রুমিয়‍্যাহ

Citation preview

8. izdanje

SADRŽAJ

“O muvehhidi, radujte se, jer tako mi Allaha mi nećemo stati da se odmorimo od našeg džihada osim pod maslinovim drvetom u Rumiji (Rimu).” Ebu Hamza el Muhadžir

Izdvojeno 40 Među vjernicima ima ljudina

Specijal 12

Ubijajte imame kufra na Balkanu

Članak 04

I Gospodara svoga obožavaj sve dok ti ubjeđenje ne dođe

40

06 Allahovo istinito obećanje Uspostavljanje Islamske države - 2. dio Zuhd na dunjaluku je put Selefa 16 (za sestre) Tako su i poslanici bili 20 iskušavani Blagodat zdravlja i iskušenje sa 30 bolešću Oni koji traže da im se sudi pred 34 tagutima I borite se protiv svih mušrika 38 zajedno

08

12

Vijesti 26 Vojne i tajne operacije

2

Sadržaj

06

34

Kada Allah podari nekom od Svojih robova počast od Sebe, učini da njegova vanjština bude kao njegova unutrašnjost i da njegov govor bude kao njegova djela i sačuva ga licemjerstva u vjerovanju, kao i od onih koji se suprostavljaju Njegovom govoru i naređenju. I ovako je Allah počastio Islamsku državu – Svojom, subhanehu ve te’ala, počasti – na mnoge načine koji se ne mogu nabrojati, a najvažnije od svega, zbog čega ona i postoji i radi čega je izgrađena, a to je uspostavljanje vjere i vladanje Allahovim Šerijatom. Na drugoj strani postoje mnogi zabludnici od raznih skupina i stranaka zla, koji su cijeli dunjaluk ispunili tvrdnjama i idejama o njihovoj borbi za uspostavljanje vjere onda kada budu imali konsolidaciju (temkin) za to, da bi se nakon toga pokazala laž njihovih tvrdnji i poziva i slomila se njihova obećanja čim su ostvarili ono što su željeli i počeli su vladati tagutskim zakonima i stavili su svoje idole i organizacije ispred uspostavljanja vjere. Koji god dio zemlje Allah im podari da osvoje i uspostave u njoj temkin, njeni vojnici požure da us4

Uvodna riječ

postave Allahovu vjeru i da narede ljudima činjenje dobra i zabrane im činjenje zla, pored toga što su ubijeđeni da će ta stvar isprovocirati kafire da se bore protiv njih i unijeti bol duboko unutar grudi munafika. Međutim, oni s tim traže zadovoljstvo Gospodara svjetova. Od najboljih stvari danas koje čine muvehhida sretnim i radosnim jeste to kada vidi da se na svakom dijelu zemlje islama uspostavlja namaz, dijeli zekat, naređuje dobro i zabranjuje zlo, uspostavljaju se hududi (Allahove granice i kazne), pored toga što se sa svih strana vode borbe. Vidiš lavove islama kako vode epske bitke i žrtvuju sav svoj trud i svoje živote u odbijanju vojnih kampanja mušrika u okolicama gradova. A u isto vrijeme, čuješ ezane kako odjekuju i muslimane kako se pripremaju za namaz, na udaljenosti ulice ili dvije ulice od samog borbenog polja. A odmah do njih, njihova braća skupljaju zekat kako bi ga podijelili onima kojima pripada i rade u islamskim sudnicama presuđujući Allahovim Šerijatom od onoga što

im dođe od slučajeva i sporova. Uspostavljaju i izvršavaju Allahove hudude (granice i kazne) na one koji su ih zaslužili. A da’va (poziv) u hajr ne prestaje, kao ni naređivanje dobra i zabranjivanje zla. I upravo ovako se u potpunosti uspostavlja Allahova vjera, kako je to naredio Allah . Borac na prvoj Tvrdnje murtedda da će vladati Šerijatom su bile obične laži liniji ne ostaje čvrst i izdržljiv osim kako od nje (zemlje islama), biće opravdani pred Allahom. bi odbranio Allahov Šerijat koji je uspostavljen na I nakon toga će se ponovo vratiti žrtvujući sve svoje zemlji koja odbija mušrike od njega. I on je ubijeđen kako bi vratili kontrolu nad njom (zemljom islama) u to da njegova pobjeda nad neprijateljem ne dolazi i ponovo vladali Allahovim Šerijatom u njoj. I tako s od njegove snage ili njegovog oružja, niti od mnošt- tim potvrđuju iskrenost svoga poziva i udovoljavaju va njegove opreme, nego dolazi samo od Allaha  i svome Gospodaru i javno prikazuju ispravnost svoga Njegove milosti prema njemu. I kad god mu se pov- menhedža. eća jekin da se vjera uspostavlja onako kako to Allah Bilježi Buhari hadis od Enesa  koji kaže da je želi, poveća se i njegov jekin da će ga Allah pomoći i Allahov Poslanik  rekao: “Ako nastupi Čas a u ruci podariti pobjedu protiv neprijatelja. I on sa te strane jednog od vas se nalazi sadnica, neka je usadi ako je uspostavlja Allahovu vjeru, čime ga je zadužio njegov u mogućnosti.” [El Edeb el Mufred]. Imam, svojim džihadom protiv mušrika i zaštitom O vojnici islama i zaštitnici Šerijata, neka nijedan vjere i časti muslimana. od vas ne potcjenjuje ništa od dobrih djela i neka se A iza njega se nalaze njegova braća, njegova ispone ustručava da uspostavi i izvrši bilo šta od islamskih moć i podrška, oni koji štite muslimane i njihovu ‘ibadeta i propisa, koliko god je u mogućnosti i neka čast, koje nije udaljilo od borbenih linija i linija ripoziva u svako moralno djelo, čak i ako je zauzet sa bata osim njihova pokornost onome što im je prvo odbijanjem neprijatelja, zaštitom vjere i čuvanjem naređeno i ono što je stavljeno na njihova pleća od borbenog polja. emaneta uspostavljanja vjere, čiji se zakoni i obreI dobro se čuvajte da uspostavljanje Allahove di ne izvršavaju i ne veličaju, niti se njegove granice (kazne) ne štite, niti propisi izvršavaju osim sa njima. vjere bude nepotpuno, nakon što vas je počastio Kada budu mobilizirani odazovu se i krenu u boj, temkinom na zemlji, ni za jedan dan. I pazite se da kada se od njih zatraži pomoć i podrška, pomognu i ne izostavite neki od vjerskih propisa i ‘ibadeta a da ih ne izvršite i sprovedete na zemlji koja se nalazi u podrže, a kada im se naredi, pokore se. vašim rukama, ni za jedan dan, pa onda s tim rasrdI ovo je stalno stanje na svakom dijelu Darul-isite vašeg Gospodara i onda vas vaš neprijatelj porazi. lama. Vojnici Islamske države uspostavlju vjeru u Rekao je Uzvišeni: {Onaj ko bude uradio koliko trun njoj sve dok traje blagodat temkina, pa kad ih njihov dobra – vidjeće ga, a onaj ko bude uradio koliko trun Gospodar iskuša sa njihovim neprijateljem i budu zla – vidjeće ga.} [Ez-Zilzal: 7-8]. primorani da se povuku i drugoj četi pristupe (radi nastavka borbe), uz dozvolu njihovih vođa, nakon što su uložili i žrtvovali sve svoje u odbijanju mušrika

5

Uzvišeni Allah je pohvalio Svoje robove vjernike, one koji vjeruju u Njegov govor i koji su ubijeđeni u Njegovo obećanje, ne napuštajući to ubjeđenje, bilo to u dobrim ili teškim vremenima. Štaviše, iskušenja koja ih pogađaju samo još više povećavaju njihov iman (vjerovanje) u Allaha, Njegove ajete i Njegovo obećanje, i predanost Njegovom određenju i mudrosti. I oni su zadovoljni sa Njegovim određenjem. Mnogo je onih koji se nadaju i vjeruju da će pobjeda i olakšanje od Allaha  doći na poseban način ili sa određenim događajima, međutim, Uzvišeni

6

Članak

Allah ima veličanstvenu mudrost koju nekad krije od nas. Vjernici su se nadali da će susresti karavanu Kurejšija koju će lako uzeti bez borbe i zaplijeniti sebi ono što će im biti od koristi za snagu, međutim, Uzvišeni Allah je iz Svog znanja i mudrosti htio da karavana pobjegne i da Kurejšije odlučno izađu u borbu protiv muslimana sa vojskom koja je bila tri puta veća od muslimanske. Kurejšije su htjele da poraze muslimane koji se više njih nisu bojali i koji su počeli da napadaju njih i njihovu trgovinu, tako da se odvila velika Bitka za Bedr, o kojoj je Uzvišeni Allah rekao: {Kada vam je Allah obećao da će vaša biti jedna od dvije skupine – a vi ste više voljeli da vam padne šaka ona koja nije bila naoružana – Allah je htio da riječima Svojim istinu utvrdi i nevjernike u korijenu istrijebi, da istinu utvrdi i neistinu uništi, makar to ne bilo mnogobošcima po volji.} [El Enfal: 7-8]. Uzvišeni Allah je u očima vjernika učinio kafire malobrojnima kako bi se odlučno borili protiv njih i kako ne bi imali straha od njih, a u očima nevjernika, također, učinio vjernike malobrojnima kako bi ih natjerao na borbu protiv vjernika. Rekao je Uzvišeni: {A kad ste se sukobili, u očima vašim On ih je prikazao u malom broju, a vas u očima njihovim također u malom broju, da bi Allah dao da se ispuni ono što se moralo dogoditi – a Allahu se sve vraća.} [El Enfal: 44]. I kada su se dvije skupine sukobile, kafiri su vidjeli kako muslimana ima duplo više nego njih, i to ih je uzdrmalo i njihova odlučnost je doživjela pad i izgubili su snagu i nadu u pobjedu. I Allah je pomogao vjernike i rekao je: {Imate pouku u dvjema vojskama koje su se sukobile: jednoj, koja se borila na Allahovu putu, i drugoj, nevjerničkoj, kojoj se činilo da pred sobom ima dva puta više protivnika. A Allah Svojom pomoći čini moćnim onoga koga On hoće. To je, zaista, dalekovidnim pouka.} [Aal ‘Imran: 13]. A u bici El Ahzab (Saveznici), Uzvišeni Allah je iskušao vjernike sa žestokim iskušenjem, kojeg nisu očekivali, pa se povećao njihov iman u ispunjenje obećanja Allaha i Njegovog Poslanika , da će vjernici pobijediti a nevjernici biti poraženi. Rekao je Uzvišeni Allah: {O vjernici, sjetite se Allahove milosti prema vama kada su do vas vojske došle, pa smo Mi protiv njih vjetar poslali, a i vojske koje vi niste vidjeli – a Allah dobro vidi šta vi ra-

dite} [El Ahzab: 9]. Rekao je Ibn Kesir : “Uzvišeni obavještava o Svojim blagodatima, blagonaklonostima i dobročinstvima prema Njegovim robovima vjernicima, a što se posebno očitava u Njegovom odbijanju njihovih neprijatelja u godini kada su se udružili protiv njih i napravili savezništvo. To je bilo, kao što je poznato, u godini Bitke na Hendeku, u ševalu pete godine po Hidžri, što je poznato i ispravno mišljenje...Mušrici su došli i zaposjeli istočni dio grada u blizini Uhuda. Jedna njihova druga grupa je zaposjela visove Medine, kao što Uzvišeni veli: {kad su vam došle i odozgo i odozdo.}. Izašao je Allahov Poslanik  sa još oko tri hiljade muslimana (neki kažu sedam stotina). Leđa su okrenuli planini Sel’, licima su bili okrenuti prema neprijatelju. Situacija je bila opasna i vrlo teška, kao što Uzvišeni veli: {Tada su vjernici bili u iskušenje stavljeni i ne mogu biti gore potreseni.}. Ashabi su sa Allahovim Poslanikom  ostali opkoljeni oko jedan mjesec.” A onda je došla pomoć od Uzvišenog Allaha, nakon žestine iskušenja i belaja, i to na jako čudan način pokazala se Allahova sposobnost, moć, ponos, mudrost i Njegova blagodat prema vjernicima. Rekao je Uzvišeni Allah: {Allah je nevjernike pune srdžbe odbio – nisu nimalo uspjeli – i vjernike je Allah borbe poštedio – Allah je, uistinu, moćan i silan} [El Ahzab: 25]. Uzvišeni Allah je pomogao vjernike protiv židovskog plemena Beni Kurejza napadom na njih i počastio je vjernike velikom ganimom koju su zaplijenili od Beni Kurejze. Rekao je Uzvišeni: {A sljedbenike Knjige, koji su ih pomagali, iz utvrda njihovih je izveo, i strah u srca njihova ulio, pa ste jedne pobili, a druge kao sužnje uzeli, i dao vam je da naslijedite zemlje njihove i domove njihove i bogatstva njihova, i zemlju kojom prije niste hodali – Allah sve može.} [El Ahzab: 26-27]. To je Allahovo obećanje, koje je On ispunio Svojim robovima, nakon što je očistio njihove redove i stavio ih na iskušenje, sve dok munafici u njihovim redovima nisu izašli, a vjernicima se povećala vjera i predanost u Allahovo obećanje. I onda ih je On  pomogao odakle se nisu nadali. Molimo Uzvišenog Allaha da pomogne Svoje robove i podari im ponos i uspjeh. A sva zahvala pripada Allahu, Gospodaru svjetova.

7

8

Članak

Uistinu je Islamska država jedini ispravni način za uspostavljanje vjere i širenje pravde među ljudima, a uspostavljanje pravde je stvar koju je Allah  naredio Svojim stvorenjima i što je za to postavio uslov uspostavljanje Njegovog Šerijata. Odsustvom ove vjere i uspostavljanja nečega drugog mimo Allahovog Šerijata, kufr dolazi do izražaja i postaje dominantan, te zavlada opresija, a kako bi to izliječili, ljudi ganjaju različite puteve. Među njima ima onih koji za uspostavljanje vjere – koje smatraju šerijatskom obavezom – vide obaveznim uspostavljanje pravde, a to su oni koji se pokoravaju Gospodaru svjetova. A među njima se nalaze i oni koji traže način da uspostave bilo šta što vide pravdom, bez obzira na koji način će se to uspostaviti, i oni to radi čisto iz ovosvjetskih razloga, i to su oni koji čine nered na Zemlji od pozivača u reforme na svakom pogrešnom putu i vjeri. Većina ljudi su gotovo isti u nastojanju da uspostave pravdu u društvu u kojem žive i oni to vide kao načine za odbijanje opresije koja bi im mogla biti učinjena od strane drugih, te kao načine za otvaranje puta za njih da žive svoje ovosvjetske živote sretniji i sigurniji. Zbog toga, pronalazimo mnogo toga što je napisano od strane filozofa i javnih govornika džahilijjetskog doba u vezi vladavine, koji je smatraju načinom za uspostavljanje pravde i načinom za postizanje ljudske sreće. Mnogi izrazi su se pojavili u vezi koncepta “pravedna vladavina” i “idealni grad”, o čemu ljudi Rafidijski tagut ‘Ali Hamenei sanjaju da pronađu i žive u njemu, i ono dopire dotle da se desilo bezbroj ratova i revolucija u raznim državama kako bi se ostvarili ovi ciljevi. I pošto su ljudi zanemarili metodologiju koju im je njihov Stvoritelj  pojasnio kako bi uspostavili pravdu među sobom i ostvarili sreću na ovosvjetskom životu i onom drugom, oni su nastavili da se prepiru između

sebe, i tako se među njima pojavljuju zabludjele vođe, od kojih svaki tvrdi da je on jedini koji zna put za postizanje pravde i da su on i njegova stranka jedini sposobni za uspostavljanje pravde na zemlji. Ali kada njihova mišljenja u vezi pravde dođu u sukob sa mišljenjima i interesima drugih, ostane ništa drugo do oružje između njih, jer ne postoji princip na osnovu kojeg bi se dogovorili i kojem bi se okrenuli da bi riješili spor između sebe. Rekli su: “Mi smo samo reformatori.” Ovo je stanje većine onih koji tvrde da slijede Allahove poslanike i vjerovjesnike  u isto vrijeme napuštajući Sunnet i koračajući putem hirova i kufrova, i tako skrećući sa pravog puta. Svaki od njih je slijedio zabludjeli put na kojem je šejtan pozivao u Vatru, svaki od njih je tvrdio da je naslijedio poslaničko znanje i da je branioc Šerijata, i svaki od njih je svojim sljedbenicima dao nadu da će vratiti vjeru u njeno prijašnje stanje kao što je bila u vrijeme poslanika, i da će im on donijeti pobjedu, konsolidaciju (temkin), rad po Knjizi i uspostavljanje vjere. I na kraju, tu se među njima pojavilo nekoliko sekti. Baš kao što su se kršćani podijelili na 71 skupinu i židovi su se podijelili na 72, tako i oni koji tvrde da su od ummeta Muhammeda  su se podijelili na 73 skupine, od kojih je svaka na svojoj zabludi, osim skupine koja korača na poslaničkoj metodologiji – na kojoj su bili Poslanik  i njegovi

9

Širk rafidija murtedda

plemeniti ashabi. Svako onaj ko pogleda historiju većine ovih grupa pronaći će osnovu njihove zablude u metodologiji koja ih je u potpunosti dovela do napuštanja vjere a njihov poziv za vraćanje na poslaničku metodologiju je bio izmiješan sa njihovom da’vom koja je sagrađena na pokvarenim principima, i oni su nastojali da uspostave državu koja je daleko drugačija od države Allahovog Poslanika . Tako da se njihova zabluda počela sve više povećavati i njihov zabludjeli put ih je počeo sve više odvoditi sa pravog puta, i oni bi dodavali ili napuštali mnoge stvari vezane za vjeru na način koji će koristiti njihovoj zabludjeloj metodologiji, dotle da su se njihove razne vjere razlikovale od vjere islama, iako su na početku izašli kako bi je vratili na ono na čemu su bili prvi prethodnici. Rafidije: Duga historija zablude Rafidije – spadaju u prve sekte koje su se pojavile – oni su nastavak zablude koja je nastala sa nekim ljudima koji su postali fanatični prema porodici Allahovog Poslanika , vjerujući da se vjera nikad neće vratiti na ono na čemu je bila prije prestanka objave i da je niko drugi ne može sačuvati – sve do Sudnjega dana – osim ljudi iz porodice Allahovog Poslanika i njegovi potomci. I tako se među šijama pojavila doktrina “namjesništvo” u vjeri, povezujući ga sa ‘Alijom  izmišljajući laž kojom tvrde da je

10

Članak

Allahov Poslanik  direktno ukazao na to da on (‘Ali) treba da bude halifa poslije njega, tako da su oni izmislili bida’at (novotariju) stavljajući njega ispred svih ashaba, a posebno ispred dva šejha: Ebu Bekra i ‘Omera. Ova stvar je otišla tako daleko da su oni počeli obožavati ‘Alija  tokom njegovog života i poslije njegove smrti a pitanje imameta (vođstva) ehlu-l-bejta je postao temelj u njihovoj vjeri. Tako da oni ne mogu vidjeti način za obnavljanje vjere osim kroz vođstvo jednog od potomaka Fatime . Ovaj heretički (nevjernički) trend u njihovoj “reformi”, kojeg su uspostavili na sebi, ih je doveo do toga da, kad god jedan od njihovih imama umre, tvrde da će biti reinkarniran ili poriču njegovu smrt. Također su pripisiali nepostojećeg sina jednom od njihovih imama, kako bi spojili veze sin-otac sa lancem imama, i to onda kada su došli u slijepu ulicu pošto jedanaesti imam, El Hasan el ‘Askeri, nema djece. Tako da su izmislili laž o “dvanaestom imamu”, koga su nazvali Muhammed el Mehdi ibn el Hasan el ‘Askeri, kako bi sakrili sramotu svoje zablude u vezi pitanja namjesništva, jer ni sam svijet ne zna nasljednika koji ispunjava njihove nasljedničke i “legalne” uslove. I izmislili su priču da se on i dan danas krije u podrumu u Sameri, sve kako bi njihov nevjernički, mušrički i zabludnički put mogao nastaviti, tvrdeći da će se on pojaviti na kraju vremena i ispuniti svijet pravdom, kao što je ispunjen nepravdom. Vjera izmišljena u službi zabludjele metodologije Pošto su se šije prve pojavile i danas vidimo mnoge vrste širka i kufra koje su počinile njihove razne sekte, učenjaci zla koji ih slijede su izmijenili vjeru islama, za koju su na početku tvrdili da se bore da je očuvaju i zaštite od svake pretpostavljene zablude. Dodali su joj mnoge stvari iz vjera ehlu-l-kitab i paganskih vjera, jer su oni odbili sve ono što se ne slaže sa njihovim strastima i pokvarenim putem.

Pripisali su Allahovom Poslaniku  i njegovoj porodici mnoge laži i tako prevarili naivne i one koji nisu upoznati s tim. Čak i plemeniti Kur’an nije pošteđen njihovog kufra i sumnji – jer su tvrdili da se u njemu nalaze dodaci i nedostaci, sve zbog toga jer su pronašli ajete koji pobijaju njihove tvrdnje. Uslijed totalne suprotnosti između njihove metodologije i one od ehlu-s-sunna ve-l-džema’ata, počeli su se sve više povezivati sa zabludjelim sektama i lažnim vjerama, birajući i uzimajući od njih sve ono što se poistovjećuje sa njihovim pokvarenim principima u vjeri i zakonu – na Zabludjeli rituali rafidija mušrika kraju stvarajući za sebe vjeru Rafd koja je u potpunoj suprotnosti sa islamom. Ko god se vrati na historiju šiitskih sekti Organizacije i skupine koje slijede rafidije vidjeće da su se oni uvijek interesovali za uspostavlOvaj dugoročni razvoj rafidijske vjere nam daje janje onoga što nazivaju “Islamskom državom” i to živi primjer onoga što se može desiti ako se putevi samo zbog toga da bi ljude uveli u svoju lažnu vjeru koji su skrenuli sa Pravoga Puta uzmu kao poziv za za koju tvrde da je to vjera koju je Uzvišeni Allah uspostavljanje Islamske države. Ovo nam pokazuje objavio Svome Poslaniku  i koju su naslijedili da kada oni ove zablude učine obaveznima za ljude imami kako bi je prenijeli čovječanstvu. Samo Allah da ih slijede, kao dio uspostavljanja njihove vjere,  zna broj ubijenih – njihovih sljedbenika i mus- onda će njihov ishod biti takav da će izmijeniti izlimana – koji su ubijeni zbog ovih ciljeva. Takvi su vornu vjeru kako bi se podudarala sa njihovim nevbili njihovi ratovi protiv muslimana, koji su se, bez jerstvom. prestanka, nastavili tokom posljednjih 14 stoljeća. Ovo je slučaj sa mnogim takvim pozivima za Stoga, cijela vjera Rafd je proizašla iz truhlog ko- uspostavljanje vjere i vladanje Šerijatom koji danas rijena i pokvarene teorije o reformi, koju su oni vi- postoje. Zablude koje su se pojavile na početku su djeli kao nešto neophodno za ostvarivanje “pravde”, jako udaljene od poslaničke metodologije, dotle da za koju tvrde da se bore. Ova pokvarena reforma je neke od njih vode rat protiv metodologije kojom su preuzeta od strane nekih ranijih šija nastalih od ži- Allah i Njegov Poslanik  zadovoljni. dova, kojoj ih je podučio neko kao Ibn Saba, i koja Allahovom dozvolom, mi ćemo nastojati da u se bazira na njihovoj vjeri u namjesništvu ‘Ali ibn predstojećim člancima ovog serijala predstavimo Ebi Taliba u vjeri nakon prestanka objave – baš kao više primjera radi boljeg razumijevanja ove teme, što je Jusha’ ibn Nun bio namjesnik Benu Israila na- objašnjavajući posljedice puteva zablude i upoređukon Musaa . Ova ideja se razvila širom država, jući ih sa poslaničkom metodologijom, koju danas, zajedno sa borbama između šiitskih sekti i njihovih Allahovom milošću, slijedi Islamska država. neprijatelja, kao i sporovima između samih šiitskih sekti, zajedno sa mnogim izmjenama njihove vjere od strane njihovih zli učenjaka koji donose zakone mimo Allaha. Rezultat je ova prljava mješavina vjerovanja koja se vidi kod različitih šiitskih sekti.

11

Riddet (otpadništvo) ne znači samo da musliman promijeni svoj din (vjeru) i prihvati judaizam, kršćanstvo, hinduizam, budizam ili slično, jer u stvarnosti postoje samo dvije vjere, a to su Allahova vjera islam i vjere od svih ostalih, kufr. Uzvišeni Allah  je rekao: {vjera je kod Allaha, doista, islam} [Aal ‘Imran: 19], i On  je rekao: {A onaj ko želi neku drugu vjeru osim islama, neće mu biti primljena, i on će na drugom svijetu biti među gubitnicima} [Aal ‘Imran: 85]. To znači, ono što nije islam nije Allahova  vjera i nikada od Njega neće biti primljena. Naprotiv, to je vjera gubitnika, to znači kufr, u skladu sa Allahovim  govorom o kafirima: {nema sumnje da će oni na Ahiretu baš biti gubitnici} [En-Nahl: 109]. Ko dakle padne u kufr, on je napustio islam, čak i ako tvrdi da je musliman.

12

Specijal

Ibn Hazm  je rekao: “Ne postoji vjera osim islama ili kufra, ko god napusti jednu od njih, ulazi neizbježno u drugu, zato što ne postoji ništa između.” [El Fisal]. Ko sebe naziva “muslimanom”, a počini bez opravdanja, očigledan kufr, nije munafik kao što neki pogrešno tvrde, već je on murtedd (otpadnik). Razlika između nifaka (licemjerstva) i riddeta je da munafik skriva svoj kufr, a javno svjedoči islam, pri čemu se brzo pokaje kada bude otkriven. Dok murtedd, javno čini svoj kufr nakon što se pripisao islamu. U riddet također spada odbijanje jednog djela islama, kao što je rekao Uzvišeni: {Zar vi u jedan dio Knjige vjerujete, a drugi negirate?! Nikakve kazne za one od vas koji tako čine, sem poniženja na ovome svijetu, neće biti, a na Sudnjem danu bit će stavljeni na muke najteže}

[El Bekara: 85]. Isto tako, onaj koji uzme kafire za svoje saveznike ili se bori za njih, postaje murtedd. Allah  je rekao: {O vi koji vjerujete, ne uzimajte za zaštitnike i prijatelje jevreje i kršćane! Oni su sami sebi zaštitnici i prijatelji! A njihov je i onaj među vama koji ih za zaštitnike i prijatelje prihvati} [El Ma’ida: 51]. I On  je rekao: {Oni koji vjeruju bore se na Allahovom putu, a oni koji ne vjeruju bore se na putu taguta - šejtana} [En-Nisa’: 76]. Ko počini riddet mora biti ubijen, osim ako se pokaje prije nego što bude uhvaćen. Allahov Poslanik  je poslao Mu’aza ibn Džebela  u Jemen, kako bi Ebu Musau el Ešeriju  pružio podršku u uspostavljanju Šerijata. Kada je stigao na sudski skup, zatekao je jednog čovjeka u okovima. On je upitao Ebu Musaa: ‘Ko je ovo?’ On odgovori: ‘On je bio jedan židov koji je primio islam a zatim ponovo postao židov.’ Sjedi, Mu’az reče: ‘Neću sjesti sve dok on ne bude ubijen. To je presuda Allaha i Njegovog Poslanika! To je presuda Allaha i Njegova Poslanika! To je presuda Allaha i Njegova Poslanika!’ Pa je Ebu Musa izdao naredbu i on je ubijen. [Bilježe Buhari i Muslim]. Njegov govor kojeg je ponavljao “to je presuda Allaha i Njegovog Poslanika” pojašnjava da onaj koji je napustio islam i bude uhvaćen prije nego se pokaje, mora biti ubijen. Što se tiče pokajanja prije uhićenja, Uzvišeni Allah je o tome rekao: {Reci: “O robovi Moji, koji ste protiv sebe u grijesima pretjerivali, ne gubite nadu u Allahovu milost! Allah će, sigurno, sve grijehe oprostiti. On je, doista, Oprostitelj grijeha, Milostivi.”I povratite se Gospodaru svome i pokorite Mu se prije nego što vam kazna dođe - poslije vam niko neće u pomoć priskočiti.”} [Ez-Zumer: 53-54]. Isto tako Uzvišeni Allah  je o murteddu rekao: {A to su oni čija je kazna prokletstvo od Allaha i meleka i svih ljudi! U njemu će vječno ostati i patnja im olakšana biti neće, niti će im se vremena dati. Izuzetak su oni koji se pokaju poslije toga i poprave, a Allah je, doista, Onaj Koji oprašta grijehe i milostiv je.} [Aal ‘Imran: 87-89].

Tagutski univerzitet murtedda Zukorlića - vrlo pogodna meta za napad

Daleko gori i žešći u kufru od običnih murtedda su učenjaci zla, učenjaci palata taguta i da’ije kufra, koji ljude u ime islama i u odori učenjaka varaju i odvode u zabludu. Oni stoje na usluzi taguta i svojih strasti kako bi odvratili ljude od tevhida, hidžre i džihada. Šejhul-islam Ibn Tejmijje  je rekao: “Pozivač u novotariju zaslužuje kaznu po konsenzusu svih muslimana. Njegova kazna ponekad slijedi ubistvom a ponekad sa manjim od toga. Iz ovog razloga su selefi ubili Džehma ibn Sefvana, El Džeda ibn Dirhema, Džejlana el Kaderija i druge.” [Medžmu’ul-Fetava 35/414]. Takav je bio postupak selefa, da ubijaju imame kufra i da pozivaju na njihovo ubijanje. Jezid ibn Harun je pozivao da se ubije pozivač u zabludu El Merisi i rekao je: “Podsticao sam ljude Bagdada svim svojim trudom na njegovo ubistvo.” [Halku Efa’al el ‘Ibad od Buharija]. Također, bilježi Buhari u istoj knjizi kao i Ed-Darimi u knjizi “Odgovor džehmijama”, te El Bejhaki u djelu “El Kubra”, El Lalakai u djelu “Šerh usul el ‘Itikad”, kao i El Hatib u svom djelu “Tarih” i drugi od Habiba ibn Habiba da je rekao: “Bio sam svjedok kada je Halid ibn Abdillah el Kasri na hutbi za vrijeme Kurban-bajrama u gradu Vasit rekao: ‘Idite, o ljudi, i žrtvujte (vaše kurbane), neka Allah primi od vas, jer ja ću žrtvovati El Džeda ibn Dirhema. Zato što on tvrdi da Allah Ibrahima nije uzeo za halila (bliskog prijatelja) i da nije razgovarao sa Musaom. Uzvišen je Allah velikom uzvišenoću nad onim šta El Džed 13

doista, ne postoje zakletve ne bi li se okanili} [Et-Tevba: 12]. I rekao je Uzvišeni: {I učinili smo ih imamima koji pozivaju ka Vatri, a na Dan kijameta neće biti pomognuti.} [El Kasas: 41]. I rekao je Veličanstveni: {Zar ne vidiš one koji tvrde da vjeruju u ono što se objavljuje tebi i u Murtedd Safet Kuduzović sa tagutom Muamerom Zukorliću na jednom od svojih zabludjelih predavanja ono što je objavljeno prije tebe pa ibn Dirhem kaže.’ Zatim je sišao i zaklao ga.” Učenjaci selefa su pohvalili djelo Halida ibn ipak žele da im se pred šejtanom sudi, a naređe‘Abdillaha el Kasrija i ubrajali njegovo ubijanje no im je da ne vjeruju u njega. A šejtan želi El Džeda ibn Dirhema u njegova najbolja djela. da ih u veliku zabludu navede.} [En-Nisa’: 60]. Ibn Tejmijje  je nakon što je spomenuo ovu Rekao je šejhul-islam Ibn Tejmijje : “Onog priču rekao: “Halid ibn Abdillah el Kasri ga je momenta kada učenjak ostavi ono što zna od ubio sa suglasnošću učenjaka islama.” [Minha- Allahove Knjige i Sunneta Njegovog Poslanika, dž es-Sunna 3/165]. On je također o istoj priči i slijedi sud sudije (vladara) suprotan sudu Alrekao: “Ovo se desilo za vrijeme tabi’ina i oni laha i Njegovog Poslanika - biva murteddom i su to pohvalili.” Isto tako, šejh Muhammed ibn kafirom, zaslužuje kaznu na dunjaluku i Ahire‘Atik  je o nekim imamima kufra rekao: “Kada tu.” [Medžmu’ul-Fetava: 35/373]. Kako je moguće da nakon jasnih ajeta i prejedan od njih prizna istinu i posvjedoči laž na kojoj su ljudi novotarije i drugi, onda je to nuž- thodno spomenutih dokaza ovi imami kufra no i elhamdulillah. A ako to ne učini onda je nesmetano bljuju svoj otrov, trujući s njim omdužnost da se bojkotuje i odvoji od njega, ako ladinu islama i odvodeći ih u zabludu i kufr?! nije moguće da se ubije i baci na smetljište, Iskrivljuju Allahovu vjeru i uklapaju je u kalup kako njegov truhli smrad nebi uznemiravao lju- koji paše njihovim strastima i interesima. de islama.” [Ed-Durer es-Senijja 3/357]. Zato, ubijajte imame kufra i njihove poNakon ovoga, postavlja se pitanje kako je moguće da da’ije kufra slobodno mogu širiti magače od zalutalih da’ija, koji odvode u zablusvoj otrov dok su lahka meta za muvehhide na du i koji nanose štetu Allahovoj vjeri, odvraćapodručjima Balkana (Bosna, Srbija, Crna Gora, jući muslimane od tevhida, hidžre i džihada! Albanija i dr.)? Kako je moguće da neometano Ubijte murtedda Safeta Kuduzovića, poodvode ljude u zabludu, kada je Allah naredio borbu protiv kolovođa (imama) kufra? {A ako državaoca krstaša i taguta protiv muvehhida, prekrše zakletve nakon što s njima ugovore sk- pozivaoca na izbore. Ubijte murtedda Elvedina lopite, i ako vjeru vašu budu vrijeđali, onda se Pezića, podržavaoca taguta i onoga koji poziva borite protiv kolovođa nevjerovanja - za njih, na izbore. Oni javno pomažu tagute i pozivaju

14

Specijal

u podržavanje istih. Javno podržavaju neislamsku zajednicu u Bosni i pozivaju u održavanje dobrih odnosa sa istom, pored toga što je ta ista neislamska zajednica u Bosni pro-rafidijska i tagutska, koja na svaki mogući način pomaže državu Bosnu u borbi protiv “terorizma” (mudžahida), a koja je član krstaške koalicije u borbi protiv Islamske države. Oni javno pozivaju muslimane u kufr, pozivajući ih na izbore. Oni javno pljuju po mudžahidima i po Islamskoj državi. Ubijte murtedda Muamera Zukorlića koji nije ostavio vrata riddeta i kufra, a da nije prošao kroz njih. Ubijte tog murtedda koji je član skupštine krstaške države Srbije. Ubijte murtedda Dževada Gološa koji dozvoljava suđenje pred tagutom i koji javno poziva na izbore, dodatno hvaleći one koji učestvuju na istima. Ubijte Idriza Bilibanija, koji dozvoljava tehakum pred tagutom i koji opravdava u velikom širku, i koji se ni na jedan način nije odrekao učenjaka zla, te koji je od velikih javnih podržavaoca sahvata riddeta, posebno Džebhetu-Džolani. Ubijte Zijada Ljakića koji također poziva na izbore i javno huška protiv Islamske države i mudžahida i dozvoljava suđenje pred tagutima. Ubijte murtedda Izeta Hadžića koji

poziva u pridruživanje neislamskoj zajednici u Bosni, te koji javno poziva na borbu protiv Islamske države i koji javno podržava sahvate murtedde. Ubijte Ifeta Zukorlića, pozivača u riddet i kufr, na svaki mogući način, velikog podržavaoca sahvata riddeta i slugu učenjaka zla. Ubijajte njih i sve njima slične, čija lista imena je poduga, tako što ćete ih klati, dizati u zrak, pregaziti vozilom ili dokrajčiti na neki drugi način. Sve to kako bi se zaustavio otrov koji šire i zlo kojim mijenjaju Allahovu vjeru i čine fesad na Zemlji, te kvare srca muslimana. Ubijajte ih, jer zaista je njihovo ubijanje važnije od ubijanja samih krstaša! Podržite mudžahide Islamske države gdje god bili i odsjecajte sve glave koje krstaši podržavaju protiv njih! A sva zahvala pripada Allahu, Gospodaru svjetova!

Tagut Muamer Zukorlić u skupštini krstaške države Srbije

15

16

Za sestre

Naš Poslanik  je bio prvak pobožnjaka i zahida. Došao je Džibril, poslan od Gospodara svjetova, da pita Allahova Poslanika  da li želi da bude Poslanik vladar ili Poslanik pobožnjak (obični Allahov rob), pa je on  izabrao drugo i odbio je ključeve dunjalučkih riznica. On  i njegova porodica su Palača Hosrau - Allahovi neprijatelji su živjeli raskošno dok je Allahov Poslanik g živio skromno bili iskušavani velikim jerava, ako kupi odjeću hvališe se (pretjera), a ako siromaštvom i neimaštinom i živio je posjedu- je na nekom sijelu, priča samo o hrani i odjeći, jući samo onoliko koliko je potrebno za preživje- te priča o kosi i njenoj boji (farbama). Od dova ti, zajedno sa najboljim ashabima. To su oni koji Allahovog Poslanika  je bila i dova: “Ne učisu vladali cijelom Zemljom i kome su se mnogi ni dunjaluk našom najvećom brigom, niti našom pokorili. granicom znanja.” [Bilježi Et-Tirmizi]. A što se tiče nas, nakon što nam se otvorio dunStoga, o sestro u islamu, o unuko ‘Aiše  čija jaluk, počeli smo čeznuti za tom dušom, dušom je odjeća bila sva ušivena, pođi sa nama na kratprvaka, zahida, koju dunjaluk nije zaveo svojim ko putovanje da posjetimo najbolje i najčasnije ljepotama i koja je shvatila da se spas nalazi u na- domove, najljepše, najčasnijeg porijekla i najispuštanju onoga što se nalazi na dunjaluku. Onaj pravnije. Najčednije, najbogatije i najbogobojazko danas razmišlja o stanju današnjih žena vidjeće nije. To su domovi tvoga Poslanika . višak raskoši u kojem žive i kako se natječu za Taj dom je bio izgrađen od malog, običnog dunjaluk i njene prolaznosti. Kada idu u kupo- kamenja, čija veličina nije dovoljna ni za dvije vinu, pretjeruju u njoj i čine israf, kada traže nešto osobe. A što se tiče njegove postelje na kojoj je od svojih muževa, iscrpe ga i umore ga tražeći, a spavao, opisiva nam je majka vjernika ‘Aiša  pa ako im ne udovolji ili ne dadne dovoljno počnu se kaže: “Postelja Allahovog Poslanika , na kojoj žaliti i biti nezadovoljne. Čak štaviše, neke od njih je spavao, bila je načinjena od kože i napunjena će svojim postupcima natjerati svoje muževe da palminim vlaknima.” [Muttefekun ‘alejhi]. unaprijed plaćaju ono što žele ili će ih čak utjerati El Faruk ‘Omer  nam prenosi dugi hadis u dugove. I tako će ga osramotiti pred ljudima ili u kojem kaže: “Jedne prilike sam ušao kod Allapredstaviti sebe nesretnom stalno tražeći od njega hovog Poslanika  a on naslonjen na skromnu i žaleći se. Jedna od žena selefa je stalno podsjećala postelju sašivenu od palminog vlakna, a njen grusvoga muža dok je izlazio iz kuće da se boji Alla- bi obod se ocrtao na njegovom mubarek tijelu. ha u onome sa čime ih hrani, da bude halal a ne Tijesna i prazna soba, a u njoj najbolji čovjek koji haram! Dok danas vidimo žene kako podsjećaju je ikad zemljom prošao. Vidjevši to moje oči zasvoje muževe i daju im listu stvari za kupovinu, suziše, te me Poslanik  o tome upita: ‘O sine kojima nekada nema kraja, ne razmišljajući na Hattabov, zašto plačeš?’ Pa sam odgovorio: ‘Sjekoji način će njen muž to kupiti i da li uopšte ima tio sam se rimskog i perzijskog kralja. Oni su u sredstva za to. raskoši, izobilju, dvorcima, svili i poslugi, a ti, AlDanas ćemo pronaći žene kojima je od dun- lahov poslanik u ovom u čemu jesi!’ Tada Poslanik jaluka važna samo hrana i odjeća. Ako jede pret- a odgovara: ‘O sine Hattabov, zar nisi zadovoljan 17

Ranije generacije muslimana su živjele u jednostavnim kućama

da njima pripadne dunjaluk, a nama Ahiret?’ Naravno, Allahov Poslaniče.” A što se tiče hrane i njegove porodice, neka je na njih Allahov mir i spas, znalo je proći nekoliko mjeseci a u njihovoj kući se vatra nije palila. Većinom su preživljavali od temra (hurmi) i vode. Štaviše, ‘Aiša i opisiva šta im je nekad znalo doći od mesa pa kaže: “Nešto mesa.” Što znači da im je dolazilo jako malo od mesa. Rekao je Et-Taberi : “Život Allahovog Poslanika  i selefa od ashaba i tabi’ina je bio jako težak, oni su saburali na gorčini siromaštva i neimaštine, te su trpili grubost odjeće koju su nosili i bili zadovoljni malom količinom hrane koju su posjedovali i nisu uživali slatkoću bogatstva i blagodati, iskazivajući tako svoj zuhd (skromnost) na dunjaluku, uzimajući za sebe od hrane i drugih potreba samo ono što im je dovoljno za preživjeti. Naš Poslanik  znao je danima vezati kamen oko svog stomaka zbog gladi, zbog žestine života i sabura na njemu, pored toga da je dovio  svome Gospodaru da mu da brda zlata i srebra On bi mu dao. I na ovome putu su koračali salihun (ispravni prethodnici).” Tako ti Allaha, o muslimanko, razmisli o hadisu kojeg prenosi Umm Seleme  u kojem stoji: “Svaka od nas je, za vrijeme Allahovog Poslanika  prakticirala da, nakon završetka menzesa, pregleda odjeću koja je bila na njoj. Ako bi bila uprljana krvlju, oprala bi je i klanjala u njoj. Ukoliko ne bi bila uprljana krvlju, ne bismo je prale i ne bi 18

Za sestre

nam smetalo da (u takvoj odjeći) klanjamo.” Subhanallah! Jedna od žena najbolje generacije je bila zadovoljna sa tim što je imala samo jedan komad odjeće kojeg bi nosila u vrijeme hajza (menstruacije) a potom skidala i čistila i ponovo obukla. Dok danas, žene našeg Ummeta gotovo da im kuće njihove pričaju od mnoštva odjeće i ukrasa koje posjeduju. Možda će neka od žena reći, ja vidim da vi branite ono što je Allah dozvolio, i što voli da vidi na Svom robu od Svojih ukrasa! Mi joj kažemo, utječemo se Uzvišenom Allahu od toga da branimo Njegove blagodati kojima je počastio Svoje robove. Ovo je uistinu samo opisivanje stanja i života najboljeg stvorenja, a zuhd je jedan od ukrasa vjernika. I na taj način dunjaluk u njegovim očima izgleda malen (beznačajan) a u njegovom srcu Ahiret veličanstven (uzvišen). I normalno da Allah  voli da vidi kod Svojih robova znakove Njegovih blagodati, ali ne da vidi israf (pretjerivanje) i rasipništvo u tome. I ne voli da vidi žene koje iscrpljuju svoje muževe tražeći od njih sve što požele, pored nemogućnosti da im to priušte. Mi pozivamo žene da se ukrase sa ovim lijepim ukrasom, i nećemo propustiti a da ne upozorimo na pretjeranu štednju i škrtost prema porodici. Musliman mora da troši imetak na svoju ženu i djecu, bez pretjerivanja i rasipništva, i treba da maksimalno ulaže svoj trud u tome i bude plemenit i ne smije da bude pomoćnik šejtana, pa da posjeduje imetak a štedi i škrt je prema svojoj porodici. Musliman mora da zna da će biti nagrađen za svaki zalogaj kojim nahrani svoju porodicu i za svaku radost kojom ih obraduje u njihovom srcu, a Allah zna najbolje.

19

U ime Allaha, Milostivog, Samilosnog. {Elif Lām Mīm. Misle li ljudi da će biti ostavljeni na miru ako kažu: “Mi vjerujemo!” i da u iskušenje neće biti dovedeni? A Mi smo u iskušenje dovodili i one prije njih, da bi Allah sigurno ukazao na one koji govore istinu i na one koji lažu.} [El ‘Ankebut: 1-3]. Sva zahvala pripada Allahu, Onome Koji daje ponos islamu Svojom podrškom, ponižava širk Svojom moći, upravlja sa stvarima Svojom naredbom i odvodi nevjernike u njihovo uništenje Svojim spletkama. On je odredio da dani rata budu promjenljivi po Njegovoj pravičnosti, čineći da sretan završetak pripadne bogobojaznima, Njegovom milošću. Neka su mir i salavat na onoga preko koga je Allah uzdigao bajrak islama njegovom sabljom. A zatim. Ovdje imate novu lekciju, koju šaljem preko ovih svojih riječi. Ovdje imate pulsirajući otkucaj, kojeg vam ja predstavljam iz dubine svoga srca.

20

Članak

Ovdje, od vojnika koji stoji na pragu rata i zvukova bitke, od Ebu Mus’aba ez-Zerkavija za svakog onog ko vidi ovo, od naroda ovog vremena i ljudi od časti. Patnje ovog poniženog ummeta ne prestaju da me bole. Duhovi ovog ocrnjenog ummeta ne prestaju da me proganjaju. To je taj ummet ogromne slave i specifičnog ponosa, izudaran sa rukama izdaje, svim vrstama poniženja, tako da je na njega spušten bič poniženja i uvreda, čaše izdaje i poniženja su ispijene i Ummet je zadržan od izvršavanja svojih dužnosti i funkcija, spriječen od svojih snova i nada. Ova bolest je uništila cijelo tijelo, koje je kasnije bačeno na zemlju i zavezano za stub, a onda su zvijeri i vukovi ovog svijeta bijesno pohitali prema njemu i kandžama i očnjacima isjekli njegove udove na komade. Kao što je to rekao Allahov Poslanik  u hadisu kojeg bilježi Ahmed i Ebu Davud od Sevbana  da je on  rekao: “Rekao je Allahov Poslanik : ‘Raznorazni narodi će se okupljati oko vas isto kao što se gladni ljudi okupljaju oko sofre!’ Neko upita: ‘Je li zbog toga što će nas biti malo, o Allahov Po-

slaniče?’ Allahov Poslanik  reče: ‘Ne, naprotiv, bit će vas mnogo, ali ćete biti poput morske pjene. Allah će iz srca vaših neprijatelja ukloniti strah od vas, a u vaša srca će ubaciti vehn.’ Neko upita: ‘Allahov Poslaniče, šta je to vehn?’, a Poslanik  reče: ‘Vehn je ljubav prema dunjaluku i mržnja prema smrti!’” A u drugoj predaji od Ahmeda stoji da je on  rekao: “I mržnja prema borbi.” Znajte, o ljudi islama, da je iskušenje jedna jako duga priča, od trenutka kada je ‘La ilahe illa Allah’ objavljena ovoj zemlji, tako da su poslanici i iskreni bili iskušavani, kao i imami muvehhidi. Tako da svako onaj koji je sebe cijelog uložio da ponese teret rečenice ‘La ilahe illa Allah’, podržavajući je i uspostavljajući na zemlji, mora da plati cijenu za tu čast, a to je iscrpljenost, umor i iskušenje. Pa gdje si ti u odnosu na ovo? Ovo je put iscrpljenosti, put na kojem se Adem umorio, na kojem je Nuh bio uplakan, na kojem je Ibrahim bačen u vatru, na kojem je Isma’il položen da bude zaklan, na kojem je Jusuf prodan za jeftine pare i nekoliko godina ostao u zatvoru, na kojem je Zekerijja prerezan na pola, na kojem je Jahji odsječena glava, na kojem je Ejjub patio od teške bolesti, na kojem je Davud mnogo plakao, na kojem je ‘Isa hodao sa divljim životinjama i na kojem je Muhammed  trpio siromaštvo i razne vrste nevolja i iskušenja...i pored toga ti si se odao zabavi i igri?! Allah  iskušava neke od stvorenja jedne sa drugima, i baš kao što vjernik biva iskušavan sa kafirom, tako i kafir biva iskušavan sa vjernikom. Ova vrsta iskušenja je zajednički naziv između svih njih. Allah  je rekao: {Uzvišen je Onaj u čijoj je ruci vlast – On

sve može! – Onaj koji je dao smrt i život da bi iskušao koji od vas će bolje postupati; – On je Silni, Onaj koji prašta} [El Mulk: 1-2]. Allahov Poslanik  prenosi da je Njegov Gospodar  rekao: “Poslao sam te samo da te iskušam, a i da iskušam druge sa tobom.” [Bilježi Muslim od ‘Ijada ibn Himara]. Ono što smo naučili iz Kur’ana i Sunneta jeste da su neki poslanici bili ubijani i unakažavani od njihovih neprijatelja, kao što je slučaj sa Jahjom , i da su neki od njihovih ljudi pokušali da ih ubiju, ali su na kraju prošli bez ozljede, kao Ibrahim, koji je učinio hidžru u Šam i ‘Isa koji je uzdignut na nebesa. Vidimo neke vjernike koji se suočavaju sa najgorim vrstama tortura; neki bivaju bačeni u rupe ispunjene vatrom, neki šehide, dok drugi žive u mukama, patnjama i nepravdi. Pa gdje je onda Allahovo obećanje da će pomoći vjernike u ovom životu, nakon što su prognani, ubijani i mučeni?! Biti iskušavan je dio Allahovog određenja za Njegova stvorenja, iako ono biva žešće za najbolje od onih koji su izabrani da zasluže Allahovu pažnju. S tim se posebno misli na mudžahide, jer oni će neizbježno biti iskušavani, primajući lekcije čišćenja, discipline i usavršavanja. Bilježi se da je Sa’d ibn Ebi Vekkas  rekao: “O Allahov Poslaniče koji ljudi imaju najteža iskušenja?” On  reče: “Poslanici su imali najteža iskušenja, zatim dobri i pobožni ljudi, a onda oni slični njima. Čovjek biva iskušavan shodno jačini svoje vjere, pa ako je čvrst u svojoj vjeri, teško će biti i njegovo iskušenje, a bude li njegova vjera slaba, bit će iskušan u onoj mjeri kolika je njegova vjera. Čovjeka će ne-

Vođstvo u vjeri se postiže samo kroz strpljenje i ubjeđenje

21

prestano snalaziti iskušenja sve dok ne bude hodao po zemlji čist od grijeha.” El Bejhaki bilježi u “Šu’ab el Iman”, Et-Taberani u “El Mu’džem el Kebir” i Ibn Sa’d u “Et-Tabakat” od ‘Abdillaha ibn Ijasa ibn Ebi Fatime, a on od svog oca, a on od svog djeda koji je rekao: “Sjedio sam kod Allahovog Poslanika  kada je rekao: ‘Ko bi želio da bude zdrav i da se ne razboli?’ Mi rekosmo: ‘Mi želimo, o Allahov Poslaniče.’ On  reče: ‘Šta?!’, i mogli smo vidjeti to na njegovom licu. On je potom rekao: ‘Da li bi željeli biti kao galopirajući magarci?’ Oni rekoše: ‘Ne, o Allahov Poslaniče.’ On reče: ‘Zar ne biste željeli biti kao ljudi koji bivaju iskušavani i kojima se prašta?’ Oni rekoše: ‘Da, naravno, o Allahov Poslaniče.’ Zatim Allahov Poslanik  reče: ‘Tako mi Allaha, uistinu Allah iskušava vjernika, i On ga iskušava zbog Njegove brige prema njemu. I on kod Njega ima status, koji neće dostići sa nijednim od svojih djela, osim što će biti iskušavan sa takvim iskušenjima koji će ga dovesti do tog statusa.’” Bilježi Et-Tirmizi predaju od Džabira  koji je rekao da je Allahov Poslanik  rekao: “Poželjet će oni koji su bili zdravi, na Sudnjem danu, da su njihova tijela isječena makazama i kliještima, kada vide kolike nagrade će dobiti oni koji su iskušavani na dunjaluku.” Allahov Poslanik  je rekao: “Na Sudnjem danu bit će doveden čovjek koji je najraskošnije živio na dunjaluku, pa će se staviti u vatru, i onda će mu se reći: ‘Sine Ademov, da li si ikada doživio kakvo dobro, jesi li uživao?’ On će odgovoriti: ‘Ne, tako mi Tvoje moći, Gospodaru.’ Zatim će se dovesti čovjek koji je imao najveća iskušenja na dunjaluku, pa će biti uveden u Džennet, i onda će mu se reći: ‘Sine Ademov, da li si ikada osjetio kakvu teškoću, jesi li ikada doživio kakvo iskušenje?’ On će odgovoriti: ‘Ne, tako mi Tvoje moći. Nikada nisam doživio nikakvo iskušenje niti sam ikada osjetio kakvu poteškoću.” [Bilježi Ahmed od Enesa ibn Malika]. Šekik el Belhi je rekao: “Ko god vidi nagradu za iskušenje (poteškoće) neće poželjeti da izađe iz njega.” Allah  je propisao džihad kako bi se sproveli i uspostavili vjerski zakoni, podižući njegov status dotle da je on postao vrhunac božanstvenog robovanje, dajući u tome poteškoće i iskušenja koje duše preziru i od kojih se ljudska narav naježi. Zatim ga je usko povezao sa suštinom imana i učinio ga skrivenim aspektom tevhida, tako da ga neće tražiti niko drugi

22

Članak

osim onaj sa istinskim imanom i čvrstim ubjeđenjem. {Pravi vjernici su samo oni koji u Allaha i Poslanika Njegova vjeruju, i poslije više ne sumnjaju, i bore se na Allahovom putu imecima svojim i životima svojim. Oni su iskreni!} [El Hudžurat: 15]. Stoga, stvarnost džihada je da čisti dušu i priprema je za svoga Gospodara i Stvoritelja tako što ispunjava Njegove naredbe i nastavlja koračati na Njegovim obećanjima. I ovo ne može biti osim da put bude popločan poteškoćama i iskušenjima. Zbog toga, Allah  kaže: {Da Allah hoće, On bi im se osvetio, ali On želi da vas iskuša jedne pomoću drugih. On neće poništiti djela onih koji na Allahovu putu poginu, i On će ih, sigurno, uputiti i prilike njihove poboljšati, i u Džennet ih uvesti, o kome ih je već upoznao.} [Muhammed: 4-6]. I On je rekao: {A da je Allah htio, oni se ne bi međusobno ubijali, ali Allah radi ono što On želi.} [El Bekara: 253]. Ibn Kesir je komentarišući ovaj ajet rekao: “To znači da On daje neka iskušenja preko kojih će se Njegov prijatelj pokazati i Njegov neprijatelj razotkriti. Tako da će se i strpljivi vjernik i zabludjeli munafik jasno prepoznati. Ovo se odnosi na Dan Uhuda, kada je Allah iskušao vjernike, tako da su se pokazali njihov iman, strpljenje, izdržljivost i pokornost Allahu i Njegovom Poslaniku , baš kao što su se uklonili zastori koji su pokrivali munafike i njihovo suprostavljanje i odbijanje džihada, te je njihova izdaja Allaha i Njegovog Poslanika  postala jasna.” Razmislite, o Allahovi robovi, o Njegovom  govoru: {Ima ljudi koji se Allahu klanjaju, ali bez pravog uvjerenja; ako ga prati sreća, on je smiren, a ako zapadne i u najmanje iskušenje, vraća se nevjerstvu, pa tako izgubi i ovaj i onaj svijet. To je, uistinu, očiti gubitak.} [El Hadždž: 11]. U svom tefsiru, El Begavi je zabilježio od Ibn ‘Abbasa  da je “čovjek od pustinjskih Arapa vjerovao u Allahovog Poslanika  i kada mu je rođen sin nakon islama, i njegovo stado počelo da se množi i njegov imetak počeo da se povećava, on je rekao: ‘Ovo je dobra vjera.’ I tako je povjerovao i ostao čvrst na tome. Ali kada mu se nije rodio sin i njegovo stado se prestalo množiti i njegov imetak se nije povećavao i bio je iskušan sa sušom i neplodnošću rekao je: ‘Ovo je loša vjera.’ I tako je napustio njegovu vjeru, napuštajući je zbog svog kufra i tvrdoglavosti.” Autor djela “Ez-Zilal” je rekao: “Duše moraju biti pripremljene za iskušenja i ispit odlučnosti u borbi za istinu, koja je ispunjena opasnostima, poteškoćama,

glađu, gubitkom imetka, života i dr. Biti iskušavan Od umornih trenutaka tišine, nekom poput tebe je nešto neizbježno, kako bi vjernici ispunili svoje obaveze prema vjeri, koja će se nastaniti u njihove Autor djela “Ez-Zilal” je rekao: “Uistinu iman nije duše zavisno od toga koliko oni utroše od sebe za samo izgovorena riječ, već je to stvarnost, ispunjena nju i od toga da ne budu uzdrmani odmah na pr- vidljivim robovanjem, povjerenje ispunjeno teretom, voj poteškoći. Ovo robovanje je jako vrijedna cijena stavljanja onog najdražeg iz ove vjere unutar srca njenih ljudi, prije nego bude pronađena u srcima drugih. I svaki put kad osjete bol na njenom putu i kad god utroše nešto za nju, ona im postane još draža i oni postanu još iskreniji prema njoj. Isto tako, drugi neće uvidjeti njenu cijenu sve dok ne vide njene ljude kako bivaju iskušavani i njiLjudi su napustili džihad i zauzeti su zabavom i igrom hovo strpljenje tokom tih iskušenja, a od iskušenja nema bijega. Ovo je tu također kako bi džihad koji zahtjeva strpljenje i zalaganje koje zahtse ojačala odlučnost sljedbenika vjere, jer poteškoće jeva izdržljivost. Stoga, nije dovoljno da ljudi samo prouzrokuju skrivenu snagu i energiju za žestoko kažu: ‘Mi vjerujemo,’ i onda budu prepuštani toj nastupanje. A u srcima vjernika se nalaze prozori i tvrdnji. Ne, sve dok ne budu izloženi fitni na kojoj će cijevi koji su otvoreni, za koje oni ne bi znali da pos- ostati čvrsti i iz koje će izaći čisti, iskrenih srca, kao toje da nema njihovog podnošenja ovih poteškoća.” što se zlato pročišćava vatrom kako bi se odvojilo od Eš-Šafi’i  je upitan: “Šta je bolje za vjernika, da bezvrijednih metala koji vise na njemu. Ovo je osbude iskušan ili da ima konsolidaciju?” On je rekao: novno jezičko značenje riječi “fetene jeftinu”, sa svim “Neka je milost na tebe! Zar može biti konsolidacije onim što sadrži, i to je ono što fitna radi sa srcima. bez da prvo budeš iskušan?” Ova fitna za iman je uspostavljen princip i norma koSafvan ibn ‘Omer je rekao: “Bio sam valij Him- jom upravlja Allah . {A Mi smo u iskušenje dovosa kada sam upoznao starijeg čovjeka iz Damaska, dili i one prije njih, da bi Allah sigurno ukazao na spuštenih obrva. Sjedio je na svojoj devi, jašući prema one koji govore istinu i na one koji lažu.} [El ‘Ankebici. Rekao sam mu: ‘O ujače, Allah te je opravdao.’ but: 3]. Iman je Allahovo povjerenje na zemlji. Ne Zatim je on podigao svoje obrve i rekao: ‘O bratiću, nosi ga u sebi osim onaj koji ga je vrijedan i onaj koji Allah nas je mobilizirao, bili mi slabi ili snažni.’” Uis- je sposoban da ga nosi, koji je pripremio svoje srce tinu Allah iskušava onoga koga On voli. samo za njega i koji mu daje prednost nad opuštanjem, blagosti, sigurnosti, zabavi i svemu onome što Uistinu, imati strpljenje u tim se veže za ovo navedeno. To je povjerenje Hilafeta teškim danima svoj rezultat daje na zemlji, upućivanja ljudi na Allahov put kako bi A strpljenje je samo za one koji su počašćeni shvatili Njegovu riječ u ovom životu. To je plemenito I Allah će uskoro podariti pobjedu a i kasnije je dati, povjerenje, i to je vrijedno i teško povjerenje. To je

23

dio Allahove naredbe da ljudi moraju da podržavaju jedni druge i ono zahtjeva posebnu vrstu ljudi koji će biti strpljivi kada budu iskušani.” Prema tome, grupa koja se bori, nakon što je prešla put džihada na Allahovom putu, mora čvrsto

Kamp Bucca je bio test (iskušenje) za mnoge Allahove iskrene robove

shvatiti prirodu bitke i šta ona zahtjeva za postizanje njenog cilja, i ovaj put mora biti popločan krvlju njegovih ispravnih i da ovaj put zahtjeva gubitak voljenih i prijatelja i napuštanje drugova i domovina. Tako su drugovi Allahovog Poslanika  koji su najbolja stvorenja nakon poslanika, podnosili gorčinu hidžre i gubitak imetaka, porodice i domova, sve na Allahovom putu...pa gdje smo mi u odnosu na njih?! Sve što ova grupa mora uraditi jeste da bude strpljiva na ovom odabranom putu, da žrtvuje radi Allaha čak i kod gubitka vođa i pojedinaca, da nastavi svojim putem, i da zna da je to sunnet Allaha  i da Allah bira Svoje ispravne robove iz ovog ummeta. I oni ne smiju da požuruju sa pomoći, jer uistinu, Allahovo obećanje će neizbježno doći. Musliman treba da zna da slijeđenje istine i strpljenje na njoj predstavlja najkraći put za dobijanje podrške i ostvarivanje pobjede, čak i ako je put dug – ispunjen preprekama – i da skretanje sa istine donosi samo razočarenje, čak i ako je put lak i njen putnik misli da je pobjeda blizu – jer to su samo zablude. Allah  je rekao: {I doista, ovo je Pravi put moj,

24

Članak

pa se njega držite i druge puteve ne slijedite, pa da vas odvoje od puta Njegova; – eto, to vam On naređuje, da biste se grijeha klonili.} [El En’am: 153]. Ovo je džihad...vrhunac...plod...dolazi nakon dugog strpljenja i dugog ostajanja u zemlji bitke, iščekujući neprijatelja u zasjedi i podnoseći njihova zla. Ovaj ostanak treba da traje mnogo mjeseci i uzastopnih godina. I ako ne okusiš ove bolove, Allah ti nikad neće podariti pobjedu preko Svoje podrške, jer ova podrška dolazi samo uz strpljenje. Ibn Tejmijje je rekao: “Vođstvo u vjeri se ostvariva samo kroz strpljenje i ubjeđenje.” Ideje istine i iskrenosti vjere i tevhida ostaju beživotna tijela u svijetu fantoma, bez duha koji ulazi u njih, osim ako iste nisu dio iskrenih i strpljivih ljudi, koji će nositi terete i podnositi poteškoće ovog puta. Njima muke predstavljaju ugođaj, a u umoru pronalaze slast. Oni nisu zadovoljni ničim drugim osim smrti kako bi ovim idejama podarili život, koje su praktično primjenjene u stvarnom svijetu, a ne kao oni koji ove ideje uljepšavaju običnim filozofskim i teorijskim okvirima, izgovarajući riječite govore koji su daleko od duha djela, iskrenosti i provedbe. Islam je danas u strašnoj potrebi za iskrenim, strpljivim muškarcima koji teže žestokom radu, koji pronalaze slast u umoru i ugođaj u bolu, tiho prevodeći potrebe ove faze u djelo... muškarce sa iskrenim dušama, visokim ciljevima, i čvrstom odlučnošću koji samo znaju kako raditi prema primjenjivanju, tako da odbijaju da budu zamršeni sa umorom, uhvaćeni u zamku dosade ili da troše svoje nade na putu rasprava i argumenata. Stoga, zavrni svoje rukave i pruži svoje gole ruke, i budi strpljiv tokom poteškoća na ovom putu, jer je rečeno: “Propao je onaj ko ne pripremi strpljenje za

Utjecaj vehna (ljubavi prema dunjaluku i mržnji prema smrti i borbi)

svako iskušenje, zahvalnost za svaku blagodat i ko ne zna da je s mukom i last.” O milosti duši mojoj, ambicije nas podigle nisu Do vrtova, a posljednji od ljudi je pokajnik onaj; Do hurija grudi čvrstih, od pogleda skrivenih, i do hlada Tube, mirisa parfema tečnog, do svjetiljki od zlata, u ponosu obješenih Na prijestolju Gospodara moga, za ubijene, ali ne i odsutne. Allah  je rekao: {I neće dati nikakav prilog, ni mali ni veliki, niti će ikakvu dolinu prevaliti, a da im to neće zapisano biti, da bi ih Allah nagradio za djela njihova nagradom ljepšom od one koju su zaslužili.} [Et-Tevba: 121]. U svom tefsiru ovog ajeta, Et-Taberi bilježi da je Katada rekao: “Nisu se ljudi radi Allaha udaljili od svojih porodica , a da se nisu još više približili Allahu.” Tako da stvar pripada Allahu, njen početak i kraj, i mi nismo ništa drugo osim Njegovi robovi, koji se trude u robovanju Njemu. Od savršenstva robovanja je i to da znamo i da smo usavršili ubjeđenje, i da nas sumnja nije dotakla, da će se Allahovo obećanje neizbježno ispuniti. Međutim, možda ne znamo stvarnost ove stvari i to zbog mudrosti koju samo Allah poznaje, a pomoć i pobjeda mogu biti odgođeni samo kao test i iskušenje. Uzvišeni Allah je rekao istinu govoreći: {A dužnost Nam je bila vjernike pomoći.} [Er-Rum: 47]. On  je Svojim robovima muvehhidima obećao pomoć i da će dati konsolidaciju onima koji su strpljivi, i On je pojasnio da ono što je dato prijašnjim

narodima od pobjede, izdržljivosti i konsolidacije na zemlji je sve zbog njihove strpljivosti i njihovog oslanjanja na Njega. On  je rekao: {A potlačenom narodu dadosmo u naslijeđe istočne i zapadne krajeve zemlje koju smo blagoslovili, i lijepo obećanje Gospodara tvoga sinovima Israilovim bilo je ispunjeno – zato što su trpjeli, a sa zemljom sravnismo ono što su faraon i narod njegov sagradili i ono što su podigli.} [El A’raf: 137]. Allah  je ono što se desilo Njegovom poslaniku Jusufu  učinio da završi u njegovoj moći i konsolidaciiji na zemlji, nakon vremena otuđenosti i onoga što se desilo u kraljevom dvorcu. To se jedino ostvarilo kroz njegovu strpljivost i taqvu (bogobojaznost). {Ko se bude Allaha bojao i ko strpljiv bude bio – pa, Allah, uistinu, neće dopustiti da propadne nagrada onima koji dobra djela čine.} [Jusuf: 90]. On  je također uspjeh povezao sa strpljenjem, i On  je rekao: {O vjernici, budite strpljivi i izdržljivi, na granicama bdijte i Allaha se bojte, da biste postigli ono što želite!} [Aal ‘Imran: 200]. I On  je rekao da lijep završetak na dunjaluku pripada strpljivima i bogobojaznima. {Zato budi strpljiv, ishod će, zaista, u korist čestitih biti.} [Hud: 49]. Mi sa sigurnošću znamo da Allahovo obećanje nikad neće biti iznevjereno, i mi govorimo o ovoj temi samo zbog našeg ograničenog pogleda, zbog kojeg mi vidimo samo dio obećanja, a to je jasna podrška na putu prema pobjedi – iako ta podrška nije nužno ona koju je On obećao Svojim poslanicima, vjerovjesnicima i vjernicima. Zaista se ova podrška pokaziva u raznim oblicima, koje slabe i potresene duše ne mogu vidjeti.

25

I dok vojnici Hilafeta vode borbu protiv snaga kufra, mi ćemo se nakratko osvrnuti na nekoliko vojnih operacija koje su mudžahidi Islamske države uspješno izveli, uspijevajući tako proširiti teritorij Hilafeta, terorizirati, masakrirati i poniziti Allahove neprijatelje. Ove operacije su samo izbor mnogih operacija koje je Islamska država izvela na različitim frontovima širom mnogih područja tokom zadnjih sedmica. Vilajet El Džezair (Alžir) 28. džumadel-ula - vojnik Hilafeta, Allah ga primio, je izveo šehidsku operaciju sa ruksakom punim eksploziva na policijsku stanicu murteddske alžirske policije u centru grada Kusantina.

26

Vijesti

Vilajet Salahuddin 1. džumadel ahira – tri ingimasija, vojnika Hilafeta, Ebu Salih el ‘Iraki, Ebul-Jeman el ‘Iraki i Ebu Fu’ad el ‘Iraki, Allah ih primio, su sa svojim eksplozivnim prslucima napali na bazu obavještajnih službi rafidijske milicije Selam u okolici grada Samera’. Upali su unutar baze, nakon čega su uslijedili žestoki sukobi usljed kojih su ubijeni svi koji su se nalazili unutra. Ingimasiji su se potom sukobili sa rafidijskim konvojem koji je došao kao ispomoć i nakon što su istrošili svu municiju detonirali su svoje eksplozivne pojaseve na murtedde. U ovoj blagoslovljenoj operaciji ubijeno je i ranjeno 27 murtedda, a među ubijenima se nalazi oficir baze obavještajnih službi, Ebu Mehdi. Također, uništen je određen broj vozila i zgrada. 8. džumadel-ahira – dva vojnika Hilafeta,

Scena tokom napada na vojnu bolnicu u Kabulu

Ebu ‘Abdillah eš-Šami i Ebu Suraka el ‘Iraki, Allah ih primio, su izveli ingimasi napad na skupinu rafidijskih boraca Hašd u selu Hadždžadž, južno od Bidžija. Sukobili su se sa murteddima a onda detonirali svoje eksplozivne prsluke na njih nakon što su potrošili svoju municiju, usljed čega su ubili 40 murtedda i ranili desetine drugih. Istočna Azija 8. džumadel-ahira - ubijeno je više od 20 filipinskih krstaških vojnika i ranjeno nekoliko drugih u sukobima sa vojnicima Hilafeta u gradu Maravi. 13. džumadel-ahira - vojnici Hilafeta su pokrenuli napad na pozicije filipinske vojske u selu Datu Salibo južno od grada Kotabato na Filipinima, usljed kojih je ubijen jedan filipinski vojnik. 16. džumadel-ahira - grupa vojnika Islamske države se sukobila sa filipinskim krstaškim vojnicima koji su pokrenuli napad na njihove pozicije u području Datu Salibo, južno od grada Kotabato. Detonirali su nekoliko eksplozivnih naprava a onda se sukobili sa krstašima koji su trajali nekoliko sati, a usljed kojih su ubijena dva filipinska oficira, jedan od njih poručnik a drugi kapetan. Dodatnih 10 filipinskih vojnika je ubijeno, te nekoliko drugih ranjeno i uništeno je njihovo vojno vozilo, a krstaši su se dali u bijeg.

Vilajet Horasan 9. džumadel-ahira – 5 vojnika Hilafeta – ‘Abdur-Rahman et-Tadžiki, Ibrahim et-Tadžiki, Sa’d el Horasani, Dža’fer el Horasani i Muslim el Kabulu, Allah ih primio – su napali na vojnu bolnicu u Kabulu, koja je napravljena za liječenje murteddskih vojnika. Jedan od mudžahida je detonirao svoju auto-bombu na ulazu u bolnicu, nakon čega su četiri preostala mudžahida ušla unutar zgrade i ubili veliki broj murtedda, koliko je Allah htio. Zatim su se sukobili sa murteddskim snagama koje su pokušale napasti zgradu. Bitka je trajala oko 7 sati, tokom koje su ingimasiji detonirali svoje eksplozivne prsluke, nakon što su potrošili municiju. U ovoj blagoslovljenoj operaciji je ubijeno oko 400 murtedda afganistanske vojske i obavještajnih službi. Bengal 18. džumadel-ahira - jedan od vojnika Hilafeta, Allah ga primio, je izveo šehidsku operaciju sa eksplozivnim prslukom na bazu specijalnih snaga u grada Dhaka. 25. džumadel-ahira – istišhadi, Ebu Muhammed el Bengali, Allah ga primio, je uspio stići do jednog od kontrolnih tačaka međunarodnog aerodroma u gradu Dhaka. Ušao je među murtedde benglaske policije a onda detonirao svoj eksplozivni prsluk na njih i tako ubio i ranio nekoliko murtedda. 26. džumadel-ahira – desetine murtedda 27

bengalskih snaga je ubijeno i ranjeno u detonaciji eksplozivne naprave na njihovu grupu blizu kontrolne tačke u području Sylhet. Vilajet Halep 20. džumadel-ahira – nekoliko ingimasija Islamske države je izvelo napad na nusajrijske pozicije u selu Džubb Ebjed, sjeverno od grada Dar el Feth. Otpočeli su žestoki sukobi, tokom kojih su ubili 30 murtedda prije nego su se sigurno vratili na svoje pozicije. U međuvremenu, druga grupa mudžahida je izvela ingimasi napad na grupu nusajrijskih vojnika u selu Tell el Mu’izz, sjeverozapadno od Dar el Fetha. Uspjeli su ubiti 15 murtedda prije nego su se sigurno vratili na svoje pozicije. Vilajet Bagdad 21. džumadel-ahira - tajna jedinica Islamske države je parkirala, a onda detonirala auto-bombu na skupinu rafidijskih mušrika u naselju ‘Amil, prema zapadu Bagdada, usljed čega je ubijeno 21 i ranjeno više od 40 rafidijskih mušrika. Posljedice napada u Londonu

28

Vijesti

Britanija 23. džumadel-ahira – vojnik Hilafeta, Halid Mes’ud, Allah ga primio, je izveo operaciju u gradu London, u samom srcu krstaške teritorije, kao odgovor na poziv Islamske države za napad na građane čije države su članice krstaške koalicije. Pregazio je destine kafira preko mosta Westminister, ubijajući troje i ranjavajući 50 drugih. Nakon toga je napao na zgradu državnog Parlamenta gdje je izbo i ubio člana britanske krstaške policije koji je bio na straži. Vilajet Kavkaz 25. džumadel-ahira - 8 ingimasija, vojnika Hilafeta, je izvelo napad na vojnu bazu ruske Nacionalne garde blizu sela Naurskaya, prema sjeverozapadu grada Grozny u Čečeniji. Sukobili su se sa vojnicima unutar baze i sukobi su trajali nekoliko sati, koristeći lako naoružanje. U sukobima je ubijeno najmanje 6 ruskih vojnika dok su tri druga ranjena. Dva ingimasija su se vratila na svoje pozicije a šest drugih je šehidilo, Allah ih primio.

29

Allah  je naredio Svojim robovima da se čuvaju od svega onoga što im šteti i nanosi štetu i naredio im je da jedu lijepa i dozvoljena jela i da se klone ružnih i svega onoga što je loše i što šteti njihovom razumu i tijelima. I On  je poslao Svoga Poslanika sa božanstvenim i savršenim menhedžom, koji sadrži sve ono što se tiče vjere i dunjaluka. Sunnet je ispunjen raznim božanstvenim uputama koje muslimana čine bogobojaznim i čine da se boji svoga Gospodara u svome tijelu i razumu. Rekao je Uzvišeni: {onima koji će slijediti Poslanika, Vjerovjesnika, koji neće znati čitati ni pisati, kojeg oni kod sebe, u Tevratu i Indžilu, zapisana nalaze, koji će od njih tražiti da čine dobra djela, a od odvratnih odvraćati ih, koji će im lijepa jela dozvoliti, a ružna

30

Članak

im zabraniti} [El A’raf: 157]. Rekao je Et-Taberi : “Što se tiče govora Uzvišenog {koji će im lijepa jela dozvoliti} tj. ono što im je džahilijjet zabranjivao od behīre, sāibe, vasīle i hāme , a što se tiče govora {a ružna im zabraniti}, to se misli na meso svinje i na kamatu i ono što su dozvoljavali od hrane i pića a što je Allah zabranio.” Zdravlje je blagodat koju većina ljudi ne cijeni Od najvećih blagodati kojima je Allah  počastio Svoje robove je blagodat zdravlja koje nije svjestan osim onaj koji ju je izgubio. Onaj ko izgubi zdravlje dao bi sve što posjeduje da se izliječi i da vrati svoje zdravlje. U Sunnetu se nalazi dokaz blagodati zdravlja, a bilježi ga Buhari u djelu “El Edeb

el Mufred”, kao i drugi od muhaddisa. U ovoj predaji stoji da je Allahov Poslanik  rekao: “Ko od vas osvane siguran u svojoj kući, zdrav i posjeduje hranu za taj dan, kao da je njegov čitav dunjaluk.” Isto tako, imam Buhari  u svom Sahihu bilježi predaju od Ibn ‘Abbasa h da je rekao: “Rekao je Allahov Poslanik : ‘Dvije blagodati oko kojih se obmanjuju mnogi ljudi jesu zdravlje i nezauzetost (slobodno vrijeme).’” Rekao je Ibn Battal  i svom objašnjenju ovog plemenitog hadisa: “Značenje ovog hadisa jeste da čovjek iskoristi slobodno vrijeme onda kada je zdravog tijela, tako da onaj ko bude u takvom stanju treba da se čuva da ne bude obmanut s tim i napusti zahvaljivanje Allahu na onome s čime ga je On  počastio. A od zahvaljivanja Allahu jeste i pridržavanje Njegovih naredbi i udaljavanje od Njegovih zabrana. Pa ko to zanemari takav je obmanut.” Zabrana uništavanja života Od čudnih stvari jeste to da neki ljudi uništavaju svoje zdravlje sa onim što je Uzvišeni Allah zabranio od loših stvari i to svojim ličnim rukama, kao što je slučaj sa cigarama i drugim stvarima koje nanose štetu razumu i opijaju osobu, kao i nanose veliku štetu tijelu. Te navedene stvari i druge slične njima polako ubijaju tijelo, a Uzvišeni Allah je zabranio da se čovjek ubija kada je rekao: {I ne ubijajte se. Allah je, doista, prema vama milostiv.} [En-Nisa’: 29]. Ovako je časni Šerijat došao u cilju očuvanja vjere i života, te kako bi samo zbog vjere život bio jeftin, vođenjem džihada na Allahovom putu sve dok ne nestane fitne (širka) i dok samo Allahova vjera ne ostane. A sve ono što je suprotno tome nije dozvoljeno muslimanu da svojim rukama nanosi sebi štetu ili da radi ono što šteti njegovom zdravlju, ma o čemu se radilo. El Hakim bilježi u svom “El Mustedreku” predaju od Džabira da je sunarodnjak Et-Tufejla bin ‘Amra učinio hidžru s njim i razbolio se i zapao u depresiju. Uzeo je šiljak strijele i njime odrezao zglobove svojih prstiju od čega je umro. Poslije toga Et-Tufejl ibn ‘Amr ga je vidio u snu. Vidio ga je u lijepom stanju ali su mu ruke bile pokrivene. Upitao ga je: ‘Šta je s tobom uradio Tvoj Gospodar?’ Odgovorio je: ‘Oprostio mi je zbog hidžre koju sam učinio Allahovom Poslaniku .’ Et-Tufejl ga je upitao: ‘Zašto su ti ruke pokrivene?’ Odgovorio je da mu je rečeno: ‘Mi

nećemo popravljati ono što si ti upropastio.’ Taj san je Et-Tufejl ispričao Allahovom Poslaniku , pa je Allahov Poslanik  rekao: ‘Allahu moj oprosti i njegovim rukama.’” Ovaj čovjek nije imao namjeru da se ubije, već je uradio djelo zbog kojeg je sebe ubio. I Allah mu je oprostio zbog hidžre koju je učinio, kao što stoji u hadisu, zbog dove Allahovog Poslanika  koju je uputio za njega. Razmisli o tome šta mu je rečeno: “Mi nećemo popravljati ono što si ti upropastio.” Tako da ovo tijelo neće biti žrtvovano i neće mu se nanositi šteta osim radi udovoljavanja Uzvišenom Allahu i radi pokornosti Njemu , a ne radi strasti duše i njenih užitaka. Strpljenje na bolesti... Sunnet vjerovjesnika i menhedž pobožnjaka Pored blagodati zdravlja i blagodati lijeka svaki musliman mora da se osloni na svoga Gospodara i poduzme sebebe za liječenje. Pa ako ozdravi to je od samo od Allaha, a ako se ne poboljša njegovo stanje onda treba da ima lijepo mišljenje o svome Gospodaru i da bude svjestan da mu On  s tim želi podići stepene i očistiti ga od njegovih grijeha sa svim onim što ga zadesi od bolova, tjelesno i duševno. Musliman također treba da se nada da će ga Allah nagraditi za sabur na onome što ga je zadesilo od nevolje jer to je stanje vjernika u dobrim i teškim vremenima. Bilježe dva šejha od Allahovog Poslanika  da je rekao: “Muslimana neće pogoditi klonulost, bolest, briga žalost, neprijatnost, jad, pa čak ni trn koji ga ubode, a da mu Allah time neće pobrisati dio grijeha.” Zbog toga su neki selefi bili sretni kada bi ih zadesila bolest. Najviše iskušavani ljudi su vjerovjesnici, a onda oni koji su im najviše sličili. Bilježi Buhari u svom Sahihu predaju od El Harisa ibn Suvejda a on od ‘Abdullaha da je rekao: “Ušao sam kod Allahovog Poslanika  u trenucima kada je imao napad groznice, pa mu rekoh: ‘Imaš jaku groznicu!’ ‘Da’ , odgovori on, ‘imam bolove kakve imaju dvojica od vas.’ ‘To je zato što imaš dvije nagrade’, rekoh mu. ‘Da’, reče on, ‘to je tako. Nema muslimana kojeg zadesi neka neprijatnost, od uboda trna do onoga što je teže od toga, a da mu Allah zbog toga ne oprosti dio grijeha - kao što drveće sa sebe stresa svoje lišće.” Isto tako je bio iskušan žestokom bolešću i poslanik Ejub  koja mu se odužila pa ga je Uzvišeni Allah pohvalio za sabur na 31

Iskoristi mladost prije starosti

njoj kada je rekao: {Mi smo znali da je on izdržljiv; divan je rob on bio i mnogo se kajao!} [Sad: 44]. I pored toga, on nije svoga Gospodara dozivao da mu odmah da izliječenje nego je sa svim edebom i ljepotom činio dovu govoreći: {“Mene je nevolja snašla, a Ti si od milostivih najmilostiviji!”} [El Enbija’: 83]. I tu dovu nije dovio osim nakon mnogo godina, tokom kojih je trpio žestoke bolove i ljudi su ga napustili. Ali on se nadao nagradi i strpio se na svojoj muci i nevolji. I koliko se samo odužila bolest da bi nakon dugo vremena poduzeo uzvišeni sebeb, a to je dova Allahu . I to je menhedž sljedbenika vjerovjesnika. Ebu Davud bilježi predaju u Kitab ez-Zuhd predaju od Ebu Derde  koji je rekao: “Najdraže siromaštvo je u poniznosti svome Gospodaru, a najdraža smrt je u žudnji za svojim Gospodarom, a najdraža bolest je u čišćenju grijeha.” Ko će kupiti Džennet sa saburom? Od najzadivljujućih stanja prve generacije u saburu na nevoljama u potrazi za Džennetom je ono što nam bilježi Buhari od ‘Ata’ ibn Ebi Rebaha da je rekao: “Rekao mi je Ibn ‘Abbas: ‘Hoćeš li da ti pokažem ženu koja će ući u Džennet?’ ‘Svakako’, odgovori Ata’. ‘Ova crna žena’, reče Ibn ‘Abbas. Došla je kod Vjerovjesnika  i rekla: ‘Ja dobivam padavicu i otkrivam se u takvom stanju, pa moli Allaha za mene!’ On joj na to reče: ‘Ako hoćeš, strpi se i ući ćeš u Džennet, a ako hoćeš, ja ću uputiti dovu Allahu da ozdraviš.’ ‘Strpit ću se, ali moli Allaha da se ne otkrivam prilikom napada padavice.’” Ova 32

Članak

žena vjernica je trpjela bol padavice na dunjaluku kako bi dobila Džennet i njegove blagodati, pa razmisli o tome. A od najčudnijih stanja je ono što nam dolazi u hadisu kojeg bilježi Imam Et-Tirmizi od Džabira da je rekao: “Rekao je Allahov Poslanik : ‘Poželjet će oni koji su bili zdravi, na Sudnjem danu, da su njihova tijela isječena makazama i kliještima, kada vide kolike nagrade će dobiti oni koji su iskušavani na dunjaluku.” Onaj koga je Allah  počastio sa blagodati zdravlja treba da zahvaljuje Allahu na toj blagodati i da izvršava Njegove  naredbe i pokorava Mu se, kao što je to Uzvišeni i naredio: {I nastoj da time što ti je Allah dao stekneš onaj svijet, a ne zaboravi ni svoj udio na ovome svijetu} [El Kasas: 77]. Na muslimanu je da iskoristi vrijeme dok je još zdrav i pun snage čineći što više dobrih djela prije nego ih uništi bolest, kibur ili slabost, kao što nam je to rekao Allahov Poslanik : “Iskoristi pet stvari prije nego što te zadesi drugih pet: život prije smrti, zdravlje prije bolesti, mladost prije starosti, bogatstvo prije siromaštva, slobodno vrijeme prije zauzetosti.” [Bilježi El Hakim u El Mustedreku]. A onaj ko je iskušan sa bolešću neka zahvaljuje Allahu  na onome što ga je zadesilo, jer neka su iskušenja lakša od drugih. I neka bude strpljiv na onome što ga je zadesilo, nadajući se nagradi od Uzvišenog Allaha, a posebno ako se radi o rani zadobivenoj na Allahovom putu. Pa ako osabura na onome što ga je zadesilo i bude zahvalan Allahu na blagodati kojom ga je počastio sa ranom na Allahovom putu, to je onda od najodlučnijih djela. Molimo Allaha da izliječi svakog bolesnika od muslimana i da ono sa čime su pogođeni učini kefaretom za njihove grijehe i da im s tim podigne stepene, jer On je Svemoguć. A sva zahvala pripada samo Gospodaru svjetova.

33

Rekao je šejh Sulejman ibn ‘Abdullah ibn Muhammed ibn ‘Abdul-Vehhab  o govoru Uzvišenog {Zar ne vidiš one koji tvrde da vjeruju u ono što se objavljuje tebi i u ono što je objavljeno prije tebe pa ipak žele da im se pred tagutom sudi, a naređeno im je da ne vjeruju u njega. A šejtan želi da ih u veliku zabludu navede. Kad im se kaže: “Prihvatite ono što Allah objavljuje, i Poslanika!” – vidiš licemjere kako se od tebe sasvim okreću. A šta će tek biti kad ih, zbog djela ruku njihovih, pogodi kakva nesreća, pa ti dođu kunući se Allahom: “Mi smo samo htjeli da učinimo dobro i da bude sloge.”} [En-Nisa’: 60-62]: 34

Članak

“Svako onaj ko je spoznao da nema boga osim Allaha mora se pokoriti Allahovom sudu i Allahovoj vjeri koju je poslao preko Svoga Poslanika Muhammeda . Pa ko posvjedoči da nema boga osim Allaha, a zatim se okrene sudu mimo suda Allahovog Poslanika  u sporovima, takav je slagao u svom svjedočenju. Pošto je tevhid izgrađen na dva šehadeta (svjedočenja), koji se ne mogu razdvojiti jedan od drugog zbog njihove čvrste povezanosti, ono što je prethodno spomenuto u ovoj knjizi [tj. Kitabu-Tevhid od djeda šejha Muhammeda ibn ‘Abdul-Vehhaba ] jeste značenje šehadeta ‘La ilahe illa Allah’ (nema

boga osim Allaha) koje u sebi sadrži Allahovo pravo nad Njegovim robovima, isto tako je spomenuto i značenje šehadeta ‘Enne Muhammedun Resulullah’ (Muhammed je Allahov Poslanik) koje u sebi sadrži haq (pravo) Poslanika . To značenje sadrži u sebi da je on  rob kojem se ne robuje, on je Poslanik koji govori istinu i ne laže, nego se njemu pokorava i slijedi ga se, zato što je on poslan od Uzvišenog Allaha. On  je zadužen da prenese risalu (poruku) od Allaha i sudi između ljudi u onome u čemu se razilaze, a to je da on  sudi samo sa Allahovim sudom i on  se mora voljeti više od sopstvenog života, porodice, imetka i pripadnosti. On ne posjeduje nikakvo božanstvo. On je samo Allahov rob i Njegov Poslanik. Kao što je rekao Uzvišeni: {A kad je Allahov rob ustao da Mu se pomoli, oni su se u gomilama oko njega tiskati stali.} [El Džinn: 19]. Rekao je Allahov Poslanik : “Ja sam samo Njegov rob, pa recite Allahov rob i Njegov Poslanik.” [Bilježi Buhari]. Od obaveza toga je slijeđenje Allahovog Poslanika  i suđenje po njegovom sudu u sporovima, te napuštanje suda mimo njegovog suda, ne činiti ono što čine munafici koji tvrde da vjeruju u njega a sude se pred drugim sudom mimo njegovog. Sa ovim, rob usavršava svoj tevhid i slijeđenje Allahovog Poslanika . Time usavršava svoju sreću i to je značenje dva šehadeta. Kada to postane jasno, onda značenje ajeta znači: “Uistinu Uzvišeni Allah  je ukorio onoga ko tvrdi da vjeruje u ono što je On  objavio preko Svoga Poslanika i Svojih vjerovjesnika i pored toga se želi suditi pred sudom mimo onog koji je objavljen u Allahovoj Knjizi i Sunnetu Njegovog Poslanika, kao što su spomenuli učeni u vezi razloga objave ovog ajeta: ‘Ibnul-Kajjim  je rekao: ‘Tagut je je sve ono čime rob pređe svoju granicu u obožavanju, slijeđenju ili pokoravanju..’ Pa sve ono pred čime (ili kime) se parniči (sudi) u vezi sporova, mimo Allahove Knjige i Sunneta Njegovog Poslanika  je tagut, jer je s tim rob prešao svoju granicu i pokorio se nečemu drugom mimo Allaha. Onaj ko se pokorava tagutu taj je prešao svoju granicu u pokornosti. Pokorio mu se sa ‘ibadetom koji on ne zaslužuje. Isto tako, onaj ko poziva u suđenje mimo suda Uzvišenog Allaha i Njegovog Poslanika  takav poziva u suđenje pred tagutom. Razmisli o prijekoru Allaha  za onoga ko tvrdi da vjeruje u ono što je Allah objavio Svome Poslaniku  i vjerovjesnicima koji njemu prethode, a zatim pored toga, poziva u sud mimo Allahovog suda i Njegova Poslanika , i sudi se (parniči) se

Tagutski Međunarodni sud za zločine

pred tim sudom u sporovima. U govoru Uzvišenog {tvrde} se nalazi negiranje onoga što oni tvrde od imana (vjerovanja). Upravo zbog toga Uzvišeni Allah nije rekao “zar ne vidiš one koji vjeruju”, jer da su oni uistinu bili od onih koji vjeruju ne bi se htjeli suditi (parničiti) pred drugima mimo Uzvišenog Allaha i Njegovog Poslanika . Uzvišeni Allah je rekao za njih da oni {tvrde}, a to većinom dolazi u slučaju za one koji navodno tvrde nešto a zapravo lažu ili se pripisuju lažovima, zbog toga što rade suprotno onome što tvrde. Rekao je Ibn Kesir : “Spomenuti ajet se odnosi na one koji se okrenu od Knjige i Sunneta i sude mimo to dvoje, od batila, a tu se misli na taguta. Rekao je Uzvišeni: {a naređeno im je da ne vjeruju u njega.} tj. u taguta. To je dokaz da je sud pred tagutom suprotan imanu, protivan njemu. Iman nije ispravan osim sa kufrom u njega (taguta) i napuštanju suda pred njim. Onaj ko ne zanevjeruje u taguta takav nije vjernik u Allaha: {A šejtan želi da ih u veliku zabludu navede.} tj. želja za suđenjem mimo Allahove Knjige i Sunneta Njegovog Poslanika  znači pokoravanje šejtanu. On poziva pristaše 35

Glavni tagut Selman u društvu svojih tagutskih sudija

svoje da budu stanovnici u Vatri. U ovom ajetu se nalazi dokaz da je napuštanje suđenja pred tagutom, što je mimo Knjige i Sunneta, od feraida (obaveza) i da onaj ko se sudi pred njim nije vjernik, štaviše, nije ni musliman. Rekao je Uzvišeni: {Kad im se kaže: “Prihvatite ono što Allah objavljuje, i Poslanika!” – vidiš licemjere kako se od tebe sasvim okreću.} tj. kada se pozovu da sude sa onim što je Allah objavio i Sunnetom Allahova Poslanika  oholo se okrenu od toga. Kao što je rekao Uzvišeni: {Kad budu pozvani Allahu i Poslaniku Njegovu da im On presudi, neki od njih odjednom leđa okrenu} [En-Nur: 48]. Rekao je Ibnul-Kajjim: “Ovo nam ukazuje na to da onaj ko bude pozvan da se sudi Knjigom i Sunnetom, a onda ne prihvati i odbije, takav je od munafika (licemjera) i {sasvim se okreću} to znači da se oni u potpunosti okreću, a ne da brane drugima (da druge odvraćaju). Zbog toga je riječ došla kao odbijanje u smislu nadmenog odbijanja.” Ako je Uzvišeni Allah rekao da je onaj ko se okreće od toga munafik, šta onda reći za onoga koji je otišao dalje od okretanja i brani narodu sud po Knjizi i Sunnetu i parničenju pred njima, svojim govorom, djelom i knjigama, a zatim tvrdi da on s tim samo želi dobro i poboljšavanje odnosa; dobro želi učiniti svojim djelom, a poboljšanje odnosa želi između taguta pred kojim se sudio i Knjige i Sunneta. To je stanje većine onih koji tvrde da posjeduju znanje i iman u ovom našem vremenu, kada im se kaže, dođite da se parničimo (sudimo) pred onim što je Allah objavio i što je Poslanik prenio {oni glavama svojim tresu i vidiš ih kako nadmeno odbijaju.} [El Munafikun: 5]. I pravdaju se da oni to ne znaju i da ne razumiju {A nije tako, nego je Allah njih prokleo zbog nevjerovanja njihova, i zato je vrlo malo njih 36

Članak

koji vjeruju.} [El Bekara: 88]. Rekao je Uzvišeni: {A šta će tek biti kad ih, zbog djela ruku njihovih, pogodi kakva nesreća} [En-Nisa’: 62]. Rekao je Ibn Kesir: “To znači: šta će s njima biti kada ih sudbina dovede u situaciju da ih zadese nevolje zbog njihovih grijeha i budu trebali tvoju pomoć.” I rekao je Ibnul-Kajjim: “Rečeno je, nevolja koja ih zadesi je razotkrivanje njih. Kada je Kur’an objasnio i razotkrio njihovo stanje, a to je najveća nevolja i najveća šteta. Nevolje koje ih zadese zbog djela ruku njihovih u njihovim tijelima, srcima i vjerovanjima je zbog njihovog suprostavljanja Poslaniku , a najgore nevolje koje ih zadese su nevolje srca i vjere, tako da on u dobrom vidi zlo, uputu vidi kao zabludu, istinu vidi batilom, a red vidi neredom. A to je nevolja kojom su pogođeni oni prije njega, i to je ono što se dešava kada se neko suprostavlja Allahovom Poslaniku  i sudi se pred drugim mimo njega. Rekao je Sufjan es-Sevri u vezi govora Uzvišenog {Neka se pripaze oni koji postupaju suprotno naređenju Njegovu, da ih iskušenje kakvo ne stigne} [En-Nur: 63]: “To se misli na njihova srca.” Rekao je Uzvišeni: {pa ti dođu kunući se Allahom: “Mi smo samo htjeli da učinimo dobro i da bude sloge.”}. Rekao je Ibn Kesir: “Tj. dođu da ti se izvinu i kunu se govoreći: ‘Mi time nismo htjeli drugog osim Tebe, nego smo se samo tako prikazivali, ne vjerujući u ispravnost tog suda!” I rekli su drugi: “{Mi smo samo htjeli da učinimo dobro} tj. nismo htjeli vrijeđati, {i da bude sloge} tj. između dvije suprotne stvari, ne želimo vam se suprostavljati niti biti nezadovoljni vašim sudom.” [Iz knjige Tejsir el ‘Aziz el Hamid, skraćena verzija].

37

38

Article Članak

Godinama tokom njegovog uspostavljanja, Hilafet je pozivao muslimane širom svijeta da ustanu i povedu džihad protiv Allahovih neprijatelja kako bi uzdigli Njegovu riječ i ujedinili se pod zastavom muslimanskog džema’ata. Ovaj poziv je naišao na brz odgovor jer je nekoliko mudžahidskih grupa širom svijeta pohitilo ka ujedinjenju redova i dalo prisegu Vođi pravovjernih, dok su se neki od njih ujedinili sa drugim mudžahidskim jedinicima u njihovom području i izabrali pojedinca među sobom koji će od strane Halife biti imenovan za njihovog emira. I tako se Hilafet velikom brzinom proširio izvan svojih područja u Iraku i Šamu, dvije muslimanske zemlje koje su napadnute od strane krstaša i koji ih među sobom podijelili ucrtavajući umjetne granice koje su bile čuvane od strane njihovih tagutskih sluga. Hilafet se proširio izvan Iraka i Šama, nakon uništavanja njihovih umjetnih granica, ujedinjavanja njihovih područja, uspostavljanja Šerijata na njima i tako na taj način pokazali da jedinstvo Ummeta nije izvan dosega, sve dok se ono nastoji ostvariti na osnovama tevhida Allaha. Upravo je to ta vrsta jedinstva kojoj je Islamska država pozivala mudžahide – vrsta jedinstva koja je tevhidu dala njegovu odgovarajuću pripadnost, suprotno tome da se žrtvuje radi nekih prolaznih političkih ciljeva – i upravo je to ta vrsta jedinstva koju su iskreni mudžahidi širom svijeta željno i dugo iščekivali. I kada je Hilafet počeo pozivati, njen poziv je odjekivao iz svakog pravca...od Sinaja, Libije, Džezaira (Alžira), Jemena i Arapskog poluostrva. Mudžahidi su bivali mobilizirani da se ujedine na tevhidu i formiraju ujedinjeni front protiv svakog mušrika, na svakom dijelu zemlje, baš kao što im je Allah  naredio: {I borite se protiv svih mušrika zajedno, kao što se oni svi bore protiv vas} [Et-Tevba: 36]. Rat protiv kufra je ubrzo postao žešći jer su mušrici požurili u pokušaju da zaustave širenje Islamske države i da okonča prijetnju koja ona predstavlja. Ali mudžahidske jedinice su se jedna za drugom počele ujedinjavati pod zastavom Hilafeta. Horasan, Zapadna Afrika, Somalija, Istočna Azija, Mali... ovaj fenomen je proletio kroz zemlje muslimana, i gdje god bi se prisega dala, uslijedili bi napadi. Mudžahidi su krenuli naprijed i napadali kafire gdje god bi ih pronašli, ne razlikujući između krstaškog mušrika i murteddskog sluge. Takav je bio slučaj kada je grupa ingimasija, vojnika Hilafeta napala na vojnu bazu ruske Nacionalne garde blizu sela Naurskaya, sjeverozapadno od čečenskog grada Grozny u vilajetu Kavkaz. Iskoristili

su maglovito vrijeme i noćnu tamu kao svoju prednost napadajući na vojnu bazu, i činjenica da su bili naoružani samo sa noževima nije bio razlog da oklijevaju u borbi protiv Allahovih neprijatelja nevjernika. Štaviše, to je samo pokazalo njihovu iskrenost prema Njemu. Ova mala grupa mudžahida – koji su proveli deset dana pripremajući se za operaciju – a zatim napali vojnike unutar baze sa svojim noževima i uspjeli im oduzeti njihovo oružje. Zatim su se sukobili sa njima nekoliko sati, ubijajući najmanje šestoricu i ranjavajući tri druga prije nego što su postigli šehadet – takvim ih smatramo, a Allah je njihov sudija. Odvažan napad na rusku bazu u Čečeniju se desio u isto vrijeme sa drugom operacijom vojnika Hilafeta, udaljena nekoliko hiljada kilometara u Bengalu. Istišhadi Ebu Muhammed el bengali, Allah ga primio, je uspio doći do jedne od kontrolnih tačaka međunarodnog aerodroma u gradu Dhaka, gdje je ušao među grupu murteddske benglaske policije a potom detonirao svoj eksplozivni prsluk na njih, ubijajući najmanje trojicu i ranjavajući nekoliko drugih. Samo dan kasnije, desetine murtedda benglaskih snaga je ubijeno i ranjeno kada je detonirana eksplozivna naprava na njihovu grupu u području Syhlet, dok su pokušali napasti na jednu od mudžahidskih baza. Vojnici Hilafeta su sedmicu ranije izveli napad u kojem je jedan od mudžahida napao bazu specijalnih snaga u podučju Aškuna u gradu Dhaka, sa eksplozivnim prslukom. Operacije u Kavkazu i Bengalu su uzdrmale redove murtedda i krstaša, a mudžahidi u Bengalu su dokazali da mogu da se sukobe i raskrvare sposobnosti murteddskih snaga i da napadnu njihove najistaknutije vođe, kao što se desilo u operaciji u Syhletu, gdje su ubili murteddskog oficira, poručnika Ebul Kelema Azada, direktora obavještajaca u Bataljonu brzog napada. Isto tako, mudžahidi Kavkaza su dokazali svoju sposobnost izvršavanja napada na ruske krstaške snage i iznenadno ih ubiti čak i u njihovim vojnim bazama. Ove operacije su tako podsjetile sve kafirske sekte da će jedinice Islamske države, u svim dijelovima svijeta, nastaviti i biti uporne u svojoj kampanji da iskorijene njihove vojne snage gdje god ih pronađu, sve dok Allahova riječ ne bude gornja a riječ kafira donja. Molimo Allaha c da primi naše šehide i zamijeni ih sa onima koji će nastaviti nositi bajrak tevhida poslije njih. Amin.

39

Nema koristi od učenjaka koji krije svoje znanje u svojoj duši, tako da niti priča sa istinom niti poziva u nju. Nema koristi od onoga čije riječi ne potvrđuju njegova djela. Štaviše, učenjak je onaj ko se čvrsto i istinski prihvatio znanja, iskreno i Allaha radi, govori s njim i radi po njemu. Takvih je jako malo u ovom našem vremenu u kojem se proširilo skupljanje znanja u prsima i trgovanje sa njim kod taguta, kao i onih koji ih slijede i onih koji robuju svojim strastima. Ebu Sulejman eš-Šami, Allah ga primio, tragaoc za znanjem, od rijetkih učenjaka, shvatio je da se iman ne može uspostaviti i da se po njemu ne može raditi osim sa znanjem, pa je krenuo u potragu za njim kako

40

Izdvojeno

bi upotpunio svoj iman. I shvatio je da je fikh u dinu veliki hajr, kojeg Allah daje kome On hoće od Svojih robova, pa je krenuo u potragu za tim hajrom radeći što više dobrih djela. Bio je ubijeđen da zekat na znanje jeste prenošenje istog ljudima, pa se trudio u tome od onoga što je bio u mogućnosti da svojim perom i jezikom prenese. Strahovao je od toga da ne bude od onih koji ne rade po onome što govore pa je požurio da postigne ono čemu je ljude pozivao. I njegov završetak je bio onakav kakav je i želio, pogibija na Allahovom putu, u prvom redu. Smatramo ga takvim a njegov obračun je kod Allaha.

Putovanje u potrazi za sljedbenicima istine cilju njegovog hapšenja na granici ili aerodromima. Nisu ga obmanuli dunjaluk i njegove ljepote, niti I otišao je u domovinu svojih očeva Šam. Ostao je se predao svjedočanstvima (diplomama) i njihovim u njemu nekoliko godina, iščekujući novi polazak na ukrasima, niti ga je žena od njegove vjere obmanula, Allahov put. Otišao je u grad Halep, tražeći znanje i niti imetak niti djeca. Štaviše, onog trenutka kada je pozivajući u tevhid svoju porodicu i prijatelje, pomno spoznao tevhid, sve to je stavio iza svojih leđa. I shva- praćen od očiju obavještajnih službi i medžlisa učentio je da je džihad na Allahovom putu njegovo na- jaka zla, onih koji prijateljuju sa tagutima. Sjedinjene jbolje svjedočanstvo, iskazivajući el vela’ prema mus- Države su izdale međunarodni nalog za njegovu polimanima i el bera’ prema mušricima, među kojima se rodio i proveo svoje djetinjstvo i mladost među njima. Nakon završetka studija informatičkih znanosti na Univerzitetu Massachusetts u Bostonu, gdje je stekao znanje informatičara i programera, odlučio se na činjenje hidžre na Allahovom putu zajedno sa nekoliko svojih prijatelja. Krenuli su kao Kasim er-Rimi, jedan od Židova džihada, kojeg je razotkrio šejh Ebu Sulejman muhadžiri na Allahovom putu, i to bez ikakvog dogovora ili priprema za stizanje do mudža- tražnju i za njegovo hvatanje stavili kompenzaciju od hida. Kružili su oko Jemena, Pakistana, Iraka u nadi deset hiljada dolara. da će pronaći nekoga ko će ih odvesti do mudžahida. Dolazak u Islamsku državu Ali kada su se umorili od traženja puta, počeli su straS početkom džihada u Šamu počeo je tražiti sljedhovati da ne postanu sumnjivi obavještajnim službama pa su se odlučili vratiti u Ameriku, doveći Allahu benike tevhida među raznim borbenim skupinama, i da ih uputi kako da pronađu put. borio se u jednoj od tih skupina sve dok nije ranjen u Nije dugo ostao a već je čvrsto odlučio da amer- jednoj od bitaka protiv nusajrija u jednom od naseličko tlo učini poljem džihada i šehadeta, pa je zajed- ja grada Halepa. Kada je čuo za dolazak vojnika Isno sa svoja dva druga napravio planove za izvođenje lamske države u Šam, koji su u to vrijeme u Šamu vooperacije napadajući Ameriku u njenom uporištu. dili džihad pod imenom Džebhetu-Nusra li ehli-Šam, Nacrtali su planove za ciljanu operaciju u kojoj bi pridružio im se i pridružio se emirima Džebhe za koje za sebe zaplijenili potrebno naoružanje od krstaša je znao da su poslani od šejha Ebu Bekra el Bagdadija, kako bi mogli izvesti svoj napad za koji su se nad- Allah ga sačuvao, emira Islamske države u Iraku u to ali da će dovesti do ubijanja velikog broja mušrika. vrijeme. Tražio je od njih da ga prebace u Irak ali oni Međutim, Uzvišeni Allah je odredio drugačije, i učin- mu nisu odgovorili ništa. Zatim je tražio od njih da io je da njihov plan bude razotkriven nekoliko dana mu dopuste da uradi šehidsku operaciju na nusajrije, prije izvršetka operacije, gdje ga je Allah sačuvao od ali su mu odgodili. Tako da je ostao davati dersove toga da bude uhapšen tako što je izašao iz Amerike i ‘akide onima koji su bili s njim od mudžahida i ribatio bio sačuvan od toga da američke obavještajne službe je s njima na borbenim poljima grada Halepa. Učestdođu do ikakvih informacija o njemu i objave ih u vovao je s njima u napadima na nusajrijske pozicije, 41

Tagutski učenjaci Židova džihada, Ebu Muhammed el Makdisi i Ebu Katada el Filistini

sve dok nije došla fitna izdajnika Džolanija. I tako je jasno vidio ono što su krili u sebi neki unutar Džebhe. Kada ih je upozorio na njihovu izdaju Islamske države i kršenje njihovog ugovora date prisege vođi pravovjenih šejhu Ebu Bekru el Bagdadiju, Allah ga sačuvao, počeo ja da razotkriva vojnicima stvarnost te zavjere i da im otkriva ono što je od njih bilo skriveno od toga da Džebha pripada Islamskoj državi. Obavijestio ih je da su oni vojnici vođe pravovjernih i da im nije dopušteno da izađu protiv njega i da prekrše svoju prisegu osim ako vide kod njega jasan kufr. Izdajnici su počeli da ga sa svih strana pritišću i tražili su način kako da ga se riješe. Sjetili su se da je prije tražio od njih dozvolu da uradi šehidsku operaciju pa su iskoristili to da ga se riješe i dali su mu dozvolu i počeli ga podstaknjivati na izvršavanje šehidske. Međutim, on je shvatio njihove ciljeve i otkrio njihove planove, a onda se odrekao njih i izašao iz njihovih redova, a zatim obnovio prisegu vođi pravovjernih kako bi ponovo postao jedan od njegovih vojnika. Niko ne umire prije svoga određenog roka Pod zastavom Islamske države u Iraku i Šamu, šejh Ahmed ‘Abdul-Bedi’a Ebu Samra (njegovo pravo ime) je radio kao svi vojnici. Nije se uzdizao iznad njih svojim znanjem ili svojim imenom, već se stalno kretao između linija ribata i borbenih polja. Ponovo se pridružio karavani istišhadija i tražio je dozvolu od emira da mu dozvole da izvrši šehidsku operaciju. Našli su mu metu i mjesto koje odgovara za njega, a to je bila velika skupina tagutskih vojnika Bešara, koji su se

42

Izdvojeno

okupili u samom srcu nusajrijskog područja u gradu Halepu. Počeli su praviti plan za izvršavanje šehidske operacije u kojoj će sa svojim eksplozivnim pojasom napasti skupinu nusajrija i tako murtedde u komadiće razbacati. Međutim, niko neće umrijeti prije svoga određenog roka. Allah je odredio da na njega ima veliki utjecaj šejh Ebu Muhammed el Furkan, koji se sastao sa njim i vremenom ga upoznao sve više i više. On mu je zabranio da izvrši šehidsku operaciju koja je bila već isplanirana za njega i naredio je da se pošalju druga braća umjesto njega. Zatim ga je postavio da radi unutar Divana za medije u Islamskoj državi, za koji se šejh Ebu Muhammed trudio da ojača njegove temelje i proširi njegov rad i on ga je postavio da bude zadužen za tehničke stvari koje će omogućiti poboljšanje rada. Sastanak je u Dabiqu Na početku samog rada dobio je nadimak Ebu Sulejman el Halepi, pod kojim je radio i pod kojim ga je poznavala većina mudžahida sa kojima je radio u Divanu za medije unutar tima za strane jezike, koji je šejh Ebu Muhammed el Furkan počeo da skuplja i uređuje kako bi otpočeo sa da’vetskom kampanjom, čiji je cilj bio upoznavanje muslimana na Istoku i Zapadu sa Islamskom državom, te kako bi ih podstakao na činjenje hidžre u nju. I to preko raznih video materijala koje je pravio medijski centar Al Hayat Media Center, koji je specijaliziran samo za tu stvar. Sa svojom braćom bi prevodio materijale sa i na engleski jezik. Nakon toga počeli su sa idejom objavljivanja magazina na engleskom jeziku i to nakon što su uspješno ostvarili

projekat objavljivanja izvještaja Islamske države (IS Report) na engleskom jeziku. Šejh Ebu Muhammed je donio odluku da se ovaj projekat prebaci na projekat magazina koji će izlaziti svakog mjeseca i koji će nositi naziv Dabiq. U isto vrijeme šejh Ebu Sulejman je otpočeo sa pisanjem članaka, pokazujući svoje već poznate sposobnosti Ejmen ez-Zavahiri, jedan od Židova džihada, kojeg je razotkrio šejh Ebu Sulejman i ispoljavajući svjetjavljen magazin na ruskom “Istok” , turskom “Konlo šerijatskog znanja kroz svoj govor i pisanje, pod prismotrom šejha Ebu stantiniyye” i francuskom “Daru al-Islam”. A u isto Muhammeda el Furkana koji ga je nadgledao i pratio vrijeme Al Hayat Media Center je počeo sa objavom njegove kvalitete u njegovom radu služenja Allahovoj raznih video materijala koji su se prevodili na arapski vjeri. Bio je njegov pokorni vojnik, koji mu je bio jezik kao i na druge jezike u svijetu, dotle da nije bilo pokoran u dobru i nikad ga nije stavljao ispred sebe u naroda na Zemlji a da video materijali nisu do njih došli na njihovom jeziku. hajru, te se stalno savjetovao sa njim. I tako je izašao Dabiq, čiji je naziv izabrao šejh Ebu Potpis Ebu Mejsara eš-Šami Muhammed, a s kojim je nastojao razljutiti Rimljane Pored toga što je bio odgovoran za uređivanje i objakrstaše i preko njega ih obavijestiti o njihovom neizbježnom svršetku, biiznillah, kao što nas je o tome vu magazina Dabiq i bio vođa tima stranih jezika, šejh obavijestio Allahov Poslanik . S tim je također nas- Ebu Muhammed, Allah ga primio, je imao veliko poutojao da podsjeti mudžahide na obećanje šejha Ez-Zer- zdanje u Ebu Sulejmana, kada je riječ o pisanju poruka kavija, Allah ga primio, koje je dao muslimanima kada i članaka koje pojašnjavaju menhedž Islamske države i je rekao da se iskra plamena, koja je zapaljena u Iraku, razotkrivaju njene neprijatelj. Zbog velike zaposlenosti neće ugasiti sve dok ne zapali krstaše u Dabiqu. Šejh u Divanu i pomaganja u upravljanju same Islamske države, čime ga je zadužio vođa pravovjernih, šejh Ebu Ebu Sulejman je prihvatio administraciju magazina. Pisao je razne članke u njemu, provjerovao je ono Muhammed je zadužio Ebu Sulejmana da njegove idešto su pisala njegova braća koja su učestvovala u maga- je prenese u članke, zbog toga što je on imao iskustva zinu, te je ispravljao ono što bi prevodio od materijala u pisanju i posjedovao šerijatsko znanje i shvatio menkoji se objavljivao. Ulagao je u to mnogo vremena i hedž Islamske države. Tako da je Ebu Sulejman pisao mnogo truda. Šejh Ebu Muhammed ih je obavezao sa te članke pod pseudonimom Ebu Mejsara eš-Šami, više vrsta dužnosti. Ulagao je veliki trud da magazin pod prismotrom i pratnjom šejha. I tako se proširila reputacija ovog nadimka koje izađe u najboljem izdanju, kako bi poruke Islamske države bile objavljene u najboljem izgledu i izdanju, je bilo posebno usredotočeno na uništavanje i razotzajedno sa Ebu Sulejmanom je pregledavao materijal. krivanje sahvata riddeta i njihovih šejhova od učenŠtaviše, stalno im je davao savjete u vezi objave i iz- jaka zla. S tim su razotkrivali mnoge skupine i grupe gleda magazina, sve dok Allah nije dao veliki uspjeh koje su se pripisivale islamu i njihove vođe, sljedbenike u ovom magazinu i ono što se u njemu objavljivalo je strasti i zabluda. Pocijepali su vela mnogih “idola” koji su ljude udaljavali od Allahovog dina, dotle da je ime postalo govor medija. Nakon toga se projekat proširio i počelo se sa ob- Ebu Mejsara eš-Šami postalo velika briga za sahvate i javom magazina na druge strane jezike, tako da je ob- njihove pomagače, a pogotovo učenjake zla, koji su se 43

mnogo žalili na njega i nisu bili sposobni da odgovore na njegove članke. Stalno su tražili i istraživali ko stoji iza njega i ko je on ustvari. Ali nijedan od njih nije uspio da išta postigne, niti da dođe do ijedne informacije. On, Allah ga primio, je bio jako povučen u svom govoru i krio je svoja djela, strahujući od rija’, izbjegavajući slavu, bio je mnogo skroman na javi i u tajnosti. Ebu Sulejman, Allah ga primio, je bio mnogo žestok i ljubomoran u vezi vjere. Ljutio bi se Allaha radi na učenjake zla, pogotovo na one koji bi ih pripisivali tevhidu i Sunnetu, a posebno na šejhove sahvata

Tagutski učenjak Židova džihada, Tarik ‘Abdul-Halim

i njihove idole. Iskoristio bi svaku priliku da upozori na njih i njihova podla i prljava djela. Štaviše, podsticao je svoju braću na njihovo ubijanje i iskorjenjivanje njihove fitne i sebe je maksimalno ulagao da ispuni taj zadatak. Isto tako je preko svog pisanja podsticao na ubijanje mnogih učenjaka zla, onih koji prijateljuju sa krstašima, i učestvovao je u planiranju ubijanja američkog murtedda Hamze Jusufa tokom njegove posjete u Tursku. Međutim, Allah je odredio da on pobjegne iz ruku tajnih službi Islamske države koje rade tamo. Znanje, rad i da’va Znanje šejha se nije ograničavalo samo na teoriju, štaviše, on  je svoje znanje potvrđivao djelima i stalno je bio usredotočen samo na ono što koristi njemu 44

Izdvojeno

i njegovoj braći u vjeri i dunjaluku. Imao je opširno znanje u meselama tevhida, bio je upoznat sa govorom raznih religija, novih i starih, pisao je članke u vezi fikhskih mezheba, bio je čvrst i postojan u slijeđenju selefa i oni koji su na njihovom putu. Mnogo se čuvao i upozoravao na novotare i njihova djela. Nije ih nimalo poštivao, niti ih je uzdizao, mnogo je proučavao govore prvih generacija imama Nedždijske da’ve. Upozoravao je na sve ono što je pripisano ovoj da’vi od strane kasnih zabludnika koji se pripisuju njoj a koji prijateljuju sa tagutima saudijske porodice i njihovih saveznika. Da bi ispravno spoznao istinu i čvrsto se uhvatio za nju, znao je provoditi dugo vremena tražeći znanje i ispravna mišljenja kako bi potvrdio određene mesele i pronašao ko ih je izrekao. Nije skretao sa iskrenog puta i nije napuštao istinu radi nekog poznatog imama (učenjaka) ili poznatog govora. I to je ono što je predstavljalo najveći teret na njegovim plećima i najviše čime je njegov um bio zaokupljen. Znao je, Allah ga primio, od ranog jutra, zajedno sa svojom braćom, otpočinjati sa radom na magazinu Dabiq i timu za razne jezike. Zatim bi po završetku tog rada odlazio na sastanke sa nekima od svoje braće mudžahida, koji su ponekad imali neke šubhe, pa bi im on pojašnjavao ono što nisu znali od stvarnosti menhedža Islamske države, pozivajući ih da se vrate na pravi put. Zatim bi se nakon sati provedenih u razgovorima i raspravama vraćao nazad kako bi nastavio sa istraživanjem i proučavanjem knjiga i ispravljanjem tekstova i članaka, sve do kasno u noć. A onda bi se vratio svojoj porodici a već bi bio mnogo umoran i iscrpljen, oslabljen od gladi, gdje bi ponekad provodio cijeli dan ne uzimajući ništa od hrane osim nešto malo da bi povratio svoju snagu.

Tagutski učenjak Židova džihada, Hani es-Sibai

Šehadet, čežnja koja se ne gasi... Njegova velika korist za muslimane nije nimalo umanjila njegovu želju za izvršavanje šehidske operacije, a velika zaposlenost u traženju znanja i činjenju da’ve nije ugasilo njegovu čežnju za borbenim poljima i linijama ribata. I kad god bi ga vrijeme pritislo i objava Dabiqa zakasnila rekao bi svojoj braći, kroz šalu, da je jedini način da se riješe ovog iscrpljujućeg posla šehidska operacija. I svaki put kad bi vidio braću da planiraju novi projekat, našalio bi se s njima, govoreći im da planiraju projekat sami a da njega ostave da isplanira sebi šehidsku operaciju. Posljednjih dana svoga života radio je sa šejhom Ebu Muhammedom na pripremanju projekta magazin Rumiyah, sa kojim se nastojala proširiti objava u kojem bi učestvovalo nekoliko drugih stranih jezika. Odredili su vrijeme njenog objavljivanja i materijal koji će biti u njemu objavljen. I projekat je, Allahovom blagodati, uspio i magazin Rumiyah je objavljen. Mjesečni magazin izlazi u isto vrijeme na osam stranih jezika, kako bi s njim Uzvišeni Allah razljutio kafire i obradovao muvehhide, te pomogao s njim Islamsku državu i muslimane. Nakon objave prvog izdanja magazina, šejh Ebu Muhammed el Furkan, Allah ga primio, je šehidio u zračnom napadu krstaša u gradu Rakka. Ebu Sulejman je bio mnogo tužan zbog gubitka svoga prijatelja i to se na njemu vrlo jasno vidjelo. Znao je mnogo puta zalutati svojim mislima i izgledati zbunjeno, kao da osmijeh nije znao put do njegovog lica. Sve to je zbog toga što je šejh Ebu Muhammed imao posebno mjesto u njegovoj duši, te zbog saznanja koliko šejh znači Islamskoj državi i koliko je poznat među njenim emirima i vojnicima. Njegova žudnja za odlazak na ribat i učestvovan-

je u borbama se još više povećala, sve dok mu njegov emir to nije dozvolio. Izašao je tražeći ribatno mjesto najbliže neprijateljima i najopasnije za borce. I njegova braća su ga uputila na borbeno polje na sjeveru grada Tabke. Zajedno sa malom skupinom svoje braće je čvrsto stojao trpeći zračne napade krstaških aviona, sve dok, Allahovim određenjem, nije pogođen od strane krstaške rakete koja je pogodila kuću u kojoj su se nalazili i tako je postigao ono čemu se nadao i završila je priča njegovog džihada onako kako je želio od samog početka, kao šehid na Allahovom putu i to u prvom redu. Nije okretao svoje lice od sukoba sa svojim neprijateljem, niti je bježao. Smatramo ga takvim, a njegov obračun je kod Allaha. Ebu Sulejman eš-Šami je otišao a njegovo tijelo nije okusilo slast odmora, kao niti njegov drug i šejh Ebu Muhammed el Furkan, Allah ih primio. Otišao je, a u sjećanju njegove braće je ostala njegova slika kako u kasne sate ili rano jutro sjedi za svojim kompjuterom, istražujući određenu meselu ili ispravljajući određenu knjigu ili pisući članak. Ebu Sulejman je otišao, a znao je da su mediji da’va ka Allahu i uputa ka Njegovom putu i podsticaj na borbu protiv Njegovih neprijatelja, i radio je na tome dajući sve od sebe. Allah ti se smilovao, o Ebu Sulejmane, i spojio nas sa tobom i tvojim šejhom u najuzvišenijem stepenu Dženneta.

45

47

Ausgabe 8

INHALTE

O Muwahhidin, seid erfreut, denn bei Allah, wir werden uns nicht von unserem Dschihad ausruhen, außer unter den Olivenbäumen in Rumiyah (Rom). Abu Hamzah al-Muhadschir 

Feature Unter den Gläubigen sind

36 Männer

Artikel Und diene deinem Herrn, bis

04 der Tod dich ereilt

06 Allahs Versprechen in Wahrheit

36

Errichtung des Islamischen

08 Staates: Teil 2 12

Zuhd in der Dunya ist der Weg der Salaf

16

Und ebenso werden die Propheten leidgeprüft... Der Segen der Gesundheit und

26 die Prüfung der Krankheit 30

Die Urteilsersuchung bei den Tawaghit

34

Und kämpft gegen die Muschrikin allesamt

16

Nachrichten Militärische und verdeckte

22 Operationen

2

Inhalte

06

30

Wahrlich, wenn Allah einen Seiner Sklaven segnet, macht Er sein Äußeres gleich seinem Inneren und seine Aussagen in Übereinstimmung mit seinen Taten. Genauso macht Er ihn nicht zu einem Munafiq in der Aqidah oder zu einem, dessen Taten seiner Rede widersprechen. Dies ist das, womit Allah den Islamischen Staat durch Seine Gunst  auf viele Arten gesegnet hat, die man aufgrund ihrer Unendlichkeit zählen kann. Zu den größten Segnungen gehört sein Existenzziel und Errichtungsgrund – die Etablierung der Religion und das Herrschen mit der Scharia. So widersetzte sich der Islamische Staat den zersplitterten und opponierenden Gruppen und den Parteien des Schadens, die irregeleitet sind und andere irreführen. Jene, die die Welt mit ihren Erklärungen und Theorien bzgl. ihrem Streben zur Etablierung der Religion und Ambition der Erfüllung davon füllten, sobald sie die Autorität haben und die Macht ergreifen würden. Dann wurde klar, dass ihre Rufe nichts als Lügen waren. Sie brachen ihre Versprechen, sobald sie das erreichten, was sie wollten. So urteilten sie um willen des Überlebens ihrer Symbole und Organisationen im Widerspruch zur Etablierung der Religion mit den Gesetzen der Tawaghit. Jedes Mal, wenn Allah 4

Vorwort

für den Islamischen Staat ein Gebiet öffnete und der Islamische Staat darin die Macht ergriff, eilten seine Soldaten zur Errichtung von Allahs Religion und zum Befehlen des Guten und Verbieten des Üblen. Und dies, obwohl sie zweifelsfrei wussten, dass dies die Kuffar gegen sie aufbringen und die Herzen der Munafiqin zu ihrem Widerstand erzürnen würde. Jedoch ersuchten sie dadurch das Wohlgefallen des Herrn der Schöpfung. Heute ist es eine Augenweide für den Muwahhid zu sehen, dass in jedem Teil des Islamischen Staates das Gebet verrichtet, die Zakah eingesammelt, das Gute befohlen, das Schlechte verboten und die Hudud-Strafen ausgeführt werden. Ungeachtet der Tatsache, dass die Schlachten auf allen Fronten toben. Man sieht die Löwen des Islams Geschichte schreiben, ihr Blut und Leben opfern, während sie die Feldzüge der Muschrikin in den Außenbezirken einer Stadt konfrontieren. Währenddessen wird gleichzeitig der Adhan gerufen und die Muslime versammeln sich für das Gebet, obwohl sie nur ein oder zwei Straßenzüge von den entflammten Frontlinien entfernt sind. Gleichermaßen gehen ihre Brüder umher, um den rechtmäßigen Empfängern die Zakah zu übergeben und die Islamischen Gerichte urteilen in den Fällen und

Beschwerden, die an sie gewendet werden, weiterhin mit der Scharia Allahs. Die Hudud Allahs finden auf diejenigen Anwendung, die sie verdient haben. Die Umstände konnten das Gebieten des Guten und Verbieten des Schlechten nicht aufhalten. So wird der Islam, wie es Allah  befohlen hat, in seiner Gesamtheit etabliert. Der Kämpfer an der Front bleibt Die Behauptungen der Murtaddin, dass sie mit der Schariah regieren würden, sind reine Lügen standhaft an seinem einen, sie vor Allah ohne Schuld sind. Dann kehren Platz, nur um das Land, welches mit der Scharia Allah beherrscht wird, sie zur Unternehmung jeglicher Anstrengung zurück, gegen die Muschrikin zu verteidigen. Er weiß mit Ge- um wieder Kontrolle über das Territorium, von dem wissheit, dass sein Sieg über seinen Feind nicht auf- sie sich zurückgezogen haben, zu gewinnen und die grund der Stärke seiner Arme, noch wegen der Prä- Scharia dort wieder zu etablieren. Dadurch wird die zision seiner Waffe oder Ausmaß seiner Ausrüstung Aufrichtigkeit ihres Rufes und ihre Loyalität zu ihrem ist. Vielmehr ist es nichts anderes als die reine Gunst Eid bestätigt. So stellen sie ihren Herrn zufrieden und Allahs über ihn. Und je mehr er überzeugt ist, dass die demonstrieren die Korrektheit ihres Manhadschs. Al-Buchari überliefert von Anas, dass der Prophet Religion etabliert wird, wie es Allah will, desto mehr  sagte: „Falls die Stunde errichtet wird und sich in steigert sich seine Gewissheit bzgl. Allahs Sieg für ihn der Hand von einem von euch ein Dattelpalmen-Setzüber Seinen Feind. Und so etabliert er die Religion auf der Stelle, die ihm der Imam zugewiesen hat, indem ling befindet, wenn ihr nicht fähig seid zu stehen bis er den Dschihad gegen die Muschrikin führt und die man ihn pflanzen kann, so pflanzt ihn.“ [Al-Adab alMufrad] Länder der Muslime verteidigt. Deswegen, o Soldaten des Islams und o VerteidiSeine Brüder hinter ihm sind eine Gesellschaft, auf die er sich stützen kann und ein Unterstützungs- ger der Scharia, soll keiner von euch auf eine gute Tat mittel. Sie beschützen die Ehre des Muslims und sei- herabblicken. Werdet bei der Etablierung eines Symnen Besitz. Nichts hält sie von den Frontlinien und bols von den Symbolen des Islams, die man etablieren Ribat-Außenposten ab, außer ihr Gehorsam zu den kann, oder beim Rufen zu einer empfohlenen guten Autoritätspersonen über ihnen und dem, was sie an Tat nicht unfähig. Selbst wenn ihr mit der Abwehr Verantwortung auf ihren Schultern erfüllen: Die Ver- des Feindes, Verteidigung des Landes oder Bewachung antwortung über die Etablierung der Religion, de- eines Außenpostens beschäftigt seid. Und hütet euch vor der Verzögerung der vollren Riten nicht befolgt, Hudud nicht beschützt und ständigen Etablierung der Religion, nachdem Allah Urteile nicht implementiert werden würden, außer durch sie. Wenn sie mobilisiert werden, so gehen sie euch die Macht im Lande gegeben hat. Selbst wenn los. Wenn ihre Unterstützung angefordert wird, ge- es auch nur für einen Tag oder Teil eines Tages wäre. ben sie ihre Unterstützung. Wenn ihnen was befohlen Und hütet euch vor der Annullierung eines jeglichen Symbols oder Religionsurteils in dem Gebiet, welwird, gehorchen sie. Dies ist der Zustand, der in jedem Gebiet von Da- ches ihr kontrolliert. Selbst wenn es auch nur für eirul-Islam so bestehen bleibt. Die Soldaten des Islami- nen Tag oder Teil eines Tages wäre, denn ihr werdet schen Staates etablieren die Religion in ihm, solange euren Herrn erzürnen und eurem Feind gegen euch der Segen der Macht andauert. Sodass nachdem sie selber helfen. Allah sagte: {Wer nun im Gewicht eiviel geopfert haben, um die Muschrikin fernzuhalten nes Stäubchens Gutes tut, wird es sehen. Und wer im und falls Allah sie durch ihren Feind prüft und sie Gewicht eines Stäubchens Böses tut, wird es sehen.} gezwungen sind, sich mit der Erlaubnis ihrer Anfüh- [Az-Zalzalah: 7-8] rer zurückzuziehen und mit der Haupttruppe zu ver5

Allah  lobte Seine gläubigen Diener, die an die Rede Allahs glauben und davon überzeugt sind, dass Sein Versprechen wahr ist. Sie wenden sich weder in guten noch in schlechten Zeiten von dieser Gewissheit ab. Die Widrigkeiten verstärken nur ihren Iman an die Ayat und das Versprechen Allahs, ebenso wie ihre Unterwerfung an Seinen Befehl und Seine Weisheit und ihre Zufriedenheit mit Seinem Urteil und Seiner Vorherbestimmung. Der Diener wünscht sich oft, dass die Erleichterung und Hilfe von Allah auf eine bestimmte Weise und durch bestimmte Geschehnisse zu ihm kommt. Jedoch besitzt Allah  große Weisheiten, von denen 6

Artikel

wir die meisten vielleicht nicht verstehen können. Die Gläubigen wünschten sich, die Karawane der Kuffar von den Quraysch anzugreifen und sie leicht und kampflos zu erbeuten, um durch die Beute an Stärke zu gewinnen und Zeit zu schinden. Doch wollte Allah  aus Seinem Wissen und Seiner Weisheit heraus, dass die Karawane entkommt, sodass die Quraysch mit der Absicht zum Kampf gegen die Muslime mit einer Armee auszogen, deren Anzahl die der Muslime dreifach übersteigt. Sie wollten die Muslime auslöschen, die begonnen hatten, am Ansehen der Quraysch zu kratzen und sich an den Stamm und seinen Handel wagten. So kam es zur großen Schlacht von Badr. Allah sagte darüber: {Und als Allah euch versprach, dass die eine der beiden Gruppen euch gehören sollte, und ihr (es) lieber gehabt hättet, dass diejenige ohne Kampfkraft euer sein sollte! Aber Allah will mit Seinen Worten die Wahrheit bestätigen und die Rückkehr der Kuffar abschneiden, um die Wahrheit zu bestätigen und das Falsche zunichte zu machen, auch wenn es den Übeltätern zuwider ist.} [Al-Anfal: 7-8] Allah  ließ die Kuffar in den Augen der Gläubigen wenig erscheinen, um sie zum furchtlosen Kampf gegen die Kuffar anzuspornen. Genauso ließ Er die Gläubigen in den Augen der Kuffar als wenige erscheinen, um sie zum Kampf gegen die Gläubigen zu locken. Er  sagte: {Und als Er sie euch, als ihr aufeinandertraft, in euren Augen als wenige erscheinen ließ, und (auch) euch in ihren Augen weniger machte, damit Allah eine Angelegenheit entscheide, die ausgeführt werden sollte. Und zu Allah werden (all) die Angelegenheiten zurückgebracht.} [Al-Anfal: 44] Als die zwei Armeen aufeinandertrafen, sahen die Kuffar die Muslime als ob ihre Anzahl um ein mehrfaches größer als die der Kuffar war. Da wurde die Streitkraft des Kufrs erschüttert, ihre Moral geschwächt, ihre Kraft verschwand, sie verloren die Hoffnung auf den Sieg und Allah half den Muslimen beim Siegen. Er  sagte: {Ihr hattet ja ein Zeichen in zwei Scharen, die aufeinandertrafen: Die eine kämpfte auf Allahs Weg und eine andere, ungläubige. Sie sahen sie dem Augenschein nach zweimal so viel, wie sie (selbst waren). Und Allah stärkt mit Seiner Hilfe, wen Er will. Darin ist wahrlich eine Lehre für diejenigen, die Einsicht besitzen.} [Al Imran: 13] Und bei der Schlacht von Ahzab prüfte Allah  die Gläubigen mit einer harten Prüfung, welche sie nicht erwartet hatten. So wurde ihr Iman an die Erfüllung vom Versprechen Allahs und Seines Gesandten  bzgl. des Sieges der Gläubigen und der Niederlage der Kuffar stärker. Allah  sagte: {O die ihr glaubt, gedenkt der Gunst Allahs an euch, als Heerscharen zu euch kamen‘. Da sandten Wir gegen sie einen Wind und Heerscharen, die ihr nicht saht. Und was ihr tut, sieht Allah

wohl.} [Al-Ahzab: 9] Ibn Kathir sagte: „Während Er über Seinen Segen, Gunst und Güte gegenüber Seinen gläubigen Dienern informiert, spricht Er  über Seine Abwehr ihrer Feinde und ihre Niederwerfung in einem Jahr, wo sie sich gegen sie verschworen und versammelten. Dies ist das Jahr von al-Chandaq und dies war laut der richtigen Ansicht im [Monat] Schawwal des 5. Jahres nach der Hidschrah... So kamen die Muschrikin östlich der Stadt, ungefähr in der Nähe von Uhud herab. Eine Gruppe von ihnen kam von den Höhen des Stadtbodens, wie Allah  sagte: {Als sie von oben zu euch kamen und von unten her, und als die Blicke unsicher wurden und die Herzen die Kehle erreichten und ihr von Allah verschiedene Meinungen hattet.} Der Gesandte Allahs  und die Gläubigen mit ihm zogen hinaus, während sie ungefähr 3000 [Männer] waren, (und es wurde gesagt, dass sie 700 [Männer] waren). Sie standen mit ihren Rücken zur Karawane und Gesichtern in Richtung des Feindes.“ Durch die Ansammlung der Kuffar wurde die Not der Muslime noch größer. Ibn Kathir sagte: „Das Problem wurde groß, die Angelegenheit härter und die Situation eng. Gemäß der Aussage Allahs : {Dort wurden die Gläubigen geprüft und heftig erschüttert.} [Al-Ahzab: 11] Ungefähr einen Monat belagerten sie den Propheten  und seine Gefährten.“ Nach dieser ganzen Härte und unglaublichen Bedrückung kam dann der Sieg Allahs , in dem sich die Stärke Allahs, Seine Kraft, Sein Ruhm, Seine Weisheit und Seine Güte mit den Gläubigen zeigte. Er  sagte: {Und Allah wies diejenigen, die Kuffar waren, mit ihrem Grimm zurück, ohne dass sie etwas Gutes erlangt hätten. Und Allah ersparte den Gläubigen den Kampf. Allah ist Stark und Allmächtig.} [Al-Ahzab: 25] Allah  verhalf den Gläubigen zum Schaden und Sieg gegen die Juden vom Stamm der Bani Qurayzah und vermachte den Gläubigen viel Beute von ihnen. Er  sagte: {Und Er ließ diejenigen von den Leuten der Schrift, die ihnen beigestanden hatten, aus ihren Burgen heruntersteigen. Und Er jagte in ihre Herzen Schrecken; eine Gruppe (von ihnen) habt ihr getötet und eine Gruppe gefangengenommen. Und Er gab euch zum Erbe ihr Land, ihre Wohnstätten und ihren Besitz und auch ein Land, das ihr (vorher) nicht betreten hattet. Und Allah hat zu allem die Macht.} [Al-Ahzab: 26-27] Wahrlich, dies ist das Versprechen Allahs. Jenes Er Seinen Dienern gewährte, nachdem Er sie mit den Prüfungen siebte. Sodass die Munafiqin aus ihren Reihen heraustraten und sich den Gläubigen Stärke und Vertrauen auf Allahs Versprechen vermehrte. Da kam Sein Sieg zu ihnen, von wo sie es nicht erwartet hatten. Wir bitten Allah um Sieg, Ehre und Konsolidierung für Seine Mudschahidin-Diener. Und alles Lob gebührt Allah, dem Herrn der Welten.

7

8

Artikel

Wahrlich, der Islamische Staat ist der einzige Weg zur Etablierung der Religion und Verbreitung der Gerechtigkeit unter den Menschen. Die Etablierung der Gerechtigkeit ist eine Angelegenheit, die Allah  Seiner Schöpfung zur Pflicht und für die Er die Implementierung Seiner Scharia zur Bedingung machte. Mit der Abwesenheit der Religion und Implementierung von etwas anderem als der Scharia Allahs wird der Kufr dominant und die Unterdrückung vorherrschend. Zur Behebung davon beschreiten die Leute verschiedene Wege. Es gibt jene, die die Etablierung der Religion – neben der Tatsache, dass es eine Scharia-Verpflichtung ist - als Sicherstellung der Etablierung der Gerechtigkeit sehen. Diese sind diejenigen, die sich dem Herrn der Schöpfung unterwerfen. Und es gibt jene, die versuchen jegliche Sache zu etablieren, die sie als gerecht ansehen. Ganz egal wie dies durchgeführt wird. Sie machen dies nur aus weltlichen Gründen. Diese sind die Verderber von den Reformaufrufern auf jedem falschen Weg und Religion. Die meisten Menschen sind gleich im Streben nach der Etablierung der Gerechtigkeit in der Gesellschaft in der sie leben. Sie sehen dies als ein Mittel zur Abwehr der Unterdrückung, die gegen sie von anderen begangen werden könnte und als ein Mittel zur Eröffnung des Weges für sie, um ihr weltliches Leben in größerer Zufriedenheit und Sicherheit zu leben. Aus diesem Grund finden wir vieles, das von den Philosophen und Rednern der Dschahiliyyah über die Angelegenheiten der Regierung geschrieben wurde, weil dies ein Mittel zur Etablierung der Gerechtigkeit und ein Mittel für den Menschen zur Erreichung der Glückseligkeit ist. Viele Wörter sind aufgekommen, die sich um das Konzept der „gerechten Regierung“ und „ideDer Rafidi Taghut Ali Chamenei alen Stadt“ drehen, von deren Entdeckung und Wohnaufenthalt in ihnen die Menschen träumen. Um diese Ziele zu erreichen, haben in verschiedenen Nationen unzählige Kriege und Revolutionen stattgefunden. Ihr Schöpfer  hat ihnen eine Methode verdeutlicht, auf dass sie Gerechtigkeit unter sich etablieren und Zufriedenheit in sowohl dem weltlichen Leben als auch im Jenseits erreichen. Und mit der Unacht-

samkeit der Leute gegenüber dieser Methode, bleiben sie weiterhin in Uneinigkeit untereinander und stetig kommen aus ihren Reihen irreführende Anführer. Jeder von ihnen behauptet, dass er der einzige ist, der den Weg zur Erreichung der Gerechtigkeit kennt und dass er und seine Gruppe die einzigen Fähigen sind, die Gerechtigkeit im Lande zu etablieren. Wenn ihre Meinungen über Gerechtigkeit mit den Meinungen und Interessen von anderen kollidieren, so bleibt zwischen ihnen nichts außer der Waffe übrig, um zwischen ihnen zu richten. Es gibt nämlich keine Grundlage, über die sich einig wären und auf die sie zurückgreifen könnten, um einen Disput zu lösen. Sie sagten: „Wir sind doch nur Reformer“ Dies ist der Zustand von vielen, die behaupten, dem Propheten und Gesandten Allahs  zu folgen. Jedoch haben sie die Sunnah verlassen und beschritten den Weg der Gelüste und Ketzerei, worauf sie vom geraden Weg abwichen. Jeder von ihnen befolgte einen abweichenden Weg, auf dem sich ein zum Höllenfeuer rufender Schaytan befand. Jeder von ihnen behauptete, das prophetische Wissen geerbt zu haben und ein Verteidiger der Scharia zu sein. Jeder von ihnen gab seinen Anhängern Hoffnung, dass er die Religion zu ihrem früheren Zustand führen würde. So wie sie in der Zeit der Propheten war und dass er für sie eine Stufe des Sieges, Konsolidierung, Implementierung der Schrift und Etablierung der Religion erreichen würde, die von diesen Propheten nicht erreicht worden war. Letzten Endes entstanden unter ihnen mehrere Sekten. Ebenso wie sich die Christen in 71 Gruppen und die

9

Der Schirk der Rafidi Murtaddin

Juden in 72 spalteten, so spalteten sich diejenigen, die behaupten, von der Ummah Muhammads  zu sein, in 73 Gruppen auf. Alle von ihnen sind irregeleitet, außer die Gruppe, die sich auf der prophetischen Methodologie befindet, auf der sich der Prophet  und seine edlen Gefährten befanden. Jeder, der die Geschichte vieler dieser Gruppen betrachtet, wird feststellen, dass die Grundlage ihrer Abweichung in der Methodologie der Ruf zur Rückkehr zur prophetischen Methodologie in Kombination mit dem Aufbau der Dawah auf korrupten Prinzipien war. Diese führte sie zum vollständigen Verlassen der Religion. Genauso strebten sie die Errichtung eines Staates an, der sich stark vom Staat des Propheten  unterschied. Ihre Irreleitung steigerte sich weiter und ihr Irrweg führte sie noch weiter weg vom geraden Weg. Sie pflegten den Religionsangelegenheiten etwas hinzuzufügen und etwas zu entfernen. Sie taten dies auf eine Weise, die ihrer fehlgehenden Methodologie dient. Schließlich erreichten sie den Punkt, dass ihre verschiedenen Religionen sich von der Religion des Islams unterschieden, obwohl sie ursprünglich beabsichtigt hatten, sie zu dem zurückzubringen, worauf sich die ersten Vorgänger befanden. Die Rafidah: Eine lange Geschichte der Irreleitung Die Rafidah – wenn sie tatsächlich eine der ersten erschienenen Sekten waren – sind eine Fortführung der Irreleitung. Sie begann mit einigen Leuten, die sich fanatisch gegenüber der Familie des Propheten  verhielten. Sie glaubten, dass die Religion nie zurückkehren wird, wie sie war bevor die Offenbarung 10

Artikel

endete und dass sie nicht – bis zum Tage der Auferstehung - bewahrt werden würde außer von Männern der Familie des Propheten und seinen Nachkommen. So erschien bei den Schiiten eine Doktrin der „Regentschaft“ in der Religion, die sie an Ali  anband. Sie kamen mit einer Lüge, wonach der Prophet  angeblich direkt vorgegeben hat, dass er der Chalifah nach ihm sein sollte. Sie erfanden die Bidah, dass er über allen anderen Sahabah bevorzugt wird und besonders über den zwei Schuyuch Abu Bakr und Umar. Die Angelegenheit entwickelte sich zur Übertreibung der Stellung Alis sogar bis hin zu seiner Vergötterung, während er noch am Leben war und nach seinem Tod. Die Angelegenheit der Imamah (Führung) von Ahl al-Bayt wurde zu einer Grundlage ihrer Religion. Dadurch können sie keinen Weg zur Wiederherstellung der Religion außer durch die Führung durch einen der Nachkommen von Fatimah  erkennen. Diese ketzerische Strömung in ihrer angeblichen „Reform“, die sie sich selber zur Pflicht gemacht haben, brachte sie dazu, wann auch immer einer ihrer Imame verstarb, entweder seine Wiedergeburt zu behaupten oder seinen Tod zu verneinen. Als es zu einem Problem aufgrund der Kinderlosigkeit des 11. Imams al-Hasan al-Askari kam, schrieben sie sogar einem ihrer Imame einen nichtexistierenden Sohn zu, um die Vater-zu-Sohn-Bindung ihrer Imamah-Kette zu verknüpfen. So erfanden sie die Lüge des „12. Imam“, den sie Muhammad al-Mahdi Ibn al-Hasan al-Askari nannten, um ihre Scham der Irreleitung in der Regentschaft zu verheimlichen. Sonst hätte die Welt keinen Nachkommen, der ihre „gesetzlichen“ und abkommenschaftlichen Bedingungen erfüllen würde. Sie erfanden die Geschichte seines Untertauchens in der Gruft von Samarra bis heute, so dass ihr ketzerischer und schirkverseuchter Irrweg weitergeht. Mit der Behauptung, dass er am Ende der Zeit kommen wird, um die Welt mit Gerechtigkeit zu füllen, genau wie sie mit Unterdrückung gefüllt war. Eine Religion, die im Dienste der irregehenden Methodologie erstellt wurde Seitdem die Schiiten zum ersten Mal auftraten und bis heute, wo wir das Begangene an Schirk und Kufr der verschiedenen Sekten sehen, haben ihnen folgende böse Gelehrten die Religion des Islams verändert.

Dabei behaupteten sie ursprünglich auf ihre Bewahrung erpicht zu sein und sie von jeder angeblichen Irreleitung bewahren zu wollen. Sie fügten ihr viele Dinge von den Religionen der Leute des Buches und Muschrikin zu, da sie alles ablehnten, was nicht mit ihren Gelüsten und ihrem verdorbenen Weg übereinstimmt. Sie logen über den Gesandten Allahs  und seine Familie, wobei sie Bänder mit falschen Überlieferungen füllten, um die Naiven und Unwissenden auszutricksen. Nicht einmal der edle Quran war vor ihrem Kufr und Zweifeln sicher. So behaupteten sie, dass er Hinzufügungen und Mängel enthält, nur weil sie Ayat fanden, die ihre Behauptungen widerlegen. Aufgrund ihrer vollständigen Trennung der Methodologie von Ein abartiges Ritual der irregeleiteten Rafidah der der Ahl as-Sunnah wal-Dschamaah begannen sie sich mehr und Streitigkeiten zwischen den schiitischen Sekten an sich, mehr den irregehenden Sekten und falschen Religio- mit den vielen Änderungen ihrer Religion durch die nen zuzuschreiben. Dabei nahmen sie von ihnen, was üblen Gelehrten weiter. Jene, die neben Allah Gesetze auch immer zu ihren verdorbenen Grundlagen in Aqi- zu erlassen pflegten. Das Ergebnis war diese schmutdah und Gesetz passte. Dadurch stellten sie letztlich zige Mischung von Überzeugungen, die heute in den für sich selber die Religion des Rafd her, die in totalem verschiedenen Sekten der Schiah sichtbar sind. Gegensatz zur Religion des Islams steht. Wer auch immer die Geschichte der schiitischen Sekten betrachtet, Organisationen und Gruppen, wird sehen, dass sie schon immer ein Interesse an der die den Rafidah folgen Etablierung eines wie sie behaupten „Islamischen Staates“ hatten. Nämlich, um die Leute in ihre falsche ReliDiese langzeitige Entwicklung der Rafidah-Religigion zu führen, über die sie behaupten, dass sie die Re- on gibt uns ein lebendiges Beispiel. Es zeigt die Folgen ligion ist, die dem Gesandten Allahs  offenbart und davon, wenn Wege, die vom geraden Weg abgewichen von ihren abwesenden Imamen geerbt wurde, damit sind, beschritten werden, wenn man zur Etablierung diese die Menschheit informieren. Nur Allah  kennt des Islamischen Staates aufruft. Wenn sie die Befoldie Anzahl der Getöteten von ihren Anhängern und gung dieser Abweichungen für die Menschen als Teil von den Muslimen – aufgrund dieser Ziele. So waren der Etablierung ihrer Religion verpflichtend machen, ihre Kriege gegen die Muslime, die seit den letzten 14 so wird ihr Ende unausweichlich die Veränderung der Jahrhunderten ohne Ende weitergehen. ursprünglichen Religion sein, damit sie mit ihrer KetAn sich entwickelte sich die gesamte Religion des zerei übereinstimmt. Rafd aus einer verrotteten Wurzel und verdorbenen Dies ist heutzutage der Fall, wo wir viele solcher Theorie zur Reform, die sie als notwendig ansahen, Aufrufe zur Etablierung der Religion und Herrschaft um „Gerechtigkeit“ zu erreichen, für deren Erreichung mit der Scharia finden. Die Irreleitungen, welche zu sie angeblich arbeiteten. Diese falsche Reform wurde Beginn anfingen, sind weiterhin sehr weit von der von einigen der frühen Schiiten von den Juden über- prophetischen Methodologie entfernt, bis hin zu der nommen. Es wurde ihnen von jemandem wie Ibn Kriegsführung gegen diese Methodologie, mit der AlSaba beigebracht und basierte auf ihrem Glauben an lah und Sein Gesandter  zufrieden waren. die Regentschaft von Ali Ibn Abi Talib über die ReUnd mit Allahs Erlaubnis werden wir in den nächsligion, nachdem die Offenbarung endete. Genauso ten Artikeln dieser Serie weitere Beispiele für dieses wie Yuscha Ibn Nun der Regent von den Bani Israil Verständnis geben, die die Folgen der Irrwege erläutern nach Musa  war. Diese Idee entwickelte sich über die und mit der prophetischen Methodologie vergleichen, Jahrhunderte zusammen mit Anstrengungen zwischen die der Islamische Staat heute durch Allahs Gunst beden Sekten der Schiah und ihren Feinden, sowie den folgt. 11

12

Schwestern

Unser Prophet  war der Anführer der Anbeter und Asketen. Dschibril kam als Gesandter vom Herrn der Diener und stellte ihn vor die Wahl: Zwischen seiner Entsendung als Prophetenkönig oder seiner Entsendung als ein Prophet, der ein Diener ist. Da wählte er Letzteres und lehnte die Schatzkammern der vergehenden Dunya ab. Daraufhin bekamen er Das Palast Chosraus – Die Feinde Allahs lebten im Luxus während der Gesandte Allahs g bescheiden lebte und seine Familie, ArO Schwester im Islam, O Enkelin von Aischah, mut und Mittellosigkeit zu spüren. Er lebte mit den deren Gewand mit Flicken übersät war, komm! Lass besten Sahabah, von der Hand in den Mund und sie uns in unserer Vorstellung die besten, edelsten und sind jene, die die Erde in Besitz nahmen und denen vorzüglichsten Häuser in Abstammung, Religion, die Menschen gefügig wurden. In diesen Tagen, nachdem uns die Dunya geöff- Tugendhaftigkeit, Keuschheit, Reichtum und Gotnet wurde, beginnen wir, diese Spiritualität zu ver- tesfurcht besuchen. Wahrlich, es waren die Häuser missen. Die Spiritualität der ersten Asketen, die von deines Propheten . Es handelte sich um kleine, einfache, bescheider Dunya nicht mit ihrem Glanz getäuscht wurden. Jene begriffen, dass der Schutz vor ihr die Enthalt- dene Häuser, deren Größe kaum für zwei Personen ausreichte. Und was sein Bett betrifft, worauf er zu samkeit ist. Der Verheiratete kennt den Zustand einiger Frau- schlafen pflegte, so beschreibt es uns die Mutter der en heute und sieht ihren Luxus und Sorge um die Gläubigen Aischah : „Das Bett des Propheten , Dunya. Wenn sie einkaufen gehen, übertreiben sie auf dem er schlief, war eine Haut (Adam), deren Fülund sind verschwenderisch. Wenn sie vom Ehemann lung aus Fasern besteht.“ [Überliefert bei al-Buchari fordern, strengen sie sich an und mühen sich ab. und Muslim] Und Adam ist die bearbeitete Haut Und wenn er sich aufgrund des wenigen Geldes ver- und die Füllung ist eine Palmenfüllung. Umar  berichtete uns in einem langen Hadith, spätet, beschweren sie sich. Und vielleicht treiben sie in dem das Folgende überliefert wird: „Ich trat zum ihn zum Vorschuss und Schulden. So verliert er sein Gesandten Allahs  ein, während er auf einer MatAnsehen bei den Männern und wird aufgrund des te lag. Da setzte ich mich hin, er zog sein unteres vielen Bittens miserabel unter den Menschen. Eine Frau der Salaf pflegte ihren Ehemann täg- Gewand über sich und er hatte nichts [anderes] über lich zur Haustüre zu begleiten, um ihn vor seinem sich. Die Matte hatte Spuren auf seiner Seite hinterHinaustreten zu erinnern, dass er Allah bzgl. dem lassen. Ich schaute mich im Vorratsraum1 des ProLebensunterhalt fürchten soll. Ihre Sorge war das Er- pheten  um und da war ungefähr ein Sa an Gerslaubte und das Verbotene! Manche Frauen heutzuta- te und ebenso viel an Akazie in der Zimmerecke. ge begleiten ihn zur Haustür und erinnern ihn an die Ebenso gab es einen aufgehängten, halbgegerbten endlose Einkaufsliste. Es kümmert sie dabei nicht, Lederbeutel. Er sagte: ‚So füllten sich meine Augen wie und von wo ihr Ehemann diese Sachen besorgt! mit Tränen.‘ Er sagte: ‚Was bringt dich zum weinen, Du findest manche von ihnen, deren einzige Sor- o Ibn al-Chattab?‘ Ich sagte: ‚O Prophet Allahs! Und ge in der Dunya das Essen und Kleidung ist. Wenn warum sollte ich nicht weinen, wo doch diese Matte sie isst, so isst sie viel und wenn sie Kleidung anzieht, auf deiner Seite Spuren hinterlassen hat. Und dein prahlt sie. Wenn sie sich zum Gespräch hinsetzt, so Vorratsraum, ich sehe in ihm nichts außer das, was gilt ihre Rede dem Essen, Kleidung, Haaren und ich sehe. Qaysar und Kisra leben in Hülle und Fülle, seinen Farben. Der Prophet  bat im Dua: „Und während du der Gesandte Allahs  und Sein Ausmache nicht die Dunya zu unserer größten Sorge erwählter bist. Und dies ist dein Vorratsraum!‘ Da noch zum Endziel unseres Wissens.“ [Überliefert bei sagte er: ‚O Ibn al-Chattab! Bist du denn nicht zuat-Tirmidhi] 1 Eine Maßeinheit zur Zeit des Propheten . 13

Die früheren Generationen der Muslime lebten in einfachen Häusern

frieden damit, dass für uns das Jenseits und für sie die Dunya ist?‘ Da sagte ich: ‚Doch...‘“ [Überliefert bei Muslim] Was seine  Nahrung und seine Familie betrifft, so verging ein Monat, während dem kein Feuer in seinem Haus entzündet wurde. Ihre Nahrung bestand meistens aus Datteln und Wasser. Aischah  bezeichnete das, was sie manchmal an Fleisch erreichte als „kleines Fleisch“, weil das Fleisch so wenig war. At-Tabari  sagte: „In der Auswahl des Gesandten Allahs  und der Besten der Salaf von den Sahabah und Tabiin war die Härte des Lebens, Geduld bei der Bitterkeit der Armut und Mittellosigkeit, Erleiden der Härte der rauen Kleidung und des Essens bei seiner Abnahme und Schwäche. Die Süße der Zufriedenheit und ihr Komfort verdeutlichen die Tugend der Enthaltsamkeit im Diesseits und besonders das Nehmen der Nahrung und Lebensunterhalts. Und unser Prophet  pflegte die Tage zu verbringen, indem er vor Hunger einen Stein auf seinen Bauch band. Dies aufgrund seiner Vorliebe für die Härte des Lebens und der Geduld dabei. Im Wissen, dass falls er Seinen Herrn um soviel Gold und Silber wie die Berge Tihamahs bitten würde, so Er dies tun würde. Und auf diesem Weg befanden sich die Tugendhaften.“ Um Gottes Willen, o Muslimah, gedenke der Überlieferung von Umm Salamah , wo sie sagte: „Die Regelblutung kam zu uns im Zeitalter des Propheten  und eine [Frau] von uns verbringt die Tage ihrer Menstruation bis sie rein wird. Woraufhin sie ihr Kleid anschaut, welches sie trug. Wenn es von Blut befleckt war, so wuschen es wir ab und beteten darin. Und wenn es nicht befleckt war, ließen wir es und es hielt uns nicht davon ab, darin zu be14

Schwestern

ten.“ [Überliefert bei Abu Dawud] Subhan Allah! Vielleicht besaß eine von den Frauen der besten Generation nicht mehr als ein einziges Gewand, welches sie zur Zeit der Menstruation und außerhalb dieser Zeit trug. Die Frauen der Ummah unserer Zeit haben so viel Kleidung und Schmuck in ihren Häusern, dass diese womöglich zerbersten. Eine Frau könnte sagen: „Ich sehe nichts von euch, außer dass ihr das von Allah Erlaubte verbietet, wobei Er es doch liebt, die Spur Seines Segens an Seinem Diener zu sehen.“ Darauf antworten wir: Allah bewahre uns davor, etwas von den erlaubten Sachen zu verbieten. Vielmehr geht es um den Aufruf zur Nachahmung des besten Geschöpfes. Enthaltsamkeit ist die Zierde des wahren Gläubigen, dem die Dunya klein und das Jenseits groß erscheint. Und Allah  liebt es, die Spur Seines Segens an Seinem Diener zu sehen, jedoch nicht die Spur der Verschwendung und Extravaganz. Noch liebt Er es, Ehefrauen zu sehen, die ihre Ehemänner durch das Fordern der Erfüllung eines jeden Wunsches ermüden, selbst wenn sie nicht dazu in der Lage sind. Und wenn wir die Frauen zu Zierde mit dieser guten Zierde aufrufen, so entgeht uns hier auch nicht, vor dem Geiz bzgl. der Familie zu warnen. Denn es obliegt dem muslimischen Ehemann, im Guten für seine Familie ohne Über- noch Untertreibung Geld auszugeben. So soll der Wohlhabende entsprechend ausgebend. So erreicht er die Stellung der Großzügigkeit, ohne ein Bruder des Schaytans zu sein. So ist er nicht wohlhabend, wird dann aber bzgl. Seiner Familie geizig. Er soll die Belohnung für jeden Bissen, den er in den Mund seiner Familie legt und jede Freude, die er in ihre Herzen bringt, im Kopf behalten. Und Allah ist hinter der Absicht. Ebenso wie derjenige, der in Not ist und sich selber verantwortlich für das macht, wofür er keine Möglichkeit hat. Nämlich, um seine Frau zufriedenzustellen, die es ihm nicht einfach macht und keine Barmherzigkeit für seine Schwäche zeigt. Und unser letzter Ruf ist, dass alles Lob dem Herrn der Welten gebührt. O Allah, möge Dein Frieden und Segen auf dem Anführer der Propheten und Gesandten und auf seiner Familie und seinen Gefährten allesamt sein.

15

Im Namen Allahs, des Allerbarmers, des Barmherzigen. {Alif-Lam-Mim. * Meinen die Menschen, dass sie in Ruhe gelassen werden, (nur) weil sie sagen: „Wir glauben“, ohne daß sie geprüft werden? * Wir haben bereits diejenigen vor ihnen geprüft. Allah wird ganz gewiß diejenigen kennen, die die Wahrheit sprechen, und Er wird ganz gewiss die Lügner kennen.} [Al-Ankabut: 1-3] Alles Lob gebührt Allah, der den Islam mit Seiner Unterstützung ehrt, den Schirk mit Seiner Macht entehrt, die Angelegenheiten mit Seinem Befehl regelt und die Kuffar mit Seiner Intrige zu ihrer Vernichtung führt. Er hat in Seiner Gerechtigkeit festgelegt, dass die Tage des Krieges sich wenden und dass das Ende durch Seine Gunst den Tugendhaften gehört. Und möge der Frieden und Segen auf dem sein, durch den Allah das Leuchtfeuer des Islams mit seinem Schwert erhoben hat. Hier habt ihr eine neue Lektion, die ich durch diese Worte sende. Hier habt ihr einen pulsierenden Puls, den ich von der Tiefe meines Herzen präsentiere. Hier, von einem Soldaten der an der Schwelle des Krieges und dem Geräusch der Schlacht steht, von Abu Musab az-Zarqawi zu wem auch immer der dies sieht von 16

Artikel

den Leuten dieser Zeiten und jenen Ehrenmännern... Das Leiden dieser erniedrigten Ummah hört nicht auf mich zu schmerzen. Die Geister dieser diffamierten Ummah hören nicht auf mich heimzusuchen. Es ist diese Ummah von großer Ruhm und deutlicher Ehre, die mit allen Arten der Erniedrigung durch die Hände des Verrats geschlagen wird, so dass der Bettbezug der Schande und Beschimpfung gelegt wurde, die Tassen der Unterwerfung und des Verrats getrunken wurden, und die Ummah von ihren Pflichten und Funktionen abgehalten wurde, und von ihren Träumen und Hoffnungen gehindert wurde. Diese Krankheit hat den gesamten Körper verwüstet, der auf den Boden geworfen und an einem Pfahl angebunden wurde, sodass die Biester und Wölfe der Welt wie verrückt auf ihn zustürmten, während seine Glieder von Krallen und Eckzähnen zerstückelt wurden. So war die Aussage des Propheten , wie von Ahmad und Abu Dawud von Thawban  überliefert wurde: „Der Gesandte Allahs  sagte: ‚Die Nationen werden sich bald gegenseitig rufen von jedem Horizont, so wie die Speisenden sich gegenseitig rufen um ein Mahl zu verzehren.‘ Wir sagten: ‚O Gesandter Allahs, wird es sein weil wir wenige an jenem Tag sind?‘ Er sagte: ‚An jenem Tag werdet ihr viele sein, aber ihr werdet Abschaum

sein, wie der Schaum eines fließenden Flusses. Ehrfurcht wird von den Herzen eures Feindes entfernt werden und al-Wahn (Schwäche) wird in eure Herzen geworfen werden.‘ Wir sagten: ‚Was ist al-Wahn?‘ Er sagte: ‚Das Lieben des Lebens und das Hassen des Todes.‘“ In einer anderen Version von Ahmad sagte er : „Und euer Hassen des Kampfes.“ Wisst, o Leute des Islams, dass das Erleben von Prüfungen Teil einer langen Geschichte ist, seit „La Ilaha Illa Allah“ auf dieser Welt offenbart wurde, so wurden die Propheten und Aufrichtigen getestet, ebenso wie die Muwahhidin-Imame. Und wer auch immer sich enthüllt, um das Wort „La Ilaha Illa Allah“ zu tragen, es unterstützt und es auf der Welt etabliert, so muss er den Preis dieser Ehre bezahlen, welcher Erschöpfung, Müdigkeit und Prüfungen ist. Wo bist du bzgl. dies? Der Weg ist ein Weg der Erschöpfung, ein Weg auf dem Adam müde wurde, auf dem Nuh sich beklagte, auf dem Ibrahim in das Feuer geworfen wurde, auf dem Ismail zur Schlachtung hingelegt wurde, auf dem Yusuf für einen miserablen Preis verkauft wurde und für einige Jahre im Gefägnis war, auf dem Zakariyya in zwei Teile gesägt wurde, auf dem Yahya geköpft wurde, auf dem Ayyub großen Schaden erlitt, auf dem Dawud viel weinte, auf dem Isa mit wilden Tieren lief und auf dem Muhammad  Armut und allerlei Erschwernisse ertrug... doch du gedeihst mit Unterhaltung und Spiel? Allah  prüft manche der Schöpfung mit anderen davon, und ebenso wie der Mumin mit dem Kafir getestet wird, so wird auch der Kafir mit dem Mumin getestet. Diese Art des Prüfens ist das gemeinsame Nenner zwischen allen von ihnen. Allah  sagte: {Segensreich ist Derjenige, in Dessen Hand die Herrschaft ist, und Er hat zu allem die Macht. (Er,) Der den Tod und das Leben erschaffen hat, damit Er euch prüfe, wer von euch die besten Taten begeht. Und Er ist der Allmächtige und Allvergebende. * (Er,) Der sieben Himmel in Schichten (übereinander) erschaffen hat. Du kannst in der Schöp-

fung des Allerbarmers keine Ungesetzmäßigkeit sehen. Wende den Blick zurück: Siehst du irgendwelche Risse?} [Al-Mulk: 1-2] Der Prophet  überlieferte, dass sein Herr  sagte: „Ich habe dich nur entsandt sodass Ich dich prüfe und damit andere durch dich geprüft werden.“ [Überliefert bei Muslim von Iyad Ibn Himar] Was wir vom Quran und der Sunnah gelernt haben, ist dass manche der Propheten von ihren Feinden getötet und verstümmelt wurden, so wie Yahya , und dass manche ihrer Leute versuchten sie zu töten, doch sie kamen ohne Schaden davon, wie Ibrahim, der nach asch-Scham auswanderte, und Isa, der zum Himmel emporgehoben wurde. Wir sehen, dass manche Gläubigen mit den schlimmsten Torturen zu kämpfen haben, manche wurden in feurige Gräben geworfen, manche wurden gemartert, und andere leben weiterhin in Qual, Pein und Unterdrückung. Wo ist dann Allahs Versprechen der Unterstützung in diesem Leben, nachdem sie vertrieben, getötet oder gefoltert wurden?! Geprüft zu werden ist ein Teil von Allahs Vorherbestimmung für Seine gesamte Schöpfung, obwohl es an Härte zunimmt für die Besten jener die ausgewählt wurden um Allahs Aufmerksamkeit zu erhalten. Speziell diesbezüglich sind die Mudschahidin, denn diese werden unvermeidbar geprüft, sie erhalten die Lektionen der Reinigung, Disziplin und Veredelung. Es wurde von Sad Ibn Abi Waqqas  überliefert, dass er sagte: „O Gesandter Allahs, welche Leute werden am Meisten geprüft?“ Er  sagte: „Die Propheten, dann die tugendhaften Gläubigen, dann die danach. Eine Person wird entsprechend ihrer Religion getestet. Wenn also seine Religion stabil ist, wird er mehr geprüft. Aber wenn es Schwäche in seiner Religion gibt, so wird die Prüfung für ihn einfacher gemacht. Und der Gläubige wird nicht aufhören getestet zu werden bis er auf Erden ohne jegliche Sünde läuft.“ Al-Bayhaqi überlieferte in Schuab al-Iman, at-Taba-

Die Führung in der Religion wird nur durch die Geduld und Gewissheit erlangt

17

rani in al-Mudscham al-Kabir und Ibn Sad in at-Tabaqat von Abd Allah Ibn Iyas Ibn Abi Fatimah, von seinem Vater, von seinem Großvater, der sagte: „Ich saß mit Allahs Gesandtem , so sagte Er : ‚Wer möchte gesund sein und nicht krank werden?‘ Wir sagten: ‚Wir, O Gesandter Allahs.‘ Er  sagte: ‚Was?!‘ und wir konnten es in seinem Gesicht sehen. Er sagte dann: ‚Möchtet ihr wie galoppierende Affen sein?‘ Sie sagten: ‚Nein, o Gesandter Allahs.‘ Er sagte: ‚Wollt ihr nicht wie Leute sein die geprüft werden und Leute denen vergeben wird?‘ Sie sagten: ‚Freilich, o Gesandter Allahs.‘ So sagte Allahs Gesandter : ‚So bei Allah, wahrlich Allah testet den Gläubigen und Er testet ihn nur aufgrund Seiner Fürsorge um ihn. Und er hat mit ihm einen Rang, den er mit keiner seiner Taten erreichen wird, außer dass er mit Prüfungen leidgeprüft wird die ihm diesen Rang bringen.‘“ At-Tirmidhi überliefert von Dschabir , dass der Gesandte Allahs  sagte: „Die Leute der guten Gesundheit werden sich an Yaum al-Qiyamah wünschen, dass ihre Häute von Scheren zerschnitten werden, aufgrund von dem was sie an Belohnung für die Leute sehen die geprüft wurden.“ Der Gesandte Allahs  sagte: „Die gesündesten der Menschen in der Dunya werden an Yaum al-Qiyamah gebracht werden, so wird Allah  sagen: ‚Taucht ihn ins Feuer.‘ Dann wird er zu Ihm gebracht werden, so wird Er sagen: ‚O Sohn Adams, warst du jemals gesegnet? Hast du jemals Komfort gesehen? Warst du jemals zufrieden?‘ Er wird antworten: ‚Nein, bei Deiner Macht!‘ Dann wird Er sagen: ‚Bringt ihn zurück zum Feuer.‘ Dann werden die am schwersten geprüften Leute der Dunya gebracht werden, so wird Er  sagen: ‚Taucht ihn ins Paradies.‘ Dann wird er zu Ihm gebracht werden, so wird Er sagen: ‚O Sohn Adams, hast du jemals etwas gesehen dass du verabscheust?‘ Er wird antworten: ‚Nein, bei Deiner Macht, Ich habe nie etwas gesehen das ich verabscheue.‘“ [Überliefert bei Ahmad von Anas Ibn Malik] Schaqiq al-Balchi sagte: „Wer auch immer die Belohnung der Mühsal sieht, wird nicht wünschen aus ihr heraus zu kommen.“ Allahs  schrieb den Dschihad vor in Vervollständigung der Gesetze der Religion, Er erhöhte seinen Rang bis es zum Gipfel des göttlichen Dienerschaft wurde, wobei Er darin Mühsal und Prüfungen legte, die die Seelen hassen und vor denen die Veranlagung einer Person ausweicht. Danach macht Er es nah zusammenhängend mit der Essenz des Iman und dem versteckten Aspekt des Tauhids, so dass niemand es suchen würde, außer jemand der wahrhaftig im Iman und von starker Überzeugung ist. {Die (wahren) Gläubigen sind ja diejenigen, die an Allah und Seinen Gesandten glauben und hierauf nicht zweifeln und sich mit ihrem Besitz und mit ihrer eigenen Person auf Allahs Weg abmühen. Das sind die Wahrhaftigen.} [Al-Hudschurat: 15] Die Realität des Dschihads steht für das Reinigen der Seele und zu ihrer Vorbereitung für ihren Herren und 18

Artikel

Schöpfer durch das Erfüllen Seiner Befehle und dem Vorgehen gemäß Seiner Versprechen. Und dies kann nicht sein außer wenn der Weg aus Mühsal und Prüfungen besteht. Dementsprechend sagt Allah : {Wenn ihr auf diejenigen, die ungläubig sind, (im Kampf) trefft, dann schlagt den Hals. Wenn ihr sie schließlich schwer niedergeschlagen habt, dann legt (ihnen) die Fesseln fest an. Danach (lasst sie) als Wohltat frei oder gegen Lösegeld, bis der Krieg seine Lasten ablegt. Dies (soll so sein)! Und wenn Allah wollte, würde Er sie wahrlich (allein) besiegen . Er will aber damit die einen von euch durch die anderen prüfen. Und denjenigen, die auf Allahs Weg getötet werden, wird Er ihre Werke nicht fehlgehen lassen; * Er wird sie rechtleiten und ihren Gemütszustand bessern * und sie in den (Paradies)garten eingehen lassen, den Er ihnen kenntlich gemacht hat.} [Muhammad 4-6] und Er sagte: {Dies sind die Gesandten; einige von ihnen haben Wir vor anderen bevorzugt. Unter ihnen gibt es manche, zu denen Allah gesprochen hat, und einige, die Er um Rangstufen erhöht hat. Und Isa, dem Sohn Maryams, gaben Wir die klaren Beweise und stärkten ihn mit dem Heiligen Geist. Und wenn Allah gewollt hätte, hätten diejenigen nach ihnen nicht miteinander gekämpft, nachdem die klaren Beweise zu ihnen gekommen waren. Aber sie waren uneinig: Unter ihnen gab es manche, die glaubten und andere, die ungläubig waren. Und wenn Allah gewollt hätte, hätten sie nicht miteinander gekämpft. Doch Allah tut, was Er will.} [Al-Baqarah: 253] Ibn Kathir kommentierte über diese Ayah: „Dies bedeutet, dass Er uns eine Art Prüfung geben wird durch die Sein Verbündeter deutlich wird und Sein Feind bloßgestellt wird. Dadurch werden sowohl der geduldige Mumin und der trügerische Munafiq erkannt werden. Dies bezieht sich auf den Tag von Uhud, an dem Allah die Gläubigen prüfte, so wurde ihr Iman, Geduld, und Gehorsam zu Allah und Seinem Gesandten  deutlich, ebenso wie die Vorhänge die die Munafiqin verdecken entfernt wurden und ihr Widerstand und Verweigerung des Dschihads und ihr Verrat an Allah und Seinem Gesandten  deutlich wurde.“ Bedenkt, o Sklaven Allahs, Seine  Aussage: {Und unter den Menschen gibt es manchen, der Allah nur am Rande dient. Wenn ihn etwas Gutes trifft, ist er damit beruhigt, doch wenn ihn eine Versuchung trifft, macht er eine Kehrtwende. Er verliert das Diesseits und das Jenseits. Das ist der deutliche Verlust.} [Al-Hadsch: 11] In seinem Tafsir berichtete al-Baghawi von Ibn Abbas , „dass ein Mann der Wüstenaraber an den Gesandten Allahs  glaubte, dann, als ihm nach dem Islam ein Sohn geboren wurde, seine Herde sich fortpflanzte und sein Wohlstand mehr wurde, sagte er: ‚Dies ist eine gute Religion.‘ So glaubte er und blieb standhaft. Doch als ihm kein Sohn geboren wurde, seine Herde sich nicht fortpflanzte, sein Besitz sich nicht vermehrte und er von Dürre oder Unfruchtbarkeit heimgesucht wurde, so sagte er: ‚Dies ist eine schlechte Religion.‘ So verließ er diese Religion; er verließ sie aufgrund seines Kufr und seiner

Starrköpfigkeit.“ So wird Allah den Sieg bald gewähren und danach geben, Der Autor von az-Zilal sagte: „Seelen müssen traiZu einem wie dir, von Müdigkeit Momente der Stille. niert werden für Prüfungen und den Test der Entschlos(Poesie) senheit in der Schlacht der Wahrheit, die gefüllt ist mit Gefahren, Mühen, Hunger, und Verlust an Besitz, Leben Der Autor von az-Zilal sagte: „Wahrlich, Iman ist und Früchten. Geprüft zu werden ist unausweichlich, kein Wort das gesprochen wird, aber es ist eine Realisodass die Gläubigen ihren Dienst für die Aqidah aus- tät voll von dargebrachter Dienerschaft, ein anvertrautes führen können, die in ihren Seelen Platz nehmen wird entsprechend wie viel sie für ihre Sache geopfert haben, und dass sie nicht bei der ersten Erschwernis erschüttert werden. Dieses Dienerschaft ist der wertvolle Preis um die Wertschätzung dieser Aqidah in die Herzen ihrer Leute zu bringen bevor sie in den Herzen von anderen gefunden werden kann. Und jedes Mal wenn sie Schmerzen fühlen für ihre Sache, und jedes Mal wenn sie dafür ausgeben, wird es ihnen deutlicher und Die Leute haben dem Dschihad den Rücken gekehrt und sind mit Spiel und Unterhaltung beschäftigt verdienen es mehr. Gleichermaßen werden andere ihren Wert nicht verstehen bis sie sehen, dass Gut voller Bürden, ein Dschihad der Geduld bedingt, die Leute und ihre Geduld geprüft werden, und es gibt und eine Anstrengung die Ausdauer voraussetzt. Es ist keine Flucht davor geprüft zu werden. Dies ist auch um also nicht genug, dass die Leute sagen ‚Wir glauben ‘ und die Standfestigkeit der Gefährten der Aqidah zu stärken, dann bzgl. dieser Behauptung in Ruhe gelassen werden. denn die Mühsal verursachen eine versteckte Stärke und Nicht bis sie der Fitnah ausgesetzt sind, bei der sie standKraft um zu wüten. Und es gibt Fenster und Leitungen fest bleiben und aus der sie hervorkommen mit reinen, in den Herzen der Gläubigen die geöffnet sind und diese aufrichtigen Herzen, genau wie Gold mit Feuer bearbeinicht kennen würden wenn es nicht aufgrund dem Erle- tet wird, um es von den wertlosen Metallen zu trennen ben dieser Mühsal wäre.“ die mit ihm verbunden sind. Dies ist die grundlegende Asch-Schafii  wurde gefragt: „Was ist besser für sprachliche Bedeutung des Wortes [d.h. fatana, yaftinu], den Gläubigen, getestet zu werden oder Konsolidierung mit allem was es beinhaltet, und dies ist was Fitnah mit zu haben?“ Er sagte: „Barmherzigkeit sei dir! Kann es den Herzen macht. Diese Fitnah für den Iman ist ein Konsolidierung geben ohne getestet zu werden?“ etabliertes Prinzip und Norm die von Allah  balanSafwan Ibn Umar sagte: „Ich war der Gouverneur ciert wird. {Wir haben bereits diejenigen vor ihnen geüber Hims als ich einen alten Mann von Damaskus traf, prüft. Allah wird ganz gewiss diejenigen kennen, die die dessen Augenbrauen herunterhingen. Er war auf seinem Wahrheit sprechen, und Er wird ganz gewiss die Lügner Kamel, ritt zur Schlacht. Ich sagte zu ihm: ‚Onkel, Al- kennen.} [Al-Ankabut: 3] Und Iman ist Allahs anverlah hat für dich eine Entschuldigung.‘ So hob er seine trautes Gut auf der Erde. Keiner trägt ihn, außer jene Augenbrauen und sagte: ‚O Neffe, Allah hat uns mobi- die ihm würdig sind und die fähig sind ihn zu tragen, lisiert, ob wir leicht oder schwer sind.‘“ Wahrlich, Allah deren Herzen für ihn alleine vorbereitet sind, und die prüft wen auch immer Er liebt.“ ihm den Vorzug geben vor der Entspannung, Schwäche, Sicherheit, Schutz, Unterhaltung und was auch immer Wahrlich, Geduld zu haben ihnen gefällt. Es ist das anvertraute Gut der Chilafah auf an solchen schwierigen Tagen hat der Erde, das Leiten der Leute zum Wege Allahs und zur Ein Ergebnis, und Geduld gibt es nur Realisierung Seines Wortes in diesem Leben. So ist es für einen von Ansehen. eine edles Sache und ein schwerwiegendes anvertrautes 19

Gut. Und es ist Teil von Allahs Urteil, dass die Leute sich selber schultern müssen, und es bedingt eine spezielle Art von Person um Geduld zu haben während man getestet wird.“ Daher, die Gruppe die kämpft, während sie den Weg beschritt zur Führung des Dschihads für Allahs Sache,

Camp Bucca im Irak war eine Prüfung für viele rechtschaffene Diener Allahs

muss die Natur der Schlacht verstehen, und was es benötigt um ihr Ziel zu erreichen, dass dieser Weg mit dem Blut der Tugendhaften gepflastert werden muss, und dass dieser Weg das Verlieren der Geliebten und Freunde bedingt, und das Verlassen der Kameraden und Heimat. So hielten die Gefährten des Propheten , die die besten der Schöpfung nach den Propheten sind, die Bitterkeit der Hidschrah aus und den Verlust von Besitz, Familie und Heim, alles für die Sache Allahs... Wo sind wir dann im Vergleich zu ihnen?! Alles was diese Gruppe machen muss ist Geduld zu haben auf diesem ausgewählten Weg, für Allah zu opfern, selbst wenn es den Verlust von Anführern und Individuen bedeutet, auf ihrem Weg weiterzumachen, und wisse dass dies die Sunnah Allahs  ist und dass Allah Seine tugendhaften Sklaven von dieser Ummah auserwählt. Und sie müssen nicht in Eile sein für Unterstützung, denn wahrlich Allahs Versprechen wird unausweichlich kommen. Es ziemt dem Muslim zu wissen, dass das Befolgen der Wahrheit und das Üben der Geduld dabei der kürzest Weg zum Erhalten von Unterstützung und zum Erreichen des Sieges ist, selbst wenn der Weg lang ist – gefüllt mit Hindernissen und von Wenigen beschritten – und dass das Abweichen von der Wahrheit nur in Enttäuschung resultiert, selbst wenn der Weg einfach ist 20

Artikel

und der Reisende denkt, dass der Sieg nahe ist – denn dies sind nur Täuschungen. Allah  sagte: {Und (Er hat euch anbefohlen:) Dies ist Mein Weg, ein gerader. So folgt ihm! Und folgt nicht den (anderen) Wegen, damit sie euch nicht von Seinem Weg auseinanderführen! Dies hat Er euch anbefohlen, auf dass ihr gottesfürchtig werden möget!} [Al-Anam: 153] Dies ist Dschihad... ein Gipfel... eine Frucht... es kommt nach langer Geduld und einem langen Aufenthalt im Land der Schlacht, in Erwartung einen der Feinde anzulocken und ihre Übel zu erleiden. Dieser Aufenthalt wird für viele Monate und aufeinanderfolgende Jahre weitergehen. Und wenn du nicht einen dieser Schmerzen verspürst, dann wird Allah dir niemals den Sieg durch Seine Unterstützung geben, weil diese Unterstützung nur mit Geduld kommt. Ibn Taymiyyah sagte: „Führung in der Religion wird nur erreicht durch Geduld und Gewissheit.“ Begrifflichkeiten der Wahrheit und die Aufrichtigkeit der Aqidah und des Tauhids verbleiben als leblose Körper in einer Welt der Phantome, ohne dass eine Seele sie betritt, außer wenn sie von wahrhaftigen und geduldigen Leuten getragen werden, die die Bürden und Mühsal dieses Pfades tragen werden. Sie empfinden Qual als angenehm und Müdigkeit als süß. Sie sind mit nichts zufrieden, außer mit dem Tod um diesen Begrifflichkeiten Leben zu geben, durch die praktische Implementierung in der Realität, nicht wie jene die diese Begrifflichkeiten verschönern mit lediglichen Philosophien und theoretischen Rahmen, durch das Halten eloquenter Reden, die weit entfernt sind vom Geist der Tat, Aufrichtigkeit und Ausführung. Der Islam heutzutage benötigt dringend wahrhaftige, geduldige Männer die geneigt sind hart zu arbeiten, die Gefallen haben an Mühe und Komfort empfinden bei Schmerz, die in Stille die Notwendigkeiten dieses Abschnitts in die Tat umsetzen... Männer mit wahrhaftigen Seelen, hohen Zielen und starker Entschiedenheit die nur das Arbeiten hin zur Implementierung kennen, so weigern sie sich in Schlappheit verwickelt zu werden, durch Langeweile verleitet zu sein oder ihre Hoffnungen im Wege der Debatte und Argumente aufzuwenden.

Die Bedrängnis des wahn (die Liebe zum Leben und der Hass vor dem Tod und Kampf)

Rolle also deine Ärmel hoch und entblöße einen ehrlichen Arm, und sei geduldig während den Mühseligkeiten auf diesem Weg, denn es wird gesagt: „Fehlgeschlagen ist derjenige der nicht Geduld für jeden Test vorbereitet, Dank für jeden Segen und der nicht weiß, dass mit Mühsal Leichtigkeit kommt.“ O Barmherzigkeit auf meiner Seele, und Ambition haben uns nicht aufgezogen Zu den Gärten, und der letzte der Leute ist ein Reuiger; Zu den vollbusigen Mädchen, vor Blicken geschützt, und dem Schatten von Tuba, der Duft von Parfüm fließend, Zu Laternen aus Gold, in Ehre aufgehängt Auf dem Thron meines Herrn für die Getöteten, aber nicht anwesend. (Poesie) Allah  sagte: {Auch geben sie keine Spende aus, ob klein oder groß, noch durchqueren sie ein Tal, ohne daß es ihnen (als gute Tat) aufgeschrieben würde, damit Allah ihnen das Beste vergelte von dem, was sie getan haben.} [At-Tawbah: 121] In seinem Tafsir dieser Ayah überlieferte at-Tabari, dass Qatadah sagte: „Ein Volk vergrößerte die Distanz zu ihren Familien nicht für die Sache Allahs, außer, dass sie die Nähe zu Allah vergrößerten.“ Die Angelegenheit gehört also Allah, das Erste und das Letzte davon, und wir sind nichts als Seine Sklaven die sich für Seinen Dienst anstrengen. Und von der Perfektion der Dienerschaft ist es, dass wir wissen und vollständige Gewissheit haben, ohne jeglichen Zweifel, dass Allahs Versprechen unausweichlich wahr werden wird. Jedoch kann es sein, dass wir die Realität der Angelegenheit nicht kennen aufgrund einer Weisheit die nur Allah kennt, und Unterstützung und Sieg können verspätet werden nur als Test und Prüfung. Allah der Große war wahrhaftig, als Er sagte: {Und es war für Uns eine Pflicht, den Gläubigen zu helfen.} [Ar-Rum: 47] Und Er  versprach Seinen Muwahhid-Sklaven die

Unterstützung, gab den Geduldigen Konsolidierung, und Er erklärte, dass das was zu den vorangegangenen Nationen an Sieg, Standfestigkeit und Konsolidierung im Lande kam vollständig aufgrund ihrer Geduld und ihrem Vertrauen auf Ihm war. Er  sagte: {Und Wir gaben dem Volk, das unterdrückt worden war, zum Erbe die östlichen und die westlichen (Gegenden) des Landes, das Wir gesegnet haben. Und das schönste Wort deines Herrn erfüllte sich an den Kindern Israils dafür, dass sie standhaft waren. Und Wir zerstörten, was Firaun und sein Volk zu machen und was sie zu errichten pflegten.} [Al-Araf: 137] Und Allah  machte das was Seinem Propheten Yusuf  zustieß zu einem Ende in Macht und Konsolidierung im Lande, nach einer Zeit der Fremde und nach dem was in der Festung des Anführers geschehen war. Dies kam nur zustande aufgrund seiner Geduld und Taqwah. {Gewiss, wer gottesfürchtig und standhaft ist -- gewiss, Allah lässt den Lohn der Gutes Tuenden nicht verlorengehen.} [Yusuf: 90] Er  verknüpfte ebenfalls den Erfolg mit Geduld, gemäß Seiner  Aussage: {O die ihr glaubt, geduldet euch, haltet standhaft aus, seid kampfbereit und fürchtet Allah, auf daß es euch wohl ergehen möge!} [Al Imran: 200] Und Er  erwähnte, dass das gute Ende in der Dunya für die Geduldigen und Gottesfürchtigen ist: {Sei nun standhaft! Das (gute) Ende gehört den Gottesfürchtigen.} [Hud: 49] Wir wissen mit Gewissheit, dass das Versprechen Allahs niemals gebrochen wird, und wir behandeln dieses Thema nur aufgrund unserer begrenzten Sicht, die uns nur einen Teil des Versprechens sehen lässt, was die offensichtliche Unterstützung zum Siege ist, obwohl diese Unterstützung nicht notwendigerweise das ist was Er Seinen Propheten, Gesandten und gläubigen Sklaven versprochen hat. Wahrlich, dieses Versprechen manifestiert sich in verschiedenen Formen, die schwache und agitierte Seelen nicht sehen können.

21

Während die Soldaten der Chilafah ihren Krieg gegen die Kräfte des Kufrs fortführen, werfen wir einen Blick auf einige der letzten Operationen, die von den Mudschahidin des Islamischen Staats ausgeführt wurden und entweder das Territorium der Chilafah vergrößerten oder die Feinde Allahs terrorisierten, massakrierten und erniedrigten. Diese Operationen sind eine kleine Auswahl der zahlreichen Operationen, die vom Islamischen Staat auf verschiedenen Fronten in verschiedenen Regionen in den letzten Wochen ausgeführt wurden. Wilayat Dschazair Am 28. Dschumada al-Ula, führte ein Soldat der Chilafah  eine Istischhadi Operation mit einer mit Sprengstoff gefüllten Tasche gegen eine Polizeistation der abtrünnigen algerischen Polizei im Zentrum der Stadt Qusantinah.

22

Nachrichten

Wilayat Salahuddin Am 1. Dschumada al-Achirah, begaben sich drei Inghimasi Soldaten der Chilafah, Abu Salih al-Iraqi, Abu al-Yaman al-Iraqi und Abu Fuad al-Iraqi  mit ihren Sprengstoffwesten in eine Basis des Geheimdienstes der Rafidi Milizen in den Außenbezirken der Stadt Samarra. Sie infiltrierten die Basis, was zu intensiven Gefechten führte und zur Tötung aller innerhalb der Basis führte. Die Inghimasiyyin konfrontierten dann einen Verstärkungskonvoi der Rafidah. Nachdem ihre Munition ausging, detonierten sie ihre Sprengstoffwesten gegen die Murtaddin. Die gesegnete Operation führte zur Tötung und Verwundung von 27 Murtaddin. Unter den Toten befand sich der Offizier der Basis, Abu Mahdi. Dies zuzüglich zur weitgehenden Beschädigung der Gebäude und Fahrzeuge. Am 9. Dschumada al-Achirah führten zwei Soldaten der Chilafah, Abu Abdillah asch-Schami und Abu Suraqah al-Iraqi  eine Inghimasi Operation

Die Szene während des Angriffs auf das Militärkrankenhaus in Kabul

gegen die Ansammlung der Rafidi Milizenkämpfer im Dorf Haddschadsch, südlich von Baidschi. Sie lieferten sich Gefechte mit den Murtaddin und detonierten sodann ihre Sprengstoffwesten, nachdem ihre Munition ausging. Dies führte zur Tötung von mindestens 40 Murtaddin, sowie zur Verwundung dutzender weiterer. Ost-Asien Am 8. Dschumada al-Achirah wurden über 20 Soldaten der philippinischen Kreuzzügler-Armee bei Konfrontationen mit den Soldaten der Chilafah im Süden der Stadt Marawi getötet und weitere verwundet. Am 13. Dschumada al-Achirah führten die Soldaten der Chilafah einen Angriff auf Stellungen der philippinischen Armee im Dorf Datu Salibo, südlich der Stadt Cotabato auf den Philippinen. Was zur Tötung eines philippinischen Soldaten führte. Am 16. Dschumada al-Achirah konfrontierte eine Gruppe von Soldaten des Islamischen Staates eine Kampagne der philippinischen Kreuzzügler-Armee auf ihre Stellungen im Gebiet Datu Salibo, südlich der Stadt Cotabato. Sie detonierten zahlreiche Sprengsätze und lieferten sich mehrstündige Gerechte mit den Kreuzzüglern, was zur Tötung von zwei Offizieren führte, darunter ein Kolonel und ein Kapitän. Zehn weitere philippinische Soldaten wurden getötet, weitere verwundet, ein Militärfahrzeug zerstört und die Kreuzzügler wurden in die Flucht geschlagen. Wilayat Chorasan Am 9. Dschumada al-Achirah begaben sich 5 Sol-

daten der Chilafah - ‘Abdur-Rahman at-Tadschiki, Ibrahim at-Tadschiki, Sa’d al-Churasani, Dschafar al-Hirati und Muslim al-Kabuli  – zum Militärkrankenhaus in Kabul, was für die Behandlung der abtrünnigen Soldaten konstruiert wurde. Einer der 5 Mudschahidin detonierte seine Autobombe am Eingang des Krankenhauses und die restlichen 4 betraten das Krankenhaus und töteten so viele Murtaddin, wie Allah ihnen ermöglichte. Dann lieferten sie sich Gefechte mit einer Truppe von Murtaddin, die versuchten das Gebäude zu stürmen. Der Kampf dauerte 7 Stunden an und nachdem die Munition der Inghimasiyyin ausging, detonierte sie ihre Sprengstoffwesten. Die gesegnete Operation führte zur Tötung von ungefähr 400 Murtaddin der afghanischen Armee und des Geheimdiensts. Bengalen Am 18. Dschumada al-Achirah führte ein Soldat der Chilafah  eine Istischhadi Operation mit einer Sprengstoffweste auf eine Basis der Spezialeinheit in der Stadt Dhaka. Am 25. Dschumada al-Achirah schaffte es der Istischhadi Abu Muhammad al-Bengali  einer der Kontrollpunkte des internationalen Flughafens der Stadt Dhaka zu erreichen. Er drang in die Reihen der Murtaddin von der bengalischen Polizei ein und detonierte seine Sprengstoffweste, was zur Tötung und Verwundung einer Anzahl von ihnen führte. Am 26. Dschumada al-Achirah wurden Dutzende Murtaddin der bengalischen Streitkräfte durch die Detonation eines Sprengsatzes an einer Gruppe von ihnen nahe eines Kontrollpunktes in der Region Sylhet getötet und verwundet.

23

Wilayat Halab

Britannien

Am 20. Dschumada al-Achirah führten mehrere Inghimasiyyin einen Angriff auf Stellungen der Nusayriyyah im Dorf Dschubb Abayd im Norden der Stadt Dar al-Fath durch und führten intensive Konfrontationen herbei. Währenddessen schafften sie es über 30 Murtaddin zu töten und sicher zu ihren Stellungen zurückzukehren. Zur selben Zeit führte eine Gruppe von Mudschahidin einen Inghimasi-Angriff gegen eine Gruppe von Nusayri Soldaten im Dorf Tall al-Mudschizz im Nordwesten von Dar al-Fath durch. Sie töteten dabei erfolgreich 15 Murtaddin, bevor sie sicher zu ihren Stellungen kehrten.

Am 23. Dschumada al-Achirah führte der Soldat der Chilafah, Chalid Mas’ud  eine Operation in London, im Herzen des Kreuzzügler Territoriums durch, dem Aufruf des Islamischen Staates folgend, die Bürger der Koalitionsnationen anzugreifen. Er überfuhr dutzende Kuffar auf der Westminister Brücke, tötete drei und verletzte über 50 weitere. Danach stürmte er das Parlament, wo er ein Mitglied der britischen Kreuzzügler-Polizei erstach, der das Anwesen bewachte.

Wilayat Baghdad Am 21. Dschumada al-Achirah detonierte eine verdeckte Einheit eine geparkte Autobombe bei einer Ansammlung der Rafidi Muschrikin im Bezirk Amil, in Richtung Baghdad, was zur Tötung von 21 und Verwundung von 40 anderen unter ihnen führte.

Die Folgen des Angriffs von London

24

Nachrichten

Wilayat Qawqaz Am 25. Dschumada al-Achirah attackierten 8 Inghimasi-Soldaten der Chilafah  eine militärische Basis der Nationalgarde in der Nähe des Dorfes Naurskaya in Richtung der Stadt Grosni in Tschetschenien. Sie lieferten sich mehrstündige Gefechte mit den Soldaten in der Basis, was zur Tötung von mindestens 6 russischen Soldaten und Verwundung drei weiterer führte. Sechs der Mudschahidin erlangten bei den Gefechten die Schahadah - so erachten wir sie und Allah ist ihr Richter - und die übrigen zwei kehrten heil zurück.

25

Allah  befahl Seinen Sklaven sich vor jeder Sache zu schützen, die ihnen schadet und spornte sie zu den guten Dingen an und verbat ihnen die Unreinheiten und Abscheulichkeiten, die ihrer Psyche oder ihrer physischen Gesundheit schaden. Er entsandte Seinen Propheten mit diesem vollständigen, göttlichen Manhadsch, der sowohl religiöse, als auch weltliche Angelegenheiten beinhaltet. Die Sunnah ist voller göttlicher Gnaden, die den Körper und Verstand des Muslims schützen. Allah  sagt: {Die dem Gesandten, dem schriftunkundigen Propheten, folgen, den sie bei sich in der Tora und im Indschil (Evangelium) aufgeschrieben finden. Er gebietet ihnen das Rechte und verbietet ihnen das Verwerfliche, er erlaubt ihnen die guten Dinge und verbietet ihnen die schlechten} [Al-Araf: 157] At-Tabari  sagt: „Bzgl. Seiner Aussage {er erlaubt ihnen die guten Dinge}, dies bezieht sich auf was die Dschahiliyyah zu verbieten pflegte, inkl. 26

Artikel

Bahirah, Saibah, Wasilah und Ham1. {Und verbietet ihnen die schlechten} und dies beinhaltet Schweinefleisch, Riba (Zins) und das was sie halal machten von den Speisen und Getränken, die Allah haram gemacht hatte.“ Gesundheit ist ein Segen auf den viele Leute unachtsam sind Von den großen Segnungen Allahs  auf Seiner Schöpfung ist der Segen der guten Gesundheit, auf den niemand achtet außer jener, der sie verliert. Und wenn er sie verliert gibt er alles aus was er besitzt, um sich zu heilen und seine Gesundheit wiederherzustellen, entsprechend seiner Fähigkeit. Die Sunnah deutet 1  Vier Kategorien für Vieh, die von den Muschrikin auf Grundlage bestimmter Züge erfunden wurden.

auf den Segen der Gesundheit hin, in dem was von al-Buchari in al-Adad al-Mufrad und den anderen Bücher der Sunan überliefert wird, wo der Prophet  sagte: „Wer auch immer in Sicherheit bzgl. sich selber aufwacht, sein Körper bei guter Gesundheit ist und sein Essen für diesen Tag hat, so ist es als ob er die Dunya besitzt.“ Ebenso überlieferte al-Buchari  in seinem Sahih, dass Ibn Abbas  überlieferte, dass der Prophet  sagte: „Es gibt zwei Segnungen über die viele Leute unachtsam sind; Gesundheit und Freizeit.“ Ibn al-Battal  sagt, während er diesen wunderbaren Hadith erklärt: “Die Bedeutung des Hadith ist, dass eine Person keine Freizeit hat, bis er ausreichend wird und sein Körper gesund ist. Wer auch immer dies erreicht, so soll er vorsichtig sein und nicht unachtsam sein bzgl. der Dankbarkeit zu Allah, für das womit Er ihn gesegnet hat. Und von den Wegen der Dankbarkeit ist das Befolgen Seiner Befehle und die Enthaltung von dem, was Er verboten hat. Wer auch immer diesbezüglich nachlässig ist, ist unachtsam.” Das Verbot der Beschädigung des Körpers Das Komische mit manchen Leuten ist, dass sie ihre Gesundheit mit dem beeinträchtigen, was Allah  von den zerstörerischen und üblen Sachen verboten hat, wie z.B. Zigaretten und Rauschmittel, die den Verstand abwesend machen und ihn auf unterschiedliche Weise beeinträchtigen und dem Körper sehr schaden. Solche Sachen und andere von den verbotenen Sachen sind ein langsamer Tod und ein Mittel zur Zerstörung des Körpers und Allah  hat die Selbsttötung verboten als Er sagte: {Und tötet euch nicht selbst. Allah ist gewiss Barmherzig gegen euch.} [An-Nisa: 29] Dementsprechend kam die ehrwürdige Scharia zum Schutz der Religion und der Leute und zum Wohl der Religion werden Leute billig geopfert, durch den Dschihad für Allahs Sache, bis es keine Fitnah mehr gibt und die gesamte Religion nur für Allah ist. Abgesehen davon ist es für einen Muslim nicht erlaubt seinem Körper Schaden zuzufügen oder etwas zu tun, das seiner Gesundheit schadet, egal was der Grund ist. Al-Hakim überliefert in seinem Mustadrak, von Dschabir, dass ein Mann von den Leuten von at-Tufayl Ibn Amr ad-Dausi mit at-Tufayl Hidschrah gemacht hat. Dann wurde der Mann krank. Er sagte: „Er wurde unzufrieden, so erreichte er einen Köcher und nahm einen Pfeil und schnitt seine Adern in seinen Händen und starb. At-Tufayl sah ihn in einem Traum und sagte: ‚Was hat Allah mit dir gemacht?‘ Er sagte: ‚Er vergab mir wegen meiner Hidschrah zum Propheten .‘ Da sagte er: ‚Was ist mit deinen Händen geschehen?‘ Er sagte: ‚Mir wurde gesagt, „Wir werden

nicht reparieren, was du selber kaputt gemacht hast.“‘“ Er sagte: „Da berichtete at-Tufayl die Geschichte dem Propheten  und er  sagte: ‚O Allah, und vergib seinen Händen,‘ und er erhob seine Hände.“ Dies war ein Mann, der nicht beabsichtigte sich selbst zu töten, doch seine Tat führte zu seinem Tod und Allah vergab ihm aufgrund seiner Hidschrah, dies ist was deutlich ist vom Bittgebet des Propheten  für ihn. Deswegen, bedenke was ihm gesagt wurde: „Ich werde nicht reparieren was du selber kaputt gemacht hast.“ Denn dieser Körper darf nicht ruiniert werden, außer im Trachten nach Allahs Wohlgefallen und in Seinem Gehorsam, nicht aufgrund von Gelüsten der Seele und ihren Gefühlen und Impulsen. Geduld bei Krankheit... Eine Sunnah der Propheten, der Manhadsch der Tugendhaften Zwischen dem Segen der Gesundheit und dem Segen der Heilung ist es wichtig für jeden Muslim, dass er sein Vertrauen auf seinen Herrn setzt und die Mittel zur Heilung verwendet. Wenn er geheilt wird, so ist es wahrlich von Allah alleine und wenn es nicht zur Genesung kommt, sollte er gut über Seinen Herrn denken – nämlich, dass Er damit seinen Rang erhöhen will und seine Sünden auslöscht durch alle Dinge, die ihm zusetzen von den verschiedenen Typen der physischen und mentalen Schäden. Deswegen sucht der Muslim Belohnung durch seine Geduld während seinem Leid, denn dies ist der Zustand des Gläubigen in guten und schlechten Zeiten. Al-Buchari und Muslim überliefern, dass der Prophet  sagte: „Nichts trifft den Muslim an Müdigkeit, Krankheit, Furcht, Trauer, Schaden oder Niedergeschlagenheit – selbst wenn es nur ein Dornenstich wäre – außer, dass Allah dadurch seine Sünden sühnt.“ Deswegen pflegten einige der Salaf sich zu freuen, wenn sie krank wurden, denn wahrlich diejenigen, die am Meisten geprüft werden sind die Propheten, dann diejenigen die ihnen ähneln und dann diejenigen, die ihnen ähneln. Imam al-Buchari überlieferte in seinem Sahih von Al-Harith Ibn Suwayd von Abdullah, dass er sagte: „Ich trat zum Gesandten Allahs  ein, während er an Fieber litt, so wischte ich ihn ab und sagte: ‚Wahrlich, du leidest an einem starken Fieber.‘ Da sagte er: ‚Wahrlich, ich erleide das was zwei von euch erleiden.‘ Ich sagte: ‚Ist dies weil für dich zwei Belohnungen sind?‘ Er sagte: ‚Wahrlich, so ist es. Gleichermaßen gibt es keinen Muslim der durch Schaden getroffen wird – das Stechen eines Dorns oder mehr als das – außer dass Allah dadurch seine Sünden sühnt, so wie ein Baum seine Blätter abwirft.‘“ Ebenso wurde der Prophet Allahs Ayyub  von einem Leiden getroffen, das ihn für eine lange Zeit plagte und Allah  lobte ihn für seine Geduld. 27

Ziehe einen Nutzen aus deiner Jugend vor deinem hohen Alter

Er sagte: {Gewiss, Wir fanden ihn standhaft. Welch ein trefflicher Diener! Er war immer wieder umkehrbereit.} [Sad: 44] Dann machte Er Dua zu Allah seinem Herrn – nicht auf direkte Weise – vielmehr war es mit bestem Verhalten und ein schönes Dua. Er sagte: {„Mir ist gewiss Unheil widerfahren, doch Du bist der Barmherzigste der Barmherzigen.“} [Al-Anbiya: 83] Dieses Dua von ihm kam erst nach vielen Jahren des Leidens am Schmerz seiner Krankheit und seiner Aufgabe durch die Menschen, während er seine Belohnung erwartete und geduldig war im Angesicht der Härte und des Leids. Wie lange währte die Krankheit bevor er das größte Mittel – nämlich Dua zu Allah  – verwendete?! Dies ist der Manhadsch der Anhänger der Propheten. Abu Dawud überlieferte in Kitab azZuhd von Abu ad-Darda , dass er sagte: „Ich liebe Armut aus Bescheidenheit zu meinem Herrn und ich liebe den Tod aus Sehnsucht nach meinem Herrn und ich liebe Krankheit, da es meine Sünden sühnt.“ Wer wird das Paradies mit Geduld erkaufen? Von den großartigen Beispielen aus der ersten Generation bzgl. ihrer Geduld bei Prüfungen im Streben nach dem Paradies ist das was Imam al-Buchari von Ata Ibn Abi Rabah überlieferte, der sagte: „Ibn Abbas sagte zu mir: ‚Soll ich dir nicht eine Frau von den Leuten des Paradieses zeigen?‘ Ich sagte: ‚Natürlich.‘ Er sagte: ‚Diese schwarze Frau kam zum Propheten  und sagte: „Ich leide an Anfällen und werde entblößt, so rufe Allah für mich an.“ Er sagte: ‚Wenn du willst, kannst du geduldig bleiben und für dich wird das Paradies sein und wenn du willst, kann ich Allah anrufen, auf dass Er dich heilt.‘ So sagte sie: ‚Ich werde geduldig sein.‘ Dann sagte sie: ‚Ich werde entblößt, so bitte Allah, auf dass ich nicht entblößt werde.‘ Dar28

Artikel

aufhin macht er für sie Dua.‘“ Diese gläubige Frau erlitt die Schmerzen ihrer Anfälle in dieser Dunya, um das Paradies und seine Wonnen zu erhalten, so bedenke dies. Wer dies ungewöhnlich findet, so reicht ihm der Hadith der von Imam at-Tirmidhi von Dschabir überliefert wurde, dass er sagte: „Der Gesandte Allahs  sagte: ‚Die Leute der guten Gesundheit am Tage des Gerichts, wenn sie sehen, was an Belohnung zu den Leuten gegeben wird die geprüft wurden, werden sich wünschen, dass ihre Häute mit Scheren in der Dunya zerschnitten wur-

den.‘“ Derjenige, den Allah mit üppiger Gesundheit gesegnet hat, soll Allah  lobpreisen für diesen Segen und Ihm dafür danken, auf dass er das was ihm gegeben wurde für Allahs Gehorsam verwenden möge, gemäß dem Befehl Allahs : {Sondern trachte mit dem, was Allah dir gegeben hat, nach der jenseitigen Wohnstätte, vergiss aber auch nicht deinen Anteil am Diesseits} [Al-Qasas: 77] Er soll seine Tage der Gesundheit und Stärke ausnutzen um die Anzahl seiner guten Tagen zu vergrößern, bevor er plötzlich durch Krankheit, hohes Alter, oder Schwäche überrascht wird, wie der Prophet Allahs  empfahl: „Mache dir 5 vor 5 zu Nutzen: Deine Jugend vor deinem hohen Alter, deine Gesundheit bevor du krank wirst, dein Reichtum vor deiner Armut, deine Freizeit vor deiner Beschäftigung, und dein Leben vor deinem Tod.“ [Überliefert bei al-Hakim in al-Mustadrak] So soll jeder, den Allah mit Krankheit prüft Allah  lobpreisen für das was ihn getroffen hat. Denn wahrlich manche Leidprüfungen sind weniger hart als andere. Und er soll geduldig sein bzgl. was ihn getroffen hat, während er mit seiner Belohnung von Allah  rechnet, besonders wenn es eine Verletzung ist, die man für Allahs Sache erhalten hat, denn wahrlich Geduld bei der Leidprüfung und die Dankbarkeit gegenüber Allah für den Segen der Verletzung auf Seinem Wege ist von den größten Angelegenheiten. Möge Allah jeden kranken Muslim heilen und seine Leidprüfung eine Sühne für ihre Sünden machen und zu einer Erhöhung ihres Ranges, denn wahrlich Er ist allmächtig und alles Lob gebührt Allah, dem Herrn der Welten.

29

Schaych Sulayman Ibn Abd Allah Ibn Muhammad Ibn Abd al-Wahhab  sagte über die Aussage Allahs : {Siehst du nicht jene, die behaupten, an das zu glauben, was zu dir (als Offenbarung) herabgesandt worden ist, und was vor dir herabgesandt wurde, während sie sich in Entscheidungsfragen an den Taghut wenden wollen, wo ihnen doch befohlen worden ist, Kufr an ihn zu machen‘? Aber der Satan will sie weit in die Irre führen. Und wenn man zu ihnen sagt: „Kommt her zu dem, was Allah (als Offenbarung) herabgesandt hat, und zum Gesandten“, siehst du die Heuchler sich nachdrücklich abwenden. Aber wie (ist es), wenn sie ein Unglück trifft für das, was ihre Hände vorausgeschickt haben, und sie hierauf zu dir kommen und bei Allah schwören: „Wir wollten (es) ja nur gut machen 30

Artikel

und Einklang herstellen“?} [An-Nisa: 60-62] Wahrlich, wer begriffen hat, dass es keinen Ilah außer Allah gibt und dann jedoch bei der Urteilsersuchung zu jemand anderem als dem Gesandten  bzgl. den Auseinandersetzungen geht, so hat dieser bei seiner Schahadah gelogen. Dies ist so, weil der Tauhid auf den zwei Schahadahs fußt. Die eine kann nicht von der anderen getrennt werden, aufgrund ihrer gegenseitigen Notwendigkeit und dem, was von diesem Buch1 bereits vorangegangen ist bzgl. der Bedeutung der Schahadah. Nämlich, dass es keinen Ilah gibt außer Allah und sie das Recht Allahs auf Seine Diener beinhaltet. Er weist in 1 Er meint „Kitab at-Tauhid“ von seinem Großvater, Schaych Muhammad Ibn Abd al-Wahhab .

diesem Kapitel auf die Bedeutung der Schahadah hin, dass Muhammad der Gesandte Allah ist, die das Recht des Gesandten  beinhaltet. Sie beinhaltet, dass er ein Diener ist, der nicht angebetet wird und ebenfalls ein vertrauenswürdiger Bote, der nicht lügt. Vielmehr wird ihm gehorcht und gefolgt, weil er der Überbringer von Allah  ist. So steht ihm  die Position des Prophetentums, Berichtens von Allah und das Richten über die Streitigkeiten zwischen den Menschen zu, da er nur mit dem Urteil Allahs urteilt und seine Liebe über der eigenen Seele, Familie, Besitz und Heimat steht. Er hat keinen Anteil an der Göttlichkeit (Ilahiyyah), vielmehr ist er der Diener Allahs und Sein Gesandter, gemäß der Aussage Allahs : {Und als Allahs Diener aufstand, um Ihn anzurufen, hätten sie ihn (alle) beinahe erdrückt.“} [Al-Dschinn: 19] Und er  sagte: „Ich bin lediglich Sein Sklave, so sagt ‚Der Sklave Allahs und Sein Gesandter.‘“ [Überliefert bei al-Buchari] Dies macht seine Befolgung und Urteilsersuchung bei ihm bzgl. der Streitigkeit unerlässlich, sowie das Ablassen von der Urteilsersuchung bei anderen, wie z.B. bei den Munafiqin. Jene, die den Glauben an ihn vorgeben, aber das Urteil von anderen ersuchen. Dadurch erreicht der Sklave den perfekten Tauhid und die makellose Befolgung. Und dies ist die Vollendung der Wonne und dies ist die Bedeutung der zwei Schahadat. Wenn dies deutlich geworden ist, so ist die übersetzte Bedeutung der Ayah: Wahrlich, Allah  verbat demjenigen, der den Iman an das vorgibt, was Allah auf Seinen Gesandten und die Propheten vor ihm herabsandte, dass er die Urteilsersuchung zur Lösung der Streitigkeiten bei etwas anderem außer dem Buche Allahs und der Sunnah Seines Gesandten durchführt. Ebenso erwähnte der Autor über den Herabsendungsgrund [dieser Ayah]: Ibn al-Qayyim sagte: „Der Taghut ist alles, womit man seine Grenze überschreitet. Abgeleitet von Tughyan (Tyrannei) und es ist die Überschreitung der Grenze.“ Alles, von dem sich zwei im Zwist befindende Parteien ein Urteil ersuchen, ohne dass es das Buch Allahs und die Sunnah Seines Gesandten  ist, ist ein Taghut, da damit Seine Grenze überschritten wurde. Dazu gehört auch jeder, der etwas anderes außer Allah anbetet. So hat er den Taghut angebetet und durch seine Anbetung Seine Grenzen überschritten. So bot er ihm die Anbetung, die nicht für ihn ist. Gleichermaßen ist derjenige, der zur Urteilsersuchung bei etwas anderem als Allah  und Seinem Gesandten  aufruft. So hat er zur Urteilsersuchung beim Taghut aufgerufen. Bedenke, wie Er  die Ayah brachte. Diese Urteilsersuchung bei demjenigen ablehnend, der behauptet, dass er an das glaubt, was von Allah auf Seinen Gesandten  und auf die vor ihm herabgesandt wurde. Doch trotzdem ruft er zur Urteilsersuchung bei jemand anderem außer Allah und Seinem Gesandten  auf und geht beim Zwist zur Urteilsersuchung zu ihm. Innerhalb Seiner Rede {behaupten} ist eine Verneinung von dem, was sie von sich an Glauben behaupten. Deswegen sagte Er nicht: „Siehst du nicht jene, die glauben“, denn wären sie wirklich von den Leuten

Das Internationale Taghut Strachgerichtshof

des Glaubens, so hätten sie nicht die Urteilsersuchung bei anderen außer Allah  und Seinem Gesandten  gewollt. Und Er sagte nicht über sie {behaupten}, denn das wird – meistens – nur zu demjenigen gesagt, der eine Behauptung aufstellt, wobei er lügt oder auf die Stufe des Lügners herabkommt. Dies ist aufgrund seiner Nichtbeachtung ihrer Verpflichtung und seiner Tat, mit der er sie verneint. Ibn Kathir sagte: „Und die Ayah verurteilt denjenigen, der vom Buch und der Sunnah abweicht und von dem anderen Falschen außer diesen beiden das Urteil ersucht. Und das ist, was hier mit Taghut gemeint wird. Und Seine  Aussage: {Wo ihnen doch befohlen worden ist, Kufr an ihn zu machen?} d.h. an den Taghut. Und das deutet darauf hin, dass die Urteilsersuchung beim Taghut den Iman verneint und ihm widerspricht. So wird der Iman nicht richtig sein, außer durch den Kufr an ihn [d.h. den Taghut] und Unterlassen der Urteilsersuchung bei ihm. Wer also keinen Kufr an den Taghut gemacht hat, der hat keinen Iman an Allah gemacht. Und Seine Aussage: {Aber der Satan will sie weit in die Irre führen.} d.h., weil der Wille zur Urteilsersuchung bei etwas anderem außer dem Buche Allahs und der Sunnah Seines Gesandten  vom Gehorsam zum Schaytan ist. Und er ruft lediglich seine Gruppe, damit sie von den Leuten des Feuers werden. Und in der Ayah ist ein Hinweis darauf, dass 31

Der Haupt Taghut Salman in der Anwesenheit seiner Taghut Richter

es zu den Pflichten gehört, die Urteilsersuchung beim Taghut zu unterlassen. Der Taghut ist das, was nicht das Buch und die Sunnah ist. Ebenso, dass der bei ihm Urteilsersuchende kein Mumin ist, vielmehr ist er kein Muslim. Und Seine  Aussage: {Und wenn man zu ihnen sagt: „Kommt her zu dem, was Allah (als Offenbarung) herabgesandt hat, und zum Gesandten“, siehst du die Heuchler sich nachdrücklich abwenden.} D.h., wenn sie zur Urteilsersuchung beim dem was Allah herabgesandt hat und beim Gesandten gerufen werden, wenden sie sich in Arroganz ab. Gemäß der Aussage Allahs : {Und wenn sie zu Allah und Seinem Gesandten gerufen werden, damit er zwischen ihnen richte, wendet sich sogleich eine Gruppe von ihnen ab.} [AnNur: 48] Ibn al-Qayyim sagte: „Dies ist ein Hinweis darauf, dass derjenige, der zur Urteilsersuchung beim Buch und der Sunnah gerufen wird, dann aber nicht einwilligt und sich weigert, so ist er von den Munafiqin. Und {abwenden} ist hier intransitiv und nicht transitiv, es bedeutet ‘abwenden’ und bedeutet nicht, dass sie andere abhalten. Und deswegen kam sein Masdar (Quelle) als Sudud (Abhalten) und der Masdar vom Transitiven ist Saddan (Abhalten).“ Wenn also Allah  über den Abwendenden mit dem Nifaq urteilte, wie ist es dann es mit demjenigen, der seine Abwendung steigert, indem er die Menschen vom Urteil mit dem Buch und der Sunnah und von der Urteilsersuchung bei beiden durch seine Aussage, Tat und Schriften abhält? Dann behauptet er trotzdem, dass er nur das Gutmachen und Einklang erreichen wollte. Das Gutmachen in seiner Tat und Einklang zwischen dem Taghut, dessen Urteil er ersucht, und zwischen dem Buch und der Sunnah? Ich sagte: Dies ist der Zustand vieler von denen, die in diesen Zeiten Wissen und Iman für sich beanspruchen. Wenn ihnen gesagt wird, kommt her, auf dass wir das Urteil suchen. Das Urteil bei dem, was Allah auf Seinen Gesandten herabgesandt hat, {und du siehst sie sich hochmütig abwenden} [Al-Munafiqun: 5] Und sie entschuldigen sich damit, dass sie dies nicht wissen und nicht ver-

32

Artikel

stehen. {Nein! Vielmehr hat Allah sie für ihren Kufr verflucht. Wie wenig sie glauben!} [Al-Baqarah: 88] Die Aussage Allahs : {Aber wie (ist es), wenn sie ein Unglück trifft für das, was ihre Hände vorausgeschickt haben} [An-Nisa: 62] Ibn Kathir sagte: „D.h.: Wie ergeht es ihnen, wenn die Mengen in den Katastrophen aufgrund ihrer Sünden zu dir treiben und sie dich in diesem benötigen.“ Ibn al-Qayyim sagte: „Es wurde gesagt, dass die Katastrophe sie bloßstellt. Wenn der Quran bzgl. ihrem Zustand herabgesandt wurde und zweifellos ist dies die größte Katastrophe und Schaden. Denn die Katastrophen treffen sie aufgrund dem, was ihre Hände vorausgeschickt haben. Sie treffen sie in ihren Körpern, Herzen und Religionen, weil sie dem Gesandten  zuwiderhandelten, von denen die größten Katastrophen, die des Herzens und der Religion sind. So wird das Richtige als Übel, Rechtleitung als Irreführung, Rechtleitung als Sünde, die Wahrheit als Falschheit und die Tugend als Korruption gesehen. Und dies ist die Katastrophe, die sein Herz getroffen hat. Und dies ist der Charakter, der die Zuwiderhandlung des Gesandten  auslöste und die Urteilsersuchung bei jemand anderes als ihm. Sufyan ath-Thauri sagte: ‚Über Seine  Aussage: {So sollen diejenigen, die Seinem Befehl zuwiderhandeln, sich vorsehen, dass nicht eine Versuchung sie trifft oder schmerzhafte Strafe sie trifft.} [An-Nur: 63] Er sagte: Es ist, dass ihre Herzen versiegelt werden.‘ Und Seine  Aussage: {Und sie hierauf zu dir kommen und bei Allah schwören: „Wir wollten (es) ja nur gut machen und Einklang herstellen“?} Ibn Kathir sagte: D.h. sie entschuldigen sich und schwören, wir wollten mit unserem Gang zu jemand anderem als dir nichts außer Gutem und Einklang, d.h. Mudarah (Schmeichelei) und Musanaah (Schmeichelei).‘ Und andere sagten: {Ja nur gut machen} d.h. nichts böses. Und {Einklang} d.h. zwischen den beiden Gegnern und wir wollten dir nicht zuwiderhandeln und keine Verärgerung über dein Urteil.‘“ [Aus dem Buch „Taysir al-Aziz al-Hamid“, gekürzt.]

33

34

Artikel

Nach ihrer Etablierung rief die Chilafah die Muslime auf der ganzen Welt jahrelang dazu auf sich zu erheben und gegen die Feinde Allahs Dschihad zu führen, um Sein Wort zu erheben und um sich unter dem Banner der Gemeinschaft der Muslime zu vereinen. Dieser Ruf wurde mit einer starken Antwort von mehreren Mudschahidin-Gruppen auf der ganzen Welt empfangen, die zügig die Ränge schlossen und ihre Bayah an Amir al-Muminin verkündeten, wobei sich einige von ihnen mit anderen Mudschahidin-Gruppen in ihrer Region vereinten, ein Individuum von ihnen auswählten und nominierten, um vom Chalifah als ihr Amir ernannt zu werden. So breitete sich die Chilafah schnell über ihre Territorien im Irak und asch-Scham hinaus, zwei Länder von den Ländern der Muslime, die von den Kreuzfahrern gestohlen worden waren und unter sich aufgeteilt hatten, durch die Verwendung künstlicher Grenzen, die aufrecht erhalten wurden durch die Herrschaft ihrer Taghut-Marionetten. Die Chilafah bereitete sich über den Irak und asch-Scham hinaus aus, nach der Zerstörung ihrer künstlichen Grenzen, der Vereinigung ihrer Gebiete und der Etablierung der Scharia darin. Dadurch wurde der Ummah demonstriert, dass Einheit nicht außer Reichweite lag, so lange es auf der Grundlage des Tauhid Allahs verfolgt wurde. Es war diese Form der Einheit zu der der Islamische Staat die Mudschahidin rief – eine Form der Einheit die das Recht des Tauhids erfüllte, im Gegensatz zu dessen Aufopferung im Interesse von vorübergehenden politischen Gewinnen – und es war diese Form der Einheit, auf die die aufrichtigen Mudschahidin überall auf der Welt warteten. Wenn die Chilafah also ihren Ruf tätigte, da kam das Echo der Antwort aus allen Richtungen... von Sinai, Libyen, Algerien, Jemen und der arabischen Halbinsel. Die Mudschahidin wurden mobilisiert, um sich auf dem Tauhid zu vereinen und eine vereinte Front gegen jeden Muschrik in jedem Winkel der Erde zu bilden, gemäß dem Befehl Allahs : {Und kämpft gegen die Muschrikin allesamt} [At-Taubah: 36] Der Krieg gegen den Kufr intensivierte sich bald, da die Muschrikin sich beeilten, um zu versuchen die Ausbreitung des Islamischen Staates zu stoppen und der Gefahr, die von ihm ausgeht ein Ende zu setzen. Doch eine nach der anderen vereinten sich die Mudschahidin-Gruppen auf der ganzen Welt unter dem Banner der Chilafah. Churasan, West-Afrika, Somalia, Ost-Asien, Mali... das Phänomen rollte weiterhin durch die Länder der Muslime und in jeder Region in der eine Bayah gegeben wurde folgten Attacken. Die Mudschahidin marschierten los und schlugen die Kuffar, wo auch immer sie sie fanden, ohne zwischen einem Kreuzfahrer-Muschrik oder einer Murtadd-Marionette zu unterscheiden. So war es auch als acht Inghimasi-Soldaten der Chilafah am 25. Dschumada al-Achirah loszogen, um

einen Überfall auf eine Basis der russischen Nationalgarde nahe des Dorfes Naurskaya auszuführen, nordwestlich der Stadt Grosny in der Region Tschetschenien in der Wilayah Qauqaz. Sie machten sich das neblige Wetter und die Dunkelheit der Nacht zu Nutzen, während sie bewaffnet mit Messern und Sturmgewehren in Richtung der Basis vorstießen. Die acht Mudschahidin, die sich zehn Tage lang für die Operation vorbereitet hatten, lieferten sich mehrstündige Gefechte in der Basis, wobei sechs getötet und drei andere verwundet wurden. Sechs der Mudschahidin  erhielten die Schahadah im Laufe der Operation und die anderen zwei kehrten sicher zurück. Der waghalsige Angriff auf die russische Basis in Tschetschenien deckte sich mit einer anderen Operation durch die Soldaten der Chilafah, mehrere tausend Kilometer entfernt in Bengal. Der Istischhadi Abu Muhammad al-Bengali  schlug sich bis zu einem der Kontrollpunkte am internationalen Flughafen in der Stadt Dhaka durch, wo er seine Sprengstoffweste in der Mitte von einer Gruppe von bengalischen Murtadd-Polizisten zündete, wobei mindestens drei von ihnen getötet und mehrere andere von ihnen verwundet wurden. Nur einen Tag später wurden dutzende bengalische Murtadd-Sicherheitskräfte getötet und verwundet als eine Sprengfalle unter einer Gruppe von ihnen in der Region von Sylhet gezündet wurde, während sie versuchten eine der Basen der Mudschahidin zu stürmen. Die Soldaten der Chilafah hatten ebenfalls eine Woche früher eine Operation ausgeführt, in der einer der Mudschahidin eine Spezialkräftebasis in der Gegend von Aschkuna in Dhaka mit einer Sprengstoffweste angriff. Die Operationen in Bengal und Qauqaz erschütterten die Reihen der Murtaddin und Kreuzfahrer und damit etablierten die Mudschahidin in Bengal ihre Fähigkeit zur Konfrontierung und Ausblutung der Kapazitäten der Murtadd-Sicherheitskräfte und zur Anvisierung ihrer wichtigsten Befehlshaber, wie es in der Operation in Sylhet geschah, wo diese einen Murtadd-Offizier, Oberst Abul Kalam Azad, dem Geheimdienst-Direktor des schnellen Einsatzbataillons töteten. Gleichermaßen etablierten die Mudschahidin im Qauqaz ihre Fähigkeit zum Angriff russischer Kreuzfahrertruppen und zu Ausführung von Überraschungsangriffen selbst in ihren Militärbasen. Diese Operationen haben alle Religionen und Wege des Kufrs daran erinnert, dass die Bataillone des Islamischen Staates in allen Winkeln der Erde auf ihrer Kampagne zur Auslöschung ihrer Armeen beharren werden, wo immer sie auch vorzufinden sind, bis das Wort Allahs das Höchste und das Wort der Kuffar das Niedrigste ist. Möge Allah unsere Schuhada annehmen und sie mit denen ersetzen, die weiterhin das Banner des Tauhids nach ihnen tragen werden. Amin.

35

Es gibt keinen Nutzen von einem Gelehrten, der sein Wissen versteckt, der weder die Wahrheit verkündet, noch andere Menschen zu ihr aufruft. Und es gibt keinen Nutzen von jemandem, dessen Taten nicht mit seinem Wissen übereinstimmen. Vielmehr ist der wahre Gelehrte derjenige, der so Wissen nimmt, wie es genommen werden sollte. Sie sind bzgl. dem Wissen aufrichtig zu Allah, verkünden es und handeln danach. Und wie wenige solche Leute heutzutage sind – Tage in denen Wissen in den Brüsten der Männer versteckt ist und an den Füßen der Tawaghit verkauft wird, die versuchen ihre Anhänger und Gefolgsleute zu vermehren. Abu Sulayman asch-Schami, möge Allah ihn akzeptieren, war ein Wissenssuchender von einer seltenen Sorte von Gelehrten. Er wusste, dass Iman, in der Praxis, 36

Feature

nicht erhalten werden kann, außer durch Wissen – so suchte er nach Wissen, um seinen Iman zu etablieren. Und er wusste, dass wahres Verständnis in der Religion etwas Gutes ist, das Allah wem auch immer von Seinen Sklaven Er will gibt. So strebte er nach diesem Gut, indem er seine guten Taten vermehrte. Und er stellte fest, dass die Zakah auf Wissen seine Vermittlung zu den Leuten ist, so bemühte er sich dies so gut es geht zu tun, sowohl unter Verwendung seines Stifts und seiner Zunge. Aus Sorge jemand zu sein, der redet ohne dementsprechend zu handeln, verfolgte er den Kurs, zu dem er andere aufrief. So war sein Ende, wie er wünschte: Für die Sache Allah auf der Frontlinie getötet zu werden. So erachten wir ihn und Allah weiß am Besten über ihn Bescheid.

Das Reisen auf der Suche nach den Leuten der Wahrheit

vor das FBI genügend Informationen sammeln konnte, um einen Haftbefehl für ihn an den Grenzen und Flughäfen auszustellen. Also kehrte er zum Geburtsort seiner Vorväter in asch-Scham zurück und hielt sich für einige Jahre in Aleppo auf. Er suchte nach Wissen, rief seine Familie und Freunde zum Tauhid, in Erwartung der nächsten Gelegenheit zum Führen des Dschihads. Gleichzeitig war er bedacht darauf nicht die Aufmerksamkeit der Geheimdienste zu erwecken und hielt sich

Die Dunya und ihrer Zierde konnte ihn nicht verführen. Akademische Hochschulabschlüsse und ihre Täuschung konnten ihn nicht aufhalten. Weder eine Ehefrau, noch Wohlstand oder Kinder konnten ihn von seiner Religion abbringen. Stattdessen verwarf er all dies, als er den Tauhid verstand und erkannte, dass der Dschihad für Allahs Sache der beste Beweis seiner Loyalität zu den Muslimen und seiner Lossagung von den Muschrikin ist, in deren Gesellschaft er geboren wurde, als Kind aufgezogen wurde und zum Mann heranwuchs. Er schloss sein Studium der Informatik an der Universität von Massachusetts in Boston ab, wo er als Ingenieur und Programmierer promovierte, bevor er sich entschied mit Qasim ar-Rimi, einer der Juden des Dschihads, die Schaych Abu Sulayman entblößte einigen seiner Freunden für die Sache Allahs auszuziehen. So reisten sie als Muhadschirin zu von den üblen Gelehrten fern, die sich mit den Tawaghit Allah aus, ohne ihre Reise mit jemandem zu koordinie- verbündet hatten. Letzten Endes erstellte das FBI einen ren. Sie streiften umher zwischen Jemen, Pakistan und internationalen Haftbefehl und setzte ein Kopfgeld von Irak, in der Hoffnung jemanden zu treffen, der sie zu 50.000 Dollar auf ihn aus. den Mudschahidin bringen würde. Aber nachdem sie Der Weg zum Islamischen Staat auf der Suche nach dem Weg ermüdeten und befürchteten den Verdacht der Geheimdienste zu erregen, kehrten Zu Beginn des Dschihads in asch-Scham, suchte sich nach Amerika zurück und baten Allah  sie zu ihAbu Sulayman nach den Leuten des Tauhids in den verrem Ziel zu führen. Er verweilte nicht lange, bis er entschied zu versu- schiedenen kämpfenden Gruppen. Er kämpfte zusamchen Amerika selbst zu einem Schlachtfeld für seinen men mit einer Gruppe, bis er in einer Schlacht gegen Dschihad und zum Ort seiner Schahadah zu machen. die Nusayriyyah in einem Viertel von Aleppo verwundet So plante er, zusammen mit zwei seiner Gefährten, die wurde. Als er hörte, dass die Soldaten des Islamischen Ausführung einer Operation, welche die Amerikaner in Staat nach asch-Scham gekommen waren, um unter ihrem eigenen Land treffen sollte. Sie planten ihre ge- dem Namen „Dschabhat an-Nusrah li Ahl asch-Scham“ wünschte Operation, inkl. der Erbeutung einiger Waf- zu arbeiten, schloss er sich ihnen an und traf ihre Gefen von den Kreuzfahrern, die sie dann für einen Angriff lehrten, im Wissen, dass sie die Soldaten von Schaych hinter den feindlichen Linien verwenden würden, von Abu Bakr al-Baghdadi  sind, dem Amir des damalidem sie sich erhofften eine große Anzahl von Muschrik- gen Islamischen Staats im Irak zu jener Zeit. Er beanin zu töten. Jedoch verfügte Allah etwas anderes und Er tragte zum Irak transferiert zu werden, aber sie gaben macht was Er will. Ihr Plan wurde nur wenige Tage vor dazu nicht ihre Erlaubnis. Er bestand dann darauf, dass dem geplanten Beginn der Operation entdeckt. Doch sie ihm erlauben eine Istischhadi-Operation gegen die Allah beschützte Abu Sulayman vor der Gefangennah- Nusayriyyah durchzuführen, doch sie verzögerten ihre me und ermöglichte ihm die Flucht aus Amerika, be- Antwort hierauf. So lehrte er weiterhin Aqidah für die 37

Die Taghut Gelehrten der Juden des Dschihads, Abu Muhammad al-Maqdisi und Abu Qatadah al-Filistini

Mudschahidin, die mit ihm waren und machte Ribat auf den Fronten der Stadt Aleppo und beteiligte sich an Überfällen auf Nusayri-Stellungen, bis die Fitnah des verräterischen al-Dschawlani kam und ihm die Wahrheit von dem, was sie verheimlichten klar wurde. Abu Sulayman kritisierte sie daraufhin für ihren Verrat am Islamischen Staat und ihrer Brechung des Abkommens, sowie ihrer Brechung ihrer Bayah zu Amir al-Muminin Abu Bakr al-Baghdadi . Er begann anderen Soldaten die Wahrheit über die Situation zu erklären. Er zeigte ihnen auf, dass Dschabhat an-Nusrah versuchte ihren ursprünglichen Treueeid zum Islamischen Staat zu verheimlichen und er erklärte ihnen, dass es nicht erlaubt ist Amir al-Muminin nicht mehr zu gehorchen oder die Bayah zurückzuziehen, solange sie keinen deutlichen Kufr von ihm gesehen haben. Deswegen hatten die Leute des Verrats genug von ihm und suchten nach einer Möglichkeit ihn loszuwerden. Sie erinnerten sich an sein vorheriges Bestehen auf der Ausführung einer Istischhadi-Operation, zu der sie nun ihre Erlaubnis gaben und sogar darauf bestanden – doch er kannte ihr wahres Ziel, entblößte ihren Plan und verkündete ihnen seine Lossagung von ihnen. Er verließ ihre Reihen, um seine Bayah an Amir al-Muminin und seinen Status als einen seiner Soldaten zu erneuern. Niemand stirbt bevor seine Zeit gekommen ist Unter dem Banner des Islamischen Staates in Irak und asch-Scham arbeitete Schaych Ahmad Abdul-Badi Abu Samrah wie die anderen Soldaten. Er sah sich selber nicht als besser als sie aufgrund seines Wissens, noch unterschied er sich von ihnen mit einem Titel. Stattdessen bewegte er sich auf den Ribat-Frontlinien und Kampfstellungen, wo er sich erneut der Karawane der 38

Feature

Istischhadiyyin anschloss. Er bestand erneut darauf, dass die Umara ihm die Ausführung seiner eigenen Operation erlauben, bis sie ein geeignetes Ziel für ihn gefunden hatten: Eine große Gruppe von Anhängern des Taghuts Baschar, im Herzen der Gebiete des Nusayri-Regimes in der Stadt Aleppo. So war der Plan, dass er sich in die Mitte einer Versammlung einschleicht und daraufhin seinen Sprengstoffgürtel zünden sollte, um damit die Murtaddin zu zerfetzen. Doch niemand stirbt bevor der Zeitpunkt gekommen ist und Allah verfügte, dass Schaych Abu Muhammad al-Furqan  ihn fand, sich mit ihm traf, ihn gut kennenlernte und ihm danach verbat mit der geplanten Operation voranzuschreiten und stattdessen einen anderen Bruder losschickte. Es wurde dann beschlossen ihn zum Medien-Diwan des Islamischen Staates zu bringen, wo Schaych Abu Muhammad sich bemühte den Diwan zu verstärken, durch das Ausweiten der Aktivitäten und durch die Unterstützung mit Personal bestehend aus qualifizierten Gelehrten und Technikern. Unser Treffen wird bei Dabiq sein Der praktische Anfang der Aktivität von Abu Sulayman „al-Halabi“ (wie er vielen Mudschahidin bekannt war) im Medien-Diwan war seine Arbeit bei der Organisierung des internationalen Sprachenteams, das von Schaych Abu Muhammad al-Furqan initiiert wurde, um die Muslime im Osten und im Westen über den Islamischen Staat zu informieren und sie zur Hidschrah anzuspornen. Er arbeitete an mehreren Videos, die unter „AlHayat Media Center“ veröffentlicht wurden, welches für diesen weitreichenden Zweck gegründet wurde. Abu Sulayman und seine Brüder bemühten sich zur Übersetzung aus und zum Englischen, bis die Idee aufkam

ein Magazin zu produzieren welches sich direkt an Englischsprachige richtet, besonders nach dem Erfolg des „IS Report“-Bulletins. Schaych Abu Muhammad entschied dann dieses Projekt zu einer Zeitschrift umzubilden, das gesegnete „Dabiq“-Magazin, welches durch Allahs Gunst weltweite Popularität und beispiellosen Erfolg erreichte. Gleichzeitig traAyman adh-Dhawahiri, einer der Juden des Dschihads, die Schaych Abu Sulayman entblößte ten Abu Sulaymans Magazine in anderen Sprachen. Istok auf Russisch, KonTalente beim Schreiben, Verfassen und bei der Erkenntnis zum Vorschein, stantiniyye auf Türkisch und Dar al-Islam auf Franzöda das Licht des Scharia-Wissens in seinen Schriften sisch. Gleichzeitig steigerte AlHayat Media Center die und Aussagen leuchtete. Dies wurde von Schaych Abu Anzahl der Veröffentlichungen, übersetzte arabische Muhammad beobachtet und bewertet, der sah wie Abu Inhalte zu den Haupt- und anderen Weltsprachen, bis Sulayman im Dienste von Allahs Religion arbeitete. Er es unwahrscheinlich wurde, dass es eine Gruppe von sah ihn als seinen gehorsamen Soldaten, der ihm bei jeg- Menschen auf der Welt gibt, die nicht von den Veröflicher tugendhaften Sache zu gehorchen pflegte, weder fentlichungen des Islamischen Staates in ihrer Sprache anderen über ihm den Vorzug gab, noch mit gutem Rat erreicht wurden. zurückhielt. Unterzeichnet von Abu Maysarah asch-Schami So entstand Dabiq mit diesem Namen, der von Schaych Abu Muhammad ausgewählt wurde, um die Zusätzlich zu Abu Sulaymans Verantwortung bei der Kreuzfahrer Roms zu frustrieren und sie über ihr unausweichliches Ende zu informieren – mit Allahs Erlaubnis Verwaltung von Dabiq und seiner Imarah über allen – genau so wie es der Gesandte Allahs  erklärte und Fremdsprachen, stützte sich Schaych Abu Muhammad auch, um die Mudschahidin an das Versprechen von  sehr auf ihn bei der Entwerfung von Schriften und Schaych az-Zarqawi  an die Muslime zu erinnern, als Artikeln, die die Methodologie des Islamischen Staates dieser sagte: „Der Funke wurde hier im Irak entzündet verdeutlichten und seine Feinde bloßstellten. Schaych und seine Hitze wird weiterhin zunehmen – mit Allahs Abu Muhammad war sehr beschäftigt mit Diwan-beErlaubnis – bis er die Kreuzfahrer-Armeen in Dabiq ver- zogenen Angelegenheiten und seinen vielen Verantbrennt.“ Und es war Schaych Abu Sulayman asch-Scha- wortungen als allgemeiner Verwalter des Islamischen Staates, zu dem er von Amir al-Muminin  delegiert mi, der die Rolle des Chefredakteurs übernahm. Er schrieb viele Artikel für das Magazin, überarbei- wurde. Und überzeugt von seiner Fähigkeit und Qualitete die Texte seiner Co-Editoren und überprüfte alle tät beim Schreiben, sein Expertentum in Scharia-Wissen Materialien, die zur Veröffentlichung übersetzt wurden, und sein Verständnis der Methodologie des Islamischen wobei er viel Zeit und Mühe dafür aufwand. Schaych Staates, vertraute der Schaych unter seiner direkten AufAbu Muhammad blieb ebenfalls in ihrer Nähe in den sicht Abu Sulayman die Umsetzung seiner Ideen zu Arverschiedenen Aspekten ihrer Arbeit und – aufgrund tikeln an, was er unter dem Pseudonym „Abu Maysarah seiner besonderen Fürsorge für das Verbreiten der Nach- asch-Schami“ tat. Der Ruf dieses Namens verbreitete sich weit und richten des Islamischen Staates in der prächtigsten Form – pflegte er die meisten Materialien zusammen mit Abu breit, besonders wegen der vielen Schläge, die er den Sulayman zu bewerten, wobei er oft auch das Team bzgl. Sahwat der Riddah und ihren Gelehrten des Übels Formatierung und Design leitete, bis Allah diesem Ma- austeilte, während er diesen Namen verwendete. Er gazine Erfolg gab und dessen Veröffentlichungen zum entblößte die Gruppen der Spaltung und Schäden, die sich dem Islam zuschreiben und ihre Anführer von den Thema der Medien wurde. Das Projekt zweigte sich weiter ab in verschiedene Leuten der Gelüste und Irreleitung. Und er zerriss die 39

Vorhänge von vielen „Symbolen“, die von den Leuten neben Allah angebetet werden. Der Name „Abu Maysarah asch-Schami“ wurde zu einer Quelle der Sorge für die Sahwa-Gruppierungen und ihre Unterstützer, speziell für ihre üblen Gelehrten, die die Muschrikin verteidigen – und die sich wiederholt beschwerten, weil sie unfähig waren diese Artikel zu widerlegen. Obwohl viele Versuche gemacht wurden seine Identität zu enthüllen, schlugen alle fehl, denn Abu Sulayman  war zurückhaltend wenn er sprach, diskret wenn er arbeitete, vorsichtig bzgl. Riya, vermied Ruhm und hielt sich fern von Bekanntheit.

Der Taghut Gelehrte der Juden des Dschihads, Tariq Abdul-Halim

Abu Sulayman  war sehr eifrig für die Religion, sehr wütend für Allah und äußerst widerlich zu den üblen Gelehrten. Er war besonders angewidert von denen, die sich dem Befolgen der Salaf bzgl. des Tauhids und Dschihads zuschrieben, die von den Schuyuch der Sahwat und ihren „Theoretikern“ angeführt werden. Er nutzte jede Gelegenheit, um vor ihnen zu warnen und um ihre üblen Taten und widerwärtigen Positionen der Öffentlichkeit bekannt zu machen. Er spornte seine Brüder und seinen Amir dazu an, sie zu töten und ihrer Fitnah ein direktes Ende zu setzen, wobei er sich selbst zur Ausführung der Mission und zum Erreichen dieses Ziels nominierte, ebenso wie er speziell zur Tötung vieler üblen Gelehrten aufrief, die mit den Kreuzfahrern verbündet sind. Beispielsweise beteiligte er sich an einem Plan zur Tötung des amerikanischen Murtadds Hamza Yusuf während seiner letzten Reise in der Türkei. Jedoch war es Allahs Verfügung, dass er den Händen der Schläferzellen des Islamischen Staates dort entkommen konnte. 40

Feature

Wissen, Handeln und Dawah Das Wissen von Schaych Abu Sulayman war nicht abstrakt und theoretisch. Vielmehr war er  Praxis-bezogen mit seinem Wissen und fokussierte seine Aufmerksamkeit auf das, was ihm und seinen Brüdern in der Religion und der Dunya nützt. Er war versiert in den Angelegenheiten des Tauhids, kannte sich mit sowohl den alten als auch den neuen Sekten aus. Er war mit den Ansichten der Fuqaha vertraut, wobei er größte Sorgfalt auf das Befolgen des Wegs der Salaf legte und besonders vorsichtig bzgl. den Leuten der Bidah und ihren Aussagen war. Er betrachtete oft die Aussagen der Imame der Dawah von Nadschd, während er sich der Irreleitungen bewusst war, die zu dieser Dawah durch die Hände jener, die sich ihr später zuschrieben hinzukamen. Jene, die sich mit den Tawaghit von Al Saud und ihren Untergebenen verbündeten. Aufgrund der großen Aufmerksamkeit, die er dem Entdecken der Wahrheit gab, verbrachte er viele lange Stunden beim Recherchieren akademischer Argumente auf der Suche nach der richtigen Ansicht, ganz egal wer sie vertrat. Er wandte sich nicht von der Wahrheit ab, um einem bekannten Imam oder einer berühmten Meinung zu folgen. Er  pflegte es früh morgens mit der Arbeit anzufangen, er organisierte die Arbeit mit seinen Brüdern in Dabiq und den verschiedenen Sprachübersetzungsteams, wonach er sich mit einigen seiner Mudschahidin-Brüder traf, um ihnen unklare Angelegenheiten bzgl. der Methodologie des Islamischen Staates zu erklären und ihnen den richtigen Weg aufzuzeigen. Nach diesen erschöpfenden Diskussionen und Debatten, pflegte er bis spät in die Nacht zu seinen Recherchen, Nachforschungen, dem Schreiben und Überprüfungen zurückzukehren. Nachdem er von langen Stunden der Arbeit und des Hungers ermüdet war, nahm er meistens nicht mehr als ein paar Bissen zu sich und kam ermüdet für die Sache Allahs nach Hause zu seiner Familie.

Der Taghut Gelehrte der Juden des Dschihads, Hani as-Sibai

Schahadah... eine unsterbliche Liebe Der immense Nutzen, den er den Muslimen brachte, minderte nicht sein Bestehen auf der Ausführung einer Istischhadi-Operation, ebenso wie sein konstantes Suchen nach Wissen und seine Dawah, nicht seine Sehnsucht zur Rückkehr zu den Frontlinien und Ribat-Stellungen dämpfen konnte. Wenn auch immer die Zeit eng wurde und die Veröffentlichung von Dabiq sich verspätete, pflegte er zu spaßen und sagte den Brüdern, dass der einzige Weg zur Erholung von dieser Arbeit, die Ausführung einer Istischhadi-Operation sei. Gleichermaßen, wenn auch immer er seine Brüder beim Planen eines neuen Projekts vorfand, sagte er ihnen, dass sie ihn außen vor lassen sollen, damit er sich auf die Planung seiner Istischhadi-Operationen konzentrieren kann. In seinen letzten Tagen arbeitete er mit Schaych Abu Muhammad al-Furqan bei der Erfüllung des „Rumiyah“-Projekts, dessen Ziel es war, mehrere Sprachen in einem Magazin zu vereinen, wobei die Ausgabe jeder Sprache regelmäßig zum gleichen Zeitpunkt veröffentlicht wird. Durch Allahs  Gunst war das Projekt erfolgreich und Rumiyah wurde als monatliches Magazin in acht Sprachen veröffentlicht, um den Islamischen Staat und die Muslime zu unterstützen. Als dann die erste Ausgabe veröffentlicht wurde, wurde Schaych Abu Muhammad al-Furqan  in einem Kreuzfahrer-Luftschlag in der Stadt Raqqah getötet. Seine Abreise machte Abu Sulayman sehr traurig, wie man deutlich erkennen konnte. Dies war aufgrund der hochragenden Stellung, die Schaych Abu Muhammad in seinem Herzen hatte, sowie aufgrund seinem Wissen über die Position des Schaychs im Islamischen Staat, bei den Umara und seinen Soldaten. Abu Sulayman ersuchte weiterhin die Erlaubnis, um zum Ribat zu gehen und sich an den Schlachten zu beteiligen, bis sein Amir letztlich zustimmte. Daraufhin ging er hinaus, suchte nach der Ribat-Stellung die sich am nächsten zum Feind befindet und am gefährlichsten

für die Kämpfer sind. Da führten ihn seine Brüder zum Kampf, der nördlich der Stadt Tabqah wütete. Mit einigen seiner Brüder begab er sich zu einem der naheliegenden Dörfer, die sich unter Kreuzfahrer-Luftbombardierung befanden. Er verweilte dort bis seine Zeit kam – so wurde er in der zweiten Woche von Rabi al-Achir im Jahre 1438 durch eine Rakete getötet, die das Haus traf, in dem sie verschanzt waren. Damit erreichte er das, was er sich am Meisten wünschte. Und die Geschichte seines Dschihads endete genau so, wie er es sich von Anfang an gewünscht hatte: Mit der Schahadah für Allahs Sache auf den Frontlinien, während er sein Gesicht nicht vom Feind abwendet, noch von der Schlacht flieht. So betrachten wir ihn und Allah weiß am Besten über ihn Bescheid. So war die Abreise von Abu Sulayman asch-Schami, der seinem Körper, Verstand und seinen Gedanken keine Ruhe gab, seit er seinen Schaych, den edlen Abu Muhammad al-Furqan  getroffen hatte. Er ging und hinterließ seinen Brüdern sein Bild, dass sich ihnen eingebrannt hatte, wie er am Computer mitten in der Dunkelheit der Nacht und am frühen Morgen sitzt, um eine Angelegenheit zu recherchieren, ein Buch zu überprüfen oder einen Artikel zu verfassen. Er ging, während er wusste, dass die Medien zum Aufrufen der Menschen zu Allah da sind, zu ihrer Rechtleitung zu Seiner Sache und um sie anzuspornen Seine Feinde zu töten. So arbeitete er  entsprechend diesem Wissen und bewährte sich hervorragend. Möge Allah dir barmherzig sein Abu Sulayman und möge Er uns mit dir und deinen Lehrern in Illiyyin vereinen.

41

43

Issue 8

CONTENTS

O muwahhidin, rejoice, for by Allah, we will not rest from our jihad except beneath the olive trees of Rumiyah (Rome). Abu Hamzah al-Muhajir

Feature 40 Among the Believers Are Men

Exclusive 12

The Kafir’s Wealth Is Halal for You, so Take It

Articles And Worship Your Lord until

04 Death Comes to You

40

06 A True Promise of Allah Establishing the Islamic State:

08 Part 2 16

Zuhd in the Dunya Is the Way of the Salaf And Likewise the Messengers

20 Are Afflicted...

Being Blessed with Health and

30 Tested with Illness 34

12

Those Who Seek the Judgment of the Tawaghit And Fight the Mushrikin

38 Collectively

News 26 Military and Covert Operations

2

Contents

06

34

Indeed, if Allah blesses one of His slaves, He makes for him his external the same as his internal and makes his statements to be in accordance with his actions, and he doesn’t make him a munafiq in his belief or one whose actions contradict his ​speech. This is what Allah blessed the Islamic State with – due to His grace c – in many ways which can’t be counted. From the main blessi ngs is the purpose of its existence, and the reason for its formation – that is the establishment of the religion and ruling by the Shari’ah. So it opposed those who are misguided and who misguide others, from amongst the fractured and opposing factions and the parties of detriment, those who filled the earth with their declarations and theories concerning their endeavor to establish the religion and their ambition to achieve that as soon as they have authority and take power. Then it became apparent that their slogans were mere lies, and they broke their promises as soon as they achieved what they wanted, so they ruled by the legislations of the tawaghit, giving preference to the survival of their symbols and organi4

Foreword

zations as opposed to establishing the religion. Every time Allah opened for the Islamic State an area of land and they were empowered therein, its soldiers would hasten in establishing Allah’s religion and ordering the people with good and forbidding them from evil, despite their certain knowledge that this matter would incite the kuffar against them and enrage the hearts of the munafiqin in opposition to them, however they sought through it the pleasure of the Lord of the creation. The most soothing thing to the eyes of the muwahhid today is that he sees in every part of the Islamic State that the prayer is established and the zakat is collected, virtue is commanded and vice is forbidden, and that the hudud is carried out, despite the fact that the battle fronts are ignited on all sides. The lions of Islam can be seen writing history, sacrificing their blood and their lives, as they confront the campaigns of the mushrikin on the outskirts of a city, while at the same time the adhan is called and the Muslims gather for prayer despite being only a street or two away from the ignited battle fronts. Likewise,

their brothers go around distributing the zakat to those eligible, and the Islamic courts continue to rule by Allah’s shari’ah in what is referred to them of cases and complaints. The hudud of Allah are carried out on those deserving of them, and the circumstances did not stop the call to good, and ordering it and forbidding evil. This The murtaddin’s claims that they would rule by the Shari’ah were mere lies is how Islam is established in its totality as Allah c ordered. back and regroup with the main company – with the So the fighter on the frontlines remains firm in his permission of their leaders – after sacrificing greatly place only to defend the land that is governed by Al- in repelling the mushrikin from it, they become free lah’s shari’ah from the mushrikin, and he knows with of blame before Allah, and go back to exerting every certainty that his victory over his enemy is not due effort in order to regain control over the territory they to the strength of his arms, nor to the accuracy of his withdrew from and establish the Shari’ah therein. weapon or the extent of his equipment. Rather it is Through that, the truthfulness of their call and their the sheer grace of Allah upon him. And the more he loyalty to their pledge is confirmed, such that they is certain that the religion is being established as Allah please their Lord and demonstrate the correctness of has willed, the more he increases in certainty of Allah’s their manhaj. victory for him over his enemy. And so he establishes Al-Bukhari reports from Anas that the Prophet g the religion on the axis that the imam designated him said, “If the Hour is established and in the hand of with, by waging jihad against the mushrikin and de- one of you is a date palm seedling and he is able to fending the Muslim lands. finish planting it, then he should plant it” (Al-Adab His brothers behind him are a company to which al-Mufrad). he falls back and a means of support. They protect the Therefore, O soldiers of Islam and defenders of the Muslims’ honor and wealth, and nothing keeps them Shari’ah, let not one of you disdain any manner of away from the battle fronts and the outposts of ribat good deed, and let him not become incompetent in except their obedience to those in authority over them establishing any rite from the rites of Islam that he is and that which they fulfill of the responsibility placed capable of establishing, or calling to any of the recomon their shoulders – the responsibility of establishing mended deeds, even if he is occupied with repelling the religion, whose rites would not be honored, whose the enemy, defending the lands, or guarding an outhudud would not be preserved, and whose rulings post. would not be implemented without them. So if they And beware of delaying the establishment of the are called to mobilize, they mobilize, if their support religion in its entirety after Allah has established you is sought, they support, and if they are ordered, they in the land even for a day or part of a day. And beware obey. of undoing any of the religion’s rites and rulings in the This is how the situation continues to proceed in territory you control for so much as a day or part of a every part of Dar al-Islam. The soldiers of the Islamic day, for you will anger your Lord and assist your enState establish the religion therein as long as the bless- emy against yourselves. Allah says, “So whoever does ing of empowerment continues, so that if Allah afflicts an atom’s weight of good will see it, and whoever does them through their enemy and they are forced to fall an atom’s weight of evil will see it” (Az-Zalzalah 7-8). 5

Allah c has praised His believing slaves, those who confirm His word and are certain of realizing what He promised. They do not abate from this certainty, whether in times of ease or in times of hardship. Rather, trials only increase them in iman – believing in His ayat and promises – and in submission to His command and wisdom, and in being content with His decision and decree. Often, a slave hopes that comfort and victory come to him from Allah in a specific way or under specific circumstances. However, the wisdom of Allah c is 6

Article

great and much of it is unknown to us. So it was that the believers hoped to meet the caravan of Quraysh, so that they could take it easily without a fight and seize its spoils to empower them and hold them over for some time. But Allah c wanted – with His knowledge and wisdom – that the caravan should escape and that Quraysh should mobilize, determined to fight the Muslims with an army that exceeded three times the number of the Muslims. They hoped thereby to finish off the Muslims, who had begun to tarnish the standing of Quraysh, affecting them and their business dealings. Thus came to pass the Major Battle of Badr, about which Allah said, “When Allah promised you one of the two groups, that it would be yours, and you wished that the unarmed one would be yours. But Allah intended to establish the truth by His words and to eliminate the disbelievers, so that He should establish the truth and abolish falsehood, even if the criminals disliked it” (Al-Anfal 7-8). Also, Allah c made the kuffar seem few in the believers’ eyes, so that they would be encouraged to fight them and not fear them. Likewise, He made the believers seem few in the kuffar’s eyes, thereby luring them into fighting them. He c said, “When He showed them to you, when you met, as few in your eyes, and He made you appear as few in their eyes, so that Allah might accomplish a matter already destined. And to Allah all matters are returned” (Al-Anfal 44). Then, when the two sides met, the kuffar saw the Muslims as if they were double the number of kuffar. So the army of kufr was shaken, their morale declined, their strength waned, they lost hope of victory, and Allah empowered the believers with His support. He c said, “Already there has been for you a sign in the two armies which met – one fighting in the cause of Allah and another of disbelievers. They saw them as if twice their own number in their eyes. But Allah empowers with His support whom He wills. Indeed in that is a lesson for those with insight” (Al ‘Imran 13). In the Battle of Ahzab, Allah c tested the believers with a hard and unexpected test, but it only increased them in having iman that the promise of Allah and His Messenger g, regarding the believers’ victory and the disbelievers’ defeat, would be realized. Allah c said, “O you who believe, remember the favor of Allah upon you when armies came to attack you and We sent upon them a wind and armies (of angels), which you did not see” (Al-Ahzab 9). Ibn Kathir said, “Allah c is referring here to His favor, bounty, and generosity to His believing slaves when

He repelled their enemies and defeated them in the year they gathered and rallied against them. That was the year of the Khandaq (Trench) in Shawwal of the fifth year after the hijrah… The mushrikin came and camped east of Madinah, near Uhud, and a group of them camped on the high ground of Madinah, as Allah c said, ‘When they came at you from above you and from below you’ (Al-Ahzab 10). Allah’s Messenger g went out with between seven-hundred and three-thousand Muslims, putting their backs to Sal’ [a mountain at the market of Madinah] and their faces towards the enemy.” This mobilization of the kuffar was a hard trial for the Muslims. Ibn Kathir continues, “The situation was difficult and harsh, and the condition was tight, as Allah c said, ‘There the believers were tested and shaken with a severe shaking’ (Al-Ahzab 11). They remained there, besieging the Prophet g and his companions for nearly a month.” Then came the support of Allah c, after that hardship and adversity, in an amazing way that showed Allah’s ability, power, might, wisdom, and His kindness to the believers. He c said, “Allah repelled those who disbelieved, in their rage, not having obtained any good. And sufficient was Allah for the believers in battle, and ever is Allah Powerful and Exalted in Might” (Al-Ahzab 25). And Allah c empowered the believers with victory over and massacre of the Jews of Bani Quraydhah, and then blessed the believers with many spoils, which He caused them to inherit from Bani Quraydhah. He c said, “He brought down those who supported them among the People of the Book from their fortresses and cast terror into their hearts [so that] a party you killed, and you took captive a party. And He caused you to inherit their land and their homes and their properties and a land which you have not trodden. And ever is Allah, over all things, competent” (Al-Ahzab 26-27). Indeed, it is Allah’s promise that He has fulfilled for His slaves after He tried and tested them, until the munafiqin left their ranks and the believers increased in solidarity and trust in that promise. So victory came to them from where they did not expect. We ask Allah to grant victory, honor, and consolidation to His slaves the mujahidin, and all praise is due to Allah, the Lord of ​the creation.

7

8

Article

Indeed, the Islamic state is the only means to establishing the religion and spreading justice among the people, a nd the establishment of justice is a matter which Allah c obligated upon His creation and for which He made the implementation of His shari’ah a conditi on. With the absence of this religion and the imple mentation of something other than Allah’s shari’ah, kufr becomes dominant and oppression prevails, and in order to cure this, the people pursue various paths. Among them are those who view that the establishment of the religion – in addition to being a shar’i obligation – ensures the establishment of justice, and these are the ones who submit to the Lord of the creation. And among them are those who endeavor to establish anything they view as being just, regardless of how that’s accomplished, and they do so purely for worldly reasons, and these are the corrupters from among the callers to reform on every false path and religion. The bulk of human beings are all the same in desiring the establishment of justice in the society in which they live, and they see this as a means to warding off the oppression that might be committed against them by others and as a means to opening the way for them to live their worldly lives in greater happiness and security. For this reason, we find much that has been written by the philosophers and public speakers of the Jahili era on matters of governance, due to it being a means to establishing justice, and a means for the human being to attain happiness. Many terms emerged hovering around the The Rafidi taghut Ali Khamenei concept of “just governance” and “the ideal city,” which the people dream of discovering and residing in, and countless wars and revolutions have tak en place in various nations in order to a chieve these goals. And with the people being heedless of the methodology which their Creator e clarified for them in order to establish justice among themselves and attain hap-

piness in both the worldly life and the Hereafter, they continue to differ among themselves, and there continue to appear among them misguiding leaders, each of whom claims that he is the only one who knows the path to achieving justice, and that he and his party are the only ones who are capable of establishing justice in the land. And when their opinions on justice conflict with the opinions and interests of others, there remains nothing but the weapon as a judge between them, as there is no principle they agree upon which they can refer to in order to resolve the dispute. They Said, “We Are but Reformers” This is the condition of many of those who claim to follow Allah’s prophets and messengers p while having abandoned the Sunnah and treaded the path of whims and heresies, thus straying from the straight path. Every one of them followed a deviant path upon which was a shaytan calling to Hellfire, every one of them claimed to have inherited the prophetic knowledge and to be a defender of the Shari’ah, and every one of them gave his followers hope that he would return the religion to its former status as it was in the time of the prophets, and that he would even achieve for them a level of victory, consolidation, implementation of the scripture, and establishment of the religion that had not been realized for those prophets. And in the end, there emerged among them several sects. Just as the Christians broke up into 71 groups and the Jews

9

The shirk of the Rafidi murtaddin

broke up into 72, those who claim to be from the ummah of Muhammad g broke up into 73 groups, all of which are upon misguidance except for the group that proceeds upon the prophetic methodology – that which the Prophet g and his noble companions were upon. Anyone who looks at the history of many of these groups will find that the basis of their deviation in methodology which led to them completely leaving the religion was that their call to return to the prophetic methodology was combined with their da’wah being built on corrupt principles, and that they endeavored to establish a state that greatly differed from the state of the Prophet g. Their deviance then continued to increase and their misguided path continued to take them further away from the straight path, and they would add to and subtract from the affairs of the religion in a manner that would serve their misguided methodology, to the point that their various religions differed from the religion of Islam, though they had initially come out seeking to return it to what the first predecessors were upon. The Rafidah: A Long History of Deviance The Rafidah – if it is truly one of the first sects to appear – are a continuation of the deviation which started with some people who became fanatical for the Prophet’s g household, believing that the religion 10

Article

would never return to how it was before the revelation ceased, and that it would never be preserved – until Yawm al-Qiyamah – except by men from the family of the Prophet and his offspring. So there appeared among the Shi’ah a doctrine of “regency” in the religion, binding it to ‘Ali h and coming up with a lie to the effect that the Prophet g directly stipulated that he should be the Khalifah after him, as they invented the bid’ah of favoring him over all other Sahabah, and specifically over the two shaykhs: Abu Bakr and ‘Umar. The matter evolved into exaggerating the status of ‘Ali, even to the point of deifying him in both his life and after his death, and the issue of the imamah (leadership) of Ahl al-Bayt became a principle in their religion. Thereby, they cannot see a way to restoring the religion except through its leadership by one of the descendants of Fatimah i. This heretical trend in their alleged “reform,” which they have imposed upon themselves, brought them, whenever one of their imams died, to claim his reincarnation or deny his death. They even ascribed a nonexistent son to one of their imams, in order to connect the father-to-son links of the imamah’s chain, when it came to an impasse with the absence of children for the eleventh imam, al-Hasan al-‘Askari. So they made up the lie of a “twelfth imam,” whom they named Muhammad al-Mahdi Ibn al-Hasan al-‘Askari, so as to hide the shame of their deviance in the issue of regency, for the world became absent of an heir who fulfilled their lineal and “legal” conditions. And they devised the story of his taking leave into the vault of Samarra until today, so that their heretical, shirki, and deviant way should continue, claiming that he will appear in the end of time to fill the world with justice, just as it was filled with tyranny. A Religion Manufactured in the Service of a Deviant Methodology Ever since the Shi’ah first appeared and up to what we see today of the shirk and kufr committed by their various sects, evil scholars who follow them have

been altering the religion of Islam, which they initially claimed to be keen to safeguard and protect from any alleged deviance. They added to it many things from the religions of the People of the Book and the pagans, as they rejected whatever does not correspond to their desires and corrupt way. They ascribed lies to Allah’s Messenger g and his household, filling volumes with such false reports to trick the naïve and unaware. Even the noble Quran was not safe from their kufr and doubts, for they claimed that it contains additions and deficiency, all because they found ayat that refute their claims. Due to the total separation of their methodology from that of A deviant ritual of the misguided Rafidah Ahlus-Sunnah wal-Jama’ah, they began associating more with deviant sects and false religion by their evil scholars who legislated beside Alreligions, choosing from them whatever aligned with lah. The result was this filthy mixture of beliefs seen their corrupt principles in creed and law – eventually today in the different sects of the Shi’ah. producing for themselves the religion of Rafd in complete opposition to the religion of Islam. Whoever re- Organizations and Factions Following the Rafidah fers back to the history of the Shi’i sects will find that they have always been interested in establishing what This long-term development of the Rafidi religion they claimed to be “the Islamic State,” but only for the gives us a living example of what can happen if ways purpose of bringing people into their false religion, that have deviated from the straight path are pursued which they allege to be the religion revealed to Allah’s when calling to establish the Islamic State. This shows Messenger g and inherited by their absent imams to us that when they make these deviations obligatory for convey to mankind. Only Allah c knows the number the people to follow, as part of establishing their reliof those killed – of their followers and of Muslims – gion, then their end will be that they inevitably alter who were killed because of these goals. Such were their the original religion to correspond with their heresy. wars against the Muslims, which have continued withThis is the case in which we find many such calls out end for the past fourteen centuries. to establishing the religion and ruling by the Shari’ah As such, the entire religion of Rafd developed from today. The deviations which began at the beginning a rotten root and corrupt theory of reform, which continue to be very distant from the prophetic meththey saw as necessary for achieving “justice,” towards odology, even to the point of waging war against that which they claim to be working. And this false reform methodology, which Allah and His Messenger g were was taken by some of the early Shi’ah from the Jews, pleased with. taught to them by someone like Ibn Saba, and based And with Allah’s permission, we will strive, in the upon their belief in the regency of ‘Ali Ibn Abi Tal- coming articles of this series, to give more examples ib over the religion after the revelation ceased – just of this understanding, explaining the consequences of as Yusha’ Ibn Nun was the regent for Bani Israil af- the paths of misguidance and comparing that to the ter Musa n. This idea developed over the centuries, prophetic methodology, which the Islamic State folcoupled with struggles between the sects of the Shi’ah lows today, by the grace of Allah. and their enemies, as well as disputes between the Shi’i sects themselves, with the many modifications of their 11

12

Exclusive

Just as the blood of the kafir is halal to shed,1 so them. Take them, surround them, and sit at every outtoo is the kafir’s wealth halal to take. Allah’s Messen- post, lying in wait for them” (At-Tawbah 5). ger g said, “I have been commanded to fight all peoThis was clarified in His saying, “How can ple until they testify that there is nothing worthy of there be any covenant for the mushrikin, accordworship except Allah and that I am the Messenger of ing to Allah and His Messenger, except those with Allah, establish the prayer, and pay the zakah. If they whom you made covenants at the Sacred Masjid?” do that, then they have guarded their blood and their (At-Tawbah 7), which is a question in the meaning wealth from me except by the right of Islam; and their of a statement, as at-Tabari mentioned, “It merely account is upon Allah” (Reported by al-Bukhari and means, ‘They have no covenant.’” As for those who Muslim from Ibn ‘Umar). make covenants at al-Masjid al-Haram, then those His words, that “they have guarded their blood were the people of Makkah, meaning Quraysh, in the and their wealth from me” indicates the clear per- days of the Prophet g – and one of his final commissibility of spilling their blood and taking their wealth until they accept Islam. This hadith also shows the relationship between fighting and taking wealth, as all kuffar who are not under the contract of dhimmah are enemies from whom ghanimah is taken. Allah c said, “Indeed the disbelievers are a clear enemy to you” (An-Nisa 101). He also said, “So consume from what you have taken of ghanimah, as it is halal and good” (Al-Anfal 69). As for those who claim to be bound The wealth of the kuffar is permissible to take by contracts which they have made with the kuffar, then they should know that, besides mands before his death was, “Expel the mushrikin the kuffar of every nation today breaking any possi- from the Arabian Peninsula” (Reported by al-Bukhari ble covenant with the Muslims by waging war with and Muslim from Ibn ‘Abbas), so how then can there them, imprisoning them, and otherwise transgressing be a covenant with them at the Sacred Masjid?! Thereafter, Allah allowed certain covenants to be against them, Allah has nullified every contract made with the mushrikin, saying, “Allah and His Messenger offered to the mushrikin. The first covenant is the ofconvey their disavowal to those of the mushrikin with fer of safe passage, called istijarah. Allah said, “If any whom you made covenants” (At-Tawbah 1). He then of the mushrikin seek your protection, then protect mentioned the order to kill all those who claim part- him until he hears the word of Allah. Then guide him ners for Allah, saying, “So when the sacred months safely away. That is because they are a people who do have passed, then kill the mushrikin wherever you find not know” (At-Tawbah 6). The second covenant is that of the jizyah, which 1 See Rumiyah, issue 1, “The Kafir’s Blood Is Halal for You, So Shed It.”

13

The businesses of the kuffar can be targeted for ghanimah

is paid by the People of the Book after they accept the conditions of saghar (belittlement). Allah c said, “Fight those who do not believe in Allah nor the Last Day, nor do they forbid what Allah and His Messenger forbade, nor do they practice the religion of truth – of those who were given the Book – until they pay the jizyah willingly while they are belittled” (At-Tawbah 29). Aside from istijarah and the jizyah, the only relationship the Muslim has to the kuffar is that of the sword, i.e. physically waging jihad against them. And any attack on the kuffar, including that which is financial, is jihad. In this regard, any wealth taken from the kuffar through deception or defeat is considered ghanimah. Allah’s Messenger g said, “War is deception” (Reported by al-Bukhari and Muslim by Jabir Ibn ‘Abdillah). Practical examples of this from the Sunnah are the many raids ordered by the Prophet g against the trade caravans of the mushrikin. In fact, the Battle of Badr was initially intended to be a raid on the caravan of Quraysh, led by Abu Sufyan, as Ka’b Ibn Malik explained that, “Allah’s Messenger g only went out [that day] intending the caravan of Quraysh” (Reported by al-Bukhari and Muslim), and Jabir Ibn ‘Abdillah said, “Allah’s Messenger g dispatched us with 300 riders, and our amir was Abu ‘Ubaydah Ibn al-Jarrah, in order to ambush the caravan of Quraysh” (Reported by al-Bukhari and Muslim). Whether the financial damage is on an individual kafir or the cause of perpetual loss to a business, the Muslim in Dar al-Kufr has the opportunity to follow this blessed sunnah, striking terror by stalking 14

Exclusive

the kuffar and causing them economic harm. There should be no misunderstanding about the excellence of this deed, as taking this wealth is in accordance with the command of Allah c, “So consume from what you have taken of ghanimah, as it is halal and good” (Al-Anfal 69), and obedience to Allah is an obligation upon every Muslim. And as this wealth is ghanimah, one-fifth of it (the khums) should be set aside and given to the Khalifah or to an official representative of the Khalifah for those who are able. Allah c said, “Know that whatever you took of ghanimah, then to Allah belongs one-fifth thereof and to the Messenger” (Al-Anfal 41), and the representative of Allah’s Messenger g is the Khalifah. Ibn Qudamah mentioned in al-Mughni that the opinion of ash-Shafi’i, al-Awza’i, ‘Umar Ibn ‘Abdil-‘Aziz, and […] of Ahmad, regarding a group of Muslims who enter Dar al-Kufr – [even] without the permission of the imam – and perform a raid in which they receive ghanimah, is that they are to reserve the khums and distribute the rest among themselves, due to the generality of Allah’s saying, “Know that whatever you took of ghanimah, then to Allah belongs onefifth thereof…” (Al-Anfal 41). However, whoever kills a kafir – for which he has proof of his killing him – then to him belongs all of his salab, and the khums is not taken from it. Allah’s Messenger g said on the Day of Hunayn, “Whoever kills a kafir, then to him belongs his salab.” So Abu Talhah killed twenty men that day and took all of their aslab (Reported by Abu Dawud from Anas Ibn Malik). The “salab” (pl. aslab) is whatever the kafir possess-

es at the time and place he is killed. This includes his clothing, jewelry, all kinds of weapons, gold, silver, currencies, as well as the vehicle he was using, and so forth. Abu Qatadah narrated a story of when he killed a kafir on the Day of Hunayn, after which the Prophet g said, “Whoever kills someone and has a proof of it, then to him belongs his salab.” And when it was determined that another Muslim took the salab from the kafir whom Abu Qatadah killed, the other Muslim asked the Prophet to let him keep it, so Abu Bakr as-Siddiq h said, “By Allah! He g would not transgress against one of Allah’s lions, who fights for Allah and His Messenger, by giving you his salab!” Allah’s Messenger g agreed, saying, “He spoke the truth, so give it to [Abu Qatadah]” (Reported by al-Bukhari and Muslim). When Allah’s Messenger g ordered that a spy for the mushrikin be followed and killed, Salamah Ibn al-Akwa’ set out and killed him. So the Prophet n gave him his salab (Reported by al-Bukhari and Muslim), and in another narration, he said, “To him belongs all of his salab.” Since Salamah was alone, there was no need for proof of his kill, so the one who kills a kafir on a dark street or in an alleyway, while no one else is around, does not need evidence of his kill in order to take the salab. As for the wealth of a business or any wealth which was taken through deception, instead of killing an individual, then that is not salab. Rather, this is ghanimah that must be divided accordingly.

The Muslim in Dar al-Kufr must constantly be on guard from the widespread evils that may affect his heart, and one of the most dangerous of evils is nifaq (hypocrisy), which can creep into the heart of anyone who wrongly views his relationship to the kuffar. Allah’s Messenger g said, “Whoever died and did not wage ghazw, nor did he incite himself to do so, has died upon a branch of nifaq” (Reported by Muslim from Abu Hurayrah). Indeed, the ghazwah is a sure way to show one’s bara from shirk and its people, as it is to invade their lands and damage them with the loss of life and wealth. Abu Hilal al-‘Askari, an early scholar of the Arabic language, said that “ghazw is only waged in enemy lands… the original purpose of ghazw is to retrieve ghanimah and obtain wealth” (Al-Furuq al-Lughawiyyah). So it is not enough to defend Muslim land and incite oneself to do so, but one must hate the kuffar and long for causing them harm in their own lands. And this must be done with the pure intention of seeking to make the word of Allah the highest, even if the benefits of ghanimah are a result of one’s blessed operation for Allah’s cause. The Prophet g said, “Whoever fights for the word of Allah to be the highest, then he is [fighting] for Allah’s cause” (Reported by al-Bukhari and Muslim from Abu Musa). May Allah, the Most Generous, make the kuffar’s wealth, weapons, women, and children ghanimah for those who strive for His cause.

Targeting the wealth of the kuffar will have a negative impact on their business

15

16

Sisters

Our Prophet g was the leader of the devout worshipers and the zuhhad (ascetics). There came to him Jibril, sent from the Lord of the creation, offering him the choice between being sent as a prophet and king, or as a prophet and slave of Allah, so he chose the latter, rejecting the keys to this temporal world as he and his family experienced all kinds of poverty and desThe palace of Khosrau - The enemies of Allah lived in luxury while His Messenger g lived humbly titution, while living on the minimal in the company of the best of compan- Prophet g was, “Do not make this worldly life from ions. They are those who ruled the land, and to whom our greatest concerns or the boundary of our knowlthe people surrendered. edge” (Reported by at-Tirmidhi). As for our time, after the Dunya was opened up beO sister of Islam, O granddaughter of ‘Aishah – fore us, we began to lose that spirit – the spirit of that ‘Aishah whose house dress was patched – let us reflect first generation of zuhhad, those who weren’t deceived for a moment on the best, most honorable, and most by this worldly life and its beautifications and compre- pleasant of all homes when it comes to lineage, rehended that the way to be safe from it is abandoning ligion, integrity, virtuousness, prosperity, and fear of what is in it. Allah – verily it is the home of your Prophet g. The one who ponders on the situation of some It was a small room that was simple and modest women today will see from them an excessive indul- and could barely suffice for two. As for his bed on gence in luxury and aspiration for this debased worldly which he slept, ‘Aishah i describes it to us as follows: life. When they shop, they overdo it and spend waste- “The bed of the Prophet g on which he slept was fully, and when they request from their husbands, they tanned leather stuffed with palm tree leaves” (Reportovertask and inconvenience them, and if they are late ed by al-Bukhari and Muslim). in delivering what was requested due to inability, they ‘Umar h reports to us a long narration in which he nag and complain. And they often push him to taking relates, “I entered upon Allah’s Messenger g as he was advances and loans, such that they harm his reputa- reclining on a straw mat, and I sat down, so he drew tion among other men and he becomes distressed by his lower garment closer to him, and he was wearing asking others for so much help. nothing else. The straw mat had left marks on his side. One of the women of the Salaf used to follow I looked towards the cupboard of Allah’s Messenger g her husband to the front door of their home daily, where I saw a handful of wheat and leaves of the acacia requesting from him before he departed that he fear tree of similar amount at the end of the room, and skin Allah with regards to what he brings home and feeds hanging that had yet to be tanned. My eyes were overthem of provisions – her concern was the halal and come with tears. He g said, ‘What makes you cry, O haram – whereas some women of today follow their Ibnul-Khattab?’ I replied, ‘O Prophet of Allah, how can husbands to the door with a shopping list that has no I not cry while this straw mat has left marks on your side, end, with no concern as to where and how he will and here is your cupboard in which I find only what I acquire her demands. see, and yet Caesar and Khosrau are amidst gardens and You will find some of them having no concern in rivers, even though you are the Messenger of Allah g the world except for food and clothing. If she eats, she and His chosen one, and this is your cupboard.’ He g overdoes it, if she dresses, she does so boastfully, and if said, ‘O Ibnul-Khattab, are you not pleased that for us is she sits to converse, it’s usually centered around food, the Hereafter and for them is this worldly life?’ I replied, clothes and hairstyles. From the supplications of the ‘Of course…’” (Reported by Muslim). 17

The early generations of Muslims lived in simplistic homes

And what did he and his family p eat? A whole month would pass without the glow of fire appearing in his house, and they would mostly live off of dates and water. ‘Aishah i describes to us what they used to receive of meat from time to time, saying, “Luhaym” (i.e. small bit of meat) due to its small amount! At-Tabari r mentions, “The choice of Allah’s Messenger g and that of the Salaf, from the Companions and the Tabi’in, to live a life of austerity and to be patient with the bitterness of poverty and endure the coarseness of their clothing and food, despite it being little and despite the sweetness and comfort of being wealthy, demonstrates the virtues of zuhd in regards to the Dunya and the taking of its provisions, especially in regards to what suffices for living. Our Prophet g used to spend his days with a rock tied to his stomach due to hunger, an indication of his austere living and his patience upon that despite his knowledge that if he asked his Lord to send for him mountains of gold and silver, He would have done so. And so upon this path the righteous proceeded.” By Allah, O Muslimah, contemplate the statement of Umm Salamah i where she states, “In the time of Allah’s Messenger g, there would befall us our monthly menstruation. Each one of us would spend days on her menstruation and then purify herself and then examine the garment that she was wearing. If it was stained by blood, we would wash it and then pray wearing it, and if it had not been affected by anything we would leave it and he g would not forbid that we pray wearing it” (Reported by Abu Dawud). Subhanallah! Here was a woman of the best generation that most likely didn’t own more than one gar18

Sisters

ment, in times of menstruation and times of washing, while the homes of the women of our ummah today are almost declaring what is inside of clothing and adornments. One might say, “I see only that you are prohibiting what Allah has permitted, and He loves to see the signs of His blessings on His slaves!” To that we say, refuge is sought with Allah f that we prohibit His good things which He has granted His slaves. However, it is a call to follow the best of the creation and zuhd is the jewel of the true believer, he in whose eyes the worldly life is insignificant and in whose heart the Hereafter is magnified. Allah b loves to see the signs of His blessings upon His slaves, not the signs of excessiveness and waste, and does not love to see the wife fatiguing her husband by requesting everything that she craves despite his inability to provide that. We are calling the women towards adorning themselves with this fine jewel. We likewise would like to take this opportunity to warn against the consequences of being stingy with regards to one’s family. It is upon the Muslim husband to spend upon his wife and children with what is known to be good, without excessiveness and without negligence, and when he spends, it should be in accordance with his capacity, thereby arriving at a virtuous station without becoming a brother to Shaytan. So let not one have wealth yet behave tight-fisted with his family, and let one consider his reward for every mouthful he feeds his family and every delight that enters their hearts, and Allah is All-Knowing of what was intended. Likewise, he should not, at times of financial difficulty, overburden himself with what he cannot bear, seeking the approval of a wife who doesn’t consider his circumstances or show mercy towards his weakness. Our final call is, praise be to Allah, the Lord of the creation, and may Allah’s blessings and peace be upon the leader of the prophets and messengers, and upon his family and companions.

19

In the Name of Allah, the Gracious, the Merciful. “Alif. Lam. Mim. Do the people think that they will be left to say, ‘We believe,’ and they will not be tried? And We have certainly tried those before them, and Allah will surely make known those who are truthful, and He will surely make known the liars” (Al-‘Ankabut 1-3). All praise belongs to Allah, who honors Islam through His support, disgraces shirk by His might, manages affairs by His command, and leads the disbelievers to their doom by His plotting. He has determined that the days [of victory] alternate [between the believers and the disbelievers] through His justice, making the final outcome belong to the pious by His grace. And blessings and peace be upon the one by whose sword Allah raised the beacon of Islam. To proceed: Here you have a new lesson, which I am sending through these words. Here you have a pulsing beat, which I am presenting from the bottom of my heart. 20

Article

Here, from a soldier who stands on the threshold of war and the humming of battle, from Abu Mus’ab az-Zarqawi to whoever sees this from the people of these times and those men of honor… The suffering of this downcast ummah does not cease to pain me. The ghosts of this defamed ummah do not cease to haunt me. It is this ummah of great glory and distinct honor, slapped with all kinds of debasement by the hands of treachery, so that the quilt of humiliation and insult were laid down, the cups of subdual and betrayal were drunk, and the Ummah was held back from its duties and functions, obstructed from its dreams and its hopes. This sickness has devastated the entire body, which was thrown to the ground and tied to a post, so the beasts and wolves of the world rushed madly upon it, as its limbs were cut to pieces by claws and canines. Such was the saying of the Prophet g, as reported by Ahmad and Abu Dawud from Thawban h, that he said, “Allah’s Messenger g said, ‘The nations will soon call upon each other from every horizon, just as diners

call each other to eat from a dish.’ We said, ‘O Messenger of Allah, will it be because we are few on that day?’ He said, ‘On that day, you will be many, but you will be scum, like the scum of a flowing torrent. Awe will be removed from the hearts of your enemy, and wahn (feebleness) will be put into your hearts.’ We said, ‘What is the wahn?’ He said, ‘The love of life and the hatred of death.’” In another version from Ahmad, he g said, “And your hatred of combat.” Know, O people of Islam, that being tested is part of a long story, since “La ilaha illallah” was revealed to this earth, so the prophets and truthful were tested, as were the muwahhid imams. And whoever laid himself bare to carry the word, “La ilaha illallah,” supporting it and establishing it on the earth, then he must pay the price of this honor, which is exhaustion, fatigue, and being tested. So where are you in relation to this? The path is one of exhaustion, a path upon which Adam became weary, upon which Nuh lamented, upon which Ibrahim was cast into the fire, upon which Isma’il was laid down to be slaughtered, upon which Yusuf was sold for a miserable price and stayed for some years in prison, upon which Zakariyya was sawn in half, upon which Yahya was decapitated, upon which Ayyub suffered great harm, upon which Dawud wept exceedingly, upon which ‘Isa walked with wild animals, and upon which Muhammad g endured poverty and all kinds of hardship… and yet you prosper with entertainment and play?! Allah c tests some of the creation with others thereof, and just as the believer is tested with the kafir, so too is the kafir tested with the believer. This kind of

being tested is the common denominator between all of them. Allah c said, “Blessed is He in whose hand is dominion, and He is over all things competent; He who created death and life to test you as to which of you is best in deed – and He is the Exalted in Might, the Forgiving” (Al-Mulk 1-2). The Prophet g narrated that his Lord b said, “I only sent you so that I would test you and that others would be tested by you” (Reported by Muslim from ‘Iyad Ibn Himar). What we have learned from the Quran and the Sunnah is that some of the prophets were killed and mutilated by their enemies, like Yahya n, and that some of their people attempted to kill them, but they came out unharmed, like Ibrahim, who emigrated to Sham, and ‘Isa, who was raised to the heavens. We find some believers are faced with the worst kinds of torture; some were thrown into fiery trenches, some were martyred, and others continue to live in anguish, suffering, and oppression. Where, then, is Allah’s promise of support in this life, after they have been cast out, killed, or tortured?! Being tested is part of Allah’s decree for all of His creation, though it increases in severity for the best of those chosen to receive Allah’s attention. Specific to this are the mujahidin, for they shall inevitably be tested, receiving the lessons of purification, discipline, and refinement. It was reported from Sa’d Ibn Abi Waqqas h, that he said, “O Messenger of Allah, which people are the most severe in being tested?” He g said, “The prophets, then the righteous believers, then those thereafter. A person is tested according to his religion. So if his

Leadership in the religion is only achieved through patience and certainty

21

religion is firm, he is increased in being tested. But if there is softness in his religion, the test is made easier for him. And the believer will not cease being tested until he walks on the earth without any sin.” Al-Bayhaqi reported in Shu’ab al-Iman, at-Tabarani in al-Mu’jam al-Kabir, and Ibn Sa’d in at-Tabaqat from ‘Abdillah Ibn Iyas Ibn Abi Fatimah, from his father, from his grandfather, who said, “I was sitting with Allah’s Messenger g, and he g said, ‘Who would like to be healthy and not become ill?’ We said, ‘We would, O Messenger of Allah.’ He g said, ‘What?!’ and we could see it in his face. He then said, ‘Would you like to be like galloping donkeys?’ They said, ‘No, O Messenger of Allah.’ He said, ‘Would you not like to be people who are tested and people who are forgiven?’ They said, ‘Indeed, O Messenger of Allah.’ So Allah’s Messenger g said, ‘Then by Allah, indeed Allah does test the believer, and He only tests him due to His care for him. And he has with Him a status, which he will not reach with any of his deeds, except that he will be afflicted with tests the likes of which would bring him to that status.’” At-Tirmidhi reported from Jabir h that Allah’s Messenger g said, “The people of good health will wish, on Yawm al-Qiyamah, that their skins were cut up with scissors due to what they see of the reward given to the people who were tested.” Allah’s Messenger g said, “The healthiest of people in the Dunya will be brought forth on Yawm al-Qiyamah, so Allah b will say, ‘Immerse him into the Fire.’ Then he will be brought to Him, so He will say, ‘O son of Adam, were you ever blessed? Did you ever see any comfort? Were you ever happy?’ He will respond, ‘No, by Your might!’ Then He will say, ‘Return him to the Fire.’ Then the most severely tested of people in the Dunya will be brought forth, so He f will say, ‘Immerse him into Jannah.’ Then he will be brought to Him, so He will say, ‘O son of Adam, have you ever seen something you disliked?’ He will respond, ‘No, by Your might, I have never seen anything which I dislike” (Reported by Ahmad from Anas Ibn Malik). Shaqiq al-Balkhi said, “Whoever sees the reward of hardship will not desire to come out of it.” Allah b legislated jihad in completion of the laws of the religion, elevating its status until it became the peak of divine servitude, while making therein hardships and tests that souls detest and from which a person’s disposition cowers. Then, He made it closely related to the essence of iman and the hidden aspect of tawhid, so that no one would seek it except someone 22

Article

true to iman and strong in conviction. “The believers are only the ones who have believed in Allah and His Messenger and then doubt not but strive with their properties and their lives in the cause of Allah. It is those who are the truthful” (Al-Hujurat 15). So the reality of jihad stands for polishing the soul and preparing it for its Lord and Creator by fulfilling His commands and proceeding upon His promises. And this cannot be unless the way is paved with hardships and trials. As such, Allah b says, “If Allah had willed, He could have taken vengeance upon them, but to test some of you by means of others. And those who are killed in the cause of Allah – never will He waste their deeds. He will guide them and mend their condition and admit them to Jannah, which He has made known to them” (Muhammad 4-6), and He said, “If Allah had willed, they would not have fought each other, but Allah does what He intends” (Al-Baqarah 253). Ibn Kathir commented on this ayah, saying, “This means that He gives something of a test through which His ally will appear and His enemy will be exposed. Thereby, both the patient believer and the deceptive munafiq will be recognized. This is in reference to the Day of Uhud, in which Allah tested the believers, so their iman, patience, and obedience to Allah and His Messenger g and steadfastness appeared, just as the veils covering the munafiqin were removed and their opposition and refusal of jihad, and their betrayal of Allah and His Messenger g became clear.” Reflect, O slaves of Allah, over His c saying, “Of the people is he who worships Allah on an edge. If he is touched by good, he is reassured by it; but if he is struck by trial, he turns on his face. He has lost the Dunya and the Akhirah. That is the manifest loss” (Al-Hajj 11). In his tafsir, al-Baghawi reported from Ibn ‘Abbas k “that a man of the desert Arabs believed in Allah’s Messenger g. Then, when a son was born to him after Islam, his herd reproduced, and his wealth increased, he said, ‘This is a good religion;’ so he believed and remained steadfast. But when a son was not born to him, his herd did not reproduce, his wealth did not increase, and he was afflicted by drought or sterility, he said, ‘This is a bad religion;’ so he left his religion, leaving it due to his kufr and his stubbornness.” The author of “adh-Dhilal” said, “Souls must be trained for tests and the trial of determination in the battle of truth, which is filled with dangers, hardships, hunger, and loss of wealth, lives, and fruits. This be-

ing tested is inevitable, so that the believers can fulfill wards give, their services to the creed, which will settle into their To one like you, from fatigue moments of souls according to how much they spent in its cause, tranquility. and that they will not be shaken at the first difficulty. This servitude is the precious cost of putting the dearThe author of “adh-Dhilal” said, “Indeed, iman is ness of this creed into the hearts of its people before it can be found in the hearts of others. And every time they feel pain in its cause, and whenever they spend for its sake, it becomes dearer to them and they become more rightful to it. Likewise, others will not ascertain its value until they see its people being tested and their patience during the test, and there is no escape from being tested. This is also The people have abandoned jihad and are busy with play and entertainment to strengthen the resolve of the companions of creed, for the hardships not a word that is spoken, but it is a reality full of cause a hidden strength and energy to rage. And there rendered servitude, a trust full of burdens, a jihad that are windows and conduits in the hearts of the believ- requires patience, and an effort that requires endurers that are opened, and which they could not have ance. So it is not enough that people say, ‘We believe,’ known existed if it were not for their enduring these and are then left to this claim. Not until they are exhardships.” posed to fitnah upon which they remain firm and out Ash-Shafi’i r was asked, “Which is better for the of which they come with pure, sincere hearts, just as believer, to be tested or to have consolidation?” He gold is tried by fire in order to separate it from worthsaid, “Mercy to you! Can there be consolidation with- less metals that cling to it. This is the basic linguistic out first being tested?” meaning of the word [i.e. fatana yaftinu], with what Safwan Ibn ‘Umar said, “I was a governor over all that entails, and such is what fitnah does with the Hims when I met an old man from Damascus whose hearts. This fitnah for iman is an established principle eyebrows had dropped. He was on his camel, riding and norm that is balanced by Allah c. ‘And We have towards battle. I said to him, ‘O uncle, Allah has made certainly tried those before them, and Allah will surely an excuse for you.’ So he lifted his eyebrows and said, make known those who are truthful, and He will sure‘O nephew, Allah has mobilized us, whether we are ly make known the liars’ (Al-‘Ankabut 3). And iman is light or heavy.’” Indeed, Allah tests whomever He Allah’s trust on the earth. No one bears it except those loves. who are worthy of it and who are able to bear it, having their hearts prepared for it alone, and those who Indeed, having patience upon such difficult give it preference over relaxation, meekness, safety, sedays has curity, entertainment, and whatever appeals to them. A result, and patience is only for one of esIt is the trust of the Khilafah on the earth, of directing teem people to the path of Allah and to realizing His word So Allah will grant victory soon and afterin this life. So it is a noble trust, and it is a weighty 23

trust. And it is part of Allah’s command that people must shoulder themselves, and it requires a special kind of person to have patience while being tested.” Thus, the group that fights, having traversed the path of waging jihad for Allah’s cause, must grasp the

Camp Bucca in Iraq was a trial for many of Allah’s righteous slaves

nature of the battle, and what it demands for reaching its goal, that this path must be paved by the blood of its righteous, and that this way requires losing loved ones and friends and leaving comrades and homelands. Such did the Prophet’s g companions, who are the best of the creation after the prophets, endure the bitterness of hijrah and the loss of wealth, family, and homes, all for the cause of Allah… so where are we in relation to them?! All that this group must do is have patience upon this chosen path, to seek reward with Allah for what they may be afflicted with of losing leaders and individuals, to continue on their way, and know that this is the sunnah of Allah b and that Allah chooses His righteous slaves from this ummah. And they must not be in a hurry for support, for indeed Allah’s promise is inevitably coming. It befits the Muslim to know that following the truth and having patience thereon is the shortest way to receiving support and achieving victory, even if the way is long – filled with obstacles and traversed by few – and that deviating from the truth only results in disappointment, even if its way is easy and its traveler thinks victory is near – for those are only delusions. 24

Article

Allah c said, “This is My path, which is straight, so follow it; and do not follow other ways, for you will be separated from His way. This has He instructed you that you may become righteous” (Al-An’am 153). This is jihad… a summit… a fruit… it comes after a lengthy patience and an extended stay in the land of battle, waiting to lure in one’s enemies and suffer their evils. This stay shall continue for many months and consecutive years. And if you do not taste of these pains, Allah will never grant you victory through His support, because this support only comes with patience. Ibn Taymiyyah said, “Leadership in the religion is only achieved through patience and certainty.” Notions of the truth and the truthfulness of creed and tawhid remain as lifeless bodies in a world of phantoms, with no spirit entering them unless carried by truthful and patient people, who will bear the burdens and hardships of this path. They find torment pleasant and fatigue sweet. They are not pleased with anything but death in order to give these notions life, being practically implemented in the real world, not like those who embellish these notions in mere philosophical and theoretical frames, delivering eloquent sermons that are far from the spirit of action, truthfulness, and execution. Islam today is in dire need of truthful, patient men who are inclined to work hard, who find pleasure in toil and find comfort in pain, quietly translating the needs of this stage into action… men with truthful souls, high purposes, and strong resolutions that only know how to work towards implementation, so they refuse to be entangled by weariness, entrapped by boredom, or to spend their hopes in the way of debate and arguments. So roll up your sleeve and lay bare an earnest arm, and be patient during the hardships on this path, for it is said, “Failed has he who does not prepare patience

The affliction of wahn (the love of life and the hatred of death and combat)

for every test, gratitude for every blessing, and does not know that with hardship comes ease.” O mercy on my soul, and ambitions have not raised us To the gardens, and the last of people is one repentant; To full-breasted maidens, confined from the eyes, and the shade of Tuba, the scent of perfume flowing, To lanterns of gold, hung in honor On the throne of my Lord for those killed and were not absent. Allah c said, “Nor do they spend an expenditure, small or large, or cross a valley but that it is registered for them, that Allah may reward them for the best of what they were doing” (At-Tawbah 121). In his tafsir of this ayah, at-Tabari reported that Qatadah said, “A people did not increase in distance from their families for the cause of Allah, except that they increased in nearness to Allah.” So the matter belongs to Allah, the first of it and the last of it, and we are nothing but His slaves, striving to achieve servitude to Him. And from the perfection of servitude is that we know and have complete certainty, untouched by doubt, that Allah’s promise will inevitably be realized. However, we might not know the reality of the matter due to a wisdom known only to Allah, and support or victory may be delayed just as a test and trial. Allah the Great was truthful, saying, “Incumbent upon Us was support of the believers” (Ar-Rum 47). And He c promised His muwahhid slaves with support, giving consolidation to those who are pa-

tient, and He explained that what came to the previous nations of victory, steadfastness, and consolidation in the land was due entirely to their patience and their reliance upon Him. He c said, “We caused the people who had been oppressed to inherit the eastern and western regions of the land, which We had blessed. And the good word of your Lord was fulfilled for Bani Israil because of what they had patiently endured. And We destroyed what Pharaoh and his people were producing and what they had been building” (Al-A’raf 137). And Allah c made what happened to His prophet Yusuf n end in attaining might and consolidation in the land, after a time of alienation and what happened in the chief ’s palace. That only came to be through his patience and taqwa. “Indeed, he who fears Allah and is patient, then indeed, Allah does not allow to be lost the reward of those who do good” (Yusuf 90). He c also connected success with patience, as He b said, “O you who believe, persevere and endure and remain stationed and fear Allah that you may be successful” (Al ‘Imran 200), and He c mentioned that the good end in the Dunya is for the patient and pious. “So be patient. Indeed, the best outcome is for the righteous” (Hud 49). We know with certainty that the promise of Allah shall never be broken, and we are only addressing this issue because of our limited view, which has us see only one type of support, which is that of an apparent support towards victory – though that support is not necessarily what He promised His prophets, messengers, and believing slaves. Indeed, support is manifested in different forms, which weak and agitated souls cannot see. 25

As the soldiers of the Khilafah continue waging war on the forces of kufr, we take a glimpse at a number of recent operations conducted by the mujahidin of the Islamic State that have succeeded in expanding the territory of the Khilafah, or terrorizing, massacring, and humiliating the enemies of Allah. These operations are merely a selection of the numerous operations that the Islamic State has conducted on various fronts across many regions over the course of the last few weeks. Jazair Wilayah On the 28th of Jumada al-Ula, one of the soldiers of the Khilafah in Jazair  set out and conducted an istishhadi operation using an explosives-laden bag with which he targeted a police station belonging to the murtadd Jazairi police force in the middle of the city of Qusantinah.

26

News

Salahuddin Wilayah On the 1st of Jumada al-Akhirah, three inghimasi soldiers of the Khilafah, Abu Salih al-‘Iraqi, Abul-Yaman al-‘Iraqi, and Abu Fuad al-‘Iraqi , set out with their explosive vests towards an intelligence base belonging to the Rafidi Salam Detachments militia on the outskirts of the city of Samarra. They infiltrated the base, following which fierce clashes broke out that led to all those inside the base being killed. The inghimasiyyin then confronted a Rafidi convoy of reinforcements, and after exhausting their supply of ammo, they detonated their explosive vests on the murtaddin. The blessed operation resulted in 27 murtaddin being killed and wounded, and among those dead was the intelligence base officer, Abu Mahdi. This was in addition to the buildings and vehicles suffering an extensive amount of damage. On the 9th of Jumada al-Akhirah, two soldiers of the Khilafah, Abu ‘Abdillah ash-Shami and Abu

The scene during the attack on the Kabul military hospital

Suraqah al-‘Iraqi , carried out an inghimasi operation targeting a gathering of Rafidi Mobilization fighters in the village of Hajjaj south of Bayji. They clashed with the murtaddin and then detonated their explosive vests after exhausting their supply of ammo, leading to at least 40 murtaddin being killed and dozens more being wounded. East Asia On the 8th of Jumada al-Akhirah, more than 20 soldiers of the Filipino Crusader army were killed and a number of others were wounded in confrontations with the soldiers of the Khilafah south of the city of Marawi. On the 13th of Jumada al-Akhirah, the soldiers of the Khilafah launched an attack on Filipino Army positions in the village of Datu Salibo south of the city of Cotabato in the Philippines, leading to a Filipino soldier being killed. On the 16th of Jumada al-Akhirah, a group of Islamic State soldiers confronted a campaign launched by the Filipino Crusader army against their positions in the area of Datu Salibo south of the city of Cotabato. They detonated a group of explosive devices and clashed with the Crusaders for several hours, leading to two officers being killed, one of them a colonel and the other a captain. Another 10 Filipino soldiers were also killed, several others were wounded, a military vehicle was destroyed, and the Crusaders fled in retreat. Khurasan Wilayah On the 9th of Jumada al-Akhirah, 5 soldiers of the

Khilafah – ‘Abdur-Rahman at-Tajiki, Ibrahim at-Tajiki, Sa’d al-Khurasani, Ja’far al-Hirati, and Muslim al-Kabuli  – set out towards the Kabul military hospital, which is designated for the treatment of apostate soldiers. One of the 5 soldiers of the Khilafah detonated his explosive vehicle at the hospital’s entrance, following which the remaining four entered the building and killed as many murtaddin as Allah decreed for them to kill. They then clashed with a force of murtaddin that attempted to storm the building. The battle continued for approximately 7 hours, during the course of which the inghimasiyyin detonated their explosive vests after exhausting their supply of ammo. The blessed operation resulted in approximately 400 murtaddin of the Afghan army and intelligence being killed. Bengal On the 18th of Jumada al-Akhirah, one of the soldiers of the Khilafah  carried out an istishhadi operation with an explosive vest, targeting a special forces base in the city of Dhaka. On the 25th of Jumada al-Akhirah, the istishhadi Abu Muhammad al-Bengali  succeeded in reaching one of the checkpoints for the international airport in the city of Dhaka. He entered into the midst of the murtaddin of the Bengali police and detonated his explosive vest, killing several of them and injuring a number of others. On the 26th of Jumada al-Akhirah, dozens of murtadd Bengali forces personnel were killed and wounded when an explosive device was detonated on a group of them near a checkpoint in the region of Sylhet. 27

Halab Wilayah On the 20th of Jumada al-Akhirah, a number of Islamic State inghimasiyyin carried out an assault on Nusayri positions in the village of Jubb Abyad north of the city of Dar al-Fath. They engaged in fierce confrontations, during the course of which they succeeded in killing more than 30 murtaddin before returning safely back to their positions. Meanwhile, another group of mujahidin carried out an inghimasi attack on a group of Nusayri soldiers in the village of Tall al-Mu’izz northwest of Dar al-Fath. They succeeded in killing 15 murtaddin before returning safely back to their positions. Baghdad Wilayah On the 21st of Jumada al-Akhirah, a covert unit parked and detonated a car bomb on a gathering of Rafidi mushrikin in the neighborhood of ‘Amil towards the west of Baghdad, leading to 21 being killed and more than 40 others being wounded. Britain On the 23rd of Jumada al-Akhirah, the soldier of The aftermath of the attack in London

28

News

the Khilafah, Khalid Masood , carried out an operation in the city of London, the heart of Crusader territory, in response to the Islamic State’s call to target the citizens of nations involved in the Crusader coalition. He ran over dozens of kuffar on the Westminister Bridge, killing three and injuring more than 50 others, following which he stormed the Parliamentary estate where he stabbed and killed a member of the British Crusader police guarding the premises, before attaining shahadah - we consider him so, and Allah is his judge. Qawqaz Wilayah On the 25th of Jumada al-Akhirah, 8 inghimasi soldiers of the Khilafah  attacked a Russian National Guard military base near the village of Naurskaya towards the northwest of the city of Grozny in Chechnya. They clashed with the soldiers in the base for several hours using light weapons, leading to at least 6 Russian soldiers being killed and three others being wounded. Six of the mujahidin attained shahadah during the course of the operation - we consider them so, and Allah is their judge - and the remaining two returned safely back to their locations.

29

Allah c ordered His slaves to guard themselves from everything that harms and afflicts them, and urged them towards the good things and forbade them from impurities and abomination, that which harms the psyche or physical health. He sent His Prophet with a complete, divine manhaj that encompasses both religious and worldly matters. The Sunnah is filled with varieties of divine graces which protect the Muslim in body and mind. Allah c says, “Those who follow the Messenger, the unlettered prophet, whom they find written in what they have of the Torah and the Injil (Gospel). He enjoins upon them what is good and forbids them what is evil and he makes lawful for them the pure things and prohibits for them the impure” (al-A’raf 157). At-Tabari r says, “Concerning His saying, ‘he makes lawful for them the pure things,’ 30

Article

this refers to what Jahiliyyah used to forbid, including ‘bahirah,’ ‘saibah,’ ‘wasilah,’ and ‘ham’ (four categories of livestock invented by the mushrikin based on certain traits). ‘And He prohibits for them the impure,’ and this includes the meat of swine, riba, and that which they used to make halal from the foods and drinks which Allah made haram.” Health Is a Blessing That Many People Are Heedless Of From the greatest of the blessings of Allah c on His creation is the blessing of good health, which none is aware of except those who lose it, and if one loses it he spends everything he owns to cure himself and restore his health, according to his ability. The Sunnah has

pointed to the blessing of health in what was reported by al-Bukhari in his al-Adab al-Mufrad and the other books of as-Sunan where the Prophet says, “Whoever awakens secure with regards to his self, has his body in good health, and has his food for that day, it is as if he possesses the Dunya.” Likewise, Imam al-Bukhari r reported in his sahih that Ibn ‘Abbas k narrated that the Prophet g said, “There are two blessings that many people are heedless of: health and free time.” Ibnul-Battal r says, while explaining this magnificent hadith, “The meaning of the hadith is that a person doesn’t have free time until his needs are sufficed and his body is healthy. So whoever achieves that, then let him be vigilant not to become heedless in thanking Allah for what He has blessed him with, and from the means of giving Him thanks is to act upon His commands and abstain from what He has forbidden. So whoever is neglectful concerning that is heedless.” The Prohibition of Spoiling the Body What is strange with some people is that they spoil their health with that which Allah c has prohibited of the destructive and evil things, such as cigarettes and intoxicants that make absent the intellect and cripple it in varying degrees, and which severely harm the body. Such things, and others from among that which is prohibited are a slow death, and a means of destroying the body, and Allah c forbade killing oneself when He said, “And do not kill yourselves. Indeed, Allah is to you ever Merciful” (An-Nisa 29). And as such, the venerable Shari’ah came to safeguard the religion and the people, and for the sake of religion people are sacrificed cheaply by way of jihad in Allah’s cause until there is no more fitnah and all of the religion is for Allah. Apart from that, it is not permissible for the Muslim to inflict harm upon his body or do something that harms his health, whatever the reason may be. Al-Hakim reported in his Mustadrak, from Jabir, that a man from the people of at-Tufayl Ibn ‘Amr ad-Dawsi made hijrah with at-Tufayl and then became sick. He said, “He became discontent, so he came to a quiver, took an arrow, and cut the veins in his hands and died. At-Tufayl saw him in a dream and said, ‘What did Allah do with you?’ He said, ‘He forgave me due to my hijrah to the Prophet g.’ So he said, ‘What happened to your hands?’ He said, ‘It was said to me, ‘We will not repair what you have corrupted of yourself.’’ So at-Tufayl narrated the story to the Prophet g and he g said, ‘O Allah, and

forgive him for his hands,’ and he raised his hands.” So that was a man who didn’t intend to kill himself, however his action led to his death, and Allah forgave him due to his hijrah, as that is what is apparent from the supplication of the Prophet g for him. Therefore, contemplate what was said to him: “I will not repair what you have corrupted of yourself,” for this body is not to be ruined except in pursuit of Allah’s pleasure and in maintaining obedience to Him, not due to the whims of the soul and its pleasures and impulses. Patience upon Sickness… A Sunnah of the Prophets and the Manhaj of the Righteous Between the blessing of health and the blessing of being cured, it is essential for every Muslim to put their trust in their Lord and to utilize the means for remedy. If he is cured then verily it is from Allah alone, and if he does not recover then he should think well of his Lord – in that He wills by it to raise his station and erase his sins by means of all of that which befalls him from the different types of physical and mental harm. Therefore, the Muslim seeks his reward through patience in the face of affliction, for that is the situation of the believer in both easy and hard times. Al-Bukhari and Muslim reported that the Prophet g said, “Nothing afflicts the Muslim of fatigue, illness, anxiety, grief, harm, or depression – even if it were the prick of a thorn – except that Allah expiates by that his sins.” Due to this, some of the Salaf would rejoice if they fell sick, for verily those tested most severely are the prophets, then those resembling them, and then those resembling them. Imam al-Bukhari reported in his sahih from al-Harith Ibn Suwayd, from ‘Abdullah that he said, “I entered upon the Messenger of Allah g while he was suffering from fever, so I wiped him and said, ‘Verily you are suffering a severe fever.’ So he said, ‘Verily, I suffer the likes of what two of you suffer.’ I said, ‘Is that because for you are two rewards?’ He said, ‘Indeed it is so. Likewise, there is no Muslim who is afflicted with harm – a pricking of a thorn or more than that – except that Allah expiates by it his sins just as a tree drops its leaves.’” Likewise, the Prophet of Allah Ayyub n was struck with an ailment that afflicted him for a prolonged time, and Allah c praised him for his patience. He said, “Indeed, We found him patient, an excellent slave. Indeed, he was one repeatedly turning back (to Allah)” (Sad 44). He then supplicated to Allah his Lord, but not in a direct manner. Rather, it was with excellent manners 31

Take advantage of your youth before your old age

and a beautiful du’a. He said, “Indeed, adversity has touched me, and you are the Most Merciful of those who are merciful” (Al-Anbiya 83). This du’a of his did not come except after many years of suffering from the pain of his ailment and the people’s abandonment of him, while anticipating his reward and being patient in the face of its severity and harm. So how long did the ailment afflict him before he sought the greatest of means – supplicating to Allah b. Likewise is the manhaj of the followers of the prophets. Abu Dawud reported in Kitab az-Zuhd from Abud-Darda h that he said, “I love poverty out of humility to my Lord, and I love death out of longing for my Lord, and I love sickness as it expiates my sins.” Who Will Buy Jannah with Patience? From the amazing examples of the first generation concerning their patience upon tribulations in pursuit of Jannah is what Imam al-Bukhari reported from ‘Ata Ibn Abi Rabah, who said, “Ibn ‘Abbas said to me, ‘Shall I not show you a woman from the people of Jannah?’ I said, ‘Of course.’ He said, ‘That black woman who came to the Prophet g and said, ‘I suffer seizures and become exposed, so invoke Allah for me.’ He said, ‘If you wish, you can be patient and for you will be Jannah, and if you wish I can invoke Allah that He cures you.’ So she said, ‘I will be patient.’ Then she said, ‘I become exposed, so invoke Allah that I don’t become exposed.’ So he supplicated for her.” This believing woman endured the pain of her seizures in this Dunya in order to obtain Jannah and its blisses, so reflect on that. 32

Article

Whoever finds this unusual, then sufficient is the hadith which was narrated by Imam at-Tirmidhi from Jabir that he said, “The Messenger of Allah g said, ‘The people of good health will wish, on Yawm al-Qiyamah, that their skins were cut up with scissors due to what they see of the reward given to the people who were tested.’” So let he whom Allah has blessed with abundant health praise Allah c for that blessing and thank Him for it, that he may expend that which he was given in Allah’s obedience, as Allah c ordered, “But seek, through that which Allah has given you, the home of the Hereafter, and do not forget your share of the world” (Al-Qasas 77). And let him take advantage of his days of health and strength to increase the amount of good deeds in his account before there suddenly overcomes him sickness, old age, or weakness, as the Prophet of Allah g advised, “Take advantage of five before five: Your youth before your old age, your health before your becoming sick, your richness before your poverty, your free time before you become preoccupied, and your life before your death” (Reported by al-Hakim in al-Mustadrak). So let whoever Allah tests with sickness praise Allah c for what has afflicted him, for verily some afflictions are less severe than others. And let him be patient in the face of what he has been afflicted with, while anticipating his reward from Allah c, especially if it is an injury that was incurred for the cause of Allah, for verily patience upon what has befallen oneself and thanking Allah for what He has blessed him with of injury for His cause is from the greatest of matters. May Allah cure every Muslim suffering from sickness, and make that which has afflicted them a means by which their sins are cleansed, and a means by which their status is raised. Indeed, He is the patron for that and fully capable of it, and praise be to Allah, the Lord of the creation.

33

Allah c said, “Did you not see those who claim they believe in what was revealed to you and what was revealed before you, (yet) they want to seek judgment from taghut, though they were ordered to disbelieve therein, and Shaytan wants to lead them far astray. And when it was said to them, ‘Come to what Allah revealed and to the Messenger,’ you saw the munafiqin holding back from you in avoidance. So how then, when an affliction struck them due to what their own hands brought forth, they then came to you, swearing by Allah, ‘We did not want anything but well-doing and successful outcome’” (An-Nisa 60-62). 34

Article

Whoever recognizes that there is no god except Allah must also comply with His hukm (rule and judgment) and submit to His command, which was brought forth from Him through His Messenger, Muhammad g. So whoever testifies that there is no god except Allah, and then defers to the judgment of other than the Messenger g in matters of dispute, then he has lied in his testimony. Tawhid is based upon the two testimonies, and one is not said without the other due to their inseparability. And just as the testimony that, “There is no god except Allah,” comprises the right of Allah over His slaves,

the testimony that “Muhammad is the Messenger of Allah” comprises the truth that he is a worshiper, not something to be worshiped, and a truthful messenger who does not lie. Instead, he is to be obeyed and followed because he is conveying the message from Allah c. So he m has that status of messenger and of conveyance from Allah, as well as that of judging between people when they have disagreements – for he does not judge except by the rule of Allah, with his concern for life, family, wealth, and land. And he has no share of divinity. Rather, he is the slave of Allah and His Messenger, just as Allah c said, “That when the slave of Allah stood, supplicating Him, they were almost as multitudes against him” (Al-Jinn 19). And he g said, “I am only His slave, so say, ‘the slave of Allah and His Messenger’” (Reported by al-Bukhari). Among the consequences of that include properly adhering to him, seeking his judgment in matters of dispute, and rejecting the judgment of all others. (For the hypocrites are those who claim to believe in him while they seek the judgment of others). In this way, the slave shall realize the perfection of tawhid and adherence, ultimately realizing his own complete satisfaction. This is the meaning of the two testimonies. Once this is clear, then the meaning of the ayah is that Allah f) has disapproved of whoever claims to believe in what Allah revealed to His Messenger and to the prophets before him while at the same time wanting to seek judgment for resolving disputes from other than the Book of Allah and the Sunnah of His Messenger. Ibnul-Qayyim said, “Taghut is whoever transgresses his limit, as it comes from tughyan, which means surpassing the boundary.” So anyone from whom two opponents seek judgment, while he judges by other than the Book of Allah and the Sunnah of His Messenger g, then he is a taghut, as he has transgressed his limit. Thereby, everyone who worships something besides Allah is actually worshiping taghut, surpassing the boundary with what he worships and giving worship to what does not deserve it. Such is the case of whoever makes other than Allah and His Messenger g the judge and seeks judgment therefrom in matters of dispute. Included in His saying, “those who claim that they believe,” is the rejection of what they have alleged of having iman. As such, He did not say, “those who believe,” because if they were truly people of iman, they would not have wanted to seek judgment from other than Allah c and His Messenger g, and He would not have said of them, “those who claim.” This is something mostly only said of one who

The taghut International Criminal Court

falsely alleges something, as his action negates and opposes what that claim entails. Ibn Kathir said, “This ayah dispraises whoever deviates from the Book and the Sunnah and seeks judgment from anything else, which is invalid – and that is what is meant here by ‘taghut.’” His c saying, “Though they were ordered to disbelieve therein,” i.e. in taghut, proves that seeking judgment from taghut is contradictory to iman, even opposite to it. So iman is not sound except after disbelieving in taghut and abandoning seeking judgment therefrom. Whoever does not disbelieve in taghut has not believed in Allah. His c saying, “And Shaytan wants to lead them far astray,” means that wanting to seek judgment from other than the Book of Allah and the Sunnah of His Messenger g is obedience to Shaytan. And he only calls his party to become residents of the Inferno. In this ayah, there is evidence that abandoning seeking judgment from taghut, which is anything other than the Book and the Sunnah, is an obligation, and that the one who seeks judgment therefrom is not a believ35

The chief taghut Salman in the company of his taghut judges

er – and he is not a Muslim. His c saying, “And when it was said to them, ‘Come to what Allah revealed and to the Messenger,’ you saw the munafiqin holding back from you in avoidance,” means that when they were called to seeking judgment from what Allah revealed and from the Messenger, they turned away from you with arrogance, just as Allah c said, “When they were called to Allah and His Messenger to rule between them, there was a group of them who turned away” (An-Nur 48). Ibnul-Qayyim said, “This is evidence that whoever is called to ruling by the Book and the Sunnah, but he does not accept and refuses, then he is a munafiq.” The word “holding back” here is intransitive, not transitive, and it has the same meaning of “turning away,” not that it means they are preventing others. This is why the word “in avoidance” was mentioned, which has an intransitive meaning, unlike “in repulsion” or otherwise, which is transitive. So if the one who turns away from this has been ruled by Allah c to be a munafiq, then what about someone who goes beyond turning away and prevents other people from ruling by the Book and the Sunnah and seeking judgment therefrom, whether through his words, deeds, or writings – all the while claiming to only want well-doing and a successful outcome?! This is the case of many of those who claim to have knowledge and iman in these times. When it is said to them to come seek judgment from what Allah revealed and from the Messenger, “you see them holding back while they are arrogant” (al-Munafiqun 5) and they make excuses of being ignorant or mistaken. “Rather, Allah cursed them for their kufr. So little do they believe” (Al-Baqarah 88). Regarding His c saying, “So how then, when an 36

Article

affliction struck them due to what their own hands brought forth,” Ibn Kathir said, “This means: So how are they, when fate has brought them to you amid afflictions their sins have caused for them, and they became in need of you thereby.” Ibnul-Qayyim said, “It is said that the affliction is that they were exposed, as the Quran was revealed regarding them, and there is no doubt that this would be the greatest affliction and harm to them. So the afflictions which strike them through their own actions of body, heart, and religion are caused by their opposition to the Messenger m, and the greatest of them are the afflictions of the heart and religion. So they consider virtue to be vice, guidance to be deviance, truth to be falsehood, and righteousness to be corruption. Such is the affliction of the heart, and such is the result of opposing the Messenger g and opposing making him judge. Sufyan ath-Thawri said about His c saying, ‘Then let those who oppose his command beware that a fitnah will strike them’ (An-Nur 63), ‘that their hearts will be sealed.’” As for His c saying, “They then came to you, swearing by Allah, ‘We did not want anything but well-doing and successful outcome,’” Ibn Kathir said, “It means that they make excuses and swear that, ‘We only wanted, by our going to someone else, some favoring and flattery.’” Others said that “well-doing” means to not do something bad, and that “successful outcome” means between two opposing parties, and as if to say, “We did not want to oppose you or be discontent with your decision.” [Summarized from the book “Taysir al-‘Aziz al-Hamid].

37

38

Article

For years following its establishment, the Khilafah has called on Muslims around the world to rise up and wage jihad against the enemies of Allah in order to raise high His word, and to unite under the banner of the jama’ah of the Muslims. This call was met with a forceful response as several groups of mujahidin around the world quickly closed ranks and declared their bay’ah to Amirul-Muminin, with some of them uniting with other mujahid factions in their region and nominating an individual from among themselves to be appointed by the Khalifah as their amir. Thus, the Khilafah quickly expanded beyond its territories in Iraq and Sham, two lands from the lands of the Muslims that had been usurped by the Crusaders and carved up among themselves through the use of artificial borders that were upheld throughout the rule of their taghut puppets. The Khilafah expanded beyond Iraq and Sham after destroying their artificial border, uniting their territories, and establishing the Shari’ah therein, thereby demonstrating that the Ummah’s unity was not beyond reach, as long as it was pursued on the basis of the tawhid of Allah. It was this form of unity to which the Islamic State called the mujahidin – a form of unity that gave tawhid its proper due, as opposed to sacrificing it for the sake of temporary political gain – and it was this form of unity that the truthful mujahidin around the world had long awaited. So when the Khilafah made its call, the response echoed from every direction… from Sinai, Libya, Jazair, Yemen, and the Arabian Peninsula. The mujahidin were being mobilized to unite upon tawhid and to form a unified front against every mushrik in every corner of the earth, just as Allah c had commanded them, “And fight the mushrikin collectively just as they fight you collectively” (At-Tawbah 36). The war against kufr soon intensified as the mushrikin rallied in an attempt to stop the Islamic State’s expansion and bring an end to the threat it posed. But one after another the mujahid factions continued to unite under the Khilafah’s banner. Khurasan, West Africa, Somalia, East Asia, Mali… the phenomenon swept through the lands of the Muslims, and in every region where bay’ah was given, attacks would follow. The mujahidin marched forth and struck the kuffar wherever they found them, not differentiating between a Crusading mushrik and a murtadd puppet. Such was the case when eight inghimasi soldiers of the Khilafah set out to raid a Russian National Guard base near the village of Naurskaya, northwest of the Chechen city of Grozny in Qawqaz Wilayah. They

used the foggy weather and the darkness of night to their advantage, advancing towards the military base, and the fact that they were armed with nothing but knives didn’t make them hesitant in fighting the disbelieving enemies of Allah. Rather, it served as a sign of their truthfulness to Him. This small group of mujahidin – who spent ten days training for the operation – then attacked the soldiers in the base with their knives and seized their weapons. They then clashed with them for several hours, killing at least six of them and injuring three others. Six of the mujahidin attained shahadah during the course of the operation, and the remaining two returned safely back to their locations. The daring raid on the Russian base in Chechnya coincided with another operation by the soldiers of the Khilafah several thousand kilometers away in Bengal. The istishhadi Abu Muhammad al-Bengali  made his way towards one of the checkpoints of the international airport in the city of Dhaka, where he entered into the midst of a group of murtadd Bengali policemen and detonated his explosive vest, killing at least three of them and injuring a number of others. Just one day later, dozens of murtadd Bengali forces personnel were killed and wounded when an explosive device was detonated on a group of them in the region of Sylhet as they were attempting to raid one of the mujahidin’s bases. The soldiers of the Khilafah also carried out an operation a week prior, with one of the mujahidin targeting a special forces base in the area of Ashkuna located in Dhaka with an explosive vest. The operations in Bengal and Qawqaz shook the ranks of the murtaddin and Crusaders, with the mujahidin in Bengal establishing their ability to confront and bleed the capabilities of the murtadd forces and target their most prominent commanders, as occurred in the operation in Sylhet, which resulted in the killing of the murtadd officer, Lieutenant Colonel Abul Kalam Azad, Director of Intelligence in Rapid Action Battalion. Likewise, the mujahidin in Qawqaz established their ability to target Russian Crusader forces and take them by surprise even in their military bases. These operations thus reminded all the sects of kufr that the battalions of the Islamic State in all corners of the earth will persist in their campaign to uproot their armies’ forces wherever they’re found, until the word of Allah is the highest and the word of the disbelievers is the lowest. May Allah accept our shuhada and replace them with those who will continue to carry the banner of tawhid after them. Amin. 39

There is no benefit in a scholar who conceals his knowledge, neither proclaiming the truth nor calling others to it. And there is no benefit in one whose action does not correspond with his knowledge. Rather, the true scholar is he who takes knowledge as it should be taken, proclaiming it and acting upon it with sincerity to Allah, and how few are such people in these days – days in which knowledge is concealed in the breasts of men and sold at the feet of the tawaghit, who seek to increase their adherents and followers. Abu Sulayman ash-Shami, may Allah accept him, was a knowledge seeker from among a rare class of scholars. He knew that faith, in deed, cannot be ob40

Feature

tained except through knowledge – so he sought it in order to establish his iman. And he knew that true comprehension in the religion is something good that Allah gives to whomever He wishes of His slaves, so he strove in seeking that goodness by increasing himself in righteous deeds. And he ascertained that the zakah due upon knowledge is to convey it to the people, so he endeavored to do that as much as he could, using both his pen and his tongue. Fearing that he would be one who speaks hypocritically, he pursued the course to which he called others, so his end was as he wished: to be killed for the cause of Allah on the frontlines. We consider him so, and Allah knows best about him.

Journeying in Search of the People of Truth

borders and airports. So he returned to the birthplace of his fathers in Sham, staying in the city of Aleppo for a few years, seeking knowledge, calling his family and friends to tawhid, and anticipating his next chance to wage jihad. All the while, he was keen to avoid the eyes of the intelligence agency and avoid sitting with the evil scholars who were allied with the tawaghit. Eventually, the FBI issued an international warrant for

The Dunya and its adornments could not tempt him. Scholastic degrees and their deception could not confine him. Neither a spouse, nor wealth, nor children could entice him away from his religion. Rather, he cast all of that behind him when he understood tawhid and knew that jihad in Allah’s cause is the best proof of his allegiance to the Muslims and his disavowal of the mushrikin, amongst whom he was born, raised as a child, and entered into manhood. He completed his studies in Computer Science at the University of Massachusetts in Boston, graduating as an engineer and programmer, before resolving to go forth in the cause of Allah with some of his friends. Qasim ar-Rimi, one of the Jews of jihad exposed by Shaykh Abu Sulayman So they left as muhajirin to Allah, not coordinating their journey with any- his arrest and put a $50,000 reward on his head. one. They roamed between Yemen, Pakistan, and Iraq, hoping to meet someone who would bring them to Coming to the Islamic State the mujahidin. But once they became weary of finding the way, and as they feared inciting the suspicions of At the beginning of the jihad in Sham, Abu Suintelligence agencies, they returned to America, asking layman  went out in search of the people of tawhid Allah c to guide them towards their goal. among the various fighting factions. He fought alongHe didn’t stay long until he decided to try and make side one of the factions until he was wounded in a America itself the frontlines for his jihad and the place battle against the Nusayriyyah in a neighborhood of for his martyrdom. So he planned, along with two of Halab. Then, when he heard that the soldiers of the his companions, to carry out an operation that would Islamic State had come to Sham, working under the target Americans in their own land. They drew up their name “Jabhat an-Nusrah li-Ahl ash-Sham,” he joined plans for their desired operation, including the seizure up with them and met with their leaders, knowing of some weapons from the Crusaders, which they that they were soldiers of Shaykh Abu Bakr al-Baghwould then use for an attack behind enemy lines that dadi , the leader of the Islamic State of Iraq at the they hoped would cause the killing of a large number time. He requested that they transfer him to Iraq, of mushrikin. However, Allah decreed otherwise, and but they did not give their consent. He then insistHe does what He wills. Their plot was discovered just ed that they allow him to execute an istishhadi opdays before the operation’s appointed time. But Allah eration against the Nusayriyyah, but they postponed saved him from falling into captivity, allowing him to their response to him. So he continued to give lesleave America before the FBI could gather sufficient sons on ‘aqidah to those of the mujahidin who were information to release an order for his arrest at the with him, performing ribat on the fronts of Aleppo 41

The taghut scholars of the Jews of jihad, Abu Muhammad al-Maqdisi and Abu Qatadah al-Filistini

city and participating in raids against Nusayri positions, until the tribulation and discord caused by the treacherous al-Jawlani occurred and the truth of what they were concealing became clear to him. Abu Sulayman then criticized them for their betrayal of the Islamic State and their violation of their covenant and bay’ah to Amirul-Muminin Abu Bakr al-Baghdadi . He began exposing the truth of the situation to other soldiers, showing them that Jabhat an-Nusrah had been trying to hide their original allegiance to the Islamic State, and he explained to them that it was not permissible to stop obeying Amirul-Muminin or retract their bay’ah as long as they did not see blatant kufr from him. Because of this, the people of betrayal became fed up with him and sought some way to get rid of him. They remembered his previous insistence on seeking permission to carry out an istishhadi operation, so they gave their approval and even tried to convince him to carry it out – but he knew their real aim, uncovered their plot, and announced to them his disavowal of them, leaving their ranks in order to renew his bay’ah to Amirul-Muminin and his status as one of his soldiers. No One Dies before His Time Is Due Under the banner of the Islamic State in Iraq and Sham, Shaykh Ahmad ‘Abdul-Badi’ Abu Samrah worked like the other soldiers, not considering himself to be above them due to his knowledge, nor distinguishing himself from them with any title. Rather, he 42

Feature

moved between the ribat lines and fighting positions, having again joined the caravan of the istishhadiyyin. He continued to insist that the umara allow him to execute his own operation, until they found an appropriate target for him: a large group of supporters of the taghut, Bashar, at the heart of the Nusayri regime-held areas inside the city of Aleppo. So the plan was made for him to sneak into the middle of a gathering and detonate his explosive belt, thereby ripping apart those murtaddin. But no one dies before his time is due, and Allah ordained that Shaykh Abu Muhammad al-Furqan  would find him, meet with him, get to know him well, and thereafter order him to not proceed with the planned operation, sending another mujahid in his stead. It was then decided to bring him to the Media Diwan of the Islamic State, which Shaykh Abu Muhammad was striving to enhance by widening its activities and supporting it with cadres of qualified scholars and technicians. Our Meeting Will Be at Dabiq The practical beginning of activity by Abu Sulayman “al-Halabi” (as he was known to many mujahidin) in the Media Diwan was his working on organizing the foreign languages team, which was started by Shaykh Abu Muhammad al-Furqan to inform Muslims in the east and west about the Islamic State and to urge them to perform hijrah to it. He worked on various videos that were released under “AlHayat Media Center,” which was founded for this wide-reaching pur-

pose. Abu Sulayman endeavored, along with his brothers, to translate to and from the English language, until the idea came to produce a magazine directed towards English speakers, especially after the success of the “IS Reports” bulletin. Shaykh Abu Muhammad thus resolved to shift that project to a periodical, the blessed Ayman adh-Dhawahiri, one of the Jews of jihad exposed by Shaykh Abu Sulayman “Dabiq” magazine, which attained global popularity and peerless success, and design, until Allah gave success to this magazine by Allah’s grace. and made its published content the talk of the media. At the same time, Abu Sulayman’s gifts of writing, The project then branched out further to include composition, and cognition began to surface, as the magazines in other foreign languages. There was Islight of shar’i knowledge shone in what he said and tok in Russian, Konstantiniyye in Turkish, and Dar wrote. This was observed and evaluated by Shaykh al-Islam in French. At the same time, AlHayat MeAbu Muhammad, who studied how he worked in the dia Center increased its output of content, translating service of Allah’s religion. He saw him as his obedient published Arabic content into the main languages, as soldier, who would not disobey him in any virtuous well as into other major world languages, until it bematter, nor give preference to others over him, nor be came unlikely that there were any group of people on stingy when giving him counsel. earth whom the content produced by the Islamic State So Dabiq was released with its name chosen by and its publications did not reach in their language. Shaykh Abu Muhammad, in order to frustrate the Crusaders of Rome and convey to them their inevitaSigned by Abu Maysarah ash-Shami ble end – by Allah’s permission – just as Allah’s Messenger g explained, as well as to remind the mujahiIn addition to Abu Sulayman’s responsibilities in din of the promise from Shaykh az-Zarqawi  to the managing Dabiq and his leadership of all the foreign Muslims, when he said, “The spark has been lit here language teams, Shaykh Abu Muhammad  relied on in Iraq, and its heat will continue to intensify – by him greatly for drafting treatises and articles which Allah’s permission – until it burns the Crusader armies would clarify the methodology of the Islamic State in Dabiq.” And it was Shaykh Abu Sulayman ash-Sha- and expose its enemies. The Shaykh was greatly occumi who assumed the role of being its chief editor. pied with Diwan-related affairs and his many responHe would write many articles for the magazine, re- sibilities as a general caretaker of the Islamic State, for view what his fellow editors wrote, and scrutinize any which he was delegated by Amirul-Muminin . And materials that were translated for publishing, spend- convinced of his ability to write, the quality of his ing a great deal of time and effort doing so. Likewise, writing, his proficiency in shar’i knowledge, and his Shaykh Abu Muhammad kept close to them in the dif- understanding of the Islamic State’s methodology, the ferent aspects of their work, and due to his extra care Shaykh entrusted Abu Sulayman – under his direct that the message of the Islamic State be delivered to supervision – to draft his ideas into articles, which he the world in the most glorious appearance, he would did under the pen name “Abu Maysarah ash-Shami.” assess most of the material alongside Abu Sulayman, The reputation of this name became widespread, often even directing the team in matters of formatting especially due to the many shots he took at the Sah43

wat of apostasy and their evil scholars. He exposed the factions of division and detriment, who ascribe themselves to Islam, and their deviant and whimsical leaders, and he tore away the veils from many “symbols” whom people worship besides Allah. The name “Abu Maysarah ash-Shami” became a source of worry for the Sahwah factions and their supporters, especially for their evil scholars who defend the mushrikin – and who complained time and again, constantly unable to refute those articles. And while many attempts were made to uncover his identity, all of them ended in fail-

The taghut scholar of the Jews of jihad, Tariq ‘Abdul-Halim

ure, for Abu Sulayman  was reserved when he spoke, discreet when he worked, was cautious of riya, avoided fame, and would abstain from seeking popularity. Abu Sulayman  was extremely zealous in religion, furious when angered for the sake of Allah, and had severe hatred for the evil scholars. He was especially disgusted by those of them who ascribed themselves to following the Salaf in matters of tawhid and jihad, at their forefront being the shuyukh of the Sahwat and their “theorists.” He would use any opportunity he could to warn against them and make their vile deeds and abject stances known to the public. He would incite his brothers and his amir to kill them and put a direct end to their fitnah, nominating himself to carry out this mission and achieve this goal, just as he would specifically call for the killing of the many evil scholars who are allied to the Crusaders. An example of this 44

Feature

was that he took part in planning to kill the American apostate Hamza Yusuf during his last trip to Turkey. However, it was Allah’s decree that he would escape the hands of the Islamic State cells operating there. Knowledge, Action, and Da’wah The knowledge of Shaykh Abu Sulayman was not abstract and theoretical. Rather, he r was practical with his knowledge, only focusing his attention on what would benefit him in his religious practice and benefit his brothers in their worldly affairs. He was wellversed in matters pertaining to tawhid, familiar with the various sects both new and old, acquainted with the opinions of the fuqaha, having great concern for following the way of the Salaf, and being very wary of the people of heresy and their statements. He would often look to the words of the imams of the Najdi da’wah, conscious of the deviations that crept into this da’wah at the hands of those who ascribed to it later on, those who allied with the tawaghit from Al Sa’ud and their subordinates. Due to the great attention he gave to discovering the truth, he would spend many long hours researching scholastic arguments in search of the correct opinion, no matter who said it. He did not turn away from the truth in order to follow a known imam or a famous opinion. He  would start working early in the morning, organizing the work with his brothers on the Dabiq team and on the various other language translation teams, thereafter meeting with some of his mujahid brothers to clarify for them any dubious matters they faced regarding the Islamic State’s methodology, guiding them to the correct way. After these exhaustive discussions and debates, he would return to his research, investigation, writing, and reviews until

The taghut scholar of the Jews of jihad, Hani as-Siba’i

the late hours of the night. Having been fatigued by long hours of work and hunger, often not eating more than a few morsels, he would come home to his family exhausted for the sake of Allah. Martyrdom… An Undying Love The immense benefit he brought to the Muslims did not lessen his persistence to seek carrying out an istishhadi operation, just as his constant engagement in seeking knowledge and da’wah did not extinguish his desire to return to the fronts of combat and the lines of ribat. Whenever time became tight and the release of Dabiq was delayed, he would jokingly tell his brothers that the only way forward to take a rest from this work is to execute istishhadi operations. Likewise, whenever he found his brothers planning a new project, he would tell them to leave him out of it and let him focus on planning his istishhadi operation. In his final days, he worked with Shaykh Abu Muhammad on accomplishing the “Rumiyah” project, the goal of which was to expand the Islamic State’s reach by releasing one magazine in several languages, with each language’s version being periodically released at the same time. By the grace of Allah c, the project was successful and Rumiyah was released as a monthly magazine - published in eight languages by which Allah enraged the disbelievers, brought joy to the believers, and supported the Islamic State and the Muslims. Then, after the first issue was released, Shaykh Abu Muhammad al-Furqan  was killed in a Crusader airstrike in the city of Raqqah. His departure greatly saddened Abu Sulayman, as could easily be seen, due to the lofty position the shaykh held in his heart, as well as his knowledge of the shaykh’s status

in the Islamic State, among its leaders and its soldiers. Abu Sulayman continued requesting permission to go to ribat and participate in battle, until his amir finally accepted. He then went out, seeking the nearest point of ribat to the enemy and the most dangerous to the fighters, and his brothers guided him to the combat raging north of the city of Tabaqah. With a few of his brothers, he went to one of the nearby villages that was under Crusader aerial bombardment, staying there until his appointed time came, and he was killed - in the second week of Rabi’ al-Akhir in the year 1438 - by a missile that struck the house in which they were entrenched. As such, he achieved that which he desired most, and the story of his jihad ended just as he had wanted at its beginning: with martyrdom for the cause of Allah, on the frontlines, neither turning his face away from the enemy nor fleeing from battle. We consider him so, and Allah knows best about him. Thus departed Abu Sulayman ash-Shami, who did not give his body, mind, or thoughts any rest since meeting his shaykh, the gallant Abu Muhammad al-Furqan . He departed, leaving his image imprinted in the minds of his brothers, sitting at his computer in the darkness of night and the early hours of morning, researching an issue, reviewing a book, or writing an article. He departed, having known that media is for calling people to Allah, guiding them to His cause, and inciting them to kill His enemies, and having worked according to that knowledge and proven himself well. May Allah have mercy upon you, Abu Sulayman, and may He gather us with you and your teachers in ‘Illiyyin.

45

47

Numéro 8

SOMMAIRE

Ô monothéistes, réjouissez-vous car, par Allah, nous ne prendrons aucun repos de notre jihâd hormis sous les oliviers de Rumiyah (Rome). Abû Hamzah al-Muhâjir

Extra Parmi les Croyants, des Hommes :

40 Cheikh Abû Sulaymân ach-Châmî

Exclusif 06 Les Maux de la Langue - partie 2

Articles Et Adore ton Seigneur Jusqu’à ce que

04 te Vienne la Certitude 10

C’est la Promesse d’Allah en Toute Vérité

12

L’Établissement de l’État Islamique Partie 2

16

L’Ascétisme dans ce Bas Monde est la Voie des Salafs

40

Ainsi en est-il des Messagers : ils Sont

20 Éprouvés, Puis la Bonne Fin est Leur

Le Bienfait de la Santé et l’Épreuve de

30 la Maladie 34

20

Ceux qui Recherchent le Jugement des Ṭawâghît Combattez les Associateurs Sans

36 Exception

Nouvelles Opérations Militaires et

26 Secrètes

2

Sommaire

10

34

Lorsqu’Allah comble de Ses faveurs l’un de Ses serviteurs, Il fait en sorte que son apparence soit conforme à son for intérieur et que ses paroles soient conformes à ses actes. Il n’en fait pas un hypocrite dans la croyance ni un de ceux dont les actes contredisent les paroles. Et ceci est une faveur qu’Allah , par Sa grâce, a octroyée à l’État Islamique dans divers et innombrables domaines dont, à leur tête, le but de son existence et la cause de sa fondation : l’établissement de la religion et l’application de la Charia. Il divergea ainsi des égareurs égarés parmi les factions de la division et de la discorde ainsi que les partis du mal qui ont submergé le monde de déclarations et de théories sur leur effort pour établir la religion et leur résolution à réaliser cela dès qu’ils auront le pouvoir. Puis, tout le mensonge de leurs slogans est apparu ainsi que le nonrespect de leurs promesses dès lors qu’ils ont obtenu ce qu’ils voulaient. Ils ont ainsi gouverné par les lois des ṭawâghît et ont fait passer la pérennité de leurs symboles et de leurs organisations avant l’établissement de la religion.

4

Et Adore ton Seigneur Jusqu’à ce que te Vienne la Certitude

Quant aux soldats du Califat, à chaque fois qu’Allah leur permet la conquête d’une terre et la consolidation, ils s’empressent d’y établir la religion, d’ordonner le convenable et d’interdire le blâmable, malgré leur certitude que cela fera se retourner les mécréants contre eux et que les poitrines des hypocrites bouillonneront de rage contre eux. Cependant, ils recherchent, à travers cela, l’agrément du Seigneur des mondes. D’ailleurs, parmi les choses qui réjouissent le plus l’œil du muwaḥḥid, aujourd’hui, il y a le fait de voir comment, dans toute terre de l’Islam, on appelle à la prière, on collecte la zakât, on ordonne le bien, on interdit le blâmable et l’on applique les peines légales, malgré les nombreux fronts en activité partout. Tu vois ainsi les lions de l’Islam mener des batailles épiques, sacrifier tout ce qu’ils possèdent en repoussant les campagnes des idolâtres aux abords d’une ville tandis qu’au même moment on appelle à la prière et les musulmans se réunissent pour l’accomplir à une ou deux rues de la ligne de front. À leur côté, d’autres

frères tournent pour distribuer la zakât à ses bénéficiaires. Les tribunaux islamiques, eux, ne cessent de juger par la loi d’Allah les affaires et les litiges qui lui sont remontés et les peines légales sont appliquées sur ceux qui le méritent. Quant à la prédication, elle ne s’interrompt jamais, ni le commandement du bien, ni l’interdiction du mal, et c’est ainsi Les déclarations des apostats de vouloir gouverner par la Charia n’étaient que des mensonges que la religion est avec la permission de leurs émirs et après avoir fourni établie entièrement comme l’a ordonné Allah . tous les efforts pour repousser les idolâtres, ils se sont Le combattant en première ligne n’est resté ferme alors acquittés de leur devoir devant Allah. Puis, ils sur sa position que pour protéger la loi d’Allah qui est s’efforcent à nouveau d’en reprendre le contrôle pour y appliquée sur la terre qu’il défend contre les idolâtres. gouverner par la Charia et, de cette façon, ils affirment Il sait avec certitude que la victoire sur son ennemi n’est la sincérité de leurs prétentions et leur loyauté dans en rien due à la force de ses bras, ni à la précision de leurs engagements, satisfaisant ainsi leur Seigneur et son arme, ni même à la quantité de son arsenal, mais manifestant l’authenticité de leur méthodologie. uniquement à la grâce d’Allah sur lui. Plus il a la certitude Al-Bukhârî a rapporté, d’après Anas , que le que la religion est établie comme Allah le veut, plus il a la certitude qu’Allah le secourra face à son ennemi tandis prophète  a dit : « Si l’Heure dernière se lève tandis qu’il établit la religion dans le domaine dont son imâm qu’il y a dans la main de l’un d’entre vous une jeune l’a chargé, en combattant les idolâtres et en défendant pousse, qu’il la plante alors s’il parvient à le faire avant qu’elle ne se soit levée totalement. » [al-Adab al-Mufrad] l’honneur des musulmans. Ô soldats de l’Islam et gardiens de la Charia, que l’un Quant à ses frères derrière lui, ils sont un refuge pour d’entre vous ne méprise aucune bonne action et qu’il lui et un soutien, ils préservent les musulmans, leur ne s’abstienne pas d’établir quelque loi de l’Islam dont honneur et leurs biens. Ce n’est que leur obéissance à il a la capacité ou d’appeler à l’une des nobles œuvres, leurs émirs ainsi que la responsabilité d’établir la religion même s’il est occupé à repousser l’ennemi, à défendre qui a été placée sur leurs épaules qui les ont éloignés l’honneur et à garder les fronts. des lignes de front et des points de ribâṭ. Sans eux, les Prenez garde à ne pas repousser l’établissement de préceptes de la religion ne seraient pas honorés, ses peines ne seraient pas respectées et ses lois ne seraient la religion, entièrement et sans manquement, après pas appliquées. S’ils sont mobilisés, ils s’élancent, si leur qu’Allah vous a donné le pouvoir sur terre, ne seraitsecours est demandé, ils portent secours et si on leur ce que pour un jour. Prenez garde également à ne pas annuler quelconque loi de l’Islam sur une terre qui est ordonne, ils obéissent. entre vos mains, ne serait-ce que pour un jour. Sinon, Telle est la situation dans chaque parcelle de la terre vous mettriez votre Seigneur en colère et vous aideriez de l’Islam : les soldats de l’État Islamique y établissent votre ennemi contre vous. Allah  a dit : {7. Quiconque la religion tant qu’ils jouissent de la faveur du pouvoir. fait un bien fût-ce du poids d’un atome, le verra, 8. et Même si Allah les éprouve par leur ennemi et qu’ils sont quiconque fait un mal fût-ce du poids d’un atome, le contraints de se retirer pour rallier un autre groupe, verra.} [az-Zalzalah : 7-8]

5

6

Allah  a dit : {N’affirme rien dont tu ne sois sûr ! Car il sera demandé compte à l’homme de ce qu’il aura fait de l’ouïe, de la vue et du cœur.} [al-Isrâ` : 36] Selon Abû Hurayrah , le prophète  a dit : « II suffit à l’homme pour être menteur de rapporter tout ce qu’il entend. » [Rapporté par Muslim] Parfois, même ces rumeurs peuvent porter atteinte à l’honneur des musulmans et Allah nous met en garde contre cela : {Ceux qui offensent les croyants et les croyantes sans qu’ils l’aient mérité se chargent d’une infamie et commettent un grave péché.} [al-Aḥzâb : 58] Et Allah dit également : {O vous qui avez cru ! Si un pervers vous apporte une nouvelle, voyez bien clair [de crainte] que par inadvertance vous ne portiez atteinte à des gens et que vous ne regrettiez par la suite ce que vous avez fait.} [al-Ḥujurât : 6] Et parmi les rumeurs, il y a ce que l’on appelle al-irjâf qui est le fait d’effrayer les musulmans. Comme dans la parole d’Allah  : {Certes, si les hypocrites, ceux qui ont la maladie au cœur, et les alarmistes [semeurs de troubles] à Médine ne cessent pas, Nous t’inciterons contre eux, et alors, ils n’y resteront que peu de temps en ton voisinage.} [al-Aḥzâb : 60] Al-murjifûn, ici, est traduit par alarmiste. Et je m’adresse ici, plus particulièrement, à ceux et celles qui vivent sur la terre du Califat où certains s’empressent de faire circuler des rumeurs parmi les musulmans sur les éventuelles avancées des mécréants et les territoires que l’on aurait perdus ou gagnés. Craignez Allah afin de ne pas effrayer ceux dont le cœur est faible et prenez garde à ne pas être la cause du retour dans un pays mécréance d’une personne qui aurait une foi trop faible pour supporter toutes ces frayeurs qui, souvent, ne sont pas fondées. Et quand bien même l’ennemi serait à notre porte, Allah est capable de tout et rien ne nous atteindra que par Sa permission. LES FUTILITÉS

sans lui laisser l’occasion de médire ou autre, afin de ne pas souiller notre cœur. En effet, Allah  dit : {Et quand ils entendent un discours frivole, ils se détournent.} [al-Qaṣaṣ : 55] Ibn Kathîr explique dans son exégèse : « Et Sa parole : {Et quand ils entendent un discours frivole, ils se détournent}, c’est-à-dire qu’ils ne se mélangent pas avec ces gens-là et ils ne les fréquentent pas, mais comme l’a dit Allah  : {et qui, lorsqu’ils passent auprès d’une frivolité, s’en écartent noblement}, et {ils disent : « À nous nos actions, et à vous les vôtres. Paix sur vous. Nous ne recherchons pas les ignorants »}, c’est-à-dire lorsque les faibles d’esprit leur raconte des sottises et leur parlent d’une manière qui ne mérite pas de réponse, ils se détournent d’eux, ne leur répondent pas de la même manière en matière de paroles mauvaises et ne prononcent que de bonnes paroles. C’est pourquoi Il a dit d’eux : {et disent : « À nous nos actions, et à vous les vôtres. Paix sur vous. Nous ne recherchons pas les ignorants.} C’est-à-dire nous ne voulons pas être comme les ignorants et nous ne les aimons pas. » Enfin, selon Abû Hurayrah , le prophète  a dit : « Que celui qui croit en Allah et au Jour dernier dise du bien ou qu’il se taise. » LES MAUVAIS PROPOS Selon Abû ad-Dardâ` , le prophète  a dit : « Le jour de la Résurrection, rien n’est plus lourd sur la balance du serviteur croyant que le bon caractère. Allah déteste tout être vulgaire aux propos inconvenants. » [Rapporté par atTirmidhî] Et quel bel exemple nous avons en la personne du messager . ‘Abdullah Ibn ‘Amr Ibn al-‘Âṣ rapporte : « Le prophète  n’était pas grossier et ne tenait pas non plus de propos inconvenants. Il disait : ‘‘Les meilleurs d’entre vous sont ceux qui jouissent du meilleur caractère.’’ »

Selon Ibn ‘Umar, le prophète  a dit : « Ne multipliez pas les paroles sans évoquer Allah, car multiplier les paroles sans évoquer Allah durcit les cœurs ; et les gens les plus éloignés d’Allah sont ceux dont les cœurs sont durs. » [Rapporté par at-Tirmidhî] Il convient donc au musulman de se détourner des futilités qui sont, également, une perte de temps évidente. Le temps passe déjà bien assez vite et Allah nous demandera des comptes sur notre temps, comment l’avons-nous utilisé ?

Et selon Jâbir , le messager d’Allah  a dit : « Le jour de la Résurrection, parmi ceux qui me seront les plus chers et parmi ceux qui seront les plus rapprochés de moi se trouveront ceux dont les caractères sont les plus nobles. Et parmi ceux que je détesterai le plus et qui seront les plus éloignés de moi se trouveront les bavards, les palabreurs et ceux qui parlent avec emphase. » Nous demandâmes : « Ô messager d’Allah, nous connaissons les bavards et les palabreurs, mais qui sont ceux qui parlent avec emphase ? » Il dit : « Ce sont les vaniteux. » [Rapporté par at-Tirmidhî]

Le mieux est donc de délaisser complètement ce genre de discussions et de stopper notre interlocuteur directement

LES PLAINTES INCESSANTES En effet, ces plaintes qui ne sont qu’ingratitude envers

7

les faveurs dont Allah , dans Son immense bonté, nous a comblés, et Il est le détenteur de l’énorme grâce. Et Allah dit à ce propos : {Et lorsque Nous faisons goûter à l’homme une miséricorde venant de Nous, il en exulte ; mais si un malheur les atteint pour ce que leurs mains ont perpétré..., l’homme est alors très ingrat !} [ach-Chûrâ : 48] Et nous pouvons effectivement trouver une multitude de versets disant combien l’homme est peu reconnaissant pour toutes les faveurs dont Allah nous a comblés, comme la bonne santé, le temps libre, le fait de nous avoir guidés à l’Islam, de nous donner notre subsistance, etc. Allah  a dit : {Allah est le Pourvoyeur de grâce aux hommes, mais la plupart des gens ne sont pas reconnaissants.} [Ghâfir : 61] Ainsi, n’oublions pas de remercier Allah pour toutes les faveurs qu’Il nous a octroyées afin qu’Il nous en ajoute, comme Allah  le dit : {Et lorsque votre Seigneur proclama : « Si vous êtes reconnaissants, très certainement J’augmenterai [Mes bienfaits] pour vous. Mais si vous êtes ingrats, Mon châtiment sera terrible. »} [Ibrâhîm : 17] Et demandons protection à Allah afin qu’Il ne nous reprenne pas ce qu’Il nous a donné comme le faisait le prophète , dans ce hadith rapporté par Ibn ‘Umar : « Le prophète  répétait parmi ses invocations : ‘‘Seigneur, je me réfugie auprès de Toi contre la suppression de Tes bienfaits, la dégradation de ma santé, la soudaineté de Ton châtiment et contre tout ce qui causerait Ta colère.’’ » ÉLEVER LA VOIX Comme est détestable le fait de hausser la voix. Et savezvous à quoi cela est comparable ? Allah dit : {Sois modeste dans ta démarche, et baisse ta voix, car la plus détestée des voix, c’est bien la voix des ânes} [Luqmân : 19] Si cela est détestable pour les hommes, qu’en est-il donc pour la femme ? La femme musulmane que l’Islam a honorée. La femme musulmane à qui il a été ordonné d’être pudique et discrète. L’épouse musulmane qui doit être douce afin que son foyer soit un lieu de repos. Et comme Allah  dit : {Ô femmes du prophète ! Vous n’êtes comparables à aucune autre femme. Si vous êtes pieuses, ne soyez pas trop complaisantes dans votre langage, afin que celui dont le cœur est malade [l’hypocrite] ne vous convoite pas. Et tenez un langage décent.} [al-Aḥzâb : 32]. Ainsi, il convient à la femme musulmane qui craint Allah de baisser sa voix en présence d’hommes étrangers et de garder les paroles douces

8

Les Maux de la Langue

pour son époux. Comme le dit Ibn Kathîr dans son exégèse : « {ne soyez pas trop complaisantes dans votre langage}, as-Suddî et d’autres ont dit qu’il s’agissait du fait d’enjoliver leurs paroles et leur voix lorsqu’elles parlent aux hommes et c’est pour cela qu’Allah  a dit : {afin que celui dont le cœur est malade [l’hypocrite] ne vous convoite pas.} Ibn Zayd a dit une belle et bonne parole dont le sens est qu’elle s’adresse aux étrangers sans manières c’est-à-dire qu’elle ne s’adresse pas aux étrangers comme elle s’adresse à son époux. » L’ATTITUDE À ADOPTER Nous faisons face, au quotidien, à ce genre de discussions et même si nous ne pratiquons pas la médisance nous-mêmes, sachez que le fait d’écouter nous rend tout aussi coupable. Dans son livre Riyâḍ aṣ-Ṣâliḥîn, an-Nawawî a intitulé un chapitre : « De l’interdiction d’écouter la médisance et l’ordre à celui qui l’entend de la repousser et de réprimander son auteur. S’il n’en a pas la capacité ou que son auteur n’accepte pas [le conseil], il doit quitter l’assise si possible. » Alors pourquoi ne pas stopper la personne dès qu’elle commence à dévier ? Par gêne, peut-être ? Mais Allah ne ditil pas {Allah ne se gêne pas de la vérité.} [al-Aḥzâb : 53] De plus, cette personne nous remerciera le jour du Jugement de l’avoir empêchée de commettre un péché. C’est effectivement un devoir vis-à-vis de nos frères. Allah  dit : {Les amis, ce jourlà, seront ennemis les uns des autres ; excepté les pieux.} [azZukhruf : 67] Pourquoi cela ? Car les pieux se rappellent Allah, ordonnent le bien et interdisent le blâmable, et s’enjoignent mutuellement la vérité et la patience. Et telles sont les obligations entre amis. Celui qui ne te conseille pas de la sorte n’est pas ton ami et vous ne partagez pas l’amour en Allah. Soyez attentifs, ne laissez pas la conversation vous échapper, et conseillez à vos amis d’être patients et de pardonner à ceux qui leur ont fait du tort. Car Allah  dit : {Ceux qui savent réprimer leur colère et pardonner à leurs semblables, car Dieu aime les bienfaiteurs.} [Âl ‘Imrân : 134] Aussi, pensez à l’image que vous donnez aux autres, mais aussi et surtout à vos enfants qui vont vous prendre pour modèles. Enfin, n’oubliez pas que les maux de la langue sont de grands péchés dont il faut absolument se repentir. Alors, {Ô vous qui avez cru ! Repentez-vous à Allah d’un repentir sincère. Il se peut que votre Seigneur vous efface vos fautes et qu’Il vous fasse entrer dans des Jardins sous lesquels coulent les ruisseaux.} [at-Taḥrîm : 8]

9

Allah  a fait l’éloge de Ses serviteurs croyants qui croient aux paroles d’Allah et ont la certitude que Sa promesse se réalisera. Ils ne se séparent de cette certitude ni dans l’aisance ni dans la difficulté. Au contraire, les épreuves ne font qu’augmenter leur foi aux versets d’Allah et à Sa promesse, leur soumission à Son ordre et à Sa sagesse, et leur acceptation de Son décret divin et Sa prédestination. Bien souvent, le serviteur espère que le soulagement et le secours d’Allah arrivent d’une manière précise et selon des évènements définis, mais Allah  possède des sagesses immenses dont beaucoup d’entre elles nous sont cachées. Ainsi, les croyants espéraient rencontrer la caravane commerciale des mécréants de Quraych pour s’en emparer

10

C‘est la Promesse d‘Allah en Toute Vérité

facilement et sans combat, afin que le butin saisi soit une source de force pour eux. Cependant, Allah  a voulu, par Sa science et Sa sagesse, que la caravane soit préservée et que la tribu de Quraych sorte dans le but de combattre les musulmans avec une armée trois fois plus nombreuse que celle des musulmans. Par cela, ils souhaitaient en finir avec les musulmans qui commençaient à ternir la prestance des Quraych et à s’en prendre à eux et à leur commerce. Ce fut la grande bataille de Badr à propos de laquelle Allah  dit : {7. (Rappelez-vous), quand Allah vous promettait qu’une des deux bandes sera à vous. Vous désiriez vous emparer de celle qui était sans armes, alors qu’Allah voulait par Ses paroles faire triompher la vérité et anéantir les mécréants jusqu’au dernier. 8. afin qu’Il fasse triompher la vérité et anéantir le faux, en dépit de la répulsion qu’en avaient les criminels.} [al-Anfâl : 7-8] Allah  fit alors paraître les mécréants peu nombreux aux yeux des croyants afin de les encourager à les combattre sans être effrayés. De même, Il fit paraître les croyants peu nombreux aux yeux des mécréants pour les inciter à les combattre. Allah  a dit : {Et aussi, au moment de la rencontre, Il vous les montrait peu nombreux à Vos yeux, de même qu’Il vous faisait paraître à leurs yeux peu nombreux afin qu’Allah parachève un ordre qui devait être exécuté. C’est à Allah que sont ramenées les choses.} [al-Anfâl : 44] Lorsque les deux troupes se rencontrèrent, les mécréants virent les musulmans comme s’ils étaient bien plus nombreux qu’eux et l’armée de la mécréance fut ainsi secouée et son moral abattu. Ils perdirent donc leur force et désespérèrent de la victoire tandis qu’Allah aida les croyants par Son soutien. Il dit : {Il y eut déjà pour vous un signe dans ces deux troupes qui s’affrontèrent : l’une combattait dans le sentier d’Allah ; et l’autre était mécréante. Ces derniers voyaient (les croyants) de leurs propres yeux, deux fois plus nombreux qu’eux-mêmes. Or Allah secourt qui Il veut de Son aide. Voilà bien là un exemple pour les doués de clairvoyance !} [Âl ‘Imrân : 13] Et lors de la bataille des coalisés, Allah  éprouva durement les croyants d’une manière telle qu’il n’envisageait pas. Leur foi augmenta donc par la réalisation de la promesse d’Allah et Son messager  de la victoire des croyants et de la défaite des mécréants. Allah  a dit : {Ô vous qui croyez ! Rappelez-vous le bienfait d’Allah sur vous, quand des troupes vous sont venues et que Nous avons envoyé contre elles un vent et des troupes que vous n’avez pas vues.} [alAḥzâb : 9] Ibn Kathîr a dit : « Allah  nous informe au

sujet de Son bienfait, Sa grâce et Sa bienfaisance à l’égard de Ses serviteurs croyants lorsqu’Il détourna d’eux leurs ennemis et les défit l’année où ces derniers s’étaient ligués contre eux et s’étaient coalisés. Il s’agit de l’année de la bataille de la tranchée qui eut lieu au mois de Chawwâl de l’an 5 de l’hégire selon l’avis juste […] Les idolâtres vinrent et descendirent à l’Est de la ville, près d’Uḥud, et un autre groupe d’entre eux descendit sur les hauteurs de Médine, comme Allah  dit : {Quand ils vous vinrent d’en haut et d’en bas.} [al-Aḥzâb : 10] Quant au messager d’Allah , il sortit avec les Musulmans alors qu’ils étaient environ trois mille hommes, ou encore sept cent selon une autre version. Ils se placèrent dos à la montagne et face à l’ennemi. » Avec cette mobilisation des mécréants, la souffrance des musulmans s’intensifia. Ibn Kathîr a dit : « La tragédie grandit, la difficulté s’intensifia et la situation devint insoutenable, comme Allah  dit : {Les croyants furent alors éprouvés et secoués d’une dure secousse.} [alAḥzâb : 11] Les ennemis assiégèrent le prophète  et ses compagnons durant près d’un mois. » Puis, le secours d’Allah  vint après cette difficulté et cette affliction d’une manière extraordinaire à travers laquelle l’omnipotence d’Allah, Sa puissance, Sa sagesse et Son bienfait à l’égard des croyants se manifestèrent. Allah  a dit : {Et Allah a renvoyé, avec leur rage, les infidèles sans qu’ils n’aient obtenu aucun bien, et Allah a épargné aux croyants le combat. Allah est Fort et Puissant.} [alAḥzâb : 25] Et Allah  aida les croyants par Son secours contre les juifs de Bani Qurayẓah en leur permettant de les massacrer et de s’emparer d’un large butin. Il a dit : {26. Et Il a fait descendre de leurs forteresses ceux des gens du Livre qui les avaient soutenus [les coalisés], et Il a jeté l’effroi dans leurs cœurs ; un groupe d’entre eux vous tuiez, et un groupe vous faisiez prisonniers. 27. Et Il vous a fait hériter leur terre, leurs demeures, leurs biens, et aussi une terre que vous n’aviez point foulée. Et Allah est Omnipotent.} [al-Aḥzâb : 26-27] Telle est la promesse d’Allah qu’Il réalisa pour Ses serviteurs après les avoir purifiés et éprouvés jusqu’à ce que les hypocrites sortent de leurs rangs. La force des croyants et leur confiance en la promesse d’Allah augmentèrent alors et Son secours leur vint de là où ils ne s’attendaient pas. Nous demandons à Allah d’accorder à Ses serviteurs mujâhidîn le secours, la puissance et la consolidation. Louange à Allah, le Seigneur des mondes.

11

12

L‘Établissement de l‘État Islamiqque

L’État islamique est le seul moyen pour établir la religion et réaliser la justice entre les gens qu’Allah  a imposée à Ses créatures. Il a également posé le jugement par Sa loi comme condition pour cet État. Par la disparition de cette religion et par le jugement d’une autre loi que celle d’Allah , la mécréance prévaut et l’injustice prime. Afin de corriger cela, les gens ont recours à divers chemins. Certains considèrent que l’établissement de la religion, en plus d’être une obligation religieuse, assure la réalisation de la justice et ceux-là sont les soumis au Seigneur des mondes. D’autres œuvrent pour établir tout ce qu’ils considèrent comme étant justice, quelle que soit la voie pour y arriver, et pour des raisons purement terrestres. Ceux-là sont les corrupteurs dans toute fausse religion qui prétendent vouloir réformer les choses. En effet, tous les êtres humains sont égaux dans leur volonté d’établir la justice à l’intérieur des sociétés dans lesquelles ils vivent et ils voient en cela un moyen d’éviter l’injustice des autres à leur encontre. C’est aussi, pour eux, une possibilité de vivre, dans ce bas monde, une vie plus sûre et plus heureuse et c’est pourquoi nous trouvons beaucoup de philosophes de la jâhiliyah ayant écrit à propos de la gouvernance du fait qu’il s’agit d’un moyen d’établir la justice et d’atteindre le bonheur. De nombreuses terminologies sont ainsi apparues autour du concept de « gouvernance juste » et de « la ville idéale » où les gens rêvent de vivre. D’ailleurs, un nombre illimité de révolutions et de guerres se sont déroulées dans les différentes nations pour atteindre ces Le tâghût rafidite Ali Khamenei objectifs.

le chemin menant à la justice et que lui et son parti sont les seuls à pouvoir établir cette justice sur terre. Et lorsque différentes visions de la justice se rencontrent et que les intérêts de ces partis s’affrontent, alors les armes deviennent le seul juge entre eux puisqu’ils n’ont aucune source commune à laquelle se référer en cas de litige. AU CONTRAIRE, NOUS NE SOMMES QUE DES RÉFORMATEURS ! C’est sur cette voie qu’avancent beaucoup de ceux qui prétendent suivre les prophètes d’Allah et Ses messagers parmi ceux  qui ont délaissé la sunnah pour le chemin des passions et de l’innovation. Ils se sont ainsi égarés et chacun d’entre eux a suivi un chemin sur lequel se trouve un diable appelant à l’Enfer. Pourtant, chacun d’entre eux prétend être l’héritier de la science prophétique et le protecteur de la loi divine, et chacun fait espérer à ses disciples qu’il fera retourner la religion à sa forme originelle, du vivant des prophètes. Il leur fait même croire qu’il réalisera pour eux ce que même ces prophètes n’ont pu réaliser telle que la victoire, la suprématie, la gouvernance du Livre et l’établissement de la religion. Finalement, de nombreux groupes sont apparus en leur sein. Chez les chrétiens, soixante-etonze groupes, chez les juifs, soixante-douze groupes et chez les musulmans, soixante-treize groupes. Tous dans l’égarement, hormis un seul qui avance sur la

Cependant, l’ignorance des gens à l’égard de la méthodologie que leur a exposée leur Créateur  afin de réaliser la justice entre eux et d’atteindre le bonheur dans les deux mondes, les pousse rapidement à diverger entre eux. C’est ainsi qu’apparaissent les chefs de l’égarement dont chacun prétend être le seul à connaître

13

à Abû Bakr et ‘Umar  jusqu’à en arriver à exagérer dans l’amour de ‘Alî et même à le diviniser de son vivant et après sa mort. C’est ainsi que la question de l’imamat dans la famille prophétique est devenue un fondement de leur religion : ils considèrent qu’il n’y a aucune voie pour réformer la religion si ce n’est en confiant la gouvernance de la religion à un des descendants de Fâṭimah .

L’idolâtrie des apostats rafidite

méthodologie prophétique, sur la voie du prophète  et de ses nobles compagnons. Quiconque retourne dans l’histoire de beaucoup de ces groupes trouvera que la base de la déviance dans leur méthodologie, qui les a conduits à sortir entièrement de la religion, se trouve dans leur appel à retourner à la méthodologie prophétique tout en construisant leur prétention sur des fondements corrompus.

LES RAFIDITES : UNE LONGUE HISTOIRE D’ÉGAREMENT Les rafidites – s’il est valable de les considérer comme l’une des premières sectes à être apparues – sont une évolution de la déviance qui commença chez certaines personnes par leur amour aveugle pour la famille du prophète . Ils croyaient que la religion ne reviendrait à ce sur quoi elle était avant l’interruption de la révélation et qu’elle ne serait préservée jusqu’au jour dernier que par des hommes de la famille du prophète  et sa descendance. Le dogme de la tutelle de la religion apparut ainsi chez les chiites qui la restreignirent à ‘Alî  et inventèrent le mensonge selon lequel le prophète  l’aurait désigné comme calife après lui. Ils créèrent l’innovation de sa supériorité par rapport à tous les autres compagnons et, en particulier,

14

L‘Établissement de l‘État islamique

Cette innovation dans la prétendue réforme de la religion les poussa, à chaque fois que leur imâm mourait, à prétendre qu’il reviendrait ou à nier totalement sa mort. Ils arrivèrent même au point d’attribuer mensongèrement un enfant à leur onzième imâm, alḤasan al-‘Askarî, lorsque ce dernier se retrouva sans descendance. De là, ils inventèrent le mensonge du douzième imâm qu’ils ont nommé Muḥammad alMahdî fils d’al-Ḥasan al-‘Askarî, dévoilant par la même occasion leur égarement sur la question de la tutelle puisque la terre se retrouva sans tuteur remplissant leurs conditions de lignée et de religion. Ils inventèrent également le mensonge de la disparition du douzième imâm dans une galerie souterraine de Samarra afin de perpétuer leur méthodologie innovée, idolâtre et égarée, prétendant qu’il réapparaîtra à la fin des temps pour propager la justice sur terre après qu’elle a été remplie d’injustice. UNE RELIGION INVENTÉE AU SERVICE D’UNE MÉTHODOLOGIE ÉGARÉE Depuis l’apparition de la secte chiite jusqu’à l’idolâtrie et la mécréance de ses divers groupes que nous voyons aujourd’hui, les savants du mal qu’ils suivent ont modifié la religion de l’Islam qu’ils prétendaient, au départ, vouloir protéger de la déviation. Ils y ajoutèrent beaucoup de croyances païennes et des gens du Livre tandis qu’ils renièrent tout ce qui ne s’accordait pas avec leurs passions et leur méthodologie. Ils mentirent sur messager d’Allah  et sa famille en inventant tant de récits qu’ils en remplirent des tomes entiers et trompèrent les plus simples d’esprit. Et même le noble Coran ne fut pas épargné

par leur mécréance et leur doute puisqu’ils prétendirent, en voyant que ses versets contredisaient clairement leur fausse religion, qu’il contenait des ajouts et des manquements. Pour finir d’isoler totalement leur méthodologie de celle des gens de la sunnah, ils se mirent à tourner autour des autres sectes égarées et fausses religions pour en choisir des fondements sur lesquels construire leurs croyances et leurs lois. C’est ainsi qu’ils fabriquèrent la religion du rafḍ qui contredit l’Islam entièrement. En revenant à l’histoire des groupes chiites, on constate Un rituel déviant des rafidites égarés qu’ils n’ont pas cessé, depuis leur DES ORGANISATIONS ET DES FACTIONS apparition, d’œuvrer à l’établissement de ce qu’ils SUR LES PAS DES RAFIDITES prétendent être l’État islamique et à faire entrer les gens dans leur fausse religion qu’ils prétendent être la Ce développement, à long terme, de la religion des religion qui fut révélée au messager d’Allah  et dont la transmission a été léguée à leurs imâms absents. Nul rafidites nous donne un modèle vivant de ce à quoi ne sait – en dehors d’Allah  – combien d’adeptes de peuvent conduire les prétentions d’établissement de leur religion et combien de Musulmans ont été tués l’État Islamique si elles suivent des voies déviant du dans leurs guerres incessantes contre les Musulmans, à droit chemin. En particulier, si elles font de ces voies déviantes une obligation et une condition sine qua non travers les quatorze siècles passés. à l’établissement de la religion, car, en fin de compte, Ainsi, la religion du rafḍ naquit toute entière d’un ils se retrouvent à modifier la religion afin qu’elle fondement corrompu et d’une théorie pervertie de la concorde avec ces voies qu’ils ont innovées. réforme qu’ils considérèrent comme nécessaires pour Aujourd’hui, nous voyons beaucoup de atteindre la justice pour laquelle ils prétendaient agir. Certains chiites les ont repris de la religion juive ou se mouvements suivre la même trajectoire dans leur les sont vus inculqués par un juif tel qu’Ibn Saba`. En prétention de vouloir établir la religion et gouverner effet, ils croient en la tutelle de ‘Alî Ibn Abî Ṭâlib  par la loi du Seigneur de l’univers. Les déviances qui pour la religion, après l’interruption de la révélation, ont commencé au début de chemin n’ont pas tardé à se comme Yûcha’ Ibn Nûn était le tuteur des fils d’Israël manifester, aujourd’hui, par un éloignement lointain après Mûsâ . Cette idéologie s’est ensuite développée de la méthodologie prophétique et même une guerre au fil de longs siècles qui ont vu se dérouler des conflits menée à son encontre. entre les groupes chiites et leurs ennemis ainsi que des Dans les prochains articles de cette série, nous nous conflits au sein même de ces groupes chiites. Puis, avec les modifications apportées à leur religion par leurs efforcerons de donner d’autres exemples pour éclaircir savants du mal qui leur ont légiféré des lois à la place ce point et les conséquences des chemins de l’égarement d’Allah, s’est formé ce mélange impur de croyances en comparaison à la méthodologie prophétique suivie que nous voyons, aujourd’hui, chez les différents par l’État Islamique, par la grâce d’Allah . groupes de chiites.

15

16

L’Ascétisme dans ce Bas Monde est la Voie des Salafs

Notre prophète  était un fervent adorateur et un ascète à qui venait Jibrîl, envoyé par le Seigneur des serviteurs, afin de lui demander de choisir entre être envoyé en tant que prophète ayant le statut de roi ou celui de prophète et simple serviteur. Il choisit d’être plutôt de la deuxième catégorie, refusant les clefs des trésors de ce bas-monde éphémère. Il goûta donc, ainsi que sa famille, à toutes Le palais de Khosrô - Les ennemis d’Allah vivaient dans le luxe tandis que Son messager g vivait humblement. formes de pauvreté et de Tu trouves l’une d’entre elles n’ayant d’autre pénurie. Il vécut donc sobrement, entouré des meilleurs compagnons. Eux qui régnèrent sur la terre et à qui les gens préoccupation en ce bas monde que sa nourriture et ses vêtements. Lorsqu’elle mange, c’est avec démesure, se soumirent. lorsqu’elle porte un vêtement, elle se pavane et lorsqu’elle A cette époque dans laquelle nous vivons et après que participe à une assise, c’est pour discuter de cuisine, de les portes de ce bas-monde se soient ouvertes devant nous, mode ou de coiffure. Pourtant, parmi les invocations du nous avons perdu cette âme qui était celle de la première prophète  se trouve : « Ne fais pas de ce bas monde génération d’ascètes, ceux qui n’ont pas été trompés par cette notre ultime préoccupation ni l’objectif de notre science. » vie mondaine et sa splendeur. Ceci, car ils avaient compris que [Rapporté par at-Tirmidhî] le salut passait par le fait d’abandonner ce qu’elle contient. Ô ma sœur en Islam, ô toi la descendante de ‘Â`ichah, elle Celui qui médite sur la situation de certaines femmes, qui justement portait un habit rapiécé. Imagine un tant soit aujourd’hui, verra chez elles de l’excès et un goût prononcé peu avec nous les meilleurs foyers, les modèles de noblesse pour ce bas-monde et ses déchets. Lorsqu’elles font les dans l’origine et la lignée ainsi que les modèles de religiosité, courses, l’exagération et le gaspillage sont coutume. Quand de vertu, de chasteté, d’autosuffisance et de piété, qui ne sont elles demandent à leur époux, elles le surmènent et le autres que ceux de notre prophète Muḥammad . fatiguent. Et si ce dernier est dans l’incapacité de répondre Ces appartements étaient minuscules, simples et à leurs exigences en raison de moyens restreints, elles expriment leur mécontentement et se plaignent. Il se peut modestes. Leur superficie avait à peine de quoi contenir même qu’elles le poussent à emprunter et s’endetter, ce qui deux personnes. Quant au lit sur lequel il dormait, ‘Â`ichah, le rabaissera devant les autres hommes, devenant ainsi un la mère des croyants, nous le décrit en disant : « Le lit sur lequel dormait le prophète  était fait de cuir fourré de miséreux aux yeux des gens à qui il ne cesse de mendier. fibres de palmier. » [Unanimement reconnu] Une femme parmi les femmes des pieux prédécesseurs Et ‘Umar Ibn al-Khaṭṭâb  nous rapporte un long hadith interpella son époux devant la porte avant que ce dernier ne sorte afin de lui recommander de craindre Allah dans lequel figure : « Je rentrai auprès du messager d’Allah  concernant la nourriture qu’il allait ramener à sa famille en alors qu’il était allongé sur une paillasse. En m’asseyant, lui disant : « Crains Allah et rapporte-nous de la nourriture je vis son pagne s’abaisser et laisser apparaître les traces licite, car nous pouvons patienter face à la faim, mais pas face de la paillasse sur ses côtes. Je regardai alors le placard du au feu de l’Enfer. » Son unique préoccupation était de savoir messager d’Allah  et je ne vis qu’une poignée d’orges et la ce qui est licite de ce qui ne l’est pas. Tandis que certaines même quantité de feuilles d’acacia au fond de la pièce. Mes femmes d’aujourd’hui l’accompagnent jusqu’à la porte en larmes se mirent alors à couler et il me dit : ‘‘Qu’est-ce qui te lui citant une liste interminable de courses sans se soucier de fait pleurer, ô Ibn al-Khaṭṭâb ?’’ Je dis : ‘‘Ô prophète d’Allah, comment et d’où son époux va pouvoir se procurer tout cela. comment pourrais-je ne pas pleurer alors que cette paillasse

17

de nous portait son vêtement durant celles-ci et qu’ensuite elle se purifiait, elle examinait son vêtement. Si celui-ci était taché par le sang, nous le lavions et accomplissions la prière avec. Dans le cas où le sang ne l’avait pas touché, nous le laissions sans le laver et cela ne nous empêchait guère de prier avec. » [Rapporté par Abû Dâwud] Gloire à Allah, il se peut qu’une des femmes des meilleures générations ne possédât qu’un seul vêtement dans lequel elle passait sa période de menstrues et qu’elle le portait aussi une fois purifiée. Quant à beaucoup de femmes de notre communauté, aujourd’hui, leur maison peine à renfermer ce qu’elles possèdent de vêtements et de parures.

Les premières générations de musulmans vivaient dans des maisons simples.

a marqué tes côtes et que ton placard ne contient que ce que je vois tandis César et Khosrô sont entourés de fruits et de fleuves. Toi, tu es le messager d’Allah  et Son élu, et voici ce que contient ton placard.’’ Il dit : ‘‘Ô Ibn al-Khaṭṭâb, n’estu pas satisfait que nous ayons l’au-delà et qu’ils aient ce bas monde ?’’ Je dis : ‘‘Si, […]’’ » [Rapporté par Muslim] Quant à sa nourriture et celle de sa famille, il lui arrivait de passer une longue période sans qu’aucun feu soit allumé dans son foyer. Ils vivaient en majeure partie des deux noires, c’est-à-dire les dattes et l’eau. ‘Â`ichah  appellait même la viande qui lui parvenait, de temps en temps, « luḥaym » (qui est un diminutif pour le mot laḥm qui signifie viande) pour signifier sa petite quantité. Aṭ-Ṭabarî  a dit : « Le choix du messager d’Allah  ainsi que celui des compagnons et des tâbi’in d’une vie de rudesse, de patience face à l’amertume de la pauvreté et de la privation, à la rudesse de leurs vêtements et de leur nourriture, plutôt que la douceur de la richesse et ses délices, montre le mérite de l’ascétisme dans ce bas monde et, particulièrement, dans ce qui concerne la subsistance. Notre prophète  passait des jours en accrochant des pierres autour de son ventre à cause de la faim, préférant une vie emplie de rudesse face à laquelle il patiente, tout en sachant pertinemment que s’il demandait à son Seigneur de transformer pour lui les montagnes de Tuhâmah en or et en argent, Il l’aurait fait. C’est cette voie qui fut également empruntée par les vertueux [après lui]. » Par Allah, ô musulmane, médite le hadith d’Umm Salamah  dans lequel elle dit : « Lorsque nous avions nos menstrues, à l’époque du messager d’Allah , que l’une

18

L’Ascétisme dans ce Bas Monde est la Voie des Salafs

L’une d’entre elles pourrait dire : « Vous ne faites qu’interdire ce qu’Allah a rendu licite parmi les bienfaits qu’Il a accordés à Son serviteur et qui se voient sur lui. » Nous lui rétorquons alors, et à Allah ne plaise, que nous n’interdisons pas les bonnes choses qu’Il accorde à Son serviteur. Cependant, c’est une invitation à prendre pour modèle la meilleure créature, sachant que l’ascétisme est la parure du croyant. Celui pour qui ce bas monde est négligeable à ses yeux, l’au-delà sera important à son cœur. Allah  aime que les traces de ses bienfaits se voient sur Son serviteur, mais pas les traces d’un quelconque excès ou gaspillage ni que l’on voie des épouses accabler leur mari en demandant tout ce qu’elles désirent malgré l’incapacité de celui-ci à répondre à leurs exigences. Cela dit, ce n’est pas parce que nous invitons les femmes à s’enjoliver de cette belle parure [l’ascétisme] que nous oublions de mettre en garde à cette occasion contre les conséquences de l’avarice et la cupidité envers la famille. Ainsi, il faut que l’époux musulman dépense dans le bien pour sa femme et ses enfants sans tomber dans l’insuffisance ni l’excès. Que le riche dépense donc de sa richesse afin d’atteindre le rang des généreux sans pour autant devenir un frère pour Satan. Que celui qui possède de l’argent ne soit pas avare envers sa famille, mais qu’il espère plutôt la récompense pour chaque bouchée qu’il met dans la bouche de sa famille ainsi que pour la joie qu’il procure dans leur cœur en vue de satisfaire Allah. En revanche, s’il est dans le besoin qu’il ne s’accable pas en vue de satisfaire son épouse qui ne se préoccupe pas de sa situation difficile ni ne ressent de pitié pour son état de faiblesse. Notre dernière invocation est que la louange soit à Allah, Seigneur de l’univers. Ô Allah, que tes prières et tes bénédictions soient sur le maître des prophètes et messagers ainsi que sur sa famille et ses compagnons.

19

Au Nom d’Allah le Tout Miséricordieux, le Très Miséricordieux

D’Abû Muṣ’ab az-Zarqâwî à ceux d’entre les hommes de ce temps et les hommes d’honneur qui voient cela.

{1. Alif, Lâm, Mîm. 2. Est-ce que les gens pensent qu’on les laissera dire : « Nous croyons ! » sans les éprouver ? 3. Certes, Nous avons éprouvé ceux qui ont vécu avant eux ; [Ainsi] Allah connaît ceux qui disent la vérité et ceux qui mentent.} [al-‘Ankabût : 1-3]

Les souffrances de cette ummah attristée ne cessent de me tourmenter et les fantômes de cette ummah blessée ne cessent de me hanter. La ummah de la gloire immense et de l’honneur a subi toutes sortes de châtiments entre les mains de la trahison jusqu’à se reposer sur les oreillers de l’humiliation et de la bassesse et boire les coupes de la contrainte et de la trahison. Elle a ainsi délaissé ses obligations et ses missions, tandis que ses rêves et ses espoirs ont été voilés.

Louange à Allah qui donne la puissance à l’Islam par Son secours et qui humilie le chirk par Sa contrainte. Celui qui gère les affaires par Son ordre, qui attire les mécréants par Son stratagème, qui a fait alterner les jours bons et mauvais par Son équité et qui a rendu la bonne fin aux vertueux par Sa grâce. Que la prière et la paix soient sur celui par l’épée duquel Allah a élevé le phare de l’Islam. Voici une nouvelle leçon que j’envoie à travers ces mots. Voici un nouveau battement que je sors du plus profond de mon cœur. De la part d’un soldat qui se tient au seuil de la guerre et dans le bourdonnement des batailles.

20

Ainsi en est-il des Messagers

La maladie s’est mise à ronger les piliers du corps avant de s’y installer solidement et s’y renforcer tandis que les bêtes sauvages et les loups de la terre entière se sont mobilisés contre ce dernier, découpant ses membres entre leurs griffes et leurs crocs. Telle est la parole du prophète  rapportée par l’imâm Aḥmad et Abû Dâwud, d’après Thawbân  selon qui le messager d’Allah  a dit : « Peu s’en faut que les nations ne se liguent contre vous comme à la manière des mangeurs se conviant au même plat. » Il dit : « Nous dîmes : ‘‘Est-ce en raison de notre petit nombre

ce jour-là, ô messager d’Allah ?’’ » Il dit : « Vous serez, en ce jour, nombreux, mais vous serez comparables à l’écume charriée par le torrent. Allah enlèvera du cœur de votre ennemi la crainte que vous lui inspiriez et il placera dans votre cœur al-wahn. » Il dit : « Nous dîmes : ‘‘Qu’est-ce qu’al-wahn ? » Il répondit : « L’amour de cette vie et l’aversion pour la mort. » Et dans une autre version, rapportée par Aḥmad, il dit : « […] et votre aversion pour le combat. » Sachez donc, ô musulmans, que les épreuves sont une longue histoire depuis qu’a été révélée sur cette terre la parole « Il n’y a de divinité [digne d’adoration] qu’Allah ». Les prophètes et les véridiques furent donc éprouvés ainsi que les imâms muwaḥḥidûn. Quiconque consacre sa personne à porter la parole « Il n’y a de divinité [digne d’adoration] qu’Allah », à la secourir et à l’établir sur terre, il doit alors payer le prix de cet honneur et ce qu’il comporte de fatigue, d’épuisement et d’épreuves. Où es-tu, toi, alors que sur cette voie Âdam s’épuisa, que pour elle Nûḥ pleura, Ibrâhîm fut jeté au feu, Ismâ’îl fut allongé pour être égorgé, Yûsuf fut vendu à vil prix avant de demeurer quelques années en prison, Zakariyâ fut scié en deux, Yaḥyâ, le chef chaste, fut égorgé, Ayyûb fut durement touché par la maladie, Dâwud pleura abondamment, ‘Îsâ se retrouva face au lion et Muḥammad  fit face à la pauvreté et à toutes sortes de nuisances. Tandis que toi, tu te prélasses dans la distraction et l’amusement ? Allah  éprouve une partie de Ses créatures par une autre partie, Il éprouve le croyant par le mécréant comme il éprouve le mécréant par le croyant, et ce type d’épreuves

est partagé entre tous. Allah  a dit : {1. Béni soit celui dans la main de qui est la royauté, et Il est Omnipotent. 2. Celui qui a créé la mort et la vie afin de vous éprouver (et de savoir) qui de vous est le meilleur en œuvre, et c’est Lui le Puissant, le Pardonneur.} [al-Mulk : 1-2] Muslim rapporte que notre prophète  a rapporté que Son Seigneur  a dit : « Certes, je t’ai envoyé pour t’éprouver et pour éprouver par toi. » Nous tenons du Coran et de la Sunnah qu’il en est parmi les prophètes qui ont été tués et mutilés par leurs ennemis comme ce fut le cas de Yaḥyâ tandis que d’autres durent prendre la fuite alors que leur peuple voulait les tuer comme ce fut le cas d’Ibrâhîm qui émigra au Châm ou de ‘Îsâ qui fut élevé au ciel. Nous voyons également des croyants subir les pires châtiments : certains sont jetés au feu, d’autres tombent martyrs et d’autres encore vivent dans l’affliction, la difficulté et l’oppression. Où est donc la promesse d’Allah de les secourir dans cette vie d’ici-bas alors qu’ils ont été expulsés, tués et torturés ? Les épreuves sont un décret d’Allah sur toutes Ses créatures, mais elles s’intensifient en difficulté sur les meilleurs qui font l’objet de l’attention d’Allah et, en particulier, les mujâhidîn qui n’ont d’autres choix que de passer par l’école des épreuves. Ils doivent nécessairement recevoir les leçons de la purification, de la formation et de l’éducation. Sa’d Ibn Abî Waqqâṣ  rapporte : « Je dis : ‘‘Ô messager d’Allah, quels sont les gens les plus durement éprouvés ?’’ Il dit : ‘‘Les prophètes, puis les vertueux et ainsi de suite. L’homme est éprouvé en fonction de son degré de religion.

L’imâmat dans la religion ne s’atteint qu’à travers la patience et la certitude.

21

Si sa religion est forte, ses épreuves augmenteront et si sa religion est faible, elles seront allégées. Les épreuves ne cessent de toucher le croyant jusqu’à ce qu’il marche sur la terre sans aucun péché à son compte.’’ » Al-Bayhaqî a rapporté dans Chu’ab al-Îmân, aṭ-Ṭabaranî dans al-Mu’jam al-Kabîr et Ibn Sa’d dans aṭ-Ṭabaqât, d’après ‘Abdullah Ibn Iyâs Ibn Abî Fâṭimah, d’après son père, d’après son grand-père qui a dit : « J’étais assis avec le messager d’Allah  lorsqu’il dit : ‘‘Qui désire être en bonne santé sans tomber malade ?’’ Nous dîmes : ‘‘Nous, ô messager d’Allah.’’ Il dit alors : ‘‘Mah !’’ et nous vîmes le mécontentement dans son visage. Puis, il dit : ‘‘Désirezvous être comme les ânes… ?’’ Ils dirent : ‘‘Non, ô messager d’Allah.’’ Il dit : ‘‘Ne désirez-vous pas être des hommes éprouvés et dont les péchés sont expiés ?’’ Ils dirent : ‘‘Si, ô messager d’Allah.’’ Le messager d’Allah  dit alors : ‘‘Par Allah, Allah éprouve le croyant uniquement par générosité envers Lui et il obtient une place auprès de Lui qu’il ne pourrait atteindre par ses actes sans qu’il ne soit touché par les épreuves.’’ » At-Tirmidhî rapporte, d’après Jâbir , que le messager d’Allah  a dit : « Certes, les gens en bonne santé souhaiteront, le jour du Jugement, que leur peau ait été déchirée par des tenailles pour ce qu’ils verront de récompense attribuée aux gens éprouvés. » Il est rapporté que le messager d’Allah  a dit : « Le jour du Jugement, on fera venir la personne la plus comblée de bienfaits dans ce bas-monde et Allah 

dira : ‘‘Plongez-le une fois en Enfer.’’ Puis, on le fera venir à nouveau et Il dira : ‘‘Ô fils d’Âdam, as-tu déjà joui d’un bienfait ? As-tu déjà vu quelque chose qui réjouit ton œil ? As-tu déjà été heureux ?’’ Il dira alors : ‘‘Non, je jure par Ta puissance.’’ Puis, Il dira : ‘‘Remettezle en Enfer.’’ Ensuite, on fera venir la personne qui a été la plus éprouvée dans ce bas-monde et Allah  dira : ‘‘Plongez-le une fois au Paradis…’’ Puis, on le fera venir à nouveau et Il dira : ‘‘Ô fils d’Âdam, as-tu déjà vu une chose que te déplait ?’’ Il dira : ‘‘Non, je jure par Ta puissance, je n’ai jamais rien vu qui me déplaise.’’ » Chaqîq al-Balkhî a dit : « Celui qui voit la récompense de la difficulté ne souhaite pas en sortir. » Allah  a légiféré le jihâd pour compléter les lois religieuses et a élevé son degré au point d’en faire le sommet des injonctions divines. Il y a mis une difficulté et des épreuves que l’âme répugne et face auxquelles

22

Ainsi en est-il des Messagers

la nature humaine est lâche. Puis, Il l’a fait aimer et l’a rapproché de l’essence de la foi et du sens du tawḥîd de sorte que nul ne le recherche hormis celui dont la foi est véridique et dont la preuve évidente est forte : {Les vrais croyants sont seulement ceux qui croient en Allah et en Son messager, qui par la suite ne doutent point et qui luttent avec leurs biens et leurs personnes dans le chemin d’Allah. Ceux-là sont les véridiques.} [al-Ḥujurât : 15] Ainsi, la réalité du jihâd est fondée sur le fait de purifier l’âme et de la consacrer à son Seigneur et Créateur en obéissant à Ses ordres et en avançant vers Ses promesses. Ceci n’est possible que si cette voie a été semée de difficultés et d’épreuves, c’est pourquoi Allah  a dit : {Il en est ainsi, car si Allah voulait, Il se vengerait Lui-même contre eux, mais c’est pour vous éprouver les uns par les autres. Et ceux qui seront tués dans le chemin d’Allah, Il ne rendra jamais vaines leurs actions. 5. Il les guidera et améliorera leur condition. 6. Et les fera entrer au Paradis qu’Il leur aura fait connaître.} [Muḥammad : 4-6] Il a dit également : {Si Allah avait voulu, ils ne se seraient pas entretués ; mais Allah fait ce qu’Il veut.} [al-Baqarah : 253] Ibn Kathîr a dit dans l’exégèse de ce verset : « Cela signifie qu’il est nécessaire qu’Il décrète des épreuves par lesquelles Il manifeste Son allié et dévoile Son ennemi, par lesquelles Il distingue le croyant endurant de l’hypocrite libertin. Il vise, ici, le jour de la bataille d’Uḥud par lequel Allah éprouva les croyants et manifesta leur foi, leur endurance, leur force, leur fermeté et leur obéissance à Allah et à Son messager . Il dévoila également les hypocrites en manifestant leur désobéissance, leur abstention de participer au jihâd et leur trahison à l’égard d’Allah et de Son messager . » Méditez, ô serviteurs d’Allah, Sa parole : {Il en est parmi les gens qui adorent Allah marginalement. S’il leur arrive un bien, ils s’en tranquillisent, et s’il leur arrive une épreuve, ils détournent leur visage, perdant ainsi (le bien) de l’ici-bas et de l’au-delà. Telle est la perte évidente !} [al-Ḥajj : 11] Al-Baghawî rapporte dans son exégèse, d’après Ibn ‘Abbâs  : « Un homme d’entre les Bédouins croyait au messager d’Allah  et si, après avoir embrassé l’Islam, il lui naissait un enfant, que sa descendance augmentait et que ses biens se multipliaient, il disait alors : ‘‘C’est une belle religion, c’est une bonne religion.’’ Ainsi, il croyait et

restait ferme sur sa foi. Quant à celui à qui il ne naissait pas d’enfant, dont ni les chevaux ni les biens ne se multipliaient et qui était touché par la disette et l’infertilité, il disait alors : ‘‘C’est une mauvaise religion.’’ Puis, il sortait de sa religion et la délaissait pour sa mécréance et son refus. » L’auteur d’aẓ-Ẓilâl a dit : « Il est nécessaire d’éduquer les âmes par les épreuves et de tester la détermination pour la bataille de la vérité par les peurs, les difficultés, la faim, le manque de biens, de personnes et de provisions. Ces épreuves sont nécessaires pour que les croyants s’acquittent des charges du dogme afin que ce dernier s’ancre en eux au même niveau que les charges qu’ils ont dû supporter dans son sentier et qu’ils ne soient pas tentés de l’abandonner au premier choc. Les charges sont, ici, le prix élevé par lequel le dogme prévaut dans l’âme de ses adeptes avant de prévaloir dans l’âme des autres. Chaque fois qu’ils souffrent dans son sentier et chaque fois qu’ils dépensent pour lui, il prend plus de valeur à leurs yeux et ils deviennent plus en droit de le défendre. De même, les autres ne saisiront sa valeur que lorsqu’ils verront les épreuves que ses adeptes sont prêts à endurer pour lui. Les épreuves sont également nécessaires pour que la structure des adeptes du dogme se durcisse et se renforce. En effet, les difficultés mobilisent les forces cachées et la capacité réservée tandis qu’elles ouvrent, dans les cœurs, des ressources et des issues que le croyant n’aurait pu connaître que sous le matraquage des difficultés. » Ach-Châfi’î  fut interrogé : « Qu’est-ce qui est le mieux pour le croyant : d’être éprouvé ou d’être renforcé ? » Il répondit : « Malheureux ! Le renforcement ne vient-il pas qu’après les épreuves ? » Ṣafwân Ibn ‘Umar a dit : « Alors que j’étais wâlî de Homs, je rencontrai un vieil homme de Damas dont les sourcils tombaient, assis sur sa monture, désirant participer à une expédition militaire. Je lui dis alors : ‘‘Ô mon oncle, Allah t’a certes dispensé.’’ Il leva alors ses sourcils et me dit : ‘‘Ô mon neveu, Allah nous a mobilisés, légers et lourds.’’ » Certes, celui qu’Allah aime, Il l’éprouve… Patience face aux jours difficiles, car, certes, ils ont La bonne fin, et la patience n’est que pour les gens d’estime Très prochainement, Allah donnera la victoire, puis L’homme comme toi trouvera le repos de cette fatigue L’auteur d’aẓ-Ẓilâl a dit : « La foi n’est pas simplement

une parole prononcée, mais c’est une réalité lourde de fardeaux, une responsabilité difficile à porter, un jihâd qui nécessite de l’endurance et un effort qui nécessite de la patience. Il ne suffit donc pas que les gens disent ‘‘Nous croyons’’ et qu’on les laisse avec cette prétention. Ils

Les gens qui ont abandonné le jihâd et sont occupés dans l’amusement et la distraction.

doivent être soumis à l’épreuve et rester fermes face à elle jusqu’à en sortir avec les membres sains et le cœur pur, tout comme le feu éprouve l’or pour le séparer de ses éléments de faible valeur qui se sont accrochés à lui. C’est cela la source linguistique du mot, c’est ce qu’il indique et ce qu’il inspire. Quant à l’épreuve, elle a le même effet sur les cœurs. Cette épreuve pour la foi est un fondement immuable et une loi universelle dans la balance d’Allah  : {Certes, Nous avons éprouvé ceux qui ont vécu avant eux ; [Ainsi] Allah connaît ceux qui disent la vérité et ceux qui mentent.} [al-‘Ankabût : 3] La foi est le dépôt d’Allah sur terre que seuls ceux qui en sont dignes peuvent porter. Seulement ceux qui ont en eux la capacité et dont le cœur est purement dévoué à elle. Uniquement ceux qui ne sont pas influencés par le repos et la douceur, la sécurité et la tranquillité ainsi que la jouissance et la tentation. C’est aussi le dépôt du califat sur terre, le fait de conduire les gens vers le chemin d’Allah et réaliser Sa parole dans le monde réel. C’est donc une responsabilité noble, une responsabilité lourde et c’est une injonction divine dont Il a chargé les gens. C’est pourquoi elle nécessite une catégorie spécifique de gens

23

qui endurent face aux épreuves. » Le groupe combattant qui a choisi le chemin du jihâd dans le sentier d’Allah doit donc saisir la nature de la bataille et ses exigences alors qu’il se dirige vers

ses obstacles se multiplient et que ceux qui l’empruntent sont peu nombreux. Quant au fait de se détourner de la vérité, cela n’apporte que l’abandon même si son chemin est facile et que celui qui l’emprunte pense que la victoire est proche, car ce ne sont que des illusions. Allah  a dit : {« Et voilà Mon chemin dans toute sa rectitude, suivez-le donc ; et ne suivez pas les sentiers qui vous écartent de Sa voie. » Voilà ce qu’Il vous enjoint. Ainsi atteindrezvous la piété.} [al-An’âm : 153] Tel est le jihâd : le fait de parvenir au sommet et à ses fruits vient après une longue endurance et une longue présence sur le champ de bataille, attendant de vaincre les ennemis et patientant face à leurs nuisances. Une présence qui dure des mois et des années consécutives, et si tu ne bois pas de ces peines, Allah ne t’accordera pas le secours, car le secours vient avec l’endurance. Chaykh al-Islâm a dit : « La position de guide dans la religion ne s’obtient que par l’endurance et la certitude. »

Le camp Bucca en Irak fut un test pour beaucoup de vertueux serviteurs d’Allah.

son objectif et son chemin qui doit nécessairement être tapissé du sang des vertueux parmi ses fils. Il doit aussi saisir que ce chemin comporte la perte des bien-aimés et des compagnons, l’abandon des amis et de la patrie, tout comme les compagnons du prophète , qui sont les meilleures créatures après les prophètes, ont enduré l’amertume de la hijrah, la perte des biens, de la famille et de la demeure. Tout ceci dans le sentier d’Allah. Où en sommes-nous donc d’eux ? Ce groupe se doit juste d’endurer sur le chemin qu’il a emprunté et espérer la récompense d’Allah pour ce qui peut lui arriver tel que le fait de perdre certains de ses commandants ou de ses membres. Il doit continuer sur leur chemin, savoir que ceci est une loi immuable d’Allah , qu’Allah choisit dans cette ummah Ses serviteurs vertueux et qu’il ne doit pas hâter le secours d’Allah, car Sa promesse se réalisera sans aucun doute possible. De même, le musulman doit savoir que le suivi de la vérité et l’endurance sur cela représentent le plus court chemin vers le secours même s’il prend du temps, que

24

Ainsi en est-il des Messagers

Les concepts de vérité, de dogme sincère et de tawḥîd restent dans le monde des morts sans que l’âme de la vie les parcoure sauf s’ils sont portés par des gens sincères et endurants, qui supportent les conséquences de ce chemin et ses difficultés. Des gens qui trouvent délicieux la torture et l’épuisement et qui n’acceptent rien d’autre que de mourir pour donner, en pratique, vie à ces concepts dans le monde réel. Non pas comme certains espèrent ces concepts en les enjolivant au sein de contextes théoriques et philosophiques et de discours retentissants, bien loin de l’esprit de l’action, de la sincérité et de l’application. L’Islam, aujourd’hui, a grand besoin d’hommes sincères et endurants qui œuvrent sérieusement, pour qui la fatigue est douce et l’épuisement est un repos, traduisant en silence les exigences de cette étape. Des hommes à l’âme sincère, à la motivation élevée et à la détermination forte qui ne connaissent que la voie de l’application, refusant d’être arrêtés par la fatigue, d’être saisis par l’ennui ou voir leurs espoirs dépensés dans la dispute et la polémique. Empresse-toi donc d’agir sérieusement et patiente face à la détresse du chemin et sa dangerosité. Il fut dit : « Est incapable celui qui n’a pas préparé d’endurance pour toute épreuve ni de reconnaissance pour tout bienfait et qui ne sait pas qu’après la difficulté vient la facilité. » Miséricorde à mon âme pour les ambitions qu’elle a élevées en moi, Vers les jardins où le dernier des gens est repentant, Vers les houris aux seins arrondis, confinés des regards,

La tristesse d’al-wahn (l’amour de la vie et l’aversion pour la mort et le combat)

Et l’ombre de Ṭûbâ et l’odeur flottante du parfum, Vers les lanternes d’or accrochées avec honneur, Au trône de mon Seigneur, pour ceux qui ont été tués et ne se sont point absentés.

bénies. Et la très belle promesse de ton Seigneur sur les enfants d’Israël s’accomplit pour prix de leur endurance. Et Nous avons détruit ce que faisaient Pharaon et son peuple, ainsi que ce qu’ils construisaient.} [al-A’râf : 137]

Allah  dit : {Ils ne supporteront aucune dépense, minime ou importante, ne traverseront aucune vallée, sans que (cela) ne soit inscrit à leur actif, en sorte qu’Allah les récompense pour le meilleur de ce qu’ils faisaient.} [at-Tawbah : 121] Aṭ-Ṭabarî rapporte dans l’exégèse de ce verset, d’après Qatâdah : « Des gens n’ont cessé de s’éloigner de leur famille dans le sentier d’Allah sans que cela ne cesse de les rapprocher d’Allah. »

De même, Allah a fait que la puissance et le pouvoir sur terre que Son prophète Yûsuf connut, après la solitude et ce qui lui arriva dans le palais d’al-‘Azîz, soient la récompense de sa patience et sa piété : {[…] Quiconque craint et patiente... Très certainement, Allah ne fait pas perdre la récompense des bienfaisants.} [Yûsuf : 90]

À Allah appartient le commandement, au début et à la fin, et nous ne sommes que Ses serviteurs. Nous nous efforçons de réaliser la servitude à Son égard et il fait partie de la perfection de la servitude de savoir et d’avoir la certitude la plus totale que la promesse d’Allah se réalisera sans aucun doute possible. Cependant, il se peut que nous ne saisissions pas la réalité des faits pour une sagesse dont Allah a connaissance, tout comme il se peut que le secours soit retardé pour nous éprouver et nous tester. Allah  a dit vrai : {et c’était Notre devoir de secourir les croyants.} [ar-Rûm : 47] Allah  a promis à Ses serviteurs muwaḥḥidîn de les secourir et Il a fait que la suprématie est aux endurants. Il nous a informés que la victoire, le raffermissement et la suprématie sur terre que les nations passées ont connus étaient dus à leur endurance et leur confiance placée en Allah, comme Allah  a dit : {Et les gens qui étaient opprimés, Nous les avons fait hériter les contrées orientales et occidentales de la terre que Nous avons

Et Allah rattacha la réussite à l’endurance dans Sa parole : {Ô les croyants ! Soyez endurants. Incitez-vous à l’endurance. Luttez constamment (contre l’ennemi) et craignez Allah, afin que vous réussissiez !} [Âl ‘Imrân : 200] De plus, Allah a mentionné que la bonne fin dans ce bas-monde est réservée aux pieux endurants : {Sois patient. La fin heureuse sera aux pieux.} [Hûd : 49] Nous savons parfaitement que la promesse d’Allah ne faillira jamais, mais la source du questionnement vient du fait que nous avons restreint notre vision à un seul type de secours qui est le secours apparent. Pourtant, rien n’oblige à ce que ce soit ce secours qu’Il ait promis à Ses prophètes, Ses messagers et Ses serviteurs croyants. Il peut se manifester sous d’autres formes que les âmes faibles et fragilisées ne conçoivent pas. [Fin de la première partie avec de légères modifications]

25

Avec la continuité de la guerre menée par les soldats du Califat contre les forces de la mécréance, nous jetons un coup d’œil sur quelques-unes des récentes opérations exécutées par les mujâhidîn. Des opérations qui ont permis d’étendre l’autorité du Califat ou de terroriser, d’anéantir ou d’humilier les ennemis d’Allah. Tout en sachant que ces opérations ne sont qu’un bref aperçu des très nombreuses opérations menées par l’État Islamique sur différents fronts, en Orient et en Occident, au cours des dernières semaines. DANS LA WILÂYAH DE L’ALGÉRIE : Le 28 du mois de Jumâdâ al-Ûlâ, un cavalier du martyre  est parvenu à exécuter une opération martyre, à l’aide d’une valise piégée, contre un poste de la police algérienne apostate, au centre de la ville de Constantine. DANS LA WILÂYAH DE SALÂHUDDÎN : Le 1er du mois de Jumâdâ al-Âkhirah, 3 inghimâsiyîn du

26

Nouvelles

Califat, Abû Ṣâliḥ al-‘Irâqî, Abû al-Yamân al-‘Irâqî et Abû Fu`âd al-‘Irâqî , se sont élancés vers un QG des services de renseignement des milices rafidites appelées Sarâyâ as-Salâm, aux abords de la ville de Samarra. Ils sont ainsi parvenus à s’introduire à l’intérieur du QG et à éliminer, au cours d’affrontements violents, tous les éléments présents avant de faire face au convoi de renforts rafidites. Après avoir épuisé leurs munitions, ils ont fait exploser leur gilet explosif au milieu des attroupements d’apostats. Le bilan de l’opération bénie s’élève à 27 éléments tués et blessés, dont l’officier des services de renseignements, le commandant Abû Mahdî, qui a été tué, en plus de lourds dégâts causés sur les bâtiments et les véhicules. Le 9 du mois de Jumâdâ al-Âkhirah, deux soldats du Califat, Abû ‘Abdillah ach-Châmî et Abû Surâqah al-‘Irâqî , sont parvenus à s’infiltrer au sein d’un attroupement d’éléments de la mobilisation rafidite, dans le village d’al-Ḥajjâj, au sud de Bayjî. Des affrontements ont eu lieu et après avoir épuisé leurs munitions, les

Durant l’attaque contre l’hôpital militaire de Kaboul.

frères ont fait exploser leur gilet explosif, tuant au moins 40 apostats et en blessant des dizaines d’autres. EN ASIE DE L’EST : Le 8 du mois de Jumâdâ al-Âkhirah, plus de 20 éléments de l’armée philippine croisée ont été tués et d’autres ont été blessés au cours d’affrontements contre les soldats du Califat, au sud de la ville de Marawi. Le 13 du mois de Jumâdâ al-Âkhirah, les soldats du Califat ont lancé une attaque contre les positions de l’armée philippine croisée dans la localité de Dato Salibo, au sud de la ville de Cotabato, aux Philippines, tuant un soldat croisé. Le 16 du mois de Jumâdâ al-Âkhirah, un groupe de soldats du Califat est parvenu à repousser une campagne lancée par l’armée philippine croisée contre leurs positions dans la localité de Dato Salibo, au sud de la ville de Cotabato. En effet, les mujâhidîn ont fait exploser une série d’IED et ont affronté les croisés pendant plusieurs heures, tuant deux officiers du grade de colonel et de capitaine ainsi que dix éléments de l’armée philippine et en blessant plusieurs autres. Ils ont également détruit un véhicule militaire avant que les croisés ne prennent la fuite. DANS LA WILÂYAH DU KHURÂSÂN : Le 9 du mois de Jumâdâ al-Âkhirah, 5 cavaliers du martyre, ‘Abdurraḥmân aṭ-Ṭâjîkî, Ibrâhîm aṭ-Ṭâjîkî, Sa’d al-Khurâsânî, Ja’far al-Hîrâtî et Muslim al-Kâbulî ,

se sont élancés en direction de l’hôpital militaire de Kaboul dédié à soigner les militaires apostats. L’un des cavaliers les a surpris en faisant exploser son camion piégé contre l’entrée de l’hôpital, permettant aux autres cavaliers de s’infiltrer à l’intérieur du bâtiment pour tuer ce qu’Allah leur a permis parmi les apostats et affronter des forces apostates venues donner l’assaut sur l’hôpital. Des combats se sont alors déroulés pendant près de sept heures au cours desquelles les inghimâsiyîn ont fait exploser leur gilet explosif après avoir épuisé leurs munitions. Le bilan de l’opération s’élève à près de 400 apostats, de l’armée afghane et des services de renseignement, tués et blessés. AU BENGALE : Le 18 du mois de Jumâdâ al-Âkhirah, un soldat du Califat  a mené une opération martyre, à l’aide d’une ceinture explosive, contre un camp militaire des forces d’élite dans la ville de Dhaka. Le 25 du mois de Jumâdâ al-Âkhirah, le frère istichhâdî Abû Muḥammad al-Banghâlî  est parvenu à atteindre l’un des checkpoints de l’aéroport international de Dhaka et, après s’être infiltré au milieu des apostats de la police bangladeshie, il a fait exploser son gilet piégé, tuant et blessant plusieurs éléments. Le 26 du mois de Jumâda al-Âkhirah, des dizaines d’éléments des forces bangladeshies apostates ont été tués et blessés dans l’explosion d’un IED contre un de

27

leurs attroupements près du checkpoint de Sylhet, au nord-est du Bengale. DANS LA WILÂYAH D’ALEP : Le 20 du mois de Jumâdâ al-Âkhirah, plusieurs soldats du Califat ont attaqué les positions de l’armée nosaïrite dans le village de Jubb Abyaḍ, au nord de la ville de Dâr al-Fatḥ. Les inghimâsiyîn ont mené des combats violents au cours desquels ils sont parvenus à tuer plus de 30 apostats avant de regagner leurs positions sains et saufs. De son côté, un autre groupe de mujâhidîn a fondu au cœur d’un attroupement de l’armée nosaïrite dans le village de Tal al-Ma’az, au nord-ouest de la ville de Dâr al-Fatḥ, tuant 15 apostats avant de regagner leurs positions sain et sauf. DANS LA WILÂYAH DE BAGHDÂD : Le 21 du mois de Jumâdâ al-Âkhirah, une des cellules secrètes est parvenue à stationner une voiture piégée dans le quartier d’al-Âmil, à l’ouest de Baghdâd, et à la faire exploser contre un rassemblement d’idolâtres rafidites. Près de 21 éléments ont ainsi été tués et plus de 40 autres ont été blessés. Le résultat de l’attaque de Londres.

28

Nouvelles

AU ROYAUME-UNI : Le 23 du mois de Jumâdâ al-Âkhirah, le soldat du Califat Khalid Masood  a mené une opération dans la ville de Londres, au cœur des terres des croisés, en réponse aux appels de l’État Islamique à viser les citoyens des États de la coalition croisée. Il est ainsi parvenu à renverser des dizaines de mécréants avec sa voiture, sur le pont de Westminster, en tuant 3 et en blessant plus de 50 autres. Ensuite, il a attaqué le parlement britannique et a tué, au couteau, un élément de la police britannique croisée qui était l’un des gardes du parlement. AU CAUCASE : Le 25 du mois de Jumâdâ al-Âkhirah, 6 inghimâsiyîn du Califat sont parvenus à attaquer une base militaire de la garde nationale russe près du village de Naurskaya, au nord-ouest de la ville de Grozny, en Tchétchénie. À l’aide d’armes légères, ils sont parvenus à affronter pendant plusieurs heures les éléments présents dans la base, tuant au moins 6 éléments et en blessant 3 autres.

29

Allah  a ordonné à Ses serviteurs de préserver leur personne de tout ce qui peut lui nuire. Il les a incités aux bonnes choses et Il leur a interdit les mauvaises choses et les impuretés qui nuisent à leur raison ou à leur corps. Il a envoyé Son messager avec cette méthodologie divine et complète qui englobe à la fois les aspects de la religion et ceux de la vie d’ici-bas. La sunnah est pleine de grâces divines qui préservent le musulman dans son corps et dans sa raison. Allah  a dit : {Ceux qui suivent le messager, le prophète illettré qu’ils trouvent écrit (mentionné) chez eux dans la Thora et l’Evangile. Il leur ordonne le convenable, leur défend le blâmable, leur rend licites les bonnes choses, leur interdit les mauvaises} [al-A’râf : 157] AṭṬabarî  a dit : « Sa parole {leur rend licites les bonnes choses} concerne des choses qui étaient interdites

30

Le Bienfait de la Santé et l‘Épreuve de la Maladie

dans la jâhiliyah telles que la baḥîrah, la sâ`ibah, la waṣîlah et le ḥâm (qui sont quatre types spécifiques de bétail interdit par les idolâtres). Et {leur interdit les mauvaises}, c’est-à-dire la viande de porc et les intérêts usuraires ainsi que les nourritures et les boissons qu’ils rendaient licites alors qu’Allah les avait interdites. » LA SANTÉ EST UN BIENFAIT DANS LEQUEL BEAUCOUP DE GENS SONT DUPÉS Parmi les grands bienfaits dont Allah  a comblé Ses créatures, il y a le bienfait de la bonne santé que personne ne reconnaît en dehors de ceux qui ne l’ont pas. Quant à ceux qui la perdent, ils sont prêts à dépenser tout ce qu’ils possèdent pour se soigner et recouvrir sa santé autant qu’il le peut. La sunnah a mentionné

le bienfait de la santé dans le hadith rapporté par alBukhârî, dans al-Adab al-Mufrad, et d’autres parmi les auteurs des Sunan dans lequel le prophète  a dit : « Celui qui est en sécurité parmi ses proches, en bonne santé dans son corps, disposant de nourriture pour son jour, c’est comme si le bas monde lui avait été octroyé. » De même, il y a le hadith rapporté par al-Bukhârî  dans son Ṣaḥîḥ, d’après Ibn ‘Abbâs  selon qui le prophète  a dit : « Il y a deux bienfaits dans lesquels beaucoup de gens sont dupés : la santé et le temps libre. » Ibn Baṭṭâl  a dit dans son explication de ce magnifique hadith : « Le sens du hadith est que l’individu n’a pas de temps libre jusqu’à ce qu’il se suffise et qu’il soit en bonne forme. Celui qui obtient cela, qu’il prenne garde à ne pas être dupé en délaissant la reconnaissance à Allah pour ce bienfait dont Il l’a comblé. Et une manière d’être reconnaissant est de se conformer à Ses ordres et s’écarter de Ses interdits, car celui qui est laxiste dans cela, il est certes dupé. » L’INTERDICTION DE NUIRE AU CORPS Une des choses étonnantes chez les gens, c’est qu’ils s’efforcent à nuire à leur santé, de leurs propres mains, par les dangers et les mauvaises choses qu’Allah  a interdits. Prenons, par exemple, les cigarettes et autres substances enivrantes qui nuisent à la raison, la font disparaître à des degrés différents et qui causent un grand tort au corps : ces choses et d’autres interdits reviennent à se tuer lentement et à détruire le corps alors qu’Allah  a interdit de tuer sa propre personne en disant : {Et ne vous tuez pas vous-mêmes. Allah, en vérité, est Miséricordieux envers vous.} [an-Nisâ` : 29] C’est ainsi qu’est venue la lumineuse Charia en protégeant la religion et l’âme tout en sachant que pour la religion, l’âme est mise en danger par le jihâd dans le sentier d’Allah jusqu’à ce qu’il n’y ait plus de chirk qui subsiste et que la religion soit entièrement à Allah. En dehors de cela, il n’est pas permis au musulman de causer du tort à son corps ou de faire une chose qui nuit à sa santé, quelle que soit la raison. Al-Ḥâkim a rapporté dans al-Mustadrak, d’après Jâbir, qu’un homme de la tribu d’aṭ-Ṭufayl Ibn ‘Amr ad-Dûsî émigra vers Médine en sa compagnie. Cependant, il tomba malade et prit un couteau, se coupa les veines des mains et saigna jusqu’à la mort. Aṭ-Ṭufayl vit dans un rêve qu’il était d’une belle apparence et ses mains étaient couvertes. Il lui dit : « Qu’est-ce qu’Allah a fait de toi ? » Il répondit : « Il m’a pardonné en raison de ma hijrah vers Son prophète . » Aṭ-Ṭufayl ajouta : « Pourquoi vois-je tes

mains couvertes ? » Il répondit : « On m’a dit : ‘‘Nous ne réparerons pas ce que tu as abîmé.’’ » Aṭ-Ṭufayl raconta son rêve au messager d’Allah  qui dit : « Ô Seigneur ! Pardonne également à ses mains. » Cet homme n’avait pas l’intention de se tuer, mais il fit un acte qui conduit à sa mort et Allah lui pardonna en raison de sa hijrah comme cela apparaît dans le hadith. Et médite sur ce qui lui fut dit : « Nous ne réparerons pas ce que tu as abîmé. » Ce corps ne peut être détruit que pour l’agrément d’Allah et dans Son obéissance, non pas par passion ou pour des plaisirs quelconques. LA PATIENCE FACE À LA MALADIE EST UNE SUNNAH DES PROPHÈTES ET LA VOIE DES VERTUEUX Entre le bienfait de la santé et le bienfait de la médication, chaque musulman se doit de placer sa confiance en son Seigneur et faire les causes de la guérison. S’il guérit, cela ne vient que d’Allah seul et s’il ne guérit pas, qu’il ait la bonne opinion de son Seigneur en se disant qu’Il a voulu élever son degré et effacer les péchés par toutes les nuisances qui l’atteignent dans son corps et dans son mental. Que le musulman espère également la récompense pour sa patience face au mal qui le touche car c’est la situation du croyant dans l’aisance et dans l’adversité. Al-Bukhârî et Muslim ont rapporté du prophète  qu’il a dit : « Nulle fatigue, ni épuisement, ni souci, ni tristesse, ni nuisance, ni affliction ne touche le musulman, pas même l’épine qui le pique, sans qu’Allah ne lui expie de ses péchés par cela. » C’est pourquoi certains pieux prédécesseurs se réjouissaient si la maladie les touchait, car les gens les plus éprouvés sont les prophètes, puis les plus vertueux et ainsi de suite. L’imâm al-Bukhârî rapporte dans son Ṣaḥîḥ, d’après al-Ḥârith Ibn Suwayd, d’après ‘Abdullah qui a dit : « Je rentrai auprès du messager d’Allah  alors qu’il était malade. Je dis alors : ‘‘Ô messager d’Allah, tu es durement atteint par la maladie.’’ Il répondit : ‘‘Certes, je suis touché par la maladie au même niveau que deux hommes d’entre vous.’’ Je dis : ‘‘Ceci en raison du fait que tu as deux récompenses ?’’ Il répondit : ‘‘Certes, de même, aucun musulman n’est touché par un mal, une épine et plus, sans qu’Allah ne lui expie par cela ses péchés comme les feuilles tombent des arbres.’’ » Il y a également l’exemple du prophète Ayyûb  qui fut longuement éprouvé par la maladie et Allah  fit son éloge pour sa patience en disant : {Nous

31

guérisse.’’ Elle dit : ‘‘Je patiente. Cependant, je me découvre, invoque donc Allah pour ne plus que je me découvre.’’ Il invoqua alors en sa faveur. » Cette femme croyante supporta la souffrance des crises d’épilepsie dans ce bas monde pour obtenir le Paradis et ses délices. Médite donc sur cela.

Profite de ta jeunesse avant ta vieillesse.

l’avons trouvé vraiment endurant. Quel bon serviteur ! Sans cesse il se repentait.} [Ṣâd : 44] De plus, ce dernier n’invoqua pas Allah de façon directe, mais avec le plus beau des comportements et la belle invocation en disant : {« Le mal m’a touché. Mais Toi, tu es le plus miséricordieux des miséricordieux. »} [al-Anbiyâ` : 83] Cette invocation ne vint qu’après de longues années de maladie, s’accommodant de la souffrance de la maladie et l’éloignement des gens envers lui, espérant la récompense et endurant face à la difficulté. Comme fut longue sa maladie avant qu’il n’agisse par la plus immense des causes, à savoir, l’invocation d’Allah . Telle est la voie des suiveurs des prophètes. Abû Dâwud rapporte, dans Kitâb az-Zuhd, qu’Abû ad-Dardâ`  a dit : « J’aime la pauvreté par modestie envers mon Seigneur, j’aime la mort par désir [de rencontrer] mon Seigneur, et j’aime la maladie comme expiation de mes péchés. » QUI DÉSIRE ACHETER LE PARADIS PAR L’ENDURANCE ? Parmi les exemples extraordinaires de l’endurance de la première génération face aux épreuves, par recherche du Paradis, il y a ce qu’al-Bukhârî a rapporté d’après ‘Aṭâ` Ibn Abî Rabâḥ selon qui Ibn ‘Abbâs lui demanda : « Veux-tu que je te montre une femme des gens du Paradis ? » Il répondit : « Oui. » Il dit : « Cette femme noire est venue voir le prophète  en disant : ‘‘Je souffre de crises d’épilepsie durant lesquelles je me découvre, invoque donc Allah pour moi.’’ Il dit : ‘‘Si tu le veux, tu peux patienter et avoir le Paradis, et si tu le veux, je peux invoquer Allah pour qu’Il te

32

Le Bienfait de la Santé et l‘Épreuve de la Maladie

Pour celui qui serait étonné de cette situation, il te suffit de lire le hadith rapporté par l’imâm at-Tirmidhî, d’après Jâbir qui a dit : « Le messager d’Allah  a dit : ‘‘Certes, les gens en bonne santé souhaiteront, le jour du Jugement, que leur peau ait été déchirée par des tenailles pour ce qu’ils verront de récompense attribuée aux gens éprouvés.’’ » À celui donc qu’Allah a comblé par la bonne santé de louer Allah  pour ce bienfait, d’être reconnaissant envers Lui en utilisant ce qu’Il lui a accordé pour Lui obéir comme le Lui a ordonné Allah  : {Et recherche à travers ce qu’Allah t’a donné, la Demeure dernière. Et n’oublie pas ta part en cette vie.} [al-Qaṣaṣ : 77] Il doit également profiter de ses jours de santé et de sa force pour augmenter sa réserve de bonnes actions avant que la maladie ne l’atteigne, ou la vieillesse, ou la faiblesse. C’est la recommandation du prophète  qui a dit : « Profite de cinq choses avant cinq choses : ta jeunesse avant ta vieillesse, ta santé avant ta maladie, ta richesse avant ta pauvreté, ton temps libre avant ton occupation et ta vie avant ta mort. » [Rapporté par al-Ḥâkim dans al-Mustadrak] Quant à celui qui est éprouvé par la maladie, qu’il loue Allah  pour ce qui l’a touché. Certes, certaines épreuves sont moindres que d’autres et qu’il patiente face à cela en espérant la récompense d’Allah . En particulier s’il est blessé dans le sentier d’Allah, sa patience face à cela et sa reconnaissance envers Allah pour le bienfait de cette blessure dans Son sentier, voilà bien la meilleure résolution à prendre. Nous demandons à Allah de guérir les musulmans malades et faire de ce qui les a atteints une expiation de leurs péchés et une élévation de leur degré. Certes, Il est le maître de cela et Il en est parfaitement capable. La louange est à Allah, le Seigneur des mondes.

33

Le cheikh Sulaymân Ibn ‘Abdillah Ibn Muḥammad Ibn ‘Abd al-Wahhâb  a dit au sujet de la parole du TrèsHaut : {60. N’as-tu pas vu ceux qui prétendent croire à ce qu’on a fait descendre vers toi [prophète] et à ce qu’on a fait descendre avant toi ? Ils veulent prendre pour juge le ṭâghût, alors que c’est en lui qu’on leur a commandé de ne pas croire. Mais le Diable veut les égarer très loin, dans l’égarement. 61. Et lorsqu’on leur dit : « Venez vers ce qu’Allah a fait descendre et vers le messager », tu vois les hypocrites s’écarter loin de toi. 62. Comment (agiront-ils) quand un malheur les atteindra, à cause de ce qu’ils ont préparé de leurs propres mains ? Puis ils viendront alors

34

Ceux qui Recherchent le Jugement des Tawâghît

près de toi, jurant par Allah : « Nous n’avons voulu que le bien et la réconciliation. »} [an-Nisâ` : 60-62] : Certes, celui qui sait qu’il n’y a de divinité digne d’adoration en dehors d’Allah doit nécessairement se soumettre au jugement d’Allah ainsi qu’à Son ordre transmis par Son messager Muḥammad . Ainsi, celui qui atteste qu’il n’y a pas de divinité digne d’adoration en dehors d’Allah, puis se tourne vers le jugement d’un autre que le messager d’Allah  dans les litiges, il a certes menti dans son attestation.

Et étant donné que le tawḥîd est fondé sur les deux attestations de foi puisque l’une ne peut être séparée de l’autre en raison de leur implication l’une envers l’autre. Et vu ce qui a précédé dans ce livre [Kitâb at-Tawḥîd, de son grand-père, le cheikh Muḥammad Ibn ‘Abd al-Wahhâb ] concernant la signification de l’attestation qu’il n’y a de divinité digne d’adoration qu’Allah, qui contient le droit d’Allah sur Ses serviteurs, il a, dans ce chapitre, attiré l’attention sur la signification de l’attestation que Muḥammad est le messager d’Allah qui contient le droit du messager . Cette attestation comporte le fait qu’il est un serviteur qui ne doit pas être adoré, un messager véridique qui ne doit pas être démenti, mais plutôt obéi et suivi, car il est celui qui transmet de la part d’Allah. Son rang est donc celui d’un messager qui transmet au nom d’Allah et juge entre les gens concernant ce sur quoi ils divergent. Il ne juge que par le jugement d’Allah. L’amour qui lui est voué prime sur celui envers les personnes, les familles, les biens et la patrie. Il n’a aucune part dans la divinité, mais il est plutôt le serviteur d’Allah et Son messager, comme l’a dit Allah  : {Et quand le serviteur d’Allah s’est mis debout pour L’invoquer, ils faillirent se ruer en masse sur lui.} [Jinn : 19] Et le prophète  a dit : « Je ne suis que Son serviteur donc dites serviteur d’Allah et Son messager. » [Rapporté par al-Bukhârî] Parmi ce que cela implique, il y a le fait de le suivre, de rechercher son jugement en cas de litige et de ne pas demander le jugement à autre que lui comme le font les hypocrites qui prétendent avoir foi en lui tout en recherchant le jugement d’autre que lui. C’est ainsi que le serviteur concrétisera le véritable tawḥîd et le véritable suivi qui seront pour lui source de véritable bonheur. C’est donc le sens des deux attestations de foi. Une fois ceci éclairci, la signification du verset qui introduit le chapitre est la suivante : Allah  rejette la prétention de celui qui affirme avoir foi en ce qu’Allah a descendu sur Son messager et sur les prophètes avant lui tout en voulant un jugement autre que celui du livre d’Allah et de la sunnah de Son messager  lors des litiges, comme l’a mentionné l’auteur au sujet de la cause de sa révélation. Ibn al-Qayyim a dit : « Le ṭâghût est toute personne ayant outrepassé la limite de transgression fixée par Allah. » Ainsi, celui chez qui deux personnes ayant un litige vont chercher le jugement en dehors de celui du livre d’Allah et de la sunnah du messager  est un ṭâghût. Ceci, car ce dernier a outrepassé les limites. De même, celui qui voue un culte à autre qu’Allah a, par cela, adoré le ṭâghût et l’objet de son culte a ainsi outrepassé les limites. Il lui a voué l’adoration qu’il ne mérite pas. Pareillement, celui qui appelle au jugement d’autre qu’Allah  et Son messager, il a certes

Le tâghût de la cour pénale internationale.

appelé au jugement du ṭâghût. Médite sur la manière dont Allah a commencé le verset en blâmant cette demande de jugement faite par celui qui prétend croire en ce qu’Allah a fait descendre sur Son messager  et sur ceux avant lui alors qu’il appelle à prendre pour juge autre qu’Allah et Son messager  et cherche son jugement en cas de litige. Quant à Sa parole {prétendent}, c’est un démenti de Sa part concernant la foi qu’ils prétendent avoir. C’est pour cela qu’Il n’a pas dit : « N’as-tu pas vu ceux qui ont cru », car s’ils avaient été véritablement croyants, ils n’auraient jamais voulu demander le jugement d’autre qu’Allah  et Son messager . Et Allah n’aurait pas dit à leur égard {ils prétendent}, car ce terme est utilisé en général pour celui qui affirme une chose tout en mentant ou qui est mis à la place du menteur, vu qu’il s’oppose à ce que cette attestation implique et commet ce qui la contredit. Ibn Kathîr a dit : « Ce verset blâme celui qui se détourne du Livre d’Allah et de la sunnah pour chercher le jugement de toute fausseté en dehors de ces deux sources. » Ceci est le sens du ṭâghût dans ce verset. C’est une preuve que la demande de jugement au ṭâghût invalide la foi et la contredit, dans la mesure où celle-ci ne peut être présente sans le reniement du ṭâghût et l’abandon de la recherche de jugement auprès de ce dernier. De ce fait, celui qui ne renie pas le ṭâghût n’a pas cru en Allah. Et Sa parole : {Mais le Diable veut les égarer très loin, dans l’égarement.} : ceci, car vouloir un jugement autre que celui du Livre d’Allah et de la sunnah de Son messager  est une obéissance à Satan qui ne fait qu’inviter son parti à être parmi

35

Le tâghût en chef Salmân entouré de ses juges tawâghît.

les gens de l’Enfer. Le verset est également une preuve que le fait d’abandonner le jugement du ṭâghût, qui est toute chose en dehors du Coran et de la sunnah, est une obligation et qu’à l’inverse, celui qui recherche le jugement auprès de lui n’est pas croyant ni même musulman. Quant à la parole d’Allah : {Et lorsqu’on leur dit : « Venez vers ce qu’Allah a fait descendre et vers le Messager », tu vois les hypocrites s’écarter loin de toi.}, elle signifie que lorsqu’on les invite à rechercher le jugement auprès de ce qu’Allah révélé et auprès de Son messager, ils se détournent avec orgueil, comme Allah le dit : {Et quand on les appelle vers Allah et Son messager pour que celui-ci juge parmi eux, voilà que quelques-uns d’entre eux s’éloignent.} [an-Nûr : 48] Ibn al-Qayyim a dit : « Ceci est une preuve concernant le fait que celui qui est invité à rechercher le jugement du Livre et de la sunnah et n’accepte pas cela, mais au contraire le refuse est un hypocrite. » Le terme « yaṣuddûn », dans le verset n’a pas le sens d’empêcher les autres, mais bien de s’opposer. Si Allah  juge hypocrite celui qui se détourne, alors qu’en est-il de celui qui ajoute à cela le fait d’empêcher les gens, par sa parole, ses actes et ses écrits, de revenir au Coran et à la sunnah dans leur recherche de jugement, puis prétend n’avoir voulu que le bien et la réconciliation ? Est-ce le bien de son acte et la réconciliation entre le ṭâghût qu’il a pris pour juge et le Coran et la sunnah dont il est question ? Je dis donc : ceci est la situation de beaucoup de personnes qui prétendent avoir la science et la foi, à cette époque, lorsqu’on les appelle à rechercher le jugement auprès de ce qu’Allah a révélé et auprès du messager {Tu les vois se détourner tandis qu’ils s’enflent d’orgueil.} [al-Munâfiqûn : 5] Ils s’excusent en disant qu’ils ne savent pas cela et qu’ils ne résonnent pas {Non, mais Allah les a maudits à cause de leur infidélité, leur foi est donc médiocre.} [al-Baqarah : 88]

36

Ceux qui Recherchent le Jugement des Tawâghît

Et la parole d’Allah  : {Comment (agiront-ils) quand un malheur les atteindra, à cause de ce qu’ils ont préparé de leurs propres mains ?} Ibn Kathîr a dit : « C’est-à-dire, qu’en sera-t-il d’eux si le destin les pousse vers toi dans les malheurs qui les ont touchés à cause de leurs péchés, et qu’ils viennent te réclamer. » Ibn al-Qayyim a dit : « Il a été dit que le malheur est leur dévoilement lorsque le Coran est révélé au sujet de leur situation et nul doute que ceci est le pire des malheurs et des torts. Les malheurs les touchent dans leur corps, leur cœur et leurs religions, en raison de ce qu’ils ont commis en contredisant le messager d’Allah  et les pires malheurs sont ceux qui ont touché leur cœur et la religion. Ils se retrouvent alors à voir le bien comme un mal, la guidée comme un égarement, la droiture comme une bêtise, la vérité comme le faux, la vertu comme une corruption, et ceci fait partie du malheur qui a atteint leur cœur. C’est le fait que leur cœur a été scellé du fait d’avoir contredit le messager d’Allah  et pris le jugement d’un autre que lui. Sufyân ath-Thawrî a dit au sujet de Sa parole {Que ceux, donc, qui s’opposent à son commandement prennent garde qu’une épreuve ne les atteigne} [an-Nûr : 63] : « Cette épreuve est le fait que leur cœur soit scellé. » Quant à Sa parole : {Puis ils viendront alors près de toi, jurant par Allah : « Nous n’avons voulu que le bien et la réconciliation. »}, Ibn Kathîr a dit : « Ils s’excusent et jurent qu’en allant vers un autre que lui, ils n’ont voulu que le bien et la réconciliation, c’est-à-dire la flatterie et la cajolerie. » D’autres ont dit : « {le bien} : non par mal, et {la réconciliation} : entre les deux parties rivales. Et nous n’avons pas voulu te contredire ni nous n’avons été en colère contre ton jugement. » [Tiré du livre Taysîr al-‘Azîz al-Ḥamîd, de façon résumée]

37

38

Article Combattez les Associateurs Sans Exception

Depuis des années et après son établissement, le califat lança un appel aux musulmans partout dans le monde à se lever et à combattre les ennemis d’Allah afin d’élever Sa parole tout en se réunissant sous la bannière du groupe des musulmans. Cet appel a reçu un écho puissant de la part de plusieurs groupes de mujâhidîn, autour du monde, parmi ceux qui ont unifié leurs rangs et ont prêté allégeance à l’émir des croyants. Ainsi, certains de ces groupes se sont réunis avec d’autres groupes de la même région et ont choisi un homme parmi eux afin que le calife le désigne comme leur émir. Le califat s’est alors étendu très rapidement en dehors de ses terres d’Irak et du Châm qui sont deux terres parmi les terres des musulmans qui ont été spoliées par les croisés et partagées entre eux au moyen de frontières artificielles dont la protection a été confiée à leurs agents ṭawâghît après eux. Cette expansion du Califat, en dehors de l’Irak et du Châm, s’est faite après qu’il est parvenu à détruire les frontières entre eux, à unifier ses terres et à y appliquer la Charia, montrant ainsi que l’unification de la ummah est toujours à portée de mains tant que la ummah le recherche sur la base de l’unicité de leur Seigneur. Cette forme d’union – c’est-à-dire celle qui donne au tawḥîd son droit et qui ne le sacrifie pas pour un acquis politique temporaire – est celle à laquelle l’État Islamique a appelé les mujâhidîn et celle que les mujâhidîn, partout dans le monde ont tant attendue. Ainsi, lorsque le Califat lança son appel, la réponse se répéta de partout dans le monde : du Sinaï, de la Libye, de l’Algérie, du Yémen, de la péninsule arabique. Les mujâhidîn ont donc été mobilisés pour se réunir autour du tawḥîd et former, par cela, un front uni contre tout associateur dans chaque terre du monde, comme le leur a ordonné Allah  : {Combattez les associateurs sans exception, comme ils vous combattent sans exception.} [atTawbah : 36] Sans tarder, la guerre contre la mécréance s’est intensifiée tandis les associateurs se sont réunis pour tenter de stopper l’expansion de l’État Islamique et mettre un terme au danger qu’il représente. Sauf que les groupes de mujâhidîn, de partout dans le monde, ont continué à se réunir sous la bannière du Califat, l’un après l’autre. Au Khurâsân, en Afrique de l’Ouest, en Asie de l’Est, au Mali… Le phénomène se propagea dans les terres des musulmans et dans chaque terre où l’allégeance a été faite, les attaques lui ont succédé immédiatement. Les mujâhidîn se sont ainsi élancés et ont frappé les mécréants où qu’ils les aient trouvés, sans faire de distinction, dans cela, entre un croisé associateur et un agent apostat. Telle a été la situation lorsque huit soldats inghimâsiyîn du

Califat se sont élancés, le 25 du mois de Jumâdâ al-Âkhirah, pour attaquer une base de la garde nationale russe dans le village de Naurskaya, au nord-ouest de la ville de Grozny située en Tchétchénie, dans la wilâyah du Caucase. Profitant du brouillard et de l’obscurité de la nuit, ils se sont avancés vers la base, munis d’armes légères et de couteaux. Puis, les huit mujâhidîn, qui ont passé dix jours à s’entrainer pour l’opération, ont affronté les soldats présents dans la base durant plusieurs heures, parvenant à en tuer six et à en blesser trois autres. Six des mujâhidîn sont tombés martyrs  au cours de l’opération tandis que les deux derniers ont pu regagner leurs positions sains et saufs. Simultanément à l’attaque en cours dans la base russe, une autre attaque a eu lieu, à des milliers de kilomètres de la Tchétchénie. En effet, un des soldats du Califat au Bengale, le frère istichhâdî Abû Muḥammad al-Banghâlî , s’est élancé vers un checkpoint de l’aéroport international dans la ville de Dhaka. Il a alors fondu sur un attroupement de la police bengladeshie apostate et a fait exploser son gilet explosif, tuant pas moins de trois d’entre eux et en blessant plusieurs autres. Un jour après l’opération, des dizaines d’éléments des forces bengladeshies apostates ont été tués et blessés dans l’explosion d’un IED contre l’un de leurs attroupements, dans la localité de Sylhet, alors qu’ils s’apprêtaient à mener un raid contre l’un des QG des mujâhidîn. Une semaine avant cela, l’un des mujâhidîn à attaquer un camp militaire des forces d’élite, à l’aide d’un gilet explosif, dans la localité d’Ashkuna située dans la ville de Dhaka. Les opérations du Bengale et du Caucase ont fait trembler les rangs des apostats et des croisés puisque les mujâhidîn au Bengale ont confirmé leur capacité à faire face aux forces apostates, à les épuiser et à cibler leurs plus importants commandants. C’est ce qui s’est passé avec l’opération de Sylhet où ils sont parvenus à tuer le lieutenant apostat Abû al-Kalâm Azad, directeur général des services de renseignements des forces d’élite. De même, les mujâhidîn au Caucase ont confirmé leur capacité à cibler les forces russes croisées et à les surprendre jusque dans leurs bases militaires. Ces opérations ont rappelé à toutes les nations de la mécréance que les bataillons de l’État Islamique, partout dans le monde, poursuivront leur campagne d’extermination de leurs armées, où qu’elles se trouvent, jusqu’à ce que la parole d’Allah soit la plus haute et que la parole des mécréants soit la plus basse. Nous demandons à Allah d’accepter nos martyrs et de les faire succéder par des hommes qui continueront à élever la bannière du tawḥîd après eux. Âmîn.

39

ENTRE DESTRUCTION DES SYMBOLES ET DÉSIR DU MARTYRE Il n’y a guère d’utilité chez un savant qui garde sa science en lui, ne proclamant pas la vérité ni n’appelant à elle. De même, il n’y a pas d’utilité chez celui dont les actes ne sont pas conformes à sa science, car le vrai savant est celui qui a pris la science comme il se doit alors qu’il est exclusivement voué à Allah et qu’il est conforme à cette science dans ses paroles et dans ses actes. Comme ils sont peu nombreux dans cette époque où la science s’est multipliée dans les poitrines ainsi que son commerce aux pieds des ṭawâghît et la recherche, par elle, d’adeptes et de suiveurs.

40

Parmi les Croyants, des Hommes

Abû Sulaymân ach-Châmî , un étudiant en science comme il est devenu rare d’en trouver. Il sut que la foi est constituée d’actes qui ne sauraient être valides sans science, alors il se mit à étudier afin que sa foi soit saine. Il sut également que la compréhension de la religion est un bien qu’Allah accorde à qui Il veut parmi Ses serviteurs, alors il se mit à rechercher ce bien en multipliant les œuvres pieuses. Il eut la certitude que le prix de cette science était de la transmettre aux gens, alors il s’efforça de le faire par sa plume et par sa langue autant qu’il le put. Puis, il craint d’être de ceux qui parlent sans agir, alors il agit pour atteindre ce à quoi il appelait les

gens. Sa fin fut donc comme il la souhaitait : être tué dans le sentier d’Allah, au premier rang, ainsi nous le considérons et c’est à Allah que revient son compte. LE VOYAGE À LA RECHERCHE DES GENS DE LA VÉRITÉ

afin de lancer leur offensive par laquelle ils espéraient causer une grande tuerie dans les rangs des idolâtres. Cependant, Allah en décida autrement et ils furent découverts quelques jours avant la date de l’opération tandis qu’Allah le préserva de l’emprisonnement en le faisant sortir des États-Unis avant que les renseignements américains n’obtiennent les informations à son sujet et ne lancent un mandat d’arrêt aux frontières et dans les

Il ne fut pas trompé par ce bas monde et ses ornements, ni ne fut retenu par les diplômes universitaires, ni ne fut tenté dans sa religion par une épouse, un enfant ou des biens. Au contraire, il plaça tout cela derrière son dos lorsqu’il connut le tawḥîd et sut que le jihâd dans le sentier d’Allah était pour lui la meilleure attestation d’alliance aux musulmans et de désaveu des idolâtres parmi lesquels il naquit et vécut son Qasim ar-Rimi, l’un des juifs du jihâd dévoilé par le cheikh Abû Sulaymân. enfance ainsi que sa aéroports. Il se rendit alors dans son pays d’origine, au jeunesse. Châm, où il demeura quelques années en attendant la Il finit ses études d’informatique à l’université du prochaine occasion de s’élancer dans le sentier d’Allah. Massachusetts, à Boston, où il fut diplômé en tant Il passa ces années dans la ville d’Alep à étudier les qu’ingénieur programmateur avant de décider de sciences islamiques et à appeler sa famille et ses amis s’élancer dans le sentier d’Allah avec certains de ses au tawḥîd, tout en évitant les radars des services de amis. Ils sortirent donc pour émigrer vers Allah sans renseignement et les assises des savants du mal alliés coordination préalable pour leur voyage ni plan pour aux ṭawâghît. Pendant ce temps, les États-Unis avaient parvenir aux mujâhidîn. Ils passèrent par le Yémen, le émis un avis de recherche international à son sujet et Pakistan et l’Irak, espérant trouver quelqu’un pour les avaient placé une récompense de dizaines de milliers de mener aux mujâhidîn. Mais, après avoir désespéré de dollars sur sa tête. trouver la route et de crainte d’attirer l’attention des L’ARRIVÉE DANS L’ÉTAT ISLAMIQUE services de renseignement, ils retournèrent aux ÉtatsUnis en demandant à Allah  de leur assurer la droiture Aux débuts du jihâd au Châm, il sortit à la recherche dans tout ce qui les concernait. des muwaḥḥidîn parmi les factions combattantes et Il ne fallut pas attendre très longtemps avant qu’il combattit au sein d’une faction jusqu’à être blessé au ne décide de faire des États-Unis une arène pour son cours d’une bataille contre les nosaïrites dans un des jihâd et son martyre. Il planifia alors, avec deux de ses quartiers d’Alep. Lorsqu’il entendit parler de l’entrée compagnons, une opération visant les États-Unis au cœur des soldats de l’État Islamique au Châm, qui agissaient de leur territoire. Le projet consistait à se saisir des armes à l’époque sous l’appellation de Jabhat an-Nuṣrah, il nécessaires d’entre les mains des croisés eux-mêmes intégra leurs rangs. Il rejoignit ainsi les émirs de Jabhat

41

Les savants tawâghît des juifs du jihâd, Abû Muhammad al-Maqdisî and Abû Qatâdah al-Filistînî.

an-Nuṣrah tout en sachant qu’ils étaient des soldats du cheikh Abû Bakr al-Baghdâdî  qui était émir de l’État Islamique d’Irak en ce temps. Il demanda à être transféré en Irak mais sa requête fut rejetée, alors il demanda la permission d’exécuter une opération martyre contre les nosaïrites mais ils la repoussèrent à plus tard. Il demeura ainsi à enseigner les questions de dogme aux mujâhidîn tout en montant la garde avec eux sur les fronts d’Alep et en participant aux expéditions militaires contre les positions des nosaïrites. Puis, vint la fitnah du traître alJûlânî, par laquelle apparut ce que les responsables de Jabhat an-Nuṣrah dissimulaient. Il les blâma pour leur trahison envers l’État Islamique et pour avoir violé leur engagement et leur allégeance à l’émir des croyants, le cheikh Abû Bakr al-Baghdâdî . Il se mit alors à dévoiler aux soldats la réalité de la conspiration et ce qui leur avait été caché du fait que Jabhat an-Nuṣrah était sous les ordres de l’État Islamique, qu’ils étaient des soldats de l’émir des croyants et qu’ils n’avaient pas le droit de briser leur allégeance tant qu’ils n’avaient pas vu une mécréance claire de sa part. Les traîtres furent agacés par cela et décidèrent de se débarrasser de lui de quelque manière que ce soit. C’est alors qu’ils se rappelèrent son insistance pour avoir l’autorisation d’effectuer une opération martyre et ils exprimèrent leur approbation et tentèrent de le convaincre de ce projet. Il comprit quel était leur dessein et découvrit leur plan, après quoi il proclama son désaveu d’eux et quitta leurs rangs pour renouveler son allégeance à l’émir des croyants et être, à nouveau, l’un de ses soldats.

42

Parmi les Croyants, des Hommes

UNE ÂME NE MEURT PAS TANT QU’ELLE N’A PAS ATTEINT SON HEURE ET SA SUBSISTANCE Sous la bannière de l’État Islamique en Irak et au Châm, le cheikh Aḥmad ‘Abd al-Badî’ Abû Samrah (de son vrai nom) œuvra comme le commun des soldats, sans s’élever au-dessus d’eux par sa science ni par une quelconque appellation. Au contraire, il se déplaçait entre les lignes de ribâṭ et les lignes de front avant de renouveler sa demande de rejoindre la caravane des istichhâdiyîn, insistant toujours plus auprès de ses émirs pour obtenir la permission. Puis, ils lui trouvèrent une cible adéquate dans un grand attroupement de partisans du ṭâghût Bachar, au cœur des territoires du régime nosaïrite, dans la ville d’Alep. Tout fut planifié pour qu’il exécute l’attaque avec une ceinture explosive qu’il porterait sur lui jusqu’à s’infiltrer au milieu du rassemblement et déchirer les apostats par l’explosion. Cependant, une âme ne meurt pas tant qu’elle n’a pas atteint son heure et sa subsistance. Allah lui destina de croiser le chemin du cheikh Abû Muḥammad al-Furqân  et de faire de mieux en mieux connaissance avec lui jusqu’à ce que ce dernier lui ordonne de ne pas aller exécuter l’opération prévue afin d’envoyer d’autres frères à sa place. Il intégra ainsi le diwân des médias de l’État Islamique que le cheikh Abû Muḥammad s’efforçait de renforcer en développant son activité et en lui fournissant les cadres scientifiques et techniques compétents à cette fin. LE RENDEZ-VOUS EST À DABIQ Le début de l’activité réelle d’Abû Sulaymân al-

Ḥalabî (qui était la kunyah sous laquelle beaucoup de mujâhidîn le connaissaient), au sein du diwân des médias, se fit avec l’équipe des langues étrangères que le cheikh Abû Muḥammad al-Furqân avait commencé à réunir et à organiser. Il s’agissait de lancer une campagne de prédication qui avait pour but de Ayman Zawahiri, l’un des juifs du jihâd dévoilé par le cheikh Abû Sulaymân. faire connaître l’État Islamique aux musulmans d’Orient et d’Occident tout en Il écrivait de nombreux articles, révisait et corrigeait ce les incitant à émigrer sur ses terres à travers les diverses vidéos que le Centre Médiatique AlHayat – qui fut que les autres rédacteurs écrivaient pour le magazine et créé spécifiquement à cette fin – commença à publier. Il prêtait une grande attention à la traduction de textes qui travaillait donc avec ses frères pour traduire de la langue y étaient publiés. Il y passait ainsi beaucoup de temps et anglaise et vers elle, puis l’idée d’un magazine destiné y dépensait beaucoup d’efforts tandis que le cheikh Abû aux anglophones fit son apparition après la réussite Muḥammad les accompagnait dans divers aspects de leur connue par la publication des rapports de l’État Islamique travail. Du fait de la grande attention qu’il portait au fait sous le nom d’IS Report. Le cheikh Abû Muḥammad al- que le magazine apparaisse sous la meilleure forme et que Furqân prit donc la décision de transformer le projet en les messages de l’État Islamique soient relayés de la plus magazine périodique qui connut, par la grâce d’Allah, claire des manières, il revoyait la plupart de ses contenus une renommée mondiale et un succès inégalé : ce fut le avec Abû Sulaymân. Très souvent, il orientait les frères magazine béni DABIQ. Dans le même temps apparurent dans le domaine du design et de la rédaction jusqu’à les compétences du cheikh Abû Sulaymân pour l’écriture ce qu’Allah destine la réussite à ce magazine et que ses et la rédaction ainsi que la lumière de la science religieuse publications deviennent le sujet de tous les médias. dans ses dires et ses écrits. Le cheikh Abû Muḥammad Le projet fut étendu à la publication d’autres magazines surveillait cela et étudiait la manière de l’utiliser au service de la religion d’Allah alors qu’Abû Sulaymân était en langues étrangères et c’est ainsi que virent le jour les son soldat obéissant qui ne lui désobéissait pas dans le magazines Istock (en russe), Konstantiniyye (en turc) et bien, ni ne le devançait, ni n’omettait de le consulter. Dar al-Islam (en français). Au même moment, le Centre Médiatique AlHayat produit encore plus de vidéos C’est ainsi que DABIQ vit le jour et dont le cheikh Abû variées tandis que les vidéos en langue arabe ont été Muḥammad choisit le nom pour faire enrager les Romains traduites dans de nombreuses langues du monde entier croisés et les informer, à travers lui, de leur fin inéluctable jusqu’à ce qu’il ne reste presque aucun peuple sur terre – par la permission d’Allah – comme en informa le sans que les vidéos de l’État Islamique et ses publications messager d’Allah . Il voulut également rappeler aux ne lui parviennent dans sa langue. mujâhidîn la promesse du cheikh Abû Muṣ’ab az-Zarqâwî  que l’étincelle qui partit de l’Irak ne s’éteindra pas – SIGNÉ ABÛ MAYSARAH ACH-CHÂMI par la permission d’Allah – jusqu’à brûler les croisés sur En plus des responsabilités d’Abû Sulaymân en tant la plaine de Dabiq. Quant au cheikh Abû Sulaymân achChâmî, il se vit confier la responsabilité de rédacteur en que rédacteur en chef et émir des équipes des langues étrangères, le cheikh Abû Muḥammad  comptait chef du magazine.

43

beaucoup sur lui pour la rédaction d’épîtres et d’articles qui éclaircissent la méthodologie de l’État Islamique et dévoilent ses ennemis. En effet, en raison de son occupation avec les affaires du diwân en plus des responsabilités dans la direction de l’État Islamique que l’émir des croyants  lui a confiées, le cheikh Abû Muḥammad chargea Abû Sulaymân de rédiger ses idées sous forme d’articles, car il était convaincu des capacités de ce dernier dans la rédaction, la présentation, les sciences islamiques et la compréhension de la méthodologie de l’État Islamique. C’est ainsi qu’Abû Sulaymân se mit à écrire sous son nom d’emprunt, Abû Maysarah ach-Châmî, sous la tutelle du cheikh Abu Muḥammad et son observation. Cette kunyah prit de l’ampleur après les frappes douloureuses qu’elle porta aux ṣaḥawât de l’apostasie et leurs cheikhs parmi les savants du mal. Elle dévoila également les factions de la division et du mal affiliées à l’Islam ainsi que ses commandants parmi les égarés, sans oublier de déchirer le voile de nombreux « symboles » que les gens adorent en dehors d’Allah. Le nom d’Abû Maysarah ach-Châmî devint ainsi une source d’inquiétude chez les factions des ṣaḥawât ainsi que chez leurs partisans et, en particulier, les savants du mal qui polémiquent en faveur des idolâtres et qui se plaignirent, à plusieurs reprises, de lui sans pour autant réussir à réfuter ses articles. Ils cherchèrent constamment à savoir qui se trouvait réellement derrière cette appellation en se renseignant auprès de tous ceux qui leur prêtent attention, sans qu’aucun d’entre eux y parvienne ou obtienne une quelconque information. En effet, Abû Sulaymân était très discret dans ses paroles, dissimulé dans ses actes, craignant l’ostentation, évitant la réputation et s’écartant des apparitions et de la popularité. Abû Sulaymân  était très jaloux pour la religion, très en colère pour les droits d’Allah, détestant au plus haut point les savants du mal et, en particulier, ceux qui s’apparentent au tawḥîd et à la sunnah. À la tête de ces derniers, les cheikhs des ṣaḥawât et leurs idéologues contre qui il ne manquait pas une occasion de mettre les musulmans en garde, de dévoiler leurs actes ignobles et leurs positions lâches. Il incitait même ses frères et son émir à les tuer pour en finir avec leur trouble, se proposant pour mener à bien cette mission. De même, il incita, à travers ses écrits, à tuer de nombreux savants du mal alliés aux croisés et il planifia même l’assassinat de l’apostat américain Hamza Yusuf lors de sa visite en Turquie. Cependant,

44

Parmi les Croyants, des Hommes

Allah lui destina de survivre aux cellules de l’État Islamique agissant là-bas. LA SCIENCE, LES ACTES ET LA PRÉDICATION La science du cheikh Abû Sulaymân n’était pas de celles qui sont purement théoriques, car il était très pratique dans sa science et se concentrait uniquement sur ce qui était utile pour lui et ses frères dans leur religion et leur vie. Il était versé dans les questions du tawḥîd, connaissant les doctrines – anciennes et contemporaines – des différentes religions et sectes, se penchant sur les avis des diverses écoles juridiques. Il était très attentionné dans le suivi des pieux prédécesseurs et de ceux qui marchent sur leurs pas tout en mettant grandement en garde contre les innovateurs et leurs avis pour lesquels il n’accordait aucun respect. De plus, il était très porté sur les paroles des premiers imâms de la prédication najdite, pointant du doigt les égarements qui se sont accrochés à cette prédication entre les mains des contemporains s’affiliant à elle parmi les alliés des ṭawâghît d’Âl Sa’ûd et leurs agents. En raison de son désir de connaître la vérité et de la suivre, il passait de longues heures à étudier les questions religieuses et à rechercher l’avis prépondérant, peu importe qui en est l’auteur, sans se soucier, après avoir trouvé la vérité, de diverger de l’avis d’un imâm connu ou de délaisser un avis répandu. Ceci ne fit qu’accroitre la charge de travail sur ses épaules, occupant son esprit et épuisant son corps. Il commençait son travail le matin tôt en organisant le travail avec ses frères du magazine DABIQ et des différentes équipes des langues étrangères. Après cela, il participait à de longues assemblées avec certains de ses frères mujâhidîn dont l’esprit fut accroché par des ambiguïtés afin de leur éclaircir ce qui leur échappait de la méthodologie de l’État Islamique, les appelant ainsi à revenir à ce qui est juste. Puis, après des heures de dialogues épuisants et de débats, il se replongeait dans la recherche, l’écriture et la correction jusqu’à des heures tardives de la nuit. Il retournait alors auprès de sa famille, brisé par la fatigue, épuisé par la concentration soutenue et affaibli par la faim puisqu’il lui arrivait de ne rien mettre dans son estomac de toute la journée, à l’exception de quelques petites bouchées par lesquelles il subvenait à ses besoins essentiels. LE MARTYRE : UN DÉSIR INEXHAUSTIBLE Sa grande utilité pour les musulmans ne diminua pas son insistance dans la demande de permission de conduire une opération martyre tandis que son occupation

Le savant tâghût des juifs du jihâd, Hânî as-Sibâ’î

incessante dans la recherche de la science et la prédication n’éteignirent pas son désir de rejoindre les lignes de front et les points de ribâṭ. À chaque fois que le temps lui semblait long et que le magazine DABIQ tardait à paraître, il disait à ses frères, en plaisantant, que la seule voie devant eux pour se reposer de ce travail épuisant était dans les opérations martyres. De même, à chaque fois qu’il trouvait ses frères en train de planifier de nouveaux projets, il plaisantait en leur demandant de mettre en œuvre ces projets seuls, en le laissant, lui, préparer son opération martyre. Dans ces derniers jours, il travailla avec le cheikh Abû Muḥammad al-Furqân à l’achèvement du projet du magazine RUMIYAH dont l’objectif était d’étendre le champ de publication à plusieurs autres langues étrangères tout en recadrant et unifiant ses dates de publication. Le projet connut, par la grâce d’Allah, une réussite, faisant de RUMIYAH un magazine mensuel publié, en même temps, dans huit langues étrangères, afin que, par cela, Allah fasse enrager les mécréants, réjouisse les muwaḥḥidîn et secoure l’État Islamique et les musulmans. Après la publication de son premier numéro, le cheikh Abû Muḥammad al-Furqân  fut tué par un raid aérien croisé dans la ville de Raqqah. Abû Sulaymân fut très attristé de cette perte et cela se manifesta clairement en lui. La plupart du temps, il avait l’esprit ailleurs, le regard hagard et les sourires trouvaient difficilement le chemin de son visage. C’est que le cheikh Abû Muḥammad occupait une place immense dans le cœur d’Abû Sulaymân qui connaissait également la place du cheikh au sein de l’État Islamique, de ses émirs et de ses soldats. Cela ne fit qu’augmenter son insistance à demander à sortir au ribâṭ ou pour participer aux expéditions militaires,

jusqu’à ce que son émir le lui permette tandis qu’il demandait à se rendre au point de ribâṭ le plus rapproché des ennemis et le plus dangereux pour les combattants. Ses frères lui indiquèrent alors la ligne de front au nord de la ville de Tabqah où il se rendit avec un petit nombre de frères et demeura sous les bombardements de l’aviation croisée. C’est alors qu’Allah lui destina d’être tué par un missile qui frappa la maison dans laquelle lui et ses frères étaient retranchés, réalisant ainsi ce qu’il avait si longuement désiré et concluant l’histoire de son jihâd comme il l’avait voulue à ses débuts, en martyr dans le sentier d’Allah. Il fut donc tué au premier rang, sans détourner son visage de la rencontre de l’ennemi, sans lui tourner le dos. Ainsi nous le considérons et c’est à Allah que revient son compte. Abû Sulaymân ach-Châmî s’en alla, lui dont ni le corps ni l’esprit ne trouvèrent le repos depuis qu’il fit la rencontre de son cheikh, le lion Abû Muḥammad al-Furqân. Puisse Allah les accepter tous les deux. Il s’en alla alors que son image resta gravée dans l’esprit de ses frères, assis derrière son ordinateur à des heures tardives de la nuit ou très tôt le matin, étudiant une question religieuse, révisant un livre ou écrivant un article. Abû Sulaymân s’en alla alors qu’il savait que les médias sont une prédication à Allah, une guidée vers Son chemin et une incitation à combattre Ses ennemis. Il œuvra donc pour cela et fut éprouvé d’une belle épreuve. Puisse Allah te faire miséricorde, ô Abû Sulaymân, et nous réunir, avec toi et tes cheikhs, dans les hautes sphères du Paradis.

45

47

Edisi 8

DAFTAR ISI

Wahai Muwahhidun: Demi Allah, kita tidak akan berhenti berjihad sampai bisa berteduh di bawah pepohonan zaitun Rumiyah (Roma). Abu Hamzah al-Muhajir

Pengantar Sembahlah Rabbmu Sampai

04 Ajal Menjemput

Rubrik Utama Diantara Orang-orang

36 Beriman Ada Kesatria

Makalah 06 Janji Allah Adalah Benar

36 36

Penegakan Daulah Islamiyyah:

08 Bagian 2 12

Zuhud di Dunia Adalah Bagian Dari Manhaj Salaf

16

Demikianlah Para Rasul Diuji Lalu Menang...

26 Nikmat Sehat dan Ujian Sakit

16

30 Berhakim Kepada Thaghut 34

Perangilah Musyrikin Semuanya

Kabar 26 Liputan Operasi Militer 6

2

Daftar Isi

30

Ketika Allah menganugerahkan nikmat kepada hamba-Nya, maka dijadikan-Nya lahirnya sejalan dengan batinnya, dan ucapannya sejalan dengan tindakannya. Dia tidak menjadikannya seorang munafik yang kontradiktif antara tindakan dan ucapannya. Inilah apa yang telah Allah angugerahkan kepada hamba-hamba-Nya di Daulah Islamiyah – dengan karunia-Nya – dalam berbagai sendi yang tak terhitung lagi. Utamanya dalam faktor utama wujudnya yaitu iqomatud din dan tahkim syariat. Daulah yang menyelisihi orang-orang sesat dan menyesatkan, yaitu para pejuang faksi-faksi perpecahan dan perselisihan serta sekte-sekte madharat. Sebelumnya mereka memenuhi dunia dengan pernyataan dan teorisasi bahwa mereka berupaya menegakkan dien. Mereka bertekad merealisasikannya ketika kekuasaan berada dalam genggamannya. Namun kemudian tampaklah bahwa slogan-slogan itu dusta belaka. Ketika menggenggam kekuasaan segera saja janji-janji manis itu dilanggar. Mereka berhukum dengan aturan thaghut. Keeksisan organisasi dan figurnya lebih mereka pilih daripada menegakkan agama. Setiap kali Allah menaklukkan dan menguasakan se-

4

Pengantar

bidang tanah atas Daulah, maka prajuritnya segera menegakkan agama Allah, memerintahkan penduduknya kepada kebaikan, dan melarang mereka dari keburukan. Meski mereka yakin bahwa hal itu akan menyebabkan orang-orang kafir menyerang dan menyesakkan dada orang-orang munafik, namun hanya ridha Allah Rabb semesta alam yang mereka inginkan. Di antara kebaikan yang menggembirakan hati muwahid ini adalah ketika ia melihat shalat didirikan, zakat dikumpulkan, amar makruf nahi munkar dilaksanakan, dan hudud ditegakkan di setiap jengkal tanah Islam, walaupun pertempuran membara di berbagai sudut-sudutnya. Engkau lihat singa-singa Islam menggoreskan pertempuran-pertempuran bersejarah dan mengorbankan jiwa raganya. Mereka terus mengawasi gerak-gerik kaum musyrikin dari ujung-ujung kota. Di saat yang sama adzan dikumandangkan, lalu kaum muslimin berkumpul untuk menegakkan shalat, sekalipun medan tempur hanya berjarak satu atau dua blok saja. Terlihat ikhwah lainnya berkeliling untuk membagi-bagi zakat kepada yang berhak. Pengaduan demi pengaduan terus mengalir pada

peradilan-peradilan Islam yang berhakim dengan syariat Allah. Hudud tetap ditegakkan kepada terdakwa. Dakwah kepada kebaikan tidak berhenti, begitupula amar makruf nahi mungkar. Begitulah Dienul Islam yang ditegakkan secara sempurna sebagaimana diperintahkan oleh Allah . Tidaklah prajurit yang berada di front terdepan tetap berKlaim murtaddin bahwa mereka menerapkan Syari’ah adalah kedustaan tahan kecuali untuk menjaga syari’ah AlDengan ini terbuktilah ketulusan seruan mereka dan kelah yang ditegakkan di bumi, yang orang-orang musyrik setian akan janjinya. Mereka membuat ridha Rabbnya, berusaha menghapuskannya. Ia yakin betul bahwa ke- dan tampaklah kebenaran minhaj mereka. menangannya atas musuh bukanlah lantaran kekuatan lengannya, ketajaman pedang, atau lengkapnya persenBukhari meriwayatkan dari hadits Anas dari Nabi  jataan, namun murni karunia Allah. Setiap kali bertam- yang bersabda, “Jika kiamat telah terjadi sedangkan kabah keyakinan jika agama ini ditegakkan sebagaimana lian sedang memegang benih maka jika mampu hendakdikehendaki-Nya, bertambah pula keyakinan akan per- nya ia tetap menanamnya.” tolongan Allah. Dengan berjihad melawan orang-orang musyrik dan melindungi kaum muslimin berarti dia telWahai tentara-tentara Islam dan penjaga-penjaga ah menegakkan Dien dari sisi yang dibebankan imam- syariat. Janganlah kalian meremehkan perkara makruf nya padanya. sekecil apapun itu. Janganlah merasa lemah untuk menegakkan syiar Islam apapun itu jika ia mampu, atau Rekan-rekannya menyokong, melindungi, dan mem- menyeru kepada keutamaan suatu amalan sekalipun sebantunya dari belakang. Mereka menjaga kehormatan dang sibuk menghalau musuh, melindungi kaum musdan harta kaum muslimin. Hanya ketaatan kepada limin, dan menjaga perbatasan. pemimpin yang membuat mereka menjauh dari frontfront pertempuran dan garis-garis perbatasan. Mereka Jangan sekali-kali menunda-nunda penegakkan Dien hanya menunaikan beban yang dipikulkan di bahu mer- dengan sempurna setelah Allah memberikan kekuasaan eka yakni amanah penegakan dien. Lantaran mereka sy- di bumi walaupun sehari ataupun beberapa hari. Jangan iar-syiar agama dihormati, batasan-batasannya terjaga, sekali-kali menggantungkan syiar-syiar dan hukum-hudan hukum-hukumnya diterapkan. Jika ada perintah kum Dien di bumi yang kalian pijak walaupun sehari mobilisasi maka mereka segera bergerak, jika dimint- atau beberapa hari sehingga Rabb kalian murka dan kaai tolong maka mereka memberi pertolongan, dan jika lian dikalahkan musuh. Allah  berfirman, “Barangsiapa diperintahkan maka mereka mematuhi. yang mengerjakan kebaikan seberat dzarrahpun, niscaya dia akan melihat (balasan)nya. Dan barangsiapa yang Begitulah keadaan yang berlangsung di setiap jengkal mengerjakan kejahatan sebesar dzarrahpun, niscaya dia Negeri Islam. Prajurit Daulah Islam terus menegakkan akan melihat (balasan)nya pula.” (QS. az-Zalzalah: 7-8). Dien selagi nikmat tamkin masih digenggam. Hingga ketika Rabb mereka menguji dengan serbuan musuh sampai terpaksa mundur atas izin para pemimpin mereka, setelah seluruh kemampuan dikerahkan untuk menghalau orang-orang musyrik, di hadapan Allah beban itu telah lepas dari pundak mereka. Lalu mereka kembali mengerahkan kemampuan untuk mendapatkan kembali kontrol atas wilayah itu dan menegakkan syariat.

5

Allah  memuji hamba-hamba-Nya yang beriman dan membenarkan kalam-Nya serta meyakini bahwa janji-Nya pasti terwujud. Keyakinan yang tidak akan pernah hilang baik disaat lapang maupun sempit. Adanya berbagai ujian justru hanya menambah keimanan mereka terhadap ayat-ayat Allah dan janji-Nya, berserah diri kepada perintah dan hikmah-Nya, serta ridha terhadap keputusan dan ketentuan-Nya. Kebanyakan hamba itu berharap bahwa jalan keluar dan kemenangan itu datang dari Allah melalui cara dan peristiwa tertentu, tetapi Allah  memiliki hikmah yang agung yang terkadang banyak tidak kita ketahui. Orang-orang mukmin pernah berharap bertemu dan

6

Makalah

bisa menyergap kafilah dagang kafir Quraisy dengan mudah tanpa perang, sehingga rampasannya menjadi sumber kekuatan dan menjadi modal untuk beberapa waktu. Tetapi Allah  berkehendak dengan ilmu dan hikmah-Nya agar kafilah dagang tersebut lolos, dan Quraisy keluar bertekad untuk memerangi umat islam dengan pasukan yang berjumlah lebih dari tiga kali lipat jumlah pasukan muslim, berambisi untuk menghabisi umat islam yang telah berlaku lancang lebih dulu menjatuhkan wibawa Quraisy dan mengancam perdagangannya. Terjadilah perang Badar al-Kubra, Allah berfirman tentangnya, “Dan (ingatlah), ketika Allah menjanjikan kepadamu bahwa salah satu dari dua golongan (yang kamu hadapi) adalah untukmu, sedang kamu menginginkan bahwa yang tidak mempunyai kekekuatan senjatalah yang untukmu, dan Allah menghendaki untuk membenarkan yang benar dengan ayat-ayat-Nya dan memusnahkan orang-orang kafir, agar Allah menetapkan yang hak (Islam) dan membatalkan yang batil (syirik) walaupun orang-orang yang berdosa (musyrik) itu tidak menyukainya”. (QS. al-Anfal: 7-8). Allah  menjadikan orang-orang kafir terlihat sedikit dalam pandangan kaum mukminin agar mereka termotivasi dan tidak gentar untuk memerangi orang-orang kafir. Ia juga membuat jumlah orang-orang beriman terlihat sedikit dalam pandangan orang-orang kafir sehingga mereka terperdaya dengan memerangi orang-orang beriman. Allah  berfirman, “Dan ketika Allah menampakkan mereka kepada kamu sekalian, ketika kamu berjumpa dengan mereka berjumlah sedikit pada penglihatan matamu dan kamu ditampakkan-Nya berjumlah sedikit pada penglihatan mata mereka, karena Allah hendak melakukan suatu urusan yang mesti dilaksanakan. Dan hanya kepada Allahlah dikembalikan segala urusan”. (QS. al-Anfal: 44). Maka ketika kedua kubu saling berjibaku, kaum muslimin terlihat berjumlah dua kali lipat lebih banyak dalam pandangan orang-orang kafir. Pasukan kafir pun terguncang, mental mereka jatuh, kekuatannya melemah, dan mereka berputus asa dari kemenangan. Sedangkan Allah meneguhkan orang-orang beriman dengan pertolongan-Nya. Allah  berfirman, “Sesungguhnya telah ada tanda bagi kamu pada dua golongan yang telah bertemu (bertempur). Segolongan berperang di jalan Allah dan (segolongan) yang lain kafir yang dengan mata kepala melihat (seakan-akan) orang-orang muslimin dua kali jumlah mereka. Allah menguatkan dengan bantuan-Nya siapa yang dikehendaki-Nya. Sesungguhnya pada yang demikian itu terdapat pelajaran bagi orang-orang yang mempunyai mata hati”. (QS. Ali Imran: 13). Ketika perang Ahzab, Allah  menguji orang-orang beriman dengan ujian dahsyat yang belum pernah mereka alami sebelumnya. Tetapi hal itu justru semakin menambah keimanannya bahwa janji Allah dan Rasul-Nya  dengan kemenangan orang-orang beriman dan kekalahan orang-orang kafir pasti akan terwujud. Allah  berfirman, “Hai orang-orang yang beriman, ingatlah akan nikmat Allah (yang telah dikurniakan) kepadamu ketika datang kepadamu tentara-tentara, lalu Kami kirimkan kepada mereka angin topan dan tentara yang tidak dapat kamu melihatnya. Dan adalah Allah Maha Melihat akan apa yang kamu kerjakan”. (QS. al-Ahzab: 9). Ibnu Katsir  berkata, “Allah  mencerita-

kan tentang nikmat, karunia, dan kebaikan-Nya yang telah Dia berikan kepada hamba-hamba-Nya yang beriman. Yaitu Dia telah mengusir musuh-musuh mereka dan mengalahkan mereka pada tahun di mana mereka bersatu dan bersekutu melawan pasukan muslim. Peristiwa ini terjadi dalam Perang Khandaq. Tepatnya terjadi pada bulan Syawwal tahun lima Hijriyah, menurut pendapat yang sahih .... Orang-orang musyrik tiba dan turun bermarkas di sebelah timur kota Madinah dekat Uhud. Sebagian dari mereka bermarkas di dataran tinggi Madinah, sebagaimana yang disebutkan oleh firman-Nya, “(Yaitu) ketika mereka datang kepadamu dari atas dan dari bawahmu”. (QS. al-Ahzab: 10). Rasulullah  keluar bersama pasukan kaum muslim yang berjumlah kurang lebih tiga ribu personel; menurut pendapat lain hanya tujuh ratus personel. Lalu mereka menyandarkan punggung mereka ke lereng bukit, sedangkan wajah mereka menghadap ke arah musuh.” Konsentrasi pasukan kafir mengepung kaum muslimin itu membuat mereka mengalami ujian yang sangat berat. Ibnu Katsir berkata, “Keadaan tersebut membuat posisi kaum muslim makin gawat dan sangat terjepit, sebagaimana firman Allah , ’Di situlah diuji orang-orang mukmin dan diguncangkan (hatinya) dengan guncangan yang sangat.’ (QS. al-Ahzab: 11). Mereka mengepung Nabi  dan para sahabatnya selama kurang lebih satu bulan.” Kemudian datanglah pertolongan Allah  setelah ujian berat dan kesempitan tersebut dengan cara yang menakjubkan, yang menampakkan kekuasaan, kekuatan, kemuliaan, dan hikmah serta kelembutan-Nya terhadap orang-orang beriman. Allah  berfirman, “Dan Allah menghalau orang-orang yang kafir itu yang keadaan mereka penuh kejengkelan, (lagi) mereka tidak memperoleh keuntungan apapun. Dan Allah menghindarkan orangorang mukmin dari peperangan. Dan adalah Allah Mahakuat lagi Mahaperkasa”. (QS. al-Ahzab: 25). Allah  kembali meneguhkan orang-orang beriman dengan kemenangan atas Yahudi Bani Quraizhah dan menimpakan kekalahan kepada mereka, serta menganugerahkan ghanimah yang cukup banyak yang mereka dapatkan dari Bani Quraizhah. Allah  berfirman, “Dan Dia menurunkan orang-orang Ahli Kitab (Bani Quraizhah) yang membantu golongan-golongan yang bersekutu dari benteng-benteng mereka, dan Dia memasukkan rasa takut ke dalam hati mereka. Sebahagian mereka kamu bunuh dan sebahagian yang lain kamu tawan. Dan Dia mewariskan kepada kamu tanah-tanah, rumah-rumah dan harta benda mereka, dan (begitu pula) tanah yang belum kamu injak. Dan adalah Allah Maha Kuasa terhadap segala sesuatu”. (QS. al-Ahzab: 26-27). Itulah janji Allah, yang Dia berikan kepada hamba-hamba-Nya setelah Dia menyaring dan menguji mereka sehingga orang-orang munafik keluar dari barisan mereka, sedangkan orang-orang beriman bertambah solid dan yakin dengan janji Allah, lalu datanglah pertolongan-Nya kepada mereka dari arah yang tidak disangka. Kami berdoa kepada Allah agar memberikan kemenangan, kemuliaan, dan tamkin kepada para hamba-Nya yang berjihad. Segala puji bagi Allah Rabb semesta alam.

7

8

Makalah

Daulah Islamiyyah adalah satu-satunya sarana untuk menegakkan Din dan mewujudkan keadilan di antara manusia. Allah  telah mewajibkan hamba-Nya untuk menegakkan Din. Dia jadikan penerapan syariat-Nya sebagai syarat mutlak untuk penegakan DinNya. Hilangnya kekuasan Din dan berkuasanya syariat selain syariat-Nya  maka akan membawa kesewenang-wenangan kekafiran dan berkuasanya kezhaliman. Manusia menggunakan berbagai sarana untuk menghilangkan kezhaliman. Ada yang berpandangan bahwa penegakkan Din – selain bahwa hal itu adalah suatu kewajiban syar’i – akan menjamin terwujudnya keadilan. Merekalah orang-orang yang berserah diri kepada Rabb semesta alam. Ada juga yang berusaha menegakkan semua hal yang dikiranya adil dengan berbagai cara, berlandaskan pada faktor-faktor duniawi saja. Mereka itulah para perusak bertopengkan reformasi di setiap millah dan agama yang batil. Mayoritas manusia menginginkan tegaknya keadilan dalam masyarakat tempat tinggalnya. Tegaknya keadilan bagi mereka merupakan sarana untuk mencegah kezhaliman pihak lain dan membuka kesempatan untuk menjalani kehidupan dunia yang aman sentosa lagi bahagia. Oleh karena itu, kita dapati cukup banyak para filsuf jahiliyyah yang berbicara mengenai persoalan hukum, karena hukum adalah sarana untuk menegakkan keadilan dan mewujudkan kebahagiaan. Sehingga muncul banyak istilah yang berputar pada “hukum yang adil” dan “utopia (sistem sosial politik yang sempurna)”, yang dimpi-impikan oleh manusia. Tak Thaghut Rafidhah, Ali Khamenei terhitung lagi revolusi yang digelorakan oleh berbagai bangsa untuk mewujudkan impian itu.

yang mengetahui jalan untuk mewujudkan keadilan, hanya lewat dirinya dan partainyalah keadilan bisa diwujudkan di muka bumi. Ketika pandangan mereka mengenai keadilan yang diklaimnya itu bergesekan dengan pandangan dan kepentingan kelompok lain maka solusinya hanyalah senjata. Karena tidak ada prinsip yang disepakati bersama antar mereka untuk menyelesaikan gesekan yang terjadi. Kami Hanya Menginginkan Reformasi Seperti itulah jalan yang ditempuh banyak klaimer pengikut para nabi dan rasul . Mereka tinggalkan sunnahnya malah mengikuti jalan bid’ah dan hawa nafsu sehingga tersesat dari jalan yang lurus. Tiap-tiap mereka mengikuti jalannya masing-masing. Di atas jalan-jalan itu ada setan yang menyeru ke neraka. Tiap-tiap mereka mengklaim dirinyalah pewaris ilmu nubuwwah dan penjaga syariat. Tiap-tiap mereka menginspirasikan pengikutnya bahwa dirinya akan mengembalikan agama persis seperti praktek nabinya, bahkan akan mewujudkan kemenangan, kekuatan, dan tegaknya agama yang tidak bisa diwujudkan nabinya. Walhasil, muncullah sekte yang bermacam-macam. Kristen terpecah menjadi tujuh puluh satu sekte. Yahudi terpecah menjadi tujuh puluh dua sekte. Diikuti jugalah oleh klaimer ummat Muhammad  sehingga terpecahlah menjadi tujuh puluh tiga sekte, semuanya sesat kecuali satu kelompok yang berjalan di atas minhaj nubuwwah, atas apa yang telah ditetapkan dan dipraktekkan oleh Nabi  dan para sahabatnya yang mulia.

Ketika manusia mengabaikan metode yang telah dijelaskan penciptanya , yang menjamin terwujudnya keadilan dan kebahagiaan di dunia dan akhirat, maka sudah pasti mereka akan saling bertikai. Muncullah para tokoh penyesat yang mengklaim bahwa hanya dirinyalah 9

Mereka juga menciptakan bid’ah bahwa Ali lebih utama daripada Abu Bakar dan Umar. Kemudian doktrin itu berkembang menjadi ekstrim yang sampai pada tingkatan menuhankan Ali pada masa hidupnya dan sesudah kematiannya. Doktrin imamah Ahlul Bait menjadi prinsip pokok agama mereka. Mereka berpandangan bahwa reformasi agama itu tidak akan terjadi kecuali dengan kepemimpinan salah satu dari anak cucu Fathimah .

Kesyirikan kaum murtaddin Rafidhah

Sejarah sekte-sekte itu menunjukkan bahwa penyimpangan manhaj yang dialaminya itu, yang menyeretnya hingga keluar dari agama secara total, adalah karena seruan mereka untuk kembali kepada metode kenabian itu dilandaskan pada prinsip-prinsip yang rusak. Mereka berusaha menegakkan suatu negara yang amat berbeda dari negara Nabi . Jalan yang mereka tempuh itu pun semakin menambah penyimpangan mereka hingga teramat jauh dari jalan yang lurus. Mereka tambah dan kurangi Din ini demi mendukung metode sesatnya. Hingga akhirnya agama mereka yang beraneka ragam itu berbeda sama sekali dari Dinul Islam yang mulanya mereka menyeru untuk mengembalikannya pada praktek generasi pertama. Rafidhah; Sejarah Panjang Kesesatan Rafidhah – jika memang bisa dianggap sebagai sekte pertama yang muncul – sejatinya adalah kelanjutan dari penyimpangan sebagian orang yang fanatik dengan ahlul bait Nabi . Mereka meyakini bahwa tidak ada yang bisa mengembalikan Din kepada praktek yang telah dilakukan sebelum terputusnya wahyu, dan tidak ada yang bisa menjaganya sampai hari kiamat kecuali keluarga Nabi dan anak cucunya. Dari situlah muncul doktrin wasiat, yang mereka sangkutkan pada diri Ali . Mereka menciptakan doktrin ini yang intinya bahwa Nabi  telah menetapkan dan mewasiatkan bahwa Ali adalah khalifah sepeninggalnya.

10

Makalah

Kecenderungan bid’ah dalam reformasi fiktif yang mereka diktekan pada dirinya sendiri itu memaksa mereka melangkah lebih jauh. Tiap kali ada imam yang meninggal mereka mengingkarinya, meyakini reinkarnasinya, bahkan sampai menciptakan anak bagi imam mereka yang tidak memiliki keturunan. Hal itu lantaran doktrin pewarisan imamah dari bapak ke anaknya secara berturut-turut. Ketika Hasan al-‘Askari Imam kesebelas mereka itu ternyata tidak mempunyai keturunan, mereka ciptakan Imam kedua belas yang bernama Muhammad al-Mahdi bin Hasan al-‘Askari. Demi menutupi borok dalam doktrin wasiat mereka bahwa bumi tidak akan mungkin kosong dari seorang imam yang akan mewujudkan persyaratan relatif dan legitimasi mereka. Di samping itu mereka juga menciptakan kisah menghilangnya sang imam di sebuah lubang di Samarra yang dia akan keluar lagi pada akhir zaman untuk memenuhi bumi dengan keadilan. Akhirnya metode bid’ah, sesat lagi syirik mereka itu pun terus berlanjut. Metode Sesat dan Eksploitasi Agama Palsu Sejak awal mula munculnya sekte Syi’ah sampai yang kita lihat pada saat ini, yang telah berkembang menjadi beraneka ragam sekte kecil dengan kesyirikan dan kekafirannya, para ulama durjana penutannya telah mengubah Dinul Islam yang mulanya mereka mengklaim berusaha sungguh-sungguh menjaganya dari penyimpangan. Mereka tambahkan ritual-ritual dan ideologi-ideologi agama Ahli Kitab dan paganis. Mereka ingkari semua yang tidak sesuai dengan hawa nafsu dan minhajnya. Mereka ciptakan riwayat-riwayat palsu atas nama Rasulullah  yang memenuhi berjilid-jilid buku sehingga berhasil menipu orang-

orang bodoh. Sampai al-Quran yang mulia pun tidak lepas dari kekafiran dan pendiskreditan mereka. Mereka mengklaim al-Quran telah ditambah dan dikurangi, ketika mendapati ayat-ayat yang bertentangan dengan ideologi mereka. Kemudian mereka pilah dan pilih ideologi dan praktek sekte-sekte sesat dan agama-agama batil yang bisa dimanfaatkan untuk membangun teologinya. Hingga terciptalah teologi Rafidhah yang terpisah secara total dari ahlus sunnah wal jamaah dan Islam. Sejarah sekte-sekte Syi’ah telah menulis bahwa sejak awal mula munculnya telah dan masih beSalah satu ritual menyimpang Rafidhah yang sesat rusaha menegakkan suatu Daulah Islamiyyah dan memaksa manusia untuk masuk dalam agamanya yang batil, yang egakan Daulah Islamiyyah bisa berubah menyimpang diklaimnya merupakan agama sebagaimana diturunk- jika menapaki jalan yang jauh dari jalan yang lurus an atas Rasulullah  dan diwariskan kepada para dan mendikte manusia untuk ikut menapaki jalan imam fiktifnya itu. Hanya Allah yang mengetahui be- itu demi tegaknya agama. Hingga berujung pada merapa pengikut mereka dan kaum muslimin yang ter- modifikasi agama agar cocok dengan jalan kreasi merbunuh dalam peperangan demi peperangan yang terus eka itu. berlangsung sejak 14 abad lalu demi mencapai target Inilah yang kita dapati pada banyak seruan yang mereka itu. saat ini menapaki jalan fiktifnya demi tegaknya Din Demikianlah agama Rafidhah tumbuh di atas prin- dan arbitrasi syariat Rabb semesta alam. Penyimpansip dan teori reformasi rusak, yang dipandang sebagai gan yang telah dimulai pada awal mula perjalanan prasyarat mutlak untuk mewujudkan keadilan dan telah membuahkan kerenggangan teramat lebar dari reformasi fiktif yang diklaimnya itu. Teologi wasiat minhaj nubuwwah, bahkan sampai berusaha memyang diambil oleh generasi pertama Syiah dari dok- berantas minhaj nubuwwah yang telah ditetapkan trin Yahudi, atau didoktrinkan dalam otak mereka le- oleh Rasulullah . wat tangan seorang Yahudi seperti Ibnu Saba. Sebuah keyakinan bahwa Ali bin Abi Thalib adalah pamong bagi Islam setelah terputusnya wahyu sebagaimana Yusya’ bin Nun adalah wali Bani Israel sepeninggal Musa . Pemikiran ini terus berkembang selama berabad-abad. Gesekan terus terjadi antara sekte-sekte Syiah dengan musuh-musuhnya dan antara sekte-sekte itu sendiri. Agama mereka terus mengalami modifikasi lewat “kreatifitas” para ulama durjananya. Hingga terciptalah “adonan” teologi najis yang kita dapati saat ini pada sekte-sekte Syiah yang beraneka ragam itu.

Pada tulisan-tulisan berikutnya kita akan berusaha memberikan contoh yang lebih jelas mengenai ide ini, mengenai nasib yang ditempuh orang-orang sesat, dan membandingkannya dengan minhaj nubuwwah yang sedang dilakoni oleh Daulah Islamiyyah, dengan karunia Allah .

Di Atas Jejak Rafidhah Evolusi panjang agama Rafidhah ini menyodorkan contoh nyata pada kita bagaimana seruan untuk pen11

12

Kolom Muslimah

Nabi kita  adalah tuannya para ahli ibadah dan ahli zuhud, Jibril mendatanginya sebagai utusan dari Rabbnya para hamba, menawarkan dua pilihan kepadanya antara diutus sebagai Nabi berposisi Raja atau Nabi berposisi Hamba, maka ia memilih yang kedua, beliau menolak kunci-kunci pembendaharaan dunia yang fana, sehingga beliau dan keluarganya merasakan berbagai macam bentuk kemiskinan dan kemIstana Khosrau - Musuh-musuh Allah hidup dalam kemewahan sedangkan Rasul-Nya g hidup sederhana laratan, hidup bersama para Shahabat pilihan dalam kesederhanaan, sedang- antara doa Nabi  “Dan janganlah Engkau jadikan kan mereka adalah sang pemilik bumi dan leher-leher dunia itu tujuan terbesar dan puncak ilmu kami” (HR At-Tirmidzi). (manusia) ditundukkan untuk mereka. Pada masa ini setelah dibukakannya dunia untuk kita, kita mulai kehilangan ruh itu, ruh generasi awal dari para ahli zuhud, yang tidak tertipu oleh gemerlapnya dunia, dan mereka memahami bahwa untuk selamat dari (fitnah dunia) adalah dengan meninggalkan apa yang ada didalamnya. Jika diperhatikan keadaan sebagian wanita pada hari ini, maka akan terlihat kemewahan yang berlebih dan ketamakan terhadap dunia dan kotoran-kotorannya dari mereka, jika mereka belanja maka berlebih-lebihan, bila menuntut suami mereka akan memaksa dan melelahkan, namun jika suami terlambat memberi nafkah karena kurangnya penghasilan, mereka menggerutu dan mengeluh, barangkali malah sampai kredit dan ngutang, sehingga ia buang rasa malunya dihadapan kaum lelaki, menderita dihadapan manusia karena banyaknya permintaan. Dahulu salah seorang wanita kaum salaf selalu mengiringi suaminya setiap hari kepintu rumah untuk memberikan wasiat kepadanya sebelum keluar agar selalu bertakwa kepada Allah dalam hal yang telah Dia anugrahkan kepada mereka, perhatiannya terhadap halal dan haram! Adapun sebagian wanita hari ini menyusul suaminya kepintu rumah untuk mengingatkannya tentang daftar belanja yang tiada habisnya, bagaimanapun cara (mendapatkan)nya itu bukan urusan dia (wanita), dan dari mana sang suami akan mendapatkannya untuk istrinya! Engkau dapati salah seorang dari mereka (para wanita) itu tidaklah memiliki perhatian terhadap dunia kecuali sebatas makanan dan busananya, jika ia makan maka berlebihan, jika berbusana maka bermewah-mewahan, jika duduk untuk ngobrol maka yang dibicarakan adalah seputar makanan, pakaian, tentang gaya dan warna rambut, padahal sungguh di-

Wahai saudariku se-Islam, wahai cucu Aisyah, Aisyah yang dulu busananya tambalan, mari kita sedikit berimajinasi tentang rumah terbaik termulia dan terwangi, berdasarkan rasio, agama dan kebaikan, ‘iffah, kekayaan dan ketakwaan, ketahuilah ia adalah rumah Nabimu . Sungguh kamar-kamarnya sangatlah kecil, sangat sederhana, sangking kecilnya ruangan hampir tidak muat untuk dua orang, adapun alas yang beliau gunakan tidur diatasnya, adalah sebagaimana yang dituturkan oleh Ummul Mukminin Aisyah , beliau menuturkan: adapun alas tidur Nabi  adalah adam, isinya dedaunan.” (Muttafaq Alaih). Adam adalah kulit yang telah disamak, dan daunnya adalah daun kurma. Al-Faruq Umar  bercerita kepada kita dalam sebuah hadis yang panjang, dimana ia datang menemui beliau: “Maka aku masuk menemui Rasulullah  sedangkan beliau berbaring diatas tikar, kemudian akupun duduk, maka beliau menurunkan sarungnya yang tidak ada selainnya, ternyata tikar itu membekas pada punggung beliau, maka aku melihat lemari beliau , ternyata aku melihat segenggam gandum kira-kira satu sho’, dan juga aku melihat semisalnya di sisi ruangan, tiba-tiba aku terenyuh, kemudian berlinang kedua mataku, beliau bersabda: “apa yang membuatmu menangis wahai putera Al-Khattab?” aku berkata: Wahai Nabi Allah, bagaimana aku tidak menangis sedangkan tikar ini yang telah membekas di punggung anda, sedangkan lemari anda aku tidak melihat didalamnya kecuali apa yang telah aku lihat, sementara Kaisar dan Kisra ditengah buah-buahan dan sungai, sedangkan engkau adalah Rasulullah  namun beginilah almari anda, maka beliau menjawab: “Wahai Ibnul Khattab, apakah engkau tidak ridha jika akhirat itu untuk kita sedangkan dunia untuk mereka?”, aku berkata: “Iya....” (HR. Muslim).

13

rumah-rumah mereka ditelan oleh perkakas yang ada di dalamnya berupa pakaian dan perhiasan! Bisa jadi ada wanita yang berkata: Aku tidak melihat kalian kecuali hanya bisa mengharamkan apa yang Allah halalkan yang mana Dia suka melihat nikmat-Nya atas hamba-Nya!

Generasi kaum muslimin yang terdahulu hidup di rumah-rumah sederhana

Adapun makanan beliau dan keluarga –Semoga Shalawat Rabb kami dan kesejahteraan atas merekasungguh telah berlalu dua kali hilal namun tidak pernah menyalakan api, sedangkan kebanyakan hidup mereka bergantung kepada dua hal: kurma dan air, bahkan Ummul Mukminin Aisyah  menuturkan apa yang terkadang mereka dapati berupa daging, dia berkata: “Luhaim (daging kecil)” sebagai ungkapan saking sedikitnya! Imam Ath-Thabari  berkata: “Di dalam pilihan Rasulullah , dan generasi Salaf terbaik dari para Shahabat, Tabi’in terhadap kesulitan hidup, serta bersabar diatas pahitnya kefaqiran, dan kemiskinan serta penderitaan keras, pakaian dan makanan yang kasar serta kenyamanan yang sangat rendah, meninggalkan manis dan nikmatnya kekayaan, apa yang dapat menjelaskan tentang keutamaan zuhud di dunia, mengambil makanan dan bekal khusus, dahulu Nabi  melalui hari-hari dan mengganjalkan batu diperutnya karena lapar; itsar darinya dikarenakan kerasnya hidup dan bersabar atasnya, dengan pengetahuan beliau bahwa seandainya beliau memohon kepada Rabbnya agar menjadikan gunung Tihamah menjadi emas dan perak untuk beliau niscaya akan dilakukan, dan diatas jalan inilah orang-orang shalih berjalan.” Demi Allah wahai saudari muslimah renungilah hadis Ummu Salamah  dimana dia berkata: “Sungguh dahulu kami mengalami haid pada masa Rasulullah  salah seorang dari kami melewati hari-hari haidhnya kemudian suci, maka diapun melihat pakaian yang ia kenakan, jika terkena darah maka kami mencucinya dan kami shalat menggunakannya, namun jika tidak terkena sesuatu kami biarkan dan hal itu tidak menghalangi kami untuk sholat dengannya.” (HR. Abu Daud), ya Subhanallah! Sungguh ada salah seorang wanita dari generasi terbaik barang kali tidak memiliki pakaian kecuali hanya satu, dengan mengenakan baju itu dia haidh dan suci, adapun kaum wanita umat kita pada hari ini hampir-hampir saja 14

Kolom Muslimah

besar di hatinya.

Kami katakan ketika itu: Kami memohon perlindungan kepada Allah dari mengharamkan kebaikan-kebaikan-Nya atas hamba-Nya, akan tetapi ia adalah dakwah untuk bertabiat dengan akhlak sebaik-baik makhluk, dan zuhud adalah perhiasan mukmin sejati, yaitu orang yang memandang dunia itu kecil dimatanya dan akhirat

Sedangkan Allah  mencintai apabila melihat bekas nikmat-Nya atas hamba-Nya, bukan tanda israf dan tabdzir, dan tidak (suka) melihat para isteri itu membebani punggung suami mereka dengan memburu setiap apa yang mereka (para Isteri) inginkan meskipun memenuhi hal itu sangatlah menyulitkan mereka (para suami). Dan kami jika menyeru para wanita untuk berhias dengan perhiasan indah ini (zuhud di dunia), tidaklah terlewatkan oleh kami ditempat ini untuk mengingatkan dari kekikiran dan kepelitan terhadap keluarga. Maka bagi suami yang muslim wajib memberi nafkah kepada keluarganya, dan anak-anaknya dengan ma’ruf tanpa berlebihan ataupun melalaikan (hak mereka), dan hendaklah orang yang mempunyai keluasan memberi nafkah menurut kemampuannya, hingga dengan demikian dia dapat meraih derajat orang-orang mulia bukan menjadi saudara setan, maka janganlah sekali-kali orang yang memiliki harta kemudian mempersempit belanja keluarganya, dan hendaklah ia mengharapkan pahala atas setiap suapan yang ia letakkan di mulut keluarganya, dan atas setiap kebahagiaan yang ia berikan kedalam mereka, dan Allah memiliki tujuan dibalik itu, sebagaimana janganlah sekali-kali orang yang memiliki kebutuhan kemudian membebani dirinya dengan apa yang tidak dia mampu demi mendapatkan ridho sang isteri yang tidak pernah mempertimbangkan keadaan (suami) nya, dan tidak kasihan terhadap kelemahan (suami) nya. Dan akhir ucapan kami segala puji bagi Allah Rabb semesta alam, Ya Allah curahkanlah shalawat dan berkah atas sayyidul Anbiya’ dan Mursalin, serta atas keluarga dan para Shahabat beliau seluruhnya.

15

Bismillahirrahmanirrahim. “Alif laam miim. Apakah manusia itu mengira bahwa mereka dibiarkan (saja) mengatakan: “Kami telah beriman”, sedang mereka tidak diuji lagi. Dan sesungguhnya kami telah menguji orang-orang yang sebelum mereka, maka sesungguhnya Allah mengetahui orang-orang yang benar dan sesungguhnya Dia mengetahui orang-orang yang dusta.” (QS. al-Ankabut: 1-3). Segala puji bagi Allah, yang memuliakan Islam dengan pertolongan-Nya dan yang menghinakan kesyirikan dengan kuasa-Nya. Dia Yang Maha Berkuasa dengan segala perintah-Nya. Dia yang menghancurkan orang-orang kafir dengan makar-Nya. Dia yang mempergilirkan hari demi hari dengan keadilan-Nya. Dia yang menjadikan akhir yang baik untuk orang-orang bertakwa dengan anugerah-Nya. Shalawat dan salam kepada Nabi yang dengan pedangnya Allah meninggikan menara Islam. Amma ba’du. Inilah tetesan air mata baru yang ku kirim melalui untaian kalimat … Inilah denyut pedih yang ku keluarkan dari lubuk hati terdalam melalui tiap helaan nafas … 16

Makalah

Dari seorang prajurit di tengah riuh pertempuran dan denting pedang bersahutan … Dari Abu Mush’ab az-Zarqawi kepada siapapun pemilik sikap kesatria. Kepedihan ummat yang memprihatinkan terus menerus menyergapku. Siluet ummat yang terluka tak pernah lepas dari benakku. Ummat mulia lagi agung, namun tangan-tangan khianat telah menimpakan berbagai macam keburukan; bantalnya adalah kehinaan, minumannya adalah cangkir-cangkir kekalahan dan khianat, dilumpuhkan dari fungsi dan kewajibannya, dan dirintangi dari impian dan cita-citanya. Penyakit telah menjangkiti seluruh tubuhnya. Lalu kemudian dihempaskan ke tanah dan tubuhnya diikat erat. Serigala-serigala kelaparan dan binatang buas mengerubutinya. Hingga seluruh tubuhnya tercabik-cabik di antara paruh dan taring. Inilah sabda Nabi  yang diriwayatkan oleh Imam Ahmad dan Abu Dawud dari Tsauban  berkata, “Raslullah  bersabda, ‘Hampir-hampir bangsa-bangsa dari berbagai penjuru mengerubuti kalian layaknya orangorang mengerubuti hidangan di atas meja.’ Kami bertanya, ‘Wahai Rasulullah, apakah karena jumlah

kita sedikit? Jawabnya, ‘Kalian ketika itu berjumlah banyak namun tak lebih seperti buih lautan. Rasa gentar dicabut dari hati musuh kalian dan hati kalian terjangkiti wahn.’ Kami bertanya, ‘Apa itu wahn? Sabdanya, ‘Cinta hidup dan benci mati.’ Dalam riwayat Ahmad, ‘Kalian membenci perang.’ Ketahuilah wahai ummat Islam, ujian adalah sebuah kisah dan sejarah panjang sejak turunnya La ilaha illallah ke bumi ini. Diujilah karenanya para nabi, orang-orang jujur, dan para imam muwahhid. Barangsiapa mengorbankan dirinya untuk memikul kalimat La ilaha illallah, menolong dan menegakkannya di muka bumi maka hendaknya dia bersiap untuk membayar harga mahal kemuliaan itu berupa rasa letih, ujian, dan bencana. Dimanakah dirimu? Jalan ini adalah jalan yang melelahkan Adam dan membuat Nuh mengeluh. Di jalan ini Sang Kekasih Allah dicampakkan ke kobaran api, Isma’il dibaringkan untuk disembelih, Yusuf dijual dengan harga murah dan terperangkap dalam penjara selama beberapa waktu. Di jalan ini Zakaria digergaji hingga terbelah, Yahya disembelih, Ayyub tertimpa penyakit, Dawud menangis terus menerus, Isa terpaksa hidup dengan binatang buas, dan Muhammad  tertimpa kemiskinan dan segala macam gangguan. Sedangkan engkau malah bergelimang senda gurau dan permainan? Allah  menguji makhluk dengan sesamanya. Dia menguji mukmin dengan kafir, sebagaimana juga menguji kafir dengan mukmin. Semua makhluk mendapat ujian semacam ini. Kalam Allah , “Maha Suci Allah Yang di tangan-Nya-lah segala kerajaan, dan Dia Maha Kuasa atas segala sesuatu. Yang menjadikan mati dan hidup, supaya Dia menguji kamu, siapa di antara kamu yang lebih baik amalnya. Dan Dia Maha Perkasa lagi Maha Pengampun.” (QS. alMulk: 1-2). Muslim meriwayatkan dari Nabi kita 

mengenai yang diriwayatkannya dari Rabbnya , “Hanyasanya Aku mengutusmu untuk mengujimu dan menguji denganmu.” Yang kita ketahui dari al-Quran dan Sunnah bahwa diantara para nabi ada yang disiksa dan dibunuh oleh musuh-musuhnya seperti Yahya . Ada juga yang kaumnya berkehendak membunuhnya sehingga terpaksalah ia kabur menyelamatkan dirinya seperti Ibrahim  yang berhijrah ke Syam dan Isa  yang diangkat ke langit. Diantara orang-orang mukmin juga ada yang tertimpa ujian berat. Ada yang dicampakkan ke parit yang menyala-nyala, ada yang menjadi syahid, ada yang sengsara lagi terancam hidupnya. Maka dimanakah janji Allah akan kemenangan kepada mereka di dunia padahal mereka terusir, terbunuh, atau disiksa? Ujian adalah ketentuan Allah atas seluruh makhluknya. Namun beratnya bertambah ketika menimpa orang-orang pilihan yang mendapatkan naungan Allah, khususnya para mujahidin. Mereka pasti akan menempuh madrasah ujian. Mereka pasti akan menerima pelajaran tamhish (seleksi), tahdzib (pemurnian), dan tarbiyah. Disebutkan dalam Shahihain dari Saad bin Abi Waqqash  berkata, “Aku bertanya, ‘Wahai Rasulullah, siapakah yang paling berat ujiannya? Sabdanya, ‘Para nabi, kemudian orang-orang shalih dan lalu selanjutnya. Seseorang itu diuji sesuai kadar dinnya. Jika agamanya itu kokoh maka ujiannya akan ditambah. Jika dinnya itu lunak maka ujiannya akan diringankan. Ujian akan terus menimpa seorang mukmin sampai ia berjalan di muka bumi tanpa dibebani kesalahannya’.” Baihaqi meriwayatkan dalam Syu’abul Iman, ath-Thabrani dalam al-Mu’jamul Kabir, dan Ibnu Saad dalam at-Thabaqat dari Abdullah bin Iyas bin Abi Fathimah dari ayahnya dari kakeknya berkata, “Suatu kali aku sedang duduk bersama Rasulullah ,

Kepemimpinan dalam agama hanya akan diperoleh melalui kesabaran dan keteguhan

17

lalu beliau bersabda, ‘Siapa yang ingin sehat terus tanpa terkena sakit? Kami menjawab, ‘Tentu kami wahai Rasulullah.’ ‘Apa? Kata beliau. Kami melihat wajahnya berubah. Beliau lalu bertanya, ‘Apa kalian ingin menjadi seperti keledai buas? Mereka menjawab, ‘Wahai Rasulullah, tentu tidak.’ Beliau bertanya, ‘Tidakkah kalian ingin menjadi orang-orang yang selalu diuji dan dihapuskan dosanya? Mereka menjawab, ‘Tentu wahai Rasulullah.’ Maka beliau  bersabda, ‘Demi Allah, sesungguhnya Allah betul-betul akan menguji seorang mukmin. Tidaklah Dia mengujinya kecuali karena hendak memuliakannya. Si mukmin di sisi Allah mempunyai kedudukan yang tidak bisa diraih hanya dengan amalnya saja, maka ujian ditimpakan padanya sampai ia bisa meraih kedudukan itu’.” Tirmidzi meriwayatkan dari Jabir  bahwa Rasulullah  bersabda, “Orang-orang yang sentosa di dunia di hari kiamat benar-benar berharap kulit mereka diiris-iris dengan pisau lantaran melihat ganjaran yang didapatkan orang-orang yang terkena ujian.” Dari Rasulullah  beliau bersabda, “Pada hari kiamat nanti akan didatangkan orang yang paling sentosa hidupnya di dunia. Allah  berfirman, ‘Celupkanlah ia ke neraka secelupan saja’. Kemudian dia dihadapkan dan ditanya, ‘Wahai anak Adam, apakah kamu dapati nikmat sekecil apapun itu? Apakah kamu melihat hal yang sedap dipandang? Apakah kamu mendapati kebahagiaan? Jawabnya, ‘Tidak, demi kemuliaan-Mu.’ Kemudian Allah berfirman, ‘Campakkan dia ke neraka.’ Lalu dihadapkan orang yang paling sengsara hidupnya di dunia. Allah  lalu berfirman, ‘Celupkanlah ia ke surga secelupan saja.’ Lalu kemudian dia dihadapkan lagi dan ditanya, ‘Wahai anak Adam, apakah kamu melihat sesuatupun yang kamu benci? Jawabnya, ‘Tidak, demi kemuliaan-Mu, aku tidak mendapati sesuatupun yang aku benci’.” Syaqiq al-Balkhi berkata, “Barangsiapa melihat ganjaran lantaran ujian tentu ia tidak akan ingin terlepas darinya.” Allah  mensyariatkan jihad sebagai penyempurna syariat-syariat agama ini. Dia angkat kedudukan jihad hingga menjadi puncaknya kewajiban-kewajiban Rabbani. Dia jadikan jihad diliputi ujian yang dibenci oleh jiwa dan ditakuti oleh watak. Kemudian didekatkan-Nya dan dijadikan-Nya bagian dari intinya iman dan mutiara tauhid. Maka tidak ada yang mencintai, mendekati, dan mencarinya kecuali orang yang jujur imannya lagi kuat pengetahuannya. “Sesungguhnya orang-orang yang beriman itu hanyalah orang-orang yang percaya (beriman) kepada Allah dan Rasul-Nya, kemudian mereka tidak ragu-ragu dan mereka berjuang (berjihad) dengan harta dan jiwa mereka pada jalan Allah. Mereka itulah orangorang yang benar.” (QS. al-Hujurat: 15). Jihad pada hakikatnya berdiri di atas jiwa yang

18

Makalah

mengkilap lagi berserah diri kepada Rabb dan penciptanya. Ia laksanakan perintah-Nya. Ia meyakini dan berusaha meraih janji-janji-Nya. Hal ini tidak akan terjadi kecuali jika jalan ini diliputi dengan ujian dan rintangan. Oleh karena itu, Allah  berfirman, “Apabila Allah menghendaki niscaya Allah akan membinasakan mereka tetapi Allah hendak menguji sebahagian kamu dengan sebahagian yang lain. Dan orang-orang yang syahid pada jalan Allah, Allah tidak akan menyia-nyiakan amal mereka. Allah akan memberi pimpinan kepada mereka dan memperbaiki keadaan mereka dan memasukkan mereka ke dalam jannah yang telah diperkenankan-Nya kepada mereka.” (QS. Muhammad: 4-6). Dia juga berfirman, “Seandainya Allah menghendaki, tidaklah mereka berbunuh-bunuhan. Akan tetapi Allah berbuat apa yang dikehendaki-Nya.” (QS. al-Baqarah: 253). Ibnu Katsir berkata mengenai tafsir ayat ini, “Yakni bahwa haruslah terjadi sebuah ujian yang akan menampakkan wali-Nya dan menyingkap musuh-Nya. Dengannya diketahui mana mukmin yang bersabar dan mana munafik yang fajir. Yaitu pada Perang Uhud. Allah menguji orang-orang beriman sehingga muncullah keimanan, kesabaran, kekuatan, keteguhan, dan ketaatan mereka kepada Allah dan Rasul-Nya . Pada Perang Uhud pula Dia bongkar tirai orang-orang munafik hingga terlihat keengganan mereka dari berjihad dan pengkhianatan mereka atas Allah dan Rasul-Nya .” Perhatikanlah, wahai hamba Allah, kalam-Nya , “Dan di antara manusia ada orang yang menyembah Allah dengan berada di tepi; maka jika ia memperoleh kebajikan, tetaplah ia dalam keadaan itu, dan jika ia ditimpa oleh suatu bencana, berbaliklah ia ke belakang. Rugilah ia di dunia dan di akhirat. Yang demikian itu adalah kerugian yang nyata.” (QS. alHajj: 11). Imam al-Baghawi meriwayatkan dari Ibnu Abbas , “Dahulu ada badui yang beriman kepada Rasulullah . Jika setelah masuk Islam ia dikaruniai keturunan yang banyak dan hartanya melimpah maka dia berkata bahwa ini adalah agama yang bagus. Dia lalu beriman dan tetap teguh. Namun jika setelah masuk Islam ia tidak dikaruniai keturunan, hartanya tidak bertambah melimpah malah tertimpa paceklik maka dia berkata ini agama yang buruk. Kemudian dia kembali kafir dan menentang.” Penulis Fi Zhilalil Quran berkata, “Jiwa itu harus mengalami didikan dengan cobaan. Kekukuhan untuk terus berjuang demi kebenaran itu harus diuji. Dengan rasa takut, situasi genting, rasa lapar, kurangnya harta, hilangnya jiwa, dan hancurnya sumber pangan. Orang-orang mukmin harus mengalami ujian agar mereka mampu menanggung harga mahal akidah. Sehingga mereka tahu bahwa akidah yang tertanam dalam jiwa mereka itu sesuai dengan pengorbanan yang mereka bayar, yang tak mungkin dihindari ketika terjadi benturan pertama. Pengorba-

nan ini berupa sesuatu yang berharga yang membuat akidah itu tertanam kuat dalam jiwa pemeluknya terlebih dahulu sebelum tertanam dalam jiwa lainnya. Tiap kali penderitaan mereka bertambah dan tiap kali mereka berkorban demi akidah itu maka semakin dalam mengakar dalam jiwa mereka membuat mereka makin pantas. Orang lain juga tidak akan mengerti nilai dari akidah itu kecuali setelah melihat ujian yang menimpa pemeluknya dan kesabaran mereka. Ujian juga merupakan keharusan demi mengokohkan dan menguatkan pemeluk akidah itu. Musibah-musibah itu menyerang inti kekuatan dan upaya yang terpendam hingga menciptakan celah dan retakan dalam hati yang tidak mungkin dirasakan oleh seorang mukmin kecuali dalam himpitan ujian.”

gitu saja dengan klaimnya itu. Mereka harus menghadapi fitnah. Dengan fitnah itu akan membuktikan keteguhan mereka hingga mereka lulus dengan hati yang bersih dan unsur yang suci. Layaknya api yang menempa emas sehingga terlepaslah unsur-unsur yang mengotorinya. Itu juga merupakan makna kali-

Manusia meninggalkan jihad dan tenggelam dalam permainan serta hiburan

Imam Syafi’i  ditanya, “Mana yang lebih baik bagi seorang mukmin, diuji atau diberi kekuasaan? Jawabnya, “Celaka kamu, bukankah kekuasaan itu didapat setelah ujian? Dari Shafwan bin Umar ia berkata, “Dahulu aku menjadi gubernur Himsh. Aku pernah mendapati seorang lelaki renta penduduk Damaskus yang alisnya telah memanjang sedang duduk di atas tunggangannya hendak ikut berperang. Maka aku berkata, ‘Wahai paman, Allah telah memberi uzur padamu.’ Maka dia mengangkat alisnya dan menjawab, ‘Wahai anak saudaraku, Allah telah memerintahkan kita untuk berperang dalam keadaan lapang dan sempit’.” Ketahuilah wahai yang dicintai Allah dan diuji-Nya. Bersabarlah atas hari-hari genting Setelahnya akan ada kebahagiaan Tiada bersabar kecuali orang-orang mulia Sebentar lagi Allah akan membukakan jalan Ketika itulah engkau akan terbebas dari letihmu

Penulis azh-Zhilal Quran berkata, “Iman bukanlah sekedar kata-kata belaka yang terucap. Ada hakikat dan harganya. Iman adalah amanat yang berat, jihad yang membutuhkan kesabaran, dan kesungguhan yang membutuhkan ketangguhan. Manusia tidak cukup hanya berkata kami beriman lalu dibiarkan be-

mat fitnah secara bahasa, dan demikianlah isyarat serta indikasi yang ditunjukkannya. Demikian jugalah pengaruh fitnah kepada hati. Fitnah atas keimanan ini adalah sebuah kaidah tetap dan sunnah yang berjalan dalam timbangan Allah , “Dan sesungguhnya kami telah menguji orang-orang yang sebelum mereka, maka sesungguhnya Allah mengetahui orangorang yang benar dan sesungguhnya Dia mengetahui orang-orang yang dusta.” (QS. al-Ankabut: 3). Iman adalah amanat Allah di bumi-Nya. Pemikulnya adalah orang yang benar-benar pantas. Mereka memang mampu dan hatinya dipenuhi pengorbanan dan keikhlasan. Orang-orang yang lebih memilih kenyamanan, rasa aman dan sentosa, serta indahnya perhiasan dunia tak akan mampu memikulnya. Karena ini adalah amanat khilafah di bumi-Nya. Ini adalah amanat memimpin manusia menuju jalan Allah dan mewujudkan kalimat-Nya dalam alam kehidupan ini. Ini adalah amanat mulia, dan juga amanat yang berat. Ini adalah perintah Allah. Manusia harus menguatkan dirinya untuk melaksanakannya. Maka dari itu ia membutuhkan sikap khusus yang bisa tetap kokoh ketika diterpa ujian.” Hendaknya sekelompok prajurit yang menempuh jalan jihad fi sabilillah itu menyadari karakteristik dan

19

konsekuensi pertempuran ini. Jalan yang ditempuh ini sampai pada tujuan yang diinginkannya itu harus dimuluskan dengan darah pandeganya. Hendaknya mereka menyadari bahwa jalan ini berakibat hilangnya orang-orang tercinta dan para sahabat serta terusir dari tanah tumpah darah. Sebagaimana para sahabat

mengikuti jalan-jalan (yang lain), karena jalan-jalan itu mencerai beraikan kamu dari jalan-Nya. Yang demikian itu diperintahkan Allah agar kamu bertakwa.” (QS. al-An’am: 153).

Hendaknya seorang muslim mengetahui bahwa mengikuti kebenaran dan bersabar di atasnya adalah jalan kemenangan tersingkat betapapun panjangnya dan banyaknya rintangan yang dihadapinya. Ia harus menyadari bahwa menyimpang dari kebenaran hanya akan membuahkan pembelotan. Jalan yang mudah dan kemenangan yang terlihat dekat hakikatnya adalah fatamorgana. Allah  berfirman, “Dan bahwa (yang Kami perintahkan ini) adalah jalan-Ku yang lurus, maka ikutilah dia, dan janganlah kamu

Sungguh Islam pada hari ini amat membutuhkan lelaki-lelaki jujur lagi sabar, bersegera untuk bersungguh-sungguh, menikmati rasa letih, dan beristirahat dengan rasa lelah. Dengan diam mereka terjemahkan tuntutan-tuntutan tahapan demi tahapan. Lelaki-lelaki pemilik jiwa yang jujur, semangat yang tinggi, dan azam yang kuat. Lelaki-lelaki yang tidak memahami kecuali siap mendengar dan melaksanakan perintah tanpa patah semangat, bosan, dan tak perlu berdebat. Maka singsingkanlah lengan bajumu untuk

Inilah jihad. Puncak dan buah yang datang setelah kesabaran panjang dan berdiri lama di tengah medan te Sebuah buldoser dan dua hummer hancur dan yang ketiga berhasil dilumpuhkan setelah konfrontasi senjata di pinggiran daerah al-Mathahin dan apartemen al Yarmuk dan Ra’sul Jadah kota #Mosul. mpur menunggu serbuan musuh dan menahan gempurannya. Penantian selama berbulan-bulan dan bertahun-tahun terus menerus. Jika engkau tidak merasakan kepedihan seperti ini maka Allah tidak akan membuka pintu kemenanPenjara Bucca di Irak merupakan ladang ujian bagi banyak hamba Allah yang benar gan untukmu, karena kemenangan itu Nabi  merasakan pahitnya hijrah, hilangnya har- bersama kesabaran. Ibnu Taimiyyah telah berkata, ta, keluarga, dan tanah kelahiran semuanya di jalan “Kepemimpinan dalam Din ini hanya diraih dengan Allah sekalipun mereka adalah sebaik-baik makhluk kesabaran dan yakin.” setelah para nabi, lalu bagaimana halnya dengan kita? Konsep kebenaran dan kejujuran akidah serta Tidak ada pilihan bagi sekelompok kecil ini kecua- tauhid itu tak lebih dari boneka tak bernyawa dalam li bersabar pada jalan yang ditempuhnya. Hendaknya dunia khayalan kecuali jika didukung oleh orangia terus menapaki jalannya itu. Hendaknya ia ber- orang yang jujur lagi sabar. Mereka tanggung beban harap pahala kepada Allah melaui apa yang menim- beban perjalanan yang teramat berat ini hingga sikpanya berupa kehilangan pemimpin dan sahabat. sa terasa indah dan letih terasa manis. Mereka tidak Hendaknya ia menyadari bahwa itu adalah sunnatul- rela kecuali kematian demi hidupnya konsep ini dan lah . Hendaknya ia mengetahui bahwa Allah telah beraksi dalam dunia nyata. Bukan sebagaimana dimemilih hamba-hamba-Nya yang shalih dari ummat angankan oleh sebagian orang yang ingin menyulam ini. Hendaknya ia tidak meminta pertolongan Allah konsep ini dengan benang emas dalam sebuah teori disegerakan karena sesungguhnya pertolongan-Nya filsafat, atau pidato-pidato yang menggaung namun pasti datang. jauh dari ruh amal, kejujuran, dan praktek.

20

Makalah

Penyakit wahn (cinta dunia serta takut mati dan berperang)

beraksi dan bersabarlah atas kepayahan dan beratnya perjalanan. Dikatakan bahwa, “Sungguh lemahlah siapa yang tidak menyiapkan kesabaran untuk menghadapi ujian, rasa syukur untuk setiap nikmat, dan yang tidak mengerti bahwa di tiap kesulitan ada kemudahan.” Oh wahai jiwa, semangat ini telah memuncak Menuju surga di bawah naungan pohon Tuba Menuju bidadari yang tunduk pandangannya Nikmat abadi dan nyanyian yang merasuk kalbu Menuju kandil-kandil emas yang tergantung pada ‘Arasy Rabbku Bagi orang-orang yang terbunuh dan tiadalah mereka mati Allah  berfirman, “Dan mereka tiada menafkahkan suatu nafkah yang kecil dan tidak (pula) yang besar dan tidak melintasi suatu lembah, melainkan dituliskan bagi mereka (amal saleh pula) karena Allah akan memberi balasan kepada mereka yang lebih baik dari apa yang telah mereka kerjakan.” (QS. at-Taubah: 121). Imam ath-Thabari meriwayatkan dari Qotadah mengenai tafsir ayat ini, “Tidaklah suatu kaum bertambah jauh jaraknya di jalan Allah dari keluarga mereka kecuali mereka bertambah dekat kepada Allah.” Maka perkara ini adalah di tangan Allah sebelum dan sesudahnya. Kita hanyalah hamba-Nya  yang sedang berusaha mewujudkan penghambaan kepada-Nya. Diantara kesempurnaan ibadah pada-Nya adalah bahwa kita mengetahui dan meyakini dengan pasti tanpa ragu bahwa janji Allah itu pasti akan terwujud. Namun kita tidak mengerti hakikatnya karena suatu hikmah yang hanya diketahui Allah. Terkadang terlambatnya pertolongan itu sebagai bentuk ujian dan cobaan. Mahabenar Allah Yang Mahaagung, “Dan Kami selalu berkewajiban menolong orangorang yang beriman.” (QS. ar-Rum: 47). Dia Yang Mahasuci telah menjanjikan pertolon-

gan kepada hamba-hamba-Nya para muwahhid. Dia berikan kekuasaan pada orang-orang yang sabar. Dia kabarkan bahwa kemenangan, kekuasaan, dan kekuatan yang diraih oleh umat-umat terdahulu adalah karena seluruh kesabaran dan ketawakalan mereka kepada-Nya, sebagamana firman-Nya, “Dan Kami pusakakan kepada kaum yang telah ditindas itu, negeri-negeri bahagian timur bumi dan bahagian baratnya yang telah Kami beri berkah padanya. Dan telah sempurnalah perkataan Tuhanmu yang baik (sebagai janji) untuk Bani Israil disebabkan kesabaran mereka. Dan Kami hancurkan apa yang telah dibuat Fir´aun dan kaumnya dan apa yang telah dibangun mereka.” (QS. al-A’raf: 137). Allah mengabarkan bahwa kemuliaan dan kekuasaan yang diperoleh nabi-Nya Yusuf setelah keterasingan dan kejadian yang dialaminya dalam istana al‘Aziz adalah buah dari kesabaran dan ketakwaannya, “Sesungguhnya barang siapa yang bertakwa dan bersabar, maka sesungguhnya Allah tidak menyia-nyiakan pahala orang-orang yang berbuat baik” (QS. Yusuf: 90). Dia  juga menghubungkan kemenangan dengan kesabaran dalam kalam-Nya , “Hai orangorang yang beriman, bersabarlah kamu dan kuatkanlah kesabaranmu dan tetaplah bersiap siaga (di perbatasan negerimu) dan bertakwalah kepada Allah, supaya kamu beruntung.” (QS. Ali Imran: 200). Dia  juga menyebutkan bahwa kesudahan yang baik di dunia adalah bagi orang-orang sabar dan bertakwa, “Maka bersabarlah; sesungguhnya kesudahan yang baik adalah bagi orang-orang yang bertakwa.” (QS. Hud: 49). Kita mengerti dengan yakin bahwa janji Allah itu selamanya tidak akan terlambat. Persoalannya adalah pandangan kita terbatas pada salah satu macamnya saja yaitu kemenangan dan kekuasaan. Belum tentu itulah kemenangan yang dijanjikan-Nya pada para nabi, rasul, dan hamba-hamba-Nya yang beriman. Terkadang kemenangan terwujud dalam bentuk lain yang tidak disadari jiwa yang lemah dan rapuh. 21

Bersamaan dengan peperangan yang terus dilancarkan Junud Khilafah terhadap bala tentara kekufuran, kami kutipkan sekilas berita dari sejumlah operasi terbaru yang dilakukan oleh Mujahidin Daulah Islamiyyah yang telah berhasil memperluas wilayah Khilafah maupun hanya meneror, membantai, dan menghinakan musuh-musuh Allah. Berita operasi-operasi ini adalah pilihan dari berbagai operasi militer Daulah Islamiyyah di banyak front pertempuran dari timur hingga barat, selama beberapa pekan terakhir. Wilayah Aljazair Pada 28 Jumadal Ula, seorang Kesatria Pemburu Syahadah melancarkan serangan istisyhadiyyah gunakan bom ransel menargetkan markas kepolisian murtad Aljazair di pusat kota Konstantin.

22

Kabar

Wilayah Shalahuddin Pada 1 Jumadal Akhir, tiga tentara in-ghimasi, yaitu Abu Shalih al-Iraqi, Abul Yaman al-Iraqi, Abu Fuad al-Iraqi menyerbu markas Dinas Intelijen afiliasi milisi Rafidhah ‘Saraya as-Salam’ di pinggiran kota Samarra’. Mereka menyelinap masuk ke dalam markas kemudian melancarkan tembakan yang menewaskan seluruh murtaddin di dalam markas. Setelahnya, pasukan in-ghimasi menghadang serangan balasan pasukan bantuan Rafidhah. Ketiganya meledakkan bom rompi mereka di tengah murtaddin selepas habisnya amunisi. Hasilnya, dalam operasi berbarokah ini Mujahidin berhasil membunuh dan melukai 27 personil murtaddin, diantaranya pejabat Intelejen markas komando yang bernama Abu Mahdi, di samping kerugian besar dari segi mekanisme tempur maupun bangunan.

Foto saat-saat penyerangan di Rumah Sakit Militer Kabul

Asia Tenggara Pada 8 Jumadal Akhir, lebih dari 20 tentara Salibis Filipina tewas dan luka-luka dalam pertempuran melawan Junud Khilafah di selatan Marawi. Pada 13 Jumadal Akhir, Junud Khilafah menyerang sejumlah wilayah kontrol pasukan Filipina di desa Datu Silbu, selatan kota Cota Bato, Filipina, menewaskan satu tentara Salibis. Pada 16 Jumadal Akhir, sekelompok kecil Junud Khilafah berhasil menghalau serangan ofensif pasukan Salibis Filipina yang menyerang wilayah kontrol Mujahidin di daerah Datu Silbu selatan kota Cota Bato. Mujahidin menyergap bala tentara Salibis dengan serangkaian bom rakitan, kemudian rentetan tembakan selama beberapa jam, menewaskan dua perwira militer berpangkat Kolonel dan Kapten, 10 tentara Filipina, sedangkan beberapa lainnya terluka, serta satu unit kendaraan militer hancur. Pasukan Salibis pun lari mundur dalam keadaan kalah. Wilayah Khurasan Pada 9 Jumadal Akhir, lima Kesatria Pemburu Syahadah, yaitu al-Akh Abdurrahman at-Tajiki, Ibrahim at-Tajiki, Saad al-Khurasani, Ja’far al-Hirati, Muslim al-Kabuli menyerbu Rumah Sakit Militer Kabul untuk pengobatan para tentara murtad. Salah seorang Kesatria menghan-

tam gerbang rumah sakit dengan bom mobil setelahnya empat kesatria lainnya melancarkan serangan in-ghimas ke dalam bangunan Rumah Sakit dan membunuh murtaddin sebanyak-banyaknya, serta terlibat baku tembak melawan murtaddin yang berupaya menyerang balik. Baku tembak pun berlangsung selama tujuh jam. Pasukan in-ghimasi kemudian meledakkan bom rompi mereka di tengah murtaddin setelah amunisi mereka habis. Hasilnya, operasi berbarokah ini membunuh dan melukai sekitar 400 tentara Afghanistan dan aparat keamanan murtaddin. Bangladesh Pada 18 Jumadal Akhir, salah seorang Junud Khilafah melancarkan operasi istisyhadiyyah dengan bom sabuk menargetkan kamp militer pasukan khusus Bangladesh di kota Dhaka. Pada 25 Jumadal Akhir, Kesatria Istisyhadi Abu Muhammad al-Banghali berhasil menyerang salah satu pos keamanan di Bandara Internasional kota Dhaka, meledakkan bom rompinya di tengah aparat murtad kepolisian Bangladesh, menewaskan dan melukai banyak dari mereka. Pada 26 Jumadal Akhir, puluhan tentara Bangladesh tewas dan luka-luka dalam ledakan bom rakitan yang menghantam konsentrasi pasukan mereka dekat pos taktis Sylhet, timur Bangladesh.

23

Wilayah Halab Pada 20 Jumadal Akhir, beberapa Junud Khilafah menyerbu posisi tempur pasukan Nushairi di desa Jab Abyadh, utara kota Darul Fath. Tentara in-ghimasi memasuki pertempuran sengit, menewaskan lebih dari 30 murtaddin sebelum akhirnya mereka kembali menuju markas mereka dengan selamat. Setelahnya unit in-ghimasi lain menyerbu konsentrasi pasukan Nushairi lainnya di desa Tal Ma’az, barat laut kota Darul Fath, menewaskan 15 murtaddin. Mujahidin lalu kembali menuju markas mereka dengan selamat. Wilayah Baghdad Pada 21 Jumadal Akhir, unit Intelijen berhasil memarkirkan bom mobil di distrik al-Amil, barat Baghdad dan meledakkanya di tengah sekelompok besar musyrikin Rafidhah. Menewaskan 21 musyrikin dan melukai lebih dari 40 lainnya. Inggris Pada 23 Jumadal Akhir, seorang Junud KhiPasca serangan London

24

Kabar

lafah, al-Akh Khalid Mas’ud –taqabbalahullahmelancarkan operasi penyerangan sarang Salibis, London, dalam rangka memenuhi seruan untuk menyerang warga negara-negara anggota Koalisi Salibis. Dia tabrak puluhan orang kafir dengan mobilnya di jembatan Westminster, menewaskan tiga orang dan melukai lebih dari 50 lainnya. Ia lalu menyerang gedung Parlemen Inggris dan membunuh salah sseorang aparat kepolisian Inggris penjaga Parlemen dengan tikaman pisau. Wilayah Kaukasus Pada 25 Jumadal Akhir, delapan tentara in-ghimasi menyerbu markas pasukan Garda Nasional Rusia dekat desa Nawur Sakya, barat kota Grozny, Chechnya. Mereka tembaki pasukan Salibis di dalam kamp militer selama beberapa jam, menewaskan sedikitnya enam tentara Rusia dan melukai tiga lainnya. Dalam operasi ini, enam ikhwah gugur syahid -kami menilai demikian, dan Allah sebaik-baik penilai- sedangkan dua ikhwah yang tersisa kembali menuju markas mereka dengan selamat.

25

Allah  memerintahkan hamba-hamba-Nya untuk menjaga diri mereka dari setiap hal menyakitkan dan membahayakannya. Menghalalkan segala hal yang bagus dan mengharamkan semua hal yang buruk dan najis yang membahayakan akal dan fisik mereka. Dia mengutus Nabi-Nya dengan manhaj Rabbani yang sempurna, yang mencakup seluruh perkara agama dan dunia. Sunnahnya penuh dengan berbagai macam anugerah Rabbani yang menjaga akal dan fisik seorang muslim. Allah  berfirman, “(Yaitu) orang-orang yang mengikut Rasul, Nabi yang ummi yang (namanya) mereka dapati tertulis di dalam Taurat dan Injil yang ada di sisi mereka, yang menyuruh mereka mengerjakan yang makruf dan melarang mereka dari mengerjakan yang mungkar dan menghalalkan bagi mereka segala yang baik dan mengharamkan bagi mereka segala yang buruk.” (QS. al-Araf: 157). Imam ath-Thabari 26

Makalah

 berkata, “Kalam-Nya, ‘menghalalkan bagi mereka segala yang baik’, yakni seperti bahirah (unta betina yang telah beranak lima kali dan yang terakhir jantan), saibah (unta yang dibiarkan liar), washilah (anak domba berkelamin jantan dari sepasang kembar jantan dan betina), dan ham (unta jantan yang dibiarkan liar karena telah membuntingkan unta betina sepuluh kali) yang diharamkan oleh orang-orang jahiliyyah, ‘dan mengharamkan bagi mereka segala yang buruk’ seperti daging babi, riba, dan yang mereka halalkan berupa makanan dan minuman yang Allah haramkan.” Sehat Adalah Nikmat Yang Dilupakan Di antara nikmat yang dikaruniakan oleh Allah  kepada makhluk-Nya adalah nikmat kesehatan yang tidak diketahui kecuali mereka yang kehilangannya. Apapun yang dimilikinya rela dikorbankan demi

mengobati dirinya dan mengembalikan kesehatannya sebisa mungkin. Hadits Nabi, yang diriwayatkan oleh Bukhari dalam al-Adab al-Mufrad dan penulis kitab sunan lainnya, menyebutkan tentang nikmat sehat ini. Sabdanya , “Barangsiapa merasa aman dalam rumahnya, sehat jasmaninya, memiliki makanan pokoknya pada hari itu maka seakan-akan ia memiki seluruh dunia”. Imam Bukhari  juga meriwayatkan dalam Shahihnya dari Ibnu Abbas , berkata, “Nabi  bersabda, ‘Dua nikmat yang dilupakan oleh banyak manusia adalah kesehatan dan waktu luang.’ Ibnu Bathal  berkata mensyarah hadits agung ini, “Makna hadits ini ialah bahwa seseorang tidaklah dikatakan memiliki waktu luang hingga badannya juga sehat. Barangsiapa yang memiliki dua nikmat ini (yaitu waktu senggang dan nikmat sehat), hendaklah ia bersemangat. Jangan sampai ia tertipu dengan meninggalkan syukur pada Allah atas nikmat yang diberikan. Bersyukur adalah dengan melaksanakan setiap perintah dan menjauhi setiap larangan Allah. Barangsiapa yang luput dari syukur semacam ini, maka dialah yang tertipu.” Haram Merusak Jiwa Anehnya ada saja orang yang malah berusaha merusak kesehatannya sendiri dengan hal-hal buruk dan membinasakan yang diharamkan Allah . Seperti rokok dan barang-barang memabukkan lainnya yang menghilangkan fungsi akal sesuai tingkat kerusakannya juga sangat membahayakan badan. Barang-barang haram seperti itu hakikatnya membinasakan fisik secara pelan-pelan, sementara Allah telah melarang membunuh diri sendiri, kalam-Nya, “Dan janganlah kamu membunuh dirimu; sesungguhnya Allah adalah Maha Penyayang kepadamu.” (QS. an-Nisa: 29). Demikianlan syariat datang untuk menjaga dien dan jiwa. Demi dien jiwa pun dikorbankan dengan murah dalam jihad di jalan Allah sampai tidak ada lagi fitnah dan agama ini semata-mata milik Allah. Adapun selain di jalan itu maka seorang muslim tidak boleh membahayakan badannya atau melakukan sesuatu yang membahayakan kesehatannya dengan alasan apapun. Diriwayatkan oleh al-Hakim dalam Mustadraknya, dari Jabir bahwa seorang lelaki dari kaum Thufail bin Amru ad-Dausi berhijrah bersama Thufail. Dia lalu jatuh sakit. Namun ia mengeluh karena sakitnya itu lalu memotong urat nadinya dan membiarkan darahnya mengucur sampai mati. Tuhfail melihatnya dalam mimpi. Thufail bertanya, “Apa yang Allah perbuat terhadapmu?” Dia menjawab, “Dia mengampuniku dengan hijrahku kepada Nabi .” Thaufail bertanya lagi, “Mengapakah tanganmu?” Jawabnya, “Dikatakan

padaku bahwa kami tidak akan memperbaiki apa yang telah kamu rusak.” Jabir berkata, “Thufail lalu menceritakannya kepada Nabi . Beliau lalu berdoa sembari mengangkat tangannya, ‘Ya Alllah ampunilah tangannya’.” Lelaki ini tidak bermaksud membunuh dirinya namun dia melakukan sesuatu yang menyebabkan kematiannya. Allah mengampuninya disebabkan hijrahnya sebagaimana disebutkan dalam doa Nabi  untuknya itu. Perhatikan apa yang dikatakan padanya, “kami tidak akan memperbaiki apa yang telah kamu rusak.” Maka dari itu, jasad ini tidak boleh dirusak kecuali dalam rangka menaati dan mencari kerelaan Allah, bukan karena keinginan hawa nafsu semata. Bersabar Ketika Sakit Adalah Sunnah Para Nabi dan Jalan Orang-orang Shalih Antara nikmat sehat dan nikmat obat seorang muslim harus bertawakal kepada Rabbnya. Ia harus mencari sebab-sebab kesembuhan. Jika sembuh maka itu adalah karunia Allah semata. Namun jika tidak maka hendaknya ia berbaik sangka kepada Rabbnya bahwa Dia ingin mengangkat derajat dan menghapus kesalahan-kesalahan dengan semua yang dideritanya. Hendaknya seorang muslim mengharap pahala dengan bersabar atas musibahnya itu karena demikianlah kondisi muslim dalam keadaan lapang maupun sempit. Bukhari dan Muslim meriwayatkan dari Nabi  sabdanya, “Tidaklah seorang muslim tertimpa sakit, letih, khawatir, sedih, depresi, dan gangguan bahkan duri yang menusuknya kecuali Allah hapuskan dosa-dosannya.” Oleh karena itu, sebagian salaf bergembira jika terkena sakit. Manusia yang paling keras ujiannya adalah para Nabi, kemudian orang-orang setelahnya. Diriwayatkan oleh Imam Bukhari dalam shahihya dari Harits bin Suwaid dari Abdullah berkata, “Aku menemui Rasulullah . Beliau dalam keadaan sakit parah. Aku berkata, ‘Wahai Rasulullah sungguh anda terkena sakit yang parah? Sabdanya, ‘Betul, sakitku dua kali lipat dari sakit kalian.’ Kataku, ‘Karena itulah anda mendapatkan dua pahala?” Sabdanya, “Ya, begitu juga tidaklah seorang muslim terkena gangguan, duri, atau lebih dari itu kecuali Allah akan hapuskan kesalahan-kesalahannya seperti pohon yang menggugurkan daunnya.” Begitu pula sakit berkepanjangan yang diderita oleh Nabi Ayyub . Allah memujinya kesabarannya dalam kalam-Nya, “Sesungguhnya Kami dapati dia (Ayyub) seorang yang sabar. Dialah sebaik-baik hamba. Sesungguhnya dia amat taat (kepada Tuhan-nya)”. (QS. Shad: 44). Sekalipun demikian, ia tidaklah berdoa meminta secara langsung kepada 27

Inilah seorang muslimah yang bersabar menahan rasa sakitnya di dunia demi mendapatkan surga dengan segala kenikmatannya.

Gunakan masa mudamu sebelum datang masa tuamu

Allah, namun doanya beradab dan indah sekali, “Ya Rabbku sesungguhnya aku telah ditimpa penyakit dan Engkau adalah Rabb yang Maha Penyayang diantara semua penyayang”. (QS. al-Anbiya: 83). Tidaklah dia berdoa kecuali setelah bertahun-tahun menikmati rasa sakit. Sekalipun orang-orang menjauhinya ia tetap bersabar dan mengharap pahala atas kepahitan hidup yang dideritanya. Betapa berat dan lama penyakit yang dideritanya sehingga dia berusaha meraih sebab sembuh terbesar, yaitu doanya kepada Allah . Demikian jugalah manhaj para pengikut Nabi. Telah diriwayatkan oleh Abu Dawud dalam kitab az-Zuhud bahwa Abu Darda  berkata, “Kefakiran yang paling kusukai adalah tawadhu’ kepada Rabbku, kematian yang paling kusukai adalah tatkala rindu kepada Rabbku, dan sakit yang paling kusukai adalah yang menghapus dosa-dosaku.” Siapakah Yang Mau Membeli Surga Dengan Kesabaran? Di antara kisah menakjubkan generasi pertama dalam bersabar atas ujian demi mengharapkan surga adalah yang diriwayatkan oleh Bukhari dari Atha bin Abi Robah berkata, “Ibnu Abbas berkata, ‘Maukah aku perlihatkan kepadamu wanita penduduk surga.’ ‘Tentu,’ kataku. Ia bercerita, ‘Ada seorang wanita mendatangi Nabi  dan berkata, ‘Aku terkena penyakit ayan. Ketika kambuh auratku tersingkap. Maka berdoalah kepada Allah untuk kesembuhanku.’ Sabdanya, ‘Jika kamu mau bersabar maka kamu mendapat surga, tapi jika kamu mau aku akan mendoakanmu dan Allah akan menyembuhkankmu.’ Maka dia berkata, ‘Kalau begitu aku akan bersabar, namun ketika kambuh auratku tersingkap. Berdoalah kepada Allah agar auratku tidak tersingkap.’ Maka beliau lalu mendoakannya.” 28

Makalah

Jika ada yang terheran-heran maka cukuplah baginya hadits yang diriwayatkan oleh Imam Tirmidzi dari Jabir berkata, “Rasulullah  bersbada, ‘Di hari kiamat, orang-orang yang sentosa di dunia benar-benar mengharap seandainya kulit mereka diiris-iris dengan pisau di dunia lantaran melihat ganjaran orang-orang yang menderita (di dunia).” Maka seyogyanya bagi mereka yang diberi nikmat kesehatan oleh Allah untuk memuji-Nya dan bersyukur kepada-Nya atas nikmat ini dengan menggunakannya dalam ketaatan pada-Nya sebagaimana yang diperintahkan-Nya, “Dan carilah pada apa yang telah dianugerahkan Allah kepadamu (kebahagiaan) negeri akhirat, dan janganlah kamu melupakan bahagianmu dari (kenikmatan) duniawi.” (QS. al-Qashas: 77). Hendaknya ia memanfaatkan waktu sehatnya dan kuatnya untuk menambah tabungan kebaikannya sebelum ia terkena sakit atau masa tua dan lemah, sebagaimana yang diwasiatkan oleh Nabi Allah , “Manfaatkan lima perkara sebelum datangnya lima perkara, masa mudamu sebelum masa tuamu, kesehatanmu sebelum sakitmu, masa kayamu sebelum masa miskinmu, waktu kosongmu sebelum waktu sibukmu, dan kehidupanmu sebelum kematianmu (Diriwayatkan oleh Hakim dalam al-Mustadrak). Barangsiapa yang diuji dengan sakit hendaknya ia memuji Allah atas apa yang dideritanya, karena sesungguhnya sebagian musibah itu lebih ringan daripada musibah lain. Hendaknya ia bersabar atas musibahnya itu dan mengharap pahala di sisi Allah . Khusunya jika terluka di jalan Allah. Kesabaran atas apa yang menimpanya, dan rasa syukurnya atas nikmat yang dikaruniakan padanya berupa luka di jalan Allah adalah perkara yang diwajibkan. Kita memohon kepada Allah agar menyembuhkan setiap kaum muslimin yang sakit, dan menjadikan rasa sakitnya sebagai penghapus dosa dan meninggikan derajat mereka, sungguh Allah Mahamampu akan hal itu, walhamdulillahi Rabbil ‘alamin.

29

Firman Allah , “Apakah kamu tidak memperhatikan orang-orang yang mengaku dirinya telah beriman kepada apa yang diturunkan kepadamu dan kepada apa yang diturunkan sebelum kamu? Mereka hendak berhakim kepada thaghut, padahal mereka telah diperintah mengingkari thaghut itu. Dan syaitan bermaksud menyesatkan mereka (dengan) penyesatan yang sejauh-jauhnya. Apabila dikatakan kepada mereka, ‘Marilah kamu (tunduk) kepada hukum yang Allah telah turunkan dan kepada hukum Rasul’, niscaya kamu lihat orang-orang munafik menghalangi (manusia) dengan sekuat-kuatnya dari (mendekati) kamu. Maka bagaimanakah halnya apabila mereka (orang-orang munafik) ditimpa sesuatu musibah disebabkan perbuatan tangan mereka sendiri, kemudian mereka datang kepadamu sambil bersumpah, 30

Makalah

‘Demi Allah, kami sekali-kali tidak menghendaki selain penyelesaian yang baik dan perdamaian yang sempurna’. (QS. an-Nisa: 60-62). Syaikh Sulaiman bin Abdullah bin Muhammad bin Abdul Wahhab  berkata mengomentari ayat tersebut, “Orang yang mengetahui bahwa tidak ada ilah yang berhak disembah kecuali Allah harus tunduk kepada hukum Allah dan berserah diri kepada perintah-Nya yang datang melalui tangan Rasul-Nya Muhammad . Jadi siapa yang bersaksi bahwa tidak ada ilah yang berhak untuk disembah kecuali Allah namun justru memilih berhukum kepada selain Rasul  dalam persengketaannya berarti syahadatnya dusta.

Tauhid itu dibangun di atas dua kalimat syahadat. Keduanya saling berkaitan dan tidak bisa dipisahkan. Sebelumnya dalam kitab ini (yaitu Kitabut Tauhid yang ditulis oleh kakeknya Syaikh Muhammad bin Abdul Wahhab ) telah dijelaskan tentang makna syahadat laailaahaillallah yang mencakup hak Allah atas hamba-Nya. Pada bab ini beliau menjelaskan makna syahadat Muhammad Rasulullah; bahwa beliau adalah seorang hamba yang tidak boleh disembah lagi rasul yang jujur yang tidak boleh didustakan namun harus ditaati dan diikuti, karena beliau adalah “juru bicara” Allah . Beliau  memiliki jabatan kerasulan dan tabligh dari Allah serta berhak menghakimi dalam persengketaan yang terjadi karena beliau tidak akan memutuskan selain dengan hukum Allah. Rasa cinta kepadanya harus melebihi rasa cinta kepada diri sendiri, keluarga, harta, dan tanah air. Beliau sama sekali tidak memiliki sifat ketuhanan. Beliau adalah hamba Allah dan Rasul-Nya, sebagaimana firman Allah , “Dan bahwasanya tatkala hamba Allah (Muhammad) berdiri menyembah-Nya (mengerjakan ibadat), hampir saja jin-jin itu desak mendesak mengerumuninya.” (QS. al-Jin: 19). Nabi  bersabda, “Sesungguhnya saya adalah hamba-Nya maka katakanlah ‘hamba Allah dan Rasul-Nya’.” (HR. Bukhari). Konsekuensi syahadat Muhammad rasulullah diantaranya adalah mengikuti dan berhakim kepada beliau dalam persengketaan yang terjadi, dan tidak berhukum kepada yang lain sebagaimana orang-orang munafik yang mengaku beriman kepada beliau tetapi justru berhakim kepada yang lain. Dengan ini seorang hamba berhasil merealisasikan kesempurnaan tauhid dan mutaba’ah, dan itulah kebahagiaan yang sebenarnya, sebagaimana juga merupakan makna dua kalimat syahadat. Jika hal ini telah jelas maka makna ayat di atas (pada awal tulisan ini, edt.) adalah sesungguhnya Allah  mengingkari orangorang yang mengaku beriman kepada apa yang Allah turunkan kepada Rasul-Nya dan para nabi sebelumnya, namun malah ingin berhakim kepada selain Kitabullah dan Sunah Rasul-Nya dalam menyelesaikan persengketaannya. Hal itu sebagaimana disebutkan penulis (maksudnya penulis Kitabut Tauhid, edt.) mengenai sebab turunnya ayat ini; Ibnul Qayyim berkata, ‘Thaghut adalah setiap orang yang melampaui batas, diambil dari kata atthughyan yang artinya melampaui batas.’ Jadi setiap sesuatu yang dijadikan hakim, selain Kitabullah dan Sunnah Rasul-Nya , oleh pihak yang bersengketa, berarti dia adalah thaghut, karena dia telah melampaui batas. Berdasarkan pengertian ini, semua orang yang menyembah sesuatu selain Allah berarti telah menyembah thaghut dan dengan sesembahannya dia telah melampaui batas, karena semestinya dia tidak beribadah kepadanya. Begitu juga siapa yang menyeru untuk berhakim kepada selain Allah dan Rasul-Nya saw berarti dia telah menyeru untuk berhakim kepada thaghut. Perhatikanlah bagaimana Allah  memulai ayat tersebut. Dia mengingkari orang yang mengaku beriman

Thaghut Pengadilan Kriminal Internasional

kepada apa yang telah Allah turunkan kepada Rasul-Nya  dan para nabi sebelumnya namun malah menyeru untuk berhakim kepada selain Allah dan Rasul-Nya dalam persengketaan yang terjadi. Firman-Nya ‘Mereka mengaku’ berarti bahwa Allah menyangkal pengakuan iman mereka. Karena itulah Allah tidak berfirman, ‘Tidakkah kamu perhatikan orang-orang yang beriman....’ Karena jika mereka benar-benar beriman niscaya tidak akan mau berhakim kepada selain Allah  dan Rasul-Nya . Ungkapan ‘mereka mengaku’ itu biasanya disematkan kepada orang yang mengaku sesuatu hal padahal hakikatnya berdusta atau diposisikan sebagai pendusta karena bersebrangan dengan konsekuensinya atau karena melakukan sesuatu yang membantah pengakuannya. Ibnu Katsir berkata, ‘Ayat diatas mencela orang yang berpaling dari Kitab dan Sunnah dan berhakim kepada kebatilan, itulah yang dimaksud dengan thaghut di sini.’ Firman Allah , ‘Padahal mereka telah diperintah untuk mengingkarinya’ maksudnya mengingkari thaghut. Ini adalah dalil bahwa berhakim kepada thaghut adalah bertentangan dengan iman. Maka iman tidak sah kecuali dengan mengingkari thaghut dan tidak berhakim kepadanya. Jadi siapa yang belum kafir kepada thaghut berarti belum beriman kepada Allah. Firman Allah, ‘Dan setan ingin menyesatkan mere31

Dedengkot Thaghut Salman bersama rombongan hakim Thaghut-nya

ka sejauh-jauhnya’ artinya karena keinginan untuk berhakim kepada selain Kitabullah dan Sunah Rasul-Nya  berarti taat kepada setan. Padahal setan itu menyeru kelompoknya agar menjadi penghuni neraka yang menyala-nyala. Ayat ini juga dalil bahwa meninggalkan upaya untuk berhukum kepada thaghut (yaitu sesuatu selain Kitab dan Sunnah) adalah keharusan, sedangkan orang yang tetap berhukum kepada thaghut berarti bukan mukmin, bahkan muslim pun bukan. Firman Allah , ‘Apabila dikatakan kepada mereka, ‘Marilah kamu (tunduk) kepada hukum yang Allah telah turunkan dan kepada hukum Rasul,’ niscaya kamu lihat orang-orang munafik menghalangi (manusia) dengan sekuat-kuatnya dari (mendekati) kamu)’, artinya apabila mereka diseru untuk berhakim kepada apa yang Allah turunkan kepada Rasul niscaya mereka akan berpaling lagi menyombongkan diri, sebagaimana firman Allah , ‘Dan apabila mereka dipanggil kepada Allah dan Rasul-Nya, agar Rasul menghukum (mengadili) di antara mereka, tiba-tiba sebagian dari mereka menolak untuk datang.’ (QS. an-Nur: 48). Ibnul Qayyim berkata, ‘Ini dalil bahwa siapa yang diseru untuk berhakim kepada Kitab dan Sunah tetapi enggan dan tidak mau menerima maka dia adalah munafik. Yashuddun (mereka menghalangi) di sini adalah lazim (intransitif, edt.) bukan muta’addi (transitif, edt.), maknanya yu’ridhun (diri mereka yang berpaling, edt.) bukan menghalangi yang lain. Oleh karena itu, mashdar-nya (bentuk asal) adalah shudud (‫(صدُود‬, ُ sedang mashdar untuk yang bentuk muta’addi adalah shaddan (‫)صدًّا‬.’ َ Jika orang yang berpaling saja dihukumi oleh Allah sebagai munafik, lantas bagaimana dengan orang yang disamping berpaling juga menghalangi manusia dari berhakim kepada Kitab dan Sunnah dengan ucapan, amalan dan karya-karyanya. Lalu kemudian mengklaim bahwa sebenarnya dia menghendaki kebaikan dan perdamaian; artinya hanya menghendaki kebaikan dan hendak mengompromikan antara thaghutnya dengan Kitab dan Sunnah. Saya katakan, inilah kondisi mayoritas orang yang mengaku berilmu dan beriman di zaman ini. Jika dikatakan kepada mereka marilah kita berhakim kepada apa 32

Makalah

yang diturunkan kepada Rasul, ‘Kamu melihat mereka berpaling lagi menyombongkan diri.’ (QS. al-Munafikun: 5). Mereka beralasan bahwa mereka tidak tahu dan tidak paham, ‘Bahkan Allah melaknat mereka akibat kekafiran mereka, lalu sedikit saja diantara mereka yang beriman.’ (QS. al-Baqarah: 88). Firman Allah , ‘Maka bagaimanakah halnya apabila mereka (orang-orang munafik) ditimpa sesuatu musibah disebabkan perbuatan tangan mereka sendiri.’ Ibnu Katsir berkata, ‘Artinya bagaimana halnya jika takdir menyeret mereka terkena berbagai musibah lantaran dosa-dosa mereka lantas mereka membutuhkanmu.’ Ibnu Qayyim berkata, ‘Ada yang berpendapat musibah yang dimaksud adalah terbongkarnya kedok mereka ketika al-Qur’an diturunkan terkait keadaan mereka, tidak diragukan bahwa ini adalah musibah dan bahaya terbesar. Berbagai musibah yang menimpa baik pada tubuh, hati, dan agama mereka adalah akibat menyelisihi Rasul . Yang terbesar adalah musibah hati dan agama. Yang makruf terlihat mungkar, petunjuk terlihat sesat, yang lurus terlihat bengkok, yang haq terlihat batil, dan yang baik terlihat rusak. Inilah musibah yang menimpa hati. Inilah yang akan terjadi ketika menyelisihi Rasul  dan berhakim kepada yang lain. Sufyan ats-Tsauri berkata terkait firman Allah , ‘Maka hendaklah orang-orang yang menyelisihi perintah Nya waspada terhadap fitnah yang menimpa mereka.’ (QS. An Nur: 63), beliau berkata, ‘Artinya hati mereka ditutup rapat-rapat.’ Firman Allah , ‘Kemudian mereka datang kepadamu sambil bersumpah, ‘Demi Allah, kami sekali-kali tidak menghendaki selain penyelesaian yang baik dan perdamaian yang sempurna’.’ Ibnu Katsir berkata, ‘Artinya mereka beralasan dan bersumpah jika perginya kami kepada selain Anda hanyalah demi kebaikan dan petunjuk. Maksudnya hanyalah ungkapan basa basi dan pura-pura.’ Yang lain berkata, ‘melainkan demi kebaikan’ artinya bukan untuk keburukan, dan (‫ )ت َ ْو ِفيْقًا‬artinya mendamaikan sengketa, kami sebenarnya tidak ingin menyelisihimu, juga bukan karena marah terhadap keputusanmu.’ (Disadur dari kitab Taisirul Azizil Hamid Syarh Kitabit Tauhid secara ringkas).

33

34

Article Makalah

Bertahun-tahun setelah tegaknya Khilafah, ia menyerukan pada kaum muslimin di seluruh dunia agar berjihad memerangi musuh-musuh Allah guna meninggikan kalimat-Nya dan bergabung di bawah panji Jama’atul Muslimin. Seruan ini disambut oleh banyak kalangan mujahidin dari berbagai belahan dunia yang menyatukan barisan mereka dan berbai’at pada Amirul Mukminin. Beberapa jama’ah ini lalu menggabungkan diri satu sama lain di daerahnya masing-masing, lalu mereka bermusyawarah untuk memilih salah seorang dari mereka guna ditunjuk oleh Khalifah sebagai amir mereka. Daulah khilafah meluas dengan cepat hingga luar daerah kontrolnya di Irak dan Syam. Keduanya adalah negeri muslimin yang diinvasi para Salibis dan dipisah-pisahkan dengan penerapan perbatasan imajiner, dijaga oleh antek-antek mereka, para Thaghut. Meluasnya wilayah Khilafah ke luar Irak dan Syam terjadi setelah menghancurkan tapal batas imajiner antara keduanya, lalu menyatukan kedua daerahnya serta menegakkan syariat di atasnya. Darinya, terlihat jelas bahwa persatuan ummat akan terus diraih selama ummat ini menginginkan hal itu dengan landasan mentauhidkan Rabb mereka. Inilah gambaran Tauhid (yaitu memberikan hak Tauhid dan tidak menggadaikannya demi siasat politik belaka) yang Daulah Islamiyyah tegak di atasnya, lalu menyeru mujahidin kepadanya, dan inilah yang selama ini ditunggu-tunggu oleh Mujahidin di seluruh dunia. Tatkala Khilafah menyampaikan seruannya, terdengarlah sambutan dari mana-mana, Sinai, Libya, Aljazair, Yaman dan Jazirah Arab. Mujahidin pun diseru guna bersatu di atas Tauhid, yang dengannya front disatukan melawan tiap musyrikin di seluruh belahan bumi sebagaimana yang Allah perintahkan kepada mereka, “Dan perangilah kaum musyrikin itu semuanya sebagaimana merekapun memerangi kamu semuanya, dan ketahuilah bahwasanya Allah beserta orang-orang yang bertakwa.” (QS. at-Taubah: 36) Tatkala peperangan melawan kekafiran kian sengit, di saat yang sama kaum musyrikin bersatu untuk menghentikan ekspansi Daulah Islamiyyah yang membahayakan mereka. Namun meski begitu, jama’ah-jama’ah mujahidin di seluruh penjuru dunia datang berbondong-bondong satu demi satu untuk bersatu di bawah panji Khilafah. Di Khurasan, Afrika Barat, Asia Timur, dan Mali. Fakta inipun menyebar ke seluruh negeri muslimin. Di setiap belahan bumi manapun yang terdapat bai’at di dalamnya, langsung menghadapi serangan demi serangan musuh. Mujahidin selalu membantai kuffar dimanapun mereka berada, tak membedakan antara Salibis, musyrik, atau antek murtadnya. Demikianlah, tatkala delapan tentara In-ghima-

si Junud Khilafah pada tanggal 25 Jumadal Akhir menyerbu markas pasukan Garda Nasional Rusia di desa Nawur Sakya, barat laut kota Grozny, Chechnya wilayah Kaukasus. Mereka manfaatkan cuaca yang mendung dan gelapnya malam untuk menyerbu pangkalan militer itu, berbekal senapan serbu dan pisau. Kedelapan mujahid yang telah menjalani pelatihan ekstra selama sepuluh hari ini, berjibaku melawan bala tentara Salibis di dalam pangkalan militer selama beberapa jam. Mereka bantai sedikitnya enam tentara Salibis dan melukai tiga lainnya. Enam Kesatria gugur selama berlangsungnya operasi, sementara dua lainnya berhasil pulang kembali ke markas Mujahidin dengan selamat. Bersamaan dengan serangan berani tersebut, terdapat operasi lain yang berjarak ribuan kilometer dari Chechnya, dimana Kesatria Khilafah di Bangladesh, al-Istisyhadi Abu Muhammad al-Banghali menyerang salah satu pos keamanan Bandara Internasional kota Dhaka, meledakkan bom rompinya ke tengah sekelompok besar polisi murtad Bangladesh, membunuh sedikitnya tiga musuh dan melukai beberapa lainnya. Sehari pasca operasi ini, puluhan tentara Bangladesh tewas dan terluka dalam ledakan bom rakitan di distrik Sylhet, saat mereka berupaya menggrebek salah satu markas Mujahidin. Sementara itu, sepekan sebelumnya, salah seorang Mujahid menyerbu Kamp Militer pasukan elit Bangladesh dengan ledakan bom rompi di daerah Ashkuna, kota Dhaka. Operasi demi operasi di Bangladesh dan Kaukasus ini telah memporak-pondakan barisan murtaddin serta Salibis. Mujahidin Bangladesh telah membuktikan kemampuan mereka dalam menghadapi dan menguras energi pasukan murtad serta menargetkan pimpinan termuka mereka. Sebagaimana yang terjadi pada operasi Sylhet, mereka berhasil membunuh seorang perwira berpangkat kapten (si murtad Abul Kalam Azad, Direktur Umum Badan Intelijen Pasukan Elit). Mujahidin Kaukasus juga membuktikan kemampuan mereka dalam menargetkan pasukan salibis Rusia dan membantai mereka, bahkan di pangkalan militer mereka sendiri. Karenanya, operasi-operasi ini mengingatkan seluruh sekte kekafiran sekali lagi bahwa batalyon-batalyon tempur Daulah Islamiyyah di seluruh dunia akan terus melancarkan misinya memberantas bala tentaranya dimana saja mereka berada, sampai kalimat Allah menjadi paling tinggi dan kalimat kekufuran yang paling rendah. Semoga Allah menerima para Syuhada kita dan menggantikan mereka dengan sosok-sosok kesatria lain yang akan melanjutkan estafet mengemban panji Tauhid setelah mereka. Aamiin.

35

Tidak ada gunanya seorang alim yang menyembunyikan ilmunya. Tidak berani lantang menyuarakan kebenaran dan tidak pula menyeru kepadanya. Tidak ada gunanya juga orang yang amalnya tidak selaras dengan ilmunya. Seorang alim rabbani adalah orang yang mengambil ilmu dengan haknya, ikhlas karena Allah, berbicara dengan ilmu lagi mengamalkannya. Alangkah sedikitnya mereka saat ini. Zaman ketika ilmu hanya disimpan dalam dada, diperdagangkan di bawah kaki thaghut, dan dengannya dicari siapa yang paling banyak pengikut dan muridnya. Abu Sulaiman asy-Syami . Seorang penuntut ilmu dan ulama yang langka. Iman yang dikenalnya adalah iman yang didasari ilmu maka dicarinya ilmu 36

Rubrik Utama

guna meluruskan imannya. Ia mengetahui fikih, suatu kebaikan yang dianugerahkan-Nya kepada hamba-Nya yang dikehendaki-Nya. Ia berusaha mendapatkan kebaikan tersebut dengan memperbanyak amal shalih. Ia meyakini bahwa zakatnya ilmu adalah dengan menyampaikannya kepada manusia, maka ia berupaya keras melakukannya baik dengan pena maupun lisannya sesuai kemampuan. Ia takut jika termasuk orang yang berkata tanpa amal, maka ia berupaya keras untuk meraih apa yang telah diserukannya kepada manusia. Hingga akhir hayatnya sesuai dengan yang diharapkannya, yaitu terbunuh di jalan Allah di barisan terdepan. Demikian kami mengiranya, dan kami tidak mensucikan seorang pun.

Perjalanan Mencari Ahlul Haq Beliau tidak terperdaya oleh dunia dan perhiasannya, tidak terbelenggu oleh ijazah pendidikan dan gemerlapnya. Istri, harta, dan anak tidak mampu memfitnah agamanya. Ia meletakkan semua itu dibelakang punggungnya ketika mengenal tauhid. Beliau tahu bahwa jihad fisabilillah adalah bukti kuat wala-nya terhadap kaum muslimin dan baro-nya dari kaum musyrikin. Meski ia lahir di tengah-tengah mereka, dan menghabiskan masa kecil serta masa mudanya.

tanah tumpah darahnya di Syam. Ia tinggal di sana selama beberapa tahun menunggu saat yang tepat. Beliau menghabiskan waktunya di kota Aleppo sambil menuntut ilmu dan menyeru keluarga dan para rekannya kepada tauhid. Ia selalu berhati-hati dari pantauan intelijen dan menghindari bermajlis dengan para ulama durjana yang loyal kepada thaghut. Amerika menetapkannya sebagai DPO interpol dan membanderol kepalanya seharga puluhan ribu dollar.

Ia menyelesaikan sekolah ilmu komputer di salah satu universitas Massachusetts di Negara Boston dan lulus sebagai insinyur programmer. Lalu ia bertekad untuk berangkat fisabilillah bersama beberapa sahabatnya. Mereka keluar berhijrah tanpa melakukan koordinasi atau persiapan yang memadai untuk bergabung denQasim ar-Rimi, salah satu Yahudi-nya Jihad yang dibongkar kedoknya oleh Syaikh Abu Sulaiman gan para mujahidin. Mereka berkeliling di Yaman, Pakistan, dan Irak dengan harapan bisa berSampai di Daulah Islamiyyah temu dengan orang yang akan menghubungkan merBersamaan dengan permulaan jihad di Syam, ia eka dengan mujahidin. Ketika mereka pesimis untuk menemukan jalan, dan karena khawatir terendus oleh keluar mencari ahli tauhid diantara faksi-faksi perlawaintelijen, akhirnya mereka kembali ke Amerika dengan nan. Ia bergabung dengan salah satu faksi hingga tertetap berdoa kepada Allah  agar memberikan petun- luka pada pertempuran melawan Nushairiyah di salah satu distrik kota Allepo. Ketika didengarnya prajurit juk kepada mereka. Daulah Islamiyah telah sampai di Syam, yang ketika Tidak lama kemudian, mereka berniat untuk men- itu beroperasi dengan nama Jabhah Nushrah li ahli jadikan bumi Amerika sebagai medan jihad dan istisy- Syam, ia pun bergabung dengan mereka. Ditemuinya had. Bersama dua orang temannya beliau menyusun para petinggi Jabhah, yang sepengetahuannya mererencana untuk melakukan operasi menarget Ameri- ka adalah prajurit Syaikh Abu Bakar al-Baghdadi  ka di jantung negerinya sendiri. Strategi yang diren- amir Daulah Islamiyyah Irak ketika itu. Ia meminta canakan adalah merampas senjata dari tangan salibis, mereka untuk memindahkannya ke Irak namun merlalu melakukan serangan sporadis agar berhasil mem- eka menolak. Lalu ia mendesak agar diizinkan untuk bunuh banyak korban di barisan kaum musyrikin. melakukan amaliah istisyhadiyah atas Nushairiyah, naAkan tetapi jika Allah menghendaki sesuatu hal maka mun juga ditangguhkan. Akhirnya dimanfaatkan wakpasti terjadi. Rencana mereka terbongkar beberapa tunya untuk mengajarkan tauhid kepada mujahidin hari sebelum pelaksanaan operasi. Tetapi Allah ma- yang bersamanya dan ikut beribath bersama mereka sih menyelamatkannya dari penangkapan. Ia berha- di front-front kota Aleppo. Ia juga turut serta menyersil lebih dahulu keluar dari Amerika sebelum pihak bu posisi-posisi Nushairiyah dalam berbagai operasi. intelijen mengendus informasi tentang dirinya dan Hingga terjadilah fitnah pengkhianatan Jaulani. Sehmengumumkan pencekalan dan penangkapan beliau ingga jelaslah baginya apa yang sebenarnya ditutup-tudi semua perbatasan maupun bandara. Ia kembali ke tupi dan disembunyikan oleh petinggi Jabhah. 37

Ulama Thaghut Yahudi-nya Jihad, Abu Muhammad al-Maqdisi dan Abu Qatadah al-Filisthini

Pengkhianatan mereka atas Daulah Islamiyyah dan tindakan mereka membatalkan bai’atnya atas Amirul Mukminin Syaikh Abu Bakar al-Baghdadi  dingkarinya dengan tegas. Dibongkarnya konspirasi itu. Kepada para prajurit lain diungkapkannya bahwa hakikatnya Jabhah hanyalah kepanjangan tangan dari Daulah Islamiyyah dan mereka adalah prajurit Amirul Mukminin. Mereka tidak boleh memberontak atau membatalkan baiat selama tidak terbukti adanya kekafiran yang nyata. Para pengkhianat pun merasa terjepit, dan berupaya dengan cara apapun untuk menyingkirkannya. Mereka lalu teringat desakannya tempo dulu agar diizinkan untuk melakukan operasi istisyhadiyah. Lalu mereka menawarkan kembali dan berupaya untuk meyakinkan beliau agar melakukan operasi. Disadarinya niat busuk dibalik rencana mereka itu. Maka ia mengumumkan bahwa dirinya telah berlepas diri dari mereka. Beliau keluar dari barisan mereka untuk memperbarui baiatnya kepada Amirul Mukminin dan kembali menjadi salah satu prajuritnya. Jiwa Tak Akan Mati Sampai Dipenuhi Ajal dan Rizkinya Di bawah panji Daulah Islamiyyah Irak dan Syam, Syaikh Ahmad Abdul Badi’ Abu Samrah (nama aslinya) bertugas layaknya prajurit umumnya. Tidak berlagak dengan ilmunya, dan tidak pula dengan gelarnya. Ia berpindah-pindah dari satu front ke front lainnya. Sekali lagi ia mendaftar dalam kafilah Istisyhadi. Ia terus mendesak komandannya untuk mengizinkannya melaksanakan operasi. Hingga akhirnya ditemukanlah target yang pas, yaitu konsentrasi besar anshar thaghut Bashar di daerah kontrol rezim Nushairi di jantung kota Halab. Strategi eksekusi yang dirancang ada38

Rubrik Utama

lah menyusup ke tengah konsentrasi pasukan itu lalu meledakkan sabuk peledak yang dikenakannya untuk mencerai-beraikan murtaddin. Namun jiwa tidak akan mati sampai dipenuhi ajal dan rizkinya. Allah menakdirkannya bertemu dengan Syaikh Abu Muhammad al-Furqan. Beliau lalu mengenalnya lebih dalam. Syaikh pun memerintahkannya membatalkan operasi yang telah direncanakan, diganti dengan ikhwah lain. Syaikh akhirnya memutuskan untuk menggabungkannya dalam Departemen Media Daulah Islamiyyah. Beliau saat itu sedang berusaha memperkuat sendi-sendinya, memperluas bidang garapannya, dan menarik kader-kader yang mumpuni dari segi ilmu dan seni agar mampu mengemban tugas tersebut. Tempat Pertemuan Adalah Dabiq Awal aktivitas Abu Sulaiman al-Halabi (kunyah yang digunakan dalam tugasnya dan dikenal di kalangan mujahidin) dalam Departemen Media adalah bertugas bersama tim bahasa non Arab. Tim ini dibentuk dan diatur oleh Syaikh Abu Muhammad al-Furqan guna meluncurkan program dakwah yang bertujuan memperkenalkan Daulah Islamiyyah kepada kaum muslimin di seluruh penjuru dunia dan memotivasi mereka agar berhijrah. Untuk itu berbagai macam rilisan mulai diluncurkan oleh al-Hayat Media Center yang didirikan khusus demi tujuan ini. Bersama koleganya ia sangat bersungguh-sungguh menerjemahkan berbagai materi dari dan ke bahasa Inggris. Kemudian muncul ide untuk merilis majalah yang ditujukan kepada native speaker-nya. Ide ini semakin matang setelah Buletin Laporan IS (IS Report) mengalami kesuksesan. Syaikh Abu Muhammad memutuskan untuk merubah proyek ini menjadi majalah rutin, yang – atas karunia Allah – mengalami kesuksesan luar biasa

dan mendunia, yaitu majalah Dabiq yang berbarokah itu. Di saat yang sama bakat tulis menulis Syaikh Abu Sulaiman mulai tampak dan kemampuan intelektualnya muncul. Cahaya ilmu syar’i memancar dari tulisan dan ucapannya. Syaikh Abu Muhammad terus membimbing dan mengawasinya. Potensi yang ada pada dirinya betul-betul dimaksimalkan untuk menolong Ayman adz-Dzawahiri, salah satu Yahudi-nya Jihad yang dibongkar kedoknya oleh Syaikh Abu Sulaiman Dienullah, dan ia (berbahasa Turki), dan Darul Islam (berbahasa Peranadalah prajuritnya yang taat, yang tidak membangkang dalam hal yang cis). Di saat yang sama Al-Hayat Media Center juga makruf, tidak mendahuluinya dalam keutamaan, dan semakin memperlebar sayapnya. Berbagai macam rilisan diterbitkannya. Aktivitas terjemah rilisan berbahatidak pelit untuk berpendapat. sa Arab ke berbagai macam bahasa dunia sangat aktif, Demikianlah majalah Dabiq dirilis, nama yang sen- sampai-sampai hampir tidak ada suatu kaum di bumi gaja dipilih oleh Syaikh Abu Muhammad untuk meny- ini kecuali telah sampai kepada mereka rilisan-rilisan inggung Romawi Salibis. Memperingatkan mereka Daulah Islamiyyah dengan bahasa mereka. tentang nasibnya yang pasti – dengan izin Allah – seAbu Maisarah asy-Syami bagaimana dikabarkan oleh Rasulullah . Juga mengDisamping tanggung jawab Abu Sulaiman sebagai ingatkan mujahidin tentang janji Syaikh Abu Mus’ab az-Zarqawi  bahwa percikan api perang yang berasal dewan redaksi majalah Dabiq dan penanggung jawab dari Irak – dengan izin Allah – tidak akan padam sam- semua tim bahasa non Arab, Syaikh Abu Muhampai membakar pasukan salibis di Dabiq. Syaikh Abu mad  amat mengandalkannya dalam penyusunan Sulaiman asy-Syami diserahi tanggung jawab sebagai artikel-artikel yang menjelaskan manhaj Daulah Islamiyyah dan membongkar kedok musuh-musuh-nya. dewan redaksinya. Hal itu karena kesibukan Syaikh dengan urusan-uruBeberapa artikel tulisannya pernah dimuat di ma- san Departemen secara umum, dan tanggung jawabjalah itu. Ia juga bertugas mengoreksi tulisan-tulisan nya terhadap tugas yang dibebankan oleh Amirul redaktur lainnya, dan meneliti terjemahan-terjemahan Mukminin . Beliau meminta Abu Sulaiman untuk materi yang akan diterbitkan. Ia berupaya keras melak- menuangkan ide-idenya dalam bentuk artikel, karena sanakan tugas yang menyita waktunya itu. Syaikh Abu beliau percaya dengan kepiawaian bahasanya, bakat tuMuhammad selalu mengawasi mereka melaksanakan lis-menulisnya, dan ilmu syar’inya yang mapan, serta tugas-tugasnya itu. Beliau berupaya keras agar majalah pemahamannya terhadap manhaj Daulah Islamiyyah. ini tampil dengan sebaik-baiknya sehingga pesan-pe- Dalam tulisannya Abu Sulaiman menggunakan nama san Daulah Islamiyyah tersampaikan dengan tampi- samaran Abu Maisarah asy-Syami di bawah bimbingan lan yang paling menakjubkan. Oleh karena itu, dalam dan pengawasan Syaikh Abu Muhammad. persoalan redaksional dan bahkan desain pun beliau Demikianlah kunyah ini terkenal. Pukulan demi membimbing dan mengoreksi mereka bersama dengan Syaikh Abu Sulaiman. Hingga akhirnya dengan takdir pukulan telak menghantam shahawat murtad dan para Allah majalah ini sukses, dan pesan-pesan yang diril- ulama durjananya. Satu demi satu dibongkarnya kedok faksi-faksi sesat pengaku Islam dan petinggi-petisnya menjadi buah bibir media. ingginya pengekor hawa nafsu. Disingkapnya jati diri Kemudian proyek ini diperlebar agar majalah ini sebenarnya para figure yang disembah manusia selain bisa terbit dengan bahasa lainnya. Maka munculah Allah. Hinggga jadilah nama Abu Maisarah asy-Syami majalah al-Manba’ (berbahasa Rusia), Konstantiniye sumber kegundahan faksi-faksi Shahawat dan simpati39

sannya, khususnya ulama durjana yang membela kaum musyrikin. Mereka selalu mengeluhkannya lantaran tak sanggup membantah artikel-artikel tersebut. Mereka selalu berusaha mencari tahu jati dirinya. Mereka selalu mengadukan perihalnya kepada siapapun yang bisa membantu mereka, namun tanpa hasil informasi apapun. Ia  berusaha keras untuk selalu menyembunyikan tulisan-tulisan dan amalannya karena khawatir akan riya, menghindari sum’ah, dan tidak ingin terkenal.

Ulama Thaghut Yahudi-nya Jihad, Thariq ‘Abdul-Halim

Abu Sulaiman  sangat pecemburu terhadap dien, mudah marah karena Allah, dan sangat membenci ulama-ulama durjana. Khususnya klaimer tauhid dan sunnah, dan utamanya lagi para masyaikh shahawat dan ideolognya. Pada tiap kesempatan ia selalu memperingatkan manusia dari mereka, dan membeberkan semua tingkah picik dan sikap hina mereka. Kolega dan amirnya selalu dimotivasinya untuk membunuh dan memutus fitnah mereka. Ia bahkan menawarkan dirinya untuk melaksanakan tugas dan mewujudkan tujuan ini. Melalui tulisannya ia juga memprovokasi untuk membunuh banyak ulama durjana yang loyal kepada para salibis. Ia juga ikut andil dalam perencanaan pembunuhan seorang Amerika murtad Hamzah Yusuf saat berkunjung ke Turki, namun Allah menakdirkannya selamat dari tangan unit Daulah Islamiyyah yang beroperasi di sana. 40

Rubrik Utama

Ilmu, Amal, dan Dakwah Ilmu Syaikh Abu Sulaiman tak hanya sekedar teori. Ia  selalu berusaha mengamalkan ilmunya. Fokusnya adalah pada hal-hal yang bermanfaat bagi din dan dunia saudara-saudaranya. Ia sangat pandai dalam masalah tauhid, mengetahui berbagai macam pendapat sekte-sekte dahulu dan sekarang, fasih dalam pendapat madzhab-madzhab fikih, dan sangat berupaya mengikuti para salaf dan yang berjalan di atas jejak mereka. Ia sangat waspada terhadap pelaku bid’ah dan ocehan-ocehan mereka, tidak memuliakan mereka, dan tidak mengangung-agungkannya. Ia banyak menelaah pendapat generasi pertama imam dakwah najdiyyah. Ia selalu mewanti-wanti dari kesesatan yang ditempelkan pada dakwah ini lewat tangan generasi terakhirnya yang berafiliasi kepada dakwah ini namun loyal kepada thaghut Alu Su’ud dan antek-anteknya. Saking gigihnya beliau  dalam usahanya mengetahui kebenaran dan mengikutinya, ia habiskan waktu berjam-jam untuk memverifikasi persoalan-persoalan ilmiyah dan mencari pendapat yang kuat. Jika kebenaran ditemukannya maka ia tak peduli jika harus menyelisihi pendapat imam atau meninggalkan pendapat yang mashur. Beban yang sudah bertumpuk di pundaknya semakin banyak. Meletihkan badan dan memeras otaknya. Di pagi buta ia  sudah memulai aktivitasnya bersama koleganya di majalah Dabiq dan tim penerjemah. Setelahnya ia menghadiri pertemuan-pertemuan panjang dengan para ikhwah mujahidin yang terkena syubhat. Ia menjelaskan kepada mereka fakta-fakta seputar manhaj Daulah Islamiyyah dan menyeru untuk kembali kepada kebenaran. Setelah berjam-jam diskusi dan perdebatan yang melelahkan dia kembali untuk meneliti, menulis, dan mengulang-ngulang. Ia pulang ke rumahnya larut malam dalam keadaan letih dan capek lantaran bergadang, dan kelaparan karena terkadang sepanjang hari ia tidak merasakan makanan kecuali beberapa suap sekedar menegakkan tulang punggungnya.

Ulama Thaghut Yahudi-nya Jihad, Hani as-Siba’i

Kerinduan Yang Tak Padam Akan Mati Syahid Betapapun manfaatnya amat besar kepada kaum muslimin tidak menghentikannya terus meminta untuk melaksanakan operasi istisyhadi. Kesibukannya dalam menuntut ilmu dan dakwah tidak memadamkan kerinduannya menuju medan pertempuran dan front ribat. Tiap kali majalah Dabiq mengalami keterlambatan terbit ia bercanda kepada koleganya bahwa jalan satu-satunya untuk beristirahat dari pekerjaan yang melelahkan ini adalah operasi Istisyhadiyyah. Setiap kali mendapati koleganya merencanakan proyek baru ia bercanda akan membiarkan mereka melaksanakan proyek itu sendirian, dan dia hanya fokus untuk rencana operasi Istisyhadiyyah. Pada hari-hari terakhirnya, ia bersama Syaikh Abu Muhammad aktif merencanakan proyek majalah Rumiyah dalam delapan bahasa yang bertujuan memperluas cakupan pembaca dari berbagai bahasa non Arab lainnya. Mereka berdua merapikan dan menentukan waktu penerbitannya secara serentak. Atas karunia Allah proyek ini sukses. Rumiyah menjadi majalah bulanan yang diterbitkan secara serentak dalam sepuluh bahasa non Arab. Dengannya Allah membuat geram orang-orang kafir, membuat gembira orang-orang beriman, dan menolong Daulah Islam dan kaum muslimin. Setelah terbitnya edisi pertama majalah ini, Syaikh Abu Muhammad al-Furqan  terbunuh dalam serangan salibis di kota Raqqah. Abu Sulaiman sangat sedih berpisah dengannya. Kesedihannya tampak sangat jelas. Ia sering terlihat tidak fokus, pandangannya bingung, dan hampir-hampir tidak pernah tersenyum. Hal itu lantaran kedudukan Syaikh Abu Muhammad pada dirinya. Ia juga menyadari betapa pentingnya posisi Syaikh di Daulah Islamiyyah di antara amir dan prajuritnya.

Maka ia terus menerus mendesak amirnya untuk mengizinkannya ribath dan ikut dalam peperangan. Hingga akhirnya diizinkan. Maka ia keluar mencari front ribath terdekat dengan musuh dan yang paling berbahaya. Rekan-rekannya lalu mengantarkannya ke front pertempuran di utara kota Tabqah. Ia tetap bertahan di salah satu desa bersama sedikit rekan-rekannya di bawah bombardir salibis. Hingga Allah menakdirkannya terbunuh ketika mortir mengenai rumah tempatnya berlindung. Akhirnya cita-citanya kini terwujud. Kisah jihadnya berakhir sebagaimana diinginkannya sebelumnya. Syahid di jalan Allah di barisan terdepan, tidak berpaling saat berhadapan dengan musuh, dan tidak mundur ke belakang. Demikianlah kami kira, dan kami tidak mensucikan siapapun di hadapan Allah. Kini Abu Sulaiman asy-Syami telah pergi. Ia tidak pernah merasakan nikmatnya istirahat bagi badan dan akalnya sejak menemani Syaikhnya Abu Muhammad al-Furqan . Ia telah pergi sementara gambaran tentangnya masih melekat di benak rekan-rekannya, duduk menghadap laptopnya hingga larut malam atau di pagi-pagi buta, meneliti permasalahan, memurajaah kitab, atau menulis artikel. Abu Sulaiman telah pergi. Dia tahu bahwa media adalah jalan dakwah kepada Allah, hidayah ke jalanNya, dan sebagai provokasi untuk memerangi musuh-musuh-Nya, maka ia laksanakan tugas itu dengan sebaik-baiknya. Semoga Allah merahmatimu, wahai Abu Sulaiman, dan mengumpulkan kita dengan guru-gurumu di surga-Nya yang tinggi.

41

43

‫‌ژماره ‪8‬‬

‫پێڕست‬

‫ئه‌ى موه‌حيده‌كان‪ :‬مزگێنى بده‌ن‪،‬‬ ‫ه الله ناحه‌سێينه‌وه‌‬ ‫سوێند ب ‌‬ ‫ه جيهادمان ته‌نها له‌ژێ ‌ر دارى‬ ‫ل ‌‬ ‫‌زه‌يتون نه‌بێت له‌ ڕۆميه‌‪.‬‬ ‫ئ ه‌بو ح ه‌مزه‌ى موهاجري ‪‬‬

‫ناوازه‌‬ ‫پياوانێك هه‌ن له‌باوه‌ڕداران‬

‫‪36‬‬

‫وتـــار‬ ‫‌تامردن په‌روه‌ردگارت بپه‌رسته‬

‫‪4‬‬

‫‌به‌ڵێنى الله حه‌ق وڕاسته‬

‫‪6‬‬

‫دامه‌زراندىن ده‌وڵه‌ىت ئيسالمى له‌نێوان‬ ‫ڕێبازى پێغه‌مبه‌ر و ڕێگا‌كاىن گومڕاكان ‪-‬‬ ‫به‌ىش دووه‌م‬

‫‪8‬‬

‫دونيا نه‌ويستى له‌ڕێبازى سه‌له‌ف‬

‫‪12‬‬

‫ه پێغه‌مبه‌ران تاقيده‌كرێنه‌وه‌‬ ‫به‌م شێوه‌ي ‌‬ ‫پاشان پاشه‌ڕۆژ بۆ ئه‌وانه‌‬

‫‪16‬‬

‫ه به‌‬ ‫نيعمه‌ىت له‌شساغى و تاقيكردنه‌و ‌‬ ‫نه‌خۆىش‬

‫‪26‬‬

‫گه‌ڕانه‌وه‌ى حوكم بۆ الى تاغوت‬

‫‪30‬‬

‫بجه‌نگن دژى تێكڕاى مورشيكان‬

‫‪34‬‬

‫‪36‬‬

‫‪16‬‬

‫هه‌واڵه‌كان‬ ‫چااڵكيه‌ سه‌ربازى و ئه‌منيه‌كان‬

‫‪22‬‬ ‫‪30‬‬

‫‪6‬‬ ‫پێڕست‬

‫‪2‬‬

3

‫به‌ڕاســتى ئه‌گ ـه‌ر هللا تعالــى به‌نده‌ي ـه‌ك ل ـه‌ به‌نده‌كانــى به‌هره‌مه‌نــد كــرد‬ ‫ونيعم ـه‌ت كــرده‌ س ـه‌رى‪ ،‬ئ ـه‌وا‌ نــاوه‌ڕۆك وڕوكارى وه‌ك ي ـه‌ك لێــده‌كات‪،‬‬ ‫واى لێنــاكات ك ـه‌ مونافيــق بێــت ل ـه‌ بيروبــاوه‌ڕى‪ ،‬يــان قس ـه‌ وكــردارى ي ـه‌ك‬ ‫نه‌بێــت‪.‬‬ ‫ه ـه‌ر ئه‌وه‌ي ـه‌ ك ـه‌ هللا ‪-‬به‌فه‌زڵــى خۆيــى‪ -‬به‌خشــيويه‌تى به‌ده‌وڵه‌تــى‬ ‫ئيســامى له‌چه‌نديــن الوه‌ ك ـه‌ ئه‌ژمارناكرێــت‪ ،‬وه‌ له‌س ـه‌روى هه‌مووي ـه‌وه‌‬ ‫ئامانجه‌ك ـه‌ى وهــۆكارى بوونــى ودامه‌زراندنــى بريتــى بــووه‌ ل ـه‌ چه‌ســپاندنى‬ ‫ئايــن وجێبه‌جێكردنــى ش ـه‌ريعه‌ت‪.‬‬ ‫جــا ده‌وڵه‌تــى ئيســامى دژ وپێچه‌وانــه بــوو له‌گ ـه‌ڵ‌ گوم ـڕاو گوم ـڕا‬ ‫ك ـه‌ره‌كان له‌گــروپ وحيزب ـه‌ درۆين ـه‌ وزيانــده‌ره‌كان‪ ،‬ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌ دونيايــان‬ ‫پڕكــردووه‌ ل ـه‌ لێــدوان وبيــردۆز بۆدامه‌زراندنــى ئايــن‪ ،‬وســورن له‌س ـه‌ر‬ ‫به‌ئامانجگه‌ياندنــى ئ ـه‌وه‌ ه ـه‌ركات بوون ـه‌ خــاوه‌ن بڕيــار وجێگيربــوون‬ ‫وفه‌رمــان به‌ده‌ســتبن‪ ،‬پاشــان دروشــمه‌ درۆكانيــان ده‌رك ـه‌وت‪ ،‬ب ـه‌اڵم ه ـه‌ر‬ ‫له‌گ ـه‌ڵ به‌ده‌ســتهێنانى داواكاريه‌كانيــان به‌ڵێنه‌كانيــان شــكاند‪ ،‬وحوكميــان‬ ‫كــرد ب ـه‌ ده‌ســتوره‌ تاغوتي ـه‌كان‪ ،‬وه‌ مان ـه‌وه‌ى هێمــا ودروشــمه‌كانيان و‬ ‫ڕێكخراوه‌كانيــان خســته‌ پێــش دامه‌زراندنــى ئايــن‪.‬‬ ‫وه‌ ه ـه‌ركات‌ هللا ‪ b‬ناوچه‌يه‌ ـكـى ل ـه‌زه‌وى فه‌تحكــرد بۆموســڵمانان وتوانــاى‬ ‫ب ـه‌ ده‌وڵه‌تــى ئيســاميدا ئ ـه‌وه‌ س ـه‌ربازه‌كانى هه‌ڵده‌ســتن به‌دامه‌زراندنــى‬

‫ئايــن‪ ،‬وه‌ فه‌رمــان به‌چاك ـه‌ ده‌ك ـه‌ن وڕێگــرى له‌خراپ ـه‌ ده‌ك ـه‌ن‪ ،‬له‌گ ـه‌ڵ‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى دڵنيــان ك ـه‌ ئ ـه‌و كارانه‌يــان ده‌بێت ـه‌ هــۆى هه‌ڵســانه‌وه‌ى كاف ـران‬ ‫له‌دژيــان‪ ،‬وه‌ ســينه‌ى مونافيق ـه‌كان ده‌گوشــرێت پێــى‪ ،‬ب ـه‌اڵم ئ ـه‌وان ته‌نهــا‬ ‫داواى ڕه‌زامه‌نــدى پ ـه‌روه‌ردگارى جيهانيــان‌ ده‌ك ـه‌ن به‌م ـه‌‪.‬‬ ‫وه‌ چاكتريــن شــت كـه‌ ئه‌مــڕۆ چــاوى موه‌حيده‌كانــى پــێ خــۆش ده‌بێــت ئه‌وه‌يـ ‌ه‬ ‫ك ـه‌ ببينرێــت له‌هه‌مــوو زه‌وى چــۆن نوێــژ ده‌كرێــت وزه‌كات وه‌رده‌گيرێــت‬ ‫وفه‌رمــان ده‌كرێ ــت به‌چاك ـه‌ وڕێگــرى ده‌كرێــت له‌خراپ ـه‌ وســنوره‌كانى هللا‬ ‫‪ b‬جێبه‌جێده‌كرێــت له‌گ ـه‌ڵ هه‌ڵگيرســانى ئاگــرى به‌ره‌كانــى جه‌نــگ‬ ‫له‌هه‌مــوو اليه‌كان ـه‌وه‌‪.‬‬ ‫جــا ده‌بينرێــت ك ـه‌ شــێره‌كانى ئيســام چــۆن داســتان تۆمــار ده‌ك ـه‌ن وگيــان‬ ‫وخوێنــى خۆيــان ده‌به‌خشــن‪ ،‬له‌كاتــى به‌رپه‌رچدان ـه‌وه‌ى هه‌ڵمه‌ته‌كانــى‬ ‫هاوه‌ڵگـه‌ڕان وموشــريكان لـه‌ ده‌وروبـه‌رى شــارێك له‌شــاره‌كان‪ ،‬وه‌ له‌هه‌مــان‬ ‫كاتــدا بانگده‌درێــت بــۆ نوێــژ ومســوڵمانان كۆده‌بن ـه‌وه‌ بــۆ نويــژ ل ـه‌ كۆاڵنێــك‬ ‫يــان دوو كــۆاڵن ئه‌والتــر ل ـه‌دورى ب ـه‌ره‌ى ش ـه‌ڕه‌كه‪ ،‬وه‌ ل ـه‌ ته‌نيشــتيانه‌وه‌‬ ‫برايانــى تريــان ده‌گه‌ڕيــن وزه‌كات كۆده‌كه‌ن ـه‌وه‌ ودابه‌�شــى ده‌ك ـه‌ن به‌س ـه‌ر‬ ‫شايســته‌كان‪ ،‬ودادگاكان حوكــم ب ـه‌ ئيســام ده‌ك ـه‌ن ل ـه‌م دۆســيانه‌ى ك ـه‌‬ ‫بۆيــان ب ـه‌رز ده‌كرێت ـه‌وه‌‪ ،‬وه‌ ح ـه‌ده‌كان جێبه‌جێده‌ك ـه‌ن له‌س ـه‌ر ئه‌وان ـه‌ى‬ ‫ك ـه‌ شايســته‌ى ئ ـه‌و س ـزايه‌ن‪ ،‬هيــچ ســاتێك بانگ ـه‌وازى بــۆ چاك ـه‌ وفه‌رمــان‬ ‫وتار‬

‫‪4‬‬

‫بانگه‌شه‌ى موڕته‌دان بۆ جێبه‌جێكردنى شه‌ريعه‌ت هه‌موو درۆبوو‬

‫به‌چاك ـه‌ وڕێگــرى له‌خراپ ـه‌ ناوه‌ســتێت‪ ،‬ب ـه‌م شــێوه‌يه‌ ئايــن به‌ت ـه‌واوى‬ ‫جێبه‌جێده‌بێــت ه ـه‌روه‌ك چــۆن هللا فه‌رمانــى كــردوه‌‪.‬‬ ‫جه‌نــگاوه‌رى ڕيــزى يه‌ك ـه‌م هيــچ شــتێك چه‌ســپاوى نــاكات ته‌نهــا‬ ‫پارێزگاريكــردن ل ـه‌ ش ـه‌ريعه‌تى پ ـه‌روه‌ردگار نه‌بێــت كه‌جێبه‌جێده‌كرێــت‬ ‫له‌س ـه‌ر زه‌وي ـه‌ك كه‌موشــريك وهاوه‌ڵگه‌ڕه‌كانــى تێــدا ده‌رده‌كرێــت‪ ،‬وه‌‬ ‫ئ ـه‌و دڵنياي ـه‌ ك ـه‌ س ـه‌ركه‌وتنى به‌س ـه‌ر دوژمنــى به‌هێــزى بــازووى ني ـه‌ وه‌‬ ‫نه‌ب ـه‌ با�شــى چه‌كه‌ك ـه‌ى وب ـه‌زۆرى زه‌خيــره‌ وكه‌رســته‌كه‌يه‌تى‌‪ ،‬به‌ڵكــو ئ ـه‌وه‌‬ ‫ته‌نهــا به‌فه‌زڵــى (هللا)ي ـه‌‌ هه‌رچه‌نــده‌ دڵنيايــى زيــادى كــرد ب ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ئايــن‬ ‫جێبه‌جێده‌كرێــت وه‌ك ئ ـه‌وه‌ى هللا فه‌رمانــى پێكــردوه‌ ئ ـه‌وه‌ زياتــر دڵنيايــى‬ ‫زيــاد ده‌كات ب ـه‌وه‌ى ك ـه‌ پ ـه‌روه‌ردگار ‌س ـه‌ريانده‌خات به‌س ـه‌ر دوژمنــدا‪،‬‬ ‫ئ ـه‌و ج ـه‌گاوه‌ره‌ش هه‌ڵده‌ســتێت به‌جێبه‌جێكردنــى ئايــن ل ـه‌و اليه‌ن ـه‌وه‌‬ ‫ك ـه‌ پێش ـه‌واكه‌ى فه‌رمانــى پێكــردوه‌؛ ئه‌ويــش جيهــادى موشــريكه‌كانه‌‪ ،‬بــۆ‬ ‫پارێــزگارى ل ـه‌ ســپيه‌تى وده‌س ـه‌اڵتى موســڵمانان‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ براكانــى كۆمه‌ڵێــك ه ـه‌ن ك ـه‌ په‌نايــان ده‌ده‌ن‪ ،‬وه‌ پارێزگارين ـه‌‪،‬‬ ‫موســڵمانان وئابــڕو وماڵيــان ده‌پارێــزن‪ ،‬هيــچ شــتێك دوريــان ناخات ـه‌وه‌‬ ‫ل ـه‌ س ـه‌نگه‌ره‌كانيان جگ ـه‌ ل ـه‌ فه‌رمانــى وه‌لــى ئه‌مره‌كانيــان‪ ،‬وه‌ له‌ب ـه‌ر‬ ‫جێبه‌جێكردنــى ئ ـه‌و ڕاســپارده‌يه‌ى ك ـه‌ خراوه‌ت ـه‌ سه‌رشــانيان بــۆ‬ ‫جێبه‌جێكردنــى ئايــن‪ ،‬ك ـه‌ ن ـه‌ دروشــم و ش ـه‌عيره‌كانى به‌رزده‌بێــت‪ ،‬و ن ـه‌‬ ‫ســنوره‌كانى ده‌پارێزرێــت و ن ـه‌ حوكمه‌كانــى جێبه‌جێده‌كرێــت ئيــا به‌هــۆى‬ ‫ئه‌وان ـه‌وه‌ نه‌بێــت‪ ،‬ئه‌گ ـه‌ر داواى ده‌رچوونيــان لێك ـرا ده‌رده‌چــن‪ ،‬ئه‌گ ـه‌ر‬ ‫داواى سه‌رخســتنيان لێك ـرا س ـه‌ريان ده‌خ ـه‌ن‪ ،‬وه‌ ئه‌گ ـه‌ر فه‌رمانيــان پێك ـرا‬ ‫گوێڕاي ـه‌ڵ ده‌بــن‪.‬‬ ‫بارودۆخه‌ك ـه‌ ب ـه‌م شــێوه‌يه‌ ده‌گوزه‌رێــت ل ـه‌ هه‌مــوو بســتێك ل ـ ‌ه‬ ‫خا ـكـى ئيســام‪ ،‬س ـه‌ربازانى ده‌وڵه‌تــى ئيســامى ئايــن جێبه‌جێده‌ك ـه‌ن‬ ‫ئه‌وه‌نــده‌ى ته‌مكينيــان هه‌بێــت و تواناداربــن‪ ،‬تــا ئ ـه‌و كات ـه‌ى ك ـه‌ هللا ‪b‬‬ ‫تو�شــى تاقيكردنه‌وه‌يــان ده‌كات ب ـه‌ دوژمنه‌كانيــان و ناچارده‌كرێــن‬ ‫‪5‬‬

‫پاشه‌كش ـه‌كردن‬ ‫ب ـه‌‬ ‫بــۆالى ده‌ســته‌يه‌كى تــرى‬ ‫موســڵمانان ئ ـه‌وه‌ش ب ـه‌‬ ‫فه‌رمانــى پێش ـه‌واكانيان‪،‬‬ ‫دواى ئ ـه‌وه‌ى توانــاى خۆيــان‬ ‫به‌گه‌ڕخســت بــۆ ده‌ركردنــى‬ ‫موشــريكه‌كان‪ ،‬تــا بيانويــان‬ ‫هه‌بێــت الى پ ـه‌روه‌ردگار‪،‬‬ ‫وه‌ دووبــاره‌ ده‌گه‌ڕێن ـه‌وه‌ بــۆ‬ ‫گرتن ـه‌وه‌ى ئ ـه‌و ناوچان ـه‌ى‬ ‫ك ـه‌ له‌ده‌ســتيان داوه‌‪ ،‬وه‌‬ ‫ش ـه‌ريعه‌تى تيــادا جێبه‌جــێ‬ ‫ده‌ك ـه‌ن‪ ،‬ه ـه‌ر ب ـه‌م هۆي ـه‌وه‌‬ ‫ڕاســتى بانگه‌ش ـه‌كه‌يان و‬ ‫وه‌فايــان بــۆ په‌يمانه‌كانيــان‬ ‫ده‌چه‌ســپێت و هللا ‪b‬‬ ‫له‌خۆيــان ڕازى ده‌ك ـه‌ن‪ ،‬وڕاســتى ڕێبازه‌كه‌يــان ئاشــكرا ده‌ك ـه‌ن‪.‬‬ ‫به‌ڕاســتى بوخــارى لـه‌ ئه‌نه‌سـه‌وه ‪ h‬گێڕاويه‌تـه‌وه‌‌ ئه‌ويــش لـه‌ پێغه‌مبـه‌ره‌وه‌‬ ‫‪ g‬ده‌فه‌رموێــت‪( :‬إن قامــت الســاعة وفــي يــد أحدكــم فســيلة‪ ،‬فــإن‬ ‫اســتطاع أال تقــوم حتــى يغرســها فليغرســها) [األدب املفــرد]‪ .‬وات ـا‌‪( :‬ئه‌گ ـه‌ر‬ ‫قيام ـه‌ت هه‌ڵســا وله‌ده‌ســتى يه‌كێكتــان نه‌مامێــك هه‌بــوو‪ ،‬ئه‌گ ـه‌ر توانــاى‬ ‫هه‌بــوو بيچێنێــت بــا بيچێنێــت)‪.‬‬ ‫ئ ـه‌ى س ـه‌ربازانى ئيســام وپاس ـه‌وانانى ش ـه‌ريعه‌ت‪ ،‬هيــچ شــتێك ل ـه‌ چاك ـه‌‬ ‫به‌ك ـه‌م مه‌زانــن‪ ،‬وه‌ الواز وده‌ســته‌ وه‌ســتان مه‌بــن ل ـه‌ جێبه‌جێكــردن‬ ‫ودامه‌زراندنــى دروشــمێك (شــعيرة) له‌دروشــمه‌كانى ئيســامى‬ ‫ئه‌وه‌نــده‌ى ده‌توانــن‪ ،‬يــان بانگه‌ش ـه‌ بك ـه‌ن بــۆ ه ـه‌ر كارێــك ل ـه‌ كــرده‌و ‌ه‬ ‫وپه‌رستش ـه‌ پاي ـه‌داره‌كان‌‪ ،‬ئه‌گه‌رچــى ئ ـه‌و س ـه‌رقاڵيش بێــت به‌دژايه‌تــى‬ ‫وبه‌ره‌نگاربوون ـه‌وه‌ى دوژمــن وپاراســتنى ده‌س ـه‌اڵتى ئيســام و پاس ـه‌وانيه‌تى‬ ‫س ـه‌نگه‌ره‌كان‪.‬‬ ‫وه‌ نه‌ك ـه‌ن ك ـه‌وا جێبه‌جێكردنــى ت ـه‌واوى ئايــن دوا بخ ـه‌ن؛ به‌ڵكــو‬ ‫جێبه‌جێيبك ـه‌ن به‌بــێ ك ـه‌م وكــوڕى ئه‌وه‌نــده‌ى هللا توانــادارى كــردن‬ ‫ل ـه‌زه‌وى جــا بــۆ ڕۆژێــك بــوو يــان كه‌متــر ل ـه‌ ڕۆژێــك‪ ،‬وه‌ وريابــن نه‌ك ـه‌ن هيــچ‬ ‫يه‌كێــك ل ـه‌ ش ـه‌عيره و دروشــمه‌‌كانى ئايــن وحوكمه‌كانــى به‌ده‌ســتى خۆتــان‬ ‫په‌كبخ ـه‌ن هه‌تــا ئه‌گ ـه‌ر بــۆ ڕۆژێكيــش بێــت يــان كه‌متــر ل ـه‌ ڕۆژێــك‪ ،‬جــا به‌م ـ ‌‌ه‬ ‫په‌روه‌ردگارتــان توڕه‌ده‌ك ـه‌ن‪ ،‬ودوژمــن به‌س ـه‌ر خۆتانــدا زال ده‌ك ـه‌ن‪ ،‬هللا‬ ‫َ َ ْ َ ْ َ ْ ْ َ َ َ َّ َ ْ ً َ ُ َ َ ْ َ ْ َ ْ ْ َ َ َ‬ ‫ـال ذ َّر ٍة‬ ‫‪ b‬ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬فمــن يعمــل ِمثقــال ذر ٍة خيــرا يــره * ومــن يعمــل ِمثقـ‬ ‫َ‬ ‫شـ ًّـرا َيـ ُـره} [الزلزلــة‪ .]8 - 7 :‬وات ـا‌‪ ( :‬ئ ـه‌وه‌ى به‌ئه‌نــدازه‌ى ي ـه‌ك تۆزقــاڵ چاك ـ ‌ه‬ ‫بــكات پاداشــته‌كه‌ى ده‌بينێت ـه‌وه‌‌‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌وه‌ى به‌ئه‌نــدازه‌ى ي ـه‌ك تۆزقــاڵ‬ ‫خراپ ـه‌ بــكات س ـزاكه‌ى ده‌بينێت ـه‌وه‌)‪.‬‬

‫به‌ڕاســتى هللا تعالــى با�ســى ب ‌هنــده ‌باوه‌ڕداره‌كانــى كــردوه‌ ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌‬ ‫وت ـه‌ى هللا به‌ڕاســت ده‌زانــن و دڵنيــان ل ـه‌ جێبه‌جێكردنــى به‌ڵێنه‌كانــى‪،‬‬ ‫ئ ـه‌م دڵنيايي ـه‌ ل ـه‌ د ‌هســتناده‌ن له‌كاتــى ناخۆ�شــى و خۆ�شــى‪ ،‬به‌ڵكــو‬ ‫مه‌ينه‌تي ـه‌كان د ‌هبــن ب ‌ههــۆى زيادبوونــى باوه‌ڕيــان ب ـه‌ ئايه‌ته‌كانــى هللا‬ ‫وبه‌ڵێنه‌كانــى‪ ،‬وه‌ ملك ـه‌چ د ‌هبــن بــۆ فه‌رمانه‌كانــى و داناييه‌كانــى‪ ،‬وه‌ ڕازى‬ ‫د ‌هبــن ب ـه‌ ق ـه‌زا و ق ـه‌ده‌رى‪.‬‬ ‫ب ‌هنــده‌كان زۆرب ـه‌ى هێوايه‌ك ‌هيــان ئه‌وه‌ي ـ ‌ه ك ـ ‌ه س ـه‌ركه‌وتن بێــت له‌الي ـه‌ن‬ ‫(هللا)و ‌ه به‌ڕێگايه‌ ـكـى تايب ـه‌ت و ب ـه‌ چه‌نديــن ڕوداو‪ ،‬ب ـه‌اڵم هللا تعالــى‬ ‫داناييه‌ ـكـى گه‌وره‌يــى هه‌يـ ‌ه لـه‌وه‌دا زۆربـه‌ى ئـه‌و شــتان ‌ه ده‌شــارێته‌و ‌ه لێمــان‪.‬‬ ‫به‌ڕاســتى بــاوه‌ڕداران هيواخوازبــوون ك ـ ‌ه بگ ـه‌ن ب ـ ‌ه كاروان ‌هك ـه‌ى كافرانــى‬

‫وتار‬

‫‪6‬‬

‫قوڕيــش و به‌د ‌هسـه‌تى بهێنــن بـ ‌ه ئاســانى و بــێ ج ‌هنــگ‪ ،‬و ‌ه ئـه‌وه‌ى به‌ده‌ســتى‬ ‫ده‌هێنــن ببێــت به‌هێــز وباڵوكردن ـه‌وه‌ى هێــز‪ ،‬ب ـه‌اڵم هللا تعالــى ب ـ ‌ه زانســت‬ ‫ودانايــى خــۆى ويســتى ك ـ ‌ه كاروان ‌هك ـ ‌ه ده‌رچێــت وقوڕيــش ســوربن له‌س ـه‌ر‬ ‫جه‌نگــى موســڵمانان ب ـ ‌ه ســوپايه‌كى زياتــر لــه �ســێ به‌رامب ـه‌رى ژمــاره‌ى‬ ‫موســڵمانان‪ ،‬به‌هيــواى س ـه‌ركه‌وتن به‌س ـه‌ر موســڵمانان ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌‬ ‫ده‌ســتيانكردو ‌ه بـه‌ شــكاندنى شــكۆى قوڕيــش و هه‌ڵده‌كوتنـ ‌ه سـه‌رى وسـه‌ر‬ ‫هللا له‌سـه‌ر‬ ‫بازرگانيه‌كانيــان‪ ،‬ئه‌وه‌بــوو غـه‌زوه‌ى بـه‌درى گـه‌وره‌ ڕويــدا‪ ،‬كـ ‌ه‬ ‫َّ‬ ‫ُ َّ‬ ‫ْ‬ ‫الطا ِئ َف َت ْيــن َأ َّن َهــا َل ُكــمْ‬ ‫ئ ـه‌م غه‌زو ‌هي ـ ‌ه ده‌فه‌رموێــت‪{َ :‬وِإذ َي ِع ُدكـ ُـم اللـ ُـه ِإ ْحـ َـدى‬ ‫ِ‬ ‫َّ َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ َ َ َ َ‬ ‫َّ َ َ ُ ُ َ ُ‬ ‫ات الشـ ْـوك ِة تكــون لكـ ْـم َو ُي ِريـ ُـد اللـ ُـه أ ْن ُي ِحـ َّـق ال َحـ َّـق ِبك ِل َما ِتـ ِـه‬ ‫َوتـ َـو ُّدون أ َّن غ ْيـ َـرذ‬ ‫ِ‬ ‫ََْ َ َ َ َْ‬ ‫َ َ ُْ‬ ‫َ‬ ‫َْ‬ ‫َ ُ َّ ْ َ َّ َ ُ ْ‬ ‫اطـ َـل َولـ ْـو كـ ِـر َه ال ْج ِر ُمــون}‬ ‫ويقطــع د ِابـ َـر الكا ِف ِريــن * ِلي ِحــق الحــق ويب ِطـ َـل الب ِ‬ ‫[األنفــال‪ .]8 - 7 :‬واتــا‪ ( :‬یــادی ئـه‌و کاتــه بک ‌هنـه‌وه هللا به‌ڵێنــی پێدابــوون کــه‬ ‫یه‌کێــک ل ـه‌و دوو د ‌هســته‌یه به‌ڕاســتی بــۆ ئێــوه ده‌بێــت (یــان کاروان ‌هکــه یــان‬ ‫س ـه‌رکه‌وتن ب ‌هس ـه‌رل ‌هشــکره‌که‌دا) ئێــوه‌ش به‌ڕاســتی ئاواتــه خــوازن وح ـه‌ز‬ ‫د ‌هک ـه‌ن کاروانــه بــێ چ ـه‌ک و ئاســانه‌که بــۆ ئێــوه بێــت‪( ،‬هللا)ش ده‌یه‌وێــت‬ ‫ح ـه‌ق وڕاســتی به‌فه‌رمانه‌کانــی خــۆی بچ ‌هســپێنێت و کافرانیــش بن ‌هبــڕ‬ ‫بــکات وڕیش ـه‌که‌نیان بــکات * بــۆ ئ ـه‌وه‌ی ح ـه‌ق و ڕاســتی بچ ‌هســپێنێت و‬ ‫ب ‌هتــاڵ و ناحه‌قیــش پــووچ بکات ـه‌وه و له‌نــاوی ببــات‪ ،‬هه‌رچ ‌هنــده تاوانبــارو‬ ‫تاوانــکاران پێیــان ناخۆش ـه‌‪.‬‬ ‫به‌ڕاســتى هللا تعالــى كافرانــى به‌بچو ـكـى هێناي ـه‌ پێــش چــاوى بــاوه‌ڕداران‬ ‫بۆئ ـه‌وه‌ى ور ‌هيــان به‌رزبێت ـه‌وه‌ و جه‌نگــى كاف ـران نه‌ياترســێنێت‪ ،‬وه‌‬ ‫ژمــاره‌ى باوه‌ڕدارانــى ك ـه‌م كــرده‌وه‌ له‌چــاوى كاف ـران تــا س ـه‌ريان لێبشــێوێت‬ ‫ْ َ‬ ‫‌ڕدا ان‪ ،‬هللا تعالــى ده‌فه‌رموێــت‪{َ :‬وإ ْذ ُير ُيك ُم ُ‬ ‫وهـ ْـم ِإ ِذ ال َتق ْي ُتـ ْـم‬ ‫له‌جه‌نگــى بــاوه ر‬ ‫َ ْ ُ ُ ْ َ ً َ ُ َ ّ ُ ُ ْ َ ْ ُ ْ َ ْ َ ِ ُ َ ِْ ً َ َ َ ْ ُ ً َ َ‬ ‫�ضــي هللا أمــرا كان مفعــول وِإلــى‬ ‫فــي أعي ِنكــم ْ ُق ِليــا ويق ِللكــم فــي أعي ِن ِهــم ِليق ِ‬ ‫هللا ُت ْر َجـ ُـع ال ُمـ ُ‬ ‫ـور} [األنفــال‪ ،]44 :‬كاتێــك ه ـه‌ردوو كۆمه‌ڵ ‌هك ـ ‌ه ڕوب ـه‌ڕووى‬ ‫ِ‬ ‫يه‌كتــر بون ـه‌و ‌ه كاف ـران وايــان بينــى ك ـه‌ موســڵمانان دوو ئه‌و ‌هنــده‌ى ژمــاره‌ى‬ ‫كافرانــن‪ ،‬ســوپاى كوفــر شــپرزه‌ بــوو و وريــان ڕوخــا‪ ،‬وه‌ هێزيــان ن ‌همــا‪ ،‬و ‌ه‬ ‫بێهيــوا بــوون ل ـه‌ س ـه‌ركه‌وتن‪ ،‬وه‌ هللا باوه‌ڕدارانــى سه‌رخســت‪ ،‬هللا تعالــى‬ ‫َ ْ َ َ َُ‬ ‫ٌ‬ ‫َ‬ ‫ْ َ َ ٌ َُ‬ ‫ان لكـ ْـم َآيــة ِفــي ِفئ َت ْيـ ِـن ال َتق َتــا ِفئــة تقا ِتـ ُـل ِفــي َسـ ِـب ِيل‬ ‫ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬قــد ك‬ ‫َّ َ ُ ْ َ َ َ ٌ َ َ ْ َ ُ ْ ْ َ ْ ْ َ ْ َ ْ َ ْ َ َّ‬ ‫اللـ ُـه ُي َؤ ّيـ ُـد ب َن ْ‬ ‫صــر ِه َمـ ْـن َي َشــاءُ‬ ‫اللـ ِـه وأخــرى كا ِفــرة يرونهــم ِمثلي ِهــم رأي العيـ ِـن و‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫َ َ َ ًَْ ُ َْ‬ ‫ال ْب َ‬ ‫صـ ِـار} [آل عم ـران‪ .]13 :‬واتــا‪ ( :‬ئ ـه‌ی محمــد‬ ‫ِإ َّن ِفــي ذ ِلــك ل ِعبــرة ِل ِولــي‬ ‫ب ـه‌و خه‌ڵکــه بڵــێ بێگومــان ل ـه‌و دوو د ‌هســته‌یه‌ی کــه لــه (جه‌نگــی ب ـه‌دردا)‬ ‫ڕوو بــه ڕووی یه‌کتــر و ‌هســتان نیشــانه ‌وپه‌ندێکــی گ ـه‌وره بــوو بۆتــان‪،‬‬ ‫د ‌هســته‌یه‌کیان لــه پێنــاوی هللا ده‌جه‌نــگان‪ ،‬د ‌هســته‌که‌ی تریــان بــێ بــاوه‌ڕ‬ ‫بــوون‪ ،‬ئیمانــداران له‌ب ـه‌ر چــاوی ئه‌وانــدا دوو ئه‌وه‌ند ‌هیــان ده‌نوانــد (لــه‬ ‫مه‌یدانــی جه‌نگــدا به‌چــاوی بینایــی وبینیــن)‪( ،‬هللا فریشته‌ی�شــی دابه‌زانــد‬ ‫بــۆ یارم ‌هتــی ئیمانــداران)‪ ،‬هللا پشــتگیری (ه ـه‌رد ‌هســته‌یه‌ک)و هه‌رک ‌هســێک‬ ‫بیه‌وێــت ده‌یــکات‪ ،‬به‌ڕاســتی ئــا ل ـه‌و یارمه‌تی ـه‌دا پ ‌هنــد و ئامــۆژگاری ه ‌هیــه‬ ‫بــۆ ئه‌وان ـه‌ی کــه بینایــی خۆیــان به‌کارده‌هێنــن و به‌وردیــی بیرده‌ک ‌هن ـه‌وه (کــه‬ ‫چــۆن کۆمه‌ڵێکــی ک ـه‌م زاڵ بــوون به‌س ـه‌ر کۆمه‌ڵێکــی زۆردا)‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ غ ـه‌زوه‌ى ئ ‌هح ـزاب هللا باوه‌ڕدارانــى تو�شــى تاقيكردنه‌وه‌ي ‌ه ـكـى گ ـه‌ور ‌ه‬ ‫كــرد‪ ،‬به‌هۆي ـه‌وه‌ باوه‌ڕيــان زيــادى كــرد به‌س ـه‌ركه‌وتن و به‌ڵێنــى هللا و‬ ‫ڕه‌ســوله‌كه‌ى ‪ g‬ب ـ ‌ه س ـه‌ركه‌وتنى بــاوه‌ڕداران وشكســتهێنانى كاف ـران‪.‬‬

‫‪7‬‬

‫َ َّ‬ ‫ُْ‬ ‫َ َّ َ ُ ْ‬ ‫هللا تعالــى ده‌فه‌رموێــت‪{َ :‬يــا أ ُّي َهــا ال ِذيـ َـن َآم ُنــوا اذكـ ُـروا ِن ْع َمــة اللـ ِـه َعل ْيكـ ْـم ِإذ‬ ‫ً‬ ‫َ ْ ُ ْ ُ ُ ٌ ََ ْ َ‬ ‫ً َّ َ‬ ‫ـود فأ ْر َســل َنا َعل ْي ِهـ ْـم ِريحــا َو ُج ُنــودا لـ ْـم ت َر ْو َهــا} [األح ـزاب‪،]9 :‬‬ ‫جاءتكــم جنـ‬ ‫ئيبــن كه‌ثيــرده‌ڵێــت‪“ :‬هللا تعالــى با�ســى نيعمـه‌ت و فـه‌زڵ وچاكه‌كانــى ده‌كات‬ ‫بــۆ ب ‌هنــده‌ باوه‌ڕداره‌كانــى‪ ،‬ل ـه‌ دورخســتنه‌وه‌ى دوژمنــان و س ـه‌ركه‌وتنيان‬ ‫ب ‌هس ـه‌ريدا ل ‌هســاڵێكدا ك ـه‌ حيزب ـه‌كان كۆبوون ـه‌وه‌ ل ـه‌م ســاڵه‌دا له‌ســاڵى‬ ‫خ ‌هنــده‌ق‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش له‌وت ـه‌ى صه‌حيــح مانگــى ش ـه‌والى ســاڵى پێنجــى كۆچــى‬ ‫بــوو‪ ،‬و ‌ه موشــريكه‌كان دابه‌زين ـ ‌ه ڕۆژهه‌اڵتــى شــار ل ـه‌ نزيــك ئوحــد‪ ،‬وه‌‬ ‫كۆمه‌ڵێكيــان ل ـه‌ شــوێنه‌ به‌رزه‌كانــى خا ـكـى مه‌دين ـه‌ دابه‌زيــن‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك‬ ‫ُ‬ ‫َ ُ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ َ‬ ‫هللا تعالــى ده‌فه‌رموێــت‪{ِ :‬إذ َج ُاءوكـ ْـم ِمـ ْـن ف ْو ِقكـ ْـم َو ِمـ ْـن أ ْســف َل ِم ْنكـ ْـم}‪ ،‬وه‌‬ ‫پێغه‌مبـه‌ر‌‪ v‬و ئه‌وانـه‌ى له‌گه‌ڵــى بــوون لـه‌ موســڵمانان‪ ،‬ژماره‌يــان نزيكـه‌ى‬ ‫�ســێ ه ـه‌زار ك ـه‌س بــوو‪ ،‬وه‌ ده‌گوترێــت‪ ،‬حه‌وس ـه‌د بــوون پشــتيان كــرده‌‬ ‫(ســلع) و ڕويانكــرده‌ دوژمــن”‪ ،‬وه‌ له‌ه ‌همــان كاتــدا كۆبوون ـه‌وه‌ى كاف ـران‬ ‫له‌س ـه‌ر موســڵمانان گه‌وره‌تريــن تاقيكردن ـه‌وه‌ بــوو‪ ،‬ئيبــن كه‌ثيــر ده‌ڵێــت‪:‬‬ ‫“داواكردن ‌هك ـه‌ گه‌ور ‌هبــوو و فه‌رمان ‌هك ـه‌ قــورس بــوو‪ ،‬وه‌ حاڵه‌ت ‌هك ـ ‌ه‬ ‫ْ‬ ‫ناخــۆش بــوو‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك هللا تعــال ده‌فه‌رموێــت‪{ُ :‬ه َن ِالـ َـك ْاب ُت ِلـ َـي الُ ْؤ ِم ُنــو َن‬ ‫ْ ُ ْ‬ ‫َو ُزل ِزلــوا ِزلـ َـزاال َشـ ِـد ًيدا} واتــا‪( :‬ئــا له‌وێــدا بــاوه‌ڕداران تاقيكران ـه‌و ‌ه و تو�شــى‬ ‫ناخۆ�شــى گه‌وره‌بــوون)‪ ،‬و ‌ه مان ـه‌وه‌ وگ ‌همــاڕۆى پێغه‌مب ـه‌ر و هاوه‌ڵه‌كانيــان‬ ‫دا بــۆ مــاوه‌ى نزيك ـه‌ى مانگێــك”‪.‬‬ ‫پاشــان س ـه‌ركه‌وتنى هللا تعالــى هــات دواى ئ ـه‌م ناخۆشــيانه‌ و دواى‬ ‫ئ ـه‌م قورســيه‌ ب ‌هشــێوازێكى سه‌رســوڕهێنه‌ر ل ـه‌ توانــاى هللا و شــكۆى و‬ ‫حيكمه‌ت ‌هك ـه‌ى و نه‌رمــى وڵوتفــى بــۆ بــاوه‌ڕداران‪ ،‬هللا تعالــى ده‌فه‌رموێــت‪:‬‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫ُ َ‬ ‫َ‬ ‫ُْْ‬ ‫ََ‬ ‫َ{و َر َّد هللا ال ِذيـ َـن ك َفـ ُـروا ِبغ ْي ِظ ِهـ ْـم لـ ْـم َي َنالــوا خ ْيـ ًـرا َوكفــى هللا الؤ ِم ِنيـ َـن‬ ‫َ‬ ‫ـال َو َك َ‬ ‫ْال ِق َتـ َ‬ ‫ان هللا ق ِو ًّيــا َع ِزيـ ًـزا} [األح ـزاب‪ ،]25 :‬وه‌ هللا ‪-‬تعالــى‪ -‬باوه‌ڕدارانــى‬ ‫سه‌رخســت به‌س ـه‌ر جوله‌كه‌كانــى (بنــي قريظــة)‪ ،‬وه‌ هللا باوه‌ڕدارانــى‬ ‫منه‌تباركــرد ب ـ ‌ه َ د ‌هســتكه‌وتێكى زۆر ل ـه‌ َ (بنــي قريظــة)‪ ،‬هللا تعالــى‬ ‫ْ‬ ‫ده‌فه‌رموێــت‪{َ :‬وأ ْنـ َـز َل َّالذيـ َـن َظ َاه ُر ُ‬ ‫ْ ََ‬ ‫اص ِيهـ ْـم‬ ‫وهـ ْـم ِمـ ْـن أ ْهـ ِـل ال ِك َتـ‬ ‫ِ‬ ‫ـاب ِمــن ص َي ِ‬ ‫ِ‬ ‫الر ْعـ َـب َفر ًيقــا َت ْق ُت ُلــو َن َو َت ْأسـ ُـر َ‬ ‫ون َفر ًيقــا * َوأ ْو َر َث ُكــمْ‬ ‫َو َقـ َـذ َف ِفــي ُق ُل ِوبهـ ُـم ُّ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ ْ َ ُ ْ َ َ َ ُ ِْ َ َ ْ َ َ ُ ْ َ َ ْ ً َ ْ َ َ ُ َ َ َ َ َّ‬ ‫اللـ ُـه َع َلــى ُك ّل َ‬ ‫�شـ ْـي ٍء‬ ‫أرضهــم و ِديارهــم وأموالهــم وأرضــا لــم تطئوهــا وكان‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫ق ِديـ ًـرا} [األح ـزاب‪ .]26-27 :‬واتــا‪( :‬ئه‌وان ـه‌ی پشــتگیری قوڕه‌یشــیه‌کانیان‬ ‫کــرد له‌خاو ‌هنــی کتێبــه ئاســمانیه‌کان‪ ،‬له‌جووه‌کانــی (بنــی قریــزة) هللا تعالــى‬ ‫لــه قه‌اڵکانیــان دایگرتــن‪ ،‬تــرس و بیمــی فڕێدایــه دڵیــان‪ ،‬تــا وایــان لێهــات‪،‬‬ ‫د ‌هســته‌یه‌کتان کوشــتن و ده‌سته‌یه‌کیشــتان به‌دیــل گرتــن * س ـه‌ره‌نجام‬ ‫هه‌رچــی زه‌وی و زارو مــاڵ و خانــوو ســامانێکیان ه ‌هبــوو هللا به‌خ�شــی‬ ‫به‌ئێــوه‌‪ ،‬هه‌رو ‌ههــا شــوێنی تریــش که‌هێشــتا تــا ئێســتا پێیــدا نه‌ڕۆشــتوون‪،‬‬ ‫هه‌میش ـه‌و به‌رده‌وامیــش هللا د ‌هســتی به‌س ـه‌ر ه ‌همــوو شــتێکدا ده‌ڕوات)‪.‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ به‌ڵێنــى هللا ي ـه‌‪ ،‬ك ـه‌ ب ـه‌ به‌نده‌كانــى خــۆى داوه‌‪ ،‬دواى پاكبوون ـه‌وه‌‬ ‫و تاقيكردن ـه‌وه‌ تــا مونافيق ـه‌كان ده‌رچــن ل ـه‌ ڕيزه‌كانيــان‪ ،‬وه‌ بــاوه‌ڕداران‬ ‫زياتــر متمانه‌يــان زيــاد بــكات ب ـه‌ به‌ڵێنــى هللا‪ ،‬س ـه‌ركه‌وتنيان بۆهــات ل ـ ‌ه‬ ‫شــوێنێك ك ـه‌ حيســابيان بــۆ نه‌كردبــوو‪ ،‬داوامــان ل ـه‌ (هللا)ي ـه‌ به‌نــد ‌ه‬ ‫موجاهيده‌كانيــان س ـه‌ركه‌وتوو و شــكۆمه‌ند بــكات وته‌مكينيــان‬ ‫پێببه‌خشــێت‪ ،‬والحمــد هلل رب العامليــن‪.‬‬

‫وتار‬

‫‪8‬‬

‫به‌ڕاســتى ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى تاك ـه‌ ڕێگاي ـه‌ بــۆ دامه‌زراندنــى‬ ‫ئايــن‪ ،‬و جێبه‌جێكردنــى ئايــن له‌نێــو خه‌ڵكيــدا ك ـه‌ هللا ‪b‬‬ ‫واجبــى كــردوه‌ ل ‌هس ـه‌ر دروســتكراوه‌كانى‪ ،‬وه‌جێبه‌جێكردنــى‬ ‫ش ـه‌ريعه‌ته‌كه‌ى وه‌ك م ـه‌رج دانــاوه‌‪ ،‬وه‌ له‌كاتــى ونبوونــى ئ ـه‌م‬ ‫ئايين ـه‌‪ ،‬وجێبه‌جێكردنــى ش ـه‌ريعه‌تى كوفــر‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ گومڕايــى‬ ‫به‌ڕێــوه‌ى د ‌هبــات‪ ،‬وه‌ بــۆ چاره‌س ـه‌رى ئ ‌هم ـه‌ خ ‌هڵــك په‌ناد ‌هب ـه‌ن‬ ‫بــۆ چه‌نديــن ڕێــگا‪ ،‬هه‌يان ـه‌ واى ده‌بينێــت ك ـه‌ جێبه‌جێكردنــى‬ ‫ئايــن واجبێ ـكـى ش ـه‌رعيه‌‪ ،‬ودادگه‌ريــش له‌گ ‌هڵــى داي ـه‌‪ ،‬خاو ‌هنــى‬ ‫ئ ـه‌م بيــره‌ موســڵمانه‌كانن‪ ،‬وه‌ هه‌يان ـه‌ ده‌يه‌ويــت دادگ ـه‌رى‬ ‫به‌رپابــكات جــا ب ‌هه ـه‌ر ڕێگاي ـه‌ك بێــت‪ ،‬هه‌يان ـه‌ ه ‌همــووى‬ ‫دونيايي ـه‌‪ ،‬ئه‌وان ـه‌ش خارپه‌كاره‌كانــن ل ـه‌ بانگ ‌هش ـه‌كه‌رانى‬ ‫چاكســازى له‌ه ‌همــوو نه‌ته‌و ‌هي ـه‌ك و ئاينێ ـكـى پــوچ‪.‬‬

‫ل ـه‌‌ بێئاگايــى خ ‌هڵــك ل ـه‌م ڕێبــازه‌ى ك ـه‌ په‌روه‌ردگاريــان بــۆى‬ ‫ڕونكردونه‌ت ـه‌وه‌ بــۆ جێبه‌جيكردنــى دادگ ـه‌رى له‌نێوانيــان‪،‬‬ ‫و به‌د ‌هســتهێنانى دڵخۆ�شــى ل ـه‌ دونيــا و كۆتايــى‪ ،‬زۆر نامێنن ـه‌وه‌‬ ‫لـه‌م جياوازيـه‌ى كـه‌ تيايــدان‪ ،‬تــا پێشـه‌واى گومــڕا ده‌رد ‌هكـه‌ون‬ ‫ك ـه‌ هه‌ريه‌ك ‌هيــان پێــى واي ـه‌ ك ـه‌ ه ـه‌ر ئ ـه‌و ڕێــگاى ڕاســت‬ ‫ده‌زانێــت بــۆ به‌د ‌هســتهێنانى دادگ ـه‌رى‪ ،‬ئ ـه‌و وحيزب ‌هك ـه‌ى ته‌نهــا‬ ‫ئ ـه‌وان ده‌توانــن ك ـه‌ به‌رپــاى بك ـه‌ن له‌س ـه‌ر زه‌وى‪ ،‬وه‌ كاتێــك‬ ‫ملمالنــێ ده‌كه‌وێت ـ ‌ه نێــوان خــاوه‌ن بيره‌كانيــان ل ‌هس ـه‌ر ئ ـه‌و‬ ‫دادگه‌ري ـه‌ى ك ـه‌ پێيــان واي ـه‌ ده‌گونجێــت ل ‌هگ ـه‌ڵ بيــرى جگ ـ ‌ه‬ ‫ل ـه‌وان ل ‌هس ـه‌ر به‌رژه‌وه‌نديــان‪ ،‬ئ ـه‌و ‌ه تاك ـه‌ چار ‌هس ـه‌ر بريتي ـ ‌ه‬ ‫ل ـه‌ فه‌رمانڕه‌واي ‌هتــى كردنيــان به‌چ ـه‌ك‪ ،‬چونك ـه‌ ئ ـه‌وان هيــچ‬ ‫بن ـه‌ڕه‌ت و ئه‌ســڵێكيان ني ـه‌ تــا بگه‌ڕێن ـه‌وه‌ بــۆى له‌كاتــى ناكۆكــى‪.‬‬

‫ئ ‌هگ ـه‌رمرۆڤ ـه‌كان زۆرب ‌هيــان يه‌كســان بــوون ل ـه‌ خۆشويســتنيان‬ ‫بــۆ به‌ديهێنانــى دادگ ـه‌رى ل ـ ‌ه نێــو ئ ـه‌و كۆمه‌ڵگايان ـه‌ى ك ـه‌ تيايــدا‬ ‫ده‌ژين ‪،‬وه‌ واى ده‌بيننن كه‌ ئه‌وه‌ هۆكاريێكه‌ بۆ دورخستنه‌وه‌يان‬ ‫ل ـه‌ ســته‌مى خه‌ڵكانــى تــر‪ ،‬و كردن ـه‌وه‌ى بــوار بــۆ ژيانێكــى خــۆش‪،‬‬ ‫و خۆشــگوزه‌رانى و خۆشــبه‌ختى زياتــر‪ ،‬له‌ب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ ده‌بينيــن‬ ‫ك ـه‌ زۆر ل ـه‌ فه‌يل ‌هســوفه‌كان و موته‌كه‌ليم ‌هك ـ ‌ه نه‌زان ـه‌كان‬ ‫په‌رتو ـكـى زۆريــان نوســيوه‌ ل ‌هس ـه‌ر بابه‌ته‌كانــى فه‌رمانڕه‌وايه‌تــى‪،‬‬ ‫چونك ـه‌ هۆكارێك ـه‌ بــۆ به‌ديهێنانــى دادگ ـه‌رى ودڵخۆ�شــى مــرۆڤ‪،‬‬ ‫وه‌ د ‌هســته‌واژه‌ى زۆر ده‌ركه‌وتــن ك ـه‌ د ‌هســوڕانه‌وه‌ ل ـه‌ده‌ورى‬ ‫“فه‌رمانڕه‌واي ‌هتــى دادگـه‌ر”و شــارى ڕێــز” كـه‌ خ ‌هڵــك خه‌ونــى پێــوه‌‬ ‫ده‌بينێــت‪ ،‬وه‌ ژماره‌يه‌ ـكـى يه‌كجــار زۆر ل ـ ‌ه شــۆڕش و جه‌نگيــان‬ ‫به‌رپاكــرد بــۆ جێبه‌جێكردنــى ئ ـه‌م ئامانج ـه‌‪.‬‬

‫گوتيان به‌ڕاستى ئێمه‌ چاكسازين‬

‫تاغوتى ڕافيزى خامنه‌يى‬

‫‪9‬‬

‫زۆرێــك له‌وان ـه‌ى ك ـه‌ پێيــان واي ـه‌ شــوێنكه‌وته‌ى ڕێبــازى‬ ‫پێغه‌مبه‌رانــن ‪ p‬له‌وان ‌هىــى ك ـه‌ دوركه‌وتون ‌هت ـه‌وه‌ ل ـه‌ ســونه‌ت و‬ ‫ل ‌هسـه‌رئــاره‌زو و بيدعـه‌ ده‌ڕۆن‪ ،‬و وازيانهێنــاوه‌ لـه‌ ڕێــگاى ڕاســت‪،‬‬ ‫و هه‌ري ‌هك ـه‌ له‌وان ـه‌ ڕێگاي ‌ه ـكـى هه‌ڵب ـژاردوه‌ ك ـه‌ ش ـه‌يتان له‌س ـه‌ر‬ ‫ئ ـه‌م ڕێگاي ـ ‌ه و ‌هســتاوه‌ و بانگه‌ش ـه‌ى خ ‌هڵــك ده‌كات بــۆ ئاگــر‪ ،‬وه‌‬ ‫هه‌ري ‌هك ـه‌ له‌وان ـه‌ بانگه‌ش ـه‌ى ئ ـه‌وه‌ ده‌كات ك ـه‌ ل ـه‌ س ـه‌ر ميراتــى‬ ‫پێغه‌مبـه‌ره‌‪ ،‬وه‌ پارێــزه‌رى شـه‌ريعه‌ته‌‪ ،‬وه‌ هه‌ري ‌هكـه‌ له‌وانـ ‌ه هيــواى‬ ‫گه‌ڕان ـه‌وه‌ى ئايــن ده‌دات ب ـ ‌ه شــوێنكه‌وتوه‌كانى ب ـه‌وه‌ى كه‌ئاي ـن‌‬ ‫ده‌گه‌ڕێنێت ـه‌وه‌ وه‌ك س ـه‌رده‌مى پێغه‌مب ـه‌ر‪ ،‬به‌ڵكــو به‌ڵێنــى تــر‬ ‫ده‌دات وه‌ك به‌ديهێنانــى ته‌مكيــن و حوكمكــردن به‌قورئــان و‬ ‫جێبه‌جێكردنــى ئايــن زياتــر ل ـه‌وه‌ى ك ـه‌ دراوه‌ به‌پێغه‌مبه‌رانــى‬ ‫پێشــوو‌‪ ،‬لــه ‌ئه‌نجامــدا‬ ‫جۆراوجــۆر‬ ‫گروپــى‬ ‫په‌يدابــوون؛ گاوره‌كان‬ ‫بــوون ب ـه‌ حه‌فتــاو ي ـه‌ك‬ ‫گــروپ‪ ،‬وه‌ جوول ‌هك ـه‌‬ ‫بــوون ب ـه‌ حه‌فتــا و دوو‬ ‫گــروپ‪ ،‬دواى ئ ـه‌وان‬ ‫ئه‌وانـ ‌ه دێــن كـه‌ گومانيــان‬ ‫واي ـ ‌ه ك ـه‌ ل ‌هس ـه‌ر ڕێبــازى‬ ‫پێغه‌مبـه‌رن ‪g‬كـه‌ ده‌بــن‬ ‫ب ـه‌ حه‌فتــا و �ســێ گــروپ‪،‬‬ ‫ك ـه‌ هه‌موويــان له‌س ـه‌ر‬ ‫گومڕاييــن جگ ـه‌ له‌ي ـه‌ك‬ ‫گــروپ كـه‌ ل ‌هسـه‌رڕێبــازى‬ ‫پێغه‌مب ـه‌ر ده‌ڕوات‪،‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ پێغه‌مب ـه‌ر‬ ‫‪ g‬و هاو ‌هڵ ـه‌ به‌ڕێزه‌كانــى‬ ‫ل ‌هس ـه‌رى بــوون‪.‬‬

‫ئ ـه‌وه‌ى بگه‌ڕێت ـه‌و ‌ه بــۆ مێــژوو ده‌بينێــت‬ ‫زۆر ل ـه‌م گروپان ـه‌ مه‌بد ‌هئــى الدانيــان لــه‬ ‫ئايــن زۆره‌‪ ،‬ك ـه‌ واى كــردوه‌ به‌ت ـه‌واوى‬ ‫ل ـ ‌ه ئايــن ده‌رچــن ئه‌وان ـه‌ هه‌موويــان‬ ‫بانگه‌ش ـه‌يان بريتــى بــوو ل ـه‌ گه‌ڕان ـه‌وه‌ى‬ ‫ڕێبــازى پێغه‌مب ـه‌ر له‌كاتێكــدا ك ـه‌‬ ‫دروســتكردنى باڵه‌خانه‌ي ـه‌ك له‌بانگه‌ش ـه‌‬ ‫له‌س ـه‌ر بنك ـه‌ى خ ـراپ‪ ،‬وه‌ هه‌وڵدانيــان‬ ‫بــۆ به‌ڕێوه‌بردنــى ده‌وڵ ـه‌ت زۆر جيــاوازه‌‬ ‫ل ـ ‌ه ده‌وڵ ‌هتــى پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬پاشــان زۆر‬ ‫تونــد بــوون له‌س ـه‌ر گومڕاييه‌ك ‌هيــان‪ ،‬وه‌‬ ‫دووركه‌وتن ـه‌وه‌ ل ـه‌ ڕيــگاى ڕاســت‪.‬‬ ‫ئ ـه‌وان له‌ئايــن زيــاد وك ـه‌م د ‌هك ـه‌ن‬ ‫به‌گوێــره‌ى ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ خزم ‌هتــى ڕێبــازه‌‬ ‫گومڕاييه‌ك ‌هيــان ده‌كات‪ ،‬تــاواى لێهــات ك ـه‌‬ ‫شيركى ڕافيز ‌ه موڕته‌ده‌كان‬ ‫ك ـه‌م ك ‌هم ـه‌ ئاينه‌ك ‌هيــان دورده‌كه‌وت ـه‌وه‌‬ ‫هه‌ريه‌كێــك لـ ‌ه پێشـه‌وا دانراوه‌كانيــان بڵێــن كـه‌ ئـه‌و ده‌گه‌ڕێتـه‌وه‌‪،‬‬ ‫ل ـه‌ ئاينــى ئيســام‪ ،‬ك ـه‌ ئ ـه‌وان له‌س ـه‌ره‌تا‬ ‫بانگه‌ش ـه‌ى گه‌ڕان ـه‌وه‌ى ئاينيــان د ‌هكــرد بــۆ ه ‌همــان ڕێبــاز ك ـه‌ يــان مردن ‌هكـه‌ى ڕه‌تده‌ك ‌هنـه‌وه‌‪ ،‬به‌ڵكــو وايــان لێهــات كـه‌ منداڵێكــى‬ ‫درۆين ـه‌ دابنێــن بــۆ يه‌كێــك ل ـه‌ پێش ـه‌واكانيان ك ـ ‌ه منداڵــى‬ ‫س ـه‌له‌ف له‌س ـه‌رى بــوون‪.‬‬ ‫ن ‌هبــوو‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش ل ـه‌و كات ـه‌ى ك ـه‌ ئه‌وان ـ ‌ه زنجيــره‌ى پێش ـه‌واكانيان‬ ‫ده‌رده‌چێــت لـه‌ باوكـه‌و ‌ه بــۆ منداڵه‌كانــى‪ ،‬بـه‌اڵم كاتێــك پێشـه‌واى‬ ‫ڕافيزه‌‪ ..‬مێژويه‌كى درێژله‌ گومڕايى‬ ‫يانزه‌مينيــان حه‌س ـه‌ن ع ‌هســكه‌رى منداڵــى ن ‌هبــوو‪ ،‬ده‌رچــوون‬ ‫ڕافيــزه‌ ‪ -‬ئ ‌هگ ـه‌ر به‌ڕاســتى بيانژمێريــن له‌ي ‌هك ـه‌م گروپــى ب ـه‌ درۆي ‌ه ـكـى تــر ب ـه‌وه‌ى ك ـه‌ پێش ـه‌واى دوانزه‌ميــان نــاوى (محمــد‬ ‫ده‌ركه‌وتــوو‪ -‬ئ ـه‌وان درێژه‌پێــده‌رى ئ ـه‌و ئينحيڕاف ـه‌ن ك ـه‌ هه‌ندێــك م ‌ههــدى كــوڕى ح ‌هس ـه‌نى ع ‌هســكه‌ريه‌)‪ ،‬تــا گومڕاييه‌كه‌يــان‬ ‫ل ـه‌ خه‌ڵكــى د ‌هســتيان پێكــرد كاتێــك ده‌مارگيريــان ه ‌هبــوو بــۆ خراپتــر بێــت ل ـه‌ باب ‌هتــى ويالي ـه‌ت‪ ،‬له‌ب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ئ ـه‌و‬ ‫خانـه‌واده‌ى پێغه‌مبـه‌ر ‪ g‬وه‌ پێيــان وابــوو كـه‌ ئايــن ناگه‌ڕێتـه‌وه‌ مه‌رجان ـه‌ى داياننابــوو بــۆ ويالي ‌هتــى ش ـه‌رعى و ڕه‌چه‌ڵه‌ ـكـى كۆتايــى‬ ‫بــۆ ه ‌همــان س ـه‌رده‌مى پێغه‌مب ـه‌ر و ناپارێزرێــت ئيــا ده‌بێــت هــات ل ـه‌زه‌وى‪ ،‬چيڕۆ ـكـى ونبوونيــان باڵوكــرده‌وه‌ ك ـه‌ ئ ـه‌و ل ـ ‌ه‬ ‫پياوێــك بێــت لـه‌ ئه‌هلــى ب ‌هيــت ونه‌وه‌كانيــان‪ ،‬عه‌قيــده‌ى وياليـه‌ت ژێرزه‌مينــى ســامه‌ڕايه‌‪ ،‬بـه‌وه‌ش به‌رده‌وامبــوون لـه‌ ڕێبــاز ‌ه بيدعيـ ‌ه‬ ‫(الوصايــة) ده‌ركـه‌وت وه‌ تايبه‌تيــان كــرد بـه‌ ع ‌هلــى ‪ h‬ده‌رچــوون شــيركيه‌ گومڕاييه‌كه‌يــان‪ ،‬گومانيــان بــرد ك ـه‌ ئ ـه‌و ده‌رده‌چێــت‬ ‫بـ ‌ه بانگ ‌هشـه‌ى درۆ بـه‌وه‌ى كـه‌ پێغه‌مبـه‌ر‪ g‬ع ‌هلــى بـه‌ خه‌ليفـه‌ى ل ـه‌ كۆتايــى ز ‌همــان تــا زه‌وى پ ـڕ‌كات ل ـ ‌ه دادگ ـه‌رى ه ـه‌روه‌ك پێــش‬ ‫دواى خــۆى دانــاوه‌‪ ،‬وه‌ده‌رچــوون ب ـه‌ بيدع ـه‌ى به‌گه‌وره‌دانانــى ده‌ركه‌وتنــى پڕده‌بێــت ل ـه‌ ســته‌م و خراپ ـه‌‬ ‫ع ‌هلــى له‌س ـه‌ر هــاوه‌اڵن وه‌ به‌تايب ‌هتــى ل ‌هس ـه‌ر ه ـه‌ردوو شــێخه‌كه‌‬ ‫ئانێكى درۆينه‌ له‌خزمه‌تى ڕێبازێكى گومڕا‬ ‫ئه‌بوب ‌هكــر و عوم ـه‌ڕ‪ ،‬پاشــان پێشــكه‌وتنه‌كانيان ب ـه‌رده‌وام بــوو‬ ‫تــا گه‌يشــت بـه‌ به‌زياده‌ڕۆيكــردن لـه‌ ع ‌هلــى به‌ڵكــو كرديــان بـه‌ خــوا‬ ‫ل ‌هس ـه‌ره‌تاى ده‌ركه‌وتنــى گروپــى شــيع ‌ه وه‌ تــا ئ ‌همــڕۆ ئ ـه‌وان‬ ‫ل ـه‌ س ـه‌رده‌مى ژيانيــدا و ل ـه‌ دواى مردنــى‪ ،‬تــا واى لێهــات بابه‌تــى‬ ‫له‌س ـه‌ر جۆره‌كانــى شــيرك و كوفره‌كانيــان‪ ،‬زانــا خراپ ـه‌كان‬ ‫پێش ـه‌وايه‌تى ئه‌هلــى ب ‌هيــت بووب ـه‌ ئه‌صڵێــك ل ـه‌ ئاينيــان‪ ،‬هيــچ‬ ‫ئه‌وان ـه‌ى شــوێنكه‌وته‌ى ئاينــى ئيســامن پێيــان وابــوو‌ ك ـ ‌ه ئ ـه‌وان‬ ‫ڕێگاي ـه‌ك‌ به‌چا ـكـى نابينــن م ‌هگ ـه‌ر پێش ـه‌واكه‌ى يه‌كێــك بێــت ل ـه‌‬ ‫ل ‌هسـه‌ره‌تاى ده‌ركه‌وتنيــان ســوربوون ل ‌هسـه‌رئاينيــان ودوربــوون‬ ‫منداڵه‌كانــى فاتيم ـه‌ ‪.k‬‬ ‫ل ـه‌ گومڕايــى‪ ،‬ل ‌هگ ـه‌ڵ ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ئ ـه‌وان چه‌نديــن د ‌هســتور‬ ‫وياســان وه‌رگــرت ل ـ ‌ه ئه‌هلــى كيتــاب و بتپه‌رســته‌كان‪ ،‬وئينــكارى‬ ‫وه‌ ئ ـه‌و ئاراســته‌ بيدعه‌ي ـه‌ى ك ـه‌ ب ـ ‌ه چاكســازيان دانابــوو ‪-‬ك ـه‌‬ ‫ه ‌همــوه‌ ئ ـه‌و شــتانه‌يان كــرد ك ـه‌ نه‌ده‌هات ـه‌وه‌ ل ‌هگ ـه‌ڵ ئــاره‌زوو‬ ‫واجبيــان كردبــوو ل ‌هسـه‌رخۆيــان‪ -‬واى لێكــردن كـه‌ له‌كاتــى مردنــى‬ ‫وڕێبازيــان‪ ،‬و ‌ه درۆيــان به‌د ‌همــى پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬وخانه‌واد ‌هك ـه‌ى‬ ‫وتار‬

‫‪10‬‬

‫جول ‌هك ـه‌ خســتي ‌ه بيريــان ك ـه‌ ويالي ـه‌ت بــۆ‬ ‫عه‌لي ـه‌ ل ـه‌دواى دابڕانــى و ‌هحــى‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك‬ ‫چــۆن يوشـه‌عى كــوڕى نــون ويالي ‌هتــى به‌نــى‬ ‫ئيسـڕائيلى وه‌رگــرت لـه‌دواى موســا ‪ n‬و ‌ه‬ ‫به‌درێژايــى سـه‌ده‌كان په‌ره‌يــان بـه‌م بيره‌يان‬ ‫دا‪ ،‬جــا چ ب ‌ههــۆى ملمالنێكانــى نێــوان‬ ‫گروپ ـه‌ شــيعه‌كان و دوژمنه‌كانيــان بێــت‪،‬‬ ‫يــان ناكۆكيه‌كانــى نێــوان گروپـه‌ شــيعه‌كان‬ ‫خۆيــان بێــت‪ ،‬يــان ل ‌هب ـه‌ر گۆڕانــكارى‬ ‫ئاينه‌ك ‌هيــان بوبێــت له‌س ـه‌ر ده‌ســتى زانــا‬ ‫خراپه‌كانيــان ك ـه‌ ش ـه‌رعيان بــۆ داده‌نــان‪،‬‬ ‫تــا ئ ـه‌م ه ‌همــوو پي�ســى و گاڵوي ـه‌ ده‌بينيــن‬ ‫ئ ‌همــڕۆ ل ـه‌ بيروباوه‌ڕيــان ل ـه‌الى ه ‌همــوو‬ ‫گروپ ـ ‌ه جياوازه‌كانــى شــيعه‌‪.‬‬

‫نه‌ريته‌ گومڕاييه‌كانى ڕافيزه‌ى موشريك‬

‫ڕێكخراوه‌كان و گروپه‌كان له‌سه‌رشوێن‬ ‫پێكانى ڕافيزه‌‬ ‫ئ ـه‌و پێشــكه‌وتنه‌ مــاوه‌ درێــژه‌ى ڕافيــز ‌ه‬ ‫نمونه‌يه‌كمــان ده‌خات ـه‌ به‌رد ‌هســت ل ‌هس ـه‌ر ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌‬ ‫بانگه‌ش ـه‌ى دامه‌زراندنــى ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى د ‌هك ـه‌ن ئ ‌هگ ـه‌ر‬ ‫بێــت والده‌ن ل ـه‌ ڕێــگاى ڕاســت‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌م ڕێگايان ـه‌ بك ‌هن ـه‌ واجبێكــى‬ ‫حه‌تمــى له‌س ـه‌ر خ ‌هڵــك بــۆ گه‌ڕاندن ـه‌وه‌ى ئايــن‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ ده‌بێت ـه‌‬ ‫كۆتاييــان ئ ‌هگـه‌رئاينيــان گــۆڕى بــۆ ڕێككه‌وتــن ل ‌هگـه‌ڵ ڕێگاكانيــان‬ ‫ك ـه‌ بانگه‌ش ـه‌ى بــۆ د ‌هك ـه‌ن‪.‬‬

‫كــرد‪ ،‬ب ـ ‌ه ئه‌ث ـه‌ره‌كان ك ـه‌ چه‌نديــن به‌رگيــان له‌س ـه‌ر نوســيوه‌ كه‌س ـ ‌ه‬ ‫ســاويلكه‌كانيان هه‌ڵخه‌ڵه‌تانــد‪ ،‬ه ‌هتــا قورئانيــش دورن ‌هبــوو ل ـه‌‬ ‫كوفــر و ده‌ســتكاريكردنى ئ ـه‌وان‪ ،‬كاتێــك بينيــان ك ـه‌ هه‌ندێــك ئاي ـه‌ت‬ ‫نه‌ده‌هات ـه‌وه‌ ل ‌هگ ـه‌ڵ ئاره‌زوويــان ك ـ ‌ه پێيــان واي ـه‌ پێچه‌وان ـه‌ى ئاينيان ـه‌‪.‬‬ ‫وه‌ له‌ب ـه‌ر دورى ته‌واويــان ل ـ ‌ه ڕێبــازى ئه‌هلــى ســونه‌ و جه‌ماع ـه‌ت‪،‬‬ ‫ده‌رچــوون بــۆ گ ـه‌ڕان ب ـه‌دواى گروپــى گوم ـڕا‪ ،‬و ئاينــى پــوچ‪ ،‬بــۆ ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫بناغه‌يه‌ ـكـى خـراپ بــۆ عه‌قيــده‌ و حوكمـه‌كان دابنێــن‪ ،‬تــا ئاينــى ڕاه‌فزيــان‬ ‫له‌خۆيــان پێچاي ـه‌وه‌ ئ ـه‌و ئاين ـه‌ى ك ـه‌ پێچه‌وان ـه‌ى ئاينــى ئيســامه‌ ب ـه‌ ئ ‌همــڕۆ زۆر بانگه‌ش ـه‌ى ل ـه‌م شــێوه‌يه‌ ده‌بينيــن ك ـه‌ له‌س ـه‌ر‬ ‫ت ـه‌واوى‪.‬‬ ‫ئه‌مڕێگايـه‌ ده‌ڕۆن بــۆ جێبه‌جێكردنــى ئايــن و حوكمــى ش ـه‌ريعه‌تى‬ ‫پ ـه‌روه‌ردگارى جيهانيــان‪ ،‬الدان ‌هك ـه‌ى س ـه‌ره‌تاى ڕێگايــان زۆر‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى بگه‌ڕێت ـه‌وه‌ بــۆ مێــژووى گروپه‌كانــى شــيعه‌ ده‌بينێــت ك ـه‌ نه‌مايـه‌وه‌ تــا ئ ‌همــڕۆ بـه‌م شــێوه‌ گه‌ور ‌هيـه‌ د‌وركه‌وتنـه‌وه‌ لـ ‌ه ڕێبــازى‬ ‫ئ ـه‌وان ه ـه‌ر له‌س ـه‌ره‌تاوه‌ به‌رده‌وامبوون ـه‌ بــۆ دامه‌زراندنــى ده‌وڵه‌ت ـه‌‬ ‫پيغه‌مبه‌رايه‌تــى‪ ،‬به‌ڵكــو كه‌وتون ‌هت ـه‌ جه‌نگــى ئ ـه‌م ڕيبــازه‌ ك ـه‌ هللا‬ ‫ئيســاميه‌كه‌يان و به‌گومانــى خۆيــان‪ ،‬وه‌ هه‌وڵــده‌ده‌ن خ ‌هڵــك بخه‌ن ـه‌ و پێغه‌مبه‌ر ‌هك ـه‌ى ‪ g‬ڕازين ـه‌ پێــى‪.‬‬ ‫نــاو ئاين ـ ‌ه پوچه‌ك ‌هيــان ك ـه‌ پێيــان واي ـه‌ ئاينه‌ك ‌هيــان ه ‌همــان ئاين ـه‌ ك ـه‌‬ ‫دابه‌زيوه‌ت ـه‌ س ـه‌ر پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬و ‌ه به‌گومانــى خۆيــان وه‌ريانگرتــوه‌‬ ‫وه‌ به‌ويســتى هللا هه‌وڵده‌د ‌هيــن ل ـه‌ ئه‌ڵقه‌كانــى داهاتــوو ل ـه‌م‬ ‫ل ـه‌ پێش ـه‌وا ناديــار ‌ه ونبووه‌كانيــان‪ ،‬ك ـه‌ ه ـه‌ر هللا ده‌زانێــت چ ‌هنــد ل ـه‌ زنجيــره‌ باس ـه‌دا نمون ـه‌ى زياتــر بهێنين ـه‌وه‌ بــۆ ڕونكردن ـه‌وه‌ى ئ ـه‌م‬ ‫شــوێنكه‌وتوانيان و موســڵمانان كــوژران له‌ب ـه‌ر ئامانجه‌كانيــان ل ـه‌ بيره‌‪ ،‬تا ده‌گه‌ين به‌ ڕونكردنه‌وه‌ى سـه‌رچاوه‌ى ڕێگاى گومڕاكان‪،‬‬ ‫ى‬ ‫جه‌نگه‌كانيــان ك ـه‌ نه‌يانو ‌هســتاندوه‌ دژ موســڵمانان ل ـه‌ ميان ـه‌ى ب ـه‌ پێوان ـه‌ ل ‌هگ ـه‌ڵ ڕێبــازى پێغه‌مب ـه‌ر ك ـه‌ ئ ‌همــڕۆ به‌فه‌زڵــى هللا‬ ‫چــوار س ـه‌ده‌ى پێشــوو‪.‬‬ ‫تعالــى ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى له‌س ـه‌رى ده‌ڕوات‪.‬‬ ‫بـه‌م شــێوه‌يه‌ ئاينــى ڕ ‌هفــزدروســتبوو كـه‌ ه ‌همــوو بناغـه‌ و بيردۆزه‌كانيــان‬ ‫بــۆ چاكســازى دام ـه‌زراوه‌ ل ‌هس ـه‌ر خراپ ـه‌‪ ،‬ك ـه‌ گومانيــان بــرد ئه‌وان ـه‌‬ ‫پێويســتن بــۆ به‌رپاكردنــى دادگ ـه‌رى به‌گومانــى خۆيــان‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌و‬ ‫چاكســازيه‌ى ك ـه‌ ب ـه‌درۆ بانگ ‌هش ـه‌ى بــۆ د ‌هك ـه‌ن‪ ،‬ك ـه‌ هه‌ندێــك‬ ‫شــيعه‌ى پێشــوو ل ـه‌ ئاينــى جوله‌ك ‌هيــان وه‌رگــرت‪ ،‬يــان ئيبــن س ـه‌به‌ئى‬ ‫‪11‬‬

‫خوشكان‬

‫‪12‬‬

‫ئەگــەر جلوبــەرگ لەبەربــکات‬ ‫شــانازی پێــوە ئــەکات‪ ،‬ئەگــەر‬ ‫دانیشــێت بۆگفتوگــۆ‪ ،‬ئــەوا‬ ‫باســەکەی لەســەر خــواردن‬ ‫وجلوبــەرگ وقژبڕیــن وڕەنــگ‬ ‫ئەمــەش‬ ‫وشــێوازەکەیەتی‪،‬‬ ‫لەکاتێکــدا بەشــێک لەدوعاکانــی‬ ‫پەیامبــەر ‪ g‬ئه‌و ‌هبــوو‪:‬‬ ‫(پــەروەردگار دونیــا مەکــە‬ ‫بەگەورەتریــن خەممــان‪ ،‬یــان‬ ‫شــوێنگەی زانســتمان) [رواه‬ ‫الترمــذي]‪.‬‬ ‫شوێنى حه‌وانه‌وه‌ى يه‌كێك ل ‌ه پاشاكان‪ ،‬به‌اڵم پێغه‌مبه‌رژيانى هه‌ژارى هه‌ڵبژارد‬

‫ب ‌هڕاســتى پێغه‌مبه‌رمــان ‪ g‬گ ـه‌وره‌ى ب ‌هنــده‌كان و دونيــا‬ ‫نه‌ويســته‌كانه‌‪،‬ك ‌ه له‌الي ـه‌ن پ ـه‌روه‌ردگاره‌و ‌ه جوبڕائيلــى بــۆ ده‌نێــردرا‬ ‫تــا ئ ـه‌و س ‌هرپشــكى بــكات ك ـ ‌ه ئ ـه‌و پێغه‌مب ‌هرێكــى پاشــا بێــت يــان‬ ‫پێغه‌مب ‌هرێــك بێــت وه‌ك به‌نده‌ي ‌ه ـكـى ئاســايى ئه‌ويــش دوو ‌همــى‬ ‫هه‌ڵب ـژارد‪ ،‬و ‌ه كليله‌كانــى خ ‌هزێن ـه‌ى دونيــاى له‌ناوچــووى ڕه‌تكــرده‌وه‌‪،‬‬ ‫خــۆى و ئه‌هل ‌هك ـه‌ى جۆر ‌ههــا برســيه‌تى و ناڕه‌حه‌تيــان بينــى و‬ ‫ب ‌هه ـ ‌هژارى ژيــان ل ‌هگ ـه‌ڵ باشــترين ل ـ ‌ه هاوه‌ڵه‌كانــى‪ ،‬ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌‬ ‫ه ‌همــوو زه‌ويــان كه‌وت ـ ‌ه د ‌هســت و جيهــان ملك ـه‌چ بــوو بۆيــان‪.‬‬ ‫ئێمــە لــەم ڕۆژانــەی ئێســتادا ولــەدووای ئــەوەی دونیامــان بــەڕوودا‬ ‫کرایــەوە‪ ،‬خەریکــە ئــەو ڕۆحەمــان لەدەســت بدەیــن‪ ،‬ڕۆحــی کاروانــی‬ ‫یەکەم لەدونیا نه‌ويســته‌كان‪ ،‬ئەوانەی کە بریســکەی دونیا نەیتوانی‬ ‫لەخشــتەیان ببــات‪ ،‬وه‌زانيــان بــەوەی ڕێگــەی ســاغ وســەالمەتی‬ ‫پێویســتی بەوازھێنانــە لەدونیــا‪.‬‬ ‫وھەرکەســێکیش ســەرنج بداتــە حاڵــی ئەمــڕۆی ئافرەتــان‪،‬‬ ‫خۆشــگوزەرانی زیادەیــان لێــوە ئەبینێــت‪ ،‬زیاتــر دەســتیان گرتــووە‬ ‫بەدونیــا وزبڵدانەکانــی دونیــاوە‪ ،‬ئەگــەربــازاڕی بكــەن زیــادە مەســرەف‬ ‫ئەکــەن‪ ،‬ئەگــەر داوا لەمێردەکانیــان بکــەن مانــدوو وھیالکیــان‬ ‫ئەکــەن‪ ،‬وئەگــەر لەبــەر ھــەژاری کەمێــک بۆیــان دوابکەوێــت‪،‬‬ ‫بەڕوویــدا ھەڵئەشــاخێن وســکااڵ ئەکــەن‪ ،‬وڕەنگــە ھۆکارەکــەی‬ ‫بگەڕێننــەوە بۆپێشــین وئاییــن‪ ،‬فرمێســکی ئەڕژێنــێ بەپیاوانــدا‪ ،‬وه‌‬ ‫خ ‌هڵــك مانــدوو د ‌هك ـه‌ن بــەزۆر داواكــردن‪.‬‬ ‫پێشــتر ھەریەکێــک لەئافرەتانــی پێشــین ھەمــوو ڕۆژێــک مێردەکــەی‬ ‫ھەتــا بــەردەرگا بــەڕێ ئەکــرد بۆئــەوەی وەســيه‌تی بــکات لەپێــش‬ ‫ڕۆيشــتنی بــەوەی تەقــوای ەللا بــکات لەپەیداکردنــی قووتــی ماڵــەوە‪،‬‬ ‫تاکــە خەمیــان حــەاڵڵ وحــەڕام بــوو! بــەاڵم ھەندێــک ئافرەتــی ئەمــڕۆ‬ ‫ھەتــا بــەردەرگا بەڕێــی ئەخــات بۆئــەوەی لیســتی پێداویســتیەکانی‬ ‫ماڵــەوەی بیربھێنێتــەوە کــە ھــەر تەواویــش نابێــت‪ ،‬وه‌گرنگــى نــادات‬ ‫ب ـه‌وه‌ى ك ـ ‌ه چــۆن بــۆی پەیــدا بــکات‪ ،‬یــان چــۆن مێردەکــەی بــۆی‬ ‫دابیــن ئــەکات! ھەندێکیــان ئەبینــی ھیــچ خەمــی لەدونیــادا نییــە جگــە‬ ‫لەخــواردن وکەلوپــەل‪ ،‬ئەگــەر بخواتیــش داوای زیاتــر ئــەکات‪،‬‬ ‫‪13‬‬

‫کەواتــە ئــەی خوشــکی ئیســام‬ ‫وئــەی نــەوەی عائیشــە‪ ،‬ئــەوه‌‬ ‫عائیشــەیە كه‌جل ‌هك ـه‌ى پینــەدار بــوو‪ ،‬كەمێــك خەیاڵمــان ده‌ب ‌هيــن‬ ‫بــەرەو چاکتریــن مــاڵ وبه‌ڕێزتريــن وپاکترینیــان‪ ،‬بەحەســەب بنەماڵــە‬ ‫وئاییــن وچاکــەکارى وپاکداوێنــی ودڵ تێــری وتەقــوا‪ ،‬ئەوانــە ماڵەکانــی‬ ‫پەیامبەرەکە تــن‪.g‬‬ ‫کــە تەنھــا چەنــد ژوورێکــی بچــووک بــوو‪ ،‬ســادە وســاکاربــوو‪ ،‬ڕەنگبــوو‬ ‫ڕووبەرەکــەی بە�شــی دووکە�ســی نەکردبــا‪ ،‬ئەمــا فەر�شــی جێگاکــەی‬ ‫کــە لەســەری ئەنووســت‪ ،‬دایکــی ئیمانــداران عائیشــە ‪ h‬بۆمــان‬ ‫وەســف ئــەکات وئەڵێــت‪ :‬فەر�شــی جێــگای پەیامبــەر‪ g‬کــە لەســەری‬ ‫ئەنووســت لەپێســتی ســافکراو کرابــوو‪ ،‬ناوەکەی�شــی لەتوێکڵــی‬ ‫دارخورمــا پڕکرابــوو‪[ .‬متفــق عليــه]‪.‬‬ ‫وە عوم ـه‌رى فــاروق ‪ h‬فەرموودەیە ـکـی دوورودرێژمــان بــۆ‬ ‫ئەگوازێتــەوە کەتێیــدا ھاتــووە‪« :‬چوومــە ژووری پەیامبــەری ەللا‬ ‫‪ g‬بینیــم کەپاڵــی داوەتــەوە لەســەر حەســیرێك‪ ،‬دانیشــتم‪،‬‬ ‫تەنھــا پۆشــاکێکی لەخــوار لەشــیەوە لەبەرکردبــوو وھیچــی تــری‬ ‫لەبەرنەبــوو‪ ،‬وێن ـه‌ى ح ‌هســيره‌كه‌ دهر‌چووبــوو ل ‌هس ـه‌ر الش ـه‌ى‬ ‫پێغه‌مب ـه‌ر‪ ،‬بەچــاوی خــۆم تەماشــای نــاو دۆاڵبەکــەی پەیامبــەرم‬ ‫‪ g‬کــرد‪ ،‬تەنھــا چنگێــک واتــە نزیکــەی صاع(قاپێــک) جــۆم تێیــدا‬ ‫بینــی‪ ،‬به‌وێن ـه‌ى ئ ـه‌و دارێكــى ده‌باغك ـراو‌ ل ـه‌ ســوچێكى ژور ‌هك ـه‌‬ ‫ھەبــوو‪ ،‬توو�شــی سەرســوڕمان بــووم وتێڕامــام‪ ،‬ئەڵێــت‪ :‬فرمێســک‬ ‫لەچاوەکانــم ھاتەخــوار‪ ،‬فەرمــووی‪( :‬چــی تــۆ ئەگریەنێــت ئــەی کــوڕی‬ ‫خەطــاب) گوتــم‪ :‬ئــەی پەیامبەر؛چــۆن نەگریــم کەئــەم حەســیرە بــە‬ ‫التەنیشــتتەوە ئاســەواری گرتــووە‪ ،‬ئەمــەش دۆاڵبەکەتــە ھیچــی تێــدا‬ ‫نییــە جگــە لــەوەی ئەیبینــم‪ ،‬ئــەوەش قەیســەڕ وکیس ـڕا لەبەروبــووم‬ ‫وڕووبــارەکان ئەژيێــن‪ ،‬تــۆش پەیامبــەری ‪-‬ەللا‪-‬یــت ‪ ،g‬ھەڵب ـژاردەی‬ ‫ەللا‪-‬یــت‪ ،‬ئەمــەش دۆاڵبەکەتــە‪ ،‬فەرمــووی‪( :‬ئــەی کــوڕی خەطــاب‪،‬‬‫ئایــا ڕازی نابیــت ئاخیــرەت بــۆ ئێمــە بێــت ودونیــاش بــۆ ئــەوان؟)‪ ،‬گوتــم‪:‬‬ ‫بەڵــێ‪[ »...‬رواه مســلم]‪.‬‬ ‫ھەرچــی خواردنــی خــۆی وخێزانەکەیەتــی ‪ g‬مانــگ بەمانــگ‬ ‫تێدەپــەڕی ولەماڵەکانیــدا ئاگرێــک نەئەکرایــەوە‪ ،‬وزۆربــەی ژیانیــان‬

‫لەســەرخورمــا وئــاو بــوو؛ بەڵکــو عائیشــە ‪k‬‬ ‫وەســفی حاڵــی خۆیــان ئــەکات کــە ھەندێجــار‬ ‫بــە گۆشــت(لحم)یان دەووت‪« :‬لحیــم» لەبــەر‬ ‫بەدەســت نەکەوتــن وکەمییەکــەی!‬ ‫طەبــەری ‪ r‬ئەڵێــت‪« :‬پەیامبــەر ‪g‬‬ ‫وچاکتریــن پێشــین لەھاوەڵــەکان وتابعییــەکان‬ ‫ژیانێکــی ووشــکیان ھەڵب ـژارد‪ ،‬وئارامیانگــرت‬ ‫لەسەرتاڵی ھەژاری وکەم دەرامەتی وسەختی‬ ‫ژیــان وزبــری جلوبــەرگ وخواردنیــان لەبــری‬ ‫کــەم کردنــەوەی ئەوانــە یــان خۆشــگوزەرانی‪،‬‬ ‫وشــیرینی دەوڵەمەنــدی ونیعمەتەکانــی‪،‬‬ ‫خواســتیان دونیا ودابینکردنی قووت وبە�شــی‬ ‫تێربوونــی ســکی خۆیــان نەبــوو‪ ،‬پەیامبەرمــان‬ ‫موسڵمانان له‌كۆندا ژيانێكى ساده‌يان هه‌ڵبژاردوه‌‬ ‫‪ g‬ڕۆژانێــک تێپــەڕ ئەبــوو‪ ،‬وبــەردی‬ ‫ئەخســتە ســەرســکی خــۆی لەبرســان؛ لەبــەر‬ ‫شــتەی داوای بکــەن بەردەســتیش نەبێــت‪.‬‬ ‫ئــەوەی ژیانێکــی ووشــک بژيێــت وئارامــی لەســەر بگرێــت‪ ،‬ســەرەڕای‬ ‫ئــەوەی ئەیزانــی ئەگــەر داوا لەپــەروەردگاری بــکات چیــا بڵندەکانــی ئێمــەش لەکاتێکــدا بانگــەوازی ئافرەتــان ئەکەیــن بۆخۆجوانکــردن‬ ‫بــۆ بجوڵێنێتــەوە وبیــکات بەئاڵتــوون وزیــو ئــەوا بــۆی ئەکــرد‪ ،‬بــەم جوانکارییــە باشــە‪ ،‬ھەروەھــا لەبیریشــمان نەچێــت لــەم شــوێنەدا‬ ‫ئــاگاداری بدەیــن لەســەر عاقیبەتــی بەخیلــی وڕەزیلــی لەســەر‬ ‫پیاوچاکەکانيــش ھــەر لەســەر ئــەم ڕێبــازە ڕۆيشــتن»‪.‬‬ ‫خێزانــەکان‪ ،‬پێویســتە لەســەر مێــردی موســڵمان کــە خەرجــی مــاڵ‬ ‫ســوێندت ئــەدەم بــە ەللا ئــەی ئافرەتــی موســڵمان ســەرنج بــدە وخێزانەکــەی ومنداڵەکانــی بــدات ونەفەقەیــان بــکات بەچاکــە وبەبــێ‬ ‫لەفەرمــوودەی ئــوم ســەلەمە ‪ k‬کــە ئەڵێــت‪« :‬لەســەردەمی زیــادە بەفیــڕۆدان وبەبــێ کەمتەرخەمــی‪ ،‬وھــەر خــاوەن ماڵێكیــش‬ ‫پەیامبــەر ‪ g‬تو�شــى بێنوێــژى ئەبوویــن وھــەر یەکێکمــان چەنــد بــا نەفەقــە بــکات بەپێــی توانــای خــۆی‪ ،‬بــەوە ماڵــی شــکۆدار دابیــن‬ ‫ڕۆژێــک حەیــزدار ئەبــوو پاشــان پــاک ئەبــووەوە‪ ،‬وتەماشــای بــکات بــەاڵم بەبــێ ئــەوەی ببێتــە برایــەک بــۆ شــەیطان‪ ،‬واتــە پێشــتر‬ ‫پۆشــاکەکەمان ئەکــرد کــە لەبەرمــان بــووە‪ ،‬ئەگــەر خوێنــی پێــوە دەوڵەمەنــد بووبێــت وبەیەکجــار مــاڵ لەخێزانەکــەی ببڕێــت وخــۆی‬ ‫بووبێــت ئــەوا ئەمــان شووشــت ونوێژمــان پێیــەوە ئەکــردەوە‪ ،‬وئەگــەر موفلیــس بــکات‪ ،‬وبــا پاداشــتی ھەمــوو پاروویەکیــش بۆخــۆی بژمێرێــت‬ ‫ھیــچ شــتێکی پێــوە نەبوایــە ئــەوا وازمــان لێــی ئەھێنــا وئــەوەش ڕێگــر کــە ئەیخاتــە دەمــی خێ ـزان وخانه‌واد ‌هك ـه‌ى خۆیــەوە‪ ،‬وەھەروەھــا‬ ‫نەئەبــوو تاکــو نوێــژی پێــوە بکەیــن» [أخرجــه أبــو داود]‪ ،‬ســبحان هللا! لەســەرھــەرخۆ�شــی وزەردەخەنەیــەک كــە ئەیخاتــە دڵیانــەوە‪ ،‬تەنھــا‬ ‫ھــەر یەکێــک لەئافرەتانــی چاکتریــن ســەردەم ڕەنگــە زیاتــر لەیــەک ‪-‬ەللا‪-‬مــان مەبەســتە‪ ،‬ھەروەھــا بەوشــێوەیەش نەبێــت کــە خــۆی‬ ‫پۆشــاکی نەبووایــە‪ ،‬کــە ھەربــەو پۆشــاکەوە کاتــی حەیــزی تێپەڕئەکــرد کــەم دەرامــەت بێــت بــەاڵم ھەمــوو شــتێک بخاتــە سەرشــانی خــۆی‬ ‫وپــاک ئەبــووەوە‪ ،‬ئافرەتانــی ئوممەتــی ئەمــڕۆی ئێمــەش خەریکــە بــۆ ڕەزامەنــدی خێزانەکــەی کەھیــچ گوێنــادات بەحاڵــی مێردەکــەی‪،‬‬ ‫ماڵــەکان دێنــە قســەکردن ئەوەنــدە جلوبــەرگ وجوانکارییــان تێدایــە! وڕەحــم وســۆز بــەالوازی مێردەکــەی نــاکات‪.‬‬ ‫ڕەنگــە یەکێکیشــیان بپرســێت وبڵێــت‪ :‬وائەبینــم حــەاڵڵ کراوەکانــی‬ ‫ەللا حــەڕام ئەکــەن کــە پێــی خۆشــە ئاســەواری نیعمەتەکانــی بەســەر‬ ‫بەندەکانیــەوە ببینێــت! ئێمــەش لەوێــدا ئەڵێیــن‪ :‬پەنــا بــە ەللا ‪b‬‬ ‫کــە نیعمەتــە پاکەکانــی ەللا حــەڕام بکەیــن لەســەر بەندەکانیــدا‪،‬‬ ‫بــەاڵم ئەمــە تەنھــا بانگەوازێکــە بــۆ خۆچووانــدن بەچاکتریــن‬ ‫بەدیھێن ـراوەکان‪ ،‬وه‌دوورکەوتنــەوە لەخۆشــییەکانی دونیــا جوانــکاری‬ ‫ئیمانــداری ڕاســتەقینەیە‪ ،‬ئەوانــەی کــە دونیــا لەپێــش چاویــان‬ ‫بچــووک بووەتــەوە وئاخیــرەت لەدڵیانــدا گــەورە بووەتــەوە‪.‬‬

‫کۆتــا داواشــمان ســوپاس وســتایش بــۆ ەللا پــەروەردگاری جیھانیــان‪،‬‬ ‫وصـ ِ ّـل اللهــم وبــارك علــى ســيد األنبيــاء واملرســلين وعلــى آلــه وصحبــه‬ ‫أجمعيــن‪.‬‬

‫هللا ‪ b‬پێــی خۆشــە ئاســەواری نیعمەتەکانــی ببینێــت بەســەر‬ ‫بەندەکانیــەوە نــەک ئاســەواری زیــادە مەســرەفی وبەفیڕۆدانــی‬ ‫مــاڵ‪ ،‬ھەروەھــا نــەک خێزانــەکان ببینێــت مێردەکانیــان پيــر ئەکــەن‬ ‫بەداواکردنــی ھەرشــتێ ئــارەزووی بکــەن وھەرچەنــدە ئەگــەر ئــەو‬ ‫خوشكان‬

‫‪14‬‬

15

‫َ َ َ َّ ُ َ ْ ُ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ـاس أن ُيت َركــوا أن َي ُقولــوا َآم َّنــا َو ُهـ ْـم ل ُي ْف َت ُنــون *‬ ‫{الــم * أح ِســب النـ‬ ‫َ َ َ َّ‬ ‫َ ْ ْ َ َ َ ْ َ َ َّ َّ‬ ‫ص َد ُقــوا َو َل َي ْع َل َمــنَّ‬ ‫اللـ ُـه َّالذيـ َـن َ‬ ‫َولقـ ْـد ف َت َّنــا ال ِذيـ َـن ِمــن قب ِل ِهــم فليعلمــن‬ ‫ِ‬ ‫َْ‬ ‫الك ِاذ ِبيـ َـن} [العنكبــوت‪.]1-3:‬‬ ‫الحمـ ُـد هللِ معـ ّـز اإلســام بنصــره‪ُ ،‬ومـ ّ‬ ‫ـرك بقهــره‪ ،‬ومصـ ّ ِـرف‬ ‫ـذل الشـ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ً‬ ‫ـتدرج الكافريــن بمكــره‪ ،‬الــذي قـ ّـدر األيــام دوال‬ ‫ـ‬ ‫س‬ ‫وم‬ ‫األمــور بأمــره‪،‬‬ ‫َِ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫بفضلــه‪ ،‬والصــاة والســام علــى‬ ‫بعدلــه‪ ،‬وجعــل العاقبــة للمتقيــن‬ ‫ِ‬ ‫ُ َ‬ ‫ـيفه‪.‬‬ ‫ـام بسـ ِ‬ ‫مــن أعلــى هللا منــار اإلسـ ِ‬ ‫له‌پاشان؛‬ ‫په‌ندێكــى نوێــت پێــده‌ده‌م بينێــره‌ له‌رێگ ـه‌ى بريســكه‌ى شمشــێرى‬ ‫وش ـه‌كان‪...‬‬ ‫لێدانێكــى ده‌رچــوو له‌دڵـه‌وه‌ و وله‌پارچه‌كانــى الشـه‌ت پێــده‌ده‌م‪...‬‬ ‫ل ـه‌ س ـه‌ربازێكى وه‌ســتاو له‌س ـه‌ر قورســيه‌كانى جه‌نــگ و ده‌نگــى‬ ‫دا ســتانه‌كان‪...‬‬ ‫ل ـه‌ ئه‌بــو موصعه‌بــى زه‌ڕقاوي ـه‌وه‌ بــۆ پياوانــى خــاوه‌ن جوامێــرى و‬ ‫پيــاوى ته‌نگان ـه‌؛‬ ‫ھێشــتا ئازارەکانــی ئوممەتــی خەمگیــن لەدڵــم دەرنەچــووە‪ ،‬ھێشــتا‬ ‫تارماییەکانــی ئوممەتــی تانەلێــدراو دەســت بــەردارم نەبــووە‪،‬‬

‫ئوممەتــی شــکۆداری گــەورە وشــەڕەفمەندی بەڕێــز‪ ،‬دەســتەکانی‬ ‫غــەدر جۆرەھــا شــەڕی ڕیســواکەریان توو�شــی کــرد؛ بەچەرچەفــی‬ ‫زەلیلــی وڕیســوایی داپۆش ـراوە‪ ،‬وپیاڵــەی خــەم وخیانەتــی پــێ‬ ‫نۆشــکراوە‪ ،‬وپەکخ ـراوە لەئــەرک و واجیباتەکانــی‪ ،‬وئومێدەکانــی‬ ‫پەردەپۆشــکرا لەخەونەکانــی‪.‬‬ ‫ئێستاش نەخۆشییەکەی دەست وقاچی الشەکەی لەکارخستووە‪،‬‬ ‫پاشــان فــڕێ درایــە ســەرزەوی ودەســت وقاچەکانــی بەســترانەوە‬ ‫به‌گه‌رده‌نــى‪ ،‬ودڕندەکانــی ســەرزەوی بەیارمەتــی گورگــەکان‬ ‫نیشتنەســەری‪ ،‬وئێســتاش پەلەکانــی لەتک ـراوە بەجێپەنجــەی‬ ‫کەڵبــە وچڕنــووک؛ ئــەوە فەرمــوودەی پەیامبــەرە ‪ g‬کــە پێشــەوا‬ ‫ئەحمــەد وئەبــو داود لەثەوبانــەوە ڕیوایەتیــان کــردووە ‪ h‬ئەڵێــت‪:‬‬ ‫پەیامبــەر ‪ g‬فەرموویەتــی‪( :‬نزیکــە ھەمــوو ئوممەتــەکان لەھەمــوو‬ ‫بەرزاییەکــەوە ھێرشــتان بۆبھێنــن بەھاوشــێوەی قەڵەوێکــی بخــۆر‬ ‫کاتێــک پەالمــار ئەداتــە ســەر خواردنەکــەی پێــش دەســتی)‪ ،‬ئەڵێــت‪:‬‬ ‫گووتمــان ئــەی پەیامبــەر ‪ :g‬ئایــا ئــەوە بەھــۆی کەمــی ژمــارەی‬ ‫ئێمەیــە لــەوڕۆژەدا؟! فەرمــووی‪( :‬ئێــوە لــەوڕۆژەدا زۆرن بــەاڵم‬ ‫وەکــو کەفــی ســەر دەریــا وان‪ ،‬تر�ســی ئێــوە لەدڵــی دوژمنەکانتــان‬ ‫دەرئەکــرێ و»وەھــن» ئەخرێتــە دڵــی ئێــوەوە)‪ ،‬ئەڵێــت‪ :‬گووتمــان‬ ‫وەھــن چــی یــە؟! فەرمــووی‪( :‬خۆشویســتنی ژییــان وڕق لێبوونــەوەی‬ ‫مــردن)‪ ،‬لەڕیوایەتــی پێشــەوا ئەحمەدیــش‪( :‬وه‌ ڕق لێبوونــەوەی‬ ‫کوشــتار لەالیــەن ئێــوەوە)‪.‬‬ ‫وتار‬

‫‪16‬‬

‫دەســا باچــاک بزانــن ئەھلــی ئیســام؛ کــە تاقيكردن ـه‌وه‌ مێــژوو‬ ‫وبەســەرھاتێکی دوورودرێــژی ھەیــە ھەرلەوکاتــەوە کــە “ال إلــه إال‬ ‫هللا” دابەزیوەتــە ســەرزەوی‪ ،‬پەیامبــەران وڕاســتگۆیان توو�شــی‬ ‫تاقيكردن ـه‌وه‌ بوونــە‪ ،‬بەھەمــان شــێوە پێشــەوا موەحیــدەکان‪.‬‬ ‫ھەرکەســێک خــۆی تەرخــان بــکات بــۆ ھەڵگرتنــی ووشــەی “ال إلــه إال‬ ‫هللا” وســەریبخات وجێبەجێــی بــکات لەســەر زەویــدا ئــەوا پێویســتە‬ ‫لەســەری باجــی ئــەم تەشــریف ھێنانــە بــدات بەماندووبــوون‬ ‫وبەرگریکــردن لەبــەاڵکان‪.‬‬ ‫تــۆ لەکوێیــت؛ ئــەم ڕێگایــە کــە ئــادەم تێیــدا مانــدوو بــووە‪ ،‬نــوح‬ ‫لەپێناویــدا گریــاوە‪ ،‬وئیبڕاھیمــی خەلیــل فڕێدراوەتــە نــاو ئاگــر‪،‬‬ ‫وئیســماعیل خەوێنــدرا بۆســەربڕین‪ ،‬ویوســف بەنرخێکــی ھــەرزان‬ ‫فرۆش ـرا‪ ،‬وچەنــد ســاڵێک لەزینــدان مایــەوە‪ ،‬وزەکەریــا بــە میشــار‬ ‫دووکەرتک ـرا‪ ،‬وپێشــەوای نەفــس پارێــز یەحیــا ســەربڕدرا‪ ،‬وئەییــوب‬ ‫توو�شــی نەخۆشــییەکە بــوو‪ ،‬ولەســنوور دەرچــوو ئەنــدازەی‬ ‫گریانــی داود‪ ،‬لەگــەڵ دڕنــدەکان ئەژیــا عیســا‪ ،‬وھــەژاری وجۆرەھــا‬ ‫ئــازاری چارەســەرکرد محمــد ‪ ...g‬ئایــا تــۆش خۆ�شــی ئەبینیــت‬ ‫لــەکات بەفیــڕۆدان ویاریکــردن؟! هللا ‪ b‬ھەندێــک بەدیھێن ـراو‬ ‫بەھەندێکــی تریــان تاقیدەکاتــەوە وئیبتیالیــان ئــەکات‪ ،‬ئیمانــدار‬ ‫بەکافــر تاقیدەکاتــەوە‪ ،‬ھــەروەک کافــر بەئیمانــدار تاقیدەکاتــەوە‪،‬‬ ‫ئــەم جــۆرە تاقیکردنەوانــەش بەشــکراوێکی ھاوبەشــە لەنێــوان‬ ‫ْ ُْ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫ھەموویــان‪ ،‬هللا ‪ b‬دەفەرمووێــت‪{ :‬ت َبـ َـار َك الـ ِـذي ِب َيـ ِـد ِه اللـ ُـك َ َو ُهـ َـو‬ ‫َّ‬ ‫ََ ُ ّ َ َ‬ ‫ُ‬ ‫ْ َ ُ ُ‬ ‫َ َ َْ‬ ‫�شـ ْـي ٍء ق ِديـ ٌـر * الـ ِـذي خلـ َـق الـ ْـو َت َوال َح َيــاة ِل َي ْبل َوكـ ْـم أ ُّيكـ ْـم‬ ‫علــى كل‬ ‫َ ْ َ ُِ َ َ ً َ ُ َ ْ َ ُ ْ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫أحســن عمــا وهــو الع ِزيــز الغفــور} [امللــك‪ .]1-2:‬وات ـه‌‪( :‬پا ـكـى و‬ ‫بێگ ـه‌ردى بــۆ ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ ده‌س ـه‌اڵت و مولكــى به‌ده‌ســته‌ و توانــاداره‌‬ ‫به‌سـه‌ر هه‌مــوو شــتێكدا‪ ،‬ئـه‌وه‌ى كـه‌ مــردن و ژيانــى دروســتكردوه‌ بــۆ‬ ‫ئـه‌وه‌ى تاقيتــان بكاتـه‌وه‌ تــا بزانێــت ـكـێ چاكتريــن كــردار ئه‌نجامــده‌دا‬ ‫به‌ڕاســتى ه ـه‌ر ئ ـه‌و خــۆى عه‌زيــز و عه‌فــوڕه‌)‪.‬‬ ‫موســليم دەربــارەی پەیامبەرمــان ‪ g‬ده‌يگێڕێت ـه‌وه‌ کــە ئەویــش‬ ‫ڕابه‌رى ئاينى ده‌توانێت سه‌ركه‌وتوو بێت و ڕابه‌ڕى بكات ئه‌گه‌رئارامگربێت و دڵنيابێت‬

‫‪17‬‬

‫لەپــەروەردگاری خۆیــەوە ‪ b‬ئه‌يگێڕێت ـه‌وه‌ وئەفەرمووێــت‪( :‬مــن‬ ‫تــۆم نــاردووە بۆئــەوەی تاقیتبکەمــەوە وھەروەھــا خەڵکیــش بەتــۆ‬ ‫تاقیبکە مــەوە)‪.‬‬ ‫ئــەوەش کــە زانیومانــە لەقورئــان وســوننەت کــە ھەندێــک‬ ‫لەپەیامبــەران دوژمنەکانیــان کوشــتیان والشــەکەیان شــێواند‬ ‫وەکــو یەحیــا‪ ،‬تیاشــیان ھەبــووە گەلەکــەی ویســتوویەتی بیکوژێــت‬ ‫بــەاڵم لەدەســتیان ھەڵھاتــووە وڕزگاری بــووە وەکــو ئیبڕاھیــم کــە‬ ‫کۆچــی کــرد بــەرەو شــام‪ ،‬وه‌عیســا کــە بەرزکرایــەوە بــۆ ئاســمان‪.‬‬ ‫ھەروەھــا ئەبینیــن لــە ئیماندارانیــش ھەبــووە خراپتریــن س ـزا‬ ‫وئــازار دراوون‪ ،‬لەوانــەش ئەوانــەی کــە فڕێدرانــە نــاو چاڵــی‬ ‫ئاگرینەوە(أصحــاب األخــدود)‪ ،‬لەوانــەش ھەبــووە شــەھیدکرا‪،‬‬ ‫وتیاشــیاندا ھەبــووە لەتاریکــی وســەختی ودەربــەدەری ژییانــی‬ ‫بردووەتــە ســەر‪ ...‬کەواتــە پەیمانــی ســەرکەوتن لەالیــەن ەللا بۆچــی‬ ‫ئەمانــی نەگرتــەوە کــە دەربەدەرک ـران یــان کــوژران یــان ئــازاردران؟!‬ ‫تاقیکردنەوە(ئیبتیــا) قــەدەری ەللایــە بەســەر گشــت‬ ‫بەدیھێنراوەکانیــەوە‪ ،‬بــەاڵم زیاتــر وگەورەتــر ئەبێتــەوە بەســەر ئــەو‬ ‫چاکەکارانــەی ەللا چاودێرییــان ئــەکات‪ ،‬بەتایبــەت موجاھیــدەکان‬ ‫پێویســتە لەقوتابخانــەی ئیبتیــا فێربکرێــن‪ ..‬پێویســتە وانــەی‬ ‫پاككردن ـه‌وه‌ و پوختكردن ـه‌وه‌ وپەروەردەیــی فێربکرێــن‪.‬‬ ‫لەھــەردوو صەحیحەکــەدا ھاتــووە کــە ســەعەدی کــوڕی ئەبــی‬ ‫وەقــاص ‪ h‬گوتــی‪ :‬گوتــم‪ :‬ئــەی پەیامبــەر کام خەڵکانــە توو�شــی‬ ‫ســەختترین تاقيكردن ـه‌وه‌ ئەبــن؟ فەرمــووی‪( :‬پەیامبــەران پاشــان‬ ‫پیاوچــاکان‪ ،‬پاشــان چاکتــر وچاکتــر‪ ،‬پیاوێــک تاقیدەکرێتــەوە‬ ‫بەگوێــره‌ى ئه‌ندازه‌ك ـه‌ى ئایینەکــەی‪ ،‬ئەگــەر لەئایینەکــەی‬ ‫بەھێزبێــت زیاتــر توو�شــی تاقیکردنــەوە ئەبێــت‪ ،‬بــەاڵم ئەگــەر‬ ‫لەئایینەکەیــدا نەرمییــەک ھەبێــت ئــەوا لەســەری ســووک‬ ‫ئەکرێتــەوە‪ ،‬وتاقیکردنەوەکانیــش ب ـه‌رده‌وام بــاوه‌ڕداران ده‌گرێت ـه‌وه‌‬

‫ھەتــا ئەوکاتــەی لەســەر زەوی ڕێئــەکات وھیــچ خراپەیە ـکـى له‌س ـه‌ر‬ ‫نامێنێــت)‪.‬‬ ‫بەیھەقــی لــە «شــعب اإليمــان» ڕیوایەتــی کــردووە‪ ،‬ھەروەھــا‬ ‫طەبەرانــی لــە «املعجــم الكبيــر»‪ ،‬وئیبــن ســەعەد لــە «الطبقــات»‪،‬‬ ‫لــە عبــدهللا کــوڕی ئیلیــاس کــوڕی ئەبــو فاطیمــە ئەویــش لەباوکیــەوە‬ ‫ولەباپیریــەوە ئەڵێــت‪ :‬لەگــەڵ پەیامبــەر‪ g‬دانیشــتبووم‪ ،‬پەیامبــەر‬ ‫‪ g‬فەرمــووی‪ ( :‬ـکـێ حەزئــەکات لەشســاغ بێــت وچیتــر نەخــۆش‬ ‫نەکــەوێ؟)‪ ،‬گووتمــان‪ :‬ئێمــە ئــەی پەیامبــەر‪ ،‬پەیامبــەر ‪g‬‬ ‫فەرمــووی‪( :‬نــە؟!)‪ ،‬لەڕووخســاری ھەســتمان پێکــرد‪ ،‬فەرمــووی‪:‬‬ ‫(ئایــا حەزئەکــەن وەکــو گوێدرێــژی بارھەڵگــر ببــن؟) ئەڵێــت‪:‬‬ ‫گوتیــان ئــەی پەیامبــەر نەخێــر‪ ،‬فەرمــووی‪( :‬ئایــا حەزناکــەن ببنــە‬ ‫ئ ـه‌و كه‌ســانه‌ى تاقيده‌كرێن ـه‌وه‌ و ببــن به‌خاوەنــى لێخۆشــبوونی‬ ‫تاوەنەکانتــان؟)‪ ،‬گووتیــان‪ :‬بەڵــێ ئــەی پەیامبــەر‪ ،‬ئەڵێــت‪ :‬پەیامبــەر‬ ‫‪ g‬فەرمــووی‪( :‬ســوێند بــە ەللا ەللا ئیمانــدار تاقیئەکاتــەوە ولەبــەر‬ ‫ھیــچ تاقیناکاتــەوە ئیــا لەبــەر ڕێــز وکەرامەتــی کەســەکە الی ەللا‪،‬‬ ‫وئــەو کەســەش لــەالی ەللا پێگەیە ـکـی ھەیــە کــە بەھیــچ کردەوەیە ـکـی‬ ‫بەدەســتی نەدەھێنــا بەبــێ ئــەوەی ئــەو تاقیکردنەوەیــەی بەســەردا‬ ‫بێــت کــە ئەیگەیەنێــت بــەو پێگەیــە)‪.‬‬ ‫ترمــذی ڕیوایەتــی کــردووە لەجابــرەوە ‪ g‬کــە پەیامبــەر ‪g‬‬ ‫فەرموویەتــی‪( :‬خــاوەن عافیەتەکانــی دونیــا لــەڕۆژی قیامەتــدا‬ ‫ئەخــوازن پێســتەیان بەئاســن داماڵرێــت کاتێــک ئەبینــن ئەھلــی‬ ‫ئیبتیال(تاقیکردنــەوە) چــی پاداشــتیان ھەیــە)‪ .‬وعــن الرســول صلــى‬ ‫هللا عليــه وســلم أنــه قــال‪( :‬إنــه يؤتــى يــوم القيامــة بأنعــم النــاس كان‬ ‫فــي الدنيــا‪ ،‬فيقــول هللا عــز وجــل‪ :‬اصبغــوه فــي النــار صبغــة‪ ،‬ثــم يؤتــى‬ ‫ً‬ ‫بــه فيقــول‪ :‬يــا ابــن آدم هــل أصبــت نعيمــا قــط؟ هــل رأيــت قــرة عيــن‬ ‫قــط؟ لــە پەیامبــەری ەللا ‪-‬صلــى هللا عليــه وســلم‪-‬ەوە فەرموویەتــی‪:‬‬ ‫(لــەڕۆژی قیامــەت خــاوەن نیعمەتتریــن کــەس لەدونیــادا ئەھێنرێــت‪،‬‬ ‫ەللا عــز وجــل ئەفەرمووێــت‪ :‬یەکجــار بیخەنــە نــاو ئاگــرەوە‬ ‫ودەریبھێنــن‪ ،‬پاشــان ئەھێنرێــت وپێــی ئەفەرمووێــت‪ :‬ئــەی نــەوەی‬ ‫ئــادەم ئایــا ھەرگیــز نیعمەتــت پــێ کەوتــووە؟ ئایــا ھەرگیــز چــاووت تێــر‬ ‫بــووە؟ ئایــا ھەرگیــز خۆشــییەک ڕووی تــێ کــردووی؟ ئەڵێــت‪ :‬نەخێــر‬ ‫ســوێند بەعیزەتــی تــۆ! پاشــان ئەفەرموێــت‪ :‬بیگەڕێننــەوە بۆنــاو ئاگــر‪.‬‬ ‫پاشــان خــاوەن ســەختترین تاقيكردنه ـه‌وه‌ لەدونیــادا ئەھێنرێــت‪،‬‬ ‫ەللا ‪ c‬ئەفەرموێــت‪ :‬یەکجــار بیکەنــە نــاو بەھەشــتەوە تاکــو‬ ‫ڕەنگــی بەھەشــت بگرێــت‪ :‬پاشــان ئەھێنرێــت وپێــی ئەفەرمووێــت‪:‬‬ ‫ئایــا ھەرگیــز شــتێکت بینیــوە ناڕەحەتــی کردبیــت؟ ئەڵێــت‪ :‬نەخێــر‬ ‫ســوێند بەعیزەتــی تــۆ ھەرگیــز شــتێکم نەدیــوە ناڕەحەتــی کردبــم)‪.‬‬

‫تر�ســی لــێ ئەنیشــێت‪ ،‬پاشــان خۆشەویســتی کــرد ونزیکیکــردەوە‬ ‫لەگەوھــەری ئیمــان وپارێــزەری تەوحیــد‪ ،‬کــە ھیــچ کەســێک داوای‬ ‫نــاکات مەگــەر ڕاســتگۆ بێــت لەئیمانەکــەی وبەڵگــەی بەھێــز‬ ‫ُ َ‬ ‫ْ ُ ْ َ َّ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫بێــت‪{ِ :‬إ َّن َمـ َـا الؤ ِم ُنــو َن ال ِذيـ َـن َآم ُنــوا ِباللـ ِـه َوُ َر ُسـ ِـول ِه ثـ َّـم لـ ْـم َي ْرت ُابــوا‬ ‫َّ ْ َ َ ُ ُ َّ ُ‬ ‫الص ِادقــون}‬ ‫َو َج َاهـ ُـدوا ِبأ ْم َو ِال ِهـ ْـم َوأ ُنف ِسـ ِـه ْم ِفــي َسـ ِـب ِيل اللـ ِـه أول ِئــك هــم‬ ‫[الحجــرات‪.]15:‬‬ ‫کەواتــە ڕاســتەقینەی جیھــاد؛ وەســتاوە لەســەر ســافکردنەوەی‬ ‫نەفــس وبەتاڵکردنــەوەی لەھەمووشــتێک وپێشکەشــکردنی بــە‬ ‫پــەروەردگار وبەدیھێنــەری خــۆی بەئەنجامدانــی فەرمانەکانــی‪،‬‬ ‫وپێشــکەوتن لەســەر به‌ڵێنه‌كانــى‪ ،‬ئەمــەش ڕوونــادات ئیــا ئەگــەر‬ ‫ڕێگاکــە ڕووپۆشــکرابێ بەســەختی مەینەتــی‪ ،‬لەبەرئــەوەش ەللا ‪b‬‬ ‫َّ ُ َ َ َ َ ْ ُ ْ َ َ ّ َ ْ ُ َ َ ْ َ ُ‬ ‫َ َ‬ ‫ضكــم‬ ‫ئەفەرمووێــت‪{َ :‬ولـ ْـو َيشــاء اللــه لنتصــر ِمنهــم و َل ِكــن ِليبلــو بع‬ ‫َ‬ ‫َّ َ َ‬ ‫ُ ُ‬ ‫َّ‬ ‫ـض َوال ِذيـ َـن ق ِتلــوا ِفــي َسـ ِـب ِيل اللـ ِـه فلــن ُي ِضـ َّـل أ ْع َمال ُهـ ْـم * َسـ َـي ْه ِد ِيه ْم‬ ‫ِب َب ْعـ‬ ‫ٍ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َو ُي ْ‬ ‫ص ِلـ ُـح َبال ُهـ ْـم * َو ُي ْد ِخل ُهـ ُـم ال َج َّنــة َع َّرف َهــا ل ُهـ ْـم} [محمــد‪،]4-6:‬‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ّ‬ ‫ْ ُ ْ‬ ‫ّ‬ ‫َ‬ ‫ھەروەھــا ئەفەرمووێــت‪{َ :‬ولـ ْـو شــاء اللـ ُـه َمــا اق َت َتلــوا َول ـ ِـك َّن اللـ َـه َي ْف َعـ ُـل‬ ‫َمــا ُي ِريــد} [البقــرة‪.]253:‬‬ ‫ئیبــن کەثیــر ‪ r‬لەتەفســیری ئــەم ئایەتــەدا ئەڵێــت‪( :‬واتــە پێویســتە‬ ‫شــتێک لەمەینەتــی تووشــببێ ك ـه‌ دۆســتايه‌تى بەدەربخــات‪،‬‬ ‫وتێیــدا ئابــڕووی دوژمنەکــەی ببــات‪ ،‬کــە ئیمانــداری ئارامگرتــوو‬ ‫ودووڕووی خراپــەکار پێــی بزانێــت‪ ،‬مەبەســتی لــەوە ڕۆژی ئوحــود‬ ‫بــوو کــە بەھۆیــەوە ەللا ئیماندارانــی تاقیکــردەوە‪ ،‬کــە بەھۆیــەوە‬ ‫ئیمــان وئارامگرتــن وبڕیاریــان دەربکەوێــت‪ ،‬ھەروەھــا خۆڕاگرییــان‬ ‫وگوێڕایەڵــی کردنیــان بــۆەللا وپەیامبەرەکــەی ‪ ،g‬ھەروەھــا‬ ‫بەھۆیــەوە پــەردەی دووڕووەکانــی لەســەریان البــرد وبەمــەش‬ ‫ســەرپێچییان ونکۆڵــی کردنیــان لەجیھــاد ئاشــکرابوو‪ ،‬ھەروەھــا‬ ‫خیانەتەکەیــان بــۆەللا وپەیامبەرەکــەی ‪ g‬ئاشــکرابوو)‪.‬‬ ‫ئەفەرموێــت‪:‬‬ ‫ئومێدەواربــن ئــەی بەندەکانــی ەللا بــە‬ ‫‪ُ َ c‬کــە َ ْ ٌ ْ َ َ‬ ‫ەللا َ‬ ‫َ َ ْ ُ ُ َّ َ َ َ َ ْ َ‬ ‫ْ‬ ‫َّ‬ ‫َ{ومـ َـن َّ‬ ‫َ‬ ‫ـاس مــن يعبــد اللــه علــى حــر ٍف فـ ِـإن أصابــه خيــر اطمــأن ِبـ ِـه‬ ‫النـ‬ ‫ِ‬ ‫ْ‬ ‫َ ِْ َ َ َ ْ ُ ْ َ ٌ َ‬ ‫انق َلـ َـب َع َلــى َو ْجهــه َخسـ َـر ُّ‬ ‫الد ْن َيــا َوالخـ َـر َة َذلـ َـك ُهــوَ‬ ‫وِإن أصابتــه ِفتنــة‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِِ ِ‬ ‫ْ ُ ْ َ ُ ُْ‬ ‫ان ال ِبيـ ُـن} [الحــج‪.]11:‬‬ ‫الخســر‬

‫بەغــەوی لەتەفســیرەکەدا گێڕاويه‌تي ـه‌وه‌ لەئیبــن عەباســەوە ‪k‬‬ ‫(کــە پیاوێــک لەدەشــتەکیەکان ئیمانــی ھێنابــوو بــە پەیامبــەر ‪، g‬‬ ‫وئەگــەر لــەدووای ئیســام بوونــی کوڕێکــی بــوو ونــەوەی زۆربــوو ومــاڵ‬ ‫وموڵکــی زۆربــوو‪ ،‬ئەڵێــت‪ :‬ئەمــە ئایینێکــی چاکــە‪ ،‬وئەمــە ئایینێکــی‬ ‫باشــە‪ ،‬ئــەوا ئیمانــدار ئەبێــت ودائەمەزرێــت‪ ،‬بــەاڵم ئەگــەر کوڕێکــی‬ ‫لەدایــک نەبێــت وئەســپەکانی زۆرنەبــن‪ ،‬ومــاڵ وموڵکــی زۆرنەبــن‪،‬‬ ‫وتوو�شــی ووشکەســاڵی ونەھاتەکــە ببێــت‪ ،‬ئەڵێــت‪ :‬ئەمــە ئایینێکــی‬ ‫شــەقیقی بەلخــی ئەڵێــت‪( :‬ھەرکە�ســێ پاداشــتی ســەختی ببینێــت خراپــە‪ ،‬پاشــان لەئایینەکــەی دەرئەچێــت وجێــی دێڵێــت لەســەر‬ ‫کوفــر وکەلەڕەقــی خــۆی)‪.‬‬ ‫ھەرگیــز ئــارەزووی دەرچــوون نــاکات تێیــدا)‪.‬‬ ‫ەللا ‪ b‬جیھــادی بەشــەرع دانــاوە وەکــو تەواوکارییــەک بــۆ‬ ‫درووشــمەکانی ئاییــن وبەرزکردنــەوەی پێگــە بــەرەو بڵنــدەکان‬ ‫ھەتــا بــووە چڵەپۆپــەی داواکاری پــەروەردگار‪ ،‬وســەختی وئیبتیــای‬ ‫خســتووەتە ناویــەوە کــە نــاخ حــەزی پــێ نــاکات وسرووشــتی کەســەکە‬

‫خاوەنــی «الظــال» ئەڵێــت‪( :‬پێویســتە نەفــس پــەروەردە بکرێــت‬ ‫لەســەر بــەاڵ وتاقیکردنەوەکانــی خۆئامادەکــردن لەســەر جەنگــی‬ ‫حــەق بەتــرس ودڵەڕاو ـکـێ وســەختی وبەبرســیەتی وکەمــی مــاڵ‬ ‫وموڵــک ونەفــس وبەروبوومــەکان‪ ،‬پێویســتە بــاوه‌ڕدار تێچــوى ئ ـه‌م‬ ‫وتار‬

‫‪18‬‬

‫عه‌قيده‌يـه‌ بــدات بـه‌ تاقيكردنـه‌وه‌ بۆئــەوەی بچەســپێت لەناخیانــدا‬ ‫بەئەنــدازەی ئــەوەی پێشکەشــیان کــردووە لەپێناویــدا لــەو باجانــەی‬ ‫کــە دڵیــان نەدەھــات لەدەســتی بــدەن لەکاتــی کاریگــەری ســەرەتا‪،‬‬ ‫لەبەرئــەوەی باجــەکان لێــرەدا نرخــی گرانبەھــان کــە بەھۆیــەوە‬ ‫عەقیــدە شــكۆمه‌ند ئەبێــت لەناخــی ئەھلەکەیــدا لەپێــش ئــەوەی‬

‫دوركه‌وتنه‌وه‌ى خه‌ڵكى له‌ جيهاد و ده‌ستگرتنيان به‌ گاڵته‌ ويارى‬

‫شــكۆمه‌ند بێــت لەناخــی کەســانی تــر‪ ،‬وھەرچەنــد ئــازار بچێــژن‬ ‫لەپێناویــدا وھەرچەنــد ببەخشــن لەپێناویــدا ئــەوا ئازیزتــر ئەبێتــەوە‬ ‫لەدڵیــان وئەبێــت بەمافــی خۆیــان بەحــەق‪ ،‬بەھەمــان شــێوە کەســانی‬ ‫تــر درک بەنرخەکــەی ناکــەن ئیــا لەوکاتــەدا کــە تاقيكردن ـه‌وه‌ى‬ ‫ئەھلەکــەی وئارامگرتنیــان لەســەر بەاڵکانــی ئەبینــن وبەاڵکانیــش‬ ‫پێویســتن بۆئــەوەی لقــی درەختــی عەقیــدە بەھێزبکەنــەوە لەناخــی‬ ‫خاوەنەکانیــدا‪ ،‬ھەربۆیــە ســەختییەکان ناوەڕۆ ـکـی ھێــزەکان‬ ‫لەشــکرکێش ئەکــەن‪ ،‬ھەروەھــا خەزێنــەی ھێــزن‪ ،‬وپەنجەرەکانــی‬ ‫دڵ ئەکەنــەوە وڕێــگاکان ئەکەنــەوە کــە ئیمانــدار نەیدەتوانــی پێــی‬ ‫بزانێــت ئیــا لەژێــر لێدانــی ســەختییەکان) ووتەکانــی تەواوبــوو ‪.r‬‬ ‫پرســیارکرا لەشــافیعی ‪r‬؛ کامــەی باشــترە بــۆ ئیمانــدار توو�شــی‬ ‫ئیبتیــا بێــت یــان ته‌مكينــى هه‌بێــت؟ گوتــی‪( :‬هاواربه‌ماڵــت! بۆچــی‬ ‫ته‌مكيــن بوونــی ھەیــە بەبــێ تاقيكردن ـه‌وه‌؟)‪.‬‬ ‫لەصەفوانــی کــوڕی عومــەرەوە ئەڵێــت‪ :‬والــی بــووم لەســەر حیمــص‬ ‫گەیشــتم بەپیرەمێردێکــی گــەورە کــە ھــەردوو بــرۆی چاوه‌كانــى‬ ‫داپۆشــيبوو لەئەھلــی دیمەشــق بــوو لەســەر ووشــترەکەی بــوو‬ ‫مەبەســتی غەزاکــردن بــوو‪ ،‬پێــم گــوت‪ :‬مامــە گیــان ەللا عــوزر‬ ‫وبیانــووی بۆتــۆ دانــاوە‪ ،‬برۆکانــی بەرزکــردەوە وگوتــی‪( :‬کــوڕی ب ـرام‬ ‫ەللا فەرمانــی پــێ کردوویــن بەگەنــج وپیــرەوە دەرچیــن بــۆ غــەزا)‪.‬‬ ‫‪19‬‬

‫بەڵــێ‪ ،‬ھەرکە�ســێ ەللا خۆ�شــی ویســتبێ توو�شــی تاقيكردنـه‌وه‌ى‬ ‫ئەکات‪..‬‬ ‫ً‬ ‫صبرا على شدة األيام إن لها *** عقبى وما الصبرإال عند ذي حسب‬ ‫قرب يعقبه *** فيها ملثلك راحات من التعب‬ ‫سيفتح هللا عن ٍ‬ ‫«الظــال»‬ ‫خاوەنــی‬ ‫ئەڵێــت‪( :‬ئیمــان تەنھــا‬ ‫ووشــەیەک نییــە وبووتــرێ‬ ‫بەڵکــو ڕاســتەقینەیەکە‬ ‫پێویســتی بەماندووبوونــە‪،‬‬ ‫وئەمانەتێکــی قورســە‪،‬‬ ‫پێویســتی‬ ‫جیھادیــش‬ ‫بە ئا ر ا مگر تنــە ‪،‬‬ ‫وتێکۆشــانێکە پێویســتی‬ ‫بــە بەرگەگرتنــە‪ ،‬کەواتــە‬ ‫تەنھــا بــەس نییــە خەڵکــی‬ ‫بڵێــن «ئیمانمــان ھێنــا» و‬ ‫وازبھێنــن؛ ھەتــا ڕوبــەڕووی‬ ‫فیتنــە ئەبنــەوە وئــارام‬ ‫ئەگــرن لەســەری ولێیــەوە‬ ‫دەرئەچــن وئەندامەکانیــان‬ ‫ودڵیــان‬ ‫پاکببێتــەوە‪،‬‬ ‫پاکببێتــەوە؛ ھــەروەک‬ ‫ئاڵتــوون پــاك ئه‌كرێت ـه‌و ‌ه‬ ‫بــه ئاگــر بۆئــەوەی توخمــە‬ ‫پیســە بــێ نرخەکانــی لێــوە دەرچێــت وپاکببێتــەوە‪ ،‬ھەرئەمــەش‬ ‫بنەمــای ڕێزمانیــی ووشــەکەیە‪ ،‬وئامــاژە وئاراســتە ووێنــای تایبــەت‬ ‫بەخۆیەتــی‪ ،‬بەھەمــان شــێوە تاقيكردن ـه‌وه‌ش بۆدڵــەکان په‌يــدا‬ ‫ئه‌بێــت‪ ،‬ئــەم تاقيكردن ـه‌وه‌ش لەســەر ئیمــان بنەمایە ـکـی نەگــۆڕە‬ ‫َّ‬ ‫ََ َ‬ ‫وســوننەتێکی بەردەوامــە لەکێشــانەی ەللا ‪c‬؛ َ{ولقـ ْـد ف َت َّنــا ال ِذيـ َـن‬ ‫َ َ‬ ‫َْ‬ ‫َ ْ ْ َ َ َ ْ َ َ َّ َّ ُ َّ َ َ ُ‬ ‫ص َدقــوا َول َي ْعل َمـ َّـن الك ِاذ ِبيـ َـن}‬ ‫ِمــن قب ِل ِهــم فليعلمــن اللــه ال ِذيــن‬ ‫[ ا لعنكبــوت ‪]3 :‬‬ ‫وبەڕاســتی ئیمــان ئەمانەتــی ‪-‬ەللا‪-‬یــە لەســەرزەوی‪ ،‬ھیــچ کە�ســێ‬ ‫نایخاتــە سەرشــانی خــۆی ئیــا ئەوانــەی ئەھلــن بــۆی‪ ،‬وتوانایــان‬ ‫ھەیــە لەســەر ھەڵگرتنــی‪ ،‬ودڵیــان بەتــاڵ ئەکــەن بــۆی وبەدڵســۆزی‬ ‫وئیخاڵســەوە‪ ،‬وھەروەھــا ئیــا ئەوانــەی کەخۆیــان دورئه‌خه‌ن ـه‌وه‌‬ ‫لەســەر ڕاحــەت وخۆشــگوزەرانی و ئاســایش وســەالمەتی‬ ‫ولەســەر کەیفخۆ�شــی‪ ،‬وئــەوەش بەڕاســتی ئەمانەتــی خیالفەتــە‬ ‫لەســەر زەوی‪ ،‬ھەروەھــا پێشــڕەوی خەڵکــی بــەرەو ڕێــگای ەللا‬ ‫وجێبەجێکردنــی ووشــەکانی لەجیھانــی دونیــا‪ .‬ئەمــە ڕاســپارده‌يه‌كى‬ ‫ڕێــزدارە‪ ،‬وڕاســپارده‌يه‌كى قورســە‪ ،‬وھەروەھــا ئەمــە ئەوەیــە کــە ەللا‬ ‫فەرمانــی کــردووە تاکــو خەڵکــی بیگرێتــە سەرشــانی خــۆی وپاشــان‬ ‫پێویســتی به‌جۆرێــك ل ـه‌ تايبه‌تمه‌نــدى هه‌ي ـه‌ تاکــو ئارامبگرێــت‬ ‫لەســەر تاقيكردن ـه‌وه‌) ووتەکانــی کۆتایــی پــێ ھــات رحمــە ەللا‪.‬‬

‫بۆچەندیــن مانــگ وســاڵی یەکبــەدوای یــەک ب ـه‌رده‌وام ده‌بێــت‪،‬‬ ‫وئەگــەر ئــەم ئازارانــە نەنۆشــیت ەللا فەتحــت پــێ نابەخ�شــێ‬ ‫بەســەرکەوتن لەبەرئــەوەی ســەرکەوتن لەگــەڵ ئارامگرتــن دێــت‪.‬‬

‫چونکــە بەڕاســتی ئەر ـکـی سەرشــانی دەســتەی جەنــگاوەرە کەڕێگــەی‬ ‫جیھاد لەپێناو ‪-‬ەللا‪-‬ی گرتووەتەبەرووشیاری سرووشتی جەنگەکە‬ ‫وپێداویســتیەکانی ببێــت بــەرەو ئامانجــە چاوەڕوانکراوەکــەی‬ ‫وڕێگاکــەی کــە پێویســتە قیرتــاو بکرێــت بەخوێنــی پیاوچاکانــی نــەوەی‬ ‫جیھــاد‪ ،‬وپێویســتە درک بــەوەش بــکات کەئــەم ڕێگایــە لەدەســتدانی ھــەروەک شــێخی ئیســام ئەڵێــت‪( :‬بەڕاســتی پێشــەوایەتی(إمامة)‬ ‫خۆ شە و یســتە کا ن‬ ‫تێیــدا‪،‬‬ ‫وھاوڕێکانــى‬ ‫وازھێنــان‬ ‫وھەروەھــا‬ ‫لەئازی ـزان ونیشــتمان؛‬ ‫ھــەروەک ھاوەڵەکانــی‬ ‫پەیامبــەر ‪ g‬ھەرچەنــدە‬ ‫چاکتریــن‬ ‫ئــەوان‬ ‫بەدیھێنـراو بــوون لــەدووای‬ ‫پەیامبــەران کەچــی تاڵــی‬ ‫ھیجــرەت ولەدەســتدانی‬ ‫مــاڵ وخێ ـزان وموڵکیــان‬ ‫وھەموویــان‬ ‫چەشــت‬ ‫لەپێنــاو‬ ‫لەدەســتدا‬ ‫ەللا‪ ...‬کەواتــە ئێمــە‬ ‫له‌كوێــى ئاســتی ئەوانيــن؟!‬ ‫وھیــچ پێویســت نییــە‬ ‫لەســەر ئــەم دەســتەیە‬ ‫لەئارامگرتــن‬ ‫جگــە‬ ‫كه‌مپى به‌ندينخانه‌ى بوكا تاقيكردنه‌وه‌يه‌ك بوو بۆ پياوه‌ ڕاستگۆكان‬ ‫ڕێگاکەیــان‬ ‫لەســەر‬ ‫گرتوویانەتەبــەر‪،‬‬ ‫کــە‬ ‫وپاداشــت لــەالی ەللا حســێب بــکات لەســەر ھەرچــی دێتەپێ�شــی لەئایینــدا بەئارامگرتــن ودڵنیایــی بەدەســت ئەھێنرێــت)‪.‬‬ ‫لــە لەدەســتدانی ھەندێــک فەرمانــدە وتاکــەکان‪ ،‬وبــەردەوام بــن بەڕاســتی تێگەیشــتنەکانی حــەق وڕاســتگۆیی بیروبــاوەڕ وتەوحیــد‬ ‫لەســەر ڕێگاکەیــان وبزانــن کەئەمــە ســوننەتی ‪-‬ەللا‪-‬یــە ‪ ،b‬وە ەللا ئەمێنێتــەوە وەکــو بووکــە شووشــەیەک لەجیھانێکــی پــڕ لــە دێــو‬ ‫بەنــدە چاکەکانــی لەنێــو ئــەم ئوممەتــە ھەڵئەبژێرێــت‪ ،‬وپەلــە نــەکات کــە تێیــدا ڕۆحــی ژییــان لەنــاو بووکەشووشــەکەدا تێپــەڕ نابێــت‬ ‫لەســەرکەوتن چونکــە بەڕاســتی پەیمانــی ەللا دێــت بەدڵنیاییــەوە‪ .‬ئیــا ئەگــەر ھەڵبگیرێــت لەالیــەن خەڵکانێکــی ڕاســتگۆ وئارامگــر‬ ‫وه‌پێویســتە موســڵمان بزانێــت؛ کــە شــوێنکەوتنی حــەق وئارامگرتــن کەتوانــای بەرگرییــان ھەبێــت لەســەر ڕێگاکــە وپاراســتنی وھەروەھــا‬ ‫لەســەری بریتیــە لەکورتتریــن ڕێــگا بــەرەو ســەرکەوتن ھەرچەنــدە جۆرەھــا س ـزا وئــازار ئەچێــژن وخۆیــان ئەڕازێننــەوە بــە ماندوویــی‬ ‫ئەگــەر ڕێگاکــە دوورودرێژیــش بێتــەوە وبەربەســتەکان زۆرببنــەوە وڕازی نابــن ئیــا بەمــردن لەپێنــاو ژیانــەوەی ئــەم تێگەیشــتنانە‬ ‫وکەســەکانی ســەر ڕێگاکــە کەمببنــەوە‪ ،‬وبەڕاســتی پشــت گوێخســتنی لەســەر ئــەرزی واقیــع بەکــردەوە وجێبەجێکــردن‪ ،‬نــەک وەکــو‬ ‫حــەق ئیــا ده‌بێــت بــە سەرنەخســتن و زه‌ليلــى ھەرچەنــدە ئەگــەر ھەندێــک کــەس ئاواتــی ئــەم تێگەیشــتنانە ئەخــوازن وبۆیــەی ئەکــەن‬ ‫ڕێگاکانی�شــی ئاســان ببنــەوە وکەســەکانی ســەر ڕێگاکــەش گومانیــان بەقاڵبــی بیــردۆزە فەلســەفەییەکان‪ ،‬یــان بەووتــاری ئــاوازداری دوور‬ ‫وابێــت کــە ســەرکەوتن نزیکبووبێتــەوە ئــەوا ھیــچ نییــە جگــە لــە لەڕۆحــی کار وڕاســتگۆیی جێبەجێــکاری‪.‬‬ ‫خەیــاڵ‪.‬‬

‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ ْ َ ً َ َّ ُ ُ َ‬ ‫ـوه َوال‬ ‫اطــي مســت ِقيما فات ِبعـ‬ ‫ەللا ‪ b‬فەرموویەتــی‪{َ :‬وأ َّن َه ــذا ِص َر‬ ‫ِ‬ ‫َ َّ ُ ْ‬ ‫َ َّ ُ‬ ‫َ ُ ْ َ َّ ُ‬ ‫َ َ َ ُ‬ ‫ـوا ُّ‬ ‫صاكــم ِبـ ِـه ل َعلكـ ْـم‬ ‫السـ ُـب َل ف َتفـ َّـرق ِبكـ ْـم َعــن َسـ ِـب ِيل ِه ذ ِلكــم و‬ ‫تت ِبعـ‬ ‫َ‬ ‫ت َّت ُقــون} [األنعــام‪.]153:‬‬ ‫ئــا ئەمــە جیھــادە؛‪ ..‬لوتکــە‪ ...‬وبەروبــووم‪ ...‬لــەدووای ئارامگرتنێکــی‬ ‫درێژخایــەن ومانەوەیە ـکـی دوورودرێــژ له‌گۆڕه‌پانــى جەنــگ‬ ‫وچاوەڕوانــی ھاتنــی دوژمنــەکان وئارامــی لەســەر خراپییەکانیــان‬

‫وبەڕاســتی ئیســام لەئەمــڕۆدا زۆر پێویســتی بەپیــاوە ڕاســتگۆ‬ ‫ئارامگرەکانــە کــە بــەرەو ڕاســتەقینە ھەنــگاو ئەنێــن وماندوویەتــی‬ ‫ئەچێــژن وبەمادوویەتــی ئەحەســێنەوە‪ ،‬بەبێدەنگــی پێداویســتیەکانی‬ ‫قۆناغەکــە تێپه‌ڕئه‌ك ـه‌ن‪ ...‬پیاوانــی دەروون ڕاســتگۆ وھیممــەت‬ ‫بــەرز وبڕیــار بەھێــز‪ ،‬کــە ھیــچ نازانــن جگــە لەســیمای وەرگرتــن بــۆ‬ ‫جێبەجێکــردن وخراپــی بــارودۆخ نایبەســتێتەوە وبێ ـزاری نــاکات‪،‬‬ ‫وەھەروەھــا ئومێدەکانــی لەبــەر خەڵکــی ووتووێــژ بەفیڕۆنــادات‪.‬‬ ‫وتار‬

‫‪20‬‬

‫وه‌هن (خۆشويستنى دونيا و ڕقبوونه‌وه‌ له‌ مردن و جه‌نگ)‬

‫ھەربۆیــە قۆڵــی ڕاســتەقینە وکــردار وئارامگرتــن لەســەر بەرزونزمــی ودەســەاڵت وجێنشــین بــوون لەســەر زەوی ئــەوا ھەمــووی بەھــۆی‬ ‫ڕێگاکــەی لــێ ھەڵئەماڵێــت‪ ،‬ھــەروەک گوت ـراوە‪( :‬ئەوکەســانه‌ ئارامگرتنیــان وپ َشــت بەســتنیان بــە ەللا بــووە‪ ،‬ھــەروەک ەللا ‪c‬‬ ‫َ ْ َ ْ َ ْ َ ْ َ َّ َ َ ُ ْ‬ ‫ـوا ُي ْسـ َـت ْ‬ ‫ض َع ُفو َن َم َشـ ِـار َق‬ ‫شکســتيان ھێنــاوە کــە بــۆ ھەمــوو بەاڵیــەک ئارامگرتنێکيــان تەرخــان‬ ‫َ مووێــت‪{ :‬وأورثنــا القــوم الذيــن كانـ‬ ‫ئەفەر َ َ َ َ َ َّ َ َ ْ َ َ ِ َ َ َّ ْ َ َ ُ َ ّ َ ْ ُ ْ َ َ َ‬ ‫ْ‬ ‫ض ومغ ِاربهــا ال ِتــي باركنــا ِفيهــا وتمــت ك ِلمــت رِبــك الحســنى علــى‬ ‫نەکــردووە وبــۆ ھەمــوو نیعمەتێکیــش شــوکرێکيان ئاماده‌نه‌كــردوه‌‪َ ،‬األر ِ‬ ‫ص َبـ ُـر ْوا َو َد َّم ْرَنــا َمــا َك َ‬ ‫يل ب َمــا َ‬ ‫ْ‬ ‫ان َي ْ‬ ‫ص َنـ ُـع ف ْر َعـ ْـو ُن َو َق ْو ُمـ ُـه َومــاَ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫وھەرکەســیش نەزانێــت بەڕاســتی خۆ�شــی دوابــەدوای ســەختی َب ِنـ ُـي ِ ْإ َســرآ ِئ ُ ِ‬ ‫ن‬ ‫دێــت)‪.‬‬ ‫كانــوا ي ْع ِرشــو } [األع ـراف‪.]137:‬‬ ‫يــا ويــح نف�ســي ومــا ارتفعــت بنــا همــم *** إلــى الجنــان وتالــي القــوم ُ‬ ‫أواب‬ ‫وە ەللا ‪ b‬ئــەوەی کــە بەســەر پەیامبەرەکــەی یوســف ھــات‬ ‫له‌شــكۆمه‌ندى وجێنشــین بــوون لەســەر زەوی لــەدووای‬ ‫إلــى كواعــب لألطـراف قاصــرة *** وظــل طوبــى وعطــرالشــدو ينسـ ُ‬ ‫ـاب‬ ‫دوورکەوتنــەوە له‌خانه‌واده‌كـه‌ى وھەرچــی بەســەری ھــات لەکۆشــکی‬ ‫ً‬ ‫ـرفا *** بعــرش ربــي ملــن قتلــوا ومــا غابــوا عەزیــزی میســڕ ئــەوا بەھــۆی ئارامگرتنەکــەی وتەقواکەیــەوە ڕزگاری‬ ‫إلــى قناديــل ذهــب علقــت شـ‬ ‫َّ ُ َ َ َّ َ ْ ْ َ َّ ّ َ َ ُ ُ َ ْ َ ْ ُْ‬ ‫ً َ َ ً َ بــوو؛ ِ{إنــه مــن يتـ ِـق و ِيص ِبــر فـ ِـإن اللــه ال ي ِضيــع أجــر الح ِس ـ ِنين}‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ َ ُ ُ َ َََ ً َ‬ ‫ەللا ‪ b‬ئەفەر‬ ‫موو ُێــت‪{َ :‬وال ي ِنفقــون ن ّفقـَـة ص ِغيـ َـرة َو ُال ْ ك ِبيـ َـر ُة وال [يوســف‪.]90:‬‬ ‫َ ْ َ ُ َن َ ً َّ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ن‬ ‫يقطعــو و ِاديــا ِإال ك ِتــب لهــم ِليج ِزيهــم اللــه أحســن مــا كانــوا يعملــو }‬ ‫ـەرکەوتنی بەســتوەتەوە بەئارامگرتنــەوە‪ ،‬ھــەروەک‬ ‫ـ‬ ‫س‬ ‫‪c‬‬ ‫ەللا‬ ‫وە‬ ‫[التوبــة‪ .]121:‬طەبــەری گێڕاويه‌تي ـه‌وه‌ لــە قەتــادەوە دەربــارەی‬ ‫َ َ ُّ َ َّ َ َ ُ ْ ْ ُ ْ َ َ ُ ْ َ َ ُ ْ‬ ‫تەفســیری ئــەم ئایەتــە ئەڵێــت‪( :‬ھــەر گەلێــک لەپێنــاو ەللا زیاتــر ئەفەرمووێــت‪{ :‬يــا أيهــا ال ِذيــن آمنــوا اص ِبــروا وص ِابــروا ور ِابطــوا‬ ‫ْ ّ َ َّ ُ ُ‬ ‫خانه‌واده‌يــان دووربکەونــەوە‪ ،‬ئــەوا زیاتــر لــە ەللا نزیــک ئەبنــەوە)‪َ .‬و َّات ُقــوا اللـ َـه ل َعلكـ ْـم ت ْف ِل ُحــون} [آل عم ـران‪.]200:‬‬

‫کەواتــە کار بەدەســتی ‪-‬ەللا‪-‬یــە لەســەرەتا وکۆتاییــدا‪ ،‬وئێمــەش ھەروەھــا ەللا ‪ c‬با�ســی کــردووە بۆمــان کــە چا ـکـی ســەرەنجام‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫لەدونیــادا ئــەوا بــۆ ئارامگــرە تەقوادارەکانــە؛ َ{ف ْ‬ ‫اص ِبـ ْـر ِإ َّن ال َعا ِق َبــة‬ ‫ھیــچ نییــن جگــە لــە بەندەیــەک بــۆ ەللا ‪ ،c‬ھــەوڵ ئەدەیــن بــۆ ْ‬ ‫جێبەجــێ کردنــی بەندایەتیەکــەی خۆمــان‪ ،‬ونیشــانەی کامــڵ بوونــی ِلل ُم َّت ِقيــن} [هــود‪.]49:‬‬ ‫بەندایەتیەکەمــان؛ ئەوەیــە کــە بزانیــن ودڵنیابیــن بەدڵنیایە ـکـی ئێمــە بەدڵنیاییــەوە ئەزانیــن کــە به‌ڵێنــى ەللا ھەرگیــز ھەڵناوەشــێتەوە‬ ‫چەســپاو وبــێ گومانــەوە؛ کــە پەیمانــی ەللا جێبەجــێ ئەبێــت بــەاڵم ئ ـه‌وه‌ى جێــى پرســيار و تێڕامان ـه‌ ئەوەیــە کــە ئێمــە تێڕوانینمــان‬ ‫بەبــێ ھیــچ گومانێــک‪ ،‬بــەاڵم ڕەنگــە ئێمــە درک بەڕاســتەقینەی کــورت کردووەتــەوە لەســەر یــەک جــۆر لەجۆرەکانــی؛ ئەویــش‬ ‫بارودۆخەکــە نەکەیــن لەبــەر حیکمەتێــک کــەس نایزانێــت جگــە لــە ســەرکەوتنی ئاشــکرایە‪ ،‬وه‌ م ـه‌رج ني ـه‌ ئــەم ســەرکەوتنە خــۆی‬ ‫ەللا‪ ،‬وڕەنگــە ســەرکەوتن دووابکەوێــت وەکــو وتاقیکردنەوەیـ‬ ‫ـەک‪ ،‬ئەوەبێــت کــە ەللا به‌ڵێنــى بــە پەیامبەرانــی ونێردراوەکانــی وبەنــدە‬ ‫ان َح ًّقــا َع َل ْينــاَ‬ ‫وە ەللای خــاوەن دەســەاڵت اســتی مــووە‪{َ :‬و َك َ‬ ‫فەر‬ ‫ڕ‬ ‫ئیماندارەکانــی داوه‌ ‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌وه‌ ل ـه‌ دەروونــە الوازەکان و دۆڕاوه‌كان‬ ‫َ ْ ُ ُْْ‬ ‫ـروم‪.]47:‬‬ ‫ـ‬ ‫ل‬ ‫[ا‬ ‫ـن}‬ ‫ـ‬ ‫ي‬ ‫ن‬ ‫م‬ ‫ؤ‬ ‫نصــر ال‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫نابريســكێته‌وه‌ وھەســتی پــێ ناکــەن‪.‬‬ ‫ەللا ‪ b‬پەیمانــی ســەرکەوتنی داوە بــە بەنــدە موەحیدەکانــی خــۆی‪،‬‬ ‫وجێنشــینبوونی کردووەتــە موڵکــی ئارامگ ـران وھەواڵــی پــێ داویــن [به‌�شــى يه‌كـه‌م كۆتايــى هــات به‌دسـه‌تكاريێكى كورتـه‌وه‌]‬ ‫کەھەرچــی بەســەر ئوممەتەکانــی پێــش خۆمــان ھاتــووە لەزاڵبــوون‬ ‫‪21‬‬

‫ل ‌هگ ـه‌ڵ به‌رده‌وامــى جه‌نگــى س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت بۆس ـه‌ر هێــز ‌ه‬ ‫كافره‌كان‪،‬چاوێــك ده‌خشــێنين به‌هه‌ندێــك له‌چااڵكيه‌كانــى‬ ‫موجاهيــدان‬ ‫له‌الي ـه‌ن‬ ‫كه‌جێبه‌جێكــراوه‌‬ ‫كۆتايــى‬ ‫وس ـه‌ركه‌وتووبوون له‌فراوانكردنــى ده‌س ـه‌اڵتى خيالف ـه‌ت وبــوون‬ ‫به‌هــۆكارى ترســان وتياچوونــى وزه‌ليلــى دوژمنانــى هللا‪ ،‬ئ ـه‌و‬ ‫چااڵكيان ـه‌ به‌شــێكى كه‌مــن له‌چااڵكي ـه‌كان كه‌جێبه‌جێكــراون‬ ‫له‌الي ـه‌ن ده‌وڵه‌تــى ئيســامى له‌ب ـه‌ره‌ جياجيــاكان له‌ڕۆژه ـه‌اڵت‬ ‫وڕۆژئــاوا له‌مــاوه‌ى هه‌فته‌كانــى پێشــوو‪.‬‬ ‫وياليه‌تــى جه‌زائيــر‪:‬‬ ‫ل ـه‌ بيســت و هه‌شــتى جه‌مــادى يه‌ك ـه‌م‪ ،‬ســوارچاكێك ل ـ ‌ه‬ ‫ســوارچاكانى ش ـه‌هاده‌ت توانــى ل ـه‌ كرده‌يه‌ ـكـى ش ـه‌هاده‌تخوازى‬ ‫ب ـه‌ جانتايه‌ ـكـى بۆمبڕێژكــراو بنك ـه‌ى پۆلي�ســى جه‌زائيــرى موڕت ـه‌د‬ ‫به‌ئامانــج بگرێــت له‌ناوه‌ڕاســتى “قســنطينة”‪.‬‬

‫وياليه‌تى صالح الدين‪:‬‬ ‫له‌يه‌ ـكـى ج ‌همــادى كۆتايــى‪� ،‬ســێ ئينغيما�ســى ل ـ ‌ه س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت‬ ‫(ئ ‌هبــو صاڵحــى عێڕاقــى و ئ ‌هبــو يه‌مانــى عێڕاقــى و ئ ‌هبــو فوئــادى عێڕاقــى‬ ‫ئينغيماســيان كــرد بــۆ بــاره‌گاى هه‌واڵگــرى س ـه‌ر ب ـه‌ ميليشــياكانى‬ ‫ئه‌وانـه‌ى پێيــان ده‌ڵێــن “سـرايا الســام” ڕافيــزى لـ ‌ه ده‌وروبـه‌رى شــارى‬ ‫ســامه‌ڕا‪ ،‬كاتێــك توانيــان دزه‌ بك ـه‌ن بــۆ نــاو باره‌گاك ـه‌‪ ،‬و پێكدانێكــى‬ ‫تونــد ڕويــدا‪ ،‬و له‌ئاكامــدا بــوه‌ هــۆى كوژرانــى ت ـه‌واوى ئه‌وان ـه‌ى نــاو‬ ‫باره‌گاك ـه‌ بــوو‪ ،‬دواى ئ ـه‌وه‌ ئينغيماســيه‌كان به‌رپه‌رچــى كاروانێكــى‬ ‫پاڵپشــتى ڕافيز ‌هيــان داي ـه‌وه‌‪ ،‬وه‌ دواى نه‌مانــى زه‌خير ‌هيــان هه‌ڵســان‬ ‫ب ـه‌ ته‌قاندن ـه‌وه‌ى چاك ‌هت ـه‌ بۆمبڕێژكراوه‌كانيــان له‌ناوه‌ڕاســتى‬ ‫گردبوون ـه‌وه‌ى موڕت ـه‌دان‪ ،‬و ئامــارى كــرده‌ پيرۆز ‌هك ـه‌ بريتيــى بــوو‬ ‫ل ـه‌ تياچــوون و برينداربوونــى بيســت و ح ـه‌وت ئه‌نــدام‪ ،‬وه‌ له‌نێــو‬ ‫تياچــوان ئافس ـه‌رێكى هه‌واڵگــرى بــاره‌گاى س ـه‌ركردايه‌تى “أبومهــدي”‬ ‫ه ‌هبــوو‪ ،‬ل ‌هگ ـه‌ڵ زيانێكــى گ ـه‌وره‌ ل ـه‌ باڵه‌خان ـه‌ وئامێــره‌كان‪.‬‬ ‫وه‌ ل ‌هنــۆى مانگــى ج ‌همــادى كۆتايــى‪ ،‬دوو ل ـ ‌ه س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت‬ ‫ئ ‌هبــو عبــدهللا شــامى و ئ ‌هبــو ســوڕاقه‌ى عێڕاقــى ئينغيماســيان‬ ‫هه‌واڵ‬

‫‪22‬‬

‫ديمه‌نى درێژه‌ى هێرشه‌كه‌ى كابول بۆ سه‌رنه‌خۆشخانه‌ سه‌ربازيه‌كه‌‬

‫كــرد بــۆ نــاو گردبوونه‌وه‌يه‌ ـكـى ئه‌ندامه‌كانــى حه‌شــدى ڕافيــزى‬ ‫له‌گونــدى «الحجــاج» ل ـه‌ باشــورى بێجــى‪ ،‬كاتێــك پێكــدادان ڕويــدا‬ ‫دواى ئ ـه‌وه‌ چاكه‌ت ـه‌ بۆمبڕێژكراوه‌كانيــان ته‌قانــده‌وه‌ دواى نه‌مانــى‬ ‫زه‌خيره‌يــان‪ ،‬وه‌ بــوه‌ هــۆى تياچوونــى چــل موڕتـه‌د به‌اليه‌نــى كه‌مـه‌وه‌‬ ‫و برينداربوونــى ده‌يه‌هــا لێيــان‪.‬‬ ‫ڕۆژهه‌اڵتــى ئاســيا‪:‬‬ ‫ل ـه‌ ڕۆژى هه‌شــتى جه‌مــادى كۆتايــى‪ ،‬زياتــر ل ـه‌ ‪ 20‬ئه‌ندامــى‬ ‫ســوپاى فليپينــى كــوژران و چه‌ندانــى تريــش برينداربــوون به‌هــۆى‬ ‫ڕوبه‌رووبوون ـه‌وه‌كان له‌گ ـه‌ڵ س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت ل ـه‌ شــارى‬ ‫« مــرواي»‪.‬‬ ‫وه‌ له‌ســيازده‌ى جه‌مــادى كۆتايــى‪ ،‬س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت‬ ‫هێرشــێكيان ئه‌نجامــدا بــۆ س ـه‌ر پێگه‌كانــى ســوپاى فليپينــى ل ـه‌‬ ‫گونــدى «داتــو ســلبو» ل ـه‌ باشــورى شــارى «كوتاباتــو»‪ ،‬ل ـه‌ فليپيــن‪،‬‬ ‫له‌ئاكامــدا بــوه‌ هــۆى كوژرانــى س ـه‌ربازێكى خاچپه‌رســت‪.‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ شــازده‌ى جه‌مــادى كۆتايــى‪ ،‬ده‌ســته‌يه‌ك ل ـه‌ س ـه‌بازانى‬ ‫خيالف ـه‌ت به‌رپه‌رچــى هه‌ڵمه‌تێكــى ســوپاى فليپينــى خــاچ په‌رســتيان‬ ‫داي ـه‌وه‌ بــۆ س ـه‌ر پێگه‌كانــى موجاهيــدا له‌ناوچ ـه‌ى «داتوســليبو» ل ـه‌‬ ‫باشــورى شــارى «كوتاباتــو»‪ ،‬به‌شــێوه‌يه‌ك موجاهيــدان كۆمه‌ڵێــك‬ ‫ل ـه‌ بۆمبــى چينراويــان پــێ يانــدا ته‌قانــده‌وه‌ ‪ ،‬وه‌ بــۆ مــاوه‌ چه‌نــد‬ ‫كاتژمێرێــك له‌گ ـه‌ڵ خاچپه‌رســتان پێكيانــدادا‪ ،‬س ـه‌رئه‌نجام بــووه‌‬ ‫هــۆى تياچوونــى دوو فه‌رمانــده‌ ب ـه‌ پله‌كانــى عه‌قيــد و نه‌قيــب‪،‬‬ ‫وه‌هه‌روه‌هــا ده‌ ئه‌نــدام ل ـه‌ ســوپاى فليپينــى‪ ،‬له‌گ ـه‌ل برينــدار بوونــى‬ ‫ژماره‌يكــى تــر وتێكشــكاندنى ئامێرێكــى س ـه‌ربازى‪ ،‬وه‌ دواى ئ ـه‌وه‌‬ ‫هه‌اڵتــن ب ـه‌ شكســتخواردوويى‪.‬‬

‫‪23‬‬

‫وياليه‌تى خۆڕاسان‪:‬‬ ‫و ‌ه ل ‌هنــۆى ج ‌همــادى كۆتايــى‪ ،‬پێنــج ل ـه‌ ســوارچاكانى ش ـه‌هاده‌تخواز‬ ‫(عبدالرحمن الطاجيكي و إبراهيم الطاجيكي‪ ،‬و سعد خۆڕاسانى‪ ،‬و‬ ‫جه‌عفـه‌رهيراتــى و موســليم كابولــى) ده‌رچــوون بـه‌ره‌و نه‌خۆشــخانه‌ى‬ ‫كابولــى سـه‌ربازى تايبـه‌ت بـه‌ چار ‌هسـه‌ركردنى سـه‌رباز ‌ه موڕتـه‌ده‌كان‪،‬‬ ‫كاتێــك يه‌كێــك ل ـ ‌ه ســوارچاكه‌كان هێرشــێكى كتوپــڕى كــرد ‌ه س ـه‌ريان‬ ‫ب ـ ‌ه س ـه‌ياره‌يه‌كى بۆمبڕێژك ـراو ده‌روازه‌ى نه‌خۆشــخانه‌كه‌ى كــرده‌‬ ‫ئامانــج‪ ،‬دواى ئ ـه‌و ‌ه چــوار ســوارچاكه‌كه‌ى تــر چون ـ ‌ه نــاو باڵه‌خان ‌هك ـه‌‬ ‫و ئه‌وه‌ند ‌هيــان ل ـه‌ موڕت ـه‌دان كوشــت ك ـ ‌ه هللا ويســتى ل ‌هس ـه‌ر بــوو‬ ‫وپێكدادانيــان كــرد ل ‌هگ ـه‌ڵ هێــزه‌ موڕت ـه‌ده‌كان ئه‌وان ـه‌ى هه‌وڵــى‬ ‫هه‌ڵكوتان ـ ‌ه س ـه‌ر باڵه‌خانه‌ك ‌هيــان دا‪ ،‬و پێكدادان ‌هك ـ ‌ه ب ـه‌رده‌وام‬ ‫بــوو بــۆ مــاوه‌ى نزيك ـه‌ى ‪ 7‬كاتژمێــر له‌ميان ‌هيــدا ســوارچاكه‌كان‬ ‫پشــتێن ‌ه بۆمبڕێژكراوه‌كانيــان ته‌قاندن ـه‌و ‌ه ب ‌هس ـه‌ريان دواى كۆتايــى‬ ‫هاتنــى زه‌خير ‌هيــان‪ ،‬و ‌ه ئامــارى ئ ـه‌م كرد ‌هي ـه‌ بريتــى بــوو ل ـ ‌ه كــوژران‬ ‫وبرينداربوونــى نزيك ـه‌ى ‪ 400‬موڕت ـه‌د ل ‌هســوپا و هه‌واڵگــرى‪.‬‬ ‫به‌نگال‪:‬‬ ‫و ‌ه ل ‌ه هه‌ژده‌ى جه‌مادى كۆتايى‪ ،‬سه‌ربازێكى خيالف ‌ه ل ‌ه به‌نگيالديش‬ ‫ه ‌هســتا ب ـ ‌ه ئه‌نجامدانــى كرده‌ي ‌ه ـكـى ش ـه‌هاده‌تخوازى ب ـه‌ پشــتێنێكى‬ ‫بۆمبڕێژك ـراو ‪،‬ك ـه‌ س ـه‌ربازگه‌يه‌كى هێزه‌كانــى هه‌ڵبــژراده‌ى كــرد ‌ه‬ ‫ئامانــج ل ـ ‌ه شــارى ( داكا)‪.‬‬ ‫و ‌ه ل ـ ‌ه بيســت و پێنجــى ج ‌همــادى كۆتايــى‪ ،‬ب ـراى ش ـه‌هاده‌تخواز ئ ‌هبــو‬ ‫محمــدى به‌نگالــى توانــى بــگات بـ ‌ه يه‌كێــك لـ ‌ه بازگه‌كانــى فڕۆكه‌خانـه‌ى‬ ‫نێوده‌وڵ ‌هتــى ل ـ ‌ه شــارى داكا‪ ،‬و دواى گه‌يشــتن ب ـ ‌ه ناوه‌ڕاســتى‬ ‫موڕته‌دانــى پۆلي�ســى به‌نگاڵــى پشــتێن ‌ه بۆمبرێژكراو ‌هك ـه‌ى ته‌قاندن ـه‌و ‌ه‬ ‫به‌س ـه‌ريان‪ ،‬له‌ئاكامــدا بــو ‌ه هــۆى تياچوونــى ژماره‌يه‌كيــان و‬ ‫برينداربونــى ئه‌وانــى تــر‪.‬‬

‫و ‌ه ل ـ ‌ه بيســت و شه‌�شــى ج ‌همــادى كۆتايــى‪ ،‬ده‌ي ‌ههــا كــوژراو وبرينــدار‬ ‫ك ـه‌وت ل ـ ‌ه هێزه‌كانــى به‌نگالــى ب ‌ههــۆى بۆمبێكــى چێنــدراو به‌س ـه‌ر‬ ‫بازگه‌ي ـه‌ك ل ـ ‌ه «ســيلهت» ل ـه‌ باكــورى ڕۆژهه‌اڵتــى به‌نــگال‪.‬‬ ‫وياليه‌تى حه‌له‌ب‪:‬‬ ‫وه‌ ل ـه‌ بيســتى ج ‌همــادى كۆتايــى‪ ،‬ژماره‌ي ـه‌ك ل ـ ‌ه س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت‬ ‫گــورز ‌ه هێرشــێكيان كــرد ‌ه س ـه‌ر پێگه‌كانــى ســوپاى نوس ـه‌يرى ل ـه‌‬ ‫گونــدى (جــب أبيــض) ل ـ ‌ه باكــورى شــارى (دالــر الفتــح)‪ ،‬كاتێــك‬ ‫ئينغيماســيه‌كان ڕوبه‌ڕوبونه‌وه‌ي ‌ه ـكـى تونديــان ئه‌نجامــدا له‌ميان ‌هيــدا‬ ‫زياتــر ل ـه‌ ‪ 30‬موڕت ـه‌دد كــوژران پێــش ئ ـه‌وه‌ى ب ـراكان بگه‌ڕێن ـه‌و ‌ه بــۆ‬ ‫پێگه‌كانيــان ب ـ ‌ه س ـه‌المه‌تى‪ ،‬وه‌ هه‌رو ‌ههــا چ ‌هنــد ئينغيماســيه‌كى تــر‬ ‫ل ـ ‌ه موجاهيــدان ده‌رچــوون به‌ره‌روناوه‌ڕاســتى گردبوونه‌وه‌يه‌ ـكـى تــرى‬ ‫ســوپا ل ـ ‌ه گونــدى ته‌مل ‌هعــز ل ـه‌ باكــورى ڕۆژئــاواى شــارى (دار الفتــح)‪،‬‬ ‫و بــوه ‌ هــۆى تياچوونــى ‪ 15‬موڕت ـه‌د وه‌ موجاهيدان‪،‬گه‌ڕان ـه‌و ‌ه بــۆ‬ ‫پێگه‌كانيــان ب ـه‌ س ـه‌المه‌تى‪.‬‬ ‫وياليه‌تى به‌غداد‪:‬‬ ‫ل ـ ‌ه بيســت ويه‌ ـكـى جه‌مــادى كۆتايــى‪ ،‬يه‌كێــك له‌د ‌هســته‌كانى ئه‌منــى‬ ‫س ـه‌ياره‌يه‌كى بۆمبڕێژك ـراوى له‌ناوچ ـه‌ى گه‌ڕه‌ ـكـى عاميــل ڕاگــرت و‬ ‫ته‌قاندي ـه‌وه‌ به‌س ـه‌ر گردبوونه‌وه‌يه‌ ـكـى ڕافيــز ‌ه هاوه‌ڵگ ـه‌ڕه‌كان ل ـه‌‬ ‫ڕۆژئــاواى ب ‌هغــداد‪ ،‬و ‌ه بــو ‌ه هــۆى تياچوونــى بيســت وي ـه‌ك ئ ‌هنــدام و‬ ‫برينداربوونــى زياتــر ل ـ ‌ه چلــى تــر‪.‬‬

‫به‌ريتانيا‪:‬‬ ‫ل ـ ‌ه بيســت و ســێى ج ‌همــادى كۆتايــى‪ ،‬يه‌كێــك له‌س ـه‌ربازانى خيالف ـه‌ت‬ ‫به‌نــاوى خالــد مســعود هه‌ڵســا به‌كرده‌ي ـه‌ك ل ـ ‌ه شــارى «لنــدن»‬ ‫له‌الن ـه‌ى خاچپه‌رســتان وه‌ك وه‌اڵمدانه‌وه‌ي ـه‌ك بــۆ بانگ ـه‌وازى‬ ‫ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى به‌مه‌ب ‌هســتى به‌ئامانجگرتنــى هاواڵتيانــى‬ ‫هاوپه‌يماني ‌هتــى خاچپه‌رســتى‪ ،‬كاتێــك به‌س ـه‌ياره‌كه‌ى ده‌ي ‌ههــا كافــرى‬ ‫پانكــرده‌و ‌ه ل ـ ‌ه پــردى «ويستمنســتر»‪ ،‬و ‌ه بــوه‌ هــۆى كوژرانــى ســيان و‬ ‫برينداربوونــى زياتــر ل ـ ‌ه په‌نجــا‪ ،‬پاشــان هه‌ڵيكوتاي ـ ‌ه س ـه‌ر پ ‌هرله‌مانــى‬ ‫به‌ريتانيــا ويه‌كێــك لـ ‌ه ئه‌ندامه‌كانــى پۆليسـ ‌ه پاسـه‌وانه‌كانى پ ‌هرله‌مانــى‬ ‫به‌ريتانيــاى به‌چ ‌هقــۆ كوشــت‪.‬‬ ‫وياليه‌تى قه‌وقاز‪:‬‬ ‫ل ـ ‌ه بيســت و پێنجــى ج ‌همــادى كۆتايــى‪ 8 ،‬ئینغیما�ســی لــە ســەربازانی‬ ‫خیالفــەت توانیــان هەڵبكوتنــە ســەر بنكەیە ـكـی ســەربازی پاســەوانی‬ ‫بتــی نیشــتیمانی ڕو�ســی لــە نزیــك گونــدی (ناورســكیا) لــە باكــووری‬ ‫ڕۆژئــاوای گرۆزنــی لــە شیشــان‪ ،‬كاتێــك توانیــان ڕووبەڕووببنــەوە‬ ‫لەگــەڵ ئەوانــەی لــە بنكەكــەدا بــوون بــە چە ـكـی ســوك بــۆ مــاوەی‬ ‫چەنــد كاتژمێرێــك‪ ،‬لــە ئاكامــدا بــووە هــۆی كوژرانــی بــە الیەنــی كــەم‬ ‫ش ـه‌ش ســەربازی ســوپای ڕو�ســی كافــر و برینداربوونــی ســيانى تــر‪.‬‬

‫ئه‌نجامى هێرشه‌كه‌ى سه‌رشارى له‌نده‌ن‬

‫هه‌واڵ‬

‫‪24‬‬

25

‫هللا تعالــى فه‌رمانــى كــردووه‌ ب ـه‌ به‌نده‌كانــى ب ـه‌وه‌ى كه‌خۆيــان بپارێــزن‬ ‫ل ـه‌ هه‌رشــتێك ك ـه‌ ئــازار وزيانبه‌خــش بێــت بۆيــان‪ ،‬وه‌ ڕێنوێنــى كــردوون‬ ‫وهانيــداون له‌س ـه‌ر شــته‌ پــاك وچاك ـه‌كان وه‌ پيســيه‌كانى له‌س ـه‌ر‬ ‫حه‌ڕامكــردوون‪ ،‬ئ ـه‌و پي�ســى وچه‌په‌ڵيان ـه‌ى ك ـه‌ زيــان به‌ئه‌قــڵ والش ـه‌يان‬ ‫ده‌گه‌ێنيــت‪ ،‬وه‌په‌يامبه‌ره‌ك ـه‌ى ب ـه‌م ڕێبــازه‌ ڕه‌باني ـه‌ ته‌واوك ـراو و كامڵ ـه‌وه‌‌‬ ‫نــاردووه‌ ئـه‌و به‌رنامه‌يـه‌ى كـه‌ كاروبــارى ئايــن ودونيــاى لـه‌ خۆگرتــووه‌‪ ،‬جــا‬ ‫به‌كۆمه‌ڵێــك به‌خش�شــى پـه‌روه‌ردگار ڕازێندرايـه‌وه‌‪g‬ســونه‌تى پێغه‌مبـه‌ر‬ ‫ده‌فه‌رموێــت‪c:‬ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ بيــر والش ـه‌ى مســوڵمان ده‌پارێزێــت‪ ،‬هللا‬ ‫َّ َ َ َّ ُ َ َّ ُ َ َّ ْ ُ َّ‬ ‫َ ْ‬ ‫{ال ِذيــن يت ِبعــون الرســول‬ ‫الن ِبـ َّـي ال ِّمـ َّـي الـ ِـذي َي ِج ُدونـ ُـه َمك ُت ًوبــا ِع ْن َد ُهـ ْـم ِفــي‬ ‫َْ ُ ُ ُ ْ َْ‬ ‫َّ ْ َر َ ْ ْ‬ ‫ْ‬ ‫وف َو َي ْن َه ُاهـ ْـم َعــن ْالُ ْن َكــر َو ُي ِحـ ُّـل َل ُهــمُ‬ ‫ُ‬ ‫التــو ِاة و‬ ‫الن ِجيـ ِـل َيأمرهـ ْـم ِبال َعــر ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َّ ّ َ َ ُ ِ َ ّ ُ َ ْ ُ َ‬ ‫َ‬ ‫ـات ويحـ ِـرم علي ِهــم الخبا ِئــث} [األع ـراف‪ ،]157 :‬واتــا‪ :‬ئه‌وان ـه‌ی ک ـه‌‬ ‫الط ِيبـ ِ‬ ‫ن‬ ‫هه‌واڵــده‌ره‌ نه‌خوێنــده‌واره‌ ده‌ک ـه‌و ئ ـه‌وه‌ی‪g‬شــوێنی ئ ـه‌م پێغه‌مب ـه‌ره‌‬ ‫ک ـه‌ گاورو جــوو‪ ،‬ده‌يبينــن وپه‌يــداى ده‌ك ـه‌ن ك ـه‌ نووس ـراوه‌ الی ئ ـه‌وان ل ـه‌‬ ‫ت ـه‌ورات وئینجیلــدا‪ ،‬فه‌رمانیــان پێــده‌كات به‌چاکــه ‌وقه‌ده‌غ ـه‌ی گونــاه‬ ‫وخراپه‌یــان لێــده‌کات وهه‌رچی ـه‌ک پــاک وچاک ـه‌ بۆیــان ح ـه‌اڵڵ ده‌کات و‬

‫هه‌رچــی پیســيه‌ لێیــان ح ـه‌ڕام و قه‌ده‌غ ـه‌‌ ده‌كات‪.‬‬ ‫ل ـه‌ گوته‌يه‌كيــدا ده‌فه‌رموێــت‪ :‬وه‌ فه‌رمايشــتى‪ r:‬پێش ـه‌وا ته‌ب ـه‌رى‬ ‫هه‌رچی ـه‌ک پــاک وچاک ـه‌ بۆیــان ح ـه‌اڵڵ ده‌كات‪ :‬وه‌ ئ ـه‌وه‌ش ئه‌مه‌ي ـه‌ ك ـه‌‬ ‫له‌س ـه‌رده‌مى نه‌فامــى (پێــش ئيســام) حه‌ڕامــى نه‌ده‌كــرد‪ ،‬ل ـه‌ بڕينــى گوێــى‬ ‫وشــتر وبه‌ڕه‌اڵكردنــى وس ـه‌ربڕينى به‌رخــى ســاوا بــۆ بت ـه‌كان وئازادكردنــى‬ ‫وشــترى نێــر‪ ،‬وه‌ پيســيه‌كانيان له‌س ـه‌ر ح ـه‌ڕام ده‌كات‪ :‬ئ ـه‌وه‌ش ل ـه‌‬ ‫گۆشــتى ب ـه‌راز وڕيبــاو‌ له‌وان ـه‌ى ك ـه‌ حه‌اڵڵيــان ده‌كــرد ل ـه‌و خــواردن‬ ‫قه‌ده‌غ ـه‌ وحه‌ڕامــى كردبــوون‪c.‬وخواردنه‌وان ـه‌ى ك ـه‌ هللا‬

‫ته‌ندروســتى نيعمه‌تێكـه‌ زۆرينـه‌ى خه‌ڵ ـكـى لێــى بێئــاگان‬ ‫وه‌ ل ـه‌ مه‌زنتريــن ئ ـه‌و به‌هــره‌ وبه‌خششــانه‌ى پ ـه‌روه‌ردگار داويه‌تــى‬ ‫به‌دروســتكراوه‌كانى نيعمه‌تــى (ل ـه‌ش ســاغى) و ته‌ندروســتييه‌ ئه‌وه‌يــش‬ ‫ته‌نهــا ئ ـه‌و كه‌ســانه‌ى له‌ده‌ســتيان دابێــت پێــى ده‌زانــن و هه‌ســتى پــێ‬ ‫ده‌ك ـه‌ن‪ ،‬وه‌ ئه‌گ ـه‌ر كه‌ســێك له‌ده‌ستي�شــى داباي ـه‌ ئ ـه‌وا هه‌رشــتێكى‬

‫وتار‬

‫‪26‬‬

‫ك ـه‌ هه‌يه‌تــى ده‌يبه‌خ�شــى تــا چاره‌س ـه‌رى خــۆى پــێ بــكات وته‌ندروســتى‬ ‫بــۆ بگه‌ڕێت ـه‌وه‌ وه‌ هه‌رچي ـه‌ك بيتوانيبــا بــۆ ئه‌م ـه‌ ده‌يكــرد‪ ،‬وه‌ به‌ڕاســتى‬ ‫نيعمه‌تــى له‌شســاغى ل ـه‌ ســوننه‌تدا ئامــاژه‌ى پــێ ك ـراوه‌ وه‌ك ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫كه‌(بوخــارى ل ـه‌ (األدب املفــرد))دا وه‌جگ ـه‌ له‌ويــش گێڕاويانه‌ت ـه‌وه‌‪،‬‬ ‫‪( :‬هه‌رك ـه‌س ڕۆژى كــرده‌وه‌‪g‬ئه‌ويــش فه‌رمــووده‌ى پێغه‌مب ـه‌ر‬ ‫ب ـه‌ ئارامــى ودڵنيابــوو ل ـه‌ س ـه‌ر وماڵــى وه ‌له‌شســاغ بــوو‪ ،‬وه‌ خۆرا ـكـى‬ ‫ئ ـه‌م ڕۆژه‌ى هه‌بــوو وه‌ك ئ ـه‌وه‌ واي ـه‌ هه‌مــوو دونيــاى پێدرابێــت و‬ ‫ل ـه‌‪r‬بووبێت ـه‌ موڵكــى ئ ـه‌و)‪ ،‬وه‌هه‌روه‌هــا ه ـه‌روه‌ك پێش ـه‌وا بوخــارى‬ ‫گێڕاويه‌ت ـه‌وه‌ وده‌فه‌رموێــت‪k:‬صه‌حيحه‌كه‌يــدا ل ـه‌ ئيبــن عه‌بــاس‬ ‫فه‌رموويه‌تــى‪( :‬نعمتــان مغبــون فيهمــا كثيــر مــن النــاس‪g‬پێغه‌مب ـه‌ر‬ ‫الصحــة والف ـراغ)‪ ،‬واتــا‪ :‬دوو نيعم ـه‌ت ه ـه‌ن ك ـه‌ زۆرێــك ل ـه‌ خه‌ڵكــى بــێ‬ ‫ل ـه‌ ڕاڤ ـه‌ى‪r‬به‌تــاڵ ئــاگان لێيــان ئه‌وانيــش ته‌ندروســتى و كات ـه‌‪ ،‬ئيبــن‬ ‫ئ ـه‌م فه‌رمــووده‌ پيــرۆزه‌دا ده‌ڵێــت‪ :‬واتــاى فه‌رموده‌ك ـه‌ ئه‌وه‌ي ـه‌ ك ـه‌ مــرۆڤ‬ ‫كات وبــوارى نابێــت تاوه‌كــو ت ـه‌واو ته‌ندروســت نه‌بێــت‪ ،‬جــا هه‌رك ـه‌س‬ ‫ئه‌م ـه‌ى هه‌بــوو بــا ســوربێت له‌س ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ بێئــاگا نه‌بێــت ب ـه‌وه‌ى‬ ‫بــكات له‌س ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ پێــى به‌خشــيوه‌‪c،‬ك ـه‌ سوپاســگوزارى هللا‬ ‫وه‌ هه‌رك ـه‌س سوپاســگوزار بــوو ب ـه‌ جێبه‌جێكردنــى فه‌رمانه‌كانــى‬ ‫ودوركه‌وتن ـه‌وه‌ ل ـه‌وه‌ى ك ـه‌ نه‌هــى لێــى كــردوه‌‪ ،‬جــا هه‌رك ـه‌س به‌هره‌مه‌نــد‬ ‫نه‌بــوو ل ـه‌م نيعمه‌تان ـه‌‌ ئ ـه‌وا ماي ـه‌ پوچ ـه‌‪.‬‬ ‫حه‌ڕامكردنــى زيانــدان لـه‌ الشـه‌ و نه‌فــس‬ ‫وه‌ له‌سه‌رســوڕهێنه‌ره‌كان ئه‌وه‌ي ـه‌ ك ـه‌ هه‌ندێــك ل ـه‌ خه‌ڵكــى هه‌وڵــده‌ده‌ن‬ ‫بــۆ تێكدانــى گيانــى خۆيــان ب ـه‌ ده‌ســته‌كانيان ب ـه‌وه‌ى ك ـه‌ پ ـه‌روه‌ردگار‬ ‫حه‌ڕامــى كــردووه‌ ل ـه‌ له‌ناوب ـه‌ره‌كان و پي�ســى و زيانبه‌خش ـه‌كان‪ ،‬وه‌كــو‬ ‫جگ ـه‌ره‌ و ئه‌ومــادده‌ بێهۆشــكه‌رانه‌ى ئه‌قــڵ له‌كارده‌خ ـه‌ن و له‌ده‌ســتى‬ ‫ده‌ده‌ن ب ـه‌ ڕێــژه‌ى له‌ناوبــردن و زيانێكــى گ ـه‌وره‌ به‌الش ـه‌ ده‌گه‌ينێ ـت‌‪،‬‬ ‫جــا ئ ـه‌م جــۆره‌ حه‌ڕامكراوانــه وجگ ـه‌ له‌مان ـه‌ش ل ـه‌ حه‌ڕامك ـراوه‌كان‬ ‫‪e‬خۆكوشــتنێكى هێــواش و له‌ناوبردنــى الش ـه‌يه‌‪ ،‬جــا به‌ َڕاســتى هللا‬ ‫َ َ ُ ْ ُ‬ ‫نه‌هــى كــردووه‌ ل ـه‌ خۆكوشــتن وه‌ فه‌رموويه‌تــى‪{َ :‬ول ت ْق ُتلــوا أن ُف َســك ْم ِإ َّن‬ ‫َّ َ َ َ ُ‬ ‫ان ِبكـ ْـم َر ِح ًيمــا} [النســاء‪ ،]29 :‬واتــا‪ :‬وه‌ به‌ده‌ســتى خۆتــان خۆتــان‬ ‫اللــه ك‬ ‫مه‌كــوژن به‌ڕاســتى پ ـه‌روه‌ردگار ب ـه‌ ميهــر وبه‌زه‌يي ـه‌ به‌رامب ـه‌ر ب ـه‌ ئێــوه‌‪ ،‬وه‌‬ ‫ب ـه‌م شــێوه‌يه‌‌ ش ـه‌ريعه‌تى پــاك بــۆ به‌نــده‌كان هاتــوه‌‌ بــۆ پاراســتنى ئايــن و‬ ‫گيــان‪ ،‬وه‌ لـه‌ پێنــاو ئاينــدا ڕێگـه‌ بـه‌ نه‌فــس ده‌دات بــۆ جيهادكــردن له‌پێنــاو‬ ‫تاوه‌كــو ئاشــوب به‌رپــا نه‌بێــت و ئايــن هه‌مــووى بــۆ پ ـه‌روه‌ردگار‪c‬هللا‬ ‫بێــت‪ ،‬ب ـه‌اڵم جگ ـه‌ له‌م ـه‌ دروســت نيي ـه‌ بــۆ مســوڵمان ك ـه‌ زيــان به‌الش ـه‌ى‬ ‫خــۆى بگه‌ێنێــت يــان كارێــك بــكات زيانبه‌خــش بێــت بــۆ ته‌ندروســتى جــا‬ ‫به‌ه ـه‌ر هۆكارێــك بێــت‪ ،‬ل ـه‌ ڕاســتيدا (حاكــم) ل ـه‌ مســتدرك دا ل ـه‌ جابــره‌وه‌‬ ‫گێڕاويه‌ت ـه‌وه‌ ك ـه‌ پياوێــك ل ـه‌ هــۆزى (توفه‌يڵــى كــوڕى عه‌مــڕى ده‌و�ســى)‬ ‫جــا پياوه‌كـه‌ نه‌خــۆش‪g‬له‌گـه‌ڵ (توفه‌يــڵ) كۆچــى كــرد بــۆالى پێغه‌مبـه‌ر‬ ‫ك ـه‌وت‪ ،‬گوتــى‪ :‬زۆرى بۆهــات جــا هــات بــۆ الى ك ـه‌ل وپه‌ل ـه‌ س ـه‌ربازيه‌كانى‬ ‫ڕمێكــى هه‌ڵگــرت وپه‌نجه‌كانــى خــۆى پــێ قرتانــد جــا به‌م ـه‌ مــرد‪ ،‬دواى‬ ‫ئه‌م ـه‌ (توفه‌يــڵ) ل ـه‌ خ ـه‌ودا بينــى پێــى گــوت‪ :‬پ ـه‌روه‌ردگار چــى لێكــردى؟‬ ‫لێــم خۆشــبوو‪ g،‬گوتــى‪ :‬به‌هــۆى هيجره‌ته‌كه‌م ـه‌وه‌ بــۆ الى پێغه‌مب ـه‌ر‬ ‫وه‌ پێــى گــوت‪ :‬ئ ـه‌ى س ـه‌باره‌ت ب ـه‌ ده‌ســتت چــى؟ گوتــى‪ :‬پ ـه‌روه‌ردگار‬ ‫فه‌رمــووى به‌ڕاســتى مــن شــتێك ل ـه‌ تــۆدا چــاك ناكه‌م ـه‌وه ك ـه‌ به‌ده‌ســتى‬ ‫‪g‬خــۆت خراپــت كــردووه‌‪ ،‬گوتــى‪ :‬جــا (توفه‌يــڵ) ئه‌م ـه‌ى بــۆ پێغه‌مب ـه‌ر‬ ‫گێڕاي ـه‌وه‌ ئه‌ويــش ده‌ســته‌كانى به‌رزكــرده‌وه‌ و فه‌رمــووى‪( :‬پ ـه‌روه‌ردگارا‬ ‫‪27‬‬

‫ل ـه‌ ده‌سته‌كاني�شــى خۆشــببه)‪ ،‬جــا ئ ـه‌م پيــاوه‌ مه‌به‌ســتى خــۆ كوشــتن‬ ‫نه‌بــووه‌ ب ـه‌اڵم كارێكــى كــرد ك ـه‌ بــووه‌ هــۆى گيــان له‌ده‌ســتدانى‪ ،‬وه‌ هللا‬ ‫به‌هــۆى هيجره‌ته‌كه‌ي ـه‌وه‌ لێــى خۆشــبوو وه‌ك له‌نزاك ـه‌ى پێغه‌مب ـه‌ر‪e‬‬ ‫‌ديــاره‌‪ ،‬وه‌ بڕاوانـه‌ پـه‌روه‌ردگار چــى پــێ فه‌رمــووه‌‪ :‬به‌ڕاســتى مــن شــتێك‪g‬‬ ‫ل ـه‌ تــۆدا چــاك ناكه‌م ـه‌وه ك ـه‌ به‌ده‌ســتى خــۆت خراپــت كــردووه‌‪ ،‬جــا‬ ‫ئ ـه‌م گيــان والش ـه‌يه‌ ناخرێت ـه‌ مه‌تر�ســى و له‌ناوچوون ـه‌وه‌ ته‌نهــا بــۆ ڕازى‬ ‫كــردن وپه‌رست�شــى پ ـه‌روه‌ردگار نه‌بێــت ن ـه‌وه‌ك بــۆ ح ـه‌ز وئــاره‌زوى ده‌رون‬ ‫وخۆشــيه‌كان و پاڵنه‌ره‌كانــى‪.‬‬

‫ ‬ ‫ئــارام گيــرى له‌سـه‌ر نه‌خۆ�شــى‪ ....‬ســوننه‌تى پێغه‌مبـه‌ران و‬

‫ ‬

‫ڕێبــازى پياوچاكانــه‬ ‫ل ـه‌ نێــوان نيعمه‌تــى له‌شســاغى و نيعمه‌تــى چاره‌س ـه‌رى پێويســته‌ له‌س ـه‌‬ ‫هه‌مــوو مســوڵمانێك ك ـه‌ پشــت به‌پ ـه‌روه‌ردگار ببه‌ســتێت وپاشــان‬ ‫هۆكاره‌كانــى چاره‌س ـه‌رى بگرێت ـه‌ ب ـه‌ر‪ ،‬جــا ئه‌گ ـه‌ر شــيفاى درا ئ ـه‌وا ته‌نهــا‬ ‫وه‌يـه‌‪ ،‬وه‌ ئه‌گـه‌ر چاره‌سـه‌ريش نه‌بــوو ئـه‌وا بــا گومانــى بــاش ب ـه‌‪e‬ل ـه‌ هللا‬ ‫پ ـه‌روه‌ردگارى به‌رێــت ك ـه‌ ديــاره‌ ئ ـه‌و به‌رزبوون ـه‌وه‌ى پێگ ـه‌ وســڕينه‌وه‌ى‬ ‫تاوانه‌كانــى بــۆ ئ ـه‌و ويســتووه‌ ب ـه‌ هه‌رشــتێك ك ـه‌ تو�شــى هاتــووه‌ ل ـه‌‬ ‫ه ـه‌ر ئازارێكــى الش ـه‌يى وده‌رونــى‪ ،‬جــا بامســوڵمان پاداشــته‌كه‌ى ب ـه‌‬ ‫ئارامگرتــن له‌س ـه‌ر ناخۆ�شــى ونه‌هامه‌تي ـه‌كان هه‌ژمــار بــكات جابه‌راســتى‬ ‫ئه‌م ـه‌ بارودۆخــى بــاوه‌ڕداره‌ ل ـه‌ خۆ�شــى وناخۆشــيدا‪ ،‬ه ـه‌ردوو شــێخه‌كه‌‬ ‫‌‌ك ـه‌ فه‌رموويه‌تــى‪( :‬ه ـه‌ر شــتێك ك ـه‌‪g‬گێڕاويانه‌ت ـه‌وه‌ ل ـه‌ پێغه‌مب ـه‌ر‬ ‫تو�شــى مســوڵمان دێــت ل ـه‌ ده‌رد ونه‌خۆ�شــى‪ ،‬وخ ـه‌م ودڵته‌نگــى وئــازار‬ ‫‪e‬وخه‌ف ـه‌ت‪ ،‬ته‌نان ـه‌ت ئه‌گ ـه‌ر دڕكێكي�شــى پێــدا بچێــت‪ ،‬ئيــا هللا‬ ‫ده‌يكات ـه‌ هــۆكارى ســڕينه‌وه‌ى تاوانه‌كانــى)‪.‬‬ ‫ه ـه‌ر له‌ب ـه‌ر ئه‌وه‌ش ـه‌ كه‌هه‌ندێــك ل ـه‌ پێشــينانى ئومم ـه‌ت دڵخــۆش‬ ‫ده‌بــوون كاتێــك ك ـه‌ نه‌خــۆش ده‌كه‌وتــن‪ ،‬جــا به‌ڕاســتى به‌هێزتريــن‬ ‫تاقيكردن ـه‌وه‌ وئــازار بــۆ په‌يامبه‌ران ـه‌ ل ـه‌دواى ئه‌وانيش ـه‌وه‌ پل ـه‌ به‌پل ـه‌‬ ‫دێت ـه‌ خــواره‌وه‌‪ ،‬پێش ـه‌وا بوخــارى ل ـه‌ صه‌حيحه‌كه‌يــدا ل ـه‌ حاريثــى كــوڕى‬ ‫ســوه‌يده‌وه‌ ‌وه‌ گێڕاويه‌ت ـه‌وه‌ ل ـه‌ ‪-‬عبــدهللا‪-‬وه‌ ك ـه‌ ده‌ڵێــت‪ :‬چوم ـه‌ الى‬ ‫له‌كاتێــك ئ ـه‌و تــاى لــێ هاتبــوو‪ ،‬جــا گوتــم ئ ـه‌ى پێغه‌مب ـه‌ر‪g‬پێغه‌مب ـه‌ر‬ ‫تــۆ تايه‌ ـكـى به‌هێــزت لێي ـه‌‪ ،‬فه‌رمــووى‪( :‬به‌ڵــێ منيــش تــام لێدێــت ب ـه‌‪g‬‬ ‫ئه‌نــدازه‌ى دوو پيــاو له‌ئێــوه‌)‪ ،‬منيــش گوتــم ئ ـه‌وه‌ له‌ب ـه‌ر ئه‌وه‌ي ـه‌ ك ـه‌ تــۆ‬ ‫دوو پاداشــتت بــۆ هه‌ي ـه‌؟ فه‌رمــووى‪( :‬به‌ڵــێ ه ـه‌ر ئه‌مه‌ي ـه‌‪ ،‬وه‌ هه‌روه‌هــا‬ ‫ه ـه‌ر مســوڵمانێك تو�شــى ئازارێــك دێــت‪ ،‬ل ـه‌ دڕكێــك تــا زياتــر‪ ،‬ئيــا هللا‬ ‫تاوانه‌كانــى پــێ ئه‌ســڕێته‌وه‌‪ ،‬وه‌ك چــۆن دره‌ختێــك گه‌اڵكانــى‪e‬‬ ‫ئه‌وه‌رێــت)‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ پێغه‌مب ـه‌ر ئه‌يــوب عليــه الســام تو�شــى‬ ‫هــات ل ـه‌و نه‌خۆشــيه‌ى ك ـه‌ درێــژه‌ى كێشــا‪ ،‬وه‌ پ ـه‌روه‌ردگار ستاي�شــى‬ ‫ْ‬ ‫ئارامگيريه‌ك ـه‌ى كــرد وفه‌رمــوى‪{ :‬إ َّنــا َو َج ْد َنـ ُـاه َ‬ ‫ص ِابـ ًـرا ِن ْعـ َـم ال َع ْبـ ُـد ِإ َّنـ ُـه‬ ‫ِ‬ ‫َأ َّو ٌ‬ ‫اب} [ص‪ ،]44 :‬واتــا‪ :‬ئێم ـه‌ بينيمــان به‌ڕاســتى ئارامگــر بــوو به‌نده‌يه‌ ـكـى‬ ‫بــاش و ڕێــك بــوو به‌ڕاســتى ئ ـه‌و تۆب ـه‌كارو دڵ وابه‌ســته‌ى پ ـه‌روه‌ردگاره‌‪،‬‬ ‫‪e‬ئينجــا له‌ڕاســتيدا ئ ـه‌و به‌شــێوه‌يه‌كى ڕاســته‌وخۆ داواى ل ـه‌ هللا‬ ‫نه‌كــرد به‌ڵكــو ل َه‌وپ ـهَ‌ڕى ئ ـه‌ده‌ب وڕه‌وشــت وجــوان پاڕان ـه‌وه‌وه‌ گوتــى‪:‬‬ ‫َ{م َّســن َي ُّ‬ ‫الضـ ُّـر َوأ ْنـ َـت أ ْر َحـ ُـم َّ‬ ‫الر ِاح ِميـ َـن} [األنبيــاء‪ ، ]83 :‬واتــا‪ :‬پ ـه‌روه‌ردگارا‬ ‫ِ‬ ‫به‌ڕاســتى مــن ئــازار و ناخۆشــيم توشــهاتووه‌ وه‌ تــۆش له‌هه‌مــوو ك ـه‌س‬

‫به‌ســۆز وبه‌زه‌يــى تريــت‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌م ب ـه‌م‬ ‫شــێوه‌يه‌ ن ـزاى نه‌كــرد تــا ئ ـه‌وه‌ى ســااڵنێكى‬ ‫زۆرى به‌س ـه‌ردا تيپ ـه‌ڕى‪ ،‬ك ـه‌ ئــازارى‬ ‫نه‌خۆشــيه‌كه‌ى ده‌چێشــت وخه‌ڵكيــش‬ ‫لێــى دوورده‌كه‌وتن ـه‌وه‌‪ ،‬له‌گ ـه‌ڵ ئه‌وه‌شــدا‬ ‫ئ ـه‌و چاوه‌ڕێــى پاداشــت بــوو ب ـه‌م‬ ‫ئارامگري ـه‌ى له‌س ـه‌ر تاڵــى ئازاره‌ك ـه‌ى‪ ،‬جــا‬ ‫نه‌خۆشــيه‌كه‌ى چه‌نــده‌ درێــژه‌ى كێشــا تــا‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى په‌نــاى بــرد بــۆ گه‌وره‌تريــن هــۆكار‪،‬‬ ‫ك ـه‌ ئه‌ويــش داواكــردن وپاڕانه‌وه‌ي ـه‌ ل ـه‌ هللا‬ ‫وه‌ه ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ش ڕێبــازى شــوينكه‌وته‌ى‪e‬‬ ‫پێغه‌مبه‌رانــن‪ ،‬بــێ گومــان ئه‌بــو داوود‬ ‫ل ـه‌ په‌رتو ـكـى (الزهــد) گێڕاويه‌ت ـه‌وه‌ ب ـه‌وه‌ى‬ ‫گوتــى‪( :‬هه‌ژاريــم‪h‬ك ـه‌ ئه‌بــو ده‌ڕداء‬ ‫خۆشــده‌وێت وه‌ك خــۆ به‌كه‌مزانێــك ل ـه‌‬ ‫سود له‌ گه‌نجيت وه‌ربگر ‌ه پێش پيربوونت‬ ‫به‌رامب ـه‌ر پ ـه‌روه‌ردگار‪ ،‬وه‌ مردنــم خــۆش‬ ‫ده‌وێــت وه‌ك تامه‌زرۆييـه‌ك بــۆ پـه‌روه‌ردگارم‪ ،‬وه‌ ئــاره‌زوى نه‌خۆشــكه‌وتن پ ـه‌روه‌ردگار بــكات له‌س ـه‌ر ئ ـه‌م نيعمه‌ت ـه‌‪ ،‬وه‌ســوپاس گوزاربێــت له‌س ـه‌ر‬ ‫‪e‬ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ بــۆى هاتۆت ـه‌ پێــش يــان پێــى دراوه‌ ك ـه‌ بۆپه‌رست�شــى هللا‬ ‫ده‌ك ـه‌م بــۆ پاكبوون ـه‌وه‌ى تاوانه‌كانــم)‪.‬‬ ‫َ‬ ‫َ َ َ َّ ُ‬ ‫فه‌رمانــى پێكــردووه‌‪{َ :‬و ْابتـ ِـغ ِف َيمــا آتــاك اللــه الـ َّـد َار‪e‬بيخاتـه‌كار وه‌ك هللا‬ ‫ْ َ َ َ َ َ َ ْ َ َ َ َ َ ُّ ْ‬ ‫ـكـێ به‌هه‌شــت بـه‌ ئارامگيــرى ده‌كڕێــت؟‬ ‫ال ِخــرة ول تنــس ن ِصيبــك ِمــن‬ ‫الدن َيــا} [القصــص‪ ،]77 :‬واتــا‪ :‬هه‌وڵبــده‌ى‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ پ ـه‌روه‌ردگار پێــى به‌خشــيويت به‌هه‌شــت وڕۆژى دوايــى پــێ‬ ‫وه‌ ل ـه‌ سه‌رســوڕهێنه‌ره‌كانى وه‌چ ـه‌‌ى يه‌ك ـه‌م ل ـه‌ ئارامگــرى له‌س ـه‌ر‬ ‫به‌ده‌ســت بێنيــت وه‌ هه‌روه‌هــا به‌�شــى خۆشــت ل ـه‌ دونيــادا له‌بيرمه‌كــه‪،‬‬ ‫نه‌هامه‌تــى تاقيكردن ـه‌وه‌ وه‌ك ويســت وداواي ـه‌ك بــۆ به‌هه‌شــت‪ ،‬وه‌ك‬ ‫جــا پێويســته‌ له‌س ـه‌رى ك ـه‌ ڕۆژانــى له‌شســاغى وس ـه‌المه‌تى وهێــزى خــۆى‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى پێش ـه‌وا بوخــارى ل ـه‌ عه‌تائــى كــوڕى ئه‌بــى ڕه‌بــاح ده‌يگێڕێت ـه‌وه‌ ك ـه‌‬ ‫به‌هه‌نــد وه‌ربگرێــت وبيقۆزێت ـه‌وه‌ بــۆ زيادكردنــى يه‌ك ـه‌ وڕه‌ســيدى ل ـه‌‬ ‫ده‌ڵێــت‪ :‬ئيبــن عه‌بــاس پێــى گوتــم‪ :‬ئايــا ئافره‌تێــك ل ـه‌ ئافره‌تانــى ئه‌هلــى‬ ‫چاك ـه‌كان ب ـه‌ر ل ـه‌وه‌ى ك ـه‌ نه‌خۆ�شــى وپيــرى والوازى مانــدوو وش ـه‌كه‌تى‬ ‫به‌هه‌شــتت پێشــانبده‌م؟ منيــش گوتــم‪ :‬به‌ڵــێ گوتــى‪ :‬ئــا ئ ـه‌م ئافره‌ت ـه‌‬ ‫وه‌س ـه‌يه‌ت وئامــۆژگارى بــۆى كــردووه‌‪g:‬بــكات‪ ،‬وه‌ك پێغه‌مب ـه‌ر‬ ‫و‌گوتــى‪ :‬مــن نه‌خۆ�شــى بوران ـه‌وه‌م‪g‬ڕه‌ش پێســته‌ هات ـه‌ الى پێغه‌مب ـه‌ر‬ ‫(اغتنــم خمســا قبــل خمــس‪ :‬شــبابك قبــل هرمــك‪ ،‬وصحتــك قبــل ســقمك‪،‬‬ ‫له‌گه‌ڵداي ـه‌‪ ،‬وه‌له‌كاتــى بورانه‌وه‌ك ـه‌ جلوبه‌رگه‌ك ـه‌م دائه‌ماڵدرێــت‬ ‫وغنــاك قبــل فقــرك‪ ،‬وفراغــك قبــل شــغلك‪ ،‬وحياتــك قبــل موتــك) [حاكــم‬ ‫و الش ـه‌م ده‌رئه‌كه‌وێــت‪ ،‬داواى شــيفام بــۆ بك ـه‌ له‌پ ـه‌روه‌ردگار‪،‬‬ ‫گێڕاويه‌ت ـه‌وه‌ ل ـه‌ املســتدرك]‪ ،‬واتــا‪ :‬ســود ببين ـه‌ ل ـه‌ پێنــج شــت له‌ده‌ســتى‬ ‫فه‌رمــووى‪( :‬ئه‌گـه‌ر ئارامبگريــت به‌هه‌شــتت مســۆگه‌ره‌‪g‬پێغه‌مبه‌ريــش‬ ‫م ـه‌ده‌ ب ـه‌ر ل ـه‌ پێنــج شــت‪ :‬گه‌نجيه‌تيــت ب ـه‌ر ل ـه‌ پيــر بوونــت‪ ،‬ته‌ندروســتيت‬ ‫وه‌ ئه‌گ ـه‌ر ده‌ته‌وێــت تــا داواى شــيفات بــۆ بك ـه‌م)‪ .‬ئافره‌ته‌ك ـه‌ش گوتــى‪:‬‬ ‫ب ـه‌ر ل ـه‌ نه‌خۆشــكه‌وتنت‪ ،‬ده‌وڵه‌مه‌نديــت ب ـه‌ر ل ـه‌ ه ـه‌ژار بوونــت‪ ،‬كات و‬ ‫مــن الش ـه‌م ده‌رئه‌كه‌وێــت دوعــام بــۆ بك ـه‌ ك ـه‌ الش ـه‌م ده‌رنه‌كه‌وێــت‪،‬‬ ‫فرسـه‌تت بـه‌ر له‌سـه‌ر قاڵبوونــت‪ ،‬وه‌ ژيانــت به‌رلـه‌ مردنــت‪ ،‬وه‌ هه‌ركـه‌س‬ ‫ئه‌ميــش دوعــاى بــۆ كــرد)‪ ،‬جــا ئ ـه‌م ئافره‌ت ـه‌ ئيمانــداره‌ ئــازارى ئ ـه‌م‬ ‫تاقــى كراي ـه‌وه‌ و تو�شــى نه‌خۆ�شــى هــات بــا سوپا�ســى پ ـه‌روه‌ردگار بــكات‬ ‫نه‌خۆشــيه‌ى گرت ـه‌ خــۆى و ئارامــى گــرت ل ـه‌ دونيــادا تــا به‌هه‌شــت ونــاز‬ ‫له‌س ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ تو�شــى هاتــووه‌‪ ،‬جــا به‌ڕاســتى هه‌ندێــك نه‌هامه‌تــى‬ ‫ونيعمه‌ته‌كانــى به‌ده‌ســت بهێنێــت‪ ،‬جــا تــۆ بيــر له‌م ـه‌ بك ـه‌وه‌ وس ـه‌رنج بــده‌‪.‬‬ ‫ســوك و ســادهترن ل ـه‌ هه‌ندێكــى تــر‪ ،‬وه‌ بــا ئارامگربێــت له‌س ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫وه‌ هه‌رك ـه‌س ئ ـه‌م بــاره‌ى پــێ نامۆبــوو ئ ـه‌م فه‌رمووده‌ي ـه‌ى به‌س ـه‌ ك ـه‌ وه‌ به‌تايب ـه‌ت ئه‌گ ـه‌ر‪e‬تو�شــى هاتــووه‌‪ ،‬ب ـه‌ هيــواى پاداشــت الى هللا‬ ‫فه‌رمــووى‪g:‬ترمــزى ل ـه‌ جابــره‌وه‌‌وه‌ گێڕاويه‌ت ـه‌وه‌ و ده‌ڵێــت‪ :‬پێغه‌مب ـه‌ر ل ـه‌ پێنــاو پ ـه‌روه‌ردگاردا برينداربــوو‪ ،‬جــا ئه‌گ ـه‌ر ئارامــى گــرت له‌س ـه‌رى‪،‬‬ ‫(يــود أهــل العافيــة يــوم القيامــة حيــن يعطــى أهــل البــاء الثــواب لــو وه‌ سوپا�ســى پ ـه‌روه‌ردگارى كــرد ب ـه‌وه‌ى ك ـه‌ به‌هره‌مه‌نــدى كــردووه‌ و‬ ‫أن جلودهــم كانــت قرضــت فــي الدنيــا باملقاريــض)‪ ،‬واتــا‪ :‬له‌شســاغان منه‌تــى ناوه‌ت ـه‌ س ـه‌رى به‌برينداربوونــى ل ـه‌ پێنــاو ئ ـه‌ودا جــا به‌ڕاســتى ئ ـه‌م‬ ‫وئه‌وان ـه‌ى ته‌ندروســتيان س ـه‌المه‌ته‌ كاتێــك ده‌بينــن ل ـه‌ ڕۆژى دوايــدا ك ـه‌ هه‌ڵوێســته‌ ل ـه‌ كاره‌ په‌س ـه‌ند و كــرده‌وه‌ پايه‌داره‌كان ـه‌‪.‬‬ ‫چــۆن ئ ـه‌و كه‌ســانه‌ى تو�شــى نه‌خۆ�شــى و نه‌هامه‌تــى هاتــون پاداشــتيان‬ ‫وه‌ داوا ل ـه‌ پ ـه‌روه‌ردگار ده‌كه‌يــن ك ـه‌ شــيفا وچاره‌س ـه‌رى گشــت‬ ‫ده‌درێت ـه‌وه‌‪ ،‬ئه‌وانيــش خۆزگ ـه‌ى ئ ـه‌وه‌ ده‌خــوازن كــه‌پێســتيان ب ـه‌ چه‌قــۆ‬ ‫نه‌خۆشــانى مســوڵمانان بــدات‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ توشــيان هاتــووه‌ بيكات ـه‌‬ ‫يــان هه‌رشــتێكى تــر بڕدرابــا و ش ـه‌قكرابا‪.‬‬ ‫پاكك ـه‌ره‌وه‌ى گوناهه‌كانيــان‪ ،‬وه‌ ب ـه‌رز ك ـه‌ره‌وه‌ى پله‌كانيــان‪ ،‬وه‌ ه ـه‌ر‬ ‫خــۆى يــار ويــاوه‌ر وخاوه‌نــى ئه‌مه‌ي ـه‌‪ ،‬والحمــد هلل رب العامليــن‪.‬‬ ‫به‌هره‌مه‌نــدى كــردووه‌ و نيعمه‌تــى داوه‌پێــى‪e‬جــا هه‌ركه‌ســێك ك ـه‌ هللا‬ ‫ب ـه‌ له‌شســاغى وس ـه‌المه‌تى بــاش؛ پێويســته‌ له‌س ـه‌رى ك ـه‌ سوپا�ســى‬

‫وتار‬

‫‪28‬‬

29

‫شــێخ ســوله‌يمانى كــوڕى عبــدهللا كــوڕى محمــد كــوڕى عبدالوهــاب‬ ‫‪ r‬له‌ڕاڤ ـه‌ى ئ ـه‌م ئايه‌تان ـه‌‪:‬‬ ‫َ{أ َلـ ْـم َتـ َـر إ َلــى َّالذيـ َـن َي ْز ُع ُمــو َن َأ َّن ُهـ ْـم َآ َم ُنــوا ب َمــا ُأ ْنــز َل إ َل ْيـ َـك َو َمــا ُأ ْنــزلَ‬ ‫َِ‬ ‫ْ َ ْ ِ َ ُ ِ ُ َ َ ْ َ َ َ َ ُ َ ِ َّ ُ ِ ِ َ ُ‬ ‫ـوت َوقـ ْـد أ ِمـ ُـروا أ ْن‬ ‫ِمـ ْـن قب ِلــك ي ِريــدون أن َيتح َاكمــوا ِإ َّلــى الطاغـ ِ‬ ‫َ ُ ُ َّ‬ ‫الشـ ْـيط ُ‬ ‫ان أ ْن ُيضل ُهـ ْـم َ‬ ‫ضـ َـا ًل َب ِعيـ ًـدا * َوإ َذا ِقيــلَ‬ ‫َيك ُفـ ُـروا بــه ويريــد‬ ‫َ ُ ْ َ َ َ ِ ْ ِ َ ِ َ َ ْ َ َ َّ ُ َ َ ِ َّ ُ َ َ ْ َ ْ ُ‬ ‫َ َِ ُ ُّ نَ‬ ‫َ‬ ‫لهــم تعالــوا ِإلــى مــا أنــزل اللــه َو ِإلــى الرســو ِل رأيــت النا ِف ِقيــن يصــدو‬ ‫َْ َ ُ ُ ً ََْ َ‬ ‫ـف إ َذا أ َ‬ ‫ص َاب ْت ُهـ ْـم ُمص َيبـ ٌـة ب َمــا َق َّد َمـ ْـت َأ ْي ِديهــمْ‬ ‫عنــك صــدودا * فكيـ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ُ َّ َ ُ َ َ ْ ُ َن َّ ْ َ َ ْ َ َّ ْ َ ً َ َ‬ ‫ً‬ ‫ْ‬ ‫ثــم جــاءوك يح ِلفــو ِباللـ ِـه ِإن أردنــا ِإل ِإحســانا وتو ِفيقــا} [النســاء‪:‬‬ ‫‪]62 - 60‬‬ ‫ده‌ڵێــت‪“ :‬ئ ـه‌وه‌ى مانــاى ال الــه اال هللا بزانێــت ده‌بێــت ملك ـه‌چ بێــت‬

‫بــۆ حوكمه‌ك ـه‌ى‪ ،‬وه‌ ته‌ســليمى فه‌رمانه‌كانــى بێــت ك ـه‌ له‌ڕێگ ـه‌ى‬ ‫پێغه‌مب ـه‌ره‌وه‌ هاتــوه‌ ‪ ،g‬ئ ـه‌وه‌ى شــايه‌تى دا ب ـه‌ «ال الــه اال هللا»‬ ‫پاشــان ڕوى وه‌رگێ ـڕا بــۆ حوكمــى غه‌يــرى پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬ل ـه‌ كاتــى‬ ‫ناكۆكي ـه‌ك ئ ـه‌وه‌ درۆى كــردوه‌ ل ـه‌ شــايه‌تى دانه‌ك ـه‌ى‪.‬‬ ‫كاتێــك ته‌وحيــد بونياتن ـراوه‌ له‌س ـه‌ر دوو شــايه‌تى دانه‌ك ـه‌ كه‌وات ـه‌‬ ‫يه‌كێكيــان ل ـه‌وه‌ى تــر دانابڕێــت و به‌يه‌ك ـه‌وه‌ ده‌بــن‪ ،‬ك ـه‌ له‌پێشــتر‬ ‫لـه‌م په‌رتوكـه‌ باســمان كــرد [واتـه‌ (كتــاب التوحيــد)ى باپيــرى شــێخ‬ ‫محمــدى كــوڕى عبدالوهــاب ‪ ]t‬ل ـه‌ مانــاى “ال الــه اال هللا” ك ـه‌‬ ‫به‌ڵێنــى هللا بــۆ س ـه‌ر به‌نده‌كانــى مســۆگه‌ر ده‌كات‪ ،‬ل ـه‌م بابه‌ت ـه‌‬ ‫وتار‬

‫‪30‬‬

‫دادگاى تاغوتى (دادگاى تاوانى نێونه‌ته‌وه‌يى)‬

‫له‌سه‌ر ماناى “محمد رسول هللا” كه‌ مافى پێغه‌مبه‌ره‌ ‪ g‬وه‌ ئه‌و ‌ه‬ ‫ده‌چه‌ســپێنێت ك ـه‌ ئ ـه‌وه‌ به‌نده‌يه‌ك ـه‌ وناپه‌رســترێ‪ ،‬وه‌پێغه‌مب ـه‌ره‌‬ ‫ودرۆنــاكات‪ ،‬به‌ڵكــو گوێڕايه‌ڵــى ده‌كرێــت و شــوێنكه‌وته‌ى ده‌بيــت‪،‬‬ ‫له‌ب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى له‌الي ـه‌ن (هللا)وه‌ ڕاســپێردراوه‌ ئ ـه‌و ‪ g‬پل ـه‌ى‬ ‫گه‌ياندنــى ڕيســاله‌ وگه‌ياندنــى ئ ـه‌وه‌ى هه‌ي ـه‌ ك ـه‌ بــۆى نێــدراوه‌‬ ‫له‌الي ـه‌ن هللا‪ ،‬وه‌ حوكمكــردن ل ـه‌ نێــوان خه‌ڵكــى ل ـه‌و شــتانه‌ى‬ ‫ك ـه‌ ناكۆكــن له‌س ـه‌رى‪ ،‬چونك ـه‌ ئ ـه‌و حوكــم به‌جگ ـه‌ ل ـه‌ حوكمــى‬ ‫هللا نــاكات وه‌ خۆشه‌ويســتى ئ ـه‌و له‌س ـه‌روى خان ـه‌واده‌ وســامان‬ ‫و نشــتيمانه‌ وهيــچ پله‌يه‌ ـكـى خوايه‌تــى تێداني ـه‌‪ ،‬به‌ڵكــو ئ ـه‌وه‌‬ ‫به‌ َنــده‌ى هللا و نێردراويه‌تــى‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك هللا ‪ e‬ده‌فه‌رموێــت‪:‬‬ ‫ُ ُ َ َ‬ ‫َ َّ ُ َ َّ َ َ َ ْ ُ َّ َ ْ ُ ُ َ‬ ‫{وأنــه لــا قــام عبــد اللـ ِـه يدعـ‬ ‫ـوه ك ُادوا َيكونــون َعل ْيـ ِـه ِل َبـ ًـدا} [الجــن‪:‬‬ ‫‪ ،]19‬وه‌ پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬فه‌رموويه‌تــى‪( :‬به‌ڕاســتى مــن به‌نــده‌ى‬ ‫(هللا)م بڵێــن به‌نــده‌ى هللا وپێغه‌مبه‌ره‌ك ـه‌ى) [رواه البخــاري]‪.‬‬

‫ئ ـه‌وه‌ش خۆشــبه‌ختى ت ـه‌واوه‌ وه‌مانــاى ه ـه‌ردوو ش ـه‌هاده‌ته‌كه‌يه‌‪،‬‬ ‫ئه‌گ ـه‌ر ئه‌وه‌مــان بــۆ ڕونبوي ـه‌وه‌ ك ـه‌ مانــاى ئايه‌ته‌ك ـه‌ بريتي ـه‌ ل ـه‌‪:‬‬ ‫به‌ڕاســتى هللا ئ ـه‌و كه‌س ـه‌ى ب ـه‌ بێبــاوه‌ڕ دانــاوه‌ ك ـه‌ بانگه‌ش ـه‌ى‬ ‫بــاوه‌ڕده‌كات وده‌ڵێــت بــاوه‌ڕم هێنــاوه‌ ب ـه‌وه‌ى هللا دايبه‌زانــدو ‌ه‬ ‫بــۆ س ـه‌ر پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬وپێغه‌مبه‌رانــى پێــش ئ ـه‌و له‌كاتێــك ك ـ ‌ه‬ ‫ده‌يه‌وێــت ل ـه‌ كاتــى ناكۆ ـكـى حوكــم بگه‌ڕێنێت ـه‌وه‌ بــۆالى غه‌بــرى‬ ‫قورئــان و ســوننه‌ت‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك دان ـه‌ر ل ـه‌ هــۆكارى دابه‌زينــى‬ ‫ئايه‌ته‌ك ـه‌ ده‌ڵێــت‪ :‬ئيبــن قه‌يــم ده‌ڵێــت‪“ :‬وه‌ تاغــوت هه‌ركه‌ســێك ‌ه‬ ‫ك ـه‌ ل ـه‌ ســنورى خــۆى ببه‌زێنێــت”‪ ،‬هه‌ركه‌ســێك ئه‌گ ـه‌ر حوكــم‬ ‫بگه‌ڕێنن ـه‌وه‌ له‌كاتــى ناكۆكبوونيــان ونه‌گه‌ڕێن ـه‌وه‌ بــۆالى قورئــان‬ ‫وســونه‌ت ئ ـه‌وة ئ ـه‌و كه‌س ـه‌ كافــره‌‪ ،‬له‌ب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى يه‌كێــك‬ ‫له‌ســنوره‌كانى به‌زانــدوه‌‪ ،‬وه‌ئ ـه‌وه‌ش ك ـه‌ جگ ـه‌ ل ـه‌ هللا بپه‌رســتێت‬ ‫ئ ـه‌وه‌ تاغوت ـه‌ وســنوره‌كه‌ى خــۆى به‌زانــدوه‌‪ ،‬به‌ندايه‌تــى بــۆ‬ ‫كه‌ســێك كــردوه‌ ك ـه‌ ناكرێــت بكرێــت ب ـه‌ هللا‪ ،‬هه‌روه‌هــا ئ ـه‌وه‌ى‬ ‫بانگه‌ش ـه‌ بــكات بــۆ گه‌ڕاندن ـه‌وه‌ى حوكم ـه‌كان بــۆ جگ ـه‌ ل ـه‌ هللا‬ ‫و پێغه‌مبه‌ره‌ك ـه‌ى ‪ g‬ئ ـه‌وه‌ بانگه‌ش ـه‌ى كــردوه‌ بــۆ حوكــم‬ ‫گه‌ڕان ـه‌وه‌ بــۆ الى تاغــوت‪ ،‬س ـه‌ير بك ـه‌ن هللا چــۆن ل ـه‌م ئايه‌ت ـ ‌ه‬ ‫ئينــكارى كــردوه‌ ل ـه‌م حوكمڕاني ـه‌ وبانگه‌ش ـه‌ى ئ ـه‌و كه‌س ـه‌ى‬ ‫به‌درۆدانــاوه‌ ك ـه‌ ده‌يه‌وێــت حوكم ـه‌كان بگه‌ڕێنێت ـه‌وه‌ بــۆالى جگ ـ ‌ه‬ ‫ل ـه‌ هللا وپێغه‌مبه‌ره‌ك ـه‌ى و له‌هه‌مــان كاتــدا بانگه‌ش ـه‌ى ئ ـه‌وه‌‬ ‫ده‌كات ده‌يه‌وێ ــت حوكــم بگه‌ڕێنێت ـه‌وه‌ بــۆ الى هللا وڕه‌ســوله‌كه‌ى‬ ‫‪ g‬له‌ب ـه‌ر ئه‌وه‌ي ـه‌ ك ـه‌ هللا نافه‌رموێــت‪( :‬ألــم تــر إلــى الذيــن آمنــوا)‬ ‫واتـه‌‪ :‬سـه‌يرى ئه‌وانـه‌ ناكـه‌ن كـه‌ باوه‌ڕيــان هێنــاوه‪ ‌،‬چونكـه‌ ئه‌گـه‌ر‬ ‫ئ ـه‌وان ل ـه‌ ئه‌هلــى باوه‌ڕباي ـه‌ن ئ ـه‌وه‌ حوكميــان ده‌گه‌ڕانــده‌و ‌ه‬ ‫َ‬ ‫وه‌ك ـه‌ هللا ده‌فه‌رموێــت َ{ي ْز ُع ُمــون} ئ ـه‌وه‌ ل ـه‌ زۆركات بــۆ كه‌ســێك‬ ‫به‌كاردێــت ك ـه‌ بانگه‌ش ـه‌ى شــتێك بــكات وپێچه‌وان ـه‌ى ئ ـه‌و شــت ‌ه‬ ‫بــكات ودرۆزن بێــت‪ ،‬ئيبــن كه‌ثيــر ده‌ڵێــت‪“ :‬ئ ـه‌م ئايه‌تــه به‌خراپ ـ ‌ه‬ ‫با�ســى ئ ـه‌و كه‌ســانه‌ ده‌كات ك ـه‌ اليانــداوه‌ ل ـه‌ قورئــان و ســونه‌ت‬ ‫وحوكــم ده‌گه‌ڕێنن ـه‌وه‌ بــۆالى جگ ـه‌ ل ـه‌وان‪ ،‬مه‌به‌ســتى ئايهُ‌ته‌ك ـه‌‬ ‫َ‬ ‫َل ـه‌ تاغــوت ئه‌وه‌ي ـه‌ لێــره‌دا‪ ،‬وه‌ كاتێــك ده‌فه‌رموێــت‪{َ :‬وقـ ْـد أ ِمـ ُـروا‬ ‫ْ‬ ‫أ ْن َيك ُفـ ُـروا ِبـ ِـه} واتــا‪ ‌:‬فه‌رمانيــان پێكــراوه‌ ك ـه‌ كوفــر بك ـه‌ن‬ ‫به‌تاغــوت‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش به‌ڵگه‌ي ـه‌ بــۆ ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ گه‌ڕاندن ـه‌وه‌ى حوكــم‬ ‫بــۆالى تاغــوت پێچه‌وان ـه‌ى ئيمان ـه‌‪ ،‬ودژيه‌تــى بــاوه‌ڕ جێگيرنابێــت‬ ‫ئيــا به‌ته‌كفيركردنــى تاغــوت ونه‌گه‌ڕاندن ـه‌وه‌ى حوكــم بــۆالى‪،‬‬ ‫‌هللا ني ـه‌‪ ،‬وه‌كاتێــك‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى كوفــر ن ـه‌كات به‌تاغــوت بــاوه‌ڕى ب ـه‬ ‫َ ُ ُ َّ ْ َ ُ َ ْ ُ َّ ُ ْ َ َ ً‬ ‫ً‬ ‫َ‬ ‫ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬وي ِريــد الشــيطان أن ي ِضلهــم ضــال ب ِعيــدا}‪ ،‬وات ـه‌‪:‬‬ ‫چونك ـه‌ ويســتنى گه‌ڕاندن ـه‌وه‌ى حوكــم بــۆالى غه‌يــرى قورئــان‬ ‫وســوونه‌تى پێغه‌مب ـه‌ر ‪ g‬گوێڕايه‌ڵيكردنــى ش ـه‌يتانه‌‪ ،‬ك ـه‌‬ ‫ش ـه‌يتان بانگ ـه‌وازى حيزبه‌ك ـه‌ى ده‌كات بــۆ ئ ـه‌وه‌ى ببــن به‌ئه‌هلــى‬ ‫ئاگــر‪ ،‬وه‌ ئ ـه‌م ئايه‌ت ـه‌ به‌ڵگه‌ي ـه‌ له‌س ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى ك ـه‌ وازهێنــان‬ ‫له‌گه‌ڕاندن ـه‌وه‌ى حوكــم بــۆالى تاغــوت (ه ـه‌ر شــتێك جگ ـه‌ ل ـ ‌ه‬ ‫قورئــان و ســونه‌ت) واجب ـه‌‪ ،‬وه‌ئ ـه‌وه‌ى حوكــم بگه‌ڕێنێت ـه‌وه‌ بــۆالى‬ ‫تاغــوت‪ ،‬بــاوه‌ڕدار ني ـه‌‪ ،‬به‌ڵكــو موســڵمان ني ـه‌‪.‬‬

‫وه‌ ل ـه‌ پێويســتيه‌كانى بريتي ـه‌ ل ـه‌ شــوێنكه‌وتنى وگه‌ڕاندن ـه‌وه‌ى‬ ‫حوكمـه‌كان بــۆالى لـه‌ كاتــى ناكۆ ـكـى‪ ،‬وه‌ وازهێنــان له‌حوكمــى غه‌يــرى‬ ‫ئ ـه‌و‪ ،‬وه‌ك مونافيق ـه‌كان ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌ بانگه‌ش ـه‌ى ئ ـه‌وه‌ ده‌ك ـه‌ن‬ ‫بــاوه‌ڕدارن وحوكــم ده‌گه‌ڕێنن ـه‌وه‌ بــۆالى جگ ـه‌ ل ـه‌و‪ ،‬جــا به‌هــۆى‬ ‫گه‌ڕاندن ـه‌وه‌ى حوكم ـه‌كان بــۆالى پێغه‌مب ـه‌ر له‌كاتــى ناكۆ ـكـى ئ ـه‌وه‌‬ ‫َّ َ‬ ‫َ َ َ َ‬ ‫َ‬ ‫َْ‬ ‫وه‌ كاتێــك ده‌فه‌رموێــت‪{َ :‬و ِإذا ِقيـ َـل ل ُهـ ْـم ت َعالـ ْـوا ِإلــى َمــا أنـ َـز َل اللـ ُـه َو ِإلــى‬ ‫به‌نــده‌ ده‌گات ـه‌ كه‌مالــى ته‌وحيــد وكه‌مالــى شــوێنكه‌وتن‪ ،‬ه ـه‌ر‬ ‫‪31‬‬

‫مه‌ليك سه‌ملانى تاغوت به‌هاوڕێيه‌تى دادوه‌ره‌ تاغوته‌كان‬

‫صـ ُـد ً‬ ‫صـ ُّـدو َن َع ْنـ َـك ُ‬ ‫الر ُســول َرَأ ْيـ َـت ْالُ َنافقيـ َـن َي ُ‬ ‫ودا}‪ ،‬واتــا‪ ‌:‬ئه‌گ ـه‌ر‬ ‫ِِ‬ ‫َّ ِ‬ ‫داوايــان لێكــرا حوكــم بگه‌ڕێنن ـه‌وه‌ بــۆالى هللا وڕه‌ســوله‌كه‌ى ئ ـه‌وه‌‬ ‫پشــتى لێهه‌ڵده‌ك ـه‌ن به‌خۆبه‌گه‌وره‌زانين ـه‌وه‌‪ ،‬ه ـه‌وه‌ك هللا ‪e‬‬ ‫َ َ‬ ‫ُ‬ ‫َ َ ُ ُ َ َّ َ َ ُ‬ ‫ـول ِه ِل َي ْحكـ َـم َب ْي َن ُهـ ْـم ِإذا ف ِريـ ٌـق‬ ‫ده‌فه‌رموێــت‪{َ :‬و ِإذا دعــوا ِإلــى اللـ ِـه ورسـ ِ‬ ‫م ْن ُهـ ْـم ُم ْعر ُ‬ ‫ضــون} [النــور‪.]48 :‬‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬

‫وزه‌ره‌رمه‌ندي ـه‌‪ ،‬ئ ـه‌و ب ـه‌اڵو ناخۆشــيانه‌ى ك ـه‌ توشــيان ده‌بێــت‬ ‫له‌الش ـه‌ ودڵ وئاينيــان ئ ـه‌وه‌ له‌ب ـه‌ر ئه‌وه‌ي ـه‌ كه‌ئ ـه‌وان پێچه‌وان ـه‌ى‬ ‫فه‌رمانه‌كانــى پێغه‌مبه‌ريــان ‪ m‬كــردوه گه‌وره‌تريــن ب ـه‌اڵش‬ ‫به‌اڵكانــى دڵ وئاينــن‪ ،‬ك ـه‌ چاك ـه‌ به‌خراپ ـه‌ وڕێنمونــى به‌گومڕايــى‪،‬‬ ‫ڕاســت به‌خــراپ وح ـه‌ق به‌ناح ـه‌ق وچاكســازى به‌خراپ ـه‌كارى‬ ‫ببينێــت‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ ل ـه‌و به‌اڵيانه‌ي ـه‌ ك ـه‌ به‌س ـه‌ر دڵــى دادێــت‪ ،‬ئ ـه‌و ‌ه‬ ‫مۆرێك ـه‌ ك ـه‌ واجب ـه‌ بدرێــت له‌س ـه‌ر دڵــى ئه‌وان ـه‌ى پێچه‌وان ـه‌ى‬ ‫پێغه‌مب ـه‌ر ده‌ك ـه‌ن ‪ g‬وحوكــم بۆغه‌يــرى ئ ـه‌و ده‌گه‌ڕێنن ـه‌وه‪،‬‬ ‫َ ْ َ َّ‬ ‫ســوفيانى ث ـه‌ورى له‌س ـه‌ر ئايه‌تــى‪{ :‬فل َي ْحــذ ِر ال ِذيـ َـن ُي َخ ِال ُفــو َن‬ ‫ٌ‬ ‫َ َ ُ‬ ‫َعـ ْـن أ ْمـ ِـر ِه أ ْن ت ِص َيب ُهـ ْـم ِف ْت َنــة} [النــور‪ ،]63 :‬ده‌ڵێــت‪ :‬واتــه‪ ‌:‬مۆريــان‬ ‫له‌س ـه‌ر دڵيــان ده‌درێــت”‪.‬‬

‫ئيبــن قه‌يــم ده‌ڵێــت‪“ :‬ئ ـه‌وه‌ به‌ڵگه‌ي ـه‌ له‌س ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى كه‌بانگكــرا‬ ‫بــۆ حوكمــى هللا وڕه‌ســوله‌كه‌ى ڕازى نه‌بــوو وخــۆى به‌گه‌وره‌زانــى‬ ‫َ ُ َ‬ ‫صـ ُّـدون} لێــره‌دا مانــاى‌ پشــت هه‌ڵده‌ك ـه‌ن‪،‬‬ ‫ئ ـه‌وه‌ مونافيق ـه‌‪ ،‬وه‌{ي‬ ‫ن ـه‌وه‌ك به‌مانــاى ڕێگــرى ل ـه‌ كه‌ســانى تــر ده‌ك ـه‌ن”‪ ،‬ئه‌گ ـه‌ر‬ ‫پشــتكه‌ر ل ـه‌م بابه‌ت ـه‌ مونافيــق بێــت‪ ،‬ئ ـه‌ى چــى به‌وكه‌س ـه‌ ده‌ڵێيــن‬ ‫ك ـه‌ ن ـه‌وه‌ك ته‌نهــا پشــتى لێكــردوه‌ به‌ڵكــو هه‌ڵســاوه‌ به‌ڕێگــرى‬ ‫ُ َّ َ ُ َ َ ْ ُ َ َّ‬ ‫اللــه إ ْن َأ َ ْد َنــا إ َّل إ ْح َســاناً‬ ‫كــردن له‌خه‌ڵكــى به‌وت ـه‌ وكــردار ودانانــى په‌رتــوك تاحوكــم َو َه‌ له‌ ًسـه‌ر ئايه‌تــى‪{ :‬ثــم جــاءوك يح ِلفــون ِب ِ ِ ر ِ ِ‬ ‫نه‌گه‌ڕێنن ـه‌وه‌ بــۆالى هللا وڕه‌ســوله‌كه‌ى‪ ،‬پاشــان پێــى واي ـه‌ كه‌ئ ـه‌و وت ْو ِفيقا}‪،‬واتــا‪( :‬پاشــان دێــن بــۆالت و ســوێندت بــۆ ده‌خــۆن ب ـه‌ هللا‬ ‫ح ـه‌زى ل ـه‌ چاكســازيه‌ وته‌نهــا مه‌به‌ســتى پێــى چاكه‌ي ـه‌؛ چاك ـه‌ الى ك ـه‌ ئ ـه‌وان ته‌نهــا مه‌به‌ســتيان چاك ـه‌ وڕێككه‌وتــن بــوه‌)‪.‬‬ ‫ئ ـه‌و تێكه‌ڵكــردن وڕێكخســتنه‌ له‌نێــوان حوكمــى تاغــوت وحوكمــى‬ ‫ئيبــن كه‌ثيــر ده‌ڵێــت‪“ :‬وات ـه‌‪ :‬عــوزر ده‌هێنن ـه‌وه‌ وســوێند ده‌خــۆن‬ ‫قورئــان و ســونه‌ت؟‬ ‫كه‌حوكميــان گه‌ڕاندۆت ـه‌وه‌ الى غه‌يــرى پێغه‌مب ـه‌ر ته‌نه ـا‌‬ ‫ده‌ڵێــم‪ :‬ئ ـه‌وه‌ حاڵــى زۆرب ـه‌ى ئ ـه‌و كه‌ســانه‌يه‌ كه‌بانگه‌ش ـه‌ى مه‌به‌ســتيان چاك ـه‌ بــوه‌‪ ،‬وات ـه‌ خۆگونجانــدن وبه‌رژه‌وه‌نــدى”‪.‬‬ ‫زانســت وباوه‌ڕده‌ك ـه‌ن ل ـه‌م س ـه‌رده‌مه‌دا‪ ،‬ئه‌گ ـه‌ر پێيــان بگوترێــت‬ ‫َّ‬ ‫ً‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫“{إل ِإحســانا}‪ ،‬وات ـه‌‪ :‬مه‌به‌ســتمان خراپ ـه‌‬ ‫وه‌رن حوكــم به‌قورئــان وســونه‌ت بك ـه‌ن {ده‌بينيــت ڕێگــرى وه‌ هه‌ندێــك‬ ‫گوتويا ًن ـه‌‪ِ :‬‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ده‌ك ـه‌ن وخۆيــان به‌گ ـه‌وره‌ ده‌زانــن} [املنافقــون‪ ،]5 :‬وه بيانويــان نه‌بــووه‌‪ ،‬وه‌{وتو ِفيقــا} وات ـه‌‪ :‬حه‌زمــان به‌ڕێككه‌وتنــى ه ـه‌ردووال‬ ‫بــۆ ده‌هێنن ـه‌وه‌ ب ـه‌وه‌ى كه‌ئ ـه‌وان نازانــن وعه‌قڵيــان ني ـه‌‪{ ،‬به‌ڵكــو ناكۆكه‌ك ـه‌ هه‌بــووه‌ ونه‌مانويســتوه‌ پێچه‌وان ـه‌ى بكه‌يــن‪ ،‬و ‌ه‬ ‫هللا نه‌فره‌تيــان لێــده‌كات ب ـه‌ كوفره‌كه‌يــان كه‌مێكيــان نه‌بێــت له‌حوكمــى تــۆ تــوڕه‌ نه‌بوويــن””‪.‬‬ ‫باوه‌ڕناهێنــن} [البقــرة‪.]88 :‬‬ ‫[ل ـه‌ په‌رتو ـكـى‪ :‬تيســير العزيــز الحميــد‪ ،‬به‌كورتكراوه‌يــى]‬ ‫ٌ‬ ‫ََْ َ‬ ‫ـف إ َذا َأ َ‬ ‫ص َاب ْت ُهـ ْـم ُم ِص َيبــة ِب َمــا‬ ‫َو َّه‌ ْكاتێـ َـك ده‌فه‌رموێــت‪{ :‬فكيـ ِ‬ ‫قد َمــت أ ْي ِد ِيهـ ْـم}‪ ،‬ئيبــن كه‌ثيــر ده‌ڵێــت‪“ :‬وات ـه‌ چــى ده‌ك ـه‌ن ئه‌گ ـه‌ر‬ ‫ق ـه‌ده‌ر تو�شــى ب ـه‌اڵو ناخۆ�شــى كــرد به‌هــۆى تاوانه‌كانيان ـه‌وه‌‪،‬‬ ‫ئ ـه‌وكات ناچاربــوون بــۆ گه‌ڕان ـه‌وه‌ بــۆالى”‪ ،‬وه‌ ئيبــن قه‌يــم ده‌ڵێــت‪:‬‬ ‫“گوتــراوه‌ كـه‌ بـه‌اڵ وموســيبه‌ت واتـه‌ ئابڕوچونيــان‪ ،‬كاتێــك قورئــان‬ ‫داب ـه‌زى له‌س ـه‌ريان گومانــى تێداني ـه‌ ئ ـه‌وه‌ گه‌وره‌تريــن ب ـه‌اڵ‌‬

‫وتار‬

‫‪32‬‬

33

‫وتار‬

‫‪34‬‬

‫مــاوه‌ى چه‌نــد ســاڵێكه‌ ودواى ئ ـه‌وه‌ى خيالف ـه‌ت هه‌ڵســا‬ ‫به‌بانگه‌وازكــردن بــۆ هه‌مــوو موســڵمانانى جيهــان ك ـه‌ هه‌ڵســن‬ ‫وجيهــادى دوژمنانــى هللا بك ـه‌ن بــۆ به‌رزكردن ـه‌وه‌ى وش ـه‌ى هللا‬ ‫وكۆببن ـه‌وه‌ له‌ژێــر ئــااڵى كۆمه‌ڵــى موســڵمانان‪ ،‬چه‌نديــن كۆمه‌ڵ ـه‌ى‬ ‫موجاهيــدان به‌شــێوه‌يه‌كى جــوان وه‌اڵميــان داي ـه‌وه‌ و هه‌ڵســان‬ ‫به‌ڕێكخســتنى ڕێزه‌كانيــان و به‌يعه‌تيــان دا ب ـه‌ پێش ـه‌واى بــاوه‌ڕادارن‪،‬‬ ‫ك ـه‌ هه‌ندێــك ل ـه‌م كۆمه‌اڵن ـه‌ له‌گ ـه‌ڵ كۆمه‌ڵــى تــر يه‌كيــان گــرت بــۆ‬ ‫ئ ـه‌وه‌ى هه‌ڵســن ب ـه‌ دياريكردنــى پياوێــك بــۆ ئ ـه‌وه‌ى خه‌ليف ـه‌ بيكات ـ ‌ه‬ ‫ئه‌ميــر به‌س ـه‌ريانه‌وه‌‪.‬‬ ‫خيالف ـه‌ت زۆر به‌خێرايــى ته‌ش ـه‌نه‌ى كــرد ل ـه‌ ده‌ره‌وه‌ى خاكه‌كانــى‬ ‫(ل ـه‌ عێ ـراق وشــام) ك ـه‌ دوو خاكــن ل ـه‌ خاكه‌كانــى موســڵمانان ك ـ ‌ه‬ ‫خاچپه‌رســتان داگيريانكردبــوو و دابه‌شــيانكردبوو له‌نێــوان‬ ‫خۆيــان به‌ســنورى ده‌ســتكرد ك ـه‌ به‌كرێگي ـراوه‌ تاغوت ـه‌كان پارێــزگارى‬ ‫لێده‌ك ـه‌ن دواى خۆيــان‪ ،‬وه‌ ته‌ش ـه‌نه‌كردنى خيالف ـه‌ت ل ـه‌ده‌ره‌وه‌ى‬ ‫عێ ـڕاق وشــام دواى ئ ـه‌وه‌ هــات ك ـه‌ توانــى ســنوره‌ ده‌ســتكرده‌كان‬ ‫تێكبشــكێنێت وه ـه‌ردوو خاكه‌ك ـه‌ بكات ـه‌ ي ـه‌ك وش ـه‌رعى هللا‪-‬ى تيــادا‬ ‫جێبه‌جێكــردن‪ ،‬ئــا ل ـه‌وه‌دا ڕونبووي ـه‌وه‌ ك ـه‌ يه‌كخســتنى ئوم ـه‌ت تــا‬ ‫ئێســتا له‌ژێرده‌ســتمانه‌ تــا ئه‌وكات ـه‌ى ئوم ـه‌ت داواى ته‌وحيــد بــكات‪،‬‬ ‫وه‌ ئ ـه‌و وێنان ـه‌ى يه‌كخســتنه‌وه‌ ‪-‬ك ـه‌ ح ـه‌ق ده‌دات ب ـه‌ ته‌وحيــد و‬ ‫نايكات ـه‌ قوربانــى بــۆ به‌ده‌ســتهێنانى شــتێك له‌سياس ـه‌تى كاتــى‪ -‬ئه‌وه‌ي ـ ‌ه‬ ‫ك ـه‌ ده‌وڵه‌تــى ئيســامى بانگ ـه‌وازى موجاهيــدان ده‌كات بــۆى و ك ـ ‌ه‬ ‫به‌درێــژاى ژيــان موجاهيدانــى هه‌مــوو جيهــان چاوه‌ڕانــى بــوون‪ ،‬كاتێــك‬ ‫خيالف ـه‌ت بانگ ـه‌وازى كــرد له‌هه‌مــوو ب ـه‌رزى و نزميێــك وه‌اڵم ـه‌كان‬ ‫هاتــن‪ ،..‬له‌س ـه‌يناء و ليبيــا و جه‌زائيــر و يه‌م ـه‌ن و جه‌زيــره‌ى عه‌ڕه‌بــى‪.‬‬

‫وياليه‌تــى قه‌وقــاز‪ ،‬موجاهيــدان ســوديان بينــى ل ـه‌ ك ـه‌ش وه ـه‌وا‬ ‫كاتێــك كه‌شــێكى ته‌مــاوى هه‌بــوو له‌تاريكيــى ش ـه‌و پێشــڕه‌ويان كــرد‬ ‫بــۆ بنك ـه‌ س ـه‌ربازيه‌كه‌‪ ،‬له‌كاتێكــدا ك ـه‌ ئ ـه‌وان ته‌نهــا چه‌قۆيــان البــوو‬ ‫بۆي ـه‌ دوودڵ نه‌بــوو ل ـه‌ به‌شــدارى كــردن له‌جه‌نگــى دوژمنانــى هللا‪،‬‬ ‫به‌ڵكــو ئ ـه‌وه‌ به‌ڵگ ـه‌ى ڕاســتگۆيى ئ ـه‌وان بــوو له‌گ ـه‌ڵ هللا‪ ،‬ئ ـه‌م چه‌نــد‬ ‫موجاهيــده‌‪ ،‬دواى ئ ـه‌وه‌ى ده‌ ڕۆژ ڕاهێنانيــان كــرد له‌س ـه‌ر ئ ـه‌م‬ ‫كرده‌ي ـه‌‪ ،‬بــۆ هێرشــكردن بــۆ س ـه‌ر ئه‌ندام ـه‌ ئامــاده‌كان ل ـه‌ بنكه‌ك ـ ‌ه‬ ‫به‌چه‌قــۆ و توانيــان ده‌ســتبگرن به‌س ـه‌ر چه‌كه‌كانيــان‪ ،‬وپێكدادانيــان‬ ‫كــرد بــۆ مــاوه‌ى چه‌نــد كاتژمێرێــك‪ ،‬وه‌ زياتــر له‌ش ـه‌ش موڕته‌ديــان‬ ‫كوشــت و ســيانى تريــان برينداركــرد‪ ،‬تــا ِش ـه‌ش بــرا ش ـه‌هيدبوون و‬ ‫دوانىه‌ك ـه‌ى تــر گه‌ڕان ـه‌وه‌ بــۆ پێگه‌كانيــان ب ـه‌ س ـه‌المه‌تى‪.‬‬ ‫هــاوكات له‌گ ـه‌ڵ هێرشــكه‌ى س ـه‌ر بنك ـه‌ ڕوســيه‌كه‌ كرده‌يه‌ ـكـى تــر ل ـه‌‬ ‫دورى هه‌زاره‌هــا كيلۆمه‌تــر له‌شيشــان ئه‌نجامــدرا كاتێــك س ـه‌ربازێك‬ ‫ل ـه‌ س ـه‌ربازه‌كانى خيالف ـه‌ت به‌نــاوى ئه‌بــو موحه‌مم ـه‌دى به‌نگالــى‬ ‫ل ـه‌ به‌نــگال كرده‌يه‌ ـكـى ش ـه‌هاده‌تخوازى ئه‌نجامــدا بــۆ س ـه‌ر يه‌كێــك‬ ‫ل ـه‌ بازگه‌كانــى فڕۆكه‌خان ـه‌ى نێوده‌وڵه‌تــى ل ـه‌ شــارى “داكا”‪ ،‬خــۆى‬ ‫كــرد به‌نــاو گردبوونه‌وه‌يه‌ ـكـى پۆلي�ســى به‌نگالــى موڕت ـه‌د و چاكه‌ت ـه‌‬ ‫بۆمبڕێژكراوه‌ك ـه‌ى ته‌قانــده‌وه‌‪ ،‬ســيانى لێكوشــتن به‌اليه‌نــى ك ـه‌م و‬ ‫ژماره‌يه‌ ـكـى تري�شــى لێبرينداركــردن‪ ،‬وه‌ ڕۆژێــك دواى ئ ـه‌وه‌ ده‌يه‌هــا‬ ‫موڕت ـه‌د كــوژران و برينداربــوون ل ـه‌ هێزه‌كانــى به‌نگالــى موڕت ـه‌د‬ ‫له‌ته‌قين ـه‌وه‌ى بۆمبێكــى چێنــدراو له‌ناوچ ـه‌ى “ســيلهت” له‌ميان ـه‌ى‬ ‫هه‌وڵێكيــان بــۆ هه‌ڵكوتان ـه‌ س ـه‌ر يه‌كێــك ل ـه‌ باره‌گاكانــى موجاهيــدان‪،‬‬ ‫وه‌ هه‌فته‌ي ـه‌ك پێــش ئ ـه‌وه‌ موجاهيــدان هه‌ڵســان به‌ئامانجگرتنــى‬ ‫س ـه‌ربازگه‌يه‌كى هێزه‌كانــى بــژارده‌ ب ـه‌ چاكه‌تێكــى بۆمبڕێژكــراو ل ـه‌‬ ‫ناوچ ـه‌ى “أشــكونا” ل ـه‌ شــارى “داكا”‪.‬‬

‫موجاهيــدان بانگكــران بــۆ كۆبوون ـه‌وه‌ له‌س ـه‌ر ته‌وحيــد تــا به‌هۆي ـه‌و ‌ه‬ ‫ببــن ب ـه‌ ي ـه‌ك ب ـه‌ره‌ بــۆ دژى موشــريكان له‌هه‌مــوو شــوێنى س ـه‌ر زه‌وى به‌ڕاســتى كرده‌كانــى به‌نــگال و قه‌وقــاز ڕيزه‌كانــى موڕت ـه‌دان و‬ ‫ه ـه‌روه‌ك هللا تعالــى فه‌رمانــى پێكردوويــن‪“ :‬وقاتلــوا املشــركين كافــة خاچپه‌رســتانى شــڵه‌ژاند‪ ،‬وئـه‌وه‌ى سـه‌ملاند كـه‌ موجاهيــدان لـه‌ به‌نــگال‬ ‫كمــا يقاتلونكــم كافــة” ]التوبــة‪ .[36 :‬واتــا‪( :‬جه‌نگــى هه‌مــوو موشــريكان توانــاى ڕوبه‌ڕووبوون ـه‌وه‌ى هێــزه‌ موڕت ـه‌ده‌كان و ش ـه‌كه‌تكردنيان‬ ‫بك ـه‌ن ه ـه‌روه‌ك چــۆن جه‌نگــى هه‌مووتــان ده‌ك ـه‌ن)‪ ،‬زۆرى نه‌خايانــد هه‌ي ـه‌ به‌ئامانجگرتنــى ديارتريــن س ـه‌ركرده‌كانيان‪ ،‬ه ـه‌روه‌ك ڕويــدا ل ـ ‌ه‬ ‫تــا جه‌نگه‌ك ـه‌ تونــد بــوو له‌س ـه‌ر كافــران‪ ،‬وه‌ موشــريكه‌كان كۆبون ـه‌وه‌ كرده‌ك ـه‌ى “ســيهلت” كاتێــك توانيــان ئه‌فس ـه‌رێك به‌پل ـه‌ى موق ـه‌ده‌م‬ ‫له‌هه‌وڵــى پێشــگرتن ل ـه‌ درێژبوون ـه‌وه‌ى ده‌وڵه‌تــى ئيســامى و له‌ناوبردنــى ‪-‬ئه‌ويــش موڕت ـه‌د أبــو الــكالم أزد‪ ،‬به‌ڕێوه‌ب ـه‌رى گشــتى هه‌واڵگــرى‬ ‫ئ ـه‌و هه‌ڕه‌ش ـه‌ى ك ـه‌ له‌س ـه‌ريانه‌‪ ،‬ب ـه‌اڵم كۆمه‌ڵ ـه‌ موســڵمانه‌كان هێزه‌كانــى بــژارده بــوو‌‪ -‬به‌برينێكــى قــورس برينداربك ـه‌ن‪ ،‬هه‌وروه‌هــا‬ ‫له‌هه‌مــوو جيهــان بـه‌رده‌وام بــوون لـه‌ كۆبوونـه‌وه‌ له‌ژێــر ئــااڵى خيالفـه‌ت موجاهيــدان له‌قه‌وقــاز س ـه‌ملانديان كه‌توانايــان هه‌ي ـه‌ هێــز ‌ه‬ ‫ي ـه‌ك ل ـه‌دواى ي ـه‌ك‪ ،‬له‌خۆڕاســان‪ ،‬وغه‌ڕبــى ئه‌فريفيــا و ش ـه‌رقى ئاســيا‪ ،‬خاچپه‌رســته‌كانى ڕوســيا به‌ئامانجبگــرن و هه‌ڵبكوتن ـه‌ س ـه‌ريان ل ـه‌‬ ‫ومالــى‪ ...‬ئاينــى موســڵمانانيان ده‌رخســت‪ ،‬له‌هه‌مــوو ئ ـه‌و خاكان ـه‌ى ك ـ ‌ه بنكـه‌ سـه‌ربازيه‌كانيان‪ ،‬ئـه‌م كردانـه‌ وايــان كــرد كـه‌ هه‌مــوو نه‌ته‌وه‌كانــى‬ ‫به‌يعه‌تيــان لێوه‌رگي ـرا‪ ،‬بۆي ـه‌ موجاهيــدان ده‌رچــوون و ل ـه‌ كافرانيــان كوفــر بزانــن ك ـه‌ ده‌وڵه‌تــى ئيســامى به‌رده‌وام ـه‌ ل ـه‌ شــكاندنى شــكۆى‬ ‫ده‌دا له‌ه ـه‌ر شــوێنێك ك ـه‌ بيانبينيبــان له‌وه‌شــدا جياوازيــان نه‌ده‌كــرد ســوپاكانيان له‌هه‌رشــوێنێك ك ـه‌ بيانبينــن‪ ،‬تــا وش ـه‌ى هللا به‌زربێــت و‬ ‫له‌نێــوان خاچپه‌رســتێكى موشــريك يــان به‌كرێگيراوێكــى موڕت ـه‌د‪.‬‬ ‫وش ـه‌ى كافــران نــزم و زه‌ليــل بێــت‬ ‫ ‬ ‫به‌ڵــێ كاره‌ك ـه‌ ب ـه‌م شــێوه‌يه‌ بــوو كاتێــك كۆمه‌ڵێــك ل ـه‌ س ـه‌ربازانى داوا ده‌كه‌يــن ل ـه‌ هللا كوژراوه‌كانمــان ب ـه‌ ش ـه‌هيد وه‌بگرێــت وكه‌ســانى‬ ‫خيالف ـه‌ت ل ـه‌ ئينغيماســيه‌كان هه‌ڵســان ب ـه‌ غه‌زوه‌ي ـه‌ك بــۆ س ـه‌ر چاكتــر بێنێــت بــۆ هه‌ڵگرتنــى ئــااڵى ته‌وحيــد‪ .‬ئاميــن‪.‬‬ ‫بنه‌ك ـه‌ى پاس ـه‌وانى نشــتيمانى ڕو�ســى ل ـه‌ گونــدى “ناورســكايا”‬ ‫ل ـه‌ باكــورى ڕۆژئــاواى شــارى “گڕۆزنــى” له‌ناوچ ـه‌ى شيشــيان ل ـ ‌ه‬

‫‪35‬‬

‫له‌نێوان سڕينه‌وه‌ى هێماكان‪ ..‬وخۆشه‌ويستى بۆ شه‌هاده‌ت‬ ‫زانــا ســودى چيـ ‌ه ئ ‌هگـه‌رزانســته‌كه‌ى لـ ‌ه ســينه‌ى خــۆى بشــارێته‌وه‌‪،‬‬ ‫وحه‌قبێــژنه‌بێــت و بانگـه‌وازبۆحـه‌ق نـه‌كات‪ ،‬و ‌ه ئـه‌وه‌ى كرداره‌كانــى‬ ‫وه‌ك زانســته‌كه‌ى ن ‌هبــوو ســودى ني ـه‌‪ ،‬به‌ڵكــو زانــاى ڕه‌بانــى‬ ‫ئه‌و ‌هي ـ ‌ه ك ـ ‌ه زانســت وه‌رده‌گرێــت به‌ح ‌هقــى خــۆى‪ ،‬ته‌نهــا مه‌ب ‌هســتى‬ ‫هللا_ي ـ ‌ه حه‌قبێــژ ‌ه و كارى پێــده‌كات‪ ،‬ك ـ ‌ه ئ ـه‌و ‌ه نمون ـه‌ى زۆر ك ‌هم ـ ‌ه‬ ‫ل ـه‌م س ـه‌رده‌م ‌ه ك ـ ‌ه گه‌نجين ـه‌ى زانســت زۆربــوو ‌ه ل ـ ‌ه دڵ ـه‌كان‪ ،‬و ‌ه‬ ‫بازرگاني ‌هك ـه‌ران پێــى زۆربوون ـ ‌ه ل ‌هب ـه‌رده‌م تاغوت ـه‌كان و موڕيــد و‬ ‫شــوێنكه‌وتوانى‪.‬‬

‫بــوو لـ ‌ه پۆلێنــى ده‌گمه‌نه‌كانــى زانــاكان‪ ،‬ئيمانــى زانــى ب ‌هكــرده‌و ‌ه وزانــى‬ ‫ك ـ ‌ه بێزانســت ناچ ‌هســپێت بۆي ـ ‌ه داواى زانســتى كــرد بــۆ دام ـه‌زراوى‬ ‫باوه‌ڕ ‌هكـه‌ى‪ ،‬و ‌ه فيقهــى زانــى و زانــى كـ ‌ه هللا د ‌هيــدات ب ‌ههـه‌رك ‌هســێك‬ ‫ك ـ ‌ه بيه‌وێــت ئه‌ويــش هه‌وڵــى فێربوونــى داب ـ ‌ه ب ـ ‌ه كــردارى چــاك‪ ،‬و ‌ه‬ ‫دڵنيابــوو ل ـه‌وه‌ى ك ـ ‌ه زه‌كاتــى زانســت گه‌ياندني ‌هتــى بۆي ـ ‌ه توانــاى‬ ‫خــۆى به‌گڕخســت ئه‌و ‌هنــده‌ى توانــى ب ـ ‌ه پێنــوس و زمــان‪ ،‬ترســا‬ ‫ل ـه‌وه‌ى له‌وان ـ ‌ه بژمێردرێــت ك ـ ‌ه ده‌ڵێــن وكار به‌قس ـه‌كانيان ناك ـه‌ن‬ ‫بۆي ـ ‌ه هه‌وڵــى كارى دا و بانگ ـه‌وازى بۆكــرد‪ ،‬و ‌ه كۆتاييه‌كه‌�شــى ئ ـه‌و ‌ه‬ ‫بــوو ك ـ ‌ه ويســتى؛ ش ـه‌هيدى له‌ڕێگ ـه‌ى هللا له‌ڕيــزى ي ‌هك ـه‌م‪ ،‬ئــاواى‬ ‫داده‌نێيــن‪.‬‬

‫ئ ‌هبــو ســوله‌يمانى شــامى‪ ،‬هللا لێــى وه‌رگرتبێــت داواكارێ ـكـى زانســت‬ ‫ناوازه‌‬

‫‪36‬‬

‫گه‌شتێك بۆ گه‌ڕان ل ‌ه ئه‌هلى حه‌ق‬ ‫دونیــا وجوانیەکانــی لەخشــتەی نەبــرد‪ ،‬وبەڵگەنامــەی زانســتی‬ ‫وڕازانەوەکــەی بەنــدی نەکــرد‪ ،‬وخێ ـزان ومــاڵ ومنداڵــی توو�شــی‬ ‫فیتنەیــان نەکــرد لــە ئایینەکــەی‪ ،‬بەڵکــو ھەمــوو ئەوانــەی کــردە‬ ‫پشــتی خۆیــەوە کاتێــک تەوحیــدی نا�ســی‪ ،‬وزانــی کەجیھــاد لەپێنــاو‬ ‫ەللا باشــترین بەڵگەیــە بــۆی لەســەر دۆســتايه‌تى بۆموســڵمانان‪،‬‬

‫قاسم ڕيمى يه‌كێك له‌ جوله‌كه‌ى جيهاده‌ كه‌ شێخ ئه‌بو سوله‌يمان ئابڕوى هه‌ڵته‌كاند‬

‫وبەڕائــەت لەموشــریکەکان ئەوانــەی کەلەنێویانــدا ژییــا وتەمەنــی‬ ‫منداڵــی وگەنجــی لەنێوانیــان بەســەربرد‪ ،‬لەویالیەتــە یەکگرتووەکانــی‬ ‫ئەمریــکا‪.‬‬ ‫وخوێندنی زانستەکانی کۆمپیوتەری تەواوکرد لەیەکێک لەزانکۆکانی‬ ‫ویالیەتــی ماساشۆســتس ل ـه‌ بۆســتن‪ ،‬وتەخەڕوجــی کــرد بەپلــەی‬ ‫ئەندازیــاروپڕۆگرامــەر‪ ،‬پێــش ئــەوەی بڕیــاری دەرچــوون بــدات لەپێنــاو‬ ‫ەللا لەگــەڵ ھەندێــک لەھاوڕێکانــی‪ ،‬دەرچــوون وەکــو موھاجیــربــەرەو‬ ‫ەللا بەبــێ ڕێکخــاری بــۆ گ ‌هشــته‌كه‌يان یــان خۆیانــی بــۆ ئامادەبکــەن بــۆ‬ ‫گەیشــتن بــە موجاھیــدەکان‪ ،‬ســوڕانەوە بــەدەوری یەمــەن وپاکســتان‬ ‫وعێ ـراق وئەوانیــش لەوکاتــەدا ئومێــدەوار بــوون کەســێک بدۆزنــەوە‬ ‫تاکــو بیانگەیەنێــت بــە موجاھیــدەکان‪ ،‬کاتێــک زانییــان ناتوانــن‬ ‫ڕێــگا بدۆزنــەوە‪ ،‬وترســان لــەوەی گومانــی دەزگای ھەواڵگــری بھێننــە‬ ‫ســەرخۆیان‪ ،‬گەڕانــەوە بــۆ ئەمریــکا‪ ،‬وئەوانیــش بــەردەوام لــە ەللا ‪b‬‬ ‫ئەپاڕانــەوە کــە بــۆ کارەکەیــان ڕێگایە ـکـی ڕزگاربــوون دابینبــکات‪.‬‬ ‫مانــەوەی زۆر بەســەردا نەچــوو ھەتــا بیــری کــردەوە لــەوەی خا ـکـی‬ ‫ئەمریــکا بکاتــە گۆڕەپانــی جیھــاد وشــەھیدبوونی خــۆی‪ ،‬ھەربۆیــە‬ ‫لەگــەڵ دووکــەس لەھاوڕێکانــی پیالنــی کردەوەیە ـکـی بەئامانجگرتنــی‬ ‫ئەمریکایــان داڕشــت لەنــاو ماڵــی دوژمــن والن ‌هك ـه‌ى‪ ،‬وپیالنیــان‬ ‫‪37‬‬

‫داڕشــت بۆکردەوەکەیــان کــە ئومێدیــان ھەبــوو چە ـکـی پێویســت وەک‬ ‫غەنیمــەت بەدەســتبھێنن لەدەســتی خاچپەرســتەکان بۆخۆیــان‪،‬‬ ‫بۆئــەوەی ھێرشــەکەیان جێبەجــێ بکــەن کــە ئاواتیــان بــوو ببێتــە ھــۆی‬ ‫کوشــتارگەیەکی گــەورە لەڕیــزی موشــریکەکان‪ ،‬بــەاڵم ەللا قــەدەر‬ ‫دائەڕێژێــت وھەرچــی بووێــت ئەیــکات‪ ،‬وبارودۆخیــان ئاشــکرابوو‬ ‫لەپێــش چەنــد ڕۆژێــک لەڕێکەوتــی کردەوەکــە‪ ،‬بــەاڵم ەللا ڕزگاری‬ ‫کــرد لــەوەی وەکــو دیــل بکەوێت ـ ‌ه د ‌هســتيان‪ ،‬ئەمریــکای جێھێشــت‬ ‫بۆئــەوەی بەپەلــە لەپێــش‬ ‫دەســتکەوتنی زانیــاری‬ ‫دەزگای‬ ‫بەدەســتی‬ ‫ھەواڵگــری‬ ‫ئەمریکــی‬ ‫ی‬ ‫و‬ ‫دەربــارەی خــۆ‬ ‫گشــتاندن‬ ‫نوســينى‬ ‫له‌س ـه‌رى وزیاتــر شــوێنی‬ ‫نەکــەون لەســەر ســنوور‬ ‫و فڕ ۆ کە خا نــە کا ن ‪،‬‬ ‫گەڕایــەوە‬ ‫ھەربۆیــە‬ ‫زێــدى خــۆى بــۆ شــام‪،‬‬ ‫وتێیــدا ســااڵنێک مایــەوە‬ ‫وچاوەڕوانــی دەرچونێکــی‬ ‫نــوێ بــوو‪ ،‬لەشــاری‬ ‫مایــەوە‪،‬‬ ‫حەلــەب‬ ‫فێرخــوازی زانســت بــوو‪،‬‬ ‫وبانگــەوازی خێزانەکــەی‬ ‫وھاوڕێکانــی ئەکــرد بــەرەو‬ ‫تەوحیــد‪ ،‬دوور لەچــاوی‬ ‫ھەواڵگــری‪،‬‬ ‫دەزگای‬ ‫ودوور لــە دانیشــتنەکانی زانایانــی خراپــی دۆســتی تاغوت ـه‌كان‪،‬‬ ‫ویالیەتــە یەکگرتــووەکان یادنامەیە ـکـی گەڕانــی نێودەوڵەتیــان دەرکــرد‬ ‫بــۆ دەســتگیرکردنی‪ ،‬وخەاڵتــی دەیــان ھــەزار دۆالریــان تەرخانکــرد‬ ‫بۆھەرکە�ســێ ھەواڵــی بــدات‪.‬‬ ‫گەیشتن بە دەوڵەتی ئیسالمی ‪..‬‬ ‫لەگــەڵ ســەرەتاکانی جیھــاد لەشــام دەرچــوو بۆئــەوەی بەشــوێن‬ ‫ئەھلــی تەوحیــد بگەڕێــت لەنێــوان گرووپــە چەکــدارەکان‪ ،‬وکوشــتاری‬ ‫ئەنجامــدا لەڕیــزی یەکێــک لەگرووپــەکان ھەتــا برینداربــوو‬ ‫لەجەنگێکــدا لەگــەڵ نوســەیڕییەکان لەیەکێــک لەگەڕەکەکانــی‬ ‫شــاری حەلــەب‪ ،‬بــەاڵم کاتێــک بیســتی ســەربازانی دەوڵەتــی ئیســامی‬ ‫گەیشــتوون بەشــام‪ ،‬ئەوانــەی کــە لەوکاتــەدا کاریــان ئەکــرد لەشــام‬ ‫لەژێــرنــاوی (بــەرەی نوســڕە بــۆ ئەھلــی شــام) چــووە ناویانــەوە‪ ،‬وخــۆی‬ ‫کــردە ئەندامێــک لەژێــرفەرمانــی ئەمیرەکانــی بــەرەی نوســڕە وئەویــش‬ ‫ئەیزانــی کەئەمــان بەشــێکن لەســەربازەکانی شــێخ ئەبــو بەکــری‬ ‫بەغــدادی ‪-‬هللا بيپارێزێــت‪ ،-‬ئەمیــری دەوڵەتــی عێراقــی ئیســامی‬ ‫لەوکاتــەدا‪ ،‬وداوای لــێ کــردن بیگوازنــەوە بۆعێ ـراق بــەاڵم وەاڵمیــان‬ ‫نەدایــەوە‪ ،‬زۆری لێیانکــرد تاکــو ئیزنــی پــێ بــدەن بەجێبەجێکردنــی‬ ‫کردەوەیە ـکـی شــەھادەتخوازی بۆســەر نوســەیڕییەکان بــەاڵم‬

‫تاغوته‌كانى جوله‌كه‌ى جيهاد ئه‌بو محمد مه‌قد�سى و ئه‌بو قه‌تاده‌ى فه‌ڵه‌ستينى‬

‫دوایانخســت‪ ،‬بــەم شــێوەیە مایــەوە وانــەی تەوحیــدی ده‌گوت ـه‌و ‌ه‬ ‫وسەنگەرنشــینی ئەکــرد لەگەڵیانــدا لەبەرەکانــی شــاری حەلــەب‪،‬‬ ‫وبەشــداری غەزوەکانــی دژی پێگــەی نوســەیڕییەکانی ئەکــرد‬ ‫لەگەڵیــان‪ ،‬ھەتــا ئەوکاتــەی فیتنــەی ناپا ـکـی جەوالنــی ھــات‪ ،‬وبــۆی‬ ‫ڕوونبــووەوە ئــەوەی کەئەوانــەی بــەرەی نوســڕەیان بەدەســتە‬ ‫چیــان ئەشــاردەوە‪ ،‬وبــۆی ئاشــکرابوو‪ ،‬بــەاڵم کاتێــک ناپاکیەکەیانــی‬ ‫قەبوڵنەکــرد بەســەر دەوڵەتــی ئیســامی‪ ،‬وکاتێــک بەیعــەت‬ ‫وپەیمانەکەیــان ھەڵوەشــاندەوە کــە ب ـ ‌ه پێش ـه‌واى بــاوه‌ڕداران شــێخ‬ ‫ئەبــو بەکــری بەغدادییــان دابــوو ‪-‬هللا بيپارێزێــت‪ ،-‬وڕاســتەقینەی‬ ‫ســەربازەکانی ئاشــکرا ئەکــرد‪ ،‬وبۆیانــی ئاشــکرا ئەکــرد ئەوانــەی کــە‬ ‫لێیــان شــاردرابووەوە لــەوەی بــەرەی نوســڕە شــوێنکەوتەی دەوڵەتــی‬ ‫ئیســامییە‪،‬وبۆیانی ڕوونئەکــردەوە کــە ئــەوان ســەربازی پێش ـه‌واى‬ ‫باوه‌ڕدارانــن وبۆیــان نییــە خــروج بکــەن لەســەری‪ ،‬وبەیعەتەکــەی‬ ‫ھەڵنەوەشــاوەتەوە مــادام کوفرێکــی ئاشــكرا «بواح»یــان لــێ نەبینیــوە‪،‬‬ ‫ئەھلــی ناپاکانیــش ژییانیــان لــێ تەنــگ کــردەوە‪ ،‬وویســتیان لەکۆڵــی‬ ‫بکەنــەوە بەھــەر شــێوازێک بێــت‪ ،‬وبیریــان خســتەوە بــەوەی کــە‬ ‫پێشــتر داوای کــردەوەی شــەھادەتخوازی کردبــوو وئێســتا ئیزنــی پــێ‬ ‫ئــەدەن جێبەجێــی بــکات‪ ،‬ڕەزامەندییــان بــۆی دەربــڕی‪ ،‬وویســتیان‬ ‫قەناعەتــی پــێ بھێنــن تاکــو جێبەجێــی بــکات‪ ،‬ئەویــش ئامانجەکەیانــی‬ ‫بــۆ دەرکــەوت‪ ،‬وپیالنەکەیانــی ئاشــکراکرد‪ ،‬وبەڕائەتــی خــۆی لێیــان‬ ‫ڕاگەیانــد‪ ،‬ولەڕیزەکانیــان دەرچــوو بۆئــەوەی بەیعەتەکــەی نــوێ‬ ‫بکاتــەوە بــۆ پێشـه‌واى بــاوه‌ڕداران‪ ،‬وســەرلەنوێ ببێتــەوە بەســەربازێک‬ ‫لەســەربازەکانی‪.‬‬ ‫بەڕاستی ھیچ نەفسێک نامرێت ھەتا ئەجەل وڕیزقەکەی‬ ‫تەواونەبێ ‪..‬‬ ‫شــێخ ئەحمــەد عەبدولبەدیــع ئەبــو ســەمرە (ئەمــە نــاوی ڕاســتەقینەی‬ ‫خۆیەتــی) لەژێــر ئــااڵی دەوڵەتــی ئیســامی لەعێ ـراق وشــام کاریکــرد‬ ‫وەکــو ســەرجەم ســەربازەکانی تــر‪ ،‬خــۆی بەگەورەتــرلــەوان نەدەزانــی‬

‫لەزانســت‪ ،‬وخــۆی بــە لــەوان بەرزتــرنەدەزانــی بەنازنــاو‪ ،‬بەڵکــو خــۆی‬ ‫ئەگواســتەوە لەنێــوان ڕیزەکانــی سەنگەرنشــین وپێگەکانــی کوشــتار‪،‬‬ ‫و ‌ه س ـه‌ر ل ‌هنــوێ خــۆى گه‌يانــده‌وه‌ ب ـ ‌ه کاروانــی شــەھادەتخوازی‪،‬‬ ‫وزیاتــر داوای لەئەمیــرەکان ئەکــرد تاکــو ئیزنــی پــێ بــدەن جێبەجێــی‬ ‫بــکات‪ ،‬ھەتــا ئەوکاتــەی ئامانجێکــی گونجاویــان بــۆی دۆزییــەوە کــە‬ ‫شــوێنێک بــوو کۆمەڵــێ گــەورەی ســەرخەرانی طاغــووت بەشــاری‬ ‫لێبــوو لەنــاو دڵــی ناوچەکانــی ڕژێمــی نوســەیڕی لەشــاری حەلــەب‪،‬‬ ‫وپیــان داڕێــژرا بــۆ جێبەجــێ کردنــی ھێرشــەکە بەپشــتێنێکی‬ ‫بۆمبڕێژک ـراو کــە لەبەریبــکات وھەنگاوبنــێ پێیــەوە بــەرەو ناوەنــدی‬ ‫کۆمەڵیــان بۆئــەوەی موڕتەددانــی پــێ پارچەپارچــە بــکات‪ ،‬بــەاڵم ھیــچ‬ ‫نەفســێک نامرێــت ھەتــا ئەجــەل وڕزقەکــەی تــەواو نەبێــت قــەدەری‬ ‫ەللا وابــوو کــە شــێخ ئەبــو موحەمــەدی فوڕقــان ‪-‬تقبلــە ەللا‪ -‬پێــی‬ ‫بــگات وزیاتــر وزیاتــر یەکتربناســن‪ ،‬فەرمانــی پێکــرد بــەوەی نــەڕوات‬ ‫بــۆ کــرد ‌ه پیــان بۆداڕێژراوەکــە‪ ،‬بۆئــەوەی برایانــی تــر بنێرێــت لەبــری‬ ‫ئــەو بۆئەنجامدانــی کردەوەکــە‪ ،‬وبڕیاریــدا بیخاتــە دیوانــی ڕاگه‌يانــدن‬ ‫لەدەوڵەتــی ئیســام کــە ئەوکاتــە شــێخ ئەبــو موحەمــەد ھەوڵــی ئــەدا‬ ‫ســتوونەکانی دیوانــی ڕاگه‌يانــدن ڕاگیــر وبەھێزبــکات‪ ،‬وچاالکیەکانــی‬ ‫فراوانبکاتــەوە‪ ،‬وکادری زانســتی وھونــەری گونجــاو دابنێــت تێیــدا‪.‬‬ ‫ديدارمان ل ‌ه دابقه‌‪..‬‬ ‫بــەم جــۆرە ســەرەتای چااڵکیەکانــی ئەبــو ســوله‌يمانى (ئەمــەش‬ ‫نازنــاوی جووڵــەی نھێنــی بــوو وزۆربــەی موجاھیــدەکان بــەم نازنــاوە‬ ‫ئەیاننا ســییەوە)‬ ‫لەدیوانــی ڕاگه‌يانــدن دەســت بەکاربــوو لەگــەڵ تیپــی زاراوەی‬ ‫بییانیــەکان کەشــێخ ئەبــو موحەمــەدی فوڕقــان ‪ Š‬دەســتیکرد‬ ‫بەوەرگێڕانــی بەزمانــە بییانییــەکان وڕێکخســتنیان بۆدەســتپێکردنی‬ ‫ھەڵمەتێکــی بانگــەوازی ئامانجەکــەی ناســاندنی دەوڵەتــی ئیســامی‬ ‫بــوو بەموســڵمانانی ڕۆژھــەاڵت وڕۆژئــاوای ســەرزەوی‪ ،‬ھەروەھــا‬ ‫ھاندانیــان بۆھیجرەتکــردن بــۆ دەوڵەتــی ئیســامی‪ ،‬لەڕێــی ئیســداڕە‬ ‫ناوازه‌‬

‫‪38‬‬

‫ئه‌يمه‌ن زه‌واهيرى يه‌كێك له‌ جوله‌كه‌ى جيهاد كه‌ شێخ ئه‌بو سوله‌يمان ئابڕوى هه‌ڵته‌كاند‬

‫جۆربەجــۆرەکان کــە دەســت بەدەرھێنانــی ک ـرا لەالیــەن (ناوەنــدی‬ ‫ڕاگەیاندنــی حەیــات) کــە دامــەزرا بەتایبــەت بۆئــەم مەبەســتە‪،‬‬ ‫لەگــەڵ براکانــی تێدەکۆشــا بۆوەرگێ ـڕان لەئینگلیزییــەوە بۆعەرەبــی‬ ‫وبەپێچەوانەشــەوە‪ ،‬پاشــان بیرۆکــەی دەرھێنانــی گۆڤارێــک‬ ‫دەســتبەکاربوو ڕووبــەڕووی ئــەم ئەکرایــەوە لــەدووای ئــەو‬ ‫ســەرکەوتنەی کەبەدەســتھێنرا لــە باڵوک ـراوەی ڕاپۆرتــی دەوڵەتــی‬ ‫ئیســامی (‪ ،)IS Report‬ھەتــا شــێخ ئەبــو موحەمــەد بڕیــاری‬ ‫ئەوەبــدات پڕۆژەکــە بگــۆڕێ بەگۆڤــاری بــەردەوام کــە ‪-‬بەفەزڵــی ەللا‪-‬‬ ‫ناوبانگێکــی جیھانــی وەدەستھێنا‪،‬ســەرکەوتنێکی بێھاوتــا بــوو‪ ،‬کــە‬ ‫ئەویــش گۆڤــاری (دابــق)ی پیرۆزبــوو‪ ،‬لەھەمــان کاتیشــدا ھونەرەکانــی‬ ‫شــێخ ئەبــو ســوله‌يمان لەنووســین وبەرھەمھێنانــى په‌رتــوك‪ ،‬وتوانــای‬ ‫زانیارییەکانــی بەدیارکــەوت‪ ،‬وڕوونا ـکـی زانســتی شــەرعی لەووتارەکانــی‬ ‫وکتێبەکانــی ئه‌دره‌وشــايه‌وه‌‪ ،‬وشــێخ ئەبــو موحەمەدیــش چاودێــرى‬ ‫ئەمــەی ئەکــرد‪ ،‬ولەگەڵیــدا ئەمایــەوە‪ ،‬وفێــری ئەکــرد کــە چــۆن‬ ‫ببێتــە فەرمانبەرێــک لەخزمەتــی ئایینــی ەللا‪ ،‬کــە ئەویــش ســەربازێکی‬ ‫گوێڕایەڵــی بــوو‪ ،‬کــە لەچاکــەدا ســەرپێچی نەدەکــرد‪ ،‬ولەفەزڵیشــدا‬ ‫پێ�شــی نەدەکــەوت‪ ،‬وبەخیلی�شــى نه‌د ‌هكــرد ل ـه‌ ڕاوێژپێكردنــى‪.‬‬ ‫بــەم جــۆرەش (دابــق) بەرھەمھێنـرا ئــەوەی کــە شــێخ ئەبــوموحەمــەدی‬ ‫فوڕقــان ‪Š‬ئــەم نــاوەی بــۆی ھەڵب ـژارد تاکــو ڕۆم ـه‌ خاچپەرســتەکانی‬ ‫پــێ تووڕەبــکات‪ ،‬والی خۆیــەوە ھەواڵــی كۆتاییــە بــێ گومانەکەیــان پــێ‬ ‫بگەیەنێــت ‪-‬بەئیزنــی هللا‪ -‬ھــەروەک پەیامبــەر ‪ g‬ھەواڵــی ئــەوەی پــێ‬ ‫داویــن‪ ،‬وشــێخ زەڕقــاوی ‪-‬هللا لێــى وه‌رگرتبێــت‪ -‬یــادی موجاھیــدەکان‬ ‫ئەخاتــەوە بەپەیمانەکــەی بۆموســڵمانان بــەوه‌ى ك ـ ‌ه بڵێس ـه‌ى‬ ‫ئاگرەکــە لەعێ ـراق داگیرســاوە وناکوژێتــەوە ‪-‬بەئیزنــی ەللا‪ -‬ھەتــا‬ ‫خاچپەرســتەکان ئەســوتێنێت لـ ‌ه دۆڵــى دابــق‪ ،‬وبەڕێوەبردنــی ڕادەســتی‬ ‫شــێخ ئەبــو ســلێمانی شــامی کــرد‪.‬‬ ‫وچەندیــن ووتــاری خــۆی دەنوو�ســی تێیــدا‪ ،‬وبراکانــی لـ ‌ه باڵوكراوه‌كانــى‬ ‫تــر لەگۆڤارەکــە پێداچوونەوەیــان بــۆی ئەکــرد‪ ،‬ووردەکارییــان‬ ‫‪39‬‬

‫بــۆی ئەکــرد لەبابەتــە‬ ‫تێیــدا‪،‬‬ ‫باڵوک ـراوەکان‬ ‫کاتێکــی‬ ‫ولەوەشــدا‬ ‫زۆری‬ ‫پێشــکەش‬ ‫وھەروەھــا‬ ‫ئەکــرد‪،‬‬ ‫تێکۆشــانێکی گــەورەی‬ ‫پێشــکەش ئەکــرد‪ ،‬وشــێخ‬ ‫موحەمەدیــش‬ ‫ئەبــو‬ ‫الیەنــە‬ ‫لەســەرجەم‬ ‫جیاوازەکانــی کارەکەیــان‬ ‫له‌گه‌ڵيــان د ‌هبــوو‪ ،‬بەڵکــو‬ ‫لەبــەر زۆری ئاگاداربوونــی‬ ‫لەســەر ئــەوەی بەباشــترین‬ ‫دەربھێنرێــت‪،‬‬ ‫شــێوە‬ ‫وپەیامەکانــی دەوڵەتــی‬ ‫ئیســامی بەگەشــترین‬ ‫وێنــە دەربچێــت لەزۆرشــت‬ ‫ئەگەڕایــەوە بــۆالی ئەبــو‬ ‫ســوله‌يمان بۆپێداچوونــەوە‪ ،‬بەڵکــو زۆرجــار ڕاوێــژی پێیــان ئەکــرد‬ ‫دەربــارەی داڕشــتن ودیزایــن‪ ،‬ھەتــا ەللا ســەرکەوتنی پــێ بەخ�شــی لــەم‬ ‫گۆڤــارە‪ ،‬ھەتــا وایلێھــات ھەرچــی باڵوئەکرایــەوە تێیــدا ئەبــووە بــاس‬ ‫وخوا�ســی ڕاگەیانــدن‪.‬‬ ‫بــەم جــۆرە پڕۆژەکــە فـراوان کرایــەوە بــۆباڵوکردنــەوەی کۆمەڵــێ گۆڤــار‬ ‫بــەزاراوەی بییانــی تــر‪ ،‬کــە گۆڤــاری املنبــع (بەڕوو�ســی) والقســطنطينية‬ ‫(بەتور ـکـی) وداراإلســام (بەفەڕەن�ســی)‪ ،‬ولەھەمــان کاتیشــدا ڕاکێ�شــی‬ ‫(ناوەنــدی حەیــات) فراوانتــربــووەوە لەبەرھەمــی جۆراوجۆر‪،‬وکرداری‬ ‫وەرگێڕانــی بەرھەمــە باڵوکـراوەکان بــەزاراوەی عەرەبــی بــۆ زۆرلــەزاراوە‬ ‫ســەرەکییەکان ودووه‌مي ـه‌كان لەجیھانــدا وەرگێــڕدرا‪ ،‬ھەتــا وایلێھــات‬ ‫ھیــچ گەلێــک لەســەر زەوی نەمایــەوە ئیــا بەرھەمەکانــی دەوڵەتــی‬ ‫ئیســامی وباڵوکراوەکانــی بــەزاراوە وزمانــی خۆیــان پێیــان ئەگەیشــت‪.‬‬ ‫واژوو ‪ ..‬ئه‌بو مه‌يسه‌ره‌ى شامى‬ ‫ل ‌هگ ـه‌ڵ به‌رپرســاريه‌ته‌كه‌ى ل ـ ‌ه گۆڤــارى دابــق‪ ،‬و سه‌رپه‌رشــتيكردنى‬ ‫زمان ـ ‌ه بياني ـه‌كان‪ ،‬شــێخ ئ ‌هبــو محمــد ‪ Š‬زۆر پشــتى ب ـ ‌ه ئ ـه‌و ده‌ب ‌هســتا‬ ‫ل ـ ‌ه داڕشــتنى پ ‌هيــام و ئ ـه‌و وتاران ـه‌ى ك ـه‌ ڕێبــازى ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى‬ ‫ڕونده‌كه‌ن ـه‌و ‌ه و ئابــڕوى دوژمنــان ده‌ب ـه‌ن‪ ،‬و ‌ه ل ‌هب ـه‌ر ئ ـه‌وه‌ى شــێخ‬ ‫س ـه‌رقاڵبوو ب ـ ‌ه كاره‌كانــى ديــوان‪ ،‬و به‌رپرســياريه‌تى ل ـ ‌ه وياليه‌ته‌كانــى‬ ‫ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى له‌ژێــر ئ ـه‌و ده‌س ـه‌اڵته‌ى ك ـ ‌ه پێش ـه‌واى بــاوه‌ڕداران‬ ‫دايبــوو پێــى‪ ،‬به‌ڵێنــى دا ب ـه‌ ئ ‌هبــو ســوله‌يمان به‌داڕشــتنى بيره‌كانــى‬ ‫له‌س ـه‌ر شــێوه‌ى چ ‌هنــد وتارێــك‪ ،‬له‌ب ـه‌ر متمان ـه‌ى به‌جوانــى‬ ‫داڕشــتنه‌كانى‪ ،‬و چا ـكـى لـ ‌ه دروســتكردنى په‌رتــوك‪ ،‬و تواناداربوونــى لـ ‌ه‬ ‫زانســتى ش ـه‌رعى‪ ،‬و تێگه‌يشــتنى ل ـه‌ رێبــازى ده‌ول ‌هتــى ئيســامى‪ ،‬بۆي ـ ‌ه‬ ‫ئ ‌هبــو ســوله‌يمان ناوێكــى خــوازراوى دانــا به‌نــاوى (ئ ‌هبــو مه‌يس ـه‌ره‌ى‬ ‫شــامى) له‌ژێــر چاودێــرى شــێخه‌وه‌‪.‬‬

‫ب ـه‌م شــێوه‌ي ‌ه ئ ـه‌م نازنــاوه‌ ده‌نگــى داي ـه‌و ‌ه ك ـه‌ له‌ڕێگاي ـه‌و ‌ه لێدانــى‬ ‫كوشــنده‌ى دا ل ـ ‌ه صه‌حه‌واتــى موڕت ـه‌د و شــێخه‌كانيان ل ـه‌ زانــا‬ ‫خراپـه‌كان‪ ،‬و ‌ه ئابــڕوى گروپـ ‌ه جيــاوازه‌كان و درۆكانيانــى بــرد ئه‌وانـه‌ى‬ ‫خۆيــان دابــو ‌ه پــاڵ ئيســام و ‌ه ئابــڕوى س ـه‌ركرد ‌ه و ئه‌هلــى ئــاره‌زوو‬ ‫وگومڕايــى بــرد‪ ،‬و ‌ه نهێنيه‌كانــى زۆر له‌وكه‌ســانه‌ى ئاشــكراكرد ك ـه‌‬ ‫وه‌ك «هێماي ـه‌ك» بــوون و خ ‌هڵــك ده‌يپه‌رســتن ل ـ ‌ه شــوێنى هللا‪ ،‬تــا‬ ‫واى لێهــات نــاوى (ئ ‌هبــو مه‌يســره‌ى شــامى) بووب ـه‌ س ـه‌رچاوه‌ى ڕاڕايــى‬ ‫گروپه‌كانــى صه‌حـه‌وات و سـه‌رخه‌ره‌كانيان به‌تايبه‌تــى زانــا خراپـه‌كان‬ ‫ئه‌وان ـه‌ى پاڵپشــتى ل ـ ‌ه موشــريكان د ‌هك ـه‌ن‪ ،‬ك ـ ‌ه چه‌نديــن جــار‬ ‫ســكااڵيان له‌س ـه‌ر كــرد‪ ،‬ل ‌هگ ـه‌ڵ بێتوانــا بونيــان ل ـه‌ وه‌اڵمدان ـه‌وه‌ى‬ ‫ئ ـه‌و وتاران ـه‌‪ ،‬و ‌ه ب ـه‌رده‌وام‬ ‫د ‌هگ ـه‌ڕان ك ـ ‌ه ئ ـه‌و كه‌س ـه‌‬ ‫ده‌بێــت كێبێــت‪ ،‬با�ســى‬ ‫چيڕۆك ‌هك ـه‌ى ئه‌ويــان‬ ‫بــۆ ه ‌همــوو ك ‌هســێك‬ ‫د ‌هكــرد ب ـه‌اڵم بێهــودا بــوو‪،‬‬ ‫نه‌گه‌يشــتن ب ـ ‌ه هيــچ‬ ‫ئه‌نجامێــك‪ ،‬يــان هيــچ‬ ‫زانياري ـه‌ك‪ ،‬به‌ڕاســتى هللا‬ ‫لێــى وه‌ربگرێــت‪ ،‬ك ‌هســێك‬ ‫بــوو كاره‌كانــى ده‌شــارده‌وه‌‬ ‫و با�ســى نه‌د ‌هكــرد لـ ‌ه تر�ســى‬ ‫ڕيــاء‪ ،‬و ‌ه دور ده‌كه‌وت ـه‌وه‌‬ ‫ل ـ ‌ه ناوبانــگ و ح ـه‌زى ب ـه‌‬ ‫نــاوو ده‌نگــى نه‌د ‌هكــرد‪.‬‬

‫زانست‪ ..‬وكردار‪ ..‬وبانگخوازى‬ ‫شــێخ ئ ‌هبــو ســوله‌يمان ك ‌هســێكى بێكــردار ن ‌هبــوو‪ ،‬به‌ڵكــو به‌ڕه‌حم ـه‌ت‬ ‫بێــت كه‌ســێكى كــردارى بــوو ورد ده‌بويـه‌و ‌ه له‌سـه‌رئـه‌وه‌ى كـ ‌ه ســودى‬ ‫بۆخــۆى و براكانــى ه ‌هي ـ ‌ه ل ـ ‌ه ئايــن و دونيايــان‪ ،‬وه‌ك ده‌ريــا بــوو ل ـ ‌ه‬ ‫باب ‌هتــى ته‌وحيــد‪ ،‬شــاره‌زابوو ل ـ ‌ه نه‌ت ـه‌و ‌ه و شــانه‌ جۆراوجــۆره‌كان‬ ‫ل ـه‌ كــۆن و تــازه‌‪ ،‬شــاره‌زا بــوو له‌س ـه‌ر مه‌زه ‌هب ـ ‌ه فيقهي ـه‌كان‪ ،‬زۆر‬ ‫ســوربوو له‌س ـه‌ر شــوێنكه‌وتنى س ـه‌له‌ف و ئه‌وان ـه‌ى ك ـه‌ ل ‌هس ـه‌ر‬ ‫ڕێبــازى س ـه‌له‌فبوون‪ ،‬زۆر خــۆى ب ـه‌دور د ‌هگــرت ل ـ ‌ه ئه‌هلــى ئــاره‌زوو و‬ ‫بيدع ـ ‌ه و وتاره‌كانيــان‪ ،‬هيــچ ڕێزێكــى بــۆ دانه‌د ‌هنــان‪ ،‬و زۆر شــار ‌هزابوو‬ ‫ل ـه‌ وته‌كانــى پێش ـه‌واكانى ن ‌هجــدى‪ ،‬و ‌ه ب ـه‌رده‌وام بانگه‌ش ـه‌ى‬

‫ئ ‌هبــو ســوله‌يمان زۆر‬ ‫به‌غيــره‌ت بــوو له‌س ـه‌ر‬ ‫ئاين ‌هكـه‌ى‪ ،‬وزۆر به‌تونــدى‬ ‫توڕه‌د ‌هبــوو بــۆ هللا‪ ،‬زۆر‬ ‫تاريق عبدالحليم يه‌كێك له‌ زانا تاغوته‌كانى جوله‌كه‌ى جيهاد‬ ‫ڕقــى ل ـه‌ زانــاى خ ـراپ بــوو‪،‬‬ ‫و ‌ه به‌تايب ‌هتــى ئه‌وان ـه‌ى‬ ‫پاڵده‌درێــن بــۆالى ته‌وحيــد وســونه‌ت‪ ،‬و ‌ه له‌س ـه‌روى هه‌مويان ـه‌وه‌ د ‌هكــرد بــۆ دوركه‌وتن ـه‌و ‌ه ل ـه‌ بانگه‌ش ـه‌كارانى گومڕايــى ئه‌وان ـه‌ى ك ـ ‌ه‬ ‫شــێخه‌كان و چاودێره‌كانــى صه‌ح ـه‌وات‪ ،‬هيــچ هه‌لێــك ن ‌هبــوو ئيــا ئێســتا له‌س ـه‌ر پێش ـه‌واكانى ن ‌هجــدى حيســاب ده‌كرێــن‪ ،‬ئه‌وان ـه‌ى‬ ‫خه‌ڵكــى ئــاگادار د ‌هكــرده‌وه‌ لێيــان‪ ،‬و ‌ه كــرداره‌ بێڕێــزه‌كان و هه‌ڵوێســته‌ دۆســتايه‌تى تاغوته‌كانــى ئــال ســعود و كلكه‌كانيــان د ‌هك ـه‌ن‪.‬‬ ‫ناشــرينه‌كانى ڕونده‌كردنـه‌وه‌‪ ،‬به‌ڵكــو هانــى براكانــى و ئه‌مير ‌هكـه‌ى ده‌دا‬ ‫ل ‌هس ـه‌ر كوشــتنيان و بڕين ـه‌وه‌ى ئ ـه‌و ئاشــوبه‌ى هه‌ڵيانگيرســاندوه‌‪ ،‬وه‌‬ ‫خــۆى پێــش ده‌خســت بــۆ ئ ‌همــكاره‌‪ ،‬وجێبه‌جێكردنــى ئ ـه‌و ئامانج ـه‌‪ .‬و ‌ه له‌س ـه‌ر ســوربوونى له‌س ـه‌ر ح ـه‌ق چه‌نديــن كاتژمێــر ده‌ماي ـه‌و ‌ه‬ ‫بــۆ لێكۆڵين ـه‌و ‌ه ل ـ ‌ه بابه‌تێكــى زانســتى و گ ـه‌ڕان ل ـ ‌ه بۆچوونــى زاڵ‬ ‫ه ـه‌روه‌ك له‌ميان ـه‌ى نوســينه‌كانى هانــى خه‌ڵكــى داو ‌ه بــۆ كوشــتنى‬ ‫جــا بۆچون ‌هك ـ ‌ه بۆچوونــى ه ـه‌ر ك ‌هســێك بواي ـ ‌ه و ‌ه له‌بينينــى ح ـه‌ق‬ ‫زۆرێــك ل ـه‌ زانــا خراپ ـه‌كان دۆســته‌كانى خاچپه‌رســتان‪ ،‬و ‌ه پيالنــى‬ ‫ســڵى نه‌د ‌هكــرده‌و ‌ه وه‌ جياوازي�شــى ن ‌هبــوو الى ئ ـه‌و ئايــا ئ ـه‌و ح ‌هق ـ ‌ه‬ ‫دانــا بــۆ كوشــتنى موڕت ـه‌دى ئه‌مريكــى (ح ‌همــز ‌ه يوســف) له‌كاتــى‬ ‫ز ى ڕه‌تكردن ـه‌وه‌ى بۆچونێكــى پێش ـه‌وايه‌كى ناس ـراو ‌ه يــان وازهێنان ـ ‌ه ل ـ ‌ه‬ ‫س ـه‌ردانيكردنى بــۆ توركيــا‪ ،‬ب ـه‌اڵم ق ـه‌ده‌رى هللا وابــوو ڕ گار‬ ‫ێ وته‌يه‌ ـكـى به‌ناوبانــگ‪.‬‬ ‫بــوو له‌د ‌هســتى مه‌فره‌زه‌كانــى ده‌وڵ ‌هتــى ئيســامى ئه‌وان ـه‌ى ل ـه‌و‬ ‫كارد ه‌ك ـه‌ن‪.‬‬ ‫ئه‌وه‌ش قورســيه‌كانى سـه‌رشــانى زيادكرد ك ‌ه الشـه‌ى ئه‌ويان ماندوو‬ ‫كردبــوو‪ ،‬و مێشــكيان س ـه‌رقاڵكردبوو‪ ،‬ئ ـه‌و كاره‌كانــى ل ‌هس ـه‌ره‌تاى‬ ‫به‌ياني ـه‌و ‌ه د ‌هســت پێد ‌هكــرد ل ـه‌ ڕێكخســتنى كاره‌كانــى ل ‌هگ ـه‌ڵ براكانــى‬ ‫ل ـه‌ گۆڤــارى دابيــق و گروپــى وه‌رگێ ـڕان‪ ،‬دواى ئ ـه‌و ‌ه د ‌هچــوو دانيشــتنى‬ ‫ناوازه‌‬

‫‪40‬‬

‫هانى سيباعى يه‌كێك له‌زانا تاغوته‌كانى جوله‌كه‌ى جيهاد‬

‫زۆر درێــژى د ‌هكــرد ل ‌هگ ـه‌ڵ هه‌ندێــك ل ـ ‌ه ب ـرا موجاهيده‌كانــى ئه‌وان ـه‌ى‬ ‫ك ـه‌وا تو�شــى هه‌ندێــك گومــان بووبــون له‌س ـه‌ر ڕێبــازى ده‌وڵه‌تــى‬ ‫ئيســامى‪ ،‬و ‌ه بانگــى د ‌هكــردن بــۆ گه‌ڕان ـه‌وه‌ بــۆ ڕێــگاى ڕاســت‪ ،‬دواى‬ ‫چ ‌هنــد كاتژمێرێــك ده‌گه‌ڕاي ـه‌و ‌ه بــۆ گفتوگۆكــردن و ولێكۆڵين ـه‌و ‌ه ل ـه‌‬ ‫په‌رتــوك و پێداچوون ـه‌وه‌ى وتاره‌كانــى‪ ،‬تــا كۆتــا كاتژمێره‌كانــى ش ـه‌و‬ ‫پاشــان ده‌گه‌ڕاي ـه‌وه‌ بــۆالى خانه‌واد ‌هك ـه‌ى ك ـ ‌ه ت ـه‌واو مانــدوو بووبــو‬ ‫و مان ـه‌وه‌ى تــا دره‌نگانــى ش ـه‌و بر�ســى كردبــوو و ‌ه برســيه‌تى الوازى‬ ‫كردبــوو‪ ،‬به‌جۆرێــك به‌درێژايــى ڕۆژ چ ‌هنــد پاروێكــى ك ‌همــى ده‌خــوارد‬ ‫تــا بتوانيــت پێــى بژيێــت‪.‬‬ ‫پله‌ى شه‌هاده‌ت‪ ..‬خۆشه‌ويستيه‌ك ‌ه ناكوژێته‌وه‌‬ ‫ســودى زۆرى بــۆ موســڵمانان و س ـه‌رقاڵبوونى ب ـ ‌ه داواكردنــى زانســت‬ ‫و بانگخــوازى ل ـه‌زۆر داواكردنــى كــرده‌ى ش ـه‌هاده‌تخوازى ئ ـه‌وى‬ ‫ك ـه‌م ن ‌هكــرده‌وه‪ ،‬و خوليــاى ئ ـه‌وى بــۆ به‌ره‌كانــى ج ‌هنــگ و خاڵه‌كانــى‬ ‫سه‌نگه‌رنشــينى ك ـه‌م ن ‌هكــرده‌وه‌‪ ،‬هه‌رك ـ ‌ه كاتــى ده‌رچوونــى گۆڤــارى‬ ‫دابيــق دوا د ‌هك ـه‌وت وكات نه‌د ‌همــا به‌براكانــى د ‌هگــوت به‌گاڵت ـه‌وه‌‬ ‫ك ـ ‌ه تاك ـ ‌ه ڕێــگا بــۆ ڕزگاربــوون ل ـه‌م كار ‌ه كــرده‌ى ش ـه‌هاده‌تخوازيه‌‪ ،‬وه‌‬ ‫هه‌ركاتێــك ده‌يبينــى ك ـ ‌ه براكانــى پيــان داده‌نێــن بــۆ پڕۆژه‌يه‌ ـكـى نــوێ‬ ‫گاڵتـه‌ى ل ‌هگـه‌ڵ د ‌هكــردن و ده‌يگــوت ده‌بێــت خــۆت به‌ته‌نيــا ئـه‌و پيالنـه‌‬ ‫جێبه‌جــێ بكـه‌ى‪ ،‬و ‌ه ده‌يگــوت وازل ‌همــن بێنــن بــا مــن لـ ‌ه پالن ‌هكـ ‌ه ن ‌هبــم‬ ‫مــن پــان داده‌نێــم بــۆ كــرده‌ى ش ـه‌هاده‌تخوازى‪.‬‬ ‫و ‌ه له‌كۆتــا ڕۆژه‌كانــى‪ ،‬كارى كــرد له‌س ـه‌ر پــڕۆژه‌ى گۆڤــارى ڕۆمي ـه‌‪ ،‬ك ـ ‌ه‬ ‫ئامانــج لێــى فراوانكردنــى بــوارى باڵوكردن ـه‌وه‌ بــوو‪ ،‬تــا چه‌نديــن زمــان‬ ‫ل ‌هخــۆى بگرێــت‪ ،‬وه‌ ڕێكخســتنى كاتــى ده‌رچوونــى‪ ،‬وه‌ ده‌رچوونــى‬ ‫ل ‌هي ـه‌ك كاتــدا‪ ،‬و ‌ه ئ ـه‌م پڕۆژ ‌هي ـ ‌ه س ـه‌رى گــرت به‌فه‌زڵــى هللا‪ ،‬وه‌ ڕۆمي ـه‌‬ ‫ده‌رچــوو‪ ،‬ڕۆميـه‌ گۆڤارێكــى مانگان ‌هيـه‌ ل ‌هيـه‌ك كاتــدا بـ ‌ه هه‌شــت زمانــى‬ ‫بيانــى ده‌رچــوو‪ ،‬بــۆ ئ ـه‌وه‌ى كاف ـران توڕ ‌هبــكات و دڵــى موه‌حيــده‌كان‬ ‫خــۆش بــكات و به‌هۆيـه‌و ‌ه ده‌وڵه‌تــى ئيســام و موســڵمانان سـه‌ربخات‪.‬‬ ‫وه‌ دواى ده‌رچوونــى ژمــاره‌ى ي ‌هك ـه‌م شــێخ ئ ‌هبــو موحه‌مم ـه‌دى‬ ‫فوڕقــان كــوژرا ‪ Š‬ل ـ ‌ه هێرشــێكى ئاســمانى خاچپه‌رســتى له‌شــارى‬ ‫ڕه‌قق ـه‌‪ ،‬ئ ‌هبــو ســوله‌يمان زۆر دڵت ‌هنــگ بــوو به‌كوژرانــى ئ ـه‌و‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش‬ ‫زۆر به‌جوانــى له‌س ـه‌ر ڕوخســاى ه ‌هســتى پێد ‌هك ـرا‪ ،‬له‌زۆرب ـه‌ى‬ ‫‪41‬‬

‫كاته‌كانــى بيــرى س ـه‌رقاڵبوو سه‌رســوڕمانى پێــوه‌ دياربــوو زه‌رده‌خه‌ن ـ ‌ه‬ ‫نه‌د ‌ههــات به‌د ‌همــى دا‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ش له‌ب ـه‌ر گه‌ور ‌هيــى شــوێنى شــێخ ئ ‌هبــو‬ ‫موحه‌مم ـه‌د له‌دڵــى‪ ،‬و ‌ه ل ‌هب ـه‌ر شــوێنه‌كه‌ى شــێخ ل ـه‌ نــاو ده‌وڵه‌تــى‬ ‫ئيســامى و له‌نێــو فه‌رمانــڕه‌واكان و س ـه‌ربازه‌كانى‪.‬‬ ‫جــا پەلەكردنــی زۆربــوو لــە داواكردنــی دەرچــوون بــۆ سەنگەرنشــینی‬ ‫و بەشــداربوون لــە شــەڕەكان‪ ،‬تاوەكــو ئەمیرەكــەی مۆڵەتــی پێــدا‬ ‫دەربچێــت‪ ،‬ئینجــا دەرچــوو و داوای نزیكتریــن خاڵــی سەنگەرنشــینی‬ ‫دەكــرد لــە دوژمنــان‪ ،‬وە ئــەوەی زیاتریــن مەتر�ســی هەیــە لەســەر‬ ‫جەنــگاوەران‪ ،‬جــا ڕێنمونــی براكانــی دەكــرد بــۆ بــەرەی جەنــگ لــە‬ ‫باكــووری شــاری تەبەقــە‪ ،‬وە جێگیربــوو لــە یەكێــك لــە گونــدەكان‬ ‫لەگــەڵ ژمارەیە ـكـی كــەم لــە براكانــی لەژێــر بۆردومانــی فڕۆكەكانــی‬ ‫خاچپەرســتان‪ ،‬تاوەكــو ئــەوە بــوو هللا ‪ b‬كوژرانــی بــۆ بڕیارداربــوو‬ ‫بــە موشــەكێك كـ ‌ه ئــەو خانــووەی پێــكا كــە ئــەو خــۆی تیــادا پەنادابــوو‪،‬‬ ‫و ئــەوە هاتــەدی كــە ئاواتــی بــۆ دەخواســت‪ ،‬وە چیڕۆ ـكـی جیهادەكــەی‬ ‫كۆتایی هات هەروەك ئەودەیویست لە سەرەتاكەیدا‪ ،‬شەهیدبوون‬ ‫لــە پێنــاو هللا‪ ،‬لــە ڕیــزی یەكــەم‪ ،‬ڕووی وەرنەگێـڕا لــە ڕووبەڕووبوونــەوە‬ ‫بەرامبــەر دوژمــن‪ ،‬پشــتی تــێ نەكــردن‪ ،‬ئــاواى داده‌نێيــن‪.‬‬ ‫ئ ‌هبــو ســوله‌يمانى شــامى رۆيشــت بــێ ئـه‌وه‌ى ه ‌هســت بـ ‌ه حه‌ســانه‌وه‌ى‬ ‫الش ـ ‌ه و مێشــك و بيــرى بــكات له‌س ـه‌ره‌تاى بوونــى به‌هاوڕێــى شــێخى‬ ‫به‌ڕێــز ئ ‌هبــو موحه‌مم ـه‌دى فوڕقــان هللا له‌هه‌ردوكيــان وه‌ربگرێــت‪.‬‬ ‫ڕۆيشــت و وێن ‌هك ـه‌ى به‌چاپك ـراوى ماي ـه‌و ‌ه ل ـ ‌ه بيــرى براكانــى ل ـ ‌ه كۆتــا‬ ‫كاتژمێره‌كانــى ش ـه‌و و ســپێده‌ى به‌يانيــان و و لێكۆڵين ـه‌وه‌ى باب ـه‌ت و‬ ‫پێداچوون ـه‌وه‌ى په‌رتــوك‪ ،‬و نوســينى وتــار‪.‬‬ ‫ئ ‌هبــو ســوله‌يمان رۆيشــت و ڕاگه‌ياندنــى فێركــرد چــۆن بانگه‌ش ـ ‌ه‬ ‫بــكات و ‌ه چــۆن به‌ڕێگ ـه‌ى چــاك داب ـڕاوات و هانــى كوشــتارى كاف ـران‬ ‫بــدات‪ ،‬ئ ـه‌وه‌ى ب ‌هكــردار كــرد و نمونه‌ي ‌ه ـكـى چــاك بــوو‪.‬‬ ‫هللا ڕه‌حمــت پێبــكات ئ ‌هبــو ســوله‌يمان‪ ،‬و ‌ه كۆمانبكات ـه‌و ‌ه ل ‌هگ ـه‌ڵ تــۆ‬ ‫و شــێخه‌كانت ل ـ ‌ه فيرده‌و�ســى ب ـه‌رز‪.‬‬

43

‫‪ ۸‬ګڼه‬

‫ای موحدینــو؛ زیـــری واورئ؛ پـــه اللـــه‬ ‫عزوجـــل قســـم! مونږ بـــه کلـــه هـــم د خپـل‬ ‫جهـــاد څخـه دمـــه ونکړو؛ مګـــر د رومیـه د‬ ‫زیتونـــو د ونـــو النــدې‬

‫فهــرس‬

‫ابو حمزه املهاجر ‪‬‬

‫سریزه‬ ‫تــر مرګــه د خپــل رب عبــادت‬ ‫کــوه‬

‫‪4‬‬

‫ځانګړي‬ ‫من المؤمنين رجال‬

‫‪36‬‬

‫مقالې‬ ‫د اهلل ســبحانه وتعالــی وعده‬ ‫ریښتونې ده‬

‫‪6‬‬

‫د اسالمي دولت قیام‬

‫‪8‬‬

‫پــه دنیــا کــې بــې رغبتــي د‬ ‫ســلفو تــګالره ده‬

‫‪12‬‬

‫خــو بیــا انجــام د همــدوی پــه‬ ‫برخــه وي‬

‫‪16‬‬

‫د روغتیــا نعمــت او پــه مــرض‬ ‫مبتــا کیــدل‬

‫‪26‬‬

‫طاغوت ته فیصله وړونکي‬

‫‪30‬‬

‫د مشــرکینو ســره پــه ټولــه‬ ‫و جنګیــږ ئ‬

‫‪34‬‬

‫‪36‬‬

‫‪16‬‬

‫خبرونه‬ ‫امني او نظامي عملیات‬

‫‪22‬‬ ‫‪30‬‬

‫‪6‬‬ ‫فهرس‬

‫‪2‬‬

‫كلــه چــې هللا ســبحان وتعالــی پــه یــو بنــده احســان وکــړي نــو د‬ ‫هغــه ظاهــرد باطــن پــه څیــرکــړي‪ ،‬پــه عقیــده ـکـې یــې د نفــاق څخــه‬ ‫خــاص کــړي او لــه هغــه چــا یــې ونــه ګرځــوي چــې د هغــه وینــا د‬ ‫عمــل ســره مخالفــت لــري‪.‬‬ ‫همدغــه ډول نعمتونــه هللا تعالی‪-‬دخپــل خــاص فضــل لــه‬ ‫مخــې‪ -‬لــه ډیــرو خــواو څخــه پــه اســامي دولــت هــم کــړی چــې‬ ‫هیــڅ پــه شــمیر ـکـې نــه راګیریــږي‪ ،‬پــه ســر ـکـې یــې د دغــه دولــت د‬ ‫جوړښــت هــدف او منــځ تــه راتلــل دي‪ ،‬د دې دولــت د جوړیــدو‬ ‫ســبب یواځــې د هللا تعالــی د دیــن قیــام او د شــریعت نفــاذ دی‪.‬‬ ‫اســامي دولــت د دیــن پــه قیــام ـکـې د هغــو ټولــو ډلــو او‬ ‫تنظیمونــو ســره توپیــر لــري چــې دنیــا یــې لــه چیغــو ډکــه کــړې او‬ ‫دا بیانونــه او نظریــات یــې وړانــدې کــول چــې ګوا ـکـې مونــږ د دیــن‬ ‫د قیــام لپــاره کار کــوو او کــه مونــږ تــه واکمنــي پــه الس را�شــي نــو‬ ‫سمدســت بــه مونــږ د دیــن قیــام کــوو‪ ،‬خــو هغــه مهــال د دوی‬ ‫دجــل فریــب‪ ،‬دوراغ او وعــده خالفــي پــه ډاګــه شــول چــې کلــه دوی‬ ‫تــه واکمنــي پــه الس ورغلــه‪ ،‬بیــا نــو دوی د طواغیتــو پــه قوانینــو‬ ‫فیصلــې پیــل کــړې او د خپلــو ســمبولونو‪ ،‬تنظیمونــو او مش ـرانو‬ ‫بقــاء یــې د دیــن پــه قیــام مخکــې کــړل‪ ،‬خــو اســامي دولــت د دوی‬

‫بــرعکــس دی؛ اســامي دولــت تــه چــې هللا تعالــی کلــه هــم د ځمکــې‬ ‫کومــه برخــه فتــح کــړې او هلتــه یــې واکمنــی ورکــړې نــو فــورا یــې‬ ‫غازیانــو هلتــه د هللا تعالــی د دیــن قیــام کــړی‪ ،‬خلکــو تــه یــې امــر‬ ‫باملعــروف او نهــي عــن املنکــرکــړى‪ ،‬اګــرچــې د خالفــت مجاهدیــن‬ ‫پــوه او پــوره بــاوري دي چــې د هللا تعالــی د دیــن قیــام بــه پــه دوی‬ ‫ټــول کفــار راجمــع کــوي او د منافقینــو پــه ســینو ـکـې بــه ورتــه اور‬ ‫بلیــږي‪ ،‬لیکــن د مجاهدینــو ســره یواځــې د هللا تعالــی د رضــا منــدۍ‬ ‫فکــر دی او بــس‪.‬‬ ‫د یــو بنــده ســترګې هغــه مهــال یخــې �شــي چــې کلــه د دې دومــره‬ ‫ســختو جنګونــو او مشــکالتو باوجــود وګــوري چــې هــرې خواتــه د‬ ‫ملونــځ قیــام کیــږي‪ ،‬زکات راغونډیــږي امــر باملعــروف او نهــی عــن‬ ‫املنکــر روان دی او حــدود قایمیــږي‪.‬‬ ‫تــه ګــورې چــې د اســام زمریــان پــه خپلــو وینــو تاریخــي خونــړۍ‬ ‫پي�ښــې لیکــي‪ ،‬خپــل روحونــه قربانــوي او د یــو ښــارپــه اطرافو ـکـې د‬ ‫ټولې نړۍ د کفارو او مشــرکینو په مقابله کې ســینه ســپروالړدي‪،‬‬ ‫مګرپه همدغه مهال کې اذانونه کیږي‪ ،‬د جنګ خطونو ته نږدې‬ ‫مسلمانان په مسجدونو کې راجمع کیږي‪ ،‬ترڅنګ یې نور ورونه‬ ‫پــه مســتحقینو زکات وی�شــي‪ ،‬اســامي محکمــې خپــل کارتــه دوام‬ ‫سریزه‬

‫‪4‬‬

‫د مرتدینو لخوا د رشیعت د تطبیق کولو ټولې وعدې او دعوې درواغ شوې‬

‫ورکــوي د پورتــه کــړی شــویوقضیــوفیصلــې کــوي‪ ،‬پــه مســتحقینو‬ ‫د هللا تعالــی حــدود نافذیــږي اوامــرباملعــروف اونهــي عــن املنکــرپــه‬ ‫هیــڅ حــال نــه توقفیــږي‪ ،‬چــې پــه همــدې توګــه د هللا تعالــی دیــن پــه‬ ‫پــوره توګــه تطبیــق �شــي‪.‬‬ ‫مجاهــد پــه لومړیــو خطونــو ـکـې پــدې خاطــر ثابــت قدمــه دی‬ ‫چــې لــه هغــه شــاته د شــریعت قیــام پــه هغــه ځمکــه ـکـې کیــږي‬ ‫چــې دی تــرې د مشــرکینو پــر وړانــدې دفــاع کــوي‪ ،‬مجاهــد پــه‬ ‫دې خبــره پــه یقینــي توګــه پــوه دی چــې د دښــمن پــر وړانــدې د ده‬ ‫کامیابــي د ده د مــټ پــه قــوت نــده‪ ،‬نــه د ده د وســلې پــه دقــت او‬ ‫د وســائلو پــه زیاتوالــي‪ ،‬بلکــې دغــه یواځــې او یواځــې د هللا تعالــی‬ ‫فضــل او احســان دی‪ ،‬بیــا چــې کلــه د مجاهــد یقیــن نــور هــم زیــات‬ ‫�شــي چــې د دیــن قیــام د هللا تعالــی د ارادې ســره ســم کیــږي نــو‬ ‫پــدې یــې هــم یقیــن زیــات �شــي چــې هللا تعالــی بــه ورتــه د دښــمن پــر‬ ‫وړانــدې فتــح ورکــوي او وعــدې بــه ورســره پــوره کــوي‪ ،‬مجاهــد د‬ ‫خپــل لــوري څخــه د کفــارو او مشــرکینو ســره د جهــاد پــه توګــه د‬ ‫دیــن قیــام کــوي او اســامي ټولنــه ســاتي‪.‬‬ ‫د مجاهــد تــرشــا نــور ورونــه د مجاهــد لپــاره هغــه ډلــه وي چــې‬ ‫دی ورتــه پنــاه راوړي‪ ،‬دغــه ورونــه د مســلمانانو د مــال او عــزت‬ ‫ســاتنه کــوی او د جهــاد د لیکــو څخــه یواځــې پــه دې خاطــر لــرې‬ ‫دي چــې د امیــراملومنیــن امــر دی‪ ،‬ترڅــو دوی د خپلــې فری�ضــې او‬ ‫امانــت اداء وکــړی �شــي‪ ،‬ځکــه چــې د هللا تعالــی شــعائر نــه ســاتل‬ ‫کیــږي د احــکام نــه پلــي کيــږي او د هغــه حــدود نــه تطبیقیــږي مګــر‬ ‫پــه همــدوی‪ ،‬دوی همیشــه پــه دې انتظــار وي چــې کلــه جهــاد تــه‬ ‫وغوښــتل �شــي نــو والړ�شــي کــه مرســته تــرې وغوښــتل �شــي مرســته‬ ‫وکــړي او کــه امــر ورتــه وکــړل �شــي دوی تابعــداري وکــړي‪.‬‬ ‫د مجاهدینــو حالــت همدغــه شــان دوام لــري د اســامي دولــت‬ ‫مجاهدیــن تــر هغــې د دیــن قیــام کــوي ترڅــو چــې پــه یــوه خــاوره‬

‫واکمنــي لــري او چــې کلــه پــه‬ ‫یــوه خــاوره دښــمن غلبــه‬ ‫وکــړي او دوی د خپــل ټــول‬ ‫کوښــښ وروســته د خپلــو‬ ‫امیرانــو پــه امــر شــاتګ‬ ‫وکــړي‪ ،‬نــو بیــا یــو ځــل بیــا‬ ‫کوښــښ کــوي چــې دغــه‬ ‫خــاوره ونی�ســي؛ د هللا‬ ‫تعالــی وعــده پــرې ریښــتیا‬ ‫کــړي او دیــن پکــې یــو ځــل‬ ‫بیــا حاکــم �شــي او د دوی‬ ‫صحیــح تــګالره خلکــو تــه‬ ‫څرګنــده �شــي‪.‬‬ ‫امــام بخــاري د انــس‬ ‫بــن مالــک ر�ضــي هللا عنــه‬ ‫څخــه روایــت کــوي چــې‬ ‫رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم فرمايي‪(:‬کــه د قیامــت ورځ هــم‬ ‫قائمه �شي او ستاسو د یو تن په الس کې د کجورې نیالګی وي نو‬ ‫تــرهغــې دې نــه پاڅــي چــې دغــه نیالګــی یــې نــال کــړی نــه وي) [االدب‬ ‫املفــرد]‪.‬‬ ‫نــو ای د خالفــت غازیانــو ای د شــریعت ســاتونکو‪ ،‬تاســو بایــد‬ ‫د نیکــۍ واړه کارونــه ســپک ونــه ګڼــئ‪ ،‬پــه تاســو ـکـې دې کــوم یــو تــن‬ ‫لــدې عاجــزه نــه �شــي چــې د اســام کومــه شــعیره راژونــدۍ کــړي او‬ ‫یــا کــوم غــوره عمــل تــه بلنــه وکــړي‪ ،‬اګــرکــه پــه جنــګ او د دښــمن‬ ‫پــه مخنیــوي‪ ،‬د اســامي ټولنــې نــه پــه دفــاع او د ســنګرپــه ســاتنه‬ ‫ـکـې هــم مشــغول وي‪.‬‬ ‫پــام کــوئ پــام! چیرتــه د هللا تعالــی د پــوره دیــن قیــام د واکمنــۍ‬ ‫پــه کومــه ځمکــه ـکـې وروســته نکــړئ اګــرکــه یــوه ورځ یــا یــو ســاعت‬ ‫ولــې نــه وي‪ ،‬ځــان وســاتئ چیرتــه د هللا تعالــی کومــه شــعیره یــا حکــم‬ ‫پــه هغــه خــاوره ـکـې معطــل ن�شــي چــې ستاســو د الس النــدې ده اګــر‬ ‫کــه د یــو ســاعت لپــاره ولــې نــه وي‪ ،‬چېرتــه هللا مکــړه رب العاملیــن‬ ‫درڅخــه نــا رضــا ن�شــي او پــه خپــل الس د دښــمن ســره د خپــل ځــان‬ ‫پــرخــاف مرســته ونکــړئ‪ ،‬هللا تعالــی فرمايــي‪{َ :‬ف َمــن َي ْع َمـ ْـل ِم ْث َقـ َ‬ ‫ـال‬ ‫َ َّ َ ْ ً َ َ ُ َ َ َ ْ َ ْ ْ َ َ َ َ‬ ‫ـال ذ َّر ٍة شـ ًّـرا َيـ َـر ُه} [الزلزلــة]‪ ،‬نــو چــا‬ ‫ذر ٍة خيــرا يــره *ومــن يعمــل ِمثقـ‬ ‫چــې د یــوې ذرې پــه مقــدارنیــک عمــل وکــړوبــه یــې وینــي او چــا چــې د‬ ‫یــوې درې پــه مقــداربــد عمــل وکــړوبــه یــې ګــوري‪.‬‬

‫‪5‬‬

‫هللا تعالــی د هغــو مومنانــو صفــت کــوي چــې د هغــه تعالــی د خبــرو‬ ‫تصدیــق کــوي او د هغــه تعالــی د وعــدو پــه ريښــتین ولــۍ یقیــن لــري‪ ،‬دغــه‬ ‫مومنــان د خپــل دغــه یقیــن څخــه پــه هیــڅ حالــت ـکـې نــه لــرې کیــږي‪ ،‬کــه‬ ‫ســختي وی او کــه اســاني‪ ،‬بلکــې د مشــکالتو پــرمهــال د هللا تعالــی پــه آیتونــو‬ ‫او وعــدو د دوی ایمــان نــور هــم زیــات �شــي‪ ،‬د هغــه تعالــی امــراو حکمــت تــه‬ ‫تســلیم �شــي او د هغــه پــه پریکــړه او تقدیــر را�ضــي �شــي‪.‬‬ ‫ډیــر ځــل بنــده امیــد لــري چــې د هللا تعالــی نصــرت او پراخــي بــه پــه یــوه‬ ‫معینــه طریقــه او پــه ځانګــړو پيښــو ـکـې را�شــي‪ ،‬خــو هللا تعالــی خپــل لــوی‬ ‫حکمتونــه لــري چــې ممکــن پــر مونــږ یــې ډیــر پــټ �شــي‪.‬‬ ‫د بیلګې په توګه؛ د مومنانو آرزو وه چې د قریشو د قافلې سره مخ �شي‬ ‫او بې له جګړې یې الس ته راوړي‪ ،‬چې دغه غنیمت به یې د یوه وخت پورې‬ ‫مقاله ‪6‬‬

‫د قــوت او ځواکمنــۍ لپــاره کافــي وي‪ ،‬خــو هللا تعالــی پــه خپــل علــم او حکمــت‬ ‫بــل څــه غوښــتل‪ ،‬د هغــه تعالــی اراده وه چــې قافلــه خالصــه �شــي او قریــش د‬ ‫مســلمانانو جنــګ تــه یــو دا�ســې لښــکرراوبا�ســي چــې د مســلمانانو د شــمیرې‬ ‫څخــه درې چنــده زیــات وي‪ ،‬د قریشــو طمــع وه چــې مســلمانان بــه لــه منځــه‬ ‫یو�سي‪ ،‬چیرته چې مسلمانان اوس د قریشود هیبت له منځه وړلوپه الروو‬ ‫او پــه قریشــو او د هغــوی پــه تجــارت یــې الس پورتــه کاوه‪ ،‬نــو هللا تعالــی د بــدر‬ ‫ُ َّ‬ ‫َ ْ‬ ‫فرمايي‪{:‬وِإذ َي ِع ُدك ُم الل ُه ِإ ْح َدى‬ ‫لویه غزا رامنځ ته کړه‪ ،‬هللا تعالی یې په اړه‬ ‫َّ ْ َ َ ُ ُ َ ُ ْ َ ُ ُ َّ ُ َْ‬ ‫َّ َ َ َ ُ َ َ َ َ َ‬ ‫ات الشوك ِة تكون لكم وي ِريد الله أن‬ ‫الطا ِئف َت ْي ِن أ َّن َها لك ْم َوت َو ُّدون أ َّن غ ْي َر ذ‬ ‫ِ‬ ‫ََْ ََ َ َْ‬ ‫ُ َّ ْ َ َّ َ‬ ‫َْ‬ ‫َ ُ َّ ْ َ َّ َ ُ ْ‬ ‫اطـ َـل‬ ‫ي َ ِحــقَ الحـ ْـق ِبك ِل َما ِتـ ِـه ويقطــع د ِابـ َـر الكا ِف ِريــن * ِلي ِحــق الحــق ويب ِطـ َـل الب ِ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َولـ ْـو كـ ِـر َه ال ْج ِر ُمــون} [األنفــال‪ ،]8 - 7 :‬ژبــاړه‪ :‬کلــه چــې هللا تعالــی ستاســو ســره‬ ‫د یوې ډلې په اړه وعده وکړه چې هغه به تاسو ته درکوي او تاسو خوښوله‬ ‫چــې بــې وســلې او بــې ځواکــه ډلــه ستاســو پــه برخــه �شــي(یعنې قافلــه)‪ ،‬خــو هللا‬ ‫تعالی غوښتل چې حق په خپلو کلماتو ثابت کړي او د کفارو بیخ پرې کړي‪،‬‬ ‫ترڅــو حــق ثابــت کــړي او باطــل لــه منځــه یو�ســي اګــرکــه جنایتــکاران یــې نــه‬ ‫خوښوي‪.‬‬ ‫پــه دغــې واقعــه ـکـې د هللا تعالــی لــه عجیبــو حکمتونــو څخــه یــوه خبــره دا‬ ‫هــم وه چــې کفــاریــې د مومنانــو پــه ســترګو ـکـې کــم ښــکاره کــړل‪ ،‬ترڅــو تــرې ونــه‬ ‫یریــږي او مومنــان یــې کفــارو تــه کــم ښــکاره کــړل ترڅــو د مومنانــو پــرجنــګ‬ ‫َ ُ َ ً‬ ‫ْ َ‬ ‫ـي‪{:‬وإ ْذ ُير ُيك ُم ُ‬ ‫زړور �شــي‪ ،‬هللا تعالــی فرمايـ َ‬ ‫وهـ ْـم ِإ ِذ ال َتق ْي ُتـ ْـم فــي أ ْع ُي ِنكـ ْـم ق ِليــا‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫هللا أ ْمـ ًـرا َك َ‬ ‫َو ُي َق ّل ُل ُكـ ْـم فــي َأ ْع ُينهـ ْـم ل َي ْق�ضـ َـي ُ‬ ‫ان َم ْف ُعـ ًـول َوإلــى هللا ُت ْر َجـ ُـع ْال ُمـ ُ‬ ‫ـور}‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫[األنفــال‪ ،]44 :‬ژبــاړه‪ :‬کلــه چــې هللا تعالــی تاســو تــه هغــوی د مخامــخ کیــدو پــر‬ ‫مهال کم ښکاره کړل او تاسویې د هغوی په نظرکې کم ښکاره کړئ‪ ،‬ترڅو‬ ‫هللا تعالی د هغه کارفیصله وکړې چې کیدونکی دی اوهللا تعالی ته د کارونو‬ ‫فیصلــې ورســتنیدونکې دي‪.‬‬ ‫کلــه چــې دواړه ډلــې ســره یــوبــل ـکـې ننوتــې کفــارو دا�ســې احســاس کــړه چــې‬ ‫مســلمانان ګوا ـکـې د هغــوی دوه چنــده دي‪ ،‬نــو پ�ښــې یــې خویــه ولړزیــدې‪،‬‬ ‫معنویــات یــې مــخ ښــکته روان شــول‪ ،‬ځــواک یــې کمــزوری شــو او د کامیابــۍ‬ ‫امیدونــه یــې لــه خــاورو ســره خــاورې شــول‪ ،‬چیرتــه چــې هللا تعالــی مومنــان پــه‬ ‫َ ْ َ َ َُ‬ ‫ٌ‬ ‫َ‬ ‫ان لكـ ْـم َآيــة ِْفــي ِفئ َت ْيـ ِـن‬ ‫خپلــه مرســته قــوي کــړل‪ ،‬هللا تعالــی فرمايــي‪{ :‬قــد ك‬ ‫َّ َ ُ ْ َ َ َ ٌ َ َ ْ َ ُ ْ ْ َ ْ ْ َ َ ْ‬ ‫ْ‬ ‫ٌ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ال َت َق َتــا ِف َئــة ُت َقا ِتـ ُـل ِفــي َسـ ِـب ِيل اللـ ِـه وأخــرى كا ِفــرة يرونهــم ِمثلي ِهــم رأي العيـ ِـن‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫صــره َمـ ْـن َي َشـ ُـاء إ َّن فــي َذلـ َـك َلع ْبـ َـر ًة لولــي ْال ْب َ‬ ‫َ َّ ُ ُ َ ّ ُ َ ْ‬ ‫صـ ِـار} [آل عمـران‪:‬‬ ‫واللــه يؤ ِيــد ِبن ِ ِ‬ ‫ِ ِ ِ ِ ِ ِ‬ ‫‪ ،]13‬ژبــاړه‪ :‬ستاســو لپــاره پــه هغــو دوه مخامــخ کیدونکــو ډلــو ـکـې د عبــرت‬ ‫نښــتې وې؛ یــوې ډلــې د هللا تعالــی پــه الره ـکـې جنــګ کاوه او بلــه ډلــه کافــره وه؛‬ ‫دې کافــرې ډلــې مومنــان خپــل دوه چنــده لیــدل او هللا تعالــی پــه خپلــه مرســته‬ ‫هغــه څــوک پیــاوړي کــوي چــې د هغــه خوښــه �شــي‪ ،‬پــه دې کار ـکـې د عقلمنــدو‬ ‫لپــاره عبــرت دی‪.‬‬ ‫پــه احـزاب جګــړه ـکـې هــم دغــه ډول حــاالت مخــې تــه راغلــل‪ ،‬چیرتــه چــې‬ ‫هللا تعالــی پــه مومنانــو ســخته ازموینــه راوســتله چــې بیخــي د هغــوی پــه توقــع‬ ‫ـکـې نــه وه‪ ،‬نــو پــدې ســره د هللا تعالــی او د رســول‪-‬صلی هللا علیــه وســلم‪ -‬پــه‬ ‫وعــدو د مومنانــو ایمــان نــور هــم زیــات شــو‪ ،‬چــې هللا تعالــی بــه مومنانــو تــه‬ ‫نصــرت ورکــوي او کفــارو تــه بــه ماتــې ورکــوي‪.‬‬ ‫َ َ ُّ َ َّ َ َ ُ ْ ُ ُ ْ َ َ َّ َ َ ْ ُ ْ ْ‬ ‫هللا تعالــی فرمايــي‪{ :‬يــا أيهــا ال ِذيــن آمنــوا اذكــروا ِنعمــة اللـ ِـه عليكــم ِإذ‬ ‫ً َّ‬ ‫ً‬ ‫َ ْ ُ ْ ُ ُ ٌ ََ ْ َ‬ ‫ـود فأ ْر َســل َنا َعل ْي ِهـ ْـم ِريحــا َو ُج ُنــودا لـ ْـم َت َر ْو َهــا} [األحـزاب‪] 9 :‬ژبــاړه‪:‬‬ ‫جاءتكــم جنـ‬ ‫ای مومنانو پرتاســو د هللا تعالی نعمت رایاد کړئ چې کله تاســو ته لښــکرې‬ ‫راغلــې نــو مونــږ پــرې طوفــان راولیــږه او دا�ســې لښــکرې چــې تاســو نــه لیدلــې‪.‬‬ ‫ابــن کثیــررحمــه هللا وايــي‪ ”:‬هللا تعالــی پــرمومنــو بندګانــو د خپــل نعمــت‪،‬‬ ‫‪7‬‬

‫فضل او احسان ذکرکوي‪ ،‬چیرته چې هللا تعالی هغو کفارو ته ماتې ورکړه‬ ‫او لــه مومنانــو څخــه یــې د هغــوی مخــه واړولــه چــې د خنــدق پــه کال پــردوی‬ ‫راجمــع شــوي وو‪ ،‬کلــه چــې د صحیــح روایاتــو پــراســاس د پنځــم هجــري کال‬ ‫په شوال میاشت کې مشرکین راغلل او د مدینې په ختیځ د احد غره سره‬ ‫نــږدې یــې واړول‪ ،‬یــوه ډلــه مشــرکین د مدینــې پــه لــوړه برخــه ـکـې ځــای پرځــای‬ ‫َ ُ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ َ‬ ‫شــوه‪ ،‬لکــه چــې هللا تعالــی فرمايــي‪{ِ :‬إذ َج ُاءوكـ ْـم ِمـ ْـن ف ْو ِقكـ ْـم َو ِمـ ْـن أ ْســف َل‬ ‫ِم ْن ُكم} ژباړه‪ :‬کله چې دوی تاسو ته له برې او لرې خوا څخه راغلل‪ ،‬رسول‬ ‫هللا صلــی هللا علیــه وســلم د نــږدې درې زره(او پــه یــو روایــت ـکـې اووه ســوه‬ ‫راغلــي) مســلمانانو ســره را بهــر شــو ؛ســلع غــر یــې شــاته کــړ او مخونــه یــې د‬ ‫ښــمن تــه کــړه “‬ ‫د دا�سې سختو مشکالتو او کفري لښکرو د راجمع کیدو باوجود‪ ،‬ابن‬ ‫کثیررحمه هللا وايي‪“ :‬مشــکالت ســخت شــول او حاالت ترینګلي شــول او په‬ ‫مســلمانانو کــړۍ راتنګــې شــوې‪ ،‬لکــه چــې هللا تعالــی فرمايــي‪{ُ :‬ه َن ِالـ َـك ْاب ُت ِلـ َـي‬ ‫ُْْ َ ُ ْ ُ ْ‬ ‫َ‬ ‫الؤ ِم ُنــون َوزل ِزلــوا ِزلـ َـزاال شـ ِـد ًيدا} ‪ ،‬همدغلتــه پــه مومنانــو ازموینــه راغلــه او‬ ‫پــه ســختو لړزولــو ولړزیــدل‪ ،‬کفــارو د رســول هللا صلــی هللا صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم او صحابــه کرامــو محاصــرې تــه نــږدې یــوه میاشــته دوام ورکــړ”‬ ‫د دغــې ســختۍ وروســته بیــا د هللا تعالــی مرســته راغلــه‪ ،‬او پــه یــو نــا اشــنا‬ ‫حالــت ـکـې د مســلمانانو څخــه دغــه تنګــي لــرې شــوه‪ ،‬چــې هللا تعالــی پکــې د‬ ‫خپــل قــوت‪ ،‬قــدرت‪ ،‬عــزت‪ ،‬حکمــت اوپــه مومنانــود مهربانــۍ ن�ښــې راښــکاره‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫ُ َ‬ ‫َ‬ ‫کــړې هللا تعالــی فرمايــي‪{َ :‬و َر َّد هللا ال ِذيـ َـن ك َفـ ُـروا ِبغ ْي ِظ ِهـ ْـم لـ ْـم َي َنالــوا خ ْيـ ًـرا‬ ‫َ‬ ‫ـال َو َك َ‬ ‫َو َك َفــى هللا ْالُ ْؤ ِم ِنيـ َـن ْال ِق َتـ َ‬ ‫ان هللا ق ِو ًّيــا َع ِزيـ ًـز} [األح ـزاب‪ ،]25 :‬ژبــاړه‪ :‬او‬ ‫هللا تعالــی کفــار د خپلــې غو�ســې نــه ډک ســتانه کــړل او هیــڅ الســته راوړنــه‬ ‫ورســره نــه وه‪ ،‬او هللا تعالــی د مومنانــو لپــاره د جنــګ څخــه کافــي شــو‪ ،‬او هللا‬ ‫تعالــی زورور او غالبــه دی‪.‬‬ ‫هللا تعالــی بیــا مومنانــو ســره د بنــي قریظــه پــر خــاف مرســته وکــړه‪ ،‬د‬ ‫هغوی وینه توی شــوه او هللا تعالی مومنانو ته ډیرغنیمتوته له بني قریظه‬ ‫َ‬ ‫ور پــه برخــه کــړل‪ ،‬هللا تعالــی فرمايــي‪{َ :‬و َأ ْنـ َـز َل َّالذيـ َـن َظ َاه ُر ُ‬ ‫وهـ ْـم ِمـ ْـن أ ْهـ ِـل‬ ‫ِ‬ ‫الر ْعـ َـب َفر ًيقــا َت ْق ُت ُلــو َن َو َت ْأسـ ُـرونَ‬ ‫ْالك َتــاب مـ ْـن َ‬ ‫اصيهـ ْـم َو َقـ َـذ َف ِفــي ُق ُل ِوبهـ ُـم ُّ‬ ‫ص َي‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ ً ِ َ ِ َ ْ َ َ ُ ْ َ ْ َ ُ ْ َ َ َ ُ ْ َ َ ْ َ َ ُ ْ َ َ ْ ً َ ْ َ َ ُ َ َ َ َ َّ‬ ‫اللــهُ‬ ‫ف ِريقــا * وأورثكــم أرضهــم و ِديارهــم وأموالهــم وأرضــا لــم تطئوهــا وكان‬ ‫ََ ُ ّ َ َ‬ ‫�شـ ْـي ٍء ق ِد ًيرا}[األح ـزاب‪ ،]26-27 :‬ژبــاړه‪ :‬او هللا تعالــی هغــه خلــک د‬ ‫علــى ك ِل‬ ‫خپلو کالوونو څخه راښکته کړل چې د دې مشرکینو سره یې مرسته کړې‬ ‫وه‪ ،‬د هغــوی پــه زړونــو ـکـې یــې رعــب واچــاوه؛ نــو تاســو لګیــا شــوئ ځینــې مــو‬ ‫وژل او ځینــې مــو بندیــان کــول‪ ،‬هللا تعالــی تاســو تــه د هغــوی ځمکــه‪ ،‬کورونــه‬ ‫او مالونــه درکــړل‪ ،‬او نــوره دا�ســې خــاوره یــې درکــړه چــې تاســو نــه وه پیمــال‬ ‫کــړې‪ ،‬او هللا تعالــی پــه هــر�شــي قــدرت لرونکــی دی‪.‬‬ ‫خالصــه خبــره دا شــوه چــې همــدې تــه د هللا تعالــی وعــده وايــي‪ ،‬کومــه‬ ‫چــې هللا تعالــی د خپــل مومنــو بندګانــو ســره ریښــتیا کــوي‪ ،‬وروســته لــه هغــې‬ ‫چــې پــه هغــوی امتحانونــو او مشــکالت راولــي‪ ،‬ترڅــو یــې لــه لیکــو منافقیــن‬ ‫بهــر �شــي او مومنــان نــور هــم ســخت او د هللا تعالــی پــه وعــدو بــاوري �شــي‪،‬‬ ‫نــو بیــا ورتــه د هللا تعالــی مرســته لــه دا�ســې خــوا را�شــي چــې د دوی پــه ګمــان‬ ‫ـکـې هــم نــه وي‪ ،‬د هللا تعالــی نــه ســوال دی چــې د خپلــو مجاهــدو بندګانــو‬ ‫ســره مرســته وکــړي او عــزت او واکمنــي ور پــه برخــه کــړي‪ ،‬والحمــدهلل رب‬ ‫العاملیــن‪.‬‬

‫‪7‬‬

‫مقاله‬

‫‪88‬‬

‫إســامي دولــت هغــه یواځینــۍ وســیله ده چــې د دیــن قیــام‬ ‫او د خلکــو ترمنــځ پکــې عدالــت تامینیــږي‪ ،‬هغــه عدالــت چــې‬ ‫هللا ســبحانه وتعالــی پــر خلکــو الزم کــړی او د شــریعت تحکیــم‬ ‫یــې د دې لپــاره شــرط ګرځولی‪،‬خــو کلــه چــې دا دیــن نشــت �شــي‬ ‫او د هللا تعالــی د شــریعت پرتــه بــل څــه حاکــم �شــي نــو د کفــر‬ ‫سرک�شــي پیــل �شــي او ظلــم حاکــم �شــي‪ ،‬بیــا دغــه مــرض پــه ټولنــه‬ ‫ـکـې خپــور �شــي او د دې د عــاج لپــاره بیــا ټــول انســانان کوښــښ‬ ‫کــوي چــې دلتــه پــه دوه ډلــو وویشــل �شــي؛ یــو ډول مســلمانان او‬ ‫د هللا تعالــی بنــدګان چــې هغــوی اســامي دیــن د دې کار د عــاج‬ ‫لپــاره شــرعي واجــب او د عدالــت ضامــن بولــي‪ ،‬بلــه ډلــه کفــار او‬ ‫مفســدین وي چــې د اصــاح تــر نامــه النــدې فســاد خــوروي‪ ،‬دا‬ ‫ډول خلــک د عدالــت پــه نامــه هــرډول وســائل کاروي او یواځــې‬ ‫د دنیــاوي اغراضــو لپــاره کار کــوي‪ ،‬چــې دغــه ډول خلــک د هــر‬ ‫ملــت او باطــل دیــن ســره تــړاو لرلــی �شــي‪.‬‬ ‫ځکــه ټــول انســانان پــه خپلــو هغــو ټولنــو ـکـې چــې دوی پکــې‬ ‫ژونــد کــوي د عدالــت د قیــام پــه رغبــت او غوښــتنه ـکـې ســره‬ ‫برابــر دي‪ ،‬دوی پــه دغــه عدالــت ـکـې د نــورو د ظلــم څخــه د‬ ‫خالصــون وســیله ګــوري او غــواړي چــې خپلــې مخــې تــه د الزیــات‬ ‫امــن پــه راوســتلو ســره چاپیریــال خــاص کــړي او ډیــر هوســا‬ ‫ژونــد وکــړي‪ ،‬همدغــه المــل دی مونــږ ګــورو چــې ډیــرو متکلمینــو‬ ‫او فلســفیانو د حاکمیــت پــه اړه لیکنــې کــړي‪ ،‬ځکــه دغــه د‬ ‫عدالــت د قیــام او د بشــریت د خوشــحالۍ لپــاره وســیله ده‪،‬‬ ‫پــه دې محــور ـکـې ډیــر اصطالحــات ګــردش کــوي لکــه “عــادل‬ ‫حکــم” او “مدنــي ټولنــه” د کومــو د وجــود او پکــې د ژونــد لپــاره‬ ‫خلــک امیدونــه لــري‪ ،‬پــدې لــړ ـکـې پــه لســګونو ځــل پــه نــړۍ ـکـې‬ ‫رافيض طاغوت عيل خامنايي‬

‫انقالبونــه او جنګونــه رامنځتــه شــوي چــې د هغــوی پــه آنــد‬ ‫دعدالــت د تامیــن پــه خاطــر کیــدل‪.‬‬ ‫خــو دا چــې خلــک د هغــې تــګالرې څخــه غافلــه دي کومــه‬ ‫چــې هللا تعالــی د عدالــت د تامیــن او پــه دواړو جهانونــو ـکـې د‬ ‫خوشــحالۍ د حاصلیــدو لپــاره بیــان کــړې نــو ډیــر وخــت تیــر نــه‬ ‫وي چــې خلــک پــه خپــل منــځ ـکـې خــاف �شــي او یــو شــمیر ګمــراه‬ ‫امامان منځ ته را�شي؛ هر یو یې دعوا کوي چې هم دا زه یواځې‬ ‫پــه حقــه الر پــوه یــم او زمــا پــه الره بــه د عدالــت تامیــن ممکــن‬ ‫وي‪ ،‬دغــه ګمراهــان ګمــان کــوي چــې یواځــې د همــدوی ګونــد بــه‬ ‫پــه ځمکــه ـکـې عدالــت تامیــن کــړي‪ ،‬کلــه چــې د دوی رایــې د نــورو‬ ‫ســره ټکــر وخــوري نــو بیــا یواځــې وســله د دوی ترمنــځ فیصلــه‬ ‫کوونکــی څیــز پاتــې �شــي‪ ،‬ځکــه د دوی ترمنــځ دا�ســې څــه نــه وي‬ ‫چې دوی ورته د شــخړې پر وخت په ټوله ســره راســتانه �شــي او‬ ‫پــر هغــې اتفــاق وکــړي‪.‬‬ ‫هــر یــو وايــي‪ :‬یواځــې مونږ اصــاح لټوونکي یو‬

‫پــه همــدې توګــه د پیغمبرانــو وارثــان روان وي‪ ،‬پــه دوی ـکـې‬ ‫هره یوه ډله چې ســنت یې پری�ښــی او په بدعت پ�ســې روان وي‪،‬‬ ‫د صحیــح الرې څخــه ګمــراه وي او د شــیطان پــه الره روان‬ ‫وي‪ ،‬هــر یــو یــې دعــوا لــري چــې همــدا زه د پیغمبــر اصــل وارث او‬ ‫د هغــه د شــریعت ســاتونکی یــم‪ ،‬هــر یــو یــې دعــوا لــري چــې همــدا‬ ‫زه بــه د پیغمبرانــو د ژونــد پــه څیــر ټولنــه رامنځتــه کــوم بلکــې د‬ ‫پيغمبرانــو څخــه بــه زیاتــه واکمنــي او کامیابــي ترالســه کــړم او د‬ ‫کتــاب او دیــن قیــام بــه وکــړم‪ ،‬خــو پــه نتیجــه ـکـې ګــڼ شــمیر ډلــې‬ ‫رامنځتــه �شــي؛ لکــه چــې پــه یهــودو ـکـې یــو اویــا‪ ،‬پــه نصــاراو ـکـې‬ ‫دوه اویــا ډلــې رامنځتــه‬ ‫شــوې او د محمــد صلــی‬ ‫هللا علیــه وســلم امــت‬ ‫ورپ�ســې شــو او پکــې درې‬ ‫اویــا ډلــې رامنځتــه شــوې‬ ‫دغــه ټولــې ګمراهانــې دي‬ ‫مګــر یــوه پــه حقــه ده او‬ ‫دا هغــه ده چــې پــه هغــه‬ ‫الره تلــل وکــړي پــه کومــه‬ ‫الر چــې نبــي صلــی هللا‬ ‫علیــه وســلم او د هغــه‬ ‫صحابــه کــرام ر�ضــي هللا‬ ‫عنــه روان وو‪.‬‬ ‫کــه مونــږ د دغــو ډلــو‬ ‫تاریــخ تــه نظــر وکــړو نــو دا‬ ‫خبــره بــه پــه الس را�شــي‬ ‫چــې د دوی پــه منهجونــو‬ ‫‪9‬‬

‫ـکـې کــوږ والــی لــه هغــه ځایــه پیــل شــوی‬ ‫چیرته چې دوی د نبوي منهج د راستنولو‬ ‫چیغــې پیــل کــړې وې او خپلــه دعــوا یــې‬ ‫پــه فاســدو اصولــو ای�ښــې وه‪ ،‬بیــا یــې د‬ ‫دا�ســې دولــت د قیــام لپــاره کوښښــونه‬ ‫کــول چــې د نبــي صلــی هللا علیــه وســلم د‬ ‫دولــت ســره یــې ډیــر زیــات توپیــر دی‪ ،‬بیــا‬ ‫دغــه کــوږ والــی زیاتیــده او دوی د ســمې‬ ‫الرې څخــه لــرې وتــل‪ ،‬تــردې چــې د دوی‬ ‫دیــن د هغــه اســامي دیــن څخــه لــرې یــو‬ ‫بــل څــه جــوړ شــو چــې دوی پــه لومــړي ســر‬ ‫ـکـې پــه نبــوي منهــج د هغــه د قیــام لپــاره را‬ ‫والړ شــوي وو‪.‬‬ ‫روافــض‪ ...‬د ګمراهــۍ یو‬ ‫اوږد تاریخ‬ ‫د رافيض مرتدینو رشک‬ ‫کــه دا تعبیــر ســم وي نــو روافــض پــه‬ ‫ټولــو فرقــو ـکـې لومــړۍ هغــه ډلــه ده چــې د‬ ‫پیــدا نــه شــو نــو دوی یــو درواغ جــوړ کــړل چــې زمونــږ دولســم‬ ‫مســلمانانو پــه ټولنــه ـکـې راښــکاره شــوه‪ ،‬دوی د هغــه انحــراف امــام (محمــد املهــدي بــن حســن العســکري) دی ترڅــو دوی‬ ‫لــړۍ ده چــې د بعضــو خلکــو ســره د رســول هللا صلــی هللا علیــه خپــل د ګمراهــۍ عــورت پــه دغــه مســئله پــټ کــړي‪ ،‬ځکــه چــې‬ ‫وســلم د آل بیــت(د کورنــۍ) لپــاره د تعصــب پــه انځــور ـکـې پــه دنیــا ـکـې اوس هغــه امامــان نشــت شــول چــې د دوی نســبي او‬ ‫راښــکاره شــول‪ ،‬د دوی ګمــان و چــې دیــن بــه هیــڅ کلــه هغــې شــرعي شــرطونه پکــې پــوره وي‪ ،‬بیــا یــې د دغــه مهــدي لپــاره یــوه‬ ‫انــدازې تــه ســتون نــه �شــي پــه کومــه چــې د وحیــې د انقطــاع پــه درواغژنــه قصــه وتپلــه؛ ترڅــو تــر اخیــرې زمانــې د دوی تــګالره‬ ‫زمانــه ـکـې و او نــه بــه د قیامــت د ورځــې پــورې د دیــن ســاتنه په شرک بدعت او درواغو روانه وي‪ ،‬د دوی په آند به مهدي‬ ‫وکــړی �شــي مګــر یواځــې هغــه څــوک چــې د رســول هللا صلــی هللا د ســامراء لــه غــاره راووځــي او دنیــا بــه د عــدل او انصــاف څخــه‬ ‫علیــه وســلم د آل بیــت څخــه وي‪ ،‬همدغــه وه چــې پــه شــیعه ډکــوي لکــه چــې د ظلــم او زیاتــي څخــه ډکــه وي‪.‬‬ ‫ګانــو ـکـې د علــي ر�ضــي هللا عنــه لپــاره د وصیــت عقیــده خپــره‬ ‫شــوه‪ ،‬دوی دا درواغ راوویســتل چې رســول هللا صلی هللا علیه‬ ‫د ګمــراه تــګالرې پــه خدمت کې ناســم او‬ ‫وســلم د علــي ر�ضــي هللا عنــه پــه خالفــت نــص کــړی‪ ،‬بیــا یــې دا‬ ‫درواغژن دین‬ ‫بدعــت راښــکاره کــړل چــې علــي ر�ضــي هللا عنــه ګوا ـکـې د ابــو بکــر‬ ‫د کومــې ورځــې چــې د شــیعه ګانــو ډلــه راښــکاره شــوې او تــر‬ ‫او عمــر ر�ضــي هللا عنهمــا څخــه غــوره دی‪ ،‬بیــا خبــره نــوره هــم نــن ورځــې پکــې مونــږ شــرک او کفــر ګــورو‪ ،‬د دغــې ډلــې نــاکاره‬ ‫پــر مــخ والړه او علــي ر�ضــي هللا عنــه تــه پــه ژونــد او د مــرګ څخــه مالیانــو د اســامي دیــن ډیــرې خــواوې بدلــې کــړي‪ ،‬هغــه دیــن‬ ‫وروســته خــدای وویــل شــو‪ ،‬بیــا د دوی پــه دیــن ـکـې د آل بیــت چــې دوی یــې پــه لومــړي ســر ـکـې د ســاتني او انحــراف څخــه د‬ ‫امامــت د یــو لــوی بنســټ ځــای ونیــوه‪ ،‬ځکــه خــو دوی د دیــن د ژغورنــې لپــاره دعــوې کولــې‪ ،‬لیکــن نــن ورځ دوی دغــه دیــن‬ ‫اصــاح لپــاره بلــه الره نــه مومــي بغیــر لــدې چــې د فاطمــې ر�ضــي ګــډوډ کــړی او د اهــل کتــاب او مشــرکینو د دینونــو څخــه یــې‬ ‫هللا عنهــا د اوالد څخــه یــو تــن پــرې امــام وي‪.‬‬ ‫پکــې ډیــر څــه شــامل کــړي دي او د هــر هغــه څــه څخــه یــې انــکار‬ ‫د روافضــو دغــه د اصــاح بدعــي الره هــر وارې دوی د یــو کــړی چــې د دوی د خواهــش او ګمــراه تــګالرې ســره ســمون نــه‬ ‫امــام د مــرګ پــر مهــال د هغــه د بیــا راتلــو دعــوې تــه اړ کــوي یــا د خــوري‪ ،‬دوی پــه رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم او پــه آل‬ ‫هغــه د مــرګ څخــه بیخــي انــکار کــوي‪ ،‬بلکــې خبــره دېتــه ورســیده بیــت دا�ســې درواغــژن احادیــث او آثــار تړلــي چــې د دوی کتابونــه‬ ‫چــې دوی د خپــل یــو امــام لپــاره نامشــروعه ځــوی مقــرر کــړ‪ ،‬تــرې ډک دي او ســاده لوحــه مشــرکین پــرې دوکــه کــوي‪ ،‬خبــره‬ ‫ځکــه چــې د دوی د امامانــو سلســله د یــوې بنــدې الرې ســره دیتــه رســیدلې چــې لــه دوی قــرآن کریــم هــم روغ نــدی پاتــې شــوی‬ ‫مخامخ شوه او د دوی د یوولسم امام حسن العسکري اوالد‬ ‫مقاله‬

‫‪10‬‬

‫رافيض ګمراهان خپل بې الرې دینې مراسم ملانځي‬

‫پــه هغــه یــې کفــر او پکــې یــې شــکونه رامنځتــه کــړي‪ ،‬دوی ګمــان‬ ‫کــوي چــې قــرآن کریــم ـکـې زیاتــی او کمــی موجــود دی‪ ،‬ځکــه د‬ ‫قــرآن کریــم بع�ضــې آیتونــه د دوی د باطــل دیــن ســره ټکــر لــري‬ ‫او د دوی د باطــل دیــن ډیــره برخــه پــه قــرآن کریــم ـکـې ننویســتو‬ ‫تــه اړتیــا لــري‪.‬‬ ‫بیــا پــدې خاطــر چــې د دوی تــګالره د اســامي تــګالرې څخــه‬ ‫پــه پــوره توګــه مختلفــه وي نــو دوی د خپــل ځــان لپــاره باطــل‬ ‫دیــن جــوړ کــړ او د نــورو دینونــو څخــه یــې د هغــې لپــاره د خپلــو‬ ‫باطلــو بنســټونو ســره ســم هــر ډول نــاوړه مســائل راغونــډ کــړل‪،‬‬ ‫تــردې چــې د ځــان لپــاره یــې د رفــض دیــن غــوره کــړ‪ ،‬کــوم چــې د‬ ‫اســام ســره هــر اړخیــزه مخالفــت لــري‪.‬‬ ‫څــوک چــې د شــیعه ګانــو د ډلــې تاریــخ تــه کتنــه وکــړي ورتــه بــه‬ ‫پــه ډاګــه �شــي چــې دوی د لومــړۍ ورځــې څخــه پــدې کار لږیــا دي‬ ‫چــې د دوی پــه آنــد د یــو “اســامي” دولــت قیــام غــواړي‪ ،‬دوی‬ ‫خلــک پــه هغــه باطــل دیــن ـکـې ننویســتل غــواړي چــې د دوی پــه‬ ‫ګمــان هغــه د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم دیــن دی او بیــا‬ ‫د هغــه څخــه وروســته د دوی غائبــو امامانــو د هغــه د تبلیــغ‬ ‫ذمــه اخیســتې‪ ،‬هللا تعالــی تــه د هغــې شــمیرو علــم دی چــې د‬ ‫مســلمانانو او ددې مشــرکې ډلــې ترمنــځ د تیــرو څوارلســو پیړیــو‬ ‫څخــه پــه راروانــو جنګونــو ـکـې وژل شــوي‪.‬‬ ‫پــه همــدې توګــه د روافضــو دیــن د یــو فاســد بنســټ او‬ ‫د اصــاح د فاســدې نظریــې څخــه جــوړ شــو چــې دوی هغــه د‬ ‫عدالــت د تامیــن لپــاره ضــروري وبالــه‪ ،‬د اصــاح دغــه درواغــژن‬ ‫فکــر دوی پــه لومړیــو ـکـې د یهــودو لــه دیــن څخــه واخیســت او‬

‫یــا هــم ابــن ســبأ یهــودي د دوی پــه منهــج‬ ‫ـکـې داخــل کــړ؛ چــې ګوا ـکـې علــي ر�ضــي هللا‬ ‫عنــه د نبــي علیــه الصــاة والســام څخــه‬ ‫پــه دې دیــن دا�ســې و�صــي مقــرر دی لکــه‬ ‫چــې مو�ســی علیــه الســام د خپــل ځــان‬ ‫څخــه وروســته یوشــع بــن النــون علیــه‬ ‫الســام مقــرر کــړی و‪ ،‬بیــا دغــه فاســده‬ ‫نظریــه د تاریــخ پــه اوږدو ـکـې پــر مــخ والړه‬ ‫او د شــیعه ګانــو او مخالفینــو او حتــی د‬ ‫شــیعه ګانــو پــه خپــل منــځ ـکـې ډول ډول‬ ‫جګــړې او شــخړې رامنځتــه شــوې او یــا‬ ‫یــې د فاســدو او نــاکاره مالیانــو پــه الس‬ ‫د رفــض دیــن د بدلــون مختلفــې مرحلــې‬ ‫ولیــدې چــې اوس د دغــو ټولــو خالصــه یــوه‬ ‫ګنــده عقیــده زمونــږ پــه وړانــدې ده او‬ ‫مختلفــې راف�ضــي ډلــې پکــې ســره شــریکې‬ ‫دي‪.‬‬ ‫د روافضــو پــه نقشــقدم روان تنظیمونــه‬ ‫او ډلې‬ ‫د روافضــو د دیــن د بدلــون او پرمختــګ دغــه اوږد تاریــخ‬ ‫مونــږ تــه د هغــو دعوتونــو د انجــام پــه اړه یــوه ژونــدۍ بیلګــه‬ ‫وړانــدې کــوي چــې د اســامي دولــت د قیــام لپــاره خوزښــت‬ ‫کــوي‪ ،‬چیرتــه چــې دغــه دعوتونــو او تنظیمونــو د ســمې الرې پرتــه‬ ‫بلــه الره غــوره کــړه او بیــا یــې دغــه الرې واجــب او فــرض کڼلــې‬ ‫او خلــک یــې د دیــن د قیــام لپــاره دغــو الرو تــه راوبلــل‪ ،‬د دغــو‬ ‫ډلــو او تنظیمونــو پــای هــم دا شــوه چــې دوی خپــل دیــن د خپلــو‬ ‫الرو ســره د ســمون لپاره په مختلف ډول بدلونونو کې د الســه‬ ‫ورکــړ‪.‬‬ ‫همدغــه حــال نــن ورځ زمونــږ پــر وړانــدې د ډیــرو هغــو ډلــو‪،‬‬ ‫دعوتونــو او تنظیمونــو دی چــې د رب العاملیــن د دیــن دقیــام‬ ‫او د شــریعت د تحکیــم لپــاره یــې پــه خپــل ګمــان ـکـې منــډې‬ ‫تــرړې پیــل کــړې وې‪ ،‬خــو کلــه چــې دوی د الرې پــه لومړیــو ـکـې‬ ‫د ســمې الرې او نبــوي منهــج څخــه کاږه شــول نــو الره یــې بیــا د‬ ‫منهــج څخــه ډیــره لــرې وتلــه‪ ،‬بلکــې د نبــوي منهــج ترټولــو لــوی‬ ‫دښــمنان شــول‪ ،‬هغــه منهــج چــې هللا تعالــی او د هغــه رســول د‬ ‫مومنانــو لپــاره خــوښ کــړی‪.‬‬ ‫مونږ به د دې مضمون په راتلونکو کړیو کې یو شمیر نورې‬ ‫څرګنــده بیلګــې وړانــدې کــړو‪ ،‬ترڅــو د ګمراهــو تنظیمونــو‬ ‫انجــام تــه ورســو او بیــا یــې د هغــې نبــوي تــګالرې ســره وتلــو پــه‬ ‫کومــه چــې اســامي دولــت د لــوی هللا پــه فضــل روان دی‪.‬‬ ‫‪11‬‬

‫خويندې‬

‫‪12‬‬

‫میرمنــې بیــا دا غــم نشــته چــې‬ ‫میــړه بــه یــې دغــه لســت څنګــه‬ ‫او لــه کومــه راپيــدا کــوي!‬ ‫پــدې زمانــه ـکـې د ښــځو‬ ‫ټــول فکــر پــه خــوراک او جامــو‬ ‫ـکـې وي‪ ،‬کــه خــوراک کــوي نــو‬ ‫لــه حــده زیــات او کــه جامــې‬ ‫اغونــدي نــو ګــران بیــه‪ ،‬کــه‬ ‫مجلــس کــوي نــو یواځــې د‬ ‫جامــو‪ ،‬خــوراک‪ ،‬د ویښــتانو‬ ‫او نــور ډول ســینګار پــه اړه‪،‬‬ ‫لیکــن د رســول هللا صلــی هللا‬ ‫علیــه وســلم دعــاء بــه همیشــه‬ ‫د کرسا ماڼۍ‪-‬د الله تعالی دښمنان به په ماڼیو کې اوسیده او د هغه نبي صلی الله علیه وسلم به د غریبۍ په جونګړه کې او سیده‬ ‫دا وه چــې‪( :‬وال تجعــل الدنيــا‬ ‫رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم چــې د ټولــو عابدانــو او‬ ‫زاهدانــو پــه ســر ـکـې قــرار لــري‪ ،‬هغــه تــه جبریــل علیــه الســام د أكبــر همنــا‪ ،‬وال مبلــغ علمنــا) [رواه الترمــذي]‪ ،‬یــا هللا تــه دغــه‬ ‫هللا تعالــی لــه پلــوه راځــي او اختیــار ورکــوي چــې آیــا تــه غــواړې چــې دنیــا زمونــږ لــوی غــم مــه ګرځــوې او نــه د علــم نتیجــه‪.‬‬ ‫نــو ای مســلمانې خــورې‪ ،‬ای د عائ�شــې ر�ضــي هللا عنهــا لــورې‪،‬‬ ‫پیغمبــر او بادشــاه �شــې کــه پیغمبــر او د هللا تعالــی غــام �شــې‪ ،‬خــو‬ ‫رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم دویمــه غــوره کــړه او د دې فانــي د هغــې عائ�شــې چــې همیشــه بــه یــې جامــو تــه ټوټــې پرتــې وې‪ ،‬تــه‬ ‫دنیــا کلــي ګانــې یــې بیرتــه ورکــړې‪ ،‬ځکــه خــو ســول هللا صلــی هللا راشــه چــې نــن د هغــو کورونــو څخــه پــه خیــال ـکـې یــوه کتنــه وکــړو‬ ‫ر‬ ‫علیــه وســلم او د هغــه اهــل ډول ډول ســختۍ ولــږه او مشــکالت چــې د نســب‪ ،‬دیــن او اصــاح‪ ،‬عفــت‪ ،‬د زړه غنــا او تقــوا لــه پلــوه‬ ‫برداشــت کــړل‪ ،‬د کفــاف زند ـګـې یــې د غــوره صحابــه کرامــو ســره پــر ټولــو غــوره‪ ،‬شــریف او پــاک وو‪ ،‬د رســول هللا صلــی هللا علیــه‬ ‫یو ځای تیره کړه‪ ،‬سره د دې چې دوی هغه څوک وو چې دنیا یې وســلم کورونــه ســتا د خــوږ نبــي صلــی هللا علیــه وســلم کورونــه‪.‬‬ ‫کوچنــۍ کوډ ـګـۍ وې‪ ،‬عــادي د عاجــزۍ یــوه نمونــه‪ ،‬چــې دوه‬ ‫پــه الس ـکـې وه او د خلکــو څټونــه ورتــه راســتانه وو‪.‬‬ ‫مــوږ پــه دې ورځــو ـکـې دا�ســې یــو چــې دنیــا راتــه خالصــه شــوې تنــه پکــې هــم پــه ســمه توګــه نــه ځاییــدل‪ ،‬د رســول هللا صلــی هللا‬ ‫نــو هغــه روح را څخــه هــم پــه ورکیــدو دی‪ ،‬کــوم روح چــې د اســام علیــه وســلم بســتره! د عائ�شــې ر�ضــي هللا عنهــا نــه یــې واوره‪ ،‬هغــه‬ ‫د لومړيــو پیړیــو ســره وو‪ ،‬هغــه خلــک چــې د دنیــا څــرک یــې ســترګې وايــي‪ :‬رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم چــې پــه کومــه بســتره ویــده‬ ‫نــه وې شــبکورې کــړې او پــدې پــوه وو چــې هغــه مهــال بــه تــرې کیــده هغــه د رنــګ کــړی شــوې څرمنــې څخــه وه او پــه منــځ ـکـې یــې‬ ‫د کجــورو پاڼــې وې‪.‬‬ ‫خونــدې پاتــې وي چــې دنیــا پریــږدې‪.‬‬ ‫عمــر الفــاروق ر�ضــي هللا عنــه پــدې اړه یــو اوږد حدیــث‬ ‫د ډیرو ښــځو په اړه که مونږ ســوچ وکړو‪ ،‬نو راته به معلومه‬ ‫رانقــل کــوي وايــي‪“ :‬زه د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم خواتــه‬ ‫�شــي چــې پــه هغــوی ـکـې د حــد نــه ډیــر زیاتــی موجــود دی او پــه دنیــا‬ ‫او د هغــې پــه چټلتیــا ډیــر حــرص لــري‪ ،‬کــه بــازار تــه ووتــې نــو زیاتــی ورغلــم‪ ،‬هغــه پــه یــو انډیــري مالســت و‪ ،‬نــو زه کیناســتم‪ ،‬هغــه‬ ‫او اصــراف کــوي‪ ،‬کــه د میــړه نــه یــې غوښــتنه وکــړه نــو ســتړې کــول خپــل لنــګ ځــان تــه رانــږدې کــړ د لنــګ پرتــه بلــه جامــه یــې هــم پــه‬ ‫کــوي‪ ،‬کــه میــړه یــې د بــې و�ســۍ لــه املــه د کومــې مطالبــې نــه لــږ غــاړه نــه وه‪ ،‬مــا ولیــدل چــې انډیــري یــې پــه بــدن ـکـې اثــار پری�ښــي‪،‬‬ ‫وروســته شــو نــو خفــه کیــږي او ګیلــې کــوي‪ ،‬ډیــر ځــل د دوی د بیــا مــې د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم پــه خزانــه ـکـې وکتــل‬ ‫الســه میــړه مســکین د قــرض او ســلف اخیســتو تــه تیــار �شــي‪ ،‬د نــو یــوه ډیر ـکـۍ ورب�شــې پکــې پرتــې وې چــې یــو صــاع (دوه ســیره) تــه‬ ‫نــورو ســړیو پــه مخکــې د هغــه د مــخ اوبــه تــوی �شــي او پــه ډیــرو نــږدې وې‪ ،‬همدومــره قــرظ هــم د کوټــې پــه ګــوډ ـکـې پراتــه وو‪ ،‬یــوه‬ ‫څرمــن راځوړنــده وه‪ ،‬نــو زمــا لــه ســترګو اوښــکې تــوی شــوې‪ ،‬هغــه‬ ‫ســوالونو د خلکــو پــر وړانــدې ذلیلــه �شــي‪.‬‬ ‫د ســلفو پــه تاریــخ ـکـې بــه یــوه میرمــن د میــړه ســره تــر دروازې صلــی هللا علیــه وســلم راتــه وویــل‪ ( :‬د خطــاب ځویــه ولــې ژاړې؟)‬ ‫مــا ورتــه وویــل‪ :‬ای د هللا نبــي؛ زه بــه ولــې نــه ژاړم دغــه انډیــرې‬ ‫پــه دې خاطــر وتلــه چــې ورتــه وصیتونــه وکــړي چیرتــه پــرې حــرام‬ ‫ونــه خــوري‪ ،‬د هغــوی ســره د حــال او حــرام فکــر و‪ ،‬خــو نــن یــوه ســتا پــه مــا ـکـې اثــر کــړی‪ ،‬ســتا پــه خزانــه ـکـې هــم زه نــه ګــورم مګــر‬ ‫ښــځه پــدې خاطــر د دروازې پــورې د میــړه ســره ځــي چــې یــو لــوی ډیــر لــږ څــه‪ ،‬تــه وګــوره قیصــر او کســرا پــه میــوو او ویالــو ـکـې دي‪،‬‬ ‫لســت میــړه تــه وریــاد کــړي چــې د دې لــه غوښــتنو ډک وي‪ ،‬د دې او تــه د هللا تعالــی رســول یې‪-‬صلــی هللا علیــه وســلم‪ -‬د هللا تعالــی‬ ‫خــاص بنــده او ســتا د خزانــې دغــه حــال دی‪ ،‬نــو هغــه وفرمایــل‪:‬‬ ‫‪13‬‬

‫(ای د خطــاب ځویــه؛ ســتا خوښــه نــده چــې‬ ‫دغــه شــیان د دوی لپــاره پــه دنیــا ـکـې وي او‬ ‫زمونــږ لپــاره پــه آخــرت ـکـې؟) مــا ورتــه وویــل‪:‬‬ ‫ولــې نــه‪ ”...‬صحیــح مســلم‪.‬‬ ‫د رســول هللا صلی هللا علیه وســلم او د‬ ‫هغــه د اهــل د خــوراک دا حــال و‪ ،‬چــې یــوه‬ ‫او بلــه میاشــت بــه تیــره شــوه او د هغــوی پــه‬ ‫کــور ـکـې بــه اور بــل نــه شــو‪ ،‬د هغــوی زیاتــره‬ ‫وخــت بــه پــه کجــورو او اوبــو ګــذاره وه‪،‬‬ ‫بلکــې عائشــه ر�ضــي هللا عنــه بــه د غو�ښــې‬ ‫ُ‬ ‫ٌ‬ ‫لپــاره د (لحــم) لفــظ پــر ځــای (ل َح ْي َمــة)‬ ‫تصغیــر لفــظ اســتعمالوو‪ ،‬پــدې خاطــر چــې‬ ‫ډیــره لــږه بــه هغــوی تــه رســیدله‪.‬‬ ‫د مسلامنانو د لومړيو پیړیو خلک به په ډيرو ساده کورونو کې اوسیدل‬ ‫طبــري رحمــه هللا وايــي‪“ :‬د رســول هللا‬ ‫صلــی هللا علیــه وســلم او صحابــه کرامــو‬ ‫غــوره بندګانــو اخــاق خپــل کــړو او د مومــن ګاڼــه یعنــې زهــد ځــان‬ ‫ر�ضــي هللا عنهــم لخــوا ســاده زند ـګـي غــوره کــول‪ ،‬او د فقــر او ـکـې پیــدا کــړو‪ ،‬د هغــه چــا عــادات خپــل کــړو چــې دنیــا یــې پــه نظــر‬ ‫مشــکالتو پــه تراخــو صبــر کــول‪ ،‬د جامــو او خوراکونــو پــه شــخ ـکـې وړه او آخــرت یــې پــه زړه ـکـې لــوی و‪.‬‬ ‫والــي صبــر کولــو ـکـې زمونــږ لپــاره دا درس پــروت دی چــې پــه دنیــا ـکـې‬ ‫هللا تعالی غواړي چې په خپل بنده د خپل نعمت اثر وګوري‪،‬‬ ‫زهــد او بــې رغبتــي یــو بهتریــن عمــل دی‪ ،‬زمونــږ پــه خــوږ نبــي صلــی نــه د اســراف او تبذیــر او نــه دا چــې میرمنــې د خپلــو میړونــو څټونــه‬ ‫هللا علیــه وســلم بــه ورځــې او شــپې تیرېــدې او د هغــه پــه خیټــه د هــر هغــه څــه پــه غوښــتنه درانــه کــړي چــې د دوی زړونــه یــې‬ ‫پــورې بــه لــه ولګــې کاڼــي تــړل شــوي وو‪ ،‬ځکــه هغــه صلــی هللا علیــه غــواړي‪ ،‬اګــر کــه د میړونــو لپــاره یــې پیــدا کــول ګــران وي‪.‬‬ ‫وســلم ســخته زند ـګـي او پــه هغــې صبــر غــوره کــړی و‪ ،‬ســره لــدې‬ ‫کلــه چــې مونــږ ښــځې دغــو غــوره او نیکــو اخالقــو خپلولــو تــه‬ ‫کــه د خپــل رب څخــه یــې غوښــتې وی چــې د تهامــه غرونــه ورتــه د رابلــو نــو بایــد دلتــه دا خبــره هــم ذکــر کــړو چــې بایــد د بخــل او‬ ‫ســرو او ســپينو زرو کــړي نــو لــرې نــه وه‪ .‬او پــه دغــه الره بیــا د ملــت شــومتوب څخــه ځــان وســاتل �شــي‪ ،‬پــه ځانګــړې توګــه پــه اهــل‬ ‫زاهــدان هــم روان شــول‪.‬‬ ‫او عیــال‪.‬‬ ‫تــه د ام ســلمه ر�ضــي هللا عنــه پــه دې حدیــث ـکـې ســوچ وکــړه‬ ‫په مسلمان میړه الزم دي چې په خپل اهل او اوالد د شریعت‬ ‫چــې وايــي‪ “ :‬د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم پــه زمانــه ـکـې چــې مطابــق خرچــه وکــړي نــه پکــې زیاتــی وي او نــه کمــی‪ ،‬کــه د چــا الس‬ ‫بــه پــه مونــږ ـکـې کومــې یــوې تــه د حیــض ماهــواري رســیده نــو مونــږ پراخه وي او هللا تعالی پرې احســان کړی وي نو هغه دې د خپل‬ ‫بــه د حیــض دغــه مــوده تیــره کــړه‪ ،‬بیــا بــه مــو خپلــو هغــو جامــو تــه تــوان ســره ســم خرچــه وکــړي‪ ،‬ترڅــو د عزتمنــدو خلکــو مقــام تــه‬ ‫وکتــل چــې پــه دغــه مــوده ـکـې بــه مــو اخوســتې وې‪ ،‬کــه چیرتــه بــه ور�ســي نــه دا چــې د شــیطان ورور �شــي‪ ،‬دا�ســې بــه نــه کــوي چــې هللا‬ ‫پــرې د حیــض وینــه لږیدلــې وه نــو وبــه مــو وینځلــې او ملونــځ بــه مــو تعالــی پــرې احســان کــړی وي او هغــه پــه خپــل اهــل او بچــو الس‬ ‫پکــې وکــړ او کــه وینــه بــه ورتــه نــه وه رســیدلې نــو همدا�ســې بــه مــو ونی�ســي او هیــڅ خرچــه پــرې نــه کــوي‪ ،‬بایــد مســلمان د خپــل اهــل‬ ‫پریښــود او دغــې جامــو بــه مونــږ لــه دې نــه منــع کولــو چــې ملونــځ پکــې پــه خولــه ـکـې ایښــودل شــوې مــړۍ اجــر وګڼــي او د هغــوی زړونــو‬ ‫وکــړو” [أخرجــه أبــو داود]‪ ،‬ســبحان هللا! د خیــر القــرون زیاتــره تــه خوشــحالي ننویســتل نیــک عمــل وبولــي‪ ،‬هللا تعالــی د هرچــا پــر‬ ‫میرمنــو بــه یــوه جــوړه جامــه درلــوده چــې پــه هغــې ـکـې به پرې حیض مقاصــدو ښــه پــوه دی او دا�ســې دې هــم نــه کــوي چــې فقیــر او‬ ‫هم راته او په هغې کې به پاکیدې هم‪ ،‬لیکن زمونږ د امت ښــځې مســکین وي لیکــن د خپلــې میرمنــې د را�ضــي ســاتلو لپــاره هغــه څــه‬ ‫نن ورځ دا�سې دي چې کورونه یې د ډول ډول جامونو او اسبابو کــوي چــې هیــڅ تــوان یــې نــه لــري او هغــه یــې هــم مــا ماتــول غــواړي‪.‬‬ ‫څخــه ډک وي‪.‬‬ ‫وآخــر دعوانــا أن الحمــد هلل رب العامليــن‪ ،‬وصـ ِ ّـل اللهــم وبــارك‬ ‫کیدی�شــي یــوه ښــځه وواي‪ :‬چــې تاســو خــو پــه مونــږ د هللا تعالــی علــى ســيد األنبيــاء واملرســلين وعلــى آلــه وصحبــه أجمعيــن‪.‬‬ ‫حــال کــړی شــوي نعمتونــه حرامــول غــواړئ‪ ،‬کــوم چــې هللا تعالــی‬ ‫غــواړي پــه بنــده یــې اثــرات ووینــې‪.‬‬ ‫نــو مونــږ وايــو‪ :‬د هللا تعالــی نــه پنايــي غــواړو چــې مونــږ د هغــه‬ ‫پــه بندګانــو یــو څــه حــرام کــړو‪ ،‬خــو زمونــږ خبــره دومــره ده چــې د‬ ‫خويندې‬

‫‪14‬‬

15

‫بسم هللا الرحمن الرحيم‬ ‫َ َ َ َّ ُ َ ُ ْ َ ُ َ َ ُ ُ َ َّ َ ُ ْ َ‬ ‫{الــم * أح ِســب النــاس أن يتركــوا أن يقولــوا آمنــا وهــم ل‬ ‫ََ َ‬ ‫َّ َّ‬ ‫َّ‬ ‫َ ََ َ‬ ‫َ‬ ‫ُي ْف َت ُنــون * َولقـ ْـد ف َت َّنــا ال ِذيـ َـن ِمــن ق ْب ِل ِهـ ْـم فل َي ْعل َمـ َّـن اللـ ُـه ال ِذيـ َـن‬ ‫َ ُ َ َ‬ ‫َْ‬ ‫ص َدقــوا َول َي ْعل َمـ َّـن الك ِاذ ِبيـ َـن} [العنكبــوت‪ .]1-3:‬ژبــاړه‪ :‬آیــا خلــک‬ ‫ګمــان کــوي چــې دوی بــه پریښــودل �شــي پــدې خبــره چــې دوی وايــي‬ ‫مونــږ ایمــان راوړی او پــردوی بــه نــه ازمویــل کیــږي؟ یقینــا مونــږ پــه‬ ‫هغــو خلکــو امتحــان کــړی و چــې لــه دوی مخکــې وو‪ ،‬نــو ژر دی چــې‬ ‫هللا تعالــی بــه هغــه خلــک معلــوم کــړي چــې ریښــتوني دي اوهغــه بــه‬ ‫هــم معلــوم کــړي چــې درواغــژن دي‪.‬‬ ‫الحمـ ُـد هللِ معـ ّـز اإلســام بنصــره‪ُ ،‬ومـ ّ‬ ‫ـرك بقهــره‪،‬‬ ‫ـذل الشـ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ـتدرج الكافريــن بمكــره‪ ،‬الــذي قـ ّـدر‬ ‫ـ‬ ‫س‬ ‫وم‬ ‫ـره‪،‬‬ ‫ـ‬ ‫ومصـ ّ ِـرف األمــور بأم‬ ‫ِ َ‬ ‫ً‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫بفضلــه‪ ،‬والصــاة‬ ‫األيــام دوال بعدلــه‪ ،‬وجعــل العاقبــة للمتقيــن‬ ‫ِ‬ ‫ُ َ‬ ‫ـيفه‪.‬‬ ‫ـام بسـ ِ‬ ‫والســام علــى مــن أعلــى هللا منــار اإلسـ ِ‬ ‫َّأما بعد؛‬ ‫دغه یو څو اوښکې د ویناو په بهیرکې لیږم‪...‬‬ ‫دغــه د مینــې ډک اســویلی دی چــې د زړه لــه تلــه او د پښــتیو لــه‬ ‫اطرافــو نــه یــې اوباســم‪...‬‬ ‫د هغــه غــازي آه چــې د جنــګ پــه درشــل او د ســختو جګــړو پــه‬ ‫غړمبهــار ـکـې والړ دی‪...‬‬

‫د ابــو مصعــب الزرقــاوي څخــه هــرهغــه چــا تــه چــې د ســړیتوب‬ ‫خاونــد وي او موقــف یــې معلــوم وي؛‬ ‫زه ال تــر اوســه د غمــژن ملــت پــه دردونــو کړیــږم‪ ،‬ال تراوســه‬ ‫رانــه د ټپــي ملــت ســیوري جــدا کیــږي؛ دا�ســې ملــت چــې د سـرلوړۍ‪،‬‬ ‫عظمــت او عــزت ملــت و‪ ،‬خــو د غــدارو پــه الســونو یــې د ذلــت او‬ ‫ســپکاوي شــرونه وڅــکل‪ ،‬اوس دغــه ملــت د ذلــت او ســپکاوي پــه‬ ‫بســتر پــروت دی‪ ،‬د خیانــت او ظلــم جامونــه یــې څښــلي‪ ،‬د خپلــو‬ ‫ذمــه واریــو او واجباتــو څخــه نــا توانــه دی او د خپلــو ارمانونــو‬ ‫خوبونــه تــرې ی لــرې وتــي دي‪.‬‬ ‫دغــه مــرض د ملــت پــه بــدن ـکـې پــه ډیــره تیــزۍ ســره خپــور شــو‪،‬‬ ‫بیــا یــې پــه ځمکــه راګــذارکــړاو الســونه یــې ورتــه پــه یــوه خنــډ پــورې‬ ‫وتــړل او د لیوانــو ســربیره پــرې د دې ځمکــې ټــول حیوانــات پــرې‬ ‫راغونــډ شــول‪ ،‬د دغــه ملــت غــړي اوس د پنجــو او داړو تــرمنــځ پاتــې‬ ‫دي‪ ،‬د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم هغــې وینــا تــه وګــوره چــې‬ ‫امــام احمــد او ابــو داود د ثوبــان ر�ضــي هللا عنــه څخــه روایــت کــړې‬ ‫هغــه وايــي‪ :‬رســول هللا صلــی هللا علیــه ســلم فرمایلــي‪« :‬نــږدې ده چــې‬ ‫پــرتاســو بــه ملتونــه لــه هــرې خــوا نــه راغونــډ �شــي‪ ،‬لکــه چــې څرنګــه‬ ‫د خــوراک پــه یــوه کاســه خوړونکــي راجمــع کیــږي» هغــه وايــي مونــږ‬ ‫ورتــه وویــل‪ :‬ای د هللا تعالــی پیغمبــره‪ ،‬آیــا مونــږ بــه پــه دغــه وخــت ـکـې‬ ‫مقاله‬

‫‪16‬‬ ‫‪16‬‬

‫کــم یــو؟ هغــه وفرمايــل‪« :‬تاســو بــه د شــمیرې پــر لحــاظ ډیــر یاســت‬ ‫خــو تاســو بــه د ســیالب د زګ پــه څیــر ســپک یاســت‪ ،‬ستاســو د‬ ‫دښــمن د زړه نــه بــه ستاســو ویــره وویســتل �شــي او ستاســو پــه‬ ‫زړونــو ـکـې بــه وهــن واچــول �شــي» هغــه وايــي مونــږ ورتــه وویــل‪ :‬وهــن‬ ‫څــه �شــی دی؟ هغــه وفرمایــل‪« :‬د ژونــد ســره مینــه او مــرګ بــد ګڼــل»‬ ‫د امــام احمــد پــه یــو بــل روایــت ـکـې دي«او جنــګ بــد ګڼــل»‪.‬‬ ‫ای مســلمانانو‪ :‬تاســو بایــد پــوه �شــئ چــې ازموینــه او مشــکالت‬ ‫راتلــل یــو لــوی تاریــخ او اږده قصــه لــري‪ ،‬د کومــې ورځــې چــې “ال‬ ‫إلــه إال هللا” دې ځمکــې تــه راغلــې نــو پيغمب ـران او ریښــتوني خلــک‬ ‫ازمویــل شــوي او مشــکالت پــرې راغلــي او همدغــه ډول پــه موحــدو‬ ‫امامانــو خــورا زیــات مشــکالت او ربړونــې تیــرې شــوي‪.‬‬ ‫نــو چاچــې خپــل ځــان د “ال إلــه إال هللا” بارولــو تــه وزګار کــړ؛ د‬ ‫دغــې کلمــې او پــه ځمکــه ـکـې یــې د هغــې د قیــام مرســته کولــه نــو هغــه‬ ‫دې بیــا د دغــه ش ـرافت ګرانــې بیــې ور کولــو تــه هــم ځــان تیــار کــړي‬ ‫چــې د ســتړتیا او مشــکالتو پــه شــکل ـکـې بــه پــرې راځــي‪.‬‬ ‫ای مســلمانه تــه یــې پــه کــوم پ ـړاو ـکـې یــې؟‪ :‬پــه دغــه الر ـکـې خــو‬ ‫آدم علیــه الســام ســتړی شــوی‪ ،‬نــوح پکــې ژړ لــي‪ ،‬خلیــل پکــې اور‬ ‫تــه اچــول شــوی‪ ،‬اســماعیل پکــې د ذبحــې لپــاره څملــول شــوی‪ ،‬یــو‬ ‫ســف پکــې پــه ډیــرناســمه بیــه خــرڅ شــوی او بیــا پــرې د زنــدان کلونــه‬ ‫تیــر شــوي‪ ،‬الســید الحصــور یحیــی پکــې ذبــح شــوی‪ ،‬پــه ایــوب پکــې‬ ‫مرضونــه راغلــي‪ ،‬د داود د ژړا انــدازه پکــې زیاتــه شــوې‪ ،‬عی�ســې پکــې‬ ‫د حیوانانــو ســره مزلونــه کړي‪-،‬علیهــم الصــاة والســام‪ -‬محمــد‬ ‫صلــی هللا علیــه وســلم پکــې ډول ډول خــوارۍ‪ ،‬غریبــۍ او تکلیفونــه‬ ‫لیدلــي‪ ....‬او تــه پــه لوبــو او بــې غوریــو ـکـې خوندونــه اخلــې؟!‬ ‫هللا تعالــی خپــل بنــدګان یــو پــربــل مبتــا کــوي‪ ،‬مومــن پــه کافــراو‬ ‫کافــرپــرمومــن ابتــاء کــوي‪ ،‬چــې همدغــه ابتــاء او امتحــان د مومــن‬ ‫َ‬ ‫او کافرترمنځ مشترک قاسم دی‪ ،‬هللا تبارک وتعالی فرمايي‪{:‬ت َب َار َك‬ ‫َّ‬ ‫َّ‬ ‫َ ْ ُْ ُ َ ُ َ َ َ ُ ّ َ َ‬ ‫َ َ َْ‬ ‫�شـ ْـي ٍء ق ِديـ ٌـر * الـ ِـذي خلـ َـق الـ ْـو َت‬ ‫الـ ِـذي ِبيـ ِـد ِه اللــك و َهــو علـ َـى ك ِل‬ ‫َو ْال َح َيـ َـاة ل َي ْب ُل َو ُكـ ْـم أ ُّي ُكـ ْـم أ ْح َسـ ُـن َع َمـ ًـا َو ُهـ َـو ْال َعزيـ ُـز ْال َغ ُفـ ُ‬ ‫ـور}‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬

‫[امللــك‪ ،]1-2:‬ژبــاړه‪ :‬د برکــت خاونــد دی هغــه ذات چــې پــه الس ـکـې‬ ‫یې بادشاهي ده او هغه په هر�شي قدرت لرونکی دی‪ ،‬هغه ذات چې‬ ‫مرګ او ژوند یې پدې خاطرپیدا کړي ترڅو پرتاسو امتحان وکړي‬ ‫چــې کــوم یــو پــه تاســو ـکـې د ښــه عمــل خاونــد دی‪ ،‬او هللا تعالــی غالبــه‬ ‫او بښــوونکی دی‪.‬‬ ‫امــام مســلم زمونــږ د نبــي صلــی هللا علیــه وســلم او هغــه د خپــل‬ ‫رب عزوجــل څخــه روایــت کــوي چــې هللا تعالــی فرمايــي‪( :‬إنمــا بعثتــك‬ ‫ألبتليــك وابتلــي بــك)‪ ،‬ژبــاړه‪ :‬تــه مــا پــدې خاطــر راولیږلــې چــې پــر تــا‬ ‫ازموینــه وکــړم او نــور خلــک پــرتــا مبتــا کــړم‪.‬‬ ‫هغــه څــه چــې مونــږ د ق ـرآن او ســنت څخــه زده کــړي هغــه دا‬ ‫خبــره ده چــې بع�ضــې پیغمب ـران خپلــو دښــمنانو وژ لــي او مثلــه یــې‬ ‫پــرې هــم کــړې‪ ،‬د بعضــو پیغمبرانــو د مــرګ اراده یــې کــړې او هغــه‬ ‫د خپــل ځــان د خال�صــي پــه خاطــرجــدا شــوی‪ ،‬لکــه ابراهیــم علیــه‬ ‫الســام چــې شــام تــه هجــرت کــړی و او عی�ســی علیــه الســام اســمان‬ ‫تــه پورتــه شــوی‪.‬‬ ‫مومنــان هــم همدا�ســې دي؛ ځینــو تــه یــې ســخت عذابونــه‬ ‫رســیدلي او ځینــې پکــې د اور کنــدو تــه کــذار کــړل شــوي‪ ،‬ځینــې یــې‬ ‫پــه شــهادت رســول شــوي او پــه ځینــو یــې د ســختیو‪ ،‬تکلیفونــو‬ ‫او مشــکالتو طوفانونــه راغلي‪...‬نــو د هللا تعالــی د نصــرت وعــده د‬ ‫هغــوی پــه حــق ـکـې څــه شــوه؟! ســره لــدې چــې هغــوی شــړل شــوي‪،‬‬ ‫وژل شــوي او عذابونــه ورکــړل شــوي؟!‬ ‫ابتــاء د هللا تعالــی پــه مخلــوق ـکـې د هغــه یــو تقدیــر دی‪ ،‬خــو‬ ‫دغــه تقدیــر پــه هغــه چــا ســخت او لــوی وي چــې هللا تعالــی د خپــل‬ ‫ځــان لپــاره غــوره کــړی وي‪ ،‬پــه ځانګــړې توګــه مجاهدیــن؛ د هغــوی‬ ‫لپــاره د مشــکالتو او ازموینــو د مدر�ســې نــه هیــڅ خال�صــی نشــته‪...‬د‬ ‫چڼولــو‪ ،‬پاکولــو او روزنــې د مدر�ســې څخــه‪.‬‬ ‫په سنن ترمذي او مسند احمد کې د سعد بن ابي وقاص ر�ضي‬ ‫هللا عنــه څخــه روایــت وايــي‪ :‬مــا وویــل‪ :‬ای د هللا رســوله‪-‬صلی هللا‬ ‫علیــه وســلم‪-‬؛ پــه ټولــو خلکــو ـکـې زیاتــې ازموینــې او مشــکالت پــه چــا‬

‫په دین کې امامتي په صرب او یقین رسه حاصلیږي‬

‫‪17‬‬

‫راځــي؟ هغــه وفرمايــل‪ :‬پيغمبـران‪ ،‬بیــا نیــکان او بیــا ورپ�ســې نــږدې پــه‬ ‫نــږدې‪ ،‬پــه یــوانســان د هغــه د دیــن پــه پرتلــه امتحــان راځــي‪ ،‬کــه د چــا‬ ‫پــه دیــن ـکـې ســختي وه نــو د هغــه امتحــان هــم ســخت وي او کــه د چــا‬ ‫په دین کې کمزوري وه نو د هغې په پرتله پرې امتحان هم کم وي‪،‬‬ ‫پــه مومــن بنــده د همیشــه لپــاره امتحــان کیــږي تــردې چــې پــه ځمکــه‬ ‫روان وي او هیــڅ ګنــاه پــرې پاتــې نــه وي»‪.‬‬ ‫بیهقــي پــه شــعب االیمــان ـکـې‪ ،‬طبرانــي پــه املعجــم الکبیــر ـکـې او‬ ‫ابــن ســعد پــه الطبقــات ـکـې د عبــد هللا بــن ایــاس ابــي فاطمــه څخــه‬ ‫روایــت کــوي هغــه د خپــل پــار او بیــا د نیکــه نــه روایــت کــوي هغــه‬ ‫وايــي‪ :‬زه د رســول هللا صلــی هللا علیــه ســلم ســره ناســت وم‪ ،‬نــو‬ ‫رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم وفرمایــل‪ ( :‬پــه تاســو ـکـې څــوک‬ ‫غــواړي چــې همیشــه روغ وي او نــه مریضيږي؟)مونــږ ورتــه وويــل‪:‬‬ ‫مونــږ غــواړو ای د هللا تعالــی رســوله‪ ،‬هغــه وفرمایــل‪( :‬نــه؛ دا�ســې‬ ‫مــه کــوئ) مونــږ د هغــه پــه مــخ ـکـې د بدلــون آثــار ولیــدل‪ ،‬بیــا هغــه‬ ‫وفرمایــل‪ (:‬آیــا تاســو غــواړئ چــې د مســتو خــرو پــه څیــر�شــئ؟) هغــوی‬ ‫وویــل‪ :‬ای د هللا پیغمبــره مونــږ نــه غــواړو چــې د مســتو خــرو پــه څیــر‬ ‫شــو‪،‬هغه وفرمایــل‪ (:‬آیــا تاســو نــه خوښــوئ چــې د امتحانونــو او‬ ‫کفاراتــو لــه خاوندانــو څخــه �شــئ؟) صحابــه کرامــو ورتــه وویــل‪ :‬ولــې‬ ‫نــه ای د هللا تعالــی پیغمبــره‪ ،‬هغــه وفرمایــل‪ :‬زمــا دې پــه هللا تعالــی‬ ‫قســم وي‪ ،‬چــې هللا تعالــی پــه مومــن امتحــان یواځــې پــه دې خاطــر‬ ‫راولــي چــې هغــه وربانــدې ګـران وي‪ ،‬د مومــن لپــاره د هللا تعالــی ســره‬ ‫یــوه مرتبــه وي چــې هغــې تــه پــه خپــل عمــل ن�شــي رســیدلی نــو هللا تعالــی‬ ‫پــرې امتحــان راولــي ترڅــو دغــې مرتبــې تــه ور�ســي)‪.‬‬ ‫ترمــذي د جابــربــن عبــد هللا ر�ضــي هللا عنــه څخــه روایــت کــوي‪،‬‬ ‫چــې رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم فرمایــي‪ ( :‬د قیامــت پــه ورځ‬ ‫کلــه چــې روغ خلــک د مصیبتونــو او مشــکالتو خاونــدان وګــوري چــې‬ ‫لــوی اجرونــه اخلــي‪ ،‬نــو روغ خلــک بــه ارمــان وکــړي چــې کاش زمونــږ‬ ‫څرمنــۍ هــم پــه دنیــا ـکـې پــه قینچیانــو غوڅــې شــوې وی)‪.‬‬ ‫پــه یــو بــل حدیــث ـکـې رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم فرمايــي‪:‬‬ ‫( د قیامــت پــه ورځ بــه د دنیــا یــو ډیــرد هوســا ژونــد خاونــد راوســتل‬ ‫�شــي‪ ،‬هللا عزوجــل بــه ورتــه وايــي‪ :‬پــه اور ـکـې یــوه غوپــه ورکــړئ‪ ،‬بیــا‬ ‫بــه هللا تعالــی تــه راوســتل �شــي؛ هغــه بــه ورتــه وفرمايــي‪ :‬ای د آدم‬ ‫ځویــه چیرتــه دې کــوم نعمــت الســته راوړی و؟ چیرتــه دې پــه څــه‬ ‫ســترګې خــوږې شــوې وې؟ چیرتــه دې خوشــحالي لیدلــې؟ نــو هغــه بــه‬ ‫ووايــي‪ :‬ســتا پــه عــزت مــې دې قســم وي چــې هیــڅ مــې نــدي لیدلــي! بیــا‬ ‫بــه هللا تعالــی امــر وکــړي چــې بیرتــه یــې اور تــه ســتون کــړئ‪ ،‬بیــا بــه د‬ ‫دنیــا یــو ســخت مشــکالتو‪ ،‬دردونــو او کړاوونــو وهلــی انســان راولــي‪،‬‬ ‫هللا تبــارک وتعالــی بــه ورتــه ووايــي‪ :‬پــه جنــت ـکـې یــو چکــرورکــړئ‪ ،‬بیــا‬ ‫بــه هللا تعالــی تــه راوســتل �شــي‪ ،‬ورتــه بــه وفرمايــي‪ :‬ای د آدم ځویــه‬ ‫چيرتــه دې پــه دنیــا ـکـې ناخوښــه څــه لیدلــي؟ هغــه بــه ورتــه ووايــي‪:‬‬ ‫ســتا پــه عــزت مــې دې قســم وي مــا پــه دنیــا ـکـې هیــڅ بــد حالــت نــدی‬ ‫لیدلــی)‪.‬‬ ‫شــقیق بلخــي وايــي‪ ( :‬څــوک چــې د مشــکالتو او دردونــو ثــواب‬ ‫وینــي‪ ،‬هغــه نــه غــواړي چــې د مشــکالتو نــه بهــر �شــي)‪.‬‬

‫هللا عزوجــل جهــاد فــرض کــړ ترڅــو د دیــن نــور ش ـرائع تکمیــل‬ ‫کــړي‪ ،‬بیــا یــې د جهــاد مرتبــه ډیــره لــوړه کــړه تــردې چــې د الهــي‬ ‫تکلیفاتــو پــه ســر ـکـې یــې وګرځــاوه‪ ،‬پــه جهــاد ـکـې یــې دا�ســې ســختي او‬ ‫مشــکالت واچــول چــې نفســونه یــې نــه خوښــوي او بشــري طبیعــت‬ ‫ور څښــه بزدلــه کیــږي‪ ،‬بیــا هللا تعالــی دغــه جهــاد د ایمــان لــه جوهــر‬ ‫ســره نــږدې کــړ او محبــوب یــې وګرځــاوه او د توحیــد راز یــې تــرې‬ ‫جــوړ کــړ‪ ،‬نــو اوس بــه پــه جهــاد ـکـې هغــه څــوک ووځــي چــې ریښــتونی‬ ‫ْ ُ ْ َ َّ‬ ‫مومــن او د مضبــوط دلیــل خاونــد وي‪{ِ َ :‬إ َّن َمــا الؤ ِ َم ُنــون ال ِذيـ َـن َآم ُنــوا‬ ‫َّ‬ ‫ُ َ َ‬ ‫ِبالل ِه ُ َو َر ُسـ ِـول ِه ث َّم ل ْم َي ْرت ُابوا َو َج َاه ُدوا ِبأ ْم َو ِال ِه ْم َوأ ُنف ِسـ ِـه ْم ِفي َسـ ِـب ِيل‬ ‫َّ ْ َ َ ُ ُ َّ ُ‬ ‫الص ِادقــون} [الحجـرات‪ ،]15:‬ژبــاړه‪ :‬یقینــا مومنــان‬ ‫اللـ ِـه أول ِئــك هــم‬ ‫یواځــې هغــه خلــک دي چــې پــه هللا تعالــی او د هغــه پــه رســول یــې‬ ‫ایمــان راوړی وي او بیــا هیــڅ شــک ونکــړي او د هللا تعالــی پــه الر ـکـې‬ ‫پــه خپلــو مالونــو او نفســونو جهــاد وکــړي‪ ،‬همدغــه خلــک ریښــتوني‬ ‫دي‪.‬‬ ‫نــو د جهــاد حقیقــت د نفــس پاکــول او د خپــل رب او خالــق‬ ‫لپــاره یواځــې کــول دي او هــم د هغــه تعالــی وعــدو تــه مخــه کــول دي‬ ‫‪ ،‬دا کار یواځــې هغــه مهــال ممکــن دی چــې دغــه الره د مشــکالتو‬ ‫َ‬ ‫او امتحانونــو څخــه ډکــه وي‪ ،‬ځکــه خــو هللا تعالــی فرمایــي‪{َ :‬ولـ ْـو‬ ‫ُ ُ‬ ‫َّ‬ ‫َ َ َّ ُ َ َ َ َ ْ ُ ْ َ َ ّ َ ْ ُ َ َ ْ َ ُ‬ ‫ـض َوال ِذيـ َـن ق ِتلوا‬ ‫ضكــم ِب َب ْعـ‬ ‫يشــاء اللــه لنتصــر منهــم ولكــن ليبلــو بع‬ ‫ٍ‬ ‫َّ َ َ ِ ُ َّ ِ َ ْ ِ َ َ ُ ْ َ َ ْ ْ َ ُ ْ ُ َ َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ِفــي َسـ ِـب ِيل اللـ ِـه فلــن ي ِضــل أعمالهــم * ســيه ِد ِيهم ويص ِلــح بالهــم *‬ ‫ُ ْ َ َ َ‬ ‫َو ُي ْد ِخل ُهـ ُـم ال َج َّنــة َع َّرف َهــا ل ُهـ ْـم} [محمــد‪ ،]4-6:‬ژبــاړه‪ :‬کــه د هللا تعالــی‬ ‫خوښــه وی نــو لــه دوی بــه یــې بدلــه اخیســتې وی‪ ،‬خــو پــدې خاطــر‬ ‫دغــه جنګونــه روان دي چــې هللا تعالــی پــه تاســو ـکـې ځینــې پــه نــورو‬ ‫امتحانــوي او هغــه خلــک چــې د هللا تعالــی پــه الره ـکـې ووژل �شــي د‬ ‫هغــوی عملونــه بــه کلــه هــم بربــاد ن�شــي‪ ،‬هغــوی تــه بــه ســمه الره‬ ‫وښــايي او د هغــوی کارونــه بــه راســم کــړي او دا�ســې جنــت تــه بــه یــې‬ ‫َ َ‬ ‫داخــل کــړي چــې د هغــوی لپــاره پيژنــدل شــوی‪.‬او فرمايــي‪{َ :‬ولـ ْـو شــاء‬ ‫ْ ُ ْ َ‬ ‫ّ‬ ‫ّ‬ ‫اللـ ُـه َمــا اق َت َتلــوا َول ـ ِـك َّن اللـ َـه َي ْف َعـ ُـل َمــا ُي ِريــد} [البقــرة‪ ،]253:‬ژبــاړه‪ :‬کــه‬ ‫د هللا تعالــی خوښــه وی نــو دوی بــه جنــګ نــه وی کــړی‪ ،‬لیکــن هللا‬ ‫تعالــی هغــه څــه کــوي چــې یــې خوښــه وي‪.‬‬ ‫ابــن کثیــر رحمــه هللا د دغــه آیــت پــه تفســیر ـکـې وايــي‪ ( :‬یعنــې دا‬ ‫ضــروري ده چــې یــو څــه محنــت او مشــکالت بــه وي ترڅــو هللا تعالــی‬ ‫خپــل دوســتان راښــکاره او خپــل دوښــمنان وشــرموي‪ ،‬چــې د هللا‬ ‫تعالــی مومــن او صابــر دوســتان او هــم منافقیــن فاج ـران وپيژنــدل‬ ‫�شــي‪ ،‬د دغــې آیــت اشــاره د احــد ورځــې تــه ده چیرتــه چــې هللا تعالــی‬ ‫پــه مومنانــو امتحــان وکــړ‪ ،‬نــو د هغــوی ایمــان‪ ،‬صبــر او ســختي‪،‬‬ ‫د هغــوی ټينګښــت او د هللا تعالــی او د هغــه د رســول تابعــداري‬ ‫راښــکاره شــول ‪ ،‬بلــې خــوا تــه د منافقانــو پــرده و څيــرل شــوه‪ ،‬د‬ ‫هغــوی مخالفــت‪ ،‬د جهــاد څخــه اوښــتل او د هللا تعالــی او د هغــه د‬ ‫رســول صلــی هللا علیــه وســلم ســره خیانــت یــې پــه ډاګــه شــو)‪.‬‬ ‫ای د هللا تعالــی بندګانــو تاســو د هللا تعالــی پــه دې وینــا ـکـې لــګ‬ ‫َّ َ‬ ‫فکــر وکــړئ چــې فرمايــي‪{َ :‬ومـ َـن َّ‬ ‫ـاس َمــن َي ْع ُبـ ُـد اللـ َـه َعلــى َحـ ْـر ٍف‬ ‫النـ‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ ْ َ َ َ ُ َ ْ ٌ ْ َ َ َّ ِ َ ْ َ َ َ ْ ُ ْ َ ٌ َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫فـ ِـإن أصابــه خيــر اطمــأن ِبـ ِـه وِإن أصابتــه ِفتنــة انقلــب علــى وج ِهـ ِـه‬ ‫ْ‬ ‫ْ َ َ‬ ‫ُْ‬ ‫َخسـ َـر ُّ‬ ‫الد ْن َيــا َوال ِخـ َـرة ذ ِلـ َـك ُهـ َـو ال ُخ ْسـ َـر ُان ال ِبيـ ُـن} [الحــج‪ ،]11:‬ژبــاړه‪:‬‬ ‫ِ‬ ‫مقاله‬

‫‪18‬‬

‫بع�ضــې خلــک د هللا تعالــی عبــادت لــه یــوې کنــارې څخــه کــوي؛ کــه‬ ‫چیرتــه یــې خیــر پــه برخــه �شــي نــو ښــه خوشــحاله وي او کــه تکلیــف‬ ‫او مشــکالت ورتــه ور�ســي نــو بیــا پــر شــا ســتون �شــي‪ ،‬د نیــا او آخــرت‬ ‫یــې تاوانــي دي او همدغــه ښــکاره تــاوان دی‪.‬‬

‫خلکو جهاد پریښی او په بې هوده کارونو او لوبو کې مشغول دي‬

‫بغــوي پــه خپــل تفســیر ـکـې د ابــن عبــاس ر�ضــي هللا عنهمــا څخــه‬ ‫روایــت کــوي‪ (:‬چــې پــه بانډچیانــو ـکـې بــه یــو ســړي پــه رســول هللا صلــی‬ ‫هللا علیــه وســلم ایمــان راوړ‪ ،‬کــه چیرتــه بــه یــې د اســام راوړلــو نــه‬ ‫وروســته ځــوی وشــو او بچــي او مــال بــه یــې ډیــرشــول‪ ،‬ویــل بــه یــې دا‬ ‫خــو ډیــرښــه او پــه زړه پــورې ديــن دی نــو پــه ایمــان بــه ټینــګ شــو او‬ ‫که چیرته به یې ځوی ونه شــو او اســونه او مالونه به یې ډیرنشــول‬ ‫او وچکالي به ورته ورســیده نو بیا به یې ویل‪ :‬دا خو ډیرســپیره دین‬ ‫دی‪ ،‬نــو لــه اســام څخــه بــه ووت او پــه خپــل کفــر او عنــاد بــه پاتــې‬ ‫شــو)‪.‬‬ ‫د الظــال مولــف وايــي‪( :‬د نفســونو لپــاره دا خبــره ناشــونې ده‬ ‫چــې پــه مشــکالتو او ازموینــو تربیــه کــړی �شــي او د حــق پــه جګــړه یــې د‬ ‫تصمیــم ازموینــه و�شــي‪ ،‬ســختي‪ ،‬ویــرې‪ ،‬ولــږې او د نفســونو‪ ،‬مالونــو‬ ‫اومیوو د کمښت سره مخ �شي او له دغومشکالتوخال�صی نشته؛‬ ‫ترڅــومونــږ د خپلــې عقیــدې ګرانــه بیــه ادا کــړو‪ ،‬هغــه عقیــده چــې پــه‬ ‫نفســونو کې په دومره مقدارځای نی�ســي په څومره مقدارچې یې په‬ ‫الره کې مشکالت برداشت کړی �شي اود لومړۍ څپې سره بیا د السه‬ ‫نه ووځي‪ ،‬دغه مشکالت هغه بیه ده چې د غوره عقیدې خاوندانو‬ ‫پــه زړونــو ـکـې یــې املــه عقیــده مضبوطیــږي‪ ،‬مخکــې لــدې چــې د نــورو‬ ‫په نفسونو ګرانه ښکاره �شي‪ ،‬مومنان چې کله هم د خپلې عقیدې‬ ‫پــه الره ـکـې کړاوونــه برداشــت او وګالــي‪ ،‬هومــره د هغــوی پــه زړونــو ـکـې‬

‫عقیده قوي �شي او دوی یې بیا حقدار�شي‪ ،‬په همدې پرتله د نورو‬ ‫په زړونو کې د دغې عقیدې قیمت هله ځالند �شي چې کله هغوی د‬ ‫مومنانــو لخــوا د دغــې عقیــدې پــه الره ـکـې قربانــي‪ ،‬صبــر او مشــکالت‬ ‫برداشــت کــول وګــوري‪ ،‬دغــه ډول مشــکالت ځکــه ناشــوني دي تــر‬ ‫څــود عقیــدې د خاوندانــو‬ ‫مــا مضبوطــه �شــي‪ ،‬ځکــه‬ ‫مشــکالت او کړاوونــه پــه‬ ‫انســان ـکـې پــټ ځواکونــه‬ ‫مضبوطــوي‪ ،‬د طاقــت‬ ‫زخیره زیاتوي او د مومنانو‬ ‫په زړونو کې دا�سې الرې او‬ ‫دروازې خالصــوي چــې کــه‬ ‫دغــه مشــکالت نــه وی نــو‬ ‫دغــه هیــڅ بــه الســته نــه وی‬ ‫راغلــي )‪ .‬د الظــال عبــارت‬ ‫پــای تــه ورســید‪.‬‬ ‫د امــام شــافعي رحمــه‬ ‫هللا نــه چــا پوښــتنه وکــړه‪:‬‬ ‫د مومــن لپــاره کومــه‬ ‫غــوره ده؛ چــې امتحــان‬ ‫پــرې را�شــي کــه واکمنــي‬ ‫ورکــړل �شــي؟ هغــه وویــل‪:‬‬ ‫(خــوار �شــي واکمنــي نــه وي‬ ‫مګــر وروســته د ابتــاء او‬ ‫ازموینــې څخــه)‬ ‫د صفــوان بــن عمــر څخــه روایــت دی چــې زه پــه حمــص والــي‬ ‫وم‪ ،‬نــو د دمشــق یــو بــوډا ســړی مــې ولیــد چــې وروځــې یــې پــه ســترګو‬ ‫راپریوتــې وې‪ ،‬هغــه غوښــتل چــې غ ـزا تــه والړ �شــي‪ ،‬مــا ورتــه وویــل‪:‬‬ ‫ای تــره؛ تــه خــو هللا تعالــی معــذوره کــړی یــې‪ ،‬نــو هغــه خپلــې ورځــې‬ ‫راپورتــه کــړې او ماتــه یــې وویــل‪( :‬وراره؛ هللا تعالــی مونــږ جنــګ تــه‬ ‫رابللــي یــو کــه بــوډاګان یــو او کــه ځوانــان)‪.‬‬ ‫خبــردار! څــوک چــې هللا تعالــی تــه خــوښ �شــي امتحانونــه پــرې‬ ‫راولــي‪...‬‬ ‫ً‬ ‫صب ـرا علــى شــدة األيــام إن لهــا *** عقبــى ومــا الصبــر إال عنــد‬ ‫ذي حســب‬ ‫قرب يعقبه *** فيها ملثلك راحات من التعب‬ ‫سيفتح هللا عن ٍ‬ ‫د ورځــو پــه ســختیو صبــرکــوه‪ ،‬ځکــه د دې لپــاره انجــام شــته او‬ ‫صبــر د غــوره نســبونو د خاوندانــو کار دی‬ ‫ژر دی چــې هللا تعالــی بــه فتــح راولــي‪ ،‬پــه هغــې ـکـې بــه ســتا پــه څیــر‬ ‫خلکــو لپــاره د ســتړتیا څخــه راحتونــه وي‬ ‫د الظــال مولــف وايــي‪ :‬ایمــان څــه خالــي کلمــه نــده چــې پــه خولــه‬ ‫ویــل کیــږي‪ ،‬بلکــې دغــه یــو پــرتکلفــه حقیقــت دی‪ ،‬د ســتړتیا ډک یــو‬ ‫امانــت دی‪ ،‬صبــرتــه محتــاج جهــاد دی او برداشــت تــه محتــاج زیــار‬ ‫دی‪ ،‬نو ځکه خو دا کافي نده چې په خوله وویل �شي (آمنا) او بیا دې‬ ‫‪19‬‬

‫خپله کړې نو باید صبرپرې وکړي او د بعضو ملګرو او مشرانو تلل‬ ‫د هللا تعالی سره د اجرپه توګه حساب کړي‪ ،‬دغه ډله باید د خپلو‬ ‫نیکومشرانوپه رسم کړې الره والړه اوپه دې پوه �شي چې دغه د هللا‬ ‫تعالــی ســنت دی‪ ،‬هللا تعالــی د دې امــت څخــه نیــکان بنــدګان غــوره‬

‫څــوک پــه همدغــه دعــوا پریښــودل �شــي تــردې چــې فتنــې تــه وړانــدې‬ ‫نکړی �شــي ترڅو د دغې فتنې څخه پاک راووځي او زړونه یې خالص‬ ‫وي‪ ،‬لکــه چــې زر پــه اور ـکـې اچــول کیــږي ترڅــو ورپــورې نښــتي خیــري‬ ‫او ارزان بیــه شــیان لــرې �شــي‪ ،‬همدغــې تــه پــه عربــي ژبــه ـکـې د فتنــې‬ ‫لفــظ غــوره شــوی دی‪،‬‬ ‫پــه همدغــه توګــه فتنــه پــه‬ ‫زړونــو ـکـې کار کــوي او پــه‬ ‫ایمــان د دغــې فتنــې رالوتــل‬ ‫یــو ثابــت اصــول او جــاري‬ ‫ســنت دی چــې هللا تعالــی‬ ‫مقــرر کــړی دی فرمايــي؛‬ ‫َّ‬ ‫ََ َ‬ ‫َ{ولقـ ْـد ف َت َّنــا ال ِذيـ َـن ِمــن‬ ‫ََ َ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫ق ْب ِل ِهـ ْـم فل َي ْعل َمـ َّـن اللـ ُـه‬ ‫َ َ‬ ‫َّ َ َ ُ‬ ‫ص َدقــوا َول َي ْعل َمـ َّـن‬ ‫ال ِذيــن‬ ‫َْ‬ ‫َ‬ ‫الك ِاذ ِبيــن} [العنكبــوت‪،]3:‬‬ ‫يقينــا مونــږ پــه هغــو خلکــو‬ ‫امتحــان کــړی و چــې د دوی‬ ‫څخــه مخکــې و‪ ،‬ژر دی چــې‬ ‫هللا تعالــی بــه ریښــتوني‬ ‫خلــک معلــوم کــړي او هــم‬ ‫بــه درواغــژن معلــوم کــړي‪،‬‬ ‫ایمــان د هللا تعالــی لخــوا‬ ‫په عراق کې د کیمپ بوکا زندان د الله تعالی د یو شمیر بندګانو لپاره ابتالء او امتحان و‬ ‫پــه ځمکــه ـکـې امانــت دی‪،‬‬ ‫هغــه څــوک بــه یــې بــاروي‬ ‫چې د دې امانت د بارولو الئق وي‪ ،‬د دې د بارولو قدرت لري او په کــوي او ځــان تــه یــې اخلــي‪ ،‬پــه دغــه جهــادي ډلــه دا هــم الزم ده چــې د‬ ‫زړونــو ـکـې یــې د دې امانــت لپــاره ځانتــه والــی او اخــاص موجــود وي‪ ،‬کامیابــۍ پــه اړه دې عجلــت او تلــوارنــه کــوي‪ ،‬ځکــه چــې د هللا تعالــی‬ ‫هغــه خلــک چــې دغــه امانــت پــه راحــت او پراخــۍ‪ ،‬پــه امــن او ســامتۍ مرســته خامخــا راتلونکــې ده‪.‬‬ ‫او د دنیــا پــه مــال او متــاع غــوره کــوي‪ ،‬دغــه پــه ځمکــه ـکـې د خالفــت‬ ‫بایــد مســلمان پــدې پــوه �شــي چــې د حــق تابعــدادي او پــه حــق‬ ‫امانــت دی‪ ،‬د هللا تعالــی الرې تــه د خلکــو رهبــري کــول او د هللا تعالــی صبــر کــول د کامیابــۍ ترټولــو لنــډه الر ده‪ ،‬اګــر کــه پیچومــي یــې‬ ‫کلمــه د خلکــو پــه ژونــد ـکـې تطبیقــول دي‪ ،‬نــو دغــه یــو عزتمــن امانــت اوږده �شــي مشــکالت یــې ډیــر�شــي او پــرې تلونکــي کــم وي‪ ،‬او د حــق‬ ‫دی‪ ،‬درونــد امانــت‪ ،‬دغــه د هللا تعالــی هغــه امــردی چــې خلــک پــرې څخــه کږیــدل یواځــې شــرمیدل راوړي اګــر کــه الره یــې اســانه وي‬ ‫ازمویــل کیــږي‪ ،‬ځکــه خــو دغــه امانــت پــه یــوه ځانګــړې کچــه صبــرتــه او پــرې تلونکــي ګمــان کــوي چــې نــږدې ده ځکــه دغــه یواځــې تــش‬ ‫اړتیــا لــري)‪ .‬د الظــال د مولــف خبــره پــای تــه ورســیده‪.‬‬ ‫وهمونــه دي‪.‬‬ ‫َ َ َّ َ َ‬ ‫ُ ْ َ ً َ َّ ُ ُ َ َ‬ ‫َ‬ ‫ځکــه پــه هغــې جنګیالــۍ ډلــه چــې د جهــاد فــي ســبیل هللا الره یــې‬ ‫اطــي مســت ِقيما فات ِبعــوه وال‬ ‫هللا تعالــی فرمايــي‪{:‬وأن ه ــذا ِصر ِ‬ ‫َ َّ ُ ْ‬ ‫ص ُاكــم بـ ِـه َل َع َّل ُكــمْ‬ ‫السـ ُـب َل َف َت َفـ َّـر َق ب ُكـ ْـم َعــن َســب ِيل ِه َذ ِل ُكـ ْـم َو َّ‬ ‫ـوا ُّ‬ ‫خپلــه کــړې دا الزمــه ده چــې د جګــړې پــه طبیعــت ځــان خبــرکــړي د تت ِبعـ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫هــدف پــه لــور د تلونکــې الرې غوښــتنې وپيژنــي‪ ،‬هغــه الرچــې د خپلــو َت َّت ُقــون} [األنعــام‪ ،]153:‬ژبــاړه‪ :‬دغــه زمــا الره ده نیغــه‪ ،‬نــو تاســو یــې‬ ‫نیکانــو بچــو پــه وینــو بــه همواریــږي‪ ،‬مجاهــد بایــد پــه دې پــوه وي چــې تابــع �شــې او د نــورو الرو مــه تابــع کیــږئ چــې د هللا تعالــی د الرې څخــه‬ ‫پــه دې الر ـکـې د دوســتانو او ملګــرو ورکیــدل او د ګرانــو خپلوانــو بــه مــو جــدا کــړي‪ ،‬دغــه تاســو تــه د هللا تعالــی لخــوا وصیــت دی ترڅــو‬ ‫او کورونــو پریښــودل دي‪ ،‬لکــه چــې د نبــي صلــی هللا علیــه وســلم تاســو تقــوادارجــوړ �شــئ‪.‬‬ ‫صحابــه کرامــو ر�ضــي هللا عنهــم د هجــرت تراخــه‪ ،‬د مــال‪ ،‬اهــل او‬ ‫دغــه جهــاد دی؛‪...‬لــوړه څوکه‪....‬میــوه‪....‬دا ټــول د اوږد صبــراو د‬ ‫کــور د الســه وتــل د هللا تعالــی پــه الره ـکـې برداشــت کــړي وو‪ ،‬ســره د جګړې په میدان کې په دې انتظارد وخت تیرولو وروسته راځي چې‬ ‫دې چــې هغــوی د پیغمبرانــو څخــه وروســته تــر ټولــو غــوره خلــک د دښمن د راکش کولوانتظاروکړی �شي اود هغه په شرصبروکړی‬ ‫وو‪ ...‬نــو تــه د هغــوی پــه پرتلــه چیرتــه یــې؟!‬ ‫�شــي‪ ،‬دغــه انتظــاربــه کلــه میاشــتو او کلونــو تــه هــم ر�ســي‪ ،‬خــو کــه تــا‬ ‫پــه دغــې مجاهــده ډلــه یواځــې دا خبــره الزم ده چــې کومــه الره یــې دغــه دردونــه ونــه څښــل نــوهللا تعالــی بــه تاتــه فتــح نــه درکــوي ځکــه د‬ ‫مقاله‬

‫‪20‬‬

‫په امت د وهن آثار‪( :‬د ژوند رسه مینه کول او د مرګ او جنګ څخه کرکه لرل)ـ‬

‫هللا تعالی مرســته او کامیابي د صبرســره ده‪.‬‬ ‫شــيخ االســام ابــن تيميــه رحمــه هللا وايي‪(:‬پــه دیــن ـکـې امامتــي پــه‬ ‫صبــر او یقیــن الســته راځــي)‪.‬‬ ‫د حــق‪ ،‬ریښــتونې عقیــدې او توحیــد مفهومونــه د ســیورو پــه‬ ‫نــړۍ ـکـې تــش بتــان وي هیــڅ روح پکــې نــه وي مګــر هغــه مهــال چــې‬ ‫ریښــتوني او صبــر کوونکــي خلــک یــې بــار کــړي‪ ،‬هغــه څــوک چــې د‬ ‫دغــې الرې مشــکالت او ملبــې برداشــت کولــی �شــي‪ ،‬عــذاب پــرې خــوږ‬ ‫لګــي‪ ،‬ســتړتیا ورتــه خونــد ورکــوي او د واقعیــت پــه ځمکــه د عملــي‬ ‫راژونــدي کولــو لپــاره پــه خپــل مــرګ خــوښ وي‪ ،‬نــه دا�ســې چــې ځینــې‬ ‫خلــک یــې آرزو کــوي‪ ،‬چیرتــه چــې دغــو مفاهیمــو تــه د فلســفې زریــن‬ ‫نظــري قالبونــه جــوړ کــړی �شــي او نغمــه ییــزې خطبــې یــې پــه حــق ـکـې‬ ‫وویــل �شــي‪ ،‬خــو د عمــل‪ ،‬ریښــتینولی او تنفیــذ څخــه ډیــر لــرې وي‪.‬‬ ‫نــن ورځ اســام دا�ســې ريښــتوني او صابــره خلکــو تــه ســخت‬ ‫ضرورت لري چې زیاربا�ســي‪ ،‬د خپلې ســتړیا نه خوند اخلي او راحت‬ ‫یــې پــه درد ـکـې وي‪ ،‬هغــوی پــه چوپــه خولــه د دغــې مرحلــې غوښــتنې‬ ‫ترجمــه کــوي‪...‬د ريښــتوني نفســونو‪ ،‬لــوړو همتونــو او قــوي هوډونــو‬ ‫ســړي یواځــې د دښــمن ســره د مخامــخ کیــدو الرپیژنــي‪ ،‬ځکــه خــو بیــا‬ ‫لــدې انــکارکــوي چــې تنفیــذ تــه هارونــه واچــوي یــا تــرې ســتړی �شــي او‬ ‫یــا خپــل ارمانونــه پــه خپــل منځــي جګــړو او شــخړو ـکـې ضایــع کــړي‪.‬‬ ‫مجاهــده وروره د ریښــتینولۍ‪ ،‬عمــل او صبــر د مټــو څخــه بــډې‬ ‫ووهــه‪ ،‬ځکــه دغــه الر ـکـې ګرمــي او کنــډې کپــرې شــته‪ ،‬چــا څــه ښــه‬ ‫ویلي‪(:‬هغــه څــوک عاجــزشــمیرل کیــږي چــې د هــرمصیبــت لپــاره یــې‬ ‫صبــر تیــار نــه کــړ‪ ،‬د هــر نعمــت لپــاره شــکر تیــار نــه کــړ او پــدې پــوه‬ ‫نشــو چــې د ســختۍ ســره اســاني وي)‪.‬‬ ‫يا ويح نف�سي وما ارتفعت بنا همم * إلى الجنان وتالي القوم أوابُ‬ ‫ُ‬ ‫ينساب‬ ‫إلى كواعب لألطراف قاصرة * وظل طوبى وعطرالشدو‬ ‫ً‬ ‫إلى قناديل ذهب علقت شرفا * بعرش ربي ملن قتلوا وما غابوا‬ ‫اى زمــا نفــس دې خــوار�شــي چــې مونــږ خپــل همتونــو جنتونــو تــه‬ ‫پورتــه نکــړو اودغــه قــوم تــه نــږدې ســړی هللا تعالــی تــه رجــوع کوونکــی‬ ‫وي‪ ،‬هغــو حــورو تــه پورتــه نشــو چــې ځوانــې وي او د نظــر ښــکته‬

‫کوونکــې وي‪ ،‬د طوبــی ســیوري چیرتــه خوشــبویانې رابهیــږي‪ ،‬هغــو‬ ‫ډیــوو تــه پورتــه نــه شــو چــې د عــزت لــه مخــې زمــا د رب پــه عــرش پــورې‬ ‫راځوړنــدې وي د هغــه چــا لپــاره چــې ووژل �شــي او هغــوی هیــڅ کلــه‬ ‫غائــب نــه دي‪.‬‬ ‫َ َ ُ ُ َ ََ َ ً َ ًَ َ َ َ ًَ َ َ‬ ‫هللا تعالــی فرمايــي‪{:‬وال ي ِنفقــون نفقــة ص ِغيـَـرة وال ك ِبيــرة وال‬ ‫َ‬ ‫َ ُ ْ‬ ‫ّ‬ ‫َّ ُ‬ ‫َ َ‬ ‫َي ْقط ُعــون َو ِاد ًيــا ِإال ك ِتـ َـب ل ُهـ ْـم ِل َي ْج ِ َزي ُهـ ُـم اللـ ُـه أ ْح َسـ َـن َمــا كانــوا‬ ‫ُ‬ ‫َي ْع َملــون} [التوبــة‪ ،]121:‬ژبــاړه‪ :‬او دوی هیــڅ یــوه کوچنــۍ او لویــه‬ ‫صدقه نه خیرات کوي او نه په کوم ناو تیریږي مګرد دوی لپاره به‬ ‫لیکل کیږي ترڅوهللا تعالی دوی ته د دوی د نیک عمل بدلې ورکړي‪.‬‬ ‫طبــري د قتــاده نــه د دې آیــت پــه تفســیر ـکـې روایــت کــوی‪ ( :‬هیــڅ‬ ‫یــو قــوم د هللا تعالــی پــه الره ـکـې د خپــل اهــل څخــه نــه لــرې وځــي مګــر‬ ‫پــه همدغــه پرتلــه هللا تعالــی تــه نــږدې کیــږي)‪.‬‬ ‫نو د کارمخکې او وروسته ټول واک د هللا تعالی سره دی‪ ،‬مونږ‬ ‫یواځــې د هللا تعالــی بنــدګان یــواود هغــه تعالــی بند ـګـۍ تــه عملــي جامــې‬ ‫اغونــدو‪ ،‬د هللا تعالــی د بند ـګـۍ څخــه دا هــم ده چــې مونــږ پــدې خبــره‬ ‫پــوره یقینــي او بــاوري شــو او هیــڅ ډول شــک راســره نــه وي چــې؛ د‬ ‫هللا تعالــی وعــده بــه خامخــا عملــي کیــږي‪ ،‬خــو دومــره ده چــې کیدی�شــي‬ ‫مونــږ د دغــه کارپــه حقیقــت پــوه نشــو‪ ،‬چــې پــه دې ـکـې بــه د هللا تعالــی‬ ‫ځانګــړي حکمتونــه وي او دا هــم عیــن ممکــن ده چــې د هللا تعالــی‬ ‫نصــرت او مرســته د ازموینــې او امتحــان لــه مخــه وروســته �شــي‪ ،‬هللا‬ ‫َ َ َ َ ًّ َ َ ْ َ َ ْ ْ ُ ْ‬ ‫صـ ُـر الؤ ِم ِنين}‬ ‫تعالــی څــه ریښــتیا ویلــي چــې فرمايــي‪{:‬وكان حقــا علينــا ن‬ ‫[الــروم‪ ،]47:‬او پــه مونــږ بانــدې د مومنــان مرســته حــق او ثابتــه ده‪.‬‬ ‫هللا سبحانه د موحدینوسره د مرستې وعده کړې اوواکمني یې‬ ‫د صبــرکوونکــو پــه برخــه ګرځولــی دی‪ ،‬هللا تعالــی دا خبــرهــم ورکــړی‬ ‫چــې د مخکنــو امتونــو پــه برخــه کومــې کامیابیانــې‪ ،‬ثبــات او پــه ځمکــه‬ ‫کې واکمني راغلې وه هغه د هغوی د صبراو په َهللا تعالی د توکل له‬ ‫فرمايي‪{:‬وأ ْو َر ْث َنا ْال َق ْو َم َّالذ َ‬ ‫َ‬ ‫ين‬ ‫مخې وه‪ ،‬لکه چې هللا ســبحانه َ وتعالی‬ ‫ِ‬ ‫َ ُ ْ‬ ‫األ ْ ض َو َم َغ َب َهــا َّالتــي َب َار ْك َنــا ف َيهــا َو َت َّمــتْ‬ ‫ـوا ُي ْسـ َـت ْ‬ ‫ض َع ُفو َن َم َشـ ِـار َق‬ ‫كانـ‬ ‫ار‬ ‫ر‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ص َبـ ُـر ْوا َو َد َّم ْرَنــا َمــا َكانَ‬ ‫يل ب َمــا َ‬ ‫َكل َمـ ُـت َرّبـ َـك ْال ُح ْسـ َـنى َع َلــى َبنــي إ ْسـ َـرآ ِئ َ‬ ‫َِ ُ ِ ْ َ ُ ِ‬ ‫َ ِ ْ َ ُ ِْ َ ْ ُ َ َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫يصنــع ِفرعــون وقومــه ومــا كانــوا يع ِرشــون} [األعـراف‪ ،]137:‬ژبــاړه‪:‬‬ ‫‪21‬‬

‫دا چــې د کفــري ځــواک پــر خــاف د اســامي دولــت د‬ ‫لښکرو جګړه دوام لري‪ ،‬نو پدې لړۍ کې مونږ د وروستنیو‬ ‫عملیاتــو یــوه برخــه راخلــو؛ کومــې چــې د اســامي دولــت د‬ ‫واکمنــۍ پــه پراخــه کیــدو‪ ،‬یــا د دښــمن پــه ویرولــو‪ ،‬وژلــو او‬ ‫ذلیلــه کولــو کــې کامیابــې شــوې وي‪ ،‬دغــه عملیــات د هغــو ګــڼ‬ ‫شــمیره عملیاتــو یــوه کوچنــۍ بیلګــه ده چــې اســامي دولــت پــه‬ ‫تیــرو اوونیــو کــې د نــړۍ د ختیــځ او لویدیــځ پــه بیالبیلــو خــواو‬ ‫کــې ترســره کــړي دي‪:‬‬ ‫الجزائر واليت‬ ‫د جمــادی األولــی پــه اتــه ویشــتمه نیټــه‪ :‬د استشــهاد دوه‬ ‫شاســواران ‪-‬تقبلهمــا هللا‪ -‬پــدې وتوانیــدل چــې خپــل بــارودي‬ ‫بکــس پــه “قســنطينه” ښــار کــې د جزائــري پولیســو پــه مرکــز کــې‬ ‫انفجــار کــړي‪.‬‬

‫او مونږ هغو خلکو ته چې کمزوري به ګڼل کیدل د ځمکې شــرق او‬ ‫غــرب پــه می ـراث ـکـې ورکــړل‪ ،‬چیرتــه چــې مونــږ برکتونــه ای�ښــي و او پــه‬ ‫بنــي اس ـرائیلو د هللا تعالــی خایســته کلمــه پــوره شــوه‪ ،‬ځکــه هغــوی‬ ‫صبــروکــړاو مونــږ هغــه څــه ویجــاړکــړل چــې فرعــون او د هغــه قــوم بــه‬ ‫کــول او لــوړې ودانــۍ بــه یــې جوړولــې‪.‬‬ ‫هللا تعالى چې خپل نبي یوسف علیه وعلی نبینا الصالة والسالم‬ ‫تــه عــزت او پــه ځمکــه ـکـې واکمنــي ورکړه‪-‬وروســته لــه هغــې چــې نــا‬ ‫اشــنايي او د وزیــرپــه ماڼــۍ ـکـې پــرې حــاالت تیــرشــول‪ -‬دغــه هرڅــه د‬ ‫َّ ُ َ َ َّ َ ْ َ‬ ‫ّ َ‬ ‫ص ِب ْر ف ِإ َّن الل َه ال‬ ‫هغه د َصبراو تقوا نه وروسته وو؛ ِ{إنه من يت ِق و ِي‬ ‫ُْ‬ ‫ُي ِضيـ ُـع أ ْجـ َـر ال ْح ِسـ ِنين} [يوســف‪ ،]90:‬شــان دا دی چــې څــوک تقــوا‬ ‫او صبــروکــړي نــو هللا تعالــی د نیکــو کارو خلکــو اجــرنــه ضایــع کــوي‪.‬‬ ‫هللا ســبحانه وتعالــى كامیابــي د صبــر ســره تړلــې ده‪ ،‬فرمايي‪{:‬يــاَ‬ ‫ُ ْ‬ ‫َ ُّ َ َّ َ َ ُ ْ ْ ُ ْ َ َ ْ‬ ‫ْ ّ َ َّ ُ‬ ‫ص ِابـ ُـروا َو َر ِابطــوا َو َّات ُقــوا اللـ َـه ل َعلكـ ْـم‬ ‫أيهــا ال ِذيــن آمنــوا اص ِبــروا و‬ ‫ُ‬ ‫ت ْف ِل ُحون} [آل عمران‪ ،]200:‬ای ايمان واالو! صبركوئ او كلك �شئ‬ ‫پــه صبــر (پــه مقابلــه د كافرانــو ـكـې) او ربــاط وکــړئ اود هللا تعالــی نــه و‬ ‫یریــږئ پــدې خاطــرچــې تاســو کامیــاب �شــئ‪.‬‬ ‫هللا ســبحانه وتعالــى دا خبــره هــم ذکــر کــړې چــې پــه دنیــا ـکـې بــه‬ ‫انجــام یواځــې د صابــرو او تقــوا دارو پــه برخــه وي‪{َ :‬ف ْ‬ ‫اص ِبـ ْـر ِإ َّن‬ ‫ْ‬ ‫َ ْ‬ ‫ال َعا ِق َبة ِلل ُم َّت ِقين} [هود‪ ،]49:‬نو صبروكړه‪ ،‬یقینا انجام د متقیانو‬ ‫پــه برخــه دی‪.‬‬ ‫مونــږ پــه دې خبــره بــاوري یــو چــې د هللا تعالــی وعــده هیڅکلــه نــه‬ ‫وروســته کیــږي‪ ،‬خــو د پوښــتنې او ګــوت نیونــې مشــکل هغــه مهــال‬ ‫را�شــي چــې مونــږ د هللا تعالــی د وعــدې پــه یــوه برخــه پــورې نظرونــه‬ ‫وتــړو چــې هغــه ښــکاره کامیابــي ده‪ ،‬مونــږ بایــد پــوه شــو چــې دا خبــره‬ ‫الزم نــده چــې دا دې خامخــا هغــه کامیابــي �شــي د کومــې کامیابــۍ‬ ‫وعــده چــې هللا تعالــی د خپلــه پیغمبرانــو او مومنــو بندګانــو ســره‬ ‫واليت‬ ‫صالحـه یــو ډول‬ ‫انځورونــو ـکـې مونــږ تــه‬ ‫الديننــورو‬ ‫کــړې ده‪ ،‬هغــه مرســته چــې پـ‬ ‫ښــکاري کومــو تــه چــې لړزیدونکــي او ضعیــف نفســونه نظــر ن�شــي‬ ‫جمادی اآلخره په لومړۍ نیټه‪ :‬د خالفت درې انغما�ســي‬ ‫پورتـدـه کولــی‪.‬‬ ‫مجاهدیــن (أبــو صالــح العراقــي‪ ،‬أبــو اليمــان العراقــي‪ ،‬او أبــو‬ ‫فــؤاد العراقــي ‪ -‬تقبلهــم هللا) د ســامراء ښــار پــه اطرافــو کــې د‬ ‫راف�ضــي ملیشــو “ســرايا الســام” اســتخباراتي مرکــز پــه لــور‬ ‫والړل‪ ،‬د لــوی هللا پــه فضــل او توفیــق مرکــز تــه پــه ننوتلــو‬ ‫وتوانیــدل‪ ،‬چیرتــه چــې ســختې نښــتې رامځتــه شــوې‪ ،‬پــه تــرڅ‬ ‫کــې یــې پــه مرکــز کــې موجــود ټــول مرتدیــن ووژل شــول‪ ،‬لــه دې‬ ‫وروســته انغما�ســي اتالنــو د دفاعــي قــوې ســره نښــتې پیــل کــړې‪،‬‬ ‫کلــه چــې مهمــات پــه ختمیــدو شــول نــو خپــل بــارودي واســکټونه‬ ‫یــې د مرتدینــو پــه پنډغالــو کــې انفجــار کــړل چــې پــه مجمــوع کــې‬ ‫اووه ویشــت مرتدیــن مــردار او ټپيــان شــول‪ ،‬پــه مردارانــو کــې‬ ‫د دغــه مرکــز د اســتخباراتو مشــر ضابــط “أبومهــدي” راف�ضــي‬ ‫هــم مــردار شــو او ودانــۍ او ګــڼ شــمیر عــرادې زیانمنــې شــوې‪.‬‬ ‫د جمــادی اآلخــره پــه نهمــه نیټــه‪ :‬د خالفــت دوه اتــان (أبــو‬ ‫عبد هللا الشامي او أبو سراقة العراقي ‪ -‬تقبلهما هللا) وتوانيدل‬ ‫خبرونه‬

‫‪22‬‬

‫په کابل کې په نظامي روغتون د برید پرمهال انځور‬

‫چې د بیجي په جنوب “الحجاج” کلې کې د راف�ضي لښکریانو په‬ ‫یوه غونډه کې ننوځي‪ ،‬د ســختو نښــتو وروســته چې کله مهمات‬ ‫پــای تــه ورســیدل نــو انغماســیانو خپــل بــارودی واســکټونه‬ ‫انفجــار کــړل چــې پــه تــرڅ کــې یــې لــږ تــر لــږه څلویښــت مشــرکین‬ ‫ووژل شــول او پــه لســګونو نــور ټپیــان شــول‪.‬‬ ‫ختيځه آسیا‬ ‫د جمــادی اآلخــره پــه اتمــه نیټــه‪ :‬د فلیپينــي صلیبــي پــوځ د‬ ‫شــلو نــه زیــات پوځیــان هغــه مهــال مــردار او یــو شــمیر نــور ټپیــان‬ ‫شــول چــې د خالفــت د غازیانــو ســره د “مــرواي” ښــار پــه جنــوب‬ ‫کــې نښــتې رامنځتــه شــوې‪.‬‬ ‫د جمــادی اآلخــره پــه دیارلســمه نیټــه‪ :‬د خالفــت غازیانــو‬ ‫د “كوتاباتــو” فلیپينــي ښــار پــه “داتــو ســليبو”کلي کــې د فلیپينــي‬ ‫صلیبــي پــوځ پــه ســنګرونو یرغــل ترســره کــړ‪ ،‬چــې پــه تــرڅ کــې یــې‬ ‫یــو صلیبــي پوځــې مــردار شــو‪.‬‬ ‫د جمــادی اآلخــره پــه شپاړســمه نیټــه‪ :‬د “كوتاباتــو” فلیپينــي‬ ‫ښــار پــه “داتــو ســليبو” کلــي کــې د خالفــت غازیانــو د فلیپينــي‬ ‫صلیبــي پــوځ یرغــل شــنډ کــړ‪ ،‬چیرتــه چــې مجاهدینــو د نښــتو‬ ‫پــه جریــان کــې پــه صلیبیانــو یــو شــمیر ماینونــه انفجــار کــړل‪،‬‬ ‫نښــتې څــو ســاعته روانــې وې چــې پــه تــرڅ کــې یــې د دوه لــوړ رتبــه‬ ‫ضابطانــو پــه شــمول چــې یــو یــې جنــرال او بــل یــې د ډګرمــن پــه‬ ‫رتبــه و دولــس پوځیــان ووژل شــول او یــو شــمیر نــور یــې ټپیــان‬ ‫شــول‪ ،‬یوه عراده یې ویجاړ شــوه او صلیبیان ذلیله وتښــتیدل‪.‬‬ ‫خراسان واليت‬ ‫د جمــادی اآلخــره پــه نهمــه نیټــه‪ :‬د خالفــت د استشــهاد‬ ‫پنځــه اتــان (عبــد الرحمــن تاجيكــي‪ ،‬إبراهيــم تاجيكــي‪ ،‬ســعد‬

‫خراســاني‪ ،‬جعفــر هراتــي او مســلم كابلــي ‪ -‬تقبلهــم هللا) د کابــل‬ ‫ښــار د نظامــي روغتــون پــه لــور والړل چېرتــه چــې د مرتــدو‬ ‫نظامیانــو تــداوي او درملنــه کیــږي‪ ،‬د استشــهاد یــو اتــل خپلــه‬ ‫بــارودي عــراده د روغتــون پــه دروازه کــې انفجــار کــړه‪ ،‬ترڅــو‬ ‫نــور څلــور انغماســیان د روغتــون ودانــۍ تــه ځــان ورســوي او‬ ‫ګــڼ شــمیر مرتدیــن مــردار کــړي‪ ،‬انغماســیان د هغــو ځواکونــو‬ ‫ســره هــم پــه نښــته کــې ښــکیل شــول چــې ودانــۍ تــه یــې د راننوتلــو‬ ‫کوښــښ کاوه‪ ،‬جګــړې تــر اووه ســاعتونو دوام درلــود‪ ،‬چــې پــه‬ ‫تــرڅ کــې یــې انغماســیانو پــه وار وار خپــل بــارودي کمربندونــو‬ ‫تــه د مرتدیــو پــه پنډغالــو کــې چاودنــې ورکولــې‪ ،‬د ټولــو عملیاتــو‬ ‫حاصــل؛ د افغانــي پــوځ او اســتخباراتو تــر څلــور ســوه زیــات‬ ‫مرتدیــن مــردار او ټپیــان شــول‪.‬‬ ‫بنګال‬ ‫د جمــادی اآلخــره پــه اتلســمه نیټــه‪ :‬د خالفــت یــو غــازي‪-‬‬ ‫تقبلــه هللا‪ -‬پــه ډاکــه ښــار کــې پــه ځانګــړو ځواکونــو د خپــل‬ ‫بــارودي کمــر بنــد پــه واســطه استشــهادي بریــد ترســره کــړ‪.‬‬ ‫د جمــادی اآلخــره پــه پنځــه ویشــتمه نیټــه‪ :‬استشــهادي ورور‬ ‫أبــو محمــد البنګالي‪-‬تقبلــه هللا‪ -‬پــه ډاکــه ښــار کــې د نړیــوال‬ ‫هوايــي ډګــر پــه یــو پاټــک د بــارودي واســکټ پــه واســطه بریــد‬ ‫ترســره کــړ‪ ،‬چــې یــو شــمیر مرتدیــن مــردار او ټپیــان شــول‪.‬‬ ‫د جمــادی اآلخــره پــه شــپږ ویشــتمه نیټــه‪ :‬د بنګلدیــش پــه‬ ‫شــمال ختیــځ ســیلهت ســیمه کــې د یــو پاټــک ســره نــږدې د مایــن‬ ‫پــه چاودنــه کــې لســګونه بنګالــي پوځیــان مــردار او ټپیــان شــول‪.‬‬ ‫حلب واليت‬ ‫د جمــادی اآلخــره پــه شــلمه نیټــه‪ :‬د خالفــت یــو شــمیر‬ ‫‪23‬‬

‫غازیانــو د دار الفتــح ښــار پــه شــمال؛ جــب أبیــض کلــي کــې پــه‬ ‫نصیــري مرتدینــو چټــک یرغــل ترســره کــړ‪ ،‬چیرتــه چــې انغما�ســي‬ ‫اتالنــو د ســختو جګــړو پــه تــرڅ کــې لــه ‪ 30‬زیــات مرتدیــن مــردار‬ ‫کــړل او بیرتــه خپلــو ځایونــو تــه روغ رمــټ راســتانه شــول‪ ،‬پــه‬ ‫همدغــه مهــال کــې د خالفــت یــوه بلــه ډلګــۍ د دار الفتــح ښــار پــه‬ ‫شــمال لویدیــځ؛ تــل املعــز کلــي کــې د نصیــري پــوځ پــه پنډغالــو کــې‬ ‫ورننوتــه او د نښــتو پــه تــرڅ کــې یــې پنځلــس مرتدیــن مــردار کــړل‬ ‫او بیرتــه خپلــو ځایونــو تــه روغ رمــټ راســتانه شــول‪.‬‬ ‫بغداد واليت‬ ‫د جمــادی اآلخــره پــه يویشــتمه نیټــه‪ :‬د خالفــت یــوې امنــي‬ ‫ډلګــۍ د بغــداد پــه لویدیــځ؛ العامــل ناحیــه کــې یــو بــارودي موټــر د‬ ‫الرې پــر ســر ځــای پرځــای کــړ او بیــا یــې د راف�ضــي مشــرکینو پــه‬ ‫یــوه ګڼــه ګوڼــه انفجــار کــړ چــې پــه تــرڅ کــې یــې یویشــت مشــرکین‬ ‫مــردار او د څلویښــتو نــه زیــات ټپیــان شــول‪.‬‬

‫د اســامي دولــت د هغــو غوښــتنو پــه ځــواب کــې بریــد ترســره‬ ‫کــړ چــې وايــي د صلیبــي ټلوالــې د هیوادونــو اتبــاع پــه نښــه کــړئ‪ ،‬د‬ ‫بریــد پــه تــرڅ کــې ورور پــه ویستمنســتر پــل کــې لســګونه کفــار پــه‬ ‫خپل موټر وچقول‪ ،‬چې درې پکې ځای پر ځای مردار شول او‬ ‫د پنځوس نه زیات نور ټپیان شــول‪ ،‬بیا یې د برتانیې په پارملان‬ ‫یرغــل وکــړ او د پارملــان لــه ســاتونکو څخــه یــې یــو تــن صلیبــي‬ ‫برتانــوي پولیــس د خپــل چاقــو پــه واســطه مــردار کــړ‬ ‫قفقاز واليت‬ ‫د جمــادی اآلخــره پــه پنځــه ویشــتمه نیټــه‪ :‬د خالفــت ات ــه‬ ‫تنــه اتالنــو د چیچنیــا د ګروزنــي ښــار پــه شــمال لویدیــځ د‬ ‫“ناورســكايا” کلــي ســره نــږدې د رو�ســي ملــي پــوځ پــه نظامــي اډه‬ ‫یرغــل ترســره کــړ‪ ،‬نښــتې د څــو ســاعتونو لپــاره روانــې وې چــې‬ ‫پــه تــرڅ کــې یــې لــږ تــر لــږه شــپږ رو�ســي پوځیــان مــردار او درې‬ ‫نــور ټپیــان شــول‪.‬‬

‫برتانيا‬ ‫د جمــادی اآلخــره پــه درویشــتمه نیټــه‪ :‬د خالفــت یــو غــازي؛‬ ‫خالــد مســعود‪-‬تقبله هللا‪ -‬د صلیبیانــو پــه ټاټوبــي لنــدن ښــار کــې‬ ‫په لندن کې د مبارکو عملیاتو آثار‬

‫خبرونه‬

‫‪24‬‬

25

‫هللا ســبحانه وتعالــی خپلــو بندګانــو تــه امــر کــړ ی چــې خپــل‬ ‫نفســونه د هــرهغــه �شــي څخــه وژغــوري چــې دوی تــه ضــرر رســوي‪،‬‬ ‫مومنــان یــې هــر هغــه پــاک څیــز تــه هڅولــي چــې دوی تــه ګټــه رســوي‬ ‫او د هــر هغــه څــه نــه یــې منــع کــړي چــې د دوی عقلونــو او بدنونــو‬ ‫تــه نقصــان رســوي‪ ،‬هللا ســبحانه وتعالــی خپــل نبــي پــه دغــه ربانــي‬ ‫او هــر اړخیــزه پــوره دیــن راســتولی چــې دیــن او دنیــا تــه شــامل دی‪،‬‬ ‫د احادیثــو او ســنتو کتابونــه د هغــو خزانــو او ربانــي ورکــړو څخــه‬ ‫ډک دي چــې مســلمان تــه پــه بــدن او عقــل ـکـې ګټــه رسُــوي‪ ،‬هللا‬ ‫َّ َ َ َّ ُ َ َّ ُ َ َّ ْ‬ ‫َّ‬ ‫ســبحانه وتعالــی فرمايــي‪{ :‬ال ِذيــن يت ِبعــون الرســول‬ ‫الن ِبـ َّـي ال ِّمـ َّـي الـ ِـذي‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َ ْ‬ ‫َ‬ ‫َّ ْ َر َ ْ ْ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫وف‬ ‫َي ِج ُدونـ ُـه َمك ُت ًوبــا ِع ْن َد ُهـ ْـم ِفــي التــو ِاة و‬ ‫الن ِجيـ ِـل يأم َُرهــم ِب ْالعـ ُـر َ ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫َ َْ ُ َ ُْْ َ َ‬ ‫ـات َو ُي َحـ ّ ِـر ُم َعل ْي ِهـ ُـم الخ َبا ِئــث}‬ ‫وين َهاهـ ْـم عـ ِـن النكـ ِـر و ُي ِحـ ُّـل ل ُهـ ُـم الط ِّي َبـ ِ‬ ‫[األعـراف‪،]157 :‬ژبــاړه‪ :‬هغــه خلــک چــې د نبــي امــي رســول تابعــداري‬ ‫کــوي‪ ،‬هغــه نبــي چــې دوی یــې صفتونــه پــه تــورات او انجیــل ـکـې لیکلــي‬ ‫موندلــي دي‪ ،‬دغــه نبــي دوی تــه د نیکیــو امــرکــوي او لــه بدیــو یــې منــع‬

‫کــوي‪ ،‬پــاک څیزونــه ورتــه حاللــوي او ګنــده او چټــل څیزونــه پــرې‬ ‫حرامــوي‪.‬‬ ‫ابــن جریــر الطبــري رحمــه هللا وايــي‪“ :‬د هللا تعالــی دا وینــا چــې‬ ‫پــاک ورتــه حاللــوي‪ :‬هغــه څــه چــې پــه جاهلیــت ـکـې ح ـرام وو‪ ،‬لکــه‬ ‫بحیــرې‪ ،‬ســائبې‪ ،‬وصیلــې او حــام چارپایــان‪ ،‬او پــه دوی خبیــث او‬ ‫چټــل شــیان حرامــوي‪ ،‬لکــه د خنزیــر غوښــه‪ ،‬ســود او هغــه چټــل‬ ‫شــیان چــې دوی د خــوراک او څښــاک پــه توګــه حــال کــړي وي او‬ ‫هللا تعالــی پــرې ح ـرام کــړل”‪.‬‬ ‫روغتیا یو دا�سې نعمت دی چې ډیرخلک پکې تاوانیان دي‬ ‫د هللا تعالــی د لویــو هغــو نعمتونــو څخــه چــې پــه خپلــو بندګانــو‬ ‫یــې کــړي یــو هــم د پــوره روغتیــا نعمــت دی چــې هغــه مهــال یــې قــدر‬ ‫معلوم �شي کله چې دغه نعمت د السه ووځي‪ ،‬کله چې د منځه والړ‬ ‫�شــي نــو بیــا بنــده ټولــه دنیــا خرچــه کــوي ترڅــو یــو ځــل بیــا روغتیــا‬ ‫ترالســه کــړي‪ ،‬پــه نبــوي ســنت ـکـې ډیــرحدیثونــه شــته چــې د روغتیــا‬ ‫مقاله‬

‫‪26‬‬

‫پــه نعمــت داللــت کــوي‪ ،‬لکــه؛ رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم‬ ‫فرمايــي‪( :‬چاچــې زمونــږ څخــه ســبا کــړ پــه خپــل کــور ـکـې پــه امــن و‪،‬‬ ‫پــه خپــل بــدن ـکـې صحتمنــد و او د ورځــې خــوراک ورســره وو نــو‬ ‫ګوا ـکـې د ده لپــاره ټولــه دنیــا راجمــع شــوې ده‪ ،‬همداشــان د بخــاري‬ ‫رحمــه هللا پــه روایــت ـکـې دي‪ ،‬د ابــن عبــاس ر�ضــي هللا عنــه څخــه‬ ‫روایــت دی‪ ،‬وايــي‪ :‬رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم فرمایلــي‪( :‬دوه‬ ‫دا�ســې نعمتونــه دي چــې ډیــر خلــک پــه ـکـې تاوانــي دي؛ یــو روغتیــا‬ ‫او بــل وزګارتیــا)‪ .‬ابــن بطــال رحمــه هللا د دغــه حدیــث پــه شــرحه‬ ‫ـکـې وايــي‪“ :‬د حدیــث معنــا دا ده چــې یــو انســان هغــه مهــال فارغــه‬ ‫او وزګار وي چــې کلــه پــه بــدن روغ وي‪ ،‬کــه چیرتــه هللا ســبحانه‬ ‫وتعالــی پــه چــا دغــه نعمــت وکــړ نــو بایــد تاوانــي پکــې ن�شــي چــې د هللا‬ ‫تعالــی شــکر پریــږدي او د شــکر څخــه د هللا تعالــی د اوامــرو منــل او‬ ‫د نواهــي څخــه ځــان ســاتل هــم دي‪ ،‬کــه چــا پــدې ـکـې کمــی وکــړ نــو‬ ‫هــم دغــه تاوانــي دی”‪.‬‬ ‫د نفس روغتیا د السه ورکول حرام دي‬ ‫د بعضــو خلکــو څخــه انســان پــه تعجــب ـکـې �شــي چــې څنګــه‬ ‫هغوی په خپل الس خپل صحت د السه ورکړي؛ سګریټ‪ ،‬نسوار‬ ‫او نــور بربادوونکــي شــیان کاروي‪ ،‬کــوم چــې عقــل معطــل کــوي او یــا‬ ‫یــې د خپــل نســبت مطابــق نشــه کــوي او د انســان بــدن تــه ډیــرلــوی‬ ‫ضــرر رســوي‪ ،‬ځکــه خــو ویــل کیــږي چــې دغــه نشــیې څیزونــه او نــور‬ ‫محرمــات اســتعمالول سســت مــرګ او د بــدن هالکــت دی‪ ،‬مومــن‬ ‫باید پدې پوه �شي چې هللا تعالی َ د نفس د وژنې څخه منع کړې ده‪،‬‬ ‫َ َ َ ْ ُ ُ ْ ُ َ ُ ْ َّ َّ َ َ َ ُ‬ ‫ان ِبكـ ْـم َر ِح ًيمــا}‬ ‫هللا تعالــی فرمايــي‪{ :‬ول تقتلــوا أنفســكم ِإن اللــه ك‬ ‫[النســاء‪ ،]29 :‬تاســو ځانونــه مــه وژنــئ‪ ،‬یقینــا هللا تعالــی پــر تاســو‬ ‫رحــم کوونکــی دی‪.‬‬ ‫پــه همــدې توګــه ســپیڅلی شــریعت د نفــس او دیــن د ســاتنې‬ ‫لپــاره راغلــی‪ ،‬د دیــن لپــاره د مومنانــو نفســونه پــه جهــاد فــي ســبیل‬ ‫هللا ـکـې قربانیــږي‪ ،‬تــردې چــې هیــڅ فتنــه فاتــې ن�شــي او ټــول دیــن د‬ ‫هللا تعالــی �شــي‪ ،‬خــو د جهــاد پرتــه د مومــن لپــاره جائــز نــه دي چــې‬ ‫خپل بدن ته ضرر ورســوي یا دا�ســې څه وکړي چې د ده روغتیا ته‬ ‫مشــکل پیــدا کــوي کــه حــاالت هرڅــه وي‪.‬‬ ‫حاکــم پــه خپــل مســتدرک ـکـې د جابــر بــن ر�ضــي هللا عنــه څخــه‬ ‫روایــت کــوي چــې د طفیــل بــن عمــر الدو�ســي لــه قومــه یــو ســړي‬ ‫هجــرت وکــړ نــو مریــض شــو‪ ،‬بیــا د مــرض څخــه ډیــر تنــګ شــو نــو‬ ‫د نیــزې تیــره ې رواخیســت او خپــل الس یــې پــرې غــوڅ کــړنــو طفیــل‬ ‫بــن عمــرو ر�ضــي هللا عنــه پــه خــوب ـکـې ولیــد ورتــه یــې وویــل‪ :‬هللا تعالــی‬ ‫درســره څــه وکــړل‪ ،‬هغــه وویــل‪ :‬هللا تعالــی راتــه د نبــي صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم خواتــه د هجــرت پــه خاطــر معافــي وکــړه‪ ،‬طفیــل ر�ضــی هللا‬ ‫وايــي‪ :‬مــا ورتــه وویــل‪ :‬پــه الســو دې څــه شــوي؟ هغــه وویــل‪ :‬مــا تــه‬ ‫وویــل شــول‪ :‬مونــږ هغــه څــه نــه جــوړو چــې تــا پــه خپلــه د خپــل نفــس‬ ‫څخــه خـراب کــړي دي‪ ،‬بیــا دغــه قصــه طفیــل ر�ضــي هللا عنــه رســول‬ ‫هللا صلــی هللا علیــه وســلم تــه وکــړه نــو رســول هللا صلــی هللا علیــه‬

‫وســلم الس پورتــه کــړل او ویــې فرمایل‪(:‬یــا هللا تــه د هغــه الســونو تــه‬ ‫هــم مغفــرت وکــړه)‪ ،‬نــو تــه وګــوره دغــه ســړي خپــل ځــان نــدی وژ لــی‬ ‫خــو دا�ســې کاریــې وکــړچــې د ده د قتــل ســبب وګرځیــد‪ ،‬بیــا ورتــه هللا‬ ‫تعالــی د هجــرت پــه خاطــرمغفــرت وکــړ‪ ،‬چــې دغــه خبــره د حدیــث د‬ ‫ظاهــراو د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم د دعــاء نــه معلومیــږي‪،‬‬ ‫تــه پــه هغــې جملــه ـکـې ســوچ وکــړه چــې هغــه تــه ویــل شــوې‪ (:‬مونــږ‬ ‫هغــه څــه نــه رغــوو چــې تــا پــه خپلــه خ ـراب کــړي وي ســتا د نفــس‬ ‫څخــه)‪ ،‬ځکــه دغــه نفــس بایــد یواځــې د هللا تعالــی پــه رضــا ـکـې قربــان‬ ‫�شــي نــه د خپــل نفــس پــه خواهشــاتو‪ ،‬خوندونــو او ننګونــو ـکـې‪.‬‬ ‫په مرض صبرکول‪ ...‬د پیغمبرانو سنت او د نیکانو تګالره ده‬ ‫د روغتیــا او دواء د نعمــت ترمنــځ د هــر مومــن لپــاره پــکار دي‬ ‫چــې پــه خپــل رب تــوکل وکــړي او مناســب عــاج پیــل کــړي‪ ،‬کــه هللا‬ ‫تعالــی ورتــه صحــت ورکــړنــو دغــه بــه یواځــې د هللا تعالــی لخــوا وي او‬ ‫کــه روغ نــه شــو نــو پــه هللا تعالــی دې نیــک ګمــان وکــړي چــې دغــه بــه‬ ‫زمــا لپــاره د ګنــاه د لــرې کیــدو او د ګناهونــو د رژیــدو ذریعــه وي او‬ ‫دا پــه هــر ډول مصیبــت او ناروغــۍ رســیدو ـکـې؛ کــه هغــه بدنــي وي‬ ‫او کــه نف�ســي‪ ،‬مومــن بایــد د اجــرپــه طمــع پــه مصیبــت صبــروکــړي‪،‬‬ ‫ځکــه همدغــه پــه خوشــحالۍ او مشــکالتو ـکـې د مومــن حــال دی‪،‬‬ ‫بخــاري او مســلم د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم څخــه روایــت‬ ‫کــوي چــې فرمايــي‪ (:‬مومــن تــه نــه رســیږي‪ ،‬څــه ســتړتیا‪ ،‬نــه خــواري‪ ،‬نــه‬ ‫فکرمنــدي‪ ،‬نــه تکلیــف او نــه غــم حتــی چــې پــه پښــه ـکـې یــې غنــه هــم‬ ‫نــه ځــي مګــرهللا تعالــی پــرې د دغــه بنــده ګناهونــه رژوي)‪.‬‬ ‫همدغــه المــل و چــې بعــض ســلف صالحیــن رحمهــم هللا بــه د‬ ‫مــرض پــه پــر مهــال خوشــحاله کیــدل‪ ،‬ځکــه پــه خلکــو ـکـې تــر ټولــو‬ ‫د ســختې ازموینــې څښــتنان پیغمب ـران دي او بیــا ورپ�ســې درجــه پــه‬ ‫درجــه‪ ،‬امــام بخــاري د حــارث بــن ســوید او هغــه د عبــد هللا څخــه‬ ‫روایــت کــوي وايــي‪ :‬زه د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم خواتــه‬ ‫ورغلــم او هغــه د ســختې تبــې لــه املــه لړځیــده‪ ،‬وايــي مــا ورتــه وویــل‪:‬‬ ‫ای د هللا تعالــی رســوله تــه خــو د تبــې لــه املــه ډیــر ســخت لړزیــږې‪،‬‬ ‫هغــه وفرمایــل‪ (:‬زه دا�ســې ســخته تبــه محسوســوم لکــه پــه تاســو ـکـې‬ ‫چــې یــې دوه ســړي محسوســوي) مــا ورتــه وویــل‪ :‬آیــا دا پــه دې وجــه‬ ‫چــې ســتا لپــاره بــه دوه اجرونــه وي؟ هغــه وفرمایــل‪( :‬بلــې‪ ،‬همدغــه‬ ‫ډول ده‪ ،‬مومــن تــه یــو تکلیــف نــه ر�ســي؛ پــه پښــه ـکـې د غنــې د تللــو نــه‬ ‫واخلــه او پورتــه ځــه‪ ،‬مګــر هللا تعالــی بــه پــرې د ده ګناهونــه دا�ســې‬ ‫ورژوي لکــه د ونــې څخــه چــې پاڼــې رژول کیــږي)‪.‬‬ ‫همدغــه ډول د هللا تعالــی نبــي أیــوب علیــه الســام تــه ســخت‬ ‫مــرض رســیدلی و او بیــا پــرې اوږده زمانــه وو‪ ،‬کلــه چــې هغــه صبــروکــړ‬ ‫نــو هللا تعالــی يــې پــه دغــه صبــر َصفــت وکــړ‪ ،‬هللا تعالــی فرمايــي‪{ِ :‬إ َّنــا‬ ‫َ َ َْ ُ َ‬ ‫صابـ ًـرا ِن ْعـ َـم ْال َع ْبـ ُـد إ َّنـ ُـه أ َّو ٌ‬ ‫اب} [ص‪ ،]44 :‬یقینــا مونــږ هغــه‬ ‫ِ‬ ‫وجدنــاه ِ‬ ‫ومونــد صبــر کوونکــی؛ ډیــر ښــه بنــده وو‪ ،‬یقینــا هغــه هللا تعالــی تــه‬ ‫رجــوع کوونکــی و‪ ،‬بیــا هغــه د هللا تعالــی څخــه مخامــخ دعــاء ونکــړه‪،‬‬ ‫وو َ َّ َ ُّ َ ْ‬ ‫الضـ ُّـر َوأنـ َـت‬ ‫َمګــرپــه ډیــرادب او خایســته انــداز ـکـې یــې یــل‪{ :‬مسـ ِـني‬ ‫أ ْر َحـ ُـم َّ‬ ‫الر ِاح ِميـ َـن} [األنبيــاء‪،]83 :‬ای زمــا ربــه ماتــه تکلیــف رارســیدلی‬ ‫‪27‬‬

‫دی او تــه ډیــرزیــات مهربــان یــې‪ ،‬دغــه د‬ ‫ادب څخــه ډکــه دعــاء یــې هــم د کلونــو‬ ‫کلونــو وروســته وکــړه‪ ،‬چیرتــه چــې هغــه‬ ‫د خپــل مــرض لــه درد او د خلکــو د لــرې‬ ‫کیــدو څخــه خونــد اخیســته‪ ،‬د خپــل‬ ‫اجــرپــه طمــع وو او پــه دغــه تراخــه حــال‬ ‫یې صبرکاوه‪ ،‬نوچې کله مرض ډیراوږد‬ ‫شــو بیــا یــې تــرټولــو لــوی ســبب وکاروو‪،‬‬ ‫چــې هغــه د هللا تعالــی څخــه ســوال کــول‬ ‫دي‪ ،‬او همدغــه د پیغمبرانــو د اتباعــو‬ ‫تــګالره ده‪ ،‬ابــو داود پــه کتــاب الزهــد ـکـې‬ ‫روایــت کــوي چــې ابــو الــدرداء ر�ضــي هللا‬ ‫عنــه وايــي‪ “ :‬تــرټولــو خــوښ فقــردا دی‬ ‫چــې بنــده هللا تعالــی تــه عاجــزي وکــړي‬ ‫خپله ځواين د بوډا وايل څخه وړاندې غنیمت وګڼه‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َّ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ـس َنص َيبــكَ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫تعالــی فرمايــي‪{ :‬وابتــغ ِفيمــا آتــاك اللــه الــدار ال ِخـ َـرة ول تنـ َ‬ ‫او خــوښ مــرګ دا دی چــې بنــده هللا‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ ُّ ْ‬ ‫َ‬ ‫تعالــی تــه پــه شــوق ـکـې وي او خــوښ مــرض هغــه دی چــې زمــا د ګنــاه ِمــن الدنيــا} [القصــص‪ ]77 :‬او ولټــوه پــه هغــه څــه ـکـې چــې هللا تعالــی‬ ‫ختموونکــی وي”‪.‬‬ ‫تاتــه درکــړي د آخــرت کــور اومــه هیــروه خپلــه حصــه لــه دنیــا څخــه‪.‬‬ ‫څوک په خپل صبرجنت اخلي؟‬ ‫مومــن تــه پــکاردي چــې د خپــل صحــت او قــوت څخــه اســتفاده‬ ‫د لومــړۍ غــوره پیــړۍ تــر ټولــو عجیبــه حــال دا و چــې هغــوی پــه وکــړي او خپلــې نیکــۍ زیاتــې کــړي مخکــې لــدې چــې مــرض‪ ،‬کمــزوري‬ ‫مشــکالتو او دردونــو د جنــت پــه طمــع صبــر کــوو‪ ،‬امــام بخــاري د او بوډاوالــی پــرې یرغــل وکــړي‪ ،‬لکــه چــې رســول هللا صلــی هللا علیــه‬ ‫عطــاء بــن ابــي ربــاح څخــه روایــت کــوي چــې مــا تــه یــو ځــل ابــن عبــاس وســلم پــه خپــل وصیــت ـکـې فرمايــي‪( :‬پنځــه شــیان لــه پنځــو مخکــې‬ ‫ر�ضــي هللا عنــه وویــل‪“ :‬تــا تــه یــوه جنتــي ښــځه نــه درښــایم؟ مــا ورتــه غنیمــت وګڼــه‪ ،‬خپلــه ځوانــي د بــوډا والــي څخــه مخکــې‪ ،‬خپل صحت‬ ‫وویــل‪ :‬ولــې نــه‪ ،‬هغــه راتــه وویــل‪ :‬دغــه تــوره ښــځه‪ ،‬یــو ځــل رســول د ناروغــۍ څخــه مخکــې‪ ،‬خپلــه مالــداري لــه غریبــۍ څخــه مخکــې‪،‬‬ ‫هللا صلــی هللا علیــه وســلم تــه راغلــه او ورتــه یــې وویــل‪ :‬زه راچپــه وزګارۍ لــه نــا وزګارۍ څخــه مخکــې او خپــل ژونــد لــه مرګــه وړانــدې)‬ ‫کیــږم او بــې پــردې کیــږم‪ ،‬تــه د هللا تعالــی نــه زمــا لپــاره ســوال وکــړه‪[ ،‬مســتدرك الحاکــم]‪.‬‬ ‫هغــه ورتــه وفرمایــل‪ ( :‬کــه ســتا خوښــه وي صبــروکــړه ســتا لپــاره بــه‬ ‫کــه کــوم ورور پــه کــوم مــرض مبتــا وي نــو بایــد د هللا تعالــی‬ ‫جنــت وي‪ ،‬او کــه ستاخوښــه زه بــه درتــه دعــاء وغــواړم چــې هللا تعالــی حمدونــه او ثنــاء ګانــې پــه دغــه مصیبــت ووايــي‪ ،‬ځکــه د هللا تعالــی پــه‬ ‫دې روغــه کــړي) هغــې وویــل‪ :‬صبــر کــوم‪ ،‬بیــا یــې وویــل‪ :‬زه د چپــه امتحانونــو ـکـې ځینــې لــه نــورو اســان وي‪ ،‬بایــد پــه دغــه مشــکل صبــر‬ ‫کیــدو او مــرض دغوټــې پــر مهــال بــې پــردې کیــږم‪ ،‬تــه دهللا تعالــی نــه وکــړي او د هللا تعالــی نــه یــې اجــر وغــواړي‪ ،‬پــه ځانګــړې توګــه هغــه‬ ‫ســوال وکــړه چــې زه نــه بــې پــردې کیــږم‪ ،‬نــو رســول هللا صلــی هللا علیــه مجاهــد چــې د هللا تعالــی پــه الره ـکـې ټپــي شــوی وي‪ ،‬ځکــه پــه دغــه‬ ‫وســلم د هغــې لپــاره دعــاء وکــړه”‪ ،‬نــو تــه دغــې مومنــې ښــځې تــه وګــوره مصیبــت صبــرکــول او د هللا تعالــی پــدې نعمــت شــکراداء کــول چــې‬ ‫چــې د دنیــا د بــې هو�شــۍ او راچپــه کیــدو دغــه تکلیــف برداشــت کــوي د هغــه پــه الره ـکـې ټپــی کیــدل دی‪ ،‬دغــه ډیــر لــوی عــزم دی‪.‬‬ ‫ترڅــو جنــت او د هغــې نعمتونــه ترالســه کــړي‪ ،‬نــو بیــا تــه هــم پــه‬ ‫د هللا تعالــی نــه ســوال کــوو چــې زمونــږ او د ټولــو مســلمانانو‬ ‫مریضانــو تــه شــفاء ورکــړي‪ ،‬او دغــه مرضونــه او ابتالګانــې د هغــوی‬ ‫خپــل ځــان ـکـې ســوچ وکــړه‪.‬‬ ‫کــه څــوک دغــه حالــت نــا اشــنا ګڼــي نــو دغــه یــو حدیــث یــې کافــي د ګنــاه د معافــۍ ســبب وګرځــوي او د هغــوی درجــې پــرې بلنــدې‬ ‫دی‪ ،‬چــې امــام ترمــذي د جابــر ر�ضــي هللا عنــه څخــه روایــت کــړی کــړي‪ ،‬یقینــا هللا تعالــی ددغــه کار مالــک او ذمــه وار دی والحمــد هلل‬ ‫هغــه وايــي‪ ،‬چــې رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم فرمايــي‪ ( :‬دقیامــت رب العامليــن‪.‬‬ ‫پــه ورځ بــه د روغتیــا خاونــدان هغــه مهــال خوښــه ګڼــي چــې کلــه د‬ ‫مصیبتونــو واال وګــوري چــې لــوی ثوابونــه ترالســه کــړي‪ ،‬وايــي بــه‪:‬‬ ‫کاش د دوی څرمنــې هــم پــه دنیــا ـکـې پــه قینچیانــو غوڅــې شــوې وی)‪.‬‬ ‫نوپه چاچې هللا تعالی د پوره صحت نعمت کړی وي‪ ،‬باید د هللا‬ ‫تعالــی ثنــاء ووايــي او پــه دغــه نعمــت د هللا تعالــی شــکراداء کــړي‪ ،‬او‬ ‫بیــا دغــه نعمتونــه د هللا تعالــی پــه تابعــدارۍ ـکـې اســتعمال کــړي‪ ،‬هللا‬ ‫مقاله‬

‫‪28‬‬

29

‫طاغوت ته فیصله وړونکي‬ ‫شــیخ ســلیمان بــن عبــد هللا بــن َ َمحمــد بـ َـن عبــد الوهــاب د‬ ‫َّ‬ ‫ـیر ـکـې وايــي‪{ :‬ألـ ْـم َتـ َـر ِإلــى ال َِذيـ َـن َي ْز ُع ُمــو َن‬ ‫هللا تعالــی د دې قــول پــه تفسـ‬ ‫َ َّ ُ ْ َ َ ُ َ ُ ْ َ َ ْ َ َ َ ُ ْ َ ْ َ ْ َ ُ ُ َ ْ َ َ َ َ‬ ‫ُ‬ ‫أ َنهــم آمنــوا ِبمــا أنـ ِـز ُل ِإليــك َ ومــا أنـ ِـزل ِمــن قب ِلــك ي ِريــدو َن أن َ يتحاكمــوا‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َّ ُ‬ ‫َ ُ ُ َّ‬ ‫الشـ ْـيط ُ‬ ‫ان َأ ْن ُي ِضل ُهـ ْـم‬ ‫ـوت َوقـ ْـد أ ِمـ ُـروا َأ ْن َيك ُفـ ُ َـروا ِبـ َ ِـه وي ِريـ َـد‬ ‫ِإلــى َ الطاغـ‬ ‫ِ‬ ‫َ ً‬ ‫َ‬ ‫َ ْ َ َ َّ‬ ‫َ‬ ‫اللـ ُـه َوإلــى َّ‬ ‫الر ُســو ِل‬ ‫ضــال َب ِعيـ ًـدا * َوِإذا ِقيـ َـل ل ُهـ ْـم ت َعالـ ْـوا ِإلــى مــا أنــزل‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ٌ‬ ‫َ َ ُ ُّ َن َ ْ َ ُ ُ ً َ َ ْ َ‬ ‫َ َأ ْيـ َـت الُ َ‬ ‫ـف إ َذا أ َ‬ ‫ص َاب ْت ُهـ ْـم ُم ِص َيبــة‬ ‫ـ‬ ‫ي‬ ‫ك‬ ‫ف‬ ‫*‬ ‫ا‬ ‫ود‬ ‫ـد‬ ‫ـ‬ ‫ص‬ ‫ـك‬ ‫ـ‬ ‫ن‬ ‫ع‬ ‫و‬ ‫ـد‬ ‫ـ‬ ‫ص‬ ‫ي‬ ‫ـن‬ ‫ـ‬ ‫ي‬ ‫ق‬ ‫ف‬ ‫ا‬ ‫ن‬ ‫ر‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ َ َّ َ ْ َ ْ ْ ُ َّ َ ُ َ َ ْ ُ َ َّ‬ ‫اللــه ِإ ْن َأ َ ْد َنــا إ َّل إ ْح َســاناً‬ ‫ن‬ ‫ِبمــا قدمــت أي ِد ِيهــم ثــم جــاءوك يح ِلفــو ِب ِ ِ ر ِ ِ‬ ‫َو َت ْو ِف ًيقــا} [النســاء‪ ،]62 - 60 :‬ژبــاړه‪ :‬آیــا تــه هغــو کســانو تــه نــه ګــورې‬ ‫چــې ګمــان کــوي ګوا ـکـې دوی پــه هغــه څــه ایمــان لــري چــې تــا تــه نــازل‬ ‫شــوي او پــه هغــه څــه چــې لــه تانــه مخکــې نــازل شــوي‪ ،‬دوی غــواړي‬ ‫چــې طاغــوت تــه فیصلــه یو�ســي او دوی تــه امــر شــوی چــې پــه طاغــوت‬

‫کفــروکــړي او شــیطان غــواړي چــې دوی پــه لــرې ګمراهــۍ ګم ـراه کــړي‪.‬‬ ‫کلــه چــې دوی تــه وویــل �شــي‪ :‬هغــه څــه تــه را�شــئ چــې هللا تعالــی را نــازل‬ ‫کــړي او د هغــه رســول تــه را�شــئ! نــو تــه بــه منافقیــن ګــورې چــې لــه تــا‬ ‫بــه بندیــږي‪ ،‬نــو د دوی بــه څــه حــال وي چــې کلــه دوی تــه یــو تکلیــف‬ ‫ور�ســي‪ ،‬د هغــو ګناهونــو پــه ســبب چــې د دوی الســونو مخکــې کــړي؛ او‬ ‫بیــا دوی تاتــه را�شــي‪ ،‬پــه هللا تعالــی قســمونه خــوري چــې د دوی د خیــر‬ ‫او موفقيــت ارادې وې‪.‬‬ ‫شیخ سلیمان رحمه هللا وايي‪“ :‬چاچې ال اله اال هللا وپيژنده نو‬ ‫د هغــه لپــاره د هللا تعالــی حکــم تــه لــه غــاړې ايښــودو خال�صــی نشــته او‬ ‫هــم هغــه څــه تــه لــه تســلیمیدو چــې د هللا تعالــی لــه خــوا د هغــه د رســول‬ ‫محمــد صلــی هللا علیــه وســلم پــه الس راغلــي‪ .‬کــه چــا د ال الــه اال هللا‬ ‫ګواهــي وکــړه او بیــا د جګــړې او شــخړې پــه مــواردو ـکـې د رســول صلــی‬ ‫هللا علیــه وســلم د شــریعت څخــه د بــل چــا فیصلــې تــه واوښــت نــو دغــه‬ ‫مقاله‬

‫‪30‬‬

‫د جنایاتو نړۍ واله طاغويت محکمه‬

‫انســان د کلمــې پــه اړه پــه خپلــه ګواهــۍ ـکـې درواغــژن دی‪.‬‬ ‫هــر کلــه چــې د توحیــد د عقیــدې بنســټ کلمــه طیبــه ده او د‬ ‫هغې دواړه برخې یوله بل ســره نښــتې دي‪ ،‬هیڅ ډول جدايي نه قبلوي‬ ‫او د دې کتــاب (یعنــې د شــیخ ســلیمان د نیکــه شــیخ محمــد بــن عبــد‬ ‫الوهــاب رحمهمــا هللا کتــاب التوحیــد) پــه لومــړۍ برخــه ـکـې د کلمــې‬ ‫طیبــې د لومــړۍ برخــې (ال الــه اال هللا) معنــا بیــان شــوه‪ ،‬چــې هلتــه پکــې‬ ‫پــر بندګانــو د هللا تعالــی د حــق بیــان شــوی و‪ ،‬نــو اوس پــدې بــاب ـکـې‬ ‫د کلمــې طیبــې د دویمــې برخــې تشــریح کیــږي‪ ،‬چــی دلتــه د محمــد صلــی‬ ‫هللا علیــه وســلم د حــق بیــان دی‪ ،‬پــه دغــې کلمــه ـکـې دا خبــره ذکــر ده‬ ‫چــې محمــد صلــی هللا علیــه وســلم بنــده دی‪ ،‬څــوک بــه یــې بند ـګـي نــه‬ ‫کــوي او ریښــتونی رســول دی؛ څــوک بــه ورتــه درواغــژن نــه وايــي‪ ،‬بلکــې‬ ‫د هغــه خبــره بــه منــي او تابعــداري بــه یــې کــوي‪ .‬ځکــه چــې دغــه پیغمبــر‬ ‫صلــی هللا علیــه وســلم د هللا تعالــی څخــه پیغــام رســوونکی دی نــو ځکــه‬ ‫خــو د هللا تعالــی لخــوا د مبلــغ او پیغــام رســوونکي او د خلکــو تــرمنــځ د‬ ‫اختالفــي مســائلو د فیصلــه کوونکــي منصــب لــري‪ ،‬ولــې چــې هغــه یواځــې‬ ‫د هللا تعالــی پــه حکــم فیصلــه کــوي‪ .‬لــه دې املــه خــو بایــد لــه هغــه ســره‬ ‫د نفــس‪ ،‬اهــل‪ ،‬مــال او وطــن څخــه زیاتــه مینــه و�شــي‪ ،‬هغــه هیــڅ ډول‬ ‫الوهیــت نــه لــري؛ بلکــې َیواځـ َـې د هللا تعالــی بنــده او پيغمبــر دی‪ .‬لکــه‬ ‫َ َّ ُ َّ َ َ َ ْ ُ َّ َ ْ ُ ُ َ‬ ‫ُ‬ ‫ـوه ك ُادوا َيك ُونــو َن‬ ‫چــې هللا تعالــی فرمايــي‪{ :‬وأنــه لــا قــام عبــد اللـ ِـه يدعـ‬ ‫َ‬ ‫َعل ْيـ ِـه ِل َبـ ًـدا} [الجــن‪ ،]19 :‬ژبــاړه‪ :‬او چــې کلــه د هللا تعالــی بنــده پاڅیــږي‬ ‫او هغــه رابلــي نــو نــږدې ده چــې دوی پــر هغــه راغونــډ �شــي‪ .‬او رســول‬

‫هللا صلــی هللا علیــه وســلم فرمايي‪(:‬إنمــا أنــا عبــده فقولــوا عبــد هللا‬ ‫ورســوله) [رواه البخــاري]‪ ،‬ژبــاړه‪ :‬زه یواځــې د هللا تعالــی بنــده یــم‪ ،‬نــو‬ ‫دا�ســې ووایاســت‪ :‬د هللا بنــده او رســول دی‪.‬‬ ‫د دې پيژندنې څخه دا الزمیږي چې د هغه صلی هللا علیه وسلم‬ ‫تابعــداري بــه کولــی �شــي او د شــخړې پــه صــورت ـکـې بــه هغــه فیصلــه‬ ‫کوونکــی ګڼــل کيــږي او د هغــه پرتــه بــه بــل هیچــا تــه فیصلــه نــه وړل‬ ‫کیــږي‪ .‬لکــه د هغــو منافقینــو حــال چــې پــه دې رســول صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم د ایمــان دعــوه لــري لیکــن فیصلــه بــل چــا تــه وړل غــواړي‪ .‬چــې‬ ‫کلــه دا هرڅــه عملــي �شــي نــو پــه بنــده ـکـې پــوره د توحیــد عقیــده را�شــي‬ ‫او هــم پکــې پــوره تابعــداري را�شــي‪ .‬همدغــه د خوشــحالۍ او نیکبختــۍ‬ ‫کمــال دی او همدغــه د کلمــې طیبــې معنــا ده‪ .‬کلــه چــې تــه پــدې خبــرو‬ ‫پــوه شــوې نــو د دغــه آیــت معنــا اوس دا شــوه‪ :‬هللا تبــارک وتعالــی پــه‬ ‫هغــه چــا رد کــوي چــې پــه هغــه څــه د ایمــان دعــوه کــوي چــې پــه رســول‬ ‫هللا او مخکنېــو پیغمبرانــو علیهــم الصــاة والســام جمیعــا نــازل شــوي‬ ‫او د دې باوجــود هــم دوی غــواړي چــې د خپلــو شــخړو فیصلــې د هللا‬ ‫تعالــی د کتــاب او د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم لــه ســنتو پرتــه بــل‬ ‫چــا تــه یو�ســي‪ .‬لکــه چــې مصنــف د دغــه آیــت دنــزول پــه ســبب ـکـې ذکــر‬ ‫کــړي وايــي‪ :‬ابــن قیــم رحمــه هللا ویلــي‪“ :‬طاغــوت هــر هغــه څــوک دی‬ ‫چــې لــه خپــل حــد څخــه یــې تجــاوز کــړی وي‪ ”.‬نــو هــر هغــه څــوک چــې‬ ‫هغــه تــه دوه جګــړه مارانــو خپلــه فیصلــه د ق ـرآن او ســنتو پرتــه یــوړه‬ ‫همدغــه طاغــوت دی؛ ځکــه چــې ممکــن ده د هغــه پــه هکلــه لــه حــد نــه‬ ‫تجــاوز شــوی وي‪ .‬لــه همــدې بابــه هــر هغــه څــوک هــم دی چــې د هللا‬ ‫تعالــی پرتــه د بــل څــه عبــادت کــوي؛ دغــه انســان هــم د طاغــوت بند ـګـي‬ ‫وکــړه او خپــل معبــود یــې لــه حــد څخــه زیــات کــړاو هغــه عبــادت یــې د‬ ‫هغــه لپــاره وکــړچــې د هغــه لپــاره مناســب نــه و‪.‬همــدا ډول کــه چــا د هللا‬ ‫تعالــی او د هغــه د رســول صلــی هللا علیــه وســلم څخــه پرتــه بــل څــوک‬ ‫راوبالــه نــو هغــه هــم د طاغــوت فیصلــې تــه بلنــه ورکــړه‪.‬‬ ‫لــه دې وروســته تــه ســوچ وکــړه چــې هللا تعالــی دغــه آیــت پــه هغــو‬ ‫خلکولــه رد نــه پیــل کــړ چــې پــه نــازل شــویو شــریعتونو د ایمــان دعــوه‬ ‫کــوي او بیــا هــم د هللا تعالــی او د هغــه د رســول صلــی هللا علیــه وســلم‬ ‫پرتــه بــل چاتــه خپلــې شــخړې وړانــدې کــوي‪ .‬د هللا تعالــی پــه دې وینــا ـکـې‬ ‫َ‬ ‫چــې َ{ي ْز ُع ُمــون} د دغــو منافقانــو څخــه د ایمــان نفــې پرتــه ده‪ ،‬ځکــه‬ ‫هللا تعالــی دا�ســې ونــه ویــل‪ ،‬چــې (ألــم تــرإلــى الذيــن آمنــوا) تــه هغــو خلکــو‬ ‫تــه نــه ګــورې چــې ایمــان یــې راوړی‪ ،‬بلکــې د ایمــان د دعــوه دارو پــه اړه‬ ‫یــې وویــل ځکــه چــې دغــه خلــک کــه اصــا د ایمــان خاونــدان وای نــو‬ ‫هیڅکلــه بــه یــې هــم دا اراده نــه وای کــړې چــې د هللا تعالــی او د هغــه د‬ ‫رســول صلــی هللا علیــه وســلم پرتــه بــل څــه تــه فیصلــه یو�ســي‪ ،‬بلکــې د‬ ‫َ‬ ‫دوی پــه اړه یــې وویــل‪{َ :‬ي ْز ُع ُمــون} ځکــه دغــه صیغــه غالبــا د هغــه چــا‬ ‫لپــاره کارول کیــږي چــې دعــوه وکــړي او پــه خپلــه وعــده ـکـې درواغــژن وي‬ ‫یــا د درواغــژن پرځــای مقــرر �شــي‪ ،‬ځکــه هغــه د دغــې کلمــې پــه غوښــتنه‬ ‫عمــل نــه کــوي او یــا دا�ســې عمــل کــوي چــې د دغــې کلمــې ســره منافــي وي‪.‬‬ ‫ابــن كثيــررحمــه هللا وايــي‪ “ :‬پــه دې آیــت ـکـې د هغــه چــا بــدي بیــان‬ ‫شــوې چــې لــه ق ـرآن او ســنتو واوړي او باطــل تــه خپلــه فیصلــه یو�ســي‬ ‫اوهمدغــه ُ دلتــه َد طاغــوت مـراد دی‪ ،‬او د هللا تعالــی د دې قــول مطلــب‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫چې‪{َ :‬وق ْد أ ِم ُروا أ ْن َيك ُف ُروا ِب ِه} یعنې په طاغوت د کفرامرورته شوی‬ ‫وو‪ ،‬دغه آیت پدې هم دلیل دی چې طاغوت ته فیصله وړل د ایمان‬ ‫‪31‬‬

‫لوی طاغوت سلامن د خپلو طاغويت قاضیانو رسه په غونډه کې‬

‫منافــي او ضــد دی‪ .‬ایمــان بــه هغــه مهــال صحیــح کیــږي چــې پــه طاغــوت‬ ‫کفــرو�شــي او هغــه تــه فیصلــه وړل پريښــودل �شــي؛ چــا چــې پــه طاغــوت‬ ‫کفــرون َکــړنَــو پــه هللا تعالــیَ ایمــان نــه لــري‪ .‬د هللا تعالــی دا قــول‪{َ :‬و ُي ِريـ ُـد‬ ‫َّ ْ ُ ْ ُ َّ ُ ْ َ ً‬ ‫ضــال َب ِعيـ ًـدا}‪ ،‬معنــا دا چــې د هللا تعالــی کتــاب‬ ‫الشــيطان أن ي ِضلهــم‬ ‫او د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم د ســنتو نــه پرتــه بــل څــه تــه د‬ ‫فیصلــې وړلــو اراده کــول د شــیطان لــه تابعــدارۍ څخــه شــمیرل کیــږي‬ ‫او شــیطان خپــل ملګــري دې تــه رابولــي چــې د جهنــم واال جــوړ �شــي‪ .‬پــه‬ ‫پورتنــي آیــت ـکـې دا دلیــل هــم دی چــې لــه قـرآن او ســنتو پرتــه بــل څــه تــه‬ ‫فیصلــه نــه وړل دا فر�ضــي حکــم دی او چــا چــې لــه ق ـرآن او ســنتو نــه‬ ‫مسلمان هم‬ ‫پرته بل څه ته فیصله یوړه نو هغه مومن نه دی‪ ،‬بلکې‬ ‫َ َ َ َ ُ ْ َ َ َ ْ َ َ َ ْ َ َ َّ‬ ‫اللــهُ‬ ‫نــه دی‪.‬او د هللا َ تعالــی دا قــول‪{ :‬وِإذا ِقيــل لهــم تعالــوا ِإلــى مــا أنــزل‬ ‫َ َ‬ ‫صـ ُـد ً‬ ‫صـ ُّـدو َن َع ْنـ َـك ُ‬ ‫الر ُســول َرأ ْيـ َـت ْالُ َنافقيـ َـن َي ُ‬ ‫ودا}‪ ،‬معنــا دا چــې‬ ‫ِِ‬ ‫وِإلــى َّ ِ‬ ‫کلــه دوی د هللا تعالــی نــازل کــړي قانــون او د رســول هللا صلــی هللا علیــه‬ ‫نو دوی د تکبرپه اندازمخ اړوي‪ .‬لکه چې‬ ‫وسلم فیصلې ته راوبلل �شي‬ ‫َ َ ُ ُ َ َّ‬ ‫الله َو َر ُسوله ل َي ْح ُك َم َب ْي َن ُه ْم إ َذا َفريقٌ‬ ‫هللا تعالی‬ ‫ِِ ِ‬ ‫فرمايي‪{ :‬وِإذا دعوا ِإلى ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ِم ْن ُهـ ْـم ُم ْع ِرضــون} [النــور‪ ،]48 :‬ژبــاړه‪ :‬کلــه چــې دوی هللا تعالــی او د هغــه‬ ‫رســول صلــی هللا علیــه وســلم تــه راوبلــل �شــي‪،‬چې پــه منــځ ـکـې يــې فیصلــه‬ ‫وکــړي‪ ،‬نــو لــه دوی نــه یــوه ډلــه مــخ اړوي‪.‬‬ ‫ابــن قیــم رحمــه هللا وايــي‪ “ :‬دا آیــت پــدې دلیــل دی چــې کــه څــوک‬ ‫د ق ـرآن او حدیثــو فیصلــې تــه راوبلــل شــو او هغــه دغــه غوښــتنه ونــه‬ ‫َ ُ َ‬ ‫صـ ُّـدون} دلتــه‬ ‫منلــه او انــکاریــې وکــړنــو دغــه انســان منافــق دی‪ ”.‬او {ي‬ ‫الزم دی متعــدي نــه دي معنــا داچــې خپلــه منــع کیــږي‪ ،‬نــه دا چــې بــل‬ ‫څــوک منــع کــوي؛ ځکــه خــو یــې د الزم فعــل مصــدر {صــدودا} راوړ او‬ ‫ًّ‬ ‫{صدا}یــې رانــه وړ‪ ،‬نــو کلــه چــې هللا تعالــی پــه هغــه چــا‬ ‫د متعــدي مصــدر‬ ‫د نفــاق فیصلــه وکــړه چــې خپلــه تــرې منــع کیــږي نــو د هغــه چــا بــه څــه‬ ‫حکــم وي چــې د هللا تعالــی کتــاب او د نبــي صلــی هللا علیــه وســلم ســنتو‬ ‫تــه لــه فیصلــه وړلــو څخــه پــه خپلــه وینــا‪ ،‬عمــل یــا لیکنــه نــور خلــک‬ ‫منــع کــوي او بیــا هــم ګومــان کــوي چــې زمــا خــو د خیــر اراده ده‪ ،‬یعنــې‬ ‫داکار مــې ســم دی او زه خــو د طاغــوت د فیصلــې او د ق ـرآن او ســنتو‬ ‫ترمنــځ توافــق راولــم‪.‬‬ ‫زه وایــم‪ :‬پــدې زمانــه ـکـې د علــم او ایمــان د ډیــرو دعــوه دارو دغــه‬ ‫فیصله هللا تعالی او د هغه‬ ‫ورته وویل �شي َچې ر‬ ‫حال دی چې کله َ َ‬ ‫ا�شئ ْ َ ْ‬ ‫َ‬ ‫ُّ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ن‬ ‫ن‬ ‫رســول تــه یوســو‪{ ،‬رأيتهــم يصــدو وهــم مســتك ِبرون} [املنافقــو ‪،]5 :‬‬

‫ته به ګورې چې دوی به منع کیږي او تکبرکوونکي َبه وي‪ ،‬عذرونه به‬ ‫َّ ُ‬ ‫کوي چې په دې نه پوهیږي او نه یې علم لري‪{َ ،‬ب ْل ل َع َن ُه ُم الل ُه ِبك ْف ِر ِه ْم‬ ‫ََ ً‬ ‫ْ َ‬ ‫فق ِليل َما ُيؤ ِم ُنون} [البقرة‪ .]88 :‬بلکې هللا تعالی پردوی لعنت کړی نو‬ ‫ډیرکم دوی ایمان لري‪.‬‬ ‫ََْ َ‬ ‫ص َاب ْت ُه ْم ُمص َيب ٌة ب َما َق َّد َمتْ‬ ‫ف إ َذا َأ َ‬ ‫ِ‬ ‫َ ْ او ْد هللا تعالی دا وینا چې‪{ :‬فكي ِ‬ ‫ِ‬ ‫أي ِد ِيهــم}‪ ،‬ابــن كثيــررحمــه هللا وايــي‪ “ :‬څــه حــال بــه وي د دوی چــې کلــه‬ ‫دوی د تقدیــري پېښــو او مصیبتونــو لــه املــه چــې د دوی د ګنــاه پــه‬ ‫ســبب دوی تــه ر�ســي‪ ،‬او بیــا دوی تاتــه محتــاج �شــي‪ ”.‬ابــن قیــم رحمــه‬ ‫هللا وايــي‪“ :‬بعضــو مفســرینو ویلــي چــې دلتــه مصیبــت‪ :‬شــرمیدل او‬ ‫راښــکاره کیــدل دي‪ ،‬چــې کلــه ق ـرآن کریــم د دوی د حــال پــه اړه خبــر‬ ‫ورکــړي‪ ،‬نــو هیــڅ شــک نشــته چــې دا ډیــر لــوی مصیبــت او ضــرر دی؛‬ ‫ځکــه کلــه چــې دوی د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم مخالفــت وکــړ‬ ‫نــو هغــه مصیبتونــه چــې دوی تــه پــه بدنونــو‪ ،‬زړونــو او دینونــو ـکـې د‬ ‫خپلــې ګنــاه پــه ســبب ر�ســي پــه دغــو ټولــو مصیبتونــو ـکـې ترټولــو لــوی‬ ‫د زړه او دیــن مصیبتونــه دي‪ ،‬چــې معــروف ورتــه منکــر ښــکاره �شــي‬ ‫او هدایــت ورتــه ګمراهــي‪ ،‬ســمه الرورتــه کــږه ښــکاره �شــي‪ ،‬حــق ورتــه‬ ‫باطــل او صــاح ورتــه فســاد ښــکاره �شــي‪ ،‬او دا هغــه مصیبــت دی چــې‬ ‫مخکنــي امتونــه پــرې مبتــاء شــوي وو او دا هغــه مهــردی چــې د رســول‬ ‫صلــی هللا علیــه وســلم مخالفــت او بــل چاتــه فیصلــې وړلــو د دوی پــه‬ ‫ـدې قـ َـول‬ ‫زړونــو وهلــی‪ .‬ســفیان ثــوري رحمــه هللا وايــي‪ :‬د هللا تعالــی پـ‬ ‫ـکـې د مصیبــت معنــا چــې وايــي‪{َ :‬ف ْل َي ْحـ َـذر َّالذيـ َـن ُي َخال ُفــو َن َعـ ْـن َأ ْمــره أنْ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِِ‬ ‫ٌ‬ ‫ُ‬ ‫ت ِص َيب ُهـ ْـم ِف ْت َنــة} [النــور‪ ،]63 :‬د دې مصیبــت نــه م ـراد پــه زړونــو مهــر‬ ‫لږیــدل دي”‪.‬‬ ‫ُ َّ َ ُ َ َ ْ ُ َن َّ ْ َ َ ْ َ‬ ‫د هللا تعالــی دغــه وینــا چــې {ثــم جــاءوك يح ِلفــو ِباللـ ِـه ِإن أردنــا‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫ِإل ِإ ْح َسـ ًـانا َوت ْو ِف ًيقــا}‪ ،‬ابــن كثيــر رحمــه هللا‪“ :‬یعنــې‪ :‬دوی بیــا عذرونــه‬ ‫وړانــدې کــوي‪ ،‬چــې مونــږ د غیــرهللا حکــم تــه تلــل ه�ســې د هغــوی ســره‬ ‫د ځــان یــو ځــای کولــو او ځــان خالصولــو پــه خاطــر کــوو “‪.‬‬ ‫َّ‬ ‫“{إل ِإ ْح َسـ ًـانا}‪ ،‬یعنــې کومــه بــده اراده مــو‬ ‫نــور مفسـ‬ ‫ـرین وايــي‪ِ :‬‬ ‫ََ‬ ‫ً‬ ‫و{وت ْو ِفيقــا} یعنــې د دوه تنــو ترمنــځ د جــوړې پــه خاطــر دا کار‬ ‫نشــته‪،‬‬ ‫کــوو او ســتا د مخالــف اراده زمونــږ نشــته او نــه ســتا فیصلــه بــده‬ ‫ګڼــو”‪[ .‬د كتــاب‪ :‬تيســير العزيــز الحميــد‪ ،‬څخــه لــه لــږ لنډیــز ســره]‬

‫مقاله‬

‫‪32‬‬

33

34

‫مقاله‬ Article

‫د څــو کلونــو راهی�ســې وروســته‪ ،‬لــه کومــۍ چــې د خالفــت‬ ‫قیــام شــوی؛ د نــړۍ پــر مســلمانانو غــږ کــړی شــوی چــې پاڅــئ؛‬ ‫د مســلمانانو د ټولــې د بیــرغ النــدې راغونــډ �شــئ او د هللا تعالــی‬ ‫د دښــمنانو پرخــاف جهــاد وکــړي‪ ،‬دغــه غــږ د مســلمانانو د یــو‬ ‫شــمیر ډلــو لخــوا پــه ښــه توګــه ځــواب کــړی شــو‪ ،‬هغــوی خپــل‬ ‫صفونــه ســره یــو کــړل او د امیراملومنیــن ســره یــې بیعــت وکــړاو‬ ‫پــه ځینــو ســیمو ـکـې یــو شــمیر ډلــې ســره رایوځــای شــوې ترڅــو‬ ‫هغــوی یــو تــن غــوره کــړي او امیــر املومنیــن یــې پــرې امیــر مقــرر‬ ‫کــړي‪.‬‬ ‫د خالفــت اســامي دولــت د ع ـراق او شــام لــه خــاورو بهــر‬ ‫ډیــر ژر پــه تنــدۍ خپــور شــو‪ ،‬ع ـراق او شــام د مســلمانانو د‬ ‫نــورو خــاورو پــه څیــر صلیبیانــو غصــب کــړي او بیــا یــې پــه نــا‬ ‫مشــروعه پولــو ویشــلي او د دغــو پولــو د ســاتنې لپــاره یــې خپــل‬ ‫ګوډا ـګـي طواغیــت کینولــې‪.‬‬ ‫کلــه چــې د ع ـراق او شــام ترمنــځ نــا مشــروعه پولــې ویجــاړ‬ ‫کــړی شــوې‪ ،‬دغــه خــاوره ســره یــو کــړی شــوه‪ ،‬د شــریعت قیــام‬ ‫وشــو او لــه دغــې خــاورې بهــر د اســامي دولــت غزیــدل د دې‬ ‫شــعار پــه څرګندولــو رامنځتــه شــول چــې د اســامي امــت یــو‬ ‫والــی ال تراوســه ممکــن دی‪ ،‬ځکــه چــې د امــت د عقیــدې بنســټ‬ ‫یــو دی او پــر دغــه اســاس امــت هــم د یــو والــي کوښــښ کــوي‪،‬‬ ‫اســامي دولــت مجاهدینــو تــه د یــو والــي انځــور دا�ســې وړانــدې‬ ‫کــړ چــې‪“ :‬مســلمانان بــه ســره د دیــن پــه بنســټ یوځــای کیــږي”‬ ‫او دغــه وحــدت بــه بیــا د سیا�ســي موقتــې الســته راوړنــې څخــه نــه‬ ‫قربانیــږي‪ ،‬بیــا اســامي دولــت مســلمانان دغــه ســپيڅلي انځــور‬ ‫تــه راوبلــل‪ ،‬د نــړۍ پــه هــرې خــوا ـکـې مجاهدیــن هــم د دا�ســې‬ ‫انځــور لیدلــو تــه پــه انتظــاروو‪ ،‬کلــه چــې خالفــت دغــه غوښــتنه‬ ‫او بلنــه وکــړه‪ ،‬د هــرې لــوړې او ژورې او هــرې خــوا‪....‬د ســیناء‪،‬‬ ‫لیبیــا‪ ،‬الجزئــر‪ ،‬یمــن‪ ،‬جزیــرة العــرب او نــورې نــړۍ څخــه‬ ‫مجاهدینــو لبیــک کــړل او دغــه روڼ انځــور تــه یــې رامخــه کــړه‪.‬‬ ‫د نــړۍ لــه هــرې خــوا مســلمانان راپاڅیــدل؛ ترڅــو پــه‬ ‫توحیــد راجمــع �شــي او د نــړۍ پــه هــر ګــوډ ـکـې د ټولــو مشــرکینو‬ ‫پــر خــاف یــوه جبهــه جــوړه کــړي‪ ،‬لکــه څرنګــه چــې هللا تعالــی‬ ‫فرمايــي‪( :‬وقاتلــوا املشــركين كافــة كمــا يقاتلونكــم كافــة)‬ ‫[التوبــة‪ ،]36 :‬او د کافرانــو ســره دا�ســې پــه ټولــه وجنګیــږئ‪،‬‬ ‫لکــه هغــوی چــې ستاســو ســره پــه ټولــه ســره جنګیــږي‪ ،‬نــو ورځــې‬ ‫تیــرې نــه وې چــې د کفــر پــر خــاف د جنــګ ملبــو زور واخیســت‪،‬‬ ‫پــه مقابــل ـکـې کفــارو هــم خپلــو ټــول ځــواک د اســامي دولــت‬ ‫د غزیــدو پــه مخکــې خنــډ کــړ او کوښښــونه یــې پیــل کــړل چــې‬ ‫د اســامي دولــت خطــر لــه منځــه یو�ســي‪ ،‬مګــر د نــړۍ پــه هــرې‬ ‫خــوا ـکـې جهــادي ټولــي د خالفــت د بیــرغ النــدې پــه یــو بــل پ�ســې‬ ‫راغونډيــدل پیــل شــول‪ ،‬د خراســان‪ ،‬لویدیځــې افریقــې‪ ،‬ختیځــې‬ ‫آســیا‪ ،‬مالــي او نــورو ســیمو څخــه مســلمانانو الســونه ورکــړل‬ ‫او د مســلمانانو پــه خــاوره د خالفــت غــږ خپــور شــو‪ ،‬د نــړۍ‬

‫پــه هــره ســیمه ـکـې چــې بیعــت کیــده ورســره پــر کفــارو یرغلونــه‬ ‫هــم پیــل کیــدل‪ ،‬مجاهدینــو پــه ټولــو کفــارو چــې هــر چیرتــه بــه‬ ‫وو یرغلونــه پیــل‪ ،‬پــه دې ـکـې یــې د صلیبــي‪ ،‬مشــرک‪ ،‬ګوډا ـګـي او‬ ‫مرتــد توپیــر نــه کاوه‪.‬‬ ‫پــه همــدې بهیــر ـکـې د خالفــت یــوه ډلګــۍ انغماســیان د‬ ‫جمــادي اآلخــره پــه پنځــه ویشــتمه نیټــه د قفقــاز والیــت د‬ ‫چیچنیــا د ګروزنــي ښــارپــه لویدیــځ ناورســکایا کلــي ـکـې د رو�ســي‬ ‫ملــي اردو د یــوې نظامــي اډې پــه لــور روان شــول‪ ،‬د لــړو او شــپې‬ ‫د تیــارو څخــه پــه اســتفاده د اډې ترڅنــګ ورســیدل‪ ،‬هغــوی د‬ ‫لســو ورځــو لپــاره پــه ســختۍ روزل شــوي وو او خپلــه ســپکه‬ ‫وســله او چاقــوان ورســره وو‪ ،‬نظامــې اډې تــه د رســیدو ســره‬ ‫ســم نښــتې پیــل شــوې چــې څــو ســاعته روانــې وې‪ ،‬د جګــړې پــه‬ ‫تــرڅ ـکـې لــږ تــر لــږه شــپږ رو�ســي پوځیــان ووژل شــول‪ ،‬درې یــې‬ ‫ټپیــان شــول او پــه مجاهدینــو ـکـې شــپږ تنــه شــهیدان شــول او‬ ‫دوه یــې بیرتــه خپلــو ځایونــو تــه روغ راســتانه شــول‪.‬‬ ‫پــه رو�ســي نظامــي اډه د عملیاتــو ســره پــه همغــږۍ د‬ ‫چیچنیــا څخــه پــه زرګونــو کلومټــره لــرې نــور عملیــات هــم روان‬ ‫وو چیرتــه چــې پــه بنــګال ـکـې د جمــادی اآلخــره پــه پنځــه ویشــتمه‬ ‫نیټــه استشــهادي ورور أبــو محمــد البنګالي‪-‬تقبلــه هللا‪ -‬پــه ډاکــه‬ ‫ښــار ـکـې د نړیــوال هوايــي ډګــر پــه یــو پاټــک د بــارودي واســکټ‬ ‫پــه واســطه بریــد ترســره کــړ‪ ،‬چــې یــو شــمیر مرتدیــن مــردار او‬ ‫ټپیــان شــول‪ ،‬لــه دې عملیاتــو یــوه ورځ وروســته د بنګلدیــش پــه‬ ‫شــمال ختیــځ ســیلهت ســیمه ـکـې د یــو پاټــک ســره نــږدې د مایــن‬ ‫پــه چاودنــه ـکـې لســګونه بنګالــي پوځیــان مــرداراو ټپیــان شــول‪،‬‬ ‫لــه دې یــوه اوونــۍ مخکــې د خالفــت یــو غازي‪-‬تقبلــه هللا‪ -‬پــه‬ ‫ډاکــه ښــار ـکـې پــه ځانګــړو ځواکونــو د خپــل بــارودي کمــر بنــد‬ ‫پــه واســطه استشــهادي بریــد ترســره کــړ‪.‬‬ ‫د بنــګال او قفقــاز عملیــاو د مردینــو او صلیبیــان پــه لیکــو‬ ‫ـکـې زلزلــه رامنځتــه کــړه‪ ،‬ځکــه د بنــګال مجاهدینــوثابتــه کــړه چې‬ ‫هغــوی د مرتدینــو ســره پــه جګــړه‪ ،‬د هغــوی لــوړ رتبــه مش ـران‬ ‫وژل او د هغــوی د ځــواک اوبــه کــول تــوان لــري‪ ،‬لکــه چــې د‬ ‫ســیلهت پــه عملیاتــو ـکـې د جګــړن پــه رتبــه یــو مرتد(ابــو الــکالم‬ ‫أزاد) ســخت ټپــي او بیــا وروســته مــردارشــو څــوک چــې دا مهــال‬ ‫د ځانګــړو ځواکونــو د اســتخباراتو مدیــر دی‪ ،‬بــل پلــو تــه پــه‬ ‫قفقــاز ـکـې مجاهدینــو ثابتــه کــړه چــې هغــوی پــه رو�ســي صلیبــي‬ ‫ځواکونــو د هغــوی پــه نظامــي اډو ـکـې دننــه بریــد او ناڅاپــي وار‬ ‫کولــی �شــي‪ ،‬دغــو عملیاتــو پــه ټولــه نــړۍ ـکـې کفــارو تــه دا وریــاده‬ ‫کــړه چــې د اســامي دولــت جنګــي کنډکونــه بــه د کفــارو د بیــخ‬ ‫کنــدۍ لپــاره خپلــه شــپه او ورځ یــوه کــوي تــردې چــې د هللا تعالــی‬ ‫کلمــه پورتــه �شــي او د کفــارو کلمــه النــدې �شــي‪.‬‬ ‫د هللا تعالی نه ســوال دی چې زمونږ شــهیدان قبول کړي او‬ ‫لــه هغــوی وروســته دا�ســې څــوک راولــي چــې د توحیــد بیــرغ رپانــد‬ ‫وســاتي‪ .‬اللهــم آمیــن‪.‬‬ ‫‪35‬‬

‫د هغــه عالــم څخــه هیــڅ ګټــه نشــته چــې خپــل علــم یــې پــه خپله‬ ‫ســینه ـکـې پــټ کــړی وي‪ ،‬نــه پــه حــق ودریــږي او نــه ورتــه بلنــه کــوي‪،‬‬ ‫د هغه چا هم څه ګټه نشته چې د هغه عمل د هغه د علم سره‬ ‫موافــق نــه وي‪ ،‬بل ـکـې د هللا واال عالــم هغــه څــوک دی چــې علــم پــه‬ ‫خپــل حــق واخلــي‪ ،‬هللا تعالــی تــه پــه خپــل علــم ـکـې مخلــص وي‪ ،‬پــه‬ ‫علــم وینــا او عمــل کــوي‪ ،‬خــو دغــه ډول علمــاء پــه دې زمانــه ـکـې‬ ‫ډیــر کــم دي‪ ،‬چیرتــه چــې پــه ســینو ـکـې د علــم خزانــې ډیــرې پراخــه‬ ‫دي‪ ،‬د طواغیتو پروړاندې پرې تجارت کیږي او خپل مریدان او‬ ‫تابعــدارپــرې ډیــرول کیــږي‪.‬‬ ‫ابــو ســلیمان الشــامي ‪-‬تقبلــه هللا‪ -‬د یــو نــا اشــنا ډول علمــاؤ‬ ‫څخــه یــو طالــب العلــم و‪ ،‬هغــه تــه معلومــه شــوه چــې ایمــان د علم‬

‫پرته نه قائمیږي نو د ایمان د قیام لپاره یې علم زده کړ‪ ،‬د فقهې‬ ‫علــم یــې ځکــه زده کــړچــې هغــه یــو دا�ســې خیــردی چــې هللا تعالــی یــې‬ ‫خپلــو بندګانــو تــه ورکــوي‪ ،‬د دغــه خیــر د لټــون لپــاره یــې ډیــر نیــک‬ ‫عملونــه وکړل‪،‬بیــا هغــه پــدې بــاوري شــو چــې د علــم زکاة نــورو‬ ‫خلکــو تــه رســول دي نــو پــه دې اړه یــې پــه خپلــه ژبــه او قلــم جهــاد‬ ‫وکــړ‪ ،‬هغــه لــه دې ویریــده چــې بغیــرلــه عملــه وینــا وکــړي نــو په هغه‬ ‫څــه ـکـې یــې خــورا زیــات کوښــښ کاوه چــې خلــک بــه یــې ورتــه رابلــل‪،‬‬ ‫د هغه خاتمه هم دا�ســې شــوه چې هغه غوښــتل‪ ،‬د هللا تعالی په‬ ‫الره ـکـې شــهادت او هغــه هــم پــه لومــړي صــف ـکـې‪ ،‬نحســبه کذلــک‬ ‫والنز ـکـي علــی هللا أحــدا‪.‬‬

‫ځانګړې مقاله‬

‫‪36‬‬

‫د حق په تاالش کې ســفر‬ ‫چــې څرنګــه بــه د صلیبیانــو څخــه وســله د غنیمــت پــه توګــه ترالســه‬ ‫هغــه پــه دنیــا او د هغــې پــه خایســت دوکــه نشــو‪ ،‬هغــه خپلــو بــري او بیرتــه بــه پــرې یرغــل ترســره کــوي‪ ،‬د دوی پــه پــان ـکـې وه چــې یــوه‬ ‫لیکونو او د هغې خایست قید او بند نه کړ‪ ،‬د هغه بچو‪ ،‬ښځې او لویــه شــمیره مشــرکین ووژنــي‪ ،‬خــو هللا تعالــی هغــه څــه کــوي چــې یــې‬ ‫مــال هغــه لــه خپلــه دینــه پــه فتنــه ـکـې راګیــرنــه کــړ‪ ،‬بلکــې دغــه هرڅــه خوښــه وي؛ د هللا تعالــی تقدیــرو د دوی دغــه پروجــه د عملــي کولــو‬ ‫یې هغه مهال شاته ګذارکړل چې کله یې د توحید عقیده وپيژندله نه څو ورځې وړاندې افشاء شوه او ابو سلیمان هللا تعالی د بندي‬ ‫او پــدې پــوه شــو چــې جهــاد فــي ســبیل هللا د ده لپــاره د مســلمانانو کیــدو څخــه خونــدي کــړ‪ ،‬ځکــه هغــه مخکــې لــه دې چــې امریکایــي‬ ‫د دوســتۍ او د مشــرکینو څخــه د بی ـزارۍ ترټولــو لــوی بــري لیــک او اســتخبارات یــې پــه اړه معلومــات خپــاره کــړي او پــه هوايــي ډګرونــو‬ ‫ـکـې یــې انځورونــه ولګــوي‬ ‫لــه امریــکا وواتــه‪ ،‬دی‬ ‫بیرتــه خپــل پلرنــی خــاورې‬ ‫شــام تــه راســتون شــو او‬ ‫پــه شــام ـکـې یــې د یــو نــوي‬ ‫ســفر پــه هیلــه شــپې ســبا‬ ‫کولــې‪ ،‬دغــه ورځــې شــپې‬ ‫یــې پــه حلــب ښــار ـکـې تیــرې‬ ‫کــړې علمــي زدکــړو تــه یــې‬ ‫دوام ورکــړ او خپــل اهــل‬ ‫او دوســتان یــې توحیــد‬ ‫تــه رابلــل‪ ،‬دغــه کار یــې‬ ‫پــه راز دارۍ ـکـې ترســره‬ ‫کــوو ترڅــو د اســتخباراتو‬ ‫ســترګې د ځــان پلــو تــه‬ ‫راســتنې نــه کــړي او هــم‬ ‫د یهود الجهاد له جملې څخه یو هم قاسم الریمي دی چې شیخ أبو سلیامن ترې پرته پورته کړه‬ ‫یــې د علمــاء ســوء او د‬ ‫طاغــوت لــه دوســتانو‬ ‫شــهادتنامه ده‪ ،‬پــه ځانګــړې توګــه هغــه مشــرکین چــې دی د امریــکا ځــان ســاته‪ ،‬امریــکا د ابــو ســلیمان پــه حــق ـکـې یــو نړیــوال یاداښــت‬ ‫متحده آیاالتو کې د هغوی ترمنځ پیدا شوی لوی شوی او راځلمی خپــور کــړ او د هغــه پــر ســر یــې پــه لســګونو زره ډالــر مقــرر کــړل‪.‬‬ ‫شــوی و‪.‬‬ ‫اســامي دولت ته را رسیدل‬ ‫هغــه د امریــکا د بوســټن آیالــت پــه ماساچوســتس پوهنتــون ـکـې‬ ‫کلــه چــې پــه شــام ـکـې جهــاد پیــل شــو نــو أبــو ســلیمان –تقبلــه هللا‪-‬‬ ‫د کمپیوټرد علوموزدکړې پای ته ورسولې اوله هغه ځایه انجنییر د موحدینــو پــه لټــون پ�ســې د جنګیالــو ډلــو ترمنــځ راووت‪ ،‬هغــه د‬ ‫او پروګ ـرام جوړوونکــی فــارغ شــو‪ ،‬دا هغــه مهــال و چــې ده د خپلــو یوې جنګیالۍ ډلې په لیکو کې د نصیريانو پرخالف په حلب ښــار کې‬ ‫ملګرو سره د هللا تعالی په الرکې د وتلو هوډ نه و کړی‪ ،‬د فارغیدو جنګیده تردې چې په یوه جګړه کې ټپي شو‪ ،‬کله چې هغه واوریدل‬ ‫وروســته دی او د ده ملګــري د هللا تعالــی پــه الر ـکـې مهاجــر شــول‪ ،‬چــې د خالفــت غازیــان شــام تــه راورســیدل( چــې هغــه مهــال د جبهــة‬ ‫خو د دې لپاره یې د هیچا ســره همغږي او مجاهدینو ته د رســیدو نصرة اهل الشام په نوم جنګیدل) نو شیخ د هغوی سره یوځای‬ ‫تیاری نه و نیولی‪ ،‬نو په یمن‪ ،‬پاکستان او عراق کې وګرځیدل پدې شــو‪ ،‬هغه پدې یقین د جبهې د امیرانو ســره یوځای شــو چې ګواکې‬ ‫امیــد چــې چیرتــه بــه دوی دا�ســې څــوک پیــدا کــړي چــې مجاهدینــو تــه جبهــه د الشــیخ ابــو بکــرالبغــدادي حفظــه هللا عســکردي‪ ،‬کــوم چــې‬ ‫یــې ورســوي‪ ،‬خــو کلــه چــې دوی الرې نــه موندلــو ســتړي کــړل او ویــره هغــه وخــت د عـراق د اســامي دولــت امیــر وو‪ ،‬أبــو ســلیمان د جبهــې‬ ‫ورسره پیدا شوه چې چیرته د استخباراتو نظرځان ته راستون نه لــه امیرانــو وغوښــتل چــې عـراق تــه یــې واســتوي خــو هغــوی یــې خبــره‬ ‫کــړي نــو بیرتــه امریــکا تــه ســتانه شــول او د هللا تعالــی نــه یــې ســوالونه ونــه منلــه‪ ،‬بیــا تــرې هغــه وغوښــتل چــې د نصیریانــو پــرخــاف ورتــه د‬ ‫کــول چــې د دوی لپــاره یــوه الره پیــدا کــړي‪.‬‬ ‫استشــهادي عملیاتــو اجــازه ورکــړي خــو هغــوی وزنــډاوه‪ ،‬هغــه پــه‬ ‫ورځــې تیــرې نــه وې چــې دوی پــان ونیــوو ترڅــو امریــکا د جهــاد او دغې موده کې خپلو مجاهدو ملګرو ته د عقیدې درســونه ورکول‪،‬‬ ‫استشــهاد ســاحه وګرځــوي‪ ،‬نــو د خپلــو دوه ملګــرو ســره یــې پــان د حلــب ښــار پــه جبهاتــو ـکـې بــه یــې ورســره ربــاط او د نصیریانــو‬ ‫جــوړ کــړترڅــو امریــکا پــه خپــل کــور ـکـې ووهــي‪ ،‬نق�شــې یــې رســم کــړې پرخــاف پــه جګــړو ـکـې هــم ګــډون کــوو‪ ،‬تــردې چــې د غــدار جوالنــي‬ ‫‪37‬‬

‫د یهود الجهاد طاغوت مال ابو قتاده الفلسطیني او ابو محمد املقديس‬

‫فتنــه رامنځتــه شــوه‪ ،‬نــو ابــو ســلیمان تــه د جبهــې د امیرانــو پــه اړه‬ ‫هغــه څــه ښــکاره شــول چــې دوی پټــول او د دوی پــټ رازونــه ورتــه پــه‬ ‫ډاګــه شــول‪.‬‬ ‫كلــه چــې ابــو ســلیمان د اســامي دولــت پــر خــاف د هغــوی غــدر‬ ‫او د امیــر املومنیــن الشــیخ ابــو بکــر البغــدادي حفظــه هللا ســره د‬ ‫هغــوی وعــده او بیعــت ماتــول وغنــدل او جنګیالــو تــه لږیــا شــو چــې‬ ‫د اصــل دسی�ســې پــه اړه یــې ورتــه معلومــات ورکــول‪ ،‬د اســامي‬ ‫دولــت النــدې د جبهــې د تابعیــت پــه اړه یــې ورتــه رازونــه راســپړل او‬ ‫دا یــې ورتــه پــه ډاګــه کــړه چــې تاســو د امیــر املؤمنیــن عســکر یاســت‬ ‫او هیــڅ کلــه تاســو ن�شــئ کولــی چــې د هغــه لــه بیعتــه ووځــئ او نــه د‬ ‫هغــه بیعــت مــات کــړئ تــردې چــې پــه هغــه ـکـې کفــربــواح وګــورئ‪ ،‬نــو‬ ‫د دې ټولــو کړنــو پــه ســبب پــه ابوســلیمان د مرتدینــو ســینې راتنګــې‬ ‫شوې او غوښتل یې په هره الره چې وي خو باید له ده ځان خالص‬ ‫کــړي‪ ،‬هغــوی تــه ور پــه یــاد شــول چــې د ابــو ســلیمان خــو یــو وخــت د‬ ‫استشــهادي عملیاتو ډیرزیات ټینګارکاوه‪ ،‬نو غدارانو ابو ســلیمان‬ ‫تــه د استشــهادي عملیاتــو پــه اړه موافقــه وښــودله او هغــه یــې دېتــه‬ ‫وهڅــوو چــې استشــهادي عملیــات ترســره کــړي‪ ،‬ابــو ســلیمان د‬ ‫هغوی هدف وپيژند‪ ،‬د هغوی پالن ورته په ډاګه شو‪ ،‬نو د هغوی‬ ‫څخــه یــې بـراءت اعــان کــړ او د هغــوی لــه لیکــو رابهــر شــو‪ ،‬تــر څــو د‬ ‫امیــراملومنیــن ســره یــو ځــل بیــا بیعــت تــازه کــړي او لــه ســره یــو ځــل بیــا‬ ‫د امیــر املومنیــن عســکر �شــي‪.‬‬ ‫یــو نفــس تــر هغــې نه مري ترڅو چې خپل اجل‬ ‫ته و نه رســي او خپل رزق پوره نکړي‬ ‫د عراق او شام د اسالمي دولت د بیرغ الندې شیخ احمد عبد‬ ‫البدیع أبو سمره (چې دغه یې حقیقي نوم دی) کارکاوه‪ ،‬هغه د یو‬ ‫عام مجاهد په څیرو‪ ،‬د خپل علم په خاطریې په هغوی کوم ځان‬

‫بــر نــه ګڼــه او نــه یــې ځــان پــه کــوم لقــب پورتــه کــوو‪ ،‬بلکــې پــه ســنګر‬ ‫او لومړیــو خطونــو ـکـې بــه ګرځیــده‪ ،‬هغــه یــو ځــل بیــا د استشــهادیانو‬ ‫پــه کاروان ـکـې ځــان ولیکــه او خپلــو امیرانــو تــه یــې زیــات ټینــګار کاوه‬ ‫چــې ورتــه اجــازه ورکــړي‪ ،‬تــردې چــې هغــوی د شــیخ عبــد البدیــع لپــاره‬ ‫یــو مناســب هــدف پیــدا کــړ‪ ،‬چیرتــه چــې د حلــب ښــار پــه منــځ ـکـې د‬ ‫نصیریانــو پــه ســیمه ـکـې د طاغــوت بشــار د مرســتندویانو یــوه لویــه‬ ‫غونــډه وه‪ ،‬د پــان ترمخــه بریــد بــه د بــاردوي کمربنــد پــه واســطه‬ ‫وي‪ ،‬شــیخ عبــد البدیــع بــه دغــه کمربنــد اغونــدي او د غونــډې منــځ‬ ‫تــه بــه ځــان رســوي ترڅــو مرتدیــن ټوټــه ټوټــه کــړي‪ ،‬خــو یــو نفــس تــر‬ ‫هغــې نــه مــري چــې خپــل رزق پــوره نکــړي او ټاکلــې نیټــې تــه ونــه ر�ســي‪،‬‬ ‫نــو تقدی ـرا هللا تعالــی شــیخ ابــو محمــد الفرقــان پــر هغــه خبــر کــړ‪ ،‬د‬ ‫هغه سره مخامخ شو او هغه یې له نږدې نور هم وپيژنده‪ ،‬نو هغه‬ ‫ته یې امروکړچې د پالن شوي عملیاتو لپاره والړن�شي‪ ،‬ورونه دې د‬ ‫هغه پر ځای بل څوک واســتوي‪ ،‬شــیخ ابو محمد الفرقان فیصله‬ ‫وکــړه چــې شــیخ عبــد البدیــع د اســامي دولــت د اعــام د دیــوان ســره‬ ‫یوځای کړي‪ ،‬چیرته چې شــیخ ابو محمد الفرقان پدې کوښــښ کې‬ ‫و چــې اعــام قــوي کــړي او د کارکــړۍ یــې نــوره هــم پراخــه کــړي‪ ،‬ورتــه‬ ‫تجربــه کاراو پوهــه او اهــل خلــک راولــي‪.‬‬ ‫په دابق به ســره مخامخ کیږو‪...‬‬ ‫نــو ابــو ســلیمان الحلبــي( چــې دغــه د هغــه کنیــت و او پــه هــم دغــه‬ ‫بــه د کار ملګــرو او مجاهدینــو پيژنــده) هغــه پــه دیــوان االعــام ـکـې د‬ ‫عجمي ژبو د برخې سره کارپیل کړ‪ ،‬ځکه شیخ ابو محمد الفرقان‬ ‫غوښــتل چــې دغــې ژبــې ســره راجمــع کــړي او د نــړۍ پــه شــرق او غــرب‬ ‫ـکـې مســلمانان د اســامي دولــت لــه پیغامــه خبــر کــړي او هغــوی د‬ ‫(الحیــاة خپرندویــه ادارې) د ویډیوګانــو لــه الرې جهــاد او هجــرت تــه‬ ‫راوبلــي‪ ،‬ابــو ســلیمان بــه د خپلــو ورونــو ســره پــه انګریــزۍ ژبــاړه ـکـې‬ ‫ځانګړې مقاله‬

‫‪38‬‬

‫شــیخ ابــو محمــد الفرقــان‬ ‫بــه ورســره د دغــه کار پــه‬ ‫مختلفــو برخــو ـکـې ملګــری‬ ‫و‪ ،‬د شــیخ ابــو محمــد‬ ‫الفرقــان پــدې ډیــر زیــات‬ ‫حــرص و‪ ،‬چــې مجلــه پــه‬ ‫ډيرښه شکل خپره �شي او‬ ‫د اسالمي دولت پیغام په‬ ‫ښــه توګه ترنړۍ ورســوي‬ ‫نــو د أبــو ســلیمان ســره بــه‬ ‫یــې زیاتــره مقالــې مراجعــه‬ ‫کولــې‪ ،‬هغــوی تــه بــه یــې د‬ ‫لیکنــې او ډیزایــن پــه چــارو‬ ‫کې الزمې الرښوونې کولې‪،‬‬ ‫د یهود الجهاد له جملې څخه یو هم ایمن الظواهري دی چې شیخ أبو سلیامن ترې پرته پورته کړه‬ ‫تــردې چــې هللا تعالــی د‬ ‫دې مجلــې لپــاره کامیابــي‬ ‫ځان ستړی کوو‪ ،‬له دې وروسته یو بل فکرپیدا شو او هغه دا چې‬ ‫پــه انګریــزۍ ژبــه د اســامي دولــت (‪)IS Report‬راپــور د کامیابــۍ نــه ولیکله او هغه مقالې او مطلبونه چې به په دې مجله کې نشرکیدل‬ ‫وروســته یــو میاشــتنۍ مجلــه خپــره کــړي‪ ،‬شــیخ ابــو محمــد الفرقــان د رســنیزه ادارو د خبــرو اتــر موضوعــات بــه ګرځیــدل‪.‬‬ ‫بیــا دغــه پروجــه نــوره هــم پراخــه کــړی شــوه او یــو شــمیر نــورې‬ ‫فیصلــه وکــړه چــې دغــه پروجــه بــه میاشــتنۍ مجلــه وي‪ ،‬چــې د لــوی‬ ‫هللا په فضل یې نړیوال شهرت وموند او بې مثاله کامیابه شوه‪ ،‬د عجمې مجلې پیل شــوې‪ ،‬لکه املنبع(په رو�ســي ژبه) القســطنطینیه‬ ‫دغــې مبار ـکـې مجلــې نــوم (دابــق) و‪ ،‬پــه همدغــه مهــال ـکـې د شــیخ ابــو (پــه تر ـکـي ژبــه) او داراالســام (پــه فرانســوي ژبــه)‪ ،‬پــه همدغــه مهــال‬ ‫ســلیمان الحلبــي اســتعدادونه هــم پــه لیکنــه او تالیــف ـکـې راښــکاره کې د الحیاة خپرندویه ادارې خپلې مختلفې ویډیوګانې خپرې کړې‬ ‫شول‪ ،‬د هغه د معرفت افق پراخیدل او د شرعي علم نور د هغه او د عربــې ژبــې ویډیوګانــې یــې د نــړۍ نــورو ډیــرو لویــو او کوچنیــو‬ ‫پــه وینــا او لیکنــه ـکـې راښــکاره کیــدل پیــل شــول‪ ،‬شــیخ ابــو محمــد تــه وژبــاړي‪ ،‬تــردې چــې پــه نــړۍ ـکـې هیــڅ یــو قــوم پاتــې نــه شــو مګــر‬ ‫الفرقــان دغــه هــر څــه لیــدل‪ ،‬څــارل او ارزول هغــه دا هــم څیــړل هغــوی تــه د اســامي دولــت ویډیوګانــې او منشــورات د هغــوی پــه‬ ‫چــې دغــه بنــده څــه رنــګ د هللا تعالــی پــه دیــن ـکـې اســتعمالیږي‪ ،‬ابــو ژبــه ورســیدل‪.‬‬ ‫ســلیمان د شــیخ ابــو محمــد الفرقــان یــو منونکــی مجاهــد و چــې پــه‬ ‫الســليك ‪ ..‬أبو ميســرة الشامي‬ ‫معــروف ـکـې یــې د هغــه مخالفــت نــه کاوه‪ ،‬د هغــه څخــه یــې ځــان‬ ‫د هغــو مســئولیتونو باجــود چــې ابــو ســلیمان د دابــق مجلــې پــه‬ ‫مخکــې نــه بالــه او پــه هغــه یــې د کومــې مشــورې بخــل نــه کاوه‪.‬‬ ‫پــه همــدې توګــه (دابــق) مجلــه خپریــده دغــه پــه زړه پــورې نــوم لیکلو او د ټولو عجمی لغتونو د مشــرۍ په ترڅ کې اداء کول‪ ،‬شــیخ‬ ‫ورتــه شــیخ ابــو محمــد پــه دې خاطــرغــوره کــړی و‪ ،‬ترڅــو پــرې رومــي ابــو محمــد الفرقــان –تقبلــه هللا‪ -‬پــه ابــو ســلیمان د هغــو پیغامونــو‬ ‫صلیبیــان خفــه کــړي او هغــوی پــه خپــل یقینــي اینــده خبــرکړي‪-‬بــاذن او مقالو په لیکلو کې ډیر اعتماد کوو چې د اسالمي دولت منهج به‬ ‫هللا‪ -‬لکــه څرنګــه چــې د دغــې نتیجــې خبــر رســول هللا صلــی هللا علیــه یې په کې څرګندوو او دښمنان به یې شرمول‪ ،‬خو دا چې شیخ ابو‬ ‫وسلم هم ورکړی‪ ،‬دغې مجلې مجاهدینو ته د شیخ زرقاوي تقبله محمــد الفرقــان د دیــوان پــه کارونــو او د اســامي دولــت د مشــرۍ‬ ‫هللا د مســلمانانو ســره د هغــې وعــدې یادونــه کولــه چــې وايــي‪ :‬کومــه پــه هغــو کارونــو ـکـې مشــغول و چــې امیــراملومنیــن ورتــه پــه غــاړه اچولي‬ ‫ســپرغۍ چــې د عـراق لــه خــاورې راپورتــه شــوه‪ ،‬دغــه بــه تــرهغــې مــړه وو نــو ابــو ســلیمان تــه بــه یــې ویــل چــې خپــل افــکارد مقاالتــو پــه شــکل‬ ‫نــه �شــي‪-‬باذن هللا‪ -‬ترڅــو چــې پــه مــرج دابــق ـکـې د صلیبیانــو لښــکرې ـکـې جــوړوي‪ ،‬ځکــه شــیخ پــه دې قانــع وو چــې ابــو ســلیمان پــه دغــه‬ ‫ونــه ســوځوي‪ ،‬شــیخ أبوســلیمان الشــامي د دغــې مجلــې د لیکنــې د برخــه ـکـې ډيــر ښــه انــداز لــري‪ ،‬ښــه لیکــوال دي‪ ،‬پــه شــرعي علــم ـکـې‬ ‫پــوره الس لــري او د اســامي دولــت پــه تــګالره پــوره پــوه دی‪ ،‬نــو ابــو‬ ‫هیئــت د مشــرۍ چــارې پــه غــاړه درلــودې‪.‬‬ ‫شیخ ابوسلیمان به په مجله کې یوشمیرمقالې لیکلې اود نورو ســلیمان بــه دغــه مقالــې پــه یــو مســتعار نــوم (ابــو میســرة الشــامي)‬ ‫لیکواالنــو ورونــو مقالــې بــه یــې هــم کتلــې هغــه بــه پــه هغــو مــوادو کې له لیکلــې او شــیخ ابــو محمــد بــه یــې څارنــه کولــه‪.‬‬ ‫په همدې توګه د دغې کنیې(ابو میسرة الشامي) نوم ډیرخپور‬ ‫ډیــردقتــه کاراخیســته چــې پــه مجلــه ـکـې بــه نشــرکیــدل‪ ،‬پــه دغــه کار‬ ‫به هغه ډیرزیات وخت مصرفاوه او ډیرزیات کوښښ به یې کاوه‪ ،‬شــو‪ ،‬ځکــه چــې د دغــې پــه تــرڅ ـکـې بــه پــه مرتــدو صحواتــو او د هغــوی‬ ‫‪39‬‬

‫پــه شــیخانو او علمــاء الســوء دردوونکــي وارونــه کیــدل‪ ،‬د شــرم او‬ ‫تفــرق دغــه تنظیمونــه بــه یــې شــرمول چــې اســام تــه ځــان منســوبوي‬ ‫علــم‪ ..‬عمل ‪ ..‬او دعوت‬ ‫شــیخ ابــو ســلیمان د هغــو مالیانــو څخــه نــه و چــې یواځــې نظــري‬ ‫د هغــوی ګم ـراه او خواهــش پرســت مش ـران بــه یــې هــم لوڅــول‪ ،‬د‬ ‫ډیــرو هغــو “ســمبولونو” څخــه یــې پــرده پورتــه کــړه چــې خلکــو بــه یــې علــوم لــري‪ ،‬بلکــې هغــه رحمــه هللا پــه خپــل علــم ـکـې عملــي و‪ ،‬هغــه‬ ‫د هللا تعالــی نــه پرتــه بند ـګـي کولــه‪ ،‬تــردې چــې د ابــو میســرة الشــامي بــه یواځــې هغــه څــه تــه فکــر کاوه چــې هغــه او د هغــه ورونــو تــه پــه‬ ‫نــوم د صحواتــو‪ ،‬د هغــوی مرســتندویانو او پــه ځانګــړې توګــه د دنیــا او دیــن ـکـې ګټــه رســوي‪ ،‬هغــه د توحیــد پــه مســائلو ـکـې متبحــر‬ ‫مشــرکینو څخــه د جګــړه کوونکــو نــاکاره مالیانــو لپــاره د حیرانتیــا او و‪ ،‬د پخوانو او اوســنو ډلو او عقائدو په اقوالو کې پوه و او د فقهي‬ ‫دردونــې ســرچینه وګرځیــد‪ ،‬مرتدینــو پــه وار وار لــه هغــه نــوم څخــه مذهبونــو پــه اړه یــې پــوره معلومــات درلــودل‪ ،‬هغــه لــه بدعتیانــو او‬ ‫ګیله کوله او همیشه به له دې عاجزه وو چې د هغه په مقاالتو رد د هغــوی لــه وینــاو څخــه ډیــر ځــان ســاته‪ ،‬د مبتدعینــو بــه یــې هیــڅ‬ ‫وکــړي‪ ،‬هغــوی بــه همیشــه‬ ‫د دغــه نــوم د حقیقــت‬ ‫لټولــو لپــاره لږیــا وو او د‬ ‫هــر هغــه چــا نــه بــه یــې پــه‬ ‫دې اړه پوښــتنې کولــې چــې‬ ‫ورتــه بــه د معلوماتــو یــوه‬ ‫کوچنــۍ ســرچینه ښــکاره‬ ‫شــوه‪ ،‬خــو د دې لــوی‬ ‫تــاالش باوجــود دوی هیــڅ‬ ‫ونــه توانیــدل چــې دغــه‬ ‫حقیقــت تــه ورســیږي‪،‬‬ ‫ځکــه ابــو ســلیمان تقبلــه‬ ‫هللا راز ســاتونکی او چوپــه‬ ‫خولــه انســان و‪ ،‬هغــه‬ ‫بــه خپــل عملونــه پټــول‪،‬‬ ‫لــه ریــاء نــه ویریــده‪ ،‬د‬ ‫ســمعت څخــه بــه یــې ځــان‬ ‫ساته او په راښکاره کیدو‬ ‫د یهود الجهاد طاغوت مال طارق عبد الحلیم‬ ‫او شــهرت ـکـې ډیــر زاهــد و‪.‬‬ ‫ابــو ســلیمان تقبلــه‬ ‫هللا د هللا تعالــی پــه دیــن ډیــرغیرتمنــد و‪ ،‬د هللا تعالــی پــه دیــن بــه ډیــر قــدرنــه کاوه او نــه بــه یــې هغــوی تــه کــوم حیثیــت ورکاوه‪ ،‬هغــه بــه د‬ ‫غوسه کیده‪ ،‬د علماء سوء سره یې ډیربغض درلود‪ ،‬په ځانګړې نجدي دعوت د لومړنیو امامانو اقوال ډیرزیات مطالعه کول‪ ،‬په‬ ‫توګه هغه چې توحید او سنت ته به یې ځان منسوبوو‪ ،‬چې د دوی نجدي دعوت پورې چې کومه چټلتیا د آل سلول طواغیتو مالیانو‬ ‫پــه ســر ـکـې د صحواتــو مالیــان او روحانیــان واقــع دي‪ ،‬ابــو ســلیمان نښــلولې وه شــیخ ابــو ســلیمان بــه د هغــې پــه اړه توضیــح او خبــرداری‬ ‫بــه هیــڅ فرصــت د الســه نــه ورکــوو‪ ،‬مګــر د دغــو مالیانــو څخــه بــه ورکاوه‪.‬‬ ‫هغه رحمه هللا به په لټون کې ډیرحرص درلود‪ ،‬هغه به د یوې‬ ‫یــې خلــک خبــرول‪ ،‬د هغــوی رذیــل کارونــه او بــې پتــه موقفونــه بــه یــې‬ ‫مشــهورول او خپــل ورونــه او امیــر بــه یــې د هغــوی قتــل او د هغــوی علمي مســئلې په تحقیق کې اوږده ســاعتونه تیرول‪ ،‬راجح قول به‬ ‫د فتنــې د مونــډ ختمــول غوښــتل‪ ،‬هغــه بــه همیشــه د دغــه کارلپــاره یې پیدا کوو که هغه به هرچا کړی و‪ ،‬د یو مشهور امام د رایې له‬ ‫ځــان وړانــدې کــوو ترڅــو دغــه هــدف ترالســه �شــي‪.‬‬ ‫املــه بــه د حــق څخــه نــه کږیــده او نــه بــه د مشــهور قــول د پریښــودو‬ ‫هغــه پــه خپلــو مقاالتــو ـکـې د صلیبیانــو د ډیــرو دوســتو مالیانــو څخه ډاریده‪.‬‬ ‫قتــل تــه مســلمانان هڅــول او د مرتــد امریکايــي مال(حمــزه یوســف)‬ ‫دغــه کار د هغــه پــه اوګــو نــور هــم بــار زیــات کــړ او هغــه یــې ډیــر‬ ‫د قتــل پــه پــان ـکـې یــې خپلــه برخــه درلــوده‪ ،‬کلــه چــې هغــه د ترکیــې پــه ســتړی او ذهــن یــې ور مشــغول کــړ‪ ،‬هغــه بــه ســهار وختــي د خپلــو‬ ‫ســفرو‪ ،‬خــو هللا تعالــی پــه تقدیــر ـکـې د اســامي دولــت د امنــي ډلګیــو ورونو سره په دابق مجله او د ترجمې د نورو ډلګیو سره کار کاوه‪،‬‬ ‫د الس څخــه هغــه تــه خال�صــی لیکلــی و‪.‬‬ ‫بیــا بــه د خپلــو بع�ضــې مجاهدینــو ســره مشــغول و د هغــوی شــبهات‬ ‫ځانګړی مقاله‬

‫‪40‬‬

‫د یهود الجهاد طاغوت مال هاين السباعي‬

‫بــه یــې دفــع کــول او د اســامي دولــت پــه اړه بــه یــې ورتــه توضیــح‬ ‫ورکولــه او هغــوی بــه یــې بیرتــه ســمې الرې تــه رابلــل‪ ،‬بیــا بــه ســتړی‬ ‫ستړی له دغو مباحثو څخه راستون شو او خپلو څیړنو‪ ،‬لیکنو او‬ ‫مراجعــې تــه بــه کیناســت‪ ،‬تــردې چــې د شــپې ناوختــه بــه د خپــل اهــل‬ ‫په لور والړ‪ ،‬چې ډیربه ستړی و‪ ،‬بې خوبۍ به پرې ویستی و او ولږې‬ ‫بــه کمــزوری کــړی‪ ،‬ځکــه زیاتــره وخــت بــه هغــه ټولــه ورځ خــوراک‬ ‫ونــه کــړ مګــر یــو څــو مــړی چــې مــا یــې پــرې ســمه وي‪.‬‬ ‫شــهادت‪..‬یو داســې عشق‪ ..‬چې نه مړ کیږي‬ ‫مســلمانانو تــه د هغــه ډیــرې ګټــې رســولو د هغــه لخــوا د‬ ‫استشــهادي عملیاتــو پــه غوښــتنه ـکـې کــوم توپیــر رانــه ووســت‪ ،‬د‬ ‫هغــه د علــم طلــب او ډیــرې مشــغولتیا او دعــوت د جنــګ جبهاتــو او‬ ‫لومړیــو خطونــو تــه د هغــه شــوق مــات نــه کــړ‪ ،‬کلــه چــې بــه هــم وخــت‬ ‫تنــګ شــو او د دابــق مجلــې د خپریــدو نیټــه بــه وروســته شــوه نــو هغــه‬ ‫بــه پــه ټوکــو ـکـې خپلــو ورونــو تــه ویــل د دې څخــه د اســتراحت لپــاره‬ ‫ستاســو پــر وړانــدې یواځــې د استشــهاد الره ده‪ ،‬کلــه چــې بــه د هغــه‬ ‫ورونــو کومــه نــوې پروجــه پالنولــه نــو هغــوی تــه بــه یــې پــه خندا خندا‬ ‫کې وویل‪ :‬تاسو دغه پروجه پالن کړئ او ماته اجازت راکړئ چې زه‬ ‫د استشــهادي عملیاتــو لپــاره پــان جــوړ کــړم‪.‬‬ ‫هغــه پــه وروســتیو ورځــو ـکـې د شــیخ ابــو محمــد الفرقــان تقبلــه‬ ‫هللا ســره د (رومیــه) مجلــې پــه پروجــه کارپیــل کــړ‪ ،‬هــدف دا و چــې د‬ ‫خپریــدو افــق پراخــه �شــي‪ ،‬ترڅــو پکــې یــو شــمیرنــورې ژبــې هــم شــاملې‬ ‫�شــي‪ ،‬د خپریــدو نیټــه مقــرر �شــي او پــه یــو وخــت ـکـې ټولــې خپــرې �شــي‪،‬‬ ‫دغه پروجه د هللا تعالی په فضل کامیابه شوه او رومیه میاشتنۍ‬ ‫مجلــه پــه یــو وخــت ـکـې پــه لســو عجمــي لغتونــو خپــره شــوه‪ ،‬ترڅــو پرې‬ ‫کفارخفه �شي‪ ،‬مومنان پرې خوشحاله �شي او د اسالمي دولت او‬ ‫مســلمانانو مرســته و�شــي‪.‬‬ ‫كلــه چــې د دغــې مجلــې لومــړۍ ګڼــه خپــره شــوه‪ ،‬شــیخ ابــو محمــد‬ ‫الفرقــان تقبلــه هللا پــه رقــه ښــار ـکـې د یــو صلیبــي هوايــي بریــد پــه تــرڅ‬ ‫ـکـې ووژل شــو‪ ،‬نــو ابــو ســلیمان د شــیخ پــه ف ـراق ډیــر زیــات غمــژن‬

‫شــو‪ ،‬دغــه غــم د هغــه پــه وجــود ښــکاره اثــار درلــودل‪ ،‬هغــه بــه ډیــر‬ ‫زیــات فکــر منــد او حی ـران و‪ ،‬د هغــه پــه مــخ د خنــدا آثــار ډیــر کــم‬ ‫شــول‪ ،‬ځکــه چــې هغــه د شــیخ رحمــه هللا لپــاره پــه زړه ـکـې ډیــر لــوی‬ ‫ځــای درلــود او پــه اســامي دولــت او د امیرانــو او مجاهدینــو تــر منــځ‬ ‫یــې د هغــه مرتبــه پیژندلــه‪.‬‬ ‫نــو د دې ســره د جګــړې د ګــډون او ربــاط تــه د وتلــو لپــاره د هغــه‬ ‫غوښــتنې نــورې هــم زیاتــې شــوې‪ ،‬تــردې چــې د هغــه امیــرورتــه اجــازه‬ ‫وکــړه‪ ،‬هغــه والړ او غوښــتل یــې چــې دښــمن تــه پــه نــږدې او ترټولــو‬ ‫خطرناکــه نقطــه ـکـې ربــاط وکــړي‪ ،‬د هغــه ورونــو ورتــه وویــل چــې د‬ ‫طبقــې شــمالي جبهــه همدغــه شــان ده‪ ،‬هغــه پــه یــو کلــي ـکـې ســنګر‬ ‫ونیــوه او خپــل یــو شــمیر ورونــه ورســره وو‪ ،‬تــردې چــې هماغــه کــور‬ ‫د تــوپ د یــوې مرمــۍ ښــکار شــو چیرتــه چــې دوی ســنګر نیولــی و‪ ،‬د‬ ‫هغــه ارمــان پــوره شــو او د هغــه د جهــاد قصــه هماغــه شــان پــای تــه‬ ‫ورســيده لکــه چــې هغــه څرنګــه غوښــتله‪ ،‬هغــه پــه لومــړي خــط ـکـې‬ ‫شهید شو‪ ،‬هغه خپل مخ د دښمن د مخامخ کیدو څخه راستون‬ ‫نه کړاو نه یې شا دښمن ته واړوله‪ ،‬نحسبه وهللا حسیبه والنزکي‬ ‫علــی هللا أحــدا‪.‬‬ ‫ابوسلیمان والړ؛ هغه څوک چې د خپل محترم شیخ ابومحمد‬ ‫الفرقان تقلهما هللا جدایۍ د عقل اوبدن ارام ته پرې نښود‪.‬‬ ‫ابــو ســلیمان والړ‪ ،‬خــو هغــه انځــور یــې د ورونــو پــه ســترګو ـکـې‬ ‫چــاپ پاتــې شــو چــې هغــه بــه د شــپې ناوختــه او یــا ســهاروختــي د خپــل‬ ‫کمپيوټــرمخــې تــه ناســت و‪ ،‬یــا بــه یــې کومــه مســئله څیړلــه‪ ،‬یــا بــه یــې‬ ‫کــوم کتــاب مطالعــه کــوو او یــا بــه یــې کومــه مقالــه لیکلــه‪.‬‬ ‫ابــو ســلیمان والړ‪ ،‬هغــه اعــام د هللا تعالــی لــوري تــه دعــوت‬ ‫پيژنــده‪ ،‬د هللا تعالــی الرې تــه هدایــت او د هللا تعالــی د دښــمنانو‬ ‫جنــګ تــه هڅــول‪ ،‬نــو ابــو ســلیمان پــه همدغــه منظــور کار کاوه او‬ ‫ډیــره ازموینــه یــې ورکــړه‪.‬‬ ‫هللا تعالــی دې پــرتــا رحمــه وکــړي ابوســلیمان وروره او مونــږ او تــا‬ ‫دې د شــیخانو ســره په علیین کې ملګري کړي‪.‬اللهم امین‪.‬‬

‫‪41‬‬

43

УМИЯ

1

НОМЕР 8

СОДЕРЖАНИЕ

«Возрадуйтесь, о единобожники! Клянусь Аллахом, мы не остановимся на привал в своем джихаде, не иначе как под оливковыми деревьями в Румии (Рим).» Абу Хамза аль-Мухаджир Š

Основная статья Среди верующих есть

36 мужчины

Статьи Поклоняйся твоему Господу,

04 пока к тебе не явится смерть Обещание Аллаха - это

06 истина 08

Установление Исламского Государства, Часть 2

12

Аскетизм в мирских вещах - черта праведных предшественников

16

Посланники подвергаются испытанием, но благой конец за ними Милость крепкого здоровья

26 и испытания болезнью

36

16

Обращающиеся за решением

30 к тагуту 34

Сражайтесь с многобожниками всеми вместе

Новости Военные и специальные

22 операции

2

Содержание

06

30

УМИЯ

3

Если Аллах проявит милость к кому-нибудь из Своих рабов, его внешние действия не будут отличаться от его внутреннего мира, его слова не будут отличаться от его дел, и Он очистит его от лицемерия. Это именно то, что Аллах по Своей Милости даровал Исламскому Государству в самых различных проявлениях. А главным из этого всего стала цель его создания – установление Шариата и власти Ислама на земле. Остальные же поступили другим образом. Это заблудшие группы, которые принесли раскол и вред и ведут своих людей к заблуждению. Они сделали бесчисленное количество заявлений, что и их целью является установление религии и что они приступят к её реализации, как только у них появиться сила. Но вскоре они отказались от этих обещаний, ложность которых стала очевидна каждому. Они установили законы тагутов, предпочтя сохранность своих групп и лидеров установлению власти религии. Каждый раз, когда Аллах открывал Исламскому Государству новую территорию, его воины

4

Статья

сразу же устанавливали на ней религию Аллаха, повелевая людям одобряемое и удерживая их от порицаемого. Им было хорошо известно, что по этой причине против них ополчаться кафиры и к ним станут питать ненависть лицемеры. Однако они делали это только ради довольства Аллаха. Одним из самых больших наслаждений для единобожника является лицезрение того, как люди повсеместно выстаивают молитвы, проводится сбор закята, идёт призыв к одобряемым вещам, преграждается дорога ко всему порицаемому и исполняются шариатские наказания. И это всё несмотря на фронты, пылающие со всех сторон. Львы таухида ведут битвы на подступах городов и сёл, отдавая свою кровь и души и отражая наступления многобожников. В это же время на расстоянии одной или двух улиц от горящей линии фронта поднимается азан и люди собираются на молитву. Там же другие муджахиды раздают закят нуждающимся в нём людям, а шариатские суды рассматривают поступающие к ним дела и споры в соответствии с Шариатом Аллаха. В отношении нарушивших закон применяются

Заявления муртадов о том, что они станут править Шариатом оказались обыкновенной ложью

шариатские наказания, а призыв к одобряемому и удерживание от порицаемого никогда не останавливается. Таким образом в целостности устанавливается религия, как это повелел Аллах c. Стоящий в первых рядах воин проявляет стойкость только по причине того, что он защищает установленный на земле Шариат. Он знает, что победа над врагом ему достаётся не по причине его рук, точности его оружия или количества амуниции, а только по Милости Аллаха. Чем больше он убеждается, что религия устанавливается именно так, как этого пожелал Аллах, тем сильнее становится его уверенность в том, что Аллах дарует ему победу над врагом. Он же устанавливает религию таким образом, каким ему повелевает его амир – джихадом против мушриков и защитой земель Ислама. А также братья, исполняющие остальные обязанности в городах, которых удерживает от рибата обязанность послушания их амирам. Они те, кто защищает честь и имущество мусульман в городах, и являются одной группой с муджахидами, к которой они могут обратиться за помощью и на которую всегда можно положиться. Они выполняют возложенные на их плечи обязанности по установлению религии, потому что никто другой, кроме них не возвеличит её ритуалы, не станет на охране её законов и не выполнит её предписания. Если же их призовут к выходу в бой или оказанию помощи, то они выйдут и окажут её. Они повинуются любым приказам. Таким же образом обстоят дела во всех концах исламских земель. Воины Исламского Госу-

дарства устанавливают религию везде, где установлен их контроль. Но если их Господь испытает их врагом и они, с разрешения своих амиров, отступят, после того как сделают всё возможное, чтобы отбить мушриков, они будут чисты перед Аллахом. А после они снова начнут прикладывать усилия, чтобы вернуть эти земли обратно и снова установить на них Шариат. Таким образом они выполняют своё завещание с Аллахом, довольство которого они преследуют, подтверждают правдивость своих слов и верность своего манхаджа. Имам Аль-Бухари привёл хадис от Анаса, что Пророк g сказал: «Если настанет Час и у кого-то из вас будет в руке росток, то если он сможет, пусть непременно его посадит» [Аль-Адаб альмуфрад]. Воины Ислама и защитники Шариата! Не пренебрегайте ничем из благого и не пренебрегайте установлением любого из ритуалов Ислама, если вы имеете возможность его установить, даже если вы отбиваете атаку врага, защищаете землю или держите рибат. И ни в коем случае не откладывайте установление чего-либо из религии, если Аллах хоть на день или на его часть одарит вас властью на земле. Ни в коем случае, ни на миг не отменяйте и не отбрасывайте что-либо из религии, ибо тем самым вы разгневаете своего Господа и окажете помощь своему врагу против вас. Всевышний сказал: «Тот, кто сделал добро весом в мельчайшую частицу, увидит его. И тот, кто сделал зло весом в мельчайшую частицу, увидит его» [Аз-Зальзаля:7,8]

УМИЯ

5

Аллах в Своей Книге хвалит верующих, которые не сомневаются в правдивости Слов Аллаха о том, что Его обещание воплотится, и которые не теряют эту уверенность, ни находясь среди людей, ни наедине с самими собой. А испытания только увеличивают их веру в обещаное в аятах Корана - они всё больше покоряются Его приказам, всё больше убеждаются в Его Мудрости и ощущают довольство всем, что выпадает на их долю. Человек обычно надеется, что Аллах пошлёт облегчение и победу в ближайшее время и таким способом, каким он может себе это представить. Однако Мудрость Аллаха более велика чем-то, что мы обычно способны представить. 6

Статья

Первые мусульмане в своё время надеялись, что им легко удастся захватить караван курейшитов и не придётся сражаться. И что захваченное прибавит им силы, и что до определённого времени им этого будет достаточно. Однако Всевышний Аллах в соответствии со Своим Знанием и Мудростью пожелал, чтобы караван спасся, а курейшиты с полной решительностью вышли для сражения с мусульманами в составе армии, которая более чем в три раза превосходила численность верующих. В результате действий мусульман, которые покушались как на самих мушриков, так и на их караваны, курейшиты стали терять свой статус в глазах людей. Поэтому они решили покончить с верующими, после чего произошла Большая битва при Бадре, о которой Аллах сказал: «Вот Аллах обещал вам, что вам достанется один из двух отрядов. Вы пожелали, чтобы вам достался невооруженный отряд. Но Аллах желает подтвердить истину своими словами и искоренить неверующих, чтобы восторжествовала истина и исчезла ложь, даже если это ненавистно грешникам» [Аль-Анфаль:7,8]. Чтобы придать мусульманам смелости в сражении, Аллах сделал так, что им стало казаться, что кафиров меньше, чем их было на самом деле. Он сделал так, что и кафирам, по воле Аллаха, казалось, что мусульман меньше, чем их было на самом деле, чтобы втянуть курейшитов в сражение с верующими. Всевышний сказал: «Вот Аллах, когда вы встретились, показал их вашим глазам малочисленными, и вас показал их глазам малочисленными, чтобы довести до конца дело, которое уже было свершившимся. Воистину, дела возвращаются к Аллаху» [Аль-Анфаль:44]. Когда же армии встретились, кафирам стало казаться, что мусульман на самом деле в два раза больше, чем их самих, после чего их ноги подкосились, боевой дух пал, и они потеряли даже надежду на возможную победу в битве. После чего Аллах даровал победу верующим: «Знамением для вас стали две армии при Бадре: одна армия сражалась на Пути Аллаха, другая же состояла из неверующих. Своими глазами они увидели, что неверующие вдвое превышают их числом. Аллах оказывает поддержку тому, кому пожелает. Воистину, в этом есть назидание для обладающих зрением» [Алю ‘Имран:13]. В свою очередь в Битве партий Аллах послал верующим испытание, причём более серьёзное, чем они ожидали. Но это только прибавило им уверенности, что обещание Аллаха и Его Посланника g о том, что победа достанется верующим, а кафиры будут повержены, исполнится. Всевышний Аллах сказал: «О те, которые уверовали! Помните милость Аллаха, которая была оказа-

на вам, когда воины выступили против вас. Мы наслали на них ветер и воинов, которых вы не видели» [Аль-Ахзаб:9]. Ибн Касир сказал в отношении этого аята: «Всевышний поведал о Своей милости и добродетели по отношению к Своим верующим рабам. Он отвёл от них их врагов и нанёс им поражение после того, как они собрались и ополчились против верующих во время Битвы у рва, которая, по более достоверному мнению, произошла в Шаввале пятого года по Хиджре… Многобожники остановились к востоку от Медины, рядом с Ухудом, а другая их группа остановилась у возвышенной стороны города. Аллах сказал об этом: «Вот они напали на вас сверху и снизу». Пророк g вместе с мусульманами вышли против них в количестве трёх тысяч человек. Также было сказано, что их было семьсот. Они повернулись лицом к врагу, а за их спинами осталась (гора) Сельа». Но положение верующих лишь ухудшалось. Ибн Касир писал: «Положение ухудшалось и становилось всё более серьёзным и тяжёлым, как об этом сказал Всевышний Аллах: «Там верующие подверглись испытанию и сильному потрясению». Они держали Пророка g и его сподвижников в осаде примерно месяц». Но после этих испытаний самым удивительным образом пришла помощь Аллаха, в которой проявилась Его Мощь, Величие, Мудрость и Милость по отношению к верующим. Он сказал: «Аллах вернул неверующих (обратно) в ярости, и они не обрели добра. Аллах избавил верующих от сражения. Аллах - Всесильный, Могущественный» [Аль-Ахзаб:25]. Аллах также даровал верующим победу над иудеями из Бану Курейза, позволив нанести им поражение и захватить у этого племени большие трофеи. Всевышний сказал: «Он вывел из крепостей тех людей Писания, которые помогали им (союзникам), и вселил в их сердца страх. Одну часть их вы убили, а другую взяли в плен. Он дал вам в наследство их землю, их дома, их имущество и землю, на которую вы даже не ступали. Аллах способен на всякую вещь» [Аль-Ахзаб:26,27]. Аллах выполнил Своё обещание в отношении Своих рабов после того, как Он подверг их испытаниям и из их рядов вышли лицемеры, а верующие только утвердились в своей вере и вере в обещание Аллаха, после чего победа пришла к ним самым неожиданным образом. Просим Аллаха оказать помощь Его рабам-муджахидам, даровать им победу, величие и власть на земле! Хвала Аллаху Господу миров!

УМИЯ

7

8

Статья

Установление Исламского Государства — это единственный путь к установлению власти религии и достижению справедливости среди людей. Эта обязанность, которую Всевышний Аллах повелел Своим творениям и указал, что в этом государстве необходимо установить Шариат. Но при отсутствии власти религии и с установлением человеческих законов возвышается куфр и распространяется несправедливость. Для борьбы с этими недугами люди прибегли к различным средствам. Некоторые из людей посчитали, что установление религии является нашей шариатской обязанностью, и что эта религия включает в себя справедливость. Так посчитали верующие люди, покорившиеся Господу миров. Другие же решили идти к достижению того, что они считают справедливостью, любыми способами или же идти к этому ради мирских целей. Это различные реформаторы ложных религий. Любой человек желает, чтобы в обществе, в котором он проживает, была установлена справедливость. Считается, что таким образом возможно избежать притеснения со стороны остальных людей, и жизнь станет более безопасной и счастливой. Поэтому мы видим, как многие невежды из числа философов немало писали о власти и о том, что она является инструментом для достижения счастья и справедливости в жизни людей. Со временем появились новые понятия, как, например, “правосудие” или идея о создании идеального государства (Платон и аль-Фараби), о проживании в котором мечтают люди. Для достижения этих целей в различных Tагут рафидитов Али Хаменеи обществах поднималось бесчисленное количество войн и революций.

каждый из которых считал, что дорога к достижению справедливости и её установлению на Земле известна только ему и его группе. Но когда их воззрения сталкивались с воззрениями и интересами других людей, ничего не оставалось, как брать в руки оружие, потому что у них не было одной основы, опираясь на которую они могли бы решить свой спор. Только мы одни устанавливаем порядок Этим же путём пошли многие из тех, кто заявлял, что является последователем пути Аллаха и Его пророков p. Это люди, которые оставили Сунну, и вместо Прямого Пути последовали за собственными пристрастиями и нововведениями. Все они пошли своей дорогой, на каждой из которых сидел шайтан, зовущий в Огонь. Все они стали заявлять, что являются наследниками пророческого пути и защитниками Шариата. Каждый из них стал обнадёживать своих последователей, что он возродит религию до такой степени, какой она была во время жизни пророков. Более того, они сказали, что достигнут больших побед и большей власти, чем достигли пророки, и что установят законы этой религии лучше, чем они. В результате появились различные группы: христиане разделились на семьдесят одну группу, а иудеи на семьдесят две. После них последовали те, кто причисляет себя к общине Мухаммада g, которые разделились на семьдесят три группы, каждая из которых на заблуждении, кроме той,

Но находясь в забвении от методологии, которую людям объяснил их Создатель, следование за коей действительно ведёт к установлению справедливости и счастью в обоих мирах, очень скоро среди людей начались серьёзные разногласия. Среди них появились заблудшие лидеры,

УМИЯ

9

следника. Тем самым они ввели в свою религию нововведение предпочтения ‘Али другим сподвижникам, и в особенности Абу Бакру и ‘Умару k. Их убеждения в отношении ‘Али продолжили искажаться всё больше, и уже при его жизни они дошли до его обожествления. В их религии появилось понятие имамов, которые выбирались исключительно из потомков Пророка g. В соответствии с их убеждениями, вернуться к религии возможно только через имама, который должен быть одним из сыновей Фатимы i.

Ширк рафидитских муртадов

которая последовала пророческой методологии, за Пророком g и его сподвижниками. Кто читал историю этих групп, тот знает, что началом их отклонений стал призыв вернуться к пророческой методологии. В то же время они строили свой путь на ложной основе, что в результате привело их к выходу из религии. Они стали призывать к построению государства, которое на самом деле сильно отличалось от государства, образованного Пророком g. А совсем скоро их отклонения только увеличились и они всё дальше отдалялись от Прямого Пути. Они стали прибавлять и убавлять от своей религии, чтобы этими искажениями укрепить свой заблудший манхадж. Пока их религии не стали самым коренным образом отличаться от Ислама, ради возрождения которого они в своё время начали свой путь. Рафидиты – длинный путь заблуждений Начиная с первых своих групп рафидиты являлись последствием отклонений некоторых людей, имевших чрезмерные убеждения в отношении семейства Пророка g. Они сказали, что вернуть эту религию в такое состояние, в котором она была до завершения пророческой миссии, и сберечь её до Судного Дня смогут только мужчины из семейства Пророка g и его потомки. Потому среди шиитов зародилось убеждениe о наследственности власти, и что единственным наследником Ислама является ‘Али h. Они заявили, что сам Пророк g упомянул его как своего на10

Статья

Этот ложный путь так называемого возрождения религии, которым они себя обязали, привёл их к тому, что каждый раз, когда у них умирал очередной имам, они или убеждали людей, что он вернётся, или отрицали его смерть вовсе. Но настал момент, когда цепочка имамов, которая переходила от отца к сыну, поставила их в тупиковое положение и им пришлось приписать одному из них сына, которого у него не существовало вовсе. Это произошло после смерти их одиннадцатого имама Аль-Хасана аль-‘Аскари, у которого не было потомства. Чтобы скрыть свою ложь о наследственности имамата, они придумали ложь о двенадцатом имаме, которого они назвали Мухаммад аль-Махди бин аль-Хасан аль-‘Аскари. Чтобы выйти из ситуации, в которой у них не осталось ни одного кандидата на место имама, который соответствовал бы родословным и шариатским условиям, и спасти свою лживую методологию ширка, они придумали сказку, что он якобы спрятался в подземелье города Самарра, где пробудет до конца времён, а после его выхода земля наполнится справедливостью после того, как на ней будет царить тирания. Сфабрикованная религия для поддержки ложного пути С самого начала появления различных шиитских групп и вплоть до наших дней их учёные продолжали искажать Ислам, ради сохранения и защиты от искажения которого они якобы вышли. Сегодня же их неверие и многобожие достигли немыслимых размеров. Они переняли многое из религий людей Писания и язычников, и убрали из

Ислама всё, что не соответствовало их пристрастиям и лживому манхаджу. Они возвели ложь на Пророка g и его семейство, и своими книгами сбили с пути наивных глупцов. Их неверия и сомнений не избежал даже Коран. Поняв, что его аяты противоречат их ложной религии, они заявили, что часть его аятов лишняя, а части аятов в нём недостаёт. Чтобы полностью изолировать свою искажённую религию от пути ахли-сунна, они стали искать в различных заблудших сектах и псевдо-религиях, заимствуя у них то, что могло бы укрепить ложную основу шиизма. В результате они скроили себе свою религию рафидизма, которая является полной противоположностью Исламу.

Ритуал заблудших рафидитов, не имеющий отношения к Исламу

Читавшие историю шиитов знают, что со своих первых дней они непрерывно говорят о создании так называемого собственного Исламского государства и о необходимости введения людей в их ложную религию. Сами же они полагают, что это именно та религия, которая была ниспослана Посланнику Аллаха g, и что обязанность её доведение до людей унаследовали несуществующие имамы. Одному Аллаху известно сколько шиитов и суннитов было убито в войнах, которые шииты вели против мусульман ради достижения своих целей и которые не прекращались на протяжении прошедших четырнадцати веков. Так образовалась религия рафидитов, которая вышла из ложной теории о необходимости исправления Ислама. Они ложно заявляли, что хотят установить справедливость и вернуть Ислам к его основам. На самом же деле ранние деятели шиитов переняли свои основы от иудеев, или же они были им внушены иудеями, например, такими, как ’Абдуллах бин Саба’. Их убеждения, что после окончания пророческой миссии наследником этой религии стал ‘Али бин аби Талиб соответствуют убеждениям иудеев, что Юша бин Нун был наследником Бану Исраиль после смерти Мусы n. С ходом веков эти убеждения крепли и разрастались, из-за чего шиитам приходилось бороться со своими врагами, а также происходила борьба в кругу самих шиитов. Их религия искажалась рука-

ми учёных зла, которые продолжали изменять и заменять её части. Пока в результате не вышла та грязная смесь убеждений, которые сегодня присущи различным шиитским группам. Группы и организации, последовавшие путем рафидитов Эти изменения религии рафидитов, прошедшие через века, являются хорошим примером, к чему могут привести призывы установить Исламское Государство на ложной основе. В особенности, если такой ложный путь начинают считать обязательным и окончательным. В конце концов им придётся изменить религию до такой степени, чтобы она стала соответствовать ими придуманным ложным путям. Сегодня мы можем увидеть подобные проявления во многих людях, которые призывают к установлению Шариата на земле. Отклонения, которые существовали в начале их пути, сегодня превратились в серьёзнейшие противоречия пророческой методологии. Более того, они стали воевать с тем, чем доволен Аллах и Его Посланник g. С дозволения Аллаха, в следующих номерах этой серии статей мы приведём примеры для разъяснения мышления подобных сект и покажем последствия следования заблудшим путям. А также сравним всё это с пророческой методологией, на которой, по милости Аллаха, было построено сегодняшнее Исламское Государство.

УМИЯ

11

12

Сёстрам

Пророк g был лучшим из поклоняющихся и лучшим из аскетов. Всевышний Аллах посылал к нему Джибриля с возможностью выбрать: стать пророком-царём или пророком-рабом, после чего он выбрал второе, отказываясь от ключей к богатствам этой тленной дуньи. Вместе со своей семьёй и сподвижниками он вкусил различные Дворец Хосрова. Враги Аллаха жили в роскоши виды нужды и бедности, выбирая из благ знаний» [Ат-Тирмизи]. этого мира лишь самое необходимое. Хотя именО сестра по Исламу и внучка ‘Аиши! ‘Аиши, но они в результате и подчинили людей и стали которая ходила в рубахе с заплатками! Давай хозяевами земли. вместе представим какими были лучшие и самые Сегодня, когда и нам дунья открыла свои благородные из всех домов. Как происхожденидвери, необходимо вспомнить о духе аскетов пер- ем, так и религией, праведностью, целомудренвого поколения, которые не обманулись блеском ностью и богобоязненностью – это были дома этого мира и знали, что безопасность от его иску- твоего Пророка, да пребудет мир и благословешения кроется в отдалении от него. ние над ним и над его семьёй. Если задуматься над положением сегодняшних женщин, то мы увидим, что некоторые из них стремятся к излишней роскоши и мирским крохам. Если они закупаются, то тратят лишнее, если просят от мужа, то доводят его своими просьбами до усталости, а если же он им не даст этого из-за неимения на это возможности, то начинают роптать и жаловаться. Возможно, ему даже приходится брать в долг, прося и краснея перед людьми. Одна из женщин из числа наших праведных предков каждый день, провожая своего мужа у дверей дома, заповедовала ему, чтобы он побоялся Аллаха в отношении того, что он приносит им из еды. Её заботило то, чтобы это было разрешённым, а не запретным. Но сегодня некоторые женщины проводят мужа до двери только для того, чтобы напомнить о списке покупок, которому нет конца. Возможно её даже не волнует, каким образом и откуда он для неё это достанет! Некоторых не заботит ничего, кроме еды и одежды. Они едят слишком много, а одевают только самое лучшее. Собираясь вместе, они также разговаривают только о еде, одежде, причёсках и красках для волос. Но ведь Пророк g просил у Аллаха: «Не делай эту дунью нашим самым большим стремлением и пределом наших

Их комнаты были маленькими и очень простыми. Одной комнаты едва ли хватало для двоих. Мать правоверных ‘Аиша i описывает нам кровать: «Пророк g спал на кровати из кожи, набитой пальмовым волокном» [Аль-Бухари и Муслим]. ‘Умар бин аль-Хаттаб h рассказывает длинный хадис, в котором сказано: «Я вошел к Посланнику Аллаха g. Он лежал на голой циновке из пальмовых листьев. Я сел, и он приблизил к себе свой изар и на нем не было ничего, кроме него. Оказалось, что циновка оставила след на его боку. Я окинул своим взором кладовую Посланника Аллаха, а там - горстка ячменя с один са, и столько же стручков аравийской акации в углу комнаты. А ещё подвешенная невыделанная до конца кожа. И тогда из моих глаз потекли слезы». Он спросил: «Из-за чего плачешь, Ибн аль-Хаттаб?» Я ответил: «Пророк Аллаха, как мне не плакать, когда эта циновка оставила след на твоём боку, а эта твоя кладовая... я в ней почти ничего не вижу! А ведь Кесарь и Хосрой в плодах и реках, ну а ты – Посланник Аллаха, Избранник Его, и твоя кладовая пуста!» Он сказал: «Ибн аль-Хаттаб, разве ты не доволен тем, что следующий мир будет наш? А у них только ближний». Я ответил: «Конечно». [Муслим]

УМИЯ

13

женщин, возможно, имела только одно платье, в котором проводила и дни месячных, и молилась после очищения. Однако одежда и украшения сегодняшних мусульманок от своего количества чуть ли не вываливаются из дома наружу!

Ранние поколения мусульман жили в простых жилищах

Что же касается того, что он ел со своей семьёй g, то бывало так, что на протяжении нескольких лун в их доме не разжигался огонь. Большую часть их провизии составляла вода и финики. Описывая мясо, которое иногда попадало в их дом, ‘Аиша i использует слово «люхейм», что является уменьшительным от слова «ляхм» мясо, указывая на совсем небольшое его количество. Имам ат-Табари r сказал: «То, что Посланник Аллаха g и лучшие из предшественников из числа сподвижников и табиинов выбирали для себя лишения, проявляли терпение к горечи нужды и бедности, одевали жёсткую одежду и ели простую пищу вместо того, чтобы избегать этого и насладиться сладостью благ и богатства, всё это ясно указывает на превосходство аскетизма в отношении мирских вещей... Пророк g по несколько дней подряд сгибался от голода с привязанным к животу камнем, предпочитая терпение и малый достаток. И это в тот момент, когда он знал, что если он попросит своего Господа превратить горы Тихамы в золото и серебро, то Он это сделает. Праведные люди последовали этим же путём». Сестра мусульманка, задумайся ради Аллаха о хадисе от Умм Салямы i, в котором она поведала: «Когда во время жизни Пророка g у нас случались месячные, после очищения мы смотрели на платье, которое было на нас в это время. Если на нём была кровь, мы его стирали, а после читали в нём намаз. Если же на нём крови не было, мы ничего не делали и молились в нём» [Абу Дауд]. Субхан Аллах! Эта одна из лучших

14

Сёстрам

Но, возможно, ктото заметит: «Да вы только запрещаете разрешённое Аллахом. Ведь Он любит видеть на Своём рабе след проявленного к нему блага». На что мы ответим: «Мы ни в коем случае не запрещаем разрешённые Аллахом блага, однако мы призываем к следованию за лучшими из людей. Наоборот, аскетизм является настоящим украшением верующего, в чьих глазах дунья стала мизерной, а ахира в его сердце приобрела огромные размеры». И действительно, Аллах g любит когда в Его рабе проявляется оказанное ему благо, но не когда в нём проявляется транжирство и расточительство, не когда жёны настигают своих мужей требованиями всего, что им вздумается, даже если это ему не по карману. Но призывая женщин украсить себя этим благим украшением (аскетизмом), в то же время мы хотим предостеречь их мужей от жадности и скупости. Муж должен тратить на свою семью и своих детей столько, сколько им необходимо, без чрезмерной щедрости, но и без скупости. Богатый человек, расходуя согласно своему достатку, может достичь высоких степеней. Однако, проявляя излишнюю скупость по отношению к своей семье, он следует за шайтаном. Пусть он знает, что за каждый кусочек еды, который он кладёт в рот своей семьи, и за каждую радость, которую он им доставляет, он получит вознаграждение. И конечно, всё это нужно делать ради Аллаха. В свою очередь, нуждающийся человек, стремясь к довольству своей жены, не должен на себя возлагать непомерное. В особенности, если она не обращает внимания на его бедность и слабость. Хвала Аллаху Господу миров, мир и благословение Пророку Мухаммаду, его семье и сподвижникам.

УМИЯ

15

С именем Аллаха, Милостивого ко всем Своим творениям и к верующим в Судный День Аллах сказал: «Алиф. Лам. Мим. Неужели люди полагают, что их оставят и не подвергнут искушению только за то, что они скажут: «Мы уверовали»? Мы уже подвергли искушению тех, кто был до них. Аллах непременно узнает тех, которые говорят правду, и непременно узнает лжецов» [Аль-‘Анкабут:1-3]. Хвала Аллаху, который возвеличивает Ислам Своей помощью и унижает многобожников Своей Мощью. По велению Которого происходят все вещи, и Который заманивает кафиров в капкан Своей Хитростью. В соответствии со справедливостью Которого победы приходят на смену поражениям, и по Милости Которого благой конец достанется богобоязненным. Мир и благословение Пророку g, мечом которого Аллах возвысил свет Ислама. Я хочу сделать новое наставление избранными мною словами… Это биение, которое я посылаю из самых 16

Статья

глубин сердца и груди… От солдата, стоящего перед войной и под грохотом битв… От Абу Мус’аба аз-Заркави тем, кто проживает в это время и обладает мужскими качествами. Я ощущаю боль за эту болеющую Умму, меня не оставляют видения этой раненой Уммы - Уммы великой славы и почёта. Которую не оставляют руки самых различных предателей и презренного зла, покрывших её покрывалом унижения и презрения, и заставивших её испить из чаши покорности и предательства. Умма, которую отдалили от её задач и обязанностей и оградили от её целей и надежд. Эта болезнь стала свирепствовать по всему телу, а после бросила его на землю и прибила к ней колышками. После чего на него набросились волки и другие хищники, разорвав его суставы своими когтями и клыками. Пророк g нам поведал об этом в хадисе, приведённом имамом Ахмадом и Абу Даудом от Са’убана h: «Посланник Аллаха g сказал: „Скоро люди со всех концов соберутся

вокруг вас словно вокруг тарелки с блюдом”. Мы сказали: „О Посланник Аллаха, это от того, что нас тогда будет мало?” Он ответил: „Вас тогда будет много, однако вы будете подобно пене, которую приносит прилив. И тогда из сердец ваших врагов уйдёт страх, а в ваши сердца будет кинут вахн”. Мы спросили: „А что такое вахн?” Он ответил: „Любовь к мирской жизни и ненависть смерти”». А в другой версии от имама Ахмада приводится: «Ваше нежелание сражаться». Так задумайтесь же, о мусульмане! Испытания начались с момента ниспослания слов «ля иляха илля Ллах» на землю. Были испытаны пророки, правдивейшие из мусульман и имамы единобожников. Кто решил понести на себе слова «ля иляха илля Ллах», оказать им помощь и установить их власть на земле, тому нужно будет выплатить цену этого почётного статуса, испытав усталость, горе и боль. Чем занят ты? Эта дорога, на которой Адам терпел усталость, Нух лил слёзы, Ибрахим был брошен в огонь, Исмаил был положен на заклание, а Юсуф продан в рабство за ничтожную цену, после чего провёл годы в тюрьме. На котором Закария был распилен пилой, Йахья зарезан, Айуб терпел мучительную боль, Давуд рыдал от горя, ‘Иса жил с диким зверьми, а Мухаммад g переносил нищету и множество различных мук. Ты же проводишь время в потехах и развлечениях?! Всевышний Аллах испытывает одних людей другими. Он испытывает верующего кафиром, а кафира верующим. Этот вид испытаний распределён между ними всеми. Всевышний сказал: «Благословен Тот, в Чьей Руке власть, Кто способен на всякую вещь, Кто сотворил смерть и жизнь, чтобы испытать вас и увидеть, чьи деяния ока-

жутся лучше. Он - Могущественный, Прощающий» [Аль-Мульк:1,2]. Имам Муслим привёл хадис от нашего Пророка g, который он передал от своего Господа c: «Я послал тебя только для того, чтобы испытать тебя и испытать тобой». А из Корана и Сунны нам известно, что были пророки, которых убили враги и изуродовали их тела. Таким был Йахья. Некоторых из них пытались убить их же племена, после чего им приходилось спасаться. Такими были Ибрахим, который переселился в Шам, и ‘Иса, который был вознесён на Небеса. Мы знаем, что мучительным испытаниям также были подвергнуты и некоторые верующие. Их кидали в огненные рвы и убивали, или же их жизни были полны лишений, страданий и преследований. Сбылось ли обещание Аллаха о том, что победа достанется им уже в этой жизни, хотя они были гонимы, их убивали и подвергали мучениям? Аллах предопределил, что все творения будут испытаны. Однако лучшие из них, кому Аллах уделяет особую заботу, испытываются особым образом. И в особенности это касается муджахидов, которые обязательно должны пройти школу испытаний и уроки очищения, исправления и воспитания. В обоих достоверных сборниках хадисов приведено, что Са’д бин аби Ваккас h сказал: «Я сказал: „О Посланник Аллаха, кто из людей подвергается самым сильным испытаниям?” Он ответил: „Пророки, затем самые лучшие (среди людей). Каждый человек подвергается испытаниям в зависимости от своей веры. Если он твёрд в вере, то велико его испытание, если же его вера слаба, то он подвергается испытаниям в соответствии со своей верой. Эти испытания не покидают раба, пока он не станет ступать по земле безгрешным”».

Стать настоящим лидером в Исламе возможно только через проявление искренности и терпения

УМИЯ

17

Также Аль-Бейхаки в «Шу’аб аль-иман», Ат-Табари в «Аль-Муаджам аль-кабир» и Ибн Са‘д в «Ат-Табакат» привели хадис от ‘Абдуллаха бин Ийаса бин аби Фатыма, от его отца, от его деда, что тот сказал: «Я сидел с Посланником Аллаха g, после чего Посланник Аллаха g сказал: „Кто желал бы всегда быть здоровым и не болеть?” Мы сказали: „Мы все, о Посланник Аллаха!” Посланник Аллаха g нахмурился и сказал: „Неужели вы хотите быть как блуждающие ослы?” Мы ответили: „Нет, Посланник Аллаха”. Он спросил: „Неужели вы не хотите быть испытаны, чтобы покрылись ваши грехи?” Мы ответили: „Конечно, о Посланник Аллаха!” Посланник Аллаха g сказал: „Клянусь Аллахом, поистине Аллах испытывает верующего только для того, чтобы оказать ему честь. У него есть такое место, которого (верующий) не может достигнуть ничем из своих дел, но это становится возможным, если ему посылаются испытания”».

ности: «Верующими являются только те, которые уверовали в Аллаха и Его Посланника, а потом не испытывали сомнений и сражались на пути Аллаха своим имуществом и своими душами. Именно они являются правдивыми» [Аль-Худжурат:15].

Ат-Тирмизи привёл хадис от Джабира h, что Посланник Аллаха g сказал: «Когда в Судный День люди, прошедшие через беды, будут получать своё вознаграждение, люди (прожившие) жизнь в благе пожелают, чтобы в дунье их кожу резали ножницами».

Ибн Касир сказал в отношении этого аята: «То есть, должны произойти испытания, чтобы посредством них выявить Его приближённых и разоблачить Его врагов. Посредством которых будет выявлен верующий, который проявляет терпение и будет выявлен порочный лицемер. Здесь идёт речь о Битве при Ухуде, в которой Аллах испытал верующих. В которой проявился их иман, терпение, выносливость, стойкость и подчинение Аллаху и Его Посланнику g, и в которой был разорван занавес (скрывавший) лицемеров, после чего обнажилось их противоречие (Исламу), уклонение от джихада и предательство Аллаха и Его Посланника g».

Также передано, что Посланник Аллаха g сказал: «В День Суда приведут человека, который ощутил все услады мирской жизни, но он из числа обитателей Ада. Его на мгновение опустят в адский огонь, а затем спросят: “О сын Адама, видел ли ты когда-либо блага, коснулось ли тебя наслаждение и счастье?” Он ответит: “Нет, клянусь Аллахом, я никогда не видел ничего хорошего”. Приведут другого человека, который прошел через всевозможные беды и несчастья мирской жизни, но он из числа обитателей Рая. Его на мгновение введут в Рай, а затем спросят: “О сын Адама, видел ли ты в своей жизни трудности, прошел ли через тяготы и несчастья?” И он промолвит: “Клянусь Аллахом, нет. Никогда в своей жизни я не видел тягот и несчастий”». А Шакык аль-Бальхи сказал: «Кто видит воздаяние за беды, тот не хочет, чтобы они заканчивались». Аллах c предписал джихад как усовершенствование Шариата этой религии, возвысив этот вид поклонения до такой степени, что он стал верхушкой всего, что на нас возложил Аллах. Аллах вложил в него боль и испытания, и он ненавистен человеку, потому что его природа испытывает перед ним трусость. Но Аллах поместил этот вид поклонения рядом с сердцевиной имана и тайнами единобожия. Посему к нему стремится только обладатель правдивой веры и сильной убеждён-

18

Статья

Джихад строится на закаливании своей души и её посвящении своему Господу и Творцу, путём выполнения Его приказов и следуя к Его обещанию. Но это возможно только в том случае, если этот путь будет идти через тягости и испытания. Потому Аллах g сказал: «Если бы Аллах пожелал, то следующие за ними поколения не сражались бы друг с другом после того, как к ним явились ясные знамения. Однако они разошлись во мнениях, одни из них уверовали, а другие не уверовали. Если бы Аллах пожелал, то они не сражались бы друг с другом, но Аллах вершит то, что пожелает» [Аль-Бакара:253].

О рабы Аллаха, задумайтесь над Его Словами: «Среди людей есть и такой, который поклоняется Аллаху, находясь на грани между верой и неверием. Если ему достается добро, то благодаря этому он чувствует себя уверенно; если же его постигает искушение, то он оборачивается вспять. Он теряет как этот мир, так и Последнюю жизнь. Это и есть очевидный убыток!» Имам Аль-Багави привёл в своём тафсире слова Ибн ‘Аббаса k: «Один бедуин веровал и следовал за Посланником Аллаха g. Когда будучи в Исламе у него родился мальчик, а после целое потомство и он разбогател, он сказал: „Это хорошая прекрасная религия”. Он уверовал и был стойким в своей вере. Но когда у него перестали рождаться сыновья, не стало его лошадей и денег, и его постиг голод и засуха, он сказал: „Это не хорошая религия”. После чего вышел из религии, уйдя от (Пророка), упорствуя на неверии». Автор «Аз-Зыляль» сказал: «Воспитание души обязательно должно проходить посредством испытаний, чтобы приготовиться к настоящему сражению посредством страха, боли, голода, потери имущества, людей и посевов. Это воспитание необхо-

димо, чтобы верующие смогли выполнить (обязан- положить в доверенное место; джихад, который ности), которые на них возложили их убеждения. требует терпения и усердие, требующее вынослиЭти убеждения войдут в них по мере того, сколько вости. Не хватает просто сказать: „Мы уверовали”. они прошли на этом пути. Если они отойдут от них Они не будут оставлены, и после этого подверпри первом потрясении, то их акыда не окрепнет. гнутся испытанию, после чего, проявив терпение, Эти испытания имеют высокую цену. Они укре- выйдут из него в чистоте и с искренними сердпляют убеждения в душах некоторых из людей, прежде чем они окрепнут в душах остальных. Каждая боль, которую они испытали на этом пути и их затраченные средства будут делать её сильнее и (люди) будут становиться её полноценными обладателями. А остальные не смогут понять её настоящую цену, пока не увидят, какие испытания проходят те, кто ею обладают, и какое терпение они проявляют перед бедами. Беды Люди оставили джихад и занялись играми и развлечениями необходимы, чтобы ствол акыды этих людей окреп. Испытания поднимают скрытую силу цами. Так же как огонь очищает золото от дешёи энергию, открывают в сердце окна и проходы, вых примесей. Такова основа языкового значения которые верующий может ощутить только под на- этого слова, у которого есть свои доказательства, ковальней испытаний». Конец его слов r. продолжение и вдохновение. Испытания оказывают такой же эффект на сердца. Это испытание Имам аш-Шафии r был спрошен: «Что лучше имана является строгой основой и Сунной на ведля верующего, быть испытанным или получить сах Аллаха: „Мы уже подвергли искушению тех, власть на земле?» Он ответил: «Горе тебе! Разве кто был до них. Аллах непременно узнает тех, ковласть и сила приходит без испытаний?» Передано торые говорят правду, и непременно узнает лжечто Сафван бин ‘Умар сказал: «В то время, когда цов”» [Аль-‘Анкабут:3]. я был наместником Хомса, я встретил старца из Дамаска, направляющегося на своём коне на сраИман – это доверенность Аллаха, которую можение, веки которого спали на глаза. Я сказал ему: жет понести только тот, кто является подходящим „Дядя, Аллах дал тебе оправдание!”, после чего он для этого и способен на это. Чьи сердца искренни поднял свои брови и сказал: „Мой племянник, Ал- и полностью посвящены этой задаче. Те, кто готов лах призвал нас выступать налегке и натяжеле”». пожертвовать своим отдыхом и покоем, своей безопасностью и благополучием, своим имуществом О тот, кто желает испытания от Аллаха… и соблазнами. Эта доверенность создания ХалиПрояви терпение в тяжёлые дни, ведь у фата на земле и направления людей к пути Аллаха них есть исход, и к установлению Его Слова в этом мире. Это блаА терпение проявит только ждущий награду. городная и тяжёлая доверенность. Это часть релиАллах уберёт эту тяжесть и после неё, гии Аллаха, которую на себя возложил человек, и Таким как ты уготован отдых от утомленья. потому эта доверенность нуждается в особом типе Автор «Аз-Зыляль» сказал: «Иман - это не про- (людей), которые проявят терпение перед испытасто произносимое слово, а истина, требующая по- ниями» Конец его слов r. жертвования; доверенность, которую необходимо

УМИЯ

19

Военная группа, которая ведёт джихад на пути Аллаха, должна понимать суть этой битвы и что для неё требуется. И что требуется для достижения своей цели, путь к которой непременно будет вымощен кровью праведников. Они должны знать, что на этой дороге теряют любимых и близ-

Это всего лишь иллюзии. Всевышний сказал: «Таков Мой прямой путь. Следуйте по нему и не следуйте другими путями, поскольку они собьют вас с Его пути. Он заповедал вам это, - быть может, вы устрашитесь» [Аль-Ан’ам:153].

Многие из наиболее праведных рабов Аллаха были испытаны в Кэмп-Букка

ких себе людей и оставляют родные края. Подобно тому, как горечь хиджры, потерю имущества, жилья и родных переносили сподвижники Пророка g, будучи лучшими творениями после пророков. И всё это на пути Аллаха… Похожи ли мы на них? Этой группе остаётся только проявлять терпение на выбранном ими пути и ждать вознаграждение от Аллаха за потерянных братьев и членов командования. Им не остаётся ничего, кроме как продолжить идти их путём и помнить, что это Сунна Аллаха, и что Аллах выбирает из этой Уммы наиболее праведных рабов. Они также не должны торопить победу, потому что обещание Аллаха исполнится в любом случае. Мусульманин должен знать, что следование за Истиной и проявление терпения является самым коротким путём к победе, насколько бы длинным он ни был, сколько бы на нём ни стояло препятствий и насколько малочисленными бы ни были его последователи. И он должен знать, что отход от Истины может привести только к тому, что они будут оставлены без поддержки, даже если дорога кажется лёгкой и идущие по ней считают, что они одержат победу в скором времени.

20

Статья

Это и есть джихад. Это его цена и его плоды. Они приходят после долгого периода терпения и нахождения на поле боя, ожидая прибытие врага и терпя его зло. Эти ожидания могут продлиться месяца и годы. Но если ты не испытаешь этой боли, Аллах не дарует тебе победу, потому что победа приходит с терпением. Шейх аль-Ислям сказал: «Имамом в религии можно стать посредством терпения и убеждённости».

Понятия об Истине и искреннее вероубеждение и единобожие никогда не выйдут из мира пустых образов и в них не потечёт жизнь, пока их на себе не понесут искренние терпеливые люди, способные справиться с усталостью этой дороги, переносящие муки, наслаждающиеся её тяготами и готовые отдать жизнь ради оживления и практического применения этих понятий на земле. А не так, как этого желают некоторые, ставя эти понятия в круг философских теорий или лишь используя их при звонких хутбах, далёких от практических действий, искренности и реализации. Сегодня Ислам как никогда прежде нуждается в искренних терпеливых мужах, которые проявляют серьёзность, переносят усталость, наслаждаются тяготами и молча выполняют всё, что требуется на данной стадии. Это правдивые мужи с возвышенными целями и непоколебимой решительностью. Которые знают дорогу к реализации цели, которых не может связать утомление, которых не постигает скука, и которые не растрачивают свои мечты в показухе и спорах. Так приступи же к работе со всей серьёзностью и прояви терпение перед препятствиями и извилинами этой дороги, ведь сказано: «Слаб тот, кто не проявляет

Последствия вахна (любовь к мирской жизни и ненависть к смерти и сражению)

терпение в бедах, не благодарит за благо и не знает, что за каждой тягостью наступает облегчение». Душа моя! Куда же подняли нас наши стремления, К Садам Рая и следованию за кающимися. К полногрудым и потупляющим взор девам, Под сенью дерева Туба, в благовониях и при льющемся пении. К золотым светильникам, подвешенным с почётом, К Трону моего Господа для тех, кто был убит и не был беспечен. Всевышний сказал: «Какое бы большое или скудное пожертвование они ни делали, какую бы долину они ни пересекали, это записывается им, дабы Аллах воздал им большим, чем то, что они совершили» [Ат-Тауба:121]. А имам Ат-Табари привёл тафсир этого аята от Катады: «Чем дальше эти люди отдалялись от своих семей на Пути Аллаха, тем ближе они приближались к Аллаху». В любом случае, все должно быть посвящено Аллаху, а мы являемся лишь рабами. Мы стремимся к усовершенствованию своего поклонения, а одним из его наиболее совершенных качеств является знание и непоколебимая уверенность, что обещание Аллаха в любом случае исполнится. Однако, по причине Мудрости Аллаха мы можем не знать, почему происходит то или другое дело. Иногда победа запаздывает по причине испытания, но ведь Величественный Аллах сказал правду: «Нашим долгом было помогать верующим» [Ар-Рум:47]. Аллах обещал Своим рабам-единобожникам победу, а власть на земле тем, кто проявляет терпение. Он поведал, что победы, стойкость и власть, которые достались прежним общинам, свершились по причине их терпения и упования на Него.

Как Он сказал об этом: «Мы даровали в наследие тем, которых считали слабыми, восточные и западные земли, которые Мы благословили. Сбылось прекрасное Слово твоего Господа о сынах Исраила, поскольку они проявили терпение. Мы разрушили то, что содеяли Фараон и его народ и что они воздвигали» [Аль-А’раф:137]. Пророк Юсуф, по воле Всевышнего Аллаха, после нахождения вдалеке от своей семьи, после всего, что с ним случилось в замке знатного человека, удостоился величия и власти. Однако этого всего он удостоился только по причине терпения и своей богобоязненности: «Воистину, если кто богобоязнен и терпелив, то ведь Аллах не теряет вознаграждения творящих добро» [Юсуф:90]. Аллах также указал, что успех является следствием терпения. Он сказал: «О те, которые уверовали! Будьте терпеливы, запасайтесь терпением, несите службу на заставах и бойтесь Аллаха, - быть может, вы преуспеете» [Алю ‘Имран:200]. И Он указал, что благой конец в этом мире также достанется проявляющим богобоязненность и терпение: «Будь же терпелив, ибо добрый исход уготован богобоязненным» [Худ:49]. Мы твёрдо убеждены, что обещание Аллаха ни в коем случае не запоздает. Однако настоящий вопрос состоит в том, не сконцентрировали ли мы своё внимание лишь на одном виде победы – на полной победе? Но обещание Аллаха Своим посланникам и верующим не всегда может означать именно этот вид победы. Оно проявляется и в других образах, которые не способны заметить слабые, трясущиеся души. [Конец первой части с небольшими сокращениями]

УМИЯ

21

В то время, как война между воинами Халифата и силами куфра продолжается, взглянем на некоторые последние операции, проведенные муджахидами, в результате которых власть Халифата расширилась или которые подвергли врагов Аллаха еще большему страху и унижению. Эти операции являются лишь малой частью операций, проведенных воинами Исламского Государства на различных фронтах за последние недели. Алжир 28-го числа месяца Джумада аль-Уля стремящийся к шахаде брат, да примет его Аллах, провёл истишхадию, подорвав заминированный рюкзак в полицейском участке муртадов посреди города Константина. Вилаят Салахуддин 1-го числа месяца Джумада аль-Ахира трое ингимасиев Халифата, Абу Салих аль-‘Ираки,

22

Новости

Абу аль-Йаман аль-‘Ираки и Абу Фуад аль-‘Ираки, да примет их Аллах, пробрались на базу разведывательного отделения так называемого ополчения рафидитов «Сарайа ас-Салям» в городе Самарра. Пробравшись на базу они открыли по муртадам интенсивный огонь, в результате чего были убиты все находящиеся на базе. После этого ингимасии напали на колонну подкрепления рафидитов, а когда у них закончились боеприпасы - подорвали свои начинённые взрывчаткой пояса посреди муртадов. В результате благословенной операции были убиты и ранены двадцать семь муртадов. Одним из погибших был офицером спецслужб под прозвищем Абу Махди. Тяжёлый ущерб был нанесён также строениям базы и находившейся на ней военной технике. 9-го числа месяца Джумада аль-Ахира двое воинов Халифата Абу ‘Абдуллах аш-Шами и Абу Сурака аль-‘Ираки, да примет Аллах их шахаду, пробрались к группе солдат рафидитского ополчения в селе Хиджадж, к югу от Бейджи. В ре-

Во время нападения на военный госпиталь в Кабуле

зультате боёв и подрыва начинённых взрывчаткой поясов погибло порядка сорока муртадов, а десятки из них ранены. Восточная Азия 8-го числа месяца Джумада аль-Ахира в результате боёв на юге города Марваи от рук муджахидов Халифата погибло порядка двадцати солдат крестоносной филиппинской армии, а другая часть из них была ранена. 13-го числа месяца Джумада аль-Ахира воины Халифата провели нападение на позиции филиппинской армии в селе Дату Салибу, к югу от города Кутабату. В результате погибло двое филиппинских солдат. 16-го числа месяца Джумада аль-Ахира небольшая группа воинов Халифата отбила наступление крестоносной филиппинской армии на их позиции в этой же местности. Муджахиды подорвали заминированные устройства и вели бой с крестоносцами на протяжении нескольких часов. В результате были уничтожен старший лейтенант, полковник и десять солдат филиппинской армии. Часть из них также получила ранения и была уничтожена одна единица военной техники. Оставшиеся в живых бежали. Вилаят Хорасан 9-го числа месяца Джумада аль-Ахира пятеро стремящихся к шахаде братьев, Абу ‘Абдуррахман ат-Таджики, Ибрахим ат-Таджики, Са‘д аль-Хорасани, Джафар аль-Герати и Муслим аль-Кабули, да примет Аллах их шахаду, провели нападение на военный госпиталь в Кабуле, в

котором лечатся раненые солдаты муртадской армии. Один из братьев подорвал заминированную машину у ворот госпиталя, после чего остальные четверо пробрались внутрь здания, убив в нём огромное количество муртадов, а после приняв бой с подкреплением, прибывшем для штурма здания. Бои продолжались на протяжении семи часов, а после того, как у муджахидов закончились боеприпасы, они подорвали свои заминированные пояса. В результате операции было ранено и уничтожено порядка четырёхсот солдат афганской армии и работников спецслужб. Бангладеш 18-го числа месяца Джумада аль-Ахира один из воинов Халифата, да примет Аллах его шахаду, подорвал начинённый взрывчаткой пояс на военной базе спецназа в Дакке. 25-го числа месяца Джумада аль-Ахира истишхади Абу Мухаммад аль-Бенгали, да примет Аллах его шахаду, атаковал один из постов международного аэропорта Дакки. Находясь посреди сотрудников муртадской полиции Бангладеша он подорвал свой пояс начинённый взрывчаткой. В результате часть из них была убита и ранена. 26-го числа месяца Джумада аль-Ахира в результате подрыва заминированного устройства у поста в местности Силехт, на северо-востоке Бангладеша, погибли и были ранены десятки сотрудников армии и полиции Бангладеша.

УМИЯ

23

Вилаят Халяб

Британия

20-го числа месяца Джумада аль-Ахира группа воинов Халифата провела атаку на позиции нусейритской армии в селе Джубб Абъяд, к северу от города Дар аль-Фатх. В результате муджахиды-ингимаси уничтожили порядка тридцати муртадов, после чего успешно вернулись на свои позиции. Другая же группа атаковала нусейритскую армию в селе Тель аль-Му‘из, к северо-западу от города Дар аль-Фатх, в результате чего погибло ещё пятнадцать муртадов. Муджахиды также вернулись на свои позиции без потерь.

23-го числа месяца Джумада аль-Ахира воин Халифата Халид Мас‘уди, да примет Аллах его шахаду, провёл операцию в самом сердце крестоносцев – в центре Лондона, тем самым ответив на призыв Исламского Государства нападать на подопечных стран крестоносной коалиции. Муджахид проехался на своей машине по десяткам кафиров на Вестминстерском мосту, убив троих и ранив более пятидесяти из них, а после напал на здание британского парламента и ударом ножа убил сотрудника крестоносной полиции Британии, охранявшего здание.

Вилаят Багдад

Кавказ

21-го числа месяца Джумада аль-Ахира спецподразделение Халифата оставило заминированную машину в районе ‘Амиль, на западе Багдада, после чего подорвали её посреди рафидитских мушриков. В результате погиб двадцать один муртад и более сорока были ранены.

25-го числа месяца Джумада аль-Ахира восемь ингимасиев из числа воинов Халифата провели нападение на базу Национальной гвардии России рядом со станицей Наурская, к северо-западу от Грозного. На протяжении нескольких часов они вели бой из лёгкого оружия с частями, находящимися внутри базы, в результате чего как минимум шесть российских солдат были убиты, а трое были ранены.

Последствия атаки в Лондоне

24

Новости

УМИЯ

25

Всевышний Аллах приказал Своим рабам оберегать себя от всего, что им вредит. Он заповедовал им благие вещи и запретил всю грязь и мерзость, которая вредит их разуму или телу. Он послал Своего Пророка g с этим идеальным сводом законов, который включает в себя вопросы как религии, так и повседневной жизни. Сунна изобилует воспитывающими советами, которые предохраняют тело и разум мусульманина. Всевышний Аллах сказал: «Которые последуют за посланником, не умеющим читать и писать пророком, запись о котором они найдут в Таурате и Инджиле. Он повелит им совершать одобряемое и запретит им совершать предосудительное, объявит дозволенным благое и запрещенным скверное» [Аль-А’раф:157]. Имам Ат-Табари r сказал: «В словах “объявит дозволенным благое” имеются ввиду благовония, домашние жи26

Статья

вотные и птицы, держание которых запрещалось во времена джахилии. И в словах “и запрещенным скверное” имеется ввиду мясо свиньи и ростовщичество, а также различная еда и напитки, которые запретил Аллах». Многие люди лишены милости здоровья Одной из самых великих вещей, которой Всевышний Аллах одарил Свои творения, это крепкое здоровье. По-настоящему это благо может оценить лишь тот, кто его потеряет. Такой человек готов отдать всё, чем владеет, чтобы вылечить себя и вернуть своё здоровье. В хадисе, приведённoм имамом Аль-Бухари r в «Адаб альмуфрад» и авторами других авторитетных сборников по хадисам сказано, что Пророк g сказал: «Кто проснулся утром в безопасности, здоровым

и имея дневное пропитание, тот как будто владеет всем этим миром». Имам Аль-Бухари также привёл в своём «Сахихе», что Посланник Аллаха g сказал: «Два блага, которыми обделены многие из людей – здоровье и свободное время». Ибн Батталь r в объяснении к этому хадису сказал: «Этот хадис указывает, что свободное время человек может приобрести только в том случае, если у него будет здоровое тело. Потому, кто обладает этой милостью, пусть не поленится благодарить Аллаха, а частью его благодарности станет следование Его приказам и отстранение от Его запретов. Кто же проявит в этом упущение, тот и станет лишённым (этих благ)». Запрет губить свою жизнь и здоровье Удивительно, что некоторые люди сами портят своё здоровье грехами и запрещёнными Аллахом вещами. Это сигареты и различные опьяняющие вещества, которые портят мозг и от которых человек теряет рассудок. Эти вещества также наносят огромный вред физическому здоровью человека. Эти запретные вещи медленно убивают человека и портят его здоровье, а ведь Аллах запретил это в Словах: «Не убивайте самих себя, ведь Аллах милостив к вам» [Ан-Ниса:29]. Шариат защищает как религию, так и здоровье человека. Но своё здоровье разрешается подвергнуть опасности на джихаде ради религии, чтобы исчезло искушение неверием и вся религия стала принадлежать Одному Аллаху. Но ни в каком другом случае мусульманину не разрешается наносить ущерб своему телу или здоровью. Аль-Хаким привёл в своём «Мустадрак» хадис от Джабира бин ‘Абдуллаха, что человек из племени Туфайля бин ‘Амра совершил переселение вместе с ним, после чего его постигла болезнь, и его охватило беспокойство, и он перерезал себе вены и умер. После этого Ат-Туфайль увидел его во сне в прекрасном облике, но с покрытыми руками. Он спросили его: «Что сделал с тобой твой Господь?» Он ответил: «Он простил мне этот поступок за мою хиджру к Пророку g!» Ат-Туфайль спросил: «А почему твои руки покрыты?» Он ответил: «Мне было сказано: “Не будет тебе прощено то, что ты испортил!”» Когда же Ат-Туфайль рассказал об этой истории Пророку g, он сказал: «О Аллах, прости ему и две его руки!» Из хадиса и из дуа, которое за него сделал Пророк g, понимается, что этот человек не хотел убить самого себя, однако совершил действие, которое его к этому привело, и Аллах простил ему это по причине его хиджры. Но поразмышляй

над ему сказанными словами: «Не будет тебе прощено то, что ты испортил!» Это тело разрешается подвергнуть погибели только ради довольства Аллаха, но не ради ублажения своих пристрастий и достижения наслаждений. Проявление терпения при болезни – Сунна пророков и путь праведных людей В случае болезни, мусульманин должен полагаться на Аллаха и использовать мирские причины прибегая к лечению лекарствами. Если он вылечится, то это только по милости Аллаха. Если же нет, то он должен сохранять добрые предположения о своём Господе и считать, что Аллах этой болезнью лишь желает возвысить его положение и стереть его грехи. Такое предположение следует сохранять в случае любых физических недугов или психологических испытаний. Мусульманин должен стремиться к вознаграждению Аллаха всегда, проявляя терпение при любой беде. Шейхи Аль-Бухари и Муслим привели хадис, в котором Пророк g сказал: «Какая бы усталость, болезнь, печаль, тревога, боль или беда не постигла верующего, это обязательно станет искуплением его грехов, даже если его просто уколет колючка». Потому некоторые саляфы радовались болезни. Самым же сильным испытаниям подвергались пророки и наиболее достойнейшие после них. Имам Аль-Бухари привёл в своём «Сахихе» от Аль-Хариса бин Сувейда, от ‘Абдуллаха, что тот сказал: «Я вошёл к Посланнику Аллаха g когда он был в лихорадке. Я спросил его: “У тебя сильная лихорадка?”, - на что он ответил: “Именно так. Моя лихорадка равна лихорадке двух из вас”. Я спросил: “Это из-за того, что ты получаешь двойную награду?” Он ответил: “Да. Но любой мусульманин, которого постигнет боль, будь то укол колючки или что серьёзнее, то Аллах обязательно простит ему за это часть его грехов. Они спадут с него словно листья с дерева”». Примером также является пророк Айуб n, который болел очень долгое время, после чего Аллах похвалил его за проявленное терпение в Словах: «Воистину, Мы нашли его терпеливым. Как прекрасен был этот раб! Воистину, он всегда обращался к Аллаху» [Сад:44]. Причём он не обратился к своему Господу прямой просьбой, а совершил её в прекрасной манере. Он произнёс: «Воистину, меня коснулось зло, а ведь Ты - Милосерднейший из милосердных» [Аль-Анбия:83]. Несмотря на то, что болезнь причиняла ему сильную боль, и по её причине от него отвернулись почти все люди, он продолжал стойко переносить

УМИЯ

27

Используй свою молодость перед наступлением старости

все эти тяжести и надеяться на вознаграждение от Аллаха. Болезнь не отступила от него, пока он не обратился к самой важной из всех причин её исцеления – к просьбе Аллаху g. Также поступали и последователи пророков. Абу Дауд в своём сборнике хадисов, в разделе о проявлении аскетизма, привёл, что Абу Дарда h сказал: «Я люблю бедность из-за смирения перед своим Господом, смерть - из-за любви к своему Господу и болезнь - из-за прощения моих грехов». Кто купит Рай за терпение? Одним из наиболее удивительных примеров того, как первое поколение стремилось приобрести Рай посредством проявления терпения, является история, приведённая имамом Аль-Бухари от ‘Ата’ бин аби Равахи. Он сказал: «Ибн ‘Аббас мне сказал: “Не показать ли мне тебе женщину из числа обитательниц Рая?” Я ответил утвердительно. Он сказал: “К Пророку g пришла чёрная женщина и сказала: “Я падаю на землю (от приступа), после чего открывается (мой аурат). Попроси за меня Аллаха”. Он ответил: “Если хочешь, прояви терпение и тебе достанется Рай, а если хочешь, я попрошу Аллаха чтобы Он тебя излечил”. На что она ответила: “Я потерплю. Однако попроси Аллаха, чтобы не открывался мой аурат”. После этого он попросил за неё». Эта верующая решила терпеть боли своих приступов ради того, чтобы заполучить Рай и его блага. Задумайся над этим. А кому подобное отношение кажется странным, то что он в таком случае скажет о другом хадисе, приведённом имамом Ат-Тирмизи, в котором Джабир бин ‘Абдуллах сказал: «Посланник

28

Статья

Аллаха g сказал: “Когда в Судный День люди, прошедшие через беды, будут получать своё вознаграждение, то люди (прожившие) жизнь в благе пожелают, чтобы в дунье их кожу резали ножницами”». Потому, кому Аллах даровал крепкое здоровье, пусть благодарит Его c за эту милость использованием своих органов в угодных Аллаху делах. Об этом сказано: «А посредством того, что Аллах даровал тебе, стремись к Последней обители, но не забывай о своей доле в этом мире!» [Аль-Касас:77]. Он должен использовать своё здоровье, чтобы заработать как можно больше хороших дел, пока его не постигла болезнь, старость или слабость. Пророк g завещал это в словах: «Цените пять вещей, пока их не заменят другие пять: жизнь до прихода смерти, здоровье до болезни, богатство до бедности, свободное время до полной занятости, и молодость до наступления старости» [Привёл Аль-Хаким в «Аль-Мустадрак»]. Кто же будет испытан болезнью, пусть также благодарит Всевышнего Аллаха за это. Потому что, скорее всего, могло быть и хуже. А также чтобы приобрести вознаграждение. В особенности, если он получил ранение на пути Аллаха. Поистине, терпение при ранении и благодарность Аллаху за него является одним из величайших благих дел. Просим Аллаха, чтобы Он исцелил всех больных мусульман. И чтобы по причине их болезни были прощены их грехи и возвышены их степени в Раю. И для Него это не доставляет никаких хлопот. Хвала Аллаху Господу миров.

УМИЯ

29

Аллах сказал: «Разве ты не видел тех, которые заявляют, что они уверовали в ниспосланное тебе и в ниспосланное до тебя, но хотят обращаться на суд к тагуту, хотя им приказано не веровать в него? Дьявол желает ввести их в глубокое заблуждение. Когда им говорят: „Придите к тому, что ниспослал Аллах, и к Посланнику”, - ты видишь, как лицемеры стремительно отворачиваются от тебя. А что будет, когда беда постигнет их за то, что приготовили их руки, после чего они придут к тебе и будут клясться Аллахом: „Мы хотели только добра и примирения”?» [Ан-Ниса:60-62]:

30

Статья

«Кто познал, что означают слова “ля иляха илля Ллах”, тот непременно последует и подчинится решению Аллаха, которое было показано Его Пророком Мухаммадом g. Если кто-либо засвидетельствует, что никто не достоин поклонения, кроме Аллаха, а после этого для решения своих споров обратится не к Посланнику Аллаха g, то его свидетельство было лживым. Единобожие стоит на этих двух свидетельствах, каждое из которых подразумевает второе. Поэтому в книге («Китаб ат-Таухид» шейха Мухаммада бин ‘Абдульваххаба), в которой описано значение свидетельства “ля иляха илля Ллах”, оз-

начающее права Аллаха на Своих рабов, шейх пояснил значение части этого свидетельства о том, что Мухаммад является Посланником Аллаха. Это включают в себя права Пророка g. Это означает, что он является рабом, которому не поклоняются, что он является правдивым Посланником, которому нужно следовать и подчиняться, потому что он говорит только от Всевышнего Аллаха. Он g является Посланником, и на нём лежит обязанность донесения от Аллаха и суждение между людьми в их спорах, и что он судит только в соответствии с законами Аллаха. Его нужно любить больше, чем самого себя, свою семью, имущество и родину. Но он не имеет никакого отношения к божественности, он просто раб Аллаха и Его Посланник, как об этом сказал Всевышний: “Когда раб Аллаха встал, обращаясь с мольбой к Нему, они столпились вокруг него” [Аль-Джинн:19]. Пророк g также сказал: “Поистине, я всего лишь Его раб, потому говорите - раб Аллаха и Его Посланник” [Аль-Бухари]. Также это свидетельство обязывает следовать за ним (за Пророком), обращаться к нему в спорах и не обращаться за решением ни к кому другому. Как поступают лицемеры, которые заявляют, что верят в него (в Пророка), но обращаются за решением не к нему. Таким образом единобожие и подчинение раба будет доведено до полноты, в чём и кроется полнота его счастья. Если это и есть значение свидетельства (ля иляха илля Ллах), значит в этих аятах (Ан-Ниса:60-62) Аллах c порицает тех, кто заявляет, что верует в ниспосланное Аллахом Его Посланнику и прежним пророкам, но вместе с этим для решения своих споров желает обращаться к чему-либо другому, кроме Книги Аллаха и Сунны Его Пророка. Автор книги упомянул в отношении причины ниспослания этих аятов слова Ибн Кайима, который сказал: “Каждый, кто перейдёт границы дозволенного, является тагутом”. Поэтому каждый, к кому спорящие обращаются за решением вместо Корана и Сунны, является тагутом. Они поклоняются тагуту, который перешёл границы дозволенного, и направили ему поклонение, которого он не достоин. Каждый, кто стал призывать к тому, чтобы обращаться за решением не к Аллаху и не к Его Пророку g, призывает к обращению за решением к тагуту. Поразмышляй над этим аятом, в котором Аллах c порицает тех, кто заявляет о своей вере в ниспосланное Аллахом Его Посланнику g и тем, кто был до него. Но вместе с этим такой человек призывает обращаться на суд и за решением при спорах не к Аллаху и Его Посланнику g. В словах “которые заявляют, что они уверовали” содержится отрицание веры, о наличии которой они за-

Тагутский Международный уголовный суд

являют. Поэтому Он не сказал “Разве ты не видел тех, кто уверовал”. Потому что если бы они действительно были верующими, то не пожелали бы обращаться за решением не к Аллаху c и Его Посланнику g. Однако Он сказал в отношении них: “Разве ты не видел тех, которые заявляют, что они уверовали”. Подобное выражение в основном используют в отношении тех, кто делает ложные заявления или что-либо похожее, кто противоречит собственным словам и совершает противоположное. Ибн Касир сказал: “Аят порицает тех, кто отошёл от Корана и Сунны и обратился за решением к какой-либо лжи. Это то, что здесь имеется ввиду под словом “тагут”. “Хотя им приказано не веровать в него” – то есть в тагута. Этот аят является доказательством того, что обращение за решением к тагуту противоречит вере и является ее противоположностью. Вера возможна только с проявлением неверия в тагута и с отказом обращаться к нему на суд. Кто же не проявил неверия в тагута, тот не верует в Аллаха. В свою очередь слова “Дьявол желает ввести их в глубокое заблуждение” означают, что желание обратиться за суждением не к Аллаху является следованием за шайтаном, который зовёт следующих за ним, что-

УМИЯ

31

Главный тагут Салман в компании своих судей-тагутов

бы они стали обитателями Пламени. Этот аят указывает, что обращение за суждением к тагуту, чем является всё, помимо Корана и Сунны, является запретным, и что ни один верующий (му’мин) и ни один мусульманин так не поступит. «Когда им говорят: “Придите к тому, что ниспослал Аллах, и к Посланнику”, - ты видишь, как лицемеры стремительно отворачиваются от тебя», - то есть, если их призывают к этому, они с высокомерием отворачиваются. Об этом также сказано в аятах: “Когда их зовут к Аллаху и Его Посланнику, чтобы он рассудил их, часть из них отворачивается” [Ан-Нур:48]. Ибн Кайим сказал в отношении этого аята: “Это доказательство на то, что если человека призвали обратиться на суд к Корану и Сунне, но он этого не принял и не согласился, то он является лицемером”. Если же Аллах вынес решение, что отворачивающиеся (от суждения в соответствии с Кораном и Сунной) являются лицемерами, то что можно сказать о тех, кто пошёл дальше и не позволяет другим людям установить законы Корана и Сунны и судить в соответствии с ними? Кто запрещает это своим словом, делом и в своих книгах, а после заявляет, что своими действиями он хотел лишь добра и согласия? Согласия между выбранным им тагутом и Кораном с Сунной? Таково положение многих из тех, кому в наши дни приписывают знания и крепкую веру. Если их призвать к суждению в соответствии с Кораном и Сунной, то “ты видишь, как они надменно отворачиваются” [Аль-Мунафикун:5]. Они будут оправдываться, что не знали этого и что не соображали, но “нет, это Аллах проклял их за их неверие. Как же мала их вера!” [Аль-Бакара:88]. Всевышний дальше говорит: “А что будет,

32

Статья

когда беда постигнет их за то, что приготовили их руки”. Ибн Касир сказал: “А что если они придут к тебе по причине тех бед, которые постигли их за их грехи”. Ибн Кайим сказал: “Некоторые считали, что под словом “беда” здесь подразумевается их разоблачение. А что, если Коран действительно разъяснит, кто они такие на самом деле? Нет сомнения, что это (для них) станет самой большой бедой. За то, что они не следовали за указаниями Пророка g, беды постигли их тела, сердца и религию, и самым страшным из этого всего являются беды, постигающие сердца и религию. После чего они начинают считать разрешённое порицаемым, прямой путь заблуждением, правильные решения ошибкой, истину ложью и праведность порочностью. Это и есть беда, которая постигла их сердца. Это их естество, которое исказилось в результате ослушания Пророка g и обращения за суждением не к нему. Суфьян ас-Саури сказал в отношении Слов Аллаха: “Пусть же остерегаются те, которые противятся его воле, как бы их не постигло искушение или не постигли их мучительные страдания” [Ан-Нур:63]: “То есть, их сердца станут запечатанными”. После этого Аллах сказал: “После чего они придут к тебе и будут клясться Аллахом: “Мы хотели только добра и примирения”. Ибн Касир сказал: “То есть они будут просить прощения и скажут, что обращаясь на суд к другим, они лишь желали добра и примирения, то есть это было лишь притворство”. Некоторые также сказали: “только добра”, - то есть не хотели навредить, а “примирения”, - между спорящими сторонами. И скажут, что они не хотели противоречить и проявлять недовольство твоим суждением”». [С сокращением из книги «Тайсир аль-‘Азиз аль-Хамид»]

УМИЯ

33

34

Статья Статья Article

Халифат, после своего образования несколько лет назад, призвал мусульман всего мира сражаться с врагами Аллаха для возвышения Его слова, и объединиться под единым знаменем. Многие группы муджахидов с разных концов земли с уверенностью ответили на этот призыв, объединив свои силы и дав присягу Повелителю Правоверных. Некоторые из них объединились вместе с другими группами своего региона, после чего выбрали человека, которого Халиф и назначил их амиром. Власть Халифата быстро распространилась за земли Шама и Ирака – двух земель, оккупированных в своё время крестоносцами и разделённых между ними посредством ложных границ. Халифат смог распространиться за пределы Ирака и Шама, когда эти ложные границы были разбиты, земли объединены и на них был установлен Шариат. Тем самым был показан пример, что объединить эту Умму вполне реально, если этот процесс будет происходить на единобожии. Этот вид объединения, который образуется на основе Таухида, не преследует краткосрочных политических целей. Это тот вид объединения, к которому Исламское Государство призвало муджахидов и именно то, чего ждут муджахиды во всех концах света. Когда Халифат призвал их к объединению рядов, ответы были получены из Синая, Ливии, Алжира, Йемена и Аравийского полуострова.

густого тумана они пробрались на военный объект вооружившись простыми ножами, с которыми без раздумья напали на врагов Аллаха. Проведение атаки при помощи настолько простого оружия бесспорно указывает на искренность муджахида перед своим Господом. После всего десяти дней подготовки к операции они смогли напасть на находившихся в части солдат используя только ножи и отнять у них огнестрельное оружие. А после этого вели бой на протяжении нескольких часов, убив по меньшей мере шестерых кафиров и ранив троих, после чего приняли шахаду. Так мы считаем и их расчёт у Аллаха. В это же время за тысячи километров от Чечни произошла другая операция. В Бангладеше истишхади Абу Мухаммад аль-Бенгали, да примет Аллах его шахаду, атаковал один из постов международного аэропорта в Дакке, после чего подорвал свой начинённый взрывчаткой жилет. В результате он уничтожил по меньшей мере трёх муртадов и ранил часть остальных. На следующий день после этой операции в местности Силехт в результате подрыва заминированного устройства погибли и получили ранения ещё десятки сотрудников муртадских сил Бангладеша, которые пытались провести обыск в одном из домов муджахидов. А ещё за неделю до этого один из муджахидов атаковал военный лагерь спецназа в районе Ашкуна в Дакке, также подорвав там начинённый взрывчаткой жилет.

Собравшиеся на единобожии муджахиды создали единый фронт против любого рода мушриков в любом конце света, как это им приказал Аллах: «Сражайтесь с многобожниками всеми вместе, также как они сражаются с вами всеми вместе» [Ат-Тауба:36]. Война с куфром стала принимать всё большие обороты. Многобожники объединили свои усилия чтобы остановить расширение Исламского Государства и обезопасить себя от представляемой им опасности. Но группы мудхжидов, одна за другой, продолжили вставать под знамёна Халифата. Присяги были приняты из Хорасана, Западной Африки, Восточной Азии и Мали. Халифат распространился ещё дальше, а за присягами последовали атаки, в которых муджахиды наносили удары кафирам где бы они их ни встречали, не различая между крестоносцами и их прихвостнями-муртадами.

Операции Кавказа и Бангладеша потрясли муртадов и крестоносцев. Муджахиды Бангладеша ещё раз доказали свою способность проводить нападения и заманивать в ловушку силы муртадов, атакуя их лучшие базы, как это случилось в Силехте. Муджахиды смогли уничтожить майора Абу Каляма Азда, являющегося руководителем разведывательного бюро спецслужб. Муджахиды на Кавказе также доказали, что способны проводить нападения на российские силы прямо на их базах.

Одной из таких атак стало нападение группы воинов Халифата на военную базу Национальной гвардии в станице Наурская, к северо-западу от Грозного, в вилаяте Кавказ. Под покровом ночи и

Просим Аллаха, чтобы Он принял наших шахидов и заменил их теми, кто понесёт знамя Таухида после них. Амин.

Эти операции снова напомнили кафирам всех мастей, что подразделения Исламского Государства по всему миру продолжат проводить нападения на их армии, пока Слово Аллаха не будет возвышено превыше всего, а слово кафиров унижено.

УМИЯ

35

Учёный, который скрывает свои знания в себе, не приносит никакой пользы, ведь он не твердит истину и не ведёт к ней призыв. Также нет пользы от человека, дела которого не соответствуют его знаниям. Настоящий учёный тот, который воспитывает людей, отдаёт знаниям должное, передавая их и поступая в соответствии с ними. И как же мало таких учёных в наши времена. Во времена, когда так многие изучили знания в теории, но стали торговать ими у порогов тагутов или посредством них соревноваться в наборе последователей и мюридов. Абу Сулейман аш-Шами, да примет Аллах его шахаду, был одним из числа тех студентов исламских знаний, которые встречаются не часто. Он 36

Основная статья

познал веру через свои дела, которые может совершить только знающий. Потому он стремился к изучению Ислама, чтобы тем самым укрепить свой иман. Он познал фикх религии – знания, которые Аллах дарует лишь лучшим из Своих рабов, а их применение он нашёл в стремлении совершить большое количество благих дел. Он знал, что закятом исламских знаний является донесение их до людей, и потому старался проявить усердие на этом пути как своим языком, так и пером. Он боялся оказаться из числа тех людей, кто не следует за своими словами и потому сам стремился совершать то, к чему призывал людей. И потому его конец стал именно таким, каким он его желал – смертью на пути Аллаха в первых рядах. Таким мы его считаем, а его конечный расчёт у Него.

Путешествие в поисках приверженцев истинного пути. У него была мирская жизнь со своими красотами, но она его не прельстила. У него были дипломы, свидетельствующие о его знаниях, но их красивые орнаменты не сковали его действия. И у него была семья, но ни жена, ни дети, ни деньги не отдалили его от религии. Всё это ушло на второй план, когда он познал единобожие, понял, что джихад на пути Аллаха является лучшим из всех свидетельств и узнал о важности проявления пр и в е рже н но сти верующим и объявления непричастности к мушрикам, среди которых он вырос, проведя своё детство и юность среди них.

США собрали нужные данные и разослали ордер на его арест по аэропортам и пограничным пунктам. В результате он отправился на земли Шама – родину его предков. В Шаме он провёл годы, ожидая момента, когда появится возможность выйти на джихад. Он жил в Алеппо, где изучал религию и призывал к единобожию свою семью и друзей. В то же время

В США он закончил факультет информатики в городе Бостон в штате Массачусетс, получив диКасим ар-Рими - один из иудеев джихада, разоблачённых шейхом Абу Сулейманом плом компьютерного программиста он сторонился мест, в которых его могли бы заи инженера. Но после этого он вместе с друзьями метить спецслужбы и кружки учёных зла, прояврешил выйти на путь Аллаха. Они решили совер- ляющих приверженность тагутам. А Соединённые шить хиджру, но не распланировали предвари- Штаты подали на него в международный розыск, тельно свой путь и не имели связи с муджахида- установив вознаграждение за его поимку в размеми. Они побывали в Йемене, Пакистане и Ираке, ре пятидесяти тысяч долларов. путешествуя в надежде встретить кого-нибудь, Исламское Государство кто сведёт их с муджахидами. Но когда так и не смогли найти дорогу и стали опасаться, что своС началом джихада на землях Шама Абу Суим путешествием могут вызвать подозрения спецлейман искал группу, которая бы воевала за едислужб, они вернулись обратно в Америку, продолнобожие. Вначале он сражался на стороне одной жая просить у Аллаха показать им путь. из тех многочисленных групп, пока не получил Но совсем скоро Абу Сулейман решил начать ранение в битве с нусейритами в районах Алепджихад и получить шахаду на землях самой Аме- по. Когда же он узнал о том, что воины Исламскорики. Вместе с двумя из своих друзей они подгото- го Государства прибыли в Шам и действуют под вили операцию и составили план своих действий, именем «Джабхат ан-Нусра ли Ахли аш-Шам», он в результате которых они надеялись заполучить примкнул к их рядам. Зная, что амиры «Джабхи» необходимое для операции оружие из рук самих являются воинами амира Исламского Государства же крестоносцев. А после этого они планировали Ирака Абу Бакра аль-Багдади, да сохранит его Алсовершить настоящую бойню, которая привела бы лах, при встрече с ними он попросил переправить к смерти огромного количества мушриков. Однако его в Ирак, однако они не выполнили эту просьпо предопределению Аллаха их план был раскрыт бу. Он также настаивал на разрешении совершить за несколько дней до даты проведения операции. операцию истишхадию на армию нусейритов, но с Но Абу Сулейман смог избежать пленения, успев этим они также стали откладывать. В результате выехать из страны перед тем, как спецслужбы он продолжил преподавать уроки по вероубежде-

УМИЯ

37

Учёные тагуты из числа иудеев джихада – Мухаммад аль-Макдиси и Абу Катада аль-Филистыни

нию находящимся вместе с ним муджахидам, держать вместе с ними рибат на фронтах города Алеппо и участвовать в битвах против нусейритов. Когда же наступила фитна предательства Джоуляни и суть лидеров «Джабхи» обнажилась, для него прояснили те вещи, которые всё это время они пытались о себе скрыть. Он стал порицать предательство Исламского Государства и нарушение присяги Повелителю Правоверных шейху Абу Бакру аль-Багдади, да сохранит его Аллах, а также стал разъяснять муджахидам суть этого заговора. Что «Джабха» на самом деле является частью Исламского Государства, что её воины находятся в подчинении Повелителю Правоверных, и что им запрещено выходить против него или нарушать присягу, пока они не увидят в нём явного куфра. После этих действий предатели стали оказывать на него сильное давление и решили избавиться от него любой ценой. Помня о его давней просьбе совершить операцию истишхадию, они предложили ему такую возможность и даже настояли на её совершении. Однако он понял причину этого предложения, после чего отрёкся от них, выйдя из их рядов, чтобы в последствии возобновить свою присягу Повелителю Правоверных и снова стать одним из его солдат. Ни один человек не умрёт, пока не проживёт отведённую ему жизнь и не получит свой жизненный удел в полной мере Находясь в Исламском Государстве Ирака и Шама шейх Ахмад ’Абдульбади’а Абу Самура (таким было его настоящее имя) стал одним из его воинов, никоим образом не превознося себя над другими воинами по причине своих знаний или имени.

38

Основная статья

Он проводил время вместе с простыми муджахидами на рибатах и местах сражения, а также вновь записался в ряды кандидатов на истишхадию, на совершении которой начал настаивать с ещё большим упорством. Для него нашли подходящую цель - большое скопление воинов тагута Башара на его же территориях в городе Алеппо. По плану операции ему нужно было добраться до места собрания муртадов, после чего подорвать начинённый взрывчаткой пояс посреди них. Однако человек может уйти из этого мира только тогда, когда отведённый ему срок закончится, и он получит свой жизненный удел в полной мере. По предопределению Аллаха он повстречал шейха Абу Мухаммада Фуркана, который, поближе познакомившись с Абу Сулейманом повелел ему не совершать запланированную операцию. На операцию нашли другого человека. Шейх Абу Мухаммад проводил работу по улучшению и расширению работы Диуана Медиа Исламского Государства, набирая для него кадры, имеющие соответствующие знания и способности для ведения такой работы. Он решил привлечь Абу Сулеймана к этой работе. Место встречи – Дабик Абу Сулейман Халяби (это имя, под которым его знали многие муджахиды) проявил себя по-настоящему в Диуане Медиа, работая с группой иностранных языков. Шейх Абу Мухаммад Фуркан основал эту группу для организации призыва к мусульманам всего мира и их знакомства с Исламским Государством, а также их призыва к совершению хиджры. Медиа центр «Аль-Хаят», созданный именно для этой цели, стал выпускать различную видеопродукцию. Абу Сулейман вместе с другими братьями занимались переводами с англий-

ского языка и наоборот, а после удачного запуска печатных материалов «IS Report» (Сообщения Исламского Государства-англ.) появилась идея выпуска англоязычного журнала. Шейх Абу Мухаммад решил создать регулярно выпускающийся журнал, который, по милости Аллаха, в последствии заработал мировую известность и беспрецедентный медиа успех. Им стал журнал «Дабик». В тоже время в шейхе Абу Сулеймане стали проявляться мыслительные Айман аз-Завахири - один из иудеев джихада, разоблачённых шейхом Абу Сулейманом способности и писательский талант, а его слова лы стали выходить и на других языках. Появился и письменные работы были наполнены шариат- журнал «Исток» на русском языке, «Константиния» скими знаниями. Шейх Абу Мухаммад наблюдал на турецком и «Дар аль-Ислям» на французском. В за всем этим, оценивая его способности и разду- это же время свои обороты видеопродукции увемывая над тем, каким образом Абу Сулейман мог личил медиа центр «Аль-Хаят», и всё больше стали бы принести наибольшую пользу религии Аллаха. переводиться видео материалы с арабского языка. Сам же Абу Сулейман продолжал оставаться по- Переводы стали выполняться на самые различные корным воином, повинующимся приказам, не ста- языки, как основные, так и второстепенные, пока в вящим себя впереди остальных и всегда совето- мире практически не осталось людей, до которых вавшимся в работе со своим амиром. не дошли бы материалы Исламского Государства на понятном им языке. Так на свет появился журнал «Дабик», имя которого было выбрано шейхом Абу Мухаммадом с Подпись – Абу Мейсара аш-Шами целью вызова гнева крестоносцев и чтобы напомВ дополнение к должности руководителя и нить им о их неизбежном конце, как нам об этом соредактора в журнале «Дабик» и ответственнообщил Посланник Аллаха g. Каждый номер этого го над группами иностранных языков, шейх Абу журнала начинался с обещания шейха Аз-Заркави, да примет Аллах его шахаду, что искра джихада, Мухаммад также задействовал Абу Сулеймана в высеченная на землях Ирака, не погаснет, пока, редактировании научных работ, разъясняющих с дозволения Аллаха, не сожжёт крестоносцев на манхадж Исламского Государства и разоблачаполях Дабика. Шейх Абу Сулейман аш-Шами стал ющих его врагов. Так как шейх Абу Мухаммад был сильно занят различными делами в Диуане, руководить новым проектом. а также был доверенным лицом Повелителя ПраОн стал писать статьи к журналу сам и про- воверных, да сохранит его Аллах, и участвовал в верять написанное другими братьями, а также руководстве Исламского Государства, он доверял оценивать материалы, подобранные для перевода. Абу Сулейману и позволял ему выкладывать свои Он посвящал этому немало времени и большое ко- мысли в виде статей. Абу Мухаммад был уверен личество усилий. Шейх Абу Мухаммад оставался в его писательском таланте, шариатских знаниях главой группы, а из-за своего желания преподне- и понимании манхаджа Исламского Государства. сти послания Исламского Государства в лучшем В результате Абу Сулейман, под руководством облике, он консультировался с Абу Сулейманом в шейха Абу Мухаммада, стал писать под псевдониотношении большинства материалов, в особенно- мом «Абу Мейсара аш-Шами». сти в вопросах редакции и оформления. В резульСкоро это имя приобрело известность. От его тате, по воле Аллаха, журнал заимел успех, а его материалы стали предметами обсуждения в миро- имени сахаватам-вероотступникам и их учёным зла наносились болезненные удары, разоблачавых СМИ. лись относящие себя к Исламу группы, в реальноПосле этого проект был расширен и журна- сти посеявшие вред и раскол, а также их заблуд-

УМИЯ

39

шее и следующее за своими пристрастиями руководство. Своими публикациями он разоблачил многих личностей, ставших для людей объектами поклонения помимо Аллаха. В результате имя Абу Мейсара аш-Шами стало источником сильного беспокойства групп и спонсоров сахаватов. И в особенности препирающихся в отношении мушриков учёных зла, которые не раз сетовали на его статьи в бессилии их опровержения. Всё это время они пытались разузнать кто стоит за этим именем и изучали каждого, кто по их мнению мог скрываться под этим псевдонимом.

Учёный тагут из числа иудеев джихада - Тарик ‘Абдульхалим

Однако они так и не смогли ничего узнать. Он не был многоречив, прятал свои благие дела, страшась показухи и стремления к славе, и сторонился публичности и известности. Абу Сулейман проявлял сильную ревность к религии и гнев ради Аллаха. Он сильно ненавидел учёных зла и в особенности тех, кого относят к единобожию и Сунне, а также шейхов и наставников сахаватов. Он предупреждал от них при каждой возможности, позоря их за их бесславные действия и подлые решения. Более того, он призывал муджахидов и их амиров к их убийству, чтобы обрубить руки этой фитны, предлагая собственные услуги для выполнения такой задачи. Через свои публикации он также призвал к уничтожению многих так называемых учёных, которые проявляют лояльность крестоносцам. Он принимал участие в планировании убийства американского муртада Хамзы Юсуфа во время его визита в Турцию. Од40

Основная статья

нако, по воле Аллаха, ему удалось спастись от ведущих там работу спецподразделений Исламского Государства. Знания, труд и призыв Знания шейха Абу Сулеймана не были лишь теоретической информацией. Он воплощал их в жизнь постоянно концентрируя своё внимание на том, что может принести пользу его религии и религии братьев, не забывая и о мирских вещах. Он глубоко изучал вопросы таухида и знал различные религии, современные и исторические течения, уделял внимание изучению мазхабов по фикху и проявлял сильное стремление в следовании за саляфами и теми, кто шёл по их следам. В своих статьях он ругал приверженцев нововведений и не оказывал им никакого уважения. Он хорошо ориентировался в словах первых имамов недждийского призыва, разоблачая ложь, которую им приписали некоторые современники, которых также относят к этому призыву, но которые на самом деле проявляют приверженность тагутам семейства Саудов и их прихвостням. Также его стремление к истине проявлялось в том, что он проводил часы напролёт, проверяя достоверность научного мнения или выбирая наиболее сильное из научных мнений. В своих поисках истины он не останавливался перед известными именами и мог оставить их слова, если видел правду в другом. Вся эта работа стала большим грузом на его плечах, оказывая сильное давление на его тело и ум. Шейх, да примет Аллах его шахаду, начинал день рано утром, организуя работу братьев в журнале «Дабик» и в группе иностранных языков. А после этого он направлялся на длинные беседы с муджахидами, в сердца которых зашли сомнения в отношении манхаджа Исламского Государства, разъясняя непонятные им вещи и призывая их к

Учёный тагут из числа иудеев джихада - Хани ас-Сиба’и

правильному пути. А после долгих утомительных часов разговоров и диалогов, он погружался в научную работу, в написание статей и их проверку, за чем сидел до поздней ночи. Домой он обычно возвращался в сильной усталости. Зачастую в течение всего дня он принимал всего несколько кусочков еды. Шахада, жажда которой не уменьшалась Несмотря на то, что своей работой он приносил большую пользу мусульманам, вместе с этим он просился совершить операцию истишхадию, а изучение исламских знаний и призыв не остужали его любовь к фронтам и рибатам. Каждый раз, когда нагрузка работы увеличивалась или запаздывал выпуск нового номера журнала «Дабик», он шутя говорил братьям, что единственной возможностью отдохнуть от этой обременительной работы является операция истишхадия. И каждый раз, когда братья начинали разрабатывать новый проект, он с шуткой говорил, чтобы его не включали в работу над проектом и работали без него, чтобы он просто смог совершить истишхадию. В последнее время он работал вместе с шейхом Абу Мухаммадом над журналом «Румия», который стал выпускаться с целью увеличения и расширения медиа продукции путём включения в неё новых иностранных языков и выпуска журнала на всех языках в одно и то же время. По милости Аллаха этот проект также стал успешным, превратившись в ежемесячный журнал, выходящий на десяти иностранных языках одновременно, вызывающий злость кафиров, радующий единобожников и оказывающий сильную поддержку Исламскому Государству. После выхода первого номера этого журнала шейх Абу Мухаммад Фуркан, да примет Аллах его шахаду, погиб в результате авиаудара крестоносной коалиции в городе Ракка. После этой ве-

сти Абу Сулеймана постигла сильная печаль, которая проявлялась на нём самым ясным образом. Он стал рассеянным, взгляд его стал потерянным, и он почти перестал улыбаться. Он сильно любил шейха и знал, насколько высокое положение он занимал в Исламском Государстве. После этого он с ещё большим упорством стал просить отпустить его на рибат и участие в битвах, пока его амир, наконец, не дал на это согласие. Выйдя в путь, он попросил направить его на наиболее опасные и наиболее близкие к врагу точки рибата, после чего его направили на позиции, находящиеся к северу от города Табка. Он был в одном из сёл вместе с небольшой группой муджахидов, оставаясь там под бомбардировками крестоносной авиации, пока, по воле Аллаха, во второй неделе месяца Раби аль-Ахир 1438 г.х. не погиб от ракеты, попавшей в их дом. Тем самым, он получил желаемое, закончив свою историю джихада шахидом на пути Аллаха, находясь в первых рядах и не отворачивая лица от врага. Таким мы его считаем, а конечный расчёт каждого человека у Аллаха. Абу Сулейман аш-Шами ушёл, так и не найдя физического и душевного покоя с момента шахады своего неутомимого шейха Абу Мухаммада Фуркана, да примет его Аллах. Он ушёл, отпечатавшись в умах своих братьев сидящим в поздние ночные часы или рано утром за компьютером, работая над научным вопросом, проверяя книгу или статью. Он ушёл, лучшим образом показав всему медиа, каким должен быть призыв к Аллаху, к Его Пути и к сражению с Его врагами. Да смилуется над тобой Аллах, Абу Сулейман, и соберёт нас вместе с тобой и твоими шейхами в высших садах Рая!

УМИЯ

41

42

Статья

УМИЯ

43

44

Статья

Sayı 8

İÇİNDEKİLER

“Ey Muvahhidler! Sevinin! Vallahi biz bu cihadımızda Rumiye’nin (Roma) zeytin ağaçları altına varmayana kadar dinlenmeyeceğiz.” Ebu Hamza el-Muhacir

Kapak Konusu Müm’inler Arasında Öyle

52 Erkekler Vardır ki

Özel Makale 12

Türkiye’de Yaygın Olan ve Sakınılması Gereken Şirk ve Küfürler - İkinci Bölüm

22 İşte Orada İman Edenler Sınanmış ve Şiddetli Bir Sarsıntıyla Sarsıntıya Uğratılmışlardı

Makaleler Ölüm Sana Gelinceye Kadar

04 Rabbine İbadet Et

06 Allah’ın Vaadi Haktır 08

İslam Devleti’nin Kurulması: Bölüm 2

52 12

Dünyada Zühd Selefin

28 Menhecindendir

İşte Bu Şekilde Resuller

32 İmtihan Olunurlar... 42

Sağlık Nimeti ve Hastalık ile İmtihan

46

Tağuta Muhakeme Olanlar

50 Müşriklerle Topluca Savaşın

Haberler Askeri ve İstihbarat

38 Operasyonları 2

İçindekiler

06

46

Allah b nimet verdiği bir kulunun içini ve dışını, sözlerini ve eylemlerini bir kılmıştır. Onu itikadında münafık veya sözü ameline uymayanlardan kılmamıştır. İşte bu nimet, Allah’ın b fazlı ile sayılamayacak ve hesap edilemeyecek kapılardan İslam Devleti’ne verdiği nimetlerdendir. Bu nimetlerin en başında gelenler ise; varlığının gayesi ve kuruluşunun sebebi olan Allah’ın dinini ikame etmesi ve şeriatıyla hükmetmesidir. İhtilaf ve ayrılık sahipleri sapık ve saptırıcı fırkalar ve zarar veren hizipler buna muhalefet ettiler. Nitekim onlar, dinin ikamesi için dünyayı yeni açıklamalar ve görüşlerle doldurdular. Onların bunu gerçekleştirmeye çalışmalarının sebebi ise; sadece temkin elde edip yönetimi ellerine geçirmek istemeleridir. Daha sonra sembollerinin yalanları ve sadece istediklerine ulaşmak için sözlerini bozdukları açığa çıktı. Bundan dolayı tağutların yasalarıyla hükmettiler. Geri kalan sembollerini ve düzenlerini dinin ikamesi üzerinden sundular. Allah b ne zaman İslam Devleti askerlerine bir yerin fethini nasip etse ve onlara temkin verse, 4

Başlarken

hemen orada Allah’ın dinini ikame ederler. İnsanlara marufu emreder ve münkerden sakındırırlar. Nitekim onlar yakinen biliyorlar ki; bu yaptıkları ile tüm kâfirler aleyhlerinde toplanıp başlarına üşüşecekler ve münafıkların kalpleri daralıp onlardan uzaklaşacaktır. Lakin onlar bu yaptıkları ile sadece Rablerinin rızasını talep etmektedirler. Bugün her bölgedeki savaş cephelerine rağmen, İslam Devleti’nin kontrolünde olan tüm mıntıkalarda namazın ikame edilmesi, zekâtın toplanması, marufun emredilip münkerin nehyedilmesi ve Allah’ın hadlerinin ikame edilmesini görmek, muvahhid Müslümanın gözünü aydınlatan en hayırlı olgudur. İslam’ın aslanlarını, savaş destanlarını yazdığını, kanlarını ve canlarını feda ettiklerini görürsün. Onlar, müşriklerin saldırılarını püskürtmektedirler. Aynı anda sıcak savaşın yaşandığı birkaç cadde sonrasında ezanların okunduğunu ve Müslümanların namaz için toplandıklarını görürsün. Ayrıca etraflarındaki diğer kardeşlerin zekâtı fakirlere dağıtmak için dolaştıklarını görürsün. Öte yandan İslam mahkemelerinin kendilerine kaldırılan anlaşmazlıklarda hükmettiklerini ve az ötede

Allah’ın hadlerinin uygulandığını görürsün. Hayra ve marufa emir, münkere nehiy bir an bile durmaz. İşte Allah’ın emrettiği şekilde dini tümüyle bu şekilde ikame edilir. Birinci safta savaşan savaşçı, yeryüzünde ikame edilen Allah’ın şeriatini müşriklerden korumak için sebat etmektedir. Ve Mürtedlerin şeriat ile hükmedeceklerini iddia etmesi sadece yalandır yakinen biliyor ki; onun düşmanına karşı zafere erişmesi, kendi güç geri çekildikleri mıntıkaları tekrar almak ve Allah’ın ve kuvvetiyle, silahıyla, teçhizatlarının çokluğuyla şeriatini orada ikame etmek için geri dönerler ve olmayacaktır. Zaferi ancak Allah c kendi fazlıyla ellerinden geleni yaparlar. Bu şekilde davalarında verir. Allah’ın istediği gibi dininin ikame edildiğine sadık olduklarını ve sözlerine vefalı olduklarını dair yakîn arttığı oranda, Allah’ın düşmanlarına karşı ispat ederler. Bu şekilde rablerini razı eder ve doğru zaferin geleceği hakkındaki yakîn de o derece artar. menheci ortaya koyarlar. Buhari, Enes’in h Allah Resulü’nden g şunları Allah yolundaki mücahid, müşriklerle cihad ederek Allah’ın dinini ve Müslümanların cemaatini bu rivayet ettiğini rivayet eder: “Eğer kıyamet kopmaya şekilde emirinin ona verdiği görevi yerine getirerek başlasa ve birinizin elinde bir fidan varsa eğer kıyamet kopmadan onu fidanı dikebiliyorsa onu diksin.” ikame eder. Ve o mücahidin arkasında kalan başka [Edebu’l Mufred] Ey İslam Devleti’nin askerleri ve şeriatin kardeşleri ise onu korurlar ve ona destek olurlar. Müslümanları, namuslarını ve mallarını muhafaza bekçileri! Sizden biriniz maruftan herhangi bir ederler. Onların cephe hattından, ribattan ve sıcak şeyi küçük görmesin. Düşmanları defetmekle savaş meydanlarından uzaklaşmalarının tek sebebi uğraşıyor, cemaati koruyor ve sınır hatlarında nöbet cephe hattının arkasında kalmalarını kendilerine tutuyorsa bile İslam’ın şiarlarından ikame etmeye emreden emir sahiplerine olan itaatleridir. Allah’ın gücü yettiği herhangi bir şiarı ikame etmekten ve ahkâmlarının tatbiki, hududlarının muhafaza yapabileceği herhangi bir faziletli ameli yapmaktan edilmesi ve şiarlarının yüceltilmesi, dinin ikamesi geri durmasın. omuzlarına yüklenen bu kısım mücahidler Allah sizi bir gün veya bir günden daha az bir tarafından gerçekleştirilmektedir. Bunlar, seferberliğe vakit yeryüzünde temkin sahibi kılarsa, dinin çağırıldıkları zaman seferberliğe gider, kendilerinden tamamını eksiksiz bir şekilde ikame etmeyi yardım istendiğinde yardım eder ve kendilerine bir sakın geciktirmeyin. Elinizdeki topraklarda bir görev verildiğine onu yerine getirirler. gün veya bir günden daha az bir vakit bile olsa İşte tüm İslam Devleti’nin mıntıkalarındaki dinin şiarlarından veya ahkâmından hangisi durum, bu şekilde devam etmektedir. İslam Devleti olursa olsun sakın iptal etmeyin. Böyle yaparak askerleri, müşrikleri defetmek için ellerinden rabbinizi gazaplandırırsınız ve kendi aleyhinizde geleni yaptıktan sonra Allah onları düşmanlarıyla düşmanlarınıza yardım etmiş olursunuz. Allah b imtihan edip diğer bir gruba katılmak için başka bir şöyle buyurmaktadır: “Artık kim zerre ağırlığınca mıntıkaya emirlerinin izni ile gidene kadar, ellerinde bir hayır işlerse, onun mükâfatını görecektir. temkin nimeti olduğu sürece dini ikame ederler. Kim de zerre ağırlığınca bir kötülük işlerse, onun Allah’ın önünde zimmetlerini temizlemişlerdir ve cezasını görecektir.” [Zilzal, 7-8] 5

Allahu Teâlâ, Allah’ın kelamını doğrulayan ve vaadinin gerçekleşeceğine kesin bir şekilde inanan mü’min kullarını övmüştür. Zorlukta veya kolaylıkta bu yakinî hiç kaybetmezler. Aksine bu meşakkatler onların, Allah’ın ayetlerine ve vaadine imanlarından, emrine ve hikmetine teslimiyetlerinden ve O’nun kaza ve kaderine rızalarından başka bir şeyi artırmaz. Kişi genellikle; kurtuluş ve zaferin Allah’tan belli bir yol ve belli olaylar aracılığıyla gelmesini temenni eder. Ancak Allahu Teâlâ’nın, çoğunluğu bize gizli kalan yüce hikmetleri vardır. Mü’minler, Kureyş kâfirlerinin 6

Makale

kafilesine yetişip savaşmadan onu kolayca ele geçirmeyi ve bu kafileden elde edecekleri ganimetlerin kendilerine belli bir süreye kadar kuvvet sağlamasını ve yeterli olmasını temenni etmişlerdi. Ancak Allahu Teâlâ, ilmi ve hikmetiyle Kureyş kafilesinin kurtulup Müslümanların üç katı bir orduyla; Kureyş’in heybetini yıkmaya, Kureyş’e ve ticaretine karşı cüret etmeye başlayan Müslümanlarla savaşa azmetmesini diledi. Ve böylece büyük Bedir Savaşı gerçekleşti ki; Allahu Teâlâ bu gazve hakkında şöyle buyurmuştur: “Hani Allah, iki topluluktan birinin muhakkak sizin olacağını vadetmişti; siz de güçsüz olanın sizin olmasını istiyordunuz. Oysa Allah, sözleriyle hakkın ve inkâr edenlerin arkasını kesmek (kökünü kurutmak) istiyordu. O, suçlu-günahkârlar istemese de, hakkı gerçekleştirmek ve batılı geçersiz kılmak için (böyle istiyordu.)” [Enfal, 7-8] Allahu Teâla, savaş başlamadan önce mü’minleri kâfirlere karşı savaşa cesaretlendirmek için ve onlardan korkmasınlar diye kâfirleri mü’minlerin gözlerinde azalttı. Aynı şekilde mü’minlere karşı savaşta kâfirleri aldatmak için mü’minleri kâfirlerin gözünde az gösterdi. Allahu Teâlâ şöyle buyuruyor: “Karşı karşıya geldiğinizde, Allah, ‘olacağı olan işi gerçekleştirmek’ için, onları gözlerinizde az gösteriyor, sizi de onların gözlerinde azaltıyordu. Ve (bütün) işler Allah’a döndürülür.” [Enfal, 44] İki grup karşılaşıp savaş başlayınca kâfirler Müslümanları kendilerinden iki kat fazla gördü. Daha sonra küfür ordusu sarsıldı, maneviyatları çöktü, güçleri zayıfladı ve zaferden yana ümitlerini kestiler. Ve Allah mü’minleri yardımıyla destekledi. Allahu Teâla şöyle buyurdu: “Karşı karşıya gelen iki toplulukta, sizin için andolsun bir ayet (ibret) vardır. Bir topluluk, Allah yolunda çarpışıyordu, diğeri ise kâfirdi ki; göz görmesiyle karşılarındakini kendilerinin iki katı görüyorlardı. İşte Allah, dilediğini yardımıyla destekler. Şüphesiz bunda, basiret sahipleri için gerçekten bir ibret vardır.” [Al-i İmran, 13] Ahzab savaşında da Allahu Teala mü’minleri hiç ummadıkları bir şekilde şiddetli imtihana tabi tutmuştu. Allah’ın ve Resulü’nün g mü’minlerin kazanacağı, kâfirlerin de yenileceği vaadinin gerçekleşmesiyle imanları arttı. Allahu Teâla şöyle buyuruyor: “Ey iman edenler, Allah’ın üzerinizdeki nimetini hatırlayın. Hani size ordular gelmişti; böylece biz de onların üzerine, bir rüzgâr ve sizin görmediğiniz ordular göndermiştik. Allah, yaptıklarınızı görendir.” [Ahzab, 9] İbn-i Kesir şöyle demiştir: “Allahu Teâlâ mü’min

kullarına, düşmanlarının Müslümanlara karşı birleşip hizipleştikleri sene bu düşmanları kendilerinden uzaklaştırıp hezimete uğratarak nimet, ihsan ve lütufta bulunduğunu haber veriyor ki; bu Hendek senesidir ve sahih olan rivayete göre hicretin beşinci senesinin şevval ayındadır. Müşrikler gelip Medine’nin doğusunda; Uhud’un yakınında konakladılar. İçlerinden bir grup da Medine topraklarının üst kısımlarında konakladı. Aynen Allahu Teâla’nın şu buyruğunda geçtiği gibi: “Hani onlar size hem üstünüzden hem de altınızdan gelmişlerdi.” Allah Resulü g ve beraberinde bulunan Müslümanlar çıktılar ki; sayıları yaklaşık üç bindi. Yedi yüz olduğu da söylenir. Arkalarını Sedye tepesine dayadılar, yüzlerini de düşmana doğru döndürdüler.” Kâfirlerin bu toplanmasıyla Müslümanların imtihanı daha da büyüdü. İbn-i Kesir şöyle der: “Terslik büyüdü, durum şiddetlendi ve sıkışık bir hal ortaya çıktı. Tıpkı Allahu Teâlâ’nın buyurduğu gibi ‘İşte orada mü’minler imtihan edilmiş ve şiddetli bir sarsıntıyla sarsılmışlardı.’ Ve yaklaşık bir ay kadar, Nebi’yi g ve ashabını muhasara altına aldılar. Bu sıkıntı ve zorluğun ardından Allahu Teâla’nın zaferi ilginç bir keyfiyette geldi. Öyle ki; Allahu Teâla bu yardım aracılığıyla kudretini, kuvvetini, izzetini, hikmetini ve mü’minlere lütfunu ortaya koydu. Allahu Teâla şöyle buyuruyor: “Allah, inkâr edenleri kin ve öfkeleriyle geri çevirdi, onlar hiç bir hayra varamadılar. Savaşta Allah (yardımcı ve zafer nasip edici olarak) mü’minlere yetti. Allah çok güçlüdür, üstün ve galip olandır.” [Ahzab, 25] Allahu Teâlâ, Ben-i Kureyza’ya karşı mü’minleri yardımıyla destekledi, Allah’ın lütfuyla onları kırıp geçirdiler. Allahu Teâlâ, mü’minlere Ben-i Kureyza’dan bir çok ganimet elde etmelerini de nasip etti. Allahu Teâlâ şöyle buyuruyor: “Kitap ehlinden onlara arka çıkanları da kalelerinden indirdi ve onların kalplerine korku düşürdü. Siz (onlardan) bir kısmını öldürüyordunuz, bir kısmını ise esir alıyordunuz. Ve sizi onların topraklarına, yurtlarına, mallarına ve daha ayak basmadığınız bir yere mirasçı kıldı. Allah, her şeye güç yetirendir.” [Ahzab, 26-27] Bu, Allah’ın kullarına vaadidir. Bu vaadini de kendilerini imtihan edip saflarını münafıklardan temizledikten ve mü’minlerin Allah’ın vaadine olan güvenleri ile güçleri arttıktan sonra gerçekleştirmiştir. Bunun hemen akabinde de zafer hiç ummadıkları bir yerden gelmiştir. Allah’tan mücahid kullarına zafer, izzet ve temkin nasip etmesini diliyoruz. Âlemlerin Rabbi Allah’a hamdolsun. 7

8

Makale

İslam Devleti, dinin ikame edilmesi, insanlar arasında, Allahu Teâlâ’nın kullarına farz kıldığı adaletin sağlanması için tek yoldur. Şeriatinin hâkimiyetini de kendisi için şart kılmıştır. Bu dinin yokluğu ve Allah’ın c şeriatı dışındakilerin hâkim kılınmasıyla küfür azar, zulüm her yeri kaplar. Sonra da, insanlar bu sorunu gidermek için çeşitli yollara başvururlar. Bazıları, şer’i bir vacip olmasına ilaveten adaletin tahkikini güvence altına alması nedeniyle dinin ikame edilmesi görüşünü benimser ki; bunlar âlemlerin Rabbine teslim olan Müslümanlardır. Bazıları adalet gördüğü her şeyi her türlü yolla getirmeye çalışır. Bunu da sadece dünyevi sebeplerle yapar ki; bunlar her batıl dinden ve inançtan olan müfsidlerdir. Yani tüm insanlar yaşadıkları toplumlarda adaletin olmasını isteme konusunda eşittirler. Bunun, başkalarının kendilerine zulmetmesini önleyecek bir vesile olduğuna ve dünyevi hayatlarını büyük bir güven içinde ve daha mutlu yaşamaları imkânını sağladığını düşünürler. Bu yüzden de adaletin ikame edilmesine bir vesile olması itibariyle cahil felsefeci ve kelamcıların hüküm meseleleri hakkında çok fazla yazdıklarını, birçok terimin insanların, var olmasını ve gölgesinde yaşamayı hayal ettikleri “adil yönetim” ve “faziletli şehir” mefhumları etrafında dolaştığını görürüz. Birçok millette sayısızca devrim ve savaşlar bu hedefleri gerçekleştirmek için yaşanmıştır. İnsanların, yaratıcıları Allah’ın b aralarında adaletin sağlanması Rafızi tağut Ali Hamaney ve iki dünyada saadetin gerçekleşmesi için kendilerine açıklamış olduğu menhecden gafil olmaları nedeniyle fazla vakit geçmeden hemen aralarında anlaşmazlıklar çıkmakta, içlerinden her biri adaletin gerçekleştirilmesinin yolunu sadece kendisinin bildiğini, adaleti de ancak kendisinin ve hizbinin kurabileceğini iddia eden sapık imamlar türemektedir. İddia

ettikleri adalet hakkındaki görüşleri başkalarının görüşleri ve menfaatleriyle çelişince aralarında hakem olarak silahtan başka bir şey de kalmamaktadır. Çünkü aralarındaki ihtilafları çözmek için kendisine başvuracakları, üzerinde ittifak ettikleri hiçbir ortak temelleri yoktur. “Biz Sadece Islah Edicileriz” Dediler Sünneti terk edip de Allah’ın peygamberlerinin ve resullerine p tabi olduklarını öne süren oysa dosdoğru yol yerine heva ve bidat yolu üzere gidenlerin çoğu böyle demektedir. Onlardan her biri, üzerinde şeytanın bulunup cehenneme çağırdığı yolları takip etmişlerdir. Onların her biri kendisinin nübüvvet ilminin mirasçısı, şeriatın koruyucusu olduğunu iddia etmektedir. Onların her biri, takipçilerini dinin, aynen peygamberleri dönemindeki haline döneceği hatta daha da ötesi o peygamberlere nasip olmayan zafer ve temkinin kendilerine nasip olacağı, Kitap’ın hâkim kılınacağı, dinin ikame edileceği yönünde ümitlendirmektedir. İşin nihayetinde içlerinde çeşitli fırkalar ortaya çıkmıştır. Hıristiyanlar yetmiş bir, Yahudiler yetmiş iki fırkaya ayrıldı. Onların ardından da Muhammed ümmetine mensup olduklarını öne sürenlerin yetmiş üç fırkaya ayrılması geliyor. Bunların hepsi dalalet üzeredir. Sadece, Allah Resulü g ve değerli ashabının j üzerine oldukları şey üzere olan; nübüvvet menhecine tabi olanlar hariç.

9

Rafızi mürtedlerin şirki

Her kim bu fırkaların tarihine dönüp bakarsa, kendilerini dinden tamamen çıkmaya sürükleyen “sapma ilkesinin” çoğunun menhecinde varolduğunu görür. Bu ilke de; bir yandan nübüvvet menhecine dönme çağrısında bulunurken bir yandan da bu davetlerini bozuk temeller üzerine kurmaları, Allah Resulü’nün g devletinden çok farklı bir devlet kurmak için çabalamalarıdır. Sonra da sapmaları çok geçmeden daha da artmakta ve kendilerini doğru yoldan uzaklaştırmaktadır. Onlar sapık menheclerine hizmet olsun diye dinlerine eklemeler, dinlerinden çıkarmalar yapmaktadırlar. O kadar ki; artık onların farklı farklı dinleri, işlerinin başında kendisini geri döndürme isteğiyle yola çıktıkları ve ilk selefin üzerine olduğu İslam dininden farklı bir şey haline gelmiştir. Rafıziler... Sapıklıkta Uzun Bir Tarih... Rafızilerin -ilk zuhur eden fırkalarından itibaren- içlerinden bazı insanlarda Allah Resulü’nün g Ehli Beyt’ine olan taassup, dinin vahiy kesilmeden önceki haline dönmesinin ancak peygamberin Ehli Beyt’inden ve zürriyetinden gelen şahıslar tarafından mümkün olacağı ve yine aynı şekilde kıyamet gününe kadar onlar tarafından korunacağı inancıyla başlayan sapıklıklarının 10

Makale

devamı olarak Şiiler’de bir de Ali’ye h hasrettikleri dinde vasilik inancı ortaya çıktı. Öyle ki; Allah Resulü’nün g Ali’yi h kendisinden sonra halife tayin ettiği yalanını türettiler, kendisinin diğer sahabelerden; özellikle de iki şeyhten daha faziletli olduğu bidatini ortaya çıkardılar. Sonra iş; Ali hususunda aşırıya kaçmaya hatta kendisini yaşarken ve ölümünden sonra ilahlaştırmaya kadar vardı. Ehli Beyt’in imamlığı meselesi onların dininin bir temeli haline geldi. Dinin ıslah yolunun ancak imamlığın Fatıma’nın i çocuklarından birinde olmasında görüyorlar. Bu “sözde” ıslah yolunda kendileri için bağlayıcı kıldıkları bidat olan yönelim onları, başa getirdikleri her bir imamları öldüğünde geri döndüğünü ya da ölmediğini söylemeye vardırmıştır. Hatta imamlarından birine olmayan bir oğul bile nisbet ettiler. Bunu da babadan oğula geçen imamlık zincirleri çıkmaz sokağa vardığında yaptılar. On birinci İmam Hasan El-Askeri’nin sülalesi kesilince vesayet meselesindeki sapıklıklarının üstünü örtmek için “Muhammed El-Mehdi El-Hasan El-Askeri” diye isimlendirdikleri “on ikinci imam” yalanıyla ortaya çıktılar. Nesep yönünden ve şer’i açıdan şartlara haiz bir vasi yeryüzünde kalmayınca; sapık, şirk ve bidat menheclerini sürdürebilmek için de kendisinin ahir zamana kadar Samarra’da bir tünelde gizlendiği hikâyesini uydurdular. Yeryüzü zulümle dolduğu gibi, onun ahir zamanda ortaya çıkarak yeryüzünü adaletle dolduracağını iddia etmektedirler. Sapık Menhece Hizmet Yolunda Uydurma Bir Din Şii fırkasının zuhur ettiğinden bugüne -ki bugün de kendilerine tabi olan çeşitli taifelerinin şirk ve küfrünü görmekteyiz- kendilerine tabi olan kötü âlimler de İslam dinini değiştirmişlerdir. Bu âlimler, işin başında İslam dinini, varolduğunu iddia ettikleri sapmalardan korumaya azimli olduklarını öne sürmüşlerdir ancak, İslam dinine

kitap ehlinin ve putperestlerin dinlerinden birçok şey kattılar. İslam dininde olup da hevalarına ve menheclerine uymayan her şeyi de inkâr ettiler. Allah Resulü g ve Ehli Beyt’i hakkında yalan attılar, ciltlerce kitaplarını bu türden eserlerle doldurup saf cahilleri kandırdılar. Hatta o kadar ki; Kur’an-ı Kerim dahi onların küfürlerinden ve şüphelerinden kurtulamadı. Kur’an ayetlerinin, din diye öne sürdükleri şeye muhalif olduğunu görünce Kur’an’da noksan ve ziyade olduğunu iddia ettiler. Menheclerini, Ehli Sünnet ve’l Cemaat’in menhecinden tamamen soyutlamak ve her birinden bozuk temelleri üzerine inançlar ve ahkâmlar bina Yoldan çıkmış Rafizilerin sapkın bir ayini edebilecekleri birini seçmek için sapık fırkaların ve batıl dinlerin etrafında dolanır çatışmalar yaşandı, Allah’ın dışında kendilerine oldular. O kadar ki; kendilerine İslam dinine kanunlar koyan kötü âlimlerinin eliyle dinlerinde tamamıyla muhalif olan “Rafızilik” dinini türettiler. değişiklikler yapıldı. Ta ki; bunların tümünden Şia fırkalarının tarihini gözden geçiren bir kimse, bugün çeşitli Şia fırkalarında gördüğümüz necis daha ilk döneminden itibaren “İslam devleti” diye inançlar karması oluştu. iddia ettikleri şeyi kurmak ve insanları; Allah Resulü’ne g inen, kendi gaip imamlarının da Rafızilerin Çizgisinde Olan Örgütler ve Gruplar tebliğini miras aldığı din olduğunu öne sürdükleri Rafızilik dininin bu uzun süreli gelişimi-evrimi batıl dinlerine sokmak için çalıştıklarını görür. Geçtiğimiz on dört yüzyıl boyunca bu gayelerini bizlere, İslam devleti kurmada, doğru yoldan sapan gerçekleştirmeleri yolunda Müslümanlara karşı hiç yolları tutan ve bu yolları tutmayı insanlara dinin durmayan savaşlarında hem kendi dinlerinden hem ikame edilmesi için vacip kılan İslam devleti kurma de Müslümanlardan kaç kişinin öldürüldüğünü davetlerinin sonlarının, icat ettikleri yollara uysun diye dini değiştirmeye vardığına canlı bir örnek Allahu Teâlâ’dan başka bilen yoktur. Rafızi dini tümüyle işte bu şekilde daha baştan teşkil etmektedir. Bugün, sözde “dini ikame etme ve âlemlerin bozuk bir temel ve ıslah adına bozuk bir teori üzerine kurulmuştur. Kendisi için çabaladıklarını Rabbinin şeriatını hâkim kılma” adına tuttuğu öne sürdükleri adaletin gerçekleşmesi için bunu yolunda birçok davetin bu şekilde yaptığını görürüz. zorunlu gördüler. Talep ettikleri iddiasında yalancı Yolun başında ortaya çıkan sapmalar, bugün oldukları ıslah için! Bu temellerden bazılarını ilk nübüvvet menhecinden büyük bir uzaklaşmaya, Şiiler’den bazıları Yahudi dininden almıştır ya da dahası Allah ve Resulü’nün g razı oldukları bu İbn-i Sebe gibi bir Yahudi kafalarına sokmuştur. menhece karşı savaşa dönüşmüştür. Aynen İsrailoğulları’nda Yuşa bin Nun’un, Allah’ın izniyle bu dizinin bölümlerinde bu Musa’dan n sonraki vasisi olduğu gibi Ali bin Ebi fikri açıklamak için daha fazla örnekler getireceğiz. Talib’in de vahiy kesildikten sonra dinin vasisi Sonra da yine Allah’ın lütfuyla sapıkların yollarının olması inançları gibi. Bu fikir uzun yüzyıllar nereye gittiğini, bugün İslam Devleti’nin boyunca gelişti, Şii fırkalar ve düşmanları arasında, izlediği nübüvvet menheciyle kıyaslayarak ortaya Şia fırkalarının kendi aralarında bu fikir üzerine koyacağız. 11

12

Exclusive Özel Makale

Hamd, yaratmanın ve hükmetmenin sadece kendisine ait olduğu âlemlerin Rabbi olan Allah’a olsun. Salat ve selam âlemlere kılıçla rahmet olarak gönderilen Resulüne, ehline, sahabesine ve kıyamete kadar O’nun şeriatini hâkim kılmak için cihad edenlere olsun. Allah c gökleri ve yeri yaratan ve bunların içinde bulunanlara hükmedendir. O hiçbir şeyi başıboş ve kendi iradesine bırakmamış, bilakis her zaman bunlara hükmetmiş ve boyunduruğu altında tutmuştur. Kâinata bir düzen koymuş ve kâinat, bu koyduğu kanunlar çerçevesinde asırlardır akıp gitmektedir. Allah b kendisine bir kural ve kanun koymadığı hiçbir varlık yoktur. Tüm mahlukat ister istemez ona boyun eğmiş ve O’nu tesbih etmektedir. “O, yaratan, yoktan var eden, şekil veren Allah’tır. Güzel isimler O’nundur. Göklerdeki ve yerdeki her şey O’nu tesbih eder. O, mutlak güç sahibidir, hüküm ve hikmet sahibidir.” [Haşr, 24] “Göklerde ve yerde ne varsa tümü Allah’ındır. Allah, her şeyi kuşatandır.” [Nisa, 126] Allah b, yarattığı tüm mahlukata bir düzen ve kanun koyarken bundan insanları istisna etmemiştir. Bilakis insanlar içinde belirli vakitler içerisinde art arda Resuller, nebiler ve davetçiler göndermiş, onların tabi olması gereken kural ve kanunları onlara öğretmiş veya hatırlatmıştır. İnsanlar da diğer varlıklar gibi başıboş ve kendi başlarına bırakılmamışlardır. Onların da tabi olması gereken ve hayatlarına tatbik etmeleri gereken kuralları onlara bildirmiştir. “Göklerdeki ve yerdeki herkes ister istemez O’na boyun eğmişken ve O’na döndürülüp götürülecekken onlar Allah’ın dininden başkasını mı arıyorlar?” [Al-i İmran, 83] Fakat insanlar ve cinler diğer varlıklardan bir ayrıcalığı var ki; o da bunlarda iradenin olmasıdır. Yani insan ve cinlerin dışındaki diğer varlıklar Allah’a b isyan edemezken, insanlar ve cinler Allah’a isyan edebilmektedirler. İmtihan için gönderildiğimiz bu dünya da bizi sürekli olarak saptırmak isteyen şeytan, boş durmamış ve insanları Allah’ın kanunlarından uzaklaştırmak için elinden geleni yapmıştır ve kıyamete kadar yapmaya devam edecektir. “İblis, ‘Senin şerefine andolsun ki, içlerinden ihlaslı kulların hariç, elbette onların hepsini azdıracağım’ dedi.” [Sad, 82-83] Allah b, şeytanın saptırdığı insanları kendi yoluna iletmek için her kavme elçiler göndermiştir. Bu elçiler, insanların Allah’a karşı olan sorumluluklarını

onlara bildirmiş ve içinde oldukları sapıklıktan onları çıkarıp Allah’ın onlar için dilediği yola onları davet etmişlerdir. “Hiçbir ümmet yoktur ki, aralarında bir uyarıcı gelip geçmiş olmasın.” [Fatır, 24] “Andolsun biz, her ümmete, ‘Allah’a kulluk edin, tağuttan kaçının’ diye peygamber gönderdik.” [Nahl, 36] Allah b her peygamberi kendisine itaat edilmesi için göndermiştir. Hiçbir beşerin peygamberin getirdiğinden yüz çevirme hakkı yoktur. Her insanın resullerin getirdiklerine iman etmesi ve hayatına aktarması gerekir. “Biz her peygamberi -Allah’ın izniyle- ancak kendisine itaat edilmesi için gönderdik.” [Nisa, 64] İnsanların bir kısmı Allah’ın b gönderdiği resulleri yalanladılar, bir kısmı Resullerini öldürdüler ve getirdiklerini kabul etmediler. “Andolsun, İsrailoğullarından sağlam söz almış ve onlara peygamberler göndermiştik. Fakat her ne zaman bir Peygamber, onlara nefislerinin hoşlanmadığı bir hükmü getirdiyse; onlardan bir kısmını yalanladılar, bir kısmını da öldürdüler.” [Maide, 70] İnsanların bir kısmı ise Resullerin getirdiğini kabul ettiler ve onlara iman ettiler fakat Resullerin vefatından sonra hoşlarına gitmeyen hükümleri kabul etmemeye başladılar. Onlara indirilen hükümlerin bir kısmıyla amel etmeye devam ettiler fakat bir kısmını inkâr ettiler. “Yoksa siz Kitab’ın bir kısmına inanıp, bir kısmını inkâr mı ediyorsunuz? Artık sizden bunu yapanın cezası, dünya hayatında rezil olmaktan başka bir şey değildir. Kıyamet gününde ise onlar azabın en şiddetlisine uğratılırlar. Çünkü Allah, yaptıklarınızdan habersiz değildir.” [Bakara, 85] İşte Allah’ın b insanlara Resul gönderdiği tarihten bugüne kadar ki; insanların haktan batıla girme süreçleri böyle devam etmiştir; insanlar ya tümden hak yoldan çıkmış yahut kendilerine indirilen hükümlerin bir kısmını inkâr etmişlerdir. Ve bunlar her doğru yoldan çıktıklarında Allah b onları doğru yola getirmek için elçiler ve davetçiler göndermiştir. Allah’ın yeryüzüne gönderdiği en son din İslam dininden de çıkmalar olacak ve insanlar İslam’ın bir kısmını uygulayıp bir kısmından yüz çevireceklerdir. Nitekim Nebi g şöyle buyurmuştur; “İslâm’ın kulpları tek tek çözülecektir. Her bir kulp koptuğunda ardından diğeri kopmaya başlayacaktır. O kulpların ilki hüküm (hâkimiyetin Allah’ın olması), sonuncusu da namazdır.” [Ahmed bin Hanbel, Hadis No: 13

Egemenlik hakkının insanlara verildiği, küfür meclisi TBMM

22160; İbn-i Hibban, Hadis No: 6715; Hâkim, elMüstedrek, Hadis No: 7022] Allah Resulü’nden g sonra Resul veya Nebi gelmeyeceği için hakkın mesajını sapıtanlara, Rabbani âlimler ve davetçiler ulaştırmaktadırlar. İşte Türkiye’deki halkın geneli, kendilerini İslam’a nispet etseler de, kendisinden önceki kavimler gibi birçok açıdan İslam dininden çıkmışlardır. Ve birçok şirk ve küfür, tağutların ve belamların vesilesiyle o topraklarda yaygınlık kazanmıştır. Bir önceki sayımızda “Türkiye’de Yaygın Olan ve Sakınılması Gereken Şirk ve Küfürler” başlığında Türkiye’deki halkı, kabir şirki hakkında bilgilendirmiş ve sakındırmıştık. Bu sayımızda da konumuzun ikinci bölümü olan; “Yasamada Bulunma Küfrü” başlığıyla Allah’a ait olan hükmetme yetkisinin Allah’tan alınıp tağutlara verilme küfrü hakkında olacaktır. Nitekim bu küfür, Türkiye’de en yaygın olan ve Türkiye halkının %85 gibi genelinin bulaştığı bir küfürdür. Muvaffakiyet Allah’tandır. Rabbim yazdıklarımızla hem bize hem de okuyana fayda versin ve bu küfrü işleyenlere hidayet versin. Egemenlik Kayıtsız Şartsız Allah’ındır Az önce beyan ettiğimiz üzere Allah b insanları yaratmış, onlara elçiler göndermiş ve onlara hükümler indirmiştir. Lakin insanlar, Resullerin vefatından sonra Allah’ın onlara indirdiği kanunlardan arzularına uymayan kısımları inkâr ettiler. Ve hatta 14

Özel Makale

daha da aşırıya giderek Allah’ın hüküm koyma özelliğini tümden inkâr ettiler ve kendi hevalarına göre kanunlar koydular. Allah b Kur’an’ı Kerim’in onlarca ayetinde yasamada bulunmanın yalnızca kendisine ait olduğunu beyan etmektedir. Nitekim şöyle buyurmaktadır: “Hüküm yalnızca Allah’ındır.” [Yusuf, 40, 67; Enam, 57, 62; Kasas, 70, 88] Allah b, hükmün, kanun koymanın ve yasamada bulunmanın yalnızca kendisine ait olduğunu ifade eden bu ayet-i kerimeyi bu lafzıyla altı defa tekrarlamaktadır. Begavi bu ayetin tefsirinde şöyle demektedir: “Hüküm vermek, yargılamak, emretmek ve yasaklamak ancak Allahu Teâlâ ya ait bir haktır.” [Begavi Tefsiri, C.2, S.493] Ayrıca Allah b şöyle buyurmaktadır: “Ayrılığa düştüğünüz herhangi bir meselede hüküm vermek Allah’a aittir. İşte bu, benim Rabbim olan Allah’tır. O’na dayandım ve O’na yöneldim.” [Şura, 10] “O, egemenliğine hiç kimseyi ortak etmez.” [Kehf, 26] Taberi bu ayetin tefsirinde şöyle demektedir: “Allah b, yarattığı hiçbir varlığı hükmünde ve yargısında kendisine ortak kabul etmez. Bilakis kulları arasında tek başına hüküm verecek, onların işlerini düzenleyecek ve dilediği gibi tasarrufta bulunacak ancak O’dur.” [Taberi Tefsiri, C.17, S.650] “Allah ve Resulü, bir işe hükmettiği zaman, hiçbir

mü’min erkek ve kadın için o işte kendi isteklerine ve ahiret gününe iman ediyorsanız onu Allah’a göre seçme hakkı yoktur. Kim Allah’a ve Resulüne ve Resulüne götürün. Bu daha hayırlı ve sonuç isyan ederse, artık gerçekten o, apaçık bir sapıklıkla bakımından da daha güzeldir.” [Nisa, 59] sapmıştır.” [Ahzab, 36] “Ey iman edenler! Mü’min kadınlar hicret ederek Kabul Edilmesi Gereken Tek Sistem size geldiği zaman, onları, imtihan edin. Allah Allah’ın Şeriatidir. onların imanlarını daha iyi bilir. Eğer siz de onların Hükmetme yetkisi sadece Allah’a ait bir ilahlık inanmış kadınlar olduklarını öğrenirseniz onları özelliği olduğu için, bir insanın hayatında kabul kâfirlere geri göndermeyin. Bunlar onlara helâl edip hayatına aktaracağı hükümlerin tümü de, değildir. Onlar da bunlara helâl olmazlar. Onların Allah’a ait hükümler manzumesi ve sistemi olması (kocalarının) sarfettiklerini (mehirleri) geri verin. gerekir. Mehirlerini kendilerine verdiğiniz zaman onlarla Şeriat; Herkesin inanması ve amel etmesi gereken evlenmenizde size bir günah yoktur. Kâfir kadınları ve dünya hayatına tatbik edilmesi gereken Allah’ın nikâhınızda tutmayın, sarfettiğinizi isteyin. Onlar koyduğu kanunlara ve O’nun sistemine denir. da sarfettiklerini istesinler. Allah’ın hükmü budur. Allah b şöyle buyurmaktadır: Aranızda O hükmeder. Allah bilendir, hikmet “Sonra ey Muhammed! Sana da insanların sahibidir.” [Mumtehine, 10] uyacakları bir hayat sistemi (şeriat) verdik. Sen ona “Allah size Kitabı açıklanmış olarak indirmişken uy, bilmeyenlerin arzularına uyma.” [Casiye, 18] ben O’nun dışında başka bir hakem mi arıyayım?” “O halde onların arasında Allah’ın indirdiği [Enam, 114] ayetlere göre hüküm ver, onların keyfi arzularına “Allah hüküm verir. Onun hükmünün peşine uyma, onların seni Allah’ın indirdiği hükümlerin düşecek de yoktur.” [Ra’d, 41] bir kısmından bile şaşırtmalarından sakın, eğer sana “Sana vahyolunana uy ve Allah hükmünü verinceye sırt çevirirlerse bil ki; Allah, günahlarının bazısı kadar sabret. O, hükmedenlerin en hayırlısıdır.” yüzünden onları cezalandırmak istiyor. Kuşku yok [Yunus, 109] ki, insanların çoğu fasıktır. Onlar yoksa cahiliye “Rabbiniz Allah’tır, o gökleri ve yeri altı günde hükmünü mü (düzenini) arıyorlar? Kesin bilgiyle yarattı, sonra Arş’a kuruldu. O gündüzü sürekli inanan bir topluluk için hükmü, Allah’tan daha kovalayan geceyi gündüzün üzerine örter. Güneş, güzel olan kimdir?” [Maide, 49-50] ay ve yıldızlar O’nun buyruğuna baş eğmişlerdir. İyi “Allah, dinden Nuh’a tavsiye ettiği, sana bilin ki, yaratma ve emretme O’na aittir. Âlemlerin vahyettiğimiz, İbrahim’e, Musa’ya ve İsa’ya tavsiye Rabbi olan Allah İslam Devleti’nde cezalar İslam şeriatine göre verilir yücelerin yücesidir.” [Araf, 54] “De ki: ‘Ey göklerin ve yerin yaratıcısı olan, gaybı da, görünen âlemi de bilen Allah’ım! Ayrılığa düştükleri şeyler konusunda kulların arasında sen hükmedersin.’ ” [Zümer, 46] “Ey iman edenler! Allah’a itaat edin, peygambere ve sizden olan yöneticilere itaat edin. Bir konuda anlaşmazlığa düşerseniz, Allah’a 15

“Biz her peygamberi -Allah’ın izniyle- ancak kendisine itaat edilmesi için gönderdik.” [Nisa, 64] İslam Dini Demokrasi ve Laiklikle Bağdaşmaz Bir İnsan Hem Demokrat Hem de Müslüman Olamaz Allah’ın şeriati yani dini, kendine has özellikleri ve kanunları olan bir sistem ve dindir. Başka hiçbir din ve ideoloji ile bağdaşmaz. Bilakis İslam dini, diğer tüm sistem, ideoloji ve dinleri reddeder. Ve her Müslüman Allah’ın dini ve kanunları dışındaki tüm sistem, ideoloji ve dinleri reddetmek zorundadır. Demokrasi kelimesinin aslı Yunanca olup “Demos” (halk) ve “Kratos” yani yönetim, yetki ve yasama anlamına gelen iki kelimenin birleşmesinden meydana gelmektedir. Dolayısı ile demokrasi kelimesi, “halkın idaresi” “halkın otoritesi” ya da “halkın yasama yetkisi” anlamına Kendine özgü kuralları olan Demokrasi dininin Türkiye’deki klasik ibadetlerinden biri de Anıtkabir’i ziyarettir gelir. Demokrasi bir dindir ve İslam’ın dışında bir ettiğimiz Allah’ın dinini hayata egemen kılın ve bu konuda görüş ayrılığına düşmeyin’ direktifini dindir. Demokrasinin bir din olmasının sebebi, sizin için bir hayat düsturu olarak öngördü. Fakat diğer dinlerde olduğu gibi demokrasinin de kendine kendilerini çağırdığın bu düstur Allah’a ortak özgü kurallarının olmasıdır. Ve insanlardan, koşanlara ağır geldi. Allah dilediğini kendisine seçer bu kanunlara riayet edilmesi istenmekte hatta ve kendisine yöneleni de doğru yola iletir.” [Şura, 13] zorlanmakta ve bunları çiğneyenlere ceza “İnsanlar tek bir ümmetti. Allah, müjdeciler verilmektedir. Demokrasi dini, İslam ile bağdaşmaz çünkü ve uyarıcılar olarak peygamberler gönderdi ve beraberlerinde, insanların anlaşmazlığa düştükleri İslam’ın kendine özgü kanunları, yasaları olduğu şeyler konusunda, aralarında hüküm vermek üzere gibi Demokrasinin de kendi özgü kanunları ve yasaları vardır. İslam’ın kanunları ile Demokrasinin hak kitaplar indirdi.” [Bakara, 213] “Sana da kendinden önceki kitapları tasdik edici kanunları birbirileri ile uyuşmazlar. Örneğin ve onlara şahit olan Hak Kur’an’ı indirdik. Allah’ın İslam’da içki, zina, kumar, faiz haram yani yasakken indirdiği ile aralarında hükmet; gerçek olan sana demokrasilerde helal yani serbest ve bazıları gelmiş bulunduğuna göre onların heveslerine uyma! farz yani zorunludur. İslam dininde mürtedin Her biriniz için bir şeriat, bir yol tayin ettik.” öldürülmesi gerekirken, demokrasilerde herkes dilediği dini tercih edebilir. İslam dinindeki miras [Maide, 48] “Şüphesiz, Allah’ın sana gösterdiği gibi insanlar paylaşımı ile demokrasilerdeki miras paylaşımı yine arasında hükmetmen için biz sana Kitabı hak olarak birbirine uymamaktadır. Hırsız ve adam öldürme indirdik. (Sakın) Hainlerin savunucusu olma.” gibi İslam’ın hiçbir cezası demokrasilerdeki cezaya uymamaktadır. Tüm bunların ötesinde [Nisa, 105] 16

Özel Makale

İslam’daki her amel Allah c istediği için yapılırken Kasım 1982 (Resmî Gazete, 9 Kasım 1982, Sayı 17863, demokrasilerde millet adına vekiller istediği için Mükerrer)] yapılmaktadır. Demokrasi dini ile İslam dini en temelinde Allah’ın Kanunlarından birbiriyle çelişmektedir. Çünkü demokrasi dini, Başka Kanunlar Koyanlar Tağut halkın egemenliğine dayanır. Hatta demokratlara ve Bu Kanunları Kabul Edenler de Kâfirdir göre bu özellik, demokrasinin en büyük özelliği ve Yoksa Allah’ın dinde izin vermediği bir şeyi temelidir. Zaten demokratların bayraklaştırdıkları onlara kanun kılacak ortakları mı vardır? Eğer azabı ve övüne övüne bahsettikleri özelliği budur. erteleme sözü olmasaydı, derhal aralarında hüküm Ancak bilinmelidir ki, onların övüp durdukları bu verilirdi. Şüphesiz zalimler için can yakıcı bir azap özellik (yani demokrasilerde egemenliğin insana vardır. [Şura, 21] ait olması) İslam’a göre küfrün, şirkin, İslam Kendilerine Kitaptan bir pay verilenleri görmedin dinine ve Tevhid milletine son derece ters düşen mi? Aralarında Allah’ın Kitabı hükmetsin diye batılın özelliklerinden bir özelliktir. Çünkü İslam çağrılıyorlar da, onlardan bir bölümü yüz çeviriyor. dini halkın değil Allah’ın egemenliğine dayanır. Onlar, işte böyle döneklerdir. [Al-i İmran, 23] Egemenlik yani hükmetme Allah’ın özelliklerinden İbn-i Abbas’tan rivayet edildiğine göre şöyle bir özelliktir. Allah b kendi özelliklerinde kendisine demiştir; “Üzerinde Allah’ın isminin anılmadığı asla ortak kabul etmemektedir. hayvanları yemeyin.” [Enam, 121] ayeti nazil olunca, “Hüküm yalnızca Allah’ındır.” [Yusuf, 40, 67; Farslılar Kureyşe haber yollayarak Muhammed Enam, 57, 62; Kasas, 70, 88] ile mücadele etmelerini ve O’na şöyle demelerini Dolayısıyla İslam ile demokrasi en temel söylediler. ‘Sen kendi elinle bıçakla kestiğin helal, ve vazgeçilmez konularında birbirileri ile Allah’ın altın bıçağıyla kestiği haram öyle mi? Bundan çelişmektedirler. İslam’da mutlak olarak Allah’ın sonra “Gerçekten şeytanlar, sizinle mücadele etmeleri hükümleri geçerli ve bu konuda Allah’a hiçbir için kendi dostlarına gizli çağrılarda bulunurlar” ortak kabul edilmezken, demokraside ise egemenlik [Enam, 121] ayeti nazil oldu.” İbn-i Abbas dedi ki; kayıtsız ve şartsız milletindir ve demokratlar da bu “Şeytanlar, Farslılardır. Onların dostları ise Kureyştir.” konuda halka şirk koşmamakta ve Allah’ı halka asla [Mu’cemu’l Kebir, Taberani Hadis No:11614] ortak kabul etmemektedirler. “Üzerinde Allah’ın isminin anılmadığı hayvanları “O, egemenliğine hiç kimseyi ortak etmez.” yemeyin; çünkü bu fısktır. Gerçekten şeytanlar, [Kehf, 26] sizinle mücadele etmeleri için kendi dostlarına gizli Kimse, devletin Demokratik sistemdeki tüm yöneticiler Allah’ın kanunlarından başka kanunlar koyan tağutlardır sosyal, ekonomik, siyasi veya hukuki temel düzenini kısmen de olsa, din kurallarına dayandırma veya siyasi veya kişisel çıkar yahut nüfuz sağlama amacıyla her ne suretle olursa olsun, dini veya din duygularını yahut dince kutsal sayılan şeyleri istismar edemez ve kötüye kullanamaz. [Türkiye Cumhuriyeti Anayasası, Madde 24 - Kanun no: 2709 Kabul Tarihi: 7 17

çağrılarda bulunurlar. Onlara itaat ederseniz şüphesiz siz de müşriklerden olursunuz.” [Enam, 121] “Haram aylardaki savaş yasağını başka aylara aktarmak, ertelemek kâfirlikte daha ileri gitmektir. Kâfirler bu yolla sapıklığa sürüklenirler. Onlar Allah’ın haram kıldığı ayları sayıca denk getirmek için bu ertelemeyi bir yıl helâl sayarlarken, bir sonraki yıl haram kabul ederler. Böylece Allah’ın haram kıldığını helâl saymış olurlar. Yaptıkları çirkin işler kendilerine güzel gösterildi. Allah kâfirler güruhunu kesinlikle hidayete erdirmez.” [Tevbe, 37] “Kim Allah’ın indirdiğiyle hükmetmezse, işte onlar, kâfirlerin ta kendileridir.” [Maide, 44] “Onlar derler ki: “Allah’a ve Resulüne iman ettik ve itaat ettik.” Sonra bunun ardından onlardan bir grup sırt çevirir. Bunlar iman etmiş değildirler. Aralarında hükmetmesi için Allah’a ve Resulüne çağrıldıkları zaman, onlardan bir grup yüz çevirir. Eğer hak lehlerinde ise, ona boyun eğerek gelirler. Bunların kalplerinde hastalık mı var? Yoksa kuşkuya mı kapıldılar? Yoksa Allah’ın ve elçisinin kendilerine haksızlık yapacağından mı korkuyorlar? Hayır, onlar zalim kimselerdir. Aralarında hükmetmesi için, Allah’a ve elçisine çağrıldıkları zaman mü’min olanların sözü: “İşittik ve itaat ettik” demektir. İşte felaha kavuşanlar bunlardır! Kim Allah’a ve Rasulüne itaat ederse ve Allah’tan korkup O’ndan sakınırsa İşte kurtuluşa ve mutluluğa erenler bunlardır!” [Nur, 47-52] Kurtubi, “Hayır, onlar zalim kimselerdir” ayetinin tefsirinde şöyle der: “Yani; onlar Allah’ın hükmünden yüz çevirdikleri için inatçı kâfirlerdir.” [Kurtubi Tefsiri, C.12, S.294] “Sana ve senden önce indirilene gerçekten inandıklarını öne sürenleri görmedin mi? Bunlar, tağut’un önünde muhakeme olmayı istemektedirler; oysa onlar onu reddetmekle emr olunmuşlardır. Şeytan da onları uzak bir sapıklıkla sapıtmak ister. Onlara: “Allah’ın indirdiğine ve Allah’ın resulüne gelin” denildiğinde, o münafıkların senden kaçabildiklerince kaçtıklarını görürsün.” [Nisa, 60-61] “Hayır, öyle değil; Rabbine andolsun, aralarında çekiştikleri şeylerde seni hakem kılıp sonra senin verdiğin hükme, içlerinde hiç bir sıkıntı duymaksızın, tam bir teslimiyetle teslim olmadıkça, iman etmiş olmazlar.” [Nisa, 65] “Onlar yoksa cahiliye hükmünü mü (düzenini) arıyorlar? Kesin bilgiyle inanan bir topluluk için hükmü, Allah’tan daha güzel olan kimdir?” [Maide, 50] 18

Özel Makale

İbn-i kesir bu ayetin tefsirinde şöyle der: “Allah b, her türlü hayrı kapsayan ve her türlü şerden uzak tutan Allah’ın muhkem hükmünü bırakıp onun dışında kalan ve şahıslar tarafından Allah’ın şeriatine dayanmaksızın konulmuş görüş, heva ve ıstılahlara yönelen kimselerin bu davranışını reddetmektedir. Nitekim cahiliye dönemi insanları da böyle yapıyor, kendi görüş ve hevalarından hareketle ortaya attıkları dalâlet ve cehaletlerle hüküm veriyorlardı. Moğolların da yaptıkları bu idi. Onlar kendilerine yasak (yasa) koyan kralları Cengiz Han’ın hükümlerine göre yönetiyorlardı. Bu Yasak’ı ise Cengiz, Yahudi ve Hıristiyan şeriatlerinden, İslam dininden ve başka dinlerden yararlanarak meydana getirmişti. Orada sırf kendi görüşü olan ve hevasından kaynaklanan çok sayıda hüküm de vardı. İşte onun bu Yasak’ı (Yasası) soyundan gelenler arasında uyulan bir şeriat olmuştu. Onlar Allah’ın kitabı ve Resulünün sünneti ile hükmetmeyi bir kenara bırakıp “Yasak” ile hükmediyorlardı. Her kim böyle yaparsa o kâfirdir; Allah’ın ve Resulünün hükmüne geri dönüp, az ya da çok hiçbir konuda onların dışında hiçbir şeyle hükmetmemek çizgisine gelinceye kadar onunla savaşmak farzdır.” [İbn-i Kesir, Tefsiru’l Kur’ani’l-Azim, C.3, S.131] Allah’ın Dışında Başka Kanun Koyucu Seçenler Kâfirdir Az önce geçen ayetlerde ifade edildiği gibi hükmetme yani yasa ve kanun koyma yetkisi Allah’ın ilahlık özelliklerinden bir özelliği olduğu için, bu özelliği Allah’ın dışında başka birinde gören veya bu yetkiyi ona veren herkes Allah’ın bu özelliğini Allah’ın dışında başka birisine vermekle kâfir olur. Yahut bu özelliği hem Allah’a hem de başkalarına vermekle müşrik olur. Dolayısıyla Allah’ın dışında hüküm koyan birini seçmek veya tayin etmek küfür ve şirktir. Allah’ın dışında haram veya helal belirleyecek hiç kimse yoktur. Allah’ın dışında haram yani yasak, helal yani serbest veya farz yani zorunluluk belirleyeni seçmek ilah ve rab seçmek demektir. Nitekim Allah b şöyle buyurmaktadır: “Onlar Allah’ı bırakıp bilginlerini, rahiplerini ve Meryem oğlu Mesih’i kendilerine rab edindiler. Oysa tek bir ilah olan Allah’a kulluk etmekten başka bir şeyle emrolunmamışlardı. O, onların ortak koştuklarından yücedir.” [Tevbe, 31] Taberi bu ayetin tefsirinde Adiy bin Hatem’den

Allah’ın dışında başka kanun koyucu seçmek küfürdür

şunları nakletmektedir: “Adiy dedi ki; ‘Boynumda altından bir haç olduğu halde Allah Resulü’nün g yanına gittim. Allah Resulü g dedi ki; ‘Ey Adiy şu putu boynundan at!’ Adiy dedi ki; haçı boynumdan çıkarıp attım. Ve yanına varınca Tevbe suresinin ‘Onlar Allah’ı bırakıp bilginlerini, rahiplerini kendilerine rab edindiler.’ ayetini okuyordu. Adiy dedi ki; Allah Resulüne dedim ki; ‘Ey Allah’ın Resulü! Biz onlara ibadet etmiyorduk.’ Allah Resulü g dedi ki; ‘Onlar Allah’ın helallerini haram kılıp sizlerde onu haram, haramlarını da helal kılıp sizlerde onu helal kabul etmiyor muydunuz?’ Adiy dedi ki; ‘Evet.’ Allah Resulü dedi ki; ‘İşte bu, sizin onlara olan ibadetinizdir.’ ” [Taberi Tefsiri, C.14, S.210; Tirmizi, Hadis No:3095] Ebu’l Bahteri’den rivayet edildiğine göre Huzeyfe bin Yeman’a h denildi ki; Allah’ın b “Onlar Allah’ı bırakıp bilginlerini ve rahiplerini rab edindiler.” ayeti hakkında ne söylersiniz? Huzeyfe h dedi ki; onlar bilginleri ve rahiplerine oruç tutmuyorlardı ve onlara namaz da kılmıyorlardı. Fakat âlimleri onlara bir şeyi helal kılınca onu helal, Allah’ın helal kıldığı bir şeyi haram kılınca onu haram kabul ederlerdi. İşte onların rab edinmesi böyleydi. [Taberi Tefsiri, C.14, S.211] Ayrıca hadisten anlaşılmaktadır ki; onlar, helaller ve haramlar konusunda kişilere yapılan itaatin ibadet olduğunu bilmemekteydiler. Ancak buna rağmen bu cehaletleri sebebi ile mazur olarak kabul edilmediler. Bilakis Allah b yapmış oldukları bu amelleri ile onların kâfir olduğunu beyan etti.

Allah’ın Kanunlarının Dışında Kanun Koyanlar Rablik İddia Edenlerdir Egemenlik Allah’ın olmayınca, egemenler ilâhlık ve Rablik konumunda, egemenlik altında bulunanlar ise kulluk konumunda olurlar. Haram yani yasak, helal yani serbestlik, farz yani zorunluluk gibi yasaları koyanlar kendilerini rab ilan etmişlerdir. İnsanları, bu koydukları kanunlarına itaate davet eden veya zorlayan tağut olur. Yani koyulan yasa ve kanunlara itaat etmek ibadettir. Kanunu koyana itaat ona ibadettir. Örneğin Allah’ın koyduğu kanunlara itaat eden Allah’a ibadet etmiş olur. Milletvekillerinin koyduğu kanunlara itaat eden onlara ibadet etmiş olur. Örneğin Allah b içkiyi, kumarı, zinayı ve faizi yasaklamıştır. Bu konuda Allah’a b itaat edip bu yasaklardan uzak duranlar Allah’a ibadet etmiş olurlar. Türkiye’deki milletvekilleri de içkiyi, kumarı, zinayı ve faizi serbest kılmışlardır. Bu konuda milletvekillerine itaat edenler, onlara ibadet etmiş olurlar. Nitekim az önce geçen hadisi şerifte Yahudi ve Hıristiyanlar, bilginlerinin ve rahiplerinin yasak ve serbestliklerinde onlara itaat ettikleri için, Allah resulü onların bu şekilde bilginlerine ve rahiplerine ibadet ettiklerini Adiy’e açıklamıştı. Allah da b Yahudi ve Hıristiyanların bu şekilde bilginlerini ve rahiplerini kendilerine rabler edindiklerini ifade etmişti. Yani bu ayetin kapsamında şunu çok açık bir şekilde söyleyebiliriz ki; bugün Türkiye’deki milletvekillerinin veya diğer şahısların çıkardıkları kanunlarda onlara itaat edenler, onları kendilerine 19

rab kabul etmiş ve onlara ibadet etmiş olurlar. Allah’ın dışında başka birisini rab kabul edip ona ibadet eden kişi de hiç şüphesiz kâfirdir. Aynı şekilde bir insan, Allah’a ait olan hükmetme yetkisini kendisinde veya başka birisinde görürse veya başka birine bu yetkiyi verirse bu kişi de kâfir olur. Çünkü hükmetme yetkisini verdiği kişiyi rab ve ilah olarak kabul etmiş olur. Yaratma yani yoktan var etme özelliği hükmetme özelliği gibi sadece Allah’a ait olan bir özelliktir. Allah’ın dışında başka bir varlığın yaratabileceğine inanan bir şahıs nasıl kâfir oluyorsa, aynı şekilde Allah’ın dışında başka birisinin yasa koyabileceğine inanan kişi de kâfir olur. “İyi bilin ki, yaratma da emretme de O’na aittir. Âlemlerin Rabbi olan Allah yücelerin yücesidir.” [Araf, 54] Allah’ın Bir Takım Hükümlerini Kabul Edip Bir Kısmını İnkâr Etmek Allah’ın b dini bütündür parçalanamaz. Bir kısmı alınıp bir kısmı reddedilemez. Kur’an’ı Kerim’de ve Allah Resulünün sahih hadislerinde İslam dininin tüm yasaları ve ilkeleri belirlenmiştir. Allah’ın b insanlara koyduğu yasaların bir kısmını kabul edip bir kısmını reddeden kâfir olur. “Yoksa siz (Allah’ın indirdiği) Kitab’ın bir kısmına inanıp, bir kısmını inkâr mı ediyorsunuz? Artık sizden bunu yapanın cezası, dünya hayatında rezil olmaktan başka bir şey değildir. Kıyamet gününde ise onlar azabın en şiddetlisine uğratılırlar. Çünkü Allah, yaptıklarınızdan habersiz değildir. Onlar, ahireti verip dünya hayatını satın alan kimselerdir. Artık bunlardan azap hiç hafifletilmez. Onlara yardım da edilmez.” [Bakara, 85-86] Allah’ın namaz, oruç, zekât ve hac gibi hükümlerini kabul edip zina, hırsızlık, adam öldürme cezaları gibi hükümlerini kabul etmemek kitabın bir kısmını kabul edip bir kısmını inkâr etmek demektir. Nitekim bu, şüphesiz küfürdür ve sahibini kâfir yapar. Örneğin Allah b şöyle buyurmaktadır: “Ey iman edenler! Oruç sizden önce gelip geçmiş ümmetlere farz kılındığı gibi size de farz kılındı. Umulur ki; korunursunuz.” [Bakara, 183] “Ey iman edenler! Öldürülenler hakkında size kısas farz kılındı. Hüre karşı hür, köleye karşı köle, kadına karşı kadın kısas edilir.” [Bakara, 178] İşte yukarıdaki iki ayeti kerimede Allah b iki ayrı hükmünü bildirmektedir. Birincisi orucun farziyeti 20

Özel Makale

ile ilgili hükmü, diğeri ise haksız yere öldürülen biri için kısas hükmüdür. Her iki ayette de “kutibe” yani ‘üzerinize farz kılındı’ kelimesi kullanılmaktadır. İşte oruç hükmünü kabul edip kısas hükmünü inkâr edenler şüphesiz kitabın bir kısmını kabul edip bir kısmını inkâr edenlerdir. Örneğin yine Allah b şöyle buyuruyor: “Yaptıklarına bir karşılık ve Allah’tan caydırıcı bir müeyyide olmak üzere hırsız erkek ile hırsız kadının ellerini kesin. Allah, mutlak güç sahibidir, hüküm ve hikmet sahibidir.” [Maide, 38] “Zina eden kadın ve zina eden erkekten her birine yüzer değnek vurun. Allah’a ve ahiret gününe inanıyorsanız, Allah’ın dini(nin koymuş olduğu hükmü uygulama) konusunda onlara acıyacağınız tutmasın. Mü’minlerden bir topluluk da onların cezalandırılmasına şahit olsun.” [Nur, 2] “Artık ‘güvenliğe kavuşursanız’ namazı dosdoğru kılın. Çünkü namaz, mü’minler üzerinde vakitleri belirlenmiş bir farzdır.” [Nisa, 103] Allah Resulü g şöyle buyurmaktadır: “Kim dinini değiştirirse onu öldürün!” [Buhari Hadis No:3017] İşte bunlar dinimizin hükümleridir. Her kim bunların bir kısmını kabul edip bir kısmını inkâr ederse şüphesiz o kâfir olur ve İslam dininden çıkar. İbn-i Teymiyye şöyle demektedir: “Açık ve mütevatir olan vaciplerin vucubiyetine ve açık ve mütevatir olan haramların haramlığına iman, imanın en büyük asıllarından ve dinin en büyük kurallarındandır. Bu farz ve haramları inkâr eden, âlimlerin ittifakıyla kâfirdir.” [Mecmuu’l Fetava, C.12, S.496] Yine İbn-i Teymiyye şöyle demektedir: “Helal (serbestlik), Allah ve Resulünün helal kıldıklarıdır. Haram (yasak), Allah ve Resulünün haram kıldıklarıdır. Din, Allah ve Resulünün yasa olarak koyduklarıdır. Hiç kimse, Allah Resulünün yasa olarak koyduğu yasaların dışına çıkamaz. Yetki sahiplerinin insanlara dayatmaları vacip olan kanunlar bunlardır. Mücahidlerin ise bu yasalar için cihad etmesi vaciptir. Her bir şahsın bu yasalara tabi olması ve bu yasalara yardımcı olması ona vaciptir.” [Mecmuu’l Fetava, C.35, S.372] İbn-i Abdilber et-Temhid kitabında şöyle diyor: “Âlimler icma ettiler ki; sarhoş edici üzüm içkisini helal gören, Allah’ın b kitabındaki ayetini reddeden bir kâfirdir. O mürteddir ve eğer bundan döner ve tevbe ederse tevbe ettirilir. Eğer tevbe etmezse diğer kâfirler gibi kanı helaldir. [Et-Temhid, C.1, S.142-143] Görüldüğü gibi İslam âlimleri de Allah’ın b

herhangi bir farzını inkâr edenin kâfir olacağında ittifak halindedirler. Dolayısıyla Allah’ın yasalarını önemsemeyip kendi yasalarını koyanlar, Allah’ın yasalarını kaldırıp beşerin yasalarını insanlara dayatanlar kâfirdirler. Allah’ın Kanunlarının Dışında Başka Rablerin Seçildiği ve Allah’ın Anayasasının Dışında Başka Anayasaların Tercih Edildiği Referandumu Boykot Edin Tüm bu açıklamalardan sonra şunu söyleyebilir ki; Türkiye’de veya dünyanın onlarca ülkesinde meydana gelen milletvekilleri, parlamenter, belediye, genel ve yerel seçimler, Allah’ın dışında kanun koyucu, ilah ve rab seçimleridir. Bu seçimlerde oy kullanıp tercih belirleyenler müşrik ve kâfirdirler. Çünkü bu seçimlerde oy kullananlar, Allah’ın dışında hükümler koyan rableri seçmektedirler. Çünkü milletvekilleri halktan, mutlak otorite ve yasa koyma yetkisini istemektedirler. Hiç şüphesiz Allah’ın dışında bir rab kabul etmek küfürdür ve İslam dininden çıkıştır. Allah’ın yasaları dışında yasa belirleyen ve insanları kendisine itaate ve ibadete çağıran yasa koyucular tağutlardır. Bunların ve bunlara ibadet edenlerin tekfir edilmesi, bunlardan ve bunlara ibadetten beri olunması vaciptir. Bunları yerine getirmeyenler İslam dininden ve milletinden çıkarlar. Çünkü Allah’ın dışında kendisine ibadet edilen tüm ilahların inkâr edilme rüknü, Lailaheillallah’ın birinci rüknü olan “lailahe” rüknüdür. Allah’ın dışında kendisine ibadet edilen ilahları tekfir ve inkâr etmeyenler, bu rüknü yerine getirmemiş olurlar. Dolayısıyla telaffuz ettikleri tevhid kelimesinin gereğini gerçekleştirmemiş olurlar. Tevhid kelimesinin gereğini yerine getirmeyenler ise Müslüman olamazlar. Tevhid kelimesinin ilk rüknünde ifade edilen tağutlara küfretmekle emrolunduğumuz bu emri; Allah’tan başkasına ibadetin batıl olduğuna inanmak, bunu terk etmek, buna kin beslemek, ehlini tekfir etmek ve onlara düşmanlık etme ile yerine getirebiliriz. Aynı şekilde Allah’ın anayasasının dışında konulan anayasa seçimleri de şirk ve küfür seçimleridir. Bu bağlamda Türkiye’de yakın zamanda da gerçekleşmesi düşünülen yeni anayasa ve başkanlık seçimleri, ilah ve rab seçme ve Allah’ın anayasası dışında başka anayasanın seçilme seçimleridir. Hiç şüphesiz Allah’ın dışında başka bir ilah veya rab seçen veya Allah’ın anayasası dışında

başka anayasa belirleyen veya bunu seçen kâfirdir. Bundan dolayı Türkiye’deki tüm halkın bu açıdan küfre ve şirke düşmemeleri için bu referandum seçimlerine ve bundan sonra gelebilecek tüm milletvekili, belediye ve anayasa referandumları ve benzeri seçimlerine iştirak etmemeleri gerekir. Referandumda evet diyenler kâfir olacağı gibi hayır diyenlerde kâfir olur. Müslümanların hiçbir şekilde seçim sandıklarına gitmemesi, o sandıklardan ve mekânlardan uzak durması, oy kullananları tekfir etmesi ve onlardan beri olup onlara düşmanlığını ilan etmesi gerekir. Müslümanların Allah’ın dışında başka Rab ve O’nun anayasası dışında başka anayasa tercih etmeleri söz konusu olamaz. Allah’ın hükümlerinin olduğu bir konuda hiçbir mü’minin başka hüküm seçme hakkı yoktur. “Allah ve Resulü, bir işe hükmettiği zaman, hiçbir mü’min erkek ve kadın için o işte kendi isteklerine göre seçme hakkı yoktur. Kim Allah’a ve Resulüne isyan ederse, artık gerçekten o, apaçık bir sapıklıkla sapmıştır.” [Ahzab, 36] Türkiye’de bazı kimseler İslam Devleti’nin referanduma ‘Evet’ veya ‘Hayır’ diyeceğini iddia edip bizi kendi siyasetlerine alet etmek istemektedirler. Bunu iddia eden budalalar hala anlamadılar mı ki; biz onlarla demokrasi, laiklik, Allah’ın şeriatinin dışında başka anayasalar koymaları ve benzeri diğer şirk ve küfürleri sebebiyle savaşıyor ve onlara düşmanlık ediyoruz. İslam Devleti sizden, Allah’ın dışında taptıklarınızdan, demokrasinizden, laikliğinizden, anayasanızdan, kanunlarınızdan, milletvekillerinizden, onlara oy verenlerinizden beridir ve yalnızca âlemlerin Rabbi olan Allah’a ibadet edinceye kadar aramızda kin ve düşmanlık vardır. Bunun yanı sıra tüm muvahhid kardeşlerimizden; Allah’ın hükmetme özelliğinin Allah’tan alınıp tağut milletvekillerine verildiği, Allah’ın dışında rablerin seçildiği ve Allah’ın anayasasının dışında başka anayasaların tercih edildiği tüm oy kullanma mekânlarının hedef alınmasını istiyoruz. Oraları basın, yakın, yıkın ve ateşe verin. Hem tağutları hem de referandumda oy kullanarak onlara ibadet eden tüm kâfirleri ve müşrikleri öldürün. Yeryüzünde din tamamen Allah’ın oluncaya kadar kâfirleri her şirk mabedlerinde yakalayın ve öldürün. “Fitne ortadan kalkıncaya ve din tamamen Allah’ın oluncaya kadar onlarla savaşın! (İnkâra) son verirlerse şüphesiz ki; Allah onların yaptıklarını çok iyi görür.” [Enfal, 39] 21

22

Özel Makale

Hamd, âlemlere rahmet olsun diye Resulünü kıyamete yakın kılıçla savaş peygamberi olarak gönderen Allah’a mahsustur. Salat ve selam, savaş peygamberi Muhammed’e g, ehline, sahabesine ve tüm takipçilerine olsun. Allah b, Kur’an’ı Kerim’im birçok yerinde, Müslümanları ve insanları sürekli bir şekilde imtihan edeceğini ve onları sınayacağını bildirmektedir. “Andolsun ki; sizi biraz korku ve açlıkla, bir de mallar, canlar ve ürünlerden eksilterek deneriz. Sabredenleri müjdele.” [Bakara, 155] “Andolsun, içinizden, cihad edenleri ve sabredenleri belirleyinceye ve durumlarınızı ortaya koyuncaya kadar sizi deneyeceğiz.” [Muhammed, 31] “İnsan, kendisinin başıboş bırakılacağını mı sanır!” [Kıyamet, 36] “Görmüyorlar mı ki, onlar her yıl bir veya iki kere belâya çarptırılıp imtihan ediliyorlar. Sonra ne tövbe ederler, ne de ibret alırlar.” [Tevbe, 126] Allah b zaten bizi sınamak ve hangimizin daha güzel amel işleyeceğini ortaya koyması için ölümü, hayatı ve dünyanın ziynetlerini yaratmıştır. “O, hanginizin daha güzel amel yapacağını sınamak için ölümü ve hayatı yaratandır. O, mutlak güç sahibidir, çok bağışlayandır.” [Mülk, 2] “İnsanların hangisinin daha güzel amel yaptığını deneyelim diye şüphesiz biz yeryüzündeki şeyleri ona bir ziynet yaptık.” [Kehf, 7] Nitekim bu imtihanlarda sadıklar ile yalancılar, cihad edenler ile oturanlar, iyiler ile kötüler birbirinden ayrılırlar. “Allah, pis olanı temizden ayırmak, pis olanların hepsini birbiri üstüne koyup yığarak cehenneme koymak için böyle yapar. İşte onlar ziyana uğrayanların ta kendileridir.” [Enfal, 37] “Eğer siz (Uhud’da) bir acıya uğradınızsa, (Bedir’de de düşmanınız olan) o kavim de benzer bir acıya uğramıştır. O günleri biz insanlar arasında döndürür dururuz (zaferi bazen bir topluma bazen öteki topluma nasip ederiz.) Ta ki; Allah, iman edenleri ortaya çıkarsın ve aranızdan şehidler edinsin. Allah zalimleri sevmez. Bir de Allah, iman edenleri arındırmak ve küfre sapanları mahvetmek için böyle yapar.” [Al-i İmran, 140-141] İmtihanın Amaçları Allah b çok çeşitli amaçlar ile insanları özellikle de iman edenleri sınar. Bazen iman edenlerin sadakatini ortaya koymak için onları sınar, bazen de şehidler edinmek için… Bazen iman edenleri ayırmak için

sınar, bazen de iman edenleri arındırmak için… Bazen cihad edenleri ortaya çıkarmak için sınar, bazen de sabredenleri görmek için… Bazen sevdiği kullarının günahlarını affettirmek için musibet verir bazen de kullarından hayır dilediklerini… “Andolsun ki; biz onlardan öncekileri de imtihandan geçirmişizdir. Elbette Allah, doğruları ortaya çıkaracak, yalancıları da mutlaka ortaya koyacaktır.” [Ankebut, 3] “Allah, sizden iman edenleri ayırt etmek, sizden şehidler edinmek için böyle yapar. Allah, zalimleri sevmez.” [Al-i İmran, 140] “Bir de Allah, iman edenleri arındırmak ve küfre sapanları mahvetmek için böyle yapar.” [Al-i İmran, 141] “Yoksa siz; Allah, içinizden cihad edenleri (sınayıp) ayırt etmeden ve yine sabredenleri (sınayıp) ayırt etmeden cennete gireceğinizi mi sandınız?” [Al-i İmran, 142] Allah Resulü g şöyle buyuruyor; “Allah kimin hakkında hayır dilerse ona musibet verir.” [Buhari, Hadis No:5645] Allah b yeryüzünde salih kullarını en ağır imtihanlardan geçirir. “İnsanlar, imtihandan geçirilmeden, sadece ‘İman ettik’ demeleriyle bırakılıverileceklerini mi sandılar?” [Ankebut, 2] En büyük belalara maruz olanlar önce Peygamberler, sonra da fazilette onları takip edenlerdir. Resulullah g bir hadis-i şeriflerinde şöyle buyurmaktadır: “İnsanlar içinde en ağır imtihana çekilenler peygamberlerdir. Sonra sırasıyla (derece bakımından) onları takip edenler, sonra onları takip edenlerdir. Kişi dinine göre müptela kılınır (imtihana çekilir). Eğer dininde salabetli ise imtihanı (göreceği bela ve musibet) ağır olur. Eğer dininde gevşek ise o oranda imtihan edilir. Bela o kimseyi devamlı takip eder. Nihayet onu bırakıncaya kadar. Böylece kul, yeryüzünde hatası olmadığı halde yürür.” [Tirmizi, Hadis No:2398; Müsned, Ahmed bin Hanbel, Hadis No:1481] Allah Resulü ve sahabesi birçok defa büyük musibetlerle sınanmışlardı. Bunlardan bir tanesi de Ahzab günüydü. Allah azze ve onların çetin imtihanlarını Kur’an’ı Kerim’de şöyle anlatmaktadır: “Hani onlar size hem üst tarafınızdan hem alt tarafınızdan gelmişlerdi. Hani gözler kaymış ve yürekler ağızlara gelmişti. Siz de Allah’a karşı çeşitli zanlarda bulunuyordunuz. İşte orada, iman edenler, sınanmış ve şiddetli bir sarsıntıyla sarsıntıya 23

Kafirleri gözetleyen murabıtlar

uğratılmışlardı. Münafıklar ve kalplerinde hastalık olanlar dediler ki; Allah ve Resulü bize aldatmacadan başka bir şey vaat etmediler. Onlardan bir taife dedi ki; ‘Ey Medine ehli bugün size gidecek yer yoktur. Geri dönün.’ Onlardan başka bir fırka ise Nebi’ye gelip diyor ki; ‘bizim evlerimiz açıkta, tehlikededir.’ Onların evi açıkta değildir ancak onlar kaçmak istiyorlar.” [Ahzab, 10-13] Evet, Allah Resulünün sahabesinin gözleri kaymış ve yürekleri ağızlarına gelmişti. Bazıları, Allah’ın onlara yardım etmeyeceği zannına kapılmıştı. Münafıkların maskesi düşmüş ve kaçmanın yollarını aramışlardı. Allah’ın b deyimiyle onlar, şiddetli bir şekilde sarsılmışlardı. Evet bugün, İslam Devleti’nin mücahidleri ve tevhidin askerleri de Allah’ın c onlara yazmış olduğu kaderi gereği büyük bir imtihan ile imtihan olunuyorlar ve olunacaklardır. Hiç şüphe yok ki; Allah’ın sünneti devam edecektir. Allah’ın sünnetinde bir değişme bulamazsın. Allah c mü’minlere şöyle demektedir; “Ey İman edenler kâfirlerden bir grup ile karşılaştığınızda sebat edin. Allah’ı çokça zikredin. Umulur ki; felaha erersiniz.” [Enfal, 45] Allah b elbette bizden öncekileri sınadığı gibi bizi de sınayacaktır. Samimi olup olmadığımızı ortaya koyacaktır. Cihad eden mi yoksa yerinde çakılıp kalan mı olduğumuzu ortaya koyacaktır. İbtila anında sabreden mi yoksa isyan eden 24

Özel Makale

mi olduğumuzu ortaya koyacaktır. Mademki imtihandan kaçışımız yoktur o halde bu imtihanı başarı ile geçmenin yoluna bakalım. Sabredelim ve Rabbimizin yardımını bekleyelim. Bizden önceki Salihlerin söylediklerini söyleyelim. “Mü’minler (düşman) birliklerini gördükleri zaman dediler ki: “Bu, Allah’ın ve Resulü’nün bize vadettiği şeydir; Allah ve Resulü doğru söylemiştir.” Ve (bu,) yalnızca onların imanlarını ve teslimiyetlerini arttırdı. [Ahzab, 22] “Nice peygamberler vardı ki, beraberinde birçok Allah erleri bulunduğu halde savaştılar da, bunlar, Allah yolunda başlarına gelenlerden dolayı gevşeklik ve zaaf göstermediler, boyun eğmediler. Allah sabredenleri sever.” “Onların sözleri, sadece şöyle demekten ibaretti: Ey Rabbimiz! Günahlarımızı ve işimizdeki taşkınlığımızı bağışla, ayaklarımızı (yolunda) sabit kıl; kâfirler topluluğuna karşı bizi muzaffer kıl!” [Al-i İmran, 146-147] İmtihan Anında Münafıkların Tavırları Münafıkların gerçek maskeleri sıkıntı anında ortaya çıkar ve kalplerinde gizlediklerini ortaya koyarlar. Rahatlık ve bolluk anında münafıkları tespit etmek oldukça güçtür. Lakin sıkıntı ve ibtila anında münafıkların gerçek yüzünü kolayca görebiliriz. İbtilanın faydalarından biri de; münafıkların mü’minlerden ayrıt edilmesi ve

gizlediklerini ortaya koymalarıdır. “Sonra o kederin ardından (Allah) üzerinize içinizden bir kısmını örtüp bürüyen bir güven, bir uyku indirdi. Bir kısmınız da kendi canlarının kaygısına düşmüştü. Allah’a karşı cahiliye zannı gibi gerçek dışı zanda bulunuyorlar; ‘Bu işte bizim hiçbir dahlimiz yok’ diyorlardı. De ki: ‘Bütün iş, Allah’ındır.” Onlar sana açıklayamadıklarını içlerinde saklıyorlar ve diyorlar ki: ‘Bu konuda bizim elimizde bir şey olsaydı, burada öldürülmezdik.’ De ki: ‘Evlerinizde dahi olsaydınız, üzerlerine öldürülmesi yazılmış bulunanlar mutlaka yatacakları (öldürülecekleri) yerlere çıkıp gideceklerdi. Allah, bunu göğüslerinizdekini denemek, kalplerinizdekini arındırmak için yaptı. Allah, göğüslerin özünü (kalplerde olanı) bilir.’ ” [Al-i İmran, 154] Münafıkların genel olarak karakterlerinde, daima güçlünün yanında yer alma vardır. Kim başarılı olursa onun yanında durmayı tercih ederler. Onlar için bağlayıcı olan husus, iman veya küfür değil bilakis başarı veya başarısızlıktır. “Sizi gözetleyip duranlar, eğer size Allah’tan bir zafer nasip olursa, “Sizinle beraber değil miydik?” derler. Kâfirlerin (zaferden) bir nasipleri olursa (bu sefer de onlara), “Sizin tarafınızı tutup sizi mü’minlerden korumadık mı?” derler. Artık Allah kıyamet gününde aranızda hükmedecektir ve kâfirler için mü’minler aleyhine asla bir yol vermeyecektir.” [Nisa, 141] “Onlar (münafıklar) düşman birliklerinin gitmediklerini sanıyorlardı. Eğer düşman birlikleri (bir daha) gelecek olsa, çölde bedevi Araplar arasında olup sizin haberlerinizi (oradan) sormayı arzu ediyorlardı. Eğer içinizde olsalardı ancak pek azı savaşırdı. [Ahzab, 20] Unutmamak gerekir ki; dünya hayatı geçici bir oyun ve eğlenceden ibarettir. Dünya hayatındaki nimetler ve sıkıntılar geçicidir. Dolayısıyla geçici olan dünyalık başarı, mal, mülk, evlat veya diğer nimetlere göz dikmemek bilakis gözlerimizi Rabbimizin takvalı kulları için hazırladıkları cennetlere dikmemiz gerekir. “Onlardan bazı gruplara, kendilerini denemek için yararlandırdığımız dünya hayatının süsüne gözünü dikme. Senin Rabbinin rızkı daha hayırlı ve daha süreklidir.” [Taha, 131] İmtihandan Başarılı Çıkanların Örneği Bu konuda en güzel örneklerden biri de İbrahim’dir n. Rabbi O’nu çok çetin imtihanlarla

denemiş ve O, hepsinde başarılı olmuştu. Rabbine gereği gibi teslim olmuş ve istenilenleri harfiyen yerine getirmişti. Hacer’i ve İsmail’i çölün ortasında bırakıp gitmiş ve İsmail’i kurban olarak kesmek istemişti. “Rabbi ona ‘Teslim ol’ dediğinde, ‘Âlemlerin Rabbine teslim oldum’ demişti.” [Bakara, 131] Ve imtihanı başarınca da Allah c onu güzel bir mükâfatla mükâfatlandırmış ve onu yeryüzüne imam kılmıştır. İşte ağır imtihanlardan sonra Rabbimizin mükâfatı budur. “Hani Rabbi, İbrahim’i birtakım kelimelerle denemişti. O da (istenenleri) tam olarak yerine getirmişti. (O zaman Allah İbrahim’e): “Seni şüphesiz insanlara imam kılacağım” dedi. (İbrahim) ‘Ya soyumdan olanlar?’ deyince (Allah:) ‘Zalimler benim ahdime erişemez’ dedi.” [Bakara, 124] Allah’ın b İbrahim’e olan mükâfatı sadece dünyada onu imam kılması değildi. Bilakis ahirette de onu salih kullarından kıldı. “İbrahim’in dininden kendini bilmezlerden başka kim yüz çevirir? Andolsun, biz onu dünyada seçtik, gerçekten ahirette de O salihlerdendir.” [Bakara, 130] Evet, ey İslam Devleti’nin muvahhid askerleri! Bugün, Allah’ın bize büyük fetihler ve zaferler vermeden önce zorluklarla imtihan ettiği sabır günüdür. Her kim sabreder ise ona zafer ve rıza vardır. Her kim sabredemez ve isyan ederse ona da gazap ve ceza vardır. “Andolsun ki, sizi biraz korku ve açlıkla, bir de mallar, canlar ve ürünlerden eksilterek deneriz. Sabredenleri müjdele. O sabredenler, kendilerine bir belâ geldiği zaman: Biz Allah’ın kullarıyız ve biz O’na döneceğiz, derler.” [Bakara, 155-156] “Evet, eğer sabrederseniz, sakınırsanız ve onlar da aniden üzerinize gelseler, Rabbiniz size meleklerden nişanlı beşbin kişiyle yardım ulaştıracaktır. Allah, bunu size sırf bir müjde olsun ve kalpleriniz bu sayede rahatlasın diye yaptı. Zafer, yalnızca mutlak güç ve hikmet sahibi Allah katındandır.” [Al-i İmran, 125-126] Ey Muvahhidler! Unutmayın ki; bu zorluktan sonra sizin için ancak kolaylık vardır. “Elbette zorluğun yanında bir kolaylık vardır. Gerçekten, zorlukla beraber bir kolaylık vardır.” [İnşirah, 5-6] Gözlerin kaydığı ve yüreklerin ağza geldiği ahzap savaşında Allah Resulü g ashabını şunlarla müjdeledi. 25

Tüm zorluklara sabrederek, ribat tutan bir mücahid

Bera bin Azib şunları rivayet eder: “Allah Resulü

g bize hendek kazmamızı emretti. Hendek kazarken

büyük ve sert bir kayaya rastladık. Bir türlü onu parçalayamadık. Şikâyetimizi Resulullaha götürdük. O balyozu eline aldı ve ‘Bismillah’ diyerek kayaya bir kere vurdu ve kayanın üçte birini parçaladı. Akabinde Nebi g: ‘Allahu Ekber!’ diyerek tekbir getirdi ve: ‘Allah bana Şam’ın anahtarlarını verdi. Vallahi ben oradaki kırmızı köşkü şu bulunduğum yerden görüyorum’ buyurdu. Sonra ikinci defa vurdu ve üçte birini daha kırdı. Akabinde Nebi g: ‘Allahu Ekber!’ diyerek tekbir getirdi ve: ‘Fars’ın anahtarları bana verildi! Vallahi ben Medain’in beyaz köşkünü şu bulunduğum yerden görmekteyim’ buyurdu. Sonra üçüncü defa vurdu ve kayayı yerinden çıkardı. ‘Allahu Ekber!’ diyerek tekbir getirdi ve: ‘Bana Yemen’in anahtarları verildi! Şu anda ben Sana’nın kapılarını şu bulunduğum yerden görmekteyim’ buyurdu.” [Müsned, Ahmed bin Hanbel, Hadis No:18694] Ey İslam Devleti mücahidleri! Sabredin ve sebat edin! Unutmayın ki; sizi bugüne getiren ne kâfirlere karşı olan sayınız, ne de silahlarınızdı. Bilakis sizi bugün, dünyanın 60’dan fazla devletinin sizin aleyhinizde bir araya gelmesine neden olan şey sizin Allah’ı hakkıyla birlemenizdir. Kanı ile sadakatini imzalayan ve bize hayatını adadığı davası için verdiği canı ile nasihat eden Şeyh Ebu Muhammed El Adnani’nin sözünü ve nasihatini hatırlayın. Allah ona rahmet etsin ve onu şehidlerden yazsın. O şöyle demişti: “Ey İslam Devleti askerleri! Şunu daima 26

Özel Makale

hatırlayın; siz cesaretsiz bir millet ile savaşıyorsunuz. Onlar ki; Ali’den yardım isterler, Hüseyin’den medet umarlar, Abbas’tan eman dilerler, Fatıma’dan zafer beklerler. İnsanlara tevekkül ederler ve Putlara ibadet ederler. Bu durumda Haşa Allah c size karşı onlara mı yardım edecek? O halde hazırlığınızı akideniz kılın. Kuvvetinizi takvanız kılın. Allah’ın yardımından da emin olun. Çünkü siz Allah’ın askerlerisiniz onun yolunda savaşıyorsunuz. Rafıziler ise şeytanın askerleridir. Tağut’un yolunda savaşırlar. Öyleyse; ‘Şeytanın dostları ile savaşın şüphesiz onun hilesi zayıftır.’ [Nisa, 76]” Amerika ve haçlı arkadaşları, kapirperest Peşmerge ve onların mürted kardeşleri, Rafıziler ve onların Şia kardeşleri, Sünnilerden Allah’a küfredip ona ortak koşarak kâfirlerle saf tutan bütün mürtedler bir safa toplanmış; Allah’ın tevhit ehli kulları da onlara karşı saf tutmuşken Allah c sizi yardımsız bırakır mı? Vallahi hayır. İyi bilin ki; Allah’ın yardımı yakındır. İyi bilin ki; bugünler, sadıkların ve yalancıların ortaya çıktığı ve Allah’a adak adayanların adaklarını yerine getirdiği gündür. Allah b şöyle buyurmaktadır: “Mü’minlerden öyle adamlar vardır ki, Allah’a verdikleri söze sadık kaldılar. İçlerinden bir kısmı verdikleri sözü yerine getirmiştir (şehid olmuştur). Bir kısmı da (şehid olmayı) beklemektedir. Verdikleri sözü asla değiştirmemişlerdir. Bunun böyle olması Allah’ın, doğruları, doğrulukları sebebiyle mükâfatlandırması, dilerse münafıklara azap etmesi yahut onların tövbesini kabul etmesi içindir. Şüphesiz Allah çok bağışlayandır, çok merhamet edendir. Allah, inkâr edenleri, hiçbir hayra ulaşmaksızın kin ve öfkeleriyle geri çevirdi. Allah, savaşta mü’minlere kâfi geldi. Allah, kuvvetlidir, mutlak güç sahibidir.” [Ahzab, 23-25] Allah’ın c bugünleri takdir etmesinde münafıkları ortaya çıkarması ve sadıkları da sıdkları sebebi ile mükâfatlandırması vardır. Allah bütün bu kâfirleri

geri çevirmeye kadirdir. Allah savaşta size yeter. Yeter ki; ondan hakkı ile korkun ve o sizi sevsin. O sizi sevdi mi size galip gelecek yoktur. Rabbinize bol bol tövbe edin, ona yönelin ve ona sığının. İyi bilin ki; sizin ondan başka dostunuz ve sahibiniz yoktur. İslam Devleti’ne özrü sebebi ile gelememiş Müslümanlara gelince... Ey Müslümanlar! Hiç şüphe yok ki; gelmeyi arzu edip de bazı özürlerin sizleri alıkoyması sebebi ile kardeşlerinize yardım edemeyeceğiniz vehmini şeytan akıllarınıza işlemesin. Unutmayın ki; dua mü’minin silahıdır. Onu kuşanın ve Allah’tan kardeşleriniz için sebat ve yardım dileyin. Hicret edemediğiniz için oturup yol beklemeyin. Bilakis Allah size hicreti nasip edene kadar elinizden geleni yapın. Allah’ın dinine ve Müslümanların cemaatine elinizden gelen tüm imkânlarınızı kullanın. Yapacağınız ameli küçük görüp hepten amelsiz kalmayın. Kendi imkânlarınızı gözden geçirin ve Allah’ın size verdiği nimetleri onun yolunda sarf edin. Unutmayın ki; tağutların ülkesinde yapacağınız bir amel İslam Devleti’nde yapacağınız amelden bize daha çok sevimlidir. Ey tağutların ülkesinden hicret etmeye güç yetiremeyen lakin savaşma imkânı olan Müslümanlar! Onlar nasıl gece gündüz bombalar ve uçaklarla Müslümanları öldürüyorsa, siz de aynı şekilde onları hedef alın. Nasıl ki; uçakları ile Müslümanların

evlerini yok ediyorlarsa, siz de onların evlerini hazırladığınız patlayıcılar ile yerle bir edin. Onlar nasıl ki; bugün Müslümanların üzerine bombalar yağdırıyorlarsa siz de onların üzerlerine bombalar yağdırın ve onları beklemedikleri yerlerinden vurun! Kalkın ey Allah’ın dininin yardımcıları! Kardeşlerinize yardıma kalkın! Allah’ın dinini yüceltmeye kalkın! Tağutların tahtlarını yıkmaya kalkın! Tağutların sizi hapsetmelerini beklemeyin! Onlar size gelmeden siz onlara gidin. Patlayıcı yelekleriniz ve silahınızı kuşanarak onlara gidin! Bilin ki; Allah’ın yardımı ve zaferi sizinledir. Onlar müşrik, sizler tevhid ehlisiniz. Onlar Rabbinizi her gün kızdırırken sizler Rabbinizi tevhid ile birlemekte ve onu razı etmek için çabalamaktasınız. Onlar Amerika’ya, Rusya’ya, silahlarına ve ordularına güvenirlerken sizler, âlemlerin Rabbi olan Allah’a güvenmektesiniz. Allah’ım! Günahlarımızı bağışla. Bizim günahlarımız sebebi ile bizi yardımsız bırakma! Üzerimize sabır ve rahmet yağdır. Bizi katından Melekler ve görünmeyen orduların ile destekle. Allah’ım! Kâfirlerin uçakları düşür, tanklarını imha et, gemilerini batır, ordularını dağıt! Allah’ım! Bizler sana hicret ettik bizim senden başka sahibimiz yok. Sen ne güzel Mevla ve ne güzel yardımcısın. Âlemlerin Rabbi olan Allah’a hamdolsun.

Allah yolunda sebat ederek çarpışan bir mücahid

27

28

Kadınlar İçin

Peygamberimiz Muhammed g, abidlerin ve zahidlerin efendisiydi. Zira Cebrail n, kulların Rabbinin katından kendisine gönderilmiş, kral bir nebi olmak ile abd (kul) bir nebi olmak arasında seçim yaptırılmış ve O g ikinciyi seçmiş ve fani dünyanın anahtarlarını reddetmişti. Ailesi çeşit çeşit fakirlik ve yoklukları tattı. Kisra Sarayı - Allah’ın düşmanları lüks içinde yaşarken, Resulullah g mütevazı bir hayatı yaşardı Yeryüzünü ele geçiren, boyunların karşılarında eğildiği en hayırlı ashabıyla gayemiz eyleme. Dünyalık bilgilerle de sonumuzu geçinecekleri kadar rızıkla yaşadılar. getirme.” [Tirmizi rivayet etmiştir.] Bizler şu günlerde; özellikle de dünyanın bize açılmasının ardından; öncü zahidlerin sahip olduğu bu ruhu kaybetmeye başladık. Öyle ki; dünya, ışıltısıyla onları kandıramamıştı ve onlar dünyadan selametin, ancak içindekileri terk etmekle olduğunu anlamışlardı. Bugünkü bazı kadınların halini derince düşünen bir kişi, onlarda ziyade bir lüks, dünya ve pislikleri yönünde bir hırs, azim görür. Eğer alışveriş yaparlarsa abartırlar ve israfta bulunurlar. Eğer eşlerinden bir şey isterlerse yorup bezdirirler. Eğer, maddi sıkıntıdan ötürü talepleri gecikirse yakınıp sızlanırlar. Belki de eşlerini borç almaya iterler. O da insanlara yüz dökmek, insanlar arasında çok istemekten kötü duruma düşmek zorunda kalır. Selef hanımlarından biri, kendilerine getireceği yemek hususunda Allah’tan sakınmasını tavsiye etmek için eşini her gün kapıya kadar uğurluyordu. Onun derdi helal ve haramdı! Bugünse bazı kadınlar kocalarını, sonu gelmez alınacak listeleriyle kapıya kadar uğurluyorlar. Ama eşi bu istediklerini nasıl alacak, nereden alacak umurunda bile değildir! İçlerinden bazılarının yiyecek ve giyecek dışında hiçbir derdi olmadığını görürsün. Eğer yerse daha fazlasını ister, eğer giyinirse övünür, eğer bir mecliste oturursa yemekten, elbiselerden, saç modellerinden ve renklerinden bahseder. Oysa Allah Resulü’nün g dualarından biri de şöyledir: “Dünyayı en büyük

Ey İslam’ın kızı! Ey Aişe’nin torunu! Ey dış elbisesi eskimiş halde olan Aişe’nin torunu! Gelin hep birlikte gerek saygınlık gerek neseb gerek din gerek ıslah gerek iffet gerek zenginlik gerek de takva açısından evlerin en hayırlısı, en şereflisi ve en iyisinde bir gezinti yapalım! Bu evler, senin peygamberin Muhammed’in g evleridir. Odaları küçük, basit ve mütevazıydı. Genişliği neredeyse iki kişiye dahi yetmeyecek kadardı. Üzerinde uyuduğu yatağına gelince; Mü’minlerin Annesi Aişe i bize o yatağı şöyle tanımlıyor: “Nebi’nin g üzerinde yattığı döşeği deriden olup dolgusu lif idi.” [Muttefekun aleyh] Faruk Ömer bin El-Hattab’ın bizlere aktardığı uzunca hadiste şöyle geçer: “ Resulullah’ın g yanına girdim. Bir hasırın üzerine yaslanmıştı. Ben de oturdum. Örtüsünü araladı. Üzerinde bundan başka bir şey yoktu. Baktım, hasır yan tarafına iz bırakmış. Resulullah’ın g kilerini gözden geçirdim. Baktım ki, bir sâ’ (dört avuç) miktarı arpa... odanın bir köşesinde bir o kadar da karaz yaprağı var; bir de asılı deri... Bunu görünce gözyaşlarımı tutamadım, Bana: Neye ağlıyorsun ey Hattab’ın oğlu, diye sordu. - Ya Nebiyyellah, niçin ağlamayayım! Baksana hasır yan tarafına iz bırakmış. İşte kilerin! İçinde şu gördüklerimden başka bir şey görmüyorum! Öte yanda Kayserle Kisra meyveler ve ırmaklar içinde... Sen ise Allah’ın Resulü g ve güzidesi olduğun halde 29

kılardık. Ona bir şey bulaşmamışsa (yıkamaya gerek duymaz), onunla namaz kılardık.” [Ebu Davud tahric etmiştir] Subhanallah! En hayırlı yüzyılların kadınlarından birinin belki de sadece bir elbisesi vardı da o üzerindeyken hayız olur ve o elbisesi üzerindeyken temizlenirdi. Bugün ise ümmetimizin kadınlarının evleri neredeyse elbise ve süs eşyalarından dolup taşacak!

Müslümanların ilk nesilleri basit evlerde yaşardı

işte kilerin, dedim. Bunun üzerine: Ey Hattab’ın oğlu! Ahiret bizim, dünya onların olmasına razı değil misin, buyurdular. Ben de: Tabi ki de, dedim.” [Sahih Müslim] Allah Resulü’nün g ve ehlinin yiyeceğine gelince; bazen aylar geçerdi de evlerinde ateş yanmazdı. Yaşantıları çoğunlukla “iki kara” denen hurma ve su ile geçerdi. Dahası bazen kendilerine gelen et olurdu da Aişe i bu etin azlığını vasfetmek için “etçik” derdi. Taberi r şöyle demiştir: “Allah Resulü g ile sahabelerden, tabiinden en hayırlı selefin, rahat, bolluk içinde ve zenginlik ve nimetlerin güzelliğine karşılık geçim sıkıntısı olan bir hayatı seçip fakirliğin, yokluğun acısına sabretmeyi ve sert ve kaba elbise ve yemeklerin sıkıntısını seçmeleri, özellikle azık ve yetecek kadar maişet ile yetinmeleri ve dünyadaki zühdün fazileti gereğiydi. Allah Resulü g, geçim sıkıntısını ve buna sabretmeyi tercih ederek; açlıktan günlerce karnına taş bağlayarak gezerdi. Oysa Rabbinden, Tihame dağlarını kendisi için altın ve gümüş yapmasını dilese yapacağını biliyordu. Salihler de bu yolda gitmiştir.” Allah için ey Müslüman kadın! Ummu Seleme’nin i şu hadisini iyice bir düşün: “Resulullah g zamanında biz hayız olur, hayız günlerinde bir elbise giyer, temizlenince hayızlı iken giydiğimiz bu elbiseye bakardık: Eğer ona kan bulaşmışsa, yıkar ve o elbise içinde namazı 30

Kadınlar İçin

Birisi şöyle diyebilir: “Sizin ancak, kulları üzerindeki nimetinin eserini görmek isteyen Allah’ın helal kıldığını haram kıldığınızı görüyorum! Bu durumda şöyle deriz: “Allah’ın kullarına helal kıldığı güzel şeyleri haram kılmaktan Allah’a sığınırız ancak bu sadece yaratılmışların en hayırlısının ahlakıyla ahlaklanmaya bir davettir. Zühd, hakiki mü’minin; dünya gözünde küçülüp de ahiret kalbinde büyüyen kişinin süsüdür. Allah b, kulları üzerinde nimetinin eserini görmek ister yoksa israf ve tutumsuzluğun etkilerini değil! Aynı şekilde, hanımların, güçleri yetmese bile eşlerinden her canlarının çektiğini isteyerek onlara zulmettiklerini de görmek istemez. Bizler kadınları bu güzel süsle süslenmeye davet ediyoruz. Burada ayrıca ailelere karşı cimrilik ve pintilik hususunda erkekleri uyarmayı da unutmuyoruz. Müslüman bir eşin üzerine düşen, ailesine ve evlatlarına, aşırı sıkmadan ve aşırı gevşeklik de göstermeden infak etmektir. Geniş-imkânları olan, nafakayı geniş imkânlarına göre versin. Bu şekilde şeytanın kardeşi olmaksızın cömertlik mertebelerine ulaşır. Mal sahibi olup da ailesine karşı cimrilik etmesin. Aksine Allah’tan, ailesine yedirdiği her lokmanın ve kalplerine her soktuğu mutluluğun ecrini beklesin. Allah niyetleri en iyi bilendir. Ancak ihtiyaç sahibi ise de sırf kendisine anlayış göstermeyen, haline acımayan bir eş için de kendi kendisine kaldıramayacağı yükler yüklemesin. Son duamız; âlemlerin Rabbi olan Allah’a hamdolsun. Allah’ım salatın ve selamın nebilerin ve resullerin efendisi, ehli ve tüm ashabı üzerine olsun.

31

Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla “Elif Lâm Mîm. İnsanlar, (sadece) ‘İman ettik’ diyerek, sınanmadan bırakılacaklarını mı sandılar? Andolsun ki, biz onlardan öncekileri de imtihandan geçirmişizdir. Elbette Allah, doğruları ortaya çıkaracak, yalancıları da mutlaka ortaya koyacaktır.” [Ankebut, 1-3] Yardımıyla İslam’ı izzetli kılan, kahrıyla şirki zelil kılan, işleri emriyle evirip çeviren, kâfirleri yavaş yavaş tuzağına çeken, adaletiyle günleri dönüşümlü kılan ve faziletiyle akıbeti muttakiler için kılan Allah’a hamdolsun. Salat ve selam Allah’ın İslam’ın fenerini kılıcıyla yükselttiği kişiye olsun. Bundan sonra; Seçkin kelimelerin yoluyla gönderdiğim, işte sana yeni bir öğüt geldi… Savaşın ve savaş seslerinin eşiğinde duran bir askerden… Yürekten ve can-ı gönülden şefkatli bir yürek atışı sana geldi… Ebu Musab ez-Zerkavi’den, onu bu çağın ehlinden 32

Makale

ve yiğitlerinden görenlere; Büyük şan ve şeref sahibi mahzun ümmetin acıları beni üzmeye devam ediyor. Azarlanmış ümmetin vücutları benden uzak durmaya devam ediyor. Alçak şer türlerinden hain eller onu zehirledi. Zillet ve horluk örtüsüne yaslandı. Hainlik ve kahır kâselerinden yudumladı. Vaciplerinden ve önemli işlerinden geri bırakıldı. Hayallerinden ve emellerinden engellendi. Hastalık, cesedin diğer uzuvlarını tahrip etmeye başladı. Bir kazığa bağlanıp ıssız bir yere atıldı. Yeryüzünün vahşi kurtları üzerine üşüştü. Mafsalları pençeler ve köpek dişleri arasında parçalanır oldu. Bu durum, İmam Ahmed ve Ebu Davud’un Sevban’dan h rivayet ettiği Nebi’nin g sözüdür. Allah Resulü g şöyle buyurmaktadır: “Yiyicilerin tabakları üzerine üşüşmeleri gibi ümmetlerin (diğer milletlerin) her taraftan sizin üzerinize üşüşmeleri yakındır. Dedik ki: ey Allah’ın Resulü! Bu, bizim o zaman az olmamızdan dolayı mıdır? Dedi ki: Siz o zaman çok olursunuz, lakin selin önündeki çerçöp gibi olursunuz. Düşmanlarınızın kalplerinden sizin heybetiniz çıkar ve sizin kalplerinize de vehn girer. Dedik ki: Vehn de

nedir? Dedi ki: Hayatı sevmek ve ölümü kerih görmektir.” Ahmed’in rivayet ettiği başka bir rivayette ise şöyle geçer: “Hayatı sevmeniz ve savaşı kerih görmenizdir.” [Sünen, Ebu Davud, Hadis No: 4297; Müsned, Ahmed bin Hanbel, Hadis No:8713 ] Ey İslam ehli bilin ki; ibtila, “Lailaheillalah”ın şu yeryüzüne indiği günden beri devam edip gelen uzun bir tarih ve uzun bir kıssadır. Nebiler ve sadıklar ibtila olundular. Aynı şekilde muvahhid imamlarda ibtila olundular. Her kim nefsini “Lailaheillalah”ı yüklenmeye, ona yardım etmeye ve onu yeryüzünde ikame etmeye hazırlarsa, bela, sıkıntı ve yorgunluk gibi bu şerefli amelin bedelini ödemesi gerekir. Sen bunların neresindesin? Bu yol, Âdem’in n meşakkat çektiği, Nuh’un n kendisi için haykırdığı, Halil’in n ateşe atıldığı, İsmail’in n kurban edilmesi için yere yatırıldığı, Yusuf’un n az bir değere satıldığı ve hapis yattığı, Zekeriya’nın n testereyle biçildiği, efendi ve iffetli Yahya’nın n boğazlandığı, sıkıntının Eyyüb’ü n daralttığı, Davud’un n ağlayışını fazlasıyla artırdığı, İsa’nın n vahşi hayvanlarla yürüdüğü, fakirliğe ve türlü türlü eziyetlere maruz kalan Muhammed’in g yoludur. Sen ise oyun ve eğlence ile mi oyalanıyorsun? Allah c yaratıkların bazısını bazılarıyla imtihan eder. Kâfiri mü’min ile imtihan ettiği gibi mü’mini de kâfirle imtihan eder. İmtihanın bu çeşidi, mü’min ve kâfir herkesin ortak böleni olan imtihan türleridir. Allahu Teâla şöyle dedi: “Mülkün elinde bulunduğu (Allah) ne yücedir. O, her şeye güç yetirendir. O, hanginizin daha güzel amel yapacağını sınamak için ölümü ve hayatı yaratandır. O, mutlak güç sahibidir, çok bağışlayandır. [Mülk, 1-2]

Müslim Allah Resulü’nden g, O da Rabbinden b şunu rivayet eder; “Ben seni ancak imtihan etmek ve seninle (insanları) imtihan etmek için gönderdim” [Müslim, Hadis No:63-2865] Kur’an ve sünnetten öğrendiğimiz kadar, Yahya n gibi bir kısım Nebileri, düşmanları onları öldürmüş ve onlara müsle (azalarını parçalama) yapmıştır. Göğe yükseltilen İsa n ve Şam’a hicret eden İbrahim n gibi bir kısım Nebiler ise, kavimleri onları öldürmeye teşebbüs ettiklerinde onlardan ayrılarak kendilerini kurtarmışlardır. Mü’minlerden ise, azabın en kötüsüne uğratılanları görmekteyiz. Onlardan bazıları ateş hendeklerine atılmakta, bazıları şehid olmakta, bazıları sıkıntı, meşakkat ve zulüm altında yaşamaktadır. Yurtlarından atıldıkları, öldürüldükleri ve işkenceye uğratıldıkları halde Allah’ın onlar için dünya hayatında vadettiği zaferi nerede? İbtila, Allah’ın tüm yaratıkları üzerindeki kaderidir. Lakin bu ibtila, Allah’ın yardımını celbeden hayırlı kulların üzerindeki şiddeti daha çok artar ve daha çok büyür. Bu seçkin kullara arınma, ayıklanma ve terbiye dersleri gerekir. Sa’d bin Ebi Vakkas’tan rivayet edildiğine göre Nebi g şöyle buyurmuştur: “İnsanlar içinde en ağır imtihana çekilenler peygamberler ve daha sonra salihlerdir. Daha sonra sırasıyla (derece bakımından) onları takip edenler, sonra onları takip edenlerdir. Kişi dinine göre müptela kılınır (imtihana çekilir). Eğer dininde sağlam ise imtihanı (göreceği bela ve musibet) artırılır. Eğer dininde gevşek ise imtihanı hafifletilir. Kul, yeryüzünde hatası olmadığı halde yürüyene kadar, bela o kimseyi devamlı takip eder.” [Müsned, Ahmed bin Hanbel, Hadis No:1481; Tirmizi, Hadis No:2398] Beyhaki Şuabu’l İman adlı eserinde, Taberani

Dinde bir önder olmak ancak sabır ve yakin ile mümkün olur

33

Mu’cemu’l Kebir adlı eserinde ve İbn-i Sa’d ise Tabakat adlı eserinde Abdullah bin İyas bin Ebi Fatıma o da babasından o da dedesinden rivayet ettiğine göre şöyle dedi: “Ben Allah Resulü’nün g yanında oturuyorken Allah Resulü g şöyle buyurdu: Kim sıhhatli olup hastalanmamak ister? Dedik ki; Ey Allah’ın Resulü bizler isteriz. Allah Resulü g şöyle dedi: Yapmayın! Bizler bunu, onun yüzünden anladık. Allah Resulü g dedi ki; saldıran bir merkeb gibi olmak ister misiniz? Sahabeler dedi ki; hayır, ey Allah’ın Resulü! Allah Resulü g dedi ki; Sizler bela (musibet) ve kefaret ashabı (günahları bağışlanan) olmak istemez misiniz? Sahabeler dediler ki; evet, Ey Allah’ın Resulü! Allah Resulü g dedi ki; Allah’a yemin olsun ki, Allah b ancak mü’min bir kula iyilik yapmak istediği için ona musibet verir. Onun Allah katında öyle bir derecesi vardır ki, bir kul, musibet ondan zail olmadan o musibet vesilesi ile ulaştığı dereceye hiçbir ameli ile ona erişemez.” [Taberani, Mu’cemu’l Kebir, Hadis No:813; Beyhaki, Şuabu’l İman, Hadis No:9393] Cabir’den h rivayet edildiğine göre Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Afiyet ehli kıyamet günü, musibet ehlinin erişeceği sevabı gördüklerinden ötürü (dünyada iken) derilerinin makasla kesilmiş olmasını isterler.” [Beyhaki, Sunenu’l Kubra, Hadis No:6553; Tirmizi, Hadis No: 2402] Enes bin Malik’ten rivayet edildiğine göre Resulullah g şöyle buyurdu: “Dünya nimetlerinden en çok yararlanan bir kişi kıyamet günü getirilir ve Allah b: ‘Onu cehenneme bir kere daldırın’ der. Daha sonra bu kişi getirilir ve Allah b şöyle der: ‘Ey âdemoğlu! Sen hiç nimete eriştin mi? Hiç göz aydınlığı gördün mü? Hiç sevinç yaşadın mı?’ Kul der ki; ‘İzzetine yemin olsun ki; hayır!’ Daha sonra Allah b; ‘Onu ateşe geri götürün’ der. Daha sonra dünyada iken en şiddetli belalara uğramış biri getirilir. Allah Tebareke ve Teâla der ki; ‘Onu bir kere cennete daldırın.’ Daha sonra o kul getirilir ve Allah b şöyle der: ‘Ey âdemoğlu! Sen hiç sıkıntı gördün mü?’ O kişi der ki; ‘İzzetine yemin olsun ki; hayır!’ Şuana kadar hiçbir sıkıntı görmedim.’ ” [Müslim, Hadis No: 55-2807; Müsned, Ahmed bin Hanbel, 13660] Şakiku’l Belhi der ki: “Her kim sıkıntının sevabını görürse sıkıntıdan çıkmak istemez.” Allah b, dinin yasalarını tamamlayıcısı olarak cihadı meşru kılmıştır. Onun derecesini öyle yükseltti ki, Rabbani mükellefiyetin zirvesi haline geldi. Onda, nefislerin kerih gördüğü ve korktuğu şiddet ve belayı kıldı. Daha sonra onu, imanın cevherine ve tevhidin sırlarına sevdirdi ve yakınlaştırdı. İmanında sadık ve güçlü olanların dışında hiç kimse onu talep etmez. “Mü’minler ancak Allah’a ve 34

Makale

Resulüne iman eden, ondan sonra asla şüpheye düşmeyen, Allah yolunda mallarıyla ve canlarıyla savaşanlardır. İşte doğrular ancak onlardır.” [Hucurat, 15] Cihadın hakikati; nefsin, Rabbinin ve yaratıcısının emirlerini yerine getirmek ve buna tekrar yönelmek için kendisini O’na soyutlaması ve parlatmasıyla ayakta kalır. Bu da ancak bu yolun sıkıntı ve meşakkatlerle kuşatılmasıyla gerçekleşir. Bundan dolayı Allah b şöyle buyurmaktadır: “Allah dileseydi, onlardan intikam alırdı. Fakat sizi birbirinizle denemek ister. Allah yolunda öldürülenlere gelince, Allah onların yaptıklarını boşa çıkarmaz. Onları hidayete erdirecek ve durumlarını düzeltip ıslah edecektir. Ve onları, kendilerine tarif edip tanıttığı cennete sokacaktır.” [Muhammed, 4-6] Ve şöyle buyurmaktadır: “Eğer Allah dileseydi birbirlerini öldürmezlerdi. Ama Allah dilediğini yapandır.” [Bakara, 253] İbn-i Kesir bu ayetin tefsirinde şunları söylemektedir: “Yani kişi, dostunu açığa vuracağı ve düşmanının rezilliğini ortaya koyacağı, sabırlı mü’minin günahkâr münafıktan ayır edileceği bir meşakkate uğraması lazımdır. Bundan kasıt ise; Allah’ın b mü’minleri imtihan ettiği Uhud günüdür. Bununla imanları, sabırları, dayanıklıkları, sebatları ve Allah ve Resulüne olan itaatleri ortaya çıktı. Ayrıca bununla Münafıkların perdeleri yırtıldı, cihada olan muhalefetleri, korkup geri kaçmaları ve Allah ve Resulüne hainlikleri ortaya çıktı. Ey Allah’ın kulları! Allah’ın c şu ayetini tefekkür edin. “İnsanlardan kimi, Allah’a bir ucundan ibadet eder, eğer kendisine bir hayır dokunursa, bununla tatmin bulur ve eğer kendisine bir fitne isabet edecek olursa yüzü üstü dönüverir. O, hem dünyasını, hem de ahiretini kaybetmiştir. İşte bu, apaçık ziyanın ta kendisidir.” [Hac, 11] Bagavi tefsirinde İbn-i Abbas’tan k şunları rivayet etmektedir: “Araplardan bazı adamlar Allah Resulüne g iman edip İslam’ından sonra çocuğu olduğunda ve nesli devam edip malı çoğaldığında şöyle derdi: ‘Bu güzel bir dindir. Bu harika bir dindir.’ Ve bu şekilde imanına devam eder ve imanında sebat ederdi. Lakin İslam’ından sonra çocuğu olmadığında, atları ve malları çoğalmayıp ona kıtlık ve kuraklık isabet ettiğinde şöyle derdi: ‘Bu kötü bir dindir.’ Daha sonra dinini terk edip dininden çıkardı ve küfrü ve inadı üzere kalırdı. Seyyid Kutub r şöyle diyor: “Vicdanların mutlaka musibetler yolu ile eğitilmeli, hak mücadelesi uğrundaki kararlılık derecesinin ise korkularla, ağır belâlarla, açlıkla, mal, can ve ürün kayıplarıyla denenmeli, sınavdan geçirilmelidir. Mü’minin, inancının yükümlülüklerini yerine getirebilmesi için bu musibetler kaçınılmazdır.

Çünkü mü’minler inançları uğrunda ne kadar gitmek isterken rastladım. Ona dedim ki; “Ey amcacığım! yükümlülüklere katlanırlarsa, inançlarının vicdanlarında Allah seni mazur görmüştür.” Her iki kaşını kaldırarak kazanacağı değer o oranda yükselir. Bağlılarının, uğrunda şöyle dedi: “Ey kardeşimin oğlu! Allah b bizi gerek hafif yükümlülüklere katlanmadıkları ucuz ve düşük maliyetli gerek ağır olarak savaşa çağırmaktadır.” inançlar daha ilk darbe ile karşılaşılır-karşılaşılmaz kolayca feda edilebilir. Demek oluyor ki, bu durumlarda katlanılan yükümlülükler, herhangi bir inanca, bağlılarının vicdanında değer kazandıran, psikolojik bir bedeldir. Söz konusu inancın başkalarının vicdanında da değer kazanabilmesi için öncelikle bağlılarının bu bedeli ödemeleri gerekir. Mü’minler inançları uğrunda ne derece acılara katlanırlarsa, ne oranda fedakârlıklara girişirlerse inançlarının vicdanlarındaki değeri İnsanlar cihadı terk ettiler ve oyun ve eğlenceye daldılar daha da artar, ona daha sıkı biçimde bağlanırlar. Dikkat edin! Allah kimi severse ona bela verir… Bu böyle olduğu gibi, söz konusu inancın değerini Sıkıntılı günler için sabredin. Muhakkak ki; akıbet yabancıların kavrayabilmeleri için bağlılarının onun sabredenindir. uğrunda musibetler ile karşılaştıklarını ve karşılaştıkları Sabır ancak bana yazılan şeyleredir. musibetlere sabretmelerini görmeleri gerekir. Yakında Allah sıkıntıyı giderecektir. Ayrıca sözünü ettiğimiz musibetler, bu inancın Benzerlerin için sıkıntıdan sonra rahatlık takip eder. bağlılarının bel kemiklerinin sağlamlaşması ve dinamiklik derecelerinin artması için de gereklidir. Sebebine gelince, Seyyid Kutub r şöyle dedi; sıkıntılar; mü’minin potansiyel güçlerini, saklı enerjilerini İman, sırf dille söylenen bir söz değildir. İman, harekete geçirir, onun kalbinde ancak musibetlerin birtakım yükümlülükleri olan bir gerçektir. Kendine özgü darbeleri altında keşfedebileceği gizli çıkış ve nüfuz ağırlıkları bulunan bir emanettir. Sabretmeyi gerektiren kanalları açar, vicdanında ancak gözlerdeki perdeyi bir cihaddır. Katlanılması zorunlu olan bir çabadır. Bu kaldıran, kalplerin pasını silen sıkıntı ortamı içinde yüzden, insanların “inandık” demeleri yeterli değildir. yeşerebilecek doğru değer yargılarının, ince ölçülerin ve Sınavdan geçirilmeden, bu sınav esnasında kararlılıklarını isabetli düşüncelerin gelişip serpilmesini sağlar. [Fi-zilali’l ortaya koymadan, bu sınavdan cevherleri arınmış, kalpleri berraklaşmış olarak çıkmadan sırf böyle bir iddiada Kur’an, C.1, S.145.] İmam Şafi’ye r soruldu: “Mü’min için imtihan bulunmakla bırakılmazlar. Tıpkı ateşin altını eriterek, edilmek mi yoksa temkin mi daha hayırlıdır? İmam şafi saf altın madeni ile karışımında bulunan diğer değersiz dedi ki; “Yazıklar olsun sana! Temkin ancak beladan sonra madenleri birbirinden ayırması gibi altının eritilerek gelir.” saflaştırılmasıdır. Fitne kelimesinin sözlük anlamı Safvan bin Ömer’den rivayet edildiğine göre şöyle budur. Bu açıdan kelimenin kendine özgü bir anlamı, demiştir: “Ben Humus’un valisi iken Dımeşk ehlinden bir çağrışımı ve bir işareti vardır. Aynı şekilde sınavlarda kaşları düşmüş yaşlı bir adama bineği üzerinde savaşa kalpleri şekillendirir. İşte, bu iman uğruna sınavdan 35

geçirilme olgusu, yüce Allah’ın ölçüsünde değişmez bir temel, her zaman geçerli olan bir kanundur! “ Andolsun ki, biz onlardan öncekileri de imtihandan geçirmişizdir. Elbette Allah, doğruları ortaya çıkaracak, yalancıları da mutlaka ortaya koyacaktır. “ [Ankebut, 3]

Irak’taki Bucca Kampı, Allah’ın hak üzere olan birçok kullarına sınama yeri oldu

Kuşku yok ki, iman, yüce Allah’ın yeryüzündeki emanetidir. Bu emaneti ancak ona lâyık olanlar, onu taşıyacak güce sahip bulunanlar, kalplerini tüm diğer duygulardan soyutlayıp, içtenlikle ona özgü kılanlar yüklenebilir. Onu rahata ve konfora, huzur ve güvenliğe, nimet ve aldanmaya tercih edenler taşıyabilirler bu emaneti. Bu emanet, yeryüzü halifeliğidir. İnsanları Allah’ın yoluna sevk etme, yüce Allah’ın mesajını insanların hayatında gerçekleştirme görevidir. Hiç kuşkusuz bu, onur verici bir emanettir. Ve bu emanet oldukça ağırdır. Bu emanet, insanların yerine getirmekle yükümlü oldukları yüce Allah’ın bir emridir. Bu yüzden sınamalara sabredecek şekilde özel yöntemle hareket etmek gerekmektedir. [FiZilali’l Kur’an, C.5, S.2720] Allah yolunda cihadın yolunda yürüyen savaşçıların, savaşın tabiatını, talep ettiği hedefine doğru giderken ki; isteklerini ve Salihlerin kanlarıyla ibadet etmesi gereken yolunu iyi kavramaları gerekir. Bu yolun, arkadaşları ve sevdikleri kaybetme yolu, dostları ve vatanı terk etme yolu olduğunu idrak etmesi gerekir. Nitekim Nebilerden sonra mahlukatın en hayırlıları olan Allah Resulü’nün g ashabı, 36

Makale

hicretin acısına, malın, ehlin ve evin kaybedilme sıkıntısına Allah için katlandılar. Peki, biz bunların neresindeyiz? Bu mücahid grubun, yürüdüğü bu yolunda, bazı emirlerin ve kardeşlerin kaybedilmesi gibi ona gelen sıkıntılar üzerine sabretmesi ve ecrini Allah’tan beklemesi, onların yolunda yürümesi ve bunun Allah’ın sünneti olduğunu bilmesi gerekir. Yine bilmesi gerekir ki; Allah b bu ümmetten Salih kullarını seçmektedir. Zafer için acele etmemesi gerekir. Çünkü Allah’ın vaadi hiç şüphesiz gelecektir. Her Müslüman bilmesi gerekir ki; yol uzasa da, sıkıntılar çoğalsa da ve bu yolda yürüyenler azalsa da hakka tabi olmak ve buna sabretmek zafere giden en kestirme yoldur. Yolu kolaylaşsa da ve o yolda yürüyen, zaferin yakın olduğunu zannetse de haktan ayrılmak ancak yalnız bırakılmayı beraberinde getirir. Onun bu zanları vehimden öte bir şey değildir. Allahu Teâlâ şöyle buyurmaktadır: “Şüphesiz bu, benim dosdoğru yolumdur. Buna uyun. (Başka) yollara uymayın. Zira o yollar sizi Allah’ın yolundan ayırır. İşte sakınmanız için Allah size bunları emretti.” [Enam, 153] İşte cihad budur. Zirve ve meyve budur. Zafer, uzun sabırdan ve savaş alanlarında uzun bekleyişten sonra gelir. Düşmanların kazanılması ve sıkıntılarına sabredilmesi için birbirini takip eden aylar ve seneler boyunca beklemen gerekir. Eğer sen bu acıları yudumlamazsan, Allah sana zafer ve fethi vermeyecektir. Çünkü zafer, sabır iledir. Şeyhu’l İslam İbn-i Teymiyye şöyle dedi: “Dindeki imamlığa ancak, sabır ve yakîn ile ulaşılabilir.” Hakkın anlaşılması, tevhid ve akide, sadık, sabırlı, bu yolun sıkıntılarına ve meşakkatlerine tahammül eden, eziyete alışkın, yorgunluğa hazır, bu anlayışı yeryüzüne tatbik edip ihya etmek için ölümden başka bir şeye razı olmayan insanlar bunu taşımazlar ise bu anlayış, akide ve tevhid hayal âleminde bir kukla gibi kalır ve

Vehn* hastalığının sebep olduğu felaket (*Hayatı sevmek ve ölüm ve savaştan nefret etmek)

üzerinde hayatın ruhu cereyan etmez. Bu anlayış ve akide, bazılarının temenni ettiği gibi nazari ve felsefi kalıplarla süslemekle veya pratiğin ruhundan ve hayata aktarılma realitesinden uzak cafcaflı konuşmalarla ikame olmaz. Muhakkak ki; İslam bugün, ciddiyete sarılmış, meşakkate susamış, yorgunlukla rahatlayan, sadık ve sabreden yiğitlere oldukça ihtiyacı vardır. Bunlar, merhalenin gereklerine sessizce tercüme oluyorlar… Sadece eylemi gerçekleştirme sesini işiten, yorgunluğun oturtamadığı, bıkkınlığın ulaşamadığı, mücadelenin emellerini bitiremediği büyük gayret, güçlü irade ve sadık nefis sahibi yiğitler… Ciddiyet ve çalışma için artık kollarını sıva. Yolunda şiddetine ve sarplığına sabret. Şöyle denildi; “her türlü belaya karşı sabrı, her türlü nimete karşı şükrü hazırlamayan ve zorlukla beraber kolaylığın olduğunu bilmeyen aciz kalır.” Yazıklar olsun nefsime! Cennetlere doğru giden kavmi barındıran himmet binasını yükseltmedi. Yaşıt hurilere, cennet ağaçlarının gölgesine ve kokusu etrafa yayılan cennet kokularına yürümedi. Kaybolmayıp Allah yolunda öldürülenlerin Rabbimin arşına şeref olsun diye asılan altın kandillere doğru yürümedi. Allahu Teâlâ şöyle buyurmaktadır: “Küçük, büyük infak ettikleri her nafaka ve (Allah yolunda) aştıkları her vadi, mutlaka Allah’ın yaptıklarının daha güzeliyle onlara karşılığını vermesi için, onlar adına (ecir olarak) yazılmıştır. [Tevbe, 121] Taberi, bu ayetin tefsirinde Katade’den şunları rivayet etmektedir: “Allah yolunda ehlinden uzaklığını arttıran bir kavim, ancak Allah’a b yakınlığını artırmış olur.” [Taberi Tefsiri, C.14, S.565, Rivayet No:17465] Tüm işler öncesinde ve sonrasında yalnızca Allah’ındır.

Bizler sadece Allah’ın c kullarıyız. O’na kulluğumuzu yerine getirmek için çalışmaktayız. Allah’ın vadinin mutlaka gerçekleşeceğini bilmemiz ve hiçbir şüphe barındırmayan kati bir yakin ile buna inanmamız, kulluğun kemaliyetindendir. Lakin bizler, Allah’ın bildiği bir hikmeti gereği bazen işin hakikatini idrak etmeyebiliriz. Bazen zafer, ibtila ve imtihan gereği gecikebilir. El-Azim olan Allah doğru söylemiştir. “Mü’minlere yardım etmek ise üzerimizde bir haktır.” [Rum, 47] Allah c muvahhid kullarına zafer sözü vermiş ve yeryüzünde temkini sabredenler için kılmıştır. Önceki ümmetlere verilen zafer, sebat ve yeryüzünde temkin, sabırları ve Allah’a olan tevekkülleri karşılığında gerçekleştiğini haber vermiştir. Nitekim Allah c şöyle buyurmaktadır: “Hor görülüp ezilmekte olan kavmi (İsrailoğullarını), toprağına bolluk ve bereket verdiğimiz yerin doğu ve batı taraflarına mirasçı kıldık. Rabbinin İsrailoğullarına verdiği güzel söz, onların sabretmeleri karşılığında gerçekleşti. Firavun ve kavminin yaptıklarını ve (özenle kurup) yükselttiklerini yerle bir ettik.” [Araf, 137] Allahu Teâla’nın Nebisi Yusuf’un n çektiği gurbet ve melikin sarayında başına gelenlerden sonra ulaştığı izzet ve yeryüzünde temkin, ancak sabrı ve takvası sebebiyle gerçekleşti. “Gerçek şu ki, kim takvalı olur ve sabrederse, şüphesiz Allah, iyilikte bulunanların karşılığını boşa çıkarmaz.” [Yusuf, 90] Allah c kurtuluşu sabra bağlamıştır. Nitekim şöyle buyurmaktadır: “Ey iman edenler, sabredin ve sabırda yarışın, (sınırlarda) nöbetleşin. Allah’tan korkun. Umulur ki; kurtulursunuz.” [Al-i İmran, 200] Allah c dünyadaki güzel akıbetin sabredenler ve takva sahipleri için olduğunu zikretmiştir. “Şu halde sabret. Şüphesiz güzel akıbet, takva sahiplerinindir.” [Hud, 49] 37

Hilafet askerlerinin küfür güçlerine karşı devam eden savaşları kapsamında bizler hilafet saltanatının genişlemesinde ve Allah’ın düşmanlarını korkutmada, öldürmede ve zelil etmede başarılı olan mücahidlerin son olarak düzenlediği bazı operasyonlara göz atacağız. Bu operasyonlar, İslam Devleti’nin geçmiş haftalarda yeryüzünün doğusundaki ve batısındaki farklı cephelerde düzenlediği çok sayıda operasyondan sadece bir kaçıdır. Cezayir Vilayeti Cemaziyelevvel ayının yirmi sekizinde; Şehadet süvarilerinden biri –Allah O’nu kabul etsin-, Konstantin şehri merkezinde bir Cezayir polis merkezine bomba yüklü çantayla istişhadi operasyon düzenledi. Selahaddin Vilayeti Cemaziyelahir ayının ilk gününde; Fedailerden Iraklı Ebu Salih, Ebu El-Yeman ve Ebu Fuad -Allah 38

Haberler

onları kabul etsin- kardeşlerimiz, Samarra şehri etrafında bulunan ‘Selam Tugayları’ adlı Rafızi milislerinin istihbarat binasına saldırmak için harekete geçti. Harekete geçen fedailer, binanın içine sızmayı başardıktan sonra binada fedailer ile mürtedler arasında şiddetli çatışmalar meydana geldi. Meydana gelen çatışmalarda binada bulunanların tümü öldürüldü. Daha sonra fedailer, desteğe gelen Rafızi konvoyunu püskürtmeye çalıştı. Fedailerin mühimmatı bittikten sonra patlayıcı yeleklerini mürtedlerin toplulukları ortasında patlattılar. Düzenlenen bu mübarek fedai operasyonu sonucunda mürtedlerden yirmi yedi kişi öldü ve yaralandı. Öldürülen mürtedlerin arasında genel istihbarat subaylarından ‘Ebu Mehdi’ adlı mürted de bulunuyordu. Buna ek olarak istihbarat binasında ve mürtedlerin araçlarında büyük hasarlar meydana geldi. Cemaziyelahir ayının dokuzunda; Hilafet askerlerinden Şamlı Ebu Abdullah ve Iraklı Ebu Süraka -Allah onları kabul etsin- kardeşlerimiz,

Kabil Askeri Hastanesi’nde düzenlenen saldırı anından bir görüntü

Beyci’nin güneyinde bulunan ‘Hacac’ köyündeki Rafızi milislerinin topluluğuna operasyon düzenledi. Düzenlenen operasyonda hilafet askerleri ile Rafızi milisleri arasında çatışmalar meydana geldi. Meydana gelen çatışmalar sırasında fedailer, mühimmatları bittikten sonra patlayıcı yeleklerini patlattılar. Düzenlenen operasyon sonucunda Rafızi milislerinden en az kırk kişi ölürken, onlarca kişi de yaralandı. Doğu Asya Cemaziyelahir ayının sekizinde; Maravi şehri güneyinde, hilafet askerleri ile haçlı Filipin ordusu arasında meydana gelen çatışmalarda haçlı Filipin askerlerinden yirmiden fazla kişi ölürken, diğer birkaç kişi de yaralandı. Cemaziyelahir ayının on üçünde; Hilafet askerleri Filipinler’de, ‘Kutabatu’ şehri güneyinde bulunan ‘Datu Salibu’ köyündeki Filipin ordusunun mevkilerine operasyon düzenledi. Düzenlenen operasyonda bir Filipin askeri öldürüldü. Cemaziyelahir ayının on altısında; Hilafet askerlerinden bir grup, haçlı Filipin ordusunun, mücahidlerin Kutabatu şehri güneyinde bulunan ‘Datu Salibu’ mıntıkasındaki mevkilerine yönelik saldırısı girişimini püskürttü. Saldırı girişimi sırasında mücahidler, haçlı askerlerine bir dizi bombalı saldırılar düzenledi ve mürtedlerle birkaç saat boyunca çatıştı. Meydana gelen çatışmalarda aralarında bir albay ve bir yüzbaşı rütbeli iki subayında bulunduğu haçlı Filipin ordusundan on iki kişi öldürüldü. Bunun yanı sıra haçlı Filipin ordusundan birkaç kişi de yaralanırken, bir askeri araçları da imha edildi. İlerleme kaydedemeyen haçlı askerleri, arkalarına bakmadan kaçtı.

Horasan Vilayeti Cemaziyelahir ayının dokuzunda; Şehadet süvarilerinden Abdurrahman Et-Taciki, İbrahim EtTaciki, Sa’d El-Horasani, Cafer El-Hirati ve Müslim ElKabili -Allah onları kabul etsin- kardeşlerimiz, mürted askerlerin tedavi edildiği Kabil askeri hastanesine doğru harekete geçti. Fedai kardeşlerimiz hastaneye ulaştıktan sonra şehadet süvarilerinden biri bomba yüklü aracıyla hastanenin girişine istişhadi operasyon düzenledi. Daha sonra diğer dört fedai, hastanenin içine girdi ve mürtedlerden Allah’ın dilediği kadarını öldürdü. Bunun yanı sıra fedailer, hastane binasına saldırmaya çalışan mürtedlerin kuvvetleriyle de çatıştı. Mürtedlerin hastaneye saldırı girişimi sırasında fedailer ile mürtedler arasında yedi saat süren çatışmalar meydana geldi. Meydana gelen çatışmalar sırasında mühimmatları biten fedai kardeşlerimiz patlayıcı yeleklerini patlattı. Düzenlenen mübarek fedai operasyonu sonucunda Afgan askerlerinden ve istihbarat unsurlarından yaklaşık dört yüz mürted öldü ve yaralandı. Bengal Cemaziyelahir ayının on sekizinde; Hilafet askerlerinden biri -Allah O’nu kabul etsin- Daka şehrinde özel kuvvetlerin bir askeri eğitim kampına patlayıcı kemeriyle istişhadi operasyon düzenledi. Cemaziyelahir ayının yirmi beşinde; Şehadet süvarilerinden ‘Ebu Muhammed El-Bengali’ –Allah O’nu kabul etsin- kardeşimiz, Daka şehrindeki uluslararası havaalanının kontrol noktalarından birine ulaşmayı başardıktan sonra patlayıcı yeleğini mürted Bengal polislerinin ortasında patlattı. Patlamada mürted Bengal polislerinden çok sayıda kişi ölürken, diğer birkaç kişi de yaralandı. 39

Cemaziyelahir ayının yirmi altısında; Bengal’in kuzeydoğusunda bulunan ‘Sylhet’ kontrol noktası yakınlarında mürted Bengal kuvvetlerinin topluluğu üzerine bombanın patlatılması sonucunda mürted Bengal kuvvetlerinden onlarca kişi öldü ve yaralandı. Halep Vilayeti Cemaziyelahir ayının yirmisinde; Hilafet askerlerinden bir grup, Nusayri ordusunun Daru’l Fetih şehri kuzeyinde bulunan ‘Cubbu Abyad’ köyündeki mevkilerine operasyon düzenledi. Düzenlenen operasyonda hilafet askerleri ile mürtedler arasında şiddetli çatışmalar meydana geldi. Meydana gelen çatışmalarda mürtedlerden otuzdan fazla kişi öldürüldü. Operasyonun ardından hilafet askerleri kayıp vermeden üslerine geri döndü. Bunun yanı sıra hilafet askerlerinden başka bir grup, Nusayri ordusunun Daru’l Fetih şehri kuzeybatısında bulunan ‘Tel Muiz’ köyündeki topluluğuna operasyon düzenledi. Düzenlenen operasyonda mürtedlerden on beş kişi öldürüldü. Operasyonun ardından hilafet askerleri kayıp vermeden üslerine geri döndü. Bağdat Vilayeti Cemaziyelahir ayının yirmi birinde; Güvenlik müfrezelerinden biri, Bağdat’ın batısında bulunan ‘ElAmil’ mahallesinde bomba yüklü bir araç park etti ve Londra saldırısından sonra

40

Haberler

daha sonra aracı müşrik Rafızilerin topluluğu üzerine patlattı. Patlamada müşrik Rafızilerden yaklaşık yirmi bir kişi ölürken, kırktan fazla kişi de yaralandı. İngiltere Cemaziyelahir ayının yirmi üçünde; Hilafet askerlerinden Halis Mes’ud –Allah O’nu kabul etsin- kardeşimiz, haçlı koalisyon vatandaşlarının hedef alınma çağrılarına cevaben haçlıların yurdu ‘Londra’ şehrinde operasyon düzenledi. Düzenlenen operasyonda kardeşimizin Westminster Köprüsünde aracıyla onlarca kafiri ezmesi sonucunda kafirlerden üç kişi ölürken, elliden fazla kişi de yaralandı. Daha sonra kardeşimiz, İngiliz parlementosuna saldırdı ve parlemento binası nöbetçisi olan haçlı ingiliz polislerinden birini bıçaklayarak öldürdü. Kafkas Vilayeti Cemaziyelahir ayının yirmi beşinde; Fedailerden altı kişi Çeçenistan’da, Rus putperest nöbetçilerinin Grozni şehri kuzeybatısında bulunan Naorskaya köyü yakınlarındaki askeri bir üssüne operasyon düzenledi. Düzenlenen operasyonda fedailer, üstte bulunanlarla hafif silahlarla birkaç saat çatıştı. Meydana gelen çatışmalarda, kâfir Rus ordusundan en az altı kişi öldürülürken, üç kişi de yaralandı.

41

Allahu Teâlâ kullarına, kendilerini zarar ve eziyet verecek her türlü şeyden korumalarını emretmiştir. Onları temiz şeylere teşvik etmiş, akıllarına ya da bedenlerine zarar verecek kötü ve pis şeyleri haram kılmıştır. Resulünü de din ve dünya işlerini kapsayan bu rabbani kâmil menhec ile göndermiştir. Bu nedenle sünnet, Müslüman’ın bedenini ve aklını korumasını sağlayacak çeşit çeşit rabbani hediyelerle doludur. Allah c şöyle buyuruyor: “Onlar ki, yanlarındaki Tevrat’ta ve İncil’de (geleceği) yazılı bulacakları ümmi haber getirici (Nebi) olan Resule uyarlar; o, onlara iyiliği emrediyor, kötülüğü yasaklıyor, temiz şeyleri helal, murdar şeyleri haram kılıyor.” [A’raf, 157] Taberi r şöyle demiştir: “Onlara temiz şeyleri helal kılıyor, kavli; cahiliyede Bahira (beş kere doğuran ve beşinci yavrusu dişi olan deve), Saibe (Put namına 42

Makale

serbest bırakılan ve sütünden yalnızca misafirlerin faydalandığı deve), Vasile (biri erkek, diğeri dişi olmak üzere ikiz doğuran koyun veya deve) ve Ham (on nesli dölleyen erkek deve) gibi, Allah’ın kendilerine helal kıldığı yiyecekleri kendilerine haram kılmalarındandı. “Murdar şeyleri haram kılıyor” kavli de domuz eti, riba ve yiyeceklerden, içeceklerden Allah’ın haram kıldığı şeyleri helal kılmalarındandır.” İnsanların Çoğunun Farkında Olmadığı Sağlık Nimeti Allahu Teâlâ’nın insanlara en büyük nimetlerinden biri de, ancak onu kaybeden kişilerin kıymetini bilebildiği tam sağlıklı olma nimetidir. İnsan sıhhatini kaybederse tedavi olmak, eski sağlığına kavuşabilmek için elindeki tüm malını harcar. Allah Resulü’nün g sünnetinde, gerek

Buhari’nin El-Edebu’l Mufred’inde gerek de Sünenlerde rivayet edildiği üzere sağlık nimetine işaret edilmiştir. El-Edebu’l Mufred’de geçen rivayette Allah Resulü g şöyle buyurmuştur: “ Malı (ve nefsi) hakkında emniyet içinde olan, günlük yiyeceği yanında olduğu halde vücudu sıhhatli bulunan, dünyayı (bütün menfaatlerini) kazanmış gibidir.” Sahih Buhari’de de İbn-i Abbas’tan k şöyle dediği rivayet edilir: “Nebi g şöyle buyurmuştur: “ Sağlık ve boş vakit, insanlardan pek çoğunun bunlardan faydalanmak hususunda aldandıkları iki büyük nimettir.” İbn-i Battal, bu hadisin şerhinde şöyle demiştir: “Bu hadisin manası şudur: İnsan, keyfi yerinde ve bedeni sağlıklı olmadan boş kalmaz. Kim için bu hâsıl olursa, Allah’ın kendisine verdiği nimete şükrün terkiyle aldanmamaya gayret etsin. Kim şükrederse, Allah’ın emirlerine itaat edip yasaklarından kaçınmış olur, kim de bunda gevşeklik gösterirse o, aldanmıştır. Canlara Hasar Verilmesinin Haramlığı İnsanlardan bazılarının hali pek gariptir. Öyle ki; onlar, Allahu Teâlâ’nın kendilerine haram kıldığı büyük günahlar ve kötülüklerle sağlıklarını heder ediyorlar. Sigara ve aklı çalışmaz hale getirip uyuşturmada etkisi çeşitli düzeylerde olan, vücuda çok büyük zarar veren içkiler kullanmaları gibi. Bunlar ve haram kılınan diğer şeyler, yavaş ölümdür, bedenin helak edilmesidir. Allahu Teâlâ ise insanın kendini öldürmesini yasaklamış ve şöyle buyurmuştur: “ Ve kendi nefislerinizi öldürmeyin.” [Nisa, 29] Bu nedenle şeriat, dini ve canı korumakla gelmiştir. Dinin uğrunda; yeryüzünde fitne (şirk) olmaması, dinin tamamen Allah’ın olması için Allah yolunda cihada ruhsat verilmiştir. Ancak bunun dışında bir sebeple Müslüman’ın bedenine zarar vermesi ya da ne sebeple olursa olsun sağlığına zarar verecek bir şey yapması caiz değildir. Öyle ki; Hakim Müstedrek’inde Cabir’den şöyle rivayet etmiştir: “Peygamber g Medine’ye hicret edince Tufeyl bin Amr da onun yanına hicret etmiş. Onunla birlikte kavminden bir zat da hicret etmiş. Fakat Medine’de sıkılmışlardı. O zat hastalanmış ve sabırsızlık ederek oklarını almış; onlarla parmak eklerini kesmiş ve ellerinden kan fışkırmış. Neticede ölmüş. Müteakiben Tufeyl bin Amr onu rüyasında görmüş ve Rabbin sana ne yaptı? diye sormuş. O da: Peygamber’in g yanına hicret ettiğim için beni affetti, diye cevap vermiş. Tufayl: Ellerinin hali nedir? deyince: “Bana, senin bozduğun bir uzvunu biz düzeltemeyiz” dediler, cevabını vermiş, Tufeyl bu rüyayı Resulullah’a g anlatmış. Bunun üzerine Resulullah g: Allah’ım

onun ellerini de bağışla” diye dua etmiş.” Bu adam kendisini öldürmeyi kasdetmedi ancak yaptığı eylem onun ölmesine neden oldu ve Allah onu hicreti nedeniyle affetti. Bu da Allah Resulü’nün g kendisine duasından öyle anlaşılıyor. Ona denilen şu sözü bir düşün: “Senin bozduğun bir uzvunu biz düzeltemeyiz.” Bu bedenlere ancak Allah’ın rızası yolunda ve Allah’a itaat adına zarar verilebilir. Yoksa nefsin hevası, zevki ve yöneltmeleri uğrunda değil. Hastalığa Sabretmek Nebilerin Sünneti ve Salihlerin Menhecidir Sağlık ve deva nimetinin ortasında her Müslüman’ın, Rabbi’ne tevekkül etmesi ve tedaviyi bir sebep olarak görmesi gerekir. Eğer şifa bulursa bu sadece Allah’tandır. Eğer iyileşmezse de Rabbi’ne karşı; Rabbi’nin, gerek bedeninde gerek nefsinde; kendisine isabet eden her şeyle kendisinin derecesini yükseltmek, hatalarını silmek istediği hüsnü zannını beslemelidir. Müslüman, başına gelen musibetlerle Allah’tan ecrini beklemelidir. İşte bu, zorlukta ve rahatlıkta mü’minin halidir. İki Şeyh, Allah Resulü’nden şöyle buyurduğunu rivayet etmişlerdir: “Müslümana, vücuduna batacak bir dikene varıncaya kadar yorgunluk, hastalık, dert, hüzün, eza ve keder isabet ederse, Allah muhakkak bu musibetleri, o Müslümanın günahlarına kefaret sayıp günahlarını bağışlar.” Bu nedenle Selef’ten bazıları, hasta oldukları takdirde sevinirlerdi. “İnsanlar içinde belası en şiddetli olanlar peygamberlerdir. Sonra sırasıyla fazilette ilk olan, sonra ilk olandır.’’ İmam Buhari, Sahih’inde, Haris bin Suveyd bin Abdullah bin Mesud’un şöyle dediğini rivayet etmiştir: “Ben, Resulullah şiddetli humma hastalığıyla sarsılırken huzuruna girdim ve: - Ya Resullah, muhakkak ki, Sen şiddetli bir humma hastalığıyla sarsılmaktasın, dedim. Resulullah g: - “Evet, ben sizlerden iki kişinin rahatsızlığı kadar rahatsızım” buyurdu. Ben: - Şüphesiz bu iki kat rahatsızlığın Sizin için iki kat ecri vardır, dedim. Resulullah: - “Evet, bu katlanmış rahatsızlığın mükâfatı da böyle katlanmış olur. Müslümana bir diken batması ve daha küçük neviden bir eza isabet ederse Allah muhakkak bu ezaya karşılık, onun kötülüklerini ağacın kendi yapraklarını atması gibi bağışlar, buyurdu.” Allah’ın nebisi Eyyüb’ün n başına gelen ve uzayan, Allahu Teâlâ’nın, sabrından ötürü kendisini methettiği hastalığı gibi. Öyle ki; Allahu Teâlâ onun hakkında şöyle 43

Gençliğinden yaşlılık gelmeden önce istifade et

buyurmuştur: “Gerçekten, Biz onu sabredici bulduk. O, ne güzel kuldu. Çünkü o, (daima Allah’a) yönelip-dönen biriydi.” [Sad, 44] Sonra Eyyüb n, Rabbi’ne duasında direk iyileşmeyi talep etmedi. Aksine son derece edepli ve en güzel şekilde dua ederek şöyle dedi: “Şüphesiz bu dert (ve hastalık) beni sarıverdi. Sen merhametlilerin en merhametli olanısın.” [Enbiya, 83] Bu duasını da ancak hastalığının acısına ve zararına sabrederek, ecrini Allah’tan bekleyerek, insanların kendisinden uzaklaşmasının üstünden yıllar geçmesinden sonra etti. Hastalığı o kadar uzadı ki; o da sebeplerin en büyüğüne sarıldı. Bu sebep de elbette Allah’a b dua etmekten başka bir şey değildi. Peygamberlere tabi olanların menheci işte böyledir. Ebu Davud, Zühd kitabında Ebu’d Derda’dan h şöyle dediğini rivayet etmiştir: “Fakirliklerin en sevimlisi Rabbime tevazu ile olanıdır, ölümlerin en sevimlisi Rabbime özlemle olanıdır, hastalıkların en sevimlisi, hatalara kefaret olanıdır.” Kim, Sabırla Cenneti Satın Almak İster? İlk neslin, cennet talebiyle başlarına gelen imtihanlara sabır konusundaki hallerinin ilginçliğine örneklerden biri de Ata bin Ebi Rebah’ın İmam Buhari’de geçen şu rivayetidir: “İbn-i Abbas, bana: - Ben sana cennet kadınlarından bir kadın göstereyim mi? dedi. Ben: - Evet göster, dedim. İbn-i Abbas: - İşte şu (iri yapılı, uzun boylu) kara kadındır. Bu kadın bir keresinde Nebi’ye g geldi de: - Ben sara hastalığı krizini geçiriyorum ve ben kriz geçirince de avret yerlerim açılıyor. Benim için Allah’a dua ediver! dedi. 44

Makale

Nebi g: - “İstersen hastalığına sabret! Bunun karşılığında sana cennet vardır. İstersen sana afiyet vermesi için Allah’a dua edeyim!” buyurdu. Kadın: - Ben sabredeyim, dedi. Lakin avret yerlerim açılıyor, bunun için Allah’a dua ediver, dedi. Nebi g de onun için dua etti.” İyice bir düşün! Bu mü’mine kadın, cennete ve nimetlerine kavuşabilmek için dünyada saranın acısına katlandı. Kim de bunu garipserse kendisine İmam Tirmizi’nin Cabir’den rivayet ettiği şu hadis yeter: “Kıyamet günü başlarına bela ve sıkıntı gelenlere sevap verileceği zaman dünyada sıkıntı çekmeyenler o gün derilerinin keskin aletlerle kesilip parçalanmasını isteyecekler.” Allahu Teâlâ’nın kendisine sağlık nimeti verdiği kimsenin bu nimetten ötürü Allah’a hamdetmesi ve şükretmesi, Allah’ın kendisine verdiği şeyleri şu ayette de buyurulduğu üzere Allah’a itaatte kullanması gerekir: “Allah’ın sana verdiğiyle ahiret yurdunu ara, dünyadan da kendi payını (nasibini) unutma.” [Kasas, 77] Bunun için de sağlıklı olduğu günleri ve gücünü, kendisine hastalık ya da yaşlılık ya da güçsüzlük gelmeden önce iyiliklerini artırmada kullanması gerekir. Nitekim Allah Resulü g şöyle nasihat etmektedir: “Beş şeyden (gelmeden) önce beş şeyi değerlendir: Yaşlılığından önce gençliğin, hastalığından önce sağlığın, fakirliğinden önce zenginliğin, meşguliyetinden önce boşluğun, ölümünden önce hayatın.” [Hakim, Müstedrek’te rivayet etmiştir.] Her kime bir hastalık isabet ederse Allahu Teâlâ’ya hamdetsin. Zira bazı imtihanlar bazısından daha hafiftir. Bu nedenle, Allah’tan ecrini dileyerek başına gelene sabretmelidir. Özellikle de Allah yolunda yaralanmışsa... Zira başına gelene sabredip Allah yolunda yaralanması nimetine şükretmesi işlerin en üstünlerindendir. Allahu Teâlâ’dan tüm hasta Müslümanlara şifa vermesini, başlarına gelenleri günahlarına kefaret ve derecelerini yükseltici kılmasını diliyoruz. O, buna kadirdir ve gücü yetendir. Âlemlerin rabbi Allah’a hamdolsun.

45

Şeyh Süleyman bin Abdullah bin Muhammed bin Abdulvehhab r Allahu Teâlâ’nın “Sana indirilene ve senden önce indirilene gerçekten inandıklarını öne sürenleri görmedin mi? Bunlar, tağut’un önünde muhakeme olmayı istemektedirler; oysa onlar onu reddetmekle emrolunmuşlardır. Şeytan da onları uzak bir sapıklıkla sapıtmak ister. Onlara: “Allah’ın indirdiğine ve Resulüne gelin” denildiğinde, o münafıkların senden kaçabildiklerince kaçtıklarını görürsün. Öyleyse, nasıl olur da, kendi ellerinin sundukları sonucu, onlara bir musibet isabet eder, sonra sana gelerek: “Kuşkusuz, biz iyilikten ve 46

Makale

uzlaştırmaktan başka bir şey istemedik” diye Allah’a yemin ederler?” [Nisa, 60-62] ayetleri hakkında şöyle der: “Allah’tan başka bir ilah olmadığını bilen bir kişinin Allah’ın hükmüne boyun eğmesi, Resulü Muhammed g eliyle Allah’ın katından gelen emrine teslim olması gerekir. Her kim Allah’tan başka ilah olmadığına tanıklık eder sonra da çekişmenin meydana geldiği mevzularda Allah Resulü’nden başkasına muhakeme olmaya yönelirse şehadetinde yalan söylemiştir. Tevhid iki şehadet üzerine kurulu olduğuna göre bu iki şehadetin birbirine bağlı olmasından ötürü birinin diğerinden ayrılması söz konusu olamaz. Ve bu kitapta

(yani dedesi Şeyh Muhammed bin Abdulvehhab’ın r Tevhid kitabında) Allah’ın, kulları üzerindeki hakkını kapsayan la ilahe illallah şehadetinin manasıyla ilgili bölümde aynı zamanda Allah Resulü’nün hakkını içeren Muhammed Allah’ın resulüdür şehadetinin manasıyla ilgili olarak; O’nun bir kul olduğuna, kendisine tapılmadığına, yalan söylemeyen bir resul olduğuna, aksine kendisine itaat edilip tabi olunduğuna, çünkü Allahu Teala’dan tebliğde bulunduğuna, kendisinin Allah’tan risalet ve tebliğ etme makamına ve ihtilafa düştükleri takdirde insanlar arasında hükmetme hakkına sahip olduğuna, zira kendisinin ancak Allah’ın hükmüyle hükmettiğine, sevgisinin can, aile, mal ve vatan sevgisinden daha üstün olduğuna, uluhiyet adına hiçbir hak sahibi olmadığına aksine Allah’ın kulu ve resulü olduğuna dikkat çekilmiştir. Allahu Teâlâ’nın şu buyruğunda olduğu gibi: “Şu bir gerçek ki, Allah’ın kulu (olan Muhammed,) O’na dua (ibadet ve kulluk) için kalktığında, onlar (müşrikler,) neredeyse çevresinde keçeleşeceklerdi.” [Cin, 19] Allah Resulü g de şöyle buyurmuştur: “Şüphesiz ben O’nun kuluyum. Siz de Allah’ın kulu ve resulü deyin..” [Buhari rivayet etmiştir] O’na tabi olmak, çekişme durumlarında O’na muhakeme olmak, -kendisine iman ettiklerini iddia edip de başkalarına muhakeme olan münafıklar gibi- başkasına muhakeme olmayı terketmek de bunun gereklerindendir. Kul bununla tevhidin ve tabi olmanın kemalini gerçekleştirmiş olur ki; bu, onun saadetinin kemalidir ve bu, kelime-i şehadetin manasıdır. Bu açıkça ortaya çıktığı takdirde ayetin manası da şöyle oluyor: “Allahu Tebareke ve Teâlâ, Allah’ın resulüne ve daha önceki peygamberlere indirdiklerine iman ettiğini iddia edip de husumetlerin çözülmesinde Allah’ın kitabı ve resulünün sünneti dışındaki şeylere muhakeme olmak isteyenleri yermiştir. Aynı şekilde musannif ayetin iniş sebebini zikrederek şöyle demiştir: “Ibn-i Kayyım şöyle demiştir: ‘Tağut, kişinin, kendisiyle haddi aştığı her şeydir. Tuğyandan gelmektedir ve haddi aşmaktır.’ ” Davalıların, Allah’ın kitabı ve Resulü’nün g sünneti dışında kendisine muhakeme oldukları her şey tağuttur. Zira kendisiyle kesinlikle haddini aşmıştır. Buna dayanarak; her kim Allah dışında bir şeye taparsa tağuta tapmıştır. Mabuduyla haddi aşmıştır. Ona, olmaması gereken ibadet edilme hakkı vermiştir. Aynı şekilde her kim Allahu Teâlâ ve Allah Resulü’nden başkasına muhakeme olursa tağuta muhakeme olunmasına davet etmiştir. Allah’ın c, ayeti Allah’ın Resulü’ne ve O’ndan öncekilere indirdiğine iman ettiğini iddia eden kişinin (Allah ve Resulü’nden g) başkasına muhakeme olma istemesini yererek sunuşunu derince bir düşün! Sonra bu kişi kalkıp bir yandan iman iddiasında bulunuyor

Tağuti Uluslararası Ceza Mahkemesi

bir yandan da anlaşmazlıklarda Allah ve Resulü’nden g başkasını hakem tayin etmeye çağırıyor. “Öne sürenler” sözü, öne sürdükleri imanın nefyini kapsamaktadır. Bu nedenle şöyle buyurmamıştır: “İman edenleri gördün mü”? Eğer onlar gerçekten iman ehli olsalardı Allahu Teâlâ ve Resulü g dışındakilere muhakeme olmak istemezlerdi ve ayette onlar hakkında “öne sürüyorlar” denmezdi. Bu söz (öne sürüyorlar) sözü genellikle yalan iddiada bulunanlar ya da sözünün gereğini yerine getirmeyip aksini yaptığı için yalancı konumuna düşenler hakkında kullanılır. İbn-i Kesir şöyle demiştir: “Ayet, Kitap ve sünnetten sapıp da onlar dışındaki batıla muhakeme olanları yermektedir. Buradaki tağuttan maksat budur. Ve Allahu Teâlâ’nın “Onu reddetmekle emrolundular” kavli, tağuta muhakeme olmanın, imana zıt olduğunun delilidir. Zira iman, ancak tağutu reddetmekle ve ona muhakeme olmayı terketmekle sahih olur. Kim tağutu reddetmezse Allah’a iman etmemiştir. Allahu Teâla’nın “Şeytan da onları uzak bir sapıklıkla saptırmak ister” kavline gelince, yani: Allah’ın kitabı ve Resulü’nün sünneti dışında bir şeye muhakeme olma isteği, şeytana itaattendir. Zira o, kendi hizbini, ateş ehli olmaya çağırır. Ayette tağuta muhakemeyi terketmenin -ki bu kitap 47

Tağutların lideri Selman tağut hakimleri ile beraber

ve sünnetin dışındaki şeylerdir- farzlardan olduğuna, Kur’an ve sünnet dışındakilere muhakeme olanların mü’min olmadığına, hatta Müslüman bile olmadıklarına delil vardır. Ve Allahu Teâlâ’nın şu kavli “ Onlara: “Allah’ın indirdiğine ve elçiye gelin” denildiğinde, o münafıkların senden kaçabildiklerince kaçtıklarını görürsün.” Yani: Allah’ın indirdiğine ve Resulü’ne, muhakemeye çağrıldıklarında kibirlice yüz çevirdiler. Aynen Allahu Teâlâ’nın şu ayetinde buyurduğu gibi: “Aralarında hükmetmesi için Allah’a ve Resulüne çağrıldıkları zaman, onlardan bir grup yüz çevirir.” [Nur, 48] İbn-i Kayyım şöyle demiştir: “Bu, Kitap’ın ve sünnetin hakem kılınmasına davet edilip de bunu kabul etmeyerek reddeden kişinin münafıklardan olduğuna delildir. “Senden kaçabildiklerince kaçtıklarını görürsün” kavli: “Burada (fiil) geçişli değil geçişsizdir. Yani “yüz çeviriyorlar manasındadır. Yoksa “başkalarını alıkoyuyorlar” manasında değildir. Bu nedenle masdarı “sudud” olarak gelmiştir. Geçişli olanın masdarı ise “sadden”dir. Eğer Allahu Teâlâ yüzçevirenin nifakına hükmetmişse bir de bu yüzçevirmesine sözleriyle, ameliyle ve tasnifleriyle insanları Kitap ve sünneti hakem kılmaktan ve bu ikisine muhakemeden alıkoyanın durumu nasıldır? Sonra da bunun üzerine iyilik ve uzlaştırma istediğini iddia ediyor. Yani böyle yaparak “iyilik” ve de hakem kıldığı tağutla, kitap ve sünnet arasında bir uzlaşma mı istiyor?! Ben diyorum ki; şu zamanda bu, ilim ve iman iddiasında bulunan birçoklarının halidir. Eğer onlara “gelin Allah’ın indirdiğine ve resule muhakeme olalım” denirse “onların kibirli bir şekilde yüzçevirdiklerini görürsün.” [Münafikun, 5] Bunu bilmedikleri ve akıl etmedikleri bahanesini öne sürüyorlar. “Hayır; Allah, inkârlarından dolayı onları lanetlemiştir. Bundan dolayı pek azı iman eder.” [Bakara, 88] Ve Allahu Teâlâ’nın şu kavli: “Ya nasıl, elleriyle yaptıkları 48

Makale

yüzünden başlarına bir felaket gelince, hemen sana geldiler.” İbn-i Kesir şöyle demiştir: “ Allah Teâlâ münafıkları zemmetme (kötüleme) sadedinde: “Kendi işledikleri yüzünden başlarına bir musibet geldiğinde...” buyuruyor. Yani günâhları sebebiyle başlarına gelen musibetlerde takdir, onları sana sürükleyip getirdiği zaman onlar nasıl hemen sana geldiler ve bu musibetler yüzünden nasıl sana muhtaç oldular.” İbn-i Kayyım şöyle demiştir: “Denildi ki; musibet, onları rezilliklerini ortaya çıkardı. Hallerini ortaya koyan ayetin inmesi onlar için en büyük felaket ve zarardır. Allah Resulü’ne g muhalefet ederek elleriyle işledikleri yüzünden bedenlerinde, kalplerinde ve dinlerinde uğradıkları zararların en büyüğü kalp ve din musibetleridir. Öyle ki; (bu felaketler başa gelince) iyilik kötülük, hidayet dalalet, doğru yol sapıklık, hak batıl, ıslah fesat olarak görülür. Bu, kalbine isabet eden musibet nedeniyledir. Süfyan Es-Sevri Allahu Teâla’nın “Böylece onun emrine aykırı davrananlar, kendilerine bir fitnenin isabet etmesinden sakınsınlar.” [Nur, 63) kavli hakkında şöyle demiştir: “Bu, onların kalplerinin mühürlemesidir.” İbn-i Kesir, Allahu Teâlâ’nın “Sonra sana gelerek: “Kuşkusuz, biz iyilikten ve uzlaştırmaktan başka bir şey istemedik” diye Allah’a yemin ederler?” kavli hakkında şöyle demiştir: “Senden özür dileyerek: Senden başkasına gitmek ve senden gayrisi önünde muhakeme edilmemizi istemekten gayemiz; sadece iyilik etmek ve ara bulmaktandır; yani bu muhakeme edilmenin sıhhatine inandığımızdan değil, sırf yalakalık ve yapmacık kabilinden idi, diye yemin ediyorlar.” Başkası da şöyle demiştir: “sadece iyilik” yani: kötülük değil. “Ara bulmak” yani: iki düşmanın arasını bulmak için bunu yaptık. Sana muhalefet etmek istemedik, bunu senin hükmünden hoşnutsuzluk duyduğumuz için de yapmadık.” [Teysiru’l Aziz El-Hamid kitabından, özetle]

49

50

Article Makale

Halife, hilafet ilan edildikten sonra Müslümanları, yeryüzünün her yerinde Allah’ın düşmanlarıyla cihad etmeye, O’nun kelimesini yüceltmeye ve Müslümanların cemaatinin bayrağı altında toplanmaya çağırdı. Bu çağrıya, saflarını birleştirmek ve mü’minlerin emirine biat etmek isteyen dünyadaki mücahid cemaatlerden güçlü icabetler geldi. Nitekim bu cihad eden cemaatlerin bazıları, halifenin kendilerine tayin edeceği yeni bir emirin yönetiminde kendi mıntıkalarındaki diğer cihad eden cemaatlerle birleştiler. Haçlıların işgal ettiği ve kendilerinden sonra vekil tayin ettiği uşakları olan tağutların da korumaya çalıştığı uydurma sınırlarla kendi aralarında paylaştığı Müslümanların toprakları olan Irak ve Şam’ın dışındaki diğer topraklara da hilafet hızlı bir şekilde yayıldı. Hilafetin Irak ve Şam’ın dışındaki toplarda yayılması, bu iki mıntıka arasındaki uyduruk sınırların kaldırılması ve iki mıntıkanın birleştirilip buralarda şeriatin ikame edilmesinden sonra gerçekleşti. Bu, ümmetin rabbini birleme esasına dayalı bir birleşmeyi talep ettiği sürece ümmetin birleştirilmesinin ellerin ulaşabileceği bir şey olduğunu gösterdi. Bu şekildeki birleşme, yani tevhidin hakkıyla ikame edilip geçici siyasi kazançlar için feda edilmemesi, İslam Devleti’nin mücahidleri kendisine çağırdığı şey idi. Nitekim bu tevhid, yeryüzündeki tüm mücahidlerin beklediği şeydi. Hilafet bu çağrıyı yapınca, Sina, Libya, Cezayir, Yemen ve Arap yarımadası gibi birçok yerden icabetler peş peşe gelmeye başladı. Mücahidler, Allah’ın b; “Müşrikler sizinle topluca savaştıkları gibi siz de onlarla topluca savaşın” [Tevbe, 36] ayetindeki emri gereği, tevhid etrafında toplanmaları ve bu sayede yeryüzündeki tüm müşriklerin aleyhine tek cepheyi inşa etmeleri için cihada çağırıldılar. Müşrikler, İslam Devleti’nin genişlemesini durdurmak ve İslam Devleti’nin temsil ettiği tehlikeyi bertaraf etmek için birleşirken, küfrün aleyhinde savaş ise durmadan şiddetlendi. Buna rağmen Horasan, Batı Afrika, Doğu Asya ve Mali gibi yeryüzündeki cihad eden cemaatler peşi sıra hilafet bayrağı altında toplanmaya devam ettiler. Müslümanların topraklarında hilafetin sultası yayıldı. Biatin geldiği tüm topraklarda biatten hemen sonra onlara saldırılar gelmeye başladı. Mücahidler, haçlı, müşrik, uşak, ajan ve mürted olduklarına bakmadan her çeşit kâfiri buldukları her yerde hedef aldılar ve onları öldürdüler. İşte durum, hilafet askerlerinden sekiz kişilik bir fedai timi, Kafkas vilayetindeki Çeçenistan mıntıkasının Grozni şehrinin kuzeybatısında kalan

“Naorskaya” köyündeki Rus Ulusal Muhafızların üssüne saldırmasıyla bu şekilde devam etti. Hilafet askerleri, gecenin karanlığından ve havanın bulanıklığından faydalanarak askeri üsse ilerlediler. Sadece ellerinde bıçak olmasına rağmen Allah’ın düşmanı kâfirlerle savaşmakta tereddüt etmediler. Bilakis bu, onların Allah’a b olan sadakatlerinin alametiydi. Az sayıdaki bu mücahid grup, operasyon öncesi on gün boyunca operasyona hazırlandıktan sonra askeri üsteki kâfirlere bıçaklarıyla saldırdılar ve askerlerin silahlarını ele geçirmeyi başardılar. Silahları ele geçirdikten sonra birkaç saat kâfirlerle çatıştılar. En az altı kişiyi öldürüp üç kişiyi de yaraladılar. Bu şekilde, kâfirlerle çatışarak fedai timinden altı kişi Rablerine şehid olarak yükseldi. Biz onları böyle biliyoruz Allah onları en iyi bilendir.Ve onlardan iki kişi ise sağsalim geri döndü. Rusların askeri üssüne operasyonun olduğu anda Çeçenistan’dan binlerce km ötede başka bir operasyon daha yapılmaktaydı. Nitekim hilafet askerlerinden istişhadçı Ebu Muhammed el-Bengali -Allah şehadetini kabul etsin-, Bengal’in Daka şehrinde uluslararası havaalanındaki bir kontrol noktasına saldırı düzenledi. İstişhadçı kardeş, mürted Bengal polislerinin topluluğuna daldı ve patlayıcı kemerini patlattı. Nitekim bu eylemde en az üç mürted ölürken birçok kişi de yaralandı. Bu eylemden bir gün sonra mürted Bengal askerleri, ‘Sylhet’ mıntıkasında mücahidlerin karargâhlarının birine baskına giderken patlayıcı bir bombayla mürted Bengal güçlerinden onlarcası öldürüldü ve yaralandı. Bundan bir hafta önce ise, mücahidlerden biri Daka şehrinin Ochkuna mıntıkasındaki özel kuvvetlerin bir askeri eğitim kampına patlayıcı kemeriyle istişhadi operasyon düzenledi. Bengal ve Kafkas operasyonları, haçlı ve mürtedlerin saflarını sarstı. Çünkü Bengal’deki mücahidler, mürtedlerin asker ve polislerini ve en bariz komutanlarını hedef alma imkânlarının olduğunu ortaya koydular. Nitekim ‘Sylhet’ mıntıkasında yaptıkları operasyonda, Ebu’l Kelam Ezdi adındaki özel kuvvetler istihbarat müdürü yarbay rütbeli bir komutanlarını da öldürdüler. Aynı şekilde Kafkas’taki mücahidler de, haçlı Rus kuvvetlerini askeri üslerinde hedef alabileceklerini ispatladılar. Bu operasyonlar, İslam Devleti bölüklerinin yeryüzünün tüm bölgelerindeki küfür milletlerinin askerlerini buldukları yerde hedef alacaklarını onlara yeniden hatırlattılar. Allah’tan şehidlerimizi kabul etmesini ve onlardan sonra tevhid bayrağını taşıyacak olan kullarını onların yerine geçirmesini diliyoruz. Âmin. 51

Sembolleri silme ve şehadet aşkı arasında… Kalbinde ilmini gizleyen, hakkı haykırmayan, hakka davet etmeyen âlimin ve amelleri sözlerine uymayanın bir faydası yoktur. Bilakis Rabbani âlimler; ilmi hakkıyla ve sadece Allah rızası için alan, aldığı ilmi anlatıp ve gereği ile amel edenlerdir. İlim hazinesinin kalplerde gizlendiği, tağutların dizi dibinde ilmi satanların ve ilmiyle tabilerini ve müritlerini arttırmayı hedefleyenlerin çoğaldığı bu günümüzde rabbani âlimlerin sayısı ne kadar da azdır. Ebu Süleyman eş-Şami, -Allah şehadetini kabul etsin- âlim sınıfında nadir bulunan biriydi. Öncelikle 52

Kapak Konusu

imanı tanıdı ve ilim olmadan amel edemeyeceği anlayınca imanı gereği amel etmesi için ilim talep etti. Allah’ın, hayır dilediği kullarına verdiği fıkhı öğrendi. Ve salih amellerini çoğaltarak bu hayrı öğrenmeye gayret gösterdi. Ve yakinen biliyordu ki; ilmin zekâtı, onu insanlara tebliğ etmektir. Elinden geldiği kadar kalemi ve diliyle tebliğ yaptı. Söyledikleriyle amel edemeyenlerden olmaktan korkuyordu. Bundan dolayı insanları davet ettiği şeye ulaşmaya çalıştı. Ve akıbeti istediği gibi oldu. Yani en ön safta Allah yolunda öldürülmekti isteği ve buna nail oldu. Biz onu böyle biliyoruz ve hiç kimseyi Allah’a karşı temize çıkartmıyoruz.

Pakistan… Amerika… Şam… İslam Devleti’ne Varış… Dünya hayatı ve süsleri onu aldatamadı. İlmi Şam’da cihad başladıktan sonra savaşçı grupların diplomalar ve nakışları onu bağlamadı. Eş, evlat arasında tevhid ehlini araştırmaya başladı. Halep’in ve mal onu dininde fitneye düşüremedi. Bilakis bir kentinde aralarına katıldığı bir grup savaşçı o, tevhidi öğrendikten ve Allah yolunda cihadın ile Nusayrilerle girdiği çatışmada yaralandı. İslam Müslümanlara olan dostluğun ve çocukluğunu Devleti’nin Şam’a geldiğini ve “Nusret Cephesi” ve gençliğini aralarında geçirdiği müşriklere olan adında Şam’da cihad ettiğini öğrenince onlara beraetin, en büyük şahitlik olduğunu bildikten katıldı. Nusret Cephesi’nin emirlerine katıldı ve sonra tüm bunları arkasına attı. Ebu Süleyman, bazı arkadaşlarıyla beraber Allah yolunda cihada çıkmadan önce, Amerika’nın Boston’daki Massachusetts Üniversitesi’nde bilgisayar mühendisliği eğitimini mühendis ve program yazılımcısı olarak bitirdi. Daha sonra bazı arkadaşlarıyla beraber onları mücahidlere ulaştıracak hiçbir kimse ile bağlantı sağlamadan ve yol yapan birileri onlara yol yapmadan sadece Allah’a tevekkül edip Allah yolunda hicret ve cihada çıktılar. Kasım Er-Rimi, Şeyh Ebu Süleyman tarafından ifşa edilen cihadın Yahudilerinden biri Yemen, Pakistan ve Irak’ı dolaşıp onları mücahidlere ulaştıracak birilerini onların o dönemde Irak İslam Devleti’nin emiri aradılar. Yol bulmaktan ümitsizleşip ve istihbarat Ebubekir el-Bağdadi’nin -Allah onu korusunağlarına takılmaktan korktukları için Amerika’ya askerleri olduğunu biliyordu. Onların onu Irak’a geri döndüler. Ve Allah’a b işlerini kolaylaştırmasını nakletmelerini istedi lakin onlar buna icabet ve bir yol gösterici ile karşılaşmayı temenni etmediler. Nusayrilere karşı istişhad operasyonu ediyorlardı. yapmak istedi lakin emirleri onu geciktirdi. Bu Haçlılardan silah ganimet alıp Amerika’yı şekilde bir müddet bekleyip yanındaki mücahidlerle kendi yurdunda hedef alacak bir eylemi yapmak akide konularında ders yapıyor, Halep şehrinde ve müşriklerden büyük bir sayıyı öldürmek için onlarla beraber ribat tutuyor ve onlarla beraber arkadaşlarıyla plan yaptılar. Lakin Allah b neyi Nusayrilere karşı gazvelere katılıyordu. Colani’nin dilerse o olur. Yaptıkları planları eylemden birkaç hainlik fitnesi dönemine kadar bu şekilde devam gün önce deşifre oldu. Lakin Allah b onu esaretten etti. Nusret Cephesi’nin emirlerinin gizledikleri ve kurtardı ve Amerikan istihbaratının eline düşmeden sakladıkları şeyler ona açığa çıktı. ve hakkında yakalanma kararı çıkmadan babasının Onların İslam Devleti’ne yaptıkları hainliklerini, yurdu olan Şam’a geldi. Ve senelerce orada kalıp sözlerini ve Mü’minlerin emiri Şeyh Ebubekir elyeniden cihada çıkmayı bekledi. Halep şehrinde Bağdadi’ye -Allah onu korusun- olan biatlerini kalıp orada ilim tahsil etti. Ve Suriye hükümeti bozmalarını kabullenmeyip askerlere, emirliğin iç istihbaratından ve tağutları dost edinen âlimlerin yüzünü, Nusret Cephesi’nin İslam Devleti’ne tabi meclislerinden uzak durarak ailesini ve arkadaşlarını olduğu hakikatini, onların mü’minlerin emirinin tevhide davet etti. Daha sonra Amerika, onun askerleri olduğunu, açık bir küfür görmeyene kadar hakkında uluslararası arama kararı çıkarttı. Ve biatlerini bozamayacaklarını ve onun biatinden başına onbinlerce dolar ödül koydu. çıkamayacaklarını onlara beyan edince, hıyanet ehli 53

Cihad’ın Yahudilerinin tağut alimleri, Ebu Muhammed el-Makdisi ve Ebu Katade el-Filistini

onu sıkıştırmaya başladı ve her nasıl olursa olsun ondan kurtulmaya gayret ettiler. Bu süreçte Ebu Süleyman onlara daha önceki istişhad operasyonu için ısrarını hatırlattı ve onlarda onun bu ameline onay verdiler ve onu bu ameli yapmaya teşvik ettiler. Ebu Süleyman, onların gayelerini anladı ve planlarının farkına vardı. Ve onlardan beraetlerini ilan edip mü’minlerin emirine olan biatini tazelemek ve yeniden onun askerlerinden bir asker olmak için onların safından çıktı. Kişinin Eceli Gelip Rızkı Tamamlanmayıncaya Kadar Ölmez… Ebu Ahmed Abdu’l Bedi Ebu Samra (Ebu Süleyman’ın gerçek ismi) Irak ve Şam İslam Devleti bayrağı altında, kendisini diğer askerlerden üstün tutmadan, normal askerler gibi ribat hatlarından savaş meydanlarına gidip geliyordu. Ve İstişhadçıların kafilesine tekrar katıldı ve bu ameli yapmak için emirlerine çokça ısrar etti. Ta ki; mürtedlerin arasına sızıp patlayıcı kemeriyle ortalarında kendisini patlatması için ona, tağut Beşar’ın yardımcılarından oluşan münasip bir hedef buldular. Lakin Allah b takdir etmediği müddetçe hiç kimse ölemez. Allah c Şeyh Ebu Muhammed el-Furkan’ın onunla tanışmasını takdir etti. Şeyh onunla karşılaştı ve onu iyice tanıdı. Şeyh, planlanmış olan istişhad operasyonuna katılmamasını ona emretti. Ve onun yerine başka birilerini gönderdi. Şeyh Ebu Muhammed onu, kadrosunu güçlendirmeye ve etkinliğini artırmaya 54

Kapak Konusu

çalıştığı İslam Devleti Medya dairesine katmayı kararlaştırdı. Ve onu, bu işi yapmakta olan teknik ve ilmi kadroya kattı. Vaadedilen Yer Dabık… Ebu Süleyman el-Halebi (mücahidlerin çoğu onu bu künye ile tanır) medya dairesindeki etkinliği ilk olarak yabancı diller bölümünde çalışmasıyla başladı. Ebu Muhammed Furkan (Allah şehadetini kabul etsin) yabancı diller bölümünü, doğu ve batıdaki insanları, El-Hayat Medya Merkezi adıyla yayınladıkları videolarla tevhide davet etmek, onlara İslam Devleti’ni tanıtmak ve onları İslam Devleti’ne hicret etmeye teşvik etmek için kurmuştu. Ebu Süleyman kardeşimiz bu bölümde diğer kardeşleri ile beraber Arapçadan İngilizceye, İngilizceden Arapçaya tercüme konusunda çalışmaktaydı. Daha sonra İslam Devleti raporlarını İngilizce diliyle bir dergi çıkarılma düşüncesi üzerine ISN adıyla bir dergi çıkarılmaya başlandı. Daha sonra birkaç sayı bu şekilde çıkarılan bu dergi fikri, Şeyh Ebu Muhammed el-Furkan tarafından, dünyada meşhur olan ve etkisi ve başarısı kesinleşmiş olan Dabık adıyla çıkarılan dergiye dönüştü. Bu dönemde Şeyh Ebu Süleyman’ın, yazma, telif etme ve bilgi yeteneği de ortaya çıkmaya başladı. Ve söylediklerinde ve yazdıklarında şer-i nur parıldıyordu. Şeyh Ebu Muhammed onu gözetliyor ve destekliyordu ve Allah’ın dinine nasıl hizmet edileceğini ona öğretiyordu. Ebu Süleyman, Ebu Muhammed’in

itaatkâr bir askeriydi. Marufta asla ona isyan etmez, fazilette önüne geçmez ve istişarelerinde görüş beyan etmekte cimrilik etmezdi. Ebu Muhammed elFurkan, haçlı Rumları kızdıran ve Allah’ın izniyle kesinleşmiş sonlarının vuku bulacağı yer olan Dabık ismini seçti ve bu isimle dergi çıkmaya başladı. Nitekim bunu Allah Resulü g bize haber vermiştir. Ve bu isim ile Şeyh Ebu Eymen ez-Zevahiri, Şeyh Ebu Süleyman tarafından ifşa edilen cihadın Yahudilerinden biri Musab ez-Zerkavi’nin -Allah şehadetini kabul etsin-; “Irak topraklarında Ebu Meysere eş-Şami İmzası… başlayan bu kıvılcım, Allah’ın izniyle haçlıları Ebu Süleyman’ın Dabık dergisini ve diğer yabancı Dabık ovasında yakana kadar sönmeyecektir” dilleri yayınlarını idare etmesi yanı sıra ona, İslam Müslümanlara verdiği şu vaadini mücahidlere Devleti’nin menhecini ve düşmanlarının rezilliklerini hatırlattı. Şeyh Ebu Süleyman eş-Şami, bu derginin ortaya koyması için Ebu Muhammed el-Furkan’ın denetiminde Ebu Meysere eş-Şami müstear adıyla idaresini üstlenmekteydi. Şeyh Ebu Süleyman eş-Şami, bu dergide birçok yazılar yazmaya başladı. Şeyh Ebu Muhammed, makale yazıyor ve dergiye makale yazan diğer onun makale ve yazılarının tarzını çok beğeniyordu. kardeşlerinin makalelerini düzenliyordu. Ayrıca Şeyh Ebu Muhammed, mü’minlerin emirinin onu İngilizce yayınlanan tercüme yayınları da kontrol görevlendirdiği Medya dairesi ve İslam Devleti’nin ediyordu. Ve konuda zamanını bolca infak ediyor ve diğer işlerindeki sorumluluklarıyla meşguliyetinden büyük gayret gösteriyordu. Şeyh Ebu Muhammed, dolayı yazıları bizzat kendisi yazamıyordu. Lakin Ebu İslam Devleti’nin medya organlarının yaydığı Süleyman’ın yazım tarzını beğendiği için makalenin mesajların en açık ve güzel şekilde yayınlanması içeriği olan düşünceleri ona iletiyor ve onun bu için yaptıkları işlerinin çoğunda onlara yardımcı düşünceleri Ebu Meysere eş-Şami ismiyle makaleye oluyor ve Ebu Süleyman ile birlikte yazıları kontrol dönüştürmesini istiyordu. ediyordu. Hatta çoğu zaman grafik ve tahlil Mürted sahavatlara ve şeyhleri olan kötü âlimlerine konularında onları yönlendiriyordu. Ta ki; Allah b acı darbeler vuran, ayrılık ve zarar fırkaları ve sapıklık bu dergiye başarı nasip etti ve dergide yayınlananlar ve heva ehli emirlerinin rezilliklerini ortaya çıkaran bu künyenin ismi bu şekilde yayıldı. Ve bu künye modern medya seviyesine ulaştı. İngilizce diliyle başlayan dergi projesi, diğer ile yazılan makaleler, insanların Allah’ın dışında yabancı diller ile de yayın kararıyla genişledi. Ve ibadet ettikleri çok sayıdaki sembollerin perdelerini “Menba” adıyla Rusça, “Konstantiniyye” adıyla yırttı. Öyle ki, Ebu Meysere eş-Şami ismi, sahavat Türkçe ve Daru’l-İslam ismiyle Fransızca dergiler gruplarının ve yardımcılarının özellikle de müşrikleri yayınlanmaya başlandı. Bu yeni dergi ve çeşitli video savunan kötü âlimlerin telaşlandığı bir isim haline yayınlarıyla El-Hayat Medya Merkezi’nin yayınları geldi. Nitekim bu kötü âlimler, bu makalelere reddiye oldukça genişledi. Daha sonra El-Hayat Medya vermekten aciz kalarak defalarca kez bu isimden vesilesiyle Arapça yayınlanan İslam Devleti videoları şikâyetlerini dile getirdiler ve sürekli olarak bu ismin dünyadaki yaygın olan birçok dile tercüme edilmeye hakikatini araştırdılar. Lakin bu konuda hiçbir başlandı. Öyle ki; İslam Devleti videoları ve diğer neticeye ve malumata varamadılar. Ebu Süleyman yayınları neredeyse yeryüzündeki kavimlerin tümüne -Allah şehadetini kabul etsin-, sözlerinde çok ketum, işlerini gizleyen biriydi. Riyadan korkar ve şöhretten ana dilleriyle onlara ulaştırıldı. 55

uzak dururdu. Belirginleşmekte ve meşhur olmakta zahid davranırdı. Ebu Süleyman, dine karşı çok kıskanç, Allah için gazaplanan, özellikle kendisini tevhid ve sünnete nispet eden kötü âlimlere oldukça buğzedendi. Bunların başında sahavatın şeyhleri ve düşünürleri gelmekteydi. Eline geçen her fırsatta onlardan sakındırırdı. Onların çirkin eylemlerini ve alçakça duruşlarını sürekli yayardı. Hatta sürekli

Cihadın Yahudilerinin tağut alimi, Tarık Abdulhalim

olarak kardeşlerini ve emirlerini onları öldürmeye ve fitnelerinin kökünü kurutmaya teşvik ederdi. Ve bu işin yerine getirilmesi ve bu hedefin gerçekleştirilmesi için kendi nefsini öne sürerdi. Nitekim yazılarının çoğunda haçlıları dost edinen kötü âlimlerin öldürülmesine teşvik ediyordu. Hatta Amerikalı Yusuf Hamza adındaki mürtedin Türkiye’ye ziyareti esnasında onun öldürülmesi için yapılan planda rol aldı. Ancak Allah b bu mürtede, Türkiye’de çalışan İslam Devleti müfrezelerinin elinden kurtulmayı nasip etti. İlim… Amel… Davet… Şeyh Ebu Süleyman’ın ilmi, sadece nazari bir ilimden ibaret değildi. Bilakis O, ilmiyle amel ediyor ve kendisine ve kardeşlerine hem dininde 56

Kapak Konusu

hem de dünyasında onlara fayda veren ilimlerle uğraşıyordu. Ve tevhid konularındaki ilmi bir deniz gibiydi. Eski ve yeni değişik dinlerin sözlerini ve mezheplerin fıkhi konularındaki içtihadlarını biliyordu. Selefin ve selefin yolunda gidenlerin yolunda gitmeye oldukça hırslıydı. Bidat ehlinden ve sözlerinden çok sakınırdı. Onlara asla değer vermez ve derecelerini yükseltmezdi. Necid davetinin ilk imamlarının sözlerine çokça muttali olurdu. Suud ailesi ve kuyruklarından olan tağutlara dostluk edip kendilerini bu davete nispet eden son dönem sapıklarından ve onların sapıklıklarından çok sakındırırdı. Hakkı öğrenip onunla amel etmeye hırslı olduğunun göstergelerinden biri de; uzun saatler buyunca kimin söylediğine itibar etmeyip bir konu hakkında araştırma yapması ve o konuda tercih edilen görüşü seçmesiydi. Hakka tutunmak için, bilinen bir alime muhalefet etmekten veya meşhur olan biri görüşü terk etmekten geri durmazdı. İşte bunlar bedenini yıpratan, zihnini meşgul eden ve üzerindeki sorumluluğu artıran şeylerdi. Ebu Süleyman, sabah erkenden işine başlar ve Dabık dergisinde ve diğer dergilerde çalışan kardeşleriyle beraber işlerini düzenler ve daha sonra zihinlerine şüphe bulaşan mücahid kardeşleriyle uzun toplantılar yapardı. İslam Devleti’nin onlara gizli kalan konularını açıklar ve onları tekrar doğru yola davet ederdi. Daha sonra görüşmeler, toplantılar ve tartışmalarla geçen yıpratıcı saatlerden sonra geç saatlere kadar tahkik, araştırma, yazma ve yazıları kontrol etmeye başlardı. Yorgunluk onu yıprattığı ve açlığın onu zayıf düşürdüğü halde evine giderdi. Çünkü çoğu zaman gün boyunca belini doğrultacak sayılı birkaç lokmanın dışında bir şey yemezdi.

Cihadın Yahudilerinin tağut alimi, Hani es-Sibai

Şehadet, Sönmeyen Bir Sevgidir… Müslümanlara olan büyük faydasına rağmen istişhad amelini yapmak için ısrarını hafifletmedi. İlim talebi ve davetle çokça meşgul olması savaş cephelerine ve ribat hatlarına olan sevgisini söndürmedi. Dabık dergisi gecikip ve vakit daralınca; bu yorucu işten sizi rahatlatacak tek yol istişhad operasyonlarıdır, diye kardeşleriyle şakalaşırdı. Kardeşleri ne zaman ona yeni bir proje sunsalar, onlara; tek başlarına istişhad amelini yapabilecekleri projeler getirmelerini ve kendisinin de tek başına istişhad yapması için onu bu yeni projenin dışında bırakmalarını söyleyerek, şakalaşırdı. Son günlerinde Ebu Muhammed ile Rumiyah dergisi projesini başarıyla tamamladılar. Nitekim bu derginin hedefi; birçok yabancı dili de kuşatıp dergi yayınlarının genişlemesi, yayın vaktinin sürekli bir olması ve yayın tarihinin bir kılınmasıydı. Allah’ın fazlı ile bu yeni dergi projesi başarı ile hedefine ulaştı. Ve Rumiyah dergisi, onunla kâfirlerin kızdırıldığı, muvahhidlerin ferahladığı ve İslam Devleti ve Müslümanlara yardım edildiği, ilk etapta sekiz yabancı dilde her ay aynı vakitte yayınlanan bir dergi haline geldi. Birinci sayı yayınlandıktan sonra Şeyh Ebu Muhammed el-Furkan, Rakka’da haçlı bombardımanda şehid edildi, Allah şehadetini kabul etsin. Ebu Süleyman, Şeyh’in vefatına çok üzüldü. Ve onun üzerinde bunun etkisi açıkça görülüyordu. Şeyh’in vefatından sonra vakitlerinin çoğunda dalgın olurdu. Neredeyse yüzünde tebessümü göremezdin artık. Tüm bunlar Ebu Muhammed’in onun yanında büyük değerinden

ve Şeyh’in İslam Devleti’ndeki mevkisini, askerleri ve emirleri yanındaki değerini bilmesinden kaynaklanıyordu. Ebu Süleyman, ribat ve gazveye çıkma ısrarını daha da artırdı. Ta ki; emiri, ona izin verdi. Düşmana en yakın ve en tehlikeli noktada ribat tutmayı talep etti. Kardeşleri onu Tabka’nın kuzeyindeki savaş hattına götürdüler. Haçlı koalisyonu bombardımanı altında birkaç arkadaşıyla beraber bir köyde kâfirlere karşı sebat ettiler ve kâfirlerle çatıştılar. Ta ki; Allah’ın b takdiriyle haçlıların bombalarından biri, Ebu Süleyman’nın istediğinin gerçekleşmesi için korundukları eve isabet etti ve onun cihad kıssası istediği gibi sonuçlandı ve (inşallah) Allah yolunda ilk safta şehid oldu. Düşmanından yüzünü çevirmedi ve onlara arkasını dönmedi. Biz onu böyle biliyoruz ve onu Allah’a karşı temize çıkartmıyoruz. Ebu Muhammed el-Furkan’ın vefatından sonra cesedinin, aklının ve düşüncelerinin rahat olmadığı Ebu Süleyman eş-Şami de bu dünyadan göç etti. Allah ikisinin şehadetini kabul etsin. Ebu Süleyman, gece geç saatlere kadar veya sabahın erken saatlerine kadar konuları araştırdığı, kitapları gözden geçirdiği veya makale yazdığı halde bilgisayarı başında çalışırken ki; hali ile kardeşlerinin zihinlerinde kalarak bu dünyadan göç etti. Ebu Süleyman, Allah’a ve Allah’ın yoluna davetin, Allah’ın düşmanlarını öldürmeye teşvikin medyadan nasıl yapıldığını kardeşlerine öğreterek bu dünyadan göç etti. Allah sana rahmet etsin ey Ebu Süleyman! Allah b bizi, cennetin en yüce makamlarında seni ve senin şeyhlerinle bir arada toplasın. Allahumme amin. 57

59

‫‪8‬‬

‫سان‬

‫مۇ ند ە ر ىجە‬

‫ئــې مۇۋەھھىــدالر! خوشــۋاخ بولــۇڭالر‪ ،‬ئالــاھ بىلــەن‬ ‫قەســەمكى بىــز جىھادىمىــزدا پەقــەت رۇمىيەدىكــى‬ ‫زەيتــۇن دەرىخــى ئاســتىدىال ئولتۇرىمىــز‪.‬‬ ‫ئەبۇ ھەمزە مۇھاجىر ‪‬‬

‫قىسســە‬ ‫مۆمىنلــەر ئىچىــدە شــۇنداق‬ ‫رىجالــار بــار‬

‫‪36‬‬

‫ماقالىلەر‬ ‫ســاڭا غەلبــە كەلگەنگــە قــەدەر‬ ‫رەببىڭگــە ئىبــادەت قىلغىــن‬

‫‪04‬‬

‫ئالالھنىڭ ۋەدسى ھەقتۇر‬

‫‪06‬‬

‫ئىسالم دۆلىتىنى قۇرۇش‬

‫‪08‬‬

‫دۇنيادىكى زاھىدلىق‬

‫‪12‬‬

‫ئەلچىلەر مۇشۇنداق سىنالغان‬

‫‪16‬‬

‫ساغالملىق نېمىتى‬

‫‪26‬‬

‫تاغۇتقــا ھۆكــۈم ئېلىــپ‬ ‫با ر غۇ چىــا ر‬

‫‪30‬‬

‫بارلىــق مۇشــرىكالرغا ئــۇرۇش‬ ‫ئېچىڭال ر‬

‫‪34‬‬

‫‪36‬‬

‫‪16‬‬

‫خەۋەرلەر‬ ‫ئەســكىرى‬ ‫خە ۋ ە ر لىــر ى‬

‫ئەمەلىيــەت‬

‫‪22‬‬

‫‪30‬‬

‫‪06‬‬ ‫مۇندەرىجە‬

‫‪2‬‬

3

‫ئالــاھ بىــر بەندىگــە ياخشــىلىقنى ئىــرادە قىلســا‪،‬‬ ‫ئۇنىــڭ قەلبــى بىلــەن ســىرتىنى ۋە ســۆزى بىلــەن‬ ‫ئەمەللىرىنــى بىــردەك قىلىــپ قويىــدۇ‪ ،‬ئۇنــى ئىتىقادتىكى‬ ‫مۇناپىــق ياكــى ئەمىلــى ســۆزىگە زىــت كېلىدىغــان‬ ‫كىشــىلەردىن قىلىــپ قويمايــدۇ‪.‬‬ ‫مانــا بــۇ ئالالھنىــڭ ئىســام دۆلىتىگــە ئۇنىــڭ‬ ‫غايىســى‪ ،‬مەۋجۇتلىقــى‪ ،‬قۇرلۇشــنىڭ ســەۋەبى‪ ،‬دىننــى‬ ‫ئالــى قىلىــش ۋە شــەرىئەتنى ئىجــرا قىلىــش قاتارلىــق‬ ‫ئىشــاردا بەرگــەن ھەددى‪-‬ھىسابســىز ئىنئامــى‪.‬‬ ‫چۈنكــى ئىســام دۆلىتــى ئازغــۇن‪ ،‬باشــقىالرنىمۇ‬ ‫ئازدۇرغۇچــى ۋە زىيانــداش پارتىيــە گۇرۇھالرغــا قارشــى‬ ‫تــۇرۇپ كەلــدى‪ .‬بــۇالر ئۆزىنىــڭ دىننــى ئالــى قىلىــش‬ ‫ئۈچــۈن ھەرىكــەت قىلىۋاتقانلىقىنــى ۋە پەقــەت‬ ‫ئۆزلىرىنىــڭال تەمكىنلىكنــى ئەمەلگــە ئاشــۇرىدىغانلىقىنى‬ ‫دەۋا قىلىــپ دۇنيانــى نەزەرىيــە ۋە قــۇرۇق ئېالنــار بىلــەن‬ ‫تولــدۇردى‪ .‬كىيىــن بۇالرنىــڭ شــۇئارلىرىنىڭ يالغــان‬ ‫ئىكەنلىكــى ۋە ۋەدىلىرىنــى بۇزغانلىقــى ئاشــكارىالندى‪.‬‬ ‫بــۇالر تاغــۇت قانۇنلىــرى بىلــەن ھۆكــۈم قىلــدى‪.‬‬ ‫ئۆزلىرىنىــڭ نەمۇنىلىــرى ۋە تەشــكىالتلىرىنى دىننــى ئالــى‬

‫قىلىشــتىن ئارتــۇق كــۆردى‪.‬‬ ‫ئالــاھ ئىســام دۆلىتىگــە بىــرە پارچە زېمىننــى پەتھى‬ ‫قىلىــپ بەرســە‪ ،‬بــۇ يــەردە تەمكىــن تــۇردى‪ .‬دىننــى ئالــى‬ ‫قىلىشــقا ئالدىرىــدى‪ ،‬كىشــىلەرنى ياخشــىلىققا بۇيــرۇپ‬ ‫يامانلىقتىــن توســتى‪ .‬بۇالرنىــڭ قىلغىنــى توغــرا بولســىمۇ‪،‬‬ ‫بــۇ ئىــش كاپىرالرنــى ۋە مۇناپىقالرنــى قوزغىۋەتتــى‪.‬‬ ‫ھــەر تەرەپتىــن بۇنىڭغــا قارشــى ئــۇرۇش ئېچىلغــان‬ ‫بولســىمۇ‪ ،‬مۇۋەھھىــد بــۇ يــەردە ئــۆز كــۆزى بىلــەن‬ ‫نامازنىــڭ‪ ،‬زاكاتنىــڭ‪ ،‬ياخشــىلىققا بۇيــرۇپ يامانلىقتىــن‬ ‫تۇسۇشــنىڭ ۋە ھــەد يۈزگۈزۈشــنىڭ قانــداق ئــادا‬ ‫قىلىنىۋاتقانلىقىنــى كــۆردى‪.‬‬ ‫يەنــە ئىســام شــىرلىرىنىڭ جانالرنــى ســەرپ‬ ‫قىلىۋاتقانلىقىنــى ۋە مۇشــرىكالرنىڭ شــەھەرلەرگە قىلغــان‬ ‫يۈرىشــىنى تۇســۇۋاتقانلىقىنى كۆرۈۋاتىــدۇ‪ .‬ئــۇ ئەزانالرنىــڭ‬ ‫كۆتۈرلىۋاتقانلىقىنــى‪ ،‬مۇســۇلمانالرنىڭ ھــەر تەرەپتىــن‬ ‫كېلىــپ نامازغــا توپلىنىۋاتقانلىقىنــى‪ ،‬ئاجىزالرغــا زاكات‬ ‫تارقىتىلىۋاتقانلىقىنــى‪ ،‬شــەرئى مەھكىمىلەرنىــڭ‬ ‫مەســىلىلەرنى ئالالھنىــڭ شــەرىئىتى بۇيىچــە بىــر تــەرەپ‬ ‫قىلىۋاتقانلىقىنــى‪ ،‬ئالالھنىــڭ جازاســىغا اليىــق بولغانالرغــا‬ ‫ماقالە‬

‫‪4‬‬

‫مەجبــۇر بولغانغا قەدەر‬ ‫بۇنىڭــدا شــەرىئەت‬ ‫يۈرگۈزىۋاتىــدۇ‪ .‬بــۇالر‬ ‫ئــۆز ۋەدىســىگە ۋاپــا‬ ‫قىلىــپ مۇســتەھكەم‬ ‫تۇرىۋاتىــدۇ‪ .‬ئــۇالر‬ ‫رەببىدىــن رازى بولــۇپ‬ ‫ئــۆز مەنھىجىنىــڭ‬ ‫توغــرا ئىكەنلىكىنــى‬ ‫ئىســپاتالۋاتىدۇ‪.‬‬ ‫بۇخــارى ئەنــەس‬ ‫‪ ‬دىــن رىۋايــەت‬ ‫قىلىدۇكى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫بۇالر ئالالھنىڭ شەرىئىتنى يۈرگۈزىدىغانلىقىنى دەۋا قىلىدۇ لېكىن تاغۇت قانۇنى بىلەن ھۆكۈم قىلىدۇ‪ ،‬مانا بۇالر يالغانچىالردۇر‬ ‫«ئەگــەر بىرىڭالرنىــڭ‬ ‫قولىــدا بىــر تــال‬ ‫جــازا بېرىۋاتقانلىقىنــى‪ ،‬ياخشــىلىققا بۇيــرۇپ يامانلىقتىــن‬ ‫تۇسۇشــتىن توختــاپ قالمىغانلىقىنــى ۋە ئىســام دىنىنىــڭ كۆچــەت بولــۇپ قىيامــەت بولــۇپ بولســا‪ ،‬ئۇنــى تىكىشــكە‬ ‫ئالــاھ بۇيرىغانــدەك تۇرغۇزىلىۋاتقانلىقىنــى كۆرۈۋاتىــدۇ‪ .‬قادىــر بواللىســا‪ ،‬ئۇنــى تىكىۋەتســۇن»‪[ .‬األدب المفــرد]‪.‬‬ ‫ئــەي خىالفــەت مۇجاھىدلىــرى ۋە شــەرىئەت‬ ‫مۇجاھىــد پەقــەت مۇشــرىكالردىن قوغداۋاتقــان‬ ‫زېمىنــدا ئالالھنىــڭ شــەرىئىتىنى ھىمايــە قىلىــش ھىمايچىلىــرى! بىرىــڭالر كىچىككىنــە ياخشــىلىق‬ ‫ئۈچۈنــا ئالدىنقــى ســەپتە تۇرىدۇ‪ .‬ئۇ دۈشــمەنگە قارشــى بولســىمۇ ئــاز سانىمىســۇن‪ ،‬قادىــر بولغــان ئىســام‬ ‫تۇرۇشــتا بېلــەك ياكــى قــۇرال ياكــى تەييارلىــق كۈچــى شــۇئارلىرىنىڭ ھــەر قانــداق بىرىنــى تۇرغۇزۇشــتىن‬ ‫بىلــەن ئەمــەس بەلكــى ئالالھنىــڭ ياردىمــى بىلەنــا بوشىشــىپ قالمىســۇن‪ .‬دۈشــمەنگە قارشــى تۇرىۋاتقــان ۋە‬ ‫دىنغــا يــاردەم بېرىۋاتقانلىقىغــا چىــن ئىشــنىدۇ‪ .‬دىننىــڭ چېگرانــى قوغداۋاتقــان بولســىمۇ‪ ،‬ھــە قانــداق پەزىلەتلىك‬ ‫ئالــاھ ئىــرادە قىلغانــدەك تۇرغۇزۇلغانلىقىغــا ئىشەنچىســى ئەمەلگــە چاقىرىشــتىن توختــاپ قالمىســۇن‪.‬‬ ‫بىــر كــۈن بولســىمۇ ئالــاھ تەمكىــن قىلغــان زېمىنــدا‬ ‫ئاشقانســېرى‪ ،‬ئالالھنىــڭ دۈشــمەنگە قارشــى يــاردەم‬ ‫بېرىدىغانلىقىغــا تېخىمــۇ ئىشــىنىدۇ‪ .‬شــۇڭا ئــۇ ئۆزىنىــڭ شــەرىئەتنى تولــۇق يۈرگۈزۈشــنى كېچىكتۈرۈشــتىن‬ ‫مۇشــرىكالرغا قارشــى جىھــادى بىلــەن دىننــى ئالــى ســاقلىنىڭالر! بىــر كــۈن بولســىمۇ قــول ئاســتىڭالردىكى‬ ‫قىلىشــقا ھەرىكەت قىلىــدۇ ۋە مۇســۇلمانالرنىڭ ئابرويىنى‪ ،‬زېمىنــدا شــەرىئەت ۋە ئۇنىــڭ ھۆكۈملىرىنىــڭ ھــەر قانداق‬ ‫كەينىــدە پاناھالنغــان قېرىنداشــلىرىنى‪ ،‬ئايالالرنــى ۋە بىرىنــى بىــكار قىلىۋېتىــپ رەببىڭالرنىــڭ غەزىۋىگــە‬ ‫مۇســۇلمانالرنىڭ ماللىرىنــى ھىمايــە قىلىــدۇ‪ .‬ئــۇالر ئىــش ئۇچــراپ قېلىشــتىن ۋە شــۇ ســەۋەبلىك ئۆۈڭالرغــا قارشــى‬ ‫ئىگىســىگە ئىتائــەت قىلىــپ جەڭلەردىــن‪ ،‬رىباتتىــن ۋە دۈشــمىنىڭالرغا يــاردەم بېرىشــتىن قاتتىــق ســاقلىنىڭالر!‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬كىمكــى زەررىچىلىــك‬ ‫دىننــى ئالــى قىلىشــتا ئــۆز ئۈســتىدىكى ئامانەتنــى ئــادا‬ ‫قىلىشــتىن چېكىنمەيــدۇ‪ .‬ئەگــەر جەڭگــە چاقىرىلســا‪ ،‬ياخشــى ئىــش قىلىدىكــەن‪ ،‬ئۇنىــڭ مۇكاپاتىنــى كۆرىــدۇ‪.‬‬ ‫دەرھــال چىقىــدۇ‪ .‬يــاردەم تەلــەپ قىلىنســا‪ ،‬يــاردەم كىمكــى زەررىچىلىــك يامــان ئىــش قىلىدىكــەن‪ ،‬ئۇنىــڭ‬ ‫جازاســىنى تارتىــدۇ»‪[ .‬زەلزەلــە ‪ - 8 - 7 -‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫بېرىــدۇ‪ .‬بۇيرۇلســا ئىتائــەت قىلىــدۇ‪.‬‬ ‫ئىســام دۆلىتىنىــڭ ھەربىــر پارچــە زېمىنــدا ئەھــۋال‬ ‫مۇشــۇنداق داۋاملىشىۋاتىدۇ‪ .‬ئىســام دۆلىتى مۇجاھىدلىرى‬ ‫بــۇ زېمىنــدا تەمكىنلىــك نېمىتىــا بولىدىكــەن تاكــى‬ ‫ســىناق كېلىــپ بارلىــق تاقىتىنــى ســەرپ قىلىــپ‬ ‫ئالالھنىــڭ ئالدىدىكــى مەجبۇرىيىتىنــى ئــادا قىلغاندىــن‬ ‫كىيىــن ئىمامنىــڭ رۇخســىتى بىلــەن چېكىنىشــكە‬

‫‪5‬‬

‫ئالــاھ ئــۆز كاالمىنــى تەســتىق قىلغــان‪ ،‬ئالالھنىــڭ‬ ‫ۋەدىســىنىڭ ھــەق ئىكەنلىكىگــە ھەقىقــى ئىشــەنگەن‪،‬‬ ‫خۇشــاللىق ۋە قىينچىلىــق شــارائىتتىمۇ ئىزچىــل بــۇ‬ ‫ئىشــەنچ بىلــەن ماڭغــان بەلكــى بــۇالر قىيىنچىلىــق‬ ‫كەلگەنســېرى ئالالھنىــڭ بۇيرىقىغــا تەســلىم بولــۇپ‬ ‫ۋە قازا‪-‬قەدەرگــە رازى بولــۇپ ئالالھنىــڭ ئايەتلىــرى ۋە‬ ‫ۋەدىســىگەبولغان ئىمانــى تېخىمــۇ كۈچەيگــەن مۆمىــن‬ ‫بەندىلىرىنــى ماختىــدى‪.‬‬ ‫كۆپىنچــە بەنــدە نۇســرەتنىڭ ۋە چىقىــش يولىنىــڭ‬ ‫ئالــاھ تەرىپىدىــن مەلــۇم ۋاقىتتــا كېلىشــىنى ئــارزۇ‬ ‫ماقالە‬

‫‪6‬‬

‫قىلىــدۇ‪ .‬لېكىــن ئالالھنىــڭ بۇنــى بىزدىــن يۇشــۇرۇن‬ ‫تۇتۇشــتا ناھايىتــى چــوڭ ھېكمىتــى بــار‪ .‬مۆمىنلــەر‬ ‫قۇرەيــش كاپىرلىــرى بىلــەن ئۇچراشــقاندا‪ ،‬ئۇرۇشســىزال‬ ‫ئاســان مەغلــۇب قىلىشــنى ۋە ئۆزلىرىگــە قــۇۋۋەت‬ ‫بولىشــى ئۈچــۈن غەنىيمــەت ئېلىشــنى ئــارزۇ قىلــدى‪،‬‬ ‫لېكىــن ئالــاھ ئــۆز ھېكمىتــى ۋە ئىلمــى بىلــەن‪ ،‬قۇرەيــش‬ ‫كارۋىنىنــى قۇتقــۇزۇپ قۇرەيشــنىڭ مۇســۇلمانالرغا قارشــى‬ ‫ئــۈچ ھەسســە كــۆپ كــۈچ بىلــەن ئــۆز كارۋىنــى ۋە ئۆزىگــە‬ ‫قارشــى چىقىشــقا جۈرئــەت قىلغــان مۇســۇلمانالرنى‬ ‫يۇقۇتــۇش ئۈچــۈن چىقىشــنى ئىــرادە قىلــدى‪ .‬شــۇنىڭ‬ ‫بىلــەن چــوڭ بــەدرى غازىتــى بولدى‪ .‬بــۇ ھەققىــدە ئالالھ‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئــۆز ۋاقتىــدا ئالــاھ ئىككــى گــۇرۇھ‬ ‫(بىــرى مۇشــرىكالر كارۋىنــى ‪ ،‬يەنــى بىــرى مۇشــرىكالر‬ ‫قوشــۇنى) دىــن بىرىنىــڭ قولۇڭالرغــا كەلتۈرۈلۈشــىنى ۋەدە‬ ‫قىلــدى‪ ،‬ســىلەر قورالســىز گۇرۇھنىــڭ (يەنــى كارۋاننىــڭ)‬ ‫قولۇڭالرغــا كەلتۈرۈلۈشــىنى ياقتــۇردۇڭالر‪ .‬ئالــاھ ئــۆز‬ ‫ســۆزلىرى ئارقىلىــق ھەقنــى ھــەق قىلىشــنى‪ ،‬كاپىرالرنىــڭ‬ ‫يىلتىزىنــى قۇرۇتۇشــنى خااليــدۇ‪ .‬ئالــاھ گەرچــە كاپىــرالر‬ ‫ياقتۇرمىغــان تەقدىردىمــۇ‪ ،‬ھەقنــى ھــەق (يەنــى‬ ‫ئىســامنى ئاشــكارا) قىلىــدۇ‪ ،‬باتىــل (يەنــى كۇفــرى) نــى‬ ‫بەربــات قىلىــدۇ»‪[ .‬ئەنفــال ‪ - 7‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫ئالــاھ مۆمىنلەرنىــڭ يۈرەكلىــك تۇرىشــى كاپىردىــن‬ ‫قورقماســلىقى ئۈچــۈن كاپىرالرنىڭ ســانىنى ئاز كۆرســەتتى‪،‬‬ ‫كاپىرالرنىــڭ مەغرۇرلىنىــپ كەتمەســلىكى ئۈچــۈن‬ ‫مۆمىنلەرنىــڭ ســانىنىمۇ كاپىرالرغــا كــۆپ كۆرســەتتى‪.‬‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪(« :‬بەدرىــدە جــەڭ ئۈچــۈن)‬ ‫ئۇچراشــقان ئىككــى گۇرۇھتــا ســىلەر ئۈچــۈن ئىبــرەت بار‪،‬‬ ‫بىــرى ئالــاھ يولىــدا ئۇرۇشــۇۋاتقان گۇرۇھتــۇر‪ ،‬يەنــى بىــر‬ ‫مۇســۇلمانالرنىڭ (ســانىنى) ئۆزلىرىــدەك ئىككــى بــاراۋەر‬ ‫ئوپئوچــۇق كۆرگــەن كاپىــرالر گۇرۇھىــدۇر (يەنــى ئالــاھ‬ ‫كاپىرالرغــا قورقۇنــچ ســېلىش بىلــەن ئۇالرنــى ئۇرۇشــتىن‬ ‫قــول يىغــدۇرۇش ئۈچــۈن‪ ،‬كاپىرالرغــا مۇســۇلمانالرنىڭ‬ ‫ســانىنى كــۆپ كۆرســەتتى)‪ .‬ئالــاھ خالىغــان كىشــىگە‬ ‫يــاردەم بېرىــپ قولاليــدۇ‪ .‬بۇنىڭــدا ھەقىقەتــەن ئەقىــل‬ ‫ئىگىلىــرى ئۈچــۈن ئىبــرەت بــار»‪[ .‬ئــال ئىمــران ‪- 13‬‬ ‫ئايــەت]‪.‬‬ ‫ئەھــزاب كۈنــى ئالــاھ مۆمىنلەرنــى ئويلىمىغــان‬ ‫دەرىجىــدە قاتتىــق ســىنىدى‪ ،‬ئالالھنىــڭ مۆمىنلەرگــە‬ ‫يــاردەم بېرىــش ۋە كاپىرالرنــى ھــاالك قىلىش ۋەدىســىنىڭ‬ ‫ھــەق ئىكەنلىكىگــە ئىمانــى تېخىمــۇ كۈچەيــدى‪ .‬ئالــاھ‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئــى مۆمىنلــەر! ئالالھنىــڭ ســىلەرگە‬ ‫بەرگــەن نېمىتىنــى ئەســلەڭالر‪ ،‬ئــۆز ۋاقتىدا ئۈســتۈڭالرغا‬ ‫(كۇففارالرنىــڭ ئىتتىپاقــداش) قوشــۇنى كەلگــەن ئىــدى‪.‬‬ ‫بىــز ئۇالرغــا قارشــى بــوران ۋە ســىلەرگە كۆرۈنمەيدىغــان‬ ‫قوشــۇن (يەنــى پەرىشــتىلەرنى) ئەۋەتتــۇق»‪[ .‬ئەھــزاب ‪9‬‬ ‫‪7‬‬

‫ ئايــەت]‪ .‬ئىبنــى كەســىر ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئالــاھ‬‫ئۆزىنىــڭ دۈشمەشــلىرىگە قارشــى مۆمىنلەرگــە ئــۆز‬ ‫نېمىتــى‪ ،‬پەزلــى ۋە ئېھســانىنى بايــان قىلــدى‪ ،‬كاپىــرالر‬ ‫خەنــدەك يىلــى‪ ،‬يەنــى ھىجىرىيەنىــڭ بەشــىنچى يىلــى‬ ‫شــەۋۋالدا مۇســۇلمانالرغا قارشــى توپالنــدى ۋە ئىتتىپــاق‬ ‫تــۈزدى‪ ،‬مۇشــرىكالر مەدىنىنىــڭ شــەرقى ئوھــۇد‬ ‫ئەتراپىغــا كېلىــپ ئۇرۇنالشــتى‪ ،‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«ئەينــى ۋاقىتتــا ئــۇالر يۇقىــرى تەرىپىڭالردىنمــۇ‪ ،‬تــۆۋەن‬ ‫تەرىپىڭالردىنمــۇ (ھۇجــۇم قىلىــپ) كەلگــەن ئىــدى»‪.‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ 3000‬كىشــىلىك مۇســۇلمان قۇشــۇنى بىلــەن‬ ‫چىقتــى‪ ،‬كاپىــرالر شــۇنچە كۆپ توپالنــدى‪ ،‬مۇســۇلمانالرغا‬ ‫ســىناقمۇ ئېغىرالشــتى»‪ .‬ئىبنــى كەســىر ‪ ‬يەنــە مۇنداق‬ ‫دەيــدۇ‪« :‬ۋەزىيەت كەسكىنلىشــىپ ئىشــار قىيىنالشــتى‪،‬‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬بــۇ يــەردە مۆمىنلەر ســىنالغان ۋە‬ ‫(بېشــىغا كەلگــەن كۈننىــڭ قاتتىقلىقىدىــن گويــا ئۇالرنــى‬ ‫يــەر ســىلكىگەندەك) قاتتىــق تەۋرىنىشــكە ئۇچرىغــان‬ ‫ئىــدى»‪ .‬رەســۇلۇلالھ ‪ ‬ۋە ســاھابىلەر بىــر ئايغــا يېقىــن‬ ‫قورشــاۋدا تــۇردى»‪.‬‬ ‫شــۇ قاتتىقچىلىقتىــن كىيىــن ئالالھنىــڭ نۇســرىتى‬ ‫كەلــدى‪ ،‬بــۇ يــەردە ئالالھنىــڭ مىســكىنلەرگە قىلغــان‬ ‫ياردىمــى‪ ،‬كۈچــى ۋە ھېكمىتــى نامايــەن بولــدى‪ .‬ئالــاھ‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئالــاھ كاپىــرالر (يەنــى مەدىنىگــە‬ ‫ھۇجــۇم قىلغــان ئىتتىپاقــداش قوشــۇن) نــى خاپــا‬ ‫قايتــۇردى‪ ،‬ئــۇالر مەقســىتىگە يېتەلمىــدى‪ ،‬ئالــاھ‬ ‫مۆمىنلەرنــى ئۇرۇشســىز غەلىبىگــە ئېرىشــتۈردى‪ ،‬ئالــاھ‬ ‫كۈچلۈكتــۇر‪ ،‬غالىبتــۇر»‪[ .‬ئەھــزاب ‪ - 25‬ئايــەت]‪ .‬ئالــاھ‬ ‫مۆمىنلەرگــە بەنــى قۇرەيــزە ئۈســتىدىن يــاردەم بېرىــپ‬ ‫ئۇالرنــى قىرىشــقا مۇيەسســەر قىلــدى‪ ،‬مۆمىنلەرگــە بەنــى‬ ‫قۇرەيزىدىــن ئېلىنغــان غەنىمەتلەرنــى ئاتــا قىلــدى‪ .‬ئالالھ‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئالــاھ ئەھلــى كىتابتىــن مۇشــرىكالرغا‬ ‫يــاردەم بەرگەنلەرنــى قۇرغانلىرىدىــن چۈشــۈردى‪،‬‬ ‫ئۇالرنىــڭ دىللىرىغــا قورقۇنــچ ســالدى‪( .‬ئۇالرنىــڭ)‬ ‫بىــر بۆلۈكىنــى ئۆلتــۈردۇڭالر ۋە بىــر بۆلۈكىنــى ئەســىر‬ ‫ئالدىــڭالر‪ .‬ئالــاھ ســىلەرگە ئۇالرنىــڭ زېمىنىنــى‪ ،‬قــورو ـ‬ ‫جايلىرىنــى‪ ،‬مــال ـ مۈلۈكلىرىنــى ۋە (تېخــى) ســىلەرنىڭ‬ ‫قەدىمىــڭالر دەسســەپ باقمىغــان زېمىننــى مىــراس‬ ‫قىلىــپ بــەردى‪ ،‬ئالــاھ ھــەر نەرســىگە قادىــردۇر»‪.‬‬ ‫[ئەھــزاب ‪ - 27 - 26‬ئايــەت]‪ .‬ئالــاھ ئۇالرنىــڭ‬ ‫ئارىســىدىن مۇناپىقالرنــى چىقىرىــش ئۈچــۈن ئۇالرنــى‬ ‫ئىمتاھــان قىلــدى‪ .‬مۆمىنلەرنىــڭ ئالالھنىــڭ ۋەدىســىگە‬ ‫بولغــان ئىشەنچىســى تېخىمــۇ كۈچەيــدى‪ ،‬ئالالھنىــڭ‬ ‫ياردىمــى ئــۇالر ئويــاپ باقمىغــان يەردىــن كەلــدى‪.‬‬ ‫ئالالھدىــن ئۆزىنىــڭ مۇجاھىــد بەندىلىرىگــە يــاردەم‪،‬‬ ‫كــۈچ ۋە تەمكىنلىــك بېرىشــنى ســورايمىز!‬

‫ماقالە‬

‫‪8 8‬‬

‫ئىســام دۆلىتــى دىننــى ئالــى قىلىدىغــان ۋە ئالــاھ‬ ‫پــەرز قىلىغــان ئادالەتنــى كىشــىلەر ئارىســىدا ئەمەلگــە‬ ‫ئاشــۇرىدىغان بىردىــن بىــر ۋاســتە‪ .‬شــەرىئەتنى‬ ‫تەتبىقــاش ئىســام دۆلىتــى بولۇشــنىڭ شــەرتى‪ .‬بــۇ‬ ‫دىــن يوقالســا ۋە ئالالھنىــڭ شــەرىئىتىدىن باشــقا قانــۇن‬ ‫بىلــەن ھۆكــۈم قىلىنســا‪ ،‬كۇفــر ھەددىدىــن ئېشــىپ زۇلــۇم‬ ‫كۆپىيىــدۇ‪ .‬بۇنــى ھــەل قىلىــش ئۈچــۈن ئىنســانالر تۈرلۈك‬ ‫ئۇســۇلالرغا تايىنىۋاتىــدۇ‪ .‬بۇالردىــن «دىننــى تۇرغــۇزۇش‬ ‫پــەرز‪ ،‬چۈنكــى بــۇ ئادالەتنــى ئەمەلگــە ئاشۇرۇشــنىڭ‬ ‫بىردىــن بىــر يولــى» دەپ قارايدىغانلىــرى بــار‪ ،‬مانــا‬ ‫بــۇالر ئالەملەرنىــڭ رەببىگــە تەســلىم بولغۇچىــاردۇر‪.‬‬ ‫يەنــە ئادالــەت دەپ قارالغــان ھــەر قانــداق يولنــى‬ ‫مۇســتەھكەملەش ئۈچــۈن ھەرىكــەت قىلىۋاتقانــار بــار‪،‬‬ ‫مانــا بــۇالر ئىســاھاتنى دەۋا قىلىــپ باتىــل دىــن ئارقىلىق‬ ‫يــەر يۈزىــدە بۇزغۇنچىلىــق قىلغۇچىــاردۇر‪.‬‬ ‫ئىنســانىيەتنىڭ ئۇلۇغلىقــى ئــۆزى ياشــاۋاتقان‬ ‫جەمىيەتتــە ئادالەتنــى ئەمەلگــە ئاشــۇرۇش بىلــەن‬ ‫ئۆلچىنىــدۇ‪ .‬ئــۇالر «ئادالــەت باشــقىالرنىڭ زۇلمىدىــن‬ ‫ســاقلىنىدىغان ۋە تېنچ‪-‬بەخىتلىــك ياشاشــقا ســاھە‬ ‫ھازىراليدىغــان بىــر ۋاســتە» دەپ قارايــدۇ‪ .‬شــۇڭا بىــز‬ ‫«پەيالســوپالرنىڭ يازمىلىــرى ۋە ھاكىمىيــەت ھەققىــدە‬ ‫ســۆزلىگۈچى نادانالرنىــڭ ســۆزلىرى ئادالەتنــى ئەمەلگــە‬ ‫ئاشــۇرۇش ئۈچــۈن قىلىنغــان ھەرىكەتلــەر» دەپ‬ ‫قارايمىــز‪ .‬شــۇ ســەۋەبلىك ئىنســانىيەت ئــارزۇ قىلغــان‬ ‫«ئادىــل دۆلــەت ۋە مەدەنىيەتلىــك شــەھەر» قاتارلىــق‬ ‫ئاتالغــۇالر مەيدانغــا كەلــدى‪ .‬مىللەتلەرنىــڭ بــۇ غايىنــى‬ ‫بۇ راپىزى تاغۇت ئەلى ھۇمەينى‬

‫‪9‬‬

‫ئەمەلگــە ئاشــۇرۇش ئۈچــۈن ئېلىــپ بارغــان كۈرەشــلىرىنى‬ ‫ھېســاپالپ بولغىلــى بولمايــدۇ‪.‬‬ ‫ئىنســانىيەت ئادالەتنــى ئەمەلگــە ئاشــۇرىدىغان‬ ‫ۋە دۇنيا‪-‬ئاخىرەتتــە بەختكــە ئېرىشــتۈرىدىغان‬ ‫ياراتقۇچىســىنىڭ مەنھىجىنــى تۇنۇمىــدى‪ .‬شــۇنىڭ بىلــەن‬ ‫ئــۇالر ئارىســىدا دەتــاالش كۆپەيــدى‪ .‬پەقــەت ئۆزىنىــڭال‬ ‫ئادالەتنــى ئەمەلگــە ئاشــۇرىدىغان يولنــى بىلىدىغانلقىنــى‬ ‫ۋە ئۆزىنىــڭ گۇرۇھىــا ئادالەتنــى ئەمەلگــە ئاشــۇرىدىغان‬ ‫بىردىنبىــر گــۇرۇھ ئىكەنلىكىنــى دەۋا قىلىدىغــان‬ ‫ئازدۇرغۇچــى ئالىمــار مەيدانغــا كەلــدى‪ .‬ئەممــا ئــۇالر‬ ‫دەۋا قىلغــان ئادالــەت ھەققىــدە پىكىــر بىرلىكىگــە‬ ‫كېلەلمىســە‪ ،‬خەلقلــەر ئارىســىدا پەقــەت قــۇرال كۈچــى‬ ‫بىلەنــا ھۆكــۈم قىلــدى‪.‬‬ ‫ئۇالر بىز پەقەت ئىسالھ قىلغۇچىالر دەيدۇ‬ ‫ئالالھنىــڭ ئەلچىلىرىگــە ئەگەشــكەنلىكىنى دەۋا قىلغان‬ ‫ۋە ســۈننەتنى تاشــاپ نەپســى خاھىشــىغا ئەگەشــكەن‬ ‫كىشــىلەرنىڭ كۆپىنچىســى مۇشــۇنداق دەۋا قىلىــدۇ‪.‬‬ ‫بۇالرنىــڭ ھەربىــرى شــەيتان چاقىرىۋاتقــان ئــوت تەرەپكــە‬ ‫ماڭىــدۇ‪ .‬ھەربىــرى ئۆزىنىــڭ ئالالھنىــڭ ئەلچىســىنىڭ‬ ‫ۋارىســى ۋە شــەرىئەت ھامىيســى ئىكەنلىكىنــى‬ ‫دەۋا قىلىــدۇ‪ .‬ھەربىــرى ئــۆز ئەگەشــكۈچىلىرىگە‬ ‫ئۆزىنىــڭ دىننــى ئەلچىلــەر ئېلىــپ كەلگــەن ھالىتىگــە‬ ‫قايتۇرااليدىغانــدەك‪ ،‬ھەتتــا شــۇ ئەلچىلەرمــۇ روياپقــا‬ ‫چىقىرالمىغــان غەلبە‪-‬نۇســرەتنى ئەمەلگــە ئاشــۇرۇپ ۋە‬ ‫دىننــى تۇرغــۇزۇپ‬ ‫شەرىئەتنى‬ ‫تۇرغۇزااليدىغاندەك‬ ‫ھېــس قىلدۇرىــدۇ‪.‬‬ ‫كــۆپ‬ ‫شــۇنداق‪،‬‬ ‫پىرقىلــەر مەيدانغــا‬ ‫كەلــدى‪ ،‬ناســاراالر ‪73‬‬ ‫پىرقىگــە بۆلۈنــدى‪،‬‬ ‫‪72‬‬ ‫يەھۇدىــار‬ ‫پىرقىگــە بۆلۈنــدى‪،‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ ‬گــە‬ ‫ئەگەشكەنلىكىنى‬ ‫دەۋا قىلغۇچىــار‪73‬‬ ‫پىرقىگــە بۆلۈنىــدۇ‪،‬‬ ‫بۇالرنىــڭ نەبــەۋى‬ ‫مەنھــەج ئۈســتىدە ۋە‬ ‫ســاھابىلەرنىڭ يولىــدا‬

‫ماڭغــان بىــر پىرقىســىدىن باشقىســى‬ ‫ئازغــۇن پىرقــە ھىســابلىنىدۇ‪.‬‬ ‫تارىخقــا مۇراجىئــەت قىلغــان‬ ‫كىشــى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ ئەزالىرىنــى‬ ‫دىندىــن پۈتۈنلــەي چىقىرىــپ‬ ‫تاشــايدىغان يولغــان يېتەكلــەپ‬ ‫مېڭىۋاتقانلىقىنــى‪ ،‬بــۇزۇق مەنھەجگە‬ ‫چاقىرىۋاتقانلىقىنى ۋە رەســۇلۇلالھ ‪‬‬ ‫نىــڭ دۆلىتىدىــن كــۆپ پەرقلىنىدىغان‬ ‫بىــر دۆلــەت قۇرۇشــقا ھەرىكــەت‬ ‫قىلىۋاتقانلىقىنــى بايقايــدۇ‪ .‬بــۇالر‬ ‫كــۆپ ئۆزگــۈرۈپ كەتكــەن بولــۇپ‪،‬‬ ‫بۇالرنىــڭ يوللىــرى توغــرا يولدىــن‬ ‫يەنــى ســەلەپلەر يولىدىــن چەتنــەپ‬ ‫ئىســامغا ئوخشــىمايدىغان بىــر‬ ‫دىنــدا مېڭىۋاتىــدۇ‪.‬‬ ‫راپىزى ئۇزۇن تارىختىن بېرى‬ ‫ئازغان‬ ‫راپىزىــار تۇنجــى پەيــدا بولغــان پىرقــە بولــۇپ‪،‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نىــڭ ئائىلىســىدىن بــەزى كىشــىلەرنىڭ‬ ‫تەرەپبازلىــق ئىدىيىســى كۈچلەنــدى‪ ،‬ئــۇالر «رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ ‬نىــڭ ئەۋالدلىرىدىــن باشــقىالر دىننــى ۋەھــى‬ ‫ئۈزۈلــۈپ قېلىشــتىن بۇرۇنقــى ھالىتىــدە قىيامەتكىچــە‬ ‫ھەرگىــز ســاقالپ قااللمايــدۇ» دەپ قارايــدۇ‪ .‬شــۇڭا‬ ‫شــىئەلەردە پەقــەت ئەلــى ‪ ‬غــا باغلىنىدىغــان ئەقىــدە‬ ‫پەيــدا بولــدى‪ .‬ئــۇالر «رەســۇلۇلالھ ‪ ‬ئۆزىدىــن كىيىــن‬ ‫ئەلىنــى خەلىفــە بولســۇن دەپ ۋەســىيەت قالدۇرغــان»‬ ‫دەپ يالغاننــى تۇقــۇپ چىقتــى‪ .‬ئــۇالر يەنــە «ئەلىنىــڭ‬ ‫پەزىلىتــى ئەبــۇ بەكىــر ۋە ئۆمەردىــن يۇقىــرى دەيدىغــان»‬ ‫بىددىئەتنــى پەيــدا قىلــدى‪ .‬ئاندىــن كىيىــن تەرەققــى‬ ‫قىلىــپ ھەددىدىــن ئېشــىپ ئەلــى ھايــات ۋاقتىــدا ۋە‬ ‫ۋاپــات بولغاندىــن كىيىنمــۇ ئۇنــى ئىالھلىــق دەرىجىســىگە‬ ‫كۆتۈرۈۋالــدى‪ .‬ئەھلــى بەيتتىــن ئىمــام بولــۇش ئۇالرنىــڭ‬ ‫دىنىنىــڭ ئاساســى بولــۇپ قالــدى‪ .‬شــۇڭا ئــۇالر «دىننــى‬ ‫ئىســاھ قىلىــش ئۈچــۈن‪ ،‬پاتىمەنىــڭ بالىلىرىدىــن بىرىنى‬ ‫ئىمــام قىلىشــتىن باشــقا يــول يــوق» دەپ قارايــدۇ‪.‬‬ ‫ئــۇالر ئېســىلغان ئاتالمىــش ئىســاھ قىلىــش‬ ‫ھەققىدىكــى بىددىئــەت‪ ،‬ئۇالرنــى ھــەر قېتىــم‬ ‫ئىمامــى ئۆلســە «ئــۇ قايتىــدۇ دەيدىغــان ياكــى ئۇنىــڭ‬ ‫ئۆلىمىنــى ئىنــكار قىلىدىغــان» ھالەتكــە كەلتۈرگــەن‪.‬‬ ‫بەلكــى بــۇالر ئــۆزى شــۇنىڭ ئــەۋالدى بولمىســىمۇ‬

‫بۇ راپىزى مۇرتەدلىرىنىڭ شېرىكى‬

‫شــۇالرغا نىســبەت بېرىدىغــان دەرىجىگــە بېرىــپ‬ ‫يەتكــەن‪ .‬بۇالرنىــڭ ئىمامەتچىلىكــى ئاتىدىــن بالىغــان‬ ‫زەنجىرســىمان داۋاملىشــىدىغان بولــۇپ‪ - 11 ،‬ئىمــام‬ ‫ھەســەن ئەســكىرىنىڭ نەســەبى قۇرىدىغانــدا‪ ،‬يالغاندىــن‬ ‫مۇھەممــەد مەھــدى ئىبنــى ئەســكەرى دېيىلىدىغــان بىــر‬ ‫كىشــىنى ‪ - 12‬ئىمــام قىلىــپ چىقــاردى‪ .‬ئۇالر «نەســەب‬ ‫ۋە شــەرئى جەھەتتــە اليىــق كىشــى ئىمــام بولــۇش»‬ ‫دېگــەن ئاتالمىــش ۋەســىيەتتە ئۆزلىرىنىــڭ ئازغۇنلىقىنــى‬ ‫ئــۆزى ئېچىــپ تاشــلىدى‪ .‬ئــۇالر ئۆزىنىــڭ بىددىئــەت‪،‬‬ ‫شــېرىك ۋە ئازغــۇن مەنھىجىنىــڭ داۋاملىشىشــى ئۈچــۈن‬ ‫ســامرا ئۆڭكــۈرى قىسسىســىنى تۇقــۇپ چىقتــى‪ ،‬ئــۇالر‬ ‫ئۇنىــڭ ئاخىــر زامانــدا چىقىــپ زېمىــن زۇلۇمغــا تولغانــدەك‬ ‫ئادالەتكــە تولدۇرىدىغانلىقىنــى دەۋا قىلــدى‪.‬‬ ‫ئازغۇن مەنھەج ئاساسىدىكى ئويدۇرما دىن‬ ‫شــىئەلەر پەيــدا بولغاندىــن تارتىــپ ھازىرغىچــە‬ ‫ئۇالرنىــڭ تۈرلــۈك شــېرىكلىرى ۋە كۇفرىنــى كۆرۈۋاتىمىــز‪.‬‬ ‫بۇالرنىــڭ ئاتالمىــش دىننــى ھىمايــە قىلىۋاتقــان ۋە‬ ‫بۇرمىلىنىشــتىن ســاقالپ قالغــان يامــان ئالىملىــرى‬ ‫ئىســامغا ئەھلــى كىتــاب ۋە بۇتپەرەســلەرنىڭ دىنلىرىنــى‬ ‫قوشــتى‪ .‬ئۆزلىرىنىڭ نەپســى خاھىشــىغا مۇۋاپىــق بولمىغان‬ ‫نەرســىلەرنى ئىنــكار قىلــدى‪ .‬پەلســەپە بىلــەن تۇشــۇپ‬ ‫كەتكــەن ئەســەرلىرىدە رەســۇلۇلالھ ‪ ‬گە ۋە ئائىلىســىگە‬ ‫تۆھمــەت قىلىــپ نــادان كىشــىلەرنى ئالدىــدى‪ .‬ھەتتــا‬ ‫ماقالە‬

‫‪10‬‬

‫بۇ راپىزىالرنىڭ پائالىيەتلىرى‬

‫قۇرئانمــۇ بۇالرنىــڭ كۇفــرى ۋە شــەكلىرىدىن ســاالمەت‬ ‫قالمىــدى‪ .‬ئــۇالر ئۆزىنىــڭ دەۋاســىغا قارشــى ئايەتلەرنــى‬ ‫ئۇچرىتىــپ قالســا‪« ،‬قۇرئانــدا ئارتــۇق نەرســىلەر ۋە‬ ‫كەمچىــل نەرســىلەر بــار» دەپ دەۋا قىلــدى‪.‬‬ ‫ئۇالرنىــڭ مەنھىجــى ئەھلــى ســۈننەت ۋەلجامائــە‬ ‫مەنھىجىدىــن پۈتۈنلــەي چەتنىگــەن‪ .‬ئــۇالر ئۆزىنىــڭ‬ ‫بــۇزۇق ئەقىدىســىگە مۇۋاپىــق ھۆكۈملەرنــى تالــاپ‬ ‫قۇشــۇش ئۈچــۈن ئازغــۇن پىرقــە ۋە باتىــل دىنالرنــى‬ ‫ئايلىنىشــقا باشــلىدى‪ ،‬ئاخىرىــدا ئىســام دىنىغــا پۈتۈنلەي‬ ‫زىــت بولغــان راپىــزى دىنىنــى ئويــدۇرۇپ چىقتــى‪.‬‬ ‫شــىئە تارىخىغــا قارىغــان كىشــى‪ ،‬بۇرۇندىــن‬ ‫ھازىرغىچــە ئىســام دۆلىتــى قۇرۇشــنى دەۋا قىلىــپ‬ ‫كەلگەنلىكىنــى‪ ،‬كىشــىلەرنى رەســۇلۇلالھ ‪ ‬گــە‬ ‫نازىــل بولغــان دىــن دەۋالغــان باتىــل دىنغــا كىشــىلەرنى‬ ‫چاقىرىۋاتقانلىقىنــى‪ ،‬ئالالھدىــن باشــقا ھېــچ كىشــى‬ ‫بىلمەيدىغــان غائىــب ئىماملىرىنىــڭ كىشــىلەرگە دىننــى‬ ‫يەتكۈزۈۋاتقانلىقىنــى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ دىنىغــا ئەگەشــكەن‬ ‫نۇرغــۇن كىشــىلەرنىڭ بــۇ يولــدا ئۆلتۈرۈلگەنلىكىنــى ۋە‬ ‫‪ 14‬ئەســىر مابەينىــدە مۇســۇلمانالرغا قارشــى ئۇرۇشــنى‬ ‫توختۇتــۇپ باقمىغانلىقىنــى بىلىــدۇ‪.‬‬ ‫راپىــزى دىنــى مانــا مۇشــۇنداق بــۇزۇق نەزىرىيــە‬ ‫ئاساســىدا پەيــدا بولغــان‪ ،‬بۇنىمــۇ «ئادالەتنــى ئەمەلگــە‬ ‫ئاشــۇرىدىغان دىــن» دەپ قارايــدۇ‪ .‬بــۇ ئەمەلىيەتتــە‬ ‫دەۋاســىدا يالغانچــى بولــۇپ‪ ،‬بــەزى شــىئەلەر بۇنــى‬ ‫يەھــۇدى دىنىدىــن ئالغــان ياكــى ئىبنــى ســەبەئكە‬ ‫‪11‬‬

‫ئوخشــاش زېھنىگــە يەھــۇدى‬ ‫چۈشەنچىســى ســىڭىپ كەتكــەن‬ ‫كىشــىلەردىن ئالغــان‪ .‬ئــۇالر‬ ‫«مۇســادىن كېيىــن بەنــى ئىســرائىلغا‬ ‫يۇۋشــەئ ئىبنــى نۇننــى ۋەســىيەت‬ ‫قىلغانــدەك‪ ،‬ۋەھــى ئۈزۈلگەندىــن‬ ‫كىيىــن بــۇ دىــن ئەلىگــە ۋەســىيەت‬ ‫قىلىنغــان» دەپ قارايــدۇ‪ .‬بــۇ پىكىــر‬ ‫نەچچــە ئەســىردىن بېــرى تەرەققــى‬ ‫قىلــدى‪ ،‬بــۇ جەريانىــدا شــىئەلەر‬ ‫بىلــەن دۈشــمەنلىرى ئوتتۇرىســىدا‬ ‫ۋە ئۆز‪-‬ئــارا تۇقۇنــۇش ئۆزۈلمــەي‬ ‫كەلــدى‪ .‬ئۇالرنىــڭ ئالالھنــى قۇيــۇپ‬ ‫دىننــى ئۆزگەرتكۈچــى ئالىملىــرى‬ ‫قولىــدا دىنــى ئۆزگــۈرۈپ بۈگــۈن‬ ‫بىــز كۆرۈۋاتقــان تۈرلــۈك نىجىــس‬ ‫ئەقىدىلــەر شــەكىللەندى‪.‬‬ ‫تەشكىالت ۋە پارتىيەلەر‬ ‫راپىزىالرنىڭ ئىزىدا‬ ‫راپىزىالرنىــڭ بــۇ ئــۇزۇن يىللىــق تەرەققىياتــى جانلىــق‬ ‫بىــر مىســال بولىــدۇ‪ .‬ئەگــەر توغــرا يولدىــن چەتنىگــەن‬ ‫يولــاردا ماڭســا ۋە بــۇ يولالرنــى دىننــى ئۈســتۈن قىلىــش‬ ‫ئۈچــۈن كىشــىلەرگە كەســكىن ۋاجىــپ قىلىۋالســا‪،‬‬ ‫ئــۇالر ئاقىۋەتتــە يېڭىدىــن پەيــدا قىلغــان شــۇ يولالرغــا‬ ‫ماسلىشــىش ئۈچــۈن دىنىنــى ئۆزگەرتىــدۇ‪.‬‬ ‫مانــا بــۇ دىننــى ئۈســتۈن قىلىــش ۋە ئالالھنىــڭ‬ ‫شــەرىئىتىنى تەتبىقالشــنى دەۋا قىلغــان نۇرغــۇن‬ ‫تەشــكىالتالرنىڭ شــۇنداق ئىكەنلىكىنــى كۆرۈۋاتىمىــز‪.‬‬ ‫يولنىــڭ بېشــىدىال باشــانغان بــۇ ئۆزگەرتىشــلەر نەبــەۋى‬ ‫مەنھەجدىــن تۇلىمــۇ يىــراق بولۇپــا قالماســتىن‪ ،‬بەلكــى‬ ‫ئالــاھ ۋە ئۇنىــڭ رەســۇلى تاللىغــان مەنھەجگــە ئــۇرۇش‬ ‫ئاچىــدۇ‪.‬‬ ‫كىيىنكــى ماقالىمىــزدە بــۇ پىكىرنىــڭ چۈشەندۈرۈشــكە‬ ‫تىرىشــىمىز‪ ،‬بــۇ ئازغــۇن يولــار بىلــەن بۈگــۈن ئىســام‬ ‫دۆلىتــى مېڭىۋاتقــان نەبــەۋى مەنھــەج يولىنــى‬ ‫سېلىشــتۇرۇپ بايــان قىلىشــقا تىرىشــىمىز‪.‬‬

‫ھەمشىرىلەرگە‬

‫‪12‬‬

‫كەيســە پەخىرلىنىــدۇ‪،‬‬ ‫ئەگــەر ھەمراھلىــرى بىلەن‬ ‫ئولتــۇرۇپ قالســا‪ ،‬تامــاق‬ ‫ياكــى كىيىم‪-‬كېچــەك‪،‬‬ ‫چــاچ ياســاش ۋە چاچنىــڭ‬ ‫ھەققىــدە‬ ‫رەڭگــى‬ ‫پاراڭلىشــىدۇ‪ .‬رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ ‬نىــڭ دۇئالىرىدىــن‬ ‫بىــرى شــۇكى‪« :‬دۇنيانــى‬ ‫ئــەڭ چــوڭ غېمىمىــز‪،‬‬ ‫مەبلــەغ‬ ‫ئىلمىمىزنــى‬ ‫قىلمىغىــن»‪[ .‬تىرمىــزى‬ ‫رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫كاپىرالر ھەشەمەتلىك قەلئەلەردە ياشىغان بولسا‪ ،‬رەسۇلۇلالھ زاھىد بولۇپ ئاددى ئۆيلەردە ياشىغان‬ ‫ئــەي ئىســام قىــزى!‬ ‫ئــەي يامــاق كىيىــم‬ ‫ئىبادەتگــۇي زاھىدالرنىــڭ سەركىســى رەســۇلۇلالھ ‪‬‬ ‫نىــڭ يېنىغــا ئالــاھ جىبرىئىلنــى ئەلچــى قىلىــپ ئەۋەتتى‪ ،‬كىيگــەن ئائىشــەنىڭ نەۋرىســى! قېنــى كېلىــڭ! نەســەپ‪،‬‬ ‫ئــۇ رەســۇلۇلالھ ‪ ‬گــە پادىشــاھ ئەلچــى ياكــى بەنــدە دىيانــەت‪ ،‬ســاالھىيەت‪ ،‬پاكلىــق‪ ،‬بايلىــق ۋە تەقۋادارلىــق‬ ‫ئەلچــى بولــۇش ئىختىيارلىقىنــى بــەردى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ جەھەتلــەردە ئــەڭ ياخشــى‪ ،‬ئــەڭ شــەرەپلىك ۋە ئــەڭ‬ ‫‪ ‬ئىككىنچىســىنى تاللىــدى‪ .‬پانــى دۇنيــا خەزىنــە پــاك ئۆيلەرگــە قــاراپ چىقايلــى‪ .‬بــۇ ئۆيلــەر رەســۇلۇلالھ‬ ‫ئاچقۇچىلىرىنــى رەت قىلــدى‪ ،‬ئــۇ ۋە ئەھلــى نامراتلىــق ۋە ‪ ‬نىــڭ ئۆيلىــرى بولــۇپ‪ ،‬ھۇجرىــار ئىنتايىــن كىچىــك‬ ‫موھتاجلىقنىــڭ تەمىنــى تېتىــدى‪ .‬زېمىنغــا ئىگــە بولغــان ۋە ئاددى‪-‬ســاددا ئىــدى‪ ،‬ئىككــى كىشــى پاتمىغىلــى‬ ‫ۋە دۈشــمەننى بويســۇندۇرغان تۇرۇپمــۇ ســاھابىلىرى تاســا قاالتتــى‪ .‬تېخــى ئۇخاليدىغــان كۆرپىســىچۇ؟! قېنــى‬ ‫ئائىشــە ‪ ‬ئانىمىــز بىزگــە بۇنــى ســۈپەتلەپ بەرســۇن!‬ ‫بىلــەن قــەدرى ئەھــۋال ياشــىدى‪.‬‬ ‫ھازىــر بىزگــە دۇنيــا يۈزلەنگەندىــن كىيىــن‪ ،‬بىــز ئائىشــە ‪ ‬ئانىمىــز مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬رەســۇلۇلالھ‬ ‫بۇرۇنقىالردىكــى دۇنيــا داۋالغۇشــلىرى ئالدىيالمىغــان ‪‬نىــڭ ئۇخاليدىغــان كۆرپىســى ئىچىگــە خورمــا‬ ‫روھنــى يوقىتىــپ قويــدۇق‪ .‬بۈگــۈن بــەزى ئايالالرنىــڭ قوۋزىقــى تىقىلغــان ئاشــانغان تېــرە ئىــدى»‪[ .‬بىرلىككــە‬ ‫ئەھۋالــى توغرىســىدا ئويالنغــان كىشــى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ دۇنياغــا كەلگــەن ھەدىــس]‪.‬‬ ‫ئۆمــەر ‪ ‬بىزگــە بــۇ ھەققىــدە ئــۇزۇن بىــر ھەدىســنى‬ ‫ۋە دۇنيانىــڭ ئەرزىمــەس ماتالىرىغــا ئىنتايىــن ھېرىســمەن‬ ‫بولغانلىقىنــى بايقايــدۇ‪ .‬بىــر نەرســىنى نورمىدىــن ئارتــۇق ســۆزلەپ بەرســۇن! ئۇ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬مەن رەســۇلۇلالھ‬ ‫ســېتىۋالىدۇ‪ ،‬ئىســراپ قىلىــدۇ‪ .‬ئەگــەر ئېرىدىــن بىــر ‪ ‬نىــڭ يېنىغــا كىردىــم‪ ،‬ئــۇ بــورا ئۈســتىدە يېتىۋاتاتتــى‪،‬‬ ‫نەرســە تەلــەپ قىلســا‪ ،‬ئۇنــى چارچىتىــدۇ‪ .‬ئەگــەر بىــر ئۇنىــڭ ئۈســتىدە بىــر ئىشــتان بولــۇپ‪ ،‬باشــقا نەرســە يــوق‬ ‫نەســە كــەم بولــۇپ قالســا‪ ،‬قاقشــايدۇ ۋە شــىكايەت ئىــدى‪ .‬ئۇنىــڭ بەدىنىگــە بــورا پېتىــپ ئىزى قالغــان ئىدى‪،‬‬ ‫قىلىــدۇ‪ .‬بەزىــدە ئېرىنــى قەرزگــە بوغــۇپ قۇيىشــى‪ ،‬مــەن رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نىــڭ ئۆيىدىكــى نەرســىلەرگە نــەزەر‬ ‫ئەرلــەر ئارىســىدا كــۆز يېشــى قىلىشــى ۋە كىشــىلەر ســالدىم‪ ،‬ئۇنىڭــدا بىــر ســا (ئىككــى كىلــو) ئەتراپىــدا ئارپا‬ ‫بــار ئىــدى‪ ،‬ئۆيىنىــڭ چېتىــدە تېــرە تازاليدىغــان نەرســە‬ ‫ئالدىــدا يۈزىنــى تۆكىشــى مۇمكىــن‪.‬‬ ‫ســەلەف ئاياللىرىنىــڭ بىــرى ھەركۈنــى ئېــرى ۋە ئېســىلغان بىــر تېــرە بارئىــدى»‪ .‬ئــۇ يەنــە مۇنــداق‬ ‫چىقىشــتىن بــۇرۇن رزىقتــا ھــاالل ھارامنــى ئايرىشــنى دەيــدۇ‪« :‬كۆزۈمدىــن تېــزال يــاش چىقتــى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪‬‬ ‫ۋە بــۇ ئىشــتا ئالالھدىــن قورقۇشــنى تەۋســىيە قىلىــپ «ئــەي ئۆمــەر! نېمىشــقا يىغاليســەن» دەپ ســورىدى‪،‬‬ ‫ئىشــىككىچە ئۇزۇتــۇپ قوياتتــى‪ .‬ھازىــر بــەزى ئايالــار مــەن «ئــەي رەســۇلۇلالھ! بــورا بەدىنىڭگــە پېتىــپ‬ ‫تۈگىمــەس ســېتىۋالىدىغان مــال تىزىملىكىنــى قايتا‪-‬قايتــا كەتكــەن تۇرســا‪ ،‬ئۆيۈڭــدە بــار نەرســە مۇشــۇ تۇرســا‪،‬‬ ‫تەكىتلــەپ ئىششــىككچە ئېرىنىــڭ كەينىدىــن بارىــدۇ‪ .‬بــۇ قەيســەر بىلــەن كىســرا مېۋىلىــك (باغــار) ۋە ئۆســتەڭلەر‬ ‫ئارىســىدا ياشاۋاتســا ھالبۇكــى ســەن ئالالھنىــڭ ئەلچىســى‬ ‫قانــداق ئىــش؟!‬ ‫بــۇالر يېمەكلىــك بولســۇن ياكــى كىيىــم بولســۇن ۋە (ئىنســانالر ئارىســىدىن) تاللىۋالغــان ئــەڭ ئېســىل‬ ‫زۆرۈر بولمىســىمۇ‪ ،‬يېگەنســېرى كــۆپ يېگۈســى كېلىــدۇ‪ ،‬كىشــى تۇرســاڭ قانداقمــۇ يىغلىمــاي تۇرااليمــەن» دېدىم‪،‬‬ ‫‪13‬‬

‫رەســۇلۇلالھ ‪« ‬ئــەي ئۆمــەر! بىزگــە‬ ‫ئاخىــرەت (جەننــەت)‪ ،‬ئۇالرغــا دۇنيــا‬ ‫بولســا بۇنىڭغــا رازى بولمامســەن؟»‬ ‫دېــدى‪[ .‬مۇســلىم رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫ئۇنىــڭ تائامــى ۋە ئەھلــى؛‬ ‫ئۇنىــڭ ئۆيلىرىــدە ئاي‪-‬ئايــاپ ئــوت‬ ‫قاالنمايتتــى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ تۇرمىشــى‬ ‫خورمــا ۋە ســۇ بىلەنــا ئۆتەتتــى‪،‬‬ ‫ئائىشــە ‪ ‬ئانىمىــز تاپقــان گۆشــى‬ ‫ھەققىــد مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬بىــر‬ ‫چىشــلەم يەنــى گۆشــنىڭ ئازلىقىدىــن‬ ‫شــۇنداق دەيتتــى‪.‬‬ ‫تەبــەرى ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نىــڭ‪ ،‬ســاھابىلەرنىڭ‬ ‫بۇرۇن مۇسۇلمانالر ئاددى ئۆيلەردە ياشايتتى‬ ‫ۋە تابىئىنالرنىــڭ تاللىغىنــى جاپالىــق‬ ‫قىلىشــتىن ئالالھدىــن پانــاھ ســورايمىز‪ .‬زاھىدلىــق دۇنيــا‬ ‫تۇرمــۇش‪ ،‬كەمبەغەللىــك نامرتلىــق ئاچلىققــا ســەۋر كۆزىگــە كىچىــك كۆرىنىدىغــان ۋە ئاخىرەتنــى ئارتــۇق‬ ‫قىلىــش‪ ،‬قاتتىــق قۇپــال تىكىلگــەن كىيىملــەر‪ ،‬ئاچلىقنــى بىلىدىغــان ھەقىقــى مۆمىننىــڭ زىننىتــى‪.‬‬ ‫باســالمايدىغان ئازغىنــە تائــام ۋە بايلىــق ھــۇزۇر ھاالۋەتتىن‬ ‫ھەقىقەتــەن ئالــاھ ئــۆز بەندىســىدە نېمىتىنىــڭ‬ ‫يىــراق تــۇرۇش ئىــدى‪ .‬بــۇالر دۇنيادىكــى زاھىدلىقنىــڭ ئەســىرىنى كۆرۈشــنى ياخشــى كۆرىــدۇ‪ .‬ئەممــا‬ ‫ســىمىۋولى ئىــدى‪ .‬رەســۇلۇلالھ ‪ ‬كۈنلەرچــە ئاچلىقتىــن ئىســراپچىلىقنى ۋە ئايالالرنىــڭ ئۆزىگــە ياققــان‬ ‫قورســىقىغا تــاش تېڭىۋاالتتــى‪ ،‬مانــا بــۇ قاتتىــق تۇرمــۇش نەرســىلەرنى تەلــەپ قىلىــپ ئەرلىرىنــى زېرىكتۈرۋېتىشــنى‬ ‫ۋە ئۇنىڭغــا ســەۋر قىلىــش ئىــدى‪ .‬ئــۇ رەببىدىــن سورىســا ياخشــى كۆرمەيــدۇ‪.‬‬ ‫تاغالرمــۇ ئالتــۇن بولىدىغانلىقىنــى بىلســىمۇ‪ ،‬شــۇنداق‬ ‫بىــز ئايالالرنــى بــۇ ئىشــنى تاشالشــقا چاقىرىمىــز ھــەم‬ ‫تۇرمۇشــنى تاللىغــان ئىــدى‪ .‬ســالىھالر مۇشــۇ يولنــى شــۇنداقال ئەرلەرنــى ئەھلىگــە بېخىللىــق قىلىشــتىنمۇ‬ ‫داۋامالشــتۇرغان ئىــدى‪.‬‬ ‫ئاگاھالندۇرىمىــز‪ .‬چۈنكــى مۇســۇلمان ئــەر ئــۆز ئەھلىگــە‬ ‫ئــەي مۇســلىمە! ئۇممــۇ ســەلەمەنىڭ ھەدىســى چەكتىــن ئاشۇرۋەتمەســتىن ياخشــى نىيــەت بىلــەن مــال‬ ‫ھەققىــدە ئويلۇنــۇڭ‪ ،‬ئــۇ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬رەســۇلۇلالھ ســەرپ قىلىشــى‪ ،‬ئالالھ قادىــر قىلغان مىقدارى ياخشــىلىق‬ ‫‪ ‬نىــڭ زامانىــدا ھەيىــزدار بولــۇپ قالســاق‪ ،‬بىــر قانچــە قىلىشــى كېــرەك‪ .‬شــۇنداق قىلغانــدا شــەيتانغا ئــۇرۇن‬ ‫كــۈن ھەيىــزدار يۈرەتتــۇق‪ ،‬ئاندىــن كىيىــن پاكلىنىــپ بەرمــەي ئــەڭ ئېســىل ئائىلــە قــۇرۇپ چىققىلــى بولىــدۇ‪.‬‬ ‫كىيىمىگــە قارايتتــۇق‪ ،‬قــان يۇقــۇپ قالغــان بولســا‪ ،‬ئۇنــى ئــۇ بــاي بولمىســىمۇ ئەجىــر ئۈمىــد قىلىــپ ئەھلىنىــڭ‬ ‫يۇياتتــۇق ۋە شــۇ كىيىــم بىلــەن نامــاز ئۇقۇيتتــۇق‪ .‬ئەگــەر ئېغىزىغــا بىــر لوقمــا تائــام سالســىمۇ‪ ،‬بــۇ ئۇالرنىــڭ‬ ‫قــان يۇقمىغــان بولســا‪ ،‬بىــز ئۇنــى يۇمايتتــۇق‪ ،‬بــۇ بىزنىــڭ قەلبىگــە خۇشــاللىق بېرىــدۇ‪ .‬ئالــاھ نىيەتلەرنــى بىلىــپ‬ ‫نامــاز ئۇقۇشــىمىزغا تۇســالغۇ بواللمايتتــى»‪[ .‬ئەبــۇ داۋۇت تۇرغۇچىــدۇر‪ .‬شــۇنداقال موھتــاج بولمىســىمۇ ئېرىنىــڭ‬ ‫رىۋايىتــى]‪ .‬ئــەڭ ياخشــى دەۋردىكــى ئايالالرنىــڭ بىــر ئەھۋالىغــا كۆڭــۈل بۆلمەيدىغــان رەھىمســىز ئايالىنىــڭ‬ ‫قــۇر كىيىمىدىــن باشــقا كىيىمــى يــوق ئىــدى‪ .‬ھەيىــزدار رازىلىقــى ئۈچــۈن ئــەر كىشــى تاقىتــى يەتمەيدىغــان‬ ‫ھالەتتىمــۇ ۋە پــاك ھالەتتىمــۇ شــۇنى كىيەتتــى‪ .‬ھازىرقــى ئىشــارنى قىلماســلىقى كېــرەك‪.‬‬ ‫ئۈممــەت ئاياللىــرى ئۆينــى كىيىم‪-‬كېچــەك ۋە زىبــۇ‪-‬‬ ‫زىننەتكــە توشــقۇزۇۋەتكىلى تاســا قالىــدۇ‪.‬‬ ‫وآخــر دعوانــا أن الحمــد للــه رب العالميــن‪ ،‬وصـ ِّ‬ ‫ـل اللهم‬ ‫بەزىــدە ئايــال كىشــى «مــەن ســىلەر ئەرلەرنىــڭ ئالالھ وبــارك علــى ســيد األنبيــاء والمرســلين وعلــى آلــه وصحبــه‬ ‫ئــۆز بەندىســىدە نېمەتنىــڭ ئەســىرىنى كۆرۈشــنى ياخشــى أ جمعين ‪.‬‬ ‫كۆرىدىغــان ھــاالل نەرســىلەرنىمۇ ھــارام قىلغىنىڭالرنــى‬ ‫كۆرۈۋاتىمــەن» دېيىشــى مۇمكىــن‪.‬‬ ‫بىــز بۇنــداق ۋاقىتتــا مۇنــداق دەيمىــز‪ :‬ئالالھنىــڭ‬ ‫بەندىلىرىگــە پــاك ھــاالل قىلغــان نەرســىلەرنى ھــارام‬ ‫ھەمشىرىلەرگە‬

‫‪14‬‬

15

‫بسم الله الرحمن الرحيم‬ ‫«ئەلىــف‪ ،‬الم‪ ،‬مىــم‪ .‬ئىنســانالر «ئىمــان ئېيتتــۇق»‬ ‫دەپ قويــۇش بىلەنــا ســىنالماي تــەرك ئېتىلىمىــز‪،‬‬ ‫دەپ ئويالمــدۇ؟‪ .‬ئۇالردىــن بــۇرۇن ئۆتكەنلەرنــى‬ ‫بىــز ھەقىقەتــەن ســىنىدۇق‪ ،‬ئالــاھ (ئىمانىــدا)‬ ‫راســتچىلالرنى چوقــۇم بىلىــدۇ‪( ،‬ئىمانىــدا)‬ ‫يالغانچىالرنىمــۇ چوقــۇم بىلىــدۇ»‪[ .‬ئەنكەبــۇت ‪3 - 1‬‬ ‫ ئايــەت]‪.‬‬‫ئــۆز ياردىمــى بىلــەن ئىســامنى ئەزىــز قىلغــان‪،‬‬ ‫قەھــرى بىلــەن شــېرىكنى خــار قىلغــان‪ ،‬ئــۆز ئەمــرى‬ ‫بىلــەن ئىشــارنى تەدبىــر قىلغــان‪ ،‬تەدبىــرى بىلــەن‬ ‫كاپىرالرنــى ھــاالك قىلغــان‪ ،‬ئادالىتــى بىلــەن غەلبــە‪-‬‬ ‫نۇســرەت كۈنلىرىنــى ئايالنــدۇرۇپ تۇردىغــان ۋە پەزلــى‬ ‫بىلــەن مۇتتەقىلەرگــە يــاردەم بېرىدىغــان ئالالھقــا‬ ‫ھەمدىلــەر بولســۇن! دۇرۇت‪-‬ســاالمالر ئۇنىــڭ قىلىچــى‬ ‫ئارقىلىــق ئىســامنى ئۈســتۈن قىلغــان رەســۇلۇلالھ ‪‬‬ ‫گە بولســۇن!‬

‫ئەبــۇ مۇســئەب زەرقاۋىدىــن ئۆزىنــى مــەرد‬ ‫چاغلىغــان كىشــىلەرگە؛‬ ‫بــۇ غېرىــپ ئۈممەتنىــڭ ئەلەملىــرى مېنــى ئىزچىــل‬ ‫قىينــاپ كەلــدى‪ .‬بۈيــۈك ئۇلــۇغ ئېســىل ئەممــا يۈرەكلىــرى‬ ‫داغالنغــان بــۇ ئۈممەتنىــڭ غېمــى ئىزچىــل يوقالمىــدى‪.‬‬ ‫تۈرلــۈك كىشــىلەر خيانــەت قوللىرىنــى بــۇ ئۈممەتكــە‬ ‫ســوزدى‪ ،‬شــۇنىڭ بىلــەن بــۇ ئۈممەتكــە خارلىق‪-‬زىللــەت‬ ‫يانداشــتى دە خىيانــەت قۇللــۇق ئاچچىقلىرىنــى ئىچىگــە‬ ‫يۇتــۇپ پــەرز ۋە ئەڭ مۇھىم ئىشــارنى تاشــلىدى‪ .‬شــۇنىڭ‬ ‫بىلــەن بــۇ ئۈممەتنىــڭ ئارزۇ‪-‬ئارمانلىــرى نەلەرگىــدۇ‬ ‫غايىــپ بولــدى‪ .‬كېســەل قاپــاپ ئاجىزالشــتى‪ ،‬ئاندىــن‬ ‫زېمىننــى تاشــاپ مۈكچەيــدى‪ .‬چىلبــۆرە ۋە يىرتقۇچــار‬ ‫ئولجىغــا ئوالشــقاندەك ئەتراپىغــا ئوالشــتى‪ .‬رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ ‬نىــڭ دېگەنلىــرى دەرۋەقــە يــۈز بــەردى‪ .‬ســەۋبان ‪‬‬ ‫دىــن رىۋايــەت قىلىنىدۇكــى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪« :‬مىللەتلــەر‬ ‫ســىلەرگە ھــەر تەرەپتىن قاچىدىكــى تاماققا ئوالشــقاندەك‬ ‫يۇپۇرلــۇپ كېلىــدۇ» دېــدى‪ ،‬بىــز «ئــەي رەســۇلۇلالھ!‬ ‫شــۇ ۋاقىتتــا بىزنىــڭ ســانىمىزنىڭ ئازلىقىدىــن شــۇنداق‬ ‫بوالمــدۇ؟» دەپ ســورىدۇق‪ ،‬ئــۇ «ئــۇ ۋاقىتتــا ســىلەرنىڭ‬ ‫ماقالە‬

‫‪16 16‬‬

‫ســانىڭالر كــۆپ‪ ،‬لېكىــن ســەل ئۈســتىدىكى كۆپۈككــە‬ ‫ئوخشــاش بولــۇپ قالىســلەر‪ ،‬دۈشــمىنىڭالرنىڭ قەلبىدىــن‬ ‫ھەيۋىتىــڭالر كۆتۈرلــۈپ قەلبىڭالرنــى ۋەھىــن قاپاليــدۇ»‬ ‫دېــدى‪ ،‬بىــز «ۋەھىــن دېگــەن نېمــە» دەپ ســورىدۇق‪ ،‬ئۇ‬ ‫«ھاياتنــى ياخشــى كــۆرۈش ۋە ئۆلۈمنــى يامــان كــۆرۈش»‬ ‫دەپ جــاۋاب بــەردى‪ ،‬ئىمــام ئەھمەدنىــڭ بىــر رىۋايىتىدە‪:‬‬ ‫«جىھادنــى يامــان كۆرۈشــۈڭالر» دېــدى‪[ .‬ئەھمــەد ۋە‬ ‫ئەبــۇ داۋۇت رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫ئىســام ئەھلىنــى بىلىۋېلىــڭالر؛ زېمىنغــا (ال إلــه‬ ‫إال اللــه) چۈشــكەندىن بېــرى ئەنبىيــاالر‪ ،‬ســادىقالر ۋە‬ ‫مۇۋەھھىــد ئىمامــار ســىناققا دۇچ كەلــدى‪.‬‬ ‫كىمكــى (ال إلــه إال اللــه) بايرىقىنــى كۆتــۈرۈش‪ ،‬ئۇنىڭغا‬ ‫يــاردەم بېرىــش ۋە ئۇنــى زېمىنــدا ئالــى قىلىــش ئۈچــۈن‬ ‫ھازىرلىنىدىكــەن‪ ،‬جاپا‪-‬مۇشــەققەت‪ ،‬باال‪-‬قــازا ۋە ئېغىــر‬ ‫مۇســىبەتلەرگە دۇچ كېلىــدۇ‪.‬‬ ‫ســەن قەيــەردە؛ بــۇ يولــدا ئــادەم ئەلەيھىسســاالم‬ ‫چارچىغــان‪ ،‬نــۇھ يىغلىغــان‪ ،‬ئىبراھىــم ئوتقــا تاشــانغان‪،‬‬ ‫ئىســمائىل بۇغۇزلىنىشــقا تەييــار بولغــان‪ ،‬يۈســۈپ ئازغىنە‬ ‫پۇلغــا ســېتىلغان ۋە بىــر قانچــە يىــل تۈرمىــدە ياتقــان‪،‬‬ ‫زەكەرىيــا ھەرىدەلگــەن‪ ،‬يەھيــا بۇغۇزالنغــان‪ ،‬ئەييــۇب‬ ‫قاتتىــق ئەزىيەتلەرنــى تارتقــان‪ ،‬داۋۇت يىغلىغــان‪ ،‬ئەيســا‬ ‫تۈرلــۈك قىيىنچىلىقالرغــا يۇلۇققــان ۋە مۇھەممــەد ‪‬‬ ‫تۈرلــۈك ئەزىيەتلەرنــى تارتقــان‪ .‬لېكىــن ســەن ئۇيــۇن‪-‬‬ ‫تاماشــا بىلــەن مەغرۇرلىنىۋاتامســەن؟!‬ ‫ئالــاھ بــەزى مەخلۇقاتلىــرى بىلــەن بەزىســىنى‬ ‫ســىنايدۇ‪ .‬كاپىرنــى مۆمىــن بىلــەن ســىنىغاندەك مۆمىننــى‬ ‫كاپىــر بىلــەن ســىنايدۇ‪ .‬بــۇ ســىناق ھەممە قاتنىشــىدىغان‬ ‫قىلىدىغــان ســىناقتۇر‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪(« :‬پۈتــۈن‬ ‫ئاســمان ـ زېمىننىــڭ) پادىشــاھلىقى ئىلكىــدە بولغــان‬ ‫دىندىكى ئىمامەتچىلىك پەقەت سەۋر ۋە چىن ئىشەنچتىن كېيىن قولغا كېلىدۇ‬

‫‪17‬‬

‫ئالالھنىــڭ بەرىكىتــى بۈيۈكتــۇر‪ .‬ئالــاھ ھــەر نەرســىگە‬ ‫قادىــردۇر‪ .‬ســىلەردىن قايســىڭالرنىڭ ئەمەلــى ئــەڭ‬ ‫ياخشــى ئىكەنلىكىنــى ســىناش ئۈچــۈن‪ ،‬ئالــاھ ئۆلۈمنــى‬ ‫ۋە تىرىكلىكنــى ياراتتــى‪ ،‬ئالــاھ غالىبتــۇر‪( ،‬تەۋبــە‬ ‫قىلغۇچىنــى) ناھايىتــى مەغپىــرەت قىلغۇچىــدۇر»‪[ .‬مۇلــك‬ ‫‪ - 2 - 1‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫مۇســلىم رەســۇلۇلالھ ‪ ‬دىــن رىۋايــەت قىلىدۇكــى‪،‬‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬مــەن ســېنى ئىمتاھــان قىلىــش‬ ‫ۋە (باشــقىالرنى) ســەن بىلــەن ئىمتاھــان قىلىــش ئۈچــۈن‬ ‫ئەۋەتتىــم»‪.‬‬ ‫بىــز قۇرئــان ســۈننەتتىن شــۇنى بىلدۇقكــى‪،‬‬ ‫ئەنبىياالردىــن يەھياغــا ئوخشــاش دۈشــمەنلىرى‬ ‫تەرىپىدىــن ئۆلتۈرگەنلىــرى بــار‪ .‬يەنــە ئىبراھمغــا‬ ‫ئوخشــاش قوۋمــى ئۆلتۈرمەكچــى بولــۇپ‪ ،‬شــامغا ھىجــرەت‬ ‫قىلغانلىــرى ۋە ئەيســاغا ئوخشــاش ئاســمانغا ئېلىــپ‬ ‫چىقىــپ كېتىلگەنلىــرى بــار‪.‬‬ ‫بىــز مۆمىنلــەر ئارىســىدىن قاتتىــق ئــازاب‬ ‫چەككەنلەرنــى‪ ،‬ئــوت بىلــەن تولدۇرۇلغــان ئورەكلەرگــە‬ ‫تاشــانغانالرنى‪ ،‬شــەھىد قىلىنغانلىرىنــى ۋە قاتتىــق قىيىن‬ ‫شــارائىتتا ياشــىغانالرنى ئۇچرىتىمىــز‪ .‬ئــۇالر ســۈرگۈن‬ ‫قىلىنــدى ياكــى ئۆلتۈرۈلــدى ياكــى ئازابالنــدى‪ ،‬ئۇنداقتــا‬ ‫ئالالھنىــڭ ئۇالرغــا ھاياتــى دۇنيــادا يــاردەم بېرىشــتىن‬ ‫ئىبــارەت ۋەدىســى قېنــى؟!‬ ‫ســىناق ئالالھنىــڭ مەخلۇقاتالرغــا قويغــان تەقدىــرى‪،‬‬ ‫لېكىــن بــۇ ئالــاھ تاللىغــان ياخشــى بەندىلەرگــە بولۇپمــۇ‬ ‫ســىناقتىن ئۆتمىســە بولمايدىغــان مۇجاھىدالرغــا قاتتىــق‬ ‫بولىــدۇ‪ .‬مۇجاھىــدالر تاۋلىنىشــى ۋە تاللىنىشــى كېــرەك‪.‬‬ ‫ســەئىد ئىبنــى ئەبــى ۋەققــاس ‪ ‬دىــن رىۋايــەت‬ ‫قىلىنىدۇكــى‪ ،‬ئــۇ «ئــەي رەســۇلۇلالھ! قايســى كىشــىگە‬

‫ئــەڭ قاتتىــق ســىناق كېلىــدۇ؟» دەپ ســورىدىم‪ ،‬ئــۇ‬ ‫«ئەنبىياالرغــا‪ ،‬ئاندىــن قالســا ســالىھالرغا‪ ،‬ئاندىــن قالســا‬ ‫شــۇنىڭغا ئوخشــاش كىشــىلەرگە كېلىــدۇ‪ ،‬ھــەر قانــداق‬ ‫كىشــى ئىمانىغــا قــاراپ ســىنىلىدۇ‪ .‬ئەگــەر ئىمانــى‬ ‫مۇســتەھكەم بولســا‪ ،‬ســىناق كــۆپ بولىــدۇ‪ .‬ئەگــەر ئۇنىــڭ‬ ‫ئىمانــى ئاجىــز بولســا‪ ،‬ســىناق ئــاز بولىــدۇ‪ .‬يــەر يۈزىــدە‬ ‫خاتاالشــماي ماڭغــان مۆمىــن ئىزچىــل ســىنىلىدۇ»‪.‬‬ ‫[بۇخــارى ۋە مۇســلىم رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫ئەبــۇ پاتىمەنىــڭ ئوغلــى ئابدۇلــاھ ئىبنــى ئىيــاس‬ ‫دادىســىدىن ئــۇ بوۋىســىدىن رىۋايــەت قىلىدۇكــى‪،‬‬ ‫ئــۇ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬مــەن رەســۇلۇلالھ ‪ ‬بىلــەن‬ ‫ئولتۇرۇۋاتاتتىــم‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪« ‬كىــم كېســەل بولمــاي‬ ‫ســاغالم بولىشــنى ياخشــى كۆرىــدۇ؟» دەپ ســورىدى‪،‬‬ ‫بىــز «ئــەي رەســۇلۇلالھ! بىــز» دېــدۇق‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪‬‬ ‫«نىمــۇ؟» دېــدى‪ ،‬بىــز ئۇنىــڭ يۈزىدىــن بىلىۋالــدۇق‪،‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪« ‬ئازغــۇن ئېشــەككە ئوخشــاش بولۇشــنى‬ ‫خاالمســىلەر؟» دېــدى‪ ،‬ئــۇالر «ئــەي رەســۇلۇلالھ! يــاق»‬ ‫دەپ جــاۋاب بېرىشــتى‪ .‬ئــۇ «ســىلەر ســىنالغان ۋە گۇناھــى‬ ‫كەچۈرۈلگــەن كىشــىلەردىن بولۇشــنى خالىمامســىلەر؟»‬ ‫دەپ ســورىدى‪ ،‬ئــۇالر «ئۇنــداق ئەمــەس‪ ،‬خااليمىــز»‬ ‫دېيىشــتى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪« ‬جېنىــم ئىلكىــدە بولغــان‬ ‫زات بىلــەن قەســەمكى‪ ،‬ئالــاھ مۆمىننــى ســىنايدۇ‪ ،‬ئــۇ‬ ‫پەقــەت دىنــى ئۈچــۈن ســىنىلىدۇ»‪[ .‬بەيھەقــى‪ ،‬تىبرانــى‬ ‫ۋە ئىبنــى ســەئىد رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫جابىــر ‪ ‬دىــن رىۋايــەت قىلىنىدۇكــى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ســاغالم كىشــىلەر قىيامــەت كۈنــى‬ ‫ســىناق كەلگــەن كىشــىلەرگە بېرىلگــەن نېمەتلەرنــى‬ ‫(كۆرگەنــدە) دۇنيــادا تېرىلىرىنىــڭ قايچــا بىلــەن‬ ‫كېسىلىشــىنى ئــارزۇ قىلىــدۇ»‪[ .‬تىرمىــزى رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬قىيامــەت كۈنــى‬ ‫دۇنيــادا ئــەڭ باياشــات ياشــىغان كىشــى كەلتۈرلىــدۇ‪،‬‬ ‫ئالــاھ «ئۇنــى ئوتتــا داغــاڭالر» دەيــدۇ‪ ،‬ئاندىــن كىيىــن‬ ‫كەلتۈرلىــدۇ‪ ،‬ئاندىــن «ئــەي ئــادەم ئوغلــى! ســەن‬ ‫(دۇنيــادا) پەقــەت نېمەتكىــا ئېرىشــتىڭمۇ؟ پەقــەت‬ ‫خۇشــاللىقنىال كۆردۈڭمــۇ؟» دەپ ســورايدۇ‪ ،‬ئــۇ «ئىززىتىڭ‬ ‫بىلــەن قەســەمكى‪ ،‬يــاق» دەيــدۇ‪ ،‬ئاندىــن «ئۇنــى ئوتقــا‬ ‫قايتــۇرۇڭالر» دەيــدۇ‪ .‬ئاندىــن كىيىــن دۇنيــادا قاتتىــق‬ ‫ســىنالغان كىشــى كەلتۈرلىــدۇ‪ ،‬ئالــاھ «جەننەتكــە‬ ‫قۇيــۇڭالر» دەيــدۇ‪ ،‬ئــۇ يــەردە تۇرىــدۇ‪ ،‬ئاندىــن كىيىــن‬ ‫يەنــە كەلتۈرلىــدۇ‪ ،‬ئالــاھ «ئــەي ئــادەم ئوغلــى! ســەن‬ ‫پەقــەت يامــان كۆرىدىغــان نەرســىلەرنىال كۆردۈڭمــۇ؟»‬ ‫دەپ ســورايدۇ‪ ،‬ئــۇ «يــاق‪ ،‬ئىززىتىــڭ بىلــەن قەســەمكى‪،‬‬ ‫مــەن يامــان كۆرىدىغــان بىــر نەرســە كۆرمــۈدۈم» دەپ‬ ‫جــاۋاب بېرىــدۇ»‪.‬‬

‫شــەقىق بەلخــى ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ســىناقنىڭ‬ ‫لەززىتىنــى تېتىغــان كىشــى‪ ،‬ئۇنىڭدىــن چىقىشــنى ئــارزۇ‬ ‫قىلمايــدۇ»‪.‬‬ ‫ئالــاھ دىننــى داۋامالشــتۇرۇش ۋە ئۈســتۈن قىلىــش‬ ‫ئۈچــۈن جىھادنــى پــەرز قىلــدى‪ .‬جىھادتىــن ئىبــارەت‬ ‫نەپســىگە ياقمايدىغــان ۋە قورقىدىغــان بىــر ئىبادەتنــى‬ ‫ئىمتىھــان ســىناق قىلىــپ بېكىتتــى‪ .‬ئاندىــن كىيىــن‬ ‫ئىمــان جەۋھىــرى ۋە تەۋھىــد گۆھىرىنــى قويــدى‪ .‬بۇنــى‬ ‫پەقــەت ئىمانــى ســادىقالر تەلــەپ قىلىــدۇ‪ .‬ئالــاھ مۇنداق‬ ‫دەيــدۇ‪« :‬شۈبھىســىزكى‪( ،‬ھەقىقــي) مۆمىنلــەر ئالالھقا ۋە‬ ‫ئۇنىــڭ رەســۇلىغا ئىمــان كەلتۈرگــەن‪ ،‬ئاندىــن (ئىمانىــدا)‬ ‫شــەك كەلتۈرمىگــەن‪ ،‬ماللىــرى بىلــەن‪ ،‬جانلىــرى بىلــەن‬ ‫ئالالھنىــڭ يولىــدا جىھــاد قىلغانــاردۇر‪ ،‬ئەنــە شــۇالر‬ ‫(ئىمــان دەۋاســىدا) راســتچىلالردۇر»‪[ .‬ھۇجــۇرات ‪- 15‬‬ ‫ئايــەت]‪.‬‬ ‫جىھادنىــڭ ماھىيىتــى؛ نەپســىنى پــاكالپ‪،‬‬ ‫ياراتقۇچىنىــڭ بۇيرۇقلىرىنــى ئۇنىــڭ رازىلىقــى ئۈچــۈن‬ ‫خالىــس ئىجــرا قىلىــش ۋە ئۇنىــڭ ۋەدىســى تەرەپكــە يــول‬ ‫ئېلىــش ئاساســىغا قۇرۇلغــان‪ .‬بــۇ يــول قىيىنچىلىــق ۋە‬ ‫ســىناقالر بىلــەن تولغــان‪ .‬شــۇڭا ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«ئەگــەر ئالــاھ خالىســا ئەلۋەتتــە (ســىلەرنى ئۇرۇشــقا‬ ‫تەكلىــپ قىلماســتىنال) ئۇالرنــى جازالىغــان بوالتتــى‪،‬‬ ‫لېكىــن ئالــاھ بەزىڭالرنــى بەزىــڭالر بىلــەن ســىناش‬ ‫ئۈچــۈن (يەنــى ئىمانىڭالرنــى ســىناش ئۈچــۈن جىھادقــا‬ ‫ئەمــر قىلــدى)‪ ،‬ئالالھنىــڭ يولىــدا ئۆلتۈرۈلگەنلەرنىــڭ‬ ‫(يەنــى شــەھىدلەرنىڭ) ئەمەللىرىنــى ئالــاھ بىــكار‬ ‫قىلىۋەتمەيــدۇ‪ .‬ئالــاھ ئۇالرنــى ھىدايــەت قىلىــدۇ‬ ‫ۋە ھالىنــى ياخشــىاليدۇ‪ .‬ئالــاھ ئۈالرنــى جەننەتكــە‬ ‫كىرگۈزىــدۇ‪ ،‬ئالــاھ ئۇنــى ئۇالرغــا تونۇتتــى (يەنــى‬ ‫جەننەتكــە كىرگــەن ئــادەم ئۆزىنىــڭ ئــۇ يەردىكــى‬ ‫جايىنــى ئىلگىــرى كۆرگەنــدەكال بىلىــدۇ)»‪[ .‬مۇھەممەد‪4‬‬ ‫ ‪- 6‬ئايــەت]‪ .‬ئالــاھ يەنــە مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئەگــەر‬‫ئالــاھ خالىغــان بولســا ئىــدى‪ ،‬ئــۇالر ئۆزئــارا ئۇرۇشــماس‬ ‫ئىــدى‪ ،‬لېكىــن ئالــاھ خالىغىنىنــى قىلىــدۇ»‪[ .‬بەقــەرە‬ ‫‪- 253‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫ئىبنــى كەســىر ‪ ‬بــۇ ئايەتنىــڭ تەپســىرىدە‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ھەرقانــداق قىيىنچىلىقتــا دوســت ۋە‬ ‫دۈشــمەن ئۆزىنــى ئاشــكارىاليدۇ‪ ،‬بــۇ ئارقىلىــق ســەۋر‬ ‫قىلغۇچــى مۆمىــن بىلــەن مۇناپىــق ئايرىلىــدۇ‪ .‬ئالــاھ‬ ‫ئوھــود كۈنــى مۆمىنلەرنــى ئىمتاھــان قىلــدى‪ ،‬بــۇ يــەردە‬ ‫مۆمىنلەرنىــڭ ئىمانــى‪ ،‬ســەۋرى‪ ،‬چىدامچانلىقــى ۋە ئالــاھ‬ ‫ۋە ئۇنىــڭ رەســۇلىغا بولغــان ئىتائىتــى ئىســپاتالندى‪ .‬بــۇ‬ ‫يــەردە مۇناپىقالرنىــڭ پەردىلىــرى ئېچىلــدى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ‬ ‫قارشــىلىقى‪ ،‬جىھادقــا بولغــان ئۆچمەنلىكــى‪ ،‬ئالــاھ ۋە‬ ‫ماقالە‬

‫‪18‬‬

‫ئۇنىــڭ رەســۇلىغا قىلغــان خىيانىتــى ئاشــكارا بولــدى»‪.‬‬ ‫ئالالھنىــڭ مۇنــۇ ســۆزىنى تەپەككــۇر قىلىــڭالر‪:‬‬ ‫«بەزىلــەر ئالالھقــا شــەك ـ شــۈبھە بىلــەن (يەنــى‬ ‫تۇراقســىز ھالــدا) ئىبــادەت قىلىــدۇ‪ ،‬ئەگــەر ئۇنىڭغــا‬

‫كىشىلەر ھازىر جىھادنى تاشالپ ئۇيۇن‪-‬تاماشاغا بېرىلىپ كەتتى‬

‫ياخشــىلىق يەتســە دىنىــدا چىــڭ تۇرىــدۇ (بۇنــداق ئــادەم‬ ‫مۇناپىــق بولــۇپ‪ ،‬ئالالھقــا دىلــى بىلــەن ئەمــەس پەقــەت‬ ‫تىلــى بىلــەن ئىبــادەت قىلىــدۇ)‪ ،‬ئەگــەر ئۇنىڭغــا ســىناق‬ ‫كەلســە دىنىدىــن يېنىۋالىــدۇ‪ ،‬ئــۇ دۇنيــا ۋە ئاخىرەتتــە‬ ‫زىيــان تارتىــدۇ‪ ،‬بــۇ روشــەن زىيانــدۇر»‪[ .‬ھــەج ‪11‬‬ ‫ئايــەت‬‫بەغــەۋى ‪ ‬تەپســىردە ئىبنــى ئاببــاس ‪ ‬نىــڭ‬ ‫مۇنــداق دېگەنلىكىنــى رىۋايــەت قىلىــدۇ‪« :‬ئەرابىالردىــن‬ ‫بىــر كىشــى رەســۇلۇلالھ ‪ ‬گــە ئىمــان كەلتــۈردى‪ ،‬ئــۇ‬ ‫مۇســۇلمان بولغاندىــن كىيىــن ئۇنىــڭ بالىســى تۇغۇلــدى‪،‬‬ ‫ماللىــرى كۆپەيــدى‪ ،‬ئــۇ «بــۇ بــەك ياخشــى گــۈزەل دىــن»‬ ‫دەپ ماختىــدى‪ ،‬دىنــدا مۇســتەھكەم تــۇردى‪ .‬كىيىــن بــاال‬ ‫تۇغۇلمــاي ۋە ئاتلىــرى كۆپەيمىگەنــدە «بــۇ يامــان دىــن»‬ ‫دېــدى دە دىندىــن چىقىــپ مۇرتــەد كاپىــر بولــدى»‪.‬‬ ‫قۇرئــان سايىســى ناملىــق كىتابتــا مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«نەپىســلەر قورقۇنــچ‪ ،‬قاتتىقچىلىــق‪ ،‬ئاچارچىلىــق ۋە‬ ‫نامراتلىــق بىلــەن سىنىلىشــى كېــرەك‪ .‬مۆمىنلەرنىــڭ‬ ‫قەلبىــدە بــۇ ئەقىــدە مۇســتەھكەم قــارار ئېلىشــى‬ ‫ئۈچــۈن ســىناقالر كېلىشــى كېــرەك‪ ،‬مۆمىــن بــۇ‬ ‫ئەقىدىنــى باشــقىالرغا تارقىتىشــتىن بــۇرۇن ئــۆز قەلبىــدە‬ ‫‪19‬‬

‫مۇستەھكەملىنىشــى كېــرەك‪ .‬بــۇ يولدا ئەلەم تارتقانســېرى‬ ‫ۋە شــۇنىڭغا بــەدەل تۆلىگەنســېرى كۈچلىنىــدۇ ۋە ھەقتــە‬ ‫مۇســتەھكەملىنىدۇ‪ .‬شــۇنداقال كىشــىلەر ئەقىدىنىــڭ‬ ‫قىممىتىنــى پەقــەت ســىنالغان ۋە ســەۋر قىلغــان ۋاقىتتىــا‬ ‫بىلىــدۇ‪ .‬يەنــە ســىناق‬ ‫ئەقىدىنــى ســاالبەتلىك‬ ‫كۈچلــۈك قىلىــدۇ‪،‬‬ ‫قىيىنچىلىــق كۈچكــە‬ ‫قۇشــىدۇ‪،‬‬ ‫كــۈچ‬ ‫قىيىنچىلىــق يوللىرىــدا‬ ‫مۆمىــن بىلمىگــەن‬ ‫نەرســىلەرنى بىلىــدۇ‪،‬‬ ‫قەلىبلــەر يۇرۇيــدۇ‪.‬‬ ‫ئىمــام شــافىدىن‬ ‫«ســىنالغان مۆمىــن‬ ‫ياكــى‬ ‫ياخشــىمۇ‬ ‫كۈچلــۈك ســىنالمىغان‬ ‫دەپ‬ ‫كىشــىمۇ؟»‬ ‫ئــۇ‬ ‫ســورالدى‪،‬‬ ‫«ۋاي ئىســت! كــۈچ‬ ‫ســىناقتىن كىيىــن‬ ‫بولمامــدۇ؟» دەپ‬ ‫جــاۋاب بــەردى‪.‬‬ ‫ســەفۋان ئىبنــى‬ ‫ئەمىردىــن رىۋايــەت قىلىنىدۇكــى‪ ،‬ئــۇ مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«مــەن ھۇمۇســقا ۋالــى ئىدىــم‪ ،‬بىــر قېــرى كىشــى بىلــەن‬ ‫ئۇچراشــتىم‪ ،‬ئۇنىــڭ قاشــلىرى كۆزلىرىنــى ياپقــان ئىــدى‪،‬‬ ‫ئــۇ جىھــاد قىلماقچــى بولــۇپ ئېتىغــا مىنــدى‪ .‬مــەن «تاغا‬ ‫ئالــاھ ســېنىڭ ئۆزرەڭنــى قۇبــۇل قىلغانغــۇ» دېدىــم‪ ،‬ئــۇ‬ ‫قېشــىنى كۆتــۈرۈپ «ئــەي قېرىندىشــىمنىڭ ئوغلــى!‬ ‫ئالــاھ بىزنــى قېــرى يــاش چىقىشــقا چاقىــردى» دېــدى‪.‬‬ ‫ھەقىقەتەن ئالالھ ياخشى كۆرگەن كىشىنى‬ ‫سىنايدۇ‬ ‫قۇرئــان سايىســى ناملىــق كىتابتــا مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«ئىمــان ســۆزلەپال قۇيىدىغــان كەلىمــە ئەمــەس‪ ،‬ئــۇ‬ ‫پەقــەت بىــر ھەقىقــەت‪ ،‬ئامانــەت ۋە ســەۋرگە موھتــاج‬ ‫جىھادتــۇر‪ .‬كىشــىلەرنىڭ بــۇ دەۋەتنــى تاشــاپ قۇيــۇپ‬ ‫«ئىمــان ئېيتتــۇق» دەپ قۇيىشــىال كۇپايە قىلمايــدۇ‪ .‬ئۇالر‬ ‫ســىناققا دۇچ كېلىــدۇ‪ ،‬ئاندىــن بــۇ يولــدا مۇســتەھكەم‬ ‫تۇرىــدۇ‪ ،‬بۇنىــڭ ئىچىدىــن ئــوت ئارقىلىــق ئەرزىمــەس‬ ‫قالــدۇق بىلــەن ســاپ ئالتۇننــى ئايرىغانــدەك ســاپ‬ ‫خالىــس كىشــىلەر ئايرىلىــپ چىقىــدۇ‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق‬

‫دەيــدۇ‪« :‬ئۇالردىــن بــۇرۇن ئۆتكەنلەرنــى بىــز ھەقىقەتــەن نۇســرەتكە ئــەڭ يېقىــن يــول ئىكەنلىكىنــى بىلىشــى‬ ‫ســىنىدۇق‪ ،‬ئالــاھ (ئىمانىــدا) راســتچىلالرنى چوقــۇم كېــرەك‪ .‬ھەقتىــن چېكىنىــش پەقــەت ئاســان بولســىمۇ‬ ‫بىلىــدۇ‪( ،‬ئىمانىــدا) يالغانچىالرنىمــۇ چوقــۇم بىلىــدۇ»‪ .‬ۋە بــۇ زەپــەر يولــى دەپ گۇمــان قىلســىمۇ ئــۇ پەقــەت‬ ‫[ئەنكەبــۇت ‪- 3‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫خارلىقنىــا ئېلىــپ كېلىــدۇ‪.‬‬ ‫ئىمــان ئالالھنىــڭ‬ ‫زېمىندىكــى ئامانىتــى‪،‬‬ ‫ئۇنــى پەقــەت شــۇنىڭ‬ ‫ئەھلــى كۆتــۈرۈپ‬ ‫ماڭىــدۇ‪ .‬ئۇالرنىــڭ‬ ‫قەلبىــدە پەقــەت‬ ‫شــۇنىڭغىال ئىخــاس‬ ‫بــار‪ ،‬ئــۇالر بۇنــى‬ ‫دۇنيادىكــى راھــەت‪-‬‬ ‫پاراغەتتىــن‪ ،‬تېنــچ‪-‬‬ ‫خاتىرجەملىكتىن‬ ‫باي‪-‬باياشــات‬ ‫ۋە‬ ‫تۇرمۇشتىن‬ ‫كۆرىــدۇ‪.‬‬ ‫ئارتــۇق‬ ‫زېمىندىكــى‬ ‫ئــۇ‬ ‫خىالفەت‪،‬‬ ‫كىشــىلەرنى ئالــاھ‬ ‫تەرەپكــە يېتەكلــەش‬ ‫ئىراقتىكى مۇۋەھھىدلەر تۈرمىدە سىنالغان‬ ‫ۋە بــۇ كەلىمىنــى‬ ‫ھاياتلىققــا تەتبىقــاش‬ ‫ئامانىتــى‪ .‬بــۇ ئېغىــر ئەممــا ئېســىل ئامانــەت‪ .‬بــۇ ئامانەت‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬بــۇ مېنىــڭ توغــرا يولۇمــدۇر‪،‬‬ ‫ســىناقالرغا بەرداشــلىق بېرىشــنى تەقــەززا قىلىــدۇ»‪ .‬شــۇ يولــدا مېڭىــڭالر‪ ،‬ناتوغــرا يولــاردا ماڭمــاڭالر‪ ،‬ئــۇالر‬ ‫ئالــاھ يولىــدا جىھــاد قىلغــان كىشــىلەر ســالىھالر ســىلەرنى ئالالھنىــڭ يولىدىــن ئايرىۋېتىــدۇ‪( ،‬ئالالھنىــڭ‬ ‫قــان تۆككــەن بــۇ يولنىــڭ تەبىئىتىنــى‪ ،‬تەقەززالىرىنــى ئەمرىنــى تۇتــۇپ دوزاختىــن) ساقلىنىشــىڭالر ئۈچــۈن‪،‬‬ ‫چۈشىنىشــى ۋە بــۇ يولــدا يېقىــن ئادەملىرىنــى قۇربــان ئالــاھ ســىلەرگە بــۇ ئىشــارنى تەۋســىيە قىلىــدۇ»‪.‬‬ ‫قىلىدىغانلىقىنــى چۈشىنىشــى كېــرەك‪ .‬ئەنبىياالردىــن [ئەنئــام ‪ - 153‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫قالســا ئــەڭ ياخشــى كىشــىلەر ھىســابالنغان رەســۇلۇلالھ‬ ‫مانــا بــۇ جىھــاد؛ ئــەڭ ئېگىــز چوققــا‪ ...‬زەپــەر‪...‬‬ ‫‪ ‬نىــڭ ســاھابىلىرى ئالــاھ يولىــدا ھىجــرەت بــۇ ئــۇزۇن ســەرۋ قىلغاندىــن كىيىــن ۋە دۈشــمەنلەرنىڭ‬ ‫ئازابلىرىنــى‪ ،‬ماللىرىدىــن‪ ،‬ئەھلىدىــن ۋە يۇرتىدىــن توپلىنىشــىنى كۆتــۈپ ئــۇرۇش مەيدانىــدا ئــۇزۇن‬ ‫ئايرىلىــش ئازابلىرىنــى تارتتــى‪ .‬ئۇالرغــا قارىغانــدا ســىلەر تۇرغاندىــن كىيىــن كېلىــدۇ‪ .‬بــۇ يــەردە كۆتــۈش ئايــار‬ ‫قەيــەردە؟!‬ ‫ۋە يىلــار داۋاملىشــىدۇ‪ .‬ئەگــەر بــۇ ســىناقالر كەلمىســە‪،‬‬ ‫بــۇ تائىپــە ماڭغــان يولىــدا ســەۋر قىلىشــى‪ ،‬يەتكــەن ئالــاھ ســاڭا ھەرگىــز غەلبــە بەرمەيــدۇ‪ .‬چۈنكــى غەلبــە‬ ‫ئەزىيەتلەرگــە ئالالھدىــن ســاۋاب ئۈمىــد قىلىشــى‪ ،‬بــۇ ســەۋردىن كىيىــن كېلىــدۇ‪.‬‬ ‫يولنــى داۋامالشتۇرىشــى‪ ،‬بۇنىــڭ ئالالھنىــڭ ســۈننىتى‬ ‫شــەيخۇل ئىســام ئىبنــى تەيمىيــە ‪ ‬مۇنــداق‬ ‫ئىكەنلىكىنــى بىلىشــى‪ ،‬ئالالھنىــڭ بــۇ ئۈممەتتىــن دەيــدۇ‪« :‬دىندىكــى ئىمامەتچىلىــك ســەۋر ۋە چىــن‬ ‫ســالىھالرنى ئايرىــپ چىقىرىدىغانلىقىغــا چىن ئىشىنىشــى ئىشــەنچ بىلــەن قولغــا كېلىــدۇ»‪.‬‬ ‫ۋە ئالالھنىــڭ ۋەدىســىنىڭ كېلىشــىگە ئالدىــراپ‬ ‫ھەقنــى ســادىق چىدامچــان كىشــىلەر كۆتۈرســە‪،‬‬ ‫قالماســلىقى كېــرەك‪.‬‬ ‫بــۇ يولنىــڭ جاپالىرىغــا بەرداشــلىق بېرىــدۇ‪ ،‬ئازابالرغــا‬ ‫يــول ئــۇزۇن ۋە داۋان كــۆپ بولســىمۇ مۇســۇلمان ئۇچرايــدۇ‪ .‬ئــۇالر بــۇ چۈشــەنچىنى تىرىلــدۈرۈش ۋە‬ ‫ھەقكــە ئەگىشــىش ۋە بــۇ يولــدا ســەۋر قىلىشــىنىڭ زېمىنــدا تەتبىقــاش ئۈچــۈن ئۆلۈمگــە رازى بولىــدۇ‪.‬‬ ‫ماقالە‬

‫‪20‬‬

‫جىھادنى يامان كۆرۈپ ئۆلۈمدىن قورقۇش ۋەھىن دەپ ئاتىلىدۇ‬

‫بۈگــۈن ئىســام تىرىشــچان‪ ،‬جاپانــى خااليدىغــان‪،‬‬ ‫ســىناقالر ئارىســىدا ئــارام تاپىدىغــان ســادىق چىدامچــان‬ ‫كىشــىلەرگە موھتــاج‪.‬‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئۇالرنىــڭ (ئالــاھ يولىــدا)‬ ‫مەيلــى كىچىــك بولســۇن ياكــى چــوڭ بولســۇن‪ ،‬ســەرپ‬ ‫قىلغــان نەرسىســى ۋە جىھــاد ئۈچــۈن باســقان ھــەر بىــر‬ ‫مۇساپىســى ئۇالرنىــڭ قىلغــان ئەمەللىرىگــە ئــەڭ ياخشــى‬ ‫مۇكاپــات بېرىــش يۈزىســىدىن ئۇالرغــا يېزىلىــدۇ»‪[ .‬تەۋبە‬ ‫‪121‬ئايــەت]‪.‬‬‫تەبــەرى ‪ ‬بــۇ ئايەتنىــڭ تەپســىرىدە قەتادەدىــن‬ ‫رىۋايــەت قىلىدۇكــى‪ ،‬ئــۇ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬كىشــىلەر‬ ‫ئالــاھ يولىــدا ئەھلىدىــن يىراقالشقانســېرى‪ ،‬ئالالھقــا‬ ‫يېقىنلىشــىدۇ»‪.‬‬ ‫بىــز ئالالھدىــن باشــقىغا قــۇل بولمايمىــز‪ ،‬ئالالھقىــا‬ ‫ھەقىقــى قۇلچىلىــق قىلىشــقا ھەرىكــەت قىلىمىــز‪.‬‬ ‫بىلىشــىمىز ۋە شــەك قىلماســتىن چىــن ئىشىنىشــىمىز‬ ‫كېرەككــى‪ ،‬ئالالھنىــڭ ۋەدىســى ھــەق‪ .‬لېكىــن بىــز ئالــاھ‬ ‫بىلىدىغــان ئىشــنىڭ ماھىيىتىنــى بىلىــپ يېتەلمەيمىــز‪.‬‬ ‫بەزىــدە ســىناق يۈزىســىدىن غەلبــە كېچىكىشــى‬ ‫مۇمكىــن‪ .‬ئالــاھ راســت ئېيتتــى‪« :‬مۆمىنلەرگــە يــاردەم‬ ‫قىلىــش بىزگــە تېگىشــلىك بولــدى»‪[ .‬رۇم ‪- 47‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫ئالــاھ ئۆزىنىــڭ مۇۋەھھىــد بەندىلىرىگــە غەلبىنــى‬ ‫ۋە ســەۋرچان كىشــىلەرگە تەمكىنلىكنــى ۋەدە قىلــدى‪.‬‬ ‫ئىلگىرىكــى زېمىنــدا زەپــەر قۇچقــان‪ ،‬مۇســتەھكەم تۇرغان‬ ‫ۋە تەمكىنلىككــە ئېرىشــكەن كىشــىلەرنىڭ ســەۋرى ۋە‬ ‫تەۋەككۇللىــرى ھەققىــدە خــەۋەر بــەردى‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪« :‬بــوزەك قىلىنغــان قەۋمنــى (يەنــى بەنــى‬ ‫ئىســرائىلنى) بىــز بەرىكەتلىــك قىلغــان (شــام) زېمىننىــڭ‬ ‫شــەرق تەرەپلىرىگــە ۋە غــەرب تەرەپلىرىگــە (يەنــى‬ ‫ھەممــە تەرەپكــە) ۋارىــس قىلــدۇق‪ .‬ئىســرائىل ئــەۋالدى‬ ‫‪21‬‬

‫ســەۋر قىلغانلىقلىــرى ئۈچــۈن‪ ،‬رەببىڭنىــڭ ئۇالرغــا قىلغان‬ ‫چىرايلىــق ۋەدىســى تولــۇق ئىشــقا ئاشــتى؛ پىرئــەۋن ۋە‬ ‫ئۇنىــڭ قەۋمىنىــڭ ســالغانلىرى (يەنــى ئىمارەتلىــرى) نــى‬ ‫ۋە ياســىغانلىرى (يەنــى باغلىــرى ۋە ئېكىنزارلىقلىــرى) نــى‬ ‫ۋەيــران قىلــدۇق»‪[ .‬ئەئــراف ‪- 137‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫ئالــاھ ئۆزىنىــڭ ئەلچىســى يۈســۈپكە غېرىپلىقتىــن‬ ‫كىيىــن ۋە ئەزىزنىــڭ قەســىرىدە بولغــان ئىشــاردىن كىيىن‬ ‫زېمىنــدا ئىــززەت ۋە تەمكىنلىكنــى بــەردى‪ .‬ئــۇ پەقــەت‬ ‫ســەۋرى ۋە تەقۋالىقــى بىلــەن قولغــا كەلــدى‪« :‬كىمكــى‬ ‫ھەقىقەتــەن تەقۋادارلىــق قىلىدىكــەن‪ ،‬ســەۋر قىلىدىكــەن‬ ‫(ياخشــى مۇكاپاتقــا ئېرىشــىدۇ)‪ ،‬چۈنكــى ئالــاھ ياخشــى‬ ‫ئىــش قىلغۇچىالرنىــڭ ئەجرىنــى بىــكار قىلىۋەتمەيــدۇ»‪.‬‬ ‫[يۈســۈف ‪- 90‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫ئالــاھ غەلبىنــى ســەۋرگە باغــاپ قويــدى‪ .‬ئالــاھ‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئــى مۆمىنلــەر! تائــەت ـ ئىبادەتنىــڭ‬ ‫مۇشــەققەتلىرىگە ۋە ســىلەرگە يەتكــەن ئېغىرچىلىقالرغــا‬ ‫ســەۋر قىلىــڭالر‪ ،‬دۈشــمەنلەرگە زىيــادە چىداملىــق‬ ‫بولــۇڭالر‪( ،‬چېگرالىرىڭالرنــى ســاقالپ) جىھادقــا تەييــار‬ ‫تــۇرۇڭالر‪ ،‬مەقســىتىڭالرغا يېتىــش ئۈچــۈن ئالالھدىــن‬ ‫قورقــۇڭالر»‪[ .‬ئــال ئىمــران ‪- 200‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫ئالــاھ دۇنيادىكــى ياخشــى ئاقىۋەتنىــڭ پەقــەت‬ ‫چىدامچــان تەقــۋادار كىشــىلەرگىالر خــاس ئىكەنلىكىنــى‬ ‫بايــان قىلــدى‪« :‬ســەۋر قىلغىــن‪ ،‬ئاقىــۋەت مۇتتەقىلەرگــە‬ ‫خاســتۇر»‪[ .‬ھــۇد ‪- 49‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫بىــز ئالالھنىــڭ ۋەدىســىنىڭ ھەرگىــز كېچىكىــپ‬ ‫قالمايدىغانلىقىغــا چىــن ئىشــىنىمىز‪.‬‬

‫خىالفــەت مۇجاھىدلىرىنىــڭ كۇپــۇر كۈچلىرىگــە‬ ‫قارشــى جەڭلىــرى ئۈزلۈكســىز داۋامالشــماقتا‪ ،‬بىــز‬ ‫تۆۋەنــدە خىالفــەت مۇجاھىدلىــرى ئېلىــپ بارغــان بەزى‬ ‫جــەڭ ئەمەلىيەتلىرىنــى ھۇزۇرۇڭالرغــا ســۇنماقچىمىز‪.‬‬ ‫بــۇ ئەمەلىيەتلــەر ئىســام دۆلىتــى ئۆتكــەن بىرقانچــە‬ ‫ھەپتــە ئىچىــدە دۇنيانىــڭ ھەرقايســى جايلىرىــدا ئېلىپ‬ ‫بارغــان ئەمەلىيەتلەرنىــڭ بىــر قىســمى خــاالس‪.‬‬ ‫جەزائىر ۋىاليىتى‬ ‫جۇمادىيــەل ئەۋۋەلنىــڭ ‪ - 28‬كۈنــى قېرىندىشــىمىز‬ ‫قەســنەتىيە شــەھىرىنىڭ مەركىزىدىكــى جەزائىــر‬ ‫مۇرتــەد ســاقچى مەركىزىــدە پىدائىيلىــق قىلــدى‪.‬‬ ‫ساالھىددىن ۋىاليىتى‬ ‫جۇمادىيــەل ئاخىرنىــڭ ‪ - 1‬كۈنــى ئــۈچ نەپــەر‬ ‫ئىنغىماســچى ئەبــۇ ســالىھ ئىراقــى‪ ،‬ئەبــۇ يەمــان‬

‫ئىراقــى ۋە ئەبــۇ فۇئــاد ئىراقــى ســامرا شــەھىرى‬ ‫ئەتراپىدىكــى راپىزىالرنىــڭ «تىنچلىــق ئەترىتــى»‬ ‫دېيىلىدىغــان جاسۇســلۇق ئورگىنىغــا مەخپــى كىرىــپ‬ ‫بــۇ يەردىكــى بارلىــق جاسۇســارنى ئۆلتــۈردى‪ ،‬كىيىــن‬ ‫راپىــزى ياردەمچىلىــرى كېلىــپ بــۇالر بىلــەن ئېتىشــتى‪،‬‬ ‫ئوقلىــرى تۈگىگەندىــن كىيىــن‪ ،‬مۇرتەدلــەر ئارىســىدا‬ ‫پىدائىيلىــق قىلــدى‪ ،‬نەتىجىــدە ‪ 27‬نەپــەر مۇرتــەد‬ ‫ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪ .‬بۇالرنىــڭ ئىچىــدە ئەبــۇ مەھــدى‬ ‫ئىســىملىك جاسۇســلۇق ئورگىنىنىــڭ بىــر قوماندانىمــۇ‬ ‫بــار‪ ،‬بۇنىڭدىــن باشــقا يەنــە بىنالىــرى ۋە ماشــىنىلىرى‬ ‫زور زىيانغــا ئۇچرىــدى‪.‬‬ ‫جۇمادىيــەل ئاخىرنىــڭ ‪ - 9‬كۈنــى ئەبــۇ ئابدۇلــاھ‬ ‫شــامى بىلــەن ئەبــۇ ســۇراقە ئىراقــى بىيجىنىــڭ جەنۇبى‬ ‫ھەججــاج كەنتىدىكــى راپىــزى ئارمىيەســى يىغىلغــان‬ ‫ئۇرۇنغــا باســتۇرۇپ كىــردى‪ ،‬بــۇالر بىلــەن ئېتىشــىپ‬ ‫ئوقلىــرى تۈگىگەندىــن كىيىــن پىدائىيلىــق قىلــدى‪،‬‬ ‫نەتىجىــدە ئــاز دېگەندىمــۇ ‪ 40‬نەپــەر مۇرتــەد ئۆلــدى‬ ‫ۋە نەچچــە ئونــى يارىالنــدى‪.‬‬ ‫خەۋەر‬

‫‪22‬‬

‫كابولدىكى ھەربى دوختۇرخانىغا قىلىنغان ھۇجۇمدىن بىر كۆرۈنۈش‬

‫شەرقى ئاسىيا‬ ‫جۇمادىيــەل ئاخىرنىــڭ ‪ - 8‬كۈنــى مــەراۋى‬ ‫شــەھىرىنىڭ جەنۇبــى (بونــا ئابيابــاۋ) رايۇنىــدا خىالفەت‬ ‫مۇجاھىدلىرىنىــڭ ھۇجۇمىــدا ‪ 20‬دىــن كــۆپ فىلىپىــن‬ ‫ســەلىبى ئەســكىرى ئۆلــدى‪.‬‬ ‫جۇمادىيــەل ئاخىرنىــڭ ‪ - 13‬كۈنــى فىلىپىننىــڭ‬ ‫كوتاباتــو شــەھىرىنىڭ جەنۇبــى داتــو ســەلبو كەنتىــدە‬ ‫خىالفــەت مۇجاھىدلىــرى فىلىپىــن ئارمىيەســىگە‬ ‫ھۇجــۇم قىلــدى‪ ،‬نەتىجىــدە ئىككــى نەپــەر ســەلىبى‬ ‫ئەســكەر ئۆلــدى‪.‬‬ ‫جۇمادىيــەل ئاخىرنىــڭ ‪ - 16‬كۈنــى خىالفــەت‬ ‫قۇشــۇنى كوتاباتــو شــەھىرىنىڭ جەنۇبــى داتوســلىيبو‬ ‫رايۇنىــدا فىلىپىــن ئارمىيەســىنىڭ ھۇجۇمىنــى تۇســۇپ‬ ‫قالــدى‪ .‬مۇجاھىــدالر مىنــا پارتالتتــى ۋە بىــر قانچــە‬ ‫ســائەت ئېتىشــتى‪ ،‬نەتىجىــدە ئىككــى ئوفېســىر ۋە‬ ‫‪ 10‬نەپــەر فىلىپىــن ئەســكىرى ئۆلــدى‪ .‬يەنــە قېچىــش‬ ‫جەريانىــدا بىــر دانــە ئەســكىرى ماشىنىســى پاچاقالندى‬ ‫ۋە بىــر قانچىســى يارىالنــدى‪.‬‬

‫‪ 4‬نەپــەر قېرىندىشــىمىز بىنــا ئىچىگــە بۆســۈپ كىرىــپ‬ ‫مۇرتەدلەرنــى ئۆلتــۈردى‪ ،‬بىنــا ئىچىگــە كىرمەكچــى‬ ‫بولغــان مۇرتــەد ئارمىيــە بىلــەن ئېتىشــتى‪ ،‬ئېتىشــىش‬ ‫‪ 7‬ســائەت داۋامالشــقان بولــۇپ‪ ،‬بــۇ جەريانىــدا‬ ‫قېرىنداشــارنىڭ ئوقلىــرى تۈگــەپ پارتلىغۇچــى‬ ‫جىلىتكىلىرىنــى پارتالتتــى‪ ،‬بــۇ ئەمەلىيەتتــە تەخمىنــەن‬ ‫‪ 400‬نەپــەر ئافغانىســتان ئەســكىرى ۋە ئىســتىخباراتى‬ ‫ئۆلــدى‪ .‬ئالالھدىــن قېرىنداشــلىرىمىزنى پىردەۋىــس‬ ‫جەننىتىــدە قىلىشــنى ســورايمىز!‬ ‫بېنگال‬

‫جۇمادىيــەل ئاخىرنىــڭ ‪ - 18‬كۈنــى بىــر نەپــەر‬ ‫خىالفــەت ئەســكىرى بېنگالنىــڭ مەركىــزى داكا‬ ‫شــەھىرىدە ئاالھىــدە قىســىم بازىســىدا بــەل بومبىســى‬ ‫بىلــەن پىدائىيلىــق قىلــدى‪.‬‬ ‫جۇمادىيــەل ئاخىرنىــڭ ‪ - 25‬كۈنــى قېرىندىشــىمىز‬ ‫ئەبــۇ مۇھەممــەد بېنگالــى‪ ،‬بېنگالنىــڭ پايتەختــى داكا‬ ‫شــەھىرى خەلقئارالىــق ئايرۇدۇرومىنىــڭ بىر تەكشــۈرۈش‬ ‫پونكىتىــدا مۇرتــەد ســاقچىالر يىغىلغــان ئۇرۇنــدا‬ ‫پارتلىغۇچــى جلىتكىســىنى پارتالتتــى‪ ،‬نەتىجىــدە بىــر‬ ‫خۇراسان ۋىاليىتى‬ ‫قانچــە مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە بىــر قانچىســى يارىالنــدى‪.‬‬ ‫جۇمادىيــەل ئاخىرنىڭ ‪ - 26‬كۈنى بېنگالنىڭ شــەرقى‬ ‫جۇمادىيــەل ئاخىرنىــڭ ‪ - 9‬كۈنــى ئەبــۇ ئابدۇراھمــان شــىمالى ســەيلىھەتتىكى بىــر تەكشــۈرۈش پونكىتــى‬ ‫تاجىكــى‪ ،‬ئىبراھىــم تاجىكــى‪ ،‬ســەئىد خۇراســانى‪ ،‬ئەتراپىــدا مىنــا پارتــاپ‪ ،‬بېنــگال ئارمىيەســىدىن‬ ‫جەئپــەر ھەيراتــى ۋە مۇســلىم كابولــى قاتارلىــق بــەش نەچچــە ئــون مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە يارىالنــدى‪.‬‬ ‫قېرىندىشــىمىز مەخســۇس مۇرتــەد ئەســكەرلەرنى‬ ‫داۋااليدىغــان كابــول ھەربــى دوختۇرخانىســىغا‬ ‫ھەلەب ۋىاليىتى‬ ‫ھۇجــۇم قىلــدى‪ ،‬دەســلەپتە بىــر قېرىندىشــىمىز‬ ‫دوختۇرخانــا ئىچىــدە پىدائىيلىــق قىلــدى‪ ،‬كەينىدىــن‬ ‫جۇمادىيــەل ئاخىرنىــڭ ‪ - 20‬كۈنــى خىالفــەت‬ ‫‪23‬‬

‫قۇشــۇنى دارۇل پەتىھنىــڭ شــىمالى جــۇب ئەبيــەز دىــن كــۆپ يارىالنــدى‪ .‬ئاندىــن كىيىــن ئەنگىلىيــە‬ ‫كەنتىدىكــى نۇســەيرىيە ئارمىيەســىگە باســتۇرۇپ پارالمېنــت بىناســىغا باســتۇرۇپ كىرىــپ بىــر نەپــەر‬ ‫كىرىــپ ‪ 30‬دىن كــۆپ مۇرتەدنــى ئۆلتــۈردى‪ ،‬ئۇرۇنلىرىغا ســاقچىنى پىچــاق بىلــەن ئۆلتــۈردى‪.‬‬ ‫ســاالمەت قايتتــى‪ .‬يەنــە ‪ 3‬نەپــەر قېرىندىشــىمىز دارۇل‬ ‫پەتىھنىــڭ غەربــى شــىمالىدىكى تەل مەئىــز كەنتىدىكى‬ ‫كاۋكاز ۋىاليىتى‬ ‫نۇســەيرىيە ئارمىيەســى توپىغــا باســتۇرۇپ كىرىــپ‪15 ،‬‬ ‫نەپــەر مۇرتەدنــى ئۆلتــۈردى‪ ،‬ئۇرۇنلىرىغــا ســاالمەت‬ ‫جۇمادىيــەل ئاخىرنىــڭ ‪ - 25‬كۈنــى ‪ 8‬نەپــەر‬ ‫قايتتــى‪.‬‬ ‫ئىنغىماســچى ئالالھنىــڭ تەۋپىقــى بىلــەن‪،‬‬ ‫چېچىنىســتان گىروزنىنىــڭ غەربــى شــىمالى ناۋرىســكايا‬ ‫باغدات ۋىاليىتى‬ ‫كەنتــى ئەتراپىدىكــى رۇســىيە ھەربــى بازىســىغا‬ ‫باســتۇرۇپ كىرىــپ‪ ،‬يېنىــك قۇرالــار بىلــەن بىــر قانچــە‬ ‫جۇمادىيــەل ئاخىرنىــڭ ‪ - 21‬كۈنــى مىناچىــار ســائەت ئېتىشــتى‪ ،‬نەتىجىــدە ئــاز دېگەندىمــۇ ‪ 6‬نەپــەر‬ ‫باغداتنىــڭ غەربــى ئامىــل مەھەللىســىدە مۇشــرىك رۇســىيە ئەســكىرى ئۆلــدى ۋە ‪ 3‬نەپىــرى يارىالنــدى‪6 ،‬‬ ‫راپىزىــار يىغىلغــان ئۇرۇنــدا مىنــا پارتالتتــى‪ ،‬نەتىجىــدە نەپــەر قېرىندىندىشــىمىز ئالدىغــا ئىلگىرلىگــەن ھالــدا‬ ‫‪ 21‬نەپــەر مۇشــرىك ئۆلــدى ۋە ‪ 24‬نەپىــرى يارىالنــدى‪ .‬شــاھادەتكە ئېرىشــتى‪ ،‬ئىككىســى ســاالمەت قايتتــى‪.‬‬ ‫ئالــاھ ئۇالرنــى قۇبــۇل قىلســۇن‪.‬‬ ‫ئەنگىلىيە‬ ‫جۇمادىيــەل ئاخىرنىــڭ ‪ - 23‬كۈنــى خىالفــەت‬ ‫ئەســكىرى خالىــد مەســئۇد ئىســام دۆلىتىنىــڭ‬ ‫ســەلىبىلەرنى ئۆلتــۈرۈش چاقىرىقىغــا ئــاۋاز قۇشــۇپ‪،‬‬ ‫لونــدۇن شــەھىرىدە ماشىنىســى بىلــەن كاپىرالرنــى‬ ‫باســتۇردى‪ ،‬نەتىجىــدە ‪ 3‬نەپــەر كاپىــر ئۆلــدى ۋە ‪50‬‬ ‫لوندۇندىكى ھۇجۇمدىن كىيىنكى نەتىجە‬

‫خەۋەر‬

‫‪24‬‬

25

‫ئالــاھ بەندىلىرىنــى ئۆزىگــە زىيــان يەتكۈزىدىغــان ۋە‬ ‫ئەزىيــەت بېرىدىغــان نەرســىلەردىن ساقلىنىشــقا بۇيرىدى‪.‬‬ ‫ئۇالرنــى پــاك نەرســىلەرگە قىزىقتــۇردى‪ ،‬ئۇالرنىــڭ‬ ‫ئەقىللىــرى ياكــى بەدەنلىرىگــە زىيانلىــق مەينــەت‬ ‫نېجىــس نەرســىلەرنى ھــارام قىلــدى‪ .‬رەســۇلۇلالھ ‪‬‬ ‫نــى دىــن ۋە دۇنيــا ئىشــلىرىنى ئۆز‪-‬ئىچىگــە ئالغــان‬ ‫مۇكەممــەل رەببانــى مەنھــەج بىلــەن ئەۋەتتــى‪ .‬ســۈننەت‬ ‫مۇســۇلماننىڭ ئەقلىنــى ۋە بەدىنىنــى پاكاليدىغــان رەببانى‬ ‫ھەدىيەلــەر بىلــەن تولغــان‪ .‬ئالالھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئۇالر‬ ‫ئۈممــى ئەلچىگــە (يەنــى مۇھەممــەد ئەلەيھىسســاالمغا)‬ ‫ئەگىشــىدۇ‪ ،‬ئــۇالر ئــۆز ئىلكىدىكــى تــەۋرات‪ ،‬ئىنجىلــاردا‬ ‫ئۇنىــڭ (ســۈپىتىنىڭ) يېزىلغانلىقىنــى كۆرىــدۇ‪ .‬ئــۇ‬ ‫ئۇالرنــى ياخشــى ئىــش قىلىشــقا بۇيرۇيــدۇ‪ ،‬يامــان ئىــش‬ ‫قىلىشــتىن توســىدۇ‪ ،‬ئۇالرغــا پــاك نەرســىلەرنى ھــاالل‬ ‫قىلىــدۇ‪ ،‬ناپــاك نەرســىلەرنى ھــارام قىلىــدۇ» [ئەئــراف‬

‫‪– 157‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫تەبــەرى ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئۇالرغــا پــاك‬ ‫نەرســىلەرنى ھــاالل قىلىــدۇ» يەنــى ئۇالرغــا مەينــەت‬ ‫نەرســىلەرنى ھــارام قىلىــدۇ‪ ،‬مەســىلەن؛ چوچقــا گۆشــى‪،‬‬ ‫جازانــە‪ ،‬ئالــاھ ھــارام قىلغــان لېكىــن ئــۇالر ھــاالل‬ ‫ســانىغان تائــام ۋە شــارابالر‪.‬‬ ‫ساغالملىق كۆپ كىشىلەر بىلمەيدىغان بىر نېمەت‬ ‫ئالالھنىــڭ ئىنســانالرغا بەرگــەن ئــەڭ چــوڭ‬ ‫ئىنئاملىرىدىــن بىــرى‪ ،‬كېســەل كىشــىدىن باشــقىالر‬ ‫بىلمەيدىغــان ســاغالملىق نېمىتىــدۇر‪ .‬ئەگــەر بىرســى‬ ‫كېســەل بولســا‪ ،‬داۋالىنىــش ئۈچــۈن بارلىــق نەرســىلىرىنى‬ ‫ســەرپ قىلىــدۇ‪ .‬تاقىتــى يەتكــەن ھەرقانــداق يــول‬ ‫بىلــەن كېســىلىنىڭ ساقىيىشــىغا كۈچەيــدۇ‪ .‬تۆۋەندىكــى‬ ‫ماقالە‬

‫‪26‬‬

‫ھەدىــس ســاغالملىقنىڭ چــوڭ نېمــەت ئىكەنلىكىگــە‬ ‫دلىــل بولىــدۇ‪ .‬بۇخــارى ۋە باشــقىالر رىۋايــەت قىلغــان‬ ‫ھەدىســتە رەســۇلۇلالھ ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬كىمكــى‬ ‫ئەھلــى ۋە مال‪-‬مۈلكىدىــن خاتىرجــەم‪ ،‬بەدىنــى ســاغالم‬ ‫ۋە بىــر كۈنلــۈك تامىقــى بــار ھالــدا تــاڭ ئاتتۇرســا‪ ،‬ئۇنىڭغــا‬ ‫پۈتــۈن دۇنيــا جەملەنگــە بولىــدۇ»‪ .‬شــۇنداقال يەنــە‬ ‫بۇخــارى ئىبنــى ئاببــاس ‪ ‬دىــن رىۋايــەت قىلىدۇكــى‪،‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬كىشــىلەرنىڭ‬ ‫كۆپىنچىســى بىلمەيدىغــان ئىككــى تۈرۈلــۈك نېمــەت‬ ‫بولــۇپ؛ ســاغالملىق ۋە بىــكار ۋاقىتتــۇر»‪ .‬ئىبنــى بەتتــال‬ ‫‪ ‬بــۇ ھەدىســنىڭ شەرھىســىدە مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«ھەدىســنىڭ مەنىســى؛ بىــر كىشــى ســاغالم بولمىغىچــە‬ ‫بىــكار ھىســابالنمايدۇ‪ .‬كىمكــى ســاغالم بولســا‪،‬‬ ‫ئالالھنىــڭ بۇيرۇقلىرىغــا بويســۇنۇپ ۋە توســقانلىرىدىن‬ ‫يېنىــپ ئالالھنىــڭ نېمىتىگە شــۈكۈر قىلىشــقا ھېرىســمەن‬ ‫بولســۇن‪ .‬كىمكــى بۇنىڭغــا ســەل قارىســا‪ ،‬نېمەتنــى‬ ‫بىلمىگــەن كىشــىدۇر»‪.‬‬ ‫جاننى ئۆلتۈرۈش ھارام‬ ‫ئىنســانالرنىڭ بــەزى ئىشــلىرى بــەك غەلىتــە بولــۇپ‪،‬‬ ‫ئــۇالر ئالــاھ ھــارام قىلغــان (تامــاكا‪ ،‬ئەقىلنــى يــوق‬ ‫قىلىدىغــان مــەس قىلغۇچــى ئىچىملىــك‪ ،‬نەســەبنى‬ ‫بۇلغايدىغــان ۋە بەدەنگــە زىيــان قىلىدىغــان» مەينــەت‬ ‫نەرســىلەر بىلــەن ئۆزىنىــڭ ســاغالملىقىنى يــوق قىلىشــقا‬ ‫ھەرىكــەت قىلىــدۇ‪ .‬مانــا بــۇالر ۋە بۇنىڭدىــن باشــقا‬ ‫ھــارام قىلىنغــان نەرســىلەرنى ئىســتىمال قىلىــش‪،‬‬ ‫ئۆزىنــى ئاســتا خاراكترلىــك ئۆلتــۈرۈش ۋە بەدەننــى‬ ‫چېرىتىــش ھىســابلىنىدۇ‪ .‬ئالــاھ جاننــى ئۆلتۈرۈشــتىن‬ ‫قاتتىــق چەكلــەپ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ســىلەر ئۆزۈڭالرنــى‬ ‫ئۆلتۈرمــەڭالر‪ ،‬ئالــاھ ھەقىقەتــەن ســىلەرگە ناھايىتــى‬ ‫مېھرىبانــدۇر»‪[ .‬نىســا ‪- 29‬ئايــەت]‪ .‬شــەرىئەت دىننــى‬ ‫ۋە جاننــى ســاقالش ئۈچــۈن كەلگــەن‪ .‬پىتنــە تۈگــەپ‬ ‫دىــن پۈتۈنلــەي ئالــاھ ئۈچــۈن بولغانغــا قــەدەر ئالــاھ‬ ‫يولىــدا جىھــاد قىلىــپ پەقــەت دىــن ئۈچۈنــا جــان‬ ‫بېرىشــكە رۇخســەت قىلىنغــان‪ .‬شــۇڭا مۇســۇلمان ئۆزىنىڭ‬ ‫بەدىنىگــە زىيــان يەتكۈزىشــى ياكــى قايســى ســەۋەب‬ ‫بولســۇن بەدىنىگــە زىيانلىــق ئىشــنى قىلىشــى دۇرۇس‬ ‫ئەمــەس‪ .‬ھاكىــم جابىــر ‪ ‬دىــن رىۋايــەت قىلىدۇكــى‪،‬‬ ‫تۇفەيىــل ئىبنــى ئەمىــر دەۋســى قەبىلىســىدىن بىــر‬ ‫كىشــى تۇفەيىــل بىلــەن ھىجــرەت قىلىــپ كېســەل‬ ‫بولــۇپ قالــدى‪ .‬ئــۇ قىينىلىــپ‪ ،‬تىــغ بىلــەن بارماقلىرىنــى‬ ‫كەســتى‪ ،‬شــۇنىڭ بىلــەن ئــۇ ئۆلــدى‪ .‬تۇفەيىــل ئۇنــى‬ ‫چۈشــىدە كــۆرۈپ «ئالــاھ ســاڭا نېمــە قىلــدى؟»‬ ‫دەپ ســورىدى‪ ،‬ئــۇ «رەســۇلۇلالھ ‪ ‬تەرەپكــە قىلغــان‬ ‫ھىجرىتىــم ســەۋەبلىك مېنــى مەغپىــرەت قىلــدى»‬ ‫‪27‬‬

‫دېــدى‪ ،‬ئــۇ «قولۇڭغــا نېمــە بولــدى؟» دېــدى‪ ،‬ئۇنىڭغــا‬ ‫«ئــۆزۈڭ تەرىپىدىــن بۇزۇلغــان نەرســىنى بىــز ئىســاھ‬ ‫قىلمايمىــز» دېيىلــدى‪ .‬تۇفەيىــل بــۇ چۈشــنى رەســۇلۇلالھ‬ ‫‪ ‬گــە ئېيتىــپ بــەردى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪«:‬ئــې ئالــاھ‬ ‫ئۇنىــڭ ئىككــى قولىنــى مەغپىــرەت قىلغىــن دەپ‬ ‫قولىنــى كۆتــۈردى»‪ .‬بــۇ كىشــى ئۆزىنــى ئۆلتۈرۋېلىشــنى‬ ‫نىيــەت قىلمىغــان بولســىمۇ‪ ،‬لېكىــن قىلمىشــى ئۆلۈشــىگە‬ ‫ســەۋەب بولــدى‪ .‬ئالــاھ ئۇنــى ھەدىســتە دېيىلگەنــدەك‬ ‫ھىجرىتــى ســەۋەبلىك مەغپىــرەت قىلــدى‪ .‬ســىز ئۇنىڭغــا‬ ‫دېيىلگــەن «ئــۆزۈڭ تەرىپىدىــن بۇزۇلغــان نەرســىنى بىــز‬ ‫ئىســاھ قىلمايمىــز» دېگــەن ســۆزنى تەپەككــۇر قىلىــڭ!‬ ‫بــۇ بــەدەن جاننىــڭ لەززىتــى ياكــى شــەھۋىتى ئۈچــۈن‬ ‫ئەمــەس پەقــەت ئالالھنىــڭ رازىلىقــى ۋە ئىتائىتــى‬ ‫ئۈچۈنــا ســەرپ قىلىنىــدۇ‪.‬‬ ‫كېسەلگە سەۋر قىلىش ئەنبىياالرنىڭ سۈننىتى ۋە‬ ‫سالىھالرنىڭ يولى‬ ‫ســاغالملىق بىــر نېمەت بولســا‪ ،‬كېســەلنىڭ دورىســىمۇ‬ ‫بىــر نېمــەت‪ .‬ھەربىــر مۇســۇلمان ئالالھقــا تەۋەككــۇل‬ ‫قىلىــپ داۋالىنىــش ســەۋەبلىرىنى قىلىــش كېــرەك‪ .‬ئەگــەر‬ ‫شــىپا تاپســا‪ ،‬بــۇ يېگانــە ئالــاھ تەرىپىدىــن‪ .‬ئەگــەر‬ ‫ساقايمىســا‪ ،‬رەببىدىــن «ئالــاھ ئۆزىنىــڭ ئورنىنــى‬ ‫ئۈســتۈن قىلىشــنى ۋە بەدەنلىــرى تارتقــان ھەربىــر ئاغرىق‬ ‫ســەۋەبلىك گۇناھلىرىنــى ئۆچۈرۈشــنى ئىــرادە قىلــدى»‬ ‫دەپ ياخشــى گۇمــان قىلىــش كېــرەك‪ .‬مۇســۇلمان‬ ‫ھەرقانــداق ئەھۋالــدا ســەۋر بىلــەن ئەجىــر ئۈمىــد‬ ‫قىلســۇن! رەســۇلۇلالھ ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬مۇســۇلمانغا‬ ‫يەتكــەن تىكــەن كىرگەنچىلىــك ئازاب‪-‬ئۇقىبــەت‪ ،‬بــاال‪-‬‬ ‫قــازا‪ ،‬غەم‪-‬قايغــۇ ۋە جاپا‪-‬مۇشــەققەت ســەۋەبلىك ئالــاھ‬ ‫ئۇنىــڭ خاتالىقلىرىنــى كەچۈرىــدۇ»‪[ .‬بۇخــارى ۋە مۇســلىم‬ ‫رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫شــۇڭا بــەزى ســەلەپلەر كېســەل بولســا‪ ،‬خۇشــال‬ ‫بوالتتــى‪ .‬چۈنكــى ئــەڭ قاتتىــق ســىناق كېلىدىغــان‬ ‫كىشــىلەر ئەنبىيــاالر‪ ،‬ئاندىــن كىيىــن شــۇنىڭغا ئوخشــاش‬ ‫كىشــىلەردۇ‪ .‬ھارىــس ئىبنــى ســۇۋەيدى ئابدۇلــاھ ‪‬‬ ‫دىــن رىۋايــەت قىلىدۇكــى‪ ،‬ئــۇ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬مــەن‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نىــڭ يېنىغــا كىردىــم‪ ،‬ھالبۇكى ئۇ كېســەل‬ ‫ئىــدى‪ .‬مــەن «ئــەي رەســۇلۇلالھ! ســەن قاتتىــق كېســەل‬ ‫بولــۇپ قالدىڭمــۇ نېمــە؟» دەپ ســورىدىم‪ ،‬ئۇ «شــۇنداق‪،‬‬ ‫مــەن ســىلەردىن ئىككــى كىشــى كېســەل بولغانــدەك‬ ‫كېســەل بولىمــەن» دېــدى‪ ،‬مــەن «شــۇ ســەۋەبلىك ســاڭا‬ ‫ئىككــى ئەجىــر بوالمــدۇ؟» دەپ ســورىدىم‪ ،‬ئۇ «شــۇنداق‪،‬‬ ‫مۇســۇلمانغا قانــداق بىــر ئەزىيــەت يەتســە ياكــى تىكــەن‬ ‫كىرســە‪ ،‬ئالــاھ شــۇ ســەۋەبلىك دەرەخنىــڭ يۇپۇرماقلىــرى‬ ‫تۈكۈلگەنــدەك ئــۇ كىشــىنىڭ يامانلىقلىرىنــى كەچۈرىــدۇ»‬

‫دېــدى‪[ .‬بۇخــارى رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫ئەييــۇب ئەلەيھىسســاالممۇ ئۇزۇن‬ ‫مــۇددەت كېســەل بولغــان بولــۇپ‪،‬‬ ‫ئالــاھ ئۇنىــڭ ســەۋر قىلغانلىقىنى‬ ‫ماختــاپ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬بىــز‬ ‫ئەييۇبنــى ھەقىقەتــەن ســەۋرچان‬ ‫بايقىــدۇق‪ ،‬ئــۇ نېمىدېگــەن‬ ‫ئوبــدان بەنــدە! ھەقىقەتــەن‬ ‫ئــۇ (ئالالھقــا) تەۋبــە بىلــەن‬ ‫يۈزلەنگۈچىــدۇر»‪[ .‬ســاد ‪44‬‬ ‫ئايــەت]‪ .‬ئــۇ ئالالھقــا بىۋاســتە‬‫تەلــەپ بىلــەن دۇئــا قىلمىــدى‬ ‫بەلكــى ناھايىتــى چىرايلىــق‬ ‫ئــەدەپ بىلــەن دۇئــا قىلــدى‪:‬‬ ‫«ھەقىقەتــەن مېنــى بــال (يەنــى‬ ‫سەن قېرىشتىن بۇرۇن ۋاقىتنى چىڭ تۇتۇپ ياخشى ئەمەللەرنى قىلغىن‬ ‫قاتتىــق كېســەل) ئورىۋالــدى‪،‬‬ ‫ئۈچــۈن دۇنيادىكــى كېســەل ئازابىغــا بەرداشــلىق بــەردى‪.‬‬ ‫ســەن ئــەڭ مەرھەمەتلىكســەن» دەپ دۇئــا قىلــدى»‪ .‬بۇنــى ئويلىنىــپ كــۆرۈڭ!‬ ‫[ئەنبىيــا ‪- 83‬ئايــەت]‪ .‬ئــۇ بــۇ دۇئانــى ئالالھدىــن‬ ‫كىمكــى ئــۆز ئەھۋالىدىــن ئەجەپلەنســە‪ ،‬ئۇنىڭغــا‬ ‫ئەجىــر ئۈمىــد قىلىــپ ئاغرىققــا ۋە كىشــىلەرنىڭ تاشــاپ بــۇ ھەدىــس يېتەرلىــك‪ ،‬جابىــر ‪ ‬دىــن رىۋايــەت‬ ‫كېتىشــكە ســەۋر قىلىــپ بىــر قانچــە يىلدىــن كىيىــن قىلىنىدۇكــى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ســاغالم‬ ‫قىلــدى‪ .‬ئــۇ دۇئانــى كېســەل بولــۇپ ئــۇزۇن يىلدىــن كىشــىلەر قىيامــەت كۈنــى ســىناق كەلگــەن كىشــىلەرگە‬ ‫كىيىــن قىلــدى‪ ،‬مانــا بــۇ ئەنبىياالرغــا ئەگەشــكۈچىلەرنىڭ بېرىلگــەن نېمەتلەرنــى (كۆرگەنــدە) دۇنيــادا تېرىلىرىنىــڭ‬ ‫يولــى‪ .‬ئەبــۇ دەردا ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬مــەن رەببىمگــە قايچــا بىلــەن كېسىلىشــىنى ئــارزۇ قىلىــدۇ»‪[ .‬تىرمىــزى‬ ‫كەمتــەر بولــۇش ئۈچــۈن نامراتلىقنــى ياخشــى كۆرىمــەن‪ ،‬رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫رەببىمنــى ســېغىنغانلىقىم ئۈچــۈن ئۆلۈمنــى ياخشــى‬ ‫ئالــاھ ســاغالم قىلغــان كىشــى ئالــاھ بۇيرىغانــدەك‬ ‫كۆرىمــەن‪ ،‬خاتالىقلىرىمنىــڭ يــوق بولۇشــى ئۈچــۈن ئالالھقــا ھەمــدە ئېيتىشــى ۋە بۇ نېمەتكە شــۈكۈر قىلىشــى‬ ‫كېســەل بولۇشــنى ياخشــى كۆرىمــەن»‪[ .‬ئەبــۇ داۋۇت كېــرەك‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئالــاھ ســاڭا بەرگــەن‬ ‫رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫بايلىــق بىلــەن ئاخىــرەت يۇرتىنــى تىلىگىــن‪ ،‬دۇنيادىكــى‬ ‫نېســىۋەڭنىمۇ ئۇنتۇمىغىــن»‪[ .‬قەســەس ‪- 77‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫كىم جەننەتنى سەۋر بىلەن سېتىۋالىدۇ؟‬ ‫ئــۇ كېســەل بولۇشــتىن بــۇرۇن ســاغالم ۋاقىتلىرىنــى‬ ‫غەنىيمــەت بىلىــپ‪ ،‬ياخشــى ئىشــارنى قىلىــش كېــرەك‪.‬‬ ‫ئالدىنقــى ئــەۋالد جەننەتنــى تەلــەپ قىلىــپ رەســۇلۇلالھ ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬بــەش ئىشــتىن بــۇرۇن‬ ‫ســىناقالرغا ئاجايىــپ ســەۋر قىالتتــى‪ .‬ئەتــا ئىبنــى بــەش ئىشــنى غەنىيمــەت بىلگىــن؛ قېرىشــتىن بــۇرۇن‬ ‫ئەبــى رەباھدىــن رىۋايــەت قىلىنىدۇكــى‪ ،‬ئــۇ مۇنــداق ياشــلىقىڭنى‪ ،‬كېســەل بولۇشــتىن بــۇرۇن ســاغالملىقىڭنى‪،‬‬ ‫دەيــدۇ‪« :‬ئىبنــى ئاببــاس مــاڭا «مــاڭا جەننــەت ئەھلــى نامــرات بولۇشــتىن بــۇرۇن بايلىقىڭنــى‪ ،‬ئالدىراشــچىلىقتىن‬ ‫بولغــان ئايالنــى كۆرســىتىپ قويمامســەن» دېــدى‪ ،‬مــەن بــۇرۇن بىــكار ۋاقتىڭنــى ۋە ئۆلــۈم كېلىشــتىن بــۇرۇن‬ ‫«بولىــدۇ» دېدىــم‪ .‬ئــۇ «بۇ قــارا تەنلىــك ئايال رەســۇلۇلالھ ھاياتلىقىڭنــى غەنىيمــەت بىلگىــن»‪[ .‬ھاكىــم رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫‪ ‬نىــڭ يېنىغــا كېلىــپ «مېنىــڭ تۇتقــاق كېســىلىم بــار‪ ،‬كىمكــى كېســەل بىلــەن سىنالســا‪ ،‬ئالالھقــا ھەمــدە‬ ‫ئەۋرەتلىرىــم ئېچىلىــپ قالىــدۇ‪ ،‬شــۇڭا مــاڭا دۇئــا قىلغىن» ئېيتســۇن‪ .‬ئالالھدىــن ئەجىــر ئۈمىــد قىلىــپ ســەۋر‬ ‫دېــدى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ‪« ‬ئەگــەر ســەۋر قىلســاڭ‪ ،‬ســاڭا قىلســۇن‪ .‬چۈنكــى يەتكــەن ئەزىيەتكــە ســەۋر قىلىــش ۋە‬ ‫جەننــەت بــار‪ ،‬خالىســاڭ شــىپا تېپىشــىڭغا ئالالھقــا ئالالھنىــڭ نېمىتىگــە شــۈكۈر قىلىــش ئىــرادە باغالشــقا‬ ‫دۇئــا قىلىمــەن» دېــدى‪ ،‬ئــۇ ئايــال «ســەۋر قىلىمــەن‪ ،‬تېگىشــلىك ئىشــاردۇر‪.‬‬ ‫ئەۋرەتلىرىــم ئېچىلىــپ قالىــدۇ‪ ،‬شــۇڭا ئەۋرەتلىرىمنىــڭ‬ ‫ئالالھدىــن ھەربىــر كېســەل مۇســۇلمانغا شــىپا‬ ‫ئېچىلىــپ قالماســلىقى ئۈچــۈن دۇئــا قىلغىــن» دېــدى‪ ،‬بېرىشــنى‪ ،‬كېســەل ســەۋەبلىك ئۇالرنىــڭ گۇناھلىرىنــى‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ ‬ئۇنىڭغــا دۇئــا قىلــدى»‪[ .‬بۇخــارى ئۆچۈرىشــنى ۋە دەرىجلىرىنــى يۇقىــرى قىلىشــنى‬ ‫رىۋايىتــى]‪ .‬بــۇ مۆمىــن ئايــال جەننەتكــە ئېرىشــىش ســورايمىز! والحمــد للــه رب العالميــن‪.‬‬ ‫ماقالە‬

‫‪28‬‬

29

‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ســاڭا نازىــل قىلىنغــان كىتابقــا‬ ‫(يەنــى قۇرئانغــا) ۋە ســەندىن بــۇرۇن نازىــل قىلىنغــان كىتابالرغا‬ ‫(يەنــى تەۋراتقــا ۋە ئىنجىلغــا) ئىمــان كەلتــۈردۇق دەۋالغــان‬ ‫كىشــىلەر (يەنــى مۇناپىقــار) نــى كۆرمىدىڭمۇ؟ ئــۇالر تاغۇتنىڭ‬ ‫ئالدىغــا ھۆكــۈم ئېلىــپ بارماقچــى بولۇۋاتىــدۇ؛ ھالبۇكــى‪ ،‬ئــۇالر‬ ‫تاغۇتتىــن ئادا‪-‬جــۇدا بولۇشــقا بۇيرۇلغــان‪ ،‬شــەيتان ئۇالرنــى‬ ‫قاتتىــق ئازدۇرۇشــنى خااليــدۇ‪ .‬ئۇالرغــا‪« :‬ئالــاھ نازىــل‬ ‫قىلغــان كىتــاب تەرەپكــە ۋە رەســۇلۇلالھ تەرەپكــە كېلىــڭالر»‬ ‫دېيىلســە‪ ،‬ئۇالرنىــڭ ســەندىن قاتتىــق يــۈز ئۆرۈگەنلىكىنــى‬ ‫كۆرىســەن‪ .‬قىلمىشــلىرى تۈپەيلىدىــن ئــۆز بېشــىغا بىــرەر‬ ‫مۇســىبەت كەلگــەن چاغــدا‪ ،‬ســېنىڭ ئالدىڭغــا كېلىــپ ئالــاھ‬ ‫بىلــەن قەســەم قىلغــان ھالــدا‪« :‬بىــز پەقــەت ياخشــىلىق ۋە‬ ‫يارىشىشــنىال ئىــرادە قىلغــان ئىــدۇق» دېگەنلەرنىــڭ ھالــى‬ ‫قانــداق بولىــدۇ؟»‪[ .‬نىســا ‪-62- 59‬ئايــەت]‪.‬‬

‫(ال إلــه إال اللــه) نــى بىلگــەن كىشــى ئالالھنىــڭ ھۆكمىگــە‬ ‫بويسۇنىشــى ۋە رەســۇلۇلالھ ‪ ‬ئارقىلىــق يەتكۈزگــەن‬ ‫بۇيرۇقلىرىغــا پۈتۈنلــەي تەســلىم بولىشــى كېــرەك‪ .‬كىمكــى (ال‬ ‫إلــه إال اللــه) دەپ گۇۋاھلىــق بەرگەندىــن كىيىــن دەتاالشــلىرىدا‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نــى قۇيــۇپ باشــقىغا ھۆكــۈم ئېلىــپ بارســا‪ ،‬بــۇ‬ ‫كىشــى گۇۋاھلىقىــدا يالغانچىــدۇر‪.‬‬ ‫تەۋھىــد بــۇ ئىككــى گۇۋاھلىــق ئۈســتىگە قۇرۇلغــان‪ ،‬شــۇڭا ئۇ‬ ‫ئىككىســىنىڭ بىرىنــى يەنــە بىرىدىــن ئايرىۋېتىشــكە بولمايــدۇ‪.‬‬ ‫ئىككىلىســىنى چىــڭ تۇتــۇش كېــرەك‪ .‬شــەيخ مۇھەممــەد ئىبنى‬ ‫ئابدۇلۋاھھــاب «كتــاب التوحيــد» ناملىــق كىتابىــدا (ال إلــه إال‬ ‫اللــه) دېگــەن گۇۋاھلىقىنىــڭ ئالالھنىــڭ بەندىلــەر ئۈســتىدىكى‬ ‫ھەققىنــى ئۆز‪-‬ئىچىگــە ئالىدىغانلىقىنــى بايــان قىلــدى‪.‬‬ ‫شــەيخ يەنــە «أن محمــدا رســول اللــه» دېگــەن گۇۋاھلىقنىــڭ‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نىــڭ ھەققىنــى ئۆز‪-‬ئىچىگــە ئالىدىغانلىقىنــى‬

‫ماقالە‬

‫‪30‬‬

‫تاغۇتنىڭ خەلقئارالىق جىنايى ئىشالر سوت مەھكىمىسى‬

‫لېكىــن ئۇنىڭغــا ئىبــادەت قىلىنمايدىغــان ئەممــا ئۇنىڭغــا‬ ‫ئىتائــەت قىلىنىدىغــان ۋە ئەگىشــىدىغان بەنــدە ئىكەنلىكىنــى‬ ‫ۋە راســتچىل ئەلچــى ئىكەنلىكىنــى بايــان قىلــدى‪ .‬ئــۇ ئالــاھ‬ ‫تەرىپىدىــن كەلگــەن نەرســىلەرنى يەتكۈزىــدۇ‪ ،‬ئــۇ ئەلچــى ۋە‬ ‫كىشــلەر ئارىســىدىكى دەتاالشــقا ھۆكــۈم چىقارغۇچــى‪ ،‬چۈنكــى‬ ‫ئــۇ پەقــەت ئالالھنىــڭ ھۆكمــى بىلەنــا ھۆكــۈم قىلىــدۇ‪ .‬ئــۇ‬ ‫جاندىــن‪ ،‬مالدىــن‪ ،‬ئەھلىمىزدىــن ۋە ۋەتەندىــن ســۆيۈملۈك‪.‬‬ ‫لېكىــن ئــۇ ئىــاھ ئەمــەس‪ ،‬بەلكــى ئــۇ ئالالھنىــڭ بەندىســى‬ ‫ۋە ئەلچىســى‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئالالھنىــڭ بەندىســى‬ ‫(يەنــى مۇھەممــەد ئەلەيھىسســاالم) ئالالھقــا ئىبادەت قىلىشــقا‬ ‫تۇرغانــدا‪( ،‬قۇرئــان تىڭشــاش ئۈچــۈن) جىنــار (ئولىشــىپ)‬ ‫ئۇنــى بېسىۋىلىشــقا تــاس قالىــدۇ» [جىــن ‪- 19‬ئايــەت]‪.‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬مــەن پەقــەت ئالالھنىــڭ‬ ‫بەندىســى‪ ،‬شــۇڭا ئالالھنىــڭ بەندىســى ۋە ئەلچىســى دەڭالر»‪.‬‬ ‫[بۇخــارى رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫دەتــاالش ئىشــلىرىدا رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نــى ھۆكــۈم قىلىشــقا‬ ‫تەكلىــپ قىلىــش ۋە ئىمــان ئېيتقانلىقىنــى دەۋا قىلىــپ تــۇرۇپ‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نــى قۇيــۇپ باشــقىغا ھۆكــۈم ئېلىــپ بارغۇچــى‬ ‫مۇناپىقالرنىــڭ ســۈپىتىنى تاشــاش ئارقىلىــق بەندىنىــڭ‬ ‫تەۋھىــدى مۇكەممــەل بولىــدۇ‪ .‬مانــا بــۇ ئۇنىــڭ ھەقىقــى‬ ‫ســائادىتىدۇر‪ .‬ئالــاھ رەســۇلۇلالھ ‪ ‬گــە ۋە ئۇنىڭدىــن بۇرۇنقى‬ ‫ئەنبىياالرغــا نازىــل قىلغــان نەرســىلەرگە ئىمــان ئېيتقانلىقنــى‬ ‫‪31‬‬

‫دەۋا قىلىــپ تــۇرۇپ دەتــاالش ئىشــلىرىدا ئالــاھ ۋە ئۇنىــڭ‬ ‫رەســۇلىنى قۇيــۇپ باشــقىغا ھۆكــۈم ئېلىــپ بارماقچــى بولىدىغان‬ ‫كىشــىلەرنى ئالــاھ قاتتىــق رەت قىلــدى‪ .‬ئىبنــى قەييىــم ‪‬‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬تاغــۇت ھەربىــر ھەددىدىــن ئاشــقۇچى بولــۇپ‪،‬‬ ‫دەتــاالش قىلغۇچــى ئىككــى كىشــى ئالالھنىــڭ كىتابــى ۋە‬ ‫ئۇنىــڭ رەســۇلىنىڭ ســۈننىتىنى قۇيــۇپ ئۇنىڭغــا ھۆكــۈم ئېلىــپ‬ ‫بارغــان ھــەر بىــر كىشــى تاغۇتتــۇر‪ .‬چۈنكــى ئــۇ ھەددىدىــن‬ ‫ئاشــتى‪ .‬ئالالھنــى قۇيــۇپ باشــقا نەرســىگە ئىبــادەت قىلغۇچــى‪،‬‬ ‫پەقــەت تاغۇتنىــڭ بەندىســى بولىــدۇ‪ .‬ئــۇ ئۇنىڭغــا ئىبــادەت‬ ‫قىلىــش بىلــەن ھەددىدىــن ئاشــىدۇ‪ ،‬ئۇنىڭغــا اليىــق بولمىغــان‬ ‫ئىبادەتنــى شــۇنىڭغا قىلىــدۇ‪ .‬يەنــە ئالــاھ ۋە ئۇنىــڭ رەســۇلىنى‬ ‫قۇيــۇپ باشــقىنى ھۆكــۈم قىلىشــقا تەكلىــپ قىلغــان كىشــى‪،‬‬ ‫تاغۇتنــى ھۆكــۈم قىلىــپ بېرىشــكە چاقىرغــان كىشــى بولىــدۇ‪.‬‬ ‫بــۇ ئايەتنــى تەپەككــۇر قىلىــڭ! ئالــاھ رەســۇلۇلالھ ‪ ‬گــە ۋە‬ ‫ئۇنىڭدىــن ئىلگىركــى ئەنبىياالرغــا نازىــل قىلغــان نەرســىلەرگە‬ ‫ئىمــان ئېيتقانلىقىنــى دەۋا قىلىــپ تــۇرۇپ‪ ،‬ئالــاھ ۋە ئۇنىــڭ‬ ‫رەســۇلىنى قۇيــۇپ دەتــاالش ئىشــلىرىدا ھۆكــۈم چىقىرىشــقا‬ ‫باشــقىالرنى تەكلىــپ قىلغــان ۋە ھۆكــۈم ئېلىــپ بارغــان‬ ‫كىشــىنى قاتتىــق رەت قىلــدى‪ .‬ئالــاھ «ئــۇالر دەۋالغــان»‬ ‫دېگــەن ســۆز ئارقىلىــق ئۇالردىــن ئىماننــى يوققــا چىقــاردى‪.‬‬ ‫شــۇڭا بــۇ يــەردە ئىمــان ئېيتقانالرنــى كۆرمىدىڭمــۇ دېمىــدى‪.‬‬ ‫چۈنكــى ئــۇالر ھەقىقــى ئىمــان ئەھلــى بولســا ئىــدى‪ ،‬ئالــاھ‬ ‫ۋە ئۇنىــڭ رەســۇلىنى قۇيــۇپ باشــقىغا ھۆكــۈم ئېلىــپ بېرىشــنى‬ ‫خالىمايتتــى‪ .‬ئالالھمــۇ ئــۇالر ھەققىــدە «ئــۇالر دەۋالغــان»‬ ‫دېمىگــەن بوالتتــى‪ .‬چۈنكــى بــۇ ســۆز كۆپىنچــە يالغاننــى‬ ‫دەۋا قىلغــان ياكــى يالغــان نەرســىلەرنى پەيــدا قىلىدىغــان ۋە‬ ‫يــوق نەرســىلەرگە ئەمــەل قىلىدىغــان كىشــىگە ئىشــلىتىلىدۇ‪.‬‬ ‫ئىبنــى كەســىر ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ئايــەت كىتــاب ســۈننەتنى‬ ‫قۇيــۇپ تاغۇتقــا ھۆكــۈم ئېلىــپ بارغۇچــى كىشــىنى ئەيىپلەيــدۇ‪.‬‬ ‫ئالالھنىــڭ «ھالبۇكــى ئــۇالر ئۇنىڭدىــن ئادا‪-‬جــۇدا بولۇشــقا‬ ‫بۇيرۇلغــان» دېگىنــى تاغۇتتــۇر‪ .‬مانــا بــۇ تاغۇتقــا ھۆكــۈم‬ ‫ئېلىــپ بارغۇچىنىــڭ كاپىــر بولىدىغانلىقىغــا دەلىــل‪ .‬چۈنكــى‬ ‫ئىمــان پەقــەت تاغۇتتىــن ئادا‪-‬جــۇدا بولــۇش ۋە ئۇنىڭغــا‬ ‫ھۆكــۈم تەڭلىمەســلىك بىلەنــا توغــرا بولىــدۇ‪ .‬شــۇڭا كىمكــى‬ ‫تاغۇتتىــن ئادا‪-‬جــۇدا بولمايدىكــەن‪ ،‬ئالالھقــا ئىمــان ئېيتقــان‬ ‫بولمايــدۇ‪ .‬ئالالھنىــڭ «شــەيتان ئۇالرنــى قاتتىــق ئازدۇرۇشــنى‬ ‫خااليــدۇ» دېگىنــى ئالالھنىــڭ كىتابــى ۋە رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نىــڭ‬ ‫ســۈننىتىنى قۇيــۇپ باشــقىغا ھۆكــۈم ئېلىــپ بېرىشــنى نىيــەت‬ ‫قىلىــش شــەيتانغا ئىتائــەت قىلىــش قاتارىدىــن ھىســابلىنىدۇ‪.‬‬ ‫شــەيتان پەقــەت ئــۆز گۇرۇھىنــى دوۋزاخ ئەھلىدىــن بۇلۇشــقىال‬ ‫چاقىرىــدۇ‪ .‬بــۇ ئايەتتــە يەنــە كىتــاب ســۈننەتتىن باشــقا‬ ‫ھەرقانــداق تاغۇتقــا ھۆكــۈم تەڭلەشــتىن ساقلىنىشــنىڭ پــەرز‬ ‫ئىكەنلىكىگــە ۋە كىتــاب ســۈننەتتىن باشــقىغا ھۆكــۈم ئېلىــپ‬ ‫بارغۇچىنىــڭ مۆمىــن ئەمەســلىكىگە بەلكــى مۇســۇلمان‬ ‫ئەمەســلىكىگە دەلىــل بــار‪.‬‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئۇالرغــا‪« :‬ئالــاھ نازىــل قىلغــان‬ ‫كىتــاب تەرەپكــە ۋە ســۈننەت تەرەپكــە كېلىــڭالر» دېيىلســە‪،‬‬ ‫ئۇالرنىــڭ ســەندىن قاتتىــق يــۈز ئۆرۈگەنلىكىنــى كۆرىســەن»‬

‫تاغۇت سەلمان غالچا قازىلىرى بىلەن بىرگە‬

‫يەنــى ئالــاھ ۋە ئۇنىــڭ رەســۇلىنىڭ ھۆكۈمــى تەرەپكــە كېلىڭالر‬ ‫دېيىلســە‪ ،‬چوڭچىلىــق قىلىــپ يــۈز ئۆرۈيــدۇ‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪« :‬ئۇالرنىــڭ ئارىســىدا (رەســۇلۇلالھ) ھۆكــۈم چىقىرىــش‬ ‫ئۈچــۈن‪ ،‬ئــۇالر ئالالھنىــڭ ۋە ئۇنىــڭ رەســۇلىنىڭ (ھۆكمىگــە)‬ ‫چاقىرىلســا‪ ،‬ئۇالردىــن بىــر جامائــە (رەســۇلۇلالھنىڭ ئالدىغــا‬ ‫ھازىــر بولۇشــتىن) بــاش تارتىــدۇ»‪[ .‬نــۇر ‪– 48‬ئايــەت]‪ .‬ئىبنــى‬ ‫قەييىــم ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬بــۇ كىتــاب ســۈننەت تەرەپكــە‬ ‫چاقىرىلســا‪ ،‬ئۇنــى قۇبــۇل قىلمــاي بــاش تارتقــان كىشــىنىڭ‬ ‫مۇناپىــق ئىكەنلىكىگــە دەلىلــدۇر‪ .‬بــۇ يەردىكــى «يــۈز‬ ‫ئۆرۈگەنلىكىنــى كۆرىســەن» دېگىنــى باشــقىالرنى توســقانالر‬ ‫بولماســتىن بەلكــى ئــۆزى يــۈز ئۆرۈگەنلــەردۇر‪ .‬شــۇڭا بــۇ‬ ‫يــەردە يــۈز ئۆرۈگەنلىكىنــى قاتتىــق تەكىتلــەپ كەلتۈرۈلگــەن‪.‬‬ ‫ئەگــەر ئــۇ يــۈز ئۆرۈگۈچــى بولســا‪ ،‬ئالــاھ ئۇنــى مۇناپىــق‬ ‫دەپ ھۆكــۈم قىلــدى‪ .‬ئۇنداقتــا ئــۆزى يــۈز ئۆرىگەندىــن ســېرت‬ ‫باشــقىالرنى كىتــاب ســۈننەتكە ھۆكــۈم قىلدۇرۇشــتىن ۋە كىتــاب‬ ‫ســۈننەتكە ھۆكــۈم ئېلىــپ بېرىشــتىن ســۆزى ۋە ھەرىكىتــى‬ ‫بىلــەن چەكلىگــەن كىشــى قانــداق بــوالر؟! ئاندىــن كىيىــن‬ ‫بــۇ شــۇنداق تۇرۇپمــۇ پەقــەت ياخشــىلىقنى ۋە يارىشىشــىنى‬ ‫مەقســەت قىلغانلىقىنــى دەۋا قىلىــدۇ‪ .‬ئــۇ شــۇنداق قىلىشــنى‬ ‫ياخشــىلىق ۋە ھۆكــۈم قىلغۇچــى تاغــۇت بىلــەن كىتاب ســۈننەت‬ ‫ئارىســىنى ياراشــتۇرۇش ياخشــىلىق دەپ دەۋا قىالمــدۇ؟‬ ‫مــەن دەيمەنكــى‪ :‬مانــا بــۇ ھازىرقــى ئىلىــم ۋە ئىماننــى‬ ‫دەۋا قىلىۋاتقــان كۆپىنچــە كىشــىلەرنىڭ ئەھۋالــى‪ ،‬ئەگــەر‬ ‫ئۇالرغــا كېلىــڭالر! ئالــاھ ۋە ئۇنىــڭ رەســۇلىغا ھۆكــۈم‬ ‫ئېلىــپ بارايلــى دېيىلســە‪« ،‬ئۇالرنىــڭ تەكەببۇرلــۇق قىلغــان‬ ‫ھالــدا (دەۋەت قىلىنغــان نەرســىدىن) يــۈز ئۆرۈگەنلىكىنــى‬ ‫كۆرۈســەن»‪[ .‬مۇنافىقــۇن ‪ - 5‬ئايــەت]‪ .‬ئــۇالر ئۆزلىرىنىــڭ ئۇنــى‬ ‫بىلمەيدىغانلىقىنــى ئــۆزرە قىلىشــىدۇ‪« ،‬ئۇنــداق ئەمــەس‪،‬‬ ‫ئۇالرنىــڭ كۇفــرى ســەۋەبلىك ئالــاھ ئۇالرغــا لەنــەت قىلــدى‪،‬‬ ‫ئۇالردىــن ئىمــان ئېيتىدىغانــار ناھايىتــى ئــاز»‪[ .‬بەقــەرە ‪88‬‬ ‫ئايــەت]‪.‬‬‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬قىلمىشــلىرى تۈپەيلىدىــن ئــۆز‬ ‫بېشــىغا بىــرەر مۇســىبەت كەلگــەن چاغــدا‪ ،‬ســېنىڭ ئالدىڭغــا‬ ‫كېلىــپ ئالــاھ بىلــەن قەســەم قىلغــان ھالــدا‪« :‬بىــز پەقــەت‬

‫ياخشــىلىق ۋە يارىشىشــنىال ئىــرادە قىلغــان ئىــدۇق»‬ ‫دېگەنلەرنىــڭ ھالــى قانــداق بولىــدۇ؟»‪ .‬ئىبنــى كەســىر ‪‬‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬يەنــى ئەگــەر ئۇالرغــا گۇناھــى ســەۋەبلىك‬ ‫بىــرە مۇســىبەت يەتســە‪ ،‬قانداقمــۇ ســېنىڭ ئالدىڭغــا كېلىــدۇ ۋە‬ ‫ســاڭا موھتــاج بولىــدۇ؟!»‪ .‬ئىبنــى قەييىــم ‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫«مۇســىبەت ئۇالرنىــڭ ئەبتىبەشىرىســى دېيىلىــدۇ‪ ،‬ئەگــەر‬ ‫ئۇالرنىــڭ ئەھۋالىغــا قــاراپ ئايــەت نازىــل بولســا‪ ،‬شەكســىزكى‬ ‫بــۇ ئــەڭ چــوڭ مۇســىبەت ۋە زىيــان‪ .‬چۈنكــى ئۇالرغــا قوللىــرى‪،‬‬ ‫بەدەنلىــرى ۋە قەلىبلىرىــدە قىلغــان گۇناھلىــرى ســەۋەبلىك‬ ‫مۇســىبەت يەتكــەن بولســا‪ ،‬ئــۇ پەقــەت رەســۇلۇلالھ ‪ ‬گــە‬ ‫قارشــى چىققانلىــق ســەۋەبى بىلــەن بولىــدۇ‪ .‬ئــەڭ چــوڭ‬ ‫مۇســىبەت قەلــب ۋە دىــن مۇســىبىتىدۇر‪ .‬چۈنكــى مۇنكــەر‬ ‫ئۇنىڭغــا ياخشــىلىقتەك‪ ،‬ھىدايــەت زااللەتتــەك‪ ،‬توغــرا خاتادەك‪،‬‬ ‫ھــەق باتىلــدەك ۋە ئىســاھات بۇزۇقچىلىقتــەك كۆرىنىــدۇ‪.‬‬ ‫مانــا بــۇالر ئۇنىــڭ قەلبىگــە يەتكــەن مۇســىبەت‪ .‬ھالبۇكــى‬ ‫بــۇ رەســۇلۇلالھ ‪ ‬گــە قارشــى چىقىشــقا ۋە باشــقىدىن‬ ‫ھۆكــۈم تەلــەپ قىلىشــقا ســەۋەب بولىــدۇ»‪ .‬ســۇفيان ســەۋرى‬ ‫‪ ‬ئالالھنىــڭ «رەســۇلۇلالھ ‪ ‬نىــڭ ئەمرىگــە خىالپلىــق‬ ‫قىلغۇچىــار (دۇنيــادا چــوڭ بىــر) پىتنىگــە يولۇقۇشــتىن‪ ،‬يــا‬ ‫(ئاخىرەتتــە) قاتتىــق بىــر ئازابقــا دۇچــار بولۇشــتىن قورقســۇن»‬ ‫دېگــەن ســۆزى ھەققىــدە مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ئــۇ ئۇالرنىــڭ‬ ‫قەلبىنىــڭ پېچەتلىنىشــىدۇر»‪.‬‬ ‫ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬ســېنىڭ ئالدىڭغــا كېلىــپ ئالــاھ‬ ‫بىلــەن قەســەم قىلغــان ھالــدا‪« :‬بىــز پەقــەت ياخشــىلىق ۋە‬ ‫يارىشىشــنىال ئىــرادە قىلغــان ئىــدۇق» دەيــدۇ»‪ .‬ئىبنــى كەســىر‬ ‫‪ ‬مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬يەنــى بىــز ســېنى قۇيــۇپ باشــقىالرنىڭ‬ ‫يېنىغــا بېرىشــىمىزدىكى مەقســەت «پەقــەت ياخشــىلىق ۋە‬ ‫يارىشىشــنى نىيــەت قىلغــان ئىــدۇق» دەپ ئــۆزرە ئېيتىــدۇ ۋە‬ ‫قەســەم قىلىــدۇ‪ .‬يەنــە باشــقىالر بــۇ ئايــەت ھەققىــد مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪« :‬بىــز ســەن بىلــەن قارشىلىشىشــنى نىيــەت قىلمىدۇق‬ ‫ۋە ھۆكمىڭنــى يامــان كــۆرۈپ قىلمىــدۇق» دەپ ئــۆزرە ئېيتىــدۇ‪.‬‬ ‫[من كتاب‪ :‬تيسير العزيز الحميد‪ ،‬باختصار]‬

‫ماقالە‬

‫‪32‬‬

33

34

Article ‫ماقالە‬

‫بىــر قانچــە يىلدىن بېرى ۋە خىالفــەت قۇرالغاندىن‬ ‫كىيىنمــۇ دۇنيانىــڭ ھــەر قايســى تەرەپلىرىدىكــى‬ ‫مۇســۇلمانالر ئالالھنىــڭ دۈشــمەنلىرىگە قارشــى‬ ‫جىھــاد قىلىشــقا ۋە بىــر بايــراق ئاســتىغا توپلىنىشــقا‬ ‫چاقىرىلــدى‪ .‬دۇنيانىــڭ ھــەر قايســى جايلىرىدىــن‬ ‫ســەپلىرىنى بىرلەشــتۈرۈپ مۆمىنلەرنىــڭ ئەمىرىگــە‬ ‫بەيئــەت بەرگــەن كــۆپ جامائەتلــەر بــۇ چاقىرىققــا‬ ‫تېــز ئــاۋاز قۇشــتى‪ .‬يەنــە بــەزى جامائەتلــەر‬ ‫شــۇ رايۇندىكــى خەلىفىگــە بەيئــەت بەرگــەن‬ ‫جامائەتلەرگــە قۇشــۇلۇپ كەتتــى‪.‬‬ ‫شــۇنىڭ بىلــەن خىالفــەت كاپىــرالر بەلگىلىگــەن‬ ‫چېگــرا ســىزىقلىرىنى بــۇزۇپ تاشــاپ ئىــراق شــام‬ ‫زېمىنلىرىدىــن ھالقىــپ تېــز ســۈرئەتتە كېڭەيــدى‪.‬‬ ‫بــۇ زېمىنالرنــى تەۋھىــد ئاساســىدا بىرلەشــتۈرۈپ‬ ‫شــەرىئەت يۈرگــۈزدى‪ .‬مانــا بــۇ ئۇزۇندىــن بېــرى‬ ‫دۇنيانىــڭ ھــەر قايســى جايلىرىدىكــى مۇجاھىــدالر‬ ‫چاقىرىۋاتقــان ۋە سەۋرســىزلىك بىلــەن كۆتۈۋاتقــان‬ ‫ئىســام دۆلىتــى‪ .‬خىالفــەت چاقىرىــق قىلغانــدا‪،‬‬ ‫ســەينا‪ ،‬جەزائىــر‪ ،‬يەمــەن ۋە ئــەرەب يېزىــم‬ ‫ئارىلىدىكــى مۇجاھىــار تېــزال جــاۋاب قايتــۇردى‪.‬‬ ‫مۇجاھىــار تەۋھىــد ئەتراپىغــا توپلىنىشــقا‬ ‫ۋە ئالــاھ بۇيرىغانــدەك پۈتــۈن يــەر شــارىدىكى‬ ‫مۇشــرىكالرغا قارشــى بىــر ســەپ بولۇشــقا‬ ‫چاقىرىلــدى‪ .‬ئالــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪« :‬مۇشــرىكالر‬ ‫ســىلەرگە قارشــى ئۇمۇمىيۈزلــۈك ئــۇرۇش ئاچقانــدەك‬ ‫ســىلەرمۇ ئۇالرغــا قارشــى ئۇمۇمىيۈزلــۈك ئــۇرۇش‬ ‫ئېچىــڭالر»‪[ .‬تەۋبــە ‪ - 36‬ئايــەت]‪ .‬كاپىرالرغــا‬ ‫قارشــى ئــۇرۇش قاتتىقالشقانســېرى‪ ،‬پۈتــۈن‬ ‫مۇشــرىكالر ئىســام دۆلىتىنىــڭ كېڭىيىشــىنى‬ ‫توختىتىــش ۋە بــۇ خەتەرنــى يۇقىتىــش ئۈچــۈن‬ ‫ئىتتىپاقالشــتى‪ .‬دۇنيانىــڭ ھەرقايســى جايلىرىدىكــى‬ ‫جىھــادى جامائەتلەرمــۇ خىالفــەت بايرىقــى ئاســتىغا‬ ‫توپالنــدى‪ .‬خۇراســان‪ ،‬غەربــى ئافرىقــا‪ ،‬شــەرقى‬ ‫ئاســىيا ۋە مالــى قاتارلىــق جايالردىكــى جامائەتلــەر‬ ‫خەلىفىگــە بەيئــەت بېرىــپ‪ ،‬ئۇرۇشــلىرىنى‬ ‫باشــلىۋەتتى‪ .‬مۇجاھىــدالر كاپىرنــى قەيــەردە تاپســا‬ ‫مۇشــرىك ســەلىبى بولســۇن ياكــى غالچــا مۇرتــەد‬ ‫بولســۇن ئايرىمــاي ئۆلتــۈردى‪.‬‬ ‫كاۋكاز ۋىاليىتــى چېچىنىســتان رايۇنــى گىروزنــى‬ ‫شــەھىرىنىڭ غەربى شــىمالىغا جايالشــقان ناۋرىسكايا‬ ‫كەنتىــدە رۇســىيە ھەربــى بازىســىغا ســەككىز نەپــەر‬ ‫ئىنغىماســچى قېرىندىشــىمىز تۇمانلىــق ھاۋارايــى ۋە‬ ‫قاراڭغــۇ كېچىدىــن پايدىلىنىــپ يېنىــك قــۇرال ۋە‬ ‫‪35‬‬

‫پىچاقــار بىلــەن باســتۇرۇپ كىــردى‪ .‬پەقــەت ئــون‬ ‫كــۈن مەشــىق قىلغــان بــۇ مۇجاھىــدالر بــازا ئىچىــدە‬ ‫بىــر قانچــە ســائەت ئېتىشــتى‪ .‬ئــاز دېگەندىمــۇ‬ ‫ئالتــە نەپــەر رۇســىيە ئەســكىرىنى ئۆلتــۈردى‪،‬‬ ‫ئۈچىنــى يارىالنــدۇردى‪ .‬ئالتــە نەپــەر مۇجاھىــد‬ ‫شــەھىد بولــۇپ ئىككىســى ســاالمەت قايتتــى‪.‬‬ ‫رۇســىيە بازىســىغا قىلىنغــان بــۇ ھۇجــۇم‬ ‫بىلــەن تــەڭ چېچىنىســتاندىن نەچچــە مىــڭ‬ ‫كىلومىتىــر يىراقلىقتىكــى بېنگالــدا قېرىندىشــىمىز‬ ‫ئەبــۇ مۇھەممــەد بېنگالــى‪ ،‬بېنگالنىــڭ پايتەختــى‬ ‫داكا شــەھىرى خەلقئارالىــق ئايرۇدۇرومىنىــڭ بىــر‬ ‫تەكشــۈرۈش پونكىتىــدا مۇرتــەد ســاقچىالر يىغىلغــان‬ ‫ئۇرۇنــدا پارتلىغۇچــى جلىتكىســىنى پارتالتتــى‪،‬‬ ‫نەتىجىــدە بىــر قانچــە مۇرتــەد ئۆلــدى ۋە بىــر‬ ‫قانچىســى يارىالنــدى‪ .‬بــۇ ئەمەلىيەتتىــن كىيىــن‬ ‫يەنــە بېنگالنىــڭ شــەرقى شــىمالى ســەيلىھەتتىكى‬ ‫بىــر تەكشــۈرۈش پونكىتــى ئەتراپىــدا مىنــا پارتــاپ‪،‬‬ ‫بېنــگال ئارمىيەســىدىن نەچچــە ئــون مۇرتــەد ئۆلدى‬ ‫ۋە يارىالنــدى‪ .‬بــۇ ۋەقەدىــن بىــر ھەپتــە بــۇرۇن‪ ،‬داكا‬ ‫شــەھىرىنىڭ ئەشــكۇنا رايۇنىــدا بىــر قېرىندىشــىمىز‬ ‫ئاالھىــدە ئەتــرەت بازىســىدا پىدائىيلىــق قىلــدى‪.‬‬ ‫بېنــگال ۋە كاۋكازدىكــى بــۇ ھۇجۇمــار مۇرتــەد ۋە‬ ‫ســەلىبىلەرنىڭ ســەپلىرىنى تىترەتتــى‪ .‬بېنگالدىكــى‬ ‫مۇجاھىدالرنىــڭ مۇرتەدلەرنىــڭ كاتتىباشــلىرىنى‬ ‫نىشــان قىلغــان بــۇ ھۇجۇمىــدا ئوفتســېر دەرىجىلىــك‬ ‫مۇرتــەد ئەبــۇ كاالم ئەزدىنىــڭ ئۆلگەنلىكــى‬ ‫ئېنىقالنــدى‪ .‬يەنــە كاۋكازدىكــى مۇجاھىدالرمــۇ‬ ‫رۇســىيە ســەلىبى ئارمىيەســىگە زەربــە بــەردى‬ ‫ۋە ھەربــى بازىســىغىچە باســتۇرۇپ كىــردى‪ .‬بــۇ‬ ‫قېتىمقــى ھۇجۇمــار بارلىــق كاپىــر مىللەتلىرىگــە‬ ‫ئىســام دۆلىتىنىــڭ قۇشــۇنىنىڭ ھېلىمــۇ دۇنيانىــڭ‬ ‫ھەممــە يېرىــدە ئالالھنىــڭ كەلىمىســىنى ئالــى‬ ‫قىلىــش ئۈچــۈن ھەرىكــەت قىلىۋاتقانلىقىنــى‬ ‫بىلــدۈرۈپ قويــدى‪.‬‬ ‫ئالالھدىــن شــەھىدلىرىمىزنى قۇبــۇل قىلىشــنى‬ ‫ۋە بۇالردىــن كىيىنمــۇ تەۋھىــد بايرىقىنــى‬ ‫كۆتۈرىدىغانالرنــى چىقىرىــپ بېرىشــنى ســورايمىز!‬

‫ئىلىمنــى يۇشــۇرغان‪ ،‬ھەقنــى يەتكۈزمىگــەن ۋە‬ ‫ھەقكــە چاقىرمىغــان ئالىــم مەنپەئەتىســز‪ .‬ئەمىلــى‬ ‫ئىلمىگــە مــاس بولمىســا يەنىــا مەنپەئەتســىز‪.‬‬ ‫ئىبادەتگــۇي ئالىــم ئىلىمنــى ئالــاھ ئۈچــۈن ئالىــدۇ‪،‬‬ ‫ســۆزلەيدۇ ۋە ئەمــەل قىلىــدۇ‪ .‬ئىلىم‪-‬ئېرپــان‬ ‫كۈچلەنگــەن‪ ،‬تاغۇتــار ئايىقىــدا كۈچۈكلىنىدىغــان‬ ‫تىجارەتچىلــەر كۆپەيگــەن ۋە ئەگەشــكۈچىلەر‬ ‫كۆپەيگــەن بــۇ دەۋرىمىــزدە ئىبادەتگــۇي ئالىمــار‬ ‫بــەك ئــازالپ كەتتــى‪.‬‬ ‫ئەبــۇ ســۇاليمان شــامى‪ ،‬ياخشــى ئالىمالردىــن‬ ‫ئىلىــم ئالغــان بولــۇپ‪ ،‬ئىماننــى پەقــەت ئەمــەل‬ ‫قىلىــش ئۈچۈنــا ئۆگەنــدى‪ .‬ئالــاھ خالىغــان‬

‫بەندىســىگە بېرىدىغــان دىندىكــى پىقھــى ئىلمىنــى‬ ‫ئۆگەنــدى‪ .‬ئــۇ بۇنــى ئۆگىنىشــكە كــۆپ كــۈچ‬ ‫چىقارغــان بولــۇپ‪ ،‬ئىلىمنىــڭ زاكىتىنــى كىشــىلەرگە‬ ‫قەلىمــى ۋە تىلــى بىلــەن يەتكــۈزدى‪ .‬ئــۇ ئىلىمنىــڭ‬ ‫ئەمەلســىز بولــۇپ قېلىشــتىن قورقتــى‪ .‬شــۇڭا ئــۇ‬ ‫كىشــىلەرنى چاقىرغــان نەرســىگە ئېرىشــىش ئۈچــۈن‬ ‫ھەرىكــەت قىلــدى‪ .‬ئۇنىــڭ ئاقىۋىتىمــۇ ئىــرادە‬ ‫قىلغانــدەك بولــدى‪ .‬ئالدىنقــى ســەپتە ئالــاھ يولىــدا‬ ‫ئۆلتۈرۈلــدى‪ .‬بىــز شــۇنداق ئوياليمىــز‪ ،‬بىراۋنــى ئالــاھ‬ ‫ئالدىــدا ئاقلىيالمايمىــز‪.‬‬

‫قىسسە‬

‫‪36‬‬

‫ھەق ئەھلىنى ئىزدەش يولىدا‬ ‫دۇنيــا ۋە دۇنيــا زىننىتــى ئۇنــى ئالدىيالمىــدى‪ .،‬ئىلمى‬ ‫دىپلومــار ۋە شان‪-‬شــەرەپ ئۇنــى كىشــەنلىيەلمىدى‪.‬‬ ‫ئايــال‪ ،‬بــاال ۋە بايلىــق ئۇنــى دىندىــن ئايرىۋېتەلمىدى‪.‬‬ ‫بەلكــى ئــۇ تەۋھىدنــى ھەقىقــى چۈشــەندى‪،‬‬ ‫ئالــاھ يولىدىكــى جىھادنىــڭ ئــەڭ ئــەۋزەل ئەمــەل‬

‫ئۇنــى تۇتــۇش بۇيرىقــى چىقــاردى‪ ،‬لېكىــن ئالــاھ‬ ‫ئۇنــى ئەســىر بولــۇپ قېلىشــتىن ســاقلىدى‪ .‬ئــۇ‬ ‫ئامېرىكىدىــن ســاالمەت چىقىــپ‪ ،‬ئاتا‪-‬بوۋىســىنىڭ‬ ‫يۇرتــى شــامغا كەلــدى‪ .‬بــۇ يــەردە يېڭىدىــن ھەرىكەت‬ ‫پىالنــى تــۈزۈش ئۈچــۈن ھەلەبتــە بىــر قانچــە يىــل‬ ‫تــۇرۇپ قالــدى‪ .‬ئــۇ دوســتلىرىنى جاسۇســار ئالدىــدا‬ ‫تەۋھىدكــە چاقىــردى‪ ،‬ئامېرىــكا ئۇنىڭغــا خەلقئارالىــق‬ ‫تۇتــۇش بۇيرىقــى‬ ‫چىقــاردى‪ ،‬تۇتــۇپ‬ ‫بەرگۈچىلەرگە‬ ‫نەچچــە ئونمىــڭ‬ ‫مۇكاپات‬ ‫بېرىدىغانلىقىنى‬ ‫ئېــان قىلــدى‪.‬‬ ‫ئىسالم دۆلىتىگە‬ ‫كىرىشى‬

‫شەيخ ئەبۇ سۇاليماننى ئەيىپلىگەن يەھۇد جىھادچىسى قاسىم رىم‬

‫ئىكەنلىكىنــى بىلــدى‪ .‬ماساچوســتىس شــىتاتىدىكى‬ ‫بىــر ئونىۋېرســتېتتا كومپىيوتىــر ئىلمىنــى ئۆگەنــدى‪.‬‬ ‫دوســتلىرى بىلــەن ئالــاھ يولىغــا ئاتلىنىشــتىن‬ ‫بــۇرۇن كومپىيوتىــردا ئېنژىنىرلىــق ۋە سېســتىما‬ ‫يېزىــش كەســپىدە ئۇقۇشــىنى مۇۋەپپىقىيەتلىــك‬ ‫تاماملىــدى‪ .‬ئــۇالر ئالــاھ تەرەپكــە ھىجــرەت قىلــدى‪.‬‬ ‫مۇجاھىدالرنىــڭ يېنىغــا يەتكۈزىدىغــان ئــادەم ئىــزدەپ‬ ‫يەمــەن‪ ،‬پاكىســتان ۋە ئىراققــا بــاردى‪ .‬يولنــى تېپىشــقا‬ ‫يــاردەم بېرىدىغــان ئــادەم تېپىلغانــدا‪ ،‬ئۇنىڭ جاســۇس‬ ‫بولــۇپ قېلىشــتىن ئەنســىرەپ ئالالھدىــن يەنــە بىــر‬ ‫يــول كۆرسىتىشــكە دۇئــا قىلىــپ ئامېرىكىغــا قايتتــى‪.‬‬ ‫ئامېرىكىــدا ئــۇزۇن تۇرمايــا شــۇ يــەردە جىھــاد‬ ‫باشالشــقا كىرىشــتى‪ .‬ئىككــى دوســتى بىلــەن‬ ‫ئامېرىكىنــى نىشــان قىلىــپ ھۇجــۇم پىالنلىــدى‪.‬‬ ‫ســەلىبىلەرنىڭ قولىدىــن ھۇجۇمغــا ئىشــلىتىدىغان‬ ‫قۇرالغــا ئېرىشــىش ئۈچــۈن پىــان تــۈزدى‪ .‬لېكىــن‬ ‫ئالالھنىــڭ تەقدىــر بىلــەن ھۇجۇمدىــن بىــر قانچــە‬ ‫كــۈن بــۇرۇن ئۇالرنىــڭ ئىشــى ئاشــكارلىنىپ قالــدى‪.‬‬ ‫ئامېرىــكا ھۆكۈمىتــى چېگــرا ۋە ئايرۇدۇرۇمــاردا‬ ‫‪37‬‬

‫شــام‬ ‫ئــۇ‬ ‫جىھادى باشــلىنىش‬ ‫بىلــەن ئــۇرۇش‬ ‫قىلىۋاتقــان گۇرۇھــار‬ ‫ئارىســىدىن تەۋھىــد‬ ‫ئەھلىنــى ئىزدەشــكە‬ ‫ئــۇ‬ ‫باشــلىدى‪.‬‬ ‫ھەلــەب شــەھىرىدە بىــر گــۇرۇپ بىلــەن بىــر‬ ‫ســەپتە نۇســەيرىيەگە قارشــى ئۇرۇشــتا يارىالنــدى‪.‬‬ ‫ئــۇ «جەبھەتۇننۇســرا» نامىــدا ئىســام دۆلىتــى‬ ‫قۇشــۇنىنىڭ يېتىــپ كەلگەنلىكىنــى ئــاڭالپ ئۇالرغــا‬ ‫قۇشــۇلدى‪ .‬ئــۇ ئۇالرنىــڭ شــۇ ۋاقىتتىكــى ئىــراق شــام‬ ‫ئىســام دۆلىتــى ئەمىــرى ئەبــۇ بەكىــر باغدادىنىــڭ‬ ‫قۇشــۇنى ئىكەنلىكىنــى ياخشــى بىلەتتــى‪ .‬ئــۇ‬ ‫ئۇالردىــن ئۆزىنــى ئىراققــا يۆتكىۋېتىشــنى تەلــەپ‬ ‫قىلــدى‪ .‬لېكىــن ئــۇالر بۇنىڭغــا جــاۋاب قايتۇرمىــدى‪.‬‬ ‫ئــۇ نۇســەيرىيەگە قارشــى پىدائىيلىــق قىلىشــتا‬ ‫چىــڭ تــۇردى‪ .‬لېكىــن ئۇنــى مۇجاھىدالرغــا تەۋھىــد‬ ‫دەرســى ئۆتۈشــكە قۇيــۇپ تەلىۋىنــى كېچىكتــۈردى‪.‬‬ ‫ئــۇ ھەلــەب ئەتراپىــدا رىباتتــا تــۇردى ۋە جەڭلەرگــە‬ ‫كىــردى‪ .‬خىيانەتچــى جەۋالنــى پىتنىســى مەيدانغــا‬ ‫چىقتــى‪ .‬دەل مۇشــۇ ۋاقىتتــا ئۇالرنىــڭ بــۇرۇن كــۆپ‬ ‫ئىشــارنى ئۇنىڭدىــن نېمىشــقا يۇشــۇرغىنىنى بىلىــپ‬ ‫يەتتــى‪.‬‬ ‫ئــۇالر ئىســام دۆلىتىگــە خىيانــەت قىلىــپ‬ ‫بەيئتىنــى بۇزغانــدا‪ ،‬ئۇالرنــى قاتتىــق ئاگاھالنــدۇرۇپ‬

‫يەھۇدى جىھادچىلىرىنىڭ ئالىملىرى ئەبۇ مۇھەممەد مەقدىسى بىلەن ئەبۇ قەتادە پەلەستىنى‬

‫ئەزالىرىغــا جەبھەنىــڭ بۇرۇندىــن ئىســام دۆلىتــى‬ ‫قۇشــۇنى ئىكەنلىكىنــى ئاشــكارلىدى‪ .‬ئۇالرغــا‬ ‫مۆمىنلەرنىــڭ ئەمىرىگــە قارشــى چىقماســلىققا ۋە‬ ‫ئۇچــۇق كۇپۇرلــۇق كۆرمىگىچــە بەيئەتنــى بۇزماســلىققا‬ ‫چاقىــردى‪ .‬خائىنــار بۇنىڭدىن ســىقىلىپ ھــەر قانداق‬ ‫ۋاســتە بىلــەن بۇنىڭدىــن قۇتۇلۇشــنى ئويلىــدى‪ .‬ئــۇالر‬ ‫ئۇنىــڭ بــۇرۇن پىدائىيلىــق قىلىشــقا كــۆپ رۇخســەت‬ ‫ســوراپ تۇرىۋالغانلىقىنــى ئەســكە ئېلىــپ‪ ،‬ئۇنىڭغــا‬ ‫پىدائىيلىــق قىلىشــقا قۇشــۇلىدىغانلىقىنى ئېيتىشــتى‪.‬‬ ‫ئۇنــى پىدائىيلىققــا قىزىقتــۇردى‪ .‬ئەبــۇ ســۇاليمان‬ ‫بۇالرنىــڭ مەقســىدىنى ســېىزىۋالدى‪ .‬شــۇڭا ئــۇ بــۇ‬ ‫خائىنالردىــن ئادا‪-‬جــۇدا ئىكەنلىكىنــى ئېــان قىلدى‪.‬‬ ‫ئۇالرنىــڭ ســېپىدىن چىقىــپ مۆمىنلەرنىــڭ ئەمىرىگــە‬ ‫ئىككىنچــى قېتىــم بەيئــەت بــەردى‪.‬‬ ‫ئىنسان تاكى ئەجىلى ۋە رىزقى توشمىغىچە‬ ‫ھەرگىز ئۆلمەيدۇ‬ ‫شــەيخ ئابــدۇل بــەدى ئەبــۇ ســۇمرە (ئۇنىــڭ‬ ‫ھەقىقــى ئىســمى) ئىــراق شــام ئىســام دۆلىتــى‬ ‫بايرىقــى ئاســتىدا باشــقا مۇجاھىدالرغــا ئوخشــاش‬ ‫ئىشــلىدى‪ .‬ئىلمــى بىلــەن ئۆزىنــى باشــقىالردىن‬ ‫ئۈســتۈن تۇتمىــدى‪ .‬بەلكــى رىبــات ۋە جەڭلەرگــە‬ ‫ئاكتىــپ قاتناشــتى‪ .‬يەنــە پىدائىيلىــق قىلىشــقا‬ ‫تىزىمالتتــى‪ .‬ئەمىرلــەر ئۇنىڭغــا رۇخســەت بېرىــپ‪،‬‬ ‫ئۇنىــڭ ھەلەبتىكــى بەششــار ئىگەللــەپ تۇرغــان‬ ‫رايۇندىكــى تاغۇتنىــڭ ئۇۋىســىدا پىدائىيلىــق‬

‫قىلىشــنى اليىــق كــۆردى‪ .‬ئــۇ بــەل بومبىســى بىلــەن‬ ‫پىدائىيلىــق قىلماقچــى بولــۇپ‪ ،‬مۇرتەدلــەر يىغىلغــان‬ ‫ئۇرۇنغــا مەخپــى بــاردى‪ .‬لېكىــن ئىنســان تاكــى‬ ‫ئەجىلــى ۋە رىزقــى توشــمىغىچە ھەرگىــز ئۆلمەيــدۇ‪.‬‬ ‫ئالــاھ ئۇنــى شــەيخ ئەبــۇ مۇھەممــەد فۇرقــان بىلــەن‬ ‫ئۇچراشــتۇردى‪ ،‬ئــۇالر تۇنۇشــۇپ قالــدى‪ .‬شــەيخ ئۇنــى‬ ‫پىدائىيلىققــا بارماســلىققا‪ ،‬ئۇنىــڭ ئورنىغــا باشــقا‬ ‫قېرىنداشــارنى ئەۋەتىشــكە بۇيرىــدى‪ .‬ئۇنــى ئىســام‬ ‫دۆلىتــى تەشــۋىقات دىيۋانغــا ئەكىرىشــنى قــارار‬ ‫قىلــدى‪ .‬ئەبــۇ مۇھەممــەد فۇرقــان شــۇنداق تاالنــت‬ ‫ئىگىلىــرى ئارقىلىــق تەشــۋىقاتنى ئىلىمــى ۋە تېخنىــكا‬ ‫جەھەتتىــن كۈچەيتىشــكە كــۆپ ھەرىكــەت قىلغــان‬ ‫ئىــدى‪.‬‬ ‫دابىق‬ ‫ئەبــۇ ســۇاليمان ھەلەبــى (مۇجاھىــدالر ئارىســىدا‬ ‫مۇشــۇ ئىســىم بىلــەن تۇنۇلغــان) تەشــۋىقاتتا‬ ‫دەســلەپتە ئەجــەم تىللىــرى گۇرۇپىســىدا ئىشــلىدى‪.‬‬ ‫بــۇ گۇرۇپىنــى ئەبــۇ مۇھەممــەد فۇرقــان ئىســام‬ ‫دۆلىتىنــى مەشــرىق ۋە مەغرىپكــە تۇنۇشــتۇرۇش ۋە بــۇ‬ ‫يەرگــە ھىجــرەت قىلىشــقا قىزىقتــۇرۇش ئۈچــۈن كــەڭ‬ ‫كۆلەملىــك تەشــۋىقات ئۇرۇشــى قوزغــاش ئۈچــۈن‬ ‫قۇرغــان‪« .‬ئەلھايــات تەشــۋىقات مەركىــزى» مــۇ شــۇ‬ ‫مەقســەتتە قۇرۇلغــان‪.‬‬ ‫ئــۇ قېرىنداشــلىرى بىلــەن ئىنگىلىــز تىلدىــن‬ ‫ئــەرەپ تىلىغــا ۋە ئــەرەپ تىلىدىــن ئىنگىلىــز تىلىغــا‬ ‫قىسسە‬

‫‪38‬‬

‫شەيخ سۇاليماننى ئەيىپلىگەن يەھۇد جىھادچىسى ئەيمەن زەۋاھىرى‬

‫تەرجىمــە قىلشــتا زور تىرىشــچانلىق كۆرســەتكەن‬ ‫ئىــدى‪ .‬ئاندىــن كىيىــن ئۇنىڭــدا مۇشــۇ تىلــدا‬ ‫ســۆزلەيدىغانالرغا قارشــى ژۇرنــال چىقىرىــش پىكىــرى‬ ‫پەيــدا بولــدى‪ .‬بــۇ پىكىــر شــەيخ ئەبــۇ مۇھەممەدنىــڭ‬ ‫قــارار قىلىــش ئۈچــۈن ســۇنۇلدى‪ .‬تەكلىــپ قۇبــۇل‬ ‫قىلىنىــپ ئســىالم دۆلىتــى بۇنــى تارقىتىــپ دۇنيــاۋى‬ ‫شــۆھرەتكە ئېرىشــتى بــۇ بولســىمۇ مۇبــارەك دابىــق‬ ‫ژورنىلــى ئىــدى‪ .‬شــەيخ ئەبــۇ ســۇاليماننىڭ يېزىــش‬ ‫ۋە الھىيەلەشــتىكى تاالنتــى ۋە ئىلمــى قابىلىيىتــى‬ ‫نامايــەن بولۇشــقا باشــلىدى‪ .‬ئــۇ يازغــان نەرســىلەردە‬ ‫ئىلىــم نــۇرى پارالشــقا باشــلىدى‪ .‬شــەيخ ئەبــۇ‬ ‫مۇھەممــەد ئۇنــى كۆزۈتــۈپ ئالالھنىــڭ دىنىغــا‬ ‫خىزمــەت قىلىشــتا ئۆزىگــە اليىــق ئۇرۇنغــا قويغــان‬ ‫ئىــدى‪.‬‬ ‫بــۇ ژۇرنالغــا شــەيخ ئەبــۇ مۇھەممــەد فۇرقــان‬ ‫رەســۇلۇلالھ ‪ ‬خــەۋەر بەرگەنــدەك‪ ،‬شــەيخ زەرقــاۋى‬ ‫ئىراقتىــن چىققــان ئوتنىــڭ ھەرگىــز ئۆچمــەي دابىــق‬ ‫دۆڭلىكىدىكــى ســەلىبىلەرنى كۆيدۈرىدىغانلىقىنــى‬ ‫مۇجاھىدالرغــا ئەســلەتكەندەك رۇم ســەلىبىلىرىنى‬ ‫غەزەپلەندۈرىدىغــان «دابىــق» دېگــەن ئىســىمنى‬ ‫تالــاپ قويــدى‪ .‬بــۇ ژورنالنىــڭ بــاش مۇھەررىرلىكىنــى‬ ‫شــەيخ ئەبــۇ ســۇاليمانغا تاپشــۇردى‪.‬‬ ‫ئــۇ بــۇرۇن بىــر قانچــە ماقالــە يازغــان بولــۇپ‪،‬‬ ‫مۇھەررىرلــەر ئۇنىــڭ يازغانلىرىنــى كــۆرۈپ چىقىــپ‬ ‫نەشــىرگە تەييارلىغــان‪ .‬ئــۇ ئۇزۇندىــن بېــرى زور‬ ‫تىرىشــچانلىق كۆرســۈتۈپ كەلگــەن‪ .‬شــەيخ ئەبــۇ‬ ‫مۇھەممــەد ئۇالرغــا الزىملىــق بارلىــق نەرســىلەرنى‬ ‫تەييــارالپ بەرگــەن بولــۇپ‪ ،‬ئىســام دۆلىتــى‬ ‫‪39‬‬

‫تەشــۋىقاتىنىڭ ئــەڭ‬ ‫توغــرا ۋە نەپىــس‬ ‫شــەكىلدە مەيدانغــا‬ ‫چىقىشــى ئۈچــۈن‬ ‫ئەبــۇ ســۇاليماننى‬ ‫كــۆپ تەرەپتىــن‬ ‫تەكشۈرۈشكە‬ ‫بــۇ‬ ‫قويغــان‪.‬‬ ‫كۆپىنچــە تەھرىــر ۋە‬ ‫الھىيــە ئىشــلىرىغا‬ ‫كىرىشــكەن‪ .‬ئالــاھ‬ ‫ژورنالنىــڭ‬ ‫بــۇ‬ ‫مۇۋەپپىقىيەتلىك‬ ‫تارقلىشــىغا يــاردەم‬ ‫بــەردى‪.‬‬ ‫بــۇ ژورنــال يەنــە‬ ‫باشــقا تىلالردىمــۇ‬ ‫تارقىلىشــقا باشــلىدى‪ .‬يەنــە رۇس تىلىــدا «مەنبــە»‪،‬‬ ‫تــۈرۈك تىلىــدا «قۇســتانتىنىيە» ۋە فىرانســۇز تىلىــدا‬ ‫«دارۇل ئىســام» قاتارلىــق ژورنالــار چىقىشــقا‬ ‫باشــلىدى‪ .‬يەنــە بىــرال ۋاقىتتــا ئەلھايــات مەركىزدىــن‬ ‫تۈرلــۈك فىلىملــەر چىقتــى‪ .‬بــۇ مەركــەز فىلىمالرنــى‬ ‫ئــەرەپ تىلىدىــن باشــقا تىلالرغــا تەرجىمــە قىلىــپ‬ ‫دۇنيادىكــى نۇرغــۇن مىللەتلەرگــە ئــۆز تىلىــدا ئىســام‬ ‫دۆلىتــى فىلىملىرىنــى كــۆرۈش پۇرســىتى يارىتىــپ‬ ‫بــەردى‪.‬‬ ‫كۇنىيە ‪ ...‬ئەبۇ مەيسەرە شامى‬ ‫ئەبــۇ ســۇاليمان دابىــق ژورنىلىنــى تەھرىرلىگەندىن‬ ‫باشــقا بارلىــق ئەجــەم تىللىرىغــا مەســئۇل بولغــان‪.‬‬ ‫شــەيخ ئەبــۇ مۇھەممــەد فۇرقــان ئىســام دۆلىتــى‬ ‫مەنھىجىنــى چۈشــەندۈرىدىغان ۋە دۈشــمەننىڭ‬ ‫ئەبتىبەشىرىســىنى ئاچىدىغــان ماقالــە رىســالىلەرنى‬ ‫تــۈزەش ئىشــلىرىدا ئەبــۇ ســۇاليمانغا كــۆپ تايانغــان‬ ‫ئىــدى‪ .‬چۈنكــى شــەيخ ئەبــۇ مۇھەممــەد فۇرقــان‬ ‫ئالدىــراش بولــۇپ‪ ،‬دىــۋان ئىشــلىرىدىن باشــقا‬ ‫مۆمىنلەرنىــڭ ئەمىــرى ئۇنــى ۋىاليەتلەرنىــڭ‬ ‫ئىشــلىرىغا ۋەكىــل قىلغــان ئىــدى‪ .‬شــەيخ ئەبــۇ‬ ‫ســۇاليماننىڭ پىكىــر قىلىــش‪ ،‬خىزمەتتىكــى تاالنــت ۋە‬ ‫يېزىقچىلىقتىكــى قابىلىيىتىگــە قايىــل ئىــدى‪ .‬ھــەم‬ ‫ئــۇ ئەبــۇ مەيســەرە شــامى نامىــدا ماقالــە يازاتتــى‪.‬‬ ‫مۇرتــەد ســەھەۋات ۋە يامــان ئالىمالرغــا بېرىلگــەن‬ ‫زەربــە مۇشــۇ كۇنىيەدىــن تارقالغــان ئىدى‪ .‬مۇشــۇ نامدا‬

‫ئىســامغا نىســبەت بېرىلگــەن ئازغــۇن پىرقىلەرنىــڭ‬ ‫ئەبتىبەشىرىســى ئېچىلغــان ئىــدى‪ .‬كىشــىلەر‬ ‫ئالالھنــى قۇيــۇپ ئىبــادەت قىلىۋاتقــان نەمۇنىلەرنىــڭ‬ ‫پەردىلىرىنــى ئېچىــپ تاشــلىغان ئىــدى‪ .‬ئەبــۇ‬ ‫مەيســەرە دېگــەن بــۇ ئىســىم مۇرتــەد ســەھەۋاتالرنى‬ ‫بولۇپمــۇ يامــان ئالىمالرنــى جىددىلەشــتۈرىدىغان نــام‬ ‫بولــۇپ قالغــان ئىــدى‪ .‬بۇ مۇشــرىكالر ھەققىــدە جدەل‬ ‫قىلىدىغــان يامــان ئالىمــار بــۇ ماقالىلەرگــە رەددىيــە‬ ‫قايتۇرۇشــتىن ئاجىــز كېلەتتــى‪.‬‬ ‫ئەبــۇ ســۇاليمان‬ ‫ئۈچــۈن‬ ‫دىــن‬ ‫بــەك كۈيۈمچــان‪،‬‬ ‫ئالــاھ ئۈچــۈن‬ ‫غەزەپلىنىدىغان‪،‬‬ ‫يامــان ئالىمالرغــا‬ ‫بولۇپمــۇ تەۋھىــد‬ ‫سۈننەتنى‬ ‫قىلۋالغــان‬ ‫دەۋا‬ ‫سەھەۋاتالرنىڭ‬ ‫ۋە‬ ‫شــەيىخلىرى‬ ‫پەلسەپىچىلىرىگە‬ ‫قاتتىــق قارشــى‬ ‫ئــۇ‬ ‫تۇراتتــى‪.‬‬ ‫بۇنــداق كىشــىلەرگە‬ ‫پۇرســەت بەرمىگــەن‬ ‫ئىــدى‪ .‬ئۇالرنــى‬ ‫ئاگاھالندۇراتتى‪،‬‬ ‫ناچار قىلمىشــلىرىنى‬ ‫يەھۇد جىھادچىلىرىنىڭ ئالىمى تارىق ئابدۇلھەلىم‬ ‫ئېچىپ‬ ‫تاشــايتتى‪ .‬بەلكــى‬ ‫قېرىنداشــلىرى ۋە ئەمىرىنــى بۇنــداق كىشــىلەرنى قاراشــارنى كىــم دېيىشــىدىن قەتئىنــەزەر قايسىســى‬ ‫ئۆلتــۈرۈپ پىتنىســىنى يۇقىتىشــقا قىزىقتۇراتتــى‪ .‬كۈچلــۈك شــۇنى تەكشــۈرۈپ ئــۇزۇن ئــۇزۇن ئولتۇراتتى‪،‬‬ ‫يەنــە يازمىلىرىــدا ســەلىبىلەرنىڭ غالچىلىــرى ھەقتــە تۇنۇلغــان ئىمــام ياكــى مەشــھۇر ســۆزگە‬ ‫بولغــان يامــان ئالىمالرنــى ئۆلتۈرۈشــكە قىزىقتۇراتتــى‪ .‬بۇرۇلــۇپ كەتمەيتتــى‪.‬‬ ‫ئامېرىكىلىــق مۇرتــەد ھەمــزە يۈســۈپنى تۈركىيەگــە‬ ‫ئۇنىــڭ ئۈســتىدە بەدەنلىرىنــى چارچىتىدىغــان‬ ‫قىلغــان زىيارىتىــدە ئۆلتــۈرۈش پىالنىنــى تۈزۈشــتە زېھنىنــى خورىتىدىغــان يــۈك كــۆپ بولــۇپ‪ ،‬ئــۇ‬ ‫تۆھپىســى بــار ئىــدى‪.‬‬ ‫خىزمىتىنــى ئەتىگــەن باشــايتتى‪ .‬ئۇنىڭدىــن‬ ‫كىيىــن قېرىنداشــلىرىنىڭ شــۈبھىلىرىگە چۈشــەنچە‬ ‫ئىلىم ‪ ..‬ئەمەل ‪ ..‬دەۋەت‬ ‫بېرەتتــى‪ .‬ئــۇالر ئىســام دۆلىتــى مەنھىجــى توغرۇلــۇق‬ ‫بىلمــەي قالغــان يەرلىرىنــى چۈشــەندۈرۈپ قۇياتتــى‪.‬‬ ‫شــەيخ ســۇاليماننىڭ ئىلمــى نۇقۇل قــۇرۇق نەزەرىيە ئاندىــن كىيىــن تەكشــۈرىدىغان ماتىريالالرنــى يېرىــم‬ ‫بولماســتىن بەلكــى ئىلمىگــە ئەمــەل قىالتتــى‪ .‬ئــۇ كېچىگىچــە كۆرەتتــى‪ .‬بــەزى كۈنلىــرى ئېغىزىغــا بــر‬ ‫ئــۆزى ۋە قېرىنداشــلىرىنىڭ دىنىغــا پايدىلىق ئىشــارغا لوقمــا ســالماي ئىشــلەيتتى‪.‬‬ ‫بــەك ئەھمىيــەت بېرەتتــى‪ .‬ئــۇ تەۋھىــد مەسىلىســىدە‬ ‫بىــر دېڭىــز بولــۇپ‪ ،‬پىقھــى مەزھــەب ماقالىرىنــى‬ ‫ياخشــى بىلىدىغــان‪ ،‬ســەلەپلەرگە ئەگەشــكەنلەرگە‬ ‫ۋە شــۇ يولــدا ماڭغانالرغــا تولىمــۇ ھېرىســمەن‪،‬‬ ‫بىددىئەتچىلەردىــن قاتتىق ھەزەر ئەيلەيدىغان كىشــى‬ ‫ئىــدى‪ .‬كىيىنكــى نەجــدى دەۋەتچــى ئالىملىرىغــا‬ ‫نىســبەت بېرىلگــەن ئــال ســەلۇلنىڭ غالچىلىرىنىــڭ‬ ‫دەۋەتلىرىدىــن باشــقىالرنى بــەك ئاگاھالندۇراتتــى‪.‬‬ ‫ئۇنىــڭ ھەقنــى تۇنــۇش ۋە ئۆگىنىشــكە بولغــان‬ ‫ھېرىســمەنلىكى شــۇكى‪ ،‬ئــۇ ئىلمــى مەســىلىلەرنى ۋە‬

‫قىسسە‬

‫‪40‬‬

‫يەھۇد جىھادچىلىرىنىڭ ئالىمى ھانى سىبائى‬

‫شاھادەت ‪ ..‬ئۆچمەس ئوت‬ ‫ئۇنىــڭ مۇســۇلمانالرغا پايدىســى شــۇنچە زور‬ ‫بولســىمۇ‪ ،‬ئــۇ يەنىــا پىدائىيلىــق قىلىــش نىيىتىدىــن‬ ‫يانمايتتــى‪ .‬ئــۇ ئىلىــم ئېلىــش ۋە دەۋەتتــە شــۇنچە‬ ‫ئالدىــراش بولســىمۇ‪ ،‬جىھادقــا ۋە رىباتتــا بولغــان‬ ‫تەشــنالىقى قانمىغــان ئىــدى‪ .‬ۋاقىــت قىسىلغانســېرى‬ ‫ۋە دابىــق ژۇرنىلىنــى چىقىرىشــتىن كېچىكســە‪،‬‬ ‫قېرىنداشــلىرىغا چاقچــاق قىلىــپ بــۇ خىزمەتتىــن ئارام‬ ‫ئالدۇرىدىغــان بىردىنبىــر يــول پىدائىيلىــق دەيتتــى‪.‬‬ ‫قېرىنداشــلىرى بىلــەن ئۇچراشــقاندا پىدائىيلىــق‬ ‫ئەمەلىيىتــى پىالنــى تــۈزۈپ چاقچاقلىشــاتتى‪.‬‬ ‫ئاخىرقــى كۈنلىرىــدە شــەيخ ئەبــۇ مۇھەممــەد‬ ‫بىلــەن رۇمىيــە ژورنىلىنــى چىقىرىشــقا كۈچىــدى‪،‬‬ ‫بۇنىڭدىكــى مەقســەت بارلىــق ئەجــەم تىللىرىــدا‬ ‫تەشــۋىقاتنى كېڭەيتىــش ئىــدى‪ .‬ئــۇالر ئىشــقا‬ ‫كىرىشــىپ ئالالھنىــڭ پەزلــى بىلــەن بــۇ ئىشــنىمۇ‬ ‫مۇۋەپپىقىيەتلىــك باشــلىدى‪ .‬رۇمىيــە ئايلىــق ژورنىلىمۇ‬ ‫كاپىرالرنــى غەزەپلەنــدۈرۈش‪ ،‬مۇۋەھھىدلەرنى خۇشــال‬ ‫قىلىــش ۋە ئىســام دۆلىتىگــە يــاردەم بېرىــش ئۈچــۈن‬ ‫بىــرال ۋاقىتتــا ‪ 8‬خىــل تىلــدا تارقىتىلــدى‪.‬‬ ‫بىرىنچــى ســان چىققاندىــن كىيىــن شــەيخ ئەبــۇ‬ ‫مۇھەممــەد فۇرقــان رىققــە شــەھىرىدە ســەلىبى‬ ‫ئايرۇپىالنــى تەرىپىدىــن شــەھىد قىلىنــدى‪ .‬بۇنىڭغــا‬ ‫ئەبــۇ ســۇاليمان قاتتىــق قايغــۇردى‪ .‬بــۇ ئۇنىڭغــا‬ ‫ئېغىــر كەلــدى‪ .‬ئــۇ كۈلۈمســىرىمەيدىغان بولــدى‪.‬‬ ‫چۈنكــى شــەيخ ئەبــۇ مۇھەممەدنىــڭ ئورنــى‪،‬‬ ‫ئىســام دۆلىتىدىكــى ئورنــى‪ ،‬ئەمىــر ۋە مۇجاھىــدالر‬ ‫ئارىســىدىكى رولــى چــوڭ ئىــدى‪ .‬ئــۇ رىباتقــا‬ ‫چىقىــش ۋە جىھادقــا قاتنىشــى تەلىۋىــدە تېخىمــۇ‬ ‫چىــڭ تــۇردى‪ .‬ئەمىــرى ئۇنىڭغــا رۇخســەت قىلــدى‪.‬‬ ‫‪41‬‬

‫ئــۇ دۈشــمەنگە ئــەڭ يېقىــن ئــەڭ خەتەرلىــك‬ ‫رىبــات نوقتىســىنى ئىــزدەپ چىقتــى‪ .‬قېرىنداشــلىرى‬ ‫ئۇنىڭغــا تەبقــە شــەھىرىنىڭ شــىمالىنى كۆرســەتتى‪.‬‬ ‫ئــۇ ســەلىبى ئايرۇپىالنىنىــڭ بومباردىمانــى ئاســتىدا‬ ‫ئازغىنــە قېرىنداشــلىرى بىلــەن مۇســتەھكەم تــۇردى‪.‬‬ ‫ئالالھنىــڭ تەقدىــرى بىلــەن ئــۇالر تۇرىۋاتقــان‬ ‫ئۇرۇنغــا بومبــا چۈشــۈپ شــەھىد بولــدى‪ .‬ئــۇ جىھــاد‬ ‫قىسسىســى بــۇرۇن ئــارزۇ قىلغانــدەك ئالدىنقــى‬ ‫ســەپتە ئالــاھ يولىــدا شــەھىد بولــۇپ ئاخىرالشــتى‪.‬‬ ‫ئــۇ دۈشــمەنگە ئۇچراشــقاندا ئىككــى يانغــا قاراپمــۇ‬ ‫قويمىــدى‪ .‬كەينىگىمــۇ قاچمىــدى‪ .‬بىــز شــۇنداق‬ ‫ئوياليمىــز‪ ،‬ئالــاھ ئالدىدا ھېــچ كىشــى ئاقلىيالمايمىز‪.‬‬ ‫ئەبــۇ ســۇاليمان شــەيخ ئەبــۇ مۇھەممــەد فۇرقــان‬ ‫بىلــەن بەدىنــى‪ ،‬ئەقلــى ۋە زېھنىنــى ئــارام ئالــدۇرۇش‬ ‫ئۈچــۈن ســەپەر قىلــدى‪( .‬ئالــاھ ئــۇ ئىككىســىنىڭ‬ ‫شــاھادىتىنى قۇبــۇل قىلســۇن)‬ ‫ئــۇ كەتتــى‪ ،‬لېكىــن قېرىنداشــلىرىنىڭ خىيالىــدا‬ ‫ئۇنىــڭ كېچىچــە ســائەتلەپ كومپىيوتىــر ئالدىــدا‬ ‫ئولتۇرغــان ســۈرەتلىرى قالــدى‪.‬‬ ‫ئەبــۇ ســۇاليمان كەتتــى‪ ،‬ئــۇ تەشــۋىقاتنى ئالــاھ‬ ‫يولىغــا چاقىرىــش‪ ،‬ئالــاھ يولىغــا يېتەكلــەش ۋە‬ ‫ئالالھنىــڭ دۈشــمەنلىرىگە قارشــى قىزىقتــۇرۇش دەپ‬ ‫بىلەتتــى‪ .‬ئــۇ شــۇنىڭغا ئەمــەل قىلــدى‪.‬‬ ‫ئــەي ئەبــۇ ســۇاليمان! ئالــاھ ســاڭا رەھمــەت‬ ‫قىلســۇن! ئالــاھ بىزنــى ســەن ۋە ئۇســتازلىرىڭ بىلــەن‬ ‫ئىللىينــدا جــەم قىلســۇن!‬

43