah salah satu penyakit yang menjangkiti banyak negeri-negeri Islam dewasa ini karena berperan utama menyebarkan kesyirikan dan kebid’ahan diantara masyarakat. Tarekat-tarekat sufi juga berperan menghambakan masyarakat pada thawaghit. Barangkali Anda bisa menjelaskan kepada kita realitas sufi di Sinai? Jawab: Kaum sufi di Sinai terbagi menjadi dua tarekat utama yaitu Tarekat Allawiyyah Ahmadiyyah dan Tarekat Jaririyyah.

Tarekat Ahmadiyyah tersebar di daerah al-Jurah dan sekitarnya seperti Syabanah, azh-Zhahir, al-Malafiyyah, juga di distrik Syaikh Zuwaid dan sekitarnya. Adapun Tarekat Jaririyyah mempunya tiga Zawiah (tempat ritual para sufi, penj) utama yaitu Zawiah al-Arab di Provinsi Ismailiyyah, Zawiah Sa’ud di Syarqiyyah; keduanya di Mesir, dan Zawiah ar-Raudhah di Sinai. Di bawah ketiga zawiah tersebut ada banyak zawiah yang lebih kecil seperti Zawiaah Distrik Abu Jarir, ath-Thawil, Shabah dan lainnya. Tarekat Ahmadiyyah telah berkembang sejak lebih kurang setengah abad yang lalu lewat tangan si binasa Abu Ahmad al-Allawi al-Filisthini. Ia datang dari Gaza lalu bertempat tinggal di at-Tumah, yang membawahi Zawiah al-Jurah. Ketika al-Allawi hendak mati ia menyerahkan Zawiah itu kepada anaknya, Musthafa, dan mengangkat si binasa Khalaf al-Khalafat sebagai penerusnya lantaran anaknya (Musthafa) masih kecil. Maka jadilah si thaghut Khalaf sebagai syaikh tarekat, dan jadilah al-Jurah sebagai Zawiah induk. Kemudian si murtad ini mati dan dikuburkan di Zawiah al-Jurah. Kuburannya lalu menjadi sebuah monumen makam yang berkubah hijau. Adapun Tarekat Jaririyyah diciptakan oleh si binasa ‘Id Abu Jarir. Tarekat ini berpusat pada tiga Zawiah utama yang telah kami sebutkan sebelumnya, yaitu Zawiah Sa’ud, al-‘Arab, dan Raudhah. Daulah Islamiyyah akan segera menghancurkannya jika berhasil menguasainya, insya Allah. Tarekat Jaririyyah lebih tersebar luas dan berpengaruh daripada Tarekat Ahmadiyyah, sebagaimana juga mereka lebih sesat dan syirik. Tanya: Apa bid’ah dan kesyirikan yang paling berbahaya

yang dipraktekkan oleh tarekat-tarekat sufi ini? Jawab: Syirik kepada Allah telah tersebar luas di tengah-tengah tarekat-tarekat ini. Sampai-sampai anak-anak mereka tumbuh dalam kesyirikan dan bapak-bapaknya juga mati dalam kesyirikan. Malapetaka yang amat berbahaya. Mereka meyakini bahwa mayit bisa memberi manfaat dan madharat. Berbagai macam ritual dipraktekkan demi mayit ini, seperti doa, meminta tolong, tawakkal, menyembelih kurban, dan thawaf. Mereka juga menganggap orang mati itu sebagai perantara antara dirinya dengan Allah . Ditambah lagi, seluruh kesesatan thawaghit dan para syaikh mereka, perkataan dan perbuatannya, diikuti dan ditaati tanpa pandang bulu. Perkara ini telah menjangkiti seluruh tarekat-tarekat sufi di dunia dewasa ini, dengan sedikit perbedaan. Seluruh tarekat sufi yang kita tahu, atau kita dengar dan kita baca telah terjerumus dalam kesyirikan di dalam persoalan ini atau persoalan lainnya. Pengikut Tarekat Ahmadiyyah meyakini hulul (meyakini Allah ada di mana-mana, penj) dan ittihad (bersatunya Allah dengan ciptaan-Nya, penj), wal iyadzu billah. Mereka berkata bahwa Allah  itu diam bersama dengan semua hal yang diam dan bergerak bersama dengan semua hal yang bergerak. Mahatinggi Allah dari apa yang mereka katakan. Mereka juga memuja Ibnu Arabi, al-Hallaj dan para gembong kekafiran dan kesesatan lain. Tarekat Jaririyyah lebih parah lagi kesyirikannya. Mereka dikenal sebagai pemuja makam, menyembelih kurban untuknya, dan bertawaf disekelilingnya. Tarekat ini beririsan

Kuil Sufi di luar wilayah Khilafah di Sinai

9

menyebut mereka dengan Sunniyyah, maksudnya ahlus sunnah. Para thaghut tarekat-tarekat sufi ini amat berusaha keras membuat penghalang kokoh agar para pemuda dan pengikut mereka tidak terpengaruh dengan mujahidin fi sabilillah dan berpegang dengan manhaj yang benar. Mereka berusaha keras agar para pemuda dan pengikut mereka tetap berada di bawah bendera jahiliyyah, bodoh dan taklid buta.

Dukun Thaghut Abu Hiraz

dengan Rafidhah. Adalah si Rafidhah binasa Nimr al-Laitsi, bertempat tinggal di Tanta, yang mengarang buku syair yang dipuja dan dianggap sebagai “Quran” mereka. Buku itu berjudul Bustanul Mahabbah. Ada ritual bid’ah yang dipraktekkan seluruh sufi di Sinai. Ritual itu dinamakan Hadhrah. Mereka berkumpul pada setiap malam Jum’at dan malam Senin untuk berdzikir bersama-sama, dengan satu suara sembari menggerakkan badan. Perkataan yang dibaca mengandung perkara-perkara syirik seperti meminta tolong kepada Nabi  dan meminta syafaat kepada mayit. Tanya: Apa hubungan antara tarekat-tarekat sufi itu dengan thaghut penguasa bumi Sinai? Jawab: Para sufi itu berhubungan erat dengan elemen-elemen thaghut itu. Tidak ada gubernur maupun direktur keamanan baru yang diangkat kecuali pasti dikunjungi oleh Khalaf al-Khalafat si binasa pembesar Tarekat Ahmadiyyah. Hubungannya dengan intelijen Mesir juga terbilang bagus. Ketika Yahudi mencaplok Sinai, Zawiah al-Jurah tidak tersentuh sedikitpun bahkan dikunjungi oleh penguasa militer Yahudi. Para perwira Yahudi juga rutin mengunjungi Khalaf al-Khalafat di Zawiahnya, demikian juga para komandan pasukan penjaga keamanan salibis. Khalaf al-Khalafat memanfaatkan itu semua untuk menampakkan kekuatannya di depan pengikutnya. Tarekat al-Jaririyyah juga berhubungan erat sekali dengan thaghut penguasai Sinai, bahkan banyak dari perwira dan penanggung jawab murtad itu yang menyukai tarekat ini. Pembesar tarekat ini adalah si dajjal binasa Sulaiman Abu Hiraz.

10

Usaha-usaha yang dipaksakan oleh syaikh-syaikh mereka itu semakin keras setelah berdirinya kembali Daulatul Khilafah dan tersebarnya dakwah tauhid. Sekalipun demikian, Allah telah memberi petunjuk kepada banyak dari pemuda mereka Din Yang Maha Esa  sehingga mereka bertaubat dari kesyirikannya, mempelajari tauhid dan bergabung dalam barisan mujahidin. Para pemuda itulah yang berusaha keras untuk memberantas kesyirikan ini. Mereka telah memberikan contoh terbaik bagaimana berpegang teguh dengan akidah wala wal baro. Tanya: Bagiamana mujahidin Wilayah Sinai menghadapi tarekat-tarekat sufi dengan seluruh syaikh dan pengikutnya ini? Jawab: Setelah para mujahidin berjihad agar kalimat Allahlah yang tinggi memerangi para gembong kekafiran Thawaghit yang berhukum dengan selain apa yang diturunkan Allah, mujahidin berhasil mengontrol dan menguasai sebagian bumi Sinai. Maka mereka segera berupaya maksimal untuk menegakkan Dinullah di bumi-Nya dan memberantas tanda-tanda kesyirikan dan jahiliyyah. Mereka berazam dengan jujur agar tidak tersisa lagi tarekattarekat sufi di tanah yang dinaungi bendera jihad. Maka mujahidin mulai mendakwahi para sufi itu baik pengikut Tarekat Ahmadiyyah maupun Tarekat Jaririyyah. Sebagian dari mereka menerima dakwah itu dan segera bertaubat setelah para mujahidin menjelaskan kepada mereka dampak syirik kepada Allah . Sebagiannya lagi memilih menolak Dinullah dan seruan tauhid. Ketika prajurit Daulah Islamiyyah tersebar di mana-mana, dibuatlah beberapa cekpoin di jalan-jalan dan seluruh gembong-gembong musyrik mereka berhasil ditangkap. Mereka ditahan selama tiga hari untuk dimintai taubat, jika tidak terpaksa akan dibunuh. Dengan keutamaan Allah mereka bertaubat sejak pertama kali ditangkap, dengan seluruh pengikutnya, dari kesesatan dan kemurtadan mereka. Hal itu setelah mujahidin menjelaskan dampak kemusyrikan dan kebid’ahan yang mereka praktekkan, walhamdulillah.

Tanya: Bagaimana sikap tarekat-tarekat sufi ini terhadap mujahidin Sinai sebelum dan setelah deklarasi baiat kepada Amirul Mukminin?

Namun masih ada Zawiah-Zawiah syirik besar yang berada di luar kekuasaan Khilafah di bumi Mesir dan Sinai. Semuanya – dengan izin Allah  - akan menjadi target prajurit Khilafah ketika berhasil menguasainya, dengan jihad dan hisbah, agar manusia mendapat petunjuk dan keluar dari kegelapan menuju cahaya.

Jawab: Sudah sewajarnya terjadi permusuhan antara ahlu tauhid dan orang musyrik. Khalaf al-Khalafat amat keras permusuhannya kepada para mukmin muwahhid, dia

Tanya: Bagaimana peranan dakwah tauhid dalam pemberantasan syirik diantara penduduk Sinai secara umum dan khususnya tasawuf?

Wawanca

Jawab: Dengan kerjasama antara Markas Dakwah dan Hisbah, para prajurit Daulah Islamiyyah mengadakan program-program syar’I untuk mendakwahi masyarakat dan mengajari mereka perkara-perkara Din. Kami memohon taufik kepada Allah mengenai program-program ini. Kami juga mencetak dan membagikan kutaib-kutaib dan selebaran-selebaran dakwah dalam persoalan akidah. Kami juga mengadakan dakwah keliling yang memfokuskan pada penanaman tauhid dan menjauhkan syirik serta kemurtadan dengan seluruh macamnya pada diri kaum muslimin awam. Tanya: Kami lihat media memfokuskan pemberitaan tentang kisah terbunuhnya si dukun binasa ini (Abu Hiraz). Siapa dia? Mengapa para murtaddin amat memperhatikannya? Jawab: Elemen-elemen Hisbah telah berhasil menangkap dua dukun penjahat yaitu Sulaiman Mushbih Hamdan Abu Hiraz dan Qathaifan Barik ‘Ied Manshur. Keduanya adalah dukun thaghut pengaku hal yang ghaib. Keduanya dikunjungi banyak orang yang menanyakan tentang hal yang ghaib dan meminta kesembuhan serta barakah lewat sihirnya. Abu Hiraz umurnya mencapai sembilan puluh tahun. Dukun yang kedua mempelajari sihir dan meminta tolong kepada setan melalui tangannya. Abu Hiraz ini adalah gembong Tarekat Jaririyyah. Karena itulah media memfokuskan pemberitaan mengenai kisah pembunuhannya. Dia berhubungan erat sekali dengan murtaddin. Banyak dari elemen-elemen rezim Mesir dan pasukan murtad yang mengunjunginya dan meyakini ia bisa memberi manfaat dan madharat. Mereka meyakininya sebagai lelaki saleh yang mengetahui hal-hal ghaib. Demikian juga muridnya si Quthaifan. Dia mendirikan tiang di rumahnya dan memerintahkan orang-orang berthafaw mengelilinginya dan berkurban untuknya. Dia mengaku-aku mengetahu hal yang ghaib, mempraktekkan sihir, dan memberi tahu mengenai barang-barang yang dicuri. Dia melakukan kesyirikannya itu selama dua puluh tahun setelah mempelajarinya lewat tangan si binasa Abu Hiraz. Tanya: Apa keputusan peradilan setelah dua orang murtad ini ditangkap? Jawab: Hakim syar’I memutuskan hukum bunuh karena murtad atas dua orang ini lantaran mengaku mengetahui hal yang ghaib dan mempraktekkan perdukunan dan ilmu nujum. Karena keduanya juga gembong thaghut yang menyeru orang-orang menyekutukan Allah di balik topeng kesalihan, kebaikan dan ke-wali-an. Allah  telah berfirman, “(Dia adalah Rabb) Yang Mengetahui yang ghaib, maka Dia tidak memperlihatkan kepada seorangpun tentang yang ghaib itu.” (QS. al-Jinn: 26). Nabi  bersabda, “Barangsiapa mendatangi dukun atau peramal dan membenarkan kata-katanya maka sungguh dia telah kafir dengan apa yang diturunkan atas Muhammad.” (HR Ahmad dan al-Hakim dari Abu Hurairah). Ini adalah hukum Allah atas siapa yang membenarkan dukun, lalu bagaimana dengan si dukun itu yang menya-

makan dirinya dengan Allah ? Rasulullah  bersabda, “Bunuhlah orang yang mengganti Dinnya.” (HR Bukhari dari Ibnu Abbas). Umar  menulis surat kepada Abu Musa  yang isinya, “Bunuhlah semua penyihir dan dukun.” (Diriwayatkan oleh Ibnu Abi Syaibah). Tanya: Sebagian orang berkata bahwa dukun ini ditangkap oleh prajurit Daulah Islamiyyah lalu kemudian dibebaskan, bagaimana kejadian sebenarnya? Jawab: Informasi ini tidak benar. Dia tidak dibebaskan setelah ditangkap, namun dia ditangkap dan segera dihukum bunuh karena murtad tanpa dimintai taubat dan hartanya dibagikan kepada kaum muslimin sebagai fai. Orang-orang musyrik pengikut keduanya menyebarkan banyak kabar burung yang tidak jelas. Ada yang cukup menggelikan seperti kata-kata mereka bahwa pedang algojo tidak mampu memenggal lehernya. Hal itu sebelum para ikhwah Kantor Media Wilayah Sinai menyebarkan foto keduanya telah terpenggal lehernya yang membungkam semua kabar burung itu, alhamdu lillahi rabbil ‘alamin. Tanya: Apa pesan Anda kepada orang-orang sufi musyrik di Wilayah Sinai? Jawab: Kami katakan kepada seluruh syaikh dan pengikut Zawiah sufi di dalam dan luar bumi Sinai; bahwa kami tidak akan membiarkan tarekat-tarekat sufi berkembang khususnya di Wilayah Sinai dan umumnya di Mesir. Kami tidak menginginkan kecuali hidayah kepada kalian. Mari kita bersepakat bahwa kita tidak menyembah kecuali Allah saja dan tidak menyekutukannya serta kita berhukum kepada Kitabullah dan Sunnah Rasulullah . Kami katakan kepada kalian; pelajarilah tauhid, iman, dan pembatal-pembatalnya. Ketahuilah bahwa mujahidin fi sabilillah tidak keluar dan tidak berjihad kecuali untuk menegakkan tauhid dan memberantas syirik. Mereka korbankan dengan murah darahnya untuk memerangi kaum kafir yang paling kuat di bumi. Demi Allah, celaan pencela tidak akan menggoyahkan mereka. Ketahuilah bahwa kalian bagi kami adalah orang musyrik kafir, darah kalian adalah najis dan halal ditumpahkan. Namun kami akan mendakwahi dan meminta taubat kalian. Kami mengharapkan kalian mendapat hidayah dan masuk Islam. Kami mengharapkan kalian mengikuti jalan penutup para nabi , para sahabatnya, dan para tabi’in setelahnya. Kebaikan adalah dengan mengikuti salaf, sedangkan keburukan adalah dengan mengada-adakan dan mengikuti orang-orang setelahnya. Kami tutup pembicaraan kami dengan memuji Allah atas anugerah-Nya pada kita berupa nikmat tauhid, jihad, dan khilafah. Sungguh hanya Dia Yang Maha Suci yang pantas dipuji. Semoga shalawat dan salam terus mengalir pada nabi kita Muhammad .

11

Setelah api lalim murtaddin yang ditembakkan dari pesawat, meriam, dan tank melahap habis kulit, daging dan jiwa kaum Muslimin – pria, wanita dan anak-anak –, Allah dengan ketentuan-Nya melegakan dada ahlul wala wal bara’ dengan keberhasilan mereka membakar thaghut yang tertawan. Disaat yang sama “ulama” thaghut dan “ideolog” shahawat dengan sengit mengingkari api keadilan ini dalam rangka menjilat singgasana orang-orang kafir durjana. Mereka tutup matanya akan adanya khilaf, mereka lupakan dalil, dan mereka tangisi saudara-saudara murtadnya demi fanatisme jahiliyyah. Semoga Allah mengumpulkan mereka semua bersama arang si thaghut dan bangkai shahawat di dalam neraka Jahannam, mereka kekal di dalamnya selamanya, amin. Para “ulama’” dan “ideolog” itu benar-benar telah mengikuti jejak kaum kafir Ahli Kitab yang, “Orang-orang yang menyembunyikan apa yang telah diturunkan Allah, yaitu al-Kitab dan menjualnya dengan harga yang sedikit (murah).” (QS. al-Baqarah: 174), dan ahli bid’ah sesat yang mereka “Tidak melihat kecuali untuk keuntungan mereka semata” seperti diistilahkan oleh Waqi’ bin al-Jarrah  yang wafat pada tahun 197 H [Abu Nu’aim, Tarikh Ashbah12

Makalah

an]. Mereka gunakan metode tersebut dalam masalah yang mengandung khilaf hanya agar dapat membela murtaddin thawaghit dan shahawat atas muwahidin Mujahidin dari kaum Muhajirin dan Anshar. Betapa buruknya apa yang mereka tetapkan itu. Sikap mereka menutup mata mengenai khilaf (dalam hukum membakar musuh, penj) itu dengan menyembunyikan apa yang telah disinggung oleh banyak pen-syarah hadist, yaitu bahwa, “Para Salaf berbeda pendapat dalam masalah membakar (musuh). Umar, Ibnu Abbas dan selainnya membencinya, namun Ali, Khalid bin Al-Walid dan selainnya memperbolehkannya.” [Ibnu Hajar, Fathul Bar]. Abu Bakar dan Khalid bin al-Walid  telah membakar sebagian orang yang menolak membayar zakat dan para pengikut nabi palsu. Ali bin Abi Thalib  juga membakar sebagian pengikut sekte Rafidhah. Keduanya membantai orang-orang murtad – murtad yang tergolong berat – dengan seburuk-buruknya untuk menakut-nakuti selain mereka dan mencerai-beraikan potensinya. Abu Bakar, Ali bin Abi Thalib, Khalid bin al-Walid dan Abdullah bin az-Zubair  membakar sebagian pelaku ho-

moseksual sebagai bentuk rasa marah karena Allah dan hukuman bagi mereka. Wajib bagi seseorang itu untuk kembali kepada al-Qur’an dan Sunnah dalam hal yang diperselisihkan, sebagaimana firman Allah, “Tentang sesuatu apapun kamu berselisih, maka putusannya (terserah) kepada Allah.” (QS. asy-Syura: 10). “Kemudian jika kamu berlainan pendapat tentang sesuatu, maka kembalikanlah ia kepada Allah (al-Qur’an) dan Rasul (sunnahnya).” (QS. an-Nisa: 59). Hadits telah menjelaskan bahwa hukum asal membakar makhluk bernyawa itu haram, sebagaimana disebutkan dalam sebuah hadist dari Abu Hurairah  berkata, “Rasulullah mengutus kami dalam sebuah misi. Beliau bersabda, ‘Jika kalian mendapatkan fulan dan fulan, maka bakarlah keduanya.’ Kemudian ketika kami hendak keluar beliau bersabda, ‘Sesungguhnya aku telah menyuruh kalian untuk membakar fulan dan fulan, namun sesungguhnya tidak layak menyiksa dengan api kecuali Allah, jika kalian menemukan mereka berdua maka bunuhlah! (HR. Bukhari). Dari Ibnu Abbas  bahwasannya Nabi  bersabda, “Janganlah kalian menyiksa dengan siksaan Allah” (HR. Bukhari). Para “ulama” thaghut dan “ideolog” shahawat itu juga berpura-pura lupa dan menyembunyikan beberapa ayat yang diturunkan oleh Yang Maha Bijaksana, seperti, “Dan jika kamu memberikan balasan, maka balaslah dengan balasan yang sama dengan siksaan yang ditimpakan kepadamu.” (QS. an-Nahl: 126), “Pada sesuatu yang dihormati, berlaku hukum Qishash. Oleh sebab itu barangsiapa yang menyerang kamu maka seranglah ia, seimbang dengan serangannya terhadapmu.” (QS. al-Baqarah: 194), “Dan balasan suatu kejahatan adalah kejahatan yang serupa.” (QS. asy-Syura: 40), “Dan luka-luka (pun) ada qishashnya.” (QS. al-Maidah: 45). Telah ada pembahasan mengenai tindakan menyiksa dengan api dalam rangka qishash, yaitu dalam hadits Ukaliyyin yang diriwayatkan oleh Bukhari dan Muslim dari Anas bin Malik , “Ada delapan orang Ukal mendatangi Rasulullah  Mereka berbaiat padanya atas Islam. Namun mereka merasa tidak cocok dengan iklim setempat sehingga jatuh sakit. Mereka mengadukan hal itu kepada Rasulullah maka beliau bersabda, ‘Maukah kalian keluar bersama pengembala unta kami sehingga kalian bisa meminum air susunya dan berrobat dengan air seninya? Mereka mengiyakannya. Mereka lalu keluar bersama penggembala itu dan meminum air kencing dan susu untanya sampai sehat. Namun mereka malah membunuh penggembala itu dan merampas untanya. Kabar itu sampai kepada Rasulullah maka beliau mengutus pasukan untuk mengejar mereka. Mereka berhasil ditangkap lalu diserahkan kepada beliau. Beliau memerintahkan untuk memotong tangan dan kaki mereka, dan men-tasmir matanya (mencelaki mata mereka dengan paku yang membara, dalam sebuah riwayat; kemudian beliau meminta beberapa paku yang dipanaskan lalu mencelaki mata mereka dengannya). Kemudian dibiarkan terkena terik matahari hingga tewas.” Anas berkata: “Sesungguhnya Nabi melakukan hal itu karena mereka juga men-tasmir mata para penggemba-

Dua tentara murtad Turki yang dibakar hidup-hidup

la.” (HR. Muslim). Imam Bukhari membuat bab mengenai hadits Ukaliyyin ini dengan judul ‘Bab: Jika seorang musyrik membakar seorang Muslim apakah ia (balas) dibakar?’ Ibnu Hajar berkata, “Dengan bab ini ia (Imam Bukhari, edt) bermaksud menunjukkan adanya pengkhususan sabda Nabi, ‘Tidak boleh diadzab dengan adzab Allah’, ialah bahwa hal itu dilarang jika tidak bermaksud qishash.” As-Samr pada hakikatnya itu membakar mata menggunakan paku yang membara sebagaimana diisyaratkan oleh Ibnu al-Muhallab, Ibnu Batthal, Ibnu al-Mulaqqin dan para pensyarah hadits lain. Dalam ayat-ayat ini Yang Maha Bijaksana telah mensyariatkan qishash. Dalam hadits tersebut yang jujur dan dibenarkan  memerintahkan untuk men-tasmir mata Ukaliyyin ketika sebagian mereka men-tasmir mata para penggembala beliau. Ini jelas argumentasi kuat bahwa betapa adilnya api Mujahidin yang menyala-nyala membakar thaghut Yordania dan Turki yang tertawan, dan hal itu juga merupakan madzhab mayoritas fuqoha. Abul Abbas al-Qurthubi berkata mensyarah hadits yang diriwayatkan oleh Bukhari dan Muslim dari Anas  bahwa seorang Yahudi membunuh seorang budak perempuan karena hendak merampas perhiasan peraknya, maka dia membunuhnya dengan batu. Lalu budak itu dibawa kepada Nabi  dalam keadaan sekarat. Beliau bersabda, “Apakah engkau dibunuh oleh si fulan? Dia menggelengkan kepalanya. Beliau kembali bertanya namun dia masih menggelengkan kepalanya. Kemudian beliau bertanya untuk yang ketiga kalinya dan ia menganggukkan kepalanya. Maka Rasulullah  membunuh si Yahudi itu dengan dua buah batu. Imam Qurthubi berkata, “Hadits ini menunjukkan bahwa barangsiapa membunuh seseorang dengan sesuatu maka iapun dibunuh dengan sesuatu itu. Namun ada ikhtilaf. Jumhur berpendapat bahwa dia dibunuh dengan sesuatu yang digunakannya untuk membunuh baik batu, tongkat, ditenggelamkan, dicekik atau selain

13

Para tentara dan pilot itu adalah bagian tak terpisahkan dari kelompok mumtani’ah murtad lagi memerangi Islam. Jumlah mereka adalah sumber kekuatan thaghut, dan lantaran keduanyalah api kezhaliman menimpa kaum Muslimin. Jika para dajjal ilmu dan teori itu ingin para tawanan itu disembelih saja –bukan dibakar dengan api keadilan- maka hendaknya mereka melarang pemimpinnya terus menerus membombardir Darul Islam.

Jilatan api keadilan melahap murtaddin

itu selagi dia tidak membunuh dengan hal yang fasik seperti liwath dan khamer, maka dia dibunuh dengan pedang. Dalilnya adalah hadits ini juga firman Allah, “Oleh sebab itu barangsiapa yang menyerang kamu maka seranglah ia, seimbang dengan serangannya terhadapmu.” (QS. al-Baqarah: 194) dan firman-Nya, “Dan luka-luka (pun) ada qishashnya.” (QS. al-Maidah: 45). Lagipula qishash itu makna asalnya adalah tindakan yang seimbang. Diantara para fuqaha ada yang berbeda pendapat soal membakar dan membunuh dengan tongkat, jumhur berpendapat bahwa dia diqishash dengan hal itu (dibakar dan dibunuh dengan tongkat, edt).” Imam Qurthubi melanjutkan, “Yang shahih adalah madzhab jumhur mengenai persoalan-persoalan itu ... berdasarkan firman-Nya, “Oleh sebab itu barangsiapa yang menyeerang kamu maka seranglah ia, seimbang dengan serangannya terhadapmu.” (QS. al-Baqarah: 194) dan hadits Uraniyyin (Ukaliyyin) tersebut.” [al-Mufhim]. Ibnul Qayyim berkata, “Telah tetap dari Nabi bahwa beliau menumbuk kepala si Yahudi sebagaimana dia menumbuk kepala budak wanita itu… Atas dasar ini pendapat yang paling shahih adalah si penjahat dihukum sesuai yang dilakukannya terhadap si korban selama tidak diharamkan seperti membunuh dengan liwath, mencekokinya dengan khamer dan semisalnya. Dia balas dibakar sebagaimana dia membakar, dilempar dari tempat yang tinggi, dan dicekik sebagaimana dia telah mencekik, karena ini lebih dekat kepada keadilan, sesuai makna qishash, hak menuntut balas terpenuhi, dan menimbulkan rasa jera. [Tahdzib as-Sunan]. Jika para dajjal ilmu dan teori itu meratapi si thaghut yang tertawan itu dan berkata, “Tidak semua tentara thaghut dan pilotnya membakar kaum Muslimin!, maka jawabnya ada di dalam hadits Ukaliyyin itu, Ibnul Qayyim berkata, “Kisah ini menunjukkan bolehnya membunuh seluruh anggota kelompok karena tindakan salah satu anggotanya berdasarkan kaidah bahwa hukum pembantu pasukan itu adalah sama dengan pasukan yang terjun langsung. Telah diketahui bahwa tidak semua dari mereka itu melakukan pembunuhan secara langsung, dan Nabi juga tidak menanyakannya.” [Zadul Ma’ad].

14

Makalah

Sebagai penutup, Abul Abban Ibnu Qudamah berkata, “Selayaknya orang yang masuk ke dalam pemandian air hangat selalu mengingat panasnya neraka. Pikiran seorang mukmin dalam urusan dunia selalu terikat dengan perkara akhirat, karena diri seorang mukmin itu didominasi oleh perkara akhirat. Sebuah bejana itu akan mengalirkan apa yang ditampungnya. Tidakkah Anda melihat bahwa jika seandainya pedagang kain, tukang kayu, tukang banguan dan penenun masuk kedalam rumah yang mewah, engkau akan melihat pedagang kain itu memandangi permadani dan membayangkan nilainya, penenun memandangi tenunan baju, tukang kayu melihat atap rumah, dan tukang bangunanpun akan melihat tembok. Demikian pula seorang mukmin jika dia melihat kegelapan teringat kegelapan dalam kubur, jika mendengar suara yang menakutkan teringat akan tiupan sangkakala, jika melihat kenikmatan teringat akan nikmat surga, dan jika melihat siksaan teringat api (neraka).” [Mukhtashar Minhajul Qashidin]. Hendaknya seorang mukmin ketika melihat para tentara thaghut dan salibis itu dibakar teringat bahwa neraka jahannam jauh lebih panas, dan pada hari kiamat Sang Mahaperkasa akan murka dengan kemurkaan yang belum pernah terjadi dan tidak akan terjadi lagi. Dia bakar para muwahhid pelaku maksiat. Neraka akan melahap seluruh tubuh-tubuhnya kecuali bekas sujud. Mereka amat tersiksa, lalu menghitam dan menjadi arang. Kemudian ia akan dirahmati dengan sungai kehidupan dan surga sebagaimana disebutkan dalam Shahihain. Adapun orang-orang kafir dan murtad akan dibakar di dalamnya selama-lamanya, Allah berfirman, “Sesungguhnya orangorang yang kafir kepada ayat-ayat Kami, kelak akan Kami masukkan mereka ke dalam neraka. Setiap kali kulit mereka hangus, Kami ganti kulit mereka dengan kulit yang lain, supaya mereka merasakan azab. Sesungguhnya Allah Mahaperkasa lagi Maha Bijaksana.” (QS. an-Nisa: 56). Maka barangsiapa yang terus menerus berbuat dosa besar hendaknya segera bertaubat sebelum dosa-dosanya menyeretnya kepada apa yang tidak akan pernah diampuni oleh Sang Mahaperkasa pada hari kiamat. Sebagian salaf berkata, “Kemaksiatan adalah pengantar kekufuran, sebagaimana ciuman adalah pengantar jima’, musik adalah pengantar zina, pandangan itu pengantar rindu, dan sakit adalah pengantar kematian.” [Ibnul Qayyim, AlJawab Al-Kafi]. Ya Allah, wahai Dzat yang membolak-balikkan hati, tetapkanlah hati kami diatas Dien-Mu, Amin.

15

Abu Dawud meriwayatkan di dalam Sunannya, dari Abu Umamah al-Bahili  bahwa ada seorang lelaki yang berkata, “Wahai Rasulullah, perkenankan saya untuk ber-siyahah”. Nabi  lantas menjawab, “Sesungguhnya siyahah umatku adalah berjihad fi sabilillah”. Abu Dawud tidak berkomentar tentang hadits ini, al-Hakim meriwayatkannya dalam Mustadrak dan menshahihkan isnadnya, Abdul Haq al-Isybili dan adz-Dzahabi menshahihkannya, sedangkan an-Nawawi dan al-Iraqi menganggap bahwa sanadnya jayyid (derajat di bawah shahih, edt). Hadits ini banyak disalahpahami oleh sebagian ahlul hijrah dan jihad. Mereka mengira bahwa siyahah jihad adalah wisata yang biasa dilakukan oleh orang-orang saat ini, yaitu bepergian ke negara-negara lain untuk refresing atau peninjauan dan penelitian. [Mu’jamul Wasith al-Mu’ashir]. Jika setelah pemahamannya yang keliru ini dia melihat keindahan negara yang dikunjunginya berupa gunung, sungai, pantai dan pepohonan atau menemukan suatu kenikmatan hidup berupa makanan, minuman, perhiasan dan kondisi aman yang menunjukkan keindahan kehidupan dunia, niscaya dia akan berkomentar, ”Sungguh benar Rasulullah  bahwa jihad adalah wisata umat”. Demikianlah kesalahan mayoritas manusia dalam memahami hadits dan atsar. Berbeda jauh antara yang dimaksud dalam hadits mulia tersebut dengan pemahaman kebanyakan orang. Jika ada yang bertanya, “Lantas, apa arti ‘siyahah’ tersebut jika bukan safar rekreasi menurut kebanyakan orang? Jawab; Sesungguhnya kata-kata dalam hadits dan atsar ditafsirkan dengan bahasa Arab yang fasih dan pemahaman salafus shalih, bukan dengan definisi dan pengertian orang-orang modern. Ini dikembalikan kepada para ulama bahasa dan kosa kata asing yang telah menjaga kandungan al-Qur’an dan hadits untuk generasi setelah mereka, sebagaimana para qurra dan ahli hadits telah menjaga lafazh-lafazh dua wahyu tersebut. Semoga Allah membalas mereka dengan kebaikan yang besar dan banyak atas jasa mereka terhadap Islam dan kaum muslimin. Ibnu Qutaibah  (276 H) berkata menjelaskan arti siyahah yang terdapat dalam hadits tersebut, “as-Siyahah; adalah berkelana ke berbagai negeri seperti yang dilakukan oleh para ahli ibadah Bani Israel. Yang dimaksud Nabi  adalah bahwa Allah  telah meniadakan hal ini dari kaum muslimin dan mengutus beliau dengan ajaran yang lurus lagi fleksibel.” [Gharibul Hadits].

16

Makalah

Ibnul Anbari  (328 H) berkata, “as-Siyahah artinya berkelana menuju pelosok negeri dan menyendiri dari manusia, sehingga tidak mengikuti shalat jama’ah dan shalat Jum’at.” [az-Zahir]. Abu Manshur al-Azhari  (370 H) berkata, “al-Laits berkata, ‘as-Siyahah adalah seorang lelaki berkelana di penjuru negeri dan mengasingkan diri. Siyahah umat ini adalah puasa dan melazimi masjid.” [Tahdzibul Lughah]. Jadi, siyahah yang tidak dibolehkan oleh Nabi  adalah berupa kerahiban yang tidak disyariatkan oleh Hakim Yang Maha Bijaksana. Allah  berfirman, “Kemudian Kami iringi di belakang mereka dengan rasul-rasul Kami dan Kami iringi (pula) dengan Isa putra Maryam; dan Kami berikan kepadanya Injil dan Kami jadikan dalam hati orang-orang yang mengikutinya rasa santun dan kasih sayang. Dan mereka mengada-adakan rahbaniyyah padahal kami tidak mewajibkannya kepada mereka tetapi (mereka sendirilah yang mengada-adakannya) untuk mencari keridhaan Allah, lalu mereka tidak memeliharanya dengan pemeliharaan yang semestinya. Maka Kami berikan kepada orang-orang yang beriman di antara mereka pahalanya dan banyak di antara mereka orang-orang fasik.” (QS. al-Hadid: 27) Dari Urwah bin Zubair  berkata, “Istri Utsman bin Mazh’un pernah menemui Aisyah dalam kondisi kusut masai, lantas Aisyah bertanya, ‘Ada apa denganmu? Jawabnya, ‘Suamiku sentiasa shalat malam dan berpuasa di siang hari’. Lalu Nabi  masuk, dan Aisyah menceritakan hal Itu kepada beliau. Maka Rasulullah  menemui Utsman dan bersabda, ‘Wahai Utsman, sesungguhnya kerahiban itu tidak diwajibkan atas kita, tidakkah kamu meneladani diriku? Demi Allah, sungguh aku adalah orang yang paling takut kepada Allah diantara kalian, dan paling menjaga batasan-batasanNya’.” (HR. Ahmad, Abu Dawud dan Ibnu Hiban). Demikianlah, ketika sebagian sahabat  meminta izin kepada Nabi  untuk ber-siyahah, maka beliau  melarang bertasyabbuh dengan para rahib yang sesat. Beliau membimbing mereka kepada sesuatu yang disyariatkan oleh Allah  sebagai manhaj untuk umat terbaik yang dikeluarkan kepada manusia, yaitu berjihad di jalan-Nya, yang telah mencakup semua bentuk siyahah kerahiban berupa zuhud, uzlah, dzikir dan ibadah. Seorang mujahid mendekatkan diri kepada Allah dengan berkomitmen terhadap hakikat-hakikat ini dalam perjalanan jihadnya, sehingga jadilah dia rahib di malam hari dan kesatria di siang hari. Mereka adalah, “Segolongan besar dari orang-orang yang terdahulu dan segolongan

kecil dari orang-orang yang kemudian.” (QS. al-Waqi’ah: 13-14). Ada beberapa hadits marfu’ (bersambung sanadnya sampai kepada Nabi, edt) namun dhaif yang mendukung argumen para ahli bahasa, diantaranya hadits, “Hendaklah kamu berjihad, karena jihad adalah kerahiban Islam.” (HR. Ahmad dari Abu Sa’id al-Khudri). ”Setiap Nabi memiliki kerahiban, dan kerahiban umat ini adalah jihad fi sabilillah.” (HR. Ahmad dari Anas). “Hendaklah kamu berjihad, karena jihad adalah kerahiban umatku.” (HR. Ibnu Hibban dari Abu Dzar) Diantaranya lagi, adalah satu riwayat dari hadits Utsman bin Madz’un, ia menemui Nabi  dan berkata, “Perkenankanlah kami untuk melakukan kebiri.” Rasulullah  bersabda, “Bukan bagian dari kita yang melakukan kebiri maupuan minta dikebiri, sesungguhnya pengebirian umatku adalah puasa.” Lalu Utsman berkata, “Wahai Rasulullah, izinkan kami untuk ber-siyahah.” Beliau menjawab, “Sesungguhnya, wisata umatku adalah jihad fi sabilillah.” Utsman kembali berkata, “Wahai Rasulullah, izinkan kami untuk untuk menjadi rahib.” Beliaupun menjawab, “Sesungguhnya kerahiban umatku adalah duduk di masjid menunggu shalat.” (HR. Ibnu Mubarak dalam az-Zuhdu dengan sanad dhaif ). Diantaranya lagi, “Tidak ada siyahah, tabattul (membujang), maupun kerahiban dalam Islam.” (HR. Abdurrazaq dari Thawus secara mursal [hadits yang diriwayatkan oleh tabi’in langsung dari Nabi tanpa melalui sahabat, edt]). Ibnu Qutaibah berkata, “Sabda beliau, ‘dan tidak ada kerahiban’ maksudnya adalah perbuatan para rahib yang selalu menyambung puasa, mengenakan pakaian rahib (jubah yang terbuat dari rambut, edt), tidak makan daging (vegetarian, edt) dan lain sebagainya, sedangkan sabda beliau, ‘tidak ada tabattul’ maksudnya adalah tidak menikah.” [Gharibul Hadits] Ibnul Anbari berkata, “Rahib yang membujang artinya dia fokus beribadah kepada Allah  dan tidak menikah.” Kemudian beliau menyebutkan hadits Thawus lalu berkata, “Kerahiban artinya berdiam diri di biara dan tidak makan daging.” [az-Zahir]. Diantara dalil yang menguatkan pendapat para ahli bahasa juga adalah beberapa atsar yang mauquf (atsar yang disandarkan pada sahabat, edt) dan maqthu’ (atsar yang disandarkan pada tabi’in, edt), diantaranya, “Siyahah umat ini adalah puasa.” (Diriwayatkan oleh ath-Thabari dari Aisyah). As-Saihun artinya shaimun (para lelaki yang berpuasa), sedangkan as-Saihat artinya shaimat (para wanita yang berpuasa). (Keduanya diriwayatkan oleh ath-Thabari dari beberapa orang salaf ). Ibnu Qutaibah berkata, “Saih asalnya adalah orang yang berkelana di negeri-negeri... Orang yang sedang berkelana berarti dia menolak berbagai syahwat. Orang yang berpuasa diserupakan dengannya karena harus menahan diri dari makan, minum dan nikah.” [Gharibul Qur’an] Ath-Thabari  berkata di dalam kitab tafsirnya, “Sebagian pakar bahasa arab berkata, ‘Orang yang berpuasa disebut saih (pengelana) karena si pengelana itu tidak membawa bekal sehingga dia makan jika menemukan makanan. Jadi, sepertinya penamaan tersebut disimpulkan dari hal itu.” Diantaranya lagi, dari Sufyan bin Uyainah  berkata, “Amru telah bercerita kepada kami bahwa beliau telah mendengar Wahb bin Munabbih berkata, ‘Siyahah itu ada pada Bani Israel’.” Ibnu Uyainah berkata, “Jika seseorang meninggalkan makan, minum dan wanita maka dia disebut saih (pengelana). (Diriwayatkan oleh ath-Thabari). Al-Marwazi  (wafat tahun 294 H) berkata, “Dari Ishaq bin Suwaid (tabi’in, wafat tahun 131 H) berkata, ‘Mereka (yaitu para

salafu shalih) berpendapat bahwa siyahah artinya adalah berpuasa di siang hari dan shalat di malam hari.” (Mukhtashar Qiyamul Lail). Dengan demikian, jelaslah bahwa maksud “Siyahah umatku adalah jihad” adalah larangan akan siyahah bid’ah ala para rahib, yaitu berkelana tanpa bekal dengan alasan tawakal dan zuhud disertai tindakan membujang – praktek ini diwarisi oleh sebagian tarekat sufi dari orang-orang kafir ahli kitab –. Hadits tersebut juga bermaksud memberikan petunjuk kepada sesuatu yang lebih baik daripada siyahah yaitu jihad fi sabilillah yang konsekuensinya adalah bersungguh-sungguh dalam beribadah dalam rangka berjumpa dengan Allah , Karena perlu diketahui bahwa sebagian salafus shalih mengartikan siyahah sebagai i’tikaf, qiyamullail, berpuasa, dan mencari ilmu. Ada juga yang mengartikan siyahah sebagai hijrah fi sabilillah, yang dalam al-Qur’an dan Hadits selalu diiringi dengan jihad. Abdurrahman bin Zaid bin Aslam  (wafat tahun 182 H) berkata dalam menafsirkan firman Allah , “as-Saihun” dan “as-Saihat”, “Di dalam al-Qur’an dan (praktek ibadah) umat Muhammad tidak ada siyahah (berkelana) selain hijrah.” (Diriwayatkan oleh ath-Thabari). Beliau juga berkata, “Siyahah mereka adalah hijrah, yaitu ketika berhijrah ke Madinah.” (Diriwayatkan oleh Ibnu Abi Hatim). Maka siapa yang ingin menjadi pengelana sesuai sunnah dan salaf hendaknya ia berhijrah dan berjihad. Hendaknya ia memaksa dirinya untuk melazimi zuhud dan dzikir dalam ribath dan jihadnya semaksimal mungkin. Dia juga harus meninggalkan kesalahan dan dosa baik lahir maupun batin seperti ujub, sombong, ghibah, mengadu domba, dan berperang demi ghanimah dan keterkenalan. Sebagai penutup, Ibnu Qayyim  berkata dalam menafsirkan firman Allah , “Sesungguhnya Allah telah membeli dari orang-orang mukmin diri dan harta mereka dengan memberikan surga untuk mereka. Mereka berperang pada jalan Allah; lalu mereka membunuh atau terbunuh. (Itu telah menjadi) janji yang benar dari Allah di dalam Taurat, Injil dan Al Quran. Dan siapakah yang lebih menepati janjinya (selain) daripada Allah? Maka bergembiralah dengan jual beli yang telah kamu lakukan itu, dan itulah kemenangan yang besar. Mereka itu adalah orang-orang yang bertaubat, yang beribadat, yang memuji, yang melawat...” (QS. at-Taubah: 111-112). Katanya, “Disini siyahah ditafsirkan sebagai puasa, bersafar untuk menuntut ilmu, berjihad, dan ketaatan yang kontinyu. Hakikatnya adalah wisata hati dalam rangka mengingat Allah, mencintai-Nya, bertaubat kepada-Nya, rindu untuk berjumpa dengan-Nya dan segala konsekuensi amalnya. Oleh karena itu, Allah  menyifati para istri Nabi  yang seandainya diceraikannya maka gantinya adalah wanita-wanita saihat (pengelana). Wisata mereka ini bukanlah jihad, bersafar untuk menuntut ilmu, atau berpuasa terus menerus, tetapi maksudnya adalah wisata hati dalam kecintaan kepada Allah , takut kepada-Nya, bertaubat kepada-Nya dan mengingat-Nya. Perhatikan bagaimana Allah menjadikan taubat dan ibadah berdampingan, yang ini meninggalkan apa yang dibenci dan satunya lagi mengerjakan apa yang dicintai. Tahmid dan siyahah keduanya juga berdampingan, yang ini pujian kepada Allah dengan sifat sifat sempurna-Nya dan wisata lisan dalam dzikir-Nya yang paling utama, sedangkan satunya adalah wisata hati dalam mencintai-Nya, mengingat-Nya dan mengagungkan-Nya. Sebagaimana Allah  menjadikan ibadah dan siyahah berdampingan dalam sifat para istri. Yang ini ibadah badan, dan satunya ibadah hati.” [Hadi al-Arwah]. Demikian, dan Allah  yang lebih tahu. Semoga Allah melimpahkan shalawat dan salam kelapa Rasul dan Nabi yang jujur lagi terpercaya, serta kepada para istri dan keturunan beliau yang baik lagi suci.

17

Allah  berfirman: “Dan siapkanlah untuk menghadapi mereka kekuatan apa saja yang kamu sanggupi”. (QS. al-Anfal: 60). Penulis Adhwaul Bayan mengatakan: “Ini adalah perintah tegas untuk mempersiapkan semua kekuatan yang dimampui. Meskipun kekuatan (musuh) mengalami perkembangan yang pesat. Karena ini adalah perintah tegas untuk mengikuti perkembangan teknologi dalam urusan dunia”. Telah diketahui bahwa jihad adalah fardhu ‘ain bagi setiap muslim dan khususnya di Bilad ar-Rafidain (Irak). Sedangkan jika sesuatu yang wajib itu tidak sempurna lantaran membutuhkan suatu hal, maka sesuatu hal itu menjadi wajib. Rasulullah  bersabda: “Memanahlah wahai Bani Ismail, karena sesungguhnya bapak kalian adalah pemanah”, dan sabdanya: “Ketahuilah sesungguhnya kekuatan itu adalah memanah”. Berkata ash-Shan’ani: “Hadits ini menunjukkan bahwa tafsir al-quwwah dalam ayat tersebut adalah memanah, karena hal itu sudah menjadi kebiasaan pada masa Nabi, sekalipun sebenarnya mencakup menembak orangorang musyrik dan para pemberontak dengan senapan”. Ringkasnya, mempersiapkan kekuatan untuk menghadapi peperangan yang berlangsung melawan musuh penjajah dan orang-orang murtad adalah wajib bagi setiap muslim yang mendapat beban kewajiban jihad. Yang akan saya khususkan di sini adalah; Pertama: Apa yang disebutkan oleh Abu Ja’far at-Thabari ~ dalam menafsirkan firman Allah : {Kekuatan apa saja yang kalian mampu}. Dia berkata: “Kekuatan apa saja yang kalian mampu untuk menghadapi mereka berupa peralatan dan persenjataan untuk menambah kekuatan kalian”. Maka produksi senjata adalah faktor pendukung terbesar dalam jihad fi sabilillah, yang pada saat ini disebut dengan industri militer. Sungguh Allah telah menyebutkan produksi ini bukan dalam satu tempat saja dalam kitab-Nya. Bahkan Dia menyebutkan sebagiannya dengan sangat rinci. Allah  berfirman; “Dan telah Kami ajarkan kepada Daud membuat labus (baju besi) untuk kamu, guna memelihara kamu dalam peperanganmu; Maka hendaklah kamu bersyukur (kepada Allah)”. (QS. al-Anbiya: 80). Berkata ath-Thabari ~: “ “Dan telah Kami ajarkan kepada Daud membuat labus (baju zirah) untuk kamu”, al-labus menurut orang Arab adalah semua jenis persenjataan,

18

Makalah

baik perisai, baju zirah, pedang, maupun tombak”. Sedangkan Ibnu Katsir berkata, “Maksudnya adalah pembuatan perisai/ baju zirah”. Allah Rabbul ‘izzah menyebutkan sifat perisai itu dalam kalam-Nya: “Buatlah perisai yang besar-besar dan ukurlah anyaman (baju besi)-nya”. (QS. Saba: 11). Maksudnya adalah perisai yang lebar dan panjang. “Dan ukurlah anyaman (baju besi)-nya”, dalam Adhwaul Bayan disebutkan: “Maksudnya jadikanlah cincin dan paku (rivet –pent) dalam pembuatan baju zirah itu sesuai ukurannya”. Ibnu Katsir meriwayatkan dari Qotadah berkata: “Sesungguhnya baju besi dahulu terbuat dari lempengan besi, Dawudlah yang pertama kali membuatnya dari rangkaian cincin (zirah rantai –pent)”. Dari penjelasan tersebut, engkau dapat mengetahui bagaimana perhatian ilahiah terhadap pembuatan baju besi hingga Allah menyebutkannya dengan sangat terperinci dan Dia karuniakan baju besi itu kepada hamba-hamba-Nya. Maka hendaklah kalian bersyukur. Namun sangat disayangkan, kebanyakan mujahid atau mayoritasnya tidak mempedulikan penggunaan baju besi dalam peperangan kita melawan musuh, padahal banyak mengandung manfaat, yang paling urgen adalah menjaga jiwa mujahid sebagai sesuatu yang paling berharga, dari tembakan dan serpihan bom musuh. Manfaat kedua yaitu menjaga mujahid agar tidak terkena tembakan pada bagian tubuh yang mematikan sehingga menghalanginya dari jihad atau membuatnya kehilangan kesadaran dan terkapar di medan tempur yang menjadikannya berpeluang tertawan musuh. Manfaat ketiga yaitu membantu mujahid untuk sampai lebih dekat pada tempat musuh, khususnya bagi para pahlawan penyergapan dan singa-singa istisyhadi. Terakhir, kita bukanlah orang yang lebih pemberani dari Rasulullah  sedangkan dahulu beliau memiliki baju besi dan helm tempur, sebagaimana beliau juga memiliki pedang. Dalam Sha-

hih Bukhari dari Aisyah  berkata: “Rasulullah  wafat sedangkan baju zirahnya tergadaikan pada seorang Yahudi dengan tiga puluh sha’ gandum”. Diriwayatkan juga bahwa Nabi  sebagaimana disebutkan oleh Ahmad dalam Musnadnya dan Abu Dawud bahwa beliau mengenakan dua lapis baju zirah dalam Perang Uhud. Dari Anas bin Malik sebagaimana disebutkan dalam as-Shahihain (Shahih Bukhari dan Muslim) Nabi  memasuki Makkah pada tahun penaklukan mengenakan mighfar, yaitu zirah yang dikenakan di kepala, atau helm menurut bahasa sekarang. Allah  telah menunjukkan pada kita ilmu peleburan logam yang merupakan dasar pembuatan senjata apa saja di masa sekarang ini. Kalam Allah  dalam kisah Dzulqornain; “Berilah aku potongan-potongan besi”. Hingga apabila besi itu telah sama rata dengan kedua (puncak) gunung itu, berkatalah Dzulqornain: “Tiuplah (api itu)”. Hingga apabila besi itu sudah menjadi (merah seperti) api, diapun berkata: “Berilah aku tembaga (yang mendidih) agar kutuangkan ke atas besi panas itu”. (QS. al-Kahfi: 96). Maksudnya bawakanlah potongan-potongan besi besar untukku dan panasilah hingga merah menyala-nyala karena amat panas dan membara. Selanjutnya Dzulqornain berkata: “Berilah aku tembaga (yang mendidih) agar kutuangkan ke atas besi panas itu”. Maksudnya adalah tembaga yang meleleh. Telah ditemukan bahwa menambahkan sekian persen tembaga ke dalam besi adalah metode terbaik untuk mengeraskan dan menambah ketahanannya. Allah juga mengajarkan kepada Nuh pembuatan kapal, kalam-Nya: “Dan buatlah bahtera itu dengan pengawasan dan petunjuk wahyu Kami”. (QS. Hud: 37). AtThabari meriwayatkan dari Ibnu Abbas bahwa dia berkata: “Nuh  belum mengetahui teknik pembuatan kapal, maka Allah mewahyukan padanya untuk membuatnya melengkung seperti dada burung”. Demikianlah, dan Nabi  telah memuji umatnya yang berperang menaiki kapal sebagaimana dalam hadits Ummu Haram , maka adakah yang bersegera membuatnya? Allah  berfirman: “Maka Allah menghancurkan rumah-rumah mereka dari fondasinya, lalu atap (rumah itu) jatuh menimpa mereka dari atas, dan datanglah azab itu kepada mereka dari tempat yang tidak mereka sadari”. (QS. an-Nahl: 26). Siapapun yang memahami bahan-bahan peledak dan penggunaannya pasti mengetahui bahwa ayat ini adalah benar-benar dasar penghancuran bangunan menggunakan peledak, dan cukuplah bagimu bahwa Rasulullah  tidak pernah memotivasi untuk meproduksi sesuatu sebagaimana motivasinya untuk memproduksi peralatan perang, sabdanya: “Tiga orang dapat masuk surga dengan satu panah; yaitu pembuatnya yang dalam pembuatannya mengharap kebaikan, yang menembakkannya dan orang yang memberikannya”. Maka bagaimana halnya dengan orang yang mengkonstruksi roket dan pesawat, atau menciptakan bahan peledak? Persiapan Media Sesungguhnya pertempuran antara mujahidin melawan musuh-musuh mereka berkisar pada dua poros penting. Pertama adalah poros militer dan telah dijelaskan sebelumnya. Sedangkan kedua adalah poros melawan media setan yang mengubah identitas ummat, memalingkan akidah dan nilai-nilai mereka, serta menancapkan faktor-faktor pengekoran dan kekalahan mental. Karena sungguh panasnya peluru media itu lebih berbahaya dan mematikan daripada panasnya rudal-rudal

pesawat. Oleh karena itu, selayaknya mujahidin yang telah Allah berikan taufik untuk mematahkan kekuatan militer musuh-musuh mereka hendaknya mereka juga menggeluti front lain, yaitu front media. Di dalam al-Musnad dari Anas  berkata; “Berjihadlah melawan orang-orang musyrik dengan lisan-lisan kalian”. Masih dalam al-Musnad dari Ka’ab bin Malik dari bapaknya berkata, Rasulullah  bersabda: “Sungguh seorang mukmin berjihad dengan pedang dan lisannya. Demi Dzat yang jiwaku berada di tangan-Nya, kata-kata yang kalian lontarkan pada mereka itu laksana tusukan anak panah”. Rasulullah  juga memanfaatkan sarana media pada zamannya yang paling berpengaruh dalam jiwa musuh-musuhnya, yaitu syair. At-Tirmidzi meriwayatkan dari Anas bin Malik bahwa Nabi  memasuki Makkah dalam ‘Umratul Qadha sedangkan Abdullah bin Rawahah berjalan di depan beliau seraya bersyair; Menyingkirlah wahi orang-orang kafir dari jalan beliau Hari ini akan kami perangi kalian dengan hukum yang diturunkan padanya Pukulan yang dapat memisahkan kepala dari tempatnya Serta menyingkirkan sang kekasih dari pasangannya Maka Umar pun berkata: “Wahai Ibnu Rawahah! Apakah di hadapan Rasulullah  dan di tanah haram ini engkau bersyair? Maka Nabi  bersabda: “Biarkan saja wahai Umar, karena sungguh syair itu lebih cepat menusuk daripada tusukan anak panah”. Sebagaimana Rasulullah  bergembira dengan islamnya Khalid sang komandan militer, beliau juga bergembira dengan islamnya salah seorang ahli sya’ir. Disebutkan dalam al-Mu’jam al-Kabir karya at-Thabrani bahwa ketika datang utusan Ansar dalam baiat Aqobah, Rasulullah  bertanya kepada Abbas: “Apakah kamu mengetahui dua orang ini? Tatkala telah selesai Abbas menjawab: “Ya, ini adalah al-Barra bin Ma’rur seorang tokoh kaumnya dan ini adalah Ka’ab bin Malik”. Ka’ab berkata: “Demi Allah, aku tidak lupa pertanyaan Rasulullah : “Sang penyair itu? Abbas menjawab: “Ya”. Adalah Rasulullah  amat memperhatikan para penyairnya dan mempersiapkan mereka sebaik-baiknya. Beliau bersabda pada Hassan: “Datangilah Abu Bakar agar dia memberitahukan padamu keburukan kaum (kafir), karena dia mengetahui nasab”. Dalam Shahih Bukhari disebutkan, dari Aisyah  bahwa Hassan meminta ijin Nabi  untuk menyerang orang-orang musyrik dengan syair. Beliaupun bertanya: “Bagaimana dengan nasabku? Hassan menjawab: “Sungguh aku akan menarik engkau dari mereka sebagaimana sehelai rambut ditarik dari adonan roti.” Adalah Rasulullah  juga menyukai syair yang baik, beliau pernah bersabda: “Sebaik-baik kalimat yang dilantunkan seorang penyair adalah kata-kata Labib (bijak), ‘Ketahuilah bahwa segala (sesembahan) selain Allah adalah bathil’, hampir saja Umayyah bin Abi asSalth masuk Islam (karena sya’ir tersebut)”. Nabi  juga mempunyai seorang orator untuk membela Islam dan kaum muslimin, yaitu Tsabit bin Qois bin Syammas seorang sahabat yang dijamin masuk surga. Tatkala Bani Tamim datang dengan orator dan penyair mereka, Nabi  berkata pada Tsabit bin Qois: “Berdirilah dan balaslah mereka”. Maka Tsabit pun membalas mereka, lalu al-Aqra’ bin Habis pun berdiri dan berkata, “Demi Allah! Sungguh Muhammad adalah orang yang diberi karunia. Aku tidak mengetahui perkara apa ini, orator kami berorasi namun orator 19

Front media adalah bagian penting dalam jihad

mereka lebih bagus orasinya, penyair kami berdeklamasi namun penyair mereka lebih lihai dan lebih fasih”. Kemudian al-Aqra’ mendekati Nabi  dan berujar: “Saya bersaksi tidak ada ilah (yang haq) selain Allah dan bahwa engkau adalah utusan Allah”. Maka dapat kita simpulkan beberapa target penting media Islam dalam beberapa poin berikut: a. Membela kehormatan dan akidah kaum muslimin.

Allah  berfirman memuji sebagian penyair: : “Kecuali orang-orang (penyair-penyair) yang beriman dan beramal shalih dan banyak menyebut Allah dan mendapat kemenangan sesudah menderita kezaliman”. (QS. asSyu’ara: 227). Dari Ibnu Abbas, maksudnya adalah membalas syair-syair yang dilontarkan orang-orang kafir untuk menyerang kaum mukminin. Dalam hadits shahih disebutkan bahwa Rasulullah  bersabda: “Wahai Hassan jawablah permintaan Rasulullah, Ya Allah bantulah ia dengan Ruhul Qudus (Jibril)”. Ibnu ‘Asakir menyebutkan bahwa Rasulullah  bersabda: “Siapa yang bersedia melindungi kehormatan kaum muslimin?. Maka Ibnu Ka’ab menyahut, “Saya”. Ibnu Rawahah menyusul berkata, “Saya”, dan Hassan pun juga berkata, ‘Saya.”. Rasul bersabda: “Ya, seranglah mereka dengan syairmu, Ruhul Qudus akan membantumu mengalahkan mereka”. Rasulullah  juga bersabda: “Sesungguhnya Allah menguatkan Hassan dengan Jibril selama dia menyokong atau membela Rasulullah ”. b. Mengobarkan semangat pemuda ummat dan khususnya para mujahidin. Dalam hadits shahih dari Salamah bin al-Akwa’ berkata: “Kami bergerak menuju Khaibar bersama Nabi  tatkala kami berjalan di malam hari ada seseorang yang berkata kepada Amir bin al-Akwa’, ‘Tidakkah engkau memperdangarkan sedikit senandungmu kepada kami? Amir adalah seorang penyair. Maka dia segera menyenandungkan syairnya”. 20

Makalah

c. Membongkar tipuan ideologi dan moral orangorang kafir serta murtaddin, memberikan pencerahan pada umat mengenai hakekat kebusukan peradaban dan kepalsuan ide-ide mereka, menahan nafsu congkak mereka terhadap kaum muslimin dan menanamkan rasa gentar dalam jiwa mereka. Ibnu Abdil Barr dalam al-Isti’ab dari Ibnu Sirin berkata: “Dahulu para penyair kaum muslimin adalah Hassan bin Tsabit, Abdullah bin Rawahah dan Ka’ab bin Malik. Ka’ab meneror mereka dengan ancaman perang, Abdullah mencela kekafiran mereka, dan Hassan menyindir nasab-nasab mereka”. Ibnu Sirrin berkata: “Telah sampai kepadaku bahwa Kabilah Daus masuk Islam lantaran takut dengan syair Ka’ab bin Malik, Kami telah punahkan hasrat Tihamah dan Khaibar Kemudian kami sarungkan pedang Kami katakana padanya, seandainya ia bisa bicara Tentu akan menebas Daus atau Tsaqif Maka Kabilah Daus berkata pergilah dan jagalah diri kalian, jangan sampai apa yang menimpa Tsaqif juga menimpa kalian. d. Menyampaikan gambaran sebenarnya mengenai pertempuran yang berlangsung antara para prajurit Islam dan musuh-musuh mereka, serta mendokumentasikan hakikat kepahlawanan para pemuda Islam agar tidak hilang sia-sia atau dicuri oleh para mafia darah.

21

22

Dalam artikel terdahulu yang berjudul “Ulama Sesat Dilaknat dan Dimurkai” kami telah menjelaskan definisi ahli ilmu yang benar. Kami juga telah menjelaskan beberapa karakteristik penting sehingga mereka bisa dianggap sebagai pemuka Din. Berdasarkan kaca mata Syariat sudah gamblang bahwa para ulama Durjana dan sesat sama sekali tidak termasuk golongan ulama betapapun banyaknya hafalan dan karyanya, dan betapapun populernya mereka. Mereka lebih menyerupai Yahudi yang mengetahui namun menyembunyikannya dan tidak mengamalkan justru menyeru kepada kesesetan. Lantaran banyaknya ulama Durjana dewasa ini yang berusaha menyesatkan hamba-hamba Allah maka sudah seharusnya dijelaskan sifat-sifat mereka sehingga manusia tidak ragu lagi.

Lalu mereka melemparkannya ke belakang punggung mereka dan menjualnya dengan harga murah. Maka amat buruklah jual-beli yang mereka lakukan.” (QS. Ali Imran: 187).

Pertama: Menyembunyikan Kebenaran Diantara maksud ilmu adalah untuk disebarkan dan diajarkan karena hidayah dan maslahat manusia bergantung padanya, sehingga menyembunyikan ilmu merupakan perbuatan yang diharamkan dan dosa besar yang paling berat. Oleh karena itu, Allah mengambil janji setiap orang yang diberi anugerah ilmu agar menjelaskannya dan tidak menyembunyikan apa yang dibutuhkan manusia. Allah  berfirman, “Dan (ingatlah) ketika Allah mengambil janji dari orang-orang yang telah diberi al-Kitab (yaitu), ‘Hendaklah kalian benar-benar menerangkannya kepada manusia dan tidak menyembunyikannya.’

Perkara terbesar yang disembunyikan oleh para ulama Durjana adalah keterangan mengenai kondisi para thaghut dan hukum Allah terhadap mereka. Allah telah memerintahkan kita untuk menjauhi dan mengkufuri thaghut. Dia jadikan hal ini sebagai pokok tauhid dan iman. Namun tatkala manusia melihat ulama terkemukanya menjilat para penguasa thaghut, mendiamkan kesyirikan dan kerusakannya, bahkan membolehkan syirik dengan dalih maslahat, jadilah banyak dari mereka beriman kepada thaghut, bersikap loyal, mengadopsi agamanya, bahkan menjadi bala tentaranya. Penyebab semua fenomena ini adalah karena para ulama Durjana

Makalah

Karena itulah ulama Durjana itu seorang pengkhianat Dien Allah. Dia mengkufuri nikmat ilmu, dan menyebabkan kesesataan manusia. Oleh karena itu, Allah melaknatnya dan menimpakan laknat manusia terhadapnya karena telah menipu makhluk dengan menyembunyikan kebenaran. Allah  berfirman, “Sesungguhnya orang-orang yang menyembunyikan apa yang telah Kami turunkan berupa keterangan-keterangan dan petunjuk, setelah Kami menjelaskannya kepada manusia dalam al-Kitab, mereka itu dilaknat Allah dan dilaknat oleh orang-orang yang melaknat.” (QS. al-Baqarah: 159)

menyembunyikan kebenaran dan mencampurnya dengan kebatilan. Bagi yang mengamati Jazirah Arab misalnya, akan mendapati bahwa Alu Salul tidaklah berani menampakkan kekufuran dan kerusakanya, sehingga sebagian orang ikut-ikutan murtad, kecuali disebabkan oleh Hai’ah Kibarul Ulama’ (Lembaga Ulama Senior) seperti Ibnu Baz, Ibnu ‘Utsaimin, Shalih al-Fauzan, Alu asy-Syaikh (keluarga asy-Syaikh Muhammad bin ‘Abdul Wahhab) kontemporer, dan semisal mereka; lantaran mereka menyembunyikan kebenaran dan tidak menjelaskan hakikat Alu Salul kepada masyarakat, bahkan menambah rancu dengan menyebut Alu Salul adalah ulil amri dan mengklaim bahwa mereka adalah para pemimpin syar’i! Mereka menyembunyikan hukum mengenai keputusan-keputusan legislatif thaghut, hukum mengenai pendirian pangkalan-pangkalan militer Salibis, dan hukum menghalalkan riba. Sehingga banyak orang tertipu, tersesat, dan bahkan murtad. Mereka akan mendapatkan bagian dari dosa orang-orang yang mengikutinya tanpa berkurang sedikitpun dosa itu. Kondisi yang sama terjadi di Mesir. Masyaikh al-Azhar dan klaimer salafi lah yang menyebabkan manusia tersesat dan mengikuti Husni Mubarak lalu kemudian as-Sisi. Demikian juga yang menyebabkan orang-orang ikut serta dalam syirik parlemen dan pemilu adalah para thaghut Ikhwanul Murtaddin dan Partai azh-Zhalam (Partai an-Nur, edt). Gambaran seperti ini akan kita temukan di negeri-negeri lainnya. Kedua: Mengganti dan Menyelewengkan Syariat Ciri ulama Durjana lainnya adalah mengganti dan menyelewengkan syariat – jika mereka tidak bisa menyembunyikannya – melalui takwil-takwil rusak terhadap nash-nash syar’i sehingga mengubah maknanya yang benar, sebagaimana firman Allah  tentang orang-orang Yahudi, “Mereka mengubah perkataan dari tempat-tempatnya.” (QS. an-Nisa: 46). Kemudian penyelewengan dan takwil yang batil itu disandarkan kepada Allah . Mereka mengubah makna nash yang sebenarnya dan mengelabuhi manusia bahwa inilah maksud dari Kitab Allah. Dengan begitu mereka menampik makna yang benar dan menetapkan makna yang batil. Pendahulu mereka dalam hal itu adalah orang-orang Yahudi yang selalu menyandarkan tindakan mempermainkan nash-nash itu kepada Allah . Sebagaimana firman Allah , “Sesungguhnya di antara mereka benar-benar ada segolongan yang memutar lidah mereka dalam membaca al-Kitab, agar kalian menyangka itu sebagian dari al-Kitab, padahal itu bukan dari al-Kitab. Mereka berkata, ‘Itu dari Allah,’ padahal itu bukan dari Allah. Mereka mengatakan kedustaan atas nama Allah, padahal mereka mengetahui.” (QS. Ali ‘Imran: 78). Nash-nash syar’i yang memerintahkan jihad misalnya. Para ulama Durjana berusaha menyelewengkan maknanya yang berarti perang menjadi makna-makna lain, agar orang-orang tidak memerangi orang-orang kafir dan murtad. Lebih jauh lagi, mereka mengarang makna-makna jihad lain yang Allah tidak menurunkan suatu keterangan pun tentangnya, bahkan makna-makna tersebut bertentangan dengan hakikat jihad. Misalnya klaim mereka bahwa jihad adalah bergabung dengan pasukan thaghut, atau ikut serta dalam proyek demokrasi syirik untuk menyaingi kaum sekuler menandingi Allah menciptakan undang-undang, dan perbuatan murtad lain yang dikait-kaitkan oleh orang-orang terlaknat itu dengan jihad.

Salah satu “Ulama” Thaghut menanti untuk disembelih

Begitu pula nash-nash syar’i yang memerintahkan untuk berterus terang dengan kebenaran. Para ulama Durjana sengaja meniadakan dan tidak mengamalkannya, seraya mengklaim bahwa itu adalah perintah Allah sesuai firman-Nya , “Dan janganlah kalian melemparkan diri kalian ke dalam kebinasaan.” (QS. al-Baqarah: 195). Padahal, yang dimaksud dengan kebinasaan di sini adalah meninggalkan jihad. Sebagaimana yang dijelaskan oleh sahabat Abu Ayyub al-Anshari  ketika dia berkata, “Yang dimaksud melemparkan diri kita ke dalam kebinasaan ialah bahwa kita sibuk memperbaiki kondisi perekonomian kita dan meninggalkan jihad.” (Diriwayatkan oleh Abu Dawud) Maka alangkah buruknya para ulama Durjana dan alangkah buruknya pembodohan yang mereka lakukan! Ketiga: Menghalangi dari Jalan Allah Sesungguhnya ulama Durjana, dengan jalan kesesatan dan kerusakan yang ditempuhnya, berhasrat kuat untuk menyeret manusia menempuh jalannya dan menghalangi mereka dari jalan kebenaran. Sebab dia khawatir tingkah lakunya akan membongkar kedustaannya jika dia memperlihatkan ayatayat syariat tanpa menutupi dan mengaburkannya. Dia pun sengaja melakukan perubahan dan memelintir nash-nash agar sesuai dengan kondisi dan hawa nafsunya. Oleh karena itu, engkau dapati mereka menghalangi para pemuda untuk berjihad disebabkan condong kepada dunia dan terkena fitnah qu’ud (meninggalkan jihad). Dikarenakan takut berterus terang dengan kebenaran jadilah mereka campuradukkan kebenaran dengan kebatilan, menjadikannya sebagai landasan dakwah, dan memperlihatkannya seolah-olah suatu kebijaksanaan dan kecerdasan. Dia tidak memperlihatkan kebenaran, tidak pula sekedar menyembunyikannya, tapi justru mencampuradukkan, mengaburkan, menyamarkan, dan menutupi cacatnya. Mereka berbicara atas nama Allah tanpa ilmu untuk menghalangi dari jalan Allah, seperti yang dilakukan oleh para rahib dan pendeta dalam kalam-Nya, “Wahai orang-orang yang beriman! Sesungguhnya banyak dari para rabi (Yahudi) dan para rahib (Nasrani) itu benar-benar memakan harta manusia dengan batil dan menghalangi (manusia) dari 23

jalan Allah. Dan orang-orang yang menyimpan emas dan perak dan tidak menginfakkannya di jalan Allah, maka beritakanlah kepada mereka akan azab yang pedih.” (Qs. at-Taubah: 34) Keempat: Sangat Rakus Kepada Dunia Tidak ada yang mendorong para ulama suu untuk menyembunyikan dan mengaburkan kebenaran selain kecintaan dan kerakusan kepada dunia. Tidak ada seorang pun yang mengharuskan atau memaksa mereka untuk berbuat nifak, berdusta atas nama Allah, dan kufur. Namun keinginan mereka untuk mendapatkan pekerjaan dan gaji dari para thaghut itulah faktor utama yang menyebabkan mereka melakukan hal tersebut. Motivasi sebagian dari mereka adalah hasrat untuk mendapatkan kedudukan dan kedekatan dengan para penguasa thaghut. Sebagian yang lain tergiur lantaran muncul di layar-layar (televisi) dan mendapatkan banyak pemberian. Maka berat bagi mereka jika harus kehilangan ketenaran dan sorotan kamera karena (mengatakan) kalimat haq. Mereka pun lebih memilih untuk menyembunyikan apa yang diturunkan oleh Allah —yang tidak ingin ditampakkan kepada manusia oleh para thaghut— dan menjualnya dengan harga murah. Allah  telah berfirman, “Sesungguhnya orang-orang yang menyembunyikan apa yang telah diturunkan Allah, yaitu al-Kitab, dan menjualnya dengan harga murah, mereka itu tidaklah memakan dalam perut mereka kecuali api, dan Allah tidak akan berbicara kepada mereka pada hari kiamat dan tidak akan menyucikan mereka, dan mereka akan mendapat azab yang pedih.” (QS. al-Baqarah: 174), dan kalam-Nya, “Dan (ingatlah), ketika Allah mengambil janji dari orang-orang yang telah diberi kitab (yaitu): “Hendaklah kamu menerangkan isi kitab itu kepada manusia, dan jangan kamu menyembunyikannya,” lalu mereka melemparkan janji itu ke belakang punggung mereka dan mereka menukarnya dengan harga yang sedikit. Amatlah buruknya tukaran yang mereka terima.” (QS. Ali Imran: 187) Ibnu Qayyim berkata: “Setiap orang diantara para ahli ilmu yang lebih mengutamakan dunia dan mencintainya, maka pasti dia akan mengatakan selain kebenaran atas nama Allah.” [al-Fawaaid] Kelima: Terpengaruh dengan gembosan dan ancaman serta melenceng dari kebenaran lantaran hal tersebut Ini juga merupakan salah satu sifat para ulama Durjana; berpaling dari kebenaran setelah meyakininya, dan menampakkan kebatilan karena tunduk dan patuh kepada hawa nafsu para thaghut, agar dunia mereka selamat. Alangkah besarnya kejahatan ini! Alangkah kejamnya pengkhianatan ini! Sebagaimana dalam kisah Bal’am bin Ba’uro`. Dia berasal dari kota Jabarin. Seandainya semua ulama suu pada zaman kita berkumpul, niscaya ilmu mereka tidak akan sampai sepersepuluh dari ilmu Bal’am. Ibnu ‘Abbas  berkata, “Dia mengetahui nama Allah yang paling besar” [Tafsir Ibni Abi Hatim] Ini menunjukkan tingginya kedudukan keilmuannya. Sebagian salaf berkata, “Dia adalah orang yang doanya mustajab, dan selalu yang terdepan dalam menyelesaikan keadaan-keadaan genting, dan dia merupakan Ulama bani Israil.” Meskipun demikian, ketika dia menyimpang dari manhaj dan melenceng dari kebenaran yang terang, dia diserupakan dengan anjing! Yang demikian itu ketika  singgah di kota Jabarin, Bal’am didatangi oleh sepupu-sepupunya dan kaumnya. Mereka berkata, “Sesungguhnya Musa adalah orang baru dan dia memiliki tentara yang banyak. Jika dia berhasil mengalahkan kita maka kita akan binasa. Berdoalah kepada Allah agar mengusir Musa dan para pengikutnya dari kita.” Bal’am ber24

Makalah

kata, “Sesungguhnya jika aku berdoa kepada Allah agar mengusir Musa dan para pengikutnya, maka dunia dan akhiratku akan hilang.” Mereka pun terus merayunya, sampai akhirnya dia mendoakan keburukan atas Musa dan para pengikutnya. Maka Allah melepas apa yang sebelumnya ada padanya. (Diriwayatkan oleh Ibni Abi Hatim dari Ibnu Abbas) Allah  berfirman, “Dan bacakanlah kepada mereka berita orang yang telah Kami berikan kepadanya ayat-ayat Kami, kemudian dia melepaskan diri dari ayat-ayat itu, lalu dia diikuti oleh syaithon, maka jadilah dia termasuk orang-orang yang Durjana. Dan sekiranya Kami menghendaki niscaya Kami tinggikan (derajat)nya dengan (ayat-ayat) itu, tetapi dia menempel ke tanah (cenderung kepada dunia) dan mengikuti hawa nafsunya. Maka perumpamaannya seperti anjing, jika kamu menghalaunya ia menjulurkan lidahnya dan jika kamu membiarkannya ia menjulurkan lidahnya (juga).” (QS. al-A’raf: 175-176) Malik bin Dinar berkata, “Musa  mengutusnya menemui raja Madyan untuk menyerunya kepada Allah. Namun sang raja terus menerus menggelontorkan pemberian sampai Bal’am mengikuti agamanya dan meninggalkan agama Musa, maka turunlah ayat ini.” [Tafsir Ibnu Abi Hatim]. Bal’am “Cenderung kepada dunia dan mengikuti hawa nafsunya”, condong kepada dunia dan kenikmatan-kenikmatannya, berpaling dari ayat-ayat Allah, sampai dikuasai hawa nafsunya bak anjing yang terus-menerus menjulurkan lidah. Diriwayatkan dari Mujahid , dia berkata, “Ini adalah perumpamaan orang yang membaca al-Kitab dan tidak mengamalkan isinya.” [Tafsir ath-Thabariy]. al-Qurthubiy berkata, “Perumpamaan ini, menurut pendapat banyak dari ahli ilmu tafsir, mencakup setiap orang yang diberi ilmu al-Quran lalu tidak mengamalkannya.” [Tafsir al-Qurthubiy]. Alangkah banyaknya mereka di zaman kita. Penutup: Inilah beberapa sifat ulama suu yang dijelaskan oleh Allah  untuk membongkar kedok mereka dan mewanti-wanti hamba-hamba-Nya agar menjauhi, tidak mendengarkan maupun mengambil ilmu dari mereka. Kita menemukan bahwa Allah  menyebutkan sifat mereka namun tidak menyebut mereka ulama. Meskipun mereka mengetahui hukum-hukum Allah, tetapi ketika mereka kehilangan rasa takut kepada Allah dan tidak mengamalkan apa yang mereka ketahui, ilmu mereka tidak bermanfaat, bahkan menjadi penyebab mereka dilaknat di dunia dan akhirat, disifati dengan sifat-sifat yang paling buruk, dan dijebloskan ke dalam neraka Jahannam. Bahkan Allah menjadikan sikap menaati dan mengikuti para rabi dan para rahib —mereka adalah salaf (pendahulu) para ulama Durjana yang menyimpang dari agama Allah— dalam kekafiran, sebagai syirik akbar yang mengeluarkan dari agama, sebagaimana firman Allah , “Mereka menjadikan para rabi (Yahudi) dan para rahib (Nasrani) sebagai tuhan-tuhan selain Allah, dan (juga) al-Masih putra Maryam, padahal mereka tidak diperintah kecuali untuk menyembah Tuhan Yang Esa, tidak ada tuhan selain Dia. Maha Suci Dia dari apa yang mereka persekutukan.” (QS. at-Taubah: 31). Tidak ada seorangpun yang diperbolehkan kafir dengan alasan taklid kepada ulama thaghut. Wajib bagi setiap orang untuk bersungguh-sungguh mencari kebenaran dan mengamalkannya. Walhamdulillahi rabbil ‘alamin.

25

Abdullah bin Yasin Sang Pembaharu Syariat di Gurun Sahara Adalah sunatullah  jika tiap kali makhluk-Nya tersesat dalam kedurhakaan dan kesesatan, niscaya akan diutus-Nya orang yang memperbarui agama mereka. Ada yang menaatinya tetapi kebanyakan orang mendurhakainya. Lalu para muwahhid berlepas diri terhadap orang yang menyelisihi manhaj Allah  dan mengangkat pedang untuk memerangi mereka hingga Allah memenangkan Din-Nya dan agama semua menjadi milik-Nya. Salah satu pembaharu itu adalah seorang da’i, alim lagi mujahid Abdullah bin Yasin . Kisahnya bermula ketika seorang pemuka suku Gudala yang tinggal di padang pasir Maghrib bernama Yahya bin Ibrahim memutuskan untuk mulai menjelaskan dan mengenalkan kepada kaumnya mengenai syariat-syariat Allah dan batasan-batasan-Nya. Ia adalah lelaki yang baik dan cinta terhadap agama. Beliau terus mencari seseorang yang mau membantunya mendakwahi kaumnya. Namun banyak da’i yang menolak ajakannya berdakwah di padang Sahara karena kesulitan yang bakal menghadang, kecuali seorang dai mujahid bernama Abdullah bin Yasin. Dengan memohon pertolongan kepada Allah dia menerima tugas tersebut. As-Salawi berkata, “Ada seorang da’i yang bangkit untuk mengemban tugas tersebut. Ia bernama Abdullah bin Yasin al Jazuli. Beliau adalah murid yang cerdas, mempunyai 26

Makalah

keutamaan, agama yang bagus, wara’, dan ahli politik lagi berwawasan luas. Dia lalu pergi bersama Yahya bin Ibrahim menuju padang Sahara.” Demikianlah Ibnu Yasin tabah berjalan di tengah padang Sahara dalam keterasingan demi menyebarkan Din pada kaum yang tersesat. Ketika Abdullah bin Yasin tiba di pemukiman kabilah Lamtunah, mereka bertanya kepadanya tentang misi yang dibawanya. Beliau lalu memberitahukan bahwa dirinya datang untuk mengajarkan syariat-syariat Islam dan menegakkah had-hadnya. Ibnul Atsir berkata, “Mereka berkata, ‘Ingatkan kami mengenai syariat Islam.’ Maka ia memberitahu mereka mengenai akidah dan kewajiban-kewajiban Islam. Kata mereka, ‘Yang engkau sebutkan mengenai shalat dan zakat maka kami bersedia. Adapun katamu bahwa jika yang membunuh maka dibunuh, yang mencuri maka dipotong tangannya dan yang berzina maka dicambuk atau dirajam, kami tidak mau melaksanakannya. Pergilah ke tempat lain.’ Keduanya pun pergi meninggalkan mereka.” Demikianlah kabilah ini awal mulanya menolak menegakkan syariat. Karena itulah Ibnu Yasin tidak mau tinggal bersama mereka jika mereka tidak mau melaksanakan semua syariat Islam. Abdullah bin Yasin lalu pergi ke kabilah Gudala bersama pemukanya itu. Ibnul Atsir berkata, “Abdullah bin Yasin menyeru mereka dan kabilah-kabilah sekitarnya untuk menegakkan syariat. Ada yang mematuhi dan ada yang menolak.” Pada akhirnya mereka mengusirnya ketika hukum-hukum syariat membuat mereka merasa sempit sehingga tidak mau tunduk. Ketika itu Ibnu Yasin tidak mempunyai ke-

Pulau di tengah sungai yang menjadi titik tolak pemberangkatan Orang-orang Murabithin

kuatan untuk memerangi mereka. Ia ingin pergi ke Sudan untuk mendakwahi mereka. Namun salah seorang pemuka Gudala menyarankannya untuk tinggal di suatu madrasah terkenal (konon terletak di dekat Sungai Senegal). Ibnu Khaldun menuturkan, “Mereka lalu mengasingkan diri di sebuah dataran yang dikelilingi Sungai Nil. Ketika musim panas airnya dangkal dan ketika musim dingin airnya meluap sehingga dataran tersebut menjadi jajaran pulau yang terputus-putus. Mereka menyeberangi Sungai Nil untuk beribadah di situ.” Dari Dakwah ke Jihad Allah menghendaki sang juru dakwah ini menjadi peletak batu pertama berdirinya suatu pemerintahan Islam. Ibnu Khaldun berkata, “Kabar mereka terdengar oleh orangorang yang ada kebaikan dalam hatinya. Maka semakin banyak orang yang bergabung dalam dakwah ini. Ketika jumlahnya mencapai seribu orang, guru mereka Abdullah bin Yasin berkata, ‘Sesungguhnya seribu itu tidak akan kalah karena sedikitnya jumlah. Wajib bagi kita untuk menegakkan kebenaran, menyerukannya, dan menggiring manusia untuk mengikutinya. Marilah kita keluar.’ Mereka lalu keluar dan memerangi orang-orang yang membangkang dari kabilah Gudala dan Lamtunah.” Ibnu Yasin akhirnya keluar berjihad fi sabilillah memerangi kabilah-kabilah murtad yang tidak mau menjalankan syariat. Ibnul Atsir juga menuturkan, “Ibnu Yasin lalu berkata kepada para pengikutnya, ‘Telah wajib atas kalian untuk memerangi orang-orang yang menyelisihi kebenaran, mengingkari syariat, dan telah bersiap-siap untuk menyerbu kalian. Maka tegakkanlah panji dan angkatlah seorang amir’.” Dengan sekelompok kecil orang-orang mukmin itu para Murabithin menundukkan Sahara untuk menegakkan hukum Allah . As-Salawi berkata, “Ia mulai menyerang kabilah demi kabilah sampai menguasai seluruh penjuru Sahara dan menundukkan kabilah-kabilahnya. Ia menjadi masyhur di seluruh penjuru negeri Sahara dan negeri-negeri sekitarnya seperti Sudan, Qiblah, negeri orang-orang Masmudah dan seluruh penjuru Maghrib; bahwa ada seorang lelaki dari Gudala yang menyeru kepada Allah dan jalan

yang lurus, berhukum dengan yang diturunkan Allah, dan tawadhuk lagi zuhud. Di mana-mana namanya disebut-sebut dan orang-orang banyak yang mencintainya.” Ketika ia berusaha mencari ridha Allah sekalipun manusia murka pada mulanya maka setelahnya Allah kemudian membuat manusia ridha, mencintainya, dan mengikutinya. Berhukum Dengan Syariat Ketika ketua suku Gudala meninggal, Ibnu Yasin menunjuk ketua kabilah Lamtunah sebagai komandan militer. As-Salawi menuturkan, “Lalu Abdullah bin Yasin mengumpulkan para pemimpin kabilah Sanhaja dan mengangkat Yahya bin Umar al-Lamtuni untuk memimpin mereka di bawah arahannya. Yahya bin Umar bertanggung jawab dalam masalah perang sedangkan Abdullah bin Yasin fokus kepada urusan agama dan hukum-hukum syariah, serta mengumpulkan zakat dan Jizyah.” Orang-orang Murabithin melanjutkan perjuangan dipimpin komandan militer mereka yang baru dengan bimbingan Sang Faqih Pembaharu Abdullah bin Yasin. Pada tahun 446 H - sebagaimana yang disebutkan oleh alBakri - Ibnu Yasin menyerbu Aoudaghost (hari ini terletak di selatan Mauritania) yang pernah didiami Raja Ghana sebelum masuk Islam. Al-Bakri menuturkan, “Dalam perang tersebut Abdullah bin Yasin membunuh seorang lelaki keturunan Arab Qairawan yang terkenal wara’, shalih, suka membaca al-Quran dan berhaji ke Baitullah bernama Zabaqirah. Mereka menghukumnya karena dia tunduk pada hukum Raja Ghana yang ateis.” [al-Masalik wal Mamalik]. Pada tahun 447 H, orang-orang Murabithun memasuki Sijilmasa (sekarang terletak di selatan Maroko) dan menyingkirkan kezhaliman yang ada. As-Salawi berkata, “Orangorang Murabithun mengubah berbagai kemungkaran yang ada, menghancurkan seruling dan alat musik , membakar toko-toko penjual khamer, menghilangkan cukai, meniadakan utang-utang yang mencekik, menghapus semua hal yang harus dihapus menurut Kitab dan Sunnah, dan 27

mengangkat seorang amil dari Lamtunah lalu kembali ke Sahara.” Di penghujung tahun ini (447 H), Amir Yahya bin Umar al-Lamtuni terbunuh. Untuk menggantikannya Syaikh Ibnu Yasin lalu mengangkat saudaranya Abu Bakar bin Umar pada Bulan Muharram 448 H. Beliau bergerak di bawah bimibingan Sang Faqih sebagaimana saudaranya yang terdahulu, melanjutkan jihad fisabilillah. As-Salawi berkata, “Orang-orang Murabithun memasuki kota Aghmat (di timur Marakesh) pada tahun 449 H. Lalu Abdullah bin Yasin menetap di sana selama dua bulan untuk mengistirahatkan pasukan. Lalu ia bergerak menuju Tadla, menaklukkannya dan membunuh siapapun raja Bani Yafran yang ditemuinya. Ia juga berhasil menangkap Laquth al-Mighrawi dan membunuhnya. Kemudian Abdullah bin Yasin bergerak menuju Tamasna lalu menaklukkan dan menguasainya.” Ibnu Yasin  menimpakan petaka terhadap musuh-musuh Allah dengan banyak membunuh dan menawan hingga berita itu sampai di telinga sang Faqih yang mengutusnya, yang tidak mengerti situasi mujahidin. Imam adz-Dzahabi berkata, “Berita-berita mengenai tindakan Abdullah bin Yasin itu sampai di telinga al-Faqih (gurunya, edt), yang membuatnya sedih dan menyesal. Al-Faqih menulis surat kepadanya mengingkari banyaknya tawanan dan korban yang terbunuh. Namun jawabnya, ‘Adapun pengingkaranmu dan penyesalanmu karena telah mengutusku, maka sungguh anda telah mengutusku kepada kaum jahiliyah. Salah satu dari mereka menyuruh putra dan putrinya untuk menggembala ternak, lalu putrinya itu kembali dalam keadaan hamil karena bersetubuh dengan saudaranya, tetapi mereka tidak mengingkari hal itu. Kebiasaan mereka itu saling rampok satu dan saling bunuh satu sama lain. Jadi aku lakukan apa yang seharusnya dilakukan dan aku tidak melanggar hukum Allah. Wassalam’.” [Tarikhul Islam]. Demikianlah Ibnu Yasin membantah orang yang mengkritisi jihadnya padahal jauh dari realitas dan malah membenarkan isu yang dibicarakan manusia. Setelah mendapatkan semua kemenangan ini orang-orang Murabithun dengan arahan guru mereka bertekad untuk memerangi kabilah Berghouata yang murtad. As-Salawi berkata, “Berghouata adalah suku yang bercabang-cabang kabilahnya. Mulanya mereka mendukung Shalih bin Tharif si pembohong pengaku nabi. Namun hingga sekarang kondisi mereka tetap berada di atas kesesatan dan kekufuran. Ketika Abdullah bin Yasin mendengar kekufuran yang merajalela di suku Berghouata, beliau melihat bahwa yang wajib adalah lebih dulu memerangi mereka dari pada yang lain. Beliau bersama pasukan Murabithun pun segera bergerak.” Allah Ta’ala menetapkan bahwa Ibnu Yasin terluka di saat puncak peperangannya melawan orangorang kafir (tahun 451 H) sehingga beliau memperoleh kesyahidan. Penulis buku al-Ightibath berkata, “Ia berhasil menaklukkan Maghrib hingga akhirnya tunduk terhadap aturan-aturan Islam setelah sebelumnya hampir ditinggalkan sama sekali.” Wasiat Ibnu Yasin As-Salawi berkata, “Menjelang wafat beliau berkata kepada mereka, ‘Hai orang-orang Murabithun, hari ini aku tidak bisa menghindari kematian sedang kalian masih berada di negeri musuh kalian. Maka janganlah kalian pengecut atau saling bertikai sehingga akibatnya kalian menjadi lemah dan kekuatan kalian hilang. Jadilah kalian para pembela 28

Makalah

kebenaran dan bersaudara karena Allah. Janganlah kalian saling iri hati terhadap kepemimpinan karena Allah memberikan kerajaan-Nya kepada hamba-Nya yang Dia kehendaki dan mengangkat siapa yang Dia kehendaki diantara para hamba-Nya untuk berkuasa di bumi-Nya.” Ibnu Yasin meninggal setelah berhasil meletakkan pondasi pemerintahan Islam yang membentang dari Sungai Senegal di selatan hingga di mencapai Marakesh di utara. Kemudian setelah itu berekspansi hingga Andalusia yang berbatasan dengan Perancis di sebelah utara melalui tangan muridnya Yusuf bin Tasyfin, dan hingga menjangkau jantung belantara Ifriqiyyah di sebelah selatan melalui tangan muridnya Abu Bakar bin Umar. Beliau wafat setelah berhasil meninggalkan generasi mujahidin yang akan menyempurnakan perjuangannya, dan setelah berhasil menegakkan syariat islam bersama mereka dan dengan mereka. Semoga Allah merahmati Ibnu Yasin dan memberkati para tentara khilafah hari ini yang terus memerangi setiap orang murtad yang menolak hukum syariat. Mereka tidak akan meninggalkan hal itu meskipun telah berkorban banyak hingga agama ini semuanya menjadi milik Allah. Abu Bakar al-Lamtuni Sang Punggawa Penyebaran Islam di Negeri-negeri Sudan Pada bagian sebelumnya kita telah membahas sedikit biografi Sang Faqih Mujaddid Abdullah bin Yasin pendiri Daulah Murabithin, daulah para mujahidin. Seorang lelaki yang tidak hanya mendirikan sebuah negara tapi membentuk generasi penerus pembawa bendera perjuangan sepeninggalnya. Generasi Yusuf bin Tasyfin yang bergerak ke utara bersama pasukannya menyeberang ke Andalusia dan berhasil mengalahkan Salibis. Juga generasi Sang Komandan Abu Bakar bin Umar yang menyeberangi hamparan padang pasir demi menyebarkan Islam dan syariat ke Ifiriqiyyah. Biografi lelaki ini amat istimewa. Dia bersedia mengorbankan segala sesuatu demi Din dan umatnya agar persatuan tetap terjaga. Lelaki ini bukanlah seseorang yang mementingkan diri sendiri dengan mengorbankan persatuan umat sebagaimana tingkah banyak orang yang mengaku Islam dahulu dan sekarang. Komandan Militer Baru “Karir” militer Ibnu Lamtunah dimulai ketika ia digembleng lewat tangan Ibnu Yasin. Kemudian ia diangkat menjadi pemimpin militer pasukannya. Pada bulan Muharram 448 H Abu Bakar bin Umar diangkat sebagai komandan militer tertinggi pasukan Murabithin menggantikan saudaranya Yahya bin Umar. Dia meneruskan perjalanan jihad yang telah dimulai saudaranya itu dengan bimbingan Ibnu Yasin. Menyerang Rafidhah Sekte Bajaliyyah Pada tahun 448 H Abu Bakar bin Umar menyerbu negeri Sous. Pada bulan Muharram 449 H ia berhasil menaklukkan Massah dan Taroudant. Kota ini adalah salah satu pusat kekuatan Rafidhah di Maghrib ketika itu. as-Salawi berkata di dalam al-Istiqsha, “Pada kota itu tinggal sekelompok sekte Rafidhah yang disebut Bajaliyyah, diambil dari nama Ali bin Abdullah al-Bajali ar-Rafidhi. Abdullah bin Yasin dan Abu Bakar bin Umar menggempur mereka dan berhasil merebut paksa kota Taroudant. Kaum Rafidhah banyak yang terbunuh. Sisanya bertaubat dan kembali pada mazh-

ab Ahlus Sunnah wal Jamaah.” Pengganti Ibnu Yasin Meneruskan Perjuangannya Setelah memberantas Rafidhah, Abu Bakar bin Umar bersama gurunya Ibnu Yasin bergerak untuk memerangi suku murtad Berghouata. Di tengah pertempuran Ibnu Yasin terluka yang menyebabkan kematiannya, sehingga kepemimpinan Murabithin sepenuhnya dipegang Abu Bakar bin Umar. As-Salawi berkata, “Aksi pertama kalinya setelah selesai mengurusi dan menguburkan jenazah Ibnu Yasin adalah bergerak menuju suku Berghouata dengan bertawakkal kepada Allah hendak menggempur mereka. Ia menghabisi dan menawan mereka sampai mereka tercerai berai bersembunyi di mana-mana. Kekuatan mereka dihabisi total dan sisanya menyerah serta kembali masuk Islam. Abu Bakar bin Umar berhasil membersihkan pengaruh dakwah mereka di Maghrib. Ia lalu membagi-bagi ghanimah kepada seluruh Murabithin lalu kembali ke kota Aghmat.” Ini adalah salah satu dari kemenangan beruntunnya dalam memerangi orang-orang sesat dan menyebarkan tauhid. Dunia laksana terhampar untuk Abu Bakar bin Umar satu-satunya pemimpin Murabithin. Abu Bakar Meninggalkan Maghrib Untuk Kembali ke Sahara Namun kepemimpinan Abu Umar atas negeri-negeri Maghrib yang baru saja ditaklukkan itu tidak berjalan mulus. Setelah mewujudkan semua kemenangan itu suatu berita buruk datang padanya. As-Salawi berkata, “Kemudian seorang utusan dari negeri-negeri Qiblah menemuinya dan mengabarkan bahwa situasi di Sahara memburuk karena terjadi perpecahan.” Di sini Sang Komandan berada di persimpangan jalan. Apakah ia akan mengutus salah satu keponakannya untuk menengahi perpecahan ini atau dia sendiri yang berangkat? Jika dia sendiri yang pergi apakah kepemimpinan di Maghrib ini ditinggalkannya begitu saja setelah mendapatkan semua kemenangan ini? Di sinilah muncul lelaki-lelaki sejati. As-Salawi berkata, “Abu Bakar adalah seorang amir yang wara’. Berat baginya jika kaum muslimin itu saling bertikai sedangkan ia mampu mencegahnya. Ia menganggap dirinya tidak punya alasan karena dialah yang mengurusi dan bertanggung jawab atas mereka. Maka ia kemudian berazam untuk kembali ke negerinya dan memperbaiki kondisinya serta menegakkan panji jihad di sana.” Ia tinggalkan seluruhnya fi sabilillah. Sang Komandan Menyatukan Manusia Untuk Memerangi Orang-orang Musyrik Pemimpin Murabithin ini pergi ke Sahara. Ia lalu berhasil memperbaiki kondisinya dan menyiapkannya untuk ditegakkan hukum Islam. Kemudian ia bergerak menuju negeri-negeri Sudan dalam rangka berjihad dan berdakwah. Ibnu Khaldun berkata, “Ia kembali ke kaumnya dan berhasil menutup lubang fitnah. Kemudian membuka pintu jihad ke negeri-negeri Sudan. Ia lalu berhasil menguasai menguasai wilayah sejauh sembilan puluh malam.” Beliau  tidak hanya berhasil memperbaiki kaumnya bahkan dibukanya pintu bagi pasukan muslimin untuk menaklukkan dan menegakkan hukum Islam di wilayah barat Ifriqiyyah. As-Salawi berkata, “Abu Bakar bin Umar kembali ke Sahara pada bulan Dzulhijjah 453 H. Sesampainya di sana, situasi yang ada berhasil dikontrolnya lalu ia mengumpulkan pasukan besar untuk menaklukkan negeri-negeri Sudan. Ia berhasil menguasai wilayah sejauh sembilan puluh malam.”

Abu Bakar bin Umar Menundukkan Orang-orang kafir Penduduk Sahara. As-Salawi menuturkan di tempat lain bahwasannya Abu Bakar bin Umar menyerang dan menyebarkan Islam di Kerajaan Ghana dan wilayah sekitarnya, katanya, “Kerajaan Ghana mulai melemah dan tercerai berai setelah lima ratus tahun berlalu. Permasalahan orang-orang bertudung itu (julukan orang-orang Murabithin, edt) yang bertetangga dengan mereka di sisi utara dengan suku Berber tidak terkontrol lagi. Sang Amir Abu Bakar bin Umar al-Lamtuni mulai merengsek maju.” As-Salawi menuturkan bahwa Abu Bakar bin Umar berhasil menaklukkan wilayah seluas tiga bulan perjalanan dan, “Mampu mendorong banyak orang untuk memeluk Islam.” Kepemimpinan Maghrib Diberikannya Kepada Ibnu Tasyfin dan Kembali Berjihad di Sudan Ahli sejarah menuturkan bahwa Abu Bakar bin Umar  kembali ke Maghrib ketika perkara anak pamannya Yusuf bin Tasyfin membesar. Namun setelah didapatinya bahwa putra pamannya itu berhasil meraih banyak kemenangan ia tidak berusaha merebutnya, bahkan diserahkannya tampuk kekuasaan pada putra pamannya itu dan kembali ke gurun Sahara. As-Salawi menyebutkan dalam al-Istiqsha wasiat Ibnu Umar untuk Ibnu Tasyfin, katanya, “Abu Bakar berkata, ‘Sesungguhnya aku telah menyerahkan perkara ini kepadamu, dan sungguh aku akan diminta pertanggungjawaban, maka bertaqwalah kepada Allah  dalam mengurusi kaum Muslimin. Bebaskan aku dan dirimu dari api neraka. Jangan sia-siakan rakyatmu sedikitpun karena engkau akan dimintai pertanggungjawaban’.” Al-Lamtuni Syahid di Negeri Sudan Setelah Ibnu Umar memberikan wasiat kepada putra pamannya ia kembali ke gurun Sahara untuk berjihad memerangi orang-orang kafir di Ifriqiyyah. As-Salawi berkata, “Ia tinggal di sana sambil terus berjihad memerangi orangorang kafir Sudan sampai dikaruniai syahid karena terkena anak panah beracun pada bulan Sya’ban 480 H, setelah seluruh penjuru Sahara sampai Pegunungan Emas di Sudan tunduk padanya.” Lembaran-lembaran hidup Sang Kesatria Islam ini telah ditutup. Ditinggalkannya kelezatan dunia dan kekuasaan maka Allah menggantinya dengan yang lebih baik. Ibnu Katsir berkata, “Ia mempunyai wibawa yang tidak pernah dimiliki raja-raja sebelumnya. Ia mempunyai pasukan sejumlah 500.000 prajurit yang seluruhnya loyal padanya. Ia juga menegakkan hudud, menjaga batasan-batasan Islam, memelihara agama, mengatur manusia sesuai dengan syariat, ditambah lagi dengan akidahnya yang benar serta loyal kepada Daulah Abbasiyyah.” Semoga Allah merahmati Syaikh Mujahid asy-Syahid -biidznillah- Abu Bakar al-Lamtuni. Semoga Allah menerima dakwah dan jihadnya, dan menolong anak cucunya Junud Khilafah di Barat dan Utara Ifriqiyyah, serta di gurun Sahara. Mereka terus berusaha menegakkan agama Allah dan membersihkan pengaruh syirik di sana. Semoga Allah mengaruniai mereka kemenangan dan tamkin.

29

Diantara maksud yang hendak dicapai dalam Islam adalah melahirkan anak-anak untuk mencapai beberapa sasaran. Mungkin sasaran yang paling penting adalah memperbanyak jumlah umat Islam sehingga mengokohkannya. Dalam syariat banyak nash-nash yang mendukung dan mendorong akan hal tersebut. Menginginkan anak merupakan sunah para nabi dan rasul. Inilah Nabiyullah Zakaria , pada lebih dari satu kesempatan disebutkan dalam al-Quranul Karim berdoa kepada Rabbnya bukan supaya diberi kerajaan atau kekuasaan, tidak pula emas atau perak, tetapi ingin dikaruniai keturunan yang baik. Beliau bangkit untuk shalat dan berdoa kepada Rabbnya dengan lirih, katanya, “Ya Rabbku, sesungguhnya tulangku telah lemah dan kepalaku telah ditumbuhi uban, dan aku belum pernah kecewa dalam berdoa kepada Engkau, ya Rabbku. Sesungguhnya aku khawatir terhadap mawaliku sepeninggalku, sedang isteriku adalah seorang yang mandul, maka anugerahilah aku dari sisi Engkau seorang putra yang akan mewarisi aku dan mewarisi sebahagian keluarga Ya´qub; dan jadikanlah ia, ya Rabbku, seorang yang diridhai.” (QS. Maryam: 4-6). Katanya lagi, “Ya Rabbku, berilah aku dari sisi Engkau seorang anak yang baik. Sesungguhnya Engkau Maha Pendengar doa.” (QS. Ali Imran: 38). Juga 30

Makalah Kolom Muslimah

katanya, “Ya Rabbku janganlah Engkau membiarkan aku hidup seorang diri dan Engkaulah Waris Yang Paling Baik.” (QS. al-Anbiya: 89). Inilah istri Imran, berdoa kepada Allah agar dikaruniai anak dan dikaruniakanlah Maryam kepadanya sebagai tanda kebesaran-Nya bagi seluruh alam. Kemudian Maryam dikaruniai anak bernama Isa dan dijadikannya nabi dan rasul ulul azmi . Sesungguhnya kedudukan Din ini akan tinggi dan kekufuran akan jera itu berbanding lurus dengan bertambahnya jumlah kaum muslimin. Orang-orang kafir memahami dengan baik timbangan yang hilang dari benak orang-orang lalai ini. Kita dapati prioritas sasaran mereka pada setiap perang yang dilancarkannya atas Islam dan pemeluknya adalah para wanita dan anak-anak, untuk menghancurkan tanaman dan lahannya. Tidaklah wanita diumpamakan sebagai lahan kecuali bahwa dialah tanah subur tempat tumbuhnya keturunan. Itulah strategi musuh pendengki yang cita-citanya adalah mencabut la ilaha illallah dari muka bumi. Sesuatu yang mustahil, karena umat Muhammad adalah umat yang subur dan tidak mandul hingga Allah menganugerahkan bumi dan seisinya kepada umat ini.

Akan tetapi sebagian wanita tidak menyadari siasat musuh tersebut. Ia tidak menganggap bahwa setiap kelahiran bayi Muslim berarti menanam duri di kerongkongan orang kafir dan menancapkan belati di dada kesyirikan. Ia tidak menyadari bahwa dengan bertambahnya jumlah umat Islam maka orang-orang fajir akan tercekat, panji orang-orang kafir akan tersungkur, dan suara orang-orang baik akan menjadi tinggi. Program keluarga berencana tidak lain hanyalah wabah yang menjangkiti umat kita yang subur sesuai dengan keinginan musuh-musuhnya sehingga jumlah kaum muslimin menyusut dan kekuatannya melemah. Nabi  telah berwasiat untuk memperbanyak jumlah kaum muslimin sebagaimana diriwayatkan oleh Ma’qil bin Yasar, katanya, “Ada seorang lelaki datang kepada Nabi  dan berkata, ‘Aku melamar seorang wanita yang terpandang lagi cantik namun mandul, bolehkah aku menikahinya? Beliau menjawab, ‘Tidak.’ Kemudian dia datang untuk kedua kalinya namun tetap dilarang. Ketiga kalinya ia kembali datang, maka beliau bersabda, ‘Nikahilah wanita yang penyayang lagi subur, karena aku berbangga dengan jumlah kalian yang banyak’.” (HR. Abu Dawud dan Ibnu Hibban) Nabi  pernah mendoakan Anas bin Malik  agar mendapat keberkahan dan anak yang banyak, beliau berdoa, “Ya Allah, banyakkanlah harta dan anaknya, dan berkahilah apa yang Engkau anugerahkan padanya.” (Muttafaq ‘alaih) Ahmad meriwayatkan dalam Musnadnya dari Anas yang berkata, “Anak perempuanku bercerita bahwa ada sekitar 120 lebih keturunanku yang telah dikubur, dan aku kaum Anshar yang paling banyak hartanya.” Al-Ahnaf bin Qais pernah menemui Mu’awiyah , saat itu Yazid berada di situ melihat padanya dengan heran. Lantas Mu’awiyah bertanya, “Wahai Abu Bahr, apa pendapatmu tentang anak? al-Ahnaf menjawab, “Wahai amirul mukminin, mereka adalah penyangga punggung, buah hati, dan penyejuk mata kita. Dengan mereka kita menyerang musuh. Merekalah generasi penerus sepeninggal kita. Maka jadilah anda laksana bumi yang terhampar bagi mereka dan langit yang menaungi mereka. Jika mereka meminta sesuatu kepadamu maka berilah. Jika minta kerelaanmu maka relakanlah. Jangan larang mereka untuk membantumu agar mereka tidak jenuh berada didekatmu, lalu membenci hidupmu dan berharap agar kamu cepat mati.” Mu’awiyah berkata, “Semoga Allah membalasmu dengan pahala wahai Abu Bahr, mereka persis seperti yang engkau katakan.” Tidak lupa disini kami juga mengingatkan para saudari muslimah dari program busuk lain yang dicanangkan oleh musuh-musuh Islam, yaitu menunda nikah hingga usia senja. Ini adalah makar orang-orang kafir yang terus berupaya memalingkan para muslimah dari hakekat tugas mereka dalam hidup ini. sesungguhnya mereka diciptakan untuk mentauhidkan dan mengesakan Allah  dalam beribadah bukan kepada selain-Nya, kemudian berkhidmat untuk Din sesuai dengan yang telah dimudahkan Allah untuk mereka yaitu menikah, melahirkan, dan mendidik. Kalau saja para muslimah mengetahui keutamaan pernikahan dini dengan niat untuk memperbanyak jumlah dan melahirkan anak shalih yang akan berbakti kepadanya dan mendoakannya dan bapaknya sekalipun keduanya telah meninggal. Sebagaimana termaktub dalam hadits yang diriwayatkan oleh Abu Hurairah bahwa Rasulullah  bersabda, “Apabila manusia mati, niscaya amalnya akan terputus kecuali tiga perkara, yaitu sedekah jariyah, ilmu yang bermanfaat, dan anak shaleh yang mendoakannya.” (HR. Muslim). Beliau  juga bersabda dalam hadits dari Abu Hurairah, berkata, “Rasulullah  bersabda, ‘Sungguh Allah  benar-benar akan mengangkat derajat seorang hamba yang shalih di surga. Ia bertanya, ‘Wahai Rabbku, bagaimana aku bisa mendapatkan semua ini?

Maka Allah berfirman, ‘Karena anakmu meminta ampun untukmu’.” (HR. Ahmad dan Ibnu Majah). Di dalam shahihnya Imam Bukhari membuat bab “Barang siapa menginginkan anak untuk jihad”. Di dalamnya diriwayatkan dari Abu Hurairah  bahwa Rasulullah  bersabda, “Sulaiman bin Dawud  berkata, ‘Malam ini, aku benar-benar akan menggilir 100 atau 99 wanita, semuanya akan melahirkan seorang ksatria yang akan berjihad di jalan Allah.’ Sahabatnya berkata kepadanya, ‘Insya Allah.’ Tetapi Sulaiman  tidak mengucapkan insya Allah sehingga semua wanita tersebut tidak ada yang hamil kecuali hanya seorang yang melahirkan anak yang cacat. Demi Dzat yang jiwa Muhammad berada di tangan-Nya, seandainya Sulaiman mengucapkan insya Allah niscaya semuanya akan menjadi ksatria yang berjihad di jalan Allah.” Seandainya seorang Muslimah mengetahui jika hal ini berperan menolong Din dan membuat orang kafir marah niscaya dia akan menyambut peran yang diabaikannya itu, sehingga semoga dia termasuk orang orang yang, “…tidak (pula) menginjak suatu tempat yang membangkitkan amarah orang-orang kafir, dan tidak menimpakan sesuatu bencana kepada musuh, melainkan dituliskanlah bagi mereka dengan yang demikian itu suatu amal saleh. Sesungguhnya Allah tidak menyia-nyiakan pahala orangorang yang berbuat baik.” (QS. at-Taubah: 120). Hendaknya seorang muslimah merenungkan perkataan Umar , “Demi Allah, aku benar-benar memaksa diriku untuk melakukan jima’, dengan harapan agar Allah mengeluarkan dariku benih keturunan yang akan bertasbih kepada Allah.” (Diriwayatkan oleh Baihaqi dalam al-Kubra). Bahkan menikahkan anak perempuan ketika “usia dini” dianggap sebagai kejahatan yang pantas dihukum menurut undang-undang thaghut di beberapa negara yang mengklaim “Islam”. Adapun dalam syariat Islam, yang halal adalah apa yang telah dihalalkan oleh Allah , dan yang haram adalah apa yang telah diharamkan oleh-Nya. Aisyah  berkata, “Aku dinikahi Nabi  diusia 6 tahun. Lalu kami berhijrah ke Madinah dan singgah di Bani Harits bin Khazraj. Kemudian aku menderita demam hingga rambutku menjadi rontok. Setelah sembuh, rambutku tumbuh lebat sehingga melebihi bahu. Kemudian ibuku, Ummu Ruman datang menemuiku saat aku sedang berada dalam ayunan bersama teman-temanku. Ibuku berteriak memanggilku lalu aku datangi sementara aku tidak mengerti apa yang diinginkannya. Ibuku menggandeng tanganku lalu membawaku hingga sampai di depan pintu sebuah rumah. Aku masih dalam keadaan terengah-engah hingga aku menenangkan diri sendiri. Kemudian ibuku mengambil air lalu membasuhkannya ke muka dan kepalaku lalu dia memasukkan aku ke dalam rumah itu yang ternyata di dalamnya ada para wanita Anshar. Mereka berkata, ‘Mudah-mudahan memperoleh kebaikan dan keberkahan dan dan mudah-mudahan mendapat nasib yang terbaik.’ Lalu ibuku menyerahkan aku kepada mereka. Mereka merapikan penampilanku. Tidak ada yang membuatku terkejut melainkan keceriaan Rasulullah . Akhirnya mereka menyerahkan aku kepada beliau. Saat itu usiaku sembilan tahun.” (HR. Muslim) Bila saudari muslimah telah memahami hal tersebut, maka niscaya dia tak menghiraukan anggapan-anggapan itu, dan akan fokus untuk memperbanyak anak-anak singa serta melatih mereka. Dia jadikan rumahnya laksana sarang singa. Dia susui mereka dengan air susu murni millah Ibrahim. Dia minumkan air murni tauhid. Dia latih mereka dengan wala dan membuat adonan roti baro untuk mereka. Kemudian dia buka pintu kandang, sedangkan hati mereka telah menyerap prinsip, “Keras terhadap orang-orang kafir dan berkasih sayang terhadap sesama mereka.” (QS. al-Fath: 29), “Lemah lembut kepada orang orang beriman dan keras kepada orang orang kafir, mereka berjihad di jalan Allah dan tidak takut celaan orang yang mencela.” (QS. alMaidah: 54). Walhamdulillahi rabbil ‘alamin.

31

Bersamaan dengan peperangan yang terus dilancarkan Junud Khilafah terhadap bala tentara kekufuran, kami kutipkan sekilas berita dari sejumlah operasi terbaru yang dilakukan oleh Mujahidin Daulah Islamiyyah yang telah berhasil memperluas wilayah Khilafah maupun hanya meneror, membantai, dan menghinakan musuh-musuh Allah. Berita operasi-operasi ini adalah pilihan dari berbagai operasi militer Daulah Islamiyyah di banyak front pertempuran dari timur hingga barat, selama beberapa pekan terakhir. Pertempuran Melawan Turki Pada tanggal 7 Rabiul Awwal, dua Kesatria Istisyhadi al-Akh Abu Anas al-Manbiji dan al-Akh Abu Umar al-Hasyimi  berhasil menggempur konsentrasi pasukan murtad Turki dan milisi Shahawat riddah dekat desa Waqah dan Kufair di barat kota al-Bab, menghancurkan satu unit tank pasukan Turki dan melumpuhkan tiga buah tank lainnya, serta membunuh sejumlah besar murtaddin. Setelahnya, pasukan infantri Junud Daulah

32

Kabar

Khilafah menyerbu desa Kufair, menghancurkan dua unit kendaraan tempur murtaddin, dan mengambil satu unit kendaraan lain sebagai ghanimah, serta membunuh tiga personil tempur murtaddin. Mujahidin kemudian kembali menuju markas mereka dengan selamat. Pada tanggal 9 Rabiul Awwal, operasi istisyhadiyyah menghancurkan konsentrasi pasukan murtad Turki dan milisi Shahawat riddah dekat desa Baratah di barat kota al-Bab, berhasil melumpuhkan tank pasukan Turki dengan bom rakitan, dan hancurkan satu unit mobil di desa Dana dengan bombardir mortir. Pada tanggal 11 Rabiul Awwal, dua Kesatria Istisyhadi Abu Abdu Rahman asy-Syami dan Abu Ahmad as-Samrawi  berhasil memberikan pukulan telak pada faksi-faksi Shahawat murtad dan pasukan murtad Turki. Serangan pertama dilakukan oleh al-Akh Abu Abdu Rahman dengan bom mobilnya menghajar murtaddin mereka di desa Azraq barat kota al-Bab, membinasakan lebih dari

Dampak serangan terhadap hari raya Salibis di Istanbul

14 murtaddin dan melukai beberapa lainnya, serta menghancurkan tiga unit kendaraan. Sementara itu, al-Akh Abu Ahmad menggempur markas murtaddin di desa Zarzur, timur kota al-Bab dengan ledakan bom mobil, membunuh dan melukai banyak murtaddin, serta melumpuhkan sejumlah kendaraan tempur. Di desa yang sama, tembakan roket ATGM menghancurkan tank pasukan murtad Turki. Pada tanggal 12 Rabiul Awwal, Junud Khilafah berhasil menghancurkan dua tank pasukan murtad Turki, dan melumpuhkan tank ketiga dengan dua tembakan roket ATGM dan sejumlah tembakan rudal mortir di barat kota al-Bab. Pada tanggal 15 Rabi’ul Awwal, para pemburu kendaraan lapis baja Daulah Islamiyyah berhasil meledakkan tank Pasukan Turki murtad dan melumpuhkan satu unit lainnya dengan tembakan roket ATGM di barat al-Bab. Pada tanggal 16 Rabi’ul Awwal, dalam pertempuran sengit melawan pasukan murtad Turki dan milisi-milisi Shahawat, Mujahidin berhasil menyerang desa al-Ajami di timur laut kota al-Bab. Setelahnya, salah satu Kesatria Pemburu Syahadah -- menghajar konsentrasi pasukan murtaddin dekat desa Qonifadz dengan bom mobil. Pada tanggal 21 Rabi’ul Awwal, para pemburu kendaraan lapis baja Daulah Islamiyyah berhasil menghancurkan dua kendaraan lapis baja pasukan murtad Turki dengan roket ATGM di barat kota al-Bab. Di hari yang sama, Kantor Media Wilayah Halab merilis video berjudul “Tameng Salibis” dimana Turki bertindak menjadi kaki tangan tuan-tuan Salibis mereka dalam memerangi

kaum muslimin di wilayah tersebut. Dalam video ini salah seorang Junud Khilafah menyampaikan ultimatum bahwa pemerintahan murtad Turki akan kembali menyaksikan tentaranya yang dibakar hiduo-hidup jika mereka terus membombardir Daulah Islamiyyah. Pada tanggal 2 Rabi’ul Akhir, Junud Khilafah menyerbu salah satu klub malam terkenal di Istanbul, yang menjadi tempat ajang pesta kaum Kristen untuk merayakan hari raya syirik mereka. Sang mujahid ini menyerang kaum musyrikin dengan lemparan granat tangan dan senapan serbu, membunuh dan melukai sekitar 150 dari mereka, sebagai pembalasan untuk agama Allah dan memenuhi seruan Amirul Mukimin untuk menyerang Turki, jongosnya Salibis. Wilayah Baghdad: Pada tanggal 5 Rabi’ul Awwal, unit Intelijen Junud Khilafah berhasil memarkirkan bom mobil dan meledakkannya di tengah-tengah markas dan sekelompok besar musyrikin Rafidhah di distrik Sadr, timur Baghdad, membunuh 60 murtaddin, dan melukai 20 lainnya. Pada tanggal 11 Rabi’ul Awwal, salah satu unit Intelijen Junud Khilafah berhasil memarkirkan bom mobil yang kemudian dia ledakkan, menghantam musyrikin Rafidhah di distrik al-Bawiyah timur Baghdad, membunuh dan melukai sedikitnya 80 orang Rafidhah. Sementara itu, unit lainnya berhasil menanam dua bom rakitan di distrik Abu Dasyir selatan Baghdad dimana ledakannya menghantam sekelompok Rafidhah, menewaskan dan melukai 20 orang diantara mereka.

33

Rumah Sakit as-Salam di Mosul pasca pertempuran

Pada tanggal 1 Rabi’ul Akhir, Abu Nafaf al-Iraqi dan Abu Abdullah al-Iraqi  menggempur sekelompok besar Rafidhah dan sarang mereka di distrik Sinek pusat Baghdad, keduanya bertakbir dan meledakkan bom rakitannya secara berurutan, hingga mengakibatkan terbunuh dan terlukanya lebih dari 100 murtaddin, serta menghancurkan sejumlah sarang mereka. Sementara itu, unit pemasang bom berhasil memarkirkan bom mobil dan meledakkannya di tengah sekelompok besar murtaddin dekat distrik Baghdad al-Jadidah timur kota Baghdad, membunuh sembilan Rafidhah dan melukai 17 lainnya. Wilayah Ninawa: Pada tanggal 6 Rabi’ul Awwal, al-Akh Istisyhadi Abu Khattab al-Iraqi  menggempur konsentrasi pasukan Rafidhah dan milisi-milisi pembantunya di komplek al-Barid timur laut Mosul, menghancurkan tank Abrams, dua buldoser, membunuh delapan personil tempur musuh dan melukai beberapa lainnya. Sementara itu, di front lain, empat Kesatria Pemburu Syahadah Abu Khattab al-Mashlawi, Abu Ahmad asy-Syami, Abu Salamah asy-Syami dan Battar al-Mawshlawi  menggempur konsentrasi pasukan murtaddin di rumah sakit as-Salam tenggara Mosul, menewaskan sekitar 35 personil tempur Rafidhah, menghancurkan lima unit BMP, buldoser, dan hummer juga menghancurkan dan melumpuhkan berbagai jenis persenjataan musuh. Setelahnya, pecah baku tembak sengit, salah satu dari mereka terbunuh akibat tembakan sniper, beberapa luka-luka, melumpuhkan dua hummer, satu BMP dan beberapa unit kendaraan serta persenjataan lainnya diambil oleh Mujahidin sebagai 34

Kabar

ghanimah. Pada tanggal 7 Rabi’ul Awwal, al-Akh Istisyhadi Abu Hamzah al-Iraqi  berhasil menggempur konsentrasi pasukan Rafidhah dan milisi-milisi pembantunya dekat rumah sakit as-Salam tenggara Mosul, menghancurkan beberapa unit kendaraan, membunuh dan melukai sejumlah murtaddin, hingga total tewas terbunuh 20 murtaddin dan melukai 45 lainnya, delapan BMP hancur, pun lima hummer, dan satu tank Abrams setelah baku tembak melawan pasukan murtaddin yang berhasil dikepung. Junud khilafah juga berhasil menyergap konvoi kendaraan murtaddin dekat persimpangan komplek Summer yang tengah bergerak untuk menyelamatkan pasukan mereka yang terkepung dekat Rumah Sakit as-Salam. Serangan ‘ambush’ ini menyebabkan terbunuhnya sekitar 10 personil tempur murtaddin dan melukai beberapa lainnya, dan tiga unit BMP dilumpuhkan. Sementara itu, di front timur meletus baku tembak melawan pasukan Rafidhah yang menyebabkan terbunuhnya 21 murtaddin dan menghancurkan satu hummer dan melumpuhkan satu buah lainnya. Tercacat pula sebanyaj 21 tentara dan militan Rafidhah tewas tertembak Sniper di komplel al-Ikha, Syaima’, al-Intishar, dan an-Nur. Wilayah Homs: Pada tanggal 8 Rabiul Awwal, Junud Khilafah setelah melancarkan serangan sengit dengan pasukan Nushairi dan milisi-milisi loyalisnya, berhasil menaklukkan delapan pos taktis di distrik Syair, Huwaisis, dan membunuh lebih dari 50 murtaddin, memperoleh ghanimah 3 tank, senapan mesin

Markas militer Nushairi yang berhasil dikuasai Junud Khilafah baru-baru ini

berat, dan pelontar roket ATGM Konkurs berikut sejumlah amunisi roketnya, ditambah sejumlah senjata dan macam-macam amunisinya. Pada tanggal 9 Rabi’ul Awwal, Junud Khilafah melancarkan serangan demi serangan berbarokah melawan pasukan Nushairi dan milisi-milisi loyalisnya di sekitar kota Tadmur, berhasil menguasai sejumlah pos taktis dan kilang minyak penting, diantaranya korporasi gas alam al-Mahr di timur bandara militer T4, barat Tadmur, kemudian menguasai bukit al-Burj dan al-Mahr, pos Irtawiniyah di sekitar komplek korporasi tersebut. Pasukan Nushairi lantas mengirimkan konvoi pasukan bantuan dari kota Tadmur guna merebut kembali bukit di sekitar al-Mahr, namun Junud Khilafah berhasil menghalau mereka, diantaranya serangan defensif pasukan in-ghimasi dari sejumlah arah menyebabkan banyak dari murtaddin yang tewas dan lari meninggalkan pos-pos mereka. Mujahidin pun melakukan pengejaran dan berhasil membunuh mereka semua. Sementara itu, Junud Khilafah melanjutkan serangan ofensif mereka terhadap distrik Jihar dan berhasil menguasai 15 pos taktis pasukan Nushairi di sejumlah daerah yang terletak antara al-Mahr dan Jihar, menguasai kilang minyak dan gas alam Jihar disamping takluknya beberapa bukit di sekitarnya. Sementara itu, di distrik Jazl, tenggara Jihar, Junud Khilafah berhasil menguasai lima pos taktis baru, menguasai penuh kilang minya Jazal, dan sejumlah daerah sekitarnya. Dalam pertempuran ini, sekitar 112 murtaddin tewas terbunuh. Allah karuniakan pada Mujahidin tiga unit tank, pelontar roket ATGM, meriam artilleri lapangan, senapan mesin berat berikut amunisinya.

Pada tanggal 11 Rabi’ul Awwal, Junud Khilafah berhasil menguasai penuh kota Tadmur kembali di bawah kekuasaan Khilafah setelah beberapa hari pertempuran sengit dari empat arah melawan pasuka Nushairi dan milisi-milisi Rafidhah loyalisnya, yang berujung pada runtuhnya lini pertahanan murtaddin di dalam kota, dan penaklukkan benteng Tadmur, Tal al-Mahsur antara gunung Hayyan dan Tar, barat laut dan barat daya kota, yang berhasil dikuasai Junud Khilafah di pertempuran hari ketiga. Junud Khilafah pun melanjutkan serangan ofensifnya ke barat kota Tadmur, dan berhasil menguasai distrik al-Bayarat dan Dawah, dan daerah segitiga Tadmur. Sementara itu di barat laut Tadmur, pasukan Daulah Islamiyyah berhasil menguasai korporasi gas alam Hayan, dan menghubungkan daerah tersebut dengan Junud Khilafah dari arah perkebunan Dawah di barat kota. Pertempuran ini menewaskan sekitar 100 tentara Nusairi dan militan Rafidhah. Di samping itu, Junud Khilafah memperoleh ghanimah 30 unit tank, enam BMP, artilleri lapangan kaliber 122 mm, tujuh senapan mesin kaliber 23 mm, dan sejumlah roket ATGM lengkap dengan pelontarnya, beberapa roket Grad dan rudal tank serta sejumlah besar amunisi. Pada tanggal 13 Rabi’ul Awwal, Junud Khilafah melanjutkan serangan ofensif di pinggiran timur Homs, berhasil mengamankan daerah sejauh 40 km ke arah barat kota Tadmur, dan kini mereka berada di ambang pintu gerabng bandara militer T4, bandara militer terbesar pasukan rezim Nushairi. Dalam operasi ini, Mujahidin meraih kemajuan signfikan ke jalan protokol Tadmur - Homs, dan berhasil menguasai persimpangan Jihar sampai

35

timur bandara T4. Mujahidin juga menyerang pos-pos taktis dan benteng pasukan Nushairi serta milisi-milisi Rafidhah di deretan gunung yang terletak di utara bandara, menguasai 12 pos di sepanjang bukit yang berujung pada markas Batalyon Pertahanan Udara di utara bandara T4, hingga akhirnya markas tersebut berada dalam jarak jangkauan serangan mereka. Di front lain, Junud Khilafah menguasai markas Batalyon Pertahanan Udara di tenggara bandara T4 serta desa Marhartan. Di samping itu, Mujahidin melancarkan serangan terhadap sejumlah posisi tempur dan bukit yang dijadikan pasukan Nushairi sebagai benteng di dekat distrik al-Baridah, selatan bandara militer T4, dan berhasil menguasai menara Syriatel dan distrik Qashar al-Hair dan al-Masytal. Dengan pencapaian di front uatar, barat dan selatan ini, Muja;6hidin berhasil menghimpit bandara T4 dan berjarak sekitar 2 sampai 5 km dari bandara tersebut. Mujahidin juga berhasil menghancurkan tank jenis T-55, artilleri kaliber 122 mm di sekitarnya. Mujahidin kemudian mulai membombardir bandara T4 secara intensif, menyebabkan han;6curnya tiga buah pesawat tempur yang berada di hangar bandara. Pada tanggal 14 Rabi’ul Awwal, Junud Khilafah melancarkan serangan baru di sekitar bandara militer T4 dan berhasil menguasai desa Syarifah di baratnya, menduduki pos-pos taktis pasukan Nushairi dan milisi-milisi Rafidhah di timur desa. Akibatnya, satu-satunya jalur suplai logistik rezim Nushairi menuju bandara terancam. Mujahidin menekannya dari arah utara dengan menguasai markas Batalyon al-Mahjurah, dan dari arah timur serta selatan dengan menguasai Batalyon Pertahanan Udara dan sejumlah lokasi lain.

Dampak serangan terhadap gereja Kristen Koptik di Kairo

36

Kabar

Wilayah Aden Abyan Pada tanggal 10 Rabi’ul Awwal, al-Akh Istisyhadi Abu Saad al Adeni  menggempur konsentrasi pasukan murtad Yaman di depan kamp militer Solban, di distrik Khur Maksar timur kota Aden dengan ledakan bom rompi, membunuh dan melukai sekitar 80 murtaddin. Pada tanggal 18 Rabi’ul Awwal, al-Akh Istisyhadi Abu Hasyim ar Radfani  berhasil melewati pos keamanan dan meledakkan bom rompi yang dikenakannya menargetkan sekelompok besar aparat keamanan murtad Yaman di belakang kamp militer Solban, timur laut Aden yang tengah berkumpul untuk menerima gaji mereka. Atas karunia Allah terbunuh 70 murtaddin dan puluhan luka-luka. Mesir Pada tanggal 11 Rabi’ul Awwal, al-Akh Istisyhadi Abu Abdullah al-Mishri  menyerbu gereja Kristen Koptik di komplek Abbasiyyah pusat Kairo, dengan sabuk peledaknya, membunuh dan melukai sekitar 80 salibis. Wilayah Damaskus Pada tanggal 17 Rabi’ul Awwal, al-Akh Istisyhadi Abu Shiddiq asy-Syami  menyerbu sekelompok besar militan Shahawat ‘ New Syrian Army’, dekat perkemahan Rukban di dekat perbatasan imajiner Yordania dengan ledakan bom sepeda motornya, membunuh dan melukai puluhan murtaddin, menghancurkan gudang senjata, dan empat unit kendaraan.

Dampak serangan terhadap pasar hari raya Natal di Jerman

Wilayah Kaukasus

Eropa

Pada tanggal 18 Rabi’ul Awwal sejumlah Junud Khilafah melancarkan serangan In-ghimas selama dua hari berturut-turut menargetkan pasukan keamanan di kota Grozny, pusat Chechnya, melukai dan menewaskan sejumlah murtaddin.

Pada tanggal 19 Rabi’ul Awwal, salah seorang Junud Khilafah, al-Akh Abul Bara at-Tunisi  melakukan operasi penyerangan di pusat ibu kota Jerman, Berlin, memenuhi seruan untuk menyerang warga negara-negara anggota Koalisi Salibis yang membunuhi kaum muslimin. Ia menyerang sebuah pasar yang tengah digunakan untuk merayakan hari syirik Salibis dengan menabrakkan truknya, berhasil membunuh 12 orang dan melukai 48 lainnya. Setelah ia sukses menjalankan operasinya, ia kembali melancarkan serangan pada tanggal 23 Rabi’ul Awwal melawan polisi Italia di di kota Milan, berakhir dengan gugur sayhidnya al-Akh dalam baku tembak.

Yordania Pada tanggal 18 Rabi’ul Awwal, empat Junud Khilafah yaitu Muhammad Shalih al-Khatib, Muhammad Yusuf al-Qarwanah, Hazim Muhammad Abu Ruman, Ashim Muhammad Abu Ruman  berbekal senapan serbu dan granat tangan menyerang konsentrasi pasukan keamanan murtad Yordania dan warga-warga negara Salibis di kota Karak, Yordania. Meletus baku tembak melawan patroli kepolisian, menewaskan semua aparat murtaddin. Mujahidin lalu melanjutkan serangannya dengan menyerbu markas pasukan keamanan di dalam kota, berhasil membunuh sejumlah murtaddin di dalamnya. Setelahnya mereka berlindung di dalam benteng Karak, yang di dalamnya terdapat warga-warga negara Salibis. Konfrontasi senjata berlangsung hingga beberapa jam, berakhir dengan gugurnya keempat Kesatria ini. Hasilnya, 10 murtaddin tewas terbunuh, diantaranya Kolonel murtad Said al-Ma’ayitah, ketua wadah gerakan paramiliter khusus, dan sejumlah warga negara Salibis, serta melukai 35 orang lainnya.

Wilayah al-Janub Pada tanggal 2 Rabi’ul Akhir, lima Junud Khilafah yaitu Abu Qaswarah, Abul Hasan al-Iraqi, Abu Mush’ab asy-Syami, Abu Sufyan asy-Syami mengempur pos taktis dan sekelompok besar musyrikin Rafidhah di distrik Miskhab selatan Najaf. Empat tentara In-ghimasi ini berhasil membunuh puluhan musyrikin, dan meledakkan bom sabuk di tengah konsentrasi murtaddin, disusul dengan serangan al-Akh kelima yang meledakkan bom mobilnya menargetkan sekelompok musyrikin lain di antara al-Miskhab dan Qadisiyah. Hasil dari operasi berbarokah ini menewaskan dan melukai sekitar 100 musyrikin. 37

38

Makalah

39

40

Makalah

1

‫ب ‌هڕاســتى هللا تعالــى گوت ـه‌ى صه‌حه‌واتــى شــامى پ ‌هرت ـه‌واز‌ه كــرد‪ ،‬و‬ ‫دڵه‌كانيانــى پارچـ ‌ه پارچـ ‌ه كــرد‪ ،‬و جيــاكارى تێــدا دروســتكردن‪ ،‬و كێشـه‌ى‬ ‫خســت ‌ه ناويــان‪ ،‬تــا هه‌ندێكيــان لـ ‌ه هه‌ندێكيانيــان دا‪ ،‬ئـه‌وه‌ش دواى ئـه‌وه‌‬ ‫هــات ك ـ ‌ه دوركه‌وتن ـه‌و ‌ه ل ـ ‌ه وه‌ى هللا واجبــى كــردوه‌‪{ :‬د ‌هســت بگــرن ب ـ ‌ه‬ ‫پ ‌هتــى به‌تينــى هللا و جيــاكارى م ‌هك ـه‌ن} [آل عم ـران‪ ]103 :‬ل ـ ‌ه ته‌وحيــدى‬ ‫هللا ل ـ ‌ه فه‌رمانڕه‌واي ‌هتــى و كۆبوون ـه‌و ‌ه ل ‌هژێــر پێش ـه‌وايه‌ك ده‌بێت ـ ‌ه هــۆى‬ ‫جێبه‌جێكردنــى ش ـ ‌هريعه‌ت و جه‌نگــى كۆم ‌هڵ ـ ‌ه كافــره‌كان ك ـ ‌ه ڕێگــرن ل ـ ‌ه‬ ‫ش ـه‌ريعه‌ت‪.‬‬ ‫كاتێــك هه‌ندێــك لـ ‌ه صه‌حه‌واتــى شــام هـه‌ر ك ‌هزانيــان‌ حاڵيــان ئــاواى‬ ‫لێدێ ــت و تو�شــى زه‌ليلــى و ه ـ ‌هژارى د ‌هبــن هه‌رچــۆن ب ‌هس ـه‌ر صه‌حه‌واتــى‬ ‫عێـڕاق هــات‪ ،‬هه‌واڵــى هه‌وڵــى يه‌كگرتنيــان باڵوكــرده‌و ‌ه لـ ‌ه كيانێكــى خه‌ياڵى‪،‬‬ ‫ك ـ ‌ه هه‌ندێكيــان نه‌فريــن ل ـ ‌ه هه‌ندێكيــان د ‌هك ـه‌ن ل ـ ‌ه پێنــاو به‌رژه‌و ‌هنــدى‬ ‫تايب ‌هتــى و ‌ه يــا ه ـه‌روه‌ك هللا تعالــى ده‌فه‌رمووێــت‪{ :‬وا داده‌نێــن ئ ـه‌وان‬ ‫كۆم ‌هڵــن له‌كاتێكــدا ك ـ ‌ه دڵه‌كانيــان جيــاواز‌ه ل ‌هب ـه‌ر ئه‌و ‌هي ـ ‌ه ك ـ ‌ه ئ ـه‌وان‬ ‫گه‌لێكــى ژيــر نيــن} [الحشــر‪.]14 :‬‬ ‫و ‌ه ئ ـه‌و جياكاري ـ ‌ه پاداشــتى َكاره‌كانــى خۆيــان بــوو‪ ،‬هللا ده‌فه‌رمووێــت‪:‬‬ ‫ًّ‬ ‫ُّ‬ ‫َ َْ َ َ ََ‬ ‫َ{ومـ َـن َّالذيـ َـن َق ُالــوا إ َّنــا َن َ‬ ‫صـ َـارى أخذنــا ِميثاق ُهـ ْـم فن ُســوا َحظــا ِم َّمــا ذ ِكـ ُـروا‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫بــه َف َأ ْغ َ ْري َنــا َب ْي َن ُهـ ُـم ْال ِ َعـ َـد َاو َة َو ْال َب ْغ َ‬ ‫ضـ َـاء إ َلــى َيـ ْـوم ْالق َي َامــة َو َسـ ْـو َف ُي َن ّب ُئ ُهـ ُـم َّ ُ‬ ‫الل‬ ‫ِ‬ ‫ِ َِ َ ُ َ ْ َ‬ ‫ِ ِ َِ َ َ ْ ِ ُ َ ُ َّ‬ ‫الل‬ ‫ص َن َ ُعــون} [املائــدة‪:‬‬ ‫بمــا كانــوا ي‬ ‫‪ُ ،]14‬و ‌ه ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬وق َالـ ِـت ال َي ُهــود يـ َـد َ ِ‬ ‫ِ َ ْ ُ َ ٌ ُ َّ ْ ْ ْ َ ُ ُ َ َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫مغلولــة غلــت أي ِد ِيهــم ول ِعنــوا ِبُمــا قالــوا بــل يــداه مبســوطت ِان ين ِفــق َكيــف‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُْ‬ ‫َْ‬ ‫َي َشـ ُـاء َول َي ِزيـ َـد َّن ك ِثيـ ًـرا ِم ْن ُهـ ْـم َمــا أ ْنـ ِـز َل ِإل ْيـ َـك ِمـ ْـن َ َ ِّربـ َـك طغ َي ًانــا َوك ْفـ ًـرا َ َوألق َ ْي َنــا‬ ‫َ َُْ ُ ْ َ َ َ َ َ ْ َ ْ َ َ‬ ‫ْ‬ ‫َ َ ْ‬ ‫ُ َّ‬ ‫َْ‬ ‫ض َاء ِإلى َي ْو ِم ال ِق َي َام ِة كل َما أ ْوق ُدوا ن ًارا ِلل َح ْر ِب أطفأ َها‬ ‫بينهم العداوة والبغ‬ ‫َّ ُ َ َ ْ َ ْ َن ْ َ ْ َ َ ً َ َّ ُ َ ُ ُّ ْ ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ض فســادا والل ل ي ِحــب الف ِسـ ِـدين} [املائــدة‪.]64 :‬‬ ‫الل ويســعو ِفــي الر ِ‬

‫هه‌رچ ‌هنــد ‌ه ه ـه‌وڵ بــۆ يه‌كگرتــن بــده‌ن‪ ،‬يــان ليژن ـ ‌ه پێــك بهێنــن‪ ،‬يــان‬ ‫كۆببنـه‌و ‌ه تڕاويلكه‌كانيــان ل ‌هنــاو ده‌چێــت‪{ ،‬نمونـه‌ى ئه‌وانـه‌ى كـ ‌ه جگـ ‌ه لـ ‌ه‬ ‫هللا يــان كــردو ‌ه بـ ‌ه دۆســتى خۆيــان وه‌ك نمونـه‌ى جاڵجاڵۆك ‌هيـ ‌ه كـ ‌ه ماڵێــك‬ ‫بۆخــۆى دروســت بــكات و ‌ه ب ‌هڕاســتى الوازتريــن مــاڵ ماڵــى جاڵجاڵۆك ‌هي ـه‌‬ ‫ئ ‌هگ ـه‌ر بيزانــن} [العنكبــوت‪ ،]41 :‬به‌دۆســتگرتنى هه‌ندێكيــان بــۆ‬ ‫هه‌ندێكيــان دۆســتايه‌تى جگ ـ ‌ه ل ـ ‌ه هللا ي ـه‌‪ ،‬و د ‌هســتگرتن ‌ه ب ـ ‌ه په‌تێكــى‬ ‫جگ ـ ‌ه ل ـ ‌ه هللا‪ ،‬و ‌ه جه‌نگێك ـ ‌ه له‌پێنــاو جگ ـ ‌ه ل ـ ‌ه هللا وايــان لێــده‌كات ك ـ ‌ه‬ ‫زۆر الواز بــن به‌جۆرێــك ك ـ ‌ه نه‌توانــن به‌رگــرى ل ـ ‌ه ئــااڵى خۆيــان بك ـه‌ن‪،‬‬ ‫يــان ده‌وڵه‌تێــك بــۆ خۆيــان دروســت بكـه‌ن‪ ،‬دواى ئـه‌وه‌ى كـ ‌ه بانگ ‌هشـه‌ى‬ ‫ئيســاميان كرد و موڕته‌دد بوونه‌وه‌‪ ،‬ب ‌ه دۆســتايه‌تيان بۆ خاچ په‌رســتان‬ ‫و موڕتـه‌ددان لـ ‌ه جه‌نگيــان دژى ئـه‌وه‌ى كـ ‌ه حوكمــى هللا ى ل ‌هسـه‌ر زه‌وى‬ ‫جێبه‌جێكــردوه‌‪.‬‬ ‫ئايــا س ـه‌ركرده‌كانى صه‌حه‌واتــى موڕت ـه‌دد بيرناك ‌هن ـه‌و ‌ه و نازانــن ك ـه‌‬ ‫ئـه‌و كۆبوونـه‌وه‌ى كـ ‌ه بانگـه‌وازى بــۆ كـراو ‌ه د ‌هســتگرتن ‌ه بـ ‌ه ئاينــى ئيســام‬ ‫و كۆم ‌هڵ ـه‌ى موســڵمانان‪ ،‬ن ـه‌وه‌ك ب ـ ‌ه ڕێبــازى نشــتيمانى و حيزبــى‪ ،‬ب ـه‌اڵم‬ ‫هيــچ شــتێك نازانــن جگ ـ ‌ه ل ـ ‌ه ئــاره‌زوو و الســاييى كردن ـه‌وه‌‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌‬ ‫هاتـه‌و ‌ه ل ‌هگـه‌ڵ ئاره‌زوه‌كانيــان لـ ‌ه «زانــاكان» تاغوتـه‌كان و«چاودێــره‌كان»‬ ‫جه‌همي ـه‌كان و دانيشــتوان ئ ـه‌و ‌ه الســاييان ده‌ك ‌هن ـه‌و ‌ه و ئ ـه‌و وتان ـ ‌ه‬ ‫ده‌هێنن ـه‌و ‌ه ك ـ ‌ه شــايانى ئ ـه‌و ‌ه نيــن ب ـ ‌ه ديــوار دابدرێــن‪ ،‬ب ـه‌اڵم ئ ـه‌وه‌ى ك ـ ‌ه‬ ‫شــوێنكه‌وته‌ى ئه‌و ‌هيـ ‌ه كـ ‌ه هللا دايب ‌هزانــدو ‌ه هـه‌روه‌ك هللا فه‌رمانــى كــردوه‌‪:‬‬ ‫{شــوێنى ئه‌وانـ ‌ه بكـه‌ون كـ ‌ه داب ‌هزێنـراو ‌ه بۆتــان لـ ‌ه اليـه‌ن په‌روه‌ردگارتــان و‬ ‫جگـ ‌ه لـ ‌ه ئـه‌و كـه‌س بـ ‌ه دۆســت م ‌هگــرن ك ‌همــن ئه‌وانـه‌ى كـ ‌ه بيرده‌ك ‌هنـه‌وه‌}‬ ‫َ‬ ‫[األع ـراف‪ ،]3 :‬و ‌ه ده‌فه‌رموێــت‪{َ :‬و َمـ ْـن ُي َشــا ِقق َّ‬ ‫الر ُســو َل ِمـ ْـن َب ْعـ ِـد َمــا ت َب َّيـ َـن‬ ‫ِ‬ ‫َلـ ُـه ْال ُهـ َـدى َو َي َّتبـ ْـع َغ ْيـ َـر َســبيل ْالُ ْؤمنيـ َـن ُن َوّلــه َمــا َت َو َّلــى َو ُن ْ‬ ‫ص ِلـ ِـه َج َه َّنـ َـم َو َسـ َـاء ْت‬ ‫ِِ‬ ‫ِ ِ ِِ‬ ‫ِ‬ ‫َم ِصيـ ًـرا} [النســاء‪ ،]115 :‬ئ ـه‌و ‌ه ئه‌و ‌هي ـ ‌ه ك ـ ‌ه ده‌يك ـه‌ن‪.‬‬ ‫ده‌ستپێك‬

‫‪2‬‬

‫و ‌ه يه‌كگرتنيــان ل ـ ‌ه پێنــاو ده‌مارگيــرى حيزبــى و نشــتيمانى و‬ ‫مانه‌و ‌هيــان ل ‌هسـه‌ر شــيرك و موڕتـه‌ددى هيچيــان بــۆ زيــاد نــاكات لـ ‌ه‬ ‫هێــز و توانــا‪ ،‬به‌ڵكــو سســتيان ده‌كات لـ ‌ه ئه‌نجامــى تێكـه‌اڵو بــوون‬ ‫له‌نێــوان بيروبــاوه‌ڕ‌ه نامــۆكان و ڕێبــاز‌ه زۆر جيــاوازه‌كان‪ ،‬و ‌ه ناكۆ ـكـى‬ ‫زۆر ده‌بێــت لـ ‌ه ڕيزه‌كانيــان و سه‌رده‌كێشــێت بــۆ خيان ‌هتــى هه‌ندێــك‬ ‫لـ ‌ه هه‌ندێكــى تــر‪ ،‬و ‌ه هللا ڕێنمونــى گ ‌هلــى ســته‌مكار نــاكات‪.‬‬ ‫ئه‌وه‌ى ده‌يه‌وێت ده‌ست بگرێت ب ‌ه په‌تى به‌تينى هللا‪ ،‬با ته‌وب ‌ه‬ ‫بــكات بــۆ الى هللا و د ‌هســت بگرێــت ب ـ ‌ه ئاينــى ئيســام و كۆم ‌هڵ ـه‌ى‬ ‫موســڵمانان تــا ده‌مرێــت ئه‌گ ‌هرنــا له‌وانـ ‌ه ده‌بێــت كـ ‌ه ل ‌هسـه‌ر ئ ‌هژنــۆ‬ ‫ڕاى د ‌هگــرن لـ ‌ه دۆزه‌خ و ده‌بێــت بـ ‌ه ســوته‌مه‌نى ئاگــر‪.‬‬ ‫گێڕدراو ‌هت ـه‌و ‌ه ل ـ ‌ه پێغه‌مب ـه‌ره‌و ‌ه ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬ك ـه‌‬ ‫فه‌رمووي ‌هتــى‪( :‬ئ ـه‌وه‌ى پشــت ب ‌هشــتێك بب ‌هســتێت و داواى بــكات‬ ‫ئ ـه‌و ‌ه ب ‌هخــۆى د ‌هســپێردرێت) [رواه النســائي عــن أبــي هريــرة]‪.‬‬

‫ئه‌ردۆگان واز له‌ به‌نده‌كانى (صه‌حه‌وات) ده‌هێنێت بۆ نوصه‌يريه‌كان‬

‫ ‬

‫نوێك ـه‌ره‌وه‌ى ئايــن محمــد كــوڕى عبــد الوهــاب ‪-‬رحمــه هللا‪ -‬ڕاڤ ـه‌ى‬ ‫هه‌ندێــك ل ـ ‌ه حاڵه‌كانيــان ده‌كات‪« :‬ئ ـه‌وان جيــاوازن ل ـ ‌ه ئاينه‌ك ‌هيــان‪،‬‬ ‫هـه‌روه‌ك هللا تعالــى ده‌فه‌رمووێــت‪{ :‬ه ‌همــوو حيزبـه‌كان دڵخۆشــن بـه‌وه‌ى كـه‌‬ ‫ل ‌هس ـ ‌هرينه‌} [املؤمنــون‪ ،]53 :‬و ‌ه به‌ه ‌همــان شــێو ‌ه ل ـ ‌ه دونياشــيان ‌‪ ،‬واد ‌هزانــن‬ ‫ك ـ ‌ه ئ ـه‌و ‌ه ڕاســته‌‪ ...‬و ‌ه جيــاوازى كــردن ل ‌هگ ـه‌ڵ فه‌رمانــده‌كان و ملك ـه‌چ‬ ‫ن ‌هكــردن بۆيــان فه‌زڵــى تايب ‌هتــى ه ‌هي ـ ‌ه [ب ـ ‌ه گومانــى ئ ـه‌وان]‪ ،‬و ‌ه گوێگــرى و‬ ‫گوێڕاي ‌هڵــى الى ئـه‌وان زه‌ليلــى و سه‌رشــۆڕيه‌‪ ...‬و ‌ه ئاينيــان دامـه‌زراو ‌ه لـ ‌ه سـه‌ر‬ ‫چ ‌هنــد كۆڵه‌گ ‌هيـه‌ك‪ ،‬گه‌وره‌ترينيــان الســاييى كردنه‌و ‌هيـه‌‪ ،‬ئـه‌و ‌ه قاعيده‌يه‌كى‬ ‫‌كان سـه‌ره‌تايان و كۆتاييــان‪ ،‬هـه‌روه‌ك هللا تعالــى‬ ‫گه‌ور ‌هيـ ‌ه بــۆ ه ‌همــوو كافــره‬ ‫ده‌فه‌رمووێــت‪{َ :‬و َك َذ ِلـ َـك َمــا َأ ْر َسـ ْـل َنا ِمـ ْـن َق ْب ِلـ َـك فــي َق ْ َريـ ٍـة ِمـ ْـن َن ِذيــر إ َّل َقــالَ‬ ‫َ َ ِ‬ ‫ٍ ِ‬ ‫َ َ َ ُ‬ ‫َ‬ ‫ُم ْت َر ُف َ‬ ‫وها ِإ َّنا َو َج ْدنا َآب َاءنا َعلى أ َّم ٍة َوِإ َّنا َعلى آث ِار ِه ْم ُم ْق َت ُدون} [الزخرف‪»]23 :‬‬ ‫[مســائل الجاهليــة]‪.‬‬ ‫و ‌ه گوتى‪« :‬هللا فه‌رمانى ب ‌ه كۆمه‌ڵ بوون كردوه ل ‌ه ئاين‪ ،‬و ڕێگرى كردو ‌ه‬ ‫ل ـ ‌ه جيــاكارى كــردن‪ ،‬هللا ب ‌هشــێوازێكى جــوان ڕونــى كردۆت ـه‌و ‌‌ه ب ‌هشــێوه‌يه‌ك‬ ‫ك ـ ‌ه ســاده‌ترينى خه‌ڵكــى تێــى بگ ـه‌ن‪ ،‬پاشــان فه‌رمان ‌هك ـ ‌ه گه‌يشــت ب ـه‌وه‌ى‬ ‫ك ـ ‌‌ه جيــاكارى ل ـ ‌ه كۆڵه‌گه‌كانــى ئايــن و ڕێچكه‌كانــى اليــان ببێــت ب ـ ‌ه زانســت و‬ ‫تێگه‌يشتن ل ‌ه ئاين‪ ،‬و ‌ه كۆمه‌ڵبوون له‌سه‌ر ئاين اليان واى لێهات ك ‌ه پيێان‬ ‫وابــوو ك ـه‌س نايڵێــت جگ ـ ‌ه ل ـ ‌ه زه‌نديــق يــان شــێته‌كان‪ ...‬و ‌ه له‌ته‌واوبوونــى‬ ‫كۆمه‌ڵبــوون بريتيـ ‌ه لـ ‌ه گوێگــرى و گوێڕاي ‌هڵــى لـه‌وه‌ى كـ ‌ه فه‌رمانمــان پێكـراوه‌‪،‬‬ ‫هه‌رچ ‌هنــد ‌ه ك ـ ‌ه به‌نده‌ي ‌ه ـكـى حه‌به‌�شــى بێــت‪ ،‬هللا به‌جوانــى و ت ـه‌واوى ڕونــى‬ ‫كــرده‌و ‌ه ب ـ ‌ه چه‌نديــن شــێو ‌ه ل ـ ‌ه ڕوى ش ـه‌رع و ق ـه‌ده‌ره‌وه‌‪ ،‬پاشــان واى لێهــات‬ ‫ك ‌ه ئه‌م كۆڵه‌گه‌ي ‌ه الى زۆربه‌ى ئه‌وانه‌ى بانگه‌وازى زانســت ده‌كه‌ن شــتێكى‬ ‫ن ‌هزان ـراو بێــت‪ ،‬جــا چــۆن كارى پێد ‌هك ـه‌ن ك ـ ‌ه نه‌يزانــن؟» [األصــول الســتة]‪.‬‬ ‫‪3‬‬

‫سليمان آل الشيخ‪ ،‬رحمه هللا گوتى‪« :‬ئه‌وه‌ى دڵى ببه‌ستێته‌و ‌ه‬ ‫ب ‌هشــتێك و پشــتى پێبب ‌هســتێت و هيواخــوازى بێــت‪ ،‬ئـه‌و ‌ه هللا ئـه‌و‬ ‫شــت ‌ه ب ـ ‌ه ئ ـه‌و د ‌هســپێرێت‪ ،‬ئ ‌هگ ـه‌ر ب ‌هنــد ‌ه پشــت بب ‌هســتێت ب ـ ‌ه‬ ‫پ ـه‌روه‌ردگارى و ئ ـه‌و بــكات ب ـ ‌ه دۆســتى خــۆى‪ ،‬ك ـ ‌ه پ ـه‌روه‌ردگارى‬ ‫ه ‌همــوو شــت ‌ه و پاشــايه‌تى‪ ،‬ئ ـه‌و ‌ه هللا خــۆى كارئاســانى بــۆ ده‌كات‪،‬‬ ‫ده‌يپارێزێــت و پارێــزگارى لێــده‌كات و د ‌هيــكات ب ـ ‌ه دۆســتى خــۆى‪،‬‬ ‫باشــتر َين دۆســت و چاكتريــن س ـه‌رخه‌ره‌‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك هللا تعالــى‬ ‫ـس َّ ُ‬ ‫الل بـ َـكاف َع ْبـ ُ‬ ‫ده‌فه‌رمووێــت‪{ :‬أ َل ْيـ َ‬ ‫ـده} [الزمــر‪ ،]36 :‬و ‌ه ئ ـه‌وه‌ى پشــت‬ ‫ِ ٍ‬ ‫بب ‌هســێت ب ـ ‌ه جــادوو و ش ـه‌يتان‪ ،‬هللا كاره‌كانيــان د ‌هســپێرێت ب ـ ‌ه جادووگ ـه‌ر‬ ‫وش ـه‌يتان و تيــا د ‌هچــن ل ـ ‌ه دونيــا و كۆتايــى‪ ،‬و ‌ه ب ‌هشــێوه‌يه‌كى گشــتى ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫ك ـ ‌ه پشــت ب ـ ‌ه هه‌رك ‌هســێك بب ‌هســتێت جگ ـ ‌ه ل ـ ‌ه هللا پێــى د ‌هســپێرێت‪،‬‬ ‫و خراپ ـه‌ى دونيــا و دواڕۆژى بــۆ دێــت‪ ،‬و ‌ه ئ ـه‌و ‌ه ڕێبــازى (هللا) ل ـ ‌ه س ـه‌ر‬ ‫به‌نده‌كانــى و ناگۆڕێــت‪ ،‬ل ‌هب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ك ـ ‌ه دڵنيــا بێــت ب ـ ‌ه جگ ـ ‌ه ل ـ ‌ه هللا‪ ،‬يــان‬ ‫مه‌يلــى بــۆ دروســتكراوێك بچێــت‪ ،‬هللا پێچه‌وانـه‌ى ئـه‌وه‌ى بــۆ ده‌هێنێــت كـ ‌ه‬ ‫هيواخــوازى بــوو‪ ،‬و ‌ه ئـه‌و ‌ه فه‌رمانێكــى زانـراو ‌ه بـ ‌ه ده‌ق و شــايه‌دى‪ ،‬و ‌ه ئـه‌وه‌ى‬ ‫كـ ‌ه لـ ‌ه په‌نجه‌ر‌هيـه‌ك ورد بێتـه‌و ‌ه لـ ‌ه حاڵــى خ ‌هڵــك بـ ‌ه چاوڕۆشــنى ئـه‌و ‌ه خــۆى‬ ‫ئ ـه‌و ‌ه ده‌بينێــت» [تيســير العزيــز الحميــد]‪.‬‬ ‫و ‌ه ڕه‌حم ‌هتــى لێبێــت گوتــى‪« :‬په‌يو ‌هســت بــوون ب ـ ‌ه دڵ ده‌بێــت‪ ،‬و ‌ه ب ـه‌‬ ‫كرداريــش ده‌بێــت‪ ،‬و ‌ه به‌هه‌ردووكيانيــش ده‌كرێــت‪ ،‬وات ـه‌‪ :‬هه‌رك ‌هســێك دڵــى‬ ‫په‌يوه‌ست بوو ب ‌ه شتێك‪ ،‬يان دڵ و كردارى په‌يوه‌ست بوو به‌شتێك‪ ،‬ئه‌وه‌‬ ‫ده‌درێت ‌ه د ‌هســت ‌ى خۆى‪ ،‬واته‌‪ :‬ئه‌و شــته‌ى پێد ‌هســپێردرێت ك ‌ه په‌يو ‌هســت بوو‬ ‫پێــوه‌ى‪ ،‬ئـه‌وه‌ى په‌يو ‌هســت بــوو بـ ‌ه هللا‪ ،‬و داواى پێويســتيه‌كانى لـ ‌ه هللا كــرد‪،‬‬ ‫و پ ‌هنــاى بۆبــرد‪ ،‬و كاره‌كانــى بـ ‌ه ئـه‌و ســپارد‪ ،‬هه‌رچــى يارم ‌هتــى ه ‌هيـ ‌ه پێويســتى‬ ‫نابێــت‪ ،‬و ‌ه هه‌رچــى شــتى دور ‌ه و نايگاتــێ بــۆى نزيــك ده‌كات ـه‌وه‌‪ ،‬و ‌ه ه ‌همــوو‬ ‫شــتێكى قور�ســى بــۆ ســوك ده‌كات‪ ،‬و ‌ه ئ ـه‌وه‌ى ك ـ ‌ه په‌يو ‌هســت بێــت ب ـ ‌ه جگ ـه‌‬ ‫ل ـ ‌ه هللا و خــۆى ڕاد ‌هســتى زانســت و ده‌رمــان ته‌مائيمه‌كانــى بــكات‪ ،‬و پشــت‬ ‫به‌هێز و تواناى ئه‌و بب ‌هســتێت‪ ،‬ئه‌و ‌ه هللا ڕاد ‌هســتى ده‌كات و زه‌ليلى ده‌كات‪،‬‬ ‫و ‌ه ئ ـه‌و ‌ه شــتێكى زان ـراو ‌ه ب ـ ‌ه ده‌ق و ب ـ ‌ه كــرده‌وه‌؛ هللا تعالــى ده‌فه‌رمووێــت‪:‬‬ ‫َ َ ْ َ َ َ َّ َ َ َّ‬ ‫الل َف ُهـ َـو َح ْسـ ُـب ُه} [الطــاق‪[ ...]3 :‬وهــب بــن ّ‬ ‫منبــه گوتــى]‪:‬‬ ‫{ومــن يتــوك ْل علــى ِ‬ ‫هللا ‪-‬تبــارك وتعالــى‪ -‬نيــگاى بــۆ داوود كــرد فه‌رمــوى‪ :‬ئ ـه‌ى داوود‪ ،‬ســوێند ب ـه‌‬

‫سه‌ربازى سه‌حوه‌چى ئه‌ردۆگانى تاغوت‬

‫عيــزه‌ت و گه‌ور ‌هيــى خــۆم‪ ،‬ئ ‌هگ ـه‌ر ه ـه‌ر به‌ند ‌هي ـه‌ك ل ـ ‌ه به‌نده‌كانــم پشــتم‬ ‫پێبب ‌هســتێت لـ ‌ه نيه‌تيـه‌و ‌ه و پشــت بـ ‌ه جگـ ‌ه ل ‌همــن نه‌ب ‌هســتێت ئـه‌و ‌ه ئ ‌هگـه‌ر‬ ‫حـه‌وت ئاســمانه‌ك ‌ه و حـه‌وت زه‌وي ‌هكـ ‌ه پيالنــى بــۆ دابڕێــژن ئيــا ده‌رگاي ‌ه ـكـى بــۆ‬ ‫ده‌ك ‌هم ـه‌وه‌‪ ،‬ســوێند ب ـ ‌ه عيــزه‌ت و گه‌ور ‌هيــم ه ـه‌ر به‌ند ‌هي ـه‌ك ل ـ ‌ه به‌نده‌كانــم‬ ‫پشت ب ‌ه دروستكراوێكم ببه‌ستێت و ‌ه ل ‌ه نيه‌تيه‌و ‌ه ئه‌و ‌ه بكات‪ ،‬ئيال هه‌رچى‬ ‫لـ ‌ه ئاســمان بــۆى داده‌ب ‌هزێــت ڕێگــرى ده‌يكـه‌ن و ‌ه زه‌وى تــوڕ ‌ه ده‌ك ‌هيــن لـ ‌ه ژێــر‬ ‫پێكانــى‪ ،‬پاشــان گرنگــى پێناد ‌هيــن ل ـ ‌ه چ دۆڵێــك ده‌مرێــت» [تيســير العزيــز‬ ‫الحميــد]‪.‬‬ ‫ئاي ـ ‌ه كاتــى ئ ـه‌و ‌ه ني ـ ‌ه ك ـ ‌ه ه ‌همــوو گروپه‌كانــى صه‌حه‌واتــى موڕت ـه‌دد‬ ‫وردبن ـه‌و ‌ه ل ـ ‌ه حــاڵ و واقيعيــان؟ ئايــا نابينــن ك ـ ‌ه پشــتيان ب ‌هســتاو ‌ه ب ـ ‌ه‬ ‫‌تيان بــۆ ب ‌هنــده‌ى خاچـ ‌ه و ص ‌‌هحـه‌وات پێيــان ده‌ڵێــن‬ ‫تاغوتـه‌كان و‬ ‫دۆ ْســتايه ْ َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ ُ ُُ ْ‬ ‫ـض المـ ِـر} هيــچ شــتێكيان نه‌دۆزيـه‌و ‌ه جگـ ‌ه لـه‌واز هێنــان‬ ‫{ســن ِطيعكم ِفــي بعـ ِ‬ ‫لـ ‌ه هللا ى دانــا و دادوه‌ر له‌نێــوان خۆيــان و دوژمنيــان‪ ،‬تــا ســوپاى نوص ‌هيــرى‬ ‫و هاوپه‌يمانه‌كانــى ل ـ ‌ه ڕافيــز‌ه و خــاچ په‌رســته‌كان هاتن ـ ‌ه نــاو ماڵه‌كانيــان و‬ ‫خوێنيــان ڕژانــدن و ماڵيــان بــردن ل ـ ‌ه گه‌ڕه‌كه‌كانــى حه‌ل ‌هبــى ڕۆژه ـه‌اڵت و‬ ‫حه‌ل ‌هبــى كــۆن؟ بـ ‌ه چ ‌هنــد كاتژمێرێــك چونـ ‌ه نــاوى‪ ،‬بــێ موشـه‌كى زيــره‌ك و بــێ‬ ‫فڕۆكـه‌ى بــێ فڕۆكـه‌وان و هاوپه‌يمانــى نێوده‌وڵ ‌هتــى ئ ‌همـ ‌ه شــتێك ‌ه وێنـه‌ى نيـه‌‬ ‫ل ـ ‌ه مێــژووى هاوچ ـه‌رخ‪ ،‬ئايــا بيرناك ‌هن ـه‌وه‌‌؟!‬ ‫و ‌ه ئ ـه‌ردۆگان تاغوت ‌هك ـه‌ى ئيخوان ـ ‌ه موڕت ـه‌دده‌كان هيچــى پێشكه‌�شــى‬ ‫ص ‌هح ـه‌وات ن ‌هكــرد‪ ،‬جگ ـ ‌ه ل ـ ‌ه دانيشــتن نه‌بێ ــت ل ‌هگ ـه‌ڵ ڕوســياى خوێنڕێــژ‬ ‫و پيرۆزبايكــردن نه‌بێــت ل ـ ‌ه ئه‌مريــكاى خــاچ په‌رســت ب ـ ‌ه بۆن ـه‌ى ئه‌نجامــى‬ ‫س ـه‌كرداريه‌تى كۆتايــى و هه‌ڵمه‌ته‌كانــى بــۆ س ـه‌ر موهاجي ـران و س ـه‌رخ ‌هران‬ ‫ئه‌وان ـه‌ى ك ـ ‌ه ڕێگربــوون ل ـ ‌ه پێشــڕه‌ويه‌كانى نوص ‌هيــرى ل ـ ‌ه شــارى ح ‌هل ـه‌ب و‬ ‫ڕيفه‌كانــى پێــش ئ ـه‌وه‌ى ك ـ ‌ه ص ‌هح ـه‌وات ناپا ـكـى بــكات له‌گه‌ڵ ‌هيــان؟‬ ‫به‌ڵێ‪ ،‬ئه‌وه‌ى پشت ب ‌ه شتێك ببه‌ستێت كاره‌ك ‌ه به‌خۆى ده‌سپێردرێت‪،‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى پشــتى ب ‌هســتا ب ـ ‌ه تاغوت ـه‌كان ل ‌هب ـه‌ر ئــاره‌زوى خــۆى‪ ،‬ئ ـه‌و ‌ه كار‌هك ـ ‌ه‬

‫ ‬

‫ب ‌هخــۆى د ‌هســپێردرێت‪ ،‬ب ـه‌كارى دێنێــت بــۆ به‌رژه‌و ‌هنــدى تايب ‌هتــى و حيزبــى‬ ‫پاشان فڕێى ده‌دات ‌ه ناو م ‌هزبه‌له‌ى مێژوو وه‌ك جگ ‌ه له‌خۆى ل ‌ه ناپه‌كه‌كان‪،‬‬ ‫ئه‌ى چى به‌وه‌ى ك ‌ه جه‌نگ ده‌كات ب ‌ه پشت به‌ستوويى ب ‌ه تاغوته‌كان ل ‌هژێڕ‬ ‫ئــااڵى ن ‌هزانــى و له‌پێنــاو به‌رزكردنـه‌وه‌ى وشـه‌ى لـ ‌ه خا ـكـى پيــرۆزى شــام؟!‬ ‫ئ ‌هگ ـه‌ر ئه‌ردۆگانــى تاغــوت بترســابا ل ـ ‌ه ئابڕويــان‪ ،‬ئ ـه‌و ‌ه س ـ ‌هرباز‌ه كافــره‌‬ ‫ســته‌مكاره‌كانى د ‌هنــارد ب ـه‌ره‌و نوصه‌يري ـ ‌ه باتيني ـ ‌ه به‌عثي ـ ‌ه عه‌ملاني ـه‌كان بــۆ‬ ‫ج ‌هنــگ و كوشــتاريان‪ ،‬ئ ‌هگـه‌ر هه‌ڵســابا بــۆ ص ‌هحـه‌وات بـه‌وه‌ى كـ ‌ه هه‌ي ‌هتــى‬ ‫لـ ‌ه كاروانــى سـ ‌هربازى لـ ‌ه دژ‌ه فڕۆكه‌كانــى ڕوســيا و ســوريا‪ ،‬بـه‌اڵم چــۆن ئـه‌م‬ ‫كار‌ه ده‌كات؟ ح ‌هل ـه‌ب ب ‌هشــێك ني ـ ‌ه ل ـ ‌ه ده‌وڵ ‌هت ـ ‌ه موڕته‌دد ‌هك ـه‌ى و ‌ه خــاچ‬ ‫په‌رســته‌كانى برا�شــى ڕێگ ـ ‌ه ب ‌هم ـ ‌ه نــاده‌ن ك ـ ‌ه يارم ‌هتــى ح ‌هل ـه‌ب بــدات‪ ،‬هيــچ‬ ‫پێويســتى پــێ ني ـ ‌ه ئه‌و ‌هنــده‌ى ب ‌هس ـ ‌ه ك ـ ‌ه د ‌هســت بگرێ ــت ب ‌هس ـه‌ر په‌ك ‌هك ـه‌ى‬ ‫موڕت ـه‌دد‪ ،‬بــۆ ڕێگرتــن ل ـ ‌ه تێكدانــى كۆشــك ‌ه له‌ناوچو ‌هك ـه‌ى‪.‬‬ ‫و ‌ه تاو ‌هكــو ئێســتا موجاهيــد ‌ه موه‌حيــده‌كان هيواخــوازى ته‌وب ـه‌ن بــۆ‬ ‫ئه‌وانـه‌ى كـ ‌ه پــاڵ ده‌درێــن بــۆ الى ئيســام لـ ‌ه صه‌حه‌واتــى ح ‌هلـه‌ب و ئيدليــب‬ ‫و جگ ـ ‌ه له‌وان ـه‌ش ك ـ ‌ه تو�شــى ڕيــده‌ى نشــتيمانى يــان عه‌ملانــى يــان ڕێگــرن ل ـه‌‬ ‫شـ ‌هريعه‌تى هللا‌‪ ،‬و ‌ه هيواخــوازن كـ ‌ه كوفــر بــكات به‌وانـه‌‪ ،‬و ‌ه دۆســتايه‌تى بــۆ‬ ‫هللا بكه‌ن و دوژمنايه‌تى ل ‌ه پێناو هللا بكه‌ن‪ ،‬و به‌ته‌نها بيپه‌رستن و ش ‌هريكى‬ ‫بۆ بڕيار نه‌ده‌ن‪ ،‬و ‌ه به‌ئاشكرا ئاينى هه‌ردوو خۆشه‌ويسته‌كه‌ى هللا ‪-‬عليهما‬ ‫الصــاة والســام‪ -‬ڕابگه‌ي ‌هنــن بــێ ش ـه‌رم ‌هزارى‪ ،‬و پشــت بب ‌هســتن ب ـ ‌ه الحــي‬ ‫القيــوم‪ ،‬و حاشــا بكـه‌ن لـ ‌ه پاڵپشــتى كافـران و كوفــر بـ ‌ه تاغــوت بكـه‌ن‪.‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى مليۆنێكــى ل ـ ‌ه موهاجيــر و ئه‌نصــاڕه‌كان كوشــتبێت‪ ،‬و بيه‌وێــت‬ ‫ته‌وب ـ ‌ه بــكات‪ ،‬ئ ـه‌و ‌ه ئه‌مانــى پێده‌د ‌هيــن‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك پێش ـه‌واى بــاوه‌ڕداران‬ ‫هللا بيپارێزێــت‪ -‬گوتــى‪ ،‬و ‌ه د ‌هس ـه‌اڵتى ش ـ ‌هريعه‌ت چاكتــر‌ه ل ـ ‌ه زه‌وي ـه‌ك ك ـه‌وا‬‫فه‌رمانڕه‌وايــى تێــدا بكرێــت بـ ‌ه ياســاكانى گــروپ و جادووگه‌ره‌كانيــان‪{َ ،‬و َمـ ْـن‬ ‫َ َ َ َّ ْ َ َ َّ َ‬ ‫الل ف ُهـ َـو َح ْسـ ُـب ُه}‪ ،‬والحمــد هلل رب العامليــن‪.‬‬ ‫يتــوكل علــى ِ‬

‫ده‌ستپێك‬

‫‪4‬‬

5

‫كارى حيسب ‌ه ل ‌ه وياليه‌تى سه‌يناء چيه‌؟‬ ‫الحمــد هلل رب العامليــن‪ ،‬والصــاة والســام علــى نبــي املرحمــة وامللحمــة‬ ‫الضحــوك القتــال‪ ،‬وعلــى آلــه وصحبــه ومــن وااله‪.‬‬ ‫ل ـ ‌ه ف ‌هزڵه‌كانــى هللا ل ‌هس ـه‌ر ب ‌هنــد ‌ه موجاهيده‌كانــى له‌ويالي ‌هتــى س ـه‌يناء‬ ‫ئه‌و ‌هي ـ ‌ه ك ـ ‌ه د ‌هســتيان گرتــو ‌ه ب ـ ‌ه پ ‌هتــى يه‌كگرتــن‪ ،‬و ‌ه جه‌نگيــان كــرد بــۆ ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫وش ـه‌ى هللا ب ـه‌رز بێــت‪ ،‬و ‌ه ئاراميــان گــرت ل ـ ‌ه تاقيكردن ـه‌و ‌ه و ناخۆ�شــى‪ ،‬ل ‌هس ـه‌ر‬ ‫كۆبوون ـه‌وه‌ى جول ‌هك ـ ‌ه و موڕت ـه‌ددان ل ‌هس ـه‌ريان‪ ،‬و ‌ه هه‌وڵــى دوژمنانــى ئيســام‬ ‫ب ‌هش ـه‌و و ڕۆژ بــۆ ئ ـه‌وه‌ى زيانيــان لێبــده‌ن‪ ،‬ب ـه‌اڵم هــاوار‪.‬‬ ‫هللا تعالــى ده‌فه‌رمووێــت‪{ :‬ئ ـه‌وان ده‌يانه‌وێــت ب ـ ‌ه بيروبــاوه‌ڕ ‌ه پوچه‌ك ‌هيــان‬ ‫ئاينــى هللا ب ـ ‌ه قاڵ ـه‌ى ده‌م بكوژێنن ـه‌وه‌‪ ،‬و ‌ه هللا نــورى خــۆى ت ـه‌واو ده‌كات‬ ‫هه‌رچ ‌هنــد ‌ه كاف ـران پێــى س ـه‌غڵه‌ت بــن‪ ،‬هللا پێغه‌مب ـه‌رى نــاردو ‌ه ب ـ ‌ه ڕێنمونــى‬ ‫و ئاينێكــى ڕاســت بــۆ ئ ـه‌وه‌ى ئاين ‌هك ـه‌ى زاڵ بــكات ب ‌هس ـه‌ر ه ‌همــوو ئاين ـه‌كان‬ ‫هه‌رچ ‌هنــد ‌ه موشــريكه‌كان پێيــان ناخــۆش بێــت} [التوبــة‪.]33-32 :‬‬ ‫ويالي ‌هتــى س ـه‌يناء دواى ئ ـه‌م ه ‌همــوو پيالن ـ ‌ه به‌هێزتــر و پته‌وتــر بــوو‪،‬‬ ‫س ـه‌ربازه‌كانيش باو ‌هڕيــان زياتــر بــوو و چ ‌هســپاوتر بــوون‪ ،‬و ‌ه به‌رده‌وامــن ل ـه‌‬ ‫لێدانــى كۆم ‌هڵ ـه‌ى كاف ـران ل ‌هگ ـه‌ڵ ك ‌همــى ژمار ‌هيــان‪ ،‬و ‌ه ش ـه‌ريعه‌تى پ ـه‌روه‌ردگار‬ ‫جێبه‌جێد ‌هك ـه‌ن له‌ه ‌همــوو ناوچ ـه‌كان ك ـ ‌ه ل ‌هژێــر د ‌هســتيانه‌‪ ،‬ئه‌و ‌هنــده‌ى ك ـه‌‬ ‫بتوانــن‪.‬‬ ‫ل ‌هگ ـه‌ڵ گه‌رمبوونــى جه‌نگــى نێــوان ئيســام و بێبــاو ‌هڕان ناو ‌هنــد و‬ ‫نوســينگه‌كانى سـه‌ر ب ‌ه ديوان ‌ه شـه‌رعيه‌كان (وه‌ك ديوانى داد و ســته‌م و ديوانى‬ ‫حســيب ‌ه و ديوانــى بانگ ـه‌واز) به‌رده‌وامــن ل ـ ‌ه چااڵكيه‌كانيــان و كاره‌كانيــان‪ ،‬وهلل‬ ‫الحمــد‪.‬‬ ‫ئێم ـ ‌ه ل ـ ‌ه ناو ‌هنــدى حســيب ‌ه هللا من ‌هتــى كــردو ‌ه ب ‌هس ـه‌رمان و يارم ‌هتــى‬ ‫داويــن بــۆ جه‌نگمــان ب ‌هرامب ـه‌ر زۆر ديــارده‌ى خراپ ـه‌كارى له‌هه‌مويــان گرنگتــر‬ ‫هه‌نارد ‌هكــردن و هاورده‌كردنــى جــگار ‌ه و بانجــۆ و تريــاك و تڕامــادۆل و جگ ـه‌‬ ‫له‌وان ‌هش ـه‌‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك ڕێگريمــان كــردو ‌ه ل ـ ‌ه خ ‌هڵــك ل ـ ‌ه ئه‌نجامدانــى تــاوان و‬ ‫ديارده‌كانــى ڕوتــى ئافــره‌ت‪ ،‬و تێك ـه‌اڵوى‪ ،‬و درێــژى جلــى پيــاو‪ ،‬و جگ ـه‌ره‌‪ ،‬و‬ ‫مۆســيقا‪ ،‬و ئامێــرى س ـه‌ته‌اليت‪.‬‬ ‫بـه‌اڵم گرنگترينيــان جه‌نگــى ديــارده‌ى شــيرك و بيدع ‌هيـ ‌ه ل ‌هگـه‌ڵ ســۆفيه‌كان‬ ‫و جادوگـ ‌هران و كاهينـه‌كان و زياده‌ڕۆكانـ ‌ه لـ ‌ه مــردوان‪.‬‬

‫ســۆفيه‌تى يه‌كێك ‌ه ل ‌ه گرنگترين نه‌خۆشــيه‌كان ك ‌ه زۆربه‌ى شــاره‌كان ئێســتا‬ ‫پێــى تو�شــى تاقيكردن ـه‌و ‌ه بوون ـه‌‪ ،‬ك ـ ‌ه ڕۆڵێكــى گ ـه‌وره‌ى ه ‌هي ـ ‌ه ل ـ ‌ه باڵوكردن ـه‌وه‌ى‬ ‫شــيرك و بيدع ـ ‌ه له‌نێــو خ ‌هڵــك‪ ،‬و ل ‌هب ـه‌ر هه‌ڵســانى ڕێــگا ســۆفيه‌كان ب ـ ‌ه‬ ‫به‌نده‌كردنــى خه‌ڵكــى بــۆ تاغوت ـه‌كان‪ ،‬ئايــا با�ســى ســۆفيه‌كانمان بــۆ ناك ‌هيــت ل ـ ‌ه‬ ‫س ـه‌يناء؟‬ ‫ســۆفيه‌كان د ‌هبــن ب ـ ‌ه دو به‌�شــى س ـه‌ره‌كى ئه‌وانيــش‪ :‬ته‌ريق ‌هتــى ع ـه‌الوى‬ ‫ئه‌حمه‌دي ـه‌‪ ،‬و ته‌ريق ‌هتــى جه‌ريري ـه‌‪.‬‬ ‫و ‌ه ته‌ريق ‌هتــى ئه‌حم ـه‌دى بــاو بۆت ـه‌و ‌ه ل ـ ‌ه ناوچ ـه‌ى (جــۆره ‌) و ده‌وروب ـه‌رى‪،‬‬ ‫وه‌ك ناوچ ـه‌ى شــبانة‪ ،‬والظهيــر‪ ،‬واملالفيــة‪ ،‬به‌ه ‌همــان شــێو ‌ه ل ـ ‌ه ناوچ ـه‌ى شــێخ‬ ‫زو ‌هيــد و ده‌وروب ـه‌رى‪.‬‬ ‫هه‌رچــى ته‌ريق ‌هتــى جه‌ريري ـ ‌ه �ســێ زاوي ـه‌ى س ـه‌ره‌كى ه ‌هي ـه‌؛ ئه‌وانيــش زاوي ـه‌ى‬ ‫ع ـه‌ڕه‌ب ل ـ ‌ه ئيســماعيليه‌‪ ،‬و زاوي ـه‌ى ســعود ل ـ ‌ه ش ـه‌رقيه‌‪ ،‬ئ ـه‌م دوو ‌ه ل ـ ‌ه خا ـكـى‬ ‫ميصــر بونيــان ه ‌هيـه‌‪ ،‬و ‌ه ل ‌هسـه‌ينائيش زاويـه‌ى ڕه‌وز ‌ه ه ‌هيـه‌‪ ،‬كـ ‌ه زۆر زاويـه‌ى تــر‬ ‫ه ـه‌ن س ـه‌ر ب ـ ‌ه ڕه‌وزه‌ن‪ ،‬وه‌ك زاوي ـه‌ى ابــو جه‌ريــر‪ ،‬و ته‌ويــڵ‪ ،‬و س ـه‌باح و جگ ـ ‌ه‬ ‫له‌وان ـه‌ش‪.‬‬ ‫و ‌ه ته‌ريق ‌هتــى ئه‌حم ـه‌دى ك ـ ‌ه پێــش نزيك ـه‌ى نيــو س ـه‌د ‌ه دام ـه‌زرا ل ‌هس ـه‌ر‬ ‫د ‌هســتى له‌ناوچــوو ئ ‌هبــو ئه‌حم ـه‌دى ع ـه‌الوى فه‌ڵ ‌هســتينى‪ ،‬ك ـ ‌ه هات ـ ‌ه غ ـه‌زه‌‪ ،‬و‬ ‫بــاره‌گاى ل ـ ‌ه ناوچ ـه‌ى (تومــه ‌) بــوو‪ ،‬زاوي ـه‌ى جــۆر ‌ه س ـه‌ر ب ‌هئ ـه‌وه‌‪.‬‬ ‫و ‌ه كاتێك عه‌الوى تياچوو وه‌سيه‌تى زاويه‌كه‌ى كرد بۆ كوڕه‌كه‌ى مسته‌فا‪،‬‬ ‫و ‌ه تياچــوو (خلــف الخلفــات) ل ‌هگـه‌ڵ كـه‌م ته‌مه‌ني�شــى بووبـ ‌ه جێنشــينى‪ ،‬پاشــان‬ ‫تاغــوت (خلــف) بــو ب ‌هشــێخى ته‌ريقـه‌ت‪ ،‬جــۆر ‌ه بــوو بـ ‌‌ه زاويـه‌ى سـه‌ره‌كى‪ ،‬پاشــان‬ ‫ئه‌م موڕته‌دد ‌ه تياچوو‪ ،‬و ‌ه ناشــترا ل ‌ه زاويه‌ى جۆره‌‪ ،‬و گۆڕه‌كه‌ى بوو ب ‌ه گڵكۆى‬ ‫سه‌وز‪.‬‬ ‫هه‌رچــى ته‌ريقـه‌ت جه‌ريريـ ‌ه تاغوتــى له‌ناچــوو (عيــد ابــو جريــر) دايمه‌زرانــد‪،‬‬ ‫و ‌ه خــۆى ده‌بيني ـه‌و ‌ه ل ـ ‌ه هه‌ر�ســێ زاوي ـ ‌ه ك ـ ‌ه باســمان كــرد‪ ،‬ئه‌وانيــش ســعود و‬ ‫عه‌ڕه‌ب وڕه‌وزه‌يه‌‪ ،‬ك ‌ه ده‌وڵه‌تى ئيســامى كۆتايى پێهێنا ل ‌هسـه‌ره‌تاى د ‌هســتگرتنى‬ ‫ب ‌هس ـه‌ر ناوچ ‌هك ـه‌‪ ،‬ان شــاء هللا‪.‬‬ ‫و ‌ه ته‌ريق ‌هتــى جه‌ريريـ ‌ه به‌رباڵوتــر ‌ه و به‌د ‌هسـه‌اڵتتر ‌ه لـ ‌ه ته‌ريق ‌هتــى ئه‌حمـه‌دى‪،‬‬ ‫به‌هه‌مان شــێو ‌‌ه گومڕاييه‌كه‌ى گه‌وره‌تره‌‪.‬‬ ‫ترســناكترين بيدع ـ ‌ه وشــركه‌كان چيــن ك ـه‌وا ئ ـه‌م ته‌ريقه‌تان ـه‌ى ســۆفيه‌ت‬ ‫وتار‬ ‫‌دميانه‬

‫‪6‬‬

‫ئه‌نجامــى ده‌ده‌ن؟‬ ‫ب ‌هڕاستى هاوبه‌ش دانان بۆ هللا له‌ڕێگه‌ى واسيت ‌ه (كه‌سێك بكه‌ن ب ‌ه نێوان‬ ‫له‌نێــوان خۆيــان و هللا لــه‌مــردوه‌كان) ب ‌هشــێوه‌يه‌كى به‌رف ـراوان باڵوبو ‌هت ـه‌وه‌‪ ،‬تــا‬ ‫گه‌وره‌كانــى ل ‌هس ـه‌ر پيربــووه‌‪ ،‬و بچوك ـه‌كان پێگه‌يشــتون ل ‌هس ـه‌رى‪ ،‬كێش ـه‌كه‌‬ ‫گـه‌ور ‌ه بــووه‌‪ ،‬و به‌اڵي ‌هكـ ‌ه تونــد بــوه‌‪.‬‬ ‫ئـه‌وان باوه‌ڕيــان بـه‌و ‌ه ه ‌هيـ ‌ه كـ ‌ه مــردوه‌كان ســود و زيــان ده‌گه‌ي ‌هنــن‪ ،‬و ‌ه زۆر‬ ‫به‌نداي ‌هتــى ه ‌هيـ ‌ه كـ ‌ه بۆيــان د ‌هكـه‌ن‪ ،‬وه‌ك دوعــا و هاواركــردن و پشــت ب ‌هســتان‬ ‫و قوربانــى و ســوڕانه‌و ‌ه بـه‌ده‌ورى گۆڕه‌كانيــان‪ ،‬وا گومــان د ‌هبـه‌ن كـ ‌ه مــردوه‌كان‬ ‫نێوانــن له‌نێــوان خۆيــان و هللا وه‌ك چــۆن ناو ‌هنــد ه ‌هي ـ ‌ه له‌نێــوان پاشــاكان و‬ ‫هاواڵتيــان‪ ،‬هللا به‌رزتــر ‌ه ل ـه‌وه‌ى هاوه‌ڵگ ـ ‌هڕان بــۆى بڕيــار ده‌ده‌ن‪ ،‬به‌ه ‌همــان‬ ‫شــێو ‌ه ئـه‌وان شــوێنى تاغوتـه‌كان و شــێخه‌كانيان د ‌هكـه‌ون لـ ‌ه شــتى باتيــڵ و پــوچ‪،‬‬ ‫و گوێگــر و گوێڕايه‌ڵي ‌ه ـكـى كوێران ‌هيــان ه ‌هي ـ ‌ه بۆيــان ل ـ ‌ه ه ‌همــوو وت ـ ‌ه و كرداريــان‪.‬‬ ‫و ‌ه ئ ـه‌م جــۆر ‌ه شــيركان ‌ه له‌ه ‌همــوو ته‌ريقه‌ته‌كانــى ســۆفيه‌تى له‌جيهانــدا‬ ‫ه ‌هي ـه‌‪ ،‬ل ‌هگ ـه‌ڵ جياوازي ‌ه ـكـى ك ـه‌م له‌نێوانيــان‪ ،‬ئه‌گه‌رنــا ه ‌همــوو ته‌ريقه‌ته‌كانــى‬ ‫ســۆفيه‌تى كه‌ده‌يانناســين‪ ،‬يان گوێمان لێبوه‌‪ ،‬يان خوێندومانه‌ته‌و ‌ه ل ‌هسـه‌ريان‬ ‫هاوب ‌هشــن و ب ‌هشــدارن ل ـه‌م جــۆر ‌ه شــيركه‌‪.‬‬ ‫و ‌ه شــوێنك ‌هو‌ته‌ى ته‌ريق ‌هتــى ئه‌حمـه‌دى باوه‌ڕيــان وايـ ‌ه كـ ‌ه هللا شــيده‌بێته‌وه‌‬ ‫ل ـ ‌ه الش ـه‌ى پيــاو چ ـا‌كان پ ‌هنــا ب ـ ‌ه هللا‪ ،‬و ‌ه ده‌ڵێــن‪« :‬هللا له‌ه ‌همــوو شــوێنێك‬ ‫نيشــته‌جێ ده‌بێــت و ده‌جوڵێــت ل ‌هگ ـه‌ڵ ه ‌همــوو جواڵو ‌هي ـه‌ك»! ب ـه‌رزى و پا ـكـى‬ ‫بــۆ هللا‪ ،‬و ‌ه ئيبــن عه‌ڕ ‌هبــى و ح ـه‌الج ك ـ ‌ه س ـ ‌هرانى كوفــر و گومڕاييــن الى ئ ـه‌وان‬ ‫گ ـه‌ور ‌ه ‌ن و ب ‌هگ ـه‌ور ‌ه داده‌نرێــن‪.‬‬ ‫هه‌رچــى ته‌ريق ‌هتــى جه‌ريري ـ ‌ه ئ ـه‌وان ناس ـراون ب ـ ‌ه شــيركى گــۆڕه‌كان‪ :‬ب ـ ‌ه‬ ‫گه‌وره‌دانانــى گڵكــۆ‪ ،‬و س ـه‌ربڕين بــۆى‪ ،‬و ســوڕانه‌و ‌ه ب ـه‌ده‌ورى‪ ،‬تاكۆتايــى‪ ،‬وه‌‬ ‫ئـه‌م ته‌ريق ‌هتـ ‌ه په‌يو ‌هنــدى ه ‌هيـ ‌ه بـ ‌ه ئاينــى ڕافيــزه‌‪ ،‬چونكـ ‌ه ئـه‌وه‌ى كـ ‌ه په‌رتوكێكــى‬ ‫هۆن ـراوه‌ى دانــاو ‌ه ب ‌هنــاوى «بســتان املحبــة» ك ـ ‌ه خاوه‌ن ‌هك ـه‌ى ڕافيزي ‌ه ـكـى تياچــو ‌ه‬ ‫ب ‌هنــاوى (النمــر الليثــي) ئـه‌وان ئـه‌و په‌رتوك ‌هيــان ال گه‌ور ‌هتــر ‌ه لـ ‌ه قورئــان‪ ،‬كـ ‌ه ئـه‌م‬ ‫نمــر ‌ه ل ـ ‌ه طنطــا داده‌نيشــت‪.‬‬ ‫و ‌ه ل ـ ‌ه شــێواز ‌ه به‌ندايه‌تيه‌كانــى ســۆفيه‌كان ل ـ ‌ه س ـه‌يناء «الحضــرة» ي ـه‌‪،‬‬ ‫ك ـ ‌ه بريتي ـ ‌ه ل ـ ‌ه كۆبونه‌و ‌هيــان بــۆ ويــردى داهێن ـراوى ش ـه‌وى هه‌ينــى‪ ،‬و ش ـ ‌هو‌ى‬ ‫دووش ـه‌ممه‌‪ ،‬به‌كۆم ـه‌ڵ‪ ،‬و ب ‌هي ـه‌ك د ‌هنــگ‪ ،‬ده‌يك ـه‌ن و خۆيــان بــۆى بــاده‌ده‌ن‪،‬‬ ‫و چ ‌هنــد وش ـه‌يه‌ك ده‌ڵێــن ك ـ ‌ه شــيركى گه‌ور ‌هي ـه‌‪ ،‬وه‌ك هاواركــردن بــۆ مــردوو و‬

‫داواكردنــى و تــكا لێيــان‪.‬‬ ‫په‌يوه‌ندى ته‌ريقه‌ته‌كانى سۆفيه‌ت چي ‌ه ب ‌ه تاغوته‌كان و ده‌سه‌اڵتداره‌كانى‬ ‫خاكى سه‌يناء؟‬ ‫په‌يو ‌هنــدى ئ ـه‌م ســۆفيان ‌ه ب ـ ‌ه د ‌هســته‌ى تاغوت ـه‌كان په‌يوه‌ندي ‌ه ـكـى‬ ‫باو ‌هڕپێك ـراوه‌‪ ،‬ه ـه‌ر ك ـ ‌ه پارێزه‌رێــك يــان به‌ڕێوه‌به‌رێكــى ئ ‌همــن داده‌نرێــت ئيــا‬ ‫سـه‌ردانى تياچــوو (خلــف الخلفــات) د ‌هكــرد كـ ‌ه سـه‌رۆكى ته‌ريق ‌هتــى ئه‌حمه‌ديــه‪،‬‬ ‫و ‌ه په‌يوه‌ندي ‌ه ـكـى باشــيان ه ‌هي ـ ‌ه ل ‌هگ ـه‌ڵ هه‌واڵگــرى ميســڕى‪ ،‬و ‌ه ل ـ ‌ه ڕۆژه‌كانــى‬ ‫داگيــركارى جول ‌هك ـ ‌ه ل ـ ‌ه س ـه‌يناء زاوي ـه‌ى جــۆر ‌ه ل ـ ‌ه شــوێنى خۆيــان نه‌جواڵن ـه‌وه‌‪،‬‬ ‫به‌ڵكــو حاكمــى س ـه‌ربازى جول ‌هك ـ ‌ه س ـه‌ردانى كــردن‪ ،‬ئ ـه‌وكات ئه‌فس ـه‌رى‬ ‫جول ‌هك ـ ‌ه س ـه‌ردانى (خلــف الخلفــات) يــان د ‌هكــرد ل ـ ‌ه زاوي ـه‌‪ ،‬به‌ه ‌همــان شــێوه‌‬ ‫سـه‌ركرده‌كانى هێــز ‌ه خــاچ په‌رســته‌كان كـ ‌ه بـه‌درۆ پێيــان ده‌ڵێــن «حفــظ الســام»‬ ‫پارێــزگارى ئاشــتى‪ ،‬ئـه‌وكات (خلــف الخلفــات) شــوێنكه‌وتوه‌كانى به‌كارده‌هێنــا بــۆ‬ ‫نيشــاندانى هێــزى خــۆى ل ـ ‌ه گۆڕ ‌هپــان‪.‬‬ ‫هه‌رچــى ته‌ريق ‌هتــى جه‌ريريــه ‌ په‌يو ‌هنــدى ئ ـه‌و ل ‌هگ ـه‌ڵ ڕژێم ـ ‌ه تاغوتي ـه‌كان‬ ‫ك ـ ‌ه د ‌هس ـه‌اڵتدارن پاي ‌ه ـكـى با�شــى ه ‌هي ـ ‌ه به‌ڵكــو زۆرب ـه‌ى ئه‌فس ـه‌ر و س ـه‌ركرده‌‬ ‫موڕتـه‌دده‌كان‪ ،‬ئـه‌م ته‌ريقه‌ت ‌هيــان خــۆش ده‌وێــت‪ ،‬و ‌ه تياچــوو ســليمان أبــو حـراز‬ ‫شــوێنكه‌وته‌ى ئ ـه‌م ته‌ريقه‌ت ‌هي ـه‌‪.‬‬ ‫هه‌ڵوێســتى ئ ـه‌م ته‌ريق ‌هت ـ ‌ه ســۆفيان ‌ه ب ‌هرامب ـه‌ر ب ـ ‌ه موجاهيده‌كانــى س ـه‌يناء‬ ‫پێــش به‌يعه‌تدانيــان ب ـ ‌ه پێش ـه‌واى بــاوه‌ڕداران و دواى به‌يع ‌هتــدان پێــى چــى بــوو؟‬ ‫ب ‌هڕاســتى شــتێكى ئاســايي ‌ه ك ـ ‌ه دوژمناي ‌هتــى و توڕ ‌هيــى هه‌بێــت له‌نێــوان‬ ‫ئه‌هلــى ته‌وحيــد و ئه‌هلــى شــيرك‪ ،‬و ‌ه ب ‌هڕاســتى (خلــف الخلفــات) دوژمنايه‌تي ‌ه ـكـى‬ ‫تونــدى ه ‌هبــوو بــۆ بــاوه‌ڕداران و موه‌حيــده‌كان‪ ،‬و پێــى ده‌گوتــن «السـ ّـنية»‪ ،‬وات ـه‌‬ ‫ئه‌هلــى ســوننه‌ت‪.‬‬ ‫تاغوته‌كانى ئه‌م ته‌ريقه‌ت ‌ه سۆفيان ‌ه زۆر پێداگرن بۆ ئه‌وه‌ى ببن ب ‌ه ڕێگرێك‬ ‫لـ ‌ه شــوێنكه‌وتوو ‌ه گه‌نجه‌كانيــان و موجاهيدانــى ڕێــگاى هللا له‌تر�ســى ئـه‌وه‌ى كـه‌‬ ‫گه‌نجه‌كانيــان دواى موه‌حيــده‌كان بكـه‌ون‪ ،‬و ‌ه د ‌هســتبگرن بـ ‌ه ڕێــگاى ڕاســت‪ ،‬وه‌‬ ‫پێداگــرن ل ‌هسـه‌ر ئـه‌وه‌ى كـ ‌ه شــوێنكه‌وتوه‌كانينان له‌ژێــر ئــااڵى ن ‌هزانــى بمێننـه‌وه‌‬ ‫لـ ‌ه ئـه‌وه‌ى كـ ‌ه ل ‌هسـه‌رين ‌ه لـ ‌ه ن ‌هزانــى و كوێــرى‪.‬‬ ‫و ‌ه ئ ـه‌م ڕێگري ـ ‌ه زياتــرى كــرد ل ـ ‌ه الي ـه‌ن شــێخه‌كانيانه‌و ‌ه دواى ڕاگه‌ياندنــى‬ ‫ده‌وڵ ‌هتــى خيالفـه‌ت‪ ،‬و ئاشــكراكردنى بانگـه‌وازى ته‌وحيــد‪ ،‬ل ‌هگـه‌ڵ ئـه‌وه‌ش هللا‬ ‫زۆر ل ـ ‌ه گه‌نجه‌كانــى هيداي ـه‌ت دا بــۆ ئاينــى (هللا) ى ته‌نهــا و ته‌وب ‌هيــان كــرد ل ـه‌‬

‫زاويه‌كى صۆفى له‌ ده‌ره‌وه‌ى ده‌سه‌اڵتى خيالفه‌ت له‌ سه‌يناء‬

‫‪7‬‬

‫ ‬

‫شــيركيان‪ ،‬و فێــرى ته‌وحيــد بــوون‪ ،‬و خۆيــان گه‌يانــد بـ ‌ه ڕيزه‌كانــى موجاهيــدان‪،‬‬ ‫ئـه‌م گه‌نجانـ ‌ه ئ ‌همــڕۆ له‌ه ‌همــووان پێداگرتــرن لـ ‌ه سـه‌ر نه‌مانــى شــيرك‪ ،‬نمونـه‌ى‬ ‫ه ـه‌ر ‌ه به‌رزيــان نيشــاندا ل ـ ‌ه دۆســتايه‌تى و دوژمناي ‌هتــى‪.‬‬ ‫موجاهيــدان ل ـ ‌ه ويالي ‌هتــى س ـه‌يناء چــۆن ڕووب ـه‌ڕووى ئ ـه‌م ته‌ريقه‌تان ـه‌ى‬ ‫ســۆفيه‌كان بون ـه‌و ‌ه و چــۆن مامه‌ڵ ‌هيــان كــرد ل ‌هگ ـه‌ڵ شــێخه‌كانيان و‬ ‫شــوێنكه‌وتوه‌كانيان؟‬ ‫دواى ئـه‌وه‌ى موجاهيــدان جيهاديــان كــرد بــۆ ئـه‌وه‌ى وشـه‌ى هللا به‌رزبێــت‪،‬‬ ‫جه‌نگــى س ـه‌ره‌كانى كوفــر و تاغوت ـ ‌ه د ‌هس ـه‌اڵتداره‌كانيان كــرد ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌‬ ‫فه‌رمانــڕه‌واى د ‌هكـه‌ن بـ ‌ه جگـ ‌ه لـه‌وه‌ى كـ ‌ه هللا دايب ‌هزانــدوه‌‪ ،‬موجاهيــدان بــوون‬ ‫ب ـ ‌ه دڕكێــك ل ـ ‌ه خا ـكـى س ـه‌يناء‪ ،‬و بــون به‌خاو ‌هنــى وش ـه‌‪ ،‬هه‌ڵســان ب ـ ‌ه ڕێگرتنــى‬ ‫هێماكانــى شــيرك و ن ‌هزانــى‪ ،‬و ‌ه ســوربوون ل ‌هس ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ك ـ ‌ه ته‌ريقه‌ته‌كانــى‬ ‫ســوفيگه‌رى نه‌مێنێــت له‌خاكێــك ك ـ ‌ه ئــااڵى جيهــاد تێيــدا ب ـه‌رز بێــت‪.‬‬ ‫موجاهيــدان د ‌هســتيان كــرد ب ـ ‌ه لێپرســينه‌و ‌ه ل ‌هس ـه‌ر ئ ـه‌م ســۆفيان ‌ه جــا چ‬ ‫شــوێنكه‌وته‌ى ئه‌حم ـه‌دى يــان جه‌ريري ـ ‌ه بێــت‪ ،‬و ‌ه هه‌ندێكيــان دواى ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫گوێبيســتى بانگ ـه‌وازى ته‌وحيــد بــوون و ئاگاداركران ـه‌و ‌ه ل ـ ‌ه پي�ســى شــيرك‬ ‫ڕاســته‌وخۆ ته‌وب ‌هيــان كــرد‪.‬‬ ‫و ‌ه هه‌ندێكيــان پشــتيان هه‌ڵكــرد ل ـ ‌ه ته‌وحيــد ب ـ ‌ه وت ـ ‌ه و كــردار‪ ،‬ل ـه‌م كات ـه‌دا‬ ‫سـه‌ربازانى ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى باڵوبونـه‌وه‌‪ ،‬و ‌ه هه‌ڵســان بـ ‌ه دانانــى بازگـ ‌ه ل ‌هسـه‌ر‬ ‫ڕێــگاكان‪ ،‬و ‌ه د ‌هســتيان گــرت ب ‌هس ـه‌ر ه ‌همــوو س ـه‌ركرد ‌ه موشــريكه‌كانيان‪ ،‬وه‌‬ ‫به‌نديــان كــردن بــۆ مــاوه‌ى �ســێ ڕۆژ بــۆ ته‌وب ـ ‌ه كــردن‪ ،‬ئ ‌هگ ـه‌ر ته‌وب ‌هيــان كــرد‬ ‫باش ـ ‌ه ئ ‌هگ ـه‌ر نــا ده‌كوژرێــن‪ ،‬و ‌ه به‌فه‌زڵــى هللا له‌ي ‌هك ـه‌م ڕۆژدا ته‌وب ‌هيــان كــرد‪،‬‬ ‫پێــش ئ ـه‌وان شــوێنكه‌وتوه‌كانيان ته‌وب ‌هيــان كــرد ل ـ ‌ه موڕته‌ددبونيــان دواى‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى موجاهيــدان شــيرك و بيدعه‌كانيــان بــۆ ڕونكردن ـه‌و ‌ه و ترســناكيه‌كه‌يان‬ ‫پــێ ئاشــنا كــردن‪ ،‬وهلل الحمــد‪.‬‬ ‫و ‌ه تاو ‌هكــو ئێســتا هه‌ندێــك ل ـ ‌ه زاوي ـ ‌ه گ ـه‌ور ‌ه شــيركيه‌كان ل ـ ‌ه ده‌ره‌وه‌ى‬ ‫د ‌هس ـه‌اڵتى خيالف ـه‌ت ه ـه‌ن ل ـ ‌ه خا ـكـى س ـه‌يناء و ميســڕ‪ ،‬و ‌ه به‌ويســتى هللا د ‌هبــن‬ ‫بـ ‌ه ئامانجــى سـه‌ربازانى خيالفـه‌ت هـه‌ركات توانايــان ه ‌هبــوو‪ ،‬بـ ‌ه حيســب ‌ه وجيهــاد‪،‬‬ ‫به‌مه‌ب ‌هســتى هه‌وڵــدان بــۆ هيداي ‌هتــى خ ‌هڵــك و ده‌رهێنانيــان ل ـ ‌ه تاريكي ـه‌و ‌ه ب ـه‌ر ‌ه‬ ‫ڕونا ـكـى‪.‬‬ ‫ڕۆ ڵــى بانگـه‌وازى ته‌وحيــد له‌نێــو خه‌ڵكــى سـه‌يناء چۆنـ ‌ه بــۆ ڕوبه‌ڕوبونـه‌وه‌ى‬ ‫شــيرك به‌گشــتى و ســۆفيگه‌رى به‌تايب ‌هتــى؟‬ ‫س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت هه‌ڵســان ب ـ ‌ه دانانــى به‌رنامه‌ي ‌ه ـكـى ش ـه‌رعى بــۆ‬ ‫بانگ ـه‌وازى خه‌ڵكــى‪ ،‬و فێركردنــى ئاينيــان‪ ،‬ب ـ ‌ه يارم ‌هتــى له‌نێــوان ناو ‌هنــدى‬ ‫بانگ ـه‌وازى و حيســبه‌‪ ،‬و ‌ه داوا ل ـ ‌ه هللا ده‌ك ‌هيــن ك ـ ‌ه س ـه‌ركه‌وتومان بــكات ل ـه‌م‬ ‫به‌رنام ‌هي ـ ‌ه ه ـه‌روه‌ك هه‌ڵد ‌هســتين ب ـ ‌ه چــاپ كردنــى ناميلك ـ ‌ه و مه‌توي ـه‌كان‬ ‫ل ـ ‌ه باب ‌هتــى عه‌قيــد ‌ه و باڵويــان ده‌كه‌ين ـه‌وه‌‪ ،‬و ‌ه هه‌ڵد ‌هســتين ب ـ ‌ه بانگ ـه‌وازى‬ ‫گۆڕه‌پانــى‪ ،‬به‌مه‌ب ‌هســتى جێگيركردنــى ته‌وحيــد بــۆ موســڵمانان‪ ،‬و ئاگاداريــان‬ ‫ده‌كه‌ين ـه‌و ‌ه ل ـ ‌ه شــيرك و ڕيــدد ‌ه به‌ه ‌همــوو جۆره‌كاني ـه‌وه‌‪.‬‬ ‫جادوگ ـه‌رى تياچــوو (أبــو ح ـراز) تێبينيمــان كــرد ك ـ ‌ه ده‌زگاكانــى ڕاگه‌يانــدن‬ ‫زۆر با�سى چيڕۆكى كوشتنيان ده‌كرد كێي ‌ه ئه‌و كه‌سه‌؟ و ‌ه له‌به‌رچى موڕته‌ددان‬ ‫ئه‌و ‌هنــد ‌ه گرنگــى پێــده‌ده‌ن؟‬ ‫ب ‌هڕاســتى پياوانــى حيســب ‌ه د ‌هســتيان گــرت ب ‌هس ـه‌ر دوو ل ـ ‌ه جادوگ ـه‌ره‌‬ ‫ســته‌مكاره‌كان ئه‌وانيــش ســليمان مصبــح حمــدان أبــو ح ـراز‪ ،‬وقطيفــان بريــك‬ ‫عيــد منصــور بــوون‪.‬‬ ‫ئ ـه‌م دوو ‌ه جادوگ ‌هربــوون‪ ،‬تاغــوت بــوون‪ ،‬بانگ ‌هش ـه‌ى زانســتى په‌نهانيــان‬ ‫شــاراوه‌يان د ‌هكــرد‪ ،‬و ‌ه خه‌ڵكانێكــى زۆ ده‌هاتــن بۆاليــان‪ ،‬تــا پرســيارى ناديــار‬ ‫(غيب) يان لێبكه‌ن‪ ،‬و ‌ه داواى جادويان لێ ده‌كردن بۆ چاره‌سه‌رى و به‌ره‌كه‌ت‪.‬‬ ‫ابــو ح ـراز ل ـ ‌ه ته‌م ‌هنــى ن ـه‌وه‌د و ح ـه‌وت ســاڵى دابــوو‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ى دووه‌م ئ ـه‌م‬ ‫شــيركه‌ى ل ـه‌و فێرببــوو‪ ،‬فێــرى جــادوو و پشــت ب ‌هســتن ب ـ ‌ه ش ـه‌يتانه‌كان بــوو‪.‬‬ ‫ك ـ ‌ه ئ ـه‌و ل ‌هس ـه‌ره‌كانى ته‌ريق ‌هتــى جه‌ريري ـه‌ى ســۆفيه‌كان بــوو‪ ،‬ل ‌هب ـه‌ر ئ ـه‌وه‬ ‫ده‌زگا ڕاگه‌ياندن ـه‌كان ئه‌و ‌هنــد ‌ه گرنگيــان پێــى دا‪ ،‬ئ ـه‌و په‌يوه‌ندي ‌ه ـكـى به‌هيــزى‬ ‫ه ‌هبــوو ل ‌هگ ـه‌ڵ موڕت ـه‌ددان‪ ،‬تــا زۆر ل ـ ‌ه ئه‌ندامه‌كانــى حكوم ‌هتــى ميســڕى و‬ ‫ســوپاى موڕت ـه‌دد ده‌هاتــن بــۆالى و پێيــان وابــوو ك ـ ‌ه ده‌توانێــت ســود و زيــان‬ ‫بگه‌يه‌نێــت‪ ،‬و ‌ه پێيــان وابــوو ك ـ ‌ه پياوێكــى چاك ـه‌‪ ،‬وپرســيارى نادياره‌كانيــان لــێ‬ ‫ده‌كــرد‪.‬‬

‫به‌ه ‌همــان شــێو ‌ه قوتابي ‌هك ـه‌ى قطيفــان‪ ،‬ك ـ ‌ه ماڵ ‌هك ـه‌ى كــرد بــوو ب ـه‌‬ ‫كۆڵه‌گ ‌هيـه‌ك‪ ،‬فه‌رمانــى د ‌هكــرد بـ ‌ه خه‌ڵكــى تــا بـه‌ده‌وره‌ى بســوڕێنه‌وه‌‪ ،‬و قوربانــى‬ ‫بــۆ بكـه‌ن‪ ،‬و بانگ ‌هشـه‌ى زانســتى ناديــارى د ‌هكــرد‪ ،‬و ب ‌هجــادوو مام ‌هڵـه‌ى د ‌هكــرد‪،‬‬ ‫و هه‌واڵى دزراوه‌كانى پێده‌دان‪ ،‬بيســت ســاڵ كارى به‌م شــيرك ‌ه كرد دواى ئه‌وه‌ى‬ ‫ك ـ ‌ه فێــرى بــوو ل ‌هس ـه‌ر د ‌هســتى تياچــوو ابــو ح ـراز‪.‬‬ ‫دادگا چۆن مامه‌ڵه‌ى له‌گه‌ڵ ئه‌م دوو موڕته‌دد ‌ه كرد دواى گرتنيان؟‬ ‫ب ‌هڕاســتى دادوه‌رى ش ـه‌رعى س ـزاى دان به‌كوشــتن به‌موڕت ـه‌ددى چونك ـه‌‬ ‫بانگ ‌هش ـه‌ى زانســتى غه‌يبيــان د ‌هكــرد و جادوويــان د ‌هكــرد‪ ،‬و ‌ه ل ‌هب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫سـه‌ر بــوون‪ ،‬و بانگـه‌وازى خه‌ڵكيــان د ‌هكــرد بــۆ شــيرك لـ ‌ه به‌نداي ‌هتــى هللا‪ ،‬له‌ژێــر‬ ‫نــاوى چاكســازى و چاك ـ ‌ه له‌ويالي ـه‌ت‪.‬‬ ‫ب ‌هڕاســتى هللا تعالــى فه‌رمــووى‪{ :‬زانــاى نهێنــى و شــاراوه‌كان ‌ه و ك ـه‌س ئــاگادار‬ ‫نــاكات بـ ‌ه نهێنيه‌كانــى خــۆى} [الجــن‪ ،]26 :‬و ‌ه پيغه‌مبـه‌ر‪ ،‬صلــى هللا عليــه وســلم‬ ‫فه‌رمووي ‌هتــى‪( :‬ه ـه‌ر ك ‌هســێك هات ـ ‌ه الى جادوگه‌رێــك و بــاوه‌ڕى پێكــرد ب ـه‌وه‌ى‬ ‫ك ـ ‌ه ده‌يڵــێ ئ ـه‌و ‌ه كافــر بــو ‌ه ب ـه‌وه‌ى محمــد دايب ‌هزانــدوه‌) [ئه‌حم ـه‌د و حاكــم‬ ‫گێڕاويه‌تي ـه‌و ‌ه ل ـ ‌ه ئ ‌هبــو هوڕ ‌هيــڕه‌وه‌]‪.‬‬ ‫ى‬ ‫ئـه‌و ‌ه حوكمــى هللا يـ ‌ه ل ‌هسـه‌ر ئـه‌وه‌ى كــه بــاوه‌ڕ بـ ‌ه جادوگـه‌ر كــردوه‌‪ ،‬ئـه‌ى‬ ‫چــى بـه‌و جادوگـه‌ره‌ى كـه‌وا خــۆى ده‌كات بـ ‌ه هاوبـه‌ش ل ‌هگـه‌ڵ هللا‪ ،‬ڕ ‌هســول هللا‪،‬‬ ‫صلــى هللا عليــه وســلم فه‌رمووي ‌هتــى‪( :‬ئ ـه‌وه‌ى ئاينــى خــۆى بگۆڕێــت بيكــوژن)‬ ‫[بوخــارى ل ـ ‌ه ئيبــن عه‌باس ـه‌و ‌ه گێڕاويه‌تي ـه‌وه‌]‪ ،‬و ‌ه عوم ـه‌رى كــوڕى خ ‌هتــاب ‪-‬هللا‬ ‫لێــى ڕازى بێــت‪ -‬بــۆ ئ ‌هبــو موســاى نو�ســى‪ ،‬هللا لێــى ڕازى بێــت‪« :‬جادوگـه‌ر و كاهيــن‬ ‫بكــوژن » [ابــن أبــي شــيبة گێڕاويه‌تي ـه‌وه‌]‪.‬‬ ‫هه‌ندێــك خ ‌هڵــك ده‌ڵێــن ك ـ ‌ه ئ ـه‌م كاهين ـ ‌ه گي ـرا له‌الي ـه‌ن ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى‬ ‫پاشــان ئــازاد ك ـرا‪ ،‬ئايــا ئ ‌هم ـ ‌ه تاچ ‌هنــد ڕاســته‌؟‬ ‫ئ ـه‌م زانياريان ـ ‌ه ڕاســت نيــن‪ ،‬ئ ـه‌و ئــازاد ن ‌هك ـراو ‌ه پێشــتر به‌ڵكــو ئ ـه‌و ي ـه‌ك‬ ‫جــار گي ـرا‪ ،‬حوكــم ك ـرا ل ‌هس ـه‌ر خــۆى و براده‌ر ‌هك ـه‌ى ب ـ ‌ه كوشــتن ب ـ ‌ه موڕت ـه‌ددى‪،‬‬ ‫بــێ داواكردنــى ته‌وب ـه‌‪ ،‬و د ‌هســتگرتن ب ‌هس ـه‌ر ســامانه‌كه‌ى وه‌ك ف ‌هيــئ بــۆ‬ ‫موســڵمانان‪.‬‬ ‫موشــريكه‌كان شــتى ناڕاســتى زۆريــان باڵوكــرده‌و ‌ه بــۆ شــوێنكه‌وتوانيان ك ـه‌‬ ‫بنه‌ڕه‌تيــان ني ـه‌‪ ،‬له‌وان ـ ‌ه هه‌ندێــك گومڕايــى پێكه‌نينــاوى‪ ،‬وه‌ك ده‌يانــوت ك ـه‌‬ ‫شمشــێر ناتوانێــت س ـه‌رى ئ ـه‌و بپ ‌هڕێنێــت‪ ،‬ئ ـه‌و ‌ه پێــش ئ ـه‌وه‌ى ك ـ ‌ه نوســينگه‌ى‬ ‫ڕاگه‌ياندنــى ويالي ‌هتــى س ـه‌يناء هه‌ڵســێت ب ـ ‌ه بــاو كردن ـه‌وه‌ى وێن ‌هيــان بــێ س ـه‌ر‪،‬‬ ‫لوتيــان ب ‌هقــوڕ داچــوو‪ ،‬و الڵ بــوون‪ ،‬والحمــد هلل رب العامليــن‪.‬‬ ‫په‌يامتان چي ‌ه بۆ موشريك ‌ه سۆفيه‌كان ل ‌ه ويالتى سه‌يناء؟‬ ‫به‌هه‌موو زاويه‌كانى سۆفيگه‌رى ده‌ڵێين ب ‌ه شێخ و شوێنكه‌وتوانيه‌و ‌ه له‌ناو‬ ‫ويالي ‌هتــى سـه‌يناء و ده‌ره‌وه‌ى سـه‌يناء ئێمـ ‌ه ڕێگـ ‌ه ناد ‌هيـه‌ن بـ ‌ه بونــى ته‌ريقه‌ته‌كانــى‬ ‫ســۆفيگه‌رى ل ـ ‌ه ويالي ‌هتــى س ـه‌يناء به‌تايب ‌هتــى‪ ،‬و ل ـ ‌ه ميســڕ به‌گشــتى‪ ،‬و ‌ه ئێم ـه‌‬ ‫هيداي ‌هتــى ئێو ‌همــان ده‌وێــت‪ ،‬وه‌رن بــۆ وشـه‌يه‌كى هاوبـه‌ش له‌نێوانمــان كـ ‌ه جگـه‌‬ ‫ل ـ ‌ه هللا هيــچ په‌رســتراوێك نه‌گريــن و شــيركى بــۆ بڕيارنه‌د ‌هيــن‪ ،‬و ‌ه فه‌رمان ـه‌كان‬ ‫بگه‌ڕێنين ـه‌و ‌ه بــۆ الى قورئــان و ســوننه‌تى ڕ ‌هســول هللا ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪-‬‬ ‫پێتــان ده‌ڵێيــن ك ـ ‌ه فێــرى ته‌وحيــد و بــاوه‌ڕ و هه‌ڵو ‌هشــێنه‌ره‌وه‌كانيان بــن‪.‬‬ ‫و ‌ه بــۆ ئـه‌وه‌ى بزانــن كـ ‌ه موجاهيدانــى ڕێــگاى هللا ده‌رچــوون وجيهاديــان كــرد‬ ‫ته‌نهــا ل ‌هب ـه‌ر به‌جێگه‌ياندنــى ته‌وحيــد و له‌ناوبردنــى شــيرك‪ ،‬و ‌ه ئ ـه‌وان خوێنــى‬ ‫خۆيــان ب ـ ‌ه نرخێكــى ك ـه‌م فرۆشــت ل ـ ‌ه جه‌نگــى سه‌رك ‌هشــترين ن ‌هت ـه‌وه‌ى كوفــر‬ ‫ل ‌هس ـه‌ر ڕوى زه‌وى‪ ،‬ســوێند ب ـ ‌ه هللا ل ـ ‌ه لۆم ـه‌ى لۆم ـه‌كاران ناترســين‪.‬‬ ‫بزانــن ك ـ ‌ه ئێــو ‌ه الى ئێم ـ ‌ه موشــريك و كافــرن‪ ،‬خوێنتــان الى ئێم ـ ‌ه ب ‌هزاي ـه‌‬ ‫د ‌هچــێ و پيس ـه‌‪ ،‬ب ـه‌اڵم بانگه‌وازتــان ده‌ك ‌هيــن‪ ،‬و داواى ته‌وب ‌هتــان لێده‌ك ‌هيــن‪ ،‬وه‌‬ ‫هيــوا خــوازى ئيســام و هيدايه‌تيــن بۆتــان‪ ،‬و ‌ه هيواخوازيــن ك ـ ‌ه شــوێنى ڕێــگاى‬ ‫كۆتــا پيغه‌مب ـه‌ر محمــد ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬ڕێــگاى هاوه‌ڵه‌كانــى‪ ،‬و ڕێــگاى‬ ‫شــوێنكه‌وتوانى دواى ئ ـه‌وان بك ـه‌ون‪ ،‬ه ‌همــوو چاك ‌هي ـه‌ك ل ـ ‌ه شــوێنكه‌وته‌ى‬ ‫پێشــينانه‌‪ ،‬و ‌ه ه ‌همــوو ش ـه‌ڕێك ل ـ ‌ه بيدع ـ ‌ه و شــوێنكه‌وته‌ى دواى ئه‌وان ـه‌‪.‬‬ ‫و ‌ه له‌كۆتايــى‪ ،‬ده‌ڵێيــن كـ ‌ه سوپا�ســى هللا ده‌ك ‌هيــن ل ‌هسـه‌ر پێدانــى به‌خش�شــى‬ ‫ته‌وحيــد و جيهــاد وخيالف ـه‌ت‪ ،‬ئ ـه‌و شــياوى سوپاس ـه‌‪ ،‬وصلــى هللا علــى ّ‬ ‫نبينــا‬ ‫محمــد وآلــه وصحبــه وســلم‪.‬‬ ‫‌دميانه‬

‫‪8‬‬

‫لــەدوای ئــەوەی ئاگــری مووشــەکی فڕۆكــە وڕاجیمــە‬ ‫و تانكــى مورتــەددە بــێ ھەســتەکان پێســتەی موســڵمانان‬ ‫و گۆشــت و گيانيانــى خــوارد بەپیــاو وژن ومنداڵــەوە‪،‬‬ ‫ەللا‪ -‬شــیفای دڵــی ئەھلــی ‪-‬وەالء وبــەراء‪-‬ی دا بــەوەی‬‫کەقــەدەری ‪-‬ەللا‪ -‬وابــوو کــە دیلــی تاغوتــان بســوتێنرێن‬ ‫بەدەســتی ئەوانــەوە‪ ،‬لەکاتێکــدا بەکرێگی ـراوە «زاناکانــی»‬ ‫تاغوتــان و«ڕۆشــنبیرەکانی» ســەحوەکان ئینــکاری ئاگــری‬ ‫دادپەروەرییــان کــرد بەمەبەســتی نزیکبونــەوە لــە عەر�شــی‬ ‫تاغوتــە کافرەکانیــان ھەروەھــا لەپێنــاو دەمارگیــری نه‌زانــى‪،‬‬ ‫ھەربۆیــە ھەســتیان بــە جیــاوازی نەکــرد‪ ،‬بەڵگەیــان‬ ‫لەبیرکــرد‪ ،‬و گریــان لەســەر ب ـرا موڕتەددەکانیــان‪- ،‬ەللا‪-‬‬ ‫حەشــریان بــکات لەگــەڵ ســوتێنراوەکانی تاغوتــان و‬ ‫لەناوچوەکانــی صەحــەوات لەنــاو ئاگــری ھەمیشــەیی بۆھەتــا‬ ‫ھەتایــە‪ ،‬ئامیــن‪.‬‬ ‫ئــەو «زانــا» و «ڕۆشــنبیرانە» شــوێن کافرەکانــی ئەھلــی‬ ‫کیتــاب کەوتــن {ئەوانــەی کــە ئایەتەکانــی ‪-‬ەللا‪ -‬ئەشــارنەوە‬ ‫بەرامبــەر بەبڕێکــی کــەم لەپاداشــت} [البقــرة‪،]174 :‬‬ ‫ھەروەھــا ڕێ وونکەرەکانــی ئەھلــی بیدعــە وداھێنــان ئەوانەی‬ ‫کــە «ھیــچ نابینــن جگــە لــە الیەنەکــەی خۆیــان»‪،‬‬ ‫ھــەروەک وەکیعــی کــوڕی جــەڕاح ‪-‬ەللا ڕەحمــی‬

‫پێبــکات‪ -‬کۆچــی کــردووە لــە ‪197‬ك ـ [ئەبــو نەعیــم‪:‬‬ ‫مێــژووی ئەصبەھــان]‪ ،‬ئــەم ڕێبازەیــان گرتەبــەر لــەو‬ ‫پرســانەی کــە جيــاوازى تێدایــە ھەتــا موڕتەددەکانــی‬ ‫تاغوتــان و صەحــوەکان بەرزبکەنــەوە بەســەر موەحیــدە‬ ‫موجاھیــدەکان لــە موھاجيــر وئەنصــارەکان‪ ،‬ئــای کــە خـراپ‬ ‫دادوەری ئەکــەن‪.‬‬ ‫گوێنــادەن بــەو جياوازيان ـه‌ و ئەیشــارنەوە‪ ،‬کــە زیاتــر‬ ‫لەکەســێک با�ســی کــردووە لــە شــیکەرەوەی فەرمــودەکان‬ ‫کــە دەڵێــن‪« :‬پێشــەوایانی ئێمــە خیالفیــان ھەبــووە لــە‬ ‫ســوتاندن‪ ،‬بەجۆرێــک عومــەر و ئیبــن عەببــاس و جگــە‬ ‫لــەوان پێیــان بــاش نەبــوو‪ ...‬و عەلــی وخالــدی کــوڕی وەلیــد‬ ‫و جگــە لــەوان ڕێگەیــان پێــدا» [ئیبــن حەجــەر‪ :‬فتــح البــاري]‪.‬‬ ‫ئەبوبەکــری صدیــق و خالــدی کــوڕی وەلیــد ‪-‬ەللا لێیــان‬ ‫ڕازیبێــت‪ -‬ســوتاندنیان ئەنجامــدا بــەوەی کــە ھەندێــک لــە‬ ‫(مانــع الــزکات) زەکات ڕەتکــەرەوەکان و شــوێنکەوتوانی‬ ‫ئەوانــەی بانگــەوازی پێغەمبەرایەتییــان دەکــرد بــە ئاگــر‬ ‫ســووتاند‪ ،‬ھەروەھــا عەلــی کــوڕی ئەبــی طالــب ‪-‬ەللا لێــی‬ ‫ڕازیبێــت‪ -‬ھەندێــک ڕافیــزەی بــە ئاگــر ســووتاند‪ ،‬بەمجــۆرە‬ ‫موڕتەددانیــان ئەکوشــت ‪-‬بــە کاردانەوەیە ـکـی دژوار‪ -‬بــە‬ ‫ترســناکترین جــۆری کوشــتن بەمەبەســتی ترســاندنی‬ ‫وتار‬

‫‪10‬‬

‫حوكــم دەکرێــت} [املائــدة‪.]45 :‬‬

‫ئه‌و دوو موڕته‌دده‌ توركيه‌ى كه‌ به‌زيندوويى سوتێندران‬

‫ئەوانــەی پشــتیان و دەربەدەرکردنــی ئەوانــەی کــە دەســتیان لەپشــتە‪،‬‬ ‫ھەروەھــا ئەبوبەکــری صدیــق وعەلــی کــوڕی ئەبــی طالــب وخالــدی‬ ‫کــوڕی وەلیــد عبــدهللا کــوڕی زوبەیــر ‪-‬ەللا لێیــان ڕازیبێــت‪ -‬ھەندێــک‬ ‫لوطــی (ئەوانــەی کاری گ ‌هلــى لوطیــان دەکــرد) بەئاگــر ســووتاند وەکــو‬ ‫ترســاندنێک لەپێنــاو ‪-‬ەللا‪ -‬و وەک تەمــێ کردنێــک‪.‬‬ ‫ھەروەھــا ئەر ـکـی سەرشــانی ھــەر تاکێک ـه‌ لەســەر ئەوشــتانەی کــە‬ ‫جيــاوازى زانایانــی تێدایــە ئــەوا پێویســتە بیگەڕێننــەوە بــۆ قورئــان و‬ ‫ســوننەت‪ ،‬ھــەروەک ‪-‬ەللا تعالــى‪ -‬ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬ھەرشــتێک جياوازيتــان‬ ‫ھەبــوو تێیــدا ئــەوا حوکمەکــەی بــۆ ‪-‬ەللا‪ -‬یــە} [شــورا‪ ،]10 :‬ھەروەھــا‪:‬‬ ‫{لەھەرشــتێک ناکۆ ـکـی کەوتــە نێوانتــان ئــەوا بیگەڕێننــەوە بــۆ ‪-‬ەللا‪ -‬و‬ ‫پێغەمبــەر} [النســاء‪.]59 :‬‬ ‫لەســوننەتدا ئاشــکرایە کــە ئەصــل لــە ســووتاندنی ڕۆح لەبــەران‬ ‫حەڕامکـراوە‪ ،‬لــە ئ ‌هبــو ھورەیــرەوە ‪-‬ەللا لێــی ڕازیبێــت‪ -‬دەڵێــت‪« :‬پێغەمبــەر‬ ‫صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬ناردمانــی بــۆ شــوێنێک وفەرمــووی‪( :‬ئەگــەر‬‫فــان و فــان کەســتان دۆزییــەوە‪ ،‬ئــەوا بــە ئاگــر بیانســووتێنن)؛ پاشــان‬ ‫پێغەمبــەر ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬لــەو کاتــەوه‌ی ویســتمان بڕۆیــن‬ ‫فەرمــووی‪( :‬مــن فەرمانــم پێتانکــرد فــان وفــان کــەس بســووتێنن‪ ،‬بــەاڵم‬ ‫کــەس نابێــت بــە ئاگــر س ـزابدات جگــە لــە ‪-‬ەللا‪ ،-‬بــەاڵم ئەگــەر ئەوانتــان‬ ‫بینــی‪ ،‬ئــەوا بییانکــوژن)» [بوخــاری گێڕاويه‌تي ـه‌وه‌ ]‪.‬‬ ‫لــە ئیبــن عەباســەوە ‪-‬ەللا لێــی ڕازیبێــت‪ -‬کــە پێغەمبــەر ‪-‬صلــى هللا عليــه‬ ‫وســلم‪ -‬فەرموویەتــی‪( :‬بــە س ـزای ‪-‬ەللا‪ -‬کــەس س ـزا مــەدەن) [بوخــاری‬ ‫گێڕاويه‌تي ـه‌وه‌]‪ .‬بــەاڵم لەبیرکردنــی بەڵگــەکان لەالیــەن «زانــای» تاغوتــان‬ ‫و«ڕۆشــنبیرەکانی» صەحــوەکان‪ ،‬ئــەوە لەئەنجامــی شــاردنەوەی بەشــێک‬ ‫لــە حوکمەکانــی ‪-‬ەللا‪ -‬یــە کــە بــۆ دادوەری دایبەزانــدووە لەنێــوان‬ ‫خەڵکیــدا‪ ،‬کــە ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬ئەگــەر س ـزاتان دان ئــەوا بەھەمــان شــێوە‬ ‫س ـزایان بــدەن کــە ئێوەیــان پێــی س ـزادابوو} [النحــل‪.]126 :‬‬ ‫ھەروەھــا ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬حەڕامکـراوەکان بــە قیصــاص حوکــم ئەکــرێ‬ ‫ھەرکە�ســێ دەســتدرێژی کــردە ســەرتان ئــەوا ئێــوەش دەســتدرێژی بکەنــە‬ ‫ســەریان بەھ ‌همــان شــێوەی کــە دەســتدرێژی کرابــووە ســەرتان} [البقــرة‪:‬‬ ‫‪ ،]194‬ھەروەھــا ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬س ـزای خراپــە خراپییە ـکـی ھاوشــێوەی‬ ‫دەبێــت} [شــورا‪ ،]40 :‬ھەروەھــا ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬برینداریــش بەقیصــاص‬ ‫‪11‬‬

‫ ‬

‫ھەروەھــا س ـزادان بــە ئاگــر وەکــو تۆڵەســەندنەوە لەفەرمــوودەی‬ ‫عوکلییەکان‪-‬دا ھاتووە کە بوخاری و موسلم گێڕاويانه‌ته‌وه‌ لە ئەنە�سی‬‫کــوڕی ماليکــەوە‪-‬ەللا لێــی ڕازیبێــت‪« -‬کــە ھەشــت کــەس لــە عــوکل ھاتنــە‬ ‫الی پێغەمبــەر ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬وبەیعەتیانــدا لەســەر ئیســام‪،‬‬ ‫پاشــان خاکەکــە بۆیــان نەگونجــا‪ ،‬والشــەیان نەخۆشــکەوت‪ ،‬ئەوەیــان‬ ‫الی پێغەمبــەر ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬باســکرد ئەویــش فەرمــووی‪( :‬ئایــا‬ ‫لەگەڵ شوانەکەمان ئەڕۆن و ووشترەکەی بلەوەڕێنن‪ ،‬ھەتا میز وشیری‬ ‫ووشــترەکە چاکتــان دەکاتــەوە؟) ووتیــان‪ :‬بەڵــێ؛ و دەرچــوون‪ ،‬و میــز‬ ‫وشــیری ووشــترەکەیان خــواردەوە‪ ،‬و چاکبوونــەوە‪ ،‬ئینجــا شــوانەکەیان‬ ‫کوشــت و ووشــترەکەیان لەشــوێنی خۆی ھێنایە دەرەوە‪ ،‬ھەواڵ گەیشــت‬ ‫بــە پێغەمبــەر ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬ئەویــش نــاردی بەشــوێنیاندا‪،‬‬ ‫دۆزرانــەوە‪ ،‬ھێن ـران بــۆالی پێغەمبــەر‪ ،‬فەرمانــی کــرد پێیــان‪ ،‬دەســت‬ ‫و قاچییــان ببڕنــەوە‪ ،‬پاشــان لەپێــش تیشــکی خــۆر ھێشــتیانیەوە ھەتــا‬ ‫مــردن»‪ .‬ئەنــەس‪- ،‬ەللا لێــی ڕازیبێــت‪ -‬دەڵێــت‪« :‬پێغەمبــەر ‪-‬صلــى هللا عليــه‬ ‫وســلم‪ -‬چاویانــی داخ کــرد لەبــەر ئــەوەی ئەوانیــش چــاوی شــوانەکانیان‬ ‫داخ کردبــوو» [موســلم گێڕاويه‌تيـه‌وه‌]‪ ،‬بوخــاری بەشــێکی تەرخانکــردووە‬ ‫لەصەحیحەکەیــدا بــۆ فەرمــوودەی ‪-‬عوکلییــەکان‪« -‬بە�شــی‪ :‬ئەگــەر‬ ‫موشــریک ســوتاندمانی ئایــا بیســوتێنینەوە؟» ئیبــن حەجــەر ده‌فه‌رموێــت‪:‬‬ ‫«لێــرەدا ئاماژەک ـراوە بــە تایبەتکردنــی نەھــی کــە ده‌فه‌رموێــت (بە�شــی‪:‬‬ ‫ھیچکــەس نابــێ بــە س ـزای ‪-‬ەللا‪ -‬س ـزا بــدات) واتــە لەگشــت حاڵەتێکــدا‬ ‫جگــە لــە حاڵەتــی تۆڵەســەندنەوە(قصاص)» [فەتــح البــاری]‪.‬‬ ‫چونکــە لەڕاســتیدا داخ کردنەکــە ســووتاندنی چاویــان بــوو بــە ئاگــر‬ ‫لەڕێــی بزمــاری ســوورکراوەوە‪ ،‬ھــەروەک ئیبــن موھلــەب و ئیبــن بەطــال و‬ ‫ئیبــن مولقــەن و ھــی تریــش لــە شــیکەرەوەکانی فەرمــوودە ئاماژەیــان بــەم‬ ‫خاڵــە کــردووە‪.‬‬ ‫لــەو ئایەتانــەدا ‪-‬دادوەری دادوەرەکان‪-‬عــز وجــل‪ -‬حوکمــی قصا�صــی‬ ‫بــە شــەرع دانــاوە‪ ،‬لــەم فەرموودەیەشــدا ڕاســتگۆی بەڕاســتگۆ دان ـراو‬ ‫صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬حوکمــی داوە بــە داخ کردنــی چــاوی ‪-‬عوکلیــەکان‪-‬‬‫لەکاتێکــدا ھەندێکیــان چــاوی شــوانەکانیان داخ کردبــوو‪ ،‬ئــەم‬ ‫بەڵگانــەش گەواھیــدەرن لەســەر دادپــەروەری ئــەو ئاگــرەی کــە موەحيــدە‬ ‫موجاھیــدەکان دایانگیرســاند بــۆ دیلــی تاغوتانــی ئــوردن و تورکیــا‪،‬‬ ‫ھــەروەک ڕێبــازی تێک ـڕای فه‌قيھــەکان گەواھیــدەرن بــۆ دادوەریەکــە‪.‬‬ ‫ئەبــو عەبا�ســی قورطوبــی لــە شــەرحی فەرموودەیــەک کــە بوخــاری‬ ‫و موســلم گێڕاويانه‌ت ـه‌وه کــە ئەنــەس ‪-‬ەللا لێــی ڕازیبێــت‪ -‬ده‌فه‌رموێــت‪:‬‬ ‫جوولەکەیــەک کەنیزەکەکــەی کوشــت لەبەرئــەوەی بــە زیــو خــۆی‬ ‫ڕازاندبــۆوە‪ ،‬بــە بەردێــک کوشــتی‪ ،‬ھێنـرا بــۆالی پێغەمبــەر ‪-‬صلــى هللا عليــه‬ ‫وســلم‪ -‬کــە خەریکبــوو گيانــى دەردەچــوو‪ ،‬پێــی فەرمــوو‪( :‬ئایــا فــان تــۆی‬ ‫کوشــت؟) بەســەری ئامــاژەی بەنەخێــر کــرد‪ ،‬پاشــان پێــی گــووت دووەم‬ ‫کــەس بــوو‪ ،‬بەســەری ئامــاژەی بەنەخێــر کــرد‪ ،‬پاشــان ووتــی ســێیەم کــەس‬ ‫بوو‪ ،‬گووتی «بەڵێ»‪ ،‬و بەسەری ئاماژەی کرد‪ ،‬پێغەمبەر ‪-‬صلى هللا عليه‬ ‫وســلم‪ -‬فه‌رمانــى کــرد و بەدووبــەرد کوشــتیان قورطوبــی دەڵێــت‪« :‬لێــرەوە‬ ‫ھەرکەســێك بەشــتێک بکوژێــت بەھەمــان شــت ئەکوژرێتــەوە‪ ،‬جيــاوازى‬ ‫کەوتــە نێــو زانایانــەوە‪ ،‬کۆدەنگــی زانایــان گووتیــان ئەکوژرێتــەوە بەھەمــان‬ ‫شــت کەپێــی کوشــتوه‌‪ ،‬ھەرلــە بــەرد‪ ،‬یــان دار‪ ،‬یــان نوقــم کــردن‪ ،‬یــان‬ ‫خنکانــدن‪ ،‬یــان ھەرشــتێک بێــت بەمەرجێــک بەخراپــەکاری نەیکوشــتبێت‬ ‫بۆنمونــە‪ :‬نێربــازی‪ ،‬مــەی خــواردن‪ ،‬ئــەوا بــە شمشــێر ئەکوژرێتــەوە‪،‬‬ ‫وبەڵگەشــیان ئــەو فەرموودەیــە بــوو‪ ،‬ھەروەھــا ‪-‬ەللا تعالــى ده‌فه‌رموێــت‪:‬‬ ‫{ھەرکە�ســێ سـزاتانی دا ئــەوا بەھەمــان شــت سـزای بدەنــەوە کــە پێــی سـزا‬ ‫داون}‪.‬‬

‫ھەروەھــا ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬بریندارکــردن‬ ‫بەھەمانشــێوە قصــاص دەکــرێ}‪ ،‬قیصــاص‬ ‫لەبنەڕەتــدا یەکســانی کردەوەیــە‪ ،‬لەنێــو ئەوانیشــدا‬ ‫ھەبــوو جيــاوازى ھەبــوو لەســەر ســووتاندن‬ ‫بەئاگــر‪ ،‬و لەســەر کوشــتنەوە بــە دار‪ :‬بــەاڵم‬ ‫کۆدەنگــی زانایــان‪ :‬لەســەر ئــەوەن کــە بەھەمانشــت‬ ‫ئەکوژرێتــەوە ھــەروەک باســمانکرد‪ ...‬ھــەروەک ‪-‬ەللا‬ ‫تعالــى‪ -‬ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬ھەرکە�ســێ س ـزاتانی دا ئــەوا‬ ‫بەھەمــان شــت سـزای بدەنــەوە کــە پێــی سـزا داون}‪،‬‬ ‫ھەروەھــا لەبــەر فەرمــوودەی عەرنیــەکان (یانــی‪:‬‬ ‫فەرمــوودەی عوکەلییــەکان) ھــەروەک لەپێشــدا‬ ‫باســمانکرد» [بەڕوونــی باســمانکرد]‪.‬‬ ‫ئيبــن و قه‌يــم دەڵێــت‪ :‬ســەملێندراوە کــە‬ ‫پێغەمبــەر ســەری جوولەکەیە ـکـی شــکاند چونکــە‬ ‫ئەویــش ســەری کەنیزەکەکــەی شــکاندبوو‪...‬‬ ‫لەبەرئەمــەش ڕاســتترین ووتــەکان ئەوەیــە کــە سـزای‬ ‫بکــوژ ئەدرێــت بەھەمــان شــێوە کــە کوژراوەکــەی‬ ‫کوشــتووە بەمەرجێــک کردارەکــە حەڕامک ـراو‬ ‫نەبووبێــت لەپێنــاو حەقــی ‪-‬ەللا‪ -‬بۆنمونــە‪ :‬کوشــتن بەھــۆی نێربــازی‪،‬‬ ‫بــەزۆر مــەی کردنــە قوڕگــەوە‪.. ،‬ھتــد‪ ،‬بــەاڵم ئەســوتێنرێتەوە ھــەروەک‬ ‫ئــەو ســووتاندی‪ ،‬لەبەرزاییــەوە فڕێدەدرێتــە خــوارەوە ھــەروەک پێشــتر‬ ‫ئــەو ئەنجامــی دەدا‪ ،‬ئەخنکێندرێتــەوە ھــەروەک خنکانــدی‪ ،‬چونکــە‬ ‫ئەمــە نزیکتــرە لــە دادپــەروەری‪ ،‬وجێبەجێکردنــە بــۆ واتــای ‪-‬قصــاص‪-‬‬ ‫‪ ،‬و تۆڵەســەندنەوە‪ ،‬وئارامکردنــەوەی نــاخ‪ ،‬و ئــەم قصاصــە ترســاندنی‬ ‫پێویســت جێبەجێــدەکات» [تھذيــب الســنن]‪.‬‬ ‫ئەگــەر دەججالەکانــی زانســت و ڕۆشــنبیری دەســتیانکرد بەگریــان‬ ‫لەســەردیلی طاغوتــەکان‪ ،‬و گووتیــان‪« :‬خــۆ ســەرجەم ســەرباز و‬ ‫فڕۆکەوانەکانــی طاغوتــەکان بەشــدارییان نەکــردووە لەســووتاندنی‬ ‫موســڵمانان!» ئــەوا وه‌اڵم لەھەمــان فەرموودەدایــە‪ ،‬فەرمــوودەی‬ ‫عوکلییــەکان‪ ،‬ئیبــن قەییــم لــە شــەرحەکەیدا دەڵێــت‪« :‬ئــەم بەســەرھاتە‬ ‫بەڵگەیــە لەســەر کوشــتاری کۆمەڵەکــە بەگشــتی و بەکــردەوەی‬ ‫یــەک کەســیان ھەموویــان تووشــدەبن‪ ،‬و حوکمــی بەرپەرچدانــەوەی‬ ‫شــەڕانگێزەکان حوکمــی دەستپێشــخەرەکەیان دەبێــت‪ ،‬ڕوونــە کــە‬ ‫گشــتییان دەستپێشــخەرییان نەکــرد لــەو کوشــتنە‪ ،‬و پێغەمبــەر ‪-‬صلــى‬ ‫هللا عليــه وســلم‪ -‬با�ســی ئــەوەی نەکــرد» [زاد املعــاد]‪.‬‬ ‫چونکــە ئــەم ســەرباز و فڕۆکەوانانــە بەشــێکن جیاناکرێنــەوە لــەو‬ ‫موڕتەددانــەی کــە شــەریعەت ڕەت دەکەنــەوە ودژایەتــی ئیســام دەکــەن‪،‬‬ ‫بەگشــتیانەوە ھێــز و توانــا دەســتەبەر ئەکــەن بــۆ طاغوتــان‪ ،‬ئەوانــن کــە‬ ‫بەھۆیانــەوە ئاگــری بــێ بەزەیــی بەردەدەنــەوە بۆســەر موســڵمانان‪ ،‬ئەگــەر‬ ‫دەججالەکانــی زانســت وڕۆشــنبیرەکان ئەیانــەوێ دیلــی طاغوتەکانیــان‬ ‫ســەرببڕین بەچەقــۆی تیــرۆر ‪-‬نــەک بــە ئاگــری دادپــەروەر‪ -‬ئــەوا بــا‬ ‫ڕێگانــەدەن کاربەدەســتەکانیان بەردەوامبــن لــە بۆردومانکردنــی دارى‬ ‫ئیســام بــە ســوتێنەرە تێکشــکێنەرەکانیان‪.‬‬ ‫لەکۆتاییشدا‬ ‫ئەبــو عەبا�ســی کــوڕی قودامــە دەڵێــت‪« :‬ئــەوەی بیەوێــت بچێتــە نــاو‬ ‫گەرماوێــک پێویســتە بــە گەرمییەکــەی نــاوی گەرمــی ئاگــری بیربێتــەوە‪،‬‬ ‫چونکــە بیــری ئیمانــدار وایــە ھێشــتا شــتەکانی دونیــا بەچــاو دەبینێــت‬ ‫کەچی بیر لەدواڕۆژ دەکاتەوە پێی‪ ،‬چونکە الی باوه‌ڕدار دواڕۆژ گرنگترە‪،‬‬ ‫ھەمــوو دەفرێــک تامــی ئــەوە دەدات کــە تێیک ـراوە‪ ،‬ئایــا نەتانبینیــوە کــە‬ ‫کاتێــک ئەمانــە پێکــەوە ئەچنــە ژوورێکــەوە; کوتــاڵ فــرۆش‪ ،‬دارتــاش‪،‬‬

‫ئاگرى دادوه‌رى موڕته‌ددان ده‌سوتێنێت‬

‫ ‬

‫بیناکــەر‪ ،‬جــۆاڵ‪ ،‬ئەبینــی کوتــاڵ فرۆشــەکە س ـه‌يرى ڕاخــەری ژوورەکــە‬ ‫دەکات و نرخــی بــۆ دادەنێــت‪ ،‬جــواڵ س ـه‌يری جــۆری جلــەکان دەکات‪،‬‬ ‫دارتاشــەکە س ـه‌يری ســەقفی ژوورەکــە دەکات‪ ،‬بیناکــەر س ـه‌يرى‬ ‫دیوارەکــە دەکات‪ ،‬بەھەمــان شــێوە بــاوه‌ڕدار کاتێــک تاریکــی دەبینێــت‬ ‫یــادی تاریکــی نــاو گــۆڕ دەکاتــەوە‪ ،‬ئەگــەر دەنگێکــی گــەورە ببیســتێت یــادی‬ ‫نەفخــی صــور‪ -‬دەکاتــەوە‪ ،‬ئەگــەر نیعمەتێــک ببینێــت یــادی نیعمەتەکانــی‬‫بەھەشــت دەکاتــەوە‪ ،‬وئەگــەر س ـزا ببینێــت یــادی ئاگــر دەکاتــەوە»‬ ‫[مختصــر منھــاج القاصدیــن]‪.‬‬ ‫لەســەر ئیمانــدار ئەوەیــە کــە بیربکاتــەوە لەکاتێکــدا ســووتاندنی‬ ‫سەربازی طاغوتەکان و سەربازی خاچپەرستان ئەبینێت‪ ،‬وە یادی ئاگری‬ ‫ّ‬ ‫الجبــار‪ -‬عــز وجــل‪-‬‬‫دۆزەخ بکاتــەوە کــە گەرمتــرە‪ ،‬و لــەڕۆژی قیامەتــدا‬ ‫تــووڕە دەبێــت بەجۆرێــک پێشــتر ھیــچ کە�ســێ ھاوشــێوەی تــوڕە نەبوبێــت‬ ‫و لــەدووای ئــەوەش کــەس ھاوشــێوەی تــوڕە نەبێــت‪ ،‬کــە موەحيــدە‬ ‫ســەرپێچی کارەکان ئەســوتێنێ پێــی‪ ،‬و ئاگــر لــە گیانیــان دەســووتێنێ ئیــا‬ ‫شــوێنی ســوژد ‌ه بــردن نەبێــت‪ ،‬س ـزا دەدرێــن و ئەبــن بــە خەڵــووز‪ ،‬پاشــان‬ ‫ڕەحمیــان پــێ دەکرێــت بــە ڕووبــاری حەیــات لــە بەھەشــتدا ‪-‬ھــەروەک لــە‬ ‫دوو صەحیحەکــەدا ھاتــووە‪ -‬ھەرچــی کافــر و موڕتەددانیشــە‪ ،‬ئــەوا بــۆ‬ ‫ھەمیشــەیی تێیــدا دەســووتێن بــۆ ھەتــا ھەتایــە‪ ،‬ەللا تعالــی فەرموویەتــی‪:‬‬ ‫{ئەوانــەی بــێ باوەڕبــوون بــە ئایەتەکانمــان ئەیانکەینــە نــاو ئاگرێکــەوە کــە‬ ‫ھەرچەنــد پێســتەیان ببرژێتــەوە ئــەوا پێســتەکەیان بــۆ ئەگۆڕیــن ھەتــا‬ ‫س ـزا بچێــژن بەڕاســتی ‪-‬ەللا‪ -‬خۆشەویســت و دانایــە} [نیســاء‪.]56 :‬‬ ‫ھەرکە�ســێ کەلەڕەقــی بــکات لەســەر تاوانــە گــەورەکان‪ ،‬ئــەوا بــا تەوبــە‬ ‫ّ‬ ‫الجبــار‪ -‬لێــی‬‫بــکات پێــش ئــەوەی تاوانەکانــی بیبــەن بــەرەو شــتێک کــە‬ ‫خۆشــنەبێت لــەڕۆژی قیامەتــدا‪« ،‬ھەندێــک لەپێشــەوایان گووتویانــە‪:‬‬ ‫گونــاه و تــاوان ڕێنیشــاندەری کوفــرە‪ ،‬ھــەروەک مــاچ ڕێنیشــاندەری‬ ‫جووتبونــە‪ ،‬گۆرانــی ڕێنیشــاندەری زینایــە‪ ،‬س ـه‌يرکردن ڕێنیشــاندەری‬ ‫عەشــقە‪ ،‬نەخۆ�شــی ڕێنیشــاندەری مەرگــە» [ابــن القیــم‪ :‬الجــواب الشــافي]‪.‬‬ ‫پــەروەردگارم‪ ،‬ئــەی وەرگێــڕەڕی دڵــەکان‪ ،‬دڵمــان چەســپاو بکــە‬ ‫لەســەر ئاين ‌هك ـه‌ت‪ ،‬ئامیــن‪.‬‬

‫وتار‬

‫‪12‬‬

13

‫ئه‌بــو داوود ل ـه‌ ســونه‌نه‌كه‌ى ل ـه‌ ئه‌بــو ئومام ـه‌ى باهيلــى ده‌گێڕێت ـه‌وه‌ ‪-‬هللا‬ ‫لێــى ڕازى بێــت‪ -‬ك ـه‌ پياوێــك گوتــى‪« :‬ئ ـه‌ى پێغه‌مب ـه‌ر‪ ،‬ڕێگ ـه‌م پێبــده‌ گه‌شــت‬ ‫بك ـه‌م»؛ پێغه‌مب ـه‌ر‪ ،‬صلــى هللا عليــه وســلم فه‌رمــووى‪( :‬به‌ڕاســتى گه‌شــت‬ ‫وگــوزارى نه‌ته‌وه‌كـه‌م بريتيـه‌ لـه‌ جيهــاد له‌ڕێگـه‌ى هللا)؛ ئه‌بــو داود لێــى بێده‌نــگ‬ ‫بــوو‪ ،‬وه‌ حاكــم لـه‌ موســته‌دڕه‌كه‌كه‌ى هێناويه‌تــى و سـه‌نه‌ده‌كه‌ى بـه‌ دروســت‬ ‫دانــاوه‌‪ ،‬وه‌ عبدالحــق اإلشــبيلي و ذه‌هه‌بــى بـه‌ دروســتيان دانــاوه‌‪ ،‬وه‌ نـه‌وه‌وى و‬ ‫عێڕاقــى س ـه‌نه‌ده‌كه‌يان ب ـه‌ بــاش دانــاوه‌‪.‬‬ ‫وه‌ ئ ـه‌م فه‌رمووده‌ي ـه‌ هه‌ندێــك ئه‌هلــى هيجــره‌ت و جيهــاد به‌هه‌ڵ ـه‌ لێــى‬ ‫تێگه‌يشــتوون‪ ،‬وه‌ گومانيــان واي ـه‌ ك ـه‌ گه‌شــت وگــوزارى جيهــاد ئه‌وه‌ي ـه‌ كــه‬ ‫ئـه‌وان له‌سـه‌رينه‌ لـه‌ «ڕۆيشــتن لـه‌ شــارێك بــۆ شــارێك بــۆ خۆ�شــى و باخچـه‌كان‬ ‫يــان بــۆ چاوديــرى و پشــكنين» [املعجــم الوســيط املعاصــر]‪.‬‬ ‫ئه‌گ ـه‌ر س ـه‌يرى ئ ـه‌م تێگه‌يشــتنه‌ هه‌ڵه‌مــان كــرد ب ـه‌ جوانــى شــارێك ك ـه‌‬ ‫كــۆچ ده‌كات بــۆى ل ـه‌ شــاخ و ڕوبــاره‌كان و كه‌نــار و داره‌كان‪ ،‬يــان شــتێك ل ـ ‌ه‬ ‫خۆ�شــى ئـه‌م ژيانـه‌ى بينــى لـه‌ خــواردن يــان خواردنـه‌وه‌ يــان جوانــى و حه‌وانـه‌وه‌‪،‬‬ ‫ئامــاژه‌ى بـه‌ جوانــى ژيانــى دونيــا كــرد‪ ،‬گوتــى‪« :‬ڕه‌ســول هللا ڕاســتى كــرد‪ ،‬صلــى هللا‬ ‫عليــه وســلم‪ ،‬به‌ڕاســتى جيهــاد بريتي ـه‌ ل ـه‌ گه‌شــت و گــوزارى ئ ـه‌م نه‌ته‌وه‌ي ـه‌!»‪.‬‬ ‫ب ـه‌م شــێوه‌يه‌ زۆرێــك ل ـه‌ خه‌ڵكــى به‌هه‌ڵ ـه‌ تێگه‌يشــتوون ل ـه‌ تێگه‌يشــتنى‬ ‫ئ ـه‌م فه‌رمووده‌ي ـه‌ و ئه‌ًث ـه‌ر‌‪ ،‬جيــاوازه‌ ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ فه‌رمووده‌ك ـه‌ مه‌به‌ســتيه‌تى‬ ‫له‌گ ـه‌ڵ ئ ـه‌وه‌ى خه‌ڵكێكــى زۆر بۆچونيــان بۆچــوه‌‪.‬‬ ‫ئه‌گ ـه‌ر گوت ـرا‪ ،‬مانــاى «الســياحة» ك ـه‌ ل ـه‌م فه‌رمووده‌ي ـه‌ هاتــوه‌ چي ـه‌‬ ‫ئه‌گ ـه‌ر گه‌شــت و يه‌كترناســين و س ـه‌ردانيكردنى واڵتــان نه‌بێــت؟‬ ‫وه‌اڵم‪ :‬به‌ڕاســتى وش ـه‌ نامۆكانــى فه‌رمــووده‌ و ئه‌ث ـه‌ر به‌زمانــى عه‌ڕه‌بــى‬ ‫ڕه‌وان و تێگه‌يشــتنى پێشــينه‌ى چــاك ڕاڤ ـه‌ ده‌كرێــت ‪-‬ن ـه‌وه‌ك ئ ـه‌و ماناي ـه‌ى‬ ‫ئه‌وانـه‌ى ئـه‌م كۆتاييـه‌ بــۆى چونـه‌ وه‌ نـه‌ ئـه‌و مانايـه‌ى ئه‌وانـه‌ى ئـه‌م سـه‌رده‌مه‌‬ ‫بــۆى چــوون‪ -‬ئ ـه‌وه‌ش ب ـه‌ گه‌ڕان ـه‌وه‌ بــۆ پێش ـه‌واكانى زمــان و وش ـه‌ نامــۆكان‪،‬‬ ‫ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌ مانــاى قورئــان و فه‌رمووده‌يــان له‌ب ـه‌ره‌ له‌گ ـه‌ڵ ئه‌وان ـه‌ش‬ ‫ك ـه‌ دواى ئه‌وان ـه‌ هاتــن ل ـه‌ قورئــان له‌ب ـه‌ره‌كان و فه‌رمووده‌ناس ـه‌كان‪ ،‬هللا‬ ‫پاداشــتيان بدات ـه‌وه‌ بــۆ ئيســام و موســڵمانان ب ـه‌ پاداشــتێكى گ ـه‌وره‌ و زۆر‪.‬‬ ‫ئيبــن قوته‌يب ـه‌‪ ،‬ب ـه‌ ڕه‌حم ـه‌ت بێــت (كــۆچ كــردوى ‪ 276‬كــ) ل ـه‌‬ ‫شــيكردنه‌وه‌ى مانــاى ســياحه‌ ك ـه‌ ل ـه‌ ئه‌ث ـه‌ر داهاتــوه ده‌ڵێ ـت‌‪[« :‬الســياحة]‪:‬‬ ‫بريتيـه‌ لـه‌ جيابوونـه‌وه‌ لـه‌ شــارى خــۆت و ڕۆيشــتن بــۆ خاكێكــى تــر وه‌ك كارى‪...‬‬ ‫به‌نده‌كانــى ن ـه‌وه‌ى ئيس ـڕائيل‪ ...‬وه‌ هللا ‪-‬جــل وعــز‪ -‬به‌ڕاســتى پێغه‌مب ـه‌ر ‪-‬صلــى‬

‫هللا عليــه وســلم‪ -‬بــۆ موســڵمانان دانــاوه‌ ناردويه‌تــى ب ـه‌ ته‌وحيــد عه‌قيــده‌ و‬ ‫لێبــورده‌ ل ـه‌ كاردا» [غريــب الحديــث]‪.‬‬ ‫وه‌ ابــن األنبــاري‪ ،‬ڕه‌حمه‌تــى لێبــێ (كــۆچ كــردوى ‪ 328‬كــ) گوتــى‪« :‬الســياحة‪:‬‬ ‫ده‌رچوون ـه‌ بــۆ ده‌ره‌‌وه‌‌ى شــار‪ ،‬و دوركه‌وتن ـه‌وه‌ له‌خه‌ڵــك‪ ،‬به‌جۆرێــك ك ـه‌‬ ‫ل ـه‌ نوێــژى هه‌ينــى ئاماده‌نه‌بێــت‪ ،‬و ل ـه‌ نوێــژى به‌كۆمه‌ڵێــش ئامــاده‌ نه‌بێــت»‬ ‫[الزاهــر]‪.‬‬ ‫وه‌ أبــو منصــور األزهــري‪ ،‬ڕه‌حمه‌تــى لێبــێ (كــۆچ كــردوى ‪ 370‬كــ) گوتــى‪:‬‬ ‫«له‌يــث ده‌ڵێــت‪ :‬ســياحه‌ت ڕۆيشــتنى پيــاوه‌ بــۆ عيبــاده‌ت‪ ،‬وه‌ ســياحه‌تى ئ ـه‌م‬ ‫نه‌ته‌وه‌ي ـه‌ ڕۆژو و په‌يوه‌ســت بوون ـه‌ ب ـه‌ مزگ ـه‌وت» [تهذيــب اللغــة]‪.‬‬ ‫گه‌شــتێك ك ـه‌ پێغه‌مب ـه‌ر ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬ڕێگ ـه‌ى پێنه‌دابێــت ئ ـه‌وه‌‬ ‫پێويســته‌ لێــى بترســێين چونك ـه‌ هللا به‌ڕه‌وايــى دانه‌نــاوه‌‪ ،‬هللا تعالــى ده‌فه‌رمووێــت‪:‬‬ ‫{پێغه‌مبه‌رانمــان نــارد ب ـه‌دواى ي ـه‌ك تــا له‌ن ـه‌وه‌ى ئيســحاق كۆتاييمــان هێنــا ب ـه‌‬ ‫عيســاى كــوڕى مه‌ريـه‌م و ئينجيلمــان پێبه‌خ�شــى و خۆشه‌ويســتى و ميهره‌بانيمــان‬ ‫خســته‌ دڵــى شــوێنكه‌وتوانى ب ـه‌اڵم ئ ـه‌وان دوريــان ل ـه‌ خه‌ڵــك خواســت وه‌نه‌بێــت‬ ‫ئێم ـه‌ ئه‌وه‌مــان له‌س ـه‌ريان ف ـه‌ڕز كردبێــت به‌ڵكــو ته‌نهــا ڕه‌زامه‌نــدى هللا مــان‬ ‫لێداواكــردن ب ـه‌اڵم ئ ـه‌وان ئه‌وه‌يــان ب ـه‌ چا ـكـى نه‌كــرد پاداشــتى ئه‌وانه‌شــمانداو ‌ه‬ ‫ك ـه‌ باوه‌ڕيــان هێنابــوو به‌چا ـكـى له‌گ ـه‌ڵ ئ ـه‌وه‌ى زۆربه‌يــان خراپ ـه‌كارن} [الحديــد‪:‬‬ ‫‪.]27‬‬

‫له‌ عه‌ڕوه‌ى كوڕى زوبه‌يره‌وه‌ ‪-‬ڕه‌حمه‌تى هللا ى له‌سه‌ر‪ -‬ده‌ڵێت‪« :‬خێزانى‬ ‫عوثمانــى كــوڕى مه‌زعــون‪ ...‬هات ـه‌ الى عائيشــه ك ـه‌ خه‌ريكــى ئاماده‌كردنــى‬ ‫خــواردن بــوو پرســيارى لێكــرد ئ ـه‌وه‌ چيت ـه‌؟ گوتــى‪ :‬مێــردم به‌ش ـه‌و ش ـه‌ونوێژ‬ ‫ده‌كات و به‌ڕۆژيــش ب ـه‌ڕۆژوو ده‌بێــت؛ ئه‌ويــش چــوه‌ الى پێغه‌مب ـه‌ر ‪-‬صلــى‬ ‫هللا عليــه وســلم‪ -‬و باس ـه‌كه‌ى بــۆ گێڕاي ـه‌وه‌‪ ،‬ڕه‌ســول هللا ‪-‬صلــى هللا عليــه‬ ‫وســلم‪ -‬چــاوى ب ـه‌ عوثمــان ك ـه‌وت وفه‌رمــووى‪( :‬ئ ـه‌ى عوثمــان‪ ،‬ڕه‌هباني ـه‌ت‬ ‫له‌س ـه‌ر ئێم ـه‌ نه‌نوس ـراوه‌‪ ،‬ئايــا مــن نمونه‌يه‌ ـكـى بــاش نيــم بــۆت‪ ،‬ســوێند ب ـه‌‬ ‫هللا مــن له‌هه‌مووتــان زياتــر لـه‌ هللا ده‌ترســم‪ ،‬و له‌هه‌موتــان زياتــر ســنوره‌كانى‬ ‫ده‌پارێــزم) [ئه‌حم ـه‌د و ئه‌بــو داوود و ئيبــن حه‌بــان گێڕاويانه‌ت ـه‌وه‌]‪.‬‬ ‫به‌هه‌مــان شــێوه‌‪ ،‬كاتێــك هه‌ندێــك ل ـه‌ هاوه‌ڵ ـه‌كان ‪-‬هللا لێيــان ڕازى بێــت‪-‬‬ ‫داواى ســياحه‌تيان ل ـه‌ پێغه‌مب ـه‌ر ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬كــرد‪ ،‬پێغه‌مب ـه‌ر ‪-‬صلــى‬ ‫هللا عليــه وســلم‪ -‬ڕێگــرى له‌وه‌كــرد ك ـه‌ خۆيــان بچوێنــن ب ـه‌ ڕوهبان ـه‌ گوم ـڕاكان‪ ،‬و‬ ‫ڕێنمونــى كــرد بــۆ ش ـه‌رعى هللا ڕێبازێــك ك ـه‌ بــۆ چاكتريــن نه‌ت ـه‌وه‌ دابه‌زيــوه‌ جيهــاد‬ ‫له‌ڕێگ ـه‌ى هللا؛ ك ـه‌ له‌گه‌شــتدا ڕه‌هباني ـه‌ت و پشــت كــردن له‌دونيــا و داب ـڕان ل ـه‌‬ ‫ئافــره‌ت و ويردكــردن و به‌ندايه‌تــى تێداي ـه‌‪ ،‬موجاهيــد نزيــك ده‌بێت ـه‌وه‌ ل ـه‌ هللا ب ـه‌‬ ‫په‌يوه‌ســت بوونــى ئ ـه‌م ڕاســتيانه‌ ل ـه‌ گه‌شــته‌ جيهاديه‌كانــى‪ ،‬به‌هۆي ـه‌وه‌ ده‌بێــت ب ـه‌‬ ‫وتار‬

‫‪14‬‬

‫ڕوهبانــى ش ـه‌و و ســوارچاكى ڕۆژ‪ ،‬ئه‌وانيــش‪{ :‬ده‌ســته‌يه‌ك له‌وان ـه‌ زوو وه‌اڵمــى‬ ‫بانگـه‌وازى هللا يــان داوه‌ وه‌ ده‌ســته‌يه‌كى تريــش دره‌نــگ وه‌اڵميــان داوه‌} [الواقعــة‪:‬‬ ‫‪.]14-13‬‬

‫وه‌ هه‌ندێــك ل ـه‌ شــاهيده‌كانى وته‌كانــى ئه‌هلــى زمــان ده‌هێنين ـه‌وه‌ ب ـه‌‬ ‫هه‌ندێــك فه‌رمــوده‌ى الواز‪ ،‬له‌وان ـه‌‪( :‬جيهــاد بك ـه‌‪ ،‬جيهــاد ڕه‌هبانيه‌تــى‬ ‫ئيســامه‌) [رواه أحمــد عــن أبــي ســعيد الخــدري]‪ ،‬و(بــۆ هه‌مــوو پێغه‌مبه‌رێــك‬ ‫ڕه‌هبانيـه‌ت هه‌يـه‌‪ ،‬و ڕه‌هبانيه‌تــى ئـه‌م نه‌ته‌وه‌يـه‌ جيهــاده‌ لـه‌ ڕێگـه‌ى هللا) [رواه‬ ‫أحمــد عــن أنــس]‪.‬‬ ‫و(جيهــاد بك ـه‌ به‌ڕاســتى ئ ـه‌وه‌ ڕه‌هبانيه‌تــى نه‌ته‌وه‌كه‌م ـه‌) [رواه ابــن ّ‬ ‫حبــان‬ ‫عــن أبــي ذر]‪.‬‬ ‫وه‌ له‌وان ـه‌‪ :‬فه‌رمووده‌ي ـه‌ك ل ـه‌ گێڕان ـه‌وه‌ى عثمــان كــوڕى مظعــون‪،‬‬ ‫ك ـه‌ هات ـه‌ الى پێغه‌مب ـه‌ر ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬و گوتــى‪« :‬ڕێگ ـه‌م پێبــده‌‬ ‫ك ـه‌ ش ـه‌هوه‌تى خــۆم ببــڕم»؛ ڕه‌ســول هللا فه‌رمــوى‪ ،‬صلــى هللا عليــه وســلم‪:‬‬ ‫(ل ـه‌ ئێم ـه‌ ني ـه‌ ئ ـه‌وه‌ى ئ ـه‌و كاره‌ بــكات‪ ،‬يــان بــۆ يه‌كێكــى تــرى بــكات‪ ،‬بڕينــى‬ ‫شـه‌هوه‌ت و ئــاره‌زوى نه‌ته‌وه‌كـه‌م بريتيـه‌ لـه‌ ڕۆژوو)؛ گوتــى‪« :‬ئـه‌ى پێغه‌مبـه‌ر‪،‬‬ ‫ڕێــگام پێبــده‌ ك ـه‌ گه‌شــت بك ـه‌م »؛ فه‌رمــووى‪( :‬به‌ڕاســتى گه‌شــتى نه‌ته‌وه‌ك ـه‌م‬ ‫جيهادكردن ـه‌ له‌ڕێــگاى هللا)؛ گوتــى‪« :‬ئ ـه‌ى پێغه‌مب ـه‌ر‪ ،‬ڕێــگاى به‌ندايه‌تــى هللا‬ ‫و دوركه‌وتن ـه‌وه‌ ل ـه‌ خه‌ڵكــم پێبــده‌»؛ فه‌رمــووى‪( :‬به‌ندايه‌تــى و دورگرتنــى‬ ‫نه‌ته‌وه‌ك ـه‌م دانيشــتنه‌ ل ـه‌ مزگ ـه‌وت بــۆ چاوه‌ڕوانــى نوێــژ) [رواه ابــن املبــارك‬ ‫فــي الزهــد بإســناد ضعيــف]‪.‬‬ ‫وه‌ له‌وان ـه‌‪( :‬ال ســياحة‪ ،‬وال ّ‬ ‫تبتــل‪ ،‬وال ّ‬ ‫ترهــب فــي اإلســام) [رواه عبــد‬ ‫الــرزاق عــن طــاووس مرســا]‪.‬‬ ‫ئيبــن قوته‌يب ـه‌ گوتــى‪« :‬گوت ـه‌ى (وال رهبانيــة) مه‌به‌ســت پێــى كــردارى‬ ‫ڕه‌هبانه‌كان ـه‌ ل ـه‌ به‌رده‌وامــى ڕۆژوو و له‌به‌ركردنــى جلــى تايب ـه‌ت و نه‌خواردنــى‬ ‫گۆشــت و شــێوه‌كانى‪ ...‬وه‌ گوت ـه‌ى (وال ّ‬ ‫تبتــل) مه‌به‌ســت وازهێنان ـه‌ ل ـه‌ ژن‬ ‫هێنــان» [غريــب الحديــث]‪.‬‬ ‫وه‌ ئيبــن ئه‌نبــارى ده‌ڵێــت‪ [« :‬اهــب ّ‬ ‫متبتــل]‪ :‬داب ـڕاوه‌ بــۆ هللا ‪-‬تبــارك‬ ‫ر‬ ‫وتعالــى‪ -‬و واز ل ـه‌ ژن هێنــان بێهنێــت»‪ ،‬پــاش باســكردنى فه‌رمــووده‌ى تــاوس‪،‬‬ ‫پاشــان گوتــى‪« :‬الرهبانيــة‪ :‬خــو گرتنـه‌ بـه‌ ســايلۆكان‪ ،‬و واز هێنــان لـه‌ خواردنــى‬ ‫گۆشــت» [الزاهــر]‪.‬‬ ‫وه‌ هه‌ندێــك شــاهيدى پێشـه‌واكانى زمــان ده‌هێنينـه‌وه‌ بـه‌ هه‌ندێــك ئاثــارى‬ ‫وه‌ســتا و و دابـڕاو‪ ،‬له‌وانـه‌‪« :‬گه‌شــتى نه‌ته‌وه‌كـه‌م ڕۆژووگرتنـه‌» [رواه الطبــري‬ ‫َ‬ ‫َ َ‬ ‫َّ‬ ‫ات}‪ :‬ڕۆژووگــره‌‬ ‫و«{الســا ِئ ُحون}‪ :‬ڕۆژووگ ـران»‪،‬‬ ‫عــن عائشــة]‪،‬‬ ‫و«{ســا ِئح ٍ‬ ‫ئافره‌ت ـه‌كان» [رواهمــا الطبــري عــن عــدد مــن الســلف]‪.‬‬ ‫ئيبــن قوته‌يبي ـه‌ گوتــى‪« :‬گه‌شــت ل ـه‌ بنه‌ڕه‌تــدا وات ـه‌‪ :‬ڕۆيشــتن له‌س ـه‌ر‬ ‫زه‌وى‪ ...‬وه‌ كه‌�ســى گه‌شــتكه‌ر دورده‌كه‌وێت ـه‌وه‌ ل ـه‌ ژن هێنــان‪ ،‬بۆي ـه‌ نمون ـه‌ى‬ ‫وه‌ك ڕۆژووگــره‌‪ ،‬له‌ب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى خــۆى ده‌گرێ ــت ل ـه‌ خــواردن و خواردن ـه‌وه‌ و‬ ‫نزيــك كه‌وتن ـه‌وه‌ ل ـه‌ ئافــره‌ت» [غريــب الق ـرآن]‪.‬‬ ‫وه‌ ته‌ب ـه‌ڕى ل ـه‌ ڕاڤه‌ك ـه‌ى ده‌ڵێــت‪« :‬هه‌ندێــك ل ـه‌ ئه‌هلــى زمانــى عه‌ڕه‌بــى‬ ‫ده‌يانگــوت‪ :‬واده‌بينيــن كـه‌ ڕۆژوگــر ناونـراوه‌ لـه‌ گه‌شــت كـه‌ره‌وه‌ له‌بـه‌ر ئـه‌وه‌ى‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى گه‌شــت ده‌كات هه‌ركاتێــك ك ـه‌ خواردنــى دۆزي ـه‌وه‌ ده‌يخــوات‪ ،‬وه‌ك‬ ‫بڵێــى ل ـه‌وه‌وه‌ وه‌رگي ـراوه‌»‪.‬‬ ‫وه‌ له‌وان ـه‌‪ :‬ل ـه‌ ســوفيانى كــوڕى عه‌يين ـه‌وه‌ ك ـه‌ گوتــى‪« :‬عه‌مــڕ پێــى گوتيــن‪،‬‬ ‫ك ـه‌ گوێــى ل ـه‌ وه‌هبــى كــوڕى مونه‌ب ـه‌ه بــوه‌ ده‌يگــوت‪ :‬گه‌شــت ل ـه‌ ن ـه‌وه‌ى‬ ‫ئيس ـڕائيل بريتيــى بــوو‪ »...‬كــوڕى عه‌ييــن گوتــى‪« :‬ئه‌گ ـه‌ر وازى ل ـه‌ خــواردن و‬ ‫خواردن ـه‌وه‌ هێنــا ئ ـه‌وه‌ گه‌شــتكه‌ره‌ (ســائح)‌» [رواه الطبــري]‪.‬‬ ‫وه‌ املــروزي‪ ،‬به‌ڕه‌حم ـه‌ت بێــت (كۆچــى كــردوه‌ ل ـه‌ ‪ 294‬كــ) گوتــى‪« :‬ل ـه‌‬ ‫‪15‬‬

‫ئيســحاقى كــوڕى ســوه‌يده‌وه‌ [كـه‌ تابيعيـه‌‪ ،‬كۆچــى دواى كــرد لـه‌ ‪ 131‬كــ]‪ :‬ئـه‌وان‬ ‫[پێشــينى چــاك] ســياحه‌ت بـه‌ ڕۆژوبوونــى ڕۆژوو و شـه‌ونوێژى شـه‌و داده‌نێــن»‬ ‫[مختصــر قيــام الليــل]‪.‬‬ ‫وه‌ دواى ئ ـه‌وه‌‪ ،‬ديــار و ئاشــكرايه‌ و گومانــى تێــدا ني ـه‌ ك ـه‌ مه‌به‌ســت‬ ‫ل ـه‌ (گه‌شــتى نه‌ته‌وه‌ك ـه‌م جيهــاده‌)‪ ،‬دوركه‌وتنه‌وه‌ي ـه‌ ل ـه‌ گه‌شــتى ڕوهبان ـه‌‬ ‫بيدعه‌چي ـه‌كان له‌گ ـه‌ڵ ئ ـه‌و بانگه‌ش ـه‌ پوچان ـه‌ى ك ـه‌ ده‌كرێــت ك ـه‌ ده‌ڵێــن‬ ‫پشــت ده‌به‌ســتين ب ـه‌ هللا‌ و پشــت ل ـه‌ دونيــا ده‌ك ـه‌ن له‌كاتێــك دا ك ـه‌ هيــچ‬ ‫خــواردن له‌گ ـه‌ڵ خۆيــان ناب ـه‌ن و پشــت ل ـه‌ هاوس ـه‌رگيرى ده‌ك ـه‌ن ‪-‬ئ ـه‌وه‌ش‬ ‫نه‌ريتێك ـه‌ كه‌هه‌ندێــك ل ـه‌ ته‌ريقه‌ته‌كانــى صۆفي ـه‌ت به‌مي ـرات وه‌ريــان گرتــو ‌ه‬ ‫لـه‌م كافرانـه‌ى كـه‌ خاوه‌نــى په‌رتو ـكـى ئاســمانين‪ -‬وه‌ به‌هه‌مــان شــێوه‌ مه‌به‌ســت‬ ‫لێــى‪ ،‬ڕون كردن ـه‌وه‌ى شــتێكه‌ ك ـه‌ باشــتر بێــت ل ـه‌ گه‌شــت‪ ،‬ئه‌ويــش جيهــاد‬ ‫له‌ڕێــگاى هللا‪ ،‬ك ـه‌ به‌ندايه‌تــى هللا و هيواخواســتنى ديــدارى هللا‌ ى تێداي ـ ‌ه‬ ‫بــۆ زانيــارى ك ـه‌ پێشــينه‌ى چــاك ل ـه‌ شــوێنى گه‌شــت‪ :‬ئيعتيكافيــان ده‌كــرد ل ـ ‌ه‬ ‫مزگه‌وت و شه‌ونوێژ و ڕۆژو و داواكردنى زانست‪ ،‬وه‌ هه‌يانه‌ ده‌ڵێن هيجره‌ت‬ ‫كردنيــان بـه‌ گه‌شــت دانــاوه‌ له‌بـه‌ر ئـه‌وه‌ى بـه‌رده‌وام لـه‌ قورئــان له‌گـه‌ڵ جيهــاد‬ ‫هاتــوه‌‪ ،‬عبدالرحمــن كــوڕى زه‌يــدى كــوڕى ئه‌ســله‌م ‪-‬ڕه‌حمه‌تــى هللا ى له‌سـه‌ر‪-‬‬ ‫{الســائ ُحو َن} وه‌ َ َ‬ ‫ات} گوتويه‌تــى‪« :‬ل ـه‌‬ ‫{ســا ِئح ٍ‬ ‫(كــۆچ كــردوى ‪ 182‬كــ) ل ـه‌ ڕاڤ ـه‌ى َّ ِ‬ ‫قورئــان و ل ـه‌ نه‌ت ـه‌وه‌ى موحه‌مم ـه‌د گه‌شــت ني ـه‌ جگ ـه‌ ل ـه‌ هيجــره‌ت» [رواه‬ ‫الطبــري]‪ ،‬وه‌ گوتــى‪« :‬ئ ـه‌وان گه‌شــتيان بريتــى بــوو ل ـه‌ هيجــره‌ت كــردن كاتێــك‬ ‫هيجره‌تيــان كــرد بــۆ مه‌دين ـه‌» [رواه ابــن أبــي حاتــم]‪.‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى ده‌يه‌وێــت ل ـه‌ ئه‌هلــى گه‌شــتكه‌ره‌كانى‌ پێشــينه‌ى ســوننه‌ بێــت‪،‬‬ ‫پێويســته‌ له‌سـه‌رى هيجــره‌ت و جيهــاد بــكات‪ ،‬وه‌ له‌سـه‌رى واجبـه‌ كـه‌ جيهــادى‬ ‫ئــاره‌زووى بــكات ل ـه‌ پابه‌نــد بــوون ب ـه‌ پشــت كــردن ل ـه‌ دونيــا و يادكردنــى هللا و‬ ‫س ـه‌نگه‌رگرتن و كوشــتاركردن ئه‌وه‌نــده‌ى ك ـه‌ بتوانێــت‪ ،‬و دوركه‌وێت ـه‌وه‌ ل ـ ‌ه‬ ‫گونــاه و تــاوان ب ـه‌ ئاشــكرا و نهێنــى‪ ،‬وه‌ له‌وان ـه‌‪ :‬خــۆ به‌گه‌وره‌زانيــن و غه‌يب ـه‌ت‬ ‫كــردن و نه‌ميم ـه‌ت كــردن و كوشــتاركردن و قۆســتنه‌وه‌ى كات ـه‌كان به‌ويــرد‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ كۆتايــى‪ ،‬ئيبــن قه‌يــم ‪-‬ڕه‌حمه‌تــى هللا ى له‌س ـه‌ر‪ -‬ل ـه‌ ڕاڤ ـه‌ى‬ ‫فه‌رمــووده‌ى هللا گوتــى {به‌ڕاســتى هللا گيــان و ماڵــى ل ـه‌ بــاوه‌ڕداران كڕيوه‌ت ـه‌و ‌ه‬ ‫به‌رامب ـه‌ر ب ـه‌ به‌هه‌شــت ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌ ده‌جه‌نگــن ل ـه‌ پێنــاو هللا و ده‌كــوژن و‬ ‫ده‌شــكوژرێن ئ ـه‌وه‌ به‌ڵێنێك ـه‌ ل ـه‌ ت ـه‌وڕات و ئينجيــل و قورئــان وه‌ ـكـێ ل ـه‌ هللا‬ ‫ب ـه‌ وه‌فــا تــره‌ كه‌وات ـه‌ دڵخــۆش و كام ـه‌ران بــن ب ـه‌م كڕيــن و فرۆشــتنه‌ به‌ڕاســتى‬ ‫ئ ـه‌وه‌ س ـه‌ركه‌وتنێكى گه‌وره‌ي ـه‌‪ ،‬سوپاســگوزاران و گه‌ڕۆك ـه‌كان‪ }...‬ئايه‌تــى‬ ‫[التوبــة‪« :]112-111 :‬ســياحه‌ت بـه‌ ڕۆژوو گرتــن ڕاڤـه‌ كـراوه‌‪ ،‬وه‌ ڕاڤـه‌ كـراو ‌ه‬ ‫ب ـه‌ داواكردنــى زانســت‪ ،‬و ڕاڤه‌ك ـراوه‌ ب ـه‌ جيهــاد‪ ،‬و ڕاڤ ـه‌ ك ـراوه‌ ب ـه‌ به‌رده‌وامــى‬ ‫عيباده‌تكــردن‪ ،‬وه‌ ڕاســتترينيان ئه‌وه‌ي ـه‌ ك ـه‌ گه‌شــتى دڵ خــۆى ده‌گرێت ـه‌وه‌ ل ـه‌‬ ‫ويــردى هللا‪ ،‬و خۆشه‌ويســتى‪ ،‬و ملك ـه‌چ بــوون بــۆى‪ ،‬و ته‌وبه‌كــردن بــۆالى‪،‬‬ ‫هيواخواســتنى ديــدارى‪ ،‬ئه‌وان ـه‌ هه‌مــووى له‌س ـه‌رى جێبه‌جــێ ده‌بێــت‪،‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ش له‌ب ـه‌ر ئه‌وه‌ي ـه‌ ك ـه‌ هللا كاتێــك با�ســى خێزانه‌كانــى پێغه‌مب ـه‌ر ده‌كات‬ ‫صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬ده‌فه‌رمووێــت ئ ـه‌وه‌ى خێزانه‌ك ـه‌ى ت ـه‌اڵق ده‌دات‪،‬‬‫ئ ـه‌وه‌ هللا بــۆى ده‌گۆڕێــت ب ـه‌ ئافره‌تێكــى (ســائحات)‪ ،‬وه‌ ســياحه‌تى ئ ـه‌وان‬ ‫جيهــاد ني ـه‌‪ ،‬و گ ـه‌ڕان ني ـه‌ بــۆ زانســت‪ ،‬و به‌رده‌واميــش ني ـه‌ بــۆ ڕۆژوو‪ ،‬به‌ڵكــو‬ ‫ئ ـه‌وه‌ گه‌شــتى دڵه‌كانيان ـه‌ ل ـه‌ خۆشه‌ويســتى هللا‪ ،‬و ترســان لێــى‪ ،‬و گه‌ڕان ـه‌وه‌‬ ‫بــۆى‪ ،‬و يادكردنــى‪ ،‬وردب ـه‌وه‌ چــۆن هللا ته‌وب ـه‌ و عيباده‌تــى به‌يه‌ك ـه‌و ‌ه‬ ‫گرێــداوه‌‪ ،‬ته‌وب ـه‌ وازهێنان ـه‌ ل ـه‌وه‌ى هللا پێــى ناخۆش ـه‌ و عيبــاده‌ت كارێك ـ ‌ه‬ ‫ك ـه‌ خۆ�شــى ده‌وێــت‪ ،‬وه‌ ســوپاس گــوزارى و گه‌شــتى به‌يه‌ك ـه‌وه‌ هێنــاوه‌ هللا‬ ‫تعالــى‪ ،‬يه‌كه‌ميــان پياهه‌ڵدان ـه‌ ب ـه‌ هللا و باســكردنيه‌تى ب ـه‌ ئه‌وپ ـه‌ڕى ت ـه‌واوى‬ ‫و وه‌ گه‌شــتى زمان ـه‌ ب ـه‌ باشــترين باســكردنى هللا‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌وه‌ گه‌شــتى دڵ ـه‌ ل ـه‌‬ ‫خۆشه‌ويســتى و باســكردنى هللا‪ ،‬هـه‌روه‌ك هللا عيبــاده‌ت و گه‌شــتى به‌يه‌كـه‌وه‌‬ ‫هێنــاوه‌ ل ـه‌ با�ســى هاوس ـه‌رگيرى‪ ،‬يه‌كيــان عيباده‌تــى الش ـه‌يه‌ و ئ ـه‌وه‌ى تريــش‬ ‫عيباده‌تــى دڵ ـه‌» [حــادي األرواح]‪.‬‬ ‫هللا زاناتــره‌‪ ،‬وصلــى هللا وســلم علــى الرســول النبــي الصــادق األميــن‪ ،‬وعلــى‬ ‫أزواجــه وذريتــه الطيبيــن الطاهريــن‪.‬‬

‫ده‌بێ ــت ب ـه‌ هێــز و چ ـه‌ك بۆتــان» [جامــع البيــان]‪.‬‬

‫پێنجه‌م [له‌ ڕێچكه‌كانى سه‌ركه‌وتن]‪ :‬ئاماده‌سازى‪.‬‬ ‫َ َ ُّ ْ َ ُ َّ ْ َ‬ ‫ُ‬ ‫ّ‬ ‫اسـ َـتط ْع ُتم ِّمــن قـ َّـو ٍة﴾‬ ‫الل تعالــى ده‌فه‌رموێــت‪﴿ :‬وأ ِعــدوا لهــم مــا‬ ‫[األنفــال ‪ .]60‬خاو ‌هنــى «أضــواء البيــان» ده‌ڵێــت‪« :‬ئـه‌وه‌ فه‌رمانێكــى پتـه‌وه‌‬ ‫بـ ‌ه ئامــاده‌كارى به‌گوێــره‌ى توانــا هه‌رچ ‌هنــد ‌ه پێشــكه‌وتن ڕوبــدات لـ ‌ه هێــز‪،‬‬ ‫ئـه‌وه‌ فه‌رمانێكــى چەســپاوە بـ ‌ه ڕێکــردن ل ‌هگـه‌ڵ پێشــكه‌وتنه‌كان لـ ‌ه بــوارى‬ ‫دونيــا«‪.‬‬

‫دروســتكردنى چ ـه‌ك گه‌وره‌تريــن يارمه‌تــى ده‌ره‌ بــۆ جيهــاد له‌ڕێگ ـه‌ى‬ ‫هللا‪ ،‬ئه‌وه‌ي ـه‌ ك ـه‌ ئ ‌همــڕۆ ناس ـراوه‌ ب ـه‌ دروســتكردنى جه‌نــگ‪ ،‬وه‌ هللا تعالــی‬ ‫ـوێن‪،‬‬ ‫ل ـه‌ په‌رتوك ‌هك ـه‌ى با�ســى ئ ـه‌م دروســتكردنه‌ى كــردوه‌ ل ـه‌ چه‬ ‫‌نديـ َـن ُ شـ َ ْ َ َ‬ ‫َ َ َّ‬ ‫ْ‬ ‫به‌ڵكــو زۆر ب ـه‌ ورد و درێژتــر ْبا�ســى كــردو ‌ه َ فه‌رمويه‌تــى‪﴿ :‬وعلمنــاه صنعــة‬ ‫َل ُبــوس َّل ُكـ ْـم ل ُت ْحص َن ُكــم ّمــن َبأسـ ُـك ْم َف َهـ ْـل أ ُنتـ ْـم َشــاك ُر َ‬ ‫ون﴾ [األنبيــاء ‪،]80‬‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ٍ‬ ‫ته‌ب ـه‌ڕى ‪-‬رحمـ ّـه هللا‪ -‬ده‌ڵێــت‪« :‬داودمــان فێــرى دروســتكردنى ل ‌هبــوس‬ ‫كــرد بۆتــان‪ ،‬اللبـ ُ‬ ‫ـوس الى ع ـه‌ڕه‌ب ه ‌همــوو چه‌كێــك ده‌گرێت ـه‌وه‌ جــا زرێ‬ ‫بێــت يــان قه‌ڵغــان يــان شمشــێر يــان ڕم»‪ .‬وه‌ ابــن ‌کثيــر ده‌ڵێــت‪« :‬وات ـه‌‬ ‫دروســتكردنى زرێ»‪.‬‬ ‫َ‬ ‫﴿أن ْ‬ ‫اع َمـ ْـل‬ ‫هللا‬ ‫تعا َلـ ّـی با�ســى ســيفاتى زرێــى كــردوه‌ و فه‌موويه‌تــى‪ِ :‬‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ات وقـ ِـدر ِفــي الســر ِد﴾ [ســبأ ‪ ،]11‬واتــه‪ ‌:‬زرێــى درێــژ و ف ـراوان‪،‬‬ ‫َسـ َِـابغ ٍ‬ ‫َ‬ ‫﴿وقـ ِّـد ْر فــي َّ‬ ‫السـ ْـر ِد﴾ خاوه‌نــى «أضــواء البيــان» ده‌ڵێــت‪« :‬وات ـه‌ ئەڵقــە و‬ ‫ِ‬ ‫بزمــار به‌ئ ‌هنــدازه‌ى پێويســت ل ـه‌ دروســتكردنى زرێ به‌كاربهێنــن»‪.‬‬ ‫و ‌ه ابــن‌کثيــر لـه‌ ق ‌هتــاده‌وه‌ ده‌گێڕێتـه‌و ‌ه كــه‪ ‌:‬زرێــى پێشــو لـه‌ لــەوح بــوو‬ ‫داود ‪-‬علیــه الســام‪ -‬ي ‌هكـه‌م كـه‌س بــوو كـه‌ حه‌ڵقـه‌ى پێــوه‌ خســت‪.‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى پێشــوو يارمه‌تيدانێكــى هللا بــوو بــۆ دروســتكردنى زرێ تــا هللا‬ ‫با�ســى كــرد بـه‌ وردى و درێــژى و با�ســى پتـه‌وى كــرد بــۆ به‌نده‌كانــى تــا بزانێــت‬ ‫ئاي ـه‌ ئێــوه‌ سوپاســگوزارى د ‌هك ـه‌ن؟ به‌داخ ـه‌وه‌ زۆر ل ـه‌ موجاهيــده‌كان‬ ‫يــان زۆرب ‌هيــان گرنگــى ب ـه‌ زرێ نــاده‌ن ل ـه‌ جه‌نگــى دوژمــن‪ ،‬وه‌ ســودى‬ ‫زۆرى تێداي ـه‌ گرنگترينيــان پارێــزگارى موجاهيــده‌ ل ـه‌ گوله‌كانــى دوژمــن و‬ ‫پارچه‌كانــى نارنجــۆك ك ـه‌ موجاهيــد المــان به‌رزتريــن شــته‌‪.‬‬

‫ه ـه‌روه‌ك زان ـراوه‌ ك ـه‌ جيهــاد ئ ‌همــڕۆ ف ـه‌ڕزى عه‌ين ـه‌ ل ‌هس ـه‌ر ه ‌همــوو‬ ‫ـك تـه‌واو نه‌بيــت ئ ّيــا بـه‌ شــتێك نه‌بيــت ئـه‌و ‌ه‬ ‫موســڵمانێك‪ ...‬ئ ‌هگـه‌ر واجبێـ‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬ ‫ئـه‌و شــته‌ ده‌بێــت به‌واجــب‪ ،‬صلــﮯ الل عليــه وســلم ده‌فه‌رموێــت‪(( :‬بهاوێــژن‬ ‫ئ ـه‌ى به‌نــى ئيســماعيل به‌ڕاســتى باوكتــان تيرهاوێــژ بــووه‌)) [بوخــارى‬ ‫گێڕاويه‌تي ـه‌و ‌ه ل ـ ‌ه س ـه‌له‌مه‌ى كــوڕى ئ ‌هكــوه‌ع]‪ .‬وه‌ فه‌رموي ‌هتــى‪(( :‬به‌ڕاســتى‬ ‫هێــز هاوێشــتنه‌)) [موســليم گێڕاويه‌تي ـه‌وه‌ ل ـ ‌ه عه‌ق ‌هب ـه‌ى كــوڕى عامــڕ]‪،‬‬ ‫صه‌نعانــى ل ـه‌ ش ـه‌رحى فه‌رموود ‌هك ـه‌ى پێشــوو ده‌ڵێــت‪« :‬فه‌رموود ‌هك ـ ‌ه‬ ‫ڕاڤ ـه‌ى هێــز ده‌كات ب ـ ‌ه تيــر هاوێشــتن ل ‌هب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى له‌س ـه‌رده‌مى‬ ‫پێعه‌مبه‌ر(صلــی هللا علیــه وســلم) ئ ـه‌و ‌ه ه ‌هبــووه‌‪،‬وه‌ هاوێشــتن ب ـه‌ چ ـه‌ك‬ ‫‌دژى موشــريك و ده‌رچــوه‌كان له‌ڕێــگا ده‌گرێت ـه‌وه» [ســبل الســام]‪،‬‬ ‫كورت ـه‌ى ووتــەکان ئه‌و ‌هي ـ ‌ه ك ـه‌ ئامــاده‌كارى بــۆ جه‌نگــی دام ـه‌زراو دژى‬ ‫خــاچ په‌رســتان و موڕت ـه‌ددان واجب ـه‌ له‌س ـه‌ر ه ‌همــوو موســڵمانێك ك ـه‌‬ ‫جيهــادى له‌س ـه‌ر واجب ـه‌‪.‬‬

‫ســێيه‌م‪ :‬يارم ‌هتــى موجاهيــد ده‌دات بــۆ گه‌يشــتن بـه‌ نزيكتريــن شــوێنى‬ ‫دوژمــن‪ ،‬ب ـه‌ تايب ‌هتــى بــۆ پاڵه‌وانانــى هه‌ڵكوتان ـه‌ س ـه‌ر و شــێره ش ـه‌هاده‌ت‬ ‫خــوازه‌كان‪.‬‬

‫وە لێره دا‌پوختى ده‌كه‌مه‌وه‌‪:‬‬ ‫ي ‌هك ـه‌م‪ :‬ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ أبــو جعفـ ٍـر الطبــري ‪-‬رحمــه َهللا‪ -‬ل ـه‌ ڕاڤ ‌هك ـه‌ى‬ ‫ُ‬ ‫﴿مــا ْ‬ ‫با�ســى كــردوه‌ ل ـ ‌ه ڕاڤ ـه‌ى ووت ـه‌ى هللا تعالــى َّ‬ ‫اسـ َـتط ْع ُتم ِّمــن قـ َّـو ٍة﴾‪،‬‬ ‫ده‌ڵێــت‪« :‬ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ له‌تواناتــان داه ‌هي ـه‌ بــۆ ئامــاده‌كارى ل ـه‌ ئامێــر ك ـ ‌ه‬

‫ّ‬ ‫ّ ّ‬ ‫وه‌ ل ـه‌ كۆتايــى ئێم ـه‌ ل ـه‌ ڕ ‌هســول هللا ‪-‬صلــﮯ الل عليــه وســلم‪ -‬ئازاتــر‬ ‫نيــن ك ـه‌ ئ ـه‌و زرێ و جلــى تايبه‌تــى ه ‌هبــوو (مغفــر)‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك شمشــێرى‬ ‫هه‌بــوو‪ ،‬لـه‌ صه‌حيحــى بوخــارى هاتــووه‌ لـه‌ عائيشـه‌وه‌ هللا تعالــی لێــى ڕازى‬ ‫ّ‬ ‫ّ ّ‬ ‫بێــت ك ـه‌ فه‌رموويه‌تــى‪« :‬پێغه‌مب ـه‌ر ‪-‬صلــﮯ الل عليــه وســلم‪ -‬وه‌فاتــى كــرد‬

‫دووه‌م‪ :‬پارێــزگارى موجاهيــد ل ـه‌ برينداربوونــى ل ـه‌ شــوێنه‌‬ ‫ه ‌هســتياره‌كانى ك ـه‌ واى لێــده‌كات نه‌توانێــت جيهــاد بــكات يــان واى‬ ‫لێــده‌كات لـه‌ هــۆش خــۆى بچێــت و لـه‌ گۆڕه‌پانــى ج ‌هنــگ بمێنێتـه‌وه‌ دواى‬ ‫برينداربوونــى ك ـه‌ ئ ‌هگ ـه‌رى به‌ديلكردنــى هه‌ي ـه‌ له‌الي ـه‌ن دوژمــن‪.‬‬

‫وتار‬

‫‪16‬‬

‫و زرێي ‌هك ـه‌ى ب ـه‌ بارمت ـه‌ دانابـّـوو الى جوله‌ك ّ ‌هي ـه‌ك ب ـه‌ �ســى مشــت ل ـ ‌ه‬ ‫ّ‬ ‫جــۆ»‪ .‬وه‌ ل ـه‌ پێغه‌مب ـه‌ره‌وه‌ ‪-‬صلــﮯ الل عليــه وســلم‪ -‬جێگيــر بــوه‌ ك ـه‌ ئيمــام‬ ‫ئه‌حم ـه‌د ل ـه‌ موســنه‌ده‌كه‌ى و ئ ‌هبــوداود گێڕاويانه‌ت ـه‌و ‌ه كــه ل ـه‌ ڕۆژى‬ ‫ئوحــد دوو زرێــى ب ‌هســتابوو‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ ئه‌نه‌�ســى كــوڕى ماليــك ه ـه‌روه‌ك ل ـه‌ ه ـه‌ردوو صه‌حيح ‌هك ـ ‌ه‬ ‫ّ‬ ‫ّ ّ‬ ‫هاتــوه‌ ك ـه‌ پێغه‌مب ـه‌ر ‪-‬صلــﮯ الل عليــه وســلم‪ -‬چــوه‌ نــاو مه‌كك ـ ‌ه ل ـه‌ ســاڵى‬ ‫فه‌تــح و جۆرێــك ل ـه‌ زرێــى ل ‌هس ـه‌رى به‌ســتابوو‪ ،‬يــان خــوذه‌ى ب ‌هســتابوو‬ ‫ب ـه‌ تێگه‌يشــتنى س ـه‌رده‌م‪ ،‬هللا ڕێگ ـه‌ى نيشــانداوين بــۆ قاڵبــى ئاســن ك ـ ‌ه‬ ‫بنه‌ڕه‌تــى دروســتكردنى ه ‌همــوو چه‌كه‌كانــى ئه‌مڕۆي ـه‌‪ ْ ،‬پــەروەردگار ل ـ ‌ه‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫چيڕۆ ـكـى ذو القرنيــن دا ده‌فه‌رمووێــت‪﴿ :‬آتو ِنــي ُزَبـ َـر ال َح ِديـ ِـد َح َّتـ ُـى ِإذا‬ ‫َ‬ ‫ْ ْ‬ ‫َ َ ى َ ْ َ َّ َ َ ْ َ َ ُ ُ َ َّ َ َ َ ُ َ ً َ َ ُ‬ ‫ـال آتو ِنــي أفـ ِـرغ‬ ‫ســاو بيـ ْـن الصدفيـ ِـن قــال انفخــوا حتــى ِإذا جعلــه نــارا قـ‬ ‫َ‬ ‫َعل ْيـ ِـه ِقطـ ًـرا﴾ [الكهــف ‪.]96‬‬ ‫واتـه‌ پارچـه‌ ئاســنێكى گـه‌وره‌م بــۆ بهێنــن و ‌ه فــوى پێــدا بكـه‌ن تــا وه‌ك‬ ‫ئاگــرى ُلێدێـ ْـت َل ‌هب ـه‌ر ْ زۆر ســوربوونه‌وه‌ى و گڕ ‌هك ـه‌ى پاشــان گوتــى‪:‬‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫﴿آتو ِنــي أفـ ِـرغ َعل ْيـ ِـه ِقطـ ًـرا﴾ وات ـه‌ مســێكى تــواوه‌‪ ،‬ل ـه‌م س ـه‌رده‌مه‌يه‌ ئ ـه‌وه‌‬ ‫دۆزرايـه‌وه‌ كـه‌ تێكه‌ڵكردنــى بڕێــك لـه‌ مــس ل ‌هگـه‌ڵ ئاســان باشــترين ڕێگايـه‌‬ ‫بــۆ پته‌وكردنــى ئاســن و زۆر به‌رگــرى كردنــى‪.‬‬ ‫َ ْ ْ ْ‬ ‫اص َنـ ِـع ال ُفلـ َـك‬ ‫َ وه‌ هللا تعالــی نوحــى فێــرى دروســتكردنى ك ‌هشــتى كــرد‪﴿ :‬و‬ ‫ِبأ ْع ُي ِن َنــا َو َو ْح ِي َنــا﴾ [هــود ‪ ،]37‬ته‌بـه‌ڕى گێڕاويه‌تيـه‌وه‌ لـه‌ ‪-‬ابــن عه‌باسـه‌وه‌‪-‬‬ ‫هللا له‌هه‌ردووكيــان ڕازى بێــت‪ -‬ك ـه‌ گوتوي ‌هتــى‪« :‬نــوح نه‌يده‌زانــى چــۆن‬‫ك ‌هشــتى دروســت بــكات‪ ،‬هللا نيــگاى بۆكــرد ك ـه‌ ك ‌هشــتى دروســت بــكات‬ ‫له‌س ـه‌ر شــێوه‌ى ســنگى باڵــدار»‪.‬‬ ‫ّ‬ ‫ّ ّ‬ ‫الل عليــه وســلم‪ -‬مه‌دحــى جه‌نگاوه‌رانــى‬ ‫وه‌ پێغه‌مب ـه‌ر ‪-‬صلــﮯ‬ ‫نه‌ته‌و ‌هك ـه‌ى كــردو ‌ه ك ـه‌ ده‌جه‌نگــن له‌س ـه‌ر ك ‌هشــتى ه ـه‌روه‌ك ل ـه‌‬ ‫فه‌رمــووده‌ى ئــوم ح ـه‌ڕام هاتــوه‌ هللا لێــى ڕازى بێــت [بوخــارى و موســليم‬ ‫ـازيه؟ و ‌ه‬ ‫گێڕاويانه‌ت ـه‌وه‌]‪ ،‬ئاي ـه‌ كه‌�سـ َـىَ َ چاپــوك ْ ه ‌هي ـ ‌ه بــۆ ئ ـ ْه‌م پيشه‌سـ‬ ‫ُّ ُ َ َ ّ َ َ َ‬ ‫اعـ ِـد َف َخـ َّـر َع َل ْيهــمُ‬ ‫هللا ْتعا ُلــى ده‌ف َه‌رمووێــت‪﴿ :‬فأتــى الل بنيان ُهــم ِمــن القو ِ‬ ‫ِ‬ ‫َّ‬ ‫الســقف ِمــن ف ْو ِق ِهـ ْـم﴾ [النحــل ‪.]26‬‬

‫‪17‬‬

‫ل ‌هسـه‌ر ئـه‌م نه‌ته‌و ‌هيـه‌ و پياوه‌كانــى لـه‌ تینــی ئاگــری موشــەکی فڕۆكـه‌كان‪،‬‬ ‫بۆي ـه‌ پێويســته‌ موجاهيــدان ئەوانــەی هللا تعالــی سەریخســتوون بــۆ‬ ‫شــكاندنى هێــزى دوژمــن له‌ڕێگ ـه‌ى س ـه‌ربازێك ئــەوا نه‌ب ـه‌رد و چااڵكيــش‬ ‫بێــت ل ـه‌ ب ـه‌ره‌ى ڕاگه‌يانــدن‪ ،‬ڕ ‌هســول هللا‪- ،‬صلــى هللا عليــه وســلم‪-‬‬ ‫ده‌فه‌رمووێــت‪(( :‬جيهــادى موشــريكه‌كان بك ـه‌ن ب ـه‌ زمانتــان)) [ئه‌حم ـه‌د‬ ‫گێڕاويه‌تي ـه‌وه‌ ل ـه‌ ئه‌نه‌�ســى كــوڕى ماليك ـه‌وه‌]‪.‬‬ ‫ّ ّ‬ ‫الل عليــه وسـ ّـلم فه‌رموي ‌هتــى‪(( :‬ب ‌هڕاســتى بــاوه‌ڕدار جيهــاد‬ ‫وه‌ صلــﮯ‬ ‫ده‌كات بـ ‌ه شمشــێر و بـه‌ زمانــى‪ ،‬ســوێند بـه‌وه‌ى كـ ‌ه گيانــى منــى به‌ده‌ســته‬ ‫زمانه‌كانتــان وه‌ك تيــر ‌ه له‌كاتــى هاوێشــتندا)) [ئه‌حم ـه‌د گێڕاويه‌تي ـه‌وه‌ ل ـه‌‬ ‫‌كه‌عبــى كــوڕى ماليــك]‪.‬‬ ‫ّ‬ ‫ّ ّ‬ ‫صلــﮯ الل عليــه وســلم‪ -‬ب ـه‌دواى زياتريــن هۆكاره‌كانــى ڕاگه‌يانــدن‬‫گ ـه‌ڕاوه‌ له‌س ـه‌رده‌مه‌كه‌ى خــۆى ك ـه‌ كاريگه‌رتــرن و توندتــرن له‌س ـه‌ر دڵــى‬ ‫دوژمنــان ئه‌ويــش شــيعره‌‪ ،‬ترمـّـزى و نه‌ســائى ّگێڕاويانه‌ت ـه‌وه‌ ل ـه‌ ئه‌نه‌�ســى‬ ‫ّ‬ ‫كــوڕى ماليــك كـه‌ پێغه‌مبـه‌ر صلــﮯ الل عليــه وســلم كاتێــك چــوه‌ نــاو مه‌ككـ ‌ه‬ ‫ل ـه‌ كۆتــا عه‌مڕ ‌هيــدا و عبــدهللا ى كــوڕى ڕه‌واح ـ ‌ه له‌پێ�شــى ده‌ڕۆيشــت و‬ ‫شــيعرى د ‌هگــوت‪.‬‬ ‫ّ ّ‬ ‫صلــﮯ الل عليــه‬ ‫ّعومـه‌ر گوتــى‪ :‬ئـه‌ى كــوڕى ڕه‌واحـه‌! له‌پێــش پێغه‌مبـه‌ر‬ ‫ّ ّ‬ ‫وســلم‪ ،‬و ل ـه‌ مزگه‌وتــى ح ـ ‌هڕام شــيعر ده‌ڵێــى؟ پێغه‌مب ـه‌ر صلــﮯ الل عليــه‬ ‫ّ‬ ‫وســلم فه‌رمــووى‪(( :‬عوم ـه‌ر لێــى گ ـه‌ڕێ‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ خێراتــره‌ ل ـ ‌ه تيــر له‌كاتــى‬ ‫ّ‬ ‫ّ ّ‬ ‫هاوێشــتن))‪ .‬ه ـه‌روه‌ك ڕ ‌هســول هللا صلــﮯ الل عليــه وســلم دڵــى خــۆش بــوو‬ ‫ب ـه‌ ئيســام بوونــى خاليــد ك ـه‌ س ـه‌ركرده‌يه‌كى س ـه‌ربازى بــوو‪ ،‬به‌ه ‌همــان‬ ‫شــێوه‌ دڵــى خــۆش بــوو ب ـه‌ ئيســام بوونــى يه‌كێــك ل ـه‌ شــاعيره‌ گرنــگ و‬ ‫به‌ناوبانگ ـه‌كان‪ ،‬ل ـه‌ موســنه‌دى ئه‌حم ـه‌د ده‌ڵێــت كاتێــك كۆمه‌ڵێكــى‬ ‫ئه‌نصــار هاتــن بــۆ به‌يعه‌تــى عه‌ق ‌هب ـه‌ ب ـه‌ عه‌با�ســى گــوت‪(( :‬ئ ـه‌م دوو پيــاو ‌ه‬ ‫ده‌نا�ســى؟)) ك ـه‌ڕوى ســوڕاند گوتــى ب ‌هڵــێ ئ ـه‌وه‌ به‌ڕائــى كــوڕى م ‌هعــڕوڕ ‌ه‬ ‫گ ـه‌وره‌ى گه‌له‌كه‌يه‌تــى و ئ ـه‌وه‌ش كه ّ‌عبــى كــوڕى مالي ّك ـه‌‪ ،‬ك ‌هعــب گوتــى‬ ‫ّ‬ ‫ســوێند بـه‌ هللا گوتـه‌ى ڕه‌ســول هللا ‪-‬صلــﮯ الل عليــه وســلم‪ -‬له‌بيرناكـه‌م كـ ‌ه‬ ‫گوتــى‪(( :‬شــاعيرەکە؟)) گوتــى ب ‌هڵــێ [رواه أحمــد]‪.‬‬

‫زان ـراوه‌ الى ه ‌همــوو ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌ تێد ‌هگ ـه‌ن ل ـه‌ دروســتكردنى‬ ‫ته‌قه‌مه‌نــى و به‌كارهێنه‌رانــى ك ـه‌ ئ ـه‌م ئاي ‌هت ـه‌ به‌ڕاســتى بنه‌ڕه‌تــى زانســتى‬ ‫خاپوركردن ـه‌ ب ـه‌ ته‌قه‌مه‌ني ـه‌كان‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ت ب ‌هس ـ ‌ه ك ـه‌ ل ـه‌ پێغه‌مب ـه‌ره‌و ‌ه‬ ‫ّ‬ ‫ّ ّ‬ ‫صلــﮯ الل عليــه وســلم‪ -‬هاتــوه‌ ك ـه‌ ئ ـه‌و كه‌�ســى هانن ـه‌داو ‌ه له‌س ـه‌ر‬‫پيشه‌ســازى ئه‌و ‌هنــدّه‌ى هانــى پيشه‌ســازى ئامێره‌كانــى جه‌نگــى داوه‌ ك ـه‌‬ ‫ّ ّ‬ ‫الل عليــه وســلم ده‌فه‌رموێــت‪(( :‬ب ـه‌ تيرێــك �ســێ ك ـه‌س د ‌هچــن بــۆ‬ ‫صلــﮯ‬ ‫به‌هه‌شــت؛ دروســتكه‌ره‌كه‌ى ك ـه‌ چاوه‌ڕێــى پاداشــت بــكات و ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫ده‌يهاوێــژێ‪ ،‬و ئ ـه‌وه‌ى تيردان ‌هك ـه‌ هه‌ڵده‌گرێــت)) [ه ـه‌ر چــوار خاو ‌هنــى‬ ‫ســونه‌نه‌كه‌ ل ـ ‌ه عه‌قب ـه‌ى كــورى عامــڕه‌و ‌ه گێڕاويان ‌هت ـه‌وه‌]‪ ،‬چ جــای ئ ـه‌و‬ ‫كه‌س ـه‌ى موش ـه‌ك دروســت ده‌كات يــان فڕۆك ـه‌ دروســت ده‌كات يــان‬ ‫كه‌ر ‌هســته‌يه‌كى ته‌قه‌مه‌نــى تايب ـه‌ت دروســت ده‌كات‪.‬‬

‫ّ‬ ‫ّ ّ‬ ‫وه‌ گێڕاويانه‌ت ـه‌وه‌ ل ـه‌ ڕ ‌هســول هللا ‪-‬صلــﮯ الل عليــه وســلم‪ -‬ل ‌هس ـه‌ر‬ ‫پێداگــرى له‌س ـه‌ر ئامــاده‌كارى بــۆ شــيعر كاتێــك ب ـه‌ حه‌ســانى گــوت‪:‬‬ ‫((ئ ‌هبــو ب ‌هكــر بهێنــن ئ ـه‌و شــاره‌زايه‌ ب ـه‌ ب ـه‌ ك ـه‌م و كورتــى و ناشــرينيه‌كانى‬ ‫گه‌ل ‌هك ـه‌ ئ ـه‌و زاناي ـه‌ ب ـه‌ ڕه‌چ ‌هڵ ـه‌ك)) [به‌يه ‌هقــى هێناويه‌تي ـه‌وه‌ ل ـه‌ بابــى‬ ‫ڕه‌چ ‌هڵ ـه‌ك]‪ ،‬وه‌ ل ـه‌ صه‌حيحــى بوخــارى دا هاتــوه‌ ل ـ ‌ه عائيش ـه‌وه‌ ‪-‬هللا‬ ‫ّ ّ‬ ‫لێــى ڕازى ب ّێــت‪ -‬ك ـ ‌ه حه‌ســان داواى ئيزنــى كــرد ل ـه‌ ڕ ‌هســول هللا ‪-‬صلــﮯ الل‬ ‫عليــه وســلم‪ -‬بــۆ جوێنــدان ب ـه‌ موشــريكه‌كان‪ ،‬گوتــى ((س ـه‌باره‌ت ب ـ ‌ه‬ ‫ڕه‌چه‌ڵ ‌ه ـكـى مــن چــى؟))‪ ،‬ح ‌هســان گوتــى‪ :‬دورت ده‌خ ‌هم ـه‌وه‌ لێيــان چــۆن‬ ‫ّ‬ ‫ّ ّ‬ ‫مــو ده‌رده‌هێندرێــت لـ ‌ه هه‌ويــر‪ .‬وه‌ صلــﮯ الل عليــه وســلم حـه‌زى لـه‌ شــيعر‬ ‫بــوو و فه‌رمــووى‪(( :‬ڕاســتترين گوتـه‌ وتـه‌ى لوب ‌هيــدى شــاعيره‌‪ :‬أال ّ‬ ‫كل �شـ ٍـيء‬ ‫ّ‬ ‫أميــة بــن أبــي ّ‬ ‫الل باطــل‪ ،‬وكاد ّ‬ ‫مــا خــا‬ ‫الســلط أن ُيســلم)) [بوخــارى و‬ ‫موســليم گێڕاويانه‌ت ـه‌وه‌ ل ـه‌ ئ ‌هبــو هوڕ ‌هيــڕه‌وه‌]‪.‬‬

‫هه‌رچى ئاماده‌كارى ڕاگه‌ياندنه‌‪:‬‬ ‫ئ ‌همــڕۆ جه‌نگــى موجاهيــدان لـه‌ دژى دوژمنانيــان لـه‌ دوو قۆڵــى گرنــگ‬ ‫د ‌هســوڕێته‌وه‌‪ ،‬ي ‌هك ـه‌م قۆڵــى س ـه‌ربازى ك ـه‌ باســمان كــرد‪ ،‬دووه‌م قۆڵــى‬ ‫ب ـه‌ره‌ى ڕاگه‌ياندنــى ش ـه‌يتانيە ك ـه‌ ناســنامه‌ى ئ ـه‌م ن ‌هت ـه‌وه‌ى بزركــردوه‌ و‬ ‫بيروباوه‌ڕيــان و ئه‌خاڵقيانــى گۆڕيــوه‌ و تو�شــى دۆڕانــى ده‌رونــى كــردوون‪،‬‬ ‫بەڕاســتی گه‌رمــى قازيف ـه‌ى ڕاگه‌يانــدن زيانده‌رتــر و مه‌تر�ســى گه‌ور ‌هتــره‌‬

‫ّ‬ ‫ّ ّ‬ ‫الل عليــه وســلم گوتــار بێژێكــى دانابــوو بــۆ به‌رگــرى‬ ‫ه ـه‌روه‌ك صلــﮯ‬ ‫ل ـه‌ ئيســام و موســڵمانان ك ـه‌ ئه‌ويــش ‪-‬ثابتــى كــوڕى قه‌ي�ســى كــوڕى‬ ‫بوو‪،‬كاتێــك ب ‌هنــو ت ّه‌ميــم‬ ‫ش ـه‌ماس بــوو‪ -‬ك ـه‌ مزگێنــى به‌ه ‌هشــتى پێــدرا‬ ‫ّ ّ‬ ‫هاتــن بـه‌ گوتاربێــژ و شــاعيره‌كانيانه‌وه‌ پێغه‌مبـه‌ر صلــﮯ الل عليــه وســلم بـه‌‬ ‫ثابتــى كــوڕى قه‌ي�ســى گــوت‪(( :‬هه‌ڵس ـه‌ وه‌اڵمــی بــده‌وه‌))‪ ،‬وه‌اڵمــى دایــەوه‌‪،‬‬ ‫ئه‌قڕ ‌هعــى كــوڕى حابــس هه‌ڵســا و گوتــى‪ ،‬به‌ڕاســتى موحه‌مم ـه‌د بــۆى‬ ‫ت ـه‌واو ده‌كات ســوێند ب ـه‌ هللا‪ ،‬نازانــم بــۆ ئاواي ـه‌ وتاربێژمــان گوتــارى دا‬

‫سه‌نگه‌رى ڕاگه‌ياندن به‌شيكى سه‌ره‌كيه‌ له‌ جيهاد‬

‫ب ‌هڕاســتى وتاربێــژى ئـه‌وان باشــترى گــوت‪ ،‬شــاعيرمان قسـه‌ى كــرد شــاعيرى‬ ‫ـاعيرێكى باشــتربوو و ق ّسـه‌ى جوانتربــوو‪ ،‬پاشــان نزيــك بــوه‌و ‌ه لـ ‌ه‬ ‫ئـه‌وان شـ‬ ‫ّ ّ‬ ‫ّ ّ ّ‬ ‫پێغه‌مب ـه‌ر ‪-‬صلــﮯ الل عليــه وســلم‪ -‬گوتــى‪ :‬أشــهد أن ال إلــه إال الل وأنــك‬ ‫ّ‬ ‫رســول الل [ئ ‌هبــو نه‌عيــم ل ـه‌ جابــرى كــوڕى عبــدهللا گێڕاويه‌تي ـه‌وه‌ ل ـه‌‬ ‫معرفــة الصحابــة]‪.‬‬ ‫و ‌ه ده‌توانيــن ك ـه‌ گرنگتريــن ئامانجه‌كانــى ڕاگه‌ياندنــى ئيســامى ل ـه‌‬ ‫چ ‌هنــد خاڵێــك كــورت بكه‌ين ـه‌وه‌‪:‬‬ ‫‌ڕيان‪ ،‬هللا تعالى له‬ ‫موسڵمانان و‬ ‫أ‪ .‬به‌رگرى كردن له‌ ئابڕوى‬ ‫بيروباو َه َ ُ‬ ‫َّ َّ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫ـات‬ ‫مه‌دحــى شــاعيره‬ ‫﴿إل ال ِ ُذيــن آمنــوا وع ِملــوا الص ِالحـ ِ‬ ‫‌كان د َه‌ف َه‌رمووێــت‪ِ :‬‬ ‫َ َ َ ُ َّ َ َ‬ ‫صـ ُـروا ِمــن َب ْعـ ِـد َمــا ظ ِل ُمــوا﴾ ئيبــن عه‌بــاس ده‌ڵێــت‪:‬‬ ‫الل ك ِثيـ ًـرا َوانت‬ ‫وذكــروا‬ ‫«وات ـه‌ وه‌اڵمــى كاف ـران ده‌ده‌ن ـه‌وه‌ كاتێــك جوێــن ب ـه‌ بــاوه‌ڕداران ده‌ده‌ن»‬ ‫[ته‌ب ـه‌ڕى گێڕاويه‌ت ـه‌وه‌]‪.‬‬ ‫ّ‬ ‫ّ ّ‬ ‫الل عليه وســلم ده‌فه‌رمووێت‪(( :‬ئه‌ى ح ‌هســان‬ ‫وه‌ ڕه‌ســول هللا‪ ،‬صلـﮯ‬ ‫به‌رگــرى لـه‌ پێغه‌مبـه‌ر بكـه‌‪ ،‬يــا هللا يارمه‌تــى بــده‌ بـه‌ جوبڕائيــل)) [بوخــارى‬ ‫و موســليم گێڕاويانه‌تـه‌وه‌ لـه‌ ئه‌بــو هوڕه‌يــڕه‌وه‌]‪.‬‬ ‫ّ‬ ‫ّ ّ‬ ‫وه‌ الى ئيبــن عه‌ســاكر هاتــوه‌ كـه‌ ڕ ‌هســول هللا ‪-‬صلــﮯ الل عليــه وســلم‪-‬‬ ‫فه‌رموويه‌تــى‪ (( :‬ـكـێ پارێــزگارى ل ـ ‌ه ئابــڕوى موســڵمانان ده‌كات؟ ك ‌هعــب‬ ‫گوتــى مــن‪ ،‬وه‌ كــوڕى ڕه‌واحـه‌ گوتــى مــن و ح ‌هســانيش گوتــى مــن‪ ،‬فه‌رمــووى‬ ‫ب ‌هڵــێ تــۆ جوێنيــان پێبــده‌ و جوبڕائيــل يارمه‌تيــت ده‌دات)) [تاريــخ دمشــق]‪.‬‬ ‫ّ‬ ‫ّ ّ‬ ‫الل عليــه وســلم فه‌رمووي ‌هتــى‪(( :‬هللا پاڵپشــتى حه‌ســان‬ ‫وه‌ صلــﮯ‬ ‫جوبڕائيــل كاتێــك ب ـ ّه‌ ئيســام ه ‌هڵــده‌دات يــان به‌رگــرى ل ـه‌‬ ‫ده‌كات ب ـه‌ ّ‬ ‫ّ‬ ‫ى‬ ‫ڕ ‌هســول هللا صلــﮯ الل عليــه وســلم ده‌فه‌رموێــت)) [ترمــز گێڕاويه‌تي ـه‌وه‌‬ ‫ل ـه‌ عائيش ـه‌وه‌]‪.‬‬

‫ ‬

‫ب‪ .‬به‌رزكردن ـه‌وه‌ى وره‌ى گه‌نجه‌كانــى نه‌ت ـه‌وه‌ و به‌تايب ‌هتــى‬ ‫موجاهيــدان‪ ،‬ل ـه‌ س ـه‌له‌مه‌ى كــوڕى ئه‌كو ‌هع ـه‌وه‌ ك ـ ‌ه گوتويه‌تــى‬ ‫ده‌رچوويــن ل ‌هگ ـه‌ڵ پێغه‌مب ـه‌ر س ـه‌المى له‌س ـه‌ر بــۆ خه‌يب ـه‌ر‪ ،‬ب ـه‌ ش ـه‌و‬ ‫ڕۆيشــتين‪ ،‬پياوێــك بـه‌ عامــرى كــوڕى ئه‌كو ‌هعــى گــوت‪ :‬گوێبيســتمان ناكـه‌ى‬ ‫بـه‌ شــيعره‌كانت؟ گوتــى عامــڕ خــۆى پياوێكــى شــاعير بــوو‪ ،‬دابـه‌زى و با�ســى‬ ‫گه‌ل ‌هك ـه‌ى كــرد [بوخــارى وموســليم گێڕاويه‌تي ـه‌وه‌]‪.‬‬ ‫ج‪ .‬ئابڕوبردنــى درۆی بيروبــاوه‌ڕ و ئه‌خاڵقــى كافـران و موڕتـه‌ددان‪ ،‬وە‬ ‫بــۆ بەرچــاو ڕۆشــنی گەلــی مســوڵمانان ب ـه‌ ڕاســتى زبڵدانــی پێشــكه‌وتنيان و‬ ‫پوچــى كه‌لوپه‌ليــان‪ ،‬و كــپ كردنـه‌وه‌ى ياخيبــوان كـه‌ زمــان درێــژى د ‌هكـه‌ن‬ ‫له‌س ـه‌ر موســڵمانان و باڵوكردن ـه‌وه‌ى تــرس ل ـه‌ دڵيــان‪ ،‬ابــن عبدالبــر ل ـه‌‬ ‫اإلستعاب له‌ ابن سيرينه‌و ‌ه ده‌گێڕێته‌وه‌ و ده‌ڵێت‪ :‬شاعيره‌ موسڵمانه‌كان‬ ‫ح ‌هســانى كــوڕى ثابــت و عبــدهللا ى كــوڕى ڕه‌واحـه‌ و كه‌عبــى كــوڕى ماليــك‬ ‫بــوون‪ ،‬ك ‌هعــب له‌جه‌نــگ ده‌يترســاندن و عبــدهللا کوفرەکانــی عه‌یبــدار‬ ‫دەکــردن و ح ‌هســان تان ـه‌ى ل ـه‌ ڕه‌چه‌ڵه‌كيــان ده‌دا‪ ،‬ئيبــن ســيرين ده‌ڵێــت‪:‬‬ ‫پێــم گه‌يشــتوه‌ ك ـه‌ كۆمه‌ڵێــك ل ـه‌ هــۆزى ده‌وس موســڵمان بــوون ل ‌هس ـه‌ر‬ ‫قسـه‌ى كه‌عبــى كــوڕى ماليــك كاتێــك گوتــى‪:‬‬ ‫كل وطر ***وخيبر ّ‬ ‫قضينا من تهامة ّ‬ ‫أغمدنا السيوفا‬ ‫ثم‬ ‫ً‬ ‫ّ‬ ‫نخبرها ولو نطقت لقالت***قواطعهن دوسـا أو ثقيفا‬ ‫هۆزى ده‌وس گوتيان ده‌رچن با دانه‌به‌زن و وه‌ك ثه‌قيفتان لێبێت‪.‬‬ ‫د‪ .‬گواســتنه‌وه‌ى وێنه‌يه‌ ـكـى ڕاســت له‌س ـه‌ر جه‌نگ ـه‌كان ك ـ ‌ه‬ ‫دەســتاڕەکەی د ‌هســوڕێت لـه‌ نێــوان پاڵه‌وانه‌كانــى نه‌تـه‌وه‌ و دوژمنانيــان‪،‬‬ ‫و پشــت ڕاســتکردنەوەی پاڵه‌وانی ـه‌ ڕاســتيه‌كانى گه‌نجانــى ئيســام‬ ‫له‌تر�ســى ئ ـه‌وه‌ى بزربێــت يــان بدزرێــت له‌الي ـه‌ن ئه‌وان ـه‌ى بازرگانــى ب ـ ‌ه‬ ‫خوێــن د ‌هك ـه‌ن‪.‬‬

‫وتار‬

‫‪18‬‬

19

‫ل ـه‌ ڕونكردن ـه‌وه‌ى وتارێكــى پێشــوو ب ـه‌ ناونيشــانى «زانــا خراپ ـه‌كان‬ ‫نه‌فرينيــان لێك ـراوه‌ و توڕه‌يــى هللا يــان له‌س ـه‌ره‌» [وه‌ رگێــڕدراوه‌ ل ـ ‌ه‬ ‫گۆڤــارى ڕۆمي ـه‌ ژمــاره‌ ي ـه‌ك] تێگه‌يشــتنى ڕاســته‌قينه‌ بــۆ خــاوه‌ن‬ ‫زانســته‌كان باســكراو‌ن وه‌ گرنگتريــن تايبه‌تمه‌نديه‌كانمــان بــاس كــردن‬ ‫ك ـه‌ به‌هۆيان ـه‌وه‌ ده‌بــن ب ـه‌ پێش ـه‌وا بــۆ ئايــن‪ ،‬وه‌ له‌كاتــى شــيكردنه‌وه‌ى دا‬ ‫ئ ـه‌وه‌ باســكرا ك ـه‌ زانــا خ ـراپ و گوم ـڕاكان به‌هيــچ شــێوه‌يه‌ك نــاوى زانــا‬ ‫وه‌رناگــرن هه‌رچه‌نــده‌ له‌ب ـه‌ر بك ـه‌ن و په‌رتــوك دابنێــن‪ ،‬وه‌ هه‌رچه‌نــده‌‬ ‫هــاوار بك ـه‌ن‪ ،‬به‌ڵكــو ئ ـه‌وان نمونه‌يــان وه‌كــو جوله‌كه‌ي ـه‌ ك ـه‌ فێربــوون و‬ ‫پاشــان زانســته‌كه‌يان شــارده‌وه‌ و كاريــان پێنه‌كــرد به‌ڵكــو بانگه‌ش ـه‌يان‬ ‫كــرد بــۆ گومڕايــى‪ ،‬له‌ب ـه‌ر زۆرى زانــا خراپ ـه‌كان ل ـه‌م س ـه‌رده‌مه‌ ك ـه‌‬ ‫ڕاهاتــوون له‌س ـه‌ر گومڕاكردنــى به‌نده‌كانــى هللا پێويســته‌ ك ـه‌ باســيان‬ ‫بكه‌يــن بــۆ ئ ـه‌وه‌ى حاڵيــان بــۆ خه‌ڵكــى ڕون بكه‌ين ـه‌وه‌‪.‬‬ ‫يه‌كه‌م‪ :‬شــاردنه‌وه‌ى حه‌ق‪.‬‬ ‫ل ـه‌ ئامانجه‌كانــى باڵوكردن ـه‌وه‌ى زانســت و ڕۆشــنكردنه‌وى بــۆ‬ ‫خه‌ڵكــى بريتي ـه‌ ل ـه‌ هيدايه‌تدانيــان و بردنيان ـه‌ بــۆ به‌رژه‌وه‌نديــان‪ ،‬وه‌‬ ‫شــاردنه‌وه‌ و باڵونه‌كردن ـه‌وه‌ى ل ـه‌ گه‌وره‌تريــن حه‌ڕامكراوه‌كان ـه‌‪ ،‬و ل ـه‌‬ ‫تاوان ـه‌ گه‌وره‌كان ـه‌‪ ،‬له‌ب ـه‌ر ئه‌وه‌ي ـه‌ هللا په‌يمانــى ل ـه‌ خــاوه‌ن په‌رتــوك و‬ ‫خــاوه‌ن زانســته‌كان وه‌رگرتــوه‌‪ ،‬كـه‌ بــۆ خه‌ڵــك ڕون بكه‌نْـ َه‌وه‌ َو ئـه‌وه‌ى َ كـ ‌ه‬ ‫الل ميثـ َ‬ ‫َ َ َّ ُ‬ ‫ـاق‬ ‫پێويســتيانه‌ نه‌يشــارنه‌وه‌‪ ،‬هللا تعالــى ده‌فه‌رمووێــت‪{ :‬وِإذ أخــذ ِ‬

‫َّال ِذيـ َـن ُأ ُوتــوا ْالك َتـ َ‬ ‫ـاب َل ُت َب ّي ُن َّنـ ُـه ِل َّلنـ َ َ َ ْ ُ ُ َ ُ َ َ َ ُ ُ َ َ َ ُ ُ‬ ‫ور ِهـ ْـم‬ ‫ِ‬ ‫ـاس ْو َل تكتمونــه فنبــذوه وراء ظه ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ ْ‬ ‫اشـ َـت َر ْوا بـ ِـه َث َم ًنــا َق ِليـ ًـا َفب ْئـ َ‬ ‫ـس َمــا َيشــت ُرون} [آل عم ـران‪.]١٨٧ :‬‬ ‫و‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫زانــاى خ ـراپ ناپاك ـه‌ به‌رامب ـه‌ر به‌ئاينــى هللا و كافــره‌ ب ـه‌ نيعم ـه‌ت و‬ ‫به‌خش�شــى زانســت و هــۆكاره‌ بــۆ گومڕاكردنــى خه‌ڵكــى‪ ،‬له‌ب ـه‌ر ئه‌وه‌ي ـه‌‬ ‫هللا نه‌فرينــى لێكــردوون‪ ،‬وه‌ نه‌فرينــى خه‌ڵكــى له‌س ـه‌ر دانــاون؛ له‌ب ـه‌ر‬ ‫‌ى ڕاســتى ْ لێيــان‪ْ ،‬هللا تعالــى‬ ‫ـاردنه َ‌وه َ ْ‬ ‫فێڵكردنيــان ل ـه‌ َّخ َّه‌ڵكــىَ َب ـ ْه‌ ُ ُ شـ َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ٰ‬ ‫ن‬ ‫ـات والهــدى ِمــن‬ ‫ده‌فه‌رمووێــت‪{ِ :‬إن الذيــن يكتمــو مــا أنزلنــا مــن البينـ‬ ‫ِ ْ َ ُ َٰ َ َ ْ َ ُ ُ ُ ِ َّ ُ ْ ِ ِ َّ‬ ‫َ‬ ‫َ ْ َ َ َّ َّ ُ َّ‬ ‫الل َو َيل َع ُن ُهـ ُـم الل ِع ُنــون} [آل‬ ‫ـاب أول ِئــك يلعنهــم‬ ‫ـاس ِفــي ال ِكتـ ِ‬ ‫بعـ ِـد مــا بينــاه ِللنـ ِ‬ ‫عم ـران‪.]159 :‬‬ ‫وه‌ گه‌وره‌تريــن شــت كــه زانــا خراپ ـه‌كان شــاردويانه‌ته‌وه‌ له‌خه‌ڵكــى‪،‬‬ ‫ڕونكردن ـه‌وه‌ى حاڵــى تاغوت ـه‌كان و حوكمــى هللا ي ـه‌ له‌س ـه‌ريان‪ ،‬كاتێــك‬ ‫هللا فه‌رمانــى پێكردوويــن ك ـه‌ دوركه‌وين ـه‌وه‌ ل ـه‌ تاغوت ـه‌كان و كوفركــردن‬ ‫پێيــان‪ ،‬و ئ ـه‌وه‌ى كــردوه‌ ب ـه‌ ئه‌صلــى ته‌وحيــد و بــاوه‌ڕ‪ ،‬كاتێــك خه‌ڵــك‬ ‫زاناكانيــان بينــى به‌ئاشــكرا ماســتاو ده‌كـه‌ن بــۆ ده‌سـه‌اڵتداره‌ تاغوتـه‌كان‬ ‫و بێده‌نــگ ده‌بــن ل ـه‌ شــيرك و خراپه‌يــان‪( ،‬به‌ڵكــو فتــواده‌ده‌ن ب ـه‌ جائيــز‬ ‫بوونــى شــيركيان ب ـه‌ مه‌به‌ســتى به‌رژه‌وه‌نــدى)‪ ،‬زۆربه‌يــان بــاوه‌ڕ ده‌هێنــن‬ ‫بـه‌ تاغوتـه‌كان‪ ،‬و دۆســتايه‌تيان ده‌كـه‌ن‪ ،‬و ده‌چنـه‌ سـه‌ر ئاينيــان‪ ،‬به‌ڵكــو‬ ‫بــون بـه‌ سـه‌ربازيان‪ ،‬وه‌ هــۆكارى ئـه‌م موڕته‌دديـه‌ بريتيـه‌ لـه‌ شــاردنه‌وه‌ى‬ ‫وتار‬

‫‪20‬‬

‫ده‌ق ـه‌ ش ـه‌رعيه‌كان‪ ،‬و گۆڕينيــان ل ـه‌ مانــا ڕاســته‌كه‌ى بــۆ مانايه‌ ـكـى پــوچ‪،‬‬ ‫ُ َ َْ‬ ‫ه ـه‌روه‌ك هللا تعالــى با�ســى جوله‌ك ـه‌كان ده‌كات‪{ُ :‬ي َح ّ ِرفــون الك ِلـ َـم َعـ ْـن‬ ‫ََ‬ ‫اض ِعـ ِـه} [النســاء‪.]٤٦ :‬‬ ‫مو ِ‬ ‫پاشــان ئ ـه‌م گۆڕيــن و ته‌ئويل ـه‌ پوچان ـه‌ ده‌ده‌ن ـه‌ پــاڵ هللا‪ ،‬ئ ـه‌وان‬ ‫مانــا ڕاســته‌كه‌ى ده‌گــۆڕن بــۆ مانايه‌ ـكـى پــوچ و وا له‌خه‌ڵــك ده‌گه‌يه‌نــن‬ ‫كــه ئ ـه‌وه‌ مه‌به‌ســتى هللا ي ـه‌‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش ب ـه‌ البردنــى مانــا ڕاســتيه‌كه‌ى‪ ،‬و‬ ‫چه‌ســپاندنى مانايه‌ ـكـى پــوچ‪ ،‬پێشــينيان جوله‌كه‌ي ـه‌ ك ـه‌ ڕاهاتبــوون‬ ‫گۆڕانــكارى ل ـه‌ ده‌ق َه‌كانــى هللا تعالــى‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك ده‌فه‌رمووێــت‪:‬‬ ‫له‌س ـه‌ر‬ ‫وه مـ َـن ْالك َ‬ ‫َ{وإ َّن م ْن ُهـ ْـم َل َفر ًيقــا َي ْلـ ُـو َ‬ ‫ون أ ْلسـ َـن َت ُه ْم ب ْالك َتــاب ل َت ْح َسـ ُـب ُ‬ ‫ـاب‬ ‫ـ‬ ‫ت‬ ‫َ َ ِ ُ ِ َ َ ْ ِ َ َ َ ُ ُ َ ِ ُ َ ِْ ِ ْ ِ َّ ِ َ َ ُ َ ِ ْ ْ ِ َّ ِ‬ ‫الل‬ ‫الل ومــا هــو ِمــن ِعنـ ِـد ِ‬ ‫ـاب ْ َويقولــون هــو ِ َمــن ِ َعنـ ِـد ِ‬ ‫ـن ال ِكتـَّ ِ‬ ‫َو َمـ ُـا ُهــو َ ِمـ َ َ‬ ‫الل الكـ ِـذ َب َو ُهـ ْـم َي ْعل ُمــون} [آل عم ـران‪.]78 :‬‬ ‫ـى‬ ‫ـ‬ ‫ل‬ ‫ويقولــون ع‬ ‫ِ‬

‫يه‌كێك له‌ “زاناكانى” تاغوت چاوه‌ڕێى سه‌ربڕينى ده‌كات‬

‫ ‬

‫ح ـه‌ق له‌الي ـه‌ن زانــا خراپ ـه‌كان و گۆڕينــى ح ـه‌ق ب ـه‌ باتــڵ‪.‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى س ـه‌يرى دورگ ـه‌ى ع ـه‌ڕه‌ب بــكات به‌نمون ـه‌ ده‌بينێــت ك ـه‌‬ ‫ئــال س ـه‌لول ناتوانــن زۆر ل ـه‌ شــيرك و خراپه‌كانيــان ئاشــكرا بك ـه‌ن‪،‬‬ ‫ئ ـه‌م خه‌ڵكان ـه‌ى ك ـه‌ دوايــان كه‌وتــوون و موڕت ـه‌دد بونه‌ت ـه‌وه‌ هه‌مــووى‬ ‫به‌هــۆى ده‌ســته‌ى گ ـه‌وره‌ به‌كرێگي ـراوه‌كان (هيئــة كبــار العمــاء) و‬ ‫ئيبــن بــاز و ئيبــن عوثه‌يميــن و ف ـه‌وزان و ال شــێخه‌كانى س ـه‌رده‌م و‬ ‫هاوشــێوه‌كانيانه‌‪ ...‬ئـه‌وه‌ش به‌هــۆى شــاردنه‌وه‌ى حـه‌ق له‌اليـه‌ن ئه‌وانـه‌و ‌ه‬ ‫و ڕون نه‌كردن ـه‌وه‌ى حه‌ق ـه‌ بــۆ خه‌ڵكــى‪ ،‬گومڕابــوون‪ ،‬و موڕته‌ددبــوون‪،‬‬ ‫ك ـه‌ به‌�شــى خۆيــان وه‌رده‌گــرن ل ـه‌م تاوان ـه‌ ك ـه‌ خه‌ڵــك شــوێنيان كه‌وتــوه‌‪،‬‬ ‫و گومانيــان وابــوو ك ـه‌ ئ ـه‌وان پێش ـه‌وا ش ـه‌رعيه‌كانيانن!‬ ‫حوكمــى بۆن ـه‌ ته‌شــريعيه‌كانى تاغوت ـه‌كان و حوكمــى دامه‌زراندنــى‬ ‫بنك ـه‌ بــۆ خــاچ په‌رســتان ل ـه‌ شــاره‌كانيان و ب ـه‌ڕه‌واج كردنــى ڕيبــا (ســو)‬ ‫يــان شــارده‌وه‌ له‌خه‌ڵكــى‪ ...‬زۆرب ـه‌ى خه‌ڵكــى هه‌ڵخه‌ڵه‌تــان پێيان ـه‌وه‌‪ ،‬و‬ ‫گومڕابــوون و موڕته‌ددبون ـه‌وه‌‪ ،‬و تاوانــى ئ ـه‌م خه‌ڵكه‌يــان كه‌وت ـه‌ س ـه‌ر‬ ‫كـه‌ شــوێنيان كه‌وتــوون‪ ،‬بــێ ئـه‌وه‌ى كـه‌ لـه‌ تاوانــى شــوێنكه‌وتوانيان كـه‌م‬ ‫بكه‌ن ـه‌وه‌‪.‬‬ ‫وه‌ هه‌مــان حاڵ ـه‌ت ل ـه‌ ميســڕ هــۆى گومڕابوونــى خه‌ڵكــى و‬ ‫شــوێنكه‌وتنيان بـه‌دواى حوســنى موبــاڕه‌ك و سي�ســى شــێخى ئه‌زهـه‌ڕ بــوو‬ ‫ك ـه‌ پێــى ده‌ڵێــن «الســلفية»‪ ،‬به‌هه‌مــان شــێوه‌ هــۆكارى به‌شــدارى كردنــى‬ ‫خه‌ڵكــى ل ـه‌ شــيركى په‌رله‌مــان و هه‌ڵب ـژاردن بريتيــى بــوو ل ـه‌ تاغوته‌كانــى‬ ‫ئيخوان ـه‌ موڕت ـه‌دده‌كان و حيزبــى گومڕايــى (حــزب النــور)‪ ،‬ئ ـه‌م نمونان ـه‌‬ ‫ل ـه‌ هه‌مــوو واڵتــان ده‌بينيــن‪.‬‬ ‫دووه‌م‪ :‬گۆڕين و الركردنه‌وه‌ له‌ شـه‌رع‪:‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ ئاكاره‌كانــى زانــا خراپ ـه‌كان ئ ـه‌وان ش ـه‌رعى هللا ده‌گــۆڕن و الرى‬ ‫ده‌كه‌ن ـه‌و ‪-‬ئه‌گ ـه‌ر نه‌يانتوانــى بيشــارنه‌وه‌‪ -‬ب ـه‌ ته‌ئويل ـه‌ خراپه‌كانيــان بــۆ‬ ‫‪21‬‬

‫ده‌ق ـه‌ ش ـه‌رعيه‌كان ك ـه‌ فه‌رمــان ب ـه‌ جيهــاد ده‌ك ـه‌ن زانــا خراپ ـه‌كان‬ ‫ماناكه‌يــان ل ـه‌ جه‌نگ ـه‌وه‌ گــۆڕى بــۆ مانــاى تــر‪ ،‬بــۆ ئ ـه‌وه‌ى خه‌ڵــك‬ ‫دوركه‌وێت ـه‌وه‌ ل ـه‌ كوشــتارى كافــر و موڕت ـه‌ددان‪ ،‬له‌س ـه‌ره‌وه‌ى‬ ‫ئه‌وانه‌ش ـه‌وه‌ بيدعه‌يــان كــرد ل ـه‌ گۆڕينــى مانــاى جيهــاد بــۆ ماناي ـه‌ك‬ ‫ك ـه‌ هللا به‌ڵگ ـه‌ى دانه‌به‌زانــدوه‌ له‌س ـه‌رى‪ ،‬به‌ڵكــو پێچه‌وان ـه‌ى ڕاســتى‬ ‫جيهــاده‌‪ ،‬وه‌ك ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ پێيــان واي ـه‌ جيهــاد بريتي ـه‌ ل ـه‌ په‌يوه‌نديكردنــى‬ ‫خه‌ڵكــى ب ـه‌ ســوپا تاغوتي ـه‌كان‪ ،‬و چــون بــۆ ديموكڕا�ســى شــيركى بــۆ‬ ‫ڕكابه‌رايه‌تــى عه‌ملانيـه‌كان كـه‌ هـه‌ردووال بـه‌ژدار ده‌بــن لـه‌ حوكــم و دانانــى‬ ‫ياســا‪ ،‬و جگـه‌ له‌وانـه‌ش لـه‌و كارانـه‌ى كـه‌ مــرۆڤ پێــى موڕتـه‌دد ده‌بێتـه‌و ‌ه‬ ‫ك ـه‌ ئ ـه‌و نه‌فــره‌ت لێكراوان ـه‌ ده‌يانه‌وێــت ئ ـه‌و شــتانه‌ بلكێنــن ب ـه‌ لوتك ـه‌ى‬ ‫ه ـه‌ره‌ ب ـه‌رزى ئيســام‪.‬‬ ‫به‌هه‌مــان شــێوه‌ ده‌ق ـه‌ ش ـه‌رعيه‌كان ده‌گــۆڕن ك ـه‌ فه‌رمانــى ب ـه‌‬ ‫ئاشــكراكردنى ح ـه‌ق كــردوه‌‪ ،‬زانــا خراپ ـه‌كان هه‌وڵــى په‌كخســتنى ده‌ده‌ن‬ ‫و كارى پێناكـه‌ن پێيــان وايـه‌ كـه‌ هللا فه‌رما َنــى كــردوه‌ َ بـه‌ ئاشــك َرا نه‌كردنــى‬ ‫ُْ‬ ‫َّ ُ َ‬ ‫ُ‬ ‫الت ْهلكـ ِـة}‬ ‫ح ـه‌ق! ئ ـه‌م ئايه‌ت ـه‌ ده‌ك ـه‌ن ب ـه‌ به‌ڵگ ـه‌‪{َ :‬ول تل ُقــوا ِبأ ْي ِديكـ ْـم ِإلــى‬ ‫[البقــرة‪.]195 :‬‬ ‫له‌كاتێكــدا ك ـه‌ مه‌به‌ســت ل ـه‌ ته‌هلوك ـه‌ و له‌ناوچــون بريتي ـه‌ ل ـه‌‬ ‫وازهێنــان ل ـه‌ جيهــاد‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك هاوه‌ڵــى به‌ڕێــز ابــو ايــوب ئه‌نصــارى ‪-‬هللا‬ ‫لێــى ڕازى بێــت‪ -‬ڕونــى كردۆت ـه‌وه‌ كاتێــك گوتــى‪« :‬فاإللقــاء باأليــدي إلــى‬ ‫التهلكــة‪ :‬بريتيـه‌ لـه‌وه‌ى بيرمــان الى ســامان و به‌رژه‌وه‌نديمــان بيــت و واز‬ ‫ل ـه‌ جيهــاد بهێنيــن « [أبــو داود گێڕاويه‌تي ـه‌وه‌]‪.‬‬ ‫پيســتر نيه‌ له‌ زاناى خراپ و داپۆشــينه‌كانيان له‌سـه‌ر حه‌ق!‬ ‫ســێيه‌م‪ :‬ڕێگرتــن له‌ڕێــگاى هللا‪:‬‬ ‫زانــاى خـراپ بـه‌ گرتنــى ڕێــگاى گومڕايــى و خراپـه‌ زۆر ســورن له‌سـه‌ر‬ ‫ڕێگرتــن ل ـه‌ ح ـه‌ق‪ ،‬كاتێــك ده‌ترســن ك ـه‌ كرداره‌كانيــان گوته‌كانيــان‬ ‫به‌درۆبخه‌نـه‌وه‌ كاتێــك كـه‌ ڕاســتى بــۆ خه‌ڵكــى ڕون ده‌بێتـه‌وه‌ بــێ گۆڕيــن و‬ ‫درۆ‪ ،‬هه‌وڵى الركردنه‌وه‌ى ده‌ده‌ن بۆ ئه‌وه‌ى فه‌رمانه‌كه‌ له‌گه‌ڵ ئاره‌زوى‬ ‫خۆيــان بگونجێــت‪ ،‬بۆيـه‌ ده‌بينــى كـه‌ ڕێگــرى‌ جيهــاد لـه‌ گه‌نجـه‌كان ده‌كـه‌ن‬ ‫له‌ب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى خــۆى ڕۆچــووه‌ ل ـه‌ دونيــا و تو�شــى ب ـه‌اڵى دانيشــتن بــوه‌‪،‬‬ ‫وه‌ له‌ب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ ده‌ترســێت ح ـه‌ق بڵێــت ده‌بينــى ك ـه‌وا ح ـه‌ق ده‌گۆڕێــت ب ـه‌‬ ‫ناح ـه‌ق وه‌ ئ ـه‌وه‌ ده‌كات ب ـه‌ بنه‌ڕه‌تــى بانگ ـه‌وازى؛ وه‌ خــۆى واده‌رده‌خــات‬ ‫كـه‌ ئـه‌و هـه‌ر خــۆى دانــا و زانايـه‌‪.‬‬ ‫ئه‌وان ـه‌ ح ـه‌ق بێــژ نه‌بوون ـه‌‪ ،‬وه‌ نه‌شــيان شــاردۆته‌وه‌ ب ـه‌س‪ ،‬به‌ڵكــو‬ ‫گۆڕيويانـه‌‪ ،‬فێڵيــان كــردوه‌ و درۆيــان كــردوه‌ له‌سـه‌رى‪ ،‬قسـه‌يان له‌سـه‌ر‬

‫هللا كــردوه‌ بــێ زانســت بــۆ ئـه‌وه‌ى ڕێگــر بــن لـه‌ ڕێــگاى هللا هـه‌روه‌ك چـَـۆن‬ ‫مووێــت‪{َ :‬يــا أ ُّي َهــا‬ ‫كردويان ـه‌‪ ،‬هللا‬ ‫ئ َّه‌حبــار َ و ڕوهبان ـه‬ ‫تعالــى َد َ ْه ُ‌ف ُه‌ر َ َ‬ ‫‌كان َ ْ َ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ً‬ ‫ُّ‬ ‫ـاس‬ ‫ال ْ ِذيـ َـن آ َم ُنــوا ِإ َّن ك ِثيــرا ِمــن الحبـ ِـار َّ و‬ ‫الره َبـ ْ ُِ‬ ‫ـان ليَأكلـ َّـو َن َأمـ َـو ْال َّالنَـ َ َ ِ‬ ‫ََ ُ َ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫الل َوال ِذيـ َـن َيك ِنــزون الذهــب وال ِفضــة ول‬ ‫صـ ُّـدون َعـ ْـن َســبيل‬ ‫اطـ ِـل وي‬ ‫ِب ْالب ُ ِ‬ ‫َّ َ َ ِ ّ ِ ْ ُ ْ ِ َ َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫اب أ ِليـ ٍـم} [التوبــة‪.]٣٤ :‬‬ ‫ين ِفقون َهــا ِفــي سـ ِـب ِيل ِ‬ ‫الل فب ِشــرهم ِبعــذ ٍ‬ ‫چــواره‌م‪ :‬خۆشويســتنى زۆر بــۆ دونيــا‬ ‫ئ ـه‌م زانــا خراپان ـه‌ په‌نايــان نه‌بــردوه‌ بــۆ شــاردنه‌وه‌ى ح ـه‌ق و‬ ‫گۆڕينــى ته‌نهــا له‌ب ـه‌ر خۆشه‌ويســتنى دونيــا نه‌بێــت‪ ،‬ك ـه‌س په‌يوه‌ســت‬ ‫ناك ـه‌ن و ڕێگــرى له‌ك ـه‌س ناك ـه‌ن له‌س ـه‌ر نيفــاق و درۆ و كوفــر‪،‬‬ ‫به‌ڵكــو ســوربونيانه‌ له‌س ـه‌ر كاريــان الى تاغوت ـه‌كان و موچ ـه‌ى زۆر‌‪،‬‬ ‫وه‌ هه‌ندێكيــان ســوربوون له‌س ـه‌ر خــۆ ده‌رخســتن و نزيــك بوون ـه‌وه‌ ل ـه‌‬ ‫تاغوت ـه‌كان هانده‌ريان ـه‌‪ ،‬وه‌ هه‌ندێكيــان هه‌ڵخه‌ڵه‌تــاون ب ـه‌ ده‌رچوونيــان‬ ‫له‌س ـه‌ر شاش ـه‌كان و ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ پێــى ده‌ده‌ن! خۆبه‌گه‌وره‌زانيــن و‬ ‫ناوبانــگ حـه‌ق بێــژى قــورس كــردوه‌ له‌سـه‌ريان‪ ،‬پێداگريــان كــرد له‌سـه‌ر‬ ‫شــاردنه‌وه‌ى ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ هللا دايبه‌زانــدوه‌ ‪-‬ئ ـه‌و شــتانه‌ى ك ـه‌ تاغوت ـه‌كان‬ ‫نايانه‌وێــت ئاشــكرا َّبكرێــن‪ -‬له‌به‌رامب ـه َ‌ر به‌هايه‌ ـكـى ك ـ ْه‌م‪ ،‬وه‌ هللا تعالــى‬ ‫الل مـ َـن الك َتــاب َو َي ْشـ َـت ُر َ‬ ‫ده‌فه‌رمووێــت‪{ :‬إ َّن الذيـ َـن َي ْك ُت ُمــو َن َمــا أ ْنـ َـز َل َّ ُ‬ ‫ون‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫بــه َث َم ًنــا َقليـ ًـا ُأ َ ِولئـ َـك َمــا َي ْأ ُك ُلــو َن فــي ُب ُطونهـ ْـم إ َّل َّ‬ ‫النـ َـار َول ُي َك ّل ُم ُهـ ُـم َّ ُ‬ ‫الل َيـ ْـو َم‬ ‫ِ‬ ‫ِ ْ ِ َ َ َِ َ ُ َ ّ ِ ْ َ َ ْ َ َ ِ ٌ َ ِ ِ ِ‬ ‫اب أ ِليـ ٌـم} [البقــرة‪.]١٧٤ :‬‬ ‫ال ِقيامـ ِـة ول يز ِك ِيهــم ول ُهــم عــذ‬ ‫َ ْ َ َ َ َّ ُ َ َ َّ َ ُ ُ ْ َ َ َ‬ ‫ـاب ل ُت َب ِّي ُن َّنـ ُـه‬ ‫وه‌ َده‌فه‌رمووێــت‪{ :‬وِإذ أخــذ الل ِميثــاق ال ِذيــن أوتــوا ال ِكتـ‬ ‫َّ َ َ ْ ُ ُ َ ُ َ َ َ ُ ُ َ َر َ ُ ُ ور ْ َ ْ‬ ‫اشـ َـت َر ْوا بـ ِـه َث َم ًنــا َق ِليـ ًـا َفب ْئـ َ‬ ‫للنـ‬ ‫ـس‬ ‫ـاس ول تكتمونــه فنبــذوه و اء ظه ِ ِهــم و‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َِ َ ْ ِ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ما يشــترون} [آل عمران‪.]١٨٧ :‬‬

‫ل ـه‌ موجاهيــده‌وه‌ گوتويه‌تــى‪« :‬نمون ـه‌ى ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ په‌رتــوك‬ ‫ده‌خوێنێــت و كارى پێنــاكات» [تفســير الطبــري]‪.‬‬

‫وه‌ ئيبــن و قه‌يــم ده‌فه‌رمووێــت‪« :‬هه‌ركه‌ســێك ل ـه‌ ئه‌هلــى زانســت‬ ‫كاريگ ـه‌ر بــوو ب ـه‌ دونيــا و هاوڕێيه‌تــى كــرد پێويســته‌ ك ـه‌ شــتانێك بڵێــت‬ ‫له‌س ـه‌ر هللا ب ـه‌ پێچه‌وان ـه‌ى ح ـه‌ق « [الفوائــد]‪.‬‬

‫وه‌ قورتوبــى ده‌ڵێــت‪« :‬وه‌ ئ ـه‌وه‌ نمونه‌يه‌ك ـه‌ له‌س ـه‌ر ووت ـه‌ى زۆرب ـه‌ى‬ ‫ئه‌هلــى زانســتى ته‌ئويــل بــۆ ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌ قورئانيــان پێــدراوه‌ و كارى‬ ‫پێناك ـه‌ن» [تفســير القرطبــي]‪ ،‬نمونه‌يــان زۆره‌ ل ـه‌م س ـه‌رده‌مه‌دا‪.‬‬

‫پێنج ـه‌م‪ :‬كاريگه‌ربــوون ب ـه‌ ترســاندن و هه‌ڕه‌ش ـه‌كردن و الدان ل ـه‌‬ ‫ح ـه‌ق به‌هۆي ـه‌وه‌‬ ‫ئ ـه‌وه‌ به‌هه‌مــان شــێوه‌ ل ـه‌ ئــاكارى زانــا خراپه‌كان ـه‌‪ :‬گه‌ڕان ـه‌وه‌ ل ـ ‌ه‬ ‫ح ـه‌ق دواى دڵنيابــوون لێــى و نيشــاندانى پوچــى وه‌ك ملك ـه‌چ بــوون بــۆ‬ ‫ئاره‌زوه‌كانــى تاغوتـه‌كان بــۆ ئـه‌وه‌ى دونيايــان پێبــده‌ن‪ ،‬چ ســته‌مێك لـه‌وه‌‬ ‫گه‌وره‌تــره‌! و چ ناپاكي ـه‌ك ل ـه‌وه‌ توندتــره‌!‬

‫كۆتايى‪:‬‬ ‫ئـه‌وه‌ هه‌ندێكـه‌ لـه‌ ئاكاره‌كانــى زانــا خراپـه‌كان كـه‌ هللا ڕونــى كردۆتـه‌وه‌‬ ‫و ئابــڕوى بــردوون‪ ،‬وه‌ با�ســى كــردوون تــا به‌نده‌كانــى لێيــان دوركه‌ونـه‌وه‌‪،‬‬ ‫و گوێيــان بــۆ نه‌گــرن‪ ،‬و لێيــان وه‌رنه‌گــرن‪ ،‬وه‌ ده‌بينيــن ك ـه‌ هللا با�ســى‬ ‫ئاكاره‌كانيانــى كــردون‌ و نــاوى نه‌هێنــاون بـه‌ زانــا له‌گـه‌ڵ ئـه‌وه‌ى كـه‌ شــاره‌زا‬ ‫بــوون ب ـه‌ حوكمه‌كانــى هللا‪ ،‬ب ـه‌اڵم كاتێــك ك ـه‌ ترســيان نه‌مــا ل ـه‌ هللا‪ ،‬و‬ ‫وازيــان هێنــا ل ـه‌ كــردار ب ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ده‌يانزانــى‪ ،‬زانســته‌كه‌يان ســودى‬ ‫پێنه‌گه‌يانــدن‪ ،‬به‌ڵكــو هۆكارێــك بــو بــۆ نه‌فريــن لێكردنيــان ل ـه‌ دونيــا و‬ ‫دواڕۆژ‪ ،‬وه‌ باســكردنيان ب ـه‌ خراپتريــن بــاس‪ ،‬و چوونيــان بــۆ دۆزه‌خ‪،‬‬ ‫به‌ڵكــو هللا شــوێنكه‌وتوه‌كانى ئه‌حبــاڕ و ڕوهبان ـه‌كان ‪-‬ك ـه‌ پێشــينه‌ى‬ ‫زانــا خراپ ـه‌كان و ئه‌وان ـه‌ن ك ـه‌ اليــان داوه‌ ل ـه‌ ئاينيــان‪ -‬و گوێڕايه‌ڵيــان ل ـه‌‬ ‫ـان دانــاوه‌ و لـه‌ ئايــن د َه‌ريــان ده‌كات‪،‬‬ ‫كوفره‌كانيانيــان بـه‌ شــيركى گه‬ ‫‌ور ُه‌يـ َ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ً‬ ‫ّ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ه ـه‌روه‌ك هللا فه‌رموويه‌تــى‪{ُ :‬اتخــذوا أحبارهــم ٰورهبانهــم أربابـ ٰـا ِمــن دو ِن‬ ‫َ‬ ‫َّ َ َّ‬ ‫َّ‬ ‫َّ‬ ‫الل َو ْالَسـ َ‬ ‫ـيح ْابـ َـن َم ْرَيـ َـم َو َمــا أ ِمـ ُـروا ِإل ِل َي ْع ُبـ ُـدوا ِإل ًهــا َو ِاحـ ًـدا ل ِإلـ َـه ِإل ُهـ َـو‬ ‫ُ ِ ْ َ َ ُ ِ َ َّ ُ ْ ُ نَ‬ ‫ســبحانه عمــا يشـ ِـركو } [التوبــة‪.]31 :‬‬

‫ه ـه‌روه‌ك ل ـه‌ چيڕۆ ـكـى به‌لعامــى كــوڕى باعــورا داهاتــووه‌ ك ـه‌ پياوێــك‬ ‫بــوو ل ـه‌ شــارى جه‌باريــن‪ ،‬ئه‌گ ـه‌ر زانــا خراپه‌كانــى ئ ـه‌م س ـه‌رده‌م ‌ه‬ ‫كۆبكه‌يت ـه‌وه‌ زانســته‌كه‌يان نــاگات ب ـه‌ ي ـه‌ك ب ـه‌ش ل ـه‌ ده‌به‌�شــى زانســتى‬ ‫به‌لعــام‪ ،‬كاتێــك ئيبــن عه‌بــاس ‪-‬هللا لێــى ڕازى بــێ‪ -‬گوتــى‪« :‬به‌لعــام نــاوى‬ ‫گ ـه‌وره‌ى هللا ى ده‌زانــى» [تفســير ابــن أبــي حاتــم]‪.‬‬ ‫وه‌ك ئاماژه‌ي ـه‌ك بــۆ ب ـه‌رزى پله‌ك ـه‌ى ل ـه‌ زانســت‪ ،‬وه‌ هه‌ندێــك ل ـ ‌ه‬ ‫پێشــين گوتويان ـه‌‪« :‬ك ـه‌ دوعــاى گيرابــووه‌‪ ،‬و له‌كاتــى ناخۆ�شــى ئه‌ويــان ب ـه‌‬ ‫پێــش خۆيــان ده‌دا‪ ،‬وه‌ لـه‌ زاناكانــى نـه‌وه‌ى ئيسـڕائيل بــوو» [رواه ابــن أبــي‬ ‫حاتــم عــن مالــك بــن دينــار]‪.‬‬ ‫وه‌ له‌گه‌ڵ ئه‌وه‌ كاتێك الى دا له‌ ڕێباز‪ ،‬و الى دا له‌ حه‌ق‪ ،‬به‌سه‌گ‬ ‫چوێندرا!‬

‫به‌سـه‌رمان له‌ناومــان ده‌بــات‪ ،‬داوا لـه‌ هللا بكـه‌ كـه‌ موســا و ئه‌وانـه‌ى كـ ‌ه‬ ‫له‌گه‌ڵيــن لێمانيــان دوربخاتـه‌وه‌«؛ گوتــى‪« :‬ئه‌گـه‌ر مــن دوعــام لـه‌ موســا و‬ ‫ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌ له‌گه‌ڵيه‌تــى كــرد ئ ـه‌وه‌ دونيــا و دواڕۆژم ده‌ڕوا»‪ ،‬ب ـه‌رده‌وام‬ ‫مــاوه‌ تــا دوعــاى لێكــردن‪ ،‬هه‌ڵگ ـه‌ڕاوه‌ له‌س ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ له‌س ـه‌رى بــوو‬ ‫[رواه ابــن أبــي حاتــم عــن ابــن عبــاس]‪.‬‬ ‫ْ َ َ َ َّ َ َ َ‬ ‫َ ْ ََ‬ ‫َهللا تعالــى ده‌ف َه‌رموێــت‪{َ :‬واتـ ُـل َعل ْي ِهـ ْـم ن َبــأ َالـ ِـذي آت ْي َ َنـ ُـاه آ َيا ِت َنــا فان َ َســلخ‬ ‫ْ َ‬ ‫َْ‬ ‫ْ َ َ ْ َ َ ُ َّ‬ ‫ان َفـ َـك َ‬ ‫الشـ ْـيط ُ‬ ‫ان ِمـ َـن ُالغ ِاويـ َـن * ْ َولـ ْ ْـو ِشــئ َنا ل َرف ْع َنـ ُـاه َ ِب َهــا َو ْل ِك َّنـ ُـه‬ ‫َ ِم ْنهـ َـا َفأ َتبعـ ْـه َ‬ ‫َ َ َ َ َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫الرْ‬ ‫ض َو َّات َبـ َـع َهـ َـو ُاه ف َمثلـ ُـه ك َمثـ ِـل الكلـ ِـب ِإ ْن ت ْح ِمـ ْـل َعل ْيـ ِـه َيل َهــث‬ ‫َأ ْخ َلـ ْ ُـد ْ ِإلـ ُـى َ ْ َ ْ ِ‬ ‫أو تتركــه يلهــث} [األعـراف‪.]176-175 :‬‬ ‫وه‌ مالــك كــوڕى دينــار گوتويه‌تــى‪« :‬موســا به‌لعامــى نــارد بــۆ پادشــاى‬ ‫مه‌دي ـه‌ن بــۆ ئ ـه‌وه‌ى بانگ ـه‌وازى بــكات بــۆالى هللا‪ ،‬ئ ـه‌و بڕێــك پــاره‌ى بــۆ‬ ‫بڕي ـه‌وه‌‪ ،‬و به‌لعــام شــوێن ئاينــى ئ ـه‌و ك ـه‌وت و وازى ل ـه‌ ئاينــى موســا هێنــا‬ ‫بۆي ـه‌ ئ ـه‌م ئايه‌ت ـه‌ داب ـه‌زى» [تفســير ابــن أبــي حاتــم]‪.‬‬ ‫َ ْ َ َ َ ْ َْ‬ ‫ض َو َّات َبـ َـع َهـ َـو ُاه}‪ ،‬ڕوى كــرد ل ـه‌ دونيــا و‬ ‫به‌لعــام {أخلــد ِإلــى الر ِ‬ ‫خۆشــيه‌كانى‪ ،‬و پشــتى كــرد ل ـه‌ ئايه‌ته‌كانــى هللا‪ ،‬تــا زاڵ بــوو له‌س ـه‌رى‬ ‫وه‌ك س ـه‌گێك زمانــى ب ـه‌ده‌ره‌وه‌ بێــت به‌به‌رده‌وامــى‪.‬‬

‫هيــچ كه‌ســێك‌ بيانــوى ني ـه‌ به‌كوفركردنــى ب ـه‌ شــوێنكه‌وتن و الســايى‬ ‫كردنـه‌وه‌ى زاناكانــى تاغــوت‪ ،‬به‌ڵكــو له‌سـه‌ر هه‌مــوو مرۆڤێــك واجبـه‌ كـ ‌ه‬ ‫هه‌وڵبــدات بــۆ حـه‌ق و كــردارى پێبــكات‪ ،‬والحمــد هلل رب العامليــن‪.‬‬

‫وه‌ كاتێــك موســا س ـه‌المى له‌س ـه‌ر داب ـه‌زى بــۆ جه‌باريــن‪ ،‬گه‌له‌ك ـ ‌ه‬ ‫هاتــن بــۆ الى به‌لعامــى ئامــۆزاى موســا و گوتيــان‪« :‬به‌ڕاســتى موســا‬ ‫پياوێكــى نوێي ـه‌‪ ،‬و س ـه‌ربازێكى زۆرى له‌گه‌ڵ ـه‌‪ ،‬وه‌ ئه‌گ ـه‌ر س ـه‌ركه‌وت‬ ‫وتار‬

‫‪22‬‬

23

‫عبــد هللا كوڕى ياسين‬ ‫نوێكه‌ره‌وه‌ى شه‌ريعه‌ت له‌ خاكى بيابان‬ ‫لـه‌ ڕێبازه‌كانــى هللا ‪-‬عــز وجــل‪ -‬لـه‌ دروســتكراوه‌كانى هه‌ركاتێــك ئـه‌وان‬ ‫كه‌وتن ـ ‌ه نــاو گومڕايــى و خراپ ـه‌ كه‌ســێكيان بــۆ ده‌نێرێــت ك ـه‌ فه‌رمانــى‬ ‫ئاينه‌كه‌يــان بــۆ نــوێ بكات ـه‌وه‌‪ ،‬كۆمه‌ڵێــك ل ـه‌ خه‌ڵكــى دواى د ‌هك ـه‌ون و‬ ‫زۆربه‌ى پشــتى لێده‌كه‌ن و ل ‌هسـه‌ر گومڕايى ده‌مێننه‌وه‌‪ ،‬وه‌ موه‌حيده‌كان‬ ‫حاشــا له‌وان ـه‌ د ‌هك ـه‌ن ك ـه‌ پێچه‌وان ـه‌ى ڕێبــازى هللا ده‌رده‌خ ـه‌ن و‬ ‫به‌شمشــێر لێيــان ده‌ده‌ن تــا ئاينــى هللا زاڵ ده‌بێــت و ئايــن ه ‌همــووى بــۆ‬ ‫هللا ده‌بێــت‪ ،‬له‌وانـه‌ بانگخــوازى زانــاى موجاهيــد عبــدهللا‌ كــوڕى ياســينه‌‪،‬‬ ‫هللا ى لێبێــت‪.‬‬ ‫ڕه‌حمه‌تــى ‌‬ ‫چيڕۆك ‌هك ـه‌ى ده‌ســت پێــده‌كات ب ـه‌ بڕيارێــك له‌الي ـه‌ن شــێخى‬ ‫هۆز ‌هكـه‌ى كدالــة القاطنــة لـه‌ بيابانــى مه‌غريــب يه‌حيــاى كــوڕى ئيبڕاهيــم‪،‬‬ ‫ك ـه‌ ئه‌وبــوو گه‌ل ‌هك ـه‌ى ناســاند ب ـه‌ ش ـه‌ريعه‌تى هللا و ســنوره‌كانى‪ ،‬ك ـه‌‬ ‫پياوێكــى چــاك بــوو و ئاينــى خــۆش ده‌ويســت‪ ،‬ب ـه‌رده‌وام بــوو ل ـه‌ گ ـه‌ڕان‬ ‫ل ـه‌دواى ئه‌وان ـه‌ى ك ـ ‌ه له‌گه‌ڵــى ده‌رد ‌هچــوون بــۆ بانگخــوازى گه‌ل ‌هك ـه‌ى‪،‬‬ ‫زۆر لـه‌ بانگخــوازه‌كان ده‌رچونيــان بــۆ بيابــان ڕه‌ت كــرده‌وه‌ له‌بـه‌ر قور�ســى‬ ‫ڕێگاك ـه‌‪ ،‬جگ ـه‌ ل ـه‌ بانگخــواز عبــدهللا كــوڕى ياســين‪ ،‬ئ ـه‌و ئ ـه‌م كاره‌ى‬ ‫ق ‌هبــوڵ كــرد و پشــتى ب ‌هســتا ب ـه‌ هللا‪.‬‬ ‫الســاوي گوتــى‪« :‬پياوێــك خــۆى بــۆ ئ ـه‌م ڕێگاي ـه‌ ئاماد ‌هكــرد نــاوى‬ ‫عبــدهللا كــوڕى ياســين الجزو لــي بــوو‪ ،‬ل ـ ‌ه زمــان پاراوتريــن قوتابي ـه‌كان‬ ‫بــوو و ‌ه خاوه‌نــى ف ـه‌زڵ و ئايــن و وه‌رع و سياس ـه‌ت بــوو‪ ،‬به‌شــدار بــوو ل ـه‌‬ ‫زانســته‌كان‪ ،‬ده‌رچــوو بــۆ بيابــان ل ‌هگ ـه‌ڵ يه‌حيــاى كــوڕى ئيبڕاهيــم»‪ ،‬ب ـه‌م‬

‫شــێوه‌ي ‌ه كــوڕى ياســين به‌رگ ـه‌ى نامۆيــى و ڕێــگاى بيابانــى گــرت بــۆ ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫ئايــن هه‌ڵگرێــت به‌كۆڵي ـه‌وه‌ بــۆ گه‌لێــك ك ـ ‌ه ئاينيــان لــێ ونبــوه‌‪.‬‬ ‫كاتێــك عبــد هللا كــوڕى ياســين گه‌يشــته‌ مضــارب‪ ،‬هــۆزى مه‌تون ـه‌‬ ‫پرســياريان لێكــرد ك ـه‌ بۆچــى هاتــوه‌‪ ،‬با�ســى ش ـه‌ريعه‌تى ئيســامى بۆكــردن‬ ‫و فێــرى كــردن و ســنوره‌كانى پێڕاگه‌يانــدن‪ ،‬ئيبــن ئه‌ثيــر گوتــى‪« :‬وه‌ گوتيــان‪:‬‬ ‫با�ســى ش ـه‌ريعه‌تى ئيســاممان بــۆ بك ـه‌‪ ،‬فێــرى بيرووبــاوه‌ڕى ئيســام و‬ ‫واجبه‌كانــى كــردن‪ ،‬گوتيــان‪ :‬ئ ـه‌وه‌ى باســت كــرد ل ـ ‌ه نوێــژ و زه‌كات‪ ،‬ئ ـه‌وه‌‬ ‫نزيكـه‌ و كێشـه‌ى نيـه‌‪ ،‬بـه‌اڵم ئـه‌وه‌ى كـه‌ ده‌ڵێــى‪ :‬ئـه‌وه‌ى بكــوژێ ده‌كــوژرێ‪،‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى دزى بــكات د ‌هســتى ده‌بڕێــت‪ ،‬و ئ ـه‌وه‌ى‌ زينــا بــكات جه‌لــد ده‌كرێــت‬ ‫ياخــود ڕه‌جــم ده‌كرێــت‪ ،‬فه‌رمانێك ـه‌ پێويســتمان پێــى ني ـه‌‪ ،‬بــڕۆ بــۆ الى‬ ‫ك ‌هســانێكى تــر! ئه‌وانيــش ڕۆيشــتن»‪ ،‬ب ـه‌م شــێوه‌يه‌ ئ ـه‌م هــۆزه‌ موڕت ـه‌دده‌‬ ‫ه ـه‌ر ل ‌هس ـه‌ره‌تاوه‌ ڕێگربــوون ل ـه‌ په‌يو ‌هســت بــوون ب ‌هش ـه‌ريعه‌تى‬ ‫ئيســامى‪ ،‬كــوڕى ياســين ئامــاد ‌ه ن ‌هبــوو بمێنێت ـه‌وه‌ ل ـه‌ ناويــان ك ـه‌ ئ ـه‌وان‬ ‫په‌يو ‌هســت نه‌بــن ب ـه‌ ت ـه‌واوى ئايــن‪.‬‬ ‫كــوڕى ياســين چــوو بــۆ الى هــۆزى كدالــة ب ـه‌ هاوڕێي ‌هتــى ل ‌هگ ـه‌ڵ‬ ‫شــێخه‌كه‌ى‪ ،‬ئيبــن ئه‌ثيــر گوتــى‪« :‬كــوڕى ياســين بانگ ـه‌وازى هۆزه‌كانــى‬ ‫تــرى ده‌وروبـه‌رى كــردن بــۆ حوكمــى شـه‌ريعه‌ت‪ ،‬ه ‌هيــان بــوو وه‌اڵمــى داوه‌‪،‬‬ ‫و ه ‌هيــان بــوو پشــتى هه‌ڵكــرد»‪ ،‬پاشــان ناچــار بــوو ك ـه‌ ده‌رچێــت ل ‌هب ـه‌ر‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى حوكمــى ش ـه‌ريعه‌تيان پێناخــۆش بــوو ملك ـه‌چ ن ‌هبــوون بــۆى‪،‬‬ ‫ئ ـه‌و كات ك ـه‌ كــوڕى ياســين هێزێكــى ن ‌هبــوو بــۆ جه‌نگيــان ويســتى بــڕوات‬ ‫بــۆ ســودان بــۆ بانگ ـه‌واز كردنيــان‪ ،‬ب ـه‌اڵم شــێخى هــۆزى كدالــة ئامــاژه‌ى‬ ‫وتار‬

‫‪24‬‬

‫‌دورگه‌يه‌كى ڕوبارى ك ‌ه ده‌گوترێت موڕابيتون لێره‌وه‌ سه‌ريان هه‌ڵداوه‬

‫پێــدا ك ـه‌ بمێنێت ـه‌وه‌ ل ـه‌ قوتابخانه‌يه‌ ـكـى به‌ناوبانــگ (ده‌گوترێــت نزيك ـه‌ ل ـ ‌ه‬ ‫ڕوبــارى س ـه‌نيگال)‪ .‬ئيبــن خ ‌هلــدون گوتــى‪« :‬پشــتى كــرده‌ خه‌ڵكــى و مــاو ‌ه‬ ‫ل ‌هشــوێنێك ل ـه‌ نزيــك ده‌ريــاى نيــل له‌الي ـه‌ك ك ـه‌ ل ـه‌ هاويــن ئاوێكــى كه‌مــى‬ ‫لێبــوو ل ـه‌ زســتانيش زۆر‪ ،‬خــوى گــرت و ڕاهــات له‌كه‌نــارى ده‌ريــا‪ ،‬چــوون‬ ‫بــۆ نــاو دارســتان و مان ـه‌و ‌ه به‌ته‌نيايــى بــۆ به‌ندايه‌تــى هللا»‪.‬‬ ‫له‌ بانگخوازيه‌وه‌ بۆ جيهاد‬ ‫هللا ويســتى وابــوو ك ـ ‌ه ئ ـه‌م بانگخــواز ‌ه ببێــت ب ـه‌ بناغه‌يه‌ ـكـى چــاك بــۆ‬ ‫دامه‌زراندنــى ئيماڕه‌تێكــى ئيســامى‪ ،‬ئيبــن خه‌لــدون گوتــى‪« :‬ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌‬ ‫چــوڕه‌ ئيمانێكــى ل ـه‌دڵ دابــوو وه‌اڵمــى بانگخوازه‌ي ‌هك ـه‌ى دان ـه‌وه‌ و هات ـه‌‬ ‫نــاو ئايــن و ب ‌هشــداربوو له‌گه‌ڵيــان‪ ،‬كاتێــك ژمار ‌هيــان بــوو ب ـه‌ ه ـه‌زار پيــاو‪،‬‬ ‫شــێخه‌كه‌يان عبــدهللا كــوڕى ياســين گوتــى‪ :‬هـه‌زار نادۆڕێــت ل ‌هبـه‌ر ك ‌همــى‪،‬‬ ‫به‌ڕاســتى ئێســتا ئاشــكراكردنى ح ـه‌ق و بانگه‌وازكــردن بــۆى ف ـه‌ڕزى‬ ‫عه‌ين ـه‌‪ ،‬ئێم ـه‌ ده‌رچوويــن بــۆ ئ ‌هم ـه‌‪ ،‬ده‌رچــن ئ ـه‌وه‌ى وه‌اڵمــى نه‌دان ـه‌وه‌ ل ـه‌‬ ‫هــۆزى ملتونــة و كدالــة بيكــوژن»‪ ،‬كــوڕى ياســين ده‌رچــوو بــۆ جيهــاد له‌ڕێــى‬ ‫هللا دژى هــۆزه‌ موڕته‌دده‌كانــى ڕێگــر ل ـ ‌ه جێبه‌جێكردنــى ش ـه‌ريعه‌تى هللا‪.‬‬ ‫وه‌ ئيبــن ئه‌ثيــر ده‌يگێڕێت ـه‌وه‌ و ده‌ڵێــت‪« :‬كــوڕى ياســين ئه‌وان ـه‌ى ك ـ ‌ه‬ ‫گوێڕاي ‌هڵــى بــوون پێــى گوتــن‪ :‬واجب ـه‌ له‌س ـه‌رتان جه‌نگــى ئه‌وان ـه‌ بك ـه‌ن‬ ‫ك ـه‌ پێچه‌وان ـه‌ى ح ـه‌ق ده‌جوڵێن ـه‌وه‌‪ ،‬خۆتــان ئاماده‌بك ـه‌ن بــۆ ج ‌هنــگ‪،‬‬ ‫ئااڵي ـه‌ك دابنێــن‪ ،‬و فه‌رمانده‌يه‌ ـكـى بــۆ پێشــنيار كــردن»‪ ،‬وه‌ ب ـه‌م كۆم ‌هڵ ـه‌‬ ‫بــاوه‌ڕداره‌ ك ‌هم ـه‌ بــوون ب ـه‌ سه‌نگه‌رنشــين ل ـه‌ بيابــان ل ـه‌ پێنــاو حوكمــى‬ ‫هللا تعالــى‪ ،‬س ـه‌الوى گوتــى‪« :‬غ ـه‌زوه‌ى هۆزه‌كانــى د ‌هكــرد تــا ه ‌همــوو خا ـكـى‬ ‫بيابانــى كۆنتــڕۆڵ كــرد و هۆزه‌كانــى ڕيســوا كــرد‪ ...‬فه‌رمان ‌هكـه‌ى باڵوبويـه‌و ‌ه‬ ‫ل ـه‌ ه ‌همــوو خا ـكـى بيابــان ل ‌هگ ـه‌ڵ ئه‌وان ـه‌ش ك ـه‌ دۆســتايه‌تيان كــرد ل ـ ‌ه‬ ‫ســودان و القبلــة و املصامــدة و ه ‌همــوو خا ـكـى مه‌غريــب‪ ،‬وه‌ هه‌ڵســا ب ـ ‌ه‬ ‫دانانــى پياوێــك ل ـه‌ هــۆزى كدالــة بانگ ـه‌وازى خه‌ڵكــى د ‌هكــرد بــۆ ڕێــگاى‬ ‫ڕاســت و حوكمــى ب ـه‌ دابه‌زێن ـراوه‌كان كــرد له‌الي ـه‌ن هللا وه‌‪ ،‬وه‌ كه‌ســێكى‬ ‫خۆب ‌هك ـه‌م زان و پشــت كــردوو بــوو ل ـه‌ دونيــا‪ ،‬نــاوى ده‌ركــرد ل ـ ‌ه جيهــان و‬ ‫ڕێــز و فه‌زڵــى ئاشــكرا بــوو بــۆ خه‌ڵكــى و چــوه‌ نــاو دڵــى خه‌ڵكــى»‪ ،‬كاتێــك‬ ‫له‌س ـه‌ره‌تاى فه‌رمان ‌هك ـه‌ خه‌ڵكــى تــوڕه‌ كــرد ل ـه‌ خــۆى ل ‌هب ـه‌ر ڕه‌زام ‌هنــدى‬ ‫‪25‬‬

‫هللا‪ ،‬هللا خه‌ڵكــى وا لێكــرد ك ـه‌ ڕازى بــن لێــى‪ ،‬و خۆشــيان بوێــت و بچن ـه‌‬ ‫ژێــر فه‌رمانه‌كانــى‪.‬‬ ‫فه‌رمانڕه‌واى كردن به‌شه‌ريعه‌ت‬ ‫كاتێــك شــێخى كدالــة كۆچــى دوايــى كــرد كــوڕى ياســين فه‌رمانده‌يه‌ ـكـى‬ ‫ل ـه‌ هــۆزى ملتونــة دانــا بــۆ س ـه‌ركردايه‌تى س ـه‌ربازى‪ ،‬س ـه‌الوى گوتــى‪:‬‬ ‫«عبــدهللا‌ كــوڕى ياســين س ـه‌ركرده‌ى هۆزه‌كانــى ل ـ ‌ه صنهاجــة كۆكــرده‌و ‌ه‬ ‫و يه‌حيــاى كــوڕى عوم ـه‌رى ملتونــى و عبــد هللا كــوڕى ياســين بــوون ب ـه‌‬ ‫فه‌رمانــده‌‪ ...‬يه‌حيــا بــوو ب ـه‌ س ـه‌ركرده‌ى جه‌نگــى‪ ،‬و عبــدهللا كــوڕى‬ ‫ياســينيش بــوو بـه‌ به‌رپر�ســى فه‌رمانــى ئايــن و حوكمه‌كانــى شـه‌رع و زه‌كات‬ ‫و ئه‌عشــارى لێوه‌رده‌گرتــن»‪.‬‬ ‫موڕابيتــون بـه‌رده‌وام بــوون لـه‌دواى فه‌رمانــده‌ سـه‌ربازي ‌ه نوێيه‌كه‌يان‬ ‫ك ـ ‌ه ئه‌ويــش له‌ژێــر فه‌رمانــى عبــدهللا كــوڕى ياســين بــوو ك ـه‌ ئاينيــان بــۆ‬ ‫خ ‌هڵــك نــوێ د ‌هكــرده‌وه‌‪.‬‬ ‫ى‬ ‫‌رو‬ ‫ل ـه‌ ســاڵى (‪ 446‬كــ) ‪-‬ه ـه ه‌ك ب ‌هكــر با�ســى ده‌كات‪ -‬كــوڕى ياســين‬ ‫غ ـه‌زوه‌ى كــرد بــۆ س ـه‌ر أودغســت (باشــورى مۆريتانيــاى ئ ‌همــڕۆ) ك ـه‌‬ ‫پێشــتر ماڵــى پاشــاى غانــا بــوو پێــش ئ ـه‌وه‌ى ببێــت ب ـه‌ موســڵمان‪ ،‬ب ‌هكــرى‬ ‫گوتــى‪« :‬ك ـه‌ تێيــدا عبــدهللا كــوڕى ياســين پياوێكــى كوشــت ل ـه‌ ع ـه‌ڕه‌ب ك ـه‌‬ ‫ل ـه‌ ئه‌هلــى ق ‌هيــره‌وان بــوو ك ـ ‌ه ناس ـرابوو ب ـه‌ وه‌رع و چاكســاز و قورئــان‬ ‫خوێنــدن و حـه‌ج كــردن كـ ‌ه پێيــان ده‌گــوت زباقــرة‪ ،‬بـه‌اڵم كوشــتى چونكــه‬ ‫له‌ژێــر فه‌رمانــى خاو ‌هنــى غانــاى [بتپه‌رســتى] وحوكم ‌هكـه‌ى بــوو» [املســالك‬ ‫واملمالــك]‪.‬‬ ‫ن‬ ‫چوو‬ ‫ن ـه‌ نــاو سجلماســة (باشــورى‬ ‫وه‌ ل ـه‌ ســاڵى (‪ 447‬كــ) مڕابيتــو‬ ‫مه‌غريبــى ئ ‌همــڕۆ) هه‌رچــى ســته‌مكارى هه‌بــوو نه‌يانهێشــت‪ ،‬سـه‌الوى گوتــى‪:‬‬ ‫«هه‌رچــى خراپ ـه‌كارى ه ‌هبــوو گۆڕيــان‪ ،‬مۆســيقا و ئامێره‌كانيــان پارچ ـه‌‬ ‫پارچ ـه‌ كــرد‪ ،‬و ئ ـه‌م شــوێنه‌ى ك ـه‌ ئار ‌هقــى تێــدا ده‌فرۆش ـرا ســوتانديان‪،‬‬ ‫م ‌هكــس (پاره‌ي ‌هك ـه‌ ك ـه‌ له‌بــازاڕ وه‌رده‌گي ـرا ل ـه‌ س ـه‌رده‌مى ن ‌هزانــى) و‬ ‫گومرگيــان نه‌هێشــت‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ قورئــان و ســوننه‌ت واجبيــان كردبــوو‬ ‫ك ـ ‌ه نه‌مێنــن نه‌يانهێشــت‪ ،‬پياوێكــى ل ـه‌ هــۆزى ملتونــة كــرد ب ‌هس ـه‌ركرده‌ى‬

‫ ‬

‫سجلماســة و خۆ�شــى ڕوى كــرده‌ بيابــان»‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ كۆتايــى ســاڵى (‪ 447‬كــ) فه‌رمانــده‌ يه‌حيــاى كــوڕى عوم ـه‌رى‬ ‫ملتونــى كــوژرا شــێخ كــوڕى ياســين براك ـه‌ى (أبــا بكــر كــوڕى عمــر) دانــا ل ـ ‌ه‬ ‫جێگاك ـه‌ى ل ـه‌ ســاڵى (‪ 448‬كــ)‪ ،‬ئه‌ويــش ل ـ ‌ه ژێــر فه‌رمانــى شــاره‌زا كــوڕى‬ ‫ياسين دابوو وه‌ك براكه‌ى‪ ،‬به‌رده‌وام بوون له‌ جيهاد له‌ڕێى هللا‪ ،‬سه‌الوى‬ ‫گوتــى‪« :‬موڕابيتــون چونـه‌ نــاو شــارى أغمــات [ڕۆژهه‌اڵتــى مه‌غريــب] ســاڵى‬ ‫چوارس ـه‌د و چــل و نــۆ‪ ،‬عبــدهللا كــوڕى ياســين ل ـه‌وێ ماي ـه‌و ‌ه بــۆ مــاوه‌ى‬ ‫دوو مانــگ تــا سـه‌ربازه‌كانى حه‌وانـه‌وه‌‪ ،‬پاشــان ده‌رچــوو بــۆ تــادال و فه‌تحــى‬ ‫كــرد و هه‌رچــى س ـه‌ركرده‌ ه ‌هبــوو كوشــتيان ل ـه‌ به‌نــى يفــرن و د ‌هســتيان‬ ‫گه‌يشــت بـه‌ بلقــوط املغـراوى و كوشــتيان‪ ...‬پاشــان عبــدهللا كــوڕى ياســين‬ ‫چــوو بــۆ تامســنا و فه‌تحــى كــرد و د ‌هســتى گــرت ب ‌هس ـه‌رى»‪.‬‬ ‫وه‌ عبــدهللا كــوڕى ياســين ‪-‬به‌ڕه‌حمه‌تــى هللا بێــت زيانێكــى گ ـه‌وره‌ى‬ ‫له‌موڕت ـه‌ددان دا ل ـه‌ كوشــتن و س ـه‌بيه‌كردن تــا كه‌ســێكى ن ـه‌زان به‌حاڵــى‬ ‫موجاهيــدان هه‌واڵ ‌هك ـه‌ى گه‌يانــد ب ـه‌ شــێخه‌كه‌ى‪ ،‬زه‌هه‌بــى گوتــى‪:‬‬ ‫«ئ ـه‌وه‌ى عبــدهللا كــوڕى ياســين كــردى به‌موڕت ـه‌ددان هه‌واڵ ‌هك ـه‌ى‬ ‫گه‌يشــت ب ـه‌ شــێخه‌كه‌ى ئ ـه‌وه‌ى ال گه‌ور ‌هبــوو‪ ،‬نامه‌ي ‌ه ـكـى بۆنــارد و تێيــدا‬ ‫ئينــكارى زۆركوشــتن و سـه‌بيه‌كردنى لێكــرد‪ ،‬ئه‌ويــش وه‌اڵمــى داوه‌‪ :‬هه‌رچــى‬ ‫ئينــكارى كردنت ـه‌ له‌س ـه‌رم له‌ب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ كــردم وه‌ په‌شــيمانيش بــۆ‬ ‫تــۆ له‌س ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ناردوت ـه‌‪ ،‬تــۆ ناردمــت بــۆ نه‌ته‌وه‌ي ـه‌ك ك ـه‌ ن ـه‌زان‬ ‫بــوون‪ ،‬يه‌كێكيــان كوڕ ‌هكـه‌ى و كچ ‌هكـه‌ى ده‌نــارد بــۆ شــوانى ئاژه‌ڵه‌كانــى‪،‬‬ ‫كچ ‌هك ـه‌ى ده‌هات ـه‌وه‌ و ســكى پڕبــوو ل ـ ‌ه براك ـه‌ى‪ ،‬و ئه‌و ‌هيــان پــێ ئاســايى‬ ‫بــوو‪ ،‬هيــچ شــتێك ن ‌هبــوه‌ هــۆى ئ ـه‌وه‌ى ك ـ ‌ه ڕابێــن له‌س ـه‌ر ئ ‌هم ـه‌ جگ ـه‌ ل ـه‌‬ ‫بێغيره‌تــى نه‌بێــت له‌س ـه‌ر يه‌كتــرى‪ ،‬و هه‌ندێــك هه‌ندێكيــان ده‌كوشــت‪،‬‬ ‫هه‌رچــى كرديــان كرديــان و ســنوره‌كانى هللا و ئيســاميان به‌زانــد» [تاريــخ‬ ‫اإلســام]‪ ،‬بـه‌م شــێوه‌يه‌ كــوڕى ياســين وه‌اڵمــى كه‌ســێكى داوه‌ كـه‌ دور بــوو‬ ‫ل ـه‌ ڕوداو ‌هك ـ ‌ه و بــاوه‌ڕى ب ـه‌وه‌ كردبــوو ك ـ ‌ه خ ‌هڵــك بۆيــان بــاس كردبــوو‪.‬‬ ‫دواى ئ ـه‌م فتوحاتان ـه‌ مرابيتــون ڕويــان كــرد ‌ه غ ـه‌زوه‌ى هــۆزى‬ ‫(برغواطــة)ى موڕت ـه‌دد به‌فه‌رمانــى شــێخ و فه‌قيهيــان‪ ،‬س ـه‌الوى ده‌ڵێــت‪:‬‬ ‫«وه‌ گوت ـراوه‌ ك ـه‌ براغوطــة هۆزێكــى زۆربــوون گه‌مژايه‌تــى زۆريــان ه ‌هبــوو‬ ‫له‌س ـه‌ره‌تاى فه‌رمانه‌ك ‌هيــان كۆبون ـه‌وه‌ ل ‌هس ـه‌ر صالــح طريــف املتنبــئ‬ ‫درۆزن‪ ،‬و ب ـه‌رده‌وام بــوون ل ‌هس ـه‌ر ئ ـه‌م حاڵ ‌هت ـه‌ گومڕاييــى و كوفري ـه‌‬ ‫تاو ‌هكــو ئێســتا‪ ،‬كاتێــك عبــدهللا كــوڕى ياســين حاڵــى ئ ـه‌م هــۆزه‌ى بيســت‬ ‫كه‌له‌س ـه‌ر كوفــرن به‌واجبــى زانــى ك ـه‌وا جيهــادى ئ ـه‌وان پێــش ه ‌همــوو‬ ‫شــوێنه‌كانى تــر بخــات و ســوپاى موڕابيتينــى بــۆ نــاردن»‪ ،‬ق ـه‌ده‌رى هللا‬ ‫وا ده‌بێــت ك ـه‌ عبــدهللا كــوڕى ياســين ل ـه‌م داســتان ‌ه برينداربێــت و پل ـه‌ى‬ ‫ش ـه‌هاده‌ت به‌د ‌هســت بهێنێــت ل ـه‌ به‌رامب ـه‌ر ئ ـه‌م كافران ـه‌ ل ـ ‌ه ســاڵى (‪451‬‬ ‫كــ) خاوه‌نــى په‌رتوو ـكـى «االغتبــاط» له‌باره‌ي ـه‌وه‌ ده‌ڵێــت‪« :‬مه‌غريــب ملــى‬ ‫كـه‌چ كــرد تــاواى لێهــات فێــرى زانســته‌كانى ئيســام د ‌هبــوو كـه‌ خه‌ريــك بــوو‬ ‫له‌س ـه‌ره‌تاوه‌ لێــى بێب ـه‌ش بێــت»‪.‬‬ ‫وه‌سيه‌تى كوڕى ياسين‬ ‫ـوو‬ ‫س ـه‌الوى ده‌ڵێــت‪« :‬كاتێــك له‌س ـه‌ر ‌ه مه‌ر ـگـى دابـ گوتــى‪ :‬ئ ـه‌ى‬ ‫موڕابيتــن‪ ،‬مــن ئ ‌همــڕۆ د ‌همــرم وه‌ ئێــوه‌ ل ـه‌ خا ـكـى دوژمنتــان دان‪ ،‬ن ‌هك ـه‌ن‬ ‫ترســنۆك بــن و ناكۆ ـكـى بك ـه‌ن تــا الواز بــن و هێزتــان بــڕوات وه‌ يارمه‌تــى‬ ‫يه‌كتــر بــده‌ن ل ‌هسـه‌ر حـه‌ق و برابــن له‌پێنــاو هللا‪ ،‬ن ‌هكـه‌ن ئێر ‌هيــى به‌يه‌كتــر‬ ‫بب ـه‌ن له‌س ـه‌ر س ـه‌رۆكايه‌تى به‌ڕاســتى هللا ئ ـه‌وه‌ى بيه‌وێــت پێــى ده‌دات وه‌‬ ‫ك ‌هســانێك ده‌كات ب ـه‌ جێنشــينى له‌س ـه‌ر زه‌وى له‌به‌نده‌كانــى ب ـه‌ ئــاره‌زوى‬ ‫خــۆى»‪.‬‬

‫كــوڕى ياســين ڕۆيشــت دواى ئـه‌وه‌ى كـه‌وا بناغـه‌ى ئيماڕ ‌هتــى ئيســامى‬ ‫دامه‌زرانــد كـه‌ لـه‌ ڕوبــارى سـه‌نيگاله‌وه‌ د ‌هســتى پێد ‌هكــرد لـه‌ باشــوره‌وه‌ تــا‬ ‫ده‌گه‌يشــته‌ نزيــك مه‌غريــب لـه‌ باكــور‪ ،‬پاشــان گ ‌هشـه‌ى سـه‌ند تــا گه‌يشــته‌‬ ‫ئه‌ند ‌هلــوس له‌س ـه‌ر ســنورى فه‌ڕه‌نســا الى باكــورى ئ ـه‌وه‌ش له‌س ـه‌ر‬ ‫د ‌هســتى قوتابي ‌هك ـه‌ى يوســف كــوڕى تاشــفين‪ ،‬پاشــان بــۆ جه‌رگ ـه‌ى‬ ‫جه‌نگه‌ڵه‌كانــى ئه‌فريقيــا له‌باشــور ل ‌هس ـه‌ر د ‌هســتى قوتابي ‌هك ـه‌ى‬ ‫ئ ‌هبــو ب ‌هكــرى كــوڕى عوم ـه‌ر‪ ،‬ڕۆيشــت دواى ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌وا نه‌وه‌يه‌ ـكـى‬ ‫ل ـه‌ موجاهيــدان جێهێشــت بــۆ ته‌واوكردنــى ڕێگاك ـه‌ى‪ ،‬دواى ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫ش ـه‌ريعه‌تى ئيســامى له‌نــاو جێبه‌جێكــردن‪ ،‬هللا ڕه‌حــم ب ـ ‌ه كــوڕى ياســين‬ ‫بــكات‪ ،‬و ‌ه هللا به‌ر ‌هك ـه‌ت بكات ـه‌ س ـه‌ربازانى خيالف ‌هتــى ئ ‌همــڕۆ ئه‌وان ـه‌ى‬ ‫ك ـه‌وا خه‌ريكــى داپڵۆســينى موڕته‌ددان ـ ‌ى ڕێگــرن ل ـه‌ جێبه‌جێكردنــى‬ ‫شـه‌ريعه‌تى هللا‪‌،‬وه‌ ئـه‌وه‌ واز لێناهێنــن هه‌رچ ‌هنــده‌ قوربانــى زۆر بووێــت تــا‬ ‫ئايــن ه ‌همــووى بــۆ هللا بێــت‪.‬‬ ‫ئه‌بو به‌كر ملتونى‬ ‫فه‌رمانده‌ى باڵوكردنه‌وه‌ى ئيسالم له‌ سودان‬ ‫ل ـه‌ به‌�شــى پێشــوو كه‌مێــك با�ســى ژيانــى نوێك ـه‌ره‌وه‌ عبــدهللا كــوڕى‬ ‫ياســينمان كــرد له‌دامه‌زراندنــى ئيماڕه‌تێــك بــۆ موڕابيتـ ‌ه موجاهيــده‌كان‪،‬‬ ‫ئ ـه‌م پيــاو ‌ه ك ـه‌ فه‌زڵــى ه ‌هبــوو له‌س ـه‌ر دامه‌زراندنــى نه‌و ‌هي ـه‌ك بــۆ‬ ‫هه‌ڵگرتنــى ئــااڵ دواى خــۆى‪ ،‬له‌وان ـه‌ يوســفى كــوڕى تاشــفين ك ـه‌ ڕوى‬ ‫ســوپاى موســڵمانانى كــرده‌ ئه‌ند ‌هلــوس الى باكوري ـه‌و ‌ه و س ـه‌ركه‌وت‬ ‫به‌س ـه‌ر خــاچ په‌رســتان‪ ،‬وه‌ له‌وان ـه‌ س ـه‌ركرده‌ ئه‌بوب ‌هكــرى كــوڕى عوم ـه‌ر‬ ‫ك ـه‌ لمــى بيابانــى بــڕى و ئه‌ر ـكـى هه‌ڵگرتنــى ئيســام و حوكمــى ش ـه‌ريعه‌تى‬ ‫خســتبوه‌ س ـه‌ر شــانى بــۆ ئه‌فريقيــا‪.‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى مێــژووى ئ ـه‌م پيــاوه‌ جياده‌كات ـه‌وه‌ بريتي ـ ‌ه ل ـه‌ قوربانــى دان‬ ‫به‌ه ‌همــوو شــتێك بــۆ خزمه‌تكردنــى ئايــن و نه‌ته‌و ‌هك ـه‌ى‪ ،‬پێداگربــوو‬ ‫له‌س ـه‌ر يه‌كڕيــزى و شــكۆمه‌نديان‪ ،‬كــوڕى عوم ـه‌ر هه‌ڵن ‌هســتا بــۆ‬ ‫خزمه‌تكردنــى خــۆى و به‌رژه‌وه‌نديه‌كانــى له‌س ـه‌ر حيســابى نه‌ته‌و ‌هك ـه‌ى‬ ‫و يه‌كڕيــزى‪ ،‬هـه‌روه‌ك زۆر له‌وانـه‌ى خۆيــان پاڵــداوه‌ بــۆ ئـه‌م نه‌ته‌وه‌يـ ‌ه لـه‌‬ ‫پێشــوو و ئێستاشــدا‪.‬‬ ‫سه‌ركرده‌ى سه‌ربازى نوێ‬ ‫ژيانــى كــوڕى ملتون ـه‌ د ‌هســتى پێكــرد ب ـ ‌ه زانســتخوازى ل ‌هس ـه‌ر‬ ‫د ‌هســتى كــوڕى ياســين پاشــان بــۆ س ـه‌ركرده‌ى س ـه‌ربازى ســوپاكه‌ى‪،‬‬ ‫ل ـه‌ موحه‌ڕڕ ‌همــى ســاڵى (‪ 448‬كــ) ئ ‌هبــو ب ‌هكــرى كــوڕى عوم ـه‌ر بــوو بــه‬ ‫‌س ـه‌ركرده‌ى س ـه‌ربازى موڕابيتيــن ل ـه‌دواى براك ـه‌ى يه‌حيــاى كــوڕى‬ ‫عومـه‌ر‪ ،‬و ‌هبـه‌رده‌وام بــوو لـه‌ ژيانــى جيهــادى له‌ژێــر فه‌رمانــى و سه‌رپه‌رشــتى‬ ‫شــاره‌زا كــوڕى ياســين‪.‬‬ ‫غه‌زوه‌ى ڕافيزه‌ى البجلية‬ ‫وه‌ له‌ه ‌همــان ســاڵدا ل ـه‌ (‪ 448‬كــ) ئ ‌هبــو ب ‌هكــرى كــوڕى عوم ـه‌ر‬ ‫غ ـه‌زوه‌ى سو�ســى كــرد‪ ،‬و ل ـه‌ ســاڵى (‪ 449‬كـ)هه‌ري ‌هك ـه‌ ل ـه‌ ماســة و‬ ‫تارودانــت فه‌تحك ـران‪ ،‬ك ـه‌ ئ ـه‌م شــارانه‌ ل ـ ‌ه النه‌كانــى ڕافيــز ‌ه بــوو ل ـه‌‬ ‫مه‌غريــب‪ ،‬س ـه‌الوى ل ـه‌ االســتقصا گوتــى‪« :‬گه‌ڵــى ڕافيزه‌يــان له‌نــاو دابــوو‬ ‫ك ـه‌ پێيــان ده‌گوت ـرا البجليــة‪ ،‬له‌س ـه‌ر ڕه‌چه‌ڵه‌ ـكـى علــى كــوڕى عبــدهللا‬ ‫البجلــي ڕافيــزى‪ ...‬عبــدهللا كــوڕى ياســين و ئه‌بوب ‌هكــرى كــوڕى عوم ـه‌ر‬ ‫جه‌نگيــان كــردن تــا فه‌تحــى شــارى (تارودانــت عنوة)يــان كــرد‪ ،‬و زۆريــان‬ ‫لێكوشــتن‪ ،‬ئـه‌وه‌ى ك ‌همــاوه‌ گـ ‌هڕاو ‌ه بــۆ نــاو ڕێبــازى ســونه‌ت و جه‌ماعـه‌ت»‪.‬‬ ‫وتار‬

‫‪26‬‬

‫جێگرى شێخ كوڕى ياسين ڕێگاكه‌ى ته‌واو ده‌كات‬ ‫دواى ده‌ركردنــى ڕافيــزه‌ كــوڕى عوم ـه‌ڕ ل ‌هگ ـه‌ڵ شــێخه‌كه‌ى كــوڕى‬ ‫ياســين ڕۆيشــتن بــۆ جه‌نگــى هــۆزى (برغواطــة)ى موڕت ـه‌دد‪ ،‬و له‌كاتــى‬ ‫ئ ـه‌م جه‌نگ ـه‌ خــاچ په‌رســتيه‌ عبــدهللا كــوڕى ياســين كــوژرا‪ ،‬ئيماڕه‌تــى‬ ‫موڕابيتيــن ب ‌هتـه‌واوى ڕاد ‌هســتى ئه‌بوب ‌هكــرى كــوڕى عومـه‌ر كـرا‪ ،‬سـه‌الوى‬ ‫ده‌ڵێــت‪« :‬ي ‌هك ـه‌م كارى دواى ناشــتنى كــوڕى ياســين ڕێكــردن بــوو بــۆ‬ ‫براغوطــة له‌س ـه‌ر نه‌خش ـه‌ى جه‌نگ ‌هك ـه‌ى‪ ،‬و پشــت ب ‌هســتوو ب ـه‌ هللا‬ ‫له‌سـه‌ر جيهاديــان‪ ،‬زۆرى لێكوشــتن و كه‌نيزه‌كێكــى (ســبية) زۆرى لێگرتــن‬ ‫تــا بــاو بوونـه‌وه‌ لـه‌ ز ‌هلــكاو و حه‌شــارگه‌كان‪ ،‬و شــكۆيانى شــكاند و ئه‌وانــى‬ ‫تريــش موســڵمان بــوون به‌موســڵمانبوونێكى نــوێ‪ ،‬وه‌ ئه‌بوب ‌هكــرى كــوڕى‬ ‫عومـه‌ر شــوێنه‌وارى بانگه‌وازيانــى ســڕيه‌وه‌ و د ‌هســتكه‌وته‌كانى كۆكــرده‌و ‌ه‬ ‫و دابه‌�شــى كــرد به‌س ـه‌ر موڕابيتــن و گ ـه‌ڕاوه‌ بــۆ شــارى أغمــات»‪ ،‬ئ ـه‌وه‌‬ ‫س ـه‌ركه‌وتنێكى تــره‌ ل ـه‌ زنجيــره‌ س ـه‌ركه‌وتنه‌كانى كــوڕى عوم ـه‌ر له‌جه‌نگــى‬ ‫ئه‌هلــى گومڕايــى و باڵوكردن ـه‌وه‌ى ته‌وحيــد‪ ،‬ه ـه‌ر ب ـه‌وه‌ش دونيــا باڵه‌كانــى‬ ‫بــۆ ئه‌بوب ‌هكــرى كــوڕى عوم ـه‌ر كــرده‌وه‌ ك ـه‌ بــوو ب ـه‌ تاك ـه‌ س ـه‌ركرده‌ى‬ ‫موڕابيتيــن‪.‬‬ ‫ئه‌بوبه‌كرى كوڕى عومه‌ر مه‌غريب جێده‌هێڵێت و ڕوده‌كاته‌ بيابان‬ ‫ب ـه‌اڵم كار ‌هك ـه‌ ب ـه‌م ئاســانيه‌ بــۆ كــوڕى عوم ـه‌ر نــاڕوات ك ـه‌ ئ ـه‌و‬ ‫س ـه‌ركرده‌ى مه‌غريبــى فه‌تحك ـراوه‌‪ ،‬دواى ئ ـه‌م ه ‌همــوو س ـه‌ركه‌وتن ‌ه‬ ‫ه ـه‌واڵ هــات ب ـه‌وه‌ى ك ـ ‌ه ڕيــزه‌كان پشــێويان تێكه‌وتــوه‌‪ ،‬س ـه‌الوى ده‌ڵێــت‪:‬‬ ‫«پاشــان نێردراوێــك هــات ل ـه‌ شــارى القبلــة و هه‌واڵــى دا‌ ب ـه‌ شــپرزه‌بوونى‬ ‫ڕيــزه‌كان لـه‌ بيابــان و جيــاكارى ڕويــداوه‌ له‌نێــوان خانـه‌واده‌كان»‪ ،‬ئــا لێــره‌دا‬ ‫س ـه‌ركرده‌ چه‌نــد ڕێگايه‌ ـكـى دانــا‪ ،‬ئايــا يه‌كێــك ل ـه‌ ئامۆزاكانــى بنێرێــت بــۆ‬ ‫چاره‌س ـه‌ركردنى ئ ـه‌م كێش ـه‌يه‌؟ يــان خــۆى بــڕوات؟ و ‌ه ئ ‌هگ ـه‌ر خــۆى‬ ‫ڕۆيشــت ئايــا واز ل ـه‌ س ـه‌ركردايه‌تى گه‌ل ‌هك ـه‌ى ده‌هێنێــت ل ـه‌ مه‌غريــب‬ ‫دواى ئ ـه‌م ه ‌همــوو س ـه‌ركه‌وتنه‌ تێيــدا؟‬ ‫لێــره‌دا پياوه‌تــى ده‌رده‌كه‌وێــت‪ ،‬س ـه‌الوى ده‌ڵێــت‪« :‬فه‌رمانــد ‌ه‬ ‫ئه‌بوب ‌هكــر پياوێكــى دونيــا نه‌ويســت بــوو و جه‌نگــى نێوانــى موســڵمانانى‬ ‫ال گه‌ور ‌هبــوو‪ ،‬پێــى ناخــۆش بــوو ك ـه‌ موســڵمانان له‌يه‌كتــرى بكــوژن‪ ،‬و‬ ‫ئه‌ويــش توانــاى هه‌بێــت له‌س ـه‌ر ڕێگرتنيــان كاتێــك ئ ـه‌و س ـه‌ركرده‌يان‬ ‫بــوو‪ ،‬خــۆى ده‌رچــوو بــۆ بيابــان بــۆ چاره‌س ـه‌ركردنى ئ ـه‌م كێش ـه‌يه‌»‪،‬‬ ‫ه ‌همــوو شــتێكى واز هێنــا ته‌نهــا ل ـه‌ پێنــاو هللا‪.‬‬ ‫فه‌رمانده‌ ڕيزه‌كان يه‌ك ده‌خات بۆ جه‌نگى موشريكه‌كان‬ ‫فه‌رمانــد ‌ه به‌ڕێك ـه‌وت ب ـه‌ره‌و بيابــان و بــۆ چاره‌س ـه‌ركردنى كێش ـه‌‬ ‫و دامه‌زراندنــى الن ـه‌ى حوكمــى ئيســام‪ ،‬پاشــان ده‌رچــوو ب ـه‌ره‌و ســودان‬ ‫به‌مه‌ب ‌هســتى جيهــاد و بانگ ـه‌وازى‪ ،‬ئيبــن خه‌لــدون گوتــى‪« :‬گه‌يشــت ب ـ ‌ه‬ ‫گه‌ل ‌هك ـه‌ى و ئ ـه‌و فيتن ‌هي ـه‌ى ك ـه‌ ته‌ش ـه‌نه‌ى كردبــوو كوژاندي ـه‌وه‌‪ ،‬و‬ ‫ده‌رگايه‌ ـكـى بــۆ جيهــادى ســودان كــرده‌وه‌‪ ،‬و د ‌هســتى گــرت ب ‌هس ـه‌ر ن ـه‌وه‌د‬ ‫كاروان ل ـه‌ شــاره‌كه‌يان»‪ ،‬ته‌نهــا چاكســازى نێــوان گه‌ل ‌هك ـه‌ى ال گرنــگ‬ ‫ن ‌هبــوو بۆيــان به‌ڵكــو كــردى به‌الن ـه‌ى غ ـه‌زوه‌ى ســوپاى موســڵمانان بــۆ‬ ‫غه‌ڕبــى ئه‌فريقيــا و دامه‌زراندنــى حوكمــى ئيســام تيايــدا‪.‬‬ ‫س ـه‌الوى گوتــى‪ « :‬گ ‌هشــتى ئه‌بوب ‌هكــرى كــوڕى عوم ـه‌ر بــۆ بيابــان ل ـ ‌ه‬ ‫مانگــى ذي القعــدة ســاڵى چوارس ـه‌د و په‌نجــاو �ســێ بــوو‪ ،‬كاتێــك گه‌يشــت‬ ‫پێيــان كێش ـه‌يانى چاره‌س ـه‌ر كــرد و كاره‌كانــى بــۆ ڕێكخســتن و ســوپايه‌كى‬ ‫‪27‬‬

‫گ ـه‌وره‌ى كۆكــرده‌وه‌ بــۆ غ ـه‌زوه‌ى ســودان و د ‌هســتى گــرت به‌س ـه‌ر ن ـه‌وه‌د‬ ‫كاروان»‪.‬‬ ‫ئه‌بوبه‌كرى كوڕى عومه‌ر كافره‌كانى بيابان ملكه‌چ ده‌كات‬ ‫س ـه‌الوى ل ‌هشــوێنێكى تــر با�ســى ئ ـه‌وه‌ ده‌كات ك ـه‌ ئه‌بوب ‌هكــرى كــوڕى‬ ‫عوم ـه‌ر جه‌نگــى شانشــينى (غانــة)ى كــرد‪ ،‬ئيســامى له‌وێــى و ده‌وروب ـه‌رى‬ ‫بــاو كــرده‌وه‌‪« :‬پاشــان ئه‌هلــى غانــة ده‌س ـه‌اڵتيان الواز بــوو كاره‌ك ‌هيــان‬ ‫كۆتايــى پێهــات بــوون به‌س ـ ‌هد‌ پارچ ـه‌‪ ،‬و ‌ه فه‌رمانــى ده‌مامكداره‌كانــى‬ ‫ده‌وروبـه‌ر تونــد بــوو لـه‌ بـه‌ره‌ى باكــور كـه‌ لـه‌دواى ئه‌وانـه‌وه به‌ربـه‌ر دێــت‪،‬‬ ‫فه‌رمانــده‌ ئه‌بوب ‌هكــر به‌ڕێك ـه‌وت بۆيــان»‪ ،‬وه‌ س ـه‌الوى گوتــى ك ـه‌ ئ ‌هبــو‬ ‫ب ‌هكــرى كــوڕى عوم ـه‌ر ئ ـه‌م شــارانه‌ى ه ‌همــوو ف ‌هتــح كــرد ب ـه‌ �ســێ مانــگ‪،‬‬ ‫«وه‌ زۆريــان موســڵمان بــوون»‪.‬‬ ‫واز ل ـه‌ ئيماڕ ‌هتــى مه‌غريــب ده‌هێنێــت بــۆ كــوڕى تاشــفين و خــۆى‬ ‫ده‌ڕوات بــۆ ســودان‬ ‫مێــژوو نوس ـه‌كان با�ســى ئه‌وه‌د ‌هك ـه‌ن ك ـه‌ ئه‌بوب ‌هكــرى كــوڕى عوم ـه‌ر‬ ‫گ ـه‌ڕاوه‌ بــۆ مه‌غريــب دواى ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ بينــى ئامۆزاك ـه‌ى يوســفى كــوڕى‬ ‫تاشــفين فتوحاتێكــى زۆرى كــردوه‌‪ ،‬ناكۆ ـكـى ن ‌هكــرد له‌گه‌ڵــى به‌ڵكــو دابـه‌زى‬ ‫بــۆى‪ ،‬و خــۆى گ ـه‌ڕاوه‌ بــۆ بيابــان‪ ،‬وه‌ س ـه‌الوى ل ـه‌ (االســتقصا) با�ســى‬ ‫و ‌هســيه‌تى كــوڕى عوم ـه‌ر ده‌كات بــۆ كــوڕى تاشــفين‪ ،‬د ‌هڵــێ‪« :‬ئه‌بوب ‌هكــر‬ ‫گوتــى‪ :‬مــن تــۆم لـ ‌ه شــوێنى خــۆم دانــا كـ ‌ه مــن به‌رپرســم لێــى‪ ،‬لـه‌ هللا بترسـه‌‬ ‫ل ‌هس ـه‌ر موســڵمانان و خــۆم و خۆتيــش ڕزگاربك ـه‌ له‌ئاگــر‪ ،‬ن ‌هك ـه‌ى هيــچ‬ ‫فه‌رمانێكــى ژێرده‌ســته‌كه‌ت له‌د ‌هســت بــده‌ى چونكـه‌ تــۆ به‌رپر�ســى لێيــان»‪.‬‬ ‫ملتونى شه‌هيد ده‌بێت له‌ سودان‬ ‫دواى ئ ـه‌وه‌ى كــوڕى عوم ـه‌ر و ‌هســيه‌تى ئامۆزاك ـه‌ى ده‌كات‬ ‫ده‌گه‌ڕێت ـه‌وه‌ بــۆ بيابــان بــۆ جيهــادى كافرانــى ئه‌فريقيــا‪ ،‬س ـه‌الوى گوتــى‪:‬‬ ‫«ب ـه‌رده‌وام بــوو له‌س ـه‌ر جيهــادى كافرانــى ســودان تــا ش ـه‌هيد بــوو ب ـه‌‬ ‫تيرێكــى ژ ‌هه ـراوى ل ـه‌ ش ـه‌عبانى ســاڵى (‪480‬كــ) دواى ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ د ‌هســتى‬ ‫گــرت به‌سـه‌ر تـه‌واوى بيابــان پــاش ده‌ســتگرتنى به‌سـه‌ر چيــاى الذهــب لـه‌‬ ‫ســودان»‪،‬‬ ‫ب ـه‌م شــێوه‌يه‌ په‌ڕه‌كانــى يه‌كێــك ل ـه‌ ســوارچاكه‌كانى ئيســام د ‌اخ ـرا‪،‬‬ ‫كه‌ خۆ�شــى دونيا و سـه‌ركردايه‌تى نه‌ويســت‪ ،‬هللا باشــترى بۆ ئه‌و ويســت‪،‬‬ ‫ئيبــن كه‌ثيــر گوتــى‪« :‬كه‌ســانێكى زۆر ل ـه‌ ژێــر د ‌هســتى كۆده‌بوون ـه‌وه‌ ك ـه‌‬ ‫له‌ژێــر د ‌هســتى پاشــاكانى تــر كۆنه‌ده‌بون ـه‌وه‌‪ ،‬ئ ‌هگ ـه‌ر جه‌نگــى بكردباي ـ ‌ه‬ ‫ئ ـه‌وه‌ پێنــج س ـه‌د ه ـ ‌هزار ك ـه‌س بــۆى كۆده‌بوي ـه‌وه‌‪ ،‬ك ـه‌ پێيــان وابــوو‬ ‫گوێڕاي ‌هڵــى واجب ـه‌‪ ،‬ل ‌هگ ـه‌ڵ ئ ـه‌وه‌ش حدوده‌كانــى هللا ى جێبه‌جێد ‌هكــرد‬ ‫و حـه‌ڕام كراوه‌كانــى ئيســامى ده‌پاراســت‪ ،‬و خه‌ڵكــى فێــرى شـه‌رع د ‌هكــرد‪،‬‬ ‫ك ـه‌ خۆ�شــى بيروبــاوه‌ڕو ئاينێكــى ته‌ندروســتى ه ‌هبــوو‪ ،‬وه‌ دۆســتايه‌تى‬ ‫ه ‌هبــوو بــۆ ده‌وڵه‌تــى عه‌با�ســى»‪.‬‬ ‫ڕه‌حمه‌تــى هللا له‌س ـه‌ ‌ر شــێخى موجاهيــدى ش ـه‌هيد ‪-‬بــإذن هللا‪-‬‬ ‫ئه‌بوب ‌هكــر ملتونــي‪ ،‬و بانگ ـه‌واز و جيهــادى لێوه‌رگرتبێــت‪ ،‬و نه‌وه‌كانــى‬ ‫س ـه‌ربخات ل ـه‌ س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت ل ـه‌ غه‌ڕبــى ئه‌فريقيــا و باكــوڕى‬ ‫ئه‌فريقيــا و بيابــان‪ ،‬كـه‌ ده‌ڕۆن بــۆ دامه‌زراندنــى ئاينــى هللا لـه‌م شــوێنانه‌ى‬ ‫به‌د ‌هســتيانه‌ و هه‌ڵده‌ســتن به‌البردنــى ه ‌همــوو شــوێنه‌واره‌كانى شــيرك‪ ،‬وه‌‬ ‫هللا ف ‌هتــح و ته‌مكينيــان پێببه‌خشــێت‪.‬‬

‫مه‌به‌ســتى ئيســام ل ـه‌ داواكردنــى منــداڵ زۆره‌‪ ،‬ك ـه‌‬ ‫گرنگترينيــان زۆربوونــى ژمــاره‌ى موســڵمانانه‌ بــۆ به‌هێزكردنــى‬ ‫ئوممـه‌ت‪ ،‬به‌ڕاســتى شـه‌ريعه‌ت پــڕه‌ لـه‌ ده‌قـه‌ پاڵپشــته‌كان بــۆ‬ ‫ئه‌م ـه‌ و هانــده‌ره‌ له‌س ـه‌رى‪.‬‬ ‫به‌درێژايــى ژيــان داواكردنــى منــداڵ لـه‌ ڕێبــازى پێغه‌مبه‌ران‬ ‫بــووه‌؛ ئ ـه‌وه‌ پێغه‌مب ـه‌ر زه‌كه‌رياي ـه‌ ‪-‬س ـه‌المى له‌س ـه‌ر‪ -‬دوعــا‬ ‫ل ـه‌ پ ـه‌روه‌ردگارى ده‌كات ل ـه‌ زۆر شــوێنى قورئــان‪ ،‬داواى‬ ‫پاشــايه‌تى و ده‌س ـه‌اڵت نــاكات‪ ،‬وه‌ داواى زێــڕ و زيــو نــاكات‪،‬‬ ‫به‌ڵكــو داواى نه‌وه‌يه‌ ـكـى چــاك ده‌كات‪ ،‬هه‌ســتا به‌نوێــژ‬ ‫و پاڕان ـه‌وه‌ ب ـه‌ نهێنــى و ده‌يگــوت‪{ :‬پ ـه‌روه‌ردگارم به‌ڕاســتى‬ ‫ئێســكه‌كانم الواز بــوون و س ـه‌رم ت ـه‌واو ســپى دايگرتــوه‌ و‬ ‫هه‌رگيــز ل ـه‌ پاڕانه‌وه‌كانــم به‌رامب ـه‌رت نائومێــد نابــم‪ ،‬به‌ڕاســتى‬ ‫مــن ترســام ك ـه‌ خــزم و كه‌ســانم دواى مــن س ـه‌رگه‌ردان بــن‬ ‫و هاوژينه‌كه‌شــم نه‌زۆك ـه‌ و منداڵــى نابێــت به‌هره‌مه‌ندمــان‬ ‫بك ـه‌ ب ـه‌ منداڵێــك ببێــت ب ـه‌ ميراتگــرى مــن و ن ـه‌وه‌ى يه‌عقــوب‬ ‫و تــۆش لێــى ڕازى ب ـه‌} [مريــم‪ ،]6-4 :‬وه‌ گوتــى‪{ :‬پ ـه‌روه‌ردگار‬ ‫به‌هره‌مه‌نــدم بك ـه‌ ب ـه‌ نه‌وه‌يه‌ ـكـى چــاك و پــاك به‌ڕاســتى تــۆ‬ ‫گوێگــر و وه‌اڵمــده‌ره‌وه‌ى دوعاكانــى} [آل عم ـران‪ ،]38 :‬وه‌‬ ‫هه‌روه‌هــا گوتــى‪{ :‬ئ ـه‌ى پ ـه‌روه‌ردگار ب ـه‌ ته‌نيــا مه‌هێڵ ـه‌وه‌ وه‌‬ ‫خــۆت چاكتریــن زاتێكــی ل ـه‌ پــاش مــن و هه‌مــوو مردووی ـه‌ك‬

‫ده‌مێنیت ـه‌وه‌} [األنبيــاء‪.]89 :‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ خێزانــى عيمڕان ـه‌ ك ـه‌ داواى منداڵــى ل ـه‌ هللا كــرد وه‬ ‫هللا مه‌ريه‌مــى پێبه‌خ�شــى و كــردى ب ـه‌ ئايه‌تێــك بــۆ جیهــان‪ ،‬و‬ ‫له‌مه‌ريه‌م ـه‌وه‌ عيســاى پێبه‌خ�شــى و كــردى ب ـه‌ پێغه‌مب ـه‌ر و‬ ‫ئولــول عه‌زم ـه‌كان‪ ،‬س ـه‌المى هللا له‌س ـه‌ر هه‌موويــان‪.‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ به‌زۆربوونــى ژمــاره‌ى موســڵمانان‪ ،‬كوفــر ك ـه‌م‬ ‫ده‌كات و ئايــن ب ـه‌رز ده‌بێت ـه‌وه‌‪ ،‬كافــره‌كان ده‌ركيــان كــردوه‌ ب ـه‌م‬ ‫هاوس ـه‌نگییه‌ ك ـه‌ الی بێئــاگا ئه‌م ـه‌ ئاشــكرا نیی ـه‌‪ ،‬بۆی ـه‌ ده‌بينيــن‬ ‫ل ـه‌ كاره‌ پێشــینه‌ و س ـه‌ره‌كیه‌كانیان ل ـه‌ هه‌مــوو جه‌نگه‌كانيــان‬ ‫له‌س ـه‌ر ئیســام و موســڵمانان به‌ئامانجگرتنــی ئافره‌تــان و‬ ‫مندااڵن ـه‌‪ ،‬بــۆ له‌ناوبردنــی خاكه‌ك ـه‌ و چانــدن تیایــدا‪ ،‬ئافــره‌ت‬ ‫ناونه‌ن ـراوه‌ ب ـه‌ كێڵگ ـه‌ ته‌نهــا له‌ب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ نه‌بێــت ك ـه‌ كێڵگ ـه‌ى‬ ‫به‌رهه‌مهێنانــى منداڵ ـه‌‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ سياس ـه‌تى دوژمنــى قيــن له‌دڵ ـ ‌ه‬ ‫و گرنگتريــن شــت الى ســڕينه‌وه‌ى «ال إلــه إال هللا» ي ـه‌ ل ـه‌زه‌وى‪،‬‬ ‫هــاوار بــۆى هــاوار‪ ،‬نه‌ت ـه‌وه‌ى محمــد ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪-‬‬ ‫نه‌ته‌وه‌يه‌ك ـه‌ له‌دايــك ده‌بێــت و ن ـه‌زۆك نيــن‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ ب ـه‌م شــێوه‌يه‌‬ ‫ده‌بێــت تــا هللا زه‌وى و ئـه‌وه‌ى كـه‌ له‌سـه‌ريه‌تى ده‌يــكات بـه‌ ميـرات‬ ‫بۆيــان‪.‬‬

‫وتار‬ ‫خوشكان‬

‫‪28‬‬

‫ب ـه‌اڵم هه‌ندێــك ئافــره‌ت سياس ـه‌تى دوژمــن نازانێــت له‌جه‌نگيــان‬ ‫بــۆ س ـه‌ر موه‌حيــده‌كان‪ ،‬وه‌ نازانــن ك ـه‌ به‌له‌دايــك بوونــى هه‌رمنداڵێكــى‬ ‫موســڵمان دڕێكێــك ده‌چێندرێــت ب ـه‌ گ ـه‌روى كاف ـران‪ ،‬وه‌ خه‌نجه‌رێــك‬ ‫ده‌درێــت ل ـه‌ دڵــى شــيرك‪ ،‬وه‌ به‌زۆربوونــى ژمــاره‌ى موســڵمانان گ ـه‌روى‬ ‫خراپ ـه‌كاران ده‌گيرێــت و ئااڵيــان تێــك ده‌شــكێت و ده‌نگــى پياوچــاكان‬ ‫ب ـه‌رز ده‌بێت ـه‌وه‌‪ ،‬سياس ـه‌تى دياريكردنــى ژمــاره‌ى منــداڵ شــتێكى پوچ ـه‌ و‬ ‫هاتۆت ـه‌ نــاو نه‌ته‌وه‌كه‌مــان ك ـه‌ دوژمــن ه ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ده‌ويســت‪ ،‬تــا ژمــاره‌ى‬ ‫موســڵمانان ك ـه‌م بێــت و توانايــان الواز بێــت‪.‬‬ ‫به‌ڕاســتى پێغه‌مب ـه‌ر ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬فه‌رمانــى كــردوه‌ ب ـه‌ زۆر‬ ‫بوونــى ڕه‌شــايه‌تى موســڵمانان‪ ،‬هـه‌روه‌ك هاتــوه‌ لـه‌ معقه‌لــى كــوڕى يه‌ســار‪،‬‬ ‫گوتويه‌تــى‪« :‬پياوێــك هــات بــۆ الى پێغه‌مبـه‌ر ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬گوتــى‪:‬‬ ‫مــن ئافره‌تێكــى جــوان و خــاوه‌ن ماڵــم ده‌ســتكه‌وتوه‌‪ ،‬بـه‌اڵم منداڵــى نابێــت‪،‬‬ ‫ئاي ـه‌ بيخــوازم؟ فه‌رمــووى‪( :‬نه‌خێــر)‪ ،‬پاشــان جارێكــى تــر هات ـه‌وه‌ بــۆالى و‬ ‫ڕێگــرى لێكــرد‪ ،‬پاشــان جــارى ســێيه‌م هات ـه‌وه‌ و ڕێگــرى لێكــرد‪ ،‬فه‌رمــووى‪:‬‬ ‫(ئه‌وان ـه‌ بخــوازن ك ـه‌ خۆشه‌ويســتىن و منداڵيــان ده‌بێــت به‌ڕاســتى‬ ‫نه‌ته‌وه‌ك ـه‌م‌ ب ـه‌ ئێــوه‌ زۆر ده‌ك ـه‌م)» [رواه أبــو داود وابــن ّ‬ ‫حبــان]‪.‬‬ ‫ه ـه‌روه‌ك پێغه‌مب ـه‌ر ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪ -‬دوعــاى بــۆ ئه‌نه‌�ســى‬ ‫كــوڕى ماليــك كــرد ب ـه‌ زۆربوونــى منــداڵ و به‌ره‌ك ـه‌ت تێيــدا و فه‌رمــووى‪:‬‬ ‫(ئـه‌ی پـه‌روه‌ردگارا مــاڵ و منداڵــى زۆ بكـه‌‪ ،‬و به‌ره‌كـه‌ت بخـه‌ نــاو ئـه‌وه‌ى كـه‌‬ ‫پێــت داوه‌) [متفــق عليــه]‪.‬‬ ‫وه‌ ئه‌حم ـه‌د ل ـه‌ موســنه‌ده‌كه‌ى گێڕاويه‌تي ـه‌وه‌ ل ـه‌ ئه‌نه‌س ـه‌وه‌ ك ـه‌‬ ‫گوتــى‪« :‬كچه‌ك ـه‌م پێــى گوتــم ك ـه‌ له‌ن ـه‌وه‌ى مــن س ـه‌د و بيســت و قســورێك‬ ‫ناشــتران‪ ،‬وه‌ مــن له‌هه‌مــوو ئه‌نصــاڕه‌كان خاوه‌نــى ســامانتر بــووم»‪.‬‬ ‫ئه‌حنه‌فــى كــوڕى قه‌يــس چــوه‌ الى مه‌عاو‌ي ـه‌ هللا لێــى ڕازى بێــت كاتێــك‬ ‫يه‌زيــد الى بــوو ك ـه‌ س ـه‌يرى ده‌كــرد به‌سه‌رســوڕمانه‌وه‌ گوتــى‪« :‬ئ ـه‌ى باو ـكـى‬ ‫به‌حــڕ چــى ده‌ڵێــى سـه‌باره‌ت بـه‌ منــداڵ؟ گوتــى‪« :‬ئـه‌ى پێشـه‌واى بــاوه‌ڕداران‬ ‫ئ ـه‌وان كۆڵگ ـه‌ى پشــتمانن‪ ،‬و به‌رهه‌مــى دڵمانــن‪ ،‬و ڕۆشــنایی چاومانــن‪،‬‬ ‫به‌هۆيانـه‌وه‌ جه‌نگــى دوژمــن ده‌كه‌يــن‪ ،‬وه‌ ئـه‌وان جێنشــينمانن‪ ،‬بۆيــان ببـه‌‬ ‫ب ـه‌ خاكێكــى ن ـه‌رم‪ ،‬ئاســمانێكى ســێبه‌ردار‪ ،‬ئه‌گ ـه‌ر داوايــان كــرد بيانــدێ‪،‬‬ ‫ڕێگريــان مه‌ك ـه‌ له‌خۆ�شــى تــا بچــن بــۆالى كه‌ســانى نزيــك لێــت‪ ،‬و خۆشــيان‬ ‫نه‌وێيــت‪ ،‬وه‌ هيواخــوازى مردنــت بــن‪ ،‬گوتــى‪ :‬ل ـه‌ده‌ورت گه‌ڕێــم ئ ـه‌ى باو ـكـى‬ ‫به‌حــڕ! ئ ـه‌وان ئه‌وانــن ه ـه‌ر چــۆن باســت كــردن»‪.‬‬ ‫لێــره‌وه‌ نابێــت ئ ـه‌و سياس ـه‌ته‌ له‌بيــر بكه‌يــن ك ـه‌ دوژمنانــى هللا دايــان‬ ‫نــاوه‌ ك ـه‌ بريتي ـه‌ ل ـه‌ دواخســتنى زه‌واج و خوشــكی موســڵمانی لــێ ئــاگادار‬ ‫ده‌كه‌ين ـه‌وه‌‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ پيالنێكــى كافران ـه‌ ئه‌وان ـه‌ى ده‌يانه‌وێــت ئافره‌ت ـه‌‬ ‫موســڵمانه‌كان دوربخه‌ن ـه‌وه‌ ل ـه‌ ژيانــى ڕاســته‌قينه‌يان‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌وان دروســت‬ ‫بوون ـه‌ بــۆ ته‌وحيــدى هللا و به‌ته‌نهــا گرتنــى ل ـه‌ عيباده‌ت ـه‌كان‪ ،‬پاشــان بــۆ‬ ‫خزمه‌تكردنــى ئايــن ئه‌وه‌نــده‌ى ك ـه‌ هللا بۆيــان ئاســان بــكات‪ ،‬وه‌ له‌وان ـه‌‬ ‫هاوس ـه‌رگيرى و منــداڵ و په‌روه‌رده‌كــردن‪.‬‬ ‫ئه‌گ ـه‌ر ئافره‌تــى موســڵمان بزانێــت چه‌نــد چاك ـه‌ هه‌ي ـه‌ ل ـه‌‬ ‫هاوس ـه‌رگيرى كردنــى زۆر له‌گ ـه‌ڵ بونــى نيه‌تــى زيادكردنــى ڕه‌شــايه‌تى و‬ ‫خســتنه‌وه‌ی منداڵــى چــاك ك ـه‌ چــاك ده‌بێــت له‌گه‌ڵــى و دوعــا بــۆ خــۆى و‬ ‫باو ـكـى ده‌كات تــا دواى مردنيشــيان‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك پێغه‌مب ـه‌ر‪ ،‬صلــى هللا عليــه‬ ‫وســلم فه‌رموويه‌تــى‪( :‬ئه‌گ ـه‌ر مــرۆڤ مــرد هه‌مــوو كرداره‌كانــى ده‌وه‌ســتێت‬ ‫جگ ـه‌ ل ـه‌ ســيان نه‌بێــت‪ :‬چاكه‌ي ـه‌ك ك ـه‌ ب ـه‌رده‌وام بێــت‪ ،‬يــان زانســتێكى‬ ‫به‌ســود‪ ،‬يــان منداڵێكــى چــاك ك ـه‌ دوعــاى بــۆ بــكات) [رواه مســلم عــن أبــي‬ ‫هريــرة]‪.‬‬ ‫وه‌ صلــى هللا عليــه وســلم فه‌رموويه‌تــى‪( :‬هللا ‪-‬عــز وجــل‪ -‬پل ـه‌ى‬ ‫به‌نــده‌ى چــاك له‌به‌هه‌شــت به‌رزده‌كات ـه‌وه‌‪ ،‬ده‌ڵێــت‪ ،‬ئ ـه‌ى پ ـه‌روه‌ردگار‪،‬‬ ‫‪29‬‬

‫ئ ـه‌م چاكان ـه‌م له‌كــوێ بــوه‌؟ ده‌فه‌رمووێــت‪ :‬ب ـه‌ داواى لێخۆشــبوون بــۆت‬ ‫له‌الي ـه‌ن منداڵه‌كه‌ت ـه‌وه‌) [رواه أحمــد وابــن ماجــه عــن أبــي هريــرة]‪.‬‬ ‫به‌ڕاســتى بوخــارى له‌صه‌حيحه‌ك ـه‌ى دا بابێكــى دانــاوه‌ به‌نــاوى‪« :‬بابــى‬ ‫داواكردنــى منــداڵ بــۆ جيهــاد»‪.‬‬ ‫ل ـه‌ ئه‌بــو هوڕه‌يــڕه‌وه‌ گێڕدراوه‌ت ـه‌وه‌ ك ـه‌ ڕه‌ســول هللا ‪-‬صلــى هللا عليــه‬ ‫وســلم‪ -‬فه‌رموويه‌تــى‪( :‬ســوله‌يمانى كــوڕى داود‪ ،‬س ـه‌المى هللا له‌س ـه‌ر‬ ‫هه‌ردووكيــان گوتــى‪ :‬ئـه‌م شـه‌و ده‌چــم بــۆ الى سـه‌د ئافــره‌ت‪ ،‬يــان نـه‌وه‌د و‬ ‫نــۆ هه‌ريه‌كه‌يــان ســوارچاكێكيان ده‌بێــت بــۆ جيهــادى ڕێــى هللا؛ هاوڕێك ـه‌ى‬ ‫گوتــى‪ :‬ان شــاء هللا؛ ســوله‌يمان ن ـه‌ى گــوت‪ ،‬ته‌نهــا ي ـه‌ك ئافــره‌ت منداڵێكــى‬ ‫ناتـه‌واوى بــوو‪ ،‬ســوێند بـه‌وه‌ى كـه‌ گيانــى منــى به‌ده‌ســته‌‪ ،‬ئه‌گـه‌ر بيگوتبايـه‌‪:‬‬ ‫ان شــاء هللا‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ هه‌موويــان ده‌بــوون به‌ســوارچاكى جيهــاد)‪.‬‬ ‫ئه‌گ ـه‌ر ئافره‌تــى موســڵمان بزانێــك ك ـه‌ ئ ـه‌وه‌ بــۆ سه‌رخســتنى ئايــن‪،‬‬ ‫وتوڕه‌يــى كافران ـه‌‪ ،‬ب ـه‌ره‌و ڕوى ئ ـه‌م كاره‌ ده‌هــات ن ـه‌وه‌ك پشــتى تێبــكات‪،‬‬ ‫به‌ڵكــو ببــن به‌وان ـه‌ى ك ـه‌ {ه ـه‌ر هه‌نگاوێــك ده‌يهاوێــن بــێ بــاوه‌ڕان تــوڕ ‌ه‬ ‫بــكات و هـه‌ر زيانێــك لـه‌ دوژمنــان بــدات ئيــا هللا چاكه‌يــان بــۆ ده‌نوســێت}‬ ‫[التوبــة‪.]120 :‬‬ ‫بــا ئافره‌تــى موســڵمان وردبێت ـه‌وه‌ ل ـه‌ گوت ـه‌ى عوم ـه‌ڕ‪ ،‬هللا لێــى ڕازى‬ ‫بێــت‪« :‬ســوێند ب ـه‌ هللا مــن زۆر له‌خــۆم ده‌ك ـه‌م ل ـه‌ جيمــاع كــردن؛ به‌ڵكــو‬ ‫نه‌وه‌يه‌كــم ببێــت ك ـه‌ ويــردى هللا بــكات» [رواه البيهقــي فــي الكبــرى]‪.‬‬ ‫به‌ڵكــو شــوكردنى كچــان لـه‌ ته‌مه‌نێكــى كه‌مـه‌وه‌ الى ياســا تاغوتيـه‌كان‬ ‫له‌هه‌ندێــك ده‌وڵه‌تــى به‌نــاو ئيســامى ب ـه‌ تــاوان داده‌نرێــت‪ ،‬ب ـه‌اڵم ل ـ ‌ه‬ ‫شـه‌ريعه‌تى ئيســامى‪ ،‬حـه‌الل ئه‌وه‌يـه‌ كـه‌ هللا حه‌اللــى كــردوه‌‪ ،‬و حه‌ڕاميــش‬ ‫ئه‌وه‌ي ـه‌ ك ـه‌ هللا حه‌ڕامــى كــردوه‌‪ ،‬وه‌ عائيش ـه‌ فه‌رموويه‌تــى‪« :‬پێغه‌مب ـه‌ر‬ ‫منــى خواســت ك ـه‌ ته‌مه‌نــم ش ـه‌ش ســاڵ بــوو‪ ،‬چويــن بــۆ مه‌دين ـه‌ چويــن‬ ‫بــۆ ماڵــى به‌نــى حاريثــى كــوڕى خ ـه‌زره‌ج‪ ،‬خــۆم ده‌پاراســت له‌گه‌رمــى قــژم‬ ‫ك ـه‌وت‪ ،‬قــژم درێژبــوو تاس ـه‌ر شــانه‌كانم ده‌هــات ئینجــا ئــوم ڕومــان هــات‬ ‫بــۆالم‪ ،‬مــن خه‌ريكــى يــارى بــووم‪ ،‬هاوڕێكانــم له‌گه‌ڵــم بــوون‪ ،‬بانگــى كــردم‬ ‫و منيــش چــووم‪ ،‬نه‌مده‌زانــى چــى ده‌وێــت لێــم ده‌ســتى گرتــم و منــى ڕاگــرت‬ ‫له‌ب ـه‌ر ده‌رگاي ـه‌ك‪ ،‬مــن هه‌ناس ـه‌ بڕبــوم تــا كه‌مێــك ئــارام بوم ـه‌وه‌‪ ،‬پاشــان‬ ‫هه‌ندێــك ئــاوم هێنــا و به‌س ـه‌ر ده‌م وچــاو و س ـه‌رم داكــرد‪ ،‬پاشــان منــى‬ ‫كــرده‌ ژوره‌وه‌‪ ،‬بينيــم ك ـه‌ چه‌نــد ئافره‌تێكــى ئه‌نصــاڕ ل ـه‌وێ بــوون‪ ،‬گوتيــان‬ ‫له‌س ـه‌ر خێــر و به‌ره‌ك ـه‌ت‪ ،‬وه‌ له‌س ـه‌ر به‌ختێكــى بــاش‪ ،‬منــى دا ب ـه‌ ئافره‌ت ـ ‌ه‬ ‫ئه‌نصــاره‌كان‪ ،‬هيــچ نه‌يترســاندم جگ ـه‌ له‌هاتن ـه‌ ژوره‌وه‌ى پێغه‌مب ـه‌ر ‪-‬صلــى‬ ‫هللا عليــه وســلم‪ ،-‬منيــان ڕاده‌ســتى ئـه‌و كــرد‪ ،‬كـه‌ ئـه‌و كات مــن ته‌مه‌نــم نــۆ‬ ‫ســااڵن بــوو» [رواه مســلم]‪.‬‬ ‫هـه‌ر كاتێــك ئافره‌تــى موســڵمان ئـه‌وه‌ى زانــى‪ ،‬ئـه‌وه‌ قسـه‌ى خـراپ فــڕێ‬ ‫ده‌دات‪ ،‬و ده‌مێنێتـه‌وه‌ بــۆ زيــاد كردنــى بێچــوه‌ شــێره‌كان و ئاماده‌كردنيــان‪،‬‬ ‫مــاڵ ده‌كات ـه‌ النه‌ي ـه‌ك بۆيــان‪ ،‬له‌س ـه‌ر نه‌ت ـه‌وه‌ى ئيبڕاهيــم شــیرێكی صــاف‬ ‫و پاكیــان پێــده‌دات‪ ،‬و ته‌وحيديــان پێنــۆش ده‌كات‪ ،‬ده‌يانجوڵێنێــت بــۆ‬ ‫دۆســتايه‌تى‪ ،‬ته‌واويــان ده‌كات ب ـه‌ دوژمنايه‌تــى كاف ـران‪ ،‬پاشــان ده‌رگاى‬ ‫النه‌كه‌يــان له‌س ـه‌ر ده‌كات ـه‌وه‌‪ ،‬و دڵه‌كانيــان ئ ـه‌وه‌ى خــواردوه‌‪{ :‬تونــد‬ ‫له‌س ـه‌ر كاف ـران و به‌ڕه‌حمــن له‌نێــوان خۆيــان} [الفتــح‪.]29 :‬‬ ‫{ملكه‌چــن بــۆ بــاوه‌ڕاداران و تونــدن له‌س ـه‌ر كاف ـران جيهــاد ده‌ك ـه‌ن‬ ‫له‌ڕێــى هللا و ل ـه‌ لۆم ـه‌ی لۆم ـه‌كاران ناترســن} [املائــدة‪.]54 :‬‬ ‫وآخــر دعوانــا أن الحمــد هلل رب العامليــن‪.‬‬

‫ل ‌هگ ـه‌ڵ ب ـه‌رده‌وام بوونــى جه‌نگــى س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت بــۆ س ـه‌ر‬ ‫هێزه‌كانــى كوفــر‪ ،‬چــاو ده‌خه‌ين ـه‌ س ـه‌ر هه‌ندێــك ل ـه‌ چااڵكي ـه‌كان ك ـه‌‬ ‫موجاهيــدان جێبه‌جێيــان كــردوه‌ و س ـه‌ركه‌وتوو بوون ـه‌ ل ـه‌ ف ـراوان كردنــى‬ ‫د ‌هسـه‌اڵتى خيالفه‌ت و ترســاندن و تياچوون و زه‌ليل بوونى دوژمنانى هللا‪،‬‬ ‫وه‌ ئ ـه‌و كردان ـه‌ش به‌شــێكى ك ‌همــن ل ـ ‌ه كــرده‌ زۆره‌كان ك ـه‌ ده‌وڵه‌تــى ئيســامى‬ ‫له‌ب ـه‌ره‌ جيــاكان جێبه‌جييــان كــردوه‌ ل ـه‌ ڕۆژه ـه‌اڵت و ڕۆژئــاوا ل ـه‌ ميان ـه‌ى‬ ‫هه‌فته‌كانــى ڕابــردوو‪.‬‬ ‫جه‌نگى سه‌ر توركيا‪:‬‬ ‫ل ـه‌ حه‌وتــى مانگــى ڕه‌بيعــى ي ‌هك ـه‌م‪ ،‬ش ـه‌هاده‌ت خــواز ابــو أنــس املنبجــي‬ ‫و أبــو عمــر الهاشــمي ‪-‬هللا له‌هه‌ردووكيــان وه‌ربگرێــت‪ -‬س ـه‌ياره‌ بۆمــب‬ ‫ڕێژكراوه‌كانيــان ته‌قانــده‌وه‌ ب ‌هسـه‌ر دوو گردبوونـه‌وه‌ى گروپـه‌ موڕتـه‌دده‌كان‬ ‫و ســوپاى تور ـكـى موڕتـه‌دد لـه‌ نزيــك گونــدى «وقــاح» و»الكفيــر» لـه‌ ڕۆژئــاواى‬ ‫شــارى بــاب‪ ،‬ك ـه‌ بــووه‌ هــۆى تێــك شــكاندنى تانكێــك و په‌كخســتنى ســيانى‬ ‫تــر ل ـه‌ ســوپاى تور ـكـى موڕت ـه‌دد‪ ،‬و كوژرانــى ژماره‌ي ـه‌ك لێيــان‪ ،‬دواى كــرده‌‬ ‫ش ـه‌هاده‌ت خوازي ـه‌كان هێر�شــى س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت د ‌هســتى پێكــرد بــۆ‬ ‫س ـه‌ر گونــدى «الكفيــر»‪ ،‬ئه‌نجامــى هێرش ـه‌كه‌ بريتــى بــوو ل ـه‌ تێــك شــكاندنى‬ ‫دوو ئامێــر و به‌د ‌هســت ك ـه‌وت گرتنــى ســيان و كوژرانــى �ســێ موڕت ـه‌دد‪ ،‬و‬ ‫موجاهيــدان گ ‌هڕان ـه‌وه‌ پێگه‌كانيــان به‌س ـه‌المه‌تى‪.‬‬

‫ل ـه‌ نــۆى مانگــى ڕه‌بيعــى ي ‌هك ـه‌م‪ ،‬كرده‌ي ‌ه ـكـى ش ـه‌هاده‌ت خــوازى ل ـ ‌ه‬ ‫گردبوونه‌وه‌يه‌ ـكـى ســوپاى تور ـكـى و گروپ ـ ‌ه موڕت ـه‌دده‌كان ده‌دات ل ـه‌ نزيــك‬ ‫گونــدى «براتــة» ل ـه‌ ڕۆژئــاواى شــارى بــاب‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك موجاهيــدان توانيــان‬ ‫تانكێكــى ســوپاى تور ـكـى په‌كبخ ـه‌ن ب ـه‌ بۆمبێكــى چێنــدراو و س ـه‌ياره‌يه‌كى‬ ‫ده‌بــڵ تێــك بشــكێنن ل ـه‌ گونــدى «الدانــا» ب ـه‌ هــاوه‌ن‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ يانــزه‌ى مانگــى ڕه‌بيعــى ي ‌هك ـه‌م‪ ،‬دوو ب ـراى ش ـه‌هاده‌ت خــواز‬ ‫ابــو عبدالرحمــن الشــامي و ابــو احمــد الســمراوي ‪-‬هللا له‌هه‌ردووكيــان‬ ‫وه‌ربگرێــت‪ -‬توانيــان زيــان ل ـه‌ گروپ ـه‌ موڕت ـه‌دده‌كان و ســوپاى توركيــاى‬ ‫موڕت ـه‌دد بــده‌ن‪ ،‬كاتێــك ب ـراى ش ـه‌هاده‌ت خــواز ابوعبدالرحمــن س ـه‌يار ‌ه‬ ‫بۆمــب ڕێژكراو ‌هك ـه‌ى ته‌قانــده‌وه‌ ب ‌هس ـه‌ر گردبوونه‌وه‌كانيــان ل ـ ‌ه گونــدى‬ ‫«األزرق» لـه‌ ڕۆژئــاواى شــارى بــاب‪ ،‬كـه‌ بــووه‌ هــۆى لـه‌ ناوچوونــى زياتــر لـه‌ ‪14‬‬ ‫موڕتـه‌دد و برينداربوونــى هه‌ندێكــى تــر و تێــك شــكاندنى �ســێ ئامێــر‪ ،‬وه‌ بـراى‬ ‫دووه‌م توانــى بگاتـه‌ شــوێنى قايمــكارى موڕتـه‌ددان لـه‌ گونــدى «الــزرزور» لـ ‌ه‬ ‫ڕۆژهه‌اڵتــى شــار‪ ،‬و س ـه‌ياره‌ بۆمــب ڕێژكراو ‌هك ـه‌ى ته‌قانــده‌وه‌ ب ‌هس ـه‌ريان‪،‬‬ ‫ك ـه‌ بــوه‌ هــۆى له‌ناوچــوون و برينداربوونــى ژمار ‌هي ـه‌ك موڕت ـه‌دد و پ ـه‌ك‬ ‫خســتنى چه‌نديــن ئامێــرى س ـه‌ربازى‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك تانكێكــى ســوپاى تور ـكـى‬ ‫موڕت ـه‌دد په‌كخ ـرا دواى به‌ئامانــج گرتنــى ب ـه‌ موش ـه‌كێكى ئاراســته‌كراو ل ـ ‌ه‬ ‫ه ‌همــان گونــد‪.‬‬

‫هه‌واڵ‬

‫‪30‬‬

‫شوێنه‌وارى هێر�شى سه‌ر ئاهه‌نگه‌ خاچ په‌رستيه‌كه‌ى ئه‌سته‌نبۆڵ‬

‫وه‌ ل ـ ‌ه دوانــزه‌ى مانگــى ڕه‌بيعــى ي ‌هك ـه‌م‪ ،‬س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت توانيــان‬ ‫ك ـه‌ دوو تانكــى ســوپاى تور ـكـى موڕت ـه‌دد تێــك بشــكێنن و ســێيه‌ميش پ ـه‌ك‬ ‫بخـه‌ن بـه‌ هــۆى به‌ئامانــج گرتنيــان بـه‌ موشـه‌كى ئاراســته‌كراو و گولـه‌ هــاوه‌ن‬ ‫ل ـه‌ ڕۆژئــاواى شــار‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ پانــزه‌ى مانگــى ڕه‌بيعــى ي ‌هك ـه‌م‪ ،‬ڕاوچيانــى زرێپــۆش ل ـه‌ ده‌وڵه‌تــى‬ ‫ئيســامى توانيــان ك ـه‌ تانكێكــى ســوپاى تور ـكـى موڕت ـه‌دد تێــك بشــكێنن‬ ‫و يه‌كێكــى تريــش پ ـه‌ك بخ ـه‌ن دواى ب ـه‌ ئامانــج گرتنيــان ب ـ ‌ه موش ـه‌كى‬ ‫ئاراســته‌كراو ل ـ ‌ه ڕۆژئــاواى شــارى بــاب‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ شــانزه‌ى مانگــى ڕه‌بيعــى ي ‌هك ـه‌م‪ ،‬موجاهيــدان توانيــان دواى‬ ‫ڕوبه‌ڕوبون ـه‌وه‌ ل ‌هگ ـه‌ڵ ســوپاى تور ـكـى موڕت ـه‌دد و گروپ ـه‌ موڕت ـه‌دده‌كان‬ ‫هه‌ڵبكوتن ـه‌ س ـه‌ر گونــدى «العجمــي» ل ـه‌ باكــورى ڕۆژهه‌اڵتــى شــارى بــاب‪،‬‬ ‫دواى ئ ـه‌وه‌ يه‌كێــك ل ـه‌ ســوارچاكانى ش ـه‌هاده‌ت ‪-‬هللا لێــى وه‌رگرتبێــت‪-‬‬ ‫ده‌رچــوو و س ـه‌ياره‌ بۆمــب ڕێژكراو ‌هك ـه‌ى ته‌قانــده‌وه‌ به‌س ـه‌ر گردبوون ـه‌وه‌ى‬ ‫موڕت ـه‌ددان ل ـه‌ نزيــك گونــدى «قنيفــذ»‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ بيســت ويه‌ ـكـى مانگــى ڕه‌بيعــى ي ‌هك ـه‌م‪ ،‬س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت‬ ‫توانيــان ك ـه‌ تانكێــك و س ـه‌ياره‌يه‌كى ‪ BMP‬ســوپاى تور ـكـى تێــك بشــكێنن ب ـه‌‬ ‫دوو موش ـه‌كى ئاراســته‌كراو ل ـه‌ ڕۆژئــاواى شــار‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ بيســت و ســێى مانگــى ڕه‌بيعــى ي ‌هك ـه‌م‪ ،‬ڕاوچيانــى زرێپــۆش ل ـه‌‬ ‫ده‌وڵه‌تى ئيســامى دوو زرێپۆ�شــى ســوپاى توركياى موڕته‌دديان تێك شــكاند‬ ‫ب ـه‌ دوو موش ـه‌كى ئاراســته‌كراو ل ـه‌ ڕۆژئــاواى شــارى بــاب‪ ،‬وه‌ له‌ه ‌همــان‬ ‫ڕۆژدا‪ ،‬نوســينگه‌ى ڕاگه‌ياندنــى وياليه‌تــى ح ‌هلـه‌ب هه‌ڵســا بـه‌ باڵوكردنـه‌وه‌ى‬ ‫ئيســداڕێك ب ـه‌ ناونيشــانى «درع الصليــب» تێيــدا دوو ل ـه‌ ئه‌ندامه‌كانــى‬ ‫توركيــاى موڕتـه‌دد د ‌هســوتێندرێن كـه‌ توركيــا خــۆى سـه‌ركردايه‌تى هه‌ڵمه‌تــى‬ ‫ناس ـراو ب ـه‌ «درع الف ـرات» ده‌كات‪ ،‬ل ـه‌ شــوێنى گه‌وره‌ك ‌هيــان ئه‌مريــكاى خــاچ‬ ‫په‌رســت‪ ،‬دژى موســڵمانان لـه‌ وياليه‌تــى ح ‌هلـه‌ب‪ ،‬وه‌ لـه‌و ئيســداڕه په‌يامێــك‬ ‫ئاراســته‌ى حكومه‌تــى توركيــا ده‌كرێــت و به‌ڵێنــى دوبــاره‌ كردنـه‌وه‌ى ديــارده‌ى‬ ‫ســوتانيان پێــده‌ده‌ن به‌زيندوويــى ئ ‌هگ ـه‌ر ب ـه‌رده‌وام بــن ل ـه‌ بۆردومــان كردنــى‬ ‫خاكه‌كانــى ده‌وڵه‌تــى ئيســامى‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ دووى مانگــى ڕه‌بيعــى كۆتايــى‪ ،‬س ـه‌ربازێكى خيالف ـه‌ت ل ـه‌‬ ‫به‌ناوبانگتريــن يانـه‌ى شـه‌وانه‌ى دا لـه‌ ئه‌ســته‌نبۆڵ كـه‌ گاوره‌كان ئاهه‌نگيــان‬ ‫‪31‬‬

‫تێــدا ده‌گێ ـڕا ب ‌ههــۆى جه‌ژن ـ ‌ه بــت په‌رســتيه‌كه‌يان‪ ،‬هێر�شــى كــرده‌ س ـه‌ر‬ ‫موشــريكه‌كان ب ـه‌ نارنجۆ ـكـى ده‌ســتى و چه‌ ـكـى ڕه‌شــاش‪ ،‬و دروێن ـه‌ى ‪ 150‬ــى‬ ‫لێكــردن ل ـه‌ كــوژراو و برينــدار‪ ،‬وه‌ك تۆڵ ـه‌ س ـه‌ندنه‌وه‌يه‌ك بــۆ ئايــن و‬ ‫وه‌اڵمدان ـه‌وه‌ى فه‌رمانــى پێش ـه‌واى بــاوه‌ڕداران ل ـه‌ به‌ئامانــج گرتنــى توركيــاى‬ ‫خزم ـه‌ت كارى خــاچ‪.‬‬ ‫ویالیەتی بەغداد‪:‬‬ ‫لــە پێنجــی مانگــى ڕه‌بيعــى ي ‌هك ـه‌م‪ ،‬مەفرەزەیە ـكـی ئەمنــی ســەربازانی‬ ‫خیالفــەت توانــی ئۆتۆمبێلێكــی بۆمبڕێژك ـراو ڕابگرێــت و بیتەقێنێتــەوە لــە‬ ‫ناوەڕاســتی مۆڵگــە و گردبوونەوەكانــی ڕافیــزە موڕتــەدەكان لــە ناوچــەی‬ ‫«الصدر» لە ڕۆژهەاڵتی بەغداد‪ ،‬لە ئاكامدا بووە هۆی تياچوونى ش ــەست‬ ‫موڕتــەدد و برینــدار بوونــی بیســتی تــر‪.‬‬ ‫وە لــە یانــزەی مانگــى ڕه‌بيعــى ي ‌هك ـه‌م‪ ،‬یەكێــك لــە مەفــرەزە ئەمنیــەكان‬ ‫توانی ئۆتۆمبێلێكی بۆمبڕێژكراو لە الی گردبوونەوەیەكی ڕافیزە موڕتەدەكان‬ ‫ڕابگرێــت لــە ناوچــەی «الباویــە» لــە ڕۆژهەاڵتــی بەغــداد‪ ،‬ئینجــا لــە دوورەوە‬ ‫تەقێنرایەوە‪ ،‬بووە هۆی تياچوون و بریندار بوونی هەشتا ڕافیزی بە الیەنی‬ ‫كــەم‪ ،‬هــاوكات مەفرەزەیە ـكـی تریــش توانــی دوو بۆمــب بچێنێــت لــە ناوچــەی‬ ‫«أبــو دشــیر» لــە باشــووری بەغــداد‪ ،‬و بیتەقێنێتــەوە بــە گردبوونەوەیە ـكـی‬ ‫ڕافیــزە جــا نزیكــەی بیســت موڕتەدیــان لــێ كــوژراو و برینــدار بــوو‪.‬‬ ‫وە لــە ڕۆژی یەكــەم لــە مانگــی رەبیعــی كۆتایــی‪ ،‬أبــو نــواف العراقــی وأبــو‬ ‫عبــد امللــك العراقــی ‪-‬هللا تعالــی لێیــان وەربگرێــت‪ -‬دەرچــوون و گردبوونــەوە‬ ‫و مۆڵگەكانــی ڕافیــزە موڕتەدەكانیــان بەئامانــج گــرت لــە ناوچــەی‬ ‫«الســنك» لــە ناوەڕاســتی شــاری بەغــداد‪ ،‬ئینجــا تەكبیریــان كــرد و چاكەتــە‬ ‫بۆمبڕێژكراوەكانیــان تەقانــدەوە بــەدوای یەكــدا‪ ،‬لەئاكامــدا بــووە هــۆی‬ ‫لەناوچــوون و برینــدار بوونــی زی ــاتر لــە س ــەد موڕتــەدد‪ ،‬و خاپووركردنــی‬ ‫چەنــد مۆڵگەیەكیــان‪ ،‬هــاوكات مەفرەزەكانــی بۆمبڕێژكــردن توانــی‬ ‫ئۆتۆمبێلێكــی بۆمبڕێژك ـراو ڕابگرێــت و بیتەقێنێتــەوە بــە گردبوونەوەیە ـكـی‬ ‫تــری ڕافیــزە موڕتــەدەكان لــە نزیــك بەڕێوەبەرایەتــی هاتووچــۆی «بغــداد‬ ‫الجدیــدە» لــە ڕۆژهەاڵتــی شــارەكە‪ ،‬لــە ئاكامــدا بــووە هــۆی تياچوونــى نــۆ‬ ‫كــەس و برینــدار بوونــی حەڤــدەی تــر‪.‬‬

‫ ‬

‫شوێنه‌وارى جه‌نگى موسڵ له‌ نه‌خۆشخانه‌ى سه‌الم‬

‫وياليه‌تى نه‌ينه‌وا‪:‬‬ ‫لــە شە�شــی رەبیعــی یەكــەم‪ ،‬ب ـرای شــەهادەتخواز أبــو خطــاب العراقــی‬ ‫هللا لێــی وەربگرێــت‪ -‬دەرچــوو بــەرەو گردبوونەوەكانــی ســوپای ڕافیــزی‬‫و میلیشــیاكانی لــە گەڕە ـكـی (البریــد) لــە باكــووری ڕۆژهەاڵتــی موصــل و‬ ‫ئۆتۆمبێلــە بۆمبڕێژكراوەكــەی تەقانــدەوە بەســەریاندا‪ ،‬لــە ئاكامــدا بــووە‬ ‫هۆی تێكشكاندنی دەبابەیەك لە جۆری ئەبرامز و دوو شۆفڵ و تياچوونى‬ ‫هەشــت ئەنــدام و برینــدار بوونــی ژمارەیە ـكـی تــر‪ ،‬وە لــە الیە ـكـی تــرەوە چــوار‬ ‫لــە ســوارچاكانی شــەهادت أبــو خطــاب املصــاوی وأبــو أحمــد الشــامی‬ ‫وأبــو ســلمە الشــامی ّ‬ ‫وبتــار املوصلــی ‪-‬هللا لێیــان وەربگرێــت‪ -‬بــە ئۆتۆمبێلــە‬ ‫بۆمبڕێژكراوەكانیــان دەرچــوون بــەرەو گردبوونەوەكانــی موڕتــەددان لــە نزیــك‬ ‫نەخۆشــخانەی (الســام) لــە باشــووری ڕۆژهەاڵتــی موصــل و بەســەریاندا‬ ‫تەقاندیانــەوە‪ ،‬لــە ئاكامــدا بــووە هــۆی تياچوونــى نزیكــەی �ســی و پێنــج ئەنــدام‬ ‫و تێكشــكاندنی پێنــج ئامێــر لــە جــۆری ‪ ، BMP‬و ئامێرێكــی شــۆفڵ و ئامێرێكــی‬ ‫هەمــەڕ و تێكشــكاندن و پەكخســتنی ژمارەیــەك ئامێــری جۆراوجــۆر‪ ،‬دوای‬ ‫ئــەوە پێكــدادان لەگەڵیانــدا ڕوویــدا بــە چە ـكـی جۆراوجــۆر و چــوار ئەنــدام‬ ‫لەناوچــوون یەكێكیــان بــە قەنــاص و برینــدار بوونــی هەندێكــی تــر‪ ،‬وە‬ ‫پەكخســتنی دوو ئامێــر لــە جــۆری هەمــەڕ و ئامێرێكــی ‪ MP‬و بــە غەنیمــەت‬ ‫گرتنــی یەكێكــی تــر‪.‬‬ ‫وە لــە ڕۆژی حەوتەمــی رەبیعــی ي ‌هك ـه‌م‪ ،‬ب ـرای شــەهادەتخواز أبــو حمــزە‬ ‫العراقــی ‪-‬هللا لێــی وەربگرێــت‪ -‬توانــی «كردەیە ـكـی شــەهادەتخوازی» ئەنجــام‬ ‫بــدات لــە ناوەڕاســتی پاشــماوەكانی ســوپای ڕافیــزی و میلیشــیاكانی لــە نزیــك‬ ‫نەخۆشــخانەی (الســام) لــە باشــووری ڕۆژهەاڵتــی موصــل‪ ،‬لــە ئاكامــدا‬ ‫بــووە هــۆی تێكشــكاندنی ژمارەیــەك ئامێــر و لەناوچــوون و برینــدار بوونــی‬ ‫ژمارەیــەك لــە موڕتــەدان‪ ،‬هەروەهــا نزیكــەی بیســت ئەنــدام لەناوچــوون و‬ ‫چــل و پێنجــی تــر برینــدار بــوون و هەشــت ئامێــر لــە جــۆری ‪ BMP‬تێكشــكا‪،‬‬ ‫وە پێنــج ئۆتۆمبێــل لــە جــۆری هەمــەڕ و تانكێــك لــە جــۆری ئەبرامــز دوای‬ ‫پێكــدادان بــە چە ـكـی جۆراوجــۆر لەگــەڵ كەرتــە گەمارۆدراوەكانیــان‪،‬‬ ‫هەروەهــا ســەربازانی خیالفــەت هەڵســان بــە پێكــدادان لەگــەڵ كاروانێــك‬ ‫لــە نزیــك كەرتــی گەڕە ـكـی (ســومر) كــە هەوڵــی پێشــڕەوی كردنیــدا بــۆ یارمەتــی‬

‫ ‬

‫دانــی گەمــارۆدراوەكان لــە ئاكامــدا بــووە هــۆی لەناوچوونــی نزیكــەی دە‬ ‫ئەنــدام و برینــدار بوونــی ژمارەیە ـكـی تــر‪ ،‬لــەو الوەش لــە كاتێكــی گونجــاودا‬ ‫ب ـرای شــەهادەتخواز أبــو إســام الشــامی ‪-‬هللا لێــی وەربگرێــت‪ -‬توانــی‬ ‫ئۆتۆمبێلــە بۆمبڕێژكراوەكــەی بتەقێنێتــەوە لەســەر كاروانێكــی ســوپا و‬ ‫میلیشــیا ڕافیزییــەكان لــە گەڕە ـكـی «الوحــدە» لــە باشــووری ڕۆژهەاڵتــی‬ ‫موســڵ‪ ،‬جــا �ســێ ئامێــری لــە جــۆری هەمــەڕ تێكشــكاند و هەشــت موڕتــەددی‬ ‫كوشــت و ژمارەیە ـكـی تــری برینــدار كــرد‪ ،‬دوای ئــەوە پێكــدادان ڕوویــدا بــە‬ ‫چە ـكـی جۆراوجــۆر‪ ،‬لــە ئاكامــدا بــووە هــۆی ســوتانی �ســێ ئامێــر لــە جــۆری‬ ‫‪ ، BMP‬میحــوەری ڕۆژهەاڵتیــش پێكدادانــی لەگــەڵ موڕتــەددان بەخۆیــەوە‬ ‫بینــی و بــووە هــۆی كوژرانــی بیســت و یــەك موڕتــەدد و تێكشــكاندنی ئامێرێكــی‬ ‫هەمــەڕ و پەكخســتنی یەكێكــی تــر‪ ،‬هەروەهــا بیســت و یــەك ئەنــدام لــە‬ ‫ســوپای ڕافیــزی میلیشــیاكانی لەناوچــوون بــە قەنــاص لــە گەڕە ـكـی «اإلخــاء»‪،‬‬ ‫و دەوروبــەری گەڕەكەكانــی (الشــیما‌ء واالنتصــار والنــور)‪.‬‬ ‫وياليه‌تى حمص‪:‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ ه ‌هشــتى مانگــى ڕه‌بيعــى ي ‌هك ـه‌م‪ ،‬س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت توانيــان‬ ‫ك ـه‌ دواى پێكدادانێكــى تونــد ل ‌هگ ـه‌ڵ ســوپاى نوص ‌هيــرى و چه‌كداره‌كانــى‪،‬‬ ‫ده‌ســت بگــرن به‌س ـه‌ر ه ‌هشــت بازگ ـه‌ ل ـه‌ ناوچ ـه‌ى «شــاعر» و»حويســيس»‪،‬‬ ‫ك ـ ‌ه بــوه‌ هــۆى كوژرانــى زياتــر ل ـه‌ په‌نجــا موڕت ـه‌دد‪ ،‬و به‌د ‌هســت ك ـه‌وت گرتنــى‬ ‫�ســێ تانــك و تــۆپ هاوێژێكــى قــورس و بنكه‌ي ‌ه ـكـى موش ـه‌كى «كۆنكــۆڕس»‬ ‫ل ‌هگ ـه‌ڵ ژماره‌ي ـه‌ك ل ـه‌ موش ـه‌ك ب ـه‌ زيــاده‌ى چ ـه‌ك و زه‌خيــره‌ى جۆراوجــۆر‪.‬‬ ‫و ‌ه ل ـه‌ نــۆى مانگــى ڕه‌بيعــى ي ‌هك ـه‌م‪ ،‬س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت ل ـه‌ ڕۆژى‬ ‫هه‌ينــى ب ـه‌رده‌وام بــوون ل ـه‌ غ ـه‌زوه‌ پيرۆزه‌كه‌يــان دژى ســوپاى نوص ‌هيــرى و‬ ‫چه‌كداره‌كانــى و د ‌هســتيان گــرت ب ‌هسـه‌ر پێگـه‌ و دامـه‌زراوه‌ى گرنــگ‪ ،‬كاتێــك‬ ‫س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت ده‌ســتيان گــرت ب ‌هس ـه‌ر كۆمپانيــاى «املهــر» بــۆ غــاز‬ ‫لـه‌ باكــورى ڕۆژهه‌اڵتــى فڕۆكه‌خانـه‌ى تيفــۆڕى سـه‌ربازى لـه‌ ڕۆژئــاواى شــارى‬ ‫ته‌دمــوڕ‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش دواى ئ ـه‌وه‌ى توانيــان د ‌هســت بگــرن ب ‌هس ـه‌ر ه ـه‌ردوو‬ ‫ته‌پۆلك ـه‌ى البــرج و املهــر و بازگ ـه‌ى اإلرتوازيــة ل ـه‌ ده‌وروب ـه‌رى كۆمپانيــا‪،‬‬ ‫وه‌ ســوپاى نوص ‌هيــرى كاروانێكــى س ـه‌ربازى نــارد ل ـه‌ شــارى ته‌دمــوڕه‌وه‌‬ ‫بــۆ گه‌ڕاندن ـه‌وه‌ى ته‌پۆلكه‌كانــى ده‌وروب ـه‌رى كۆمپانيــا‪ ،‬ب ـه‌اڵم س ـه‌ربازانى‬ ‫هه‌واڵ‬

‫‪32‬‬

‫بنكه‌يه‌كى سه‌ربازى نوصه‌يرى كه‌ تازه‌ ئازاد كرا له‌اليه‌ن خيالفه‌ت‬

‫خيالف ـه‌ت به‌رپه‌رچيــان دان ـه‌وه‌‪ ،‬و ئينغيماســيه‌كان ل ـه‌ چه‌نديــن شــوێنه‌و ‌ه‬ ‫هێرشــيان بۆيــان كــرد‪ ،‬ك ـه‌ بــوه‌ هــۆى كوژرانــى زۆرێــك ل ـه‌ موڕت ـه‌ددان و‬ ‫هه‌اڵتنــى ئه‌وانــى تــر‪ ،‬وه‌ موجاهيــدان شــوێنى ئه‌وان ـه‌ كه‌وتــن كه‌ڕايــان كــرد‬ ‫ل ـه‌ كاروان ‌هك ـه‌ و پێيــان گه‌يشــتن و هه‌مويــان كوشــتن‪ ،‬وه‌ له‌كاتێكــدا ك ـه‌‬ ‫سـه‌ربازانى خيالفه‌ت الى باشــور گه‌يشــتن به‌ ناوچه‌ى «جحار» و ده‌ســتيان‬ ‫گــرت به‌س ـه‌ر پانــزه‌ بازگ ـه‌ ل ـه‌ ناوچ ـه‌ى نێــوان املهــر و الجحــار‪ ،‬و كێڵگ ـه‌ى‬ ‫غــازى حجــار‪ ،‬ل ‌هگـه‌ڵ ته‌پۆلكه‌كانــى ده‌وروبـه‌رى‪ ،‬وه‌ له‌ناوچـه‌ى جـه‌زه‌ل‪ ،‬لـه‌‬ ‫باكــورى ڕۆژهه‌اڵتــى جحــار‪ ،‬س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت د ‌هســتيان گــرت به‌س ـه‌ر‬ ‫پێنــج بازگ ـه‌ى نوێــى ســوپاى نوص ‌هيــرى‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك د ‌هســتيان گــرت به‌س ـه‌ر‬ ‫ت ـه‌واوى كێڵگ ـه‌ى «جــزل» نه‌وتــى و ناوچه‌كانــى ده‌وروب ـه‌رى‪ ،‬ك ـه‌ دروێن ـه‌ى‬ ‫ڕوبه‌ڕوبونـه‌وه‌كان بريتــى بــوو لـه‌ تياچوونــى نزيكـه‌ى سـه‌د و دوانــزه‌ موڕتـه‌دد‬ ‫ل ـه‌ ســوپاى نوص ‌هيــرى‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك هللا موجاهيدانــى به‌هره‌م ‌هنــد كــرد ب ـه‌‬ ‫د ‌هســتكه‌وت گرتنــى �ســێ تانــك و ڕاجيمـه‌ و موشـه‌ك و تــۆپ هاوێــژى مه‌يدانــى‬ ‫و دۆشــكه‌ و بڕێــك زه‌خيــره‌‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ ده‌ى مانگــى ڕه‌بيعــى ي ‌هك ـه‌م‪ ،‬س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت هێرشــێكى‬ ‫به‌رفراوانيــان كــرده‌ س ـه‌ر ســوپاى نوص ‌هيــرى ل ـه‌ چه‌نديــن قۆڵ ـه‌وه‌ بــۆ‬ ‫س ـه‌ر پێگه‌كانــى ڕژێمــى نوص ‌هيــرى ل ـه‌ ده‌وروب ـه‌رى شــارى «ته‌دمــوڕ» وه‌‬ ‫له‌ميان ـه‌ى ڕوبه‌ڕوبون ـه‌وه‌كان توانيــان د ‌هســت بگــرن به‌س ـه‌ر پێگ ـه‌ى نــوێ‪،‬‬ ‫لـه‌ قۆڵــى باكــورى شــار موجاهيــدان ده‌ســتيان گــرت ب ‌هسـ ‌هر‌ تـه‌واوى ناوچـه‌ى‬ ‫«حويســيس» و ته‌پۆلكه‌كانــى «املدفعيــة» و»األب ـراج»‪ ،‬ل ‌هگ ـه‌ڵ چياكانــى‬ ‫«الطــار» و»عنتــرة» ى ســتراتيژى و عه‌مبــارى ته‌دمــوڕى س ـه‌ربازى‪ ،‬هه‌رچــى‬ ‫الى باشوريش ـه‌ موجاهيــدان د ‌هســتيان گــرت به‌س ـه‌رناوچه‌ى «قصــر‬ ‫الحالبــات» و»جبــل هيــان» ســتراتيژى‪ ،‬وه‌ ل ـ ‌ه ڕۆژئــاواى شــار موجاهيــدان‬ ‫د ‌هســتيان گــرت به‌س ـه‌ر كۆمپانيــاى «املهــر» بــۆ غــاز و ته‌پۆلكه‌كانــى «املهــر»‬ ‫و»البــرج» ل ـ ‌ه ده‌وروبه‌ريــان‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك د ‌هســتيان گــرت به‌س ـه‌ر كه‌تيب ـه‌ى‬ ‫مه‌هجــوڕه‌‪ ،‬و كێڵگـه‌ى جه‌ز ‌هلــى نه‌وتــى و كێڵگـه‌ى جحــارى غــاز‪ ،‬وه‌ لـ ‌ه قۆڵــى‬ ‫ڕۆژهه‌اڵتــى شــار س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت د ‌هســتيان گــرت به‌س ـه‌ر ســايلۆى‬ ‫شــار و هه‌شــت بازگ ـه‌ له‌ده‌وروب ـه‌رى و ل ـه‌ دووڕيانــى محميــة «التليلــة»‪،‬‬ ‫دوو كــرده‌ى ش ـه‌هاده‌ت خــوازى و چه‌نــد كرده‌ي ‌ه ـكـى ئينغيما�ســى كۆتاييــان‬ ‫‪33‬‬

‫ب ـه‌ ڕوبه‌ڕوبونه‌و ‌هكــه هێن ـا‌‪ ،‬ك ـه‌ ئه‌نجامــى غ ـه‌زوه‌ پيرۆز ‌هك ـه‌ بريتــى بــوو‬ ‫ل ـه‌ تياچوونــى زياتــر ل ـه‌ دووس ـه‌د و ش ‌هســت موڕت ـه‌دد و به‌ديلكردنــى‬ ‫ژماره‌ي ـه‌ك س ـه‌ربازى نوص ‌هيــرى ك ـه‌ ئه‌فس ـه‌رێكيان تياداي ـه‌ ب ـه‌ پل ـه‌ى ڕائيــد‪،‬‬ ‫و فڕۆكه‌يه‌ ـكـى جه‌نگيــان خســته‌ خــواره‌وه‌ ل ـه‌ نزيــك ناوچ ـه‌ى جــزل‪ ،‬و‬ ‫به‌د ‌هســت كـه‌وت گرتنــى چــوارده‌ تانــك‪ ،‬و سـه‌ياره‌يه‌كى ‪ ،BMP‬و شــانزه‌ تــۆپ‬ ‫هاوێــژى ع ‌هيــار جيــاواز‪ ،‬و ڕاجيمه‌ي ‌ه ـكـى موش ـه‌كى و بنكه‌ي ‌ه ـكـى موش ـه‌ى‬ ‫ئاراســته‌كراو ل ‌هگ ـه‌ڵ ژماره‌ي ـه‌ك ل ـ ‌ه موش ـه‌ك‪ ،‬به‌زيــاده‌ى بڕێــك ل ـه‌ چ ـه‌ك و‬ ‫زه‌خيــره‌ى جۆراوجــۆر‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ يانــزه‌ى مانگــى ڕه‌بيعــى ي ‌هك ـه‌م‪ ،‬س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت د ‌هســتيان‬ ‫گــرت ب ‌هس ـه‌ر ت ـه‌واوى شــارى ته‌دمــوڕ‪ ،‬و دوبــاره‌ گ ‌هڕانديان ـه‌وه‌ بــۆ ژێــر‬ ‫ده‌س ـه‌اڵتى خيالف ـه‌ت‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش دواى چه‌نديــن ڕۆژ ل ـه‌ ڕوبه‌ڕوبوون ـه‌وه‌ى‬ ‫تونــد ل ‌هگ ـه‌ڵ ســوپاى نوص ‌هيــرى و چ ‌هكــداره‌ ڕافيزي ـه‌كان‪ ،‬ل ـه‌ ه ـه‌ر چــوار‬ ‫الى شــار‪ ،‬و ئ ـه‌وه‌ش دواى ڕوخانــى به‌رگــرى موڕت ـه‌ددان بــوو ل ـه‌ نــاو‬ ‫شــاره‌كه‌‪ ،‬دواى ئـه‌وه‌ى موجاهيــدان ده‌ســتيان گــرت ب ‌هسـ ‌هر‌ قـه‌اڵى ته‌دمــوڕ‬ ‫ك ـه‌ ل ـ ‌ه به‌رزاييه‌كانــى شــارى ته‌دمــوڕه‌ ل ‌هگ ـه‌ڵ ته‌پۆلك ـه‌ى “العامريــة” و‬ ‫گه‌ڕ ‌ه ـكـى “العامريــة” ل ـه‌ باكــوره‌وه‌‪ ،‬ل ‌هگ ـه‌ڵ ده‌روازه‌ى ڕۆژهه‌اڵتــى شــار‪ ،‬و‬ ‫هه‌ڕه‌ش ـه‌ كــردن بــۆ س ـه‌ر تاك ـه‌ هێڵــى يارمه‌تــى مــاوه‌ بــۆ هێزه‌كانــى ڕژێــم ك ـ ‌ه‬ ‫گه‌ماڕۆدرابــوون ل ـه‌ نێــوان چياكانــى «هيــان» و»الطــار» ل ـه‌ باكــورى ڕۆژئــاوا‬ ‫و باشــورى ڕۆژئــاواى شــار‪ ،‬ك ـ ‌ه ه ـه‌ر ل ـه‌ �ســێ ڕۆژى يه‌ك ‌همــى جه‌نگ ‌هك ـ ‌ه‬ ‫كه‌وت ـه‌ د ‌هســتى موجاهيــدان‪ ،‬س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت ب ـه‌رده‌وام بــوون ل ـ ‌ه‬ ‫پێشــڕه‌وى كــردن بــۆ الى ڕۆژئــاواى شــارى ته‌دمــوڕ‪ ،‬و د ‌هســتيان گــرت‬ ‫به‌س ـه‌ر ناوچ ـه‌ى «البيــارات» و ناوچ ـه‌ى «الــدوة» و»مثلــث تدمــر»‪ ،‬دواى‬ ‫ده‌ســت گرتــن ب ‌هس ـه‌ر شــارى ته‌دمــوڕ‪ ،‬وه‌ ل ـه‌ باكــورى ڕۆژئــاواى ته‌دمــوڕ‪،‬‬ ‫هێزه‌كانــى ده‌وڵه‌تــى ئيســامى د ‌هســتيان گــرت به‌سـه‌ر كۆمپانيــاى «حيــان» بــۆ‬ ‫غــاز و پيكــدادان ڕويــدا ل ‌هگـه‌ڵ هێــزه‌ پێشــڕه‌وى كـه‌ره‌كان لـه‌ ناوچـه‌ى «مـزارع‬ ‫الــدوة» ل ـه‌ ڕۆژئــاواى شــار‪ ،‬ك ـه‌ جه‌نگ ـه‌كان بون ـه‌ هــۆى كوژرانــى س ـه‌د ل ـ ‌ه‬ ‫ســوپاى نوصه‌يــرى و چ ‌هكــداره‌ ڕه‌فيزي ـه‌كان‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك ده‌ســت گي ـرا ب ‌هس ـه‌ر‬ ‫‪ 30‬تانــك و ‪ BMP 6‬و‪ 6‬تــۆپ هاوێــژ ل ـه‌ جــۆرى ‪122‬ملــم‪ ،‬و‪ 7‬دۆشــكه‌ى‬ ‫‪23‬ملــم‪ ،‬بڕێــك موشـه‌كى دژه‌ زرێپــۆش و بنكـه‌ى هاويشــتن‪ ،‬ل ‌هگـه‌ڵ بڕێــك لـ ‌ه‬ ‫موش ـه‌كى گ ـڕاد و قازيف ـه‌ى تانــك و زه‌خيــره‌ى جۆراوجــۆر‪.‬‬

‫ ‪.‬‬

‫وه‌ ل ـه‌ دووى مانگــى ڕه‌بيعــى يه‌كه‌م‪،‬س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت ب ـه‌رده‌وام‬ ‫بــوون ل ـه‌ پێشــڕه‌وى كــردن ب ـه‌ره‌و ڕۆژهه‌اڵتــى حمــص‪ ،‬و توانيــان ناوچ ‌هك ـ ‌ه‬ ‫ته‌ئميــن بك ـه‌ن ب ـه‌ درێــژى ‪ 40‬كيلۆم ‌هتــر بــۆ ڕۆژئــاواى شــارى ته‌دمــوڕ‪،‬‬ ‫ه ـه‌روه‌ك نزيــك بوون ـه‌وه‌ ل ـه‌ ده‌رگاكانــى فڕۆكه‌خان ـه‌ى تيفــۆڕى س ـه‌ربازى‬ ‫ك ـه‌ گه‌وره‌تريــن فڕۆكه‌خان ـه‌ى س ـه‌ربازى ســوپاى نوصه‌يري ـه‌‪ ،‬كاتێــك‬ ‫موجاهيــدان پێشــڕه‌ويان كــرد ب ـه‌ره‌و ڕێــگاى نێــو ده‌وڵ ‌هتــى ته‌دمــوڕ ‪ -‬حمــص‬ ‫وه‌ د ‌هســتيان گــرت به‌سـه‌ر دووڕيانــى «جحــار» لـه‌ ڕۆژهه‌اڵتــى فڕۆكه‌خانـه‌ى‬ ‫«التيفــور»‪ ،‬هـه‌روه‌ك هێرشــيان كــرد بۆسـه‌ر پێگـه‌ و قايمكاريه‌كانــى ســوپاى‬ ‫نوصه‌يــرى و چ ‌هكــداره‌ ڕافيزيـه‌كان لـه‌ زنجيــره‌ چياكانــى باكــورى فڕۆكه‌خانـه‌‪،‬‬ ‫وه‌ توانيــان ده‌ســت بگــرن به‌س ـه‌ر دوانــزه‌ پێگ ـه‌ ل ـه‌ ته‌پۆلكه‌كانــى نزيــك‬ ‫كه‌تيبـه‌ى به‌رگــرى ئاســمانى لـه‌ باكــورى فڕۆكه‌خانـه‌‪ ،‬گه‌يشــتن بـه‌ شــوێنێك‬ ‫ك ـه‌ ده‌ڕوانێت ـه‌ س ـه‌ر كه‌تيب ‌هك ـه‌‪.‬‬ ‫وه‌ لـه‌ ال‌يه‌ ـكـى تــر‪ ،‬سـه‌ربازانى خيالفـه‌ت هه‌ڵيانكوتايـه‌ سـه‌ر كه‌تيبه‌يه‌ ـكـى‬ ‫تــرى به‌رگــرى ئاســمانى ك ـه‌ ل ـه‌ باشــورى ڕۆژهه‌اڵتــى فڕۆكه‌خانه‌ي ـه‌‪ ،‬و‬ ‫د ‌هســتيان گــرت به‌س ـه‌ريدا وه‌ كۆنتڕۆ ڵــى گونــدى «مرهطــان»ى نزيــك‬ ‫له‌وێيــان كــرد‪ ،‬هـه‌روه‌ك هێرشــيان كــرد بۆسـه‌ر ئـه‌و پێگـه‌ و ته‌پۆلكانـه‌ى كـه‌‬ ‫ســوپاى نوص ‌هيــرى قاميكاريــان تێــدا كردبــوو ل ـه‌ نزيــك ناوچ ـه‌ى «البــاردة»‬ ‫ل ـه‌ باشــورى فڕۆكه‌خان ـه‌ى س ـه‌ربازى و د ‌هســتيان گــرت به‌س ـه‌ر «بــرج‬ ‫الســيريتل» و ناوچه‌ى «قصر الحير» و»املشــتل»‪ ،‬به‌هۆيه‌وه‌ پاڵه‌په‌ســتۆيان‬ ‫خســته‌ س ـه‌ر فڕۆكه‌خان ـه‌ دواى پێشــره‌وى كردنيــان ب ـه‌ره‌و به‌ره‌كانــى باكــور‬ ‫و ڕۆژئــاوا و باشــور‪ ،‬و نزيــك بوونه‌و ‌هيــان ب ـه‌ نزيك ـه‌ى ‪ 2‬بــۆ ‪ 5‬كيلۆمه‌تــر‪،‬‬ ‫و توانيــان تانكێــك ل ‌هجــۆرى ‪ ،55T‬و تــۆپ هاوێژێكــى مه‌يدانــى ل ـه‌ جــۆرى‬ ‫‪122‬ملــم ل ـه‌ ده‌وروب ـه‌رى دا تێــك بشــكێنن‪ ،‬پاشــان موجاهيــدان د ‌هســتيان‬ ‫كــرد بـه‌ هه‌ڵمه‌تێكــى بۆردومانــى چــڕ بۆسـه‌ر فڕۆكه‌خانـه‌‪ ،‬كـه‌ بــوه‌ هــۆى تێــك‬ ‫شــكاندنى �ســێ فڕۆك ـه‌ى جه‌نگــى ك ـه‌ وه‌ســتابوون ل ـه‌ زه‌وى‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ چــوارده‌ى ڕه‌بيعــى ي ‌هك ـه‌م س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت پێشــڕه‌ويه‌كى‬ ‫نوێيــان كــرد بــۆ ده‌وروب ـه‌رى فڕۆكه‌خان ـه‌ى تيفــۆڕى س ـه‌ربازى و د ‌هســتيان‬ ‫گــرت به‌س ـه‌ر گونــدى «الشــريفة» ل ـه‌ ڕۆژئــاواى فڕۆكه‌خان ـه‌‪ ،‬ل ‌هگ ـه‌ڵ‬ ‫بازگه‌ي ‌ه ـكـى ســوپاى نوص ‌هيــرى و چ ‌هكــداره‌ ڕافيزي ـه‌كان ل ـه‌ ڕۆژهه‌اڵتــى‬ ‫گوند ‌هكـه‌‪ ،‬ئێســتا تاكـه‌ ڕێــگاى يارم ‌هتــى بــۆ فڕۆكه‌خانـ ‌ه لـه‌ ژێــر هه‌ڕ ‌هشـه‌دايه‌‬

‫دواى ئـه‌وه‌ى پاڵه‌پ ‌هســتۆى خـرا سـه‌ر لـه‌ بـه‌ره‌ى باكــور و د ‌هســت گيـرا ب ‌هسـه‌ر‬ ‫كه‌تيب ـه‌ى مه‌هجــوڕه‌‪ ،‬و ‌ه ل ـ ‌ه ب ـه‌ره‌ى ڕۆژه ـه‌اڵت و باشــور د ‌هســتگيرا ب ‌هس ـه‌ر‬ ‫كه‌تيب ـه‌ى به‌رگــرى ئاســمانى و چ ‌هنــد پێگه‌يه‌ ـكـى تــر‪.‬‬ ‫وياليه‌تى عدن أبين‪:‬‬ ‫له‌ ده‌ى مانگى ڕه‌بيعى يه‌كه‌م‪ ،‬براى شـه‌هاده‌ت خواز أبو ســعد العدني‬ ‫هللا لێــی وەربگرێــت‪ -‬هێر�شــى كــرده‌ س ـه‌ر گردبوونه‌وه‌يه‌ ـكـى ســوپاى يه‌مه‌نــى‬‫موڕتـه‌دد له‌به‌رامبـه‌ر سـه‌ربازگه‌ى «الصولبــان» لـه‌ ناوچـه‌ى «خــور مكســر»‬ ‫لـه‌ ڕۆژهه‌اڵتــى شــارى عـه‌ده‌ن‪ ،‬هه‌ركـه‌ گه‌يشــته‌ ناوه‌ڕاســتيان پشــتێنه‌ بۆمــب‬ ‫ڕێژكراو ‌هك ـه‌ى ته‌قانــده‌وه‌ به‌س ـه‌ريان‪ ،‬ك ـه‌ هللا ل ‌هس ـه‌ر د ‌هســتى هه‌شــتا‬ ‫موڕتـه‌ددى خســته‌وه‌ لـ ‌ه كــوژرا و برينــدار‪.‬‬ ‫وه‌ لـه‌ هـه‌ژده‌ى مانگــى ڕه‌بيعــى ي ‌هكـه‌م‪ ،‬بـراى شـه‌هاده‌ت خــواز الردفانــي‬ ‫هللا لێــی وەربگرێــت‪ -‬توانــى بازگ ـه‌ ئه‌مني ـه‌كان ببڕێــت و پشــتێنه‌ بۆمــب‬‫ڕێژكراو ‌هك ـه‌ى بته‌قێنێت ـه‌وه‌ له‌ناوه‌ڕاســتى گردبوون ـه‌وه‌ى ئه‌ندامه‌كانــى‬ ‫ئه‌منــى يه‌مه‌نــى موڕت ـه‌دد ل ـه‌ پشــت س ـه‌ربازگه‌ى «الصولبــان» ل ـه‌ باكــورى‬ ‫ڕۆژهه‌اڵتــى «عـه‌ده‌ن»‪ ،‬كـه‌ گردببونـه‌وه‌ بــۆ وه‌رگرتنــى موچه‌كانيــان‪ ،‬به‌فه‌زڵــى‬ ‫هللا نزيك ـه‌ى حه‌فتــا كــوژراو و برينــدارى خســته‌وه‌ لێيــان‪.‬‬ ‫ميسڕ‪:‬‬ ‫لـه‌ يانــزه‌ى ڕه‌بيعــى ي ‌هكـه‌م‪ ،‬بـراى شـه‌هاده‌ت خــواز أبــو عبــد هللا املصــري‬ ‫هللا لێــی وەربگرێــت‪ -‬ده‌رچــوو بـه‌ره‌و په‌رســتاگه‌يه‌كى گاو‌ره‌كان لـه‌ كۆم ‌هڵــگاى‬‫«الكاتدرائيــة» ل ـه‌ گه‌ڕه‌ ـكـى «العباســية» ل ـه‌ ناوه‌ڕاســتى شــارى قاهيــڕه‌‪،‬‬ ‫ك ـه‌ گه‌يشــته‌ ناو ‌هڕاســتى خــاچ په‌رســتان پشــتێنه‌ بۆمــب ڕێژكراو ‌هك ـه‌ى‬ ‫ته‌قاندن ـه‌وه‌‪ ،‬و نزيك ـه‌ى ه ‌هشــتا كــوژراو و برينــدارى خســته‌وه‌‪.‬‬ ‫وياليه‌تى ديمه‌شق‪:‬‬ ‫ل ـه‌ حه‌وتــى ڕه‌بيعــى ي ‌هك ـه‌م‪ ،‬ب ـراى ش ـه‌هاده‌ت خــواز أبــو صديــق‬ ‫الشــامي ‪-‬هللا لێــی وەربگرێــت‪ -‬توانــى بــگات ب ـه‌ گردبوون ـه‌وه‌ى ناس ـراو ب ـ ‌ه‬ ‫ســوپاى ســورياى نــوێ ل ـه‌ خێو ‌هتــگاى الركبــان له‌س ـه‌ر ســنورى د ‌هســتكرد‬ ‫ل ‌هگ ـه‌ڵ ده‌وڵه‌تۆك ـه‌ى ئــوردن‪ ،‬و مانتــۆڕه‌ بۆمــب ڕێژكراو ‌هك ـه‌ى ته‌قانــده‌و ‌ه‬ ‫ل ـه‌ ناوه‌ڕاســتيان‪ ،‬ده‌ي ‌ههــا كــوژراو و برينــدارى خســته‌وه‌ لێيــان‪ ،‬ل ‌هگ ـه‌ل‬

‫‌شوێنه‌وارى هێرشكه‌ى سه‌ر كڵێسايى القبطيه‌ ل ‌ه قاهيره‬

‫هه‌واڵ‬

‫ ‬

‫‪34‬‬

‫شوێنه‌وارى هێرشه‌كه‌ى سه‌ر “سه‌رى ساڵى له‌ دايك بوونى مه‌سيح” له‌ ئه‌ڵمانيا‬

‫خاپوركردنــى عه‌مبارێكــى چ ـه‌ك و تێــك شــكاندنى چــوار س ـه‌ياره‌ى د ‌هبــڵ‪.‬‬

‫ل ‌هگ ـه‌ڵ برينداربوونــى �ســى و پێنــج موڕت ـه‌دد و خــاچ په‌رســت‪.‬‬

‫وياليه‌تى قه‌وقاز‪:‬‬ ‫ل ـه‌ ه ـه‌ژده‌ى ڕه‌بيعــى ي ‌هك ـه‌م‪ ،‬ژماره‌ي ـه‌ك ل ـه‌ س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت‬ ‫كرده‌ي ‌ه ـكـى ئينغيماســيان ئه‌نجامــدا ك ـه‌ دوو ڕۆژ ب ـه‌رده‌وام بــوو‪ ،‬ك ـه‌‬ ‫ئه‌ندامه‌كانــى ئه‌منــى به‌ئامانــج گــرت ل ـه‌ شــارى «گڕۆزنــى» ل ـه‌ ناوه‌ڕاســتى‬ ‫شيشــان وپێكــدادان ڕويــدا ك ـه‌ چه‌نده‌هــا چه‌ ـكـى جۆراوجــۆرى تێــدا‬ ‫به‌كارهــات له‌ناو ‌هڕاســتى شــار‪ ،‬ك ـه‌ بــوه‌ هــۆى كــوژران و برينداربوونــى‬ ‫ژماره‌ي ـه‌ك ل ـه‌ ڕيــزى موڕت ـه‌ددان‪.‬‬

‫ئه‌وروپا‪:‬‬ ‫لـه‌ نــۆى ڕه‌بيعــى ي ‌هكـه‌م سـه‌ربازێكى خيالفـه‌ت برامــان أبــو البـراء التون�ســي‬ ‫تقبلــه هللا‪ -‬هه‌ڵســا ب ـه‌ كرده‌ي ‌ه ـكـى پانكردن ـه‌وه‌ ل ـ ‌ه دڵــى پايته‌ختــى ئه‌ڵمانيــا‬‫«به‌رليــن»‪ ،‬وه‌ك وه‌اڵمدانه‌و ‌هيـه‌ك بــۆ به‌ئامانــج گرتنــى هاواڵتيانــى هاوپه‌يمانى‬ ‫خــاچ په‌رســتى كـ ‌ه موســڵمانان د ‌هكــوژن‪ ،‬بـه‌ بارهه‌ڵگرێــك بازاڕێكــى به‌ئامانــج‬ ‫گــرت كـه‌ خــاچ په‌رســتان ئاهه‌نگــى شــيركى سـه‌رى ســاڵى تێــدا ئه‌نجــام ده‌ده‌ن‪،‬‬ ‫وه‌ توانــى دوانــزه‌ ك ـه‌س بكوژێــت و چــل و حه‌وتيــش برينــدار بــكات‪ ،‬دواى‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى س ـه‌ركه‌وتوو بــوو ل ـه‌ كرد ‌هك ـه‌ى ئه‌ڵمانيــا ڕۆيشــت تــا گه‌يشــت ‌ه‬ ‫ده‌وروب ـه‌رى شــارى «ميالنــۆ» ل ـه‌ ئيتاڵيــا و ل ـه‌ بيســت و ســێى ڕه‌بيعــى ي ‌هك ـه‌م‬ ‫هه‌ڵســا ب ـه‌ هێــرش كــردن بــۆ س ـه‌ر ده‌وريه‌ ـكـى پۆلي�ســى ئيتاڵــى‪ ،‬ك ـ ‌ه بــوه‌ هــۆى‬ ‫ش ـه‌هيدبوونى ‪-‬ئــاواى داده‌نێيــن (هللا)ش خــۆى حه‌ســيبه‌‪ -‬ئ ـه‌وه‌ش له‌كاتــى‬ ‫پێكــدادان بــوو ل ‌هگ ـه‌ڵ خــاچ په‌رســتان‪.‬‬

‫ئوردن‪:‬‬ ‫ل ـه‌ ه ـه‌ژده‌ى ڕه‌بيعــى ي ‌هك ـه‌م‪ ،‬چــوار س ـه‌ربازى خيالف ـه‌ت محمــد‬ ‫صالــح الخطيــب‪ ،‬ومحمــد يوســف القراونــة‪ ،‬وحــازم محمــد أبــو رمــان‪،‬‬ ‫وعاصــم محمــد أبــو رمــان ‪-‬هللا لێيانــى وه‌رگرتبێــت‪ -‬به‌چه‌ ـكـى ڕه‌شــاش و‬ ‫نارنجۆ ـكـى د ‌هســتى هێرشــيان كــرده‌ س ـه‌ر گردبوونه‌وه‌كانــى ئه‌منــى ئوردنــى‬ ‫موڕت ـه‌دد و هاواڵتيانــى هاوپه‌يمانــى خــاچ په‌رســتى ل ـه‌ شــارى «الكــرك» ل ـه‌‬ ‫ئــوردن س ـه‌ره‌تاى هێرش ـه‌كه‌ د ‌هســتى پێكــرد ل ‌هگ ـه‌ڵ ده‌وريه‌ ـكـى ئه‌منــى و‬ ‫كوشــتنى ئه‌ندامه‌كانــى‪ ،‬پاشــان ســوارچاكان گه‌يشــتن ب ـه‌ ناو ‌هنــدى ئه‌منــى‬ ‫ل ـه‌ شــاره‌كه‌‪ ،‬و ژماره‌ي ـه‌ك موڕته‌دديــان كوشــت له‌ناويــدا‪ ،‬پاشــان خۆيــان‬ ‫قايمكــرد ل ـه‌ نــاو «قلعــة الكــرك» ك ـه‌ ژماره‌ي ـه‌ك هاواڵتيانــى هاوپه‌يمانــى‬ ‫خــاچ په‌رســتى تێــدا بــوو‪ ،‬ڕوبه‌ڕووبونه‌وه‌يه‌ ـكـى تونــد ڕويــدا ك ـه‌ چه‌نديــن‬ ‫كاتژمێــرى خايانــد‪ ،‬كـه‌ هـه‌ر چــوار ســوارچاكه‌ك ‌ه تێيــدا شـه‌هيد بــوون‪ ،‬دواى‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ تامــى مردنيــان ب ـه‌ هاواڵتيانــى هاوپه‌يمانــى خــاچ په‌رســتى چێــژت‪،‬‬ ‫ئه‌نجامــى ئ ـه‌م غ ـه‌زوه‌ پيــرۆزه‌ بريتــى بــوو ل ـه‌ تياچوونــى نزيك ـه‌ى ده‌ موڕت ـه‌دد‬ ‫ك ـ ‌ه له‌نێويانــدا موق ـه‌ده‌م «ســائد املعايطــة» س ـه‌ركرده‌ى ي ‌هك ـه‌ى گرنگيــه‬ ‫تايبه‌تي ـه‌كان ه ‌هبــوو‪ ،‬وه‌ هاواڵتيانــى هاوپه‌يمانــى خــاچ په‌رســتى تێدابــوو‪،‬‬ ‫‪35‬‬

‫وياليه‌تى جنوب‪:‬‬ ‫و ‌ه ل ـه‌ دووى ڕه‌بيعــى كۆتايــى‪ ،‬پێنــج ل ـ ‌ه س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت‪ :‬أبــو‬ ‫قســورة العراقــي وأبــو حســن العراقــي وأبــو مصعــب الشــامي ومحمــد العراقــي‬ ‫وأبــو ســياف الشــامي ‪-‬هللا له‌هه‌مويانــى وه‌رگرتبێــت‪ -‬هێرشــيان كــرده‌ س ـه‌ر‬ ‫گردبوون ـه‌وه‌ى ڕافيــزه‌ى موڕت ـه‌دد ل ـه‌ ناوچ ـه‌ى «املشــخاب» ل ـه‌ باشــورى‬ ‫ن ‌هجـه‌ف‪ ،‬چــوار ئينغيما�ســى توانيــان ده‌يه‌هايــان لێبكــوژن‪ ،‬و پشــتێنه‌ بۆمــب‬ ‫ڕێژكراوه‌كانيــان بته‌قێنن ـه‌وه‌ ب ‌هس ـه‌ر ڕافيــزه‌ى موڕت ـه‌دد‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك ب ـراى‬ ‫پێنجـه‌م سـه‌ياره‌يه‌كى بۆمــب ڕێژكـراوى ته‌قانــده‌وه‌ به‌سـه‌ر گردبوونه‌وه‌ي ‌ه ـكـى‬ ‫تريــان ل ـه‌ نێــوان «املشــخاب» و»القادســية» و دروێن ـه‌ى چااڵكي ـه‌ پيرۆز ‌هك ـه‌‬ ‫بريتــى بــوو ل ـه‌ كــوژران و برينداربوونــى نزيك ـه‌ى س ـه‌د‪.‬‬

‫ ‬

‫وتار‬

‫‪36‬‬

37

‫وتار‬

‫‪38‬‬

1

‫هللا تعالی د شام صحوات تس نس او جدا جدا کړل؛ د هغوی زړونه یې‬ ‫ســره بیــل کــړل‪ ،‬پــه مخونــو ـکـې یــې ورتــه هــم بدلونــه پیــدا کــړل او پــه خپــل منــځ‬ ‫ـکـې یــې ســره وجنګــول؛ تــردې چــې د یــو بــل څټونــه یــې ســره ووهــل‪ ،‬دا ځکــه چــې‬ ‫دوی د هغــه څــه نــه مــخ واړوه کــوم چــې پــرې د هللا تعالــی دغــې وینــا واجــب کــړی‬ ‫َ ْ َ ُ َ ْ َّ َ ً َ َ َ ُ‬ ‫يعا َول تف َّرقوا} [آل عمران‪،]103 :‬‬ ‫الل ج ِم‬ ‫و‪ ،‬چې فرمايي‪{ :‬واعت ِصموا ِبحب ِل ِ‬ ‫ل‬ ‫ئ‬ ‫ژبــاړه‪ :‬او تاســو د خال�صــي لپــاره د هللا تعالــی پــه ر�ســۍ منګولــې ولګــو ټــو او مــه‬ ‫جــا جــا کیــږئ‪.‬‬ ‫نــو دې مرتدینــو پــه حکــم او فیصلــه کولــو ـکـې د هللا تعالــی د توحیــد څخــه‬ ‫مخ واړاوه‪ ،‬هم ورته هللا تعالی امر کړی و چې د یو امام د مشرۍ الندې راټول‬ ‫�شــئ ترڅــو د شـریعت قیــام وکــړئ او د شـریعت نــه د منــع کیدونکــو کافــرو ډلــو‬ ‫سره وجنګیږي‪.‬‬ ‫بیــا چــې کلــه د شــام بع�ضــې صحــوات پــدې پــوه شــول چــې د دوی انجــام‬ ‫هــم د عـراق د صحواتــو پــه څیــر د ذلــت او رســوایئ مخــې تــه روان دی‪ ،‬نــو پــه‬ ‫خلکــو ـکـې یــې د جاهلیــت د اتحــاد یــوه پوچــه اوزه خپــره کــړه چــې د یــو وهمــي‬ ‫جوړښــت پــر بنســټ والړه وه‪ ،‬لیکــن دوی د خپلــو مصالحــو او شــخ�صي ګټــو‬ ‫َ‬ ‫پــر اســاسُ پــه یــو بــل لعنــت َ وايــي‪ ،‬یــا َدا�ســې ُچــې هللا تعالــی فرمايــي‪{ :‬ت ْح َسـ ُـب ُه ْم‬ ‫َ‬ ‫َ َ‬ ‫َ ً ُ‬ ‫َ‬ ‫يعا َوقل ُوب ُه ْم ش َّتى ذ ِل َك ِبأ َّن ُه ْم ق ْو ٌم ل َي ْع ِقلون} [الحشر‪ ،]1۴ :‬ته به ګمان‬ ‫ج ِم‬ ‫کــوې چــې دوی یــو ځــای دي‪ ،‬لیکــن د دوی زړونــه بیــل بیــل دي او دا ځکــه چــې‬ ‫دوی بــې عقلــه قــوم دی‪.‬‬ ‫دغه جدايي د دوی د ناکاره عمل سزا ده‪ ،‬هللا تعالی فرمايي‪{َ :‬وم َن َّالذينَ‬ ‫ََ ْ ِ ِ‬ ‫ًّ‬ ‫ُّ‬ ‫َ ُ َّ َ َ َ َ ْ َ َ َ َ َ‬ ‫صـ َـارى أخ َذنــا ِميث ْاق ُهـ ْـم فن ُســوا َحظــا ِم َّمــا ذ ِكـ ُـروا ِبـ ِـه فأغ َ ْري َنــا َب ْي َن ُهـ ُـم‬ ‫قالــوا إنــا ن‬ ‫َ َ َ َ ْ َ ُ َ ّ ُ ُ ُ َّ ُ َ َ ُ َ ْ َ ُ نَ‬ ‫ْ َ َ َِ َ َ ْ َ ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫العــداوة والبغضــاء ِإلــى يــو ِم ال ِقيامـ ِـة وســوف ين ِبئهــم الل ِبمــا كانــوا يصنعــو }‬ ‫[املائــدة‪ ،]14 :‬او ځــان تــه د نصــارا ویونکــو څخــه مونــږ مضبوطــه وعــده‬ ‫اخیســتې وه بیــا دوی د هغــه څــه یــو بــره خــه هیــره کــړه چــې دوی تــه یــې یادونــه‬ ‫شوې وه‪ ،‬نو مونږ د قیامت د ورځې پورې د دوی په منځ کې دښمني او بغض‬ ‫ی‬ ‫ی‬ ‫ژر‬ ‫ور‬ ‫عملوَنـ ٌـو ُ َّخبـ ْـره َ ْ کـ ْـړو‪ُ َ .‬‬ ‫واچــاوه او دی چــې مونــږ َ بـَـهَ دو ْ َتـُـه ُد َ ُدو َّد َ ْ ُ‬ ‫ُ‬ ‫الل م َغلولــة غلــت أي ِد ِيهــم ول ُ ِعنــوا‬ ‫َ ُاو هللا تعا َلــی فرمايــي‪{َ َ :‬وقالـ ِْـت اليهـ َـود يـ َـد ِ‬ ‫َ‬ ‫ب َمــا قالــوا َبـ ْـل َيــد ُاه َم ْب ُســوطتان ُينفـ ُ ْ‬ ‫ـف َي َشـ ُـاء َول َي ِزيـ َـد َّن ك ِثيـ ًَـرا ِم ْن ُهـ ْـم َمــا أ ْنـ ِـز َل‬ ‫ُ َِ ْ َ ِ‬ ‫ـق ْ َك ُيـ ُ ْ َ َ َ َ َ ْ َ ْ َ َ َ ْ ْ‬ ‫َِ‬ ‫ُْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ِإل ْي َك ِم ْن َ ِّرب َك طغ َي ًانا َوك ْف ًرا َوألق ْي َنا َبينهم العداوة والبغضاء ِإلى يو ِم ال ِقيام ِة‬

‫ُ َّ َ َ ْ َ ُ َ ً ْ َ ْ َ ْ َ َ َ َّ ُ َ َ ْ َ ْ َ ْ َ ْ َ َ ً َ َّ ُ َ‬ ‫الل ل ُي ِح ُّب‬ ‫ض فســادا و‬ ‫ْك ُل ْما أوق َدوا نارا ِللحر ِب أطفأها الل ويســعون ِفي الر ِ‬ ‫ين} [املائــدة‪ ،]64 :‬یهــود وايــي‪ :‬د هللا تعالــی الس تــړل شــوي دي‪-‬د دوی‬ ‫الف ِسـ ِـد‬ ‫ي‬ ‫ې‬ ‫ی‬ ‫ل‬ ‫الســونه دې وتــړ �شــي او پــر دو دې د دغــې خبــر پــر اســاس لعنــت و ‪ -‬بلکــې‬ ‫د هللا تعالــی الســونه پراخــه او پرانســتي دي چــې څنګــه غــواړي نفقــه کــوي او ژر‬ ‫دی چــې ســتا د رب څخــه رانــازل شــوی کتــاب بــه پــه دوی ـکـې نــوره سرک�شــي او‬ ‫کفــر هــم زیــات کــړي او مونــږ د قیامــت د ورځــې پــورې د دوی ترمنــځ دښــمني او‬ ‫بغــض اچولــی دی‪ ،‬دوی چــې کلــه هــم د جنــګ لپــاره اور بــل کــړي نــو هللا تعالــی‬ ‫یــې مــړ کــړي‪ ،‬دوی پــه ځمکــه ـکـې فســاد لټــوي او هللا تعالــی د مفســدینو ســره‬ ‫مینــه نــه کــوي‪.‬‬ ‫صحــوات کــه هرڅومــره د یــو والــي کوښــښ وکــړي او د نویــو تشــکیالتو‬ ‫ـګوګلي) غونــډې بــه ْډیــر ژر لــه‬ ‫اعالنونــه وکــړي‪ ،‬لیکــن َّد دوی دغــه سرابي(شـ‬ ‫َّ َ ْ َ َ َ َ َ َ ْ َ‬ ‫منځــه والړې �شـ َ‬ ‫ُ‬ ‫ـي‪{،‬م َث ُل ال ِذيـ َـن َّات َخـ ُـذوا ِمـ ْـن ُدو ِن‬ ‫ـوت‬ ‫الل ُأوِليـ َـاء كم َثـ ِـل العنكبـ ِ‬ ‫ِ‬ ‫َّ َ َ ْ َ ْ ً َ َّ َ ْ َ َ ْ ُ ُ َ َ ْ ُ ْ َ ْ َ ُ َ ْ َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫وت لو كانوا يعلمون} [العنكبوت‪:‬‬ ‫وت لبيت العنكب ِ‬ ‫اتخذت بيتا ِوإن أوهن البي ِ‬ ‫‪ ،]41‬د هللا تعالی څخه پرته د نورو دوستانو نیوونکو مثال دا�سې دی لکه د‬ ‫غڼــې‪ ،‬چــې کلــه هغــه کــور جــوړ کــړي او پــه کورونــو ـکـې ډیــر کمــزوری کــور د غڼــې‬ ‫دی؛ کــه دوی پوهیــږي‪.‬‬ ‫نــو د هللا تعالــی نــه بغیــر د دوی د یــو بــل ســره دوســتي‪ ،‬د هللا تعالــی د ر�ســۍ‬ ‫پرتــه پــه بــل څــه د دوی منګولــې لګــول او د هللا تعالــی د الرې پرتــه پــه بلــه الره ـکـې‬ ‫د دوی جنــګ کــول؛ دا ټــول د دې الملونــه دي چــې دوی لــدې هــم ډیــر کمــزوري‬ ‫دي چــې د خپلــو ځانونــو لپــاره کــوم بیــرغ وســاتي او یــا د خپــل ځــان لپــاره کومــه‬ ‫واکمنــي ولــري‪ ،‬دا وروســته لــه هغــې چــې دوی د اســام دعــوه وکــړه‪ ،‬لیکــن دغــه‬ ‫دعــوه یــې هغــه مهــال بــې اساســه شــوه چــې کلــه یــې د هللا تعالــی پــه ځمکــه د هللا‬ ‫تعالــی د حکــم د نافذوونکــو پــر خــاف جنــګ ـکـې د صلیبیانــو او مرتدینــو ســره‬ ‫دوســتي او مرســته وکــړه او مرتدیــن شــول‪.‬‬ ‫آیا د مرتدو صحواتو مشران د عقل نه کار نه اخلي؟ دوی باید پدې پوه‬ ‫�شــي چــې هغــه راغونډیــدل او منګولــې لګــول چــې دوی ورتــه هللا تعالــی پــه خپــل‬ ‫شریعت کې رابللي دي‪ ،‬هغه د اسالم په دین او د مسلمانانو په ټولي منګولې‬ ‫لګول دي نه د وطنپالنې او ډلبازۍ په تګالره‪ ،‬لیکن دوی د خپلو خواهشاتو‬ ‫او تقلید پرته بل هیڅ نه پيژني‪ ،‬دوی د طاغوت د هغو “مالیانو” او د جهمیت‬ ‫سریزه‬

‫‪2‬‬

‫اردوګان خپل غالمان (صحوات) نصیریانو ته پریښــودل‬

‫او د جهاد څخه د ناستې د هغو “منظرینو” تقلید کوي چې د دوی د خواهشاتو‬ ‫تابعداري وکړي او د هغه چا خبره له دیواله ولي چې د دوی‬ ‫خوهشات ونه مني‪،‬‬ ‫ُْ َ ُ‬ ‫خــو دا چــې هللا تعالــی هغــه اوار چــې دوی تــه فرمايــي‪َّ :‬‬ ‫{ات ِب ُعــوا َمــا أنـ ِـز َل ِإل ْيكـ ْـم ِمـ ْـن‬ ‫َ ّب ُكـ ْـم َ َول َت َّتب ُعــوا مـ ْـن ُدونــه َأ ْول َيـ َـاء َقليـ ًـا َمــا َت َذ َّكـ ُـر َ‬ ‫ون} [األعـراف‪ ،]3 :‬تاســو د هغــه‬ ‫ِر‬ ‫ِِ ِ ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫څه تابع �شــئ چې تاســو ته د خپل رب له پلوه راغلی او تاســو د هللا تعالی نه پرته‬ ‫نور دوســتان مه نی�ســئ‪ ،‬ډیر کم تاســو یاد ګیرنه ئ‬ ‫قبلو ْ‪ْ ُ َ َ َّ َ َ َ ْ َ .‬‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫او د هللا تعالــی دغــه وینــا‪{َ :‬و َمـ ْـن ُي َشــا ِقق َّ‬ ‫الر ُســو َل ِمــن بعـ ِـد مــا تبيــن لــه الهــدى‬ ‫َو َي َّتبـ ْـع َغ ْيـ َـر َســبيل ْالُ ْؤمنيـ َـن ُن َوّلــه َمــا َت َو َّلــى َو ُن ِ ْ‬ ‫ص ِلـ ِـه َج َه َّنـ َـم َو َسـ َـاء ْت َم ِصيـ ًـرا} [النســاء‪:‬‬ ‫ِِ‬ ‫ِ ِ ِِ‬ ‫ِ‬ ‫‪ ،]115‬څــوک چــې د رســول مخالفــت کــوي؛ وروســته لــه هغــې چــې دوی تــه ســمه‬ ‫الره په ډاګه شــوې او د مومنانو د الرې پرته بله الره نی�ســي‪ ،‬نو مونږ به یې هغه‬ ‫لــوري تــه واړوو چــې د ده ورتــه مــخ دی او جهنــم تــه بــه یــې داخــل کــړو او ډیــر بــد‬ ‫ځــای د ورتــګ دی‪ .‬نــو دوی بیــا د هللا تعالــی دغــه امــر نــه نــه منــي‪.‬‬ ‫د اســام مجــدد محمــد بــن عبــد الوهــاب د دې ډول صحواتــو او منافقینــو‬ ‫بع�ضــې احــوال شــرحه کــوي؛ وايــي‪ « :‬دوی پـَـه خپــل دیــن ـکـې ســره جــا جــا دي‪،‬‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫لکــه چــې هللا تعالــی فرمايــي‪{ :‬ك ُّل ِحـ ْـز ٍب ِب َمــا ل َد ْي ِهـ ْـم ف ِر ُحــون} [املؤمنــون‪ ،]53 :‬پــه‬ ‫دوی ـکـې هــره ډلــه پــه هغــه څــه چــې د دوی ســره دي؛ خوشــحاله دي او همــدا ډول‬ ‫دوی په دنیا کې هم سره جال جال دي‪ ،‬خو ځان په سمه بولي‪ ...‬د دوی په ګمان‬ ‫د شــرعي امیــر امــر نــه منــل او هغــه تــه غــاړه نــه ایښــودل یــو فضیلــت بلــل کیــږي او‬ ‫د خبــره اوریــدل او منــل ورتــه ذلــت او د ځــان ســپکاوی ښــکاري‪ ...‬د دوی دیــن پــه‬ ‫څــه اصولــو بنــاء دی؛ چــې پــه هغــې ـکـې تــر ټولــو لــوی تقلیــد دی؛ تقلیــد د اول نــه تــر‬ ‫ََ َ‬ ‫{وكذُ ِل َك‬ ‫اخیره ْد ټولو کفارو لپاره یوه لویه قاعده ده‪ ،‬لکه چې هللا تعالی‬ ‫َ‬ ‫فرمايي‪َ َ :‬‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َّ َ َ ُ ْ َ ُ َ َّ َ َ ْ َ َ َ َ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫َمــا أ ْر َ َســل َنا ِمـ ْـن ق ْب ِلـ َـك ِفــي ق ْ َريـ ٍـة ِمـ ْـن ن ِذيـ ٍـر ِإل قــال مترفوهــا ِإنــا وجدنــا آباءنــا علــى أم ٍة‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ ِوإ َّنــا َعلــى آث ِار ِهـ ْـم ُم ْق َتـ ُـدون} [الزخــرف‪ ،]23 :‬پــه همــدې ډول مونــږ ســتا نــه مخکــې‬ ‫په هیڅ یو کلي کې کوم ویروونکی پیغمبر ندی استولی؛ مګر د هغه کلي مستانو‬ ‫بــه ویــل‪ :‬مونــږ خپــل پلرونــه پــه یــو ډول دیــن موندلــي او مونــږ د هغــوی پــه پــل روان‬ ‫یو» [مسائل الجاهلية]‪.‬‬ ‫شــیخ محمــد بــن عبــد الوهــاب پــه بــل ځــای ـکـې وايــي‪« :‬هللا تعالــی پــه دیــن ـکـې‬ ‫پــه یوځــای کیــدو امــر کــړی او د جــدا والــي څخــه یــې منــع کــړې ده او دغــه خبــره یــې‬

‫‪3‬‬

‫مونــږ تــه پــه دا�ســې وضاحــت ســره بیــان کــړې چــې عــام خلــک پــرې هــم‬ ‫پوهیــږي‪ ،‬خــو بیــا حــاالت دومــره خ ـراب شــو چــې د دیــن پــه اصولــو او‬ ‫فروعــو ـکـې جــدا والــی علــم او پــه دیــن ـکـې مهــارت وبلــل شــو او پــه دیــن‬ ‫ـکـې پــه یــو ځــای والــي امــر کــول د زندیقانــو او لیونــو خبــره وبلــل شــوه‪...‬‬ ‫پــه دیــن ـکـې یوځــای کیــدل هغــه وخــت پــوره کیدی�شــي چــې پــه مونــږ ـکـې‬ ‫د خپــل امیــر خبــره اوریــدل او منــل را�شــي؛ اګــر کــه دغــه امیــر یــو حب�شــي‬ ‫غــال ولــې نــه وي‪ ،‬بیــا هللا تعالــی دغــه خبــره هــم پــه پــوره توګــه پــه شــرعي‬ ‫او قدرې ډول بیان سره واضحه کړه‪ ،‬بیا دغه کار دومره نا اشنا شو‬ ‫چــې د علــم ډیــر دعویــدار یــې نــه پيژنــي نــو عمــل بــه پــرې څنګــه وکــړي!!!»‬ ‫[شــپږ اصــول]‪.‬‬ ‫د عصبیــت‪ ،‬وطنیــت او تنظیــم پرســتۍ پــه بنیــاد د دغــو صحواتــو‬ ‫را یوځــای کیــدل او پــه شــرک او ردت ـکـې پاتــې کیــدل بــه د دوی قــوت او‬ ‫جنــګ تــه کومــه ګټــه ونــه رســوي‪ ،‬بلکــې دوی بــه نــور هــم زیــات کمــزوري‬ ‫�شي‪ ،‬ځکه په دوی کې به د عقایدو او مختلفو مناهجو ګډوډي را�شي‬ ‫چې لې امله به یې ترمنځه نور هم ســخت اختالفات پیدا �شــي‪ ،‬د دوی‬ ‫پــه صفونــو ـکـې بــه نــورې هــم شــخړې زیاتــې �شــي؛ یــو بــل تــه بــه د غــدر‬ ‫پالنونــه جــوړول پیــل �شــي‪ ،‬وهللا ال یهــدي القــوم الظاملیــن‪.‬‬ ‫په دوی کې چې څوک د هللا تعالی په مضبوطه ر�سۍ منګولې لګول‬ ‫غــواړي نــو هللا تعالــی تــه دې توبــه وبا�ســي‪ ،‬د اســام پــه دیــن او مســلمان‬ ‫ټولي کې دې تر هغې کلک �شي چې مرګ ورته را�شي‪ ،‬که دا نه وي نو بیا‬ ‫دغه سړی په جهنم د ګونډې کیدونکو او د جهنم د لرګیو څخه دی‪.‬‬ ‫د ابــو هریــره ر�ضــي هللا عنــه ّڅخــه روایــت دی چــې رســول هللا صلــی‬ ‫هللا علیــه وســلم فرمايــي‪( :‬مــن تعلــق شــيئا ُوكل إليــه) [رواه النســائي]‪،‬‬ ‫څــوک چــې پــه یــو �شــي پــورې ونښــته (د زړه تعلــق یــې ورســره پیــدا شــو)‬ ‫نــو هغــه تــه بــه ســپارل کیــږي‪.‬‬ ‫شــیخ ســلیمان آل الشــیخ رحمــه هللا وايــي‪« :‬د چــا زړه چــې پــه یــو‬ ‫�شــي پورې کلک شــو او په دا�ســې انداز یې ورســره تعلق پیدا شــو چې په هغه یې‬ ‫توکل کاوه او له هغه یې امید ساته نو هللا تعالی به یې هم دغه �شي ته وسپاري‪،‬‬ ‫کــه چیرتــه د یــو بنــده خپــل تعلــق د خپــل رب‪ ،‬معبــود‪ ،‬بــادار او مالــک ســره پیــدا‬ ‫شــو‪ ،‬چــې هغــه ســبحانه وتعالــی د هــر څــه رب او بادشــاه دی‪ ،‬نــو هللا تعالــی بــه یــې‬ ‫خپــل ځــان تــه حــوال کــړي‪ ،‬بیــا نــو هللا تعالــی د هغــه لپــاره کافــي دی؛ هغــه بــه یــې‬ ‫ورتــه ســموي‪ ،‬چــې ډیــر ښــه بــادار او مرســتندوی دی‪،‬‬ ‫ســاتنه کــوي او کارونــه بــه‬ ‫َ َ ْ َ َّ ُ َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫اف عبــده} [الزمــر‪ ،]36 :‬آیــا هللا تعالــی د‬ ‫لکــه چــې هللا تعالــی فرمايي‪{:‬أليــس الل ِبــك ٍ‬ ‫خپــل بنــده لپــاره کافــي نــدی؟!!‪ ،‬لیکــن باملقابــل؛ کــه څــوک پــه ســحر او شــیطانانو‬ ‫پــورې ونښــته نــو هللا تعالــی بــه یــې هــم هغــوی تــه وســپاري چــې پــه دنیــا او آخــرت ـکـې‬ ‫بــه تبــاه �شــي‪.‬‬ ‫خالصــه خبــره دا شــوه چــې کــه چــا د هللا تعالــی پرتــه د هللا تعالــی پــه هــر ډول‬ ‫مخلــوق وکــړ؛ نــو هغــه تــه بــه ســپارل کیــږي او شــر بــه ورتــه هــم د هغــه لــه پلــوه‬ ‫راځي؛ ځکه دغه انسان سره د هللا تعالی له پلوه د خپل مقصد پر ضد معامله‬ ‫کیــږي؛ چــې دغــه کړنــه د هللا تعالــی لخــوا پــه خپلــو بندګانــو ـکـې یــو جــاري ســنت‬ ‫دی چــې هیــڅ ډول بدلــون پکــې نــه راځــي او یــو دا�ســې عــادت دی چــې بــل لــوري تــه‬ ‫نــه اوړي؛ څــوک چــې د هللا تعالــی نــه پرتــه پــه بــل څــه مطمئــن شــو‪ ،‬یــا یــې پــه هغــه‬ ‫اعتمــاد وکــړ‪ ،‬یــا یــې خپــل تدبیــر یــو مخلــوق تــه حوالــه کــړ نــو هللا تعالــی بــه ورتــه‬ ‫د همدغــه لــوري څخــه د خپــل مقصــد پــر خــاف نتیجــه ور رســوي او دا خبــره‬ ‫پــه نــص ثابتــه او پــه ســترګو لیــدل شــوې؛ کــه چــا د مخلــوق پــه حــال ـکـې د زړه‬ ‫پــه ســترګو وکتــل او نــو دغــه خبــره بــه ورتــه واضحــه ښــکاره �شــي» [تیســیر العزیــز‬ ‫الحمیــد]‪.‬‬ ‫شــیخ ســلیمان آل الشــیخ رحمه هللا بیا وايي‪ « :‬تعلق کله په زړه ســره وي او‬ ‫کله په عمل کې وي او کله په داوړو سره وي‪ ،‬معنا دا‪ :‬که چا د څه �شي سره په‬ ‫زړه ـکـې تعلــق وســاته‪ ،‬یــا یــې ورســره پــه زړه او عمــل داوړو ـکـې وســاته نــو هــم دغــه‬ ‫تــه بــه ســپارل کیــږي؛ کــه چــا تعلــق د هللا تعالــی ســره پیــدا کــړ؛ د هغــه نــه یــې خپــل‬ ‫حاجتونــه غوښــتل‪ ،‬هغــه تــه یــې پنــاه وړلــه او هغــه تــه یــې کارونــه ســپارل نــو هغــه‬ ‫به یې د خوارۍ نه وساتي؛ هر لري څیز به ورته رانږدې کړي او ګران کارونه به‬ ‫ورتــه اســان کــړي‪ ،‬خــو باملقابــل کــه چــا د غیــره هللا ســره تعلــق پیــدا کــړ؛ پــه هغــه‬

‫د اردوګان پوځیان صحواتي ګوډاګیان‬

‫پورې ونښته‪ ،‬د هغه علم‪ ،‬عقل‪ ،‬دواء یا کمال ته یې ځان وسپاره او د هغه په‬ ‫ځــواک او قــوت یــې اعتمــاد وکــړ نــو هللا تعالــی بــه یــې هــم هغــه تــه وســپاري او ورتــه‬ ‫به یې پر َیږدي او دغه خبره په دالئلو او تجربو ثابته ده‪ ،‬هللا تعالی فرمايي‪{َ :‬و َم ْن‬ ‫َ َ َ َّ ْ َ َّ َ‬ ‫الل ف ُه َو َح ْس ُب ُه} [الطالق‪ ،]3 :‬او څوک چې په هللا تعالی توکل وکړي‬ ‫يتوكل على ِ‬ ‫نو همدغه یې کافي دی؛ وهب بن منبه وايي‪ :‬هللا تعالی داود علیه السالم ته هللا‬ ‫تعالــی وحــي وکــړه‪ :‬ای داوده زمــا دې پــه خپــل عــزت او عظمــت قســم وي‪ ،‬زمــا لــه‬ ‫بندګانــو هیــڅ یــو بنــده پــه مــا پــورې د ځــان تړلــو او د خاصیــدو کوښــښ نــه کــوي‬ ‫چې زه یې دغه کار له نیته معلوم کړم او بیا ورته اووه اسمانونه او هغه څه چې‬ ‫پــه دې اســمانونو ـکـې دي او اووه ځمکــې او هغــه څــه چــې پــه دې ـکـې دي مکــر او‬ ‫چــل جــوړ کــړي مګــر زه بــه ورتــه لــه دغــې ترمنــځ خال�صــی ورکــړم‪ ،‬زمــا دې پــه خپــل‬ ‫عزت او لويي قسم وي‪ ،‬که زما له بندګانو هر بنده زما نه پرته په کوم مخلوق‬ ‫پورې ونښــته او دغه کار یې ماته له نیته معلوم شــو نو د اســمان ر�ســۍ به یې د‬ ‫الس نــه غوڅــه کــړم او ځمکــه بــه یــې لــه پښــو وتښــتوم‪ ،‬بیــا هیــڅ پــروا نــه لــرم چــې‬ ‫په هره کنده کې تباه شــو!!!» [تیســیر العزیز الحمید]‪.‬‬ ‫آیــا مرتــد صحوات‪-‬کــه د هــر تنظیــم او ډلــې ســره تعلــق لــري‪ -‬دوی تــه هغــه‬ ‫وخــت نــه دی راغلــی چــې پــه خپــل واقعیــت ـکـې ســوچ وکــړي؟ آیــا دوی نــه ګــوري‬ ‫چــې د دوی تــوکل پــه طواغیتــو دی‪ ،‬د دوی دوســتي د صلیــب د ْ َبندګانــو ســره ده‪،‬‬ ‫َ ُ ُُ ْ َْ‬ ‫ـض ال ْمـ ِـر}‪ ،‬مونــږ بــه پــه‬ ‫صلیبیانــو او طواغیتــو تــه د دوی وینا‪{:‬ســن ِطيعكم ِفــي بعـ ِ‬ ‫بع�ضې مسائلو کې ستاسو تابعدار یو‪ ،‬دغې وینا دوی ته هیڅ ګټه ونه رسوله‪،‬‬ ‫مګــر دومــره چــې فیصلــه کونکــي عــادل ذات‪-‬عزوجــل‪ -‬دوی او ظالــم دښــمن‬ ‫ســره یواځــې پریښــودل‪ ،‬تــردې چــې نصیــري لښــکرې او د هغــوی رو�ســي او راف�ضــي‬ ‫ټلوالې پرې کورونو ته راننوتلې او د حلب په ختیځ او پخواني ښــار کې یې د دوی‬ ‫وینــې تــوی کــړې‪ ،‬د دوی مالونــه یــې چــور کــړل؟ روافــض دغــې ســاحې تــه پــه څــو‬ ‫ســاعتونو ـکـې ننوتــل‪ ،‬چــې نــه ورســره کــوم زیــرک توغنــدي وو‪ ،‬نــه ورســره بــې پلوټــه‬ ‫بمبار کونکې الوتکې وې‪ ،‬نه ورسره دا�سې نړیواله ټلواله وه‪-‬کومه چې د خالفت‬ ‫پــر خــاف جنګیــږي‪ -‬چــې پــه تاریــخ ـکـې یــې ســاری نــه لیــدل کیــږي‪ ،‬آیــا دوی ســوچ نــه‬ ‫کــوي؟!‬ ‫د مرتــدو اخوانیانــو طاغــوت اردوګان هــم د خپلــو صحواتــي غالمانــو لپــاره‬ ‫هیــڅ ونــه کــړل‪ ،‬بغیــر لــدې چــې د روســیې د صلیبیانــو ســفاکانو ســره مجلســونه‬ ‫وکــړي‪ ،‬د امریــکا صلیبیانــو تــه د وروســتنو انتخابانــو پــه نتائجــو مبار ـکـي ورکــړي‬ ‫او پــه هغــو مهاجرینــو او انصــارو حملــې وکــړي؛ کــوم چــې پــه حلــب ښــار او ریفونــو‬ ‫ـکـې د نصیــري پرمختــګ مخــې تــه بنــد و او دا هغــه وخــت چــې مرتــدو صحواتــو پــرې‬

‫غــدر نــه و کــړی‪.‬‬ ‫هو ـکـی! څــوک چــې پــه یــو �شــي پــورې ونښــلې او د زړه تعلــق ورســره پيــدا کــړي‬ ‫نــو هغــه تــه بــه حوالــه کیــږي‪ ،‬کــه چــا د طاغــوت ســره تعلــق پیــدا کــړ او د هغــه د‬ ‫خواهــش بنــده شــو‪ ،‬نــو هغــه تــه بــه حوالــه �شــي‪ ،‬نــو همدغــه طاغــوت بــه یــې د‬ ‫خپلو شــخ�صي او تنظیمي مصالحو لپاره اســتعمال کړي او په پای کې به یې د‬ ‫تاریــخ ډیـران تــه ګــذار کــړي چــې د دوی پــه څیــر نــور ډیــر خیانتګــر پکــې مــردار پراتــه‬ ‫دي‪ ،‬نو د هغه چا به څه حال وي چې په طاغوت توکل کونکی دی او د جاهلیت‬ ‫د بیــرغ النــدې د همدغــه بیــرغ د پورتــه کولــو لپــاره د شــام پــه مبارکــه ځمکــه ـکـې‬ ‫جنګیــږي؟ کــه چیرتــه طاغــوت اردوګان د دی پــه نامــوس خفــه کیــدی نــو خپــل‬ ‫فاجر کافر پوځ به یې د نصیري‪ ،‬باطني او بعثي علمانیانو په لور لیږلی وی‪ ،‬چې‬ ‫د هغــو ســره جنګیدلــی وی او هغــوی یــې وژ لــي وی‪ ،‬مرتــد اردوګان بــه صحواتــو تــه‬ ‫د تر ـکـي پــوځ پــه ســا کــوټ ـکـې پراتــه د الوتکــو ضــد رو�ســي او زاړه ســوري توغنــدي‬ ‫ورکړي وی‪ ،‬لیکن دغه کار چیرته کوي!!؟ ځکه حلب د هغه د مرتد دولت برخه‬ ‫نــه ده او د هغــه صلیبــي ورونــه بــه ورتــه اجــازه ورنکــړي چــې دغــه کار وکــړي‪ ،‬نــو د‬ ‫اردوګان بل کوم ضرورت نشه بلکې دا چې د ‪ PKK‬هغه مرتدین له منځه یو�سي‪،‬‬ ‫ترڅــو د اردوګان لــه منځــه تلونکــی عــرش لــه زلزلــو وژغــوري‪.‬‬ ‫موحــد مجاهــد ال تــر اوســه د اســام او ســنت تــه د ځــان منســوبوونکو‬ ‫صحواتــو لپــاره د توبــې امیــد لري‪-‬کــه هغــه پــه حلــب ـکـې وي او کــه پــه ادلــب او‬ ‫نورو ســیمو کې او له دین څخه د وطنیت‪ ،‬یا علمانیت په وجه مرتد شــوی وي‬ ‫یا د شریعت د کوم حکم څخه منع شوی وي یا یې د مرتدینو سره دوستي کړي‬ ‫وي‪ -‬نــو دوی بایــد هللا تعالــی تــه توبــه وبا�ســي او پــه نــورو معبودانــو کفــر وکــړي‪ ،‬د‬ ‫هللا تعالی لپاره دوســتي پیل کړي‪ ،‬د هغه لپاره دښــمني وکړي‪ ،‬د هللا تعالی وحده‬ ‫ال ش ـریک پــه الره ـکـې جنــګ وکــړي‪ ،‬او بغیــر لــه کــوم خجالتــه ابراهیمــي ملــت د‬ ‫ټولــو خلکــو پــه مخکــې اعــان کــړي‪ ،‬پــه الحــي القیــوم ذات تــوکل وکــړي او د دغــو‬ ‫مشــروطو مرســتو او کافــر طاغــوت څخــه برائــت اعــان کــړي‪.‬‬ ‫په دغو مرتدو صحواتو کې که چا د مهاجرینو او انصارو څخه په زرهاوو‬ ‫وژلي هم وي او بیا هم د توبې اراده لري نو د هغه لپاره امان دی لکه چې د امیر‬ ‫املومنین‪-‬حفظــه هللا‪ -‬پــه فرمــان ـکـې راغلــي دي دوی بایــد پــه دې پــوه �شــي چــې د‬ ‫مســلمان لپــاره د شـریعت د مشــرۍ النــدې ژونــد کــول د هغــې خــاورې َنــه بهتــر دی‬ ‫َ َ ْ َ َ َ َّ ْ َ َّ َ‬ ‫الل ف ُه َو‬ ‫چې د تنظیمونو او قبائلو په قوانینو فیصله کیږي‪{ ،‬ومن يتوكل على ِ‬ ‫َح ْس ُب ُه}‪ ،‬او څوک چې په هللا تعالی توکل وکړي هغه یې بس او کافي دی‪ ،‬والحمد‬ ‫هلل رب العاملين‪.‬‬ ‫سریزه‬

‫‪4‬‬

5

‫ع ـراق د امریکــې لــه حملــې څخــه مخکــې هللا تعالــی ع ـراق تــه د یــو تعــداد‬ ‫موحدینو نعمت ورپه برخه کړ چې دوی د توحید په نشر او له شرک او بدعت‬ ‫سره د مبارزې په لیاره کې د بعث د سیکولر حزب د طغیان او ددوی له اسالم‬ ‫او مسلمانانو سره د دښمنۍ سره ډیر سخت د جګړې او مبارزې په حالت کې‬ ‫و‪ ،‬کلــه چــې صلیبیــان د عـراق خــاورې تــه داخــل شــول نــو همــدا موحدیــن زمونــږ‬ ‫یوازېنــی ســرمایه وه او د هللا تعالــی پــه فضــل همــدې مجاهدینــو د دوی نق�شــې‬ ‫ناکامــه کړلــې او هغــوی یــې پــه ذلــت لــه ع ـراق څخــه وشــړل اســامي دولــت یــې د‬ ‫رافدیــن پــر ځمکــه قایــم کــړ او پــه همــدې دولــت ثابــت پاتــې شــول‪ ،‬د دوی لــه ډلــې‬ ‫بع�ضــې پــه شــهادت ورســیدل او بع�ضــې هللا تعالــی ژونــدي پریښــودل تــر څــو د‬ ‫دا�ســې ورځې شــاهدان و او�ســي چې په هغې ورځې کې ټول دین هللا لره شــو او په‬ ‫هغــه دولــت شــاهدان واو�ســي چــې امیــر یــې قری�شــي او د خلکــو امــورات د نبــوت پــر‬ ‫منهــج اداره کــوي‪ ،‬لــدې جملــې څخــه یــو هــم الشــیخ املجاهــد ابــو علــي االنبــاری‬ ‫تقبلــه هللا دی چــې د توحیــد د خــوراوي دعــوت ګــر‪ ،‬د هللا لــه دښــمنانو ســره پــه‬ ‫تورې اونیزې وجنګید‪ ،‬له دلیل او برهان‪ ،‬له صبر او بالګانو باوجود د نبوت د‬ ‫منهــج پــر اســاس یــې درانــه قدمونــه واخیســتل تــر هغــو چــې د هللا پــه لیــاره ـکـې پــه‬ ‫شهادت ورسید‪ ،‬د مردار شوي صدام حسین او د ده د طاغوتي او مرتد بعث‬ ‫حــزب د فرعونــي حکومــت پــر مهــال چــې عـراق یــې پخپــل واک ـکـې درلــود پــه غیـرهللا‬ ‫او وضعي قوانینو اکتفاء ونکړه بلکه مشرکېنو او صوفیانو‪ ،‬باطلو او سیکولر‬ ‫مذاهبو ته یې فرصت په الس ورکړ تر څو د مسلمانانو عقیدې تغیر‪ ،‬تحریف‬ ‫او صوفیانــو او روافضــو تــه یــې د بدعــت او شــرکېاتو دروازې پرانیســتلې‪ ،‬هغــه‬ ‫وخــت چــې مســلمانان د دغــه طاغــوت د ســلطې النــدی ژونــد کاوه شــیخ‬ ‫عبدالرحمن القادولي (چې دا یې حقیقي نوم وو) د تلعفر په یوه مسجد کې چې‬ ‫د موصــل پــه غــرب ـکـې یــې موقعیــت درلــود پــه روښــانه توګــه د توحیــد بیــان کاوه‪،‬‬ ‫خلــک د ده پــه مســجد ـکـې د جمعــی پــه ورځ راټولیــدل پدا�ســې توګــه چــې حتــی لــه‬ ‫مســجده بهــر کوڅــې هــم لــه خلکــو ډکېدلــې‪ ،‬پــه همــدې حــال ـکـې نومــوړي د‬ ‫طاغوتيانو د اطالعاتي سازمانونو د اذیت او مزاحمت ښکار هم ګرځیده‪ ،‬خو‬ ‫نوموړي د بعثیانو له تهدیدونو څخه نه ویریده او نه یې هم د مسجد په کونج‬ ‫ـکـې د هللا پــه عبــادت کولــو لــه چــا څخــه ویــره درلــوده او نــه یــې چــا د جهــاد مخــه‬ ‫نیــوالی شــوه‪ ،‬د بعــث لــه ګونــد څخــه بیـزاره و او دغــه ګونــد تــه منســوب خلــک یــې‬ ‫تکفیــر کــړل او خپــل وروڼــه او نــږدې ملګــری یــې د دوی تکفیــر تــه ترغیــب او‬ ‫تحریکــول‪ ،‬بعثیانــو او مشــرکېنو ډیــر صبــر ونکــړ نومــوړي یــې پــه مســجد ـکـې لــه‬ ‫خطابتــه او حتــی لــه آذان کولــو څخــه هــم منــع کــړ‪ ،‬پــه نومــوړي یــې فشــار راوړ‬ ‫میاشــت بــه نــه پــوره کېدلــه چــې طاغوتــي اســتخباراتو بــه یــو ځــل راغوښــته‪ ،‬هغــه‬ ‫مهــال او وروســته لــه هغــې چــې د بعــث ګونــد یــو شــمیر ناکامــه جګــړې لــه خپلــو‬ ‫دښمنانو سره تر سره کړې او د ضعف سبب یې ګرځیدلې‪ ،‬دا هغه مهال و چې‬ ‫موحدینو د بعث د ګوند زوال او د صلیبیانو د راتګ انتظار ویست خو موحدینو‬ ‫د یــوه قــوي جســم پــه شــکل لــه دښــمنانو ســره د حتمــي جګــړې لپــاره قــدرت نــه‬ ‫درلود او وضعیت دا�سې و چې هره ډله به له خپلو کسانو سره په یوه سیمه کې‬ ‫راټولیده تر څو افراد یو له بل سره تعارف او رابطه قایمه کړي او اصلي دین د‬

‫بعثیانــو د ګونــد لــه نظرونــو څخــه پنــاه تدریــس او زده کــړې‪ ،‬لــدې کار ســره یــو‬ ‫تعداد غیر مرتبطې ډلې د بغداد او په شاوخوا سیمو کې‪ ،‬په االنبار او په صحراو‬ ‫ـکـې‪ ،‬دیالــی او کرکــوک ـکـې‪ ،‬پــه موصــل او تلعفــر ـکـې چــې شــیخ ابوعــاء (چــې دا یــې‬ ‫حقیقي کنیه وه) د موحدینو رهبر او د موحدینو د فتواو او تصمیم نیونې مشر‬ ‫و تشــکېلې شــولې‪ ،‬شــیخ ابــو عــاء چــې د تلعفــر پــه ښــار ـکـې ژونــد کاوه فعالیــت‪،‬‬ ‫شرعي دوری او تدریس یې یوازې تر همدې ځایه نه وې محدودې بلکې د عراق‬ ‫نورو سیمو ته هم‪ ،‬بالخصوص بغداد چې نوموړي د خپل پوهنتون دوره هلته‬ ‫تیــره کــړې وه وغځیــده‪ ،‬هلتــه یــې د شــیخ فایــز تقبلــه هللا د ســلفیانو لــه ډلــې‪ ،‬د‬ ‫موصل د ښار د موحدینو او د عراق د شمال له کردستاني مجاهدینو سره هم‬ ‫رابطه ټینګه کړه چې پدی سیمه کې د انصاراالسالم جهادي فعالیتونو د سیمی‬ ‫مدیریت کاوه‪ ،‬د عراق او نورو سیمو ډیر شمیر ځوانان د دوی په طرف راغلل‬ ‫او اړیکې یې ورسره پیدا شولې‪ ،‬د شیخ ابو عالء او د ده د وروڼو دعوت او هلو‬ ‫ځلو رنګ راوړ او د تلعفر د ښار ډیر شمیر روافضو د هللا په فضل توبه و ویستله‬ ‫او ډیر شمیر خلک د بعث د ګوند پر افکارو او عقایدو کافر شول او ډیر شمیر‬ ‫نــورو د صــدام لــه طاغوتــي حکومــت ســره کار کــول پریښــودل او لــه دوی ســره‬ ‫دا�سې تعداد خلک هم وو چې هللا تعالی ثابت کړل‪ ،‬له بهترینو مجاهدینو څخه‬ ‫حســاب شــول چــې وروســته بیــا د هللا پــه لیــاره ـکـې پــه شــهادت ورســیدل‪ ،‬دغــه‬ ‫خلک د شیخ د دعوت پر اساس له جهاد في سبیل هللا څخه غافل نشول او د‬ ‫کردســتان پــه غرونــو ـکـې یــې لــه مجاهدینــو ســره همغــږی شــروع کــړه‪ ،‬د تلعفــر‬ ‫موحدین هم اعتمادی او باوری خلک وو او د صدام د طاغوتي نظام او ددوی‬ ‫د جاهلــی حــزب او فوځیانــو پــر ضــد د مســلحې مبــارزې پــه تــکل یــې د مســلحو‬ ‫مجاهدینو د ډلو په تشکېل کې اقدام وکړ‪ ،‬شیخ ابو معتز القری�شي تقبله هللا‬ ‫چې د بعث له ګوند څخه د توبه کوونکېو له جملې څخه یو افسر و‪ ،‬د طاغوت‬ ‫له مواالتو او نظاميانو څخه یې د برائت اعالن کړې و د دغې ډلې د نظامي زده‬ ‫کړې مسئولیت پر غاړه واخیست‪ ،‬د هللا رضا پدې کې وه چې د دغی ډلې فعالیت‬ ‫د بــل غــټ دښــمن پــه ضــد چــې هغــه صلیبیــان وو او د امریــکا پــه مشــري یــې عـراق‬ ‫اشغال کړې و په طرف سوق کړې‪.‬‬ ‫پــه عـراق ـکـې صلیبــی جګــړه د بع�ضــې پیښــو او وضعیتونــو المــل وګرځیــده‪ :‬د‬ ‫بعثیانو د نظام ګډوډول او په ســیمه کې بې نظمي‪ ،‬د خلکو په الس کې د ډیری‬ ‫وســلې موجودیــت‪ ،‬د کردســتان انصاراالســام تــه ســخته ضربــه ورکــول چــې د‬ ‫دوی ډیــر شــمیر مجاهدیــن پــه کــروز مزایلــو پــه شــهادت ورســیدل‪ ،‬لــه بــې نظمــۍ‬ ‫څخه په ګټې اخیستنې سره عراق ته د یو شمیر مهاجرو مجاهدینو راتګ چې د‬ ‫دوی پــه منــځ ـکـې شــیخ ابومصعــب الزرقــاوي تقبلــه هللا هــم و او همدارنګــه د‬ ‫اخوان املرتدین د شرکې عقیدو او کفري منهج رابرسیره کېدل‪.‬‬ ‫له کم وخت وروسته د صلیبیانو په الس بغداد سقوط وکړ او په عراق کې‬ ‫ګڼ شمیر مسلحې ډلې د مختلفو اهدافو او مذاهبو په شکل تشکېل شولې چې‬ ‫د دوی پــه منــځ ـکـې یــوه هــم د جماعــت توحیــد او جهــاد ډلــه وه‪ ،‬دغــه ډلــه د‬ ‫مهاجرینو او انصارو له مجموعې څخه تشکېل شوې وه او د دوی مشري شیخ‬ ‫ابومصعــب الزرقــاوي تقبلــه هللا پــه غــاړه درلــوده‪ ،‬د انصــار الســنه ډلــه چــې د‬ ‫خاص‬

‫‪6‬‬

‫انصاراالسالم له پاتې افرادو او د عراق په مختلفو ښارونو کې د موحدینو له‬ ‫منتشــرې ډلــې څخــه جــوړه شــوې وه هــم تشــکېل شــوله‪ ،‬د دوی مشــري د‬ ‫انصاراالســام مش ـرانو کولــه‪ ،‬څــوک چــې د کردســتان د غرونــو د الســه وتلــو‬ ‫وروسته د عراق په مختلفو ښارونو کې بیا سره یو ځای شوي وو‪.‬‬ ‫پــه تلعفــر ـکـې یــوه ډلــه چــې د ســلفیانو ډلــه وه لــه انصارالســنه ســره یــو ځــای‬ ‫شول چې لدې کار وروسته د کتائب محمد رسول هللا صلی هللا علیه وسلم په‬ ‫نوم نظامي عملیات شــروع شــول ډیر ځنډ نه و چې شــیخ ابو ایمان (دا د شــیخ‬ ‫االنبــاری لــه صلیبــی حملــی وروســته کنیــه نــوم و) د انصارالســنة شــرعي مشــر او‬ ‫مسئول وټاکل شو‪.‬‬ ‫هللا مقــدره کــړې وه چــې د دغــو دوه شــیخانو ابومصعــب الزرقــاوي او‬ ‫ابوایمان تقبلهم هللا تر منځ لیدنه و�شي او یو له بل سره د هللا او د هغه د دین‬ ‫لپاره مینه وکړي‪ ،‬دواړه د یو بل له سلیمو عقیدو او منهجونو څخه خوشحاله‬ ‫او را�ضــي شــول‪ ،‬پــه همــدې وخــت ـکـې د مجاهدینــو عــام حرکــت انصارالســنة د‬ ‫صف د اتفاق او یو ځای والي په مقصد د شیخ ابومصعب الزرقاوي تقبله هللا‬ ‫د مشــرۍ النــدې او لــه القاعــدې ســره یــو ځــای کېــدل رامنځتــه شــول او د دغــه‬ ‫هدف د تحقق لپاره یې پخپلو مشرانو او امیرانو فشار راوړ‪ ،‬شیخ ابو ایمان د‬ ‫دوه ډلــو د همغــږه کولــو پــه مقصــد د دوه ډلــو د امیرانــو تــر منــځ هڅــه‪ ،‬منــډې او‬ ‫ترړی وکړې‪ ،‬دا کار هم وشــو او شــیخ زرقاوی تقبله هللا د انصارالســنة له امیر‬ ‫ابوعبدهللا الشافعی سره لیدنه وکړه خو ابو عبدهللا الشافعی د دوه ډلو له یو‬ ‫ځای کېدو انکار وکړ او دغه انکار یې له خپلو ملګرو سره د مشوری په اساس‬ ‫وکړ ځکه نوموړي د دوی له رایې او نظر څخه له پخوا پوهیده چې انصارالسنة‬ ‫له القاعده سره بیعت کړی‪.‬‬ ‫همــدا مهــال و چــې شــیخ ابوایمــان خپــل بیعــت لــه شــیخ زرقــاوی تقبلــه هللا‬ ‫ســره اعالن کړ او په بالد رافدین کې د القاعده له تنظیم ســره یو ځای شــول‪،‬‬ ‫لدې وروسته د انصارالسنة د ډلې ډیرو مجاهدینو هم بیعت وکړ او د عراق په‬ ‫جهــادي تاریــخ ـکـې تــر ټولــو لــوی بیعــت وشــو‪ ،‬دغــه بیعــت هغــه وخــت وشــو چــې د‬ ‫فاتحینــو د بیعــت پــه نــوم یــې شــهرت پیــدا کــړ‪ ،‬شــیخ ابومصعــب الزرقــاوي تقبلــه‬ ‫هللا شیخ ابو ایمان تقبله هللا د خپل امارت ځای ناستی وټاکه خو ډیر وخت تیر‬ ‫نشو چې صلیبیانو ونیوه او د ابوغریب په زندان کې یې زنداني کړ‪ ،‬خو بأذن هللا‬ ‫تعالی د صلیبیانو سترګې پری ړندې شولې او د نوموړي شخصیت او په میادین‬ ‫ـکـې د دوی پــه مقابــل ـکـې نومــوړي پــه اور ژبــي فعالیــت ونــه پيژنــدل شــو او لــه څــو‬ ‫میاشتو وروسته آزاد کړل شو‪.‬‬ ‫صلیبی رسنیو په عراق کې د مجاهدینو د بدنامولو لپاره چې په سر کې یې‬ ‫شیخ ابومصعب الزرقاوي تقبله هللا و ډیری هڅې وکړې چې د صلیبیانو د دغو‬ ‫حملــو پــه ســر ـکـې د اخــوان املرتدینــو (حــزب اســامي) مشـرانو ګــډون درلــود‪ ،‬د‬ ‫صلیبیانو دغه حمله هغه وخت رامنځته شوه چې د شیخ زرقاوي نوم د خلکو‬ ‫ســترګې او غوږونــه ډک کــړې و‪ ،‬پــه بــاد رافدیــن ـکـې د القاعــدې د مجاهدینــو‬ ‫وجــود د هغــه چــا پــه مقابــل ـکـې یــو محکــم ســنګر وګرځیــد چــې خپــل ارتــداد یــې‬ ‫اعالن کړې و‪ ،‬هغه څه چې شیخ تقبله هللا یې نا ارامه کړې و له خراسان څخه‬ ‫د القاعدې د تنظیم د افرادو انتقادونه وو‪ ،‬بیشکه چې د دوی د انتقادونو المل‬ ‫د صلیبیانــو د رســنیو لــه شــایعاتو څخــه رامنځتــه کېــدل چــې دوی بــاور پــرې کــړی‬ ‫و‪ ،‬خــو د نــورو ډلــو د انحـراف او د ژر کشــفیدلو لــه املــه هغــوی هیــڅ چــاره نــه‬ ‫درلــوده بــې لــدې چــې د شــیخ زرقــاوی لــه انصارالســنة ســره د بــد رفتــارۍ شــکایت‬ ‫وکــړې‪ ،‬د انصــار الســنة مشـرانو لــه عطیــه هللا اللیبــی ســره دائــم ارتبــاط درلــود‬ ‫دغــه ارتبــاط د ایـران لــه لیــارې چــې لــه دواړو لیــارو یــې د ارتبــاط نقطــې (د جغرافــې‬ ‫لــه مخــې) درلــودې ترســره کېــده‪ ،‬دا چــې د خراســان د القاعــدې مشـرانو د شــیخ‬ ‫زرقــاوي تقبلــه هللا پــه اړه بدګومانــي درلــوده شــیخ الزرقــاوي تقبلــه هللا یــې نارامــه‬ ‫کــړې و د حــل لیــاره دا وه چــې لــه خپــل لــوري دوی تــه یــو نماینــده ولیــږي تــر څــو د‬ ‫عـراق حقایــق ورتــه بیــان او د انصارالســنة د تهمتونــو حقیقــت دوی تــه بیــان او‬ ‫کشف کړې‪ ،‬د شیخ زرقاوی رحمه هللا په نظر له ابو ایمان تقبله هللا څخه بل‬ ‫دا�ســې بهتــر څــوک نــه و تــر څــو دا ماموریــت تــر ســره کــړي‪ ،‬ځکــه نومــوړی دد ه‬ ‫ځایناســتۍ و او د ده پــه علــم او منزلــت یــې پــوره یقیــن درلــوده او همدارنګــه‬ ‫نومــوړی د انصارالســنة د ډلــې پخوانــی مشــر او د دوی د پټــو فعالیتونــو تــر ټولــو‬ ‫پیژندل شوی څیره وه‪ ،‬نوموړي د خپل امیر امر ته لبیک و وایه او خراسان ته‬ ‫روان شو‪ ،‬خراسان کې یې د القاعدې له مشرانو سره ولیدل او د عراق حقایق‬ ‫یې ورته بیان کړل له هغې وروسته بیرته شیخ زرقاوی رحمه هللا ته ستون شو‬ ‫تر څو د سفر حوادث او نتایج هغه ته بیان کړې‪.‬‬ ‫هغــه وخــت چــې پــه ع ـراق ـکـې صلیبــي ځواکونــه لــه شکســت ســره مــخ وو د‬

‫‪7‬‬

‫ګمراهانو پالنونه هم رابرسیره شول دوی د شیطانانو په څیر هڅه کوله تر څو‬ ‫د عراق جهاد او مبارزه د عربي حکومتونو استخبارات ونوموي او پدې ډول د‬ ‫جهــاد دغــه ثمــره پټــه او غــا کــړې‪ ،‬د دوی دغــو فعالیتونــو تــه د شــیخ زرقــاوی‬ ‫ځــواب خپلــو پالنونــو تــه پیشــرفت او ســرعت ورکــول وو تــر څــو دا�ســې یــوه ډلــه‬ ‫جــوړه کــړي چــې د عقیــدې او منهــج لــه پلــوه بهترینــه او پــه بــاد الرافدیــن ـکـې د‬ ‫القاعدې له ډلې ســره په یوه چوکاټ کې فعالیت ترســره کړي‪ ،‬چې دغه چوکاټ‬ ‫تــه (د عـراق د مجاهدینــو د شــورا مجلــس) پــه نــوم ونومــول شــو‪ ،‬مشـرانو پــدې‬ ‫اتقاق وکړ چې د دغه مجلس امارت باید په دوراني شکل له تشکېل شویو ډلو‬ ‫څخــه تعیــن �شــي‪ ،‬چــې د اول ځــل لپــاره د مجلــس اختیــار او فیصلــه پــه شــیخ‬ ‫ابوایمان وشوله تر څو د مجلس امیر و او�سي‪ ،‬هغه هم د مجلس اولنی بیانیه‬ ‫مخی ته کړه او خپل نوم یې (عبدهللا بن رشید البغدادي) وښود چې هغه وخت‬ ‫په رسنیو کې ډیر مشهور نوم و‪ ،‬د ‪ ۱۴۲۷‬کال د ربیع االول په میاشت کې هللا ته‬ ‫دا�ســې منظوره وه چې شــیخ ابو ایمان له شــمال څخه را�شــي او د تنظیم له څو‬ ‫تنــو مســئولینو ســره لیدنــه وکــړي تــر څــو ســره راټــول �شــي او د بغــداد پــه جنوبــي‬ ‫کمربند کې له شیخ زرقاوي سره وګوري‪ ،‬له بغداد څخه په وتلو کې چې په لیاره‬ ‫ـکـې د تال�شــۍ ډیــرې پوســتې موجــودې وې او دوی هــم مجبــور وو چــې لــه همــدې‬ ‫لیارې الړ �شی نو بې له اسلحې د هللا په فضل لدې ځایه تیر شول‪ ،‬د دغه مسیر‬ ‫په یوه تم ځای کې د امریکایانو چاپه په هغه ځای رامنځته شوله چې دوی هلته‬ ‫په یوه کور کې راټول شوي وو او د امریکایانو او استشهادیانو چې د دوی مهمان‬ ‫خانــي تــه څیرمــه موجــود وو ســخته نښــته رامنځتــه شــوله او دا ســیمه ســخته‬ ‫بمبار شوله چې په نتیجه کې هغه استراحتګاه کشف شوله چې ابو ایمان او د‬ ‫ده وروڼــه هلتــه اوســيدل‪ ،‬صلیبیانــو هغــوی اســیر کــړل چــې دا بــه د هللا رضــا وه‪،‬‬ ‫دغــه حادثــه پــه بــاد الرافدیــن ـکـې د القاعــدې تنظیــم تــه تــر ټولــو ســخته امنیتــی‬ ‫ضربه وه چې ورسره مخ شول‪ ،‬په زندان کې د محققینو سترګې هللا تعالی یو ځل‬ ‫بیــا د القاعــدې پــر افـرادو ړنــدې کــړې‪ ،‬صلیبیانــو چــې کلــه ولیــدل چــې نیــول شــوي‬ ‫کســان لــه ابــو ایمــان څخــه ډیــره دفــاع کــوي (پــه زنــدان ـکـې صلیبیانــو نومــوړي تــه‬ ‫حاج ایمان ویل) او ډیره هڅه کوي تر څو په نوموړي تهمتونه غلط ثابت �شی‪،‬‬ ‫دده آزادۍ تــه یــې رغبــت درلــود‪ ،‬حتــی د ده بع�ضــې وروڼــو پــه زنــدان ـکـې ټــول‬ ‫مســئولیت هــم د ده د آزادۍ پــه خاطــر پــه ځانونــو ومانــه‪ ،‬خــو صلیبیــان پــه‬ ‫نومــوړي نــور هــم مشــکوک شــول‪ ،‬هغــه څــه چــې د صلیبیانــو شــک یــې زیاتــاوه د‬ ‫شــیخ وقــار او آرامــی وه‪ ،‬نــو د ده پــه اړه یــې تحقیــق نــور هــم زیــات کــړ او د هغــوی‬ ‫یقیــن زیــات شــو چــې پــه تنظیــم ـکـې نومــوړي مهــم شــخصیت دی‪ ،‬خــو هللا تعالــی د‬ ‫دوی هڅــې او تحقیــق نــاکام کــړ او پــه ډیــر څــه چــې دوی پــوه شــول هغــه دا وو چــې‬ ‫نوموړی د تنظیم یو غړی دی‪ ،‬او پدی یې ګمان راغی چې نوموړي د تلعفر امیر‬ ‫دی‪ ،‬ځکه شیخ یو وخت پدې سیمه کې مشهور او هلته یې علني فعالیت کاوه‪.‬‬ ‫څو کاله یې د امریکایانو په زندان او د دوی په توقیف خانو کې د عراق په‬ ‫شــمال او جنــوب ـکـې تیــر کــړل‪ ،‬پــه یــوه زنــدان ـکـې بــه یــې چــې لــږ وخــت تیــر کــړ نــو‬ ‫نومــوړی بــه یــې بــل زنــدان تــه انتقــال کــړ‪ ،‬لــه لــږ وخــت وروســته بــه صلیبیانــو‬ ‫تصمیم نیوه تر څو نوموړی له یوه زندان څخه بل زندان ته انتقال کړي ځکه‬ ‫په نورو زندانیانو به د ده تاثیر پریواته او د ده په شاوخوا به راټولیدل‪ ،‬په زندان‬ ‫کې یو مرتد وژل شوی وو او صلیبیان نه پوهیدل چې د دغې وژنی محرک څوک‬ ‫دی؟! نږدې وه چې شیخ په زندان کې په شهادت ورسوي‪ ،‬خو هللا تعالی په خپل‬ ‫فضــل ســره نومــوړی د دوی لــه کېــد څخــه آزاد کــړ‪ ،‬د ده د ځــای پــه ځــای کولــو‬ ‫هڅه یې کوله تر څو د ده تاثیر په خلکو کم کړي خو پدی نه پوهیدل چې دوی‬ ‫پدی کار سره د ده ډیر خدمت کوي‪ ،‬هر کله به چې نوي ځای ته انتقالیده نو د‬ ‫تعلیم او دعوت یو نوی میدان به رامنځته کېده‪ ،‬د دعوت ډیر تمرکز به یې په‬ ‫حکــم ـکـې د هللا پــه توحیــد‪ ،‬د شــرک او اطاعــت پــه امــورو او د وضعــی قوانینــو د‬ ‫ـف علیــه‬ ‫ـده َ هلتــه بــه یــې د یوسـ‬ ‫قصــر پــه اړه کاوه‪ ،‬هــر زنــدان تــه بــه چــې انتقــال کېـ‬ ‫اب ُم َت َف ّر ُق ُو َن َخ ْي ٌر َأم ُ‬ ‫َ َ ّ‬ ‫السـ ْـجن َأأ ْرَب ٌ‬ ‫هللا‬ ‫ْالســام د‬ ‫ِ‬ ‫زندان کېســه کوله "یَا ص ِاحبي ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫َْ‬ ‫ال َو ِاح ُد الق َّه ُار»‪ " .‬ای زما بندی ملګرو! آیا ګڼ شمیر خدایان بهتر دي او که یو‬ ‫او قهار خدای؟‬ ‫نور ملګري او وروڼه به پرې راټولیدل تر څو لده څخه علم ترالسه کړي او‬ ‫په هر ځای کې د هر کار لپاره د دوی لپاره امیر او مشر و او�سي‪ ،‬په هغه وخت کې‬ ‫د اسالمي دولت ډیرو مجاهدینو له ده څخه درس زده کړ لدې جملې څخه دوه‬ ‫زړور والیــان منــاف ال ـراوی او حذیفــه البطــاوی تقبلهــم هللا وو‪ ،‬چــې هللا تعالــی‬ ‫نومــوړي پــه بغــداد ـکـې د روافضــو لپــاره یــو عــذاب ګرځولــی وو‪ ،‬دده د زنــدان پــر‬ ‫مهال د عراق د جهاد په تاریخ کې مهم واقعات رامنځته شــول؛ دا�ســې چې شــیخ‬ ‫ابومصعف الزرقاوي تقبله هللا دیاال ته د اسالمي دولت د قائمولو او د اوضاع‬

‫جوړونې لپاره الړ خو نوموړي مخکې لدې چې د اسالمي دولت د جوړیدو اعالن‬ ‫وکــړې د صلیبیانــو پــه الس پــه شــهادت ورســیده او لــه هغــه وروســته شــیخ‬ ‫ابوحمزه املهاجر تقبله هللا بیرغ پخپل الس کې ونیوه او په بالد الرافدین کې یې‬ ‫د القاعده د منحل کېدو اعالن وکړ او خپل بیعت یې له شیخ ابو عمر البغدادی‬ ‫تقبلــه هللا چــې د اســامي دولــت ملــړی امیــر و اعــان کــړ‪ ،‬او لــه نــورو لویــو حادثــو‬ ‫څخه‪ ،‬د نورو تنظیمونو او ډلو ارتداد! چې د امریکایې پالنونو د طرحو په اساس‬ ‫داخل شوي وو او پر موحدینو یې ځمکه تنګه کړې وه‪ ،‬د مجاهدینو وژل کېدلو‬ ‫زور ونیوه تر دې چې شــیخ ابوعمر البغدادی او شــیخ ابوحمزه املهاجر تقبلهم‬ ‫هللا هــم پــه شــهادت ورســیدل چــې لــدې وروســته ابوبکرالبغــدادی حفظــه هللا د‬ ‫اسالمي دولت بیرغ په الس کې ونیوه او د عراق د اسالمي دولت د تاریخ یوه نوی‬ ‫مرحلــه شــروع شــوله‪ ،‬شــیخ ابوعلــی االنبــاری د دغــې مرحلــې پــه شــروع ـکـې چــې تــر‬ ‫ټولو مهمه پیښه یې د عراق د اسالمي دولت د مجاهدینو شام ته داخلیدل و‪،‬‬ ‫دا له هغې څپې وروسته چې ډیر شمیر عربي مملکتونه یې په ترڅ کې وښوریدل‬ ‫او دا کار د (ثــورات الربیــع العربــی‪ -‬د عربــو د پســرلی انقــاب) پــه نــوم‬ ‫ونومول شو‪ ،‬نو په عراق او شام کې د اسالمي دولت قایم شو‪ ،‬نوموړی رحمه‬ ‫هللا د ډیرو مهمو حادثو په جوړولو کې الس درلوده او تر مرګه پکې ګډون وکړ‬ ‫چې باآلخره یې سترګې د دین او خالفت په اقامت منورې شولې‪.‬‬ ‫د مقالې دویمه برخه‪:‬‬ ‫نو پس له شپږو کلونو څخه د روافضو او صلیبیانو په زندانونو کې شیخ له‬ ‫زندانــه را ووتلــو ‪ ،‬خــو حــال لــه هغــه حالــه بــدل شــوی وو چــې د زنــدان تــه تــر تللــو‬ ‫مخکــې لیدلــی و‪ ،‬صلیبیانــو د عـراق مشــري پــس لــه هغــې چــې دوی تــه تکلیــف او‬ ‫زخمونــه رســیدلي وو خپــل پاتــې شــونو مشــرکو راف�ضــي لکېــو تــه پری�ښــی وه او‬ ‫مجاهدین پس له عزت او واک نه دښتو او بیابانونو ته وتلي وو او په هغې کې یې‬ ‫خپــل دولــت اعــان کــړې وو ‪ ،‬د خپــل امــام ســره یــې بیعتونــه کــړي وو ‪ ،‬او ډیــرې‬ ‫ډلګۍ ورسره په بشپړه توګه یوځای شوې وې ‪ ،‬پس له هغې چې ډیر تنظیمونه‬ ‫د لښــکريتوب خواتــه تللــي وو او پــه دغــه فتنــه ـکـې غورځېدلــي و‪ ،‬او خپــل ټــول‬ ‫عملونــه یــې بربــاد کــړي وو‪ ،‬پــس لــه هغــې چــې پــه ښــکاره ردت ـکـې واقــع شــوي وو‪ ،‬د‬ ‫طاغوت تر حکم الندي شویو دغو تنظیمونو د چاپیره مرتدو هیوادونو څخه‬ ‫غوښــتنه کولــه چــې د اســامي دولــت د دغــو ســترو فتوحاتــو او ولکــو پــر وړانــدې‬ ‫نــوی ډګــر بایــد جــوړ کــړی �شــي‪ ،‬وروســته لــه هغــې چــې اســامي دولــت د شــام د‬ ‫طاغوت بشار األسد پر وړاندې بډې وهلې وې ‪.‬‬ ‫پدغــه وخــت ـکـې شــیخ لــه بندیوانــۍ را خــاص شــو‪ ،‬نــو خپــل هغــه وروڼــه یــې‬ ‫ومونــدل کــوم چــې د ده ســره پــه (مجلــس شــوری املجاهدیــن) ـکـې وو‪ ،‬چــې د ده‬ ‫انتظــار یــې کولــو د دې لپــاره چــې دی بیــا خپــل هغــه زوړ کار تــه راســتون �شــي د (‬ ‫عراق د اسالمي دولت ) هغه چې دی ترینه په زندان کې خبر شوی و‪ ،‬او دی په‬ ‫زندان کې هم د خپلو ملګرو استاذ او تربیت کونکې و‪ ،‬نو بیا یې خپل بیعت د‬ ‫أمیــر املؤمنیــن الشــیخ أبــو بکــر البغــدادي حفظــه هللا ســره د زنــدان څخــه د‬ ‫خالصیدو نه لږ ورځي وروسته تازه کړ او د اسالمي دولت د یو پوځي په څیر یې‬ ‫کارونــو تــه ادامــه ورکــړه ‪ ،‬د خپــل زوړ تاریــخ او د شــاګردانو پــه وړانــدې د ده د‬ ‫منصــب یــې هیــڅ پــروا نــه کولــه‪ ،‬تــر دې چــې نــه د ده پــه علــم او تجربــو‪ ،‬بلکــې ځــان‬ ‫یې تر هغو وروڼو ښکته حسابوه چې د ده زندان ته له تللو مخکې هغوی د ده‬ ‫تــر حکــم النــدي وو او دغــه وروڼــه یــې دا�ســې نــه وو چــې د خپلــو ناشــکري وکــړي او‬ ‫ښه کار بد وګڼي او نه دا�سې وو چې د خلکو اندازه او د علماؤ ارزښت ورته نه و‬ ‫معلــوم‪ ،‬خــو بیــا هــم دی یــې د خپــل ځــای مطابــق ځــای ورکــړ او کوښــښ یــې کولــو‬ ‫چې د ده علم او تجربو څخه یې فائده واخیستل �شي‪.‬‬ ‫نو اولنی کار چې ده ترســره کړ‪ ،‬هغه د هغو تنظیمونو ســره اړیکه نیول وو‬ ‫چــې لــه عـراق څخــه بهــر وو او پــه ځانګــړې توګــه د (القاعــده تنظیــم) د څــه برخــو‬ ‫سره‪ ،‬چې د دوی سره یو نوی کانال د اړیکو لپاره بر حال کړي چې له ډیرې مودې‬ ‫څخه د یو څو امنیتي ستونزو له امله غوڅ شوی و‪ ، ،‬پدی وجه چې پر تنظیم (‬ ‫القاعده ) باندې څه والړو خلکو پر اسالمي دولت د بریدونو پیل وکړ خو د دوی‬ ‫دا کار وروڼو د جاهالنو وباله‪ ،‬ځکه چې رسنیو د اسالمي دولت شکل بدل کړې‬ ‫وو‪ ،‬نــو شــیخ أبــو علــي دوی تــه څــه لیکونــه ولیږلــې چــې دوی تــه یــې یــو څــو قضیــې‬ ‫روښانه کول غوښتل؛ چې دهغه په فکر د القاعدې وګړو ته مشکلې شوې دي‬ ‫او ده دا خیال کولو پر خپل ځان چې خلک دشیخ زرقاوي تقبله هللا په طریقه‬ ‫را وبلي‪ ،‬تو دغه لیکونه او پیغامونه د اسالمي دولت او تظیم القاعده تر مینځ‬ ‫اولنۍ د اړیکو المل شوې‪.‬‬ ‫پدغه وخت کې د اسالمي دولت د غازیانو په شام کې ډیر رعب دهشت او‬ ‫پراخوالی و‪ ،‬خو سره د دغو کامیابیو او مرستو د شام څخه عراق ته راتلونکو‬

‫خبرونو د خیر زیری نه کوو ‪ ،‬په ځانګړې توګه د هغه څه په هکله چې په شــام‬ ‫ـکـې د اســامي دولــت د بع�ضــې مش ـرانو ســرغړونه کــړې وه‪ ،‬د هغــوی منــډې د‬ ‫شرک او ردت واال خلکو لپاره‪ ،‬بد اداره ‪ ،‬قومیت او ډله بازي صف ته راننوتل‪،‬‬ ‫چــې دغــه خطرناکــو توطیــو د صــف وجــود تــه ګــواښ پیــښ کــړی و او امــکان و چــې‬ ‫قافله خپل مخ بدل کړي‪.‬‬ ‫نــو پدغــه وخــت ـکـې أمیــر املؤمنیــن دا خوښــه وګڼــل چــې څــوک هلتــه د حاالتــو‬ ‫اصلي څیره ښکاره کړي او د دې خبرونو حقیقت واضح �شي‪ ،‬نو د دغه کار لپاره‬ ‫یــې شــیخ أبــو علــي األنبــاري تقبلــه هللا غــوره کــړ د هغــه د غــوره کولــو څــو الملونــه‬ ‫وو‪ :‬تــر ټولــو لــوی المــل یــې دا وو چــې جوالنــي د زنــدان لــه وختــه پیژندلــو ځکــه چــې‬ ‫هغه هم څه وختونه د شیخ سره تیر کړي وو او دا جوالني مکار به شیخ ته ډیر‬ ‫د قدر او احترام ښودنه په زندان او له زندانه یهر کوله‪ ،‬تر دې چې شیخ ته به‬ ‫یــې پــه خپلــو وینــاوو ـکـې د ( محتــرم پــار ) نســبت کولــو او د شــیخ وربانــدې ښــه‬ ‫ګومــان وو او دا فکــر یــې کولــو چــې دا جګــړې بــه هغــه وي چــې همیشــه د مشــر او‬ ‫کشر تر مینځ وي‪ ،‬یا د دوه همزولو مشرانو تر مینځ‪.‬‬ ‫نو شیخ أبو علی األنباري تقبله هللا شام ته تر نا مشروعه سرحدونو اخوا‬ ‫وکړ‪ ،‬دغه سفر یې پر اسالمي دولت د هللا ډیر لوی نعمت و‪ ،‬چې ورسید نو فورا‬ ‫یې د شام په مختلفو سیمو کې ګرزیدنه وکړه‪ ،‬په خپلو سترګو یې د کار په کولو‬ ‫کې ســتري غلطیانې ولیدلې ‪ ،‬د مشـرانو او کشـرانو تر مینځ په ســترو ســرغړونو‬ ‫پوه شو‪ ،‬چې ستر المل یې پر د مشرانو له خوا د نه تربیت او شرعي علم نشت‬ ‫و‪ ،‬بیا هم شیخ رحمه هللا دا فکر وکړ چې دا خو دا�سې غلطیانې دي چې په زیار‬ ‫او کوښــښ به ســمې �شــي‪ ،‬بیا لویه موقع د پټو رازونو د ښــکاره کولو لپاره دا وه‬ ‫چې شیخ رحمه هللا وغوښتل چې څه وخت د جوالني سره و اوسيږي تر څو له‬ ‫نــږدې د ده څارنــه وکــړي او د ده د کار کولــو طریقــه وګــوري‪ ،‬هللا تعالــی پــه یــوه‬ ‫میاشــت یــا تــر هغــې هــم لــږ وخــت ـکـې ډیــر حقیقتونــه راښــکاره کــړل او دغــه د‬ ‫ویرونکــي چغــه وه چــې أمیــر املؤمنیــن تــه یــې وکــړه چــې پــه شــام ـکـې د حاالتــو النــدې‬ ‫کول باید و�شــي مخکې له دې چې د کار واګې د الســه ووځي‪ ،‬نو یو پیغام یې أمیر‬ ‫املؤمنیــن حفظــه هللا تــه ولیږلــو چــې د هغــې پــه وجــه هللا د دوکــه کونکــې جوالنــي‬ ‫حقیقــت ښــکاره کــړ‪ ،‬پــه لیــک ـکـې خپــل ټــول د ســترګو لیدنــې او د جوالنــي د ذاتــي‬ ‫کارونــو پــه هکلــه حــال بیــان شــوی و‪ ،‬پــه کــوم ـکـې چــې د جوالنــي پــه هکلــه دا�ســې‬ ‫راغلي وو ‪ (( :‬دا مکار ‪ ،‬او دوه مخی دی‪ ،‬خپل ځان یې خوښ دی او د غازیانو د‬ ‫دیــن هیــڅ فکــر نلــري‪ ،‬دا تیــاری کــوي چــې د دوی وینــي تــوی کــړي او د خپــل ځــان‬ ‫یادونــه پــه رســنیو ـکـې وګــوري‪ ،‬کلــه یــې چــې نــوم پــه رســنیو ـکـې یــاد �شــي نــو دا�ســې د‬ ‫خوشحالۍ نه الوځي لکه کوچنی ‪. ))....‬‬ ‫دغه پیغام د أمیر املؤمنین شام ته د تللو تر ټولو لوی المل وو‪ ،‬سره د دې‬ ‫چې شیخ أبو علي تقبله هللا د أمیر املؤمنین حفظه هللا په نیز درواغجن او غیر‬ ‫معتمــد نــه و‪ ،‬هغــه د همزولــو د پســپی او د پوځیانــو د امیرانــو ســره د خــاف نــه‬ ‫بیـزار و‪ ،‬شــیخ ابــو علــي تقبلــه هللا تــر نــا مشــروعه پولــو را واوښــتلو ســره د لویــو‬ ‫خطرونــو چــې ورتــه مخامــخ وو او د خپــل ماموریــت د پــوره کیــدو وروســته او پــه‬ ‫شــام ـکـې د هغــو بــدو کارونــو د لیدلــو وروســته چــې ده لیدلــي وو د امیــر املومنیــن‬ ‫حفظه هللا څخه عراق ته د ستنیدو غوښتنه وکړه‪ ،‬خو أمیر املؤمنین ورته دا‬ ‫اجازه ورنکړه او خپله هم ورسره په سفر کې ملګری شو تر څو د هغو غلطیانو‬ ‫چې جوالني او د هغه ډلې تر سره کړې وې په سمولو کې مددګار �شي او د ده سره‬ ‫پدغه کار کې یو الس �شي‪.‬‬ ‫کله چې دوی شام ته ورسیدل نو جوالني او د هغه ډلګۍ د دوی ددې کار د‬ ‫مخنیولو ډیرې هڅې وکړې پدی خیال چې د دوی ساتنه وکړي‪ ،‬نو لږ وخت یې‬ ‫د پوځیانو سره لیدنې وکړې‪ ،‬یو څو په شمار کتنې یې د امیرانو سره وکړې چې د‬ ‫حقیقت معلومولو لپاره أمیر املؤمنین ته کافي وې او دا ورته څرګنده شوه چې‬ ‫په شام کې مشرانو ورانی کړی چې په سر کې یې جوالني و او دوی د خپل ځان‬ ‫او خپلو برخو لپاره کار پیل کړی دی ‪ ،‬د پوځ او د دوی تر مینځ په اړیکو کې کار‬ ‫بیخــي ســرچپه شــوی و‪ ،‬نــو أمیــر املؤمنیــن جوالنــي او د ده ډلګــۍ راوغوښــتل او د‬ ‫دوی ځــان خالصولــو تــه یــې غــوږ کیښــود او دغــه مجلــس هغــه مشــهور مجلــس‬ ‫دی‪ ،‬چې دغه مکار جوالني پکې ژړلي وو او دجال هراري پکې د بیعت تازه کولو‬ ‫غوښتنه کړې وه‪ ،‬خپل نور ملګري یې هم یواځې یواځې بیعت ته راوغوښتل‪ ،‬تر‬ ‫څو خپل شوم پالن ( د صف شکولو ) لپاره ورته نور وخت او مهلت میالو �شي‬ ‫او دوی ته په ورکړل شوي مال او سړیو کې پوره خیانت وکړي‪.‬‬ ‫خو د هللا په فضل د دوی دا شوم پالن او دوکه له أمیر املؤمنین حفظه هللا‬ ‫او د هغه د شوری ملګرو څخه پټه نشوه او دا أمر یې وکړ چې جوالني او د ده‬ ‫ډلګــۍ لــه مشــرۍ څخــه ګوښــه کــړی �شــي او د ( جبهــة النصــرة ) لپــاره کــوم چــې پــه‬ ‫خاص‬

‫‪8‬‬

‫شــام ـکـې د عـراق د اســامي دولــت نــوم وو نــور نــوي مشـران او قیــادت وټــاکل‬ ‫�شــي‪ ،‬خــو وخــت دومــره ونــه مونــدل شــو چــې بیــا دغــو غدارانــو خپــل دغــه شــوم‬ ‫پــان تــه نــورې تیــزې الرې وکتلــې او پــر خپــل امــام یــې د راوتلــو ترتیبونــه جــوړ‬ ‫کــړل‪ ،‬کلــه چــې جوالنــي خپــل هغــه نــږدې خلــک چــې د ده ســره پدغــه پــان ـکـې‬ ‫ملګــري وو را وغوښــتل او خپــل پدغــه پــان یــې پــوره خبــر کــړل چــې دې پــه‬ ‫خراســان کې د القاعدې په مشــوره د عراق د اســامي دولت ســره خپل صف‬ ‫ماتــوي‪ ،‬د دوی دغــه غونــډه چــې د أمیــر املؤمنیــن أبــو بکــر البغــدادي حفظــه‬ ‫هللا ســره د بیعــت څخــه یــې یــوه اوونــۍ وروســته کــړې وه را ښــکاره شــوه ‪ ،‬نــو‬ ‫پدغــه وخــت ـکـې د اســامي دولــت د مش ـرانو غونــډي دا فیصلــه وکــړه چــې د‬ ‫جبهــة النصــرې نــوم ښــکاره ختــم کــړي او دغــه د اســامي دولــت یــوه برخــه‬ ‫اعــان کــړي‪ ،‬شــيخ أبــو علــی األنبــاري تقبلــه هللا د دغــه فیصلــې پــه ســر ـکـې‬ ‫تأیېــد کونکــی و‪ ،‬پــر کومــې چــې أمیــر املؤمنیــن پــه خپــل وینــا ـکـې ودریــدل وکــړل‪،‬‬ ‫هغــه وینــا چــې پــه هغــې ـکـې یــې د عـراق د اســامي دولــت او جبهــة النصــرې نــوم‬ ‫ختم کړ او دواړه یې د د شام او عراق اسالمي دولت تر نوم الندې را یوځای‬ ‫کړل‪.‬‬ ‫نــو پدغــه وخــت ـکـې د غدارانــو پــه الس ـکـې نــور څــه نــه و مګــر دا چــې د‬ ‫القاعــدې دأمیــر أیمــن ظواهــري پــه مشــرۍ پــر اســامي دولــت پاڅــون وکــړي‪،‬‬ ‫نــو جوالنــي د ظواهــري بیعــت تــه یــې تونــدي وکــړه د دی لپــاره چــې پــر مجاهدینــو‬ ‫کار ګــډوډ کــړي او هغــوی تــه دا موقعــه پــه الس ورن�شــي چــې د غــوره اختیــار او‬ ‫پــر ځــای پاتــې کېدلــو فکــر او ســوچ وکــړي‪ ،‬دغــو غدارانــو د خپــل پــان لپــاره‬ ‫یــوه نــوې منصوبــه جــوړه کــړي خــو د هللا کړنــه وه چــې د شــیخ أبــو علــی األنبــاري‬ ‫د ســفرونو او ګرځیدنــو پــه تــرڅ ـکـې هغــه د شــام پــه بیالبیلــو ســیمو ـکـې د‬ ‫مجاهدینــو او زده کونکــو څخــه ډیــر خوښــونکي او مینــه کونکــي پیــدا کــړي وو‪،‬‬ ‫‪ ،‬نــو دغــه د اســامي دولــت د غازیانــو پــه شــام ـکـې د کلــک والــی تــر ټولــو لــوی‬ ‫المــل و‪ ،‬د جوالنــي لخــوا پدغــه جــوړه شــوې فتنــه ـکـې نــو بیــا د مجاهدینــو‬ ‫پوهولو او هغوی ته د جبهة النصرې د ختمولو ډاډ ورکولو وخت وانخیست‬ ‫مګــر یــو څــو لیدنــو کتنــو‪ ،‬تــر دې چــې د ډیــرو والیتونــو پوځونــه پــر خپــل بیعــت‬ ‫چــې د أمیــر املؤمنیــن ســره یــې کــړې وو کلــک ودریــدل ‪ ،‬د دی لپــاره چــې د دغــو‬ ‫غدارانــو د پښــو څخــه دا پاتــي شــته ولکــه هــم ختمــه کــړي‪ ،‬د دوی پــه صــف ـکـې‬ ‫نــور څــوک نــه وو پاتــي شــوي مګــر هغــه چــې یــا ناخبــره وو یــا د خپــل ذاتــي ګټــو‬ ‫لپــاره ورســره وو او یــوه ډلګــۍ د هـراري دجــال ســره پــه ختیځــه ســیمه ـکـې پاتــي‬ ‫وه ‪ ،‬د دوی هــر څــه تــس نــس شــول او نــور ورتــه څــه نــه وو پاتــي مګــر دا چــې د‬ ‫ظواهــري رذیــل د مشــرې مشــهوره قضیــه یــې را منځتــه کــړي‪ ،‬هغــه چــې دوی د‬ ‫ده او مړ ابو خالد سوري سره په ګډه برابره کړې وه‪.‬‬ ‫ي‬ ‫پدغــه وخــت ـکـې د دوی غصــه پــر شــیخ أبــو علــی األنبــار تقبلــه هللا‬ ‫وروســته له هغې چې د دوی پالنونه یې ورته شــنډ کړل تر دې حده ورســیدله‬ ‫چــې د هغــه او د هغــه د څــو نــورو مجاهــدو ملګــرو د وژلــو پــان یــې درلــود او‬ ‫ســرحد یــې پــوره بنــد کــړ تــر څــو د اســامي دولــت د شــام او عـراق دواړه برخــې‬ ‫پــه خپــل منــځ ـکـې اړیکــه ونــه نی�ســي خــو بیــا پــدې هــم ویریــدل چــې دوی تــه د‬ ‫اســامي دولــت د اتلــو شــازملیو غصــه او زور دواړه معلــوم وو‪ ،‬پــدې هــم‬ ‫پوهیــدل چــې د اســامي دولــت د امنیــت شاســواران څومــره تیــز دي او د دوی‬ ‫خبر تر عراقه رسولی �شي او بیا که دا راز ښکاره شو ددوی به څه حال وي‪.‬‬ ‫شــیخ تقبلــه هللا د شــرعي کمیســیون د مســؤل پــه حیــث خپــل کارونــه پــه‬ ‫شــام ـکـې مــخ پــر وړانــدي روان کــړل‪ ،‬پــه شــام ـکـې د شــام پــر ټولــو کارونــو د‬ ‫عامــې لجنــې یــو غــړی و‪ ،‬د ډیــرو مســؤلیتونو لــه املــه پــرې دغــه وخــت تــر ټولــو‬ ‫ســخت تیــر شــو بــل لــدې املــه چــې پــر شــرعي زده کــړو یــې ډیــره توجــه کولــه او د‬ ‫تنظیمونــو او ډلګیــو ســره د ســیمو پــه هکلــه د جوړجــاړي کارونــه یــې هــم تــر‬ ‫ســره کــول‪ ،‬لــه دې پرتــه د اســامي دولــت د ولکــې پــه ســاحوک د جــوړو شــویو‬ ‫محکمو د قاضیانو او شرعي محکمو څارنه هم کوله‪.‬‬ ‫د شــیخ تقبلــه هللا لــه غــوره صفاتــو څخــه دا هــم و چــې د دغــو تنظیمونــو‬ ‫او ډلګیــو تــه د دعــوت کولــو څخــه هیڅکلــه نــه نــا امیــده کېــد‪ ،‬د دوی مشـرانو‬ ‫تــه بــه یــې همــدا نصیحتونــه کــول چــې د مرتــدو طاغوتــي مملکتونــو ســره اړیکــې‬ ‫مــه نی�ســئ ځکــه کــه دوی ستاســو ســره کــوم د مرســتې وړاندیــز وکــړي نــو بیــا بــه‬ ‫مــو لــه دینــه واړوي او وروســته بــه مــو د خپلــو شــومو اهدافــو د پــوره کولــو‬ ‫لپــاره د اســامي دولــت پــر ضــد جکــړې تــه را وړانــدي کــوي د هغــو لښــکریانو پــه‬ ‫څیــر چــې دوی مخکــې پــه عـراق ـکـې را پورتــه کــړي وو‪ ،‬خــو د هللا کــول وو چــې د‬ ‫څــو لــږو میاشــتو وروســته دغــه تنظیمونــه د اســامي دولــت پــر خــاف جکــړې‬

‫‪9‬‬

‫تــه را وړانــدي شــول او پــه ادلــب‪ ،‬حلــب‪ ،‬ســاحل او ختيځــو ســیمو ـکـې یــې د‬ ‫مجاهدینو سره غدر وکړ چې دا قیصه مشهوره ده‪.‬‬ ‫پــه شــام ـکـې د دغــو لښــکریانو د پالنونــه شــنډ شــول او پــر اســامي دولــت‬ ‫د هللا تعالــی د احســان لــه مخــې پــه پراخــو ســیمو ولکــه وشــوه‪ ،‬کار لــږ لــږ پیــل‬ ‫شــو د دی لپــاره چــې د دولــت مؤس�ســې بع�ضــي جــوړي �شــي چــې پــه تــرڅ ـکـې یــې د‬ ‫ســیمو د اداره کولــو او د هللا دحکــم نافذولــو ادارې وې‪ ،‬نــو شــیخ أبــو علــی‬ ‫األنبــاري تقبلــه هللا د دغــو دیوانونــو پــر ســر و او پــه ځانګــړې توګــه د شــرعي‬ ‫دیوانونــو‪ ،‬لکــه د حســبې‪ ،‬دعــوت او زکات دیوانونــه‪ ،‬ورســره د ښــوونې او‬ ‫علمــي څیړنــو دیــوان‪ ،‬دلتــه بیــا د ( شــرعي هیئــت) نــوم ختــم شــو او ټــول کارونــه‬ ‫دیوانونو ته وسپارل شو‪.‬‬ ‫بیــا چــې کلــه هللا تعالــی اســامي دولــت تــه نــورې پراخــه ســیمې ورکــړي لکــه‬ ‫موصل او په عراق کې نورې ســیمې‪ ،‬د عراق او شــام نا مشــروعه ســرحد هم‬ ‫مــات او یــو ځــای شــو نــو شــیخ رحمــه هللا د خپلــو دغــو کارونــو څخــه اســتعفاء‬ ‫وغوښــتله او غوښــتل یــې چــې خپــل هغــه ځــای تــه الړ �شــي چــې د کــوم ځــای نــه‬ ‫یــې چــې د خپــل دعــوت او جهــاد پيــل کــړې و‪ ،‬د تلعفــر ښــار تــه هلتــه شــیخ ډیــره‬ ‫مــوده د اســامي دولــت یــو پوځــي پاتــي شــو او پــه ډیــرو جګــړو ـکـې یــې د بــې دینــو‬ ‫کردانو‪ ،‬مرتدو پیشــمرګانو او مشــرکو ایزدیانو پر ضد جنګ وکړ په ســنجار‬ ‫غــر او نــورو چاپېــره ســیمو ـکـې او هللا تعالــی پــه ډیــرو جګــړو او معرکــو ـکـې پــه‬ ‫شیخ تقبله هللا د مجاهدینو پ�ښې کلکې کړې ‪.‬‬ ‫د دې لویــو ســفرونو پــه پــای ـکـې د مســلمانانو د بیــت املــال ســاتونکی وو ‪،‬‬ ‫د دغــې وظیفــې لپــاره پــه موصــل ـکـې اوســيدلو‪ ،‬پــر ډیــرو دا�ســې مرحلــو تیــر شــو‬ ‫چــې غوښــتل یــې د اســامي دولــت لپــاره یــوه ځانکــړې د پیســو تولیــد وکــړي د‬ ‫هغــو طواغیتــو د جــوړو شــوو پیســو پــر ضــد چــې هیــڅ قیمــت نلــري خــو پــه آخــر‬ ‫ـکـې یــې هللا تعالــی پدغــه هــم ســترګې یخــې کــړې چــې د اســامي دولــت تــر ســیوری‬ ‫النــدی یــې د تجارانــو خرســاو او اخیســتل د ســرو زرو او ســپینو زرو پــه‬ ‫دینارونو او درهمونو کول ولیدل‬ ‫پدغــه وخــت ـکـې صلیبیانــو شــیخ رحمــه هللا پــه خپلــو الوتکــو او‬ ‫جاسوســانو څــاره‪ ،‬څــو واره یــې پــه درواغــو د ده د مــرګ خبــر هــم خپــور کــړ‬ ‫خــو دی پــه خپلــو دعوتونــو او جهادونــو ـکـې بوخــت و‪ ،‬ســره د دې چــې تکلیــف‬ ‫ورتــه ډیــر وو خــو بیــا هــم د تجارانــو ســره یــې کتنــې کولــې د عــوام ســره یــې‬ ‫مالقاتونــه کــول پــه مســجدونو ـکـې یــې دعوتونــه کــول د اســامي دولــت پــه‬ ‫والیتونــو ـکـې ګرځیــدو او مســؤلین یــې ســره را ټولــول تــر دې چــې هللا تعالــی یــې د‬ ‫مــرګ وخــت راوســتلو دا هغــه مهــال چــې شــیخ تقبلــه هللا د ســرحد څخــه د‬ ‫تیریــدو پــه حــال ـکـې و‪ ،‬د کفــارو هوايــي ځــواک چاپــه ووهلــه او غوښــتل یــې چــې‬ ‫شــیخ بنــدي کــړي لیکــن هغــه د کفــارو پــه ګڼــه ګوڼــه ـکـې خپــل بــارودي کمربنــد‬ ‫ته چاودنه ورکړه او روافض یې په خپلو نیولو خوشحاله نه کړل‪.‬‬ ‫نو شــیخ عبدالرحمن بن مصطفی الهاشــمي القر�شــي تقبله هللا د شــپېتو‬ ‫کالــو پــه عمــر ووژل شــو‪ ،‬چــې ډیــری عمــر یــې د جوماتونــو پــر منبرونــو ‪ ،‬د علــم‬ ‫په غونډو‪ ،‬د مجاهدینو په صفونو‪ ،‬د صلیبیانو او ارفضیانو د بندی خانو‬ ‫په دیوالونو کې تیر کړی وو ‪.‬‬ ‫شــیخ أبو علی األنباري تقبله هللا د مشــرکانو په الس ووژل شــو ترڅو چې‬ ‫د خپلــو دوو ځامنــو ( عــاء –عمــاد ) تقبلهمــا هللا چــې د صلیبیانــو ســره پــه‬ ‫جنــګ ـکـې وژل شــوي وو یــو ځــای �شــي او د خپلــو دوســتانو ســره چــې د ده نــه‬ ‫مخکــې شــهیدان شــوي وو لکــه شــیخ أبــو مصعــب الزرقــاوي ‪ ،‬شــیخ أبــو حمــزة‬ ‫املهاجــر‪ ،‬أبــو عبدالرحمــن البیــاوي ‪ ،‬أبــو املعتــز القر�شــي‪ ،‬أبــو الحــارث‬ ‫األنصــاري ټــول مونــږ شــهیدان ګڼــو هللا تعالــی دې پــه شــهیدانو ـکـې شــمار کــړي‬ ‫‪.‬‬ ‫ســتر عالــم عابــد داعــي مجاهــد ووژل شــو او شــاته یــې د علــم میـراث او د‬ ‫هللا تعالــی یــو والــی تــه دعــوت یــې پریښــود ‪ ،‬د شــرک د ټولــو ډولونــو څخــه‬ ‫ویریــدل پــه ځانګــړې توګــه د تابعــدارۍ شــرک چــې پــر دې یــې یــو کتــاب هــم‬ ‫لیکلې وو او پر دغه موضوع یې لسکونه بیانونه‪ ،‬ویناوې او کتنې کړې دې‪.‬‬ ‫نــو هللا تعالــی دي دغــه زمونــږ مجاهــد شــیخ پــه خپلــو جنتونــو ـکـې قبــول‬ ‫کــړي او زمونــږ او ټولــو مســلمانانو لخــوا دي ورتــه ښــه بدلــه ورکــړي او مونــږ‬ ‫دي ورســره پــه جنــت الفــردوس ـکـې یوځــای کــړي د پېغمبرانــو ‪ ،‬نیکانــو او‬ ‫شهیدانو سره او د دغو خلکو دوستي ډیره غوره او خایسته ده ‪.‬‬

‫پوښتنه‪ :‬په سیناء والیت کې د حسبې واقعیت څه دی؟‬ ‫ځــواب‪ :‬الحمــد هلل رب العامليــن‪ ،‬والصــاة والســام علــى نبــي املرحمــة‬ ‫وامللحمــة الضحــوك القتــال‪ ،‬وعلــى آلــه وصحبــه ومــن وااله‪.‬‬ ‫پــه ســیناء والیــت ـکـې پــه مجاهدینــو د هللا تعالــی لــوی فضــل دا دی چــې دوی‬ ‫د هللا تعالــی پــه ر�ســۍ منګولــې ولګولــې‪ ،‬د هللا تعالــی د کلمــې د س ـرلوړۍ لپــاره‬ ‫وجنګیــدل او پــه ســختیو او ازموینــو یــې صبــر وکــړ‪ ،‬دا پــه دا�ســې مهــال ـکـې‬ ‫چــې یهــود او مرتدیــن یــې پــر خــاف یــو ځــای شــوي‪ ،‬د اســام دغــه ســر ســخت‬ ‫دښــمنان شــپه او ورځ کوښــښ کــوي چــې مجاهدینــو تــه تکلیــف ورســوي او لــه‬ ‫منځــه یــې یو�ســي‪ ،‬لیکــن چیرتــه بـ َـه ی‬ ‫کار َوکــړ َّی � َشـ ْ َـي‪َّ ُ َّ َ ْ َ َ ْ .‬‬ ‫َ‬ ‫دو ْ ُدا ُ‬ ‫ـور‬ ‫الل ِإل‬ ‫الل ِبأَفواههــم ويأبــى‬ ‫فرمايــي‪{ُ َ ْ :‬ي ِريـ ُـدون أ ْن ُيطفئــوا نـ‬ ‫َ هللا ُ تعالــی‬ ‫َ‬ ‫ـول ُه ب ِ ْال ُِهـ َـدى َوديــن ْال َحــقّ‬ ‫ـوره َو َلـ ْـو َكـ َ‬ ‫ْ ُ َّ ُ‬ ‫ون * ُهـ َـو َّالـ ِـذي َأ ْر َسـ َـل َر ِسـُ‬ ‫ـره ال َك َا ِْفـ ُـر َ َ ْ ُ ْ ُ َِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫أ ُن ْي ِتـ ُـم نـ َ َ ّ ُ ّ‬ ‫الديـ ِـن ك ِلـ ِـه ولــو كــره الشـ ِـركون} [التوبــة‪ ,]33-32 :‬دوی غــواړي چــې‬ ‫ِليظ ِهــره علــى ِ‬ ‫د هللا تعالــی رڼــا پــه خپلــو خولــو مــړه کــړې او هللا تعالــی بــې لــدې بلــه نــه منــي چــې د‬ ‫هغه رڼا دې پوره �شي‪ ،‬اګر که کافران یې نه خوښوي‪ ،‬هللا تعالی هغه ذات دی‬ ‫چــې خپــل رســول یــې پــه هدایــت او حــق دیــن رالیږلــی‪ ،‬ترڅــو یــې پــه ټولــو دینونــو‬ ‫غالبــه کــړي اګــر کــه مشــرکان یــې نــه خوښــوي‪.‬‬ ‫ي‬ ‫ـور‬ ‫نــو د ســیناء والیــت د دغــو مکرونــو وروســته نـ هــم زیــات قــو شــو‪ ،‬پــه‬ ‫مجاهدینــو ـکـې یــې نــور هــم ایمــان مضبــوط شــو او ثابــت قدمــه شــول‪ ،‬بیــا نــو‬ ‫دوی پــر وړانــدې نــور قدمونــه هــم واخیســتل او پــه خپلــه کمکــۍ شــمیره یــې د‬ ‫هللا تعالــی دښــمنان وهــل او تــر خپــل توانــه یــې پــه هغــو ســیمو ـکـې د هللا تعالــی‬ ‫شــریعت پلــی کــوو چــې تــر واک النــدې یــې وو‪.‬‬ ‫د اســام او کفــر تــر منــځ د دغــه ســخت جنــګ باوجــود هــم د قضــاء دیــوان‪،‬‬ ‫شــکایات‪ ،‬حســبه‪ ،‬دعــوت او دا�ســې نــور دیوانونــه او دفترونــه خپــل کارونــه پــه‬ ‫کامیابــۍ ســره ســرته رســوي او پــه ســیمه ـکـې پــه واقعــي ډول د دوی کړنــې لیــدل‬ ‫کیــږي‪ ،‬وهلل الحمــد‪.‬‬ ‫د بیلګــې پــه توګــه مونــږ د حســبې پــه مرکــز ـکـې د هللا تعالــی پــه فضــل د یــو‬ ‫شــمیر ښــکاره فســاد پــر خــاف مبــارزه وکــړه چــې پــه هغــې ـکـې د ســګریټو‪ ،‬بانجــو‪،‬‬ ‫چرســو او د نشــیې ګولیــو د قاچــاق مخنیــوی شــامل و‪ ،‬همــدا ډول مونــږ د‬ ‫ښــکاره ګناهونــو او منکراتــو مخــه ونیولــه لکــه بــې پرد ـګـي‪ ،‬اختــاط‪ ،‬ســاز ســرود‪،‬‬ ‫د ســړو پینڅــې ښــکته کــول‪ ،‬ډشــونه او دا�ســې نــور ښــکاره منک ـرات‪.‬‬ ‫لیکــن زمونــږ زیاتــره پاملرنــه د شــرک او بدعــت اعمالــو تــه وه؛ لکــه تصــوف‪،‬‬ ‫جــادو‪ ،‬کهانــت او د قبرونــو پــه احتـرام ـکـې لــه حــده تیــرو تنــه او دا�ســې نــور‪.‬‬

‫پوښــتنه‪ :‬د مســلمانانو ډیــری هیوادونــه د صوفیــت پــه مــرض اختــه‬ ‫دي‪ ،‬ځکــه چــې د خلکــو تــرمنــځ د شــرک او بدعــت پــه خپریــدو ـکـې د صوفیانــو‬ ‫لــوی الس دی‪ ،‬بلــه دا چــې د طاغــوت بند ـګـۍ تــه مســلمانان جوړولــو ـکـې هــم‬ ‫اړیکــه ده‪ ،‬نــو پــه دې اړه تاســو څــه وایاســت؟‬ ‫ځــواب‪ :‬پــه ســیناء ـکـې صوفیــت دوه مشــهورو ډلــو تــه ویشــل شــوی‪ :‬یــوه‬ ‫یــې عالویــه احمدیــه ډلــه ده‪ ،‬او بلــه جریریــه ده‪.‬‬ ‫احمدیــه طریقــت پــه جــوره او چاپيــره ســیمو ـکـې خپــره ده‪ ،‬لکــه د شــبانه‪،‬‬ ‫ظهیــر‪ ،‬مالفیــه‪ ،‬د شــیخ زویــد ســیمه او چاپيــره ســیمې یــې‪.‬‬ ‫ي‬ ‫هــر چــې جریریــه ســیمه ده نــو هغــه درې لــوی زاویــې لــر ‪ :‬یــوه پــه اســماعلیه‬ ‫ـکـې د العــرب زاویــه‪ ،‬بلــه پــه الشــرقیه ـکـې د ســعود زاویــه چــې دا دواړه د مصــر پــه‬ ‫خــاوره ـکـې دي او پــه ســیناء ـکـې د الروضــه پــه نــوم زاویــه لــري‪ ،‬د دې بیــا النــدې‬ ‫ډیــرې زیلــې دي‪ ،‬لکــه د ابــو جریــر ناحیــې زاویــه‪ ،‬طویــل‪ ،‬صبــاح او دا�ســې نــورې‪.‬‬ ‫احمدي طریقت‪ ،‬د نیمې پيړۍ نه مخکې د مردار شــوي ابو احمد العالوي‬ ‫فلســطینی پــه الس منځتــه راغلــه‪ ،‬چــې د غــزې نــه یــې دغــه مــرض راوړ‪ ،‬پــه لومړیــو‬ ‫ـکـې د دې مرکــز پــه التومــه ـکـې و او د جــوره زاویــه یــې تابــع وه‪.‬‬ ‫کلــه چــې عــاوي مــردار شــو‪ ،‬نــو د خپلــې زاویــې پــه اړه یــې خپــل زوی مصطفــی‬ ‫تــه وصیــت وکــړ خــو خلــف خلفــات یــې د خپــل ځــوی لپــاره نائــب کــړ ځکــه ځــوی‬ ‫یــې ډیــر کمکــی و‪ ،‬چــې پــدې ســره خلفــات د دغــه طریقــت شــیخ وګرځیــده او‬ ‫جــوره منځنــۍ زاویــه وګرځیــده‪ ،‬بیــا دغــه مرتــد هــم مــردار شــو او پــه همدغــې‬ ‫زاویــه ـکـې دفــن شــو چــې د قبــر نــه یــې لــوی منــدر او زیــارت جــوړ شــو‪.‬‬ ‫هــر چــې جریریــه طریقــت دی نــو هغــه د عیــد ابــو جریــر طاغــوت پــه الس‬ ‫جــوړ شــوی دی او د ســعود‪ ،‬عــرب او الروضــه درې زاویــې لــري کومــې چــې مونــږ‬ ‫لــږ مخکــې ذکــر کــړې‪ ،‬ان شــاء هللا چــې پــه دغــو ســیمو اســامي دولــت کلــه هــم‬ ‫واکمــن شــو نــو فــورا بــه دغــه شــرکي اثــار لــه منځــه وړي‪.‬‬ ‫بیــا پــدې دواړو ـکـې جریریــه طریقــت ډیــر خپــور شــو چــې د احمدیــه پــه نســبت‬ ‫ډیــر عضویــت لــري او تــر هغــې پــه ګمراهــۍ ـکـې هــم یــوه انــدازه مخکــې دی‪.‬‬ ‫پوښــتنه‪ :‬هغــه کــوم خطرنــاک شــرکي او بدعــي اعمــال دي چــې دغــه‬ ‫طریقتونــه یــې کــوي؟‬ ‫ځــواب‪ :‬د دغــو طریقتونــو د اتباعــو پــه منــځ ـکـې شــرک پــه ډیــره لویــه کچــه‬ ‫خپــور شــوی‪ ،‬کشـران پــرې رالــوی او مشـران پــرې بــوډاګان شــوي‪ ،‬نــو مصیبــت‬ ‫یــې ډیــر لــوی او فتنــه یــې ډیــره ســخته ده‪.‬‬ ‫ی‬ ‫ي‬ ‫دوی د مــړو نــه د نفــع او ضــرر عقیــده لــر ‪ ،‬د هغــو لپــاره ګــڼ شــمیر‬ ‫مرکه‬

‫‪10‬‬

‫عبادتونــه کــوي‪ ،‬لکــه ملونــځ‪ ،‬فریــاد‪ ،‬تــوکل‪ ،‬ذبــح او طــواف‪ ،‬دوی دا�ســې عقیــده‬ ‫لــري چــې مــړي د دوی او هللا تعالــی ترمنــځ واســطې دي‪ ،‬لکــه څرنګــه چــې د‬ ‫بادشــانو خواتــه د تللــو لپــاره واســطې وي‪- ،‬هللا تعالــی د دوی د ګمــان څخــه ډیــر‬ ‫اوچــت او بــره دی‪ -‬د دې ترڅنــګ دوی پــه باطــل ـکـې د خپلــو مالیانــو او طواغیتــو‬ ‫تابعــداري کــوي او پــه ټولــو کارونــو او خبــرو ـکـې د هغــوی ړنــده خبــره اوري او منــي‪.‬‬ ‫نــن ورځ د نــړۍ پــه ټولــو صوفیانــو ـکـې دغــه کارونــه ســره ګــډ دي‪ ،‬کیدی�شــي‬ ‫کــوم کوچنــی توپیــر ترمنــځ لــري چــې یــو بــل ســره جــا کــوي‪ ،‬نــور ټــول صوفــي‬ ‫طریقتونــه چــې مونــږ یــې پيژنــو یامــو د هغــې پــه اړه اوریدلــي یــا مــو د هغــې پــه اړه‬ ‫لوســتلي؛ دوی ټــول د دې یــا هغــې الرې څخــه پــه شــرک ـکـې واقــع شــوي دي‪.‬‬ ‫د احمدیــه طریقــت پیــروکار د حلــول او اتحــاد نــاوړه عقیــده لري‪-‬نعوذبــاهلل‬ ‫مــن ذلــک‪ -‬دوی وايــي هللا ســبحانه وتعالــی « پــه هــر ســاکن ـکـې ســاکن او پــه هــر‬ ‫خوځنــده ـکـې خوځنــد دی» ‪ -‬هللا تعالــی د دوی د دې نــاوړه خبــرې نــه ډیــر لــوړ او‬ ‫پــاک دی‪ -‬دا صوفیــان د ابــن عربــي‪ ،‬حــاج او د کفــر او ګمراهــۍ د نــورو ډیــرو‬ ‫امامانــو تعظیــم کــوي‪.‬‬ ‫هــر چــې جریریــه طریقــت دی نــو هغــوی د زیارتونــو پــه کفــر ـکـې ډیــر مشــهور‬ ‫دي؛ د زیارتونــو تعظیــم کــوي‪ ،‬طــواف تــرې کــوي او دې تــه ورتــه نــور ډیــر‬ ‫شــرکیات کــوي‪ ،‬د دې ترڅنــګ جریریــه طریقــت د روافضــو ســره هــم اړیکــې‬ ‫لــري‪ ،‬ځکــه چــې د دوی هغــه کتــاب چــې د قـرآن پــه څیــر یــې دوی ســپیڅلی ګڼــي او‬ ‫«بســتان املحبــت» ورتــه وايــي هغــه یــو مــردار شــوي راف�ضــي (نمــر اللیثــي) لیکلــی‬ ‫چــې پــه طنطــا ـکـې اوســیده‪.‬‬ ‫د دوی د شــرکي عبادتونــو څخــه یــو هغــه دی چــې د ســیناء پــه یــو شــمیر‬ ‫برخــو ـکـې یــې دوی کــوي د «الحضــره» پــه نــوم؛ پــه دغــه مجلــس ـکـې دوی د هــرې‬ ‫جمعــې او دوشــنبې پــه ورځ راجمــع کيــږي او پــه اجتماعــي ډول پــه یــوه غــږ ذکــر‬ ‫کوي‪ ،‬سرونه خوځوي او دا�سې اذکار کوي چې شرک اکبر پکې وي‪ ،‬لکه د مړو‬ ‫نــه مرســته غوښــتل او د هغــوی نــه شــفاعت طلــب کــول‪.‬‬ ‫پوښــتنه‪ :‬د ســیناء د خــاورې د طاغوتــي واکمنانــو ســره د دغــو صوفــي‬ ‫طریقتونــو اړی ـکـې څرنګــه دي؟‬ ‫ځــواب‪ :‬د طاغوتــي ادارو ســره د دغــو صوفیانــو اړیکــې ډیــرې پيــاوړې دي‪،‬‬ ‫ځکــه کلــه هــم پــه ســیمه کــوم والــي یــا د اســتخباراتو کــوم مدیــر نــدی مقــرر شــوی‬ ‫مګــر د احمــدي طریقــت د شــرک د ســر خلــف خلفــان زیــارت تــه تللــی او د هغــه‬ ‫زیــارت یــې کــړی دی‪ ،‬د مصــري اســتخباراتو ســره هــم د دوی اړیکــې ډیــرې ټینګــې‬ ‫وې او کلــه چــې بــه ســیناء د یهــودي اشــغالګرو ولکــه وکــړه نــو د جــورې زاویــه پــه‬ ‫خپــل ځــای پاتــې وه‪ ،‬بلکــې یهــودي حاکــم یــې زیــارت تــه راغــی او یهــودي ضابطــان‬

‫د خالفت له خاورې بهر د صوفیانو یوه زاویه‬

‫‪11‬‬

‫بــه هــم د خلــف خلفــات زیــارت تــه راتلــل‪ ،‬د درواغــو د «ســوله ســاتو» ځواکونــو‬ ‫قومندانــان بــه هــم د خلــف زیــارت تــه راتلــل‪ ،‬چــې خلــف بــه د خپلــو پیــرو کار څخــه‬ ‫پــه اســتفاده خپــل ځــان قــوي معرفــي کاوه‪.‬‬ ‫هــر چــې جریریــه طریقــت دی نــو د هغــې هــم د طاغوتــي ادارو ســره ډیــره‬ ‫ټینګــه اړیکــه ده‪ ،‬بلکــې ډیــر مرتــد ضابطــان او مســؤولین دغــه طریقــه خوښــوي‪،‬‬ ‫چــې پــه دوی ـکـې یــو مــردار شــوی ســلیمان أبــو ح ـراز هــم و‪.‬‬ ‫پوښــتنه‪ :‬د ســیناء پــه خــاوره د امیــر املؤمنیــن د بیعــت نــه مخ ـکـې او‬ ‫وروســته د مجاهدینــو پــه اړه د دغــو صوفیانــو څخــه موقــف دی؟‬ ‫ځــواب‪ :‬دا طبیعــي خبــره ده چــې د موحدینــو او مشــرکینو ترمنــځ بــه د‬ ‫ښــمني وي‪ ،‬ځکــه خــو خلــف خلفــات د موحــدو مومنانــو ډیــر ســخت دښــمن و‬ ‫او پــه الســنیه بــه یــې نومــول‪.‬‬ ‫د صوفــي طریقتونــو دغــو طواغیتــو ډیــر زیــات حــرص پــدې کاوه چــې د خپلــو‬ ‫پیــروکارو ځوانانــو او مجاهدینــو ترمنــځ یــو بنــد جــوړ کــړي‪ ،‬لــدې ویــرې لــه املــه‬ ‫چــې چیرتــه دغــه ځوانــان د مجاهدینــو ملګــري نــه �شــي او چیرتــه حــق تــه ران�شــي‬ ‫او بــل پــدې خاطــر چــې پیــروکار د دې طواغیتــو د جاهلــي بیــرغ النــدې ړانــده کاڼــه‬ ‫ســترګو پاتــې �شــي‪.‬‬ ‫بیــا د مجاهدینــو او د صوفیانــو د پیــرو کارو ترمنــځ دغــه خــود ســاخته پــرده‬ ‫د خالفــت د اعــان او د توحیــد د دعــوت د راښــکاره کیــدو نــه وروســته نــوره هــم‬ ‫ســخته شــوه‪ ،‬لیکــن د دې هرڅــه باوجــود هللا تعالــی ډیــرو ځوانانــو تــه د توحیــد‬ ‫الره وښــودله‪ ،‬د شــرک نه یې توبه وویســتله‪ ،‬توحید یې زده کړ او د مجاهدینو‬ ‫پــه لیکــو ـکـې شــامل شــول‪ ،‬چــې بیــا همدغــه ځوانــان نــن ورځ د شــرک پــه لــه منځــه‬ ‫وړلو کې د نورو ټولو نه زیات حارصان دي‪ ،‬چې په دې سره دوی د والء او براء‬ ‫پــه میــدان ـکـې بــې مثالــه بیلګــې وړانــدې کــړې‪.‬‬ ‫پوښــتنه‪ :‬د ســیناء پــه خــاوره ـکـې مجاهدینــود صوفــي طریقتونــوڅنګــه‬ ‫مقابلــه وکــړه او د دغــو طریقتونــو د مشــرانو او پیروکارانــو ســره یــې څــه ډول‬ ‫چلنــد وکــړ؟‬ ‫ځــواب‪ :‬کلــه چــې مجاهدینــو د کلمــې طیبــې د ســر لــوړۍ لپــاره جهــاد پيــل‬ ‫کــړ‪ ،‬د کفــر طاغوتــي امامــان‪ ،‬د غیــر هللا پــه قانــون د فیصلــه کونکــو طواغیتــو‬ ‫پــر خــاف وجنګیــدل نــو بیــا هللا تعالــی مجاهدینــو تــه د ســیناء پــه خــاوره قــوت‬ ‫ورکــړ او د دوی خبــره چلیــدل پیــل شــول‪ ،‬نــو مجاهدینــو پــه ځمکــه د هللا تعالــی د‬ ‫دیــن د قیــام لپــاره کوښــښ پیــل‪ ،‬د شــرک ټــول مظاهــر یــې لــه منځــه یــوړل او پــوخ‬ ‫هــوډ یــې وکــړ چــې د جهــاد پــه خــاوره بــه صوفــي طریقتونــه نــه پاتــې کیــږي‪.‬‬ ‫پــدې لــړ ـکـې یــې د دغــو صفوفــي طریقتونــو پیروکارانــو تــه دعــوت پيــل کــړ چــې‬

‫بعضــو یــې د دعــوت د رســیدو ســره ســم خبــره ومنلــه او توبــه یــې اعــان‬ ‫کــړه او بعضــو یــې د توحیــد څخــه قــوال او عمــا مــخ اړول څرګنــد کــړل‪،‬‬ ‫لدې وروســته بیا په ســیمه د خالفت عســکر خپاره شــول او په بیالبیلو‬ ‫ســیمو ـکـې یــې پاټکونــه واچــول او د دغــو صوفیانــو ټــول مشـران یــې ونیــول‬ ‫او د درې ورځــو لپــاره یــې بنــد تــه واچــول؛ کــه چیرتــه توبــه ونــه با�ســې نــو‬ ‫وبــه وژل �شــي‪ ،‬لیکــن د هللا تعالــی پــه فضــل ډیــرو پکــې پــه لومــړۍ ورځ‬ ‫توبــه وویســتله او لــه هغــوی مخکــې یــې پیروکارانــو هــم توبــه ویســتلې وه‪،‬‬ ‫کلــه چــې ورتــه مجاهدیــن د شــرک او بدعاتــو د خطــر پــه اړه معلومــات پــه‬ ‫ډاګــه کــړل‪ ،‬وهلل الحمــد‪.‬‬ ‫د سیناء د خاورې نه بهر د مصر په خاوره کې یو شمیر لوی شرکي‬ ‫زاویــې تــر اوســه هــم وجــود لــري‪ ،‬چــې بــاذن هللا تعالــی د خالفــت مجاهدیــن‬ ‫بــه یــې پــه جهــاد او حســبه هــدف ګرځــوي او پــدې ـکـې بــه همیشــه کوښــښ‬ ‫کــوي چــې خلــک د تیــارو نــه د رڼــا پــه لــور رابهــر �شــي او هدایــت تــه را�شــي‪.‬‬ ‫پوښــتنه‪ :‬د ســیناء پــه خلکــو ـکـې د توحیــد دعــوت د شــرک او پــه‬ ‫ځانګــړې توګــه د صوفیــت پــرخــاف څــه رول لــري؟‬ ‫ځــواب‪ :‬د خالفــت مجاهدیــن د خلکــو د دعــو لپــاره د شــرعي‬ ‫پروګرامونــو پــه ســرته رســولو کار کــوي‪ ،‬خلکــو تــه د هغــوی صحیــح دیــن‬ ‫ښــايي او دغــه کار د دعــوت او حســبې د مرکــز پــه ګــډ تعــاون ســره روان‬ ‫دی‪ ،‬د دې ترڅنــګ مونــږ یــو شــمیر واړه کتابونــه‪ ،‬د توحیــد پــه موضــوع‬ ‫ـکـې دعوتــي کتابونــه هــم چــاپ کــوو‪ ،‬ګرځنــده دعوتــي ټیمونــه هــم لــرو او طاغوت کاهن ابو حراز‬ ‫پــه دغــه ټولــو ـکـې یــې کوښــښ دا دی چــې د عامــو مســلمانانو پــه زړونــو ـکـې‬ ‫توحید کلک �شي او د شرک او ردت د ټولو ډولونو څخه ځان وژغوري‪.‬‬ ‫مجاهدینــو ونیــوه بیــا یــې پریښــود‪ ،‬نــو د دې خبــرې څــه حقیقــت دی؟‬ ‫پوښــتنه‪ :‬د مــردار کــړی شــوي ابــو حــراز د اعــدام پــه اړه مونــږ دا�ســې‬ ‫ځــواب‪ :‬دغــه معلومــات هیــڅ ډول حقیقــت نــه لــري او نــه لــدې مخکــې‬ ‫محسوس کړه چې د رسنیزه ادارو ورته ډیره پاملرنه وه‪ ،‬نودا څوک و؟ اوولې‬ ‫دوی پریښــودل شــوي دي‪ ،‬بلکــې همدغــه یــو ځــل ونیــول شــول او بیــا پــر دواړو د‬ ‫رســنیزو ادارو هغــه دومــره توجــه وکــړه؟‬ ‫اعدام حکم صادر شــو؛ بې لدې چې د توبې طلب ترې وکړی �شــي او هم د دوی‬ ‫ځــواب‪ :‬د حســبې کارمندانــو دوه جنایــت کار کاهنــان نیولــي وو‪ ،‬یــو یــې‬ ‫مالونــه بیــت املــال تــه صــادر کــړی شــول‪.‬‬ ‫مصبــح حمــدان ابــو حـراز او بــل یــې قطیفــان بریــک عیــد منصــور و‪ ،‬دغــه دواړه‬ ‫د دوی پــه اتباعــو ـکـې بع�ضــې مشــرکینو ډیــرې پوچــې او بــې اساســه اوازې‬ ‫کاهنــا او طاغوتــان د علــم غیــب دعــوه کونکــي و‪ ،‬ډیــر خلــک بــه دوی تــه پــدې‬ ‫خپــرې کــړې وي‪ ،‬چــې بع�ضــې پکــې د خنــدا وړ وي‪ ،‬لکــه دا خبــره چــې تــورې یــې څــټ‬ ‫خاطــر راتلــل چــې لــه دوی څخــه د علــم غیــب پــه اړه وپوښــتي او د دوی څخــه بــه‬ ‫نــه غوڅــاوه او دا�ســې نــورې‪ ،‬خــو دا ټــول د ســیناء والیــت لخــوا د انځورونــو د‬ ‫یــې د شــفا او برکــت پــه توګــه د جــادو طلــب کاوه‪.‬‬ ‫خپریــدا نــه مخکــې وو‪ ،‬کلــه چــې بیــا د دغــه مشــرک غــوڅ شــوی ســر پــه انځورونــو‬ ‫أبــو ح ـراز د اووه نــوي کالــو پــه عمــر ـکـې و‪ ،‬قطیفــان د ده شــاګرد و او‬ ‫ـکـې خپــور شــو نــو مشــرکین بیــا شــاته او ګونــګ شــول‪ ،‬والحمــدهلل رب العاملیــن‪.‬‬ ‫کهانــت او د شــیطانانو تابــع کــول یــې تــرې زده کــړي وو‪ ،‬ابــو ح ـراز د جریریــه‬ ‫پوښــتنه‪ :‬پــه ســیناء والیــت ـکـې صوفــي مشــرکینو تــه ستاســوڅه پیغــام‬ ‫طریقــت لــه غټــو ســرونو څخــه و او همدغــه المــل و چــې اعــام د هغــه قضیــې تــه‬ ‫دی؟‬ ‫ډیــره مخــه وکــړه‪ ،‬ځکــه د مرتدینــو ســره د دغــه مشــرک تعلــق ډیــر پــوخ و‪ ،‬تــردې‬ ‫ځــواب‪ :‬مونــږ پــه ســیناء او لــه ســیناء بهــر د صوفیانــو ټولــو زاویــو‪ ،‬پیرانــو‬ ‫چــې د مصــر د حکومــت او مرتــد پــوځ ډیــر کارمنــدان بــه د ابــو حـراز خواتــه د نفــع‬ ‫او مریدانــو تــه وایــو چــې مونــږ بــه پــه ځانګــړې توګــه پــه ســیناء او د مصــر پــه‬ ‫او ضــرر پــه عقیــده راتلــل‪ ،‬دا�ســې ګمــان بــه یــې کاوه چــې دا یــو نیــک انســان دی او‬ ‫ټولــه خــاوره هیــڅ صوفــي طریقــت تــه اجــازه ورنکــړ‪ ،‬مونــږ یواځــې ستاســو لپــاره‬ ‫لــه ده بــه یــې د علــم غیــب پوښــتنې کولــې‪.‬‬ ‫هدایــت غــواړو‪ ،‬نــو دا�ســې یــوې کلمــې تــه را�شــئ چــې زمونــږ او ستاســو تــر منــځ‬ ‫د ابــو حـراز شــاګرد قطیفــان دا�ســې لــوی مشــرک و چــې پــه خپــل کــور ـکـې یــې‬ ‫برابــره ده؛ چــې مونــږ بــه بند ـګـي نــه کــوو مګــر یواځــې د هللا تعالــی او د هغــه ســره بــه‬ ‫یــوه ســتن جــوړه کــړې وه؛ خلکــو تــه بــه یــې ویــل‪ :‬لــدې طــواف وکــړئ او دغلتــه ذبــح‬ ‫هیــڅ ډول شــریک نــه پیــدا کــوو‪ ،‬مونــږ بــه د هللا تعالــی کتــاب او د رســول هللا صلــی‬ ‫وکــړئ هغــه بــه هــم د علــم غیــب دعــوا کولــه‪ ،‬جــادو بــه یــې کولــو او خلکــو تــه بــه‬ ‫هللا علیــه وســلم ســنت تــه فیصلــه وړو‪ ،‬مونــږ تاســو تــه وایــو چــې تــو حیــد‪ ،‬ایمــان‬ ‫یــې د غــا شــویو توکــو پــه اړه خبــر ورکاوه‪ ،‬هغــه پــه دغــه کار ـکـې د ابــو ح ـراز د‬ ‫او د دې دواړو نواقــض زده کــړئ‪.‬‬ ‫شــاګردۍ نــه وروســته شــل کالــه تجربــه درلــوده‪.‬‬ ‫بایــد تاســو پــدې پــوه �شــئ چــې د هللا تعالــی د الرې مجاهــد د جهــاد الرې تــه‬ ‫پوښــتنه‪ :‬د قضــاء ریاســت چــې کلــه دوی ونیــول نــو څــه ډول فیصلــه یــې‬ ‫نــدي راوتــی او نــه یــې جهــاد پیــل کــړی مګــر د توحیــد د قیــام او د شــرک د ملنځــه‬ ‫پــرې وکړه؟‬ ‫وړولــو پــه خاطــر‪ ،‬مجاهدینــو خپلــې وینــې د ځمکــې پــر ســر د تــر ټولــو ســخت‬ ‫ځــواب‪ :‬شــرعي قا�ضــي پــه دغــو دواړو کاهنانــو د ردت پــه حــد ـکـې د قتــل‬ ‫یرغــل پــه مقابــل ـکـې تویــوي‪ ،‬نــو پــه هللا تعالــی قســم چــې د هللا تعالــی پــه دیــن ـکـې بــه‬ ‫پریکــړه وکــړه؛ ځکــه دوی بــه د علــم غیــب دعــوا کولــه او کهانــت او نجومــي تــوب‬ ‫د چــا د مالمتیــا څخــه ونــه یریــږي‪.‬‬ ‫بــه یــې کاوه‪ ،‬بلــه دا چــې دوی د طاغــوت لــه ســرونو څخــه وو‪ ،‬ځکــه دوی بــه خلــک‬ ‫تاســو پــدې پــوه چــې تاســو زمونــږ پــه نیــز مشــرکین او کفــار اســتئ‪ ،‬ستاســو‬ ‫د اصــاح‪ ،‬خیــر او والیــت تــر نامــه النــدې د هللا تعالــی ســره پــه بند ـګـۍ ـکـې شــرک‬ ‫وینــې زمونــږ پــه نیــز نج�ســې او بــې قیمتــه دي‪ ،‬لیکــن مونــږ تاســو تــه بلنــه کــوو د‬ ‫تــه رابلــل‪.‬‬ ‫ْ َ ََ ْ َ َ َ‬ ‫هللا تعالــی فرمایلــي‪َ :‬‬ ‫توبــې غوښــتنه در څخــه کــوو او ستاســو لپــاره اســام او هدایــت غــواړو‪ ،‬مونــږ‬ ‫{ع ِالـ ُـم الغ ْيـ ِـب فــا ُيظ ِهـ ُـر َعلــى غ ْي ِبـ ِـه أ َحـ ًـدا} [الجــن‪،]26 :‬‬ ‫ستاســو لپــاره امیــد لــرو چــې تاســو د خاتــم النبییــن محمــد صلــی هللا علیــه وســلم‬ ‫هللا تعالــی پــه غیبــو پــوه دی‪ ،‬پــس هیچاتــه د خپلــو غیبــو پــه اړه خبــر نــه ورکــوي‪.‬‬ ‫د الرې تابعــدار �شــئ‪ ،‬د هغــه د صحابــه کرامــو او د هغــوی وروســته د تابعینــو‬ ‫او رســول هللا علیــه وســلم فرمايــي‪( :‬څــوک چــې کاهــن یــا نجومــي تــه راغــی او‬ ‫تابعــدار �شــئ‪ ،‬ځکــه ټــول خیــر د ســلفو پــه اتبــاع ـکـې دی او ټــول شــر پــه بدعــت او‬ ‫پــه هغــو خبــرو ـکـې یــې د کاهــن تصدیــق وکــړ چــې ده ویــل‪ ،‬نــو دې انســان پــه هغــه‬ ‫د وروســتنو خلکــو پــه تابعــدارۍ ـکـې دی‪.‬‬ ‫څــه کفــر وکــړ چــې پــه محمــد صلــی هللا علیــه وســلم بانــدې نــازل شــوي) [رواه‬ ‫پــه پــای ـکـې مونــږ د هللا تعالــی ډیــره ثنــا او حمــد وایــو چــې مونــږ تــه یــې د‬ ‫أحمــد والحاكــم]‪.‬‬ ‫توحیــد‪ ،‬جهــاد او خالفــت نعمتونــه راکــړل‪ ،‬هللا تعالــی د ثنــاء الئــق دی‪.‬‬ ‫نــو تــه وګــوره چــې د کاهــن او نجومــي د تصدیــق کوونکــي دغــه حــال دی نــو د‬ ‫وصلی هللا علی نبینا محمد وآله وصحبه وسلم‪.‬‬ ‫هغــه چــا بــه څــه حــال وي چــې خپــل ځــان د هللا تعالــی ســره شــریکوي؛ رســول هللا‬ ‫صلــی هللا علیــه وســلم فرمايــي‪ ( :‬چاچــې خپــل دیــن بــدل کــړ ویــې وژنــئ) [صحیــح‬ ‫البخــاري] او عمــر ر�ضــي هللا عنــه ابــو مو�ســی اشــعري ر�ضــي هللا عنــه تــه لیکلــي و‪:‬‬ ‫«هــر ســاحر او کاهــن ووژنــئ» [رواه ابــن أبــي شــيبة]‪.‬‬ ‫پوښــتنه‪ :‬بع�ضــې خلــک وايــي چــې دغــه کاهــن یــو ځــل د اســامي دولــت‬ ‫مرکه‬

‫‪12‬‬

13

‫وروســته لــه هغــې چــې د مسلمانانو‪-‬ســړو‪ ،‬ښــځو او‬ ‫ماشــومانو‪ -‬څرمنــې‪ ،‬غو�ښــې او نفســونه د ظلــم هغــو اورونــو‬ ‫وســوې چــې د الوتکــې‪ ،‬توغنــدي او ټانګونــه یــې وروري؛ هللا‬ ‫تعالی د والء او براء د خاوندانو زړونه په هغه څه یخ کړل چې‬ ‫هللا تعالی يې په السونو د طاغوت د اسیرانو سوځول لیکلي‬ ‫و‪ ،‬لیکــن د طواغیتــو «مالیانــو» او د صحواتــو لپــاره مناظــره‬ ‫کوونکــو دغــه د عدالــت اورونــه بــد وګڼــل‪ ،‬ترڅــو پــرې د کفارو‬ ‫او طواغیتــو عرشــونو تــه ځــان نــږدې کــړي او جاهلــي تعصــب‬ ‫رامنځته کړي‪ ،‬دغو مالیانو په موضوع کې د موجود اختالف‬ ‫څخه سترګې پټې کړې‪ ،‬دالئل یې هیر کړل او په خپلو مرتدو‬ ‫ورونــو یــې ژړا ګانــې وکــړې‪ ،‬هللا تعالــی دې دوی د طاغــوت د‬ ‫دغو سویو او مردارو شویو پوځیانو سره د جهنم په اور کې‬ ‫د همیشــه لپــاره راجمــع کــړي‪ ،‬اللهــم امیــن‪.‬‬ ‫دغو مرتدو «مالیانو» او مناظرینو پدې کار سره د اهل‬ ‫َّ‬ ‫ْ‬ ‫کتا َبــو الره خپلــه کــړه چــې هللا تعالــی فرمايي‪{:‬ال ِذيـ َـن َيك ُت ُمــو َن‬ ‫َ ْ َ َ َّ ُ َ ْ َ َ َ ْ َ ُ َ َ َ ً‬ ‫ون ِبـ ِـه ث َم ًنــا ق ِليــا} [البقــرة‪:‬‬ ‫ـاب ويشــتر‬ ‫مــا أنــزل الل ِمــن ال ِكتـ ِ‬ ‫‪ ،]174‬هغــه خلــک چــې پټــوي هغــه څــه چــې هللا تعالــی را نــازل‬ ‫کړي دي او دوی پدې سره د دنیا لږه بیه او قیمت او اخلي‪.‬‬ ‫همــدا ډول دوی پــدې کار ســره د بدعتیانــو الره خپلــه؛‬ ‫ځکه»هغــوی هــم هغــه څــه رانقــل کــوي چــې د هغــوی پــه ګټــه‬ ‫وي» لکــه چــې دغــه صفــت یــې وکیــع بــن الجراح‪-‬رحمــه هللا‪-‬‬

‫(وفــات کال ‪197‬هـ‍)‍ نقــل کــړی دی [تاریــخ اصبهــان]‪.‬‬ ‫دې ناکاره مالیانو دغه تګالره په هغو مسائلو کې خپله‬ ‫کــړه چــې اختــاف تــه پکــې پراخــي وه‪ ،‬خــو دوی دغــه کار ځکــه‬ ‫کــوي چــې دوی مرتــد طواغیــت او صحــوات پــه مهاجــرو او‬ ‫انصــارو مجاهدینــو غــوره کــړي‪« ،‬أال ســاء مــا یحکمــون»‪.‬‬ ‫هــر چــې د اختــاف نــه ســترګې پټــول دي‪ ،‬نــو پــه دې ســره‬ ‫یــې پــه هغــه عباراتونــو ګوتــې کیښــودې چــې د حدیــث بــې‬ ‫شمیره شارحینو ذکر کړي‪ ،‬مثال‪« :‬د امت سلفو د ذي روح‬ ‫په سوځلو کې اختالف کړی‪ ،‬نو عمر‪ ،‬ابن عباس ر�ضي هللا‬ ‫عنهــم او نــورو بــد ګڼلــی او علــي خالــد ر�ضــي عنهمــا او نــورو یــې‬ ‫اجــازه ورکــړې» [ابــن حجــر‪ :‬فتــح البــاري]‪.‬‬ ‫ابــو بکــر ر�ضــي هللا عنــه او خالــد بــن الولیــد ر�ضــي هللا‬ ‫عنــه د زکاة بع�ضــې منــع کوونکــي او د درواغــژن نبــي مســلیمه‬ ‫تابعــدار پــه اور ســوځولي و‪ ،‬همــدا ډول علــي بــن ابــي طالــب‬ ‫ر�ضــي هللا عنــه بع�ضــې روافــض پــه اور ســوځولي وو‪ ،‬دغــو‬ ‫صحابه کرامو دغه مرتدین په ډیر سخت مرګ ووژل ترڅو‬ ‫ترې خلک عبرت واخلي او نور مجرمین او مرتدین ویریږي‪،‬‬ ‫همــدا شــان ابــو بکــر‪ ،‬علــي بــن ابــي طالــب‪ ،‬خالــد بــن الولیــد‬ ‫او عبــد هللا بــن الزبیــر ر�ضــي هللا عنهــم د هللا تعالــی لپــاره د‬ ‫غو�صــې او د س ـزا پــه شــکل بع�ضــې لوطیــان ســوځولي وو‪.‬‬ ‫نــو پــه مســلمان واجــب دي چــې کلــه یــوه مســئله اختالفــي‬ ‫مرکه‬ ‫مقاله‬

‫‪14‬‬ ‫‪14‬‬

‫هغه دوه ترکي مرتدی چې ژوندي وسوزځول شول‬

‫�شــي؛ بایــد ق ـرآن او حدیــث تــه پکــې َ رجــوع وکــړی‪ ،‬هللا تعالــی فرمايــي‪{َ :‬و َمــا‬ ‫َّ‬ ‫ْ ََ ْ ُ‬ ‫ْ َ َ ُ ْ ُ‬ ‫الل} [الشــورى‪ ،]10 :‬او هغــه �شــی‬ ‫اختلفتـ ْـم ِفيـ ِـه ِمــن �شـ ْـي ٍء فحك ُمــه ِإلــى ِ‬ ‫هللا تعالــی‬ ‫چــې ستاســو تــر منــځ پکــې اختــاف پیــدا �شــي نــو د هغــې فیصلــه‬ ‫َ ْ َ ُ ُّ ُ َ َّ‬ ‫َ ْ ََ َ ُْ‬ ‫الل‬ ‫تــه حوالــه کــړئ‪ ،‬بــل ځــای فرمايي‪{:‬فـ ِـإن تنازعتـ ْـم ِفــي �شــي ٍء فــردوه ِإلــى ِ‬ ‫َو َّ‬ ‫الر ُســو ِل} [النســاء‪ ،]59 :‬که چیرته ستاســو ترمنځ په څه �شــي کې شــخړه‬ ‫رامنځتــه شــوه نــو د هغــې فیصلــه هللا تعالــی او رســول تــه حوالــه کــړئ‪.‬‬ ‫نــو اوس راځــو د مســئلې څیړنــې تــه؛ پــه ســنتو ـکـې دا خبــره ثابتــه ده چــې‬ ‫د ذې روحــو ژویــو ســوځول پــه اصــل ـکـې حـرام دي‪ ،‬د ابــو هریــره ر�ضــي هللا‬ ‫عنــه څخــه روایــت دی وايــي‪ « :‬رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم مونــږ پــه‬ ‫یوه لښکر کې ولیږلو او ويې فرمايل‪( :‬إن وجدتم فالنا وفالنا‪ ،‬فأحرقوهما‬ ‫بالنار)؛ که فالنی او فالنی ســړی مو ومونده نو په اور یې وســوځوئ‪ ،‬بیا‬ ‫چــې کلــه مونــږ وتلــو نــو رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم راتــه وفرمایل‪(:‬إنــي‬ ‫ّ‬ ‫أمرتكــم أن تحرقــوا فالنــا وفالنــا‪ ،‬وإن النــار ال ُيعـ ِـذب بهــا إال هللا‪ ،‬فــإن‬ ‫وجدتموهما‪ ،‬فاقتلوهما)‪ ،‬ما درته د فالني او فالني په اور د ځوځولو امر‬ ‫کړی و‪ ،‬خو په اور عذاب ورکول یواځې هللا تعالی کوي‪ ،‬که مو چیرته دغه‬ ‫دوه ســړي ومونــدل نــو ویــې وژنــئ» [صحیــح البخــاري]‪.‬‬ ‫د ابن عباس ر�ضي هللا عنهما څخه روایت دی چې نبي صلی هللا علیه‬ ‫ّ‬ ‫وسلم فرمايي‪( :‬ال تعذبوا بعذاب هللا) [رواه البخاري]‪ ،‬تاسو د هللا تعالی‬ ‫پــه عــذاب څــوک مــه تعذیبــوئ‪.‬‬ ‫هــر چــې د طاغــوت د «مالیانــو» او د صحواتــو د «مناظرینــو» لخــوا د‬ ‫دالئلو هیرول دي‪ ،‬نو دوی د هللا تعالی بع�ضې هغه څه پټ کړي چې هغه‬ ‫سبحانه وتعالی پدې خاطر نازل کړي و چې بندګان پرې عدل قائم کړي‪،‬‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫هللا ســبحانه وتعالــی فرمايـ َ‬ ‫ـي‪{:‬وِإ ْن َعاق ْب ُتـ ْـم ف َعا ِق ُبــوا ِب ِمثـ ِـل َمــا ُعو ِق ْب ُتـ ْـم ِبـ ِـه}‬ ‫[النحــل‪ ،]126 :‬کــه تاســو چیرتــه سـزا ورکــوئ نــو دا�ســې سـزا ورکــړئ لکــه‬ ‫َ ْ ُ َُ ُ َ ٌ َ‬ ‫اص ف َم ِن‬ ‫چې تاسو ته درکړل شوې ده‪ ،‬بل ځای فرمايي‪{:‬والحرمات ِقص‬ ‫َ ُ‬ ‫اع َتـ ُـدوا َع َل ْيــه بم ْثــل َمــا ْ‬ ‫اع َتـ َـدى َع َل ْي ُكـ ْـم َف ْ‬ ‫ْ‬ ‫اع َتـ َـدى َعل ْيكـ ْـم} [البقــرة‪،]194 :‬‬ ‫ِ ِِ ِ‬ ‫ژباړه‪ :‬او ټول عزتونه د بدلې واال دي‪ ،‬نو چا چې په تاسو زیاتی وکړ‪ ،‬تاسو‬ ‫هــم پــه هغــه بانــدې دا�ســې زیاتــی وکــړئ چــې پــه تاســو یــې کــړی دی؟‪ ،‬بــل‬ ‫َ ٌ ُْ‬ ‫َ‬ ‫ځــای هللا تعالــی فرمايــي‪{َ :‬و َجـ َـز ُاء َسـ ِّـيئ ٍة َسـ ِّـيئة ِمثل َهــا} [الشــورى‪ ،]40 :‬او د‬ ‫ْ‬ ‫بــدو بدلــه بــه د هغــې پــه څیــر بــده وي‪ ،‬بــل ځــای فرمايــي‪ :‬وقــال‪{َ :‬وال ُجـ ُـر َ‬ ‫وح‬ ‫ق َ‬ ‫صـ ٌ‬ ‫ـاص} [املائــدة‪ ،]45 :‬او پــه ټپونو(زخمونــو) ـکـې بدلــه (قصــاص) دی‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫د قصــاص پــه توګــه پــه اور د ســوځولو پــه اړه د عــکل قبیلــې د خلکــو‬

‫‪15‬‬

‫حدیث هم دی کوم چې بخاري او مسلم دواړو د انس بن مالک ر�ضي هللا‬ ‫عنه څخه روایت کړی‪ ،‬وايي‪ « :‬د عکل قبیلې اته تنه رسول هللا صلی هللا‬ ‫علیــه وســلم تــه راغلــل او پــه اســام یــې ورســره بیعــت وکــړ‪ ،‬بیــا پــه هغــوی د‬ ‫مدینــې موســم بــد راغــی او مریضــان شــول‪ ،‬نــو رســول هللا صلــی هللا علیــه‬ ‫وسلم ته یې شکایت وکړ‪ ،‬هغه ورته وفرمايل‪( :‬أال تخرجون مع راعينا في‬ ‫إبله‪ ،‬فتصيبون من أبوالها وألبانها؟) آیا تاسو زمونږ د اوښانو د شپونکي‬ ‫سره وځئ‪ ،‬چې هلته یې شیده او متیازې وڅ�ښئ؟ هغوی وویل‪ :‬ولې نه؛ نو‬ ‫والړل‪ ،‬د اوښانو شیده او متیازې به یې څښلې‪ ،‬تردې چې ښه روغ شول‪،‬‬ ‫نو شپونکی یې وواژه او اوښان یې ځان سره روان کړل‪ ،‬دغه خبر رسول‬ ‫هللا صلــی هللا علیــه وســلم تــه راغــی‪ ،‬هغــه پــه دوی پ�ســې خلــک ولیــږل‪ ،‬راګیــر‬ ‫کړی شو او مدینې ته راوستل شول‪ ،‬نو رسول هللا صلی هللا علیه وسلم‬ ‫امــر وکــړ؛ الســونه او پ�ښــې یــې پــرې کــړی شــوې‪ ،‬او ســترګې یــې پــه اور د ګــرم‬ ‫کړی شــویو میخونو په توســط ســره رانجه کړی شــوې»‪ ،‬په یو روایت کې‬ ‫دي‪« :‬امــر وکــړی شــو؛ میخونــه پــه اور ـکـې ګــرم کــړی شــول او بیــا یــې پــرې د‬ ‫دوی ســترګې رانجــه کــړې» بیــا ملــر تــه همدغــه شــان پریښــودل شــول تــردې‬ ‫چــې مــړه شــول»‪.‬‬ ‫ل‬ ‫ی‬ ‫انــس ر�ضــي هللا عنــه وايــي‪« :‬د دو ســترګې ځکــه رســو هللا صلــی هللا‬ ‫علیــه وســلم رانجــه کــړې چــې دوی د شــپونکي ســترګې پــه ګرمــو میخونــو‬ ‫رانجــه کــړې وې» [صحیــح مســلم]‪.‬‬ ‫پــدې خبــره امــام بخــاري پــه خپــل صحیــح بخــاري ـکـې بــاب لګولــی‪[ :‬بــاب‪:‬‬ ‫إذا حــرق املشــرك املســلم هــل ُيحــرق؟ ] بــاب دی پــه بیــان د دې خبــرې ـکـې‬ ‫چــې آیــا کــه یــو کافــر مســلمان وســوځاوه هغــه بــه ســوځولی �شــي؟ ابــن حجــر‬ ‫رحمــه هللا وايــي‪« :‬پــدې خبــره امــام بخــاري دې موضــوع تــه اشــاره کــوي چــې‬ ‫ّ‬ ‫په (باب‪ :‬ال ُيعذب بعذاب هللا) کې چې د سوځولو نه کومه منعه راغلې ده‬ ‫هغــه عامــه ده خــو چــې کلــه مســأله د قصــاص �شــي نــو بیــا هغــه حکــم لــدې‬ ‫عامــې نهــې څخــه خــاص کــړی �شــي» [فتــح البــاري]‪ ،‬ځکــه د عــکل پــه حدیــث‬ ‫ـکـې د «الســمر» لفــظ راغلــی او ســمر ســترګې پــه اور د ګــرم شــویو میخونــو‬ ‫پــه واســطه ســوځولو تــه وايــي‪ ،‬لکــه چــې دغــه معنــا مهلــب‪ ،‬ابــن بطــال‪ ،‬ابــن‬ ‫امللقــن او نــور د حدیــث شــارحینو کــړې ده‪.‬‬ ‫نو کوم آیتونه چې مونږ ذکر کړل هللا تعالی احکم الحاکمین ذات پکې‬ ‫قصــاص ذکــر کــړی دی‪ ،‬او بیــا دغــه د عــکل قبیلــې پــه اړه د انــس ر�ضــي هللا‬ ‫عنــه متفــق علیــه حدیــث ـکـې الصــادق املصــدوق‪ -‬صلــی هللا علیــه وســلم‪-‬‬ ‫فیصلــه کــړې چــې د عــکل قبیلــې د دغــو خلکــو ســترګې د پــه ګرمــو میخونــو‬ ‫وســوځول �شــي‪ ،‬ځکــه هغــوی د شــپونکي ســترګې ســوځولې وې‪ ،‬دا ټــول‬ ‫دالئــل پــدې داللــت کــوي چــې هغــه اورونــه کــوم چــې موحــدو مجاهدینــو د‬ ‫اردن او ترکې د طاغوتانو په پوځیانو بل کړل هغه د عدالت اورونه ول‪،‬‬ ‫بلکــې د دغــې اورونــو پــه عدالــت د جمهــورو فقهــاؤ مذهــب هــم داللــت کوي‪.‬‬ ‫أبــو العبــاس القرطبــي د بخــاري او مســلم د هغــه حدیــث پــه شــرحه‬ ‫ـکـې وايــي‪ ،‬کــوم چــې د انــس ر�ضــي هللا عنــه څخــه روایــت دی؛ چــې یــو یهــودي‬ ‫یوه جلکۍ د سپینو زرو د ګاڼې السته راوړلو په خاطر د ډبرې په واسطه‬ ‫ووژله‪ ،‬نو دغه جلکۍ رسول هللا صلی هللا علیه وسلم ته راوستل شوه او‬ ‫لــږه ســا پکــې وه‪ ،‬نــو رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم ورتــه وویــل‪ :‬تــه فالنــي‬ ‫وژلې یې؟ هغې په ســر خوځولو وویل‪ :‬نه‪ ،‬بیا یې ورته دویم یاد کړ‪ ،‬هغې‬ ‫ســر وخوځاوه چې نه‪ ،‬بیا یې ورته دریم یاد کړ‪ ،‬نو هغې وویل‪ :‬او! او ســر‬ ‫یې وخوځاوه‪ ،‬نو رسول هللا صلی هللا علیه وسلم د دغه سړي سر د دوه‬ ‫ډبــرو پــه منــځ ـکـې وچقــاوه او ویــې واژه‪.‬‬ ‫قرطبــي وايــي‪ « :‬پــدې حدیــث ـکـې دا خبــره ده چــې چــا پــه څــه طریقــه‬ ‫مــرګ کــړی و‪ ،‬پــه هماغــه طریقــه بــه د قصــاص پــه توګــه وژ لــی �شــي‪ ،‬بیــا‬ ‫پــدې خبــره ـکـې اختــاف دی جمهــور علمــاء وايــي‪ ،‬چــې دا بــه پــه هغــه وســیله‬ ‫او طریقــه وژ لــی �شــي چــې ده پــرې وژل کــړې و‪ ،‬لکــه ډبــره‪ ،‬امســا‪ ،‬پــه اوبــو‬

‫ډوبــول‪ ،‬مــرۍ خفــه کــول او دا�ســې نــور‪ ،‬خــو کــه‬ ‫چیرتــه یــې د فســق پــه طریقــه وژل کــړي و‪ ،‬لکــه د‬ ‫لواطــت پــه طریقــه یــا پــه شـرابو ورکولــو نــو بیــا بــه پــه‬ ‫تــوره وژ لــی �شــي‪ ،‬د جمهــورو دلیــل پــه دې موضــوع ـکـې‬ ‫د هللا تعالــی دغــه وینــا ده چــې فرمايــي‪{َ :‬ف َمــن ْ‬ ‫اع َتـ َـدى‬ ‫َُِ‬ ‫اع َتـ ُـدوا َع َل ْيــه بم ْثــل َمــا ْ‬ ‫َع َل ْي ُكـ ْـم َف ْ‬ ‫اع َتـ َـدى َعل ْيكـ ْـم}‪ ،‬چــا‬ ‫ِ ِِ ِ‬ ‫چــې پــه تاســو تجــاوز وکــړ نــو تاســو پــرې هــم هغــه ډول‬ ‫تجاوز وکړئ چې په تاســو یې کړی دی او د هللا تعالی‬ ‫َ ْ ُ َ‬ ‫وح ق َ‬ ‫صـ ٌ‬ ‫ـاص}‪ ،‬او پــه‬ ‫دغــه وینــا چــې فرمايــي‪{ :‬والجـ ُـر ِ‬ ‫ټپونــو او زخمونــو ـکـې قصــاص دی‪ ،‬پــه قصــاص ـکـې‬ ‫اصــل خبــره د مســاوات او برابــرۍ معنــا پرتــه ده‪ ،‬بیــا‬ ‫پــه دې جمهــورو ـکـې اختــاف دی چــې آیــا پــه اور او‬ ‫پــه امســا وژل کیــدی �شــي کنــه‪ ،‬نــو جمهــور یــې وايــي‪:‬‬ ‫چــې وژ لــی یــې �شــي‪ ...‬او صحیــح خبــره هــم د جمهــورو‬ ‫مذهــب دی‪ ،‬ځکــه مخکــې آیــت تیــر شــو‪ ،‬هللا تعالــی‬ ‫َ ُ‬ ‫اع َتـ ُـدوا َع َل ْيــه بم ْثــل َمــا ْ‬ ‫فرمايــي‪{َ :‬ف ْ‬ ‫اع َتـ َـدى َعل ْيكـ ْـم}‪،‬‬ ‫ِ ِِ ِ‬ ‫او هــم پــرې د عرنیینــو حدیــث دلیــل دی چــې مخکــې‬ ‫د عدالت اورونه د مرتدینو غوښې خوري‬ ‫تیــر شــو» [املفهــم]‪.‬‬ ‫ابــن قیــم رحمــه هللا وايــي‪« :‬د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم څخــه‬ ‫کلــه یــو ابــاد کــور تــه د رخــت ( ټوټــې) دکانــدار‪ ،‬نجــار‪ ،‬خټبــه او جــوال ننوځــي‬ ‫دا خبــره ثابتــه ده چــې هغــه د یهــودي ســر دا�ســې پــه ډبــره چقولــی و‪ ،‬لکــه چــې‬ ‫ي‬ ‫نــو دکانــدار بــه یــې پــه قالیــن او د هغــې پــه قیمــت ـکـې فکــر کــو ‪ ،‬جــوال بــه د‬ ‫هغه د مســلمانې جلکۍ ســر چقولی و‪ ،‬په همدې خاطر د علماء په ویناو‬ ‫جامو په جوړښت کې سوچ وهي‪ ،‬نجار به د کور چت او پالنګونو ته ګوري‬ ‫ـکـې صحیــح وینــا دا ده چــې د جنایتــکار ســره بــه دا�ســې څــه کولــی �شــي چــې‬ ‫او خټبه به د ودانۍ په جوړښت کې فکر کوي‪ ،‬په همدې توګه مومن چې‬ ‫هغــه د جنایــت پــر مهــال کــړي وي‪ ،‬خــو مګــر هغــه وخــت چــې دغــه کار د هللا‬ ‫کله تورتم وګوری نو د قبر تورتم به رایادوي او که چیرته کوم لوی غږ او‬ ‫تعالــی د حــق لــه املــه حـرام نــه وي‪ ،‬لکــه پــه لواطــت وژنــه‪ ،‬یــا پــه شـرابو او‬ ‫چیغه واوري نو د صور شپیلۍ به رایادوي‪ ،‬که چیرته کوم نعمت وګوري‬ ‫دا�ســې نــور‪ ،‬نــو جنایتــکار بــه ســوځولی �شــي‪ ،‬لکــه څرنګــه چــې یــې ســوځول‬ ‫نو د جنت نعمتونه به رایادوي او که چیرته عذاب وګوري نو د جهنم اور‬ ‫کــړي‪ ،‬لــه غونــډې بــه را غورځولــی �شــي لکــه چــې یــې څنګــه کــړي‪ ،‬مــرۍ بــه‬ ‫بــه رایــادوي» [مختصــر منهاج القاصدين]‪.‬‬ ‫یــې خفــه کولــی �شــي لکــه چــې څرنګــه یــې کــړي‪ ،‬ځکــه دا کار عدالــت تــه ډیــر‬ ‫نــو مومــن تــه پــکار دي چــې کلــه د طاغــوت عســکر او د صلیــب پوځیــان‬ ‫نــږدې دی او د قصــاص نــوم پــرې حاصلیــږي‪ ،‬غــچ پــرې اخیســتل کیــږي او‬ ‫وګــوري چــې ســوځي نــو بایــد د جهنــم اور رایــاد کــړي ځکــه هغــه ډیــر ګــرم اور‬ ‫زړه پــرې یخیــږي او رټنــه د قصــاص اصلــي مطلــب دی» [تهذیــب الســنن]‪.‬‬ ‫دی‪ ،‬د قیامــت پــه ورځ بــه هللا تعالــی؛ جبــار ذات دا�ســې غوصــه �شــي چــې‬ ‫کــه چیرتــه د طواغیتــو د علــم دجاالنــو او مناظرینــو د طواغیتــو پــه‬ ‫مخکې به هم دا�سې نه وي غوصه شوی او وروسته به هم دا�سې غوصه‬ ‫اسیرانو ژړا او فریاد وکړ‪ ،‬ویې ویل‪« :‬د طاغوت ټولو پوځیانو او پیلوټانو‬ ‫نه �شي نو ګناهګار موحدین به وسوځول �شي او د سجدې له ځایونو پرته‬ ‫خو د مسلمانانو سوځول او قتل ندی کړی!» نو ځواب یې د عکل قبیلې‬ ‫نــور ټــول بــدن بــه یــې وســوځوي‪ ،‬پــه عــذاب بــه �شــي‪ ،‬تــور بــه کــړی �شــي او د‬ ‫د خلکــو پــه همدغــه ثابــت حدیــث ـکـې دی‪ ،‬ابــن قیــم رحمــه هللا د حدیــث پــه‬ ‫ســکرو پــه څیــر بــه وګرځــي بیــا بــه پــرې هللا تعالــی رحــم وکــړي او د الحیــاة پــه‬ ‫شرحه کې وايي‪« :‬په دغه قصه کې دلیل دی چې یوه پوره ډله به د یوه په‬ ‫نهــر ـکـې او بیــا بــه پــه جنــت ـکـې واچــول �شــي‪ ،‬لکــه چــې پــه بخــاري او مســلم ـکـې‬ ‫ګناه وژلی �شي او د یوه په کړنه به رانیولی �شي‪ ،‬بله دا چې د محاربینو د هر‬ ‫ی‬ ‫حدیث ثابت دی‪ ،‬هر چې کفار او مرتدین دي نو هغو به په جهنم کې د‬ ‫فرد حکم د هغه چا دی کوم چې ګناه په خپله کړې ده‪ ،‬ځکه دا معلومه‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫ل‬ ‫ـي‪{:‬إ َّن ال ِذيـ َـن ك َفـ ُـروا ِب َآيا ِت َنــا‬ ‫ـ‬ ‫ي‬ ‫فرما‬ ‫ـی‬ ‫ـ‬ ‫ل‬ ‫تعا‬ ‫هللا‬ ‫ـږي‪،‬‬ ‫ـ‬ ‫ی‬ ‫ک‬ ‫ـوځو‬ ‫ـ‬ ‫س‬ ‫ـاره‬ ‫ـ‬ ‫پ‬ ‫ل‬ ‫ـه‬ ‫ـ‬ ‫ش‬ ‫همی‬ ‫خبــره ده چــې دې ټولــو خلکــو خــو د دغــه شــپونکي پــه قتــل ـکـې پــه خپــل الس‬ ‫ُ ُ‬ ‫َ ْ َ ُ ْ ْ َ ً ُ َّ َ َ َ ْ ُ ُ ُ ُ ْ َ َّ ْ َ ُ ِ ْ ُ ُ ً َ‬ ‫ودا غ ْي َر َها ِل َيذوقوا‬ ‫سوف نص ِل ِيهم نارا كلما ن ِضجت جلودهم بدلناهم جل‬ ‫شــرکت نــه و کــړی «[زاد املعــاد]‪.‬‬ ‫الل َك َ‬ ‫اب إ َّن َّ َ‬ ‫ْال َعـ َـذ َ‬ ‫ان َع ِزيـ ًـزا َح ِك ًيمــا} [النســاء‪ ،]56 :‬یقینــا هغــه خلــک چــې‬ ‫نــو د غــه پوځیــان او پیلوټــان د اســام څخــه د منــع کیدونکــې او پــر‬ ‫ِ‬ ‫زمونږ په آیتونو کفر کوي ژر دی چې مونږ به یې په اور وسوځوو‪ ،‬هر کله‬ ‫خــاف یــې د جنګیدونکــې ډلــې یــوه نــه بیلیدونکــې برخــه ده پــه مجمــوع ـکـې‬ ‫ی‬ ‫چې د دو څرمنې پخې �شي نو مونږ به ورته نورې څرمنې بدلې کړو‪ ،‬ترڅو‬ ‫دغه پیلوټان او پوځیان د طاغوت لپاره قوت او خونديتوب تامینوي چې‬ ‫دوی عــذاب وڅکــي‪ ،‬یقینــا هللا تعالــی غالبــه او د حکمــت واال دی‪.‬‬ ‫پــه همــدې خونديتــوب او قــوت دغــه د ظلــم اورونــه نــن د مســلمانانو پــه‬ ‫نــو څــوک چــې پــه لویــو ګناهونــو همیــش والــی کــوي‪ ،‬بایــد توبــه وبا�ســي‬ ‫ښارونو وریږي‪ ،‬که چیرته د علم دجاالن او د باطل مناظرین غواړي چې‬ ‫مخکــې لــدې چــې ګناهونــه یــې دا�ســې حالــت تــه ورســوي چــې د قیامــت پــه‬ ‫د طاغــوت اســیران دې د ترهګــرۍ پــه چاقوانــو ذبــح کــړی �شــي او د عدالــت‬ ‫ورځ یې جبار ذات نه ب�ښي «د بع�ضې سلفو څخه نقل دی وايي‪ :‬ګناهونه‬ ‫په اور دې نه سوځول کیږي نو دوی دې خپل خپلوان او دغه طواغیت د‬ ‫ی‬ ‫ل‬ ‫ی‬ ‫د کفر استاز دی‪ ،‬لکه ښکولو چې د جماع استاز دی‪ ،‬ساز او سرود‬ ‫مســلمانانو پــه کــور لــه دغــه بــې دریغــه اور ورلــو څخــه منــع کــړي‪.‬‬ ‫د زنا استازی دی‪ ،‬نظر د عشق استازی دی او مرض د مرګ استازی دی»‬ ‫پــه پــای ـکـې‪ :‬أبــو العبــاس بــن قدامــه وايــي‪« :‬حمــام تــه ننوتونکــی بایــد پــه‬ ‫[ابــن القيــم‪ :‬الجــواب الكافــي]‪.‬‬ ‫دغــه ګرمایــش د جهنــم اور رایــاد کــړي‪ ،‬ځکــه د مومــن فکــر همیشــه د دنیــا‬ ‫پــه هرڅــه ـکـې ګرځــي او آخــرت پــرې رایــادوي‪ ،‬پــه مومــن بانــدې د آخــرت کار‬ ‫یا هللا تعالی‪ ،‬ای د زړونو اړونکیه مالکه زمونږ زړونه د خپل دین‬ ‫غالبه وي او له هر لوخي هغه څخه بهیږي چې پکې وي؛ آیا ته نه ګورې چې‬ ‫لورې ته واړوه‪ ،‬اللهم آمین‪.‬‬ ‫مرکه‬

‫‪16‬‬

17

‫پــه ســنن ابــو داود ـکـې د ابــو امامــة الباهلــي ر�ضــي هللا عنــه څخــه روایــت‬ ‫دی‪ ،‬چــې یــو ســړي رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم تــه وویــل‪« :‬ماتــه د ســیاحت‬ ‫اجــازه راکــړه‪ ،‬نــو رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم ورتــه وفرمايــل‪«:‬إن ســياحة‬ ‫أمتــي الجهــاد فــي ســبيل هللا»‪ ،‬زمــا د امــت ســیاحت د هللا تعالــی پــه الره ـکـې جهــاد‬ ‫دی‪[ .‬ســنن أبــو داود‪ ،‬مســتدرک حاکــم؛ حاکــم‪ ،‬عبــد الحــق اإلشــبيلي او ذهبــي‬ ‫ورتــه صحیــح ویلــی او نــووي او عراقــي ورتــه جیــد ویلــی]‪.‬‬ ‫د دې حدیــث پــه فهــم ـکـې بع�ضــې د هجــرت او جهــاد خاونــدان غلــط شــوي؛‬ ‫د هغــوی ګمــان دی چــې د جهــاد ســیاحت هغــه څــه تــه ویــل کیــږي چې»پــدې زمانــه‬ ‫ـکـې یــې خلــک کــوي د یــو نــه بــل هیــواد تــه د چکــر‪ ،‬څارنــې او کشــف پــه نیــت ځــي»‬ ‫[املعجــم الوســيط املعاصــر]‪ ،‬بیــا چــې کلــه د دغــه خطــا فهــم پــه نتیجــه ـکـې د‬ ‫دنیــا چکــرې پیــل کــړي‪ ،‬کــوم هیــواد تــه والړ �شــي او هلتــه د غرونــو‪ ،‬ســیندونو‪،‬‬ ‫ســاحلونو او ونــو خایســت وګــوري‪ ،‬یــا هلتــه د ژونــد پراخــي وګــوري؛ د خــوراک‪،‬‬ ‫څښــاک‪ ،‬خایســت او راحــت پراخــي موجــوده وي‪ ،‬نــو وايــي دا د دنیــا خایســت‬ ‫دی او بیــا دغــه حدیــث پــه غلــت ځــای ـکـې وړانــدې کــوي‪ ،‬وايــي‪ :‬رســول هللا صلــی‬ ‫هللا علیــه وســلم څــه ریښــتیا ویلي‪«:‬زمــا د امــت چکــر او ســیاحت جهــاد دی»‪.‬‬ ‫پــدې توګــه ډیــر خلــک د حدیــث او اثــر پــه فهــم ـکـې غلــت �شــي‪ ،‬ځکــه چــې‬ ‫د حدیــث د صحیــح مفهــوم او د خلکــو د غلــت مقصــد ترمنــځ ډیــر لــوی توپیــر‬ ‫موجــود دی‪.‬‬ ‫کــه څــوک ووايــي‪ :‬کــه چیرتــه دغــه معلــوم چکــر او ســیاحت مـراد نــه وي نــو‬ ‫پــه حدیــث ـکـې د ذکــر شوي»ســیاحت» نــه څــه مـراد دی؟‬ ‫ځواب‪ :‬د حدیث او اثر د مشکل الفاظو تفسیر د عربو په فصیحه لهجه‬ ‫او د ســلف صالحینــو پــه فهــم ســره کولــی �شــي‪ -‬نــه د متاخرینــو پــه اصطالحاتــو‬ ‫او د دې زمانــې د خلکــو پــه عــرف او عاداتــو‪ -‬د دې کار لپــاره پــه مونــږ الزم‬ ‫دي چــې د لغــت او مشــکل الفاظــو امامانــو تــه رجــوع وکــړو؛ هغــه خلــک چــې د‬ ‫وروســتنو پیړیو لپاره یې د قرآن او حدیث د الفاظو معناګانې ســاتلې دي‪ ،‬لکه‬ ‫څرنګــه چــې قاریانــو او محدثینــو زمونــږ لپــاره د ق ـرآن او حدیــث الفــاظ ســاتلي‬ ‫دي‪ ،‬جزاهــم هللا عــن وعــن املســلمین خی ـرا کبی ـرا کثی ـرا‪.‬‬ ‫ابــن قتیبــه رحمــه هللا (وفــات کال ‪ 276‬هــ) پــه حدیــث ـکـې د ســیاحت د لفــظ‬ ‫پــه تشــریح ـکـې وايــي‪« :‬ســیاحت‪ :‬د خپــل وطــن او خــاورې څخــه جــدا کیدلــو تــه‬ ‫وايــي‪ ...‬لکــه چــې د بنــي اسـرائیلو عابدانــو بــه کــول‪...‬او پــه حدیــث ـکـې د رســول هللا‬ ‫صلــی هللا علیــه وســلم مطلــب دا دی چــې هللا عزوجــل د دې امــت څخــه د بنــي‬ ‫اسـرائیل د عبــادت ســختۍ لــرې کــړي او د توحیــد اســاني دیــن یــې ورتــه ورکــړی»‬ ‫[غريــب الحديــث]‪.‬‬ ‫ابــن االنبــاري رحمــه هللا (وفــات کال ‪ 328‬هــ) وايي‪»:‬ســیاحت‪ :‬دیتــه وايــي چــې‬

‫د ملکونــو غــاړو څنــډو تــه والړ �شــي‪ ،‬د خلکــو نــه بیــل �شــي؛ نــه د جمعــې ملانځــه تــه‬ ‫حاضریــږي او نــه د جمــع ملونــځ ته»[الزاهــر]‪.‬‬ ‫ابــو منصــور األزهــر‪ ،‬رحمــه هللا (وفــات کال ‪ 370‬هــ) وايــي‪« :‬لیــث ویلــي‪:‬‬ ‫ســیاحت‪ :‬دیته وايي چې یو ســړی په ځمکه کې د عبادت او پیرۍ لپاره والړ �شــي‬ ‫او د دې امــت ســیاحت روژه او پــه مســجد ـکـې پاتــې کیــدل دي» [تهذيــب اللغــة]‪.‬‬ ‫نــو هغــه ســیاحت چــې هللا رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم پکــې اجــازه نــده‬ ‫ورکــړي؛ هغــه ســیاحت دی چــې د رهبانیــت او پیــرۍ پــه خاطــر وي ځکــه دغــه‬ ‫ُ‬ ‫ډول ســیاحت احکــم الحاکمیــن ذات نــه دی روا کــړی‪ ،‬هللا تعالــی فرمايي‪{:‬ثـ َّـم‬ ‫ْ‬ ‫َ َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ ْ َ َْ َ َ َ ْ َ ُ ْ ْ‬ ‫الن ِجيـ َـل َو َج َعل َنــا‬ ‫ق َّف ْي َنــا َعلــى آثارهـ ْـم ب ُر ُســل َنا َوق َّف ْي َنــا بعي�ســى ابــن مريــم وآتينــاه‬ ‫ُُ‬ ‫َّ َِ ِ َّ َ ِ ُ ُ ِ َ ْ َ ً َ َ ْ َ ِ ً ِ َ َ ْ َ َّ ًِ ْ َ َ ُ َ َ َ َ ِْ َ َ َ َ ْ ْ َّ‬ ‫ـوب ال ِذيــن اتبعــوه رأفــة ورحمــة ورهبا ِنيــة ابتدعوهــا مــا كتبناهــا ع َلي ِهــم ِإل‬ ‫فــي قلـ‬ ‫َ َ َّ‬ ‫َّ َ‬ ‫ِ ْابت َغـ َـاء ِر ْ‬ ‫ضـ َ‬ ‫الل ف َمــا َر َع ْو َهــا َحـ َّـق ِر َع َاي ِت َهــا فآت ْي َنــا ال ِذيـ َـن َآم ُنــوا ِم ْن ُهـ ْـم أ ْج َر ُهـ ْـم‬ ‫ان‬ ‫ـو‬ ‫َ َ ِ ٌ ِ ْ ُ ْ َِ ِ َ‬ ‫اسـ ُـقون} [الحديــد‪ ،]27 :‬ژبــاړه‪ :‬بیــا مونــږ پــه دوی پ�ســې نــور‬ ‫وك ِثيــر ِمنهــم ف ِ‬ ‫پیغمب ـران ولیــږل‪ ،‬عی�ســی ځــوی د مریــم مــو ورپ�ســې ولیــږه او انجیــل مــو ورتــه‬ ‫ورکــړ او د هغــه د تابعــدارو پــه زړونــو ـکـې مــو مهربانــي او رحمــت وګرځــاوه او‬ ‫هغــه پیــري چــې دوی پــه ځــان مقــرر کــړې وه مونــږ پــرې نــه وه مقــرر کــړې‪ ،‬مونــږ‬ ‫پــرې یواځــې د هللا تعالــی رضــا لټــول مقــرر کــړي وو‪ ،‬لیکــن دوی بیــا د هغــه څــه‬ ‫پــوره پاملرنــه ونکــړه چــې دوی پــه خپلــه پــه ځــان مقــرر کــړي و‪ ،‬نــو پــه دوی ـکـې‬ ‫مومنانــو تــه مونــږ د دوی اجرونــه ورکــړل او ډیــر پکــې فاســقان وو‪.‬‬ ‫د عــروه بــن الزبیــر ‪-‬رحمــه هللا‪ -‬څخــه روایــت دی‪ ،‬وایــي‪« :‬د عثمــان بــن‬ ‫مظعــون ر�ضــي هللا عنــه ښــځه د عای�شــې ر�ضــي هللا عنهــا خواتــه پــه دا�ســې شــکل‬ ‫ـکـې ورغلــه چــې د هیــڅ ډول ډال اثــار پــرې نــه لیــدل کیــدل‪ ،‬نــو عای�شــې ر�ضــي هللا‬ ‫عنهــا تــرې وپوښــتل‪ :‬څــه قصــه ده؟ هغــې وویــل‪ :‬زمــا میــړه د شــپې ټولــه شــپه والړ‬ ‫وي او د ورځــې همیشــه روژه وي‪ ،‬پــدې وخــت ـکـې رســول هللا صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم کــور تــه راغــی‪ ،‬نــو عای�شــې ر�ضــي هللا عنهــا ورتــه قصــه وکــړه‪ ،‬بیــا رســول‬ ‫هللا صلــی هللا علیــه وســلم د عثمــان بــن مظعــون ر�ضــي هللا عنــه ســره مخامــخ‬ ‫شــو نــو هغــه تــه یــې وفرمايــل‪ « :‬يــا عثمــان‪ ،‬إن الرهبانيــة لــم تكتــب علينــا‪ ،‬أفمــا‬ ‫لــك فـ ّـي أســوة‪ ،‬فــوهللا إنــي أخشــاكم هلل‪ ،‬وأحفظكــم لحــدوده) [رواه أحمــد وأبــو‬ ‫داود وابــن حبــان]‪ .‬ژبــاړه‪ :‬ای عثمانــه‪ ،‬رهبانیــت پــر مونــږ نــه دی مقــرر شــوی‪ ،‬پــه‬ ‫مــا ـکـې ســتا لپــاره د تابعــدارۍ کومــه نمونــه نشــته؟ زمــا دې پــه هللا قســم وي چــې‬ ‫زه پــه تاســو ـکـې د هللا تعالــی نــه ډیــر ویریــږم او د هغــه د پولــو ډیــره پاملرنــه کــوم‪.‬‬ ‫پــه همــدې توګــه کلــه چــې بع�ضــې صحابــه کرامــو ر�ضــي هللا عنهــم د رســول‬ ‫هللا صلــی هللا علیــه وســلم څخــه د ســیاحت پــه اړه اجــازه وغوښــته نــو هغــه‬ ‫د ګمراهانــو د مشــابهت څخــه منــع کــړل او د هغــه څــه پــه لــور یــې ورتــه الره‬ ‫وښــودله چــې هللا تعالــی د غــوره امــت لپــاره د تــګالرې پــه توګــه غــوره کــړي دي‪:‬‬ ‫مرکه‬

‫‪18‬‬

‫یعنــې د هللا تعالــی پــه الره ـکـې جهــاد؛ ځکــه پــه جهــاد ـکـې رهبانیــت‪ ،‬زهــد‪ ،‬ځانتــه‬ ‫والــی‪ ،‬ذکــر او عبــادت موجــود دی چــې مجاهــد پــه خپلــو ســفرونو ـکـې د دغــو‬ ‫عبادتونــو پــه کولــو ســره هللا تعالــی تــه ځــان نــږدې کــوي‪ ،‬ترڅــو د شــپې د َراهبانــو‬ ‫ْ‬ ‫ُ َّ ٌ‬ ‫او د ورځــې د شاســوارانو څخــه حســاب �شــي‪ ،‬خــو دغــه خلــک {ثلــة ِمـ َـن ال َّوِليـ َـن *‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َوق ِليـ ٌـل ِمـ َـن ال ِخ ِريـ َـن} [الواقعــة‪ ،]14-13 :‬پــه مخکنــو ـکـې پــه لویــه کچــه موجــود‬ ‫وو او پــه وروســتنو ـکـې ډیــر لــږ خلــک دا�ســې وي‪.‬‬ ‫د ســیاحت پــه اړه د لغــت د امامانــو د دغــې تشــریح پــه تاییــد ـکـې بع�ضــې‬ ‫مرفــوع ضعیــف حدیثونــه ذکــر کــوو‪:‬‬ ‫یــو یــې دا دی‪( :‬عليــك بالجهــاد‪ ،‬فإنــه رهبانيــة اإلســام) [رواه أحمــد عــن أبــي‬ ‫ســعيد الخــدري]‪ ،‬ژبــاړه‪ :‬تــه جهــاد کــوه؛ ځکــه دغــه د اســام رهبانیــت او پیــري‬ ‫ده‪ .‬بــل حدیــث ـکـې دي‪(:‬لــكل نبــي رهبانيــة‪ ،‬ورهبانيــة هــذه األمــة الجهــاد فــي ســبيل‬ ‫هللا) [رواه أحمــد عــن أنــس]‪ ،‬ژبــاړه‪ :‬د هــر نبــي لپــاره یــو ډول رهبانیــت وي‪ ،‬چــې د‬ ‫دې امت رهبانیت د هللا تعالی په الره کې جهاد في ســبیل هللا دی‪ ،‬او دا حدیث‪:‬‬ ‫(عليــك بالجهــاد فإنــه رهبانيــة ّأمتــي) [رواه ابــن ّ‬ ‫حبــان عــن أبــي ذر]‪ ،‬ژبــاړه‪ :‬جهــاد‬ ‫راټینــګ کــړه‪ ،‬ځکــه دا زمــا د امــت رهبانیــت او پیــري ده‪.‬‬ ‫بــل روایــت د عثمــان بــن مظعــون ر�ضــي هللا عنــه دی‪ ،‬هغــه وايــي‪« :‬زه د‬ ‫رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم خــوا تــه راغلــم نــو ورتــه مــې وویــل‪ :‬مــا تــه اجــازه‬ ‫وکــړه چــې زه ځــان خ�صــي کــړم! رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم راتــه وویل‪«:‬زمــا‬ ‫د امــت څخــه هغــه څــوک نــدی چــې خپــل ځــان خ�صــي کــړي یــا یــې د بــل نــه‬ ‫مطالبــه وکــړي‪ ،‬زمــا د امــت لپــاره خ�صــي تــوب روژه ده»‪ ،‬بیــا عثمــان وویــل‪ :‬ای د‬ ‫هللا رســوله ماتــه د ســیاحت اجــازه وکــړه‪ ،‬هغــه وفرمایــل‪« :‬زمــا د امــت ســیاحت‬ ‫جهاد في ســبیل هللا دی»‪ ،‬بیا هغه وویل‪ :‬ای د هللا رســوله په رهبانیت او پیرۍ‬ ‫ـکـې راتــه اجــازه وکــړه نــو رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم ورتــه وفرمايــل‪ :‬زمــا د‬ ‫امــت پیــري پــه مســجد ـکـې د ملانځــه پــه انتظــار کیناســتل دي» [رواه ابــن املبــارك‬ ‫فــي الزهــد بإســناد ضعيــف]‪.‬‬ ‫بــل روایــت ـکـې دي‪« :‬پــه اســام ـکـې ســیاحت‪ ،‬نــکاح پریښــودل او پیــري‬ ‫نشــته» [رواه عبــد الــرزاق عــن طــاووس مرســا]‪.‬‬ ‫قتیبــه وايــي‪ :‬د «پیــرۍ» نــه پــه حدیــث ـکـې م ـراد د راهبانــو پــه څیــر پرلپ�ســې‬ ‫روژه نیــول‪ ،‬د وژغنــو جامــې اغوســتل‪ ،‬د غو�ښــې خــوراک پریښــودل او دا�ســې‬ ‫نــور شــامل دي‪[ ...‬غريــب الحديــث]‪.‬‬ ‫ّ‬ ‫ابــن االنبــاري وايــي‪[« :‬راهــب متبتــل]‪ ،‬معنــا‪:‬هللا تبــارک وتعالــی تــه د نــورو‬ ‫کارونو څخه وزګار او نکاح پریښودونکی‪ ،‬بیا یې د طاووس حدیث ذکر کړی او‬ ‫بیا وايي‪« :‬رهبانیت‪ :‬په عبادتخانو کې پاتې کیدل او غو�ښې نه خوړل» [الزاهر]‪.‬‬ ‫د لغــت د امامانــو پــه تاییــد ـکـې بع�ضــې موقــوف او مقطــوع اثــار هــم شــته‬ ‫لکــه‪:‬‬ ‫ُ‬ ‫ •«ســياحة هــذه األمــة الصيــام» [رواه الطبــري عــن عائشــة]‪ ،‬زمــا د‬ ‫امــت ســیاحت روژه ده‪.‬‬ ‫َ‬ ‫و«{الســائ َ‬ ‫َ‬ ‫ • َّ‬ ‫ن‬ ‫ات}‪ :‬صائمــات» ژبــاړه‪:‬‬ ‫ح‬ ‫»‪،‬‬ ‫ـو‬ ‫ـ‬ ‫م‬ ‫الصائ‬ ‫«{الســا ِئ ُحون}‪:‬‬ ‫ِ ٍ‬ ‫روژه دار ســړي او ښــځې‪[ .‬دغــه دواړه اثــار امــام طبــري د یــو شــمیر ســلفو‬ ‫څخــه روایــت کــړي دي]‬ ‫ •قتیبــه وايــي‪ :‬ســائح پــه اصــل ـکـې‪ :‬پــه ځمکــه ـکـې تلونکــي ده وايــي او پــه‬ ‫ځمکــه ـکـې دغــه ډول تلونکــی د خپــل شــهواتو څخــه منــع وي نــو روژه دار تــه‬ ‫هــم ســائح وویــل شــو؛ ځکــه روژه دار د روژې پــر مهــال د خــوراک‪ ،‬څښــاک‬ ‫او جمــاع څخــه منــع وي [غريــب القـرآن]‪.‬‬ ‫ •طبــري رحمــه هللا پــه خپــل تفســیر ـکـې وايــي‪ »:‬د عربیــت بع�ضــې‬ ‫ماهرینــو بــه ویــل‪ :‬روژه دار تــه ځکــه ســائح ویــل شــوی‪ :‬چــې ســائح ســره کومــه‬ ‫توخــه نــه وي‪ ،‬چیرتــه چــې خــوراک پــه الس ورغــی همالتــه یــې خــوري‪ ،‬نــو‬ ‫کیدی�شــي پــه همــدې معنــا ـکـې روژه دار هــم ســائح وي»‪.‬‬ ‫ •ســفیان بــن عیینــه رحمــه هللا وايــي‪ :‬عمــرو بیــان کــوي چــې مــا د وهــب‬ ‫بــن منبــه څخــه دا�ســې واوریــدل‪« :‬ســیاحت پــه بنــي اسـرائیلو ـکـې رواج و‪»...‬‬ ‫ابــن عیینــه وايي‪»:‬کلــه چــې څــوک خــوراک‪ ،‬څښــاک او ښــځې پریــږدي هغــه‬ ‫تــه ســائح وايــي» [رواه الطبــري]‪.‬‬

‫‪19‬‬

‫ •مــروزي رحمــه هللا (وفــات کال ‪ 294‬هــ) وايــي‪ :‬د اســحاق بــن ســوید‬ ‫رحمــه هللا [تابعــي‪ ،‬وفــات کال ‪ 131‬هــ] نــه روایــت دی هغــه وايــي‪« :‬ســلف‬ ‫صالحینــو بــه ســیاحت دیتــه ویلــو چــې د ورځــې روژه او د شــپې قیــام نــه‬ ‫پریــږدي» [مختصــر قيــام الليــل]‪.‬‬ ‫د دې بیــان څخــه وروســته دا خبــره بــې شــکه واضحــه کیــږي چــې د (ســیاحة‬ ‫امتــي الجهــاد) نــه م ـراد د راهبانــو او پيرانــو د هغــه بدعــي ســیاحت څخــه منعــه‬ ‫کول دي‪ ،‬کوم کې چې د توکل ت�شــې دعوې وې او د نکاح او توخې په پریښــودلو‬ ‫بــه یــې زهــد کولــو او دغــه یــو دا�ســې بــد عــادت دی چــې بع�ضــې صوفــي طریقتونــو‬ ‫تــه د کفــر نــه پــه می ـراث ـکـې پاتــې شــوی دی‪ ،‬د حدیــث بــل مقصــد دا دی چــې‬ ‫خلکــو تــه بایــد د بهتــر ســیاحت پــه لــور ښــوونه وکــړی �شــي؛ چــې هغــې تــه جهــاد فــي‬ ‫ســبیل هللا ویــل کیــږي ځکــه پــه جهــاد ـکـې پــه عبــادت ـکـې کوښــښ او د هللا تعالــی د‬ ‫مالقــات غوښــتل موجــود وي‪ ،‬لیکــن پــدې هــم بایــد پــوه شــو چــې بع�ضــې ســلف‬ ‫صالحینــو بــه د دغــه ســیاحت پــه بــدل ـکـې اعتــکاف‪ ،‬تهجــد‪ ،‬روژه نیــول او د علــم‬ ‫طلــب کــول‪ ،‬بعضــو بــه د دې ســیاحت پــه بــدل ـکـې هللا تعالــی تــه هجــرت کولــو چــې‬ ‫هغــه هــم پــه قـرآن او حدیــث ـکـې د جهــاد ســره یــو ځــای ذکــر ده‪ ،‬عبــد الرحمــن‬ ‫{السائ ُحو َن} او َ َ‬ ‫ات}‬ ‫{السا ِئح ٍ‬ ‫بن زید بن أسلم رحمه هللا(وفات کال ‪ 182‬هـ) د َّ ِ‬ ‫پــه تفســیر ـکـې وايــي‪« :‬پــه ق ـرآن او د محمــد صلــی هللا علیــه وســلم پــه امــت ـکـې‬ ‫د هجــرت پرتــه بــل کــوم ســیاحت نشــته» [رواه الطبــري]‪ ،‬بــل ځــای وايــي‪ « :‬كان‬ ‫ســياحتهم الهجــرة حيــن هاجــروا إلــى املدينــة»‪ ،‬ژبــاړه‪« :‬د دوی ســیاحت هجــرت‬ ‫و‪ ،‬ځکــه دوی مدینــې تــه هجــرت کــړی و» [رواه ابــن أبــي حاتــم]‪.‬‬ ‫نــو کــه څــوک چــې غــواړي ســني او ســلفي ســیاحت وکــړي؛ هغــه تــه پــکار دي‬ ‫چــې د هجــرت او جهــاد الره راټینګــه کــړي‪ ،‬د زهــد‪ ،‬ذکــر‪ ،‬ربــاط او قتــال پــه کولــو‬ ‫ســره د هللا تعالــی لپــاره د خپــل نفــس ســره جهــاد وکــړي‪ ،‬هغــه تــه پــکار دي چــې‬ ‫هغــه څــه پریــږدي لــه کومــو چــې هللا تعالــی منــع کــړې ده‪ ،‬لکــه خطایانــې او ښــکاره‬ ‫او پــټ ګناهونــه؛ ځــان تــه غــره کیــدل‪ ،‬تکبــر‪ ،‬غیبــت‪ ،‬چغلــي او د غنیمــت یــا‬ ‫ځــان ښــودنې لپــاره جنګیــدل‪.‬‬ ‫َّ َّ َ ْ‬ ‫اشـ َـت َرى مـ َـن ْالُ ْؤمنيــنَ‬ ‫پــه پــای ـکـې ابــن قیــم رحمــه‬ ‫ُِِ‬ ‫هللا د ُدې َآیــت‪{ِ :‬إن الل َّ َ ُ ِ‬ ‫َأ ْن ُف َسـ ُـه ْم َو َأ ْم َو َال ُهـ ْـم بـ َـأ َّن َل ُهـ ُـم ْال َج َّنـ َـة ُي َقاتلــون فــي َ‬ ‫الل ف َي ْق ُتلــو َن َو ُي ْق َتلــو َن‬ ‫يل‬ ‫ـب‬ ‫ـ‬ ‫س‬ ‫ِ ِ‬ ‫ْ ْ ِ ْ ُِ‬ ‫َ َّ‬ ‫َو ْعـ ًـدا َع َل ْيــه َح ًّقــا فـ ِـي َّ‬ ‫َ‬ ‫َِ َ ْ َ ْ َ َ‬ ‫التـ ْـو َر ِاة َو‬ ‫الل‬ ‫ِ‬ ‫الن ِجيـ ِـل َ والقـ ْـر ِآن ْومــن أ ْوفــى ِبع ْهـ ِـد ِ ْه ِمــن َِ‬ ‫ِ‬ ‫ُ ِ َّ‬ ‫َف ْ‬ ‫اس َت ْب ِشـ ُـروا ِب َب ْي ِعكـ ُـم الـ ِـذي َب َاي ْع ُتـ ْـم ِبـ ِـه َوذ ِلـ َـك ُهـ َـو ال َفـ ْـو ُز ال َع ِظيـ ُـم * ال َح ِامـ ُـدون‬ ‫َّ ُ نَ‬ ‫الســا ِئحو ‪ }...‬اآليــة [التوبــة‪ ،]112-111 :‬پــه تفســیر ـکـې وايــي‪ « :‬پــه آیــت ـکـې د‬ ‫ذکر شــوي ســیاحت په تفســیر کې چا روژه‪ ،‬چا د علم د لټولو ســفر‪ ،‬چا جهاد‬ ‫او چــا همیشــه اطاعــت او نیکــي ذکــر کــړي دي‪ ،‬خــو تحقیقــي خبــره دا ده چــې؛‬ ‫د زړه ســیاحت د هللا تعالــی پــه ذکــر‪ ،‬د هغــه پــه محبــت‪ ،‬هغــه تــه پــه راګرځیدلــو‬ ‫او د هغــه مالقــات تــه پــه شــوق ـکـې دی او پــدې ســیاحت ـکـې دغــه ټــول صفــات‬ ‫راتلــی �شــي‪ ،‬ځکــه خــو هللا تعالــی د هغــو ښــځو پــه صفــت ـکـې فرمايــي‪ -‬کومــې چــې‬ ‫بــه هللا تعالــی خپــل رســول تــه د خپلــو ښــځو د طالقیــدو پــه صــورت ـکـې ورکولــې‪-‬‬ ‫چــې دغــه ښــځې بــه ســائحات وي‪ ،‬د هغــوی دغــه ســیاحت جهــاد نــه و‪ ،‬نــه یــې د‬ ‫علــم پــه طلــب ـکـې ســیاحت کولــو‪ ،‬نــه یــې د همیشــه روژو پــه نیولــو ســره‪ ،‬بلکــې‬ ‫د هغــوی ســیاحت د زړونــو ســیاحت و‪ ،‬چــې زړونــه یــې د هللا تعالــی د محبــت‪،‬‬ ‫ویــرې‪ ،‬هغــه تــه پــه راګرځیــد او ذکــر ډک وي‪ ،‬تــه وګــوره څنګــه هللا تعالــی توبــه او‬ ‫عبــادت ســره یوځــای کــړي دي؛ ځکــه توبــه د هللا تعالــی نــا خوښــه کار پریښــودلو‬ ‫او عبــادت د هللا تعالــی خــوښ کار کولــو تــه وايــي‪ ،‬حمــد او ســیاحت یــې یــو ځــای‬ ‫کــړی‪ ،‬ځکــه حمــد؛ د کمــال پــه صفتونــو د هللا تعالــی ثنــاء او ژبــه د هللا تعالــی پــه‬ ‫غــوره ذکــر چلولــو تــه وايــي او ســیاحت د هللا تعالــی پــه محبــت‪ ،‬ذکــر او اجــال‬ ‫ـکـې ګرځیدلــو تــه وايــي‪ ،‬همــدا ډول هللا تعالــی د دغــو ښــځو پــه صفــت ـکـې عبــادت‬ ‫او ســیاحت هــم یــو ځــای ذکــر کــړی‪ ،‬ځکــه دغــه یــو د بــدن عبــادت دی او بــل د‬ ‫ت دی»[حــادي األرواح]‬ ‫زړه عبــاد ‪‎‬‬ ‫هــذا‪ ،‬وهللا تعالــى أعلــم‪ ،‬وصلــى هللا وســلم علــى الرســول النبــي الصــادق‬ ‫األميــن‪ ،‬وعلــى أزواجــه وذريتــه الطيبيــن الطاهريــن‪.‬‬

‫د کامیابۍ پنځمه الره‪ :‬تیاری کول‬ ‫َ َ ُّ ْ َ ُ َّ ْ َ َ ْ ُ ّ ُ‬ ‫َّ‬ ‫هللا تعالــی فرمایــې ‪﴿ :‬وأ ِعــدوا لهــم مــا اســتطعتم ِمــن قــو ٍة﴾ [األنفــال ‪]60‬‬ ‫ژبــاړه ‪ :‬او تاســو د دوی لپــاره تیــاری وکــړئ څومــره چــې ستاســو پــه تــوان پــوره‬ ‫وي‪ ،‬د أضواء البیان واال وایي‪« :‬دغه یو کلک امر دی چې د توان سره سم هر‬ ‫څه تیار کړئ اګر که په ترقۍ انتهاء ته رسیدلې وې‪ ،‬نو دا په دنیاوي کارونو کې‬ ‫د پرمختګ او ترقۍ سره د چلیدلو په خاطر د په خپل قوت تیارولو باندي‬ ‫یو کلک امر دی»‪.‬‬ ‫او دا خبــره ښــکاره ده چــې جهــاد نــن ورځ پــه هــر مســلمان فــرض عیــن دی‬ ‫او هــر هغــه وســیله چــې واجــب لــه هغــه پرتــه نــه پــوره کیــږي هغــه هــم واجــب‬ ‫وي‪ ،‬رسول هللا صلی هللا علیه وسلم فرمایلې دې‪( :‬ارموا بني إسماعيل ّ‬ ‫فإن‬ ‫أباكم كان راميا) [صحیح البخاري]‪ ،‬ژباړه‪ :‬ای د اسماعیل بچو ویشتل کوئ‬ ‫یقینــا ستاســو پــار هــم ویشــتونکی و‪ .‬بــل ځــای فرمايــي‪( :‬أال ّإن القـ ّـوة ّ‬ ‫الرمــي)‬ ‫[صحیــح مســلم]‪ ،‬ژبــاړه‪ :‬خبــردار طاقــت پــه ویشــتلو ـکـې دی‪.‬‬ ‫صنعانــي د دغــه تیــر حدیــث پــه هکلــه ویلــي دي‪« :‬د یــاد حدیــث څخــه دا‬ ‫فائــده مونــږ تــه ښــکاره شــوه چــې پــه غشــو بانــدې ویشــتل کــول طاقــت دی‪،‬‬ ‫ځکــه چــې هغــه د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم پــه زمانــه ـکـې د کار ســاز‬ ‫او ســامان و‪ ،‬خــو پــدې زمانــه ـکـې بیــا مشــرکین پــه ټوپکونــو ویشــتل پــکار دي»‬ ‫[ســبل الســام]‪.‬‬ ‫خالصه دا شوه چې جهاد فرض وي نو پر هغه د صلیبیانو او مرتدینو‬ ‫خــاف معر ـکـې تــه تیــاری کــول هــم فــرض او واجــب دي‪.‬‬ ‫چې مونږ له دغو واجباتو څخه په الندې ډول یو څه ذکر کوو‪:‬‬ ‫لومړی‪ :‬کټ مټ هغه څه چې امام ابو جعفر طبري رحمه هللا ددې آیت‬ ‫َّ ْ َ‬ ‫اسـ َـتط ْع ُتم ِّمــن ُقـ َّـو ٍة﴾‪ ،‬طبري‬ ‫پــه تفســیر ـکـې بیــان کــړي‪ :‬هللا تعالــى فرمايــي‪﴿ :‬مــا‬ ‫وايــي‪« :‬د جنګــي وســایلو نــه هغــه څــه تیــار کــړئ چــې ستاســو پــه تــوان ـکـې وي؛‬ ‫کــوم چــې د کفــارو پــر خــاف ستاســو قــوت وي» [جامــع البیــان]‪ .‬نــو د وســلو‬ ‫جوړول تر ټولو لویه تیاري ده چې جهاد پرې پیاوړې کیږي او دا هغه څه دي‬

‫چې نن سبا ورته د جنګ وسایلو صنعت ویل کیږي او دغه صنعت هللا تعالی‬ ‫د خپل کتاب په ډیرو ځایونو کې بیان کړې ده او په بع�ضي ځایونو کې یې ډیر‬ ‫َّ ُ‬ ‫َ َ َّ ْ َ ُ َ ْ َ َ َ ُ‬ ‫پــه جوروالــی بیــان کــړی‬ ‫ـوس لكـ ْـم‬ ‫دی‪َ ،‬هللا ُ تعالَــی فرما َیــې‪﴿ :‬وعلمنــاه صنعــة لبـ ٍ‬ ‫ْ ُ َ‬ ‫ُ‬ ‫ِل ُت ْح ِص َنكــم ِّمــن َبأ ِســك ْم ف َهـ ْـل أنتـ ْـم شـ ِـاك ُرون﴾ [األنبيــاء ‪ ،]80‬ژبــاړه‪ :‬او مونــږ‬ ‫هغــه تــه ستاســو د ګټــې لپــاره د زغــرو جــوړول ښــودلي وو تــر څــو پــرې د خپــل‬ ‫جنګ پر مهال ځان وژغوري‪ ،‬نو آیا تاسو شکر ایستونکي یاست؟‪.‬‬ ‫امــام طبــري رحمــه هللا وايــي‪ :‬داود علیــه الســام تــه (لبــوس) جــوړول‬ ‫ښودل شوي وو‪ ،‬او عرب ټولو وسلو ته لبوس وايي‪ ،‬لکه زغره‪ ،‬توره‪ ،‬نیزه او‬ ‫ورته د زغرو جوړول ښــودلي وو‪.‬‬ ‫دا�ســې نور‪ .‬او ابن کثیر رحمه هللا وایي‪ :‬هللا‬ ‫َ‬ ‫َ َْ ْ َ َ‬ ‫ات َوقـ ِّـد ْر ِفــي‬ ‫غ‬ ‫ـاب‬ ‫ـ‬ ‫س‬ ‫ـل‬ ‫ـ‬ ‫م‬ ‫اع‬ ‫ن‬ ‫﴿أ‬ ‫ـي‪:‬‬ ‫هللا تعالــی د زغــرو پــه صفــت ـکـې فرمایـ‬ ‫ِ ٍ‬ ‫ِ‬ ‫َّ‬ ‫السـ ْـر ِد﴾ [ســبأ ‪ ،]11‬ژباړه ‪ :‬له دې الرښــونې ســره چې زغرې جوړوه او د هغو‬ ‫ََ‬ ‫ّ‬ ‫َّ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫کــړۍ او میخونــه پــه ســمه انــدازه ورکــړه‪﴿ ،‬وقـ ِـدر ِفــي الســر ِد﴾ شــنقیطي پــه‬ ‫اضواء البیان کې وايي‪»:‬کله چې زغري جوړوې نو کړۍ او میخونه یې په سمه‬ ‫انــدازه لګــوه»‪.‬‬ ‫ابن کثیر رحمه هللا د قتادة رحمه هللا نه روایت کوي‪« :‬پخوا به زغرې د‬ ‫وسپنو تختې وې‪ ،‬کله چې داود علیه السالم راغی نو د زنځیري کړیو په شکل‬ ‫یــې جــوړې کړې»‪.‬‬ ‫نــو د زغــرو د جوړولــو پــه صنعــت د هللا تعالــی دا پاملرنــه وشــوه چــې د‬ ‫هغې د قیق تفاصیل یې ذکر کړل او پدې سره یې په خپلو بندګانو یې دغه‬ ‫احســان وکــړ؟‬ ‫خــو ډیــره د خواشــینۍ خبــره ده چــې نــن ســبا زمونــږ ډیــر مجاهدیــن د‬ ‫دښــمن ســره پــه جګــړو ـکـې زغــرو تــه هیــڅ اهمیــت نــه ورکــوي حاالنکــې پــه زغــره‬ ‫کې ډیري فائدې دي‪ ،‬چې ترټولو مهم یې د دښمن د مرمیو او بمونو د پرچو‬ ‫څخــه د مجاهــد د قیمتــي ځــان ســاتل دي‪.‬‬ ‫دویــم‪ :‬مجاهــد لــدې خونــدي ســاتي چــې د بــدن پــه مرګونــي ځــای ولګــي او‬ ‫جهــاد تــرې پاتــې �شــي یــا دا�ســې ســخت ټپــي �شــي چــې د جنــګ پــه ســاحه ـکـې پاتــې‬ ‫مرکه‬

‫‪20‬‬

‫�شــي او د دښــمن ســره د بنــدي کیــدو ډیــره خطــره یــې موجــوده وي‪.‬‬ ‫دریم ‪ :‬د دې په توسط سره یو مجاهد او بیا په ځانګړې توګه د یرغلونو‬ ‫او استشهادي بریدونو شازلمي دښمن ته ډیر نږدې ورتللې �شي‪.‬‬ ‫او تــر ټولــو وروســتنی خبــره دا ده چــې مونــږ د رســول هللا صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم څخــه ډیــر زړور نــه یــو؛ ځکــه هغــه زغــره او جنګــي خولــۍ لرلــه‪ ،‬لکــه‬ ‫څرنګــه چــې ور ســره تــوره هــم وه‪ ،‬پــه صحیــح البخــاري ـکـې د عائ�شــې ر�ضــي هللا‬ ‫عنها نه روایت دی چې رسول هللا صلی هللا علیه وسلم وفات شو او زغره یې‬ ‫د یــو یهــودي ســره د دیرشــو صاعونــو وربشــو پــه بدلــه ـکـې ګاڼــه وه او د رســول‬ ‫هللا صلــی هللا علیــه وســلم څخــه دا خبــره ثابتــه ده چــې د أحــد پــه ورځ د دوه‬ ‫زغــرو تــر مینــځ را ښــکاره شــو‪ ،‬یــا یــې دوه زغــرې اغوســتې وې‪[.‬مســند احمــد او‬ ‫ســنن ابــو داود]‬ ‫په بخاري او مسلم کې د انس ر�ضي هللا عنه څخه روایت دی چې رسول‬ ‫هللا صلــی هللا علیــه وســلم د مکــې د فتحــې پــه ورځ راښــکاره شــو او پــر ســر یــې‬ ‫مغفر و‪ ،‬مغفر د زغرې یو ډول دې چې صرف پر سر اغوستل کیږې‪ ،‬چې نن‬ ‫ســبا ورتــه جنګــي خولــۍ ویــل کیــږي‪.‬‬ ‫همدا ډول هللا تعالی مونږ ته د اوسپني معدنۍ ټوټو په اړه ښودنه کړې‬ ‫چې نن سبا د وسلو په جوړلو کې لوی کردار ادا کوي‪ ،‬هللا تعالی د ذوالقرنین‬ ‫ُ‬ ‫﴿آتو ِني ُزَب َر ْال َح ِد ِيد َح َّتى إ َذا َس َاوى َب ْي َن َّ‬ ‫الص َد َف ْين َق َ‬ ‫په قیصه کې فرمایي‪:‬‬ ‫ال‬ ‫ِ‬ ‫ُ ُ َ َّ َ َ َ َ ُ َ ً َ َ ُ ُ ْ ْ َ َ ْ ِ ًْ‬ ‫انفخوا حتى ِإذا جعله نارا قال آتو ِني أف ِرغ علي ِه ِقطرا﴾ [الكهف ‪ ،]96‬ژباړه‪:‬‬ ‫ماته اوسپنیزي تختې راوړئ‪ ،‬تر دې چې کله یې د دواړو غرونو تر مینځ کنډو‬ ‫ډک کړ‪ ،‬نو خلکو ته یې وویل‪ :‬اوس هغه ویلي شوي تامبه (میس) راوړئ چې‬ ‫پــدې یــې وڅڅوم‪.‬‬ ‫او دا خبــره اوس پــه تحقیــق ـکـې ثابتــه شــوې چــې کلــه یــوه انــدازه تامبــه‬ ‫(میــس) د وســپنې ســره ګــډ کــړی �شــي نــو د وســپنې ســختي او مقاومــت ورســره‬ ‫نــور هــم زیاتیــږي‪.‬‬ ‫او دغــه ډول هللا نــوح َعلیــه الســام تــه د کښــتۍ جــوړول ښــودلي وو‪،‬‬ ‫َ ْ ْ ْ‬ ‫فرمایــي‪﴿ :‬و‬ ‫اص َنـ ِـع ال ُفلـ َـك ِبأ ْع ُي ِن َنــا َو َو ْح ِي َنــا﴾ [هــود ‪ ،]37‬ژبــاړه‪ :‬او زمونــږ تــر‬ ‫څارنــې النــدې او زمونــږ لــه ښــووني ســره ســم د یــوې کښــتۍ پــه جوړولــو الس‬ ‫پــوري کــړه‪.‬‬ ‫طبــري د ابــن عبــاس ر�ضــي هللا عنــه څخــه روایــت کــوي‪ :‬چــې نــوح علیــه‬ ‫السالم ته د کښتۍ جوړول نه و زده خو هللا تعالی ورته وحي وکړه چې دا�سي‬ ‫یــې جــوړه کــړه لکــه د مارغــه ســینه‪.‬‬ ‫په همدې توګه نبي صلی هللا علیه وسلم د خپل امت د هغو اتلو غازیانو‬ ‫صفــت کــړی چــې پــه کښــتیو ـکـې بــه جنــګ کــوي لکــه چــې د بخــاري او مســلم پــه‬ ‫روایــت ســره د ام حـرام ر�ضــي هللا عنهــا پــه حدیــث ـکـې راغلــي دي‪ ،‬نــو آیــا دا�ســې‬ ‫څوک شته چې دغه کار ته مټې را بډ وهي؟‬ ‫َ َ َّ َ َ ْ ُ َّ ْ ُ‬ ‫َََ ُّ َُْ َُ ّ َ ْ َ‬ ‫َ‬ ‫اعـ ِـد فخــر علي ِهــم الســقف‬ ‫َهللا تعالــی فرمایــي‪﴿ :‬فأتــى الل بنيانهــم ِمــن القو ِ‬ ‫ِمــن ف ْو ِق ِهـ ْـم﴾ [النحــل ‪ ،]26‬ژبــاړه ‪ :‬هللا تعالــی د دوی د دسیســو کال لــه بیخــه‬ ‫ونړولــه‪ ،‬او د هغــې چــت پــر هغــوی لــه پاســه راوغورځیــده‪.‬‬ ‫او څوک چې د چاودیدونکو موادو پوهه لري هغه پدې پوهیږي چې دغه‬ ‫آیت په یقیني توګه د متفجراتو بنیاد دی‪.‬‬ ‫او دا خبره کافي ده چې د هللا تعالی رسول صلی هللا علیه وسلم د هیڅ یو‬ ‫صنعت دومره ستاینه او مالتړ ندی کړی لکه څومره یې چې د وسلو د صنت‬ ‫بالســهم الواحــد ثالثــة نفــر ّ‬ ‫پــه حــق ـکـې کــړی دی‪ ،‬نــو فرمایي‪(:‬يدخــل ّ‬ ‫الجنــة؛‬ ‫ٍ‬ ‫صانعــه املحتســب فــي َ‬ ‫صنعتــه الخيــر‪ّ ،‬‬ ‫والرامــي بــه ومنبلــه) [رواه أصحــاب‬ ‫ِ‬ ‫السنن األربعة]‪ ،‬ژباړه‪ :‬په یوه غ�شي په درې کسان جنت ته ځي‪ ،‬جوړوونکی‪،‬‬ ‫پدې جوړولو د خیر اراده لرونکی او ویشتونکی‪ ،‬نو د هغه چا به څومره اجر‬ ‫وي چې یو توغندی جوړ کړي‪ ،‬یا الوتکه جوړه کړي یا یوه نوې چاودیدونکې‬ ‫مــاده کشــف کــړي‪.‬‬ ‫هر چې نشریاتي او د رسنیزه چارو تیاری دی‪:‬‬ ‫نــو د مجاهدینــو جګــړې د دښــمن ســره پــه دوه ســنګرونو ـکـې روانــې دي‪،‬‬ ‫یــو عســکري محــور او ســنګر دی چــې مونــږ وړانــدي بیــان کــړ‪ ،‬دویــم طــرف د‬

‫‪21‬‬

‫هغه شیطاني نشراتو مخه نیول دي چې د امت شکل یې بدل کړې‪ ،‬عقیده‬ ‫او بنســټ یــې ور خـراب کــړې او د نفــس او طبعیــت ماتــي یــې را مخکــي کــړې‪،‬‬ ‫یقینــا د نش ـراتو توغنــدي ډیــر ســخت او چاودیدونکــي دي او دا د الوتکــو د‬ ‫توغنــدو د ملبــو نــه امــت او د امــت ســړو تــه ډیــر ســخت خطــر دی‪ ،‬نــو لــه دغــې‬ ‫وجــې مجاهدینــو تــه پــکار دي چــې څرنګــه یــې پــه عســکري میــدان ـکـي د دښــمن‬ ‫مخــه نیولــې دغ�ســي بایــد د دویــم میــدان مخــه هــم ونی�ســي چــې هغــه د رســنیو‬ ‫میــدان دې‪.‬‬ ‫رسول هللا صلی هللا علیه وسلم فرمایي‪« :‬جهاد وکړئ په خپلو ژبو‬ ‫باندي»‪[ .‬مسند احمد] او بل ځای کې رسول هللا صلی هللا علیه وسلم‬ ‫فرمایي‪ « :‬یقینا مجاهد په الس او په ژبه جهاد کوي‪ ،‬قسم په هغه ذات‬ ‫چې زما روح د هغه په الس کي دس دا د ژبې جهاد دا�سي دی لکه چې تاسو‬ ‫یې په غشو وولئ» [مسند احمد]‪ ،‬همدا راز رسول هللا صلی هللا علیه‬ ‫وسلم په خپله زمانه کي د رسنیو هر ډول پروژې روانې ساتلې وې کوم چې‬ ‫به د دښمن زړه ته ډیر درد ورکوو او ورباندي به ډیر سخت و‪ ،‬چې هغه‬ ‫ته شعر وایې‪ ،‬امام ترمذي او نسائي د انس بن مالک نه روایت کړې چې‬ ‫رسول هللا صلی هللا علیه وسلم په عمرة القضاء کي مکې ته ننوتلو او‬ ‫عبدهللا بن رواحة ر�ضي هللا عنه یې مخ ته روان و او شعر یې ویل ‪:‬‬ ‫ّ‬ ‫خلوا بنو الكفار عن سبيله * اليوم نضربكم على تنزيله‬ ‫ً‬ ‫ضربا يزيل الهام عن مقيله * ويذهل الخليل عن خليله‬ ‫ای د کافرانو بچو له مخه یې اخوا �شئ* د ده په وحې به مو نن ورځ وهو‬ ‫* دا�سي وهل چې کوپړۍ والوځوي * او انډیوال د انډیوال څخه بیزاره کړي‬ ‫نــو پدغــه وخــت ـکـي ورتــه عمــر ر�ضــي هللا عنــه وویــل‪ « :‬ای د رواحــه زویــه‬ ‫! د هللا تعالــی پــه حــرم ـکـي او د هغــه د رســول صلــی هللا علیــه وســلم مختــه تــه‬ ‫شعرونه وایې؟ نو رسول هللا صلی هللا علیه وسلم ورته وفرمایل‪« :‬ای عمره‬ ‫! دغه شعرونه پر دې کافرانو د غشو د ګ‍ذار څخه هم سخت دي»‪.‬‬ ‫او لکــه څرنګــه چــې د خالــد بــن الولیــد ر�ضــي هللا عنــه پــه اســام قبلولــو‬ ‫خوښ شوې و چې هغه یو لوی جنګ ساالر وو ‪ ،‬دغ�سي د شاعرانو په لوی‬ ‫او مشــر شــاعر بانــدې هــم خــوښ شــوې و‪ ،‬پــه مســند احمــد ـکـي روایــت دی‪:‬‬ ‫چــې کلــه د انصــارو یــوه لویــه ډلــه پــه عقبــه ـکـي د بیعــت لپــاره راغلــه نــو رســول‬ ‫هللا صلی هللا علیه وســلم عباس ته وویل چې دغه دوه تنه پیژنې؟ هغه ورته‬ ‫وویل چې آو دا یو د خپل قوم مشر براء بن معرور دی او دا بل کعب بن مالک‬ ‫دی‪ .‬کعــب ر�ضــي هللا عنــه وايــي‪ :‬زمــا بــه د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم دا‬ ‫خبــره کلــه هــم هیــره ن�شــي چــې ویــې ویــل‪ :‬هغــه شــاعر ؟ عبــاس ورتــه ووایــل چــې‬ ‫آو[رواه احمــد]‪.‬‬ ‫او د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم څخــه دا هــم نقــل دي چــې هغــه بــه‬ ‫خپل شاعران پوره او په سمه توګه تیارول؛ حسان بن ثابت ر�ضي هللا عنه‬ ‫تــه بــه یــې فرمایــل‪ «:‬ابــو بکــر تــه ورشــه چــې د دې قــوم بــدۍ درتــه بیــان کــړي‪،‬‬ ‫ځکــه پــه نســبونو پــوه دی» [بیهقــي بــاب األنســاب ]‪.‬‬ ‫پــه صحیــح البخــاري ـکـې د عائ�شــې ر�ضــي هللا عنهــا روایــت دی چــې‪ :‬حســان‬ ‫بن ثابت ر�ضي هللا عنه د رســول هللا صلی هللا علیه وســلم څخه د مشــرکانو‬ ‫د بدیــو بیانولــو اجــازه وغوښــتله نــو رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم ورتــه‬ ‫وفرمایــل‪ « :‬زمــا د نســب بــه څــه چــل و�شــي؟» هغــه ورتــه وویــل‪ :‬زه بــه تــا د دوی‬ ‫نــه دا�ســې را وباســم لکــه څرنګــه چــې د اوړو نــه ویښــته راویســتلی �شــي‪.‬‬ ‫رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم تــه بــه ښــه شــعرونو ډیــر خونــد ورکــوو‪،‬‬ ‫رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم فرمايــي‪ « :‬ډیــره ریښــتونې خبــره چــې شــاعر‬ ‫کــړې ده؛ هغــه د لبیــد شــاعر خبــره ده چــې ویلــي یــې دي‪ :‬خبــردار د هللا تعالــی نــه‬ ‫پرته هر څه باطل دي‪ ،‬او امیة بن ابي الســلط نږدې و چې مســلمان �شــي»‪[ .‬‬ ‫صحیــح بخــاري]‪.‬‬ ‫همدا ډول رسول هللا صلی هللا علیه وسلم د دې لپاره یو خاص خطیب‬ ‫نیولــی و چــې د اســام او مســلمانانو څخــه دفــاع وکــړي‪ ،‬ثابــت بــن قیــس بــن‬ ‫شماس چې د جنت زیری هم ورکړل شوی و‪ ،‬کله چې بني تمیم راغلل‪ ،‬خپل‬ ‫شاعر او خطیب دواړه یې راوستل‪ ،‬نو رسول هللا ثابت بن قیس ته وفرمایل‪:‬‬

‫اعالمي سنګر د جهاد بنسټیزه برخه ده‬

‫«ورپاڅیــږه او جــواب ورکــړه» نــو هغــه ورتــه جــواب ورکــړ‪ ،‬پدغــه وخــت ـکـي‬ ‫اقــرع بــن حابــس ودریــد او ویــې ویــل‪ :‬قســم پــه هللا محمــد تــه کارونــه پــه خپلــه‬ ‫برابریــږي‪ ،‬زه نــه پوهیــږم چــې دا څــه چــل دی‪ ،‬زمونــږ خطیــب خبــرې وکــړې خــو‬ ‫د دوی خطیب تر هغه ښه خبرې کونکی دی او زمونږ شاعر خبرې وکړې خو‬ ‫د دوی شاعر ډیر تکړه شاعر او ښه خبرې کونکی دی‪ ،‬بیا رسول هللا صلی‬ ‫هللا علیه وسلم ته را نږدې شو او ورته یې وویل‪ :‬زه دا ګواهي کوم چې د هللا‬ ‫څخــه پرتــه بــل حقــدار د عبــادت نشــته او تــه د هغــه رالیــږل شــوې رســول یــې‪[.‬‬ ‫معرفــة الصحابــه د ابــو نعیــم]‬ ‫مونــږ کولــی شــو چــې د اســامي رســنیو یــو شــمیر مهــم هدفونــه او‬ ‫مقصدونــه پــه یــو څــو مهمــو نقطــو ـکـي تاســو تــه خالصــه کــړو ‪:‬‬ ‫‪ .۱‬پدې سره د مسلمانانو د ناموسونو او عقیدو ساتل کيږي‪ ،‬هللا تعالی‬ ‫د شاعرانو څخه بع�ضې ځانګړي کوي‪﴿ :‬إ َّل َّالذ َ‬ ‫ين َآم ُنوا َو َعم ُلوا َّ َ‬ ‫ات‬ ‫الص ِالح ِ‬ ‫ُِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫الل َكث ًيرا َو َ‬ ‫َو َذ َك ُروا َّ َ‬ ‫انت َ‬ ‫ص ُروا ِمن َب ْع ِد َما ظ ِل ُموا﴾ ژباړه ‪ :‬مګر هغه کســان چې‬ ‫ِ‬ ‫مومنان دي‪ ،‬نیک عملونه کوي‪ ،‬هللا ډیر یادوي او مرسته یې کړې وروسته‬ ‫له هغې چې ظلم ورســره شــوې‪.‬‬ ‫ابن عباس ر�ضي هللا عنه د آیت په تفسیر کې وایي‪ :‬یعنې د هغو کافرانو‬ ‫رد کوي چې د مسلمانانو بد به یې بیانول‪[.‬رواه الطبري]‬ ‫رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم حســان ر�ضــي هللا عنــه تــه وفرمایــل‪:‬‬ ‫ّ‬ ‫(ای حســانه ! د رســول هللا لــه طرفــه ورتــه تــه ځــواب ورکــړه‪ ،‬ای هللا پــه روح‬ ‫القــدس یــې مرســته وکړه)‪[.‬متفــق علیــه] او ابــن عســاکر پــه تاریــخ دمشــق‬ ‫ـکـي ذکــر کــوي چــې رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم وفرمایــل‪ « :‬څــوک بــه د‬ ‫مسلمانانو د ناموسونو دفاع وکړي ؟» نو کعب وویل زه یې کوم‪ ،‬ابن رواحه‬ ‫وویــل زه یــې کــوم او حســان وویــل زه یــې کــوم ‪ ،‬نــو رســول هللا صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم حســان ته وفرمایل‪ « :‬ته یې بدي بیان کړه او روح القدس به درســره‬ ‫مرسته وکړي»‪ ،.‬رسول هللا صلی هللا علیه فرمایلي‪« :‬یقینا هللا تعالی حسان‬ ‫په روح القدس پیاوړی کوي‪ ،‬تر څو یې چې د هللا د رسول څخه دفاع کوله»‬ ‫[ســنن ترمــذي]‬ ‫‪ .2‬د امت د ځوانانو او بیا په ځانګړې توګه د مجاهدینو مورال پورته‬ ‫کیــږي‪ ،‬د ســلمه بــن االکــوع ر�ضــي هللا عنــه څخــه روایــت دې‪ ،‬وايــي‪« :‬مونــږ د‬

‫رسول هللا صلی هللا علیه وسلم سره خیبر ته ووتلو‪ ،‬د شپې مو مزل وکړ‪ ،‬نو‬ ‫یو نفر عامر بن اکوع ته وویل‪ ،‬آیا مونږ ته د خپلو شعرونو څخه یوه څه نه‬ ‫را اوروې؟ ‪-‬عامر ډیر تکړه شاعر و‪ -‬نو شروع شو او خپل شعرونه یې زمزمه‬ ‫کــول»‪[ .‬رواه البخــاري ومســلم]‬ ‫‪ .3‬د کافرانو او مرتدینو درواغ په ډاګه کول‪ ،‬او امت ته د دوی د چټلتیا‬ ‫او کمزوري راښکاره کول‪ ،‬او د دوی دا غوړول شوې پلو د مسلمانانو څخه‬ ‫غونــډول او د دوی پــه زړونــو ـکـې ویــره اچــول‪ ،‬ابــن عبدالبــر پــه االســتیعاب ـکـې‬ ‫د ابــن ســیرین څخــه روایــت کــوي‪« :‬د مســلمانانو شــاعران حســان بــن ثابــت ‪،‬‬ ‫عبــدهللا بــن رواحــة ‪ ،‬او کعــب بــن مالــک وو‪ ،‬نــو کعــب بــه کافـران لــه جګــړې‬ ‫څخه ویرول‪ ،‬ابن رواحه به په کفر شرمول‪ ،‬او حسان به یې د قومونو بې‬ ‫عزتــي کولــه» ابــن ســیرین وایــي‪ « :‬د دوس قبیلــې ډیــرو خلکــو د کعــب بــن مالــک‬ ‫د دې وینــا لــه ویــرې اســام راوړی و‪:‬‬ ‫قضينا من تهامة كل وتر*** وخيبر ثم أغمدنا السيوفا‬ ‫نخيرها ولو نطقت فقالت*** قواطعهن‪ :‬دوسا أو ثقيفا‬ ‫له تهامه سیمي څخه مو هر ضرورت پوره کړو * او له خیبر څخه هم ‪،‬‬ ‫بیا مو توري په تیکو کې کيښودې* مونږ اختیار ورکوو خوکه خبري یې کړلی‬ ‫شوی نو ویلي به یې و * چې بیا پریکونکی د دوس یا ثقیف قبیلو دي‪.‬‬ ‫نــو دوس قبیلــې واال وویــل چــې ځــئ چــې ورشــو د ځــان لپــاره څــه‬ ‫پنــاه ونیســو‪ ،‬دا�ســې نــه چــې پــر مونــږ هغــه څــه ران�شــي کــوم چــې پــر‬ ‫ثقیــف راغلــي دي‪.‬‬ ‫‪ .4‬دا�سې ریښتوني انځورونه را نقل کول چې د ملت د اتالنو او دښمنانو‬ ‫پــه مینــځ ـکـي د روانــو جګــړو حقیقــت ښــکاره �شــي او بــل د هغــو حقیقتونــو‬ ‫ثابتولــو لپــاره چــې د اســام شــازملو ننګونــه کــړي وي لــه دې ویــري څخــه چــې‬ ‫خـراب ن�شــي یــا یــې د وینــو تاجـران غــا نکــړي‪.‬‬

‫مرکه‬

‫‪22‬‬

23

‫مونــږ پــه مخکنــۍ مقالــه ـکـې د «نــاکاره مالیــان لعنتیــان دي غضــب پــرې‬ ‫شــوی» تــر عنــوان النــدې مقالــه ولیکلــه [کومــه چــې پــه لومــړۍ رومیــه ـکـې‬ ‫خپــره شــوه]‪ ،‬هلتــه مونــږ د علــم د خاوندانــو د نــوم توضیــح وکــړه او مونــږ‬ ‫هغــه ځانګړیتوبونــه ذکــر کــړل چــې دوی پــرې د دیــن امامــان ګرځیدلــي دي‪،‬‬ ‫هلتــه مونــږ دا خبــره هــم ذکــر کــړه چــې علمــاء ســوء(ناکاره ګم ـراه مالیــان)‬ ‫هیڅکلــه د علمــاؤ ډلــه ـکـې نــه شــاملیږي کــه هرڅومــره علــم زده کــړي او‬ ‫کتابونــه ولیکــي‪ ،‬بلکــې دغــه ډول مالیــان یهــودو تــه ورتــه والــی لــري‪ ،‬ځکــه‬ ‫هغوی هم علم حاصل کړی و خو عمل یې پرې نه کاوه‪ ،‬بلکې ګمراهۍ ته‬ ‫یې بلنه کوله‪ ،‬خو دا چې زمونږ په زمانه کې ناکاره مالیان ډیر دي نو باید یو‬ ‫څه ځانګړي صفات یې ذکر کړو ترڅو خلک د دوی په اړه پوره معلومات‬ ‫ولــري او باخبــره وي‪.‬‬ ‫لومړی‪ :‬حق پټول‬ ‫د علــم د اهدافــو څخــه یــوه دا هــم ده چــې علــم بایــد خپــور او خلکــو تــه‬ ‫بیان کړی �شي؛ ځکه د خلکو هدایت او ښیګړه پدې پورې اړیکه لري‪ ،‬نو‬ ‫پدې خاطر د علم پټول او نه خپرول د لویو ګناهونو او سختو هالکوونکو‬ ‫څخــه دی‪ ،‬لــه همــدې املــه هللا تعالــی د علــم او کتــاب د خاوندانــو څخــه‬ ‫مضبوطــه وعــده اخیســتې؛ چــې خلکــو تــه بـ َـه یــې بیــان کــوي او د ه ُغــوی‬ ‫َ ْ َ َ َّ ُ َ َ َّ‬ ‫ُ‬ ‫ـاق ال ِذيـ َـن أوتــوا‬ ‫الل ِميثـ‬ ‫حاجــت بــه نــه پټــوي‪ ،‬هللا تعالــی فرمايـ‬ ‫ـي‪{:‬وِ ُإذ ُأ َخـ َـذ َ ُ‬ ‫ْ َ َ َ ُ َ ّ ُ َّ ُ َّ َ َ َ ْ ُ ُ َ ُ َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ور ِهــم واشــتروا ِبـ ِـه‬ ‫ـاس ول تكتمونــه فنبــذوه وراء ظه ِ‬ ‫ال ِكتــاب لتب ِيننــه ِللنـ ِ‬

‫ْ َ‬ ‫َث َم ًنــا َق ِليـ ًـا َفب ْئـ َ‬ ‫ـس َمــا َيشــت ُرون} [آل عم ـران‪ ,]١٨٧ :‬ژبــاړه‪ :‬او کلــه چــې هللا‬ ‫ِ‬ ‫تعالــی د هغــه چــا نــه مضبوطــه وعــده واخیســته چــې کتــاب یــې ورکــړی؛ چــې‬ ‫دغه کتاب به خلکو ته بیانوي او نه به یې پټوئ‪ ،‬نو هغوی دغه کتاب شا‬ ‫ته ګذار کړ او ډیر کم قیمت یې پرې ترالسه کړ؛ ډیر بد دی هغه څه چې‬ ‫دوی اخیســتی دی‪.‬‬ ‫ځکه خو ناکاره مال د هللا تعالی د دین سره خیانتګر‪ ،‬د هغه په نعمت‬ ‫کفــر کونکــی او د خلکــو د ګمراهــۍ المــل دی‪ ،‬لــه همــدې املــه هللا تعالــی د‬ ‫هغه د لعنت فیصله کړې او د خلکو لعنت یې پرې هم ویلی ځکه دغه مال‬ ‫ـي‪{:‬إ َّن‬ ‫َّد حــق پــه پټولــو د َخل ْکــو ســره ْهــم دوکــه ْکونکــی دی‪ ،‬هللا تعالــی‬ ‫فرمايـ ِ‬ ‫َّ‬ ‫َ ْ َ َ َّ َّ‬ ‫ُ‬ ‫ال ِذيـ َـن َي ْك ُت ُمــو َن َمــا أ َنزل َنــا ِمـ َـن ال َب ّي َنـ ِ َ ُ َ ٰ‬ ‫ـاس ِفــي‬ ‫ـات َّوال ُهــد َى ِمــن بعـ ِـد مــا بينــاه ِللنـ ِ‬ ‫ْ َ ُ َٰ َ َ ْ َ ُ ُ ُ َّ ُ ْ ِ‬ ‫الل َو َيل َع ُن ُهـ ُـم الل ِعنــون} [آل عم ـران‪ ،]159 :‬ژبــاړه‪:‬‬ ‫ـاب أول ِئــك يلعنهــم‬ ‫ال ِكتـ ِ‬ ‫یقینــا هغــه څــوک چــې نــازل شــوي واضــح آیتونــه او هدایــت پټــوي؛ وروســته‬ ‫له هغې چې مونږ یې خلکو ته کتاب (قرآن) کې وضاحت کړی‪ ،‬په همدغه‬ ‫خلکــو هللا تعالــی لعنــت کــوي او هــم پــرې لعنــت ویونکــي لعنــت وايي‪.‬‬ ‫تر ټولو لوی هغه څه چې دغو ناکاره مالیانو د خلکو نه پټ کړی دي؛‬ ‫هغــه د طواغیتــو حــال او د هغــوی پــه اړه د هللا تعالــی حکــم دی‪ ،‬ځکــه هللا‬ ‫تعالی مونږ ته امر کړی چې د طواغیتو څخه ځان وساتو او کفر پرې وکړو‬ ‫او دغه کار یې د توحید او ایمان د بنسټ څخه ګرځولی دی‪ ،‬نو کله چې‬ ‫خلکــو ولیــدل چــې د هغــوی د یــاد وړ مالیــان د طاغوتــي حاکمانــو ســره د‬ ‫مداهنت نه کار اخلي او د هغوی د شرک او فساد څخه غلي پاتې کیږي‪،‬‬ ‫مرکه‬ ‫مقاله‬

‫‪24‬‬ ‫‪24‬‬

‫د طواغیتو یو مال چې د ذبحې په انتظار دی‬

‫(بلکــې خلکــو تــه د مصلحــت لپــاره د شــرک جــواز هــم ورکــوي)‪ ،‬نــو پــدې کار‬ ‫ســره ډیر خلک په طواغیتو ایمان لري‪ ،‬دوســتي ورســره کوي او د هغوی‬ ‫په دین کې داخلیږي‪ ،‬بلکې د هغوی پوځیان ګرځي‪ ،‬چې د دغې ټول ارتداد‬ ‫ســبب د علمــاء ســوء حــق پټــول او یــا د باطــل ســره ګــډول دي‪.‬‬ ‫د بیلګــې پــه توګــه کــه مونــږ جزیــرة العــرب تــه وګــورو نــو وبــه وینــو چــې د‬ ‫آل سلول لخوا د خپل کفر او فساد په ډاګه کول او بیا په دغه ردت او‬ ‫کفر د خلکو لخوا د دوی تابعداري د «هیئة کبار العمالء»‪ ،‬بن باز‪ ،‬ابن‬ ‫عثیمین‪ ،‬الفوزان‪ ،‬د دې زمانې آل الشیخ او دا�سې نورو له امله رامنځته‬ ‫شــوې‪...‬ځکه دغــو نــاکاره مالیانــو حــق پــټ کــړ او خلکــو تــه یــې د آل ســلول‬ ‫حالت واضح نه کړ‪ ،‬د دې سربیره یې دغو مرتدینو ته «والة األمر» وویل‪،‬‬ ‫چــې پــدې ســره پــه خلکــو حــق نــور هــم ګــډوډ کــړی شــو‪ ،‬ځکــه پــدې ســره یــې‬ ‫آل ســلول شــرعي حاکمــان وګرځــول!‬ ‫دغو مالیانو د خلکو څخه د طواغیتو د رسمي تشریعي پریکړو حکم‬ ‫هــم پــټ کــړ‪ ،‬همــدا ډول یــې تــرې پــه هیــواد ـکـې د صلیبــي اډو د قیــام حکــم‬ ‫هم پټ کړ‪ ،‬د ســود د حالل ګڼلو حکم او دا�ســې نور ډیر‪...‬چې پدې ســره‬ ‫په دغو طواغیتو ډیر خلک دوکه شول‪ ،‬ګمراه او مرتد شول‪ ،‬نو د دغو‬ ‫مالیانو په غاړه به د هغې ګناه پوره حصه وي چې د دوی اتباع پکې واقع‬ ‫شــوي‪ ،‬بــې لــدې چــې د هغــوی لــه ګنــاه څخــه څــه کــم �شــي‪.‬‬ ‫همدغــه حــال پــه مصــر ـکـې هــم دی؛ د خلکــو د ګمراهــۍ او د حســني‬ ‫مبــارک او بیــا د سی�ســي د تابعــدارۍ المــل همدغــه د ازهــر مالیــان او د‬ ‫سلفیت دعویدران دي‪ ،‬په همدې توګه د شرک په پارملانونو او ټول ټاکنو‬ ‫کې د خلکو د ننوتلو المل هم دغه مرتد اخوانیان او د تیارو تنظیم دی‪،‬‬ ‫همدغــه انځــور بــه تاتــه د نــړۍ پــه ډیــرو هیوادونــو ـکـې پــه الس را�شــي‪.‬‬ ‫دويم‪ :‬په شریعت کې تحریف او بدلون راوستل‪:‬‬ ‫د ناکاره مالیانو(علماء سوء) یوه عالمه دا هم ده چې دوی کله د حق‬ ‫پــه پټولــو ونــه توانیــږي نــو بیــا دوی شــریعت بدلــوي او تحریــف پکــې کــوي‪ ،‬د‬ ‫شــریعت د نصوصــو فاســد تاویــات لټــوي او د حــق معنــا څخــه یــې ْباطــل‬ ‫ُ َ َ‬ ‫معنــا تــه اړوي‪ ،‬لکــه چــې هللا تعالــی د یهــودو پــه اړه ویلــي‪{ُ :‬ي َح ّ ِرفــون الك ِلـ َـم‬ ‫َ ْ ََ‬ ‫اض ِع ِه} [النساء‪ ,]٤٦ :‬ژباړه‪ :‬دوی د هللا تعالی خبرې د خپلو ځایونو‬ ‫عن مو ِ‬

‫‪25‬‬

‫څخــه نــورو تــه کــږوي‪ ،‬لــدې وروســته بیــا دوی د دغــې تحریــف او تاویــل‬ ‫نســبت هللا تعالــی تــه کــوي‪ ،‬نــو دوی لومــړی نصــوص د خپلــو معنــاو څخــه‬ ‫باطلو معناګانو ته واړوي او بیا خلکو ته دا ښکاره کړي چې د هللا تعالی د‬ ‫کتــاب هــم دغــه مـراد دی‪ ،‬چــې پــدې کار ســره دوی یــو ځــل د حــق معنــا نفــي‬ ‫کوونکــي �شــي او بیــا د باطــل معنــا اثبــات کوونکــي؛ پــدې کار ـکـې د دوی لپــاره‬ ‫ســمبول یهــود وي ځکــه هغــوی پــدې کار َد پخــوا ْڅخــه عـ َ ْـادي دي‪ ،‬ل ْکــه چــې‬ ‫َ‬ ‫ـي‪{:‬وإ َّن م ْن ُهـ ْـم ل َفر ًيقــا َيلـ ُـو َ‬ ‫هللا ســبحانه وتعالــی فرمايـ َ‬ ‫ََُ ْ‬ ‫ـاب‬ ‫ون َأل ِسْــنته ْم ِبال َّ ِكتـ َ َ ِ‬ ‫َ ْ َ ُ ُ َ ْ َ َ َ ُ َ ِ َ ِ ْ َ ِ َ َ ُ ُ نَ‬ ‫ُ‬ ‫الل ومــا‬ ‫ـاب ويق ُولــو َ َهــو ِمـ َـن ِعنـ ِـد ِ‬ ‫ـاب ُومــا َ هـ َ َـو ِمــن َّال ِك ْتـ َ ِ‬ ‫ِلُت َحسـ ْـبوه ْ ِمــن َّال ِك َتـ َ ُ ِ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫الل الكـ ِـذب وهــم يعلمــون} [آل عم ـران‪:‬‬ ‫الل ويقولــون علــى ِ‬ ‫هــو ِمــن ِعنـ ِـد ِ‬ ‫‪ ،]78‬ژباړه‪ :‬او له دوی یوه ډله د هللا تعالی په کتاب ژبه کږوي‪ ،‬ترڅو پرې‬ ‫تاسو دا�سې ګمان وکړئ چې دا د کتاب څخه دي‪ ،‬خو دغه د کتاب برخه‬ ‫نه وي‪ ،‬دوی وايي چې دغه د هللا تعالی له پلوه دي خو دغه د هللا تعالی له‬ ‫پلــوه نــه وي‪ ،‬دوی پــه هللا تعالــی درواغ وايــي او دوی پوهیــږي‪.‬‬ ‫د بیلګــې پــه توګــه د جهــاد شــرعي اوامــر؛ د علمــاء ســوء عــادت دا دی‬ ‫چې دوی دغه نصوص د خپلې جنګي معنا څخه نورو معنا ګانو ته اړوي‪،‬‬ ‫ترڅو خلک د کفارو او مرتدینو د جنګ څخه واړوي‪ ،‬دا ال څه چې دوی‬ ‫د جهاد لپاره نورې دا�سې معناوې له ځانه جوړې کړي چې هللا تعالی پرې‬ ‫کــوم دلیــل نــدی رالیږلــي‪ ،‬لکــه دوی دا ګمــان کــوي چــې د طاغــوت پــه پــوځ ـکـې‬ ‫داخلیدلــو تــه جهــاد وايــي‪ ،‬یــا د شــرکي ډیموکرا�ســۍ پــه عملیــه ـکـې داخلیــدو‬ ‫ته جهاد وايي؛ ترڅو د نورو سیکولرانو سره پدې مقابله وکړي چې څوک‬ ‫بــه د هللا تعالــی ســره ډیــره جګــړه کــوي او د هغــه د حکــم او قانــون بــه زیــات‬ ‫مخالــف کــوي‪ ،‬همــدا ډول نــور دا�ســې د اســام څخــه ویســتونکي کارونــه‪،‬‬ ‫چــې دغــه ملعونــان یــې د اســام د ګــوپ پــه څوکــه پــورې تــړي‪.‬‬ ‫همدا ډول هغه شرعي نصوص چې په حق د ټینګیدو او ښکاره کولو‬ ‫امــر کــوي‪ ،‬نــو علمــاء ســوء دغــه ډول نصــوص تعطیلــوي او عمــل پــرې نــه‬ ‫کــوي‪ ،‬پــدې ګمــان چــې دوی پــه کومــه باطلــه تــګالره روان دي همدغــه د هللا‬ ‫کې د هللا تعالی دغه وینا وړاندې کوي چې پرمايي‪:‬‬ ‫تعالی امر دی او په دلیل‬ ‫َ َ ُ ْ ُ َ ْ ُ ْ َ َّ ُ َ‬ ‫الت ْهلكـ ِـة} [البقــرة‪ ،]195 :‬ژبــاړه‪ :‬او تاســو پــه خپلــو‬ ‫{ول تلقــوا ِبأي ِديكــم ِإلــى‬ ‫الســونو ځــان هالکــت تــه مــه اچــوئ‪.‬‬ ‫ســره لــدې چــې پــدې آیــت ـکـې د هالکــت نــه مـراد د جهــاد پریښــودل دي‪،‬‬ ‫لکه چې صحابي أبو أيوب األنصاري ‪-‬ر�ضي هللا عنه‪ -‬وايي‪ « :‬نو هالکت ته‬ ‫ځان اچول دا و چې مونږ د خپلو مالونو په ساتنه او زیاتولو کې لګیا شو او‬ ‫جهاد مو پریښود « [سنن أبو داود]‪ ،‬نو دغه علماء سوء څه ډیر بد خلک‬ ‫دي او څه ډیر بد عمل کوي چې په خلکو دین ګډوډوي‪.‬‬ ‫دریم‪ :‬د اهلل تعالی د الرې نه منع کول‪:‬‬ ‫چونکــې نــاکاره مالیان(علمــاء ســوء) د فســاد او ګمراهــۍ پــه الره روان‬ ‫وي‪ ،‬نــو حــرص یــې پــدې ـکـې وي چــې خلــک هــم پــه خپلــه الره روان کــړي او د‬ ‫حــق څخــه یــې ســتانه کــړي‪ ،‬ځکــه د هغــه ســره ویــره وي چــې کــه خلکــو تــه‬ ‫شــرعي آیتونــه بغیــر د کــوم ورانــي او زیاتــي ذکــر کــړم نــو زمــا د کار خــاف بــه‬ ‫پکې ښکاره �شي‪ ،‬نو له همدې امله تحریف کوي او د شرعي نصوصو مرۍ‬ ‫تــاووي ترڅــو د هغــه د حــال او خواهــش ســره ســمون وخــوري‪ ،‬لــه همــدې‬ ‫امله به ته ګورې چې دغه ناکاره مالیان به ځوان نسل د جهاد څخه منع‬ ‫کوي ځکه دی په خپله دنیا ته دروند شوی او د جهاد څخه ناست دی‪،‬‬ ‫بله وجه دا ده چې دغه ناکاره مالیان د حق د ښکاره کولو څخه ویریږي نو‬ ‫ځکه حق د باطل سره ګډوي‪ ،‬همدغه د خپل دغوت بنیاد بولي او خلکو‬ ‫تــه دا�ســې څرګندونــه کــوي چــې همدغــه اصلــي حکمــت او هوښــیار تیــا ده‪،‬‬ ‫نــو دغــه نــاکاره مــا نــه حــق ښــکاره کــړي او نــه یــې پــه پټولــو بــس کــړي‪ ،‬بلکــې‬ ‫په خلکو یې ګډوډ کړي‪ ،‬د ګیدړ په څیر چلونه کوي او د هللا تعالی په اړه‬ ‫بې علمه ویناوې کوي؛ تر څو د هللا تعالی د الرې نه خلک منع کړي‪َ ،‬لکه‬ ‫هللا تعالی فرمايي‪{َ ْ :‬يا أ ُّي َها‬ ‫مالیانو او پیرانو به کول‪،‬‬ ‫چې دیهودو او‬ ‫نصا ًراو َ ْ َ‬ ‫َّ َ َ َ ُ َّ َ‬ ‫ال َّ‬ ‫ال ْح َبار َ‬ ‫الر ْه َبان َل َي ْأ ُك ُلو َن َأ ْم َ‬ ‫الناس بال َ‬ ‫َ‬ ‫ُّ‬ ‫اط ِل‬ ‫ب‬ ‫و‬ ‫و‬ ‫ن‬ ‫م‬ ‫ا‬ ‫ير‬ ‫ث‬ ‫ك‬ ‫ن‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ال ِذين آمنوا ِإ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬

‫َّ َ َّ َ َ ْ ُ َ َّ َ َ َ ْ َّ َ َ‬ ‫َ َ ُ ُّ َ َ ْ َ‬ ‫ضة َول ُي ْن ِف ُق َون َها ِفي‬ ‫الل وال ِ َذين يك ِنزون الذهب وال ِف‬ ‫ويصدو َّن عَ َن ّس ِب ُ ِيل َِ‬ ‫ْ ْ َ‬ ‫َ‬ ‫اب أ ِل ٍيم} [التوبة‪ ,]٣٤ :‬ژباړه‪ :‬ای مومنانو؛ یقینا‬ ‫س ِب ِيل ِ‬ ‫الل فب ِشرهم ِبعذ ٍ‬ ‫ډیر د مالیانو او پیرانو څخه د خلکو مالونه په باطله طریقه خوري او د‬ ‫هللا تعالی د الرې څخه خلک منع کوي او هغه خلک چې سره او سپین زر‬ ‫خزانه کوي او د هللا تعالی په الره کې یې نه خیرات کوي نو هغوی ته د درد‬ ‫نــاک عــذاب زیــری ورکــړه‪.‬‬ ‫څلورم‪ :‬په دنیا ډیر زیات حرص کول‪:‬‬ ‫علمــاء ســوء چــې حــق پټــوي او پــه خلکــو یــې ګــډوډوي د دې ټولــو المــل‬ ‫د دنیــا محبــت او پــرې حــرص کــول دي‪ ،‬دوی پــه دغــه کفــر‪ ،‬نفــاق او پــه‬ ‫دروغ ویلــو چــا مجبــوره کــړي نــدي؛ بلکــې د طواغیتــو ســره غــوړ وظایــف‬ ‫او پيــړې تنخواګانــې د دې المــل دی؛ نــو ځینــې یــې د طواغیتــو ســره د مرتبــې‬ ‫او نــږدې ګیــدو ړانــده وي او ځینــې نــور یــې د تلویزیــون پــه پــرده د راوتلــو او‬ ‫د تحفــو عاشــقان وي! او پــدې خاطــر هغــه نــه غــواړي ترڅــو د خپلــو دغــو‬ ‫خواهشــاتو څخــه د حــق کلمــې پــر اظهــار محرومــه �شــي او شــهرت د الســه‬ ‫ورکــړي‪ ،‬نــو دغــو نــاکاره مالیانــو د هللا تعالــی نــازل کــړي آیتونــه پټــول غــوره‬ ‫سره یې د دنیا لږ‬ ‫کړل‪-‬کوم چې طواغیت خلکو ته نه ښکاره کوي‪ -‬او پدې‬ ‫قیمــت واخیســت‪ ،‬هللا تعالــی فرمايــي‪{:‬إ َّن َّالذيـ َـن َي ْك ُت ُمــو َن َمــا َأ ْنـ َـز َل َّ ُ‬ ‫الل ِمـ َ َـن‬ ‫ْالك َتـ َ َ ْ َ ُ َ‬ ‫ون بــه َث َم ًنــا َقليـ ًـا ُأ َولئـ َِـك َمــا َي ِْأ ُك ُلــو َن فــي ُب ُطونهـ ْـم إ َّل َّ‬ ‫النـ َـار َول‬ ‫َ ِّ ِ‬ ‫ـاب وي َّ ُشـ َـت ْر َ ْ ِ ِ َ َ َ َ ِ ُ َ ّ ِ ْ َ َ ْ َ َ ٌ ِ َ ٌ ِ ِ ِ‬ ‫ُيك ِل ُم ُهـ ُـم الل يــوم ال ِقيامـ ِـة ول يز ِك ِيهــم ول ُهــم عــذاب أ ِليــم} [البقــرة‪،]١٧٤ :‬‬ ‫ژبــاړه‪ :‬یقینــا هغــه خلــک چــې د هللا تعالــی د کتــاب نــازل شــوي احــکام پټــوي‬ ‫او پــدې ســره د دنیــا کــم قیمــت اخلــي‪ ،‬نــو دغــه خلــک نــه خــوري پــه خپلــو‬ ‫خیټــو ـکـې مګــر اور‪ ،‬هللا تعالــی بــه د دوی ســره د قیامــت پــه ورځ خبــرې ونــه‬ ‫دردنــاک َعــذاب دی‪ ،‬او َهللا‬ ‫کــړی او نــه بــه یــې پــاک کــړي او د دوی لپـ‬ ‫ـاره ْ‬ ‫َ ْ َ َ َ َّ ُ َ َ َّ َ ُ ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َّ‬ ‫َّ‬ ‫ّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫اس ول‬ ‫تعالی فرمايي‪{ :‬وِإذ أخذ ُ الل ِميثاق ال ِذين أ َوتوا ال ِكت ًاب لتب ِيننه للن‬ ‫َ ْ ُ ُ َ ُ َ َ َ ُ ُ َ َر َ ُ ور ْ َ ْ‬ ‫س َما ِ َي ْش َت ُ ِر َ‬ ‫اش َت َر ْوا ب ِه ث َم ًنا َق ِليل َفب ْئ َ‬ ‫ون}‬ ‫تكتمونه فنبذوه و اء ظه ِ ِهم و‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫[آل عم ـران‪ ،]١٨٧ :‬ژبــاړه‪ :‬او کلــه چــې هللا تعالــی د هغــه چــا نــه مضبوطــه‬ ‫وعــده واخیســته چــې کتــاب ورتــه ورکــړی شــوی؛ چــې تاســو بــه دغــه کتــاب‬ ‫بیانوئ او د خلکو څخه به یې نه پټوئ؛ دوی دغه کتاب شا ته ګذار کړ‬ ‫او لږ قیمت یې پرې واخیست؛ نو ډیر بد دی هغه څه چې دوی اخیستی‬ ‫دی‪ ،‬ابن قیم رحمه هللا وايي‪« :‬په علماؤ کې چې چا دنیا غوره کړه او مینه‬ ‫یې ورسره وکړه‪ ،‬نو هغه به خامخا په هللا تعالی د حق پرته نورې ویناوې‬ ‫کوي»[الفوائــد]‪.‬‬ ‫پنځــم‪ :‬د غلتــو اوازو‪ ،‬کــواښ او حــق د مرســتې‬ ‫پریښــودو څخــه متاثــره کیــدل او لــه املــه یــې د حــق‬ ‫څخــه کږیــدل‪:‬‬ ‫د علماء سوء(ناکاره مالیانو) له صفاتو څخه دا خبره هم ده چې دوی‬ ‫حق ښه پیژني لیکن د خپلې دنیا د ساتنې په خاطر د طواغیتو مخې ته ذلت‬ ‫او سرټیټي غوره کوي؛ چې دا ډیر لوی جنایت او سخت خیانت دی!‬ ‫لکــه چــې د بلعــام بــن باعــوراء پــه قصــه ـکـې ذکــر دي؛ هغــه د جبارینــو د‬ ‫ښار یو سړی و‪ ،‬که زمونږ د زمانې ټول ناکاره مالیان راجمع کړی �شي نو‬ ‫د بلعام لسمې برخې ته به هم ونه ر�سي‪ ،‬ځکه ابن عباس ر�ضي هللا عنهما‬ ‫وايي‪ « :‬هغه د هللا تعالی په اسم اعظم پوه و» [تفسير ابن أبي حاتم]‪ ،‬چې‬ ‫پدې سره د هغه لویه علمي مرتبه په ډاګه کیږي‪ ،‬بع�ضې سلف وايي‪« :‬د‬ ‫هغــه دعــاء بــه قبلیــده‪ ،‬خلکــو بــه د ســختیو پــر وخــت لــه ځانــه مخکــې کاوه‬ ‫او هغــه د بنــي اسـرائیلو د علمــاؤ څخــه و» [رواه ابــن أبــي حاتــم عــن مالــك‬ ‫بــن دينــار]‪ ،‬لیکــن د دې هرڅــه باوجــود چــې کلــه هغــه لــه ســمې تــګالرې کــوږ‬ ‫شو او د سپیڅلي حقه نه یې بله الره غوره کړه نو هللا تعالی ورته د سپي‬ ‫مثال ذکر کړ‪.‬‬ ‫د هغه قصه دا�سې وه چې کله مو�سی علیه السالم د عمالقه جبارینو‬ ‫ســیمې تــه راغــی نــو بلعــام بــن باعــوراء تــه د خپــل تــره ځامــن او قــوم راغــی او‬

‫ورته یې وویل‪« :‬دا مو�سی پدې عالقه کې یو نوی سړی دی‪ ،‬ډیرې لښکرې‬ ‫ورسره دي؛ که چیرته پر مونږ برال�سی �شي نو هالک به مو کړي‪ ،‬نو ته له‬ ‫هللا تعالــی څخــه وغــواړه چــې مو�ســی او د هغــه لښــکرې زمونــږ څخــه ســتانه‬ ‫کــړي هغــه ورتــه وویــل‪« :‬کــه چیرتــه مــا مو�ســی او د هغــه لښــکرو تــه خیــرې‬ ‫وکــړې نــو زمــا دنیــا او آخــرت بــه دواړه غــرق �شــي‪ ،‬لیکــن قــوم تــرې همدا�ســې‬ ‫غوښــتنه کولــه تــردې چــې مو�ســی علیــه الســام تــه یــې خیــرې وکــړې‪ ،‬چــې‬ ‫پــدې ســره د هرڅــه نــه وواتــه» [ا َبــن أبـ َـي َّحاتــم َد ابــن َ عبــاس نــه َروايــت‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ ْ َ‬ ‫كـ َـړی]‪ ،‬هللا تعا َلــی فرمايــي‪{َ :‬واتـ ْ ُـل َعل ْي ِهـ ْـم ن َب َــأ الـ ِـذي آ َت ْي َنـ ُـاه آ َيا ِت َنــا ف َان َســل َخ ِم َْن َهــا‬ ‫َ ْ َ َ ُ َّ‬ ‫ان َفـ َـك َ‬ ‫ان مـ َـن ال َغاويـ َـن * َولـ ْـو شـ ْـئ َنا ل َر َف ْع َنـ ُـاه ب َهــا َولك َّنـ ُـه أ ْخلــدَ‬ ‫الشـ ْـيط ُ‬ ‫َفأتب ْعَــه‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫َ َ َ َ َ‬ ‫ْ َْ ْ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ض َو َّات َبـ َـع َهـ َـو ُاه ف َمثلـ ُـه ك َمثـ ِـل الكلـ ِـب ِإ ْن ت ْح ِمـ ْـل َعل ْيـ ِـه َيل َهــث أ ْو تت ُركـ ُـه‬ ‫ِ َإ ْلـ َـى ْالر ِ‬ ‫يلهــث} [األعـراف‪ ,]176-175 :‬ژبــاړه‪ :‬دوی تــه د هغــه ســړي خبــر ولولــه چــې هغــه تــه‬ ‫مونــږ خپــل آیتونــه ورکــړي وو‪ ،‬نــو شــیطان ورپ�ســې شــو چــې باآلخــره هغــه‬ ‫د ګمراهانــو څخــه شــو‪ ،‬کــه چیرتــه زمونــږ خوښــه شــوې وی نــو هغــه بــه‬ ‫مــو پــه دغــو آیتونــو پورتــه کــړی وی لیکــن هغــه زمکــې تــه درونــد او د خپلــو‬ ‫خواهشــاتو تابــع شــو نــو د هغــه مثــال د ســپي دی چــې ژبــه یــې راویســتې وي؛‬ ‫کــه تــه پــرې حملــه کــوې او کــه یــې پریــږدې پــه هــر حــال د هغــه ژبــه راوتې وي‪.‬‬ ‫مالک بن دینار وايي‪« :‬مو�سی علیه السالم بلعام بن باعوراء د مدین‬ ‫بادشــاه تــه ولیــږه چــې هغــه هللا تعالــی تــه دعــوت کــړي‪ ،‬نــو بادشــاه بلعــام تــه‬ ‫څــه ځمکــه او هدیــې ورکــړې‪ ،‬نــو بلعــام د هغــه بادشــاه پــه دیــن شــو او د‬ ‫مو�سی علیه السالم دین یې پریښود‪ ،‬چې بیا یې په حق کې دغه آیت نازل‬ ‫ـم]‪َ ْ َ َ .‬‬ ‫شو»[تفســير ابــن أبــي حاتـ َ ْ َ‬ ‫الرْ‬ ‫ض َو َّات َبـ َـع َهـ َـو ُاه}‪ ،‬د دنیــا او د هغــې‬ ‫ـى‬ ‫ـ‬ ‫ل‬ ‫إ‬ ‫ـد‬ ‫ـ‬ ‫ل‬ ‫بلعــام ابــن باعــوراء‪{ :‬أخ ِ‬ ‫ِ‬ ‫خوندونه ته ښکته شو او هغه یې خوښ کړل‪ ،‬د هللا تعالی د آیتونو څخه‬ ‫یې مخ ستون کړ او خپل خواهشات پرې غالبه شول‪ ،‬نو د سپي په څیر‬ ‫بــه یــې همیشــه ژبــه ویســتلې وي‪.‬‬ ‫مجاهــد رحمــه هللا وايــي‪« :‬دا د هغــه چــا مثــال دی چــې ق ـرآن لولــي او‬ ‫عمــل پــرې نــه کوي»[تفســير الطبــري]‪ ،‬قرطبــي وايــي‪« :‬دغــه مثــال د ډیــرو‬ ‫علماء په نزد د هغه چا په اړه دی چې قرآن ورته ورکړل شوی وي او عمل‬ ‫پرې نه کوي»[تفسير القرطبي]‪ ،‬چې د هغه ډول خلکو زمونږ په زمانه کې‬ ‫څــه ډیــر دي!‬ ‫پای‪:‬‬ ‫د علماء سوء په اړه دغه یو شمیر صفات هللا تعالی ذکر کړي؛ ترڅو‬ ‫یې وشــرموي‪ ،‬خپلو بندګانو ته یې ور په ګوته کړي چې ځان ترې وســاتي‪،‬‬ ‫د هغوی خبرو ته غوږ ونه نی�سي او نه ترې علم واخلي‪ ،‬مونږ پدې آیتونو‬ ‫کې ګورو چې هللا تعالی دغه ناکاره مالیان ذکر کړي خو علماء یې ورته ندي‬ ‫ویلــي؛ ســره د دې چــې دوی د هللا تعالــی پــه احکامــو پــوه دي‪ ،‬لیکــن دوی د‬ ‫هللا تعالی څخه د ویرې او خشــیت صفت د الســه ورکړی او په خپل علم‬ ‫عمل نه کوي نو دوی ته خپل دغه علم کومه ګټه ونه رسوله‪ ،‬بلکې د دې‬ ‫المــل شــو چــې پــه دنیــا او آخــرت ـکـې د دوی د لعنــت المــل وګرځیــده‪ ،‬بلکــې‬ ‫هللا تعالی دوی به ډیر بدو او ناکاره صفاتو یاد کړل او د جهنم اور ته یې‬ ‫داخل کړل‪ ،‬بلکې هللا تعالی د یهودو او نصاراو د پیرانو او مالیانو –کوم چې‬ ‫د علماء ســوء ســلف بلل کیږي‪-‬تابعداري او کفر دا�ســې شــرک َاکبر وباله‬ ‫َّ َ ُ‬ ‫فرمايي‪{:‬ات َّخــذوا أ ْح َب َار ُ ٰهـ ْـم‬ ‫چــې د ملــت‬ ‫څخـ ّـه ان ُســان َّبهـ َـر ْکـ َـوي‪ َ ،‬هللا تعالــی ُ‬ ‫َو ُر ْه َب َان ُه ْم َأ ْرَب ً‬ ‫ن‬ ‫يح ْاب َن َم ْرَي َم َو َما أ ِم ُروا ِإل ِل َي ْع ُب ُدوا ِإل ًها‬ ‫الل وال ِس‬ ‫و‬ ‫د‬ ‫ن‬ ‫م‬ ‫ا‬ ‫اب‬ ‫ِ َِ‬ ‫َّ ٰ َّ ِ‬ ‫ْ ُ َ‬ ‫َو ِاح ًدا ل ِإل َه ِإل ُه َو ُس ْب َحان ُه َع َّما ُيش ِركون} [التوبة‪ ،]31 :‬ژباړه‪ :‬دوی خپل‬ ‫مالیان او پیران د هللا تعالی نه پرته په خدایۍ سره نیولي او عی�سی ځوی د‬ ‫مریم یې هم په خدایۍ سره نیولی او دوی ته امر نه شوی مګر د دې خبرې‬ ‫چې دوی دې د یوه معبود بندګي وکړي چې نشته الئق د بندګۍ مګر یواځې‬ ‫هغــه دی‪ ،‬هللا تعالــی د هغــه څــه پــاک نــه چــې دوی یــې ورســره شــریکوي‪.‬‬ ‫نــو د نــاکاره مالیانــو پــه تقلیــد ـکـې بــه هیڅــوک معــذوره نــه ګڼــل کیــږي‪،‬‬ ‫ځکه په هر انسان واجب دي چې د حق په طلب او عمل کې خپل کوښښ‬ ‫وکــړي‪ ،‬والحمــد هلل رب العامليــن‪.‬‬ ‫مرکه‬

‫‪26‬‬

27

‫د صحراء په هیوادونو کې د شریعت راتازه‬ ‫کونکی‬ ‫پــه خپــل مخلــوق ـکـې د هللا تعالــی د ســنت او طریقــې څخــه دا هــم ده؛‬ ‫چې کله بندګان په خپلو ګمراهیو او ناسمیو کې بې الرې �شي نو هللا تعالی‬ ‫ورتــه دا�ســې یــو څــوک راولیــږي چــې الره ورتــه ســمه کــړي او دیــن ورتــه تــازه‬ ‫کــړي‪ ،‬بیــا خلــک پــه دوه برخــو وویشــل �شــي‪ ،‬یــوه برخــه یــې خبــره ومنــي او‬ ‫د بلــې ډلــې زړونــه ورتــه کاږه �شــي‪ ،‬بیــا موحدیــن د هللا تعالــی د تــګالرې د‬ ‫مخالفینو څخه بې زاري اعالن کړي‪ ،‬په توره ورسره جنګ پیل کړي تر‬ ‫دې چــې هللا تعالــی خپــل دیــن بریمــن کــړي او ټــول دیــن د هللا تعالــی �شــي؛ د‬ ‫دغو مجددینو څخه یو هم‪ :‬مجاهد‪ ،‬داعي او عالم عبد هللا بن یاسین‬ ‫رحمــه هللا هــم دی‪.‬‬ ‫د عبــد هللا بــن یاســین قصــه هغــه مهــال پیــل شــوه چــې کلــه د مغــرب‬ ‫په صحراء کې د اوســیدونکې یوې قبیلې کداله مشــر؛ یحیی بن ابراهیم‬ ‫فیصلــه وکــړه چــې خپــل قــوم تــه د هللا تعالــی شــریعت ورســوي او د هغــه‬ ‫پــه شــرعي پولــو یــې خبــر کــړي‪ ،‬یحیــی بــن ابراهیــم یــو نیــک ســړی و‪ ،‬هغــه‬ ‫پــدې لټــه ـکـې و چــې څــوک ورســره د خپــل قــوم د دعــوت لپــاره صح ـراء‬ ‫تــه والړ �شــي د قبیلــې د دې مشــر خبــره ډیــرو داعیانــو ونــه منلــه ځکــه چــې‬ ‫پــدې کار ـکـې ورتــه ســختي ښــکاره شــوه‪ ،‬مګــر مجاهــد داعــي عبــد هللا بــن‬ ‫یاســین د قبیلې د مشــر یحیی بن ابراهیم خبرې ته لبیک ووایه او د هللا‬ ‫پــه مرســته ورســره روان شــو‪.‬‬ ‫ســاوي پــه خپــل کتــاب [االســتقصا ألخبــار دول املغــرب األق�صــى]‬ ‫ـکـې وايــي‪ « :‬د دغــې ماموریــت لپــاره د علمــاؤ څخــه عبــد هللا بــن یاســین‬ ‫الجزو لــي روان شــو؛ عبــدهللا د تکــړه طالــب العلمانــو څخــه و‪ ،‬غــوره‪،‬‬

‫دینــدار‪ ،‬زاهــد‪ ،‬د سیاســت خاونــد او ګڼــو علمونــو تــه یــې الس ر�ســی‬ ‫درلــوده‪ ،‬نــو د یحیــی بــن ابراهیــم ســره صحـراء تــه والړ»‪ ،‬پــدې توګــه ابــن‬ ‫یاســین د صحـراء پــه زړه ـکـې د ســفر او ناشــنایۍ مشــکالت پــدې خاطــر‬ ‫برداشــت کــړل چــې یــو بــې الرې قــوم تــه دیــن ورســوي‪.‬‬ ‫کلــه چــې عبــد هللا بــن یاســین د «ملتونــه» قبیلــې کیږدیــو تــه ورســید‪،‬‬ ‫هغوی ترې د راتلو د المل په اړه وپوښتل‪ ،‬ده ورته د هغو دیني احکامو‬ ‫پــه اړه بیــان وکــړ چــې دا یــې د تبلیــغ پــه خاطــر صح ـراء تــه راغلــی و‪ ،‬ابــن‬ ‫اثیــر وايــي‪« :‬د قبیلــې خلکــو ورتــه وویــل‪ :‬مونــږ تــه د اســامي شــریعت پــه‬ ‫اړه بیــان وکــړه‪ ،‬نــو هغــه ورتــه د اســام عقائــد او فرائــض بیــان کــړل‪ ،‬نــو‬ ‫قبیلــې ورتــه وویــل‪ :‬هــر چــې د ملونــځ او زکاة خبــره ده نــو پــه هغــې مــو ســر‬ ‫خــاص شــو‪ ،‬لیکــن ســتا دا خبــره‪ :‬چــې کــه چــا قتــل وکــړ وژل کیــږي بــه‪،‬‬ ‫کــه چــا غــا وکــړه الس بــه تــرې غوڅیــږي او کــه چــا زنــا وکــړه وهــل کیــږي‬ ‫یــا رجــم کیــږي بــه نــو دا دا�ســې کار دی چــې مونــږ يــې پابنــدي نشــو کولــی‪،‬‬ ‫تــه زمونــږ څخــه بلــې قبیلــې تــه والړ شــه‪ ،‬نــو هغــوی دواړه لــه دغــه ځایــه‬ ‫والړل»‪ ،‬پــدې توګــه دغــه مرتــده قبیلــه د کار پــه پیــل ـکـې د شــریعت د منلــو‬ ‫څخــه منــع شــوه‪ ،‬ابــن یاســین هــم هلتــه پاتــې کیــدل قبــول نکــړل‪ ،‬ځکــه‬ ‫هغــوی پــوره شــریعت نــه منلــو‪.‬‬ ‫ابــن یاســین د کدالــه قبیلــې ســیمې تــه د هغــې د مشــر پــه ملتیــا والړ‪،‬‬ ‫ابــن اثیــر وايــي‪« :‬عبــد هللا بــن یاســین کدالــه قبیلــه او ورســره پــه ګاونــډ‬ ‫ـکـې پرتــې قبیلــې د شــریعت حکــم تــه راوبللــې‪ ،‬بعضــو یــې خبــره ومنلــه او‬ ‫بعضــو نــورو یــې انــکار او نافرمانــي وکــړه»‪ ،‬بیــا چــې کلــه دوی د شــریعت‬ ‫لــه احکامــو تنــګ راغلــل نــو زور یــې پــرې راوړ چــې لــه ســیمې بهــر �شــي‪،‬‬ ‫دا هغــه وخــت و چــې د ابــن یاســین ســره کــوم ځــواک نــه و چــې د دغــې‬ ‫مرکه‬

‫‪28‬‬

‫د سیند هغه جزیره چې ویل کیږي لدې ځایه مرابطینو خپل جهادي سفر پیل کړی و‬

‫قبیلــې ســره وجنګیــږي نــو اراده یــې وکــړه چــې ســوډان تــه والړ �شــي او هلتــه‬ ‫دعــوت وکــړي‪ ،‬لیکــن د کدالــه قبیلــې مشــر ورتــه مشــوره ورکــړه چــې هلتــه‬ ‫پــه یــوه مشــهوره مدرســه ـکـې پاتــې �شــي‪( ،‬ویــل کیــږي چــې دغــه مدرســه د‬ ‫ســنګال د ســیند ســره نــږدې وه)‪ ،‬ابــن خلــدون وايــي‪ « :‬دوی لــه خلکــو‬ ‫څخــه د نیــل ســیند پــه یــو دا�ســې لــوړ ټاپــو ـکـې ځانتــه شــول چــې او بــه تــرې‬ ‫لــه څلــور خــواو نــه چاپیــره وې‪ ،‬پــه اوړې کــه بــه اوبــه لــږې وي او پــه ژمــي‬ ‫ـکـې بــه ډیــرې وي چــې پــدې ســره ګــڼ ټاپــوګان تــرې جــوړ شــول‪ ،‬دوی دواړه‬ ‫د دغــه ټاپــو پــه خوړونــو ـکـې ننوتــل او د هللا تعالــی عبــادت تــه یــې ځــان‬ ‫وزګار کــړ»‪.‬‬ ‫د دعــوت څخــه جهاد ته‬ ‫د هللا تعالی کړنې وې چې دغه داعي په سیمه کې د یو اسالمي امارت‬ ‫نیالګــۍ شــو‪ ،‬ابــن خلــدون وايــي‪ »:‬د چــا پــه زړه ـکـې چــې د ذرې پــه مقــدار‬ ‫خیر موجود و او د ابن یاســین دعوت ورته ورســید نو د ســیالب په څیر‬ ‫پرې راتوی شول او د هغه په دین او جونګړه کې ننوتل‪ ،‬کله چې ورسره‬ ‫د ملګــرو شــمیره زرو ســړو تــه ورســیده نــو شــیخ عبــد هللا بــن یاســین ورتــه‬ ‫وویــل‪ :‬زر کســان د شــمیرې د کــم والــي لــه املــه نــه مغلوبــه کیــږي‪ ،‬اوس پــر‬ ‫مونــږ د حــق قیــام‪ ،‬دېتــه دعــوت او خلــک پــرې پابنــد کــول واجــب شــوي‪،‬‬ ‫نو ځې چې دغه کار سر ته ورسوو‪ ،‬دوی د خپل ځای څخه راووتل او د‬ ‫ملتونــه او کدالــه قبیلــو هغــه خلــک یــې ووژل چــې د شــریعت مخــې تــه خنــډ‬ ‫وو» ‪ ،‬پدې توګه ابن یاسین د یو مجاهد په توګه را ښکاره شو او د هغو‬ ‫مرتــد قبیلــو پــر خــاف یــې جنــګ پیــل کــړ چــې د شــریعت د منلــو او پابنــدۍ‬ ‫څخــه یــې انــکار کاوه‪.‬‬ ‫ابــن اثیــر پــدې اړه وايــي‪ « :‬ابــن یاســین خپلــو ملګــرو تــه وویــل‪ :‬پــه تاســو‬ ‫واجب دي چې د حق د دغو مخالفینو او د اسالمي شریعت څخه د انکار‬ ‫کونکــو پرخــاف وجنګیــږئ‪ ،‬د دوی د جنــګ لپــاره تیــار �شــئ‪ ،‬بیــرغ پورتــه‬ ‫کــړئ او خپــل امیــر مخکــې کــړئ»‪ ،‬د مرابطینــو پــه دغــه وړه مومنــه ډلــه‬ ‫هغه وکړی شــول چې صحراء د هللا تعالی حکم ته ســرټیټې کړي‪ ،‬ســاوي‬ ‫وايــي‪« :‬هغــه خپــل جهــاد تــه دوام ورکــړ تــردې چــې ټولــه صحـراء یــې د الس‬ ‫النــدې کــړه او قبایــل یــې ســرټیټي کړل‪...‬نــو د صحـراې پــه ټولــو هیوادونــو‪،‬‬ ‫د ســوډان پــه خــاوره‪ ،‬د قبلــې پــه هیوادونــو ـکـې د مصامــده او د مغــرب پــه‬

‫‪29‬‬

‫ټولــو برخــو ـکـې مشــهور شــو‪ ،‬د ابــن یاســین پــه اړه دا ویــل پیــل شــو چــې پــه‬ ‫کدالــه قبیلــه ـکـې یــو ســړی پیــدا شــوی؛ هللا تعالــی او ســمې الرې تــه بلنــه‬ ‫کــوي او د هللا تعالــی پــه نــازل کــړی شــوي قانــون فیصلــې کــوي؛ یــو عاجــزه‬ ‫او پــه دنیــا ـکـې زاهــد بنــده دی‪ ،‬د هغــه نــوم پــه ټولــه نــړۍ ـکـې خپــور شــو‪ ،‬د‬ ‫هغه ســپيڅلتیا وکولی شــول چې زړونو ته ځان ورســوي او خلکو ورســره‬ ‫هــم محبــت پیــل کــړ»‪ ،‬ځکــه چــې کلــه هغــه پــه پيــل ـکـې هللا تعالــی د خلکــو پــه‬ ‫خفــه کیــدو خوشــحاله کــړ نــو هللا تعالــی تــرې خلــک وروســته خوشــحاله‬ ‫کــړ؛ محبــت یــې ورســره وکــړ او پــه اطاعــت ـکـې یــې ننوتــل‪.‬‬ ‫د شــریعت حکم‬ ‫کله چې د کداله قبیلې مشر وفات شو نو ابن یاسین د ملتونه قبیلې‬ ‫مشر رامخکې کړ ترڅو پوځي مشري په غاړه واخلي‪ ،‬سالوي وايي‪ « :‬عبد‬ ‫هللا بن یاسین د صنهاجه څخه د قبیلو مشران راجمع کړل او یحیی بن‬ ‫عمر اللمتوني یې پرې مشر کړ او عبد هللا بن یاسین د ټولو امیر و‪ ...‬نو‬ ‫یحیی بن عمر به د جنګ په چارو کې نظر کولو او عبد هللا بن یاسین به‬ ‫د دین په چارو او د شــریعت په احکامو کې نظر کولو او زکات او عشــر‬ ‫بــه یــې جمــع کولــو»‪.‬‬ ‫ي‬ ‫مرابطیــن پــه همدغــه حالــت ـکـې د خپــل نــو پوځــي امیــر تــر شــا د خپــل‬ ‫فقیــه او عالــم عبــد هللا بــن یاســین پــه امــر پاتــې شــول؛ د خلکــو لپــاره یــې‬ ‫دیــن راتــازه کولــو‪.‬‬ ‫بکــري ذکــر کــړي چــې پــه کال (‪ 446‬هــ) ـکـې ابــن یاســین پــه اودغســت‬ ‫غزا وکړه (چې نن ورځ د موریتانیا په جنوب کې واقع دی) او د اسالم نه‬ ‫مخکې د ګانا د بادشاه پایتخت و‪ ،‬بکري وايي‪ »:‬هلته عبد هللا بن یاسین‬ ‫د قیــروان د خلکــو څخــه یــو ســړی وواژه چــې د عربــو د اوالدونــو څخــه و‪،‬‬ ‫هغــه پــه تقــوا‪ ،‬صــاح‪ ،‬د ق ـرآن پــه تــاوت او حــج مشــهور و‪ ،‬د هغــه نــوم‬ ‫زباقــره و‪ ،‬لیکــن عبــد هللا بــن یاســین هغــه پــدې ګنــاه وواژه چــې د ګانــا د‬ ‫مشــرک بادشــاه د تابعــدارۍ او حکــم النــدې و» [املســالك واملمالــك]‪.‬‬ ‫پــه کال (‪ 447‬هــ) ـکـې مرابطیــن سجلماســه تــه ننوتــل چــې نــن د مغــرب‬ ‫په جنوب کې دی او له هغه ځایه یې ظلم ختم کړ‪ ،‬سالوي وايي‪« :‬هلته‬

‫موجود منکرات یې لرې کړل‪ ،‬د ساز سرود آالت یې مات کړل‪ ،‬د شرابو‬ ‫د خرڅولــو خونــې یــې وســوځولې‪ ،‬ټکســونه او شــرموونکي قرضونــه یــې‬ ‫ختــم کــړل او هــر هغــه څــه یــې لــه منځــه یــوړل چــې شــریعت یــې د لــه منځــه‬ ‫وړلو فیصله کړې وه په سجلماسه یې د ملتونه قبیلې یو سړی مقرر کړ‬ ‫او دی بیرتــه صحـراء تــه ســتون شــو»‪.‬‬ ‫ل‬ ‫د (‪۴۴۷‬هـ‍) کال پــه پــای ـکـې امیــر یحیــی بــن عمراللمتونــی ووژ شــو نــو‬ ‫شــیخ ابــن یاســین پــه محــرم (‪ 448‬هـ‍) ـکـې د هغــه ورور ابــو بکــر بــن عمــر‬ ‫مشــرۍ ته رامخکې کړ‪ ،‬ابو بکر هم د دغه فقیه د مشــرۍ الندې دا�ســې‬ ‫چلنــد وکــړ لکــه څرنګــه چــې د هغــه ورور کــړی و او خپــل جهــاد فــي ســبیل‬ ‫هللا تــه یــې ادامــه وکــړه‪ ،‬ســاوي وايــي‪« :‬مرابطیــن د مراکــش پــه ختیــځ ـکـې‬ ‫اغمات ښار ته په کال (‪۴۴۹‬ه‍) کې ننوتل‪ ،‬هلته ابن یاسین دوه میاشتې‬ ‫پــه دې خاطــر پاتــې شــو چــې لښــکرې اســتراحت وکــړي‪ ،‬بیــا تــادال ســیمې تــه‬ ‫والړل هغه یې فتح کړه او د بني یفرن د بادشاهانو د کورنۍ ټول موجود‬ ‫غړي یې ووژل‪ ،‬لقوط املغراوي یې هم ونیوه او ویې واژه‪ ،‬بیا عبد هللا بن‬ ‫یاســین د تامســنا هیواد ته والړ او پر هغې یې ولکه وکړه»‪.‬‬ ‫ابــن یاســین د هللا تعالــی د مرتــدو دښــمنانو ډیــرې وینــې تــوی کــړې او‬ ‫وینځې او غالمان یې ترې جوړ کړل‪ ،‬بیا دغه خبر د مجاهدینو د واقعیت‬ ‫څخــه هغــه نــا خبــره فقیــه تــه ورســیده چــې عبــد هللا بــن یاســین یــې لیږلــی و‪،‬‬ ‫ذهبي وايي‪ « :‬فقیه ته د عبد هللا بن یاسین د کړنو په هکله خبر ورسیده‬ ‫نو دغه کار یې ډیر بد وګاڼه او پښیمانه شو او عبد هللا بن یاسین ته یې‬ ‫لیک ولیږه چې د دغو خبرو غندنه پکې شــوې وه‪ ،‬نو عبد هللا بن یاســین‬ ‫ورتــه پــه ځــواب ـکـې وویــل‪ :‬هــر چــې زمــا د کار غندنــه او زمــا پــه رالیږلــو د‬ ‫خفــګان څرګندونــه ده‪ ،‬نــو خبــره دا ده چــې زه تــا یــو دا�ســې جاهــل قــوم تــه‬ ‫رالیږلی وم چې ورور به د خپلې خور سره د څاروو د څر لپاره والړ نو بیرته‬ ‫بــه دغــه جینــۍ حاملــه کــور تــه راســتنیده او دوی بــه دا کار بــد نــه ګڼلــو‪،‬‬ ‫د دوی کارونــه پــر یــو بــل یرغلونــه او یــو بــل وژل وو‪ ،‬نــو مــا پــرې دغــه ډول‬ ‫کارونــه وکــړل‪ ،‬لیکــن د هللا تعالــی د حکــم څخــه مــې پکــې ســر غړونــه نــده‬ ‫کــړې‪ ،‬والســام» [تاريــخ اإلســام]‪ ،‬پــدې توګــه ابــن یاســین پــه هغــه چــا رد‬ ‫وکړ چې د جهاد له ساحې لرې ناست وي او د هر هغه څه تصدیق کوي‬ ‫چــې خبرونــه یــې هغــه تــه ر�ســي‪.‬‬ ‫د دې ټولــو فتوحاتــو پــه پــای ـکـې مرابطینــو د خپــل فقیــه او شــیخ‬ ‫ابــن یاســین پــه امــر ســره پریکــړه وکــړه چــې د برغواطــه مرتــدو قبائلــو‬ ‫ســره وجنګیــږي‪ ،‬ســاوي وايــي‪« :‬ویــل کیــږي چــې برغواطــه ډیــر قبایــل او د‬ ‫مختلفــو رګونــو رایــو شــوی مرکــب و‪ ،‬دوی پــه لومړیــو ـکـې پــه درواغــژن نبــي‬ ‫صالح بن طریف راجمع شوي وو او په همدغه کفر او ګمراهۍ پاتې و‪،‬‬ ‫کلــه چــې عبــد هللا بــن یاســین د دوی د حــال او هغــه کفــر پــه اړه واوریــدل‬ ‫چــې دوی پکــې وو نــو دا یــې فریضــه وبللــه چــې د دوی جهــاد د نــورو کفــارو‬ ‫او مرتدینــو پــه جهــاد بایــد رامخکــې کــړی �شــي‪ ،‬نــو د مرابطینــو پوځونــه د‬ ‫دغــې قبیلــې پــه لــور والړل»‪ ،‬لیکــن د هللا تعالــی کړنــه وه چــې ابــن یاســین د‬ ‫دغــو خونــړو جګــړو پــه لــوړه څوکــه ـکـې ولږیــده او او پــه کال (‪۴۵۱‬هـ‍) ـکـې‬ ‫شــهید شــو‪ ،‬د اغتباط لیکوال د هغه په اړه لیکي‪ « :‬هغه لویدیځ په ســر‬ ‫وګرځاوه او هغه مغرب چې دین ترې په وتلو و ابن یاسین په خپل جهاد‬ ‫او دعــوت ســره د دیــن پــه تعلیماتــو روان کــړ»‪.‬‬ ‫د ابن یاسین وصیت‬ ‫سالوي وايي‪« :‬کله چې یې د وفات وخت رانږدې شو نو خپلو ملګرو‬ ‫تــه یــې وویــل‪ :‬ای مرابطینــو‪ :‬زه نــن پــدې ورځ مــړ کیدونکــی یــم او تاســو د‬ ‫دښمن په خاوره کې قرار لرئ نو ځان وساتئ چېرته بزدله نه �شئ او نه‬ ‫خپل منځ کې شخړې وکړئ چې ناکام به �شئ او دبدبه به مو ختمه �شي‪،‬‬

‫پــه حــق د یــو بــل مرســتندویان �شــئ او د هللا تعالــی لپــاره ورونــه �شــئ‪ ،‬او‬ ‫ځــان وســاتئ چــې پــه مشــرۍ چیرتــه حســد ونــه کــړئ ځکــه هللا تعالــی خپلــه‬ ‫بــاد شــاهي هغــه چــا تــه ورکــوي چــې خــوښ یــې �شــي او پــه خپلــه ځمکــه هغــه‬ ‫څــوک خلیفــه کــوي چــې د خپلــو بندګانــو څخــه یــې وغــواړي»‪.‬‬ ‫ابــن یاســین والړ وروســته لــه هغــې چــې د یــو اســامي امــارت نیالګــی یــې‬ ‫کیناوه‪ ،‬هغه امارت چې د ســنګال د ســیند څخه په جنوب کې پیل کیده‬ ‫او په شمال کې د مراکش څنګ ته رسیده‪ ،‬بیا د هغه د شاګرد یوسف‬ ‫بن تاشفین په الس نور هم پراخه شو او د اندلس او بیا د فران�سې پولو‬ ‫ته ورسیده‪ ،‬او په جنوب کې د هغه د شاګرد ابو بکر بن عمر په الس د‬ ‫افریقي د ادغال منځ ته ورسیده‪ ،‬ابن یاسین وروسته له هغې والړ چې د‬ ‫مجاهدینو یو دا�سې نسل یې پریښود چې د جهاد مسیر به سر ته رسوي‬ ‫او د همدوی په ملتیا سره یې د دین شریعت نافذ کړ‪ ،‬هللا تعالی دې پر‬ ‫ابــن یاســین رحــم وکــړي او هللا تعالــی دې د نــن ورځــې د خالفــت پــه غازیانــو‬ ‫ـکـې برکــت واچــوي؛ هغــه غازیــان چــې د شــریعت څخــه منــع کیدونکــي د هــر‬ ‫مرتــد ســره جنګیــږي او لــه دغــه کاره بــه تــر هغــې وا نــه اوړي تــردې چــې ټــول‬ ‫دیــن د هللا تعالــی لپــاره نــه وي شــوی‪.‬‬ ‫أبو بكر اللمتوني‪ :‬د سوډان په هیواد کې د اسالم‬ ‫د خپراوي امیر‬ ‫مونــږ پــه لومــړۍ برخــه ـکـې د جهــادي مرابــط امــارت پــه جوړښــت ـکـې د‬ ‫دغه فقیه او مجدد عبد هللا بن یاسین د مسیر یوه برخه ذکر کړه‪ ،‬دغه‬ ‫سړي د امارت تر څنګ یو دا�سې نسل تیار کړی و چې له هغه وروسته یې‬ ‫بیــرغ پورتــه کاوه‪ ،‬چــې پــه دغــه نســل ـکـې یــو یوســف بــن تاشــفین و چــې خپلــې‬ ‫لښــکرې یــې د شــمال پــه لــور روانــې کــړې او پــه صلیبیانــو پ�ســې د اندلــس‬ ‫خــاورې تــه پــورې ووت‪ ،‬لــه دغــه نســل څخــه یــو هــم کامیــاب قومنــدان ابــو‬ ‫بکر بن عمر و چې د صحراء په شګو تیر شو او د اسالم دین او د شریعت‬ ‫قانــون یــې افریقــا تــه ورســاوه‪.‬‬ ‫د ابــن عمــر پــه ســیرت ـکـې یــوه خبــره ډیــره د یــاد وړ ده؛ او هغــه دا چــې‬ ‫ابوبکــر ابــن عمــر د خپــل دیــن او امــت پــه خدمــت ـکـې خپــل هرڅــه قربــان‬ ‫کــړل‪ ،‬هغــه پــه دې حــرص کولــو چــې د امــت صــف یــو او شــان یــې لــوړ وي‪،‬‬ ‫ابــن عمــر لــه هغــو خلکــو څخــه نــه و چــې د امــت د وحــدت پــه بیــه د خپــل‬ ‫ځان د خدمت او مصلحت لپاره منډې وهي‪ ،‬لکه چې دغه کار ډیرو امت‬ ‫تــه منســوبو خلکــو پخــوا کــړی او اوس یــې هــم کــوي‬ ‫نــوی پوځي قومندان‬ ‫د ملتونــه قبیلــې د دغــه ځــوی او امیــر مســیر د ابــن یاســین پــه الس‬ ‫دشاګرد او بیا په کال (‪ 448‬هـ) کې د هغه د لښکرو د پوځي قومندان‬ ‫پــه توګــه پیــل شــو‪ ،‬ابــو بکــر بــن عمــر پوځــي مشــري د خپــل ورور یحیــی‬ ‫بن عمر نه وروسته ترالسه کړه او د فقیه ابن یاسین د څارنې الندې‬ ‫یــې جهــادي مســیر تــه دوام ورکــړ‪.‬‬ ‫د بجليه راوفضو ســره جګړې‬ ‫پــه همدغــه کال (‪ 448‬هــ) ـکـې ابــو بکــر بــن عمــر د ســوس پــر هیــواد‬ ‫غــزا وکــړه‪ ،‬او پــه کال (‪449‬هـ‍) ـکـې یــې د ماســه او تارودانــت ســیمې فتــح‬ ‫کــړې دغــه ســیمې پــه مغــرب ـکـې د روافضــو مرکزونــه وو‪ ،‬ســاوي پــه‬ ‫اســتقصا ـکـې وايــي‪ « :‬هلتــه د بجلیــه قــوم څــه روافــض اوســیدل چــې‬ ‫نســبت یې علي بن عبد هللا البجلي ته کیږي‪...‬نو عبد هللا بن یاســین او‬ ‫ابو بکر بن یاسین ورسره سخت جنګونه وکړل تردې چې د تارودانت‬ ‫ښار یې په جنګ فتح او ډیر زیات خلک یې ترې ووژل او پاتې یې د اهل‬ ‫الســنت والجماعــت مذهــب تــه راســتانه شــول»‪.‬‬ ‫مرکه‬

‫‪30‬‬

‫د شیخ ابن یاسین خلیفه خپل مسیر ته دوام ورکوي‬ ‫کلــه چــې یــې روافــض لــه منځــه یــوړل نــو خپــل شــیخ ســره د برغواطــه‬ ‫د مرتــدو قبایلــو د جنــګ لپــاره روان شــو‪ ،‬د جنــګ پــه دوران ـکـې شــیخ‬ ‫عبــد هللا بــن یاســین ټپــي شــو او لــه همدغــه ټپــه یــې شــهادت ومونــده‪-‬‬ ‫نحســبه کذلــک وهللا حســیبه‪ -‬لــه دې وروســته د مرابطینــو ټــول امــارت‬ ‫ابو بکر بن عمر ته پاتې شو‪ ،‬سالوي وايي‪ »:‬لومړی کار یې دا وکړ چې د‬ ‫ابــن یاســین د دفــن او قبــر غــم یــې وکــړ‪ ،‬بیــا برغواطــه قبیلــې تــه د جنــګ‬ ‫پــه عــزم ورمخکــې شــو او د هغــوی پــه جهــاد ـکـې یــې پــه هللا تعالــی تــوکل‬ ‫کــړی و‪ ،‬نــو دغــه قبائلــو ـکـې یــې ســخت مرګــه ژوبلــه وکــړه او ډیــر یــې تــرې‬ ‫غالمان کړل او پاتې یې په غارونو او ناوونو کې پټ شول‪ ،‬د هغوی بیخ‬ ‫یــې وویســت او پاتــې خلکــو یــې لــه ســره بیــا اســام راوړ‪ ،‬ابــو بکــر بــن عمــر‬ ‫د برغواطــه اثــر د مغــرب څخــه ختــم کــړ‪ ،‬د هغــوی غنیمتونــه یــې راجمــع‬ ‫کــړل‪ ،‬پــه مرابطینــو یــې تقســیم کــړل او خپلــه أغمــات ښــار تــه راســتون‬ ‫شــو»‪ ،‬دا یــوه بلــه کامیابــي وه چــې د توحیــد پــه خپــراوي او د ګمراهانــو‬ ‫ســره پــه جنــګ ـکـې د ابــو بکــر بــن عمــر پــه کامیابیــو ـکـې زیاتــه شــوه‪ ،‬پــدې‬ ‫ســره ابــو بکــر بــن عمــر تــه دنیــا هــم خپلــه غیــږه خالصــه کــړه‪ ،‬ځکــه هغــه‬ ‫اوس د مرابطیــن د لښــکرو یواځینــی امیــر و‪.‬‬ ‫ابــو بکــر بــن عمــر مغــرب پریښــود او صحراء ته یې‬ ‫مخه کړه‬ ‫لیکــن پــه مغــرب ـکـې د خپــل قــوم د فتــح شــوې خــاورې پــه مشــرۍ ـکـې‬ ‫حــاالت هــم دا�ســې روغ پاتــې نــه شــول‪ ،‬کلــه چــې هغــه دغــه ټــول فتوحــات‬ ‫وکــړل نــو یــو دا�ســې خبــر ورتــه راغــی چــې دا حــاالت یــې پــرې ګــډوډ کــړل‪،‬‬ ‫ســاوي وايــي‪ « :‬بیــا ابــو بکــر بــن عمــر تــه خبــر راغــی چــې پــه صح ـراء ـکـې‬ ‫حــاالت خ ـراب دي او د مســلمانانو تــر منــځ اخالفــات پیــدا شــوي دي»‪،‬‬ ‫دلتــه نــو هغــه حی ـران شــو چــې خپــل کــوم د تــره ځــوی ولیــږي ترڅــو دغــه‬ ‫اختالفات حل کړي که په خپله والړ �شي‪ ،‬که په خپله والړ �شي نو د دې‬ ‫ټولــو فتوحاتــو وروســته بــه د خپــل قــوم د مشــرۍ څخــه الس اخلــي؟ چــې‬ ‫همدلتــه د ســړیو اصــل معلومیــږي‪ ،‬ســاوي وايــي‪ « :‬ابــو بکــر بــن عمــر یــو‬ ‫نیک انسان و نو دا ورته ډیر درنه پریوته چې مسلمانان په خپل منځ کې‬ ‫وجنګیږی او دا یې د جنګ په ختمولو قادر وي‪ ،‬هغه دا ونه ویل چې دې‬ ‫ته کوم ضرورت نشته او مسئولیت یې بل چا ته حواله کړي‪ ،‬هغه هوډ‬ ‫وکړ چې د صحراء هیوادونو ته والړ �شي؛ ترڅو د مسلمانانو ترمنځ صلح‬ ‫وکــړي او د جهــاد رســم پکــې راتــازه کــړي «‪ ،‬نــو خپلــه ټولــه مشــري یــې د هللا‬ ‫تعالــی پــه الره ـکـې پریښــوده‪.‬‬ ‫امیر مســلمانان د مشــرکینو په جنګ راجمع کړل‬ ‫دغــه مرابــط امیــر صحـراء تــه والړ هلتــه یــې حــاالت ســم کــړل د اســام‬ ‫حکــم یــې پکــې نافــذ کــړ‪ ،‬بیــا لــه هغــه ځایــه د ســوډان هیــواد تــه د جهــاد او‬ ‫دعــوت لپــاره والړ‪ ،‬ابــن خلــدون وايــي‪« :‬خپــل قــوم تــه یــې ځــان ورســاوه د‬ ‫هغــوی ترمنــځ فتنــه یــې تــم کــړه او د ســوډان د جهــاد دروازه یــې خالصــه‬ ‫کړه نو له هغه ځایه یې څه د پاسه نوي مرحلې خاوره ونیوله»‪ ،‬نو ابو‬ ‫بکــر بــن عمــر رحمــه پــه دې بــس نــه کــړه چــې د خپــل قــوم تــر منــځ اصــاح‬ ‫وکړي بلکې د مسلمانانو د لښکرو لپاره یې په لویدیځه افریقا کې د غزا‬ ‫الره هــواره کــړه او هلتــه یــې د اســام نظــام نافــذ کــړ‪.‬‬ ‫ســاوي وايــي‪« :‬ابــو بکــر بــن عمــر صح ـراء تــه د ‪ 453‬هجــري کال د‬ ‫ذوالقعــدې پــه میاشــت ـکـې ســفر وکــړ‪ ،‬کلــه چــې هلتــه ورســیده نــو هلتــه‬ ‫یــې ســوله راوســته احــوال یــې ســم کــړل او لــه هغــه ځایــه یــې ځــان ســره‬

‫‪31‬‬

‫یــو لــوی لښــکر واخیســت او د ســوډان پــه هیــواد یــې بریــد وکــړ‪ ،‬چــې د‬ ‫ســوډان څخــه یــې نــږدې نــوي مرحلــې خــاوره د الس النــدې کــړه»‪.‬‬ ‫ابو بکر بن عمر د صحراء کفار ســرټیټي کړل‬ ‫سالوي په بل ځای کې ذکر کوي چې ابو بکر بن عمر د ګانا په هیواد‬ ‫غـزا وکــړه او هلتــه او خواوشــا ســیمه ـکـې یــې اســام خپــور کړ»بیــا د ګانــا‬ ‫بادشاه کمزوری شو او په پنځمه سلیزه کې بادشاهي خوره وره شوه او‬ ‫هلته د تربوز وهونکو زور واکي شوه کوم چې به د شمال له لوري د بربر‬ ‫له خاورو څخه راتلل‪ ،‬امیر ابو بکر اللمتوني ورته د خپلو پوځونو سره‬ ‫والړ»‪ ،‬سالوي ذکر کوي چې ابو بکر بن عمر په دغه هیوادونو کې د درې‬ ‫میاشتو په مسافت خاوره فتح کړه او ډیر هغه خلک چې اسالم یې نه و‬ ‫راوړی پــه اســام ـکـې داخــل کــړل»‪.‬‬ ‫د مغرب مشــري یې ابن تاشــفین ته پریښــوده او‬ ‫هغــه پــه ســوډان کــې جهاد ته والړ‬ ‫مؤرخیــن ذکــر کــوي چــې ابــو بکــر بــن عمــر مغــرب تــه بیا راســتون شــو‪،‬‬ ‫وروســته د هغــې چــې هلتــه یــې د خپــل د تــره ځــوی ابــن تاشــفین پیــاوړې‬ ‫مشــري ولیدلــه‪ ،‬لیکــن کلــه چــې د خپــل تــره ځــوی د فتوحاتــو او کارنامــو‬ ‫څخــه خبــر شــو نــو هغــه یــې پــه خپــل حــال پریښــود او بیرتــه صح ـراء تــه‬ ‫ســتون شــو‪ ،‬ســاوي پــه اســتقصا ـکـې ابــن تاشــفین تــه د ابــن عمــر وصیــت‬ ‫ذکر کوي‪ ،‬هغه وايي‪« :‬ابو بکر ورته وویل‪ :‬ما ته مقرر کړی یې‪ ،‬زه له دې‬ ‫کاره د هللا په وړاندې مسؤول یم نو د هللا تعالی نه د مسلمانانو په باره‬ ‫ـکـې ویریــږه او مــا او خپــل ځــان لــه اوره ازاد کــړه‪ ،‬د خپــل رعیــت چــارې مــه‬ ‫ضایــع کــوه ځکــه تــه د دوی څخــه مســئول یــې»‪.‬‬ ‫لمتوني په ســوډان کې شــهید شو‬ ‫کلــه چــې ابــن عمــر د خپــل تــره ځــوی تــه وصیــت وکــړ نــو صحـراء تــه د‬ ‫کفــارو د جهــاد پــه غــرض راســتون شــو‪ ،‬ســاوي وايــي‪« :‬پــه صح ـراء ـکـې‬ ‫د جهــاد پــه چــارو پابنــد پاتــې شــو تــردې چــې د (‪480‬هـ‍) کال پــه شــعبان‬ ‫میاشــت ـکـې پــه یــوه زهرجــن غ�شــي شــهید شــو‪ ،‬وروســته لــه هغــې چــې د‬ ‫ســوډان د ســرو زرو د غرونــو پــورې ټولــه صح ـراء د ده د واک النــدې‬ ‫شــوه»‪.‬‬ ‫په دې توګه د اسالم د یوه شاسوار د تاریخ پاڼه غونډه شوه‪ ،‬هغه‬ ‫د دنیــا او مشــرۍ خوندونــه پریښــودل نــو هللا تعالــی ورتــه لــه هغــې نــه بهتــر‬ ‫ورکــړل‪ ،‬ابــن کثیــر رحمــه هللا وايــي‪ « :‬د هغــه لپــاره د بادشــاهۍ دا�ســې څــه‬ ‫حاصــل شــوي و چــې د نــورو بادشــاهانو لپــاره نــه و‪ ،‬هغــه بــه چــې د کــوم‬ ‫دښــمن د جنــګ لپــاره روانیــده نــو پنځــه لکــه جنګیالــي بــه ورســره و‪ ،‬د‬ ‫هغــه تابعــداري بــه خلکــو پــه عقیــدې ســره کولــه‪ ،‬خــو د دې ټولــو باوجــود‬ ‫بــه هغــه حــدود نافــذول د اســام د محارمــو ســاتنه بــه یــې کولــه‪ ،‬دیــن بــه‬ ‫یې ساته او په خلکو کې به یې د شریعت سره سم چلند کولو‪ ،‬د دې په‬ ‫ترڅ کې د هغه عقیده او دین صحیح و او د عبا�سي دولت سره یې اړیکه‬ ‫او دوســتي وه»‪.‬‬ ‫هللا تعالی دې په شیخ‪ ،‬مجاهد او شهید‪-‬باذن هللا‪ -‬ابو بکر اللمتوني‬ ‫رحــم وکــړي‪ ،‬هللا دې د هغــه جهــاد او دعــوت قبــول کــړي او پــه لویدیځــه‬ ‫افریقا‪ ،‬شــمال او صحراء کې دې د هغه د ملســو مرســته وکړي‪ ،‬کوم چې‬ ‫پــه دغــو ســیمو ـکـې د هللا تعالــی د دیــن د قیــام لپــاره کوښــښ کــوي او هلتــه‬ ‫د شــرک د اثــارو د ملنځــه وړولــو لپــاره لګیــا دي‪ ،‬هللا تعالــی دې هغــوی تــه‬ ‫فتــح او واکمنــي ورکــړي‪.‬‬

‫داســام د لويــو مقاصــدو څخــه يومقصــد د نيــک اوالد‬ ‫غوښــتل هــم دي‪ ،‬د دې ډيــر اهــداف دي چــې لــوي هــدف یــې د‬ ‫مســلمانانو د ډلــې زياتوالــی دی ترڅــو د مســلمان امــت قــوي �شــي‪.‬‬ ‫اســامي شــريعت هــم دېتــه ډيــره پاملرنــه کړېــده چــې پــه تائيــد‬ ‫کې یې ډير نصوص هم راغلي دي؛ ته وګوره د نيک اوالد غوښتل‬ ‫د ټولــو انبيــاؤ او رســوالنو ســنت دی د هللا پيغمبــر زکريــا علیــه‬ ‫الســام (هــم د خپــل رب څخــه د نیــک اوالد غوښــتنه کــړې وه چــې‬ ‫د قران په مختلفو ځايونو کې ذکر ده او دا دعاء د کوم بادشاه‬ ‫اويــا وزيــر د غوښــتلو يــا د ســرو‪ ،‬ســپينو زرو د غوښــتلو لپــاره نــه‬ ‫وه بلکــې د نيــک او پــاک اوالد غوښــتنه يــې کــړې وه‪ ،‬زکريــا “خپــل‬ ‫رب ته ودريد او ملونځ يې وکړ او د خپل رب تعالی څخه يې په پټه‬ ‫َ ّ ّ َ َ َ ْ َ ْ ُ ّ َ ْ َ َ َ َّ ْ ُ َ‬ ‫س شـ ْـي ًبا‬ ‫دعــاء وکــړه چــې (رب إ ِنــي وهــن العظــم منــي واشــتعل الــرأ‬ ‫َ َ ْ َ ُ ُ َ َ َِ ّ ِ َ ًّ َ ّ ْ ِ ِ ُ ْ َ َ َ َ َر َ َ َ‬ ‫ول َم أكن ِبدعا ِئك ر ِب ش ِقيا * وِإ ِني ِخفت الو ِالي ِمن و ا ِئي وكان ِت‬ ‫َ‬ ‫َّ ُ َ‬ ‫َ‬ ‫نك َول ًّيا * َيرُثني َو َير ُث م ْن آل َي ْع ُق َ‬ ‫ْ‬ ‫وب‬ ‫ام َرأ ِت ْي عا ِق ًرا ف َه ْب ِلي ِمن لد ِ‬ ‫ِِ ِ ِ ِ‬ ‫ُ‬ ‫َو ْ‬ ‫اج َعلــه َر ِ ّب َر ِض ًّيــا) [ ســورت مريــم ‪ ،]۴-۶‬ژبــاړه‪ :‬ژبــاړه‪ :‬ای زمــا ربــه‬ ‫بيشکه کمزوري شوي دي هډوکي زما او سپين شوی دی سر زما‬ ‫او زه نه يم په دعا کولو ستا نه ای زما ربه محرومه * او بيشکه زه‬ ‫ډاريږم د تربورانو څخه زمانه وروسته او زما ښځه شنډه ده نو‬ ‫را وبخ�ښــې ماتــه د خپــل طــرف څخــه وارث دديــن * چــې وارث �شــي‬

‫د دين زما اود دين د اوالد د يعقوب او ويې ګرځوه ای زما ربه غوره‬ ‫َ ْ ُ ً َ ً‬ ‫شوې‪ .‬او بل ځاي کې فرمايي‪(َ :‬ر ِ ّب َه ْب ِلي ِم ْن ل ُدن َك ذ ّ ِرَّية ط ِّي َبة ِإ َّن َك‬ ‫َســم ُيع ُّ‬ ‫الد َعـ ِـاء) [ال عم ـران ‪ ،]۳۸‬ژبــاړه‪ :‬اې ربــه را وبخ�ښــې ماتــه د‬ ‫ِ‬ ‫اوريدونکېــی د دعــا يــې‪ .‬او پــه بــل‬ ‫ـه‬ ‫ـ‬ ‫ت‬ ‫ـکه‬ ‫ـ‬ ‫ش‬ ‫بي‬ ‫ـاک‬ ‫ـ‬ ‫پ‬ ‫اوالد‬ ‫ـه‬ ‫ـ‬ ‫ن‬ ‫ـرف‬ ‫ـ‬ ‫ط‬ ‫ـل‬ ‫خپـ‬ ‫َ ّ َ َ َ ْ َ ْ ً ََْ َ َْ ُ ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ځــاي ـکـې فرمايــي‪( :‬ر ِب ل تذرِنــي فــردا وأنــت خيــر الو ِارِثين))[ســورت‬ ‫االنبيــاء‪ ،]۸۹‬ژبــاړه‪ :‬ای ربــه تــه مــا مــه پريــږده يواځــې تــه د غــوره ميـراث‬ ‫وړونکوڅځــه يــې‪.‬‬ ‫او د عمـران بــي بــي هــم د هللا څخــه د اوالد غوښــتنه وکــړه نــوهللا‬ ‫ورتــه مريــم وبخښــله چــې د ټولــو خلکــو لپــاره يــې د هللا د قــدرت يــوه‬ ‫بيلګه وګرځوله او بيا يې مريم علیها الســام ته عي�ســی علیه الســام‬ ‫وبخښــه اود اولــوا العــزم پيغمبرانــو لــه ډلــې يــې وګرځــوو‪.‬‬ ‫مهمــه ال دا چــې د مســلمانانو پــه ډيــر والــي ســره کفــر نســکوريږي‬ ‫او ديــن اســام غالبيــږي‪ ،‬نــو کفــارو هــم دا معادلــه ادراک کــړې ده‬ ‫چــې ډيــری مســلمانان تــرې ناخبــره دي‪ ،‬نــو مونــږ ګــورو چــې کــوم جنــګ‬ ‫دوی د مســلمانانو پــه وړانــدې پرمــخ بــوزي د لومړيتوبونــو څخــه يــې‬ ‫د ښــځو او ماشــومانو هــدف ګرځــول وي‪.‬‬ ‫پــه قـران کريــم ـکـې ښــځې تــه فصــل ویــل شــوی دی؛ ځکــه چــې دا‬ ‫د نــوي نســل د پيدایښــت ځــای دی او داســام د دښــمنانو سياســت‬ ‫همــدا دی چــې د ځمکــې لــه نق�شــې څخــه (الالــه االهللا ) او د دې‬ ‫مرکه‬ ‫خویندې‬

‫‪32‬‬ ‫‪32‬‬

‫ويوونکي ختم کړي‪ ،‬او دا ډيره لرې خبره ده ؛ځکه چې د محمد صلی هللا علیه‬ ‫وســلم امــت اوالد زيږونکــی امــت دی چــې نــه شــنډيږي او دا بــه تــل همدا�ســې وي‬ ‫تــردې چــې هرڅــه هللا تــه پــه ميـراث ـکـې پاتــې �شــي اوقيامــت قايــم �شــي‪.‬‬ ‫خــو متاســفانه چــې ځينــې مســلمانې خوينــدې د دښــمن د دې سياســت‬ ‫څخــه ناخبــره دي خــو دوی تــه دا انــدازه نــه لګيــږي چــې د يومســلمان بچــي پــه‬ ‫زيږيــدو ســره د کفــارو پــه مريــو ـکـې يــو اغــزی ناليــږي او پــدې ســره د کفــر پــه‬ ‫بغــل ـکـې خنجــر خخيــږي‪ ،‬بلــه دا چــې د مســلمانانو د تعــداد پــه زياتوالــي ســره‬ ‫فاج ـران ژوبليــږي‪ ،‬د کفــر بيرغونــه رانســکوريږي او د نيکــو مســلمانانو غږونــه‬ ‫پــرې پورتــه کيــږي‪.‬‬ ‫د نســل تحديــدول يــوه وبــاء ده چــې د ديــن د دښــمنانو لخــوا زمونــږ ســپيڅلي‬ ‫او بچــي زيږوونکــي امــت تــه ننوتــې ده چــې د دې الرې دا عظيــم امــت کمــزوی او‬ ‫بــرم او عــزت يــې لــه منځــه يو�ســي‪ ،‬او زمونــږ حبيــب جنــاب محمــد رســو هللا صلــی‬ ‫هللا علیــه وســلم د مســلمانانو د ډلــې پــه ډيــر والــي امرکړيــدې لکــه د معقــل بــن‬ ‫يســار ر�ضــي هللا عنــه پــه روايــت ـکـې راځــي چــې‪ :‬يوســړی رســول هللا صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم تــه راغــی او ويــې ويــل ماتــه پــه غنيمــت ـکـې يــوه ښائســته ښــځه رســيدلې ده‬ ‫خــو بچــي نــه زيــږوي (شــنډه ده) آيــا زه ورســره نــکاح وکــړم‪ ،‬نــو رســول هللا صلــی‬ ‫هللا علیــه وســلم ورتــه وفرمايــل‪« :‬نــه!» پــه دویــم ځــل ورتــه راغــی بيــا يــې منــع کــړ‪،‬‬ ‫پــه دريــم ځــل ورتــه راغــی نــو بيايــې ورتــه وفرمايــل‪« :‬تاســو د مينــه کوونکــواو اوالد‬ ‫زيږوونکــو ښځوســره نــکاح وکــړئ؛ ځکــه چــې زه بــه (د قیامــت پــه ورځ) ستاســو‬ ‫پــه ډيــر والــي پــه تاســو فخــر کــوم» [ســنن ابــو داود]‪.‬‬ ‫رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم چــې انــس ابــن مالــک ر�ضــي هللا عنــه تــه‬ ‫کلــه دعــا کولــه نــو د زيــات اوالد او د برکــت دعــا يــې ورتــه وکــړه ویــې فرمايــل‪ « :‬ای‬ ‫هللا تــه د انــس مــال او اوالد زيــات کــړه او کــوم څــه چــې ورکــوې برکــت ورتــه پکــې‬ ‫واچــوه» [متفــق عليــه]‪.‬‬ ‫امــام احمــد پــه خپــل مســند ـکـې د انــس ر�ضــي هللا عنــه څخــه روايــت کــوي‬ ‫چــې ماتــه مــې لــور و ويــل‪ :‬زمــا لــه اوالدونــو څخــه څــه د پاســه يوســل شــل مــړه دي‬ ‫او زه پــه انصــارو ـکـې د ډيرمــال خاونــد یــم”‪.‬‬ ‫احنــف بــن قيــس يوځــل د معاويــه ر�ضــي هللا عنــه خــوا تــه الړ‪ ،‬معاويــه‬ ‫ر�ضــي هللا عنــه يزيــد خپلــې مخــې تــه کښــينولې و او پــه تعجــب ســره يــې ورتــه کتــل‬ ‫نــو احنــف بــن قيــس تــه يــې وویــل‪ “ :‬تــه د بچــو پــه هکلــه څــه وايــې؟” احنــف بــن‬ ‫قيــس ورتــه وویــل‪“ :‬ای اميــر املومنيــن بچــي زمونــږ پشــتيباني ده‪ ،‬زمونــږ د زړونــو‬ ‫ميوه ده‪ ،‬زمونږ د سترګو يخوالی دی او د دوی په مالتړ مونږ په دښمن حمله‬ ‫کــوو او دا زمونــږ جانشــينان دي نوتــه د دوی لپــاره عاجــزه ځمکــه اوســوری‬ ‫کونکــی اســمان جــوړ شــه‪،‬که څــه درنــه وغــواړي نــو وريــې کــړه‪ ،‬کــه درنــه د ســتړيا‬ ‫غوښــتنه وکــړي نوځــان يــې پــه خدمــت ســتړې کــړه‪ ،‬د دوی څخــه لــږ څيــز مــه منــع‬ ‫کــوه کنــه نــو دوی بــه ســتا د نږديوالــي څخــه ســتړي �شــي‪ ،‬پــه تلــوار ســره بــه ســتا‬ ‫مــرګ وغــواړي”‪ ،‬نــو معاويــة ر�ضــي هللا عنــه ورتــه وویــل‪“ :‬هللا دې خيــر درکــړي‬ ‫دوی همدا�ســې دې څنګــه چــې يــې تــا توصيــف وکــړ”‪.‬‬ ‫هيــره دې نــه وي چــې مونــږ خپلــه مســلمانه خــور د کفــارو د يــو بــل خبيــث‬ ‫سياســت څخــه خبــرداره کــړو چــې هغــه تــر ډیــره پــورې د ودونــو روســتوالی دی‬ ‫او دا د کفــارو يــو بــل ســازش دی دوی کوښــښ کــوي چــې مســلمانې خوينــدې د‬ ‫کورنــي ژونــد د حقيقــت څخــه بــې برخــې کــړي‪ ،‬دوی خــو د هللا د توحيــد لپــاره‬ ‫پيــدا دی چــې يواځــې د هللا بند ـګـي وکــړي او د ديــن خدمــت وکــړي څومــره يــې چــې‬ ‫په وس پوره وی‪ ،‬چې يو له هغې څخه واده دی او بل د اوالد ښائســته تربيت‪،‬‬ ‫کــه مســلمانه خــور پــدې پوهــه �شــي چــې پــه خپــل وخــت واده کولــو ـکـې څومــره‬ ‫خوبيانــې دي؛ د مســلمانانو ډيــر والــی او د اوالد ښائســته تربيــت يــې پکــې هــدف‬ ‫وي‪ ،‬د هغــه اوالد چــې د ده ســره بــه بيــا نيکــي کــوي او پــه نيکــو دعاګانــو ـکـې بــه‬ ‫خپلــه مــور او پــار لــه مرګــه وروســته هــم يــادوي‪ ،‬لکــه رســول هللا صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم فرمايــي‪« :‬کلــه چــې يــو انســان وفــات �شــي د هغــه د ټولــو اعمالــو ثــواب‬ ‫قطــع �شــي مګــر درې شــيان دا�ســې دي چــې د مــرګ څخــه وروســته بــه یــې هــم ده‬ ‫تــه ثــواب رســيږي؛ يــو صدقــه جاريــه‪ ،‬بــل هغــه علــم چــې چاتــه يــې ښــودلې وي‪،‬‬ ‫دريــم نيــک اوالد چــې د ده لپــاره دعــا کــوي»‪.‬‬

‫‪33‬‬

‫او رســول هللا صلــى هللا علیــه وســلم داهــم فرمايــي‪« :‬هللا تعالــی بــه پــه جنــت‬ ‫ـکـې د بنــده يــوه پــوره مرتبــه لــوړه کــړي نــو هغــه بــه پوښــتنه وکــړي چــې یــا ربــه دا‬ ‫لــه کومــه ؟ نــو هللا تعالــی بــه ورتــه ووايــي چــې ســتا د بچــې ســتا لپــاره پــه غوښــتلو»‪.‬‬ ‫او امــام بخــاري رحمــه هللا پــه خپــل صحیــح ـکـې بــاب لګولــی دی‪( :‬بــاب دی پــه‬ ‫بیان د بچي غوښتلو کې د جهاد لپاره) او بيا یې پکې د ابو هریره حدیث راوړی‬ ‫دی چې رســول هللا صلی هللا علیه وســلم وفرمایل‪« :‬ســلېمان علیه الســام نیت‬ ‫وکــړ چــې زه بــه نــن شــپه (‪ )۱۰۰‬یــا (‪ )۹۰‬بیبیانــو ســره كــور والــی کــوم او هــر یــوه‬ ‫بــه یــو بچــی وزېــږوي چــې د هللا تعالــی پــه الر ـکـې بــه جهــاد کــوي نــو ملګــري یــې ورتــه‬ ‫وویــل‪ :‬ان شــاء هللا‪ ،‬خــو لــه هغــه څخــه ان شــاء هللا هیــره شــوه او ویــې نــه ویلــه‪،‬‬ ‫نــو د هغــه بیبیانــو څخــه یــوازې یــوې حمــل واخیســت او هغــه هــم د غو�ښــې یــوه‬ ‫ټوټــه چــې پــوره انســان نــه و‪ ،‬قســم پــه هغــه ذات چــې د هغــه پــه الس ـکـې زمــا روح‬ ‫دی؛ کــه ان شــاء هللا یــې ویلــې وای نــو هغــه ټــول بــه برابــر زېږېدلــي وای او ټولــو بــه‬ ‫د هللا تعالــی پــه الره ـکـې جهــاد کولــی‪.‬‬ ‫کــه مســلمانه خــور پــه دې پــوه �شــي چــې د بچــو پــه زېږولــو ســره دهللا تعالــی‬ ‫د دیــن مرســته کېــږي او د دیــن دښــمنان پــرې قهریــږي نــو دې کارتــه بــه یــې لــه‬ ‫مخکــې څخــه مــا تړلــې وه او شــاید چــې پــه دې کار ســره دا لــه هغــه مجاهدینــو‬ ‫َ‬ ‫لــه ډلــې څخــه شــمار �شــي چــې هللا تعالــی یــې پــه دې توګــه توصیــف کــړی دی‪َ ( :‬ول‬ ‫َ ً َّ ُ َ‬ ‫ُ ُْ‬ ‫َ ُ َ‬ ‫َ َ‬ ‫َيط ُئــون َم ْو ِط ًئــا َي ِغيــظ َالك َّفـ َـار َول َي َنالــون ِمـ ْـن َعـ ُـد ّ ٍو ن ْيــا ِإل ك ِتـ َـب ل ُهـ ْـم ِبـ ِـه َع َمـ ٌـل‬ ‫َ ٌ َّ َّ َ َ‬ ‫ُْ‬ ‫الل ل ُي ِضيـ ُـع أ ْجـ َـر ال ْح ِسـ ِن َين) [التوبــه‪ ،]120 :‬ژبــاړه‪ :‬دا مجاهدیــن پــه‬ ‫ص ِالــح ِإن‬ ‫یــوه الر تــګ نــه کــوي چــې دښــمن پــرې پــه قهــر کــړي او نــه د دښــمن څخــه غنیمــت‬ ‫الس تــه راوړي مګــر دوی لپــاره پــه دې کار ســره نیــک عمــل لیــکل کېــږي‪ ,‬يقینــا‬ ‫هللا تعالــی د نیکــي کوونکــو اجــر نــه ضایــع کــوي‪.‬‬ ‫ی‬ ‫مســلمانه خــور دې د عمــر ر�ضــی هللا عنــه پــه دې وینــا هــم ســوچ وکــړ چــې‬ ‫فرمایــي‪“ :‬قســم پــه هللا زه پــه خپــل ځــان د کوروالــي پــه کولــو زور کــوم؛ پــه دې‬ ‫امیــد چــې هللا تعالــی بــه زمــا لــه املــه یــو نفــس تــه ژونــد ورکــړي چــې د هللا تعالــی‬ ‫پا ـکـي بــه بیانــوي)‪.‬‬ ‫انجونــې د پېغلتــوب پــه اول وخــت ـکـې ودول پــه ځینــو طاغوتــي دولتونــو‬ ‫ـکـې چــې نــام نهــاد اســامي دولتونــه دي جــرم شــمېرل کېــږي البتــه پــه اســامي‬ ‫شــریعت ـکـې حــال هغــه دي چــې هللا حــال ګرځولــي وي او ح ـرام هغــه دي چــې‬ ‫هللا تعالــی ح ـرام ګرځولــي وي‪.‬‬ ‫او عایشــه ر�ضــی هللا عنهــا وايــي‪“ :‬رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم زه پــه‬ ‫نــکاح کــړم او زه شــپږ کلنــه وم‪ ،‬مونــږ چــې کلــه مدینــې تــه راغلــو او پــه بنــو حــارث‬ ‫بــن خــزرج مــو واړول نــو پــه ماتبــه راغلــه ویښــتان مــې تــوی شــول کلــه چــې مــې‬ ‫د ســر ویښــتان پــوره شــول نــو ماتــه مــې مــور (ام رمــان ر�ضــی هللا عنهــا) راغلــه‪,‬‬ ‫زه پــه اڼډیچــق ناســته وم اومــا ســره مــې ملګــرې هــم وې مــا تــه یــې اواز وکــړ نــو‬ ‫زه ورتــه راغلــم ماتــه معلومــه نــه وه چــې لــه مایــې څــه غوښــتل‪ ،‬نــو زمــا الس یــې‬ ‫ونیــو بویــې تلــم تــردې چــې زه یــې د کــور پــه دروازه ودرولــم لــه ویــرې مــې زر زر ســاه‬ ‫اخیســته تــردې چــې زه لــږه پــه ارام شــوم نــو بیــا یــې لــږې اوبــه راواخیســتې زمــا پــه‬ ‫مــخ اوســریې واچولــې او بیایــې کورتــه ننویســتلم پــه کــور ـکـې دانصــارو ښــځې وې‪,‬‬ ‫هغــوی وویــل‪ :‬پــه خیــر راغلــې قــدم دې بختــور شــه‪ ،‬زه یــې هغــوی تــه وســپارلم او‬ ‫هغوی زه ســینګار کړم رســول هللا صلی هللا علیه وســلم چې د چاشــت په وخت‬ ‫راغــی نــو زه و ویریــدم‪ ,‬زه یــې ورتــه وســپارلم چــې زه پــه دغــه وخــت ـکـې نهــه کلنــه‬ ‫وم” [راوه مســلم]‪.‬‬ ‫کلــه چــې د مســلمانې خــور پــه دې خبــره ســرخالص �شــي نــو د غلطــو خلکــو‬ ‫خبــرو تــه بــه بيــا غــوږ نــه نی�ســي‪ ,‬د زمــرو دب چــو پــه روزنــه بــه مصروفــه �شــي‪,‬‬ ‫پــه کــور ـکـې بــه د هغــوی ســرداره جــوړه �شــي او روزنــه بــه يــې د ملــت ابراهیمــي د‬ ‫خالــص توحیــد پــه خالصــو شــيدو او تلقیــن ورکــوي‪ ,‬خصلــت جــوړوي‪ ,‬د دغــو‬ ‫بچــو خــوي بــه د مســلمانانو ســره دوســتي او د کفــارو ســره دښــمني وي‪ ،‬زړونــه‬ ‫بــه یــې د مومنانــو پــه مینــه او د کفــارو پــه نفــرت ډک وي‪ ,‬د هللا تعالــی پــه الره‬ ‫ـکـې بــه جهــاد کــوي او د چــا د مالمتیــا څخــه بــه نــه ویریــږي [ســورت املائــده ‪.]۵۴‬‬ ‫و آخر دعوانا أن الحمد هللا رب العلمین‬

‫دا چې د کفري ځواک پر خالف د اسالمي دولت د لښکرو جګړه دوام‬ ‫لري‪ ،‬نو پدې لړۍ کې مونږ د وروستنیو عملیاتو یوه برخه راخلو؛ کومې‬ ‫چــې د اســامي دولــت د واکمنــۍ پــه پراخــه کیــدو‪ ،‬یــا د دښــمن پــه ویرولــو‪،‬‬ ‫وژلو او ذلیله کولو کې کامیابې شوې وي‪ ،‬دغه عملیات د هغو ګڼ شمیره‬ ‫عملیاتو یوه کوچنۍ بیلګه ده چې اسالمي دولت په تیرو اوونیو کې د نړۍ‬ ‫د ختیځ او لویدیځ په بیالبیلو جبهاتو کې ترسره کړي دي‪:‬‬ ‫په ترکیا جنګ‬ ‫ورور‬ ‫اوو‬ ‫أبــو أنــس املنبجــي او‬ ‫د ربیــع األول پــه مــه نیټــه‪ ،‬استشــهادي‬ ‫ورور أبــو عمــر الهاشــمي ‪ -‬تقلبهمــا هللا – وکــړئ شــوی چــې خپلــې بــارودې‬ ‫موټرې د باب ښار په لویدیځ؛ په کفیر او وقاح کلیو کې د مرتدینو په پنډ‬ ‫غالو انفجار کړي چې په دغو عملیاتو کې د ترکي مرتد پوځ یو ټانګ ویجاړ‬ ‫او درې نــور زیانمــن او یــو شــمیر مرتدیــن مــردار شــول‪ ،‬پــه عملیاتــو پ�ســې‬ ‫مجاهدینــو پــه کفیــر کلــي یرغــل وکــړ او پــه تــرڅ ـکـې یــې دوه عـرادې ویجــاړې‪،‬‬ ‫یــوه غنیمــت او درې مرتدیــن یــې مــردار کــړل او بیرتــه مجاهدیــن روغ رمــټ‬ ‫خپلــو ځایونــو تــه راســتانه شــول‪.‬‬ ‫د ربیع االول په نهمه نیټه‪ ،‬د باب ښار په لویدیځ کې د براته کلي سره‬ ‫نږدې د ترکي مرتد پوځ او مرتدو صحواتو په یوه پنډغالي استشهادي برید‬ ‫ترسره شو‪ ،‬و رسره مجاهدینو د ترکي پوځ یو ټانګ د ماین په چاودنه کې‬

‫زیانمن کړ او په دانا کلي کې یې په هاون مرمۍ یو موټر ویجاړ کړ‪.‬‬ ‫د ربیع االول په یوولسمه نیټه وررو أبو عبد الرحمن الشامي او أبو‬ ‫أحمــد الســمراوي ‪ -‬تقلبهمــا هللا – وکــوالی شــول چــې تر ـکـي پــوځ او مرتــدو‬ ‫صحواتــو تــه درنــه مرګــه ژوبلــه واړوي‪ ،‬چیرتــه چــې ورور ابــو عبــد الرحمــن‬ ‫خپــل بــارودي موټــر د بــاب ښــار پــه لویــدځ ازرق کلــي ـکـي د مرتدینــو پــه‬ ‫پنډغالي انفجار کړ‪ ،‬چې څوارلس مرتدین پکې مردار او ګڼ شمیر ټپيان‬ ‫شول او درې عرادې یې ویجاړ کړی شوې‪ ،‬بل پلو ته دویم ورور د باب ښار‬ ‫په ختیځ؛ الزرزور کلي کې د مرتدینو پنډغالي ته ورسید او خپل بارودي‬ ‫موټر یې انفجار کړ‪ ،‬چې ګڼ شمیر مرتدین پکې مردار او ټپیان او یو شمیر‬ ‫موټــرې زیانمنــې شــوې‪ ،‬لــدې لــږ وروســته پــه همــده کلــي ـکـې پــه ټانــګ ضــد‬ ‫توغنــدي د تر ـکـي مرتــد پــوځ یــو ټانــګ ویجــاړ کــړی شــو‪.‬‬ ‫د ربیــع األول پــه دولســمه نیټــه‪ ،‬د خالفــت غازیانــو د بــاب ښــار پــه‬ ‫لویدیــځ ـکـې د دوه توغنــدو او هــاون پــه واســطه د تر ـکـي پــوځ دوه ټانګونــه‬ ‫ویجــاړ او یــو زیانمــن کــړل‪.‬‬ ‫د ربیع االول په پنځلسمه نیټه‪ ،‬د اسالمي دولت د زغره والو ښکاریان‬ ‫وتوانیدل چې د باب ښار په لویدیځ کې په ټانګ ضد توغندو د ترکي مرتد‬ ‫پوځ یو ټانګ ویجاړ او بل یې زیانمن کړ‪.‬‬ ‫د ربیع االول په شپاړسمه نیټه‪ ،‬د ترکي مرتد پوځ او مرتدو صحواتو‬ ‫خبرونه‬ ‫مرکه‬

‫‪34‬‬

‫په استنبول کې د صلیبانو په مراسمو د برید د ساحې انځور‬

‫ســره نښــتې رامنــځ تــه شــوې چــې ورپ�ســې مجاهدینــو د بــاب ښــار پــه شــمال‬ ‫ختیــځ ـکـې پــه العجمــي کلــي یرغــل وکــړ‪ ،‬وروســته د استشــهاد یــو تــن اتــل‪-‬‬ ‫تقبلــه هللا‪ -‬خپــل بــارودي موټــر قنیفــذ کلــي تــه نــږدې د مرتدینــو پــه یــوه پنــډ‬ ‫غالــي انفجــار کــړ‪.‬‬ ‫د ربیــع االول پــه یوویشــتمه نیټــه‪ ،‬د خالفــت غازیانــو د بــاب ښــار پــه‬ ‫لویدیځ کې د ترکي مرتد پوځ یو ټانګ او یو ‪ BMP‬زغره واله عراده په ټانګ‬ ‫ضــد توغنــد ویجــاړ کړل‪.‬‬ ‫د ربیــع االول پــه درویشــتمه نیټــه‪ ،‬د اســامي دولــت د زغــره واال‬ ‫ښــکاریان وتوانیدل چې د باب ښــار په لویدیځ کې د ټانګ ضد توغندو په‬ ‫واسطه دوه زغره والې عرادې ویجاړ کړي‪ ،‬په همدغه ورځ د حلب والیت‬ ‫د رسنیزه چارو دفتر د «صلیب زغره) تر غنوان الندې یوه ویډیو خپره کړه‬ ‫چــې پکــې د ترکیــې د مرتــد پــوځ د دوه کارمندانــو د ســوځولو ســحنې خپــرې‬ ‫شــوې‪ ،‬ترکیــه چــې د خپلــو صلیبــي بادارانــو پــه نمایند ـګـۍ پــه اســامي دولــت‬ ‫او مســلمانانو د صلیــب د زغــرې تــر عنــوان النــدې حملــه رهبــري کــوي‪ ،‬پــه‬ ‫دغــې ویډیــو ـکـې دا پیغــام و چــې کــه د ترکیــې مرتــد پــوځ نــور د اســامي دولــت‬ ‫پــه خــاوره بمبــار تــه دوام ورکــړي نــو د خپــل پــوځ د ســوځولو د دغــه شــان‬ ‫ســحنو ســره بــه اشــنا �شــي‪.‬‬ ‫د ربیــع اآلخــر پــه دویمــه نیټــه د خالفــت یــو تــن اتــل غــازي د اســتنبول‬ ‫پــه ښــار ـکـې پــر یــوه مشــهور نایــټ کلــب پــه دا�ســې حــال ـکـې یرغــل وکــړ چــې د‬ ‫نصــاراو شــرکي اختــر پکــې ملانځــل کیــده‪ ،‬غــازي اتــل د خپلــو ال�ســي بمونــو او‬ ‫کالشنکوف په واسطه دغه برید ترسره کړ‪ ،‬چې په ترڅ کې یې یو سل او‬ ‫پنځــوس تنــو تــه مــرګ ژوبلــه واوښــته‪ ،‬دغــه بریــد د هللا تعالــی د دیــن لپــاره د‬ ‫غچ او د امیر املومنین حفظه هللا د دې غږ په ځواب کې تر سره شو چې‬ ‫وايــي‪ :‬د صلیــب خادمــه ترکیــه پــه نښــه کــړئ‪.‬‬ ‫بغداد واليت‪:‬‬ ‫د ربیــع االول پــه پنځمــه نیټــه‪ ،‬د خالفــت امنیتــي ډلګیــو د بغــداد پــه‬ ‫الصدر ښار کې د الرې په غاړه یو بارودي موټر ځای پر ځای کړ او بیا یې په‬ ‫مشرکو روافضو انفجار کړ‪ ،‬چې شپيته مرتدین پکې مردار او په لسګونو‬ ‫پکــې ټپیــان شــول‪.‬‬

‫‪35‬‬

‫د ربیــع االول پــه یوولســمه نیټــه‪ ،‬د خالفــت یــوه امنیتــي ډلګــۍ پــه دې‬ ‫وتوانیده چې بغداد په ختیځ؛ الباویه سیمه کې د روافضو د یوه پنډغالي‬ ‫ســره نــږدې بــارودي موټــر ځــای پــر ځــای کــړي او بیــا د لــرې نــه انفجــار کړه‪،‬‬ ‫چــې پــه تــرڅ ـکـې یــې اتیــا تنــه روافــض مــړه او ټپیــان شــول‪ ،‬ورســره بلــه امنیتي‬ ‫ډلګــۍ وتوانیــده چــې د بغــداد پــه جنــوب أبــو دشــیر ســیمه ـکـې دوه ماینونــه‬ ‫ځای پر ځای کړي او بیا یې د روافضو په یوه ګڼه ګوڼه انفجار کړي چې‬ ‫شــل تنــه مرتدیــن پکــې مــړه او ژوبــل شــول‪.‬‬ ‫د ربیع اآلخر په لومړۍ نیټه ورور ابو نواف العراقي او ابو عبد امللک‬ ‫العراقي‪-‬تقبلهمــا هللا‪ -‬د خپلــو بــارودي واســکټونو ســره د بغــداد پــه منځنــۍ‬ ‫ســیمه «الســنك» ـکـې پرلپ�ســې خپلــو واســکټونو تــه د روافضــو پــه پنډغالــي‬ ‫انفجــار ورکــړ چــې د ســل نــه زیــات مشــرکین پکــې مــړه او ژوبــل شــول‪ ،‬پــه‬ ‫همدغــه مهــال ـکـې د ماینونــو ډلګیــو د بغــداد الجدیــده پــه ســیمه ـکـې یــو‬ ‫بارودي موټر ځای پر ځای او بیا یې د لرې نه انفجار کړ چې په ترڅ کې یې‬ ‫نــوي مرتدیــن مــردار او اوولــس ټپیــان شــول‪.‬‬ ‫نينوى واليت‪:‬‬ ‫د ربیــع االول پــه شــپږمه نیټــه‪ ،‬استشــهادي ورور ابــو خطــاب العراقــي‪-‬‬ ‫تقبلــه هللا‪ -‬د موصــل پــه ختیــځ البریــد ناحیــه ـکـې د راف�ضــي پــوځ او ملیشــو‬ ‫پــه یــوه پنډغالــي د خپــل بــارودي موټــر پــه واســطه بریــد ترســره کــړ چــې یــو‬ ‫ابرامز ټانګ او دوه بلډوزرې پکې ویجاړ‪ ،‬اته مرتدین مردار او ګڼ شمیر‬ ‫ټپیان شول‪ ،‬بل پلو ته د استشهاد څلور تنه اتالن أبو خطاب املصالوي‪،‬‬ ‫أبــو أحمــد الشــامي‪ ،‬أبــو ســلمة الشــامي او ّبتــار املوصلــي ‪ -‬تقبلهــم هللا – د‬ ‫موصل په جنوب کې د السالم روغتون سره نږدې د مرتدینو د پنډغالو‬ ‫پــه لــور والړل هــر یــو خپــل بــارودي موټــر پــه مرتدینــو انفجــار کــړ چــې پنځــه‬ ‫دیــرش مرتدیــن پکــې مــردار شــول‪ ،‬پنځــه ‪ BMP‬عـرادې‪ ،‬یــو بلــډوزر او یــو‬ ‫همر یې ویجاړ کړ او ګڼ شمیر نورې عرادې زیانمنې کړی شوې‪ ،‬ورپ�سې‬ ‫د مرتدینــو ســره د مختلــف ډولــه وســلو نښــتې رامنځتــه شــوې چــې څلــور‬ ‫مرتدیــن پکــې ووژل شــول یــو پکــې پــه قنــاص ښــکار شــو او ګــڼ شــمیر ټپیــان‬ ‫شــول‪ ،‬او دوه همــر ع ـرادې یــو ‪ BMP‬زغــره والــه ع ـراده یــې ویجــاړه او بلــه‬

‫د موصل په السالم روغتون کې د جګړې آثار‬

‫غنیمــت کــړی شــوه‪.‬‬ ‫د ربیــع االول پــه اوومــه نیټــه‪ ،‬استشــهادي ورور ابــو حمــزه العراقــي د‬ ‫موصــل پــه جنــوب ـکـې الســام روغتــون ســره نــږدې د تښــتیدونکي راف�ضــي‬ ‫پــوځ او ملیشــو ګڼــې ګوڼــې تــه پــه نفــوذ وتوانیــده چــې پــه دغــه اتلــوال بریــد‬ ‫ـکـې لــس مرتدیــن مــردار پنځــه څلویښــت ټپیــان او اتــه ‪ BMP‬عـرادې پنځــه‬ ‫همــر عـرادې او یــو ابرامــز ټانــګ ویجــاړ کــړی شــو ‪ ،‬پــه همدغــه مهــال ـکـې د‬ ‫خالفت غازیانو په سومر ناحیه کې د هغه قطار سره نښته پیل کړه چې‬ ‫د محاصره شویو مرتدینو مرستې ته را روان و چې په ترڅ کې لس مرتدین‬ ‫مردار او یو شمیر نور ټپیان شول‪ ،‬له دې لږ وروسته د موصل په جنوب‬ ‫الوحدت ناحیه کې استشهادي ورور ابو اسالم الشامي‪-‬تقبله هللا‪ -‬خپل‬ ‫بارودي موټر په راف�ضي پوځ او ملیشو انفجار کړ چې درې همر عرادې یې‬ ‫ویجاړ کړې‪ ،‬اته مرتدین مردار او ګڼ شمیر نور ټپيان کړی شول‪ ،‬ورپ�سې‬ ‫د مختلف ډوله وسلو سختې نښتې پیل شوې چې په ترڅ کې یې درې ‪BMP‬‬ ‫عـرادې ویجــاړې کــړی شــوې‪ ،‬پــه همدغــه مهــال ـکـې پــه ختیــځ محــور نښــتې‬ ‫روانې وې چې په ترڅ کې يې یوویشت مرتدین مردار‪ ،‬یو همر ویجاړ او بل‬ ‫زیانمــن کــړی شــو‪ ،‬د دې عملیاتــو تــر څنــګ د موصــل پــه االخــاء ناحیــه‪ ،‬د‬ ‫شیما‪ ،‬انتصار او النور ناحیو په ملنو کې یوویشت مرتدین په قناص ښکار‬ ‫کــړی شــول‪.‬‬ ‫حمص واليت‪:‬‬ ‫د ربیــع االول پــه اتمــه نیټــه‪ ،‬د خالفــت غازیانــو د حویســیس او شــاعر‬ ‫په ســیمه کې د نصیري پوځ او ملیشــو ســره نښــتې پیل کړې چې په ترڅ کې‬ ‫یې په اته پاټکونو ولکه وکړه‪ ،‬د پنځوس نه زیات مرتدین یې مردار کړل او‬ ‫درې ټانګونه‪ ،‬یو ثقیله ماشین زیکویک او کونکورس توغندو دسګاه د یو‬ ‫شمیر توغندو سره او نورې یوه اندازه وسلې اومهمات یې غنیمت کړل‪.‬‬ ‫د ربیــع االول پــه نهمــه نیټــه‪ ،‬د خالفــت غازیانــو پیــل کــړی شــوې غ ـزا‬ ‫وغزوله او تدمر ښار په غاړو کې یې په مهمو ستراتیژي ځایونو ولکه وکړه‪،‬‬ ‫چې په دې لړ کې د املهر د غازو شرکت چې ټیپور هوايي ډګر په شمال کې‬

‫او تدمــر پــه لویدیــځ ـکـې واقــع دی؛ د ولکــې النــدې شــو‪ ،‬کلــه چــې مجاهدینــو‬ ‫د املهــر شــرکت بــرج او پــه االرتــوازي پاټــک ولکــه وکــړه نــو نصیریانــو د تدمــر‬ ‫ښــار څخه یو د دغو ســیمو بیرته ترالســه کولو لپاره یو لوی قطار ســیمې‬ ‫تــه راولیــږه‪ ،‬لیکــن د خالفــت غازیانــو او پــه ځانګــړې توګــه انغما�ســي اتــان‬ ‫پــرې ور غوټــه شــول‪ ،‬ګــڼ شــمیر مرتدیــن یــې ووژل او نــور وتښــتیدل لیکــن‬ ‫مجاهدیــن ورپ�ســې شــول او ټــول یــې ووژل‪ ،‬پــه همدغــه مهــال ـکـې د جنــوب‬ ‫په لور کې د جحار سیمې په لور پرمختګ جاري و او د مهر او جحار ترمنځ‬ ‫د نصیري پوځ په پنځلس پاټکونو ولکه وکړی شوه او د جزل د تیلو پوره‬ ‫سیمه د شرکت په شمول د ولکې الندې شوه‪ ،‬په دغو نښتو کې د نصیري‬ ‫پــوځ یوســل او دولــس مرتدیــن ووژل شــول او هللا تعالــی پــه خپلــو مجاهــدو‬ ‫بندګانــو دغنیمــت پــه توګــه د درې ټانګونــو‪ ،‬د توغنــدو د یــوې دســګاه‪ ،‬یــو‬ ‫میدانــي تــوپ‪ ،‬یــو ثقیلــه ماشــین او پــه لویــه کچــه مهماتــو احســان وکــړ‪.‬‬ ‫د ربیع االول په لسمه نیټه‪ ،‬د خالفت غازیانو د تدمر ښار په ملنو کې د‬ ‫نصیري پوځ په مورچو له هرې خوا بریدونه پیل کړل او په ګڼو ځایونو یې‬ ‫ولکه وکړه؛ په شمال کې د حویسیس سیمه‪ ،‬د توپونو او ابراج غونډۍ‪،‬‬ ‫د الطــار او عنتــره ســتراتیژي غرونــه او د تدمــر نظامــي ګودامونــه ونیــول‬ ‫شــول‪ ،‬په جنوب کې د قصر الحالبات ســیمه‪ ،‬هیان ســتراتیژي غر ونیول‬ ‫شــو‪ ،‬پــه لویدیــځ ـکـې پــه املهــر شــرکت‪ ،‬املهــر او البــرج غونــډۍ‪ ،‬املهجــوره‬ ‫کنډک‪ ،‬جزل د تیلو شرکت او جحار د غازو په شرکت ولکه وکړی شوه‪،‬‬ ‫په ختیځ کې د ښار غنمو ګودامونه‪ ،‬اته پاټکونه او التلیله دوه الرې ونیول‬ ‫شول‪ ،‬د دغو نښتو ترمنځ دوه استشهادي بریدونه او ګڼ شمیر انغما�سي‬ ‫بریدونــه ترســره کــړی شــول‪ ،‬د دغــې مبار ـکـې غ ـزا پایلــه؛ دوه ســوه شــپیته‬ ‫مرتدین وژل‪ ،‬ګڼ شمیر نصیري مرتدین نیول چې یو پکې د جګړن په رتبه‬ ‫ضابط هم شامل و‪ ،‬په جزل سیمه کې یوه جنګي الوتکه رانسکوره کړی‬ ‫شوه‪ ،‬څلور ټانګوه یو ‪ BMP‬عراده‪ ،‬او شپاړل مختلف ثقیله ماشینونه‪،‬‬ ‫د توغندو یوه دسګاه د ټانګ ضد توغندو بله دسګا او یو شمیر توغندي‬ ‫او پــه لویــه کچــه وســله اومهمــات د غنیمــت پــه توګــه ونیــول شــول‪.‬‬ ‫خبرونه‬ ‫مرکه‬

‫‪36‬‬

‫د تدمر هغه ساحه چې روسي پوځیان پکې میشت وو‪ ،‬اوس د خالفت د غازیانو په الس کې ده‬

‫د ربیع االول په یوولسمه نیټه‪ ،‬د خالفت غازیانو د تدمر په ټول ښار‬ ‫ولکه وکړه‪ ،‬چې پدې سره د څو ورځو سختو نښتو وروسته د تدمر ښار‬ ‫یــو ځــل بیــا د خالفــت د ســیوري النــدې شــو‪ ،‬د تدمــر ښــار ـکـې د نصیریانــې‬ ‫پ�ښــې هغــه وخــت وښــویدې چــې کلــه مجاهدینــو د ښــار پــه څلــور خــواو ـکـې‬ ‫مهــم ځایونــه ونیــول؛ د تدمــر قلعــه‪ ،‬العامریــه غونــډۍ او ناحیــه پــه ختیــځ‬ ‫کې د ښار دروازه او د هیان او الطار غره په څنډو کې په پاتې مرتدینو د‬ ‫اکماالتو دالرې بندیدل دا ټول هغه الملونه و چې د هللا تعالی د نصرت نه‬ ‫وروســته یــې د نصیریانــو زړونــه پــه ښــار ـکـې مــات کــړل‪ ،‬ورپ�ســې مجاهدینــو‬ ‫په لویدیځ کې پرمختګ ته دوام ورکړ او البیارات‪ ،‬الدوه او د تدمر په درې‬ ‫الري یې ولکه وکړه‪ ،‬د تدمر په شــمال لویدیځ کې د حیان د غازو شــرکت‬ ‫تــر ولکــې النــدې راغــی او د خالفــت دغــه ځواکونــه د دوه ســیمې ـکـې د خپلــو‬ ‫فاتحو ورونو سره یو ځای شوې‪ ،‬په دغو جګړو کې د سلو پورې نصیریان‬ ‫او راف�ضــي ملی�شــې ووژل شــوې او د خالفــت غازیانــو دیــرش ټانګونــه‪ ،‬شــپر‬ ‫‪ BMP‬عـرادې‪ ،‬شــپږ ‪ 122‬ملمتــره میدانــي توپونــه اووه زیکویکــې او پــه لویــه‬ ‫کچه ټانګ ضد توغندي‪ ،‬د هغې دسګاوې‪ ،‬په لویه انداز ګراد توغندي‪،‬‬ ‫د ټانګونــو مرمــۍ او مختلــف ډولــه مهمــات غنیمــت کــړل‪ ،‬چــې پــدې ســره د‬ ‫تدمر ښار ولکه نوره هم پیاوړې شوه‪.‬‬ ‫د ربیــع االول پــه دولســمه نیټــه‪ ،‬د خالفــت غازیانــو د حمــص پــه ختیــځ‬ ‫ریف کې خپل پرمختګ ته دوام ورکړ او تدمر ښار په لویدیځ کې څلویښت‬ ‫کلومتــره ژور والــی تامیــن کــړ‪ ،‬ورســره د نصیــري پــوځ تــر ټــول لــوی نظامــي‬ ‫هوايــي ډګــر ټيپــور پــه درشــل ودریــدل‪ ،‬چیرتــه چــې مجاهدینــو د تدمــر او‬ ‫حمص په نړیواله لویه الره د جحار دوه الری تر ولکې الندې کړ او د هوايي‬ ‫ډګر په شمال کې په واقع غرونو کې یې د نصیري پوځ په پوستو یرغل وکړ‬ ‫او هوايي ډګر په شمال کې د دافع هوا کنډک ته په الره یې دولس پاټکونه‬ ‫د ولکــې النــدې کــړل چــې پــدې ســره د کتیبــې د پاســه شــول‪ ،‬لــه بلــې خــوا د‬ ‫خالفت غازیانو د هوايي ډګر په ختیځ کې د دافع هوا په بل کنډک یرغل‬ ‫وکــړ او ورســره یــې مرهطــان کلــی هــم تــر ولکــې النــدې کــړ‪ ،‬پــه همغــږۍ یــې‬

‫‪37‬‬

‫ورسره د هوايي ډګر په جنوب کې د بارده سیمې په غونډیو کې په نصیري‬ ‫پوځ یرغل پیل کړ‪ ،‬چیرته چې برج السیل‪ ،‬قصیر او املشتل سیمې تر ولکې‬ ‫الندې شوې او پدې سره په هوايي ډګر د شمال‪ ،‬جنوب او لویدیځ لوري‬ ‫څخــه د محاصــرې کــړۍ راتنګــه شــوه او مجاهدیــن هوايــي ډګــر تــه د دوه‬ ‫نــه تــر پنځــه کلومتــره فاصلــه ـکـې شــول‪ ،‬پــه دغــو نښــتو ـکـې یــو رو�ســي ‪55T‬‬ ‫ډوله ټانګ او یو ‪ 122‬ملمتره توپ ویجاړ کړی شو‪ ،‬ورپ�سې مجاهدینو په‬ ‫هوايي ډګر د توپونو ســخت بریدونه پیل کړل چې په ترڅ کې یې په هوايي‬ ‫ډګر کې ناستې درې الوتکې ویجاړ کړی شوې‪.‬‬ ‫د ربیع االول په څوارلسمه نیټه‪ ،‬د خالفت غازیانو تازه پرمختګ وکړ‬ ‫او د ټيپور هوايي ډګر په ملنو کې یې لویدیځ ته الشریفه تر ولکې الندې کړ‬ ‫او هم یې د نصیري پوځ او راف�ضي ملیشو په یوه پاټک ولکه وکړه کوم چې‬ ‫د کلــي پــه ختیــځ ـکـې واقــع و‪ ،‬چــې پــدې پرمختــګ ســره هوايــي ډګــر تــه واحــده‬ ‫خالصــه الر د ګــواښ النــدې شــوه ځکــه چــې پــه شــمال ـکـې املهجــوره کنــډک‬ ‫ونیــول شــو‪ ،‬پــه ختیــځ ـکـې د دافــع هــوا کنــډک او یــو شــمیر نــور ځایونــه تــر‬ ‫ولکــې النــدې شــول‪.‬‬ ‫عدن أبين واليت‪:‬‬ ‫د ربیــع االول پــه لســمه نیټــه استشــهادي اتــل ورور ابــو ســعد العدنــی‪-‬‬ ‫تقبلــه هللا‪ -‬د عــدن ښــار پــه ختیــځ د خــور مکســر ســیمې د الصولبــان‬ ‫روزنتــون مخــې تــه د یمنــي پــوځ پــه کارمندانــو د خپــل بــارودي واســکټ بریــد‬ ‫ترســره کــړ چــې تــر اتیــا مرتدینــو تــه پکــې مــرګ ژوبلــه واووښــته‪.‬‬ ‫د ربیــع االول پــه اتلســمه نیټــه‪ ،‬استشــهادي اتــل ورور ابــو هاشــم‬ ‫الردفاني‪-‬تقبله هللا‪ -‬د ټولو امنیتي کمربندونو څخه تیر شو او د عدن په‬ ‫ختیــځ ـکـې د الصولبــان پوځــي روزنتــون هغــه ځــای تــه ورســیده چېرتــه چــې‬ ‫مرتدینو معاشونه اخیستل‪ ،‬په برید کې د لوی هللا په فضل اویا مرتدین‬ ‫مردار او په لســګونو ټپیان شــول‪.‬‬

‫مصر‪:‬‬ ‫د ربیــع االول پــه یوولســمه نیټــه‪ ،‬استشــهادي ورور ابــو عبــد هللا‬ ‫املصري‪-‬تقبلــه هللا‪ -‬د قاهــرې ښــار پــه زړه ـکـې د الکاتدرائیــه ســیمه ـکـې د‬ ‫نصــاراو پــه یــوه ګڼــه ګوڼــه د بــارودي کمربنــد بریــد ترســره کــړ‪ ،‬چــې اتیــا تنــو‬ ‫صلیبیانــو تــه یــې مــرګ ژوبلــه واړولــه‪.‬‬ ‫دمشق واليت‪:‬‬ ‫د ربیع االول په اوولسمه نیټه‪ ،‬استشهادي ورور ابو صدیق الشامي‪-‬‬ ‫تقبله هللا‪ -‬وتوانیده چې د اردن سره په نا مشروعه پوله د الرکبان کیمپ‬ ‫سره نږدې د جیش سوریا الجدید په نوم د مرتدینو یوه پنډغالي ته ځان‬ ‫ورسوي‪ ،‬خپل بارودي موټر سایکل یې د مرتدینو ترمنځ انفجار کړ چې په‬ ‫لســګونو مرتدین پکې مردار او ټپیان شــول او د وســلې یو ګودام او څلور‬ ‫‪ 4x4‬موټرې ویجاړ شوې‪.‬‬ ‫القوقاز واليت‪:‬‬ ‫د ربیع االول په اتلسمه نیټه‪ ،‬د خالفت یو شمیر غازیانو د چیچینیا‬ ‫پــه ګروزنــي ښــار ـکـې د امنیتــي ځواکونــو پــر پنــډ غالــو د خالفــت غازیانــو‬ ‫انغما�ســي بریــد تــر ســره کــړ چــې پرلپ�ســې دوه ورځــې یــې دوام درلــود‪ ،‬پــه بریــد‬ ‫ـکـې مختلــف ډولــه وســله وکارول شــوه او یــو شــمیر مرتدینــو تــه پکــې مــرګ‬ ‫ژوبلــه واوښــته‪.‬‬ ‫أردن‪:‬‬ ‫د ربیع االول په اتلسمه نیټه‪ ،‬د خالفت څلور تنه غازیان؛ هر یو ورور‬ ‫محمــد صالــح الخطيــب‪ ،‬محمــد يوســف القراونــة‪ ،‬حــازم محمــد أبــو رمــان‬ ‫او عاصم محمد أبو رمان ‪ -‬تقبلهم هللا – د ال�سي بمونو او سپکو وسلو‬ ‫پــه توســط پــه الکــرک ښــار ـکـې د اردن پــه مرتــدو اســتخباراتو او د صلیبــي‬ ‫هیوادونو په اتباعو برید تر سره کړ‪ ،‬دغه برید د استخباراتو د یوې ګزمې‬ ‫سره په نښته پیل شو چې په ترڅ کې یې د دغې ګزمې ټول افراد مردار کړی‬ ‫شول‪ ،‬بیا غازیانو برید ته دوام ورکړ او د ښار په یو استخباراتي مرکز یې‬ ‫یرغل وکړ چې هلته موجود یو شمیر مرتد مردار کړی شوی‪ ،‬لدې وروسته‬

‫مجاهدیــن د کــرک پــه مشــهوره ـکـې مورچــې ونیولــې چیرتــه چــې د صلیبــي‬ ‫ټلوالې د هیوادونو اتباع موجود وو‪ ،‬نښتو زور واخیست او څو ساعته یې‬ ‫دوام وکړ چې په پای کې څلور واړه غازیان د خپل رب سره مخامخ شول‪،‬‬ ‫وروســته لــه هغــې چــې مرتدینــو او د صلیبــي هیوادونــو اتباعــو تــه یــې د مــرګ‬ ‫تراخــه وڅکــول‪ ،‬د دغــې مبار ـکـې غـزا پــه پایلــه ـکـې شــل مرتدیــن مــردار شــول‬ ‫چې یو پکې مرتد ډګرمن «سائد املعايطة» چې د ځانګړو ځواکونو مشر وو‬ ‫مردار شو او یوه د صلیبي ټلوالې د هیوادونو ښځینه تابعه وه‪ ،‬ترڅنګ یې‬ ‫پنځــه دیــرش نــور مرتدیــن او صلیبیــان ټپيــان شــول‪.‬‬ ‫أروپا‪:‬‬ ‫ل‬ ‫د ربیــع االو پــه نولســمه نیټــه ورور ابــو البـراء التون�ســي‪-‬تقبله هللا‪ -‬د‬ ‫جرمنــي پــه زړه «برليــن» ښــار ـکـې د موټــر وهلــو عملیــات ترســره کــړل‪ ،‬دغــه‬ ‫عملیــات د هغــه غــږ پــه ځــواب ـکـې ترســره شــول چــې وايــي د هغــې صلیبــي‬ ‫ټلوالــې د هیوادونــو اتبــاع پــه نښــه کــړئ چــې مســلمانان وژنــي‪ ،‬نــو ابــو البـراء‪-‬‬ ‫تقبله هللا‪ -‬پدې لړ کې په خپله الرۍ هغه بازار په نښه کړ چې د صلیبیانو‬ ‫د شــرکي اختر به مناســبت جوړ کړی شــوی و چې په ترڅ کې یې دولس تنه‬ ‫ووژل او اته څلویښت نور ټپیان شول‪ ،‬کله چې د جرمني په دغو عملیاتو‬ ‫کې کامیاب شو نو بیا له هغه ځایه د ایټالیې میالنو ښار ته ورسیده چیرته‬ ‫چې هغه د ربیع االول په درویشتمه نیټه د پولیسو په یوه ګزمه برید وکړ‬ ‫او د صلیبیانو ســره د نښــتو پر مهال شــهید شو‪-‬نحســبه وهللا حســیبه‪.‬‬ ‫الجنوب واليت‪:‬‬ ‫د ربیع اآلخر په دویمه نیټه د خالفت پنځه اتالن أبو قسورة العراقي‪،‬‬ ‫أبــو حســن العراقــي‪ ،‬أبــو مصعــب الشــامي‪ ،‬محمــد العراقــي او أبــو ســياف‬ ‫الشــامي ‪ -‬تقبلهــم هللا –د نجــف پــه جنــوب ـکـې د مشــخاب ســیمې واقــع‬ ‫د روافضو د پاټکونو په لور والړل‪ ،‬دغو څلورو انغماسایانو په لسګونو‬ ‫مرتدینو مردار کړل او خپل بارودي واسکټونه یې د مرتدینو په پنډغالو‬ ‫انفجــار کــړل‪ ،‬پنځــم استشــهادي ورور خپــل بــارودي موټــر د مشــخاب او‬ ‫قادسیه سیمې ترمنځ د مرتدین په یوه پنډغالي کې انفجار کړ‪ ،‬چې د دې‬ ‫عملیاتــو پــه پایلــه ـکـې ســل مرتدینــو تــه مــرګ ژوبلــه واوښــته‪.‬‬

‫په مصر کې په قبطي کنیسه د برید آثار‬ ‫خبرونه‬ ‫مرکه‬

‫‪38‬‬

39

‫مرکه‬

‫‪40‬‬

41

УМИЯ

1

Аллах разбил единство сахаватов Шама, разделил их сердца и отвернул их друг от друга, да так, что они начали сражение между собой. Это по причине того, что они не последовали за словами Аллаха: «Крепко держитесь за вервь Аллаха все вместе и не разделяйтесь» [Алю ‘Имран:103]. Они не пожелали оставить вынесение решения Одному Аллаху и собраться под правлением единого правителя, устанавливающего Шариат и сражающегося с группами кафиров, которые от него отказались. Когда же некоторые сахаваты Шама поняли, что они попали в то же унижение и нищету, в которые попали до них сахаваты Ирака, они поспешили объявить о джахилийском объединении, которое в действительности является иллюзией. Ведь в действительности каждый из них преследует личные интересы и проклинает всех остальных. Как сказал Всевышний: «Ты полагаешь, что они едины, но сердца их разобщены» [Аль-Хашр:14]. Эту разобщенность они заслужили своими делами. Всевышний сказал: «Мы также взяли завет с тех, которые сказали: «Мы - христиане». Они забыли долю из того, что им напомнили, и тогда Мы возбудили между ними вражду и ненависть до Дня воскресения. Аллах поведает им о том, что они творили» [Аль-Маида:14]. И также Всевышний сказал: «Иудеи сказали: «Рука Аллаха скованна». Это их руки скованны, и они прокляты за то, что они сказали. Его обе Руки простерты, и Он расходует, как пожелает. Ниспосланное тебе от твоего Господа приумножает во многих из них несправедливость и неверие. Мы посеяли между ними вражду и ненависть вплоть до Дня

2

воскресения. Всякий раз, когда они разжигают огонь войны, Аллах тушит его. Они стремятся распространить на земле нечестие, но Аллах не любит распространяющих нечестие» [Аль-Маида:64]. Как бы они ни стремились к единству, сколько бы ни объявляли о различных объединениях, их единство будет всего лишь миражом. Всевышний сказал: «Те, которые взяли себе покровителей и помощников помимо Аллаха, подобны пауку, соткавшему себе жилище. Воистину, самое непрочное жилище - это жилище паука. Если бы они только знали» [Аль-‘Анкабут:41]. Они дружат друг с другом не ради Аллаха, они не собрались вокруг Его верви и их сражение не на Его пути. Поэтому они не смогут сохранить свое знамя и провозгласить свое государство. Потому что после того, как они назвали себя мусульманами, они впали в вероотступничество, помогая крестоносцам и муртадам в их войне против тех, кто установил Шариат Аллаха на земле. Разве командиры сахаватов-муртадов не знают, что им приказано объединиться вокруг религии Ислам и джамаата мусульман, а не вокруг национализма и партийности? Просто они не знают ничего, кроме страстей и слепого следования. Они слепо следуют за теми учеными тагутов и теоретиками джахмизма и отклонения от джихада, которые соответствуют их страстям. А слова тех, кто не соответствует их страстям, они отбрасывают в сторону. Они не желают следовать словам Аллаха: «Следуйте за тем, что ниспослано вам от вашего Господа, и не следуйте за иными помощниками, помимо Него. Как же мало вы поминаете назида-

Сахаваты Сирии: вымышленное единство и упование на тагута

ние» [Аль-А’раф:3]. А также словам Всевышнего: «А того, кто воспротивится Посланнику после того, как ему стал ясен прямой путь, и последует не путем верующих, Мы направим туда, куда он обратился, и сожжем в Геенне. Как же скверно это место прибытия» [Ан-Ниса’:115]. Шейх Мухаммад бин ‘Абдульваххаб r сказал: «Они разделились в своей религии, как сказал об этом Всевышний: «Каждая секта радуется тому, что имеет» [Аль-Му’минун:53]. Также они разделились и в своих мирских делах и посчитали это достоинством… Они считали достоинством ослушание и неподчинение правителю, а подчинение ему они считали унижением и оскорблением… Их религия была построена на определенных принципах, основным из которых было слепое следование. Это было главным принципом для всех неверующих, как первых, так и последних из них. Как Всевышний об этом сказал: «Таким же образом, какого бы предостерегающего увещевателя Мы ни отправляли до тебя в какое-либо селение, его изнеженные роскошью жители обязательно говорили: “Воистину, мы нашли своих отцов на этом пути, и мы, верно, следуем по их стопам”» [Аз-Зухруф:23] [Масаиль аль-Джахилия]. Также шейх, да помилует его Аллах, писал: «Аллах приказал объединяться на религии, и запретил нам разобщение. Аллах разъяснил эту основу совершенным образом так, что это будет понятно даже простому человеку… Но со временем дело дошло до того, что разделение в основах религии и во второстепенных вопросах стало считаться знанием и пониманием в религии. Дошло до того, что тот, кто говорит об объединении в религии, считается либо зиндыком (лицемер, приносящий вред религии), либо сумасшедшим... Одним из качеств полноценного объединения является послушание и подчинение тому, кто правит нами, даже если он будет эфиопским рабом. Аллах разъяснил это совершенным образом и с различных сторон, как с точки зрения Шариата, так и с точки зрения бытия. Но затем эта основа была забыта большинством тех людей, которые претендуют на знания» [Аль-Усуль ас-Ситта]. Их объединение построено на слепой приверженности своим партиям и национальным идеям. Продолжая оставаться на своем многобожии и вероотступничестве, они не станут сильнее и могущественнее. Напротив, аномальное смешивание абсолютно различных идеологий, методологий и путей только прибавит им слабости. Разногласия и случаи предательств в их рядах только увеличатся. Аллах не ведет прямым путем несправедливых людей. Кто же желает объединиться вокруг прочной верви Аллаха, то пусть принесет Аллаху свое покаяние и держится за религию Ислам и джамаат мусульман, пока не встретит свою смерть. В ином случае он станет лишь топливом для Ада. Приводится, что Посланник Аллаха g сказал: «Тот, кто повесил на себя что-то, вверяется этому» [Ан-Насаи]. Шейх Сулейман Алю аш-Шейх r сказал: «Тот, чье сердце связано с чем-то настолько, что он полагается и возлагает на него надежды, то Аллах вверит этого человека тому, на что он положился. Если сердце раба связано со своим Господом, Покровителем, и Властителем всех вещей, то такой

Эрдоган оставил своих рабов-сахаватов нусейритам

человек будет вверен Господу. Аллах удовлетворит его нужду, обережет, защитит и возьмет под Свое покровительство. А Он является лучшим Покровителем и Помощником. Сказал Всевышний: «Разве Аллаха не достаточно для Его раба» [Аз-Зумар:36]. Кто же связал себя с колдовством и шайтанами, то Аллах вверит его им, и они погубят его в этом мире и в следующем. Если человек будет полагаться на кого-то помимо Аллаха, то он будет вверен тому, на кого полагался. И со стороны того, на кого он положился помимо Аллаха, человека постигнет зло в этом мире и в следующем. Это неизменные сунны Аллаха относительно Его рабов. Если человек доверит или вверит себя кому-то помимо Аллаха или положится на кого-то из созданий, то по причине этого или со стороны того, на кого он положился, придет противоположное тому, чего он ожидал. Это известно из текстов и видно на практике. Каждый, кто проницательно поразмыслит над положением творений, тот непременно увидит это своими глазами» [Тайсир aль-‘Азиз aль-Хамид]. Также он r сказал: «Это привязывание происходит как сердцем, так и действием или же сердцем и действием вместе. Если кто-то положился на другого своим сердцем или же сердцем и действием – он будет вверен тому, на кого он положился. Кто же положился на Аллаха, обратил к Нему свои нужды, прибег к Аллаху и весь результат своих дел возложил на Аллаха – Аллах удовлетворит все его потребности, приблизит к нему все далекое и облегчит все трудное. Если же кто-то свяжет себя с кем-то помимо Аллаха, положится на его знания, ум, лекарство и амулеты, станет опираться на его силу и мощь – Аллах вверит его тому, на кого он поло-

УМИЯ

3

Солдаты-сахаваты тагута Эрдогана

жился и оставит его без помощи. Это известно из текстов и практики. Всевышний сказал: «Тому, кто уповает на Аллаха, достаточно Его» [Ат-Таляк:3]… Вахб бин Мунаббих сказал: «Аллах внушил Давуду: «О Давуд! Клянусь Своей Мощью и Величием, если один из Моих рабов станет искать убежища только у Меня, оставив все создания, а Я знаю его намерения, то Я дарую ему выход, даже если против него замыслят плохое семь небес и все, кто в них обитает. Но если же, клянусь Своей Мощью и Величием, один из Моих рабов будет искать убежища у творений, оставив Меня, а Я знаю его намерения, то Я оборву его связь с небесами, земля уйдет у него из под ног, а затем Я не посмотрю в какой стороне земли он сгинет» [Тайсир aль-‘Азиз aль-Хамид]. Разве не пришло время различным группам и сектам сахаватов подумать об их реальном положении? Разве они не видят, что полагаясь на тагутов и помогая крестоносцам, говоря: «Мы будем повиноваться вам в некоторых делах», - они ничего не достигли, кроме того, что Мудрый и Справедливый оставил их наедине с жестоким врагом? Да так, что нусейритские войска вместе с рафидитами и крестоносцами вошли в их дома и дозволили себе их кровь и имущество в восточном и в старом Халябе? Они вошли в них за короткое время, без использования «умных» ракет, без ударных беспилотников и без помощи международной коалиции, которой нет аналогов в мировой истории. Разве они не размышляют? Эрдоган – тагут «Аль-Ихван аль-Муртаддун», не помог своим рабам-сахаватам ничем, кроме проведения собрания с российскими крестоносцами, поздравления крестоносцев Америки с результатами президентских выборов и атак на мухаджиров и ансаров, стоявших стеной перед нусейритами в городе Халяб и в его пригородах, до предательства сахаватов. Да! Кто связал себя с кем-то, тому он и будет пре-

4

доставлен. Кто свяжет себя с тагутом, поклоняясь своим страстям – будет вверен ему. И тагут будет использовать его для достижения личных и партийных целей, а затем бросит его на свалку истории вместе с другими предателями. Что же сказать о тех, кто положился на тагута и сражался на его пути, под его невежественным знаменем для возвышения его слова на благословенной земле Шама? Если бы тагут Эрдоган беспокоился об их чести, то отправил бы своих солдат-кафиров на сражение против секуляристов нусейритов-батынитов-бааситов. Дал бы сахаватам хотя бы часть арсенала ПВО муртадской турецкой армии против устаревших самолетов России и Сирии. Но как же он далек от этого! Ведь Халяб не является частью его муртадской страны, и его братья-крестоносцы не позволят этому быть. Поэтому ему это не интересно, для него важно только покончить с муртадами РПК, чтобы не дать им свергнуть его с трона. Муджахиды-единобожники продолжают надеяться, что сахаваты, причисляющие себя к Исламу и Сунне в Халябе, Идлибе и других местах, но ставшие муртадами-секуляристами, их помощниками или отказавшимися от Шариата, все же принесут покаяние Аллаху и проявят неверие во все, помимо Него. Что они будут любить ради Него и враждовать ради Него. Что они будут сражаться только на пути Того, у Которого нет сотоварища. Что они открыто и без стыда заявят о приверженности пути Ибрахима и Мухаммада g полагаясь на Живого и Сущего Аллаха. Отказавшись от всех кафиров и тагутов и от их помощи, которую они оказывают под различными условиями. И как сказал Повелитель Правоверных: «И если даже убивший миллион мухаджиров и ансаров, пожелает принести покаяние, то ему будет предоставлена безопасность». Жизнь под властью Шариата будет для него лучше, чем под законами различных группировок. Всевышний сказал: «Тому, кто уповает на Аллаха, достаточно Его». И хвала Аллаху Господу миров.

Сахаваты Сирии: вымышленное единство и упование на тагута

УМИЯ

5

- Расскажите нам о работе Диуана Хисбы в вилаяте Синай? - Хвала Аллаху Господу миров, мир и благословение Пророку милости и сражений, его семье, сподвижникам и тем, кто за ними последовал. Одной из милостей Аллаха b по отношению к своим рабам муджахидам в вилаяте Синай является то, что они все вместе ухватились за Его вервь и сражаются ради возвышения Слова Аллаха. Что они смогли проявить терпение в тягостях и испытаниях, в то время, как иудеи и муртады объединили против них свои силы, и враги Аллаха днём и ночью пытались их сразить и покончить с ними. Но как бы не так! Всевышний сказал: «Они хотят потушить свет Аллаха своими устами. Но Аллах не допустит этого и завершит распространение Своего света, даже если это ненавистно неверующим. Он - Тот, Кто отправил Своего Посланника с верным руководством и истинной религией, чтобы превознести ее над всеми остальными религиями, даже если это ненавистно многобожникам» [Ат-Тауба:32-33]. Но после всех этих козней вилаят Синай только окреп и прибавил в силе, а также окрепла вера и стойкость его воинов. Эта небольшая группа продолжила разить кафиров и, по мере своих возможностей,

6

Интервью с амиром Диуана Хисбы вилаята Синай

устанавливать Шариат Господа миров на всех подконтрольных им территориях. Несмотря на войну между куфром и Исламом, все центры Шариатских Диуанов (такие как Диуан Судебных Дел и Жалоб, Диуан Хисбы и Диуан Призыва) до сих пор ведут свою работу, хвала Аллаху. По милости Аллаха, в Диуане Хисбы мы успешно ведём борьбу с различными запретными проявлениями. Например, с контрабандой сигарет, марихуаны, трамадола и других наркотиков. Мы также удерживаем людей от других запрещённых вещей, таких как: выход женщин в непокрытом виде, смешение полов, ношение брюк ниже щиколотки у мужчин, боремся с курением, музыкой и использованием сателлитных тарелок. Но наиболее первостепенным нашим делом всегда являлась борьба с ширком и нововведениями в религии, с суфизмом, колдовством и колдунами, а также чрезмерными убеждениями в отношении могил. - Суфизм является одной из наиболее тяжёлых болезней, которые сегодня охватили земли мусульман. Суфисты играют важную роль в распространении среди людей ширка и нововведений, а также образуют суфистские тарикаты, которые служат для подчинения народа тагутам. Расскажите нам о суфизме на Синае? - Суфисты на Синайском полуострове делятся на два главных тариката: Алявия-Ахмадия и Джаририя. Ахмадия распространена в местности Джаура и рядом с ней – в Шабана, Захир и Маляфия, а также в Шейх Зувейд и его окрестностях.

Тарикат Джаририя имеет три главных центра: арабский центр в городе Исмаилия и центр Сауд в Шаркия. Эти два центра находятся в Мисре (часть современного Египта, находящаяся на африканском континенте). Третьим является центр Рауда на Синайском полуострове. К этому центру принадлежат многие другие более мелкие центры, такие как Хай Абу Джарир, Тавиль Сабах и другие. Тарикат Ахмадитов был образован примерно пол века назад Абу Ахмадом аль-‘Аляви аль-Филистыни, который прибыл из Газы. Её центр находился в местности Тума и за ней следовал суфистский центр Джаура. Когда взявший себе прозвище Хальф аль-Хальфат аль-‘Аляви умер, он завещал тарикат своему сыну Мустафе, несмотря на его юный возраст. Таким образом этот тагут стал шейхом тариката, а Джаура стала их главной молельней. После того умер и этот муртад, и он был похоронен в молельне Джаура, а его могила была выстроена в виде гробницы с зелёным куполом. В свою очередь тарикат Джаририя образовал тагут ‘Ид абу Джарир. Ему следовали три выше упомянутых суфистских центра: Сауд, Араб и Рауда. По воле Аллаха, Исламское Государство уничтожит их при первой возможности. Тарикат Джаририя более популярен чем Ахмадия и его заблуждения более глубокие. - Что является самым страшным из тех нововведений и ширка, которые практикуют эти суфистские тарикаты?

- В этих тарикатах, действительно, сильно распространён ширк. Их последователи вырастают и стареют на ширке. Эта проблема встала очень остро. Они полагают, что мертвецы могут оказывать помощь или приносить вред живым людям. Из-за этого они посвящают им различные виды поклонения, молят их о помощи, полагаются на них, приносят им в жертву животных и совершают таваф (обход) вокруг их могил. Они полагают, что мертвецы являются посредниками между ними и Аллахом, по подобию посредников между королями и простыми людьми. И насколько же далёк Аллах от того, что Eму приписывают многобожники! Они следуют за заблуждениями своих шейхов-тагутов, во всём проявляя слепое подчинение им. Сегодня, лишь с небольшими отличиями, подобные проявления существуют во всех суфистских тарикатах мира. И все нам известные суфистские тарикаты, а также те, о которых мы слышали и читали, попали в этих вопросах в ширк. Последователи тариката Ахмадия убеждены в том, что Аллах растворён во всех творениях. Они говорят, что Аллах находится во всём, что движется и не движется. Насколько же Аллах далёк от подобных убеждений! Они святым образом почитают Ибн ‘Араби, Аль-Халляджа и других предводителей куфра и заблуждений. Что касается Джаририйского тариката, то они известны совершением ширка по отношению к могилам. Они придают гробницам святость, приносят им жертвоприношения, совершают вокруг них обходы и другие виды ширка. Этот тарикат имеет отношение к религии рафидитов, так как

Круг суфистов на Синайском полуострове за пределами Халифата

УМИЯ

7

Колдун-тагут Абу Хараз

автором одной из их священных книг, которую они почитают наравне с Кораном и называют “Бустан аль-Махабба” (Сад любви), является сгинувший рафидит Ан-Нимр аль-Лейси, который жил в городе Танта. Одним из религиозных обрядов суфистов Синайского полуострова является так называемая “xадра” – собрания в ночь на пятницу и на понедельник для совершения коллективного зикра, не имеющего основы в Исламе. Двигая своими телами, они хором произносят слова, содержащие большой ширк, например, просят у мёртвых о помощи или о заступничестве. - Как суфистские тариакты относятся к тагутам, правящим на землях Синая? - Суфисты имеют со спецслужбами самые крепкие отношения. Когда бы не назначался новый губернатор или директор, его обязательно посещал бывший глава Ахмадитского тариката Хальф аль-Хальфат. Его отношения со спецслужбами Египта были самыми наилучшими, а его центр Джаура оставался на своём месте на протяжении всего времени еврейской оккупации Синайского полуострова. Хальф аль-Хальфата в его молельне посещали офицеры иудейской армии и даже их главнокомандующий, а также командиры крестоносных войск, которых ложно называют миротворческими. Для доказательства своей власти и влияния Хальф аль-Хальфат всегда подчёркивал количество своих последователей. Что же касается Джаририйского тариката, то их связи с правящей тагутской системой также прочны. Более того, многие муртады, чиновники и офицеры очень любят этот тарикат, и одним из его последователей был казнённый колдун Сулейман абу Хараз. - Как эти суфистские тарикаты относились к муджахидам до присяги Повелителю Правоверных и после неё? 8

Интервью с амиром Диуана Хисбы вилаята Синай

- Естественным образом отношения между единобожниками и многобожниками всегда характеризует вражда и ненависть. Хальф аль-Хальфат был особо враждебен к приверженцам единобожия и называл их “Сунния”, то есть – ахли-сунна. Боясь, что их молодёжь может последовать за единобожниками и схватиться за золото истины, тагуты суфистских тарикатов всегда старались создать между ними и муджахидами непреступную преграду. Они желают, чтобы их последователи навсегда остались в слепом невежестве и под их флагами джахилии. А с появлением Халифата и призыва к единобожию их усилия изолировать от нас свою молодёжь только увеличились. Но, несмотря на это, многие парни раскаялись в своём ширке и, по милости Аллаха, пришли к Его религии. Они изучили единобожие и присоединились к рядам муджахидов. И сегодня эта молодёжь проявляет наибольшее стремление к уничтожению ширка суфистов. Мы в них видим самые лучшие примеры приверженности к верующим и непричастности к неверным. - Каков был ответ муджахидов вилаята Синай? Каково было их отношение к шейхам и последователям суфистов? - Муджахиды сражалась с правящими не по законам Аллаха тагутами ради возвеличивания Слова Аллаха. После этого у муджахидов появилась сила и влияние на землях Синая. Они стали работать для установления религии Аллаха, уничтожения проявлений ширка и джахилии. Они твёрдо решили, что там, где будет поднято знамя джихада, суфистов остаться не должно. Муджахиды стали призывать суфистов как Ахмадитского, так и Джариритского тариката. Некоторые из них покаялись сразу же после их призыва к единобожию и предостережению от ширка. Но другие отказались. И тогда воины Исламского Государства расставили на дорогах посты, схватили всех глав многобожников и дали им три дня на раскаяние. В противном случае они были бы казнены. Муджахиды объясняли им суть и опасность совершаемых ими ширка и нововведений, и по милости Аллаха, они раскаялись в своем вероотступничестве в первый же день, а ещё до них раскаялись их последователи. Хвала Аллаху! За пределами власти Халифата, на землях Синая и Мисра остаются другие центры суфистов. Как только муджахиды смогут до них добраться, они сразу станут целями их атак. Они будут им разъяснять опасность их ширка и вести против них джихад, чтобы вывести людей из тьмы к свету. - Расскажите о призыве к единобожию населения Синайского полуострова и какое место этот призыв занимает в борьбе с ширком и с суфизмом в частности? - Воины Исламского Государства ведут программу по проведению Шариатских курсов, обучают людей их религии и ведут совместную рабо-

ту с центрами призыва и Хисбы. Просим Аллаха, чтобы он сделал эту программу успешной! Мы также печатаем и раздаём книжки и буклеты, содержащие материалы по вопросам вероубеждения, организуем местные выезды по призыву, в которых также ставим акцент на укреплении единобожия и предостережении местного населения от всех видов ширка. - СМИ широко освещали смерть казнённого колдуна Абу Хараза. Что это за человек и почему муртады уделили ему столько внимания? - Работники Хисбы схватили двух колдунов, Сулеймана Мисбаха Хамдана Абу Хараза и Кутейфана Барика ‘Ид Мансура. Они были колдунами-тагутами, которые заявляли, что ведают о сокровенном. К ним приходило много людей, которые спрашивали их о будущем, а также пытались лечить свои болезни и просили способствовать в приобретении различных благ. Всё это происходило при использовании колдовства. Абу Харазу было 97 лет. Второй же колдун был его учеником и у него научился колдовству и работе с шайтанами. Абу Хараз также был одним из лидеров Джаририйского тариката. Поэтому медиа уделили его убийству большое внимание. И он имел тесные связи с муртадами. К нему приходили даже члены египетского правительства и армии, веря, что он способен принести пользу и вред. Они спрашивали его о сокровенных вещах и полагали, что он является праведным человеком. В свою очередь, его ученик Кутейфан поставил в своём доме колонну и заставлял людей ходить вокруг неё и резать возле неё животных. Он также заявлял, что знает о сокровенном, использовал колдовство и указывал людям, где находятся их потерянные вещи. Он занимался этим колдовством двадцать лет. - Какое решение после поимки этих муртадов вынес Шариатский суд? - Шариатский судья вынес обоим колдунам приговор смертной казни. Такое решение было принято, потому что они заявляли о знании сокровенного, практиковали колдовство и являлись главами тагутов. Под видом добра и праведности они призывали людей к совершению ширка. Всевышний Аллах сказал: «Он - Ведающий сокровенное, и Он не открывает Своего сокровенного никому» [Аль-Джинн:26]. Пророк g сказал: «Если кто придёт к колдуну или прорицателю и поверит в им сказанное, значит он не верит в ниспосланное Мухаммаду» [Ахмад и Аль-Хаким от Абу Хурейры]. Таково суждение Аллаха в отношении того, кто просто поверит прорицателю, а что тогда можно сказать о самом колдуне, который ставит себя в сотоварищи Аллаху b. Пророк g сказал: «Убейте того, кто сменит свою религию» [Аль-Бухари от Ибн ‘Аббаса]. Также ‘Умар бин аль-Хатаб h написал Абу Мусе аль-Аш’ари h: «Убейте каждого колдуна и чародея» [Ибн аби

Шейба]. - Некоторые люди считают, что после того, как воины Исламского Государства схватили этого колдуна, они его отпустили. Как было на самом деле? - Это неверная информация. Мы его схватили один раз и не отпускали, а после приговорили их обоих к смерти по причине их вероотступничества без права на помилование в случае раскаяния. А всё их имущество было изъято и стало добычей мусульман. После этого некоторые их последователи-многобожники стали распространять различные ложные слухи. Некоторые были довольно смешными, например, что меч не смог перерезать шею и отрубить голову колдуна. А после этого наши братья из медиаслужбы вилаята Синай распространили фото с его отрубленной головой, после чего они замолчали и пропали, хвала Аллаху! - Что бы вы хотели сказать суфистам–многобожникам, находящимся в вилаяте Синай? - Мы хотим сказать всем суфистским центрам, их шейхам и последователям на Синае и за его пределами, что мы не позволим, чтобы в Египте и в особенности на Синае действовали суфистсткие тарикаты. И мы желаем, чтобы вы пошли правильным путём. Посему мы призываем вас к единому слову для нас и для вас, о том, что мы не будем поклоняться никому, кроме Аллаха, не будем приобщать к Нему сотоварищей и всегда будем обращаться к Его Книге и Сунне Его Посланника g. Изучите единобожие, основы веры и вещи, которые делают веру недействительной. Знайте, что муджахиды совершают свой джихад только ради установления единобожия и победы над ширком, и что они с лёгкостью проливали свою кровь в борьбе с самыми мощными общинами куфра на земле. Потому, клянёмся Аллахом, они не обратят внимание на порицания порицающих. И знайте, что вы для нас являетесь неверными многобожниками, что мы считаем вашу кровь грязной, но в тот же момент мы призываем вас к покаянию и надеемся, что вы последуете за Исламом. И что вы последуете путём последнего из пророков, Пророка Мухаммада g и путём его сподвижников, табиинов и тех, кто шли за ними. Благо заключается в том, чтобы следовать за нашими праведными предшественниками, а зло – в привнесении в религию и следовании за поздними поколениями. И в конце мы хотим поблагодарить Аллаха за то, что Он даровал нам из своей милости Халифат, единобожие и джихад. И хвала Ему за это! А также мир и благословение нашему Пророку Мухаммаду, его семье и сподвижникам!

УМИЯ

9

После того, как кожу и тела мужчин, женщин и детей мусульман сжёг жестокий огонь, извергаемый самолетами, пушками и ракетными установками муртадов, Аллах исцелил груди приверженцев принципа дружбы и непричастности сожжением двух пленных солдат тагута. Однако ученые тагутов и теоретики сахаватов, следуя слепой джахилии, стали порицать этот огонь справедливости, чтобы этой критикой приблизиться к тронам кафиров-тагутов. Они сделали вид, что не знают о наличии разногласий в этом вопросе, они сделали вид, что подзабыли доводы на дозволенность этого действия в Шариате, а затем принялись оплакивать своих братьев-муртадов. Просим Аллаха собрать их вместе со сгоревшими муртадами и сгинувшими сахаватами в огне Ада для вечного пребывания в нем! Амин. Эти “ученые” и теоретики последовали за неверными из числа людей Писания, о которых сказано в аяте: «Воистину, те, которые скрывают ниспосланное Аллахом в Писании и покупают за это малую цену» [Аль-Бакара:174]. Они последовали заблудшим нововведен-

10

Огонь справедливости

цам, которые, как сказал о них Ваки’ бин Джаррах (ум. 197 г.х.): «…приводят только те доводы, которые за них» [Абу Нуэйм в “Тарих Асбахан”]. Они решили придерживаться подобного пути в тех вопросах, в которых в действительности существуют широкие разногласия, чтобы поставить муртадов-тагутов и сахаватов выше муджахидов-единобожников из числа мухаджиров и ансаров. Насколько же скверно то, как они судят! Сделав вид, что они не знают о разногласиях в этом вопросе, они скрыли слова знатоков смыслов хадисов, таких как Ибн Хаджар, который сказал: «Саляфы разногласили относительно дозволенности сжигания (человека в огне). Это порицали ‘Умар, Ибн ‘Аббас и другие…, а дозволили ‘Али, Халид бин аль-Валид и другие» [Ибн Хаджар в “Фатх Аль-Бари”]. Абу Бакр Ас-Сыддык и Халид бин аль-Валид h сожгли некоторых отказавшихся выплачивать закят и некоторых последователей лжепророков. ‘Али бин Абу Талиб h сжег некоторых рафидитов. Они убивали людей, совершивших тяжкое вероотступничество самым жестоким

образом для того, чтобы устрашить других. Абу Бакр Ас-Сыддык, ‘Али бин Абу Талиб, Халид бин аль-Валид и ‘Абдуллах бин аз-Зубейр k в гневе ради Аллаха сожгли некоторых гомосексуалистов. В вопросах разногласия человек обязательно должен возвращаться к Книге и Сунне, как сказал Всевышний: «Решение всего, в чем вы расходитесь во мнениях, остается за Аллахом» [Аш-Шура:10]. Всевышний также сказал: «Если же вы станете препираться о чем-нибудь, то обратитесь с этим к Аллаху и Посланнику, если вы веруете в Аллаха и Последний день» [Ан-Ниса’:59]. Сунна разъяснила нам, что основой в сжигании является запрет. Передается от Абу Хурейры h: «Посланник Аллаха отправил нас в поход и сказал: «Если вы найдете такого-то и такого-то, то сожгите их огнем». Но когда мы уже хотели выйти, Посланник Аллаха сказал: «Я приказывал вам сжечь такого-то и такого-то. Поистине, огнем наказывает только лишь Аллах. И если вы найдете их, то просто убейте» [Аль-Бухари]. Также передается от Ибн ‘Аббаса k, что Пророк g сказал: «Никто не наказывается тем, чем наказывает (только) Аллах» [Аль-Бухари]. Ученые тагутов и теоретики сахаватов сделали вид, что подзабыли некоторые доводы, и в результате скрыли то, что Наимудрейший Аллах ниспослал для того, чтобы люди придерживались справедливости. Всевышний сказал: «Если вы подвергните их наказанию, то наказывайте их так, как они наказывали вас» [Ан-Нахль:126]. И также Он сказал: «Если кто посягнул на вас, то и вы посягните на него, подобно тому, как он посягнул на вас» [Аль-Бакара:194]. Также Всевышний сказал: «Воздаянием за зло является равноценное зло» [Аш-Шура:40]. И также: «…за раны - возмездие» [Аль-Маида:45]. Относительно наказания огнем в виде возмездия существует хадис, переданный Анасом бин Маликом h: «Когда-то восемь человек из племени ‘Укль приехали к Посланнику Аллаха g и присягнули ему на Ислам. Потом оказалось, что климат этих мест им не подходил. Они заболели и пожаловались на это Посланнику Аллаха g. Он сказал: «Не отправиться ли вам вместе с нашим пастухом, который пасёт верблюдов, чтобы пить их мочу и молоко?» Они сказали: «Конечно», после чего отправились туда и пили мочу и молоко верблюдиц, а когда выздоровели, убили пастуха и угнали верблюдов. Когда новость дошла до Посланника Аллаха, он послал за ними в погоню, и через некоторое время их настигли и привели в Медину, где по велению Пророка g им отрубили руки и ноги, выжгли глаза раскаленными на огне гвоздями, а потом бросили их под солнцем, и они оставались в таком положении, пока не умерли» [Муслим]. Анас h сказал: «Пророк g выжег им глаза, потому что они точно так же выжгли глаза пастуху» [Муслим]. Аль-Бухари внёс этот хадис в главу под названием: «Сжигают ли многобожника, если он сжег мусульманина?». Ибн Хаджар сказал: «Этими словами он сделал исключение из запрета на сжигание человека не в виде возмездия, на что

Двое турецких муртадов в руках муджахидов

указывает хадис «Никто не наказывается тем, чем наказывает (только) Аллах»» [Фатх Аль-Бари]. Как указали Ибн Мухалляб, Ибн Батталь, Ибн Муляккин и другие толкователи хадисов, что исключение из общего правила имеет место, потому что в этом хадисе было применено именно сжигание, путём выжигания глаз раскаленными на огне гвоздями. В вышеприведенных аятах Наимудрейший Аллах узаконил возмездие. В вышеприведенном хадисе правдивейший Пророк g выжег глаза преступников, которые выжгли глаза пастуху. Эти доводы указывают на справедливость казни огнём, в котором муджахиды-единобожники сожгли пленных турецких солдат и иорданского пилота. Также на справедливость этой казни огнём указывает мнение большинства знатоков исламского права. В хадисе от Анаса h говорится: «Один из иудеев убил девушку, разбив ее голову камнем. Ее, еще живую, принесли к Пророку g и он спросил ее: «Тебя убил такой-то?». Они отрицательно покачала головой. Он спросил ее второй раз: «Тебя убил такой-то?». Она дала понять, что нет. И только на третий раз она положительно кивнула головой. Тогда иудея схватили и разбили ему голову, положив ее между двумя камнями» [Аль-Бухари и Муслим]. Абу аль-‘Аббас аль-Куртуби сказал в толковании этого хадиса: «Этот хадис содержит довод на то, что убийцу убивают тем же, чем убил он. В этом есть разногласие, но большинство считает, что его убивают так же, как убил он сам: камнем, палкой, утоплением в воде, удушением и другими способами. Исключением является если убийца использовал нечестивый способ убийства, такой как изнасилование или поение вином. В таком случае его убивают мечом. Доводом этого мнения является хадис от Анаса, а также слова Всевышнего: «Если кто посягнул на вас, то и вы посягните на него, подобно тому, как он посягнул на вас». И слова Всевышнего: «…за раны - возмездие». Основой возмездия являет-

УМИЯ

11

Пламя справедливости пожирает муртадов

ся равноценное возмещение. Среди ученых есть те, кто противоречит остальным в дозволенности убийства огнем и палкой. Но большинство стоит на том, что убийцу дозволено убить этими способами (в виде возмездия)». Затем Аль-Куртуби сказал: «И более правильным является мнение большинства в соответствии с вышесказанным… и в соответствии со словами Всевышнего: «Если кто посягнул на вас, то и вы посягните на него, подобно тому, как он посягнул на вас», а также в соответствии с хадисом о тех, кому были выжжены глаза» [Аль-Муфхим]. Ибн Кайим сказал: «Достоверно известно, что Пророк g разбил камнем голову иудею так же, как тот разбил ее женщине. И более правильным мнением является то, что преступника наказывают тем же способом, который он применил в отношении пострадавшего, если только этим способом не было запрещённое Аллахом действие, такое как изнасилование или поение вином. Его сжигают, если он сжег, бросают с высоты, если он сбросил другого, и его душат, если он задушил другого. Потому что это ближе к справедливости и к пониманию возмездия. Таким образом воплощается месть и исцеление (чувств пострадавшей стороны), а также происходит сдерживание остальных, как этого и требует возмездие» [Тахзиб ас-Сунан]. И если шарлатаны знаний и теории станут плакать над убитыми пленными и скажут: «Ведь в сжигании мусульман не участвовал каждый солдат или пилот лично!»,- то ответ для них лежит в хадисе о тех, кому были выжжены глаза. Ибн Кайим сказал в толковании этого хадиса: «В этом хадисе содержится довод на то, что за действие некоторых членов группы убивают и лишают зрения всю группу. А также на то, что шариатское постановление относительно пособника разбойника и самого разбойника одинаково. Действительно, что каждый из этой группы не принимал прямого участия в убийстве. Но Пророк g не спросил об этом» [Зад аль-ма’ад]. Эти солдаты и пилоты 12

Огонь справедливости

являются неотъемлемой частью группы вероотступников, которые отказались от Шариата и которые воюют с Исламом. Они являются силой и мощью тагутов, выливающих на головы мусульман огонь. И если шарлатаны знаний и теории хотят, чтобы пленных резали ножами, а не сжигали огнем, то пусть запретят своим хозяевам бомбить земли Ислама. В заключение приведем слова Абу аль-‘Аббаса бин Кудамы, который сказал: «Зашедшему в баню, почувствовав эту жару, необходимо вспомнить жар Ада. Верующий, увидев что-то мирское, всегда вспоминает Последующую жизнь. Последующая жизнь более важна для верующего. Из любого сосуда может вылиться только его содержимое. Разве ты не замечаешь, что если в дом входят торговец тканями, ткач, плотник и строитель, то продавец тканями смотрит на различные ткани и в мыслях оценивает их, ткач смотрит как выткана одежда, плотник осматривает крышу, а строитель осматривает стены? Таково и положение верующего. Если он увидит темноту, то вспоминает о тьме могилы. Услышав страшный звук, он вспоминает о звуке Рога перед Судным Днем. Увидев какое-то наслаждение, он вспоминает наслаждения Рая, а увидев какое-то мучение – вспоминает Ад» [Мухтасар минхадж аль-касидин]. Верующему есть над чем задуматься, когда он видит, как горят воины тагутов и защитники креста. Стоит вспомнить, что огонь Ада намного жарче, и что Могущественный разгневается в Судный День так, как не гневался никогда раньше и не будет гневаться впредь. Стоит вспомнить, что грешные единобожники тоже будут сожжены в огне, и огонь пожрет их тела и оставит нетронутыми только места земного поклона. Они будут наказаны и почернеют, словно угольки. Затем Милостивый прольет на них Свою Милость и выведет их из огня. Они окунутся в воду жизни и войдут в Рай, как это известно из достоверных хадисов. Что же касается кафиров и муртадов, то они будут вечно гореть в огне и никогда из него не выйдут. Всевышний сказал: «Воистину, тех, которые не уверовали в Наши знамения, Мы сожжем в Огне. Всякий раз, когда их кожа приготовится, Мы заменим ее другой кожей, чтобы они вкусили мучения. Воистину, Аллах - Могущественный, Мудрый» [Ан-Ниса’:56]. Совершающему большие грехи следует принести покаяние прежде, чем эти грехи приведут его к тому, что Могущественный Аллах в Судный День не простит. Некоторые праведные предшественники сказали: «Грехи являются предпосылками неверия, точно так же, как и поцелуй является предпосылкой полового акта; пение – предпосылкой прелюбодеяния; взгляд – предпосылкой влюбленности; а болезнь – предпосылкой смерти» [Ибн Кайим в “Аль-Джаваб аль-кафи”]. О Переворачивающий сердца, укрепи наши сердца на Твоей религии. Амин!

УМИЯ

13

Передано от Абу Дауда в “Сунан”, от Абу Умамы аль-Бахили h, что один человек сказал: «О Посланник Аллаха, разреши мне попутешествовать», на что Пророк g ответил: «Поистине, путешествием моей общины является джихад на пути Аллаха». Абу Дауд ничего не сказал о цепочке этого хадиса, а Хаким, который его привёл в своём “Мустадраке”, назвал его цепочку передатчиков достоверной. Достоверной её также назвал ‘Абдульхакк аль-Ишбили и имам аз-Захаби. Степень иснада высоко оценили ан-Навави и аль-‘Ираки. Часть людей ошиблась в понимании этого хадиса, посчитав, что путешествием джихада является то, что сегодня совершают некоторые люди, переезжая из страны в страну в целях развлечения, изучения новых мест и совершения открытий. И если они видят в новой стране красоту её гор, рек, берегов, деревьев, достаток, хорошую еду, питьё или украшения, то в соответствии с этим превратным пониманием, указывая на блеск этого мира, они говорят: «Посланник Аллаха g был прав, джихад – это путешествия». В понимании этого хадиса ошиблись многие. И какая же большая разница между тем, что подразумевается в этом великом хадисе, и как его представляют многие из людей. Если же они спросят, что же в таком случае подразумевается под упомянутым в этом хадисе путешествием (если не путешествия ради развлечения, как это обычно делается), в таком случае необходимо ответить, что хадисы с неясным значением толкуются в соответствии с красноречием арабского языка и пониманием праведных предшественников, а не в соответствии с комментариями учёных поздних поколений или современников. А также в соответствии с пониманием имамов-знатоков языка и хадисов с неясным значением, которые выучили наизусть значения аятов Корана и хадисов так же, как чтецы выучили наизусть сами аяты и хадисы, и донесли это знание до следующих поколений. Да вознаградит их Аллах за это от имени Ислама и мусульман лучшим из благ! Имам Ибн Кутейба r (умер в 276 г.х.), поясняя значение слова “путешествие”, сказал: «Путешествие – это отдаление от городов… как это делали поклоняющиеся Бану Исраиль… Пророк g хотел, чтобы Аллах убрал это от мусульман и послал его с всеобъемлющей религией единобожия» [Гариб аль-хадис]. Ибн аль-Анбари r (умер в 328 г.х.) сказал: «Путешествие – это уход к окра14

Путешествие джихада

инам и отчуждение от людей, не участвуя в пятничной молитве и не посещая коллективный намаз» [Аз-Захир]. Абу Мансур аз-Зухри r (умер в 370 г.х.) также сказал: «Аль-Лейс сказал: «Путешествие – это уход человека в отдалённые местности с целью поклонения и монашества. Путешествием же этой Уммы является пост и посещение мечетей»» [Тахзиб аль-люга]. По этой причине Пророк g запретил даже такое путешествие, которое совершается с целью монашества, потому что Наимудрейший Аллах его не узаконил. Всевышний сказал: «Потом Мы отправили по их следам Наших посланников, и отправили Ису, сына Марьям, и даровали ему Инджил. В сердца тех, которые последовали за ним, Мы вселили сострадание и милосердие, а монашество они выдумали сами. Мы не предписывали им этого, но они поступили так, дабы снискать довольство Аллаха. Но они не соблюли его должным образом. Тем из них, которые уверовали, Мы даровали их награду, но многие из них являются нечестивцами» [Аль-Хадид:27]. Также передано, что ‘Урва бин аз-Зубейр r сказал: «Жена ‘Усмана бин Маз’унa вошла к ‘Аише. Она плохо выглядела и ‘Аиша спросила её об этом, на что она ответила: «Мой муж выстаивает ночи на пролёт и (каждый день) постится». Затем вошёл Пророк g и ‘Аиша ему всё рассказала. После этого Пророк g встретил ‘Усмана и сказал ему: «‘Усман, нам не приказано заниматься монашеством. Разве для тебя нет примера? Клянусь Аллахом, я больше, чем кто-либо из вас страшусь Аллаха и следую Его указаниям»» [Привели Ахмад, Абу Дауд и Ибн Хиббан]. Когда один из сподвижников j просил у Пророка g разрешение выйти в путь с целью поклонения, Пророк g ему запретил, чтобы тот не уподоблялся заблудшим монахам. А после указал ему на то, что Аллах сделал путём лучшей из общин, появившейся на благо человечества – он указал на джихад на Его Пути. Он также содержит определённое монашество, в нём проявляется аскетизм, отдаление от людей, в нём необходимо больше поклоняться и поминать Аллаха. Путешествуя с целью совершения джихада, муджахиду необходимо придерживаться этих проявлений, в результате чего он ещё больше приближается к Аллаху, становясь одним из тех, о ком сказано – “монахи ночью и всадники

днём”, и о ком сказано в Коране - «Многие из них - из первых поколений, и лишь немногие - из последних» [Аль-Ваки’а:13,14]. Упомянутое выше мнение знатоков арабского языка в отношении связи между путешествием и монашеством подтверждают некоторые хадисы с цепочкой до Пророка g, но имеющей в ней определённую слабость. В одном из них сказано: «Совершай джихад, поистине, он - монашество Ислама» [Ахмад от Абу Са’ида аль-Худри]. А также: «Каждый пророк приходил со своим монашеством, а монашеством этой Уммы является джихад на Пути Аллаха» [Ахмад от Анаса]. А также: «Совершай джихад, поистине, он - монашество этой Уммы» [Ибн Хиббан от Абу Зарра]. Также существует хадис от ‘Усмана бин Маз’уна, что он пришёл к Пророку g и сказал: «Разреши нам кастрацию», но Пророк g ответил: «Кто кастрировал себя или других - не из нас. Кастрация для этой Уммы - это пост». Тогда он сказал: «О Посланник Аллаха, разреши нам совершать путешествия», на что он ответил: «Путешествием моей Уммы является джихад на Пути Аллаха». Тогда он сказал: «О Посланник Аллаха, разреши нам монашество», на что он ответил: «Монашеством моей Уммы является ожидание намаза в мечети» [Ибн Мубарак в “Аз-Зухд” со слабым иснадом]. Также Посланник Аллаха g сказал: «В Исламе нет ни путешествий, ни отрешения от мира, ни монашества» [Абдурраззак от Тавуса, хадис мурсаль]. Ибн Кутейба в отношении него сказал: «Под монашеством он имел ввиду постоянный пост, ношение грубой монашеской одежды, отказ от употребления мяса и похожие вещи…, а под отречением от мира он подразумевал обет безбрачия» [Гариб аль-хадис]. Ибн Аль-Анбари в свою очередь сказал: «Отрешённый от мира монах посвящает себя Всевышнему Аллаху и отказывается от брака». А после он упомянул хадис от Тавуса и сказал: «Монашество – это нахождение в кельях и отказ от употребления мяса» [Аз-Захир]. Также слова знатоков арабского языка подтверждают некоторые передачи с цепочкой, не доходящей до Пророка g (макту’а и маукуф). Например, «Путешествие этой Уммы – это пост» [Ат-Табари от ‘Аишы]. Также, имам Ат-Табари передал от некоторых саляфов, что в Коране, под словами “ас-саихуна” и “ас-саихати”, которые переводятся как “путешественники”, имеются ввиду “постящиеся”. Ибн Кутейба сказал: «Слово “саих” (путешественник) в основе означает человека, странствующего по земле и обуздывающего свои страсти. Постящегося сравнили с ним, потому что в своём посте он удерживает себя от еды, питья и брачных отношений» [Гариб аль-Куран]. Ат-Табари r сказал в своём тафсире: «Некоторые знатоки арабского языка сказали: «Мы полагаем, что постящийся был назван путешественником, потому что у путешественника нет с собой припасов, и он питается тем, чем придётся. Скорее всего, (он был назван путешественником) по этой причине»». Также Суфьян бин ‘Уейна r сказал: «’Амр нам рассказал, что он слышал, как Вахб бин Мунаббих сказал: «(Монахи) Бану Исраиль совершали путешествия…»». Ибн ‘Уейна сказал: «Тот, кто оставит еду, питьё и женщин, тот является путешественником» [ат-Табари]. Аль-Марвази r (умер в 294 г.х.) сказал: «Передано от Исхака бин Сувейда (табиин, умерший в 131 г.х.), что (саляфы) считали путешествием провождение дней в посте и ночей в молитве»» [Мухтасар киям аль-лейль]. После всего упомянутого становится совершенно

ясно, что хадис: «Путешествием моей Уммы является джихад», запрещает уподобление монахам, несмотря на то, что они молят Аллаха, полагаются на Него, проявляют аскетизм, оставляют провизию и отстраняются от брака. Это нововведение некоторых христианских групп. Этот хадис также указывает на то, что является лучшим – на джихад на Пути Аллаха. А также призывает к тому, что является его результатом - к усердию в поклонении и стремлению к встрече с Аллахом b. Некоторые праведные предшественники считали путешествием и’тикаф в мечети, выстаивание ночной молитвы, пост и требование знаний. Другие путешествием считали совершение хиджры, которая в Коране и хадисах сравнивается с джихадом. ‘Абдуррахман бин Зейд бин Аслям r (умер в 182 г.х.) в пояснении к Словам Аллаха: «Ас-Саихуна» (путешественники) [Ат-Тауба:112], сказал: «Единственным упомянутым в Коране и существующем в Умме Мухаммада путешествием является хиджра» [Привел Ат-Табари]. Он также сказал: «Их путешествием была хиджра в Медину» [Привел Ибн Аби Хатим]. Поэтому тот, кто хочет совершать путешествия в соответствии с Сунной и пониманием саляфов, должен совершить хиджру и выйти на джихад, а в течение своего рибата и сражений вести джихад со своей душой, придерживаясь аскетизма, и как можно больше поминать Аллаха. Он также должен оставить все, что ненавистно Аллаху, все внешние и скрытые грехи, такие как самообольщение, высокомерие, сквернословие, клевета, или сражение ради трофеев или обретения славы. И в конце мы хотим упомянуть комментарий Ибн Кайима r в его толковании Слов Всевышнего: «Воистину, Аллах купил у верующих их души и имущество в обмен на Рай. Они сражаются на Пути Аллаха, убивая и погибая. Таково Его обещание и обязательство в Таурате, Инджиле и Коране. Кто выполняет свои обещания лучше Аллаха? Возрадуйтесь же сделке, которую вы заключили. Это и есть великое преуспеяние. Обрадуй верующих, которые каются и поклоняются, восхваляют и путешествуют…» [Ат-Тауба:111-112]: «Путешествие было растолковано как пост, как путешествие в поисках знаний, как джихад и как постоянное поклонение. А пределом этого путешествия является путешествие сердца в поминании Аллаха, проявление к Нему любви, возвращение к Нему и жажда встречи в Ним. Оно также подразумевает все выше упомянутые действия. Посему Аллах c сказал, что если Пророк g разведёт своих жён, то Он заменит их путешественницами (ас-саихат). Но их путешествием не будет ни джихад, ни путешествие в поисках знаний, ни постоянный пост. Это будет путешествие их сердец в любви, страхе, раскаянии и поминании Всевышнего Аллаха. И задумайся над тем, что Аллах c расположил покаяние рядом с поклонением [Сура Ат-Тахрим:5]. Одно подразумевает оставление ненавистных Аллаху вещей, а другое подразумевает совершение того, что Он любит. А также восхваление Аллаха и путешествие – это, во-первых, восхваление Аллаха Его совершенными качествами, а во-вторых, путешествие языка в поминании Его наилучшим образом. Это путешествие сердца в Его поминании и проявлении к Нему любви и почёта. А также Всевышний Аллах сравнил поклонение с путешествием в отношении жён: первое подразумевает поклонение тела, а второе – сердца» [Хади аль-арвах]. И Аллаху об этом известно лучше, мир и благословение правдивому Пророку Мухаммаду, его пречистым жёнам и потомству.

УМИЯ

15

В двух прошлых частях этой работы шейха мы упомянули четыре различные причины, ведущих муджахида к победе. Пятой из них является подготовка к джихаду. Всевышний сказал: «Приготовьте против них сколько можете силы» [Аль-Анфаль:60]. Автор тафсира “Адва аль-баян” сказал: «Это прямой приказ подготавливать всю возможную силу, какого бы уровня технологий она ни была. Это прямой приказ идти путем прогресса в мирских делах». Как известно, джихад сегодня является индивидуальной обязанностью каждого мусульманина. А всё, без чего невозможно выполнить обязанность, также становится обязательным. Пророк g сказал: «Стреляйте, сыны Исмаила! Поистине, ваш отец был стрелком!» [Аль-Бухари от Салямы бин Аква’]. Он также сказал: «Поистине, сила в стрельбе» [Муслим от ’Укбы бин ’Амира]. Имам ас-Сан’ани в пояснении этого хадиса сказал: «Этот хадис указывает, что под словом “сила” в этом аяте подразумевается стрельба из лука, как это было принято во времена Пророка g. Но это также включает в себя стрельбу по многобожникам и бунтарям из ружей» [Субуль ас-салям]. Из этого выходит, что подготовка к уже идущему сражению с крестоносцами и вероотступниками является обязанностью каждого мусульманина, на ком лежит обязанность совершения джихада. И в особенности я хочу подчеркнуть следующие вещи: Во-первых, Абу Дж’афар ат-Табари r в своём тафсире относительно Слов Аллаха в аяте «сколько можете силы» сказал: «Подготовьте против них столько орудий, сколько сможете» [Джами’а аль-Баян]. Одной из важнейших вещей на джихаде является производство оружия. В сегодняшние дни его называют военной промышленностью. Аллах упомянул этот вид производства сразу в нескольких местах Своей Книги и указал на его некоторые подробности: «Мы научили его (Давуда) изготовлять для вас кольчуги (любус-араб.), чтобы они предо-

16

Пути к победе: Часть 3

храняли вас от причиняемого вам вреда. Но разве вы благодарны?» [Аль-Анбия:80]. Ат-Табари r сказал: «Арабы называют словом “любус” все виды оружия, кольчуги, копья и мечи». Ибн Касир в свою очередь в отношении слова “любус” сказал: «То есть - изготовлять броню». Величественный Аллах также сказал: «Выкуй длинные кольчуги и соблюдай меру в кольцах» [Ас-Саба’:11]. То есть обширную броню. А в отношении слов Аллаха «и соблюдай меру в кольцах» автор тафсира “Адва’ аль-баян” сказал: «То есть соблюдай в этих кольчугах правильные пропорции колец и заклёпок». Ибн Касир также передал от Катады, что Дауд был первым, кто сделал кольчуги из колец, а до него они изготовлялись из пластин. Всё приведённое выше указывает на заботу Аллаха в призыве использовать нами броню. Из-за милости к Своим рабам, Он упомянул даже мельчайшие подробности этой защиты, но благодарим ли мы Его за это? К сожалению, многие или даже большинство участвующих в этой войне муджахидов не уделяют этому виду защиты должное внимание. В броне много пользы, важнейшей из которых является защита муджахида от пуль и осколков снарядов врага. А ведь для нас нет ничего дороже, чем его жизнь. Во-вторых, бронежилет защищает наиболее важные части тела муджахида, попадание в которые может его сделать неспособным продолжать джихад или в результате чего он потеряет сознание. В таком случае он подвергнут риску попадания в плен. В-третьих, бронежилет может помочь муджахиду подобраться как можно ближе к врагу. В особенности это может помочь храбрецам-штурмовикам и львам-истишхади. И в конце концов, мы ведь не храбрее самого Пророка g, который надевал как броню, так и шлем, а также но-

сил меч. В “Сахих аль-Бухари” приведён хадис от ‘Аиши i, в котором она сказала: «Когда Пророк g умер, его кольчуга была заложена у одного иудея за тридцать са’а ячменя». Также имам Ахмад в своём “Муснаде” и Абу Дауд привели хадис от Пророка g, что в битве при Ухуде на нём были одеты две кольчуги. Также в обоих сборниках достоверных хадисов приведено от Анаса бин Малика, что, войдя в Мекку в День Победы, на Пророке g был защитный шлем, который представлял из себя броню по размеру головы. Сегодня это военная каска. Аллах указал нам на металлические сплавы, применение которых является основой в производстве современного оружия. Всевышний Аллах упомянул слова Зуль Карнейна: «Подайте мне куски железа». Заполнив пространство между двумя склонами, он сказал: «Раздувайте!» Когда они стали красными, словно огонь, он сказал: «Принесите мне расплавленную медь, чтобы я вылил ее на него», - то есть принесите мне большой кусок металла и дуйте, а когда всё станет настолько же красным и жарким, как огонь, он сказал: «Принесите мне расплавленную медь, чтобы я вылил ее на него». Сегодня учёные открыли, что прибавление меди к сплаву железа как ничто другое повышает его твёрдость и прочность. Аллах также научил Нуха изготовлению судов. Он сказал: «Воздвигни ковчег у Нас на Глазах и по откровению Нашему» [Аль-Худ:37]. Ат-Табари привёл от Ибн ‘Аббаса k, что он сказал: «Он не знал, как строить ковчег, и Аллах внушил ему, что его следует строить по подобию груди птицы». Пророк g похвалил муджахидов его Уммы, которые выйдут в бой на кораблях, как это привели имамы Аль-Бухари и Муслим от Умм Харам i. Всевышний сказал: «Аллах разрушил основание их строения. Крыша обрушилась на них сверху» [Ан-Нахль:26]. Каждый, кто имел отношение или работал со взрывчаткой, понимает, что этот аят в точности разъясняет принцип её использования. В свою очередь передано, что Пророк g поощрял производство орудий войны как ничто другое. Он сказал: «Трое войдут в Рай одной стрелой: кто её сделал, желая этим добра, кто стрелял, и кто подавал стрелы» [Привел Абу Дауд, Ат-Тирмизи, Ан-Насаи и Ибн Маджа от ‘Укбы бин ‘Амира]. А что тогда можно сказать о том, кто создаст ракету, самолёт или новое взрывчатое вещество? Говоря же о подготовке к медиа-войне, то стоит отметить, что сражение муджахидов со своими врагами сегодня происходит на двух фронтах: на военном фронте, о котором мы только что говорили, и на медиа-фронте, где они стоят лицом к лицу со СМИ шайтанов, которые стёрли особенность этой Уммы, извратили её убеждения и ценности и укоренили в ней сознание собственной отсталости и морального поражения. Пламя медиа-снарядов кафиров более опасно и смертельно для этой Уммы и её мужчин, чем ракеты их самолётов. Потому муджахиды, которые, по милости Аллаха, смогли сломить врага в военном плане, должны также начать сражение и на медиа-фронте. Посланник

Аллаха g сказал: «Сражайтесь с многобожниками своими языками» [Ахмад от Анаса бин Малика]. А также он g сказал: «Поистине, верующий сражается своим мечом и своим языком. И клянусь Тем, в Чьей длани моя душа, ваши выстрелы (своими языками) похожи на дождь из стрел» [Ахмад от Ка‘аба бин Малика]. Пророк g также практиковал наиболее действенный вид пропаганды своего времени – поэзию. Ат-Тирмизи и Ан-Насаи приводят от Анаса бин Малика, что когда Пророк g в седьмом году по Хиджре вошёл в Мекку для совершения ’Умры, перед ним шёл ‘Абдуллах бин Раваха и читал: Племя неверных, расступитесь перед ним Сегодня мы разобьём вас тем, что ему ниспосылается, Таким ударом, от которого вы все привстанете, И влюбленный позабудет о своей возлюбленной. ‘Умар сказал: «Абу Раваха! Ты стоишь перед Посланником Аллаха g, в Заповедной Мечети и произносишь стихи?», но Пророк g ему ответил: «Оставь его ‘Умар. Поистине, это для них опаснее, чем дождь из стрел». Пророк g сильно радовался тому, когда в Ислам вошёл великий полководец Халид бин Валид, но он не меньше радовался тогда, когда Ислам принял один из лучших поэтов. Как приведено в “Муснаде” имама Ахмада, что когда в ‘Акабу для присяги прибыла делегация ансаров, Пророк g сказал ‘Аббасу: «Ты их знаешь?». Он повернулся и ответил: «Да, это Аль-Бара бин Ма’рур – предводитель своего племени, а это Ка‘аб бин Малик». Ка‘аб сказал: «Клянусь Аллахом, я не забуду, как Посланник Аллаха тогда спросил: «Поэт?»,- на что Аббас ответил утвердительно» [Ахмад]. Также передано, что Посланник Аллаха g следил за тщательной подготовкой своих поэтов. Однажды он сказал Хассану бин Сабиту: «Пойди к Абу Бакру, он тебе расскажет о недостатках племён, он хорошо знает родословные» [Аль-Бейхаки в “Любаб аль-ансаб”]. А в “Сахих аль-Бухари” передано от ‘Аиши, что Хассан просил у Пророка g разрешения поносить многобожников. Пророк g спросил: «А что ты скажешь в отношении моей родословной?» Хассан ответил: «Поистине, я извлеку тебя из них подобно тому, как из теста извлекают волосок» (то есть не затронет его родословную). Но Пророку g нравились хорошие стихи и потому он сказал: «Самыми правдивыми словами, которые когда-либо произносил поэт, были слова Лябиба: «Поистине, всё, кроме Аллаха, является ложным»,- а Умейя бин Аби ас-Сальт почти принял Ислам» [Аль-Бухари и Муслим от Абу Хурейры]. Он g также выбрал себе призывающего, который своими проповедями защищал Ислам и мусульман. Им был Сабит бин Кейс бин Шаммас, который ещё при жизни был обрадован Раем. Когда Бану Тамим привели своего главного проповедника и поэта, Пророк g сказал Сабиту бин Кейсу: «Встань и ответь ему», что он и сделал. И тогда встал Акра’ бин Хабис и сказал: «Клянусь Аллахом,

УМИЯ

17

Медиа-фронт является одним из основных аспектов джихада

Мухаммад победил. Я не знаю, что происходит. Наш оратор сказал своё, но их оратор оказался лучше. А после читал наш поэт, но слова их поэта оказались более красноречивы». А после он подошёл к Пророку g и сказал: «Свидетельствую, что никто не достоин поклонения, кроме Аллаха, и что ты являешься Посланником Аллаха» [Абу На‘им в “Ма’рифат ас-сахаба” от Джабира бин ‘Абдуллаха]. Далее вкратце приведём основные цели исламского медиа: 1 – защита чести и вероубеждения мусульман. Всевышний Аллах, упоминая поэтов, сказал: «Разве ты не видишь, что они слагают стихи на любые темы и говорят то, чего не делают? Это не относится к тем, которые уверовали, совершают праведные деяния, многократно поминают Аллаха и защищаются после того, как с ними поступили несправедливо» [Аш-Шу’ара’:225-227]. Ибн ‘Аббас сказал: «То есть отвечают кафирам, которые высмеивали мусульман» [Ат-Табари]. Посланник Аллаха также сказал: «Хассан, ответь им за Посланника Аллаха. О Аллах, отправь ему на помощь Святого Духа (Джибриля)» [привели Аль-Бухари и Муслим от Абу Хурейры]. Абу ‘Асакир передал, что Посланник Аллаха g сказал: «Кто защитит честь мусульман?», на что вызвались Ка’аб, Ибн Раваха и Хассан. Пророк g сказал: «Да, ты ответь им, и тебе поможет Святой Дух (Джибриль)» [Тарих Димашк]. Посланник Аллаха g также сказал: «Поистине, Аллах будет поддерживать Хассана Святым Духом (Джибрилем), пока он будет защищать Посланника Аллаха, мир ему» [Ат-Тирмизи от ‘Аиши]. 2 – Поднятие целеустремлённости молодёжи и в особенности муджахидов этой Уммы. Передано от Салямы бин Аква’, что он сказал: «Мы вышли с Пророком, мир ему, в Хайбар. Мы шли ночью, ког18

Пути к победе: Часть 3

да один человек сказал ‘Амиру бин Аква’: «Не прочитаешь ли ты нам что-нибудь из твоих коротких стихов?» ‘Амир был поэтом, и он начал читать и побуждать людей» [привели Аль-Бухари и Муслим]. 3 – Разоблачение ложности натуры и вероубеждений неверных и вероотступников, а также указание на грязь их цивилизации и на фальшивость их ценностей. Также сдерживание их от посягательства на мусульман и внушение страха в их сердца. Ибн Абдульбарр привёл в “Аль-Исти‘аб”, что Ибн Сирин сказал: «Поэтами мусульман были Хассан бин Сабит, ‘Абдуллах бин Раваха и Ка‘аб бин Малик. Ка‘аб ужасал их стихами о войне, ‘Абдуллах стыдил их за куфр, а Хассан брался за их родословные». Ибн Сирин сказал: «До меня дошло, что (племя) Даус приняло Ислам, испугавшись слов Ка‘аба бин Малика: Мы получили всё, что хотели в Тихаме, И в Хайбаре, а потом вложили мечи в ножны, Мы им поведали, и если бы они могли, то сказали бы, Что резать Даус или Сакиф они будут.

И тогда Даус сказали: «Идём, чтобы вас не постигло то, что постигло Сакиф»». 4 – Отображение истинной картины битвы между героями этой религии и их врагами, а также предоставление доказательств о героических поступках мусульманской молодёжи, дабы сведения о них не пропали, и чтобы различные торговцы кровью не использовали их в своих целях. Конец третьей части

УМИЯ

19

Автор: Абу Хафс аш-Шами, да помилует его Аллах. В статье, опубликованной в первом номере журнала Румия под заголовком “Ученые зла прокляты и на них гнев Аллаха”, мы говорили о правильном понимании термина «обладатели знаний». В той статье мы упомянули их особенности, по причине которых они и стали имамами этой религии. Через призму Шариата было разъяснено, что ученые зла и заблуждения не входят в категорию знающих, как бы много они ни заучили, как бы много трудов ни написали и как бы ни разошлась их слава. Они больше похожи на иудеев, которые познали истину, а затем скрыли ее от других и даже, напротив, призвали их к заблуждению. И по причине большого количества ученых зла в наше время, сбивающих людей с истинного пути, необходимо упомянуть их некоторые отличительные черты, чтобы люди могли их распознать и предостеречься. Первое: скрытие истины. Одной из целей знания является его распространение и разъяснение людям, чтобы они могли отличить истинный путь и получать пользу от этих знаний. И одним из самых больших грехов является

20

Отличительные черты ученых зла

скрытие знания. По этой причине Аллах взял завет с каждого, кому было ниспослано Писание и даровано знание, что он будет разъяснять его людям и не будет скрывать его от них. Всевышний сказал: «Вот Аллах взял завет с тех, кому было даровано Писание: «Вы обязательно будете разъяснять его людям и не будете скрывать его». Но они бросили его за спины и продали его за ничтожную цену. Как же скверно то, что они приобретают» [Алю ‘Имран:187]. Ученый зла, став причиной заблуждения людей, предал религию Аллаха и проявил неблагодарность за дарованные ему знания. За его стремление обмануть людей, скрыв от них знания, Аллах проклял его и возложил на него проклятие всех людей. Всевышний сказал: «Воистину, тех, которые скрывают ниспосланные Нами ясные знамения и верное руководство после того, как Мы разъяснили это людям в Писании, проклянет Аллах и проклянут проклинающие» [Аль-Бакара:159]. Одним из самых больших знаний, скрытых учеными зла от людей, является разъяснение положения тагутов и решения Аллаха относительно их. Ведь Аллах приказал отдаляться от тагутов и

проявлять в них неверие. Он сделал это основой единобожия и веры. А когда люди увидели, что их выдающиеся ученые заискивают перед правителями-тагутами, умалчивают об их ширке и нечестии и даже издают фетвы о дозволенности совершения ширка ради пользы, то они сами уверовали в этих тагутов, стали с ними дружить, вошли в их религию и стали их воинами. Причиной этого вероотступничества стало скрытие учеными зла истины и ее смешивание с ложью. Если для примера посмотреть на Аравийский полуостров, то можно увидеть, что Алю Салюль не осмелились бы совершить то количество видов неверия и нечестия, за которым впоследствии последовали человеческие массы, кроме как по причине «Комитета больших агентов», Ибн База, Ибн Усеймина, Фаузана, нынешних Алю аш-Шейх и им подобных. Эти люди скрывали истину и не разъясняли людям шариатское положение Алю Салюль. И даже больше того, они описали их термином «валий аль-амр» и назвали их шариатскими правителями! Они скрыли от людей шариатское положение относительно тагутского законотворчества, скрыли от людей шариатское положение открытия военных баз для крестоносцев, дозволения ростовщичества и многое другое. Большое количество людей обманулось ими, заблудились и впали в вероотступничество. Ученые зла получат часть греха своих последователей, но это не уменьшит греха самих последователей. Причиной заблуждения людей в Египте и их следования тагуту Хосни Мубараку, а затем Сиси, стали шейхи Азхара и те, кто приписывают себя к «саляфии». Тагуты из «Аль-Ихван аль-Муртаддун» стали причиной впадения людей в многобожие, связанное с парламентом и проведением выборов. Такую же картину можно наблюдать и в других странах. Второе: искажение и замена Шариата. Одним из качеств ученых зла является скрытие Шариата, а в случае невозможности этого – его замена. Они искажают шариатские тексты и их неверно истолковывают, преподнося истину ложью и наоборот. Как сказал об этом Всевышний: «…переставляют слова со своих мест…» [Ан-Ниса’:46]. Затем они приписывают это искаженное толкование Аллаху. Они искажают истинный смысл текстов, преподносят их в неверном смысле и дают понять людям, что именно это искаженное понимание и есть истинное понимание Книги Аллаха. Этим самым они отрицают истинный смысл и утверждают ложный. В этом они следуют своим предшественникам из числа иудеев, которые искажали ниспосланные Аллахом тексты. Всевышний сказал: «Среди них есть такие, которые искажают Писание своими языками, чтобы вы приняли за Писание то, что не относится к нему. Они говорят: «Это - от Аллаха». А ведь это вовсе не от Аллаха! Они сознательно возводят навет на Аллаха» [Алю ‘Имран:78]. Ученые зла неверно истолковывают шариатские тексты, приказывающие вести джихад, чтобы отвернуть людей от сражения с неверными и вероотступниками. И даже более того, они прида-

Один из “учёных” тагутов ждёт своей казни

ли джихаду такие толкования, о которых Аллахом ничего не сказано, напротив, это является полным противоречием правильного понимания джихада. Они назвали джихадом присоединение к армиям тагутов или вход в демократическую систему для соревнования с секуляристами в оспаривании права Аллаха на законотворчество. Джихаду - вершине этой религии, они также приписали много других вещей, совершение которых выводит из Ислама. Также они поступили и с другими шариатскими текстами, которые приказывают открыто говорить истину. Ученые зла стремятся аннулировать и забросить подобные тексты, заявляя, что это приказал Сам Аллах. А в качестве довода они приводят слова Аллаха: «…и не обрекайте себя на гибель» [Аль-Бакара:195]. И это в то время, когда под словом «погибель» в этом аяте подразумевается именно оставление джихада, как это было разъяснено сподвижником Абу Аюбом аль-Ансари h: «Бросание себя на погибель – это нахождение рядом со своим имуществом и его приумножение, забросив джихад» [Абу Дауд]. Как же скверны ученые зла! Как же скверен их обман! Третье: сбивание людей с пути Аллаха. Поистине, ученые зла, идя путем заблуждения и нечестия, прикладывают огромные усилия, чтобы притянуть людей к своему пути и сбить их с пути истины. Они боятся, что если они укажут людям на шариатские тексты их не искажая, их реальные поступки войдут в противоречие с их словами. Поэтому они искажают шариатские тексты, чтобы они соответствовали делам этих ученых зла. Они сбивают молодежь с пути джихада по причине того, что они сами припали к благам этой мирской жизни, отсиживаются от совершения джихада и боятся говорить истину открыто. По этой причине они смешивают истину с ложью и делают это основой

УМИЯ

21

своего призыва, преподнося его в виде мудрости и проницательности. В итоге, истина не прозвучала с их уст, но они и не утаили ее полностью. Однако они смешали ее с ложью, сбились с пути и сбили других. Они возвели ложь на Аллаха, чтобы сбить людей с Его пути. А ведь так же поступали ученые и монахи до них: «О те, которые уверовали! Воистину, многие из ученых и монахов незаконно пожирают имущество людей и сбивают их с пути Аллаха. Обрадуй же тех, которые накапливают золото и серебро и не расходуют их на пути Аллаха, мучительными страданиями» [Ат-Тауба:34]. Четвертое: большая любовь к мирской жизни. Ученые зла стали скрывать истину и смешивать ее с ложью только по причине их большой любви к мирским благам. Никто их не обязывал, и не принуждал к лицемерию, возведению лжи на Аллаха и неверию. Основной причиной их действий является стремление к должностям при тагутах и выдаваемая ими высокая зарплата. Некоторые поступают так, стремясь приблизиться к тагутам и заработать у них авторитет. Другие обольстились своими выходами на телеэкраны и денежными подачками. Ведь говоря слова истины, популярность не заработаешь. Поэтому они предпочли скрыть ту часть ниспосланного от Аллаха, которую от людей желают скрыть их тагуты, и продали свою религию за малую цену. Сказал Всевышний: «Воистину, те, которые скрывают ниспосланное Аллахом в Писании и покупают за это малую цену, наполняют свои животы огнем. Аллах не станет говорить с ними в День воскресения и не очистит их. Им уготованы мучительные страдания» [Аль-Бакара:174]. Также Всевышний сказал: «Вот Аллах взял завет с тех, кому было даровано Писание: «Вы обязательно будете разъяснять его людям и не будете скрывать его». Но они бросили его за спины и продали его за ничтожную цену. Как же скверно то, что они приобретают» [Алю ‘Имран:187]. Ибн аль-Кайим сказал: «Каждый ученый, который предпочел и возлюбил мирские блага, обязательно возведет на Аллаха ложь, не имея на то права» [Аль-Фаваид]. Пятое: оставление истины после ее познания. Еще одним качеством ученых зла является то, что познав истину, они её оставляют и указывают людям ложный путь, покоряясь и подчиняясь страстям тагутов, чтобы те одарили их частью мирских благ. Как же велико это преступление! Как же велико это предательство! В пример этому можно упомянуть историю Бальама бин Баура, учёного Бану Исраиль из города могучих людей. Если собрать знания всех современных ученых зла, то не соберется и десятой части знаний Бальама. Ибн ‘Аббас сказал о нем: «Он знал самое великое имя Аллаха» [Тафсир Ибн Аби Хатим]. Это, несомненно, указывает на его высокий уровень знания. Некоторые праведные предшественники о нём сказали: «Он отвечал на призыв, возглавлял их в трудные времена и был ученым Бану Исраиль». [Ибн Аби Хатим от Малика бин Динара]. И вместе с этим, когда он сошел с ясного правильного пути, он был уподоблен собаке. Когда же Муса n подошел с войском к городу могучих людей, то к Бальаму пришли его двоюрод-

22

Отличительные черты ученых зла

ные братья и другие люди и сказали: «Этот Муса человек жесткий. С ним большая армия. Если он одержит над нами верх, то погубит нас. Попроси же Аллаха отвернуть от нас Мусу и тех, кто с ним». Он ответил: «Если я призову Аллаха отвернуть от нас Мусу и тех, кто с ним, то моя мирская и следующая жизнь пропадет». Но они не оставили его, пока он не воззвал к Аллаху с тем, что они просили. И Аллах забрал все его знания. [Ибн Аби Хатим от Ибн Аббаса]. Всевышний Аллах сказал: «Прочти им историю о том, кому Мы даровали Наши знамения, а он отбросил их. Дьявол последовал за ним, и он стал заблудшим. Если бы Мы пожелали, то возвысили бы его посредством этого. Однако он приник к земле и стал потакать своим желаниям. Он подобен собаке: если ты прогоняешь ее, она высовывает язык, и если ты оставишь ее в покое, она тоже высовывает язык» [Аль-А’раф:175,176]. Малик бин Динар сказал: «Муса (…) послал его к царю Мадьяна с призывом к Аллаху. Но тот одарил его щедрыми подарками, и он оставил религию Мусы. Этот аят ниспослан о нем» [Тафсир Ибн Аби Хатим]. Бальам «приник к земле», склонился к этому миру и его временным благам, отвернувшись от знамений Аллаха. Страсти одолели его, и он стал похож на собаку, которая все время ждет подачки с высунутым языком. Муджахид сказал в отношении этого аята: «Это тот, кто читает Книгу, но не поступает в соответствии с ней» [Тафсир Табари]. Куртуби сказал: «Согласно мнению большинства толкователей, тут говорится о каждом, кому было даровано знание Корана, но он не поступал в соответствии с ним». [Тафсир Куртуби]. И как же много таких людей в наше время. Заключение. Это некоторые качества ученых зла, которые нам разъяснил Аллах, чтобы разоблачить их, предостеречь Своих рабов от них самих, от получения от них знаний и от слушания их слов. Мы видим, что вопреки тому, что они обладают большими знаниями, Аллах не называет их учеными. Потому что, когда они потеряли богобоязненность и перестали действовать в соответствии со знаниями, их знание стало бесполезным. Напротив, эти знания послужили причиной их проклятия в этом и в следующем мирах, они стали причиной того, что они описаны самыми нелицеприятными качествами, и что они попадут в огонь Ада. Аллах назвал следование ученым и монахам неверием и многобожием, которое выводит из религии. А они являлись предшественниками нынешних ученых зла в их неверии. Всевышний сказал: «Они признали господами помимо Аллаха своих ученых и монахов, а также Масиха, сына Марьям. А ведь им было велено поклоняться только одному Богу, кроме Которого нет иного божества. Он превыше того, что они приобщают в сотоварищи» [Ат-Тауба:31]. Потому ни у кого, кто впал в неверие по причине следования тагутам нет в этом оправдания. Каждый человек обязан приложить максимальные усилия для поиска истины, а затем действовать в соответствии с ней. И хвала Аллаху Господу миров.

УМИЯ

23

‘Абдуллах бин Йасин Возродитель Шариата в пустыне Сахара Одним из обычаев Аллаха b в отношении своих творений является то, что, когда бы они ни уходили в свои соблазны и заблуждения, Он всегда посылал к ним человека, который возрождал их религию. За таким человеком обычно следовала часть людей, а большинство отклонялось от его призыва. А после единобожники отрекались от тех, кто отказывался следовать указаниям Аллаха b, начиная бороться с ними своими мечами, пока Аллах не давал Своей религии победу, и она не была полностью посвящена Аллаху. Одним из таких возродителей был призывающий, учёный и муджахид ‘Абдуллах бин Йасин r, живший в пятом веке по хиджре. История этого человека начинается с того момента, когда Йахья бин Ибрахим, шейх племени Кадаля, проживающего в пустыне Магриба, принял решение обучить своё племя законам Аллаха. Он сам был праведным и любящим религию человеком. Но найти того, кто вышел бы вместе с ним для призыва его племени к Исламу, оказалось не просто. Из-за тяжёлых условий жизни в пустыне многие призывающие отклонили его предложение, кроме одного – призывающего и муджахида ‘Абдуллаха бин Йасина, который, положившись на Аллаха, принял это предложение. Историк Ас-Саляви писал: «Для этого вызвался человек по имени ‘Абдуллах бин Йасин аль-Джа-

24

Истории некоторых имамов Мурабитун

зули. Он был способным студентом, религиозным, праведным, обладал достоинством, разбирался в политике и интересовался различными науками. Вместе с ним в пустыню вышел Йахья бин Ибрахим». Ибн Йасин согласился перетерпеть все сложности пути, ведущего в самый центр пустыни и разлуку со своими близкими ради того, чтобы донести религию до находившегося в заблуждении племени. Когда ‘Абдуллах бин Йасин добрался до стана племени Лямтуна, его спросили, для чего он пришёл, на что он ответил, что пришёл для обучения их Шариату Аллаха и установления Его законов. Ибн аль-Асир писал: «Они попросили, чтобы он напомнил им об исламском Шариате, и он рассказал им об убеждениях и обязанностях мусульман. На что они ответили: «Что касается упомянутой тобой молитвы и закята, то это похоже (на то, что мы делаем). Но что касается твоих слов: «Кто убил - того убивают, кто украл - тому отрубают руку, а кто совершил прелюбодеяние - того высекают или побивают камнями», то мы этого делать не собираемся. Уходи от нас!» И он уехал». Таким образом это племя вероотступников отказалось от следования Шариату. И, несмотря на то, что они признали часть Шариата, Абу Йасин от них этого не принял и отказался оставаться среди них, пока они не станут следовать ему полностью. После этого Абу Йасин вместе со своим шейхом направился обратно в племя Кадаля. Ибн аль-Асир писал: «‘Абдуллах бин Йасин призвал это племя и

Остров на реке, с которого, по словам людей, Мурабитун начали свой путь

соседствующие с ним племена к Шариату. Некоторые из них подчинились, а некоторые ослушались и отвернулись». После этого, когда оказалось, что некоторые из них не согласны подчиниться Шариату, они решили от них уйти. И так как у ‘Абдуллаха бин Йасина не было силы для того, чтобы с ними воевать, он решил уйти в страны чернокожих людей и призывать их. Но шейх племени Кадаля предложил ему остаться в одном известном медресе, которое в то время находилось на берегу реки Сенегал. Ибн Халдун писал: «Они решили отдалиться от людей, остановившись на возвышенности в виде острова, которую с обоих сторон омывала река, мелкая летом и полноводная зимой. Они остановились в её зарослях и уединились для поклонения». От призыва к джихаду Но Аллах пожелал, чтобы этот призывающий стал причиной образования Исламского Государства. Ибн Халдун писал: «О них стали говорить люди, а все, у кого в сердце было хоть немного блага, пришли к ним в заросли и вошли в их религию. Когда их набралось тысяча, их шейх ‘Абдуллах бин Йасин сказал: «Тысячу так просто не победить, по крайней мере не по причине малочисленности. А нашей обязанностью является призыв и установление истины. Выйдите вместе с нами ради этого! Выходите и убивайте тех людей племени Лямтуна и Кадаля, которые отказались ей подчиниться!»» Ибн Йасин решил выйти и вести джихад на Пути Аллаха против племён вероотступников, которые отказались от следования Шариату. Ибн аль-Асир писал об этом следующее: «Ибн Йасин сказал тем, кто ему подчинились: «На вас лежит обязанность сражаться с теми, кто воспротивился истине, отказался от исламского Шариата и подготовил силы для сражения с вами. Поднимите знамя и выберите себе амира!»» В последствии, они стали той небольшой группой верующих, которых прозвали Мурабитун (находящиеся на рибате) и которые подчинили Исламу всю пустыню. Ас-Саляви

писал: «Он стал сражаться с племенами, пока не завоевал всю пустыню и не покорил её племена… Его имя прославилось во всех концах пустыни, а также в тех частях Судана (раньше Суданом именовались все земли южнее пустыни Сахара), которые находились под его контролем, в Кабиле, в Масмуде и других частях Магриба. Люди слышали, что человек из племени Кадаля стал призывать к Всевышнему Аллаху, к Прямому Пути и к правлению по ниспосланным Аллахом законам. И что он аскетичен в мирских делах, что он сторонится всего запретного и всего, что к нему ведёт. О нём начали говорить во всём мире и его полюбили сердца людей». Если вначале, вопреки гневу людей, он совершал то, что было угодно Аллаху, то после этого Аллах сделал так, что люди его полюбили и стали за ним следовать. Правление по Шариату Когда шейх племени Кадаля умер, Ибн Йасин пришёл к амиру племени Лямтуна, чтобы выбрать нового военного амира. Ас-Саляви писал: «Ибн Йасин собрал глав различных племён и поставил над ними амиром Йахью бин ‘Умара аль-Лямтуни. Главным же амиром остался ‘Абдуллах бин Йасин… Йахья бин ‘Умар отвечал за военные вопросы, а ‘Абдуллах бин Йасин отвечал за религиозные вопросы, соблюдение законов Шариата и собирал закят». Мурабитун продолжили идти своим путём и возрождать религию под предводительством своего нового военного амира и в соответствии с наставлениями их шейха ‘Абдуллаха бин Йасина. Как упоминает Аль-Бакри, в 446 г.х., Ибн Йасин атаковал местность Аудагост (находится в южной части современной Мавритании), где до прихода Ислама находилась резиденция короля Ганы. Аль-Бакри писал: «Там ‘Абдуллах бин Йасин убил одного араба, который родился в Кайраване и был известен своей праведностью, набожностью, чтением Корана и совершённым им хаджем. Таких арабов звали Забакара. Но на них напали из-за того, что

УМИЯ

25

они жили в подчинении и под правлением короля Ганы, который являлся язычником» [Аль-Масалик аль-мамалик]. В свою очередь в 447 г.х. Мурабитун вошли в Сиджельмесу (южная область современного Марокко), устранив в ней несправедливость. Ас-Саляви писал: «Они устранили всё порицаемое, что там было, разбили музыкальные инструменты, сожгли дом, в котором продавали опьяняющие напитки, отменили все незаконные пошлины и штрафы, убрав всё, что приказывают убрать Коран и Сунна. Он поставил наместником Сиджельмесу человека из племени Лямтуна, а сам ушёл обратно в пустыню». В конце этого же года амир Йахья бин ‘Умар аль-Лямтуни был убит, и тогда в месяце Мухаррам 448 г.х. шейх Ибн Ясин приехал к его брату Абу Бакру бин ‘Умару, который присоединился к Ибн Йасину, и они вместе продолжили вести джихад на Пути Аллаха. Ас-Саляви писал: «В 449 г.х. Мурабитун вошли в город Агмат (на востоке от Марракеша). Для того, чтобы его воины отдохнули, он оставался там порядка двух месяцев. А после вышел к городу Тадля и завоевал его, убив в нём всех членов королевского семейства Йафрин, а также сразился и убил Балькута аль-Маграви…, а после ‘Абдуллах бин Йасин завоевал местность Тамсина». Ибн Йасин r продолжал убивать и пленить вероотступников, пока вести об этом не дошли до его учёного, который находился в неведении о положении его муджахидов. Аз-Захаби писал: «До учёного дошли вести об ‘Абдуллахе бин Йасине. Эти вести его сильно огорчили, и он пожалел о том, что в своё время его послал с этой миссией. Он написал ему письмо, в котором подверг критике то, что Абу Йасин слишком много убивал и пленил людей. Но Ибн Йасин ему ответил: «Что касается твоей критики и сожаления о том, что ты меня сюда послал, то ты меня послал к полным невеждам. Бывает так, что дочь и сын кого-нибудь из них выходят пасти овец, а по возвращению дочь уже беременна от собственного брата, и они это даже не порицают! Если они проявляют какое-либо усердие, то только для того, чтобы нападать и убивать друг друга. Да, я сделал с ними то, что сделал, но не перешёл законы Аллаха. Мир тебе!»» [Тарих аль-Ислям]. Таков был ответ Ибн Йасина человеку, который пытался вести с ним диспут, находясь вдалеке от событий, и до которого доходили лишь распространяемые людьми слухи. А после всех этих завоеваний, по совету своих шейхов, Мурабитун решили начать сражение с племенами вероотступников Баргвата. Ас-Саляви писал: «Ему сказали, что Баргвата включает в себя много различных племён, и что вначале их предводителем был лжец Салих бин Турейф аль-Мутанаби’, и что они прибывают в своём неверии и заблуждении до сих дней. Когда ‘Абдуллах бин Йасин услышал о положении племён Баргвата и их неверии, он решил, что в первую очередь джихад нужно вести именно с ними и пошёл на них с армией Мурабитун». По предопределению Всевышнего Аллаха, в 451 г.х., в самый разгар битвы Абу Йасин получил ранение и стал шахидом. Автор книги “Аль-Игтибат” о нём сказал: «Он покорил весь Магриб, и люди в нём стали снова следовать учениям Ислама, когда Ислам почти было его покинул». 26

Истории некоторых имамов Мурабитун

Завещание Ибн Йасина Ас-Саляви написал: «Перед смертью он сказал: «Мурабитуны, в любом случае я скоро умру, а вы находитесь на земле врага. Так не проявляйте же трусости и не препирайтесь, а не то вы падете духом и лишитесь сил. Помогайте друг другу в истине и будьте братьями ради Аллаха. И сторонитесь борьбы за власть, ведь Аллах даёт власть на земле тому из Своих творений, кому пожелает»». Ибн Йасин ушёл, построив основы Исламского Государства, простирающегося от реки Сенегал с юга, до окрестностей Марракеша с севера. А после него, руками его ученика Йусуфа бин Ташфина, оно достигло Андалусии и границ Франции с севера, и руками другого его ученика Абу Бакра бин ‘Умара джунглей Африки с юга. Установив законы Ислама, он ушёл, оставив за собой поколение муджахидов, которое продолжило его путь. Да смилуется Аллах над Ибн Йасином и придаст блага воинам Халифата сегодня, которые борются с каждым вероотступником, кто вздумает противиться установлению Шариата, и которые, несмотря ни на какие жертвы, не отступят от этого Пути пока вся религия не станет принадлежать Аллаху! Абу Бакр аль-Лямтуни - амир распространения Ислама на землях Судана Выше мы упомянули историю учёного-возродителя религии ‘Абдуллах бин Йасина и его усилия в создании Государства муджахидов Мурабитун. Помимо самого государства, этот человек также вырастил поколение, которое понесло это знамя и после его смерти. Одним из его учеников был Юсуф бин Ташфин, который направил войска мусульман на север, перебрался в Андалусию и разбил крестоносцев. Другим его учеником был командующий Абу Бакр бин ‘Умар, который, перебравшись через пески Сахары, принёс Африке Ислам и законы Шариата. Одна из вещей, которая особо выделяется в истории этого человека, это его пожертвование всем, что у него было, ради своей религии и своей Уммы, и то, как он старался сплотить ряды муджахидов и всегда придавал этому большое значение. Ибн ‘Умар никогда не был из тех, кто за счёт единения этой Уммы преследует личные интересы, как это делали многие из числа тех, кто причислял себя к этой Умме в прошлом и кто причисляет себя к ней сегодня. Новый военный амир История этого потомка племени Лямтуна начинается с того, что он был учеником Ибн Йасина, а после был военным амиром его армии. В месяц Мухаррам 449 г.х. Абу Бакр бин ‘Умар перенял военное правление Мурабитун после смерти своего брата Йахьи бин ‘Умара и продолжил вести джихад под покровительством своего шейха Ибн Йасина. Битвы с рафидитами Баджалия В 448 г.х. Абу Бакр бин ‘Умар совершил нападение на местность Сус, а в 449 г.х. он завоевал города Массу и Тарудант, которые являлись оплотами рафидитов в Магрибе. Ас-Саляви писал в своей “Аль-Истиксо”: «В них жила группа рафидитов, которых называли Баджалия, от имени рафидита ‘Али бин ‘Абдуллаха аль-Баджали. Абдуллах бин Йасин

и Абу Бакр бин ‘Умар сражались с ними, пока не завоевали эти города и поубивали многих из них. Остальные же приняли убеждения ахли-сунна». Преемник шейха Абу Йасина продолжает путь После того, как Ибн ‘Умар вместе со своим шейхом Ибн Йасином вырвали рафидитов Магриба с корнем, они направились сражаться с вероотступническими племенами Баргвата. Но в течение этих сражений Ибн Йасин получил ранение и стал шахидом, коим мы его считаем. В результате всё правление Мурабитун перешло к Абу Бакру бин ‘Умару. Ас-Саляви писал: «Сразу после похорон Ибн Йасина, полагаясь на Аллаха и тщательно планируя свои нападения, он набросился на Баргвату. Он убивал и пленил их, пока те не разбежались, спрятавшись в зарослях и различных укрытиях. Одних он перебил, а другие приняли Ислам. Абу Бакр бин ‘Умар стёр остатки их невежества, к которому их призывали некоторые люди из Магриба. Он собрал трофеи и разделил их между муджахидами, а после вернулся в город Агмат». Это стало ещё одной победой Ибн ‘Умара в цепочке его побед в войне против последователей заблуждений, которую он вёл ради распространения единобожия. После этих побед Ибн ‘Умару открыли свои объятья также и блага мирской жизни, так как он стал единственным амиром Мурабитун. Абу Бакр бин ‘Умар оставляет Магриб и отправляется в пустыню Но Ибн ‘Умару не удалось спокойно править своим племенем на завоёванных землях Магриба. После всех этих побед пришли новости, от которых небо над его головой снова помрачнело. Ас-Саляви писал: «После этого к нему пришёл посланец с земель Кабиле и рассказал о том, что дела в пустыне плохи, и люди там стали сильно между собой разногласить». Наш полководец оказался на пересечении путей: послать ли одного из своих племянников, чтобы он разрешил эти проблемы, или выйти самому? И если пойти самому, придётся ли ему в таком случае, после всех этих побед, оставить правление своим племенем? И в этот момент проявилась его мужская сущность. Ас-Саляви писал: «Амир Абу Бакр был богобоязненным человеком, и он не допускал, чтобы мусульмане убивали друг друга в то время, как он является их руководителем и способен их остановить. Он решил выйти в пустыню лично, примирить племена и поднять их на джихад». Амир собирает людей для сражения с многобожниками Амир Мурабитун направился в пустыню, решил возникшие между ними проблемы и снова укрепил там правление Ислама, после чего он направился в Судан, призывая и сражаясь на Пути Аллаха. Ибн Халдун писал: «Он приехал к своему племени и разрешил появившиеся между ними разногласия. А после - открыл двери для джихада на землях Судана и завоевал земли шириной в девяносто дневных переходов». Он не ограничился решением проблем собственного племени, но также собрал армию мусульман для джихада в западной Африке для установления там правления Ислама. Ас-Саляви писал: «Абу Бакр бин ‘Умар направился в пустыню в Зуль Када 453 г.х. Когда он добрался до места, он решил

их проблемы, наладил их дела и собрал большую армию, с которой атаковал земли Судана, завоевав территорию, равную порядка девяносто переходам (на верблюдах)». Абу Бакр бин ‘Умар подчиняет кафиров Сахары В другом месте Ас-Саляви также упоминает, что Абу Бакр бин ‘Умар напал на королевство Гана, распространив в нем и в близлежащих территориях Ислам: «В пятом веке по хиджре царство Гана ослабло и их сила снизошла на нет, а влияние людей с закрытыми лицами, проживающих от них с севера, рядом с берберами, становилось всё больше. И тогда амир Абу Бакр бин ‘Умар аль-Лямтуни совершил на них нападение». Ас-Саляви упоминает, что Абу Бакр бин ‘Умар открыл в тех странах территорию, длиною в три месяца пути, «и заставил принять Ислам многих из тех, кто на тот момент ещё его не принял». Абу Бакр оставляет правление Ибн Ташфину и возвращается для джихада в Судане Историки упоминают, что Абу Бакр бин ‘Умар r вернулся в Магриб после того, как влияние его племянника Юсуфа бин Тишфина увеличилось. Но когда он увидел, каких побед достиг его племянник, он не стал бороться с ним за власть, и передав её ему, сам вернулся в пустыню. Ас-Саляви упоминает в “Аль-Истиксо” завещание Ибн ‘Умара ‘Ибн Тишфину, он сказал: «Я назначил тебя на эту должность, и потому я несу за это ответственность. Страшись Всевышнего Аллаха в отношении прав мусульман и выкупи этим от огня как меня, так и себя. Не упускай ничего из вопросов твоей паствы, ведь поистине, ты за них отвечаешь». Аль-Ламтуни становится шахидом на землях Судана После оставления завещания своему племяннику Ибн ‘Умар вернулся в пустыню, чтобы вести джихад против кафиров Африки. Ас-Саляви писал: «Он неуклонно продолжал вести джихад против кафиров Судана, пока в Ша’бане 480 г.х. его не поразила отравленная стрела, от которой он принял шахаду. К этому моменту он уже завоевал всю Сахару вплоть до Золотых гор на землях Судана». Так закрылась страница одного из всадников Ислама, который оставил власть и услады мирской жизни, и Аллах заменил ему это лучшим. Ибн Касир писал: «Он удостоился того, чего не удостаивался ни один другой правитель. Если он выходил в поход против врага, то с ним вместе в полном подчинении иногда выходило пятьсот тысяч воинов. И вместе с этим он выполнял приказы Аллаха, хранил заветы Ислама, оберегал религию и поступал с людьми в соответствии с Шариатом. Он имел верные убеждения и был верен Аббасидскому государству». Да смилуется Аллах над шейхом-муджахидом и, с дозволения Аллаха, шахидом Абу Бакром Аль-Лямтуни, и примет его призыв и джихад! И да поможет Аллах его потомкам из числа воинов Халифата в Западной и Северной Африке и в пустыне Сахара, которые ведут борьбу в тех местностях за установление религии Аллаха и уничтожение любых проявлений ширка! Пусть Аллах укрепит их и дарует им победу!

УМИЯ

27

Ислам призывает иметь детей по многим причинам, возможно, важнейшей из которых является увеличение количества мусульман и укрепление этой Уммы. Шариат переполнен текстами, призывающими к этой цели. Стремление к рождению детей часто можно встретить в Сунне посланников и пророков. В Священном Коране одновременно в нескольких местах пророк Закария n взывает к своему Господу, но он не просит власти, царства, золота или серебра, а просит благое потомство. Однажды, оставшись наедине с Аллахом, он принялся молить Его словами: «Господи! Воистину, кости мои ослабели, а седина уже распространилась по моей голове. А ведь раньше благодаря молитвам к Тебе, Господи, я не был несчастен. Я опасаюсь того, что натворят мои родственники после меня, потому что жена моя бесплодна. Даруй же мне от Тебя наследника, который наследует мне и семейству Йакуба. И сделай его, Господи, угодником» [Марьям:4-6]. А также: «Господи! Одари меня прекрасным потомством от Себя, ведь Ты внимаешь мольбе» [Алю ‘Имран:38]. А также: «Господи! Не оставляй меня одиноким, и Ты - Наилучший из наследников» [Аль-Анбия:89]. Ребёнка также просила жена ‘Имрана, и ей была дарована Марьям, которую Аллах сделал знамением для миров. А Марьям был 28

дарован ‘Иса, которого Он сделал одним из пяти пророков-обладателей решительности. Мир им всем. С увеличением количества мусульман неверие всё больше отступает, а религия возвышается. Тем не менее, некоторые мусульмане до сих пор отказываются это понять, однако же, это хорошо осознали кафиры. По этой причине мы видим, что одной из первостепенных задач в любой их войне против Ислама и мусульман является убийство женщин и детей, дабы уничтожить землю со всеми её посевами. Ведь женщины недаром были названы пашнями, так как они являются той плодородной землёй, которая даёт потомство. Целью сей политики ненавидящего нас врага является стирание слов “Ля иляха илля Ллах” с лица земли. Но как бы не так! В общине Мухаммада g рождается много детей, и она не знает бесплодия, и это продолжится таким образом, пока Аллах не унаследует землю вместе со всем, что на ней находится. Но, к сожалению, некоторые женщины поддерживают политику врага в их войне против единобожников и не предполагают, что с рождением каждого нового ребёнка-мусульманина в глотки кафиров вонзается колючка, а в спину ширка врезается кинжал. И что с увеличением количества мусульман нечестивцы начинают давиться, знамя кафиров опрокидывается, и возвышаются голоса благочестивых людей. Но, как

Я буду гордиться вашей многочисленностью перед другими общинами

того желал враг, в нашу плодородную общину вошла эпидемия политики ограничения рождаемости. И это для того, чтобы снизить количество мусульман и ослабить их силу. Однако Пророк g заповедовал увеличивать количество верующих, как об этом сказано в хадисе от Ма’каля бин Ясара, что он сказал: «К Пророку g пришёл мужчина и сказал: «Я знаю одну знатную и красивую женщину, но она не может родить. Жениться ли мне на ней?» Он ответил: «Нет». После этого он пришёл к нему второй раз, и он снова ему это запретил. А когда он пришёл в третий раз, Пророк g сказал: «Женитесь на любящих и рожающих, поистине, я буду гордиться вашей многочисленностью перед другими общинами»» [Абу Дауд и Ибн Хиббан]. Пророк g также попросил в дуа для Анаса бин Малика h многочисленное потомство и благословения в нём. Он сказал: «О Аллах, увеличь его имущество и потомство, и увеличь для него благо в том, что Ты ему даровал» [Аль-Бухари и Муслим]. Имам Ахмад привёл в своём “Муснаде”, что после Анас говорил: «Моя дочь рассказывала мне, что из моего потомства уже умерло сто двадцать человек, и я являюсь одним из наиболее богатых людей среди ансаров». Однажды Ахнаф бин Кейс вошёл к Му’авии h, когда он с изумлением смотрел на своего сына Язида. Муавия спросил: «Абу Бахр, что ты скажешь по поводу детей?» - на что он ответил: «Повелитель Правоверных, они являются опорами наших спин, плодами наших сердец и наслаждением наших очей. Ими мы атакуем своих врагов, и они являются нашими наследниками для тех, кто придёт после нас. Насколько же покорна для них земля и насколько же тенисты для них облака. Если они будут о чём-то просить, то дай им, а если начнут тебя упрекать, то поругай их. Не скупись на подарки, чтобы они не стали склоняться к кому-то другому и не возненавидели жизнь с тобой и не замедлили твою смерть». Му’авия сказал: «Насколько же прекрасно то, что ты сказал, Абу Бахр! Они именно такие, как ты их описал». В дополнение, мы обязаны предостеречь нашу сестру-мусульманку от другой мерзкой политики, с которой пришли враги Ислама – от позднего брака. Это очередные козни кафиров, которыми они до сих пор пытаются отстранить мусульманку от её настоящего места в этой жизни. А ведь женщины созданы, во-первых, для поклонения только Одному Аллаху, а после для того, чтобы, по мере своих возможностей, помогать религии, частью чего является брак, рождение и воспитание детей. Если бы мусульманка только знала, сколько блага несёт ранний брак в совокупности с намерением увеличить число мусульман и родить праведного ребёнка, который будет проявлять к ней хорошее отношение и молить Аллаха о благе для своих родителей даже после их смерти. Пророк g сказал: «Если человек умрёт, то обрываются все его дела, кроме трёх: постоянная садака, знания, от которых люди получают пользу, и праведный ребёнок, совершающий для него дуа» [Муслим от Абу Хурейры]. Посланник Аллаха g также сказал: «Поистине, Всевышний Аллах поднимет степень раба в Раю, и тот скажет: «О Господи, за что мне это?», на что Он ответит: «За прощение, которое для тебя просил твой сын»» [Ахмад и Ибн Хиббан от Абу Хурейры].

В достоверном сборнике хадисов имама Аль-Бухари есть глава под названием “О том, кто хочет сына ради джихада”. В нём приведён хадис от Абу Хурейры h, что Посланник Аллаха g сказал: «Сулейман бин Дауд n сказал: «Сегодня ночью я обойду сто или девяносто девять женщин, каждая из которых родит всадника, который будет сражаться на Пути Аллаха». Ему сказали: «Скажи: “Если этого пожелает Аллах” (ин ша Аллах)»,- но он этого не сказал. В результате забеременела лишь одна, которая родила получеловека. Клянусь Тем, в чьей длани душа Мухаммада, если бы он сказал: “Если этого пожелает Аллах”, то они все сражались бы всадниками на Пути Аллаха». Если бы мусульманка только знала, насколько рождение детей помогает религии и гневит кафиров, то она, определённо, постаралась настигнуть упущенное. Ведь таким образом она могла бы стать из числа тех, о ком сказано: «И каждый шаг, вызывающий гнев неверующих, и каждое поражение, нанесенное врагу, непременно запишутся им как добрые дела. Воистину, Аллах не теряет вознаграждения творящих добро» [Ат-Тауба:120]. И пусть мусульманка также задумается над словами ‘Умара бин Хаттаба h, в которых он сказал: «Я заставляю себя совершать половой акт в надежде, что Аллах выведет из меня потомство, которое будет восхвалять Аллаха» [Аль-Бейхаки в Аль-Кубра]. Более того, в некоторых так называемых “исламских странах”, выдача дочерей замуж в раннем возрасте является преступлением, за которое закон тагутов предусматривает наказание. Что же касается Исламского Шариата, то в нём разрешённым является только то, что разрешил Всевышний Аллах, а запретным только то, что Он запретил. ‘Аиша h сказала: «Мой брачный договор с Посланником Аллаха был заключён, когда мне исполнилось шесть лет, а моя свадьба состоялась, когда мне было девять лет. Когда мы приехали в Медину, я в течение месяца болела лихорадкой, и у меня выпали волосы, которые снова отросли до плеч после выздоровления. Однажды, когда я качалась на качелях вместе с моими подругами, моя мать Умм Руман пришла ко мне и громко позвала меня, и я подошла к ней, не зная, что ей нужно. Она взяла меня за руку и привела к дверям дома, а когда моё дыхание успокоилось, ввела меня в дом, где находились женщины ансаров. Они стали говорить: «Блага тебе, благословения и счастливого удела!» Потом мать передала меня этим женщинам, и они приготовили меня к свадьбе. И больше ничего неожиданного со мной не случилось, пока утром не пришёл Посланник Аллаха, которому мать передала меня» [Муслим]. Когда же сестра-мусульманка всё это поймёт, она тут же отбросит все ложные стремления и станет идти к тому, чтобы увеличить количество своих львят, чтобы сделать свой дом их логовом и вскормить их приятным молоком религии Ибрахима. Она напоит их чистой водой единобожия, согреет их приверженностью к верующим и накормит их непричастностью к кафирам, а когда она откроет двери логова, их сердца уже будут «суровы к неверующим и милостивы между собой» [Аль-Фатх:29], и «они будут смиренны перед верующими и непреклонны перед неверующими, будут сражаться на Пути Аллаха и не будут бояться порицания порицающих» [Аль-Маида:54]. И вся хвала принадлежит Аллаху Господу миров!

УМИЯ

29

В то время, как война между воинами Халифата и силами куфра продолжается, взглянем на некоторые последние операции, проведенные муджахидами, в результате которых власть Халифата расширилась или которые подвергли врагов Аллаха еще большему страху и унижению. Эти операции являются всего лишь малой частью операций, которые провели воины Исламского Государства на различных фронтах за последние недели. Война против вероотступнической Турции: 7-го числа месяца Раби аль-Авваль двое истишхади, Абу Анас аль-Манбиджи и Абу ‘Умар аль-Хашими, да примет Аллах их шахаду, подорвали свои заминированные машины посреди вероотступников-сахаватов и солдат турецкой армии рядом с сёлами Ваках и Куфейр к западу от города Аль-Баб. В результате был уничтожен один танк турецкой армии, а ещё три были повреждены. Также была уничтожена часть муртадов. После этого муджахиды провели нападение на село Куфейр, в результате чего были уничтожены две машины, а третья была захвачена в качестве трофея, а также

30

Новости

было убито трое муртадов. После этого муджахиды успешно вернулись на свои позиции. 9-го числа месяца Раби аль-Авваль была проведена истишхадия на вероотступников-сахаватов и солдат турецкой армии рядом с селом Бурата к западу от города Аль-Баб. Муджахидам взрывом мины удалось повредить танк турецкой армии, а также попаданием из миномета был уничтожен внедорожник в селе Дана. 11-го числа месяца Раби аль-Авваль двое истишхади Абу ‘Абдуррахман аш-Шами и Абу Ахмад ас-Самрави, да примет Аллах их шахаду, атаковали вероотступников - сахаватов и солдат турецкой армии на своих заминированных машинах. Брат Абу ‘Абдуррахман подорвал свою машину рядом с их скоплением в селе Азрак к западу от города Аль-Баб, в результате чего погибло более 14 муртадов, а другие были ранены. Также были уничтожены три машины. В свою очередь второй брат добрался до места базирования муртадов в селе Зарзур к западу от города, где и подорвал свою машину, в результате чего часть муртадов

Последствия нападения на крестоносный праздник в Стамбуле

была убита и часть ранена, также была повреждена часть их военной техники. В этом же селе попаданием управляемой ракеты был уничтожен танк вероотступнической турецкой армии. 12-го числа месяца Раби аль-Авваль к западу от города Аль-Баб воины Халифата попаданиями управляемых ракет и минометных снарядов уничтожили ещё два турецких танка и повредили третий. 15-го числа месяца Раби аль-Авваль к западу от города Аль-Баб воины Халифата управляемыми ракетами уничтожили ещё один танк вероотступнической турецкой армии, а другой повредили. 16-го числа месяца Раби аль-Авваль муджахиды провели нападение на село Аджми, находящееся к северо-востоку от города Аль-Баб. А после этого один из стремящихся к шахаде братьев подорвал свою машину у скопления муртадов рядом с селом Кунейфиз. 21-го числа месяца Раби аль-Авваль воины Халифата управляемыми ракетами уничтожили танк и БМП вероотступнической турецкой армии. 23-го числа месяца Раби аль-Авваль воины Халифата к западу от города Аль-Баб управляемыми ракетами сумели уничтожить танк и бронетранспортёр вероотступнической турецкой армии. В этот же день медиа-служба вилаята Халяб выпустила видеоролик под названием “Щит креста”, в котором видно сожжение двух солдат вероотступнической турецкой армии, которая по поручительству своих хозяев-крестоносцев руководит так называемой операцией “Щит Евфрата” против мусульман вилаята Халяб. Видео также содержало обращение, в котором было сказано, что если вероотступническое турецкое правительство про-

должит наносить авиаудары по землям Исламского Государства, то такие сцены для него скоро станут привычными. 2-го числа месяца Раби аль-Ахир один из воинов Халифата провёл атаку с применением ручных гранат и винтовки в одном из наиболее известных ночных клубов Стамбула, когда христиане в нём праздновали свой языческий праздник. Он смог убить и ранить сто пятьдесят из них, отомстив за Ислам и ответив на призыв Повелителя Правоверных атаковать прислужницу креста – Турцию. Вилаят Багдад: 5-го числа месяца Раби аль-Авваль спецподразделение воинов Халифата подорвало припаркованную заминированную машину посреди скопления рафидитов в районе Садр на востоке Багдада, в результате чего шестьдесят муртадов погибло, а ещё двадцать были ранены. 11-го числа месяца Раби аль-Авваль одно из спецподразделений Халифата оставило заминированную машину возле места скопления рафидитов в местности Бавия на востоке Багдада. В результате взрыва были убиты и ранены по меньшей мере восемьдесят рафидитов. В тоже время другое подразделение заложило заминированные устройства в местности Абу Дашир на юге Багдада. В результате их подрыва было убито и ранено ещё порядка двадцати муртдов. 2-го числа месяца Раби аль-Ахир братья Абу Науаф аль-‘Ираки и Абу ‘Абдульмалик аль-‘Ираки, да примет Аллах их шахаду, атаковали опорные точки рафидитов в районе Санак посреди Багдада. В результате подрыва заминированных поясов было убито и ранено более ста муртадов и уничтожено несколько опорных пунктов. В то же время

УМИЯ

31

Последствия битвы в больнице Салям в Мосуле

группа подрывников оставила и взорвала заминированную машину рядом с кольцевой в районе Новый Багдад на востоке города. В результате взрыва были уничтожено девять муртадов, а ещё семнадцать были ранены. Вилаят Нейнава: 6-го числа месяца Раби аль-Авваль истишхади Абу Хатаб аль-‘Ираки, да примет Аллах его шахаду, подорвал свою заминированную машину в районе Барид на северо-востоке Мосула. В результате был уничтожен танк Абрамс, два бульдозера, а также уничтожено восемь солдат и ранены другие. В то же время четверо стремящихся к шахаде братьев, Абу Хатаб аль-Масляви, Абу Ахмад аш-Шами, Абу Саляма аш-Шами и Баттар аль-Масляви, да примет Аллах их шахаду, направились на своих заминированных машинах к колоннам муртадов рядом с больницей Салям на юго-востоке Мосула. В результате подрывов было уничтожено порядка тридцати пяти солдат муртадов, пять БМП, экскаватор, хаммер, а также ещё несколько единиц различной техники. А после этого начался бой из различных видов оружия, в результате которого было уничтожено ещё четверо муртадов, один из которых – из снайперского оружия. Были уничтожены два хаммера, один БМП, а второй был захвачен в трофеи. 7-го числа месяца Раби аль-Авваль истишхади Абу Хамза аль-‘Ираки, да примет Аллах его шахаду, подорвал свою заминированную машину возле той же больницы Салям, на юго-востоке Мосула, в результате чего муртады рафидитской армии и ополчения понесли новые потери в числе двадцати убитых и сорока пяти раненых. Также 32

Новости

было уничтожено восемь БМП, пять Хаммеров и один танк Абрамс. В это же время с осаждёнными в больнице муртадами велась ожесточённая перестрелка из различных видов оружия. Воины Халифата также вступили в перестрелку с колонной, прибывшей к району Сумер для оказания поддержки осаждённым рафидитам. В результате этой перестрелки было уничтожено ещё порядка десяти муртадов, а другие были ранены. Также, истишхади Абу Ислям аш-Шами, да примет Аллах его шахаду, подорвал свою заминированную машину у колонны рафидитской армии и ополчения в районе Вихда на юго-востоке Мосула, уничтожив три хаммера, восьмерых муртадов и ранив ещё часть из них. После в этом районе начались перестрелки из различных видов оружия, в результате которых были уничтожены три БМП. В свою очередь на востоке города в результате перестрелок был уничтожен ещё двадцать один муртад, один хаммер, а ещё один был повреждён. Также двадцать один солдат рафидитской армии был уничтожен из снайперского оружия в районе Иха, на окраинах района Шейма, Интисар и Нур. Вилаят Хомс: 8-го числа месяца Раби аль-Авваль, после ожесточённых боев с нусейритской армией и рафидитскими ополчениями, воины Халифата захватили восемь военных постов в местности Ша‘ир и Хувейсис, а также уничтожили порядка пятидесяти муртадов, захватили три танка, тяжёлый пулемёт, установку для ракет типа «Конкурс» вместе с ракетами, а также различное оружие и боеприпасы. 9-го числа месяца Раби аль-Авваль, в пятни-

Бывшая военная база нусейритов, недавно освобождённая Халифатом

цу, воины Халифата продолжили благословенную операцию против нусейритской армии в районе города Тадмур, захватив важные точки и позиции. Они захватили завод на газовом месторождении Махр к северо-востоку от военной авиабазы Т4. А ещё до этого они захватили высотки Бурдж и Махр и пост Артезианский в районе этого завода. Нусейритская армия, пытаясь отбить высотки в районе завода, послала колонну с подкреплением из города Тадмур. Но воины Халифата её уже ждали: ингимаси напали на неё с различных сторон, в результате чего часть муртадов была уничтожена, а другие бежали. Но муджахиды стали их преследовать, пока не уничтожили бежавших всех до единого. В то же время воины Халифата продолжили наступление на юг к местности Джихар, захватив пятнадцать постов между местностью Махр и Джихар, на газовом месторождении Джихар, а также окружающие его высотки. В то же время воины Халифата захватили ещё пять постов в местности Джазаль на северо-востоке от местности Джихар. После этого они захватили всё нефтяное месторождение Джазаль и близлежащие местности. В результате всей этой операции было уничтожено ещё сто двенадцать муртадов нусейритской армии, также муджахиды захватили три танка, ракетную установку, пушку, крупнокалиберный пулемёт и различные боеприпасы. 10-го числа месяца Раби аль-Авваль воины Халифата провели крупномасштабное нападение с различных сторон на позиции нусейритского режима на окраинах города Тадмур, захватив различные позиции. С севера от города муджахиды захватили всю местность Хувейсис, высотки Мидфаия и Абрадж, а также стратегические горы

Тар и ‘Антара и военные склады города Тадмур. В свою очередь к югу от города муджахиды захватили стратегические местности Каср Халябат и Джабаль Хаян. К западу от города муджахиды захватили газовый завод Махр и высотки Махр и Бурдж, а также батальон Махджура. На востоке от города муджахиды захватили зернохранилища города, восемь постов в его окрестностях и развилку Талиля. В течение боёв были проведены две истишхадии и несколько ингимасий. В результате к этому моменту было уничтожено более двухсот шестидесяти муртадов, захвачены в плен их солдаты, среди которых был майор. Также в местности Джазаль был сбит боевой самолёт, были захвачены четырнадцать танков, БМП, шестнадцать различных пушек, ракетная установка, две установки для запуска управляемых ракет, а также другие виды оружия и боеприпасы. 11-го числа месяца Раби аль-Авваль воины Халифата захватили весь город Тадмур, который снова вернулся под власть Шариата. Это произошло после нескольких дней ожесточённых боев с солдатами нусейритского режима и ополчениями рафидитов со всех четырёх сторон города. Перед захватом города оборона муртадов рухнула, а после этого муджахиды захватили крепость Тадмура, с которой открывался вид на весь город, высотку ‘Амирия, северный район ‘Амирия, а также восточный вход в город. Единственный выход для солдат нусейритской армии с запада от города, между горами Хаян и Тар, которые муджахиды захватили в прежние дни, также был захвачен. Захватив сам город, муджахиды продолжили наступление к западу от него, захватив местность Баярат, Дува и перекрёсток Тадмур. К северо-вос-

УМИЯ

33

току от города воины Халифата захватили газовый завод Хаян, где встретились с силами нусейритов, прибывших из местности Мазариа Дува, которая находится к западу от города. В результате развязавшейся битвы было уничтожено порядка ста солдат нусейритской армии и рафидитского ополчения. Воины Халифата также захватили тридцать танков, шесть БМП, шесть пушек 122-го калибра, семь крупнокалиберных пулемётов 23го калибра, а также ПТРК, ракеты Град, танковые снаряды и различные боеприпасы. 12-го числа месяца Раби аль-Авваль воины Исламского Государства продолжили своё наступление на востоке вилаята Хомс, захватив всю местность к западу от города Тадмур шириной 40 км, подойдя к военной авиабазе Т-4, которая является самой большой военной авиабазой нусейритской армии, муджахиды продолжили наступление по дороге Тадмур-Хомс, захватив развилку Джихар к востоку от авиабазы Т-4. Они также атаковали укрепления нусейритской армии и рафидитского ополчения на горном хребте к северу от авиабазы, и в результате захватили двенадцать позиций на холмах у базы ПВО к северу от аэродрома. Также воины Халифата атаковали другой батальон ПВО к югу от авиабазы, захватив его вместе с селом Мархатан. Они также атаковали позиции нусейритской армии на высотках рядом с местностью Барида к югу от авиабазы, захватив башню СириаТел, местность Каср Хир и Мишталь. Проведя наступление с юга, севера и запада, муджахиды ещё больше сжали кольцо вокруг авиабазы, подойдя к ней на расстояние 2-5 км. Они уничтожили танк Т-55 и пушку 122-го калибра, а после принялись обстреливать авиабазу, уничтожив три стоявших на ней военных самолёта.

Последствия атаки на церковь коптов в Каире

34

Новости

14-го числа месяца Раби аль-Авваль воины Халифата провели новое наступление на авиабазу Т-4, захватив село Шарифа к западу от него, а также пост нусейритской армии и рафидитского ополчения к востоку от села. Захватив батальон Махджура и базу ПВО, муджахиды поставили под обстрел единственную дорогу, ведущую к авиабазе, подступив к ней со всех направлений. Вилаят Аден Абьян: 10-го числа месяца Раби аль-Авваль истишхади Абу Са’ад Адани, да примет Аллах его шахаду, атаковал членов вероотступнической йеменской армии перед военным лагерем Савальбан в местности Хур Максар на востоке города Аден. Подойдя к ним, он подорвал свой заминированный пояс, уничтожив и ранив восемьдесят из них. 18-го числа месяца Раби аль-Авваль истишхади Абу Хашим Радфани, да примет Аллах его шахаду, пройдя все посты безопасности, подорвал свой заминированный пояс посреди членов йеменской службы безопасности за военным лагерем Савальбан на востоке города, где они собрались для получения зарплаты. В результате взрыва семьдесят из них было уничтожено и десятки ранены. Египет: 11-го числа месяца Раби аль-Авваль истишхади Абу Абдуллах Мисри, да примет Аллах его шахаду, вошёл в кафедральный собор в районе Аббасия в центре Каира, где подорвал свой заминированный пояс, уничтожив и ранив порядка восьмидесяти кафиров.

Последствия атаки на рождественский рынок в Германии

Вилаят Дамаск: 17-го числа месяца Раби аль-Авваль истишхади Абу Садык Аш-Шами, да примет Аллах его шахаду, сумел добраться до места базирования так называемой Новой сирийской армии у лагеря Рукбан на мнимой границе с Иорданией, где подорвал свой заминированный мотоцикл. В результате десятки муртадов были убиты и ранены, уничтожено четыре внедорожника и склад с боеприпасами. Вилаят Кавказ: 18-го числа месяца Раби аль-Авваль воины Халифата провели операцию ингимасия, которая продолжалась два дня, атакуя членов служб безопасности в городе Грозный. Бои с применением различных видов оружия шли в самом центре города, в результате чего муртады понесли потери убитыми и раненными. Иордания: 18-го числа месяца Раби аль-Авваль четверо воинов Халифата Мухаммад Солих Хатыб, Мухаммад Юсуф Каравина, Хазим Мухаммад Абу Руман и Асым Мухаммад Абу Руман, да примет Аллах их шахаду, с огнестрельным оружием и ручными гранатами в руках напали на членов служб безопасности Иордании в крепости Карак. Нападение началось с перестрелки и уничтожения патруля. После этого муджахиды напали на центр служб безопасности, убив несколько муртадов внутри него, а после вошли в крепость Карак, в котором находились граждане стран крестоносной коалиции. После этого началась перестрелка, продолжавшаяся несколько часов, в результате которой братья приняли шахаду. Всё это после того, как они дали прочувствовать муртадам и подопеч-

ным крестоносных стран горький вкус смерти. Результатом нападения стало уничтожение порядка десяти муртадов, среди которых был командир спецподразделения Саид Муаита, и граждан стран крестоносной коалиции. Ещё тридцать пять муртадов и крестоносцев было ранено. Европа: 19-го числа месяца Раби аль-Авваль один из воинов Халифата Абу Бара ат-Тунуси, да примет Аллах его шахаду, ответив на призыв атаковать поданных стран крестоносной коалиции, которая убивает мусульман, въехал на грузовике на рынок, посвящённый празднику многобожников – рождеству, задавив двенадцать человек насмерть и травмировав сорок восемь. Совершив успешную операцию, муджахид добрался до города Милан в Италии, где 23-го числа месяца Раби аль-Авваль атаковал патруль итальянской полиции. В результате перестрелки он стал шахидом, каким мы его считаем, а расчёт каждого человека у Аллаха. Вилаят Джануб: 2-го числа месяца Раби аль-Ахир пятеро воинов Халифата: Абу Касвара аль-‘Ираки, Абу Хасан аль-‘Ираки, Абу Мусаб аш-Шами, Мухаммад аль-‘Ираки и Абу Саййаф аш-Шами, да примет Аллах их шахаду, направились к постам и местам скопления рафидитов в городе Мишхаб на юге области Наджаф, Четверо ингимаси смогли уничтожить десятки муртадов, а после подорвали посреди них свои заминированные пояса. После этого пятый брат подорвал свою заминированную машину у другого их места скопления между городами Мишхаб и Кадисия. В результате этой благословенной операции были убито и ранено порядка ста рафидитов.

УМИЯ

35

36

УМИЯ

37

38

1

Muhakkak ki; Allah’u Teâlâ, Şam sahavatlarının sözlerini ayırmış, kalplerini paramparça etmiş, onların arasına ihtilaf koymuş ve birbirilerinin boyunlarını vurmaya kadar iten şiddetlerini kendi aralarında kılmıştır. Tüm bunlar, Allah’ın c; “Hep birlikte Allah’ın ipine sımsıkı sarılın. Parçalanıp bölünmeyin” [Ali İmran, 103] ayetindeki emrinden yüz çevirmeleri ve bu emrin gereği olan Allah’ı hükmünde birlemekten, şeriatını ikame eden bir imamın sancağı altında toplanmaktan ve bundan imtina eden kâfir taifelerle savaşmaktan yüz çevirmelerinden sonra oldu. Bazı Şam sahavatları, durumlarının Irak savahatlarının durumu gibi zillete ve sefalete doğru yol aldığını anladıkları zaman, hayali oluşumlarla ve cahili bir birlik çalışmalarının haberlerini yaydılar. Bu ilanlarında şahsi ve hizbi çıkarları gereği bazıları bazılarına lanet etmekteydi. Nitekim Allah b şöyle buyurmaktadır: “Sen onları birlik sanırsın. Oysa kalpleri paramparçadır. Bu, onların akılları ermez bir topluluk olmalarındandır.” [Haşir, 14] Aralarındaki bu dağınıklık, kendi elleriyle kazandıklarının cezasıdır. Allah c şöyle buyurdu: “Biz Hristiyan’ız diyenlerden de sağlam söz almıştık. Ama onlar da akıllarından çıkarmamaları istenen şeylerden önemli bir kısmını unuttular. Bu sebeple, biz de aralarına kıyamet gününe kadar sürecek düşmanlık ve kini salıverdik. Allah, ne yapmakta olduklarını onlara bildirecek!” [Maide, 14]. Ve Allahu Teâlâ şöyle buyurdu: “Bir de Yahudiler, ‘Allah’ın eli bağlıdır’ dediler. Söylediklerinden ötürü kendi elleri bağlansın ve lânete uğrasınlar! Hayır, O’nun iki eli de açıktır, dilediği gibi verir. Andolsun, sana Rabbinden 2

Başlarken

indirilen (Kur’an) onlardan birçoğunun azgınlık ve küfrünü artıracaktır. Biz onların arasına kıyamete kadar düşmanlık ve kin saldık. Her ne zaman savaş için bir ateş yakmışlarsa, Allah onu söndürmüştür. Onlar yeryüzünde bozgunculuk çıkarmaya çalışırlar. Allah, bozguncuları sevmez.” [Maide, 64]. Her ne kadar birleşmeye çalışsalar ve her ne kadar teşkilatlar ilan etseler de serap gibi olan bu birleşmeleri elbet bozulacaktır. “Allah’tan başkalarını dost edinenlerin durumu, kendine bir ev edinen örümceğin durumu gibidir. Evlerin en dayanıksızı ise şüphesiz örümcek evidir. Keşke bilselerdi!” [Ankebut, 41] Allah için olmadan bazılarının bazılarını dost edinmeleri, O’nun ipinin dışında başka iplere yapışmaları ve O’nun yolu dışında başka yollar için savaşmaları ve Müslüman olduklarını iddia edip yeryüzünde Allah’ın şeriatini ikame edenler ile savaşlarında haçlıları ve mürtedleri dost edinmelerinden ötürü İslam’dan irtidad etmeleri, onları, koruyacakları bir bayraktan edinmekten veya bir devlet kurmaktan aciz bırakmaktadır. Sahavatların komutanları, yapışılmasına davet edilen şeyin İslam ve Müslümanların cemaati olması gerektiğini, ulusalcılık ve hizipçilik menhecleri olmadığını bilmiyor ve akletmiyorlar mı? Evet onlar, heva ve taklidin dışında bir şey bilmiyorlar. Cehmiyelerden ve cihaddan geri kalan tağutların âlimlerinden ve düşünürlerinden her kim onların hevalarını gerçekleştirdiyse onu taklit ettiler. Hevalarını gerçekleştirmeyenlerin sözlerini ise duvara çaldılar. Ancak onlar, Allahu Teâlâ’nın: “Rabbinizden size indirilene uyun. Onu bırakıp başka dostlara

uymayın. Ne kadar da az öğüt alıyorsunuz!” [Araf, 3] ve “Kim, kendisine hidayet (doğru yol) besbelli olduktan sonra peygambere karşı çıkar, mü’minlerin yolundan başkasına uyarsa, onu yöneldiği yolda bırakırız ve cehenneme sokarız. Orası ne kötü bir varış yeridir.” şu ayetlerdeki emrine tabi olmayı istemediler. Müceddid Muhammed bin Abdulvahhab r böyle kimselerin bazı durumlarını açıklayarak şöyle dedi: “Onlar dinlerinde birbirlerinden ayrıdırlar. Nitekim Allahu Teâlâ şöyle buyurdu: “Her bir grup, kendi ellerinde olanla yetinip sevinmektedir” [Mü’minun, 53]. Aynı şekilde dünya işlerinde de birbirlerinden ayrıdırlar ve bunu doğru olarak görürler… (Onlara göre) Emir sahiplerine muhalefet etmek ve ona bağlanmamak fazilet, işitip itaat etmek ise zillet ve zayıflıktır. Onların dinleri, usuller üzerine bina edilmiştir. Bu usullerin en büyüğü de taklittir. Taklit, başından sonuna kadar bütün kâfirler için en büyük kuraldır. Nitekim Allahu Teâlâ şöyle buyurdu: “İşte böyle, biz senden önce hiçbir memlekete bir uyarıcı göndermedik ki, oranın şımarık zenginleri, ‘Şüphe yok ki, biz babalarımızı bir din üzerinde bulduk. Biz de elbette onların izlerinden gitmekteyiz’ demiş olmasınlar.” [Zuhruf, 23] [Mesailu’l Cahiliye] Ve Şeyh yine şöyle dedi: “Allah, dinde birleşmeyi emretti ve tefrikayı ise nehyetti. Allah bunu, avamın da anlayabileceği bir düzeyde aşikâr bir şekilde açıklamıştır. Daha sonra durum, bu dinin asıllarında ve furularındaki ayrılık, dinde ilim ve fıkıh oldu. Dinde birleşmeyi ise zındıklar ve delilerden başkası söylemez oldu... Habeşi bir köle dahi olsa başımıza emir olarak getirilenleri dinleyip itaat etmek birliğin tamamlanmasındandır. Allahu Teâlâ bunu, beyanın birçok çeşidiyle hem şer’i hem de kıyas yolları ile yeterli ve aşikâr bir şekilde açıklamıştır. Daha sonra bu temeli, ilim ehli olduğunu iddia edenler bile bilmezken onunla nasıl amel edilsin?” [Usulu’s Sitte] Asabiyet, hizipçilik ve ulusalcılık için birleşmeleri ve şirkleri ve riddetleri üzere kalmaları asla onların güç ve kuvvetlerini arttırmayacaktır. Ancak onların, birçok ihtilaf içeren farklı akide ve menheçler arasındaki anormal birliktelikleri neticesinde zayıflık üzerine zayıflıkları artacak ve safları arasında çekişme ve bazılarının bazılarına ihanet çalışmaları artacaktır. Allahu Teâlâ zalim bir kavmi hidayete erdirmez. O halde her kim Allah’ın kopmayan ipine yapışmayı istiyorsa, Allah’a tevbe etsin ve ölene kadar İslam’a ve Müslümanların cemaatine tutunsun. Yoksa o, cehennemin taşı ve odunu olur. Rivayet edildiğine göre Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Herkim bir şeye bağlanırsa o, bağlandığı şeye havale edilir.” [Nesai, Ebu Hureyre’den rivayet etti] Süleyman Alu’ş Şeyh r şöyle dedi: “Her kim kalbini bir şeye bağlarsa yani ona bel bağlar ve ona tevekkül ederse, Allahu Teâlâ onu o şeye havale eder. Eğer kul, her şeyin Rabbi ve Meliki olan Rabbine, İlahına, efendisine ve Mevlasına yapışırsa o, yapıştığı şeye havale edilir. Böylece O, ona kâfi gelir, onu korur, onu muhafaza eder ve onun dostu olur. Ve O, ne güzel Mevla ve ne güzel yardımcıdır. Nitekim Allahu Teâlâ şöyle buyurdu:

Erdoğan sahve kölelerini Nusayrilere karşı yüzüstü bıraktı

“Allah, kuluna yetmez mi?” [Zümer, 36] Her kim sihre ve şeytanlara yapışırsa Allahu Teâlâ onu bu şeylerle baş başa bırakır ve onu hem dünyada hem de ahirette helak eder. Özet olarak; her kim Allah’ın dışında her ne olursa olsun başka bir şeye dayanırsa o, bu dayandığı şeyle baş başa bırakılır ve istediğinin tersinin karşılığı olarak her yönünden ona dünya ve ahirette şer gelir. Bu, Allah’ın kulları üzerindeki değişmeyen sünneti ve değişmeyen âdetidir. Her kim Allah’ın dışında başka bir şeye umut bağlar, O’nun dışında başka bir şeye güvenir veya işlerini tedbir ettiğine inandığı bir yaratığa meylederse, Allahu Teâlâ onun bu dayandığı şeyler sebebiyle veya onların cihetinden, emellerini bağladığı şeyin tam tersini icra eder. Bu, nas ve tecrübe ile malum olan bir durumdur. Her kim bunu, halkın durumuna basiret penceresiyle bakar ve düşünürse bunu açık bir şekilde görür.” [Teysiru’l Azizu’l Hamid]. Ve yine Şeyh şöyle dedi: “Bağlanma, kalple, fiille veya her ikisiyle beraber olabilir. Yani kim kalbiyle bir şeye bağlanırsa veya kalbiyle ve fiiliyle bir şeye bağlanırsa o kimse bağlandığı şeye havale edilir. Yani Allahu Teâlâ onu, bağlandığı şeye havale eder. Her kim kalbini Allah’a bağlar, O’na iltica eder ve bütün işlerini O’na havale ederse O, onun her sıkıntısında ona kâfi gelir. Her uzak olan şeyi yakınlaştırır ve her zorluğu ona kolaylaştırır. Her kim O’nun dışında başka bir şeye bağlanırsa veya ilmine, aklına, ilacına ve muskasına dayanırsa ve onun güç ve kuvvetine itimat ederse, Allah’u Teâlâ onu bu bağlandığı şeye havale eder ve onu yardımsız bırakır. Bu, naslar ve tecrübelerle bilinmektedir. Allah’u Teâlâ şöyle buyurdu: ‘Kim Allah’a tevekkül ederse, O 3

Tağut Erdoğan’ın Sahve Askerleri

kendisine yeter.’ [Talak, 3]… Vehb bin Münebbih şöyle dedi: ‘Allah Teberake ve Teâlâ, Davud’a şöyle vahyetti: Ey Davud! İzzetime ve azametime yemin olsun ki; kullarımdan bir kul yarattıklarıma değil de bana sığınırsa -ki ben bunu onun niyetinden bilirim- yedi kat gökyüzü ve içindekiler ve yedi kat yeryüzü ve içindekiler ona tuzak kursa bile ben ona bir çıkış yolu yaratırım. Yine izzetime ve azametime yemin olsun ki; kullarımdan bir kul bana değil de yarattıklarıma sığınırsa -ki ben bunu onun niyetinden bilirim- göğün esbaplarını keserim ve yeryüzünü ayağının altından çekerim. Sonra da onun hangi vadide öldüğünü de önemsemem’.” [Teysiru’l Azizi’l Hamid] Mürted sahavatların bütün fırkaları ve taifelerinin vakıalarını ve durumlarını tefekkür etme vakti gelmedi mi? Tağutlara tevekkülleri, haçın kullarına dostlukları ve onlara, “bazı işlerde size itaat edeceğiz” sözleri, ElHakem ve El-Adl olan Allah’ın b onları acımasız düşmanları ile baş başa bıraktırdı. Öyle ki; Nusayri ordusu ve müttefikleri olan Rafıziler ve haçlılar, onların diyarlarına girdiler ve Halep’in doğu ve eski mahallelerinde kanlarını ve mallarını mubah kıldılar. Akıllı füzeler, insansız bombardıman uçakları ve muasır tarihte benzeri olmayan bir uluslararası koalisyon da olmadan oraya birkaç saat içinde girdiler. Halen bunu düşünmüyorlar mı? Ayrıca mürted ihvan tağutu Erdoğan, Haçlı Rusya haydutları ile yaptığı toplantılar, son cumhurbaşkanlığı seçiminin sonuçları vesilesiyle haçlı Amerika’ya gönderdiği tebrikler ve mürted sahavatların onlara ihanet etmeden önce, Halep şehrinde ve kırsalında Nusayrilerin ilerleyişi karşısında aşılmaz kaleler olan ensar ve muhacirlere yönelik saldırıları dışında sahavat kullarına hiçbir destek sunmadı. Evet, kim bir şeye bağlanırsa, bağlandığı şeye havale edilir. Her kim hevasına taparak bir tağuta bağlanırsa ona havale edilir. O tağut, onu şahsi ve hizbi çıkarlarını 4

Başlarken

gerçekleştirmede kullanır ve daha sonra diğer hainlerle beraber onu tarihin çöplüğüne atar. O halde cahiliye bayrağı altında tağutlara tevekkül eden ve onun yolunda mübarek Şam topraklarında onun kelimesini yüceltmek için savaşan kimsenin hali ne olur? Eğer tağutları Erdoğan, namusları için korksaydı, facir ve kâfir askerlerini, laik, baasçı ve batini Nusayrilerle savaşmak ve onları öldürmek için gönderirdi. Ve Rus ve Suriye uçaklarını düşürmek için, mürted Türk ordusunun silahlarında bulunan uçaksavarları verirdi. Ancak onun sahavatlara bunu vermesi nerede!? Halep, onun mürted devletinin bir parçası değildir. Bundan dolayı haçlı kardeşleri ona bu şekilde olmasına asla müsaade etmeyeceklerdir. Onun Halep’te, geçici koltuğunun sarsılmasını önlemek için mürted PKK’lıları bitirmenin dışında başka bir şeye de ihtiyacı yoktur. Muvahhid mücahidler, Halep, İdlip ve diğer yerlerde İslam’a ve ehlisünnete müntesip olan ve ulusalcılık veya laikliğe bulaşarak, şeriatı uygulamaktan imtina ederek veya mürtedleri dost edinerek irtidad eden sahavatlarrın; yüce Allah’a tevbe etmelerini, Allah’ın dışında ibadet edilenleri tekfir etmelerini, Allah için dost edinmelerini, O’nun için düşmanlık etmelerini, tek ve ortağı olmayanın yolunda savaşmalarını ve Hay ve Kayyum olan Allah’a tevekkül edip şartlı destek veren ve kâfir ve tağutlardan beri kalarak, hiç çekinmeden Allah’ın dostu olan her iki peygamberin -salat ve selam üzerlerine olsun- dinini, üst tabadaki insanlara ilan etmelerini temenni ediyoruz. Onlardan her kim, muhacir ve ensarlardan binlercesini öldürmüşse bile, tevbe ederse ona eman vardır. Nitekim mü’minlerin emiri -Allah onu korusunşöyle dedi: “Şeriatın otoritesi onlar için, grupların ve örflerinin kanunlarıyla hükmedilen bir topraktan daha hayırlıdır. ‘Kim Allah’a tevekkül ederse, O kendisine yeter’.” [Talak, 3] Âlemlerin Rabbi olan Allah’a hamdolsun.

5

Hamd âlemlerin Rabbi olan Allah’a olsun. Salat ve Selam O’nun Resulüne, ehline sahabesine ve kıyamete kadar O’nu takip edenlerin üzerine olsun. “Haram aylar çıkınca bu Allah’a ortak koşanları artık bulduğunuz yerde öldürün, onları yakalayıp hapsedin ve her gözetleme yerine oturup onları gözetleyin. Eğer tevbe eder, namazı kılıp zekâtı da verirlerse, yollarını serbest bırakın. Şüphesiz Allah çok bağışlayıcıdır, çok merhamet edicidir.” [Tevbe, 5] İbn-i Kesir r bu ayetin tefsirinde şöyle dedi: “onları yakalayıp hapsedin ve her gözetleme yerine oturup onları gözetleyin.” Yani, sizler sadece onları bulduğunuz yerde öldürmekle yetinmeyin bilakis onları kalelerinde ve sığınaklarında kuşatın ve yollarında onları gözetleyin ta ki genişliği onlara darlığa çevirin ve onları İslam’a girmeye veya öldürülmeye zorlayın. İşte bundan dolayı Allah b şöyle demektedir. “Eğer tevbe ederler, namazı kılıp zekâtı da verirlerse, yollarını serbest bırakın.” [İbn-i Kesir Tefsiri, C.4, S.111] İbn-i Cerir et-Taberi “her gözetleme yerine oturup onları gözetleyin” ayetinin tefsirinde şöyle demektedir: “Allah b diyor ki; onları öldürmek ve esir almak için her gözetleme yerinde onları arayın.” [Taberi Tefsiri, C.14, S.134] Bu ayeti kerime, kâfirlere her türlü tuzak kurulmasına delildir ve bu ayet bunu emretmekte ve 6

Özel Makale

buna teşvik etmektedir. Öyle ise bu ayet, kâfirlerin her türlü suikast ile öldürülmesinin meşruluğuna açık bir delildir. Maliki âlimlerinden Ebubekir İbnu’l Arabi r (Vefat 543 h.) şöyle dedi: “her gözetleme yerine oturup onları gözetleyin.” Bizim âlimlerimiz dedi ki; bu ayet, kâfirlerin davet edilmeden önce bile suikastle öldürülmelerinin caizliğine delildir.” [Ahkamu’l Kuran, C.2, S.457] Kurtubi şöyle demektedir: “her gözetleme yerine oturup onları gözetleyin.” bu ayet, kâfirlerin davet edilmeden önce bile suikastle öldürülmelerinin caizliğine delildir.” [Kurtubi Tefsiri, C.8, S.73] İmam Buhari hadis kitabında, “Uyuyan Bir Müşriği Öldürme Babı” diye bir konu başlığı açmış ve ardından şu hadisi zikretmiştir. Bera bin Azib’ten k rivayet edildiğine göre o şöyle dedi: “Allah Resulü g ensardan bir grubu Ebu Rafi’ye (O’nu öldürmek için) gönderdi. Abdullah bin Atik O’nun evine geceleyin girdi ve uyurken O’nu öldürdü.” [Buhari, Hadis No:3023] Aynı şekilde İmam Buhari yine hadis kitabında “Harbi Kâfirlerin Suikast ile Öldürülmesi Babı” diye bir konu başlığı açmış ve ardından şu hadisi zikretmiştir. Cabir h, Allah Resulü’nden şunları rivayet etti: “Ka’b bin Eşref ’in hakkından kim gelir?” Muhammed

bin Mesleme şöyle dedi: “O’nu öldürmemi ister misin?” Allah Resulü g dedi ki; “Evet” Muhammed bin Mesleme dedi ki; “Bana izin ver bir şey söyleyeyim.” Allah Resulü g dedi ki; “İzin verdim.” [Buhari, Hadis No:3032] İslam âlimleri, kâfirlere yapılan suikastleri iki kısma ayırmıştır. Birincisi; direk saldırarak kâfiri öldürmek. Buna Arapça’da “el-Fetk” denir İkincisi; kâfiri aldatıp gizli bir yerde öldürmek. Buna Arapça’da “el-Ğile” denir. İbnu’l Esir şöyle dedi: “El-Fetk; bir kimsenin başka bir kimseye gafil anında saldırıp onu öldürmesidir. ElĞile ise; bir kimsenin başka bir kimseyi kandırıp gizli bir yerde öldürmesidir.” [En-Nihaye Fi Garibi’l Hadis C.3, S.409] Dolayısıyla kâfirlerin her türlü suikast şekilleri ile öldürülmesi caizdir. İster onlara dost görünerek, ister onları kandırarak isterse de diğer şekillerle öldürülmeleri caizdir. Allah Resulü g şöyle buyuruyor: “Savaş hiledir.” [Buhari, Hadis No:3030] İbn-i Hacer bu hadisin şerhinde şöyle dedi: “Hilenin aslı şudur; dışarıya bir şey gösterip tersini kalpte gizlemektir.” [Fethu’l Bari, C.6, S.158] Nevevi şöyle dedi: “Âlimler, savaşta imkân bulabildiği her türlü şekillerle kâfirlerin aldatılabileceği konusunda ittifak etmişlerdir. Ancak bu aldatmada ahdi bozma veya verilen bir emanı bozma varsa bu helal olmaz.” [Nevevi, Müslim Şerhi, C.12, S.45] Allah Resulü’nün yaptırdığı suikastlerden bazıları; Ben Câbir bin Abdillah’dan h işittim, şöyle diyordu: Resulullah g sahabelerine: -“Ka’b ibnu’l-Eşref(i öldürmek) için kim hazırdır? Çünkü o, Allah’a ve Resulü’ne eziyet etmiştir” buyurdu. Muhammed bin Mesleme ayağa kalktı ve: -Ya Resulallah, onu benim öldürmemi ister misin? dedi. Resulullah g: -“Evet (bunu isterim)” buyurdu. Muhammed bin Mesleme: -Öyle ise bir şey söylememe izin ver! dedi. Resulullah g: -“Söyle!” dedi. Bunun üzerine Muhammed bin Mesleme, Ka’b’a vardı da: -Şu kişi (yani Resulullah) bizden sadaka istedi. Ve bizi yordu. Ben de ödünç bir şey almak için sana geldim, dedi. Ka’b şöyle dedi: -Aynen! Muhakkak siz, daha da usanacaksınız. Muhammed bin Mesleme: -Bizler O’na bir kere uymuş bulunduk. Onun işi nereye varacağını görmeden O’nu terk etmek istemiyoruz. Biz şimdi senden bir veya iki vesk miktarınca bize borç vermeni istemekteyiz, dedi. Muhammed bin Mesleme’nin sözü üzerine Ka’b: -Evet, siz bana rehin verin, dedi. Muhammed bin Mesleme ve arkadaşları: -Neyi rehin istersin? diye sordular.

Ka’b: -Kadınlarınızı bana rehin veriniz, dedi. Onlar: -Sen Arapların en güzeli iken biz kadınlarımızı sana nasıl rehin edebiliriz? dediler. Ka’b: -Öyle ise oğullarınızı bana rehin verin, dedi. Onlar: -Oğullarımızı sana nasıl rehnederiz? Sonra bunların biri hakkında “Bir yahut iki vesk miktarına rehin olundu” diye sövülür. Bu da bize utançtır. Lakin biz sana silahlarımızı rehin bırakalım, dediler. Ka’b bunu kabul ederek kendisine gelmesi için Muhammed bin Mesleme’ye zaman tayin etti. Muhammed bin Mesleme bir gece Ka’b’a geldi (Kale dışından seslendi). Yanında Ka’b’ın sütkardeşi Ebu Naile vardı. Ka’b bunları kale içine da’vet etti ve misafirleri karşılamak için onların yanına indi. Ka’b’ın karısı, kocasına: -Bu saatte nereye çıkıyorsun? diye itiraz etti. Fakat Ka’b: -Bu seslenen Muhammed bin Mesleme ile kardeşim Ebu Naile’dir, diye cevap verdi. Sufyan şöyle dedi: Amr’dan başka raviler şöyle dedi: Kadın: -Ben bir ses işitiyorum ki, sanki ondan kan damlıyor! dedi. Ka’b: -O benim kardeşim Muhammed bin Mesleme ile sütkardeşim Ebu Naile’dir. Hem şüphesiz kerim olan insan, geceleyin kılıç darbesine çağırılsa bile o çağrıya muhakkak icabet eder, dedi. Ravi; Muhammed bin Mesleme beraberinde içeriye iki kişi daha soktu, dedi. Süfyan’a: Amr bin Dinar onların isimlerini söyledi mi? diye soruldu. Bazısının ismini söyledi, dedi. Amr: Beraberinde iki kişi getirdi, dedi. Amr’dan başka raviler ise: Ebu Abs bin Cebr, el-Haris bin Evs, Abbad bin Bişr, diye isimledi. Amr dedi ki: İbn-i Mesleme beraberinde iki kişi getirdi de, onlara: -Ka’b gelince, ben onun saçını tutup koklarım. Siz benim Ka’b’ın başını sıkıca yakaladığımı gördüğünüz zaman hemen kılıçlarınızı çekip Ka’b’ı vurunuz! diye söyledi. Hadisin ravisi Amr bin Dinar bir kere de İbn-i Mesleme’nin arkadaşlarına: -Ka’b’ın başını size de koklatırım, dediğini rivayet etmiştir. Şimdi Ka’b ibnu’I-Eşref silâhlarını kuşanmış olduğu hâlde etrafına hoş koku saçarak misafirlerin yanına indi. Bunun üzerine İbn-i Mesleme: -Ben bu günkü gibi güzel koku duymadım, diye yaklaştı. Ka’b: -Arab’ın en güzel kokulu ve en asil kadınları benim yanımda yaşıyor, dedi. Muhammed bin Mesleme: -Başını saçını koklamama izin verir misin? dedi. Ka’b: -Evet (izin veririm), dedi. İbn-i Mesleme kendisi kokladı, sonra arkadaşlarına da koklattı. Sonra: 7

-Bana bir daha koklamaya izin verir misin? dedi. Ka’b: -Evet, dedi. Bu defa İbn-i Mesleme, Ka’b ibnu’l-Eşref ’in başını sımsıkı yakaladı ve arkadaşlarına: - Haydi, onu vurunuz! dedi. Bu suretle İbnu’l-Eşref ’i öldürdüler. Sonra Resulullah’a g gelip bu olayı O’na anlattılar. [Buhari, Hadis No:4037] Allah Resulü’nün yaptırdığı bir diğer suikast örneği ise şudur; Bera bin Âzib h şöyle demiştir: Resulullah g Ensar’dan birtakım kimseleri Yahudi Ebu Rafi’ye (onu öldürmeleri için) gönderdi. Bunların üzerine Abdullah bin Atik’i emir yaptı. Ebu Rafi’, Resulullah’a eza eder ve O’nun aleyhinde(ki çalışmalara) yardım ederdi. Bu (Yahudi) Hicaz toprağında kendisine ait bir kalede otururdu. Abdullah bin Atik ile arkadaşları kaleye yaklaştıklarında güneş batmıştı. Oranın insanları yaylım hayvanlarıyla mer’adan dönmüşlerdi. Bu durum üzerine Abdullah bin Atik arkadaşlarına: -Siz yerinizde oturunuz da ben (Ebu Rafi’nin kalesine) gideyim. Ve kale kapıcılarına nezaketli davranayım. Belki bu suretle kaleye girebilirim, dedi. Kale kapısına doğru yürüdü. Nihayet kapıya yaklaştı. Sonra elbisesine büründü. Sanki bir ihtiyacını gideriyordu. Artık insanlar tamamı ile kaleye girmişti. Bu sırada kale kapıcısı: -Ey Allah’ın kulu, kaleye girmek istersen hemen gir! Zira ben kapıyı kapamak istiyorum, dedi. Ben de hemen girdim. Ve gizlendim. İnsanların kaleye girmesi üzerine kapıcı kapıyı kilitledi ve anahtarları bir direğe astı. İbnu Atik dedi ki: Ben hemen anahtarlara doğru kalktım, onları alıp kapıyı açtım. Ebu Rafi’nin yanında akşamdan sonra gece sohbeti yapılırdı ve bu sohbet kalenin üst katlarında yapılırdı. Bu gece sohbeti sona erip, dostları Ebu Rafi’nin yanından dağılınca, ben hemen yanına çıktım. Ve her kapıyı açtıkça iç tarafından kapıyı kilitliyordum. Düşündüm ki, eğer Ebu Rafi’nin adamları beni anlarlarsa onu öldürmeme fırsat vermezler. Bu suretle Ebu Rafi’nin yattığı odaya kadar vardım. O, karanlık bir oda içinde, ailesinin arasında (yatmış) idi. Odanın neresinde olduğunu kestiremedim. Anlamak için: -Ya Eba Rafi’! diye seslendim. -Kim o? diye cevap verdi. Ben hemen sesin tarafına yaklaştım ve kılıcımla ilk darbeyi vurdum. Fakat dehşet içinde idim, bir iş göremedim. Ebu Rafi’ haykırdı. Ben hemen odadan dışarı çıktım ve kısa bir zaman eğlenip sonra odaya (tekrar) daldım da (sesimi değiştirerek): -Bu feryat nedir ya Eba Rafi’? dedim. -Annene yazıklar olsun! Sen seslenmeden önce birisi beni oda içinde kılıçla vurdu, dedi. Abdullah bin Atik dedi ki: Ben ona bir darbe daha vurdum, iyice yaraladım. Fakat yine öldüremedim. Sonra kılıcın keskin ucunu onun karnına bastırdım ta ki; sırtına kadar girdi. Bu defa onu öldürdüğümü anladım ve hemen kapıları birer birer açmağa başladım. Kale 8

Özel Makale

merdiveninin son basamağına varmıştım. Burada yere ulaştığımı sanarak ayağımı yere attım. (Meğer daha sona gelmemiş olduğumdan) mehtaplı bir gecede merdivenden aşağıya düştüm. Baldırım kırıldı. Hemen bir sargı ile bu kırığı sardım, sonra kapının önüne oturdum. Ve kendi kendime: -Onu öldürüp öldürmediğimi iyice öğreninceye kadar bu gece kaleden çıkmam, dedim. Horoz ötmeye başlayınca ölü ilancısı kale surunun üstüne çıktı ve: -Hicaz ahalisinin taciri Ebu Rafi’nin ölümünü bildiririm! diye ilan etti. Bunun üzerine ben artık arkadaşlarımın yanma gittim. Onlara: -Artık kurtuluş, Allah Ebu Rafi’yi öldürdü, dedim. Nihayet Resulullah’ın g huzuruna vardım, işi O’na anlattım. (Ayağımın kırıldığını duyunca) bana: -“Ayağını uzat” buyurdu. Ben de ayağımı uzattım. Resulullah g ayağımı eliyle sıvazladı. Sanki ayağımdan hiç ağrı duymamış gibi oldum. [Buhari, Hadis No:4039] Evet, bu delillerden ve nakillerden anlıyoruz ki; tüm kâfirlere ve bilhassa İslam’a ve Müslümanlara eziyet veren küfrün önderlerine suikast yapmak ve yaptırmak Allah’ın emri ve Resulü’nün sünnetidir. Günümüz de İslam’a ve Müslümanlara saldıran ve onlara eliyle, diliyle, malıyla ve her türlü imkânıyla zarar veren kâfirlerin suikast veya diğer türlü yöntemlerle öldürülmeleri vaciptir. Suikasti yaparken de; Muhammed bin Mesleme h gibi Allah’ın düşmanlarını kandırıp onları öldürebileceğin gibi, Abdullah bin Atik h gibi onları gözetleyip ve gafil oldukları bir anda da öldürebilirsin. “Küfrün önderlerine karşı savaşın. Çünkü onlar yeminlerine riayet etmeyen kimselerdir. Umulur ki, vazgeçerler.” [Tevbe, 12] Bugün Türkiye hükümetinin olağanca gücüyle Müslümanları katletmesi, hapsetmesi ve onlara her türlü zulmü yapması asla kabul edilecek bir şey değildir. Tağut Erdoğan ve hükümetinin yaptığı bu zulümlere her Müslüman elinden geldiği kadar engel olmak zorundadır. Özellikle Türkiye’de yaşayan tevhidin aslanlarının bu konudaki sorumluluklarını iyi anlamaları gerekir. İslam Devleti ve Müslümanların aleyhinde konuşan, onları kötüleyip tağutları destekleyen belamların hedef alınması ve öldürülmesi vaciptir. Ey Tevhidin aslanları! Ey Ebu Basir’in torunları! Size hicret yolunu kapatan kâfirlerin önderlerine suikast yapın. Onları ister kandırarak isterse de direk hedef alarak vurun, bıçaklayın, ezin ve kanlarını sokaklarına dökün! Onlar size çok yakınlar, sizler Allah’ın izniyle dilediğiniz gibi o korkakların hakkından gelebilirsiniz. Erdoğan’ı, hükümetini ve sistemini destekleyen ve İslam Devleti’ni kötüleyen tüm küfrün önderlerine suikast düzenleyin ve sakın onlara acımayın! En feci bir şekilde onları öldürün! Onları diğerlerine ibret kılın! Ey şirki yeryüzünden kaldırıp tevhidi hâkim kılmak isteyen muvahhidler! Küfrün önderlerini öldürerek Allah’ın bu konudaki emrine imtisal edin! Ey Allah Resulü’nün sünnetini ihya etmek isteyen muvahhidler! Allah Resulü’nün küfrün önderleri hakkındaki suikast sünnetini yaşatın!

Hamd, âlemlerin Rabbi Allah’a mahsustur, salat ve selam Dahuk-kattal olan; merhamet ve savaş peygamberinin, ehlinin, ashabının ve izinden gidenlerin üzerine olsun. Allah’ın b Sina Vilayetindeki mücahid kullarına lütuflarından biri de Yahudilerle mürtedlerin kendilerine karşı toplandığı, İslam düşmanlarının gece gündüz zarar verip kendilerini ortadan kaldırmaya çalıştıkları bir sırada hep birlikte Allah’ın kulpuna sımsıkı sarılmaları, Allah’ın kelimesinin yüce olması için savaşmaları, zorluklarda ve sıkıntılarda sabretmeleridir. Allahu Teâlâ şöyle buyuruyor: “Ağızlarıyla Allah’ın nurunu söndürmek istiyorlar. Oysa kâfirler istemese de Allah, kendi nurunu tamamlamaktan başkasını istemiyor. Müşrikler istemese de, dini (İslam’ı) bütün dinlere üstün kılmak için elçisini hidayetle ve hak dinle gönderen O’dur.” [Tevbe, 32-33] Tüm bu tuzaklardan sonra, Sina Vilayetinin ancak kuvveti ve sertliği, askerlerinin de ancak imanı ve sebatı arttı. Az bir grupla kâfirler topluluğuna karşı savaşıyorlar ve ellerinin uzandığı tüm bölgelerde âlemlerin Rabbinin şeriatını uyguluyorlar. Burada İslam ile küfür arasındaki savaşın kızışmasına rağmen şer’i divanlara tabi merkezler ve ofisler (yargı ve haksızlıklar divanı, hisbe divanı, davet divanı gibi) hala aktivitelerini gerçekleştirip görevlerini yerine getiriyor. Allah’a hamdolsun.

Bizler Hisbe Merkezi’nde Allah’ın lütfüyle, birçok bozulma (fesad) türüne karşı savaştık. Bunlardan en önemlileri ise sigara, esrar, kenevir ve tramadol (çok güçlü ağrı kesici) vs. kaçakçılığıdır. Aynı şekilde insanları; “kadınların açık-saçık giyinmesi”, erkek ve kadınların karışık ortamlarda bulunması, erkeklerin elbiselerinin sarkıtılması gibi masiyetlerden ve münkerlerden alıkoyduk. Sigara içilmesini, müzik dinlenmesini ve uydu araçlarını da engelledik. Ancak öncelikli olarak odaklandığımız konu; şirk ve bidat emarelerine karşı savaşmaktır. Bunların arasında sufilik, sihir, falcılık, kâhinlik ve kabirler hususunda aşırıya gitmek yer alıyor. Soru: Sufizm, bugün topraklardan büyük kısmının (çok insanın) imtihan olduğu en önemli hastalıklardan biridir. Şirk ve bidatın insanlar arasında yayılmasındaki rolü ve Sufizm tarikatlarının insanları tağutlara taptırtması nedeniyle bize Sina’daki Sufizm gerçekliğinden bahsedebilir misiniz? -Sina’daki Sufizm, iki ana kola ayrılıyor. Bunların ilki Ahmedi-Alevi Tarikatı, diğeri de El-Ceririyye Tarikatı’dır. El-Ahmediyye Tarikatı, El-Cora bölgesinde ve Şibane, Ez-Zahir, El-Mulafiye gibi El-Cora bölgesinin etrafındaki bölgelerde ve aynı şekilde Şeyh Züveyd bölgesinde ve etrafında yaygındır. El-Ceririyye tarikatının da yaygın olduğu üç ana tekke vardır. İsmailiyye’deki Arap tekkesi, Şarkıyye’deki Suud tekkesi ki; bu iki bölge Mısır topraklarındadır. Ayrıca Sina’da da Ravda tekkesi vardır. Bu bölgeye tabi; 9

Ebu Cerir, Tavil, Sabah vs. mahalleleri gibi daha birçok tekke vardır. El-Ahmediyye tarikatı, yaklaşık yarım yüzyıl önce, Gazze’den gelen Ebu Ahmed El-Allavi El-Filistini tarafından kurulmuştur. Kendisinin yeri Tevme bölgesinde idi. El-Cora tekkesi de oraya bağlıdır. El-Allavi öldüğünde bölgeyi oğlunun sorumluluğuna bıraktı. Halfu’l Halfat’ı da oğlunun yaşının küçük olması nedeniyle ona vasi kıldı. Sonra tağut Half, tarikatın şeyhi oldu. El-Cora da ana bölge oldu. Sonra bu mürted de öldü ve El-Cora tekkesinde gömüldü. Kabri de yeşil kubbeli bir türbe oldu. El-Ceririyye Tarikatı’na gelince bu tarikatı tağut İyd Ebu Cerir kurmuştur. Bu tarikat, bahsettiğimiz üç tekkede merkezlenmiştir. Bu tekkeler de Suud, El-Arab ve Er-Ravda’dır. İnşallah İslam Devleti, nüfuz sahibi olur olmaz bunları ortadan kaldıracaktır. El-Ceririyye Tarikatı, El-Ahmediyye tarikatından daha yaygın ve daha çok nüfuz sahibi olduğu gibi aynı zamanda daha sapıktır da. Soru: Bu tarikatların işlediği en tehlikeli bidatlar ve şirkler nelerdir? Bu tarikatlar arasında şirk, geniş bir şekilde yayılmıştır. Öyle ki; büyükler bu şirklerle yaşlanmış, küçükler de bu şirkler üzerine yetişmiştir. Bela büyümüş, musibet artmıştır. Onlar ölülerin fayda ve zarar verebildiğini zannetmektedirler. Dua, istiğase, tevekkül, kurban kesmek, tavaf gibi çeşitli ibadetleri onlara yöneltiyorlar. Kralların, vatandaşlarla aralarında vasıta olan adamları

Sina’daki Hilafet topraklarının dışında bulunan bir Sufi şirk merkezi

10

Makaleler

bulunduğu gibi bunlar da ölülerin, kendileri ile Allah c arasında vasıta olduklarını iddia ediyorlar. Allah, müşriklerin bu iddialarından çok yücedir. Aynı şekilde batıllarında tağutlarına ve şeyhlerine uymaktadırlar. Tüm sözlerinde ve fiillerinde onlara kör bir itaatle itaat edip sözlerini dinlemektedirler. Aralarında basit farklılıklar bulunmakla birlikte bu saydığımız şeyler bugün dünyadaki tüm sufi tarikatların ortak noktasıdır. Bildiğimiz ya da duyduğumuz ya da kendileri hakkında okuduğumuz sufi tarikatların hepsi bu ya da başka bir kapıdan şirke düşmüştür. El-Ahmediyye tarikatı hulul ve birleşmeye inanmaktadırlar. (Allah’a sığınırız). Ve şöyle diyorlar: “Allahu Subhanehu, her hareketsiz şeyin içinde hareketsiz, her hareketli şeyin içinde hareketlidir.” Allah, onların söyledikleri şeylerden yücedir. İbn-i Arabi’yi, Hallac’ı ve diğer küfür, dalalet imamlarını yüceltiyorlar. El-Ceririyye tarikatı ise kabir şirkiyle, türbeleri kutsal saymakla ve bu türbeler için kurban kesmekle, etrafında tavaf etmekle vs. şeylerle meşhurdurlar. Bu tarikatın, Rafızi diniyle alakası vardır. Öyle ki; mukaddes saydıkları ve Kur’an mesabetinde gördükleri, “Bustanu’l Mahabbe” ismini verdikleri şiir kitabını telif eden kişi; lanetli Rafızi En-Nemr El-Leysi’dir. Kendisi Tanta’da ikamet etmekteydi. Sina’daki Sufilerin tapınma şekillerinden biri “Elhalda” dedikleri; Cuma ve Pazartesi geceleri bidat zikir için toplanmalarıdır. Bu toplantılarında toplu bir şekilde; tek ağızdan zikir çekerler, vücutlarını hareket ettirirler, büyük şirk içeren sözleri tekrar ederler. Ölülerden imdat dilemeleri ve şefaat talep etmeleri gibi.

Ebu Hiraz ismindeki tağut kahin

Soru: Sufi tarikatların, Sina topraklarına hâkim tağutlarla bağlantısı nedir? Bu Sufilerin, tağutun birimleriyle alakası güçlüdür. Bir vali ya da emniyet müdürü tayin edilmeyegörsün ElAhmediye tarikatının lideri lanetli Half El-Halfat onu ziyaret ederdi. Mısır istihbaratıyla ilişkisi iyiydi. Yahudilerin Sina’yı işgal ettiği vakit, El-Cora tekkesi yerinden çıkmadı (bölgesini terketmedi). Yahudi askeri yargıç bu tekkeyi ziyaret etti. Yahudi subaylar tekkede Halfu’l Halfat’ı ziyaret ediyorlardı. Aynı şekilde sözde “barış korumaları” diye isimlendirilen Haçlı kuvvetlerinin komutanları da onu ziyaret ederlerdi. Halfu’l Halfat, sahada kuvvetinin boyutunu göstermek için takipçilerini kullanırdı. El-Ceririyye tarikatının iktidardaki tağut rejimlerle alakası oldukça kuvvetlidir. Hatta mürdet subayların ve yetkililerin çoğu bu tarikatı severler. Lanetli deccal Süleyman Ebu Hiraz da bu tarikata tabidir. Soru: Bu Sufi tarikatların, Sina’daki mücahidlere karşı bakış açısı -Mü’minlerin emirine biat etmeleri öncesi ve sonrasında- nasıldır? Tevhid ehli ile şirk ehli arasında düşmanlık ve nefretin olması çok normal bir şeydir. Halfu’l Halfat muvahhid mü’minlere karşı şiddetli düşmanlık besliyor ve kendilerini “Sünniler” diye isimlendiriyordu. Yani Ehli’s sünne. Sufi tarikatların tağutları, kendilerine tabi gençler muvahhidlere tabi olmasınlar, hak yolu tutmasınlar, o takipçileri cahiliyet bayraklarının gölgesinde ve içinde bulundukları cehalet ve körlük üzerine kalmaya devam etsinler diye takipçileri olan gençlerle Allah yolundaki mücahidler arasına iletişimi engelleyici barikatlar kurma konusunda aşırı gayret göstermişlerdir.

Şeyhlerinin gençlere dayattıkları bu uzaklaştırma, hilafet devletinin kurulmasından, tevhid davetinin zuhur etmesinden sonra da özellikle artmıştır. Buna rağmen Allah, onların gençlerinden çoklarını da hidayete erdirmiştir. Bu gençler şirklerinden tevbe ederek tevhidi öğrendiler, mücahidlerin saflarına katıldılar. Bu gençler bugün bu şirkin ortadan kaldırılması için en gayretli olanlardır. Vela ve bera akidesine bağlılıkta en güzel örnekleri sergilemişlerdir. Soru: Sina Vilayetindeki mücahidler sufi tarikatlara nasıl karşı koydular? Onların şeyhlerine ve etbaına karşı nasıl davrandılar? Mücahidler, Allah’ın kelimesi yüce olsun diye cihad edip Allah’ın indirdiğinden başkasıyla hükmeden tağutlar olan küfür imamlarına karşı savaştıktan sonra Sina topraklarından bir parçada güç sahibi oldular. Burada söz hakları oldu. Allah’ın dinini yeryüzünde ikame etmek, şirk ve cehalet emarelerini ortadan kaldırmak için büyük çaba gösterdiler. Cihad bayrağının yükseldiği bir toprakta hiçbir sufi tarikat kalmaması için sadık bir kararlılıkla azmettiler. Mücahidler, gerek El-Ahmediyye Tarikatı’ndan olsun, gerek El-Ceririyye Tarikatı’ndan olsun bu sufileri hesaba çekmeye başladılar. İçlerinden bazıları, tevhid davetini duyar duymaz ve şirkin çirkinliği konusunda uyarılmalarından hemen sonra tevbe ettiler. Bazıları ise söz ve amelle tevhidden yüz çevirmeyi tercih ettiler. İşte o vakit İslam Devleti askerleri yayılıp yollara barikatlar kurdular, müşrik başlarının hepsini yakaladılar. Tevbe ettirilmek üzere üç gün boyunca onları hapsettiler. Tevbe ederlerse edecekler yoksa öldürüleceklerdi. Allahu Teâlâ’ya hamdolsun ki; daha ilk günden tevbe ettiler. Bu şirk önderlerine tabi olanlar ise Allah’a hamdolsun ki; bu liderlerden daha önce; mücahidlerin onlara şirklerini 11

ve bidatlarını açıklayıp tehlikesini ortaya koymalarının üzerine tevbe etmişlerdi. Ancak Sina ve Mısır topraklarında; hilafetin otoritesi dışında kalan yerlerde hala bazı büyük şirk tekkeleri bulunmaktadır. Allahu Teâlâ’nın izniyle oralarda da nüfuz sahibi olunca gerek hisbe gerek cihad aracılığıyla; insanların hidayeti, karanlıklardan aydınlığa çıkmaları için hilafet askerlerinin hedefi olacaklar. Soru: Genel olarak şirke, özellikle de Sufizme karşı savaşta, Sina’da halk arasındaki tevhid davetinin rolü nedir? İslam Devleti askerleri, insanları davet etmek ve dinlerini öğrenmeleri için, davet merkezi ve hisbe ile işbirliği içinde şer’i programlar çalışması gerçekleştiriyor. Bu programların uygulanmasında Allah’dan başarılı olmayı diliyoruz. Aynı şekilde akide meselelerinde kitapçıklar ve davet broşürleri basıp dağıtıyoruz. Sahada davet turları gerçekleştiriyoruz. Bu turlarda, Müslüman halkta tevhidin yerleştirilmesine, her çeşidiyle şirk, riddet konularında uyarılmalarına odaklanılıyor. Soru: Medya organlarının lanetli kâhin Ebu Hiraz’ın öldürülmesi meselesine odaklandığı dikkatimizi çekti. Onun katili kim ve mürtedler neden buna bu kadar önem veriyor? Hisbe’nin adamları, iki suçlu kâhini yakaladı. Bunlardan biri Süleyman Mısbah Hamdan Ebu Hiraz, diğeri de Katifan Berik İyd Mansur. Bu ikisi, tağut kâhinlerdir. Gaybı bildiklerini iddia ediyorlar. Birçok insan, gaybi şeyler sormak için onlara gidiyordu. Şifa bulmak ve bereket için kendilerinden sihir yapmalarını istiyorlardı. Ebu Hiraz’ın yaşı 97’ye yakındı. Diğeri de bu şirki ondan aldı. Kendisinden kehanet ve şeytanlardan yardım almayı öğrendi. Bu tağut, El-Ceririyye Sufi tarikatının liderlerindendi. Bu nedenle de medya organları onun ölüm hikâyesine büyük ölçüde odaklandı. Kendisinin mürtedlerle çok güçlü ilişkisi vardı. Hatta Mısır hükümeti ve mürted ordusu unsurları ona gidiyorlar ve onun fayda ve zarar verebildiğine inanıyorlardı. Onun salih bir adam olduğunu iddia ediyor, kendisine gaybi şeyler soruyorlardı. Aynı şekilde öğrencisi Katifan. Evinde bir direk yapmıştı ve insanlara bu direğin etrafını tavaf etmelerini ve yanında kurban kesmelerini emrediyor, gaybı bildiğini iddia ediyor, sihir yapıyor, onlara çalınan şeylerden haber veriyordu. Lanetli Ebu Hiraz’dan öğrendikten sonra bu şirki yirmi yıl uyguladı. Soru: (Sina Vilayetine bağlı) Yargı, bu mürtedleri yakaladıktan sonra onlara karşı nasıl davrandı? Şer’i kadı, bu ikisinin de gaybı bildiklerini iddia etmeleri, kâhinlik ve falcılık yapmaları sebebiyle öldürülmelerine hükmetti. Çünkü ikisi de tağut başlarındandı. Allah’a ibadette insanları, ıslah, hayır ve velilik adı altında şirke davet ediyorlardı. Oysa Allahu Teâlâ şöyle buyurmaktadır: “O, gaybı bilendir. Kendi gaybını (görülmez bilgi hazinesini) kimseye açık tutmaz (ona muttali kılmaz.)” [Cin, 26]. 12

Makaleler

Allah Resulü g şöyle buyuruyor: “Kim bir kâhine ya da bir falcıya gelir ve onun söylediğine inanırsa Muhammed’e ineni inkâr etmiş olur.” [Ahmed ve Hâkim, Ebu Hureyre’den rivayet etmiştir.] Bu, Allah’ın, kâhine inanan kişi hakkındaki hükmüdür. Öyleyse kendisini Allah’a b ortak kılan kâhinin hükmü ne olur? Allah Resulü g şöyle buyuruyor: “Kim dinini değiştirirse onu öldürün.” [Buhari, İbn Abbas’tan rivayet etmiştir]. Ömer bin Hattab h, Ebu Musa’ya h şöyle yazmıştır: “Tüm sihirbaz ve kâhinleri öldürün.” [İbn Ebi Şeybe rivayet etmiştir.] Soru: Bazı insanlar bu kâhinin İslam Devleti askerleri tarafından tutuklanıp sonra serbest bırakıldığını söylüyor. Bu işin hakikati nedir? Bu bilgiler, doğru değil. Bundan önce kesinlikle hiç serbest bırakılmadı. Aksine sadece bir kez yakalandı ve arkadaşıyla birlikte kendisine tevbe ettirilmeden riddet gereği ölüm cezası uygulandı. Mal varlıklarına da Müslümanlara fey olarak el konuldu. Bu ikisinin etbaı olan müşrikler aslı olmayan birçok söylentiler yaydılar. Bu söylentiler arasında “kılıç, kafasını kesemedi” gibi bazı komik hurafeler de yer alıyor. Bu söylenti, Sina Vilayeti medya ofisindeki kardeşlerimizin, onların kafaları kopmuş fotoğraflarını yayımlamasından önceydi. Âlemlerin Rabbi olan Allah’a hamdolsun ki; videoyu görünce dillerini yuttular. Soru: Sina Vilayetindeki Sufi müşriklere mesajınız nedir? Sina’nın dâhilinde ve haricindeki tüm Sufi tekkelerinin şeyhlerine ve etbaına diyoruz ki; özellikle Sina Vilayetinde, genel olarak da Mısır’da hiçbir Sufi tarikatın varlığına izin vermeyeceğiz. Bizler sizin ancak hidayetinizi istiyoruz. Bizimle sizin aranızda ortak olan bir kelimeye (tevhide) gelin. Allah’tan başkasına kulluk etmeyelim, O’na hiç bir şeyi ortak koşmayalım. Allah’ın kitabına ve Allah Resulü’nün g sünnetine başvuralım. Ve size diyoruz ki; tevhidi, imanı, tevhid ve imanın nevakızlarını (tevhid ve imandan çıkaran şeyleri) öğrenin. Şunu da bilin ki; Allah yolundaki mücahidler ancak tevhidi ikame etmek ve şirki ortadan kaldırmak için yola çıkmıştır ve cihad etmektedir. Onlar yeryüzünde küfür milletlerinden en küstahlarına karşı savaşta kanlarını ucuz olarak harcamıştır. Vallahi onlar Allah yolunda hiç bir kınayıcının kınamasına aldırış etmezler. Bilin ki; sizler bizim nazarımızda kafir müşriklersiniz ve kanlarınız da necis ve kıymetsizdir. Ancak yine de sizleri davet ediyor ve tevbeye çağırıyoruz. Sizin İslam’a girmenizi ve hidayetinizi diliyoruz. Peygamberlerin sonuncusu Muhammed’in g ve ashabının ve kendilerinden sonra gelen tabiinin yoluna uymanızı istiyoruz. Tüm hayır, selefin yolunu takip etmektedir. Tüm şer de, bidatte ve sonradan gelenlere uymaktadır. Son sözümüz; bizlere vermiş olduğu tevhid, cihad ve hilafet nimetinden ötürü Allah’a hamdediyoruz. Öyle ki; O c hamde layık olandır. Salat ve selam peygamberimiz Muhammed’e, ehline ve ashabına olsun.

13

Ebu Davud, Sünen’inde Ebu Umame El-Bahili’den h rivayet ettiğine göre bir adam: “Ey Allah’ın Resulü! Seyahate çıkmam için bana izin ver” dedi. Bunun üzerine Peygamber g: “Ümmetimin seyahati, Allah yolunda cihada gitmesidir.” buyurdular. Ebu Davud, bu hadisin isnadı hakkında sukut ederken, Hâkim bu hadisi Müstedrek’inde rivayet etmiş ve bu hadisin isnadının sahih olduğunu söylemiştir. Aynı şekilde Abdulhak El-İşbili ve EzZehebi bu hadisin sahih olduğunu, Nevevi ve Iraki ise bu hadisin isnadının güzel olduğunu söylemişlerdir. Bazı cihad ve hicret ehli, bu hadisi anlamada hataya düştü ve cihad seyahatini, bazı muasırların anladığı gibi olduğunu zan etti. Nitekim onlar cihad seyahatini; gezintiye çıkmak, keşfetme ve araştırma için bir beldeden başka bir beldeye göç etme olduğunu, söylemektedirler. [Mu’cem-ul Vesit El-Muasır]. Bu kimseler, bu yanlış anlayışlarından sonra, göç ettiği beldenin dağları, nehirleri, kıyıları ve ağaçları gibi güzelliklerine baktığı zaman veya orada dünya hayatının yemekleri, içecekleri, süs ve rahatlığıyla karşılaştığı zaman dünya hayatının güzelliğine işaret ederek şöyle der: “Allah Resulü g doğru söylemiştir. Şüphesiz cihad, bu ümmetin seyahatidir!” İşte bu şekilde insanların birçoğu bu hadisi anlamada hataya düşmektedir. Hadisi şerifte kastedilen ile insanların birçoğunun anladığı arasında ne kadar da fark vardır. Zikredilen “seyahat” kelimesinin anlamı, bilinen gezmeye çıkma seferi değil ise peki nedir? diye sorulursa, buna şu şekilde cevap verebiliriz. Garip hadisler ve rivayetler, fasih Arapça ile selefi salihinin anladığı gibi tefsir edilir. Bunlar, ne sonradan gelenlerin üzerinde olduğu ıstılah ile ne de muasırların bildikleri üzere tefsir edilirler. Bunlar, kendilerinden sonraki nesiller için Kuran’ın ve hadislerin anlamını ezberleyen lügat ve garip sözlerin imamlarına müracaat etmekle anlaşılabilir. Nitekim kurralar ve muhaddisler de, Kuran’ın ve hadislerin lafızlarını ezberlemişlerdi. Allah, onlara İslam ve Müslümanlara yaptıkları bu hizmetlerinden ötürü büyük ecirler versin. İbn-i Kuteybe r (vefat 276 h.) seyahat ile ilgili hadis hakkında yaptığı şerhte şöyle dedi: Seyahat; İsrail oğullarının rahiplerinin yapmış olduğu gibi, şehirden ayrılmak ve yeryüzünde gitmektir. Allah Resulü g bu hadis ile, Allah’ın b bu eylemi Müslümanlardan kaldırdığını ve Allah’ın kendisini halis Hanif 14

Makaleler

bir dinle gönderdiğini kastetmektedir. [Garip El-Hadis] İbnu’l Anbari r (vefat 328 h.) şöyle dedi: “Seyahat; hiçbir cumaya şahidlik etmeyecek ve hiçbir toplulukta bulunmayacak derecede beldenin dışına çıkmak ve yalnız kalmaktır.” [ez-Zahir] Ebu Mansur El-Ezheri r (Hicri 370 yılında vefat etmiştir) şöyle dedi: “Leys şöyle dedi: Seyahat, bir adamın ibadet ve ruhbanlık için yeryüzünde gezip dolaşmasıdır. Bu ümmetin seyahati ise, oruç ve düzenli olarak mescidlere gelmektir.” [Tehzib-ul Lugat] Allah Resulü’nün g izin vermediği seyahat, hükmedenlerin en iyi hükmedeni Allahu Teâlâ’nın emretmediği ruhbanlık için yapılan seyahattir. Allah c şöyle buyurdu: “Sonra bunların peşinden ard arda peygamberlerimizi gönderdik. Onların arkasından da Meryem oğlu İsa’yı gönderdik, ona İncil’i verdik ve kendisine uyanların kalplerine şefkat ve merhamet duygusu koyduk. (Kendiliklerinden) icat ettikleri ruhbanlığa gelince; biz onu onlara farz kılmamıştık. Allah’ın rızasını kazanmak için onu kendileri icat etmişlerdi. Fakat ona da gereği gibi uymadılar. Biz de içlerinden iman edenlere mükâfatlarını verdik. Fakat onlardan birçoğu da fasık kimselerdir” [Hadid, 27] Urve bin Zübeyir’den r rivayet edildiğine göre şöyle dedi: Osman bin Maz’un’un hanımı üzüntülü bir şekilde Aişe’nin yanına geldi. Aişe ona durumunun nasıl olduğunu sordu? O’da: “Eşim gece namaz kılıyor, gündüz ise oruç tutuyor” dedi. Bunun ardından Nebi g içeri girdi ve Aişe i durumu olduğu gibi O’na anlattı. Daha sonra Allah Resulü g Osman ile görüştü ve ona şöyle dedi: “Ey Osman! Ruhbanlık bize farz kılınmamıştır. Ben de senin için güzel örneklikler yok mudur? Allah’a yemin olsun ki; ben sizin Allah’tan en fazla korkanınız ve Allah’ın sınırlarını en iyi koruyanınızım!” [Ahmed, Ebu Davud ve İbn-i Hibban rivayet etti.] Bazı sahabeler j, Nebi’den g seyahat için (yani ruhbanlık için yeryüzünde gitmeye) izin istediklerinde Nebi g, sapık ruhbanlara benzememeleri için bu isteklerini reddetti. Ancak onları, Allah’u Teâlâ’nın insanlar içerisinden çıkarılmış en hayırlı ümmete meşru kıldığı menhece yönlendirdi. O da, Allah yolunda cihada çıkmaktır. Cihadda, ruhbanlık seyahatinde de olan zühd, inziva, zikir ve diğer ibadetler bulunmaktadır. Mücahid, cihad yolculuğunda bu şeylere yapışarak Allah’a yakınlaşır ve bu şekilde gecenin ruhbanı gündüzün süvarisi olur.

Onlar: “Onların çoğu öncekilerden, azı da sonrakilerdendir.” [Vakıa, 13-14] Bazı zayıf merfu hadisler, lügat imamlarının bu konudaki sözlerine şahidlik etmektedir. Bunlardan biri: “Cihad etmen gerekir. Çünkü o, İslam’ın ruhbanlığıdır” [Ahmed Ebu Said ElHudri’den rivayet etti.] “Her Nebi’nin bir ruhbanlığı vardır. Bu ümmetin ruhbanlığı ise Allah yolunda cihaddır” [Ahmed Enes’ten rivayet etti.] “Cihad etmen gerekir. Çünkü o, ümmetimin ruhbanlığıdır” [İbn-i Hibban Ebu Zer’den rivayet etti.] Bu hadislerden bir diğeri ise, Osman bin Maz’un’un hadisidir. Osman bin Maz’un, Nebi’ye g geldi ve: “kendimi hadımlaştırmam için bana izin ver” dedi. Allah Resulü g: “Hadım yapan da, yaptıran da bizden değildir. Ümmetimin hadımı oruçtur”, buyurdu. Daha sonra: “Ey Allah’ın Resulü! Seyahat için bana izin ver”, diye sordu. Allah Resulü g: “Ümmetimin seyahati Allah yolunda cihaddır”, buyurdu. Ardından: “Ey Allah’ın Resulü! Ruhbanlık için bana izin ver”, dedi. Allah Resulü g: “Ümmetimin ruhbanlığı mescidlerde oturarak namazı beklemektir”, buyurdu. [İbn-i El-Mübarek zayıf isnadla Zühd adlı kitabında rivayet etti] Bu hadislerden bir diğeri ise: “İslam’da ne seyahat, ne her şeyden kesilip Allah’a yönelme ne de ruhbanlık vardır.” [Abdurrezzak Tavus’tan Mürsel olarak rivayet etti.] İbn-i Kuteybe şöyle dedi: “Allah Resulü g ‘Ruhbanlık yoktur’ sözü ile, devamlı oruç tutmak, mestler giymek, et ve buna benzer şeyleri yemeyi terk etmek gibi ruhbanlık eylemlerini kastetmektedir. ‘Her şeyden kesilip Allah’a yönelme’ sözü ile de, evlenmeyi terk etmeyi kastetmektedir.” [Garibu’l Hadis] İbn-i-ul Anbari şöyle dedi: “Her şeyden kesilerek Allah’a yönelen rahip demek, evlenmeyerek devamlı Allah’u Teâlâ’ya ibadet eden demektir.” Sonra Tavus’un hadisini zikretti ve: “Ruhbanlık; manastıra çekilmek ve et yemeyi bırakmaktır” dedi. [ez-Zahir] Aynı şekilde bazı mevkuf ve mektu’ hadisler de, lügat imamlarının bu konudaki sözlerine şahidlik etmektedir. Bunlardan biri: “Bu ümmetin seyahati oruçtur.” [Taberi, Aişe’den rivayet etti.] Ayette geçen “es-Saihun”dan maksat, oruç tutan erkekler, “es-Saihat” kelimesinden maksat, oruç tutan kadınlar demektir.” [Taberi bunu birkaç selef âliminden rivayet etti.] İbn-i Kuteybe şöyle dedi: “es-Saih (seyahat eden) kelimesinin aslı; yeryüzünde dolaşıp gitmek demektir. Yeryüzünde dolaşıp giden kimse, şehvetlerden imtina etmiş olur. Bu nedenle oruçlu olan kimse, yemekten, içmekten ve cinsel ilişkiden imtina ettiği için seyahat edene benzetilmiştir” [Garibu’l Kuran] Taberi r tefsirinde şöyle dedi: “Bazı Arapça dil uzmanı şöyle dediler: Oruçlu kimsenin seyahat eden olarak adlandırılmasının nedeni; çünkü seyahat edenin yanında azık yoktur ve yemeği ancak bulunca yer. Ve sanki bu anlam bundan alınmıştır.” Bu rivayetlerden bir diğeri ise şudur; Süfyan bin Uyeyne’den r rivayet edildiğine göre şöyle dedi: Amr bize Vehb bin Münebbih’ten şöyle işittiğini söyledi: “İsrailoğullarında seyahat (ruhbanlık) vardı” İbn-i Uyeyne şöyle dedi: “Bir kişi yemekten, içmekten ve kadından imtina ettiğinde o seyahat edendir.” [Taberi rivayet etti.] Mervezi r (vefat 294 h.) şöyle dedi: İshak bin Süveyd’ten (Tabiinlerden biri, vefat 131 h.) rivayet edilen bir rivayette şöyle geçmektedir: “Selefi Salihin seyahati, gündüz oruç tutmak ve geceyi ibadet ile geçirmek olarak görürlerdi.” [Muhtasar Kıyamu’l Leyl] Zikrettiğimiz tüm bu şeylerden sonra içinde hiç şüphe

olmadan açık bir şekilde görülmektedir ki; “Ümmetimin seyahati cihaddır” sözünden kasıt; bidat olan ruhbanlık seyahatinden ve içeriğinde bulunan; yemek ve evliliğin, tevekkül ve zühd iddiaları gereği terk edilmesini nehyetmektir. Nitekim bunları, bazı sofiler kâfir kitap ehlinden almışlardır. Aynı şekilde bu sözde, seyahatten daha hayırlı olan Allah yolunda cihada ve buna bağlı olarak yapılan ibadete ve Allahu Teâlâ’yla buluşma talebine irşad etme vardır. Ayrıca bilinmektedir ki; bazı selefi salihin, seyahatin yerine, itikâf, gece namazı, oruç ve ilim talep etmeyi koymuştur. Aynı şekilde onlardan bazıları seyahati, Kur’an ve Sünnette cihadla beraber zikredilen Allah’a hicret olduğunu söylemiştir. Abdurrahman bin Zeyd bin Eslem r (Hicri 182 yılında vefat etmiştir), Allah’ın c “Es-Saihun” ve “Es-Saihat“ kelimelerinin tefsirinde şöyle dedi: “Ne Kuran’da ne de ümmeti Muhammed g için hicretin dışında başka bir seyahat yoktur” [Taberi rivayet etti]. Ve şöyle dedi: “Medine’ye hicret ettikleri zaman seyahatleri hicretleri oldu.” [İbn-i Ebu Hatem rivayet etti.] O halde her kim, sünnetin ve selefin anlayışına göre seyahat ehlinden olmayı istiyorsa onun hicret ve cihad etmesi, nöbetinde ve savaşında gücü yettiğince zühde ve zikre iltizam etmesi için Allah yolunda nefsi ile mücadele etmesi ve Allah’ın kerih gördüğü hatalardan ve açık-gizli günahlardan sakınması gerekir. Onlardan bazıları şunlardır: Kibir, kendini beğenme, gıybet, kovuculuk ve ganimet veya anılmak için savaşmak. Son olarak İbn-i Kayyım r Allah’u Teâlâ’nın: “Şüphesiz Allah, mü’minlerden canlarını ve mallarını, kendilerine vereceği cennet karşılığında satın almıştır. Artık, onlar Allah yolunda savaşırlar, öldürürler ve öldürülürler. Allah, bunu Tevrat’ta, İncil’de ve Kur’an’da kesin olarak va’detmiştir. Kimdir sözünü Allah’tan daha iyi yerine getiren? O hâlde, yapmış olduğunuz bu alışverişten dolayı sevinin. İşte asıl bu büyük başarıdır. Bunlar, tevbe edenler, ibadet edenler, hamd edenler, seyahat edenler…” [Tevbe, 111-112] ayetinin tefsirinde şöyle dedi: “Ayette geçen seyahat kelimesi; oruç, ilim talep etme için sefere çıkma, cihad ve sürekli ibadet etme olarak tefsir edilmiştir. Kelimenin gerçek anlamı ise, Allah’ı zikretme, O’na muhabbet duyma, O’na yönelme ve onunla buluşmaya şevk duyma konusunda kalbin seyahat etmesidir. Bu kelime, zikredilen bu fiillerin hepsini ifade eder. Allahu Teâlâ, şayet Nebi’nin g hanımlarını boşamış olsaydı, O’na boşadığı eşlerin yerine yeni vereceği eşleri “saihat” yani seyahat eden olarak vasfetmiştir. Onların bu seyahatleri ne cihad, ne ilim talep etmek için sefere çıkma ne de devamlı oruç tutmaktır. Onların seyahatleri, Allah’a karşı muhabbette, ondan korkmada, ona yönelmede ve onu zikretmede kalplerinin seyahat etmesidir. Aynı şekilde Allah’ın c ‘tevbe’ ile ‘ibadet’i nasıl birbirine bağlı iki karine kıldığını düşün. Bu (Tevbe), Allah’ın kerih gördüğünü terk etmektir, diğeri (ibadet) ise, Allah’ın hoşnut olduğu şeyin yapılmasıdır. Aynı şekilde Allah’ın ‘hamd’ ile ‘seyahat’ arasını da nasıl birbirine bağlı iki karine kıldığını düşün. Bu (Hamd), Allah’ın kemal vasıflarıyla övülmesi ve en faziletli zikirlerle dilin seyahat ettirilmesidir. Diğeri (seyahat) ise, Allah’ın sevgisinde, zikrinde ve yüceltilmesinde kalbin seyahat etmesidir. Nitekim Allahu Teâlâ ‘ibadet’ ile ‘seyahat’i eşlerin vasıfları arasında bir karine kılmıştır. Bu (ibadet), bedenin ibadeti iken diğeri (seyahat) ise, kalbin ibadetidir” [Hadi’l Arvah]. Bunları söyleyerek sözlerimize son veriyoruz. Allahu Teâlâ en iyi bilendir. Salat ve selam sadık ve emin olan Nebi’nin, zevcelerinin ve temiz zürriyetinin üzerine olsun. 15

16

Başlarken

17

Zaferin Yollarından Beşincisi: Hazırlık

Allahu Teâla şöyle buyuruyor: “Onlara karşı gücünüzün yettiği kadar kuvvet hazırlayın.” [Enfal, 6]. Edvau’l Beyan’ın müellifi şöyle demiştir: “Bu, güç-kuvvet istediğin kadar gelişmiş olsun, hazırlanabilmesi mümkün ölçüde kuvvetin hazırlanmasına bağlı bir meseledir. Bu da, dünyevi işlerde gelişmenin gidişatına bağlı bir şeydir.” Bilindiği üzere günümüzde cihad her Müslüman’ın üzerine farz-ı ayndır. Vacibin kendisiyle tamamlandığı şey de vaciptir. Allah Resulü g şöyle buyuruyor: “Ey İsmâîl (Peygamber’in) oğulları, ok atınız; çünkü sizin (o büyük) babanız usta bir atıcı idi.” [Buhari, Seleme bin El-Ekva’dan rivayet etmiştir.] Bir başka hadiste de şöyle buyuruyor: “Dikkat! Kuvvet atıcılıktır!” [Müslim, Ukbe bin Amir’den rivayet etmiştir.] Sanani, yukarıdaki hadisi şerhinde şöyle demiştir: “Hadis, ayette geçen “kuvvet”i okla atıcılık olarak tefsir etmiştir. Çünkü peygamber zamanında alışılmış olan o idi. Atıcılık müşrikleri ve bağiyleri kurşunla vurmayı da kapsar. [Subulu’s Selam] Sözün özü, haçlı ve mürted düşmanlarla yaşanmakta olan savaşta hazırlık, kendisine cihad vacip olan her Müslüman’a vaciptir. Burada özellikle üzerinde durmak istediklerim şunlardır: Öncelikle, Ebu Cafer Et-Taberi’nin r Allahu Teâlâ’nın “gücünüzün yettiği kadar kuvvet” kavlinin tefsirinde şöyle demiştir: “Yani; silah olarak onlara karşı size kuvvet olacak aletlerden hazırlayabildiğiniz şeyler demektir.” [Camiu’l Beyan] Silah yapımı, Allah yolunda cihada en büyük yardımı dokunan şeylerden biridir. Bugün bu, ‘savaş sanayisi’ diye isimlendirilir. Allah, bu sanayiyi kitabının birden çok yerinde zikretmiştir. Dahası bazı en ince detaylarından bile bahsetmiştir. Allahu Teâlâ şöyle buyuruyor: “Ona (madeni) giyim-sanatını’ öğrettik. Artık siz şükredenler misiniz?” [Enbiya, 80] Taberi 18

Makaleler

r şöyle demiştir: “Biz Davud’a, giyim sanatını öğrettik.” Giyim (lebus), Araplar’da zırh olsun kılıç olsun ok olsun; her türlü silahtır.” İbn-i Kesir şöyle demiştir: “Yani zırh sanatı.” Üstünlük ve güç (izzet) sahibi olan Rab, zırhın özelliğini zikrederek şöyle buyurmuştur: “Geniş zırhlar yap, (onları) düzenli bir biçime sok.” Yani geniş, uzun zırhlar. “(Onları) düzenli bir biçime sok” ayeti hakkında Edvau’l Beyan’ın müellifi şöyle demiştir: “Yani zırhları dokurken halkaları ve çivileri uygun ölçülerde yap.” İbn-i Kesir, Katade’den zırhları halkalar halinde ilk defa Davud’un n yaptığını, öncesinde tenekeler halinde olduğunu aktarmıştır. Yukarıda bahsi geçenlerden zırh yapımına gösterilen ilahi inayeti görüyorsun. O kadar ki; Allah, en ince detaylarını zikretmiş ve kullarına bununla ihsanda bulunarak “artık şükreder misiniz?” buyurmuştur. Ancak ne yazık ki; birçok mücahid ya da çoğunluğu düşmanımıza karşı savaşta buna önem vermiyor. Oysa bunda birçok fayda vardır. Bunların en önemlisi de (yani birincisi) mücahidin, sahip olduğu en değerli şey olan canını düşmanın kurşunlarından ve bombalarının şaziyelerinden korumasıdır. İkincisi; mücahidin, kendisini cihaddan alıkoyacak ya da yaralandıktan sonra bilincini kaybedip savaş meydanında kalarak düşmanın eline esir düşmesine sebep olabilecek şekilde vücudunda öldürücü yerlerden yaralanmamasını sağlamak. Üçüncüsü; mücahidin; özellikle de baskın kahramanları ile istişhad arslanlarının, düşmana en yakın yere varmasına yardımcı olur. Son olarak; bizler Allah Resulü’nden g daha cesur değiliz. Onun kılıcı olduğu gibi zırhı ve miğferi de vardı. Sahih Buhari’de

Aişe i şöyle demiştir: “Allah Resulü g vefat ettiğinde zırhı, bir Yahudide 30 sa’ arpa karşılığında rehindi. Ahmed’in Müsned’de ve Ebu Davud’un rivayet ettiğine göre Nebi’nin g Uhud günü iki zırh arasında ya da iki zırh giymiş olarak ortaya çıktığı sabittir. Sahihey’nde Enes bin Malik’ten rivayet edildiği üzere Allah Resulü g fetih yılı Mekke’ye girdiğinde başında miğferi bulunuyordu. Miğfer de baş ölçüsünde olan bir zırh türüdür. Ya da bugünkü tanımıyla “kask”. İzzet sahibi olan Rab bize bugün silah yapımında esas olan külçeleri göstermiştir. Allahu Teala Zülkarneyn kıssasında şöyle buyurmaktadır: “Bana demir kütleleri getirin”, iki dağın arası eşit düzeye gelince, “Körükleyin” dedi. Onu ateş haline getirinceye kadar (bu işi yaptı, sonra:) dedi ki: “Bana getirin, üzerine eritilmiş bakır dökeyim.” [Kehf, 96] Yani bana büyük bir demir parçası getirin ve hepsi, tutuşup kızarmasının şiddetinden ateş gibi olana kadar körükleyin. “Bana getirin, üzerine eritilmiş bakır dökeyim.” Yani eritilmiş bakır. Son zamanlarda, bir oranda bakırın demire katılmasının, demirin sertleştirilmesinde, dayanaklığının ve katılığının artmasında en iyi yöntem olduğu keşfedilmiştir. Allah, Nuh’a n gemiler yapmayı öğretti ve şöyle buyurdu: “”Bizim gözetimimiz altında ve vahyimizle gemiyi imal et.” [Hud, 37] Taberi, İbn-i Abbas’tan k şöyle dediğini rivayet etmiştir: “O, gemi yapmayı bilmiyordu. Allah, kendisine kuşun göğsü gibi yapmasını vahyetti.” Allah Resulü g, Ummu Haram i hadisinde (Buhari ve Müslim rivayet etmiştir) geçtiği gibi; ümmetinden gemilerle savaşa çıkanları övmüştür. Bu sanayi için kolları sıvayan yok mu? Allahu Teala şöyle buyuruyor: “Allah(ın azab emri) onların kurdukları yapıların temellerine geldi, böylece üstlerindeki tavan tepelerine çöktü.” [Nahl, 26] Patlayıcılardan ve kullanımından anlayan herkes, bu ayetin aslında, patlayıcılarla yıkmanın temelini oluşturduğunu anlar. Allah Resulü’nden g savaş aletlerinin yapımına teşvik ettiği gibi başka bir şeye teşvik etmemiş olduğu yönündeki rivayetler sana (anlaman için) yeter. Allah Resulü g şöyle buyuruyor: “Yüce Allah bir ok sebebiyle üç kişiyi cennete sokar, hayır uman ve bu sebeple onu yapan ustasını, onu atanı, onu atana vereni.” (Dört Sünen sahibi, Ukbe bin Amir’den rivayet etmiştir). Bir de bir füze ya da uçak yapanı ya da patlayıcı bir madde imal edeni bir düşünün! Medyasal Hazırlık: Mücahidlerin düşmanla savaşları bugün iki önemli eksen etrafında dönmektedir. Birincisi askeri eksen ki; bundan bahsedildi. İkincisi de ümmetin kimliğini bozan, akidesini ve değerlerini tahrif eden, psikolojik yenilgi ve boyun eğmenin temellerini yerleştiren şeytan medyaya karşı koymak! Öyle ki; medyanın bombalarının ateşi ümmet ve ümmetin adamları adına, uçakların bombalarının ateşinden daha kırıp geçirici ve daha tehlikelidir. Bu nedenle Allah’ın kendilerini muvaffak kıldığı mücahidlerin, düşmanlarının askeri gücünü kırmak için bir diğer cephede de mücadele etmeleri gerekir ki; bu cephe de medya cephesidir. Allah Resulü g şöyle buyurmuştur: “Müşriklere karşı dillerinizle

cihad edin”. [Ahmed, Enes bin Malik’ten rivayet etmiştir] Allah Resulü g şöyle buyuruyor: “Mü’min, kılıcı ve diliyle cihad eder. Nefsim elinde olana yemin olsun ki; sizlerin söylemiş olduğu (şiirler) kâfirlere ok yağdırmak gibidir.” [Ahmed, Ka’b bin Malik’ten rivayet etmiştir.] Allah Resulü g kendi çağında en etkili ve düşmana en ağır gelen medya yöntemini kullanıyordu ki; bu da şiirdi. Tirmizi ve Nesai, Enes bin Malik’ten Allah Resulü’nün g kaza umresinde yanında Abdullah bin Revaha şöyle der halde yürüyerek girdiğini rivayet etmişlerdir: Bırakın kâfirleri yolunda yürüsün. Bugün, indirilen Kur’an ile sizi vururuz. Öyle ki, keder ve söylentileri yerle bir edecek Ve dostu dostundan ayıracak bir vuruş ile Bunun üzerine Ömer şöyle dedi: Ey İbn-i Revaha! Allah Resulü’nün g yanında ve Allah’ın kutsal toprağında şiir mi söylüyorsun? Allah Resulü g ona şöyle dedi: “Onu bırak ey Ömer! Zira o (söylediği şiir) onlar üzerine ok yağdırılmasından daha hızlıdır (etkilidir). Allah Resulü g, şairlerin meşhurlarından bir yıldızın İslam’a girmesine, askeri komutan Halid’in İslam’a girmesine sevindiği gibi sevinmiştir. Ahmed’in Müsned’inde geçtiği üzere Ensar’ın heyeti Akabe biatına geldiğinde Abbas’a şöyle dedi: “Bu iki adamı biliyor musun ey Ebu’l Fadl?” O da: Evet, bu kavminin efendisi Bera bin Mağrur, bu da Ka’b bin Malik, dedi. Ka’b şöyle dedi: Vallahi Allah Resulü’nün g “Şair mi?” sözünü unutmuyorum. Abbas şöyle cevap verdi: “Evet”. [Ahmed rivayet etti.] Allah Resulü’nün g, şairlerini iyi bir şekilde hazırlamaya gayret ettiği ve Hassan’a şöyle dediği rivayet edilmiştir: “Ebu Bekir’e git sana kavmin kötü yönlerini öğretsin. Zira o nesepleri bilir.” [Beyhaki Lubabu’l Ensab’da zikretmiştir.] Sahih Buhari’de Aişe’den i şöyle dediği rivayet edilmektedir: (Şair) Hassan, Kureyş müşriklerini hicvetmek hususunda Peygamber’den izin istemişti. Peygamber g: -“(Kureyş içindeki) benim nesebim nasıl olacak” diye sordu. Hassan: -Hiç şübhesiz ben Seni (yânî Sen’in soyunu) Kureyş soyları arasından, hamurdan kılın çekilmesi gibi muhakkak çeker alırım, diye cevap verdi.” Allah Resulü g, iyi şiiri severdi ve şöyle buyurmuştur: “Şair sınıfının söylediği en doğru söz, Lebîd’in: “İyi bilin ki; Allah’tan başka her şey bâtıldır” kelâmıdır. Ve Umeyye bin Ebi’s Salt az kaldı Müslüman olacaktı.” [Buhari ve Müslim, Ebu Hureyre’den rivayet etmiştir.] Aynı şekilde Allah Resulü g kendisine, İslam’ı ve Müslümanları savunan bir hatip de edinmiştir ki; o da cennetle müjdelenen Kays bin Şemmas’tır. Beni Temim, hatibi ve şairiyle gelince Allah Resulü g, İbn Kays’a şöyle demiştir: “Kalk ve ona cevap ver.” O da ona cevap verdi. El-Akra’ bin Habis kalkarak şöyle dedi: “Bu zât, muhakkak, muvaffak olacaktır! Vallahi, o, Allah tarafından da destekleniyordur! Onun hatibi, bizim hatibimizden daha iyi hatibdir. Onun şairi, bizim şairimizden daha iyi şairdir! Onlarınkinin sesleri, bizimkilerin seslerinden daha yüksek, daha gürdür! 19

Medya cephesi cihadın ayrılmaz bir parçasıdır

Bizim hatibimiz konuştu. Onların hatibi, daha gür ve yüksek sesli idi. Bizim şairimiz, şiirini inşad etti. Onların şairi, daha gür ve yüksek sesli ve daha güzel sözlü idi. Ben bu işin ne olduğunu anlayamadım” dedi ve Peygamberimiz’in g yanına yaklaştı ve: “Şehadet ederim ki; Allah´tan başka hiçbir ilah yoktur! Sen de Allah´ın Resulü’sün” diyerek Müslüman oldu.” [Ebu Naim, Ma’rifetu’s Sahabe’de Cabir bin Abdullah’tan rivayet etmiştir.] İslami medyanın en önemli bazı hedeflerini bazı noktalarda özetleyebiliriz. Bunlardan en önemlileri şunlardır: 1-Müslümanların onurlarını ve akidelerini savunmak. Allahu Teâlâ şairlerden şu ayette zikredilenleri müstesna kılarak şöyle buyurmuştur: “Ancak iman edenler, salih amellerde bulunanlar ve Allah’ı çokça zikredenler ile zulme uğratıldıktan sonra zafer kazananlar (veya öclerini alanlar) başka.” [Şuara, 227] İbn-i Abbas’tan şöyle dediği rivayet edilmiştir: Yani mü’minleri hicveden kâfirlere cevap veriyorlar.” [Taberi rivayet etti] Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Yâ Hassan, Allah’ın Rasulü’nden yana (Kureyş kâfirlerine) cevap ver. Allah’ım, sen onu Ruhu’l-Kuds (yani Cebrail) ile destekle.” [Buhari ve Müslim, Ebu Hureyre’den rivayet etmiştir.] İbn-i Asakir’de Allah Resulü’nün g şöyle buyurduğu geçer: “Müslümanların onurunu kim koruyacak?” İbn-i Ka’b “ben” dedi. İbn-i Revaha da “ben” dedi. Hassan da “ben” dedi. Allah Resulü de g şöyle buyurdu: “Evet sen onları hicvet, Ruhu’l Kudüs (Cebrail n) de onlara karşı sana yardım edecek.” (Tarihu’d Dımeşk). Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Allah’ın peygamberini övdüğü ve müdafa ettiği sürece şair Hassân’ı Allah Ruhu’l Kudus’le (Cibril) desteklesin.” [Tirmizi, 20

Makaleler

Aişe’den i rivayet etmiştir.] 2-Ümmetin gençlerinin özellikle de mücahidlerin azminin artırılması. Seleme bin El-Evka’dan şöyle dediği rivayet edilmiştir: “Peygamber g ile beraber Hayber gazvesine çıktık. Bir gece giderken kafileden bir kişi, Amir ibnu’l-Ekva’a’ya: Ey Amir! Kısa vezinli şiirlerinden bize birkaç parça dinletmez misin, dedi. Âmir şâir bir kişi idi. Bunun üzerine Âmir hayvanından aşağıya indi ve (şiirini) okuyarak kavmi teşvik etti.” [Buhari ve Müslim rivayet etmiştir.] 3-Kâfirlerin ve mürtedlerin akidelerinin ve ahlaklarının bozukluğunun ortaya konması, uygarlıklarının çöpten, (pazarladıkları) mallarının da taklit olduğu hususunda ümmetin gözünün açtırılması, Müslümanlara karşı küstahlıktaki ısrarcı inatlarının dizginlenmesi, içlerine korkunun yayılması. İbn-i Abdilber, El-İstiab’da İbn-i Sirin’in şöyle dediğini rivayet etmiştir: “Müslümanların şairleri Hassan bin Sabit, Abdullah bin Revaha ve Ka’b bin Malik’ti. Ka’b onları savaşla korkutuyor, Abdullah küfürleri nedeniyle yeriyor, Hassan da neseplere yöneliyordu.” İbn-i Sirin şöyle dedi: Devs, Ka’b bin Malik’in sözünün korkusundan İslam’a girdi: Mekke’yi, etrafındaki tüm yerleri ve Hayberi fethettik ve kılıçlarımızı kınına soktuk. Kılıçlarımıza haber ediyoruz ve konuşsalardı; Devs mi? Yoksa Sakif mi? diyeceklerdi. Devs şöyle dedi: “Acele edin ve tedbirinizi alın. Sakif ’in başına gelenler sizin başınıza da gelmesin. 4-Müslümanlar ile düşmanları arasında geçen savaşların hakikati hakkında doğru görüntünün aktarılması, zayi olması ya da kan tüccarları tarafından çalınması (ihtimali nedeniyle) korkusuyla İslam gençlerinin kahramanlıklarının hakikatinin belgelenmesi.

21

Dergimizin birinci sayısında “Kötü Âlimler... Lanetlenmiş ve Gazaba Uğramışlar” başlıklı makalemizde; ulu’l ilm mefhumunun doğru tanımını yaptık ve bunların dinde imamlar olmaları için gerekli olan en önemli özellikleri zikrettik. Kötülük ve dalalet âlimleri, istedikleri kadar ezberlesinler, istedikleri kadar kitaplar yazsınlar, istedikleri kadar meşhur olsunlar, onların “âlimler” zümresine girmedikleri şeriat aracılığıyla ortaya çıkmıştır. Aksine onlar, bilip de ilmi saklayan ve bildiğiyle amel etmeyen aksine dalalete çağıran Yahudilere benzemektedirler. Zamanımızda Allah’ın kullarını saptırmaya devam eden kötü âlimlerin çokluğu nedeniyle, insanların onları bilmeleri için vasıflarının sayılması gerekir.

Birincisi: Hakkı Saklamaları İlmin gayelerinden biri, insanların, ilim aracılığıyla hidayetlerinin ve maslahatlarının gerçekleşmesi için onu yaymak ve açıklamaktır. Bu nedenle de saklanması ve ortaya konmaması en büyük haramlardan ve en ağır kebiralardan biridir. Bunun için Allah, kendilerine kitap verdiği ve ilim öğrettiği herkesten, insanların ihtiyaçları 22

Makaleler

olan şeyleri kendilerine açıklamaları ve onlardan gizlememeleri için söz almıştır. Allahu Teala şöyle buyuruyor: “Hani kitap verilenlerden: ‘Onu mutlaka insanlara açıklayacaksınız, onu gizlemeyeceksiniz’ diye kesin söz almıştı. Fakat onlar, bunu arkalarına attılar ve ona karşılık az bir değeri satın aldılar. O aldıkları şey ne kötüdür.” [Al-i İmran, 187] Kötü âlim, Allah’ın dinine karşı hain, ilim nimetine nankörlük eden, insanların sapıtmasına sebep olan bir kişidir. Allah, hakkı kendilerinden saklayarak insanları kandırdığı için böyle âlimi lanetlemiş, insanların lanetini de onun üzerine kılmıştır. Allahu Teâlâ şöyle buyuruyor: “Gerçekten, apaçık belgelerden indirdiklerimizi ve insanlar için Kitapta açıkladığımız hidayeti gizlemekte olanlar; işte onlara, hem Allah lanet eder, hem de (bütün) lanet ediciler lanet ederler.” [Bakara, 159] Kötü âlimlerin insanlardan sakladıkları en büyük şey, tağutların halinin ve Allah’ın onlar hakkındaki hükmünün ortaya konması meselesidir. Öyle ki; Allah, bizlere tağutlardan uzak durmamızı ve onlara küfretmemizi emretmiş, bunu tevhidin ve imanın aslından kılmıştır. İnsanlar, ünlü âlimlerinin tağut yöneticilere yalakalık yaptıklarını, onların şirkleri ve fesatları karşısında

sustuklarını (dahası maslahat gereği şirklerine cevaz verme fitnesine düştüklerini) görünce, içlerinden çoğu tağutlara inanır, onları dost edinir, onların dinine girer oldu. Daha da ötesi tağutların askerleri oldular. Bu riddetin tümünün sebebi, kötü âlimlerin hakkı gizlemeleri ve onu batılla örtmeleridir. Arap Yarımadası’na bakan bir kimse mesela, Al-i Selul’un büyük ölçüde küfür ve fesat ortaya koymaya cesaret edemediklerini görür. Riddetlerinde onlara insanlardan bir grubun tabi olması ancak, Büyük Âlimler Heyeti, muasırlardan İbn Baz, İbn Useymin, Fevzan, Al-i’ş Şeyh ve onların benzerlerinin sebebiyledir... Bu da bunların hakkı saklayıp insanlara Al-i Selul’un durumunu açıklamamalarından, dahası onların kafasını iyice karıştırarak kendilerini (Al-i Selul’u) ‘emir sahipleri diye vasıflandırmalarındandır. Öyle ki; bunlar, onların meşru imamlar olduklarını iddia ettiler! İnsanlardan, tağut yasama kararnamelerinin, ülkede Haçlı üslerinin kurulmasının, ribanın helal kılınmasının hükmünü sakladılar. Birçok insan onlara aldanarak dinden döndü. Böylece kendilerine uyan insanların günahından (bu uyanların günahlarından bir şey eksilmeksizin) nasipleri oldu. Aynı durum Mısır’da da mevcut. İnsanların sapıtıp daha önce Hüsni Mübarek’e, ardından da Sisi’ye uymalarının sebebi, Ezher şeyhleri ve “Selefilik” iddiasında bulunanlardır. İnsanların parlamento ve seçimler şirkine girmelerinin sebebi de mürted İhvan tağutları ve Hizbu’z Zalam’dır (Hizbu’l İhvan). Bu manzarayı tüm diğer ülkelerde de görmekteyiz.

İkincisi: Şeriatta Değiştirme ve Tahrifte Bulunmaları Kötü âlimlerin tipik özelliklerinden biri de -eğer saklamayı başaramazlarsa- şer’i naslara bozuk teviller getirerek gerçek manasından batıl bir manaya çekerek şeriatı değiştirip tahrif etmeleridir. Aynen Allahu Teâlâ’nın Yahudiler hakkında şöyle buyurduğu gibi: “kelimeleri ‘konuldukları yerlerden’ saptırırlar” [Nisa, 46] Sonra da bu tahrifi ve batıl tevili Allahu Teala’ya atfediyorlar. Onlar, naslardan murad edilen manaları batıl manalara çekiyorlar ve insanlara Allah’ın kitabından muradın bu olduğu izlenimini veriyorlar. Böylece hakiki manayı nefyedip batıl manayı ispat etmiş oluyorlar. Bu hususta selefleri ise, nasları tahriflerini Allahu Teala’ya nisbet etmekte ısrar eden Yahudilerdir. Allahu Teala’nın şu buyruğunda geçtiği gibi: “Onlardan öyleleri vardır ki, dillerini kitaba doğru eğip bükerler, siz onu (bu okur göründüklerini) kitaptan sanasınız diye. Oysa o kitaptan değildir. ‘Bu Allah katındandır’ derler. Oysa o, Allah katından değildir. Kendileri de bildikleri halde Allah’a karşı (böyle) yalan söylerler.” [Al-i İmran, 78] Kötü âlimler, cihadı emreden şer’i nasları, insanları kâfirlere ve mürtedlere karşı savaşmaktan alıkoymak için, “savaş içerikli” manasından başka manalara çekmekte ısrar etmişlerdir. Bundan da ötesi, cihada, Allahu Teâlâ’nın, hakkında hiçbir delil indirmediği manalar vermiş-türetmişlerdir. Dahası; ‘cihad, tağut ordularına katılmaktır’ ya da ‘cihad, laiklerle rekabet için şirkî-demokrasi sürece katılmaktır’ gibi cihadın

Kesilmeyi bekleyen Tağut’un ‘Alimlerinden’ birisi

hakikati ile çelişen tanımlar getirmişlerdir. Oysa Laikler ve demokratlar Allah’a, hâkimiyetinde ve hüküm koymasında çekişmektedirler. Daha bundan başka; kişiyi dinden çıkaran fiilleri, bu lanetliler, İslam’ın zirvesi olan cihada yapıştırmayı denemektedirler. Aynı şekilde kötü âlimler, hakkı açıklamayı emreden şer’i nasları tatil ederek, Allah’ın kendi iddia ettikleri şeyleri emrettiğini söyleyerek o ayetleri hükümsüz kılmakta ve bu ayetlerle amel etmemeye davet etmektedirler. Buna da Allahu Teâlâ’nın şu ayetini delil getirmektedirler: “Ve kendinizi kendi ellerinizle tehlikeye atmayın.” [Bakara, 195] Sahabi Ebu Eyyüb El-Ensari’nin h bu ayetteki tehlikeden maksadı şu şekilde izah eder: “ ‘Kendi ellerimizle kendimizi tehlikeye atmak demek, mallarımızın başında onları düzene koymakla uğraşmamız ve cihadı terketmemiz demektir’ diyerek belirttiği üzere; cihadı terketmektir.” [Ebu Davud rivayet etti.] Kötü âlimler ve kafa bulandırmaları ne de çirkindir!

Üçüncüsü: Allah Yolundan Uzaklaştırmak Kötü âlim, dalalet ve fesat yolunu tutarak, insanları kendi yoluna yöneltip hak yoldan çevirmek için büyük gayret sarfeder. Ayetler, insanlara kandırma ve hile olmaksızın zahir olduğu takdirde eylemlerinin, sözünü yalanlamasından korkar. Bu nedenle de iş, kendi haline ve hevasına uysun diye nasları tahrif edip saptırır. Bu yüzden de onun gençleri cihaddan alıkoyduğunu görürsün. Çünkü o, dünyaya itimad etmektedir ve cihaddan geri kalma fitnesine düşmüştür. Hakkı açıklamaktan korktuğu için hakkı batılla bular ve bunu davetinin temeli yapıp hikmet ve akıllılığın ta kendisiymiş gibi gösterdiğini görürsün. Ne hakkı ortaya koymuş ne de saklamakla yetinmiş aksine örtüp karıştırmış, sapmış ve aldatmıştır. Daha önce haham ve rahiplerin yaptığı gibi 23

Allah yolundan saptırmak için ilimsizce Allah hakkında atıp tutmuşlardır. Allahu Teala şöyle buyuruyor: “Ey iman edenler, şurası bir gerçektir ki, Yahudi hahamları ile Hıristiyan rahiplerinin birçoğu insanların mallarını haksız yere yerler ve Allah yolundan saptırırlar. Bir de altın ve gümüşü hazineye doldurup, onları Allah yolunda sarfetmeyenleri bu yüzden acıklı bir azap ile müjdele!” [Tevbe, 34]

Dördüncüsü: Aşırı Dünya Hırsı Kötü alimleri hakkı gizleyip bulandırmaya iten şey, dünya sevgileri ve hırslarından başka bir şey değildir. Hiç kimse onları nifaka ya da Allah’a iftira atıp küfre mecbur bırakmamış veya zorlamamıştır. Ancak bunu yapmalarına en büyük sebep; tağutların yanındaki vazifeler ve maaşlardır. Bazılarını iten sebep, makam ve tağutlara yakın olma hırsıdır. Bazılarını, televizyonlara çıkmaları ve kendilerine sunulan teklifler aldatmıştır. Hak söz uğruna şöhretten ve ışıklardan uzak kalmak ağırlarına gitmiştir. Bu nedenle de az bir bedel karşılığında (tağutların insanların bilmesini istemediği şeylerden olan) Allah’ın indirdiğini saklamayı tercih eder. Allahu Teala şöyle buyurmaktadır: “Allah’ın indirdiği Kitaptan bir şeyi gözardı edip saklayanlar ve onunla değeri az (bir şeyi) satın alanlar; onların yedikleri, karınlarında ateşten başkası değildir. Allah kıyamet günü onlarla konuşmaz ve onları arındırmaz. Ve onlar için acı bir azab vardır.” [Bakara, 174] Allahu Teala başka bir ayette de şöyle buyuruyor: “Hani kitap verilenlerden: ‘Onu mutlaka insanlara açıklayacaksınız, onu gizlemeyeceksiniz’ diye kesin söz almıştı. Fakat onlar, bunu arkalarına attılar ve ona karşılık az bir değeri satın aldılar. O aldıkları şey ne kötüdür.” [Al-i İmran, 187] İbn Kayyım şöyle der: “İlim ehlinden dünyayı tercih edip de daha güzel bulan her kimsenin Allah hakkında haksızca atıp tutması kaçınılmazdır.” [El-Fevaid] Beşincisi: Aksilik Çıkarılmasından, Söylenti ve Tehditlerden Etkilenip Bu Sebeplerle Haktan Sapmak Bu da kötü âlimlerin sıfatlarından biridir. Yakinen bildikten sonra haktan dönmek ve onlara dünyalarını teslim etmek için tağutların hevalarına boyun eğip itaat ederek batılı ortaya koymak. Bu ne büyük bir suç, ne büyük bir ihanettir! Aynen Bel’am bin Baura kıssasında geçtiği gibi. Kendisi El-Cebbarin şehrindendi. Bugünkü kötü alimlerin hepsi bir araya gelseler onların ilmi, Bel’am’ın ilminin onda birini bulmaz. İbn-i Abbas k onun hakkında şöyle demiştir: “İsmu’l A’zamı biliyordu.” [İbn Ebi Hatim Tefsiri] Bu, onun ilimdeki yüksek mertebesine işarettir. Seleften bazıları şöyle demiştir: “Duasına icabet edilirdi. Sıkıntı anlarında önde gelenleriydi. İsrailoğullarının âlimlerindendi.” [İbn-i Ebi Hatim, Malik bin Dinar’dan rivayet etmiştir.] Buna karşın menhecden sapınca ve apaçık haktan ayrılınca köpeğe benzetildi! Bu da şu hadiseden ötürü idi. Musa n (savaşmak üzere) El-Cebbarin’e geldiğinde Bel’am’ın amcaoğulları ve kavmi Bel’am’a gelerek şöyle dediler: Musa sert bir 24

Makaleler

adamdır. Yanında da çok asker var. Eğer bizi yenerse bizi helak eder. Allah’a dua et de Musa’yı ve beraberindekileri bizden geri çevirsin (savursun).” O, onlara şu cevabı verdi: “Eğer ben Allah’a Musa’yı ve beraberindekileri sizden geri çevirmesi için dua edersem benim dünyam da ahiretim de gider.” Ancak onların ısrarı üzerine sonunda onların (Musa n ve beraberindekilerin) aleyhine dua etti ve bunun üzerine dinden sıyrıldı.” (İbn Ebi Hatim, İbn-i Abbas’tan rivayet etmiştir). Allahu Teala şöyle buyuruyor: “Onlara kendisine ayetlerimizi verdiğimiz kişinin haberini anlat. O, bundan sıyrılıp-uzaklaşmış, şeytan onu peşine takmıştı. O da sonunda azgınlardan olmuştu. Eğer biz dileseydik, onu bununla yükseltirdik. Ama o yere meyletti (veya yere saplandı), hevasına uydu. Onun durumu, üstüne varsan dilini sarkıtıp soluyan, kendi başına bıraksan dilini sarkıtıp soluyan köpeğin durumu gibidir.” [A’raf, 175-176] Malik bin Dinar şöyle demiştir: “Musa n, onu Allah’a davet etmesi için Medyen kralına gönderdi. O da ona hisse verip ihsanda bulundu. Bunun üzerine onun dinine uyup Musa’nın dinini terketti ve bu ayet indi.” [İbn Ebi Hatim Tefsiri] Bel’am, Allah’ın ayetlerinden yüz çevirerek (Ama o yere meyletti (veya yere saplandı), hevasına uydu) dünya ve lezzetlerine itimat etti. Ta ki; dilini sarkıtıp soluyan köpek misali, hevası kendisine galip geldi. Mücahid r şöyle demiştir: “Kitabı okuyup da içindekiyle amel etmeyen gibi.” [Taberi Tefsiri] Kurtubi şöyle demiştir: “Te’vil ilmini bilen âlimlerin birçoğunun görüşüne göre bu misal, kendisine Kur’ân verildiği halde gereğince amel etmeyen herkes hakkında umumidir.”[Kurtubi Tefsiri] Bu tipler, günümüzde de ne çokturlar! Sonuç: Bunlar, Allahu Teâlâ’nın, kendilerini ifşa etmek, kullarına onlardan uzak durmalarını hatırlatmak, kendilerini dinlememeleri, onlardan bir şey almamaları için ortaya koyduğu; kötü âlimlerde bulunan bazı sıfatlardır. Allahu Teâlâ’nın, onların sıfatını zikrettiğini ve de Allah’ın hükümlerini bildikleri halde kendilerini “âlimler” diye isimlendirmediğini görüyoruz. Onlar Allah korkusunu kaybedip de bildikleriyle amel etmeyi terk ettiklerinde, ilimleri onlara bir fayda vermedi. Aksine dünya ve ahirette lanetlenmelerinin sebebi oldu ve Allah onları en korkunç sıfatlarla vasıflandırdı ve bu (kendilerine fayda vermeyen ilimleri), cehennem ateşine girmelerine sebep oldu. Dahası Allah, haham ve ruhbanların etbaını -ki onlar Allah’ın dinini tahrif eden kötü âlimlerin selefidirler- ve küfürlerinde onlara itaat etmelerini dinden çıkaran büyük şirk saymıştır. Allahu Teala’nın şu buyruğunda olduğu gibi: “Onlar, Allah’ı bırakıp bilginlerini ve rahiplerini rabler (ilahlar) edindiler ve Meryem oğlu Mesih’i de... Oysa onlar, tek olan bir ilah’a ibadet etmekten başka bir şeyle emrolunmadılar. O’ndan başka ilah yoktur. O, bunların şirk koştukları şeylerden yücedir.” [Tevbe, 31] Hiç kimse tağut âlimlerini taklid etmedeki küfründe mazur değildir. Aksine hakkı talep edip onunla amel etmede çaba göstermek her insanın üzerine vaciptir. Âlemlerin Rabbi Allah’a hamdolsun.

25

Abdullah bin Yasin: Çöl Yurdunda Şeriatın Yenileyicisi Allah’ın b mahlûkatı (insanlar) üzerindeki kanunlarından biri de; her günahları ve sapıklıkları içinde kayboluşlarında onlara dinlerini yenileyecek birini göndermesidir. O kişiye insanlardan bir grup itaat eder, büyük kısmı ise sırtını döner. Muvahhidler, Allah’ın b menhecine muhalefet edenlerden beri olduklarını ortaya koyar, Allah, dinine zafer verip din hâkim olana kadar onlara karşı kılıçla savaşırlar. İşte bu yenileyicilerden biri de davetçi âlim mücahid Abdulah bin Yasin’di r. Onun hikâyesi, Mağrib’in çölünde yerleşik Kedale Kabilesi’nin lideri Yahya bin İbrahim’in aldığı bir kararla başladı. Bu kararı; kavmini Allah’ın kanunları konusunda bilinçlendirmek ve onlara Allah’ın hadlerini öğretmekti. Dini seven; hayırlı bir adamdı. Kavmine davet için kendisiyle birlikte gelecek birini arayışı bir süre sürdü. Davetçilerin çoğu meşakkatli olduğu için kendisiyle çıkmayı reddetti. Mücahid davetçi Abdullah bin Yasin ise görevi kabul ederek bu görev için Allah’tan yardım diledi. Sellavi şöyle dedi: “Bu göreve Abdullah bin Yasin ElCezuli denen bir adam geldi. Kabiliyetli talebelerden biriydi, fazilet, din, takva ve siyaset sahibi bir insandı. Çeşitli ilimler almıştı. Yahya bin İbrahim ile birlikte 26

Makaleler

çöle gitti. İbn Yasin dini, sapmış bir kavme iletmek için gurbete, çölün ortasında yolculuğa katlandı. Abdullah bin Yasin Lemtuni kabilesinin büyük çadırlarının olduğu yere geldiğinde kendisine ne ile geldiğini sordular. O da kendilerine öğretmek üzere İslam kurallarını, uygulamak üzere de hadlerini getirdiğini haber verdi. İbnu’l Esir şöyle dedi: “Bize İslam şeriatından bahset, dediler. Onlara İslam inancını ve farzlarını öğretti. Ona şöyle dediler: Namaz ve zekâtla ilgili bahsettiklerin bize yakın şeyler. Ama ‘kim öldürürse öldürülür, kim hırsızlık yaparsa eli kesilir, kim zina yaparsa kırbaçlanır ya da recmedilir’ sözüne gelince biz buna uymayız sen başkasına git! Böylece geri döndüler. Bu mürted kabile işin başında şeriata uymaktan bu şekilde imtina etti. İbn-i Yasin da şeriata tam uymadıkları müddetçe aralarında kalmayı kabul etmedi. İbn-i Yasin, şeyhi ile birlikte Kedala Kabilesi’ne gitti. İbnu’l Esir şöyle dedi: “Abdullah bin Yasin ve komşu kabileler kendilerini şeriat hükmüne davet ettiler. İçlerinden bazıları itaat etti, bazıları ise yüz çevirip isyan etti. Sonra şeriat hükümlerine boyun eğmeye razı olmayıp daralıp sıkılınca da kendisini oradan çıkmak zorunda bıraktılar. O vakit İbn-i Yasin’in onlara karşı koyma gücü olmadığı için, davet için Sudan’a gitmek istedi. Ancak Kedale kabilesinin lideri kendisine Senegal

Murabitlerin ilerlemeye başlayacağı söylenen nehir adası

Nehri’nin yakınında olduğu söylenen meşhur bir okulda kalmasını tavsiye etti. İbn-i Haldun şöyle dedi: Böylece Nil Nehri’ni, yazın suyu çekilen, kışın bol olan sonra da kesik-cezir olarak döndüğü cihetten çevreleyen bir tepede insanlardan uzaklaştılar. Yalnız başlarına ibadet için fundalıklarının arasına girdiler. Davetten Cihada Allah, bu davetçinin İslam Emirliği kurulması yolunda güzel bir çekirdek olmasını diledi. İbn-i Haldun şöyle dedi: “Kalbinde zerre hayır olanlar, onları dinliyor, akın akın onlara gidiyorlardı ve onların dinlerine girdiler. Bin adamı tamamladıklarında Şeyhleri Abdullah bin Yasin onlara şöyle dedi: ‘Bin kişi azlıktan yenilmez. Artık hakkı uygulama, ona davet etme ve herkesi ona teşvik etmemiz gerekir. Bunun için bizimle çıkın’.” Çıktılar ve Lemtuni, Kedale kabilelerinden kendilerine isyan edenlere karşı savaştılar. İbn-i Yasin, şeriatın gereklerini yerine getirmekten imtina eden mürted kabilelere karşı Allah yolunda mücahid olarak çıktı. İbnu’l Esir bu hadiseyi rivayet ederek şöyle der: “İbn-i Yasin, kendisine itaat edenlere şöyle dedi: ‘Hakka muhalefet eden, İslam kanunlarını kabul etmeyen ve size karşı savaş için hazırananlara karşı savaşmanız üzerinize vacip olmuştur. Kendinize bir sancak oluşturun, başınıza bir emir getirin’.” Bu küçük mü’min grupla murabıtlar, çöle Allahu Teâlâ’nın hükmüne boyun eğdirdiler. Sellavi şöyle dedi: “Kabilelere saldırmaya başladı. Ta ki; tüm çöl yurduna sahip oldu ve kabilelerine boyun eğdirdi... Onun bu durumu tüm çöl yurdunda ve Biladu’s Sudan, Biladu’l Kabele’de, Biladu’s Samide’de ve Mağrib’in dört bir yanında; ‘bir adam Kedale’de insanları Allahu Teâlâ’ya, doğru yola çağırmaya ve Allah’ın indirdiğiyle hükmetmeye başladı. Kendisi mütevazı, zahid bir insandı, tüm dünyada adı

duyuldu, insanlar onu sevdi’ şeklinde yayıldı. İşin başında insanların öfkesine rağmen o, Allah’ı razı ettiği için daha sonra da Allah insanları ondan razı etti. Onu sevip itaati altına girdiler. Şeriatla Yönetim Kedale kabilesinin lideri vefat edince İbn-i Yasin, askeri emirliği üstlenmek için Lemtune Kabilesi’nin emirine geldi. Es-Sellavi şöyle dedi: “Abdullah bin Yasin’i ve Sınhace’den kabilelerin liderlerini topladı. Yahya bin Ömer El-Lemtune’yi başlarına getirdi. Abdullah bin Yasin de emir oldu... Yahya bin Ömer savaş işinden sorumluydu. Abdullah bin Yasin de din, şeriat hükümleri işlerine bakıyor, zekât ve öşür vergisi topluyordu.” 446 hicri senesinde El-Bukra’nın zikrettiği üzere İbn-i Yasin, Odgasat’a (bugünkü Moritanya’nın güneyi) saldırdı. O vakit orası İslam’a girmesinden önce Gana kralının eviydi. El-Bekri şöyle dedi: “Abdullah bin Yasin orada Kayravan halkından olup asli Arap olmayan, takvalı, salih, Kur’an tilaveti, haccetmesi ile bilinen Zebakara isimli bir adamı öldürdü. Onlara düşman olmalarının sebebi, putçu Gana liderinin hükmü ve itaati altında olmaları idi. [El-Mesaliku ve’l Memalik] Murabitun, 447 hicri senesinde Secelmasa’ya (Mağrib’in güneyi) girdiler. Oradaki tüm zulmü ortadan kaldırdılar. Sellavi şöyle dedi: “Orada gördüğü tüm münkerleri değiştirdi. Tüm zurnaları ve müzik aletlerini kırdı. İçki satılan dükkânları yaktı. Vergileri kaldırdı, hazine borçlarını düşürdü. Kitap ve sünnetin iptal ettiği her şeyi iptal etti. Secelmase’nin başına Lemtune’den birini getirerek kendisi çöle geçti.” 447 Hicri senesinin sonunda Emir Yahya bin Ömer El-Lemtuni öldürüldü ve Şeyh İbni Yasin, 448 Hicri senesinde onun kardeşi Ebu Bekir bin Ömer’i başa getirdi. Ve daha önce kardeşinin olduğu gibi kendisi 27

de fakihin emirliği altında oldu. Allah yolunda cihadı sürdürdüler. Sellavi şöyle dedi: “Murabıtlar, 449 senesinde Merakaş’ın doğusundaki Agmat şehrine girdiler. Abdullah bin Yasin orada iki ay kadar kaldı, askerler de orada dinlenmiş oldu. Sonra Tadala’ya geçti ve orayı fethetti. Emirleri Lakut El-Migravi’ye karşı zafer kazandı ve onu öldürdü. Abdullah bin Yasin daha sonra Tamesna ülkesine ilerleyip orayı fethederek kontrol altına aldı. İbn-i Yasin r Allah düşmanı mürtedlerin bazılarını öldürüp bazılarını esir alarak kırıp geçirdi. Ta ki; haberler, mücahidlerin vakıası hususunda cahil olan fakihe ulaştı. Zehebi şöyle dedi: “Abdullah bin Yasin’in yaptıklarının haberleri fakihe ulaştı. Bu ona ağır geldi ve pişman oldu. Ona bir mektup yazarak ölülerin ve esirlerin çokluğundan ötürü onu kınadı. O da şöyle cevap verdi: “Yaptıklarımı kınayıp beni gönderdiğine pişman olmana gelince; Sen beni cahil bir kavme gönderdin. Onlar oğlunu ya da kızını deve otlatmaya gönderiyorlardı. Kız, erkek kardeşinden hamile kalıyor ve bunu kınamıyorlardı. Bıkıp usanmadıkları bir şey varsa o da birbirlerine baskın yapmak ve birbirlerini öldürmekti. Yaptıklarımı yaptım ve bunları yaparken de Allah’ın hükmünde haddi aşmadım. Vesselam.” [Tarihu’l İslam] İbn-i Yasin, insanların kendisine aktardığı haberlere inanan ancak gerçekte vakıadan uzak olup da cihadına itiraz edene işte böyle cevap verdi. Tüm bu fetihlerden sonra murabıtlar, şeyhleri ve fakihlerinin yönlendirmesiyle mürted Berguvata kabilelerine saldırmaya karar verdiler. Sellavi şöyle dedi: “Kendisine şöyle dendi: ‘Berguvata, birçok ve farklı farklı kabilelerden oluşuyor. Başlangıçta yalancı peygamber Salih bin Tarif ’in etrafında toplandılar. Sapıklık ve küfür üzere haller şu ana kadar sürdü.’ Abdullah bin Yasin, Berguvata’nın durumunu ve küfürlerini duyunca başkasına karşı cihaddansa onlara karşı cihadın vacip olduğunu düşündü. Murabıtların ordularıyla onların üzerine yürüdü. Allahu Teâlâ’nın takdiriyle bu kâfirlere karşı büyük savaşlarının zirvesinde; 451 hicri yılında yaralanıp şehadete kavuştu. El-İgtibat’ın yazarı kendisi hakkında şöyle demiştir: “Mağrib yurdu, neredeyse tamamen İslam’dan sıyrılacakken, İslam’ın öğretilerini yeniden din edinene kadar orayı gezdi dolaştı. İbn Yasin’in Vasiyyeti Sellavi şöyle dedi: “Kendisine ölüm gelip çattığında onlara şöyle dedi: “Ey murabıtlar topluluğu! Hiç kaçış yok ki; ben bugünden sonra ölüyüm. Siz düşmanınızın ülkesindesiniz. Sakın ola ki; korkak olmayın ya da çekişmeyin. Yoksa başarısız kalırsınız ve gücünüz gider. Hak üzere birbirinizin yardımcısı, Allah yolunda kardeşler olun. Sakın ola ki; liderlik hususunda hasetleşmeyin. Allah, mülkünü kullarından dilediğine verir ve kullarından istediğini arzında halife kılar.” İbn-i Yasin, İslam emirliğinin çekirdeğini ektikten sonra kuzeyde Merakaş civarına varmak için güneyde Senegal nehrinden yola çıktı. Sonra öğrencisi Yusuf bin Taşfin’in eliyle kuzeyde Fransa sınırındaki Endülüs’e, güneyde de bir diğer öğrencisi Ebu Bekir bin Ömer’in 28

Makaleler

eliyle Afrika ormanlarının derinliklerine ulaşmak için açıldı. Kendisinden sonra yürüyüşü tamamlasınlar diye mücahidlerden bir nesil geride bıraktıktan, onlarla birlikte onların arasında İslam şeriatını kurduktan sonra gitti. Allah, İbn-i Yasin’e rahmet etsin, bugün, şeriatın hâkim kılınmasından imtina eden tüm mürtedlere karşı savaşan ve ne kadar fedakârlıkta bulunurlarsa bulunsunlar ta ki Allah’ın sözü üstün olana kadar bu savaştan vazgeçmeyen hilafet askerlerine de bereket versin. Ebu Bekir El-Lemtuni Sudan’da İslam’ın Yayılması Emiri Bir önceki bölümde, mücahid murabıtlar emirliğinin oluşturulmasında yenileyici-fakih Abdullah bin Yasin’in yürüyüşünden bir kısım anlattık. Bu adam, bir emirlikten öte, kendisinden sonra bayrağı taşıyacak bir nesil yetiştirdi. Bunlardan biri de Yusuf bin Taşfin’di. Kendisi Müslüman ordularıyla kuzeye yönelerek Endülüs’e geçti ve haçlıları yendi. Bir diğeri de başarılı komutan Ebu Bekir bin Ömer idi. O da İslam’ı ve şeriat hükmünü taşıyarak çöl topraklarını geçip Afrika’ya gitti. Bu kişinin siyretini seçkin kılan nokta ise dini ve ümmetine hizmet için sırf ümmetin safının birliğini ve üstünlüğünü koruma adına her şeyini feda etmesidir. İbn-i Ömer, geçmişte ve günümüzde ümmete mensup olup da birçoklarında görüldüğü gibi ümmetin ve birliğinin aleyhine, kendi nefsine hizmet ve nefsinin çıkarları için çalışanlardan olmamıştır. Yeni Askeri Komutan Lemtuni’nin evladının ve emirinin yürüyüşü, İbn-i Yasin’in elinde yetişerek başladı. Sonra ordularının askeri komutanı oldu. 448 Hicri senesinin Muharrem ayında Ebu Bekir bin Ömer, kardeşi Yahya bin Ömer’in ardından Murabıtların askeri komutanlığını üstlendi. Fakih İbn-i Yasin’in denetiminde cihad yürüyüşünü sürdürdü. El-Beceli Rafızilerine Saldırı Aynı sene (448 Hicri) Ebu Bekir bin Ömer, Biladu’s Sus’a saldırdı. 449 Hicri senesinde Masa ve Tarudant’ı fethetti. Bu şehirler, Rafızilerin Mağrib’deki kaleleriydi. Sellavi, İstiksa’da şöyle dedi: “Orada Rafızilerden bir kavim vardı. Onlara, Rafızi Ali bin Abdullah ElBeceli’ye atfen El-Beceliyye denirdi. Abdullah bin Yasin ve Ebu Bekir bin Ömer kendilerine karşı savaştı. Ta ki kuvvet kullanarak Tarudant şehrini fethettiler, çok sayıda kişi öldürdüler. İçlerinden geride kalanlar Ehli Sünnet ve’l Cemaat mezhebine döndüler. Şeyh Bin Yasin’in Halifesi Onun Yolunu Tamamlıyor Rafızilerin kökünün kazınmasının ardından İbn-i Ömer, şeyhi İbn-i Yasin’le birlikte mürted Berguvata kabilelerine karşı savaşa yöneldi. Bu savaş sırasında Abdullah bin Yasin yaralandı ve bu yarasından ötürü şehid oldu. (Öyle olduğuna inanıyoruz). Bunun üzerine Murabıtlar emirliği tamamen Ebu Bekir bin

Ömer’in eline kaldı. O da İbn-i Yasin’i hazırlayıp gömdükten sonra ilk iş olarak kendilerine karşı savaşta ısrarlı, kendilerine karşı cihatta Allah’a tevekkül eder bir şekilde Berguvata’ya ilerledi. Bazılarını öldürüp bazılarını da esir alarak onları sığınaklarda ve ağaçlık yerlerde darmadağınık olana kadar kırıp geçirdi. Onların kökünü kazıdı. Geri kalanlar da yeni bir İslam’la İslam’a girdiler. Ebu Bekir bin Ömer Mağrib’den onların davetini sildi, onlardan alınan ganimetleri toplayarak Murabıtlar arasında dağıttı. Sonra Agmat şehrine geri döndü. Bu, İbn-i Ömer’in dalalet ehline karşı savaş ve tevhidi yaymada elde ettiği başarılar zincirine eklenen yeni bir zafer oldu. Bununla aynı şekilde dünya da Murabıtlar’ın tek komutanı olan Ebu Bekir bin Ömer’e kollarını açtı. Ebu Bekir Bin Ömer, Mağrib’i Bırakarak Çöle Yöneliyor Ancak İbn-i Ömer’in fethedilen Mağrib ülkesinde kavminin emirliği böyle saf-berrak bir şekilde devam etmedi. Tüm bu zaferleri elde etmesinin ardından bu berraklığı bulandıran haberler geldi. Sellavi şöyle dedi: “El-Kebale ülkesinden kendisine bir elçi gelerek ona çölde işlerin karıştığını ve halkı arasında anlaşmazlıklar çıktığını haber verdi. İşte burada bu komutan çıkmazda kaldı. Bu anlaşmazlığı çözmek için amcaoğullarından birini mi göndermeliydi, yoksa kendisi mi gitmeliydi? Eğer kendisi giderse tüm o zaferlerden sonra Mağrib’deki kavminin emirliğinden vaz mı geçecekti? İşte burada erkeklerin madeni (hakikati) ortaya çıktı. Sellavi şöyle dedi: “Emir Ebu Bekir, takvalı biriydi. Müslümanların birbirlerini öldürmeleri ağırına gitti. Onları bundan vazgeçirme gücü vardı. Onların işlerini üstlenmiş, kendilerinden sorumluyken bu hususta rahat davranmaması gerektiğini gördü. İşlerini düzeltmek ve orada cihadın resmini çizmek için çöl ülkesine gitmeye azmetti. Her şeyi, tek olan Allah’ın yolunda terketti. Emir, İnsanları Müşriklere Karşı Savaş İçin Birleştiriyor Murabıtların emiri çöle gitti ve durumlarını düzeltti, İslam hükmü için orayı hazırladı. Sonra Allah yolunda bir mücahid ve davetçi olarak Sudan’a geçti. İbn Haldun şöyle dedi: “Kavmine yetişti ve aralarındaki fitneyi ortadan kaldırdı. Sudan cihadına kapı açtı. Ülkelerinde yaklaşık doksan sefer düzenledi. r; sadece kavminin arasını ıslah etmekle yetinmedi. Müslüman ordularını, Afrika’nın batısına saldırmaya ve orada İslam hükmünü kurmaya hazırladı.” Sellavi şöyle dedi: “Ebu Bekir bin Ömer’in çöle yolculuğu 453 Hicri yılının Zülkade ayındaydı. Oraya vardığında kavmin durumlarını düzeltip işlerini düzenledi. Kalabalık bir ordu hazırlayarak bu orduyla Sudan ülkesine akın etti. Orada yaklaşık olarak doksan sefer düzenledi.” Ebu Bekir Bin Ömer, Çöl Kâfirlerine Boyun Eğdiriyor Sellavi, başka bir yerde de Ebu Bekir bin Ömer’in

Gana Krallığı’na saldırdığından, orada ve çevresinde İslam’ı yaydığından, Gana ehlinin krallığının zayıflayıp 500 yılında dağıldıklarından bahsediyor. Berberiler’in ardında, kuzey tarafından komşu olan “Mulesseminler”, kendileri için daha tehlikeli olmaya başladı. Öyle ki; Emir Ebu Bekir bin Ömer El-Lemtuni onlara doğru ilerledi. Sellavi, Ebu Bekir bin Ömer’in bu ülkeden üç aylık mesafede bir alanı fethettiğini zikreder. “Onlardan daha önce İslam’a girmeyen birçoklarını İslam’a taşıdı.” Mağrib Emirliği’ni İbn-i Taşfin’e Bırakarak Sudan’da Cihada Dönüyor Tarihçiler Ebu Bekir bin Ömer’in r amcasının oğlu İbn-i Taşfin’in saygınlığının iyice artmasının ardından Mağrib’e döndü. Ancak amcasının oğlunun fetihlerinin vardığı boyutu görünce onunla yönetim için çekişmedi. Aksine yönetimi ona bırakarak çöle geri döndü. Sellavi İstiksa’da İbn-i Ömer’in, oğlu İbn-i Taşfin’in tavsiyesinden bahsederek şöyle dedi: “Ebu Bekir şöyle dedi: “Seni bu işin başına getirdim. Ve bundan ben sorumluyum. Bu nedenle Müslümanlar hakkında Allah’tan sakın. Beni de kendini de böylece ateşten kurtar. Sakın vatandaşlarının hiçbir işini zayi etme. Zira sen bundan sorumlusun.” Lemtuni, Sudan’da Şehid Oluyor İbn-i Ömer, amcaoğluna tavsiyede bulunduktan sonra Afrika’daki kâfirlere karşı bir mücahid olarak çöle döndü. Sellavi şöyle dedi: “Sudan kâfirlerine karşı cihadını sürdürerek orada kaldı. Sudan’daki Altın Dağları’na kadar çölde tüm işleri yoluna girdikten sonra 480 Hicri yılının Şaban ayında kendisine isabet eden zehirli bir okla şehid oldu. İşte böyle İslam kahramanlarından birinin sayfası daha kapanmış oldu. Dünyanın lezzetlerini ve liderliği bıraktı, Allah da terkettiği şeyleri daha hayırlısıyla değiştirdi. İbn-i Kesir şöyle dedi: “Onun üzerinde, hiçbir hükümdar üzerinde birleşmediği kadar büyük bir kalabalık ittifak etti. Eğer düşmana karşı savaşa giderse kendisiyle birlikte 500 bin savaşçı birden çıkardı. Kendisine itaat edilmesi gerektiğine itikad edilmekteydi. Bununla birlikte hadleri uyguluyor, İslam’ın mukaddesatını koruyor, dini gözetiyor, insanlar arasında düzgün bir itikad ve dinle Abbasi devletini de dost edinerek şer’i bir seyir sürdürüyordu.” Mücahid-şehid (inşallah) Şeyh Ebu Bekir ElLemtuni’ye Allah rahmet etsin, davetini ve cihadını kabul etsin, Afrika’nın batısındaki, kuzeyindeki ve çöldeki hilafet askerlerinden torunlarına da zafer versin, fetih ve temkin nasip etsin. Onlar ki; o topraklarda Allah’ın dinini ikame etmek ve şirkin tüm eserlerini ortadan kaldırmak için çalışmaktadırlar. “De ki: ‘Ey Kitap Ehli, bizimle sizin aranızda müşterek (olan) bir kelimeye (tevhide) gelin. Allah’tan başkasına kulluk etmeyelim, O’na hiç bir şeyi ortak koşmayalım ve Allah’ı bırakıp bir kısmımız (diğer) bir kısmımızı Rabler edinmeyelim. Eğer yine yüz çevirirlerse, deyin ki: ‘Şahid olun, biz gerçekten Müslümanlarız’.” [Al-i İmran, 64] 29

İslam’ın maksatlarından biri de, çeşitli gayelerle çocuk talep etmektir. Bu gayelerin en önemlisi de belki, ümmeti güçlendirmek için Müslümanların kalabalığını artırmaktır. Şeriat bunu teyit eden ve buna teşvik eden naslarla doludur. Evlat talep etmenin, peygamberlerin ve elçilerin sünnetinden olması nedeniyle işte Allah’ın nebisi Zekeriyya n Kur’an-ı Kerim’in birden çok yerinde Rabbi’ne dua ediyor. Kendisine mülk ya da otorite veya da altın ya da gümüş versin diye değil, aksine hayırlı bir zürriyet versin diye! O, namaza durmuş Rabbine gizlice dua ederek şöyle diyordu: “Demişti ki: ‘Rabbim, şüphesiz benim kemiklerim gevşedi ve saçım başım ağardı. Ben sana dua etmekle mutsuz olmadım. Doğrusu ben, arkamdan gelecek yakınlarım adına korkuya kapıldım, benim karım da bir kısır (kadın)dır. Artık bana kendi katından bir yardımcı armağan et. Bana mirasçı olsun. Yakuboğullarına da mirasçı olsun. Rabbim, onu (kendisinden) razı olunan(lardan) kıl’.” [Meryem, 4-6]. Ve şöyle dedi: “ ‘Rabbim, bana katından tertemiz bir soy armağan et. Doğrusu Sen, duaları işitensin’ dedi.” [Al-i İmran, 38] Şöyle de demişti: “Rabbim, beni yalnız başıma bırakma, sen mirasçıların en hayırlısısın.” [Enbiya, 89] İmran’ın eşi de Allah’tan evlat istemişti de Allah da ona Meryem’i bağışlayarak onu âlemler için bir ayet kıldı. 30

Başlarkenİçin Kadınlar

Meryem’e de İsa’yı bağışlayarak onu bir nebi ve ulu’l azm resullerinden (Allah’ın selamı hepsinin üzerine olsun) biri kıldı. Bunun dışında; Müslümanların sayısının artmasıyla küfür (kafirler) caydırılır ve din yücelir. Kâfirler, gafillerin zihninden gitmiş olan bu denklemi kavramıştır. Bu nedenle İslam’a ve halkına karşı açtıkları tüm savaşlardaki önceliklerinin kadınlar ve çocuklar olduğunu görüyoruz. Bunu da hem toprağı hem de ürününü ortadan kaldırmak için yapmaktadırlar. Kadının “işlenmiş toprak” diye isimlendirilmesi de neslin kaynağı ve verimli toprağı olmasındandır. Bu, kindar, tüm derdi yeryüzünden “la ilahe illallah”ı kaldırmak olan düşmanın bir siyasetidir. Ancak bu (amaçları) gerçekleşmekten ne kadar da uzaktır. Öyle ki; Muhammed’in g ümmeti, Allah, yeryüzünü ve üzerindekileri miras alana kadar doğurgan, kısırlaşmayan bir ümmettir. Ancak bununla birlikte bazı kadınlar düşmanın, muvahhidlere karşı siyasetini idrak edememekte, her bir Müslüman çocuğun doğmasıyla kâfirlerin boğazına bir kılçık battığını, müşriklerin bellerine bir hançer saplandığını kavrayamamaktadır. Oysa Müslümanların sayısı arttıkça günahkârlar (kahırdan) ölmekte, kâfirlerin bayrağı inmekte, sadıkların sesleri yükselmektedir. Nesli sınırlandırmak, bizim doğurgan ümmetimize, düşmanın istediği yerden; Müslümanlarının sayısının azalması ve gücünün

kırılması için sokulmuş bir veba hastalığıdır. Allah Resulü g Müslümanların kalabalığının artmasını tavsiye etmiştir. Öyle ki; Ma’kel bin Yesar’dan şöyle dediği rivayet edilir: “Bir adam Nebi’ye g geldi ve O’na şöyle dedi: Ben güzel ve soylu bir kadın buldum, yalnız çocuk doğurmuyor, onunla evlenebilir miyim? Allah Resulü de: ‘Hayır’, diye cevap verdi. Sonra kendisine (o adam), ikinci defa geldi onu (bundan yine) menetti. Sonra üçüncü defa geldi. Bunun üzerine; “(Kocalarını) çok seven ve çok doğuran kadın(lar) la evleniniz. Çünkü ben (kıyamet gününde) sizlerin çokluğuyla diğer ümmetler(in peygamberlerine) karşı iftihar edeceğim, buyurdu.” [Ebu Davud ve İbn-i Hibban rivayet etmiştir.] Aynı şekilde Allah Resulü g Enes bin Malik h için de bol çocuğu olması ve bereket için dua ederek şöyle buyurmuştur: “Allah’ım onun malını ve çocuklarını çoğalt ve verdiklerinde ona bereket kıl.” [Muttefekun Aleyhi] Ahmed, Müsned’inde Enes’in şöyle dediğini rivayet etmiştir: “Kızım bana benim soyumdan 120 küsür kişinin gömüldüğünü haber verdi. Ben, Ensar’ın malı en çok olanlarındanım. El-Ahnef bin Kays, Muaviye’nin h yanına girdi. Yezid de oradaydı ve ona hayranlıkla bakıyordu. Ona şöyle dedi: “Ey Ebu Bahr! Evlatlar hakkında ne diyorsun?” O şöyle dedi: “Ey mü’minlerin emiri! Onlar bizim sırtımızın dayanakları, kalplerimizin meyveleri, göz aydınlarımızdır. Düşmanlarımıza onlarla saldırırız, bizden sonra gelenlere ardımızdan onları bırakırız. Onlar için engebesiz bir yer, gölgeli bir sema ol. Eğer senden isterlerse onlara ver, eğer seni hoşnut etmek isterlerse onlardan hoşnut ol. Onları desteğinden mahrum bırakma ki, sana yakın olmaktan bıkmasınlar, yaşamandan nefret etmesinler, ölümünü beklemesinler.” O da şöyle dedi: “Helal olsun sana Ebu Bahr! Onlar senin vasfettiğin gibiler.” Burada Müslüman kız kardeşlerimizi İslam düşmanlarının getirdiği bir başka habis siyaset konusunda da uyarmamız gerekir. Bu da; geç yaşa kadar evliliği ertelemektir. Bu, Müslüman kadınları hayattaki gerçek rollerinden alıkoymak için bunca vakit çabalamış olup hala da çabalamakta olan kafirlerin oyunlarındandır. Onlar öncelikle Allah’ı b teklemek ve ibadette birlemek için sonra da Allah’ın kendilerine kolay kıldığı şekilde dine hizmet etmek için yaratılmışlardır. Bu hizmetlerden biri de evlilik, doğurmak ve terbiye etmektir. Müslüman kız, Müslümanların kalabalığının artırılması, kendisine iyi davranacak, kendisine ve babasına ölümlerinden sonra bile dua edecek salih bir evlat doğurma niyetiyle birlikte evliliğin önemini bir bilse! Aynen Allah Resulü’nün g şu hadisinde buyurduğu gibi: “İnsan öldüğü vakit bütün amelleri ondan kesilir. Yalnız üç şeyden: sadaka-i cariyeden, faydalanılan ilimden ve kendisine dua eden salih evlattan kesilmez.” [Müslim, Ebu Hureyre’den rivayet etmiştir.] Buhari, Sahih’inde “Cihad için çocuk isteyen kimse babı” diye bir bölüm yapmış ve bu bölümde Ebu Hureyre’nin h Allah Resulü’nden şöyle rivayet ettiğini zikretmiştir: “Süleyman bin Dâvûd (Allah’ın selâmı onlara

olsun): Yeminle söylüyorum ki, ben bu gece yüz kadına, yâhud doksan dokuz kadına dolaşırım da, onların herbiri Allah yolunda cihâd edecek bir süvari getirir, dedi. Arkadaşı kendisine: İnşallah de, dedi. Fakat o ‘inşallah’ demedi. (Bütün kadınları dolaştı), neticede bir tek kadın müstesna, kadınlardan hiçbiri hâmile olmadı. Hâmile olan o tek kadın da yarım bir erkek çocuğu (dünyâya) getirdi. Muhammed’in nefsi elinde olan (Allah)a yemin ederim ki, eğer Süleyman inşallah deseydi, o çocukların hepsi de Allah yolunda birer süvârî olarak muhakkak cihâd ederlerdi.” Eğer Müslüman kadın bu yolla nasıl dine destek olduğunu ve kâfirleri öfkelendirdiğini bilseydi, bu işten yüz çevirmez aksine ona yönelirdi. Ve böylece şu ayette geçenlerden olurdu: “Kâfirleri ‘kin ve öfkeyle ayaklandıracak’ bir yere ayak basmaları ve düşmana karşı bir başarı kazanmaları karşılığında, mutlaka onlara bununla salih bir amel yazılmış olması nedeniyledir.” [Tevbe, 120] Müslüman kadın, Ömer’in h şu kavlini derince düşünmelidir: “Vallahi ben nefsimi cimaya zorluyorum, olur ki Allah, benden kendisini tesbih eden bir canlı çıkarır.” [El-Beyhaki, El-Kubra’da rivayet etmiştir.] Bunun aksine, kızların erken yaşta evlendirilmeleri, bazı sözde ‘İslami’ ülkelerin tağut kanunlarına göre cezalandırılmaktadır. İslam şeriatında ise Allahu Teala’nın helal kıldığından başka helal, haram kıldığından başka haram yoktur. Aişe i şöyle demiştir: “Ben altı yaşımda bir kız iken Peygamber g beni nikâh akdiyle zevceliğe almıştı. (Üç sene sonra) biz Medine’ye hicret ettik. Haris bin Hazrecoğulları’nın menziline indik. Müteakiben ben sıtmaya tutuldum. Bu hastalıktan dolayı saçım döküldü. (İyileştikten sonra) saçım yine gürleşti ve omuzlarıma kadar uzadı. Bir defasında ben arkadaşlarımla beraber salıncakta oynarken annem Ümmü Rûmân bana doğru geldi de, beni çağırdı. Ben de annemin yanına geldim. Bana ne yapmak istediğini bilmiyordum. Annem elimi tuttu. Tâ evin kapısı önünde beni durdurdu. Ben de yorgunluktan kaba kaba soluyordum. Nihayet soluğum biraz yatıştı. Sonra annem biraz su aldı. Onunla yüzümü, başımı sıvazladı. Sonra beni eve koydu. Evde Ensâr’dan birtakım kadınlar hazır bulunuyorlardı. Bunlar bana: -Hayır ve bereket üzere geldin, hayırlı kısmete geldin, dediler. Annem beni bu kadınlara teslim etti. Bunlar da benim kılığımı kıyafetimi düzelttiler ve Resulullah’a teslim ettiler. Beni hiçbir şey sıkmadı, ancak Resulullah’ı habersiz görünce sıkıldım. Ensâr kadınları beni Resulullah’a teslim ettiklerinde, ben dokuz yaşında bir kızdım.” [Buhari rivayet etmiştir.] Müslüman kadın ne zaman bunu bilir, anlarsa işte o zaman olumsuz yanlarını ardına atar, kendisini küçük aslanların çoğalıp hazırlanmasına hasreder, evini onlara yuva yapar, onları lezzetli İbrahim milleti sütüyle emzirir, saf, ak tevhidle aşılar, vela ile yoğurur, bera ile pişirir, sonra onlara yuvanın kapısını (çıkmaları için) açar. Zira artık kalplere şu aşılanmıştır: “Kâfirlere karşı zorlu, kendi aralarında ise merhametlidirler.” [Fetih, 29] “mü’minlere karşı alçak gönüllü, kâfirlere karşı ise ‘güçlü ve onurlu,’ Allah yolunda cihad eden ve kınayıcının kınamasından korkmayan bir topluluk getirir.” [Maide, 54] Son duamız, âlemlerin Rabbi olan Allah’a hamdolsun. 31

Hilafet askerlerinin küfür güçlerine karşı devam eden savaşları kapsamında bizler hilafet saltanatının genişlemesinde ve Allah’ın düşmanlarını korkutmada, öldürmede ve zelil etmede başarılı olan mücahidlerin son olarak düzenlediği bazı operasyonlara göz atacağız. Bu operasyonlar, İslam Devleti’nin geçmiş haftalarda yeryüzünün doğusundaki ve batısındaki farklı cephelerde düzenlediği çok sayıda operasyondan sadece bir kaçıdır. Mürted Türkiye’ye Karşı Savaş Rebiulevvel ayının yedisinde; şehadet süvarilerinden Ebu Enes El-Menbici ve Ebu Ömer El-Haşimi -Allah onları kabul etsin- kardeşlerimiz, bomba yüklü araçlarıyla harekete geçti ve bomba yüklü araçlarını El-Bab şehri batısında bulunan ‘Vakah’ ve ‘Kufayr’ köyü yakınlarındaki mürted Türk ordusu ve mürted grupların toplulukları ortasında patlattılar. Patlamalar sonucunda mürted Türk ordusunun bir tankı imha olup üç tankı da kullanılamaz hale gelirken mürtedlerden de birkaç kişi öldü. Düzenlenen iki istişhadi operasyonun ardından hilafet askerleri ‘Kufayr’ köyüne operasyon düzenledi. Düzenlenen operasyonda mürtedlerin iki aracı imha edilip bir araçları da ganimet alınırken mürtedlerden de üç kişi öldürüldü. Operasyonun ardından hilafet askerleri kayıp vermeden üslerine geri döndü. 32

Haberler

Rebiulevvel ayının dokuzunda; El-Bab şehri batısında bulunan ‘Bartata’ köyü yakınlarındaki mürted Türk ordusu ve mürted grupların topluluğuna istişhadi operasyon düzenlendi. Ayrıca mücahidler, ‘Dana’ köyünde mürted Türk ordusuna ait bir tankı mayınla hedef alarak kullanılamaz hale getirirken bir araçlarını da havan topuyla hedef alarak imha etti. Rebiulevvel ayının on birinde; şehadet süvarilerinden Ebu Abdurrahman Eş-Şami ve Ebu Ahmed Es-Semravi – Allah onları kabul etsin- kardeşlerimiz, mürted Türk ordusu ve mürted gruplara ağır kayıplar verdirmeyi başardılar. Öyle ki; şehadet süvarilerinden Ebu Abdurrahman kardeşimiz bomba yüklü aracını mürtedlerin El-Bab şehri batısında bulunan ‘Azrak’ köyündeki toplulukları üzerine patlattı. Patlamada mürtedlerin üç aracı imha olurken mürtedlerden de 14 kişi öldü ve diğerleri ise yaralandı. Şehadet süvarilerinden Ebu Ahmed Es-Semravi kardeşimiz ise bomba yüklü aracıyla mürtedlerin El-Bab şehri doğusunda bulunan ‘Zurzur’ köyündeki konuşlanma yerlerine ulaşmayı başardı ve bomba yüklü aracını mürtedlerin üzerine patlattı. Patlama sonucunda mürtedlerden çok sayıda kişi ölüp yaralanırken çok sayıda askeri araçları da kullanılamaz hale geldi. Ayrıca aynı köyde mürted Türk ordusunun bir tankı

İstanbul’daki haçlı kutlamasına düzenlenen saldırının ardından

güdümlü füzeyle vurularak imha edildi. Rebiulevvel ayının on ikisinde; hilafet askerleri, ElBab şehri batısında, birini havan topuyla, iki tanesini de güdümlü füzeyle vurarak, mürted Türk ordusunun toplam da iki tankını imha etti ve bir diğerini ise kullanılamaz hale getirdi. Rebiulevvel ayının on beşinde; İslam Devleti zırhlı avcıları, El-Bab şehri batısında mürted Türk ordusunun bir tankını güdümlü füzeyle vurup imha ederken bir diğerini ise güdümlü füzeyle hedef alarak kullanılamaz hale getirdi. Rebiulevvel ayının on altısında; hilafet askerleri ile mürted Türk ordusu ve mürted gruplarla yaşanan çatışmaların ardından mücahidler El-Bab şehri kuzeydoğusunda bulunan ‘El-Acemi’ köyüne saldırmayı başardı. Daha sonra şehadet süvarilerinden biri Š bomba yüklü aracıyla harekete geçti ve bomba yüklü aracını ‘Kuneyfid’ köyü yakınlarındaki mürtedlerin topluluğu üzerine patlattı. Rebiulevvel ayının yirmi birinde; hilafet askerleri, ElBab şehri batısında mürted Türk ordusunun bir tankını ve bir BMP aracını güdümlü füzelerle hedef alarak imha etti. Rebiulevvel ayının yirmi üçünde; İslam Devleti zırhlı avcıları, El-Bab şehri batısında mürted Türk ordusunun iki zırhlı aracını güdümlü füzelerle hedef alarak imha etti. Ayrıca aynı günde Halep Vilayeti Medya Ofisi “Haçlı Kalkanı” başlıklı bir video yayınladı. Videoda, Halep Vilayetindeki Müslümanlara karşı haçlı efendilerine vekâleten “Fırak Kalkanı” adlı kampanyaya öncülük eden mürted Türk kuvvetlerinin unsurlarından iki kişinin yakıldığı görülüyor. Aynı zamanda videoda mürted Türk hükümetinin İslam Devleti topraklarını bombalamaya devam etmesi durumunda askerlerinin yakılışını yeniden göreceğini söyleyen hilafet askerlerinin mesajlarına yer verildi. Rebiulahir ayının ikisinde; hilafet askerlerinden biri, İstanbul’da en meşhur gece kulüplerinden birini hedef aldı. Bu gece kulübünde Hıristiyanlar putlaştırmış olduğu

bayramlarını kutluyorlardı. Hilafet askeri, Allah’ın dininin intikamı için ve mü’minlerin emirinin, haçın hizmetçisi Türkiye’yi hedef alma emrine icabeten el bombaları ve otomatik silahıyla bu gece kulübüne saldırı düzenledi. Düzenlenen saldırı sonucunda 150 kişi öldü ve yaralandı. Bağdat Vilayeti Rebiulevvel ayının beşinde; hilafet askerlerinin güvenlik müfrezelerinden biri, Bağdat’ın doğusunda bulunan ‘Sadır’ mıntıkasında bomba yüklü bir araç park etti ve aracı mürted Rafızilerin toplulukları ortasında patlattı. Patlama sonucunda mürtedlerden altmış kişi ölürken yirmi kişi de yaralandı. Rebiulevvel ayının on birinde; güvenlik müfrezelerinden biri, Bağdat’ın doğusunda bulunan ‘El-Baviya’ mıntıkasında bomba yüklü bir aracı mürted Rafızilerin topluluğu yakınına park etti ve daha sonra aracı mürtedlerin topluluğu üzerine patlattı. Patlama sonucunda en az seksen Rafızi öldü ve yaralandı. Ayrıca bir diğer güvenlik müfrezesi, Bağdat’ın güneyinde bulunan ‘Ebu Deşir’ mıntıkasında iki bomba yerleştirdi ve daha sonra bombaları Rafızilerin topluluğu üzerine patlattı. Patlamalarda yaklaşık yirmi mürted öldü ve yaralandı. Rebiulahir ayının ilk gününde; Iraklı Ebu Nevvaf ve Ebu Abdulmelik –Allah onları kabul etsin- kardeşlerimiz harekete geçti ve Bağdat şehri merkezinde bulunan ‘EsSink’ mıntıkasındaki Rafızilerin yuvalarını ve topluluklarını hedef aldı. Kardeşlerimiz hedeflerine ulaştıktan sonra tekbir getirerek patlayıcı yeleklerini mürtedlerin toplulukları ortasında ve yuvalarında patlattılar. Patlamalarda mürtedlerden yüzden fazla kişi öldü ve yaralandı. Yanı sıra çok sayıda yuvaları da imha oldu. Aynı zamanda bomba ekipleri, şehrin doğusunda bulunan ‘Yeni Bağdat’ trafik dairesi yakınlarında bomba yüklü bir araç park etti ve daha sonra aracını Rafızilerin topluluğu üzerine patlattı. Patlamada Rafızilerden dokuz kişi ölürken on yedi kişi de yaralandı. 33

Musul’un Es-Selam Hastanesi’nde gerçekleşen çatışmaların ardından

Ninova Vilayeti Rebiulevvel ayının altısında; şehadet süvarilerinden Ebu Hattab El-Iraki Š kardeşimiz bomba yüklü aracıyla Musul’un kuzeydoğusunda bulunan Berid mahallesindeki mürted Rafızi ordusu ve milislerinin topluluklarına doğru harekete geçti. İstişhadçı kardeşimiz hedefine ulaştıktan sonra bomba yüklü aracını mürtedlerin toplulukları üzerine patlattı. Patlamada mürtedlerin Abrahams tipi bir tankı ve iki buldozeri imha olurken mürtedlerden de sekiz kişi öldü ve diğerleri ise yaralandı. Diğer bir taraftan şehadet süvarilerinden Ebu Hattab ElMaslavi, Ebu Ahmed Eş-Şami, Ebu Seleme Eş-Şami ve Bettar El-Musuli –Allah onları kabul etsin- kardeşlerimiz bomba yüklü araçlarıyla Musul’un güneydoğusunda bulunan Selam hastanesi yakınlarındaki mürtedlerin topluluklarına doğru harekete geçtiler ve bomba yüklü araçlarını mürtedlerin toplulukları üzerine patlattılar. Patlamalar sonucunda mürtedlerden yaklaşık otuz beş kişi ölürken beş BMP, bir buldozer ve bir Hummer imha oldu ve çok sayıda farklı araç da imha oldu ve kullanılamaz hale geldi. Düzenlenen istişhadi operasyonların ardından mürtedlerle farklı türdeki silahlarla çatışmalar yaşandı. Yaşanan çatışmalarda mürtedlerin iki Hummer ve bir BMP aracı kullanılamaz hale getirilip bir BMP aracı da ganimet alınırken mürtedlerden de biri kanas silahıyla olmak üzere dört kişi öldürüldü ve diğerleri ise yaralandı. Rebiulevvel ayının yedisinde; şehadet süvarilerinden Ebu Hamza El-Iraki Š kardeşimiz bomba yüklü aracıyla harekete geçti ve bomba yüklü aracını Musul’un güneydoğusunda bulunan Selam hastanesi yakınlarındaki mürted Rafızi ordusu ve milislerinin kalıntılarının topluluğu ortasında patlattı. Patlamada mürtedlerin çok sayıda aracı imha olurken mürtedlerden de birkaç kişi öldü ve yaralandı. Ayrıca bu bölgede mürtedlerden muhasarada kalanlar ile farklı türdeki silahlarla yaşanan çatışmalarda mürtedlerden 34

Haberler

yaklaşık yirmi kişi ölüp kırk beş kişi de yaralanırken mürtedlerin sekiz BMP, beş Hummer ve bir Abrahams tankı da imha edildi. Ve ayrıca hilafet askerleri, muhasarada kalan mürtedlere destek için ilerlemeye çalışan mürtedlerin konvoyuyla Summer mahallesi kavşağında çatıştı. Meydana gelen çatışmalarda mürtedlerden yaklaşık on kişi ölürken diğerleri ise yaralandı. Bunun yanı sıra şehadet süvarilerinden Ebu İslam Eş-Şami Š kardeşimiz bomba yüklü aracıyla harekete geçti ve bomba yüklü aracını Musul’un güneydoğusunda bulunan ‘El-Vahida’ mahallesindeki mürted Rafızi ordusu ve milislerinin konvoyunun üzerine patlattı. Patlama sonucunda mürtedlerin üç Hummer tipi aracı imha olurken mürtedlerden de sekiz kişi öldü ve diğerleri ise yaralandı. Düzenlenen istişhadi operasyonun ardından hilafet askerleri ile mürtedler arasında farklı türdeki silahlarla çatışmalar meydana geldi. Meydana gelen çatışmalarda mürtedlerin üç BMP aracı yakıldı. Diğer bir taraftan şehrin doğu tarafında meydana gelen çatışmalarda mürtedlerden yirmi bir kişi ölürken mürtedlerin bir Hummer tipi aracı imha edildi ve bir Hummer tipi aracı da kullanılamaz hale getirildi. Aynı zamanda ‘El-İha’ mahallesinde ve ‘Şeyma’, ‘İntisar’ ve ‘Nur’ mahalleleri etrafında mürted Rafızi ordusu ve milislerinden yirmi bir kişi kanas silahıyla vurularak öldürüldü. Humus Vilayeti Rebiulevvel ayının sekizinde; hilafet askerleri, ‘Şair’ ve ‘Huveysis’ mıntıkalarında mürted Nusayri ordusu ve milisleriyle girdiği şiddetli çatışmaların ardından sekiz kontrol noktasını kontrol altına aldı. Yanı sıra meydana gelen çatışmalarda mürtedlerden elliden fazla kişi ölürken üç tank, bir ağır makineli silah, birkaç füzesiyle beraber bir Konkors füze fırlatma rampası ve buna ek olarak silah ve çeşitli mühimmatlar ganimet alındı.

Kısa bir süre önce Hilafet tarafından özgürleştirilen bir Nusayri askeri üssü

Rebiulevvel ayının dokuzunda; hilafet askerleri, Cuma gününde de Tedmur şehri çevresinde mürted Nusayri ordusu ve milislerine karşı mübarek operasyonlarına devam etti ve önemli mevkiler ve tesisler kontrol altına aldı. Şehrin çevresinde düzenlenen operasyonlarda hilafet askerleri, Tedmur şehri batısında bulunan askeri T4 havaalanı kuzeydoğusundaki ‘Mihr’ gaz şirketi çevresinde bulunan Burc ve Mihr tepelerini ve İrtuvaziye kontrol noktasını kontrol altına almasından sonra ‘Mihr’ gaz şirketini kontrol altına aldı. Daha sonra mürted Nusayri ordusu, şirketin çevresinde kaybettiği yerleri geri almak için Tedmur şehrinden askeri bir konvoy gönderdi. Ancak fedailer gelen konvoya birkaç koldan saldırdı ve konvoyu püskürttüler. Konvoya düzenlenen saldırıda mürtedlerden çok sayıda kişi ölürken hayatta kalanlar ise kaçtı. Daha sonra mücahidler konvoydan kaçan mürtedleri takip etti ve kaçanların hepsini öldürdü. Aynı zamanda hilafet askerleri, ilerlemesine güneye doğru yani ‘Cihar’ mıntıkasına doğru devam etti ve Mihr ile Cihar arasında uzanan mıntıkada on beş kontrol noktasını, Cihar gaz sahasını ve çevresindeki tepeleri kontrol altına aldı. Bunun yanı sıra Cihar’ın kuzeydoğusunda bulunan Cezel mıntıkasında ise hilafet askerleri, mürted Nusayri ordusunun beş yeni kontrol noktasını kontrol altına aldı. Ayrıca ‘Cezel’ petrol sahasının tamamı ve çevresindeki mıntıka kontrol altına alındı. Bu bölgelerde meydana gelen çatışmalarda Nusayri ordusundan 112 kişi öldü. Ayrıca mücahidler üç tank, füze fırlatıcısı, top silahı, makineli silah ve büyük miktarda mühimmat ganimet aldı. Rebiulevvel ayının onunda; hilafet askerleri, Nusayri rejiminin Tedmur şehri etrafındaki mevkilerine birkaç koldan geniş çaplı operasyon düzenledi. Düzenlenen operasyonda çok sayıda mevkii kontrol altına aldı. Mücahidler şehrin kuzey tarafında, ‘Huveysis’ mıntıkasının tamamını, ‘ElMedfeiye’ ve ‘Abrac’ tepesini, buna ek olarak stratejik ‘Et-Tar’ ve ‘Antara’ dağını ve Tedmur askeri depolarını kontrol altına

aldı. Mücahidler, Tedmur şehri güneyinde ‘Kasr El-Halabat’ mıntıkasını ve stratejik ‘Hayyan’ dağını kontrol altına aldı. Şehrin batısında ise mücahidler, ‘Mihr’ gaz şirketini ve çevresindeki ‘Mihr’ ve ‘Burc’ tepelerini kontrol altına aldı. Ayrıca mücahidler Mahcura bölüğünü, Cezel petrol sahasını ve Cihar gaz sahasını kontrol altına aldı. Şehrin doğu tarafından ise hilafet askerleri, şehrin silolarını, siloların çevresinde sekiz kontrol noktasını ve ‘Mahmiya Et-Talila’ kavşağını kontrol altına aldı. Bu bölgelere yönelik düzenlenen operasyonlarda iki istişhadi operasyon ve çok sayıda fedai operasyonu düzenlendi. Mübarek gazve sonucunda Nusayri ordusu ve milislerinden iki yüz altmıştan fazla kişi ölürken aralarında yüzbaşı rütbeli bir subayında bulunduğu Nusayri askerlerinden çok sayıda kişi de esir alındı. Ayrıca Cezel mıntıkası yakınlarında bir savaş uçağı düşürüldü. Ayrıca on dört tank, bir BMP, farklı türde on altı top, füze fırlatıcısı, birkaç füzesiyle beraber iki güdümlü füze fırlatma rampası ve buna ek olarak büyük miktarda silah ve çeşitli mühimmatlar ganimet alındı. Rebiulevvel ayının on birinde; hilafet askerleri, Tedmur şehri çevresinde dört taraftan Nusayri ordusu ve Rafızi milisleriyle dört gün boyunca meydana gelen şiddetli çatışmaların ardından Tedmur şehrinin tamamını kontrol altına aldı. Böylece şehir yeniden şeriat otoritesine dönmüş oldu. Hilafet askerleri, şehrin tamamını gören Tedmur kalesini, şehrin kuzeyinde bulunan Amiriye mahallesini ve tepesini, buna ek olarak şehrin doğu girişini kontrol altına almasından ve hilafet askerlerinin savaşın ilk üç gününde kontrol altına aldığı şehrin güneybatısında ve kuzeybatısında bulunan ‘Et-Tar’ ve ‘Hayyan’ dağları arasında muhasarada kalan rejim kuvvetlerinin kalan tek yardım yoluna yönelik tehdidinden ötürü mürtedlerin şehrin içindeki savunma hatları çöktü. İslam Devleti askerleri, Tedmur şehrini kontrol altına aldıktan sonra şehrin batısına doğru ilerlemesine devam etti ve El-Bayarat ve Ed-Dava mıntıkasını ve Muselles 35

Tedmur’u kontrol altına aldı. Tedmur şehri kuzeybatısında ise İslam Devleti kuvvetleri, ‘Hayyan’ gaz şirketini kontrol altına aldı ve şehrin batısında ‘Ed-Dava’ çiftliklerinden gelen kuvvetlerle birleşti. Bu bölgelere yönelik düzenlenen operasyonlarda Nusayri ordusu ve Rafızi milislerinden yaklaşık yüz kişi öldü. Ayrıca hilafet askerleri, otuz tank, altı BMP, 122 milim ayarda altı top, 23 milim ayarda yedi otomatik silah, büyük miktarda anti zırh füzeleri ve fırlatma rampaları, buna ek olarak büyük miktarda grad füzeleri, tank mermileri ve çeşitli mühimmatlar ganimet aldı. Rebiulevvel ayının on ikisinde; hilafet askerleri, doğu Humus kırsalında saldırılarına devam etti ve Tedmur şehrinin batısına doğru kırk kilometrelik bir alanı kontrol altına aldı. Şehrin batısındaki bu ilerlemelerden sonra hilafet askerleri, Nusayri ordusunun en büyük askeri havaalanı olan askeri T4 havaalanının etrafına ulaştı. Mücahidler Tedmur-Humus uluslararası yolu üzerinde ilerlemesine devam etti ve T4 havaalanı doğusunda bulunan ‘Cihar’ kavşağını kontrol altına aldı. Ayrıca mücahidler, Nusayri ordusu ve Rafızi milislerinin havaalanı kuzeyinde bulunan sıra dağlardaki mevkilerine ve konuşlanma mevkilerine operasyon düzenledi. Düzenlenen operasyonda havaalanı kuzeyindeki hava savunma bölüğüne uzanan tepelerde on iki mevkii kontrol altına alındı. Böylece mücahidler, bölüğü gören bir mevkiye geldiler. Diğer bir taraftan hilafet askerleri, havaalanı güneydoğusunda bulunan bir diğer havan savunma bölüğüne operasyon düzenledi. Düzenlenen operasyonda bölük ve bölüğün yakınındaki ‘Marhatan’ köyü kontrol altına alındı. Ayrıca hilafet askerleri, askeri T4 havaalanı güneyinde bulunan ‘Barida’ mıntıkası yakınlarında Nusayri ordusunun konuşlandığı mevkilere ve tepelere operasyon düzenledi. Düzenlenen operasyonda ‘Burc Seyritel’, ‘Kasr El-Hayr’ ve ‘Müştel’ mıntıkası kontrol altına alındı. Hilafet askerleri, kuzey, güney ve batıdaki ilerlemelerinden ve havaalanına iki veya beş kilometreyi geçmeyen bir mesafeye kadar yakınlaşmasından sonra havaalanının kuşatma alanı daha da daralttı. Ayrıca mücahidler havaalanı çevresinde Nusayri ordusunun bir T55 tipi tankını ve bir top silahını

Kahire’deki Kıpti Katredrali’ne düzenlenen saldırı sonrası 36

Haberler

imha etti. Sonra mücahidler havaalanını yoğun bir şekilde bombalamaya başladı. Bombalama sonucunda havaalanı pistinde duran üç savaş uçağı imha oldu. Rebiulevvel ayının on dördünde; hilafet askerleri, askeri T4 havaalanı çevresinde yeni ilerlemeler kaydetti ve havaalanının batısında bulunan ‘Şerifa’ köyünü ve köyün doğusunda bulunan Nusayri ordusu ve Rafızi milislerinin bir kontrol noktasını kontrol altına aldı. Kuzeyde Mahcura bölüğünün, güneyde ve doğuda hava savunma bölüğünün ve çok sayıda mevkinin kontrol altına almasıyla havaalanına giden tek yardım yolu tehdit altına girmiş oldu. Aden Abyan Vilayeti Rebiulevvel ayının onunda; şehadet süvarilerinden Ebu Sad El-Adeni Š kardeşimiz patlayıcı yeleğiyle Aden şehri doğusunda bulunan ‘Hur Maksur’ mıntıkasında bulunan ‘Sulban’ askeri kampı önündeki mürted Yemen ordusu unsurlarının topluluğuna doğru harekete geçti. İstişhadçı kardeşimiz hedefine ulaştıktan sonra patlayıcı yeleğini mürtedlerin topluluğu ortasında patlattı. Patlamada mürtedlerden seksen kişi öldü ve yaralandı. Rebiulevvel ayının on sekizinde; şehadet süvarilerinden Ebu Haşim Er-Rıdfani Š kardeşimiz bütün güvenlik kontrol noktalarını geçti ve giymiş olduğu patlayıcı yeleğini Aden şehri kuzeydoğusunda bulunan Sulban askeri kampı arkasında bulunan mürted Yemen güvenlik unsurlarının topluluğu ortasında patlattı. Mürted Yemen güvenlik unsurları burada maaşlarını almak için toplanmışlardı. Patlamada mürtedlerden yaklaşık yetmiş kişi ölürken onlarca kişi de yaralandı. Mısır Rebiulevvel ayının on birinde; şehadet süvarilerinden ‘Ebu Abdullah El-Mısri’ Š kardeşimiz patlayıcı kemeriyle Kahire şehri merkezindeki ‘El-Abbasiye’ mahallesinde bulunan ‘Katedraiye’ kompleksindeki Hristiyanların mabedine (kilisesine) doğru harekete geçti. İstişhadçı kardeşimiz haçlıların topluluğu ortasına gelince patlayıcı kemerini haçlıların toplulukları ortasında patlattı. Patlamada haçlılardan yaklaşık seksen kişi öldü ve yaralandı.

Almanya’daki Noel pazarına düzenlenen saldırı sonrası

Dımeşk Vilayeti Rebiulevvel ayının on yedisinde; şehadet süvarilerinden ‘Ebu Sadık Eş-Şami’ Š kardeşimiz Ürdün devletçiğinin hayali sınırında bulunan Rukban kampı yakınlarındaki Yeni Suriye Ordusu adlı oluşumun unsurlarının topluluğuna ulaşmayı başardı. İstişhadçı kardeşimiz hedefine ulaştıktan sonra bomba yüklü motosikletini mürtedlerin topluluğu ortasında patlattı. Patlamada mürtedlerden onlarca kişi ölüp yaralanırken mürtedlerin bir silah deposu ve dört aracı imha oldu. Kafkas Vilayeti Rebiulevvel ayının on sekizinde; Hilafet askerlerinden birkaç kişi Çeçenistan’ın merkezinde bulunan ‘Grozni’ şehrinde emniyet güçlerini hedef alan ve iki gün süren bir fedai operasyonu düzenledi. Düzenlenen operasyonda şehrin merkezinde farklı türdeki silahların kullanıldığı hilafet askerleri ile mürtedler arasında çatışmalar yaşandı. Meydana gelen çatışmalarda mürtedlerden birkaç kişi öldü ve yaralandı. Ürdün Rebiulevvel ayının on sekizinde; Hilafet askerlerinden Muhammed Salih El-Hatib, Muhammed Yusuf El-Karavana, Hazım Muhammed Ebu Raman ve Asım Muhammed Ebu Raman -Allah onları kabul etsin- kardeşlerimiz otomatik silah ve el bombaları kuşanarak Ürdün’ün ‘Karak’ şehrindeki mürted Ürdün emniyet güçlerinin ve Haçlı Koalisyon ülkelerinin vatandaşlarının topluluklarına operasyon düzenlediler. Operasyon, emniyet güçlerinin devriyesine düzenlenen saldırı ve devriyedeki emniyet güçlerinin öldürülmeleriyle başladı. Daha sonra süvariler ataklarına devam etti ve şehirdeki emniyet binasına saldırdılar ve binanın içinde bulunan mürtedlerden birkaç kişiyi öldürdüler. Daha sonra kardeşler ‘Karak Kalesi’nin’ içine konuşlandılar. Kale’de Haçlı koalisyon ülkelerinin vatandaşları da bulunuyordu. Kale’de hilafet askerleri ile mürtedler arasında birkaç saat şiddetli çatışmalar meydana geldi. Meydana gelen çatışmalarda, onların Irak, Şam ve diğer bölgelerde ehlimize ölümü tattırdıkları

gibi mürtedlere ve haçlı koalisyon vatandaşlarına ölümü tattırdıktan sonra her dört şehadet süvarisi de şehid oldu. Düzenlenen mübarek operasyonda aralarında yarbay rütbeli mürted ‘Said El-Maayita’ özel kuvvetler görev komutanı ve haçlı koalisyon vatandaşlarının da bulunduğu yaklaşık on kişi ölürken haçlılardan ve mürtedlerden otuz beş kişi de yaralandı. Avrupa Rebiulevvel ayının on dokuzunda; hilafet askerlerinden Ebu Bera Et-Tunusi Š kardeşimiz, Müslümanları öldüren haçlı koalisyon ülkelerinin vatandaşlarının hedef alınma çağrılarına cevaben Almanya’nın başkenti ‘Berlin’in’ merkezinde ezme operasyonu düzenledi. Düzenlenen operasyonda kardeşimiz kamyonuyla yılbaşı hazırlığı yapan müşrik haçlıları hedef aldı. Kamyonla yapılan ezme operasyonunda haçlılardan on iki kişi ölürken kırk sekiz kişi de yaralandı. Kardeşimiz Almanya’daki operasyonunda başarılı olduktan sonra İtalya’nın ‘Milano’ şehri etrafında şehid olana kadar yoluna devam etti. Öyle ki; kardeşimiz, Rebiulevvel ayının yirmi üçünde İtalya polislerinin devriyesine saldırdı ve haçlılarla meydana gelen çatışmalarda inşallah şehid oldu. Cenub Vilayeti Rebiulahir ayının ikisinde; hilafet askerlerinden beş kişi; Ebu Kasvara, Ebu Hasan El-Iraki, Muhammed El-Iraki, Ebu Musab Eş-Şami ve Ebu Seyyaf Eş-Şami –Allah onları kabul etsin- Necef’in güneyinde bulunan ‘Mişhab’ mıntıkasındaki mürted Rafızilerin topluluklarına ve kontrol noktalarına doğru harekete geçtiler. Fedailerden dört kişi mürted Rafızilerden onlarca kişiyi öldürdü ve daha sonra patlayıcı kemerlerini mürted Rafızilerin toplulukları ortasında patlattılar. Ayrıca beşinci kardeş, bomba yüklü aracını ‘ElKadisiye’ ile ‘El-Mişhab’ arasında mürted Rafızilerin bir diğer topluluğu ortasında patlattı. Düzenlenen mübarek operasyon sonucunda mürted Rafızilerden yaklaşık yüz kişi öldü ve yaralandı. 37

38

Başlarken

39

40

Başlarken

1

‫ئالالھ شام سەھەۋاتلىرىنى بۆلۈپ قەلبلىرىنى ھەر خىل‬ ‫قىلىۋەتتى‪ ،‬ئۇالرنىڭ ئارىسىنى قااليمىقان قىلىپ بىر بىرىنى‬ ‫ئۆلتۈرگىدەك دەرىجىدە ئارىسىغا ئاداۋەت تاشلىدى‪ ،‬چۈنكى‬ ‫ئۇالر ئالالھ ۋاجىپ قىلغان ئەمەلدىن يۈز ئۆرىگەن ئىدى‪ ،‬ئالالھ‬ ‫مۇنداق دەيدۇ‪ :‬ئالالھنىڭ ئارغامچىسىغا ھەممىڭالر ئېسىلىڭالر‪،‬‬ ‫بۆلۈنمەڭالر‪ .‬ئال ئىمران ‪-103‬ئايەت‪ .‬يەنى بۇ ھۆكۈمدە ئالالھنى‬ ‫يېگانە دەپ بىلىپ شەرىئەتنى يۈرگۈزگەن ۋە شەرىئەتنى رەت‬ ‫قىلغان كاپىر گۇرۇھالرغا قارشى ئۇرۇش ئاچقان بىر ئىمامنىڭ‬ ‫ئەتراپىغا ئۇيۇشۇشتۇر‪.‬‬ ‫شام سەھەۋاتلىرىنىڭ قىلمىشى ئىراق سەھەۋاتلىرىنىڭكىگە‬ ‫ئوخشاش خارلىق زىللەت دەرىجىسىگە يەتتى‪ ،‬ئۇالر قۇرۇق خىيال‬ ‫قىلىپ جاھىلىيەت ئاساسىدا بىرلىشىشكە ھەرىكەت قىلىۋاتىدۇ‪،‬‬ ‫بەزىسى بەزىسىگە شەخسى ۋە گۇرۇھ مەنپەئەتى ئۈچۈن‬ ‫بىرلىشىدىغانلىقىنى ئېالن قىلىۋاتىدۇ‪ ،‬ئالالھ مۇنداق دەيدۇ‪:‬‬ ‫ئۇالرنى سەن ئىتتىپاق دەپ ئوياليسەن لېكىن ئۇالرنىڭ قەلبلىرى‬ ‫ھەر خىل‪ ،‬بۇ شۇنىڭ ئۈچۈندۇركى بۇالر ئەقىل يۈرگۈزمەيدىغان‬ ‫قوۋمدۇر‪ .‬ھەشىر ‪-14‬ئايەت‪.‬‬ ‫بۇ چېچىالڭغۇلۇق ئۇالرنىڭ قىلمىشى سەۋەبىدىن بولۇپ‪،‬‬ ‫ئالالھ مۇنداق دەيدۇ‪ :‬بىز ناسارامىز دېگەنلەردىنمۇ (ئالالھنى بىر‬ ‫دەپ تونۇشقا ۋە مۇھەممەد ئەلەيھىسساالمغا ئىمان ئىېيتىشقا)‬ ‫مەھكەم ئەھدە ئالدۇق‪ ،‬ئۇالر (ئىنجىلدا) ئۆزلىرىگە قىلىنغان‬ ‫نەسىھەتنىڭ بىر قىسمىنى ئۇنتۇدى‪( ،‬بۇنىڭ جازاسى ئۈچۈن)‬ ‫ئۇالرنىڭ ئارىسىغا قىيامەتكىچە ئاداۋەت ۋە دۈشمەنلىك سالدۇق‪،‬‬ ‫(شۇ چاغدا) ئالالھ ئۇالرغا قىلمىشلىرىنى ئېيتىپ بېرىدۇ‪ .‬مائىدە‬ ‫‪-14‬ئايەت‪ .‬ئالالھ مۇنداق دەيدۇ‪ :‬يەھۇدىيالر‪« :‬ئالالھنىڭ‬ ‫قولى باغالقلىقتۇر (يەنى ئالالھ بېخىلدۇر ياكى پېقىردۇر)»‬ ‫دېدى‪ .‬يەھۇدىيالرنىڭ قوللىرى باغالنسۇن! ئۇالر بۇ سۆزلىرى‬ ‫سەۋەبلىك ئالالھنىڭ رەھمىتىدىن يىراق قىلىندى‪ ،‬ئەمەلدە‬ ‫ئالالھنىڭ ئىككى قولى ئوچۇقتۇر‪ ،‬قانداق خالىسا شۇنداق رىزىق‬

‫بېرىدۇ‪ ،‬رەببىڭ تەرىپىدىن ساڭا نازىل قىلىنغان قۇرئان ئۇالرنىڭ‬ ‫كۆپچىلىكىدە يامانلىق بىلەن كۇفرىنى ئاشۇرىدۇ (يەنى ئۇالرنىڭ‬ ‫ساڭا دۈشمەنلىكىنى ۋە قۇرئاننى ئىنكار قىلىشىنى زىيادە قىلىدۇ)‪.‬‬ ‫بىز ئۇالرنىڭ ئارىسىغا قىيامەتكىچە داۋاملىشىدىغان ئۆچمەنلىك‬ ‫ۋە دۈشمەنلىكنى سالدۇق‪ ،‬ئۇالر ھەر قاچان (رەسۇلۇلالھقا قارشى)‬ ‫ئۇرۇش ئوتىنى ياقماقچى بولسا‪ ،‬ئالالھ ئۇنى ئۆچۈرىدۇ‪ ،‬ئۇالر يەر‬ ‫يۈزىدە (ئىسالمغا سۇيىقەست قىلىش ۋە مۇسۇلمانالر ئارىسىدا‬ ‫پىتنە قوزغاش بىلەن) بۇزغۇنچىلىق قىلغۇچىالرنى ياقتۇرمايدۇ‪.‬‬ ‫مائىدە ‪-64‬ئايەت‪.‬‬ ‫ئۇالر بىرلىشىشكە قانچىلىك ھەرىكەت قىلسۇن‪،‬‬ ‫تەشكىللىنىش توغرىسىدا ئېالن بەرسۇن بۇ يازنىڭ ئىسسىقىدىكى‬ ‫سەراپقا ئوخشاش ئۇالرنىڭ بىرلىكى ھامان يوق بولىدۇ‪ ،‬ئالالھ‬ ‫مۇنداق دەيدۇ‪ :‬ئالالھنى قويۇپ بۇتالرنى مەبۇد قىلىۋالغانالرنىڭ‬ ‫مىسالى ئۆي ياسىغان ئۆمۈچۈكنىڭ مىسالىغا ئوخشايدۇ (يەنى‬ ‫ئۆمۈچۈكنىڭ ئۆيى ئۇنى ئىسسىق ـ سوغۇقتىن قوغدىيالمىغاندەك‪،‬‬ ‫ئۇالرنىڭ چوقۇنۇۋاتقان بۇتلىرىمۇ ئۇالرغا ھېچقانداق پايدا ـ‬ ‫زىيان يەتكۈزەلمەيدۇ)‪ ،‬ئۆيلەرنىڭ ئەڭ ئاجىزى ئۆمۈچۈكنىڭ‬ ‫ئۆيىدۇر‪ .‬ئەگەر ئۇالر (بۇ ھەقىقەتنى) بىلسە ئىدى (بۇتالرغا‬ ‫چوقۇنمايتتى)‪ .‬ئەنكەبۇت ‪-41‬ئايەت‪ .‬شۇڭا ئۇالرنىڭ ئالالھنى‬ ‫قۇيۇپ بىر بىرىنى دوست تۇتۇشى ۋە ئالالھنىڭ ئارغامچىسىنى‬ ‫قۇيۇپ باشقىسىغا ئېسىلىشى ۋە ئالالھ يولىنى قۇيۇپ باشقا يولدا‬ ‫ئۇرۇش قىلىشى‪ ،‬ئۇالر ئۆزلىرىنى ھىمايە قىلىدىغان بايراق ياكى‬ ‫ئۆزلىرى ئۈچۈن كۈچ بولىدىغان دۆلەتتىن بەكمۇ يىراقالشتۇردى‪،‬‬ ‫چۈنكى بۇالر ئىسالمنى دەۋا قىلىپ تۇرۇپ زېمىندا ئالالھنىڭ‬ ‫ھۆكمىنى يۈرگۈزگەن كىشىگە قارشى سەلىبىلەرنى مۇرتەدلەرنى‬ ‫دوست تۇتۇپ مۇرتەد بولۇپ كەتتى‪.‬‬ ‫مۇرتەد سەھەۋات رەھبەرلىرى ئۆزلىرى چاقىرىۋاتقان بىرلىكنىڭ‬ ‫ۋەتەنپەرەسلىك گۇرۇھۋازلىق بولماستىن بەلكى ئىسالم دىنىغا‬ ‫مۇسۇلمانالر جامائىتىگە ئېسىلىش دەپ ئويلىمامدىغاندۇ؟! لېكىن‬ ‫مۇقەددىمە‬

‫‪2‬‬

‫ئەردوغان سەھەۋات مااليلىرىنى نۇسەيرىيەگە تاشالپ بېرىدۇ‬

‫ئۇالر نەپسى خاھىشقا ئەگىشىش ۋە دوراشتىن باشقىنى بىلمەيدۇ‪،‬‬ ‫تاغۇت ئالىملىرىنىڭ نەپسى خاھىشلىرىنى نەزەرىيەلىرىنى ئەمەلگە‬ ‫ئاشۇرىدىغان كىشىلەر شۇ ئالىمالرنى دورايدۇ ۋە شۇالرنىڭ سۆزلىرىنى‬ ‫دەلىل قىلىدۇ‪ ،‬ئەمما ئۇالر ئالالھنىڭ نازىل قىلغان نەرسىلىرىگە‬ ‫ئەگىشىشنى خالىمايدۇ‪ ،‬ئالالھ مۇنداق دەيدۇ‪( :‬ئى ئىنسانالر!)‬ ‫سىلەر رەببىڭالر تەرىپىدىن سىلەرگە نازىل قىلىنغان كىتابقا (يەنى‬ ‫قۇرئانغا) ئەگىشىڭالر‪ ،‬ئالالھنى قويۇپ‪( ،‬جىنالردىن ۋە ئىنسانالردىن‬ ‫بولغان‪ ،‬سىلەرنى ئازدۇرىدىغان) دوستالرغا ئەگەشمەڭالر‪ ،‬سىلەر‬ ‫ۋەز ـ نەسىھەتنى ئاز قوبۇل قىلىسىلەر‪ .‬ئەئراپ ‪-3‬ئايەت‪.‬‬ ‫يەنە مۇنداق دەيدۇ‪ :‬كىمكى ئۆزىگە (مۆجىزىلەر ئارقىلىق) توغرا‬ ‫يول ئېنىق بولغاندىن كېيىن‪ ،‬ئالالھنىڭ رەسۇلىغا مۇخالىپەتچىلىك‬ ‫قىلىدىكەن‪ ،‬مۆمىنلەرنىڭ يولىدىن غەيرىيگە ئەگىشىدىكەن‪،‬‬ ‫ئۇنى ئۆز يولىغا قويۇپ بېرىمىز‪ ،‬ئۇنى (ئاخىرەتتە) جەھەننەمگە‬ ‫كىرگۈزىمىز‪ ،‬جەھەننەم نېمىدېگەن يامان جاي! نىسا ‪-115‬ئايەت‪.‬‬ ‫مۇھەممەد ئىبنى ئابدۇلۋاھھاب ‪ ‬ئۇالرنىڭ بەزى ئەھۋالىنى‬ ‫چۈشەندۈرۈپ مۇنداق دەيدۇ‪ :‬ئۇالر ئالالھ ئېيتقىنىدەك دىندا بۆلۈنۈپ‬ ‫كېتىدۇ‪ :‬ھەر بىر گۇرۇھ ئۆزىدىكى نەرسىلەر بىلەن خۇشالدۇر‪ ،‬مۆمىنۇن‬ ‫‪-53‬ئايەت‪ .‬دۇنيالىق ئىشىدىمۇ شۇنداق‪ ،‬ئۇالر ئىش ئىگىسىگە‬ ‫قارشى چىقىپ ئۇنىڭغا بويسۇنماسلىق پەزىلەت دەپ قارايدۇ‪ ،‬ئاڭالپ‬ ‫ئىتائەت قىلىش خارلىق زىللەت دەپ قارايدۇ‪ ،‬ئۇالرنىڭ دىنى بىر‬ ‫قائىدە ئاساسىغا قۇرۇلغان بولۇپ‪ ،‬ئۇنىڭ ئەڭ كاتتىسى دوراش‪ ،‬مانا‬ ‫بۇ بۇرۇنقى ۋە ھازىرقى بارلىق كاپىرالرنىڭ يادرولۇق قائىدىسىدۇر‪،‬‬ ‫ئالالھ مۇنداق دەيدۇ‪ :‬شۇنىڭدەك سەندىن ئىلگىرى ھەر قاچان بىرەر‬ ‫شەھەرگە ئاگاھالندۇرغۇچى (يەنى پەيغەمبەر) ئەۋەتسەكال‪ ،‬ئۇنىڭ‬ ‫دۆلەتمەن ئادەملىرى‪« :‬بىز ھەقىقەتەن ئاتا ـ بوۋىلىرىمىزنىڭ بىر‬ ‫خىل دىنغا ئېتىقاد قىلغانلىقىنى بىلىمىز‪ ،‬شەك ـ شۈبھىسىزكى‪،‬‬ ‫بىز ئۇالرنىڭ ئىزلىرىدىن ماڭىمىز» دېيىشتى‪ .‬زۇخرۇف ‪-23‬ئايەت‪.‬‬ ‫[مسائل الجاهلية]‪.‬‬ ‫‪3‬‬

‫دىننىڭ يىلتىز ۋە شاخچىلىرىنى دىندىكى ئىلىم ۋە‬ ‫پىقھى (يەنى دىندىكى بۆلۈنۈش مەزھەپلەر ئوتتۇرىسىدىكى‬ ‫دەتاالش دەپ جار سېلىشتى)‪ ،‬دىندا ئىتتىپاقلىققا بۇيرۇشنى‬ ‫پەقەت زىندىق (دىنسىز) ياكى ساراڭالر دەيدىغان بولۇپ‬ ‫قالدى‪.‬‬ ‫ئىتتىپاقلىق بىزگە رەھبەر بولغان كىشى گەرچە‬ ‫قارا قۇل بولغان تەقدىردىمۇ ئۇنىڭغا ئاڭالپ ئىتائەت‬ ‫قىلىش بىلەن ئەمەلگە ئاشىدۇ‪ ،‬شۇڭا ئالالھ بۇنى شەرئى‬ ‫جەھەتتىن ناھايىتى ئوچۇق كەڭرى قانائەتلىنەرلىك بايان‬ ‫قىلدى‪ .‬كىيىن بۇ مۇھىم ئاساس ئىلىمنى دەۋا قىلىۋاتقان‬ ‫كۆپ كىشىلەر بىلمەيدىغان ۋە قانداق ئەمەل قىلىشنىمۇ‬ ‫بىلمەيدىغان نەرسە بولۇپ قالدى‪.‬‬ ‫ئۇالرنىڭ گۇرۇھۋازلىق ۋەتەنپەرەسلىك ئاساسىغا قۇرۇلغان‬ ‫بىرلىكى ۋە شېرىك ئۈستىدە مېڭىشى ئۇالرنىڭ كۈچىنى‬ ‫ئاشۇرماستىن بەلكى مۇسىبىتنى كۆپەيتتى‪ .‬ھەر خىل‬ ‫ئەبجەش ئەقىدە مەنھەج ئارىلىشىپ كېتىش نەتىجىسىدە‬ ‫ئۇالر تېخىمۇ ئاجىزالشتى‪ ،‬سەپلىرى ئىچىدە بۆلۈنۈش‬ ‫خىيانەت كۆپەيدى‪ ،‬ئالالھ زالىم قوۋمنى ھىدايەت قىلمايدۇ‪.‬‬ ‫كىمكى ئالالھنىڭ مەھكەم ئارغامچىسىغا ئېسىلماقچى‬ ‫بولسا ئالالھقا تەۋبە قىلىپ تاكى ئۆلگۈچە ئىسالم دىنى ۋە‬ ‫مۇسۇلمانالر جامائىتىنى چىڭ تۇتسۇن‪ ،‬ئۇنداق بولمايدىكەن‬ ‫ئۇ جەھەننەم ئوتۇنى بولىدۇ‪.‬‬ ‫رەسۇلۇلالھ ‪ ‬نىڭ مۇنداق دېگەنلىكى رىۋايەت‬ ‫قىلىنىدۇ‪ :‬كىمكى بىر نەرسىگە باغالنسا‪ ،‬شۇنىڭغا تاشالپ‬ ‫قۇيىلىدۇ‪ [ .‬نەسائى ئەبۇ ھۇرەيرە ‪ ‬دىن رىۋايەت قىلغان]‪.‬‬ ‫سۇاليمان ئال شەيخ ‪ ‬مۇنداق دەيدۇ‪ :‬كىمنىڭ‬ ‫قەلبى ئۇنىڭغا تەۋەككۈل قىلىدىغان ۋە ئۇنىڭدىن تەمە قىلىدىغان‬ ‫بىر نەرسىگە باغالنسا‪ ،‬ئالالھ ئۇنى شۇ نەرسىگە تاشالپ قويىدۇ‪،‬‬ ‫ئەگەر بەندە ئۆزىنىڭ ئىالھى بولغان رەببىگە باغالنسا‪ ،‬ئالالھ‬ ‫ئۇنىڭغا كۇپايە قىلىدۇ ئۇنى ھىمايە قىلىدۇ ۋە ئۇنىڭغا ئىگە بولىدۇ‪،‬‬ ‫ئالالھ نېمە دېگەن ياخشى ئىگە بولغۇچى ۋە ياردەمچى ھە! ئالالھ‬ ‫مۇنداق دەيدۇ‪ :‬ئالالھ ئۆز بەندىسىگە كۇپايە ئەمەسمۇ؟ زۇمەر‬ ‫‪-36‬ئايەت‪ .‬كىمكى سېھىرگە شەيتانالرغا باغالنسا‪ ،‬ئالالھ ئۇنى‬ ‫شۇالرغا تاشالپ قويىدۇ‪ ،‬بۇالر ئۇ كىشىنى دۇنيا ئاخىرەتتە ھاالك‬ ‫قىلىدۇ‪ ،‬خۇالسە شۇكى‪ ،‬كىم بولىشىدىن قەتئىي نەزەر ئالالھدىن‬ ‫باشقىغا تەۋەككۈل قىلىدىكەن‪ ،‬ئۇ شۇ نەرسىگە تاشالپ قويۇلىدۇ‪،‬‬ ‫بۇ نەرسە ئۇنىڭغا دۇنيا ئاخىرەتتە يامانلىقنىال ئېلىپ كېلىدۇ‪ ،‬مانا‬ ‫بۇ ئالالھنىڭ بەندىلىرى توغرىسىدىكى ئۆزگەرمەس سۈننىتى ۋە‬ ‫ئادىتى‪ .‬ئالالھدىن باشقىدىن تەسكىن تاپقان ياكى ئىشەنگەن‬ ‫ياكى مەخلۇققا يۆلەنگەن كىشىنى ئالالھ شۇ يولغا باشالپ قۇيىدۇ‪،‬‬ ‫بۇ ئايەت ھەدسىلەردە كەلگەن‪ ،‬كىمكى يىراقنى كۆرگەن ئاساستا‬ ‫كىشىلەرنىڭ ھازىرقى ئەھۋالىنى ئىنچىكە كۆزەتسە بۇنى ئۆز كۆزى‬ ‫بىلەن كۆرىدۇ‪[ .‬تيسير العزيز الحميد]‪.‬‬ ‫ئۇ يەنە مۇنداق دەيدۇ‪ :‬باغلىنىش قەلب بىلەن ۋە ئىش ھەرىكەت‬ ‫بىلەن بولىدۇ‪ ،‬يەنى كىمنىڭ قەلبى بىر نەرسىگە باغالنسا ياكى ئۇنىڭ‬ ‫قەلبى ۋە ھەرىكىتى بىر نەرسىگە باغالنسا‪ ،‬ئۇ كىشى شۇ نەرسىگە‬ ‫تاشالپ قويۇلىدۇ‪ ،‬يەنى ئالالھ شۇ كىشىنى شۇ باغالنغان نەرسىگە‬ ‫تاشالپ قويىدۇ‪ ،‬شۇڭا كىمنىڭ قەلبى ئالالھقا باغالنسا‪ ،‬ھاجەتلىرىنى‬ ‫ئالالھدىن سورىسا‪ ،‬ئالالھقا ئىلتىجا قىلسا‪ ،‬بارچە ئىشلىرىنى‬ ‫ئالالھقا تاپشۇرسا‪ ،‬ئالالھ ئۇنىڭغا ھەر ئىشتا كۇپايە قىلىدۇ‪ ،‬ئۇنىڭغا‬ ‫ھەر قانچە يىراق بولسىمۇ يېقىن بولىدۇ‪ ،‬بارچە قىيىنچىلىقنى ئاسان‬ ‫قىلىدۇ‪ .‬كىمنىڭ قەلبى ئالالھدىن باشقىغا باغالنسا ياكى ھەرىكىتى‬ ‫ئەقلى ۋە بارچە ئىشىنى شۇنىڭغا تاپشۇرسا‪ ،‬ئۇنىڭ كۈچ قۇۋۋىتىگە‬ ‫تايانسا‪ ،‬ئالالھ ئۇنى شۇ تايانغان باغالنغان نەرسىگە تاشالپ قۇيۇپ‬

‫تاغۇت ئەردوغاننىڭ سەھەۋات ئەسكەرلىرى‬

‫خار قىلىدۇ‪ ،‬بۇ ئايەت ۋە تەجرىبە بىلەن ئىسپاتالنغان ئىش‪ ،‬ئالالھ‬ ‫مۇنداق دەيدۇ‪ :‬كىمكى ئالالھقا تەۋەككۈل قىلىدىكەن ئالالر ئۇنىڭغا‬ ‫يېتەرلىكتۇر‪ .‬تاالق ‪-3‬ئايەت‪.‬‬ ‫ۋەھىب ئىبنى مۇنەببىھ ‪ ‬مۇنداق دەيدۇ‪ :‬ئالالھ داۋۇتقا ۋەھىي‬ ‫قىلىپ‪ :‬ئەي داۋۇت! ئىززىتىم ۋە بۈيۈكلىكىم بىلەن قەسەمكى‪،‬‬ ‫يەتتە قات ئاسمان ۋە ئۇالرنىڭ ئارىسىدىكى ۋە يەتتە قات زېمىن‬ ‫ۋە ئۇنىڭ ئارىسىدىكى مەن نىيىتىنى بىلىدىغان بەندىدىن باشقا‬ ‫بەندىلىرىمدىن بىرە بەندىمۇ مەندىن ساقلىنىپ قالمايدۇ‪ ،‬پەقەت‬ ‫مەن ئۇنىڭغا چىقىش يولى بەرگەن كىشىالر ساقلىنىپ قالىدۇ‪.‬‬ ‫ئىززىتىم ۋە بۈيۈكلىكىم بىلەن قەسەمكى‪ ،‬مەن نىيىتىنى بىلىدىغان‬ ‫بەندىدىن باشقا بەندىلىرىمدىن بىرە بەندىمۇ مەندىن ساقلىنىپ‬ ‫قالمايدۇ‪ ،‬ئۇنىڭ قولى ئارقىلىق ئاالقە ئۈزۈلىدۇ زېمىن پۇتى ئاستىدىن‬ ‫غەزەپ قىلىدۇ‪ ،‬ئۇنىڭدىن كىيىن مەن قايسى ۋادىدا ھاالك بولىدۇ‬ ‫پەرۋا قىلمايمەن‪[ .‬تيسير العزيز الحميد]‪.‬‬ ‫مۇرتەد سەھەۋاتالرنىڭ ئۆزلىرىنىڭ ھالىنى ئوياليدىغان ۋاقتى‬ ‫كەلمىدىمۇ؟ ئۇالر تاغۇتالرغا ۋە تاغۇت مااليلىرىغا تەۋەككۈل‬ ‫قىلىۋاتقانلىقلىرىنى كۆرمەيۋاتامدۇ؟ ئۇالر تاغۇتالرغا‪« :‬بىز‬ ‫بەزى ئىشالردا سىلەرگە ئىتائەت قىلىمىز» دېگەن سۆزلىرىنى‬ ‫كۆرمەيۋاتامدۇ؟ ھەلەبنىڭ شەرقىي قىشالقلىرىدا نۇسەيرى قوشۇنى‬ ‫ۋە ئۇنىڭ راپىزى ۋە سەلىبىلەردىن ئىبارەت ئىتتىپاقداشلىرى‬ ‫يۇرتلىرىغا كىردى‪ ،‬ئۇالرنىڭ قانلىرىنى ماللىرىنى ھاالل سانىدى‪ ،‬ئۇالر‬ ‫بۇ رايونالرغا نە قوغلىغۇچى راكېتا ياكى قاتتىق بومباردىمان ۋە نە‬ ‫خەلقئارالىق ئىتتىپاقسىز بىر نەچچە سائەتتىال كىردى‪ ،‬ئۇالر بۇنى‬ ‫پىكىر قىلمامدۇ؟!‬ ‫ئىخۋانچى تاغۇت مۇرتەد ئەردوغان ئۆزىنىڭ سەھەۋات مااليلىرىغا‬ ‫رۇسىيە سەلىبلىرى بىلەن بىرلەشتۈرۈش ۋە ئامېرىكىنىڭ زۇڭتۇڭ‬ ‫سايلىمىغا ياردەم بېرىش ۋە ھەلەب شەھىرى ۋە يېزىالردىكى‬ ‫مۇرتەدلەر خىيانەت قىلىشتىن بۇرۇنقى نۇسەيرىيەنى توسۇپ‬ ‫تۇرۇۋاتقان مۇھاجىر ئەنسارالرغا قارشى يۈرۈش قىلدۇرۇشتىن باشقا‬ ‫ھېچ نەرسە بەرمىدى ئەمەسمۇ؟!‬ ‫شۇنداق‪ ،‬كىمكى بىر نەرسىگە باغالنسا‪ ،‬ئۇ شۇ نەرسىگە تاشالپ‬ ‫قۇيىلىدۇ‪ .‬كىمكى نەپسى خاھىشىغا قۇل بولۇپ تاغۇتقا باغالنسا‪،‬‬

‫ ‬

‫شۇ تاغۇتقا تاشالپ قۇيىلىدۇ‪ ،‬بۇ تاغۇت ئۇنى شەخسى ۋە پارتىيە‬ ‫مەنپەئەتى ئۈچۈن خىزمەتكە سالىدۇ‪ ،‬ئاندىن كىيىن ئۇنى باشقا‬ ‫خىيانەتچىلەر بىلەن قوشۇپ تارىخ ئەخلەتخانىسىغا تاشاليدۇ‪ .‬ئۇ بۇ‬ ‫مۇبارەك شام زېمىنىدا جاھىلىيەت بايرىقى ئاستىدا تاغۇتقا تەۋەككۈل‬ ‫قىلىپ‪ ،‬شۇ تاغۇتنىڭ كەلىمىسىنىڭ ئالى بولۇشى ئۈچۈن ئۇرۇش‬ ‫قىلسا‪ ،‬بۇ قانداق بولىدۇ؟!‬ ‫ئەگەر ئۇالرنىڭ تاغۇتى ئەردوغان ئۇالرنىڭ يۈز ئابرۇيىنى‬ ‫قوغدىسا ئىدى‪ ،‬ئەلۋەتتە ئۆزىنىڭ كاپىر قوشۇنىنى باتىنى ئىلمانى‬ ‫نۇسەيرىيەلەرنى ئۆلتۈرۈش ئۈچۈن ئەۋەتكەن بوالتتى‪ ،‬مۇرتەد تۈرك‬ ‫قوشۇنىنىڭ رۇسىيە ۋە سۇرىيە ئايروپىالنلىرىغا قارشى قوراللىرىنى‬ ‫سەھەۋاتالرغا بەرگەن بوالتتى‪ ،‬بۇ ئۇالرغا قەيەردە تۇرۇپتۇ؟ ھەلەپ‬ ‫ئۇ مۇرتەدنىڭ دۆلىتىنىڭ بىر قىسمى ئەمەس‪ ،‬ئەگەر شۇنداق بولسا‬ ‫ئۆزىنىڭ سەلىبى قېرىنداشلىرىغا ھەرگىز يول قويمىغان بوالتتى‪ ،‬ئۇنىڭ‬ ‫ئۆزىنىڭ تەختىنى ساقالپ قېلىش ئۈچۈن ‪ PKK‬مۇرتەدلىرىنى يوق‬ ‫قىلىشتىن باشقا ھاجىتى يوق‪.‬‬ ‫مۇۋەھھىد مۇجاھىدالر ئىزچىل ھەلەب ۋە ئىدلىبتىكى‬ ‫ۋەتەنپەرەس ياكى ئىلمانى ياكى شەرىئەتنى رەت قىلغۇچى ياكى‬ ‫مۇرتەدلەرنى سىرداش قىلىۋالغۇچى سەھەۋاتالرنىڭ ئالالھقا تەۋبە‬ ‫قىلىپ ئالالھدىن باشقىنى رەت قىلىشنى ۋە ئالالھ ئۈچۈن دوست‬ ‫تۇتۇپ ئالالھ ئۈچۈن دۈشمەن تۇتۇشنى ۋە يېگانە شېرىكى يوق‬ ‫ئالالھ يولىدا جىھاد قىلىشنى ۋە ئالالھقا تەۋەككۈل قىلىپ شەرتلىك‬ ‫ياردەمنى رەت قىلىپ كاپىر تاغۇتتىن ئادا جۇدا بولۇپ ئىبراھىم‬ ‫ئەلەيھىسساالمنىڭ يولىنى ئېالن قىلىشنى ئۈمىد قىلىپ كەلدى‪.‬‬ ‫مىڭالرچە مۇھاجىر ئەنسارالرنى ئۆلتۈرگەن كىشى تەۋبە قىلسا‬ ‫ئۇنىڭغا ئامانلىق بار‪ ،‬مۆمىنلەرنىڭ ئەمىرى دېگەندەك‪ ،‬شەرىئەت‬ ‫ئۇنىڭغا باشقا قانۇن ئۆرپ ئادەتلەر بىلەن ھۆكۈم قىلىۋاتقان‬ ‫زېمىنالردىن ياخشىدۇر‪« ،‬كىمكى ئالالھقا تەۋەككۈل قىلىدىكەن‪،‬‬ ‫ئالالھ ئۇنىڭغا كۇپايە» ھەمدىلەر ئالەملەرنىڭ رەببى ئالالھقا خاستۇر‪.‬‬

‫مۇقەددىمە‬

‫‪4‬‬

5

‫بىزگــە ســەينا ۋىاليىتىدىكــى ياخشــىلىققا بۇيــرۇپ‬ ‫يامانلىقتىــن توســۇش خىزمەتلىــرى توغرىســىدا مەلۇمــات‬ ‫بەرگــەن بولســىڭىز؟‬ ‫بارلىــق ھەمدۇ‪-‬ســانا ئالەملەرنىــڭ رەببــى ئالالھقــا خاســتۇر‪،‬‬ ‫رەھمــەت ۋە ســاالم كاپىرالرغــا قوپــال قاتتىــق قــول‪ ،‬مۆمىنلەرگــە‬ ‫ئىنتايىــن خۇشــچىراي رەھىمدىــل بولغــان رەســۇلىمىز مۇھەممــەد‬ ‫‪ ‬گــە ۋە ئۇنىــڭ ئائىلە‪-‬تاۋابىئاتلىرىغــا ســاھابىلىرىگە ئۇنــى دوســت‬ ‫تۇتقــان كىشــىلەرگە بولســۇن‪:‬‬ ‫ئالالھنىــڭ ســەينا ۋىاليىتىدىكــى مۇجاھىــد بەندىلىرىگــە ئاتــا‬ ‫قىلغــان پەزلــى شــۇكى‪ ،‬ئــۇالر ئالالھنىــڭ ئارغامچىســىغا چىــڭ‬ ‫ئېســىلىپ ئالالھنىــڭ كەلىمىســىنى ئالىــي قىلىــش ئۈچــۈن يەھۇدىــي‬ ‫ۋە ناســاراالرنىڭ ئۇالرغــا قارشــى توپلىنىــپ دىــن دۈشــمەنلىرىنىڭ‬ ‫كېچە‪-‬كۈنــدۈز ئۇالرنــى يــوق قىلىــش ئۈچــۈن پىــان تــۈزۈپ‬ ‫ھەرىكــەت قىلىشــىغا قارىمــاي ئــۇرۇش قىلــدى‪ ،‬قاتتىقچىلىــق ۋە‬ ‫مۇســىبەتلەرگە ســەبىر قىلــدى‪.‬‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيدۇ‪«:‬ئــۇالر (يەنــى مۇشــرىكالر‪ ،‬يەھۇدىيــار ۋە‬ ‫ناســاراالر) ئالالھنىــڭ نۇرىنــى (يەنــى ئىســام دىنىنــى) ئېغىزلىــرى‬ ‫(يەنــى يالغــان ـ ياۋىــداق بوھتانلىــرى) بىلــەن ئۆچۈرمەكچــى بولىدۇ‪،‬‬ ‫ئالــاھ ئــۆز نۇرىنــى ئۈســتۈن قىلمــاي قالمايــدۇ‪ ،‬كاپىــرالر (بۇنــى)‬ ‫يامــان كۆرگــەن تەقدىردىمــۇ‪ ،‬ئالــاھ ھــەق دىــن (ئىســام) نــى‬ ‫بارلىــق دىنالردىــن ئۈســتۈن قىلىــش ئۈچــۈن‪ ،‬ئۆزىنىــڭ ئەلچىســىنى‬ ‫(يەنــى مۇھەممــەد ‪ ‬نــى تولــۇق) ھىدايــەت ۋە ھــەق دىــن بىلــەن‬ ‫ئەۋەتتــى‪ ،‬مۇشــرىكالر ئۇنىــڭ (ئۈســتۈن بولۇشــىنى) يامــان كۆرگــەن‬ ‫تەقدىردىمــۇ‪ ».‬ســۈرە تەۋبــە ‪-33-32‬ئايــەت‪.‬‬ ‫مانــا شــۇنچە كــۆپ سۇيقەســىتلەردىن كېيىنمــۇ ســەينا ۋىاليىتــى‬ ‫تېخىمــۇ كۈچىيىــپ مۇســتەھكەملەندى‪ ،‬خىالفــەت قوشــۇنلىرىنىڭ‬ ‫ئىمانــى ۋە ســۇباتلىقى تېخىمــۇ ئاشــتى‪ ،‬ئــۇالر ســانىنىڭ ئازلىقىغــا‬ ‫قارىمــاي پۈتــۈن كاپىرالرغــا جــەڭ ئېــان قىلىــپ قوللىرىدىــن‬

‫كېلىشــىچە ئالەملەرنىــڭ رەببــى ئالالھنىــڭ شــەرىئىتىنى ئــۆزى‬ ‫قولىدىكــى رايونــاردا يۈرگــۈزۈپ كېلىۋاتىــدۇ‪.‬‬ ‫بــۇ يەردىكــى ئىســام بىلــەن كۇپــۇر ئوتتۇرســىدا قاتتىــق ئــۇرۇش‬ ‫ئوتــى يانغــان بولســىمۇ‪ ،‬شــەرئى دىۋانالرغــا قاراشــلىق (زۇلۇمالرنــى‬ ‫تەكشــۈرۈپ بېكىتىــش دىۋانــى‪ ،‬ياخشــىلىققا بۇيــرۇپ يامانلىقتىــن‬ ‫توســۇش دىۋانــى‪ ،‬دەۋەت ئىشــلىرى دىۋانــى) غــا ئوخشــاش مەركــەز‬ ‫ۋە ئىشــخانىالر پائالىيەتلىرىنــى داۋام قىلــدى ۋەزىپىلىرىنــى ئــادا‬ ‫قىلــدى‪ ،‬ئالالھقــا چەكســىز ھەمدۇ‪-‬ســانا بولســۇن‪.‬‬ ‫بىــز ياخشــىلىققا بۇيــرۇپ يامانلىقتىن توســۇش ئىشخانىســىدىكى‬ ‫قېرىنداشــار ئالالھنىــڭ نېمىتــى ۋە مۇۋەپپــەق قىلىشــى بىلــەن‬ ‫ئەپيــۈن تامــاكا نەشــە ئاغرىــق توختىتىــش دورىســى ۋە روھالندۇرۇش‬ ‫دورىســى قاتارلىــق زەھەرلىــك چېكىملىــك ئەتكەســچىلىكىگە‬ ‫ئوخشــىغان كۆپلىگــەن بۇزۇقچىلىــق قىلمىشــلىرىغا زەربــە بــەردۇق‪،‬‬ ‫شــۇنداقال كىشــىلەرنى مۇزىــكا ئــاڭالش تامــاكا چېكىــش ئەرلەرنىــڭ‬ ‫ئىشــتاننى ئــۇزۇن كىيىشــى ئەر‪-‬ئايالالرنىــڭ ئاممىــۋى ســورۇنالردا‬ ‫ئارىلىشــىپ ئولتۇرۇشــى ۋە ئايالالرنىــڭ شــەرئى ھىجاپالنماســلىقى‬ ‫قاتارلىــق نۇرغۇنلىغــان ئاشــكارا مۇنكــەر مەئســىيەتلەردىن توســۇپ‬ ‫قالــدۇق‪.‬‬ ‫لېكىــن بىرىنچــى ئىشــىمىز ســوپىلىق ســېھىرىگەرلىك‬ ‫قەبرىلەردىــن مــەدەت تىلــەش كاھىنلىــق ۋە پالچىلىــق قاتارلىــق‬ ‫شــېرىك ۋە بىدئەتلەرگــە زەربــە بېرىــش ئاســاس قىلىنىــدۇ‪.‬‬ ‫ســوپىزىملىق بۈگۈنكــى كۈنىمىزدىكــى كۆپلىگــەن‬ ‫دىيارالرغــا يامرىغــان ئــەڭ خەتەرلىــك كېســەل بولــۇپ‪ ،‬بۇ‬ ‫كېســەلنىڭ كىشــىلەر ئارىســىدا شــېرىك ۋە بىدئەتلەرنىــڭ‬ ‫تارىلىشــىدا شــۇنداقال كىشــىلەرنى تاغۇتالرغــا ئىبــادەت‬ ‫قىلدۇرۇشــدا ئىنتايىــن چــوڭ رۇلــى بولۇۋاتىــدۇ‪ ،‬بىزگــە‬ ‫ســەينادىكى ســوپىزىملىق توغرىســىدا ســۆزلەپ‬ ‫ماقالىلەر‬ ‫سۆھبەت‬

‫‪6‬‬

‫بەرمەمســىز؟‬ ‫ســەينادا تارالغــان ســوپىزىملىق ئاساســلىقى ئىككــى قىســىمغا‬ ‫بۆلۈنىــدۇ‪ :‬ئەھمەدىييــە مەزھىپــى ۋە جەرىيرىييــە مەزھىپــى‪.‬‬ ‫ئەھمەدىييــە مەزھىپــى جــەۋرە ۋە ئۇنىــڭ ئەتراپلىرىدىكــى‬ ‫شــەببانە‪ ،‬زۇھەيىــر‪ ،‬مەلالفىييــە قاتارلىــق رايونالرغــا تارالغــان‪،‬‬ ‫شــۇنىڭدەك شــەيخ زۇۋەيىــد ۋە ئۇنىــڭ ئەتراپىغــا تارالغــان‪ ،‬ئەممــا‬ ‫جەرىيرىييــە مەزھىپىنىــڭ ئاساســى ئــۈچ مەركىــزى بولــۇپ ئــۇالر‪:‬‬ ‫ئىســمائىلىييەدىكى ئەرەبلــەر مەركىــزى‪ ،‬شــەرق تەرەپتىكــى ســەئۇد‬ ‫مەركىــزى‪ ،‬بــۇ ئىككىســى مىســىر زېمىنىدا‪ ،‬شــۇنىڭدەك ســەينادىكى‬ ‫باغچــە مەركىــزى قاتارلىقــار‪ ،‬بــۇ مەركەزنىــڭ ئەبــۇ جەرىــر‪ ،‬تەۋىــل‪،‬‬ ‫ســەباھ ۋە ئۇنىڭدىــن باشــقا كۆپلىگــەن تارماقلىــرى بــار‪.‬‬ ‫ئەھمەدىييــە مەزھىپــى تەخمىنــەن يېرىــم ئەســىر ئىلگىــرى‬ ‫غەززەدىــن كەلگــەن پەلەســتىنلىك ئەبــۇ ئەھمــەد ئەلالۋىنىــڭ‬ ‫قۇلىــدا پەيــدا بولغــان‪ ،‬ئۇنىــڭ مەركىــزى تەۋمــە رايونىــدا بولــۇپ‬ ‫جــەۋرە مەركىــزى شــۇالرغا قاراشــلىق‪.‬‬ ‫ئەلــاۋى ئۆلىدىغــان ۋاقتىــدا مەركەزنــى ئوغلــى مۇســتاپاغا‬ ‫قالــدۇرۇپ ئوغلىنىــڭ يېشــى كىچىــك بولغانلىقتىــن ھوقۇقنــى‬ ‫خەلەفگــە تۇتقۇزغــان‪ ،‬كىيىــن خەلــەف بــۇ مەزھەپنىــڭ شــەيخىگە‬ ‫ئايالنغــان‪ ،‬نەتىجىــدە جــەۋرە بــاش مەركەزگــە ئايالنغــان‪ ،‬ئارقىدىــن‬ ‫بــۇ مۇرتــەد ھــاالك بولــۇپ جەۋرىدىكــى مەركەزگــە دەپنــە قىلىنىــپ‬ ‫قەبرىســى ئۈســتىگە يېشــىل گۈمبــەز تىكلەنگــەن‪.‬‬ ‫ئەممــا جەرىيرىييــە مەزھىپىگــە كەلســەك‪ ،‬ئۇنــى تاغــۇت ئىيــد‬ ‫ئەبــۇ جەرىــر پەيــدا قىلغــان‪ ،‬ئۇنىــڭ پائالىيىتــى بىــز يۇقىرىــدا‬ ‫ســۆزلەپ ئۆتكــەن ئــۈچ مەركەزگــە مەركەزلەشــكەن بولــۇپ‪ ،‬ئــۇالر‬ ‫ســەئۇدى ئــەرەب باغچــە قاتارلىــق مەركەزلــەر‪ .‬ئالــاھ خالىســا ئــۇ‬ ‫يەرلەرنــى ئىســام دۆلىتــى ئــۆز قۇلىغــا ئالغاندىــن كىيىــن يــوق‬ ‫قىلىــپ تاشــايدۇ‪.‬‬ ‫جەرىيرىييــە مەزھىپــى تارقىلىــش ۋە نۇپــۇز جەھەتتــە‬ ‫ئەھمەدىييــە مەزھىپىگــە قارىغانــدا كۈچلــۈك بولــۇپ‪ ،‬ئۇنىــڭ‬ ‫ئازغۇنلىقــى ھەممىنــى بېســىپ چۈشــىدۇ‪.‬‬

‫بــۇ ســوپىزم مەزھەپلىرىنىــڭ شــۇغۇللىنىۋاتقان ئــەڭ‬ ‫خەتەرلىــك شــېرىك ۋە بىدئــەت تۈرلىــرى قايســىالر؟‬ ‫بــۇ مەزھەپلــەر ئارىســىدا ئالالھقــا شــېرىك كەلتــۈرۈش ئىنتايىــن‬ ‫كــەڭ شــەكىلدە تارالغــان بولــۇپ ھەتتــا بــۇ شــېرىك ئۈســتىدە‬ ‫ئــۆز پەرزەنتلىرىنــى تەربىيەلىمەكتــە‪ ،‬ئــۇالر ئۆلۈكلەردىــن پايــدا‪-‬‬ ‫زىيــان كېلىــدۇ دەپ ئېتىقــاد قىلىــدۇ‪ ،‬ئۇالرغــا دۇئــا قىلىــش‪،‬‬ ‫يــاردەم ســوراش‪ ،‬تەۋەككــۈل قىلىــش‪ ،‬قۇربانلىــق قىلىــش‪ ،‬تــاۋاپ‬ ‫قىلىشــقا ئوخشــىغان خىلمۇ‪-‬خىــل تــۈردە ئىبــادەت قىلىــدۇ‪،‬‬ ‫ئىنســانالرنىڭ پادىشــاھلىرى بىلــەن پۇقرالىــرى ئوتتۇرىســىدا ۋاســىتە‬ ‫بولغاندىكىــدەك ئۆلۈكلەرنــى ئــۆزى بىلــەن ئالالھنىــڭ ئوتتۇرســىدا‬ ‫ۋاســىتە قىلىــدۇ‪ (،‬ئالــاھ مۇشــرىكالر ســۈپەتلىگەن ســۈپەتلەردىن‬ ‫ئۈســتۈندۈر) شــۇنىڭدەك ئــۇالر تاغۇتلىرىغــا ۋە شــەيخلىرىگە‬ ‫ئەگىشــىپ ئۇالرغــا ھەرقانــداق ســۆز ۋە ئەمەللــەردە قارىغۇالرچــە‬ ‫ئىتائــەت قىلىــدۇ‪ ،‬بــۇ خىــل ئىشــاردا بۈگۈنكــى كۈنىمىزدىكــى‬ ‫ســوپىزم مەزھەپلىرىنىــڭ ھەممىســى ئازغىنــە پەرقلىرىنــى ھېســابقا‬ ‫ئالمىغانــدا ئوپمۇ‪-‬ئوخشــاش‪ .‬ئەھمەدىييــە مەزھىبىنــڭ مۇرىتلىــرى‬ ‫بىرلىشــىش قانۇنىيىتىگــە ئىشــىنىدۇ (يەنــى ئالــاھ بىلــەن‬ ‫مەخلۇقاتــار بىرلىشــىپ كەتكــەن دەپ ئېتىقــاد قىلىدىغــان باتىــل‬ ‫ئېتىقادتــۇر)‪ ،‬ئالــاھ ساقلىســۇن‪ ،‬ئــۇالر «ئالــاھ ھەربىــر جىــم‬ ‫تۇرغۇچــى بىلــەن جىــم تۇرىــدۇ‪ ،‬ۋە ھــەر بىــر ھەرىكــەت قىلغۇچــى‬ ‫بىلــەن ھەرىكــەت قىلىــپ تۇرىــدۇ» دەپ قارايــدۇ‪ ،‬شــۇنداقال كاپىــر‬ ‫ۋە ئازغــۇن ئىمامالردىــن ئىبنــى ئەرەبــى ۋە ھەلالجنــى ئۇلۇغاليــدۇ‪.‬‬ ‫جەرىيرىييــە مەزھىپىگــە كەلســەك ئــۇالر گۈمبەزلەرنــى‬ ‫ئۇلۇغــاش‪ ،‬ئۇنىڭغــا ئاتــاپ قۇربانلىــق قىلىــش‪ ،‬ۋە ئۇنىــڭ ئەتراپىنــى‬ ‫تــاۋاپ قىلىــش قاتارلىــق قەبــرى شــېرىكلىرى بىلــەن تونۇشــلۇق‪،‬‬ ‫بــۇ مەزھەپنىــڭ رافىزىــار بىلــەن ئاالقىســى بــار‪ ،‬چۈنكــى ئــۇالردا‬ ‫قۇرئاننىــڭ ئورنىــدا ئوقۇيدىغــان مۇھەببــەت بوســتانى دەپ‬ ‫ئاتىلىدىغــان بىــر كىتابــى بولــۇپ بــۇ كىتابنىــڭ يازغۇچىســى تەنتــا‬ ‫دېگــەن ئۇرۇنــدا ياشــاپ ئۆتكــەن نىمىــر لەيســى دېگــەن راپىــزى‬ ‫ئىــدى‪ ،‬ســەينادىكى ســوپىالرنىڭ ھــەزرەت دەپ ئاتىلىدىغــان بىــر‬ ‫دىنــى پائالىيىتــى بولــۇپ ئــۇالر ھــەر جۈمــە ۋە دۈشــەنبە كۈنــى بىــر‬

‫خىالپەت زېمىنى سەينادىكى سوپىزىم قالدۇقلىرى‬

‫‪7‬‬

‫ ‬

‫ئورۇنغــا يىغىلىــپ ئۆلۈكلەردىــن يــاردەم ســوراش ۋە ئۇالردىــن‬ ‫شــاپائەت تەلــەپ قىلىشــقا ئوخشــاش چــوڭ شــېرىك تۈســىنى‬ ‫ئالغــان ســۆزلەرنى تەكرارلىغــان ھالەتتــە باشــلىرىنى چايقــاپ‬ ‫بىرخىــل ئــاۋازدا جامائــەت شــەكىلدە زىكىــر ئوقۇيــدۇ‪.‬‬ ‫ســوپىزم مەزھەپلىرىنىــڭ ســەينا زېمىنىغــا‬ ‫ھۆكۈمــران بولــۇپ تۇرۇۋاتقــان تاغــۇت ھاكىمــار‬ ‫بىلــەن قانــداق ئاالقىســى بــار؟‬ ‫ســوپىالرنىڭ تاغــۇت ئورگانلىــرى بىلــەن مۇســتەھكەم‬ ‫ئاالقىســى بــار بولــۇپ ھەرقانــداق بىــر مۇدىــر ياكــى رەئىــس‬ ‫سايالنســا ئەھمەدىييــە مەزھىپىنىــڭ كاتتىبېشــى خەلــەف‬ ‫خەلىتاتنــى زىيــارەت قىلمــاي تــۇرۇپ ئــۆز ۋەزىپىســىنى‬ ‫تاپشــۇرىۋالمايدۇ‪ ،‬ئۇنىــڭ مىســىر ئىســتىخبارات تارماقلىــرى‬ ‫بىلــەن قويــۇق ئاالقىســى بــار‪ ،‬يەھۇدىيــار ســەينا ئارىلىنــى‬ ‫بېســىۋالغان چاغــدا جــەۋرە مەركىــزى ئــۆز ئورنىدىــن‬ ‫قوزغىلىپمــۇ قويمىــدى‪ ،‬بەلكــى يەھۇدىيالرنىــڭ ھەربىــي‬ ‫رەھبىــرى ئــۇ ئورۇننــى زىيــارەت قىلىــپ كەلگــەن ئىــدى‪،‬‬ ‫يەنــە كېلىــپ يەھۇدىــي گىنرالــار مەركەزدىكــى خەلەفنــى‬ ‫زىيــارەت قىلىــپ تۇراتتــى‪ ،‬شــۇنىڭدەك ئاتالمىــش ئامانلىــق‬ ‫قوغدىغۇچىــار دەپ ئاتىلىدىغــان ســەلىب كۈچلىرىنىــڭ‬ ‫قوماندانلىرىمــۇ ئۇنــى يوقــاپ كېلىــپ تۇراتتــى‪ ،‬بــۇ چاغــدا خەلــەف‬ ‫ئــۆز ئەگەشــكۈچىلىرىنىڭ كۈچــى بىلــەن جەۋرىگــە ھۆكۈمرانلىــق‬ ‫قىلىــپ تۇراتتــى‪.‬‬ ‫ئەمــدى جەرىيرىييــە مەزھىپىگــە كەلســەك ئۇنىــڭ تاغــۇت‬ ‫ھاكىمىيــەت ئاپپاراتلىــرى بىلــەن بولغــان ئاالقىســى ئىنتايىــن‬ ‫قويــۇق بولــۇپ ھەتتــا كۆپىنچــە ســاقچى ۋە مۇرتــەد مەســئۇلالر بــۇ‬ ‫مەزھەپنــى ياخشــى كۆرىــدۇ‪ ،‬شــۇنداقال بــۇ مەزھەبگــە دەججــال‬ ‫ســۇاليمان ئەبــۇ ھىرازمــۇ ئەگىشــەتتى‪.‬‬ ‫ســەينا ئارىلىدىكــى مۇجاھىــدالر ئەمىــرۇل مۆمىنىنگــە‬ ‫بەيئىتىنــى ئېــان قىلىشــنىڭ ئالــدى كەينىــدە بــۇ‬ ‫ســوپىزم مەزھەپلىرىنىــڭ ئۇالرغــا تۇتقــان پوزىتسىيەســى‬ ‫قانــداق بولــدى؟‬ ‫تەۋھىــد ئەھلــى بىلــەن شــېرىك ئەھلــى ئوتتۇرىســىدا ئــۆچ‪-‬‬ ‫ئاداۋەتنىــڭ ھاســىل بۇلىشــى تەبىئىــي ئەھــۋال‪ ،‬خەلــەپ مۇۋەھھىــد‬ ‫مۆمىنلەرگــە قاتتىــق ئۆچمەنلىــك قىالتتــى‪ ،‬ئــۇ مۇۋەھھىدلەرنــى‬ ‫«ســۈننىيلەر» دەپ ئاتاتتــى‪،‬‬ ‫ســوپىزم مەزھەپلىرىنىــڭ تاغۇتلىــرى ئۆزىنىــڭ يــاش مۇرىتلىرىنــى‬ ‫جاھىلىيــەت بايرىقــى ئاســتىدا قارىغۇالرچــە قالــدۇرۇپ قۇيــۇش‬ ‫ئۈچــۈن ۋە ئۇالرنىــڭ مۇۋەھھىدلەرگــە ئەگىشــىپ ھــەق يولنــى‬ ‫تېپىۋالماســلىقى ئۈچــۈن ئــۇالر بىلــەن ئالــاھ يولىدىكــى مۇجاھىــدالر‬ ‫ئارىســىدا قاتتىــق توســالغۇ بولــدى‪.‬‬ ‫خىالفــەت دۆلىتــى ئېــان قىلىنىــپ تەۋھىــد چاقىرىقــى‬ ‫ئاشــكارىالنغاندىن كىيىــن ھــەم ئۇالرنىــڭ شــەيخلىرى ياشــارنى‬ ‫ئىزچىــل توسۇشــتا تېخىمــۇ بــەك ئەزۋەيلىــدى‪ ،‬شــۇنىڭغا قارىمــاي‬ ‫ئۇالردىــن نۇرغۇنلىغــان ياشــار ئالالھنىــڭ ھىدايىتــى بىلــەن‬ ‫شــېرىكتىن تەۋبــە قىلىــپ تەۋھىــد ئۆگىنىــپ مۇجاھىــدالر ســېپىغا‬ ‫قوشــۇلدى‪ ،‬مانــا ھازىــر بــۇ ياشــار شــېرىك تۈســلىرىنى يوقىتىشــقا‬ ‫ئــەڭ ھېرىســمەن كىشــىلەردىن بولــۇپ كەتتــى‪ ،‬شــۇنداقال ئەلــۋەال‪-‬‬ ‫ۋەلبــەرا ئەقىدىســىگە چىــڭ ئېسىلىشــنىڭ ئــەڭ يارقىــن مىســالى‬ ‫بولــۇپ قالــدى‪.‬‬ ‫ســەينا ۋىاليىتىدىكــى مۇجاھىــدالر ســوپىزم‬ ‫مەزھەپلىرىگــە قانــداق تاقابىــل تۇرۇۋاتىــدۇ؟ ئۇالرنىــڭ‬ ‫شــەيخلىرى ۋە ئەگەشــكۈچىلىرىگە قانــداق مۇئامىلــە‬ ‫قىلىۋاتىــدۇ؟‬

‫ ‬

‫كاھىن تاغۇت ئەبۇ ھەراز‬

‫مۇجاھىــدالر ئالالھنىــڭ كەلىمىســىنى ئالىــي قىلىــش ئۈچــۈن‬ ‫جىھــاد قىلىــش ۋە ئالالھنىــڭ ھۆكمــى بىلــەن ھۆكــۈم قىلمىغــان‬ ‫تاغــۇت ھاكىمــار بىلــەن ئــۇرۇش قىلىش ئارقىلىــق ســەينا زېمىنىنىڭ‬ ‫ئــاز بىــر قىســمىغا ھۆكۈمرانلىــق قىلىشــقا مۇيەسســەر بولــدى‪ ،‬ئــۇالر‬ ‫ئالالھنىــڭ دىنىنــى زېمىنــدا ئورنىتىشــقا ۋە شــېرىك ۋە جاھىلىيــەت‬ ‫تۈســىنى ئالغــان كۆرۈنۈشــلەرنى يوقىتىشــقا ســەل قارىمىــدى‪،‬‬ ‫شــۇنداقال جىھــاد بايرىقــى لەپىلدەۋاتقــان زېمىنــدا ســوپىزمنىڭ‬ ‫ھەرقانــداق تەرىقەتلىــرى ۋە مەزھەپلىرىنــى قالدۇرماســلىققا چىــن‬ ‫ئىــرادە باغلىــدى‪.‬‬ ‫مۇجاھىــدالر ســوپىالر مەيلــى ئەھمەدىييــە ياكــى جەرىيرىييــە‬ ‫مەزھىپىنىــڭ ئەگەشــكۈچىلىرى بولســۇن ئۇالردىن ھېســاب ئېلىشــنى‬ ‫باشــلىۋەتتى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ بەزىلىــرى تەۋھىــد دەۋىتىنــى ئــاڭالپ‬ ‫شــېرىكتىن ئاگاھالندۇرۇلغاندىــن كېيىنــا تەۋبــە قىلىدىغانلىقىنــى‬ ‫جاكارلىــدى‪ ،‬بەزىلىــرى تەۋھىدتىــن ئۆزىنــى قاچــۇردى‪ ،‬ئىســام‬ ‫دۆلىتــى مۇجاھىدلىــرى شــۇ ۋاقىتنىــڭ ئۆزىدىــا تارىلىــپ يولالرغــا‬ ‫تەكشــۈرۈش پونكىتلىرىنــى قــۇرۇپ ئۇالرنىڭ مۇشــرىك كاتتىباشــلىرىنى‬ ‫تۇتــۇپ ئــۈچ كۈنلــۈك تەۋبــە قىلىۋېلىــش پۇرســىتى بــەردى‪ ،‬ئەگــەر‬ ‫تەۋبــە قىلســا قىلــدى قىلمىســا ئۆلتۈرۈلــدى‪ ،‬ئالالھنىــڭ پەزلــى‬ ‫بىلــەن ئــۇالر بىرىنچــى كۈنىــا تەۋبــە قىلــدى‪ ،‬ئۇالردىــن ئىلگىــرى‬ ‫ئۇالرنىــڭ ئەگەشــكۈچىلىرى مۇجاھىدالرنىــڭ ئۇالرغــا شــېرىك ۋە‬ ‫بىدئەتنىــڭ زىيانلىرىنــى ســۆزلەپ بېرىشــى ئارقىلىــق تەۋبىســىنى‬ ‫ئېــان قىلىــپ بولغــان ئىــدى‪ ،‬ئالالھقــا چەكســىز ھەمدۇ‪-‬ســانا‬ ‫بولســۇن‪.‬‬ ‫مىســىر ۋە ســەينادىكى خىالفــەت ھۆكۈمرانلىقىنىــڭ ســىرتىدىكى‬ ‫بــەزى ئورۇنــاردا چــوڭ شــېرىك مەركەزلىــرى ھېلىھــەم مەۋجــۇت‪،‬‬ ‫ئالالھنىــڭ ئىزنــى بىلــەن خىالفــەت ئەســكەرلىرى كىشــىلەرنى‬ ‫قاراڭغۇلۇقتىــن نۇرغــا ئېلىــپ چىقىــش ئۈچــۈن ئــۇ ئورۇنالرنــى‬ ‫جىھــاد قىلىــش ئارقىلىــق ئالالھنىــڭ ھۆكمــى ئىجــرا قىلىنىدىغــان‬ ‫ئورۇنالرغــا ئايالندۇرىــدۇ‪.‬‬ ‫ئومۇمىــي جەھەتتــە شــېرىككە خۇسۇســەن‬ ‫ســوپىزىملىققا جــەڭ ئېــان قىلىشــتا ســەينا خەلقــى‬ ‫ئارىســىدىكى تەۋھىدكــە دەۋەت قىلىــش تۈرلىــرى قايســى‬ ‫شــەكىلدە ئېلىــپ بېرىلــدى؟‬ ‫ئىســام دۆلىتــى مۇجاھىدلىــرى كىشــىلەرنى دەۋەت قىلىــپ‬ ‫سۆھبەت‬

‫‪8‬‬

‫ئۇالرغــا دىنىــي مەســىلىلەرنى ئۆگىتىشــتە دەۋەت ۋە ياخشــىلىققا‬ ‫بۇيــرۇپ يامانلىقتىــن توســۇش مەركەزلىــرى بىلــەن ھەمكارلىشــىپ‬ ‫ھەرخىــل تۈردىكــى شــەرئى پىروگراممىالرنــى تــۈزۈپ چىقماقتــا‪،‬‬ ‫ئالالھدىــن بــۇ پىروگراممىالرنــى ئەمەلگــە ئاشۇرۇشــىمىزغا يــاردەم‬ ‫بېرىشــىنى ســورايمىز‪ ،‬شــۇنىڭدەك ئەقىــدە مەســىلىلىرى توغرىســىدا‬ ‫دەۋەت خاراكتېرلىــك كىتابچــە ۋە ۋاراقچىالرنــى تارقاتتــۇق‪ ،‬ۋە‬ ‫مۇســۇلمان ئاممىســىنىڭ قەلبىگــە تەۋھىدنــى ســىڭدۈرۈپ ئۇالرنــى‬ ‫شــېرىك ۋە مۇرتەدلىــك تۈرلىرىنىــڭ ھەممىســىدىن ئاگاھالنــدۇرۇش‬ ‫ئۈچــۈن دەئــۋەت مەيدانلىــرى تەييارلىــدۇق‪.‬‬ ‫ئاخبــارات ۋاســتىلىرىنىڭ پالچــى كاھىــن ئەبــۇ‬ ‫ھىرازنىــڭ ئۆلتۈرۈلگەنلىــك قىسسىســىگە قاتتىــق كۆڭــۈل‬ ‫بۆلۈۋاتقانلىقىنــى بايقىــدۇق‪ ،‬ئۇنــى كىــم ئۆلتــۈردى؟‬ ‫نېمىشــقا مۇرتەدلــەر ئۇنىــڭ ئۆلۈمىگــە بۇنچىلىــك قاتتىــق‬ ‫كۆڭــۈل بۈلىــدۇ؟‬ ‫ياخشــىلىققا بۇيــرۇپ يامانلىقتىــن توســۇش مەركىزىدىكىلــەر‬ ‫ســۇاليمان مىســبەھ ھەمــەدان ئەبــۇ ھىــراز ۋە قەتىيفــان بەرىــك‬ ‫ئىيــد مەنســۇردىن ئىبــارەت ئىككــى گۇناھــكار كاھىننــى تۇتقــان‬ ‫ئىــدى‪ ،‬بــۇ ئىككىســى غايىبنــى بىلىشــنى داۋا قىلىدىغان ۋە كىشــىلەر‬ ‫ئــۇ ئىككىســىدىن غەيىــب توغرىلىــق ســوئال ســورايدىغان شــۇنداقال‬ ‫ئــۇ ئىككىســىنىڭ ســېھرىنى بەرىكــەت ۋە شــىپا ئۈچــۈن تىلەيدىغــان‬ ‫تاغــۇت كاھىنــار ئىــدى‪ ،‬ئەبــۇ ھىرازنىــڭ يېشــى توقســان يەتتىدىــن‬ ‫ھالقىغــان بولــۇپ باشــقىالر ئۇنىڭدىــن شــەيتانالردىن يــاردەم‬ ‫ســوراش ۋە كاھىنلىــق قاتارلىــق شــېرىك تۈرلىرىنــى ئۆگىنىــپ چىققان‬ ‫ئىكــەن‪ ،‬ئــۇ ســوپىزمنىڭ جەرىيرىييــە مەزھىپىنىــڭ كاتتىباشــلىرىدىن‬ ‫بولغانلىقــى ئۈچــۈن ئاخبــارات ۋاســتىلىرىنىڭ دىققىتىنــى تارتقــان‪،‬‬ ‫ئۇنىــڭ مۇرتەدلــەر بىلــەن بولغــان ئاالقىســى ئىنتايىــن قويــۇق‬ ‫بولــۇپ ھەتتــا مىســىر ھۆكۈمــەت ئورگانلىرىدىكــى كۆپلىگــەن‬ ‫كادىــرالر ۋە مىســىر مۇرتــەد ئارمىيەســىنىڭ خىزمەتچىلىــرى ئــۇ‬ ‫كاھىننــى ياخشــىلىق يامانلىــق يەتكۈزەلەيــدۇ دەپ ئېتىقــاد قىالتتــى‪،‬‬ ‫شــۇنداقال ئۇنــى ســالىھ كىشــى دەپ ئۇنىڭدىــن غەيبــى ئىشــارنى‬ ‫ســورايتتى‪ ،‬ئۇنىــڭ شــېرىكى قەتىيفانمــۇ ئــۆز ئۆيىنىــڭ ئوتتۇرســىغا‬ ‫بىــر تــۈرۈك تىكلــەپ كىشــىلەرنى ئۇنــى تــاۋاپ قىلىشــقا ۋە ئۇنىڭغــا‬ ‫ئاتــاپ قۇربانلىــق قىلىشــقا بۇيرۇغــان ئىكــەن‪ ،‬ئۇمــۇ غايىبنــى‬ ‫بىلىشــنى داۋا قىالتتــى‪ ،‬ســېھىر بىلــەن شــۇغۇللىناتتى‪ ،‬شــۇنداقال‬ ‫ئوغرىالنغــان نەرســىلەرنىڭ ئورنىنــى بىلىدىغانلىقىنــى داۋا قىالتتــى‪،‬‬ ‫ئــۇ بــۇ شــېرىك ئەمەلنــى ئۆلگــۈر ئەبــۇ ھىرازنىــڭ قۇلىــدا ئۆگىنىــپ‬ ‫بولغاندىــن كىيىــن يىگىرمــە يىلغــا يېقىــن شــۇغۇلالنغان ئىكــەن ‪.‬‬ ‫ئىســام شــەرىئەت مەھكىمىســى بــۇ ئىككــى‬ ‫مۇرتەدنــى تۇتــۇپ بولغاندىــن كىيىــن قانــداق ھۆكــۈم‬ ‫چىقــاردى؟‬ ‫شــەرىئەت قازىســى بــۇ ئىككــى كاھىنغــا ئــۇ ئىككىســىنىڭ‬ ‫غايىبنــى بىلىدىغانلىقىنــى داۋا قىلىــپ كاھىنلىــق ۋە پالچىلىــق‬ ‫بىلــەن شــۇغۇلالنغانلىقى ئۈچــۈن مۇرتــەد دەپ ئۆلــۈم جازاســى‬ ‫ھۆكــۈم قىلــدى‪ ،‬چۈنكــى ئــۇ ئىككىســى كىشــىلەرنى ئىبادەتتــە‬ ‫شــېرىك كەلتۈرۈشــكە چاقىرغــان تاغۇتالرنىــڭ ئــەڭ چــوڭ ئىككــى‬ ‫كاتتىبېشــى‪.‬‬ ‫ئالــاھ تەئــاال مۇنــداق دەيــدۇ‪ « :‬ئالــاھ غايىبنــى بىلگۈچىــدۇر‪،‬‬ ‫ئۆزىنىــڭ غەيبىدىــن ھېــچ كىشــىنى خــەۋەردار قىلمايــدۇ‪( »،‬ســۈرە‬ ‫جىــن ‪-62‬ئايــەت) رەســۇلۇلالھ ‪ ‬مۇنــداق دېگــەن‪ «:‬كىمكــى‬ ‫كاھىنغــا ياكــى پالچىغــا بېرىــپ ئۇنىــڭ دېگەنلىرىنــى تەستىقلىســا‬ ‫مۇھەممــەد ‪ ‬گــە نازىــل قىلىنغــان كىتابقــا كاپىــر بولغــان بولىــدۇ‪»،‬‬ ‫(بــۇ ھەدىســنى ئىمــام ئەھمــەد ۋە ھاكىــم ئەبــۇ ھۇرەيــرە ‪ ‬دىــن‬ ‫رىۋايــەت قىلغــان)‬ ‫كاھىننــى تەســتىقلىغان كىشــىدىكى ئالالھنىــڭ ھۆكمــى بۇنــداق‬

‫تۇرســا ئــۆزى بىۋاســىتە ئالالھقــا شــېرىك كەلتۈرىدىغــان كاھىننىــڭ‬ ‫ھۆكمــى قانــداق بــۇالر؟ رەســۇلۇلالھ ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ «:‬كىمكــى‬ ‫دىنىنــى ئالماشتۇرســا ئۇنــى ئۆلتــۈرۈڭالر‪( »،‬ئىمــام بۇخــارى ئىبنــى‬ ‫ئابباســدىن رىۋايــەت قىلغــان) ئۆمــەر ئىبنــى خەتتــاب ‪ ‬ئەبــۇ‬ ‫مۇســا ‪ ‬غــا «ھەرقانــداق ســېھىرگەر ۋە كاھىننــى ئۆلتــۈرۈڭالر‪»،‬‬ ‫دەپ مەكتــۇپ يوللىغــان ئىــدى‪( ،‬بــۇ ھەدىســنى ئىبنــى ئەبــۇ شــەيبە‬ ‫رىۋايــەت قىلغــان)‪.‬‬ ‫بــەزى كىشــىلەر بــۇ كاھىننــى ئىســام دۆلىتــى‬ ‫مۇجاھىدلىــرى تۇتــۇپ كېتىــپ كىيىــن قۇيــۇپ بېرىپتــۇ‬ ‫دەپ يۈرۈيــدۇ‪ ،‬بــۇ ئىشــنىڭ ھەقىقىتــى قانــداق؟‬ ‫بــۇ مەلۇماتــار توغــرا ئەمــەس‪ ،‬ئــۇ ھەرگىــز قۇيــۇپ بېرىلمىــدى‪،‬‬ ‫بەلكــى بىــر قېتىمدىــا تۇتۇلــۇپ ئــۇ ۋە ئۇنىــڭ ھەمراھىغــا تەۋبــە‬ ‫قىلىــش پۇرســىتى بېرىلمەســتىن ئۆلــۈم جازاســى بېرىلــدى‪ ،‬ماللىــرى‬ ‫مۇســۇلمانالر خەزىنىســىگە ئولجــا قىلىنــدى‪.‬‬ ‫ئــۇ ئىككىســىنىڭ مۇشــرىك ئەگەشــكۈچىلىرى ھېچقانــداق‬ ‫ئاساســى يــوق كۆپلىگــەن ســۆز‪-‬چۆچەكلەرنى تاراتتــى‪ ،‬ئــۇ ســۆز‪-‬‬ ‫چۆچەكلەرنىــڭ ئــەڭ كۈلكىلىــك بولغىنــى‪ ،‬مۇجاھىــدالر ئۇنىــڭ‬ ‫بېشــىغا قىلىــچ ئۇرغانــدا قىلىــچ ئۇنىــڭ بوينىنــى كەســمەپتۇ‪ ،‬ســەينا‬ ‫ۋىاليىتىدىكــى تەشــۋىقات ئىشخانىســىدىكىلەر ئۇالرنىــڭ بېشــى‬ ‫كېســىلگەن ســۈرىتىنى تارقاتقاندىــن كىيىــن ئۇالرنىــڭ ئاغــزى‬ ‫تۇۋاقالنــدى‪ ،‬ئالالھقــا چەكســىز ھەمدۇ‪-‬ســاناالر بولســۇن‪.‬‬ ‫ســەينا ۋىاليىتىدىكــى مۇشــرىك ســوپىالرغا دەيدىغــان‬ ‫قانــداق ســۆزۈڭالر بــار؟‬ ‫ســەينانىڭ ئىچــى ۋە ســىرتىدىكى ســوپىزم مەركەزلىرىنىــڭ‬ ‫شــەيخلىرى ۋە مۇرىتلىرىغــا شــۇنى دەيمىزكــى‪ :‬بىــز ئومۇمــەن‬ ‫مىســىردا خۇسۇســەن ســەينا ۋىاليىتىــدە ســوپىزىملىق تۈســىنى‬ ‫ئالغــان ھەرقانــداق ئىشــقا يــول قويمايمىــز‪ ،‬بىــز ســىلەرنىڭ ھىدايەت‬ ‫تېپىشــىڭالرنى خااليمىــز‪ ،‬بىــز ۋە ســىلەرنىڭ ئارىمىزدىكــى ئالالھقــا‬ ‫ئىبــادەت قىلىــپ ئۇنىڭغــا ھېچ نەرســىنى شــېرىك كەلتۈرمەســلىكتىن‬ ‫شــۇنداقال ئالالھنىــڭ كىتابــى ۋە رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نىــڭ ســۈننىتى‬ ‫بىلــەن ھۆكــۈم قىلىشــتىن ئىبــارەت بــاراۋەر كەلىمىگــە كېلىــڭالر‪ ،‬بىز‬ ‫ســىلەردىن تەۋھىدنــى ئىماننــى ۋە ئىســامنى بۇزغۇچــى ئامىلالرنــى‬ ‫ئۆگىنىشــىڭالرنى ســورايمىز‪.‬‬ ‫بىلىــپ قۇيۇڭالركــى ئالالھنىــڭ يولىدىكــى مۇجاھىــدالر پەقــەت‬ ‫تەۋھىدنــى بىنــا قىلىــپ شــېرىكنى يــوق قىلىــش ئۈچۈنــا بــۇ‬ ‫يولغــا ئاتالنغــان‪ ،‬ئــۇالر زېمىــن يۈزىدىكــى ئــەڭ تەكەببــۇر كۇپــۇر‬ ‫مىللەتلىرىگــە قارشــى ئــۆز جانلىرىنــى ئــەرزان ســەرپ قىلماقتــا‪،‬‬ ‫ئالــاھ بىلــەن قەســەمكى ئۇالرغــا ئالــاھ يولىدىكــى كەلگــەن‬ ‫ماالمەتلــەر ئۇالرنــى يولىدىــن توختىتالمايــدۇ‪.‬‬ ‫يەنــە شــۇنى بىلىــپ قۇيۇڭالركــى‪ ،‬ســىلەر بىزنىــڭ نەزىرىمىــزدە‬ ‫كاپىــر مۇشــرىك ھېسابلىنىســىلەر‪ ،‬قېنىڭالرنــى پــەس ۋە نىجىــس‬ ‫دەپ قارايمىــز‪ ،‬لېكىــن ســىلەرنى دەۋەت قىلىمىــز‪ ،‬ســىلەردىن‬ ‫تەۋبــە تەلــەپ قىلىمىــز‪ ،‬ســىلەرنىڭ ئىســامغا كىرىــپ ھىدايــەت‬ ‫تېپىشــىڭالرنى ئۈمىــد قىلىمىــز‪ ،‬شــۇنداقال ئەلچىلەرنىڭ تۈگەنچىســى‬ ‫مۇھەممــەد ‪ ‬نىــڭ ئۇنىــڭ ســاھابىلىرىنىڭ ۋە ئۇالردىــن كىيىنكــى‬ ‫تابىئىنالرنىــڭ يولىغــا ئەگىشىشــىڭالرنى ئــارزۇ قىلىمىــز‪،‬‬ ‫ھەممــە ياخشــىلىق ســەلەپلەرگە ئەگىشىشــتە ھەممــە يامانلىــق‬ ‫كېيىنكىلەرگــە ئەگىشىشــدىدۇر‪.‬‬ ‫ســۆزىمىزنىڭ ئاخىرىنــى ئالالھنىــڭ بىزگــە ئاتــا قىلغــان خىالفەت‬ ‫جىھــاد تەۋھىددىــن ئىبــارەت بىزگــە نېمەتلىرىگــە ھەمــدۇ ئېيتىــش‬ ‫بىلــەن ئاخىرالشــتۇرىمىز‪ ،‬ئــۇ ئالــاھ ھەمدىگــە اليىــق زاتتــۇر‪،‬‬ ‫ئالالھنىــڭ رەھمىتــى ۋە ســاالمى رەســۇلىمىز مۇھەممــەد ۋە ئۇنىــڭ‬ ‫ئائىلە‪-‬تاۋابىئاتلىرىغــا ۋە بارلىــق ســاھابىلىرىگە بولســۇن‪.‬‬

‫مۇرتەدلەرنىــڭ ئايرۇپىــان تانكىلىــرى ۋە ئاتقــان‬ ‫ئۇقلىرىنىــڭ ئۇتلىــرى ئەر‪-‬ئايــال مۇســۇلمانالر ۋە‬ ‫ئۇالرنىــڭ بالىلىرىنىــڭ گۆشــلىرى ۋە تىرىلىرىنــى‬ ‫كۆيدۈرگەندىــن كىيىــن ئالــاھ تاغۇتالرنىڭ ئەســىرلىرىنى‬ ‫كۆيــدۈرۈش ئارقىلىــق ئەلۋەال‪-‬ۋەلبــەرا ئەقىدىســىگە‬ ‫ئىگــە كىشــىلەرنىڭ قەلىبلىرىگــە شــىپالىق بېغىشــلىدى‬ ‫‪ ،‬ئارقىدىنــا تاغــۇت ئالىملىــرى ۋە ســەھەۋاتالرنىڭ‬ ‫ئاتالمىــش «مۇنازىرچىلىــرى» جاھىلىيــەت تەرەببازلىقىغا‬ ‫يانتايــاق بۇلــۇپ تاغــۇت كاپىرالرنىــڭ ھۆرمىتىگــە‬ ‫ئىرىشــىۋېلىش ئۈچــۈن ئادالــەت ياققــان بــۇ ئوتنــى‬ ‫ئىنــكار قىلــدى ۋە ئــوت بىلــەن كۆيــدۈرۈپ ئۆلتــۈرۈش‬ ‫توغۇرلــۇق ئالىمالرنىــڭ ئىختىالپلىــرى ۋە دەلىللىرىنــى‬ ‫يالغاندىــن بىلمــەس بۇلىۋالــدى ‪ ،‬شــۇنداقال مۇرتــەد‬ ‫قېرىنداشــلىرىغا ســاختا كــۆز يېشــى قىلــدى ‪ ،‬ئالــاھ‬ ‫ئۇالرنــى تاغۇتالرنىــڭ كۈيــۈپ كەتكــەن جەســەتلىرى ۋە‬ ‫ســەھەۋاتالرنىڭ تاپلىــرى بىلــەن بىرلىكتــە مەڭگۈلــۈك‬ ‫جەھەننــەم ئۇتىــدا بىرگــە ھەشــىر قىلســۇن ‪ ،‬ئامىــن ‪.‬‬ ‫بــۇ «ئۆلىمــاالر» ۋە «مۇنازىرچىلــەر» ســۈرە‬ ‫بەقەرنىــڭ ‪-174‬ئايىتىــدە «ئالــاھ كىتاپتــا نازىــل‬ ‫قىلغــان نەرســىنى يۇشــۇرىدىغان ۋە ئۇنــى ئازغىنــە پۇلغــا‬ ‫ســاتقانالر» دەپ ســۈپەتلەنگەن كافىــر ئەھلــى كىتاپالرغا‬ ‫ۋە ھىجرىيــە ‪-197‬يىلــى ۋاپــات بولغــان ۋۇكــەي ئىبنــى‬ ‫جــەرراھ دىگــەن كىشــى ئەبــۇ نەئىمنىــڭ ئەســبىھان‬ ‫تارىخــى دىگــەن كىتابىــدا ســۈپەتلىگەن پەقــەت ئۆزىنىڭ‬

‫مەنپەتــى ئۈچۈنــا ھەدىــس رىۋايــەت قىلىدىغــان‬ ‫بىدئەتخورالرنىــڭ ئازغۇنلىقىغــا ئەگىشــىپ كەتتــى‬ ‫‪ ،‬ئــۇالر ئىختىــاپ قىلىنغــان مەســىلىلەردە مۇرتــەد‬ ‫تاغۇتالرنــى مۇھاجىــر ۋە ئەنســارالردىن تەركىــب تاپقــان‬ ‫مۇجاھىدالردىنمــۇ ئارتــۇق كــۆرۈپ ئــۆز پىرىنســىپىدا‬ ‫داۋامالشــتى ‪ ،‬ئــۇالر ھۆكــۈم قىلغــان نەرســە نىمــە‬ ‫دىگــەن يامــان ھــە !‬ ‫ئۇالرنىــڭ ئالىمالرنىــڭ ئىختىالپلىرىنــى بىلمــەس‬ ‫بۇلىۋېلىشــىغا كەلســەك ئــۇالر بىرقانچــە ھەدىــس‬ ‫شــەرھىلىگۈچىلەرنىڭ «ســەلەفلەر كۆيــدۈرۈپ‬ ‫ئۆلتۈرۈشــتە ئىختىالپلىشــىپ قالغــان‪ ،‬ئۆمــەر ‪ ،‬ئىبنــى‬ ‫ئاببــاس ۋە ئــۇ ئىككىســىدىن باشــقا بىرقانچــە‬ ‫ســاھابىلەر ئۇنــى يامــان كۆرگــەن ‪ ،‬ئەلــى ‪ ،‬خالىــد‬ ‫ئىبنــى ۋەلىــد ۋە ئۇنىڭدىــن باشــقا ســاھابىلەر جايىــز‬ ‫دەپ قارىغــان ‪ ،‬ئالــاھ ئۇالرنىــڭ ھەممىســىدىن رازى‬ ‫بولســۇن» دىگــەن ســۆزلىرىنى يۇشۇرىشــىدۇر ‪( .‬يۇقارقى‬ ‫ســۆز ئىمــام ئىبنــى ھەجەرنىــڭ فەتھــۇل بــارى ناملىــق‬ ‫كىتابىدىــن ئېلىنغــان)‬ ‫ئەبــۇ بەكــرى ســىددىق خالىــد ئىبنــى ۋەلىــد ‪‬‬ ‫پەيغەمبەرلىك داۋاســى قىلغانالرنىڭ ئەگەشــكۈچىلىرىنى‬ ‫ۋە زاكات بەرمــەي تۇرۇۋالغانالرنىــڭ بەزىســىنى ئــوت‬ ‫بىلــەن كۆيــدۈرۈپ ئۆلتۈرگــەن ‪ ،‬ئەلــى ئىبنــى ئەبــۇ‬ ‫تالىــپ ‪ ‬مــۇ بــەزى رافىزىالرنــى ئــوت بىلــەن‬ ‫كۆيــدۈرۈپ ئۆلتۈرگــەن ‪ ،‬ئــۇالر ئېغىــر دەرىجىــدە‬ ‫ماقالىلەر‬

‫‪10‬‬

‫مۇرتەدلىــك قىلغــان مۇرتەدلەرنــى ئۇالردىــن باشــقا مۇرتەدلەرنــى‬ ‫قورقۇتــۇپ ئىبــرەت قىلىــش ئۈچــۈن ئــەڭ يامــان ئۇســلۇپتا ئۆلتۈرگــەن‬ ‫ئىــدى ‪ ،‬ئەلــى ئىبنــى ئەبــۇ تالىــپ ‪ ،‬خالىــد ئىبنــى ۋەلىــد ‪ ،‬ۋە‬ ‫ئابدۇلــاھ ئىبنــى زۈبەيىــر ‪ ‬بــەزى بەچچىۋازالرنــى ئۇالرغــا ئالــاھ‬ ‫ئۈچــۈن بولغــان غەزىپىنــى ئىپادىلــەش ۋە باشــقىالرنى شــۇنىڭغا‬ ‫ئوخشــىغان ناچــار ئەمەللەردىــن قايتــۇرۇش ئۈچــۈن ئــوت بىلــەن‬ ‫كۆيــدۈرۈپ ئۆلتۈرگــەن ئىــدى ‪.‬‬ ‫بىــر مۇســۇلمان باشــقىالر دەتــاالش قىلىــپ قالغــان نەرســىلەردە‬ ‫قۇرئــان ۋە ســۈننەتكە قايتىــش كېــرەك ‪ ،‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ ‪« :‬‬ ‫ئەگــەر ســىلەر بىــر شــەيئىدە ئىختىــاپ قىلىشــىپ قالســاڭالر بــۇ‬ ‫توغرىــدا ئالــاھ ۋە ئۇنىــڭ رەســۇلىغا مۇراجىئــەت قىلىــڭالر » (ســۈرە‬ ‫نىســا ‪-59‬ئايــەت) ‪ « .‬ســىلەر ھەرقانــداق نەرســىدە ئىختىــاپ‬ ‫قىلىشــماڭالر ‪ ،‬ئۇنىڭغــا ئالــاھ ھۆكــۈم چىقىرىــدۇ » (ســۈرە شــۇرا‬ ‫‪-10‬ئايــەت)‬ ‫ھەدىــس ئەســلىدە جانلىــق نەرســىلەرنى ئۆلتۈرۈشــنىڭ‬ ‫ھاراملىقــى بايــان قىلــدى ‪ ،‬ئەبــۇ ھۈرەيــرە ‪ ‬دىــن رىۋايــەت‬ ‫قىلىنىدۇكــى ئــۇ مۇنــداق دەيــدۇ ‪ :‬بىــر قېتىــم بىزنــى رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ ‬بىــر يەرگــە ئەۋەتكــەن چاغــدا ‪«:‬ســىلەر پاالنــى ۋە پاالنىنــى‬ ‫تۇتىۋالســاڭالر ئىككىســىنى ئــوت بىلــەن كۆيدۈرىۋىتىــڭالر » دىــدى ‪،‬‬ ‫ئاندىــن بىــز ئــۇ يەرگــە مېڭىشــقا تەمشــەلگەن ئىــدۇق ‪ ،‬ئارقىدىنــا‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪«:‬مــەن ســىلەرنى پاالنــى ۋە پاالنىنــى ئــوت بىلــەن‬ ‫كۆيدۈرۈۋىتىشــكە بۇيرىغــان ئىدىــم ‪ ،‬ئــوت بىلــەن پەقــەت ئالالھــا‬ ‫ئازاپاليــدۇ ‪ ،‬شــۇڭا ئــۇ ئىككىســىنى تاپســاڭالر ئادەتتىكىــدەك‬ ‫ئۆلتۈرىۋىتىــڭالر ‪ »،‬دىــدى ‪( .‬ئىمــام بۇخــارى رىۋايــەت قىلغــان)‬ ‫ئىبنــى ئاببــاس ‪ ‬دىــن رىۋايــەت قىلىنىشــىچە رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ ‪ «:‬ئالالھنىــڭ ئازابــى ئارقىلىــق باشــقىالرنى‬ ‫ئازاپلىمــاڭالر» (ئىمــام بۇخــارى رىۋايــەت قىلغــان)‬ ‫ئەممــا تاغــۇت «ئۆلىمالىــرى» ۋە ســەھەۋات «مۇنازىرچىلىــرى»‬ ‫نىــڭ دەلىللەرنــى بىلمــەس بۇلىۋېلىشــىغا كەلســەك ئۇالرنىــڭ‬ ‫كىشــىلەر ئارىســىدا ئادىــل ھۆكــۈم قىلىشــقا بۇيرىغــان ئــەڭ ئادىــل‬ ‫ھاكىــم ئالــاھ نازىــل قىلغــان ھۆكۈملەرنىڭ بەزىســىنى يۇشۇرىشــىدۇر‬ ‫‪ ،‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ ‪ «:‬ئەگــەر (ئۆزۈڭالرغــا يەتكــەن زىيــان‬ ‫ـ زەخمــەت ئۈچــۈن) ئىنتىقــام ئالماقچــى بولســاڭالر‪ ،‬ئۆزۈڭالرغــا‬ ‫يەتكــەن زىيــان ـ زەخمــەت قانچىلىــك بولســا‪ ،‬شــۇنچىلىك ئىنتىقــام‬ ‫ئېلىــڭالر » (ســۈرە نەھىــل ‪-126‬ئايــەت) ‪ .‬يەنــە مۇنــداق دەيــدۇ‬ ‫‪ «:‬بىــراۋ ســىلەرگە قانچىلىــك چېقىلغــان بولســا‪ ،‬ســىلەرمۇ ئۇنىڭغــا‬ ‫شــۇنچىلىك چېقىلىــڭالر (يەنــى ھۆرمىتــى ساقلىنىشــقا تېگىشــلىك‬ ‫نەرســىلەرنى باشــقىالر دەپســەندە قىلســا‪ ،‬ئىنتىقــام ئېلىــش‬ ‫يۈزســىدىن‪ ،‬ســىلەرمۇ ئۇالرنــى دەپســەندە قىلســاڭالر ھېــچ يامىنــى‬ ‫يــوق ) » (ســۈرە بەقــەرە ‪-194‬ئايــەت) ‪ .‬يەنــە مۇنــداق دەيــدۇ ‪«:‬‬ ‫بىــر يامانلىقنىڭ جازاســى شــۇنىڭغا ئوخشــاش بىــر يامانلىقتــۇر (يەنى‬ ‫ســاڭا بىــر كىشــى قانچىلىــك چېقىلســا‪ ،‬شــۇنچىلىك چېقىلســاڭ‬ ‫بۇلىــدۇ) » (ســۈرە شــۇرا ‪-40‬ئايــەت) ‪ .‬يەنــە مۇنــداق دەيــدۇ ‪«:‬‬ ‫قانــداق يارىــدار قىلغــان بولســا شــۇنداق يارىــدار قىلىنىــش بىلــەن‬ ‫قىســاس ئېلىنىــدۇ» ‪( .‬ســۈرە مائىــدە ‪-45‬ئايــەت) ‪.‬‬ ‫ئىمــام بۇخــارى ۋە مۇســلىم ئەنــەس ئىبنــى مالىــك ‪ ‬دىــن‬ ‫رىۋايــەت قىلغــان ئۇكــەل قەبىلىســىدىكىلەر توغۇرلــۇق ھەدىســتە‬ ‫ئۇالردىــن قىســاس ئېلىــش ئۈچــۈن ئــوت بىلــەن كۆيــدۈرۈپ‬ ‫جازالىغانلىــق توغۇرلــۇق بىــر مەزمــۇن بــار ‪ ،‬ھەدىســتە مۇنــداق دەپ‬ ‫كەلگــەن ‪ :‬ئۇكــەل قەبىلىســىدىن بىــر تۈركــۈم كىشــىلەر رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ ‬نىــڭ قىشــىغا كىلىــپ ئۇنىڭغــا مۇســۇلمان بۇلــۇش ئۈچــۈن‬ ‫بەيئــەت بەرگــەن ‪ ،‬ئــۇالر ھــاۋا كىلىماتىغــا ماسلىشــالماي كىســەل‬ ‫بۇلــۇپ قالغــان ‪ ،‬ئــۇالر بــۇ ئەھۋالنــى رەســۇلۇلالھ ‪ ‬گــە شــىكايەت‬ ‫قىلغانــدا رەســۇلۇلالھ ‪ :‬ســىلەر بىزنىــڭ تۆگــە باقىدىغــان‬ ‫پادىچىلىرىمىزنىــڭ يېنىغــا بېرىــپ ئۇالرنىــڭ تۈگىســىنىڭ ســۈتى ۋە‬ ‫ســۈيدۈكى ئارقىىــق داۋالىنىــڭالر » دىگــەن ‪ ،‬ئــۇالر تۈگــە تەرەپكــە‬ ‫ئاتلىنىــپ تۆگىلەرنىــڭ ســۈتلىرى ۋە ســۈيدۈكلىرى بىلــەن داۋالىنىــپ‬ ‫ســاقىيىۋالغاندىن كىيىــن پادىچىالرنــى ئۆلتــۈرۈپ تۆگىلەرنــى ھەيدەپ‬ ‫‪11‬‬

‫كەتكــەن ‪ ،‬بــۇ ئىــش رەســۇلۇلالھ ‪ ‬گــە يەتكەندىــن كىيىــن ئــۇ‬ ‫ئۇالرنىــڭ ئارقىســىدىن قۇشــۇن ئەۋەتكــەن ‪ ،‬قۇشــۇن ئۇالرنــى تۇتــۇپ‬ ‫ئەكەلگەندىــن كىيىــن رەســۇلۇلالھ ‪ ‬ئۇالرنىــڭ پۇت‪-‬قوللىرىنــى‬ ‫كىســىپ تۈمــۈر قۇزۇقالرنــى ئــوت بىلــەن قىزىتىــپ كۆزلىرىگــە‬ ‫تىقىشــقا بۇيرىغــان ‪ ،‬ئاندىــن كىيىــن ئــۇالر ئۆلگىچــە ئاپتاپقــا‬ ‫تاشــلىنىپ قۇيۇلغــان ‪.‬‬ ‫ئەنــەس مۇنــداق دەيــدۇ ‪ :‬رەســۇلۇلالھ ‪ ‬ئۇالرنىــڭ كۆزلىرىگــە‬ ‫ئــوت بىلــەن قىزىتىلغــان قۇزۇقالرنــى تىققۇزغــان ئىــدى ‪ ،‬چۈنكــى‬ ‫ئۇالرمــۇ پادىچىالرنىــڭ كۆزلىرىگــە شــۇنداق قىلغــان ئىــدى ‪( .‬ئىمــام‬ ‫مۇســلىم رىۋايىتــى)‬ ‫ئىمــام بۇخــارى ‪ ‬ســەھىھ ھەدىــس كىتابىــدا بــۇ ھەدىســكە‬ ‫«بىــر مۇشــرىك مۇســۇلماننى كۆيــدۈرۈپ ئۆلتۈرســە ئــۇ مۇشــرىك‬ ‫كۆيدۈرىلەمــدۇ ؟ » دەپ بــاب تۈزگــەن ‪ ،‬ئىبنــى ھەجــەر مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ ‪ :‬ئىمــام بۇخــارى بــۇ بــاب ئارقىلىــق «ئالالھنىــڭ ئازابــى‬ ‫بىلــەن ئازاپالنمايــدۇ» دىگــەن بابدىكــى توســۇش بۇيرىقــى قىســاس‬ ‫ئۈچــۈن بولمىغــان ئىشــارغا خــاس دىگەنلىكنــى بىلدۈرمەكچــى‬ ‫بولســا كېــرەك ‪( .‬فەتھــۇل بارىدىــن ئېلىنــدى)‬ ‫يوقارقــى ھەدىســدىكى قىســاس ئــوت بىلــەن قىزىتىلغــان‬ ‫قۇزۇقالرنــى كۆزگــە تىقىــش ئارقىلىــق ئېلىــپ بېرىلغــان ‪ ،‬مانــا بــۇ‬ ‫ئــوت بىلــەن ئازاپالشــتىن توســقان ھەدىســكە زىــت كەلمەيــدۇ ‪،‬‬ ‫بــۇ خىــل قاراشــنى ئىبنــى مۇھەللــەپ ‪ ،‬ئىبنــى بەتتــال ‪ ،‬ئىبنــى‬ ‫مۇلەققــەن ۋە ئۇالردىــن باشــقا بىــر قانچــە مۇھەددىــس ئالىمــار‬ ‫كۆرســىتىپ ئۆتكــەن ‪.‬‬ ‫مانــا يۇقارقــى ئايەتلــەردە ئــەڭ ئادىــل ھاكىــم ئالــاھ قىســاس‬ ‫ئېلىشــنى يولغــا قويــدى ‪ ،‬كىيىنكــى ھەدىســتە ھــەم ئەڭ راســىتچىل‬ ‫رەســۇلىمىز ئــۆز پادىچىلىرىنىــڭ كۆزىنــى ئوتتــا قىزىتىلغــان قۇزۇقتــا‬ ‫قۇيىۋەتكــەن ئۇكــەل قەبىلىســىدىكى كىشــىلەرنىڭ كۆزىنــى ئەينــەن‬ ‫شــەكىلدە قۇيىۋىتىشــكە بۇيــرۇق قىلغــان ئىــدى ‪ ،‬بــۇ دەلىللــەر‬ ‫مۇجاھىــدالر تۈركىيەلىــك ۋە ئىئوردانىيەلىــك ئەســىرلەرگە ياققــان‬ ‫ئۇتنىــڭ ھەقلىــق ئىكەنلىكىگــە دەلىل‪-‬ھۆججــەت بۇالاليــدۇ ‪،‬‬ ‫جۇمھــۇر ئۆلىماالرنىــڭ مەزھىبىــدە ھــەم بــۇ ھۆكــۈم كۈچكــە ئىگــە ‪.‬‬ ‫ئىمــام بۇخــارى ۋە مۇســلىم ئەنــەس ‪ ‬دىــن رىۋايــەت قىلغــان‬ ‫ھەدىســتە بىــر يەھــۇدى دىدىكىنــى زىبۇ‪-‬زىننــەت ســەۋەپلىك‬ ‫تــاش بىلــەن ئــۇرۇپ ئۆلتۈرىۋەتكــەن ‪ ،‬دىــدەك رەســۇلۇلالھ ‪‬‬ ‫نىــڭ قېشــىغا جــان تاالشــقان ھالــدا كەلتۈرۈلــدى ‪ ،‬رۇســۇلۇلالھ ‪‬‬ ‫ئۇنىڭدىــن ‪«:‬پاالنىنــى ئۆلتۈرەيمــۇ؟ » دەپ ســورىۋىدى ئــۇ بېشــىنى‬ ‫يــاق دەپ چايقىــدى ‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪ ‬ئىككىنجــى قېتىم ســورىۋىدى‬ ‫ئــۇ يەنــە يــاق دەپ بېشــى بىلــەن ئىشــارەت قىلــدى ‪ ،‬رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ ‬ئۈچىنچــى قېتىــم ســورىۋىدى ئــۇ‪« :‬ھەئــە» دەپ بېشــى بىلــەن‬ ‫ئىشــارەت قىلــدى ‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ئــۇ يەھۇدىنىــڭ بېشــىنى ئىككــى‬ ‫تــاش بىلــەن مىجىــپ ئۆلتۈرۈۋەتتــى ‪.‬‬ ‫ئىمــام قۇرتۇبــى ‪ ‬بــۇ ھەدىســنىڭ شەرھىســىدە مۇنــداق دەيدۇ‬ ‫‪«:‬بــۇ ھەدىســتىن قانــداق كىشــى نىمــە بىلــەن ئۆلتۈرۈلســە ئۇنىــڭ‬ ‫قاتىلــى شــۇنىڭ بىلــەن ئۆلتۈرلىــدۇ دىگــەن ھۆكــۈم ئېلىنىــدۇ ‪ ،‬بــۇ‬ ‫ھەقتــە ئۆلىمــاالر ھەرخىــل قاراشــقا بارغــان ‪ ،‬جۇمھــۇر ئۆلىمــاالر‬ ‫تــاش ياكــى ھاســا ئارقىلىــق ياكــى ســۇدا چۆكتــۈرۈش ‪ ،‬بۇغــۇپ‬ ‫ئۆلتــۈرۈش قاتارلىــق ئۇســۇلالردا ئادەم ئۆلتۈرگەن كىشــى شــۇ ئۇســۇلدا‬ ‫ئۆلتۈرۈلىــدۇ ‪ ،‬ئەممــا بەچچىۋازلىــق قىلىــش ياكــى ھاراق ئىچۈرۈشــكە‬ ‫ئوخشــاش گۇنــاھ بىلــەن ئۆلتــۈرۈپ قويغــان بولســا قىلىــچ بىلــەن‬ ‫ئۆلتۈرۈلىــدۇ دىگــەن قاراشــقا كەلگــەن ‪ ،‬ئــۇالر يۇقارقــى ھەدىســنى‬ ‫ۋە بــۇ ئايەتلەرنــى دەلىــل قىلغــان ‪ « ،‬بىــراۋ ســىلەرگە قانچىلىــك‬ ‫چېقىلغــان بولســا‪ ،‬ســىلەرمۇ ئۇنىڭغــا شــۇنچىلىك چېقىلىــڭالر (يەنــى‬ ‫ھۆرمىتى ساقلىنىشــقا تېگىشــلىك نەرســىلەرنى باشــقىالر دەپســەندە‬ ‫قىلســا‪ ،‬ئىنتىقــام ئېلىــش يۈزســىدىن‪ ،‬ســىلەرمۇ ئۇالرنــى دەپســەندە‬ ‫قىلســاڭالر ھېــچ يامىنــى يــوق ) » (ســۈرە بەقــەرە ‪-194‬ئايــەت)‬ ‫يەنــە بىــر ئايــەت « « قانــداق يارىــدار قىلغــان بولســا شــۇنداق‬ ‫يارىــدار قىلىنىــش بىلــەن قىســاس ئېلىنىــدۇ» ‪( .‬ســۈرە مائىــدە‬ ‫‪-45‬ئايــەت) ‪ .‬قىســاس دىمــەك ئەمەلــدە ئوخشىشــىنى قىلىــش‬

‫دىمەكتــۇر ‪ ،‬ئۆلىماالرنىــڭ ئىچىــدە ئــوت بىلــەن‬ ‫كۆيــدۈرۈپ ۋە ھاســا بىلــەن ئــۇرۇپ ئۆلتۈرۈشــكە‬ ‫قارشــى چىققانالرمــۇ بولغــان ‪ ،‬ئەممــا جۇمھــۇر‬ ‫ئۆلىمــاالر قىســاس ئۈچــۈن ئوخشىشــى قىلىنىــدۇ‬ ‫دەپ قارىغــان ‪ ،‬چۈنكــى ئالالھنىــڭ « بىــراۋ‬ ‫ســىلەرگە قانچىلىــك چېقىلغــان بولســا‪ ،‬ســىلەرمۇ‬ ‫ئۇنىڭغــا شــۇنچىلىك چېقىلىــڭالر (يەنــى‬ ‫ھۆرمىتــى ساقلىنىشــقا تېگىشــلىك نەرســىلەرنى‬ ‫باشــقىالر دەپســەندە قىلســا‪ ،‬ئىنتىقــام ئېلىــش‬ ‫يۈزســىدىن‪ ،‬ســىلەرمۇ ئۇالرنــى دەپســەندە‬ ‫قىلســاڭالر ھېــچ يامىنــى يــوق ) » دىگــەن‬ ‫ســۆزى ۋە ئۇكــەل قەبىلىســىنىڭ ھەدىســى‬ ‫بۇنىڭغــا كۈچلــۈك دەلىــل بۇالاليــدۇ ‪.‬‬ ‫ئىبنــى قەييىــم ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ ‪:‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ‪ ‬دىــن دىدىكىنىــڭ بېشــىنى‬ ‫بېشــىنى‬ ‫يەھۇدىنىــڭ‬ ‫مىجىۋەتكــەن‬ ‫مىجىۋەتكەنلىــك توغرىســىدا ھەدىــس‬ ‫ئىســپاتالندى ‪ ،‬دىمــەك ســۆزلەرنىڭ ئــەڭ‬ ‫توغرىســى جىنايەتچىگە جىنايىتىنىڭ ئوخشىشــى‬ ‫قىلىنىــدۇ ‪ ،‬لېكىــن بــۇ ھۆكۈمــدە جىنايــەت‬ ‫بەچچىۋازلىــق ۋە ھــاراق ئىچكۈزىۋىتىشــقا‬ ‫ئوخشــاش ئالالھنىــڭ ھەققــى يەنــى ھــارام ئىشــار بۇلــۇپ قالمىســا‬ ‫شــۇنداق بۇلىــدۇ ‪ ،‬كۆيدۈرگــەن كىشــى كۆيدۈرۈلىــدۇ ‪ ،‬ئىگىزدىــن‬ ‫ئىتتىرىۋەتكــەن كىشــى ئىگىزدىــن ئىتتىرىلىــدۇ ‪ ،‬بۇغــۇپ ئۆلتۈرگــەن‬ ‫كىشــى بۇغــۇپ ئۆلتۈرىلىــدۇ ‪ ،‬چۈنكــى بــۇ ئادىللىققــا يېقىــن ‪ ،‬بــۇ‬ ‫خىــل ئەھۋالــدا قىســاس ھەقىقــى ئېلىنغــان بۇلىــدۇ ‪ ،‬شــۇنداقال‬ ‫باشــقىالرغىمۇ يىتەرلىــك ئىبــرەت بۇلىــدۇ ‪( .‬ھەدىســلەرنى تالــاپ‬ ‫چىقىــش دىگــەن كىتاپتىــن ئېلىنــدى)‬ ‫دەججــال ســۈپەت ئالىمــار ۋە مۇنازىرچىلــەر تاغۇتالرنىــڭ‬ ‫ئەســىرلىرىگە ئىــچ ئاغرىتىــپ « تاغۇتالرنىــڭ پۈتــۈن ئەســكەرلىرى ۋە‬ ‫ئۇچقۇچىلىــرى بىۋاســتە مۇســۇلمانالرنى كۆيدۈرۈشــكە قاتناشــمىدى»‬ ‫دىيىشــى مۈمكىــن ‪.‬‬ ‫بۇنىڭغــا ئۇكــەل قەبىلىســىنىڭ ھەدىســى ئۇچۇق دەلىــل بۇالاليدۇ‬ ‫‪ ،‬ئىبنــى قېييىــم بــۇ ھەدىســنىڭ شەرھىســىدە مۇنــداق دەيــدۇ ‪«:‬بــۇ‬ ‫قىسســىدە بىركىشــى ســەۋەپلىك بىــر گــوروھ كىشــىلەرنى ئۆلتــۈرۈپ‬ ‫پۇت‪-‬قۇلىنــى كىسىشــكە دەلىــل بــار ‪ ،‬ھەممىگــە مەلۇمكــى ئۇالرنىڭ‬ ‫ھەربىــرى قاتىللىققــا بىۋاســتە قاتناشــمىغان ‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪ ‬مــۇ‬ ‫ئــۇ توغۇرلــۇق ســورىمىغان ئىــدى ‪( ».‬ئاخىــرەت ئۇزۇقلۇقــى دىگــەن‬ ‫كىتاپتىــن ئېلىنــدى)‬ ‫مانــا بــۇ ئەســكەرلەر ۋە ئۇچقۇچىالرمــۇ ئىســامغا قارشــى ئــۇرۇش‬ ‫قىلىــش ئۈچــۈن توپالنغــان تائىپىنىــڭ بىــر ئەزاســى ھىســاپلىنىدۇ ‪،‬‬ ‫ئۇالرنىــڭ ســانى بىلــەن تاغۇتالرنىــڭ كۈچــى ۋە شــەۋكىتى ئاشــىدۇ ‪،‬‬ ‫ئەگــەر دەججــال ئالىمــار تاغۇتالرنىــڭ ئەســرلىرىنى ئادالــەت ئۇتىــدا‬ ‫ئەمــەس تىرورلــۇق خەنجىرىــدە بۇغۇزالنســۇن دىســە ئۇنداقتــا ئــۆز‬ ‫دوســىتلىرىنى ئىســام دىيارلىرىنــى كۆيدۈرگــۈچ بومبىــار بىلــەن‬ ‫بومباردىمــان قىلىشــتىن توسســۇن ‪.‬‬ ‫ئاخىرىــدا ‪ :‬ئەبــۇ ئاببــاس ئىبنــى قۇدامــە مۇنــداق دەيــدۇ‬ ‫‪ «:‬مۇنچىغــا كىرگــەن ئــادەم ئۇنىــڭ قىززىقلىــق ھارارىتىدىــن‬ ‫جەھەننەمنىــڭ قىززىقلىــق ھارارىتىنــى ئەسلىشــى كېــرەك ‪ ،‬چۈنكــى‬ ‫مۆئمىــن دۇنيــادا كۆرگــەن ئىشــاردىن ئاخىــرەت ئىشــلىرىنى ئويــاپ‬ ‫يىتەلەيــدۇ ‪ ،‬قارىمامســەن ! ئەگــەر بىــر ئــاۋات ھويلىغــا ئــۆي‬ ‫زىننەتلىگۈچــى ‪ ،‬قۇرۇلــۇش ئىنژىنىــرى ‪ ،‬ياغاچچــى ‪ ،‬ۋە گىلەمچــى‬ ‫كىرســە ســەن گىلەمچىنىــڭ ھويلىغــا ســېلىنغان گىلەملەرنىــڭ‬ ‫كۆركەملىكىگــە دىققــەت قىلىۋاتقانلىقىنــى ‪ ،‬ياغاچچىنىــڭ ھويلىنىــڭ‬ ‫پىشــايۋانلىرىغا قاراۋاتقانلىقىنــى ‪ ،‬قۇرۇلــۇش ئىنژىنىرىنىــڭ تــام‪-‬‬ ‫تۇرۇســارغا نــەزەر تاشــاۋاتقانلىقىنى ‪ ،‬ۋە ئــۆي زىننەتلىگۈچىنىــڭ‬ ‫ھويلىغــا ئىشــلەنگەن نەقىشــلەرگە زەن ســېلىۋاتقانلىقىنى كۆرىســەن‬ ‫‪ ،‬شــۇنىڭدەك مۆئمىــن ھــەم قاراڭغۇلۇقنــى كۆرســە قەبرىنىــڭ‬

‫كۆيىۋاتقان مۇرتەد تۈرك ئەسكىرى‬

‫ ‬

‫قاراڭغۇلۇقىنــى ‪ ،‬ئەگــەر قاتتىــق ئاۋازنــى ئاڭلىســا ســۈر چېلىنغــان‬ ‫ئاۋازنــى ‪ ،‬ئەگــەر نىئمەتنــى كۆرســە جەننەتنىــڭ نىئمەتلىرىنــى ‪،‬‬ ‫ئەگــەر ئوتنــى كۆرســە دوۋزاخنــى ئەســلەيدۇ ‪( » .‬ئىخالســمەنلەرنىڭ‬ ‫يۇلــى ناملىــق كىتاپنىــڭ قىسقارتىلمىســىدىن ئېلىنــدى)‬ ‫خۇالســە‪ ،‬مۆمىــن ھەرۋاقىــت تاغــۇت ئەســكەرلىرىنىڭ ۋە‬ ‫ســەلىب قۇشــۇنلىرىنىڭ كۆيدۈرۈلگەنلىكىنــى كۆرســە تەپەككــۇر‬ ‫قىلىــپ جەھەننــەم ئۇتىنىــڭ ئــۇ ئوتتىــن نەچچــە ھەسســە‬ ‫قىززىــق ئىكەنلىكىنــى ‪ ،‬قىيامــەت كۈنــى ئالالھنىــڭ ئۇنىڭدىــن‬ ‫ئىلگىــرى بۇنىڭغــا ئوخشــاش غەزەپلىنىــپ باقمىغــان ۋە ئۇنىڭدىــن‬ ‫كىيىنمــۇ بۇنىڭغــا ئوخشــاش غەزەپلەنمەيدىغــان بىــر غەزەپتــە‬ ‫غەزەپلىنىدىغانلىقىنــى ۋە شــۇ غەزىپــى بىلــەن مۇۋەھھىــد‬ ‫گۇناھكارالرنــى ســەجدە قىلغــان ئىــزى بــار جايالردىــن باشــقا‬ ‫جايالرنــى ئوتتــا كۆيــدۈرۈپ ئــۇالر ئوتنىــڭ دەســتىدىن قارىــداپ‬ ‫چوغقــا ئايلىنىدىغانلىقىنــى ۋە گۇناھىغــا اليىــق كۆيــۈپ بولغاندىــن‬ ‫كىيىــن ئالالھنىــڭ رەھمىتىگــە ئېرىشــىپ جەننەتتىكــى ھاياتلىــق‬ ‫ئۆســتىڭىدە يۇيۇندۇرۇلىدىغانلىقىنــى شــۇنداقال كاپىر‪-‬مۇرتەدلەرنىــڭ‬ ‫جەھەننەمــدە كۆيگــەن پېتــى مەڭگۈلــۈك قالدۇرىلىدىغانلىقىنــى‬ ‫ئەســلەپ تۇرىشــى كېــرەك ‪ ،‬ئالــاھ مۇنــداق دەيدۇ ‪ «:‬شۈبھىســىزكى‪،‬‬ ‫بىزنىــڭ ئايەتلىرىمىزگــە كاپىــر بولغانالرنــى دوزاخقــا كىرگۈزىمىــز‪،‬‬ ‫ئۇالرنىــڭ تېرىلىــرى پىشــىپ تۈگىگــەن چاغــدا ئازابنــى تېتىتىــش‬ ‫ئۈچــۈن ئورنىغــا باشــقا تېــرە يەڭگۈشــلەيمىز ‪ ،‬ئالــاھ ھەقىقەتــەن‬ ‫غالىبتــۇر‪ ،‬ھېكمــەت بىلــەن ئىــش قىلغۇچىــدۇر ‪( »،‬ســۈرە نىســا‬ ‫‪-56‬ئايــەت)‬ ‫كىمىكــى چــوڭ گۇناھالرنــى داۋامالشــتۇرىۋاتقان بولســا ئۇ كىشــى‬ ‫گۇناھــى ئۇنــى قىيامــەت كۈنــى ئالــاھ تەئــاال كەچۈرمەيدىغــان‬ ‫دەرىجىگــە يەتكــۈزۈپ قۇيۇشــتىن بــۇرۇن تەۋبــە قىلىۋالســۇن ‪ ،‬بــەزى‬ ‫ســەلەپلەر مۇنــداق دىگــەن ‪ «:‬خــۇددى ســۆيۈش جىماغــا ‪ ،‬ناخشــا‬ ‫زىناغــا ‪ ،‬قــاراش ئاشــىقلىققا ‪ ،‬كىســەل ئۆلۈمگــە ئاپارغانــدەك گۇنــاھ‬ ‫كاپىرلىققــا ئاپىرىــدۇ‪( ».‬ئىبنــى قەييىــم ‪ ‬نىــڭ يىتەرلىــك جــاۋاپ‬ ‫دىگــەن كىتابىدىــن ئېلىنــدى)‬ ‫ئــى قەلىبلەرنــى ئۆزگەرتىــپ تۇرغۇچــى ئالــاھ ‪ ،‬قەلبىمىزنــى‬ ‫دىنىڭــدا مۇســتەھكەم قىلغىــن ‪ ،‬ئامىــن ‪.‬‬

‫ماقالىلەر‬

‫‪12‬‬

13

‫ئەبــۇ داۋۇد ئەبــۇ ئۇمامــە ئەلباھىلــى ‪ h‬دىــن رىۋايــەت‬ ‫قىلىدۇكــى‪ ،‬بىــر كىشــى ‪ -‬ئــەي رەســۇلۇلالھ ‪ ،‬مــاڭا ســاياھەت‬ ‫قىلىشــقا رۇخســەت قىلغىــن ‪ -‬دېۋىــدى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ‪«:‬ئۈممىتىمنىڭ‬ ‫ســاياھىتى ئالــاھ يولىــدا جىھــاد قىلىشــتۇر » دېــدى ‪ ،‬بۇ ھەدىســكە‬ ‫ئەبــۇ داۋۇد ســۈكۈتتە تۇرغــان ‪ ،‬ئىمــام ھاكىــم ئىســنادىنى ســەھىھ‬ ‫دەپ قارىغــان ‪ ،‬شــۇنداقال بــۇ ھەدىســنى ئىشــبىلى ‪ ،‬زەھەبــى‬ ‫ســەھىھ دەپ قارىغــان ‪.‬‬ ‫بــەزى ھىجــرەت ۋە جىھــاد قىلغۇچىــار بــۇ ھەدىســنى خاتــا‬ ‫چۈشــىنىۋالغان بولــۇپ‪ ،‬ئــۇالر جىھــاد ســاياھىتىنى دەۋرىمىزدىكــى‬ ‫كىشــىلەرنىڭ چۈشــەنگەندەك «زىيــارەت قىلىــش ئۈچــۈن بىــر‬ ‫شــەھەردىن بىــر شــەھەرگە يۆتكىلىــش» دەپ چۈشــىنىپ قالغــان‬ ‫‪ .‬ئــۇ ئۆزىنىــڭ بــۇ خاتــا چۈشەنچىســى بىلــەن ھىجــرەت قىلىــپ‬ ‫بارغــان شــەھەردىكى تــاغ دەريــا دېڭىــز ســاھىلى ئورمانغــا‬ ‫ئوخشــىغان گــۈزەل مەنزىرلەرنــى كۆرگەنــدە رەســۇلۇلالھ ‪ g‬جىھــاد‬ ‫ئۈممىتىمنىــڭ ســاياھىتى دەپ راســت دەپتىكــەن دەپ قېلىشــى‬ ‫مۇمكىــن ‪.‬‬ ‫مانــا مۇشــۇنىڭغا ئوخشــاش كۆپىنچــە كىشــىلەر ھەدىســنى خاتــا‬ ‫چۈشــىنىۋالغان‪ ،‬ھەدىســنىڭ ئەســلى مەنىســى بىلــەن كۆپىنچــە‬ ‫كىشــىلەر چۈشــىنىۋالغان مەنــا ئارىســىدا نېمــە دېگــەن زور پــەرق‬ ‫بــار ھــە !‬ ‫ئەگــەر «ســاياھەت»دىن بولغــان مەقســەت ھەممــە ئــادەم‬ ‫بىلىدىغــان سەيلە‪-‬ســاياھەت بولمىســا ئۇنداقتــا ئۇنىــڭ ھەقىقىــي‬ ‫مەنىســى نېمــە دەپ سورالســا؟ جــاۋاب شــۇكى‪ ،‬ھەدىســتىكى يېڭــى‬ ‫ســۆزلۈك يېڭــى زامــان ئالىملىــرى ياكــى كىيىنكــى ئالىمالرنىــڭ‬ ‫چۈشەنچىســى بۇيىچــە ئەمــەس‪ ،‬بەلكــى پاســاھەتلىك ئــەرەب تىلــى‬ ‫ۋە ســەلەپ ســالىھالرنىڭ چۈشەنچىســى بىلــەن تەپســىر قىلىنىــدۇ‬ ‫‪ ،‬بــۇ خــۇددى قارىــار ۋە مۇھەددىســلەر قۇرئــان ۋە ھەدىســنى‬ ‫يادلىغانــدەك قۇرئــان ۋە ھەدىســتىكى يېڭــى ســۆزلۈكلەرنى‬ ‫يادلىغــان تىــل ئالىملىرىغــا مۇراجىئــەت قىلىــش بىلــەن ۋۇجۇدقــا‬ ‫چىقىــدۇ‪ ،‬ئالــاھ ئۇالرنىــڭ ھەممىســىنى كــۆپ ياخشــىلىقالر بىلــەن‬ ‫مۇكاپاتلىســۇن‪.‬‬ ‫ئىبنــى قۇتەيبــە ‪( r‬ھىجرىيــە ‪-672‬يىلــى ۋاپــات بولغــان)‬ ‫ھەدىســتىكى ســاياھەت دېگــەن ســۆزنى شــەرھلەپ مۇنــداق دەيدۇ‪:‬‬ ‫« (ســاياھەت) دېمــەك بەنــى ئىســرائىل قوۋمىنىــڭ ئابىدلىــرى‬ ‫قىلغانــدەك ئــۆز يۇرتىدىــن ئايرىلىــپ باشــقا يۇرتالرغــا بېرىــپ‬ ‫ئىبــادەت قىلىــش دېمەكتــۇر‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪ g‬بۇنــى مۇســۇلمانالردىن‬

‫كۆتۈرىۋەتكــەن ‪( ».‬ھەدىــس ســۆزلۈكلىرى دېگــەن كىتابىدىــن‬ ‫ئېلىنــدى)‬ ‫ئىبنــى ئەنبــارى ‪( r‬ھجىرىيــە ‪-823‬يىلــى ۋاپــات بولغــان)‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪( «:‬ســاياھەت) جۈمــە نامىزىغــا ۋە جامائەتكــە‬ ‫قاتناشــماي كىشــىلەردىن ئايرىلىــپ شــەھەرنىڭ چــەت يەرلىرىگــە‬ ‫چىقىــپ كېتىشــتۇر‪( »،‬ئەززاھىــر دېگــەن كىتابىدىــن ئېلىنــدى)‬ ‫ئەبــۇ مەنســۇر ئەزھــەرى ‪( r‬ھجىرىيــە ‪-730‬يىلــى ۋاپــات‬ ‫بولغــان) مۇنــداق دەيــدۇ‪ «:‬لەيىــس مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ســاياھەت‬ ‫دېمــەك بىــر كىشــىنىڭ ئىبــادەت قىلىــش ئۈچــۈن يىــراق يەرلەرگــە‬ ‫چىقىــپ كىتىشــىدۇر‪ ،‬بــۇ ئۈممەتنىــڭ ســاياھىتى روزا تۇتــۇش‬ ‫ۋە مەســچىتنى الزىــم تۇتۇشــتۇر‪( »،‬لۇغــەت مەنالىــرى دېگــەن‬ ‫كىتابىدىــن ئېلىنــدى)‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ g‬رۇخســەت قىلمىغــان ســاياھەت ئالــاھ يولغــا‬ ‫قويمىغــان ھالــدا راھىبقــا ئوخشــاش بۇلىۋېلىشــتۇر ‪ ،‬ئالــاھ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ ‪ «:‬ئۇالردىــن كېيىــن ئەلچىلىرىمىزنــى داۋاملىــق ئەۋەتتــۇق‪،‬‬ ‫ئارقىدىــن مەريــەم ئوغلــى ئىســانى ئەۋەتتــۇق‪ ،‬ئۇنىڭغــا ئىنجىلنــى‬ ‫ئاتــا قىلــدۇق‪ ،‬ئۇنىڭغــا ئەگەشــكەنلەرنىڭ دىللىرىغــا شــەپقەت ۋە‬ ‫مېھرىبانلىقنــى ســالدۇق‪ ،‬راھىبلىقنــى ئــۇالر ئۆزلىــرى پەيــدا قىلــدى‪،‬‬ ‫ئۇالرغــا ئۇنــى بىــز بېكىتمىــدۇق‪ ،‬ئــۇالر ئۇنــى پەقــەت ئالالھنىــڭ‬ ‫رازىلىقىنــى تىلــەپ (پەيــدا قىلــدى)‪ ،‬لېكىــن ئــۇالر ئۇنىڭغــا اليىــق‬ ‫دەرىجىــدە ئەمــەل قىلمىــدى‪ ،‬ئۇالردىــن ئىمــان ئېيتقانالرنىــڭ‬ ‫ئەجىرىنــى ھەسســىلەپ بــەردۇق‪ ،‬ئۇالردىــن نۇرغۇنــى ئالالھنىــڭ‬ ‫ئىتائىتىدىــن چىققۇچىــاردۇر‪( »،‬ســۈرە ھەدىــد ‪-27‬ئايــەت)‬ ‫ئــۇرۋە ئىبنــى زۇبەيىــر ‪ h‬دىــن رىۋايــەت قىلىنىدۇكــى‪ ،‬ئــۇ‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ «:‬ئۇســمان ئىبنــى مەزئۇننىــڭ ئايالــى ئەھۋالــى‬ ‫ناچــار ھالەتتــە ئائىشــە رەزىيەلالھــۇ ئەنھانىــڭ قېشــىغا كىــردى‬ ‫‪ ،‬ئائىشــە ئۇنىڭدىن‪«:‬نېمــە بولــدى؟» دەپ ســورىۋىدى ‪ ،‬ئــۇ‬ ‫‪«:‬يولدىشــىم كېچىســى قىيامــدا تــۇرۇپ كۈنــدۈزى روزا تۇتۇۋالىــدۇ‬ ‫‪ »،‬دەپ جــاۋاب بــەردى‪ ،‬ئائىشــە بــۇ ئەھۋالنــى رەســۇلۇلالھ ‪ g‬غــا‬ ‫مەلــۇم قىلــدى‪ ،‬ئوســمان ئىبنــى مەزئــۇن رەســۇلۇلالھ ‪ g‬غــا ئۇچراپ‬ ‫قالغانــدا رەســۇلۇلالھ ‪ g‬ئۇنىڭغــا‪ «:‬ئــى ئوســمان راھىبلىــق بىزگــە‬ ‫پــەرز قىلىنمىغــان‪ ،‬مــەن ســاڭا ئۈلگــە ئەمەســمۇ؟ ئالــاھ بىلــەن‬ ‫قەســەمكى مــەن ســىلەرگە قارىغانــدا ئالالھدىــن بەكــرەك قورقىمــەن‬ ‫‪ ،‬شــۇنداقال ئۇنىــڭ بەلگىلىمىلىرىگــە ســىلەردىنمۇ بەكــرەك رىئايــە‬ ‫قىلىمــەن» دېــدى‪( .‬بــۇ ھەدىســنى ئىمــام ئەھمــەد ‪ ،‬ئەبــۇ داۋۇد ‪،‬‬ ‫ئىبنــى ھەببــان رىۋايــەت قىلغــان)‬ ‫بــەزى ســاھابىلەر رەســۇلۇلالھ ‪ g‬دىــن ســاياھەت قىلىشــقا‬ ‫ماقالىلەر‬

‫‪14‬‬

‫ئىجــازەت ســورىغاندا رەســۇلۇلالھ ‪ g‬ئۇالرنــى ئازغــۇن راھىبالرغــا‬ ‫ئوخشىۋېلىشــتىن توســۇپ ئالــاھ ئىنســانالرنىڭ مەنپەئەتــى ئۈچــۈن‬ ‫ئوتتۇرىغــا چىقىرىلغــان ئــەڭ ياخشــى ئۈممەتنىــڭ يولــى بولغــان‬ ‫ئالــاھ يولىدىكــى جىھادقــا يېتەكلــەپ قويغــان ئىــدى‪ ،‬مۇجاھىــد‬ ‫كېچىلىــرى قىيامــدا تــۇرۇش كۈندۈزلىــرى چەۋەنــداز بۇلــۇش ئارقىلىق‬ ‫ئالالھنــى ئەســلەش ۋە زىكىــر قىلىشــنى ۋۇجۇدقــا چىقىرااليــدۇ‪،‬‬ ‫ئــۇالر ‪«:‬ئۆتكەنكىلــەر ئىچىــدە كۆپتــۇر ‪ ،‬كېيىنكىلــەر ئىچىــدە ئــازدۇر‬ ‫‪( ».‬ســۈرە ۋاقىئــە ‪-14-13‬ئايــەت)‬ ‫تىلشۇناســارنىڭ ســۆزىنى بــەزى ئاجىــز ھەدىســلەر ھــەم‬ ‫كۈچلەندۈرىــدۇ‪ ،‬مەســىلەن‪« :‬جىھادنــى الزىــم تۇتقىــن‪ ،‬چۈنكــى‬ ‫جىھــاد ئىســامدىكى راھىبلىقتــۇر» (بــۇ ھەدىســنى ئىمــام‬ ‫ئەھمــەد ئەبــۇ ســەئىد ئەلخۇدرىدىــن رىۋايــەت قىلغــان) «ھــەر بىــر‬ ‫ئەلچىنىــڭ راھىبلىقــى بولغــان ‪ ،‬بــۇ ئۈممەتنىــڭ راھىبلىقــى ئالــاھ‬ ‫يولىــدا جىھــاد قىلىــش ‪( »،‬ئىمــام ئەھمــەد ئەنەســدىن رىۋايــەت‬ ‫قىلغــان) « جىھادنــى الزىــم تۇتقىــن ‪ ،‬چۈنكــى ئــۇ ئۈممىتىمنىــڭ‬ ‫رەھبانىيىتــى» (ئىبنــى ھەببــان ئەبــۇ زەردىــن رىۋايــەت قىلغــان)‬ ‫بــۇ ھەدىســلەرنىڭ قاتارىدىــن يەنــە ئوســمان ئىبنــى مەزئۇننىــڭ‬ ‫ھەدىســى بــار بولــۇپ ‪ ،‬بــۇ ھەدىســتە ئــۇ رەســۇلۇلالھ ‪ g‬نىــڭ‬ ‫قېشــىغا كېلىــپ ئۇنىڭدىــن ‪( :‬بىزگــە ئۆزىمىزنــى ئاختــا قىلىۋېلىشــقا‬ ‫رۇخســەت قىلغىــن ) دېگەنــدە رەســۇلۇلالھ ‪«:g‬ئاختــا قىلغــان‬ ‫ۋە قىلغۇزغــان كىشــى بىزدىــن ئەمــەس‪ ،‬مېنىــڭ ئۈممىتىمنىــڭ‬ ‫ئاختىســى روزا تۇتۇشــتۇر‪ »،‬دېگــەن ‪ ،‬ئــۇ يەنــە رەســۇلۇلالھ ‪g‬‬ ‫دىن‪(:‬بىزگــە ســاياھەت قىلىشــقا رۇخســەت بەرگىــن ) دېگەنــدە‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪«:g‬ئۈممىتىمنىــڭ ســاياھىتى ئالــاھ يولىــدا جىھــاد‬ ‫قىلىشــتۇر » دېگــەن ‪ ،‬ئــۇ يەنــە رەســۇلۇلالھ ‪ g‬دىن‪(:‬بىزگــە راھىــب‬ ‫بولۇشــقا رۇخســەت قىلغىــن) دېگەنــدە رەســۇلۇلالھ ‪ «:‬ئۈممىتىمنىــڭ‬ ‫راھىپلىقــى مەســچىتلەردە نامازنــى كۈتــۈپ ئولتۇرۇشــتۇر‪( ».‬ئىبنــى‬ ‫مۇبــارەك زاھىتلىــق توغرىســىدىكى كىتابىــدا ئاجىــز ئىســناد بىلــەن‬ ‫رىۋايــەت قىلغــان)‬ ‫يەنــە‪ :‬ئىســامدا ســاياھەت ۋە تــوي قىلىشــنى تــەرك قىلىــش ۋە‬ ‫راھىبلىــق يــوق‪ [ .‬ئابــدۇرازاق تاۋۇســتىن رىۋايــەت قىلغــان]‪.‬‬ ‫ئىبنــى قۇتەيبــە ‪ r‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬راھىــب دېگــەن ســۆز؛‬ ‫ئىپتــار قىماســتىن زورا تۇتــۇش‪ ،‬راھىبالرغــا خــاس كىيىــم كىيىــش ۋە‬ ‫گــۆش يېمەســلىك ۋە شــۇنىڭغا ئوخشــاش راھىبالرنــى قىلمىشــىنى‬ ‫قىلغۇچــى‪ .‬توينــى رەت قىلىــش؛ نىكاھلىنىشــنى خالىماســلىق‪.‬‬ ‫[غريــب الحديــث]‪.‬‬ ‫ئىبنــى ئەنبــارى ‪ r‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬تــوي قىلمىغــان راھىــب؛‬ ‫يەنــى بــۇ ئالالدىــن ئۈزۈلــۈش ۋە نىكاھنــى تــەرك ئېتىــش‪ .‬ئاندىــن‬ ‫كىيىــن تاۋۇشــنىڭ ھەدىســىنى زىكىــر قىلــدى‪ ،‬ئاندىــن كىيىــن‬ ‫راھىبلىــق روزا تۇتــۇپ گــۆش يېمەســلىك دېــدى‪[ .‬الزاهــر]‪.‬‬ ‫تىلســۇناش ئالىمالرنىــڭ بــەزى ئەســەلىرى ســۆزلىرى بۇنــى‬ ‫تەســتىقاليدۇ‪ :‬بــۇ ئۈممەتنىــڭ ســاياھىتى روزا تۇتــۇش‪ .‬بۇنــى تەبەرى‬ ‫ئائىشــەدىن رىۋايــەت قىلغــان‪ .‬ســاياھەتچىلەر يەنــى روزا تۇقۇچىــار‪.‬‬ ‫ئىبنــى قۇتەيبــە ‪ r‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ســاياھەتنىڭ ئەســلى‬ ‫زېمىنــدا مېڭىــش‪ ،‬زېمىنــدا ســاياھەت قىلىــش شــەھۋەتتىن ھــۇزۇر‬ ‫ئېلىشــتۇر‪ ،‬شــۇڭا بــۇ روزا تۇتــۇش ئارقىلىق تائــام شــاراب ۋە نىكاھتىن‬ ‫توختــاش ئۈچــۈن بــۇ روزا تۇقۇچىغــا ئوخشــىتىلغان‪[ .‬غريــب القــرآن]‪.‬‬ ‫تەبــەرى تەپســىرىدە مۇنــداق دەيدۇ‪ :‬بــەزى تىلشۇناســار مۇنداق‬ ‫دەيــدۇ‪ :‬بىــز روزا تۇتقۇچــى پەقــەت ســاياھەتچى دەپ ئاتىلىــدۇ دەپ‬ ‫قارايمىــز‪ ،‬چۈنكــى ســاياھەتچىنىڭ ئارتــۇق ئــوزۇق تۈلىكــى يــوق‪ ،‬ئــۇ‬ ‫پەقــەت تاپقــان يــەردە خــۇددى ئۇنىڭدىــن ئېلىۋالىدىغانــدەك تامــاق‬ ‫يەيــدۇ‪.‬‬ ‫يەنــە ســۇفيان ئىبنــى ئۇيەينــە ‪ r‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئەمىــر‬ ‫بىزگــە ئۆزىنىــڭ ۋەھىــب ئىبنــى مۇنەببىھنىــڭ مۇنــداق دېگەنلىكــى‬ ‫دەپ بــەردى‪ :‬ســاياھەت بەنــى ئىســرائىل ئىچىــدە بولــدى‪ .‬ئىبنــى‬ ‫ئۇيەينــە مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئەگــەر تائــام شــاراب ۋە ئايالالرنى تاشلىســا‬ ‫‪15‬‬

‫بــۇ ســاياھەتچى بولىــدۇ‪[ .‬رواه الطبــري]‪.‬‬ ‫مــەرۇزى مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئىســھاق ئىبنــى ســۇۋەيدىدىن رىۋايەت‬ ‫قىلىدۇكــى‪ ،‬ھــەر قانــداق ســەلەپلەر ســاياھەتنى كۈنــدۈزى روزا تۇتۇپ‬ ‫كېچىســى قىيامــدا تــۇرۇش دەپ قارايتتــى‪[ .‬مختصــر قيــام الليــل]‪.‬‬ ‫بۇالرنــى كــۆرۈپ چىققاندىــن كىيىــن‪ ،‬ئۈممىتىمنىــڭ ســاياھىتى‬ ‫جىھــاد دېگــەن ســۆزدە شــۈبھە قالمايــدۇ‪ ،‬ئــوزۇق تۈلۈكنــى تاشــاپ‬ ‫ۋە نىكاھنــى رەت قىلىــپ تەۋەككــۈل ۋە زاھىدلىقنــى دەۋا قىلىدىغــان‬ ‫بىددىئــەت راھىبلىــق ســاياھىتىدىن توســقان‪ ،‬بــۇ بــەزى ئەھلــى‬ ‫كىتابتىــن كەلگــەن ســوپى تەرىقىلىرىنىــڭ ئادىتــى‪.‬‬ ‫بۇنىڭدىكــى مەقســەت يەنــە؛ ســاياھەتنىڭ ئــەڭ ياخشىســى‬ ‫بولغــان ئالــاھ يولىدىكــى جىھادقــا ۋە ئىبادەتتىكــى تىرىشــچانلىق‬ ‫ۋە ئالالھقــا ئۇچرىشىشــنى تەلــەپ قىلىشــقا باشالشــتۇر‪ .‬مەلۇمكــى‬ ‫بــەزى ســەلەپلەر ســاياھەتنى ئېتىكاپتــا ئولتــۇرۇش ۋە كېچىســى‬ ‫قىيامــدا تــۇرۇپ كۈنــدۈزى روزا تۇتــۇش ۋە ئىلىــم ئېلىــش قىلىۋالــدى‪.‬‬ ‫بۇالردىــن ئالــاھ يولىدىكــى ھىجرەتنــى جىھادقا باغلىغان كىشــىلەرمۇ‬ ‫بــار‪ ،‬ئابدۇراھمــان ئىبنــى زەيىــد ئىبنــى ئەســلەم مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫قۇرئاندىكــى ســاياھەتچىلەر دېگەننىــڭ تەپســىرىدە‪ :‬قۇرئاندىكــى ۋە‬ ‫رەســۇلۇلالھنىڭ ئۈممىتىــدە ســاياھەت يــوق پەقــەت ھىجرەتــا بــار‬ ‫دەيــدۇ‪[ .‬رواه الطبــري]‪ ،‬يەنــە مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬بۇالرنىــڭ ســاياھىتى‬ ‫مەدىنىگــە ھىجــرەت قىلىشــى ئىــدى‪[ .‬رواه ابــن أبــي حاتــم]‪.‬‬ ‫كىمكــى ســەلەپلەرگە مۇناســىپ ســاياھەتچى بولماقچــى بولســا‪،‬‬ ‫ھىجــرەت قىلىشــى ۋە جىھــاد قىلىشــى كېــرەك‪ ،‬قولىدىــن كېلىشــىچە‬ ‫رىبــات ۋە ئۇرۇشــتا زاھىدلىقنــى الزىــم تۇتــۇپ ئالــاھ يولىــدا جىھــاد‬ ‫قىلىشــى كېــرەك‪ ،‬ئالــاھ يامــان كۆرگــەن ئاشــكارا ۋە يوشــۇرۇن‬ ‫ئەجەبلىنىــش كىبىــر غەيــۋەت ۋە غەنىيمــەت ياكــى ماختىنىــش‬ ‫ئۈچــۈن جىھــاد قىلىشــقا ئوخشــاش خاتالىــق گۇناھالرنــى تــەرك‬ ‫ئېتىىشــى كېــرەك‪.‬‬ ‫ئاخىرىــدا ئىبنــى قەييىــم ‪ r‬مۇنــۇ ئايــەت تەپســىرىدە مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪ :‬شۈبھىســىزكى‪ ،‬ئالــاھ مۆمىنلەردىــن ئۇالرنىــڭ جانلىرىنــى‪،‬‬ ‫ماللىرىنــى ئۇالرغــا جەننەتنــى بېرىــپ ســېتىۋالدى‪ .‬ئــۇالر ئالالھنىــڭ‬ ‫يولىــدا ئــۇرۇش قىلىــپ (دۈشــمەنلەرنى) ئۆلتۈرىــدۇ ۋە ئۆلتۈرۈلىــدۇ‬ ‫(يەنــى دۈشــمەنلەر بىلــەن جىھــاد قىلىــپ شــېھىت بولىــدۇ)‪،‬‬ ‫(جىھــاد قىلغۇچىالرغــا جەننەتنــى ۋەدە قىلىــش) تەۋراتتــا‪ ،‬ئىنجىلــدا‬ ‫ۋە قۇرئانــدا زىكــرى قىلىنغــان (ئالالھنىــڭ) راســت ۋەدىســىدۇر‪،‬‬ ‫ۋەدىســىگە ئالالھدىنمــۇ بــەك ۋاپــا قىلغۇچــى كىــم بــار؟ قىلغــان بــۇ‬ ‫ســوداڭالردىن خۇشــال بولــۇڭالر ‪ ،‬بــۇ زور مۇۋەپپەقىيەتتــۇر‪ .‬تەۋبــە‬ ‫‪ - 110‬ئايــەت‪.‬‬ ‫ســاياھەت روزا دەپ تەپســىر قىلىنــدى‪ ،‬ســەپەر ئىلىــم تەلــەپ‬ ‫قىلىــش دەپ تەپســىر قىلىنــدى‪ ،‬جىھــاد ئىتائــەت قىلىــش دەپ‬ ‫تەپســىر قىلىنــدى‪ ،‬بۇنىڭدىكــى توغرىســى؛ قەلبنىــڭ ســاياھىتى‬ ‫ئالالھنــى زىكىــر قىلىــش ۋە ئۇنــى ياخــى كــۆرۈش‪ ،‬ئۇنىڭغــا دۇئــا‬ ‫قىلىــش ۋە ئۇنىــڭ بىلــەن ئۇچرىشىشــقا تەشــنا بولــۇش‪ ،‬يۇقىرىــدا‬ ‫بايــان قىلىنغــان ئىشــارنىڭ ھەممىســى‪ ،‬شــۇڭا ئالــاھ رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ g‬نىــڭ ئاياللىرىنــى ســاياھەتچى دەپ ســۈپەتلىدى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ‬ ‫ســاياھىتى جىھــاد نــە ئىلىــم ئېلىــش نــە دائىــم روزا تۇتــۇش‬ ‫بولمىغــان‪ ،‬پەقــەت بــۇ قەلبىلىرىــدە ئالالھنــى ياخشــى كــۆرۈش‬ ‫ئالالھدىــن قورقــۇش يېلىنىــش زىكىــر قىلىــش ســاياھىتىدۇر‪.‬‬ ‫ئالالھنىــڭ تەۋبــە بىلــەن ئىبادەتنــى قانــداق بىرگــە كەلتۈرگەنلىكىگە‬ ‫قــاراڭ‪ ،‬بــۇ يامــان كۆرگەننــى تاشــاش ۋە ياخشــى كۆرگەننــى‬ ‫قىلىشــتۇر‪ ،‬ســاياھەت بىلــەن ھەمدىنــى بىرگــە كەلتــۈردى‪ ،‬بــۇ‬ ‫بارلىــق مۇكەممــەل ســۈپەتلىرى بىلــەن ئالالھقــا ســانا ئېيتىــش‪،‬‬ ‫تىلنىــڭ ســاياھىتى زىكىــر ئېيتىشــتۇر‪ .‬دۇرۇت ســاالمالر راســتچىل‬ ‫ئىشــەنچلىك رەســۇلۇلالھ ‪ g‬گــە ۋە ئاياللىرىغــا ۋە پــاك ئەۋالدلىرىغــا‬ ‫بولســۇن‪.‬‬

‫بەشىنچى‪ :‬تەييارلىق قىلىش‪.‬‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬دۈشــمىنىڭالرغا قارشــى قۇلۇڭالردىــن‬ ‫كېلىشــىچە قــورال كۈچــى تەييــارالڭالر‪.‬‬ ‫[أضــواء البيــان] كىتابنىــڭ ســاھىبى مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬بــۇ ئايــەت‬ ‫مەيلــى قــۇرال تەرەققىــي قىلغــان ياكــى قىلمىغــان بولســۇن قولىدىــن‬ ‫كېلىشــىچە تەييارالشــقا كەســكىن بۇيرىــدى‪ ،‬شــۇنداقال ھــەم‬ ‫دۇنيــا ئىشــلىرىدىكى تەرەققىياتقــا يۈزلۈنىشــكە كەســكىن بۇيــرۇق‬ ‫ھېســابلىنىدۇ‪.‬‬ ‫ھەممىگــە مەلۇمكــى‪ ،‬جىھــاد ھــەر بىــر مۇسۇلـــمانغا بولۇپمــۇ‬ ‫راپىزىــار دىياردىكــى مۇســۇلمانغا پــەرز ئەيىــن‪ ،‬ۋاجىپنــى ئــادا‬ ‫قىلىــش ئۈچــۈن ئۇنــى روياپقــا چىقىرىشــقا تېگىشــلىك بولغــان‬ ‫نەرســىنى ھازىــرالش ھــەم ۋاجىــپ بولىــدۇ‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ﷺ مۇنــداق‬ ‫دېگــەن‪( :‬ئــەي ئىســمائىلنىڭ ئەۋالدلىــرى ئوقيــا ئېتىــڭالر‪،‬‬ ‫ھەقىقەتــەن بــوۋاڭالر ئىســمائىل مەرگــەن ئىــدى)‪ ،‬رەســۇلۇلالھ‬ ‫ﷺ يەنــە مۇنــداق دېگــەن‪ ( :‬ھەقىقەتــەن كــۈچ قــۇۋۋەت ئــوق‬ ‫ئېتىشــتۇر)‪ ،‬ســەنئانى يۇقىرىقــى ھەدىســنىڭ شەرھىســىدە مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪ :‬يۇقىرىقــى ھەدىــس ئايەتتــە تىلغــا ئېلىنغــان قــورال كۈچىنى‬ ‫تەپســىرى بولىــدۇ‪ ،‬چۈنكــى رەســۇلۇلالھ ﷺ نىــڭ زامانىســىدا‬ ‫ئوقيــا ئېتىــش ئاساســلىق قــورال كۈچــى ھېســابلىنىدىغان بولــۇپ‪،‬‬ ‫ئــۇ مۇشــرىكالرغا ئېتىلىدىغــان مىلتىــق قورالالرنىمــۇ ئــۆز ئىچىگــە‬ ‫ئالىــدۇ‪ ،‬خۇالســە شــۇكى‪ ،‬مۇرتــەد مۇســتەبىت كاپىرالرغــا قارشــى‬ ‫جــەڭ ئۈچــۈن تەييارلىــق قىلىــش‪ ،‬قــورال كۈچــى ھازىرالشــمۇ‪،‬‬ ‫جىھــاد ۋاجىــپ بولغــان ھەربىــر مۇسۇلـــمانغا ۋاجىپتــۇر‪.‬‬ ‫بۇ يەردە سۆزلىمەكچى بولغان نەرسە شۇكى‪:‬‬ ‫بىرىنچــى‪ :‬بــۇ ھەقتــە ئەبــۇ جەئفــەر تەبــەرى{ قۇلۇڭالردىــن‬ ‫كېلىشــىچە كــۈچ} دېگــەن ئايەتنىــڭ تەپســىرىدە مۇنــداق دېگــەن‪:‬‬ ‫جىھــاد ئۈچــۈن قۇلۇڭالردىن كېلىشــىچە قــورال ياراغالردىن ســىلەرگە‬ ‫كــۈچ قــۇۋۋەت بولىدىغــان نەرســىلەرنى ھازىــرالڭالر‪ ،‬شــۇڭا قــۇرال‪-‬‬

‫ياراق ياســاش ئالــاھ يولىــدا قىلىنىدىغــان جىھادقا يــاردەم بېرىدىغان‬ ‫ئــەڭ چــوڭ نەرســىدۇر‪ ،‬ھازىــر ئۇنــى ھەربىــي ســانائەت دەپمــۇ‬ ‫ئاتايــدۇ‪ .‬بــۇ ھەقتــە ئالــاھ كىتابىــدا مۇنــداق دەيــدۇ‪{ :‬جەڭلــەردە‬ ‫ســىلەرنى يــاردار بولۇشــتىن ســاقالش مەقســىتىدە داۋۇتقــا ســىلەر‬ ‫ئۈچــۈن ســاۋۇت ياساشــنى ئۈگەتتــۇق‪ .‬ســىلەر بۇنىڭغــا شــۈكۈر‬ ‫قىالمســىلەر؟ } تەبــەري مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئايەتتىكــى ســاۋۇت‬ ‫كىيىمــى ئەرەبلــەردە مەيلــى دۇبۇلغــا‪ ،‬ســاۋۇت‪ ،‬قىلىــچ‪ ،‬نەيــزە‪،‬‬ ‫ئوقيــا بولســۇن ھەممىســىنى بىــردەك ئــۆز ئىچىگــە ئالىــدۇ‪ .‬ئىبنــى‬ ‫كەســىرمۇ ئۇنــى ســاۋۇت ياســاش دەپ كەلتۈرگــەن‪.‬‬ ‫ئالــاھ كىتابىــدا ســاۋۇت كىيىمنىــڭ ســۈپىتىنى بايــان قىلىــپ‪:‬‬ ‫{ (ئــى داۋۇد !) مۇكەممــەل ســاۋۇتالرنى ياســىغىن ئۇنــى ياساشــتا‬ ‫ھالقىلىرنــى بىــر بىرىگــە تەكشــى قىلغىــن} دېگــەن‪ ،‬يەنــى بۇنىڭــدا‬ ‫كەڭــرى ۋە ئــۇزۇن بولغــان ســاۋۇت مەقســەت قىلىنغــان بولــۇپ‪ ،‬بــۇ‬ ‫ھەقتــە [أضــواء البيــان] دېگــەن كىتابتا مۇنــداق كەلتۈرۈلگــەن‪ :‬يەنى‬ ‫ســاۋۇتنى توقۇشــتا ھالقــا ۋە مىخلىرنــى ئۇنىڭغــا اليىــق مىقــداردا‬ ‫قىلغىــن‪ .‬ئىبنــى كەســىر قەتادەدىــن رىۋايــەت قىلىدۇكــى‪ ،‬داۋۇتتىــن‬ ‫بۇرۇنقــى ســاۋۇتالرنىڭ ئالدىــدا تۈنۈكلىــرى بولــۇپ‪ ،‬داۋۇت ھالقىلىــق‬ ‫ســاۋۇت ياســىغان تۇنجــى ئىــدى‪.‬‬ ‫يۇقىرىــدا ئالــاھ ســاۋۇت ياساشــتىكى ئــەڭ ئىنچىكــە‬ ‫تەرەپلىرىنىمــۇ ئۆگەتتــى‪ ،‬ئــۆز بەندىلىرىگــە بــۇ ئىالھــى تەلىمنــى‬ ‫بېرىــپ‪( ،‬ســىلەر بۇنىڭغــا شــۈكۈر قىالمســىلەر ؟) دەپ ســورىدى‪.‬‬ ‫لېكىــن تولىمــۇ ئەپســۇس كــۆپ ســاندىكى مۇجاھىدلىرىمىــز‬ ‫دۈشــمەنلىرىمىز بىلــەن بولغــان جەڭــدە بــۇ مەســىلىگە ئەھمىيــەت‬ ‫بەرمەيۋاتىــدۇ‪ ،‬ئەمەلىيەتتــە ئۇنىــڭ نۇرغۇنلىغــان پايدىلىــق‬ ‫تەرەپلىــرى بــار‪ ،‬ئــەڭ مۇھىمــى مۇجاھىدنىــڭ دۈشــمەنلەرنىڭ ئــوق‬ ‫بومبــا قالدۇقلىرىنــى ساقلىشــى‪.‬‬ ‫ئىككىنچــى‪ :‬جىھــاد بولۇۋاتقــان رايوندىــن ياردارنــى‬ ‫يىراقالشــتۇرۇش‪ ،‬ياكــى دۈشــمەنگە ئەســىر چۈشــۈپ قالماســلىقى‬ ‫ئۈچــۈن يارىالنغاندىــن كىيىيــن مەيدانــدا ھوشســىزالندۇرۇپ قۇيۇش‪.‬‬ ‫ئۈچىنچــى‪ :‬مۇجاھىدنىــڭ دۈشــمەنگە ئــەڭ يېقىــن بارىدىغــان‬ ‫ئۇرۇننــى بېكىتىــش‪ ،‬بولۇپمــۇ بۆســۈپ كىرگۈچــى‪ ،‬پىدائىيــار‬ ‫شــۇنداق قىلىشــى كېــرەك‪ .‬ئاخىــردا ئــەڭ مۇھىمــى شــۇكى بىــز‬ ‫رەســۇلۇلالھ ﷺ تىنمــۇ بەكــەرەك باتــۇر ئەمەســمىز‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ﷺ‬ ‫نىڭمــۇ يېنىــدا قىلىچــى بولســىمۇ‪ ،‬ئۇنىــڭ بىلــەن بىرگــە ســاۋۇت‬ ‫ۋە دۇبۇلغىســى ھــەم بــار ئىــدى‪ .‬بۇخارىــدا‪ :‬ئائىشــە ئانىمىزدىــن‬ ‫رىۋايــەت قىلىــپ مۇنــداق دېگــەن‪ { :‬رەســۇلۇلالھ ﷺ ۋاپــات‬ ‫تاپقانــدا ئۇنىــڭ ســاۋۇتى‪ ،‬بىــر يەھۇدىينىــڭ يېنىــدا ئارپىدىــن‬ ‫‪ 03‬ســا قىممىتىــدە گۆرۈگــە قويۇقلــۇق ئىــدى ‪ ).‬ئەبــۇ ئەھمــەد‬ ‫ۋە ئەبــۇ داۋۇدتــا‪ :‬رەســۇلۇلالھ ﷺ نىــڭ ئۇھــۇد كۈنــى ئىككــى‬ ‫ســاۋۇت كىيگەنلىكــى ھەققىدىكــى ھەدىــس نەقىــل كەلتۈرۈلگــەن‪.‬‬ ‫ماقالىلەر‬

‫‪16‬‬

‫ئىككــى ســەھىھ كىتابتــا كەلتۈرۈلگــەن ھەدىســتە ئەنــەس ئىبنــى‬ ‫مالىــك رەســۇلۇلالھ ﷺ تىــن رىۋايــەت قىلىدۇكــى‪{ :‬رەســۇلۇلالھ ﷺ‬ ‫فەتھــى يىلــى مەككىگــە كىرگەنــدە ئۇنىــڭ بېشــىدا دۇبۇلغۇســى بــار‬ ‫ئىــدى‪ } .‬دۇبۇلغــا تۆمــۈر بــاش كىيىمــى بولــۇپ‪ ،‬ســاۋۇتنىڭ بىــر‬ ‫قىســمى ھېســابلىنىدۇ‪ .‬تۆمــۈر قالپاقمــۇ دېيىلىــدۇ‪ .‬دېمــەك رەببىمىــز‬ ‫بىزنــى بۇنىــڭ بىلــەن بۈگۈنكــى كۈندىكــى ھەرقانــداق قۇرال‪-‬يــاراق‬ ‫ســانائىتىنىڭ ئاساســى بولغــان مېتــال ســانائىتىنى ئۆگىتىــپ قويــدى‪.‬‬ ‫ئالــاھ كىتابىــدا زۇل قەرنەيىــن قىسســىنى بايــان قىلىــپ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪ { :‬زۇل قەرنەيىــن ئــۆز قوۋمىگــە‪ :‬مــاڭا تۆمــۈر پارچىلىرىنــى‬ ‫ئىلىــپ كېلىــڭالر‪ ،‬تۆمــۈر پارچىلىــرى دۆۋلىنىــپ ئىككــى تاغنىــڭ‬ ‫ئارىســى تەكشــى بولغانــدا كۆيۈكلەرنــى ســىلىڭالر‪ ،‬تۆمــۈر پارچىلىــرى‬ ‫ئوتتــەك قىزىغانــدا مــاڭا ئېرىتىلگــەن مىســنى بېرىــڭالر‪ .‬ئۈســتىگە‬ ‫قۇيىمــەن دېــدى‪ } .‬يەنــى چــوڭ پارچــە تۆمۈرلەرنــى ئىلىــپ‬ ‫كېلىــپ ئــوت يېقىــپ پۈۋلــەڭالر‪ ،‬تاكــى راۋرۇس قىزىــپ قىزارغانــدا‬ ‫ئېرىتىلگــەن مىســنى بېرىــڭالر‪ ،‬قىزارغــان تۆمۈرنىــڭ ئۈســتىگە قۇياي‬ ‫دېگــەن مەنىنــى ئــۆز ئىچىگــە ئالىــدۇ‪ .‬بــۇ ھەقتــە بــەزى كــۆز‬ ‫قاراشــار مەۋجۇتتــۇر‪ .‬يەنــى ئېرىتىلغــان مىســنى قىزارغــان تۆمۈرگــە‬ ‫ئارىالشــتۇرغاندا تۆمۈرنىــڭ ئېالســتىكلىق كۈچىنى تېخىمۇ ئاشــۇرۇپ‪،‬‬ ‫تېخىمــۇ مەزمــۇت ھــەم پۇختــا قىلىــدۇ دەپ قارالغــان‪ .‬ئالــاھ تائــاال‬ ‫نــوھ ئەلەيھىسســاالمغا كېمــە ياساشــنى ئۈگۈتــۈپ مۇنــداق دېگــەن‪:‬‬ ‫{ بىزنىــڭ كــۆز ئوڭىمىــزدا ۋەھىيمىــز بويىچــە كېمــە ياســىغىن}‬ ‫تىبرىينىــڭ رىۋايىتىــدە ئىبنــى ئاببــاس رەزىيەلالھــۇ ئەنھــۇ‬ ‫مۇنــداق دېگــەن‪ :‬نــوھ ئەلەيھىسســاالم كېمىنــى قانــداق ياساشــنى‬ ‫بىلمىگەنلىكــى ئۈچــۈن‪ ،‬ئالــاھ ئۇنىڭغــا ۋەھىــي قىلىــپ خــۇددى‬ ‫قۇشــنىڭ بــاش تەرىپــى تۇمشــۇقىدەك ياســىلدىغانلىقىنى ئۆگەتكــەن‪.‬‬ ‫ئۇممــۇ ھىــرام رەزىيەلالھــۇ ئەنھادىــن رىۋايــەت‪.‬‬ ‫قىلىنغــان ھەدىســتە مۇنــداق دېيىلگــەن‪ { :‬رەســۇلۇلالھ‬ ‫ﷺ ئۈممىتىدىــن پاراخوتــار ئۈســتىدە غــازى بولــۇپ قايتىــپ‬ ‫كەلگەنلەرنــى‪ ،‬مەدھىيەلــەپ مانــا مۇشــۇنداق ســانائەتنى‬ ‫(پاراخوتنــى) ياســىيااليدىغانالر بارمــۇ؟ } دېگــەن‪ .‬ئالــاھ تائــاال‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ { :‬ئالــاھ كاپىرالرنىــڭ ھىيلە‪-‬مىكىــر بىناســىنى‬ ‫تەلتۆكــۈس گۇمــراھ قىلــدى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ ئۈســتىگە بۇ بىنانىڭ ئۆگزىســى‬ ‫ئۆرۈلــۈپ چۈشــتى‪ } .‬بــۇ ئايەتنىــڭ مەزمۇنىنى چۈشــەنگەنلەر ئۈچۈن‬ ‫مەلۇمكــى پارتلىتىــش‪ ،‬گۇمــراھ قىلىشــنىڭ روياپقــا چىقىشــى ئۈچــۈن‬ ‫پارتالتقــۇچ ماددىالرنــى ياســاش ئاساســىي چــوڭ رولنــى ئوينايــدۇ‪،‬‬ ‫بــۇ ھەقتىكــى رەســۇلۇلالھ ﷺ نىــڭ ھەدىســى بىزگــە يېتەرلىكتــۇر‪،‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ﷺ ســاھابىلەرنى ئــۇرۇش ئەســۋاب قۇراللىرنــى ياســاش‬ ‫ســانائىتىگە قىزىقتۇرغاندىنمــۇ بەكــەرەك باشــقا ســانائەتكە‬ ‫قىزىقتۇرمىغــان بولــۇپ‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ﷺ مۇنــداق دېگــەن‪ { :‬بىــر پــاي‬ ‫ئــوق ياكــى ئوقيــا بىلــەن ئــۈچ نەپــەر كىشــى يەنــى ئۇنــى ياخشــىلىق‬ ‫ئۈســتىدە ياســىغۇچى‪ ،‬ئۇنــى دۈشــمەنگە ئاتقۇچــى‪ ،‬ۋە دۈشــمەندىن‬ ‫ئــوق يىگۈچىدىــن ئىبــارەت ئــۈچ كىشــى جەننەتكــە كىــردۇ‪} .‬‬ ‫ئۇنداقتــا بىــر ســارۇخ ياكــى بىــر ئايروپىــان ياكــى بىــرەر پارتالتقــۇچ‬ ‫مــاددا ياســىغۇچىالر ھەققىــدە قانــداق ئوياليســىلەر؟‬ ‫تەشۋىقات تەييارلىقى‪:‬‬ ‫مۇجاھىدالرنىــڭ دۈشــمەنلەر بىلــەن بولغــان جېڭــى ئىككــى‬ ‫مۇھىــم نۇقتىنــى چۆرىدەيــدۇ‪ .‬بىــرى ئەســكىرى تەييارلىــق نۇقتىســى‬ ‫يۇقىرىــدا ســۆزلىنىپ بولــدى‪ .‬ئىككىنچىســى بولســا ئۈممەتنىــڭ‬ ‫ئەقىدە‪-‬ئىتىقادلىرنــى ئۆزگەرتىــپ ئىدىيەلىرنــى بۇرمىــاپ‬ ‫ئادىمىيلىــك خۇسۇســىيەتلىرنى چــۆرۈپ تاشــاپ‪ ،‬ئۇالرنــى ھاالكــەت‬ ‫گىردابىغــا مەھكــۇم قىلىۋاتقــان ئادىمىــي شــەيتانالرنىڭ تەتــۈر‬ ‫تەشــۋىقاتلىرغا قارشــى جــەڭ‪ .‬ھەقىقەتــەن تەتــۈر تەشــۋىقاتالرنىڭ‬ ‫ئــەۋج ئېلىشــى ئۈممەتكــە نىســبەتەن ئــەڭ چــوڭ زىيــان ۋە خەتــەر‬ ‫ھېســابلىنىدۇ‪ .‬ئۇنىــڭ زىيىنــى بومباردىمانچــى ئايروپىالنالرنىــڭ‬ ‫كەلتۈرگــەن ھاالكىتىدىنمــۇ ئېغىــر زىيــان ھېســابلىنىدۇ‪ .‬شۇڭالشــقا‬ ‫دۈشــمەن ئەســكەرلىرنىڭ شــەۋكىتىنى ســۇندۇرۇپ ھەيۋىســىنى‬ ‫‪17‬‬

‫يەرگــە ئۇرۇشــقا‪ ،‬ئالــاھ تەرەپتىن مۇۋەففــەق بولغــان مۇجاھىدالرنىڭ‬ ‫يەنــە بىــر تەرەپتىــن دۈشــمەنلەرنىڭ تەتــۈر تەشــۋىقاتلىرىغا قارشــى‬ ‫كــۈرەش قىلىشــى ھــەم الزىمــدۇر‪ .‬ئەنەســتىن رىۋايــەت قىلىنغــان‬ ‫ھەدىســتە رەســۇلۇلالھ ﷺ مۇنــداق دېگــەن‪ { :‬مۇشــرىكالرغا‬ ‫قارشــى تىلىــڭالر بىلەنمــۇ ھــەم جىھــاد قىلىــڭالر} كەئــب ئىبنــى‬ ‫مالــك ئۆزىنىــڭ دادىســىدىن نەقىــل قىلغــان يەنــە بىــر ھەدىســتە‬ ‫رەســۇلۇلالھ ﷺ مۇنــداق دېگــەن‪ { :‬مۆئمىــن قىلچــە ۋە تىلــى بىلەن‬ ‫جىھــاد قىلىــدۇ‪ ،‬جېنىــم ئىلىكىــدە بولغــان زات بىلــەن قەســەمكى‪:‬‬ ‫تىلىــڭالر بىلــەن ئاتقــان ئــوق دەل نىشــانغا تېگىــدۇ‪ } .‬رەســۇلۇلالھ‬ ‫ﷺ ئــۆز زامانىســىدا تەشــۋىقات ئىشــلىرىغا كــۆپ ئەھمىيــەت‬ ‫بەرگــەن بولــۇپ‪ ،‬پاســاھەتلىك شــېئىرالر ئارقىلىقمــۇ دۈشــمەنلەرنىڭ‬ ‫قەلبىگــە ھــەم كۆرۈنەرلىــك تەســىرلەرنى كۆرســەتكەن‪ .‬تىرمىزىنىــڭ‬ ‫رىۋايىتىــدە ئەنــەس ئىبنــى مالــك مۇنــداق دېگــەن‪ :‬رەســۇلالھ‬ ‫ئۆمــۈر ھــەج ئۈچــۈن مەككىگــە كىرگەنــدە‪ ،‬ئابدۇلــاھ ئىبنــى رەۋاھــە‬ ‫ئۇنىــڭ يېنىــدا‬ ‫كېتىۋېتىپ مۇنۇ قەسىدىنى ئوقۇغان ئىدى‪:‬‬ ‫كاپىرالر ئۇنىڭ يولىنى بىكارالڭالر‬ ‫بۈگۈن سىلەرنى ئۆلتۈرىمىز‬ ‫كىشى ئائىلىسىدىن ئايرىلىدۇ‬ ‫ئات ئىگىسىدىن ئايرىلىدۇ‬ ‫ئۆمەر‪-‬ئــەي ئىبنــى رەۋاھە ھەرەمــدە كېتىۋېتىپ‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ﷺ‬ ‫نىــڭ يېنىــدا كېتىۋېتىپمــۇ شــېئىر ئۇقامســەن‪-‬دېگەندە؟ رەســۇلۇلالھ‬ ‫ﷺ ‪-‬قويغىــن ئۆمــەر ئۇنىــڭ ئوقۇغــان شــېئىرى دۈشــمەنلەرگە ئاتقــان‬ ‫ئوقتىنمــۇ تېــزراق تېگىــدۇ‪ } .‬دېگــەن رەســۇلۇلالھ ﷺ ئەســكىرى‬ ‫قومانــدان خالىدنىــڭ مۇســۇلمان بولغىنىغــا خۇشــال بولغىنىــدەك‪،‬‬ ‫شــائىرالرنىڭ ســەرخىلى بولغــەن بىرســىنىڭ مۇســۇلمان بولغىنىغــا‬ ‫ھــەم خۇشــال بولغــان ئىــدى‪ .‬تىبرانىنىــڭ (مۆئجــەم كەبىــر) دېگــەن‬ ‫كىتابىــدا مۇنــداق دېيىلگــەن‪ :‬ئەقەبــە بەيئىتىــدە ئەنســارالردىن‬ ‫ۋەكىللــەر كەلگەنــدە رەســۇلۇلالھ ﷺ ئابباســقا‪ :‬بــۇ ئىككــى‬ ‫كىشــىنى تۇنۇمســەن؟ دەپ ســورىغاندا ئاببــاس بۇرۇلــۇپ قارىۋېتىــپ‬ ‫ھەئــە تونۇيمــەن‪ .‬بــۇ بەرائىبنــى مەئــرۇر قەۋىمنىــڭ ئاقســاقىلى‬ ‫بۇلــدۇ‪ ،‬بــۇ بولســا كەئىبىبنــى مالىــك دەپ جــاۋاب بەرگــەن‪.‬‬ ‫كەئىــب ئېيتىدۇكــى‪ :‬ئالــاھ بىلــەن قەســەمكى رەســۇلۇلالھ ﷺ‬ ‫نىــڭ شــۇ چاغــدا ئابباســنىڭ گېپىگــە ئۇالپــا (شــائىرمۇ ؟) دەپ‬ ‫ســورىغىنى ھەرگىــز ئىســىمدىن چىقمايــدۇ‪ ،} .‬ئاببــاس رەســۇلۇلالھ‬ ‫ﷺ غــا ھەئــە شــۇنداق دەپ جــاۋاب بەرگــەن ئىــدى‪ .‬رەســۇلۇلالھ‬ ‫ﷺ ســاھابىلىرىدىن شــائىرلىرنىڭ ياخشــى يېتىشــىپ چىقىشــىغا‬ ‫ھېرىســمەن ئىــدى‪ .‬رەســۇلۇلالھ ﷺ ھەسســانغا مۇنــداق دېگــەن‪{ :‬‬ ‫ئەبــۇ بەكرىنــى چاقىرغىــن ئــۇ ســاڭا قوۋىمنىــڭ ئەھۋالىنــى ئۆگىتىدۇ‪.‬‬ ‫ئــۇ نەســەبلەرنى ياخشــى بىلگۈچىــدۇر‪ } .‬ســەھىھۇل بۇخــارادا‬ ‫ئائىشــە رەزىيەلالھــۇ ئەنھادىــن رىۋايــەت قىلىنغــان ھەدىســتە‬ ‫مۇنــداق دېيىلگــەن‪ { :‬ھەسســان رەســۇلۇلالھ ﷺ تىــن مۇشــرىكالرنى‬ ‫شــېئىردا ھەجۋىيلەشــتۈرۈش ھەققىــدە ئىزىــن ســورىغاندا‬ ‫رەســۇلۇلالھ ﷺ ئۇنىڭغــا‪ ( :‬مــاڭا نىســبەتەن قانــداق كەلتۈرســەن‬ ‫؟) دەپ ســورىغاندا ھەسســان جاۋابــەن‪ :‬ســىلىنى ئۇالردىــن‬ ‫خــۇددى خېمىردىــن قىلنــى ســۇغۇرۇپ ئالغانــدەك ئايرىۋالمــەن‬ ‫دېگــەن‪ .‬ئاندىــن رەســۇلۇلالھ ﷺ‪ { :‬شــائىرالرنىڭ ســۆزلىردىن ئــەڭ‬ ‫راســتچىل ســۆز لۇبەيدەنىــڭ مۇنــۇ ســۆزلىرىدۇر‪ :‬ئــاگاھ بۇلــۇڭالر!‬ ‫ئالالھتىــن باشــقا ھەرقانــداق ئىــاھ باتىلــدۇر‪ ،‬ئۇمەييــە ئىبنــى‬ ‫ئەبــى ســەلەت مۇســۇلمان بولۇشــقا ئــاز قالــدى‪ } .‬رەســۇلۇلالھ ﷺ‬ ‫ئىســام ۋە مۇســۇلمانالرنىڭ شــەنىنى قوغدايدىغانغــا مەخســۇس‬ ‫ناتىــق بىرىنــى خاتىــپ قىلىــپ تەيىنلىۋالغــان بولــۇپ‪ ،‬ئــۇ بولســىمۇ‬ ‫جەننــەت بىلــەن خــۇش بېشــارەت بېرىلگــەن ســاھابە ســابىت‬ ‫ئىبنــى قەيىــس ئىبنــى شــەمماس ئىــدى‪ .‬بەنــۇ تەمىيــم قەبىلىســى‬

‫تەشۋىقات جىھادنىڭ ئاساسى قىسمى‬

‫ئۆزلىرىنىــڭ ناتىــق شــائىرى بىلــەن رەســۇلۇلالھ ﷺ نىــڭ ھۇزۇرىغــا‬ ‫كەلگەنــدە‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ﷺ ســابىت ئىبنــى قەيىســكە‪ ( :‬تۇرغىــن‬ ‫ئۇالرغــا جــاۋاب بەرگىــن) دېگەنــدە ســابىت ئۇالرغــا جــاۋاب بــەردى‪.‬‬ ‫بەنــۇ تەمىيــم قەبىلىســىدىن ئەقــرە ئىبنــى ھابىــس ئورنىدىــن‬ ‫تــۇردى‪ ،‬ئــۇ مۇنــداق دېــدى‪ :‬ھەقىقەتــەن مۇھەممــەد‪ ،‬ســابىتنى‬ ‫بىــز بىلــەن مۇشــائىرە قىلىشــقا چاقىرغــان بولــۇپ‪ ،‬ئالــاھ بىلــەن‬ ‫قەســەمكى‪ :‬بىلەلمــەي قالدىــم بىزنىــڭ ناتىقىمىــز بىــر ســۆزنى‬ ‫قىلســا‪ ،‬ئۇالرنىــڭ خاتىبــى تېخىمــۇ گــۈزەل بىــر ســۆزنى قىالتتــى‪،‬‬ ‫بىزنىــڭ شــائىرىمىز بىــر شــېئىرنى ئوقۇســا ئۇالرنىڭ شــائىرى ســابىت‬ ‫بىزنىــڭ شــائىرلىرىمىزدىنمۇ پاســاھەتلىك بىــر شــېئىرنى ئوقۇيتتــى‪.‬‬ ‫ئاندىــن ئــۇ رەســۇلالنىڭ يېنىغــا كېلىــپ ئالالھتىــن باشــقا ئىالھنىــڭ‬ ‫يــوق ئىكەنلىكىگــە‪ ،‬ســېنىڭ ئالالھنىــڭ ئەلچىســى ئىكەنلىكىگــە‬ ‫گۇۋاھلىــق بېرمــەن } دەپ مۇســۇلمان بولغــان ئىــدى‪.‬‬ ‫ئىســامىي تەشــۋىتقاتنىڭ مۇھىــم ئوبرازىنــى تۆۋەندىكــى‬ ‫ئاساســلىق نۇقتىالرغــا يېغىنچاقاليمىــز‪.‬‬ ‫‪-1‬مۇســۇلمانالرنىڭ ئەقىدىســى‪ ،‬يــۈز ئابرۇيىنــى قوغــداش‪.‬‬ ‫ئالــاھ تائــاال مۇنــداق دېگــەن‪ { :‬پەقــەت ئىمــان ئېيتقــان ۋە‬ ‫ياخشــى ئەمەللەرنــى قىلغــان ئالالھنــى كــۆپ زىكىــر قىلغــان‪ ،‬زۇلۇمغا‬ ‫ئۇچرىغاندىــن كېيىنمــۇ ئۆزىنــى قوغدىغــان شــائىرالر بۇنىڭدىــن‬ ‫مۇستەســنا‪ } .‬ئىبنــى ئاببــاس يۇقىرىقــى ئايــەت ھەققىــدە يەنــى‬ ‫مۆئمىنلەرنــى كەمســىتىپ‪ ،‬ھەجۋىيالشــتۇرغان كاپىرالرغــا قارىتــا‬ ‫قايتۇرمــا جــاۋاب قىلىــش بىلــەن ئۆزلىرىنــى قوغــداش مەقســەت‬ ‫قىلىنىــدۇ‪ ،‬دېگــەن‪ .‬ســەھىھ ھەدىســتە رەســۇلۇلالھ ﷺ مۇنــداق‬ ‫دېگــەن‪ { :‬ئــەي ھەسســان ئالالھنىــڭ ئەلچىســىدىن ئۇالرغــا‬ ‫جــاۋاب بەرگىــن‪ .‬ئالــاھ ســىنىڭ جاۋابىڭنــى جبرىئىــل بىلــەن‬ ‫كۈچلەندۈرىــدۇ }‪ .‬ئىبنــى ئەســاكىردىن رىۋايــەت قىلنىشــىچە‬ ‫رەســۇلۇلالھ ﷺ‪ { :‬كىــم مۇســۇلمانالرنىڭ يــۈز ئابرۇيىنــى ھىمايــە‬ ‫قىلىــدۇ؟ } دەپ ســورىغاندا‪ ،‬ئىبنــى كەئىــب ۋە ئىبنــى راۋاھــە ۋە‬ ‫ھەسســان (مــەن) دەپ جــاۋاب بېرىشــكەن‪ ،‬ئاندىــن رەســۇلۇلالھ‬ ‫ﷺ‪ { :‬كافىرالرغــا قايتۇرمــا جــاۋاب بېرىــڭالر‪ ،‬جبرىئىــل ســىلەرگە‬ ‫ئۇالرنىــڭ ئۈســتىدىن يــاردەم بېرىــدۇ } دېگــەن‪ .‬رەســۇلۇلالھ ﷺ‬ ‫يەنــە مۇنــداق دېگــەن‪ { :‬ئالــاھ ھەسســاننى رەســۇلۇلالھ ﷺ ننــڭ‬

‫ ‬

‫شــان شــەۋكىتى قوغداشــتا ئۇنىڭغــا جبرىئىــل بىلــەن كۈچلەنــدۇرۇپ‬ ‫بېرىــدۇ‪} .‬‬ ‫‪-2‬ئۈممــەت ئوغالنلىرنىــڭ بولۇپمــۇ مۇجاھىدالرنىــڭ ئىرادىســىنى‬ ‫يۇقىــرى كۆتــۈرۈش‪ .‬ســەلەمە ئىبنــى ئەكۋەدىــن رىۋايــەت قىلىنغــان‬ ‫ســەھىھ ھەدىســتە ئــۇ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬بىــز رەســۇلۇلالھ ﷺ بىلــەن‬ ‫خەيبــەر ئۇرۇشــىغا چىققانــدا كېچىســى يــول يۈرۋاتســاق‪ ،‬بىــر‬ ‫كىشــى ئامىــر ئىبنــى ئەكۋەغــا مۇنــداق دېــدى‪ :‬بىزگــە مۇبــارەك‬ ‫قەســىدلىرىڭدىن ئاڭلىتىــپ قويمامســەن؟ ئامىــر شــائىر ئىــدى‪.‬‬ ‫ئاندىــن ئــۇ قوۋىمنــى شــېئىر بىلــەن جانالندۇرۇشــقا چۈشــۈپ‬ ‫كەتتــى‪.‬‬ ‫‪-3‬كافىــر مۇرتەدلەرنىــڭ بــۇزۇق يالغــان ئەقىدىلىرنــى ئىچىــپ‬ ‫تاشــاپ‪ ،‬ئۈممەتكــە ئۇالرنىــڭ ســاختا دەۋا بىلــەن تولغــان ھەقىقىــى‬ ‫ئەپتى‪-‬بەشرىســىنى‪ ،‬مۇســۇلمانالرنىڭ رونــاق تېپىشــىغا قانــداق‬ ‫توســقۇنلۇق قىلىــپ‪ ،‬كــۆز بويامچىلىــق بىلــەن تولغــان ئەخلــەت‬ ‫تەشــۋىقاتلىرنىڭ ھەقىقىــي ماھىيىتىنــى ئېچىــپ بېرىــش‪ ،‬ئىبنــى‬ ‫ئابــدۇل بــەررى ئىســتىيئاب دېگــەن كىتابىــدا ئىبنــى ســىيرىندىن‬ ‫نەقىــل قىلىــپ مۇنــداق دېگــەن‪ :‬ھەسســان ئىبنــى ســابىت‪،‬‬ ‫ئابدۇلــاھ ئىبنــى رەۋاھــە‪ ،‬كەئــب ئىبنــى مالىــك مۇســۇلمانالرنىڭ‬ ‫كاتتــا شــائىرلىردىن بولــۇپ‪ ،‬كەئىــب ناتىقلىقــى بىلــەن جەڭــدە‬ ‫كافىرالرغــا قورقۇنــچ تاشــايتتى‪ ،‬ئابدۇلــاھ ئۇالرنــى كۇفۇرلىقــى‬ ‫بىلــەن شــەنىنى چۈشــىرەتتى‪ ،‬ھەسســان بولســا نەســەبلەرگە‬ ‫يۈزلەندۈرۈلەتتــى‪ .‬ئىبنــى ســىيرىن مۇنــداق دېگــەن‪ :‬كەئىــب ئىبنــى‬ ‫مالىكنىــڭ تۆۋەندىكــى پارچىدىكــى قەسىدىســىدىن مــاڭا دوســتنىڭ‬ ‫مۇســۇلمان بولغانلىقــى يەتكــەن ئىــدى‪ ،‬دۇس مۇنداق دېگــەن ئىدى‪:‬‬ ‫بېرىــڭالر ئــۆز نېســىۋەڭالرنى ئېلىــڭالر ئۆزۈڭالرنــى قوغــداڭالر‪،‬‬ ‫ھەرقانــداق ماھىــر ســىلەرنىڭ ئورنۇڭالردىــن چۈشــۈرۋىتەلمەيدۇ‪.‬‬ ‫‪-4‬ئۈممــەت باتۇرلىــرى بىلــەن دۈشــمەنلىرى ئارىســىدا‬ ‫بولۇۋاتقــان جەڭلەرنىــڭ ھەقىقىــي توغــرا كۆرۈنۈشــلىرىنى كۆپلــەپ‬ ‫تارقىتىــپ‪ ،‬قانلىرىنىــڭ بىھــۇدە تۆكۈلــۈپ زايــە بۇلىشــىدىن‬ ‫ئەنســىرىگەن ئىســامنىڭ باتــۇر ئوغالنلىرىنــى ھــەق ئۈســتىدە‬ ‫تېخىمــۇ مۇســتەھكەم تۈرۇشــقا رىغبەتلەنــدۈرۈش‪.‬‬

‫ماقالىلەر‬

‫‪18‬‬

19

‫بىــز رۇمىيــە ژۇرنىلىنىــڭ بىرىنچى ســانىدىكى «لەنەتكــە ئۇچرىغان‬ ‫ۋە غەزەپكــە ئۇچرىغــان يامــان ئالىمــار» دېگــەن ماقالىــدا ئاتاقتــا‬ ‫ئەھلــى ئىلىــم دەپ ئاتالغانــار توغرىلىــق توغــرا بىــر چۈشــەنچىنى بايان‬ ‫قىلغــان ئىــدۇق‪ ،‬شــۇنداقال ئۇالرنىــڭ دىنــدا يولباشــچى ئىمامالردىــن‬ ‫بولۇشــىغا ســەۋەب بولغــان مۇھىــم ســۈپەتلەرنى ســۆزلەپ ئۆتكــەن‬ ‫ئىــدۇق‪ ،‬دەرۋەقــە شــۇ ئوچــۇق بولدىكــى يامــان ۋە ئازغــۇن ئالىمــار‬ ‫قانچىلىــك كىتابالرنــى تــۈزۈپ قۇرئان‪-‬ھەدىســنى قانچىلىك يادىلىســۇن‬ ‫ياكــى نامــى مەشــھۇر بولســۇن مەڭگــۈ ھەقىقىــي ئالىمــار ســېپىگە‬ ‫كىرەلمەيــدۇ‪ ،‬بەلكــى بــۇالر ئىلىمنــى ئۆگىنىــپ ئاندىن ئۇنى يوشــۇرغان‬ ‫ۋە ئازغۇنلۇققــا چاقىرغــان يەھۇدىيالردىــن پەرقــى يوقتــۇر‪ ،‬دەۋرىمىــزدە‬ ‫ئالالھنىــڭ بەندىلىرىنــى ئازدۇرۇشــقا ئادەتلىنىــپ كەتكــەن يامــان‬ ‫ئالىمالرنىــڭ كۆپلۈكىدىن ئىنســانالرغا روشــەن ھۆججەت تۇرغۇزۇلۇشــى‬ ‫ئۈچــۈن ئۇالرنىــڭ ســۈپەتلىرىنى بايــان قىلىــش زۆرۈر بولــۇپ قالــدى‪.‬‬ ‫بىرىنچى‪ :‬ھەقنى يوشۇرۇش‪.‬‬ ‫ئىنســانالرنىڭ ھىدايىتــى ۋە ئىســاھاتى ئىلىمگــە ئاالقىــدار‬ ‫بولغانلىقــى ئۈچــۈن ئۇنــى كىشــىلەرگە بايــان قىلىــش ۋە تارقىتىــش‬ ‫ئۇنىــڭ مۇھىــم غايىلىرىدىــن بولــۇپ‪ ،‬ئۇنى يوشــۇرۇپ ئاشكارىلىماســلىق‬ ‫ئىنتايىــن خەتەرلىــك گۇنــاھ ۋە ئېغىــر ھــارام قىلىنغــان ئىــش‬ ‫ھېســابلىنىدۇ‪ ،‬شــۇنىڭ ئۈچــۈن ئالــاھ كىتــاب بېرىــپ ئىلىــم ئۆگەتكەن‬ ‫ھــەر قانــداق كىشــىدىن ئىلىمىنــى كىشــىلەرگە بايــان قىلىــش ۋە‬ ‫يوشۇرماســلىق توغرۇلــۇق ئەھــدە ئالغــان ئىــدى‪ ،‬ئالــاھ مۇنــداق دەيدۇ‪:‬‬ ‫ئــۆز ۋاقتىــدا‪ ،‬ئالالھ كىتــاب بېرىلگەنلەردىــن كىتابنى (يەنــى كىتابتىكى‬

‫ئالالھنىــڭ ئەھكاملىرىنــى) كىشــىلەرگە چوقــۇم بايــان قىلىپ بېرىشــكە‬ ‫ۋە يوشۇرماســلىققا ئەھــدە ئالــدى‪ ،‬لېكىن بۇنــى (يەنى ئەھدىنــى) ئۇالر‬ ‫ئارقىســىغا چۆرۈۋەتتــى ۋە ئۇنــى ئازغىنــە بەدەلگــە (يەنــى دۇنيانىــڭ‬ ‫ئەرزىمــەس نەرسىســىگە) تېگىشــتى ئۇالرنىــڭ تېگىشــىپ ئالغىنــى‬ ‫نېمىدېگــەن يامــان! ســۈرە ئــال ئىمــران ‪-187‬ئايــەت‪.‬‬ ‫يامــان ئالىمــار ئالالھنىــڭ دىنىغــا خائىنلىــق قىلغانلىقــى ۋە ئىلىــم‬ ‫نېمىتىگــە تۇزكورلــۇق قىلغانلىقــى‪ ،‬شــۇنداقال كىشــىلەردىن ھەقنــى‬ ‫يوشــۇرۇپ ئۇالرنــى ئالــداپ ئۇالرنىــڭ ئېزىــپ كېتىشــىگە ســەۋەبچى‬ ‫بولغانلىقــى ئۈچــۈن ئالــاھ ئۇالرغــا ئۆزىنىــڭ ۋە كىشــىلەرنىڭ لەنىتــى‬ ‫بولىدىغانلىقــى بىلــەن خــەۋەر بەرگــەن‪ ،‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫بــۇ كىتابتــا كىشــىلەرگە توغــرا يولنــى ئېنىــق بايــان قىلغىنىمىزدىــن‬ ‫كېيىــن‪ ،‬بىــز نازىــل قىلغــان روشــەن دەلىللەرنــى ۋە توغــرا يولنــى‬ ‫يوشــۇرىدىغانالرغا ئالــاھ لەنــەت قىلىــدۇ (يەنــى رەھمىتىدىــن يىــراق‬ ‫قىلىــدۇ)؛ لەنــەت قىلغۇچىــار (يەنــى پەرىشــتىلەر ۋە مۆمىنلــەر) مــۇ‬ ‫ئۇالرغــا لەنــەت قىلىــدۇ‪ .‬ســۈرە بەقــەرە ‪-159‬ئايــەت‪.‬‬ ‫يامــان ئالىمــار كىشــىلەردىن يوشــۇرغان ئىلىملەرنىــڭ ئــەڭ‬ ‫كاتتىســى تاغۇتالرنىــڭ ئەھۋالىنــى ۋە ئــۇالر ھەققىــدە ئالالھنىــڭ‬ ‫چىقارغــان ھۆكۈملىرىنــى بايــان قىلىــپ بېرىشــتۇر‪ ،‬چۈنكــى ئالــاھ‬ ‫بىزنــى تاغۇتالردىــن ســاقلىنىپ ئۇالرغــا كاپىــر بولۇشــقا بۇيرۇغــان‪،‬‬ ‫شــۇنداقال بۇنــى تەۋھىــد ۋە ئىماننىــڭ ئاساســى قىلىــپ بەلگىلىگــەن‪،‬‬ ‫كىشــىلەر كۆزگــە كۆرۈنگــەن ئالىملىرىنىــڭ تاغــۇت ھۆكۈمــدارالر بىلــەن‬ ‫ئاپئاق‪-‬چاپــاق بولۇۋاتقانلىقىنــى ۋە ئۇالرنىــڭ شېرىك‪-‬پاســاتچىلىقىغا‬

‫ماقالىلەر‬

‫‪20‬‬

‫تاغۇت ئالىملىرىنىڭ بىرى بۇغۇزلىنىشنى كۈتۈپ تۇرىۋاتىدۇ‬

‫ ‬

‫ســۈكۈت قىلىۋاتقانلىقىنــى بەلكــى تېخــى مەنپەئــەت ئۈچۈن شــېرىككە‬ ‫يــول قۇيىۋاتقانلىقىنــى كۆرگەندىــن كىيىــن كۆپىنچــە كىشــىلەردە‬ ‫تاغۇتقــا ئىشــىنىپ ئۇالرنــى دوســت تۇتىدىغــان ۋە ئۇالرنىــڭ دىنىغــا‬ ‫كىرىــپ كېتىدىغــان ھەتتــا ئۇالرنىــڭ قوشــۇنىغا قېتىلىــپ كېتىدىغــان‬ ‫ھالــەت شــەكىللەندى‪ ،‬مانــا بــۇ مۇرتەدلىــك يامــان ئالىمالرنىــڭ ھەقنى‬ ‫يوشۇرۇشــى ۋە ھەقنــى باتىلغــا ئارىالشــتۇرۇۋېتىش ســەۋەبىدىن بولغــان‬ ‫ئىــدى‪.‬‬ ‫مەســىلەن ئــەرەب يېرىــم ئارىلىغــا نــەزەر تاشــايدىغان بولســاق‬ ‫ســەلۇل جەمەتىنىــڭ بۈيــۈك چــاكارالر ھەيئىتــى (ئەســلىدە بۈيــۈك‬ ‫ئالىمــار ھەيئىتــى) ئىبنــى بــاز‪ ،‬ئىبنــى ئۇســەيمىن‪ ،‬فــەۋزان‪ ،‬ۋە‬ ‫دەۋرىمىزدىكــى شــەيخ ئائىلىســىدىكىلەرنىڭ ســەۋەبىدىنال كوپــۇر‪-‬‬ ‫پاســاتچىلىقلىرىنى ئاشــكارا قىلىشــقا ۋە ئۆزىگــە كــۆپ كىشــىلەرنى‬ ‫ئەگەشتۈرۈشــكە جۈرئــەت قىلىۋاتقانلىقىنــى ھېــس قىالاليمىــز‪،‬‬ ‫بــۇ ئىشــارنىڭ بىردىنبىــر ســەۋەبى شــۇ ئالىمالرنىــڭ ھەقنــى‬ ‫يوشۇرۇشــى ۋە ســەلۇل جەمەتىنىــڭ ئەھۋالىنــى كىشــىلەرگە بايــان‬ ‫قىلىــپ بەرمىگەنلىكىدىــن‪ ،‬بەلكــى كىشــىلەرگە ئىشــارنى تېخىمــۇ‬ ‫قااليمىقانالشــتۇرۇپ ئۇالرنــى «ئىــش ئىگىلىــرى» دەپ ســۈپەتلەپ‬ ‫كىشــىلەرگە بــۇ تاغــۇت ھاكىمالرنــى گوياكــى شــەرىئەتتە ئېتىبارغــا‬ ‫ئېلىنىدىغــان ئەمىرلــەر كەبــى كۆرسىتىشــتۇر‪.‬‬ ‫ئــۇالر كىشــىلەردىن تاغۇتالرنىــڭ قانۇنلــۇق مۇراســىملىرىغا‬ ‫قاتنىشــىش ۋە دۆلىتىــدە ســەلىبىلەرنىڭ ھەربــى بازىلىرىنــى قــۇرۇش‬ ‫شــۇنداقال جازانــە ھۆكۈملىرىگــە ئاالقىــدار مەســىلىلەرنى يوشــۇردى‪،‬‬ ‫كۆپىنچــە كىشــىلەر ئۇالرغــا ئالدىنىــپ ئېزىــپ مۇرتــەت بولــۇپ كەتتــى‪،‬‬ ‫ئــۇ ئازغــۇن ئالىمــار ئەگەشــكۈچىلىرىنىڭ گۇناھىغــا ھېــچ نەرســە‬ ‫كېمەيتىلمەســتىن نىســىۋىدار بولــدى‪.‬‬ ‫بــۇ ئەھــۋال مىســىردىمۇ ئوخشــاش بولــۇپ كىشــىلەرنىڭ ھــەق‬ ‫يولدىــن ئېزىــپ دەســلەپتە ھۈســىنى مۇبارەككــە ئاندىــن كىيىــن‬ ‫سىيســىغا ئەگىشــىپ كېتىشــى يەنىــا ئەزھەرنىــڭ ئاتالمىش ســەلەفى‬ ‫شــەيخلىرى ســەۋەبىدىن بولــدى‪ ،‬شــۇنىڭدەك كىشــىلەرنىڭ پارالمېنــت‬ ‫ۋە ســايالمدىن ئىبــارەت شــېرىك ئەمەللەرگــە چۈشــۈپ قېلىشــىغا ھــەم‬ ‫مۇرتەت «مۇســۇلمان قېرىنداشــار تەشــكىالتى» ۋە زۇلمەت پارتىيەســى‬ ‫(ئەسلىســى نــۇر پارتىيەســى) نىــڭ تاغۇتلىــرى ســەۋەب بولــدى‪ ،‬بــۇ‬ ‫خىلدىكــى ئەھۋالالرنــى باشــقا دۆلەتلەردىمــۇ ئۇچرىتااليمىــز‪.‬‬ ‫‪21‬‬

‫ئىككىنچى‪ :‬شەرىئەتنى بۇرمىالش ۋە ئۆزگەرتىۋېتىش‪.‬‬ ‫يامــان ئالىمالرنىــڭ يەنــە بىــر بەلگىســى يوشۇرۇشــقا قادىــر‬ ‫بۇاللمىســا شــەرئى تېكىســتلەرنى ۋە دەلىللەرنى ئەســلىدىكى ھەقىقىي‬ ‫مەنىســىدىن باتىــل مەنىلەرگــە تەئۋىــل قىلىــپ‪ ،‬ئالــاھ يەھۇدىيــار‬ ‫توغرىلىــق «يەھۇدىيــار ئىچىــدە كىتابنــى ئۆزگەرتىۋېتىدىغانالرمــۇ بار»‬ ‫دەپ ســۈپەتلىگەندىكىدەك شــەرىئەتنى بۇرمىاليــدۇ ۋە ئۆزگەرتىــدۇ‪.‬‬ ‫ئاندىــن كىيىــن بــۇ بۇرمىالنغــان باتىــل چۈشــەنچىلەرنى ئالالھقــا‬ ‫نىســبەت بىرىــدۇ‪ ،‬يەنــى ئــۇالر شــەرئى تېكىســتلەردىن مەقســەت‬ ‫قىلىنغــان مەنىلەرنــى باتىــل مەنىلەرگــە بۇرمىاليــدۇ ۋە كىشــىلەرگە‬ ‫بــۇ بۇرمىالنغــان چۈشــەنچىنى خــۇددى ئالالھنىــڭ كىتابىدىــن‬ ‫ئېلىنغاندىكىــدەك تۇيغــۇ بىرىــدۇ‪ ،‬شــۇ ئارقىلىــق ئۇالر ھەقىقىــي مەنىنى‬ ‫يوققــا چىقىرىــپ باتىــل مەنىنــى ئىســپاتاليدۇ‪ ،‬ئۇالردىــن ئىلگىــرى‬ ‫يەھۇدىيــار ئۆزلىــرى بۇرمىلىغــان نەرســىلەرنى ئالالھقــا نىســبەت‬ ‫بېرىشــتە يولباشــچى بولغــان ئىــدى‪ ،‬ئالــاھ مۇنــداق دېــدى‪ :‬ئۇالردىــن‬ ‫(يەنــى يەھۇدىيالردىــن) بىــر تۈركۈمــى كىتابتــا بولمىغان نەرســىلەرنى‪،‬‬ ‫ســىلەرنىڭ كىتابتــا بــار ئىكــەن دەپ ئويلىشــىڭالر ئۈچــۈن‪ ،‬تىللىرىنــى‬ ‫ئەگــرى ـ بۈگــرى قىلىــپ ئوقۇيــدۇ ۋە ئۇنــى ئالــاھ تەرىپىدىــن نازىــل‬ ‫بولغــان دەيــدۇ‪ ،‬ھالبۇكــى‪ ،‬ئــۇ ئالــاھ تەرىپىدىــن نازىل بولغــان ئەمەس‪،‬‬ ‫ئــۇالر بىلىــپ تــۇرۇپ ئالــاھ نامىدىــن يالغاننــى توقۇيــدۇ‪ .‬ســۈرە ئــال‬ ‫ئىمــران ‪-87‬ئايــەت‪.‬‬ ‫يامــان ئالىمــار كىشــىلەرنى كاپىر‪-‬مۇرتەتلــەر بىلــەن ئــۇرۇش‬ ‫قىلىشــتىن يانــدۇرۇش ئۈچــۈن جىھادقــا بۇيرۇغــان شــەرئى دەلىللەرنــى‬ ‫ئەســلىدىكى ئۇرۇش قىلىش مەنىســىدىن باشــقا مەنىلەرگە بۇرمىالشــقا‬ ‫ئادەتلەنگــەن‪ ،‬ئــۇالر بۇنىڭدىن ســىرت جىھادنىڭ ھەقىقىي مەنىســىگە‬ ‫ئالــاھ نازىــل قىلمىغــان بەلكــى جىھادقــا زىــت مەنىلەرنــى ئويــدۇرۇپ‬ ‫چىققــان ئىــدى‪ ،‬شــۇنىڭدەك ئــۇالر جىھادنــى تاغــۇت ئارمىيەلەرگــە‬ ‫ئەســكەرلىككە تىزىملىتىــش ۋە مۇشــرىكالرنىڭ دىمكراتىيــە تۈســىنى‬ ‫ئالغــان خىزمەتلەرنــى ئىشلەشــكە ئوخشــاش مەنىلــەردە شــەرھلىدى‪،‬‬ ‫ئــۇالر شــۇ ئەمىلــى ســەۋەبلىك ئالالھدىــن ھۆكــۈم چىقىرىــش ھوقۇقىنى‬ ‫تاالشــتى ھەتتــا ئــۇالر ئىســامنىڭ ئــەڭ ئالــى پەللىســى بولغــان جىھاد‬ ‫ئەمىلىنــى قىلغانالرنــى دىندىــن چىقىــپ كەتكــەن كىشــىلەر دەپ‬ ‫ســۈپەتلىدى‪.‬‬ ‫شــۇنىڭدەك يامــان ئالىمــار ئالالھنىــڭ «ســىلەر ئۆزۈڭالرنــى‬ ‫ھاالكەتكــە تاشــلىماڭالر» دېگــەن ئايىتىنــى دەلىــل كەلتــۈرۈپ ھەقنــى‬ ‫دادىــل ئوتتۇرىغــا قۇيۇشــقا بۇيرۇغــان شــەرئى دەلىللەرنى بىــكار قىلىپ‪،‬‬ ‫ئۇنىڭغــا ئەمــەل قىلماســلىققا تىرىشــتى‪ ،‬ئەمەلىيەتتــە بــۇ ئايەتتىكــى‬ ‫ھاالكەتتىــن بولغان مەقســەت مەشــھۇر ســاھابە ئەبۇ ئەييۇب ئەنســارى‬ ‫‪ :‬ئۆزىمىزنــى ھاالكەتكــە تاشــلىغانلىق جىھادنــى تــەرك قىلىپ مال‪-‬‬ ‫دۇنياغــا بېرىلىپ كېتىشــتۇر دەپ بايــان قىلغاندىكىــدەك جىھادنى تەرك‬ ‫قىلىــش ئىــدى‪ ،‬يامــان ئالىمــار نېمــە دېگــەن قەبىــھ ناچــار ھــە !‬ ‫ئۈچىنچى‪ :‬ئالالھنىڭ يولىدىن توسۇش‪.‬‬ ‫يامــان ئالىمــار ئازغۇنلــۇق پاســاتچىلىق يولىــدا مېڭىــش بىلــەن‬ ‫بىرگــە كىشــىلەرنى ھــەق يولدىــن توســۇپ ئۇالرنى ئــۆزى ماڭغــان يولغا‬ ‫چاقىرىشــقا قاتتىق ھېرىســمەن بولىدۇ‪ ،‬چۈنكى كىشــىلەرگە ئايەتلەرنىڭ‬ ‫ھەقىقىــي مەنىســى ئاشــكارىلىنىپ قالســا قىلىۋاتقــان ئىشــلىرى‬ ‫ســۆزلىرىنى يالغانغا چىقىرىشــىدىن ئەنســىرەپ‪ ،‬شــەرئى تېكىســتلەرنى‬ ‫بۇرمىــاپ ئۇنــى ئۆزىنىــڭ ھاۋايى‪-‬ھەۋىســىگە ئۇيغۇنالشتۇرۇشــقا‬ ‫تىرىشــىدۇ‪ ،‬شــۇڭا ســىز ئۇنىــڭ ياشــارنى جىھادتىــن تۇســىۋاتقانلىقىنى‬ ‫بايقايســىز‪ ،‬چۈنكــى ئــۇ دۇنياغــا مۇھەببــەت باغلىغــان ۋە جىھادتىــن‬ ‫ئولتــۇرۇپ قالغــان كىشــى بولغاچقــا ھەقنــى باتىلغــا ئارىالشــتۇرۇپ‬ ‫ھەقىقەتنــى دادىللىــق بىلــەن ئوتتۇرىغــا قۇيۇشــتىن ئەنســىرەيدۇ‪،‬‬ ‫ئــۇ ئۆزىنــى شــۇ ئەمىلــى ســەۋەبلىك دانــا چېچــەن كۆرسىتىشــكە‬ ‫تىرىشــىدۇ‪ ،‬ئــۇ ھەقنــى يوشــۇرۇپ توختــاپ قالماســتىن بەلكــى ھەقنــى‬ ‫باتىــل بىلــەن ئارىالشــتۇرۇپ كىشــىلەرگە ئۇنــى ئايرىيالمــاس قىلىــپ‬ ‫قويــۇش بىلــەن بىرلىكتــە ئالالھنىــڭ يولىدىن توســۇش ئۈچــۈن خۇددى‬ ‫ئىلگىرىكىلەرنىــڭ ئىچىــدە مولــا راھىبلىــرى قىلغاندەك ئالــاھ نامىدىن‬ ‫ئىلىمســىز ھالەتتــە بىلجىرالشــقا باشــلىدى‪ ،‬ئالــاھ ئــۇالر ھەققىــدە‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئــى مۆمىنلــەر! ھىبرىلــەر ۋە راھىبالردىــن (يەھۇدىــي‬

‫ۋە ناســارا ئۆلىمالىرىدىــن) نۇرغۇنلىــرى كىشــىلەرنىڭ پــۇل ـ ماللىرىنــى‬ ‫ھەقىقەتــەن ھــارام يەيــدۇ‪( ،‬كىشــىلەرنى) ئالالھنىڭ دىنىغا كىرىشــتىن‬ ‫توســىدۇ‪ ،‬ئالتــۇن ـ كۈمــۈش يىغىــپ‪ ،‬ئۇنــى ئالالھنىــڭ يولىــدا ســەرپ‬ ‫قىلمايدىغانالرغــا) دوزاختــا بولىدىغــان) قاتتىــق ئــازاب بىلەن بېشــارەت‬ ‫بەرگىــن‪ .‬ســۈرە تەۋبــە ‪-43‬ئايــەت‪.‬‬ ‫تۆتىنچى‪ :‬دۇنياغا قاتتىق ھېرىسمەن بۇلۇش‪.‬‬ ‫يامــان ئالىمالرنىــڭ ھەقنــى ســۆزلەيدىغان ئاغزىغــا يۈگــەن ســېلىپ‬ ‫ئۇالرنىــڭ ھەقنــى باتىلغــا ئارىالشتۇرۇۋېتىشــكە ئاساســلىق ســەۋەب‬ ‫بولغــان نەرســە‪ ،‬ئۇالرنىــڭ دۇنيانــى ھەددىدىــن زىيــادە ياخشــى كۆرۈپ‬ ‫ئۇنىڭغــا ھېرىســمەن بولــۇپ كېتىشــى‪ ،‬ئۇالرنــى ھېچكىــم ئالالھقــا‬ ‫يالغانچىلىــق قىلىشــقا ۋە مۇناپىقلىققــا مەجبۇرلىمىغــان بەلكــى ئۇالرغــا‬ ‫تاغۇتــار تەرىپىدىــن بېرىلگــەن مەنســەپلەر ۋە مائاشــار ئۇالرنىــڭ‬ ‫بۇزۇلۇشــىغا ئاساســلىق ســەۋەب بولغــان‪ ،‬ئۇالرنىــڭ بەزىلىــرى تاغۇتالرغا‬ ‫بولغــان مايىللىــق ۋە يۈز‪-‬ئابرۇيغــا بولغــان ھېرىســمەنلىك ســەۋەبىدىن‬ ‫بۇزۇلغــان بولســا‪ ،‬بەزىلىــرى تېلېۋىزىيــە قاناللىرىغــا چىقىــپ باشــقىالر‬ ‫تەرىپىدىــن ئالقىشــقا ئېرىشــكەنلىك ســەۋەبىدىن بۇزۇلغــان ئىــدى‪،‬‬ ‫ئۇالرغــا ھەق ســۆز ســەۋەبلىك ئېرىشــكەن شــۆھرەتلىرىدىن ۋاز كېچىش‬ ‫ئېغىــر كەلدىــدە تاغۇتــار كىشــىلەرگە ئاشكارلىنىشــىنى خالىمايدىغــان‬ ‫ئالالھنىــڭ ھۆكۈملىرىنــى ئازغىنــە پۇلالرغــا ســېتىپ ئۇنــى يوشۇرۇشــنى‬ ‫ئــەال بىلــدى‪ ،‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئالــاھ كىتابتــا نازىــل قىلغــان‬ ‫نەرســىلەرنى يوشــۇرىدىغان ۋە ئۇنــى ئازغىنــە پۇلغــا ســاتىدىغانالرنىڭ‬ ‫قارنىغــا يېگىنــى پەقــەت ئوتتــۇر (چۈنكــى ئۇالرنىــڭ يېگــەن شــۇ ھــارام‬ ‫مېلــى ئۇالرنــى دوزاخقــا ئېلىــپ بارىــدۇ)‪ ،‬قىيامــەت كۈنى ئالــاھ ئۇالرغا‬ ‫(ئۇالرنــى خۇشــال قىلىدىغان) ســۆز قىلمايــدۇ‪ ،‬ئۇالرنــى (گۇناھلىرىدىن)‬ ‫پاكلىمايــدۇ‪ ،‬ئــۇالر قاتتىــق ئازابقــا دۇچــار بولىــدۇ‪ .‬ســۈرە بەقــەرە‬ ‫‪-174‬ئايــەت‪ .‬ئالــاھ يەنــە مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئــۆز ۋاقتىدا‪ ،‬ئالــاھ كىتاب‬ ‫بېرىلگەنلەردىــن كىتابنــى (يەنــى كىتابتىكى ئالالھنىــڭ ئەھكاملىرىنى)‬ ‫كىشــىلەرگە چوقــۇم بايــان قىلىــپ بېرىشــكە ۋە يوشۇرماســلىققا ئەھــدە‬ ‫ئالــدى‪ ،‬لېكىــن بۇنــى (يەنــى ئەھدىنــى) ئــۇالر ئارقىســىغا چۆرۈۋەتتــى‬ ‫ۋە ئۇنــى ئازغىنــە بەدەلگــە (يەنــى دۇنيانىــڭ ئەرزىمەس نەرسىســىگە)‬ ‫تېگىشــتى ئۇالرنىــڭ تېگىشــىپ ئالغىنــى نېمىدېگــەن يامــان! ســۈرە‬ ‫ئــال ئىمــران ‪-187‬ئايــەت‪.‬‬ ‫ئىبنــى قەييىــم ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئالىمــار ئەگــەر دۇنيانــى‬ ‫قىممەتلىــك بىلىــپ ئۇنىڭغــا مۇھەببــەت قىلســىال ئالالھنىــڭ نامىــدا‬ ‫ھــەق بولمىغــان ســۆزلەرنى ســۆزلەپ قالىــدۇ‪[ .‬ئەلفەۋائىــد]‬ ‫بەشــىنچى‪ :‬باشــقا ھەقىقەتچــى ئالىمــار ئۇچرىغــان تۈرمىگــە‬ ‫تاشــلىنىش‪ ،‬ســۈرگۈن قىلنىــش‪ ،‬سىياســىي ھوقۇقىدىــن مەھــرۇم‬ ‫قىلىنىشــتىن ئىبــارەت ئازاب‪-‬ئوقۇبەتلەرنىــڭ تەســىرىگە ئۇچــراش‪.‬‬ ‫ئــۆز دۇنيالىقىنىــڭ ســاقلىنىپ قېلىشــى ئۈچــۈن ھەقنــى‬ ‫بىلىــپ تــۇرۇپ يوشــۇرۇپ باتىلنــى تاغۇتالرنىــڭ ھاۋايى‪-‬ھەۋىســىگە‬ ‫ئۇيغۇنالشــتۇرۇش ھــەم ناچــار ئالىمالرنىــڭ يەنــە بىرخىــل ســۈپىتى‪ ،‬بۇ‬ ‫نېمــە دېگــەن چــوڭ جىنايــەت ۋە كاتتــا خىيانــەت ھــە !‬ ‫بەلئــام ئىبنــى بائۇرەنىــڭ قىسسىســى بۇنىــڭ روشــەن دەلىلــى‪،‬‬ ‫ئــۇ جەببارىــن شــەھىرىدىكى بىــر ئالىــم كىشــى بولــۇپ ئەگــەر‬ ‫دەۋرىمىزدىكــى پۈتكــۈل ناچــار ئالىمــار يىغىلســىمۇ ئۇالرنىــڭ ئىلىمــى‬ ‫بەلئامنىــڭ ئىلىمىنىــڭ ئوندىــن بىرىگــە تــەڭ كەلمەيــدۇ‪ ،‬ئىبنــى‬ ‫ئاببــاس مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئــۇ ئەگــەر ئۇنــى قېتىــپ دۇئــا قىلىنســا‬ ‫دۇئاســى ئىجابــەت قىلىنىدىغــان ئىســمى ئەزەمنــى بىلەتتــى‪[ .‬ئىبنــى‬ ‫ئەبــۇ ھاتەمنىــڭ تەپســىرىدىن ئېلىنــدى] ئۇنىڭ ئىلىم سەۋىيەســى شــۇ‬ ‫قــەدەر ئۈســتۈنكى بــەزى ســەلەفلەر مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئۇنىــڭ دۇئاســى‬ ‫ئىجابــەت بۇالتتــى‪ ،‬ئــۇ بەنــى ئىســرائىلنىڭ ئــەڭ چــوڭ ئالىمــى بولۇپ‪،‬‬ ‫بەنــى ئىســرائىل ئۇنــى بېشــىغا ئېغىــر كــۈن چۈشــكەندە ئالالھقــا دۇئــا‬ ‫قىلدۇراتتــى [بــۇ ئەســەرنى ئىبنــى ئەبــۇ ھاتەم مالىــك ئىبنــى دىناردىن‬ ‫رىۋايــەت قىلغــان] مۇشــۇنداق بولۇشــىغا قارىمــاي ئۇنىــڭ مەنھىجــى‬ ‫بۇرۇلــۇپ ھەقتىــن تېيىلغانــدا ئــۇ ئىتقــا ئوخشــىتىلدى !!‬ ‫مۇســا جەببارىــن شــەھىرىگە يېتىــپ كەلگــەن چاغــدا بەلئامنىــڭ‬ ‫تاغىلىرىنىــڭ ئوغلــى ۋە قوۋمــى ئۇنىــڭ يېنىغــا كېلىــپ‪ :‬مۇســا يېڭىدىــن‬ ‫كەلــدى‪ ،‬ئۇنىــڭ ئادەملىــرى كــۆپ‪ ،‬ئەگــەر ئــۇ بىزگە بــاش بولســا بىزنى‬

‫ھــاالك قىلىــدۇ‪ ،‬ئالالھقــا مۇســا ۋە ئۇنىــڭ ئادەملىرىنــى بىــز تەرەپتىــن‬ ‫قايتــۇرۇپ كېتىــش توغرىلىــق دۇئــا قىلغىــن دېــدى‪ ،‬بەلئــام ئۇالرغــا‪:‬‬ ‫ئەگــەر مــەن ئالالھقــا مۇســا ۋە ئادەملىرىنــى قايتۇرۇۋېتىــش توغرىلىــق‬ ‫دۇئــا قىلســام مىنىــڭ دۇنيــا ۋە ئاخىرەتلىكىــم بىراقــا يــوق بولىــدۇ‬ ‫دېــدى‪ ،‬قوۋمىنىــڭ دۇئــا قىــل دەپ چىــڭ تۇرۇۋېلىشــى نەتىجىســىدە ئۇ‬ ‫ئۇالرغــا قارشــى دۇئــا قىلىــپ ئالالھنىــڭ ئايەتلىرىدىــن ئۆزىنــى تارتتــى‪،‬‬ ‫[ئىبنــى ئەبــۇ ھاتــەم ئىبنــى ئابباســدىن رىۋايــەت قىلغــان]‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪( :‬ئــى مۇھەممەد) ئــۇالر (يەنــى يەھۇدىيالر)‬ ‫غــا شــۇنداق بىــر ئادەمنىــڭ قىسسىســىنى ئوقــۇپ بەرگىنكــى‪ ،‬ئۇنىڭغــا‬ ‫ئايەتلىرىمىزنــى بــەردۇق (يەنــى كىتابۇلالھنىــڭ بــەزى ئىلىملىرىنــى‬ ‫ئۆگەتتــۇق) ئــۇ ئايەتلىرىمىزدىــن ئۆزىنــى تارتتــى‪ ،‬ئۇنىڭغــا شــەيتان‬ ‫ئاپىرىــدە بولۇشــى بىلەنــا گۇمراھالردىــن بولــۇپ كەتتــى‪ ،‬ئەگــەر بىــز‬ ‫خالىســاق‪ ،‬ئۇنــى (تەقــۋادار ئالىمالر دەرىجىســىگە) كۆتۈرەتتــۇق‪ ،‬لېكىن‬ ‫ئــۇ دۇنياغــا بېرىلىــپ كەتتــى‪ ،‬نەپســى خاھىشــىغا بويســۇندى‪ ،‬ئــۇ گويا‬ ‫بىــر ئىتقــا ئوخشــايدۇكى‪ ،‬ئۇنــى قوغلىۋەتســەڭمۇ تىلىنــى چىقىرىــپ‬ ‫ھاســىرايدۇ‪ ،‬قوغلىۋەتســەڭمۇ تىلىنــى چىقىرىــپ ھاســىرايدۇ‪ ،‬ســۈرە‬ ‫ئەئــراف ‪-176 - 175‬ئايــەت‪.‬‬ ‫مالىــك ئىبنــى دىنــار ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬مۇســا ئەلەيھىسســاالم‬ ‫بەلئامنــى مەديــەن پادىشــاھى تەرەپكــە ئۇنــى ئالالھقــا دەۋەت قىلىــش‬ ‫ئۈچــۈن ئەۋەتتــى‪ ،‬پادىشــاھ ئۇنــى پۇل‪-‬مــال بىلــەن ئالدىــدى‪ ،‬ئۇ مۇســا‬ ‫ئەلەيھىسســاالمنىڭ دىنىنــى تاشــاپ پادىشــاھنىڭ دىنىغــا ئەگەشــتى‪،‬‬ ‫شــۇ ســەۋەبلىك بــۇ ئايــەت نازىــل بولغــان ئىــدى‪[ .‬ئىبنــى ئەبــۇ‬ ‫ھاتەمنىــڭ تەپســىرىدىن ئېلىنــدى]‬ ‫بەلئــام ئالالھنىــڭ ئايەتلىرىدىــن يــۈز ئــۆرۈپ دۇنياغــا بېرىلىــپ‬ ‫نەپسى‪-‬خاھىشــىغا خــۇددى تىلىنــى چىقىرىــپ تۇرغــان ئىتتــەك‬ ‫ئەگىشــىپ كەتتــى‪.‬‬ ‫مۇجاھىــد مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬كىتابنــى ئۇقــۇپ ئۇنىڭغــا ئەمــەل‬ ‫قىلمىغــان كىشــىنىڭ مىســالى ئىتقــا ئوخشــايدۇ‪[ .‬تەبەرىنىــڭ‬ ‫تەپســىرىدىن ئېلىنــدى]‪ .‬ئىمــام قۇرتۇبــى مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬بــۇ مىســال‬ ‫قۇرئاننــى ئۇقــۇپ ئۇنىڭغــا ئەمــەل قىلمىغــان ھەرقانــداق ئالىمغــا‬ ‫چۈشــىدۇ‪[ .‬قۇرتۇبــى ‪ ‬نىــڭ تەپســىرىدىن ئېلىنــدى] بۇنىڭغــا‬ ‫ئوخشــىغان ئىــت كەبــى كىشــىلەر بــۇ دەۋرىمىــزدە نېمــە دېگــەن كــۆپ‬ ‫ھــە!‬ ‫خاتىمە‪:‬‬ ‫مانــا يوقۇرقىــار ئالــاھ بىزگــە ئۇالرنــى رەســۋا قىلىــش ۋە ئۇالردىــن‬ ‫ســاقلىنىش شــۇنداقال ئۇالرغــا قــۇالق سالماســلىق ئۈچــۈن بايــان‬ ‫قىلىــپ بەرگــەن يامــان ئالىمالرنىــڭ ســۈپەتلىرىنىڭ بىــر قىســمى‬ ‫خــاالس‪ ،‬بىــز ئالالھنىــڭ ئۇالرنــى دىنــى ھۆكۈملەرنــى ھەرقانچــە كــۆپ‬ ‫بىلىــپ كېتىشــىگە قارىمــاي ئالىــم دەپ ئاتىمــاي ســۈپىتىنىال بايــان‬ ‫قىلغانلىقىنــى ئۇچرىتىمىــز‪ ،‬لېكىــن ئــۇالردا ئالالھدىن قورقــۇش يوقۇلۇپ‬ ‫بىلگــەن ئىلىمىگــە ئەمــەل قىلىشــنى تــەرك قىلغانــدا ئۇالرغــا ئۇالرنىڭ‬ ‫ئىلىمــى ھېچقانــداق پايــدا بەرمىــدى‪ ،‬بەلكى ئــۇالر دۇنيــا ۋە ئاخىرەتتە‬ ‫لەنەتكــە ئۇچــراپ ئــەڭ ناچــار ســۈپەتلەر بىلــەن ســۈپەتلەندى‬ ‫شــۇنداقال ئۇالرنىــڭ جەھەننــەم ئوتىغــا كىرىشــىگە ســەۋەب بولــدى‪،‬‬ ‫بەلكــى ئالــاھ ئــۆز دىنىنــى بۇرمىاليدىغــان ناچــار ئالىمالرنىــڭ‬ ‫دەســلەپكى يولباشــچىلىرى بولغــان ئازغــۇن موللىــار ۋە ئەھلــى‪-‬‬ ‫ئالىمالرغــا ئەگىشىشــنى ئىتائەتتىكــى كۇپۇرلــۇق ۋە ئىســام دىنىدىــن‬ ‫چىقىرىدىغــان چــوڭ شــېرىك قاتارىدىــن قىلــدى‪ ،‬ئالــاھ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪ :‬ئــۇالر ئۆزلىرىنىــڭ ھىبرىلىرىنــى‪ ،‬راھىبلىرىنــى (يەھۇدىيــار‬ ‫بىلــەن ناســاراالرنىڭ دىنىــي باشــلىقلىرىنى‪ ،‬ئۆلىمالىرىنــى) ۋە مەريــەم‬ ‫ئوغلــى مەســىھنى مەبــۇد قىلىۋالــدى (ھالبۇكــى) ئــۇالر (ئەلچىلــەر‬ ‫ئارقىلىــق) پەقــەت بىــر ئىالھقــا ئىبــادەت قىلىشــقا بۇيرۇلغــان ئىــدى‪.‬‬ ‫ســۈرە تەۋبــە ‪-13‬ئايــەت‬ ‫دېمــەك‪ ،‬تاغۇتالرنىــڭ ئالىملىرىنــى دوراپ ئەگىشــىپ دىندىــن‬ ‫چىقىــپ كېتىشــتە ھېــچ كىشــى ئۆزرلــۈك ھېســابالنمايدۇ‪ ،‬بەلكــى‬ ‫ھەرقانــداق ئىنســانغا ھەقنــى ئىــزدەپ ئۇنىڭغــا ئەمــەل قىلىشــى‬ ‫ۋاجىپتــۇر‪ .‬بارلىــق ھەمدۇ‪-‬ســانا ئالەملەرنىــڭ رەببــى ئالالھقا خاســتۇر‪.‬‬

‫ماقالىلەر‬

‫‪22‬‬

23

‫سەھرا رايونىدا شەرىئەتنى يېڭىلىغۇچى ئابدۇلالھ‬ ‫ئىبنى ياسىن‬ ‫ئالالھنىــڭ مەخلۇقاتلىــرى توغرىســىدىكى يولــى شــۇكى‪،‬‬ ‫ئــۇالر زااللەتكــە چۈشــكەندە ئۇالرنىــڭ دىــن ئىشــلىرىنى‬ ‫يېڭىاليدىغــان بىــر كىشــىنى ئەۋەتىــدۇ‪ ،‬بىــر بۆلــۈك كىشــىلەر‬ ‫بــۇ كىشــىگە ئىتائــەت قىلىــدۇ ۋە كۆپىنچىســى ئېزىــپ كېتىــدۇ‪،‬‬ ‫مۇۋەھھىــدالر ئالالھنىــڭ يولىغــا قارشــى كىشــىلەردىن ئــادا‬ ‫جۇدالىقنــى ئاشــكارا قىلىــدۇ‪ ،‬ئالالھنىــڭ دىنــى ئۈســتۈن بولــۇپ‬ ‫دىــن پۈتۈنلــەي ئالالھقــا بولغانغــا قــەدەر قىلىــچ بىلــەن ئۇالرغــا‬ ‫قارشــى ئــۇرۇش قىلىــدۇ‪ .‬دەۋەتچــى مۇجاھىــد ئالىــم ئابدۇلــاھ‬ ‫ياســىن شــۇ دىننــى يېڭىلىغۇچىــار قاتارىدىــن ھېســابلىنىدۇ‪.‬‬ ‫قىسســە مەغرىــب ســەھرالىرىدىكى كەدالــە قەبىلىســىنىڭ‬ ‫ئاقســاقىلى يەھيــا ئىبنــى ئىبراھىمنىڭ قــارارى بىلەن باشــلىنىدۇ‪،‬‬ ‫بــۇ كىشــى قوۋمىنــى ئالالھنىــڭ شــەرىئىتىگە باشــاپ ئۇالرغــا‬ ‫دىننىــڭ چــەك چېگرالىرىنــى ئۆگىتەتتــى‪ ،‬بــۇ كىشــى دىننــى‬ ‫تولىمــۇ ياخشــى كۆرەتتــى‪ ،‬بــۇ كىشــى ئىزچىــل قوۋمىگــە بىللــە‬ ‫دەۋەت قىلىدىغــان ئــادەم ئىزدىــدى‪ ،‬ئەممــا ئۇنىــڭ بىلــەن‬ ‫ســەھراغا بىلــەن چىقىشــنى كــۆپ دەۋەتچىلــەر جاپــا بولغانلىقــى‬ ‫ئۈچــۈن رەت قىلــدى‪ ،‬لېكىــن دەۋەتچــى مۇجاھىــد ئابدۇلــاھ‬ ‫ئىبنــى ياســىن بــۇ مۇھىــم خىزمەتنــى ئالالھقــا تايىنىــپ قوبــۇل‬ ‫قىلــدى‪.‬‬ ‫ســەالۋى مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئاقســاقال بــۇ ئىشــقا ئابدۇلــاھ‬ ‫ئىبنــى ياســىن جەزۇلىنــى تاللىــدى‪ ،‬بــۇ كىشــى قاتتىــق‬

‫تەلەپچــان پەزىلەتلىــك دىنــدار زاھىــد سىياســەتكە ماھىــر ۋە‬ ‫تەبىئىــي پەنلەرنــى ئوقۇغــان ئــادەم ئىــدى‪ ،‬ئــۇ ئاقســاقال يەھيــا‬ ‫ئىبنــى ئىبراھىــم بىلــەن ســەھراغا چىقتــى‪ ،‬ئىبنــى ياســىن‬ ‫ئازغــان قوۋمنــى دىنغــا باشــاش ئۈچــۈن ســەھرا مەركىزىدىكــى‬ ‫غېرىبلىــق ۋە جاپــا مۇشــەققەتكە ســەۋر قىلــدى‪.‬‬ ‫ئابدۇلــاھ ئىبنــى ياســىن لەمتۇنــە قەبىلىســىگە يېتىــپ‬ ‫كەلگىنىــدە كىشــىلەر ئــۇ ئېلىــپ كەلگــەن نەرســە توغرۇلــۇق‬ ‫ســورىدى‪ ،‬ئىبنــى ياســىن ئۇالرغــا ئىســام شــەرىئىتىنى ئېلىــپ‬ ‫كەلگەنلىكــى ۋە بۇنــى كىشــىلەرگە ئۆگىتىــپ شــۇنى ئىجــرا‬ ‫قىلىدىغانلىقىنــى ئېيتتــى‪ .‬ئىبنــى ئەســىر مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫ئۇالر‪-‬ســەن بىزگــە ئىســام شــەرىئىتىنى بايــان قىلغىن‪-‬دېــدى‪،‬‬ ‫ئــۇ ئۇالرغــا ئىســام ئەقىدىلىــرى پەرزلىرىنــى ئۆگەتتــى‪ ،‬ئــۇالر‪-‬‬ ‫ســەن تونۇشــلۇق بولغــان نامــاز ۋە زاكاتنــى بايــان قىلمــاي‪ ،‬ئــادەم‬ ‫ئۆلتۈرگــەن كىشــى ئۆلتۈرۈلىــدۇ‪ ،‬ئوغرىلىــق قىلغــان كىشــىنىڭ‬ ‫قولــى كېســىلىدۇ‪ ،‬زىنــا قىلغــان كىشــى ئۇرۇلىــدۇ ياكــى تــاش‬ ‫كېســەك قىلىنىــدۇ دېدىــڭ‪ ،‬بــۇ بىزگــە زۆرۈر بولمىغــان ئىــش‪،‬‬ ‫باشــقا يەرگــە بارغىن‪-‬دېــدى‪ ،‬بــۇ ئىككىســى بۇالرنىــڭ يېنىدىــن‬ ‫كەتتــى‪ ،‬بــۇ مۇرتــەد قەبىلــە ئىشــنىڭ بېشــىدىال شــەرىئەتنى‬ ‫مۇشــۇنداق رەت قىلــدى‪ ،‬ئىبنــى ياســىن بۇالرنىــڭ شەرىئەتســىز‬ ‫قېلىشــنى قوبــۇل قىلمىــدى‪.‬‬ ‫ئىبنــى ياســىن ئاقســاقال بىلــەن پىكىرلىشــىش ئۈچــۈن‬ ‫كەدالــە قەبىلىســىگە ماڭــدى‪ .‬ئىبنــى ئەســىر مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫ئابدۇلــاھ ئىبنــى ياســىن بــۇ كىشــىلەرنى ۋە قوشــنا قەبىلىلەرنــى‬ ‫شــەرىئەت ھۆكمىگــە چاقىــردى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ بەزىســى ئىتائــەت‬ ‫ماقالىلەر‬

‫‪24‬‬

‫مۇرابىتۇنالر دېيىلىدىغان نەھرىيە يېرىم ئارىلى‬

‫قىلــدى بەزىســى يــۈز ئــۆرۈپ ئاســىيلىق قىلــدى‪ ،‬ئاندىــن‬ ‫كىيىــن بــۇ كىشــىلەر شــەرىئەت ھۆكۈملىــرى بىلــەن ســىقىلىپ‬ ‫شــەرىئەتكە بويسۇنۇشــقا رازى بولمــاي ئىبنــى ياســىننىڭ چىقىپ‬ ‫كېتىشــنى تەلــەپ قىلــدى‪ ،‬بــۇ ۋاقىتتــا ئىبنــى ياســىننىڭ بۇالرغــا‬ ‫قارشــى ئــۇرۇش قىلغــۇدەك كۈچــى بولمىغانلىقــى ئۈچــۈن ســۇدانغا‬ ‫دەۋەت ئۈچــۈن چىقماقچــى بولــدى‪ ،‬لېكىــن كەدالە قەبىلىســىنىڭ‬ ‫ئاقســاقىلى ئۇنىــڭ «نەھــرۇ ســەنغال» دېيىلدىغــان مەشــھۇر‬ ‫مەكتەپتــە تــۇرۇپ قېلىــش تەكلىپىنــى بــەردى‪.‬‬ ‫دەۋەتتىن جىھادقا يۈزلىنىش‬ ‫ئالــاھ بــۇ دەۋەتچىنىــڭ ئىســامى دۆلــەت قۇرىشــى‬ ‫ئۈچــۈن ياخشــى بىــر ئاساســچى بولۇشــىنى ئىــرادە قىلــدى‪.‬‬ ‫ئىبنــى خەلــدۇن مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬قەلبىــدە ئۇرۇقچــە مىقــدارى‬ ‫ياخشــىلىق بــار كىشــىلەر قــۇالق ســالدى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ يېنىغــا‬ ‫كېلىــپ ئۇالرنىــڭ تۇپىغــا قوشــۇلدى‪ ،‬ئــۇالر مىــڭ كىشــى‬ ‫بولغانــدا‪ ،‬بۇالرنىــڭ ئۇســتازى ئابدۇلــاھ ئىبنــى ياســىن بۇالرغــا‪-‬‬ ‫مىــڭ كىشــى ئازلىىقىدىــن ھەرگىــز مەغلــۇپ بولمايــدۇ‪ ،‬ھەقنــى‬ ‫تۇرغــۇزۇش ۋە ئۇنىڭغــا چاقىرىــش ۋە بۇنىڭغــا ئومۇميۈزلۈك كىرىش‬ ‫بىزگــە پــەرز ئەيىــن بولــدى‪ ،‬شــۇڭا بۇنىڭغــا ئۈچــۈن مەيدانغــا‬ ‫چىقىــڭالر! ‪ -‬دېــدى‪ ،‬ئــۇالر چىقىــپ بۇالرغــا قارشــى چىققــان‬ ‫لەمتۇنــە ۋە كەدالــە قەبىلىســىدىكى كىشــىلەرگە ئــۇرۇش ئاچتــى‪،‬‬ ‫ئىبنــى ياســىن شــەرىئەتنى رەت قىلغــان مۇرتــەد قەبىلىلەرگــە‬ ‫قارشــى ئالــاھ يولىــدا جىھــاد قىلىــپ مەيدانغــا چىقتــى‪.‬‬ ‫ئىبنــى ئەســىر بۇنــى رىۋايــەت قىلىــپ مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫ئىبنــى ياســىن ئىتائــەت قىلغــان كىشــىلەرگە‪-‬ھەقكە قارشــى‬ ‫چىققــان ۋە ئىســام شــەرىئىتىنى رەت قىلغــان ۋە ســىلەرگە‬ ‫قارشــى ئۇرۇشــقا تەييارالنغــان بــۇ كىشــىلەرگە قارشــى ئــۇرۇش‬ ‫قىلىــش ســىلەرگە پــەرز بولــدى‪ ،‬شــۇڭا ئۆزۈڭالرغــا بايــراق‬ ‫تىكلــەپ ئەمىردىــن بىرنــى سايلىشــىڭالر كېرەك‪-‬دېــدى‪ ،‬بــۇ‬ ‫ئازغىنــە مۆمىــن تائىپــە ســەۋەبلىك بــۇ ســەھرا ئالالھنىــڭ‬ ‫ھۆكمىگــە بويســۇندى‪ .‬ســەالۋى مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬قەبىلىلەرگــە‬ ‫قارشــى ئــۇرۇش باشــاندى‪ ،‬بارلىــق ســەھرا قەبىلىلىــرى‬ ‫كونتــرول قىلىنــدى‪ ،‬ئىبنــى ياســىننىڭ بــۇ ئىشــى پۈتــۈن ســەھرا‬ ‫رايونــى قوشــنا ســۇدان رايونلىــرى قىبلــە رايونلىــرى مەســامىدە‬ ‫‪25‬‬

‫رايونلىــرى ۋە ماراكەشــنىڭ بارلىــق رايونلىرىغــا كــەڭ تارقالــدى‪.‬‬ ‫كەدالــە قەبىلىســىدىن بىــر كىشــى ئالــاھ تەرەپكــە ھىدايــەت‬ ‫يولىغــا چاقىــردى ۋە ئالــاھ نازىــل قىلغــان نەرســە بىلــەن ھۆكــۈم‬ ‫قىلــدى‪ ،‬بــۇ دۇنيــادا زاھىــد كەمتــەر كىشــى ئىــدى‪ ،‬بۇنىــڭ‬ ‫نامــى دۇنياغــا تارالــدى‪ ،‬بــۇ كىشــىنىڭ مۇھەببىتــى كىشــىلەرنىڭ‬ ‫قەلبىــدە ئــۇرۇن ئالــدى‪ ،‬چۈنكــى بــۇ كىشــى ئــۆز ھەرىكىتــى‬ ‫بىلــەن كىشــىلەرنى نــارازى قىلغــان بولســا ئالالھنــى رازى‬ ‫قىلــدى‪ ،‬ئالــاھ ئۇنىڭدىــن رازى بولــدى كىيىــن كىشــىلەر رازى‬ ‫بولــدى‪ ،‬ئۇنــى ياخشــى كــۆردى ۋە ئىتائىتىگــە كىــردى‪.‬‬ ‫شەرىئەت بىلەن ھۆكۈم قىلىش‬ ‫كەدالــە قەبىلىســىنىڭ ئاقســاقىلى ۋاپــات بولغانــدا لەمتۇنــە‬ ‫قەبىلــە ئەمىــرى ئىبنــى ياســىن ئەســكىرى قوماندانلىقنــى‬ ‫ئــۆز ئۈســتىگە ئېلىــش ئۈچــۈن كەلــدى‪ .‬ســەالۋى مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪ :‬ئابدۇلــاھ ئىبنــى ياســىن قەبىلىلەرنىــڭ ئاقســاقاللىرىنى‬ ‫توپلىــدى‪ ،‬بۇالرغــا يەھيــا ئىبنــى ئۆمــەر لەمتۇنــى ۋە ئابدۇلــاھ‬ ‫ئىبنــى ياســىننى ئەمىــر قىلــدى‪ ،‬يەھيــا ئىبنــى ئۆمــەر ھەربــى‬ ‫قومانــدان ۋە ئابدۇلــاھ ئىبنــى ياســىن دىنــى ئىشــار ۋە شــەرئى‬ ‫ھۆكــۈم نازارەتچىســى ۋە ئۆشــرە زاكات ئالغۇچــى بولــدى‪.‬‬ ‫بــۇ مۇرابىتىنــار يېڭــى ئەســكىرى قوماندانــى ۋە ئالىمــى‬ ‫ئابدۇلــاھ ئىبنــى ياســىن بىلــەن بىرلىكتــە كىشــىلەرنىڭ‬ ‫دىنلىرىنــى يېڭىلىــدى‪.‬‬ ‫ھجىريــە ‪-446‬يىلــى ئىبنــى ياســىن مۇرىيتانىيەنىــڭ جەنۇبى‬ ‫ئوۋدەغىســتقا يــۈرۈش قىلــدى‪ ،‬بــۇ جــاي ئىســام كىرىشــتىن‬ ‫بــۇرۇن غانــە پادىشــاھىنىڭ يۇرتــى ئىــدى‪ .‬بەكىــر مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪ :‬ئابدۇلــاھ ئىبنــى ياســىن بــۇ يــەردە قەيــرەۋان ئەھلىدىن‬ ‫تۇغۇلغــان ئەرەبلەرنــى ئۆلتــۈردى‪ ،‬بۇالرنىــڭ پەرھىــزكار ياخشــى‬ ‫قۇرئــان ئوقۇيدىغــان ۋە زەباقىــرە دېيىلىدىغــان بىــر ئۆينــى ھــەج‬ ‫قىلىدىغانلىقــى مەلــۇم بولغــان ئىــدى‪ ،‬ئــۇالر پەقــەت پۇتپــەرەس‬ ‫غانــە ھاكىمنىــڭ ھۆكۈمرانلىقىغــا ۋە ھۆكمىگــە بويســۇنغانلىقى‬ ‫ئۈچــۈن ئۇالرغــا ئــۇرۇش ئاچقــان ئىــدى‪[ .‬المســالك والممالــك]‬ ‫ھجىريــە ‪-447‬يىلــى مۇرابىتىنــار ماراكەشــنىڭ جەنۇبــى‬ ‫سەجلىماســەگە كىــردى‪ ،‬بــۇ يــەردە زۇلۇمنــى يوقاتتــى‪ .‬ســەالۋى‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئۇچراتقــان مۇنكەرلەرنــى ئۆزگەرتتــى‪ ،‬مۇزىــكا‬

‫ۋە ئويــۇن ئەســۋابلىرىنى يڭــق قىلــدى‪ ،‬ھــاراق ســېتىلىدىغان‬ ‫ئورۇنالرنــى كۆيــدۈردى‪ ،‬باجنــى يۇقاتتــى‪ ،‬كىتــاب ســۈننەت يــوق‬ ‫قىلىشــقا بۇيرۇغاننــى يۇقاتتــى‪ ،‬سەجلىماســەگە لەمتۇنەدىــن بىــر‬ ‫كىشــىنى قۇيــۇپ ســەھراغا قايتتــى‪.‬‬ ‫مۇشــۇ يىلنىــڭ ئاخىرىــدا قومانــدان يەھيــا ئىبنــى ئۆمــەر‬ ‫لەمتۇنــى شــەھىد بولــدى‪ ،‬شــەيخ ئىبنــى ياســىن ئۇنىــڭ‬ ‫قېرىندىشــى ئەبــۇ بەكىــر ئىبنــى ئۆمەرنــى چاقىرىــپ بۇرۇنقــى‬ ‫قېرىندىشــىغا ئوخشــاش شــەرىئەت ئەمىرلىكــى ئاســتىدا‬ ‫قومانــدان قىلــدى‪ .‬ســەالۋى مۇنــداق دەيــدۇ‪-449 :‬يىلــى‬ ‫مۇرابىتىنالرنىــڭ ماراكەشــنىڭ شــەرقىي ئەغمــات شــەھىرىگە‬ ‫كىــردى‪ ،‬بــۇ يــەردە ئابدۇلــاھ ئىبنــى ياســىن قوشــۇننى ئــارام‬ ‫ئالــدۇرۇپ ئىككــى ئــاي تــۇردى‪ ،‬ئاندىــن كىيىــن تادالغــا چىقىــپ‬ ‫بــۇ يەرنــى پەتھــى قىلــدى‪ ،‬بــۇ يەردىــن قاچقانالرنــى ئۆلتــۈردى‪،‬‬ ‫بەلقــۇت بەغراۋىنــى مەغلــۇپ قىلىــپ ئۇنــى ئۆلتــۈردى‪ ،‬ئاندىــن‬ ‫كىيىــن ئابدۇلــاھ ياســىن تامســىنا رايونىغــا يــۈرۈش قىلىــپ بــۇ‬ ‫يەرنىمــۇ پەتھــى قىلــدى‪.‬‬ ‫ئىبنــى ياســىن ئالــاھ مۇرتــەد دۈشــمەنلىرىنى قىرىــپ قــۇل‬ ‫قىلــدى‪ ،‬بــۇ خەۋەرلــەر مۇرابىتىنالرنىــڭ ئەمەلــى ئەھۋالىدىــن‬ ‫خەۋىــرى يــوق ئالىمغــا يەتتــى‪ .‬زەھەبــى مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫ئابدۇلــاھ ئىبنــى ياســىنىڭ قىلغــان ئىشــلىرى توغرىســىدىكى‬ ‫خــەۋەر ئالىيمغــا يەتتــى‪ ،‬بــۇ ئىشــار ئالىمغــا ئېغىــر كېلىــپ‬ ‫نادامــەت چەكتــى‪ ،‬ئىبنــى ياســىننىڭ كــۆپ ئۆلتــۈرۈپ قــۇل‬ ‫قىلغانلىقىنــى ئىنــكار قىلىــپ خــەت يــازدى‪ .‬ئىبنى ياسىن‪-‬ســەن‬ ‫مېنىــڭ قىلغانلىرىمنــى ئىنــكار قىلىــپ نادامــەت چېكىپســەن‪،‬‬ ‫ســەن مېنــى ھېــچ نەرســىنى بىلمەيدىغــان بىــر خەلققــە‬ ‫ئەۋەتتىــڭ‪ ،‬بىرســى ئوغلــى بىلــەن قىزىنــى مــال بېقىشــقا‬ ‫چىقىرىــدۇ‪ ،‬قىــز ئــۆ قېرىندىشــىدىن ھامىلىــدار بولــۇپ كېلىــدۇ‪،‬‬ ‫بۇالرنــى بۇنــى ئىنــكار قىلمايــدۇ‪ ،‬بۇالرنىــڭ ئادىتــى بىــر بىرىگــە‬ ‫تۇيۇقســىز ھۇجــۇم قىلىــپ بىــر بىرىنــى ئۆلتۈرىدۇ‪ ،‬شــۇڭا شــۇنداق‬ ‫قىلدىــم‪ ،‬ئالالھنىــڭ ھۆكمىگــە تاجــاۋۇز قىلمىدىــم‪ ،‬ۋەسســاالم‪-‬‬ ‫دەپ جــاۋاب بېرىــدۇ‪[ .‬تاريــخ اإلســام]‪ .‬ئىبنــى ياســىن يىراقتــا‬ ‫تــۇرۇپ كىشــىلەر يەتكۈزگــەن خەۋەرنــى تەســتىقالپ كۆزىتىــپ‬ ‫ئولتۇرغۇچــى كىشــىگە مۇشــۇنداق رەددىيــە بەرگــەن ئىــدى‪.‬‬ ‫بــۇ پەتھىلەردىــن كىيىــن مۇرابىتىنــار شــەيخ ئالىملىرىنىــڭ‬ ‫كۆرسەتمىســى بىلــەن مۇرتــەد بەرغۇۋاتــە قەبىلىلىرىگــە يــۈرۈش‬ ‫قىلماقچــى بولــدى‪ .‬ســەالۋى مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئۇنىڭغــا مۇنــداق‬ ‫دېيىلــدى‪ :‬بەرغۇۋاتــە كــۆپ قەبىلــە ۋە ئارىلىشــىپ كەتكــەن‬ ‫كىشــىلەر بولــۇپ‪ ،‬بــۇالر ئىشــلىرىدا كــەززاب ســالىھ ئىبنــى‬ ‫تەرىيــپ ئەتراپىغــا توپالنغــان‪ ،‬بۇالرنىــڭ ئەھۋالــى شــۇ ۋاقىتقىچــە‬ ‫زااللــەت كۇپــۇر ئۈســتىدە داۋام قىلغــان‪ .‬ئابدۇلــاھ ياســىن بۇالرنى‬ ‫كۇپــۇر ئۈســتىدە ئىكەنلىكىنــى ئاڭلىغىنىــدا‪ ،‬بۇالرغــا قارشــى‬ ‫باشــقىالردىن بــۇرۇن جىھــاد قىلىــش ۋاجىــپ دەپ قارىــدى‪،‬‬ ‫مۇرابىتىنــار بــۇالر تەرەپكــە يــول ئالــدى‪ ،‬ھجرىيــە ‪-154‬يىلــى‬ ‫ئالــاھ ئىبنــى ياســىن شــۇ كاپىــرالر بىلــەن بولغــان ئۇرۇشــتا‬ ‫يارىــدار بولــۇپ شــەھىد بولۇشــنى تەقدىــر قىلــدى‪ .‬ئىغتىبــات‬ ‫يازغۇچىســى بــۇ كىشــى ھەققىــدە مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬مەغرىــب‬ ‫تۈگشــكىلى ئــازال قالغاندىــن كىيىــن ئىســام تەلىماتلىرىغــا‬ ‫ئەگىشــىدىغان بولــدى‪.‬‬ ‫ئىبنى ياسىننىڭ ۋەسىيىتى‬ ‫ســەالۋى مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئىبنــى ياســىنغا ئۆلــۈم كەلگىنىــدە‬ ‫ئۇالرغــا مۇنداق ۋەســىيەت قىلــدى‪ :‬ئــەي مۇرابىتىنــار جامائىتى!‬ ‫مــەن ئېنىــق بۈگــۈن ئۆلىمــەن‪ ،‬ســىلەر دۈشــمەن يۇرتىــدا‪ ،‬شــۇڭا‬ ‫قورقۇنچاقلىقتىــن ياكــى دەتاالشــتىن ســاقلىنىڭالر‪ ،‬ئۇنــداق‬ ‫قىلســاڭالر كــۈچ قۇۋۋىتىــڭالر كېتىــپ مەغلــۇپ بولىســىلەر‪،‬‬

‫ھــەق ياردەمچىســى ۋە ئالــاھ يولىدىكــى قېرىنــداش بولــۇڭالر‪،‬‬ ‫رەھبەرگــە ھەســەت قىلىشــتىن ســاقلىنىڭالر! چۈنكــى ئالــاھ‬ ‫پادىشــاھلىقنى ئــۆز مەخلۇقاتلىرىدىــن خالىغــان كىشــىگە بېرىــدۇ‬ ‫ۋە ئــۆز بەندىلىرىدىــن خالىغــان كىشــىنى زېمىنــدا ئۇرۇنباســار‬ ‫قىلىــدۇ‪.‬‬ ‫ئىبنــى ياســىن ئىســامى دۆلەتنىــڭ ئاساســىنى قــۇرۇپ‬ ‫قۇيــۇپ كەتتــى‪ ،‬بــۇ دۆلــەت جەنۇبتــا ســىنغال دەرياســىدىن‬ ‫شــىمالدا ماراكــەش ئەتراپىغىچــە بــاردى‪ ،‬ئاندىــن كىيىــن بــۇ‬ ‫دۆلــەت ئىبنــى ياســىننىڭ شــاگىرتى يۈســۈپ ئىبنــى تاشــفىن‬ ‫قولىــدا شــىمالدا فىرانســىيە چېگراســىدىكى ئەندولۇســقىچە‬ ‫كېڭەيــدى‪ ،‬ئۇنىــڭ شــاگىرتى ئەبــۇ بەكىــر ئىبنــى ئۆمەرنىــڭ قولى‬ ‫ئارقىلىــق جەنۇبتــا ئافرىقــا ئەدغــال ئويمانلىقىغىچــە كېڭەيدى‪ .‬ئۇ‬ ‫كەينىــدە يولىنــى داۋامالشــتۇرىدىغان ئىســامى شــەرىئەتنى الزىم‬ ‫تۇتىدىغــان بىــر مۇجاھىــد ئەۋالدنــى قالــدۇرۇپ كەتتــى‪ ،‬ئالــاھ‬ ‫ئىبنــى ياســىنغا رەھمــەت قىلســۇن‪ ،‬بۈگــۈن شــەرىئەتنى ھاكىــم‬ ‫قىلىشــنى رەت قىلغــان ھــەر بىــر مۇرتەدكــە زەربــە بېرىۋاتقــان‬ ‫خىالفــەت قوشــۇنلىرىغا بەرىكــەت بەرســۇن‪ ،‬قانچىلىــك بــەدەل‬ ‫تۆلىســىمۇ دىننىــڭ پۈتۈنلــەي ئالــاھ ئۈچۈنــا بولۇشــى ئۈچــۈن‬ ‫بوشاشــمىغان مۇرابىتىنالرغــا بەرىكــەت بەرســۇن‪.‬‬ ‫ئەبۇ بەكىر لەمتۇنى‬ ‫سۇداندا ئىسالمنى تارقاتقۇچى رەھبەر‬ ‫ئالدىنقــى بۆلەكتــە مۇجەددىــد ئالىــم ئابدۇلــاھ ئىبنــى‬ ‫ياســىننىڭ مۇرابىــت مۇجاھىــد دۆلىتىنــى قۇرۇشــتىكى ئىــش‬ ‫ئىزلىرىنــى ئوتتۇرىغــا قويــدۇق‪ ،‬بــۇ كىشــى دۆلــەت قۇرغاندىــن‬ ‫ســىرت ئۆزىدىــن كىيىــن بايــراق كۆتۈرىدىغــان بىــر ئــەۋالد‬ ‫يېتىشــتۈردى‪ ،‬بۇالردىــن يۈســۈف ئىبنــى تاشــفىن مۇســۇلمانالر‬ ‫قوشــۇنى بىلــەن شــىمالغا يــۈرۈش قىلىــپ ئەندولۇســقا بــاردى‪،‬‬ ‫ســەلىبىلەرنى مەغلــۇپ قىلــدى‪ ،‬يەنــە زەپــەر قۇچقۇچــى‬ ‫قومانــدان ئەبــۇ بەكىــر ئىبنــى ئۆمــەر ئىســام بايرىقىنــى‬ ‫شــەرىئەت ھۆكمىنــى ئېلىــپ ســەھرا قۇملۇقىنــى كېســىپ ئۆتــۈپ‬ ‫ئافرىقىغىچــە بــاردى‪.‬‬ ‫بــۇ كىشــىنىڭ ئىــش ئىزلىرىدىــن ئاالھىــدە بولغىنــى شــۇكى‪،‬‬ ‫بــۇ كىشــى دىنــى ۋە ئۈممىتــى ئۈچــۈن بارلىــق قۇربانلىقنــى‬ ‫بــەردى‪ ،‬ئۈممــەت ســېپىنىڭ بىرلىكــى ۋە شــەۋكىتىنىڭ ئۈســتۈن‬ ‫بولۇشــىغا ئاالھىــدە ئەھمىيــەت بــەردى‪ ،‬ئىبنــى ئۆمــەر ھازىرقــى‬ ‫ئۆزىنــى ئۈممەتكــە نىســبەت بېرىۋاتقــان كــۆپ كىشــىلەرگە‬ ‫ئوخشــاش ئۈممەتنــى ۋە ئۈممــەت بىرلىكىنــى ئــۆز نەپســى ۋە‬ ‫مەنپەئەتىگــە خىزمــەت قىلدۇرۇشــقا ھەرىكــەت قىلمىغــان‬ ‫ئىــدى‪،‬‬ ‫يېڭى ئەسكىرى قوماندان‬ ‫ئىبنــى لەمتۇنــە ۋە ئۇنىــڭ ئەمىرىنىــڭ ئىــش ئىزلىــرى ئىبنــى‬ ‫ياســىننىڭ قولىــدا تەلىــم ئېلىــش بىلــەن باشــلىنىدۇ‪ ،‬ئاندىــن‬ ‫كىيىــن ئــۇ ھجىرىيــە ‪-448‬يىلــى ئىبنــى ياســىن قوشــۇنىغا‬ ‫قومانــدان بولــدى‪ ،‬ئەبــۇ بەكــرى ئىبنــى ئۆمــەر قېرىندىشــى يەھيا‬ ‫ئىبنــى ئۆمەردىــن كىيىــن ئەســكىرى قوماندانلىققــا تەيىنلەنــدى‪،‬‬ ‫ئــۇ جىھادىنــى ئالىــم ئىبنــى ياســىننىڭ يېتەكچىلىكىــدە‬ ‫داۋامالشــتۇردى‪.‬‬ ‫بەجلىيە راپىزىلىرغا يۈرۈش قىلىش‬ ‫ھجىرىيــە ‪-448‬يىلــى ئەبــۇ بەكىــر ئىبنــى ئۆمــەر ســوس‬ ‫رايونىغــا يــۈرۈش قىلــدى‪-449 ،‬يىلــى ماســە ۋە تارۇدانىتنــى‬ ‫پەتھــى قىلــدى‪ ،‬بــۇ شــەھەرلەر مەغرىبتىكــى راپىزىالرنىــڭ‬ ‫مەركىــزى ھېســابلىناتتى‪ .‬ســەالۋى «االســتقصا» دا مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪ :‬بــۇ يــەردە بەجىيــە دېيىلىدىغــان راپىزىــار بــار ئىــدى‪،‬‬ ‫ماقالىلەر‬

‫‪26‬‬

‫بــۇالر ئۆزلىرىنــى راپىــزى ئەلــى ئىبنــى ئابدۇلــاھ بەجەلىگــە‬ ‫نىســبەت بېرەتتــى‪ ،‬ئابدۇلــاھ ئىبنــى ياســىن ۋە ئەبــۇ بەكىــر‬ ‫ئىبنــى ئۆمــەر بۇالرغــا قارشــى ئــۇرۇش قىلىــپ‪ ،‬تارۇدانىــت‬ ‫شــەھىرىنى پەتھــى قىلــدى‪ ،‬بــۇ يــەردە كــۆپ كىشــىلەرنى‬ ‫ئۆلتــۈردى‪ ،‬بۇالردىــن قالغانلىــرى ئەھلــى ســۈننەت ۋەلجامائــە‬ ‫ئەقىدىســىگە قايتتــى‪.‬‬ ‫شــەيخ ئىبنى ياسىننىڭ ئىز باسارى ئۇنىڭ ئىشلىرىنى‬ ‫داۋامالشتۇرىدۇ‬ ‫راپىزىالرنــى يىللتىزىدىــن قۇرۇتقاندىــن كىيىــن ئىبنــى ئۆمــەر‬ ‫ئۇســتازى ئىبنــى ياســىن بىلــەن مۇرتــەد بەرغۇۋاتــە قەبىلىلىــرى‬ ‫بىلــەن ئــۇرۇش قىلــدى‪ ،‬بــۇ ئــۇرۇش جەريانىــدا ئابدۇلــاھ‬ ‫ئىنــى ياســىن يارىلىنىــپ شــەھىد بولــدى‪ ،‬بىــز ئۇنــى شــۇنداق‬ ‫ھېســاباليمىز‪ ،‬مۇرابىتىنــار دۆلىتــى مۇكەممــەل ئەبــۇ بەكىــر‬ ‫ئىبنــى ئۆمەرگــە قالــدى‪ .‬ســەالۋى مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئۇنىــڭ‬ ‫ئىبنــى ياســىننى دەپنــە قىلغاندىــن كىيىــن قىلغــان تۇنجــى‬ ‫ئىشــى‪ ،‬ئالالھقــا تەۋەككــۈل قىلىــپ بەرغۇۋاتەگــە يــۈرۈش قىلىــپ‬ ‫ئۇالردىــن كــۆپ قىــردى ۋە ئەســىر ئالــدى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ كۈچىنــى‬ ‫تارمــار قىلــدى‪ ،‬قالغانلىــرى يېڭــى مۇســۇلمان بولــدى‪ ،‬ئەبــۇ‬ ‫بەكىــر ئىبنــى ئۆمــەر مەغرىبتىكــى دەۋەتلىرىنــى يــوق قىلــدى‪،‬‬ ‫غەنىيمەتلىرىنــى توپــاپ مۇرابىتىنالرغــا تەقســىم قىلــدى ۋە‬ ‫ئەغمــات شــەھىرىگە قايتتــى‪ ،‬بــۇ ئىبنــى ئۆمەرنىــڭ زااللەتكــە‬ ‫ئەھلىگــە ئــۇرۇش قىلىــش ۋە تەۋھىدنــى تارقىتىشــتا ئارقىمــۇ‬ ‫ئارقــا نۇســرەت قازانغــان ئۇرۇشــىنىڭ بىــرى‪ ،‬مۇرابىتالرنىــڭ‬ ‫بــۇ قوماندانــى ئەبــۇ بەكىــر ئىبنــى لەمتۇنىغــا دۇنيــا ئېچىــپ‬ ‫بېرىلــدى‪.‬‬ ‫ئەبۇ بەكىر مەغرىبتىن ئايرىلىپ ســەھرا تەرەپكە ماڭدى‬ ‫پەتھــى قىلىنغــان مەغرىبتىكــى ئىشــار ســاپ ھالــدا‬ ‫داۋام قىلمىــدى‪ ،‬بــۇ غەلبىلەردىــن كىيىــن ســەپلەرنى‬ ‫بۇزىدىغــان خەۋەرلــەر كەلــدى‪ .‬ســەالۋى مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫قىبلــە رايونلىرىدىــن بىــر ئەلچــى كېلىــپ ئۇنىڭغــا ســەھرا‬ ‫ئىشــلىرىنىڭ قااليمىقانلىشــىپ كىشــىلەر ئارىســىدا ئىختىــاپ‬ ‫يــۈز بەرگەنلىكىنــى ئېيتتــى‪ ،‬بــۇ يېرىــم يولــدا قومانــدان ئويــاپ‬ ‫قالــدى‪ ،‬بــۇ ئىختىالپنــى ھــەل قىلىــش ئۈچــۈن بىــر ئــادەم‬ ‫ئەۋەتىــش كېرەكمــۇ ياكــى ئــۆزى بېرىــش كېرەكمــۇ؟ ئەگــەر ئــۆزى‬ ‫بارســا بــۇ نۇســرەتلەردىن كىيىــن مەغرىــب خەلقــى ئەمىرســىز‬ ‫قالىــدۇ؟‬ ‫بــۇ يــەردە ھەقىقىــي قەھرىمــان نامايــەن بولىــدۇ‪ .‬ســەالۋى‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬قومانــدان ئەبــۇ بەكىــر تەقــۋادار كىشــى بولــۇپ‪،‬‬ ‫مۇســۇلمانالرنىڭ بىــر بىــرى بىلــەن ئــۇرۇش قىلىشــى ئۇنىڭغــا‬ ‫ئېغىــر كەلــدى‪ ،‬ھالبۇكــى بــۇ كىشــى ئۇالرنــى توسۇشــقا قادىــر‬ ‫ئىــدى‪ ،‬ئــۇ شــۇالرنىڭ ئىشــىغا مەســئۇل تــۇرۇپ بۇنــداق قۇيــۇپ‬ ‫بېرىــش توغــرا دەپ قارىمىــدى دە بۇالرنــى ئارىســىنى تــۈزەش ۋە‬ ‫بۇنىڭغــا قارىتــا جىھــاد قىلىــش ئۈچــۈن ســەھراغا بېرىشــنى قــارار‬ ‫قىلــدى‪ ،‬يېگانــە ئالــاھ يولىــدا ھەممــە نەرســىنى تاشــلىدى‪.‬‬ ‫قوماندان كىشىلەرنى مۇشرىكالرغا قارشى ئۇرۇش‬ ‫قىلىشتا بىرلىككە كەلتۈردى‬ ‫بــۇ مۇرابىــت قومانــدان ســەھراغا بېرىــپ بــۇ يەرنــى ئىســاھ‬ ‫قىلــدى ۋە ئىســام ھۆكمىنــى يۈرگــۈزدى‪ ،‬ئاندىــن كىيىــن ئالــاھ‬ ‫يولىــدا جىھــاد قىلىــپ ۋە دەۋەت قىلىــپ ســۇدانغا بــاردى‪ .‬ئىبنــى‬ ‫خەلــدۇن مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئــۇ قوۋمــى يېنىغــا بــاردى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ‬ ‫ئارىســىدىكى پىتنــە كۆتۈرلــۈپ كەتتــى‪ ،‬ســۇدانغا جىھــاد‬ ‫ئىشــىكى ئېچىلــدى‪ ،‬ئــۇ قوۋمىنــى ئىســاھ قىلىپــا بولــدى‬ ‫قىلماســتىن‪ ،‬غەربــى ئافرىقىــدا ئىســام ھۆكمىنــى يۈرگــۈزۈش‬ ‫ئۈچــۈن مۇســۇلمان قوشــۇننى تەييارلىــدى‪.‬‬ ‫‪27‬‬

‫ســەالۋى مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئەبــۇ بەكىــر ئىبنــى ئۆمــەر ‪-453‬‬ ‫يىلــى زۇلقەئــدە ئېيىــدا ســەھراغا ماڭــدى‪ ،‬بــۇ يەرگــە يېتىــپ‬ ‫كەلگىنىــدە بــۇ يــەر ئىســاھ بولــۇپ‪ ،‬ئىشــلىرى بىــر رىتىمغــا‬ ‫چۈشــكەن ئىــدى‪ ،‬ئــۇ يەنــە زور قوشــۇن توپــاپ ســۇدانغا يــۈرۈش‬ ‫قىلــدى‪ ،‬بــۇ يــەردە توقســان مەرھەلــە غەنىيمــەت ئالــدى‪.‬‬ ‫ئەبۇ بەكىر ئىبنى ئۆمەر سەھرا كاپىرلىرىنى‬ ‫بويسۇندۇرىدۇ‬ ‫ســەالۋى يەنــە بىــر ئۇرۇنــدا مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئەبــۇ بەكىــر‬ ‫ئىبنــى ئۆمــەر غانــە پادىشــاھلىقىغا يــۈرۈش قىلــدى‪ ،‬بــۇ يــەردە‬ ‫ۋە قوشــنا رايونالرغــا ئىســامنى تارقاتتــى‪ ،‬ئاندىــن كىيىــن غانــە‬ ‫ئەھلىنىــڭ پادىشــاھلىقى ئاجىــزالپ ‪-500‬يىلــى ئــۇالر مۇنقــەرز‬ ‫بولــدى‪ ،‬بــۇالر شــىمالدا بەربەرگىچــە كېڭەيــدى‪ ،‬ئەبــۇ بەكىــر‬ ‫ئىبنــى ئۆمــەر لەمتۇنــى بۇالرغىمــۇ يــۈرۈش قىلــدى‪ .‬ســەالۋى‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئەبــۇ بەكىــر ئىبنــى ئۆمــەر ئــۈچ ئايلىــق‬ ‫مۇســاپىدىكى رايونالرنــى پەتھــى قىلــدى‪ ،‬بــۇرۇن مۇســۇلمان‬ ‫بولمىغــان نۇرغــۇن كىشــىلەر مۇســۇلمان بولــدى‪.‬‬ ‫ئۇ مەغرىب ئەمىرلىكىنى ئىبنى تاشــفىنغا قۇيۇپ ئۆزى‬ ‫سۇداندىكى جىھادقا قايتىدۇ‬ ‫تارىخشۇناســار مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئەبــۇ بەكىــر ئىبنــى‬ ‫ئۆمــەر تاغىســىنىڭ ئوغلــى يۈســۈف ئىبنــى تاشــفىننىڭ ئىشــى‬ ‫چوڭايغاندىــن كىيىــن مەغرىبكــە قايتتــى‪ ،‬لېكىــن بــۇ يــەردە‬ ‫تاغىســىنىڭ ئوغلىنىــڭ پەتھىلىرىنــى كــۆرۈپ ئۇنىــڭ بىلــەن‬ ‫دەتــاالش قىلمىــدى‪ ،‬بەلكــى ئۇنــى ســەھراغا قايتقىلــى قويمىدى‪.‬‬ ‫ســەالۋى «االســتقصا» دا مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئىبنــى ئۆمــەر‬ ‫ئىبنــى تاشــفىنغا ۋەســىيەت قىلىپ‪-‬مــەن ســېنى بــۇ ئىشــقا‬ ‫قويــدۇم‪ ،‬مــەن بۇنىڭدىــن ســورىلىمەن‪ ،‬شــۇڭا مۇســۇلمانالر‬ ‫توغرىســىدا ئالالھدىــن قورققىــن‪ ،‬مېنــى ۋە ئۆزۈڭنــى ئوتتىــن‬ ‫ســاقالپ قالغىــن‪ ،‬قــول ئاســتىڭدىكىلەرنىڭ ئىشــلىرىنى ياخشــى‬ ‫باشــقۇرغىن‪ ،‬ســەن بۇنىڭدىــن سورىلىســەن‪-‬دېدى‪.‬‬ ‫لەمتۇنى سۇداندا شەھىد بولدى‬ ‫ئىبنــى ئۆمــەر تاغىســىنىڭ ئوغلىغــا نەســىھەت قىلغاندىــن‬ ‫كىيىــن ئافرىقىدىكــى كاپىرالرغــا قارشــى جىھــاد قىلىــش ئۈچــۈن‬ ‫ســەھراغا قايتتــى‪ .‬ســەالۋى مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئــۇ ســۇداندىكى‬ ‫كاپىــر بىلــەن بىلــەن جىھــاد قىلــدى‪-480 ،‬يىلــى شــەئبان‬ ‫ئېيىــدا زەھەرلەنگــەن ئــوق تېگىــپ شــەھىد بولــدى‪.‬‬ ‫ئىســام چەۋەندازىنىــڭ بەتلىــرى مۇشــۇنداق قاتالنــدى‪ ،‬دۇنيا‬ ‫لەززەتلىــرى ۋە رەھبەرلىكنــى تاشــلىغان ئىــدى‪ ،‬ئالــاھ ئۇنىڭغــا‬ ‫بۇنىڭدىنمــۇ ياخشــىنى ئالماشــتۇرۇپ بەرســۇن! ئىبنــى كەســىر‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئۇنىڭغــا باشــقا پادىشــاھالرغا توپالنمىغــان كــۈچ‬ ‫توپالنغــان بولــۇپ‪ ،‬ئەگــەر ئــۇرۇش بولــۇپ قالســا‪ ،‬ئىتائەتچــان‬ ‫‪ 1500‬كىشــىنى بىللــە ئېلىۋاالتتــى‪ ،‬بۇنىــڭ بىلــەن ھەدلەرنــى‬ ‫تۇرغــۇزۇپ ئىســامنىڭ ھۆمىتىنــى ســاقاليتتى‪ ،‬دىننــى ھىمايــە‬ ‫قىالتتــى‪ ،‬كىشــىلەرگە توغــرا ئېتىقــاد بىلــەن شــەرىئەتنى‬ ‫يۈرگۈزەتتــى‪ ،‬ئابباســىالرنى دۆلىتىنــى دوســت تۇتاتتــى‪.‬‬ ‫ئالــاھ شــەيخ مۇجاھىــد شــەھىد ئەبــۇ بەكىــر لەمتۇنىغــا‬ ‫رەھمــەت قىلســۇن‪ ،‬ئۇنىــڭ دەۋىتــى ۋە جىھادىنــى قوبــۇل‬ ‫قىلســۇن‪ ،‬ئۇنىــڭ غەربــى ۋە شــىمالى ئافرىقــا ۋە ســەھرادىكى‬ ‫خىالپــەت قوشــۇنى بولغــان نەۋرىلىرىگــە نۇســرەت بەرســۇن‪،‬‬ ‫بــۇالر شــۇ يــەردە ئالالھنىــڭ دىنىــي ئۈســتۈن قىلىــش ۋە شــېرىك‬ ‫ئاســارەتلىرىنى يــوق قىلىــش ئۈچــۈن كــۈچ چىقىرىۋاتىــدۇ‪ ،‬ئۇالرغــا‬ ‫نۇســرەت ۋە تەمكىنلىــك بەرســۇن‪.‬‬

‫ئىســامنىڭ مەقســەتلىرىدىن بىــرى كــۆپ غايىلــەر بىلــەن‬ ‫پەرزەنــت تەلــەپ قىلىشــتۇر‪ ،‬بــۇ غايىلەرنىــڭ ئــەڭ مۇھىمــى‬ ‫ئۈممەتنــى كۈچلەنــدۈرۈش ئۈچــۈن مۇســۇلمانالرنىڭ ســانىنى‬ ‫كۆپەيتىــش بولســا كېــرەك‪ ،‬شــەرىئەت بۇنــى كۈچلەندۈرىدىغــان ۋە‬ ‫شــۇنىڭغا خــاس بولغــان كــۆپ دەلىللەرنــى كەلتــۈردى‪.‬‬ ‫پەرزەنــت تەلــەپ قىلىــش ئۇزۇندىــن بېــرى ئالالھنىــڭ‬ ‫ئەلچىلىرىنىــڭ ســۈننىتى بولــۇپ كەلــدى‪ ،‬نەبىيۇلــا زەكەرىيــا‬ ‫ئەلەيھىسســاالم قۇرئاننىــڭ بىرقانچــە ئورۇنلىرىــدا ئــۆز رەببىدىــن‬ ‫نــە پادىشــاھلىق نــە مــال دۇنيــا تەلــەپ قىلماســتىن بەلكــى ســالىھ‬ ‫پەرزەنــت تەلــەپ قىلغــان ئىــدى‪ ،‬ئــۇ نامازنــى ئــادا قىلىــپ رەببىگــە‪:‬‬ ‫ئــى رەببىــم! مــەن ھەقىقەتــەن كــۈچ ـ قۇۋۋىتىمدىــن كەتتىــم‪،‬‬ ‫چېچىــم ئاقــاردى ئــى رەببىــم! ســاڭا دۇئــا قىلىــپ ئۈمىدســىز‬ ‫بولــۇپ قالغىنىــم يــوق‪ ،‬مــەن تاغىلىرىمنىــڭ بالىلىرىنىــڭ ئورنۇمنــى‬ ‫باسالماســلىقلىرىدىن (يەنــى دىننــى قولدىــن بېرىــپ قويۇشــلىرىدىن)‬ ‫ھەقىقەتــەن ئەنســىرەيمەن‪ ،‬مېنىــڭ ئايالىم تۇغماســتۇر‪( ،‬پەزلىڭدىن)‬ ‫مــاڭا بىــر (ياخشــى) پەرزەنــت ئاتــا قىلغىــن‪ ،‬ئــۇ مــاڭا ۋارىــس بولغاي‬ ‫ۋە يەقــۇب ئەۋالدىغــا ۋارىــس بولغــاي‪ ،‬ئــى رەببىــم! ئۇنــى ســېنىڭ‬ ‫رازىلىقىڭغــا ئېرىشــىدىغان قىلغىــن‪ .‬ســۈرە مەريــەم ‪- 6 ~ 4‬ئايــەت‪.‬‬ ‫ئــى رەببىــم! مــاڭا ئــۆز دەرگاھىڭدىــن بىــر ياخشــى پەرزەنــت‬ ‫ئاتــا قىلغىــن‪ ،‬ســەن ھەقىقەتــەن دۇئانــى ئــاڭالپ تۇرغۇچىســەن‪.‬‬ ‫ســۈرە ئــال ئىمــران ‪- 38‬ئايــەت) «ئــى رەببىــم! مېنــى (بالىســىز‪،‬‬ ‫ۋارىسســىز يالغــۇز قويمىســاڭ‪ ،‬ســەن ئــەڭ ياخشــى ۋارىستۇرســەن‬

‫(يەنــى ھەممــە ئــادەم ئۆلىــدۇ‪ ،‬ســەنال باقىــي قالىســەن‪ .‬ســۈرە‬ ‫ئەنبىيــا ‪- 89‬ئايــەت‪.‬‬ ‫ئىمراننىــڭ ئايالــى ئالالھدىــن پەرزەنــت ســورىۋىدى‪ ،‬ئالــاھ‬ ‫ئۇنىڭغــا مەريەمنــى ئاتــا قىلــدى ۋە ئۇنــى پۈتكــۈل ئالەمگــە مۆجىــزە‬ ‫قىلــدى‪ ،‬مەريەمگــە ئەيســانى ئاتــا قىلىــپ ئۇنــى ئىرادىلىــك‬ ‫ئەلچىلەرنىــڭ قاتارىدىــن قىلــدى‪.‬‬ ‫دىــن دۈشــمەنلىرى كۆپەيگەنســېرى كۇپــۇر دىنــى تەرەققىــي‬ ‫قىلىــپ كېڭىيىــدۇ‪ ،‬كــۆپ كىشــىلەرنىڭ زېھىندىن كۆتۈرۈلــۈپ كەتكەن‬ ‫بــۇ ئۆلچەمنــى كاپىــرالر چۈشــۈنۈپ يەتكــەن ئىــدى‪ ،‬شۇڭالشــقا‬ ‫ئۇالرنىــڭ ئىســامغا قارشــى قوزغىغــان ھەرقانــداق ئۇرۇشــتىكى ئــەڭ‬ ‫ئالدىــدا قىلىدىغــان ئىشــى زېمىندىكــى مۇســۇلمانالرنى يىلتىزىدىــن‬ ‫قۇرۇتــۇش ئۈچــۈن ئايالــار ۋە بالىالرنــى ئۆلتۈرۈۋاتقانلىقىنــى بىلىمىــز‪،‬‬ ‫چۈنكــى ئايالــار نەســىل مەنبەســى ۋە ئــۇرۇق ســېلىنىدىغان‬ ‫مۇنبــەت زېمىــن بولغانلىقــى ئۈچــۈن ئېكىنزارلىــق دەپ ئاتىلىــدۇ‪،‬‬ ‫قىساســكار دۈشــمەننىڭ سىياســىتى (ال إلــه إال اللــه) نــى زېمىندىــن‬ ‫يــوق قىلىشــتۇر‪ .‬لېكىــن بــۇ مۇمكىــن بولمايدىغــان ئىــش بولــۇپ‬ ‫مۇھەممەدنىــڭ ئۈممىتــى تۇغمــاس بولماســتىن بەلكــى تۇغۇمچــان‬ ‫ئۈممــەت‪ ،‬بــۇ ئىــش ئالــاھ زېمىــن ۋە ئۇنىــڭ ئۈســتىدىكى پۈتكــۈل‬ ‫نەرســىلەرگە ۋارىــس بولغانغــا قــەدەر شــۇ تەرىقىــدە داۋاملىشــىدۇ‪.‬‬ ‫لېكىــن بــەزى ئايالــار دۈشــمەننىڭ مۇۋەھھىدلەرگــە قارشــى‬ ‫ئېلىــپ بېرىۋاتقــان ئۇرۇشــدىكى سىياســىتىنى چۈشــەنمىگەن‬

‫ھەمشىرىلەرگە‬ ‫ماقالىلەر‬

‫‪28‬‬

‫بولۇشــى مۇمكىــن‪ ،‬ئايــال ئۆزىنىــڭ ھــەر بىــر مۇســۇلمان پەرزەنتنــى‬ ‫تۇغۇشــى بىلــەن كاپىرالرنىــڭ بوينىغــا ســانجىلىدىغان بىــر تىــغ ۋە‬ ‫مۇشــرىكالرنىڭ بېقىنىغــا تىقىلغــان خەنجــەر تېرىغانلىقىنــى ئويــاپ‬ ‫يېتەلمەســلىكى مۇمكىــن‪.‬‬ ‫ئەممــا مۇســۇلمانالرنىڭ ســانىنىڭ كۆپىيىشــى بىلــەن‬ ‫پاســىقالرنىڭ ئــاۋازى ئۆچــۈپ كاپىرالرنىــڭ بايراقلىــرى چۈشــۈرۈلۈپ‬ ‫مۆمىنلەرنىــڭ ئــاۋازى ئۈســتۈن بولىــدۇ‪ ،‬پىالنلىــق تۇغــۇت سىياســىتى‬ ‫مۇســۇلمانالرنىڭ ســانىنى ئازايتىــپ ئۇالرنىــڭ كۈچىنــى ئاجىزلىتىــش‬ ‫ئۈچــۈن كاپىــرالر بــۇ تۇغۇمچــان ئۈممەتكــە ســىڭدۈرگەن بىــر ۋابــا‪.‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ﷺ مۇســۇلمانالرنى ســانىنى كۆپەيتىشــكە تەۋســىيە‬ ‫قىلغــان بولــۇپ‪ ،‬مەئقــەل ئىبنــى يەســار ‪ ‬دىــن رىۋايــەت‬ ‫قىلىنىشــىچە ئــۇ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬بىــر كىشــى رەســۇلۇلالھ ﷺ نىــڭ‬ ‫قېشــىغا كېلىــپ ‪ :‬مــەن بىــر چىرايلىــق ئايــال بىلــەن تــوي قىلماقچى‬ ‫ئىدىــم‪ ،‬ئــۇ تۇغمــاس ئىكــەن‪ ،‬ئۇنىــڭ بىلــەن تــوي قىاليمــۇ؟ دەپ‬ ‫ســورىدى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪« :‬يــاق دېــدى‪ ،‬ئــۇ كىشــى ئىككىنچــى‬ ‫قېتىــم كېلىۋىــدى ئــۇ كىشــىنى يەنــە تــوي قىلىشــتىن توســتى‪،‬‬ ‫ئۈچىنچــى قېتىــم كېلىۋىــدى رەســۇلۇلالھ ‪ :‬تۇغۇمچــان كۆيۈمچــان‬ ‫ئايالــار بىلــەن تــوي قىلىــڭالر‪ ،‬مــەن ســىلەرنىڭ كۆپلىكىــڭالر‬ ‫بىلــەن ئۈممەتلــەر ئارىســىدا پەخىرلىنىمــەن» دېــدى‪[ .‬ئەبــۇ داۋۇد‬ ‫ۋە ئىبنــى ھەببــان رىۋايىتــى]‬ ‫رەســۇلۇلالھ ﷺ ئەنــەس ئىبنــى مالىــك ‪ ‬غــا پەرزەنتلىرىنىــڭ‬ ‫كــۆپ ۋە بەرىكەتلىــك بولۇشــىغا دۇئــا قىلىــپ ‪ :‬ئــى ئالــاھ‪ ،‬ئۇنىڭغــا‬ ‫كــۆپ مــال ۋە پەرزەنــت ئاتــا قىلغىــن‪ ،‬ئاتــا قىلغــان نەرســىلىرىڭدە‬ ‫بەرىكــەت بەرگىــن دېــدى‪[ .‬بىرلىككــە كېلىنگــەن ھەدىــس]‬ ‫ئىمــام ئەھمــەد مۇســنەد كىتابىــدا ئەنەســنىڭ مۇنــداق‬ ‫دېگەنلىكىنــى رىۋايــەت قىلىــدۇ‪ :‬مــاڭا قىزىــم مېنىــڭ ئەۋالدىمدىــن‬ ‫بىــر يــۈز ئــون نەچچــە كىشــىنىڭ دەپنــە قىلىنىــپ بولغانلىقىنــى‬ ‫ســۆزلەپ بەرگــەن ئىــدى‪ ،‬مــەن شــۇ چاغــدا ئەنســارالرنىڭ پــۇل‪-‬‬ ‫مېلــى ئــەڭ كۆپــى ئىدىــم‪.‬‬ ‫ئەھنــەف ئىبنــى قەيىــس مۇئاۋىيــە ‪ ‬نىــڭ ھۇزۇرىغــا‬ ‫كىــردى‪ ،‬يەزىــد مۇئاۋىيەنىــڭ ئالدىــدا ئىــدى‪ ،‬ئەھنــەف يەزىدكــە‬ ‫ئەجەپلىنىــپ قارىغــان ئىــدى مۇئاۋىيــە ئەھنەفدىــن‪ :‬ئــى ئەبــۇ‬ ‫بەھــر پەرزەنــت توغرىلىــق نېمــە دەيســەن؟ دەپ ســورىدى‪ ،‬ئــۇ‬ ‫ئــەي ئەمىــرۇل مۆمىنىــن‪ ،‬ئــۇالر بىزنىــڭ قەلبىمىزنىــڭ مېۋىســى‪،‬‬ ‫كۆزىمىزنىــڭ قارچۇغــى‪ ،‬شــۇنداقال ئــۇالر بىزنىــڭ يۆلەنچۈكىمىــز‪،‬‬ ‫ئــۇالر بىزدىــن كىيىــن باشــقىالرغا ئورۇنباســار بولىــدۇ‪ ،‬شــۇڭا ئۇالرغــا‬ ‫يۇمشــاق زېمىــن ۋە ســايە تاشــايدىغان ئاســمانغا ئوخشــاش بولغىــن‪،‬‬ ‫ئەگــەر ئــۇالر ســەندىن سورىســا بەرگىــن‪ ،‬ئەگــەر ســىنى چارچاتســا‬ ‫ئــۇالر ئۈچــۈن چارچىغىــن‪ ،‬ئۇالرنــى مەيلىگــە قويغىــن بولمىســا‬ ‫ئۆزۈڭدىــن يىراقالشــتۇرۇپ ســىنىڭ ھاياتلىقىڭنــى يامــان كۆرىدىغــان‬ ‫ۋە ئۆلۈشــىڭنى ئــارزۇ قىلىدىغــان قىلىــپ قويىســەن دەپ جــاۋاب‬ ‫بــەردى‪ ،‬مۇئاۋىيــە ‪ :‬ئالــاھ رەھمــەت قىلســۇن ئــەي ئەبــۇ بەھــر‬ ‫ئىشــار دەل ســەن ســۈپەتلىگەندىكىدەك بولىــدۇ دېگــەن ئىــدى‪.‬‬ ‫بىــز بــۇ ئورۇنــدا مۇســۇلمان ھەمشــىرىلىرىمىزنى دىــن‬ ‫دۈشــمەنلىرى پەيــدا قىلغــان كېچىكىــپ تــوي قىلىش سىياســىتىدىن‬ ‫ئاگاھالندۇرۇشــنى اليىــق كــۆردۇق‪ ،‬مانــا بــۇ كاپىرالرنىــڭ مۇســۇلمان‬ ‫ھەمشــىرىلىرىمىزنى ئالالھنــى ئىبادەتتــە بىــر دەپ ئىمــان كەلتــۈرۈپ‬ ‫ئىمكانىيىتىنىــڭ يېتىشــىچە دىنغــا تــوي قىلىــش‪ ،‬پەرزەنتلىــك بۇلۇش‬ ‫ۋە ئۇالرنــى تەربىيەلــەش بىلــەن ھاياتلىقتىكــى ھەقىقىــي رولىدىــن‬ ‫بۇرىۋېتىشــكە تىرىشــچانلىق قىلىۋاتقــان ھىيلە‪-‬نەيرەڭلىرىدىــن‬ ‫بىرســىدۇر‪.‬‬ ‫ئەگــەر مۇســۇلمان ئايــال نىيىتىنــى رۇســاپ بالــدۇر تــوي‬ ‫قىلىشــتا مۇســۇلمانالرنىڭ ســانىنى كۆپەيتىدىغانلىقــى ۋە رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ :‬ئەگــەر ئىنســان ئۆلســە جــارى بولــۇپ تۇرىدىغــان ســەدىقە‪،‬‬ ‫مەنپەئەتلىــك ئىلىــم ۋە دۇئــا قىلىــپ تۇرىدىغــان پەرزەنتىدىــن‬ ‫ئىبــارەت ئــۈچ نەرســىدىن باشــقا پۈتكــۈل ئەمىلــى ئۈزۈلىــدۇ ۋە‬ ‫ئالــاھ جەننەتتــە ســالىھ بەندىســىنىڭ دەرىجىســىنى كۆتۈرىــدۇ‪ ،‬ئــۇ‬ ‫‪ :‬ئــى رەببىــم! بــۇ نېمــە ســەۋەبتىن بولــدى دەپ سورىســا ئالــاھ‪:‬‬ ‫پەرزەنتىڭنىــڭ ســاڭا قىلغــان دۇئاســى ســەۋەبلىك دەيــدۇ شــۇنداقال‬ ‫‪29‬‬

‫داۋۇد ئەلەيھىسســاالمنىڭ ئوغلــى ســۇاليمان ئەلەيھىسســاالم‪ :‬مــەن‬ ‫يــۈز ياكــى توقســان توققــۇز ئايالىمنىــڭ ھەممىســىنى بىــر كېچىــدە‬ ‫ئايلىنىــپ چىقىمــەن‪ ،‬ھەممىســى ئالــاھ يولىــدا جىھــاد قىلىدىغــان‬ ‫چەۋەندازالرنــى تۇغــۇپ بىرىــدۇ دېــدى‪ ،‬ھەمراھــى ئۇنىڭغــا ‪ :‬ئالــاھ‬ ‫خالىســا دېگىــن دېۋىدى ئــۇ دېمىدى‪ ،‬ســۇاليمان ئەلەيھىسســاالمنىڭ‬ ‫بىــر ئايالىدىــن باشقىســى ھامىلىــدار بولمىــدى‪ ،‬ئــۇ ئايالــى كەمتــۈك‬ ‫بــاال تۇغــۇپ قويــدى‪ ،‬مۇھەممەدنىــڭ جېنــى ئۇنىــڭ قۇلىــدا بولغــان‬ ‫زات بىلــەن قەســەمكى‪ ،‬ئەگــەر ئــۇ ئالــاھ خالىســا دېگــەن بولســا‬ ‫ئالــاھ يولىــدا جىھــاد قىلىدىغــان يــۈز چەۋەنــداز تۇغىالتتــى‪ .‬دېگــەن‬ ‫ھەدىســدىكىدەك ياخشــىلىق قىلىــپ ھەققىگــە دۇئــا قىلىدىغــان‬ ‫پەرزەنتلىرىنىــڭ كــۆپ بولۇشــىنى شــۇنداقال شــۇ ئارقىلىــق ئالالھنىــڭ‬ ‫دىنىغــا يــاردەم بېرىــپ كاپىرالرنىــڭ غەزىپىنــى قوزغايدىغانلىقىنــى‬ ‫بىلســە ئىــدى تــوي قىلىشــقا ئالدىرىغــان بۇالتتــى‪ ،‬بەلكىــم ئايــال‬ ‫كىشــى بــۇ ئەمىلــى ســەۋەبلىك ئۇالرنىــڭ كاپىرالرنــى خاپىلىققــا‬ ‫ســالىدىغان ھــەر بىــر قەدىمــى‪ ،‬دۈشــمەنلەرنى ئۆلتــۈرۈش‪ ،‬ئەســىر‬ ‫ئېلىــش‪ ،‬مەغلــۇپ قىلىــش قاتارلىــق ھــەر بىــر نەرسىســى ئۈچــۈن‬ ‫ئالالھنىــڭ دەرگاھىــدا ئۇالرغــا ياخشــىلىق يەنــى ســاۋاب يېزىلىــدۇ‪.‬‬ ‫ســۈرە تەۋبــە ‪120-‬ئايــەت‪ .‬دېگــەن ئايەتتــە ســۈپەتلەنگەن‬ ‫كىشــىلەردىن بولــۇپ قالســا ئەجــەب ئەمــەس‪.‬‬ ‫مۇســۇلمان ھەمشــىرىلىرىمىز ئۆمــەر ‪ ‬نىــڭ ‪ :‬مــەن ئالالھنىــڭ‬ ‫پۇشــتۇمدىن ئۇنىڭغــا تەســبىھ ئېيتىدىغــان بىــرەر پەرزەنــت ئاتــا‬ ‫قىلىشــنى ئــارزۇ قىلغانلىقىــم ئۈچۈنــا ئۆزۈمنــى جىماغــا زوراليمــەن‬ ‫دېگــەن ســۆزىنى ئويالنســۇن‪[ .‬ئىمــام بەيھەقــى كۇبــرا ناملىــق‬ ‫ھەدىــس كىتابىــدا بايــان قىلغــان]‬ ‫قىزالرنىــڭ بالــدۇر تــوي قىلىشــى بــەزى ســاختا ئىســام‬ ‫دۆلەتلىرىدىكــى تاغــۇت قانۇنلىرىــدا جــازا بېرىلىدىغــان جىنايــەت‬ ‫ھېســابلىنىدۇ‪ ،‬ئەممــا ئىســام شــەرىئىتىدە ئالــاھ ھــاالل قىلغــان‬ ‫نەرســە ھــاالل‪ ،‬ھــارام قىلغــان نەرســە ھارامــدۇر‪ ،‬ئائىشــە ‪‬‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬رەســۇلۇلالھ ﷺ مېنــى نىكاھىغــا ئالغانــدا‪ ،‬مــەن‬ ‫ئالتــە ياشــتا ئىدىــم‪ .‬كېيىــن بىــز مەدىنىگــە كېلىــپ بەنــى ھارىــس‬ ‫ئىبنــى خــەزرەج مەھەللىســىگە ئورۇنالشــتۇق‪ ،‬مەدىنىگــە كەلگەندىن‬ ‫كىيىــن تــەپ كېســىلى بولــۇپ قېلىــپ چاچلىرىــم چۈشــۈپ كەتتــى‪.‬‬ ‫كېســەلدىن ســاقىيىپ قايتىدىــن ئۆســۈپ يەلكەمگــە چۈشــتى‪ ،‬بىــر‬ ‫كۈنــى دوســتلىرىم بىلــەن لىڭگىرتــاق ئويناۋاتاتتىــم‪ ،‬ئانــام ئۇممــۇ‬ ‫رومــان كېلىــپ مېنــى چاقىــردى‪ ،‬مــەن ئانامنىــڭ ئالدىغــا باردىــم‪،‬‬ ‫ئۇنىــڭ مېنــى نېمىشــقا چاقىرغانلىقىنــى بىلمەيتتىم‪ .‬ئانــام قولۇمدىن‬ ‫تۇتــۇپ بىــر ئۆينىــڭ ئالدىغــا ئېلىــپ كەلــدى‪ ،‬بــەك تېــز ماڭغانلىقــى‬ ‫ئۈچــۈن نەپســىم يېتىشــمەي قالغــان ئىــدى‪ .‬ئىشــىك ئالدىــدا بىر ئاز‬ ‫ئــارام ئالغاندىــن كىيىــن ئانــام ســۇ ئەكېلىــپ يۈزۈمنــى ۋە بېشــىمنى‬ ‫ســۈرتتى‪ ،‬ئاندىــن مېنــى ھويلىغــا ئېلىــپ كىــردى‪ ،‬ھويلىــدا بىــر تــوپ‬ ‫ئەنســار ئايالــار بــار ئىكــەن‪ ،‬ئۇالر‪-‬خەيرلىــك بەرىكەتلىــك بولســۇن‪-‬‬ ‫دېيىشــتى‪ ،‬ئانــام مېنــى ئۇالرغــا تاپشــۇرۇپ بــەردى‪ ،‬ئــۇالر ئۈســتى‬ ‫بېشــىمنى تۈزەشتۈرۈشــكە باشــلىدى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ چاشــگاھ ۋاقتىــدا‬ ‫كىرىــپ كەلــدى‪ ،‬مــەن شــۇ چاغدىــا بىــر ئــاز قورقۇشــقا باشــلىدىم‪.‬‬ ‫ئايالــار مېنــى رەســۇلۇلالھقا تاپشــۇرۇپ بېرىــپ چىقىــپ كەتتــى‪.‬‬ ‫مــەن شــۇ ۋاقىتتــا توققــۇز ياشــتا ئىدىــم‪[ .‬مۇســلىم رىۋايىتــى]‬ ‫مۇســۇلمان ھەمشــىرىلىرىمىز مۇشــۇ ھەقىقەتلەرنــى چۈشــىنىپ‬ ‫يەتكــەن بولســا‪ ،‬بولمىغــۇر دەۋاالرنــى تاشــاپ ئەۋالدلىرىنــى‬ ‫كۆپەيتىــپ ئۇالرنــى كەلگۈســى ئۈچــۈن تەربىيەلىگــەن بۇالتتــى‪،‬‬ ‫شــۇنداقال ئــۆز ئۆيىنــى پەرزەنتلىرىنــى ئىبراھىــم ئەلەيھىسســاالمنىڭ‬ ‫مىللىتىدىــن ســاپ ســۈت ئىچىــپ دوست‪-‬دۈشــمەنلىك ئەقىدىســى‬ ‫ئاساســىدا تەربىيەلىنىدىغــان بىــر ماكانغــا ئايالندۇرغــان بۇالتتــى‪،‬‬ ‫مانــا بۇنــداق مۇھىتتــا ئۆســۈپ يېتىلگــەن پەرزەنتنىــڭ قەلبىگــە‪:‬‬ ‫كاپىرالرغــا قاتتىــق قــول‪ ،‬ئۆز‪-‬ئــارا كۆيۈمچانــدۇر ۋە مۆمىنلەرگــە‬ ‫كۆيۈنىدىغــان‪ ،‬كاپىرالرغــا شەپقەتســىز‪ ،‬ئالالھنىــڭ يولىــدا جىھــاد‬ ‫قىلىدىغــان ۋە ماالمــەت قىلغۇچىنىــڭ ماالمىتىدىــن قورقمايدىغــان‬ ‫دېگــەن ئايەتلەرنىــڭ روھــى ســىڭگەن ھالەتتــە ئۈســۈپ يېتىلىــدۇ‪،‬‬ ‫ئاخىرقــى دۇئايىمىــز بارلىــق ھەمدۇ‪-‬ســانا ئالەملەرنىــڭ رەببــى‬ ‫ئالالھقــا بولســۇن دېيىــش بولســۇن‪.‬‬

‫خىالفــەت مۇجاھىدلىرىنىــڭ كۇپــۇر كۈچلىرىگــە قارشــى‬ ‫جەڭلىــرى ئۈزلۈكســىز داۋامالشــماقتا‪ ،‬بىــز تۆۋەنــدە خىالفەتنىــڭ‬ ‫ھۆكۈمرانلىقىنــى زورايتىــش ۋە ئالالھنىــڭ دۈشــمەنلىرىنى‬ ‫قورقۇتــۇپ ھــاالك قىلىــش ئۈچــۈن مۇجاھىــدالر ئېلىــپ بارغــان‬ ‫بــەزى جــەڭ ئەمەلىيەتلىرىنــى ھۇزۇرۇڭالرغــا ســۇنماقچىمىز‪ ،‬بــۇ‬ ‫ئەمەلىيەتلــەر ئىســام دۆلىتــى ئۆتكــەن بىرقانچــە ھەپتــە ئىچىدە‬ ‫دۇنيانىــڭ ھەرقايســى جايلىرىــدا ئېلىــپ بارغــان ئەمىلىيەتلەرنىــڭ‬ ‫بىــر قىســمى خــاالس‪.‬‬ ‫تۈركىيەگە قارشى ئۇرۇش‬ ‫رەبىئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-7‬كۈنــى قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ ئەنــەس‬ ‫مىنبىجــى بىلــەن ئەبــۇ ئۆمــەر ھاشــىمى بــاب شــەھىرىنىڭ‬ ‫غەربــى ۋەقــاھ ۋە كەپىــر كەنتلىــرى ئەتراپىــدا مۇرتەد تەشــكىالتالر‬ ‫ۋە مۇرتــەد تــۈرك ئارمىيەســى توپىــدا پىدائىيلىــق ئەمەلىيىتــى‬ ‫قىلــدى‪ ،‬نەتىجىــدە مۇرتــەد تــۈرك ئارمىيەســىنىڭ بىــر تانكىســى‬ ‫پاچاقالنــدى ۋە باشــقا ئــۈچ تانكىســى بۇزۇۋېتىلــدى‪ ،‬ئۇالردىــن‬ ‫بىــر نەچچىســى ئۆلــدى‪ ،‬بــۇ ھۇجۇمدىــن كېيىنــا يەنــە ھۇجــۇم‬ ‫قىلىنغــان بولــۇپ ئۇالرنىــڭ ئىككــى ماشىنىســى پاچاقالنــدى‪ ،‬ئــۈچ‬ ‫ماشــىنا غەنىيمــەت چۈشــتى ۋە ئــۈچ مۇرتــەد ئۆلــدى‪ ،‬مۇجاھىدالر‬ ‫ئــۆ ئورۇنلىرىغــا ســاالمەت قايتتــى‪.‬‬

‫رەبىئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-9‬كۈنــى بــاب شــەھىرىنىڭ غەربــى‬ ‫بەراتــە كەنتــى ئەتراپىــدا مۇرتــەد تــۈرك ۋە تەشــكىالتالر توپىغــا‬ ‫پىدائىيلىــق ئەمەلىيىتــى قىلىنــدى‪ ،‬مۇجاھىــدالر تۈركىيەنىــڭ بىــر‬ ‫تانكىســىنى مىنــا بىلــەن بۇزۇۋەتتــى ۋە ھــاۋۇن ئوقــى بىلــەن دانــا‬ ‫كەنتىــدە بىــر ماشىنىســى پاچاقلىــدى‪.‬‬ ‫رەبىئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-11‬كۈنــى ئەبــۇ ئابدۇراھمــان شــامى‬ ‫بىلــەن ئەبــۇ ئەھمــەد ســەمراۋى مۇرتــەد تــۈرك ئارمىيەســى‬ ‫ۋە تەشــكىالتالر پىدائىيلىــق ئەمەلىيىتــى قىلغــان بولــۇپ‪،‬‬ ‫قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ ئابدۇراھمــان بــاب شــەھىرىنىڭ غەربــى‬ ‫ئــەزرەق كەنتىــدە پىدائىيلىــق قىلــدى‪ ،‬نەتىجىدە ‪ 14‬دىــن كۆپرەك‬ ‫مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە باشــقىلىرى يارىالنــدى‪ ،‬ئــۈچ ماشىنىســى‬ ‫پاچاقالنــدى‪ .‬ئىككىنچــى قېرىندىشــىمىز شــەھەرنىڭ شــەرقىي‬ ‫زەرزور كەنتىــدە مۇرتەدلــەر مەركىزىگــە بېرىــپ ماشىنىســىنى‬ ‫پارتالتتــى‪ ،‬نەتىجىــدە كــۆپ مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪،‬‬ ‫بىــر نەچچــە ئەســكىرى ماشىنىســى پاچاقالنــدى‪ ،‬يەنــە شــۇ‬ ‫كەنتتــە مۇرتــە تــۈرك ئارمىيەســىنىڭ بىــر تانكىســى راكېتــا بىلــەن‬ ‫پاچاقالنــدى‪.‬‬ ‫رەبئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-12‬كۈنــى خىالپــەت مۇجاھىدلىــرى‬ ‫راكېتــا بىلــەن مۇرتــەد تــۈرك ئارمىيەســىنىڭ ئىككــى تانكىســىنى‬ ‫پاچاقلىــدى ۋە يەنــە بىرنــى بۇزۇۋەتتــى‪.‬‬ ‫رەبئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-15‬كۈنــى ئىســام دۆلىتــى مۇجاھىدلىرى‬ ‫خەۋەرلەر‬

‫‪30‬‬

‫ئىستانبولدىكى سەلىبى بايرىمىغا قىلىنغان ھۇجۇم ئىزنالىرى‬

‫بــاب شــەھىرىنىڭ غەربىــدە مۇرتــەد تــۈرك ئارمىيەســىنىڭ بىــر‬ ‫تانكىســى راكېتــا بىلــەن پاچاقلىــدى‪ ،‬يەنــە بىــرى بۇزۇۋەتتــى‪.‬‬ ‫رەبىئــۇل ئەۋۋلنىــڭ ‪-16‬كۈنــى مۇجاھىــدالر بــاب شــەھىرىنىڭ‬ ‫شــەرقىي شــىمالى ئەجەمــى كەنتىــدە مۇرتــەد تــۈرك ئارمىيەســى‬ ‫ۋە تەشــكىالتالرنىڭ ھۇجۇمىنــى توســۇپ قالــدى‪ ،‬بۇنىڭدىــن‬ ‫كىيىــن بىــر پىدائىــي قەنىپــەز كەنتــى ئەتراپىــدا مۇرتەدلــەر‬ ‫توپىــدا ماشىنىســىنى پارتالتتــى‪.‬‬ ‫رەبىئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-12‬كۈنــى خىالپــەت مۇجاھىدلىــرى‬ ‫شــەھەرنىڭ غەربىــدە راكېتــا بىلــەن مۇرتــەد تــۈرك ئارمىيەســىنىڭ‬ ‫بىــر تانكىســى ۋە بىــر ‪ BMP‬ماشىنىســىنى پاچاقــاپ تاشــلىدى‪.‬‬ ‫رەبىئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-23‬كۈنــى ئىســام دۆلىتــى‬ ‫مۇجاھىدلىــرى بــاب شــەھىرىنىڭ غەربىــدە راكېتــا بىلــەن مۇرتــەد‬ ‫تــۈرك ئارمىيەســىنىڭ ئىككــى بىرونىۋىكىنــى پاچاقــاپ تاشــلىدى‪.‬‬ ‫يەنــە شــۇ كۈنــى ھەلــەب ۋىاليىتىنىــڭ تەشــۋىقات بۆلۈمــى‬ ‫«ســەلىب قالقىنــى» ناملىــق فىلىمنــى تارقاتتــى‪ ،‬بۇنىڭــدا پــۇرات‬ ‫قالقىنــى نامىدىكــى ســەلىبىلەرنى ھىمايــە قىلىــپ مۇســۇلمانالرغا‬ ‫قارشــى يــۈرۈش قىلغــان مۇرتــەد تۈركىيەنىــڭ ئىككــى ئەســكىرى‬ ‫كۆيدۈرۈلىــدۇ‪ ،‬بۇنىڭــدا خىالپــەت مۇجاھىدلىــرى ســۆزلەپ‪ ،‬ئەگەر‬ ‫مۇرتــەد تۈركىيــە ئىســام دۆلىتــى تۇپراقلىرىنــى بومباردىمــان‬ ‫قىلســا‪ ،‬بۇنــداق كۆرۈنۈشــنىڭ يەنــە قايتــا يــۈز بېرىدىغانلىقىنــى‬ ‫ئېيتىــدۇ‪.‬‬ ‫رەبىئــۇل ئاخىرنىــڭ ‪-2‬كۈنــى خىالپەتنىــڭ بىــر ئەســكىرى‬ ‫مۆمىنلەرنىــڭ ئەمىرىنىــڭ چاقىرىقىغــا ئــاۋاز قوشــۇپ يېڭــى يىــل‬ ‫بايرىمــى ئۆتكۈزۈۋاتقــان كېچىلىــك بەزمىخانىغــا قــول بومبىســى ۋە‬ ‫ئابتۇمــات بىلــەن ھۇجــۇم قىلغــان بولــۇپ‪ ،‬بۇالردىــن ‪150‬ئەتراپىدا‬ ‫ئۆلگــەن ۋە يارىالنغــان‪.‬‬ ‫باغداد ۋىاليىتى‬ ‫رەبىئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-5‬كۈنــى خىالپــەت مۇجاھىدلىــرى‬ ‫باغداتنىــڭ شــەرقىي ســەدىر شــەھىرىدە شــىئەلەر يىغىلغــان‬ ‫ئۇرۇنــدا پىدائىيلىــق ئەمەلىيىتــى قىلىنىــپ‪ 60 ،‬ئەتراپىــدا شــىئە‬ ‫‪31‬‬

‫ئۆلــدى ۋە ‪ 02‬شــىئە يارىالنــدى‪.‬‬ ‫رەبىئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-11‬كۈنــى باغداتنىــڭ شــەرقىي باۋىيــە‬ ‫رايونىــدا مۇرتــەد راپىزىــار توپىــدا پىدائىيلىــق قىلىنغــان بولــۇپ‪،‬‬ ‫نەتىجىــدە ئــاز دېگەندىمــۇ ‪ 80‬راپىــزى ئۆلگــەن‪ .‬يەنــە باغداتنىــڭ‬ ‫جەنۇبــى ئەبــۇ دەشــىر رايونىــدا مىنــا پارتــاپ ‪ 20‬مۇرتــەد ئۆلــدى‬ ‫ۋە يارىالنــدى‪.‬‬ ‫رەبىئــۇل ئاخىرنىــڭ بىرىنچــى كۈنــى ئەبــۇ نــەۋاپ ئىراقــى‬ ‫ۋە ئەبــۇ ئابدۇلمەلىــك ئىراقــى باغــداد شــەھىرى مەركىــزى‬ ‫ســىنك رايونىــدا راپىــزى مۇرتەدلــەر توپىــدا پىدائىيلىــق قىلــدى‪،‬‬ ‫نەتىجىــدە ‪ 100‬دىــن كۆپــرەك مۇرتــەد ئۆلــدى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ بىــر‬ ‫قانچــە تۇرالغۇســى ۋەيــران بولــدى‪ .‬يەنــە شــەھەرنىڭ شــەرقىي‬ ‫يېڭــى باغــداد رايونىــدا پارتــاش بولــۇپ ‪ 9‬مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە ‪71‬‬ ‫مۇرتــەد يارىالنــدى‪.‬‬ ‫نىينەۋا ۋىاليىتى‬ ‫رەبىئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-6‬كۈنــى قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ خەتتــاب‬ ‫ئىراقــى مۇســۇلنىڭ شــەرقىي شــىمالى بەرىــد رايونىــدا راپىــزى ۋە‬ ‫ئۇالرنىــڭ ياردەمچىلىــرى توپىــدا پىدائىيلىــق قىلــدى‪ ،‬نەتىجىــدە‬ ‫بىــر دانــە ئەبرامــۇز تانكىســى ۋە ئىككــى توپــا ئىتتىرىــش‬ ‫ماشىنىســى پاچاقالنــدى‪ 8 ،‬مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە باشــقىلىرى‬ ‫يارىالنــدى‪ .‬يەنــە ئەبــۇ خەتتــاب مەســاۋى ۋە ئەبــۇ ئەھمــەد‬ ‫شــامى ۋە ئەبــۇ ســەلەمە شــامى ۋە بەتتــار مۇســۇلى مۇســۇلنىڭ‬ ‫شــەرقىي جەنۇبــى ســاالم دوختۇرخانىســى ئەتراپىــدا مۇرتەدلــەر‬ ‫توپىــدا پىدائىيلىــق قىلــدى‪ ،‬نەتىجىــدە ‪ 53‬مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە‬ ‫‪ 5‬دانــە ‪ BMP‬ۋە بىــر توپــا ئىتتىرىــش ماشىنىســى بىــر دانــە‬ ‫ھەمىــر ۋە بىــر نەچچــە ماشــىنىس پاچاقالنــدى‪ ،‬يەنــە ‪ 4‬مۇرتــەد‬ ‫مەرگــەن قۇرالــى بىلــەن ئۆلتۈرۈلــدى‪ ،‬بىــر ھەمىــر ۋە ‪BMP‬‬ ‫ماشىنىســى بۇزۇۋېتىلــدى‪ ،‬يەنــە بىــرى غەنىيمــەت ئېلىنــدى‪.‬‬ ‫رەبىئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-7‬كۈنــى ئەبــۇ ھەمــزە ئىراقــى مۇســۇلنىڭ‬ ‫شــەرقىي جەنۇبــى ســاالم دوختۇرخانىســى ئەتراپىــدا راپىــزى ۋە‬ ‫ياردەمچىلىرىگــە قارشــى پىدائىيلىــق قىلــدى‪ ،‬نەتىجىــدە بىــر‬ ‫قانچــە ماشىنىســى پاچاقالنــدى‪ ،‬بىــر نەچچــە مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە‬

‫ ‬

‫مۇسۇلدىكى ساالم دوختۇرخانىسىدىكى ئۇرۇش ئىزنالىرى‬

‫يارىالنــدى‪ .‬يەنــە ‪ 20‬مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە ‪ 45‬مۇرتــەد يارىالنــدى‪،‬‬ ‫‪ 8‬دانــە ‪ BMP‬ۋە ‪ 5‬دانــە ھەمىــر ماشىنىســى بىــر ئەبرامــۇز‬ ‫تانكىســى پاچاقالنــدى‪ .‬يەنــە خىالپــەت مۇجاھىدلىــرى ســومىر‬ ‫رايونىــدا قورشــاۋدا قالغانــار يــاردەم بېرىــش ئۈچــۈن كەلگــەن‬ ‫بىلــەن بولغــان ئۇرۇشــتا ‪ 10‬مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە باشــقىلىرى‬ ‫يارىالنــدى‪ .‬كىيىــن ئەبــۇ ئىســام شــامى مۇســۇلنىڭ شــەرقىي‬ ‫جەنۇبــى ۋەھــدە رايونىــدا راپىــزى ۋە ياردەمچىلىرگــە قارشــى‬ ‫پىدائىيلىــق قىلــدى‪ ،‬نەتىجىــدە ‪ 3‬دانــە ھەمىــر ماشىنىســى‬ ‫پاچاقالنــدى‪ 8 ،‬مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە باشــقىالر يارىالنــدى‪ ،‬يەنــە‬ ‫ئــۇرۇش داۋام قىلىــپ ‪ 3‬دانــە ‪ BMP‬پاچاقالنــدى‪ .‬شــەرقىي‬ ‫تەرەپتىمــۇ ئېتىشــىش بولــۇپ ‪ 12‬مۇرتــەد ئۆلــدى‪ ،‬بىــر ھەمىــر‬ ‫پاچاقالنــدى ۋە يەنــە بىــرى بۇزۇۋېتىلــدى‪ .‬يەنــە ئىخــا ۋە شــەيما‬ ‫ئىنتىســار ۋە نــۇر رايونلىرىــدا مەرگــەن قۇرالــى بىلــەن ‪ 21‬مۇرتــەد‬ ‫ئۆلتۈرۈلــدى‪.‬‬ ‫ھۇمۇس ۋىاليىتى‬ ‫رەبىئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-8‬كۈنــى خىالپــەت مۇجاھىدلىــرى‬ ‫نۇســەيرى قوشــۇنى بىلــەن قاتتىــق ئېتىشــقاندىن كىيىــن شــائىر‬ ‫ۋە ھۇۋەيســىس رايونىدىكــى ‪ 8‬تەكشــۈرۈش پونكىتىنــى كونتــرول‬ ‫قىلــدى‪ ،‬يەنــە ‪ 50‬دىــن كۆپــرەك مۇرتــەد ئۆلــدى‪ 3 ،‬دانــە تانكا ۋە‬ ‫ئېغىــر تىپتىكــى قــۇرال ۋە كونكىرىــس قۇيــۇپ بېرىــش ســايمانلىرى‬ ‫ۋە زور مىقــداردا ئــوق دورا قــۇرال غەنىيمــەت ئالــدى‪.‬‬ ‫رەبىئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-9‬كۈنــى ئىســام دۆلىتــى مۇجاھىدلىــرى‬ ‫تەدمــۇر ئەتراپىــدا مۇھىــم ئۇرۇن ۋە ئىشــائاتالرنى كونتــرول قىلدى‪،‬‬ ‫يەنــى تەدمۇرنىــڭ غەربىدىكــى ‪ T4‬ھەربــى ئايرودۇرۇمىنىــڭ‬ ‫شــەرقىي شــىمالىدىكى مەھىــر گاز شــىركىتىنى كونتــرول قىلــدى‪،‬‬ ‫كىيىــن بــەرج ۋە مەھىــر ئېگىزلىكىنــى ۋە ئىرتىۋازىيــە تەكشــۈرۈش‬ ‫پونكىتىنــى كونتــرول قىلــدى‪ ،‬بــۇ يەرنــى قايتۇرۇۋېلىــش ئۈچــۈن‬ ‫كەلگــەن نۇســەيرىيە ئارمىيەســىنى مەغلــۇپ قىلــدى‪ .‬دۈشــمەن‬

‫ ‬

‫ئىچىگــە بۆســۈپ كىرىــپ كەتكۈچــى مۇجاھىــدالر بــى قانچــە‬ ‫تەرەپتىــن ھۇجــۇم قىلــدى‪ ،‬نەتىجىــدە كــۆپ مۇرتــە ئۆلــۈپ‬ ‫باشــقىلىر قاچتــى‪ ،‬مۇجاھىــدالر مۇرتەدلەرنــى قوغــاپ ئۆلتــۈردى‪.‬‬ ‫يەنــە خىالپــەت مۇجاھىدلىــرى جىھــار تەرەپكــە ئىلگىرىلــەپ‬ ‫مەھىردىــن جىھارغىچــە بولغــان ‪ 51‬تەكشــۈرۈش پونكىتىنــى‬ ‫كونتــرول قىلــدى‪ ،‬جىھــار گاز قۇدۇىنــى كونتــرول قىلــدى‪ ،‬يەنــە‬ ‫ئۇنىــڭ ئەتراپىدىكــى ئېگىزلىكلەرنــى كونتــرول قىلــدى‪ .‬جەزىــل‬ ‫رايونــى ۋە جىھارنىــڭ شــەرقىي شــىمالىدا خىالپــەت قوشــۇنلىرى‬ ‫نۇســەيرىيە ئارمىيەســىنىڭ ‪ 5‬تەكشــۈرۈش پونكىتىنــى كونتــرول‬ ‫قىلــدى‪ ،‬يەنــە جەزىــل نىفىــت قۇدۇقــى ۋە ئەتراپىدىكــى‬ ‫رايونالرنــى تولــۇق كونتــرول قىلــدى‪ ،‬بــۇ جەريانــدا ‪ 112‬مۇرتــەد‬ ‫ئۆلــدى‪ ،‬مۇجاھىــدالر ‪ 3‬دانــە تانــكا كــۆپ راكېتــا تــوپ قۇرالــى ۋە‬ ‫زور مىقــداردا ئــوق دورا غەنىيمــەت ئالــدى‪.‬‬ ‫رەبىئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-10‬كۈنــى خىالپــەت مۇجاھىدلىــرى كەڭ‬ ‫كۆلەملىــك ھۇجــۇم قوزغــاپ تەدمــۇر شــەھىرى ئەتراپىدا نۇســەيرى‬ ‫ئارمىيەســىنىڭ كــۆپ ئورۇنلىرىنــى كونتــرول قىلــدى‪ .‬شــىمال‬ ‫تەرەپتــە مۇجاھىــدالر ھۇۋەيســىس رايونىنــى ۋە مىدپەئىيــە ئەبــراج‬ ‫ئېگىزلىكلىرىنــى ۋە مۇھىــم ئىتىراتىگىيىلىــك ئــۇرۇن تــار ۋە ئەنتــەر‬ ‫تاغلىرىنــى ۋە تەدمــۇر ئەســكىرى ئامبارلىرىنــى تۇلــۇق كونتــرول‬ ‫قىلــدى‪،‬‬ ‫تەدمۇرنىــڭ جەنۇبــى تەرىپىــدا مۇجاھىــدالر قەســىر ھەالبــات‬ ‫رايونــى ۋە ھەيــان تېغىنــى كونتــرول قىلــدى‪ .‬يەنــە مەھجــۇرە‬ ‫بېرگادىســىنى جەزىــل نىفىــت قۇدۇقىنــى ۋە جىھــار گاش قۇدۇقىنى‬ ‫كونتــرول قىلــدى‪ .‬شــەرقىي تەرەپتــە خىالپــەت مۇجاھىدلىــرى‬ ‫شــەھەر ئــۇن زاۋۇتــى ھــەم ئەتراپتىكــى ‪ 8‬تەكشــۈرۈش‬ ‫پونكىتىنــى تەلىيــە يــول ئاچىلىنــى كونتــرول قىلــدى‪ .‬ئىككــى‬ ‫پىدائىيلىــق ئەمەلىيىتــى ۋە بىــر نەچچــە قېتىملىــق بۆســۈپ‬ ‫كىرىــش ھەرىكىتىــدە ‪ 260‬دىــن كۆپــرەك مۇرتــەد ئۆلــدى‪ ،‬بىــر‬ ‫نەچچىســى ئەســىرگە چۈشــتى‪ .‬جەزىــل رايونــى ئەتراپىــدا بىــر‬ ‫ھەربــى ئايروپىــان چۈشــۈرۋېتىلدى‪ 14 .‬تانــكا غەنىيمــەت‬

‫خەۋەرلەر‬

‫‪32‬‬

‫خىالپەت تەرپىدىن يېڭى پەتھى قىلىنغان سابىق روسىيە ھەربى بازىسى‬

‫ئېلىنــدى‪ ،‬ۋە بىــر دانــە ‪ BMP‬ۋە ‪ 16‬دانــە تــوپ قۇرالــى ۋە زور‬ ‫مىقداردىكــى تانــكا بىرونىۋىكالرغــا قارشــى تۇرغۇچــى راكېتاالرنــى‬ ‫ۋە قۇيــۇپ بېرىــش ئۈســكۈنىلىرىنى غەنىيمــەت ئالــدى‪ ،‬بۇنىڭدىــن‬ ‫باشــقا يەنــە زور مىقــداردا تۈرلــۈك ئــوق دورىالرنــى غەنىيمــەت‬ ‫ئالــدى‪.‬‬ ‫رەبىئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-11‬كۈنــى خىالفــەت مۇجاھىدلىــرى‬ ‫تەدمــۇر شــەھىرىنى تولــۇق كونتــرول قىلــدى‪ ،‬يەنــە ســۇرىيە‬ ‫ئارمىيەســى ۋە ئۇنىــڭ ياردەمچــى شــىئەلىرىنىڭ شــەھەر‬ ‫ئىچىدىكــى مۇداپىئەلىــرى يىمىرىلگەندىــن كىيىــن‪ ،‬ئىســام‬ ‫دۆلىتــى مۇجاھىدلىــرى پۈتــۈن شــەھەرگە ۋەكىللىــك قىلىدىغــان‬ ‫تەدمــۇر قەلئەســىنى ۋە شــەھەرنىڭ شــىمالىدىكى ئامىرىيــە‬ ‫تېغــى ۋە ئامىرىيــە كەنتىنــى ۋە بۇنىڭدىــن باشــقا شــەھەرنىڭ‬ ‫شــەرقىي كىرىــش ئېغىزىنــى كونتــرول قىلــدى‪ ،‬يەنــە بەشــار‬ ‫ئارمىيەســىنىڭ غەربــى شــىمالى ۋە شــەھەرنىڭ غەربــى جەنۇبــى‬ ‫«تــار» ۋە «ھەيــان» تېغــى ئارىســىدىكى بىردىنبىــر تەمىنــات‬ ‫يولىنــى دەســلەپكى ئــۈچ كۈنــدە كونتــرول قىلــدى‪ .‬ئارقىدىــن‬ ‫ئىســام دۆلىتــى مۇجاھىدلىــرى تەدمــۇر شــەھىرىنىڭ غەربىگــە‬ ‫ئىلگىرىلــەپ «بەيــارات» رايونــى ۋە «دەۋۋە» رايونىنــى ۋە‬ ‫«تەدمــۇر ئــۈچ ئاچىلــى» قاتارلىــق رايونالرنــى ۋە ئارقىدىــن‬ ‫شــەھەرنى پۈتۈنلــەي كونتــرول قىلــدى‪.‬‬ ‫تەدمۇرنىــڭ غەربــى شــىمالىدا ئىســام دۆلىتــى مۇجاھىدلىــرى‬ ‫«ھەيــان» گاز شــىركىتىنى كونتــرول قىلىــپ‪ ،‬شــەھەرنىڭ غەربــى‬ ‫دەۋۋە رايونىدىــن كېلىدىغــان قوشــۇن بىلــەن ئۇچراشــتى‪.‬‬ ‫نەتىجىــدە ســۇرىيە ئارمىيەســى ۋە ياردەمچىلىرىدىــن‬ ‫‪100‬ئەتراپىــدا ئۆلگــەن‪ ،‬شــۇنداقالر ئىســام دۆلىتــى‬ ‫مۇجاھىدلىــرى ‪ 30‬دانــە تانــكا ۋە ‪ 6‬دانــە ‪ BMP‬ۋە ‪ 6‬دانــە‬ ‫‪ 221‬مىللىمېتىرلىــق تــوپ قورالىنــى ۋە ‪ 7‬دانــە زۇكىيەكنــى ۋە زور‬ ‫مىقداردىكــى تانــكا بىرونىۋىكالرغــا قارشــى تۇرغۇچــى راكېتاالرنــى‬ ‫ۋە قۇيــۇپ بېرىــش ئۈســكۈنىلىرىنى غەنىيمــەت ئالــدى‪ ،‬بۇنىڭدىــن‬

‫‪33‬‬

‫باشــقا يەنــە زور مىقــداردا گىــراد راكېتالىــرى ۋە تانــكا ئوقلىــرى ۋە‬ ‫تۈرلــۈك ئــوق دورىالرنــى غەنىيمــەت ئالــدى‪.‬‬ ‫رەبىئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-12‬كۈنى ئىســام دۆلىتــى مۇجاھىدلىرى‬ ‫ھۇمۇســنىڭ شــەرقىي ‪ T4‬ھەربــى ئايرودۇرۇمنىــڭ شــەرقىدىكى‬ ‫جىھــار ئاچىلىنــى كونتــرول قىلدى‪ ،‬يەنــە ‪ T4‬ھەربــى ئايرودۇرۇمى‬ ‫تەرەپكــە ئىلگىرىلــەپ‪ ،‬ئۇنىــڭ ئەتراپىدىكــى بىــر نەچچــە ئورۇنغــا‬ ‫ۋە تاغقــا ھۇجــۇم قىلــدى‪ .‬يەنــە ئيرۇدىرومنىــڭ شــىمالىدىكى ھــاۋا‬ ‫مۇداپىئــە بېرگادىســى تەرەپتىكــى ئېگىزلىكتىكــى ‪ 12‬ئۇرۇننــى‬ ‫كونتــرول قىلــدى‪ ،‬شــۇنىڭ بىلــەن مۇجاھىــدالر بــۇ بېرگادىنــى‬ ‫كۈزۈتەلەيدىغــان بولــدى‪ .‬يەنــە بىــر تەرەپتىــن ‪ T4‬ھەربــى‬ ‫ئايرودۇرۇمنىــڭ جەنۇبىدىكــى ‪#‬مەرھەتــان كەنتىنــى كونتــرول‬ ‫قىلــدى‪ ،‬يەنــە ‪ T4‬ھەربــى ئايرودۇرۇمنىــڭ جەنۇبىدىكــى بــارۇدە‬ ‫رايونــى ئەتراپىدىكــى ‪#‬مۇشــتەل ۋە قەســىر ھەيــر ۋە بــۇرۇج‬ ‫ســىيرەتىل ۋە ئۇنىــڭ ئەتراپىدىكــى رايونالرنــى كونتــرول قىلــدى‪.‬‬ ‫ئىســام دۆلىتــى مۇجاھىدلىــرى ھۇمۇســنىڭ شــەرقىي ‪ T4‬ھەربــى‬ ‫ئايرودۇرۇمنىــڭ ئىچىدىكــى قۇنــۇش سۇپىســىدىكى ‪ 3‬ھەربــى‬ ‫ئايروپىالننــى پاچاقــاپ تاشــلىدى‪.‬‬ ‫رەبىئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-14‬كۈنــى خالپــەت مۇجاھىدلىــرى‬ ‫‪ T4‬ھەربــى ئايرودۇرۇمنىــڭ غەربــى جەنۇبىدىكــى مۇھىــم‬ ‫ئســىتىراتىگىلىيىك ئــۇرۇن ‪#‬قەريەتەيــن يــول ئاچىلــى تەكشــۈرۈش‬ ‫پونكىتىنــى كونتــرول قىلىــپ‪ ،‬ئايــرودۇرۇم بىلــەن قەريەتەيــن‬ ‫شــەھىرىنى تۇتاشــتۇرۇپ تۇرىدىغــان يولنــى ئــۈزۈپ تاشــلىدى‪ .‬ۋە‬ ‫شــەرقىي جەنۇبــى تەرەپتىــن ھــاۋا مۇداپىئــە قىســمىنى ۋە بــى‬ ‫قانچــە ئورۇنلىرىنــى كونتــرول قىلــدى‪.‬‬ ‫ئەددىن ئەبىين ۋىاليىتى‬ ‫رەبىئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-10‬كۈنــى قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ‬ ‫ســەئىد ئەدنــى ئەدىــن شــەھىرىنىڭ شــەرقىي خــور مۇكەسســىر‬ ‫رايونىدىكــى ســولبان ھەربــى بازىىغــا ھۇجــۇم قىلــدى‪ ،‬نەتىجىــدە‬

‫ ‬

‫بــۇ قېرىندىشــىمىزنىڭ قولــى ئارقىلىــق ‪ 80‬مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە‬ ‫يارىالنــدى‪.‬‬ ‫رەبىئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-18‬كۈنــى قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ ھاشــىم‬ ‫رەدپانــى ئەدىننىــڭ شــەرقىي شــىمالىدىكى ســولبان ھەربــى‬ ‫بازىســىدا بىخەتەرلىــك تەكشــۈرۈش پونكىتىغــا كىرىــپ يەمــەن‬ ‫مۇرتــەد يىغىلغــان ئۇرۇنــدا پارتلىغــۇچ جلىتكىســىنى پارتالتتــى‪،‬‬ ‫ئــۇالر مائاشــلىرىنى ئېلىــش ئۈچــۈن توپالنغــان بولــۇپ ‪ 70‬مۇرتــەد‬ ‫ئۆلــدى ۋە نەچچــە ئونــى يارىالنــدى‪.‬‬ ‫مىسىر‬ ‫رەبىئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-11‬كۈنــى قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ‬ ‫ئابدۇلــاھ مىســرى قاھىــرە شــەھىرى مەركىــزى ئابباســىيە‬ ‫رايونىدىكــى ناســاراالر ئىبادەتخانىســىدىكى ناســاراالر يىغىلغــان‬ ‫ئۇرۇنــدا بــەل بومبىســىنى پارتالتتــى‪ ،‬نەتىجىــدە ‪ 80‬كاپىــر‬ ‫ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪.‬‬ ‫دەمەشق ۋىاليىتى‬ ‫رەبىئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-17‬كۈنــى قېرىندىشــىمىز ئەبۇ ســىددىق‬ ‫شــامى ئىيوردانىيــە چېگراســىدىكى رۇكبــان الگېــرى ئەتراپىــدا‬ ‫ســۇرىيە يېڭــى ئارمىيەســى دەپ ئاتىلىدىغــان تــوپ يېنىغــا‬ ‫بېرىــپ‪ ،‬ئۇالرنىــڭ ئارىســىدا ئۆزىنىــڭ موتىســكىلىتىنى پارتالتتــى‪،‬‬ ‫نەتىجىــدە نەچچــە ئــون مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪ ،‬قــۇرال‬ ‫ئامبىــرى ۋە ‪ 4‬ماشىنىســى ۋەيــران بولــدى‪.‬‬ ‫قاۋقاز ۋىاليىتى‬ ‫رەبىئــۇل ئەۋۋلنىــڭ ‪-12‬كۈنــى بىــر نەچچــە خىالپــەت‬ ‫مۇجاھىدلىــرى چېچىنىســتان مەركىزىدىكــى غىروزنــى‬ ‫شــەھىرىدىكى بىخەتەرلىــك تارماقلىرىغــا ئارقىمــۇ ئارقــا ئىككــى‬ ‫كــۈن زەربــە بــەردى‪ ،‬شــەھەر مەركىزىــدە تۈرلــۈك قۇرالــار بىلــەن‬

‫ئېتىشــىش بولــدى‪ ،‬نەتىجىــدە مۇرتەدلەردىــن بىــر نەچچىســى‬ ‫ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪.‬‬ ‫ئىيوردانىيە‬ ‫رەبىئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-18‬كۈنــى مۇھەممــەد ســالىھ مۇھەممەد‬ ‫يۈســۈف قەراۋىنــە ھازىــم مۇھەممــەد ئەبــۇ رومــان ۋە ئاســىم‬ ‫مۇھەممــەد ئەبــۇ رومــان ئىيوردانىيەنىــڭ كېــرەك شــەھىرىدىكى‬ ‫ســەلىبى ئىتتىپــاق پۇقرالىــرى ۋە ئىيوردانىيــە مۇرتــەد ســاقچىلىرى‬ ‫يىغىلغــان ئورۇنغــا ئابتۇمــات ۋە قــول بومبىلىــرى بىلــەن ھۇجــۇم‬ ‫قىلــدى‪ ،‬نەتىجىــدە بــۇالر ‪ 35‬ئەتراپىــدا مۇرتــەد ۋە ســەلىبى‬ ‫پۇقراســىنى ئۆلتــۈردى‪.‬‬ ‫ياۋروپا‬ ‫رەبىئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-19‬كۈنــى قېرىندىشــىمىز ئەبــۇ بــەرا‬ ‫تۇنىســى گېرمانىيــە پايتەختــى بېرلىنــدا مۇســۇلمانالرنى ئۆلتۈرگەن‬ ‫ســەلىبى ئىتتىپــاق پۇقرالىرىنــى ئۆلتــۈرۈش چاقىرىقىغــا ئــاۋاز‬ ‫قوشــۇپ ماشــىنا بىلــەن باســتۇرۇش ئېلىــپ بــاردى‪ ،‬نەتىجىــدە‬ ‫‪ 12‬كىشــى ئۆلــدى ۋە ‪ 48‬كىشــى يارىالنــدى‪ ،‬بــۇ ئىشــتىن‬ ‫كىيىــن بــۇ خــەۋەر ئىتالىيەدىكــى مىيالنىــڭ شــەھەرلىرىگىچە‬ ‫تارقالــدى‪ ،‬رەبىئــۇل ئەۋۋەلنىــڭ ‪-23‬كۈنــى ئىتالىيــە ســاقچىلىرى‬ ‫بــۇ قېرىندىشــىمىزنى شــەھىد قىلــدى‪.‬‬ ‫جەنۇب ۋىاليىتى‬ ‫رەبىئــۇل ئاخىرنىــڭ ئىككىنچــى كۈنــى ئەبــۇ قەســۋەرە ئىراقــى‬ ‫ئەبــۇ مۇســئەب شــامى مۇھەممــەد ئىراقــى ۋە ئەبــۇ ســەيياف‬ ‫شــامى قاتارلىــق بــەش مۇجاھىــد نەجىپنىــڭ جەنۇبــى مىشــخاب‬ ‫رايونىــدا مۇرتــەد راپىزىــار يىغىلغــان ئــۇرۇن ۋە تەكشــۈرۈش‬ ‫پونكىتلىرىغــا ھۇجــۇم قىلــدى‪ ،‬نەتىجىــدە ‪ 100‬ئەتراپىــدا مۇرتــەد‬ ‫ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪.‬‬

‫قاھىرەدىكى چېركاۋغا قىلىنغان ھۇجۇم ئىزنالىرى‬

‫خەۋەرلەر‬

‫‪34‬‬

35

‫ماقالىلەر‬

‫‪36‬‬

37