রুমিয়‍্যাহ

Citation preview

O Muwahhidin, seid erfreut, denn bei Allah, wir werden uns nicht von unserem Dschihad ausruhen, außer unter den Olivenbäumen in Rumiyah (Rom) – Abu Hamzah al-Muhadschir Š

Vorwort

Stirbt darauf, worauf eure Brüder gestorben sind

Artikel

Eine Gruppe von meiner Ummah „ wird nicht aufhören gemäß dem “Befehl Allahs zu kämpfen „Die Religion des Islam und die Gemeinschaft der Muslime Idole oder Götzen? - Teil 1

Interview mit dem Amir des Zentralbüros zur Verfolgung von Ungerechtigkeiten Die Vorzüge von Dhul-Hidschah O Frauen, spendet! Die üblen Gelehrten: Verflucht mit Allahs Zorn Karawane der Schuhada´

Spezial Das Urteil über die Tötung von Mönchen und Priestern

Nachrichten Wichtige Nachrichten aus dem Islamischen Staat

1

2

Artikel

3

STEHT AUF UND STIRBT AUF DEM, WORAUF EURE BRÜDER GESTORBEN SIND

Zu jeder Zeit versuchen die Leute der Falschheit, den Tod der Rechtschaffenen oder ihre Tötung durch die Hände der Feinde des Islam von den Murtaddin und Muschrikin als frohe Botschaft für sie über die Brechung der Muwahhidin darzustellen. Diese Törichten wissen nicht, dass Allah c, bevor die Himmel und Erde erschaffen wurden für jede Seele ein Ende festgeschrieben hat. Der Erhabene sagte: {Und wenn nun ihre Frist kommt, können sie (sie) weder um eine Stunde hinausschieben, noch sie vorverlegen} [AlA`raaf: 34] Bei dieser Bestimmung sind alle Menschen gleich, seien sie 4

Vorwort

Propheten, Rechtschaffene, Gottesfürchtige, Kuffar, Ungerechte oder Unglückliche. Diese Törichten wissen nicht, dass Allah c seine Religion durch das, was Er will, bewahrt. Und diese Religion wird nicht aufhören zu bestehen. Ihr schadet kein Tod eines Menschen, denn hätte ihr etwas davon geschadet, dann hätte ihr der Tod des Propheten g und seiner edlen Gefährten geschadet. Doch die Religion blieb nach ihnen bestehen und Allah vermehrte ihre Macht und Verbreitung auf der Erde. Dies geschah durch Seine Bewahrung subhanahuwa’taala und Seine Einsetzung von rechtschaffenen Dienern von Ihm, um sie zu tragen, {die Er liebt und die Ihn lieben, bescheiden gegenüber den Gläubigen, mächtig (auftretend) gegenüber den Kuffar, und die den Dschihad auf Allahs Weg führen und nicht den Tadel des Tadlers fürchten.} [Al-Maidah: 54]

Was aber die Leute des Wissens betrifft, welche Allah fürchten und Ihm dienen, wie es Ihm gebührt, so ist ihre Rede, wenn ein frommer von ihnen stirbt, nichts anderes, als dass sie ihre Brüder an das erinnern, woran Abu Bakr as-Siddiq seine Gefährten erinnerte: „Wer Muhammad dient, so ist Muhammad wahrlich gestorben und wer Allah dient, so ist Allah lebendig und stirbt nicht.“ Und was die Mudschahidin auf Allahs Weg betrifft, die Allah von Seinen Dienern auserwählte, um Šuhada’ von ihnen zu nehmen und die Gläubigen einer schönen Prüfung zu unterziehen, so vermehrt der Tod ihrer Anführer, welche vor ihnen die Schlachtfelder stürmten und sich für ihre Religion der Gefahr aussetzten, in ihnen nur Standhaftigkeit und Motivation im Kampf gegen die Feinde Allahs. Ihre Rede ist nichts anderes als die Rede von Anas Ibn An-Nadhar h an die Gefährten des Gesandten Allahs g, als er sie am Tage der Schlacht von Uhud von der Propaganda der Muschrikin, dass sie den Gesandten Allahs g getötet hätten, bekümmert und mitgenommen sah. Er sagte: „Warum sitzt ihr?“ Sie sagten: „Der Gesandte Allahs g wurde getötet.“ Er antwortete: „Was macht ihr dann aus dem Leben nach ihm? Steht auf und sterbt auf dem, worauf der Gesandte Allahs g gestorben ist.“ Danach lief er auf den Feind zu und kämpfte bis er getötet wurde. Und dies ist die Bestimmung der Muwahhidin zu jeder Zeit und an jedem Ort. Sobald eine Generation von ihnen fällt, kommt die nächste Generation hervor, die den Banner des Tauhids trägt und sich aufs Neue in die Mitte der bestehenbleibenden Schlacht des Islam gegen den Schirk und seine Leute wirft. Der Schlachtruf von jedem von ihnen ist: „Steht auf und sterbt auf dem, worauf eure Brüder, die euch im Iman vorausgingen, gestorben sind.“ Die Tötung unserer vorausgegangenen, geduldigen Brüder wie Scheich Abu Muhammad al-Adnani (möge Allah ihn annehmen) wird dem Islam nicht schaden, denn er wird durch Allahs Bewahrung bewahrt. Ebenso wird es unseren Brüdern nicht schaden, denn wir denken über sie nicht, dass sie kämpfend auf Allahs Weg ausgerückt sind, außer um die Schahadah zu erlangen. Allah c sagte über sie: {Und meine ja nicht,

diejenigen, die auf Allahs Weg getötet worden sind, seien (wirklich) tot. Nein! Vielmehr sind sie lebendig bei ihrem Herrn und werden versorgt und sind froh über das, was Allah ihnen von Seiner Huld gewährt hat, und sind glückselig über diejenigen, die sich nach ihnen noch nicht angeschlossen haben, dass keine Furcht über sie kommen soll, noch sie traurig sein sollen. Sie sind glückselig über eine Gunst von Allah und eine Huld und (darüber), dass Allah den Lohn der Gläubigen nicht verlorengehen lässt.} [Aal-Imran: 169-171] Die Tötung von ihnen wird durch Allahs Erlaubnis auch dem Islamischen Staat nicht schaden, solange er auf dem Tauhid und der Sunnah standhaft bleibt. Allah wird für ihn Männer hervorbringen, durch die Er die Kuffar erzürnt und die Herzen der Gläubigen heilt, genauso wie Er davor Männer hervorgebracht hat, die das Fundament dieses Staates errichtet, seine Säulen gebaut und sein Bauwerk erhoben haben, bis er durch Allahs Güte das erreicht hat, was er heute an Ehre und Macht besitzt. Als sich die Muschrikin und Murtaddin über die Tötung von dem Scheich Abu Mus`ab Az-Zarqawi (möge Allah ihn annehmen) freuten, konnte sich keiner von ihnen vorstellen, dass Allah von den Soldaten des Scheichs und seinen Brüdern Leute hervorbringen wird, die sie, wie der Scheich Abu Muhammad al-Adnani (möge Allah ihn annehmen) erniedrigen und ihre Herzen erzürnen werden. Und heute freuen sie sich über die Tötung des Scheichs Abu Muhammad al-Adnani (möge Allah ihn annehmen). Jedoch werden sie danach viel weinen, wenn Allah von den Soldaten Abu Muhammads und seinen Brüdern Leute gegen sie einsetzt, die ihnen durch Allahs Erlaubnis eine schlimme Qual auferlegen werden. {Und Allah wird ganz gewiss denjenigen unterstützen, die Ihm unterstützen. Allah ist wahrlich Stark und Allmächtig.} [Al-Haddsch: 40]

5

Wer die Medien des Islamischen Staates verfolgt, wird feststellen, dass sie darauf konzentriert sind hervorzuheben, dass dieser Kreuzzug, gegen den sich die Soldaten des Islamischen Staates mit allem Mut und Tapferkeit entgegenstellen, mit Allahs Erlaubnis der letzte Kreuzzug sein wird. Man wird sofort bemerken, dass die Soldaten des Islamischen Staates diesen Kreuzzug als letzte Etappe von den Etappen des langen Dschihad-Weges betrachten. Sie sind fest davon überzeugt, dass nach der Niederlage dieses Kreuzzuges, sie diejenigen werden, die die Offensiven gegen die Länder der Kreuzzügler starten werden, um Allahs Religion darin zu implementieren. Wer den wahren Islam kennt, wird begreifen, dass die siegreiche Gruppe, die Waffen keinen Tag ablegen oder den Dschihad gegen die Muschrikin unterlassen kann, weil der Schirk bis zum Tage der Auferstehung auf der Erde vorhanden sein wird. Solange von den Leuten des Islam auch nur

6

Artikel

eine einzige Person übrig bleibt, ist der Dschihad und Kampf gegen die Muschrikin verpflichtend, bis sie sich Allahs Urteil unterwerfen. Ebenso werden die Muschrikin die Leute des Iman immer bekämpfen, solange jemand von ihnen auf dieser Erde existiert, damit sie die Gläubigen von ihrer Religion abbringen, wenn sie dies zu tun vermögen. Und da Amerika diesen Kreuzzug gegen die Ummah des Islam anführt, wird dieser Kreuzzug durch Allahs Erlaubnis bald enden. Da Amerika sich (vom Weltgeschehen) zurückziehen wird, um seine Wunden zu behandeln, seine Verluste auszugleichen und somit sein verzehrtes oder schwerbeschädigtes Kapital zu bewahren, nachdem es sich vergewissert hat, dass die Erlangung des Sieges zu aufwändig und mühselig ist. Was wir heute sehen ist, dass Amerika seine Bündnispartner dazu drängt, die Kosten für die Luftschläge, Unterstützung der Murtaddin-Armeen

auf ihrem Boden und ihre Finanzierung mitzutragen. Mit dem Rückzug Amerikas aus der Region werden die anderen Kreuzzüglerstaaten auf Probleme stoßen, aufgrund ihrer Unfähigkeit die weiten Kampffronten abzudecken und wegen der Abwesenheit des Glieds, welches die verschiedenen Bündnisstaaten vereint. Wer aber sein Sichtfeld erweitert, wird feststellen, dass die Welt voll mit Muschrikin der Nicht-Kreuzzügler ist. Es gibt Juden, Atheisten, Muschrikin von den Hindus, Buddhisten, Heiden und auch Tawaghit, welche die ausgeraubten Länder der Muslime beherrschen, sowie auch die Murtaddin, welche sich dem Islam zuschreiben, wie die Rafidah, Grabesanbeter und Demokraten. Des Weiteren gibt es auch die Murtaddin der Sahwat, die zu jeder Gruppe der Muschrikin loyal werden, nur damit die Schari`ah nicht implementiert und die Religion nicht gänzlich Allah gehört. Es gibt auch andere, die wir derzeit nicht kennen, jedoch kennt Allah die Zeit ihres Erscheinens und den Beginn ihrer Feindschaft und Bekämpfung der Leute des Tauhids. Die Feindschaft dieser Schirk-Nationen gegenüber den Gläubigen ist nicht geringer als die der Kreuzzügler, vielmehr sind sie von den Menschen, die in der Feindschaft gegenüber den Gläubigen am heftigsten sind, so wie Allah c sagte: {Du wirst ganz gewiss finden, dass diejenigen Menschen, die den Gläubigen am heftigsten Feindschaft zeigen, die Juden und diejenigen sind, die (Allah etwas) beigesellen.} [Al-Ma‘idah: 82] Die meisten dieser Völker sind an dem Krieg gegen den Islam und seine Leute beteiligt. Die Geschichten ihrer Unterdrückung der Muslime und Krieg gegen die offenkundigen Rituale des Islam sind wohlbekannt. Die Ereignisse in der Geschichte zeigen uns die Beispiele über die Verbrechen dieser Gruppen gegen die Leute des Islam auf. Und es gibt keinen besseren Beleg als die Geschichte der heidnischen Mongolen, die die Muslime in ihren Ländern angriffen, ihren Staat und ihre Chilafah zum Sturz brachten, ihre Städte zerstörten, ihr Blut vergossen und die Muslime mit einer Tragödie trafen, wohingegen die nachkommenden Tragödien klein erscheinen. Ebenso ist die Geschichte des

Konflikts der Muslime, vor allem im letzten Jahrhundert mit den abtrünnigen Tawaghit, welche sich dem Islam zuschreiben, keine kleinere Tragödie als die Geschichte über den Konflikt mit den über das Meer kommenden Kreuzzüglern. Sobald dieser Kreuzzug durch Allahs Erlaubnis gebrochen wird, werden die unterschiedlichen Nationen des Schirk den Muslimen den Krieg erklären. Die Muslime müssen den Dschihad auch gegen diese führen und dabei geduldig sein, wie sie bei den aufeinanderfolgenden Kreuzzügen geduldig waren. Und auch wenn die Muschrikin damit aufhören, das Darul Islam anzugreifen, so ist es die Pflicht der Muslime, die Muschrikin in ihren Ländern anzugreifen, ihre Macht zu brechen, ihre Flaggen zu verbrennen und sie weiter zu verfolgen, bis die gesamte Erde der Religion Allahs alleine gebührt und die Muschrikin sich dem Urteil Allahs unterwerfen. Die Fortsetzung der Bekämpfung der Muschrikin durch die Muslime ist eine Sunnah (Bestimmung) Allahs, die er für diese großartige Religion und ihre Leute bestimmt hat. Allah hat das Bestehen dieser Religion mit diesem Kampf verbunden. So sagte der Prophet g: „Diese Religion wird nicht aufhören zu bestehen, während eine Gruppe von den Muslimen dafür kämpft, bis die Stunde eintrifft.“ [Überliefert bei Muslim] Er sagte auch g: „Eine Gruppe von meiner Ummah wird nicht aufhören, gemäß dem Befehl Allahs zu kämpfen, ihren Feind bezwingend, [und] es schadet ihnen nicht, wer ihnen widerspricht, bis die Stunde zu ihnen kommt und sie sich darauf befinden.“ [Überliefert bei Muslim] So soll jeder Muslim danach streben, in der Reihe dieser Gruppe von den Muwahhidin, die bis zur Stunde bestehen bleibt, zu stehen. Denn es schadet ihnen nicht, wenn ihnen jemand widerspricht oder sie im Stich lässt, sie setzen ihren Dschihad mit Allahs Bestimmung fort, zu der Er sie führt. Jeder Mudschahid soll darauf achten, seine Niyyah (Absicht) immer zu erneuern, die Bekämpfung der Muschrikin fortzusetzen, bis die Bestimmung ihn erreicht und Allah ihn unter jenen auferstehen lässt, denen Er die Gunst von den Propheten, Wahrhaftigen und Schuhada´ (Märtyrern) erwiesen hat. Und welch gute Gefährten sind jene! 7

Alles Lob gebührt Allah. Wir dienen Ihm und erbitten Seine Hilfe. Wen Allah rechtleitet, der kann nicht irregeführt werden und wen Allah irregehen lässt, der kann nicht rechtgeleitet werden. Ich bezeuge, dass es keinen (anbetungswürdigen) Gott außer Allah gibt, Er ist einzig und ohne Partner. Und ich bezeuge, dass Muhammad Sein Diener und Gesandter ist. Um fortzufahren: In dieser Reihe werden wir in scha Allah die Wirklichkeit des Islam und Notwendigkeit der Gemeinschaft verdeutlichen. Wir bitten Allah, dass Er uns und euch das Verständnis über den Islam gibt und uns in der Gemeinschaft der Muslime standhaft macht. Allah d sagte: {Heute habe Ich euch eure Religion für euch vervollkommnet und Meine Gunst an 8

Artikel

euch vollendet, und Ich bin mit dem Islam als Religion für euch zufrieden.} [Al-Maidah: 3] Und Er d sagte: {Wer aber als Religion etwas anderes als den Islam begehrt, so wird es von ihm nicht angenommen werden, und im Jenseits wird er zu den Verlierern gehören.} [Aal-Imran: 85] So ist die Religion mit der Allah für die Menschen zufrieden ist, der Islam und Er nimmt von ihnen keine andere an. Die Bedeutung von Islam in der Sprache und in der Schari`ah ist „As-Salamah“ (die Unversehrtheit), sprich Ichlas (Aufrichtigkeit), und „Al-Istislaam“ (die Ergebenheit), sprich Unterwerfung Allah gegenüber. Abul `Abbas Ibn Taymiyyah sagte: „Der Islam ist die Ergebenheit zu Allah alleine.

Der Begriff Islam beinhaltet die Ergebenheit und Aufrichtigkeit zu Allah… Wer sich Ihm also nicht ergibt, ist kein Muslim und wer sich jemandem anderen als Ihn ergibt, wie er sich Ihm ergibt, ist kein Muslim. Wer sich Ihm allein ergibt, ist ein Muslim, wie im Qur‘an steht: {Aber nein! Wer sich Allah völlig hingibt und dabei Gutes tut, dessen Lohn steht für ihn bei seinem Herrn. Und sie soll keine Furcht überkommen, noch sollen sie traurig sein.} [Al-Baqarah: 112] Und Er sagte: {Wer hat eine bessere Religion, als wer sein Gesicht Allah hingibt und dabei Gutes tut und dem Glaubensbekenntnis Ibrahims folgt, (als) Anhänger des rechten Glaubens? Und Allah nahm sich Ibrahim zum engen Freund.} [An-Nisa: 125]“ [An-Nubuwat] Er sagte auch r: „Der Islam ist die Religion Allahs, mit der Er Seine Bücher hinabsandte und Seine Gesandten entsandte… Sie ist, dass sich der Diener Allahs dem Herrn der Welten hingibt und sich Allah so allein ohne Partner ergibt und Ihm gegenüber aufrichtig ist. Die besten Worte und Gipfel des Islam, nämlich die Bezeugung, dass es keinen Gott außer Allah gibt, verdeutlichen dies. Er (der Islam) hat zwei Gegensätze: Hochmut und Schirk. Deshalb wurde überliefert, dass Nuh n seinen Söhnen „La ilaha illaAllah“ und „subhanAllah“ befahl und ihnen den Hochmut und Schirk verbot. [Überliefert bei Ahmad von Abdullah Ibn `Amr] … Denn derjenige, der hochmütig ist Allah zu dienen, dient Ihm nicht und ist Ihm somit nicht ergeben. Und derjenige, der Ihm und Anderen dient, ist ein Muschrik und somit kann er keine Aufrichtigkeit Ihm gegenüber haben, sondern Schirk. Und der Begriff Islam beinhaltet die Ergebenheit und Unversehrtheit, die Al-Ichlas (Aufrichtigkeit) ist.“ [Madschmu` al-Fatawa] „Und jeder von den Hochmütigen und Muschrikin gehört nicht zu den Muslimen.“ [An-Nubuwat] So kann der Mensch kein Muslim sein, außer durch die Einhaltung des Islam mit diesen zwei Bedeutungen. Wer sich also Allah nicht ergibt – wie jemand, der die Tat komplett unterlässt oder sich mit Gewalt einigen offenkundigen,

massenweise überlieferten Aspekten der Schari`ah widersetzt – kann nichts anderes, außer ein Kafir sein. Und wer keine Aufrichtigkeit gegenüber Allah hat – wie jemand, der den Propheten und Auliya´aus Nachahmung oder falschem Verständnis dient – kann nichts anderes, außer ein Muschrik sein, selbst wenn er betet, fastet und von sich behauptet, ein Muslim zu sein. Die Bezeugung „La ilaha illAllah“ wies auf diese Tatsachen hin. Abul `Abbas Ibn Taymiyyah r sagte: „Der Ilah (Gott) ist derjenige, dem zu Recht gedient und gehorcht wird.“ [Taysir al-`Aziz al-Hamid] So gibt es keinen, der zu Recht angebetet und dem gehorcht wird, außer Allah. Dieses Wort (La ilaha illAllah) beinhaltet beide Bedeutungen sowohl die Unversehrtheit als auch Ergebenheit zu Allah und es ist die Da’wah (Ruf ) aller Propheten und Gesandten an ihre Völker und Nationen. Abul `Abbas Ibn Taymiyyah r sagte: „Der Ausdruck Islam… hat zwei Bedeutungen, die erste davon: Die gemeinsame Religion und sie ist die `Ibadah von Allah allein ohne Partner, womit Er alle Propheten entsandt hat. Und die Wortlaute des Qur‘ans und der Sunnah haben auf die Einigkeit (Gemeinsamkeit) ihrer Religion hingewiesen. Zweitens: Das, was spezifisch für Muhammad g ist… Er (der Islam) hat zwei Stufen: Erstens, das Äußerliche mit den Aussagen und Taten und das sind die fünf Säulen. Zweitens, dass das Äußerliche mit dem Inneren übereinstimmt.“ [Madschmu` al-Fatawa] Diese fünf Säulen, die die Wirklichkeit des Islam in Wort und Tat, innerlich und äußerlich ausmachen, wurden vom Gesandten Allahs g verdeutlicht, als er sagte: „Der Islam ist auf fünf (Säulen) aufgebaut: Der Bezeugung, dass es keinen Gott außer Allah gibt und dass Muhammad Sein Diener und Gesandter ist, der Verrichtung des Gebetes, dem Entrichten der Zakah, der Haddsch und dem Fasten im Ramadan.“ [Überliefert bei al-Buchari und Muslim von Ibn `Umar] Und in einer anderen Überlieferung steht: „Der Islam wurde auf Fünf (Säulen) aufge9

baut: Darauf, dass Allah zum Einzigen (Tauhid) gemacht wird“ [Überliefert bei Muslim von Ibn `Umar] In einer anderen Überlieferung steht: „Der Islam wurde auf Fünf (Säulen) aufgebaut. Darauf, dass Allah gedient und Kufr an alles außer Ihn begangen wird.“ [Überliefert bei Muslim von Ibn `Umar] So ist der Islam, welcher spezifisch für die Schari`ah von Muhammad g ist, ohne eine Unversehrtheit und Ergebung zu Allah kein Islam. Vielmehr wurden die fünf Säulen verpflichtet, damit der Mensch aufrichtig zu Allah und sich Ihm ergebend ist, durch die Einhaltung vom Tauhid, dem Befolgen des Gesandten g und der Ausführung der Säulen. Ishaq Ibn Rahawiyah r sagte: „Die Murdschiah übertrieben bis es zu ihren Aussagen gehörte: „Wer die Pflichten, das Fasten von Ramadan, Zakat, Haddsch und die allgemeinen Pflichten verlässt, ohne sie zu leugnen, den erklären wir nicht zum Kafir und die Angelegenheit wird danach Allah überlassen, denn er glaubt (daran).“ Diese sind zweifellos Murdschiah.“ [Masail Harb al-Karmani]

10

Artikel

Die Beziehung zwischen der Unversehrtheit und Ergebenheit hat Allah in vielen Ayat Seines Buches verdeutlicht. Zu ihnen gehört Sein Befehl, die Muschrikin zu bekämpfen. Er b sagte: {Wenn sie aber bereuen, das Gebet verrichten und die Abgabe entrichten, dann sind sie eure Brüder in der Religion. Wir legen die Zeichen ausführlich dar für Leute, die Bescheid wissen} [At-Tauba: 11] Al-Fudayl Ibn Iyyad r sagte, nachdem er die vorherige Ayah rezitierte: „So machte Allah b die Reue vom Schirk durch die Aussage und Tat und folglich durch die Verrichtung des Gebetes und der Entrichtung der Zakah. Jedoch sagen die Leute, welche den Meinungen folgen, dass weder das Gebet, die Zakah, noch etwas von den Pflichten den Iman ausmacht. Dies ist eine Verleumdung von Allah b und ein Widerspruch zu seinem Bruch und der Sunnah Seines Gesandten g. Wäre das, was sie sagen richtig, hätte Abu Bakr as-Siddiq h die Leute der Abtrünnigkeit nicht bekämpft!“ [As-Sunnah von `Abdullah Ibn Ahmad Ibn Hanbal] Die Gefährten j waren sich einig, dass es keinen Islam ohne Ergebenheit gibt. So erklärten sie den Verlassenden des Gebetes aus Faulheit

– dieser ist ein Verlassender der kompletten Tat – zum Kafir und erklärten die Verweigerer der Zakah – diese haben sich mit Gewalt einigen offenkundigen Mutawatir-Scharai` widersetzt – zu Kuffar. Die Ghulaat (Übertreiber) der Murdschiah widersprachen ihnen darin (dass es keinen Islam ohne Ergebenheit gibt) und somit erkannten sie die Wirklichkeit des Islam, mit dem Allah für die Menschen als Religion zufrieden ist, nicht. Ebenso einigten sich die Sahabah j darauf, dass es keinen Islam ohne Unversehrtheit (Aufrichtigkeit) gibt. So erklärten sie die Gruppe zu den Leuten der Abtrünnigkeit, welche zum Götzendienst zurückkehrten – diese Götzen waren Abbildung von rechtschaffenen Menschen. Der kurze Zeitraum, der die Menschen von der Dschahiliyyah trennte, Erscheinung von Lügnern, welche von sich behaupteten, Propheten zu sein und Eroberung der Länder der Muslime durch die Verweigerer der Zakah waren keine Hindernisse für sie (die Gefährten), den Takfir auf jeden Einzelnen von ihnen zu machen. Doch die Dschahmiyyah dieser Zeit widersprachen ihnen darin und widersprachen der Aussage des Gesandten Allahs g: „Wer stirbt, während er weiß, dass es keinen Gott außer Allah gibt, tritt ins Paradies ein.“ [Überliefert bei Muslim von `Uthman] So wird der Islam nicht ohne diese Säulen aufgebaut und wer eine Säule davon vernachlässigt, befindet sich in Gefahr, dass das Bauwerk auf ihn abstürzt. Und wenn es abstürzt, kommt er in der Dunya durch das Schwert um, bevor er in der Achirah durch das Feuer umkommt. Der Gesandte Allahs g sagte: „Wer seine Religion ändert, den tötet.“ [Überliefert bei al-Buchari von Ibn `Abbas] Doch die gewaltigste dieser Säulen ist die erste Säule, ohne die der Islam eines Menschen niemals richtig sein kann, nämlich der Bezeugung des Tauhids. Die Bezeugung, dass es keinen gibt, dem zu Recht gedient wird, außer Allah. Diese Bezeugung beinhaltet den Tauhid al-Uluhiyyah (Allahs Einzigkeit in der Herrschaft), ar-Rububiyyah (Allahs Einzigkeit in der Herrschaft) sowie den Tauhid der Namen und Eigenschaften (Allahs). Abul `Abbas Ibn Taymiyyah r sagte: „La ilaha illAllah ist: Die Bestätigung seiner alleinigen

Gottheit und die Gottheit beinhaltet die Vollkommenheit seines Wissens, seiner Macht, Barmherzigkeit und Weisheit. So beinhaltete sie die Bestätigung seiner Güte zu den Dienern, denn der Ilah (Gott) ist der Ma´luh und der Ma´luh ist derjenige, der es verdient, angebetet zu werden. Durch seine Eigenschaften, die er besitzt, welche erfordern, dass man Ihn mit der maximalen Liebe liebt und durch die maximale Unterwerfung sich Ihm unterwirft, verdient Er es, angebetet zu werden.“ [Taysir al-`Aziz al Hamid] Die Bezeugung, dass es keinen Gott außer Allah gibt, ist die Bezeugung des Iman an Allah, des Kufr an den Taghut und dass Er (Allah) alleine angebetet und der Kufr an jeden anderen außer Ihm begangen wird. Dies ist Millatu Ibrahim (n), deren Befolgung uns befohlen wurde. Er (Ibrahim) sagte zu seinem Volk: {„Wir sagen uns los von euch und von dem, was ihr anstatt Allahs anbetet, wir machen Kufr an euch und zwischen uns und euch herrscht offenkundig Feindschaft und Hass für immer, bis ihr an Allah alleine glaubt.“} [Al-Mumtahina: 4] Imam Muhammad ibn `Abd al-Wahhab r sagte: „Der Islam ist die Ergebenheit zu Allah durch den Tauhid, Unterwerfung Ihm gegenüber durch den Gehorsam und Lossagung vom Schirk und seinen Leuten.“ [Thalathat al-Usul] So ist dies die Unversehrtheit und die Ergebenheit zu Allah. Der Mensch kann kein Muslim sein, solange er nicht Allah allein dient und Kufr an alles andere begeht, wie dies in dem Hadith der fünf Säulen erklärt wurde: „Der Islam wurde auf Fünf (Säulen) aufgebaut. Darauf, dass Allah gedient und Kufr an alles außer Ihn begangen wird.“ [Überliefert bei Muslim von Ibn `Umar] So gibt es keinen Islam ohne die `Ibadah von Allah (die Ergebenheit). Genauso gibt es keinen Islam ohne den Kufr an den Taghut (die Unversehrtheit). Und der Mensch wird nicht vom Schmutz des Schirk und Unreinheit seiner Leute errettet werden, solange er keinen Kufr an die Tawaghit sowie an deren Schirk und Muschrikin seiner Zeit begeht, wie die Demokraten, Nationalisten und Befolger der menschengemachten Gesetze, welche vom Is11

lam abgefallen sind. Zu ihnen gehören auch die Kandidaten und Wähler in den Wahlen und Abstimmungen von den angeblichen „islamischen“ Parteien und auch diejenigen, welche mit der Behauptung des Nutzens und der Notwendigkeit das Urteil der Taghut-Gerichte ersuchen. Ebenso gehören auch die Soldaten des Taghuts und seine Unterstützer von den Rekruten und „Schuyuch“ zu ihnen, wie auch die Gruppe der Murtadd Bruderschaft (Ichwan), sowie ihre Parteien, Fraktionen und Gruppen, welche den Tauhid, Schari`ah, AlWalaa wal-Baraa und Dschihad leugneten und sich weigerten diese einzuhalten, sie bekämpften, darüber spotteten und die Kreuzzügler und Tawaghit im Krieg dagegen unterstützten. Es ist die Pflicht eines jeden Muslims, dass er seinen Kufr an diese, so gut er kann, zeigt, sei es durch den Stift, Zunge oder durch das Schwert und Speer, dabei den zwei engen Freunden des Erbarmers (Ibrahim und Muhammad p) folgend. Was jeder Mensch wissen sollte ist, dass Allah b allen Menschennationen die Unversehrtheit, die Ergebenheit zu ihm verpflichtete, genauso wie Er dies allen einzelnen Personen

von ihnen verpflichtet hat. Er machte es ihnen zur Pflicht, mit seiner Schari`ah alleine zu herrschen, zu urteilen, zu richten und diejenigen zu bekämpfen, die etwas davon verweigern. Somit bekämpfen sie die Menschen allesamt wegen dieser Religion mit den zwei Bedeutungen: Der Unversehrtheit und Ergebenheit zu Allah. Sie lassen von ihrer Bekämpfung nicht ab, solange sie nicht freiwillig die Schara`i (Plural von Schari`ah) des Islam einhalten, außer wenn sie die Dschizyah akzeptieren sollten und sich der Herrschaft des Islam unfreiwillig unterwerfen. Allah c sagte: {Wenn nun die Schutzmonate abgelaufen sind, dann tötet die Muschrikin, wo immer ihr sie findet, ergreift sie, belagert sie und lauert ihnen aus jedem Hinterhalt auf! Wenn sie aber bereuen, das Gebet verrichten und die Zakah entrichten, dann lasst sie ihres Weges ziehen! Gewiss, Allah ist Allvergebend und Barmherzig.} [At-Taubah: 5] Er sagte auch: {Wenn sie aber bereuen, das Gebet verrichten und die Zakah entrichten, dann sind sie eure Brüder in der Religion. Wir legen die Zeichen ausführlich dar für Leute, die Bescheid wissen} [At-Taubah: 11] Er sagte ebenso: {Und kämpft gegen sie, bis es keine Fitnah mehr gibt und die Religion gänzlich Allahs ist. Wenn sie jedoch aufhören, so sieht Allah wohl, was sie tun} [Al-Anfal: 39] Er sagte auch: {Und kämpft gegen sie, bis es keine Verfolgung mehr gibt und die Religion (allein) Allahs ist. Wenn sie jedoch aufhören, dann darf es kein feindseliges Vorgehen geben außer gegen die Ungerechten.} [Al-Baqarah: 193] Er sagte auch: {Diejenigen, die glauben, kämpfen auf Allahs Weg, und diejenigen, die Kuffar sind, kämpfen auf dem Weg des Taghuts. So kämpft gegen die Awliya´ des Satans! Gewiss, die List des Satans ist schwach.} [An-Nisa: 76] Und Er sagte: {Kämpft gegen diejenigen, die nicht an Allah und nicht an den Jüngsten Tag glauben und nicht verbieten, was Allah und Sein Gesandter verboten haben, und nicht die Religion der Wahrheit befolgen - von denjeni-

12

Artikel

gen, denen die Schrift gegeben wurde -, bis sie die Dschizyah aus der Hand entrichten und unterwürfig sind!} [At-Taubah: 29]

Besitz vor mir, außer mit dessen Recht und ihre Abrechnung ist bei Allah.“ [Überliefert bei al-Buchri und Muslim von Ibn `Umar]

Der Prophet g befahl, die Menschen zu bekämpfen, bis sie die offensichtlichen Säulen des Islam einhalten, so sagte er g: „Der Kopf dieser Sache ist, dass du bezeugst, dass es keinen Gott außer Allah gibt, alleine ohne Partner und dass Muhammad Sein Diener und Gesandter ist. Das Bestehen dieser Sache ist die Verrichtung des Gebets und die Entrichtung der Zakah. Und der Gipfel davon ist der Dschihad auf Allahs Weg. Mir wurde befohlen, dass ich die Menschen bekämpfe, bis sie das Gebet verrichten, die Zakah entrichten und bezeugen, dass es keinen Gott außer Allah gibt, alleine ohne Partner und dass Muhammad Sein Diener und Gesandter ist. Wenn sie dies tun, haben sie ihr Blut und ihren Besitz geschützt, außer mit dessen Recht und ihre Abrechnung ist bei Allah.“ [Überliefert bei Ahmad von Mu`adh]

Sein Nachfolger (Chalifah) Scheich al-Islam Abu Bakr as-Siddiq h befahl auch das Gleiche. So wurde von Handhala Ibn `Ali Ibn al-Asqa´ überliefert, dass Abu Bakr h, Chalid Ibn Walid h losschickte und ihm befahl, die Menschen für fünf Sachen zu bekämpfen. „Wer eine davon unterlässt, so bekämpfe ihn dafür, genauso wie du die fünf bekämpfst: Die Bezeugung, dass es keinen Gott, außer Allah gibt und dass Muhammad Sein Diener und Gesandter ist, die Verrichtung des Gebets, die Entrichtung der Zakah, das Fasten von Ramadan und die Haddsch.“ [As-Sunnah von al-Challal und Tarich al-Islam von adh-Dhahabi]

Er g sagte auch: „Mir wurde befohlen, dass ich die Menschen bekämpfe, bis sie bezeugen, dass es keinen Gott außer Allah gibt und dass Muhammad der Gesandte Allahs ist, das Gebet verrichten und die Zakat entrichten. Wenn sie dies tun, schützen sie ihr Blut und ihren

Die Pflicht ist, dass die Leute des Islam die Leute des Schirk unter einer Flagge bekämpfen und nicht mit Gruppen und Parteien, ohne eine Gemeinschaft und Imam (Chalifah) zu haben. {Gewiss, Allah liebt diejenigen, die auf Seinem Weg kämpfen in einer Reihe, als wären sie ein zusammengefügtes Bauwerk} [As-Saff: 4] Diese eine Reihe und der Tamkin (Macht) für seine Religion wird nicht ohne Walaa (Loyalität) und Baraa (Lossagung) er13

langt. Allah d sagte: {Die gläubigen Männer und Frauen sind einer des anderen Beschützer. Sie gebieten das Rechte und verbieten das Verwerfliche, verrichten das Gebet und entrichten die Zakah und gehorchen Allah und Seinem Gesandten. Sie sind es, derer Allah Sich erbarmen wird. Gewiss, Allah ist Allmächtig und Allweise.} [At-Taubah: 71] Und der Erhabene sagte ebenso: {Und diejenigen, die Kuffar sind, sind einer des anderen Schutzherren. - Wenn ihr es nicht tut, wird es im Land Aufruhr und großes Unheil geben.} [Al-Anfal: 73] Und Er sagte auch: {Und wenn nicht Allah die einen Menschen durch die anderen zurückweisen würde, geriete die Erde wahrlich ins Verderben. Aber Allah ist voll Huld gegen die Weltenbewohner.} [Al-Baqarah: 251] Und Er sagte ebenso: {O die ihr glaubt, wer von euch sich von seiner Religion abkehrt -, so wird Allah Leute bringen, die Er liebt und die Ihn lieben, demütig gegenüber den Gläubigen, stolz gegenüber den Kuffar, die den Dschihad auf Allahs Weg führen und nicht den Tadel des Tadelnden fürchten. Das ist Allahs Huld, die Er gewährt, wem Er will. Allah ist Allumfassend und Allwissend.} [Al-Ma´idah: 55]

14

die Herrschaft des Islam auf der Erde nicht implementiert wird, auf fünf Säulen, vor den Säulen des Islam, aufgebaut: Die Hidschrah, das Zuhören, das Gehorchen, die Gemeinschaft und der Dschihad. Und es gibt kein Zuhören, Gehorchen und Gemeinschaft ohne eine Bay`ah und Imam. Ebenso gibt es keine Hidschrah ohne Zufluchtsort und Unterstützung. Genauso gibt es keinen Dschihad ohne Vorbereitung, Ribat und Kampf. `Umar Ibn al-Chattab h sagte: „Es gibt wahrlich keinen Islam ohne eine Gemeinschaft, keine Gemeinschaft ohne eine Führung und keine Führung ohne Gehorsam.“ [Sunan ad-Darami]

Diese Gemeinschaft, welche den Muslimen zur Pflicht gemacht wurde, ist die Quraschi Chilafah, deren Einhaltung Hudhayfah Ibn al-Yaman k befohlen wurde. Sie wurde auf Säulen gebaut, genauso wie der Islam auf Säulen aufgebaut wurde. Der Prophet g sagte: „Ich befehle euch fünf (Sachen), die Allah mir befohlen hat: Das Zuhören, das Gehorchen, den Dschihad, die Hidschrah (Auswanderung) und die Gemeinschaft, denn wahrlich wer die Gemeinschaft nur eine Handbreite verlässt, der hat die Bindung des Islam gerissen, es sei denn, er kehrt zurück. Und wer den Ruf der Dschahiliyyah ruft, so ist er von den Leuten, welche in Dschahannam kriechen.“ Ein Mann sagte: „O Gesandter Allahs, selbst wenn er betet und fastet?“ Er sagte: „Selbst, wenn er betet und fastet, so ruft mit dem Ruf Allahs, Der euch Muslime, Gläubige und Diener Allahs genannt hat.“ [Überliefert bei at-Tirmidhi von Al-Harith al-Asch`ari]

Und da die Gemeinschaft der Muslime wichtig für die Implementierung der Religion Allahs ist, wurde die Da`wah zu ihren Säulen [der Gemeinschaft] vor der Da`wah zu den Säulen des Islam bestimmt. Der Prophet g sagte: „Rückt aus im Namen Allahs auf dem Wege Allahs. Bekämpft diejenigen, die Kufr an Allah begehen. Rückt aus und nimmt nichts von der Beute, bevor sie verteilt wurde. Seid nicht hinterhältig, schändet keine Leichen und tötet kein Kind. Und wenn du auf deinen Feind von den Muschrikin triffst, dann rufe sie zu drei Sachen auf. Wenn sie eine davon annehmen, dann akzeptiere es von ihnen und halte deine Hand von ihnen zurück. Rufe sie zum Islam auf! Wenn sie dies akzeptieren, dann nehme es von ihnen an und halte deine Hand von ihnen zurück. Dann rufe sie dazu auf, von ihrem Land zum Land der Muhadschirin überzusiedeln und verkünde ihnen das, wenn sie dies tun, so gilt für sie das, was für die Muhadschirin gilt und das, was über den Muhadschirin ist. Wenn sie sich weigern, von dort überzusiedeln, dann berichte ihnen, dass sie die Wüstenaraber der Muslime werden. Über sie gilt dann Allahs Urteil, welches für die Gläubigen gilt, jedoch haben sie keinen Anteil an der Ghanimah und Fay´, außer wenn sie sich an den Dschihad mit den Muslimen beteiligen.“ [Überliefert bei Muslim von Buraydah]

So ist die Gemeinschaft der Muslime, deren Einhaltung und Beißen darauf mit den Backenzähnen uns befohlen wurde und ohne die,

Dies war das Urteil der Auswanderung zu Madinah des Gesandten Allahs g von einem Land, dessen Bewohner Muslime wurden.

Artikel

Wie ist es dann mit demjenigen, der zufrieden damit ist, unter den Muschrikin zu leben? Der Gesandte Allahs g sagte: „Ich sage mich los von jedem, der unter den Muschrikin in ihren Ländern lebt.“ [Überliefert bei at-Tabarani und Bayhaqi von Dscharir Ibn `Abdillah] Allah sagte: {Gewiss, diejenigen, die glauben und ausgewandert sind und sich mit ihrem Besitz und den Dschihad mit ihrer eigenen Person auf Allahs Weg führen, und diejenigen, die (jenen) Zuflucht gewährt und (ihnen) geholfen haben, sie sind einer des anderen Schutzherren. Zu denjenigen aber, die glauben und nicht ausgewandert sind, habt ihr kein Schutzverhältnis, bis sie auswandern. Wenn sie euch jedoch um der (euch gemeinsamen) Religion willen um Hilfe bitten, dann obliegt euch die Hilfe, außer gegen Leute, zwischen euch und denen ein Abkommen besteht. Und was ihr tut, sieht Allah wohl.} [Al-Anfal: 72] Und Er c sagte: {Und diejenigen, die glauben und ausgewandert sind und den Dschihad auf Allahs Weg führen, und diejenigen, die (jenen) Zuflucht gewährt und geholfen haben, das sind die wahren Gläubigen. Für sie gibt es Vergebung und ehrenvolle Versorgung. Und diejenigen, die danach geglaubt haben und ausgewandert sind und sich mit euch abgemüht haben, sie gehören zu euch} [Al-Anfal: 74-75] Aufgrund der Wichtigkeit der Gemeinschaft der Muslime, warnte der Prophet g vor dem Austritt davon, als er sagte: „Wer aus dem Gehorsam austritt, die Gemeinschaft verlässt und stirbt, stirbt den Tod der Dschahiliyyah.“ [Überliefert bei Muslim von Abu Hurayrah] Er g sagte auch: „Wer von seinem Amir etwas sieht, was er verabscheut, so soll er geduldig sein, denn wer die Gemeinschaft nur um eine Handbreite verlässt und stirbt, dann ist sein Tod ein Tod der Dschahiliyyah.“ [Überliefert bei Buchari und Muslim von Ibn `Abbas] Vielmehr erklärte der Prophet g, aufgrund der Wichtigkeit der Gemeinschaft der Muslime, das Blut von demjenigen, der ihre Reihe spaltet, zu erlaubt. So sagte er: „Es werden Übel und Unheil kommen. Wer also die Angelegenheit dieser Ummah spalten möchte, während sie vereint ist, so schlagt ihn mit dem Schwert,

wer auch immer er sein mag.“ [Überliefert bei Muslim] In einer anderen Überlieferung sagte er: „Wer zu euch kommt, während ihr unter einem Mann vereint seid, euch spalten oder eure Einheit zerstreuen wollend, so tötet ihn.“ Der Prophet g sagte auch: „Wenn zwei Chulafa´ (Kalifen) die Bay`ah gegeben wird, so tötet den letzteren von beiden.“ [Überliefert bei Muslim] Und er sagte: „Das Blut eines Muslims, der bezeugt, dass es keinen Gott außer Allah gibt und dass ich der Gesandte Allahs bin, wird nicht erlaubt außer durch eins von dreien: Der geschützte (verheiratete) Unzüchtige, die Seele für die Seele und der Verlassende der Religion, welcher sich von der Gemeinschaft trennt.“ [Überliefert bei al-Buchari und Muslim] So ist es Allahs Gnade für die Muwahhidin, dass Er für sie ohne Macht von ihnen nach langen Jahrhunderten diese Gemeinschaft erneuert hat. Diese Gemeinschaft war wahrlich die unerfüllte Pflicht für jeden Muslim, der für seine Nachlässigkeit und Streben nach der Erneuerung davon bestraft wurde. So sollte jeder Muwahhid seinen Herrn mit Aussagen und Taten danken, indem er über diese Gabe spricht: {Und was die Gunst deines Herrn angeht, so erzähle (davon)} [Ad-Duha: 11], sowie die Bewahrung dieser Gabe, die Verteidigung davon, das Kämpfen dafür und die Einhaltung ihrer Säulen – Hidschrah, Zuhören, Gehorchen, Gemeinschaft und Dschihad – sowie die Erfordernisse dieser Säulen – Zuflucht gewähren, Unterstützung, Bay`ah, Vorbereitung und Ribat –, damit Allah ihnen von Seiner Güte mehr gibt. Der Erhabene sagte: {Und als euer Herr ankündigte: „Wenn ihr dankbar seid, werde Ich euch ganz gewiss noch mehr (Gunst) erweisen. Wenn ihr jedoch undankbar seid, dann ist meine Strafe fürwahr streng.“} [Ibrahim: 7] O Allah, erobere Konstantinopel und Rumiyah durch unsere Hände und lasse uns zu Deinen dankbaren und geduldigen Dienern gehören. Amin.

15

E

ins der wichtigsten Merkmale der Leute der Dschahiliyyah über die Zeit hinweg ist, dass man für jeden Stamm oder Gruppe von Leuten einen Götzen finden kann, der sie von anderen unterscheidet. Sie verherrlichten diesen Götzen und schrieben sich ausschließlich ihm zu und wetteiferten mit ihm aus Stolz mit den Götzen ihrer Feinde. Sie erreichten den Punkt, dass der Slogan dieser Gruppe daraus bestand, diesen Götzen über Allah zu verherrlichen und folglich erlangten sie und ihre Götzen Macht und Einfluss unter ihrem Volk. Entweder wird dieser Götze unter einer großen Menge von Gruppen verherrlicht, dann erlangt die Gruppe, die ihm dient und sich an ihn hält, Stärke und Einfluss durch ihn oder die Gruppe ist mächtig, wo sie die Verehrung und Heiligung dem Rest der Gruppen aufzwingt und dies ist oft der Fall. Die Verehrung hat wahrscheinlich politische Gründe, wo die Unterwerfung zu ihm mit dem Unterwerfen zu der Gruppe verbunden ist und ihren Befehlen dient, für sich beansprucht, ihn zu repräsentieren und die Geheimnisse von angeblichen Gesprächen durch seine Priester besitzt. Deswegen stellen wir fest, dass jedes Volk, dessen Königreich untergeht, auch sein König und Götze untergeht, sodass die Dschahili-Leute einem anderen Götzen dienen, welcher oft der Götze des erobernden oder überlebenden Volkes ist. Vielleicht ist die Geschichte von Abrahah al-Habaschi und der Ka´bah das beste Beispiel dafür. Er baute eine Kirche im Jemen, um die Araber anzuziehen, sie zu verherrlichen, um sie somit seinem Einfluss zu unterwerfen. Als er sah, dass sie sich ihr abwandten, ihre Verbindung mit der Ka´bah und ihre Götzen erfüllten, bereitete er eine riesige Armee vor, um die Ka´bah zu zerstören und die Götzen darin zu entfernen, welche mit seinem Götzen, in Konkurrenz standen. Allah sandte Seinen Gesandten  mit der Wahrheit, um den Menschen zu verbieten, all diese Götzen anzubeten und rief sie stattdessen dazu auf, Allah alleine ohne

Partner anzubeten. Die Anbetung von allem, was neben Allah angebetet wird, ist im Aufruf des Gesandten zur Meidung des Schirk gleichgestellt, unabhängig davon, ob es ein Prophet, ein (Allah) geliebter Engel, ein rechtschaffener Diener, ein arroganter Herrscher, ein täuschender Priester, ein gehorchtes Gesetz, ein Grab, Baum oder Stein, von dem Segnungen ersucht werden oder ein furchtbarer Teufel und so weiter ist. Wie es die Sunnah von Allah in den Völkern der Vergangenheit ist, würden die Menschen nicht lange verweilen, wenn die Botschaft des Tauhid ihnen nicht überbracht werden würde, da sie zu ihrem Schirk zurückkehren würden, Tawaghit ernennen, sie statt Allah anbeten und die Leute dazu aufrufen, sie anzubeten. Eine, der berühmtesten Arten vom Schirk der Muschrikin ist, dass sie, wen auch immer sie als beste aszetische Diener sehen, als Götter nehmen. Erst porträtieren sie diese Diener durch Bilder, nehmen ihr Abbild, um die Leute an deren Anbetung zu erinnern und sie auf dem Weg zu befestigen, den sie beschritten haben. So werden die Verehrten zu Götzen, die statt Allah angebetet werden. Die Fürsprache wird von ihnen ersucht, Tiere werden ihnen als Opfer erbracht und so weiter. Die Muschrikin glauben, dass sie Allah dadurch näherkommen und lehnen ab, ihre Taten als Schirk an Allah zu bereichnen, wie in ihrer Aussage: {„Wir dienen ihnen nur, damit sie uns Zutritt in Allahs Nähe verschaffen“} [Az-Zumar: 3] und {„Das sind unsere Fürsprecher bei Allah.“} [Yunus: 18]. Sie verteidigen ihre Götzen in großem Maße und lehnen alle ab, die ihre Anbetung verbieten, da sie sagen: {„Verlasst doch nicht eure Götter; verlasst doch nicht Wadd, noch Suwa´, noch Yaghuth, Ya´uq und Nasr.“} [Nuh: 23]. Insofern werden sie von denjenigen gefolgt, die sich im Kufr steigern, indem sie die Befolgung ihre Väter und die Gehorsamkeit 17

zu ihnen zu einer Religion machen, welche ihnen verbietet, Allah zu gehorchen. Allah sagte über sie: {Und wenn man zu ihnen sagt: „Kommt her zu dem, was Allah (als Offenbarung) herabgesandt hat, und zum Gesandten“, sagen sie: „Unsere Genüge ist das, worin wir unsere Väter (vor)gefunden haben.“}Allah annullierte ihre Aussage, indem er sagte: {Was denn, auch wenn ihre Väter nichts begriffen und nicht rechtgeleitet waren?} [Al-Maidah: 104] Ibn al-´Arabi erklärte diesen Vers, indem er sagte: „Was ihre Worte angeht „worin wir unsere Väter (vor)gefunden haben“ d.h. so nehmen wir sie als unsere Vorbilder in ihren Taten, entsprechend dem, was wir davon gesehen haben; obwohl es unbewiesen war, dass ihre Väter der Rechtleitung folgten und wirklich unfehlbar waren und sie vergaßen, dass es möglich wäre, dass sie falsch liegen konnten.“ [Ahkam alQur´an] Wir stellen heute fest, dass viele Mitglieder von Organisationen, Fraktionen und Parteien, die behaupten, nach der Etablierung der Religion und Implementierung der Schari`ah zu streben, in die Fußstapfen ihrer Vorfahren getreten sind, im Verherrlichen desjenigen, von dem sie glauben, dass er von Allahs rechtschaffenen Dienern ist, aufgrund seines Wissens über die Schari`ah, seiner Großartigkeit in seinem Dschihad, seiner Geduld beim Drangsal der Tawaghit, seiner Wortgewandtheit in

18

Artikel

der Rede, der guten Ausdrucksweise in seinen Schriften oder einfach seinem Ruhm unter den Menschen. Sie übertreiben bei ihrer Respektierung dieser Person bis zu einem Punkt, der das erlaubte in der Schari`ah überschreitet, indem sie seine Bilder erheben, ihm große Überschriften der Bewunderung geben und seine Worte und Urteile über die von Allah und Seinem Gesandten stellen, selbst wenn sie behaupten, dass seine Worte auf solchem basieren. Sie verwenden sogar den Begriff „Manhadsch“ für ihre Wörter, Taten und Urteile, schreiben diesen „Manhadsch“ fest und lehren sie den künftigen Generationen dieser Parteien als geraden Weg, um die Zufriedenheit des Herrn der Welten zu erlangen. Wir hören nun, dass diese Leute die „Idole“ dieser oder jener Bewegung sind. Wir sehen die Verurteilung jeglicher Kritik dieser Idole bis in das Ausmaß, welches größer ist als die Verurteilung derjenigen, die die Religion Allahs und Seine Rituale angreifen. Es scheint so als ob diese lebendigen und toten Idole den Platz vom Buch (Qur´an) und der Sunnah bei diesen irregeleiteten Leute eingenommen haben. Wer sich folglich von ihrem Wort entzieht oder deren Wörter zurückweist, ist bei ihnen, als wolle er den Band des Islam an sich lösen. Jetzt sehen wir mit diesen angebeteten Idolen, dass jede Partei einen oder eine Gruppe von ihnen hat, genauso wie es für

jeden Dschahili-Stamm einen Götzen oder eine Gruppe von Götzen gab. Jede Gruppe strebt mit all ihren Bemühungen danach ihre Idole in den Augen der Menschen hochzuhalten, weil sie glauben, dass dies die Anzahl ihrer Anhänger in dem Ausmaß steigern wird, wie die Leute diese Idole ihrer Partei oder Organisation verehren. So vermehren sie die Titel und Beschreibungen dieser Idole, verwenden ihre Taten, um die Entscheidungen zu rechtfertigen, welche sie auch immer nehmen wollen. Es ist für sie ausreichend, dass ihr Scheich oder Anführer dies getan oder jenes bestätigt oder befohlen hat, sodass etwas erlaubt oder verpflichtend wird, ohne dass man darauf schaut, was von der Schari`ah als Beweis angewendet wird. Die Lage hat den Punkt erreicht, dass Leute über dieses oder jenes Idol streiten, jeder behauptet, der Erbe seines Vermächtnisses, der Befolger seines Gesetzes und Weges und der Wärter seiner Botschaft zu sein. Bei einigen von ihnen existiert somit ein gegenwärtiges Papsttum, wie das der Rafidah und Batiniyyah, die einige ihrer Schuyuch oder Gelehrten zu Heilig erklären, indem sie behaupten, dass sie die „Tore“ zu den Imamen des Hauses des Propheten sind und behaupten, dass sie nach dem Tod lebendig sind und mit den Leuten durch diese sogenannten „Tore“kommunizieren. Dies passiert mit einigen Mitgliedern von diesen Parteien, die erklären, dass sie die Wärter der Methode dieses Idols und die Beschützer vor dem Abschweifen der Partei, Organisation oder Fraktion sind. Die Verbindung der Partei oder Organisation zu den Persönlichkeiten ihrer Idole und ihr Eifer, sie für Stärke zu benutzen, ist ein übliches Merkmal der Irregeleiteten, da der Muslim weiß, dass der Qur´an und die Sunnah die festen Säulen sind, zu der man sich wendet, um die Richtigkeit seines Argumentes zu belegen. Die Irregeleiteten, die unfähig waren, Belege in der Schari`ah zu finden, begaben sich dahin, Belege für die Richtigkeit ihrer Methode zu erfinden, genauso wie es die irregelei-

teten Parteien heute tun, indem sie den Beleg der „Richtigkeit“ ihrer Methode mit ihren berühmten Idolen stützen, von denen viele, wenn wir sie uns anschauen, feststellen würden, dass sie abgewichene Erneuerer (Mubtadi`ah) sind, von denen einige klar in Abtrünnigkeit gefallen sind. Oder sie belegen die „Richtigkeit“ ihres Weges durch die Zahl der Aufopferungen ihrer Mitglieder, die Zahl von denjenigen, die getötet oder inhaftiert wurden oder die Zahl ihrer Anhänger und die Weite der Verbreitung ihres Gedankenguts. Und all diese Sachen nutzen gegenüber der Wahrheit nichts. Ein Muslim wiegt die Idole mit der Waage der Religion und wiegt seine Religion nicht auf der Waage der Idole. Er kennt den Wert der Idole durch das Ausmaß, in welchem sie die Wahrheit befolgen und er sucht nicht nach der Wahrheit in den Wörtern der Idole und ihren Taten. Er strebt danach, ein Diener Allahs und nicht ein Diener der Partei, Organisation und deren Idolen, ein Befolger des Gesandten Allahs  und nicht dem Manhadsch der Fraktion oder Bewegung zu sein. Es gibt heute viele Idole und sie zählen mehr als die Götzen der Muschrikin in der Dschahiliyyah. Jede Gruppe von den Menschen rufen zu ihrem Idol auf, genauso wie die Dschahili-Leute zur Anbetung ihrer Götzen riefen. Bei ihnen sind die Parteien und Organisation, Anführer, und Oberhäupter, sowie Bücher und Methoden zu Idolen geworden. Wen soll der Muslim also folgen? Jeder wird antworten: „Diejenigen von ihnen, die das Buch und die Sunnah befolgen.“ So lasst uns dann dem Buch und der Sunnah folgen und von den Idolen ablassen.

19

INTERVIEW MIT DEM AMIR DES ZENTRALBÜROS ZUR VERFOLGUNG VON UNGERECHTIGKEITEN I

n seinem Interview verdeutlicht der Amir des Zentralbüros zur Verfolgung von Ungerechtigkeiten den Gründungsgrund für das Büro und seine Rolle bei der Beseitigung der Ungerechtigkeiten, die den Bewohnern des Islamischen Staates und dessen Soldaten wiederfahren. Ebenso berichtet der Bruder über die Vorgehensweise mit welcher das Büro arbeitet, um die Fälle, welche ihm gemeldet werden, durch die Aufhebung der Ungerechtigkeit der Betroffenen oder dem Sicherfeststellen von Nichtvorhandensein einer Ungerechtigkeit in dem Fall, bis zur Entscheidung darüber zu bearbeiten. Warum wurde das Zentralbüro zur Verfolgung von Ungerechtigkeiten gegründet? Alles Lob gebührt Allah und der Segen sei auf Seinem edlen Gesandten, der Seinen Weg bis zum Jüngsten Tag beschreitet. Um fortzufahren:

Allah b befahl Gerechtigkeit und machte sie zu Seinen Eigenschaften. So sagte Er c: {Allah gebietet Gerechtigkeit, gütig zu sein und den Verwandten zu geben; Er verbietet das Schändliche, das Verwerfliche und die Übertretung. Er ermahnt euch, auf dass ihr bedenken möget.} [An-Nahl: 90] Ebenso verneinte Er die Unge-

20

Interview

rechtigkeit von sich selbst: {Gewiss, Allah fügt den Menschen kein Unrecht zu, sondern die Menschen fügen sich selbst Unrecht zu} [Yunus: 44] Er verbot das Unrecht in all seinen Formen, dazu gehört der Schirk an Allah und er ist das gewaltigste Unrecht, wie Allah c ihn beschrieb: {Und (gedenke,) als Luqman zu seinem Sohn sagte, indem er ihn ermahnte: „O mein Sohn, geselle Allah nicht(s) bei, denn Schirk ist fürwahr ein gewaltiges Unrecht.“} [Luqman: 13] Dazu gehört auch, dass der Mensch sich selbst Unrecht zufügt, indem er sich dem Befehl Allahs widersetzt und Seine Grenzen überschreitet. So sagte der Erhabene: {Wer aber Allahs Grenzen übertritt, der fügt sich selbst Unrecht zu.} [At-Talaq: 1] Dazu gehört auch, dass der Mensch anderen Unrecht zufügt, indem er ihre Rechte nimmt. Wie der Erhabene durch die Worte von Dawud n sagte: {Er sagte: „Er hat dir Unrecht getan, dass er dein Schaf zu seinen Schafen hinzu verlangte. Gewiss, viele von den Teilhabern begehen gegeneinander Übergriffe, außer denjenigen, die glauben und rechtschaffene Werke tun - und das sind nur wenige.} [Saad: 24] Die Implementierung der Religion kommt nicht zustande, außer durch die Beseitigung aller Arten des Unrechts und dies ist, woran der Islamische Staat durch Allahs Güte arbeitet. Durch die Bekämpfung vom Schirk

und Unterwerfung der Menschen zum Urteil des Herrn der Welten, wird das größte Unrecht beseitigt. Durch das Gebieten vom Guten und Verbieten vom Verwerflichen, wird das beseitigt, was vom Unrecht der Menschen gegen sich selbst durch die Sünden und Verwerflichkeiten offenkundig wird. Und durch das Richten mit Allahs Schari`ah unter den Menschen und Durchführung der Hudud und Abhalten der Menschen vor Übertretung, werden sie vom Unrecht gegeneinander abgehalten. In diesem Rahmen hat der Islamische Staat unterschiedliche Institutionen gegründet, die verantwortlich für die Verhinderung des Unrechts zwischen den Menschen und Aufhebung des Unrechts, wenn es durch irgendeine Person oder Seite stattfindet, sind. Zu diesen Institutionen gehört das Zentralbüro zur Verfolgung von Ungerechtigkeiten. Welche sind die anderen Institutionen des Islamischen Staates, die verantwortlich für die Verhinderung und Aufhebung von Unrecht sind? Grundsätzlich ist die Unterstützung des Unterdrückten, das Aufhalten des Ungerechten, selbst wenn er ein Muslim ist, zwei obligatorische Pflichten eines jeden Muslims. So sagte der Prophet g: „Unterstütze deinen Bruder, sei er ein Unterdrückender oder Unterdrückter. Dann sagte ein Mann: „O Gesandter Allahs! Ich unterstütze ihn, wenn er unterdrückt wird. Jedoch wenn er unterdrückt, wie soll ich ihn unterstützen?“ Der Gesandte g sagte: „Indem du ihn daran hinderst, weiter ungerecht zu handeln; denn das ist die Unterstützung für ihn.“ [Überliefert bei Buchari und Muslim] Diese Pflicht ist für die Soldaten des Islamischen Staates noch verpflichtender aufgrund des Befehls der Befehlshaber diesbezüglich, indem sie die Brüder, die für die Verfolgung von Ungerechtigkeiten verantwortlich sind, unterstützen. So erfordert die Notwendigkeit das Vorhandensein von mehreren Fachinstitutionen, welche verantwortlich für diese Angelegenheit sind. Der Islamische Staat hat allein durch die Güte Allahs Büros zur Verfolgung von Ungerechtigkeiten, welche dem Diwan für Justiz und Verfolgung von Ungerechtigkeiten angehören, und Büros zur Verfolgung von Ungerechtigkeiten in jeder Wilayah des Islamischen Staates, die dem Büro vom Wali direkt angehören, gegründet. Diese Büros sind dafür zuständig, Klagen entgegenzunehmen, die un-

ter die Zuständigkeit des Walis fallen, also Soldaten oder Kommandeure, die unter dem Wali arbeiten. Ebenso wurde das Zentralbüro zur Verfolgung von Ungerechtigkeiten als unabhängige Institution gegründet und all diese Institutionen arbeiten bei der Ermittlung der Fälle, bei denen ein Verdacht von Ungerechtigkeit besteht, und der Verfolgung von ihnen bis zur Aufhebung der Ungerechtigkeit, wenn sie festgestellt wurde, zusammen. Was ist der Zweck hinter der Vielfalt an Institutionen, welche die Fälle bei Ungerechtigkeiten verfolgen? Der Prophet g sagt: „Wahrlich, jeder von euch ist ein Hirte und jeder von euch ist für seine Herde verantwortlich.“ [Überliefert bei Buchari und Muslim] So ist jeder, den Allah etwas von den Angelegenheiten der Muslime als Verantwortung gab, dazu verpflichtet, die Ungerechtigkeit in seinem Verantwortungsbereich zu verhindern. Wenn ihn etwas davon erreicht, so ist er verpflichtet zu versuchen, dieses Unrecht aufzuheben. Aus diesem Grund gibt es unterschiedliche Institutionen, die für die Aufhebung von Ungerechtigkeiten im Islamischen Staat verantwortlich sind. So ist es für die Bewohner des Islamischen Staates und dessen Soldaten in den Wilayat möglich, Beschwerden bei dem Wali über die Soldaten und Kommandeure unter seiner Autorität, einzureichen. Die Leute, die Fälle in den Gerichten haben, haben das Recht, sich beim Diwan für Justiz und Verfolgung von Ungerechtigkeiten über die Urteile der Richter zu beschweren. Daraufhin werden diese Urteile erneut überprüft. Den allgemeinen Muslimen im Darul Islam ist es ebenso möglich, gegen die Wulat (Plural von Wali) selbst, Umara (Plural von Amir/Führer) von Dawawin und militärische Kommandeure Beschwerden einzureichen. Es steht ihnen auch zu, Beschwerden über administrative Vorgehensweisen von den unterschiedlichen Dawawin beim Delegierten Ausschuss, welcher von Amirul Mu´minin (möge Allah ihn bewahren) ernannt wurde, einzureichen. Der Delegierte Ausschuss übertrug diese Aufgabe dem Zentralbüro zur Verfolgung von Ungerechtigkeiten. Auf diese Weise haben wir durch Allahs Erlaubnis unser Möglichstes getan, den Menschen die Mög21

lichkeit zu bieten, ihre Klagen gegen jede Person oder Institution im Islamischen Staat einzureichen. Und die Hindernisse, welche sich auf ihrem Weg befinden, um ihre Klagen weiter zu bearbeiten, sind aufgrund der Unzuständigkeit aufgehoben. Ebenso haben wir den Einwohnern mehrere Türen geöffnet, um ihre Rechte zu bekommen. Wenn einem eine dieser Türen schwierig erscheint, findet er eine andere Tür geöffnet, die seine Klage entgegennimmt und bearbeitet. Wenn er dann Recht hat, bekommt er es durch Allahs Erlaubnis, ansonsten wird seine Klage mit Angabe des Grundes abgewiesen, damit er Gewissheit über seine Sache hat. Welche Vorgehensweisen des Büros gibt es beim Verfolgen der Ungerechtigkeiten, die ihm gemeldet werden? Wenn wir eine Klage empfangen, wird sie im Büro mit einer Nummer und einem Datum registriert, damit sie leicht verfolgt werden kann. Wenn dann in dem Fall ein Verdacht auf Ungerechtigkeit besteht, wie es der Kläger behauptet, beginnen wir mit der Bearbeitung, ansonsten wird die Klage sofort abgewiesen. Danach wird der Fall überprüft. Wenn er unter die Zuständigkeit der Wulat oder Umara von Dawawin fällt, wird er ihnen übermittelt, um darüber zu ermitteln und das Resultat an das Büro zu übermitteln, um den Fall erneut zu überprüfen. Wenn die Ermittlung die Voraussetzung erfüllt und das Urteil angemessen ist, wird

22

Interview

das Urteil beglaubigt. Und wenn die Ermittlung mangelhaft ist oder das Urteil unangemessen ist, wird der Fall für eine erneute Überprüfung zurückgeführt. Unsere Rolle in diesem Fall ist die dauerhafte Verfolgung des Falles, um eine schnelle und gerechte Entscheidung zu garantieren. Wenn der Fall aber von einem Gerichtsurteil handelt, so leiten wir ihn, mit unserer Anmerkung und Meinung über den Fall, an die Richter im Diwan für Justiz und Verfolgung von Ungerechtigkeiten weiter, damit sie den Fall überprüfen. Unsere Rolle dabei ist die Verfolgung des Falles, um eine schnelle Entscheidung zu garantieren. Wenn es aber mit einem der Brüder des Walis oder Amirs vom Diwan zusammenhängt oder gegen eine Institution des Islamischen Staates ist, nehmen wir die Bearbeitung des Falles an, laden die Angeklagten zur Ermittlung vor, hören ihre Verteidigung an, dann wird über den Fall entschieden. Entweder durch die Aufhebung des Unrechts, wenn eins festgestellt wurde, Bestrafung des Ungerechten oder Abweisung des Falles wenn das Gegenteil von der Klage des Klägers bewiesen ist. Du hast bei deinen Aussagen über die Fälle, den Begriff „Verdacht auf Ungerechtigkeit“ erwähnt, was meinst du damit? Damit dir das verdeutlicht wird, werde ich dir zwei Beispiele anführen. Erstens: Ein Amir hat einen Soldaten, welcher unter seiner Führung stehen, an einen anderen Ort verlegt, da er in diesem Ort be-

nötigt wird, entweder aufgrund von Fachkenntnissen oder sonstigem, und der Soldat betrachtet dies als Unrecht, weil ihn dies von seiner Familie und Wohnung fernhalten wird. Zweitens: Ein Amir verlegt einen Soldaten, der unter seiner Führung steht, an einen anderen Ort als Strafe von Nachlässigkeit, Fehlern oder um einen Schaden abzuwehren und der Soldat betrachtet dies als Unrecht, da die Strafe nicht im Verhältnis zu dem Fehler, den er begangen hat, steht bzw. er der Meinung ist, dass er überhaupt keinen Fehler begangen hat. Im ersten Fall gibt es keinen Verdacht auf Unrecht, da es ein Recht des Amirs ist, einen oder alle seine Soldaten zu verlegen, wenn es nötig ist und sie sind verpflichtet ihm zuzuhören und zu gehorchen. Im zweiten Fall besteht jedoch der Verdacht auf Ungerechtigkeit und somit beginnen wir in diesem Fall mit der Bearbeitung bis wir die Existenz von Unrecht feststellen und durch Allahs Erlaubnis aufheben. Bei unserer Überprüfung von hunderten Fällen seit der Gründung des Büros, stellten wir fest, dass bei etwa der Hälfte davon kein Verdacht auf Ungerechtigkeit besteht. Vielmehr waren es Fälle, die unter Protest oder einfache Beschwerden fallen. Die Fälle, bei denen wir den Verdacht auf Ungerechtigkeit feststellten, haben wir alhamdulillah aufgenommen und in relativem geringen Zeitraum entschieden. Entweder haben wir das Unrecht aufgehoben, wenn eins festgestellt wurde und den Ungerechten zur Verantwortung gezogen oder die Klage abgewiesen, wenn die Unschuld des Angeklagten festgestellt wurde. Hat das Büro auch andere Aufgaben? Ja, durch Allahs Güte gibt es dem Büro angehörende Ausschüsse, die die unterschiedlichen Gefängnisse im Islamischen Staat besuchen, um die Gefangenen, die angehalten und zur Ermittlung angehalten werden, zu treffen. Dabei werden ihre Angelegenheiten und Beschwerden angehört und entgegengenommen. Es gibt auch andere Ausschüsse, welche zu den Kampfplätzen und Frontlinien fahren, um die Soldaten des Islamischen Staates zu treffen, nach ihnen zu schauen und ihre Beschwerden zu empfangen. In beiden Situationen werden die Fälle, in denen Verdacht auf Ungerech-

tigkeit besteht, zum Zentralbüro weitergeleitet, um diese Fälle zu verfolgen. Des Weiteren gibt es Treffen mit Stammesoberhäuptern, um ihre Beschwerden anzuhören und sie an die Zuständigen weiterzuleiten und zu bearbeiten. Gibt es etwas, was du am Ende des Interviews sagen möchtest? Wir legen den Muslimen im Allgemeinen und den Soldaten des Islamischen Staates im Speziellen nahe, dass sie einander kein Unrecht zufügen, jeder von ihnen sollte wissen, dass das Ende des Unrechts schändlich ist und es eine Finsternis am Tage der Auferstehung ist, wie es der Prophet g beschrieb. Derjenige, dem Unrecht von seinem Bruder zugefügt wurde und sein Recht wiederhaben möchte, so sind die Türen seiner Brüder und Zentralbüros zur Verfolgung von Ungerechtigkeiten und restlichen zuständigen Büros offen. Er soll uns seine Beschwerde übergeben, wenn er dann ein Recht hat, nehmen wir sein Recht von demjenigen, der ihm Unrecht zufügte, selbst wenn dieser der geliebteste Mensch für uns ist und wir werden dabei den Tadel des Tadelnden durch Allahs Erlaubnis nicht fürchten. Und wer um sich selbst weiß, dass er Unrecht begangen hat, so soll er Allah fürchten, bereuen und dazu eilen, den Leuten ihr Recht zurückzugeben und sie um Vergebung bitten. Und wer über einen Fall der Ungerechtigkeit, der uns nicht erreichte, Bescheid weiß, so soll er nicht unfähig sein, den Unterdrückten zu helfen und soll uns diese Ungerechtigkeit melden, denn es gibt schwache und unwissende Leute, die nicht wissen, wie sie ihre Beschwerden über ein Unrecht melden und ihr Recht beanspruchen können. Wenn diese Beschwerde uns erreicht, dann hat er das Unrecht dem Befehlshaber gemeldet und sich vor Allah freigesprochen und wer über eine Ungerechtigkeit, von der er Kenntnis hat, schweigt, so hat er dem Ungerechten geholfen und ihn zu mehr Unrecht ermutigt. Wir bitten Allah, dass er unsere Angelegenheiten richtigstellt und unser Ende gut sein lässt und der Segen und Frieden seien auf unserem Propheten Muhammad und alles Lob gebührt Allah, dem Herrn der Welten. 23

In wenigen Tagen werden wir eine gewaltige Jahreszeit der `Ibadat empfangen, nämlich die ersten zehn Tage vom geschützten Monat Dhul-Hidschah. Diese Tage sind bei Allah die absolut besten Tage des Jahres. Darin sind `Ibadat empfohlen, damit wir das Versäumte nachholen und die Mängel unserer `Ibadah beseitigen.

Ibn Radschab al-Hanbali sagte: „Dieser Hadith deutet darauf hin, dass die Taten in diesen (zehn) Tagen (von Dhul-Hidschah) bei Allah ausnahmslos geliebter sind als die Taten in den restlichen Tagen im Diesseits. Und wenn sie bei Allah geliebter sind, so sind sie auch besser bei Ihm.“ [Lata´if al-Ma`arif ]

Welche Stellung haben also diese zehn Tage? Was sind ihre Vortrefflichkeiten und wichtigsten `Ibadat, die darin empfohlen sind?

Ibn al-Qayyim sagte: „Die zehn Tage von Dhul-Hidschah haben ihre Vorzüglichkeiten aufgrund seiner Tage, denn in ihm ist der Tag des Schlachtens (`Id Tag, 10. Dhul-Hidschah), der Tag von `Arafah (9. Dhul-Hidschah) und der Tag von At-Tarwiyyah (8. Dhul-Hidschah).“ [Zaad al-Ma`ad]

Die Vortrefflichkeiten der ersten zehn Tage von Dhul-Hidschah Um die Vortrefflichkeiten dieser wertvollen Tage aufzuzeigen, reicht Allahs b Schwur bei ihnen, als Er sagte: {Bei der Morgendämmerung und den zehn Nächten.} [Al-Fadschr: 1-2] Ibn Kathir sagte: „Mit den zehn Nächten sind die zehn von Dhul-Hidschah gemeint, wie es Ibn `Abbas, Ibn az-Zubayr, Mudschahid und andere von den Salaf und ihren Nachkommen erwähnten. Und der Wahre, c schwört nur bei etwas Gewaltigem. Ibnul Qayyim sagte: „Die Zeit, welche diese Taten beinhaltet, verdient es, dass der Herr b bei ihr schwört.“ [At-Tibyan] Der Prophet g verdeutlichte, dass die ersten zehn Tage vom Monat Dhul-Hidschah die besten Tage dieser Welt sind und die rechtschaffene Tat in ihnen besser als an anderen Tagen ist. Er g sagte: „Es gibt keine Tage, in denen die gute Tat bei Allah geliebter ist, als diese (zehn) Tage.“ Sie fragten: „Auch der Dschihad auf dem Wege Allahs nicht?“ Er antwortete: „Auch der Dschihad auf dem Wege Allahs nicht, bis auf einen Mann, der mit sich selber und seinem Vermögen hinauszieht und mit nichts davon zurückkehrt.“ [Überliefert bei al-Buchari]

24

Artikel

So ist in diesen zehn ein gewaltiger Tag bei Allah, nämlich der Tag von `Arafah, der Tag, an dem Allah Seine Religion vervollkommnet hat. Das Fasten an diesem Tag löscht die Sünden von zwei Jahren aus. In ihm ist auch der Tag der Schlachtens. Dieser ist der absolut beste Tag im Jahr. Es ist der Tag der großen Haddsch, an dem die `Ibadat wie an keinem anderen Tag versammelt werden. Die wichtigsten `Ibadat dieser Tage: Es ist eine gewaltige Gnade von Allah, diese zehn Tage zu erreichen, deren Wert niemand kennt, außer denjenigen, die sich in der `Ibadah anstrengen. So sollte jeder Muslim diese Gnade zu schätzen wissen und diese Gelegenheit ausnutzen, denn die Salaf strengten sich an diesen Tagen in der `Ibadah an, wie sie sich sonst an keinem anderen Tag angestrengt haben. Die vorzüglichen Taten, auf die jeder Muslim an diesen Tagen achten sollte, sind sehr viele, wie der Dschihad auf Allahs Weg, Rezitation des Qur´ans, das Gemeinschaftsgebet in den Masadschid, Güte zu den Eltern, Pflegen der Verwandtschaftsbande, Güte zu den Nachbarn, Aussöhnung zwischen

den Menschen, Gastfreundlichkeit, Spenden auf dem Wege Allahs, Krankenbesuche, etc., jedoch gibt es bestimmte Taten, die für diese Tage spezifisch sind. Diese sind: 1. Das vermehrte Gedenken an Allah: Der Erhabene sagte: „Damit sie (allerlei) Nutzen für sich erfahren und den Namen Allahs an wohlbekannten Tagen über den aussprechen.“ [Al-Haddsch: 28] Ibn Radschab sagte: „Die Allgemeinheit der Gelehrten sagt, dass diese „wohlbekannten Tage“ die zehn von Dhul-Hidschah sind.“ [Al-Lataa´if ] Aus diesem Grund empfahl der Prophet g den Muslimen, an diesen Tagen häufig Tahlil, Takbir und Tahmid auszusprechen, so sagte er: „Es gibt keine großartigeren Tage, noch Tage, an denen rechtschaffene Taten, die darin verrichtet werden, von Allah, dem Erhabenen mehr geliebt werden, als diese zehn Tage (von Dhul-Hidschah). So vermehrt an ihnen das Aussprechen vom Tahlil (La Ilaha illal-llah), Takbir (Allahu Akbar) und Tahmid (Al-Hamdulillah).“ [Überliefert bei Ahmad und anderen] Al-Buchari sagte in seinem „Sahih“: „`Umar h machte Takbir (Allahu Akbar) in seiner Kuppel in Mina, sodass die Leute in der Moschee und auf den Marktplätzen ihn hörten und ihm dies nachsprachen, bis Mina vom Takbir erschüttert wurde. Und Ibn `Umar machte an diesen Tagen bei Mina Takbir nach dem Gebet, im Bett, seinem Zelt, seinem Sitzplatz, unterwegs, - an all diesen zehn Tagen.“ So ist der Takbir in diesen zehn Tagen von den charakteristischsten empfohlenen Taten und hier gibt es zwei Arten davon: Ein allgemeiner und ein gebundener Takbir. Der gebundene ist jener, der an die Zeit nach Beendigung der fünf Gebete gebunden ist. Dieser beginnt ab dem Fadschr-Gebet am Tage von `Arafah (außer für jene, welche im Haddsch sind) bis zum Nachmittagsgebet des 13. Dhul-Hidschah, wie es von einigen Gefährten überliefert wurde. Jene aber, welche sich im Haddsch befinden, fangen mit dem Takbir am Tag vom `Id an, wenn sie den `Aqabah-Stein werfen. Der Wortlaut des Takbirs ist: „Allahu akbar, Allahu akbar, la ilaha illAlllah, wa Allahu Akbar, wa Allahu Akbar, walillahi-l-Hamd.“ Es wurden auch andere Formen überliefert. 2. Das Fasten: Es ist für den Muslim empfohlen,

die (ersten) neun Tage von Dhul-Hidschah zu fasten. Von einer Ehefrau des Propheten g wurde überliefert, dass sie sagte: „Der Gesandte Allahs g pflegte es die neun (Tage) Dhul-Hidschah zu fasten.“ [Überliefert bei Abu Dawud] Und die meisten Gelehrten sagen, dass das Fasten dieser neun Tage sehr empfohlen ist. [Erklärung von Sahih Muslim von an-Nawawi] 3. Schlachten der Opfertiere: Dies ist bei der Allgemeinheit der Fuqaha eine bestätigte Sunnah, welche der Muslim, der dazu imstande ist, nicht vernachlässigen sollte, weil der Gesandte Allahs g und auch die Gefährten h nach ihm sie einhielten. Von Ibn `Umar k wurde überliefert, dass er sagte: „Der Gesandte Allahs g lebte zehn Jahre in Madinah und er hat (jedes Jahr) geschlachtet.“ [Überliefert bei at-Tirmidhi] Und Ibn al-Qayyim sagte: „Er g hat die Udhiyyah (Schlachtung) nicht unterlassen.“ [Zaad al-Ma`aad] 4. Haddsch und Umrah: Von den besten Taten in diesen gesegneten zehn Tagen ist der Haddsch zum geschützten Haus Allahs, wenn man dazu imstande ist. Derjenige, dem sein Herr dazu verhilft, die Haddsch zu vollziehen, und seine Rituale auf die beste Art und Weise ausführt, fällt unter die Aussage des Propheten g: „Eine Umrah nach einer anderen Umrah gilt als eine Sühne für das, was dazwischen (an Sünden) verübt wurde. Und der von Allah gnädig angenommene Haddsch hat keinen anderen Lohn als das Paradies.“ [Überliefert bei al-Buchari und Muslim] Wir bitten Allah, dass Er den Mudschahidin des Islamischen Staates den Tamkin (Macht) gewährt und dazu verhilft, die Gefangenschaft von Makkah und Madinah aus den Händen der Tawaghit von Aal-Salul (möge Allah sie vernichten) aufzuheben, und uns die Haddsch und Umrah im Schatten der Herrschaft der Schari`ah gewährt. Ein Fragender könnte fragen, wie man den Hadith des Propheten g, indem er die Taten der zehn von Dhul-Hidschah über alle anderen Taten bevorzugte, mit den vielen anderen Ahadith, in der die Vortrefflichkeiten des Dschihad auf Allahs Weg über allen anderen Taten bestätigt wurden und ihn zum Gipfel des Islam machten, vereinen soll, wie z.B. der Hadith von Abu Hurayrah h, in dem der Gesandte Allahs g gefragt wurde: „Welche Tat ist die beste?“ Er antwortete: „Der Iman an Allah und Seinen Gesandten.“ Dann wurde gesagt: „Was dann?“ Er sagte: „Der Dschihad auf dem Wege Allahs.“ [Überliefert bei al-Buchari und Muslim]? 25

Um diese Wortlaute zu vereinen, sagte Ibn Hadschar: „All dies ist, wenn der Dschihad keine Pflicht ist, denn hier wird über die Vortrefflichkeiten gesprochen, die es unter den Pflichten gibt.“ Und Ibn Radschab sagte: „Die Pflichten der zehn Tage von Dhul-Hidschah sind besser als die Pflichten von den Sonstigen und die Nawafil (freiwilligen Taten) davon sind besser als die anderen Nawafil. Die Nawafil der zehn Tage (von Dhul-Hidschah) sind jedoch nicht besser als die Pflichten der sonstigen Tage… So ist das Fasten von zehn Tagen im Ramadan besser als das Fasten von zehn Tagen im Dhul-Hidschah, weil die Pflicht besser als die freiwillige Tat ist.“ [Fath al-Bari] Bei den Leuten des Wissens wurde bestätigt, dass der Dschihad – selbst wenn er Dschihad at-Talab (offensiver Dschihad) ist - die beste Tat des Gehorsams ist und ihm nichts jemals gleichen kann. Scheich al-Islam Ibn Taymiyyah sagte: „Die Gelehrten sind sich – meines Wissens nach – darüber einig, dass es unter den freiwilligen Taten nichts besseres als den Dschihad gibt. So ist er besser als der freiwillige Haddsch , freiwilliges Fasten und freiwilliges Gebet.“ [Madschmu` al-Fatawa] Wie ist es dann, wenn der Dschihad ein Dschihad ad-Daf`a (defensiver Dschihad) ist, der für jeden Muslim zur obligatorischen Pflicht wurde, wie es heutzutage der Fall ist?

26

Artikel

Ibn Taymiyyah sagte über den defensiven Dschihad gegen die Mongolen: „Bei Allah, selbst wenn die vorausgeeilten Ersten von den Auswanderern und Unterstützern, wie Abu Bakr, `Umar, `Uthman, `Ali und andere in dieser Zeit anwesend wären, wäre von den besten ihrer Taten der Dschihad gegen dieses verbrecherische Volk.“ [Madschmu` al-Fatawa] Also ist der Dschihad, wenn er Fardh `Ayn (individuelle Pflicht) wird, wie beim defensiven Dschihad, besser als alle anderen (verpflichteten und empfohlenen) Taten und wenn der Dschihad Fardh Kifayah (kollektive Pflicht) ist, wie beim offensiven Dschihad, und an den zehn Tagen von Dhul-Hidschah stattfindet, ist er besser als jede andere freiwillige Tat. So eilt, eilt, o Muslime zu dieser gewaltigen Beute an diesen gewaltigen Tagen, denn bei Allah sie hat einen gewaltigen Wert. Eilt, eilt, bevor die Zeit abläuft, denn heute gibt es Taten ohne Abrechnung und Morgen (am Jüngsten Tag) gibt es eine Abrechnung ohne Taten. O Allah lasse uns die zehn von Dhul-Hidschah erreichen und verhelfe uns dazu, Dir darin zu gedenken, Dich zu loben und Dir am besten zu dienen.

27

Allah c verpflichtete den Kampf über Seine Diener und nicht über Seine Dienerinnen. So dachten viele Frauen unserer Zeit, dass gar kein Dschihad über sie verpflichtet ist. Ihnen ist entgangen, dass es von den Arten des Dschihad einen gewaltigen Dschihad gibt, den Allah dem Dschihad mit dem Leben in allen Stellen des edlen Qur´ans außer einer vorgezogen hat. Nämlich der Dschihad mit dem Besitz, welcher für die Frau nicht entfallen ist, wie der Dschihad mit dem Schwert grundsätzlich für sie entfallen ist. Möge Allah mit den Frauen der Salaf barmherzig sein, denn die eine von ihnen, als sie nichts fand, was sie für die Kämpfer ausgeben konnte, hat sie ihre beiden Zöpfe geschnitten und sie zu Zügeln für die Kampfpferde gemacht. Wo sind also jene Frauen, welche für die Erhöhung von Allahs Wort auf der Erde aufstehen? Wo sind die Frauen, welche für die Unterstützung dieser Religion ausgeben? Der Lohn ist durch Allahs Erlaubnis ein Paradies, dessen Breite die der Himmel und Erde beträgt. Allah c sagte in Seinem edlen Buch: {O die ihr glaubt, soll ich euch auf einen Handel hinweisen, der euch vor schmerzhafter Strafe rettet? Ihr sollt an Allah und Seinen Gesand28

Artikel

ten glauben und den Dschihad auf Allahs Weg mit eurem Besitz und mit eurer eigenen Person führen; das ist besser für euch, wenn ihr nur wisst.} [As-Saff: 10-11} Der Iman an Allah, dann der Dschihad auf Seinem Weg mit dem Besitz und Leben. Und der Dschihad mit dem Besitz wurde vorgezogen, da der Besitz das ist, womit durch das Ausgeben für die Vorbereitung der Armeen angefangen wird. Bei dem Dschihad mit dem Leben gibt es Leute, welche davon entschuldigt sind, bei denen es keine Bedrängnis gibt, wenn sie zurückbleiben und die Frau wurde davon ausgenommen. Was aber den Dschihad mit dem Besitz betrifft, so gibt es keine Entschuldigung für denjenigen dabei, den Allah von Seiner Güte versorgte und dieser jedoch nicht ausgibt. Dabei gibt es keinen Unterschied zwischen Mann und Frau, den Älteren und Jugendlichen, den Blinden und Sehenden und den Behinderten und Gesunden. Wer aber arm ist, so obliegt ihm keine Bedrängnis, denn Allah sagte: {Und (auch) nicht gegen diejenigen, die, als sie zu dir kamen, damit du ihnen gäbest, (worauf ) sie mitreiten (könnten), und du sagtest: „Ich finde nichts, worauf ich euch mitreiten lassen kann.“} [At-Taubah: 92] Von Anas h wurde überliefert, dass der Gesandte Allahs g sagte: „Führt den Dschihad

gegen die Muschrikin mit eurem Besitz, Leben und Zungen.“ [Überliefert bei Abu Dawud] Ibn al-Qayyim al-Dschauziyyah sagte über die Weisheit hinter dem Vorziehen des Dschihad mit dem Besitz vor dem Dschihad mit dem Leben: „Es gibt noch einen zweiten Nutzen, nämlich, dass der Besitz das Geliebte der Seele ist. So rief Allah Seine Liebenden, die Mudschahidin auf Seinem Weg dazu auf, ihr Geliebtes für Sein Wohlgefallen auszugeben, denn das Ziel ist, dass Allah Derjenige ist, Den sie am meisten lieben und es auf der Welt nichts gibt, dass ihnen lieber wäre als Ihn. Wenn sie also ihr Geliebtes aus Liebe zu Ihm ausgeben, erhöht sie dies um eine weitere Stufe, die vollkommener ist, nämlich das Opfern ihres Lebens für Ihn, denn dies ist die höchste Form der Liebe.“ [Bada´iy al-Fawaid] Es ist bekannt, dass die Frauen – außer diejenigen, die Allah bewahrte und wenig sind diese – viel unsinniges Gerede, üble Nachrede, Undankbarkeit gegenüber ihren Ehemännern, usw. von den gewaltigen Sünden begehen. Der Prophet g wies sie darauf hin, wodurch sie einiges, was sie in dieser Dunya begehen, büßen. So wurde von Abu Sa`id al-Chudri h überliefert, dass er sagte: „Der Gesandte Allahs g ging am Tag von `Id alAdha oder `d al-Fitr hinaus zur Musalla. Er ging an den Frauen vorbei und sagte: „Oh ihr Frauen! Spendet, denn ich sah, dass ihr die Mehrheit der Höllenbewohner seid.“ Sie fragten: „Warum ist das so, o Gesandter Allahs? „Er erwiderte: „Ihr flucht ständig und seid undankbar gegenüber euren Ehegatten…““ [Überliefert bei al-Buchari] Asma´, die Tochter von Abu Bakr i, die kein Gold oder Schmuck besaß, fragte den Propheten g nach der Spende trotz ihrer Bedürftigkeit und Armut. So wurde von Abu Malika überliefert, dass Asma´ die Tochter von Abu Bakr zu ihm sagte: „Ich sagte: „O Gesandter Allahs, ich besitze nichts, außer was az-Zubayr in mein Haus bringt, darf ich etwas davon spenden?“ Er sagte: „Gebe davon…“ [Überliefert bei Abu Dawud]

Ibn Hadschar sagte: „Die Bedeutung davon ist das Verbot die Spende zurückzuhalten aus Angst vom Ausgehen (der Versorgung), denn dies ist von den größten Gründen der Aufhebung des Segens, denn Allah belohnt für das Spenden ohne Zählung. Und Derjenige, Der beim Belohnen nicht zählt, für Den zählt man nicht beim Ausgeben. Und wer weiß, dass Allah ihn versorgt, von wo er nicht damit rechnet, der gibt aus und zählt nicht.“ [Fath al-Bari] Von Abu Hurayra h wurde überliefert, dass er sagte: „Allah der Erhabene nimmt die Spenden an, Er nimmt sie mit Seiner Rechten entgegen und zieht sie groß, wie jemand von euch sein Fohlen großzieht, sodass ein Bissen wie der Berg Uhud wird.“ [Überliefert bei at-Tirmidhi] Wie ist es dann, wenn diese Spenden für die Ausrüstung der Mudschahidin auf Allahs Weg sind? Wird denn die Religion nicht etwa durch die Mudschahidin etabliert und der Islam außer durch sie geschützt? Verteidigt jemand anderes als die Mudschahidin die Ehre der Frauen und zerstört den Kufr? Al-Buchari überlieferte im Kapitel „Die Vorzüglichkeit von demjenigen, der einen Kämpfer ausrüstet oder ihn (bei seiner Familie) im Gutem vertritt“ von Zayd Ibn Chalid, dass der Gesandte Allahs g sagte: „Wer einen Kämpfer auf Allahs Weg ausrüstet, hat gekämpft und wer einen Kämpfer bei seiner Familie im Gutem vertritt, so hat er auch gekämpft.“ Dies ist was ´Amir al-Mu´minin `Uthman Ibn `Affan h verstanden hat. So schloss er einen Handel mit dem Erbarmer, wodurch ihm die Paradiesgärten vererbt wurden. Er hat nicht bloß einen Kämpfer ausgerüstet, sondern eine ganze Armee für die Schlacht von Tabuk, nämlich die Armee von `Usrah (Bedrängnis). Jene Armee, die so genannt wurde, da sie in einer schwierigen und schweren Zeit für die Muslime aufgestellt wurde. Von `Abdurrahman Ibn Samra wurde überliefert, dass er sagte: „`Uthman kam mit 1.000 (Gold) Dinar zum Propheten g, als er die Armee von `Usrah ausrüstete, und schüttete sie in seinen Schoß.“ Abdurrahman sagte: „Ich sah den Propheten g sie in seinen 29

Schoß rühren und zwei Mal sagen: „Es schadet `Uthman nichts, was er nach diesem Tag macht.“ [Überliefert bei at-Tirmidhi] Scheich al-Islam Ibn Taymiyyah erwähnte eine wertvolle Fiqh-Anekdote, welche die Stellung des Dschihad mit dem Geld und seinen Vorzug über alle anderen Spenden aufzeigt, so sagte er r: „Wenn das Geld für die Speisung von Hungernden und den Dschihad, durch dessen Unterlassung ein Schaden zustande kommt, knapp ist, so wird der Dschihad vorgezogen, selbst wenn die Hungernden sterben, genauso wie bei der Angelegenheit des Schutzschildes und vielen anderen. Denn dabei (beim Schutzschild) töten wir sie durch unsere Handlung, wobei sie hier durch Allahs Tat sterben.“ [Al-Fatawa al-Kubra] Wenn wir den Zustand mancher Frauen heute betrachten, stellen wir viel Verschwendung von ihnen für die Begierden dieser vergänglichen Dunya fest, sei es für Kleidung, Schmuck, Essen usw. Andrerseits sehen wir den Geiz gegenüber der Religion Allahs, wo doch Er der Besitzer der Reichtümer ist und wir die Armen. {Ihr da seid es doch, die ihr aufgerufen werdet, auf Allahs Weg auszugeben. Jedoch gibt es unter euch welche, die geizen. Wer aber geizt, der geizt nur gegen sich selbst. Allah ist der Unbedürftige, ihr aber seid die Bedürftigen. Wenn ihr euch abkehrt, wird Er euch durch ein anderes Volk ersetzen, und sie werden dann nicht gleich euch sein.} [Muhammad: 38] Kann die Muslima also eine lange Hand bei den Angelegenheiten der Dunya haben und

30

Artikel

eine Kurze bei dem, was ihr in ihrer Achirah nutzt? Gibt es eine, die Saudah, die Ehefrau des Propheten g und Mutter der Gläubigen, als Vorbild nimmt? Von `A´ischah i wurde überliefert: „Einige Frauen des Propheten g sagten zum Propheten g: „Welche von uns wird dir am schnellsten (nach dem Tod) folgen?“ Er sagte: „Diejenige, die die längste Hand von euch hat.“ So hatte Saudah beim Spenden die längste Hand von ihnen. Sie folgte dem Propheten g am schnellsten und liebte es zu spenden.“ [Überliefert bei Buchari und Muslim] Die Muslime sollen nicht denken, dass Allah c nur das wertvolle und viele annimmt, vielmehr kann ein (Silber) Dirham besser als 1.000 Dirham sein. Eine halbe Dattel, die jemand in der Dunya spendet, kann ihn vor dem Feuer in der Achirah bewahren. Von Al-Mundhir Ibn Dschalils Vater wurde überliefert, dass er sagte: „Wir waren eines Vormittags beim Gesandten Allahs c. Zu ihm kamen auch einige Leute, die nichts als Fetzen von Sackleinen um ihre Körper trugen. Und sie trugen umgehängte Schwerter. Fast alle von ihnen gehörten zum Stamm der Mudar. Als der Prophet g sah, in welch armseligem Zustand sie sich befanden, änderte sich sein Gesichtsausdruck. Er stand auf und ging in seine Kammer, kam sodann heraus und bat Bilal h, zum Gebet zu rufen. Dann rief dieser zum Gebet und sie beteten. Dann sprach er zu den Versammelten: „{Oh ihr Menschen! Fürchtet euren Herrn, Der euch aus einem einzigen Wesen erschaffen hat, und aus ihm erschuf Er seine Gattin, und aus beiden ließ

Er viele Männer und Frauen (sich auf Erden) ausbreiten. So fürchtet Allah, in Dessen Namen ihr einander ersucht, und wahrt die Verwandtschaftsbande (fest). Wahrlich, Allah wacht stets über euch.} [An-Nisa´: 1]“ Und dann las er noch einen Vers aus Surat Al-Haschr: „{Oh die ihr glaubt, fürchtet Allah, und jede Seele soll schauen, was sie für morgen vorausschickt. Fürchtet Allah. Allah weiß sehr wohl, was ihr tut.}“ Dann bat der Prophet g die Anwesenden: „Jeder von euch soll Sadaqah geben, von seinem Geld, seiner Kleidung, Getreide und Datteln, und wenn es nur eine halbe Dattel wäre.“ Da kam einer der Ansar und brachte einen schweren Sack, dessen Gewicht ihm Schwierigkeiten bereitete, ihn zu tragen; dann folgten andere, einer nach dem anderen, bis da zwei Haufen an Esswaren und Kleidung lagen. Dann sah ich, wie das Gesicht des Gesandten Allahs g wie Gold strahlte. Allahs Gesandter g sagte: „Wer auch immer eine gute Sitte in den Islam einführt, der wird dafür Lohn erhalten, und auch den Lohn für diejenigen, die ihm darin folgen, ohne dass diesen jedoch irgendetwas von ihrem Lohn abgezogen wird. Desgleichen wird derjenige, der eine üble Praxis in den Islam einführt, dafür bestraft werden, und auch für diejenigen, die es ihm gleichtun, ohne dass diesen irgendetwas von ihrer Strafe dafür erlassen wird.“ [Überliefert bei Muslim] Wenn also die Muslima beim Dschihad mit dem Schwert viel Gutes versäumt hat, da dies von Allahs Güte an die Männer ist, so ist da das gewaltige Tor des Dschihad mit dem Geld offen und wartet auf die Händlerinnen, welche eine nie verlorengehenden Handel mit ihrem Herrn betreiben. Scheich al-Islam Ibn Taymiyyah sagte in „Fatawa al-Kubra“: „Wer unfähig ist, den Dschihad mit seinem Körper auszuführen und für den Dschihad mit seinem Geld imstande ist, für den ist der Dschihad mit seinem Geld verpflichtend. Dies sagte Ahmad in der Überlieferung von al-Hakam. Das Gleiche sagte auch al-Qadhi in „Ahkam al-Qur´an“ bei Surat Baraa´ (at-Taubah) bei der Aussage Allahs: {Rückt aus, leicht oder schwer.} So ist es für diejenigen, die dazu imstande sind, verpflichtend auf Allahs Weg auszugeben. Und somit ist es

für die Frauen verpflichtend, den Dschihad mit ihren Geldern auszuführen, wenn es einen Überschuss gibt.“ Einige Frauen lagern das Gold sagend: „Vielleicht habe ich eines Tages kein Geld – natürlich für die Dunya –, so kann ich dieses Gold verkaufen.“ Jedoch verfolgte `A´ischah, die Mutter der Gläubigen i nicht die gleiche Vorgehensweise. `A´ischah spendete 70.000, während sie ihre Kleidung flickte. Vielmehr schickte ihr Mu´awiyyah h 100.000 Dirham, doch die Sonne jenes Tages ging nicht unter, bevor `A´ischah sie alle gespendet hat. Ihre Sklavin sagte zu ihr: „Wenn du nur mit einem Dinar von diesem Geld Fleisch gekauft hättest.“ Die Mutter der Gläubigen antwortete ihr: „Hättest du mir das gesagt.“ Dies war der Zustand der Mutter der Gläubigen und Gefährtinnen im Zusammenhang mit dem Spenden und Ausgeben auf Allahs Weg. Die Muslimischen Frauen, denen Allah von seiner Güte gewährt hat, sollten Proviant für die Wohnstätte der Ewigkeit sammeln, solange sie ein sicheres und leichtes Leben haben. Allah c sagt: {Und gebt aus von dem, womit Wir euch versorgt haben, bevor zu einem von euch der Tod kommt und er dann sagt: „Mein Herr, würdest Du mich doch auf eine kurze Frist zurückstellen! Dann würde ich Almosen geben und zu den Rechtschaffenen gehören.“ Allah wird aber keine Seele zurückstellen, wenn ihre Frist kommt. Und Allah ist Kundig dessen, was ihr tut.} [Surat al-Munafiqun: 10-11} Und unser letztes Bittgebet ist alles Lob gebührt Allah, dem Herrn der Welten und Segen und Frieden seien auf dem Propheten Muhammad, sowie auf seiner Familie und Gefährten allesamt.

31

Allah ehrte das Wissen und seine Leute, erhob ihren Wert und gab ihnen eine hohe Stellung. Allah der Erhabene sagte: {Allah bezeugt, dass es keinen Gott gibt außer Ihm; und (ebenso bezeugen) die Engel und diejenigen, die Wissen besitzen; der Wahrer der Gerechtigkeit. Es gibt keinen Gott außer Ihm, dem Allmächtigen und Allweisen} [Aal-Imran: 18] Al-Qurtubi sagte: „Gäbe es jemanden, der ehrenvoller als die Gelehrten ist, so hätte Allah ihn mit Seinem Namen und den Namen Seiner Engel verbunden, wie Er es mit den Namen der Gelehrten tat.“ [Al-Dschaami` li ahkam alQur´an] Aus diesem Grund verneinte Allah c die Gleichstellung der Gelehrten mit Anderen. Allah c sagte: {Sag: Sind etwa diejenigen, die wissen, und diejenigen, die nicht wissen, gleich? Doch bedenken nur diejenigen, die Verstand besitzen.} [Az-Zumar: 9] Und Er befahl, sie zu fragen, als Er sagte: {So fragt die Leute der Ermahnung, wenn ihr nicht wisst.} [An-Nahl: 43] Ist das Wissen jedoch, welches man meint, das bloße Auswendiglernen von Büchern, Aufzählen von Werken, Überprüfung von Schriftrollen, Kenntnis über die Aussagen und gewerbliches Verfassen? Nein und niemals!

32

Artikel

Die Gelehrten, welche Allah g gelobt und als Leute des Wissens bezeichnet hat, sind jene, die entsprechend dem Wissen handeln und es offen verkünden. Asch-Schatibi sagte: „Das Wissen, welches in der Schari`ah anerkannt ist, also jenes, dessen Leute Allah und Sein Gesandter äußerst gelobt haben, ist das Wissen, welches zur Tat verleitet.“ [Al-Muwafaqat] Also gibt es eine Verbindung zwischen dem Wissen und der Tat, so gibt es keine Tat ohne Wissen und kein Wissen ohne Tat. Die Tat, welche mit dem Wissen zusammenhängt, ist jene, welche die Furcht vor Allah hervorbringt. So bringt seine Furcht vor Allah ihn dazu, dass er aus Angst vor dem Zorn Allahs und Seiner Strafe die Wahrheit offenlegt. Allah g sagte: {Allah fürchten von Seinen Dienern eben nur die Wissenden.} [Fatir: 28] Von Ibn `Abbas k wurde überliefert, dass er sagte: „Diejenigen, die über Allah Wissen besitzen, das sind diejenigen, die Ihn fürchten.“ [AzZuhd von Ibn Dawud]. Und von Ibn Mas`ud h wurde überliefert, dass er sagte: „Das Wissen hängt nicht mit der Vielzahl an Überlieferungen zusammen, vielmehr ist das Wissen die Furcht (vor Allah).“ [Hilyat al-Awliya´] Ebenso gehört der Dschihad auf Allahs Weg zu den Taten, die mit dem Wissen zusammenhängen. Weil der Dschihad der Begleiter des Wissens ist, wie es im Hadith von Mu`awiyyah

h überliefert wurde, dass er sagte: „Ich hörte den Propheten g sagen: „Wem Allah Gutes will, dem gibt Er Verständnis über die Religion und eine Gruppe von den Muslimen wird bis zum Tage der Auferstehung nicht aufhören, siegreich auf der Wahrheit gegen ihre Gegner zu kämpfen.“ [Überliefert bei Muslim] Diese Verbindung im Hadith, weist auf den Zusammenhang zwischen dem Wissen und Dschihad hin und dass seine Leute die siegreiche Gruppe sind, denn nur durch das Wissen und den Dschihad kommt das Bestehenbleiben der Religion und Sieg der Wahrheit zustande. Dies war der Zustand der Gefährten j, welche die Wissendsten von der Ummah waren, denn sie knüpften das Wissen an den Dschihad an. Wer sich die Geschichten der Gefährten von den Auswanderern und Unterstützern anschaut, wird feststellen, dass viele von ihnen auf den Dschihad-Plätzen getötet wurden und somit das Wissen in die Tat umsetzten. Am Tage der Schlacht von Yamamah wurden viele der Gefährten getötet, welche Allahs Buch auswendig kannten. Als die Flagge fiel, nahm sie Salim, der Diener von Abu Hudhayfah h. Da sagten die Muslime: „O Salim, wir fürchten, dass wir von deiner Seite getroffen werden (indem die Flagge von dir fällt).“ Er antwortete: „Ein schlimmer Träger des Qur’ans bin ich, wenn ihr von meiner Seite getroffen werdet.“ Und er lief los und kämpfte bis er getötet wurde. Die Tabi`in und die restlichen Imame setzten dies fort, so nahmen sie an dem Ribat und den Dschihad-Plätzen teil, obwohl der Dschihad und Ribat in ihrer Zeit Fardh al-Kifayah war. Diese Imame von den Leuten des Hadiths und Zuhds haben am Ribat und Schießen genauso teilgenommen, wie sie am Überliefern teilgenommen haben. Von diesen sind al-Awza´i, `Abdullah Ibn Mubarak, Ibn al-Qasim, Abu Ishaq al-Fizari, Muchlid Ibn al-Hussayn, ´Ibrahim Ibn ´Adam, Hudhayfah al-Mar`aschi, Yusuf Ibn Asbaat und viele andere. Sie haben ihr Wissen durch den Ribat und Dschihad in die Tat umgesetzt. Vielmehr gab es von den Muhaddithin welche, die an den Fronten im Ribat blieben und nicht davon weggingen, wie Imam ´Isa Ibn Yunus. Aus diesem Grund sagten die zwei Imame Ibn al-Mubarak und Ahmad Ibn Hanbal und auch andere: „Wenn die Menschen Meinungsverschiedenheit haben, so schaut auf das, worauf die Leute der Kampffronten sind,

denn die Wahrheit ist mit ihnen, weil Allah sagt: {Diejenigen aber, die den Dschihad um Unsertwillen führen, werden Wir ganz gewiss Unsere Wege leiten.}“ Im Laufe der Geschichte findest du Gelehrten von den Leuten des Hadiths, die der Pflicht der Tat, Dschihad und offenem Verkünden der Wahrheit, nachgingen. Wie Scheich al-Islam Ibn Taymiyyah, der die Wahrheit offen verkündete und den Dschihad gegen die Mongolen führte. Bis zu der Zeit von Imam Muhammad Ibn `Abd al-Wahhab, der die Muschrikin auf der arabischen Halbinsel bekämpfte und den Dschihad gegen sie mit der Waffe und den Beweisen führte. Auch in unserer Zeit gibt es solche, durch die Allah das Wissen und `Aqidah widerbelebte, die mit der Wahrheit erschienen und die Wahrheit durch sie erschien. Sie gehörten zu denjenigen, die das Wissen mit dem Dschihad verbanden, wie der edle Scheich Abu Mus`ab Az-Zarqawi, Scheich Abu Anas asch-Schami, Scheich `Abdullah ar-Raschud, Scheich Abul Hassan al-Filastini und Scheich Abu Maysarah al-Gharib (möge Allah mit ihnen allen barmherzig sein). Wer also Wissen erlangt und nicht danach handelt, den verabscheut Allah und Sein Zorn befindet sich auf ihm, denn Allah ist auf die Juden zornig geworden und nannte sie „diejenigen, die Zorn erregt haben“, weil sie nicht entsprechend ihrem Wissen gehandelt haben. Der Erhabene sagte auch: {Welch schwerwiegende Abscheu erregt es bei Allah, dass ihr sagt, was ihr nicht tut.} [As-Saff: 3] Darin ist ein Aufzeigen der großen Abscheu Allahs und Seines Zornes auf denjenigen, der Wissen erlangt und nicht danach handelt. Genauso erklärt der Qur´an, dass wer Wissen erlangt und es verschweigt, verflucht ist, wie in der Aussage des Erhabenen: {Diejenigen, die verheimlichen, was Wir an klaren Beweisen und Rechtleitung hinabgesandt haben, nachdem Wir es den Menschen in der Schrift klargemacht haben, sie werden von Allah verflucht und auch von den Fluchenden.} [Al-Baqarah: 159] Von alldem erkennt man, dass die Leute des Wissens jene sind, die es tragen, danach handeln und offen verkünden.

33

Allah c bezeichnete denjenigen, der nicht entsprechend seinem Wissen handelt als unwissend, wie in Seiner Aussage c über die Gelehrten der Juden, als sie die Zauberei wählten und begehrten: {Und sie wussten doch, dass, wer es erkaufte, am Jenseits wahrlich keinen Anteil hätte. Fürwahr, wie schlimm ist das, wofür sie ihre Seelen verkauft haben, wenn sie Wissen hätten!} [Al-Baqarah: 102], hätten sie also Wissen gehabt, so hätten sie danach gehandelt, als sie jedoch nicht entsprechend ihrem Wissen handelten, wurden sie zu Unwissenden. Ebenso ist jemand auch kein Gelehrter, der nicht entsprechend seinem Wissen handelt, was die offene Verkündung der Wahrheit und den Dschihad anbelangt bzw. ihn verschweigt und die Wahrheit mit der Falschheit vermischt, vielmehr ist er ein stummer bzw. sprechender Satan. Die Leute des Wissens zählten die Leute der Bid`ah nicht zu den Gelehrten, wie Ibn `Abd al-Birr über die Mubdati`ah von Ahl al-Kalam sagte: „Die Leute des Fiqhs und Überlieferungen (Hadith) aus allen Ländern sind sich einig, dass die Ahl al-Kalam Leute der Bid`ah und

34

Artikel

Abweichung sind. Sie zählen bei allen nicht zu den Fuqaha´, vielmehr sind die Wissenden die Leute der Überlieferung…“ [Dschami´ Bayan al-`Ilm], wie ist es dann, wenn sie das sehen, womit die Ummah heute an Imamen des Kufrs heimgesucht wurde? Jeder, der in unserem späteren Zeitalter die Leute betrachtet, welche sich dem Wissen zuschreiben, wird feststellen, dass die meisten von ihnen keine Gelehrten sind und nicht unter die Leute des Wissens fallen, da sie die Pflicht der Umsetzung unterlassen. Sie haben die Wahrheit gegenüber den Tawaghit nicht offen verkündet, vielmehr verschwiegen sie die Wahrheit, vermischten sie mit der Falschheit und leiteten Allahs Diener fehl. Sie kennen die Ayat des Kampfes und Dschihads, jedoch wendeten sie sich vom Handeln danach ab, der Sunnah des Propheten g und der Vorgehensweise der Gefährten und ihren Nachkommen widersprechend. Du wirst feststellen, dass sie die Wortlaute der Schari`ah über Al-Walaa wal-Baraa gelernt haben, jedoch davon abwichen. Sie kennen die Ayat über die Verpflichtung der offenen Verkündung und Aufzeigen

der Wahrheit, jedoch verschwiegen sie sie. Sind das also diejenigen, die Allah als Leute des Wissens bezeichnet hat? Nein und niemals! Vielmehr sind sie Leute der Fehlleitung und ihnen wurde die Strafe versprochen, da sie die Umsetzung der Tat unterlassen und die Wahrheit verschwiegen haben. Wie ist es dann, wenn wir wissen, dass die meisten, die sich heute dem Wissen zuschreiben, dem Taghut gehorchen, loyal zu ihm sind und ihn gegen die Muwahhidin, die gegen ihn rebellieren, unterstützen. Das Urteil von jedem, der dies tut, ist in Allahs Buch und der Sunnah Seines Gesandten g bekannt. Somit sind Ibn Baz, Ibn Uthaymin, al-Fauzan, Aal asch-Scheich (von Heute), Muhammad Hassan, al-Huwayni, Hussayn Ya`qub, al-Qaradawi, Al-Buti, an-Nabulsi, al-Ghiryani, al-Maqdisi, Abu Qatadah, al-Hadduschi und al-Fahl keine Gelehrten. Wo ist ihr Handeln entsprechend dem Wissen? Wo ist ihr Offenkundigen der Wahrheit? Wo ist ihre Ablehnung des Schirk der Tawaghit? Wo ist ihr Kampf und Ribat? Wo ist ihr Aufzeigen der Wahrheit und Rechtleiten der Menschen? Wo ist ihre Abwehr der Kuffar-Offensiven, welche die Muslime angreifen? Oder sind sie mit deren Zufriedenheit zu Knütteln in den Händen der Tawaghit geworden, um die Mudschahidin zu schlagen und sie im Namen der Schari`ah und Religion auszulöschen? Sind diese also nichts Anderes außer Imame der Fehlleitung und Gelehrte des Taghuts? So lass dich weder von ihnen noch von ihrem Tragen von Wissen nicht täuschen, denn ihr Wissen ist ein Beweis gegen sie. Vielmehr ist ihr Tragen von Schari`ah-Wissen ähnlich wie das Tragen der Orientalisten vom Wissen. Einige der christlichen Orientalisten waren sogar sehr kompetent im Wissen über den Hadith, wie der sogenannte Arend Jan Wensinck, der ein niederländischer Orientalist war. Er verfasste das Buch „Das Lexikonindex für die Begriffe des prophetischen Hadith“. Ebenso hat der Orientalist Gösta Vitestam das Buch „Die Antwort auf die Dschahmiyyah“ von ad-Darami überprüft. Fallen also diese Orientalisten unter den Begriff der „Leute des Wissens“ und darf man sie als Gelehrte bezeichnen? Hat der Prophet g nicht berichtet, dass von den ersten Menschen, mit denen am Jüngsten Tag abge-

rechnet wird, „ein Mann, der Wissen erwarb, es weitergab und den Qur´an rezitierte, (zu Allah) gebracht wird. Er lässt ihn wissen, welche Gnade Er ihm gewährte und er erkennt sie. (Allah) fragt: „Was hast du damit gemacht?“ Er antwortet „Ich habe Wissen erworben und es weitergegeben, und ich rezitierte den Qur´an um Deinetwillen.“ (Allah) antwortet: „Du lügst. Vielmehr lerntest du, damit gesagt wird: Er ist ein Gelehrter, und rezitiertest den Qur´an, damit gesagt wird: Er ist ein Qur´an-Rezitator – was auch geschah.“ Dann wird befohlen, ihn auf seinem Gesicht fortzuziehen und ins Feuer zu werfen.“ [Überliefert bei Muslim] Wenn also die Verdorbenheit der Absicht des Gelehrten ihn ins Verderben stürzen lässt, wie ist es dann mit demjenigen, dessen Tat seinem Wissen widerspricht, er die Wahrheit verschweigt und die Menschen fehlleitet? Und wie ist es mit demjenigen, der loyal zum Taghut ist und seine Herrschaft unterstützt? Von Harim Ibn Hayyan wurde überliefert, dass er sagte: „Wehe euch vor den Frevler-Gelehrten!“. Dies erreichte dann `Umar Ibn al-Chattab h, sodann schrieb er ihm – mit Sorge gefüllt –: „Wer ist der Frevler-Gelehrte?“ Harim antwortete ihm: „…ein Imam, der Wissen ausspricht und gemäß Frevel handelt, sodann werden die Menschen verwirrt und fehlgeleitet.“ [Überliefert bei ad-Darami] Dies ist über den Frevler, wie ist es dann mit dem fehlgeleiteten, fehlleitenden und von der Religion ausgetretenen? Dadurch erkennen wir die Falschheit der Aussage mancher Unwissenden über jene, die sich dem Wissen zuschreiben: „Nimm sein Wissen und lasse seine Tat!“. Frage vielmehr nach seiner Tat, Offenkundigen der Wahrheit, Dschihad und Furcht vor seinem Herrn, genauso wie du über sein Wissen und Genauigkeit nachfragst. Erst dann erkennen wir den wahren Gelehrten, denn wer das Anvertraute in der Tat verrät, verrät es auch im Wissen. Und Allahs Segen und Frieden seien auf unserem Propheten Muhammad, sowie auf seiner Familie und seinen Gefährten allesamt.

35

Alles Lob gebührt Allah, Der denjenigen ehrt, der Ihm gehorcht und denjenigen erniedrigt, der sich Ihm widersetzt und Segen und Frieden seien auf demjenigen, der kurz vor der Stunde mit dem Schwert über die Köpfe der Tawaghit entsandt wurde. Um fortzufahren: Von der Religion ist es zwingend bekannt, dass Allah c seinen Dienern den Dschihad gegen die Kuffar, sowie ihre Tötung und Bekämpfung, wo auch immer sie sind, verpflichtet hat. So sagte Er b: {Wenn nun die Schutzmonate abgelaufen sind, dann tötet die Muschrikin, wo immer ihr sie findet, ergreift sie, belagert sie und lauert ihnen aus jedem Hinterhalt auf! Wenn sie aber bereuen, das Gebet verrichten und die Abgabe entrichten, dann lasst sie ihres Weges ziehen! Gewiss, Allah ist Allvergebend und Barmherzig.} [At-Taubah: 5] Und der Gesandte Allahs g sagte: „Mir wurde befohlen, dass ich die Menschen bekämpfe, bis 36

Spezial

sie bezeugen, dass es keinen Gott außer Allah gibt und dass Muhammad Sein Diener und Gesandter ist, das Gebet verrichten und die Zakah entrichten. Wenn sie dies tun, schützen sie ihr Blut und ihren Besitz vor mir, außer mit dessen Recht und ihre Abrechnung ist bei Allah.“ [Überliefert bei Buchari und Muslim von Ibn `Umar k] Asch-Schaukani r sagte: „Das Angreifen der Kuffar und Bekämpfen der Leute des Kufrs und Einladung zum Islam, Abgabe der Dschizyah oder Tötung ist in der Religion zwingend bekannt. Aus diesem Grund entsandte Allah Seine Gesandten und sandte Seine Bücher hinab. Der Gesandte Allahs g hörte nicht auf, seitdem Allah ihn entsandte bis Er ihn zu sich nahm, diese Sache zu seiner höchsten Priorität und von den wichtigsten Angelegenheiten zu machen. Die Beweise aus dem Qur´an und der Sunnah dafür sind so viele, sodass sie hier weder gänzlich, noch teilweise aufgeführt werden können. Und alles, was [in den Wort-

lauten der Schari`ah] gekommen ist, über das Zurückhalten der Hände von ihnen oder sie zu lassen, wenn sie die Bekämpfung unterlassen, wurde mit der Übereinstimmung der Muslime aufgehoben. Weil die Verpflichtung der Bekämpfung von Ihnen in jedem Zustand, wenn die Fähigkeit dazu besteht und man sie in ihren Ländern angreifen kann, besteht.“ [As-Sayl al-Dscharrar, 4/519] Dies ist, wenn sie keinen Kampf gegen uns anfangen, wie ist es dann, wenn sie unsere Länder angegriffen, bombardiert und die Männer, Frauen und Kinder darin getötet haben, mit dem Zweck die Etablierung von Allahs Urteilen auf der Erde zu verhindern? Allah erklärte das Blut der Kuffar grundsätzlich für erlaubt, ganz gleich ob sie kämpfen oder nicht. Wie Asch-Schaukani sagte: „Der Muschrik, ganz gleich, ob er kämpft oder nicht kämpft, sein Blut ist Halal, solange er ein Muschrik ist.“ [As-Sayl al-Dscharrar, 4/369] So sind sich die Fuqaha´ und Imame allesamt einig, dass es erlaubt ist, jeden Kafir-Harbi absichtlich zu töten, ganz gleich, ob er kämpft oder nicht kämpft. Genauso sind sie sich einig, dass es nicht erlaubt ist, die Frauen und Kinder der Muharibin-Kuffar absichtlich zu töten, da eindeutige, authentische Wortlaute der Schari`ah darüber gekommen sind. Jedoch sind sie sich über die Erlaubnis der absichtlichen Tötung von anderen Arten der Muharibin-Kuffar uneinig von jenen, über die sie uneinig waren, sind die Mönche, welche getrennt von den Menschen leben. An-Nauawi sagte: „Was die Älteren der Kuffar betrifft, wenn sie Leute sind, die eine Meinung (zum Kampf ) geben, werden sie getötet, ansonsten gibt es über sie und die Mönche eine Meinungsverschiedenheit. Malik und Abu Hanifah sagten, dass sie nicht getötet werden und das richtigere im Madhab von Asch-Schafi´i ist, sie zu töten.“ [Erklärung von Sahih Muslim, 12/48] Ebenso vertritt Ibn Hazm die Erlaubnis ihrer absichtlichen Tötung, so sagte er: „Es ist erlaubt, jeden von den Muschrikin zu töten, außer jene, welche wir erwähnt haben, seien es Kämpfer, Händler, Lohnarbeiter, der Ältere – ganz gleich, ob er eine Führungsrolle hat

oder nicht – Bauer, Bischoff, Priester, Mönch, Blinder oder Behinderter. Keiner von ihnen wird ausgenommen. Es ist, aber auch erlaubt, sie am Leben zu lassen. Allah c sagte: {Tötet die Muschrikin, wo immer ihr sie findet, ergreift sie, belagert sie und lauert ihnen aus jedem Hinterhalt auf! Wenn sie aber bereuen, das Gebet verrichten und die Zakah entrichten, dann lasst sie ihres Weges ziehen} So hat Allah jeden Muschrik mit der Tötung umfasst, außer wenn er Muslim wird.“ [Al-Muhalla, 7/297] Doch diejenigen, welche die Meinung des Verbotes der absichtlichen Tötung von Mönchen vertreten, haben dies damit bedingt, dass diese komplett von ihren Kuffar-Völkern isoliert und getrennt leben. Wenn sie sich mit ihnen vermischen, selbst wenn nur in den Kirchen, werden sie getötet. Dies ist wegen dem, was von Yahya Ibn Sa`id überliefert wurde, dass Abu Bakr as-Siddiq h Armeen nach Schaam entsandte. Sodann ging er mit Yazid Ibn Abi Sufyan raus, der ein ´Amir von einer dieser Armeen war. So sagte Yazid zu Abu Bakr as-Siddiq h: „Entweder du reitest (auch) oder ich steige ab!“ Doch Abu Bakr h sagte zu ihm: „Du wirst weder absteigen, noch werde ich reiten, denn ich zähle diese Schritte von mir auf Allahs Weg.“ Danach sagte er zu ihm: „Du wirst Leute vorfinden, die von sich behaupten, sich für Allah eingesperrt zu haben, so lasse sie und das, wofür sie behaupten, sich eingesperrt zu haben. Und du wirst Leute vorfinden, welche die (Haare) Mitte ihrer Köpfe rasiert haben. So schlage das, was sie rasiert haben, mit dem Schwert!...“ [Überliefert bei Malik, Al-Bayhaqi und Ibn `Abd al-Birr] Ibn `Abd al-Birr sagte: „Abu `Umar sagte: „Diesen Hadith überlieferte Sufyan Ibn Uyaynah von Yahya Ibn Sa`id, wie es von Malik überliefert wurde. Als er dann zu seiner Aussage kam „so lasse sie und das, wofür sie behaupten, dass sie sich eingesperrt haben“, sagte Sufyan: „Damit sind die Mönche gemeint.“ Er sagte: „Und du wirst Leute vorfinden, welche die (Haare) Mitte ihrer Köpfe rasiert haben. So schlage das, was sie rasiert haben, mit dem Schwert!“ Sufyan sagte: „Damit sind die Priester gemeint.“„“ [Al-Istidhkar, 5/28]

37

Ibn al-`Arabi sagte: „Drittens: Die Mönche: Unsere Gelehrten sagten, dass sie weder getötet, noch versklavt werden, vielmehr wird für sie das gelassen, wodurch sie leben können, von ihrem Vermögen. Und dies geschieht, wenn sie getrennt von den Leuten des Kufrs leben, aufgrund der Aussage Abu Bakrs h zu Yazid Ibn Abi Sufyan: „Du wirst Leute vorfinden, die von sich behaupten, dass sie sich für Allah eingesperrt haben.“ Wenn sie aber mit den Kuffar in deren Kirchen sind, werden sie getötet.“ [Ahkam al-Qur´an, 1/149] Al-Qurtubi sagte bei seiner Deutung der Aussage des Erhabenen: {Und kämpft auf Allahs Weg gegen diejenigen, die gegen euch kämpfen, doch übertretet nicht! Allah liebt nicht die Übertreter.} [Al-Baqarah: 190]: „Drittens: Die Mönche werden weder getötet, noch versklavt, vielmehr wird für sie das gelassen, womit sie von ihren Vermögen leben können. Und dies geschieht, wenn sie getrennt von den Leuten des Kufrs leben, aufgrund der Aussage Abu Bakrs h zu Yazid Ibn Abi Sufyan: „Du wirst Leute vorfinden, die von sich behaupten, sich für Allah eingesperrt zu haben“. Wenn sie aber mit den Kuffar in deren Kirchen sind, werden sie getötet.“ [Tafsir al-Qurtubi, 2/347] Ibn al-Humam al-Hanafi sagte: „In (dem Buch) „al-Siyar al-Kabir“ steht, dass der Mönch in seiner Klause und die Leute der Kirche, welche sich mit den Menschen nicht vermischen, nicht getötet werden. Wenn sie sich aber mit ihnen vermischen, werden sie getötet, wie es bei den Priestern der Fall ist. Genauso wird der Verrückte, welcher (von seiner Verrücktheit) aufwacht, sobald er aufwacht, getötet, selbst wenn er nicht kämpft.“ [Die Erklärung von Fath al-Qadir, 5/454] Ad-Dusuqi al-Maliki sagte: „Was die Mönche der Kirchen betrifft, welche sich mit ihnen vermischen, so werden sie getötet.“ [Haschiyat ad-Dussuqi, 2/176] Diesbezüglich gibt es eine wichtige Aussage von Ibn `Arafah al-Maliki, in der er sagte: „Es wurde verboten, sie zu töten, da sie von den Leuten ihrer Religion getrennt und isoliert leben und da sie vom Bekriegen der Muslime fernbleiben und nicht aufgrund einer Vor38

Spezial

züglichkeit von dem, was sie tun. Vielmehr sind sie aufgrund der Gewaltigkeit ihres Kufrs von Allah entfernter als andere.“ [Haschiyat ad-Dusuqi, 2/176] Was aber Scheich al-Islam Ibn Taymiyyah betrifft, so gibt es von ihm eine wunderbare Erläuterung dieser Angelegenheit, so sagte er: „Die Mönche, über deren Tötung und Abnahme der Dschizyah von ihnen die Gelehrten stritten, sind jene, welche im Hadith genannt wurden, der von dem Chalifah (Nachfolger) des Gesandten Allahs g Abu Bakr as-Siddiq h überliefert wurde, worin er zu Yazid Ibn Abi Sufyan sagte, als er ihn als ´Amir zur Eroberung von Schaam schickte: „Du wirst Leute vorfinden, die von sich behaupten, sich für Allah eingesperrt zu haben, so lasse sie und das, wofür sie behaupten, sich eingesperrt zu haben. Und du wirst Leute vorfinden, welche die (Haare) Mitte ihrer Köpfe rasiert haben. So schlage das, was sie rasiert haben, mit dem Schwert!“. Dies, da Allah sagt: {Bekämpft die Anführer des Kufrs - für sie gibt es ja keine Eide -, auf dass sie aufhören mögen.} [At-Taubah: 12] Er (Abu Bakr) verbot die Tötung von diesen, da sie Leute sind, welche isoliert von den Menschen leben und sich in Klausen einsperren. Sie unterstützen die Leute ihrer Religion bei keiner Sache, in der es einen Schaden für die Muslime gibt und vermischen sich nicht mit ihnen in ihrer Dunya. Vielmehr begnügt sich der eine von ihnen mit dem, womit er am Leben bleibt. So stritten die Gelehrten über deren Tötung, genauso wie sie über die Tötung von jenen, welche die Muslime weder durch Hand, noch Zunge schaden, wie der Blinde, der Ältere und dergleichen, ob sie wie die Frauen und Kinder sind oder nicht. Die Allgemeinheit (der Gelehrten) sagt, dass nur jene, welche ihnen beim Kampf unterstützen, getötet werden, ansonsten sind diese wie die Frauen und Kinder. Andere wiederum sagen, dass der bloße Kufr, das ist, was die Tötung erlaubt und dass die Frauen und Kinder nur ausgenommen wurden, da sie zum Besitz (für die Muslime) werden. Was aber den Mönch betrifft, der die Leute seiner Religion durch Hand und Zunge un-

terstützt, wie, dass er eine Anweisungsrolle im Kampf spielt oder sie auf irgendeiner Art anspornt, so wird dieser mit der Einstimmigkeit der Gelehrten getötet, wenn die Macht über ihn erlangt wird, selbst wenn er isoliert lebt. Wie ist es dann mit jenen (Mönchen), die wie die restlichen Christen leben, sich mit den Menschen vermischen und Geld durch Handel, Landwirtschaft und Gewerbe verdienen. Sie unterscheiden sich von den anderen nur durch das, was ihren Kufr verhärtet und sie zu Anführern des Kufrs macht, wie die Anbetung durch das Unreine, Unterlassen von Heirat und Fleisch und das Tragen von Kleidung, welche ein Symbol für den Kufr darstellt. Vor allem, da sie diejenigen sind, welche die Religion der Christen durch das, was sie von ungültigen Täuschungen ausüben, aufrechterhalten. Die Bedingung für den Mönch bei ihnen ist nur die Unterlassung der Heirat. Dieser kann auch ein Bischoff oder Priester von den Anführern des Kufrs sein, deren Befehle und Verbote sie einhalten. Es ist ihnen gestattet, Geld zu verdienen, genauso wie die restlichen Menschen. Bei diesen streiten die Gelehrten nicht, dass sie es von den Christen am meisten verdienen, im Krieg getötet zu werden, und die Abnahme der Dschizyah von ihnen ist im Frieden, und dass sie unter die Anführer des Kufrs fallen, über die Abu Bakr as-Siddiq h das sagte, was er sagte und danach Allahs Aussage rezitierte: {Bekämpft die Anführer des Kufrs}… Sagt dann etwa ein Wissender, dass die Anführer des Kufrs, welche die allgemeinen Menschen von Allahs Weg abhalten, die Gelder der Menschen durch Falschheit unterschlagen und damit zufrieden sind, dass sie zu Herren statt Allah genommen werden, nicht getötet, nicht bekämpft werden und die Dschizyah von ihnen nicht genommen wird, obwohl sie von den allgemeinen Menschen genommen wird, die weniger Schaden in der Religion haben und weniger Geld besitzen? Keiner, der weiß, was er sagt, würde sowas sagen.“ [Madschmu` al-Fatawa, 660-661]

Von dem, was bereits folgte, sehen wir, dass die Tötung der Mönche, welche sich mit den Menschen in ihren Kirchen vermischen, und Priester unter den Dschihad gegen die Kuffar und Tötung der Anführer des Kufrs, wie Allah befahl und zu dem Er anspornte, fällt und nicht wie die Prediger an den Toren von Dschahannam von den Agenten der Kreuzzügler sagen. So o du Mudschahid, wo auch immer du bist, töte die Kuffar, wo auch immer du sie findest, seien sie sogenannte Zivilisten oder Militärangehörige. Ergreife sie und töte sie, ganz gleich ob sie von der Allgemeinheit der Kuffar oder von den Anführern des Kufrs von den Pfarrern, Priestern, Bischöfen oder Päpsten sind. Töte sie und berate dich mit niemanden darüber und dein Schlachtruf sollte sein: „Niemals lasse ich den Kreuzdiener und Unterstützer des Taghuts davonkommen!“ Nehme dir die Worte des edlen Scheichs Abu Muhammad al-Adnani (möge Allah ihn annehmen) zu Herzen, wo er sagt: „Wisset, dass eure Operationen gegen die sogenannten „Zivilisten“, uns lieber und nützlicher sind, da sie ihnen (den Kuffar) mehr Schmerzen bereiten und sie mehr abschrecken.“ Folge deinen Brüdern, welche dir auf diesem Weg vorangegangen sind, seien es jene, die die Kuffar in Paris massakrierten, jener, der die Kuffar in Nizza überfuhr oder jene Brüder, die einen der Anführer des Kufrs in einer französischen Kirche abschlachteten. Diese Brüder haben die Herzen der Muwahhidin geheilt, die Kreuzzügler terrorisiert und Heuchler erzürnt. So möge Allah sie reichlich belohnen. O Mudschahid, ergreife deinen Feind von den Kuffar und räche Allahs Religion und deine Geschwister und erinnere dich an deinen Lohn, den Allah c, den der Prophet g verkündete, als er sagte: „Ein Kafir und sein Töter werden niemals im Feuer vereint.“ [Überliefert bei Muslim] Und unser letztes Bittgebet ist, alles Lob gebührt Allah, dem Herrn der Welten.

39

ABU NU`MAAN YANTAARI Š Der edle Gefährte `Abdullah Ibn Salam h genoss unter seinen Freunden hohes Ansehen. Als er dann Muslim wurde, sagte er zum Propheten g: „O Gesandter Allahs, die Juden sind wahrlich ein Volk der Lüge! Wenn sie von meinem Übertritt zum Islam erfahren, bevor du sie über mich befragst, dann werden sie über mich Lügen erzählen.“ Kurz darauf kamen die Juden und `Abdullah ging ins Haus. Der Gesandte Allahs, Allahs Segen und Friede auf ihm, sagte: „Was für ein Mensch unter euch ist `Abdullah Ibn Sallam?“ Sie erwiderten: „Er ist der Beste und Sohn des Besten unter uns. Er ist aber auch der Kundigste und Sohn des Kundigsten unter uns!“ Der Gesandte Allahs g sagte: „Was meint ihr, wenn er den Islam annähme?“ Die Juden sagten: „Möge Allah ihn davor bewahren!“ Da kam `Abdullah aus dem Haus und trat ihnen entgegen, indem er sagte: „Aschhadu alla ilaha illa-llah, wa aschhadu anna Muhammad rasulu-llah“ Die Juden entgegneten: „Er ist der Schlechteste unter uns und Sohn des Schlechtesten unter uns.“ Und sie fuhren fort, übel von ihm zu sprechen.“. `Abdullah sagte: „Dies ist, was ich befürchtete, O Gesandter Allahs!“ [Überliefert bei al-Buchari] 40

Schuhada´

Dies ist die Wesensart der Juden überall. Es ist die Art und Weise derjenigen, die ihre falsche Methode annehmen, die Wahrheit arrogant abzulehnen und sich gegen ihre Leute zu verschwören, weil sie neidisch sind, die Wahrheit in irgendjemanden außer ihnen selbst zu sehen. Scheich Abu Nu`maan Yantaari r war ein seltener Menschentyp. Er suchte nach der Wahrheit und dem Weg der Rechtleitung. Als er die Wahrheit fand, kümmerte er sich weder um seine Stellung unter seinen Leuten noch was er von ihnen an Hinterlistigkeit und Verleumdung zu erwarten hatte. Stattdessen ging er als ein Gläubiger weiter, arbeitete wie er sollte, rief die Menschen zur Wahrheit auf und hatte Geduld, wenn ihm aufgrund dessen Schaden zugefügt wurde. Er war an der Gründung des Dschihad in Somalia beteiligt. Nicht nur das, mit Ausnahme war er einer seiner prominenten Anführer und anerkannten Ritter. Er bekämpfte die Abtrünnigen und Kreuzzügler, wurde mehrere Male verletzt, wie auch mit Gefängnis, Hunger und Vertreibung auf Allahs Weg heimgesucht. Aber am Ende seiner siegreichen Reise, wurde er

hinterhältig durch diejenigen getötet, die ihn gestern als den Besten und den Sohn ihres Besten ansahen. Als er erst einmal wegging, um sich der Karawane der Chilafah anzuschließen, wurde er zu ihrem Angriffsziel, genauso setzten sie seinen Wert herab und griffen seine Ehre an und am Ende fielen sie ihm in den Rücken, nachdem er ihnen Sicherheit, Schutz und Unterstützung gewährte. Baschir Adam Fili, bekannt als Abu Nu`maan Yantaari wurde 1390 n. H. im Dorf Dschadudi Sakua geboren und seine Abstammung geht auf die Familie Yantar vom Rahawiyyin-Stamm zurück. Er verließ sein Dorf, um nach Wissen zu streben, den Qur´an in dem Dorf Hakaraka in dem Bay-Gebiet zu lernen. Er zog dann in die Stadt Baidoa um, um sich dem Dar al-Hadith und dann dem Schari`ah-Institut im Gebiet Luuq anzuschließen, wo er auch eine Militärausbildung in den Lagern der „Islamischen Union“ zur Zeit der Milizen-Regierung in Somalia erhielt. Er zog dann später in die Stadt Sakua um, um als ein Verkünder und Prediger und Lehrer der Schari`ah-Wissenschaften zu arbeiten. Dies führte ihn zu einem Zusammenstoß mit denjenigen, die die Stadt kontrollierten, den Sufi-Muschrikin und den Anführern der Stammesmilizen. Allah bewahrte ihn, nachdem sie versuchten, ihn zu ermorden, indem sie auf ihn schossen als er einen Vortrag an einer Straße hielt. Nach den Ereignissen vom 11. September ging der Scheich zu den Schlachtfeldern. Er fing an Scheich Adam Haschi ´Ayro r bei der Gründung des „Huda-Lagers“ in seinem Heimatsort, (Dorf Dschadudi) zu helfen. Er arbeitete darin als Prediger und Lehrer für die Auszubildenden. Später ging er zum Kamboni-Lager, um sein militärisches Wissen und Dschihadi-Erfahrung zu erweitern. Er wurde dann zu einem Amir und Schari`ah-Beauftragten für eines der Dörfer in Kamboni ernannt, nämlich Borkabo.

Mit der Lancierung der Sahwat in Mogadischu unter einem „Anti-Terrorismus-Bündnis“, sandten ihn die Mudschahidin zu seinem Heimatsort, um „al-Huda-Lager“ wiederzueröffnen, welches eine wichtige Quelle zur Versorgung der Mudschahidin in Mogadischu wurde. Er nahm dann mit „Islamische Gerichte-Union Bewegung“ an der Eroberung der Stadt Kismayo teil und arbeitete bis zum Einmarsch der kreuzzüglerischen äthiopischen Armee in Somalia weiter in den Reihen der Gerichte, wo er an der berühmten Schlacht von Eidali teilnahm und darin verwundet wurde. 1427 n. H. mit der Wiederkehr der Kampfes gegen die äthiopische Armee, nahm er r wieder an den Kämpfen teil, wo die Kreuzzügler ihn festnahmen, nachdem er einige Operationen ausgeführt hatte. Er wurde nach Addis Abeba, der äthiopischen Hauptstadt, transferiert, um in einem ihrer Gefängnisse für zwei Jahre zu sitzen, nachdem er sechs Monate in einem Gefängnis in Mogadischu verbracht hat. Vor seiner Entlassung aus dem Gefängnis, wurde die „Harakat asch-Schabab“ gegründet und fing an die Streitkräfte der afrikanischen Union und ihre abtrünnigen Agenten zu bekämpfen. Nach seiner Entlassung nahm er am Kampf mit der Bewegung teil, die ihn zum Wali von Lower Dschuba ernannte. Während dieser Zeit war er nicht nachlässig gegenüber den Problemen der Muslime außerhalb Somalias. Der Scheich war ein aktiver Unterstützer des Islamischen Staates und rief die Leute dazu auf ihn zu unterstützen und zu beschützen. Nach der Erklärung der Wiederkehr der Chilafah war er einer seiner ersten Unterstützer und derjenigen, die danach trachteten, sich ihm anzuschließen, was er auch am Ende vom Muharram 1437 n. H. tat. Er hielt seine Bay`ah an Amirul-Mu´minin nicht geheim, vielmehr offenkundigte er sie mit einer Entschlossenheit, wie die von `Umar Ibn al-Chattab h, die kriminelle Führung der „Harakat 41

asch-Schabab“ herausfordernd. Diese bedrohte jeden, der ihre Fraktion verlassen und sich der Gemeinschaft der Muslime und ihres Imams anschließen wollen. Die Kriminellen, welche die Bay`ah an den Agenten des pakistanischen Geheimdienstes Achtar Mansur schwuren und fanatisch für ihre Fraktionen sind, welche die Muslime spalteten, haben den Scheich nicht in Ruhe gelassen. Sie kannten seine Stellung in Somalia im Allgemeinen und insbesondere unter den Schabab-Kämpfern. Denn er war ein Mudschahid, ein Gelehrter, ein Murabit und einer der Begründer des Dschihad in Somalia und bildete Generationen von Mudschahidin aus. Folglich verschworen sie sich, um ihn zu ermorden. Er ahnte ihre Absicht, aber es kümmerte ihn nicht. Stattdessen machte er sich daran, die Soldaten dazu aufzurufen, sich der Gemeinschaft der Muslime anzuschließen. Sie planten ihn zu töten und es bedeutete für sie nichts, dass er ein Muslim war, noch sein langjähriger Dschihad, noch seine Errungenschaften in den Schlachten gegen die Feinde der Religion, noch seine Geduld inmitten der Drangsal auf dem Wege Allahs. Sie sahen in ihm nur das, was die Juden in `Abdullah Ibn Salam h gesehen haben. So töteten sie ihn. Nicht nur das, sie prahlten sogar damit, verkündeten es in der Öffentlichkeit, pflanzten in die Seelen ihrer Soldaten Angst vor der Führung der Bewegung zu haben und zeigten ihnen, dass sie sich nicht um das Vergießen von unantastbaren Blut scheren, wenn dies mit ihren beschränkten Interessen zusammenhängt. Die Geschichte seiner Ermordung r ist ein lebendes Beispiel für die Hinterhältigkeit gegenüber den Soldaten des Islamischen Staates, welche zu einer Quelle des Stolzes für die al-Qa´idah und ihre Sahwat-Verbündeten wurde.

42

Schuhada´

Nachdem er seine Bay`ah an Amirul-Mu´minin und seinen Aufruf der Leute, sich der gesegneten Karawane der Chilafah anzuschließen, verkündete, sandte die Führung der „Harakat asch-Schabab“ eine Gruppe von ihren Spionen, die den Scheich persönlich kannten, um sich mit ihm zu treffen, behauptend, dass sie Amirul-Mu´minin die Bay`ah geben wollen. Der Scheich akzeptierte ein Treffen mit ihnen, zahlte im voraus ihre Reisekosten, empfing sie auf die beste Art und Weise und hielt vor ihnen eine Predigt, sie an Allah erinnernd und sie anspornend, dem Imam der Muslime die Bay`ah zu geben. Er war sogar ein freigebiger Gastgeber, denn er schlachtete ein Schaf, um sie zu speisen. So aßen sie von seinem Essen und er vertraute ihnen sein Leben und das seiner Gefährten an, indem er ihre Waffen mit ihnen ließ. Sein Lohn von ihnen war somit Hinterhältigkeit und Heimtücke. Scheich Abu Nu`maan ging, um sich mit zwei seiner Brüder auszuruhen. Er beauftragte drei andere, seine Gästen zu bedienen. Die Übertreter schlichen sich in sein Schlafquartier und töteten ihn und seine Gefährten, töteten auch die Brüder, die in ihrem Dienst waren. Nur einer überlebte, weil er zum Brunnen gegangen war, um ihnen Wasser zu holen. Die Täter eilten zu ihren Meistern, um ihnen die Nachricht über den Mord des Scheichs, mitzuteilen. Scheich Abu Nu`maan r wurde getötet, aber der Baum der Chilafah in Somalia verkümmerte und starb nicht, wie es sich die Juden des Dschihad wünschten. Vielmehr wuchs und blühte er, durch Allahs Gnade, auf. Die Brüder der Scheich, seine Soldaten und Studenten kommen immer noch, um sich der Karawane der Chilafah anzuschließen. Ihr Zusammentreffen und Dschihad wird, mit Allahs Erlaubnis, Früchte des Ruhms und Tamkin hervorbringen.

43

– Wilayat al-Barakah Die Soldaten der Chilafah haben einige Dörfer und weite Gebiete, südlich von der Stadt Schaddadi eingenommen, nachdem sie mehr als 124 Abtrünnige getötet, Dutzende verletzt und Waffen und Fahrzeuge erbeutet haben. Die Soldaten der Chilafah haben sich der Stadt Schaddadi durch einen schnellen Angriff genähert, welcher nur wenige Stunden andauerte. Nach nur zwei Stunden vom Beginn der Offensive brachen die Reihen der Abtrünnigen zusammen, was dazu führte, dass die Mudschahidin mehrere Dörfer in der Umgebung der Stadt einnahmen. Die Soldaten des Islamischen Staates begannen ihren Angriff am Mittwoch (den 20. Dhul-Qa`dah), indem sie die Stellungen der abtrünnigen PKK im Dorf Kischkisch Dschubur, in dem sich die Abtrünnigen verschanzt hatten, mit schweren Waffen bombardierten. Dies schlug die Abtrünnigen in die Flucht, woraufhin die Mudschahidin ins Dorf gelangten und es einnahmen. Die Soldaten der Chilafah führten ihren Vorstoß weiter und schafften es, in den südlichen Teil des Dorfes `Azzawi zu gelangen. In der gleichen Zeit wurden die Wege der Murtaddin von der Stadt Schaddadi in Richtung des Dorfes von Inghimasi-Gruppen abgeschnitten. Somit wurden die Abtrünnigen im Dorf `Azzawi belagert und der Istischhadi Abu Mus`ab Swidan detonierte seine Autobombe in der Nähe der Schule, welche die Abtrünnigen als zweite Verteidigungslinie führten. Dabei wurden mehrere getötet und verletzt. 44

Nachrichten

Westlich von Schaddadi hat der Istischhadi Abu Yunus seine Autobombe inmitten einer Ansammlung der abtrünnigen PKK im Dorf Hamadat detoniert. Dies führte zur Tötung und Verletzung von mehreren Abtrünnigen und zur Einnahme des Dorfes durch die Mudschahidin. Des Weiteren stieß eine Gruppevon Inghimasiyyin zum Safiyyah Hügel, westlich des Dorfes Kischkisch Dschubur, in dem sich die Abtrünnigen gut verschanzt hatten, vor. Bevor es überhaupt zu Gefechten kam, ergriffen die Abtrünnigen ergriffen die Flucht. Allah gewährte den Soldaten des Islamischen Staates den Sieg und sie brachen die Verteidigungslinie der abtrünnigen PKK in weniger als zwei Stunden, während der Feind komplett zusammenbrach. Daraufhin griffen die Mudschahidin Gebiete der Abtrünnigen tief in ihrem Herrschaftsgebiets an. So griffen sie die Dörfer Scheich Uthman und `Adlah an. Dies stellte eine große Gefahr für die Abtrünnigen dar, die damit begannen ihre Truppen in der Wüste in der Nähe des Dorfes `Azzawiyah, nördlich vom Safiyyah Hügel, zu versammeln. Während sie sich versammelten, griff sie der Istischhadi Abu Qudamah an und verfolgte sie, bis er sein Auto inmitten ihrer Kolonne detonierte. Nach diesem schnellen Zusammenbruch der PKK, fürchteten die Kreuzzügler den kompletten Zusammenbruch der Abtrünnigen und die Erreichung der Stadt Schaddadi durch die Mudschahidin. So eilten ihre F16, B52 und E10,

Kampfjets und Bomber, begleitet von Drohnen, ihnen zur Hilfe und fingen an, die Dörfer, welche die Mudschahidin eingenommen hatten, systematisch zu bombardieren. Nach Dutzenden Luftschlägen wurden einige Dörfer komplett zerstört, vor allem das Dorf Kischkisch Ziyanat, woraufhin sich die Mudschahidin aus einigen Dörfern zurückzogen. Die Soldaten des Islamischen Staates nutzten ihre Fähigkeit, den Gefechtsschwerpunkt von einem Gebiet in das andere zu verlagern, als Manöver, um die Luftschläge zu meiden. So fingen sie an, in einem Gebiet zuzuschlagen, dann aufzuhören und in einem anderen Gebiet zuzuschlagen, wodurch die Fähigkeit der Kreuzzügler-Kampfjets geschwächt wurde. Die Soldaten der Chilafah stürmten das Dorf Albu Salman, westlich von Schaddadi. Der Angriff begann durch einen Istischhadi, der eine Ansammlung von Abtrünnigen verfolgte, welche dann aus dem Dorf flüchteten, als sie die Autobombe sahen. Der Bruder verfolgte sie bis außerhalb des Dorfes und kehrte dann wohlauf zurück. Daraufhin nahmen die Mudschahidin das Dorf ein und erbeuteten einen Allradpickup mit einem 14.5 Maschinengewehr, sowie einen Munitions-LKW und ein Hummer Fahrzeug. Gleichzeitig griffen einige Soldaten der Chilafah Ansammlungen der Abtrünnigen im Dorf `Inad in der Nähe von Schaddadi an. Der Istischhadi Bruder, Abul Bara Muhasan, detonierte dabei seine Autobombe unter einer Ansammlung von den Fahrzeugen der Abtrünnigen auf einem Stützpunkt im Dorf, woraufhin der Stützpunkt komplett zerstört wurde. Diese Operationen führten zur Tötung von etwa 124 Abtrünnigen, Verwundung von weiteren Dutzenden und der Festnahme von Dreien von ihnen. – Wilayat Halab Bei einer speziellen Operation gegen die gemeinsame Operationszentrale der abtrünnigen PKK und Kreuzzügler im Wohngebiet vom al-Faruq Damm, die als eine schwerbewachte amerikanische Basis und Operationszentrale zur Leitung der Kämpfe in Manbidsch gilt, haben am Freitag (den 15. Dhul-Qa`dah) fünf Inghimasiyyin

das Gebiet angegriffen. Sie lieferten sich von der Morgendämmerung bis zum Nachmittag schwere Gefechte mit den Abtrünnigen darin. Die amerikanischen Kampfjets schritten ein und führten mehrere Luftschläge aus, um die Abtrünnigen zu unterstützen. Genaue Angaben über das Verlustausmaß der Abtrünnigen konnten nicht gemacht werden. Das Wohngebiet vom al-Faruq Damm wurde zuvor am 7. Dhul-Qa`dah von sieben Inghimasiyyin angegriffen. Bei dem Angriff wurden 41 Kämpfer der abtrünnigen PKK und US-Soldaten getötet und verletzt. Am gleichen Tag (Freitag, den 15. Dhul-Qa`dah) haben vier Soldaten der Chilafah einen Angriff auf die abtrünnige PKK im Dorf Zahr al-`Amarah, nördlich der Stadt Manbidsch ausgeführt. Schwere Gefechte waren die Folge, bei denen die Inghimasiyyin leichte Waffen und Handgranaten zum Einsatz brachten. Dabei wurden sechs Abtrünnige der PKK und ein US-Soldat getötet. Des Weiteren wurden 46 Abtrünnige getötet, 22 weitere verletzt und mehrere Fahrzeuge von ihnen am Dienstag (19. Dhul-Qa`dah) zerstört, 45

zum Einen, nachdem sie in ein Minenfeld nördlich von Manbidsch geraten sind und zum Anderen, infolge eines Angriffs auf ihre Stellungen, südlich von Manbidsch. Die Abtrünnigen der PKK erlitten in den darauffolgenden Tagen weitere Verluste, nachdem vier Märtyreroperationen ihre Stellungen in der Nähe der Ortschaft Chafsah und in der Umgebung von der Stadt Manbidsch getroffen haben. Dies führte zur Tötung von etwa 70 von ihnen. – Wilayat al-Dschunub Eine Anzahl von Soldaten des Islamischen Staates starteten am Montag (den 25. Dhul-Qa`dah) einen Angriff auf eine große Ansammlung der Rafidhi Haschd-Miliz in Karbela in der Wilayat al-Dschunub. Laut einer internen Quelle (von An-Naba) haben vier Soldaten der Chilafah mit ihren Sprengstoffgürteln, leichten Waffen und Handgranaten eine Ansammlung der Murtaddin in der Stadt `Ayn al-Tamr, westlich von Karbela gestürmt und lieferten sich ein Feuergefecht, wobei nicht weniger als 100 getötet und Dutzende von ihnen verwundet wurden. Die Inghimasi Brüder übernahmen danach die Kontrolle über ein Viertel der Stadt und lieferten sich fünf Stunden lang ein ununterbrochenes Gefecht mit den Rafidhi Haschd-Milizen, wobei drei von ihnen ihre Sprengstoffgürtel inmitten einer Gruppe von Rafidha zündeten, was zu Toten und Verwundeten führte. Der vierte Bruder wurde während den Gefechten getötet, wir bitten Allah, sie allesamt anzunehmen. – Wilayat al-Anbar Letzten Montag (den 18. Dhul-Qa`dah) wurde ein US-Vertragspartner südlich von der Stadt Ramadi durch einen Sprengsatz getötet und weitere verletzt. Medien zitieren den abtrünnigen “Bürgermeister” von ar-Ramadi Ibrahim al-`Ausadsch, dass “ein amerikanischer Vertragspartner getötet und ein weiterer, beim Versuch einen Sprengsatz im Gebiet al-Mal`ab, westlich von Ramadi zu entschärfen, verwundet wurde.“

46

Nachrichten

In diesem Zusammenhang sagte die britische Botschaft in Bagdad am selben Tag, dass ein Brite in der Stadt Ramadi, beim Versuch einen Sprengsatz, der von den Soldaten der Chilafah platziert wurde, zu entschärfen, getötet wurde. Es ist auch anzumerken, dass die Amerikaner und Briten einer Firma angehören (Dschanus), welche darauf spezialisiert ist, Minen zu entfernen, und sie ist eine Firma, die einen Vertrag mit der Rafidhi Regierung hat, die Minen, die von Soldaten der Chilafah bei Kämpfen in Ramadi gelegt wurden, zu entfernen. Dies spielte eine große Rolle dabei, die Rawafidh große Verluste erleiden zu lassen.

– Wilayat Didschlah Heftige Gefechte fanden zwischen den Soldaten des Islamischen Staates und der Rafidhi Armee in der Nähe der Städte Qayyarah und Schirqat statt. Die Soldaten der Chilafah schaften es, den Murtaddin schwere Verluste von Leben und Ausrüstung zuzufügen. Hunderte von ihnen wurden getötet und 70 verschiedene Fahrzeuge, darunter vier Abrams Panzer, zerstört. Am Dienstag (den 12. Dhul-Qa`dah) erlitt die Rafidhi Armee, infolge von Angriffen der Soldaten des Islamischen Staates auf ihre Stellungen in der Nähe der Stadt Qayyarah schwere Verluste. Dutzende von den Murtaddin wurden getötet und fünf Panzer, vier Hummer Fahrzeuge, zwei Soldatentransporter, ein BMP Fahrzeug, fünf Soldatenfahrzeuge und zwei Stützpunkte zerstört. Die Operationen der Soldaten der Chilafah gegen die Ansammlungen der Rafidhi Armee und Milizen gingen währenddessen weiter. So führten fünf Soldaten der Chilafah drei Märtyreroperationen gegen Stellungen der Murtaddin im Südwesten von Schirqat aus. Dies führte zur Tötung und Verletzung von Dutzenden von ihnen, sowie der Zerstörung von 27 Fahrzeugen. Danach führten die Kampfjets der amerikanischen Kreuzzügler, sowie ihre Artillerie, die auf dem Flugwaffenstützpunkt Qayyarah stationiert ist, gewaltige Luftschläge gegen die Stadt aus und es fanden starke Bombardierungen durch die Helikopter der Rafidhi Armee statt. Die Rafidhi Armee schaffte es mit der starken Luft- und Artillerieunterstützung in die Stadt einzumarschieren und die Kontrolle darüber zu erlangen.

Am nächsten Tag folgten in den Dörfern Malha, Abid as-Sail und al-Hadr-Kreuzung drei weitere Märtyreroperationen. Diese Märtyreroperationen führten zur Tötung und Verletzung von Hunderten der Rafidi Armee und ihrer Milizen, sowie der Zerstörung von etlichen Fahrzeugen. – Philippinen Die Soldaten der Chilafah haben am Samstag (den 23. Dhul-Qa`dah) 30 Gefangene befreit, darunter auch Mudschahidin, nachdem sie eines der Gefängnisse in der Stadt Marawi stürmten. Die Agentur Amaq bestätigte, dass 30 Soldaten der Chilafah das Gefängnis in Marawi stürmten und es durch Allahs Güte schafften, 30 Inhaftierte zu befreien, unter ihnen befanden sich Soldaten des Islamischen Staates und ihre Ehegattinnen, und alles Lob gebührt Allah. Die Soldaten des Islamischen Staates erbeuteten bei dem Angriff leichte Waffen und schafften es, Polizeiautos der philippinischen Kreuzzügler zu verbrennen.

Hingegen haben die Soldaten des Islamischen Staates vier Abrams Panzer beschädigt und 16 Hummer Fahrzeuge, einen Bagger, ein Kojar, ein gepanzertes Fahrzeug und ein Silvador Fahrzeug zerstört. Des Weiteren beschädigten sie zwei Soldatentransporter am Rande der Stadt Qayyarah und töteten und verwundeten Dutzende Angehörige der Rafidhi Armee und ihrer Milizen. Infolge eines Angriffs, den die Mudschahidin mit vier Märtyreroperationen gegen die Stellungen der Rafidah südwestlich von Schirqat begonnen haben, stiegen die Verluste der Rafidhi Armee am Samstag (den 23. Dhul-Qa`dah). 47

Die Agentur fügte hinzu, dass die Ausführer des Angriffs und die befreiten Gefangenen sich nun ohne Verletzungen an sicheren Orten befinden. Anzumerken sei auch, dass Anfang des Monats auf der Insel Basilan einige Angehörige der kreuzzüglerischen philippinischen Armee, infolge von Gefechten mit den Soldaten der Chilafah, getötet und verletzt wurden, sowie auch ein Kampfflugzeug der kreuzzüglerischen Armee, beim Versuch Stellungen der Mudschahidin zu bombardieren, beschädigt wurde. – Somalia Die Soldaten des Islamischen Staates starteten am Donnerstag (den 14. Dhul-Qa`dah) einen Angriff auf eines der Stellungen der afrikanischen Koalitionstruppen in der somalischen Stadt Mogadischu. Die Agentur Amaq sagte, dass die Stürmung der Stellung der Soldaten der afrikanischen Koalition im Gebiet (Arbu`) in im Umland von der Stadt Mogadischu stattfand, ohne dass die Agentur die Resultate dieses Angriffes erwähnte. Man muss anmerken, dass die Soldaten des Islamischen Staates zwei verschiedene Angriffe auf abtrünnige Mitglieder des somalischen Sicherheitsapparates im vergangenen Schawwal in den Städten Baydawa und Mogadischu ausführten. Dabei wurden mehrere Murtaddin getötet und verwundet. – Russland Zwei Soldaten des Islamischen Staates haben am Donnerstag (den 14. Dhul-Qa`dah) östlich von Moskau russische Polizisten angegriffen, woraufhin es Tote und Verletzte unter ihnen gab. Die Agentur Amaq berichtete, dass die zwei Soldaten der Chilafah `Uthman Mardalov und

48

Nachrichten

Salim Israilov Angehörige der russischen Kreuzzüglerpolizei im Gebiet Balischicha, östlich von Moskau angegriffen haben. Sie töteten und verwundeten einige von ihnen, bevor sie durch die Kugeln der russischen Sicherheitsbeamten getötet wurden, möge Allah sie beide annehmen. Der erste Angriff dieser Art in Moskau, war nicht der erste Angriff auf die russischen Kreuzzüglertruppen. Schon zuvor haben die Mudschahidin in der Wilayat al-Qauqaz die russische Armee mehrmals angegriffen, woraufhin mehrere Soldaten getötet und verwundet wurden. Diese Operationen stellen eine große Herausforderung für die Tawaghit, sowie einen großen Schlag gegen ihre Sicherheitsvorkehrungen, dar. Sie decken die wiederholten Lügen der russischen Regierung auf, in denen sie behaupteten, die „terroristischen“ Gruppen in Qauqaz ausgelöscht zu haben. Ebenso erlitten die russischen Truppen, welche nach Schaam gekommen sind, um die Nusayri Armee im Kampf gegen den Islamischen Staat zu unterstützen, große materielle und menschliche Verluste. Erst vor kurzem wurde ein russischer Kampfhelikopter abgeschossen und fünf russische Soldaten, unter denen sich ein Militärberater befand, in Wilayat Hims getötet. Jedoch war der größte Schlag der Soldaten der Chilafah gegen das kreuzzüglerische Russland die Sprengung des Passagierflugzeuges über der Wilayat Sayna´, welches mehr als 220 russische Kreuzzügler an Bord hatte. Man muss auch anmerken, dass der Operationsanstieg der Soldaten des Islamischen Staates mehr Druck auf die russische Regierung und

ihre Agenten ausübt, weil Russland, vor allem nach ihrer Unterstützung des Nusayri Regimes durch Luft- und Bodentruppen, einen großen wirtschaftlichen Tiefpunkt erleidet.

onstruppen ist, im Gebiet al-Mansurah in `Adan mit einer Autobombe angegriffen hat. Allah erleichterte ihm, sein Ziel trotz der Sicherheitsbarrikaden und strengen Sicherheitsvorkehrungen der Abtrünnigen in diesem Gebiet zu erreichen.

– Wilayat Tarablus Die eskalierten Kämpfe zwischen den Soldaten des Islamischen Staates und den von Amerika unterstützten abtrünnigen Milizen der “Einheitsregierung” gehen weiter, während die menschlichen Kapazitäten der Murtaddin weiterhin erschöpft werden, da Dutzende von ihnen getötet und verwundet worden sind.

Man sollte auch anmerken, dass es nicht das erste Mal ist, dass die Soldaten des Islamischen Staates ein Armeerekrutierungszentrum des Taghuts Hadi angreifen. Schon zuvor hat ein Istischhadi im Monat Scha`ban ein Rekrutierungszentrum im Gebiet Hur Maksur im Zentrum von `Adan angegriffen, was zu der Tötung und Verletzung von etwa 100 Abtrünnigen führte.

Am Dienstag (den 12. Dhul-Qa`dah) fanden in der Stadt starke Gefechte, welche von zwei Märtyreroperationen begleitet wurden, statt. Das Medienbüro der Wilayat Tarablus berichtete, dass Gefechte zwischen den Mudschahidin und Murtaddin im zweiten Bezirk stattfanden. Dabei schafften es zwei Istischhadis ihre Autobomben inmitten der Ansammlung der Murtaddin, welche von Amerika aus der Luft aus und auf dem Boden unterstützt werden, zu sprengen. Dies führte zur Tötung und Verwundung von mehr als 70 Murtaddin der „Einheitsregierung“, sowie Zerstörung eines Panzers, Soldatentransporter, zwei gepanzerten Fahrzeugen und mehreren Allradfahrzeugen. Die Verluste der abtrünnigen „Einheitsregierung“ beschränkten sich nicht nur darauf. Am Donnerstag (den 14. Dhul-Qa`dah) wurden 40 Murtaddin infolge von zwei Märtyreroperationen im Gebiet Zahir, westlich von der Stadt Sirte getötet. – Wilayat `Adan Abyan Die Soldaten des Islamischen Staates haben am Montag (den 25. Dhul-Qa`dah) ein Armeerekrutierungszentrum des Taghuts Abd-Rabbuh Mansur Hadi in der Stadt `Adan angegriffen, was zu der Tötung von etwa 60 Murtaddin führte. Das Medienbüro der Wilayat `Adan Abyan erklärte, dass der Istischhadi Abu Sufyan al-Adani (möge Allah ihn annehmen) ein Rekrutierungszentrum der Regierung des Taghuts Hadi, welche loyal zu den abtrünnigen arabischen Koaliti49

50

Artikel

51

52

Artikel

1

The people of falsehood constantly attempt to make the deaths of righteous men and their slayings by the enemies of Islam – the mushrikin and the apostates – into a sign foretelling the breaking of the muwahiddin. But those fools do not realize that Allah  has ordained for each soul its set term before He created the heavens and the earth. Allah  said, “And each nation has its set term. They can neither delay it for an hour nor advance it” (Al-A’raf 34). In this decree, all people are equal, including prophets and righteous people as well as disbelievers and tyrants. Those fools do not realize that Allah  preserves His religion however He wills, and this religion will remain established and will not be damaged by

2 2

the death of any person. If it would have been damaged by anything, it would have been by the death of the Prophet  and those of his noble Companions. But the religion remained long after their departure, as Allah established its foothold and spread it on the earth. He preserved it and employed His righteous slaves in its service. “He loves them and they love Him; humble to the believers and mighty against the disbelievers, they wage jihad for His cause and do not fear the blame of any blamer” (Al-Maidah 54). As for the learned who revere Allah as He should be revered, worshiping Him as He should be worshiped, when one of the righteous from among them die, they remind their

brothers of what Abu Bakr as-Siddiq  said to his companions, “Whoever worshiped Muhammad, then verily Muhammad has died. And whoever worshiped Allah, then verily Allah is alive and does not die” (Reported by al-Bukhari from ‘Aishah and Ibn ‘Abbas). As for the mujahidin in Allah’s cause – and they are the elite of His creation, those of His slaves whom He has chosen to become martyrs and whom He subjects to favorable tests – then the death of their leaders and commanders who stormed ahead of them into battle, running head first into hardships for their religion, only increases their firmness and determination in fighting the enemies of Allah. The words of the mujahidin are like those of Anas Ibn an-Nadhr  to the Companions of Allah’s Messenger , when he found them, on the Day of Uhud, encumbered by hearing the mushrikin claiming to have killed the Messenger of Allah . He said, “Why do you sit?” They said, “Allah’s Messenger has been killed!” He said, “So what will you do in this life after him? Stand and die upon that for which Allah’s Messenger  has died!” Then he faced the enemy and fought until he was killed (Sirat Ibn Hisham). This is the way of the muwahhidin in every time and place. Whenever a generation of them passes, another generation follows, holding the banner of tawhid overhead while plunging anew into the battle for Islam, which continues to be waged against shirk and its people. The slogan of each of them is, “Stand and die upon that for which your brothers in faith before you have died.” The killing of our persevering brothers who preceded us, like Shaykh Abu Muhammad al-‘Adnani  will not harm Islam at all, as it is preserved by Allah , just as it will never harm our brothers. We consider them to be those who emerged as fighters for Allah’s cause, seeking shahadah without turning back. Allah said about them, “And do not consider those who were killed for Allah’s cause as dead – rather, they are alive. They are provided for with their Lord, rejoicing in what Allah has bestowed upon them of His bounty, being cheerful of those who have yet to join them, that they shall have no fear, nor shall they grieve; cheerful of a blessing and grace from Allah

The Crusade rs’ re joicing ove r Shayk h az-Zarqawi’s de at h was short-live d

and that Allah will not let the reward of the believers be lost” (Al ‘Imran 169-171). By Allah’s permission, their slaying will not harm the Islamic State as long as it proceeds upon Tawhid and the Sunnah. Men shall continue to be employed by Allah to frustrate the kuffar, thereby healing the hearts of a believing people, just as Allah employed those who established its foundations and raised its bases, until it reached, by Allah’s grace, what it has reached today of dignity and empowerment. When the mushrikin and murtaddin rejoiced over the killing of Shaykh Abu Mus’ab az-Zarqawi , the thought did not enter their minds that Allah would employ from the soldiers and brothers of the Shaykh those who would rub their noses into the ground and infuriate their hearts, just as He employed Shaykh Abu Muhammad al-‘Adnani . Today, they rejoice over the killing of Shaykh Abu Muhammad al-‘Adnani . However, they shall shed many tears when Allah places over them – by His permission – one of the many soldiers and brothers of Abu Muhammad who will inflict them with a far worse torment. “And surely Allah will support those who support Him. Truly, Allah is Strong and Mighty” (Al-Hajj 40). 3

Indeed, all praise is due to Allah. We praise Him and seek His help. Whomsoever Allah guides there is none to misguide, and whomsoever Allah leaves to stray there is none to guide. I testify that there is no god except Allah alone, who has no partner, and that Muhammad is His slave and Messenger . As for what follows: The purpose of this series is to clarify the reality of Islam and the necessity of the Jama’ah. We ask Allah to grant both us and you understanding of Islam and to keep us firm in the Jama’ah of the Muslims. Allah  said, “This day I have perfected for you your religion and completed My favor upon you and have approved Islam as the religion for you” (Al-Maidah 3). He  also said, “Indeed, the religion with Allah is Islam” (Al ‘Imran 19). He  also said, “And whoever desires other than Islam as a religion - never will it be accepted from him, and he, in the Hereafter, will be among the losers” (Al ‘Imran 85). Thus, the religion which Allah is pleased with for the people and other than which He does not accept from them is Islam. Its reality, both linguistically and religiously, is: salamah, meaning ikhlas, and istislam to Allah, meaning submission to Him. Abul-‘Abbas Ibn Taymiyyah  said, “Islam is to submit to Allah alone, and the term Islam encompasses istislam (submission) as well as having ikhlas (sincerity) in this istislam to Allah … So whoever does not submit to Him is not a Muslim, and whoever submits to other than Him the same as he submits to Him is not a Muslim, and whoever submits to Him alone is a Muslim, as in the Quran, ‘Yes [on the contrary], whoever submits his face in Islam to Allah while being a doer of good will have his reward with his Lord. And no fear will there be concerning them, nor will they grieve’ (Al-Baqarah 112). He also said, ‘And who is better in religion than one who submits himself to Allah while being a doer of good and follows the religion of Ibrahim, inclining toward truth? And Allah took Ibrahim as an intimate friend’ (An-Nisa 125)” (An-Nubuwwat).

4

He  also said, “The Islam which is the religion of Allah and for which He revealed His books and sent His messengers … is that the slave surrenders to Allah, the Lord of the creation, submitting (istislam) to Him alone without making any partners for Him, and becoming exclusively for Him (salamah) such that he takes Him as his deity without taking other than Him as a deity, as is clarified by the best of speech and the main pillar of Islam, the testimony of ‘la ilaha illallah.’ And it has two opposites: kibr [haughtiness] and shirk. For this reason, it was reported that Nuh  ordered his sons with ‘la ilaha illallah’ and ‘subhanallah,’ and forbade them from arrogance and shirk (Reported by Ahmad from ‘Abdullah Ibn ‘Amr) … This is because the one who is too haughty to worship Allah does not worship Him and therefore does not submit to Him, and the one who worships Him and also worships other than Him is making partners for Him and he is therefore not exclusively for Him. Rather, he has shirk towards Him. And the word ‘Islam’ comprises both istislam and salamah, meaning ikhlas” (Al-Fatawa), “and both the mustakbir [the haughty person who does not worship Allah] and the mushrik are not Muslims” (An-Nubuwwat). Thus, a person cannot be a Muslim except by adhering to Islam in both of these aspects, so whoever doesn’t submit to Allah – such as one who abandons all actions or forcefully resists some of the manifest, mutawatir rulings – is nothing but a kafir, and whoever isn’t exclusively for Allah – such as one who worships the prophets and the righteous, whether blindly following others or having misunderstandings – is nothing but a mushrik, even if he prays, fasts, and claims that he is a Muslim. These realities are manifested by the testimony of “la ilaha illallah.” Abul-‘Abbas Ibn Taymiyyah  said, “The ‘ilah’ is the one who is worshiped and obeyed” deserving so (Taysir al-‘Aziz al-Hamid), thus there is none deserving worship or obedience except Allah. This statement encompasses the meanings of both salamah and istislam, and it is the da’wah of all the prophets and messengers to their peoples and nations. Abul-‘Abbas Ibn Taymiyyah  said, “The word ‘Islam’…has two meanings. The first is the common religion which He sent all the prophets with – to worship Allah alone, not making any partners for Him – as the texts of the Book and the Sunnah indicate that their religion was the same. The second meaning is that which Muhammad  was specified with … And it (i.e. Islam) has two levels. The first level is those words and deeds manifested externally, and they are the five pillars. The second level is that this manifestation conforms with one’s interior” (Al-Fatawa). These five pillars, which represent the reality of Islam in speech and action, both outward and inward, were clarified by Allah’s messenger  through his statement, “Islam has been built upon five matters: Testifying that there is no god but Allah and that Muhammad is His messenger, establishing the prayer, giving the zakah, performing hajj to the sacred house, and fasting Ramadan” (Report-

ed by al-Bukhari and Muslim from Ibn ‘Umar). Another narration states, “Islam has been built upon five matters: Making tawhid of Allah…” (Reported by Muslim from Ibn ‘Umar). Another narration states, “Islam has been build upon five matters: Worshiping Allah and disbelieving in anything [worshiped] besides Him…” (Reported by Muslim from Ibn ‘Umar). Thus, the Islam with which the Shari’ah of Muhammad  was specified was not an Islam without salamah and istislam to Allah. Rather, the five pillars were legislated so that the individual could become exclusively for Allah and submit to Him by adhering to tawhid, following the Messenger , and performing the pillars. Ishaq Ibn Rahawayh  said, “The Murjiah went to extremes to the extent that one of their statements became, ‘Whoever abandons the prayer, the fast of Ramadan, the zakah, the hajj, and abandons all other obligations, without denying their obligatory status, we do not make takfir of him and his matter is deferred to Allah thereafter since he acknowledges [the obligatory status of these deeds].’ These are the Murjiah concerning whom there is no doubt” (Masail Harb al-Kirmani). Furthermore, Allah has clarified the relationship between salamah and istislam in many ayat in His book, including His command to fight the mushrikin. He  said, “But if they repent, establish prayer, and give zakah, then they are your brothers in religion; and We detail the verses for a people who know” (At-Tawbah 11). After reciting this ayah, al-Fudayl Ibn ‘Iyad  said, “Allah  has made repentance from shirk be both through speech and action, via the establishing of prayer and the offering of zakah. The people of Ray [those who prefer their opinions to many ahadith of the Prophet ] said, ‘Neither the prayer nor the zakah nor any of the obligatory deeds are from iman,’ thereby fabricating a lie against Allah  and opposing His Book and the Sunnah of His Prophet . If it were really as they claim, Abu Bakr  would not have fought the apostates!” (As-Sunnah – ‘Abdullah Ibn Ahmad). The Sahabah  had consensus that there is no Islam without submission, so they made takfir of the one who abandons the prayer due to laziness, as he is one who has completely abandoned action. They also made takfir of those who withheld the zakah, as they had resisted with force an obvious and clear-cut law of the Shari’ah. The extreme Murjiah opposed them in this (in that there is no Islam without submission), thus they were unaware of the reality of the Islam Allah is pleased with as a religion for the people. Likewise, the Sahabah  had consensus that there is no Islam without salamah, so they made takfir of the category of apostates who went back to worshiping idols – and they were idols that had been made in the image forms of the righteous – and they did not consider any of the following to be impediments for making takfir of the individuals: The peoples’ recent withdrawal from Jahiliyyah, the emergence of liars claiming prophethood, or the usurping of the Muslims’ lands by the apostates resisting zakah with force. The modern-day Jahmiyyah opposed them in this, going against the statement of the Messenger , “Whoever dies knowing ‘la ilaha illallah’ 5

will enter Jannah” (Reported by Muslim from ‘Uthman). Thus, the building of Islam cannot be without these pillars, and whoever makes light of any one of these pillars, then the building could collapse on him at any moment. If it collapses, he is to be killed in the Dunya by the sword before his torment in the Fire of the Hereafter. Allah’s Messenger  said, “Whoever changes his religion, kill him” (Reported by al-Bukhari from Ibn ‘Abbas). The greatest of these pillars, however, is the first pillar, without which a person’s Islam can never be correct, and that is the testimony of tawhid, the testimony of “la ilaha illallah,” that there is none deserving worship or obedience except Allah, and it encompasses tawhid of worship, tawhid of lordship, and tawhid of names and attributes. Abul-‘Abbas Ibn Taymiyyah said, “‘La ilaha illallah’ affirms that He is singled out in ilahiyyah (godhood), and ilahiyyah encompasses the excellence of His knowledge, His power, His mercy, and His wisdom. It includes the affirmation of His benevolence towards His slaves. This is because the ilah (god) is the maluh, and the maluh is the one who is deserving of being worshiped, and the fact that He is deserving of worship is due to what He possesses of attributes which necessitate that He be the one who is loved utmost and submitted to fully” (Taysir al-‘Aziz al-Hamid). The testimony of “la ilaha illallah” is the testimony of believing in Allah and disbelieving in taghut, to worship Allah alone and disbelieve in all others besides Him, and it is the millah of Ibrahim  whom we were commanded to follow and who said to his people, “Indeed, we are innocent of you and whatever you worship besides Allah. We have disbelieved in you, and there has manifested between us and you animosity and hatred forever until you believe in Allah alone” (Al-Mumtahanah 4). Imam Muhammad Ibn ‘Abdil-Wahhab  said, “[Islam] is to submit to Allah with tawhid and obedience, and to disavow shirk and its people” (Thalathatul-Usul). Thus, it is salamah and istislam. An individual cannot be a Muslim without worshiping Allah alone and disbelieving in all others worshiped besides him, as clarified by the hadith of the five pillars: “Islam has been built upon five matters: Worshiping Allah and disbelieving in anything [worshiped] besides Him” (Reported by Muslim from Ibn ‘Umar). So there is no Islam without worship of Allah (istislam) and there is no Islam without disbelieving in the taghut (salamah). An individual is not saved from the filth and impurity of shirk and its people as long as he does not disbelieve in the tawaghit of his era, their shirk, and those who commit this shirk, such as the apostate partisans of democracy, nationalism, and manmade laws. Included among them are the candidates and voters in the elections and referendums from the so-called “Islamic” parties, as well as those who refer to the courts of manmade laws for judgment under the pretext of maslahah and necessity. Also included are the soldiers and supporters of taghut such as their military recruits and “scholars.” Also included is the 6

The de pose d Egyptian taghut , Mohame d Morsi

“Murtadd Brotherhood” group and its parties, factions, and sister organizations, which have denied tawhid, the Shari’ah, wala and bara, and jihad, and have resisted adhering to these tenets, mocked them, waged war against them, and supported the Crusaders and the tawaghit in waging war against them. Rather, it is obligatory on the Muslim to manifest his disbelief in all of these apostates as much as he is able to, with his pen and tongue, and his sword and spear, thereby following the two khalils of Allah (Muhammad and Ibrahim ), may the best of blessings and peace be upon them both, and it is Allah’s help that is sought, reliance is upon Him, and there is no power or might except by Allah. Part 2 In the last part of this series we clarified that the reality of Islam linguistically and religiously is salamah, meaning ikhlas, and istislam, meaning submission to Allah. And from that which is compulsory on an individual to know is that Allah  has obligated upon the people – both as groups and individuals – salamah and istislam. So He made it obligatory upon them to rule by His law alone, seek His judgment alone, take to account anyone who breaks His law, and fight anyone who resists any part of it, such that they fight all the people on account of this religion over both of these meanings – salamah and istislam – and do not leave off fighting them for as long as they do not willingly adhere to the laws of Islam, unless they forcibly accept the jizyah and submit to the rule of Islam (if they are from those from whom jizyah may be taken).

Allah  said, “And when the sacred months have passed, then kill the mushrikin wherever you find them and capture them and besiege them and sit in wait for them at every place of ambush. But if they should repent, establish prayer, and give zakah, let them [go] on their way. Indeed, Allah is Forgiving and Merciful” (At-Tawbah 5). He  also said, “But if they repent, establish prayer, and give zakah, then they are your brothers in religion; and We detail the verses for a people who know” (At-Tawbah 11). He  also said, “Fight them until there is no fitnah and the religion is for Allah. But if they cease, then there is to be no aggression except against the oppressors” (Al-Baqarah 193). He  also said, “And fight them until there is no fitnah and the religion is completely for Allah. And if they cease - then indeed, Allah is Seeing of what they do” (Al-Anfal 39). He  also said, “Those who believe fight in the cause of Allah, and those who disbelieve fight in the cause of taghut. So fight against the allies of Shaytan. Indeed, the plot of Shaytan has ever been weak” (An-Nisa 76). He  also said, “Fight those who do not believe in Allah or in the Last Day and who do not consider unlawful what Allah and His Messenger have made unlawful and who do not adopt the religion of truth from those who were given the Book - [fight] until they give the jizyah willingly while they are humiliated” (At-Tawbah 29).

into parties with neither a jama’ah nor an imam. “Indeed, Allah loves those who fight in His cause in a row as though they are a [single] structure joined firmly” (As-Saff 4). Furthermore, the single row and the consolidation of the religion do not come about without wala and bara. Allah  said, “The believing men and believing women are allies of one another. They enjoin what is right and forbid what is wrong and establish prayer and give zakah and obey Allah and His Messenger. Those – Allah will have mercy upon them. Indeed, Allah is Exalted in Might and Wise” (At-Tawbah 71). He  also said, “And those who disbelieved are allies of one another. If you do not do so, there will be fitnah on earth and great corruption” (Al-Anfal 73). He  also said, “And if it were not for Allah checking [some] people by means of others, the earth would have been corrupted, but Allah is full of bounty to the creation” (Al-Baqarah 251). He  also said, “O you who have believed, whoever of you should revert from his religion Allah will bring forth [in place of them] a people He will love and who will love Him [who are] humble toward the believers, mighty against the disbelievers; they wage jihad for the cause of Allah and do not fear the blame of a critic. That is the favor of Allah; He bestows it upon whom He wills. And Allah is all-Encompassing and Knowing” (AlMaidah 54).

And the Prophet  commanded to fight the people until they adhere to the manifest pillars of Islam. He  said, “Indeed, the head of the matter is to testify that there is no god but Allah, alone and without partner, and that Muhammad is His slave and messenger. The foundation of this matter is to establish the prayer and give the zakah, and its peak is jihad in the path of Allah. I have been commanded to fight the people until they establish the prayer, give the zakah, and testify that there is no god but Allah, alone and without partner, and that Muhammad is His slave and messenger. If they do so, they have found refuge and protected their blood and wealth, except by its right, and their reckoning is upon Allah” (Report by Ahmad from Mu’adh). He  also said, “I have been commanded to fight the people until they testify that there is no god but Allah and that Muhammad is Allah’s messenger, and they establish the prayer and give the zakah. If they do so, they have protected their blood and their wealth from me, except by its right, and their reckoning is upon Allah” (Reported by al-Bukhari and Muslim from Ibn ‘Umar).

This jama’ah which has been obligated upon the Muslims is the Qurashi khilafah that Hudhayfah Ibn al-Yaman  was ordered to adhere to, and it is built upon pillars just as Islam is built upon pillars. The Prophet  said, “And I command you with five matters that Allah has commanded me with: Listening, obeying, jihad, hijrah, and jama’ah, for indeed he who splits from the jama’ah so much as a hand span has removed the noose of Islam from his neck until he returns, and whoever calls by the call of Jahiliyyah is from the people of Hell.” A man said, “O Messenger of Allah, even if he prays and fasts?” He said, “Even if he prays and fasts. So call by the call of Allah who has named you Muslims, believers, and slaves of Allah” (Reported by at-Tirmidhi from al-Harith al-Ash’ari). Therefore, the Jama’ah of the Muslims which we have been ordered to cling to, adhere to, and bite onto with our molars, and without which the rule of Islam is not manifested in the land, is built upon five pillars after the pillars of Islam: Hijrah, listening, obeying, jama’ah, and jihad, and there is no listening, obeying, or jama’ah without bay’ah and an imam, there is no hijrah without iwa and nusrah (giving refuge and support), and there is no jihad without i’dad (preparation), ribat, and qital (fighting).

Likewise, his khalifah, Shaykhul-Islam Abu Bakr as-Siddiq  gave a similar order, for Handhalah Ibn ‘Ali Ibn al-Asqa’ reported that Abu Bakr  dispatched Khalid Ibn al-Walid  and ordered him to fight the people over five matters, and that if anyone abandoned any one of the five, he should fight him over it just as he would fight over all five: To testify that there is no god but Allah and that Muhammad is His slave and messenger, establish the prayer, pay the zakah, fast Ramadan, and perform the hajj” (As-Sunnah – al-Khallal; Tarikh al-Islam – adh-Dhahabi). And the obligation is that the Muslims fight the mushrikin under a single banner, not divided and split

The rightly-guided khalifah, ‘Umar Ibn al-Khattab  said, “Indeed, there is no Islam except with jama’ah, and there is no jama’ah except with imarah (leadership), and there is no imarah except with obedience” (Sunan adDarimi). And due to the importance of the Jama’ah of the Muslims for the manifestation of the religion of Islam, the da’wah to its pillars immediately followed the da’wah to the pillars of Islam. The Prophet  said, “Go forth and at7

fought with you - they are of you” (Al-Anfal 74-75). And due to the importance of the Jama’ah of the Muslims, the Prophet  warned against leaving it. He  said, “Whoever leaves obedience, splits from the Jama’ah and then dies, dies a death of jahiliyyah” (Reported by Muslim from Abu Hurayrah). He  also said, “Whoever sees from his leader something he dislikes then let him be patient, for indeed he who splits from the Jama’ah so much as a hand span and then dies, then it is a death of jahiliyyah” (Reported by al-Bukhari and Muslim from Ibn ‘Abbas). He  also said, “Whoever retracts his hand from obedience will meet Allah on the Day of Judgment without an argument [in his favor], and whoever dies without a bay’ah, dies a death of jahiliyyah” (Reported by Muslim from Ibn ‘Umar).

tack in the name of Allah, for the cause of Allah. Fight he who disbelieves in Allah. Attack and neither steal from the war booty, nor commit treachery, nor mutilate a corpse, nor kill an infant. When you meet your enemy from the mushrikin, call them to three matters and accept whichever of them they agree to and withhold from fighting them: Call them to Islam. If they agree, accept it from them and withhold from fighting them. Then call them to perform hijrah from their land to the land of the muhajirin, and inform them that if they do that then they will enjoy the same rights and have the same obligations as the muhajirin. If they refuse to perform hijrah, then inform them that they will be like the Bedouins of the Muslims; they will be subject to the rule of Allah, which the believers are subject to, and they will have no share in the war booty and spoils unless they wage jihad with the Muslims” (Reported by Muslim from Buraydah). This was the ruling of hijrah to the city of Allah’s Messenger  from a land whose people had embraced Islam, so how then of those who are content with residing among the mushrikin? Allah’s Messenger  said, “The Muslims are not accountable for one who resides among the mushrikin in their lands” (Reported by at-Tabarani and al-Bayhaqi from Jarir Ibn ‘Abdillah). Allah  said, “Indeed, those who have believed and performed hijrah and fought with their wealth and lives in the cause of Allah and those who gave shelter and support - they are allies of one another. But those who believed and did not perform hijrah - for you there is no guardianship of them until they perform hijrah. And if they seek help of you for the religion, then you must help, except against a people between yourselves and whom is a treaty. And Allah is Seeing of what you do” (Al-Anfal 72). He  also said, “But those who have believed and performed hijrah and fought in the cause of Allah and those who gave shelter and support - it is they who are the believers, truly. For them is forgiveness and noble provision. And those who believed after [the initial hijrah] and performed hijrah and 8

Rather, due to the importance of the Jama’ah of the Muslims, the Prophet  made lawful the blood of the one who breaks its rank. He  said, “There will be tribulations and tribulations. So whoever comes to divide the matter of this Ummah while it is united, then strike him – whoever he may be – with the sword” (Reported by Muslim from ‘Arfajah). Another narration states, “Whoever comes to you wanting to break your strength or divide your unity while your matter is altogether under a single man, then kill him [i.e. the agitator].” He  also said, “If bay’ah is given to two khalifahs, then kill the second of them” (Reported by Muslim from Abu Sa’id al-Khudri). He  also said, “The blood of a Muslim individual bearing witness that there is no god but Allah and that I am the messenger of Allah is not permissible except in one of three cases: The adulterer, a life for a life, and one who abandons the religion, breaking off from the Jama’ah” (Reported by alBukhari and Muslim from Ibn Mas’ud). And from the blessings of Allah upon the muwahhidin is that He renewed for them this jama’ah – with no power or strength on their part – after it had been absent for centuries. Prior to that, this neglected obligation was a duty upon every Muslim and each of them will be held accountable for not striving to renew it then. Thus, it is upon every muwahhid to thank his Lord through his words and deeds, by mentioning this blessing in both public and private gatherings – “And as for the blessing of your Lord, then mention [it]” (Ad-Duha 11) – and by safeguarding this blessing, defending it, fighting in order to preserve it, and adhering to its pillars – hijrah, listening, obeying, jama’ah, and jihad – and the entailments for these pillars – iwa, nusrah, bay’ah, i’dad, and ribat – so that Allah may increase them of His bounty. Allah  said, “And [remember] when your Lord proclaimed, ‹If you are grateful, I will surely increase you [in favor]; but if you deny, indeed, My punishment is severe’” (Ibrahim 7). O Allah, make the conquest of Constantinople and Rome be at our hands and make us from among your patient and grateful slaves. Amin.

9

In his conversation with the Islamic State’s Naba newsletter, the amir of the Central Office for Investigating Grievances clarified the reason behind the office’s establishment, and the role it plays in eliminating the injustices that might afflict both the subjects and soldiers of the Islamic State. He likewise clarified the mechanism through which the office works to process the cases that reach it, eventually settling them by either removing injustice from those afflicted by it or verifying the absence of injustice in a case and informing the complainant thereof.

Question: Why was the Central Office for Investigating Grievances established? Answer: All praise is due to Allah. May Allah’s blessings be upon His noble messenger and those who follow his guidance until the Day of Judgment. As for what follows: Indeed, Allah  ordered justice and made it among His lofty attributes. He  said, “Indeed, Allah orders justice and good conduct and giving to relatives and forbids immorality and bad conduct and oppression. He admonishes you that perhaps you will be reminded” (An-Nahl 90). He  also said, “And the word of your Lord has been fulfilled in truth and justice. None can alter His words, and He is the Hearing, the Knowing” (Al-An’am 115). He  likewise negated injustice from Himself; He 

10

said, “Indeed, Allah does not wrong the people, but it is the people who wrong themselves” (Yunus 44). He  also forbade injustice in all its forms, including associating partners with Allah, which is the greatest act of injustice, as Allah  has described: “And [mention], when Luqman said to his son while he was instructing him, ‘O my son, do not commit shirk with Allah. Indeed, shirk is a great injustice’” (Luqman 13). It is also from injustice for a person to wrong himself by disobeying the command of Allah  and transgressing His limits, as He  said, “And whoever transgresses the limits of Allah has certainly wronged himself ” (At-Talaq 1). It is also from injustice for a person to wrong another individual by transgressing against his rights, as Allah  said, “He [Dawud] said, ‘He has certainly wronged you in demanding your ewe [in addition] to his ewes. And indeed, many associates oppress one another, except for those who believe and do righteous deeds – and few are they’” (Sad 24). Indeed, the establishment of the religion is not fully actualized except with the removal of all forms of injustice, and this is what the Islamic State today is working to achieve, by Allah’s grace. By waging war against shirk and subjecting the people to the rule of the Lord of all creation, the greater injustice is eliminated. And by commanding virtue and forbidding vice that which becomes manifest of man’s injustice towards himself through sin and vice is eliminated. And by estab-

lishing Allah’s law among the people, implementing the hudud, and holding the people back from committing transgression, they are prevented from doing injustice to one another. Within this framework, the Islamic State established various bodies responsible for preventing the people from wronging one another and for eliminating injustice when it occurs from any individual or any party, and from among these bodies is the Central Office for Investigating Grievances.

Question: What are the other bodies in the Islamic State that oversee the prevention of wrongdoing and the elimination of injustice among the people? Answer: The basic principle concerning this matter is that supporting one who has been wronged and taking the wrongdoer to account – even if he is a Muslim – is a crucial duty compulsory on every Muslim, as the Prophet  said, “Come to your brother’s aid whether he is the wronged one or the wrongdoer.” A man asked, “O Messenger of Allah, I will come to his aid if he is wronged, but if he is the wrongdoer how can I come to his aid?” He said, “By obstructing him or preventing him from doing injustice, for to do so is to come to his aid” (Reported by al-Bukhari from Anas). This duty becomes even more compulsory when it comes to the soldiers of the Islamic State, given the trust which the leaders have burdened them to carry in this regard. The duty of the soldiers is in assisting their brothers in doing their job, those brothers who’ve been tasked with investigating grievances. Due to the importance of preventing injustice, it’s become necessary for there to be designated bodies tasked solely with handling this issue. As such, the Islamic State – by Allah’s grace alone – established offices for grievances which fall under the Diwan of Judgment and Grievances, as well as offices for grievances in all the wilayat of the Islamic State which are under the direct administration of the offices of the wulat (plural of wali) such that the cases connected to the soldiers and leaders under the wali’s authority will reach them. Likewise, the Central Office for Investigating Grievances was established as an independent body specifically tasked with handling this issue. All of these bodies work together to investigate cases in which there is a sense of injustice, and to continue following up on them until the injustice – if it exists – is eliminated.

Question: What is the purpose of having multiple bodies for tracking cases of injustice? Answer: The Prophet  said, “Every one of you is a

shepherd and every one of you is responsible for his flock” (Reported by al-Bukhari and Muslim from Ibn ‘Umar). It is obligatory on anyone who has been entrusted by Allah

with anything of the affairs of the Muslims to prevent those he is responsible for from suffering injustice, and if it reaches him that this has occurred, he must endeavor to remove the injustice from them. For this reason, there are multiple bodies in the Islamic State responsible for eliminating injustice, such that the subjects and soldiers of the Islamic State in the wilayat are able to lodge complaints with the wulat against the soldiers and leaders under their authority, and that people who have cases in the courts are able to lodge complaints with the Diwan of Judgment against the judges’ rulings so that their rulings can be reviewed, and that the Muslims in general who are residing in Dar al-Islam can lodge complaints against the wulat themselves or against the heads of the dawawin and the military leaders, or lodge complaints about the administrative procedures in the various dawawin with the Delegated Committee, which is the body that has tasked the Central Office for Investigating Grievances with this mission. In this manner, we would have – by Allah’s permission – made effort to open the door for the people to put forth their grievances against any individual or body in the Islamic State, and removed any factors preventing their cases from being resolved under the pretext that the body with whom cases are lodged is not responsible for investigating them, or that no one has any power over the accused party.

Question: What are the procedures the office follows when tracking cases that have been referred to it? Answer: Once we’ve received a case and registered it, if there is a sense that injustice might have occurred in the case based on the complainant’s claims, we investigate the case, otherwise we dismiss it immediately. The case is then examined, and if it has to do with someone under the authority of the wulat or the heads of the dawawin, it is transferred to them to investigate and report the results of the investigation to the office so they can re-assess the case. If the investigation meets all the requirements and the judgment is appropriate, the judgment is then validated, and if the investigation is deficient or the judgment in the case is inappropriate, it is transferred back to them for re-examination and our role at this point is to track the case on a continuous basis to ensure that it is re-examined and quickly resolved. If, however, the case has to do with one of the wulat or one of the heads of the dawawin, or is against one of the Islamic State’s departments, we take up the matter and summon the accused or one of their representatives in order to investigate the case and listen to their defense con11

cerning the issues that have been brought against them. A judgment is then made concerning the case, either redressing the grievance if the case is established, punishing or disciplining the wrongdoer, or dismissing the case if it becomes apparent that the accuser’s claims are false.

tees that visit the frontiers and the ribat lines in order to follow up on the soldiers’ circumstances and look into their issues. In both matters, any cases in which there is a sense that injustice may have occurred are forwarded to the central office for investigation.

Question: With regards to the cases you investigate,

This is in addition to the meetings held with the tribal heads and dignitaries in order to listen to their complaints and forward them to those in authority so they can be looked into.

you mentioned the term “sense of injustice.” What do you mean by that?

Answer: In order for it to become clear, I’ll give you two examples to compare so that you can understand what I mean. The first example: A leader transfers one of the soldiers under his command to another area due to his need for him in that area, either for a position that needs to be covered, or because of a need for his specialization, or for some similar reason, and the soldier considers this unjust because it will take him far away from his family and place of residence. The second example: A leader transfers one of the soldiers under his command to another area as a form of discipline for an act of negligence or a mistake, or as a pre-emptive measure to prevent the occurrence of something the leader is trying to avoid, and the soldier considers this unjust because the disciplinary punishment is not in line with the mistake he committed or because he doesn’t think he made a mistake to begin with. In the first case, there is no sense that any injustice has occurred since it is the leader’s right to transfer either one or all of his soldiers if the situation requires it and he is deserving of their obedience to him in that regard. As for the second case, there is a sense that injustice may have occurred, so we would work on the case until we determine the actual presence of injustice in the case and thus eliminate it, by Allah’s permission. Through the course of investigating hundreds of cases since the office was established we found that with nearly half of them there was no sense that any injustice had occurred, and they could in fact be called complaints or objections. As for the cases in which there was a sense that injustice may have occurred, we took them up, walhamdulillah, and settled the cases in relatively short periods of time, either by eliminating the injustice – if any had occurred – and taking the wrongdoer to account, or by explaining to the accuser the reason for dismissing his case if it became apparent that the accused was innocent of committing any injustice. Question: Are there other tasks that the office is re-

sponsible for?

Answer: Yes, for by Allah’s grace, the office has committees that visit the various prisons in the Islamic State in order to meet with the prisoners and those under investigation so they can look into their affairs and take their complaints if they have any. There are also commit12

Question: Is there any statement with which you would like to conclude this interview? Answer: We advise the Muslims in general and the soldiers of the Islamic State in particular not to wrong one another, and to know that injustice has a terrible end, and that it will be darkness on the Day of Judgment as described by the Prophet . If anyone is wronged by his brother and wants to reclaim his right from him, the doors of the Central Office for Investigating Grievances as well as those of the other offices tasked with this matter are open before him. He should forward his grievance to us, and if there is a right that belongs to him we will take back that right from whoever wronged him – even if it is someone who is among the dearest people to us – and we will not be dissuaded in that regard by the blame of any critic, by Allah’s permission. And if anyone is aware of himself having committed any injustice, he should fear Allah, hasten to repent, return any rights to whomever they belong, and seek pardon from the person he has wronged. And if anyone hears of a case of injustice that hasn’t reached us, let him not fail to assist the one who was wronged in forwarding his grievance to us – for among those wronged may be the weak, and among them may be an ignorant person who does not know how to forward his grievance or go about seeking his right – for if it reaches us he would have succeeded in delivering the grievance to those in authority and would be free of any blame before Allah. As for he who is silent concerning an injustice of which he is aware – by not conveying it to us – then he has aided the wrongdoer by remaining silent and has further emboldened him to commit injustice. We ask Allah to rectify our condition and grant our lives a favorable end. Indeed, He is capable of ensuring that and bringing it about. May Allah send blessings and peace upon our prophet, Muhammad. And all praise is due to Allah, the Lord of the creation.

13

“And whoever Allah guides – for him there is no misleader. Is not Allah Exalted in Might and Owner of Retribution?” (Az-Zumar 37). Here on this straight path of guidance lies the embodiment of triumph – bloodied, dismembered, radiant. It is the shahid Abu Mansur al-Muhajir (Ezzit Raad) . We consider him so, and Allah is his judge. From a young age, the chivalrous muhajir refused to be subjugated by the shackles of humiliation and this perishing world. He chose, instead, to surrender his soul in obedience of his Lord and to wield the weapons of faith and honor in defiance of the kafir masses. He remained steadfast in the face of everything he was afflicted with, never weakening, never surrendering, until Allah gave him triumph and his blood was spilled, pouring forth and fueling the lantern that illuminates this noble path so that those who follow may traverse upon a clear road. Indeed, this is the path of those who are truthful with their Lord, and no man has ever marched upon it and tasted the sweetness of self-sacrifice, except that they did so 14

through Allah’s guidance, and if we were to reflect on the story of Abu Mansur, and the story of the mujahir mujahid in general, we would truly be humbled by the monumental statement of our Lord, “Allah guides whom He wills to a straight path” (Al-Baqarah 213). Abu Mansur – originally from Lebanon – came from Melbourne, Australia, a land cloaked in darkness and corrupted by kufr, fornication, and all forms of vice. Yet even in the midst of this darkness – and by Allah’s will – the flame of tawhid was ignited within his heart at the young age of 22 through the da’wah of a brother who visited the grieving Abu Mansur shortly after the death of his eldest brother, Mansur. Thereafter, Abu Mansur made his way the way of the true believer, answering Allah’s clear statement, “So do not weaken and do not grieve, and you will be superior if you are believers” (Al ‘Imran 139). With a newly acquired unyielding fervor and zeal for his religion, Abu Mansur raced his brothers towards righteousness. He invited others to this noble path, but only to be confronted with the fitnah of strangeness and severe enmity, which began surfacing itself in

Australia after the blessed attacks of September 11th, following which the camp of iman and kufr became more distinct. The so-called “Islamic” organizations in Australia were pressured to do things in order to appease the kuffar, change their da’wah, and practice “Islam” in a manner that was acceptable to the Australian government. The so-called “Muslim” imams cloaked their cowardice with the words “hikmah” and “maslahah” until, as Shaykh Anwar al-‘Awlaqi  described, they left the teachings of the Prophet Muhammad  and “maslahah” became an idol that they began to worship. Abu Mansur, however, was not one to make concessions to the kuffar at the expense of his religion. This angered the Australian government forcing them to plot against the muhawiddin with new, retrospective anti-terrorism laws that allowed them to prosecute and imprison Abu Mansur for being part of a terrorist organization. As Allah says, “They resented them not except because they believed in Allah, the Exalted in Might, the Praiseworthy” (Al-Buruj 8). They also hated and targeted Abu Mansur and his likes because of their disassociation from the kuffar, which was nothing but the excellent example of Ibrahim , who said to his people, “Indeed, we are innocent of you and from whatever you worship other than Allah. We have disbelieved in you, and there has appeared between us and you animosity and hatred forever until you believe in Allah alone” (Al-Mumtahanah 4). During his imprisonment, Abu Mansur witnessed the betrayal of the imams of kufr, which added to his feeling of strangeness. In particular, he witnessed the treachery

of the apostate Samir Mohtadi, who volunteered as a witness for the prosecution against the brothers, as well as the apostate Mohammed Omran (Abu Ayman), who called on his followers to participate in the kufri religion of democracy, and also called on them to disassociate themselves from the imprisoned brothers and their families. At the same time, these “imams” competed with one another to appease the kuffar by erecting “moderate” Islamic centers. Rather than inciting their followers to carry swords, they encouraged them to carry pamphlets and make “street da’wah” to bikini-clad women. They carried on with their pacifist and even pro-democracy da’wah while Muslim women around the world were being abused, vilified, imprisoned, and violated at the hands of the kuffar and their puppets. This was one of the things that burned Abu Mansur the most, for he had tremendous jealousy for his sisters and his eyes would well with tears every time he heard of their suffering. As the fitnah of strangeness increased around Abu Mansur during his five years of imprisonment, his iman also increased and he drew closer to his Lord. Despite missing the birth of his eldest son and his daughters’ childhoods, he remained patient, spending his time memorizing much of the Quran and reflecting upon it and the reality of sacrifice. Abu Mansur was released from prison more emboldened and more steadfast upon this path. He quickly set out to make hijrah, leaving behind his beloved wife and four children in order to bring triumph to this religion and to quench his thirst for the blood of the Nusayriyyah.

Ab u A ym a n s h ow s s up p o rt fo r the T u rki sh tawag hi t

15

Allah opened the door of hijrah for Abu Mansur and he became among the first muhajirin to enter the blessed land of epic battles – the land of Sham. He quickly sought to join the Islamic State – which was operating under the name “Jabhat an-Nusrah” at the time – and become a part of the project to unite the Ummah through the revival of the Khilafah. Upon Abu Mansur’s arrival in northern Halab, one of the senior leaders of the Islamic State – Abu Bakr al-‘Iraqi  – met with Abu Mansur and immediately recognized his truthfulness. By Allah’s grace, he became one of his closest companions. Abu Mansur would then go on to partake in many battles. Within just one month of giving bay’ah, he participated in the victorious battle of Ta’anah in the Halab countryside, and the battle of ‘Azizah, where he went in as an inghimasi only to come out alive by Allah’s decree. He quickly developed a reputation as a fierce warrior. He would race his brothers towards martyrdom, though many of them beat him to it, including his close friend from Australia Abu Salma (Sami Salma)  who was killed in the battles for the Sikak (the Railroad). Abu Mansur, in fact, thought that he’d be killed in just a few months due to the ferocity of the fighting, but Allah blessed him with four years of jihad before granting him shahadah. From the frontlines of Sikak, Abu Mansur was transferred to the “Eye Hospital” base in Halab. Here, he began witnessing firsthand the emerging signs of misguidance in the policies of al-Jawlani and his cronies, including al-Jawlani’s willingness to make concessions in the religion and sell the blood of the mujahidin for the appeasement of the deviant factions in the so-called “Shar’i” Committee in Halab, which al-Jawlani had joined without approval from the top leadership of the Islamic State. It came as no surprise, therefore, that Abu Mansur immediately renewed his bay’ah to Amirul-Muminin after the blessed announcement of the Islamic State of Iraq and Sham, in obedience to Allah’s command, “O you who have believed, fear Allah and be with the truthful” (At-Tawbah 119). The enmity of the various factions and the fitnah of strangeness only increased when the sahwat launched their war against the Islamic State. During the Sahwah offensive, Abu Mansur was besieged in Huraytan, his amir Abu Bakr al-‘Iraqi , who was like a father-figure to him, was killed, and he was separated from his child and his second wife whom he had married in Sham. Yet he would never become dejected due to his firm belief in the qadar of Allah. Rather, he would always be pleased with Allah’s decree and remain patient. As the Islamic State battled its way out of Huraytan, Abu Mansur’s words and lofty example continued to inspire those around him, particularly the young Australians who stayed close to him, including the young Abu Bakr (Adam Dahman)  who quickly signed up to undertake an istishhadi operation against the sahwat but did not get to execute it due to the Islamic State breaking the siege in Huraytan before his opportunity came, leading him to 16

Abu Bak r al-’Iraqi 

later travel to Iraq instead, and conduct an istishhadi operation on a Rafidi shrine, killing and wounding over 90 Rafidi murtaddin. May Allah accept him into the highest ranks of Jannah. After Allah humiliated the sahwat at the hands of the Islamic State, Abu Mansur was assigned to do administrative work, despite his preference to remain on the battlefield. He was then granted permission to leave and help head up a new training camp. However, this role was short-lived as he was quickly transferred and placed as the amir of the Faruq Dam and the surrounding villages. His pleasant nature made him a truly beloved leader as he attended to the diverse needs of the community with diligence and taqwa. Assisting him in this role was his close friend from Australia whom he loved dearly, Abu Zakariyya (Abu Bakr Jabir) , otherwise known as the “tall man” due to his lofty height and noble character. Abu Zakariyya continued assisting him for two years before he also attained shahadah after being hit by an airstrike while inspecting the ribat points in and around the Faruq Dam. Reflecting on Abu Zakariyya’s shahadah, Abu Mansur said, “He achieved it before me. He was more truthful than me.” This was the humble nature of Abu Mansur. The shahadah of Abu Zakariyya was followed by the shahadah of a close family member of Abu Mansur, Abul-Mundhir (Nidal Ramadan, the brother of Abu Mansur’s wife) , who was killed in a drone strike and

whose wife and child  were also killed in an earlier drone strike that had targeted him. This triggered within Abu Mansur an unyielding passion to return to the frontlines. He repeatedly requested to be relinquished of his duties as amir and be given permission to fight. His requests were always rejected outright until Allah answered his du’a and the frontlines came to him instead as the PKK advanced from Sirrin towards the Faruq Dam. This, however, was only after the US-led coalition bombed everything in their path, as the PKK are cowards, incapable of facing the mujahidin. Yet Abu Mansur never feared the Crusader airstrikes, as the remembrance of Allah’s greatness always overwhelmed him. He would proclaim, “If they strike me, then it is only by Allah’s decree. So how can I fear them? Isn’t the plane just a speck in the sky over this city of ours? And isn’t this city just a speck on this planet. And isn’t this planet just a speck next to those stars that decorate this universe like lanterns? And then what about the seven heavens and what about the kursi (footstool) of Allah the Almighty? What about the hadith that states, ‘The comparison of the seven heavens to the kursi is but like a ring thrown in a desert, and the excellence of the ‘arsh (throne) over the kursi is like the excellence of that desert over that ring’? This is the greatness of Allah compared to that fighter jet! Verily, it is He whom we should fear!” He would then recite, “Do you fear them? But Allah has more right that you should fear

Him, if you are believers” (At-Tawbah 13). This was the strong ‘aqidah that Abu Mansur inspired his brothers with. His group rallied around him and they all pledged to fight the PKK to the death. They fought valiantly days on end despite heavy aerial bombardment, and continued to do so until Abu Mansur was given strict orders to withdraw his group and consolidate his forces in preparation for the Crusaders’ anticipated campaign against Manbij. After relocating to Manbij, Abu Mansur separated himself from his family in Sham in order to dedicate his time to fighting the enemies of Allah. He would say, “Allah will suffice them for me. He is more merciful towards them than me,” demonstrating his strong level of tawakkul and his sincerity in carrying out his duty. Thus, Abu Mansur sacrificed the company of everyone who was precious to him to help establish and defend this khilafah, and on the 17th of Shawwal 1437 in the city of Manbij, he sacrificed his own soul, as a piece shrapnel struck him and tore his chest open, bringing him what he had long awaited – shahadah in the path of Allah. Therefore, O lions of the Ummah, and those living in Australia in particular, follow the path of these righteous souls for there is no other path. The Khilafah has called for you to mobilize from your dens to alleviate the pain afflicting the hearts of the Muslims by striking the kuffar in their homelands. It is only from the hikmah of Allah that he has scattered you around the earth and in the various lands of the Crusaders to see which of you are best in deeds. So here before you are the doors of jihad – unhinged, and in their lands! Light the ground beneath them aflame and scorch them with terror. Kill them on the streets of Brunswick, Broadmeadows, Bankstown, and Bondi. Kill them at the MCG, the SCG, the Opera House, and even in their backyards. Stab them, shoot them, poison them, and run them down with your vehicles. Kill them wherever you find them until the hollowness of their arrogance is filled with terror and they find themselves on their knees with their backs broken under the weight of regret for having waged a war against the believers, and by Allah’s will, and then through your sacrifices, this Ummah will be victorious. “And Our word has already preceded for Our servants, the messengers, [that] indeed, they would be those given victory and [that] indeed, our soldiers will be those who overcome” (As-Saffat 171-173).

Ab u B a k r ( A d a m D a h m an) 

17

Allah  said in His noble Book, “O you who believe! Shall I guide you to a deal that will save you from a painful torment? It is that you believe in Allah and His Messenger and wage jihad for His cause with your wealth and your souls. That is best for you if you only knew” (AsSaff 10-11). Belief in Allah  and waging jihad for His cause with wealth and soul are emphasized here, and jihad using one’s wealth is mentioned first because wealth is used initially in order to prepare equipment and arm the troops, and because jihad using one’s physical self (soul) has exemptions – those who are excused from fighting – and the woman is exempt therefrom. As for waging jihad with one’s wealth, then there is no excuse for anyone whom Allah has enriched from His bounty and who has yet to spend. There is no difference, in this regard, between men and women, the old and the young, the blind and the seeing, and the sick and the healthy. As for the one who is poor,

18

then there is no sin upon him for not being able to spend, due to the saying of Allah , “Nor upon those who, when they came to you in order that you carry them (to battle), you said, ‘I do not have that upon which to carry you’” (At-Tawbah 92). Allah’s Messenger  said, “Wage jihad against the mushrikin with your wealth, your souls, and your tongues” (Reported by Abu Dawud from Anas). Regarding the wisdom in mentioning jihad with one’s wealth before jihad with one’s soul, Ibnul-Qayyim  said, “And a second point of interest is that wealth is dearly beloved by the soul, which exerts its effort in obtaining it, undergoes risks, and may even be exposed to death while seeking it. This proves that wealth is dearly beloved to the soul. So Allah  commissioned those who love Him – the mujahidin

for His cause – to spend what is dear and beloved to them in seeking His pleasure. For verily the goal is for Allah to be the most beloved thing to them, and for nothing else in existence to be more beloved to them than Him. So if out of His love they freely gave something they loved, He would move them on to another, better position – which is that they freely give their souls to Him, and that is the greatest extent of love” (Badai’ al-Fawaid). It is known that women – other than those whom Allah protects, and they are very few – often engage in nonsense, showing ingratitude towards their husbands, backbiting, and other grave sins. So the Prophet  guided them to that through which they could atone for some of what they have committed in this worldly life. Allah’s Messenger  went out to the place of prayer on one of the days of Eid, either Adha or Fitr, and he passed by the women. So he said, “O women, give charity, for verily I was shown that you make up the majority of the people of Hellfire.” They said, “Why, O Messenger of Allah?” He said, “You curse so much and are ungrateful to your husbands…” (Reported by al-Bukhari from Abu Sa’id al-Khudri). A good example for women is Asma Bint Abi Bakr  who, despite her poverty and need, and though she did not own any gold or jewelry, would ask the Prophet  about charity. She said, “I said, ‘O Messenger of Allah, I have nothing except what az-Zubayr placed in my house [of what he gave her]. Should I give some of it [in charity]?’ He said, ‘Give and do not horde things, lest Allah keep things from you’” (Reported by al-Bukhari and Muslim). Ibn Hajar said, “The meaning of this hadith is the prohibition of restricting charity due to a fear of depletion, as that is the greatest reason for the absence of blessing, since Allah rewards – without measure – those who give. And whoever gives freely without counting how much he gave, then he will be given without measure [by Allah]. And whoever knows that Allah provides for him from whence he does not expect should give and not calculate” (Fath al-Bari). Allah’s Messenger  also said, “Verily Allah  accepts charity, takes it by His right hand and raises it for one of you, as one of you raises his foal, until a morsel becomes like the size of Uhud” (Reported by at-Tirmidhi from Abu Hurayrah). How, then, about the charity given to help prepare the mujahidin for Allah’s cause? Does anyone establish the religion and protect the lands of Islam other than the mujahidin? Does anyone defend honor and spite the kuffar other than the mujahidin? Al-Bukhari reported in “Chapter: The Excellence of One Who Prepares a Fighter or Takes Care of His Family,” from Zayd Ibn Khalid  that Allah’s Messenger  said, “Whoever prepares a fighter for Allah’s cause has himself fought, and whoever takes care of the family of a fighter

for Allah’s cause has himself fought.” This is what Amirul-Muminin ‘Uthman Ibn ‘Affan  comprehended when he conducted his business with Allah, for which his reward was Paradise. He did not prepare a single fighter, but rather an entire army for the Battle of Tabuk. It was the Army of ‘Usrah, and what can make you comprehend what the Army of ‘Usrah was? That was the army called “‘Usrah” (hardship) because it was during difficult days and hard times for the Muslims. ‘Abdur-Rahman Ibn Samurah  narrated that ‘Uthman came to the Prophet  with one-thousand dinars when he was preparing the Army of ‘Usrah and dropped them in the Prophet’s lap. ‘Abdur-Rahman said, “I saw the Prophet  looking at the money as he said two times, ‘Whatever ‘Uthman does after today will not harm him’” (Reported by at-Tirmidhi). Indeed, Shaykhul-Islam Ibn Taymiyyah mentioned a concise yet valuable fiqh-related statement regarding the status of waging jihad with one’s wealth, putting it ahead of other forms of charity. He  said, “If the wealth was insufficient to both feed those who would die of hunger and to fund the jihad which would be harmed without it, we put waging jihad ahead, even if the hungry starved to death. This is like the issue of targeting human shields, but even more appropriate, as in that case we would be killing them by our own direct actions, while in this case they would die due to Allah’s action alone” (Al-Fatawa alKubra). When we reflect over the condition of some of the women today, we notice them spending extravagantly on transient worldly things of clothing, jewelry, feasts, and so forth. All the while, we see them being miserly and stingy when it comes to the religion of Allah  – though He is Rich and we are needy. “Here you are, those who are called to spend for Allah’s cause, yet some of you are stingy. And whoever is stingy is only stingy against himself. And Allah is Rich and you are needy. And if you turn away, He will substitute [you] with another people, and they will not be like you” (Muhammad 38). So is the Muslim woman’s hand open to spend on the worldly life but closed to spend on what benefits her in the Hereafter? Will not someone follow the example of Sawdah , the Prophet’s wife and the Mother of the Believers? ‘Aishah  narrated that some of the Prophet’s wives  said to the Prophet , “Which of us will be quickest to join you?” He said, “The one with the longest arm.” So they took a reed and measured (each other’s arms), and Sawdah had the longest arm. ‘Aishah said, “We learned later that she had the longest arm [in that she would extend it most] in sadaqah. Sawdah was the quickest to join him. She loved giving charity” (Reported by al-Bukhari and Muslim). The Muslim woman must not think that Allah  only accepts what is much and abundant. Rather, a single dirham could very likely outdo more than a thousand, and half a date given by its owner as charity in this world could very likely save him from the fire of the Hereafter. Al-Mundhir Ibn Jarir narrated from his father who said, “We were with Allah’s Messenger  in the middle of the 19

day, when a group of barefoot, half-naked men wearing pieces of woolen garments, wielding swords arrived. Most of them, rather all of them, were from Mudar (a large Arab tribe). So the face of Allah’s Messenger  changed when he saw their state of poverty. He entered his quarters then came out and ordered Bilal to call the adhan and establish the prayer. So he prayed and then addressed the people, saying, ‘O people! Fear your Lord, who created you from a single soul,’ until the end of the ayah, ‘Verily Allah is Watchful over you’ (An-Nisa 1), and the ayah in Surat al-Hashr, ‘Fear Allah and let each soul look at what it has prepared for tomorrow, and fear Allah’ (Al-Hashr 18). He then said, ‘Let each man give charity with a dinar, a dirham, a garment, a measure of wheat, a measure of dates,’ until he said, ‘even half of a date.’ So a man from the Ansar came with a bundle, almost bigger than his hand could hold, if not indeed bigger. Then people followed after him, until I saw two heaps of food and clothing and until I saw the face of Allah’s Messenger  cheerful, as if it was shining like gold. So Allah’s Messenger  said, ‘Whoever initiates a good practice in Islam, then he will receive its reward and the reward of whoever does it after him, without any of their rewards being diminished. And whoever initiates a bad practice in Islam, then he will bear its burden and the burden of whoever does it after him, without any of their burdens being diminished’” (Reported by Muslim). Though the Muslim women may miss out on much goodness in waging jihad with the sword, due to Allah’s favoring men therein, the great gate of jihad with wealth is left wide open for the women who will make deals with their Lord, deals that will never end poorly. Shaykhul-Islam Ibn Taymiyyah  said, “And whoever is unable to wage jihad with his body, but is capable of waging jihad with his wealth, then it is an obligation for him to wage

The Prophet  said, “Charity has never diminished any wealth” (Muslim).

20

jihad with his wealth. This is the opinion of Ahmad as reported by Abul-Hakam, and it is what al-Qadi (Abu Ya’la) said in Ahkam al-Quran, regarding the ayah in Surat Baraah, ‘March forth light and heavy,’ (At-Tawbah 41) that it obliges those who have wealth to spend for Allah’s cause. As such, it is an obligation for women to wage jihad with their wealth, if they have any surplus” (Al-Fatawa alKubra). Some women hoard gold, saying, “Perhaps one day, I will have nothing left to spend (for worldly things, of course), so I will sell this gold.” But ‘Aishah, the Mother of the Believers,  did not follow such a policy. Rather, ‘Aishah gave seventy thousand in charity while she wore patched-up garments. Mu’awiyah  even sent her a gift of one-hundred thousand dirhams – and the sun did not set that day until she had given all of it away in charity. This prompted her slave girl to say, “You could have used a dirham to purchase some meat for us,” to which she replied, “Why didn’t you say so (earlier)?” If this was the condition of the Mothers of the Believers and the women of the Companions regarding charity and spending for Allah’s cause – and they are who they are – then is it not more appropriate for those Muslim women who are less than them, those whom Allah has given of His bounty, to make preparations for the everlasting life while they are able and living? And Allah  says, “And spend of what We provided you before death comes to one of you, and he says, ‘My Lord! If only you delayed me for a short time, so that I can give charity and be among the righteous!’ And Allah will never delay a soul once its time has come. And Allah is Aware of what you do” (Al-Munafiqun 10-11).

21

As the soldiers of the Khilafah continue waging war on the forces of kufr, we take a glimpse at a number of recent operations conducted by the mujahidin of the Islamic State that have succeeded in expanding the territory of the Khilafah, or terrorizing, massacring, and humiliating the enemies of Allah. These operations are merely a selection of the numerous operations that the Islamic State has conducted on various fronts across many regions over the course of the last few weeks.

Barakah Wilayah

The soldiers of the Khilafah took control of vast territory, including a number of villages south of the city of Shaddadi, where they succeeded in killing more than 124 murtaddin and wounding dozens of others, in addition to taking their weapons and vehicles as ghanimah. This rapid assault, which lasted only a few hours, brought the mujahidin closer to the city of Shaddadi. 22

This occurred when the soldiers of the Islamic State carried out a wide scale assault on locations of the murtadd PKK, close to the city of Shaddadi, which caused a breakdown in the ranks of the murtaddin after only two hours from the time clashes erupted. The assault led to the mujahidin taking control of several villages around the city. The Islamic State soldiers began with an assault on the 20th of Dhul-Qa’dah, using heavy weapons to pound the positions of the murtadd PKK in the village of Kashkash Jubur, wherein the murtaddin had fortified themselves, which forced them to flee the village. An assault unit of the Islamic State then entered. After combing the area, they secured their control of the village. The soldiers of the Khilafah continued their advance and succeeded in entering the southern section of the village of ‘Azzawi, while inghimasi groups simultaneously cut off the

roads which connect the village to the city of Shaddadi and were being used

by the murtaddin. One group of inghimasiyyin entered from the side of Hammadat, towards the village of Shaykh ‘Uthman, situated southwest of Shaddadi. Meanwhile, a second group of inghimasiyyin entered the village of ‘Adlah, the gateway to Shadadi from its southern side. After cutting off the roads and surrounding the murtaddin in the village of ‘Azzawi, the istishhadi brother, Abu Mus’ab Suwaydan , targeted a gathering close to the enemy’s position at the school, which was taken as their second defensive line away from the village. This resulted in the killing and wounding of many within their ranks. To the west of Shaddadi, the istishhadi brother Abu Yunus Harijah  proceeded ahead of an assault unit, detonating his explosive vehicle on a gathering of the murtadd PKK in the village of Hammadat, killing and wounding a number of murtaddin. This led to the mujahidin assault unit taking control of the village. In the area of Tallat Safiyyah, situated west of the village of Kashkash Jubur and where the murtaddin had stationed themselves in heavily fortified positions, a group of inghimasiyyin stormed their positions and the murtaddin turned and fled without any confrontation. Allah granted victory to the soldiers of the Islamic State as they broke through the front line of defense of the PKK murtaddin in less than two hours, causing a breakdown in the ranks of the murtaddin. This was followed by an attack by the mujahidin, whereby they penetrated deep within the territory of the murtaddin. They proceeded to assault the villages of Shaykh ‘Uthman and ‘Adlah, which represented a great threat to the murtaddin who had already started gathering their forces in the desert, close to the village of ‘Azzawiyyah, north of Tallat Safiyyah. While they were gathering forces, the istishhadi brother Abu Qudamah Hatlah  embarked, first chasing them down as they attempted to flee, then detonating his explosive vehicle in their midst. What then followed was a huge collapse in morale within the ranks of the PKK. Fearing this collapse and the arrival of the soldiers of the Khilafah to the city of Shaddadi, the Crusaders

rushed to send their warplanes, dispatching A10s, B52s, F16s, and unmanned Predator drones, which then began conducting dozens of systematic airstrikes on the villages taken by the mujahidin, and completely destroying some of the villages, particularly the village of Kashkash Zayyanat. This forced the mujahidin to withdraw from some of the villages that they had previously entered. The soldiers of the Islamic State took advantage of their ability to transfer the battle from one area to another, maneuvering to avoid the warplanes. In this manner, they were able to attack an area, stop, and then maneuver and attack an alternate area, dispersing the effects of the Crusader warplanes. The soldiers of the Khilafah also assaulted the village of Albu Salman, west of Shaddadi. The assault began with an istishhadi brother setting out towards a gathering of murtaddin, sending them fleeing from the village. The istishhadi brother continued pursuing the murtaddin, chasing them, but returned shortly after without needing to detonate his explosive vehicle as all of the murtaddin had fled. The mujahidin then took control of the village, taking as ghanimah a 4-wheel drive vehicle mounted with a 14.5mm machine gun, an ammunition-filled truck, and a hummer. Additionally, the soldiers of the Khilafah conducted a raid on a group of murtaddin in the village of ‘Inad, close to Shaddadi. The istishhadi brother Abul-Bara Muhasan  advanced towards them, detonating his explosive vehicle in the midst of their vehicles parked next to one of their barracks in the village, destroying their barracks and all those inside. These operations resulted in the killing of around 124 murtaddin and the wounding of dozens of others. The soldiers of the Khilafah, as a result of their battles in the village of ‘Azzawi, also succeeded in capturing three of the murtaddin.

Halab Wilayah

On the 15th of Dhul-Qa’dah, in a second special operation targeting the Crusaders and murtadd PKK in the housing area of the Faruq Dam, which is considered a heavily fortified barracks for the Americans, as well as the

location of their military operations room from where they supervise the battles around Manbij, a group consisting of 5 inghimasiyyin of the Khilafah assaulted the enemy, clashing with the murtaddin inside. The assault began at Fajr and continued until ‘Asr of the same day. During the course of the attack, American warplanes intervened, carrying out a number of airstrikes in support of the murtaddin. There was no way to credibly verify the extent of losses incurred by the murtaddin as a result of the assault. The area of the Faruq Dam had witnessed a similar attack on the 7th of Dhul-Qa’dah, when 7 inghimasiyyin conducted an attack that resulted in the killing and wounding of 41 PKK fighters and American soldiers. On the same day, 4 soldiers of the Khilafah carried out an inghimasi assault on locations of the PKK murtaddin in the village of ‘Imarah, north of the city of Manbij. Fierce clashes ensued, during which the inghimasi brothers used light weapons and hand 23

grenades, killing an American Crusader and 6 murtaddin of the PKK. In addition to that, 46 murtaddin were killed and 22 were wounded, while a number of their vehicles were destroyed on the 19th of Dhul-Qa’dah after they stumbled into a minefield, northwest of the city of Manbij, following an attack on their positions south of the city. The following day, the murtaddin of the PKK also suffered additional losses when their positions, near the town of al-Khafsah, close to Manbij, were struck by 4 istishhadi operations, the last of which was on the 25th of DhulQa’dah, which resulted in the killing and wounding of nearly 70 of them.

South Baghdad Wilayah

On the 25th of Dhul-Qa’dah, a number of Islamic State soldiers carried out an attack on a large group of Rafidi Mobilization fighters in the area of Karbala. The 4 mujahidin were wearing explosive belts and carrying light weapons and hand grenades when they assaulted a gathering of murtaddin in the city of ‘Ayn at-Tamr, west of Karbala. They clashed with them and succeeded in killing no less than 100 of them, while wounding dozens more. Thereafter, the inghimasi brothers succeeded in taking control of a neighborhood inside the city, clashing with members of the Rafidi Mobilization for a duration of 5 continuous hours.

The i n g h im a s iy yi n w h o te r ror i z e d th e R afi dah i n ‘ A y n at- Tam r

24

This was followed by 3 of the inghimasi brothers detonating their explosive belts amid a group of Rafidah, killing and injuring many of them. The fourth brother was killed as a result of the firefight, and we ask Allah to accept all of them as shuhada.

Anbar Wilayah

An American contractor was killed and 2 others were wounded on the 18th of Dhul-Qa’dah as a result of an explosive device detonating against them, south of the city of Ramadi. Media outlets reported that the district commissioner of Ramadi, the murtadd Ibrahim al-‘Awsaj said, “An American contractor was killed while another was afflicted with wounds as a result of them attempting to defuse an explosive device in the area of Mal’ab, south of Ramadi.” In that context, the British Ambassador to Baghdad announced that same day that a British contractor was killed in the city of Ramadi as he was attempting to remove an explosive device that the soldiers of the Khilafah had planted. It was also mentioned that the Americans and the Briton were employees of the company Janus Global Operations, which specializes in the removal of mines. The company has a contract with the Rafidi government, which involves the removal of mines planted by the soldiers of the Khilafah during the battle of Ramadi. These

C ru s a d e r b o m b ex p e rt s wo rk i n g i n fear

mines played a major role in causing mass casualties and losses within the ranks of the Rafidah.

Dijlah Wilayah

Fierce battles continued to be waged between the soldiers of the Islamic State and the Rafidi army close to the two cities of Qayyarah and Shirqat, in which the soldiers of the Khilafah succeeded in afflicting heavy losses on the murtaddin in both personnel and equipment. Hundreds were killed, while more than 70 vehicles of various types were destroyed, including 4 Abrams tanks. The Rafidi army was plagued with heavy losses as a result of the attacks mounted by the soldiers of the Islamic State on their positions near the city of Qayyarah on the 12th of DhulQa’dah, where dozens of murtaddin were killed and 5 vehicles, 4 hummers, a Cougar APC, a BMP, 5 other personnel carriers, and 2 military barracks were all destroyed. The soldiers of the Islamic State extended their operations against the Rafidi army and their militias and launched 3 attacks, consisting of 5 istishhadi soldiers of the Khilafah, as they struck the positions of the murtaddin both south and southwest of Shirqat. This resulted in the killing and wounding of several of them, as well as the destruction of 27 vehicles, which included personnel carriers and other vehicles mounted with machine guns. On the 19th of Dhul-Qa’dah, American Crusader warplanes, aided by

their artillery units stationed at Qayyarah Airbase, launched a campaign of air raids on the city of Qayyarah, supported by additional air raids from combat helicopters belonging to the Rafidi government. Due to this, and while benefiting from the air and artillery bombardment, the Rafidi army succeeded in entering and taking control of the city. Meanwhile, the soldiers of the Islamic State succeeded in damaging 4 Abrams tanks, destroying 16 hummers, a bulldozer, a Cougar armored personnel carrier, and various types of armored vehicles, while also damaging another armored personnel carrier on the outskirts of the city of Qayyarah. Additionally, several members of the Rafidi army and their militias were killed and wounded. On the 23rd of Dhul-Qa’dah, the losses of the Rafidi army were further increased as a result of an attack initiated by the mujahidin, consisting of 4 istishhadi operations that struck the positions of the Rafidah, southwest of Shirqat. This was followed by 3 istishhadi operations carried out on the 24th of Dhul-Qa’dah in the villages of Malihah and ‘Ubayd as-Sayil and close to the junction of Hadar. These istishhadi attacks resulted in the killing of hundreds of members of the Rafidi army and its militias, in addition to many of their vehicles being destroyed.

Tarabulus Wilayah

Violent battles continue to rage between the soldiers of the Islamic State and the murtadd militia of the Government of National Accord, supported by America. The steep quantity of

Abu Suf ya n a l - ‘A d a n i 

those killed and wounded among the murtaddin has led to the consumption of much of their manpower, while exhausting much of their capabilities. On the 12th of Dhul-Qa’dah, the city of Sirte witnessed fierce clashes, coupled with 2 istishhadi operations. In a statement it had released, the media office of Tarabulus Wilayah mentioned that fierce confrontations took place between the mujahidin and the murtaddin in the neighborhood of Ithnayn. During the clashes, two istishhadiyyin succeeded in reaching the American-backed murtaddin and detonated their explosive vehicles in their midst. This resulted in the killing and wounding of more than 70 murtaddin from the Government of National Accord, while additionally destroying a tank, a personnel carrier, 2 armored vehicles, and a number of 4-wheel drive vehicles. The losses suffered by the murtadd

militia of the Government of National Accord was not limited to just that, as more than 40 fighters of the murtaddin were killed on the 14th of DhulQa’dah as a result of 2 istishhadi brothers storming their positions in the area of Thuhayr, west of the city of Sirte.

‘Adan Abyan Wilayah

The soldiers of the Islamic State, on the 25th of Dhul-Qa’dah, targeted a recruitment center belonging to the taghut army of ‘Abd Rabbuh Mansur Hadi in Aden, in the southern part of the country, which resulted in the killing of 60 murtaddin. The media office of ‘Adan Abyan Wilayah clarified that the istishhadi, Abu Sufyan al-‘Adani  targeted a recruitment center belonging to the taghut government of Hadi, an ally of the murtadd Arab Coalition, in the area of Mansurah in ‘Adan. By the grace of Allah, he was able to breech

25

the security checkpoints and circumvent the tight security measures that the murtaddin had imposed on the area, and succeeded in detonating his vehicle on the center. The media office of the wilayah added that the attack led to more than 60 murtaddin being killed and dozens being wounded. It is worth mentioning that this is not the first time the soldiers of the Islamic State have targeted the recruitment centers of the taghut Hadi. Previously, at the beginning of the month of Sha’ban, an istishhadi targeted a recruitment center in the area of Khawr Maksur, in the center of ‘Adan, killing and wounding roughly 100 murtaddin.

East Asia

The soldiers of the Khilafah in East Asia, on the 23rd of Dhul-Qa’dah, succeeded in freeing 30 prisoners, including several mujahidin, after they assaulted a prison in the city of Marawi. Amaq Agency was able to confirm that 30 soldiers of the Khilafah stormed the Marawi prison and succeeded, by the grace of Allah, in freeing 30 prisoners, including a number of soldiers of the Islamic State and their wives, and to Allah belongs all praise. As a result of the assault, the soldiers of the Islamic State managed to take light weapons as ghanimah, while also burning a Filipino Crusader police vehicle. Amaq Agency also added that those who carried out the assault, along with the freed prisoners, all arrived safely to their bases without suffering any injuries. Additionally, a number of soldiers from the Filipino Crusader army were killed and wounded due to clashes with the soldiers of the Khilafah on the Island of Basilan at the beginning of the month. The soldiers of the Khilafah likewise succeeded in hitting a warplane belonging to the Crusader army as it attempted to bomb the positions of the mujahidin.

Somalia

On the 14th of Dhul-Qa’dah, the soldiers of the Islamic State launched an assault on one of the positions of the 26

R ussi an Crusade rs de ploye d on t he stre e t of Balashik a afte r an attack by two so ldie rs of the Khilafah

African Coalition in the city of Mogadishu in Somalia. Amaq Agency reported that the assault targeted a barracks belonging to the African Coalition in the area of Arba’u, on the outskirts of the city of Mogadishu. The soldiers of the Islamic State had carried out two separate attacks on members of the murtadd Somali intelligence in the cities of Baidoa and Mogadishu earlier, during the month of Shawwal, which resulted in the killing and wounding of a number of murtaddin.

Russia

On the 14th of Dhul-Qa’dah, two soldiers of the Islamic State launched an attack on members of the Russian police force, west of Moscow, killing and wounding several of them. Amaq Agency reported that two soldiers of the Khilafah, ‘Uthman Mardalov and Salim Israilov attacked members of the Russian Crusader police force in the area of Balashikha, west of Moscow. The attack resulted in the killing and wounding of a number of them. The 2 brothers were killed when they came under gunfire from Russian security forces. May Allah accept them both as shuhada. It may have been the first attack of its kind in Moscow, but it was not however the first time that the Russian Crusader forces have been targeted. The

Russian army has been the victim of a number of attacks by the mujahidin in Qawqaz Wilayah, which have killed and wounded several of their soldiers. These operations reflect a great challenge to the tawaghit and highlights huge flaws in their security apparatus, while refuting their claims of having defeated the mujahidin in Qawqaz. Additionally, the Russian forces, which entered the land of Sham in support of the Nusayri army in their fight against the Islamic State, have suffered both human and material losses, with one such case being that a Russian combat helicopter was shot down, killing 5 Russian military advisors in Hims Wilayah. Perhaps the most famous operation carried out by the soldiers of the Khilafah against Crusader Russia was the downing of one of their commercial airplanes, killing more than 220 Crusader Russians in Sinai Wilayah. It has been noted that the escalating frequency of Islamic State operations places more pressure on the Russian government and their followers, who are already suffering a huge financial crisis, especially after their involvement in providing air and ground support for the Nusayri regime.

27

Allah has honored knowledge and its people, raising their worth and elevating their status. Allah  said, “Allah testifies that there is nothing worthy of worship except Him, as do the angels and those with knowledge” (Al ‘Imran 18). Al-Qurtubi said, “If anyone was more honored than the scholars, Allah would have mentioned them along with His name and that of the angels, just as He mentioned the scholars” (Al-Jami’ li-Ahkam al-Quran). Likewise, Allah negated any equality between the scholars and others. He  said, “Say, ‘Are those who know and those who do not know equal?’ Only those with deep understanding will remember” (Az-Zumar 9). And Allah ordered to refer to them, as He  said, “Then ask the people of remembrance if you do not know” (AnNahl 43). But is knowledge simply memorizing texts, studying long books, reviewing manuscripts, being acquainted with the various opinions, and composing commercial works? Certainly not! The scholars whom Allah  praised and called “those with knowledge” are those who act upon their knowledge and convey it to others. Ash-Shatibi said, “Knowledge, as it is understood in the Shari’ah – I mean the knowledge whose people Allah and His Messenger absolutely praised – is knowledge that instigates action” (Al-Muwafaqat). Once a correlation is made between knowledge and action, it follows that there is no action without knowledge and no knowledge without action. As for knowledge accompanied by good deeds, then it is what yields fear of Allah, bearing a person to publicly declare the truth lest he earn Allah’s anger and punishment. Allah  said, “Only those who fear Allah, of His slaves, are the knowledgeable ones” (Fatir 28), and Ibn ‘Abbas  said, 28

“Those who are knowledgeable of Allah are those who fear him” (Az-Zuhd – Abu Dawud). And Ibn Mas’ud  said, “Knowledge is not an abundance of reports, but knowledge is fear [of Allah]” (Hilyat al-Awliya). Likewise, one of the deeds directly correlated to knowledge is jihad for Allah’s cause, for jihad is the companion of knowledge, as found in the hadith in which the Prophet  said, “For whomever Allah wants well, He gives him fiqh (comprehension) of the religion, and there will not cease to be a group of Muslims fighting upon the truth, defeating whoever opposes them, until the Day of Resurrection” (Reported by Muslim from Mu’awiyah). The mentioning of both knowledge and jihad in this hadith indicates the correlation between the two, and that the people thereof are the victorious group (at-Taifat al-Mansurah); so upholding the religion and manifesting the truth cannot come about except through knowledge and jihad. This was the situation of the Sahabah , those who were the most knowledgeable of the Ummah, as they joined knowledge with jihad. Whoever looks into the biographies of the Sahabah, whether from the Muhajirin or the Ansar, will find that many of them were killed on the fronts of jihad, fully achieving knowledge and action. On the Day of Yamamah, for example, the memorizers of Allah’s Book began to be killed, as when the banner fell, Salim Mawla Abi Hudhayfah  took hold of it. The Muslims said to him, “O Salim! We fear that we will be overtaken from your direction.” So he said, “What a wicked bearer of the Quran I would be if you were overtaken from my direction!” So he went forth and fought until he was killed (At-Tabaqat al-Kubra).

On that path, the Tabi’in and the rest of the imams traveled, having for themselves many ventures in the fields of ribat and combat, despite jihad and ribat – in their days – being only fard kifayah (communally, not personally, obligatory). These were the imams among the people of hadith and zuhd (disregard for the worldly life). Just as they participated in narrating knowledge, they also participated in ribat, guarding outposts, and archery. These are the likes of al-Awza’i, ‘Abdullah Ibn al-Mubarak, Ibnul-Qasim, Abu Ishaq al-Fizari, Makhlad Ibn al-Husayn, Ibrahim Ibn Adham, Hudhayfah al-Mar’ishi, Yusuf Ibn Asbat, and many others. Indeed, they translated their knowledge into action with ribat and jihad. There were even some muhaddithin who would stay in towns bordering Dar al-Harb so they could always be in ribat, like the Imam ‘Isa Ibn Yunus. As such, the two imams Ibnul-Mubarak and Ahmad Ibn Hanbal, as well as others, would say, “If the people disagree about something, then examine what the people of the frontlines are upon, as the truth is with them, for Allah  says, ‘And those who perform jihad for Us, We shall surely guide them to Our paths’” (Al-‘Ankabut 69). Throughout the ages, scholars from the people of hadith were found upholding the duty of jihad and declaring the truth, like Shaykhul-Islam Ibn Taymiyyah, who openly declared the truth and waged jihad, fighting against the Tatars, and Imam Muhammad Ibn ‘Abdil-Wahhab, who fought the mushrikin inside the Arabian Peninsula and waged jihad against them with weapons and words. Even in our time, there have been those by whom Allah revived both knowledge and creed, those who went public with the truth and by whom the truth became manifest. They were those who joined knowledge with jihad, like Shaykh Abu Mus’ab az-Zarqawi, Shaykh Abu Anas ash-Shami, Shaykh ‘Abdullah ar-Rashud, Shaykh AbulHasan al-Filistini, and Shaykh Maysarah al-Gharib . Likewise, those who know but do not act upon their knowledge are dispraised according to the Shari’ah. They are not considered “those with knowledge” and are not called “scholars” with the meaning intended by the Shari’ah. How could such persons be called “scholars” while they are hated by Allah and have earned His wrath?! Indeed, Allah got angry with the Jews and called them “al-maghdub ‘alayhim” (those who have conjured His anger) due to their not acting upon their knowledge. And Allah  also said, “Greatly hated, according to Allah, is that you say what you do not do” (As-Saff 3). This verse contains evidence of Allah’s great hatred for those who know but do not act. Furthermore, the Quran clarifies that whoever knows the truth but conceals his knowledge is cursed, as in His  saying, “Verily those who conceal what We revealed of clear evidences and guidance after We clarified such to the people in the Book, [then] these Allah curses and the cursers [also]

curse them” (Al-Baqarah 159). It is known from all of the above that “those with knowledge” are those who carry it, act upon it, and openly declare it. Allah even described whoever does not act upon his knowledge as being ignorant, as in His saying about the “scholars” of the Jews who followed sorcery, “And they did surely know that whoever purchased it shall have nothing in the Hereafter, and how bad is that for which they sold their souls, if only they knew” (Al-Baqarah 102). The evidence in this ayah is His saying, “and they did surely know” followed by “if only they knew,” as by not acting upon their knowledge, they were ignorant. As such, whoever does not act upon his knowledge by openly declaring it and waging jihad or by concealing it and dressing up the truth in falsehood, then he is not truly a scholar. Rather, he is a devil – whether vocal or mute. The people of knowledge did not count the people of bida’ (heretical innovations) as scholars, just as Ibn ‘Abdil-Barr said regarding the heretics of kalam (polemical speech), “The people of fiqh and athar (traditional narrations) in the major cities have altogether agreed that the people of polemics are people of heresy and deviance, and are not counted among the ranks of the fuqaha, and the scholars are only the people of athar” (Jami’ Bayan al-‘Ilm wa Fadlih), so how would it be if they were to have seen how the Ummah has been afflicted with the imams of kufr today? Anyone who looks at those who are ascribed to knowledge in our later times will find that the vast majority of them are not scholars and are not counted among the people of knowledge, due to their failure to fulfill the duty of action. They did not declare the truth in the faces of the tawaghit, but instead concealed the knowledge and dressed up the truth in falsehood, misguiding the slaves of Allah while they knew of the verses regarding fighting and combat. They turned away from their duty of action, thus being at odds with the Sunnah of the Prophet  and that of the Sahabah and Tabi’in. They are seen as having studied the texts of wala and bara, yet wandered away from them. They learned the verses regarding the obligation of conveying and clarifying the truth, yet they concealed it and resorted to flattering Allah’s enemies. Are these the ones whom Allah called “those with knowledge?!” Far be it from Him! Certainly not! Rather, they are the people of misguidance who are threatened with punishment for abandoning action and concealing the truth. How then, if one knows that most of those who are famously attributed to knowledge in our time have displayed their obedience to the taghut and have entered into his allegiance, supporting him against any of the muwahiddin who rise against him? The ruling about whoever does this is well-known in the Book of Allah and the Sunnah of His Messenger . Therefore, Ibn Baz, Ibn ‘Uthaymin, al-Fawzan, Al ashShaykh (the contemporaries), Muhammad Hassan, al-Huwayni, Husayn Ya’qub, al-Qardawi, al-Buti, an-Nabulusi, al-Ghiryani, al-Maqdisi, Abu Qatadah, al-Haddushi, and 29

T h e tag h ut s c hol ar, S al ih Al ash-Sha ykh

al-Fahl are not scholars. Where is their acting upon knowledge?! Where is their open declaration of the truth?! Where is their rejection of the shirk of the tawaghit?! Where is their fighting, combat, and ribat?! Where is their clarifying the truth and guiding the people?! Where is their confronting of the disbelievers’ violent campaigns against the Muslims?! Or have they just become – with their own approval – mere sticks in the hands of the tawaghit used to strike the mujahidin, all in the name of the Shari’ah and the religion? These people are no more than “imams” of misguidance and “scholars” of taghut. Let not them and their false claims of having knowledge mislead you, for their supposed knowledge will actually be held against them. Indeed, their possession of knowledge of the Shari’ah is just like the orientalists who possess that same knowledge. In fact, some of the Christian orientalists have become so-called “experts” in the science of hadith, like Arent Jan Wensinck, who was a Dutch orientalist and author of the “Concordance and Index of Muslim Tradition,” or like Gösta Vitestam, who published his own edition of “Ar-Radd ‘alal-Jahmiyyah” by ad-Darimi. So would these orientalists enter into “those with knowledge” and would it be correct to call them “scholars?!” The Prophet  spoke about the first of people who would be dealt with on the Day of Resurrection, and he mentioned among them, “a man who learned knowledge – and taught it – and recited the Quran. So he will be brought and will be reminded of the blessings he received, which he will recognize. Allah will say, ‘What did you do with it?’ He will say, ‘I learned and taught, and I recited the Quran for 30

You.’ Allah will say, ‘You lie! Rather, you learned so that it would be said, ‘He is a scholar,’ and you recited the Quran so that it would be said, ‘He is a reciter.’ And indeed it was said.’ Then he will be dragged on his face until he is thrown into the Fire” (Reported by Muslim from Abu Hurayrah). Consider that if the corrupt intention of a scholar (who very possibly acted upon his knowledge) will send him to destruction, then what about one whose action contradicts his knowledge, and who conceals the truth and misguides people?! What about someone who obeys the taghut and supports his rule?! Harim Ibn Hayyan said, “Beware of the fasiq (openly sinful) scholar.” This reached ‘Umar Ibn al-Khattab , so he wrote to him, asking him what he meant by “the fasiq scholar.” So Harim wrote to ‘Umar, saying, “He is an imam who speaks with knowledge, but acts with fisq (open sin), thus the people become confused and misguided” (Reported by ad-Darimi). This is regarding a fasiq, so what about the deviant who misguides others and has exited the religion? This should clarify the invalidity of the popular saying of some ignorant people, regarding people who are wrongfully called scholars, “Take his knowledge and leave his deeds.” Rather, ask about his deeds, his open declaration of the truth, his waging jihad, and his fear of his Lord just as you ask about his knowledge and expertise. Only then will it be clear whether or not he is a scholar, for verily the one who betrays the trust in action will betray it in knowledge.

Today we observe a major occasion from among the occasions of worship, this occasion being the first ten days of the sacred month of Dhul-Hijjah, the best ten days of the year according to Allah , and He has legislated deeds for us to do during these days so that we may recover what we’ve missed and mend the shortcomings in our worship. So what is the status of these ten days? And what is their virtue? What are the most important acts of worship undertaken in these days?

Furthermore, the Prophet  clarified that the first ten days of the month of Dhul-Hijjah are better than all the days in this world, and that a good deed done in these days is better than all deeds done in other days. He  said, “No deed is better than the deeds in these days (i.e. the ten days of DhulHijjah).” They said, “Not even jihad?” He said, “Not even jihad, except a man who risks his soul and wealth and returns with nothing” (Reported by alBukhari from Ibn ‘Abbas).

It is sufficient, in clarifying the virtue of these majestic days, that Allah  swore by them with His words, “By the dawn, and [by] ten nights” (Al-Fajr 1-2). Ibn Kathir said, “What is meant by the ten nights is the ten days of Dhul-Hijjah, as stated by Ibn ‘Abbas, az-Zubayr, Mujahid, and multiple others from the salaf and khalaf,” and Allah  does not swear except by something significant! Ibnul-Qayyim said, “A period of time that encompasses deeds such as this is worthy of the Lord  swearing by it” (At-Tibyan).

Ibn Rajab al-Hanbali said, “This hadith indicates that a deed in these days [meaning the ten days of Dhul-Hijjah] is more beloved to Allah than a deed in all other days of the world without any exception, and if it is more beloved to Allah then it is better according to Him” (Lataif al-Ma’arif ). Ibnul-Qayy-

31

im said, “The ten days of Dhul-Hijjah were deemed virtuous due to the days they include, for included among them is the day of slaughter, the day of ‘Arafah, and the day of Tarwiyah [the 8th of Dhul-Hijjah, the day in which hajj is commenced]” (Zad al-Ma’ad).

Making Much Dhikr: Allah  said, “That they may witness benefits for themselves and mention the name of Allah on known days” (Al-Hajj 28). Ibn Rajab said, “The bulk of the scholars hold the view that these known days are the ten days of Dhul-Hijjah” (Al-Lataif ).

Among these ten days is a day that is great according to Allah. It is the day of ‘Arafah, the witnessed day, the day on which Allah completed the religion, and fasting on it expiates the sins of two years. Also among these days is the day of slaughter, which is the greatest day of the year, the day of the greater hajj on which comprises a number of acts of obedience and worship that are not gathered together on any other day.

For this reason, the Prophet  enjoined upon the Muslims much tahlil (saying “la ilaha illallah”), takbir (saying “Allahu akbar”), and tahmid (saying “alhamdulillah”) in these days, as in his  statement, “There are no days that are greater according to Allah or on which a deed is more beloved to Him than these ten days, so make much tahlil, takbir, and tahmid in them” (Reported by Ahmad from Ibn ‘Umar).

Indeed, reaching these ten days is a tremendous blessing from the blessings of Allah  upon His slaves, which none but the worshipers and the diligent truly appreciate. So the obligation upon the Muslim slave is to perceive this blessing and take advantage of this opportunity, for the Salaf would be diligent in worship on these days more so than any other day, as established in their beautiful biographies.

Al-Bukhari said in his “Sahih,” “‘Umar RA would make takbir in his tent in Mina and the people in the masjid would hear him, so they would make takbir, and the people in the market would make takbir, to the point that Mina would shake with takbir. Ibn ‘Umar would make takbir in Mina on those days, and would do so after the prayers, and on his mattress, in his pavilion, in his gatherings, and on the pathways throughout all those days.”

There are many virtuous deeds that the Muslim should strive to perform on these days, such as jihad for the cause of Allah, reciting the Quran, diligently attending the congregational prayer in the masajid, being dutiful to one’s parents, upholding the ties of kinship, being good to one’s neighbors, reconciling between people, honoring one’s guest, spending for the cause of Allah, visiting the sick, etc. However, there are certain deeds that are specified for these days, including:

Therefore, takbir is from among the deeds of the Sunnah specified for these ten days, and it is of two types: takbir performed generally and takbir performed at a specific time. Takbir is performed, in general, at all times, from the first of the ten days to the end of the days of tashriq (the 13th of Dhul-Hijjah). As for the takbir performed at a specific time, it is done after the five daily prayers (after the salam in the obligatory prayers) and it begins from fajr on the day of ‘Arafah – for those not performing hajj – and lasts until ‘asr on the last day of tashriq, as was reported

T h e huj j aj at Mount ‘ Arafah

32

from some of the Sahabah. As for the one performing hajj, then he begins his takbir when he stones Jamrat al-‘Aqabah on the day of Eid. The wording of the takbir is as follows: “Allahu akbar, Allahu akbar, la ilahah illallah, wallahu akbar, Allahu akbar, walillahil-hamd” (Reported by Ibn Abi Shaybah from Ibn Mas’ud). There are also other wordings mentioned in the athar. Fasting: It is a sunnah for the Muslim to fast the first nine days of Dhul-Hijjah (all of them or however many of them is easy for him), for it is reported that one of the wives of the Prophet  said, “Allah’s Messenger  would fast [the first] nine days of Dhul-Hijjah” (Reported by Abu Dawud), and most of the scholars hold the view that fasting the first nine days of Dhul-Hijjah is highly recommended (Sharh Sahih Muslim – An-Nawawi). Slaughtering an Udhiyah (Sacrificial Animal): From among the deeds performed in these ten days is to seek to draw closer to Allah  by slaughtering an udhiyah. The udhiyah is an emphasized sunnah according to the majority of the fuqaha, so the Muslim who is capable of this should not neglect it, for Allah’s Messenger  persisted upon it, as did the Sahabah  after him. It is reported that Ibn ‘Umar  said, “Allah’s Messenger  remained in Madinah for ten years slaughtering udhiyah” (Reported by at-Tirmidhi who declared it Hasan). Ibnul-Qayyim said, “He  never used to leave off the udhiyah” (Zad al-Ma’ad). Hajj and ‘Umrah: Indeed, from the best deeds that the slave can perform in these ten blessed days is to perform hajj to the sacred House of Allah, if he is able to do so. Therefore, if one is enabled by his Lord  to perform hajj to His House and performs the rites of the hajj in the appropriate manner, he will have a share in the statement of His Prophet , “One ‘umrah to the another expiate the sins committed between them, and the reward for an accepted hajj is nothing but Jannah” (Reported by alBukhari and Muslim from Abu Hurayrah). We ask Allah  to strengthen the mujahidin of the Islamic State so they may liberate Makkah and Madinah from the tawaghit of Al Salul – may Allah disgrace them – and to bless us with hajj and ‘umrah in the shade of the Shari’ah. One may ask, “How do we reconcile between the hadith of the Prophet  in which he declares the deeds in the ten days of Dhul-Hijjah to be better than all other deeds, and between the many mutawatir ahadith which establish the virtue of jihad for the cause of Allah over all other deeds and also declare that it is the peak of Islam?” An example of this is the hadith in which Allah’s Messenger  was asked “Which deed is best?” He replied, “Believing in Allah and His Messenger.” Someone asked, “Then what?” He said, “Jihad for the cause of Allah” (Reported by al-

Bukhari and Muslim from Abu Hurayrah). When reconciling between these texts, the author of “Fayd al-Bari” stated, “This is the case when jihad is not obligatory, for the statements having to do with the virtues of deeds are concerning those that are not obligatory.” Ibn Rajab said, “The obligatory deeds of the first ten days of Dhul-Hijjah are better than the obligatory deeds of any other ten days, and the voluntary deeds of the first ten days of Dhul-Hijjah are better than the voluntary deeds of any other ten days, but the voluntary deeds of the first ten days of Dhul-Hijjah are not better than the obligatory deeds of any other days … So fasting ten days of Ramadan is better than fasting ten days of Dhul-Hijjah because the obligatory deed is better than the voluntary deed” (Fath al-Bari). Likewise, the scholars have concluded that jihad – even if it is offensive jihad – is the best of deeds and nothing is equal to it at all. Shaykhul-Islam Ibn Taymiyyah said, “The scholars have agreed – as far as I know – that there are no voluntary deeds better than jihad, so it is better than voluntary hajj, better than voluntary fast, and better than voluntary prayer” (Majmu’ al-Fatawa). How is it then if it is defensive jihad and it becomes obligatory on every Muslim, as is the case today?! Ibn Taymiyyah said about the jihad to repel the Tatars, “By Allah, even if the first forerunners from the Muhajirin and Ansar, such as Abu Bakr, ‘Umar, ‘Uthman, ‘Ali, and other than them, were present in this era, waging jihad against these criminals would be from among the best of their deeds” (Majmu’ al-Fatawa). Therefore, if jihad is fard ‘ayn (as is the case with defensive jihad), it is better than all other acts of worship (whether obligatory or recommended), and if jihad is fard kifayah (as is the case with offensive jihad) and it takes place during the ten days of Dhul-Hijjah, it is better than any voluntary deed that the slave could ever do. So take advantage – O Muslims – of these tremendous days, for by Allah they are priceless. Rush to perform good deeds and hasten before the onset of death, for today there is opportunity to perform deeds and no accountability, but tomorrow there is accountability and no opportunity to perform deeds. O Allah, make us diligent in performing good deeds in the ten days of Dhul-Hijjah, and aid us in remembering You, being grateful to You, and worshiping You in the best of manners.

33

In his famous mu’allaqah poem, the Jahili poet ‘Amr Ibn Kulthum said, “And we had many glorious and long days, we defied the king therein, lest we obey.” The word he used for “we obey” is “nadin,” from the well-known but oft-misunderstood root word “din.” Usually translated as “religion,” and indeed it is that, one of the basic meanings of din is obedience, and is especially used – as in the above verse of poetry – in reference to the authority and rule of a king. Allah  said in the story of Yusuf , “Thus We plotted for Yusuf. He would not take his brother by the din of the king” (Yusuf 76), meaning, “by the rule and authority of the king,” or as at-Tabari commented, “Yusuf would not take his brother by the rule, judgment, or obedience of the king of Egypt.” He then mentioned the various statements of the Salaf suggesting that “din” in this ayah means sultan (authority), qada (judgment), and hukm (rule), ending his commentary by saying, “And the basis of din is obedience.” As for our King – the King of mankind, the King of the Day of Recompense, the True King  – then we have entered into His din and must obey His rule wholeheartedly, and He  said, “And fight them until there is no fitnah and the din is for Allah. But if they cease, then there is no aggression except against the tyrants” (Al-Baqarah 193). So the command of Allah – to which obedience is due as a religious duty – is to fight until there is no fitnah, i.e. evident shirk in the obedience of Allah, and until no manifest authority

34

is given to any rule except to that of the True King. His saying, “if they cease,” means that if they submit or surrender, then they are to be left alone. This can either be in the form of repentance to Allah and abiding by His worship alone or by the paying of jizyah while remaining upon subjugated kufr, just as Allah said, regarding the command of killing the mushrikin in general, “Then if they repent, establish the prayer, and pay the zakah, then leave them alone” (At-Tawbah 5), and He said that the People of the Book – those who “do not adhere to the true din” – should specifically be fought “until they pay the jizyah willingly, while they are humiliated” (At-Tawbah 29). And “there is no aggression except against the tyrants” means those who did not submit nor surrender, either through repentance or dhimmah, the covenant of jizyah. Thus, anyone who is neither a Muslim nor a dhimmi kafir (while still a tyrant against himself, deserving both hatred and humiliation) is a hostile tyrant deserving aggression. This is because shirk itself is dhulm (tyranny), as Allah said, “And when Luqman said to his son, admonishing him, ‘O my son, do not commit shirk with Allah. Verily shirk is a great tyranny’” (Luqman 13). And although the people of dhimmah are mushrikin from the People of the Book, their shirk is subjugated and humiliated under the Shari’ah of Allah enforced upon them. So the duty to fight the tyrants – the mushrikin – is

clear and established. But Allah did not only command the “fighting” of disbelievers, as if to say He only wants us to conduct frontline operations against them. Rather, He has also ordered that they be slain wherever they may be – on or off the battlefield. He  said, “So when the sacred months have passed, then kill the mushrikin wherever you find them and take them, surround them, and wait for them at every outpost” (At-Tawbah 5). All of this becomes all the more apparent for those who have realized that the blood of a kafir is cheap, filthy, and permissible to shed. Islam is the religion of sound principles providing the perfect foundations upon which the solid structures of justice and glory are built. One of these great principles is that all people must be fought until they accept Islam or come under a shar’i covenant. This principle establishes the prohibition of shedding Muslim and covenant-bound kafir blood as well as the permissibility of shedding the blood of all other kuffar. The Prophet  said, “I have been ordered to fight mankind until they say that there is no god except Allah and that I am the Messenger of Allah, and they establish the prayer and pay the zakah. Whoever does so, then his blood and wealth are safe from me except for a lawful reason” (Reported by al-Bukhari and Muslim from Ibn ‘Umar), and he  said, addressing the Muslims, “For verily your blood, wealth, and honor are haram to each other” (Reported by al-Bukhari and Muslim from Abu Bakrah). And regarding the dhimmi – the one who has a covenant with the Muslims –the Prophet  said, “Whoever kills a person of covenant shall not smell the fragrance of Jannah, which can be found for a distance of forty years” (Reported by al-Bukhari and Muslim from ‘Abdullah Ibn ‘Amr). These narrations offer an explanation of the ayah, “And do not kill a soul which Allah has forbidden except for a lawful reason” (Al-An’am 151), about which at-Tabari said, “The soul which Allah has forbidden is the soul of a believer or a person of covenant, and His saying, ‘except for a lawful reason,’ means that which permits such a soul to be killed, as in capital punishment for murder, or stoning an adulterer to death, or killing someone for apostasy.” As for all others – meaning all disbelievers who have no covenant – then their blood has not been given the sanctity of prohibition, but remains under the command to fight mankind, so their blood remains halal. Shedding the blood of a non-dhimmi kafir is not sinful, but is rather rewarded with Jannah. Allah’s Messenger  said, “A kafir and his killer will never be gathered together in the Fire” (Reported by Muslim from Abu Hurayrah). Furthermore, his words, “I have been ordered to fight mankind,” leave no room for debate, as mankind includes every person in the world, and the only ones excluded from this order to fight are those who submit or surrender to the rule of Islam, as was previously mentioned. This alone befits a messenger who was sent to all people, as Allah  said, “Say, ‘O mankind, verily I am the Messenger of Allah sent to all of you’” (Al-A’raf 158), and the Prophet  said, “Other prophets were sent to their people alone, but I was sent to all of mankind” (Reported by al-Bukhari from Jabir Ibn ‘Abdillah).

Lest someone think this is a strange, new opinion, it should be known that this is the stance of the Sahabah and the greatest scholars of the Ummah. This is reflected in the words of ‘Umar Ibn al-Khattab who, during the life of the Prophet  and without objection, said to Abu Jandal, encouraging him to kill his father Suhayl Ibn ‘Amr, “Be patient, Abu Jandal, for they are merely mushrikin, and their blood is nothing but (like) the blood of a dog” (Reported by Ahmad from al-Miswar Ibn Makhramah). Indeed, ‘Umar was correct, as the mushrikin are entirely impure, as Allah  said, “O you who believe! The mushrikin are nothing but impure” (At-Tawbah 28). This is also understood from the words of Anas Ibn Malik, who was asked, “O Abu Hamzah! What makes a slave’s (i.e. a person’s) blood and wealth haram?” He replied, “Whoever testifies that there is no god but Allah, faces our qiblah, prays our prayer, and eats what we slaughter, then he is a Muslim. He gets what a Muslim gets and is bound by what a Muslim is bound” (Reported by al-Bukhari from Maymum Ibn Siyah). Ash-Shafi’i said, “And the kafir’s blood is not spared until he becomes a Muslim” (Al-Umm). In further explanation, he said, “Allah spared blood and restricted the taking of wealth, except for a lawful reason, through belief in Allah and in His Messenger or through a covenant given by the believers, based on the rule of Allah and His Messenger, to the People of the Book. And He allowed shedding the blood of mature men who refrain from belief and who do not have a covenant. Allah  said, ‘So when the sacred months have passed, then kill the mushrikin wherever you find them and take them, surround them, and wait for them at every outpost’ (At-Tawbah 5)” (Al-Umm). Mentioning the exception of killing women and children, he also said, “And the reason for the prohibition of shedding Muslim blood being different from the prohibition of shedding the kafir child’s and kafir woman’s blood is that they are not to be killed due to specific revelation restricting this killing [while the initial ruling allows shedding kafir blood in general]. And our opinion regarding this – and Allah knows best – is that the restriction exists so that they can become slaves, which is more beneficial than killing them, and killing them does not harm the enemy; so making them slaves is more optimal than killing them” (Al-Umm). Al-Khattabi said, “The kafir’s blood is permissible because he has not yet uttered the word of tawhid; but if he were to say it, then his blood is spared and becomes prohibited” (A’lam al-Hadith). Ibn Hazm, after mentioning the prohibition of targeting women and children, said, “And it is permissible to kill anyone – other than those we mentioned above – of the mushrikin, both the combatant and non-combatant, the businessman and employee, the elderly man – whether or not he be a person of influence – the farmer, the bishop or priest or monk, the blind or crippled – no one is given exception” (Al-Muhalla).

35

Ibn Qudamah mentioned the harbi (the kafir who is not under a covenant) and said, “Shedding his blood is permissible without exception, just like swine” (Al-Mughni). He also said, “The kuffar asliyyin [those kuffar who are not murtaddin] shall have no protection in their own lands” (Al-Mughni). Ibn Rushd said, “And the principle is that what makes wealth permissible to take is kufr, and that which protects it is Islam, just as the Prophet  said, ‘Then if they said that, they have protected their blood and their wealth from me’” (Bidayat al-Mujtahid). While specifically mentioning wealth, his words clearly point to the permissibility of bloodshed as is also in the evidence he quoted. Al-Qurtubi, said, “If a Muslim meets a kafir who has no covenant, it is permissible for him to kill him.” Abu Hanifah said, regarding a kafir who is killed, “There is no retaliation (against the killer) and the diyah (blood money) is not to be paid, because the blood of the kafir is permissible (to shed) unless it is established that he has a covenant or is under dhimmah” (Al-Hawi al-Kabir). Likewise, the famous Hanafi scholar al-Kashani said, “The principle is that it is permissible to kill anyone from amongst the people who are at war (with the Muslims), whether they fight or do not fight. But it is not permissible to kill anyone who is not from the people who are at war [meaning those with a valid covenant], unless they fight or offer strategic support, obedience, instigation, or otherwise. So the priest and wandering ascetic who mix with the people are to be killed, as are those who have fits of insanity, and the deaf

. . . E ven the b lood of a m e r r y Cr us a d er c i tiz en s elli ng f lowe rs to p asse r sby

36

and mute, and the one with a severed hand or foot, even if they did not fight. This is because they are from the same people who are at war [with the Muslims]” (Badai’ as-Sanai’). None of this should be surprising to any Muslim who has studied his religion, as this matter of a kafir’s blood being halal to shed is something upon which scholars have recorded consensus. At-Tabari said, “They [the scholars of Islam] have agreed that even if a mushrik were to wear the bark of all the trees of the Haram [in Makkah] around his neck and on his arms, that would not grant him safety from being killed unless the Muslims gave him a covenant of dhimmah or security.” Muslims currently living in Dar al-Kufr must be reminded that the blood of the disbelievers is halal, and killing them is a form of worship to Allah, the Lord, King, and God of mankind. This includes the businessman riding to work in a taxicab, the young adults (post-pubescent “children”) engaged in sports activities in the park, and the old man waiting in line to buy a sandwich. Indeed, even the blood of the kafir street vendor selling flowers to those passing by is halal to shed – and striking terror into the hearts of all disbelievers is a Muslim’s duty. There is no shar’i requirement to target soldiers and policemen nor judges and politicians, but all kuffar who are not under the covenant of dhimmah are fair game. How can the disbelievers ever dream of safety and security while Muslims suffer anywhere in the world and while the rule of Allah is mockingly replaced by manmade monstrosities of democracy?

37

38

Avant-Propos Levez-vous et Mourez sur Ce sur Quoi sont Morts Vos Frères

Les gens du Faux essayent, en tout temps, de faire de la mort des vertueux ou de leur meurtre entre les mains des ennemis de l’Islam, parmi les idolâtres et les apostats, une bonne annonce de la défaite des monothéistes. Mais ces imbéciles ne savent pas qu’Allah a prescrit un terme à chaque âme avant que les cieux et la Terre ne soient créés. Allah  a dit : {Quand leur terme vient, ils ne peuvent le retarder d’une heure et ils ne peuvent pas le devancer non plus.} [al-A’râf : 34] Et tous les gens sont égaux face à ce décret universel, que ce soient le prophète, le vertueux et le pieux, ou le mécréant, l’injuste et le malheureux. Ces imbéciles ne savent pas non plus qu’Allah  préserve Sa religion de la manière qu’Il souhaite et cette religion ne cessera d’exister sans être atteinte par la mort de quiconque. Et si une chose avait pu lui nuire, ça aurait été la mort du prophète  et celle de ses nobles compagnons. Mais malgré cela, la religion perdura après eux et Allah la renforça et la propagea sur Terre, par Sa protection et par la mise à son service de serviteurs vertueux {qu’Il aime et qui L’aime, humble envers les croyants et fier et puissant envers les mécréants, qui lutte dans le sentier d’Allah, ne craignant aucun reproche.} [al-Mâ`idah : 54] Quant aux doués de science qui craignent Allah comme il se doit et L’adore comme il se doit, la seule parole qu’ils ont lorsqu’un musulman vertueux meurt est de rappeler à leurs frères ce par quoi Abû Bakr aṣ-Ṣiddîq  a rappelé ses compagnons : « Celui qui adorait Muḥammad, qu’il sache que Muḥammad est mort, et celui qui adorait Allah, qu’il sache qu’Allah est bien vivant et qu’Il ne meurt pas. » Quant aux mujâhidîn dans le sentier d’Allah, les rapprochés d’Allah parmi Sa création, ceux qu’Il a élus parmi Ses serviteurs pour choisir parmi eux des martyrs et pour les éprouver d’une belle épreuve de Sa part, la mort de leurs chefs et de leurs émirs qui attaquaient devant eux lors des nombreuses batailles et faisaient face aux périls pour leur religion ne fait qu’augmenter leur fermeté et leur bravoure dans le combat contre les ennemis d’Allah. Leur parole n’est autre que celle d’Anas Ibn an-Naḍr  aux compagnons du messager d’Allah  alors qu’il les trouva accablés par la rumeur de la mort du prophète  à Uḥud : « Pourquoi êtes-vous assis ? » Ils répondirent : « Le messager d’Allah  a été tué ! » Il dit alors : « Qu’allez donc vous faire de cette vie après lui ? Levez-vous et mourez sur ce sur quoi est mort le messager d’Allah  ! » Puis, il fit face à l’ennemi et combattit jusqu’à être tué. Telle est la tradition des monothéistes en tout temps et tout endroit : chaque fois qu’une génération d’entre eux

2

Avant-Propos

disparaît, elle laisse place à une nouvelle génération qui porte la bannière du tawḥîd et s’immerge dans la fournaise de la bataille perpétuelle de l’Islam contre l’idolâtrie et ses adeptes. Le slogan de chaque génération est le même : « Levez-vous et mourez sur ce sur quoi sont morts vos frères qui vous ont précédés dans la foi. » La mort de nos frères prédécesseurs et endurants tels que le cheikh Abû Muḥammad al-‘Adnânî  ne nuira en rien à l’Islam qui est préservé par la protection d’Allah . Et elle ne nuira pas non plus à nos frères car nous considérons qu’ils ne sont sortis combattre dans le sentier d’Allah que dans le but d’atteindre le martyre sans jamais tourner le dos à l’ennemi. Allah  a dit à leur sujet : {Ne pense pas que ceux qui ont été tués dans le sentier d’Allah, soient morts. Au contraire, ils sont vivants, auprès de leur Seigneur, bien gratifiés. Heureux de la faveur qu’Allah leur a accordée, et ravis que ceux qui sont restés derrière eux et ne les ont pas encore rejoints, ne connaîtront aucune crainte et ne seront point affligés. Ils sont ravis d’un bienfait d’Allah et d’une faveur, et du fait qu’Allah ne laisse pas perdre la récompense des croyants.} [Âli ‘Imrân : 169-171] Leur mort ne nuira pas non plus à l’État Islamique, par la volonté d’Allah, tant qu’il s’accroche fermement au tawḥîd et à la sunnah. Allah mettra à sa disposition des hommes par lesquels il provoquera la colère des mécréants et guérira les poitrines des croyants comme Il a mis à sa disposition ceux qui ont établi ses fondations, qui ont élevé ses piliers et son édifice jusqu’à atteindre – par la grâce d’Allah – ce qu’il a atteint de puissance et de consolidation. Lorsque les idolâtres et les apostats se réjouirent de la mort d’Abû Muṣ’ab az-Zarqâwî , ils n’imaginaient pas qu’Allah allait mettre à disposition, parmi les soldats du cheikh et ses frères, des hommes qui les traîneraient dans la poussière et les exaspéreraient tels que le cheikh Abû Muḥammad al-‘Adnânî . Et aujourd’hui, ils se réjouissent de la mort du cheikh Abû Muḥammad al-‘Adnânî , puis ils pleureront beaucoup lorsqu’Allah abattra sur eux, par Sa volonté, ceux qui leur infligeront un châtiment douloureux parmi les soldats d’Abû Muḥammad et ses frères, {Allah fait triompher, certes, ceux qui soutiennent Sa Religion. Allah est assurément Fort et Puissant.} [al-Ḥajj : 40]

Certes, la louange est à Allah. Nous le louons et nous recherchons Son aide. Quiconque Allah guide, nul ne saurait l’égarer et quiconque Il égare, nul ne saurait le guider. J’atteste qu’il n’y a de divinité digne d’adoration qu’Allah seul, sans associé, et que Muḥammad est Son serviteur et messager, que la prière et la paix soient sur lui. Voici une série d’articles qui expose la réalité de l’Islam et la nécessité du groupe. Nous demandons à Allah de nous instruire, ainsi que vous, dans la religion et de nous raffermir sur le groupe des musulmans. Allah  a dit : {Aujourd’hui, J’ai parachevé pour vous votre religion, et accompli sur vous Mon bienfait. Et J’agrée l’Islam comme religion pour vous.} [al-Mâ`idah : 3] Et Il a dit : {Certes, la religion agréée auprès d’Allah, c’est l’Islam.} [Âli ‘Imrân : 19] Et Il a dit : {Et quiconque désire une religion autre que l’Islam, ne sera point agrée, et il sera, dans l’au-delà, parmi les perdants.} [Âli ‘Imrân : 85] Ainsi, la religion qu’Allah a agréée pour les gens et en dehors de laquelle Il n’accepte aucune autre religion est l’Islam. Sa réalité linguistique et religieuse est la pureté, c’est-à-dire al-Ikhlâṣ envers Allah, et la soumission absolue à Lui. Abû al-‘Abbâs Ibn Taymiyah  a dit : « L’Islam est la soumission à Allah seul et le terme Islam contient à la fois la notion de soumission et le fait de la vouer exclusivement à Allah […] Quiconque ne se soumet pas à Lui n’est pas musulman, quiconque se soumet à un autre comme il se soumet à Lui n’est pas musulman et quiconque se soumet à Lui seul, c’est lui le musulman. Allah  a dit : {Au contraire, quiconque se soumet à Allah Seul tout en faisant le bien, aura sa rétribution auprès de son Seigneur. Pour eux, nulle crainte, et ils ne seront pas attristés.} [al-Baqarah : 112] Et Il a dit : {Qui est meilleur en religion que celui qui soumet à Allah son être, tout en se conformant à la Loi révélée et suivant la religion d’Abraham, homme de droiture ? Et Allah avait pris

4

La Religion de l‘Islam et le Groupe des Musulmans

Abraham pour ami privilégié.} [an-Nisâ` : 125] » [Aḥmad Ibn Taymiyah, an-Nubuwât] Et il a dit également : « L’Islam qui est la religion d’Allah par laquelle il a révélé Ses livres et envoyé Ses messagers […] c’est le fait que le serviteur se soumette à Allah le Seigneur des mondes, seul sans rien lui associer, et qu’il soit exclusivement voué à Lui de sorte qu’il ne divinise que Lui et rien en dehors de Lui. Comme l’a démontré la meilleure des paroles et le sommet de l’Islam, l’attestation qu’il n’y a de divinité digne d’adoration qu’Allah. Et l’Islam a deux opposés : l’orgueil et l’association. C’est pourquoi il est rapporté que Nûḥ  a ordonné à ses enfants de dire ‘‘Il n’y a de divinité digne d’adoration qu’Allah’’ et ‘‘Gloire à Allah’’ tandis qu’il leur a interdit l’orgueil et l’association. [Rapporté par Aḥmad d’après ‘Abdullah Ibn ‘Amr] […] Ainsi, celui qui refuse d’adorer Allah par orgueil n’est pas soumis à Lui et celui qui L’adore tout en adorant autre que Lui n’est pas exclusivement dévoué à Lui mais il associe à Allah. Et le terme Islam contient la soumission et la pureté qui est al-Ikhlâṣ. » [Aḥmad Ibn Taymiyah, al-Fatâwâ] « Et tout orgueilleux et tout associateur ne sont pas musulmans. » [Aḥmad Ibn Taymiyah, an-Nubuwât] Par conséquent, l’individu ne peut être musulman qu’en se conformant à l’Islam selon ces deux sens. Celui qui ne se soumet pas à Allah – tel que celui qui délaisse les actes entièrement ou empêche par la force l’application de certains rites apparents et bien connus – ne peut être que mécréant. Et celui qui n’est pas exclusivement voué à Allah – tel que celui qui voue une adoration aux prophètes ou aux hommes vertueux, soit par suivi aveugle soit par mauvaise interprétation – ne peut être qu’un idolâtre même s’il prie, jeune et prétend être musulman. Ces vérités sont prouvées par l’attestation qu’il n’y a de divinité digne d’adoration qu’Allah. Abû al-‘Abbâs Ibn Taymiyah  a dit : « Le Dieu est celui qui est adoré et obéi » en toute vérité. [Taysîr al-‘Azîz al-Ḥamîd] Donc nul n’est en droit d’être adoré ni d’être obéi en dehors d’Allah. Et cette parole contient les deux sens : la pureté

de l’adoration et la soumission à Allah, et c’est l’appel de tous les prophètes et messagers à leurs peuples et nations. Abû al-‘Abbâs Ibn Taymiyah  a dit : « Le terme Islam […] a deux sens. Le premier : la religion partagée qui est l’adoration d’Allah seul sans rien Lui associer et par laquelle Il a envoyé tous les prophètes qui ont la même religion comme cela est mentionné dans les textes du Livre et de la sunnah. Le second : ce par quoi Muḥammad  s’est distingué […] Et il [l’Islam] a deux degrés. Le premier : les paroles et les actes apparents que sont les cinq piliers. Le second : que ce qui est apparent soit en accord avec l’intérieur. » [Aḥmad Ibn Taymiyah, al-Fatâwâ] Ces cinq piliers qui représentent la réalité de l’Islam, par la parole et par l’acte, extérieurement et intérieurement, ont été explicités par le prophète  qui a dit : « L’Islam est bâti sur cinq choses : l’attestation qu’il n’y a de divinité digne d’adoration en dehors d’Allah et que Muḥammad est Son serviteur et messager, accomplir la prière, s’acquitter de la zakât, le pèlerinage à la maison sacrée et le jeûne de Ramaḍân. » [Rapporté par al-Bukhârî et Muslim d’après Ibn ‘Umar] Et dans une autre version : « L’Islam est bâti sur cinq choses : qu’Allah soit unifié […] » [Rapporté par Muslim d’après Ibn ‘Umar] Et dans une autre version : « L’Islam est bâti sur cinq choses : qu’Allah soit adoré seul et que l’on mécroit en autre que Lui […] » [Rapporté par Muslim d’après ‘Abdullah Ibn ‘Umar] Ainsi, l’Islam par lequel s’est distinguée la législation de Muḥammad  n’aurait pas été Islam sans la pureté du culte et la soumission à Allah. Ces cinq piliers ont même été légiférés afin que l’individu soit exclusivement voué à Allah et soumis à Lui en se conformant au tawḥîd, au suivi du messager  et à la réalisation de ces piliers. Isḥâq Ibn Râhawayh  a dit : « Les murji`ah ont exagéré au point de dire : ‘‘Celui qui délaisse les prières obligatoires, le jeûne de Ramaḍân, la zakât, le pèlerinage et l’ensemble des obligations sans les renier, nous ne le rendons pas mécréant. Son compte est laissé à Allah à partir du moment où il les reconnaît.’’ Ce sont réellement eux les murji`ah sans aucun doute. » [Ḥarb al-Kirmânî, Kitâb as-Sunnah] Puis, la relation entre la pureté de l’adoration et la soumission a été exposée par Allah dans de nombreux versets de Son Livre tels que celui où Il ordonne de combattre les idolâtres. Allah  a dit : {Mais s’ils se repentent, accomplissent la prière et acquittent la zakât, ils deviendront vos frères en religion. Nous exposons clairement les versets pour des gens qui savent.} [atTawbah : 11] Al-Fuḍayl Ibn ‘Iyâḍ a dit après avoir récité le verset précédent : « Ainsi, Allah a fait que le repentir de l’association se fasse par la parole et l’acte, en accomplissant la prière et en acquittant la zakât, alors que les gens de l’opinion on dit que ni la prière, ni la zakât, ni rien d’autre parmi les obligations ne font partie de la foi. Ils mentent ainsi sur Allah  et contredisent Son Livre et la sunnah de Son prophète . Et si ce qu’ils disent était vrai, Abû Bakr  n’aurait pas combattu les

apostats ! » [‘Abdullah Ibn Aḥmad, Kitâb as-Sunnah] Et les compagnons  étaient unanimes sur le fait qu’il n’y a pas d’Islam sans soumission. Ils ont donc excommunié celui qui abandonne la prière par paresse – alors qu’il l’a délaissée entièrement – et ils ont excommunié ceux qui ont refusé de verser la zakât en empêchant par la force l’application de certains rites apparents et bien connus. Les exagérateurs parmi les murji`ah les ont contredits dans cela (le fait qu’il n’y a pas d’Islam sans soumission) et ne connaissaient donc pas la réalité de l’Islam qu’Allah a agréé pour les gens. De même, ils étaient unanimes sur le fait qu’il n’y a pas d’Islam sans culte exclusif. Ils ont donc excommunié les apostats qui sont retournés à l’adoration des idoles – qui étaient des statues érigées à la mémoire d’hommes vertueux – et n’ont pas considéré comme des empêchements de l’excommunication de chacun d’entre eux le fait que les gens avaient embrassé l’Islam très récemment ni l’apparition de devins imposteurs ni la domination des terres des musulmans par les apostats qui refusaient de verser la zakât. Ils ont été contredits par les jahmiyah de l’époque qui se sont opposés à la parole du prophète  qui a dit : « Celui qui meurt et sait qu’il n’y a de divinité digne d’adoration qu’Allah entrera au Paradis. » [Rapporté par Muslim d’après ‘Uthmân] Ainsi, l’édifice de l’Islam ne peut tenir sans ces piliers et celui qui méprise l’un des piliers prend le risque de voir l’édifice s’écrouler sur lui. S’il s’écroule, il périra dans cette vie d’ici-bas par l’épée avant de périr dans l’au-delà par le feu. Le messager d’Allah  a dit : « Celui qui change sa religion, tuez-le. » [Rapporté par al-Bukhârî d’après Ibn ‘Abbâs] Toujours est-il que le plus important de ces piliers reste le premier sans lequel l’Islam de l’individu ne peut exister en aucun cas. Il s’agit de l’attestation du tawḥîd, l’attestation qu’il n’y a de divinité digne d’adoration en dehors d’Allah, que nul n’est en droit d’être adoré ni obéi en dehors d’Allah. Cette attestation contient le tawḥîd dans la divinité, le tawḥîd dans la seigneurie et le tawḥîd dans les Noms et Attributs. Abû al-‘Abbâs Ibn Taymiyah  a dit : « Il n’y a de divinité digne d’adoration en dehors d’Allah : c’est l’affirmation qu’Allah est le seul à posséder la divinité et la divinité comprend la perfection de Sa science, de Sa puissance, de Sa miséricorde et de Sa sagesse. Elle comprend donc l’affirmation de Sa bienfaisance envers les serviteurs. Le Dieu est celui qui

‘‘

Ils n’ont pas considéré comme des empêchements de l’excommunication de chacun d’entre eux le fait que les gens avaient embrassé l’Islam très récemment ni l’apparition de devins imposteurs

5

est divinisé et celui qui est divinisé est celui qui mérite d’être adoré. Et le fait qu’Il mérite d’être adoré vient de ce qu’Il S’est attribué comme attributs qui impliquent nécessairement qu’Il soit celui qui est aimé de l’amour le plus total et celui auquel on se soumet de la manière la plus totale. » [Taysîr al-‘Azîz al-Ḥamîd] L’attestation qu’il n’y a de divinité digne d’adoration en dehors d’Allah est l’attestation de la foi en Allah et de la mécréance au ṭâghût. C’est le fait d’adorer Allah seul et de mécroire en tout autre que Lui. C’est la religion d’Ibrâhîm  qu’il nous a été ordonné de suivre et qui a dit à son peuple : {Nous vous désavouons, vous et ce que vous adorez en dehors d’Allah. Nous vous renions. Et il y a entre vous et nous, inimitié et haine jusqu’à ce que vous croyiez en Allah, Seul.} [al-Mumtaḥanah : 4] L’Imam Muḥammad Ibn ‘Abd al-Wahhâb  a dit : « [L’Islam] c’est la soumission à Allah par le tawḥîd, la soumission à Lui par l’obéissance et le désaveu de l’association et de ses adeptes. » [Thalâthat al-Uṣûl] C’est donc la pureté de l’adoration et la soumission à Allah. Et l’individu ne saurait être musulman tant qu’il n’adore pas Allah seul et qu’il ne mécroit pas en tout autre que Lui, comme cela est mentionné dans le hadith des cinq piliers : « L’Islam est bâti sur cinq choses : qu’Allah soit

‘‘

adoré seul et que l’on mécroit en autre que Lui […] » [Rapporté par Muslim d’après ‘Abdullah Ibn ‘Umar] Nul Islam donc sans l’adoration d’Allah (la soumission) et nul Islam sans mécroire au ṭâghût (la pureté de l’adoration). L’individu ne saurait être sauvé de l’impureté de l’association et de ses adeptes tant qu’il ne mécroit pas aux ṭawâghît de son époque, en leur idolâtrie et ses adeptes tels que les démocrates, les nationalistes et les patriotistes apostats. Parmi ceux-là, il y a les candidats et les électeurs dans les élections et les référendums au sein des partis prétendument islamiques, ceux qui demandent le jugement dans les tribunaux non islamiques sous prétexte de l’intérêt ou de la nécessité, les armées du ṭâghût et ses partisans parmi les soldats et les « cheikhs », le groupes des « Frères apostats », ses partis, ses factions qui ont renié le tawḥîd, la Charia, l’alliance et le désaveu, le jihâd et ont refusé de s’y conformer, les ont combattus, s’en sont moqués et ont aidé les croisés dans leur guerre contre tout cela. Il est même obligatoire au musulman de manifester clairement son désaveu de tous ces gens autant que possible, par la plume et la langue, par l’épée et la lance, suivant en cela les deux amis intimes du Tout Miséricordieux . C’est auprès d’Allah que nous recherchons l’aide et c’est en Lui que nous plaçons notre confiance. Il n’y a de force ni de puissance qu’en Allah.

Et l’individu ne saurait être musulman tant qu’il n’adore pas Allah seul et qu’il ne mécroit pas en tout autre que Lui

6

La Religion de l‘Islam et le Groupe des Musulmans

Nous avons souligné dans le précédent article la définition linguistique et religie de l’Islam qui est la pureté de l’adoration (al-Ikhlâṣ) et la soumission totale à Lui. L’individu ne peut donc être considéré comme musulman tant qu’il ne s’est pas entièrement soumis à Allah et n’a pas voué son adoration exclusivement à Lui. L’individu doit également savoir qu’Allah a rendu la pureté de l’adoration et la soumission à Allah obligatoires pour les groupes comme Il les a rendues obligatoires pour les individus. Il leur a imposé le jugement par Sa législation seule, le fait de ne rechercher que le jugement d’Allah seul, blâmer ceux qui l’enfreignent, combattre ceux qui en délaissent une partie, et combattre l’ensemble de l’humanité en se basant sur ces deux principes : la pureté de l’adoration et la soumission totale à Allah. Ils ne doivent pas cesser de les combattre tant qu’ils ne se conforment pas, de gré, aux préceptes de l’Islam, sauf s’ils acceptent de verser la jizyah et se soumettent, de force, à loi de l’Islam. Allah  a dit : {Après que les (quatre) mois sacrés expirent, combattez les polythéistes où que vous les trouviez. Capturez-les, assiégez-les et surveillez-les de près. Si ensuite ils se repentent, accomplissent la prière et acquittent la zakât, alors ne leur faites aucun mal, car Allah est Pardonneur et Miséricordieux.} [at-Tawbah : 5] Et Il dit également : {Mais s’ils se repentent, accomplissent la prière et acquittent la zakât, ils deviendront vos frères en religion. Nous exposons intelligiblement les versets pour des gens qui savent.} [at-Tawbah : 11]. Il dit aussi : {Et combattez-les jusqu’à ce qu’il n’y ait plus d’association (à Allah) et que la religion soit entièrement à Allah seul. S’ils cessent, donc plus d’hostilités, sauf contre les injustes.} [al-Baqarah : 193]. Et Allah le Très-Haut dit : {Et combattez-les jusqu’à ce qu’il n’y est plus d’association (à Allah), et que la religion soit entiè-

rement à Allah. Puis, s’ils cessent (ils seront pardonnés car) Allah observe bien ce qu’ils œuvrent.} [al-Anfâl : 39] Et Il dit : {Les croyants combattent dans le sentier d’Allah, et ceux qui ne croient pas combattent dans le sentier du ṭâghût. Eh bien, combattez les alliés du diable, car la ruse du diable est certes, faible.} [an-Nisâ` : 76]. {Combattez ceux qui ne croient ni en Allah ni au Jour dernier, qui n’interdisent pas ce qu’Allah et Son messager ont interdit et qui ne professent pas la religion de la vérité, parmi ceux qui ont reçu le Livre, jusqu’à ce qu’ils versent l’impôt de capitation de leurs propres mains, et soient soumis.} [at-Tawbah : 29] Le prophète  a ordonné de combattre les gens jusqu’à ce qu’ils se conforment aux piliers de l’Islam. A ce sujet, il dit : « La tête de cette religion est d’attester qu’il n’y a de divinité digne d’adoration en dehors d’Allah, seul sans associé, et que Muḥammad est Son serviteur et messager. Quant à son fondement, c’est l’accomplissement de la prière et l’acquittement de la zakât. Son sommet est le jihâd dans le sentier d’Allah. J’ai été ordonné de combattre les gens jusqu’à ce qu’ils accomplissent la prière acquittent la zakât, et attestent qu’il n’y a de divinité digne d’adoration en dehors d’Allah, seul sans associé , et que Muḥammad est Son serviteur et messager. Sils font cela, alors ils se sont protégés et ont préservé leur sang et leurs biens, sauf pour un droit légal relatif au sang et aux biens, et c’est à Allah que revient leur compte. [Rapporté par Aḥmad d’après Mu’âdh] Il a dit également : « J’ai été ordonné de combattre les gens jusqu’à ce qu’ils attestent qu’il n’y a de divinité en dehors d’Allah, seul sans associé, et que Muḥammad est son Serviteur et messager. S’ils font cela, alors ils ont préservé de moi leur sang et leurs biens, sauf pour un droit légal relatif au sang et aux biens, et c’est à Allah que revient leur compte. » [Rapporté par al-Bukhârî et Muslim d’après Ibn ‘Umar]

7

Son successeur, Abû Bakr aṣ-Ṣiddîq  a ordonné la même chose puisque d’après Ḥanẓalah Ibn ‘Alî al-Asqa’, Abû Bakr envoya Khâlid Ibn al-Walîd en lui ordonnant de combattre les gens par rapport à cinq choses. Quant à celui qui délaisse l’une d’entre elles, il doit être combattu au même titre que celui qui délaisse les cinq : reconnaître qu’il n’y a de divinité digne d’adoration en dehors d’Allah et que Muḥammad est Son serviteur et messager, accomplir la prière, acquitter la zakât, jeûner le mois de Ramaḍân, et effectuer le pèlerinage à la maison sacrée [as-Sunnah d’al-Khallâl et Târîkh al-Islâm d’adhDhahabî] L’obligation consiste à ce que les musulmans combattent les associateurs sous une seule bannière, et non sous des sectes et des partis, sans groupe ni Imam. Allah  a dit : {Allah aime ceux qui combattent dans Son chemin en rang serré pareils à un édifice renforcé.} [aṣ-Ṣaff : 4] Le rang uni et la consolidation de la religion ne peuvent exister sans la réalisation de l’alliance et du désaveu. Allah  a dit : {Aux croyants et aux croyantes, Allah a promis des Jardins sous lesquels coulent les ruisseaux, pour qu’ils y demeurent éternellement, et des demeures excellentes, dans les jardins d’Eden. Et l’agrément d’Allah est plus grand encore (que tous ces bienfaits), et c’est là l’énorme succès.} [at-Tawbah : 72] Il dit également : {Et ceux qui n’ont pas cru sont alliés les uns des autres. Si vous n’agissez pas ainsi [en rompant les liens avec les infidèles], il y aura des troubles sur terre et un grand désordre.} [al-Anfâl : 73] Et il dit : {Et si Allah ne repoussait pas une partie des hommes par une autre, la terre serait certainement corrompue. Mais Allah accorde ses Faveurs aux mondes.} [al-Baqarah : 251] Il dit aussi : {Ô les croyants ! Quiconque parmi vous apostasie de sa religion (alors sachez qu’) Allah suscitera un peuple qu’Il aime et qui L’aime, humble envers les croyants et fier et puissant envers les mécréants, qui lutte dans le sentier d’Allah, ne craignant aucun reproche. Telle est la grâce d’Allah. Il la donne à qui Il veut. Allah est Immense et Il sait tout.} [al-Mâ`idah : 54] Ce groupe imposé aux musulmans est le califat quraychite que Ḥudhayfah Ibn al-Yamân  fut ordonné de suivre. Il est bâti sur sur des piliers tout comme l’Islam est bâti sur des piliers. Le prophète  a dit : « Quant à moi, je vous ordonne cinq choses qu’Allah m’a ordonnées : l’écoute et l’obéissance, le jihâd, la hijrah et le groupe (al-jamâ’ah). Celui qui s’écarte du groupe, ne serait-ce

‘‘

Celui qui s’écarte du groupe, ne serait-ce que d’un empan, a certes défait de son cou l’attache de l’Islam, à moins qu’il ne se repente.

8

La Religion de l‘Islam et le Groupe des Musulmans

que d’un empan, a certes défait de son cou l’attache de l’Islam, à moins qu’il ne se repente. Et celui qui appelle avec l’appel de la jâhiliyah fera partie du groupe de l’Enfer. » Un homme dit : « Ô messager d’Allah, même s’il prie et jeûne ? » Il répondit : « Même s’il prie et jeûne. Appelez avec l’appel d’Allah qui vous a nommés les musulmans, les croyants, les serviteurs d’Allah. » [Rapporté par at-Tirmidhî d’après al-Ḥârith al-Ach’arî] Ainsi, le groupe des musulmans auquel on nous a ordonné de se cramponner et de suivre, et par lequel le jugement de l’Islam sur terre ne peut se manifester, est fondé sur cinq piliers après les piliers de l’Islam : la hijrah, l’écoute et l’obéissance, le groupe et le jihâd. Or, il n’y a ni écoute, ni obéissance, ni groupe sans allégeance à un dirigeant. De même qu’il n’y a pas de hijrah sans secours ni de jihâd sans préparation et sans combat. ‘Umar Ibn al-Khaṭṭâb  a dit : « Il n’y a pas d’Islam sans groupe. Il n’y a pas de groupe sans émirat et il n’y a pas d’émirat sans obéissance. » [Sunan ad-Dârimî]. Compte tenu de l’importance de l’attachement au groupe dans l’élévation de l’Islam, l’appel à ses piliers faisait naturellement suite à l’appel aux piliers de l’Islam. À ce sujet le prophète  a dit : « Attaquez au nom d’Allah, dans le sentier d’Allah, combattez celui qui mécroit en Allah, attaquez et ne vous appropriez pas le butin, ne violez pas les pactes, ne mutilez pas et ne tuez pas d’enfants. Et si tu rencontres ton ennemi parmi les idolâtres, invite-les à trois choses. Quelle que soit celle à laquelle ils consentent [parmi les deux premières], accepte cela d’eux et abstiens-toi de les combattre. Invite-les donc à l’Islam et s’ils y consentent, accepte alors cela d’eux et abstiens-toi de les combattre. Puis, invite-les à quitter leur terre pour la terre des muhâjirîn et informe-les que s’ils font cela, ils auront les mêmes droits et les mêmes devoirs que les muhâjirîn. Si, en revanche, ils refusent de la quitter, alors informe-les qu’ils seront comme les bédouins parmi les musulmans. S’appliquera sur eux la loi d’Allah qui s’applique sur les croyants, mais ils n’auront rien du butin de guerre hormis s’ils combattent avec les musulmans. » [Rapporté par Muslim d’après Buraydah] Ceci était le jugement relatif à la hijrah vers Médine depuis une terre dont les gens ont embrassé l’Islam, alors que dire de celui qui agrée le fait de vivre parmi les idolâtres ? Le messager d’Allah  a dit : « Je suis innocent de celui qui vit avec les idolâtres dans leur terre. » [Rapporté par aṭ-Ṭabarânî et al-Bayhaqî d’après Jarîr Ibn ‘Abdillah] Allah  a dit : {Ceux qui ont cru, émigré et lutté de leurs biens et de leurs personnes dans le sentier d’Allah, ainsi que ceux qui leur ont donné refuge et secours, ceux-là sont alliés les uns des autres. Quant à ceux qui ont cru et n’ont pas émigré, vous ne serez pas liés à eux, jusqu’à ce qu’ils émigrent. Et s’ils vous demandent secours au nom de la religion, à vous alors de leur porter secours, mais pas contre un peuple auquel vous êtes liés par un pacte. Et Allah observe parfaitement ce que vous œuvrez.} [al-Anfâl : 72] Et Il dit également : {Et ceux qui ont cru, émigré et lutté dans le sentier d’Allah, ainsi que

ceux qui leur ont donné refuge et porté secours, ceuxlà sont les vrais croyants : à eux, le pardon et une récompense généreuse. Et ceux qui après cela ont cru et émigré et lutté en votre compagnie, ceux-là sont des vôtres.} [al-Anfâl : 74-75] Du fait de l’importance du groupe des musulmans, le prophète  a mis en garde contre le fait de le quitter en disant : « Celui qui sort de l’obéissance et se sépare du groupe puis il meurt, alors il est mort à la manière de la jâhiliyah. » [Rapporté par Muslim d’après Abû Hurayrah] Et le prophète  a dit : « Celui qui voit chez son émir une chose qu’il réprouve alors qu’il patiente. Car quiconque meurt après s’être séparé du groupe d’un empan puis meurt, il est mort à la manière de la jâhiliyah. » [Rapporté par al-Bukhârî et Muslim d’après Ibn ‘Abbâs] Et il a aussi dit : « Celui qui rompt son allégeance [à l’Imam] rencontrera Allah, au jour de la résurrection, sans argument en sa faveur et celui qui meurt sans avoir prêté allégeance [à l’Imam], meurt à la manière de la jâhiliyah. » [Rapporté par Muslim d’après Ibn ‘Umar] C’est d’ailleurs du fait de l’importance du groupe des musulmans que le prophète  a rendu licite le sang de celui qui divise ses rangs. Il a dit à ce propos : « Viendra un temps où il y aura beaucoup de troubles. Celui qui désire diviser cette communauté alors qu’elle est unie, alors frappez-le par l’épée, peu importe qui il est. » [Rapporté par Muslim d’après ‘Arfajah] Et dans une autre version : « Celui qui vient à vous alors que vous êtes réunis autour d’un seul homme et souhaite vous désunir et diviser les rangs, alors tuez-le. » Il a dit également : « S’il est fait allégeance à deux califes, alors tuez le dernier des deux. » [Rapporté par Muslim d’après Abû Sa’îd al-Khudrî] Et Il a dit : « Le sang d’un individu musulman qui atteste qu’il n’y a de divinité qu’Allah et que je suis le messager d’Allah ne peut être versé hormis dans un de ces trois cas : le marié qui commet l’adultère, une vie

pour une vie (c’est-à-dire le talion), et celui qui délaisse sa religion et quitte le groupe des musulmans. » [Rapporté par al-Bukhârî et Muslim d’après Ibn Mas’ûd] Et il est du bienfait de notre Seigneur envers les monothéistes de leur avoir renouvelé ce groupe – sans force ni puissance de leur part – après des siècles d’absence. Vraiment, avant cela, il s’agissait de l’obligation absente pour chaque musulman et chacun devait rendre des comptes pour son laxisme dans la lutte pour rétablir le groupe des musulmans. Ainsi, chaque monothéiste doit être reconnaissant – par la parole et par les actes – envers son Seigneur et proclamer ce bienfait dans les assises privées et publiques {Et quant au bienfait de ton Seigneur, proclame-le.} [aḍ-Ḍuḥâ : 11] Il doit également préserver ce bienfait en le défendant, en combattant pour, et en se conformant à ses piliers (la hijrah, l’écoute et l’obéissance, le groupe et le jihâd) ainsi qu’aux implications de ces piliers (le secours, l’allégeance, la préparation, le ribâṭ) afin qu’Allah nous ajoute de Ses faveurs. Allah  a dit : {Et lorsque votre Seigneur proclama : « Si vous êtes reconnaissants, très certainement J’augmenterai [Mes bienfaits] pour vous. Mais si vous êtes ingrats, Mon châtiment sera terrible. »} [Ibrâhîm : 7] Ô Seigneur, permets-nous de conquérir Constantinople et Rome, et compte-nous parmi Tes serviteurs endurants et reconnaissants. Âmîn.

‘‘

Celui qui sort de l’obéissance et se sépare du groupe puis il meurt, alors il est mort à la manière de la jâhiliyah.

9

Dans une interview accordée à AN-NABÂ, le frère émir du Bureau Central de Surveillance des Injustices nous a expliqué les raisons qui ont mené à la création du bureau ainsi que le rôle qu’il joue dans l’élimination des injustices qui peuvent survenir à l’encontre des administrés de l‘État Islamique et de ses soldats. Il a également mis en évidence les moyens mis en œuvre par le bureau pour traiter les affaires qui lui parviennent jusqu’à leur résolution par la levée de l’injustice ou la confirmation de l’absence d’injustice dans l’affaire en question, auquel cas le plaignant en sera informé. Pourquoi a été créé le Bureau Central de Surveillance des Injustices ? Louange à Allah et que la prière soit sur Son noble messager et sur ceux qui marchent sur sa guidée jusqu’au jour de la Résurrection. Allah  a ordonné la justice et en a fait un de Ses attributs sublimes en disant : {Certes, Allah ordonne la justice, la bienfaisance et l’assistance aux proches. Et Il interdit toute action immorale, répréhensible ou injuste. Il vous exhorte afin que vous vous souveniez.} [an-Naḥl : 90] Il dit également : {Et la parole de ton Seigneur s’est accomplie en toute vérité et équité. Nul ne peut modifier Ses paroles. Il est Celui Qui entend parfaitement et sait tout.} [al-An’âm : 115] Et Il dit : {En vérité, Allah n’est pas injuste à l’égard des gens, mais les gens le sont envers eux-mêmes.} [Yûnus : 44] A contrario, Allah  a interdit l’injustice sous toutes ses formes dont le fait de donner des associé à Allah qui est la plus grave des injustices comme l’a décrit Allah  : {Et lorsque Luqman dit à son fils en le conseillant : « Ô mon fils ! Ne donne pas d’associé à Allah, car l’association à Allah est vraiment la plus grande des injustices. »} [Luqmân : 13] Parmi les formes d’injustice également, celle que l’individu commet à l’encontre de sa propre personne en désobéissant aux ordres d’Allah  et en transgressant Ses lois comme Il dit : {Celui qui trans-

10

Interview

gresse les lois d’Allah, se fait du tort à lui-même.} [aṭṬalâq : 1] Et puis, il y a l’injustice que l’individu commet à l’égard d’un autre en portant atteinte à ses droits comme Allah  dit à travers la parole de Dâwûd  : {« Il a été certes injuste envers toi en demandant de joindre ta brebis à ses brebis. » Beaucoup de gens transgressent les droits de leurs associés, sauf ceux qui croient et accomplissent les bonnes œuvres. Cependant, ils sont bien rares.} [Ṣâḍ : 24] La religion ne s’établit réellement qu’en éliminant les problèmes d’injustice et c’est ce à quoi travaille aujourd’hui l’État Islamique, par la grâce d’Allah. En menant la guerre contre l’idolâtrie et en soumettant les gens à la loi du Seigneur des mondes, l’injustice majeure disparaît. En ordonnant le convenable et en interdisant le blâmable, c’est l’injustice qui apparaît à travers les péchés des gens qui disparaît. Et en jugeant les gens par la loi d’Allah, en appliquant les peines prescrites et en retenant les gens de transgresser, ils sont empêchés de commettre des injustices les uns envers les autres. Dans cette optique, l’État Islamique a mis en place diverses parties chargées d’empêcher les gens de commettre des injustices les uns envers les autres, de réparer ces injustices au cas où elles sont commises par une partie ou un individu quel qu’il soit. Et parmi ces parties responsables figure le Bureau Central de Surveillance des Injustices. Quelles sont les autres parties dans l’État Islamique chargées d’empêcher les gens de commettre des injustices les uns envers les autres et de réparer ces injustices quand elles sont commises ? A la base, le fait de secourir l’opprimé et de réprimander l’auteur d’injustice – même s’il est musulman – sont deux obligations inévitables pour chaque musulman comme le prophète  dit : « Secours ton frère qu’il soit injuste ou victime d’injustice ».

Un homme dit alors : « Ô messager d’Allah ! Je lui porte secours s’il subit une injustice mais si c’est lui qui commet l’injustice, comment est-ce que je lui porte secours ? » Le prophète  répondit : « Tu l’empêches d’être injuste. Telle est la manière de le secourir. » [Rapporté par al-Bukhârî et Muslim] Cette obligation est encore plus grande en ce qui concerne les soldats de l’État Islamique du fait de la responsabilité qui leur a été confiée par les détenteurs du pouvoir à ce sujet afin qu’ils aident leurs frères chargés de surveiller les injustices dans leur travail. Et en raison de l’importance d’empêcher les injustices, la nécessité a impliqué la présence de parties spécifiquement dédiées à cette mission. L’État Islamique a ainsi créé – par la grâce d’Allah Seul – des bureaux pour les injustices et rattachés au diwân de la Justice et des Doléances, des bureaux pour les injustices dans toutes les wilâyah de l’État Islamique et directement rattachés aux bureaux des gouverneurs. Ces bureaux reçoivent les requêtes en lien avec les soldats et les émirs sous l’autorité du gouverneur. Le Bureau Central de Surveillance des Injustices a aussi été créé en tant que partie indépendante et spécialement chargée de ce domaine. Toutes ces parties travaillent ensemble pour enquêter sur les affaires dans lesquelles il y a une suspicion d’injustice, et suivre ces affaires jusqu’à ce que l’injustice soit réparée, si injustice il y avait. Quel est l’objectif dans le fait d’avoir plusieurs parties qui suivent les affaires d’injustice ? Le prophète  a dit : « Vous êtes tous bergers et vous êtes responsables de l’objet de votre garde. » [Rapporté par al-Bukhârî et Muslim] Ainsi, toute personne à qui Allah a confié la responsabilité des affaires des musulmans, il lui est obligé d’empêcher que l’injustice touche ceux qui sont sous sa responsabilité. S’il apprend que cela s’est produit, il doit s’efforcer de réparer l’injustice qui les a touchés. C’est pourquoi les parties chargées de réparer les injustices se sont multipliées dans l’État Islamique de sorte que les administrés et les soldats puissent déposer plainte auprès des gouverneurs concernant ceux des soldats et des émirs qui sont sous leur autorité. Il est aussi possible pour ceux qui ont des affaires au tribunal de déposer une plainte auprès du diwân de la Justice concernant les verdicts rendus par les juges afin que ces affaires soient réexaminées. Et il est possible à tous les musulmans dans la terre de l’Islam de déposer une plainte contre les gouverneurs eux-mêmes ou contre les émirs des diwân ou les commandants militaires. Ils peuvent également déposer une plainte auprès du Comité Délégué par l’émir des croyants – qu’Allah le préserve – contre les mesures administratives suivies dans les divers diwân. C’est d’ailleurs le Comité Délégué qui a chargé le Bureau Central de Surveillance des Injustices pour remplir cette mission. De cette manière, nous nous serons efforcés – par la volonté d’Allah – d’ouvrir la voie aux gens afin qu’ils puissent déposer leurs plaintes contre n’importe quel

individu ou n’importe quelle partie dans l’État Islamique. Nous aurons ainsi levé les obstacles qui empêchaient le traitement complet des plaintes sous prétexte que la partie qui a reçu la plainte n’est pas compétente pour traiter l’affaire ou qu’elle n’a pas d’autorité sur ceux accusés d’injustice. Quelles sont les mesures prises par le bureau pour traiter les plaintes qui lui remontent ? Lorsque nous recevons une plainte, elle est enregistrée dans le registre du bureau et nous l’étudions. S’il y a une suspicion d’injustice dans l’affaire, comme le prétend le plaignant, alors nous commençons à la traiter, sinon elle est immédiatement rejetée. Ensuite, nous nous penchons sur l’affaire. Si elle concerne des individus sous l’autorité des gouverneurs et des émirs de diwân, alors elle leur est transférée afin qu’une enquête ait lieu et que le résultat de cette enquête soit renvoyé au bureau. L’affaire est alors analysée une nouvelle fois et si l’enquête a été bien menée, et que le jugement rendu est adéquat, alors le jugement est validé. Si, en revanche, l’enquête présente des manquements et que le jugement rendu n’est pas adéquat, alors elle réexaminée sous le contrôle continu du bureau afin de garantir l’avancement rapide jusqu’au traitement complet. Si l’affaire concerne un verdit judiciaire, nous la renvoyons alors au diwân de la Justice en exposant, à nos frères juges, notre avis sur cette affaire afin qu’ils l’analysent une nouvelle fois. Notre rôle ici est également le contrôle continu afin de garantir l’avancement rapide et le traitement complet de l’affaire. Si l’affaire concerne un des frères gouverneurs ou émirs des diwân, ou est dirigée contre un des appareils de l’État Islamique, nous traitons nous-mêmes l’affaire. Nous convoquons alors les accusés ou ceux qui les supplée afin d’enquêter sur l’affaire et écouter leur défense quant à ceux qui leur est reproché. Ensuite, le jugement est rendu en réparant l’injustice si elle est avérée, ou en punissant l’auteur de l’injustice, ou en rejetant la plainte s’il apparaît que le plaignant n’est pas en droit. Tu as parlé d’affaire comportant une suspicion d’injustice pour qualifier les affaires que vous suivez. Que cela signifie-t-il ? Pour que cela soit plus clair, je vais te donner deux exemples à travers lesquels tu comprendras ce que cela signifie. Le premier exemple : un émir a transféré un de ses soldats vers un autre endroit dans lequel il a besoin de lui afin de combler un vide ou par besoin de la spécialité de ce soldat ou autre. Le soldat estime qu’il y a là une injustice à son encontre car cela vas l’éloigner de sa famille et de son domicile. Le deuxième exemple : un émir a transféré un de ses soldats vers un autre endroit pour le punir d’une négligence ou d’une erreur, ou pour fermer la porte à un mal que l’émir essaye d’éviter. Le 11

soldat estime qu’il y a là une injustice à son encontre car la punition n’est pas adéquate à l’erreur commise ou parce qu’il ne considère pas avoir commis d’erreur. Dans le premier cas, il n’y a pas de suspicion d’injustice dans l’affaire car il est du droit de l’émir de transférer un de ses soldats ou tous ses soldats si besoin est, et ils lui doivent en cela écoute et obéissance. Alors que dans le second cas, il y a une suspicion d’injustice donc nous travaillons sur l’affaire pour vérifier la présence d’une injustice et la réparer, par la volonté d’Allah. A travers notre suivi de centaines d’affaires depuis la création du bureau, nous avons trouvé près de la moitié d’entre elles ne présentant pas de suspicion d’injustice et que l’on peut qualifier de requêtes. Quant aux affaires dans lesquelles nous avons vu des suspicions d’injustice, nous les avons traitées et, louange à Allah, nous avons rapidement statué sur la suspicion. Soit l’injustice a été réparée si elle est avérée et l’auteur d’injustice a été puni, soit nous avons expliqué au plaignant pourquoi sa plainte a été rejetée si l’accusé d’injustice s’avère innocent. Le bureau est-il chargé d’autres missions ? Oui. Par la grâce d’Allah, il y a des comités rattachés au bureau qui effectuent des visites dans les différentes prisons de l’État Islamique afin de rencontrer les détenus et ceux dont l’affaire est en cours d’investigation. Leur situation est alors observée et s’ils ont des plaintes, elles sont reçues. Il y a d’autres comités qui, eux, parcourent les fronts et les lignes de ribâṭ afin d’observer la situation des soldats et prendre leurs plaintes. Dans les deux cas, les affaires sont présentant une suspicion d’injustice sont remontées au Bureau Central pour investigation. En plus de cela, il y a des rencontres avec les chefs de tribus et les dignitaires pour écouter leurs plaintes et les faire remonter aux détenteurs du pouvoir qui les examineront.

12

Interview

As-tu un message à adresser pour finir l’entretien ? Nous exhortons les musulmans en général et les soldats de l’État Islamique en particulier à ne pas commettre d’injustice. Qu’ils sachent que l’injustice est lourde de conséquences et elle sera obscurités au jour de la Résurrection comme l’a décrite le prophète . Quant à celui qui a subi une injustice de la part de son frère et qui souhaite que son droit lui soit rendu, les portes de ses frères du Bureau Central de Surveillance des Injustices sont ouvertes ainsi que celles des autres bureaux chargés de cette mission. Qu’il dépose sa plainte auprès de nous et s’il est en droit, alors son droit sera pris à celui qui l’a lésé même si c’est la personne la plus estimée à nos yeux. Et nous ne craindrons aucun blâme à ce sujet, par la volonté d’Allah. Quant à celui qui sait qu’il a commis une injustice, qu’il craigne Allah et se précipite de se repentir et de rendre les droits à leurs propriétaires sans oublier de demander pardon à celui qu’il a lésé. Et si quelqu’un a connaissance d’un cas d’injustice qui ne nous est pas parvenu, qu’il n’hésite pas à aider l’opprimé en nous transmettant sa plainte car certains sont faibles ou ignorent comment faire remonter leur plainte pour réclamer leur droit. Ainsi, si la plainte nous parvient par son biais, il aura fait son devoir et se sera innocenté devant Allah. En revanche, celui qui se tait à propos d’une injustice dont il a connaissance, en ne nous transmettant pas l’affaire, il a certes aidé l’auteur de cette injustice à la commettre en se taisant et l’a encouragé à continuer dans cette voie. Nous demandons à Allah de réformer notre situation et nous accorder une bonne fin. Il en est certes le Maître et parfaitement capable. Que la prière et la paix soient sur notre prophète Muḥammad et que la louange soit à Allah Seigneur des mondes.

13

Allah  a rendu le combat obligatoire pour ses serviteurs hommes et non pour les femmes, ce qui fit penser à certaines femmes de notre époque qu’elles n’avaient aucun jihâd à accomplir. Mais elles oublièrent qu’il reste, parmi les formes de jihâd, un jihâd d’une grande importance qu’Allah a fait précéder au jihâd par la personne dans tous les versets du Noble Coran hormis un verset. Il s’agit du jihâd par les biens qui reste valable également pour la femme contrairement au jihâd par l’épée qui, à la base, n’est pas une obligation pour elle. Qu’Allah fasse miséricorde à certaines femmes des pieux prédécesseurs qui, lorsqu’elles ne trouvaient pas de quoi dépenser pour les combattants, coupaient leurs nattes pour en faire des cordes pour les chevaux qui participaient à la bataille. Où sont celles qui se précipitent pour élever la parole d’Allah  sur Terre ? Où sont celles qui dépensent pour secourir cette religion ? Et la récompense est un Paradis vaste comme les cieux et la Terre, par la volonté d’Allah. Allah  a dit : {Ô vous les croyants ! Vous indiquerai-je un commerce qui vous sauvera d’un châtiment douloureux ? Croyez en Allah et en Son messager et combattez avec vos biens et vos personnes sur le sentier d’Allah. Cela vous est bien meilleur, si vous saviez !} [Aṣ-Ṣaff : 10-11] La foi en Allah , puis le jihâd dans Son sentier par les biens et la personne. Et le jihâd par les biens précède ici le jihâd par la personne car on commence par dépenser pour préparer l’équipement et les armées. Quant au jihâd par la personne, certaines per-

14

Ô Femmes, Faites l‘Aumône

sonnes en sont excusées de sorte qu’il n’y a nul grief envers elles si elles n’y participent pas et la femme en fait partie. Alors que le jihâd par les biens, il n’y a pas d’excuse pour celui à qui Allah a donné la richesse et a tardé à la dépenser. Nulle différence, en cela, entre l’homme et la femme, le vieux et le jeune, l’aveugle et le voyant, l’infirme et le sain de corps. Mais pour celui qui est pauvre, nul grief car Allah  a dit : {(Pas de reproche) non plus à ceux qui viennent te trouver pour que tu leur fournisses une monture et à qui tu dis : « Je ne trouve pas de monture pour vous. »} [at-Tawbah : 92] D’après Anas , le messager d’Allah  a dit : « Combattez les idolâtres par vos biens, votre personne et votre langue. » [Rapporté par Abû Dâwud] Ibn Qayyim al-Jawziyah  a dit sur la sagesse dans le fait de faire précéder le jihâd par les biens par rapport au jihâd par la personne : « Un second bénéfice est que l’argent est aimé et désiré par la personne qui se dépense pour l’obtenir, se met en danger et risque sa vie en le recherchant, et ceci prouve qu’il est aimé et désiré par elle. Allah a donc incité ses bien-aimés mujâhidîn dans Son sentier à dépenser ce qu’ils aiment et désirent afin de satisfaire Allah. L’objectif est qu’Allah soit la chose la plus aimée à leurs yeux et qu’il n’existe rien qu’ils aiment plus que Lui. S’ils dépensent ce qu’ils aiment par amour pour Lui, alors Il les fait passer à un niveau supérieur qui est de dépenser sa personne pour Lui et ceci est le sommet de l’amour. » [Badâ`i’ al-Fawâ`id] Et il est bien connu que les femmes – hormis celles qu’Allah a préservées et elles sont peu nombreuses –

abondent de discussions futiles, d’ingratitude envers l’époux, de médisance et d’autres péchés dévastateurs. Le prophète  leur a donc indiqué ce par quoi elles peuvent expier une partie de ce qu’elles commettent dans cette vie d’ici-bas. Abû Sa’îd al-Khudrî a dit : « Le messager d’Allah  est sorti le jour de la fête d’alAḍḥâ ou d’al-Fiṭr en direction du lieu de prière. Il passa au niveau des femmes et dit : ‘‘Ô femmes, faites l’aumône car on m’a montré que vous constituez la majorité des gens de l’Enfer.’’ Elles dirent : ‘‘Et pourquoi cela, ô messager d’Allah ?’’ Il dit : ‘‘Vous maudissez beaucoup et vous faites preuve d’ingratitude envers le mari […]’’ » [Rapporté par al-Bukhârî] Et voici Asmâ` fille d’Abû Bakr aṣ-Ṣiddîq , malgré sa pauvreté et le fait qu’elle ne possédait ni or ni bijoux, qui interroge le prophète  au sujet de l’aumône. Ibn Abî Mulaykah rapporte qu’Asmâ` fille d’Abû Bakr aṣ-Ṣiddîq dit : « Ô messager d’Allah, je ne possède rien en dehors de ce qu’az-Zubayr apporte dans ma maison, dois-je en donner une partie ? » Il répondit : « Donnes-en autant que tu peux et ne garde rien car Allah te priverait de Ses faveurs. » [Rapporté par Abû Dâwud] Ibn Ḥajar a dit : « Cela signifie qu’il ne faut pas cesser de faire l’aumône par crainte que l’argent ne tarisse car cela est une des plus grandes causes de la rupture de la bénédiction. En effet, Allah récompense le don sans compter et celui qui reçoit la récompense sans compter dépense également sans compter. Et celui qui sait qu’Allah pourvoit à ses besoins d’où il ne s’attend pas se doit de donner sans compter. » [Fatḥ al-Bârî] Les bienfaisants sont généreux envers nous par leur argent ** Et nous, par l’argent des bienfaisants, nous sommes généreux D’après Abû Hurayrah , le messager d’Allah  a dit : « Allah accepte l’aumône et la reçoit par Sa main droite et l’élève pour l’un de vous comme l’un de vous élève son poulain, au point où la bouchée de nourriture devient aussi grande que le mont Uḥud. » [Rapporté par at-Tirmidhî] Que dire alors si ces aumônes sont destinées à préparer les mujâhidîn dans le sentier d’Allah ? Et qui d’autres que les mujâhidîn établissent la religion et préservent l’intégrité de l’Islam ? Et qui d’autres que les mujâhidîn protègent l’honneur et brisent les mécréants ? Al-Bukhârî rapporte d’après Zayd Ibn Khâlid, au chapitre du mérite de celui qui équipe un combattant ou le remplace dignement dans sa famille, que le messager d’Allah  dit : « Celui qui équipe un combattant dans le sentier d’Allah a participé au combat. Et celui qui remplace dignement un combattant dans le sentier d’Allah dans sa famille a participé au combat. » Et ceci fut bien compris par l’émir des croyants ‘Uthmân Ibn ‘Affân  qui commerça avec Allah et reçut le Paradis en récompense. Il n’équipa pas un seul combattant mais toute une armée

pour la bataille de Tabûk. Il s’agit de l’armée de la difficulté qui ne fut appelée ainsi que parce les musulmans traversaient, en cette période, des jours très difficiles. ‘Abd ar-Raḥmân Ibn Samurah rapporte que ‘Uthmân vint au prophète  avec mille dinars qu’il répandit sur ses genoux. ‘Abd ar-Raḥmân dit alors : « J’ai vu le prophète  les retourner sur ses genoux et dire : ‘‘Après aujourd’hui, rien de ce que fera ‘Uthmân ne pourra lui nuire.’’ » [Rapporté par at-Tirmidhî] Chaykh al-Islâm Ibn Taymiyah a même mentionné une jolie analyse jurisprudentielle qui démontre l’importance du jihâd par les biens et le fait qu’il prévaut sur le reste des aumônes : « Si l’argent est insuffisant pour nourrir les affamés et financer le jihâd dont l’abandon cause du tort, nous faisons passer le jihâd avant même si les affamés meurent. Cela est même plus valable que pour la question de viser les mécréants alors qu’ils ont pris des musulmans comme boucliers. Dans ce cas, nous les tuons par nos actes et dans l’autre cas, ils meurent du fait d’Allah. » [al-Fatâwâ al-Kubrâ] Et si nous méditons sur la situation de certaines femmes aujourd’hui, nous remarquons un gaspillage pour les plaisirs éphémères de cette vie tels que les vêtements, les parures et les repas de noce. D’un autre côté, nous remarquons de l’avarice et de la radinerie dans la religion d’Allah  alors qu’Il est le Riche et que nous sommes les indigents : {Vous voilà appelés à faire des dépenses dans le chemin d’Allah. Certains parmi vous se montrent avares. Quiconque cependant est avare, l’est à son détriment. Allah est le (Seul) Riche alors que vous êtes les pauvres. Et si vous vous détournez, Il vous remplacera par un peuple autre que vous, et ils ne seront pas comme vous.} [Muḥammad : 38] La musulmane serait-elle généreuse dans les affaires de la vie d’ici-bas et avare dans ce qui lui est utile pour l’au-delà ? Y en a-t-il pour suivre le modèle de Sawdah, l’épouse du prophète et la mère des croyants ? D’après ‘Â`ichah  : « Quelques-unes des épouses du prophète  lui dirent : ‘‘Quelle sera celle d’entre nous qui sera la plus prompte à te rejoindre après ta mort ?’’ – ‘‘Celle dont la main est la plus large.’’, répondit-il. Elles prirent alors un roseau pour mesurer les mains de chacune et ce fut Sawdah qui avait la main la plus large. Plus tard, nous comprîmes que la largeur de la main [dont il parlait] désignait l’aumône. Elle fut la plus prompte à le rejoindre et elle aimait faire l’aumône. » [Rapporté par al-Bukhârî et Muslim] Que la musulmane ne pense pas qu’Allah n’accepte que l’aumône abondante car il se peut qu’un dirham dépasse mille dirhams et la moitié d’une datte donnée en aumône par son propriétaire dans cette vie d’ici-bas peut le sauver du Feu dans l’au-delà. Al-Mundhir Ibn Jarîr rapporte que son père a dit : « Nous étions avec le messager d’Allah  en début de journée, c’est alors qu’est arrivé un groupe de gens, pieds nus, portant des vêtements modestes et une épée à leur cou. La plupart d’entre eux étaient de la tribu de Muḍar ou plutôt ils étaient tous de Muḍar. Le visage du messager d’Allah  s’altéra de par ce qu’il vit

15

de misère sur eux. Il rentra, puis sortit et ordonna à Bilâl d’appeler à la prière et il pria. Puis il fit un sermon et dit : ‘‘{Ô hommes ! Craignez votre Seigneur qui vous a créés d’un seul être, […] Certes Allah vous observe parfaitement.} [an-Nisâ` : 1]’’ Puis, le verset de la sourate al-Ḥachr : ‘‘{Ô vous qui avez cru! Craignez Allah. Que chaque âme voit bien ce qu’elle a avancé pour demain.} [al-Ḥachr : 18] Que l’homme donne de ses dinars, de ses dirhams, de ses vêtements, d’une mesure de son froment, d’une mesure de ses dattes.’’ Jusqu’à ce qu’il dit : ‘‘Et que l’un d’entre vous ne dénigre rien par rapport à l’aumône, que ce soit même un morceau de datte.’’ Puis, un homme parmi les anṣâr vint avec une bourse d’argent que son bras était pratiquement incapable de porter, même carrément incapable de porter. Puis, les gens se succédèrent [à faire l’aumône] au point que je vis deux tas de nourriture et de vêtements, jusqu’à ce que je vis le visage du messager d’Allah  rayonner comme si c’était un ceinturon d’or. Alors il dit : ‘‘Celui qui institue en Islam une bonne pratique aura sa récompense ainsi que la récompense de ceux qui l’appliqueront après lui sans que leurs récompenses ne diminuent en quoi que ce soit. Et celui qui institue en Islam une mauvaise pratique en portera le fardeau ainsi que le fardeau de ceux qui l’appliqueront après lui sans que leurs fardeaux ne diminuent en quoi que ce soit.’’ » [Rapporté par Muslim]

‘‘

Et que l’un d’entre vous ne dénigre rien par rapport à l’aumône, que ce soit même un morceau de datte.

Si la musulmane passe à côté d’un grand bien du fait qu’elle n’accomplit pas le jihâd par l’épée – ceci vient de la faveur par laquelle Allah  a honoré les hommes – voici que l’immense porte du jihâd par les biens est grande ouverte et elle attend celles qui veulent faire un commerce qui ne périra jamais avec leur Seigneur. Chaykh al-Islâm Ibn Taymiyah  a dit : « Celui qui est dans l’incapacité d’accomplir le jihâd par son corps mais qui est en capacité d’accomplir le jihâd par ses biens, cela lui est alors obligatoire comme l’a mentionné Aḥmad d’après Abû al-Ḥakam et c’est le choix du cadi dans Aḥkâm al-Qur`ân, dans la sourate at-Tawbah, au verset : {Légers ou lourds, lancez-vous au combat}. Il est donc obligatoire aux gens aisés de dépenser dans le sentier d’Allah et c’est ainsi qu’il est obligatoire aux femmes d’accomplir le jihâd par leurs biens si elles ont du mérite. » Certaines femmes thésaurisent l’or en disant : « Il se peut qu’un jour je n’ai plus de quoi dépenser – pour la vie d’icibas évidemment – alors je vendrais de cet or. Mais la mère des croyants ‘Â`ichah  ne suivait pas la même politique puisqu’elle fit une aumône de soixante-dix mille dirhams alors que son bouclier était rapiécé. Et Mu’âwiyah  lui envoya, un jour, cent mille dirhams qu’elle donna en aumône avant que le soleil ne se couche. Sa servante lui dit alors : « Si seulement tu nous avais acheté un dirham de viande avec cet argent. » Et ‘Â`ichah lui répondit : « Pourquoi ne m’en as-tu pas parlé avant ? » Si telle est la situation des mères des croyants et des femmes des compagnons avec l’aumône et la dépense dans le sentier d’Allah, et sachant le degré qui est le leur, les musulmanes qui sont en deçà d’elles ne devraient-elles pas se préparer pour la demeure éternelle en dépensant de ce qu’Allah les a gratifiées, tant qu’elles en ont la capacité. Allah  a dit : {Faites l’aumône d’une partie de ce que Nous vous avons accordé, avant que la mort ne vienne à l’un de vous et qu’il s’écrie alors : « Seigneur ! Si seulement Tu m’accordais un court délai : je ferais l’aumône et serais parmi les pieux. » Allah cependant n’accorde jamais de délai à une âme dont le terme est arrivé. Et Allah est Parfaitement Connaisseur de ce que vous faites.} [al-Munâfiqûn : 10-11] Notre dernière invocation est que la louange soit à Allah Seigneur des mondes. Que la prière et la paix soient sur notre prophète Muḥammad, sur sa famille et tous ses compagnons.

16

Ô Femmes, Faites l‘Aumône

17

L’épreuve liée à l’attachement aux symboles et à leur suivi dans l’égarement ne se limite pas qu’à ces symboles. En réalité, nous nous apercevons que les éprouvés par ces symboles élargissent la plupart du temps leur cercle afin d’en introduire d’autres ayant des liens de parenté ou d’amitié avec ces symboles. Et si la mort touche le symbole, ils recherchent alors un nouveau symbole à vénérer et qui est souvent choisi ou imposé parmi l’entourage de leur symbole précédent. Il se peut même qu’il soit éloigné du symbole précédent tant qu’ils peuvent trouver une relation, même minime, qui le rattache à lui. Alors, il ne leur reste plus qu’à certifier cette relation pour en faire une recommandation en faveur du nouveau symbole qui deviendra ainsi une prolongation et un renouvellement de la méthodologie du précédent symbole. Le phénomène de vénération des proches et des compagnons du symbole est simple à comprendre, par la permission d’Allah. En effet, les éprouvés qui utilisent les symboles pour démontrer l’authenticité de leur méthodologie se retrouvent dans l’embarras une fois que leurs symboles disparaissent, en mourant par exemple. Soit ils prétendent, à l’instar des rafidites, que leur symbole est toujours présent et qu’il vient à eux en secret pour leur apprendre leur religion et rectifier leur méthodologie. Soit ils choisissent, parmi ses compagnons et proches, quelqu’un qui sera désigné comme leur nouveau symbole et feront de lui un phare en appelant les gens à le prendre comme preuve pour leur religion. Ceci après avoir prouvé aux gens qu’il a hérité de la science et des qualités de son prédécesseur, et qu’il est ainsi le plus apte à préserver sa méthodologie et s’occuper de ses suiveurs et adeptes. Ceci est la raison pour laquelle nous remarquons que dans leurs batailles contre leurs ennemis, les éprouvés ne cessent de mettre en avant leurs nouveaux symboles et leur relation étroite avec le symbole précédent. Celui-ci est le compagnon du symbole, celui-là est son 18

Symboles ou Idoles

gardien, l’autre est son chauffeur, le quatrième est son fils et le cinquième est apparu sur une photographie aux côtés du symbole. Et dans la religion des éprouvés, tous ceux-là doivent-être obéis et suivis par la communauté musulmane tout comme, auparavant, il était obligatoire pour elle – dans leur religion – d’obéir au symbole et de le suivre. Ceci dit, les proches et adeptes du symbole peuvent représenter un plus grand danger que le symbole lui-même et être une plus grande épreuve pour les gens. En effet, souvent, ceux que les gens ont pris pour symboles n’étaient pas d’accord avec cela. Ils ont simplement accompli des œuvres pour lesquelles les gens se sont mis à les louer et les vénérer tandis que, eux, ignoraient cela. Quant aux nouveaux symboles, ils recherchent absolument la renommée même s’ils ne possèdent de compétence que le fait d’être lié au symbole précédent. Puis, tu les verras emprunter toutes les voies de l’égarement tandis qu’ils se renforcent par leur relation avec l’ancien symbole. Peu importe qu’ils s’égarent ou qu’ils égarent, les éprouvés les défendront toujours et rappelleront aux gens leur relation avec leur symbole. Ils considèrent que critiquer ces égarés revient à critiquer leur symbole précédent, ce qui est un péché capital dans la religion des éprouvés. C’est la raison pour laquelle nous nous apercevons que le nouveau symbole fait en sorte de protéger la notabilité de son prédécesseur, au sein du groupe et en dehors de celui-ci, car son caractère symbolique actuel se gagne justement par son lien avec l’ancien symbole. En revanche, si son prédécesseur perd sa notabilité, il perdra lui-même son caractère symbolique étant donné que sa relation avec lui en sera affectée. Et elle peut même se retourner contre lui si son prédécesseur venait à être décrédibilisé aux yeux des gens dans le cas où les adeptes découvrent les défauts qui leur étaient cachés de son vivant. Dans ce cas-là, la défense de l’ancien par le nouveau devient une défense de lui-même.

Un autre aspect du danger que représentent ces gens pour les groupes et organisations est que, souvent, ils occupent les plus grandes fonctions liées au commandement, bien qu’ils n’aient pas les compétences et les capacités requises afin de remplir leurs obligations. Ils détruisent les pays et anéantissent les peuples, et les favoriser à d’autres dans différentes tâches provoquera l’aversion et la haine au sein du groupe, ce qui, par la suite, entrainera la désunion et la chute. D’un autre côté, les proches et les compagnons des symboles sont plus exposés au danger de devenir des centres de gravité, à l’intérieur du groupe, autour desquels se réunissent ceux qui détestent le nouveau commandement et les prennent comme vitrines pour les dissidents. Ainsi, ces derniers peuvent profiter de leur caractère symbolique pour renforcer leur camp contre le reste des membres du groupe et contre le commandement. Ils prétendent alors que le nouveau commandement a dévié de la voie originelle et prennent ces symboles comme preuves car ils représentent, dans les us des éprouvés, les héritiers de la méthodologie de l’ancien symbole et les défenseurs de sa doctrine. De même, ceux-là sont plus exposés à la révolte contre les ordres et à proclamer leur désobéissance s’ils sont destitués de leurs postes ou qu’on leur ôte certaines de leurs habilitations ou certains de leurs acquis. Ceci car ils se sentent à l’abri de la punition et se disent qu’il y aura certainement des gens mécontents quand eux sont mécontents et prêt à se révolter quand eux se révolteront. Et nous voyons cela très clairement dans les partis et les organisations, laïcs ou affiliés à l’Islam, et même dans les confréries soufies et autres sectes égarées et qui égarent. Ces faits poussent les ṭawâghît, les chefs de sectes, les leaders de partis et d’organisations à prendre le soin de plaire beaucoup aux proches des symboles. Tu les verras donc se rapprocher des enfants et des petits-enfants des symboles afin d’acquérir, à travers cela, une légitimité dans le cœur des éprouvés. Et nous avons dans les gouverneurs de la péninsule arabique, les Âl Sa’ûd, un bon exemple. Malgré le fait qu’ils ont jeté la religion derrière leur dos et se sont écartés du chemin de leurs ancêtres monothéistes pour devenir des ṭawâghît apostats, ils prennent toujours le soin de se rapprocher de certains descendants du cheikh Muḥammad Ibn ‘Abd al-Wahhâb  connus aujourd’hui sous le nom de Âl ach-Chaykh. Ils les font ainsi participer à l’apostasie et choisissent, parmi eux, des muftis et des ministres afin de duper les ignorants. Les savants du mal utilisent alors cela pour prouver qu’ils sont toujours sur la méthodologie du tawḥîd revivifiée par le cheikh Muḥammad Ibn ‘Abd al-Wahhâb qui a été soutenu par l’imam Muḥammad Ibn Sa’ûd, ses enfants et ses hommes. Tant que les Âl ach-Chaykh sont dans le rang des Âl Sa’ûd, cela signifie – dans la religion des éprouvés – qu’ils sont toujours sur la méthodologie du cheikh et sur la voie des premiers Âl Sa’ûd.

Et en dépit de l’apostasie claire dans laquelle sont tombés certains descendants contemporains du cheikh Muḥammad Ibn ‘Abd al-Wahhâb  tels que le mufti actuel des Âl Sa’ûd, ‘Abd al-‘Azîz Âl ach-Chaykh, et leur ministre des affaires religieuses, Ṣâliḥ Âl ach-Chaykh, et d’autres parmi les savants officiels et non-officiels et ce du fait de leur alliance avec les ṭawâghît gouvernant par autre que la loi d’Allah, de leur aide – par la parole et l’invocation – aux croisés et apostats qui combattent les monothéistes. En dépit de cela, beaucoup de gens n’acceptent pas que l’on puisse les critiquer car ils les considèrent comme les porteurs de la science du cheikh Muḥammad Ibn ‘Abd al-Wahhâb et les défenseurs de sa méthodologie. C’est ainsi que les éprouvés ont changé la méthodologie du cheikh Muḥammad Ibn ‘Abd al-Wahhâb – qui a passé sa vie à appeler au tawḥîd et au suivi de la sunnah – en une voie soufie que les pères font hériter aux fils en même temps que les recommandations données aujourd’hui par les apostats parmi les Âl ach-Chaykh aux ṭawâghît et à leurs moines. Et cette relation d’intérêts entre les ṭawâghît d’Âl Sa’ûd et les apostats alliés à eux parmi les Âl ach-Chaykh cessera nécessairement en raison de l’accélération du processus d’occidentalisation et de laïcisation de la péninsule arabique. Il ne sera alors pas étonnant de voir une campagne de dénigrement lancée par les médias des Âl Sa’ûd contre les Âl ach-Chaykh en les accusant des pires choses et en les considérant comme des parasites profitant de leur proximité au gouvernement sans n’apporter aucun intérêt à l’État. Ceci dans le but de détruire leur caractère symbolique dont les Âl Sa’ûd ont profité durant

19

un siècle, afin de les affaiblir et les enlever du haut de l’affiche. Ainsi, ils les empêchent de devenir, par la suite, un centre de gravité autour duquel se réuniront ceux qui souhaitent tirer profit de leur caractère symbolique dans leur concurrence avec les Âl Sa’ûd. Nous avons vu également que le défunt ṭâghût Akhtar Manṣûr s’est empressé de demander l’allégeance de la famille de son ancien émir (le Mollah ‘Umar) qui mit des mois avant de se décider et ne lui accorda qu’après des négociations qui ont abouti à la mise en place de certains membres de la famille à des postes de commandement dans le mouvement nationaliste Taliban. Cette allégeance a donc fait office de recommandation pour le ṭâghût Akhtar Manṣûr qui, sans elle, n’aurait pas trouvé sa place de leader au sein du mouvement qui est dominé par les coutumes tribales et les idéologies soufies déobandies. Et s’il avait vécu plus longtemps, peut-être l’aurions-nous vu tenter d’écarter la famille du Mollah ‘Umar et leur enlever tous les acquis de leur allégeance après avoir consolidé les piliers de son autorité dans le mouvement et avoir supprimé tous les risques qui menacent sa domination. Ceci après le scandale de sa direction du mouvement, pendant des années, au nom de son émir le Mollah ‘Umar dont il a caché la mort avec certains de ses proches. Les adeptes du pur monothéisme et les suiveurs de la méthodologie prophétique saine n’établissent pas leur édifice sur des individus, peu importe leur renommée. Ils l’établissent sur le Coran et la sunnah et c’est pour quoi ils ne ressentent pas le besoin perpétuel de placer des symboles dans leur groupe ni de créer des symboles dans chaque nouvelle génération pour préserver leur groupe, contrairement aux partis et organisations égarés. Ainsi, nous voyons que les proches des leaders sont respectés en fonction de leur conformité à la méthodologie saine et en fonction de ce qu’ils avancent comme œuvres pieuses, non pas pour leur relation ou leur proximité aux leaders.

L’apostat Sâlih Âl ach-Chaykh

20

Symboles ou Idoles

Les versets clairs et les hadiths montrent aux croyants que l’individu ne tire aucun intérêt de sa proximité aux gens pieux. Celui qui marche sur la voie des vertueux parmi ses ancêtres en fait partie et celui qui s’écarte de leur chemin et s’égare, alors Allah l’éloigne et sa parenté ne le rapprochera en rien. Allah  a dit : {Ceux qui auront cru et que leurs descendants auront suivis dans la foi, Nous ferons que leurs descendants les rejoignent. Et Nous ne diminuerons en rien le mérite de leurs œuvres, chacun étant rétribué selon ce qu’il aura acquis.} [aṭṬûr : 21] Et Il a dit : {Et Nous bénîmes Abraham ainsi que Isaac. Parmi leurs descendances il y a celui qui fait le bien et celui qui est manifestement injuste envers lui-même en commettant le mal.} [aṣ-Ṣâffât : 113] Il dit également : {[Et rappelle-toi,] quand ton Seigneur eut éprouvé Abraham par certains commandements, et qu’il les eut accomplis, le Seigneur lui dit : « Je vais faire de toi un exemple à suivre pour les gens. » – « Et parmi ma descendance ? » demanda-t-il. – « Mon engagement, dit Allah, ne s’applique pas aux injustes. »} [al-Baqarah : 124] Et Il dit : {Et Noé invoqua son Seigneur et dit : « Ô mon Seigneur, certes mon fils est de ma famille et Ta promesse est vérité. Tu es le Plus Juste des juges. » Il dit : « Ô Noé, il n’est pas de ta famille car il a commis un acte infâme. Ne me demande pas ce dont tu n’as aucune connaissance. Je t’exhorte à ne pas faire partie des ignorants. »} [Hûd : 45-46] Et le prophète  a dit : « Ô mère d’az-Zubayr Ibn al-‘Awwâm, tante du messager d’Allah, ô Fâṭimah fille de Muḥammad, sauvez vos âmes du Feu car je ne peux rien vous assurer auprès d’Allah. » [Rapporté par al-Bukhârî et Muslim] Et il a dit aussi : « Celui dont les œuvres l’ont retardé, sa parenté ne l’avancera pas. » [Rapporté par Muslim] Et la louange est à Allah Seigneur des mondes.

Nous venons tout juste d’accueillir une saison grandiose, parmi les saisons des adorations, qui n’est autre que celle des dix premiers jours du mois de Dhûl Ḥijjah, qui compte parmi les mois sacrés. Ces jours sont, sans conteste, les meilleurs jours de l’année auprès d’Allah et Il y a légiféré des adorations pour nous permettre de rattraper ce que nous avons raté et combler nos manques dans nos adorations. Quelle est donc la valeur de ces dix jours et leur mérite ? Et quels sont les principaux actes de dévotion à accomplir au cours de ces derniers ?

LE MÉRITE DES DIX PREMIERS JOURS DE DHÛL ḤIJJAH :

22

Il rétorqua alors : « Pas même le jihâd dans le sentier d’Allah, hormis un homme qui sortirait combattre, par sa personne et ses biens, et ne reviendrait sans rien. » [Rapporté par alBukhârî] Ibn Rajab al-Ḥanbalî a dit : « Ce hadith indique que l’œuvre accomplie au cours de ces jours – les dix premiers jours de Dhûl Ḥijjah – est celle qui est la plus aimée d’Allah dans ce bas monde sans exception, et si elle est la plus aimée d’Allah c’est qu’elle est également la meilleure auprès de lui » [Laṭâ`if al-Ma’ârif] Ibn al-Qayyim a dit : « Les dix premiers jours de Dhûl Ḥijjah ont été préférés en raison des jours qui s’y trouvent : le jour du sacrifice, le jour de ‘Arafah et le jour d’at-Tarwiyah. [Zâd al-Ma’âd]

Afin de mettre en évidence le mérite de ces jours grandioses, il nous suffit de dire qu’Allah  a juré par eux dans Sa parole : {Par l’aube. Et par les dix nuits} [al-Fajr : 1-2] Ibn Kathîr a dit : « Les dix nuits en question correspondent aux dix jours du mois de Dhûl Ḥijjah, comme l’ont affirmé Ibn ‘Abbâs, Ibn az-Zubayr, Mujâhid et plus d’un parmi les pieux prédécesseurs et ceux qui les ont suivis. Or, Allah ne jure que par ce qui est grandiose ! Ibn al-Qayyim a dit : « La période au cours de laquelle sont effectuées ces œuvres mérite que le Seigneur  jure par elle. » [at-Tibyân]

Il y a un jour important auprès d’Allah au cours de ces dix jours. Il s’agit du jour de ‘Arafah, un jour historique lors duquel Allah a parachevé la religion et le jeûne de ce jour expie les péchés de deux années. Il y a également, au cours de ces dix jours, le jour du sacrifice qui est le plus important jour de l’année de manière absolue, le jour du grand pèlerinage qui regroupe des obéissances et des adorations qu’aucun autre jour ne regroupe.

De plus, le prophète a mis en évidence le fait que ces dix premiers jours du mois de Dhûl Ḥijjah sont les meilleurs jours de ce bas monde et que l’acte de dévotion accompli au cours de ces derniers est meilleur que tout autre acte de dévotion accompli en dehors de ceux-ci. Il dit : « Il n’y a aucune œuvre plus aimée d’Allah que celles accomplies dans ces [dix] jours. » Ils répondirent : « Ô messager d’Allah, pas même le jihâd dans le sentier d’Allah ? »

Atteindre ces dix jours est un bienfait immense accordé par Allah à Son serviteur que seuls ceux qui s’efforcent dans l’adoration estiment à sa juste valeur. Il faut absolument que le serviteur estime ce bienfait et saisisse cette occasion, car, durant ces jours, les pieux prédécesseurs faisaient plus d’efforts que pendant les autres jours de l’année. Ceci est rapporté de manière sûre dans leurs biographies.

Le Mérite des Dix Premiers Jours du Mois de Dhûl Ḥijjah

LES ADORATIONS LES PLUS IMPORTANTES DES DIX JOURS DE DHÛL ḤIJJAH :

Les œuvres méritoires que le musulman se doit d’accomplir et dans lesquels il doit persévérer durant ces jours sont nombreuses. On compte, parmi elles, le jihâd dans le sentier d’Allah, la récitation du Coran, s’efforcer d’accomplir la prière en groupe dans les mosquées, maintenir les liens de parenté, entretenir de bonnes relations avec ses voisins, réconcilier les gens, honorer son invité, dépenser en aumône dans le sentier d’Allah, visiter le malade, etc. Cependant, il y a des œuvres précises qui ont des particularités lors de ces jours et qui sont :

durant ces dix jours, il y a le fait de se rapprocher d’Allah en sacrifiant. Le sacrifice est une tradition fortement recommandée chez la majorité des savants et il impératif au musulman de ne pas faire preuve de négligence à son égard, car le prophète  ne l’a jamais délaissé ni les compagnons après lui . Ibn ‘Umar a dit : « Le prophète a passé dix années à Médine durant lesquelles il sacrifiait. [Rapporté par at-Tirmidhî qui le qualifie de bon] Ibn alQayyim a dit : « Le prophète  n’a jamais délaissé le sacrifice. [Zâd al-Ma’âd]

1. Évoquer Allah de façon abondante comme le dit  : {Afin d’en tirer de nombreux avantages et d’invoquer le nom d’Allah, aux jours fixés} [al-Ḥajj : 28] Ibn Rajab a dit : « La majorité des savants disent que ces jours fixés sont les dix premiers jours de Dhûl Ḥijjah [Laṭâ`if al-Ma’ârif] C’est pour cela que le prophète  a recommandé aux musulmans de multiplier, durant ces jours, le tahlîl [dire Lâ Ilâha Ill Allah], le takbîr [dire Allahu Akbar] et le taḥmîd [dire Al-Ḥamdu Lillâh] comme dans sa parole : « Il n’y a pas de jours plus importants auprès d’Allah  et au cours desquels les œuvres sont plus aimées de Lui que durant ces 10 jours. Donc, dans cette période, répétez abondamment le tahlîl, le takbîr et le taḥmîd.» [Rapporté par Aḥmad et d’autres] Al-Bukhârî rapporte dans son Ṣaḥîḥ : « ‘Umar faisait le takbîr à Minâ alors les gens présents dans la mosquée l’entendaient et en faisaient de même, puis les gens dans les marchés à leur tour, jusqu’à ce que Minâ tremble par le son du takbîr. Ibn ‘Umar prononçait le takbîr à Minâ durant ces jours-là, de même qu’après les prières, au moment de se coucher, dans sa tente, ses assises et ses marches. » De ce fait, parmi les actes faisant partie de la tradition prophétique à accomplir pendant ces dix jours se trouve le takbîr qui se divise en deux catégories : le takbîr muṭlaq (qui n’est pas restreint à un moment précis) et le takbîr muqayyad (celui qui est restreint et limité à un moment précis). Quant au takbîr muṭlaq, il est prononcé en tout temps du premier des dix jours au dernier jour d’at-Tachrîq (les jours de fête). Quant au takbîr muqayyad, il est effectué suite aux cinq prières obligatoires. Sa période débute à partir de l’aube du jour de ‘Arafah (pour celui qui n’est pas au pèlerinage) jusqu’à la prière du ‘Aṣr du dernier jour d’at-Tachrîq comme cela a été rapporté de quelques compagnons. Quant au pèlerin, il commence le takbîr au moment de la lapidation des stèles d’al-‘Aqabah, le jour d’al-‘Îd (la fête du sacrifice). La forme du takbîr est la suivante : « Allahu Akbar Allahu Akbar, Lâ Ilâha Ill Allah, Allahu Akbar, Allahu Akbar, Wa Lillâhi l-Ḥamd. » D’autres formules ont également été rapportées dans les récits traditionnels.

4. Le pèlerinage et la ‘umrah : parmi les meilleurs actes cultuels, que peut accomplir le serviteur lors de ces dix jours bénis, se trouve le pèlerinage à la maison sacrée pour celui qui en a la capacité. Celui à qui son Seigneur  accorde la réussite afin d’accomplir le pèlerinage à la maison sacrée et qui effectue les rites comme il se doit sera concerné par la parole du prophète  : « La ‘umrah efface les péchés commis depuis la ‘umrah précédente et le pèlerinage accepté par Allah n’a d’autre rétribution que le paradis. » [Unanimement reconnu] Nous demandons à Allah de permettre aux mujâhidîn de l’État Islamique de libérer La Mecque et Médine du joug des ṭawâghit d’Âl Sa’ûd – qu’Allah les avilisse – et de nous accorder la possibilité d’accomplir le pèlerinage et la ‘umrah à l’ombre de la Charia.

2. Le jeûne : il fait partie de la tradition prophétique que le musulman jeûne les neuf jours (tous ou ce qui lui est possible). Certaines épouses du prophète  ont dit : « Le messager d’Allah  jeûnait les neuf jours de Dhûl Ḥijjah. » [Rapporté par Abû Dâwud] La plupart des savants sont d’avis que le jeûne des neuf jours de Dhûl Ḥijjah est fortement recommandé. [Charḥ Ṣaḥîḥ Muslim] 3. Le sacrifice : parmi les actes de dévotion accomplis

Ceci dit, quelqu’un pourrait demander : comment concilier entre le récit du prophète  qui indique que les œuvres accomplies pendant les dix premiers jours de Dhûl Ḥijjah sont meilleures que toutes les autres et beaucoup de récits authentiques qui affirment que le jihâd dans le sentier d’Allah est plus méritoire que les autres œuvres et qu’il est même le point culminant de l’Islam ? Par exemple le récit d’Abû Hurayrah  dans lequel le prophète  a été questionné : « Quelle est la meilleure des œuvres ? » Il répondit : « La foi en Allah et Son messager. » On lui demanda : « Et ensuite ? Il répondit : « Le jihâd dans le sentier d’Allah. » [Unanimement reconnu] Pour réunir ces textes, l’auteur de Fayḍ al-Bârî nous dit : « Tout ceci n’est effectif que lorsque le jihâd n’est point obligatoire car la parole concerne les actes méritoires et non les obligations. » Ibn Rajab a dit : « Les actes obligatoires accomplis lors des dix jours de Dhûl Ḥijjah ont plus de valeur que ceux accomplis en dehors de ces derniers, de même pour les actes surérogatoires. Par contre les actes surérogatoires accomplis dans ces dix jours ne sont pas meilleurs que les actes obligatoires accomplis en dehors de ces derniers. Par exemple, le jeûne des dix premiers jours de Ramaḍân est meilleur que le jeûne des dix premiers jours de Dhûl Ḥijjah. Et ceci, car l’acte obligatoire a plus de mérite que l’acte surérogatoire. [Fatḥ al-Bârî] Parmi les choses établies chez les gens de science, il y a le fait que le jihâd –même si celui-ci est d’attaque – est l’adoration la plus méritoire et que rien ne lui est égal. Chaykh al-Islâm Ibn Taymiyyah a dit : « Les savants sont unanimes – à ce que je sache – qu’il n’existe aucun acte surérogatoire meilleur que le jihâd. Il est plus méritoire 23

que le pèlerinage [surérogatoire], meilleur que le jeûne surérogatoire et meilleur que la prière surérogatoire. [Majmû’ al-Fatâwâ] Alors qu’en est-il du cas où le jihâd est défensif et donc obligatoire à tout musulman comme cela est le cas aujourd’hui ? Ibn Taymiyyah a dit concernant le jihâd pour repousser les Tatars : « Par Allah, même si les premiers prédécesseurs parmi les muhâjirîn et les anṣâr tels qu’Abû Bakr, ‘Umar, ‘Uthmân, ‘Ali et autres étaient présents à notre époque, le fait de combattre ce peuple criminel aurait certes été l’une de leurs meilleures actions. » [Majmû’ al-Fatâwâ] Donc le jihâd, dans le cas où il serait une obligation individuelle (comme le jihâd défensif), est meilleur que toutes les adorations (obligatoires ou recommandées). Dans le cas où il serait une obligation collective (comme

le jihâd de conquête) et qu’il serait accompli durant les dix premiers jours de Dhûl Ḥijjah, il serait alors meilleur que n’importe quel acte surérogatoire effectué par le serviteur. Donc profitez, ô vous musulmans, de ces jours grandioses, car par Allah ils ont une valeur immense. Empressez-vous à accomplir les bonnes œuvres, dépêchez-vous afin que votre terme ne survienne subitement. Aujourd’hui est un jour où tu peux œuvrer sans être jugé et demain est un jour où tu seras jugé sans pouvoir œuvrer.

Ô Allah aide-nous à t’évoquer, te remercier et t’adorer pendant les dix jours de Dhûl Ḥijjah.

Allah a certes honoré la science et les gens de science tout comme Il a élevé leur rang. Allah  a dit : {Allah atteste, et aussi les Anges et les gens de science, qu’il n’y a point de divinité (digne d’adoration) si ce n’est Lui, Celui Qui applique la justice. Et il n’y a pas de divinité (digne d’adoration) si ce n’est Lui, le Puissant, le Sage !} [Âli ‘Imrân : 18] Al-Qurṭubî a dit : « S’il y avait quelqu’un de plus honorable que les savants, Allah aurait fait se joindre leurs noms au Sien et celui des anges comme Il l’a fait pour les savants. [al-Jâmi’ li Aḥkâm al-Qur`ân] C’est pour cela qu’Allah a objecté le fait qu’il puisse y avoir une quelconque égalité entre les savants et les autres. En ce sens, Allah a dit : {Dis : « Sont-ils égaux, ceux qui savent et ceux qui ne savent pas ? » Seuls les doués d’intelligence se rappellent.} [az-Zumar : 9] De plus, Allah a ordonné de se référer aux savants comme dans Sa parole : {Demandez donc à ceux qui détiennent le savoir religieux si vous ne savez pas.} [an-Naḥl : 43] Cependant, est-ce que le sens voulu ici par la science est le simple fait de mémoriser des textes, d’éplucher des livres volumineux, de vérifier les manuscrits, d’englober de sa science tous les avis ou encore d’écrire des livres dans un but commercial ? Bien sûr que non ! Jamais ! Les savants dont Allah fait les éloges et qu’Il a nommés « doués de science » sont ceux qui pratiquent la science qu’ils ont acquise et qui la propagent. L’Imâm ach-Châṭibî a dit : « La science qui est prise en considération au niveau légal – c’est-à-dire celle pour laquelle Allah et Son messager ont loué les gens l’ayant acquise – est celle qui est suivie d’œuvres. [al-Muwâfaqât] Il y a donc un lien intrinsèque entre la science

et les actions : pas d’actes sans science et pas de science sans actes. L’acte accompagné de science aura inévitablement comme fruit la crainte d’Allah et cette dernière le poussera à proclamer la vérité par peur de la colère d’Allah et son châtiment. Allah  a dit : {Parmi Ses serviteurs, seuls les savants craignent Allah. Allah est, certes, Puissant et Pardonneur.} [Fâṭir : 28] Ibn ’Abbâs  a dit : « Ceux qui connaissent véritablement Allah sont ceux qui le craignent. » [az-Zuhd d’Abû Dâwud] Ibn Mass’ud  a dit : « La science n’est pas l’accumulation de nombreux textes mais elle est plutôt la crainte d’Allah. » [Ḥilyat al-Awliyâ`] De même, parmi les œuvres inhérentes à la science, il y a le jihâd dans le sentier d’Allah. De ce fait, le jihâd doit toujours accompagner la science comme cela est rapporté dans le hadtih de Mu’âwiyah  dans lequel il dit : « J’ai entendu le messager d’Allah  dire : ‘‘Celui a qui Allah veut du bien, il lui donne la compréhension de sa religion et il subsistera toujours un groupe de musulmans combattant sur la vérité, triomphant sur ceux qui s’opposent à eux, et ceci, jusqu’au jour dernier.’’ » [Rapporté par Muslim] Et cette liaison évoquée dans ce récit indique un lien intrinsèque entre la science et le jihâd et indique également que les gens qui regroupent ces deux caractéristiques sont le groupe sauvé car le fondement de la religion ainsi que le triomphe de la vérité ne peuvent exister sans la science ni le jihâd. Ceci est la voix des compagnons  qui sont les plus savants de la communauté et qui ont allié la science au jihâd. Et celui qui regarde dans les biographies des compagnons, parmi les muhâjirîn et les anṣâr, remarquera 25

que beaucoup d’entre eux ont été tués sur le champ de bataille, concrétisant la science et la pratique. Ce fut le cas, par exemple, lors de la bataille d’Al-Yamâmah où ceux qui avaient mémorisé par cœur le livre d’Allah parmi les compagnons furent tués en grand nombre. L’étendard des musulmans tomba, alors Sâlim, l’allié d’Abû Ḥudhayfah , le ramassa et les musulmans lui dirent : « Ô Sâlim, nous craignons d’être atteints de par ta cause ! » Il répondit alors : « Quel mauvais porteur du Coran ferais-je si vous étiez atteints de par ma cause. » Il avança alors et combattit jusqu’à être tué. C’est cette voix qu’empruntèrent également les tâbi’în ainsi que le reste de la communauté. Ils ont participé et vécu des évènements sur les champs de bataille, malgré le fait que le jihâd à leur époque était une obligation collective. Ceux-là sont les imams, les gens du hadith et de l’ascétisme. Comme ils ont participé à la propagation, ils ont aussi participé au ribâṭ, au tir et au combat. Et parmi ceux-là al-Awzâ’î, ‘Abdullah Ibn al-Mubârak, Ibn al-Qâsim, Abû Isḥâq al-Fazârî, Makhlad ibn al-Ḥusayn, Ibrâhîm Ibn Adham, Ḥudhayfah al-Mar’achî, Yûsuf Ibn Asbâṭ et encore plusieurs autres. Ainsi, ils ont traduit leur science par leurs actions telles que le ribâṭ et le jihâd. Et parmi les gens du hadith, il y avait ceux qui accomplissaient le ribâṭ sans interruption tel que l’imâm ‘Îsâ Ibn Yûnus et ceci est la raison pour laquelle l’imâm Ibn al-Mubârak et l’imâm Aḥmad Ibn Ḥanbal ainsi que d’autres disaient : « Si les gens divergent à propos d’une chose, alors observez les opinions des gens du front. Certes, la vérité est avec eux car Allah  a dit : {Et quant à ceux qui luttent pour Notre cause, Nous les guiderons certes sur Nos sentiers} ». À travers le temps, tu t’aperçois que les gens du hadith remplissent leurs obligations liées au jihâd et à la proclamation de la vérité tels que Chaykh al-Islâm Ibn Taymiyyah qui a proclamé la vérité haut et fort et qui a combattu les Tatars. De même que l’imâm Muḥammad Ibn ‘Abd al-Wahhâb qui a combattu les associateurs dans la péninsule arabique et lutté avec les armes et la science. Et jusqu’à nos jours, ceux par qui Allah a redonné vie à la science et au dogme, qui se sont manifestés par la vérité comme la vérité s’est manifestée par eux, sont de ceux qui ont associé la science au jihâd. Parmi eux, le cheikh Abû Muṣ’ab az-Zarqâwî, le cheikh Abû Anas ach-Châmî, le cheikh ‘Abudllah ar-Rachûd, le cheikh Abû al-Ḥasan al-Filisṭînî et le cheikh Abû Maysarah al-Gharîb, qu’Allah leur fasse tous miséricorde. Voilà pourquoi celui qui connait une chose et ne la met pas en pratique est blâmé dans la loi d’Allah et il ne fait ni parti des gens de science ni il est considéré comme savant selon la définition légale. Et comment pourrait-il être appelé savant alors qu’il est détesté chez Allah et qu’il a provoqué Sa colère ? Allah s’est mis en colère contre les juifs et les a désignés par {ceux qui ont en26

Les Savants du Mal sont Maudits

‘‘

Et comment pourrait-il être appelé savant alors qu’il est détesté chez Allah et qu’il a provoqué Sa colère ?

couru la colère d’Allah}, du fait qu’ils n’avaient pas mis en pratique ce qu’ils avaient appris. Allah  a dit : {C’est une grande abomination auprès d’Allah que de dire ce que vous ne faites pas.} [aṣ-Ṣaff : 3] Ce verset prouve la grande aversion d’Allah envers eux et Sa colère contre ceux qui ont appris et n’ont pas mis en œuvre. Le Coran a également montré que ceux qui connaissent et cachent leur science sont maudits comme l’a dit Allah  : {Certes ceux qui cachent ce que Nous avons fait descendre en fait de preuves et de guide après l’exposé que Nous en avons fait aux gens, dans le Livre, voilà ceux qu’Allah maudit et que les maudisseurs maudissent.} [al-Baqarah : 159] C’est avec tout cela qu’il parait évident que les gens de science sont, en réalité, ceux qui portent la science, la mettent en pratique et la proclament ouvertement. Par ailleurs, Allah  a qualifié d’ignorant celui qui ne met pas en pratique sa science et cela dans Sa parole liée aux savants des juifs lorsqu’ils avaient désiré se pencher vers la sorcellerie et ont fini par le faire : {Et ils savent, très certainement, que celui qui acquiert [ce pouvoir] n’aura aucune part dans l’au-delà. Certes, quelle détestable marchandise pour laquelle ils ont vendu leurs âmes ! Si seulement ils savaient !} [al-Baqarah : 102] Et le passage recherché ici est la parole d’ Allah  : {Si seulement ils savaient !} Ainsi, du fait qu’ils n’ont pas mis en pratique leur science, ils sont devenus ignorants. Par conséquent, celui qui n’agit pas en fonction de sa science en proclamant la vérité et en pratiquant le jihâd, ou qui cache ou mélange la vérité au faux, n’est pas un savant. En réalité, il n’est qu’un diable muet ou parlant. Enfin, les gens de science ne considéraient pas les gens de l’innovation comme savants comme l’a dit Ibn ‘Abd alBarr à propos des innovateurs scolastiques : « Les gens de la jurisprudence et du hadith, à travers le monde, sont unanimes quant au fait que les scolastiques font partie des gens de l’innovation et de la déviance. De même, il y a unanimité quant au fait qu’ils ne font pas partie des jurisconsultes. En vérité, les savants sont les gens du hadith […] » [Jâmi’ Bayân al-‘Ilm wa Faḍlih] Que diraient-ils s’ils voyaient ces savants de la mécréance par lesquels la communauté a été éprouvée aujourd’hui ? Celui qui observe ceux qui sont affiliés à la science, à notre époque, verra que la plupart d’entre eux ne sont pas réellement des savants du fait qu’ils n’ont pas réalisé l’obligation d’agir en fonction de la science acquise. Ils

n’ont pas proclamé la vérité à la face des ṭawâghît et, au lieu de cela, ils ont caché sciemment la science et ont mêlé le faux à la vérité. Ils ont égaré les serviteurs d’Allah. Ils ont connu les versets sur le combat et le jihâd, puis ils se sont détournés des actes qui découlent de cette science, contredisant ainsi la sunnah du prophète  et ce sur quoi étaient les compagnons et les tâbi’în. Tu trouveras qu’ils ont étudié les textes concernant l’alliance et le désaveu mais ils s’en sont détournés. Ils connaissent également les versets sur l’obligation de transmettre le message d’Allah et d’exposer la religion mais ils ont caché cela et ont fait des concessions. Ceux-là sont-ils réellement ceux qu’Allah a nommés « doués de science » ? Oh que non ! Ce sont plutôt les gens de l’égarement auxquels la promesse du châtiment a été faite en raison de leur abandon des actes qui découlent de la science et de leur dissimulation de la vérité. Qu’en est-il alors que l’on sait que la plupart de ceux que l’on désigne comme étant des gens de science, à notre époque, ont manifesté leur soutien au ṭâghût et se sont alliés à lui contre ceux des monothéistes qui se sont levés contre lui. Le jugement relatif à celui qui fait cela est bien connu dans le Livre d’Allah et dans la sunnah de Son messager . Par conséquent, Ibn Baz, Ibn ‘Uthaymîn, al-Fawzân, ‘Abd al-‘Azîz Âl ach-Chaykh, Sâlih Âl ach-Chaykh, Muḥammad Ḥassân, al-Ḥuwaynî, Ḥusayn Ya’qûb, al-Qaraḍâwî, al-Bûṭî, an-Nâbulsî, al-Ghuryânî, al-Maqdisî, Abû Qatâdah, al-Ḥaddûchî ne sont pas des savants ! Où sont leurs actes qui suivent leur science ? Où est leur proclamation de la vérité ? Où est leur réprobation de l’idolâtrie des ṭawâghît ? Où sont leurs combats, leurs expéditions et leur ribâṭ ? Où sont leur exposition de la vérité et leur guidée des gens ? Où est leur combat contre les campagnes mécréantes sur les musulmans ? Ou bien sont-ils devenus, avec leur consentement, des baguettes entre les mains des ṭawâghît pour frapper les mujâhidîn et en finir avec eux au nom de la Charia et de la religion ? Ne sont-ils pas, en réalité, que des imams de l’égarement et des savants du ṭâghût ? Ne sois donc pas dupé par eux et leur science car leur science est une preuve à leur encontre. Leur science ressemble plutôt à la science religieuse de certains orientalistes tels que le l’orientaliste chrétien néerlandais Arent Jan Wensinck qui a excellé dans la science du hadith et qui a écrit L’encyclopédie des Termes du Hadith Prophétique. Ou encore l’orientaliste Gosta Vitestam qui a vérifié le livre La Réponse aux Jahmiyah de l’Imâm ad-Dârimî. Dirait-on de ces orientalistes qu’ils sont doués de science et est-il permis de les nommer savants ? Le prophète  n’a-t-il pas informé des premières personnes à être jugées au Jour de la Résurrection en mentionnant : « Un homme qui a étudié la science et l’a enseignée, et a récité le Coran. Il sera alors amené et Allah lui exposera Ses bienfaits à son égard et il les reconnaîtra. Alors Allah dira : ‘‘Qu’en as-tu fait ?’’ Il répondra : ‘‘J’ai étudié la science et je l’ai enseignée, et j’ai récité le Coran pour Toi.’’ Allah dira : ‘‘Tu mens ! Tu as étudié la science pour que l’on dise de toi que tu es un savant et tu as récité le Coran pour que l’on dise de toi que tu es un récitateur.

Et cela a été dit.’’ Puis, on ordonnera qu’il soit traîné sur son visage et jeté en Enfer. » [Rapporté par Muslim] Ainsi, si l’intention corrompue du savant le met en péril, alors que dire de celui dont les actes contredisent sa science et qui dissimule la vérité en égarant les gens ? Et que dire de celui qui, par-dessus cela, est entré dans l’alliance du ṭâghût et a soutenu son gouvernement ? Harim Ibn Ḥayyân a dit : « Prenez garde au savant pervers. » Cela arriva aux oreilles de ‘Umar Ibn al-Khaṭṭâb  qui lui écrivit, par crainte, et lui demanda qui était le savant pervers. Harim lui répondit : « […] C’est un imam qui parle avec science mais qui agit en pervers. Il trompe ainsi les gens et ceux-ci s’égarent. » [Rapporté par ad-Dârimî] Ceci concerne le pervers, alors que dire de l’égaré mécréant qui égare les gens ? Par cela, il apparaît clairement l’invalidité de cette parole que certains ignorants affiliés à la science disent : « Prends sa science et laisse ses actes. » Non ! Renseigne-toi plutôt sur ses actes, sa proclamation de la vérité, son jihâd et sa crainte d’Allah, tout comme tu te renseignes sur sa science. À ce moment, il t’apparaîtra qui est vraiment le savant car celui qui trahit la confiance dans les actes, la trahira forcément dans la science. Que la prière et la paix soient sur notre prophète Muḥammad, sur sa famille et tous ses compagnons.

27

WILÂYAH D’AL-BARAKAH Les soldats du Califat ont pris le contrôle de plusieurs villages et de larges territoires au sud de la ville d’ach-Chaddâdî après qu’ils aient tué plus de 124 apostats, blessé une dizaine et pris en butin leurs armes et véhicules. Ils ont également pu s’approcher, lors de cet assaut, de la ville d’ach-Chaddâdî en l’espace de quelques heures. Les soldats de l’État Islamique ont lancé une large offensive sur les positions des apostats du PKK à proximité de la ville d’ach-Chaddâdî. Après que la bataille ait éclaté, les rangs des apostats furent brisés en seulement deux heures. L’offensive se termina par la prise de contrôle de plusieurs villages aux alentours de la ville. De même qu’une source privée a rapporté que les soldats du Califat ont commencé l’offensive le mercredi 20 du mois de Dhûl Qi’dah en frappant les positions des apostats du PKK dans le village de Kachkach Jabûr, où ils s’étaient réfugiés avec des armes lourdes. Les frappes les ont poussés à prendre la fuite du village. Ensuite, les escadrons entrèrent dans le village afin d’examiner les lieux et prendre le contrôle de celle-ci. Les soldats du Califat ont continué leur avancée et ont pu pénétrer la partie sud du village d’al-‘Azzâwî en même temps que les routes d’ach-Chaddâdî menant au village furent coupées par des groupes de combattants inghimâsî. En effet, un groupe pénétra à partir de l’axe d’al-Ḥamâdât vers le village d’ach-Chaykh ‘Uthmân, situé au sud-ouest d’ach-Chaddâdî, alors qu’un deuxième groupe de combattants inghimâsî entra dans le village de ‘Adlah (à la porte de la ville d’ach-Chaddâdî) du côté sud. Après que les routes aient été coupées, les apostats se 28

Les Nouvelles Importantes de l‘État Islamique

retrouvèrent encerclés dans le village d’al-‘Azzâwî, c’est alors que l’istichhâdî Abû Muṣ’ab Suwaydân cibla leurs rassemblements près du point d’al-Madrasah qui était considéré comme seconde ligne défensive du village. Il put ainsi tuer et blesser plusieurs apostats. Ensuite, au sud d’ach-Chaddâdî, l’istichâdî Abu Yûnus Ḥurayjah  a précédé les groupes de combattants et a fait exploser son véhicule piégé en plein milieu des rassemblements des apostats du PKK dans le village d’al-Ḥamâdât. Il ainsi tué et blessé un bon nombre d’apostats avant que les mujâhidîn ne prennent le contrôle du village. D’autre part, les apostats se réunirent sur la colline Ṣafiyyah se trouvant à l’ouest du village Kachkach Jabûr qui est un point très bien protégé. Alors qu’un groupe de combattants inghimâsî s’avançaient vers eux, ils prirent la fuite avant même que les affrontements ne commencent. Allah a ainsi accordé la victoire aux soldats de l’État Islamique, de même qu’ils ont brisé la ligne de défense des apostats du PKK en moins de deux heures, provoquant l’effondrement des rangs ennemis. Puis, après cette attaque effectuée par les mujâhidîn sur les terres des apostats, ils ont attaqué le village d’achChaykh ‘Uthmân et de ‘Adlah, ce qui a vraiment mis en danger les apostats qui avaient commencé à regrouper leurs forces dans le désert près du village d’al-‘Azzâwiyah au nord de la colline de Ṣafiyyah. C’est alors que l’istichhâdî Abû Qudâmah Ḥaṭlah  les a pourchassés pour ensuite exploser son véhicule au milieu des déserteurs éparpillés. Après cet effondrement rapide dans les rangs du PKK, les croisés craignaient la chute totale des apostats et l’arrivée des soldats du Califat dans la ville d’ach-Chaddâdî. Les avions militaires E10, B52 et F16 aux côtés des

Califat attaqua, le vendredi 15 du mois de Dhûl Qi’dah, ces habitations afin d’affronter les apostats à l’intérieur depuis vendredi à l’aube jusqu’au ‘Aṣr. Les avions sont intervenus et ont bombardé en soutien aux apostats. Aucune information concernant les pertes infligées aux apostats lors de la bataille ne fut fournie.

drones s’empressèrent donc de bombarder, de manière méthodologique, les villages qui ont été pris par les mujâhidîn. Ils lancèrent des dizaines de missiles qui ont complètement détruit certains villages, et surtout le village de Kachkach Zayyânât. Ceci a poussé les mujâhidîn à se retirer de certains villages qui avaient été pris. Cela dit, les soldats de l’État Islamique profitèrent de leur capacité à déplacer leurs forces de combats d’un axe à un autre afin de s’éloigner et de tromper les avions de chasse. Ils frappèrent ainsi un axe puis s’arrêtèrent, ensuite ils frappèrent un autre axe pour disperser les forces aériennes croisées. Par ailleurs, les soldats du Califat ont attaqué le village d’al-Bû Salmân à l’ouest d’ach-Chaddâdî. Les combats débutèrent avec un istichhâdî qui s’avança vers les attroupements des apostats. Ces derniers ont pris la fuite du village lorsqu’ils le virent arriver. Il les chassa du village et revint sain et sauf tandis que les mujâhidîn prirent le contrôle du village et se saisirent de véhicules de types 4x4 surmontés de mitrailleuses de calibre 14.5, d’un camion chargé de munitions et d’un véhicule Hummer.

Cependant, la région des habitations du barrage d’alFârûq fut attaquée de la même manière le 7 de Dhûl Qi’dah. Elle fut attaquée par 7 combattants inghimâsî qui ont tué et blessé 41 combattants parmi les apostats du PKK et des soldats américains. Le même jour (vendredi), 4 soldats inghimâsî du Califat ont attaqué des positions du PKK dans le village de Ḍhahr al-‘Imârah, situé au nord de la ville de Manbij. Ensuite, des affrontements violents ont éclaté. Les combattants inghimâsî ont utilisé des armes légères et des grenades. Les affrontements se sont soldés par la mort d’un soldat américain croisé, ainsi que 6 apostats du PKK. En plus de cela, 46 apostats furent tués, 22 autres furent blessés et plusieurs véhicules furent détruits, le mardi 19 du mois de Dhûl Qi’dah, après être tombés dans un champ de mines, au nord-ouest de Minbij, suite à une attaque contre leurs positions dans la même ville. Dans les jours qui ont suivi, d’autres pertes dans les rangs des apostats du PKK furent occasionnées. Quatre opérations martyres ont frappé leurs positions près du village d’al-Khasfah et dans les alentours de la ville de Manbij. La dernière opération a eu lieu le lundi 25 du mois de Dhûl Qi’dah et s’est soldée par près de 70 morts et blessés dans les rangs des apostats.

En plus de cela, plusieurs soldats du Califat lancèrent un assaut sur les rassemblements des apostats dans le village de ‘Inâd près d’ach-Chaddâdî. Mais l’istichhâdî Abû al-Barâ` al-Mûhisin  les devança en explosant sa voiture piégée au milieu de plusieurs véhicules appartenant aux apostats, dans une de leur caserne. Il l’a ainsi détruite avec ceux s’y trouvaient à l’intérieur. Pour conclure, le bilan de ces opérations s’élève à environ 124 apostats tués et des dizaines de blessés, de même que les soldats du Califat sont parvenus à capturer 3 apostats durant les combats qui se sont déroulés dans le village d’al-‘Azzâwî.

WILÂYAH D’ALEP La salle d’opérations des apostats du PKK et des croisés qui se trouve dans les habitations du barrage d’al-Fârûq fut attaquée pour la deuxième fois. Il s’agit, en réalité, d’une caserne américaine lourdement protégée et d’une salle d’opérations consacrées à gérer les combats menés à Manbij. Un groupe de 5 combattants inghimâsî du

29

WILÂYAH D’AL-ANBÂR Deux Américains et un Anglais tués et blessés à Ramâdî Un contractant américain a été tué et un autre blessé le lundi 18 du mois de Dhûl Qi’dah, après qu’ils aient été touchés par une mine, à l’ouest de la ville de Ramâdî. La presse a rapporté, selon le préfet de Ramâdî, l’apostat Ibrâhîm al-‘Awsaj, qu’un contractant américain a été tué et un autre blessé en tentant de désamorcer une mine placée, auparavant, par les soldats du Califat. De même qu’il a été rapporté que les Américains et l’Anglais font partie d’une société spécialisée dans le déminage appelée Janus. Cette même société a signé un contrat avec le gouvernement rafidite afin de désamorcer les mines placées par les soldats du Califat pendant les batailles qui se sont déroulées à Ramâdî et qui ont, d’ailleurs, provoqué de grandes pertes humaines du côté des rafidites.

WILÂYAH D’AL-JANÛB Le lundi 25 du mois de Dhûl Qi’dah, les soldats de l’État Islamique ont attaqué un grand rassemblement de la MP rafidite à Kerbala, dans la wilâyah d’al-Janûb. Une source privée a informé que 4 soldats du Califat portant des ceintures explosives, des armes légères et des grenades ont attaqué un rassemblement d’apostats dans la ville de ‘Ayn at-Tamr à l’ouest de Kerbala, et sont parvenus à tuer près de 100 idolâtres et blesser des dizaines d’entre eux. Après cela, les frères inghimâsî ont pris le contrôle d’un des quartiers de la ville pour ensuite s’affronter pendant cinq heures consécutives aux membres de la MP rafidite. Trois frères ont fait exploser leur ceinture explosive au milieu de plusieurs groupes rafidites, causant des morts et des blessés parmi eux, alors que le quatrième fut tué pendant les affrontements. Nous demandons à Allah de tous les accepter.

WILÂYAH DE DIJLAH Des centaines de tués et de blessés et destruction de 70 véhicules militaires de l’armée rafidite en deux semaines

tions des apostats, à proximité de la ville d’al-Qayyârah, le mardi 12 du mois de Dhûl Qi’dah. Des dizaines d’apostats ont été tués, 5 véhicules ont été détruits, ainsi que 4 Hummer, 2 véhicules transporteurs de troupes de types Cougar, un BMP, 5 véhicules transporteurs de troupes et 2 casernes. Les opérations des soldats de l’État Islamique contre les attroupements de l’armée rafidite et ses milices ne s’arrêtèrent pas là puisque 5 soldats du Califat ont lancé 3 attaques martyres contre les positions des apostats au sud et sud-ouest d’ach-Chirqâṭ. Ces attaques ont causé des dizaines de morts et de blessés parmi eux et la destruction de 27 véhicules dont des transporteurs de troupes, des blindés et d’autres véhicules surmontés d’armes mitrailleuses. Par la suite, les avions et les canons américains croisés présents dans la base aérienne d’al-Qayyârah, ont effectué une série de bombardements sur la ville d’alQayyârah, en plus de plusieurs raids effectués par les hélicoptères du gouvernement rafidite. C’est alors que l’armée rafidite s’est emparé de la ville en entourant la ville et en multipliant les raids aériens et les tirs d’artillerie. D’autre part, les soldats de l’État Islamique ont endommagé 4 chars de type Abrams et ont détruit 16 véhicules de type Hummer, un bulldozer, des véhicules de type Cougar, des véhicules blindés et des véhicules de type Salvador. Ils ont aussi endommagé 2 véhicules transporteurs de troupes dans la périphérie de la ville d’al-Qayyârah, sans oublier qu’ils ont tué et blessé des dizaines de membres de l’armée rafidite et de ses milices. Les pertes humaines et matérielles de l’armée rafidite ont alors augmenté, le samedi 23 du mois de Dhûl Qi’dah, après que les mujâhidîn aient attéqué, par 4 opérations martyres, les positions des rafidites au sud-ouest d’ach-Chirqâṭ. Ainsi que le dimanche 24 du mois de Dhûl Qi’dah, après que 3 autres opérations martyres aient frappé le village d’al-Mallâḥah, de ‘Abîd as-Sayl et près du carrefour d’al-Ḥadr. Enfin, ces opérations martyres ont causé des centaines de morts et de blessés dans les rangs de l’armée rafidite et de ses milices, en plus de la destruction de plusieurs véhicules.

De violents combats se sont déroulés entre les soldats de l’État Islamique et l’armée rafidite près de la ville d’alQayyârah et d’ach-Chirqâṭ. Les soldats du Califat ont pu infliger d’énormes pertes humaines et matérielles dans les rangs des apostats. En effet, des centaines d’entre eux ont été tués et blessés tandis que 70 véhicules de divers types ont été endommagés, dont 4 chars Abrams. En effet, l’armée rafidite a été touchée par de lourdes pertes humaines et matérielles après les attaques effectuées par les soldats de l’État Islamique contre les posi-

31

WILÂYAH DE ‘ADAN ABYAN Attaque martyre contre un centre de recrutement du ṭâghût Hadi Le lundi 25 du mois de Dhûl Qi’dah, les soldats de l’État Islamique ont ciblé un centre de recrutement de l’armée du ṭâghût Abd Rabbo Mansour Hadi à Aden, qui est la grande ville du sud du pays. Cette attaque a provoqué la mort d’environ 60 apostats. Le bureau médiatique de la wilâyah de ‘Adan Abyan a affirmé que le frère istichhâdî Abu Sufyân al-‘Adanî  a ciblé, à l’aide de véhicule piégé, un centre de recrutement appartenant au gouvernement du ṭâghût Hadi allié aux forces de la coalition arabe apostate, dans la région d’al-Manṣûrah à Aden. Allah lui a facilité son opération en lui permettant d’exposer son véhicule dans le centre, après avoir passé tous les check-points et dispositifs de sécurité mis en place par les apostats dans la région.

Par ailleurs, le bureau médiatique de la wilâyah a annoncé dans un de ses communiqués que de violents combats se sont déroulés entre les mujâhidîn et les apostats dans le quartier 2. Il a aussi mentionné que deux frères istichhâdî ont réussi, lors des combats, à exploser leurs véhicules piégés en plein milieu d’un rassemblement d’apostats soutenus au sol et dans les airs par l’Amérique. Le bilan de ces combats s’élève à plus de 70 apostats tués et blessés dans les rangs du gouvernement d’entente. Notons également la démolition d’un tank, d’un véhicule transporteur de troupes, de deux véhicules blindés et plusieurs véhicules de type 4x4. Les pertes du gouvernement d’entente apostat ne sont pas dues uniquement à cela puisque le jeudi 14 du mois de Dhûl Qi’dah ont perdu près de 40 de leurs éléments. Ceci après que ces derniers aient été violemment soufflés par deux opérations martyres dans la région d’aḍhḌhahîr, à l’ouest de la ville de Syrte.

Le bureau médiatique de la wilâyah a ajouté que le bilan de cette opération s’élève à 60 apostats tués et des dizaines d’autres blessés. Ce qu’il faut rappeler c’est que ce n’est pas la première fois que les soldats du Califat ciblent un centre de recrutement de l’armé du ṭâghût Hadi. D’ailleurs, au cours du mois de Cha’bân, un centre de recrutement de l’armée du ṭâghût Hadi fut attaqué par un frère istichhâdî, dans la région de Khawr Maksûr au centre d’Aden. L’opération avait fait 100 tués et blessés dans leur rang.

LA SOMALIE Les forces de la coalition africaine ciblées à Mogadiscio

WILÂYAH DE TRIPOLI L’hémorragie des saḥawât continue à Syrte Les combats ardents continuent entre les soldats du Califat et les milices apostates du gouvernement d’entente soutenues par l’Amérique. Ces batailles ont provoqué de lourdes pertes humaines étant donné que des dizaines d’apostats ont été tués et blessés. Le mardi 12 du mois de Dhûl Qi’dah, la ville de Syrte a été le théâtre de violents combats au cours desquels deux opérations martyres ont été exécutées.

32

Les Nouvelles Importantes de l‘État Islamique

Les soldats de l’État Islamique ont lancé une attaque, le jeudi 14 du mois de Dhûl Qi’dah, contre une des positions des forces de la coalition africaine dans la ville de Mogadiscio en Somalie. L’agence A’mâq a mentionné que l’attaque à ciblé une caserne de la coalition africaine dans la région d’Arbi’û, dans la périphérie de la ville de Mogadishu, sans évoquer le bilan de l’attaque. Il a été mentionné que les soldats du Califat ont lancé deux attaques séparées sur les membres de la sécurité somalienne apostats durant le mois de Chawwâl, dans les villes de Baidoa et de Mogadiscio. De nombreux apostats furent tués et blessés au cours de cette bataille.

ASIE DE L’EST Attaque d’une prison dans l’Asie de l’Est et libération de 30 détenus Le samedi 23 du mois de Dhûl Qi’dah, en Asie de l’Est, les soldats du Califat sont parvenus à libérer 30 détenus, parmi lesquels figurent des mujâhidîn, après l’attaque lancée sur la prison de la ville de Marawi. L’agence A’mâq a confirmé que 30 soldats du Califat ont attaqué la prison de Marawi et, par la grâce d’Allah, ils ont pu délivrer 30 détenus, dont parmi eux des soldats de l’État Islamique ainsi que leurs épouses. Et à Allah appartient la louange. Dans cette attaque, les soldats du Califat ont pris en butin des armes légères et ont brulé un véhicule appartenant à la police philippine croisée. L’agence a ajouté que les participants ainsi que tous les prisonniers libérés sont en lieu sûr, sains et saufs. Par ailleurs, plusieurs soldats de l’armée philippine croisée ont été tués et blessés après les combats qui se sont déroulés au début de ce mois-ci contre les soldats du Califat dans l’île de Basilan. Enfin, ils ont aussi pu endommager un avion de chasse appartenant à l’armée philippine croisée pendant que celle-ci tentait de bombarder les positions des mujâhidîn.

L’agence A’mâq a dit que les deux soldats du Califat – Uthman Mardalov et Salim Israilov – ont attaqué des membres de la police croisée russe dans la région de Balachikha, à l’est de Moscou. Ils ont ainsi pu tuer et blesser plusieurs d’entre eux avant qu’ils ne se fassent tuer par la sécurité russe. Qu’Allah les accepte. Cette attaque à Moscou n’est pas la première attaque ciblant les forces croisées russes. En effet, l’armée russe a été attaquée à maintes reprises par les mujâhidîn dans la wilâyah du Caucase, faisant ainsi plusieurs morts et blessés dans ses rangs. Ces opérations représentent un grand défi pour les ṭawâghît puisqu’il s’agit d’une grande infiltration de leurs dispositifs de sécurité et le démenti de leurs déclarations répétées au sujet de leur achèvement des groupes terroristes au Caucase. En plus de cela, les forces russes qui soutiennent l’armée nosaïrite contre l’État Islamique sur la terre du Châm souffrent de grandes pertes humaines et matérielles. D’ailleurs, un hélicoptère russe a été abattu et 5 soldats russes, parmi eux un conseiller militaire, ont été tués dans la wilâyah de Homs. Et peut-être que l’opération la plus marquante des soldats du Califat contre la Russie croisée reste le crash organisé d’un avion de ligne transportant plus 220 Russes croisées dans la wilâyah du Sinaï. Les opérations multipliées des soldats de l’État Islamique ont mis une forte pression sur le gouvernement russe et ses semblables. Ce gouvernement souffre d’une grande crise économique accentuée depuis sa participation militaire, aérienne et au sol, en soutien au régime nosaïrite.

RUSSIE Attaque ciblant la police russe à Moscou Deux soldats de l’État Islamique ont attaqué, le jeudi 14 du mois de Dhûl Qi’dah, des membres de la police russe à l’est de Moscou, laissant derrière eux des tués et des blessés dans leur rang.

33

Wahai Muwahhidun: Demi Allah, kita tidak akan berhenti berjihad sampai bisa berteduh dibawah pepohonan zaitun Rumiyah (Roma) – Abu Hamzah al-Muhajir Š

1

2

Makalah

3

maupun orang kafir atau Dzalim.

Para penganut kebatilan di setiap waktu menjadikan terbunuhnya orang-orang shalih di tangan musuh-musuh islam baik dari kalangan musyrikin maupun murtaddin sebagai kabar gembira bagi mereka dan menganggap itu adalah kehancuran bagi muwahhidin; apakah orang-orang bodoh itu tidak tahu bahwa Allah ta’ala telah menetapkan ajal bagi setiap jiwa sebelum diciptakannya langit dan bumi? Allah ta’ala berfirman: {Tiap-tiap umat mempunyai (ajal); maka apabila telah datang ajalnya mereka tidak dapat mengundurkannya barang sesaatpun dan tidak dapat (pula) memajukannya} [QS al-A’raf: 34], takdir ini mencakup seluruh manusia baik dia Nabi, wali, orang bertakwa, 4

Pembukaan

Orang-orang tolol itu tidak tahu bahwa Allah ta’ala dengan segala kehendak-Nya akan terus menjaga Dien-Nya. Dien ini akan senantiasa tegak, tidak berpengaruh dengan gugurnya siapapun. Jika kematian itu berpengaruh dan membahayakan dien tentu kematian Nabi shalallahu ‘alaihi wa sallam dan para sahabatnya akan sangat membahayakannya. Namun kenyataannya dien ini tetap eksis setelah kematian mereka. Bahkan Allah semakin menguatkannya dan meluaskan penyebarannya di seluruh penjuru bumi, dengan penjagaan-Nya dan dengan menggerakkan hamba-hamba-Nya yang shalih untuk menolong dien-Nya, yang ciri mereka terdapat dalam firman-Nya: {Allah mencintai mereka dan merekapun mencintai-Nya, yang bersikap lemah lembut terhadap orang yang mukmin, yang bersikap keras terhadap orang-orang kafir, yang berjihad dijalan Allah, dan yang tidak takut kepada celaan orang yang suka mencela} [QS al-Maidah: 54]

Para rabbani yang benar-benar takut kepada Allah dan beribadah untuk-Nya dengan sebenar-benar ibadah, jika ada orang shalih dari mereka yang meninggal, mereka tidak akan berkata kecuali mengingatkan saudara-saudaranya dengan apa yang pernah dikatakan Abu Bakar as-Shidiq –radhiyallahu ‘anhu – kepada para sahabatnya setelah wafatnya Nabi shalallahu ‘alaihi was sallam: “Barang siapa yang menyembah Muhammad sungguh Muhammad telah mati, dan barang siapa yang menyembah Allah maka Allah hidup dan tidak akan mati.” Adapun para mujahidin di jalan Allah, mereka adalah ciptaan Allah yang spesial, yang Allah pilih dari sekian banyak hamba-Nya untuk menjadikannya sebagai syuhada’, dan memberikan mereka ganjaran yang besar. Kematian para komandan dan umara’ yang dahulu menerjuni kancah peperangan di depan mereka dan berperang demi Dien, tidak menambah kecuali keteguhan dan semangat untuk tetap memerangi musuh-musuh Allah. Mereka tidak akan berkata kecuali seperti kata-kata Anas bin Nadhr – radhiallahu ‘anhu – kepada para sahabat Rasulullah shalallahu ‘alaihi wa sallam tatkala ia melihat semangat mulai mengendor setelah tersiar kabar dusta kematian Rasulullah shalallahu ‘alaihi wa sallam. Katanya: “Apa yang mengendorkan semangat kalian? Mereka berkata: “Rasulullah shalallahu ‘alaihi wa sallam telah meninggal!” Ia membalas: “Lalu apa yang kalian harapkan dari kehidupan setelah kematiannya? Bangkit dan matilah di atas apa yang diperjuangkan Rasulullah shalallahu ‘alaihi wa sallam!” Maka mereka pun bangkit dan berperang hingga terbunuh. Ini adalah sunnah bagi muwahhidin di setiap zaman dan tempat. Setiap kali satu generasi gugur maka munculah generasi lain yang kembali mengemban panji tauhid dan bangkit menyelami peperangan sekali lagi dalam melawan kesyirikan dan para penganutnya. Moto setiap dari mereka adalah:” Bangkit dan matilah di atas apa yang diperjuangkan saudaramu yang telah mendahuluimu dalam keimanan” Sungguh terbunuhnya saudara-saudara kita terdahulu yang kokoh kesabarannya seperti Syaikh Abu Muhammad al-‘Adnani – taqobbalahullah – tidak akan membahayakan islam sedikitpun, karena islam akan selalu dijaga oleh Allah Subhanahu wa ta’ala. Juga tidak akan membahayakan saudarasaudara kami sedikitpun, karena kami menganggap

mereka semua tidaklah keluar berperang di jalan Allah kecuali untuk mengharapkan mati syahid, maju pantang mundur. Allah ta’ala berfirman tentang mereka: { Janganlah kamu mengira bahwa orang-orang yang gugur di jalan Allah itu mati; bahkan mereka itu hidup disisi Rabbnya dengan mendapat rezeki* Mereka dalam keadaan gembira disebabkan karunia Allah yang diberikan-Nya kepada mereka, dan mereka bergirang hati terhadap orang-orang yang masih tinggal di belakang yang belum menyusul mereka, bahwa tidak ada kekhawatiran terhadap mereka dan tidak (pula) mereka bersedih hati* Mereka bergirang hati dengan nikmat dan karunia yang yang besar dari Allah, dan bahwa Allah tidak menyia-nyiakan pahala orangorang yang beriman.. } [QS Ali Imran: 169-171]. Sungguh terbunuhnya mereka tidak akan membahayakan Daulah Islamiyyah dengan izin Allah selama ia tetap teguh di atas tauhid dan Sunnah. Allah akan mengaruniakan kepada Daulah para kesatria yang membuat geram orang-orang kafir dan melegakan dada-dada orang beriman. Sebagaimana Allah mengaruniakannya para kesatira yang membangun pondasinya, menegakkan tiangnya, dan meninggikan bangunannya, sampai hari ini ia memperoleh kemuliaan dan tamkin dengan karunia Allah. Ketika orang-orang musyrik dan murtad gembira dengan terbunuhnya Syaikh Abu Mus’ab azZarqawi – taqobbalahullah – mereka tidak tahu bahwa Allah akan menggerakan bala tentara Syaikh yang akan menyungkurkan muka mereka ke dalam tanah. Diantara para kesatria yang membuat mereka geram adalah Syaikh Abu Muhammad al-‘Adnani semoga Allah menerimanya. Hari ini mereka bergembira dengan terbunuhnya Syaikh Abu Muhammad al-‘Adnani – taqobbalahullah– ¬, namun kelak mereka berteriak meratap ketika Allah – dengan izin-Nya – mengirim orang-orang yang akan memberikan mereka siksaan pedih, yaitu bala tentara Abu Muhammad dan rekanrekannya, { Sesungguhnya Allah pasti menolong orang yang menolong (agama)-Nya. Sesungguhnya Allah benar-benar Maha Kuat lagi Maha Perkasa} [QS al-Hajj:40]

5

Siapa saja yang mengamati media Daulah Islam, dan melihat betapa ia memfokuskan pada opini bahwa agresi salibis yang dihadapi oleh para tentara daulah dengan segenap keberanian dan kepahlawanan sekarang sebagai agresi terakhir, dengan izin Allah, akan segera berkesimpulan bahwa para tentara daulah beranggapan bahwa agresi atas mereka ini adalah puncaknya, dan merupakan fase terakhir dari perjalanan jihad yang panjang. Siapapun yang mengetahui hakekat Islam akan mengerti bahwa thaifah manshurah tidak akan pernah meletakkan senjata atau berhenti dari memerangi orang-orang musyrik, karena syirik akan terus ada hingga hari kiamat. Tidaklah seorang mukminpun melainkan wajib berjihad dan memerangi mereka hingga mereka tunduk kepada hukum Allah Ta‘ala, sebagaimana orangorang musyrik yang akan terus memerangi umat Islam selagi masih ada diantara mereka yang masih hidup sampai mereka memurtadkan

6

Makalah

orang-orang mukmin dari Diennya sebisa mungkin. Ketika Amerika mengomandoi agresi salibis atas umat Islam ini, maka sebentar lagi agresi ini akan berakhir dengan izin Allah, dan dengan sendirinya Amerika akan menarik diri guna mengobati luka-luka yang dideritanya dan mengganti kerugian yang menerpanya, demi mempertahankan modal awal setelah merasa yakin bahwa untuk meraih untung sangat berat dan sulit. Hari ini, kita melihat Amerika mendesak sekutunya untuk ikut menanggung biaya serangan udara dan mensupport pasukan murtad di lapangan sekaligus mendanainya. Dengan mundurnya Amerika dari medan tempur, berakibat negara-negara salib lain akan kesulitan mengatur front-front pertempuran yang cukup luas disertai hilangnya persatuan akibat perpecahan yang melanda negara-negara koalisi.

Tetapi, barang siapa yang melihat lebih seksama niscaya akan mendapati bahwa dunia ini penuh dengan orang-orang musyrik di luar salibis. Ada Yahudi, atheis tak beragama, orang-orang musyrik Hindu, Budha dan Paganis. Ada juga para thaghut yang menguasai negeri-negeri kaum Muslimin yang terampas. Ada lagi orangorang murtad diantara para pengaku Islam, seperti Rafidhah, para penyembah kubur dan para penganut paham demokrasi. Ada juga orang-orang shahawat murtad yang loyal kepada kelompok musyrik manapun demi tidak ditegakkannya hukum syari’at dan agar agama tidak sepenuhnya milik Allah. Ada juga kelompok lain yang barangkali sekarang tidak kita ketahui, tetapi Allah Maha Tahu kapan mereka akan memunculkan permusuhannya dan memerangi pemeluk tauhid. Bangsa-bangsa musyrik ini tidak kalah sengit permusuhannya kepada orang-orang beriman daripada Nasrani salibis, bahkan lebih keras, sebagaimana firman Allah Ta‘ala: „Kamu benar- benar akan dapati manusia Yang paling keras permusuhannya kepada orangorang beriman adalah orang-orang Yahudi dan orang-orang musyrik“ (QS. al-Maidah: 42). Mayoritas bangsa-bangsa ini ikut campur memerangi islam dan kaum muslimin. Penindasan mereka terhadap kaum muslimin dan permusuhan mereka terhadap syiar-syiar islam tidak pernah lekang dari ingatan kita. Kita masih ingat sejarah kejahatan kelompokkelompok tersebut kepada umat Islam. Masih terngiang kisah para atheis Mongol yang memerangi umat islam di dalam negeri mereka sendiri, melenyapkan negara dan khilafah, menghancurkan peradaban, menumpahkan darah, dan menimpakan luka yang paling menyakitkan dibanding luka-luka setelahnya. Begitu juga kisah perseteruan umat islam dengan para thaghut murtad yang mengaku islam, khususnya pada abad yang lalu, deritanya tidak kalah menyakitkan dari kisah perseteruan dengan para salibis yang datang dari seberang lautan ( Eropa ). Jika agresi salibis ini gagal, dengan izin Allah, niscaya berbagai bangsa musyrik akan melakukan serangan demi serangan lain setelahnya. Umat Islam harus berjihad

melawan, dan bersabar sebagaimana sabarnya mereka menghadapi agresi salibis yang bertubitubi, hingga seandainya serangan orang-orang musyrik terhadap negeri Islam itu berhenti, maka umat Islam tetap wajib untuk menyerang kaum musyrikin di negeri mereka, memasuki pintu-pintu mereka, menghancurkan kekuatan mereka, mencampakkan panji-panji mereka dan melanjutkan pengejaran kepada mereka, hingga bumi semuanya diatur dengan agama Allah saja, dan hingga orang-orang musyrik semuanya tunduk kepada hukum Allah ‚azza wa jalla. Eksisnya umat islam dalam memerangi orangorang musyrik merupakan sunatullah yang menjadi ciri khas agama yang agung ini dan pemeluknya. Allah Ta‘ala telah mengikat tegaknya agama ini dengan perang tersebut, sebagaimana sabda beliau Shallallahu ‘alaihi wa sallam: „Agama ini akan tetap tegak, selama masih ada sekelompok umat islam yg mau berperang di atasnya, hingga hari kiamat terjadi „. (HR. Muslim) Sabda beliau Shallallahu ‘alaihi wa sallam yang lain : „Akan sentiasa ada diantara umatku yang berperang di atas perintah Allah, keras terhadap musuh mereka dan tidak terpengaruh oleh orang yang menyelisihi mereka, hingga kiamat datang sedangkan mereka tetap kokoh di atas hal itu „. ( HR. Muslim ) Oleh karenanya, hendaklah setiap muslim berusaha sungguh-sungguh untuk bergabung dengan barisan muwahhid yang tidak akan terputus hingga hari kiamat ini, karena mereka tidak akan terpengaruh oleh orang yang menyelisi maupun penggembos, tetapi mereka akan tetap eksis dalam jihad mereka dengan ketentuan dari Allah yang menggiring mereka. Setiap mujahid juga harus selalu memperbarui niat untuk terus melanjutkan jihadnya memerangi orang-orang musyrik hingga ajal menjemput. Hingga Allah membangkitkannya dalam golongan orangorang yang diberi nikmat diantara para Nabi, orang-orang yang jujur dan para syuhadā, Dan alangkah baiknya teman-teman seperti mereka.

7

Segala puji bagi Allah, kami memuji-Nya dan memohon pertolongan kepada-Nya. Siapa yang diberi petunjuk oleh Allah, niscaya tidak akan Ada yang bisa menyesatkannya. Sedangkan siapa yang Dia sesatkan, niscaya tidak akan Ada yang bisa memberikan petunjuk kepadanya. Aku bersaksi bahwa tidak Ada ilah yang haq untuk diibadahi selain Allah semata, yang tiada sekutu bagi-Nya. Dan aku juga bersaksi bahwa Muhammad adalah hamba dan utusan-Nya Shalallahu ‘alaihi wa sallam ... amma ba‘du : Berikut ini adalah serial penjelasan tentang hakekat Islam dan urgensi Jamaah. Kami berdoa kepada Allah agar memahamkan kami dan kalian tentang Islam dan meneguhkan kita di dalam Jamaatul Muslimin. Allah ta‘ala berfirman : {Pada hari ini telah Aku 8

Makalah

sempurnakan bagi kalian agama kalian, Aku juga sempurnakan nikmat-Ku atas kalian dan Aku ridhah islam sebagai agama kalian} ( QS. Al Maidah : 3 )Kalam-Nya:{Sesungguhnya agama di sisi Allah hanyalah islam} ( QS. Ali Imran ; 19 ).Kalam-Nya:{Dan siapa yang menghendaki agama selain Islam, niscaya tidak akan diterima dan di akherat dia akan termasuk orang-orang yang merugi}. ( QS. Ali Imran :85) Islamlah dien yang diridhai oleh Allah untuk manusia, dan selainnya tidak akan diterima. Hakekat Islam baik secara bahasa maupun syari adalah as-salāmah – artinya ikhlas (murni ) –, dan al-Istislām. – artinya tunduk dan patuh – kepada Allah. Abul Abbas ibnu Taimiyyah rahimahullah berkata : „ Islam adalah ketundukan kepada

Allah semata, jadi lafadz Islam itu mencakup arti al- istislām (tunduk) dan ikhlas kepada Allah ... Maka, barang siapa yang tidak tunduk kepada-Nya, berarti dia bukanlah seorang Muslim, siapa yang tunduk kepada selainNya, sebagaimana ketundukannya kepadaNya, berarti dia juga bukanlah seorang Muslim. Sedangkan siapa yang tunduk hanya kepada-Nya, maka dia adalah seorang Muslim sebagaimana disebutkan dalam al-Quran : {Benar, siapa yang menundukkan wajahnya kepada Allah dan dia berbuat baik, maka baginya adalah pahala di sisi Rabbnya, mereka tidak merasa takut dan tidak pula bersedih hati} (QS. Al Baqarah : 112). Kalam-Nya: {Dan siapakah yang lebih baik agamanya dari orang yang menundukkan wajahnya kepada Allah, berbuat baik dan mengikuti millah Ibrahim yang lurus. Dan Allah telah mengambil Ibrahim sebagai kekasih-Nya“ ( QS. an-Nisa : 125 ). „[ An Nubuwat ]. Beliau rahimahullah juga berkata: „ Islam yang merupakan Dien Allah, yang karenanya kitab suci diturunkan,dan para Rasul diutus.. Maknanya adalah hendaklah seorang hamba tunduk kepada Allah Rabb semesta alam. Jadi, dia harus berserah diri kepada Allah saja, tiada ada sekutu bagi-Nya. Dia juga harus patuh kepada-Nya dengan menghambakan diri hanya kepada-Nya, bukan kepada yang lain, sebagaimana yang telah dijelaskan oleh sebaikbaik perkataan yaitu Al Quran. Sedangkan puncaknya Islam adalah syahadat atau persaksian bahwa tidak Ada ilah yang haq untuk diibadahi kecuali Allah. Islam memiliki dua lawan, yaitu kesombongan dan syirik. Karena itulah, diriwayatkan bahwa Nuh ‘alaihi sallam memerintahkan anaknya dengan laailaaha illallah dan subhanallah, dan melarang mereka dari kesombongan dan syirik. ( HR. Ahmad dark Abdullah.bin Amru ) ... Jadi, orang yang menyombongkan diri dari beribadah kepada Allah, tidak mau beribadah kepada-Nya, maka dia bukanlah orang yang berserah diri kepada-Nya. sedangkan orang yang beribadah kepada-Nya tapi juga beribadah kepada yang lain, berarti dia adalah seorang musyrik, bukan Muslim, karena pada dirinya terdapat kesyirikan. Lafadz Islam mengandung makna al-istislām dan as-salāmah yang artinya ikhlas ( murni ). ( lihat al-Fatawa ) ... jadi, setiap orang

yang sombong dan berbuat syirik bukanlah Muslim“. ( an- Nubuwat ). Seseorang tidak bisa disebut Muslim kecuali dengan komitmen terhadap Islam dengan kedua makna ini. Maka, siapa yang tidak mau tunduk kepada Allah – seperti orang yang meninggalkan suatu amal atau menolak dengan kekuatan beberapa syariat yang zhahir dan mutawatir (disepakati) berarti dia kafir–. Dan juga, siapa yang tidak memurnikan ibadah hanya untuk Allah, –seperti orang yang menyembah para Nabi dan para wali karena taklid dan takwil - berarti dia musyrik meskipun dia masih shalat, puasa, dan mengaku sebagai Muslim. Hakekat-hakekat inilah yang ditunjukkan oleh syahadat Laailaaha illallah. Abul Abbas Ibnu Taimiyyah rahimahullah berkata : „Ilah artinya adalah yang diibadahi lagi ditaati dengan haq “.[ Taisirul ‚Azizil Hamid] . sehingga tidak Ada yang berhak diibadahi dan ditaati selain Allah. Kata ini tercakup dalam makna as-as-Salāmah dan al- istislām kepada Allah, dan itulah dakwah para Nabi dan Rasul kepada kaum dan umat mereka“. Abul Abbas ibnu Taimiyyah rahimahullah berkata : „ lafadz Islam memiliki dua makna, pertama : ad-Dien al Musytarak ( Agama semua nabi ), yang artinya beribadah kepada Allah semata, tidak Ada sekutu bagi-Nya, dan karenanyalah Allah mengutus para Nabi. Sebagaimana yang ditunjukkan oleh Nash-nash kitab dan sunnah tentang kesatuan/persamaan agama mereka. Yang kedua adalah apa yang dibawa oleh Nabi Muhammad shalallahu ‘alaihi wa sallam, secara khusus –maksudnya adalah islam–. Yang memiliki dua tingkatan: pertama adalah perkataan dan perbuatan yang zhahir, yaitu 5 bangunan ( rukun )nya, sedang kedua adalah kesesuaian yang zhahir tersebut dengan yang batin“. ( al- Fatawa ) Kelima bangunan inilah hakekat Islam baik perkataan dan perbuatan, yang zhahir dan yang batin. Rasulullah shallahu ‘alaihi wa sallam menjelaskannya dengan bersabda : (Islam dibangun diatas 5 perkara, yaitu bersaksi bahwa tidak Ada ilah yang hak kecuali Allah dan bahwa Muhammad adalah hamba dan utusan-Nya, mendirikan shalat, menunaikan zakat, berhaji ke baitullah dan puasa Ramadhan). [HR. Bukhari dan Muslim 9

dari hadits Ibnu Umar] Menurut riwayat lain: (Islam dibangun diatas 5 perkara, yaitu untuk mentauhidkan Allah). [HR. Muslim dari Ibnu Umar] Menurut riwayat yang lain lagi: (Islam dibangun diatas 5 perkara, yaitu beribadah kepada Allah dan selain-Nya harus diingkari). [ HR. Muslim dari Ibnu Umar], Islam yang dibawa oleh syariat Muhammad shalallahu ‘alaihi wa sallam secara khusus tidak akan benar Tanpa Ada as-Salāmah dan al-istislām kepada Allah, bahkan 5 bangunan Islam disyariatkan agar seseorang berlaku ikhlas kepada Allah dan berserah diri kepada-Nya dengan komitmen terhadap tauhid, ittiba (mengikuti) Rasul shalallahu ‘alaihi wa sallam dan melaksanakan bangunan-bangunan tersebut. Ibnu Ishaq bin Rahawaih rahimahullah berkata : „ Murjiah telah berlaku ghuluw dengan mengatakan :“ Barang siapa yang meninggalkan shalat fardhu, puasa ramadhan, zakat, haji, dan semua kewajiban secara umum selama tidak juhud [mengingkarinya], maka kami tidak mengkafirkannya. Perkaranya dikembalikan kepada Allah, selama dia masih mengakuinya”. Jadi, tidak diragukan lagi bahwa mereka adalah Murjiah „. [Masaail Harb oleh Al Karmani ] Lalu, hubungan antara as-salāmah dan alistislām dijelaskan oleh Allah di dalam banyak ayat dari kitab suci-Nya, diantaranya perintah Allah untuk memerangi orang-orang musyrik.

10

Makalah

Allah Jalla wa ‚alla berfirman :{Maka, jika mereka bertaubat, mendirikan shalat dan menunaikan zakat, maka mereka adalah saudara kalian seagama. Dan Kami menjelaskan ayat-ayat kepada kaum yang mengetahui}. ( QS. at Taubah : 11 )Setelah membaca ayat diatas, Fudhail bin ‚Iyadh rahimahullah berkata :“Taubat dari syirik dijadikan oleh Allah ‘Azza wa jalla berupa perkataan dan perbuatan, dengan mendirikan shalat dan menunaikan zakat“. Sedangkan Para penyembah akal berkata : „ Shalat, zakat, dan kewajiban apapun bukanlah termasuk iman“. Itu semua adalah kebohongan kepada Allah ‘Azza wa jalla dan bertentangan dengan kitab dan sunah Nabi-Nya shalallahu ‘alaihi wa sallam, jika memang benar begitu, niscaya Abu Bakar radhiyallahu ‘anhu tidak akan memerangi ahlu riddah (orang-orang murtad)“. [ As Sunah oleh Abdullah bin Ahmad ] Para sahabat radhiyallahu ‘anhu telah sepakat bahwa tidak ada Islam tanpa al-istislām, maka mereka mengkafirkan orang yang meninggalkan shalat lantaran malas –padahal dia hanya meninggalkan satu jenis amal –. Mereka juga mengkafirkan orang-orang yang menolak membayar zakat – Berarti mereka telah menolak dengan kekuatan beberapa syariat yang zhahir (Nampak) dan mutawatir (disepakati) –, Tetapi para ghulat Murjiah menyelisihi mereka dalam hal itu (Yaitu tiada Islam tanpa

al-istislām) , mereka tidak mengetahui hakekat Islam yang Allah ridhai sebagai Dien bagi manusia. Para sahabat radhiyallahu ‘anhu juga sepakat bahwa tidak ada Islam Tanpa as-salāmah (ikhlas/murni), maka mereka mengkafirkan sekelompok ahlu riddah yang kembali menyembah berhala – yaitu patung yang diukir dengan paras orang-orang shalih –, mereka tidak menjadikan baru masuk islamnya manusia, bermunculannya para Dajjal yang mengaku Nabi, dan merebaknya orang-orang yang menolak zakat di negeri Islam sebagai penghalang dikafirkannya mereka secara ta‘yin. Sedangkan Jahmiyah modern menyelisihi mereka dalam hal tersebut, di mana mereka menyalahi sabda Rasul shalallahu ‘alaihi wa sallam : (Barang siapa mati, sedangkan dia mengilmui bahwa tidak Ada Ilah yang haq selain Allah, niscaya dia akan masuk surge). [ HR. Muslim dari Utsman]

iman kepada Allah dan kufur kepada Thaghut, yaitu hendaklah hanya Allah yang diibadahi, dan yang lain harus dikufuri. Itulah millah Ibrahim ‘alaihi sallam yg kita diperintah untuk mengikutinya, di mana beliau berkata kepada kaumnya : {Sesungguhnya kami berlepas diri dari kalian dan dari apa yang kalian sembah selain Allah, kami kafirkan kalian, dan telah nampak permusuhan dan kebencian antara kami dan kalian selamanya hingga kalian hanya beriman kepada Alla h semata}. ( QS. Al Mumtahanah : 4 ) . Imam Muhammad bin Abdul Wahab rahimahullah berkata : „ Islam artinya berserah diri kepada Allah dengan tauhid, patuh kepadaNya dengan ketaatan dan berlepas diri dari syirik dan para pelakunya“. ( Tsalatsatul ushul ) demikianlah arti as-salāmah dan al-istislām kepada Allah.

Bangunan Islam tidak akan benar tanpa bangunan-bangunan ini, siapa yang mengabaikan satu rukun saja, dikhawatirkan bangunan tersebut akan roboh menimpanya. Jika Keislaman seseorang telah jatuh, maka dia akan binasa di dunia dengan tebasan pedang dan di akhirat dengan api. Rasulullah shalallah ‘alaihi wa sallam bersabda : (Barang siapa yang mengganti agamanya ( murtad ), maka bunuhlah dia). [HR. Bukhari dari ibnu Abbas], Sedangkan rukun Islam yang terbesar adalah rukun yang pertama, tanpanya keislaman seseorang tidak akan sah selamanya, yaitu syahadat tauhid, bersaksi bahwa tidak Ada ilah yang haq selain Allah, bahwa tidak Ada sesembahan dan yang ditaati dengan haq selain Allah, syahadat ini mencakup tauhid uluhiyah, rububiyah, asmā dan sifat. Abul Abbas ibnu Taimiyah rahimahullah berkata : „ Laailaaha illallah artinya pengukuhan keesaanNya dengan ilahiyah..Dan ilahiyah mencakup kesempurnaan ilmu, qudroh (kemampuan), rahmat dan hikmah-Nya. Di dalamnya juga terdapat pengukuhan sikap ihsan-Nya kepada para hamba. Karena Ilah artinya adalah ma‘luh, yaitu yang berhak untuk disembah. Realitas berhak untuk disembah merupakan satu sifat yang menuntut untuk menjadikannya sebagai sesuatu yang sangat dicintai dan yang dipatuhi secara penuh“. ( Taisir ‘Azizul Hamid ) Syahadat laailaaha illallah adalah persaksian

Seseorang tidak disebut Muslim selama tidak beribadah kepada Allah semata dan kufur kepada selain-Nya, sebagaimana yang dijelaskan dalam hadits bangunan Islam yang Lima : „Islam dibangun diatas Lima perkara, yaitu hendaklah Allah diibadahi dan selainNya dikufuri“. ( HR. Muslim dari ibnu Umar ), Tidak Ada Islam tanpa beribadah kepada Allah ( arti al-istislām ), dan tidak Ada Islam tanpa kufur kepada thaghut ( arti as-salāmah ). Seseorang tidak akan selamat dari noda syirik dan kenajisan pelakunya, selagi dia tidak kufur kepada para thaghut pada zamannya, kesyirikan mereka, dan para pelakunya. Seperti para pelaku demokrasi, nasionalisme, fanatik bangsa, dan pembuat undang-undang yang murtad dari Islam, Diantara mereka adalah para kandidat, juru kampanye dalam Pemilu, berbagai fatwa dari partai-partai „islam“ maz‘um [ngaku-ngaku], orang-orang yang berhukum kepada pengadilan-pengadilan buatan manusia dengan alasan maslahat (keuntungan) dan Dharurah (bahaya), para aparat thaghut dan para ansharnya dari kalangan kadet tentara, dan „ para masyayikh „, serta kelompok „ikhwanul murtadin „, berikut partai-partainya, kesatuankesatuannya dan kroni-kroninya yang mengingkari tauhid, syariat, wala wal barā, dan jihad. Menolak untuk komitmen dengan syariat, justru memeranginya, mengolokoloknya, bahkan mendukung para salibis dan 11

thaghut dalam memeranginya. Oleh karena itu seorang muslim wajib menampakkan pengingkarannya kepada mereka sesuai dengan kemampuan, baik dengan Pena, lisan, pedang, dan tombak. dengan berittiba‘ (mengikuti) kedua kekasih ar-Rahman (Muhammad shallahu ‘alaihi wa sallam dan Ibrahim ‘alaihi wa sallam) – semoga shalawat dan salam yang paling utama terlimpah atas keduanya – dalam hal itu. Perkara yang wajib diketahui bagi seseorang adalah bahwasanya Allah – Jalla wa ‘ala – mewajibkan kepada manusia untuk ikhlas dan tunduk kepada-Nya, maka Allah perintahkan mereka untuk patuh kepada syariat-Nya, merujuk kepada hukum-Nya semata, dan berhati-hati dari perbuatan yang menyelisihi perintah-Nya, serta memerangi siapa saja yang tidak mau menjalankan sebagian syariatNya. Memerangi seluruh manusia berperang demi membela Dien ini dengan dua landasan tersebut: yakni ikhlas dan tunduk, tidak berhenti memerangi semua manusia sampai mereka berkomitmen dengan syariat dengan suka rela, kecuali mereka mau membayar jizyah dan tunduk kepada hukum Islam meski secara terpaksa. Allah ta’ala berfirman: {Apabila sudah habis

bulan-bulan Haram itu, maka bunuhlah orangorang musyrikin itu dimana saja kamu jumpai mereka, dan tangkaplah mereka. Kepunglah mereka dan intailah ditempat pengintaian. Jika mereka bertaubat dan mendirikan shalat dan menunaikan zakat, maka berilah kebebasan kepada mereka untuk berjalan. Sesungguhnya Allah Maha Pengampun lagi maha Penyayang}. [at- Taubah: 5] dan kalam-Nya: {Jika mereka {JIka mereka bertaubat, mendirikan shalat dan menunaikan zakat, maka (mereka itu) adalah saudara-saudaramu seagama. Dan Kami menjelaskan ayat-ayat itu bagi kaum yang mengetahui}.[at-Taubah:11] dan kalam-Nya : {Dan perangilah mereka itu, sehingga tidak ada fitnah lagi dan (sehingga) ketaatan itu hanya semata-mata untuk Allah. Jika mereka berhenti (dari memusuhi kamu), maka tidak ada permusuhan (lagi), kecuali terhadap orang-orang yang zalim} .[ [al-Baqarah:193] Kalam-Nya: {Dan perangilah mereka, supaya jangan ada fitnah dan supaya agama itu sematamata untuk Allah. Jika mereka berhenti (dari kekafiran), maka sesungguhnya Allah Maha Melihat apa yang mereka kerjakan.} [alAnfal:39]Kalam-Nya: {Orang-orang yang beriman berperang di jalan Allah, dan orangorang yang kafir berperang di jalan thaghut, sebab itu perangilah kawan-kawan syaitan itu, karena sesungguhnya tipu daya syaitan itu adalah lemah}. [ an-Nisā:76] dan kalam-Nya:. {Perangilah orang-orang yang tidak beriman kepada Allah dan tidak (pula) kepada hari kemudian, dan mereka tidak mengharamkan apa yang diharamkan oleh Allah dan RasulNya dan tidak beragama dengan agama yang benar (agama Allah), (yaitu orang-orang) yang diberikan Al-Kitab kepada mereka, sampai mereka membayar jizyah dengan patuh sedang mereka dalam keadaan tunduk}. [at-Taubah:29] Nabi shallallahu ‘alaihi wa sallam diperintahkan untuk memerangi manusia sampai mereka beriltizam dengan rukun-rukun Islam yang nampak, Beliau –shallallahu ‘alaihi wa sallam – bersabda: (Pokok dari pada islam adalah bersaksi bahwa tidak ada Ilah yang berhak disembah selain Allah semata, tiada sekutu bagi-Nya dan bahwa Muhammad adalah hamba dan RasulNya. Penopangnya adalah shalat, membayar zakat, dan puncaknya adalah jihad di jalan Allah. Sungguh aku diperintahkan memerangi

12

Makalah

manusia hanya agar mereka melaksanakan shalat, menunaikan zakat, bersaksi bahwa tiada Ilah selain Allah dan bahwa Muhammad adalah utusan Nya. Dan jika mereka melakukan hal tersebut, maka berarti darah dan harta mereka terjaga kecuali dengan haknya. Dan perhitungan mereka di sisi Allah). [HR Ahmad dari Muadz], dan beliau bersabda lagi: (Aku diperintahkan untuk memerangi manusia hingga mereka melaksanakan shalat, menunaikan zakat, bersaksi bahwa tiada Ilah selain Allah dan bahwa Muhammad adalah utusan Allah. Dan jika mereka melakukan hal tersebut maka berarti darah dan harta mereka terjaga kecuali dengan haknya. Dan perhitungan mereka di sisi Allah”. [HR Bukhari dan Muslim dari Umar] Rasulullah juga memerintahkan Khalifahnya Syaikhul Islam Abu Bakar as-Shiddiiq – radhiyallahu ‘anhu– dengan hal yang sama. Dari Handzalah bin ‘Ali bin al-Asqa’ bahwa Abu Bakar –radhiyallahu ‘anhu– mengutus Khalid bin Walid –radhiyallahu ‘anhu- dan memerintahkannya untuk memerangi manusia agar mereka menjalankan 5 rukun, dan barang siapa yang meninggalkan salah satu saja dari 5 rukun tadi, maka ia akan diperangi, 5 rukun tersebut adalah: Bersaksi bahwa tidak ada Ilah selain Allah,dan Muhammad hamba dan rasul Nya, mendirikan shalat, menunaikan zakat,

puasa ramadhan, dan Haji [as-Sunnah lilKhilal dan dan Tarikh al-Islam milk Ad-zahabi] Dan merupakan kewajiban bagi ummat islam adalah memerangi para pelaku kesyirikan di atas satu panji, bukan di atas bendera golongangolongan dan partai dengan mencampakkan Jamaah (Khilafah) dan Imamnya (Khalifah), kalam-Nya: {Sesungguhnya Allah menyukai orang yang berperang dijalan-Nya dalam barisan yang teratur seakan-akan mereka seperti suatu bangunan yang tersusun kokoh}. [asShaf:4] Barisan tidak akan bersatu dan tamkin tidak akan terwujud bagi Dien tanpa wala’ dan bara’, Allah Jalla wa ‘ala berfirman: {Dan orangorang yang beriman, lelaki dan perempuan, sebahagian mereka (adalah) menjadi penolong bagi sebahagian yang lain. Mereka menyuruh (mengerjakan) yang ma‘ruf, mencegah dari yang munkar, mendirikan shalat, menunaikan zakat dan mereka taat pada Allah dan RasulNya. Mereka itu akan diberi rahmat oleh Allah; sesungguhnya Allah Maha Perkasa lagi Maha Bijaksana}.[at-Taubah:72]. Kalam-Nya: {Seandainya Allah tidak menolak (keganasan) sebahagian umat manusia dengan sebagian yang lain, pasti rusaklah bumi ini. Tetapi Allah mempunyai karunia (yang dicurahkan) atas semesta alam}.[al-Baqarah:251], kalam-Nya: {Hai orang-orang yang beriman, barangsiapa di antara kamu yang murtad dari agamanya, maka 13

kelak Allah akan mendatangkan suatu kaum yang Allah mencintai mereka dan merekapun mencintai-Nya, yang bersikap lemah lembut terhadap orang yang mukmin, yang bersikap keras terhadap orang-orang kafir, yang berjihad dijalan Allah, dan yang tidak takut kepada celaan orang yang suka mencela. Itulah karunia Allah, diberikan-Nya kepada siapa yang dikehendakiNya, dan Allah Maha Luas (pemberian-Nya), lagi Maha Mengetahui}. [ al-Maidah:54]. Dan jamaah yang diwajibkan atas kaum muslimin adalah Khilafah al Qurasyiyah –yang mana Hudzaifah bin Yaman telah diperintahkan untuk berkomitmen dengannya–. jamaah ini dibangun di atas pondasi sebagaimana halnya dengan islam dibangun di atas pondasi, Nabi shallahu ‘alaihi wa sallam bersabda: (Aku memerintahkan kalian 5 perkara yang mana Allah memerintahkanku dengannya: mendengar, taat, jihad, hijrah, dan jamaah. Barang siapa yang berpisah dengan jamaah sejengkal saja, maka ikatan islam telah terlepas dari lehernya, kecuali ia kembali. Barang siapa yang menyeru kepada jahiiliyyah maka bisa jadi ia akan terjerumus ke jahannam), maka seorang lelaki berkata: “Wahai Rasulullah, meski dia shalat dan puasa?” beliau bersabda: (Meski dia puasa dan shalat, maka serulah dengan seruan Allah yang telah memberi kalian gelar, Muslimun, Mukminun, dan Hamba Allah). [HR at Tirmidzi dari Harist al-Asy’ari] maka kita diperintahkan untuk berpegang teguh dengan Jama‘atul muslimin , berkomitmen dengannya, menggigitnya sekuat tenaga dengan geraham (teguh). Dimana Syariat Islam tidak akan bisa terwujud di permukaan bumi kecuali dengannya. Ia dibangun di atas 5 pondasi setelah pondasi-pondasi islam – Hijrah, mendengar, taat, jamaah, dan jihad–. Maka tidak berlaku mendengar, taat, dan jamaah tanpa berbai‘at kepada imam (Khalifah). Tidak ada hijrah tanpa ada yang menaungi dan menolong. Tidak ada jihad tanpa I’dad, ribath, dan perang. Mahdi berkata saat berbicara dengan Umar bin Khatab radhiyallahu ‘anhu: „Bahwa tidak ada islam tanpa jamaah , tidak ada jamaah tanpa kekuasaan dan tidak ada kekuasaan tanpa ketaatan” [Sunan ad-Darami] Karena pentingnya Jama‘ah muslimin demi 14

Makalah

wujudnya Dien Islam, maka kita diperintahkan untuk menyeru kepada rukun-rukunnya setelah mendakwahkan rukun Islam. Nabi shalallahu ‘alaihi wa sallam bersabda: (berperanglah di jalan Allah dengan nama Nya, perangilah siapa yang mengkufuri-Nya, berperanglah namun jangan berlebihan, jangan berhianat, jangan memutilasi, dan jangan bunuh anak kecil. Jika kamu bertemu musuhmu dari kalangan musyrikin maka serulah mereka kepada 3 perkara, mana diantara 3 hal ini mereka mau melaksanakannya maka terimalah, dan berhenti memerangi mereka! Pertama serulah mereka kepada islam, jika mereka menyambutnya dan mau masuk islam, maka terimalah dan tahanlah dirimu dari mereka, kemudian serulah mereka untuk berpindah dari negri mereka tinggal , menuju negri muhajirin (Madinah), dan kabarkan jika mereka melakukan hal itu maka kewajiban dan hak mereka sama dengan muhajirin lainnya, namun jika mereka enggan, maka beri tahu mereka bahwa posisi mereka seperti arab badui muslimin, berlaku kepada mereka hukum Allah sebagaimana kaum mukmin lainnya, namun mereka tidak mendapatkan bagian dari ghanimah dan Fai sepeserpun kecuali mereka keluar berperang bersama kaum muslimin) [HR Muslim dari Buraidah] Maka barang siapa yang tidak berhijrah pada masa itu mereka bak orang-orang arab badui , [orang-orang arab badui adalah tercela dalam firman Allah dan Rasul-Nya -shalallahu ‘alaihi wa sallam –] dan ini adalah hukum hijrah menuju Madinah Rasulullah shalallahu ‘alaihi wa sallam dari negeri yang penduduknya sudah masuk Islam, lalu bagaimana dengan mereka yang rela tinggal di tengah-tengah kaum musyirikin? Rasulullah shalallahu ‘alaihi wa sallam bersabda: (Aku berlepas diri dari setiap yang tinggal ditengahtengah kaum musyrikin di negri mereka). [HR Thabrani dan Baihaqi dari Jarir bin Abdullah] Allah ‘azza wa jalla berfirman:{Sesungguhnya orang-orang yang beriman dan berhijrah serta berjihad dengan harta dan jiwanya pada jalan Allah dan orang-orang yang memberikan tempat kediaman dan pertoIongan (kepada orangorang muhajirin), mereka itu satu sama lain lindung-melindungi. Dan (terhadap) orangorang yang beriman, tetapi belum berhijrah, maka tidak ada kewajiban sedikitpun atasmu

melindungi mereka, sebelum mereka berhijrah. (Akan tetapi) jika mereka meminta pertolongan kepadamu dalam (urusan pembelaan) agama, maka kamu wajib memberikan pertolongan kecuali terhadap kaum yang telah ada perjanjian antara kamu dengan mereka. Dan Allah Maha Melihat apa yang kamu kerjakan}. [al-Anfal:72] dan kalam-Nya: {Dan orang-orang yang beriman dan berhijrah serta berjihad pada jalan Allah, dan orang-orang yang memberi tempat kediaman dan memberi pertolongan (kepada orang-orang muhajirin), mereka itulah orangorang yang benar-benar beriman. Mereka memperoleh ampunan dan rezeki (nikmat) yang mulia* Dan orang-orang yang beriman sesudah itu kemudian berhijrah serta berjihad bersamamu maka orang-orang itu termasuk golonganmu (juga)”. [al-Anfal:74-75] Karena urgennya jamaah muslimin, Nabi shalallahu ‘alaihi wa sallam mewanti-wanti supaya tidak keluar darinya. Maka Nabi shalallahu ‘alaihi wa sallam bersabda: (Barang siapa yang keluar dari ketaatan, berpisah dengan jamaah lalu mati, maka matinya dalam keadaan jahiliyyah). [HR Bukhari Muslim dari ibnul ‘Abbas] dan sabdanya : (barang siapa yang keluar dari ketaatan , ia tidak akan mendapatkan hujjah saat bertemu dengan Allah, dan barang siapa yang mati dan tidak ada ikatan baiat atasnya maka matinya mati jahilyyah). [HR Muslim dari Ibnu Umar] Bahkan karena saking urgennya Nabi shallahu ‘alaihi wa sallam menghalalkan darah siapa saja yang memecah belah barisannya, Nabi shalallahu ‘alaihi wa sallam bersabda: (Sungguh akan ada kerusakan dan keburukan, barang siapa siapa yang ingin memecah belah perkara ummat ini, maka tebaslah ia dengan pedang, siapapun itu). [Rowahu Muslim dari ‘Arafajah] dan dalam riwayat lainnya (Barang siapa ada yang mendatangi kalian, sedangkan perkara kalian berada dalam kepemimpinan satu lelaki (khalifah), dia ingin memecah belah persatuan kalian, atau memecah belah jamaah kalian , maka bunuhlah dia). Dan sabdanya: (Jika dibaiat dua khalifah maka bunuh yang terakhir dari keduanya). [HR Muslim dari Sa’id al-Khudzri] dan sabdanya: (Tidak halal darah seseorang yang bersaksi bahwa tiada Ilah selain Allah dan bahwa aku utusan Allah

kecuali dengan tiga perkara: Orang tua yang berzina, jiwa dibalas jiwa [Qisos], orang yang meninggalkan diennya [Murtad], dan yang meninggalkan jamaah). [HR Bukhari Muslim dari Ibnu Mas’ud] Dan termasuk nikmat Allah bagi muwahhidin adalah memperbarui jamaah ini untuk mereka –tanpa ada daya dan kekuatan dari mereka– setelah ia hilang selama berbad-abad. Dan memang seharusnya saat kewajiban itu (mendirikan khilfah) hilang dari setiap leher muslim, mereka harus intropeksi diri lagi dan berusaha untuk mendirikannya kembali, dan sekarang kini ia telah kembali. Maka wajib bagi setiap muslim bersyukur kepada rabbnya dalam bentuk perkataan dan perbuatan, serta membicarakan nikmat ini dalam mejelismajelis umum maupun khusus, KalamNya {Dan terhadap nikmat Rabbmu, maka hendaklah kamu siarkan}.[ad-Dhuha:11] , Dan dengan cara menjaga nikmat ini, membelanya, Berperang deminya, berkomitmen dengan rukunnya – Hijrah, Mendengar, taat, Jamaah, dan jihad – dan hal-hal yang harus dilakukan untuk melaksanakan rukun ini – menaungi, menolong , baiat, I’dad, ribat – agar Allah menambahkan karunia-Nya. Allah jalla wa ‘ala berfirman: {Dan (ingatlah juga), tatkala Tuhanmu memaklumkan; „Sesungguhnya jika kamu bersyukur, pasti Kami akan menambah (nikmat) kepadamu, dan jika kamu mengingkari (nikmat-Ku), maka sesungguhnya azab-Ku sangat pedih}. [Ibrahim:7] Ya Allah berikanlah penaklukkan atas kota Kostantinopel dan Roma melalui tangan kami. Dan jadikan kami hamba-Mu yang bersabar dan bersyukur, aamiin.

15

16

Makalah

Karakter terpenting masyarakat jahiliyah di setiap masa adalah tiap kabilah atau sekelompok orang mempunyai sebuah berhala khusus yang berbeda dari kabilah atau kelompok lain. Berhala itu dipuja, dibela, dan dibangga-banggakannya dihadapan berhala kelompok lain. Sampai pada kondisi bahwa syarat untuk bergabung dengan kelompok tersebut adalah memuja dan mengagungkan berhala kelompok itu. Sehingga terjadilah hubungan simbiosis mutualisme antara berhala dengan pemujanya. Jika yang memujanya itu sekelompok besar manusia, maka mereka yang melayani dan membangun keterikatan dengan berhala ini akan mendapatkan kekuatan dan kekuasaan yang besar. Atau sekelompok pelayan ini mempunyai kekuatan yang dengannya mereka memaksa kelompok lain untuk memuja dan mengagungkan berhalanya. Yang terakhir inilah yang banyak terjadi. Pada kenyataannya, di balik pemujaan berhala-berhala ini ada tujuan politis, yaitu jika mereka tunduk pada berhala ini, itu berarti mereka tunduk pada sekelompok orang ini yang mengklaim memiliki keterikatan dengannya, memahami perintahnya, dan memahami isyarat-isyarat yang disampaikan lewat penyihirnya. Oleh karena itu, jika ada sebuah bangsa yang kehilangan kekuasaannya maka lenyap pulalah berhalanya dan patung-patungnya hancur. Setelahnya, orang-orang jahiliyah menyembah berhala baru milik bangsa yang menang. Mungkin kisah Abrahah al-Habasyi adalah contoh terbaik. Ia membangun gereja megah di Yaman untuk menarik orangorang Arab mengagungkannya yang lalu menundukkan mereka dalam genggaman kekuasaannya. Ketika dilihatnya mereka malah melecehkannya lantaran keterikatan mereka dengan Ka’bah dan patungpatung yang di sekelilingnya, maka segera sebuah pasukan besar digerakkannya untuk menghancurkan berhala yang telah menyainginya itu. Allah Ta’ala telah mengutus Rasul-Nya shallallahu ‘alaihi wa sallam dengan

al-haqq untuk mencegah manusia menyembah seluruh berhala-berhala itu dan menyeru mereka menyembah Allah saja tidak menyekutukan-Nya. Seruannya untuk membuang kesyirikan itu mencakup seluruh bentuk kesyirikan, baik penyembahan kepada Nabi, malaikat, hamba yang shalih, rezim tiran, dukun pendusta, undang-undang positif, kuburan yang diagungkan, pohon atau batu yang dimintai berkah, setan yang ditakuti, maupun sesembahan-sesembahan lain. Sebagaimana sunnatullah yang berlaku pada bangsa-bangsa terdahulu, jika telah berlalu masa yang lama dari masa-masa wahyu maka pelan-pelan tauhid akan terkikis dan manusia akan kembali musyrik, mengangkat thaghut, menyembahnya, dan bahkan menyeru manusia lain untuk ikut menyembahnya. Bentuk kesyirikan orang-orang musyrik yang paling nampak yaitu menuhankan orang-orang saleh dan ahli zuhud. Mulanya mereka membuat patung orang-orang saleh itu dengan harapan bisa mengingatkan manusia akan kezuhudan mereka dalam beribadah kepada Allah sehingga siapapun yang melihatnya akan teguh pada jalan yang dilaluinya. Namun, patung itu lama kemudian berubah menjadi berhala yang disembah selain Allah, dimintai syafaat, dihadiahi sembelihan, dan lain sebagainya. Mereka menyangka sedang bertaqorrub kepada Allah melalui hal itu. Mereka menolak jika perbuatan itu disebut kemusyrikan, seperti kata mereka: {Kami tidak menyembah mereka melainkan supaya mereka mendekatkan kami kepada Allah dengan sedekat-dekatnya}. [QS azZumar: 3]), dan kata mereka: {Mereka itu adalah pemberi syafa´at kepada kami di sisi Allah}. [QS Yunus: 18]). Mereka membela habis-habisan sesembahannya ini dan membantah siapapun yang melarangnya, seperti kata mereka: {Jangan sekali-kali kamu meninggalkan (penyembahan) tuhan-tuhan kamu dan jangan pula sekalikali kamu meninggalkan (penyembahan) wadd, dan jangan pula suwwa´, yaghuts, ya´uq dan nasr}. [QS Nuh: 23]). 17

Para pewaris mereka yang lebih parah kekafirannya menjadikan ketaatan kepada nenek moyangnya sebagai agama yang menghalangi mereka mentaati Allah. Allah berfirman tentang mereka:{Apabila dikatakan kepada mereka: „Marilah mengikuti apa yang diturunkan Allah dan mengikuti Rasul“. Mereka menjawab: „Cukuplah untuk kami apa yang kami dapati bapak-bapak kami mengerjakannya}. [QS al-Maidah: 104]). Yang kemudian klaim mereka itu dibantah Allah dengan kalam-Nya: {Dan apakah mereka itu akan mengikuti nenek moyang mereka walaupun nenek moyang mereka itu tidak mengetahui apa-apa dan tidak (pula) mendapat petunjuk?} [QS al-Maidah: 104]). Ibnul ‘Arabi berkata mengenai tafsir ayat ini: “Kata mereka, Kami dapati bapak-bapak kami mengerjakannya, maka kami contoh perbuatan mereka itu dan kami kerjakan apa yang kami lihat mereka mengerjakannya. Padahal tidak jelas bagi mereka apakah perbuatan bapakbapak mereka itu berdasarkan petunjuk. Mereka mengira bapak-bapak mereka itu bebas dari kesalahan, lupa bahwa bisa jadi bapak-bapak mereka itu batil.” (Ahkam alQuran) Sedang kita saat ini mendapati bahwa banyak dari elemen tanzhim, faksi, dan partai yang mengklaim hendak menegakkan agama Allah dan menerapkan syariat, ternyata bertingkah sama dengan orang-orang musyrik dahulu.

18

Makalah

Mereka puja orang-orang shalih lantaran keluasan ilmunya, kebagusan jihadnya, kesabarannya menghadapi ujian dari thaghut, atau kefasihan bicaranya dan bagusnya tulisannya, atau bahkan karena keterkenalannya diantara manusia, mereka memujanya melebihi kadar seharusnya. Mereka angkat tinggi-tinggi gambarnya. Mereka menjulukinya dengan julukan mentereng. Mereka jadikan kata-kata dan putusannya melebihi firman Allah dan sabda Rasul-Nya shallallahu ‘alaihi wa sallam, sekalipun mereka mengklaim katakatanya itu berdasar firman Allah dan sabda Rasul-Nya. Bahkan, mereka jadikan kata-kata, perbuatan, dan putusannya itu sebagai manhaj. Lalu manhaj ini ditulis dan diajarkan kepada generasi selanjutnya laksana satu-satunya jalan yang lurus untuk mendapatkan kerelaan Rabb semesta alam. Kita dengar orang-orang itu kemudian dinamakan sebagai ikon untuk harakah ini dan itu. Kita lihat jika para ikon itu dikritik maka kritikan tersebut ditepis habis-habisan melebihi bantahan atas orang yang mencaci Dinullah. Sampai-sampai para ikon itu, baik yang hidup maupun yang sudah mati, laksana Kitabullah dan Sunnah bagi orang-orang sesat itu. Siapapun yang merendahkan kedudukan mereka atau membantah katakata mereka, laksana orang yang hendak melepas buhul islam. Kita lihat lagi, ternyata tiap kelompok

mempunyai satu ikon atau sejumlah ikon sendiri, sebagaimana tiap kabilah jahiliyah mempunyai satu berhala atau sejumlah berhala sendiri. Tiap kelompok berusaha semaksimal mungkin memujamuja ikonnya di mata manusia. Ia melihat bahwa semakin bertambah pujaannya atas si ikon maka semakin banyak pengikut kelompoknya. Oleh karena itu, mereka bersemangat menambah-nambahi julukan dan sifat bagi ikon-ikon itu, dan menjadikan perbuatan si ikon sebagai dalil tiap keputusan yang hendak diambil. Cukuplah bagi mereka jika syaikh atau ketua mereka mengakui atau memerintahkannya sehingga hal itu menjadi boleh atau wajib. Tanpa mempedulikan dalil-dalil syari. Bahkan sampai pada kondisi mereka saling memperebutkan ikon itu. Semuanya mengklaim dialah pewaris sah manhajnya, yang dipercaya memegang pesannya dan pelindung partai, organisasi, atau faksinya dari penyelewangan terhadap manhaj si ikon itu. Sebuah fenomena Neo “Babiyah”, persis seperti idelogi Rafidhah dan Batiniyah yang menguduskan sebagian ulamanya dengan klaim bahwa dialah pintu gerbang imam-imam ahlul bait yang diklaim kembali hidup setelah kematiannya dan berhubungan dengan manusia melalui perantara pintu-pintu gerbang itu. Keterikatan dan ketergantungan suatu partai, organisasi, atau faksi dengan ikonikon mereka, adalah karakteristik orangorang sesat. Seorang muslim mengetahui bahwa al-Quran dan Sunnah adalah pondasi kukuh tempat dibangunnya kebenaran klaimnya. Orang-orang sesat itu jika mereka kesulitan mendapatkan dalil syar’i atas klaimnya maka mereka memanfaatkan dalil bid’ah untuk mendukung kebenaran manhajnya. Inilah yang dilakukan kelompok-kelompok sesat hari ini dengan menggunakan ikon-ikonnya yang terkenal sebagai dalil keabsahan manhajnya. Padahal jika kita teliti hakikat ikon-ikon itu ternyata mereka adalah ahli bidah sesat, bahkan ada yang melakukan kemurtadan yang terang.

Atau mereka berdalil atas kebenaran manhajnya dengan besarnya pengorbanan para pendahulunya yang dipenjara atau terbunuh, dan banyaknya pengikutnya serta pemikirannya yang tersebar luas. Semua ini tidak ada benarnya sama sekali. Seorang muslim akan mengukur si ikon itu dengan timbangan Din, bukan sebaliknya menakar Dinnya dengan timbangan si ikon. Ia mengetahui kedudukan si ikon sesuai dengan ittiba’nya terhadap kebenaran. Bukan malah mencari kebenaran melalui kata-kata dan perbuatan si ikon. Ia akan berusaha menjadi hamba Allah ‘azza wa jalla bukan hamba partai dan organisasi beserta ikon-ikonnya, dan mengikuti Rasulullah shallallahu ‘alaihi wa sallam bukan mengikuti manhaj suatu faksi atau harakah. Hari ini, sekian banyak ikon sudah tersebar, lebih banyak daripada berhala-berhala kaum musyrikin jahiliyah. Setiap orang menyeru kepada ikonnya sebagaimana orang-orang jahiliyah menyeru manusia untuk menyembah berhalanya. Jika setiap partai dan organisasi menjadi ikon, para petingginya juga menjadi ikon, buku-buku dan manhajnya juga menjadi ikon, maka yang mana yang harus diikuti seorang muslim? Semuanya akan menjawab, apa yang sesuai dengan al-Quran dan Sunnah. Maka, kita ikuti al Quran dan Sunnah, dan tinggalkan semua ikon itu.

19

Dalam wawancaranya dengan an-Nabā, alAkh Ketua Biro Pusat Pengawasan Mazhalim menerangkan sebab didirikannya Biro ini dan peranannya dalam usaha mencegah kezhaliman yang menimpa masyarakat Daulah Islamiyyah dan prajuritnya. Beliau juga menerangkan metode dan sarana apa yang dipakai untuk menuntaskan persoalan yang diembannya sehingga yang terzhalimi bisa tertolong, atau untuk memastikan jika ternyata tidak ada kezhaliman dalam persoalan tersebut yang kemudian hal itu diberitahukan kepada si pendakwa. Tanya: Kenapa didirikan Biro Pusat Pengawasan Mazhalim? Jawab: Segala puji bagi Allah, shalawat dan salam semoga terlimpah kepada utusan-Nya yang mulia serta siapa saja yang berjalan diatas petunjuknya hingga hari kiamat. Waba’du. Allah azza wa jalla telah memerintahkan untuk berlaku adil dan menjadikannya sebagai salah satu sifat-Nya Yang Maha Tinggi. Allah berfirman: „Sesungguhnya Allah menyeru (kamu) untuk berbuat adil dan ihsan (kebaikan), serta menyantuni kerabat. Dan melarang dari perbuatan keji, munkar, dan permusuhan. Dia memberi pelajaran kepada kamu agar kamu dapat mengambil pelajaran” (QS. an-Nahl: 90) Allah Ta‘ala juga berfirman: {Dan telah sempurna firman Rabbmu (alQuran) dengan benar dan adil. Tidak Ada Yang

20

Wawancara

dapat mengubah firman-Nya. Dan Dia Maha Mendengar lagi Maha Mengetahui}. (QS. alAn‘ām: 115) Allah juga meniadakan sifat zhalim dari DzatNya, Dia berfirman: {Sesungguhnya Allah tidak menzhalimi manusia sedikitpun, tetapi manusialah Yang telah mendzhalimi diri mereka sendiri}. (QS. Yunus: 44) Dan Dia melarang kezhaliman dengan semua bentuknya, diantaranya menyekutukan Allah yang merupakan kezhaliman terbesar, sebagaimana yang telah Allah Ta‘ala sebutkan: {Dan ingatlah ketika Luqman berkata menasehati anaknya: „wahai anakku, janganlah kamu menyekutukan Allah, karena syirik adalah benar-benar kezhaliman yang besar}. (QS. Luqman: 13) Contoh lainnya adalah seseorang yang menzhalimi dirinya sendiri dengan bermaksiat terhadap perintah Allah ‚azza wa jalla dan melanggar larangan-laranganNya. Sebagaimana firman Allah Ta‘ala: {Dan siapa yang melanggar batasan-batasan Allah berarti dia telah mezhalimi dirinya sendiri}. (QS. Ath.Thalaq: 6) contoh yang lain adalah seseorang yang menzhalimi orang lain dengan melanggar hak-haknya, sebagaimana firman Allah Ta‘ala melalui lisan Dawud ‘Alaihissalam:“ Dia (Dawud) berkata:{sungguh, dia telah berbuat zhalim kepadamu dengan meminta kambingmu itu untuk (ditambahkan) kepada

kambingnya. Memang banyak diantara orangorang yang bersekutu itu berbuat zhalim kepada yang lain, kecuali orang-orang yang beriman dan beramal sholeh, dan hanya sedikitlah mereka yang begitu }. (QS. Shād: 24) Sesungguhnya iqomatuddin tidak akan terealisir kecuali dengan menghilangkan semua bentuk kezhaliman, dan inilah yang dilakukan oleh Daulah Islam hari ini, dengan karunia Allah. Dengan memerangi kesyirikan dan memaksa manusia untuk tunduk kepada hukum Rabb semesta alam kezhaliman terbesar dilenyapkan. Dengan amar makruf nahi munkar, kezhaliman manusia terhadap diri mereka sendiri dengan berbuat maksiat dan kemunkaran akan dilenyapkan. Dengan menerapkan syariat Allah, menegakkan hudud, dan mencegah tangan manusia dari saling menyakiti akan dicegah kezhaliman yang dilakukan oleh sebagian mereka terhadap sebagian yang lain. Karena alasan inilah, Daulah Islam mendirikan berbagai biro yang bertugas untuk mencegah manusia dari sikap saling menzhalimi dan mengangkat kezhaliman yang dilakukan oleh siapapun dan oleh pihak manapun. Diantara biro ini adalah Biro Pusat Pengawasan Mazhalim. Tanya: Apa bidang-bidang lain dalam Daulah Islam yang bertugas untuk mencegah berbagai kezhaliman dan mengangkat kezhaliman yang terjadi diantara manusia? Jawab: Pada prinsipnya, masalah menolong orang yang terzhalimi dan menghukum pelaku kezhaliman – meskipun dia seorang muslim – adalah kewajiban setiap muslim, sebagaimana sabdanya shallallahu ‘alaihi wa sallam:“ Tolonglah saudaramu baik yang berbuat zhalim maupun yang terzhalimi“, lalu bertanyalah seorang lelaki: „Wahai Rasulullah, saya bisa menolongnya, jika dia terzhalimi. Menurut anda, bagaimana saya akan menolongnya jika dia adalah yang berbuat zhalim?“ Beliau menjawab:“ Kamu menghalanginya atau mencegahnya dari berbuat zhalim, itulah cara menolongnya“. (HR. Bukhari dan Muslim) Kewajiban ini semakin berat bagi para tentara Daulah Islam, mengingat amanat yang telah diembankan kepada mereka oleh para pejabat yang mengemban tugas khusus ini untuk membantu kerja saudara mereka yang ditugaskan memantau berbagai kezhaliman. Dikarenakan pentingnya mencegah kzhaliman maka dibutuhkan bagian khusus yang fokus menangani masalah ini maka -Dengan karunia Allah semata- Daulah Islam mampu mendirikan

beberapa Biro Mazhalim yang menginduk kepada departemen hukum dan peradilan. Semua kantor peradilan di setiap wilayah Daulah Islam menginduk langsung kepada kantor para wali, sehingga semua pengaduan terkait dengan para tentara dan pemimpin yang berada di bawah otoritas wali bisa sampai kepada mereka. Adapun Biro Pusat Pemantauan Mazhalim adalah biro independen khusus yang menangani persoalan ini. Semua biro ini bekerja bersama-sama menangani kasus-kasus yang diperkirakan terdapat kezhaliman dan terus mengawasinya hingga kezhaliman itu dapat diatasi jika memang ada. Tanya: Apa tujuan banyaknya biro yang mengawasi kasus-kasus kezhaliman ? Jawab: Nabi shallallahu ‘alaihi wa sallam bersabda: (Setiap kalian adalah pemimpin, dan masingmasing bertanggung jawab terhadap rakyatnya). (HR. Bukhari dan Muslim) Maka, siapapun yang diangkat oleh Allah untuk mengurusi masalah kaum muslimin wajib mencegah terjadinya kezhaliman atas rakyatnya. Jika sampai kepadanya sesuatu tentang hal itu, maka dia dituntut berusaha semaksimal mungkin mencegah kezhaliman itu. Oleh karena itu, jumlah bidang yang bertugas untuk menangani berbagai kasus kezhaliman di Daulah Islam bukan hanya satu, di mana semua rakyat dan para tentara Daulah Islam di berbagai wilayah diperkenankan untuk mengadukan kezhaliman para tentara dan pemimpin kepada para wali. Demikian juga para pendakwa dan terdakwa juga berkesempatan mengadu kepada Departmen Peradilan untuk meninjau ulang vonis atau keputusan pengadilan. Umat Islam secara umum di Daulah Islam juga bisa mengadukan kezhaliman kepada para wali secara langsung, atau para pemimpin departemen atau pemimpin militer sekalipun. Bisa juga mengadukan kezhaliman dalam persoalan administrasi dan birokrasi departemen-departemen yang ada kepada Lajnah Mufawwadhah yang ditunjuk langsung oleh Amirul Mukminin – hafizhahullah – yang telah menugaskan Biro Pusat Pengawasan Mazhalim untuk mengemban tugas ini. Dengan format ini, dengan izin Allah kami telah berupaya maksimal membuka peluang bagi masyarakat untuk mengadukan berbagai kezhaliman terkait siapapun atau pihak manapun di Daulah Islam. Kami juga menghilangkan berbagai rintangan yang menghalangi tersampaikannya pengaduan mereka dengan alasan tidak ada pihak 21

khusus yang bisa memproses dakwaan, atau si pendakwa tidak mempunyai otoritas atas terdakwa. Tanya: Apa langkah-langkah yang diambil oleh biro untuk memproses kezhaliman yang diadukan? Jawab: Setelah kami menerima laporan dan mencatatnya maka kami akan melihat, Jika kasus ini dimungkinkan terdapat kezhaliman sebagaimana yang diadukan oleh sang pelapor, maka kami akan langsung memprosesnya, tetapi jika tidak, maka akan segera dikembalikan. Kemudian kasusnya dilihat, jika berkaitan dengan orang yang berada dibawah otoritas para wali dan pemimpin department, maka bisa segera dialihkan kepada mereka untuk segera ditangani, dan hasilnya dikembalikan kepada kantor untuk ditinjau ulang. Jika penanganan sesuai prosedur dan keputusannya tepat, maka keputusan diakomodir. Tetapi jika penanganan kurang maksimal dan keputusan tidak sesuai, maka hasil dikembalikan lagi kepada mereka untuk ditinjau ulang. Jadi, peran kami dalam hal ini, adalah memantau kasus secara berkelanjutan guna memastikan hasil peninjauan dan sesegera mungkin menyelesaikannya.Adapun jika kasus itu terkait putusan peradilan, maka kami akan mengalihkannya ke Departemen Peradilan dengan prolog pendapat kami dalam kasus ini kepada para ikhwah di pengadilan, agar mereka meninjau ulang kasus sehingga peran kami di sini juga adalah memantau secara berkelanjutan untuk memastikan kasus ini cepat selesai. Sedangkan jika kasus ini terkait salah seorang wali

22

Wawancara

atau pemimpin department atau terkait salah satu elemen Daulah Islam, maka kami akan langsung menangani kasus ini. Kami akan memanggil pelapor atau wakil mereka untuk memastikan kasus, mendengarkan argumen pembelaan atas kasus yang dituduhkan kemudian memutuskan kasus dengan mengembalikan kezhaliman jika memang benar terbukti, atau dengan menghukum dan menta‘zir sang pelaku kezhaliman atau menolak kasus jika terbukti kesalahan aduan pelapor. Tanya: Anda tadi mengatakan sesuatu terkait kasus yang anda tangani, bahwa di dalamnya terdapat mazhinnatu zhulm (kemungkinan ada kezhaliman), apa yang anda maksud ? Jawab: Agar duduk perkaranya jelas, saya akan berikan 2 contoh agar anda faham maksudnya, melalui perbedaan keduanya. Pertama: Sang amir memindah tugaskan salah seorang tentara yang berada di bawah koordinasinya ke tempat lain karena ada keperluan di tempat tersebut, baik untuk menjaga perbatasan atau keperluan pribadinya atau yang semisal itu, tetapi sang tentara melihat itu sebagai sebuah kezhaliman kepadanya karena tugas tersebut akan menjauhkannya dari keluarga dan tempat tinggalnya. Kedua: Sang amir memindah tugaskan salah seorang tentara yang berada di bawah koordinasinya ke tempat lain sebagai hukuman atas kelalaian atau kesalahannya atau sebagai tindakan preventif untuk mencegah terjadinya suatu hal, tetapi sang tentara melihat hal itu sebagai sebuah kezhaliman kepadanya, karena hukuman ta‘zir itu tidak sesuai

dengan kesalahan yang telah dilakukannya, atau dia sama sekali tidak merasa melakukan kesalahan. Dalam kondisi pertama, tidak terdapat kemungkinan kezhaliman dalam kasus tersebut, karena amir berhak untuk memindahkan salah seorang tentaranya atau bahkan semuanya jika perlu, dan para tentara harus mendengar dan taat. Adapun dalam kondisi kedua, maka di sana terdapat kemungkinan kezhaliman, saat itulah kami akan langsung bekerja menangani kasus hingga kami bisa membuktikan hakekat adanya kezhaliman di dalamnya, lalu kami akan mengangkatnya dengan idzin Allah. Selama kami menangani ratusan kasus sejak didirikannya Biro ini, kami dapati hampir separuhnya tidak ada kemungkinan kezhaliman, barangkali bisa dinamai dengan pengaduan atau penuntutan. Adapun kasus yang kami lihat terdapat kemungkinan kezhaliman, alhamdulillah kami langsung menanganinya, dan kami perkirakan tidak memakan waktu lama, baik dengan mengangkat kezhaliman jika ada dan mengadili si zhalim, atau menjelaskan kepada si pendakwa alasan aduannya ditolak jika terbukti si terdakwa tidak bersalah. Tanya: Adakah tugas lain yang diemban oleh biro ini? Jawab: Ya, dengan karunia Allah ada beberapa lajnah yang menginduk ke biro yang bertugas berkeliling ke berbagai penjara yang terdapat di Daulah Islam untuk bertemu dengan para tahanan, atau yang masih dalam proses persidangan untuk meninjau kasus mereka dan membuktikan kezhaliman mereka jika memang ditemukan. Lajnah yang lain akan berkeliling ke perbatasan dan garis ribath untuk memantau keadaan para tentara dan meninjau kezhaliman yang mereka alami. Keduanya akan menindak lanjuti kasus yang dimungkinkan terdapat kezhaliman ke kantor pusat untuk memantau kasus-kasus tersebut. Disamping itu juga diadakan pertemuan dengan para pembesar kabilah dan tokoh-tokoh masyarakat untuk mendengarkan keluhan-keluhan mereka dan mengangkatnya kepada ulil amri untuk diteliti.

adalah kegelapan pada hari kiamat sebagaimana yang disebutkan oleh Nabi shallallahu ‘alaihi wa sallam. Siapa yang merasa terzhalimi oleh saudaranya, dan dia ingin mendapatkan haknya, maka ketahuilah bahwa pintu Biro Pusat Pengawasan Mazhalim dan maktab-maktab lain yang bertugas menangani perkara ini terbuka lebar di hadapannya. Silahkah dia melapor kepada kami. Jika dia memang benar, maka akan kami ambilkan haknya dari orang yang telah menzhaliminya, meskipun orang tersebut sangat kami cintai, dalam hal ini kami tidak akan takut terhadap celaan orang yang mencela, dengan idzin Allah. Tetapi siapa yang tahu dirinya telah melakukan kezhaliman, hendaklah dia bertaqwa kepada Allah, segera bertaubat, segera mengembalikan hak kepada pemiliknya dan hendaklah dia meminta maaf kepada orang telah dizhaliminya. Dan siapa yang mengetahui kisah kezhaliman yang belum sampai kepada kami, maka janganlah dia berkeberatan untuk membantu orang yang terzhalimi dengan melaporkan hal itu kepada kami, karena diantara mereka ada orang yang lemah dan yang masih jahil, tidak tahu cara melaporkan kezhaliman yang menimpanya dan cara menuntut haknya. Jika anda melaporkannya kepada kami, berarti kasus ini telah sampai ke ulil amri dan di hadapan Allah anda terlepas dari tanggung jawab. Tetapi siapa yang diam dari kezhaliman yang dia tahu -Tidak melaporkan permasalahan kepada kitaberarti dia telah membantu kezhaliman dengan sikap diamnya tersebut, dan akan mendorong lebih banyak lagi kezhaliman. Kami memohon kepada Allah, agar memperbaiki keadaan kami dan menganugerahkan husnul khatimah kepada kami. Sesungguhnya Dia Mampu akan hal itu dan berkuasa atasnya. Shalawat dan salam semoga terlimpah kepada Nabi Muhammad. Dan segala puji bagi Allah Rabb semesta alam.

Tanya: Adakah pesan yang ingin anda sampaikan di akhir wawancara ini? Jawab: Kami berpesan kepada umat islam secara umum, dan khususnya kepada para tentara Daulah Islam agar mereka tidak saling menzhalimi, dan hendaklah masing-masing tahu, bahwa kezhaliman itu akibatnya sangat mengerikan, ia 23

Hanya tinggal beberapa hari lagi kita akan menyambut salah satu musim ibadah yang sangat agung, yaitu 10 hari pertama bulan Dzulhijjah, salah satu bulan haram. Itulah harihari yang secara mutlak lebih utama disisi Allah daripada hari lainnya di sepanjang tahun. Allah telah mensyariatkan bagi kita berbagai macam ibadah untuk melakukan amalan yang mungkin terlewatkan dan menambal kecacatan ibadah kita. Lalu bagaimanakah kedudukan 10 hari ini? Apa saja keutamaannya? Apa pula ibadah yang paling utama yang disyariatkan di dalamnya? Keutamaan sepuluh hari pertama dari bulan Dzulhijjah Cukup sebagai bukti tentang fadhilah hari-hari mulia ini adalah sumpah Allah dengannya, Allah berfirman-: {Demi Fajar, Demi malam yang sepuluh } [Al Fajr: 1-2] Ibnu Katsir mengatakan: "Sepuluh malam yang dimaksudkan adalah sepuluh hari Dzulhijjah, sebagaimana perkataan Ibnu Abbas, Ibnu Zubair, Mujahid, dan generasi salaf serta khalaf lainnya ". Yang Mahasuci dan Mahabenar tidak bersumpah kecuali dengan suatu urusan yang agung. Ibnul Qayyim berkata: "Waktu-waktu yang didalamnya mencakup amalan-amalan seperti ini maka pantas bagi Rabb-azza wa jallabersumpah dengannya". [at-Tibyan]. Sebagaimana penjelasan Nabi Shalallahu ‘alaihi wa sallam bahwa sepuluh hari pertama bulan Dzulhijjah adalah hari terbaik di dunia ini, dan amal shalih didalamnya adalah lebih baik daripada hari-hari selainnya. Beliau Shallallahu ‘alaihi wasallam bersabda: (Tidak ada satu amal shalih yang lebih dicintai oleh Allah melebihi 24

Makalah

amal shalih yang dilakukan pada hari-hari ini [yaitu 10 hari pertama bulan Dzulhijjah]). Para sahabat bertanya: "Tidak pula jihad di jalan Allah? Nabi shallallaahu alaihi wasallam menjawab: (Tidak pula jihad di jalan Allah, kecuali orang yang berangkat jihad dengan jiwa dan hartanya namun ia tidak kembali lagi [gugur]). [Bukhari]. Ibnu Rajab al-Hanbali mengatakan: "Hadits ini menunjukkan bahwa amalan di sepuluh hari – yang dia maksud adalah sepuluh hari Dzulhijjahlebih dicintai Allah daripada amalan di hari yang lain didunia ini, tanpa terkecuali, dan jika hal tersebut dicintai-Nya maka hal tersebut lebih utama disisi-Nya”. [Lathaif al-Ma’arif ]. Ibnul Qayyim berkata: "Sepuluh hari Dzulhijjah hanya diutamakan karena hari-harinya; karena didalamnya terdapat hari Qurban , hari Arafah dan hari Tarwiyah" [Zaadul Ma’ad]. Dalam sepuluh hari ini terdapat hari yang agung di sisi Allah, yaitu hari Arafah, hari yang dipersaksikan. Pada hari ini Allah telah menyempurnakan Dien ini. Berpuasa pada hari ini menebus dosa dua tahun lamanya. Juga terdapat hari raya Qurban yang merupakan hari terbesar dalam setahun sekali. Terdapat juga harihari pelaksanaan ibadah haji yang mana segala macam ketaatan terkumpul pada hari-hari itu. Ibadah yang paling penting di 10 hari bulan Dzulhijjah Sesungguhnya mendapati 10 hari ini adalah benar-benar merupakan kenikmatan agung yang Allah berikan kepada hamba. Tidak akan mampu meraihnya selain hamba-hamba Allah yang sungguh-sungguh, maka wajib bagi tiap

muslim untuk berupaya mengetahui nikmat ini dan sepenuhnya menggunakan kesempatan ini sebaik-baiknya. Sungguh para salaf terdahulu sangatlah bersungguh-sungguh dalam ibadah di hari-hari ini (Dzulhijjah) yang mereka tidak lakukan itu di hari-hari lainnya, sebagaimana yang telah tertera dalam harumnya perjalanan hidup mereka. Amalan-amalan yang hendaknya setiap muslim tamak untuk mengerjakannya di harihari ini sangat banyak ragamnya, seperti jihad Fie Sabiilillah, membaca al-Qur’an, melazimi shalat berjamaah di masjid, berbakti kepada ibu bapak, silaturahim, berbuat baik kepada tetangga, mendamaikan orang yang berselisih, memuliakan tamu, infaq di jalan Allah, mengunjungi orang sakit… dsb. Namun disana terdapat amal-amal tertentu yang memang dikhususkan di hari-hari ini, yaitu : 1. Memperbanyak dzikir: Allah ta’ala berfirman: “Supaya mereka menyaksikan berbagai manfaat dan supaya mereka menyebut nama Allah pada hari yang telah ditentukan…” [al-Haj :28] Berkata Ibnu Rajab : “Jumhur ulama berpendapat bahwa hari-hari yang telah ditentukan itu adalah 10 hari pertama di bulan Dzulhijjah. [Lathaif ] Untuk itu Nabi shalallahu‘alaihi wa sallam menganjurkan pada kaum muslimin untuk memperbanyak mengucap tahlil (Laa Ilaaha illa Allah), takbir (Allahu Akbar) dan tahmid (Alhamdulillah), sebagaimana sabda beliau Shalallahu ‘Alaihi Wa Sallam : (Tiada suatu hari apapun yang amalan pada hari itu lebih agung di sisi Allah dan tidak pula lebih dicintai Allah melebihi sepuluh hari (awal Dzulhijjah) ini, untuk itu perbanyaklah tasbih, takbir, tahmid dan tahlil). [HR Ahmad dan yang lainnya] Bukhari mengatakan dalam shahihnya: “Adalah Umar Radhiyallahu ‘anhu bertakbir di kemahnya yang berada di Mina lalu penduduk masjid mendengarnya, kemudian mereka bertakbir, begitu juga orang-orang yang di pasar bertakbir sehingga tanah Mina bergema suara takbir”, dan Ibnu Umar Radhiyallahu ‘anhu juga bertakbir di Mina pada hari-hari itu, seusai shalat fardhu, diatas kudanya, di dalam tenda, baik duduk maupun berjalan, pada hari itu seluruhnya”.

Maka di antara amalan sunnah yang paling diistimewakan pada 10 hari pertama bulan Dzulhijjah adalah takbir. Takbir disini ada 2 macam : takbir mutlak (tidak terikat) dan takbir muqayyad (terikat). Takbir mutlak yaitu di setiap waktu dari awal tanggal 10 sampai akhir hari-hari tasyrik. Takbir muqayyad yaitu terikat setelah shalat lima waktu (sesudah salam dari shalat fardhu). Dimulai dari subuh pada hari Arafah -untuk yang tidak berhaji- sampai ashar pada akhir hari-hari Tasyrik, sebagaimana disebutkan oleh sebagian sahabat. Sedangkan bagi yang berhaji dimulai ketika melempar jumrah Aqabah pada hari Ied. Adapun lafazh takbir, yaitu: Disebutkan juga lafazh selain lafazh ini di dalam atsar. 2. Puasa. Disunnahkan bagi muslim untuk berpuasa 9 hari pertama bulan Dzulhijjah (sembilan hari penuh atau semampunya). Dari sebagian istri Nabi shallallahu 'alaihi wa sallam berkata:” Rasulullah shallallahu 'alaihi wa sallam berpuasa 9 hari pada bulan Dzulhijjah”. (HR. Abu Dawud). Mayoritas ulama berpendapat bahwa puasa 9 hari di bulan Dzulhijjah hukumnya sunnah mustahabbah (sangat dianjurkan) [Syarh Shahih Muslim oleh Imam Nawawi] 3. Menyembelih hewan kurban Di antara amalan-amalan pada 10 Dzulhijjah yaitu mendekatkan diri pada Allah dengan menyembelih hewan qurban. Menyembelih hewan qurban hukumnya sunnah muakkad menurut mayoritas ahli fikih. Maka muslim yang mampu semestinya tidak mengabaikannya, karena Rasulullah SAW selalu melakukannya, begitu pula para sahabat radhiyallahu 'anhum setelahnya. Dari Ibnu Umar radhiyallahu 'anhu, ia berkata: "Rasulullah SAW tinggal di Madinah selama 10 tahun selalu menyembelih kurban”. (HR. Tirmidzi dan haditsnya hasan). Ibnu Qayyim berkata: "Rasulullah SAW tidak pernah meninggalkan kurban." [Zadul Ma'ad] 4. Haji dan umrah Sesungguhnya salah satu amal yang paling utama dilakukan seorang hamba pada 10 Dzulhijjah yang diberkahi ini adalah haji ke Baitullah al25

Haram bagi yang mampu. Maka barangsiapa diberi kelapangan oleh Allah Ta'ala untuk berhaji ke Baitullah dan melaksanakan ibadah sebagaimana yang seharusnya, maka baginya pahala berdasarkan sabda Nabi-Nya SAW. : (Dari satu umrah ke umrah yang lain menjadi penghapus dosa antara keduanya dan haji mabrur tidak ada balasannya kecuali surge). [Muttafaq 'alaih] Kita berdoa pada Allah ta'ala agar memberi kemampuan pada mujahidin Daulah Islamiyyah (untuk melaksanakan haji dan umrah) , agar Dia bebaskan penduduk Makkah dan Madinah dari thaghut-thaghut Alu Salul, -semoga Allah menghinakan mereka-. dan agar kita diberikan karunia haji dan umrah di bawah naungan hukum syariat. Seseorang telah bertanya: bagaimana kita mengkompromikan antara hadits Nabi Shalallahu ‘alaihi wa sallam yang mengutamakan amalan-amalan di 10 hari Dzulhijjah atas seluruh amal, namun banyak hadits mutawatir yang menetapkan keutamaan jihad fi sabilillah atas seluruh amal dan menjadikannya sebagai puncak kemuliaan islam, sebagaimana hadits Abu Hurairah radhiyallahu ‘anhu: Rasul SAW ditanya dalam hadits ini, amalan apa yang paling utama? Maka Rasul menjawab: (Iman kepada Allah dan Rasul-Nya) Kemudian apa? Rasul berkata: (Jihad fi sabilillah). [Muttafaq 'alaih] Untuk mengkompromikan nash-nash ini, berkatalah pengarang Faidhul Bari: "Semua ini berlaku jika jihad belum menjadi wajib, maka sesungguhnya perkataan ini menyangkut keutamaan dan bukan terkait amalan fardhu”. Ibnu Rajab berkata: "Amalan fardhu pada 10 hari pertama bulan Dzulhijjah lebih utama dari amalan fardhu di bulan lainnya dan amalan sunnahhnya lebih utama dari amalan sunnah di bulan lainnya, sedangkan amalan sunnah pada 10 hari bulan Dzulhijjah tidak lebih utama dari amalan fardhu pada selain hari itu. Maka puasa 10 hari pada bulan Ramadhan lebih utama dari puasa 10 hari di bulan Dzulhijjah karena yang wajib lebih utama dari yang sunnah". [Fathul Bari]

26

Makalah

Dan tidak perlu ditentukan lagi bagi ahlu ilmi, bahwa jihad - walaupun jihad ofensif - adalah ketaatan yang paling utama, tidak ada yang dapat mengimbanginya. Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah berkata: "Ulama bersepakat -dalam hal yang diketahui- bahwa tidak ada sesuatupun dalam ketaatan yang lebih utama dari jihad, dan jihad itu lebih utama dari haji [Tathawu’] , lebih utama dari puasa tathawu’ (Sunna) dan lebih utama dari shalat tathawu’ (Sunnah)". [Majmu' Fatawa] Maka bagaimana jika jihadnya menjadi jihad defensif dan menjadi fardhu 'ain atas setiap muslim sebagaimana sekarang ini? Maka berkatalah Ibnu Taimiyah tentang jihad defensif melawan pasukan Mongol: “Demi Allah, bahkan jika golongan as-sabiqūnal awwalūn dari muhajirin dan anshar seperti Abu Bakar, Umar, Utsman dan Ali ada pada zaman ini maka pastilah amalan terbaik mereka adalah memerangi orang-orang yang berdosa itu". [Majmu' Fatawa] Maka demikian, jikad jihad menjadi fardhu 'ain (sebagaimana dalam jihad defensif ) ia lebih utama dari semua ibadah (baik yang wajib maupun mustahab /sunnah) dan jika jihad berstatus fardhu kifayah (sebagaimana dalam jihad ofensif) dan itu terjadi pada 10 Dzulhijjah maka ia lebih utama dari setiap ibadah tathawwu' yang dilakukan seorang hamba secara mutlak. Maka gunakanlah waktu yang sangat agung ini wahai kaum muslimin, demi Allah itu semua tidak ternilai harganya, bersegeralah untuk beramal, dan segerakan sebelum ajal menjemput. Hari ini, adalah amal tanpa hisab (perhitungan), dan besok adalah perhitungan tanpa amal. Ya Allah panjangkanlah umur kami sampai 10 hari di bulan Dzulhijjah, dan tolonglah kami pada hari itu agar tetap mengingat-Mu, bersyukur pada-Mu dan memperbaiki ibadah pada-Mu.

27

Allah ta’ala telah mewajibkan jihad kepada semua hamba-Nya tanpa terkecuali kalangan wanita. Akan tetapi banyak dari wanita muslimah – wanita zaman kita – yang berasumsi bahwa mereka terlepas dari kewajiban berjihad selamanya. Mereka lupa bahwa ada amalan jihad besar, yang Allah dahulukan penyebutannya atas jihad dengan jiwa dalam banyak ayat al-Quran kecuali satu ayat, yaitu jihad dengan harta. Kewajiban yang tidak gugur atas seorang muslimah seperti gugurnya kewajiban mengangkat senjata bagi mereka. Semoga Allah merahmati para wanita dari kaum salaf, ketika salah satu dari mereka tidak mendapatkan apa yang bisa diinfakkan dalam berjihad, mereka memotong rambutnya dan menganyamnya menjadi tali kekang kuda. Maka di manakah para dermawati yang menginfakkan hartanya untuk meninggikan kalimat Allah di muka bumi? Dimanakah para wanita yang menginfakkan hartanya untuk menolong Dien ini? Sungguh surga seluas langit dan bumi sebagai balasan baginya dengan izin Allah. Allah ta’ala berfirman : {Wahai orang-orang yang beriman, sukakah kamu aku tunjukkan suatu perniagaan yang dapat menyelamatkanmu dari azab yang pedih (yaitu) kamu beriman kepada Allah dan Rasul-Nya dan berjihad di jalan Allah 28

Makalah

dengan harta dan jiwamu. Itulah yang lebih baik bagimu, jika kamu mengetahui} [QS asShaf: 10-11] Iman kepada Allah Ta’ala terlebih dahulu, lalu berjihad di jalan-Nya dengan harta dan jiwa. Jihad dengan harta lebih didahulukan karena harta adalah yang menjamin berlangsungnya jihad, yaitu dengan infak untuk menyiapkan sebuah perbekalan serta menyiapkan bala tentara. Dalam jihad dengan jiwa ada sebagian golongan yang diperbolehkan untuk tidak berangkat termasuk kaum wanita. Adapun jihad dengan harta maka tidak ada udzur bagi mereka yang dikaruniai kekayaan oleh Allah dengan karunia-Nya untuk mengakhirkan infak. Tidak ada perbedaan antara laki-laki maupun wanita, tua maupun muda, yang buta maupun melihat, yang sakit maupun sehat. Adapun para fakir miskin tidak ada dosa bagi mereka sebagaimana firman Allah Ta’ala: {Dan tiada (pula) berdosa atas orang-orang yang apabila mereka datang kepadamu, supaya kamu memberi mereka kendaraan, lalu kami berkata: “Aku tidak memperoleh kendaraan untuk membawamu...} [QS at-Taubah: 92] Diriwayatkan dari Anas Radiyallahu ’anhu bahwasanya Rasulullah Shallallahu ‘alaihi wa sallam bersabda: (Perangilah kaum musyrikin dengan harta, jiwa dan lisan kalian). [HR Abu Dawud]

Ibnu Qayyim al-Jauziyah rahimahulullah berkata tentang hikmah mendahulukan jihad dengan harta atas jihad dengan jiwa: “Dalam faedah yang kedua yaitu: harta adalah sesuatu yang dicintai jiwa yang mengharuskan berjuang untuk mendapatkannya, dan mencarinya menyebabkan bahaya atau berujung kematian, ini semua menunjukkan bahwa harta itu dicintai dan dirindui. Maka Allah Ta’ala memerintahkan para mujahidin untuk mengorbankan apa yang dicintainya untuk mendapatkan ridha-Nya. Bertujuan supaya Allah Ta’ala menjadi satu-satunya yang dicintai tidak ada selain-Nya. Apabila mereka telah mengorbankan sesuatu yang dicintai untuk mendapatkan cinta-Nya, Allah Ta’ala akan memindahkan mereka pada martabat yang lebih sempurna yaitu mengorbankan jiwa untuk-Nya, inilah cinta yang tertinggi .” (Bada’iul Fawa’id) Sudah bukan hal yang mengherankan jika wanita banyak bercanda, mengkufuri suami, berbuat ghibah, dan dosa-dosa lain yang membahayakan. Maka Nabi Shallallahu ‘alaihi wa sallam menunjukkan suatu amalan yang bisa menghapus dosa-dosa yang telah dilakukan di dunia. Diriwayatkan dari Abi Sa’id al-Khudri, beliau berkata: “Rasulullah Shallahu ‘alaihi wa sallam pergi ke masjid pada hari Adha atau Fitri, melewati para wanita, beliau bersabda: (Wahai para wanita bersedekahlah! Sesungguhnya aku melihat banyak dari kalian adalah penduduk neraka), Mereka [para wanita] berkata: “Dengan sebab apa wahai Rasulullah? Beliau berkata: (Kalian banyak melaknat, durhaka kepada suami..). [HR Bukhari] Inilah Asma binti Abu Bakar Radiyallahu ‘anha meskipun banyak memiliki kebutuhan dan tidak memiliki emas ataupun perhiasan, namun beliau bertanya kepada Nabi perihal sedekah. Dari Ibnu Abu Mulaikah, dia berkata: telah menceritakan kepadaku Asma binti Abu Bakar, dia berkata: “Wahai Rasulullah, saya tidak memiliki apa-apa kecuali apa yang dimasukkan Zubair ke dalam rumahku, apakah aku boleh bersedekah darinya? Beliau menjawab: (Sedekahkanlah bagianmu dan jangan menahannya, jika tidak maka rizki akan terputus darimu.) [H.R. Abu Dawud]

Ibnu Hajar berkata: “Maksud hadist ini adalah larangan tidak mau sedekah lantaran takut kehabisan harta, karena hal itu menjadi penyebab terbesar putusnya keberkahan. Allah memberi balasan atas sedekah tanpa terkira. Barangsiapa yang mendapatkan balasan tanpa terkira maka hendaknya ia tidak perhitungan saat memberi. Barangsiapa yang mengetahui bahwa Allah memberi rizki tanpa terkira, maka hendaknya ia memberi tanpa perhitungan.” [Fathul Bāri] orang-orang mulia berderma dengan hartanya # kami berderma dengah harta mereka Dari Abu Hurairah Radiyallahu’anhu berkata; Rasulullah Shallallahu’alaihi wa salam bersabda: (Sesungguhnya Allah –‘Azza wa Jalla- akan menerima sedekah dan mengambilnya dengan tangan kanan kemudian memeliharanya sebagaimana salah satu diantara kalian memelihara anak kuda, sehingga bermula dari sesuap bisa berubah seperti sebesar gunung uhud di sisi Allah.) [H.R. at-Tirmidzi] Lalu bagaimana jika sedekah ini diinfakkan untuk menyiapkan pembekalan mujahidin di jalan Allah? Adakah selain mujahidin yang menegakan islam dan menjaga keutuhannya? Dan adakah yang membela kehormatan dan merendahkan orang-orang kuffar selain mujahidin? Bukhari meriwayatkan dalam “Bab keutamaan orang yang menyiapakan bekal untuk orang beperang dan menjaga apa yang ditinggalkan dengan baik”; dari Zaid bin Khalid Radiyallahu’anhu, bahwasanya Rasulullah Shallallahu ‘alaihi wa sallam bersabda: (Barangsiapa yang memberikan bekal untuk seseorang yang berperang fisabilillah, maka dianggaplah ia sebagai orang yang benar-benar ikut berperang [yakni sama pahalanya dengan orang yang ikut berperang itu]. Barangsiapa yang mengurusi keluarga orang yang berperang di jalan Allah dengan baik (menyiapkan) apa-apa yang dibutuhkan untuk kehidupan keluarganya itu, maka ia juga dianggap sebagai orang yang ikut berperang). 29

Inilah apa yang difahami oleh Amirul Mukminin Usman bin Affan Radiyallahu ’anhu yang kemudian dia berjual beli dengan ar-Rahman, perdagangan yang membuahkan surga. Dia tidak hanya membekali seorang parajurit saja melainkan seluruh pasukan dalam Perang Tabuk, yaitu Jaisy al-‘Usrah. Apakah yang dimaksud dengan Jaisy al‘Usrah? Tidaklah pasukan ini disebut pasukan Usrah (sulit) melainkan karena pasukan ini dbentuk pada masa sulit dan kritis bagi kaum muslimin. Dari Abdurahman bin Samrah, berkata; Utsman datang kepada kepada Rasulullah Shallallahu’alaihi wa salam dengan membawa seribu dinar tatkala beliau tengah menyiapkan bala tentara jaisy ‘Usrah maka beliau meletakkan seribu dinar tersebut di kamarnya, Abdurahman berkata: “Aku melihat Rasulullah Shallallahu’alaihi wa sallam membolak-balikkan dinar tersebut di kamarnya dan berkata: (Ustman tidak akan celaka setelah apa yang diperbuatnya hari ini) dua kali. (HR at-Tirmidzi) Bahkan Syaikh Ibnu Taimiyah telah menyebutkan dalam petikan fikih yang menjelaskan kedudukan jihad dengan harta dan mendahulukannya atas semua sedekah pada umumunya. Beliau berkata: “Jika ada harta namun hanya sedikit, yang dibutuhkan untuk mengentaskan kelaparan, sedangkan jika jihad ditinggalkan itu lebih berbahaya, maka harta itu digunakan untuk mendukung jihad, sekalipun menyebabkan kematian orang-orang yang kelaparan. Karena di medan jihad kita membunuh musuh, sedangkan orang-orang yg kelaparan itu meninggal dengan kehendak Allah..” [al-Fatwa al-Kubra] Jika kita mengamati keadaan sebagian muslimah pada hari ini, maka kita akan melihat bentuk pemboroasan dan penghamburhamburan harta dunia yang fana baik berupa pakaian, perhiasan, menghadiri pesta-pesta, dan lain sebagainya. Sedangkan terhadap agama islam mereka bersikap hemat dan kikir. Padahal Allah Maha Kaya dan kita yang fakir. {Ingatlah, kamu ini orang-orang yang diajak untuk menafkahkan (hartamu) pada jalan Allah. Maka diantara kamu ada yang kikir, dan siapa yang kikir sesungguhnya dia hanyalah kikir terhadap dirinya sendiri. Dan Allah-lah 30

Makalah

yang Maha Kaya sedangkan kamulah orangorang yang berkehendak (kepada-Nya); dan jika kamuberpaling niscaya Dia akan mengganti (kamu) dengan kaum yan lain; dan mereka tidak akan seperti kamu ini.} [QS Muhammad: 38] Apakah pantas seorang muslimah berhamburhambur dalam urusan dunia dan pelit dalam urusan akhirat? Adakah yang mengikuti Saudah (istri Rasulullah) dan Ummul Mukminin? Dari Aisyah Radiyallahu’anha, sebagian dari istri Rasulullah berkata kepada beliau, “Siapakah di antara kami yang segera menyusul engkau [setelah kematian]? Beliau bersabda: (Yang paling panjang lengannya diantara kalian). Maka mereka segera mengambil tongkat untuk mengukur panjang lengan mereka, ternyata Saudah Radiyallahu’anha yang paling panjang lengannya di antara mereka. Setelah itu kami mengetahui bahwa yang dimaksud dengan panjang tangan adalah yang paling gemar bersedekah. Ternyata Saudah Radiyallahu ’anha yang lebih dahulu menyusul kematian beliau dan dia juga yang paling gemar bersedekah.” [HR Bukhari dan Muslim] Janganlah seorang muslimah beranggapan bahwa Allah hanya menerima yang banyak saja. Pemilik satu dirham pun bisa mendahului pemilik seribu dirham, begitu juga pemilik setengah kurma yang bersedekah dengannya di dunia demi menyelamatkannya dari api neraka. Dari Al-Mundzir bin Jarir dari ayahnya, berkata: ”Kami bersama RasulullahShalallahu ‘alaihi wa sallam- pada pagi hari. Lalu datanglah suatu kaum yang telanjang kaki dan telanjang dada, berpakaian kulit domba yang sobek-sobek atau hanya mengenakan pakaian luar dengan menyandang pedang. Mayoritasnya dari kabilah Mudhar atau seluruhnya dari Mudhar. Wajah Rasulullah berubah ketika melihat kefakiran mereka. Beliau masuk, kemudian keluar dan memerintahkan Bilal untuk adzan, Bilal pun adzan dan mengumandangkan iqamat lalu beliau berkhutbah seraya membaca ayat: {Hai sekalian manusia, bertaqwalah kepada Rabb-mu yang telah menciptakan kamu dari yang satu, dan daripadanya Allah menciptakan isterinya; dan daripada keduanya Allah

memmperkembangbiakan laki-laki dan perempuan yang banyak. Dan bertaqwalah kepada Allah yang dengan (mempergunakan) nama-Nya kamu saling meminta satu sama lain, dan (peliharalah) hubungan silaturahmi. Sesungguhnya Allah selalu menjaga dan mengawasi kamu}. [QS an-Nisā: 1] dan membaca ayat di surat al-Hasyr: {Hai orangorang beriman, bertaqwalah kepada Allah dan hendaklah setiap diri memperhatikan apa yang telah diperbuatnya untuk hari esok (akhirat), dan bertaqwalah kepada Allah, sesungguhnya Allah Maha Mengetahui apa yang kamu kerjakan} Beliau melanjutkan : (Sesorang itu bisa saja bersedekah dari dinarnya, dirhamnya, pakaiannya, takaran sha’ kurmanya, sampai beliau berkata: “Walaupun separuh kurma). Jarir berkata: Lalu seorang anshar datang membawa bingkisan yang berat, hampirhampir ia tidak mampu memegangnya, bahkan tidak mampu. Jarir berkata: “Kemudian orang berbondong-bondong untuk bersedekah, sampai aku melihat makanan dan pakaian bak dua bukit, aku melihat wajah Rasulullah bersinar seperti emas. Lalu Rasulullah bersabda: (Barangsiapa yang memberi contoh yang baik dalam islam, maka ia mendapatkan pahalanya dan pahala orang yang mengamalkannya setelahnya, tanpa mengurangi pahala mereka sedikitpun. Barangsiapa yang mencontohkan contoh yang jelek dalam islam, maka ia mendapat dosanya dan dosa-dosa orang yang mengamalkannya setelahnya, tanpa mengurangi dosa-dosa mereka). [HR Muslim] Apabila para muslimah kehilangan mendapatkan kebaikan yang besar dari berjihad dengan pedang, karena yang demikian adalah keutamaan Allah untuk para lelaki, maka inilah pintu jihad dengan harta terbuka lebar menunggu para wanita untuk berjual beli dengan Rabbnya, perdagangan yang tidak akan pernah merugi selamanya. Berkata Syaikhul islam Ibnu Taimiyyah dalam al-Fatawa al-Kubra: “Barangsiapa yang tidak mampu berjihad dengan jiwanya dan mampu berjihad dengan hartanya, maka wajib atasnya berjihad dengan hartanya. Demikianlah nash Imam Ahmad pada riwayat Abu Hakim, yang dinyatakan oleh al-Qadhi pada Ahkamul

Qur’an, di dalam surat Bara’ah pada firmanNya:{ Berangkatlah dalam keadaan ringan maupun berat}, maka wajib atas orang yang melimpah hartanya untuk menafkahkan hartanya di jalan Allah. Dengan demikian, wajib atas muslimah berjihad dengan harta mereka, jikalau ada kelebihan dari hartanya.” Sebagian muslimah menimbun emasnya beralasan: “Mungkin saja suatu hari nanti aku tidak bisa mengeluarkan harta – untuk urusan dunia tentunya – maka aku bisa menjual emas ini.” Berbeda sekali dengan Aisyah Ummul Mukminin Radiyallahu’anha. Beliau tidak rela dikendalikan hawa nafsunya, sehingga beliau mampu bersedekah tujuh puluh ribu dirham sementara pakaiannya bertambalan. Bahkan Mu’awiyah mengirim kepadanya seratus ribu dirham maka semuanya habis disedekahkan sebelum menjelang maghrib pada hari itu juga. Hamba sahaya wanitanya berkata kepadanya: “Setidaknya engkau menyisakan barang satu dua dirham untuk membeli daging? Ummul Mukminin menjawab: “Kenapa kamu tidak memberitahuku?”. Jika demikian sikap ummahatul mukminin dan para sahabiyat terhadap sedekah, sedangkan engkau mengetahui bagiamana kedudukan mereka, maka bagi muslimah yang dikaruniai rizki lebih harus mengeluarkan sedekah mumpung urusan mereka masih lapang dan kehidupan mereka masih aman. Allah Ta’ala berfirman: {Dan belanjakanlah sebagian dari apa yan telah kami berikan kepadamu sebelum datang kematian kepada salah seorang di antara kamu; lalu ia berkata: “Ya Rabb-ku, mengapa engkau tidak menangguhkan (kematian)ku sampai waktu yang dekat, yang menyebabkan aku dapat bersedekah dan aku termasuk orang yang shalih} [QS al-Munafikun: 10-11] Dan akhir penutup doa kami, segala puji bagi Allah, dan shalawat serta salam kepada Nabi kita Muhammad shallallahu ‘alaihi wa sallam.

31

Allah telah memuliakan ilmu, mengangkat derajat ulama dan meninggikan kedudukannya. Allah berfirman: {Allah menyatakan bahwasanya tidak ada Tuhan melainkan Dia (yang berhak disembah), Yang menegakkan keadilan. Para Malaikat dan orang-orang yang berilmu (juga menyatakan yang demikian itu). Tak ada Tuhan melainkan Dia (yang berhak disembah), Yang Maha Perkasa lagi Maha Bijaksana}. [QS Ali Imran: 18]). Imam al-Qurthubi berkata: “Tidak ada seorangpun yang lebih mulia daripada ulama. Tidak ada yang namanya disandingan dengan nama Allah dan malaikatnya seperti nama ulama.” (al-Jami’ li Ahkam al-Quran) Oleh karena itu, Allah menolak jika ulama disamakan dengan selain ulama, kalam-Nya: {Katakanlah: „Adakah sama orang-orang yang mengetahui dengan orang-orang yang tidak mengetahui?“ Sesungguhnya orang yang berakallah yang dapat menerima pelajaran}. [QS az-Zumar: 9]), dan Allah juga memerintahkan untuk merujuk kepada mereka, kalam-Nya: {Maka bertanyalah kepada orang yang mempunyai pengetahuan jika kamu tidak mengetahui}. [QS an-Nahl: 43]). Namun, apakah yang dimaksud dengan ilmu itu 32

Makalah

sekedar menghafal matan, membuat ensiklopedia, mentahqiq naskah, mengetahui berbagai pendapat, dan menulis untuk diperjual belikan? Tidak demikian. Sesungguhnya ulama yang dipuji dan dinamakan oleh Allah sebagai ‘orang-orang yang berilmu’ mereka adalah yang menyampaikan dan mengamalkan ilmunya. asy-Syathibi berkata: “Ilmu yang muktabar secara syari – maksudku yang dipuji Allah dan Rasul-Nya secara mutlak – adalah ilmu yang mendorong kepada amal” (al-Muwafaqat). Maka ilmu dan amal itu dua hal yang tidak bisa dipisahkan. Tidak ada amal tanpa ilmu, dan tidak ada ilmu tanpa amal. Ilmu itu menyeru amal Jika tidak dibalas maka ia akan pergi Ilmu yang diamalkan maka akan berbuah takut kepada Allah, sehingga rasa takutnya kepada Allah membawanya meyuarakan kebenaran lantaran takut akan murka Allah. Allah berfirman: {Sesungguhnya yang takut kepada Allah di antara hamba-hamba-Nya, hanyalah ulama} [QS Fāthir: 28]). Dari Ibnu Abbar radhiyallahu ‘anhuma berkata: “Orang-orang yang mengetahui Allah itu adalah orang-orang yang takut kepada-Nya.” (az-Zuhdi li Abi Dawud). Ibnu Mas’ud berkata: “Ilmu itu bukanlah dengan banyaknya riwayat, namun ilmu itu adalah rasa takut kepada Allah.” (Hilyah al-Auliyā`).

Dari buah ilmu itu juga berjihad di jalan Allah. Jihad itu adalah teman dekatnya ulama, seperti dalam hadits Mu’awiyah radhiyallahu ‘anhu, berkata: “Aku mendengar Rasulullah shallallahu ‘alaihi wa sallam bersabda: “Barangsiapa yang dikehendaki kebaikan baginya maka Allah akan memahamkannya perkara-perkara agama. Akan selalu ada sekelompok kaum muslimin yang terus berperang di jalan kebenaran, mereka terus menang dari lawan-lawannya sampai hari kiamat.” (HR Muslim) Kedua perkara yang disandingkan dalam hadits tersebut menunjukkan bahwa ilmu dan jihad adalah dua hal yang tidak bisa dipisahkan. Yang melakukannya merekalah thaifah manshurah. Tegaknya agama dan menangnya kebenaran tidak mungkin terjadi kecuali dengan ilmu dan jihad. Demikanlah kondisi sahabat radhiyallahu ‘anhum yang mereka adalah para ulama umat ini. Mereka sandingkan antara ilmu dengan jihad. Yang memperhatikan biografi para sahabat muhajirin dan ansar akan mendapati bahwa banyak dari mereka yang terbunuh di medan-medan jihad. Mereka wujudkan ilmunya dengan amalnya. Pada Perang Yamamah saja para sahabat penghafal al-Quran banyak yang terbunuh. Ketika bendera perang pasukan muslimin jatuh, maka Salim maula Abu Hudzaifah radhiyallahu ‘anhu segera mengambilnya. Melihat hal itu kaum muslimin berkata kepadanya: “Wahai Salim, kami takut diserang dari arahmu”, Salim menjawab: “Sungguh sejelek-jelek penghafal al-Quran aku ini jika kalian diserang dari arahku”. Ia menerjang maju dan bertempur sampai terbunuh. Demikian jugalah perjalanan hidup para tabiin dan imam-imam setelahnya. Mereka banyak didapati di medan-medan ribat dan pertempuran, sekalipun pada masanya jihad itu hukumnya fardhu kifayah. Para imam ahli hadits dan zuhud itu, sebagaimana mereka mempunyai riwayat mereka juga ikut serta dalam ribat menjaga perbatasan dan berlatih memanah. Mereka seperti al-Auza’i, Abdullah bin Mubarak, Ibnul Qasim, Abu Ishak al-Fazari, Mukhallad bin Husain, Ibrahim bin Adham, Ḥuzaifah alMar’asyi, Yusuf bin Asbath, dan masih banyak ulama lain. Mereka terjemahkan ilmu mereka dengan amal jihad dan ribat. Bahkan diantara ahli hadits ada yang terus menjaga perbatasan tidak pernah meninggalkannya, seperti Imam

Isa bin Yunus. Oleh karena itu dua imam mulia Ibnu Mubarak dan Ahmad bin Hanbal serta selainnya berkata: “Jika manusia berselisih dalam suatu hal, maka lihatlah sikap ahli tsughur, karena kebenaran berpihak kepada mereka, berdasarkan firman Allah: {Dan orang-orang yang berjihad untuk (mencari keridhaan) Kami, benar-benar akan Kami tunjukkan kepada mereka jalan-jalan Kami}. [QS al-‘Ankabūt: 69]). Sepanjang sejarah, engkau dapati ulama ahli hadits menegakkan kewajiban beramal dengan berjihad dan menyerukan kebenaran, semisal Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah, yang menyuarakan kebenaran dan berjihad melawan bangsa Mongol, sampai masa Imam Muhammad bin Abdul Wahhab, yang memerangi musyrikin di Jazirah Arab dengan pedang dan argumentasi. Sampai pada masa kita sekarang. Orang-orang yang Allah menghidupkan ilmu dan akidah melalui tangan mereka, mereka tampakkan kebenaran dan kebenaran nampak melalui usaha mereka. Mereka termasuk orang-orang yang menyandingkan ilmu dengan jihad, semisal Syaikh Abu Mush’ab az-Zarqawi, Syaikh Abu Anas asy-Syami, Syaikh Abdullah ar-Rasyud, Syaikh Abul Hasan alFilisthini, dan Syaikh Abu Maisarah al-Gharib, semoga Allah merahmati mereka semua. Sehingga, siapa yang mengetahui ilmu namun tidak mengamalkannya maka ia tercela secara syari. Ia bukan termasuk orang-orang yang berilmu secara makna syari. Bagaimana ia disebut berlimu sedangkan ia dibenci dan dilaknat Allah. Allah murka kepada Yahudi dan menyebut mereka sebagai kaum yang dimurkai karena mereka tidak mengamalkan ilmunya. Allah berfirman: {Amat besar kebencian di sisi Allah bahwa kamu mengatakan apa-apa yang tidak kamu kerjakan}. [QS as-Shaff: 3]). Dalam ayat ini dijelaskan betapa besar kebencian dan kemurkaan Allah atas orang yang tidak mengamalkan ilmunya. al-Quran juga menjelaskan bahwa orang yang berilmu namun menyembunyikannya ia adalah terlaknat, sebagaimana termaktub dalam kalam-Nya: {Sesungguhnya orang-orang yang menyembunyikan apa yang telah Kami turunkan berupa keterangan-keterangan (yang jelas) dan petunjuk, setelah Kami menerangkannya kepada manusia dalam Al Kitab, mereka itu dilaknati Allah dan dilaknati (pula) oleh semua (mahluk) 33

yang dapat melaknati}. [QS al-Baqarah: 159). Bisa dipahami dari semua itu bahwa orang yang berilmu adalah orang yang membawa, mengamalkan dan menyerukan ilmunya. Allah menyifati orang yang tidak mengamalkan ilmunya itu dengan kebodohan dalam kalamNya tentang ulama Yahudi yang mulai menyukai dan memilih sihir: {Sesungguhnya mereka telah meyakini bahwa barangsiapa yang menukarnya (kitab Allah) dengan sihir itu, tiadalah baginya keuntungan di akhirat, dan amat jahatlah perbuatan mereka menjual dirinya dengan sihir, kalau mereka mengetahui}. [QS al-Baqarah: 102]). Maka dari itu, yang tidak mengamalkan ilmunya dengan menyuarakan kebenaran dan berjihad, malah menyembunyikan ilmunya dan menutupi kebenaran dengan kebatilan, ia bukanlah seorang alim. Bahkan ia adalah imam setan bisu atau setan yang berbicara.

34

Makalah

Para ahli ilmu itu tidak pernah menganggap Ahlu Bid’ah itu sebagai ulama, sebagaimana perkataan Ibnu Abdil Barr tentang ahli kalam: “Para ahli fikih dan atsar di seluruh penjuru negeri, sepakat bahwa perkataan ahli Kalam dan Ahlu bid’ah tidak dianggap di tingkatan Fuqaha’ manapun. Hanyasanya ulama itu adalah ahlul atsar.” (Jami’ Bayan al-Ilmi wa Fadhlihi). Maka bagaimana jika mereka melihat umat ini sekarang diuji dengan para imam kekafiran? Yang melihat kondisi para pengaku ahli ilmu pada zaman kita sekarang mendapati bahwa mayoritasnya bukanlah ulama bahkan tidak masuk sama sekali dalam golongan orang berilmu. Hal itu lantaran mereka tidak mengamalkan ilmunya. Mereka tidak menyuarakan kebenaran di hadapan para thaghut, malah menyembunyikan ilmu dan menutupi kebenaran dengan kebatilan. Mereka sesatkan hamba-hamba Allah. Mereka mengerti ayat-ayat qital dan perang, namun mereka enggan melaksanakan kewajiban yang dibebankan kepada mereka itu. Mereka menyelisihi Sunnah Nabi shallallahu ‘alaihi wa sallam, para sahabatnya dan

para tabiin. Engkau dapati mereka mempelajari nash-nash tentang al wala’ wal bara’ namun malah menyimpang darinya. Mereka mengerti ayat-ayat tentang wajibnya menyampaikan dan menerangkan kebenaran namun mereka sembunyikan kebenaran itu. Lalu apakah mereka itu yang dinamakan Allah sebagai orang-orang yang berilmu? Pastilah bukan. Bahkan mereka adalah orang-orang sesat. Mereka terancam diazab karena tidak mengamalkan ilmunya malah menyembunyikannya. Bahkan, mayoritas yang kita tahu ia dijadikan rujukan dan diakui orang-orang yang mengaku berilmu di zaman kita ini ternyata telah menampakkan ketaatan kepada thaghut, tunduk pada kekuasaannya, dan membantunya memberangus para muwahhid yang keluar menentangnya. Hukum orang yang melakukan hal ini sudah jelas dalam Kitabullah dan Sunnah Rasul-Nya. Maka dari itu, Bin Baz, Ibnu Utsaimin, alFauzan, Alu Syaikh (yang masih hidup saat ini), Muhammad Hassan, Abu Ishaq al- Ḥuwaini, Husain Ya’qub, al-Qaradhawi, al-Buthi, anNablusi, al-Gharyani, al-Maqdisi, Abu Qotadah, al-Ḥadusyi, dan al-Faḥl, mereka semua bukanlah ulama. Mana amal mereka dengan ilmu yang mereka miliki? Mana seruan mereka kepada kebenaran? Mana pengingkaran mereka atas kemusyrikan para thaghut? Mana perang dan ribat mereka? Mana bimbingan dan penjelasan mereka kepada kebenaran? Mana perlawanan mereka kepada koalisi kafir yang menyerang kaum muslimin? Ataukah mereka dengan sukarela telah menjadi tongkat di tangan para thaghut untuk menggebuk dan menghabisi mujahidin dengan mengatasnamakan agama dan syariat? Bukankah mereka itu tidak lain hanyalah para imam kesesatan dan ulama thaghut? Janganlah engkau tertipu dengan keilmuan mereka. Ilmu mereka telah menjadi hujjah atas mereka. Bahkan keilmuan mereka itu lebih mirip dengan keilmuan orientalis. Bahkan sebagian orientalis Kristen itu betul-betul mahir dalam ilmu hadits semisal A. J. Wensinck seorang orientalis Belanda yang menulis buku al-Mu’jam al-Mufahras li Alfazh al-Hadits an-Nabawi yang terkenal itu. Demikian juga orientalis lain yang bernama Whittstam yang mentahqiq kitab ar-Radd ‘ala al-Jahmiyah karya ad-Darami. Apakah orientalis-orientalis itu bisa dikategorikan sebagai orang yang berilmu dan

bisakah mereka dikategorikan sebagai ulama? Bukankah Nabi shallallahu ‘alaihi wa sallam sudah memberi tahu golongan yang pertama kali dihisab pada hari kiamat dengan sabdanya: “Didatangkan seseorang yang mempelajari ilmu, mengajarkannya, dan membaca alQuran, lalu ditanya tentang nikmat itu dan mengakuinya. Allah bertanya: Apa yang engkau kerjakan? Jawabnya: Aku mempelajari ilmu, mengajarkannya, dan membaca al-Quran itu karena-Mu. Allah menjawab: Engkau dusta, engkau mempelajari ilmu itu agar disebut seorang alim, engkau membaca al-Quran itu agar disebut qori’, dan semuanya telah dikatakan. Maka diseretlah orang itu dan dilemparkan ke dalam neraka.” (HR Muslim) Jika rusaknya niat seorang alim itu menyeretnya pada kebinasaan, maka bagaimana halnya dengan orang yang amalnya menyelisihi ilmunya, menyembunyikan kebenaran, dan menyesatkan manusia? Dan bagaimana juga halnya dengan orang yang tunduk pada kekuasaan thaghut dan mendukung hukumnya? Dari Harim bin Ḥayan, ia berkata: “Berhati-hatilah dengan seorang alim fasik”. Kata-katanya ini sampai di telinga Umar bin Khatthab radhiyallahu ‘anhu, maka beliau menyuratinya menanyakan apa yang dimaksud dengan perkataannya itu. Harim membalas: “Yaitu seorang imam yang berbicara tentang keilmuan, namun melakukan kefasikan, sehingga membingungkan manusia yang berakibat menyesatkan mereka.” (HR Darami). Ini tentang seorang alim fasik, maka bagaimana halnya dengan seorang alim sesat menyesatkan yang keluar dari millah? Dengan ini jelaslah kekeliruan kata-kata sebagian orang bodoh tentang orang-orang yang menisbatkan dirinya kepada ilmu, “Ambillah ilmunya dan tinggalkan perilakunya”. Justru tanyakanlah amalnya, jihadnya, seruannya pada kebenaran, dan rasa takutnya kepada Rabbnya sebagaimana engkau tanyakan ilmu dan keseksamaannya. Sehingga jelaslah bagimu siapa itu seorang alim. Karena yang mengkhianati amanat amal maka ia juga akan mengkhianati amanat ilmu.

35

Wilayah al-Barakah Junud Khilafah menguasai beberapa desa dengan area yang sangat luas di selatan kota Syaddādi, setelah mereka berhasil membunuh lebih dari 124 murtaddin dan melukai puluhan lainnya, meraih ghanimah senjata dan kendaraan mereka, dan mendekati kota, itu semua terjadi dalam serangan cepat yang hanya memakan waktu beberapa jam saja. Junud Khilafah melancarkan serangan skala besar terhadap sejumlah posisi tempur PKK dekat kota Shadadi, mengakibatkan barisan murtaddin kacau balau hanya dalam waktu dua jam saja, dari serangan ini mujahidin berhasil menguasai banyak desa di sekitar kota Syaddādi. Sumber khusus mengabarkan kepada an-Nabā bahwa Junud Daulah Islamiyyah memulai serangan mereka pada hari Rabu (20/Dzulqa’dah) dengan mengguncang lini pertahanan murtaddin PKK di desa Kasykasy Jabur yang dijadikan benteng oleh murtaddin dengan senjata berat, memaksa mereka untuk menarik mundur pasukannya dari desa tersebut, setelah pasukan penyerbu masuk dan mulai menyisir lokasi dan akhirnya menguasainya. Junud Khilafah pun melanjutkan kemajuan mereka dan berhasil memasuki bagian selatan desa al-‘Azawi, bersamaan dengan operasi memutus jalur suplai logistik murtaddin dari kota Shadadi menuju desa tersebut yang dilakukan oleh pasukan In-ghimasi, dimana seke36

Kabar

lompok dari mereka masuk ke kancah pertempuran dari arah desa al-Hamadah menuju desa (Syaikh Utsman) yang terletak di barat daya Syaddādi., sementara kelompok inghimasi kedua menuju desa (‘Adlah) gerbang kota Syaddādi. dari arah selatan, setelah berhasil memutus jalur suplai, murtaddin terkepung di desa al-‘Azawi, setelahnya menyongsong kesatria Istisyhadi Abu Mush’ab as-Suwaidan menghantam konsentrasi pasukan murtaddin di “Bangunan Madrasah” yang dirubah oleh murtadin sebagai lini pertahanan kedua, mengakibatkan terbunuh dan terlukanya sejumlah murtaddin. Sementara itu, benteng terkuat murtaddin di bukit Shafiyyah yang terletak di barat desa Kasykasy Jabur digempur oleh serangan, sekelompok unit inghimasi, namun murtaddin lari mundur sebelum dimulainya kontak senjata. Setelah itu menyusul serangan mujahidin menargetkan lini pertahanan murtaddin yang paling dalam di desa Syaikh Utsman, ‘Adlah, membuahkan bahaya besar bagi murtaddin yang memulai memobilisasi kekuatan mereka di padang pasir dekat desa al-‘Azawiyyah utara bukit Shafiyyah. Saat mereka berkumpul, datang al-Akh Istisyhadi Abu Qudamah Hatlah -taqabbalahullah- menyerbu, dan mengejar mereka, kemudian meledakkan mobilnya di tengah gerombolan mereka yang tengah melarikan diri. Pasca keterpurukan cepat di barisan PKK, Sa-

libis pun khawatir situasi akan kian memburuk, dan Junud Khilafah berhasil mencapai kota Syaddādi.dan kembali menguasainya, karenanya dengan segera pesawat mereka jenis A-10, B-52, F-16 ditambah pesawat drone mulai membombardir desa yang telah dikuasai mujahidin dengan membabi buta, dengan puluhan serangan dan menghancurkan secara total sebagian desa, khususnya desa Kasykasy dan Zabanah, sehingga mujahidin terpaksa mundur dari sebagian desa. Sebagaimana halnya Junud Daulah Islamiyyah juga memanfaatkan kemampuan tempur mereka untuk memindahkan peperangan dari satu titik menuju titik lainnya demi mengecoh dan menjauhi pesawat tempur, mereka pun menyerang di satu titik dan berhenti kemudian menyerang titik lainnya kemudian berhenti dengan tujuan memecah belah konsentrasi pesawat Salibis. Junud Khilafah pun menyerbu desa Albu Salman di barat Syaddādi., dimulai dengan serangan istisyhadi, menggempur konsentrasi murtaddin yang lari mundur. Al-Akh al Istisyhadi pun mengejar mereka sampai ke luar desa , dan akhirnya dia kembali dengan selamat tanpa meledakkan diri menghantam mereka, mujahidin berhasil menguasai desa dan mendapatkan ghanimah mobil 4x4 dilengkapi dengan senapan mesin caliber 14,5, Truk, amunisi, dan mobil Hummer. Di samping itu, beberapa Junud Khilafah menyerbu segerombolan murtaddin di desa ‘Anad dekat Shadadi, maka al-Akh Istisyhadi Abul Bara’ Muhsin-taqobbalahullah- maju meledakan bom mobilnya di tengah-tengah sekumpulan personil tempur dan kendaraan murtaddin di salah satu barak mereka yang terdapat di dalam desa, barak militer mereka pun hancur beserta pasukan murtaddin di dalamnya. Hasil keseluruhan dari sejumlah operasi ini menewaskan 124 murtaddin dan melukai puluhan lainnya, sedangkan selama pertempuran yang berlangsung di desa al-‘Azawi, Junud Khilafah berhasil menawan 3 murtaddin.

Wilayah Halab Dalam operasi ganda menargetkan ruang-ruang operasi murtaddin PKK dan pasukan Salibis di komplek perumahan Bendungan Faruq yang tergolong sebagai barak militer Amerika dengan pertahanan yang sangat kuat dan ruang-ruang operasi untuk mengontrol pertempuran Manbij. Pada Jum’at (15/Dzulqa’dah), sekelompok pasukan In-ghimasi Junud Khilafah yang terdiri dari 5 personil menyerbu komplek perumahan tersebut, memicu konfrontasi senjata sengit dengan murtaddin di dalamnya dari sejak waktu fajar Jum’at hingga sore hari ini , Pesawat Amerika ikut campur memuntahkan sejumlah serangan udara guna membantu murtaddin. Sementra itu, estimasi kehancuran di jajaran murtaddin akibat serangan tersebut tidak bisa dikonfirmasi. Komplek perumahan Bendungan Faruq juga mengalami serangan serupa pada 7 Dzulqa’dah lalu, dimana tujuh unit In-ghimasi berhasil membunuh dan melukai 41 militan PKK dan tentara Amerika. Di hari yang sama (Jum’at), empat Junud Khilafah melancarkan serangan In-ghimasi menggempur posisi-posisi tempur PKK di desa (Zhahrul ‘Amaarah) di utara kota Manbij, berakibat pada pecahnya bentrokan senjata sengit dimana para kesatria In-ghimasi menggunakan senjata kecil dan granat tangan yang menewaskan salah seorang tentara Salibis beserta 6 militan murtaddin PKK. Selain itu pada hari Selasa (19/Dzulqa’dah) 46 murtaddkin tewas dan 22 lainnya serta beberapa kendaraan mereka hancur, setelah mereka memasuki dalam jebakan ranjau di barat laut Manbij, dan penyerangan Mujahidin terhadap posisi tempur mereka di selatan Manbij. Kerugian perang lainnya yang di derita PKK di hari-hari berikutnya terjadi di saat empat operasi istisyhadiyyah menghantam posisi demi posisi tempur murtaddin di dekat distrik al-Khafsah dan di di sekitar kota Manbij, yang berakhir pada hari Senin (25/Dzulqa’dah) mengakibatkan terbunuh dan terlukanya hampir 70 murtaddin.

37

Wilayah al Janub Senin (12/Dzulqa’dah) sejumlah Junud Daulah Islamiyyah melakukan penyerangan terhadap sekelompok besar Rafidhah di Karbala, wilayah al Janub. Sumber khusus menyatakan kepada an-Nabaa‘, empat Junud Khilafah mengenakan bom sabuk dengan membawa senjata ringan dan granat, menyerang sekumpulan murtaddin di kota ‘Ain Tamr barat Karbala. Bentrokan senjata pun meletus di antara mereka dan berhasil membunuh tidak kurang dari 100 orang dan melukai puluhan lainnya. Setelahnya pasukan In-ghimasi menguasai salah satu komplek kota dan terlibat konfrontasi senjata dengan sejumlah militan Hasyad Rafidhi selama 5 jam tanpa henti. 3 ikhwah akhirnya meledakkan bom sabuknya di tengah sekumpulan Rafidhah mengakibatkan sejumlah besar mereka terbunuh dan terluka, bersamaan dengan gugurnya al- Akh keempat selama pertempuran. Kami memohon kepada Allah agar menerima mereka semua sebagai syuhadaa. Wilayah al-Anbar Senin (18/Dzulqa’dah), salah satu Kontraktor Amerika menjumpai ajalnya dan lainnya terluka akibat ledakan bom IED yang mengenai keduanya di selatan kota Ramadi. Aktivis media murtad“ Qoimamqom“ di Ramadi, Ibrahim al-‘Aswaj menuturkan, “Kontraktor Amerika tersebut terbunuh dan lainnya terluka ketika berupaya menjinakkan bom di distrik Mal’ab selatan Ramadi”. Dalam pemberitaan lainnya, Kedubes Inggris berterus terang bahwa pada hari yang sama salah satu warga negara Inggris terbunuh di kota Ramadi saat melepas sumbu bom IED yang dahulu ditanam oleh Junud Khilafah. Disebutkan bahwa dua warga Amerika dan satu Britania tersebut merupakan anggota Korporasi Spesialis untuk tim pentapu bom dan ranjau yang mengikat kontrak perjanjian dengan pemerintahan Rafidhah guna membersihkan sisa-sisa ranjau yang ditanam Junud Khilafah selama pertempuran Ramadi, dima38

Kabar

na Daulah Islamiyyah berperan besar dalam menimpakan kerugian perang yang besar dari segi personel di jajaran Rafidhah. Wilayah Dijlah Pertempuran sengit berlangsung antara Junud Daulah Islamiyyah dan pasukan Rafidhah dekat kota Qayyarah dan syirqāth, dimana Junud Khilafah berhasil menimpahkan kerugian perang yang besar kepada murtaddin dari segi materi dan personil tempur. Ratusan dari mereka terbunuh dan 70 berbagai jenis kendaraan hancur, diantaranya 4 unit tank Abrams. Kehancuran tersebut akibat serangan Junud Daulah Islamiyyah terhadap sejumlah loka-

si murtaddin dekat kota Qayyarah pada hari Selasa (12/Dzulqa’dah), dimana puluhan murtaddin terbunuh dan hancurnya 5 unit kendaraan, 4 hummer, dua Cougar, BMP, dan kendaraan APC disertai dua barak. Sementara itu operasi-operasi Junud Daulah Islamiyyah dalam melawan sekumpulan pasukan Rafidhah dan milisinya di Syirqath terus berlangsung, dimana Mujahidin melancarkan 5 serangan istisyhadiyyah menghantam sejumlah posisi tempur murtaddin di selatan dan barat daya kota, mengakibatkan terbunuh dan terlukanya puluhan dari mereka, dan hancurnya 27 unit kendaraan yang diantaranya terdiri dari unit APC dan beberapa kendaraan lainnya yang dilengkapi dengan senapan mesin. Pada hari Selasa berikutnya (19/Dzulqa’dah), pesawat-pesawat tempur Salibis Amerika dan unit artilerinya yang bermarkas di pangkalan udara Qayyarah melancarkan bombardir intensif menargetkan kota Qayyarah, diikuti serangan udara helikoter milik pemerintahan Rafidhah, memanfaatkan serangan manuver mereka yang progresif, hingga mereka berhasil memasuki kota.

Asia Tenggara Junud Khilafah di Asia Tenggara pada Sabtu (23/Dzulqa’dah), berhasil membebaskan sejumlah tahanan yang di antaranya adalah sekelompok mujahidin, dalam penyerangan menargetkan salah satu penjara di kota Marawi. Narasumber lapangan A’maaq menyampaikan, 30 personil Junud Khilafah terlibat dalam operasi penyerbuan terhadap penjara Marawi, dan atas karunia Allah berhasil membebaskan 30 tahanan, di antaranya sejumlah Junud Daulah Islamiyyah beserta istri-istri mereka, walillahilhamdu wal minnah. Selama penyerangan tersebut, Junud Khilafah juga memperoleh ghanimah berupa senjata-senjata ringan dan juga menghancurkan mobil aparat kepolisian Salibis Filipina. Sumber A’maaq tersebut juga menambahkan bahwa pelaku penyerangan dan semua tahanan yang berhasil dibebaskan berhasil diamankan tanpa hambatan apapun. Disebutkan juga beberapa tentara Salibis Fili-

Namun di samping itu, Junud Daulah Islamiyyah mampu menghancurkan empat unit tank Abrams, 16 unit Hummer, Bulldozer, Cougar, APC, dan Salvador di pinggiran kota Qayyarah, disamping terbunuh dan terlukanya puluhan personil tempur Rafidhah dan milisinya. Sementara itu, kerugian perang pasukan Rafidhah baik materiil dan personil terus meningkat pada hari sabtu (23/Dzulqa’dah) setelah serangan yang dilancarkan Mujahidin dengan mengerahkan 4 operasi istisyhadiyyah menghantam posisi tempur Rafidhah di barat daya syirqāth, disusul setelahnya tiga operasi istisyhadiyyah pada hari Ahad (24/Dzulqa’dah) di desa Malihah dan ‘Ubadi as Sayyil dekat persimpangan al Hadhor. Hasil dari rangkaian operasi istisyhadiyyah ini mengakibatkan terbunuh dan terlukanya ratusan personil tempur pasukan Rafidhah dan milisinya, pun hancurnya banyak kendaraan mereka. 39

pina terbunuh dan terluka akibat konfrontasi senjata melawan Junud Khilafah pada awal bulan lepas di pulau Basilan, disamping keberhasilan Junud Khilafah menembak pesawat tempur Salibis saat mereka berusaha membombardir posisi tempur mujahidin. Somalia Kamis (14/Dzulqa’dah), Junud Khilafah melancarkan serangan terhadap salah satu posisi tempur Pasukan Koalisi Afrika di kota Mogadishu, Somalia. Dilansir dari Kantor Berita A’maaq, serangan ini menargetkan barak militer Pasukan Koalisi Afrika di distrik (Arbo) pinggiran kota Mogadishu, tanpa menyebutkan hasil-hasil atas serangan tersebut. Dikabarkan bahwa Junud Daulah Islamiyyah pernah melakukan dua serangan yang terpisah terhadap sejumlah anggota aparat intelejen murtad Somalia selama bulan Syawal lalu di kota Baidoa dan Mogadishu, merenggut nyawa dan melukai sejumlah murtaddin. Wilayah Tarabulus Pertempuran sengit masih terus berlanjut antara Junud Daulah Islamiyyah dan sejumlah milisi murtad “Pemerintahan al Wafak” yang disokong oleh Amerika, di tengah kemerosotan besar kekuatan murtaddin setelah puluhan dari mereka terbunuh dan terluka. Pada selasa (12/Dzulqa’dah), kota Sirte menyaksikan baku tembak sengit yang diiringi dengan dua operasi istisyhadiyyah. Kantor Media Wilayah Tarabulus menjelaskan secara mendetil, dua Kestria Pembu-

40

Kabar

ru Syahadah meledakkan dua bom mobil di tengah konfrontasi sengit antara Mujahidin ‚versus‘ murtaddin di kompleks nomor 2, Menyebabkan lebih dari 70 tentara murtaddin “Pemerintahan al Wafak” terbunuh dan terluka, di samping hancurnya satu unit tank, APC, dua unit kendaraan tempur lapis baja, dan sejumlah mobil 4x4. Kerugian perang yang diderita “Pemerintahan al-Wafak” tidak cukup sampai sini saja, lebih dari 40 tentara murtad mereka terbunuh pada hari kamis (14/Dzulqa’dah) akibat dua serangan Istisyhadi yang menyapu ratakan beberapa posisi tempur mereka di distrik adz-Zhahir barat Sirte. Wilayah ‘Aden Abyan Senin (5/Dzulqa’dah), Junud Daulah Islamiyyah menyerbu markas rekrutmen tentara thaghut Abd Rabbuh Manshur Hadi di ‚Aden, kota terbesar di selatan Yaman, mengakibatkanterbunuhnya 60 murtaddin. Kantor Media Wilayah ‘Aden Abyan memaparkan bahwa bomber istisyhadi Abu Sufyan al ‘Adani –taqabbalahullah- menggempur markas yang berafiliasi dengan pemerintahan thaghut loyalis koalisi murtad Arab tersebut di distrik al Manshurah, kota ‘Aden menggunakan bom mobil. Allah mudahkan sang Kesatria untuk melalui sejumlah pos checkpoint keamanan murtaddin yang sangat ketat di daerah tersebut, hingga berhasil meledakkan bom mobilnya di dalam markas. Kantor Media Wilayah ini menambahkan bahwa hasil serangan merenggut 60 orang murtaddin dan melukai puluhan lainnya. Perlu dicatat, operasi penyerangan Junud

Daulah Islamiyyah menargetkan Markas rekrutmen militer thaghut Hadi ini bukanlah yang pertama kalinya. Serangan istisyhadiy sebelumnya terjadi pada pertengahan Sya’ban menghantam markas rekrutmen di distrik Khor Maksur di pusat ‘Aden, membunuh dan melukai 100 orang. Rusia Kamis (14/Dzulqa’dah), 2 Junud Daulah Islamiyyah melancarkan dua serangan terhadap sejumlah aparat kepolisian Rusia di timur Moskow, menewaskan dan melukai sejumlah aparat.

muat lebih dari 220 penumpang salibis Rusia di Wilayah Sinai. Dikabarkan peningkatan operasi Junud Daulah Islamiyyah semakin memberikan tekanan bagi Pemerintahan Rusia dan antek-anteknya yang menderita keterpurukan besar dari segi ekonomi, terlebih saat mereka ikut campur baik dari udara maupun darat untuk menyokong Rezim Nushairi.

Berdasarkan penuturan Kantor Berita A’maaq, dua Junud khilafah bernama Utsman Mordalov, dan Salim Israilov menyerang sejumlah aparat kepolisian Salibis tersebut di distrik Balashikha di timur Moskow, menyebabkan banyak aparat terbunuh dan luka-luka, sebelum akhirnya keduanya gugur akibat berondong tembakan aparat keamanan Rusia, semoga Allah menerima keduanya. Serangan terhadap pasukan Salibis Rusia ini bukanlah yang pertama terjadi. Sebelumnya militer Rusia telah banyak yang berhadapan dengan sejumlah serangan yang dilancarkan Mujahidin di wilayah Kaukasus, menyebabkan banyak dari mereka terbunuh dan luka-luka. Operasi demi operasi ini merupakan sebuah tantangan besar bagi thawaghit dan aksi pembobolan pertahanan serta keamanan mereka, pun menelanjangi kedustaan pernyataan-pernyataan mereka yang senantiasa berulang bahwa mereka telah memusnahkan kelompok “teroris” di Kaukasus. Sebagai tambahan, pasukan Rusia yang terjun ke negeri Syam dalam rangka menyokong pasukan rezim Nushairi dalam memerangi Daulah Islamiyyah mengalami kerugian perang yang sangat besar baik dari segi materi maupun personil. Diantaranya tertembak jatuhnya pesawat Rusia dan terbunuhnya lima tentara dan penasehat militer mereka di wilayah Homs. Bisa dikatakan pula, bahwa operasi terbesar Junud Khilafah dalam melawan Rusia adalah menembak jatuh pesawat komersil yang me41

42

Makalah

43

44

Makalah

1

‫مقاله‬

‫‪2‬‬

3

‫باطــل پرســته همېشــه پــدې کوښــښ ـکـې وي چــې د یــو‬ ‫نیــک انســان د مــرګ او یــا د اســام د دښــمنانو (مشــرکينو‬ ‫او مرتدينــو) پــه الس د وژنــې څخــه لویــه خبــره جــوړه کــړي‬ ‫او د موحدینــو د ماتــې لپــاره یــې زېــری وګرځــوي‪ ،‬لیکــن دغــه‬ ‫احمقــان پــدې نــه پوهیــږي چــې هللا تعالــی د هــر نفــس لپــاره د‬ ‫نیټه مقرره‬ ‫پیدایښت څخه مخکې یوه‬ ‫اسمانونو او زمکې له‬ ‫َ‬ ‫فرمايي‪(:‬فــإ َذا َجـ َـاء َأ َج ُل ُهـ ْـم َل َي ْسـ َـت ْأخ ُرونَ‬ ‫کــړې‪ ،‬هللا تعالــی‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ َ ً َ َ َ ْ َ ْ ُ نَ‬ ‫ســاعة ول يســتق ِدمو )[اعراف‪ ]۳۴:‬ژبــاړه‪ :‬کلــه یــې چــې نیټــه‬ ‫را�شــي‪ ،‬نــو نــه یــو ســاعت وروســته کیــږي او نــه مخکــې کیــږي‪.‬‬ ‫بیــا پــه دې قــدري حکــم ـکـې ټــول خلــک ســره برابــر دي‪،‬‬ ‫که هغه نبي دی‪ ،‬که ولي او كه تقوا دار دی‪ ،‬بل خوا ته که‬ ‫کافر دی‪ ،‬که ظالم او که بدبخته‪.‬‬ ‫دغــه احمقــان پــدې نــه پوهیــږي چــې هللا تعالــی خپــل‬

‫ديــن پخپلــه ســاتي او دا دیــن بــه د همیشــه لپــاره قایــم وي‪،‬‬ ‫د هیچــا مــرګ پــرې اثــر ن�شــي کــوالی‪ ،‬کــه چیرتــه پــرې د کــوم‬ ‫انســان مــرګ اثــر کــوالی شــوای‪ ,‬نــو د رســول هللا صلــی هللا‬ ‫علیــه وســلم او صحابــه کرامــو مــرګ بــه پــرې اثــر کــړی وی‪،‬‬ ‫ځکــه خــو د هغــوی نــه وروســته دغــه دیــن قایــم پاتــې شــو‪،‬‬ ‫بلکــې د هللا تعالــی پــه ســاتنه او د ديــن د خدمــت لپــاره نیــکان‬ ‫بنــدګان تابــع کولــو ســره نــور هــم دا دیــن واکمــن او پــه ځمکــه‬ ‫هللا تعا َلــی پ ْیــدا کــړ َل چــې‬ ‫ـکـې خپــور شــو‪ ،‬دا�ســې خلــک ورتــه‬ ‫پــه اړه يــې فرمايــي‪ُ (:‬يح ُّب ُهـ ْـم َو ُيح ُّب َونـ ُـه َأذ َّلــة َعلــى الُ ْؤمنيـ َـن أعــزةَّ‬ ‫ِ َّ ٍ َ َ ُ ِ ِ َ َ ِ ٍَ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َع َلــى ْال َكافريـ َـن ُي َجاهـ ُـدو َن فــي َ‬ ‫الل َول َيخافــون ل ْو َمــة‬ ‫يل‬ ‫ـب‬ ‫ـ‬ ‫س‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِِ‬ ‫َ‬ ‫ی‬ ‫ل ِئ ٍم)[املائــده‪ ]۵۴:‬ژبــاړه‪ :‬هللا تعالــی د هغــو ســره محبــت‬ ‫کــوي او هغــوی د هللا تعالــی ســره محبــت کــوي د مؤمنانــو پــه‬ ‫مخکــې عاجــزي او تواضــع کونکــي او پــه کافرانــو زورور وي‪،‬‬ ‫د هللا تعالی په الره کې جهاد کوي او د هیچا د مالمتیا څخه‬ ‫نــه بــه ویریــږي‪.‬‬ ‫لیکــن بالعکــس کــوم چــې د هللا واال خلــک دي‪ ،‬د هللا‬ ‫تعالــی څخــه پــه ســمه توګــه ویریــږي او د هغــه پــه ســمه توګــه‬ ‫بند ـګـي کــوي نــو هغــوی د دا�ســې مړینــي پــه وخــت خپلــو ورونــو‬ ‫ته د هغه څه تذکره او یاداښت کوي کوم چې ابوبکر ر�ضي‬ ‫رسیزه‬

‫‪۴‬‬

‫َهللا عنــه صحابــه کرامــو تــه کــړ َی و چــې َّویــې َفرمايــل‪(:‬أال َ َمـ ْـن‬ ‫ك َ‬ ‫ص َّلــى َّ ُ‬ ‫ان َي ْع ُبـ ُـد ُم َح َّمـ ًـدا َ‬ ‫الل َعل ْيـ ِـه َو َســل َ َم فـ ِـإ َّن ُم َح َّمـ ًـدا قـ ْـد‬ ‫َمـ َ‬ ‫ـات‪َ ،‬و َمـ ْـن َك َ‬ ‫الل َحـ ٌّـي ال َي ُمـ ُ‬ ‫الل َفــإ َّن َّ َ‬ ‫ان َي ْع ُبـ ُـد َّ َ‬ ‫ـوت)‪ ,‬خبــردار!‬ ‫ِ‬ ‫چاچــې د محمــد صلــی هللا علیــه وســلم بند ـګـي کولــه محمــد‬ ‫صلــی هللا علیــه وســلم مــړ شــو او چاچــې د هللا تعالــی بند ـګـي‬ ‫کولــه نــو هللا تعالــی همیشــه ژونــدی دی مــرګ پــرې نــه راځــي‪.‬‬ ‫د هللا تعالــی دالري ســنګري مجاهدیــن‪ -‬کــوم چــې د هللا‬ ‫تعالــی پــه مخلــوق ـکـې خــاص خلــک دي او هللا تعالــی پــه خپلــو‬ ‫بندګانو پدې خاطر غوره کړي دي چې شهیدان ترې واخلې‬ ‫او پرې ښه امتحان وکړي‪ -‬نو دغه ډول مؤمن مجاهدین د‬ ‫خپلو هغو مشرانو په مړینه چې د دوی مخې ته به یې د جنګ‬ ‫ملبــو تــه دانــګل او د خپــل دیــن پــه الره ـکـې بــه یــې د مــرګ کومــي‬ ‫ـکـې لوبــې کولــې‪ ،‬د دا�ســې مشـرانو پــه مــرګ غــازي مجاهــد نــور‬ ‫هم تکړه کیږي ثابت قدمه کیږي او د هللا تعالی په دښمنانو‬ ‫د یرغــل لپــاره نــور هــم پیــاوړی کیــږي‪ ،‬دغــه غــازي بیــا د انــس‬ ‫بــن النضــر ر�ضــي هللا عنــه پــه څیــر کار او وینــا کــوي‪ :‬کلــه چــې‬ ‫هغــه د احــد پــه ورځ د صحابــه کرامــو خواتــه راغــی‪ ،‬هغــوی‬ ‫د مشــرکینو پــه هغــه دعــوا ډیــر ســتومانه وو چــې د رســول‬ ‫هللا صلــی هللا علیــه وســلم د مــرګ پــه اړه یــې کولــه‪ ،‬نــو انــس‬ ‫بــن النضــر ورتــه وویــل‪ :‬دلتــه د څــه لپــاره ناســت یــئ؟ هغــوی‬ ‫وویــل‪ :‬رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم ووژل شــو‪.‬‬ ‫انــس بــن النضــر ر�ضــي هللا عنــه ورتــه وویــل‪ :‬نــو تاســو د‬ ‫رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم نــه وروســته پــه ژونــد څــه‬ ‫کــوئ؟ پاڅــې او پــه هغــه څــه ځــان ووژنــئ چــې رســول هللا صلــی‬ ‫هللا علیه وسلم پرې مړ شوی‪ ،‬بیا د مشرکینو په لور والړ او‬ ‫تــر هغــې وجنګیــده چــې ووژل شــو‪.‬‬ ‫او دا پــه هــره زمانــه او هــر ځــای ـکـې د هللا تعالــی ســنت‬ ‫دي چــې کلــه یــو نســل والړ �شــي‪ ،‬نــو بــل دا�ســې نســل را�شــي چــې‬ ‫د توحید بیرغ یې پورته کړی وي او د شرک او مشرکینو پر‬ ‫خــاف د اســام د تــل پاتــې جګــړي منځتــه وردانګــي او هــر یــو‬ ‫یې دغه شعار زمزمه کوي چې‪ :‬پاڅئ په هغه څه مړه �شئ چې‬ ‫ستاسو هغه ورونه پرې مړه شول چې په ایمان کې ستاسو‬ ‫څخــه مخکــې وو‪.‬‬ ‫د هغو ورونو شهادت چې په جهاد او صبر کې یې سابقه‬ ‫درلــوده لکــه الشــیخ ابــو محمــد العدناني‪-‬تقبلــه هللا‪ -‬پــدې‬ ‫مرګونــو او وژنــو اســام تــه هیــڅ ضــرر نــه ر�ســي‪ ،‬ځکــه اســام‬ ‫د هللا تعالــی پــه ســاتنه خونــدي دی‪ ،‬همــدا ډول زمــوږ هغــو‬ ‫ورونو ته به هم هیڅ ضرر ونه رسوي چې د هللا تعالی په الره‬ ‫ـکـې راوتلــي دي‪ ،‬ځکــه د هغــوی مقصــد همــدا دی چــې د هللا‬ ‫‪۵‬‬

‫تعالــی پــه الر ـکـې مخامــخ پــه ســینه مرمــۍ و َخــوري‪ ،‬ځکـ َّـه خــو‬ ‫هللا تعالی د دغو شهیدانو په اړه فرمايي‪{َ :‬ول َت ْح َس َب َّن الذ َ‬ ‫ين‬ ‫ُ ُ‬ ‫َّ َ ْ َ ً َ ْ َ ْ َ ٌ َ َ ّ ْ ُ ْ َ ُ ِنَ‬ ‫الل أمواتــا َبــل أحيــاء ِعنــد ِرب ِهــم ي َّرزقــو َ *‬ ‫ق ِتلــوا ِفــي َسـ ِـب ِيل‬ ‫ِ‬ ‫ضلــه َو َي ْس َت ْبشـ ُـر َ‬ ‫الل مــن ف ْ‬ ‫فرحيـ َـن ب َمــا َآت ُاهـ ُـم َّ ُ‬ ‫ون ِبال ِذيـ َـن لـ ْـم‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِِْ ِ‬ ‫َ‬ ‫َ َّ َ ٌ َ‬ ‫َْ‬ ‫ُ َ‬ ‫َيل َح ُقــوا ِب ِهــم ِّمـ ْـن خل ِف ِهـ ْـم أل خـ َ ْـوف َعل ْ َي ِهـ ْـم َول َ ُهـ ْـم َي ْح َزنـ َـون *‬ ‫َ‬ ‫ون بن ْع َمــة ّمـ َـن َّ َ ْ‬ ‫ضــل َوأ َّن َّ َ‬ ‫َي ْ َ ْ‬ ‫الل ل ُي ِضيـ ُـع أ ْجـ َـر‬ ‫ِ‬ ‫ستب ِش َـ ُـر ِ ِ ٍ ِ‬ ‫الل وف ٍ‬ ‫ُْْ‬ ‫الؤ ِم ِنين} [آل عمران‪ .]171-169 :‬ژباړه‪ :‬او ته د هغو کسانو‬ ‫پــه اړه د مــړو ګمــان مــه کــوه چــې د هللا تعالــی پــه الره ـکـې ووژل‬ ‫�شي‪ ،‬بلکې دوی ژوندي دي او د هللا تعالی لخوا رزق ورکول‬ ‫کېــږي‪ ،‬پــه هغــه څــه خوشــحاله دي چــې دوی تــه د هللا تعالــی‬ ‫د فضل څخه ورکړ شوي دي او د هغو کسانو په اړه زیري‬ ‫ورکول کېږي چې له دوی سره ال یو ځای شوي نه دي او په‬ ‫دوی پ�ســې دي‪ ،‬چــې پــه هغــوی بــه ویــره نــه وي او نــه بــه غمــژن‬ ‫وي‪ ،‬دوی د هللا تعالــی پــه نعمتونــو او فضــل خوشــحاله دي‬ ‫او پدې چې هللا تعالی د مومنانو اجر نه ضایع کوي‪.‬‬ ‫ترڅو چې اسالمي دولت په توحید او سنت ثابت قدمه‬ ‫وي نو د دغو شیخانو مړینه به پرې کومه بده اغیزه ونکړي‪-‬‬ ‫بــإذن هللا‪ -‬او یقینــا چــې هللا تعالــی بــه ورتــه دا�ســې خلــک پیــدا‬ ‫کــړي چــې کفــار بــه پــرې نــا ارامــه او خفــه او د مؤمنانــو زړونــه‬ ‫بــه پــرې درملــن �شــي‪ ،‬لکــه چــې مخکــې هللا تعالــی دغــه دولــت تــه‬ ‫دا�ســې څــوک پیــدا کــړل چــې بنیادونــه ورتــه جــوړ کــړي‪ ،‬ابــادي‬ ‫یــې لــوړه او پیــاوړې کــړې چــې نــن د هللا پــه فضــل ســره دغــه د‬ ‫عــزت او واکمنــۍ ځــای تــه ورســید‪.‬‬ ‫کلــه چــې مشــرکین او مرتدیــن د شــیخ ابــو مصعــب‬ ‫الزرقــاوي ‪-‬تقبلــه هللا‪ -‬پــه وژل کېــدو خوشــحاله شــول نــو د‬ ‫هغــوی پــه ګمــان ـکـې هــم دا خبــره نــه وه چــې هللا تعالــی بــه د‬ ‫دې دیــن لپــاره د شــیخ ابــو مصعــب پــه ورونــو او مجاهدینــو‬ ‫ـکـې دا�ســې څــوک پیــدا کــوي چــې د کفــارو پــوزې بــه پــه خــاورو‬ ‫ککړوي‪ ،‬لکه شیخ ابو محمد العدناني‪-‬تقبله هللا‪ -‬او دا�سې‬ ‫نــور‪.‬‬ ‫نــن ورځ هــم کفــار او مرتدیــن د شــیخ ابومحمــد‬ ‫العدناني‪-‬تقبلــه هللا‪ -‬پــه وژل کېــدو خوشــحاله دي‪ ،‬لیکــن‬ ‫ســبا بــه هغــه وخــت ډیــر وژاړي چــې هللا تعالــی پــرې‪ -‬بــإذن هللا‪-‬‬ ‫دا�سې څوک‬ ‫د شیخ ابو محمد د ورونو او مجاهدینو څخه‬ ‫ي َ َ َ ُ َ نَّ‬ ‫مسلط کړي چې سخت َعذاب ورته ور وڅکو ‪{ ،‬ولينصر‬ ‫َّ ُ َ َ ُ ُ ُ َّ َّ َ َ‬ ‫الل لقـ ِـو ٌّي َع ِزيـ ٌـز} [الحــج‪ .]40 :‬هللا تعالــی‬ ‫الل مــن ينصــره ِإن‬ ‫به د هغه چا سره مرسته کوي چې د هللا تعالی سره مرسته‬ ‫کــوي‪ ،‬یقینــا هللا تعالــی زورو او غالبــه دی‪.‬‬

‫څــوک چــې د اســامي دولــت رســنیزه چــارې څــاري‬ ‫او ګــوري چــې اســامي دولــت پــدې خبــره ټینــګار کــوي چــې‬ ‫دغــه صلیبــي یرغــل ترټولــو وروســتنۍ یرغــل دی‪-‬بــإذن‬ ‫هللا‪ -‬او د اســامي دولــت غازیــان یــې پــه ډیــره میړانــه او‬ ‫بهــادرۍ مقابلــه کــوي‪ ،‬نــو دا�ســې فکــر کــوي چــې د اســامي‬ ‫دولــت د مجاهدینــو پــه مغــزو ـکـې دا خبــره پرتــه ده چــې‬ ‫ګوا ـکـې دغــه د جنــګ او د اوږد جهــاد وروســتنی پــړاو دی‪.‬‬ ‫لیکــن څــوک چــې د اســام حقیقــت پیژنــي؛ هغــه‬ ‫پــدې خبــره پوهیــږی چــې (الطائفــة املنصــوره) بــه هیڅکلــه‬ ‫وســله پــه ځمکــه نــه ږدي او نــه بــه د مشــرکینو د جهــاد‬ ‫څخــه الس اخلــي‪ ،‬ځکــه شــرک پــه ځمکــه ـکـې ترقیامتــه‬ ‫پاتــې کیدونکــی دی او ترڅــو چــې یــو مؤمــن هــم ژونــدی‬ ‫وي نــو د مشــرکینو پــر خــاف بــه جهــاد او جنــګ تــه دوام‬ ‫ورکــوي تــردي چــې مشــرکین د هللا عزوجــل امــر تــه غــاړه‬ ‫کیــږدي‪ ،‬بــل پلــو تــه مشــرکین هــم د مؤمنانــو پــر خالفــت‬ ‫جنــګ تــه تــر هغــې دوام ورکــوي چــې پــه ځمکــه یــې یــو‬ ‫غــړی هــم موجــود وي‪ ،‬ترڅــو مؤمنــان د خپــل دیــن څخــه‬ ‫واړوي کــړي؛ کــه الس یــې بــر �شــي‪.‬‬

‫اوس دا چــې امریــکا پــه اســامي ملــت د دغــه یرغــل‬ ‫مشــري پــه غــاړه لــري‪ ،‬نــو ځکــه ویلــی شــو چــې‪ -‬بــإذن هللا‪-‬‬ ‫دغــه حملــه بــه ډیــر ژر ســر تــه ور�ســي او دا هغــه وخــت‬ ‫چــې کلــه امریــکا خپــل ځــان تــه متوجــه �شــي‪ ،‬خپــل ټپونــه‬ ‫راغونــډول پيــل کــړي او د خپلــو تاوانونــه پــوره کولــو تــه‬ ‫یــې مخــه �شــي؛ ترڅــو خپــل خوړ لــی رأس املــال وســاتي‪،‬‬ ‫وروســته لــه هغــې چــې پــدې یــې یقیــن راغلــی چــې نــورې ګټــې‬ ‫حاصلــول بــه ډیــرې ګرانــې وي‪.‬‬ ‫نــن مونــږ ګــورو چــې امریــکا خپــل ټلــوال د هوايــي‬ ‫بریدونــو او ځمکنــو جنګونــو لګښــت تــه ور ټیــل وهــي او‬ ‫پــدې اړه پانګونــې ـکـې یــې برخــه مــن کــوي‪ ،‬خــو د ســیمې‬ ‫څخــه د امریــکا پــه شــاتګ بــه نــور صلیبــي ملکونــه د دوه‬ ‫ډولــه مشــکالتو ســره مــخ وي؛ ملــړی د پراخــه جبهاتــو‬ ‫کنتــرول او بــل د بیالبیلــو ملکونــو ســره را یــو ځــای کــول‪.‬‬ ‫کــه یــو مســلمان پــراخ نظــري ولــري نــو وبــه ګــوري‬ ‫چــې نــړۍ د صلیبیانــو څخــه پرتــه هــم د مختلــف ډولــه‬ ‫مشــرکینو څخــه ډکــه ده‪ ،‬لکــه یهــود‪ ،‬ملحدیــن‪،‬‬

‫مقاله‬

‫‪6‬‬

‫کمونســتان‪ ،‬ســیکولران‪ ،‬مشــرکان؛ لکــه هنــدوان‪،‬‬ ‫بوذیــان‪ ،‬بــت پرســتان‪ ،‬ورســره د مســلمانانو پــه غصــب‬ ‫شــویو خــاورو نــا مشــروعه طاغوتــي واکمنــان‪ ،‬ورســره‬ ‫هغــه مرتدیــن چــې اســام تــه یــې نســبت کیــږي؛ لکــه‬ ‫روافض(شــیعه ګان) قبــر پرســت‪ ،‬دیموکراټــان‪ ،‬ورســره‬ ‫مرتــد صحــوات چــې د مشــرکینو د هــرې ډلــې ســره مینــه او‬ ‫دوســتي پــدې خاطــر کــوي چــې پــه ځمکــه د هللا تعالــی دیــن‬ ‫حاکــم ن�شــي او نــه ټــول دیــن د هللا لپــاره �شــي‪ ،‬لــدې ټولــو‬ ‫پرتــه بــه نــور هــم دا�ســې څــوک وي چــې تــر اوســه مونــږ‬ ‫تــه نــدي معلــوم لیکــن هللا تعالــی یــې پیژنــي او د هغــوی‬ ‫د راپيــدا کیــدو او منــځ تــه د راتلــو وخــت او باآلخــره د‬ ‫موحدینــو ســره د هغــوی د جنــګ او دښــمنۍ وخــت ورتــه‬ ‫معلــوم دی‪.‬‬ ‫دغــه مشــرک ملتونــه د مســلمانانو پــه دښــمنۍ‬ ‫ـکـې د صلیبــي نصــاراو څخــه پــه هیــڅ قیمــت کــم نــدي‪،‬‬ ‫ـخت دی؛ هللا ْتعالــی‬ ‫بلکــې پــدې دښـ َـمنۍ ـکـې ترټولــو سـ‬ ‫َ‬ ‫فرمايي‪{:‬لتجـ َـد َّن أ َشـ َّـد َّ‬ ‫النــاس َعـ َـد َاو ًة ّل َّلذيـ َـن َآم ُنــوا ال َي ُهــودَ‬ ‫ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َّ‬ ‫َ ْ ُ‬ ‫َوال ِذيـ َـن أشـ َـركوا} [املائــدة‪ ]42 :‬ژبــاړه‪ :‬تــه بــه ومومــې چــې‬ ‫د مؤمنانــو پــه دښــمنۍ ـکـې بــه ترټولــو ســخت یهــود وي‬ ‫او هغــه کســان چــې مشــرکین دي‪ ،‬دغــه مشــرک ملتونــه‬ ‫زیاتــره د اســام او مســلمانانو پــه دښــمنۍ ـکـې الس لــري‪،‬‬ ‫چــې پــدي اړه د مســلمانانو د کمــزوري کولــو او د اســام‬ ‫پــه ښــکاره شــعائرو د جنــګ پــه اړونــد کی�ســې لــه مــوږ‬ ‫څخــه لــرې نــدي‪.‬‬ ‫د تاریخــي فاجعــو نیټــې مونــږ تــه د مســلمان ملــت‬ ‫پــه حــق ـکـې د دغــو مشــرکو ملتونــو د جنایتونــو بیلګــې‬ ‫رایــادوي‪ ،‬چــې پــدې لــړ ـکـې تــر ټــول ښــکاره بیلګــه د بــت‬ ‫پرســتو جنګیزیانو(مغولــو) یرغــل وو چــې پــه اســامي‬ ‫ملــت یــې د هغــوی پــه کــور ـکـې وکــړ‪ ،‬د هغــوی واکمنــي او‬ ‫خالفــت یــې لــه منځــه یــوړ‪ ،‬د هغــوی ښــارونه یــې ویجــاړ‬ ‫کــړل‪ ،‬وینــې یــې تــوی کــړې او مســلمانانو تــه یــې دا�ســې‬ ‫غمیــزې ورســول چــې لــه هغــې وروســته هــر ډول غمونــه د‬ ‫هغــې پــه پرتلــه ډیــر کــم دي‪ ،‬دیتــه ورتــه کړنــې چــې اســام‬ ‫تــه د منســوبو مرتــدو طواغیتــو پــه الس پــه تیــره پیــړۍ ـکـې‬ ‫پــه مســلمانانو تیــرې شــوي‪ ،‬کومــې چــې د ســمندر پــورې‬ ‫صلیبیانــو پــر وړانــدې د مقابلــې څخــه پــه هیــڅ بیــه کمــې‬ ‫نــه وي‪.‬‬ ‫کلــه چــې دغــه صلیبــي یرغــل ‪-‬بــإذن هللا‪ -‬مــات �شــي‪،‬‬ ‫نــو لــدې وروســته بــه پــه مســلمان ملــت د نــورو بیالبیلــو‬ ‫شــرکي ملتونــو لخــوا یرغلونــه پیــل کیــږي‪ ،‬چــې پــه مقابــل‬ ‫‪۷‬‬

‫ـکـې یــې پــر مســلمانانو دا�ســې جهــاد او صبــر الزم دی‬ ‫لکــه چــې د صلیبیانــو د پرلپ�ســې یرغلونــو پــه وړانــدې یــې‬ ‫کــړی وو‪ ،‬دا ال څــه! کــه پــر اســامي حریــم د مشــرکینو‬ ‫بریدونــه تــم هــم �شــي نــو پــر مســلمانانو فــرض دي چــې‬ ‫پــه مشــرکینو پ�ســې د هغــوی خــاورې تــه والړ �شــي او‬ ‫لــه هــرې دروازې پــرې ورننوځــي؛ د هغــوی قــوت مــات‬ ‫کــړي‪ ،‬د هغــوی بیــرغ نســکور کــړي او د هغــوی پــه لټــه او‬ ‫ځپولــو ـکـې تــر هغــې منــډې ووهــې ترڅــو چــې ټــول دیــن د‬ ‫هللا وحــده الشــریک لــه لپــاره �شــي او ټــول مشــرکین د هللا‬ ‫تعالــی حکــم تــه غــاړه کیــږدي‪.‬‬ ‫د مســلمانانو لخــوا ترقیامتــه د مشــرکینو پــر‬ ‫خــاف دوامــدار جنګونــه د هللا تعالــی هغــه ســنت دی چــې‬ ‫دغــه عظیــم دیــن او مســلمانان یــې پــرې ځانګــړي کــړي‬ ‫دي‪ ،‬بلکــې د دي دیــن قیــام یــې پــه دغــه جنــګ پــورې تــړی‬ ‫دی‪ ،‬لکــه چــې رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم فرمايــي‪:‬‬ ‫(دغــه دیــن بــه همیشــه قایــم وي‪ ،‬د مســلمانانو یــوه ډلــه‬ ‫بــه پــرې د قیامــت تــر ورځــې پــورې جنګیږي)[صحیــح‬ ‫مســلم] بــل ځــای ـکـې فرمايي‪(:‬همیشــه بــه زمــا د امــت یــوه‬ ‫ډلــه د هللا تعالــی پــه دیــن جنګیــږي‪ ،‬پــه خپــل دښــمن بــه‬ ‫غالبــه وي‪ ،‬مخالفیــن بــه ورتــه هیــڅ ضــرر ن�شــي رســولی‪،‬‬ ‫تــردې چــې قیامــت را�شــي او هغــوی پــه خپــل دغــه عمــل‬ ‫ـکـې وي)[صحیــح مســلم]‪.‬‬ ‫نــو هــر مســلمان دې پــدې حــرص وکــړي چــې د دغــې‬ ‫موحــدې ډلــې پــه لیکــو ـکـې شــامل وي‪ ،‬کومــه چــې بــه د‬ ‫قیامــت تــر ورځــي وجــود لــري او مخالفیــن او بېغیرتــه‬ ‫بــه ورتــه ضــرر ن�شــي رســولی‪ ،‬دغــه جهــاد تــه لــه هــرې‬ ‫خــوا موحدیــن را رســول او جنــګ بــه د هللا پــه تقدیــر‬ ‫دوام لــري‪ ،‬د هــر مجاهــد بایــد دیتــه هــم پــام وي چــې د‬ ‫مشــرکینو پرخــاف جنــګ ـکـې خپــل نیــت همیشــه تــازه‬ ‫وســاتي‪ ،‬ترڅــو ورتــه مــرګ پــه همدغــه حــال ـکـې را�شــي او‬ ‫هللا تعالــی یــې د هغــه چــا پــه ډلــه ـکـې د قیامــت پــه ورځ‬ ‫راپاڅــوي چــې هللا تعالــی پــرې نعمــت کــړی‪ ،‬چــې هغــوی‬ ‫پیغمبــران‪ ،‬صدیقیــن او شــهیدان دي او همدغــه ډیــره‬ ‫خایســته ملګرتیــا دي‪.‬‬

‫إن الحمــد هلل‪ ،‬نحمــده ونســتعينه‪ ،‬مــن يهــده هللا فــا‬ ‫مضـ ّـل لــه‪ ،‬ومــن يضلــل فــا هــادي لــه‪ ،‬وأشــهد أن ال إلــه إال‬ ‫هللا وحــده ال شــريك لــه‪ ،‬وأن محمــدا عبــده ورســوله‪ ،‬صلــى‬ ‫هللا عليــه وســلم‪ ،‬أمــا بعــد‪:‬‬ ‫دغــه لــړۍ د اســام او د اســامي ټولنــې او جماعــت‬ ‫د اړتیــا پــه بیــان ـکـې پیــل کېــږي‪ ،‬د هللا تعالــی څخــه ســوال‬ ‫دی چــې مونــږ او تاســو تــه د اســام د ســپيڅلي دیــن پــه اړه‬ ‫پوهــه راکــړي او د مســلمانانو پــه ډلــه ـکـې مــو ثابــت قدمــه‬ ‫پاتــې کــړي‪.‬‬ ‫ْ َْ ْ َُ‬ ‫ُ َْ‬ ‫فرمايي‪{:‬ال َي ْو َ ْم أك ََمل ُت لك ْم ِد َينك ْم َوأت َم ْم ُت‬ ‫َ ُ هللا تعالی‬ ‫ُ َُ‬ ‫ً‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ ْ ْ َْ‬ ‫الســام ِدينــا} [ســورة املائــدة‪:‬‬ ‫عليكــم ِنعم ِتــي ور ِضيــت لكــم ِ‬ ‫‪ .]5‬ژبــاړه‪ :‬نــن ورځ ستاســو لپــاره مــوږ دیــن پــوره کــړ‪ ،‬پــر‬ ‫تاســو مــې خپــل نعمــت ســرته ورســولو او ستاســو لپــاره مــې‬

‫اســام د دیــن پــه توګــه غــوره کــړ‪.‬‬ ‫َّ ّ َ ْ َ َّ‬ ‫الل ْال ْسـ َـام}ُ‬ ‫بــل ځــای فرمايــې‪{ِ :‬إن ِ‬ ‫الديــن ِعنــد ِ ِ‬ ‫[ســورة آل عمـران‪ .]19 :‬ژبــاړه‪ :‬پــه یقینــي توګــه (منــل شــوی)‬ ‫دیــن د هللا تعالــی پــه نــزد (یواځــې) اســام دی‪.‬‬ ‫َ َ ْ ََْ َْ َ ْ َ‬ ‫ََ‬ ‫ال ْســا ِم ِد ًينــا فلـ ْـن‬ ‫بــل ځـ‬ ‫ـي‪{ :‬ومــن يب َتـ ِـغ ْغَيــر ِ‬ ‫ـای َفرمايـ ْ‬ ‫َُْ ْ ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫اسـ ِـرين} [ســورة آل‬ ‫يقبـ َـل ِمنــه وهــو ِفــي ال ِخــر ِة ِمــن الخ ِ‬ ‫عمـران‪ .]85 :‬ژبــاړه‪ :‬څــوک چــې د اســام څخــه پرتــه بــل دیــن‬ ‫ولټــوي نــو هېڅکلــه بــه تــرې قبــول نــه �شــي او هغــه بــه پــه‬ ‫آخــرت ـکـې لــه تاوانیانــو څخــه وي‪.‬‬ ‫هغــه دیــن چــې هللا تعالــی د خلکــو لپــاره خــوښ کــړی‬ ‫او لــه هغــې پرتــه بــل دیــن تــرې نــه قبلــوي هغــه د اســام‬ ‫ســپیڅلی دیــن دی‪ ،‬چــې د هغــې لغــوي او شــرعي حقیقــت‪:‬‬ ‫ســامتیا(اخالص) او استســام یعنــې هللا تعالــی تــه غــاړه‬ ‫مقاله‬

‫‪۸‬‬

‫اېښــودل دي‪ .‬شــیخ االســام ابــو العبــاس ابــن تیمیــة رحمــه‬ ‫هللا وايــې‪( :‬اســام‪ :‬هللا تــه یواځــې د تســلیمېدو نــوم دی‪ ،‬د‬ ‫اســام پــه لفــظ ـکـې د تســلیمېدو معنــا پرتــه ده‪ ،‬چــې هللا‬ ‫تعالــی تــه د دیــن د اخــاص مفهــوم د ځــان ســره لــري‪ ...‬نــو‬ ‫کــه څــوک هللا تعالــی تــه ځــان تســلیم نــه کــړي‪ ،‬هغــه بــه‬ ‫مســلمان نــه وي‪ ،‬هغــه څــوک مســلمان دی چــې یواځــې هللا‬ ‫څرنګـ َـه چــې هللا ســبحانه وتعالــی‬ ‫تعالــی تــه تســلیم �شــي‪ ،‬لکــه‬ ‫پــه قـرآن ـکـې فرمايــې‪{َ :‬ب َلــى َمـ ْـن َأ ْســل َم َو ْج َهـ ُـه َّل َو ُهـ َـو ُم ْحســنٌ‬ ‫َِ ِ‬ ‫ََ َ‬ ‫َ َ ٌ َ‬ ‫ُ َِ‬ ‫فلـ ُـه أ ْجـ ُـر ُه ِع ْنـ َـد َرِّبـ ِـه َول خـ ْـوف َعل ْي ِهـ ْـم َول ُهـ ْـم َي ْح َزنــون}‬ ‫[ســورة البقــرة‪.]112 :‬‬ ‫ژبــاړه‪ :‬دا�ســې نــه ده؛ څــوک چــې خپــل مــخ هللا تعالــی تــه‬ ‫تســلیم کــړي او هغــه نېکــوکار وي‪ ،‬نــو د هغــه لپــاره د خپــل‬ ‫رب سره د هغه اجر دی او په هغه به وېره نه وي َاو نه به‬ ‫َ‬ ‫فرمايې‪{:‬و ََّمـ َ ْـن أ ْح َسـ ُـن‬ ‫غمــژن وي‪ ،‬پــه بــل ځــای ـکـې هللا تعالــی‬ ‫ِد ًينــا م َّمـ ْـن َأ ْسـ َـل َم َو ْج َهـ ُـه َّل َو ُهـ َـو ُم ْحسـ ٌـن َو َّات َبـ َـع ملــة إ ْب َراهيــمَ‬ ‫ِ ِ َ ً ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬ ‫َحن ًيفـِـا َو َّات َخـ َـذ َّ ُ‬ ‫الل ِإ ْب َر ِاهيـ َـم خ ِليــا} [ســورة النســاء‪.]125 :‬‬ ‫ِ‬ ‫ژبــاړه‪ :‬او څــوک د هغــه چــا څخــه پــه بهتــر دیــن دی چــې خپــل‬ ‫مــخ هللا تعالــی تــه تســلیم کــړي او هغــه نیــک عملــه وي او د‬ ‫ابراهیــم علیــه الســام د دیــن تابــع �شــي‪ ،‬چــې د شــرک څخــه‬ ‫پــاک وي او هللا تعالــی ابراهیــم علیــه الســام پــه خالصــه‬ ‫دوســتۍ ســره نیولــی وو‪[ .‬النبــوات]‬ ‫بــل ځــای شــیخ االســام وايــې‪( :‬هغــه اســام چــې هللا‬ ‫تعالــی پــرې خپــل کتابونــه نــازل کــړي او پېغمب ـران یــې پــرې‬ ‫راســتولي‪ ...‬دېتــه وايــي چــې بنــده هللا رب العاملیــن (وحــده ال‬ ‫شــریک لــه) تــه پــوره تســلیم او بیــا د هغــه ســره روغ وي؛‬ ‫معنــا داچــې د هغــه بند ـګـي بــه کــوي د بــل چــا بند ـګـي بــه نــه‬ ‫کــوي‪ ،‬لکــه پــه غــوره کالم (وینــا) او د اســام پــه ســر یعنــې‬ ‫کلمــه طیبــه(ال الــه اال هللا) ـکـې چــې واضــح شــوی‪ ،‬بیــا د‬ ‫اســام پــه ضــد ـکـې دوه شــیان دي؛ شــرک او تکبــر‪ ،‬لــه دې‬ ‫املــه د نــوح ‪ -‬علیــه الســام ‪ -‬څخــه نقــل دي چــې هغــه خپلــو‬ ‫زامنــو تــه د الإلــه إال هللا او ســبحان هللا امــر کــړی و او‬ ‫تکبــر او شــرک څخــه یــې منــع کــړي وو[حدیــث احمــد د عبــد‬ ‫هللا بــن عمــرو څخــه روایــت کړی]‪...‬ځکــه متکبــر انســان د‬ ‫هللا تعالــی د عبــادت څخــه تکبــر کــوي‪ ،‬یعنــې بند ـګـي یــې نــه‬ ‫کــوي‪ ،‬چــې پــه دې ســره بنــده هللا تعالــی تــه تســلیم نــه وي‪،‬‬ ‫همــدا ډول هغــه څــوک چــې د هللا تعالــی بند ـګـي هــم کــوي او‬ ‫ورســره د بــل چــا بند ـګـي هــم کــوي نــو هغــه هللا تعالــی تــه روغ‬ ‫نــه دی بلکــې شــرک پــه ـکـې وجــود لــري او د اســام پــه لفــظ‬ ‫ـکـې تســلیمي او ســامتیا دواړه دي چــې د اخــاص پــه نــوم‬ ‫یادېږي)[الفتــاوی] بیــا وايــي‪( :‬مشــرکین او تکبــر کوونکــي‬ ‫دواړه مســلمانان نــه وي)[النبــوات]‬ ‫‪۹‬‬

‫نــو یــو انســان ترهغــې نــه �شــي مســلمان کېــدای ترڅــو‬ ‫چــې هغــه دغــه دوه معنــا ګانــې پــه خپــل ځــان ـکـې نــه وي‬ ‫راوســتې؛ مثــا کــه څــوک هللا تعالــی تــه تســلیم نــه �شــي‪ -‬ټــول‬ ‫عمــل پرېــږدي یــا د اســام د ښــکاره متواتــرو اعمالــو څخــه‬ ‫پــه خپــل زور منــع �شــي‪ -‬نــو هغــه بــه لــه کافــر پرتــه بــل څــه‬ ‫نــه وي‪ ،‬همــدا ډول هغــه څــوک چــې د هللا تعالــی لپــاره یواځــې‬ ‫روغ (ســامت) نــه وي‪ -‬لکــه هغــه څــوک چــې د تقلیــد یــا‬ ‫تاویــل لــه مخــې د پېغمبرانــو او ولیانــو بند ـګـي کــوي‪ -‬نــو هغــه‬ ‫بــه د مشــرک پرتــه بــل څــه نــه وي‪ ،‬اګــر کــه ملونــځ کــوي‪ ،‬روژه‬ ‫نی�ســي او دعــوه هــم کــوي چــې زه مســلمان یــم او دا هغــه‬ ‫حقایــق دي چــې د اســام کلمــه طیبــه پــرې داللــت کــوي‪.‬‬ ‫ٰ‬ ‫شــیخ االســام ابــن تیمیــه رحمــه هللا وايــي‪( :‬إلــه) هغــه‬ ‫چــا تــه ویــل کېــږي چــې پــه حقــه یــې بند ـګـي او تابعــداري‬ ‫کېږي[تيســير العزيــز الحميــد]‪ ،‬نــو دا�ســې څــوک نشــته‬ ‫چــې پــه حقــه یــې بند ـګـي او تابعــداري کېــږي مګــر یواځــې‬ ‫هللا تعالــی دی او پــه همــدې معنــا ـکـې د هللا تعالــی لپــاره د‬ ‫تســلیمېدو او ســامتیا معنــا پرتــه ده او همــدا موضــوع د‬ ‫ټولــو امتونــو او قومونــو لپــاره د پېغمبرانــو او انبیــاؤ د‬ ‫دعــوت موضــوع ده‪.‬‬ ‫شــیخ االســام ابــو العبــاس ابــن تیمیــه رحمــه هللا‬ ‫وايــې‪ :‬داســام د لفــظ دوه معنــا ګانــې دي‪:‬‬ ‫لومــړۍ‪ :‬مشــترک دیــن‪ :‬او هغــه دا�ســې چــې یواځــې د هللا‬ ‫تعالــی بند ـګـي وکـړای �شــي او پــه همــدې خبــره هللا تعالــی خپــل‬ ‫ټــول پېغمب ـران هــم رالېږلــي دي‪ ،‬پــه همــدې توګــه د ټولــو‬ ‫پېغمبرانــو د دیــن پــه یــو والــي ق ـرآن او ســنت هــم داللــت‬ ‫کــوي‪.‬‬ ‫دویمــه‪ :‬هغــه دیــن چــې هللا تعالــی یواځــې محمــد ـ‬ ‫صلــی هللا علیــه وســلم تــه ورکړی‪...‬بیــا د اســام دوه مرتبــې‬ ‫دي‪ :‬یــوه‪ :‬ښــکاره وینــا او عمــل چــې لــه دې څخــه پــه پنځــه‬ ‫بنیادونــو تعبیــر کېــږي‪ ،‬دویمــه‪ :‬دا چــې ظاهــر بــه د باطــن‬ ‫ســره یــو شــان وي‪[.‬الفتــاوی]‬ ‫د اســام دغــه پنځــه بنیادونــه‪ -‬چــې هغــه د اســام‬ ‫ښــکاره او پــټ‪ ،‬قولــي او عملــي حقیقــت دی ‪ -‬رســول هللا‬ ‫ صلــی هللا علیــه وســلم – پــه دې وینــا ـکـې بیــان کــړی چــې‬‫فرمايــي‪( :‬اســام پــه پنځــه بنیادونــو جــوړ شــوی دی‪ ،‬د‬ ‫ٰ‬ ‫آلإلــه إال هللا محمــد رســول هللا ګواهــي کــول‪ ،‬د ملانځــه‬ ‫پابنــدي کــول‪ ،‬د زکات ورکــول‪ ،‬دحــج فريضــه اداء کــول او‬ ‫د رمضــان روژه نیول)[متفــق علیــه]‪.‬‬ ‫‪Artikel‬‬

‫‪9‬‬

‫د مســلم پــه یــو روایــت ـکـې دا�ســې دي‪( :‬اســام پــر‬ ‫پنځــه شــیانو جــوړ شــوی؛ پــه دې خبــره چــې هللا تعالــی بــه یــو‬ ‫ګڼې‪[)...‬صحیــح مســلم]‪.‬‬ ‫پــه بــل روایــت ـکـې دي‪(:‬اســام پــه پنځــه بنیادونــو جــوړ‬ ‫دی؛ پــدې چــې د هللا تعالــی بند ـګـي بــه کولــی �شــي او د هغــه‬ ‫نــه پرتــه بــه پــه نــورو معبودانــو بــه کفــر کولــی �شــي)[صحیح‬ ‫مســلم]‪.‬‬ ‫نــو هغــه اســام چــې هللا تعالــی پــرې د محمــد ‪ -‬صلــی‬ ‫هللا علیــه وســلم ‪ -‬شــریعت خــاص کــړی‪ ،‬دا�ســې اســام‬ ‫نــه دی چــې هللا تعالــی تــه پــه ـکـې تســلیمېدل او ســامتیا‬ ‫نــه وي پرتــه‪ ،‬بلکــې دغــه پنځــه بنیادونــه پــه همــدې غــرض‬ ‫اېښــودل شــوي‪ ،‬ترڅــو انســان هللا تعالــی تــه روغ او پــه‬ ‫توحیــد او د نبــي ‪ -‬صلــی هللا علیــه وســلم ‪ -‬پــه تابعــدارۍ‬ ‫او د دغــو بنیادونــو پــه اداء کولــو تســلیم وي‪ ،‬اســحاق بــن‬ ‫راهویــه رحمــه هللا وايــې‪( :‬مرجئــه ډلــې پــه خپلــې نظریــې ـکـې‬ ‫دومــره غلــو او زیاتــی کــړې چــې وايــې‪ :‬چاچــې پنځــه وختــه‬ ‫فــرض ملونــځ‪ ،‬د رمضــان روژه‪ ،‬زکات‪ ،‬حــج او عــام فرائــض‬ ‫پرېښــودل خــو انــکار یــې تــرې ونــه کــړ نــو مــوږ ورتــه کافــر نــه‬ ‫وايــو بلکــې د هغــه فیصلــه هللا تعالــی تــه پرېــږدو‪ ،‬ځکــه دغــه‬ ‫انســان د دې عبادتونــو اق ـرار کــوي‪ ،‬دا عقیــده لرونکــی‬ ‫دا�ســې مرجئــه دي چــې هېــڅ شــک پــه ـکـې نشــته‪ [.‬مســائل‬ ‫حــرب الكرمانــي]‬ ‫بیــا د ســامتیا او تســلیمېدو ترمنــځ عالقــه هللا تعالــی‬ ‫د ق ـرآن کریــم پــه ډېــرو آیتونــو ـکـې بیــان کــړې‪ ،‬چــې یــو یــې د‬ ‫فرمايــې‪:‬‬ ‫م َشــرکینو پــر َ َخــاف د جنــګ امــر دی‪،‬‬ ‫هللا َتعا ْلـ َـی ُ ُ‬ ‫َّ َ َ َ َ ُ َّ َ َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫{فـ ِـإ ْن ت ُابــوا َوأق ُامـ ْـوا الصــاة وآتـ َـوا الــزكاة ف ِإخوانكــم ِفــي‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ّ‬ ‫َ‬ ‫الديــن َو ُن َف ّ‬ ‫ـات ِلقـ ْـو ٍم َي ْعل ُمــون} [ســورة التوبــة‪:‬‬ ‫صـ ُـل اليـ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬ ‫‪ .]11‬ژبــاړه‪ :‬کــه چېرتــه دوی توبــه وویســته‪ ،‬د ملونــځ پابنــدي‬ ‫یــې وکــړه او زکات یــې ورکــړ نــو دوی پــه دیــن ـکـې ستاســو‬ ‫ورونــه دي او مونــږ آیتونــه پــه تفصیــل ســره هغــه چــا تــه‬ ‫بیانــوو چــې پوهېــږي‪.‬‬ ‫فضیــل بــن عیــاض‪ -‬رحمــه هللا ‪ -‬د دې آیتونــو د‬ ‫تــاوت څخــه وروســته وویــل‪( :‬هللا تعالــی د شــرک څخــه‬ ‫توبــه ویســتل پــه وینــا او عمــل ـکـې ګرځولــي؛ یعنــې ملونــځ بــه‬ ‫قایمــوي او زکات بــه ورکــوي‪ ،‬لیکــن اصحــاب ال ـرأی وايــي‪:‬‬ ‫چــې ملونــځ‪ ،‬زکات او د دیــن نــور واجبــات د ایمــان برخــه نــه‬ ‫ده ‪ -‬دوی پــه هللا عزوجــل درواغ وايــي او د هغــه د کتــاب‬ ‫او د نبــي ‪-‬صلــی هللا علیــه وســلم‪ -‬د ســنت خــاف کــوي‪ -‬کــه‬ ‫چېرتــه خبــره دا�ســې وی لکــه چــې دوی یــې وايــې نــو ابوبکــر‬ ‫‪-‬ر�ضــي هللا عنــه‪ -‬بــه د مرتدینــو پرخــاف جنــګ نــه وی‬

‫کړی!!!)[الســنة لعبــد هللا بــن أحمــد]‬ ‫د ټولــو صحابــه کرامــو‪ -‬ر�ضــي هللا عنهــم‪ -‬پــه دې خبــره‬ ‫اجمــاع ده چــې اســام هللا تعالــی تــه د تســلیمدو پرتــه نــه‬ ‫صحیــح کېــږي؛ نــو ځکــه خــو صحابــه کرامــو د ناراســتۍ‬ ‫(کســالت) لــه املــه ملونــځ پرېښــودونکی یــې کافــر بللــی‪ -‬چــې‬ ‫دې تــه د جنــس عمــل پرېښــودونکی وای‪ ،‬پــه همــدې توګــه‬ ‫یــې د زکات منــع کوونکــي کافــر بللــي‪ -‬کــوم چــې د بع�ضــي‬ ‫ښــکاره متواتــرو دینــي واجباتو(ش ـرائعو) څخــه د خپــل‬ ‫قــوت پــه وجــه منــع شــوي وو‪ -‬بیــا پــه دې حکــم ـکـې د فقهــاؤ‬ ‫مرجئــه او غلــو کوونکــو مرجئــو د صحابــه کرامــو مخالفــت‬ ‫وکــړ او لــدې ښــکاري چــې مرجئــه د هغــه اســام پــه حقیقــت‬ ‫نــه دي پــوه چــې هللا تعالــی د خلکــو لپــاره د دیــن پــه توګــه‬ ‫غــوره کــړی‪.‬‬ ‫همــدا رنګــه صحابــه کرامــو ‪ -‬ر�ضــي هللا عنهــم – پــه‬ ‫دې خبــره هــم اجمــاع کــړې وه چــې اســام بغیــر د ســامتیا‬ ‫څخــه نشــته‪ ،‬لــه دې املــه یــې هغــه مرتدینــو تــه هــم کافــر‬ ‫ويلــي چــې د بتانــو بند ـګـي یــې پیــل کــړې وه ‪ -‬یعنــې د نېکانــو‬ ‫خلکــو د هغــو انځورونــو بند ـګـي یــې کولــه چــې د دوی مخــې‬ ‫تــه بــه پراتــه وو‪ -‬پــه دې ـکـې صحابــه کرامــو ‪-‬ر�ضــی هللا‬ ‫عنهــم‪ -‬د دې خبــرې پــروا ونــه کــړه چــې ګوا ـکـې دغــه خلکــو‬ ‫تــازه اســام راوړی او جاهلیــت تــه نــږدې دي‪ ،‬یــا د پغمبــرۍ‬ ‫دعــوا کوونکــي دجــاالن پیــدا شــول‪ ،‬یــا د مســلمانانو پــه‬ ‫کورونــو د زکات نــه ورکوونکــو غلبــه کــړې‪ ،‬بلکــې د هغــوی‬ ‫وګــړو تــه یــې کافــر وویــل‪ ،‬پــه دې اجمــاع ـکـې د دې زمانــې‬ ‫جهمیانــو د صحابــه کرامــو مخالفــت کــړی او د هغــوی پــه‬ ‫مقابــل ـکـې یــې د رســول هللا‪ -‬صلــی هللا علیــه وســلم‪ -‬دغــه‬ ‫وینــا ذکــر کــوي چــې فرمايــي‪( :‬څــوک چــې مــړ شــو او پــه دې‬ ‫پوهېــده چــې نشــته الئــق د بند ـګـۍ مګــر یواځــې هللا دی‪ ،‬نــو‬ ‫دغــه انســان بــه جنــت تــه ننوځي)[صحیــح مســلم]‪.‬‬ ‫اســام بــه د دې بنیادونــو پرتــه پــه بــل څــه نــه وي‬ ‫والړ او چــا چــې لــه دې ســتنو څخــه پــه یــوه هــم بــې پروايــي‬ ‫وکــړه نــو کېــدای �شــي چــې ودانــۍ پــرې راپرېوځــي‪ ،‬کلــه چــې‬ ‫دغــه ودانــي راپریوځــي نــو د آخــرت لــه اور مخکــې بــه د دنیــا‬ ‫پــه تــوره تبــاه �شــي‪ ،‬رســول هللا ‪ -‬صلــی هللا علیــه وســلم ‪-‬‬ ‫فرمايــې‪( :‬چاچــې خپــل دیــن بــدل کــړ؛ مــړ یــې کړئ)[صحیــح‬ ‫بخــاري]‪.‬‬ ‫لیکــن پــه دغــو پنځــه رکنونــو ـکـې ترټولــو لــوی رکــن‬ ‫هغــه دی چــې د یــو بنــده اســام د هغــې پرتــه هېڅکلــه نــه‬ ‫صحیــح کېــږي‪ ،‬چــې هغــه د کلمــې طیبــې ګواهــي ده‪ ،‬معنــا‬ ‫یــې داده چــې‪ :‬نشــته الئــق د بند ـګـۍ او تابعــدارۍ مګــر یــو‬ ‫مقاله‬

‫‪۱۰‬‬

‫هللا تعالــی دی‪ ،‬پــه دې کلمــه ـکـې توحیــد األلوهیــة‪ ،‬توحیــد‬ ‫الربوبیــة او توحیــد األســماء والصفــات پــروت دی‪ ،‬شــیخ‬ ‫االســام ابــن تیمیــه رحمــه هللا وايــې‪ (:‬ال إلــه إال هللا‪ :‬پــه‬ ‫دې کلمــه ـکـې د هللا تعالــی لپــاره د الوهیــت د یواځــې والــي‬ ‫کمــال پــروت دی‪ ،‬بیــا پــه الوهیــت ـکـې د هللا تعالــی د علــم‪،‬‬ ‫قــدرت‪ ،‬رحمــت او حکمــت کمــال پــروت دی‪ ،‬پــه دې ـکـې بٰیــا‬ ‫د بندګانــو ســره د هللا تعالــی ښــيګڼه هــم پرتــه ده‪ ،‬ځکــه إلــه‬ ‫ْ‬ ‫اخســتل شــوی او مألــوه هغــه تــه ویــل کېــږي‬ ‫د مألــوه څخــه‬ ‫چــې د عبــادت مســتحق وي‪ ،‬بیــا د هللا تعالــی د یــو صفــت لــه‬ ‫مخــې د هغــه د عبــادت مســتحق جوړېدلــو ـکـې دا خبــره هــم‬ ‫پرتــه ده چــې دغــه ذات ســره دې انتهايــي زیاتــه مینــه و�شــي‬ ‫او هغــه تــه دې انتهايــي زیاتــه غــاړه کېښــودل �شــي [تیســیر‬ ‫العزیــز الحمیــد]‪.‬‬ ‫ٰ‬ ‫د آلالــه إال هللا ګواهــي؛ پــه هللا تعالــی د ایمــان او‬ ‫پــه طاغــوت د کفــر ګواهــي ده‪ ،‬چــې بایــد یواځــې د هللا‬ ‫تعالــی بند ـګـي و�شــي او د هغــه څخــه پرتــه پــه نــورو ټولــو‬ ‫معبودانــو کفــر و�شــي او همدېتــه ملــت ابراهیــم وايــي‪ ،‬د‬ ‫ۍ‬ ‫ـوږ تــه شــو َی او چــا چــې خپــل‬ ‫چــا د تابعــدار امـ َّـر ُچـَـې ُ مـ ْ ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫َّ‬ ‫قــوم تــه ویلــي و‪{ِ :‬إنــا بــرآء ِمنكــم و ِممــا تعبــدون ِمــن َدو ِن‬ ‫َّ‬ ‫الل َك َف ْرَنــا ب ُكـ ْـم َو َبـ َـدا َب ْي َن َنــا َو َب ْي َن ُكـ ُـم ْال َعـ َـد َاو ُة َو ْال َب ْغ َ‬ ‫ضـ ُـاء أ َبـ ًـدا‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َّ‬ ‫َ َّ ُ ْ ُ‬ ‫ـالل َو ْحـ َـد ُه} [ســورة املمتحنــة‪ .]4 :‬ژبــاړه‪ :‬مــوږ‬ ‫حتــى تؤ ِمنــوا ِبـ ِ‬ ‫ستاســو او هغــه چــا څخــه بې ـزاره یــو چــې تاســو یــې د هللا‬ ‫تعالــی څخــه پرتــه بند ـګـي کــوئ‪ ،‬زمــوږ او ستاســو ترمنــځ د‬ ‫همېشــه لپــاره دښــمني او بغــض ښــکاره اعــان دی‪ ،‬ترڅــو‬

‫‪۱۱‬‬

‫چــې تاســو پــه هللا تعالــی یواځــې ایمــان رانــه وړئ‪.‬‬ ‫محمــد بــن عبــد الوهــاب ‪-‬رحمــه هللا‪ -‬وايــې‪ :‬اســام‬ ‫دېتــه وايــي چــې‪ :‬هللا تعالــی تــه پــه توحیــد تســلیم �شــې‪ ،‬هغــه‬ ‫تــه پــه تابعــدارۍ غــاړه کېــږدې‪ ،‬او د شــرک او مشــرکینو‬ ‫څخــه بېـزاري اعــان کــړې‪[.‬درې اصــول]‪ ،‬نــو اســام ـکـې هللا‬ ‫تعالــی تــه د ســامتیا او تســلیمېدو معنــا پرتــه ده‪.‬‬ ‫او انســان ترهغــې مســلمان کېــدای نــه �شــي چــې یواځــې‬ ‫د هللا تعالــی بند ـګـي ونــه کــړي او د هغــه څخــه پرتــه پــه نــورو‬ ‫کفــر ونــه کــړي‪ ،‬لکــه چــې د پنځــه بنیادونــو پــه حدیــث ـکـې یــې‬ ‫بیــان شــوی‪(ُ :‬بنــي اإلســام علــى خمــس‪ ،‬علــى أن ُيعبــد هللا‪،‬‬ ‫ُويكفــر بمــا دونــه) [رواه مســلم عــن ابــن عمــر]‪.‬‬ ‫نــو د هللا تعالــی د بند ـګـۍ څخــه پرتــه اســام نــه دی‬ ‫ممکــن (چــې دېتــه تســلیمېدل وايــې) او پــه طاغــوت د کفــر‬ ‫پرتــه هــم اســام ممکــن نــه دی (چــې دېتــه ســامتیا وايــي)‪.‬‬ ‫یــو انســان ترهغــې د شــرک د چټلتیــا او د مشــرکینو د‬ ‫نجاســت څخــه روغ نــه �شــي پاتــې کېــدای چــې د خپلــې زمانــي‬ ‫پــه طواغیتــو یــې کفــر نــه وي کــړی او هــم یــې پــه شــرک او‬ ‫مشــرکینو کفــر نــه وي کــړی لکــه دیموکراتــان‪ ،‬وطنپــاالن‪،‬‬ ‫قــوم پرســت‪ ،‬قانــون ســازان؛ کــوم چــې د اســام څخــه مرتــد‬ ‫دي‪ ،‬او همــدا راز یــې پــه انتخاباتــو ـکـې پــه کاندیدانــو او رایــه‬ ‫اچوونکــو کفــر نــه وي کړی(بالخصــوص د دغــو اســام تــه‬

‫منســوبو ډلــو پــه رایــه ورکولــو) همــدا ډول وضعــي محکمــو‬ ‫تــه پــه فیصلــه وړونکــو یــې هــم کفــر نــه وي کړی(کــوم چــې‬ ‫د مصلحــت او ضــرورت د نــوم النــدې دغــه کفــر کــوي) او‬ ‫هــم د طاغــوت پــه پوځونــو‪ ،‬مرســتندویانو‪ ،‬شــیخانو‪ ،‬د‬ ‫اخــوان املرتدیــن پــه ډلــو او تنظیمونــو‪ ،‬کــوم چــې د توحیــد‪،‬‬ ‫شــریعت‪ ،‬والء‪ ،‬ب ـراء او جهــاد څخــه انــکار کــوي او هــم پــه‬ ‫اســامي شــریعت د پابنــدي کولــو څخــه منــع کېــږي بلکــې‬ ‫د شــریعت پرخــاف جنــګ کــوي ټو ـکـې ورپ�ســې کــوي او د‬ ‫صلیبیانــو او طواغیتــو ســره د اســام پــر خــاف جنــګ ـکـې‬ ‫ملګرتیــا کــوي‪ ،‬پــه مســلمان واجــب دي چــې پــه دغــو ټولــو‬ ‫یــادو ډلــو او عناصــرو د خپــل تــوان ســره ســم کفــر ښــکاره‬ ‫کــړي؛ کــه پــه ژبــه وي‪ ،‬کــه پــه قلــم او کــه پــه تــوره او نېــزه‪،‬‬ ‫بنــده بایــد پــه دې ـکـې د هللا تعالــی د دواړو خلیالنــو‪ -‬علیهمــا‬ ‫الســام ‪ -‬تابع وي‪ ،‬وهللا املســتعان‪ ،‬وعلیه التکالن والحول‬ ‫والقــوة إال بــاهلل‪.‬‬ ‫نــو اوس هغــه څــه چــې پــه مســلمان یــې پيژنــدل واجــب‬ ‫دي‪ ،‬هغــه دا چــې هللا تعالــی د خلکــو پــه ډلــو او تنظیمونــو‬ ‫هــم هغــه څــه فــرض کــړي چــې اف ـرادو یــې فــرض دي؛ پــدې‬ ‫تنظیمونــو او ډلــو فــرض دي چــې یواځــې د هللا تعالــی پــه‬ ‫شــریعت فیصلــه وکــړي‪ ،‬یواځــې هغــه تــه فیصلــه وی�ســي‪،‬‬ ‫څــوک چــې ســرغړونه کــوي د هغــه پــه دعــوت او اصــاح ـکـې‬ ‫ثــواب وګڼــي‪ ،‬څــوک چــې د بع�ضــې شــریعت نــه پــه خپــل زور‬ ‫منــع کیــږي د هغــه پــر خــا جنــګ وکــړي‪ ،‬بلکــې د ټولــو خلکــو‬ ‫ســره پــدې دوه معنــا ګانــو جنــګ وکــړي‪ ،‬چــې ســامتیا او‬ ‫استســام‪ ،‬د هغــوی د جنــګ څخــه تــر هغــې الس وانښــلي‬ ‫چــې هغــوی یــا پــه خپلــه خوښــه اســام تــه غــاړه نــه وي ای�ښــي‬ ‫او یــا د جزیــې پــه قبلولــو پــه زور د اســام حکــم تــه تســلیم‬ ‫شــوي نــه وي‪.‬‬ ‫ْ‬ ‫َ َ ْ َ َ َْْ‬ ‫تعالــی فرمايــي‪{ :‬فـ ِـإذا ان َســلخ الشـ ُـه ُر ال ُحـ ُـر ُم‬ ‫هللا‬ ‫وهـ ْـم َو ُخ ُذ ُ‬ ‫َف ْاق ُت ُلــوا ْالُ ْشــرك َين َح ْيـ ُـث َو َج ْد ُت ُم ُ‬ ‫وهــمْ‬ ‫َ ْ ُ ُ ُ ْ َ ْ ِ ِ ُ ُ َ ُ ْ ُ َّ َ ْ َ َ ْ َ ُ َ َ َ‬ ‫ُ‬ ‫واح َصروهــم واق َعــد َوا ل ُّهــم كل م َرصـ ٍـد فـ ِـإن تابــوا وأقامــوا‬ ‫الصــا َة َو َآتـ ُـوا الـ َّـزك َاة ف َخلــوا َســبيل ُه ْم إ َّن َّ َ‬ ‫الل َغ ُفـ ٌ‬ ‫َّ‬ ‫ـور َر ِحيـ ٌـم}‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫[ســورة التوبــة‪ ،]5 :‬ژبــاړه‪ :‬کلــه چــې دغــه څلــور د احت ـرام‬ ‫میاشــتې ووتې(پــه کومــو ـکـې چــې مشــرکینو تــه مهلــت دی)‬ ‫نــو مشــرکین ووژنــئ چیرتــه چــې مــو ومونــدل‪ ،‬ویــې نی�ســئ‪،‬‬ ‫کالبنــد یــې کــړئ او د څــار پــه هرځــای ورتــه کښــينئ‪ ،‬کــه‬ ‫چیرتــه دوی توبــه وویســتله‪ ،‬د ملونــځ پابنــدي یــې وکــړه او‬ ‫زکات یــې ورکــړ نــو الره یــې خو�شــې کــړئ‪ ،‬یقینــا هللا تعالــی‬ ‫بښــونکی مهربــان دی‪.‬‬ ‫ََ‬ ‫َّ َ َ َ‬ ‫َ َ‬ ‫الصــاة َوآتـ ُـوا‬ ‫بــل ځــای فرمايــي‪{ :‬فـ ِـإ ْن ت ُابــوا َوأق ُامــوا‬

‫َ َ‬ ‫َ‬ ‫ّ‬ ‫الديــن َو ُن َف ّ ْ َ‬ ‫َّ َ َ َ ْ َ ُ ُ ْ‬ ‫ـات ِلقـ ْـو ٍم َي ْعل ُمــون}‬ ‫صـ ُـل اليـ ِ‬ ‫ِ‬ ‫الــزكاة ف ِإخوانكــم ِفــي ِ ِ‬ ‫[ســورة التوبــة‪ ،]11 :‬ژبــاړه‪ :‬کــه چیرتــه یــې توبــه وویســتله‪،‬‬ ‫ملونــځ یــې قایــم کــړ او زکات یــې ورکــړ نــو پــه دیــن ـکـې ستاســو‬ ‫ورونــه دي او مونــږ پــه تفصیــل ســره آیتونــه بیانــو هغــه‬ ‫قــوم لپــاره چــې پوهیــږي‪.‬‬ ‫ٌ‬ ‫َ َُ َ‬ ‫بــل ځــای فرمايــي‪{َ :‬و َقات ُل ُ‬ ‫وهـ ْـم َح َّتـ َّـى ل َ تكــون َّ ِف ْت َنــة‬ ‫ان إل َعلــى الظاليــن}َ‬ ‫الديـ ُـن َّل َفــإن ْان َت َهـ ْـوا َ ِفـ َـا ُعـ ْـد َو َ‬ ‫ََُ َ ّ‬ ‫ِِ‬ ‫ويكــون ِ ِ ِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫[ســورة البقــرة‪ ،]193 :‬ژبــاړه‪ :‬او تاســو د دوی پرخــاف‬ ‫وجنګیــږئ تــردې چــې فتنــه پاتــې ن�شــي او ټــول دیــن د هللا‬ ‫تعالــی �شــي‪ ،‬کــه چیرتــه دوی د جنــګ څــه الس واخیســت نــو‬ ‫نیشــته تیــری مګــر پــه ظاملانــو بانــدې‪.‬‬ ‫َ َ ُ ُ ْ َ َّ َ َ ُ َن ْ َ ٌ‬ ‫ـای فرمايـ َـي‪{ :‬وقا ِتلوهـ َـم حتــى ل تكــو ِ ُفتنــة‬ ‫او بــل ځـ‬ ‫َّ َّ َ َ َ ْ َ نَ‬ ‫َ َ ُ َن ّ ُ ُ ُّ ُ َّ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ل فـ ِـإ ِن انتهــوا فـ ِـإن الل ِبمــا يعملــو‬ ‫ويكــو ِ‬ ‫الديــن كلــه ِ ِ‬ ‫َب ِصيـ ٌـر} [ســورة األنفــال‪ ،]39 :‬ژبــاړه‪ :‬او د دوی پرخــاف‬ ‫وجنګیــږئ تــردې چــې فتنــه پاتــې ن�شــي او ټــول دیــن د هللا‬ ‫تعالــی �شــي‪ ،‬کــه چیرتــه دوی لــه جنګــه الس پــه ســر شــول نــو‬ ‫هللا تعالــی د دوی پــه عمــل لیدونکــی دی‪.‬‬ ‫َّ‬ ‫َ ُ َ‬ ‫ـای فرمايــي‪{ُ :‬ال ِذيـ َـن َآم ُنــوا ُيقا َِّتلــون ِفــي َ َسـ ِـبُ ِيل‬ ‫بــل ځـ‬ ‫َّ َ َّ َ َ َ ُ ُ َ نَ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ـوت فقا ِتلــوا‬ ‫يل َالط َاغـ ً ِ‬ ‫َ ِ‬ ‫الل َوال ِذيـَّ ْـن َكفــروا َّ ي َق ْا ِت َلــو َّ ِفـ ْـي َسـ ِـب ِ َ‬ ‫أ ْو ِل َيــاء الشــيط ِان ِإن كيــد الشــيط ِان كان ض ِعيفــا} [ســورة‬ ‫النســاء‪ ،]76 :‬ژبــاړه‪ :‬هغــه خلــک چــې مومنــان دي د هللا پــه‬ ‫الره ـکـې جنګیــږي او هغــه خلــک چــې کاف ـران دي د طاغــوت‬ ‫پــه الره ـکـې جنګیــږي‪ ،‬نــو تاســو د طاغــوت د دوســتانو ســره‬ ‫وجنګیــږئ‪ ،‬یقینــا د شــیطان تدبیــر او چــل کمــزوری دی‪.‬‬ ‫َ ُ َّ َ َ ُ ْ ُ َ َّ َ‬ ‫ـالل َول‬ ‫بــل ځــای فرمایــي‪{ :‬قاتلــوا الذيــن ل يؤمنــون بـ‬ ‫ْ َ ْ ْ َ َ ُ َ ّ ُ َن َ ِ َ َّ َ ِ َّ ُ َ َ ُ ِ ُ ُ َ َ ِ َ ِ ُ نَ‬ ‫ر‬ ‫ِباليو ِ ْم ال ِخ ِر ول َّيح ِرمو ُ ما حْرم‬ ‫الل َو َّس ُول ْه ُول ي ْ ِدين ْ َو َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ِديـ َـن ال َحـ ِ ّـق ِمـ َـن ال ِذيـ َـن أوتــوا ال ِك َتــاب حتــى يعطــوا ال ِجزيــة‬ ‫صاغـ ُـر َ‬ ‫َ ْ َ َُ َ‬ ‫ون} [ســورة التوبــة‪ ،]29 :‬ژبــاړه‪ :‬تاســو‬ ‫عــن يـ ٍـد وهـ ْـم ِ‬ ‫د هغــه خلکــو پرخــاف وجنګیــږئ چــې پــه هللا او د قیامــت‬ ‫پــه ورځ ایمــان نــه لــري او نــه حرامــوي هغــه څــه چــې هللا‬ ‫او رســول ح ـرام کــړي او د حــق دیــن نــه تابــع کیــږي‪-‬د اهــل‬ ‫کتابــو څخــه‪ -‬تــردې چــې دوی جزیــه پــه خپــل الس ورکــړي‬ ‫او دوی ذلیلــه وي‪.‬‬ ‫او رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم امــر کــړی چــې‬ ‫د خلکــو ســره ترهغــې بایــد جنــګ و�شــي چــې دوی د اســام‬ ‫د ظاهــري ارکانــو پابنــدي وکــړي‪ ،‬فرمايــي‪ :‬د اســام ســر‬ ‫د دې خبــرې ګواهــي ده چــې نشــته الئــق د بند ـګـۍ مګــر یــو‬ ‫هللا دی او محمــد –صلــی هللا علیــه وســلم‪ -‬د هللا بنــده‬ ‫او رســول دی‪ ،‬د دیــن بنســټ د ملونــځ پابنــدي او د زکات‬ ‫مقاله‬

‫‪۱۲‬‬

‫ورکــول دي‪ ،‬د دیــن د ګــوپ لــوړه څوکــه جهــاد فــي ســبیل‬ ‫هللا دی؛ او یقینــا ماتــه امــر شــوی چــې د خلکــو پــر خــاف‬ ‫ترهغــې وجنګیــږم چــې د ملونــځ پابنــدي وکــړي‪ ،‬زکات ورکــړي‬ ‫او پــدې خبــره ګواهــي وکــړي چــې نشــته الئــق د بند ـګـۍ مګــر‬ ‫یــو هللا دی او محمــد –صلــی هللا علیــه وســلم‪ -‬د هللا بنــده‬ ‫او رســول دی‪ ،‬کــه دغــه کار یــې وکــړ نــو زمــا څخــه خونــدي‬ ‫شــول او خپلــې وینــې او مالونــه یــې هــم خونــدي کــړل‪ ،‬مګــر‬ ‫پــه حــق د دې کلمــې او حســاب یــې پــه هللا تعالــی دی‪[ .‬رواه‬ ‫أحمــد عــن معــاذ]‪.‬‬ ‫بــل ځــای ـکـې رســول هللا صلــى هللا عليــه وســلم‬ ‫فرمايي‪(:‬مــا تــه امــر شــوی چــې د خلکــو پــر خــاف وجنګیــږم‬ ‫تــر هغــې چــې دوی ګواهــي وکــړي چــې نشــته الئــق د بند ـګـۍ‬ ‫مګــر یــو هللا دی او محمــد –صلــی هللا علیــه وســلم‪ -‬د‬ ‫هللا بنــده او رســول دی‪ ،‬د ملونــځ پابنــدي وکــړي او زکات‬ ‫ورکــړي‪ ،‬کــه دغــه کار یــې وکــړ نــو دوی زمــا څخــه خپلــې‬ ‫وینــي او مالونــه خونــدي کــړل مګــر پــه حــق د دې کلمــې او‬ ‫حســاب یــې پــر هللا تعالــی دی‪[ .‬رواه البخــاري ومســلم عــن‬ ‫ابــن عمــر]‪.‬‬

‫َّ‬ ‫َ‬ ‫بــلَ ځــای ـکـې هللا َّ تعالــی ُ فرما ُيــي‪{َ :‬وال ِذيـ َـن ْك ََفـ ُـروا‬ ‫َْ َ ُ َ ْ َْ ٌ‬ ‫َْ ُُ ْ ْ َ ُ َْ‬ ‫ْ‬ ‫ض‬ ‫َب َع َضهـ ٌـم َ أو ِليــاء بعـ ٍ‬ ‫ـض ِإل تفعلــوه تكــن ِفتنــة ِفــي الر ِ‬ ‫وفســاد ك ِبيـ ٌـر} [ســورة األنفــال‪ ،]73 :‬ژبــاړه‪ :‬او هغــه خلــک‬ ‫چــې کفــار دي هغــوی د یــو بــل دوســتان دي‪ ،‬کــه چیرتــه‬ ‫تاســو د هللا تعالــی دا کار( دمؤمنانــو ســره دوســتي او کفــارو‬ ‫ســره دښــمني) ونکــړئ نــو پــه ځمکــه ـکـې بــه فتنــه او لــوی‬ ‫فســاد رامنځتــه �شــي‪.‬‬

‫بیــا پــدې جنــګ ـکـې دا خبــره فــرض وه چــې بایــد ټــول‬ ‫مســلمانان د مشــرکینو پــر خــاف دیــوه بیــرغ پــه ســیورې‬ ‫ـکـې وجنګیــږي‪ ،‬نــه دا�ســې چــې ډلــې ډلــې‪ ،‬تنظیمونــه او بیــل‬ ‫ـي‪{:‬إ َّن‬ ‫جماعتونــه او اما ُمــان ولــري‪ ،‬هللا تعالــی فرمايـ‬ ‫بیــل‬ ‫ص ًّفــا َك َأ َّن ُهـ ْـم ُب ْن َيـ ِـانٌ‬ ‫َّ َ‬ ‫الل ُيحـ ُّـب َّالذيـ َـن ُي َقاتلــو َن فــي َســبيله َ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِِ‬ ‫ِ‬ ‫َم ْر ُ‬ ‫صـ ٌ‬ ‫ـوص} [ســورة الصــف‪ ،]4 :‬ژبــاړه‪ :‬هللا تعالــی خوښــوي‬ ‫هغــه خلــک چــې د هغــه پــه الر ـکـې پــه یــوه صــف ـکـې دا�ســې‬ ‫جنګیــږي لکــه دوی چــې یــوه غښــتلې ابــادي وي‪.‬‬

‫َ َ ْ َ َ ْ ُ َّ‬ ‫ـاس َب ْع َ‬ ‫الل َّ‬ ‫النـ َ‬ ‫ض ُهـ ْـم‬ ‫او هللا تعالــی ْ َفرمايـ َـي‪{ :‬ولــول دفــع‬ ‫ِ‬ ‫ضــل َع َلــى ْال َع َاليــن}َ‬ ‫الل ُذو َف ْ‬ ‫ض َولكـ َّـن َّ َ‬ ‫ب َب ْعــض َل َف َسـ َـد ِت ال ْر ُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٍ‬ ‫ِ ٍ‬ ‫[ســورة البقــرة‪ ،]251 :‬ژبــاړه‪ :‬کــه چیرتــه هللا د بع�ضــې‬ ‫خلکــو مخنیــوی پــه بعضــو نــورو نــه کولــی نــو پــه ځمکــه‬ ‫ـکـې بــه فســاد رامنځتــه شــوی وی‪ ،‬لیکــن هللا پــه مخلوقاتــو‬ ‫دفضــل خاونــد دی‪.‬‬ ‫َ َّ‬ ‫َ‬ ‫ُ او بــل ځــای َ فرمايَــي‪{َ ْ :‬ياأ ُّي َهــا ال ِذيـ َـن َآم ُنــوا َمـ ْـن َي ْرتـ َّـد‬ ‫َ‬ ‫َّ ُ َ‬ ‫اللْ َِبقـ ْـو ٍم ُي ِح ُّب ُهـ ْـم َو ُي ِح ُّبونـ ُـه‬ ‫َ ِم ْن َّكـ ْـم َ َعـ ْـن ِد ْي ِنـ ِـه ف َسـ َْـوف َيأ ِتـ َـي‬ ‫َ‬ ‫ُْ‬ ‫أ ِذلـ ٍـة َعلــى َالؤ ِم ِنيـ َـن أ ِعـ َ َّـز ٍة َ َع َلــى ال َكا ِف ِريـ َ َـن ُي َج ِاهـ ُـدون ِفــي‬ ‫َ ْ ُ َّ ْ‬ ‫َســبيل َّ َ َ َ ُ َ ْ َ‬ ‫الل ُيؤ ِتيـ ِـه‬ ‫الل و َّل ُ يخافــون لومــة ل ِئـ ٍـم ذ ِلــك فضــل ِ‬ ‫ِ‬ ‫َمـ ْ ِـن َيِ َشـ ُـاء َوالل َ‬ ‫اسـ ٌـع َع ِليـ ٌـم} [ســورة املائــدة‪ ،]54 :‬ژبــاړه‪:‬‬ ‫و‬ ‫ِ‬ ‫ای مؤمنانــو څــو چــې پــه تاســو ـکـې د خپــل دیــن څخــه مرتــد‬ ‫شــو‪ ،‬نــو ژر دی چــې هللا تعالــی بــه دا�ســې قــوم راولــي چــې‬ ‫د هغــوی ســره بــه محبــت لــري او هغــوی بــه د هللا تعالــی‬ ‫ســره محبــت لــري د مؤمنانــو پــه وړانــدې بــه ذلیل(عاجــزي‬ ‫کونکــي) او پــه کفــارو بــه ســختي کونکــي وي؛ د هللا تعالــی‬ ‫پــه الر ـکـې بــه جهــاد کــوي او د هیچــا د مالمتیــا څخــه بــه نــه‬ ‫ویریــږي‪ ،‬دغــه د هللا تعالــی فضــل دی چــې ورکــوي یــې هغــه‬ ‫چاتــه چــې خوښــه یــې �شــي او هللا تعالــی پراخــه ‪ ،‬علــم واال‬ ‫دی‪.‬‬

‫خــو دغــه یــو صــف کیــدل او واکمنــي راتلــل د والء‬

‫بیــا هغــه ډلــه چــې پــه مســلمانانو پکــې یوځــای کیــدل‬

‫د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم خلیفــه شــیخ‬ ‫االســام أبــو بکــر الصدیق‪-‬ر�ضــي هللا عنــه‪ -‬هــم دغــه شــان‬ ‫امــر کــړی‪ ،‬لکــه چــې د حنظلــه بــن علــي االســقع څخــه روایــت‬ ‫دی چــې أبــو بکــر –ر�ضــي هللا عنــه‪ -‬خالــد بــن ولید‪-‬ر�ضــي‬ ‫هللا عنــه‪ -‬ولیــږه او ورتــه یــې امــر وکــړ چــې دخلکــو پرخــاف‬ ‫پــه پنځــه خبــرو وجنګیــږه‪ ،‬چــا چــې تــرې یــوه هــم پریښــوده‬ ‫نــو دا�ســې جنــګ ورســره وکــړه لکــه چــې ټولــې پنځــه واړه یــې‬ ‫پری�ښــې وي‪ :‬د دې خبــرې ګواهــي چــې نشــته الئــق د بند ـګـۍ‬ ‫مګــر یــو هللا دی او محمــد –صلــی هللا علیــه وســلم‪ -‬د هللا‬ ‫بنــده او رســول دی‪ ،‬د ملونــځ پابنــدي‪ ،‬د زکات ورکــول‪،‬‬ ‫روژه نیــول او د بیــت هللا حــج کــول‪[ .‬الســنة للخــال وتاريــخ‬ ‫اإلســام للذهبــي]‪.‬‬

‫‪13‬‬

‫او ب ـراء(د مســلمانانو ســره د دوســتۍ او د کفــارو ســره د‬ ‫ـده‪ ،‬هللا عزوجــل ْفرمايــي‪:‬‬ ‫ښــمنۍ) د عق ْیــدې پرتــه ممکــن نـ‬ ‫د‬ ‫ض ُهـ ْـم َأ ْول َيـ ُـاء َب ْعــض َيأ ُمـ ُـرونَ‬ ‫َ{و ْالُ ْؤم ُنــو َن َوالُ ْؤم َنـ ُ‬ ‫ـات َب ْع ُ‬ ‫ْ َ ْ ِ َ َ ْ َ ْ َ ِ َ ْ ُ ْ َ َ ُ ُ ِ َ َّ َ ٍ‬ ‫الصــا َة َو ُي ْؤ ُتــو َن‬ ‫وف وينهــون عـ ِـن النكـ ِـر ُوي ِقيمــون‬ ‫ِبال َعـ ُـر‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫َّ‬ ‫يعــون َ‬ ‫الل َو َر ُســول ُه أولئـ َـك َسـ َـي ْر َح ُم ُه ُم ُ‬ ‫الـ َّـزك َاة َو ُيط ُ‬ ‫الل ِإ َّن‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َّ َ‬ ‫َ‬ ‫ٌ‬ ‫الل َع ِزيـ ٌـز ح ِكيــم} [ســورة التوبــة‪ ،]72 :‬ژبــاړه‪ :‬او مؤمنــان‬ ‫ســړي او ښــځې د یــو بــل دوســتان دي؛ د نیکیــو امــر کــوي‪،‬‬ ‫لــه بدیــو منــع کــوي‪ ،‬د ملونــځ پابنــدي کــوي‪ ،‬زکات ورکــوي او‬ ‫د هللا او رســول تابعــداري کــوي‪ ،‬همدغــه خلــک دي چــې هللا‬ ‫تعالــی بــه پــرې ډیــر ژر رحــم وکــړي‪ ،‬یقینــا هللا تعالــی غالبــه او‬ ‫حکمتونــو واال دی‪.‬‬

‫فــرض شــوي هغــه قری�شــي خالفــت دی؛ د کــوم ســره پــه‬ ‫یوځــای کیــدو حذیفــه بــن الیمان‪-‬ر�ضــي هللا عنــه‪ -‬تــه امــر‬ ‫شوی وو‪ ،‬او دغه خالفت هم دا�سې ارکان لري لکه اسالم‬ ‫چــې ارکان لــري‪ ،‬رســول هللا صلــى هللا عليــه وســلم فرمايــي‪:‬‬ ‫( او زه هــم تاســو تــه د پنځــه خبــرو امــر کــوم چــې هللا تعالــی‬ ‫پــرې ماتــه امــر کــړی‪ :‬خبــره اوریــدل‪ ،‬منــل‪ ،‬جهــاد‪ ،‬هجــرت‬ ‫او د مســلمانانو پــه جماعــت او ټولــي ـکـې اوســیدل‪ ،‬ځکــه‬ ‫څــوک چــې لــه دغــه ټولــي څخــه د یــوې ولیشــتې پــه مقــدار‬ ‫جــدا شــو نــو هغــه د اســام کــړۍ لــه خپلــې غــاړې وویســتله‪،‬‬ ‫مګــر هغــه وخــت چــې بیرتــه د دې ټولــي ســره یوځــای �شــي‪،‬‬ ‫او چاچــې د جاهلیــت(د تعصــب او قــوم پرســتۍ) دعــوې‬ ‫او چیغــې ووهلــې نــو هغــه بــه د جهنــم خــوراک وي)‪ ،‬نــو‬ ‫یــو ســړي وویــل ای د هللا رســوله‪ ،‬کــه دغــه ســړی ملونــځ‬ ‫کــوي او روژه نی�ســي؟ رســول هلل‪ -‬صلــی هللا علیــه وســلم‪-‬‬ ‫وفرمایل‪(:‬هو ـکـې‪ ،‬اګــر کــه دغــه ســړی ملونــځ هــم کــوي او‬ ‫روژه هــم نی�ســي‪ ،‬نــو تاســو پــه هغــه نومونــو یــو بــل تــه غــږ‬ ‫کــوئ چــې هللا تعالــی درتــه غــوره کــړي دي؛ مؤمنــان او د هللا‬ ‫بنــدګان) [رواه الترمــذي عــن الحــارث األشــعري]‪.‬‬ ‫نــو د مســلمانانو هغــه ټولــی چــې هللا تعالــی پــرې مونــږ‬ ‫تــه د منګولــو لږولــو‪ ،‬پــه هغــې ـکـې د اوســیدلو او د ژامــې پــه‬ ‫غاښــونو نیولــو امــر کــړی‪ ،‬هغــه ټولــی چــې د هغــې پرتــه پــه‬ ‫دنیــا ـکـې د اســام امــر ن�شــي غالبــه کیــدی‪ ،‬نــو دغــه ټولــی هــم‬ ‫د اســام د پنځــه ارکانــو وروســته پنځــه نــور رکنونــه لــري‬ ‫چــې هغــه‪ :‬هجــرت‪ ،‬خبــره اوریــدل‪ ،‬منــل‪ ،‬ټولــي ـکـې اوســیدل‬ ‫او جهــاد کــول دي‪ ،‬بیــا خبــره اوریــدل منــل او ټولــی بغیــر د‬ ‫امــام او بیعــت څخــه پرتــه منځتــه ن�شــي راتلــی او هجــرت د‬ ‫ځــای ورکولــو او مرســته کولــو پرتــه ممکــن نــدی‪ ،‬او جهــاد‬ ‫بغیــر د تیــاري‪ ،‬ربــاط او قتــال څخــه ممکــن نــدی‪.‬‬ ‫ُ‬ ‫املهــدي املحـ َّـدث عمــر بــن الخطاب‪-‬ر�ضــي هللا عنــه‪-‬‬ ‫وايي‪(:‬اســام بغیــر لــه یــوه ټولــي څخــه ن�شــي راتلــی‪ ،‬ټولــی بغیــر‬ ‫لــه یــو امیــر څخــه ن�شــي راتلــی او مشــري بغیــر لــه تابعــدارۍ‬ ‫څخــه ممکــن نــده)[ ســنن الدارمــي]‪.‬‬ ‫اوس دا چــې د مســلمانانو جماعــت او ټولــی د دیــن پــه‬ ‫غالبــه کيــدو ـکـې پــوره اهمیــت لــري نــو د اســام د ارکانــو‬ ‫څخــه وروســته بــه د هغــې ارکانــو تــه هــم دعــوت کیــده‪ ،‬لکــه‬ ‫چــې رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم فرمايــي‪ (:‬د هللا پــه‬ ‫نــوم د هللا پــه الره ـکـې غ ـزا وکــړئ‪ ،‬د هغــه چــا پــر خــاف‬ ‫وجنګیــږئ چــې پــه هللا کفــر کــوي‪ ،‬غـزا وکــړئ خــو لــه غنیمــت‬ ‫غال مه کوئ‪ ،‬غدر(خیانت) مه کوئ‪ ،‬د کفارو د مړو ســره‬ ‫مثلــه مــه کــوئ‪ ،‬ماشــومان مــه وژنــئ او کلــه چــې د مشــرکینو‬

‫څخــه د خپــل کــوم دښــمن ســره مــخ شــوې نــو درې شــیانو‬ ‫تــه یــې راوبلــئ‪ ،‬چــې هــر یــو یــې درڅخــه قبــول کــړ نــو د وژنــې‬ ‫څخــه یــې الس ونیســه او بیــا یــې درې شــیانو تــه راوبلــئ‪ ،‬کــه‬ ‫چیرتــه یــې درســره ومنلــه نــو تــرې قبولــه یــې کــړه او د وژنــې‬ ‫څخــه یــې الس ونیســه او بیــا ورتــه دعــوت وکــړه چــې دار‬ ‫الهجــرت تــه را�شــي او ورتــه ووایــه‪ :‬کــه دغــه کار مــو وکــړ نــو‬ ‫ستاســو لپــاره بــه هــم هغــه څــه وي چــې د مهاجرینــو لپــاره‬ ‫دي او هغــه حقــوق بــه دربانــدې وي لکــه پــه مهاجرینــو چــې‬ ‫وي‪ ،‬کــه چیرتــه یــې لــه دار الحجــرت څخــه انــکار وکــړ نــو بیــا‬ ‫ورتــه خبــر ورکــړه‪ ،‬چــې د اعراب(بانډچیانــو) مســلمانو پــه‬ ‫څیــر بــه وي؛ د هللا تعالــی هغــه حکــم بــه پــرې جــاري کیــږي‬ ‫چــې پــه عامــو مؤمنانــو جــاري کیــږي‪ ،‬خــو د غنیمــت او‬ ‫فــيء څخــه بــه هیــڅ حصــه نــه لــري‪ ،‬مګــر هغــه وخــت چــې د‬ ‫مســلمانانو ســره یــو ځــای جهــاد وکــړي)‪[ .‬رواه مســلم عــن‬ ‫بريــدة]‪.‬‬ ‫نــو څــوک چــې هجــرت ونکــړي هغــه بــه د بانډچیانــو‬ ‫او کوچیانــو پــه څیــر وي چــې د دغــه خلکــو د هللا تعالــی پــه‬ ‫کتــاب او د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم پــه حدیثونــو‬ ‫ـکـې ډیــره بــدي بیــان شــوې‪.‬‬ ‫اوس تــه وګــوره دا حکــم د هغــه چــا دی چــې د خپلــې‬ ‫واکمنــۍ د هغــه ځــای څخــه مدینــې تــه نــه راتلــل چــې دوی‬ ‫پکــې اســام راوړی و‪ ،‬نــو د هغــه چــا بــه څــه حــال وي چــې د‬ ‫کفــارو او مشــرکینو پــه مینــځ ـکـې او�ســي‪ ،‬ځکــه خــو رســول‬ ‫هللا‪-‬صلــی هللا علیــه وســلم فرمايــي‪(:‬زه لــه هغــه چــا بیـزاره یــم‬ ‫چــې د مشــرکینو ســره د هغــوی پــه ملکونــو ـکـې او�ســي) [رواه‬ ‫الطبرانــي والبيهقــي عــن جريــر بــن عبــد هللا]‪.‬‬ ‫او هللا عزوجــل وفرمايــي‪{ :‬إ َّن َّالذيـ َـن َآم ُنــوا َو َه َ‬ ‫اجـ ُـروا‬ ‫َ َ َ ُ َ ْ َ ْ َ َ ْ ُ ْ ِ َ ِ َّ‬ ‫الل َو َّالذيـ َـن َآوواْ‬ ‫و َجاهــدوا ُ ِب َأم َو ِال َِهــم ُوأنف ِ َسـ ِـهم ِفـ َـي سـ ِـبيل ِ ِ‬ ‫َون َ‬ ‫ـض ِ َو َّال ِذيـ َـن َآم ُنــوا َو َلــمْ‬ ‫صـ ُـروا أول َِئـ ُـك ب ْعض ُهـ َ ْـم أ ْو ِل َيـ ُـاء ب ْعـ‬ ‫ٍ‬ ‫ُي َهاجـ ُـروا َمــا لكـ ْـم مـ ْـن َول َيتهـ ْـم مـ ْـن َ‬ ‫اجـ َ ُـروا َ َوِإ ِن‬ ‫�شـ ْـي ٍء َح َّتــى َّ ُي َه‬ ‫ِ‬ ‫ْ ِ َ ْ َ ُ ُ ْ ِ ّ ِ ِ َ َ َ ِْ ُ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫النصــر ِإل علــى قــو ٍم‬ ‫اســتنصروكم فــي الديــن فعليكــم‬ ‫َ ْ َ ُ ْ َ َ ْ َ ُ ْ ِ َ ٌ ِ َ ِ َّ ُ َ َ ْ َ ُ نَ‬ ‫َ‬ ‫ٌ‬ ‫بينكــم وبينهــم ِميثــاق والل ِبمــا تعملــو ب ِصيــر} [ســورة‬ ‫األنفــال‪ ،]72 :‬ژبــاړه‪ :‬هغــه خلــک چــې ایمــان راوړي‪ ،‬هجــرت‬ ‫وکړي او په خپلو مالونو او نفسونو د هللا په الر کې جهاد‬ ‫کــوي‪ ،‬او هغــه خلــک چــې (مهاجرینــو تــه) ځــای ورکــوي او‬ ‫مرســته ورســره کــوي؛ همدغــه خلــک بع�ضــې د بعضــو‬ ‫دوســتان دي‪ ،‬او هغــه خلــک چــې ایمــان راوړي او هجــرت‬ ‫ونــه کــړي نــو پــه تاســو یــې کومــه دوســتي نــده الزم‪ ،‬تــردې چــې‬ ‫دوی هجــرت وکــړي او کــه د دیــن پــه کــوم کار ـکـې یــې درڅخــه‬ ‫مرســته وغوښــته نــو پــر تاســو یــې مرســته الزم ده‪ ،‬مګــر د‬ ‫مقاله‬

‫‪۱۴‬‬

‫هغــه قــوم پــر خــاف نــه چــې ستاســو او د هغــوی ترمنــځ‬ ‫تــړون وي‪ ،‬او هللا تعالــی ستاســو پــه عملونــو لیدونکــی دی‪.‬‬ ‫فرمايي‪{:‬و َّالذيـ َـن َآم ُنــوا َو َه َ‬ ‫َ‬ ‫اجـ ُـروا َوْ َج َاهـ ُـدوا‬ ‫بــل ځــای‬ ‫َّ َ َّ َ َ ْ ِ َ َ َ ُ ُ َ َ ُ ُ ُ ْ ُ نَ‬ ‫الل وال ِذيــن آو َوا ونصــرواَّ أول ِئــك هــم الؤ ِمنــو‬ ‫ِفــي َسـ َِـب ِيل‬ ‫ِ‬ ‫ٌ‬ ‫ْ ٌ‬ ‫َح ًّقــا ل ُهـ ْـم َمغ ِفـ َـرة َو ِر ْزق ُ ك ِريـ َ ٌُـم َ* َوال ِذيـ ُ َـن َآم ُنــوا ِمـ ْـن َب ْعـ ُـد‬ ‫َو َه َ‬ ‫اجـ ُـروا َو َج َاهـ ُـدوا َم َعكـ ْـم فأول ِئـ َـك ِم ْنكـ ْـم} اآليــة [ســورة‬ ‫األنفــال‪ ،]75-74 :‬ژبــاړه‪ :‬هغــه خلــک چــې ایمــان راوړی‪،‬‬ ‫هجــرت وکــړي او د هللا تعالــی پــه الر ـکـې جهــاد کــوي او هغــه‬ ‫خلــک چــې دوی تــه ځــای ورکــړي او مرســته ورســره کــوي‪،‬‬ ‫نــو همدغــه خلــک صحیــح مؤمنــان دي‪ ،‬د دوی لپــاره بښــنه‬ ‫او د عــزت رزق دی‪ ،‬او هغــه خلــک چــې وروســته ایمــان‬ ‫راوړي‪ ،‬هجــرت وکــړي او ستاســو ســر یــو ځــای جهــاد کــوي‬ ‫نــو دغــه خلــک هــم ستاســو څخــه دي‪.‬‬ ‫د مســلمانانو د ټولي(جماعــت) دومــره زیــات اهمیــت‬ ‫دی چــې رســول هللا ‪-‬صلــی هللا علیــه وســلم‪ -‬هغــه چاتــه تــه‬ ‫ویــره ورکــړې چــې لــدې ټولــي څخــه بهــر �شــي‪ ،‬فرمايي‪(:‬څــوک‬ ‫چــې د امــام لــه تابعــدارۍ څخــه بهــر شــو او ټولــی یــې پريښــود‬ ‫او پــه دغــه حــال ـکـې مــړ شــو نــو دا د جاهلیــت پــه مــرګ مــړ‬ ‫شــو) [رواه مســلم عــن أبــي هريــرة]‪ ،‬بــل ځــای رســول هللا‬ ‫صلــى هللا عليــه وســلم فرمايــي‪ (:‬چاچــې د خپــل امیــر څخــه‬ ‫کــوم بــد څــه ولیــدل نــو صبــر دې پــرې وکــړي‪ ،‬ځکــه څــوک‬ ‫چــې د مســلمانانو لــه ټولــي څخــه یــوه ولیشــت هــم جــدا شــو‬ ‫او پــه دغــه حــال ـکـې مــړ شــو نــو دا د جاهلیــت پــه مــرګ مــړ‬ ‫شــو)‪[ ) .‬رواه البخــاري ومســلم عــن ابــن عبــاس]‪ ،‬بــل ځــای‬ ‫ـکـې فرمايــي‪ (:‬چــا چــې د امــام د خبــرې منلــو او اطاعــت څخــه‬ ‫الس واخیســت‪ ،‬نــو د قیامــت پــه ورځ بــه د هللا تعالــی ســره‬ ‫پــه دا�ســې حــال ـکـې مخامــخ �شــي چــې هیــڅ دلیــل بــه ورســره نــه‬ ‫وي‪ ،‬او څــوک چــې پــه دا�ســې حــال ـکـې مــړ شــو چــې پــه غــاړه‬ ‫ـکـې یــې بیعــت نــه و‪ ،‬نــو دا د جاهلیــت پــه مــرګ مــړ شــو)‪.‬‬ ‫[رواه مســلم عــن ابــن عمــر]‪.‬‬ ‫دا ال څــه چــې پــه اســام ـکـې د مســلمانانو د جماعــت‬ ‫او ټولــي دومــره اهمیــت دی چــې رســول هللا‪-‬صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم‪ -‬د هغــه چــا وینــه حاللــه کــړې چــې د مســلمانانو ډلــه‬ ‫څیــري‪ ،‬فرمايي‪(:‬خبــردار! دا�ســې دا�ســې حــاالت بــه راځــي‪ ،‬نــو‬ ‫چاچــې د دې امــت پــه مینــځ ـکـې تفرقــه پيــدا کولــه او دوی‬ ‫پــه یــو امــام ســره راغونــډ وو‪ ،‬نــو دغــه ســړی پــه تــوره ووهــئ‬ ‫چــې هرڅــوک وي) [رواه مســلم عــن عرفجــة]‪ ،‬پــه بــل روایــت‬ ‫ـکـې دا�ســې دي‪ (:‬څــوک چــې تاســو تــه راغــی او ستاســو د ټولــي‬ ‫خبــره پــه یــوه ســړي راغونــډه وه او دې راتلونکــي ســړي‬ ‫ستاســو دغــه د وحــدت قــوت څیــره او یایــې جماعــت جــدا‬ ‫‪۱۵‬‬

‫کــوو نــو دا انســان ووژنــئ)‪ ،‬او رســول هللا ‪-‬صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم‪ -‬بــل ځــای ـکـې فرمایي‪(:‬کلــه چــې د دوه خلیفــه ګانــو‬ ‫لپــاره بیعــت واخیســتل شــو‪ ،‬نــو وورســتنی یــې ووژنــئ) [رواه‬ ‫مســلم عــن أبــي ســعيد الخــدري]‪ ،‬بــل ځــای ـکـې فرمايــي‪(:‬‬ ‫د هغــه مســلمان وینــه حاللــه نــده چــې دا ګواهــي کــوي چــې‬ ‫نشــته الئــق د بند ـګـۍ مګــر یــو هللا دی او زه د هللا رســول‬ ‫یــم‪ ،‬مګــر پــه یــوه د درې خبــرو‪ :‬چــې واده کــړی زنــا کار وي‪،‬‬ ‫او نفــس پــه نفــس‪ ،‬او هغــه ســړی چــې خپــل دیــن پریــږدي او‬ ‫د مســلمانانو لــه ټولــي جــدا �شــي) [رواه البخــاري ومســلم‬ ‫عــن ابــن مســعود]‪.‬‬ ‫پــه دې زمانــه ـکـې پــه اســامي امــت او موحدینــو د‬ ‫هللا تعالــی دا نعمــت وشــو چــې د مســلمانانو لپــاره ټولــی‬ ‫راتــازه شــو‪ -‬چــې د دوی پکــې کــوم قــوت او کوښــښ نــه وو‬ ‫شــامل‪ -‬وروســته لــه هغــې چــې څــو پيــړۍ دغــه د خالفــت او‬ ‫جماعــت نعمــت ورک و‪ ،‬او پــه هــر مســلمان فــرض وه چــې‬ ‫د خالفــت او جماعــت د بیــا راوســتو لپــاره کوښــښ وکــړي‪،‬‬ ‫بلکــې پــدې خبــره ورســره حســاب کیــده‪ ،‬اوس چــې هللا تعالــی‬ ‫پــه خپــل ځانګــړي رحمــت او نعمــت راوســته نــو پــه هــر‬ ‫موحــد مســلمان فــرض دي چــې پــه ژبــه او عمــل د خپــل رب‬ ‫شــکر وکــړی؛ پــه خپلــو خاصــو او عامــو مجالسـ َـو ـکـې د دې‬ ‫نعمــت پــه اړه خپلــه مثبتــه رایــه خپــره کړي َ‬ ‫‪{،‬وأ َّمــا ِب ِن ْع َمـ ِـة‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َرِّبـ َـك ف َحـ ِّـدث} [ســورة الضحــى‪ ،]11 :‬ژبــاړه‪ :‬او هــر چــې ســتا‬ ‫د رب نعمــت دی نــو تــه یــې پــه اړه خبــرې کــوه‪ ،‬بایــد موحــد‬ ‫مســلمان د دغــه نعمــت د ســاتلو لپــاره خپــل کوښــښ وکــړي‬ ‫لدې دفاع وکړي‪ ،‬پرې وجنګیږي او د دې په ارکانو پابندي‬ ‫وکــړي‪ -‬چــې هغــه هجــرت‪ ،‬خبــره اوریــدل‪ ،‬منــل جماعــت او‬ ‫جهــاد دی‪ -‬او هــم یــې د ارکان پــه غوښــتنو پابنــدي وي‪-‬لکــه‬ ‫ځــای ورکــول‪ ،‬مرســته کــول‪ ،‬بیعــت کــول‪ ،‬ځــان تیــارول او‬ ‫ربــاط کــول دي‪-‬ترڅــو هللا تعالــی پــر َدوی نــور َزیــات فضــل‬ ‫ُ‬ ‫ْ َ َّ‬ ‫َ َ ُ‬ ‫َ َهــم و ُکــړي‪ َ ،‬هللا َتعالــی فرمايـ َـي‪{َ :‬وِإ َذ تــأذ َن َرُّبكـ ْـم ل ِئـ ْـن شــك ْرت ْم‬ ‫َ‬ ‫َ ُ‬ ‫ل ِز َيد َّنكـ ْـم َول ِئـ ْـن كف ْرتـ ْـم ِإ َّن َعذ ِابــي لشـ ِـد ٌيد} [ســورة إبراهيــم‪:‬‬ ‫‪ ،]7‬ژبــاړه کلــه چــې ستاســو ښــکاره اعــان وکــړ؛ کــه تاســو‬ ‫شــکر وکــړ نــو زه بــه تاســو تــه نعمتونــه زیــات کــړم‪ ،‬او کــه‬ ‫ناشــکري مــو وکــړه نــو زمــا عــذاب ډیــر ســخت دی‪.‬‬ ‫یــا هللا تعالــی زمونــږ پــه الســو قســطنطینیه او رومــا‬ ‫فتــح کــړې‪ ،‬او مونــږ د خپلــو نیکانــو شــکر ګــذار او صابــرو‬ ‫بندګانــو څخــه وګرځــوې‪ ،‬آمیــن‪.‬‬

‫پــه هــره زمانــه ـکـې د جاهلیــت د خلکــو دا‬ ‫ځانګــری صفــت وي‪ ،‬چــې د هــرې قبیلــې او ډلــې ځانتــه‬ ‫بــت وي‪ ،‬ترڅــو نــورو ډلــو ســره يــې توپیــر ښــکاره �شــي‪،‬‬ ‫دغــه ډلــه د خپــل بــت عــزت کــوي او د نــورو بتانــو‬ ‫څخــه بغیــر خپــل بــت تــه د ځــان نســبت کــوي‪ ،‬بلکــه‬ ‫د دښــمن د بتانــو مقابــل ـکـې پــه خپــل بــت فخــر کــوي‬ ‫او کلــه خــو حالــت دیتــه ور�ســي چــې دغــې ډلــې تــه د یــو‬ ‫چــا نســبت د هللا تعالــی نــه بغیــر د دغــه بــت پــه عبــادت‬ ‫پــورې وتــړل �شــي‪ ،‬نــو بیــا دغــه ډلــه او بــت د خلکــو پــه‬ ‫مینــځ ډیــر قــوت او عــزت پیــدا کــړي‪ ،‬لــه دې وروســته‬ ‫یــا دغــه بــت دومــره قــوي وي‪ ،‬چــې دغــه ډلــه د ده لــه‬ ‫دغــه قــوت او عــزت څخــه اســتفاده وکــړي او یــا دغــه‬ ‫ډلــه دومــره قــوي او منلــې �شــي چــې د خپــل بــت تعظیــم‬ ‫او ســپیڅلتیا پــه خلکــو وتپــي‪ ،‬چــې زیاتــره وخــت‬ ‫همدا�ســې کیــږي‪ ،‬ځکــه چــې دغــه بت‪»/‬ســمبول»‬ ‫سیا�ســي موخــې لــري‪ ،‬پدا�ســې شــکل چــې دغــه بــت تــه‬ ‫غــاړه ایښــودل دغــه ډلــې تــه غــاړه ايښــودل وګرځــول‬ ‫�شــي‪ ،‬کومــه چــې د دغــه بــت ســره د ارتبــاط ګمــان لــري‬ ‫او د هغــه پــه ښــیګړو قــدم پورتــه کــوي‪ ،‬او د غــه بــت‬ ‫ځــان ســره نی�ســي‪.‬‬ ‫همــدا وجــه ده چــې کلــه د یــو ملــت بادشــاهي‬ ‫ختمــه �شــي‪ ،‬نــو د هغــې ســره یــې بتــان او باطــل‬ ‫معبــودان هــم خــواره واره �شــي‪ ،‬بیــا نــو د غــه جاهــان‬ ‫د هغــه امــت د بتانــو عبــادت او تعظیــم پیــل کــړي‬ ‫کومــه چــې پــرې غالبــه او زور واکــه �شــي‪.‬‬ ‫پــدې لــړ ـکـې د کعبــې شــریفی ســره د ابرهــه حب�شــي‬ ‫کیســه یــوه غــوره بیلګــه ده‪ ،‬کلــه چــې هغــه ځانتــه پــه‬ ‫یمــن ـکـې یــوه عبــادت خانــه جــوړه کــړه او خلــک یــې د‬ ‫هغــې بند ـګـۍ او تعظیــم تــه را وبلــل‪ ،‬لیکــن کلــه چــې یــې‬ ‫د دغــې عبــادت خانــې څخــه د خلکــو مخونــه کعبــې او‬ ‫د هغــې د بتانــو پــه لــور ولیــدل‪ ،‬نــو خپــل لښــکر یــې‬ ‫تیــار کــړ ترڅــو هغــه بتــان ختــم کــړي چــې د هغــه د بــت‬ ‫ســره یــې مقابلــه ده ترڅــو د ده بــت تــه میــدان خالــي‬ ‫�شــي د کــوم چــې د هللا تعالــی نــه بغیــر عبــادت کیــږي‪.‬‬ ‫هللا رب العاملیــن رســول هللا صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم د حــق د اظهــار پــه خاطــر راولیــږه ترڅــو خلــک‬ ‫د دغــو بتانــو د بند ـګـۍ څخــه منــع کــړي‪ ،‬او د یــو هللا‬ ‫تعالــی عبــادت تــه یــې راوبلــي چــې هیــڅ شــریک ورســره‬ ‫نشــته‪ ،‬د شــرک پریښــودلو تــه د رســول هللا صلــی هللا‬ ‫علیــه وســلم بلنــه ـکـې ټــول هغــه څــه داخــل دي چــې د‬ ‫هللا تعالــی نــه بغیــر یــې بند ـګـي کیــږي‪ ،‬کــه هغــه پيغمبــر‬ ‫‪۱۷‬‬

‫وي‪ ،‬کــه مالئــک‪ ،‬نیــک بنــده وي‪ ،‬کــه ظالــم بادشــاه‪،‬‬ ‫درواغــژن کاهــن وي‪ ،‬کــه اسا�ســي قانــون‪ ،‬یــا زیــارت‪،‬‬ ‫ونــه‪ ،‬ګټــه‪ ،‬یــا شــیطان او یــا دا�ســي نــور‪.‬‬ ‫پــه مخکنــو امتونــو ـکـې د هللا تعالــی طریقــه دا وه‬ ‫چــې کلــه بــه زمانــه اوږده شــوه‪-‬او پيغمبــر بــه رانغــۍ‪-‬‬ ‫نــو د خلکــو عقیــده بــه هــم زړه شــو او هغــوی بــه‬ ‫د شــرک لــورې تــه ســتانه شــول‪ ،‬طواغیــت بــه یــې‬ ‫ودرول‪ ،‬د هغــې عبــادت بــه یــې پيــل کــړ‪ ،‬بلکــې نــور‬ ‫خلــک بــه یــې هــم هغــې تــه رابلــل‪.‬‬ ‫پــدې لــړ ـکـې د شــرک ښــکاره بیلګــه د هغــه چــا‬ ‫د بند ـګـۍ څخــه پيــل کيــږي چــې خلــک یــې غــوره او‬ ‫نیــکان بولــي‪ ،‬ملــړی یــې انځورونــه جــوړ �شــي ترڅــو يــې‬ ‫پــه لیدلــو د هغــوی عبــادت رایــاد �شــي‪ ،‬او د لیدونکــو‬ ‫ســره یــې د عبــادت شــوق پیــدا �شــي‪ ،‬بیــا لــه دغــه‬ ‫انځورونــو څخــه بتــان جــوړ �شــي چــې دهللا تعالــی‬ ‫نــه بغیــر یــې بند ـګـي کیــږی‪ ،‬د هغــوی نــه سپارشــونه‬ ‫غوښــتل کیــږي‪ ،‬حاللکــې ورتــه کیــږی‪ ،‬نــذر او دا�ســي‬ ‫نــور‪ ...‬مشــرکان دا�ســي ګمــان کــوي چــې مونــږ خــو‬ ‫پــدې کار هللا تعالــی تــه ځــان نــږدې کــوو‪ ،‬تــردې چــې‬ ‫خپــل دغــه نــاوړه کار َ تــه شــرک َّ هــم َنــه َوايـ َـي‪ ،‬لکـَّـه‬ ‫َ ُُْ ُ‬ ‫ُ ُ‬ ‫الل‬ ‫ُدْ َهغــوی داخبره‪(:‬مــا نعبدهـ ْـم ِإل ِليق ّ ِربونــا ِإلــى ِ‬ ‫زلفى)ژبــاړه‪ :‬مونــږ د دوی عبــادت نــه کــوو‪- ،‬مونــږ خــو‬ ‫دا کار ځکــه کــوو چــه‪ -‬دوی مونــږ هللا تعالــی تــه پــه‬ ‫درجــه ـکـې نــږدې کــړي‪.‬‬ ‫خبره‪(:‬هـ ُـؤَلء ُشـ َـف َع ُاؤ َنا ع ْنــدَ‬ ‫َ‬ ‫َّ یــا د مشــرکینو دا‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫الل) ژبــاړه‪ :‬دغــه خلــک خــو د هللا تعالــی ســره زمونــږ‬ ‫ِ‬ ‫سپارشــیان دي‪.‬‬ ‫مشــرکان د خپلــو دغــو معبودانــو څخــه ســخته‬ ‫لدغـ َّـه‬ ‫دفــاع کــوي او د هــر هغــه چــا خبــره َر َ ُ‬ ‫دوي َچــې َ َ‬ ‫ُ‬ ‫وايي‪(:‬وقالــوا ل تــذرن‬ ‫کا َر َه ُ یـ ْـې َ َمنـ َـع َ ُکـ َّـو َي ًّ‪َ َ ،‬‬ ‫دا�سـ ُـي َ ً َ َ َ ُ َ َ َ ُ قَ‬ ‫ِ َآلهتكــم ول تــذرن ودا ول ســواعا ول يغــوث ويعــو‬ ‫َون ْسـ ًـرا) ژبــاړه‪ :‬او دوی وایــي‪ :‬تاســو خپــل معبــودان‬ ‫مــه پریــږدئ‪ ،‬تاســو ‪-‬چیرتــه‪ -‬ود‪ ،‬ســواع‪ ،‬یغــوث‪،‬‬ ‫یعــوق‪ ،‬او نســر پــرې نــږدئ‪.‬‬ ‫بیــا پــه دې شــرک ـکـې هغــه څــوک د دغــو مشــرکانو‬ ‫تابعــداري کــوي‪ ،‬چــې د خپلــو پالرانــو پــه ړونــد تقلیــد‬ ‫یــې پــه کفــر ـکـې دا�ســې زیاتــی راغلــی وي او د هللا تعالــی‬ ‫هللا تعا َلــی‬ ‫د عبــادت څخــه یــې منــع کـ َـړ َي وي‪َ ،‬لکـ َ ُـه ْچـ َـې َ َ‬ ‫ْ‬ ‫د دوی پــه اړه فرمايلــي‪(:‬و ِإذا ِقيــل لهــم تعالــوا ِإلــى‬

‫َ ُ‬ ‫َ‬ ‫َمــا َأ ْنـ َـز َل َّ ُ‬ ‫الل َوإ َلــى َّ‬ ‫الر ُســو ِ ُل قالـ َـوا َح َ ْسـ ُـب َنا َ َمـ َـا َو َج ْد َنــا‬ ‫َع َل ْيــه َآب َاء َنــا َأ َو ِ َلـ ْـو َك َ‬ ‫ان َآباؤ ُهـ ْـم ل َي ْعل ُمــون شـ ْـي ًئا َول‬ ‫َ َ ُِ‬ ‫َ‬ ‫ي ْهتــدون) ژبــاړه‪ :‬کلــه چــې دوی تــه وویــل �شــي‪ :‬هغــه څــه‬ ‫تــه را�شــئ چــې هللا تعالــی رالیږلــي او رســول تــه را�شــئ‪،‬‬ ‫دوی وايــي‪ :‬زمونــږ لپــاره هغــه څــه بــس دي چــې مونــږ‬ ‫پــرې خپــل پــاران موندلي‪-.‬بیــا هللا تعالــی د دوی دغــه‬ ‫دعــوا باطلــه کــړې فرمايــي‪ -‬آیــا کــه د دوی پلرونــه پــه‬ ‫هیــڅ نــه پوهیــدل او نــه پــه ســمه الر وو‪.‬‬ ‫أبــو بكــر بــن العربــي املالكــي رحمــه هللا د آیــت پــه‬ ‫تفســیر ـکـې وايــي‪(:‬د دوی د اخبــره چــې مونــږ پــرې خپــل‬ ‫پلرونــه موندلــي او مونــږ بــه د هغــوی تابعــداري کــوو‪،‬‬ ‫او هغــه کارونــه بــه کــوو چــې هغــوی مــو پــرې لیدلــي وو)‬ ‫دا خبــره د هغــوی ســره ثابتــه نــده چــې ګوا ـکـې پلرونــه‬ ‫یــې پــه ســمه الره وو او یــا پــه ســمه الره ـکـې بــې ګنــاه‬ ‫وو‪ ،‬دې مشــرکانو د اخبــره هیــره کــړې چــې امــکان لــري‬ ‫چــې د دوی پلرونــه پــه باطلــه وو [احــکام القــرآن]‪.‬‬ ‫نــن ورځ هــم مونــږ ګــورو چــې ډیــر تنظیمونــه‪،‬‬ ‫ګروپونــه او ډلــې دا�ســې دي چــې ښــکاره د دیــن د قیــام‬ ‫او د شــریعت د پلــي کولــو چیغــې وهــي‪ ،‬مګــر دوی د‬ ‫مخکنــو مشــرکانو پــه پــل‪ ،‬پښــه ای�ښــې‪ ،‬ځکــه دوی هــم‬ ‫د خپــل ګمــان لــه مخــې د هغــو نیکانــو خلکــو تعظیــم‬ ‫کــوي‪ ،‬چــې پــه هغــوی ـکـې یــو شــمیر ښــه صفتونــه وي‪،‬‬ ‫لکــه پوهــه‪ ،‬جهــاد‪ ،‬د طواغیتــو پرخــاف صبــر او‬ ‫تحمــل‪ ،‬یــا د هغــوی د خطبــو او فصاحــت لــه مخــې‪،‬‬ ‫یــا یواځــې د خلکــو پــه مینــځ ـکـې د هغــه د شــهرت لــه‬ ‫مخــې‪.‬‬

‫بیــا د دغــو خلکــو پــه عــزت او تعظیــم ـکـې دومــره‬ ‫زیاتــی وکــړی �شــي چــې د شــرعي پولــو څخــه هــم واوړي‪،‬‬ ‫د هغــوی انځورونــه پورتــه کــوي‪ ،‬د هغــوی پــه بــاره ـکـې‬ ‫د تعظیــم نــاروا لقبونــه اســتعمالوي‪ ،‬د هغــوی خبــرې‬ ‫د هللا تعالــی او رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم پــه‬ ‫خبــرو او احکامــو مخکــې کــوي‪ ،‬اګــر کــه دا اقــرار هــم‬ ‫کــوي چــې د دغــه مشــر خبــره د هللا او رســول د خبــرو‬ ‫نــه اخیســتل شــوې‪ ،‬خطرناکــه خبــره پکــې دا وي چــې‬ ‫د دغــه مشــرانو خبــرې راټولــې کــړل �شــي او دهغــې‬ ‫څخــه د (منهــج) پــه نــوم کار واخیســتل �شــي‪ ،‬او د‬ ‫دغــو تنظیمونــو راتلونکــو نســلونو تــه د هغــې ښــوونه‬ ‫او لوســتنه کیږي‪،‬دعــوا دا وي چــې همدغــه صــراط‬ ‫مســتقیم او هغــه ســیده الره ده چــې د هللا تعالــی رضــا‬ ‫پکــې حاصلیــږي‪ ،‬اوس دا خبــره هــم مشــهوره ده چــې‬ ‫دغــو اشــخاصو تــه د یــوې اوبلــې ډلــې «ســمبولونه»‬ ‫ویــل کیــږي او چــا چــې پدغــه ســمبولونو رد وکــړ‪ ،‬نــو‬ ‫دومــره ناخوښــه ګڼــل کیــږي‪ ،‬لکــه چــې د هللا تعالــی‬ ‫پــه شــریعت چــا رد کــړی وي‪ ،‬تاتــه بــه دا�ســې ښــکاره‬ ‫�شــي چــې دغــه «ســمبولونه» ‪-‬مــړه وي کــه ژونــدي‪ -‬د‬ ‫دې ګمراهانــو پــه زړونــو ـکـې د قــرآن او حدیــث ځــای‬ ‫نیولــی‪ ،‬کــه چــا یــې کمــی بیــان کــړ نــو ګویــا هغــه د‬ ‫اســام کــړۍ لــه غــاړې لــرې کــړه‪.‬‬ ‫اوس دا�ســې حــال رامینــځ تــه شــوی چــې د هــرې‬ ‫ډلــې یــو یــا ډیــر «ســمبولونه» دي‪ ،‬لکــه پــه جاهلیــت‬ ‫ـکـې چــې بــه د قبائلــو یــو یــا ډیــر بتــان ول‪ ،‬د هــرې ډلــې‬ ‫دا کوښــښ دی‪ ،‬چــې د خپــل بــت تعظیــم د خلکــو‬ ‫پــه زړونــو ـکـې کښــینوي او دا ورتــه ښــکاره کــړي چــې‬ ‫هلــه بــه زمونــږ ملګــري ډیــر �شــي چــې زمونــږ د دغــه‬

‫مقاله‬

‫‪۱۸‬‬

‫«ســمبول» تعظیــم د خلکــو پــه مینــځ ـکـې ډیــر �شــي‪،‬‬ ‫همــدا وجــه ده چــې د دغــو ســمبولونو لپــاره یــو شــمیر‬ ‫لقبونــو ایښــودل کیــږي‪ ،‬او د دغــه تنظیــم مشــران‬ ‫چــې کومــې پریکــړې کــوي د خپلــو ســمبولونو د خبــرو‬ ‫څخــه پــرې دلیــل نی�ســي‪ ،‬بلکــې د یــو کار د جــواز او‬ ‫ضــرورت پــه اړه یواځــې دومــره هــم بــس وي چــې د دغــې‬ ‫ډلــې شــیخ او «ســمبول» پــرې رایــه ورکــړې وي‪ ،‬یايــې‬ ‫پرې اقرار او امر کړی وي‪ ،‬بیا نو دېته نه کتل کیږی‬ ‫چــې شــریعت څــه وايــي‪ ،‬بلکــې خبــره دیتــه رســیدلې چــې‬ ‫خلــک د دغــو ســمبولونو پــه اړه جګــړې کــوي‪ ،‬هــره‬ ‫ډلــه دعــوا لــري چــې مونــږ د دغــه «ســمبول» اصــل‬ ‫وارثــان یــو‪ ،‬پــه ســمه توګــه یــې تابعــدار یــو‪ ،‬د هغــه پــه‬ ‫ښــوونه ســم روان یــو او د هغــه د پيغــام امانتګــر یــو‪،‬‬ ‫حــال دیتــه رســیدلی چــې خلکــو دروازې جــوړې کــړي‪،‬‬ ‫لکــه چــې د روافضــو او باطنیــه فرقــو حــال دی‪-‬هللا‬ ‫دې دوی وشــرموي‪ -‬هغــوی هــم دا خیــال لــري چــې‬ ‫علمــاء او شــیوخ یــې د آل بیــت امامانــو تــه دروازې‬ ‫دي‪ ،‬چــې خلــک ورســره پــه دغــه الره تمــاس نی�ســي‪،‬‬ ‫دلتــه هــم حــال دا دی چــې د یــوې ډلــې بع�ضــې افــراد‬ ‫دا دعــوا کــوي چــې دفالنــي «ســمبول» وصیــت زمــا‬ ‫پــه حــق ـکـې دی او همــدا زه د دغــې ډلــې او تنظیــم‪...‬‬ ‫خال�صــی ورکونکــی او مســیحا یــم‪.‬‬ ‫د ګمراهانــو ښــکاره صفــت خپــل تنظیــم‪،‬‬ ‫ډلــه‪ ...‬د «ســمبول» ســره نښــلول او پــه هغــې ځــان‬ ‫مضبوطــول وي‪ ،‬ځکــه صحیــح مســلمان پــدې پوهیــږي‬ ‫چــې قــرآن او ســنت هغــه یواځینــی قــوی لــوری دی چــې‬ ‫د خپلــې دعــوې د اثبــات لپــاره ورتــه تکیــه کولــی شــو‪،‬‬ ‫مګــر بدعتیــان چــې د شــرعي دلیــل لــه موندلــو عاجــز‬ ‫�شــي نــو بیــا غلــط دالئــل لټــوي ترڅــو خپلــه دعــوا او‬ ‫منهــج صحیــح ثابــت کــړي‪.‬‬ ‫لکــه چــې نــن ورځ ګمــراه تنظیمونــه او ډلــې هــم‬ ‫دغــه کار کــوي‪ ،‬چــې د خپــل منهــج د صحیــح ثابتولــو‬ ‫لپــاره یــو «ســمبول» تــه تکیــه کــوي‪ ،‬خــو کــه چیرتــه د‬ ‫دغــو ســمبولونو حــال وکتــل �شــي نــو معلومــه بــه �شــي‬ ‫چــې بع�ضــې یــې مبتدعیــن ګمراهــان وي او بع�ضــې‬ ‫نــور یــې پــه ښــکار ارتــداد ـکـې ککــړ وي‪.‬‬ ‫کلــه نــا کلــه دغــه تنظیمونــه د خپــل منهــج‬ ‫د صحــت لپــاره د د غــې ډلــو د مخکنــو افــرادو پــه‬ ‫قربانــۍ دلیــل نی�ســي‪ ،‬یــا چــې څومــره یــې پــه زندانونــو‬ ‫ـکـې دي‪ ،‬یــا یــې شــمیره زیاتــه ده او افــکار یــې پــه خلکــو‬ ‫‪19‬‬

‫ـکـې خپــاره دي‪ ،‬چــې دغــه ټولــې خبــرې د حــق پــه مقابــل‬ ‫ـکـې هیــڅ فائــده نــه ورکــوي‪.‬‬ ‫ځکــه موحــد مســلمان ټــول «ســمبولونه» د‬ ‫اســام پــه تلــه تلــي او هیڅکلــه دا�ســې نــه کــوي چــې‬ ‫خپــل دیــن د کــوم «ســمبول» پــه تلــه وتلــي‪ ،‬د هغــه پــه‬ ‫نــزد دیــو «ســمبول» قــدر دومــره وي‪ ،‬څومــره چــې هغــه‬ ‫د حــق تابــع وي او کلــه هــم حــق د دغــه «ســمبول»‬ ‫پــه خبــرو او کارونــو ـکـې نــه لټــوي‪ ،‬د موحــد مســلمان‬ ‫کوښــښ دا وي چــې د هللا تعالــی بنــده �شــي‪ ،‬نــه د کــوم‬ ‫تنظیــم او د هغــې د ســمبولونو‪ ،‬موحــد مســلمان‬ ‫د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم تابــع وي‪ ،‬نــه د‬ ‫کومــې ډلــې او حرکــت د منهــج‪.‬‬ ‫نــن ورځ «ســمبولونه» ډیــر شــوي‪ ،‬حتــی چــې د‬ ‫جاهلیــت د مشــرکانو د بتانــو څخــه هــم زیــات او هــر‬ ‫څــوک د مشــرکانو پــه څیــر خپــل «ســمبول» تــه بلنــه‬ ‫کــوي اوس تنظیمونــه هــم «ســمبولونه» ښــکاري‪،‬‬ ‫مشــران یــې بیــل «ســمبولونه» او منهجونــه یــې بیــل‬ ‫«ســمبولونه» ‪ ،‬مســلمان حیــران �شــي چــې ربــه اوس د‬ ‫کــوم «ســمبول» تابــع شــم؟‬ ‫د دې پوښــتنې پــه ځــواب ـکـې بــه ټــول عقلمنــد‬ ‫پــه یــوه خولــه ووايــي‪ :‬د هغــه چــا تابــع شــه چــې د قــرآن‬ ‫او ســنت ســره موافــق وي‪ ،‬نــو نتیجــه دا شــوه چــې‬ ‫بایــد مونــږ ر ً‬ ‫أســا د قــرآن او ســنت تابــع شــو او دغــه‬ ‫«ســمبولونه» پریــږدو‪.‬‬

‫د شــکایتونو دغــه مرکــزي دفتــر د څــه لپــاره جــوړ‬ ‫کــړای شــوی دی؟‬ ‫الحمــد هلل والصــاة علــى رســوله الكريــم ومــن ســار‬ ‫علــى هديــه إلــى يــوم الديــن‪ ،‬وبعــد‪ :‬هللا – عزوجــل ‪ -‬پــه‬ ‫ګرځولــی‪،‬‬ ‫عــدل امــر کــړی او هغــه یــې د خپــل ځــان ص ْفـ‬ ‫ـت ْ‬ ‫ْ‬ ‫هللا ســبحانه وتعالــی فرمايــې‪{ :‬إ َّن َّ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫الل َيأمــر ْ ِبالعــد ِل‬ ‫ُْ َ ِ‬ ‫َ ْ‬ ‫َ ْ َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ال ْ َح َسـ ِـان ْ َوِإ َيتـ ِـاء ِذ ُي ُ الق َ ْربـ َّـى ُ وينهَــى عـ ِـن الفحشـ ِـاء‬ ‫َو ْ ُِ‬ ‫َ َ ْ‬ ‫ْ َ ْ َ َّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫والنكـ ِـر والبغـ ِـي ي ِعظكــم لعلكــم تذكــرون} [النحــل‪:‬‬ ‫‪ .]90‬ژبــاړه‪ :‬پــه یقینــي توګــه هللا تعالــی پــه عــدل‪ ،‬ښــیګڼې‬ ‫او خپلوانــو تــه پــه ورکــړه امــر کــوي او لــه بــدۍ او بــې‬ ‫حیایــۍ‪ ،‬او زور او ظلــم څخــه منــع کــوي‪ ،‬تاســو تــه وعــظ‬ ‫کــوي ترڅــو خبــره رایــاده کــړئ‪.‬‬ ‫ً‬ ‫َ‬ ‫ً‬ ‫َ‬ ‫َ بــل َځــای فرمايــي‪{َ :‬وت َّمـ ْـت ك ِ ْل َمـ ُـت َرِّبـ َـك ِص ْدقــا َو َعـ ْـدل‬ ‫ل ُم َبـ ِّـد َل ِلك ِل َما ِتـ ِـه َو ُهـ َـو َّ‬ ‫السـ ِـم ُيع ال َع ِليـ ُـم} [األنعــام‪.]115 :‬‬ ‫ژبــاړه‪ :‬او ســتا د رب کلمــه د عــدل او ريښــتینولۍ لــه نــګاه‬ ‫څخــه پــوره ده‪ ،‬د هغــه د کلماتــو لپــاره هېــڅ بدلــون نشــته‬ ‫او هغــه اورېدونکــی او پــوه دی‪.‬‬ ‫تعالــی د خپــل ځــان څ َخــه ظلــم نفــي‬ ‫بــل ځــای هللا‬ ‫ـاس َشـ ْـي ًئا َولكـ َّـن َّ‬ ‫الل َل َي ْظلـ ُـم النـَّ‬ ‫َّ َّ َ‬ ‫النــاسَ‬ ‫َ‬ ‫ِ‬ ‫َکـ ُـوي ِ‪{:‬إن ْ َ ِ‬ ‫أنف َسـ ُـه ْم َيظ ِل ُمــون} [يونــس‪ ،]44 :‬ژبــاړه‪ :‬یقینــا هللا تعالــی‬ ‫د خلکــو ســره هېــڅ ډول ظلــم نــه کــوي‪ ،‬لیکــن خلــک د‬ ‫خپــل ځــان ســره ظلــم کــوي‪.‬‬ ‫هللا تعالــی د ظلــم د ټولــو ډولونــو څخــه منــع کــړې‪،‬‬

‫چــې پــه هغــې ـکـې یــو شــرک هــم دی‪ ،‬کــوم چــې د ظلــم تــر‬ ‫ټولــو لــوی ډول دی‪.‬‬ ‫َ ْ َ َ ُ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫وتعالــی فرمایــې‪{:‬وِإذ قــال لقمــان َ ِل ُب ْ ِنـ ِـه‬ ‫هللا ســبحانه‬ ‫َ ُ َ َ ُ ُ َ ُ َ َّ َ ُ ْ ْ َّ َّ ّ‬ ‫الشـ ْـر َك لظلــمٌ‬ ‫وهــو ي ِعظــه يــا بنــي ل تشـ ِـرك ِبـ ِ‬ ‫ـالل ِإن ِ‬ ‫َع ِظيـ ٌـم} [لقمــان‪ ،]13 :‬ژبــاړه‪ :‬کلــه چــې لقمــان خپــل ځــوی‬ ‫تــه د وعــظ پــه تــرڅ ـکـې وویــل‪ :‬ای زمــا ځویــه! تــه د هللا‬ ‫تعالــی ســره شــرک مــه کــوه‪ ،‬پــه یقینــي توګــه شــرک ډیــر‬ ‫لــوی ظلــم دی‪.‬‬ ‫د ظلــم یــو ډول دا هــم دی چــې انســان د خپــل‬ ‫ځــان ســره د هللا تعالــی د یــو امــر د مخالفــت پــه وجــه‬ ‫ظلــم وکــړي یــا د هغــه د کومــې پولــې څ َخــه تېـ َ َـر �شــي‪ ،‬هللا‬ ‫َ‬ ‫َ َ َ َ َ َّ ُ ُ َ َّ َ‬ ‫الل فقـ ْـد ظلـ َـم ن ْف َسـ ُـه}‬ ‫تعالــی فرمايي‪{:‬ومــن يتعــد حــدود ِ‬ ‫[الطــاق‪ .]1 :‬ژبــاړه‪ :‬څــوک چــې د هللا تعالــی د پولــو څخــه‬ ‫تیــری وکــړي نــو هغــه د خپــل ځــان ســره ظلــم وکــړ‪.‬‬ ‫د ظلم یو ډول دا هم دی چې انســان د بل چا ســره‬ ‫ظلم وکړي او دهغه په حقوقو تیری وکړي‪ ،‬لکه څرنګه‬ ‫علیه السالم َ‪ -‬په ژبه فرمايلي َ دي‪:‬‬ ‫َچې هللا تعالی د داود ‪-‬‬ ‫(قـ َ‬ ‫ـال َل َقـ ْـد َظ َل َمـ َـك ب ُسـ َـؤال َن ْع َج ِتـ َـك إلــى ِن َعاجـ ِـه َوإ َّن ك ِثيــراً‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬ ‫َّ‬ ‫ّ َ ُ‬ ‫َْ َ ْ ُُ ْ َ َ ْ‬ ‫ـض ِإل ال ِذيـ َـن َآم ُنــوا‬ ‫َ ِمـ َـن ُالخلطـ َّ ِـاء ليَب ِغــي َب َعضهـ َّـم ُعلـ ْـى بعـ ٍ‬ ‫ات وق ِل ٌ‬ ‫يل ما هم) [ص‪ .]24 :‬ژباړه‪ :‬هغه‬ ‫وع ِملوا الص ِالح ِ‬ ‫وویــل‪ :‬یقینــا هغــه‪ -‬ســتا څخــه پــه مېــږه غوښــتو او خپلــو‬ ‫مېــږو ســره پــه یــو ځــای کولــو‪ -‬ســتا ســره ظلــم کــړی او‬ ‫واقعیــت دادی چــې زیاتــره شــریکان یــو پــر بــل تېــری کــوي‪،‬‬ ‫مګــر هغــه کســان چــې ایمــان لــري او نیــک عمــل کــوي‪ ،‬چــې‬ ‫دوی پــه ـکـې ډېــر کــم دي‪.‬‬ ‫مقاله‬

‫‪2۰‬‬

‫نــو دیــن بــه هغــه وخــت پــه ســمه توګــه قایــم �شــي چــې د‬ ‫ظلــم دغــه ټــول ډولونــه لــه منځــه والړ �شــي‪ ،‬چــې د دې هــدف‬ ‫پــه الر ـکـې نــن اســامي دولــت د هللا عزوجــل پــه فضــل کار‬ ‫کــوي‪ ،‬ځکــه د شــرک پــر خــاف جنــګ او ټــول خلــک د هللا‬ ‫رب العاملیــن حکــم تــه پــه غــاړه مجبورولــو ســره لــوی ظلــم‬ ‫لــه منځــه ځــي‪ ،‬پــه امــر باملعــروف نهــي عــن املنکــر ســره‬ ‫د انســانانو د خپلــو ځانونــو ســره د ګناهونــو پــه شــکل‬ ‫ـکـې ښــکاره ظلــم لــه منځــه ځــي او د هللا تعالــی پــه شــریعت‬ ‫نافذولــو‪ ،‬د حــدودو پــه قیــام او د زیاتــي څخــه د خلکــو پــه‬ ‫الس نیولــو ســره د انســانانو ترمنــځ د ظلــم لــړۍ لــه منځــه‬ ‫ځــي‪ ،‬چــې پــه دې چــوکاټ ـکـې اســامي دولــت بېالبېــل ارګانونــه‬ ‫جــوړ کــړي‪ ،‬ترڅــو خلــک پــه خپــل منــځ ـکـې د ظلــم څخــه منــع‬ ‫کــړي او ظلــم فــورا د یــوه فــرد یــا یــوې خــوا څخــه پــه نښــه‬ ‫کــړي �شــي‪ ،‬لــه دغــه ارګانونــو څخــه یــو هــم د مظاملــو د څارنــې‬ ‫مرکــزي دفتــر دی‪.‬‬ ‫پــه اســامي دولــت ـکـې هغــه کومــې خــواوې دي چــې د‬ ‫ظلــم د مخنیــوي څارنــه کــوي او د خلکــو ترمنــځ ظلــم لــه‬ ‫منځــه وړي؟‬ ‫پــه دې اړه اصــول دا دي چــې د مظلــوم مرســته او د‬ ‫ظالــم الس ونیــول �شــي‪ -‬اګــر کــه مســلمان هــم وي ‪ -‬دا دواړه‬ ‫کارونه په هر مسلمان واجب دي‪ ،‬لکه چې رسول هللا صلی‬ ‫هللا علیــه وســلم فرمايلــي دي‪(:‬د خپــل ورور ســره مرســته‬ ‫وکــړه‪ ،‬کــه ظالــم وي کــه مظلــوم‪ ،‬نــو یــو ســړي وویــل‪ :‬ای د‬ ‫هللا رســوله زه بــه ورســره مرســته کــوم کــه چېرتــه مظلــوم و‪،‬‬ ‫خــو کــه چېرتــه ظالــم و نــو څرنګــه مرســته بــه ورســره کــوم؟‬ ‫پــه دې اړه خبــر راکــړه‪ ،‬هغــه وفرمایــل‪ :‬تــه بــه دغــه ســړی د‬ ‫ظلــم څخــه منــع کــړې نــو دغــه د هغــه ســره مرســته شــوه)‬ ‫[متفــق علیــه]‪.‬‬

‫‪21‬‬ ‫‪21‬‬

‫دفترونــه جــوړ کــړي چــې د والــي پــه دفتــر پــورې اړه لــري‪،‬‬ ‫ترڅــو هغــوی تــه د هغــه چــا شــکایتونه ورســېږي چــې د والــي‬ ‫د الس النــدې وي لکــه امیـران او مجاهدیــن‪ ،‬د دې ټولــو نــه‬ ‫عالوه د مظاملو د څارنې مرکزي دفتر یوه دا�ســې څانګه هم‬ ‫جــوړه کــړې چــې پــه ځانګــړې توګــه پــه مســتقل ډول د مظاملــو‬ ‫څارنــه کــوي‪ ،‬دغــه ټولــې خــواوې پــه ګــډه د هغــو قضیــو پــه‬ ‫اړه څېړنــه کــوي چــې هلتــه د ظلــم وېــره موجــوده وي‪ ،‬ترڅــو د‬ ‫هغــوی څارنــه او تعقیــب و�شــي او پــر وخــت مشــخص کـړای‬ ‫�شــي‪.‬‬ ‫د مظاملــو (شــکایتونو) د څارنــې او تعقیــب لپــاره دغــه‬ ‫بېالبېلــې خــواوې ولــې ټــاکل شــوي‪ ،‬رازیــې څــه دی؟‬ ‫رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم فرمايلــي دي‪( :‬پــه‬ ‫تاســو ـکـې هــر یــو شپونکی(مســؤل) دی او د هغــه څخــه بــه‬ ‫د خپلــو اتباعــو پــه اړه پوښــتنه کېــدای �شــي)[متفق علیــه]‪.‬‬ ‫نــو هــر هغــه څــوک چــې هللا تعالــی ورتــه د مســلمانانو لــه‬ ‫کارونــو څخــه کومــه برخــه پــه غــاړه ـکـې اچولــې وي‪ ،‬پــه هغــه‬ ‫واجــب دي چــې پــه خپلــو اتباعــو او الس النــدې خلکــو ـکـې د‬ ‫ظلــم مخــه ونی�ســي او کــه چېرتــه ورتــه د ظلــم پــه اړه د کومــې‬ ‫قضيــې پــه هکلــه خبــر ورســيږي نــو هغــه شــرعا مکلــف دی‬ ‫چــې د خپــل رعیــت څخــه د ظلــم د پورتــه کولــو لپــاره کوښــښ‬ ‫وکــړي‪.‬‬

‫بیــا کــه مونــږ هغــه امانــت تــه وګــورو چــې مش ـرانو‬ ‫داســامي دولــت پــه مجاهدینــو اې�ښــی دی نــو دغــه واجــب‬ ‫نــور هــم ډېــر قــوي کــوي‪ ،‬ترڅــو مجاهدیــن پــه دې اړه د هغــه‬ ‫ورونــو ســره مرســته وکــړي چــې د مظاملــو د څارنــې لپــاره ټــاکل‬ ‫شــوي دي‪ ،‬لــه دې املــه ضــرورت دا تقاضــا کولــه چــې بایــد‬ ‫دا�ســې ځانګــړی ارګان وجــود ولــري چــې د مظاملــو څارنــې تــه‬ ‫وزګار وي‪.‬‬

‫لــه دې املــه پــه اســامي دولــت ـکـې د ظلــم د مخنیــوي‬ ‫لپــاره بېالبېلــې خــواوې ټــاکل شــوي‪ ،‬ترڅــو د اســامي دولــت‬ ‫د اتباعــو او مجاهدینــو لپــاره اســانه وي چــې پــه والیتونــو ـکـې‬ ‫والیانــو تــه د هغــوی د الس النــدې خلکــو پــه اړه شــکایات‬ ‫ورســوي او پــه محکمــو ـکـې د پرتــو قضیــو خاونــدان دیــوان‬ ‫القضــاء تــه د قضــاء د احکامــو پــه اړه شــکایت وکــړي‪،‬‬ ‫ترڅــو دغــه احــکام بیــا لــه ســره وڅېــړل �شــي‪ ،‬همــدا ډول پــه‬ ‫دار االســام ـکـې د عامــو مســلمانانو لپــاره دا موقــع برابــره‬ ‫�شــي چــې هغــوی د والیانــو پــه اړه یــا د دیوانونــو د امیرانــو او‬ ‫عســکري امیرانــو پــه اړه او یاهــم د اداري اجراءاتــو پــه اړه‬ ‫د امیــر املؤمنیــن‪ -‬حفظــه هللا ‪ -‬لخــوا لــوړ پــوړي کمیســیون‬ ‫(اللجنــة املفوضــة) تــه شــکایت وکــړي ‪ -‬کــوم کمیســیون چــې‬ ‫د مظاملــو د څارنــي مرکــزي دفتــر پــه دغــه ماموریــت ګمارلــی‬ ‫دی‪.‬‬

‫نــو اســامي دولــت‪ -‬د هللا پــه فضــل ســره ‪ -‬د مظاملــو‬ ‫لپــاره یــو شــمېر دا�ســې دفترونــه جــوړ کــړل چــې پــه دیــوان‬ ‫القضــاء واملظالــم پــورې اړه لــري او د اســامي دولــت پــه هــر‬ ‫والیــت ـکـې یــې هــم د مظاملــو د ثبــت او د منځــه وړلــو لپــاره‬

‫پــه دې شــکل ســره بــه مونــږ‪ -‬بــإذن هللا‪ -‬پــه دې اړه‬ ‫خپــل پــوره کوښــښ کــړی وي چــې د خلکــو پرمــخ دروازه‬ ‫خالصــه کــړو ترڅــو خپــل شــکایت ځــای تــه ورســيږي‪ ،‬همــدا‬ ‫ډول هغــه بندونــه مــو لــه منځــه یــوړل چــې پــر بنســټ بــه یــې‬

‫دعــوه لــه دې املــه وروســته کېــده چــې دغــه خــوا پــه دې اړه‬ ‫ځانګــړي اوامــر او تخصــص نــه لــري او یاهــم پــه مدعــی علیــه‬ ‫بانــدې واک نــه لــري‪،‬‬ ‫د هغــه مظاملــو پــه اړه چــې د مظاملــو د تعقیــب او‬ ‫څېړنــې دفتــر تــه ورســېږي‪ ،‬دفتــر کــوم ډول اجــراءات‬ ‫کوي؟کلــه چــې مونــږ کومــه دعــوا واخلــو او ځــان ســره یــې‬ ‫ثبــت کــړو نــو بیــا ورتــه ګــورو چې‪:‬کــه چېرتــه پــه قضیــه ـکـې د‬ ‫ظلــم غالــب احتمــال وي نــو تعقیــب تــه یــې ورکــوو‪ ،‬کــه نــه وي‬ ‫نــو فــورا یــې رد کــوو‪.‬‬ ‫بیــا د ظلــم دغــې قضیــې تــه کتــل کېــږي‪ ،‬کــه چېرتــه د‬ ‫والیانــو او د دیوانونــو د امیرانــو د الس النــدې قضیــو پــورې‬ ‫اړه لــري نــو هغــوی تــه حوالــه کولــی �شــي ترڅــو پــه ـکـې څېړنــې‬ ‫وکــړي او نتیجــه یــې د مظاملــو مرکــزي دفتــر تــه واســتوي چــې‬ ‫هلتــه د غــور النــدې ونیــول �شــي؛ کــه چېرتــه پــه ـکـې د متعلقــه‬ ‫محکمــې یــا خــوا تحقیــق پــوره او فیصلــه یــې مناســبت وي‪،‬‬ ‫تصدیــق یــې کېــږي او کــه چېرتــه تحقیــق نیمګــړی وي یــا پــه‬ ‫ـکـې فیصلــه مناســب نــه وي نــو یــو ځــل بیــا ورتــه لېــږل کېــږي‬ ‫چــې د ســره پــرې غــور وکــړي‪ ،‬پــه دې اړه زمونــږ کار دا دی‬ ‫چــې پــه پرلــه پ�ســې ډول د قضیــې تعقیــب کــوو‪ ،‬ترڅــو پــه ـکـې‬ ‫صحیــح کتنــه و�شــي او پــه عاجلــه توګــه ســرته ور�ســي‪.‬‬ ‫کــه چېرتــه قضیــه پــه یــو قضايــي حکــم پــورې اړه لــري نــو‬ ‫هغه مونږ بیا دیوان القضاء ته حواله کوو او ترڅنګ قاضیانو‬ ‫ورونــو تــه پــه دې اړه خپلــه رایــه هــم لېــږو‪ ،‬ترڅــو پــه قضیــې ـکـې د‬ ‫سره کتنه وکړي‪ ،‬چې دلته هم زمونږ رول د موضوع تعقیب او‬ ‫پــه اړه یــې د تلــوار (ســرعت) نــه کار اخېســتل وي‪.‬‬

‫لیکــن کــه چېرتــه قضیــه پــه کــوم والــي ورور یــا د کــوم‬ ‫دیــوان پــه امیــر او یاهــم د اســامي دولــت پــه کــوم ارګان‬ ‫پــورې اړه لــري‪ ،‬نــو بیــا دغــه قضیــه مــوږ پــه خپلــه اخلــو‪ ،‬پــه‬ ‫چــا چــې دعــوا شــوي وي هغــوی را غــواړو یــا پــه قضیــه ـکـې د‬ ‫هغــوی نائــب راغــواړو او پــه هغــه مســائلو ـکـې چــې پــه دوی‬ ‫دعــوا شــوي وي د دوی دفاعــي ځوابونــو تــه غــوږ نیســو‪،‬‬ ‫بیــا پــه قضیــه ـکـې پــه دې شــکل ســره فیصلــه کــوو چــې‪ :‬کــه‬ ‫ظلــم ثابــت �شــي نــو مظلــوم تــه خپــل حــق ســپارو‪ ،‬یــا ظالــم تــه‬ ‫تعزیــر او س ـزا ورکــوو او کــه چېرتــه دعــوا ثابتــه نــه �شــي نــو‬ ‫دعــوا رد کــوو او وضحــات یــې کــوو‪.‬‬ ‫تاســو د خپلــو خبــرو پــه تــرڅ ـکـې د بع�ضــې قضیــو پــه‬ ‫اړه وویــل کــه چېرتــه پــه ـکـې د ظلــم احتمــال وي‪ ،‬لــه دې ټ ـکـي‬ ‫ستاســو څــه مقصــد دی؟‬ ‫ترڅــو تاتــه پــه دې اړه خبــره ښــه واضحــه �شــي زه بــه‬ ‫درتــه دوه مثالونــه وړانــدې کــړم‪ ،‬چــې تــه یــې پــه اســاس پــه‬ ‫دواړو ـکـې توپیــر وک ـړای �شــې لومــړی‪ :‬یــو امیــر یــو مجاهــد بــل‬ ‫ځــای تــه نقــل کــړي چــې هلتــه یــې ورتــه ضــرروت وي ترڅــو‬ ‫هلتــه حاجــت پــوره کـړای �شــي یــا دغــه د تخصــص خاونــد وي‬ ‫یا دا�سې نور څه‪ ،‬لیکن په دې اړه د دغه مجاهد خیال وي‬ ‫چــې مــا ســره ظلــم شــوی‪ ،‬ځکــه چــې زه د خپــل کــور او ســیمې‬ ‫څخــه لــرې کـړای شــوم‪ ،...‬دویــم‪ :‬یــو امیــر هغــه مجاهــد چــې د‬ ‫هغــه د الس النــدې وي د تعزیــر او سـزا پــه شــکل بلــې ســیمې‬ ‫تــه ولېــږي‪ ،‬ځکــه چــې ده کومــه غلطــي یــا بــې پروايــي کــړې‬ ‫وي او یــا پکــې د یــوې خطــا مخنیــوی وي چــې امیــر تــرې ځــان‬ ‫ســاتي‪ ،‬لیکــن دغــه مجاهــد ګمــان کــوي چــې پــه دې قضیــه ـکـې‬

‫مقاله‬

‫‪۲۲‬‬

‫ماســره ظلــم شــوی‪ ،‬ځکــه دغــه تعزیــري س ـزا د هغــې خطــا‬ ‫ســره ســمه نــه ده چــې زمــا څخــه شــوې ده یــا دغــه مجاهــد‬ ‫وايــي چــې اصــا زه پــه خطــا نــه یــم‪.‬‬ ‫نــو پــه لومــړي حالــت ـکـې د ظلــم کــوم احتمــال نشــته‬ ‫ځکــه د امیــر حــق دی چــې خپــل مجاهدیــن یــا یــو تــن د یــو‬ ‫ځــای څخــه بــل ځــای تــه د کــوم ضــرورت لــه مخــې ولېــږي او‬ ‫مجاهــد بــه پــه دغــه وخــت ـکـې خبــره اوري او منــي بــه یــې‪،‬‬ ‫لیکــن پــه دویــم حالــت ـکـې د ظلــم احتمــال کېــدای �شــي‪ ،‬چــې‬ ‫پــه دغــه حالــت ـکـې مــوږ قضیــه پــه الس ـکـې اخلــو او د مســئلې‬ ‫حقیقــت تــه ځــان رســوو‪ ،‬ترڅــو وګــورو کــه ظلــم پــه ـکـې وي‬ ‫چــې لــه منځــه یــوړل �شــي‪ -‬بــإذن هللا‪.‬‬ ‫مــوږ چــې د دې دفتــر د جوړولــو څخــه تــر اوســه کومــې‬ ‫قضیــې څېړلــي نــو پــه هغــې ـکـې مــو د نیمايــي پــورې قضیــې‬ ‫دا�ســې موندلــي چــې د ظلــم کــوم احتمــال پــه ـکـې نشــته‪،‬‬ ‫بلکــې هغــه د شــکایت او احتیاجاتــو لــه زمــرې څخــه دي‪،‬‬ ‫لیکــن هغــه قضیــې چــې مــوږ پــه ـکـې د ظلــم عالمــه لیدلــې نــو‬ ‫– الحمــدهلل ‪ -‬هغــه مــوږ پــه خپلــه اخېســتي او د ظلــم دغــه‬ ‫احتمــال مــوږ پــه نســبي ډول پــه ډېــره کمــه مــوده ـکـې ختــم‬ ‫کــړی؛ یــا مــو ظلــم لــه منځــه وړی‪ -‬کــه چېرتــه موجــود وي ‪ -‬او‬ ‫یــا مــو مدعــي تــه د هغــه د دعــوا پــه اړه نصیحــت کــړی چــې‬ ‫مدعــی علیــه پــه دې اړه بــې ګنــاه دی‪.‬‬ ‫آیــا د مظاملــو د دغــه دفتــر پــه غــاړه نــور ماموریتونــه‬ ‫هــم شــته؟‬ ‫هو ـکـی! د هللا پــه فضــل مــوږ یــو شــمېر دا�ســې‬ ‫کمیســونونه لــرو چــې د اســامي دولــت پــه زندانونــو ګرځــي‬ ‫او هلتــه د بندیانــو ســره مر ـکـې کــوي‪ ،‬یــا هغــه څــوک چــې اوس‬ ‫د تحقیــق پــه مرحلــه ـکـې دي‪ ،‬ترڅــو یــې پــه اړه کتنــه و�شــي او‬ ‫کــه د ظلــم شــکایت لــري چــې هغــه واخېســتل �شــي او د دې‬ ‫ترڅنــګ یــو شــمېر نــورې لجنــې (کمیســیونونه) هــم لــرو چــې‬ ‫پــه ســنګرونو او د ربــاط پــه لومړیــو خطونــو ګرځــي ترڅــو د‬ ‫مجاهدینــو احــوال تعقیــب کــړي او پــه مظاملــو ـکـې یــې کتنــه‬ ‫وکړي‪ ،‬په دواړو حالتونو کې که دا�سې قضیه په الس را�شي‬ ‫چــې پــه هغــې ـکـې د ظلــم عالمــه او احتمــال کېــدای �شــي نــو‬ ‫هغــه دفتــر تــه راجــع کولــی �شــي تــر څــو یــې تعقیــب او څېړنــه‬ ‫ســرته ورســيږي‪ ،‬د دې ترڅنــګ د مختلفــو قبایلــو د مشـرانو‬ ‫او مخــورو ســره لیــدل کېــږي؛ ترڅــو د هغــوی شــکایتونه‬ ‫واورېــدل �شــي او مش ـرانو تــه د کتنــې لپــاره ورســول �شــي‪.‬‬

‫‪23‬‬

‫د مر ـکـې پــه پــای ـکـې کــوم پیغــام لــرئ چــې کتونکــو تــه‬ ‫یــې رســول غــواړئ؟‬ ‫موږ ټولو مســلمانانو ته عموما او په ځانګړې توګه د‬ ‫اســامي دولــت مجاهدینــو تــه وصیــت کــوو چــې د ظلــم څخــه‬ ‫ځــان وژغــوري ځکــه د ظلــم څــر ځــای ډېــر نــاکاره دی او د‬ ‫رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم د بیــان ســره ســم د قیامــت‬ ‫پــه ورځ تیــارې دي‪.‬‬ ‫کــه پــه چــا د خپــل ورور لخــوا ظلــم شــوی وي او غــواړي‬ ‫چــې خپــل حــق تــرې واخلــي نــو د مظاملــو د تعقیــب پــه دفتــر ـکـې‬ ‫د هغــه د ورونــو دروازې همېشــه د هغــه پــه مخکــې خال�صــې‬ ‫دي‪ ،‬همــدا راز نــور دفترونــه هــم د هغــه پــه مخکــې خــاص‬ ‫دي‪ ،‬هغــه بایــد مــوږ تــه د ظلــم خپلــه قضیــه وړانــدې کــړي‪،‬‬ ‫کــه یــې حــق ثابــت شــو نــو د ظالــم څخــه بــه ورتــه حــق اخلــو‬ ‫اګــر کــه دغــه ظالــم مــوږ تــه د ټولــو نــه زیــات ګـران وي او پــه‬ ‫دې اړه بــه مــوږ د چــا د مالمتیــا کومــه پــروا ونــه کــړو‪ -‬بــإذن‬ ‫هللا‪.‬‬ ‫او کــه څــوک د خپــل ځــان لخــوا پــه چــا دکــوم ظلــم پــه‬ ‫اړه پــوه شــو نــو د هللا تعالــی څخــه دې ووېریــږي او ژر تــر ژره‬ ‫دې توبــه وبا�ســي او د حــق خاونــد تــه دې حــق ورســوي او د‬ ‫هغــوی څخــه دې معافــي هــم وغــواړي‪.‬‬ ‫کــه څــوک د ظلــم د کومــې قضیــې پــه اړه معلومــات لــري‬ ‫نــو د خپــل مظلــوم ورور ســره دې د قضیــې پــه رارســولو ـکـې‬ ‫مرسته وکړي‪ ،‬ځکه بع�ضې مظلومان کمزوري وي‪ ،‬بع�ضې‬ ‫ناپــوه وي؛ نــه پوهیــږي چــې خپلــه قضیــه څرنګــه ورســوي او‬ ‫څرنګــه خپــل حــق وغــواړي‪ ،‬کلــه چــې مــوږ تــه خپلــه قضیــه‬ ‫ورســوي نــو پــه دې ســره بــه هغــه خپلــه قضیــه مش ـرانو تــه‬ ‫رســولې وي او د هللا تعالــی پــه وړانــدې بــه یــې ذمــه بــري وي او‬ ‫څــوک چــې پــه ظلــم غلــی پاتــې شــو‪-‬مونږ تــه یــې قضیــه را ونــه‬ ‫رســوله‪ ،-‬نــو پــه دې غلــي پاتــې کېــدو یــې د ظالــم ســره مرســته‬ ‫وکــړه چــې سـزا بــه یــې د ظالــم څخــه ډېــره وي‪.‬‬ ‫د هللا تعالــی نــه ســوال کــوو چــې زمــوږ احــوال ســم کــړي‬ ‫او زمونــږ خاتمــه ښــه کــړي‪ ،‬إنــه ولــي ذلــك والقــادر عليــه‪،‬‬ ‫وصلى هللا وسلم على نبينا محمد‪ ،‬والحمد هلل رب العاملين‪.‬‬

‫دا یــو څــو ورځــې دي چــې پــدې ـکـې زمونــږ مخــې‬ ‫تــه د عباداتــو یــو لــوی موســم را روان دی چــې هغــه د‬ ‫ذوالحجــې میاشــتې هغــه لــس ملړنــۍ ورځــې دي‪ ،‬د حــج‬ ‫ورځــې‪ ،‬دا ورځــی هغــه دی کومــو تــه چــې هللا تعالــی د ټــول‬ ‫کال غــوره ورځــې ویلــې دي‪ ،‬او دا ورځــې هللا تعالــی مونــږ‬ ‫تــه ددي لپــاره غــوره کــړي تــر څــو مونــږ پــدې ورځــو ـکـې‬ ‫مونــږ خپــل عبــادات وکــړو او هغــه کمبوتونــه را پــوره‬ ‫کــړو کــوم چــې زمونــږ نــه شــوی دي‪ ،‬نــو د دې ورځــو‬ ‫اهمیــت څومــره دی؟ فضیلــت یــې څومــره دی ؟ او کــوم‬ ‫کــوم کارونــه پــدې ورځــو ـکـې کــول پــکار دي؟‬ ‫د دې ورځــو د فضیلــت پــه هکلــه دا کافــي ده چــې‬ ‫هللا تعالــی پـ ْـدې قدرمنـ َـو ورځــو قســم کــوي‪ ،‬هللا تعالــی‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫فرمایــې ‪{َ :‬والف ْجـ ِـر * َول َيـ ٍـال َعشـ ٍـر} [الفجــر‪ ،]2-1 :‬پــه‬ ‫ســبا مــې دې قســم وي او پــه لســو شــپو‪.‬‬ ‫ابــن کثیــر لیکلــي چــې‪ :‬د لیــال عشــر څخــه مــراد لــس‬ ‫ورځــې د ذوالحجــې دي‪ ،‬او دا خبــره ابــن عبــاس ‪-‬ر�ضــی‬ ‫هللا عنــه‪ ،-‬مجاهــد ‪-‬رحمــه هللا‪ ، -‬عبــدهللا بــن الزبیــر‬ ‫ر�ضــی هللا عنــه‪ -‬او زیاتــو مخکینــو او روســتنو علمــاؤ‬‫هــم کــړې ده ‪ ،‬او هللا تعالــی قســم نــه کــوی مګــر پــه لویــو‬ ‫شــیانو‪ ،‬ابــن القیــم ‪-‬رحمــه هللا تعالــی‪ -‬پــه خپــل کتــاب‬ ‫(التبیــان) ک�ښــی لیکلــي چــې‪ :‬هــر وخــت چــې پــه هغــه ـکـې‬ ‫دا�ســې عظیــم اعمــال وی نــو پــکار ده چــې هللا تعالــی‬ ‫وربانــدې قســم وکــړي‪.‬‬ ‫او لکــه څرنګــه چــې رســول هللا ‪-‬صلــی هللا علیــه‬ ‫وســلم‪ -‬مونــږ تــه بیــان کــړی چــې‪ :‬د ذوالحجــې اولنــۍ‬ ‫لســیزه د ټــول کال تــر ورځــو غــوره او بهتــره ده او پــدې‬ ‫ورځــو ـکـې اعمــال تــر نــورو هــرو عملونــه غــوره دي چــی‬ ‫پــه نــورو ورځــو ـکـې وي بخــاري پــه خپــل کتــاب (صحیــح‬ ‫البخــاري) ک�ښــی وايــي‪ :‬چــې رســول هللا ‪-‬صلــی هللا علیــه‬

‫وســلم‪ -‬فرمایلــي‪ :‬دا�ســې ورځــی نشــته چــې پــه هغــو ـکـې‬ ‫کــوم عمــل هللا تعالــی تــه ډیــر خــوښ وي لــه دې ( لســو‬ ‫) ورځــو څخــه‪ ،‬صحابــه کرامــو ورتــه وفرمایــل چــې‪ :‬ای‬ ‫د هللا رســوله د هللا پــه الره ک�ښــی جهــاد هــم ترینــه غــوره‬ ‫نــدی؟ هغــه وفرمایــل‪ :‬نــه‪ ،‬جهــاد فــي ســبیل هللا هــم ترینــه‬ ‫نــدی غــوره‪ ،‬مګــر هغــه ســړی چــې خپــل مــال او خپــل ځــان‬ ‫دواړه د هللا تعالــی پــه الره ـکـې وبا�ســی او بیرتــه ران�شــي‪.‬‬ ‫ابــن رجــب الحنبلــي پــه خپــل کتــاب ( لطائــف‬ ‫املعــارف ) ک�ښــی فرمایــې چــې‪ :‬دا حدیــث پــر دې خبــره‬ ‫داللــت کــوي چــې نیــک اعمــال پدغــه لســو ورځــو ـکـې هللا‬ ‫تعالــی تــه د ټــول کال تــر ټولــو ورځــو خــوښ دی‪ ،‬نــو چــې‬ ‫هــر عمــل هللا تعالــی تــه څومــره خــوش وي هغــه ډیــر بهتــر‬ ‫هــم وی‪.‬‬ ‫ابــن القیــم رحمــه هللا پــه خپــل کتــاب ( زاد املعــاد‬ ‫) ـکـې لیکلــي چــې‪ :‬د ذوالحجــې دې لــس ورځــو تــه ځکــه‬ ‫فضیلــت ورکــړل شــوی چــې پــه دې ورځــو ـکـې د قربانــۍ‬ ‫ورځ‪ ،‬د عرفــې ورځ‪ ،‬او د حــج د شــروع کولــو (الترویــه‬ ‫) ورځ ده‪.‬‬ ‫پــه دغــو لســو ورځــو ـکـې یــوه ډیــره د لــوی شــان واال‬ ‫ورځ ده چــی هغــې تــه د عرفــي ورځ ویــل کیــږي‪ ،‬هغــه ورځ‬ ‫چــې پــه هغــې ـکـې د ټولــې دنیــا مســلمانان را ټولیــږي‪ ،‬هغــه‬ ‫ورځ چــې پــه هغــې ک�ښــی هللا تعالــی خپــل دیــن پــوره کــړی‬ ‫او د دغــې ورځــې روژه د دوه کالــو ګناهونــه ختمــوی‪ ،‬او‬ ‫بلــه ورځ پــدی لســو ورځــو ک�ښــی د حــج مبارکــه ورځ ده‬ ‫چــې پــه هغــې ـکـې هغــه عبــادات او طاعــات را ټولیــږی چــې‬ ‫پــه نــورو ورځــو ک�ښــی ن�شــی کیــداالی‪.‬‬

‫مقاله‬

‫‪24‬‬

‫پدغــه لســو ورځــو ک�ښــی غــوره عبادتونــه‪:‬‬

‫یقینــا د دغــو لســو ورځــو را النــدی کــول د هللا‬ ‫تعالــی پــه نعمتونــو ک�ښــی ډیــر ســتر او لــوی نعمــت دی‪،‬‬ ‫د دې ورځــو پــوره عــزت او قــدر صــرف عبــادت کونکــی‬ ‫او کوښــښ کونکــی اداء کــوالی �شــي‪ ،‬نــو پــر هــر مســلمان‬ ‫دا الزمــه ده چــې لــه دغــو ورځــو څخــه ځــان خبــر کــړي او‬ ‫دا د ځــان لپــاره یــو لــوی غنیمــت او وړتیــا وګڼــي‪ ،‬ځکــه‬ ‫چــې مخکینــو نیکانــو خلکــو بــه پــه دغــه ورځــو ک�ښــی پــه‬ ‫عبادتونــو ک�ښــی تــر نــورو ورځــو ډیــر کوښــښ کولــو‪ ،‬او‬ ‫دا خبــره د هغــوی لــه خــوږ ســیرت څخــه هــم بری�ښــي‪.‬‬ ‫هغــه غــوره اعمــال چــې بایــد مســلمان پــرې پدغــه‬ ‫ورځــو ـکـې ډیــر زیــات ټینــګار او حــرص وکــړي‪ ،‬هغــه‬ ‫ډیــر زیــات دي لکــه ‪ :‬د هللا تعالــی پــه الره ـکـې جهــاد ‪ ،‬د‬ ‫قــران کریــم تــاوت کــول ‪ ،‬پــه مســجد ک�ښــی د فــرض‬ ‫ملونــځ پابنــدي کــول‪ ،‬د مــور او پــار ســره نیکــي کــول‪،‬‬ ‫لــه خپلوانــو ســره ښــیګړه کــول‪ ،‬د ګاونډیانــو ســره ښــه‬ ‫کــول‪ ،‬د خلکــو پــه مینــځ ـکـې روغــه کــول‪ ،‬د میلمــه عــزت‬ ‫کــول‪ ،‬د هللا تعالــی پــه الر ک�ښــې مــال مصــرف کــول‪ ،‬د‬ ‫بیمــار پوښــتنه کــول او دا�ســی نــور‪ ،‬خــو یــو شــمیر دا�ســې‬ ‫نــور عملونــه هــم شــته چــې د هغــو خــاص ســتاینه شــوی‬ ‫ده لکــه ‪:‬‬ ‫(‪ )۱‬ـ د هللا تعالــی َډیــر ذکــر کــول‪ :‬هللا تعالــی‬ ‫ََْ ُ‬ ‫ْ َ َّ‬ ‫َ ْ ُ ََ َ‬ ‫الل ِفــي‬ ‫َفرمایــې‪{ِ ُ :‬ليشـ َـهدوا منا ِفــع ل ُهـ ْـم ويذكـ ُـروا اســم ِ‬ ‫أ َّيــام َم ْعل َ‬ ‫ـات} [الحــج‪ ،]28 :‬ژبــاړه‪ :‬پــدې خاطــر چــې‬ ‫ومـ ٍ‬ ‫ٍ‬ ‫دوی خپلــو ګټــو تــه حاضــر �شــي او د هللا تعالــی نــوم پــه‬ ‫معلومــو ورځــو ـکـې یــاد کــړي‪.‬‬ ‫ابــن رجــب ‪-‬رحمــه هللا‪ -‬پــه خپــل کتــاب (اللطائــف)‬ ‫ـکـې وایــي چــې‪ :‬چــی لــه دې معلومــو ورځــو څخــه مــراد هغــه‬ ‫لــس ورځــې د ذوالحجــې دي‪.‬‬ ‫لــه دې املــه رســول هللا ‪-‬صلــی هللا علیــه وســلم‪ -‬پــه‬ ‫دغــه لســو ورځــو ـکـې مســلمانان پــر نیکــو عملونــو را تیــز‬ ‫کــړي دي چــې بایــد پــه لــوړو اوازونــو تکبیرونــه او د هللا‬ ‫تعالــی حمدونــه ووايــي‪[ ،‬رواه احمــد وغیــره] ‪.‬‬ ‫بخــاری پــه خپــل کتــاب (صحیــح البخــاري) ک�ښــی‬ ‫روایــت کــوي چــې عمــر ‪-‬ر�ضــی هللا عنــه بــه پــه منــی ـکـې د‬ ‫خپلــې خیمــې څخــه تکبرونــه پــه لــوړ اواز ویــل تــر دې چــی‬ ‫پــه مســجد ـکـې بــه نــورو خلګــو هــم اوریــدل‪ ،‬نــو هغــوي‬ ‫بــه هــم ورســره بدرګــه کــول‪ ،‬او بازارونــو ک�ښــی بــه هــم‬ ‫خلګــو بدرګــه کــول‪ ،‬تــر دې چــې ټولــه منــی بــه د تکبیــر‬ ‫‪2۵‬‬

‫لــه اوازونــو څخــه ډکــه شــوه او ابــن عمــر –ر�ضــي هللا‬ ‫عنهمــا‪ -‬بــه پــه دغــه ټولــو ورځــو ـکـې د هــر ملانځــه څخــه‬ ‫وروســته ‪،‬پــر خپــل بیســتر‪ ،‬پــه خیمــه ک�ښــی‪ ،‬د کیناســتلو‬ ‫پــه ځــای ک�ښــی او پــه روانــه ـکـې‪.‬‬ ‫نــو دا معلومــه شــوه چــې پدغــه لســو ورځــو ـکـې تــر‬ ‫ټولــو غــوره عمــل تکبیرونــه ویــل دي‪ ،‬بیــا تکبیــر دوه‬ ‫ډولــه دی ‪ :‬یــو عــام تکبیــر بــل پــه خــاص تکبیــر؛ عــام‬ ‫تکبیــر د ذوالحجــې د ملــړۍ ورځــې څخــه دیارلســمې ورځــې‬ ‫تــر اخیــره پــورې پــه هرځــای ـکـې ویــل پــکار دي او خــاص‬ ‫تکبیــر بــه د ملانځــه څخــه وروســته چــې د عرفــې د ورځــی‬ ‫لــه ســهار څخــه [ څــوک چــی حــج نکــوی] د تشــریق د‬ ‫ورځــو تــر اخــره پــوری‪ ،‬لکــه چــې د صحابــه کرامــو نقــل‬ ‫دي او حاجیــان بــه یــې هغــه وخــت پیــل کــوي چــې د اختــر‬ ‫پــه ورځ شــیطان ولــي‪.‬‬ ‫د تکبیــر الفــاظ پــه النــدي ډول دي‪ :‬هللا اکبــر هللا‬ ‫اکبــر ال الــه اال هللا وهللا اکبــر هللا اکبــر وهلل الحمــد‪ ،‬لــه‬ ‫دی پرتــه نــور هــم د صحابــه کرامــو څخــه رانقــل دي‪.‬‬ ‫(‪ )۲‬ـ روژه ‪ :‬مسلمان ته دا پکار دي چې د ذوالحجې‬ ‫ملــړۍ نهــه ورځــې روژه ونی�ســې‪ ( ،‬ټولــې یــا چــې څومــره نیولــی‬ ‫�شــي)‪ ،‬څکــه چــې د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم د‬ ‫بع�ضــې بیبیانــو څخــه روایــت دی چــې رســول هللا ‪-‬صلــی‬ ‫هللا علیــه وســلم‪ -‬بــه د ذوالحجــې ملــړۍ نهــه ورځــې روژه‬ ‫نیولــه [ابــوداود]‪ ،‬او ډیــر علمــاء وايــي چــې د ذوالحجــې‬ ‫ملــړۍ نهــه ورځــې روژه نیــول کلــک مســتحب دي‪[ .‬شــرح‬ ‫صحیــح مســلم د نــووي] ‪.‬‬ ‫(‪ )۳‬ـ قرباني‪-‬اختــری‪ -‬حاللــول‪ :‬پدغــه لســو ورځــو‬ ‫ـکـې بــل غــوره عمــل دادی چــې هللا تعالــی تــه د یــوه څــاوري‬ ‫پــه حاللکــه ځــان نــږدې کــړي‪ ،‬قربانــي د ډیــرو علمــاؤ پــه‬ ‫نیــز موکــد ســنت دی‪ ،‬نــو هــر مســلمان چــې د قربانــۍ د‬ ‫څــاروي د اخیســتو یــا پکــې د برخــې د اخیســتو تــوان او‬ ‫طاقــت لــري نــو بایــد هغــه پــه دی ـکـې سســتي ونکــړي‪،‬‬ ‫څکــه چــې رســول هللا ‪-‬صلــی هللا علیــه وســلم‪ -‬او صحابــه‬ ‫کرامــو پــدې کار پابنــدي کــړې ده‪.‬‬ ‫ترمــذي پــه خپــل کتــاب (ســنن الترمــذي) ـکـې د ابــن‬ ‫عمــر ‪-‬ر�ضــی هللا عنــه‪ -‬څخــه نقــل کــړی دی هغــه وايــي‬ ‫چــې رســول هللا ‪-‬صلــی هللا علیــه وســلم‪ -‬پــه مدینــه ـکـې‬ ‫لــس کالــه تیــر کــړي او هــر کال بــه یــې قربانــي کولــه‪.‬‬ ‫ابــن القیــم ‪-‬رحمــه هللا‪ -‬پــه خپــل کتــاب (زاد املعــاد)‬

‫ک�ښــی لیکلــي چــې رســول هللا بــه قربانــي کلــه هــم نــه‬ ‫پریښــوده‪.‬‬

‫لســو ورځــو روژه د دې لســیزې د روژې څخــه بهتــره ده‪،‬‬ ‫ځکــه فــرض تــر نفلــو بهتــر وي‪[ .‬فتــح البــاري]‪.‬‬

‫(‪ )۴‬ـ حــج او عمــره کــول ‪ :‬پدغــه لســو ورځــو ک�ښــی‬ ‫تــر ټولــو غــوره او بهتــر عمــل د هللا تعالــی د کــور حــج‬ ‫کــول دي[څــوک چــی د الری طاقــت لــری] نــو چــا لــه چــې‬ ‫هللا تعالــی توفیــق ورکــړ چــې پــه صحیــح توګــه حــج او بیــا‬ ‫قربانــي وکــړي نــو د دغــه ســړی بــه د هللا د نبي‪-‬صلــی هللا‬ ‫علیــه وســلم‪ -‬د قــول ســره ســم دا ثوابونــه نصیــب �شــي‬ ‫چــی فرمایــې‪ :‬یــوه عمــره تــر بلــې عمــرې پــوری د دې دواړو‬ ‫تــر مینــځ ګناهونــه ختــوي‪ ،‬او هغــه حــج چــې هغــه خــاص‬ ‫د هللا د رضــا لپــاره وي نــو د هغــې بدلــه د جنــت څخــه بلــه‬ ‫نشــته ‪[.‬متفــق علیــه] ‪.‬‬

‫او د علمــاؤ پــه نیــز دا خبــره معلومــه او ثابتــه ده‬ ‫چــې جهــاد [ اګــر کــه اقدامــي وي] تــر ټولــو اعمالــو بهتــر‬ ‫دی او هیــڅ عمــل ورســره ن�شــي برابریــدالی‪ ،‬لکــه چــی ابــن‬ ‫تیمیــة ‪-‬رحمــه هللا‪ -‬وايــي‪ :‬څومــره چــې زه خبــر یــم نــو د‬ ‫علمــاؤ پــر دې خبــره اتفــاق دی چــې پــه عباداتــو ک�ښــی‬ ‫تــر ټولــو غــوره عمــل جهــاد دی‪ ،‬د مثالــه پــه توګــه‪ :‬دا‬ ‫د نفلــي حــج‪ ،‬نفلــی روژي او نفلــی ملونــځ څخــه بهتــر دی‪.‬‬ ‫[مجمــوع الفتــاوی]‪.‬‬

‫د هللا تعالــی څخــه غــواړو چــې داســامي دولــت‬ ‫مجاهدینــو تــه فتحــې ور نصیــب کــړي او د آل ســلول‬ ‫څخــه دا پاکــه مدینــه او مکــه خالصــه کــړي‪ ،‬هللا دي‬ ‫دوی وشــرموي او هللا دې مونــږ تــه د شــریعت تــر مشــرۍ‬ ‫النــدی حــج او عمــره را نصیــب کــړي‪.‬‬ ‫کــه څــوک پوښــتنه وکــړي چــې مونــږ د دې دوه‬ ‫قســمه حدیثونــو تــر مینــځ څنګــه یوځــاۍ والــی راولــو‬ ‫چــې یــوې خواتــه رســول هللا‪-‬صلــی هللا علیــه وســلم‪ -‬د‬ ‫دې لســو ورځــو عملونــه تــر ټولــو ورځــو غــوره وګڼــل او‬ ‫بــل طــرف تــه پــه صحیــح متواتــرو حدیثونــو ـکـې یــې د هللا‬ ‫پــه الره ک�ښــی جهــاد ډیــر ســتایلی دی؟ لکــه د ابــو هریــرة‬ ‫ر�ضــی هللا عنــه پــه حدیــث ک�ښــی چــې راځــي‪:‬د رســول هللا‬ ‫څخــه وپوښــتل شــول چــې کــوم عمــل ډیــر غــوره دی؟‬ ‫هغــه ورتــه وفرمایــل چــې پــه هللا او پــه رســول ایمــان‬ ‫راوړل بیــا ورتــه وویــل شــو چــې بیــا کــوم یــو عمــل ډیــر‬ ‫غــوره دی؟ هغــه ورتــه وفرمایــل چــې د هللا پــه الره ـکـی‬ ‫جهــاد کــول‪[ .‬متفــق علیــه]‪.‬‬ ‫نــو د دی دواړو حدیثونــو تــر مینــځ د جمــع کولــو‬ ‫لپــاره د فیــض البــاري صاحــب وايــي‪ :‬دا هغــه وخــت ـکـې‬ ‫د دی ورځــو عملونــه غــوره دي چــې کلــه جهــاد فــرض‬ ‫عیــن نــه وی‪ ،‬یــا دا چــې دلتــه خبــره د فضلیــت ده نــه د‬ ‫فرضیــت ‪.‬‬

‫نــو هغــه وخــت بــه څرنګــه حــال وي چــې جهــاد‬ ‫دفاعــی وي او پــر هــر مســلمان فــرض عیــن وي؟! ابــن‬ ‫تیمیــة ‪-‬رحمــه هللا‪ -‬د تاتاریانــو خــاف جهــاد پــه اړه وايــي‪:‬‬ ‫کــه چرتــه پــدی حاضــر وخــت ـکـې د صحابــؤ مشــران لکــه‬ ‫ابوبکــر ‪ ،‬عمــر ‪ ،‬عثمــان ‪ ،‬علــي –ر�ضــي هللا عنهــم‪ -‬او‬ ‫یــا نــور ژونــدي وی نــو د هغــوی تــر ټولــو غــوره عمــل بــه‬ ‫ددی مجرمانــو خــاف جهــاد وو‪[ .‬مجمــوع الفتــاوی]‪.‬‬ ‫نــو نتیجــه دا شــوه چــې کلــه جهــاد فــرض عیــن وي‬ ‫( لکــه دفاعــي جهــاد ) دا تــر ټولــو واجبــو او مســتحبو‬ ‫کارونــو غــوره او افضــل عمــل دی‪ ،‬کــه چیرتــه اقدامــي‬ ‫جهــاد پــه دغــه لســو ورځــو ک�ښــی را�شــي نــو بیــا دا تــر‬ ‫ټولــو بهتــر او غــوره عمــل دی‪.‬‬ ‫نــو دا یــو غنیمــت وګڼــۍ اې مســلمانانو ډیــر لــوی‬ ‫غنیمــت‪ ،‬ځکــه چــې قســم پــه هللا کــه د دغــې د ارزښــت‬ ‫انــدازه ولګــول �شــی‪ ،‬او پدغــه ورځــو ـکـې پــه عبادتونــو‬ ‫ک�ښــی تیــزي وکــړئ او د مــرګ لــه نیټــې څخــه وړانــدې دیتــه‬ ‫تیــزي وکــړئ‪ ،‬ځکــه چــې نــن عمــل دی حســاب نشــته‪ ،‬ســبا‬ ‫بــه حســاب وي عمــل بــه نــه وي‪.‬‬ ‫اې هللا مونــږ پــه خیــر تــر دغــو لســو ورځــو ور‬ ‫ورســوه او زمونــږ ســره پــه خپلــه ذکــر‪ ،‬شــکر ‪ ،‬او ښــه‬ ‫عبــادت ک�ښــی مرســته وکــړه‪ .‬اللهــم آمیــن ‪.‬‬

‫او ابــن رجــب وايــي‪ :‬یقنــا پــدی لســو ورځــو ک�ښــی‬ ‫فــرض تــر نــور ولیســزو ډیــر بهتــر دي او نفــل یــې هــم‬ ‫دغ�ســې‪ ،‬هــر چــې د دې ورځــو نفــل دي نــو دا خــو یقینــي‬ ‫ده چــې تــر نــورو فرضــو بهتــر نــدي‪ ،‬ځکــه چــي د رمضــان د‬ ‫مقاله‬

‫‪۲6‬‬

27

‫پــه تــوره او ټوپــک جنــګ او قتــال هللا تعالــی یواځــې‬ ‫پــه نارینــه بندګانــو فــرض کــړ او ښــځینه بندګانــې یــې تــرې‬ ‫معــاف کــړې‪ ،‬خــو زمونــږ د زمانــې ښــځې ګمــان کــوي چــې‬ ‫پــه هغــوی هیــڅ ډول جهــاد نشــته‪ ،‬لیکــن د هغــوی څــه‬ ‫د جهــاد د ټولــو څخــه لویــه برخــه پاتــې شــوه‪ ،‬کومــه چــې‬ ‫هللا تعالــی د قــرآن پــه ټولــو ځایونــو ـکـې د نفــس پــه جهــاد‬ ‫مخکــې کــړې بغیــر لــه یــوه ځــای څخــه؛ د غــې عظیمــې برخــې‬ ‫تــه پــه مــال ســره جهــاد وايــي‪ ،‬کــوم چــې د ښــځو پــه حــق د‬ ‫تــورې د جهــاد پــه څیــر نــدی ســاقط شــوی‪ ،‬پــدې موقــع‬ ‫د یــاد وړ ده چــې ووایــو هللا تعالــی دې د ســلف صالحینــو‬ ‫پــه بع�ضــې ښــځو رحــم وکــړي چــې کلــه بــه د هغــوی دا�ســې‬ ‫څــه نــه وو چــې د هللا تعالــی د الرې پــه غازیانــو یــې خــرڅ‬ ‫کــړي‪ ،‬نــو خپلــې کمڅــۍ بــه یــې غوڅــې کــړې او د غازیانــو‬ ‫اســونو لپــاره بــه یــې تــرې وا ـګـې جــوړې کــړې‪ ،‬نــو هغــه پــت‬ ‫منــې چیرتــه دې چــې پــه ځمکــه د هللا تعالــی د کلمــې د لــوړ‬ ‫والــي لپــاره یــې بــډې وهلــي؟ هغــه ښــځې څــه شــوې چــې د‬ ‫هللا تعالــی د دې دیــن د مرســتې لپــاره بــه یــې خیراتونــه‬ ‫کــول‪ ،‬د کومــو بــدزه چــې هغــه جنتونــه دي چــې پراخــي یــې‬ ‫د اســمانونو او زمکــو پــه مقــدار ده‪-‬بــاذن هللا تعالــی‪.‬‬ ‫َ‬ ‫فرمايــي‪{َ :‬يــا َ أ ُّي َهــا‬ ‫هللا تعالــی پــه َ ُّخپُــل پـ َـاک کتـ‬ ‫ـاب ُ ـک ْـې ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫َّ َ َ َ ُ َ ْ ُ ْ َ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫اب‬ ‫َال ِذيــن ُآ ْمنـ ُـوا َهــل أ َّدل َكـ َـم ُعلــى ِت َ ُجــا َر ٍة ت ُن ِج َيكــم ِمـ َـن عــذ َّ ٍ‬ ‫ن‬ ‫الل‬ ‫سـ ِـب َ ِيل َ ِ‬ ‫ـالل َور ُسـ ِ‬ ‫أ َِليـ ٍـم * ُ تؤ ِمنَـ ْـو ُن ِبـ ُ ِ‬ ‫ـول َ ِ ْه ٌوت َ ُج ْ ِاهــد ْو ُ ِ ْفـ ُـي ْ َ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫ُ‬ ‫ِبأ ْم َو ِالكـ ْـم َوأنف ِســك ْم ذ ِلكــم خيــر لكــم ِإن كنتــم تعلمــون}‬ ‫[الصــف‪ ،]11-10 :‬ژبــاړه‪ :‬ای مومنانــو! آیــا زه تاســو تــه‬ ‫دا�ســې تجــارت نــه ښــایم چــې تاســو د دردنــاک عــذاب‬ ‫څخــه خــاص کــړي‪ ،‬تاســو بــه پــه هللا تعالــی او د هغــه‬

‫پــه رســول ایمــان راوړئ او د هللا تعالــی پــه الر ـکـې بــه پــه‬ ‫خپلــو مالونــو او نفســونو جهــاد کــوئ‪ ،‬دغــه کار ستاســو‬ ‫لپــاره غــوره دی کــه تاســو پوهیــږئ‪.‬‬ ‫پــه هللا تعالــی ایمــان او بیــا د هغــه پــه الره ـکـې پــه‬ ‫مــال او نفــس جهــاد‪.‬‬ ‫د مــال جهــاد یــې د نفــس پــه جهــاد ځکــه مخکــې کــړ‬ ‫چــې پــه مــال ســره د جهــاد لپــاره د غازیانــو او د لښــکرو‬ ‫تیــارۍ مرحلــه پیــل کــړي‪ ،‬بلــه دا چــې د نفــس پــه جهــاد‬ ‫ـکـې پــه عــذر لرونکــو کومــه ګنــاه نشــته کــه پــه کــور ـکـې‬ ‫پاتــې �شــي‪ ،‬همــدا رنــګ ښــځې تــرې هــم بهــر دي‪ ،‬لکــن د‬ ‫مــال پــه جهــاد د هیچــا عــذر نشــته چــې هللا تعالــی ورتــه‬ ‫مــال ورکــړی وي او هغــه خیــرات ونــه کــړي؛ پــدې ـکـې بیــا‬ ‫د ښــځې او ســړي‪ ،‬ځــوان او بــوډ‪ ،‬ړونــد او لیدونکــي‪،‬‬ ‫مریــض او روغ هیــڅ فــرق نشــته‪ ،‬مګــر هغــه څــوک چــې‬ ‫فقیــر وي َنــو پـ َـه ه َّغــه کومـ َـه ګنــاهَ نشــته‪ ،‬ځ َکــه هللا ْ تعالَــی‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫فرمايـ َ‬ ‫ـي‪{:‬ول ُ َ ُعلــى َال ِذيـ َـن ِإذا َمــا أتـ ْـو َك ِل َت ْح ِمل ُهـ ْـم قلـ َـت ل‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫أ ِجـ ُـد َمــا أ ْح ِملكـ ْـم َعل ْيـ ِـه} [التوبــة‪ ،]92 :‬ژبــاړه‪ :‬او پــه هغــو‬ ‫خلکــو هــم ګنــاه نشــته چــې تاتــه پــدې غــرض را�شــي چــې‬ ‫تــه ورتــه ســپرلۍ برابــره کــړې‪ ،‬نــو تــه ورتــه وايــي‪ :‬ماســره‬ ‫دا�ســې څــه نشــته چــې تاســو پــرې بــار کــړم‪.‬‬ ‫او د انــس ‪-‬ر�ضــي هللا عنــه‪ -‬څخــه روایــت دی‬ ‫چــې رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم فرمايلــي دي‪(:‬د‬ ‫مشــرکینو ســره پــه مالونــو‪ ،‬نفســونو او ژبــو وجنګیــږئ)‬ ‫[رواه أبــو داود]‪.‬‬ ‫مقاله‬

‫‪۲8‬‬

‫ابــن قیــم ‪-‬رحمــه هللا‪ -‬د قــرآن کریــم پــه ارشــاداتو‬ ‫ـکـې د جهــاد پــه اړه د نفــس څخــه د مــال د مخکــې کولــو‬ ‫حکمــت دا�ســې بیانــوي‪ :‬او دویمــه فایــده دا ده چــې‬ ‫مــال ســره د نفــس محبــت او عشــق وي‪ ،‬نفــس د مــال‬ ‫پــه ترالســه کولــو ـکـې خپــل ځــان خــرڅ کــوي‪ ،‬خطــر او‬ ‫مــرګ تــه د مــال پــه لټــون ـکـې ځــان وړانــدې کــوي او دا‬ ‫د دې خبــرې ثبــوت دی چــې نفــس د مــال ســره مینــه او‬ ‫عشــق لــري ‪ ،‬نــو هللا تعالــی خپــل مینــه وال؛ د هغــه د الرې‬ ‫مجاهدیــن دې تــه وهڅــول چــې خپــل معشــوق(مال) د‬ ‫هغــه د رضــا لپــاره خــرڅ کــړي‪ ،‬مقصــد تــرې دادی چــې‬ ‫بندګانــو تــه هللا تعالــی تــر ټــول زیــات محبــوب �شــي او‬ ‫پــدې کائناتــو ـکـې بــل دا�ســې �شــی وجــود ونــه لــري چــې هغــه‬ ‫بندګانــو تــه د هللا تعالــی څخــه ډیــر محبــوب وي‪ ،‬نــو کلــه‬ ‫چــې دوی خپــل معشــوق او محبــوب مــال د هللا تعالــی‬ ‫پــه الره ـکـې خــرڅ کــړي‪ ،‬نــو دوی بــه یــوې دا�ســې مرتبــې‬ ‫تــه منتقــل �شــي چــې هغــه بــه د ملــړۍ څخــه ډیــره لــوړه او‬ ‫پــوره وي او هغــه د هللا تعالــی لپــاره د بندګانــو نفســونه‬ ‫خــرڅ کــول دي‪ ،‬چــې هغــې تــه د محبــت انتهــاء وای‪[ .‬بدائــع‬ ‫الفوا ئــد]‪.‬‬ ‫بلــې خــوا تــه دا معلومــه خبــره ده چــې ښــځې‪-‬ملګر‬ ‫ډیــرې لــږې چــې هللا تعالــی یــې ســاتنه وکــړي‪ -‬فضــول‬ ‫خبــرې‪ ،‬د میــړه ناشــکري‪ ،‬غیبــت او دا�ســې نــور مهلــک‬ ‫ګناهونــه ډیــر کــوي‪ ،‬نــو رســو هللا صلــی هللا علیــه وســلم‬ ‫ورته دا�ســې عالج وښــوده چې چې د دوی بع�ضې ګناهونه‬ ‫پــه دنیــا ـکـې وریــژوي‪ ،‬د ابــو ســعید الخــدري –ر�ضــی هللا‬ ‫عنــه‪ -‬وايــي‪ :‬رســول هللا ‪-‬صلــی هللا علیــه وســلم‪ -‬د لــوی‬ ‫یــا کوچنــي اختــر پــه ورځ د ملانځــه ځــای تــه راغــی نــو د‬ ‫ښــځو پــه خــوا تیــر شــو‪ ،‬ویــې فرمايــل‪(:‬ای د ښــځو ټولیــه!‬ ‫تاســو صدقــې وکــړئ‪ ،‬ځکــه مــا تاســو لیدلــې اســتئ چــې پــه‬ ‫اور ـکـې ډیــرې اســتئ) نــو هغــوی وویــل‪ :‬ولــې مونــږ پــه اور‬ ‫ـکـې ډیــرې یــو ای د هللا رســوله؟ هغــه وفرمایل‪(:‬تاســو‬ ‫لعنتونه‪-‬خیــرې‪ -‬ډیــرې کــوی او د میړونــو ناشــکري‬ ‫کوئ‪[)...‬صحیــح البخــاري]‪.‬‬ ‫تــه وګــوره أســماء بنــت أبــي بكــر ‪-‬ر�ضــي هللا عنهــا‪-‬‬ ‫ســره د ډیــرې غریبــۍ او ضــرورت‪ -‬چــې هیــڅ ســره او ســپین‬ ‫یــې نــه درلــودل‪ -‬د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم څخــه‬ ‫د صدقــې پــه اړه پوښــتنه کــوي‪ ،‬د ابــو ملیکــه نــه روایــت‬ ‫دی‪ ،‬وايــي‪ :‬ماتــه أســماء بنــت أبــي بكــر ‪-‬ر�ضــي هللا عنهــا‪-‬‬ ‫وويــل‪ :‬مــا رســول هللا صلــى هللا عليــه وســلم تــه وويــل‪ :‬زمــا‬ ‫ســره كــوم مــال نشــته‪ ,‬مګــر هغــه څــه چــې زبیــر یــې کورتــه‬ ‫راوړي‪ ،‬نــو آیــا لــه هغــې خیــرات کولــی شــم؟ نــو رســول هللا‬ ‫‪۲۹‬‬

‫صلــی هللا علیــه وســلم وفرمايل‪(:‬ورکــوه‪ ،‬د ګــوډي خولــه‬ ‫مــه تــړه‪ ،‬چــې هللا تعالــی بــه یــې دربانــدې هــم وتــړي)[رواه‬ ‫أبــو داود]‪.‬‬ ‫ابــن حجــر وايــي‪ :‬د حدیــث مطلــب دادی چــې رســول‬ ‫هللا صلــی هللا علیــه وســلم د ولــږې د ویــرې لــه خاطــره د‬ ‫خیــرات نــه کولــو څخــه منــع کــوي‪ ،‬وجــه دا ده چــې پــدې‬ ‫ســره د برکــت مــاده لــه مینځــه ځــي‪ ،‬او هللا تعالــی پــه‬ ‫خیــرات کولــو بــې حســابه ثوابونــه ورکــوي او څــوک چــې‬ ‫د اجــر ورکولــو پــه وخــت ـکـې حســاب نــه کــوي د ورکــړې‬ ‫پــه وخــت هــم حســابونه نــه کــوي‪ ،‬او څــوک چــې پــدې پــوه‬ ‫شــو چــې هللا تعالــی د هغــه ځایــه ورکــوي چــې د چــا پــه‬ ‫ګمــان ـکـې هــم نــه وي نــو د هغــه حــق دا جوړیــږي چــې د‬ ‫هغــه پــه الر ـکـې هــم بنــده بــې حســابه ورکــړه وکــړي‪[ .‬فتــح‬ ‫البــاري ]‪.‬‬ ‫پــه مونــږ بایــد پــاک خلــک د خپــل مــال ســخا کــوي‪،‬‬ ‫او مونــږ د پاکــو خلکــو پــه مــال خیــرات کــوو‪.‬‬ ‫او د ابــو هریــره ر�ضــي هللا عنــه څخــه روایــت دی‪،‬‬ ‫وایــي‪ :‬رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم فرمايــي‪(:‬هللا‬ ‫عزوجــل صدقــات قبلــوي او پــه �ښــي الس یــې اخلــي هغــه‬ ‫دا�ســې لویــوي لکــه چــې تاســو ـکـې چــې یوتــن د خپــل اس‬ ‫بچــي لویــوي او یــا د اوښ بچــۍ تــردې چــې یــوه مــړۍ ډوډۍ‬ ‫د احــد غــره پــه مقــدار لویــه �شــي)‪[ .‬رواه الترمــذي]‪.‬‬ ‫نــو ســتا ګمــان دی کــه دغــه خیــرات او صدقــه د هللا‬ ‫تعالــی د الرې د مجاهــد د تیــارۍ لپــاره وکــړی �شــي؟ آیــا‬ ‫د دیــن قیــام د اســام ســاتنه د مجاهــد پرتــه بــل څــوک‬ ‫کولــی �شــي؟ آیــا د نامــوس ســاته او د کافــرو پــوزه ماتونــه‬ ‫بغیــر لــه مجاهــده بــل څــوک کولــی �شــي؟‬ ‫بخــاري د دې بــاب النــدې ذکــر کــوي‪ :‬بــاب دی پــه بیــا‬ ‫د فضیلــت د هغــه چــا ـکـې چــې یــو مجاهــد تیــار کــړي او یــا‬ ‫د هغــه پــه کــور د خیــر پــه نیــت پاتــې �شــي‪ ،‬د زیــد بــن خالــد‬ ‫ر�ضــي هللا عنــه نــه روایــت دی چــې رســول هللا صلــی هللا‬ ‫علیــه وســلم فرمایي‪(:‬چــا چــې د هللا پــه الر ـکـې یــو غــازي‬ ‫تیــار کــړ نــو هغــه غــزا وکــړه او څــوک چــې د یــو غــازي‬ ‫پــه کــور د پاملرنــي او خیــر لپــاره پاتــې شــو نــو هغــه هــم‬ ‫غــزا وکــړه)؛ پــه همدغــه موضــوع امیــر املؤمنیــن عثمــان‬ ‫بــن عفــان ر�ضــي هللا عنــه پــه ســمه توګــه پوهــه شــوی وو‬ ‫نــو ځکــه یــې د هللا تعالــی ســره دا�ســې تجــارت وکــړه چــې‬ ‫جنتونــه یــې ورتــه پــه میــراث ـکـې ورکــړل‪ ،‬هغــه یواځــې یــو‬

‫غــازي تیــار نــه کــړ‪ ،‬بلکــې د تبــوک د غــزا لپــاره یــې ټــول‬ ‫لښــکر تیــار کــړ‪ ،‬هغــه لښــکر د العســره یعنــې د تکلیــف‬ ‫او تنګــۍ لښــکر چیرتــه پــه مســلمانانو ســخته مالــي تنګــي‬ ‫وه‪ ،‬عبــد الرحمــن بــن ســمره‪-‬ر�ضي هللا عنــه‪ -‬وايــي‪ :‬کلــه‬ ‫چــې نبــي علیــه الصــاة والســام د العســره لښــکر تیــاروو‬ ‫نــو عثمــان ‪-‬ر�ضــي هللا عنــه‪ -‬ورتــه زر دینــاره راوړل او د‬ ‫هغــه پــه ملــن ـکـې یــې واچــول‪ ،‬عبــد الرحمــن وايــي‪ :‬مــا رســول‬ ‫هللا صلــی هللا علیــه وســلم ولیــده چــې دغــه دینارونــه یــې‬ ‫پــه الس ـکـې اړول راړول او فرمایــل یې‪(:‬عثمــان تــه بــه‬ ‫لــدې وروســته ضــرر ونــه رســوي هــر عمــل چــې کــوي)دوه‬ ‫ځــل یــې دغــه خبــره وکــړه‪[ .‬ســنن الترمــذي]‪.‬‬ ‫دلتــه شــیخ االســام بــن تیمیــه رحمــه هللا یــوه ډیــره‬ ‫نــا اشــنا قیمتــي خبــره کــړې ده چــې د مالــي جهــاد شــان پکــې‬ ‫بیانــو او هغــه پــه ټولــو صدقــو غــوره او مخکــې بولــي‪،‬‬ ‫هغــه وايي‪(:‬کــه چیرتــه مــال کــم شــو یــوې خواتــه ولــږې‬ ‫راخســتي فقیــران وو او بلــې خواتــه هغــه مجاهدیــن وو‬ ‫چــې جهــاد یــې پــه پریښــودلو زیانمــن کیــده‪ ،‬نــو مونــږ‬ ‫بــه دغــه مــال پــه جهــاد ـکـې خــرڅ کــوو اګــر کــه دغــه‬ ‫نــور فقیــران د ولــږې مــړه شــول‪ ،‬لکــه چــې د ډال نیونــې‬ ‫(تتــرس) پــه مســئله ـکـې کــوم حــال دی‪ ،‬ځکــه د تتــرس پــه‬ ‫مســئله ـکـې یــې مونــږ پــه خپــل الس وژنــو او دلتــه د هللا‬ ‫تعالــی پــه کړنــه مــړه کیــږي) [الفتــاوى الكبــرى]‪.‬‬ ‫مونــږ چــې پــدې زمانــه ـکـې ښــځو تــه ګــورو نــو وینــو‬ ‫چــې د دې دنیــا پــه ختمیدونکــي ســامانونو ډیــر زیــات‬ ‫اســرافونه کــوي‪ ،‬بېځایــه جامــې او خرچــې او دا�ســې‬ ‫نــور اســراف کــوي‪ ،‬لیکــن باملقبــل مونــږ ګــورو چــې د هللا‬ ‫تعالــی پــه الر ـکـې پــه خرڅــه کولــو ـکـې ســختې بخیالنــې وی‪،‬‬ ‫ســره لــدې چــې هللا تعالــی غَنــي دی َاو مونــږ ټــول هغــه تــه‬ ‫َ‬ ‫ُ ُ‬ ‫َ ْ‬ ‫محتاجــه فقیــران یــو‪:‬‬ ‫{هاأن ُتـ ْـم َهــؤل ِء ت ْد َعـ ْـون ِل ُت ْن َ ِف ُقــوا‬ ‫َّ‬ ‫فــي َ‬ ‫الل َفم ْن ُكـ ْـم َمـ ْـن َي ْب َخـ ُـل َو َمـ ْـن َي ْب َخـ ْـل فإ َّنمــاَ‬ ‫يل‬ ‫ـب‬ ‫ـ‬ ‫س‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫َ َّ‬ ‫َ َّ ُ ْ َ‬ ‫ِ َ‬ ‫َ‬ ‫ْ ْ َ‬ ‫الل ُالغ ِ َنـ ُّـي َو ُأن ُتـ ُـم َال ُفقـ َ َـر ُ ُاء َو ِإ ْن ت َت َولـ ْـوا‬ ‫َي ْبخ َـ ُـل َعـ ْـن َ ن ْف ِسـ ِـه ُو‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َي ْســت ْب ِد ْل ق ْو ًمــا غ ْي َركـ ْـم ثـ َّـم ل َيكونــوا أ ْمثالكـ ْـم} [محمــد‪:‬‬

‫‪ ،]38‬ژباړه‪:‬تاســو همدغــه خلــک یــئ چــې کلــه تاســو د‬ ‫هللا پــه الر ـکـې خیــرات کولــو تــه راوبلــل �شــئ نــو بع�ضــې‬ ‫ستاســو څخــه بخــل کــوي او څــوک چــې بخــل کــوي نــو‬ ‫یقینــا پــه خپــل ځــان بخــل کــوي او هللا تعالــی غنــي ذات‬ ‫دی او تاســو فقیــران یــئ او کــه چیرتــه تاســو مــخ واړوو‬ ‫نــو هللا تعالــی بــه ستاســو پــه بــدل ـکـې نــور خلــک راولــي بیــا‬ ‫بــه هغــوی ستاســو پــه څیــر نــه وي‪.‬‬ ‫آیــا صحیــح مســلمانه دېتــه وايــي چــې د دنیــا کارونــو‬ ‫ته یې الس اوږد وي او د آخرت لپاره د خیرات او صدقې‬ ‫پــه اړه یــې الس لنــډ وي؟ آیــا دا�ســې مســلمانه شــته چــې‬ ‫د رســول هللا صلــی هللا بــي بــي ام املؤمنیــن ســوده ر�ضــي‬ ‫هللا عنهــا پــورې اقتــداء وکــړي‪ ،‬ځکــه د عائ�شــې ر�ضــي هللا‬ ‫عنهــا څخــه روایــت دی چــې د نبــي صلــی هللا علیــه وســلم‬ ‫بع�ضــې بیبیانــو هغــه تــه وویــل‪ :‬پــه مونــږ ـکـې کومــه یــوه‬ ‫بــه ستاســره ژر یوځــای کیــږي؟ هغــه وفرمایل‪(:‬پــه تاســو‬ ‫ـکـې د اوږد الس واال) نــو هغــوی یــو درمــه راواخیســته‬ ‫او الســونه یــې پــرې نــاپ کــول‪ ،‬نــو پــدې ـکـې ســوده ر�ضــي‬ ‫هللا عنهــا د ټولــو نــه د اوږد الس واال وه‪ ،‬بیــا وروســته‬ ‫مونــږ پــوه شــو چــې د هغــې د الس د اوږد والــي المــل ډیــر‬ ‫صدقــې ورکــول وو او هغــه پــه مونــږ ټــول ـکـې ژر د رســول‬ ‫هللا صلــی هللا علیــه وســلم ســره یوځــای شــوه‪ ،‬هغــې بــه‬ ‫صدقــې خوښــولې‪[ .‬صحیــح البخــاري ومســلم]‪.‬‬ ‫یــوه مســلمانه دې داګمــان کلــه هــم نــه کــوي چــې هللا‬ ‫تعالــی د ډیــر مــال پرتــه بــل څــه نــه قبلــوي‪ ،‬بلکــې ډیــر ځــل‬ ‫یــو درهــم د زرو درهمــو څخــه مخکــې �شــي او ډیــر ځــل‬ ‫پــه دنیــا ـکـې د نیمــې کجــورې خیــرات پــه اخــرت ـکـې بنــده‬ ‫د اور څخــه وســاتي‪ ،‬د املنــذر بــن جریــر څخــه روایــت‬ ‫دی هغــه د خپــل پــار څخــه روایــت کــوي‪ ،‬وايــي‪ :‬مونــږ‬ ‫د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم ســره د وروځــې پــه‬ ‫ملــړۍ برخــه ـکـې ناســت وو‪ ،‬نــو پدېکــې یــو قــوم راغــی چــې‬ ‫پــه خپــو یــې پيــزار نــه وو او پــه بــدن یــې جامــې نــه وي‬

‫مقاله‬

‫‪۳۰‬‬

‫څادرونــه یــې لــه ځانــه تــاور کــړي وو او تــورې یــې غــاړو‬ ‫تــه پرتــې وي‪ ،‬او ټــول د مضــر قبیلــې څخــه وو‪ ،‬نــو رســول‬ ‫هللا صلــی هللا علیــه وســلم چــې کلــه دغــه ســخت حالــت‬ ‫ولیــده مــخ ـکـې بدلــون راغــی ‪ ،‬کــور تــه ننــوت او بیرتــه رابهــر‬ ‫شــو‪ ،‬بــال تــه یــې امــر وکــړ چــې اذان او اقامــت وکــړي‬ ‫نــو ملونــځ یــې وکــړ او بیــا َ یــې خطبــه وکــړه او ب ُیــای َّدغــه‬ ‫({يــا أ ُّي َهــا َّ‬ ‫آیتونــه ولوســتل ‪َ :‬‬ ‫النـ ُ‬ ‫ـاس َّات ُقــوا َر َّبكـ ُـم الـ َ ِـذي‬ ‫الل ك َ‬ ‫َخ َل َق ُكـ ْـم مـ ْـن َن ْفــس َواحـ َـدة}) تــردې ځایــه {إ َّن َّ َ‬ ‫ان‬ ‫ٍ ِ ٍ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َع َل ْي ُكـ ْـم َر ِق ً‬ ‫ـاء‪ ،]1 :‬او د َســورة حشــر دغــه‬ ‫ـ‬ ‫س‬ ‫[الن‬ ‫ـا}‬ ‫ـ‬ ‫يب‬ ‫َ‬ ‫آیــت‪َّ :‬‬ ‫{ات ُقــوا َّ َ‬ ‫الل َو ْل َت ْن ُظـ ْـر َن ْفـ ٌ‬ ‫ـس َمــا ق َّد َمـ ْـت ِلغـ ٍـد َو َّات ُقــوا‬ ‫َّ َ‬ ‫الل} [الحشــر‪ .]18 :‬بیــا یــې وفرمايل‪(:‬بایــد یــو ســړی د‬ ‫خپــل دینــار‪ ،‬درهــم‪ ،‬جامــې‪ ،‬غنمــو‪ ،‬کجورو(خرمــاو)‬ ‫نــه خیــرات وکــړي) تــرې چــې ویــې فرمایل‪(:‬اګــر کــه د یــوې‬ ‫کجــورې یــوه برخــه ولــې نــه وي) نــو انصــاري ســړي یــوه‬ ‫کڅــوړه راوړه چــې یــوه منــګل کجــورې پکــې ال نــه وي‪،‬‬ ‫بیــا خلــک پيــل شــول تــر دې چــې مــا دوه غونــډې ولیــدې؛‬ ‫یــوه د خــوراک او بلــه د جامــو او د رســول هللا صلــی‬ ‫هللا علیــه وســلم مــخ مــې ولیــده چــې دا�ســې ځلیــده لکــه د‬ ‫ســرو زرو ټکــړه‪ ،‬بیــا یــې وفرمایل‪(:‬چاچــې پــه اســام ـکـې‬ ‫یــو ســنت کیښــود نــو هغــه لپــاره د هغــې اجــر هــم دی او‬ ‫د هغــه چــا اجــر چــې د هغــه وروســته پــه دغــه ســنت عمــل‬ ‫کــوی‪ ،‬بغیــر لــدې چــې ددغــو وروســتنو عمــل کونکــو د‬ ‫عمــل څخــه څــه کــم کــړی �شــي‪ ،‬او چــا چــې پــه اســام ـکـې‬ ‫بــد ســنت او طریقــه وکــړه نــو پــه هغــه بــه د هغــې ګنــاه‬ ‫او دهغــه چــا ګنــاه بــار وي چــې پدغــه الره پــه ده پ�ســې‬ ‫راغلــی‪ ،‬بغیــر لــدې چــې دد غــو تلونکــو د ګنــاه څخــه څــه‬ ‫کــم کــړی �شــي) [صحیــح مســلم]‪.‬‬ ‫کــه د مســلمانې ښــځې د تــورې د جهــاد دغــه لــوی‬ ‫خیــر پاتــې شــوی او پــه دغــه فضــل هللا تعالــی یواځــې ســړي‬ ‫نازو لــي دي نــو مســلمانې ښــځې تــه د مالــي جهــاد عظیمــه‬ ‫دروازه خالصــه ده چــې د هللا تعالــی ســره د هغــه تجــارت‬ ‫پــه انتظــار ده کــوم چــې هیڅکلــه تاوانــي کیــږي نــه‪ ،‬شــیخ‬ ‫االســام ابــن تیمیــه رحمــه هللا پــه الفتــاوی الکبــری ـکـې‬ ‫وايــي‪ :‬څــوک چــې د بدنــي جهــاد څخــه عاجــز وو او پــه‬ ‫مالــي جهــاد یــې الس بــر وو نــو د هغــه پــه حــق ـکـې مالــي‬ ‫جهــاد فــرض دی او پــدې مســئله احمــد د ابــو الحکــم‬ ‫پــه روایــت ـکـې وینــا کــړې‪ ،‬او قا�ضــي پــرې پــه احــکام‬ ‫القــرآن ـکـې پریکــړه کــړې ًدســورت بــراءت د دې آیــت‬ ‫ْ‬ ‫َ ً َ‬ ‫الندې{ان ِفـ ُـروا ِخفافــا َو ِثقــال}‪ ،‬نــو پــه مالــدارو خلکــو د‬ ‫هللا تعالــی پــه الره ـکـې خیــرات فــرض دی‪ ،‬او پــدې اســاس‬ ‫پــه ښــځو هــم پــه خپلــو مالونــو ـکـې جهــاد فــرض دی کــه د‬ ‫حاجــت نــه یــې زیــات وو‪.‬‬ ‫‪۳۱‬‬

‫بع�ضــې ښــځې خپــل ســره زر خزانــه کــوي او وايــي‪:‬‬ ‫کیدی�شــي دا�ســې وخــت را�شــي چــې خرڅــه راســره نــه وي‪،‬‬ ‫نــو ســره زر بــه خــرڅ کــړم او پــه کار بــه یــې راولــم‪ ،‬لکــن‬ ‫عائشــه ر�ضــي هللا عنهــا پــه دغــه سیاســت کلــه هــم نــه‬ ‫تللــه‪ ،‬ځکــه هغــې ر�ضــي هللا عنهــا پــه یــوه ورځ اویــا زره‬ ‫درهمــه خیــرات کــړې او خپلــو جامــو تــه یــې ټوټــې اچولــې‬ ‫وي‪ ،‬بلکــې یــو ځــل ورتــه معاویه‪-‬ر�ضــي هللا عنــه‪ -‬یولــک‬ ‫درهمــه راولیــږل‪ ،‬نــو ملــر ال پریوتــی نــه وو چــې هغــه یــې‬ ‫د هللا پــه الره ـکـې ټولــې صدقــه کــړې‪ ،‬نــو خپلــې خادمــې‬ ‫ورتــه وویل‪:‬کــه مونــږ لپــاره دې د یــوه درهــم غوښــه‬ ‫اخیســتې وی؟ نــو عای�شــې ر�ضــي هللا عنهــا ورتــه ځــواب‬ ‫ـکـې وویل‪«:‬مخکــې دې راتــه ولــې نــه ویــل؟»‬ ‫کلــه چــې د امهــات املؤمنیــن او صحابیاتــو دغــه حــال‬ ‫دی چــې د هللا تعالــی پــه الر ـکـې خیــرات کــوي ســره لــدې چــې‬ ‫هغــوی ډیــر نیــکان خلــک وو‪ ،‬نــو هغــه څــوک ولــې خیــرات‬ ‫نــه کــوي چــې هللا تعالــی پــرې فضــل کــړی او د صحابــه‬ ‫کرامــو نــه ډیــر النــدې درجــه ـکـې وي‪ ،‬مســلمانو میرمنــو‬ ‫لــه پــکار دي چــې د جنــت لپــاره توخــه تیــاره کــړي او لــه‬ ‫تعالــی‬ ‫دغــې مالــدارۍ او امــن څخــه ګټــه پورتــه کــړي‪ ،‬هللا‬ ‫َ‬ ‫فرمايي‪{:‬و َأ ْن ِف ُقــوا ِمـ ْـن َمــا َر َز ْق َن ُاكـ ْـم ِمـ ْـن َق ْبــل َأ ْن َي ْأ ِتــيَ‬ ‫َ َ َ ُ ُ ْ َ ْ ُ َ َ ُ َ َ ّ َ ْ َ َ َّ ْ َ َ َ ِ َ َ‬ ‫أَ َحدكــم الـ َـوت فيقــول ر ِب لــول أخ َرت ِنــي ِإلــى أجـ ٍـل ق ِريـ ٍـب‬ ‫َ َ ْ ُ َ ّ َ َّ ُ َ‬ ‫صـ َّـد َق َوأ ُكـ ْـن مـ َـن َّ‬ ‫فأ َّ‬ ‫الل ن ْف ًســا‬ ‫ـن يؤ ِخــر‬ ‫ـ‬ ‫ل‬ ‫و‬ ‫*‬ ‫ـن‬ ‫ـ‬ ‫ي‬ ‫ح‬ ‫ال‬ ‫الص‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫َ ُ‬ ‫َ َ َ َ ُ َ َ َّ ُ َ‬ ‫الل خ ِبيـ ٌـر ِب َمــا ت ْع َملــون} [املنافقــون‪:‬‬ ‫ِإذا جــاء أجلهــا و‬ ‫‪ .]11-10‬او تاســو د هللا تعالــی پــه الره ـکـې د هغــه څخــه‬ ‫نــه خیــرات وکــړئ چــې مونــږ درکــړي دي‪ ،‬مخکــې لــه هغــې‬ ‫چــې پــه تاســو ـکـې یــو تــن تــه مــرګ را�شــي او بیــا دا وايــي‪:‬‬ ‫چــې ای ربــه ولــې مــا یــوې نــږدې نیټــې تــه نــه وروســته کــوې‪،‬‬ ‫چــې زه خیــرات او صدقــې وکــړم او د نیکانــو څخــه شــم‪،‬‬ ‫او هللا تعالــی نــه وروســته کــوي هیــڅ یــو نفــس چــې کلــه‬ ‫یــې نیټــه را�شــي او هللا تعالــی ستاســو پــه عملونــو خبــردار‬ ‫دی‪.‬‬ ‫وآخــر دعوانــا أن الحمــد هلل رب العامليــن‪ ،‬وصـ ِ ّـل‬ ‫اللهــم وبــارك علــى نبينــا محمــد‪ ،‬وعلــى آلــه وصحبــه‬ ‫أ جمعيــن ‪.‬‬

‫یقینــا چــې هللا تعالــی علــم او د علــم خاوندانــو تــه ډیــر عــزت‬ ‫َ‬ ‫یې لوړ کړی هللا تعالی فرمایې‪{:‬ش ِه َد‬ ‫ورکړی او ددوی مرتبه او قدر‬ ‫الل َأ َّنـ ُـه َل إ َلـ َـه إ َّل ُهـ َـو َو ْال َلئ َكـ ُـة َوُأ ُولــو ْالع ْلــم َقائمـ ًـا ب ْالق ْســط َل إ َلــهَ‬ ‫َّ ُ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ْ‬ ‫ْ‬ ‫َّ‬ ‫ِإل ُهـ َـو ال َع ِزيـ ُـز ال َح ِكيـ ُـم} [آل عمـران‪.]18 :‬‬ ‫ژبــاړه‪ :‬هللا تعالــی ګواهــي ـکـې‪ :‬نشــته الئــق د بند ـګـۍ مګــر یواځــې‬ ‫هغــه دی او مالیــک او د علــم خاونــدان پــه انصــاف والړ دي‪،‬‬ ‫نشــته الئــق د بند ـګـۍ مګــر یواځــې هغــه هللا تعالــی دی‪ ،‬چــې زورور او‬ ‫حکمتونــو واال دی‪.‬‬ ‫قرطبــي پــه خپــل تفســیر (الجامــع الحــکام القـرآن) ک�ښــی وايــي‪:‬‬ ‫کــه چیرتــه د علمــاؤ څخــه بهتــر څــوک وی نــو خامخــا بــه هللا تعالــی د‬ ‫هغــه نــوم د خپــل نــوم او د مالئکــو د نــوم ســره یوځــاۍ ذکــر کــړی وو‬ ‫‪ ،‬لکــه څنګــه چــې یــې د علمــاؤ نــوم ذکــر کــړی‪.‬‬ ‫او لــه دغــی وجــې هللا تعالــی د علمــاؤ او غیــر علمــاؤ د برابــر‬ ‫َّ‬ ‫ُ‬ ‫فرمایې‪{:‬قـ ْـل َ َهـ ْـل َي ْسـ َـت ِوي ال ِذيـ َـن‬ ‫والــی څخــه منعــه کــړی‪ ،‬هللا تعالــی‬ ‫َ ْ َ ُ َ َ َّ َ َ َ ْ َ ُ َ َّ َ َ َ َ َّ ُ ُ ُ ْ ْ‬ ‫َ‬ ‫ـاب} [الزمــر‪.]9 :‬‬ ‫يعلمــون وال ِذيــن ل يعلمــون ِإنمــا يتذكــر أولــو اللبـ ِ‬ ‫ژبــاړه‪ :‬تــه ورتــه ووایــه‪ :‬آیــا برابــر دي هغــه څــوک چــې پوهیــږي او هغــه‬ ‫چــې نــه پوهیــږي!!؟‪ ،‬یقینــا یادګیرنــه قبلــوي د عقــل واال‪.‬‬ ‫تعالــی َد دیــن پــه کارونــو ک�ښــی علمــاؤ تــه د ورګرځیدلــو‬ ‫او هللا‬ ‫ی َ ْ َ ُ ْ َ ّ ْ ْ ُ ْ ُ ْ َ َ ْ َ ُ نَ‬ ‫الذك ِر ِإن كنتم ل تعلمو } [النحل‪.]43 :‬‬ ‫امر کړ ‪{:‬فاســألوا أهل ِ‬ ‫ژبــاړه‪ :‬تاســو پوښــتنه وکــړئ د علــم واالو څخــه‪ ،‬کــه چیرتــه تاســو نــه‬ ‫پوهیږئ‪.‬‬

‫خــو‪ .....‬آیــا دا علــم صــرف دیتــه وایــې چــې د کتابونــو متنونــه‬ ‫یــاد کــړل �شــي یــا لــوی لــوی کتابونــه واړول �شــي یــا مخطوطــی تحقیــق‬ ‫کــړل �شــي یــا ډیــر اقــوال را یــو ځــاۍ کــړل �شــی؟؟ نــا هیــڅ کلــه نــا !‬ ‫یقینا کوم علماء چې هللا تعالی یې صفت کوي په اولو العلم‬ ‫ســره هاغــه دي چــې علــم یــې کــړی وي‪،‬خپلــه پــرې عمــل کــوي او نــورو‬ ‫خلګو ته یې ور رســوي‪.‬‬ ‫شــاطبي وايــي‪ :‬هغــه علمــاء چــې شــرعا معتبــر وي هغــه علمــاء‬ ‫دي چــې هللا او رســول یــې صفــت کــوي هغــه کســان دي کــوم چــې پــر‬ ‫خپــل علــم عمــل کــوي لــه دې املــه علــم او عمــل یــو بــل ســره ت ـړاو‬ ‫لــري‪ ،‬نــو علــم بــی عملــه او عمــل بــی علمــه نشــته‪.‬‬ ‫هتف العلم العمل * فإن أجابه و إال ارتحل‬ ‫علم د عمل غږ کو‪ ،‬که عمل ورسره وي ښه‪ ،‬کنه نو بیا دورمي‬ ‫او هر عمل چې په علم بناء وي هغه خامخاپه زړه کې د هللا‬ ‫تعالی ویره پیدا کوي نو بیا د هللا تعالی ویره انسان پر دی مجبوره‬ ‫کــوي چــې پــر حــق ودریــږي چــې د هللا تعالــی لــه عــذاب څخــه ځــان‬ ‫ْ َ‬ ‫�شــى َّ َ‬ ‫وژغــوری هللا تعالــی فرمایــې ‪{ :‬إ َّن َمــا َي ْخ َ‬ ‫الل ِمـ ْـن ِع َبـ ِـاد ِه ال ُعل َمـ ُـاء}‬ ‫ِ‬ ‫[فاطــر‪ ،]28 :‬ژبــاړه‪ :‬یقینــا د هللا تعالــی نــه یواځــې علمــاء بنــدګان‬ ‫ویریــږي‪.‬‬ ‫او ابــو داود پــه خپــل کتــاب (الزهــد) ک�ښــی د عبــد هللا بــن‬ ‫عباس ر�ضی هللا عنه روایت را نقل کړی چې وايي‪(:‬کوم کسان چې‬ ‫د هللا تعالــی پــه دیــن پوهیــږي هغــوی د هللا تعالــی څخــه ډیــر ویریــږي)‪.‬‬

‫‪Artikel‬‬

‫‪32‬‬

‫ابن مسعود ‪-‬ر�ضي هللا عنه‪ -‬وايي‪ :‬علم په ډیرو روایتونو زده‬ ‫کولو ندی‪ ،‬بلکې علم د هللا تعالی څخه ویره ده‪[« .‬حلية األولياء]‪.‬‬ ‫او لکه څرنګه چې پر علم د عمل کولو څخه یو د هللا تعالی‬ ‫پــه الره جهــاد ـکـې هــم دی‪ ،‬نــو لــه دغــه وجــی جهــاد هــم د علــم ســره‬ ‫یوځاۍ دی لکه څرنګه چې مسلم په خپل کتاب (صحیح مسلم)‬ ‫ک�ښی د معاویه ‪-‬ر�ضی هللا عنه‪ -‬حدیث ذکر کړی چې هغه فرمایي‪:‬‬ ‫ما د رســول هللا ‪-‬صلی هللا علیه وســلم‪ -‬څخه واوریدل چې ویل یې‪:‬‬ ‫هغه چا ته چې هللا تعالی د خیر اراده وکړي نو هغه ته د دین پوهه‬ ‫ورکړی او همیشــه به د مســلمانانو یوه ډله پر حق جنګیږی او پر‬ ‫دښــمن به برال�ســې وي تر قیامته پوری‪.‬‬ ‫او دا یــو ځــای والــی پــه حدیــث ـکـې پــر دې داللــت کــوي چــې علــم‬ ‫او جهاد باید دواړه یوځاۍ وي او د دې دواړه خاوندان به الطائفة‬ ‫املنصــوره وي‪ ،‬ځکــه د دیــن نافــذول او د حــق اظهــار نــه راځــي مګــر‬ ‫پــه علــم او جهــاد‪.‬‬ ‫او دغه حال د صحابه کرامو – ر�ضی هللا عنهم – هم و کوم‬ ‫چــې تــر ټــول امــت پوهــان وو کلــه چــې هغــوی علــم او جهــاد دواړه یــو‬ ‫ځاۍ کړی وو‪ ،‬او د صحابه کرامو تاریخ کتونکی به دا اوګوري چې‬ ‫اکثــر صحابــه مهاجریــن او انصــار پــه جنګونــو ـکـې وژل (شــهیدان)‬ ‫شــوي دي څکــه چــې هغــوی حقیقــي علــم کــړی وو او بیــا پــر هغــه‬ ‫علــم حقیقــي عمــل هــم کــړی وو‪ ،‬کلــه د یمامــې د جنــګ پــه ورځ د‬ ‫قـرآن کریــم پــه حافظانــو مــرګ ګــډ شــو او د اســام بیــرغ پریــوت نــو‬ ‫د ابــو ح‍ذیفــه ازاد کــړي غــام ســالم ر�ضــی هللا عنــه را پورتــه کــړ‪،‬‬ ‫مسلمانانو پرې غږ وکړ‪ :‬اې سامله ‪ ...‬مونږ ویریږو چې ستا له پلوه‬ ‫شکســت ونــه خــورو ! هغــه ورتــه وویــل ‪ :‬زه بــه د قـرآن کریــم ډیــر بــد‬ ‫قاري یم که شاته راغلم او ور مخکې شو تر دی چې ووژل (شهید)‬ ‫شــو ‪.‬‬ ‫او پــر دغــه الره تابعیــن او پاتــی امــت هــم تلــل کــړي دي‪ ،‬ځکــه‬ ‫خــو د جنــګ او ربــاط پــه ســاحو ـکـې د هغــوی کی�ســې او اتلولــۍ‬ ‫مشــهورې دي‪ ،‬ســره لــدې چــې د هغــوی پــه زمانــه ـکـې جهــاد فــرض‬ ‫کفایــي و‪.‬‬ ‫همدغــه ډول د علــم الحدیــث او زهــد امامانــو تــه وګــوره لکــه‬ ‫څرنګه چې په حدیث روایت کولو کې حصه لرونکي وو همدغ�سی‬ ‫یې په رباط‪ ،‬ســنګرونو او ویشــتلو کې هم برخه اخیســتې ده ‪ ،‬لکه‬ ‫اوزاعي‪ ،‬عبدهللا بن املبارک ‪ ،‬ابن القاسم ‪ ،‬ابو اسحاق الفزاري ‪،‬‬ ‫مخلد بن الحسین ‪ ،‬ابراهیم بن ادهم ‪ ،‬حذیفه املرع�شي ‪ ،‬یوسف‬ ‫بن اسباط ‪ ،‬او ددوی څخه عالوه نور ډیر چې د خپل علم ژباړه یې‬ ‫په عمل ســره کړې لکه په ســنګرونو کې رباط او جهاد‪.‬‬ ‫بلکــی بع�ضــی محدثینــو بــه ځانونــه پــه ســنګر ک�ښــی بنــد کــړی‬

‫‪۳۳‬‬

‫وه لــه ســنګر څخــه بــه نــه راوتــل‪ ،‬لکــه عی�ســی بــن یونــس‪ ،‬ځکــه خــو‬ ‫به احمد او ابن املبارک ویل چې‪ :‬کله د خلکو په څه کار یا خبره کې‬ ‫اختالف را�شــي نو د ســنګري علماؤ څخه دې پوښــتنه وکړی ځکه‬ ‫َّ‬ ‫چــی حــق د هغــوی ســره دی ځکــه چــی هللا تعالــی فرمــا یــې ‪{َ :‬وال ِذيـ َـن‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َج َاه ُدوا ِف َينا ل َن ْه ِد َي َّن ُه ْم ُس ُبل َنا}»‪[ .‬العنكبوت‪ ]٦٩ :‬ژباړه‪ :‬کوم خلک‬ ‫چې زمونږ لپاره جهاد کوي مونږ به ورته خامخا خپله الره وښایو‪.‬‬ ‫د تاریــخ پــه پاڼــو ـکـې بــه تــه خامخــا دا�ســې اهــل حدیــث علمــاء‬ ‫ګــورې چــې د عمــل پــه اړه بــه یــې خپلــه فریضــه پــه جهــاد او د حــق‬ ‫لــورې تــه پــه دعــوت ســر تــه رســولې وي‪ ،‬لکــه شــیخ االســام ابــن‬ ‫تیمیــة ‪-‬رحمــه هللا‪ -‬کــوم چــې پــر حــق والړ و او د تاتاریانــو خــاف یــې‬ ‫جنګ کاوه‪ ،‬همدا ډول د محمد بن عبدالوهاب رحمه هللا تعالی تر‬ ‫زمانــې پــوری‪ ،‬چــې د جزیــرة العــرب د مشــرکانو پرخــاف یــې پــه ژبــه او‬ ‫نیــزه جنــګ کاوه‪.‬‬ ‫او زمونــږ تــر زمانــی پــورې‪ ،‬ځکــه هغــه کســان چــې هللا تعالــی‬ ‫د هغــوی پــه ذریعــه علــم او عقیــده را ژونــدۍ کــړه‪ ،‬هغــوی پــه حــق‬ ‫ښکاره او حق په دوي ښکاره شو‪ ،‬دوی هغه کسان وو چې علم او‬ ‫جهاد یې سره یو ځای کړی وو‪ ،‬لکه شیخ ابو مصعب الزرقاوي ‪،‬‬ ‫شیخ ابو انس الشامي ‪ ،‬شیخ عبدهللا الرشود ‪ ،‬شیخ ابو الحسن‬ ‫الفلســطیني‪ ،‬او شــیخ ابــو میســرة الغریــب هللا تعالــی دی پــر ټولــو‬ ‫رحــم وکــړي‪.‬‬ ‫لــه دغــی املــه هغــه څــوک چــې علــم وکــړي او پــرې عمــل نکــوی‬ ‫نــو هغــه پــه ش ـریعت ـکـې بــد ســړی دی او نــه ورتــه اولوالعلــم ویــل‬ ‫کیــږی او نــه پــه علمــاؤ ک�ښــی شــمارل کیــږی‪ ،‬څرنګــه بــه ورتــه عالــم‬ ‫وویل �شي چې د هللا تعالی په نیز بد دی‪ ،‬هللا تعالی ورباندې غضب‬ ‫کــړی دی‪،‬ولــې چــې پــر یهــودو غضــب ځکــه کــړی شــوی وو چــې هغــوی‬ ‫پــه خپــل علــم عمــل نــه کولــو‪.‬‬ ‫َ ُ َ َ ْ ً ْ َ َّ َ َ ُ َ َ ُ َ‬ ‫الل أ ْن ت ُقولوا َما ل ت ْف َعلون}‬ ‫هللا تعالی فرمايې‪{:‬كبر مقتا ِعند ِ‬ ‫[الصف‪ ,]3 :‬ژباړه‪ :‬ډیره لویه د نفرت خبره ده د هللا تعالی په نیز چې‬ ‫تاسو هغه وینا وکړئ چې په خپله یې نه کوئ‪.‬‬ ‫پــدی آیــت ـکـې د هللا تعالــی د ډیرنفــرت او غ�صــې ذکــر وشــو پــر‬ ‫هغــه چــا چــي علــم کــوي او عمــل پــرې نکــوي‪.‬‬ ‫همداډول قران کریم دا خبره بیان کړې چې څوک علم کوي‬ ‫ســان ملعــون دی‪ ،‬لکــه چــې هللا‬ ‫او خلګــو تــه يــې نــه ښــایې دا�ســی ان‬ ‫تعالی فرمایي‪{ :‬إ َّن َّالذ َ‬ ‫ين َي ْك ُت ُمو َن َما َأ ْن َ ْزل َنا م َن ْال َب ّي َنات َو ْال ُه َدى منْ‬ ‫ِ‬ ‫َِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫َ ْ َ َ َّ َّ ُ َّ ِ ِ ْ َ ُ َ َ َ ْ َ ُ ُ ُ َّ ُ َ َ ْ َ ُ ُ ُ َّ‬ ‫ُ‬ ‫اب أول ِئك يلعنهم الل ويلعنهم الل ِعنون}‬ ‫اس ِفي ال ِكت ِ‬ ‫بع ِد ما بيناه ِللن ِ‬ ‫[البقــرة‪ ،]159 :‬ژبــاړه‪ :‬هغــه خلــک چــې پټــوي هغــه څــه چــې مونــږ د‬ ‫واضحــه دالئلــو او هدایــت څخــه نــازل کــړي‪ ،‬وروســته لــه هغــې چــې‬

‫مونږ خلکو ته په کتاب کې بیان کړي‪ ،‬همدغه خلکو باندې د هللا‬ ‫تعالــی او لعنــت ویونکــو لعنــت دی‪.‬‬ ‫لــدې ټولــو څخــه دا معلومــه شــوه چــې د علــم خاونــدان هغــه‬ ‫کسان دي چې علم وکړی بیا پری عمل کوی او ټینګ پرې ودریږي‪.‬‬ ‫هللا تعالی هغه چاته د ناپوهۍ او جهالت نسبت کړی چې په‬ ‫خپل علم عمل نکوی لکه هللا تعالی چې د یهودو د موالیانو باره کې‬ ‫فرمایــي کلــه چــی هغــوی د تــورات پــر ځــای د جـ َـادو ســره ډیــره مینــه‬ ‫َ‬ ‫َ َْ‬ ‫ََ َ‬ ‫کړ‪{:‬ولقـ َْـد َع ِل ُمــوا لـ ِـن اشــت َر ُاه َمــا لـ ُـه ِفــي‬ ‫پیــدا کولــه او جــادو یــې خــوښ‬ ‫ْ ُ َ ُ ْ َ ْ َ ُ َ ْ َ ُ نَ‬ ‫َْ َ ْ َ َ ََ ْ َ َ َ‬ ‫ْ‬ ‫َ‬ ‫ال ِخــر ِة ِمــن خــا ٍق ول ِبئــس مــا شــروا ِبـ ِـه أنفســهم لــو كانــوا يعلمــو }‬ ‫[البقــرة ‪ .]۱۰۲‬ژبــاړه‪ :‬او دوی پوهیــدل چــې چــا ســحر واســخت او‬ ‫غــوره یــې کــړ‪ ،‬نــو د هغــه لپــاره پــه آخــرت ـکـې کومــه برخــه نشــته او‬ ‫ډیر بد دي هغه څه چې دوی پرې خپل ځانونه خرڅ کړي که دوي‬ ‫پوهیدلی‪.‬‬ ‫َ َُ َ َ‬ ‫د اســتدالل ځــای پــدې آیــت کې{لـ ْـو كانـوا َي ْعل ُمــون} دی‪ ،‬چــې کلــه‬ ‫دوی پــه خپــل علــم عمــل نکــوو نــو هللا تعالــی دوی تــه جاهــان وویــل‪.‬‬ ‫او لــه دې املــه هــر چاچــې پــه حــق دعــوت او جهــاد کولــو ســره پــه‬ ‫خپل علم عمل ونکړ‪ ،‬یا يې عمل پټ کړ او حق یې پر خلګو ګډ وډ کړ‬ ‫نوداعالمندی‪،‬بلکېدایاګونګشیطاندییاخبرېکونکیشیطان‪.‬‬

‫لــه دې املــه بــه علمــاؤ بدعتیــان د علمــاؤ څخــه نــه شــمیرل‪،‬‬ ‫لکــه چــې ابــن عبدالبــر پــه خپــل کتــاب (جامــع بیــان العلــم و فضلــه)‬ ‫ک�ښــی د منطقیانــو بدعتیانــو بــاره ـکـې ویلــي‪ :‬د ټولــو ښــارونو د فقــه‬ ‫او حدیــث علمــاؤ پــدې خبــره اجمــاع کــړې چــې اهــل الــکالم بدعتیــان‬ ‫او د کــږې الرې خاونــدان دي او دوی د ټولــو علمــاؤ پــه نیــز د فقهــاؤ‬ ‫پــه طبقــه ـکـې شــمار نــدي‪ ،‬بلکــې علمــاء یواځــې د حدیــث واال دي‪)....‬‬ ‫کــه دغــو امامانــو دا د کفــر مشـران لیدلــی وای نــو څــه حــال بــه وو ؟‬ ‫کــه علــم تــه د منســوبو خلکــو پــه حالــت ـکـې وګــورو نــو دا خبــره‬ ‫بــه ښــکاره �شــي چــې غالبــا پــه دوی ـکـې علمــاء نشــته او د علــم د نــه‬ ‫کولو په وجه دوی د علماؤ په ډله کې ن�شي شاملولی‪ ،‬ځکه دوی د‬ ‫طاغــوت پــه مخکــې پــه حــق کلــک ونــه دریــدل‪ ،‬بلکــې علــم یــې پــټ کــړ‬ ‫او حــق یــې د باطــل ســره ګــډ وډ کــړ او د هللا بنــدګان یــې ګمـراه کــړل‪،‬‬ ‫د جنــګ او جګــړو آیتونــه یــې ښــه ولیــدل لیکــن بیــا هــم یــې ترینــه مــخ‬ ‫واړوه او ســرغړونه یــې تــرې وکــړه چــې پــدې ســره دوی د رســول هللا‬ ‫صلــی هللا علیــه وســلم د ســنتو او هغــې طریقــې مخالفــت وکــړ چــې‬ ‫صحابــه ک ـرام او تابعیــن پــرې وو ‪ ،‬تــه بــه دوی ومومــی چــې دوی بــه‬ ‫د هللا لپــاره د دوســتۍ او دښــمنۍ آیتونــه او دالئــل لولــي خــو خپلــه‬ ‫بــه تــرې ســرغړونه کــوی او دوی د دیــن رســولو او د حــق بیانولــو‬ ‫ټــول ایاتونــه زده کــړي خــو بیــا یــې هــم پټــوي او د هللا د دښــمنانو‬ ‫ســره مداهنــت کــوي نــو آیــا دا هغــه علمــاء دي د کومــو چــې هللا تعالــی‬

‫مقاله‬

‫‪۳۴‬‬

‫پــه اولوالعلــم ســره صفتونــه کــړی؟ نــه هیــڅ کلــه نــه!‪ ،‬بلکــې دا خلــګ‬ ‫د ټولــو نــه زیــات ګم ـراه دي او دا هــم هغــه خلــګ دي چــې د عــذاب‬ ‫ګــواښ ورتــه شــوی ځکــه چــې دوی عمــل پری�ښــی او حــق یــې پــټ کــړی‬ ‫دی‪ ،‬نو څرنګه حال به وي چې مونږ ته په ډاګه شوه؛ هغه خلګ‬ ‫چې زمونږ په زمانه کې هغوی ته عام خلګ د نیکۍ او شهرت ګوته‬ ‫نی�ســي هــم هغــه خلــک د طاغــوت تابعــداري او د هغــوی پــه غالمــۍ‬ ‫او ســر ټیټــۍ ـکـې ژونــد کــول غــوره ګڼــي او د هغــوی ســره د موحدینــو‬ ‫خالف مرسته او کومک کوي‪ ،‬او هرڅوک چې دغ�سې کارونه کوي‬ ‫د هغــوی حکــم پــه ق ـرآن او د رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم پــه‬ ‫ســنتو ک�ښــی واضــح دی‪.‬‬ ‫او بنــاء پــر دغــو دالئلــو‪ :‬ابــن بــاز ‪ ،‬ابــن عثیمیــن ‪ ،‬الفــوزان ‪ ،‬او‬ ‫(ددې اوســنۍ زمانــې)آل الشــیخ‪ ،‬محمــد حســان ‪ ،‬حوینــي‪ ،‬حســین‬ ‫یعقــوب‪ ،‬قرضــاوي‪ ،‬البوطــي‪ ،‬النابل�ســي‪ ،‬غريانــي‪ ،‬مقد�ســي ‪ ،‬ابــو‬ ‫قتــادة ‪ ،‬الحدو�شــي‪ ،‬او الفحــل‪ ،‬علمــاء نــدی‪.‬‬ ‫په خپل علم د دوی عمل چرته دی ؟! د دوی پر حق ودریدل‬ ‫چیرتــه دی ؟! د طواغیتــو شــرک بانــدی دوی کلــه رد کــړي؟! چیرتــه‬ ‫دی ددوی ســنګر‪ ،‬ربــاط‪ ،‬او جنــګ ؟! د کــوم تجــاوز کونکــي کافــر‬ ‫حملــې یــې پــر مســلمانانو غندلــې یــا بنــدې کــړي؟!‬ ‫او کــه نــا دوی د طواغیتــو پــه الســونو ک�ښــې پــه خپلــه خوښــه‬ ‫امســاګانې شــوې؟ د دې لپــاره چــې مجاهدیــن وربانــدې ووهــي او د‬ ‫شـریعت او دیــن پــه نــوم پــرې مجاهدیــن لــه مینځــه یو�ســي؟! نــو آيــا‬ ‫دا�ســې خلــک د ګمراهــۍ او طواغیتــو موالیــان نــدي؟‬ ‫نــو پدا�ســې خلکــو او د هغــوی پــه علمونــو دوکــه ن�شــې ځکــه‬ ‫چــې د هغــوی هغــه علــم بــه پــر هغــوی د قیامــت پــه ورځ دلیــل وي‪،‬‬ ‫بلکې د دوی شرعي علم او د مستشرقینو علم مشابهت لری‪ ،‬بلکی‬ ‫بع�ضــې نصرانیــان مستشــرقین پــه علــم ـکـې ډیــر لــوی حیثیــت لــري‬ ‫نسنك) هالنډي مستشرق چې «املعجم املفهرس‬ ‫لکه (أ ِرند جان ِف ِ‬ ‫أللفاظ الحديث النبوي» یې ترتیب کړی‪ ،‬او همدا ډول مستشرق‬ ‫جوستا فتستام د درامي کتاب الرد علی الجهمیه تحقیق کړی‪ ،‬نو‬ ‫آیا دغه مستشرقین د علماؤ په نوملړ (فهرس) ک�ښی داخل دي او‬ ‫آیــا دوی تــه څــوک علمــاء ویلــی �شــی!؟‬ ‫آیــا رســول هللا صلــی هللا علیــه وســلم نــدی فرمایلــي‪ :‬هغــه‬ ‫څــوک چــې ملــړی بــه پــرې ملــړی جهنــم ګــرم �شــي‪ ،‬چــې پــه هغــوی ـکـې یــو‪:‬‬ ‫هغــه شــخص چــې علــم یــې کــړی وي او بــل چاتــه یــې ورښــودلی وي او‬ ‫قرآن کریم یې لوستلی وي‪ ،‬نو رابه وستل �شي او هللا تعالی به ورته‬ ‫خپل نعمتونه ور یاد کړي نو دی به یې وپیژني بیا به ورته هللا تعالی‬ ‫وفرمایــي چــی تــا پــرې کــوم عمــل کــړی وو؟ دا شــخص بــه ورتــه ووايــي‪:‬‬ ‫ما علم کړی و او قرآن کریم مې لوستلی و او بیا مې دا علم نورو ته‬

‫‪۳۵‬‬

‫رسولی و نو پدغه وخت ک�ښی به ورته هللا تعالی وفرمایي چې دروغ‬ ‫دې وویــل‪ ،‬تــا علــم د دې لپــاره کــړی و چــې خلــک درتــه عالــم ووایــي او‬ ‫قرآن دې د دې لپاره لوســتلی و چی خلک ووايي فالنی قاری دی او‬ ‫دا تاتــه پــه دنیــا ک�ښــی ویــل شــوي دي‪ ،‬بیــا بــه وربانــدې امــر و�شــي او‬ ‫پر مخ به راښــکل �شــي او جهنم ته وغوځول �شــي‪[.‬صحیح مســلم]‬ ‫نــو هرکلــه چــې د یــو عالــم پــه نیــت خرابیدلــو ســره عالــم د‬ ‫هالکــت کنــدې تــه غورځولــی کیــږي نــو د هغــه چــا بــه څــه حــال وي‬ ‫چــې عمــل یــې د علــم خــاف وي‪ ،‬حــق پټــوي او خلــک ګمـراه کــوی؟!‬ ‫د هغــه چــا حــال بــه څــه وي چــې د طاغــوت تــر مشــرۍ النــدی ژونــد‬ ‫تیــروي او د هغــه د فیصلــې مرســته کــوي؟!‬ ‫د َهـ ِـرم بــن حیــان څخــه روایــت دی چــې هغــه ویلي‪(:‬ځانونــه‬ ‫لــه فاســق عالــم څخــه وژغــورئ)‪ ،‬نــو دا خبــره عمــر بــن الخطــاب‬ ‫ر�ضــی هللا عنــه تــه وروســیده نــو هغــه هــرم تــه یــو خــط ولیکــه او ویــې‬ ‫پوښتل تری چې فاسق عالم چاته وایي؟ هرم په ځواب ک�ښی ورته‬ ‫وویــل چــې فاســق عالــم هغــه مــا تــه وایــي چــې خبــرې د علــم کــوي او‬ ‫کار د ګنــاه کــوي‪ ،‬نــو پــه خلکــو دیــن ګــډ وډ �شــي او ګم ـراه �شــي‪(.‬دا‬ ‫روایــت دارمــي پــه خپــل کتــاب (ســنن الدارمــي) ک�ښــی راوړی دی‪.‬‬ ‫دا د فاسق حال دی نو د هغه چا به څه حال وي چې خپله‬ ‫ګمراه‪ ،‬بل ګمراه کونکی او د اسالم څخه وتلی وي؟‬ ‫پــه دې ســره مــوږ تــه د دې خبــرې فســاد او غلتــي پــه ډاګــه شــو‬ ‫چــې بع�ضــې جاهــان یــې کــوي چــې (علــم ترینــه واخلــه او عمــل یــې‬ ‫پریــږده)‪ ،‬بلکــی د یــو چــا د علــم او پوهــې چــې څنګــه پوښــتنه کیــږي پــه‬ ‫همدغه توګه به د هغه عمل په حق ودریدو‪ ،‬جهاد او د هللا تعالی‬ ‫نــه د هغــه د ویــرې پــه اړه هــم پوښــتنه کیدی�شــي‪ ،‬چــې پــه دغــه وخــت‬ ‫ـکـې بــه مونــږ تــه دا خبــره پــه ډاګــه �شــي چــې حقیقــي عالــم څــوک دی؟‬ ‫ځکــه چاچــې پــه عمــل ـکـې د امانــت ســره خیانــت وکــړ نــو د علــم ســره‬ ‫هــم خیانــت کــوي‪.‬‬ ‫وصلی هللا علی نبینا محمد وآله و اصحابه اجمعین‬

‫الربكة واليت – ځانګړی راپور‬

‫د خالفت مجاهدینو د شدادي په جنوب کې یو شمیر‬ ‫کلــي او پراخــه خــاوره د خپلــې ولکــې النــدې کــړه وروســته لــه‬ ‫هغــې چــې ‪ ۱۲۴‬مرتدیــن یــې ووژل او پــه لســګونو یــې ټپیــان‬ ‫کــړل‪ ،‬اســلحه او موټــرې یــې غنیمــت کــړې او د شــدادي ښــار‬ ‫تــه د یــوه لنــډ مهالــه غلچکــي بریــد پــه تــرڅ ـکـې نــږدې شــول‪.‬‬ ‫د اســامي دولت مجاهدینو د شــدادي ښــار ته نږدې د‬ ‫‪ PKK‬مرتدینــو پــه ځایونــو پراخــه بریــد پیــل کــړ‪ ،‬چــې د جنــګ‬ ‫د پیــل نــه یواځــې دوه ســاعته وروســته د مرتدینــو پــه صفونــو‬ ‫ـکـې ماتــې راغلــه او پــه تــرڅ ـکـې یــې مجاهدینــو ښــار تــه نــږدې‬ ‫یــو شــمیر کلــي ونیــول‪.‬‬ ‫یــوې خا�صــې ســرچینې خبــر ورکــړ چــې د اســامي دولــت‬ ‫مجاهدینــو د چهــار شــنبې پــه ورځ (‪ /20‬ذو القعــدة) پــه‬ ‫کشــکش جبــور کلــي ـکـې د ‪ PKK‬مرتدینــو پــه پوســتو د درنــې‬ ‫وســلې ګذارونــه پیــل کــړل چــې پــدې ســره مرتدیــن تیښــتې تــه‬ ‫اړ شــول‪ ،‬ورپ�ســې اقتحامي ګروپونه کلي ته ننوتل او چاڼیز‬ ‫عملیــات یــې پکــې ســرته ورســول او پــه کلــي یــې ولکــه وکــړه‪.‬‬ ‫ورپ�ســې د خالفــت غازیانــو خپــل پرمختــګ جــاري‬ ‫وســاته او د عـزاوي کلــي جنوبــي برخــې تــه ننوتــل‪ ،‬دې ســره پــه‬ ‫همغــږۍ د انغما�ســي مجاهدینــو یــوې ډلــې د شــدادي لخــوا‬ ‫د ع ـزاوي کلــي الره وتړلــه او د شــیخ عثمــان کلــي تــه ننوتــل‬ ‫کــوم چــې د شــدادي پــه جنــوب ـکـې پــروت دی‪ ،‬پــه عیــن مهــال‬ ‫ـکـې بلــه انغما�ســي ډلــه د عدلــه کلــي ننوتــه کــوم چــې د جنــوب‬ ‫څخــه د شــدادي ښــار دروازه بلــل کیــږي کلــه چــې د ع ـزاوي‬ ‫کلــي الرې وتــړل شــوې نــو مرتدیــن پــوره محاصــره شــول‪،‬‬ ‫پــه همدغــه مهــال ـکـې ورور ابــو مصعــب الســویدان د خپــل‬

‫بــارودي موټــر ســره املدرســه نقطــې تــه ورســیده چیرتــه چــې‬ ‫د مرتدینــو دویــم دفاعــي خــط ق ـرار درلــوده‪ ،‬چــې د هللا پــه‬ ‫فضــل یــې پــه خپــل استشــهادي بریــد ـکـې ګــڼ شــمیر مــړه او‬ ‫ټپيــان کــړل‪.‬‬ ‫د شــدادی لویدیــځ محــور ـکـې د اقتحامــي مجموعاتــو‬ ‫څخــه ورور ابــو یونــس حریجه‪-‬تقبلــه هللا‪ -‬مخکــې شــو او‬ ‫خپــل موټــر یــې پــه الحمــادات کلــي ـکـي د ‪ PKK‬مرتدینــو پــه‬ ‫پنــډ ځــای ـکـې انفجــار کــړ‪ ،‬چــې ګــڼ شــمیر مرتدینــو تــه یــې‬ ‫خربونه‬

‫‪۳6‬‬

‫مــرګ ژوبلــه واړولــه او کلــی د مجاهدینــو پــه ولکــه ـکـې شــو‪.‬‬

‫مهماتــو الرۍ او یــو همــر یــې غنیمــت کــړل‪.‬‬ ‫د دې ترڅنګ مجاهدینو شدادي ښار ته نږدې د عناد‬ ‫پــه کلــي هــم بریــد وکــړ‪ ،‬چیرتــه چــې د مرتدینــو پنــډ ځــای وو‪،‬‬ ‫استشــهادي ورور ابــو الب ـراء موحســن‪-‬تقبله هللا‪ -‬ورمخکــې‬ ‫شــو او خپــل موټــر یــې د مرتدینــو دیــوې قـرارګان د موټــرو پــه‬ ‫پنډځــای ـکـې انفجــار کــړ‪ ،‬چــې قـرار ګاه پــه پــوره توګــه ویجــاړ‬ ‫شــوه‪.‬‬ ‫د ټولــو عملیاتــو پــه پایلــه ـکـې ‪ ۱۲۴‬مرتدیــن مــردار او‬ ‫لســګونه ټپیــان شــول‪ ،‬همــدا ډول د خالفــت غازیانــو پــه‬ ‫الع ـزاوي کلــي ـکـې ‪ ۳‬مرتدیــن ژونــدي هــم ونیــول‪.‬‬

‫لــدې وروســته مجاهدینــو د مرتدیــن د ســیمو پــه مینــځ‬ ‫ـکـې بریــد پیــل کــړ‪ ،‬الشــیخ عثمــان او عدلــه کلــو تــه ننوتــل‪،‬‬ ‫چــې پــدې ســره مرتدینــو تــه خبــره د لــوی خطــر ښــکاره شــوه‪،‬‬ ‫نو مرتدین عزاوي کلي ته نږدې د صفیه غونډۍ په شمال‬ ‫ـکـې راغونډېــدل پیــل شــول‪ ،‬پدغــه مهــال ـکـې استهشــادي ورور‬ ‫ابــو قدامــة حطله‪-‬تقبلــه هللا‪ -‬ورمخکــې شــو او مرتدیــن یــې‬ ‫پــه مخــه واخیســتل چــې باآلخــره ې د هغــوی پــه تښــتیدونکو‬ ‫قــواو بریــد ترســره کــړ‪.‬‬

‫حلب واليت‬ ‫پــه یــوه لــړ ځانګــړو عملیاتــو ـکـې چــې دا یــې دوهمــه څپــه‬ ‫وه‪ ،‬چــې د الفــاروق بنــد د اوســیدو پــه خونو(املســاکن)‬ ‫ترســره شــول چیرتــه چــې د امریکایانــو ترټولــو خونــدي ق ـرار‬ ‫ګاه او د منبج د عملیاتو خونه وه‪ ،‬د خالفت د انغماسیانو‬ ‫مجموعــې د جمعــې پــه ورځ(‪ /15‬ذو القعــدة) د اوســیدو‬ ‫پــه خونــه د جمعــې پــه ســهار بریــد پیــل کــړ چــې تــر مازیګــره‬ ‫یــې دوام درلــوده‪ ،‬چــې پــدې مهــال ـکـې الوتکــو هــم یــو شــمیر‬ ‫بریدونــه ترســره کــړل‪ ،‬خــو دا معلومــه نشــوه چــې دښــمن تــه‬ ‫بــه څومــره زیــان اښــوتی وي‪.‬‬

‫د کشــکش جبــور کلــي پــه لویدیــځ ـکـې پــه صفیــه غونــډۍ‬ ‫ـکـې د مرتدینــو ډیــر ســخت پیــاوړي دفاعــات وو‪ ،‬کلــه چــې‬ ‫انغما�ســي مجاهدیــن ور وړانــدې شــول نــو مرتدیــن د نښــتو‬ ‫څخــه مخکــې وتښــتیدل‪.‬‬ ‫هللا تعالــی د اســامي دولــت مجاهدینــو تــه فتــح ورکــړه‬ ‫او د ‪ PKK‬مرتدینــو دفاعــي لیکــي یــې د دوه ســاعته نــه پــه کــم‬ ‫وخــت ـکـې ماتــې کــړې چــې باآلخــره دښــمن ماتــې وخــوړه‪.‬‬

‫کلــه چــې مرتدینــو پــه تیــزۍ ســره ماتــې وخــوړه او‬ ‫صلیبیانــو ســره ویــره پیــدا شــوه چــې مرتدیــن پــه کاملــه توګــه‬ ‫مات ن�شــي او د خالفت لښــکرې شــدادي ته راونه ر�ســي نو د‬ ‫صلبیبانــو جنګــي الوتکــې ‪ E10‬و‪ B52‬و‪ F16‬راورســیدې چــې‬ ‫ورســره څارګــرې الوتکــې هــم وي او پــه هغــو کلــو یــې ســخت‬ ‫بمبــاري پیــل کــړه چــې مجاهدیــن پکــې وو‪ ،‬لســګونه هوايــي‬ ‫منظــم بریدونــه یــې پــه دغــه کلیــو وکــړل چــې بع�ضــې کلــي پــه‬ ‫کاملــه توګــه لــه مینځــه والړل لکــه د کشــکش زیانــات کلــی‪،‬‬ ‫چــې باآلخــره مجاهدیــن دیتــه اړ شــول چــې د بع�ضــې کلیــو‬ ‫څخــه رابهــر �شــي‪.‬‬ ‫لیکــن د خالفــت غازیــان وتوانیــدل چــې د جنــګ محــور‬ ‫او منــاوره وخــت پــه وخــت بدلــه کــړي او جنــګ د مختلفــو‬ ‫نقاطــو څخــه وکــړي چــې لــږ مهــال د یــوې نقطــې او بیــا د بــل‬ ‫محــور څخــه وجنګیــږي چــې پــدې ســره د صلیبــي الوتکــو زور‬ ‫هــم خپــور او بــې ګټــې شــو‪.‬‬ ‫نــو د خالفــت مجاهدینــو د شــدادي لویدیــځ د‬ ‫البوســلمان پــه کلــي بریــد وکــړ‪ ،‬پيــل یــې د یــو استشــهادي‬ ‫څخــه وشــو‪ ،‬استشــهادي ورور پــه هغــو مرتدیــن پ�ســې شــو‬ ‫چــې د کلــي څخــه د تیښــتې پــه حــال ـکـې وو‪ ،‬لیکــن پــدې ونــه‬ ‫توانیــده چــې پــه یــو ځــای یــې راګیــر کــړي او بریــد پــرې وکــړي‪،‬‬ ‫بیرتــه راســتون شــو ‪ ،‬پــه کلــي مجاهدینــو ولکــه وکــړه او‬ ‫یــو ‪ 4x4‬موټــر چــې ثقیلــه ماشــین پــرې نصــب وو او یــوه د‬ ‫‪37‬‬

‫پــه الفــاروق بنــد ـکـې د مســاکن دغــه ســیمه یــو ځــل‬ ‫مخکــې هــم د ورتــه بریــد النــدې راغلــې وه چــې د ذوالقعــدې پــه‬ ‫پــه اوومــه نیټــه اووه انغماســیانو‪-‬تقبلهم هللا‪ -‬ترســره کــړ او‬ ‫‪ ۴۱‬مرتدیــن او صلیبــي امریکایــان پکــې مــردار شــول‪.‬‬ ‫د جمعــې پــه همدغــه ورځ د خالفــت ‪ ۴‬انغماســیانو د‬ ‫منبــج پــه شــمال ظهرالعمــاره کلــي بریــد وکــړ چــې ســختې نښــتې‬ ‫رامینــځ تــه شــوې‪ ،‬انعماســیانو پکــې خفیفــه وســله او ال�ســي‬ ‫بمونه وکارول‪ ،‬په پایله کې یو امریکایي صلیبي او ‪ ۶‬مرتدین‬ ‫مردار شــول‪.‬‬ ‫د دې ترڅنــګ د ذوالقعــدې پــه ‪ ۱۹‬تاریــخ د ســه شــنبې‬ ‫پــه ورځ ‪ ۴۶‬مرتدیــن مــردار او ‪ ۲۲‬هغــه وخــت ټپيــان شــول‬ ‫چــې د منبــج پــه لویدیــځ ـکـې د ماینونــو پــه یــوه ســیمه ـکـې راګیــر‬ ‫شــول‪ ،‬او هــم د منبــج پــه جنــوب ـکـې د هغــوی پــه نقاطــو بریــد‬ ‫ترســره شــو‪.‬‬ ‫یــو لــړ نــور درانــه زیانونــه هغــه وخــت ‪ PKK‬مرتدینــو تــه‬ ‫واښــوتل چــې کلــه ذو القعــدې پــه ‪ ۲۵‬نیټــه ‪ ۴‬استشــهادي‬ ‫بریدونــو د منبــج ښــار پــه څنــډو ـکـې د خف�ســې کلــی وواهــه چــې‬ ‫پــه پایلــه ـکـې د ‪ ۷۰‬پــورې مرتدیــن مــړه او ټپیــان شــول‪.‬‬

‫ویــل کیــږي چــې دغــه امریکایــان او برطانــوی د جانــوس‬ ‫شــرکت کارمنــدان دي کــوم چــې د ماینونــو پــه شــنډولو ـکـې‬ ‫تخصــص لــري‪ ،‬دغــه شــرکت د راف�ضــي رژيــم ســره الســلیک‬ ‫کــړی چــې پــه رمــادي ـکـې هغــه ماینونــه شــنډ کــړي کــوم چــې‬ ‫د خالفــت مجاهدینــو کرلــي او روافضــو تــه یــې پــوره لــوی‬ ‫ځانــي نقصانونــه اړو لــي دي‪.‬‬ ‫دجلة واليت‬

‫د شــرقاط او القیــاره ښــار پــه خواوشــا ـکـې د اســامي‬ ‫دولــت او راف�ضــي پــوځ ترمنــځ خونــړۍ نښــتې رامنځتــه شــوې‬ ‫چــې د هللا پــه فضــل د خالفــت غازیانــو پکــې مرتدینــو تــه د‬ ‫ســر او مــال درانــه تاوانونــه واړول‪ ،‬چیرتــه چــې پــه ســلګونو‬ ‫رافضیــان مــړه او ‪ ۷۰‬پوځــي الرۍ چــې پکــې ‪ ۴‬ابرامــز ټانکونــه‬ ‫هــم شــامل دي ویجــاړ شــول‪.‬‬ ‫راف�ضــي پــوځ تــه هغــه وخــت ســخت مــادي او بشــري‬ ‫تــاوان واښــوت چــې کلــه د اســامي دولــت مجاهدینــو د‬ ‫القیــاره ښــار ترڅنــګ د مرتدینــو پــه ځایونــو د ذوالقعــدې‬ ‫پــه ‪ ۱۲‬بریــد پیــل کــړ‪ ،‬چیرتــه چــې پــه لســګونو مرتدیــن مــردار‬ ‫‪ ۵‬پوځــي موټــرې‪ ۴ ،‬همــر دوه کوجــار پــوځ بارونکــي موټــرې‪،‬‬ ‫یــو ‪ ۵ ، BMP‬نــور پــوځ بارونکــي زره بنــد او دوه ق ـرار ګاوي‬ ‫ویجــاړ شــوې‪.‬‬ ‫د راف�ضــي پــوځ او ملیشــو پــر خــاف د اســامي دولــت‬ ‫د غازیانــو عملیاتــو دوام وکــړ‪ ،‬د خالفــت ‪ ۵‬مجاهدینــو د‬ ‫شــرقاط پــه جنــوب او جنــوب لویدیــځ ـکـې د مرتدینــو پــه‬ ‫ځایونــو استشــهادي بریدونــه ترســره کــړل‪ ،‬چــې پــه تــرڅ ـکـې‬ ‫یــې پــه لســګونو مرتدیــن مــړه او ‪ ۲۷‬مختلــف ډولــه موټــرې‬ ‫ویجــاړ کــړی شــوې‪ ،‬چــې زره بنــدې او پــه ثقیلــه ماشــینونو‬ ‫ســنبال موټــرې پکــې وي‪.‬‬ ‫األنبار واليت‬

‫د ذو القعــدې پــه‪ 18‬نيټــه یــو متقاعــد امریکايــي مــړ او بــل‬ ‫هغــه وخــت ټپــي شــو چــې کلــه پــرې د الرمــادي ښــار پــه جنــوب‬ ‫ـکـې یــو مایــن انفجــار شــو‪ ،‬خبــري رســنۍ د رمــادي د قایمقــام‬ ‫املرتــد ابراهیــم العوســق لــه خولــې نقــل کــوي چــې یــو متقاعــد‬ ‫امریکايــي جنـرال مــړ او بــل هغــه وخــت ټپــي شــو‪ ،‬چــې کلــه دواړو‬ ‫د الرمــادي پــه جنــوب امللعــب ســیمه ـکـې یــو مایــن نــاکاره کــول‬ ‫غوښــته‪.‬‬ ‫پــه همــدې لــړۍ ـکـې د بریطانیــا ســفارت پــه بغــداد ـکـې‬ ‫خبــر ورکــړ چــې یــو برطانــوی هغــه وخــت ووژل شــو کلــه چــې‬ ‫یــې د خالفــت د مجاهدینــو یــو خــښ کــړی مایــن شــنډ کــول‬ ‫غوښــته‪.‬‬

‫لــدې وروســته امریکــي الوتکــو او د القیــاره پــه هوايــي‬ ‫ډګــر ـکـې نصــب امریکايــي درنــو توپونــو د ســه شــنبې پــه ورځ‬ ‫‪ ۱۹‬ذو القعــده درنــه بمبــاري پیــل کــړه‪ ،‬چــې پــه تــرڅ ـکـې یــې‬ ‫دراف�ضــي پــوځ او ملیشــو پرمختــګ وکــړ او د القیــاره ښــار تــه‬ ‫د الوتکــو او توپونــو پــه ســیورې ـکـې ننوتــل‪.‬‬ ‫د دې ترڅنــګ د خالفــت مجاهدینــو ‪ ۴‬ابرامــر ټانګونــه‬ ‫زیانمــن کــړل او ‪ ۱۶‬همــر موټــرې‪ ،‬یــو بلــډوزر‪ ،‬یوکوجــار‪ ،‬یــو‬ ‫زره بند او یو ســلفادور موټر یې ویجاړ او دوه پوځ بارونکې‬ ‫زره بنــدې د ښــار پــه اطرافــو ـکـې زیانمنــې کــړي او پــه لســګونو‬ ‫راف�ضي پوځ او ملیشو ته یې مرګ ژوبله واړوله‪.‬‬ ‫د راف�ضــي پــوځ او ملیشــو مــادي او بشــري تاوانونــه د‬ ‫خربونه‬

‫‪38‬‬

39

‫ویــل کیــږي چــې د ذو القعــدې میاشــتې پــه ملړیــو ـکـې د‬ ‫خالفــت مجاهدینــو ســره د باســیالن پــه ټاپــو ـکـې د نښــتو پــه‬ ‫تــرڅ ـکـې د فلیپيــن پــوځ تــه مــرګ ژوبلــه اښــوتې وه‪ ،‬چیرتــه چــې‬ ‫د خالفــت غازیانــو د فليپینــې صلیبــي پــوځ یــوه جنګــي الوتکــه‬ ‫د مجاهدینــو پــه ســنګرونو د بمبــار پــر مهــال پــه نښــه کــړه‪.‬‬ ‫صوماليه‬

‫د پنجشنې په ورځ (‪ /14‬ذو القعدة)‪ ،‬د اسالمي دولت‬ ‫مجاهدینــو د صومــال پــه مقدیشــو ښــار ـکـې د افریقايــي‬ ‫ټلوالــې پــه ځایونــو بریــد ترســره کــړ‪.‬‬ ‫أعماق خبري اژانس وايي‪ :‬دغه برید د مقدیشو ښار په‬ ‫څنډو د (أربعو) په سیمه کې د افریقي ټلوالې په یوه قرار ګاه‬ ‫ترسره شو‪ ،‬خو دا معلومه نشوه چې د برید نتائج څه وو‪.‬‬ ‫شــنبې پــه ورځ ‪ ۲۳‬ذوالقعــده هغــه وخــت زیــات شــول چــې د‬ ‫خالفــت ‪ ۴‬مجاهدینــو پــرې د شــرقاط پــه جنــوب ختیــځ ـکـې‬ ‫استشــهادي بریدونــه ترســره کــړل‪ ،‬ورپ�ســې د یکشــنبې پــه‬ ‫ورځ ‪ ۲۴‬ذوالقعــده د املالحــه او عبیــد الســایل پــه کلیــو ـکـې د‬ ‫الحضر دوه الرې سره ‪ ۳‬استشهادي بریدونه ترسره شول‪،‬‬ ‫چــې پــدې استشــهادي بریدونــو ـکـې پــه ســلګونو راف�ضــي پــوځ‬ ‫او ملیشــو تــه مــرګ ژوبلــه واښــوته او یــو شــمیر موټــرې یــې‬ ‫ویجــاړ شــوې‪.‬‬ ‫ختيځه آسيا‬

‫د شــنبې پــه ورځ (‪ /23‬ذو القعــدة) پــه ختیځــه آســیا‬ ‫ـکـې د خالفــت مجاهدینــو پــه مـراوي ښــار ـکـې یــو زنــدان مــات‬ ‫کــړ او ‪ ۳۰‬بندیــان یــې تــرې خو�شــې کــړل چــې پکــې یــو شــمیر‬ ‫مجاهدیــن هــم وو‪.‬‬ ‫د أعمــاق خبــري اژانــس د دې خبــرې پخلــي کــړی چــې د‬ ‫اســامي دولــت ‪ ۳۰‬مجاهدینــو د مـراوي پــه زنــدان یرغــل وکــړ‬ ‫او د هللا پــه فضــل یــې ‪ ۳۰‬بندیــان راخو�شــې کــړل چــې پکــې د‬ ‫خالفــت یــو شــمیر مجاهدیــن او د هغــوی میرمنــې هــم وي‪-‬‬ ‫وهلل الحمــد واملنــة‪.‬‬ ‫ترڅنــګ یــې د خالفــت غازیانــو یــوه انــدازه خفیفــه‬ ‫وســله غنیمــت کــړه او د فلیپينــي صلیبــی پولیســو یــو موټــر‬ ‫یــې ســوځاوه‪.‬‬ ‫أعمــاق خبــري اژانــس دا هــم زیاتــه کــړه چــې بریــد کونکــي‬ ‫او را ازاد کــړی شــوي بندیــان ټــول خونــدي ځایونــو تــه روغ‬ ‫رمــټ رســیدلي دي‪.‬‬

‫ویل کیږي چې تیره میاشت په بیدو او مقدیشو ښارونو‬ ‫ـکـې د اســامي دولــت مجاهدینــو د صومالــي اســتخباراتو پــه‬ ‫کارمندانــو دوه بیالبیــل بریدونــه کــړي چــې یــو شــمیر مرتدینــو‬ ‫تــه پکــې مــرګ ژوبلــه اښــوتې وه‪.‬‬ ‫الجنوب واليت‬

‫انغما�ســې عملیاتــو پــه کربــاء ـکـې ‪ ۱۰۰‬رافضیــان مــردار‬ ‫کــړل‪ ،‬د خالفــت یــو شــمیر انغما�ســي اتالنــو پــه ‪ ۲۵‬ذوالعقــده‬ ‫د الجنــوب والیــت پــه کربــاء ســیمه ـکـې در اف�ضــي پــوځ پــه‬ ‫یــو پنــډ ځــای بریــد وکــړ‪ ،‬یــوې ځانګــړې ســرچینې النبــأ تــه‬ ‫خبــر ورکــړ چــې د خالفــت څلــور غازیــان چــې پــه بــارودي‬ ‫کمربندونــو‪ ،‬خفیفــه وســله او ال�ســي بمونــو ســمبال وو‪،‬‬ ‫د کربــاء پــه لویدیــځ ـکـې د عیــن التمــر پــه ښــار بریــد وکــړ د‬ ‫روافضــو ســره نښــته رامنځتــه شــوه چــې د ســلو نــه ډیــر پکــې‬ ‫مــردار او پــه لســګونو ټپیــان شــول‪ ،‬وروســته انغماســیانو د‬ ‫ښــار پــه یــوه محلــه ولکــه وکــړه او د راف�ضــي لښــکریانو ســره‬ ‫‪ ۵‬ســاعته نښــتو دوام وکــړ‪ ،‬چــې پــه پایلــه ـکـې ‪ ۳‬انغماســیانو‬ ‫خپــل بــارودي کمربندونــه د روافــض پــه پنــډ ځایونــو انفجــا‬ ‫کــړل او ګڼــه مــرګ ژوبلــه یــې رامینځتــه کــړه‪ ،‬او څلــورم‬ ‫انغما�ســي د نښــتو پــر مهــال ووژل شــو‪ .‬نســأل هللا أن‬ ‫يتقبلهــم جميعــا‪.‬‬ ‫روسيه‬

‫د اســامي دولــت دوه مجاهدینــو د پنجشــنبي پــه‬ ‫ورځ(‪ /14‬ذو القعــدة)‪ ،‬د ماســکو پــه ختیــځ ـکـې پــه رو�ســي‬ ‫پولیســو بریــد ترســره کــړ چــې یــو شــمیر تــه یــې مرګــه ژوبلــه‬ ‫واړولــه‪ .‬أعمــاق خبــري اژانــس وايــي‪ :‬د خالفــت غازیــان هریــو‬ ‫عثمــان مردالــوف او ســليم إس ـرائيلوف د صلیبــي روســیا د‬ ‫خربونه‬

‫‪۴0‬‬

‫پالزمینــې ختیــځ د باالشــیخا پــه ســیمه ـکـې پــه پولیــس بریــد‬ ‫وکــړ چــې یــو شــمیر پولیــس پکــې مــړه او ژوبــل شــول شــول‬ ‫مخکــې لــدې چــې دغــه دواړه مجاهدیــن د رو�ســي امنیتــي‬ ‫ځواکونــو پــه الس ووژل �شــي‪-‬تقبلهما هللا‪.‬‬ ‫پــه ماســکو ـکـې دغــه ځانګــړی بریــد ملــړی بریــد نــه وو چــې‬ ‫صلیبــي رو�ســي پوځیــان پــه نښــه کــوي‪ ،‬لــدې مخکــې د قفقــاز‬ ‫پــه والیــت ـکـې ګــڼ شــمیر بریدونــه ترســره کــړی شــوي او ګــڼ‬ ‫شــمیر رو�ســي پوځیانــو تــه پکــې مــرګ ژوبلــه اښــوتې ده‪ ،‬چــې‬ ‫پدې سره د طواغیتو لپاره لوی ننګونې سر راپورته کړی‪ ،‬د‬ ‫هغــوي امنیتــي چــارو تــه زیــان رســیدلی او د هغــوی هغــه دعــوا‬ ‫دروغژنه شــوې چې وايي‪ :‬مونږ په قفقاز کې ترهګرې ډلې له‬ ‫منځــه وړي دي‪.‬‬ ‫لــدې پرتــه هغــه رو�ســي قــواو تــه لــوی مالــي او بشــري‬ ‫تاوانونــه اښــوتي کــوم چــې د شــام پــه خــاوره د نصیــري پــوځ‬ ‫مرســتې او د اســامي دولــت جنــګ لپــاره راغلــي دي‪ ،‬چیرتــه‬ ‫چې په حمص والیت کې یوه رو�سي چورلکه رانسکوره کړی‬ ‫شوه او پنځه رو�سي پوځیان مردار شول چې یو پکې لوړ رتبه‬ ‫پوځــي مشــاور هــم وو‪ .‬کیدی�شــي د صلیبــي روســیا پرخــاف د‬ ‫خالفت د غازیانو تر ټولو وتلي عملیات هغه وي چې په سینا‬ ‫والیت کې یې د امریکا یوه مسافر وړونکې الوتکه رانسکوره‬ ‫کــړه چــې پکــې ‪ ۲۲۰‬صلیبــي روســان ســپاره وو‪.‬‬ ‫دا�ســې ویــل کیــږي چــې د روســیه خــاف د اســامي دولــت‬ ‫د عملیاتــو ډیریدنــه پــه رو�ســي رژیــم او د هغــې پــه ګوډاګیانــو‬ ‫ډیر لوی پشار اچوي‪ ،‬کوم چې له مخکې د سختو اقتصادي‬ ‫مشــکالتو ســره مــخ دي‪ ،‬پــه ځانګــړې توګــه د نصیــري رژیــم‬ ‫ســره د هوايــي او زمکنــۍ مرســتې وروســته‪.‬‬ ‫طرابلس واليت‬

‫د اسالمي دولت او د امریکا په مالتړ د ایتالفي حکومت‬ ‫د ملیشــو ترمنــځ تــاوده جنګونــه دوام لــري‪ ،‬چــې دغــه نښــتو د‬ ‫مرتدینــو پــه لیکــو ـکـې درنــې بشــري مــرګ ژوبلــې رامنځتــه کــړې‬ ‫دي‪ .‬د ســه شــنبې پــه ورځ(‪ /12‬ذو القعــدة)‪ ،‬پــه ســرت ښــار‬ ‫کې سختې نښتې رامنځته شوې چې استشهادي بریدونو کې‬ ‫پکــې خپــل ځــای درلــود‪.‬‬ ‫د طرابلــس والیــت پــه یــو خبــري بیــان ـکـې راغلــي چــې د‬ ‫ښار په ‪ ۲‬محله کې تاوده جنګونه روان دي‪ ،‬چیرته چې دوه‬ ‫استشــهادي ورونــه پــدې وتوانیــدل چــې د امریــکا پــه هوايــي‬ ‫او ځمکنــي مــا تــړ د مســتو مرتدینــو پنــډ ځایونــو تــه ځــان‬ ‫ورســوي او خپــل بــارودي موټــرې انفجــار کــړي‪ ،‬چــې پــه پایلــه‬ ‫ـکـې د ایتالفــي حکومــت ‪ ۷۰‬مرتدینــو تــه مــرګ ژوبلــه واښــوته‪،‬‬ ‫‪۴۱‬‬

‫ورســره یــو ټانــګ‪ ،‬یــو پــوځ بارونکــی زره بنــد دوه نــورې زره‬ ‫بنــدې او یــو شــمیر ‪ 4X4‬موټــرې ویجــاړ شــوې‪.‬‬ ‫د ایتالفــي حکومــت زیانونــه دلتــه تــم نشــول بلکــې د‬ ‫پنجشــنبې پــه ورځ(‪ /14‬ذو القعــدة)‪ ،‬د دوه استشــهادي‬ ‫بریدونو په ترڅ کې چې د سرت ښار په لویدیځ کې قرار لري‬ ‫‪ ۴۰‬مرتدیــن مــردار شــول‪.‬‬ ‫عدن أبني واليت‬

‫د دوشــنبې پــه ورځ(‪ /25‬ذو القعــدة)‪ ،‬د خالفــت‬ ‫مجاهدینــو د یمــن پــه جنــوب د عــدن پــه ښــار ـکـې د طاغــوت‬ ‫عبــد ربــه منصــور هــادي د پــوځ د جلــب او جــذب مرکــز پــه‬ ‫یــو استشــهادي بــاردوي موټــر نښــه کــړ چــې پــه پایلــه ـکـې ‪۶۰‬‬ ‫مرتدیــن ووژل شــول‪.‬‬ ‫د عــدن ابیــن والیــت رســنیز دفتــر پــه ډاګــه کــړه چــې‬ ‫استشهادي ورور ابو سفیان العدني‪-‬تقبله هللا‪ -‬د عدن ښار‬ ‫پــه املنصــوره ســیمه ـکـې د طاغــوت هــادي د جلــب او جــذب‬ ‫مرکــز تــه د ســختو امنیتــي تدابیــرو باجــود –د هللا پــه مرســته‪-‬‬ ‫ورســید او خپــل بــاردوي موټــر یــې پــه مرکــز ـکـې انفجــار کــړ‪.‬‬ ‫د والیــت رســنیز دفتــر زیاتــوي چــې د دغــه بریــد حاصــل د‬ ‫‪ ۶۰‬مرتدینــو وژل او لســګونه ټپــي کــول و‪.‬‬ ‫د یادونــې وړه ده چــې دا ملــړی ځــل نــدی چــې د اســامي‬ ‫دولــت مجاهدیــن د هــادي طاغــوت د پــوځ د جلــب او جــذب‬ ‫مرکزونه په نښه کوي‪ ،‬لدې مخکې هم د شعبان په میاشت‬ ‫کې د عدن په منځ خور مکسور سیمه کې د جلب او جذب‬ ‫پــه مرکــز استشــهادي بریــد ترســره شــوی وو چــې ‪ ۱۰۰‬تنــو تــه‬ ‫یــې مرګــه ژوبلــه اړو لــې وه‪.‬‬

42

Artikel

43

44

Artikel

УМИЯ

1

2

Поднимитесь и умрите на том, на чем умерли ваши братья Приверженцы ложного пути во все времена старались сделать из смерти праведников или их убийства врагами Ислама из числа мушриков и муртадов радостную новость, говорящую о том, что единобожники разбиты. Эти глупцы не знают, что Аллах предписал каждой душе свой срок еще до того, как Он создал небеса и землю. Сказал Всевышний: «Для каждой общины есть свой срок. Когда же наступает их срок, они не могут отдалить или приблизить его даже на час» [Аль-Араф: 34]. Это предопределение охватывает всех людей. Оно охватывает и пророков, и любимцев Аллаха, и богобоязненных, а также и кафиров, притеснителей, и злодеев. Эти глупцы не знают, что Аллах хранит Свою религию как пожелает. И эта религия не исчезнет. Ей не навредит смерть кого-то из людей. Если бы это могло ей навредить, то ей бы навредила смерть Пророка, мир ему и благословение, а также его сподвижников. Но ведь религия осталась после них. И Аллах только прибавил ей силы и распространил ее по земле по Своей Милости. Аллах хранит ее Своей защитой, выбирая для этого Своих праведных рабов: «Которых Он будет любить и которые будут любить Его. Они будут смиренны перед верующими и непреклонны перед неверующими, будут сражаться на пути Аллаха и не будут бояться порицания порицающих» [Аль-Маида: 54]. Те же кто боится Аллаха должным образом и поклоняется Ему как подобает, когда умирает праведник из них, говорят своим братьям, подобно тому как сказал Абу Бакр, да будет доволен им Аллах, сподвижникам: «Кто поклонялся Мухаммаду – то, поистине, Мухаммад умер. А кто поклонялся Аллаху – то, поистине, Он Живой и не умирает». Что же касается муджахидов на Пути Аллаха, которые являются избранниками Аллаха среди Его творений, которых Он избрал из своих рабов, чтобы подвергнуть их прекрасному испытанию и избрать уже из них шахидов, то смерть кого-то из их лидеров или амиров, которые шли в бой впереди них и бросались навстречу гибели, только прибавляет им стойкости и решительности в сражениях с врагами Аллаха. Они говорят только то, что сказал Надр бин Анас, да будет доволен им Аллах, сподвижникам Пророка, мир ему и благословение, которых он нашел в день битвы у Ухуда разбитыми от вести смерти Пророка, мир ему и благословение. Он сказал им: «Почему же вы сидите?» И они ответили: «Был убит Пророк, мир ему и благословение!». И он сказал: «Что же вы будете делать с этой жизнью после него? Поднимитесь и умрите на том, на

чем умер Посланник Аллаха, мир ему и благословение». А затем он обратился лицом к врагам и сражался с ними, пока не был убит. Это путь единобожников во все времена и во всех местах. Каждый раз, когда уходит одно поколение, то его сменяет новое, которое будет нести знамя единобожия и снова погружаться в сражение Ислама против многобожия и многобожников. И их девизом являются слова: «Поднимитесь и умрите на том, на чем умерли ваши братья, опередившие вас в вере!». Поистине, убийство наших братьев, опередивших нас и проявлявших терпение на этом пути, таких как шейх Абу Мухаммад аль-Аднани, да примет Аллах его шахаду, никак не навредит этой религии. Поистине, эту религию хранит сам Аллах, Свят Он и Велик. И это также не навредит самим нашим братьям. Мы считаем их вышедшими на сражение на пути Аллаха, чтобы заслужить шахаду стоя лицом к врагу и не повернув ему спины. А про таких Всевышний сказал: «Никоим образом не считай мертвыми тех, которые были убиты на пути Аллаха. Нет, они живы и получают удел у своего Господа, радуясь тому, что Аллах даровал им по Своей милости, и ликуя от того, что их последователи, которые еще не присоединились к ним, не познают страха и не будут опечалены. Они радуются милости Аллаха и щедрости и тому, что Аллах не теряет награды верующих». [Аль Имран: 169-171]. И их смерть никак не навредит Исламскому Государству, с позволения Аллаха, пока оно будет твердо стоять на единобожии и сунне. Аллах выберет для этого государства мужчин, посредством которых Аллах будет приводить неверных в ярость и будет исцелять груди верующих, как Он уже избирал для этого государства тех, кто построил его основы, поднял его стены и возвысил его башню, пока по Милости Аллаха, оно не достигло той силы и могущества, которым обладает сегодня. Когда мушрики и муртады возрадовались смерти шейха Абу Мусаба аз-Заркави, да примет Аллах его шахаду, они не знали, что Аллах подготовил из числа воинов и братьев шейха тех, кто утрет им носы и приведет их сердца в ярость. Одним из таких был шейх Абу Мухаммад аль-Аднани, да примет Аллах его шахаду. Сегодня же они радуются смерти шейха Абу Мухаммада аль-Аднани, да примет Аллах его шахаду, но скоро они будут много плакать, когда, с позволения Аллаха, Он из числа воинов и братьев Абу Мухамада поставит над ними того, кто даст им вкусить мучительные наказания. Сказал Всевышний: «Аллах непременно помогает тому, кто помогает Ему. Воистину, Аллах - Всесильный, Могущественный» [Аль-Хадж: 40]

УМИЯ

3

Группа из моей общины не перестанет сражаться за религию Аллаха Кто следит за медиа Исламского Государства и постоянными указаниями с его стороны, что сегодняшний крестоносный поход, которому противостоят его воины, проявляя смелость и отвагу, является последним из крестовых походов, тот должен понять, что воины Исламского Государства считают его концом пути и последней стадией длинной дороги джихада. А кто осознаёт суть Ислама, тот понимает, что победоносная группа никогда не складывает оружия и не оставляет и частички ширка. Ширк останется на земле до Судного Дня и обязанностью каждого верующего является вести джихад и сражаться против него, пока мушрики не подчинятся закону Аллаха. Также, как и многобожники продолжат вести войну против верующих, пока они не отвратят их от религии или не уничтожат всех до одного. Так как этим крестоносным нашествием на исламскую умму руководит Америка, то конец этого нашествия близок. Вскоре Америка переключится на себя, чтобы залечить свои раны и восполнить потери. Убедившись, что здесь ничего не заработаешь, ей придётся спасать свою экономику. Сегодня Америка всеми силами старается заставить своих партнёров ей помогать, разделять расходы воздушных бомбардировок и обеспечения армий муртадов. Когда же Америка уйдёт с поля сражения, остальные крестоносные страны также ощутят недостаток сил в обеспечении фронтов. Ситуация усугубится отсутствием единства и общих целей среди стран коалиции. Но тот, кто смотрит шире, также видит, что этот мир полон многобожников и без крестоносцев. Это и иудеи, и атеисты, и индуисты, и буддисты, и другие язычники. Это также и тагуты, захватившие страны мусульман, а также муртады, причисляющие себя к Исламу, такие как рафидиты, могилопоклонники и демократы. А также муртады-сахаваты, которые готовы объявить о своей приверженности любому мушрику, для препятствия установлению шариата, и чтобы религия не стала полностью принадлежать Аллаху. Есть и другие, о которых неизвестно нам, но о которых известно Аллаху, Который знает, когда они появятся, и что они будут проявлять вражду и сражаться с верующими. Их ширк является не менее вредным для верующих, чем ширк христиан и крестоносцев. Более того, они испытывают наибольшую вражду к верующим. Всевышний сказал: «Ты непременно найдешь самыми лютыми врагами верующих иудеев и многобожников» [Аль-Маида, 42]. Большинство этих общин погрузились в войну с Исламом и мусульманами. Нам всем известны истории о том, как они унижают му4

сульман и воюют с внешними ритуалами религии. История напоминает нам о преступлениях этих общин по отношению к мусульманам. Монголы-язычники сражались с мусульманами на их же землях. Они уничтожили Халифат с его цивилизацией и пролили кровь мусульман. После той катастрофы, которую принесли монголы, ни одна катастрофа больше не кажется великой. А история противостояния мусульман с тагутами, причисляющими себя к Исламу, в особенности в прошлом веке, не менее трагична, чем история противостояния с крестоносцами, прибывшими из-за морей. Как только, с дозволения Аллаха, сломается крестовый поход наших дней, за ним последуют новые атаки различных общин ширка. А мусульмане должны будут сражаться с ними и проявлять терпение также, как они проявляли терпение при предшествующих нападениях. А если в один день атаки многобожников на муджахидов и исламские земли прекратятся, то обязанностью мусульман станет сражение с многобожниками на их же земле. Они должны будут врываться к ним, ломать их мощь и переворачивать их знамёна. А после этого их нужно будет гнать, пока на всей земле религия не станет принадлежать одному лишь Аллаху и пока все мушрики не подчинятся закону Аллаха, Свят Он и Велик. Постоянное непрекращающееся сражение верующих против многобожников является одной из сунн Аллаха, которой он выделил эту великую религию и её последователей. Аллах напрямую связал возвышение этой религии со сражением, как об этом сказано в словах Пророка, мир ему и благословение: «Эта религия останется возвышена и за неё будет сражаться группа мусульман до самого Судного Дня» [Муслим]. А также в словах: «Группа из моей общины не перестанет сражаться за дело Аллаха, побеждая своих врагов. Им не навредят те, кто станет им противоречить, и они пребудут в этом состоянии, пока не настанет Час» [Муслим]. Так пусть же каждый мусульманин поспешит встать в ряды этой группы единобожников, которые не перестанут существовать до Судного Дня. Ведь им не навредят те, кто станет поступать вопреки им и те, кто их предаст. Они продолжат совершать свой джихад по предопределению Аллаха, Который будет их к этому вести. Пусть же каждый муджахид постоянно возобновляет своё намерение на сражение с мушриками до тех пор, пока к нему не придёт смерть. И тогда Аллах воскресит его вместе с теми, кого Он облагодетельствовал из числа пророков, правдивых и шахидов. И как же прекрасны эти спутники.

УМИЯ

5

Интервью с амиром центрального мактаба по рассмотрению жалоб на притеснение Вопрос: Для чего был создан центральный мактаб по рассмотрению жалоб на притеснения? Ответ: Хвала Аллаху. Мир и благословение Его благородному Посланнику, а также тем, кто идет его путем до самого Судного Дня. А затем. Аллах приказал нам проявлять справедливость, и сделал справедливость одним из Своих качеств: «Воистину, Аллах повелевает блюсти справедливость, делать добро и одаривать родственников. Он запрещает мерзости, предосудительные деяния и бесчинства. Он увещевает вас, - быть может, вы помяните назидание» [Ан-Нахль, 90]. Также Всевышний сказал: «Слово твоего Господа исполнилось правдиво и справедливо! Никто не изменит Его Слов. Он - Слышащий, Знающий» [Аль-Ан’ам, 115]. Также Аллах отверг от Себя такое качество как несправедливость: «Воистину, Аллах ни в чем не проявляет несправедливости к людям, но люди сами поступают несправедливо по отношению к себе» [Юнус, 44]. Аллах запретил несправедливость во всех ее проявлениях. Одним из этих проявлений является многобожие, которое Аллах назвал самой большой несправедливостью: «Вот Лукман сказал своему сыну, наставляя его: «О сын мой! Не приобщай к Аллаху сотоварищей, ибо многобожие является великой несправедливостью» [Лукман, 13]. Другим видом несправедливости является проявление несправедливости к самому себе, совершая грехи и преступая ограничения, установленные Аллахом: «Кто преступает ограничения Аллаха, тот поступает несправедливо по отношению к себе» [Ат-Таляк, 1]. Еще одной формой его проявления является причинение несправедливости другому человеку, нарушая его права, как об этом говорится в Коране: «Давуд сказал: «Он поступил по отношению к тебе несправедливо, когда попросил присоединить твою овцу к своим. Воистину, многие партнеры поступают несправедливо по отношению друг к другу, кроме тех, которые уверовали и совершают праведные деяния. Но таких мало» [Сад, 24]. Установление религии не будет полным без удаления всех видов несправедливости. Это именно то, над чем сегодня, по милости Аллаха работает Исламское Государство. Великая несправедливость 6

побеждается войной с многобожием и подчинением людей Господу Миров. Приказывая одобряемое и воздерживая от порицаемого устраняется та несправедливость, которую, посредством грехов, люди совершают по отношению к самим себе. Установлением законов Аллаха и исполнением шариатских наказаний устраняется несправедливость, которую люди чинят по отношению друг к другу. Исламское Государство создало разные структуры, ответственные за различные направления, которые препятствую тому, чтобы люди чинили несправедливость между собой, а также устраняют любую несправедливость, если такая имеет место быть. Одной из таких структур является центральный мактаб по рассмотрению жалоб на притеснение. Вопрос: Какие еще органы в Исламском Государстве отвечают за борьбу с несправедливостью и её устранение? Ответ: Помощь угнетенному и удерживание притеснителя, даже если он является мусульманином, является обязанностью каждого мусульманина. Это является основой в этом вопросе в согласии с хадисом Посланника Аллаха, мир ему и благословение: «Помоги своему брату, будь он притеснитель или притесненный». Один человек сказал: «Я помогу моему брату, если его будут притеснять, но как же я буду помогать угнетателю?». Пророк, мир ему и благословение, сказал: «Ты запретишь ему притеснять кого-то и тем самым поможешь ему» [Аль-Бухари и Муслим]. Эта ответственность ещё сильнее в отношении воинов Исламского Государства, в соответствии с аманой, которую возложили

Амир центрального мактаба по рассмотрению жалоб на притеснение

на них их правители. Они должны помогать в работе тем братьям, на которых возложена обязанность изучения случаев несправедливости. В связи с важностью запрета причинения несправедливости друг другу появилась необходимость создания отдельных органов, которые будут заниматься этими проблемами. По милости Аллаха, Исламское Государство создало мактабы по рассмотрению жалоб при Диуане Суда и Жалоб. Также были открыты мактабы по рассмотрению жалоб при мактабах валиев. К ним поступают жалобы от воинов и амиров, находящихся под их подчинением. Также был создан независимый центральный мактаб по рассмотрению жалоб. Все эти органы совместно изучают дела, в которых существует вероятность наличия несправедливости, и следят за ходом дела, пока несправедливость, если она имеет место быть, не будет устранена. Вопрос: какова цель создания нескольких различных органов для рассмотрения жалоб? Ответ: Пророк, мир ему и благословение, сказал: «Каждый из вас является пастухом и несет ответственность за свою паству» (Аль-Бухари и Муслим). И каждый, кого Аллах поставил ответственным за что-то из дел мусульман, обязан остерегаться несправедливости в его пастве. Если он узнает о чемто подобном, то обязан стараться устранить несправедливость. Поэтому в Исламском Государстве было создано несколько различных органов для рассмотрения жалоб. Население Исламского Государства и его воины в вилаятах имеют возможность жаловаться валиям на воинов и амиров, находящихся под их подчинением. Также те, чьи дела разбираются в судах, имеют возможность жаловаться в Диуан Суда на решения судей. В таком случае дело рассматривается заново. Также предоставляется возможность простым мусульманам в Исламском Государстве жаловаться на своих правителей, амиров Диуанов и военных амиров. Также они могут жаловаться на работу администраций различных Диуанов в Верховый Комитет, установленный самим Повелителем Правоверных, да хранит его Аллах. Этот Верховный Комитет уже обязывает центральный мактаб по рассмотрению жалоб выполнять эту важную работу. Таким образом мы, с позволения Аллаха, сделали все, что было в наших силах, чтобы предоста-

вить людям возможность пожаловаться на любого человека или структуру в Исламском Государстве. Также мы устранили все препятствия, которые могли возникнуть на пути удовлетворения жалоб. Например отсутствие полномочий разбирать данную жалобу у структуры, в которую жалоба была подана или отсутствие власти над обвиняемыми. Вопрос: Какие процедуры исполняются относительно жалоб, поступивших в мактаб по рассмотрению жалоб? Ответ: Приняв заявление мы записываем его, а затем рассматриваем. Если в заявлении действительно будет иметь место предполагаемая несправедливость, то мы сразу же начинаем работать с этим заявлением. В обратном случае заявление незамедлительно возвращается истцу. Затем заявление рассматривается. Если оно связано с тем, кто находится в подчинении валиев или амиров Диуанов, то оно перенаправляется к ним для его изучения. Затем они отправляют результаты в наш мактаб, чтобы мы могли рассмотреть заявление заново. И если дело изучено хорошо и вынесено подходящее решение, то это решение будет утверждено нами. Если же заявление будет изучено не полностью или будет вынесено неподходящее решение, то дело снова будет возвращено к ним на дополнительное рассмотрение. Наша роль в этом случае заключается в постоянном отслеживании хода дела, чтобы гарантировать его полное изучение и скорое улаживание. Если же дело требует судебного вмешательства, то мы направляем его в Диуан Суда. Также мы сообщаем нашим братьям, работающим в судебной системе, о нашем видении этого дела и просим их изучить его заново. Тут наша роль также заключается в постоянном отслеживании хода дела, чтобы гарантировать его скорое решение. Если же дело касается одного из валиев или амиров Диуанов или какого-то государственного органа, то мы сразу беремся за разрешение этого дела. Мы вызываем обвиняемого или его уполномоченного для изучения дела, а также чтобы выслушать их позицию относительно того в чем их обвиняют. Затем выносится решение. Если несправедливость имела место быть, то ее устраняют. Если в этом есть необходимость, виновного наказывают. А если же обвинения были незаслуженными, то дело возвращают назад.

УМИЯ

7

Вопрос: Говоря о делах, которые вы отслеживаете, вы упомянули такой термин «предполагаемая несправедливость». Что это значит? Ответ: Для ясности я приведу два примера. Пример первый: амир перевел одного из своих воинов в другое место по причине нужды в нем там. Чтобы он защищал там границы или по причине его специальности и тому подобное. Воин видит в этом несправедливость, потому что это отдаляет его от семьи и дома. Второй пример: амир перевел одного из своих воинов в другое место в виде наказания за упущение или ошибку, допущенную им. Или же амир перевел его опасаясь чего-то нехорошего, что может случиться, если он останется. Воин видит в этом несправедливость. Потому что, как он считает, масштаб наказания не соответствует совершенной ошибке, или же он вовсе не считает совершенное ошибкой. В первом случае нет предполагаемой несправедливости. Потому что амир имеет право перевести куда-то одного из своих воинов или даже всех их, если это необходимо. И воины обязаны слушаться его и подчиняться ему в этом. Что касается второго случая, то там есть предполагаемая несправедливость. И в таком случае мы принимаемся за изучение дела и, с позволения Аллаха, устраняем несправедливость, если она имела место быть. За время работы нашего мактаба были рассмотрены сотни дел. Примерно в половине из них не была обнаружена предполагаемая несправедливость. Эти заявления можно назвать жалобами или протестами. Что же касается дел, в которых была усмотрена предполагаемая несправедливость, то мы принимались за их изучение, хвала Аллаху. В относительно короткие сроки мы устраняли несправедливость, если она имела место быть, и наказывали притеснителя, или же мы возвращали заявление истцу, если оказывалось, что обвиняемый непричастен к тому, в чем он обвиняется. Вопрос: Какие еще задачи возложены на ваш мактаб? Ответ: Хвала Аллаху, при нашем мактабе есть комиссии, которые обходят различные тюрьмы в Исламском Государстве и встречаются с заключенными, а также с допрашиваемыми. Они рассматривают их дела и доносят их жалобы, если они есть. Также есть комиссии, которые обходят границы и рибаты, чтобы быть в курсе положения воинов и 8

рассматривать их жалобы. В случаях, когда в жалобах усматривается предполагаемая несправедливость, вопрос поднимается в центральный мактаб для изучения этих жалоб. Также проводятся встречи с шейхами различных племен и знатными лицами, чтобы выслушать их жалобы и донести их до тех, кто может их изучить. Вопрос: что бы ты хотел сказать в конце нашей беседы? Ответ: я завещаю мусульманам в общем и воинам Исламского Государства в частности не причинять несправедливости друг другу. Пусть же они знают, что несправедливость является неблагоприятной почвой и она обернется тьмой в Судный День, как об этом сообщил пророк, мир ему и благословение. Если в отношении кого-то была совершена несправедливость, и он пожелает вернуть свое право, то двери его братьев из центрального мактаба по рассмотрению жалоб на притеснение, а также остальных мактабов, занимающихся подобными делами, всегда будут для него открыты. Пусть он поднимет этот вопрос к нам. Если его права были ущемлены, то мы вернем ему их, даже если притеснитель будет из числа самых любимых для нас людей. С дозволения Аллаха, мы не боимся в этом деле порицания порицающего. Кто же из вас заметил, что он причинил несправедливость кому-то, то пусть побоится Аллаха и спешит к Аллаху с покаянием. Пусть торопится вернуть права притесненному и попросить у него прощения за притеснение. Если же кто-то знает о недошедшем до нас случае причинения несправедливости, то пусть он поможет притесненному поднять дело к нам. Поистине, среди них есть слабые и есть незнающие как донести до нас жалобу и добиться своих прав. Если жалоба дойдет до нас, то значит она дошла до обладателей власти, и он будет чист перед Аллахом. А кто же зная о причиняемой несправедливости умолчал о ней, не оповестив нас об этом – тот своим молчанием помог притеснителю и подтолкнул его к еще большей несправедливости. Просим Аллаха исправить наше положение и даровать нам благой конец. Поистине, Аллах владеет такой властью и способен на это. Да благословит Аллах нашего пророка Мухаммада. Хвала Аллаху Господу миров.

Амир центрального мактаба по рассмотрению жалоб на притеснение

УМИЯ

9

Лидеры или идолы!? Фитна личностей и их заблуждений не заканчивается на следовании и привязанности лишь к ним. Подвергнутые искушению этих людей обычно ввязывают в эту фитну всё новых личностей, которые имели связь с прежним лидером или были его приближёнными. Потому, когда личность-символ умирала, они начинали искать для себя новые священные личности из круга умершего. Или даже из числа отдалённых от него людей, в которых они могли узреть связь с прежним символом, пусть даже совсем номинально. Они укрепляли эту связь для возвышения новой личности, превращая его в последователя или обновителя прежнего лидера. Почитание приближённых бывшего лидера-символа понятно, ведь подверженные их фитне основывали свои действия и манхадж на этих символах. С их смертью, они попадают в сложную ситуацию. Потому, например, рафидиты убеждены, что их идол присутствует с ними и даже приходит к ним, чтобы обучить их религии и исправлять их действия. Или же они выбирают из числа его приближённых или спутников новую личность, превращая его в маяк, которым они призывают людей к своей религии. Они убеждают их в том, что этот маяк имеет отношение к прежнему идолу, несёт Братья-муртады его знания и черты и что он как никто другой сохранит прежнюю методологию и будет заботиться о своих последователях. Потому нередко можно наблюдать, как последователи этих личностей в борьбе со своими оппонентами не устают махать своими новыми символами, хвалясь перед людьми связью между ними и прежними лидерами. Этот был его спутником, этот охранником, этот водителем, это его сын, а этот запечатлён вместе с ним на фото-

10

Лидеры или идолы!?

графии. Они полагают, что из-за этой связи умма должна следовать за ними также, как за их предшественниками. В свою очередь эти приближённые прежнего идола могут создать для людей ещё большую фитну. Ведь многие, кого люди превратили в своих идолов, вовсе не стремились к этому и не были бы этим довольны. Они трудились при своей жизни, и из-за этого люди стали их хвалить и превозносить. Что же касается личностей, которые приходят на их место, то они работают именно ради известности. В них нет ничего, кроме связи с прежним лидером. Они следуют заблуждениям Запада и Востока сколько им вздумается. Но насколько бы глубоко они туда не погрузились, их последователи продолжат их защищать, напоминая другим об их связи с прежним лидером и что критика нового лидера равна критике старого. В их религии подобное является большим грехом. И потому мы видим, как новый лидер старается сохранить статус своего предшественника как внутри, так и вне своего джамата. Потому что его собственный статус зависит от стабильности статуса своего предшественника. Более того, если в жизни прежнего лидера будет найдено что-то дискредитирующие и его статус станет падать, для нового лидера связь со старым может стать обременительной. Он будет его защищать для защиты самого себя. Другая сторона опасности, которую приближённые лидера представляют для любого джамата и организации, это то, что очень часто они занимают высокие должности не имея необходимых способностей и опыта, позволяющих справится со своими обязанностями. Тем самым, они только ухудшают положение и ведут своих последователей к погибели. Выбор таких личностей вместо тех, кто более подходит для должности становится причиной разногласий и конфликтов внутри джамата, что ведёт группу к развалу.

В свою очередь приближённые нового лидера и его родственники приобретают всё больше силы внутри джамата. Желающие раскола собираются вокруг них и делают их своими лидерами, пускай даже чисто формальными, используя их против остальных членов группы. Они подвергают критике руководство джамата, обвиняя его в том, что оно сошло с истинного пути. И используют для этого новых личностей, которые якобы являются наследниками настоящей методологии бывшего лидера. Эти же новые личности как никто другой готовы к бунту и выходу против своего руководства, если оно не будет свержено или с них не будут сняты некоторые полномочия. Они ощущают свою безнаказанность и что за ними стоят люди, которые будут гневаться, если они разгневаются и восстанут, если они решат пойти на восстание. Подобные явления можно чётко различить в различных группах и партиях, как светских, так и причисляющих себя к Исламу, в тарикатах суфиев и других заблудших группах.

бин Сауд своими сыновьями и людьми. В религии людей, подверженных искушению символами, нахождение Алю Шейх в рядах Алю Сауд является доказательством, что королевская семья до сих пор находится на манхадже Мухаммад бин Абдуль Ваххаба и следует по стопам первых королей семейства Сауда.

Несмотря на явное вероотступничество, в которое попали некоторые внуки шейха Мухаммада бин Абдуль Ваххаба, да помилует его Аллах, такие как нынешний муфтий семейства Саудов Абдуль Азиз Алю Шейх, министр вакфов Салих Алю Шейх и другие официальные и неофициальные учёные, проявляющие приверженность тагутам, судящим не по закону Аллаха, помогающих крестоносцам и муртадам, которые сражаются против единобожников своими словами и дуа, большинство людей не приемлет в отношении них никакой критики, так как в их глазах они являются носителями знаний шейха Мухаммада бин Абдуль Вахаба и защитниками его манхаджа. Всё это подталкивает тагутов и лидеров различНа самом деле они сами изменили манхадж ных групп и партий искать довольства приблишейха, на котором он провёл свою жизнь, призыжённых различных людей-символов. Они старавая к единобожию и следованию сунне. Они преются приблизить к себе их детей и внуков чтобы вратили религию в суфистское течение, которое предать себе легитимности в глазах народа. теперь отцы передают своим детям. Муртады Алю Шейх также пиНаилучшим примешут прославления ром этого являются тагутам и их колдутагуты Аравийсконам, которые также го полуострова Алю передаются из поколения в поколение. Сауд. Несмотря на то, что они бросили Эти своеобразные религию за свои спив з а и м о в ы год н ы е ны и ушли от пути отношения между тагутами Алю Сауд своих предков-единобожников и стали и приверженными тагутами-верооступим муртадами Алю никами, они до сих Шейх непременно пор стараются при- Тагут Эрдоган объединяется со своими братьями-российскими крестоносцами в скором времени близить к себе некоторых внуков шейха Мухамобернутся ускорением процесса превращения мада бин Абдуль Ваххаба, по помилует его Аллах, Аравийского полуострова в светскою страну закоторых сегодня называют общим словом Алю падного толка. И не будет ничего удивительного, Шейх (семейство шейха). Они разделяют своё если после этого СМИ Саудов подвергнут семейвероотступничество вместе с ними, избирая из ство Шейха самой мерзкой критике и обвинеих числа себе муфтиев и министров, чтобы одуниям. И обвинят их в том, что они паразитирурачить невежд, и чтобы учёные зла свидетельют, используя близость с властями, не принося ствовали им, что Алю Сауд до сих пор находятся их стране никакой пользы. Таким образом они на методологии таухида, обновителем которой разобьют символизм Алю Шейх, которым Алю в своё время стал шейх Мухаммад бин Абдуль Сауд пользовались целый век, чтобы сначала осВаххаб и которому в этом помог имам Мухаммад лабить, а потом полностью стереть их из памяти

УМИЯ

11

людей. Это может быть сделано для того, чтобы больше никто не смог использовать их символизм в соперничестве с Алю Сауд. Также мы видим, как уничтоженный тагут-националист Ахтар Мансур торопил семью своего бывшего амира Муллы Умара дать ему присягу, когда те запаздывали с этим многие месяцы. В результате они присягнули ему после длительных переговоров и ходатайств, в результате которых некоторые члены этой семьи получили руководящие должности в национальном движении Талибан. Эта присяга имела огромную важность для авторитета тагута Ахтара Мансура, без которой он вряд ли смог бы укрепить свои позиции в этом движении, в котором преобладают племенные традиции и понятия суфиев деобандитского толка. Обычно власть от племенного шейха или шейха течения у них переходит к старшему сыну. Если же Ахтару Мансуру было суждено править дольше, возможно мы бы увидели, как он стал бы нападать на семью Муллы Умара и отнял бы у них привилегии, которые они получили после дачи ему присяги. Он мог это делать ради укрепления своей власти в национальном движении Талибан и для устранения того, что представляет для этого опасность. В особенности, после разоблачения его в том, что он несколько лет правил от имени своего амира Муллы Умара, смерть которого он скрывал вместе с некоторыми его близкими.

Тагут Алю Салюль с муртадом Равилем Гайнудином

12

Лидеры или идолы!?

Приверженцы чистого единобожия и последователи методологии Пророка никогда не опираются на личностей, насколько бы не распространилась их слава и насколько бы они не были знамениты. Они опираются на крепкую основу Корана и Сунны. И потому они не ощущают необходимости в постоянном укреплении своей группы в каждом последующем поколении новыми личностями-символами для сохранения своего джамата. Зато таким образом поступают заблудшие партии и группы. И потому родственники и приближённые настоящих единобожников удостаиваются уважения и почёта со стороны последователей только по мере того, насколько они придерживаются правильного манхаджа, и сколько праведных дел совершают, но не из-за их родственных или дружеских связей с лидером группы. Ясные аяты и хадисы указывают верующим, что человеку ничем не помогут его связи с праведными людьми. Кто последовал по верному пути своих праведных предков, тот станет одним из них. Кто же сошёл с него и оказался среди заблудших, того Аллах отдалит от Себя и его родословная ему ничем не поможет. Как это сказано в словах Аллаха: «Мы воссоединим верующих с их потомками, которые последовали за ними в вере, и нисколько не умалим их деяний. Каждый человек является заложником того, что он приобрел» [Гора:21]. А также в Его словах: «Мы благословили его и Исхака. Среди их потомства есть творящие добро и поступающие явно несправедливо к самим себе» [Стоящие В Ряд:113]. А также: «Вот испытал Господь Ибрахима повелениями, и тот выполнил их. Он сказал: «Я сделаю тебя предводителем людей». Он сказал: «И из моего потомства». Он сказал: «Мой завет не коснется беззаконников».» [Корова:124]. А также: «Нух воззвал к своему Господу: «Господи! Ведь сын мой — частица моей семьи. Твое обещание правдиво, и Ты — Наимудрейший из судей». Он сказал: «О Нух! Он — не частица твоей семьи, и такой поступок не является праведным. Не проси Меня о том, чего не ведаешь. Воистину, Я призываю тебя не быть одним из невежд». [Худ:45-46]. Пророк, мир ему и благословение, также сказал: «О Умм Зубайр ибн Аввам, тётя Посланника Аллаха, о Фатима бинт Мухаммад, выкупите себя у Аллаха, ведь я ничем не смогу вам помочь перед Аллахом» [Бухари и Муслим]. А также Он сказал, мир ему и благословение: «Тот, чьи дела задержатся, тому не поможет его род» [Муслим]. Хвала Аллаху Господу миров.

Религия Ислам и община мусульман Часть первая Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и просим о помощи. Тот, кого ведет Аллах, никогда не заблудится, а тот, кого Он вводит в заблуждение, того никто не сможет повести путём Истины. Я свидетельствую, что никто не достоин поклонения, кроме Аллаха, Единого, у Которого нет сотоварища, и свидетельствую, что Мухаммад – Его раб и Его Посланник! Эта серия посвящена разъяснению истинного Ислама и необходимости джамаата. Просим Аллаха благословить нас и вас в Исламе и укрепить нас в джамаате мусульман. Сказал Всевышний Аллах: «Сегодня Я ради вас усовершенствовал вашу религию, довел до конца Мою милость к вам и одобрил для вас в качестве религии Ислам» (Аль-Маида, 3). И сказал также Всевышний: «Воистину, религией у Аллаха является Ислам» (Аль Имран, 19) И сказал Всевышний Аллах: «От того, кто ищет иную религию помимо Ислама, это никогда не будет принято, и в Последней жизни он окажется среди потерпевших урон» (Аль Имран, 85). Религией, которой Аллах довольствуется для людей и не принимает другой религии помимо нее, является Ислам. Сказал Абу Аль-Аббас ибн Таймия, да помилует его Аллах: «Слово Ислам включает в себя покорность и искренность по отношению к Аллаху. Кто не покорился Ему, тот не является мусульманином. Кто покорился кому-то так же как покоряются Аллаху, тот не является мусульманином. Мусульманином является тот, кто покорился только Ему Одному. Как об этом сказано в Коране: «О нет! Кто покорит свой лик Аллаху, совершая добро, тот получит награду от своего Господа. Они не познают страха и не будут опечалены» [Аль-Бакара, 112]. И сказано также: «Чья религия может быть прекраснее религии того, кто покорил свой лик Аллаху, творя добро, и последовал за верой Ибрахима, ханифа? Ведь Аллах сделал Ибрахима Своим возлюбленным» [Ан-Ниса, 125]» [Ан-Нубувват] Также он сказал: «Ислам, который является

религией Аллаха, с которой Аллах ниспослал Свои Книги и Пророков – это подчинение раба Аллаху Господу Миров, когда он покоряется только Ему Одному. Он обожествляет только Его и никого другого. И это разъяснено в лучших словах и в основе Ислама, а именно в словах шахады «ля иляха илля Ллах». И у этой шахады есть две противоположности – это высокомерие и многобожие. Приводится, что Нух, мир ему, приказал своим сыновьям говорить «ля иляха илля Ллах» и «субханаЛлах» и запретил им быть высокомерными и совершать многобожие. [Хадис привел Ахмад от АбдуЛлаха бин Амра]. Поистине, возгордившийся перед поклонением Аллаху не поклоняется Ему и не бывает покорным Ему. А тот, кто поклоняется Ему наряду с кем-то еще – тот не отдался полностью Аллаху, а приобщил к Нему сотоварища. Слово Ислам включает в себя покорность и искренность». [Аль-Фатава]. А также: «Возгордившиеся и мушрики не являются мусульманами». [Ан-Нубувват]. Человек не будет мусульманином, пока не станет придерживаться Ислама учитывая эти две вещи. Кто не покорился и полностью оставил совершение дел в религии или же силой отгородился от совершения известных и явных положений религии, тот является кафиром. А кто же не очистит себя полностью перед Аллахом, поклоняясь пророкам или святым, слепо следуя за кем-то в вопросах или неправильно их истолковав, тот является мушриком. Даже если он совершал намаз, постился и называл себя мусульманином. На эти вещи указывает шахада «ля иляха илля Ллах». Абу Аль-Аббас ибн Таймия, да помилует его Аллах, сказал: «Божеством является тот, кому поклоняются и кому подчиняются» [Тайсир Аль-Азиз Аль-Хамид]. Нет никого достойного поклонения и подчинения кроме Аллаха. Это слово включает в себя покорность и искренность перед Аллахом. Это является призывом всех пророков и посланников к их народам и общинам. Абу Аль-Аббас ибн Таймия, да помилует его Аллах, сказал: «У слова Ислам есть два смысла. Первый – это общая религия, состоящая из поклонения Единому Аллаху, у которого нет Сотоварища, и с которой были посланы все пророки. На то, что их религия была одна указыва-

УМИЯ

13

ют Коран и Сунна. И второй смысл – это то, что касается только Мухаммада, мир ему и благословение… И у него (у Ислама) два уровня. Первый – внешний, состоящий из слов и дел, пяти столпов Ислама. Второй – это когда внешние (действия) соответствуют внутреннем (вере и убеждениям)» [Аль-Фатава] Эти пять столпов, являющихся внешней и внутренней сутью Ислама и его сутью, выраженной в словах и делах, разъяснены в словах пророка, мир ему и благословение: свидетельстве о том, что нет божества достойного поклонения кроме Аллаха и Муххамад – Посланник Аллаха, совершении молитвы, выплате закята, совершении Хаджа и соблюдении поста в Рамадан» (Аль-Бухари и Муслим). А в другой передаче говорится: «Ислам основывается на пяти столпах: на поклонении Аллаху и неверии во все остальное…» (Муслим). В еще одной передаче говорится: «Ислам основывается на пяти столпах: на том, что (Аллах) будет един (в поклонении)…» (Муслим). Ислам, которым отличается шариат Мухаммада, мир ему и благословение, не будет Исламом без подчинения Аллаху и его полного очищения от ширка. Эти пять столпов были узаконены для того, чтобы человек полностью отдавался Аллаху и повиновался Ему соблюдая единобожие, следуя пророку, мир ему и благословение, и практикуя эти столпы. Исхак бин Рахавейх, да помилует его Аллах, сказал: «Мурджииты перешли границы и сказали: «Мы не выносим такфир оставившему обязательную молитву, пост в Рамадан, закят, хадж и все остальные обязательные положения религии, но который не отрицает их обязательность. Его дело возвращается к Аллаху, ведь он утверждал обязательность всех этих положений». Они являются мурджиитами, в чём нет сомнений». [Масаиль. Харб Аль-Кармани]. Аллах упомянул во многих аятах Своей Книги о связи между повиновением и очищением от ширка. Одним из таких аятов является аят о сражении с мушриками: «Но если они раскаются и будут совершать намаз и выплачивать закят, то они станут вашими братьями по вере. Мы разъясняем Наши знамения для людей знающих» (Ат-Тавба, 11). Фудейль бин Ийад, да помилует его Аллах, прочитав этот аят, сказал: «Аллах сделал так, что 14

Религия Ислам и община мусульман, Часть первая

покаяние от ширка состоит из слов и дел, выстаивания молитвы и выплаты закята. Сторонники собственного суждения в свою очередь сказали, что ни намаз, ни закят и ничто другое из обязательных дел не является частью имана. Этими словами они возвели ложь на Аллаха и пошли в противоречие с Его Книгой и сунной Его пророка, мир ему и благословение. Если бы дело обстояло как они говорят, то Абу Бакр, да будет доволен им Аллах, не стал бы сражаться с муртадами!» [Ас-Сунна. АбдуЛлах бин Ахмад]. Сподвижники единогласны в том, что без покорности нет Ислама. Они вынесли такфир оставившему обязательную молитву по лени, если он оставит её полностью. Также они вынесли такфир тем, кто отказался платить закят. Это относится ко всем тем, кто при помощи силы отказываются совершать любые известных и очевидных предписания Ислама. И в том, что нет Ислама без покорности им противоречили крайние мурджииты, которые не познали сути Ислама, которым Аллах довольствовался как религией для людей. Также сподвижники были единогласны в том, что Ислама без чистоты от ширка не бывает. Они вынесли этой категории такфир. Это муртады, которые вернулись к поклонению идолам, изображавшим праведников. Они не считали, что то, что люди всовсем недавно вышли из невежества, что появились различные обманщики и что большинство проживавших на землях мусульман отказались платить закят, является препятствием для вынесения личностного такфира. Сегодня им в этом противоречат современные джахмиты, которые противоречат словам пророка, мир ему и благословение: «Кто умер зная смысл Ля иляха илля Ллах, тот войдёт в рай». Ислама не будет кроме как в соответствии с этими столпами. И кто будет пренебрегать одним из этих столпов, то на него может обрушиться все строение. И если оно обрушится, то он погибнет от меча в этом мире и будет пребывать в Огне в вечном. Сказал пророк, мир ему и благословение: «Убейте того, кто сменил свою религию» [Аль-Бухари]. Самым же важным из этих столпов является первый столп. Ислам никак не может быть действительным без него. Этот столп – шахада «ля иляха илля Ллах». Никто кроме Аллаха не достоин поклонения и подчинения. Шахада включает в себя таухид улюхия, таухид рубубия и таухид асма ва сыфат.

Абу Аль-Аббас ибн Таймия, да помилует его Аллах, сказал: «Ля иляха илля Ллах – это единение Аллаха в божественности. Божественность включает в себя всеохватывающие Знание, Силу, Милость и Мудрость. В нём утверждается Его доброе отношения к Своим рабам. Только Он достоин поклонения, ведь Он описывается такими качествами, по причине которых только Он достоин самой большой любви и самого большого подчинения» [Тайсир Аль-Азиз Аль-Хамид]. Шахада «ля иляха илля Лллах» - это свидетельство веры в Аллаха и неверия в тагута. Это свидетельство поклонения Одному Аллаху и проявления неверия во все остальное. Это религия Ибрахима, мир ему, следовать за которым нам было велено. Он сказал своему народу: «Мы отрекаемся от вас и тех, кому вы поклоняетесь вместо Аллаха. Мы отвергаем вас, и между нами и вами установились вражда и ненависть навеки, пока вы не уверуете в одного Аллаха» (Аль-Мумтахана, 4). Имам Мухаммад бин Абдуль Ваххаб, да помилует его Аллах, сказал: «Ислам — это покорность Аллаху через единобожие, повиновение Ему и непричастность к ширку и его приверженцам». [Салясату Аль-Усуль]. Ислам - это чистота от ширка и покорность Аллаху. И человек не станет мусульманином, пока не станет поклоняться Одному Аллаху и проявлять неверие во все остальное. Как это разъяснено в хадисе о пяти столпах Ислама: «Ислам основывается на пяти столпах: на поклонении Аллаху и неверии во все остальное» (Муслим). Нет Ислама без поклонения Аллаху (покорность), и нет Ислама без проявления неверия в тагута (чистота от ширка). И человек не очистится от скверны ширка и грязи его последователей, пока не проявит неверие в тагутов его времени, в ширк этих тагутов и их последователей, таких как демократы и националисты, которые уже вышли из Ислама. Среди них есть кандидаты на выборы и те, кто отдает за них свои голоса на выборах и референдумах различных «исламских» партий. Они также обращаются в тагутские

суды под предлогом пользы и необходимости. Также среди них есть воины тагутов и «шейхи». А также группа «Аль-Ихван Аль-Муртаддин», ее отделения и группы, которые отвергли единобожие и шариат, отвергли принцип дружбы и непричастности и джихад. Они отказались соблюдать шариат и стали с ним воевать и издеваться над ним. Они также стали помогать крестоносцам и тагутам в борьбе с ним. Мусульманин обязан проявлять неверие в них, по мере возможности, пером и языком или мечом и копьем. Этим он последует за Мухаммадом и Ибрахимом, мир им и благословение Аллаха. Аллах является нашим Помощником, на Него мы полагаемся и нет Силы и Мощи ни у кого помимо Аллаха.

УМИЯ

15

Религия Ислам и община мусульман Часть вторая В прошлой части мы пояснили, что настоящее языковое и шариатское значение слова Ислам – это непричастность к ширку и повиновение Аллаху, и что человек не станет мусульманином, пока не покорится Аллаху не запятнав себя ширком. Но также необходимо знать, что Аллах, Свят Он и Велик, обязал общины людей проявлять непричастность к ширку и повиновение Аллаху также, как Он этим обязал каждого человека в отдельности. Он обязал их судить только по шариату, обращаться за судом только к Нему и сражаться с теми, кто отвернётся хотя бы от части Его законов. Они должны сражаться со всеми людьми за эти два принципа: повиновение Аллаху и непричастность к ширку. И нельзя прекращать сражение с ними, пока они добровольно не последуют за предписаниями Ислама или, платя джизью, подчинятся законам Ислама в принудительном порядке. Аллах сказал: «Когда же завершатся запретные месяцы, то убивайте многобожников, где бы вы их ни обнаружили, берите их в плен, осаждайте их и устраивайте для них любую засаду. Если же они раскаются и станут совершать намаз и выплачивать закят, то отпустите их, ибо Аллах — Прощающий, Милосердный» [Ат-Тауба:5]. А также Он сказал: «Но если они раскаются и будут совершать намаз и выплачивать закят, то они станут вашими братьями по вере. Мы разъясняем Наши знамения для людей знающих» [Ат-Тауба:11]. А также: «Сражайтесь с ними, пока не исчезнет искушение и пока религия целиком не будет посвящена Аллаху. Но если они прекратят, то враждовать следует только с беззаконниками» [Аль-Бакара:193]. А также: «Сражайтесь с ними, пока не исчезнет искушение и пока религия (поклонение) не будет полностью посвящена Аллаху. Если же они прекратят, то ведь Аллах видит то, что они совершают» [Аль-Анфаль:39]. А также: «Те, которые уверовали, сражаются на пути Аллаха, а те, которые не уверовали, сражаются на пути тагута. Посему сражайтесь с помощниками сатаны. Воистину, козни сатаны слабы» [Ан-Ниса:76]. А также: «Сражайтесь с теми из людей Писания, 16

Религия Ислам и община мусульман, Часть вторая

которые не веруют ни в Аллаха, ни в Последний день, которые не считают запретным то, что запретили Аллах и Его Посланник, которые не исповедуют истинную религию, пока они не станут собственноручно платить дань, оставаясь униженными» [Ан-Тауба:29]. Пророк, мир ему и благословение, повелел сражаться с людьми, пока они не станут следовать внешним столпам Ислама. Пророк, мир ему и благословение, сказал: «Главой этого дела является свидетельство, что никто не достоин поклонения, кроме Аллаха (ля иляха илля Ллах), Одного, у Которого нет сотоварища и что Мухаммад является Его рабом и Посланником. Столпами же этого дела являются выстаивание молитвы и выплата закята, а его вершиной – джихад на пути Аллаха. Мне было приказано сражаться с людьми, пока они не станут выстаивать намаз и выплачивать закят, пока не засвидетельствуют, что никто не достоин поклонения кроме Аллаха, Одного, у Которого нет сотоварища и что Мухаммад является Его рабом и посланником. Если они поступят таким образом, то их кровь и имущество станут запретными, кроме как по праву, а их расчёт у Аллаха» [Привёл имам Ахмад от Муаза ибн Джабаля]. Также Пророк, мир ему и благословение, сказал: «Мне было приказано сражаться с людьми, пока они не засвидетельствуют, что никто не достоин поклонения кроме Аллаха и что Мухаммад является Его рабом и посланником, пока они не станут выстаивать намаз и выплачивать закят. Если они поступят таким образом, то их кровь и имущество станут запретными, кроме как по праву, а их расчет у Аллаха» [Привели аль-Бухари и Муслим от Ибн Умара]. Тоже самое он приказал и своему Халифу, Абу Бакру Сыддику. Передано от Ханзалы ибн Али ибн Аскаа, что Абу Бакр, да будет доволен им Аллах, послал Халида ибн Валида, да будет доволен им Аллах, и приказал ему сражаться с людьми ради пяти вещей. Если они оставят хотя бы одну из них, то с ними следует сражаться также, как если бы они оставили все пять: чтобы они засвидетельствовали, что никто не достоин поклонения кроме Аллаха и что Мухаммад является Его рабом и посланником, чтобы стали выстаивать молитву, выплачивать закят, поститься в Рамадан (и совершать хадж)» [Ас-Сунна Аль-Халляль и Ат-Тарих Аль-Ислям ли аз-Захаби].

Нам в обязательность было вменено, чтобы мусульмане сражались с многобожниками под одним знаменем, а не различными партиями и группами, не имея джамата и общего имама. «Воистину, Аллах любит тех, которые сражаются на Его пути рядами, словно они — прочное строение» [Ас-Сафф:4]. А единства рядов и укрепления религии на Земле невозможно достигнуть без проявления непричастности к кафирам и приверженности к мусульманам. Аллах, Свят Он и Велик, сказал: «Верующие мужчины и женщины являются помощниками и друзьями друг другу. Они велят совершать одобряемое и запрещают предосудительное, совершают намаз, выплачивают закят, повинуются Аллаху и Его Посланнику. Аллах смилостивится над ними. Воистину, Аллах — Могущественный, Мудрый» [Ат-Тауба:72]. А также Он сказал: «Неверующие являются помощниками и друзьями друг другу. И если вы не будете поступать таким образом (если верующие не будут помощниками и друзьями друг другу), то на земле возникнут смута и великое беззаконие» [Аль-Анфаль:73]. А также Он сказал: «Если бы Аллах не сдерживал одних людей посредством других, то земля пришла бы в расстройство. Однако Аллах милостив к мирам» [Аль-Бакара:251]. А также: «О те, которые уверовали! Если кто-нибудь из вас отступит от своей религии, то Аллах приведет других людей, которых Он будет любить и которые будут любить Его. Они будут смиренны перед верующими и непреклонны перед неверующими, будут сражаться на пути Аллаха и не бояться порицания порицающих. Такова милость Аллаха, которую Он дарует, кому пожелает. Аллах — Объемлющий, Знающий.» [Аль-Маида:54]. Этим джаматом, создание которого нам было велено и придерживаться которого было велено Хузейфе ибн Ямаму, да будет доволен им Аллах, является Халифат под предводительством курайшита. Пророк, мир ему и благословение, сказал: «Я повелеваю вам пять вещей, которые были приказаны мне: слушаться, подчиняться, вести джихад, совершить хиджру и придерживаться джамаата. Кто выйдет из джамаата хоть на пядь, тот развяжет свой узел, привязывающий его к Исламу, пока он не вернётся (в джамаат). А кто станет призывать к джахилии, тот будет в одной из групп Ада». Мужчина сказал: «О Посланник Аллаха, даже если он будет вы-

стаивать молитву и поститься?» Он ответил: «Даже если он будет выстаивать молитву и поститься. Призывайте к тому, к чему призвал Аллах, Который назвал вас мусульманами и верующими, о рабы Аллаха!» [Привёл Тирмизи от Хариса аль-Ашари]. Тот джамат мусульман, придерживаться и держаться коренными зубами за который нам было приказано, и без которого на Земле никогда не будут установлены законы Ислама, построен на пяти основах, идущих после пяти столпов Ислама: это хиджра, послушание, подчинение, следование за джаматом и джихад. Но ни послушания, ни подчинения, ни джамата не будет без присяги на верность имаму. Совершить хиджру также невозможно без предоставления приюта и помощи, а джихад невозможен без подготовки, несения служб на заставах и сражения. Умар ибн Хаттаб, твердящий истину и руководимый ею, да будет доволен им Аллах, сказал: «Ислам возможен только с джамаатом, джамаат - только с властью, а власть - только с подчинением» [Сунан ад-Дарими]. Говоря о важности джамаата мусульман, стоит упомянуть, что на заре Ислама призыв к его основам вёлся сразу после призыва к основам Ислама. Пророк, мир ему и благословение, сказал: «Идите в бой с именем Аллаха, на пути Аллаха. Сражайтесь с теми, кто не верует в Аллаха. Сражайтесь, но не воруйте из трофеев, не поступайте вероломно, не обезображивайте тела убитых (врагов) и не убивайте детей. Когда встретишь врагов из числа многобожников, призови их к трём вещам, и если они согласятся хоть с чем-либо, то прими от них это и (оставь) их. Призови их к Исламу, и, если они ответят тебе согласием, прими от них и оставь их. Потом призови их к переселению, и сообщи им, что если они сделают это, то будут пользоваться всеми правами мухаджиров и выполнять такие же обязанности. Если они откажутся переселяться оттуда, сообщи им, что они будут находиться на положении мусульман из числа бедуинов, и на них будет распространяться действие установлений Аллаха Всевышнего, как и на всех верующих, но у них не будет доли в трофеях и в том, что взято мирным путем (фейъ), кроме как если они выйдут на джихад вместе с остальными мусульманами» [Привёл Муслим от Бурайды]. Таково положение хиджры в Медину Посланника Аллаха, мир ему и благословение, из региона, в УМИЯ

17

котором люди уже приняли Ислам. Что же тогда можно сказать о тех мусульманах, которые довольствуются своей жизнью с мушриками? Посланник Аллаха, мир ему и благословение, сказал: «Я отрекаюсь от тех, кто остался жить среди мушриков на их землях» [Привёл Табарани и Бейхаки от Джарира ибн АбдуЛлаха]. Всевышний сказал: «Воистину, те, которые уверовали, совершили переселение и сражались своим имуществом и своими жизнями на пути Аллаха, а также те, которые дали убежище мухаджирам и оказали помощь, являются помощниками и друзьями друг другу. Если же люди уверовали, но не совершили переселения, то вы не обязаны защищать их, пока они не совершат переселения. Если они попросят вас о помощи в делах религии, то вы должны помочь, если только эта помощь не направлена против народа, с которым вы заключили договор. Аллах видит то, что вы совершаете» [Ат-Тауба:97]. А также: «Те, которые уверовали, совершили переселение и сражались на пути Аллаха, а также те, которые дали убежище и оказали им помощь, являются истинно верующими. Им уготованы прощение и щедрый удел. Те, которые уверовали впоследствии, совершили переселение и сражались вместе с вами, являются одними из вас. Однако родственники ближе друг к другу. Таково предписание Аллаха. Воистину, Аллах ведает обо всякой вещи» [Аль-Анфаль:74-75]. Что же касается важности джамаата мусульман, то Пророк, мир ему и благословение, предостерёг от того, чтобы его покидать. Он сказал: «Кто выйдет из подчинения, и покинет джамаат (мусульман), а после умрёт - умрёт смертью джахилии» [Привёл Муслим от Абу Хурайры]. А также: «Если кто увидит в своём амире что-то, что ему не понравится, пусть проявит терпение. А кто оставит джамаат хоть на пядь, а после умрёт, то это джахилийская смерть» [Привёл Бухари и Муслим от Ибн Аббаса]. А также Пророк, мир ему и благословение, сказал: «Кто уберёт свою руку с подчинения, встретит Аллаха в Судный День без довода (на своё действие). А кто умрёт не будучи под присягой, умрёт смертью джахилии» [Привёл Муслим от Ибн Умара]. Более того, из-за важности джамаата в Исламе то, что Пророк, мир ему и благословение, разрешил пролить кровь того, кто из него вы-

18

Религия Ислам и община мусульман, Часть вторая.

шел. Пророк, мир ему и благословение, сказал: «Произойдут многие вещи, а кто захочет разделить дело этой уммы, когда она едина, то отрубите ему голову, кем бы он ни был» [Привёл Муслим от Арфаджи]. И в другой передаче: «Кто захочет разделить вас, когда вы все следуете одному человеку, или разделить ваш джамаат, то убейте его». Также он сказал: «Если присяга была дана двум Халифам, то убейте последнего из них» [Привёл Муслим от Абу Саида аль-Худри]. Также он сказал: «Не дозволено проливать кровь мусульманина, который свидетельствовал, что никто не достоин поклонения кроме Аллаха и что я являюсь Посланником Аллаха, за исключением трех случаев: когда казнят женатого человека, совершившего прелюбодеяние; когда лишают жизнь за жизнь; и когда кто-нибудь отступается от своей религии и покидает общину» [Привёл Бухари и Муслим от Ибн Масуда]. Одной из милостей, которую Аллах проявил своим единобожникам, это то, что по прошествии веков, Он обновил их джамат, хотя они сами не имели для этого ни силы, ни мощи. Установление этого джамата было индивидуальной обязанностью каждого мусульманина и в случае бездействия на пути его установления мусульманин может быть подвергнут расчёту. Потому каждый единобожник обязан благодарить своего Господа, рассказывая об этом благе на собраниях и встречах: «И возвещай о милости своего Господа» [Ад-Духа:11]. А также стараться сохранить это благо, защищать его, сражаться ради него и придерживаться его столпов – совершить хиджру, слушаться, подчиняться, придерживаться джамаата и вести джихад. А следование этим столпам обязывает предоставление приюта и оказание помощи мухаджирам, присягу имаму, ведение военной подготовки и держание служб на заставах, чтобы Аллах увеличил своё благо, как Он об этом сказал в Коране: «Вот ваш Господь возвестил: «Если вы будете благодарны, то Я одарю вас еще большим. А если вы будете неблагодарны, то ведь мучения от Меня тяжки» [Ибрахим:7]. О Аллах, открой нашими руками Константинополь и Рим и сделай нас из числа Твоих благодарных рабов, проявляющих терпение. Амин.

Учёные зла

прокляты и на них гнев Аллаха Аллах чествовал обладателей знаний и возвысил их степень. Всевышний сказал: «Аллах засвидетельствовал, что нет божества, кроме Него, а также ангелы и обладающие знанием. Он поддерживает справедливость. Нет божества, кроме Него, Могущественного, Мудрого» [Али Имран:18]. Имам Куртуби сказал: «Если бы существовал кто более величественный, чем учёные, то Аллах упомянул бы их вместе с ангелами также, как упомянул учёных» [Аль-Джамиа ли Ахкам аль-Коран]. Потому Аллах, Свят Он и Велик, никого не приравнивает к учёным. Он сказал: «Скажи: «Неужели равны те, которые знают, и те, которые не знают?» Воистину, поминают назидание только обладающие разумом» [Аз-Зумар:9]. Аллах приказал возвращаться за советом к учёным, сказав: «Если вы не знаете, то спросите обладателей Напоминания.» [Ан-Нахль:43]. Но подразумевается ли под знаниями просто заучивание книг, чтение многотомников, проверка и исправление рукописей, знание различных мнений и написание книг для продажи? Конечно же нет! Учёными, которых Аллах похвалил и назвал “обладателями знания”, являются учёные, поступающие в соответствии со своими знаниями и доносящие их до людей. Имам Шатыби сказал: «То, что в шариате называется знаниями, обладателей которых похвалил Аллах и Его посланник, это знания, побуждающие к совершению дел» [Аль-Мувафакат]. Знания и дела следуют друг за другом. Не бывает действий без знаний и не бывает знаний без действий. Знания зовут за собой действия Те или ответят им, или пропадут Дела, которые выходят из настоящих знаний, являются результатом богобоязненности. Эта богобоязненность подталкивает человека говорить истину, страшась гнева и наказания Аллаха. Всевышний сказал: «Боятся Аллаха среди Его рабов

Абду аль-Азиз Алю аш-Шейх

только обладающие знанием» [Фатыр:28]. Ибн Аббас, да будет доволен им Аллах, сказал: «Обладающие знанием об Аллахе это те, которые страшатся Его» [Аз-Зухд ла Аби Дауд]. Передано от Ибн Масуда, да будет доволен им Аллах, что он сказал: «Знания не исчисляются количеством переданных цепочек, знания — это богобоязненность» [Хильяту аль-Авлия]. Также делом, вытекающим из знаний, является джихад на пути Аллаха. Джихад идёт бок о бок со знаниями, как об этом сказано в хадисе от Муавии, да будет доволен им Аллах: «Я слышал, что Пророк, мир ему и благословение, сказал: «Аллах приводит к пониманию религии того, кому желает блага. И не перестанет группа мусульман сражаться за истину, побеждая тех, кто им противостоит до Судного Дня»» [Муслим]. Этот хадис указывает на тесную связь между знаниями и джихадом, и что муджахиды являются победоносной группой. Установить основы религии и дать победу истине возможно только знаниями и джихадом. Таким был путь сподвижников, да будет доволен ими Аллах, наиболее знающих людей этой уммы, которые связали свои знания с джихадом. Человек, изучающий истории сподвижников, ансаров и мухаджиров, видит, что многие из них, воплотив свои знания в дела, были убиты на полях сражений. В день битвы при Ямаме были убиты многие сподвижники, заучившие наизусть Книгу Аллаха. Когда же пало знамя, его поднял Салим, слуга Абу Хузейфы, да будет доволен им Аллах. Мусульмане сказали: «О Салим, мы боимся что на нас нападут с твоей стороны!», на что он ответил: «Какой же я знаток Корана, если на вас нападут с моей стороны!»,- после чего пошёл вперёд, пока не был убит» [Муслим]. Этим же путём пошли табиины и другие имамы. Они участвовали в битвах и путешествовали к местам рибата, несмотря на то, что в их дни джихад являлся коллективной обязанностью

УМИЯ

19

(фард кифая). Эти имамы, хадисоведы и аскеты участвовали как в передаче хадисов, так и в рибате, сражениях и стрельбе. Это такие имамы, как Авзаи, АбдуЛлах ибн Мубарак, Ибн Касим, Абу Исхак аль-Фазари, Махляд ибн Хуссейн, Ибрахим ибн Адхам, Хузейфа аль-Мараши, Юсуф ибн Исбат и многие другие. Они превратили свои знания в дела на рибатах и джихаде. Более того, некоторые хадисоведы не выходили с рибатов, такие как Иса ибн Юнус. Потому имамы Ибн Мубарак и Ахмад ибн Ханбаль говорили: «Если люди разойдутся во мнениях в отношении чего-либо, то посмотрите, чего придерживаются несущие службу на границах. Истина с ними, ведь Всевышний Аллах сказал: «А тех, которые сражаются ради Нас, Мы непременно поведем Нашими путями»». По прошествии веков также были имамы, которые продолжали выполнять свою обязанность ведения джихада и твердить истину. Такие как шейх Ислам ибн Таймия, который не скрывал истину, вёл джихад и сражался против татаро-монголов. Это и имам Мухаммад ибн Абдуль Ваххаб, который сражался с многобожниками на Аравийском полуострове, ведя против них джихад мечом и языком.

Хани Сибаи и Тарик АбдульХалим

И также в наши дни, знания и истинное вероубеждение Аллах оживил теми, кто связал знания с джихадом, кто выявлял истину, и истина выявила их. Такие как шейх Абу Мусаб аз-Заркави, шейх Абу Анас аш-Шами, шейх Абу Абдуллах ар-Рашуд, шейх Абу Хасан аль-Филистыни и шейх Абу Майсара аль-Гариб, да помилует Аллах их всех. И потому, кто знает, но не поступает в соответствии со своими знаниями, должен быть подвергнут порицанию. Такой не является обладателем знаний и не называется учёным в шариатском понятии этого слова. Как можно назвать учёным 20

Учёные зла, прокляты и на них гнев Аллаха

того, кто ненавистен Аллаху и на ком Его гнев? Аллах гневался на иудеев и назвал их «те, на ком гнев Аллаха» из-за того, что они не поступали в соответствии со своими знаниями. Всевышний сказал: «Велика ненависть Аллаха к тому, что говорите то, чего не делаете» [АсСафф:3]. В этом аяте указано на ещё большую ненависть Аллаха в отношении тех, кто знает, но не поступает в соответствии со знаниями. Также, Коран указывает, что тот, кто знает, но скрывает знания – проклят, как об этом сказано в Его словах: «Воистину, тех, которые скрывают ниспосланные Нами ясные знамения и верное руководство после того, как Мы разъяснили это людям в Писании, проклянет Аллах и проклянут проклинающие» [Аль-Бакара:159]. Из всего упомянутого выходит, что обладателями знаний являются те, кто ими обладает, поступает в соответствии с ним и открыто говорит правду. Аллах описал того, кто не поступает в соответствии со знаниями джахилем. Об этом сказано в Его словах в отношении учёных иудеев, которые желали обучиться колдовству и в результате выбрали этот путь: «Они знали, что тому, кто приобрел это, нет доли в Последней жизни. Скверно то, что они купили за свои души! Если бы они только знали!» [Аль-Бакара:102]. Слова «Если бы они только знали!» указывают, что тот, кто не поступает в соответствии со знаниями является джахилем. Потому, тот, кто не поступает в соответствии со своими знаниями, не говорит правду, не ведёт джихад, скрывает знания, или смешивает их с ложью - не является алимом. Он либо немой шайтан, либо говорящий шайтан. Обладатели знаний никогда не считали приверженцев нововведений в религии учёными. Ибн Абдуль Барр сказал в отношении нововведенцев-философов: «Учёные фикха и хадисов всех земель собрались на том, что имена философов, нововведенцев и сторонников отклонений не упоминаются среди учёных-факихов. Учёным являются только ахлю асар (те, кто следует за хадисами)…» [Джами Баян аль-Ильм ва Фадлих]. Что же тогда можно сказать, если эта умма испытана учёными куфра? И потому, если посмотреть на тех, кого причисляют к знаниям в наше время, окажется, что большинство из них не являются учёными и не могут считаться обладателями знания, так как они не делают того, что является их обязанностью. Они не говорят правду тагутам, а скрыва-

Хусейн Якуб и Абу Исхак Хувейни

ют её и смешивают истину с ложью. Они заблудили рабов Аллаха, зная об аятах сражения, но решили не поступать в соответствии с ними, тем самым нарушив сунну Пророка, мир ему и благословение, его сподвижников и табиинов. Они изучали шариатские тексты, говорящие о любви к мусульманам и непричастности к кафирам, но отошли от них. Они знают об обязанности доносить и разъяснять истину, но скрыли это и стали потворствовать. Являются ли они теми, кого Аллах назвал обладателями знаний? Конечно же нет! Они – люди заблуждения, которым обещано наказание из-за того, что они не поступают в соответствии со знаниями и скрывают истину. Более того, большинство из тех, на кого сегодня показывают пальцем как на обладателей знания, выявили своё подчинение, симпатии и поддержку тагутам против вышедших против них единобожников. Шариатское положение таких людей известно из Книги Аллаха и сунны Пророка, мир ему и благословение. И потому Ибн Баз, Ибн Усаймин, Фаузан, Али Шейхи, Мухаммад Хасан, Хувейни, Хусейн Якуб, Кардави, Буты, Наблуси, Гарьяни, Макдиси, Абу Катада, Худуши и Фахль не являются обладателями знаний! Разве они следуют за своими знаниями? Разве они говорят истину открыто? Разве они порицают ширк, который совершают тагуты? Разве они участвуют в сражениях и рибатах? Разве они разъясняют истину и наставляют людей? Или же они стали палкой в руках тагутов для нанесения ударов по муджахидам и расправы с ними под прикрытием религии? Разве они не имамы заблуждения и учёные тагутов? Так не обольстят же вас они и их знания. Их знания являются доводом против них. Более того, шариатские знания, которые они имеют сроду знаниям востоковедов. Некоторые христианские востоковеды сильно углубились в хадисоведение. Например, голландский востоковед Арент Жан Хесселинк составил “Словарь Выражений

Хадисов Пророка”. Другой востоковед проверил книгу “Ар-Радд аля аль-Джахмия” (Опровержение Джахмитам) имама ад-Дарими и написал свои примечания. Но разве они входят в число “обладателей знаний” и разве их можно называть “учёными”? Разве Пророк, мир ему и благословение, не поведал нам о первых людях, которые получат расплату в Судный День? Он сказал: «Затем приведут человека, который приобретал знание, обучал ему и читал Коран, и (Аллах) напомнит ему о Своих благодеяниях, и он признает их, а потом Аллах спросит: “И что же ты сделал в благодарность за них?” Он ответит: “Я приобретал знание, и (обучал) ему других и читал Коран ради Тебя!” (Аллах) скажет: “Ты лжёшь, ибо учился ты (только) ради того, чтобы (люди) говорили: “Знающий!”, — и читал Коран (только) ради того, чтобы (люди) говорили: “Он чтец!”, — и (они) говорили (так)!”, — после чего относительно (этого человека) будет отдано повеление, и его повлекут лицом вниз, чтобы ввергнуть в ад» [Муслим]. Если учёный может погибнуть просто по причине неправильного намерения, то что можно сказать, если сами его дела не соответствуют его знаниям, если он скрывает истину и заблуждает людей? Что можно сказать о том, кто стал приближённым тагута и принялся укреплять его власть? Передано от Харима ибн Хаййана, что он сказал: «Предостерегаю вас от учёного-нечестивца». Когда это дошло до Умара ибн Хаттаба, да будет доволен им Аллах, он ему написал письмо, спросив, кого он имеет ввиду под учёным-нечестивцем? Харим ему ответил: «…имам, говорящий о знаниях, но совершающий нечестивые поступки. Тем самым он сеет сомнения и заблуждает людей» [Ад-Дарими]. И это касается нечестивца, а что можно сказать о полностью заблудшем, вышедшем из религии? Из этого нам также становится понятна несостоятельность выражения, распространяемого некоторыми невеждами: «Возьми его знания и не смотри на его дела». Нет же, спроси о его делах, о том, говорит ли он правду прямо, ведёт ли джихад и страшится ли своего Господа также, как ты спрашиваешь о его знаниях и о том, что он заучил. Исходя из всего этого станет ясно, кто же является учёным. Ведь тот, кто предал в делах, тот предаст и в знаниях. Мир и благословение Пророку Мухаммаду, его семье и сподвижникам. УМИЯ

21

22

О достоинстве первых десяти дней месяца Зуль Хиджа

и поклонении в эти дни Совсем скоро наступит время великого поклонения - первыx десяти дней месяца Зуль Хиджа. Эти дни являются лучшими перед Аллахом из всех дней в году. И Аллах узаконил для нас некоторые виды поклонения в эти дни, чтобы мы могли восполнить упущенное и исправить недостатки в нашем поклонении. Каково же положение этих десяти дней? Каково их достоинство? Какие обряды узаконенные в эти дня являются самыми важными?

Достоинство первых десяти дней месяца Зуль Хиджа. Даже того, что сам Всевышний Аллах поклялся ими в суре Аль-Фаджр, уже достаточно: «Клянусь зарею! Клянусь десятью ночами!». Ибн Касир сказал: «Под десятью ночами тут подразумеваются десять (дней) Зуль Хиджы. Как об этом упомянули Ибн Аббас, Ибн Зубейр, Муджахид и другие ученые ранних и поздних веков». Аллах клянется только великими вещами. Ибн Аль-Кайим сказал: «Отрезок времени, включающей в себя подобные (благие) дела, достоин того, чтобы Господь поклялся им» [Ат-Тибьян]. Пророк, мир ему и благословение, пояснил, что первые десять дней месяца Зуль Хиджа являются лучшими днями на всем свете. А также то, что благие дела, совершенные в этот период, лучше, чем в любые другие дни. Посланник Аллаха, мир ему и благословение, сказал: «Нет таких дней, благие дела в которых были бы любимее для Аллаха, чем в эти десять дней». Тогда сподвижники сказали: «О Посланник Аллаха, и даже джихад на пути Аллаха?». На что Пророк, мир ему и благословение, ответил: «Даже если это джихад на пути Аллаха, кроме как в том случае, когда человек выходит сам, со своим имуществом, однако ни он сам, ни его имущество оттуда не возвращаются» [Аль-Бухари]. Ибн Раджаб Аль-Ханбали сказал: «Этот хадис указывает, что благие дела, совершенные в

эти дни любимее для Аллаха чем дела, совершенные в любые другие дни без исключения. И если они любимее для Аллаха, то значит и лучше перед Ним». [Лятаиф Аль-Маариф]. Ибн Аль-Кайим сказал: «Десять дней Зуль Хиджи были возвышены благодаря дням, которые в них входят, а это День Жертвоприношения, День Арафа и День Тарвия» [Зад-АльМаад]. Среди этих десяти есть великий день – День Арафа. В этот день Аллах усовершенствовал религию. Пост в этот день смывает грехи за два года. Также среди этих дней – День Жертвоприношения, который является самым лучшим днем в году. А также великий день паломничества. В этом дне собрано столько благих дел и различных видов поклонения, как ни в одном другом дне. Самые важные обряды поклонения в первые десять дней месяца Зуль Хиджа. То, что Аллах дал Своему рабу дожить до этих десяти дней является огромной милостью. Должным образом эти дни оценивают только усердные в поклонении. Мусульманин обязан должным образом ценить эту милость и не упускать этот шанс. Наши праведные предшественники поклонялись в эти десять дней так, как не поклонялись в другое время. Нам это известно из их благоухающих жизнеописаний. Есть много благих дел, усердствовать в совершении которых в эти дни следует мусульманину. Это и джихад на пути Аллаха, и чтение Корана, и усердие в совершении намаза в мечети с джамаатом, и благое отношение к родителям, и поддержание родственных связей, и благое отношение к соседям, и примирение людей, и проявление гостеприимства, и расходование на пути Аллаха, и посещение больного и много других благих дел. Однако существуют такие благие дела, которые в эти дни особо хороши: 1. Частое поминание Аллаха, как это пришло в Книге Аллаха: «Пусть они засвидетельствуют то, что приносит им пользу, и поминают имя Аллаха в установленные дни» [Аль-Хадж: 28]. Ибн Раджаб сказал: «Большинство ученых считает, что «установленные дни» - это первые десять дней месяца Зуль Хиджа» У М И Я 23

[Аль-Лятаиф]. Поэтому Пророк, мир ему и благословение, побуждал мусульман чаще возвеличивать Аллаха, воздавать Ему хвалу и повторять слова шахады, как это пришло в хадисе: «Нет таких дней, благие дела в которых были бы любимее для Аллаха, чем в эти десять дней. Чаще произносите слова ля иляха илля Ллах, возвеличивайте Его и воздавайте Ему хвалу». Бухари в «Ас-Сахих» сказал: «Ибн Умар говорил «Аллаху акбар» в своем шатре в Мине, и люди в мечети слышали его и говорили «Аллаху Акбар. А затем люди на рынках говорили «Аллаху акбар», и Мина сотрясалась от такбиров. Ибн Умар все эти дни повторял слова «Аллаху акбар» после намазов, и лежа на постели, и находясь в своей палатке, и когда сидел, и когда куда-то шел». Итак, одним из важных видов поклонения в эти дни является такбир (произношение слов «Аллаху Акбар»). И такбир в эти дни делится на общий и частный. Что касается общего такбира, то его время длится с начала десяти дней Зуль Хиджа и до последнего Дня Ташрик (последний день праздника Ид Аль-Адха). А частный такбир произносится в конце пяти обязательных молитв после саляма. Он начинается с фаджра Дня Арафа и продолжается до асра последнего Дня Ташрик. Это касается тех, кто не находится в хадже. Паломник же начинает этот такбир после того как бросит камешки в столб Акаба после праздничного Дня Ид. Такбир произносится таким образом: «Аллаху Акбар, Аллаху Акбар, ля иляха илля Ллаху, вАллаху Акбар, Аллаху Акбар, валиЛляхиль хамд). Также в асарах упомянуты и другие формы такбира. 2. Пост. Мусульманину желательно поститься в первые девять дней месяца Зуль Хиджа. Все или же часть из них. Передается от некоторых жен Пророка, мир ему и благословение, что Пророк, мир ему и благословение, постился в первые девять дней Зуль Хиджы. [Абу Давуд]. Большинство ученых считает пост в первые девять дней месяца Зуль Хиджа крайне желательным. [Шарх 24

О достоинстве первых десяти дней месяца Зуль Хиджа, и поклонении в эти дни

Сахих Муслим, Ан-Навави]. 3. Жертвоприношение. Одним из благих поступков, совершаемых в эти дни является жертвоприношение. Жертвоприношение считается важной сунной у большинства факихов. Не подобает мусульманину, имеющему возможность, допускать упущения в этом деле. Ведь Посланник Аллаха, мир ему и благословение, усердствовал в нeм, а также и его сподвижники, да будет доволен ими Аллах. Передается от Ибн Умара, да будет доволен Аллах им и его отцом: «Пророк приносил жертву все десять лет, которые провел в Медине». [Ат-Тирмизи, он же назвал хадис хорошим]. Ибн Аль-Кайим сказал: «Пророк, мир ему и благословение, не оставлял жертвоприношение» [Зад Аль-Маад]. 4. Хадж и умра. Одним из лучших дел, которые может совершить раб Аллаха в эти благословенные дни, является паломничество к Дому Аллаха, если он способен на это. Кого Аллах благословит для паломничества к Его Дому и совершению всех обрядов как положено, тот получит свою доля из слов Пророка, мир ему и благословение: «Умра стирает грехи, совершенные с прошлой умры, а наградой за благочестивый хадж является Рай» [Бухари и Муслим]. Просим Аллаха даровать победу муджахидам Исламского Гос уд а р с т в а , чтобы они освобод и л и плен-

ников Мекки и Медины из рук тагутов Алю Салюль, да унизит их Аллах. Просим Его одарить нас хаджем и умрой в тени шариатского правления. Однако кто-то может спросить: «Как нам объединить хадисы в которых Пророк, мир ему и благословение, возвысил дела, совершенные в десять дней Зуль Хиджы, над другими делами и хадисы о достоинстве джихада на пути Аллаха и его превосходства над другими благими делами? Также Пророк, мир ему и благословение, назвал джихад вершиной Ислама. Как, например, в хадисе от Абу Хурейры, да будет доволен им Аллах, в котором говорится, что Пророка, мир ему и благословение спросили: «Какое из дел является лучшим?» И Пророк, мир ему и благословение, ответил: «Вера в Аллаха и Его Посланника». Затем они сказали: «А затем?». На что Пророк, мир ему и благословение: «Джихад на пути Аллаха». [Бухари и Муслим]. Объединяя эти хадисы автор «Фатх Аль-Бари» говорит: «Все это в том случае, если джихад не является обязательным. Тут говорится о достоинствах, а не обязательных вещах». Ибн Раджаб также сказал: «Обязательные дела в десять дней Зуль Хиджы лучше обязательных дел в другие дни, а желательные дела в эти дни лучше желательных дел в другие дни. Но желательные дела в десять дней Зуль Хиджи не лучше обязательных дел в другие

дни… таким образом десять дней поста в Рамадане лучше десяти дней поста в Зуль Хидже. Потому что обязательное дело лучше желательного» [Фатх Аль-Бари]. Учёные постановили, что джихад, даже если это желательный джихад, является лучшим видом поклонения, и ничто с ним не сравнится. Шейх аль-Ислам Ибн Таймия сказал: «Насколько мне известно, учёные единогласны в том, что среди добровольных благих дел нет ничего лучше джихада. Он лучше хаджа (желательного), он лучше желательного поста и лучше желательной молитвы» [Маджмуа Аль-Фатава]. А что можно сказать, если джихад стал оборонительным и стал индивидуальной обязанностью каждого мусульманина, как в нынешнем положении? Ибн Таймия сказал об оборонительном джихаде против татар: «Клянусь Аллахом, если бы опередившие остальных в благом первые мухаджиры и ансары такие как Абу Бакр, Умар, Усман, Али и другие были сегодня тут – то одним из лучших их дел было бы сражение с этими преступниками». [Маджму Аль-Фатава]. Подводя итог мы скажем, что если джихад стал индивидуальной обязанностью (фард айн), как это бывает в оборонительном джихаде, то он лучше всех других видов поклонения, как обязательных, так и желательных. Если же джихад будет коллективной обязанностью (фард кифая), как это бывает в наступательном джихаде, и он совпадет с первыми десятью днями месяца Зуль Хиджа, то это будет абсолютно лучшим желательным действием, которое может совершить раб Аллаха. О мусульмане, берите трофеи этих дней. Поистине, ценность этих дней не переоценить. Спешите же с совершением благих дел. Торопитесь, пока время не прошло. Сегодня совершение дел без устали завтра расчет без затруднений. О Аллах, дай нам дожить до первых десяти дней Зуль Хиджи. Помоги нам в эти дни поминать Тебя, воздавать Тебе хвалу и поклоняться Тебе наилучшим образом.

У М И Я 25

26

О женщины, давайте пожертвования Аллах обязал Своих рабов сражением и не обязал этим Своих рабынь. И потому многие женщины нашего времени посчитали, что джихад к ним не относится никоим образом. Хотя помимо сражения, джихад бывает и другого вида, притом, очень важного. Во всех местах в Коране, где упомянут джихад, Аллах поставил его впереди джихада своими душами. Это джихад своим имуществом, который не спадает с женщины подобно джихаду с мечом в руках. Да смилостивится Аллах над некоторыми женщинами прежних поколений. Одна из них, не найдя того, что можно потратить для воинов, обрезала свои косы и сплела из них стремена для всадников. Где же те, кто торопится возвысить слово Аллаха на земле? Где те, кто жертвует, помогая этой религии? Воздаянием же за это, с дозволения Аллаха, станет Рай шириной с небеса и землю. Аллах сказал в своей Великой Книге: «О те, которые уверовали! Указать ли вам на торговлю, которая спасет вас от мучительных страданий? Веруйте в Аллаха и Его Посланника и сражайтесь на пути Аллаха своим имуществом и своими душами. Так будет лучше для вас, если бы вы только знали» [АсСафф:10-11]. Вера в Аллаха, а после джихад на Его пути имуществом и душами. Джихад имуществом стоит впереди, потому что это то, с чего начинается подготовка снаряжения и армии. Также в отношении джихада своим телом существуют категории людей, на которых он не возлагается по различным причинам. Женщины являются одной из этих категорий. Что же касается джихада своим имуществом, то ни у одного мусульманина, которого Аллах одарил имуществом, нет оправдания не расходовать из него. И в этом случае нет разницы между мужчиной и женщиной, стариком и юношей, слепым и зрячим или прикованным к постели и здо-

ровым. Что же касается бедняков, то к ним это не относится: «Также нет греха на тех, которым, когда они пришли к тебе, чтобы ты обеспечил их верховыми животными, ты сказал: «Я не могу найти животных для вас». Они вернулись с глазами, полными слез от огорчения тем, что они не нашли средств на пожертвования» [Ат-Тауба:92]. Передано от Анаса, да будет доволен им Аллах, что Посланник Аллаха, мир ему и благословение, сказал: «Сражайтесь с мушриками своим имуществом, своими душами и языками» [Абу Дауд]. Ибн Кайим Джаузия, да помилует его Аллах, в отношении причины, по которой джихад имуществом стоит впереди джихада с мечом, писал: «Ещё одна причина кроется в том, что душа человека любит деньги. Душа жертвует собой чтобы их заполучить, подвергает себя опасности и даже может довести себя до смерти в погоне за деньгами. Всё это указывает насколько душа любит деньги. И потому Аллах возложил на Своих любимцев муджахидов на Его пути, пожертвование самым любимым ради Его довольства. Чтобы после этого, самым любимым для них стал Аллах и чтобы во Вселенной не было бы ничего для них более любимого. После же того, как они пожертвуют самым любимым ради Его любви, Он поднимет их на новую, более совершенную степень – жертвование ради Него своими жизнями, что является пределом любви» [Бадаиа аль-Фаваид]. Как известно, женщины, кроме тех, кого уберёг Аллах, часто придаются постусловию, обговаривают людей и не оценивают по достоинству усердия мужа. И потому, Пророк, мир ему и благословение, указал им на то, что покроет эти грехи. Абу Саид аль-Худри сказал: «Пророк, мир ему и благословение, вышел в Ид аль-Адха и Ид аль-Фитр УМИЯ

27

к молящимся. Он прошёл мимо женщин и сказал: «О женщины, подавайте садака. Мне было показано, что вы составите большинство обитателей Ада». Они спросили: «От чего же это, о Посланник Аллаха?». На что он ответил: «Вы много проклинаете (людей) и не оценивают по достоинству усердия мужа»» [Аль-Бухари]. Асма бинт Абу Бакр, да будет доволен ею Аллах, несмотря на нужду, не владея ни золотом, ни украшениями, спросила Пророка, мир ему и благословение, о садаке. Ибн Аби Мулейка сказал: «Асма бинт Абу Бакр сказала: «О Посланник Аллаха, в моем доме есть только то, что принёс Зубейр. Мне дать (садаку) из этого?» Он ответил: «Дай и не придерживай, чтобы не было придержано от тебя» [Абу Дауд]. Ибн Хаджар сказал: «То есть, он указал, что садака является одной из важнейших причин бараката в деньгах и потому не стоит её оставлять, боясь бедности. Аллах за пожертвования вознаграждает без счёта. Тот, Кто способен давать без счёта, тот способен не отнимать (от имущества) при его раздаче. А кто осознал, что Аллах наделяет его пропитанием откуда он даже не ждет, тот понимает, что правом Аллаха является, чтобы мы жертвовали без счёта» [Фатх аль-Бари]. Хорошие люди щедро одаряют нас своими деньгами А мы одаряем щедро из денег хороших людей

Передано от Абу Хурейры, да будет доволен им Аллах, что он сказал: «Посланник Аллаха, мир ему и благословение, сказал: «Поистине, Аллах, Свят Он и Велик, принимает садаку и берёт её Правой Рукой. После чего Он взращивает её, подобно тому, как кто-нибудь из вас взращивает своего жеребёнка или ослёнка, пока ломтик не вырастает величиной в гору Ухуд» [Ат-Тирмизи]. А что можно сказать, если этой садакой подготавливаются муджахиды на пути Аллаха? А разве кто-либо другой устанавливает религию и хранит Ислам, кроме них? Разве кто-либо другой защищает честь мусульман и бьёт куфру по носу, кроме муджахидов? Имам Бухари передал в главе: “Превосходство того, кто подготовит воина или позаботится о том, что он оставил”, хадис от Зейда ибн Сабита, да будет доволен им Аллах, что Посланник Аллаха, мир ему и благословение, сказал: «Кто подготовит воина на пути Аллаха, как будто бы сам участвовал 28

О женщины, давайте садаку

в сражении, и кто позаботится о том, что оставил воин за собой, тот как будто бы сам участвовал в сражении» [Тирмизи]. Это также понимал Повелитель Правоверных Усман ибн Аффан, да будет доволен им Аллах, проводя торговлю с Аллахом, которая привела его к Раю. Он подготовил не одного воина, а целую армию для похода на Табук. Это была армия, которая испытывала большую нужду, которая была собрана в тяжёлое и жаркое время. Передано, что Абду ар-Рахман ибн Самура сказал: «Усман пришёл к Пророку, мир ему и благословение с тысячей динаров, когда тот подготавливал эту армию, и высыпал их ему в рубаху. Абду ар-Рахман сказал: «Я видел, как Пророк, мир ему и благословение, перебирал их говорил: «Что бы ни делал Усман после этого дня, ничто уже не повредит ему» [Тирмизи]. Более того, шейхуль Ислам ибн Таймия упомянул очень тонкое и ценное замечание, в отношении превосходства джихада имуществом над простой садакой. Он сказал, да помилует его Аллах: «Если перестанет хватать денег на кормление голодных и на джихад, оставив который будет нанесён ущерб (мусульманам), то первостепенными будут являться (пожертвования) на джихад, даже если станут умирать голодные люди. Также как в вопросе живого щита. Только при щите, мы убиваем их своим действием, а здесь (при голоде), они умирают от действия Аллаха» [Аль-Фатава]. Если же мы посмотрим на положение некоторых женщин сегодня, мы увидим, насколько они чрезмерствуют в трате денег на временные блага этой мирской жизни, на одежду, украшения, угощения и подобные вещи. Но в тот же момент они показывают скупость в отношении трат на религию Аллаха. Он же является богатым, а мы бедны: «Вот вас призывают делать пожертвования на пути Аллаха, и среди вас находятся такие, которые скупятся. Кто скупится, тот скупится только во вред себе. Аллах — богат, а вы — бедны. И если вы отвернетесь, Он заменит вас другими людьми, и они не будут подобны вам» [Мухаммад:38]. Разве подобает мусульманке тратить много денег на мирские вещи и в тот же момент скупиться в отношении того, что ей поможет в следующей жизни? Где же те, кто хочет быть похожей на жён Пророка - матерей правоверных? Передано от Аишы, да будет доволен ею Аллах, что некоторые жёны Пророка, мир ему и благословение, сказали Пророку, мир ему и благословение: «Кто присоединится к тебе быстрее

всего?» Он ответил: «Та, чья рука длиннее». После чего они принялись мерить свои руки, а самая длинная рука оказалась у Сауды. Но после этого мы поняли, что под длинной рукой подразумевалась садака, а та, которая быстрее всего к нему присоединилась, любила давать садаку» [Бухари и Муслим]. Но пусть мусульманка не полагает, что Аллах принимает только крупные пожертвования. Наоборот, один дирхам может быть ценнее тысячи дирхамов. Возможно даже половинка финика, которая была пожертвована в этой дунье, убережет человека от огня в следующей жизни. Передано от Мунзира ибн Джарира, от его отца, что он сказал: «Мы были у Пророка, мир ему и благословение в начале дня, когда к нему пришли босые, полуголые люди, перепоясанные мечами. Почти все они, или даже все, были из племени Мудар. Лицо посланника Аллаха, мир ему и благословение, изменилось от того, что он увидел их бедственное положение. Он зашел (в свой дом), затем вышел и велел Билялу дать азан и возглавил людей в молитве, а затем обратился к ним с такими словами: «О люди! Бойтесь вашего Господа, Который сотворил вас из одного человека, сотворил из него пару ему и расселил много мужчин и женщин, произошедших от них обоих. Бойтесь Аллаха, именем Которого вы просите друг друга, и бойтесь разрывать родственные связи» [Ан-Ниса:1]. «Бойтесь Аллаха, и пусть душа посмотрит, что она приготовила на завтрашний день» [Аль-Хашар:18]. Пусть человек даст в качестве милостыни свой динар или дирхам, или что-нибудь из своей одежды, или саа пшеницы или фиников, или даже половину финика!». И тогда пришел один из ансаров со свертком, который еле мог нести в своей руке, и за ним последовали другие, пока не образовались две кучи из еды и одежды. Лицо посланника Аллаха, мир ему и благословение, засияло от радости, подобно золоту, и он сказал: «Тот, кто начнет в Исламе хорошее дело (сунна хасана), получит его награду и награду тех, кто совершит это дело, ничуть не умаляя их награду. И тот, кто начнет в Исламе плохое дело, понесет бремя этого греха и бремя тех, кто совершит это дело, ничуть не умаляя их бремени»» [Муслим]. И если кто скажет, что мусульманку обходит то благо, которое мужчины могут заработать на джихаде с оружием, то, во-первых, это превос-

ходство, которым их одарил Аллах. А во-вторых, двери джихада имуществом всегда открыты, дожидаясь ведущих беспроигрышную торговлю со своим Господом. Шейхуль Ислам ибн Таймия сказал в своём “Аль-Фатава аль-Кубра”: «Кто не способен вести джихад своим телом, но способен своими деньгами, он должен вести его деньгами. Так говорил Ахмад в передаче от Абу Аль-Хакама, и этого мнения строго придерживался Кады Абу Яаля в “Ахкам аль-Куран” в суре Бара (Ат-Тауба), в комментариях к словам: «Выступайте налегке и обремененными». На пути Аллаха должен тратить богатый. Исходя из этого, вести джихад деньгами должна также и женщина, если в ней есть благо». Некоторые женщины копят золото говоря: «Возможно настанет день, когда у меня больше не будет денег и тогда я продам это золото». Но мать правоверных Аиша, да будет доволен ею Аллах, не придерживалась такой политики. Как-то раз она пожертвовала 70 тысяч, а после принялась латать свою одежду. Более того, Муавия, да будет доволен им Аллах, отсылал к ней 100 тысяч дирхамов, которые в тот же день она отдавала на садака. Её служанка говорила ей: «Может ты купила бы нам с этих денег мяса на один дирхам?», - на что мать правоверных отвечала: «Разве ты мне этого уже не говорила?» Если таковы были поступки матерей правоверных и сподвижниц в отношении садаки и трат на пути Аллаха, несмотря на всё их превосходство, то что тогда полагается делать мусульманкам, не достигающим их степени, но которых Аллах одарил из Своей милости? Чтобы запастись для вечного мира, пока они находятся в достатке и благополучии. Аллах, Свят Он и Велик, сказал: «Расходуйте из того, чем Мы вас наделили, до того, как вас постигнет смерть и вы скажете: «Господи! Предоставь мне недолгую отсрочку, и я буду раздавать милостыню и стану одним из праведников». Аллах не предоставит отсрочки душе, если наступил ее срок. Аллах ведает о том, что вы совершаете» [Аль-Мунафикун:10-11]. Хвала Аллаху Господу миров, мир и благословение Пророку Мухаммаду, его семье и сподвижникам.

У М И Я 29

В Москве атакованы российские полицейские Россия

В четверг 14 Зуль Када двое воинов Халифата на востоке Москвы атаковали российских полицейских. Среди полицейских есть убитые и раненые. Информационное агентство Амак сообщило, что воины Халифата Усман Мурдалов и Сулим Исраилов атаковали сотрудников крестоносной российской полиции в районе Балашихи на востоке Москвы. Убив и ранив некоторое количество полицейских муджахиды приняли шахаду, да примет ее Аллах. Эта атака на российские военные силы была первой в своем роде, но не была первой атакой в целом. Российская армия подвергалась ударам муджахидов вилаята Кавказ. В этих атаках было убито и ранено некоторое количество военных кафиров. Данная атака является серьезным вызовом тагутам и крупным провалом служб безопасности, неоднократно заявлявших о том, что с «террористическими» группами на Кавказе покончено. Вдобавок к этому российская армия, пришедшая на земли Шама в помощь нусейритской армии для сражения с Исламским Государством, понесла потери в живой силе и технике. Был сбит российский военный вертолет, а также убито 5 их солдат, среди которых военный советник в вилаяте Хомс. Визможно самой яркой атакой воинов Халифата на крестоносную Россию является сбитие пассажирского самолета с 220 пассажирами на борту в небе вилаята Синай. Участившиеся операции воинов Исламского Государства оказывают дополнительное давление на российское правительство и их прихвостней. Ведь Россия переживает сильный экономический кризис, особенно после начала воздушной и наземной операций в поддержку нусейритского режима.

Усман Мурдалов и Сулим Исраилов 30

Новости

Крупная операция под Шаддади Вилаят Барака Воины Халифата установили контроль над несколькими сёлами и обширными территориями к югу от города Шаддади, убив более 124 муртадов и ранив десятки из них. Они захватили оружие и технику и подошли к городу Шаддади. Вся операция заняла несколько часов. Воины Исламского Государства провели обширную операцию на силы курдов РПК рядом с городом Шаддади. Ряды муртадов были разбиты по прошествии всего двух часов с начала боев. В результате нападения муджахиды захватили несколько сёл вблизи города. Специальный источник Ан-Наба сообщил, что воины Исламского Государства начали нападение в среду 20 Зуль Када, обстреливая позиции РПК в селе Кашкаш Джабур, в котором укрепились муртады, из тяжёлого оружия. В результате чего муртады бежали из села, в которое зашли группы штурмовиков. Зачистив село, над ним был установлен полный контроль.

да примет его Аллах, который взорвал свою заминированную машину посреди скоплений РПК в селе Хамадан, убив и ранив некоторое количество муртадов. После этого муджахиды захватили село. На высотке Телля Сафия, которая находится к западу от деревни Кашкаш Джaбур, муртады образовали сильное укрепление. Но после того, как на них пошла группа штурмовиков, они бежали еще до начала боя. После этого муджахиды перешли в нападение в центре позиций муртадов. Они напали на сёла Шейх Усман и Адля, что представляло для муртадов большую опасность. Муртады начали собирать свои силы в пустыне неподалёку от села Азавия, к северу от высотки Телля Сафия. Когда они собрались вместе, к ним направился истишхади Абу Катада Хатля, да примет его Аллах. Он начал погоню, после чего подорвал свою машину посреди убегающих. После этого быстрого разгрома РПК, крестоносцы испугались, что муртады могут быть поверже-

Продолжая нападение, братья зашли в южную часть села Аззави, а группа штурмовиков перекрыла дорогу подкрепления курдов РПК из Шаддади. Также группа зашла в село Аль-Хамадат со стороны села Шейх Усман, которое находится к юго-западу от Шаддади. Вторая группа ингимаси вошла в село Адля, являющееся вратами к Шаддади с южной стороны. Перекрыв дорогу муртадам к селу Аззави, истишхади Абу Мусаб Сувейдан атаковал муртадов возле местности “Мадраса”, которую муртады превратили во вторую линию обороны села. В их рядах были убитые и раненые. К западу от Шаддади наступление вели группы штурма вместе с истишхади Абу Юнусом Хурейджи,

ны полностью, и воины Халифата дойдут до города Шаддади. В дополнение к их беспилотным аппаратам, в воздух поднялись военные самолёты А-10, В-52 и F-16, которые принялись бомбить села, захваченные муджахидами, совершая десятки налетов. Они уничтожили некоторые сёла полностью, в особенности Кашкаш Заянат, в результате чего муджахиды были вынуждены отступить из некоторых ранее занятых ими сёл. Муджахидам удавалось перенести эпицентр битвы в разные направления, для того, чтобы избежать ударов авиации. Они нападали с одной стороны, после чего останавливались и начинали наступление с другой, тем самым осложняя работу кресто-

УМИЯ

31

носной авиации. Воины Халифата также атаковали село Альбу Салман, к западу от Шаддади. Нападение началось с прорыва одного из истишхади, направившегося в село. Увидев его, муртады бежали, побросав свои позиции. Он прогнал их за пределы села, а сам вернулся обратно невредимым. Муджахиды установили контроль над селом, захватили машину с установленным на ней пулемётом калибра 14,5мм, грузовик с боеприпасами и хаммер. Ко всему этому, воины Хилифата напали на мур-

32

Новости

тадов в селе Инад, рядом с Шаддади. В нём брат Абу аль-Бара Мухсин, да примет его Аллах, взорвал свою машину посреди техники муртадов рядом с одной из их баз в деревне, уничтожив дом вместе со всеми, кто в нём находился. В результате этой операции было уничтожено 124 муртада и десятки были ранены. В селе Аззави муджахиды смогли захватить в плен троих муртадов.

За две недели уничтожены и ранены сотни муртадов, а также уничтожено 70 единиц техники рафидитской армии Вилаят Диджля Между воинами Исламского Государства и рафидитской армией разгорелись бои рядом с ггородами Каяра и Шаркат. Воины Халифата смогли нанести муртадам серьезные потери в живой силе и технике. Были уничтожены сотни муртадов и 70 единиц техники различного вида, в том числе 4 танка Абрамс. Рафидитская армия понесла большие потери в результате атак воинов Исламского Государства на позиции муртадов рядом с Каяра во вторник 12 Зуль Када. Были убиты десятки муртадов и уничтожены 5 машин, 4 Хаммера, бронетранспортёр типа Кугуар, БМП, 5 транспортных машин и 2 укрепления. Воины Исламского Государства продолжили бои против рафидитской армии и их ополчения. Пятеро воинов Халифата провели три истишхадии на позиции муртадов к югу и юго-западу от Шарката, что привело к уничтожению и ранению десятков муртадов, уничтожению 27 единиц техники, среди которых были бронетранспортёры и машины с установленными пулемётами. После этого, во вторник 19 Зуль Када американские крестоносные самолёты и американская артиллерия, установленная на воздушной базе в Каяра, начали ожесточённо бомбить город Каяра. Вместе с ними воздушные бомбардировки проводили также и вертолёты рафидитской армии. Окружив город и проводя на него ожесточённые бомбардировки с воздуха и наземной артиллерией, рафидитская армия смогла зайди в город и установить над ним свой контроль. Но вместе с этим воины

Исламского Государства повредили 4 танка Абрамс и уничтожили 16 xаммеров, экскаватор, бронетранспортёр Кугуар, бронированный автомобиль и грузовик типа Сальвадор. Они смогли повредить две машины, перевозившие солдат на подступах к Каяре. Десятки членов рафидитской армии и ополчения были уничтожены и ранены. Потери рафидитской армии в живой силе возросли в субботу 23 Зуль Када в результате проведения четырёх истишхадий на позиции рафидитов к юго–западу от Шаркат. После этого, в воскресенье 24 Зуль Када были совершены ещё 3 истишхадии в сёлах Аль-Малиха, Убейд Сейль и рядом с развилкой на Аль-Хадр. В результате этих истишхадий были уничтожены сотни солдат рафидитской армии и ополчения, а также уничтожена их техника.

У М И Я 33

Атака на РПК и американцев в Садд Фарук Вилаят Халяб Вторая крупная операция была проведена на муртадов РПК и крестоносцев в Садд Фарук, который является местом сильно укреплённой американской базы и штабом операций на город Манбидж. В пятницу 15 Зуль Када группа ингимаси Халифата из пяти человек провели нападение на жилые помещения муртадов, начав перестрелку внутри базы с фаджра до асра этого дня. В бою принимали участие также несколько американских самолётов, которые провели несколько бомбардировок в поддержку муртадов. Потери муртадов в результате этого нападения неизвестны.

Нападение на жилой комплекс в Садд Фарук также было проведено 7 Зуль Када, в котором участвовали 7 ингимаси, в результате чего было уничтожен и ранен 41 муртад из числа РПК и американских солдат. В этот же день (пятницу) четверо воинов Халифата провели атаку-ингимас на позиции курдов РПК в селе Зухр аль-Амара, к северу от Манбиджа. Завязался ожесточённый бой, в течении которого ингимаси использовали лёгкое оружие и ручные гранаты, что привело к уничтожению американского солдата и шестерых муртадов ПКК.

Операция ингимасия в Кербеле, в которой было уничтожено 100 рафидитов Вилаят Джануб Ингимаси Исламского Государства провели в понедельник 25 Зуль Када нападение на крупные скопления рафидитского ополчения в Кербеле, в вилаяте Джануб. Специальный источник Ан-Наба сообщил, что четверо воинов Халифата, вооруженные начиненными взрывчаткой поясами, лёгким оружием и ручными гранатами напали на скопления муртадов в городе Айн Тамр, на западе Кербелы. В результате перестрелки они смогли уничтожить не менее 100 из них и ранить десятки. После этого, ингимаси захватили один из районов города и вели пере34

Новости

стрелку с рафидитским ополчением на протяжении 5 часов подряд. Трое из ингимаси подорвали свои пояса посреди групп рафидитов, что привело к большому количеству убитых и раненых в их рядах. Четвёртый брат был убит в перестрелке. Просим Аллаха принять их шахады.

Уничтожение американцев и британца в Рамади Вилаят анбар В понедельник 18 Зуль Када, в результате взрыва заминированного устройства на юге Рамади был уничтожен один американский контрактник и ранен другой. Новостные агентства передали от “Каиммакам” в Рамади муртада Ибрахима аль-Усиджа, что “один американский контрактник был убит и один ранен в результате неудачной попытки разминирования взрывного устройства в местности Аль-Мальун, на юге Рамади”. В тот же день британское посольство в Багдаде объявило, что в Рамади убит британский солдат при попытке разминирования взрывного устройства, установленного прежде воинами Халифата. Также стоит упомянуть, что как американцы, так и британцы относились к компании “Джанус”, которая специализируется на разминировании взрывных устройств. Эта компания заключила договор с рафидитским правительством для разминирования взрывных устройств, установленных воинами Халифата при битвах в Рамади. Эти взрывные устройства стали причиной нанесения рафидитам огромных потерь в живой силе.

У М И Я 35

Уничтожение сахаватов в Сирте продолжается Вилаят Тараблюс Ожесточенные бои между воинами Исламского Государства и ополчением муртадов Правительства национального единства Ливии, которых поддерживает Америка, продолжается. Силы муртадов были изрядно потрёпаны, и они понесли большие потери в живой силе. Были уничтожены и ранены десятки из них. Во вторник 12 Зуль Када в Сирте происходили ожесточённые перестрелки, после которых последовали две операции истишхадии. Медиа центр вилаята Тараблюс сообщил, что ожесточённые бои происходили во втором районе города. В ходе этих перестрелок двое

истишхади смогли подъехать и подорвать свои машины посреди муртадов, которых поддерживает Америка с воздуха и на земле. Это провело к уничтожению и ранению более 70 муртадов из числа муртадов Правительства национального единства Ливии. Также был уничтожен танк, бронетранспортёр, две бронированные машины и несколько джипов. Но потери этих муртадов на этом не закончились. В четверг 14 Зуль Када было уничтожено порядка 40 их солдат в результате двух истишхадий в местности Аз-Захир, к западу от Сирта.

В Могадишо атакованы войска Африканского союза Сомали 14 Зуль Када воины Халифата атаковали одну из позиций войск Африканского союза в городе Могадишо в Сомали. Согласно информагентству Амак была атакована казарма солдат Африканского союза в районе Арбау на окраинах города Могадишо. Информагентство не указало количество жертв атаки.

36

Новости

Указывается, что за месяц Шавваль в городе Могадишо воины Исламского Государства провели две независимые друг от друга атаки на сотрудников муртадских сил безопасности Сомали. В результате атак среди муртадов есть убитые и раненые.

Атака истишхади разнесла центр набора на военную службу тагута Хади Аден Абьян Воины Исламского Государства в понедельник 25 Зуль Када атаковали центр набора на военную службу армии тагута Абд-Раббу Мансур Хади в Адене, самом крупном городе юга страны. В результате атаки были уничтожены 60 муртадов. Медиацентр вилаята Аден Абьян сообщил, что истишхади Абу Суфьян Аль-Адани, да примет его Аллах, атаковал на начинённом взрывчаткой автомобиле центр набора на военную службу тагута Хади в районе Мансура в Адене. Эти силы являются союзниками Арабской коалиции. По милости Аллаха, он смог пройти блокпосты и усиленные проверки, которые муртады заставляют проходить каждого, кто направляется в этот район, после чего подорвал свою машину возле центра набора. Медиацентр дополнил, что в результате атаки были уничтожены 60 муртадов и десятки из них были ранены. Также стоит отметить, что это не первый раз, когда воинам Исламского Государства удалось атаковать центр набора на военную службу в

армию тагута Хади. В середине месяца Шабан истишхади атаковал такой же центр в районе Хур Максур, посреди Адена, уничтожив и ранив порядка 100 муртадов.

В Восточной Азии атакована тюрьма и освобождено 30 заключенных Восточная Азия В субботу 23 Зуль Када воины Халифата в Восточной Азии, атаковав тюрьму в городе Марави, освободили 30 заключенных, среди которых были и муджахиды. Информационное агентство Амак подтвердило, что 30 воинов Халифата атаковали тюрьму в городе Марави. В результате атаки было освобождено 30 заключенных. Среди освобожденных были и муджахиды со своими женами. Хвала Аллаху. В качестве трофеев муджахидами было захвачено стрелковое оружие, а также ими был

сожжен автомобиль крестоносной полиции Филиппин. Также агентство добавило, что все муджахиды и освобожденные заключенные прибыли в безопасные места без ранений. Также передавалось, что в начале месяца в боях с муджахидами Исламского Государства на острове Басилан было убито и ранено некоторое количество солдат крестоносной филиппинской армии. Также муджахидами был поврежден вертолет филиппинской армии, пытавшийся атаковать позиции муджахидов.

УМИЯ

37

38

1

2

Article

H

ÖNSÖZ

amd, kalemle insana öğreten âlemlerin Rabbi Allah’a olsun. Salat ve selam O’nun Resulü’ne ehline, sahabesine ve onları tüm dost edinenlerin üzerine olsun. Değerli okuyucularımız;

El-Hayat Medya olarak bugünden sonra Rabbimizin izin verdiği süreye kadar, O’nun izniyle ‘RUMIYAH’ adındaki bu dergiyi sizlere sunacağız. El-Hayat Medya bünyesinde hazırlanan bu dergi, birçok dilde yayınlanacak ve genel olarak aynı içeriklere sahip olacaktır. Çok kısa aralıklarla yayınlamayı hedeflediğimiz bu derginin içeriği, gündeme dair makaleler, haberler ve İslam Devleti’ni daha iyi tanımanız için fıkhi, akidevi ve menheci yazılar olacaktır. Türkçe olarak da yayınlayacağımız bu dergimiz, Allah’ın izniyle Türkiye’deki Müslümanların ve İslam Devleti’ni merak edenlerin İslam Devleti’ni daha iyi tanımalarına yardımcı olacaktır. Dergimize isim olarak tercih ettiğimiz ‘RUMIYAH’ ismi, Allah Resulü’nün g kıyamete yakın fethiyle bizi müjdelediği yerin ismidir. Rabbimizden isteğimiz, bu beldeyi ve ondan daha önce fethedilecek olan Konstantiniyye’nin fethini bize nasip etmesidir. Küfrün tüm çeşitleriyle ve tüm milletleriyle savaştığımız bu zorlu süreçte her alanda olduğu gibi medya alanında da kâfirler tarafından büyük saldırılara maruz kalmaktayız. Lakin bizler bu süreçte de kararlılığımızı bozmadan yolumuza devam edeceğiz. Kâfirlerin bizimle olan mücadelesinde, taktik ve teknik değişimlerle mücadelemizi sürdüreceğiz. Hakkı anlatmaya ve doğruları göstermeye devam edeceğiz. Medya alanında bizi olduğumuzun dışında göstermelerine ve karalamalarına müsaade etmeyeceğiz Allah’ın izniyle. İslam Devleti’nin, kendisini İslam’a nispet eden Rafıziler, Demokratlar, Nusayriler, Aleviler gibi hakiki anlamda hiç İslam’a girmemiş kişiler

hakkında “mürted” kavramını kullanması bu ıstılaha yabancı olan birçoklarının kafalarını karıştırdı. Dolayısıyla daha önce de Konstantiniyye dergisinde kısa bir makale ile beyan ettiğimiz “mürted” kavramını, çokça sorulduğundan ve merak edildiğinden ötürü bir kez daha bu sayımızda da bu kavramı daha uzun bir makale şeklinde mahiyetini izah etmeye çalıştık. Rabbimizden faydalı olmasını temenni ediyoruz. Ayrıca kapak konusu yaptığımız şehid -inşallahŞeyh Ebu Muhammed El-Adnani’nin şehadeti ve döktüğü kanları, takip ettiğimiz bu yolumuzda bize hayırlı bir ışıktır. Allah’a hamdolsun ki; İslam Devleti’nin emirlerinden hiçbiri yatağında ölmedi. Bilakis Allah’ın kelimesini yüceltmek, şeriatini hâkim kılmak ve buna engel olan kâfirlerle mücadele ederken savaş alanlarında şehadete yürüdüler. Onlar emirlerimizi şehid ederek İslam Devleti’ni zayıflatacağını düşünüyorlar lakin şuana kadar olduğu gibi, her ölen emirin yerine Allah’ın izniyle kafirleri daha çok öfkelendiren ve onlara daha çok zarar veren bir emir geldi. Allah’ın izni ve yardımıyla emirlerinin savaş alanlarında, hatta çoğu zaman savaşın en önünde yer aldığı bir topluluk asla hezimete uğramayacaktır. İslam Devleti, Allah’ın izniyle hak yolunda ilerleyecektir. Kâfirler buna engel olmaya çalışsa da, toplanıp hep beraber üzerimize üşüşse de, Allah’ın bizim hakkımızda yazdığından hiçbir şeyi değiştiremeyeceklerdir. Kötü âlimler, bulundukları bölgenin tağutuna yalakalık yapan belamlar ve İslam Devleti’ni çekemeyen kıskançlar, İslam Devleti aleyhinde istedikleri kadar kötü konuşsunlar, istedikleri kadar buraları insanların gözünde karartmaya çalışsınlar, Allah’ın izniyle Allah b onları insanların gözünde karartacak ve nurunu mutlaka tamamlayacaktır. Tüm açıklığıyla ve tüm sarahatiyle ifade ediyoruz ki; bizler Allah’a teslim olan Müslümanlarız ve yeryüzünün tümünde O’nun kanunları olan şeriati ikame edene kadar durmayacağız.

Batıl ehli, her daim salihlerin ölmelerini ya da İslam düşmanı müşrik ve mürtedler tarafından öldürülmelerini ve muvahhidlerin güçlerinin kırılmasını istemektedirler. Ancak bu sefih aptallar, daha yer ve gökler yaratılmadan önce 2

Önsöz

Allah’u Teâlâ’nın her nefsin ecelini yazdığını anlamamaktadırlar. Allah’u Teâla şöyle buyurmaktadır: “Her milletin belli bir eceli vardır. Onların eceli geldi mi, ne bir an geri kalabilirler, ne de öne geçebilirler.” [Araf, 34]

Bu kaderi hükümde bütün insanlar eşittir. Gerek nebi, veli ve takva ehli olsun gerekse kâfir, zalim ve asi olsun... Yine bu ahmaklar Allah’u Teâlâ’nın dinini istediği gibi ve istediği kişilerle koruyacağını da idrak edememekteler. Bu din ebediyen dimdik ayakta duracaktır. İnsanlardan herhangi birinin ölümü bu dine zarar veremez. Eğer zarar verecek olsaydı, Allah Resulü g ve üstün ashabının ölümü zarar verirdi. Öyle ki din, onlardan sonra da ayakta kaldı ve Allah, bu dini koruyarak ve onun hizmetine, kendisine sadık kullar atayarak bu dine yeryüzünde yayılmayı ve temkini nasip etti. “Allah onları sever, onlar da Allah’ı severler. Onlar mü’minlere karşı alçak gönüllü, kâfirlere karşı güçlü ve onurludurlar. Allah yolunda cihad ederler. (Bu yolda) hiçbir kınayıcının kınamasından da korkmazlar” [Maide, 54] Allah’tan hakkıyla korkan ve ona hakkıyla ibadet eden rabbanilerin ise onların içinden bir salih kişi öldüğü zaman söylemekte oldukları tek söz, Ebubekir Es-Sıddık’ın h arkadaşları ve dostlarına söylemiş olduğu sözdür: “Dikkat edin! Kim, Muhammed’e g ibadet ediyorsa (tapıyorsa) bilsin ki; Muhammed ölmüştür. Kim de Allah’a ibadet ediyorsa bilsin ki; Allah Hayy’dır (diridir), O ölmez”. Allah yolundaki mücahidlere gelince; onlar Allah’u Teâlâ’nın yarattıkları arasından özel kullarıdır. Allah onları şehidler olarak katına almak için kulları arasından seçmiştir. Ve kullarını kendisi tarafından güzel bir imtihanla denemek için böyle yapmıştır. Mü’minlerin savaşlarda en önde ilerleyen ve dinleri uğrunda savaşan komutanlarının ve liderlerinin ölmesi, mü’minlerin ancak sebatlarını ve Allah’ın düşmanlarıyla savaştaki atılganlıkları artırmaktadır. O mü’minlerin söylemekte oldukları tek söz, Enes bin Nadir’in Allah Resulü’nün sahabesine söylediği sözlerdir. Öyle ki; Enes bin Nadir, Uhud günü müşriklerin Allah Resulü’nü öldürdükleri iddiasını ortaya atmalarından ötürü sahabeleri perişan bir halde görünce onlara şöyle demiştir: “ ‘Sizleri burada oturtan nedir?’ Dediler ki: ‘Allah Resulü öldürüldü.’ Dedi ki: ‘O halde sizler bu hayatta kalıp da ne yapacaksınız? Kalkın ve Allah Resulü’nün öldürüldüğü şey üzerine ölün.’ Daha sonra kâfirlere yöneldi ve öldürülene kadar savaştı.” Bu, bütün zamanlarda bulunan muvahhidlerin sünnetidir. Ne zaman ki; bir nesil göç etse tevhid

bayrağını taşıyacak ve şirke ve ehline karşı kalıcı olan İslam savaşının ortasına kendini atacak bir nesil türer. Ve hepsinin şiarı ve sloganı şudur: ‘Kalkın ve imanda sizleri geçen kardeşlerinizin öldürüldüğü şey üzere ölün.’ Tıpkı Şeyh Ebu Muhammed El-Adnani gibi... Bizleri geçen sabırlı kardeşlerimizin öldürülmeleri İslam’a zarar vermemektedir. Çünkü İslam Allah’u Teâlâ tarafından korunmaktadır. Ve kardeşlerimize de bir zarar vermez. Öyle ki; biz onları şehadete doğru yönelmiş, arkalarını dönmeyen Allah yolunda savaşçılar olarak zannetmekteyiz. Ve Allah b onlar hakkında şöyle buyurmaktadır: “Allah yolunda öldürülenleri sakın ölüler sanma. Bilakis onlar diridirler, Rableri katında Allah’ın, lütfundan kendilerine verdiği nimetlerin sevincini yaşayarak rızıklandırılmaktadırlar. Arkalarından kendilerine ulaşamayan (henüz şehid olmamış) kimselere de hiçbir korku olmayacağına ve onların üzülmeyeceklerine sevinirler. (Şehidler) Allah’ın nimetine, keremine ve Allah’ın, mü’minlerin ecrini zayi etmeyeceğine sevinirler.” [Ali-İmran, 169-171]. Onların öldürülmeleri tevhid ve sünnet doğrultusunda devam ettiği sürece Allah’ın izniyle İslam Devleti’ne bir zarar vermeyecektir. Ve muhakkak ki Allah, bu devletin temelini atan, direklerini yükselten ve yapısını oluşturan adamlar çıkarttığı gibi, bu devlet için kâfirleri öfkelendirecek ve mü’min kavmin kalplerini rahatlatacak adamlar da çıkartacaktır. Bu devlet, Allah’ın lütfuyla bugün izzet ve temkine ulaşmıştır. Müşrikler ve mürtedler Şeyh Ebu Musab’ın Š öldürülmesine sevindiklerinde şunu hiç idrak edemediler ki; Allah, Şeyh’in askerlerinden müşrikler ve mürtedlerin burunlarını yere sürtecek ve kalplerini öfkelendirecek adamlar çıkartacaktı. Tıpkı Şeyh Ebu Muhammed ElAdnani Š ve emsalleri gibi. Bugün de Şeyh Ebu Muhammed El-Adnani’nin öldürülmesine sevinmekteler. Ancak daha sonra Allah izniyle onlara en kötü acıları tattıracak Şeyh Ebu Muhammed El-Adnani’nin askerlerini ve kardeşlerini musallat ettiğinde çok ağlayacaklar. “Şüphesiz ki Allah, kendi dinine yardım edene mutlaka yardım eder. Şüphesiz ki, Allah, çok kuvvetlidir, mutlak güç sahibidir.” [Hac, 40] 3

4

Ümmetimden Bir Topluluk Allah’ın Emri Üzerine Savaşmaya Devam Edecektir

İslam Dini ve Müslümanların Cemaati - 1 Hamd Allah’ındır. O’na hamd eder ve ancak O’ndan yardım dileriz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak yoktur. Kimi de saptırırsa ona hidayet edecek yoktur. Allah’tan başka hak mabudun olmadığına şehadet ederim. O tektir ve ortağı yoktur. Ve Muhammed g. O’nun kulu ve Resulü’dür. Bundan sonra; Silsile olarak yayınlayacağımız bu yazımız, İslam’ın hakikati ve cemaatin gerekliliği ile ilgili olacaktır. Allah’ın b bizleri ve sizleri İslam’a muvaffak kılmasını ve Müslümanların cemaatinde bizi sabit kılmasını diliyoruz. Allah b şöyle buyuruyor: “Bugün sizin için dininizi kemale erdirdim. Size nimetimi tamamladım ve sizin için din olarak İslam’ı seçtim.” [Maide, 3] Ve şöyle buyuruyor: “Şüphesiz Allah katında din İslam’dır.” [Al-i İmran, 19] Ve şöyle buyuruyor: “Kim İslam’dan başka bir din ararsa, (bilsin ki o din) ondan kabul edilmeyecek ve o ahirette hüsrana uğrayanlardan olacaktır.” [Al-i İmran, 85] Allah’ın din olarak seçtiği ve onun dışında razı olmadığı din İslam’dır. İslam’ın sözlük ve ıstılah olarak hakikati selamettir. Yani, Allah’ın dışında hiç kimseye ibadet etmeden sadece O’na ibadet ederek O’na karşı ihlaslı olmak ve O’na boyun eğmektir. Ebu’l Abbas İbn-i Teymiyye r şöyle dedi: “İslam; sadece tek olan Allah’a teslim olmaktır. İslam lafzı, Allah’a teslimiyeti ve ihlası içermektedir… O’na teslim olmayan Müslüman olamaz. Allah’a

teslim olduğu gibi başkalarına da teslim olan yine Müslüman değildir. Kim sadece Allah’a teslim olursa işte o Müslümandır. Nitekim Kur’an-ı Kerim’de şöyle geçmektedir: “Bilâkis, kim muhsin olarak yüzünü Allah’a döndürürse (Allah’a hakkıyla kulluk ederse) onun ecri Rabbi katındadır. Öyleleri için ne bir korku vardır, ne de üzüntü çekerler.” [Bakara, 112] Ve şöyle geçmektedir: “Kimin dini, iyilik yaparak kendini Allah’a teslim eden ve hakka yönelen İbrahim’in dinine tabi olan kimsenin dininden daha güzeldir? Allah, İbrahim’i dost edindi.” [Nisa, 125].”1 İbn-i Teymiyye h şöyle dedi: “Allah’ın kitaplar indirdiği ve elçilerini gönderdiği dini… Kulun âlemlerin Rabbi olan Allah’a teslim olması, tek olan ve ortağı olmayan Allah’a boyun eğmesi, sadece ona yönelip onu ilah kabul etmesi ve başkalarına yönelip onları ilah kabul etmemesidir. Nasıl ki; bunu, İslam’ın başı ve kelimelerin en faziletlisi olan Allah’tan başka hak mabudun olmadığının şehadet kelimesi beyan etmiştir. Bunun iki zıddı vardır. Biri kibir, diğeri ise şirktir. Rivayet edildiğine göre Nuh n evlatlarına Allah’tan başka hak mabudun olmadığı ve O’nun noksan sıfatlardan uzak olduğunu söylemelerini emrederek kibir ve şirkten onları nehyetti...2 Allah’ın ibadetine karşı büyüklenen O’na ibadet etmez ve O’na teslim olmaz. Hem Allah’a hem de başka birisine ibadet eden ona ortak kabul etmiş olur. Bu şekilde O’na karşı ihlaslı olmuş olmaz. Bilakis ibadetinde şirk vardır. İslam kelimesi teslimiyet ve ihlas anlamında olan selameti içermektedir. Müstekbir ve müşrikler Müslüman değildir.”3 Bu iki konuda İslam’a bağlı kalmayan kişi 1 2 3

Nubuvvat, İbn-i Teymiyye, C:1, S:347. Ahmed bin Hanbel, Hadis No: 6583. Nubuvvat, İbn-i Teymiyye, C:1, S:344. 5

Müslüman olamaz. Hiçbir şekilde İslami kuralları yaşamayan ya da İslam’ın açık ve tevatür yoluyla sabit olan bazı kurallarından güçle imtina eden ve Allah’a teslim olmayan kişi kâfirdir. Aynı şekilde her kim Allah’a ihlaslı bir şekilde bağlanmazsa; mesela Allah’ın dışında nebilere veya salih kişilere, ister birilerini taklit ederek isterse de bazı nasları te’vil ederek ibadet ederse, namaz kılıp oruç tutsa da, kendisini Müslüman zannetse de bu kişi müşriktir. “Allah’tan başka hak mabud yoktur” kelime-i tevhid şahidliği bunu ifade etmektedir.

küfretmek…”4 Muhammed’e g has olan İslam şeriati de Allah’a teslimiyet ve sadece ona ibadet etmenin dışında başka bir şey değildir. İslam’ın beş temel esasının meşru kılınmasının amacı; bireyin sadece Allah’a ibadet etmesini, tevhide bağlı kalmasını, Resule tabi olarak ve İslam’ın temellerini yerine getirerek O’na teslim olmasını sağlamaktır.

Ebu’l Abbas İbn-i Teymiye r şöyle dedi: “İlah, kendisine hak olarak itaat edilen mabuddur.”1 Allah’ın dışında hak olarak kendisine itaat edilen veya ibadet edilen hiç kimse yoktur. Bu anlam, selamet ve Allah’a teslim olma kelimelerinde mevcuttur. Bu, bütün peygamber ve Resullerin kavimlerine ve ümmetlerine yaptığı davettir. Ebu’l Abbas İbn-i Teymiyye r şöyle dedi: “İslam lafzının iki manası vardır. Birincisi: Ortak dindir ki, o da; tüm peygamberlerin kendisiyle gönderildiği ortağı olmayan tek Allah’a ibadet etmektir. Kur’an ve sünnetin nassları dinlerinin bir olduğunu ifade etmektedir. İkincisi: Muhammed’e g şeriat ve menhec olarak has olan şeylerdir. Bunun da iki mertebesi vardır. Birincisi; söz ve amelin zahirleridir ki; bu da İslam’ın beş temel esasıdır. İkincisi; bu zahirde olanların kalpteki olanla mutabık olmasıdır.”2 Bu beş temel esas, İslam’ın sözlü, ameli, zahiri ve batıni hakikatidir. Allah Resulü g şu sözüyle bunu açıklamıştır: “İslam, beş temel üzerine bina edilmiştir. Allah’tan başka hak mabudun olmadığına ve Muhammedin Allah’ın Resulü olduğunu şahidlik etmek, namaz kılmak, zekat vermek, hacca gitmek ve Ramazan ayında oruç tutmaktır.”3 Başka bir rivayette ise şöyle geçmektedir: “İslam beş esas üzerine bina edilmiştir. Allah’a ibadet edilip onun dışındakilere 1 2 3 6

Teysiru’l Azizi’l Hamid, S:54. Mecmu’l Fetava, C:7, S:636. Buhari, Hadis No:8.

İslam Dini ve Müslümanların Cemaati - 1

İshak bin Rahaveyh r şöyle dedi: “Mürcieler aşırıya gittiler ta ki; şöyle söylemeye başladılar: ‘Kim farzları, Ramazan orucunu, zekatı, haccı ve farzların genelini inkar etmeden terk ederse bizler onları tekfir etmeyiz. O bunları kabul ettiği sürece onun durumu Allah’a kalmıştır.’ İşte bunlar haklarında şüphe olmayan mürcielerdir.”5 İhlaslı bir şekilde Allah’a ibadet etmenin teslim olmakla ilgisini Allah b kitabının birçok ayetinde beyan etmektedir. Bunlardan birisi Allah’ın b müşriklerle savaşmayı emretmesidir. Allah b şöyle buyurmaktadır: “Fakat tevbe edip, namazı kılar ve zekâtı verirlerse, artık onlar sizin din kardeşlerinizdir. Bilen bir kavme âyetleri işte böyle ayrı ayrı açıklarız.” [Tevbe, 11] Fudayl bin İyad r az önceki ayeti okuduktan sonra şöyle dedi: “Allah b şirkten tevbeyi, hem söz hem de namaz kılmak ve zekat vermek gibi amele bağlamıştır. Bazı görüş sahipleri, Allah’a iftira atıp kitabına ve Nebisi’nin sünnetine muhalefet ederek şöyle dedi: ‘Namaz, zekat ve diğer farzların hiçbiri imandan 4 5

Müslim, Hadis No:20-16. Mesail’u Harbi’l Kirmani, C:3, S:1015.

değildir.’ Eğer söz onların dediği gibi olmuş olsaydı, Ebubekir h riddet ehli ile savaşmazdı.”1 Teslimiyetsiz bir İslam’ın olmayacağına dair sahabeler icma etmişlerdir. Tembelliğinden dolayı namazı terk edeni ve zekâtı vermeyenleri tekfir ettiler. Çünkü onlar güç ile İslam’ın mütevatir ve açık olan şeriat kurallarından imtina ediyorlardı. Mürcilerin aşırıları bu konuda sahabeye muhalefet ettiler. Allah’ın insanlar için razı olduğu dinin hakikatini anlamadılar. Aynı şekilde sahabeler ihlaslı bir şekilde sadece Allah’a ibadet edilmeden de İslam’ın olmayacağını söylediler. Putlara ibadete tekrar dönenleri tekfir ettiler ki; o putlar salih zan edilen kimselerin suretleriydi. İnsanların cahiliyeden yeni çıkmış olmalarını, peygamberlik iddia eden iki deccalin çıkmış olmasını veya zekatı vermek istemeyenlerin İslam diyarında galip gelmiş olmalarını onların muayyen olarak tekfir edilmelerine engel saymadılar. Asrın cehmiyeleri, Allah Resulü’nün g “Kim Allah’ın dışında hak mabudun olmadığını bilerek ölürse cennete girer”2 hadisini delil alarak bu konuda onlara muhalefet ettiler. İslam’ın temelleri bu temeller olmadan olmaz. Her kim bunun bir rüknünü hafife alırsa üzerine tüm bina çökebilir. Eğer bina üzerine çökerse ahirette ateşle azaptan önce, dünyada kılıçla cezalandırılır. Allah Resulü g şöyle buyuruyor: “Kim dinini değiştirirse onu öldürün.”3 Bu rükünlerin en büyüğü, kişinin İslamının onsuz olmadığı tevhid şahidliğidir. Yani Allah’tan başka hak olarak itaat 1 2 3

Es’Sunne Li Abdullah bin Ahmed, C:1, S:374. Müslim, Hadis No:43-26. Buhari, Hadis No:3017.

edilen ve ibadet edilenin olmadığının şahidliğidir. Tevhid kelimesi; rububiyyet, uluhiyyet ve isim ve sıfak tevhidlerini içermektedir. Ebu’l Abbas İbn-i Teymiyye şöyle demektedir: “ ‘Allah’tan başka hak ilah yoktur’ sözünün anlamı Allah’ı ilahlıkta tek kabul etmektir. İlahlık ise; ilminin, kudretinin, rahmetinin ve hikmetinin olgunluğunu içermektedir. Burada O’nun kullarına olan ihsanı da vardır. İlah, kendisine ibadet edilmeyi hak eden demektir. Kendisine ibadet edilmeyi hak etmesi, onun ciddi anlamda sevilen ve O’na boyun eğilen olmasını gerektir.”4 Allah’ın dışında hak bir mabudun olmadığına şahidlik demek; Allah’a imana, tağutlara küfretmeye ve sadece Allah’a ibadet edilip onun dışındakilere küfretmeye şahidlik demektir. Bu, kendisine tabi olmakla emrolunduğumuz İbrahim’in milletidir ki; İbrahim kavmine şöyle demişti: “Biz sizden ve Allah’ı bırakıp da taptıklarınızdan uzağız. Sizi tekfir ediyoruz. Siz bir tek Allah’a inanıncaya kadar, sizinle bizim aramızda sürekli bir düşmanlık ve nefret belirmiştir” demişlerdi.”5 İmam Muhammed bin Abdulvehhab r şöyle dedi: “İslam, tevhid ile Allah’a teslim olmak, ibadetlerle ona boyun eğmek ve şirk ve ehlinden beri olmaktır.”6 Bu ise Allah’ın dışında başka birine ibadet etmemek ve sadece ona boyun eğmektir. 4 5 6

Teysiru’l Azizi’l Hamid, S:54. Mumtehine, 4. Usulu’s Selase.

İslam Devleti‘nde İhtiyaç Sahiplerine Zekatın Dağıtılması

7

Kişi sadece Allah’a ibadet edip O’nun dışında ibadet edilenlere küfretmediği sürece Müslüman olamaz. Nasıl ki, bunu İslam’ın beş temel esasını anlatan şu hadis ifade etmektedir. “İslam Beş esas üzerine bina edilmiştir. Allah’a ibadet edilip onun dışındakilere küfretmek…”1 Allah’a ibadet edilmeden ve tağutlara küfredilmeden İslam olmaz. Kişi demokrasi, milliyetçilik, ırkçılık, İslam’dan dönen mürtedlerin kanun koyuculuğu gibi zamanının tağutuna, şirklerine ve müşriklerine küfretmeden şirkin necasetinden ve müşriklerin pisliğinden kurtulamaz. İslami zan edilen partilerin seçimlerindeki adaylar, oy kullananlar, maslahat ve zaruret iddiasıyla beşeri kanunlara mahkeme olanlar, tağutların askerleri olanlar, onlara yardım edip belamlık yapanlar, tevhid, cihad ve şeriatın dostluk ve düşmanlık akidesini inkar edenler, şeriate bağlı kalmaktan imtina edenler, hatta bununla savaşanlar, dalga geçenler ve İslam ile olan savaşlarında haçlıları ve tağutları destekleyen “mürted kardeşler” ve onların partilerinde bulunanlar da bunlardandır. Her Müslüman, kalemiyle, diliyle, kılıcıyla ve mızrağıyla elinden geldiği kadarıyla bunlara karşı olduğunu izhar etmesi ve Allah’ın her iki dostuna tabi olması gerekir. Allah yardımcı olandır ve ancak ona tevekkül edilir. Güç ve kuvvet bütünüyle ancak Allah’ındır.

şeriatıyla hükmedip muhakeme olunmayı, Allah’ın şeriatından yüz çevirenlerden hesap sormayı ve bir bölümünü de olsa uygulamaktan geri duranlarla savaşmayı farz kılmıştır. Bütün insanlarla bu din üzere şu iki mana için savaşmalarını emretmiştir: “Allah’a boyun eğmek ve teslim olmak.” İnsanlar, kendi rızalarıyla İslam şeriatına boyun eğene kadar ya da zorla da olsa cizyeyi vererek İslam’ın hükmü altına girene kadar, onlar bu savaşı terk etmezler. Allah  şöyle buyurdu: “Haram aylar çıkınca bu Allah’a ortak koşanları artık bulduğunuz yerde öldürün, onları yakalayıp hapsedin ve her gözetleme yerine oturup onları gözetleyin. Eğer tevbe ederler, namazı kılıp zekâtı da verirlerse, kendilerini serbest bırakın. Şüphesiz Allah çok bağışlayıcıdır, çok merhamet edicidir.” [Tevbe, 5] Ve yine şöyle buyuruyor: “Fakat tevbe edip, namazı kılar ve zekâtı verirlerse, artık onlar sizin din kardeşlerinizdir. Bilen bir kavme ayetleri işte böyle ayrı ayrı açıklarız.” [Tevbe, 11] Diğer bir ayette şöyle buyuruyor: “Hiçbir fitne ve şirk kalmayıncaya ve din yalnız Allah’ın oluncaya kadar onlarla savaşın. Onlar savaşmaya son verecek olurlarsa, artık düşmanlık yalnız zalimlere karşıdır.” [Bakara, 193] Ve yine şöyle buyuruyor: “Fitne (şirk) kalmayıncaya ve din tamamen Allah’ın oluncaya kadar onlarla savaşın. Eğer (küfürden) vazgeçerlerse, şüphesiz ki Allah onların yaptıklarını hakkıyla görendir.” [Enfal, 39] Ve yine şöyle buyuruyor: “İman edenler, Allah yolunda savaşırlar. İnkâr edenler de tağut yolunda savaşırlar. O hâlde, siz şeytanın dostlarına karşı savaşın. Şüphesiz şeytanın hilesi zayıftır.” [Nisa, 76]

Mürted Kardeşler

Kişinin bilmesinin vacip olduğu şeylerden birisi de; Allah’ın b fertlere, gruplara ve cemaatlere, kendisine boyun eğmeyi ve teslim olmayı farz kılmasıdır. Allah b bu grup ve cemaatlere 1 8

Müslim, Hadis No:20-16.

İslam Dini ve Müslümanların Cemaati - 1

Ve yine şöyle buyuruyor: “Kendilerine kitap verilenlerden Allah’a ve ahiret gününe iman etmeyen, Allah’ın ve Resulü’nün haram kıldığını haram saymayan ve hak din İslâm’ı din edinmeyen kimselerle, küçülerek (boyun eğerek) kendi elleriyle cizyeyi verinceye kadar savaşın.” [Tevbe, 29] Resulullah da İslam’ın açık ve net olan erkânına uyana kadar insanlarla savaşmayı emretmiştir. Ve şöyle buyurmuştur: “Bu dinin başı, Allah’ın ortağı olmayan tek ilah olduğuna ve

Muhammed’in de onun Resulü olduğuna şehadet etmektir. Kıvamı ise; namazın tadili erkânı ile ikame etmek ve zekât vermektir. Zirvesi ise Allah yolunda cihad etmektir. Ve ben insanlar: ‘Allah’tan başka hak ilâh yoktur’ deyinceye kadar (onlarla) savaşmakla emrolundum; şimdi her kim Allah’tan başka hak ilâh yoktur derse malını ve canını benden korumuş olur. İslam’ın hakları müstesnadır. Onun da hesabı Allah’a kalmıştır.” [İmam Ahmed Muaz’dan rivayet etmiştir] Ve diğer bir hadiste de şöyle buyurmuştur: “İnsanlar, Allah’tan başka hak ilâh yoktur, deyinceye kadar (onlarla) çarpışmaya memur oldum; şimdi her kim Allah’tan başka hak ilâh yoktur derse malını ve canını benden korumuş olur. Ancak hakkiyle olursa müstesna! Onun da hesabı Allah’a kalmıştır.” [Buhari ve Müslim İbni Ömer’den rivayet etmişlerdir]

yapmazsanız, yeryüzünde bir karışıklık ve büyük bir bozulma olur.” [Enfal, 73] Ve yine şöyle buyurmuştur: “Eğer Allah’ın; insanların bir kısmıyla diğerlerini savması olmasaydı, yeryüzü bozulurdu. Ancak Allah, bütün âlemlere karşı lütuf sahibidir.” [Bakara, 251] Diğer bir ayette de şöyle buyurmuştur: “Ey iman edenler! Sizden kim dininden dönerse, (bilin ki) Allah onların yerine öyle bir topluluk getirir ki, Allah onları sever, onlar da Allah’ı severler. Onlar mü’minlere karşı alçak gönüllü, kâfirlere karşı güçlü ve onurludurlar. Allah yolunda cihad ederler. (Bu yolda) hiçbir kınayıcının kınamasından da korkmazlar. İşte bu, Allah’ın bir lütfudur. Onu dilediğine verir. Allah, lütfu geniş olandır, hakkıyla bilendir.” [Maide, 54]

Allah Resulü’nün halifesi Ebubekir Sıddık da h Allah Resulü gibi emretti. Hanzala bin Ali bin ElEska’nın rivayet ettiği üzere Ebubekir h, Halid bin Velid’i h gönderdi ve insanlarla beş şey üzerine savaşmayı emretti. Kim ki, bu beş şeyden birini terk ederse onunla şu beş şey üzerine savaştığı gibi savaşacaktı: “Allah’ın tek ilah olduğuna ve Muhammed’in onun Resulü ve kulu olduğuna şehadet etmek, namazı tadili erkanıyla yerine getirmek, zekat vermek, oruç tutmak ve hacca gitmek.” [Es-Sünnettü Li-Hilal ve Tarih-ul İslam Liz-Zehebi] Müslümanlara farz olan şey, şirk ehliyle bir bayrak altında savaşmalarıdır. Ne bir cemaati ne de bir imamı olmayan gruplar ve örgütler altında değil. Allah  şöyle buyurdu: “Hiç şüphe yok ki; Allah, kendi yolunda, duvarları birbirine kenetlenmiş bir bina gibi saf bağlayarak çarpışanları sever.” [Saf, 4] Vela ve bera olmaksızın İslam dini ne bir temkin elde edebilir ne de saflar sıklaşıp bir olur. Allah  şöyle buyurmaktadır: “Allah, mü’min erkeklere ve mü’min kadınlara, ebedî olarak kalacakları, içinden ırmaklar akan cennetler ve Adn cennetlerinde çok güzel köşkler vadetti. Allah’ın rızası ise, bunların hepsinden daha büyüktür. İşte bu büyük başarıdır.” [Tevbe, 72] Ve yine şöyle buyurmuştur: “İnkâr edenler de birbirlerinin velileridir. Eğer siz bunların gereğini

Müslümanların üzerine farz kılınan bu cemaat, Hüzeyfe bin Yeman’ın j tabi olmak ve uymakla emrolunduğu ‘Kureyşi Hilafet’tir. Nasıl ki İslam, rükünler üzerine kurulduysa bu cemaatte rükünler üzerine kurulmuştur. Nebi  şöyle buyurmuştur: “Allah’ın bana emrettiği beş şeyi ben de size emrediyorum: “Dinlemek, itaat, cihâd, hicret ve cemaat. Kim cemaatten bir karış ayrılırsa İslam bağını boynundan çıkarmış olur ancak cemaate tekrar dönerse o zaman başka... Kim cahiliyye davası iddia eder ve cahilî sistemleri müdafaa ederse cehennemlik kimselerdendir.” Bunun üzerine bir adam: “Ey Allah’ın Resulü 9

İslam Devleti‘ne Hicret Eden Müslümanlar

bu kimse oruç tutsa da, namaz kılsa da aynı mıdır?” diye sordu. Allah Resulü de : “Namaz kılsa da oruç tutsa da durum aynıdır buyurdu. Siz Müslümanlar olarak Allah’ın davasını ve sistemini tutunuz. Çünkü o size Müslümanlar, mü’minler ve Allah’ın kulları ismini vermiştir.” [Tirmizi, Haris El-Eşari’den rivayet etmiştir.] Tabi olmak, uymak, sahip çıkmak, azı dişimizle tutmakla emrolunduğumuz ve yeryüzünde onsuz İslam’ın hükmünün açığa çıkmadığı Müslümanların cemaati, İslam’ın beş rüknünden sonra şu beş rükün üzerine kurulmuştur; hicret, işitmek, itaat etmek, cemaat ve cihad. Nitekim imam ve biat olmadan ne cemaat ne itaat ne de işitmek yerine gelir. Aynı şekilde yardım ve barındırma olmadan hicret olmaz, hazırlık, ribat ve savaş olmadan da cihad yerine gelmez. Ömer bin Hattab h şöyle dedi: “Cemaatsiz bir İslam, emirsiz bir cemaat ve itaat olmadan da emirlik olmaz.” [Sünen Ed-Daremi]

10

savaş için sefere çıkın, aşırıya kaçmayın, hainlik yapmayın, cezalandırmada aşırıya kaçmayın, çocukları öldürmeyin. Müşriklerden düşmanla karşılaştığınızda onları üç haslete davet edin. Onlardan hangisine icabet ederse, onu onlardan kabul edip elinizi onlardan çekin. Onları İslâm’a davet edin, buna icabet ederlerse, onlardan kabul edin ve elinizi onlardan çekin. Sonra onları kendi ülkelerinden çıkıp muhacirlerin ülkesine göç etmelerine davet edin. Onlara bildirin ki; eğer onlar bunu yaparlarsa, muhacirlerin hak ve sorumlulukları onlara da olacaktır. Ülkelerinden göç etmeyi kabul etmezlerse onlara bildirin ki, onlar Müslüman bedevi gibi olurlar, mü’minler üzerinde uygulanan Allah’ın hükmü onlara da uygulanır. Müslümanlar ile birlikte savaşmadıkları sürece ganimet ve feyden onlara bir şey verilmez.” [Müslim Bureyde’den rivayet etmiştir] Hicret etmeyen kişi bedeviler gibidir. “Bedevîler inkâr ve nifak bakımından daha ileri ve Allah’ın peygamberine indirdiği hükümlerin sınırlarını tanımamaya daha yatkındırlar. Allah, hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.” [Tevbe, 97]

Müslümanların cemaatinin İslam dininin zuhur etmesindeki öneminden ötürü İslam dininin rükünlerine davet edildikten sonra Müslümanların cemaatini oluşturan rükünlere de davet edilmesi gerekir.

Halkı İslam’a girmiş mü’min bir beldeden Allah Resulü’nün şehrine hicret etmemenin hükmü buysa, müşriklerin arasında ikame etmekten razı olanın hükmü nasıl olur?

Nebi  şöyle buyurdu: “Allah yolunda, Allah’ın adıyla savaşın. Allah’ı inkâr edenle savaşın,

Allah b şöyle buyuruyor: “- İman edip hicret eden ve Allah yolunda mallarıyla, canlarıyla cihad

İslam Dini ve Müslümanların Cemaati - 1

edenler ve (muhacirleri) barındırıp (onlara) yardım edenler var ya, işte onlar birbirlerinin velileridir. İman edip hicret etmeyenlere gelince, hicret edinceye kadar, onların velayetleri size ait değildir. Eğer din konusunda sizden yardım isterlerse, sizinle aralarında sözleşme bulunan bir kavme karşı olmadıkça, yardım etmek üzerinize borçtur. Allah, yaptıklarınızı hakkıyla görendir.” [Enfal, 72] Ve yine şöyle buyurmaktadır: “İman edip hicret eden ve Allah yolunda cihad edenler ve (muhacirleri) barındırıp (onlara) yardım edenler var ya; işte onlar gerçek mü’minlerdir. Onlar için bir bağışlanma ve bol bir rızık vardır. Daha sonra iman edip hicret eden ve sizinle birlikte cihad edenlere gelince, işte onlar da sizdendir. Allah’ın kitabınca, kan akrabaları birbirlerine (varis olmaya) daha lâyıktırlar. Şüphesiz Allah hakkıyla işitendir, hakkıyla bilendir.” [Enfal, 74-75] Müslümanların cemaatinin ve birliğinin öneminden ötürü Allah Resulü  bu cemaatten ayrılmaktan ve birliği bozmaktan sakındırmış ve şöyle uyarmıştır: “Müslüman cemaatten ayrılan ve itaati terkederek ölen kimsenin ölümü, câhiliyye ölümüdür.” [Müslim, Ebu Hüreyre’den rivayet etmiştir.] Ve yine şöyle buyurmuştur: “Kim emirinden hoşlanmadığı bir şey görürse, ona sabretsin. Zira insanlardan, yönetimden bir karış da olsa dışarı çıkan bir kişi yoktur ki, onun o hal üzere ölümü cahiliyye ölümü olmasın.” [Buhari ve Müslim İbni Abbas’tan rivayet etmişlerdir] Ve yine şöyle buyurmuştur: “Kim Allah’a itaatten elini çekerse, Kıyamet gününde lehine hiçbir delil bulunmaksızın Allah’u Teâlâ’yla karşılaşacaktır. Kim de boynunda halifeye biat olmadan ölürse cahiliye ölümü ile ölür.” [Müslim, İbni Ömer’den rivayet etmiştir] Hatta Müslümanların cemaatinin ve birliğinin öneminden dolayı Allah Resulü  cemaatten ayrılanın kanını helal kılmıştır. Ve şöyle buyurmuştur: “Hiç şüphesiz bir şeyler olacaktır! Şimdi her kim bu ümmet derli toplu iken onun işini dağıtmak isterse, kim olursa olsun hemen kılıçla onun boynunu vurun.” [Müslim, Arfdeceden rivayet etmiştir.]

Diğer bir rivayette şöyle buyurmuştur: “İşiniz (yönetimle ilgili işleriniz) bir adam (halife) üzerinde karar kılınmışken birisi gelip sizin birliğinizi parçalamak ve cemaatinizi bölmek isterse onu öldürün.” Ve yine Allah Resulü şöyle buyuruyor: “Eğer iki Halife’ye (aynı dönemde) biat edilirse kendisine sonradan biat edileni öldürün.” [Müslim, Ebu Said El-Hudri’den rivayet etmiştir] Ve yine şöyle buyurmuştur: “Allah’tan başka hak bir ilah olmadığına ve benim onun Resulü olduğuma şehadet eden bir Müslümanın kanı ancak şu üç şey ile helal olur: Maktulün hayatı karşılığında öldürülmesi, zina edenin evli olması, İslam Dininden çıkıp Müslüman cemaatini terk etmesi.” [Buhari ve Müslim İbni Mesud’dan rivayet etmişlerdir] Allah’ın b muvahhidlere olan nimetlerinden biri de, asırlardır yok oluşundan sonra –kendi güçleri ve iradeleri olmadan– onlara bu cemaati yeniden bir araya getirmesidir. Oysa ki; yok olan bu farz, her bir Müslümanın boynunda gerçekleştirmesi gereken bir haktır. Yenileme çabasını bir kenara attığından ötürü de hesaba çekilecektir. Nitekim her bir muvahhidin söylemleri ve amelleri ile bu nimete şükretmesi gerekmektedir. Özellikle bu nimeti gerek özel gerekse genel meclislerde konuşup hatırlatarak. “Rabbinin nimetine gelince; işte onu anlat.” [Duha, 11] Ve aynı zamanda bu nimeti koruyarak, savunarak onun için savaşarak, rükünleri olan hicret, işitmek, itaat etmek, cemaat ve cihadı ve bu rükünlerin gereksinimleri olan barındırma, yardımlaşma, biat, hazırlık ve ribatı yerine getirerek de şükretmesi gerekmektedir. Böyle yapın ki, Allah lütfunu sizlere artırsın. Allah  şöyle buyurmuştur: “Hani Rabbiniz şöyle duyurmuştu: “Andolsun, eğer şükrederseniz elbette size nimetimi artırırım. Eğer nankörlük ederseniz, hiç şüphesiz azabım çok şiddetlidir.” [İbrahim, 7] Allah’ım! Konstantiniyye ve Roma’yı kendi ellerimizle fethetmeyi bize nasip et. Bizleri sabreden ve şükreden kullarından eyle. Amin. 11

12

Önsöz

Semboller mi? Putlar mı? Semboller fitnesi, sapıklıkta sadece onlara bağlanıp tabi olmakla durmamaktadır. Bilakis fitneye uğramışların, sembol ile dostluk ya da akrabalık bağlantısı olan diğer kişileri de buna katmak için fitneyi genişlettiklerini görmekteyiz. Eğer bir sembol ölürse onun yerine yüceltecekleri ve takdis edecekleri yeni bir sembol ararlar. Ve genellikle seçmiş oldukları sembol, ya eski sembol ile yüzeysel bile olsa bir bağlantısı olan ya da eski sembol etrafında bulunan kişiler tarafından dayatılan bir sembol olmaktadır. Ve yeni sembole destek ve referans olması için bu bağlantıyı belgelerler ve sağlama alırlar. Böylelikle de eski sembolün metodu yenilenmiş ve devam etmiş olur. Sembolün akrabalarının ya da arkadaşlarının onu takdis ettikleri ya da yücelttiklerini anlamak Allah’ın izniyle kolaydır. Aklını yitirmişler, takip ettikleri yolun doğruluğuna sembolleri veya bazı kişileri delil gösterirler. Ölüm gibi bir sebepten ötürü sembolleri kaybolduğunda ise sıkıntıya düşerler. Rafıziler, sembollerinin aralarında olduğunu ve kendilerine gizlice gelip dinlerini öğrettiklerini ve menheclerini doğruladıklarını iddia etmektedirler. Kendilerine sembol atamak için eski sembolün akrabalarından ya da dostlarından bir sembol seçerler. Bu sembolün eski sembolün ilmini ve özelliklerini taşıyan bir varisi olduğunu ispatladıktan ve eski sembolün menhecini koruyacak ve etbaını ve müritlerini yönlendirecek en münasip sembolün onun olduğunu kanıtladıktan sonra bu sembolü, kendi dinlerini insanlara kanıtlayacak bir fener kılarlar. Bu nedenden ötürü bu fitneye düşenler, başkaları ile çatışma ve savaşlarında yeni sembollerini açığa çıkartmaktan ve yeni sembollerin eski sembolleri ile olan bağlantılarının güçlülüğünü insanlara

göstermekten geri kalmazlar. Bu, sembolün dostudur, şu korumasıdır, diğeri sembolün şoförüdür, dördüncüsü oğludur, beşincisi sembolle bir resimde yan yana gözükmüştür. Bu, meftunlara göre tüm İslam ümmetinin onlara itaat etmesi ve tabi olması gerekmektedir. Öyle ki; İslam ümmetinin onların sembollerine itaat etmelerinin ve tabi olmalarının vacip olduğunu öne sürerler. Sembolün dostları ve akrabaları bazen insanlara karşı sembolden daha tehlikeli ve büyük bir fitne olabilirler. Öyle ki; insanların kendilerine edindikleri sembollerden birçoğu bundan razı değildirler. Aksine birçok amel işlemişlerdir ki; insanlar bundan ötürü kendilerini övmüş ve yüceltmişlerdir ancak onlar bundan gafildirler. Ancak yeni semboller şöhret yolunda ilerlemekte ve bunu istemektedirler. Ve çoğu zaman eski sembol ile bağlantısından başka, bu işi gerektiren hiçbir sıfatı da yoktur. Öyle ki; bunlardan birini sapkınlık yolunda sabahladığını ve istediği şey üzere de akşamladığını görürüz. Bu yeni semboller her ne kadar sapıtsa ve saptırsa da bu fitneye düşenler o sembolü savunurlar ve insanlara eski sembolleri ile olan bağlantılarını hatırlatırlar. Ve onlar kendisinden önceki sembol ile olan bağlantısıyla güçlenmektedir. Bu sapkına yapılan saldırıyı sembollerine yapılmış bir saldırı olarak itibar ederler. Sembole dil uzatmak ya da saldırmak, fitneye düşenlerin razı olmadıkları büyük günahlardan bir günahtır. Bu nedenden ötürü yeni sembolün cemaatinin içinde ve dışında selefinin yerini koruduğunu görürüz. Çünkü yeni sembol, sembollüğünü eski sembol ile olan bağlantısı sayesinde kazanmaktadır. Eski sembolün insanlar katında ki yerini ve makamını kaybetmesiyle yenisi de eskisiyle olan irtibatının tesirinden ötürü büyük oranda sembolikliğini kaybeder. Hatta eski 13

sembolün düşüşüyle aralarında bulunan bağlantıdan ötürü yenisi de zarar görür. Çünkü tabileri kendisinde bulunan ve onların gaflette olduğu bir tarihi eksikliğini ortaya çıkarmışlardır. Bu durumda yeninin eskiyi savunması aslında kendi nefisini savunmasıdır. Bunların her hangi bir cemaat ve oluşuma dokunacak tehlikelerinin diğer bir yönü ise, bunların birçok yönde en üst liderlik makamlarına geçmeleridir. Oysa ki; kendilerinde bu makamların hakkını verecek kapasite ve yeterlilik bulunmamaktadır. Böylelikle beldeleri fesada uğratıp kulları da helak ediyorlar. Aynı zamanda birçok işte başkalarının önüne geçmeleri cemaat içinde ayrılmaya ve çözülmeye yol açan düşmanlık ve kin oluşturmaktadır. Diğer bir yönden ise sembolün akrabaları ya da dostlarının büyük bir oranda cemaat içinde merkezi ağırlıklara dönüşme riskleri çok fazladır. Yeni liderlikteki üyeler intikam almak için onların karşısında dururlar. Ve onları cemaatten ayrılanlara karşı kullanırlar ki; cemaatin liderlerine ve üyelerine üstün gelebilmek için sonradan elde ettikleri sembollüklerinden faydalansınlar. Bunu liderliğin menhecden ayrıldığını iddia ederek yaparlar. Bu davalarının doğrulunu ise, fitneye uğramışların örfünde olan yeni sembollerin eski sembolün varisleri ve değersizinde en değersizi olup onun mezhebinin savunucuları olduklarını iddia ederler. Ve aynı şekilde bunlar makamlarından azledildiklerinde ve bazı maslahatları ve kazançları ellerinden alındığında başkalarından daha çok emirlere başkaldırmaya ve isyan çıkarmaya elverişlidirler. Çünkü onlar cezaya maruz bırakıldıklarını, başkaldırmalarına karşılık onlara bir başkaldıranın ve ayaklanmalarına karşılık bir ayaklananın olduğunu hissederler. Ve bu, laik ya da İslam’a nispet edilen birçok parti ve oluşumlarda gördüğümüz şeydir. Hatta sufi tarikatlarında, sapık ve saptıran gruplarda da bunu görmekteyiz. Bu gerçekler tağutları, cemaat liderlerini, parti ve oluşum önderlerini sembolün akrabalarını razı etmek için hırslanmaya iter. Onları, fitneye uğramışların kalplerinde bir yer kazanmaları için evlatlarını ve torunlarını onlara yaklaştırdıklarını görürsün. Arap Yarımadası hükümetlerinden Al-i Suud, bu konuya güzel bir örnektir. Her ne kadar İslam dinini arkalarına atsalar ve muvahhid ecdatlarının yollarından yüz çevirmiş olsalar ve mürted tağutlar olsalar da ancak onlar Alu’ş Şeyh olarak bilinen Şeyh Muhammed bin Abdulvehhab’ın torunlarını kendilerine çekmekte hırslıdırlar. Böylelikle onlarla riddette ortak olacaklardır ve onlardan müftüler 14

Semboller mi? Putlar mı?

ve bakanlar seçeceklerdir. Öyle ki; bunu cahilleri kandırmak ve kötü âlimlerinin onların Şeyh Muhammed bin Abdulvehhab’ın yenilemiş olduğu tevhid menheci üzere ve ona yardım eden imam Muhammed bin Suud, evlatları ve adamlarının izinde olduklarını iddia etmeleri için yapmaktalar. Ve Alu-ş Şeyh’in, Ali Suud’un safında olması bu fitneye uğramışların dinine göre onların Şeyh’in menhecinde ve Ali Selul’den ilklerin izinde olduğunun ispatıdır. Şeyh Muhammed bin Abdulvehhab’ın r asrımızdaki torunlarından Ali Selül’ün müftüsü Abdulaziz Alu-ş Şeyh, Diyanet Vakfı bakanı Salih Alu-ş Şeyh ve başka başka resmi ve gayri resmi şeyhler, Allah’ın indirdikleriyle hükmetmeyen tağutlarla dostluk yapsalar da, tevhid ehliyle savaşan mürtedler ve haçlılar lehine dua etseler de ve konuşmalarıyla onlara destek olup açık bir riddete düşseler de insanların birçoğu onlar hakkında ne bir suç ne de bir yorum kabul etmezler. Çünkü insanlar katında onlar, Şeyh Muhammed bin Abdulvehhab’ın ilminin taşıyıcıları ve menhecinin koruyucularıdırlar. Ve böylece bu fitneye uğrayanlar ömrünü tevhide ve sünnete tabi olmaya davet etmekle geçiren Şeyh Muhammed bin Abdulvehhab’ın menhecini çocuğun babadan miras aldığı sufilik tarikatına çevirdiler. Bununla birlikte Alu’ş Şeyh mürtedlerinin tağutlara ve alimlerine vermiş olduğu referansın da varisleri oldular. Ali Suud tağutları ve onlara dostluk eden Alu’ş Şeyh mürtedleri arasındaki menfaat ilişkisinin laiklik ve batılılaşma çarkının hızlandırılmasıyla bir an önce sona ermesi gerekiyor. Nitekim Ali Selül’ün Alu’ş Şeyh’e karşı bir medya kampanyası başlatmasıyla aralarındaki bu ilişkinin sona ermesi, onları en çirkin töhmetlerle itham etmesi ve onları devletlerine yararları olmayan hükümete yakınlığından faydalanan asalak bir grup olarak tanımlamaları şaşılacak bir şey değildir. Bunu yapmalarının tek nedeni; Ali Suud’un yıllarca faydalandığı Alu’ş Şeyh’in sembollüğünü yok etmek, Alu’ş Şeyh’i zayıflatmak, önderlikten silmek için ön hazırlık yapmak ve Alu’ş Şeyh’in etrafında toplanılan odak noktasına dönüşme özelliğini ve Ali Suud ile bu sembolden faydalanma hususunda rekabete kalkışanı engellemektir. Tıpkı milliyetçi tağut Ahtar Mansur’un da bir an önce emiri Mola Ömer’in ailesinden biat istemesi gibi. Lakin onun ailesi uzun bir süre biat etmedi. Ahtar Mansur’un Molla Ömer’in bazı aile efratlarına

Milliyetçi Taliban Harekâtının liderlik kadrosunda makam vermesi ve arabulucuların araya girmesi sonrasında Molla Ömer’in ailesi Ahtar’a biat ettiler. Bu biat, tağut Ahtar Mansur için bir referans oldu. Öyle ki; bu biat olmadan içinde kabile örfleri ve ya tarikat şeyhinin kendisinden sonra en büyük evlatlarından birinin varisi olduğu sufi diyobendiyye düşüncelerinin galip geldiği harekâtın arasında otoriteyi kuramazdı. Bazı yandaşlarıyla beraber ölümünü gizlediği Molla Ömer’in adıyla gerçekleştirdiği kötü yönetimin ardından, hâkimiyetinin direklerini sağlamlaştırmak ve hükümdarlığını tehdit eden tehlikeleri ortadan kaldırmak için -eğer Ahtar Mansur’un ömrü yetmiş olsaydı- Molla Ömer’in ailesini bir kenara attığını ve kendisine biat etmelerinden sonra elde etmiş oldukları her şeyi geri söküp almaya çalıştığını görürdük.

karşılanırlar. Akrabalık, dostluk ya da her hangi bir bağdan ötürü bunu yapmazlar. Açık ve net olan ayet ve hadisler, hiç kimsenin salihlere yakınlığından ötürü bir istifade edemeyeceğini göstermektedir. Kim salih olan babalarının izinden giderse o da onlardan olur. Kim de onların yolundan şaşar ve sapıtırsa Allah onu uzaklaştırır ve akrabalık bağını koparır. Allah’u Teala’nın da buyurduğu üzere: “İman eden ve nesilleri de iman konusunda kendilerinin yoluna uyanlar var ya, biz onların nesillerini kendilerine kattık. Bununla beraber onların amellerinden hiçbir şey eksiltmeyiz. Herkes kazandığı karşılığında rehindir.” [Tur, 21] Ve yine şöyle buyurmuştur: “Onu da, İshak’ı da uğurlu kıldık. Her ikisinin nesillerinden iyilik yapanlar da vardı, kendine apaçık zulmedenler de.” [Saffat, 113] Diğer bir ayette şöyle buyurmuştur: “Bir zaman Rabbi İbrahim’i birtakım emirlerle sınamış, İbrahim onların hepsini yerine getirmiş de Rabbi şöyle buyurmuştu: “Ben seni insanlara önder yapacağım.” İbrahim de, “Soyumdan da (önderler yap, ya Rabbi!)” demişti. Bunun üzerine Rabbi, “Benim ahdim (verdiğim söz) zalimleri kapsamaz” demişti.” [Bakara, 124]

Tağut Ahtar Mansur

Selim, tevhid ehli ve doğru nebevi menhecin tabileri, şanı duyulmuş veya şerefli olmuş olsalar da temellerini şahıslar üzerine kurmamaktadırlar. Bilakis onlar, temellerini Kur’an ve sünnet üzere kurarlar. Bundan ötürü, sapkın partiler, örgütler ve yapılanmalarda olduğu gibi onlar, cemaatlerini sembollerle güçlendirmeye ve daha sonra cemaatlerini korumak için her nesil yeni semboller üretmeye ihtiyaç duymazlar. Dolayısıyla tevhid ehlinin liderlerinin akrabaları ve dostları, doğru olan menhece bağlılıkları ve kendi nefisleri için gerçekleştirmiş oldukları güzel ve salih amel doğrultusunda saygı ve takdirle

Ve yine şöyle buyurmuştur: “Nuh, Rabbine seslenip şöyle dedi: “Rabbim! Şüphesiz oğlum da ailemdendir. Senin vadin elbette gerçektir. Sen de hükmedenlerin en iyi hükmedenisin. Allah, “Ey Nuh! O, asla senin ailenden değildir. Onun yaptığı, iyi olmayan bir iştir. O halde, hakkında hiçbir bilgin olmayan şeyi benden isteme. Ben, sana cahillerden olmamanı öğütlerim” dedi.” [Hud, 45-46] Allah Resulü de g şöyle buyurmuştur: “Ey Ümmü Zübeyr bin Avvam Allah Resulü’nün halası ve Ey Fatıma binti Muhammed sizler de kendilerinize Allah’tan ibadet mukaabilinde satın alınız da azabından kurtulunuz! Allah’ın azabından kurtulmanız için ben, Allah tarafından verilmiş hiçbir nüfuza malik değilim.” [Buhari, Müslim] DiğerbirhadisteAllahResulüg şöylebuyurmaktadır: “Kimin ameli kendisini geri bırakırsa nesebi, soyu, sopu onu ileriye götüremez.” [Müslim] Hamd alemlerin Rabbi olan Allah’a olsun. 15

Haksızlıkları Takip Etme Merkez Ofisi Niçin Kuruldu? Hamd Allah’a, salat ve selam kerim Resulü’ne ve kıyamet gününe kadar onun izinde gidenlere olsun. Bundan sonra; Allah b adaleti emretti ve adaleti yüce sıfatlarından biri kılarak şöyle buyurdu: “Şüphesiz Allah, adaleti, iyilik yapmayı, yakınlara yardım etmeyi emreder; hayâsızlığı, fenalık ve azgınlığı da yasaklar. O, düşünüp tutasınız diye size öğüt veriyor” [Nahl, 90]. Ve yine Allah Teâlâ şöyle buyurdu: “Rabbinin kelimesi (Kur’an) doğruluk ve adalet bakımından tamdır. Onun kelimelerini değiştirebilecek yoktur. O, hakkıyla işitendir, hakkıyla bilendir.” [Enam, 115]. Aynı şekilde Allah Teâlâ kendisine zulmü yasaklayarak şöyle buyurdu: “Şüphesiz Allah, insanlara hiçbir şekilde zulmetmez; fakat insanlar kendilerine zulmederler” [Yunus, 44]. Allah Teâlâ zulmü bütün yönleriyle yasaklamıştır. Bu yönlerden biri de Allah’a şirk koşmaktır. Allah Teâlâ’nın tanımladığı gibi şirk en büyük zulümlerden biridir: “Hani Lokman, oğluna öğüt vererek şöyle demişti: Yavrum! Allah’a ortak koşma! Çünkü ortak koşmak elbette büyük bir zulümdür.” [Lokman, 13]. Bu yönlerden bir diğeri ise insanların Allah’ın b emrine isyan etmesi ve hadlerine karşı çıkmasıyla nefsine zulmetmesidir. Allah Teâlâ bu konu hakkında şöyle buyurdu: “Kim Allah’ın sınırlarını çiğnerse, gerçekte o, kendi nefsine zulmetmiş olur” [Talak, 1]. Bu yönlerden bir diğeri ise bir insanın başka birinin hakkını gasp ederek ona zulmetmesidir. Allah Teâlâ bu konu hakkında Davud’un lisanı üzerinden şöyle buyurmaktadır: “Davud dedi ki: Andolsun, senin koyununu kendi koyunlarına katmak istemek suretiyle sana zulmetmiştir. Esasen ortakların pek çoğu birbirine haksızlık eder. Ancak iman edip salih ameller işleyenler başka. Onlar da pek azdır.” [Sad, 24] 16

Haksızlıkları Takip Etme Merkez Ofisi‘nin Emiri ile Röportaj

Gerçek anlamda dinin ikame edilmesi ancak zulmün bütün çeşitlerinin ortadan kaldırılmasıyla olur. Allah Teâlâ’nın lütfuyla İslam Devleti’nin de bugün üzerinde çalışmış olduğu şey budur. Şirkle savaşmak ve insanları âlemlerin Rabbinin hükmüne boyun eğdirmekle büyük zulümler ortadan kalkmış olur. İyiliği emretmek ve kötülükten alıkoymakla, insanların işledikleri günah ve münkerlerle nefislerine yaptıkları zulümle beşerin zulmünden ortaya çıkan zulümler kalkmış olur. İnsanların arasında Allah’ın şeriatıyla hükmedilmesi, hadlerin uygulanması ve insanların zulümlerden engellenmesiyle bazılarının bazılarına olan haksızlıkları engellenmiş olur. Bu bağlamda İslam Devleti, insanların aralarındaki haksızlıkları engellemek ve herhangi bir birey ya da herhangi bir grup tarafından zulmün gerçekleşmesi durumunda onu kaldırmakla yükümlü olan kuruluşlar inşa etmiştir. Bu kuruluşlardan biri de “Haksızlıkları Takip Etme Merkez Ofisi”dir. Peki, Haksızlıkları Engellemek ve İnsanların Arasındaki Zulmü Kaldırmakla Görevli Olan İslam Devleti’ndeki Diğer Kuruluşlar Hangileridir? Bu işteki asıl amaç mazluma yardım etmektir. Zalimi -Müslüman olsa bile- engellemek ise, her Müslümanın yapması gereken iki vacipten biridir. Nebi’nin g buyurduğu gibi: “Din kardeşin zalim de mazlum da olsa ona yardım et.” Bir adam: Ey Allah’ın Resulü! Kardeşim mazlumsa ona yardım edeyim. Ama zalimse nasıl yardım edeyim, söyler misiniz? dedi. Bunun üzerine Allah’ın Resulü: “Onu zulümden alıkoyar, zulmüne engel olursun. Şüphesiz ki bu ona yardım etmektir” diye buyurdu. [Buhari ve Müslim] Emir sahiplerinin İslam Devleti askerlerine yükledikleri sorumluluk ve bu hadise icabet etme gereği onların, haksızlıkları takip etmekle görevli olan kardeşlerine yardım etmeleri gerekir.

İslam Devleti Allah Teâlâ’nın lütfuyla, zulüm ve haksızlıkların giderilmesi için Yargı ve Şikâyetler dairesine bağlı olarak şikâyetler için ofisler kurdu. İslam Devleti’nin bütün vilayetlerindeki şikâyetler ofisi direk valinin ofislerine bağlıdır. Öyle ki; valinin eli altındaki asker ve emirlerle ilişkili olan davalar valiye ulaşmış olur. Aynı şekilde bu bağlamda özel ve bağımsız olarak şikâyetleri takip etme merkez ofisi kuruldu. Tüm bu kuruluşlar haksızlıkları hızlı bir şekilde kaldırmak için zulüm iddiası olan davaları soruşturmada ve takip etmede beraber çalışmaktadırlar. Şikâyet Davalarını Takip Eden Kurumların Çok Olmasındaki Amaç Nedir? Nebi g şöyle buyuruyor: “Hepiniz çobansınız ve hepiniz güttüğünüz sürüden sorumlusunuz” [Buhari ve Müslim]. Allah Teâlâ bir kimseyi Müslümanların işlerinden herhangi bir işle görevlendirdiği zaman bu kimsenin sürüsüne gelebilecek zulmü engellemesi gerekir. Şayet sürüsüne herhangi bir zulüm isabet ederse sürüden sorumlu kimsenin bu zulmü kaldırmak için çabalaması gerekir. Bu nedenle İslam Devleti’nde zulümleri kaldırmakla görevli olan kuruluşlar arttı. Öyle ki; bu kuruluşlar, vilayetlerdeki İslam Devleti vatandaşlarına ve askerlerine, emir sahiplerinin elleri altındaki asker ve emirlerin kendilerine yaptıkları zulümleri konuyla ilgili emir sahiplerine şikâyet etmeye olanak sağlamaktadır. Aynı zamanda bu kuruluşlar kadıların verdiği hükümlerin yanlış veya kendisine zulmettiklerini iddia eden kimselere yargı dairesine şikâyette bulunması için mahkemelerde dava sahiplerine yardımcı olmaktadırlar. Böylece verilen hükümlerin tekrardan gözden geçirilmesi sağlanıyor. Ayrıca yetki komitesinin görevlendirdiği bu kuruluşlar, İslam diyarındaki bütün Müslümanların kendi yöneticilerini, dairelerin emirlerini, askeri emirleri veya farklı dairelerde izlenen idari hataları mü’minlerin emiri –Allah O’nu korusuntarafından yetkilendirilen komiteye şikâyette bulunmalarına yardımcı olmaktadır. Bu şekilde Allah’ın izniyle bizler, insanlara İslam Devleti’ndeki herhangi bir kişi ya da kuruluşu şikâyet etme imkânını sağlamış olmaktayız. Aynı şekilde davacının bir ihtisasının olmayışı bahanesiyle davalarının tamamlanmasını engelleyen engelleri

kaldırmış ve güç sahibi kişilerin şikâyet edilebilme imkanını sağlamış olduk. Kendisine İletilen Davalar Konusunda Şikâyetleri Takip Etme Ofisinin İcraatları Nelerdir? Bize ulaşan davayı yanımıza kaydettikten sonra davaya bakarız. Eğer dava sahibinin iddia ettiği gibi davada bir zulüm iddiası varsa davayı hemen takibe başlıyoruz. Eğer bir zulüm söz konusu değilse davayı hemen kapatıyoruz. Eğer dava sahibinin iddia ettiği gibi davada bir zulüm iddiası varsa davaya bakılır. Şayet dava, emir sahipleri olanlarla veya dairelerin emirleri ile ilişkili ise bunların soruşturulması için dava kendilerine iletilir ve ifadeleri alınır. Daha sonra davaya bakılması için soruşturmanın sonucu ve davalının ifadesi ofise gönderilir. Eğer soruşturma gereği gibi yapılmış ve tahkikat yeteri düzeyde yapılmışsa ve hakkında verilecek hüküm bu davaya münasip ise hakkında bu şekilde hüküm verilir. Şayet soruşturma veya tahkikatta eksiklik varsa veya bu dava için verilecek münasip bir hüküm yoksa davanın yeniden daha iyi tahkik edilmesi için ilgili kişilere gönderilir. Bu durumdaki rolümüz ise davanın çabucak çözülmesi ve dikkate alınmasını sağlamak için sürekli bir şekilde davayı takip etmektir. Eğer dava bir hüküm verme ile ilgiliyse davayı, davadaki görüşümüzü de dosyaya ekleyerek yargı dairesindeki kadılara iletiyoruz. Bizim buradaki rolümüz ise yine aynı şekilde davanın çözülmesi adına hızlı bir şekilde kararın verilmesini sağlamak için sürekli bir şekilde davayı takip etmektir. Şayet dava bir vali veya daire emirleri ile ilgiliyse veya İslam Devleti’nin kuruluşlarından bir kuruluşuna karşı ise davayı hemen takibe alıyoruz ve bu konudaki davalıları veya onların yerine bakan kimselerin ifadelerini almak için çağırıyoruz. Sanıklar geldikten sonra sanıkların savunmaları dinleniyor. Şayet davalı kişiler suçlu görülürse haksızlık kaldırılır, zalim cezalandırılır veya kendilerine gerekli uyarı yapılır. Eğer davada bir zulüm veya haksızlık söz konusu değilse dava kapatılır. Takip Ettiğiniz Davaların İsimlerinde Konuşmanızda Zulüm İddiası Olan Davalardan Bahsettiniz, Bundan Kastınız Nedir? 17

Bu konuyu daha iyi anlamanız için size bu ikisinin arasındaki farkı anlayacağınız iki örnek vereceğim. Birincisi: örneğin emir, emri altındaki askerlerden birini kendi düzeni içindeki bir açığı kapatmada, özel bir durumda veya buna benzer durumlarda onu başka yere naklettiğinde, asker ailesinden ve evinden uzak kaldığı için kendisine zulmedildiğini iddia edebilir. İkincisi: örneğin emir, emri altındaki askerlerden birini ihmalinden, hatasından veya bir işteki bahanesinden ötürü emiri onu bu bahanesinden alıkoymak veya taziren cezalandırmak için onu başka bir yere naklettiğinde asker bunu kendisine haksızlık olarak görebilir. Veya kendisine verilen tazir cezasının bu işlemiş olduğu hataya uygun olmadığını veya kendisini hiç hata işlememiş olarak da gördüğü için kendisine zulmedildiğini iddia edebilir.

davaların takibi için bu davalar merkez ofisine kaldırılmaktadır.

Birinci durumda davada zulüm iddiası yoktur. Çünkü emirin askerlerinden birini veya hepsini ihtiyaca binaen hepsini dilediği yere nakletme hakkına sahiptir. Askerin bu konuda işitip itaat etmesi gerekir. İkinci durumda ise burada bir zulüm iddiası vardır. Bu nedenle bizler davayı kaldırmak için davada zulmün varlığının gerçekliliğine ulaşana kadar bu dava üzerine çalışmaya devam ederiz.

Her kim kardeşinden bir zulme uğramışsa ve zulme uğrayan kişi ondan hakkını almak istiyorsa şikâyetini bize kaldırmak için şikâyetleri takip etme merkezi ofisindeki ve bize bağlı diğer ofislerdeki kardeşlerinin kapılarını çalsınlar. Şayet bir hakkı varsa ona zulmeden kimseden; velev ki, en sevdiğimiz kimse olsa bile, hakkını alırız. Ve bu konuda Allah’ın izniyle hiçbir kınayıcının kınamasından korkmayız.

Bu ofisin kuruluşundan bu yana takip ettiğimiz yüzlerce davanın içerisinde davaların yarısında zulmün olmadığını gördük. Bunlar şikâyet veya çekişmeler olarak adlandırabileceğimiz davalardı. Ancak bu davaların içinde zulüm olduğunu gördüğümüzde ise hemen o davayla ilgilenmeye başlıyor ve en kısa sürede davada iddia edilen zulmü bulmaya çalışıyoruz. Eğer davada zulüm bulunursa zulüm kaldırılır ve zalim cezalandırılır. Eğer davalının zulüm yapmadığı ortaya çıkarsa davacıya konu izah edilerek dava kapatılır. Bu Ofisin Sorumluluğunda Bulunan Başka Görevler Var mıdır? Evet, Allah’ın lütfuyla bu ofise bağlı heyetler bulunmaktadır. Bu heyetler mahkumlarla görüşmek için İslam Devleti’ndeki farklı hapishaneleri gezmektedirler. Bu heyetlerden biri mahkumların durumlarına bakmak ve varsa şikâyetlerini almak için mahkumları soruşturmaktadır. Bir diğer heyet ise askerlerin durumlarını takip etme ve şikâyetlerini almak için ribat hatlarını ve sınır bölgelerini dolaşmaktadır. Her iki durumda da bu davalar içerisinde bir zulüm varsa bu 18

Haksızlıkları Takip Etme Merkez Ofisi‘nin Emiri ile Röportaj

Buna ek olarak bu heyetler aşiret liderleri ve insanların ileri gelenleriyle şikâyetlerini dinlemek, şikâyetlerini almak ve bu şikâyetlerini emir sahiplerine kaldırmak için görüşmeler yapmaktadırlar. Son Olarak Söylemek İstediğiniz Bir Şey Var mı? Genel olarak bütün Müslümanlara ve özellikle İslam Devleti askerlerine birbirlerine zulmetmemelerini tavsiye ediyoruz. Ve her bir Müslümanın ve İslam Devleti askerinin bilmesi lazımdır ki; zulüm kötü ve rahatsız edicidir. Nebi’nin g tanımladığı gibi zulüm kıyamet günü karanlıktır.

Her kim zulmün kendisinden kaynaklandığını bilirse Allah’tan korksun, hemen tevbe etsin, hak sahibine hakkının geri dönmesinde acele davransın ve zulmettiğinden ötürü ondan af dilesin. Her kim bize ulaşmayan bir zulme muttali olmuşsa mazlumun şikâyetlerini bize bildirmek için mazluma yardım etmekten üşengeçlik yapmasın. Çünkü bu mazlumlardan bazıları zayıf ve bazıları da şikâyetini nasıl bildireceğini ve hakkını nasıl isteyeceğini bilmiyor. Eğer o kimse mazlumun şikâyetini bize ulaştırırsa artık bu kimse emir sahiplerine zulmü ulaştırma görevini yerine getirmiş olur ve Allah’ın önünde bu sorumluluktan beraat etmiş olur. Ancak her kim bildiği halde zulme karşı sessiz kalırsa, yani bunu bize ulaştırmazsa, zalimin zulmüne sessiz kalmasıyla zalime yardım etmiş olur ve bunu yapması zulmetmekten daha kötüdür. Allah’tan işlerimizi ıslah etmesini ve sonumuzu güzel kılmasını diliyoruz. Çünkü o böyle kimselerin velisidir ve buna gücü yetendir. Salat ve selam Nebimiz Muhammed’in üzerine ve hamd âlemlerin Rabbi olan Allah’a olsun.

19

İbadetlerin faziletinin kat be kat olduğu bu sayılı günlere ve ibadet dönemlerinden büyük bir dönem olan Zilhicce ayının ilk on günlerine girmek üzere bulunuyoruz. Bu günler, Allah Teâlâ’nın katında senenin diğer günlerinden daha faziletlidir. Allah c kaçırdığımız ecirleri yeniden kazanmak ve eksik ibadetlerimizi tamamlamak için bu günlerde yapmamızı istediği bazı ibadetleri emretmiştir. O halde bu on günün İslam’daki yeri nedir? Fazileti nelerdir? Ve bu günlerde emredilen en mühim ibadetler nelerdir?

Zilhicce’nin İlk On Gününün Faziletleri Allah b bu günleri şu sözüyle yemin ederek bizlere bu mübarek günlerin faziletini ve önemini belirtmektedir: “Tan yerinin ağarmasına andolsun. On geceye andolsun” [Fecr, 1-2]. İbn-i Kesir bu ayet hakkında şöyle dedi: “On geceye andolsun” sözünden kasıt Zilhicce’nin ilk on günüdür. Bu ifadeyi İbn-i Abbas, İbn-i Zübeyir, Mücahid ve selef ve halef alimlerinin birçoğu bunu bu şekilde söylemiştir. Allah c yalnızca çok önemli bir şeyin üzerine yemin eder. Bundan anlıyoruz ki, bu günler Allah katında önem arz eden ve faziletli günlerdir. İbn-i Kayyım şöyle dedi: “Bu gibi amelleri içeren zaman tabi ki de Allah’ın üzerine yemin etmesine ehil bir zamandır.” [Tibyan] Ayrıca Nebi g, Zilhicce ayının ilk on gününün dünyanın en faziletli günleri olduğunu ve bu on 20

günde yapılan salih amellerin diğer günlerde yapılan bütün salih amellerden daha faziletli olduğunu belirtti. Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Başka günlerin hiçbirinde, -Zilhicce’nin ilk on gününü kastederek- şu günlerde işlenecek salih amelden, Allah katında, daha sevimli hiçbir amel yoktur.” Bunun üzerine “Ey Allah’ın Resulü! Allah uğrunda yapılacak cihad da mı üstün değildir?” dediler. Allah Resulü: “(Evet) Allah yolunda yapılacak cihad da. Ancak malını ve canını tehlikeye atarak cihada çıkan, şehid olup dönmeyen kimsenin cihadı başka.(O, bundan üstündür), buyurdu.” [Buhari] İbn-i Recep El-Hanbeli şöyle dedi: “Bu hadis, bugünlerde -Zilhicce’nin ilk on günü kastedilmekte- yapılan amellerin hiçbir istisna olmadan diğer günlerde yapılan amellerden Allah’a daha sevimli geldiğine delalet etmektedir. O halde şunu anlıyoruz ki; Allah’a sevimli gelen bir amel onun katında en faziletli olandır.” [Letaifu’l-Mearif] Zilhicce ayının ilk on günü içerisinde Allah katında çok faziletli bir gün vardır. O da Allah’ın dinini tamamladığı Arefe günüdür. Bu günlerde tutulan oruç iki yıllık günaha kefaret olur. Ayrıca bu on gün içerisinde senenin en faziletli günlerinden olan Kurban günü vardır. O gün, Haccı El-Ekber günüdür ve o günde diğer günlerde bir arada yapılamayan itaatler ve ibadetler bulunmaktadır.

Zilhicce‘nin 10 Gününün Fazileti ve Bugünlerde Varid Olan İbadetler

Zilhicce’nin İlk On Gününde İbadetlerin Önemi

Lâ ilâhe illallah, Vallahu Ekber, Allahu Ekber Ve lillahil-hamd.”

Zilhicce’nin bu on gününün ihya edilmesi Allah Teâlâ’nın kulu üzerindeki nimetlerinden büyük bir nimettir. Ve bu on günü hakkıyla ihya edenler yalnızca ibadete gayret eden abidlerdir. Müslüman bir kula gereken ise bu nimeti idrak etmesi ve bu fırsata tutunmasıdır. Selef, bu günlerde ibadetlere sarıldıkları kadar diğer günlerde ibadetlere bu kadar sarılmazdı. Bunun örnekleri seleflerimizin güzel hayatlarında da sabittir.

Buhari sahihinde şöyle dedi: “Ömer h (bu günlerde) Mina’daki çadırında tekbir getirir, mescitte (Hayf mescidinde) bulunan ve onu işiten Müslümanlar, onunla birlikte çarşı ve pazardaki insanlar, Mina tekbir sesleriyle inleyecek şekilde tekbir getirirlerdi. Ve İbn-i Ömer de o günlerde, yani Mina günlerinde tekbir getirirdi. Namazlardan sonra da, yatağında da, otağında da, oturduğu yerde de, yürüdüğü yerlerde de; o günlerin hepsinde tekbir getirirdi.”

Bugünlerde Müslümanın özen göstermesi gereken gerçekten çok faziletli ameller bulunmaktadır. Allah yolunda cihad yapmak, Kur’an okumak, camilerde cemaatle namaz kılmaya özen göstermek, anne babaya iyi davranmak, sıla-i rahimi gözetmek, komşulara ihsanda bulunmak, insanların arasını bulmak, misafire ikramda bulunmak, Allah yolunda infak etmek ve hastayı ziyaret etmek gibi… Ancak bu amellerin dışında bugünlere özel belirli ameller de bulunmaktadır. Bunlar: 1-Çokça Zikir Yapmak: Allah Teâlâ şöyle buyurdu: “Allah’ın kendilerine rızık olarak verdiği (kurbanlık) hayvanlar üzerine belli günlerde (onları kurban ederken) Allah’ın adını ansınlar.” [Hac, 28]

O zaman şunu anlıyoruz ki; bu on günde sünnet olan en özel amellerden biri de tekbir getirmektir. Tekbir, mutlak ve mukayyed olmak üzere iki türlüdür. Mutlak tekbir, Zilhicce’nin ilk on gününün başlangıcından teşrik günlerinin son gününe kadar getirilen tekbire denir. Mukayyed tekbir ise; farz namazlardan sonra getirilen tekbirlerdir. Tekbir getirme zamanı ise Arefe gününün fecrinin doğuşundan başlayıp –Hacılar hariç- son teşrik gününün ikindi vaktine kadar devam eder. Sahabelerin bazılarından nakledildiği üzere hacıların tekbir getirme zamanının ise bayram gününde şeytan taşlamadan sonra olduğunu belirtti. Tekbir Getirme Şekli ise Şöyledir: ‫ اللَّه أكبر ولله الحمد‬،‫ واللَّه أكبر‬،‫ ال إله إال اللَّه‬،‫ اللَّه أكبر‬،‫ اللَّه أكبر‬،‫اللَّه أكبر‬

İbn-i Recep şöyle dedi: “Âlimlerin cumhuru bu belli günlerin Zilhicce’nin ilk on günü olduğunu belirtti.” [El-Letaif]

“Allahu Ekber, Allahu Ekber, Allahu Ekber, Lâ ilâhe illallah, Vallahu Ekber, Allahu Ekber Ve lillahilhamd.”

Bunun için Nebi g bugünlerde Müslümanları çokça Lâ ilâhe illallah, Allahu Ekber ve Elhamdulillah demeye davet etmiştir.

Başka hadislerde bu tekbir getirme şekli dışında başka şekilde de tekbir türleri varid olmuştur.

Nebi g sözünde de ifade ettiği gibi: “Allah Teâlâ’nın katında bu on gün içerisinde işlenen salih amelin fazileti kadar daha büyük ve O’nun daha çok hoşuna giden başka günler yoktur. O halde, bugünlerde bol bol tehlil, tekbir ve tahmid getirin.” [Ahmed ve diğerleri rivayet etti.] Tehlîl: Lâ ilâhe illallah demektir. Tekbir: Allahu Ekber demektir. Tahmîd: Elhamdulillah demektir. Kısacası şöyle denilir: “Lâ ilâhe illallahu vahdehû lâ şerîke leh. Lehul-mulku velehul-hamdu ve huve alâ kulli şey’in kadîr. Allahu Ekber, Allahu Ekber,

2-Oruç Tutmak: Müslümanın Zilhicce’nin 9 gününde (hepsini veya yapabildiği kadarını) oruç tutması sünnettir. Nebinin g hanımlarının bazılarından rivayet edildiğine göre şöyle dediler: “Allah Resulü g Zilhicce’nin dokuz gününde oruç tutardı.” [Ebu Davud] Âlimlerin birçoğu Zilhicce’nin dokuz gününde tutulan orucun çok müstehap olduğunu söylemişlerdir. [Nevevi’nin Sahihi Müslim Şerhi] 3–Kurban Kesmek: Bu on günde yapılacak amellerden biri de kurban keserek Allah’a 21

yakınlaşmaktır. Fakihlerin cumhuru kurban kesmenin müekked bir sünnet olduğunu söylemiştir. Kurban kesmeye güç yetirebilen Müslümanın bunu ihmal etmemesi gerekir. Çünkü Allah Resulü g ve sahabesi j kurban kesmeye özen gösterirdi. İbn-i Ömer’den h rivayet edildiğine göre şöyle dedi: Allah Resulü g Medine’de on sene ikamet etti ve (her sene) kurban keserdi. [Tirmizi] Ve yine bu konu hakkında İbn-i Kayyım şöyle dedi: “Nebi g kurban kesmeyi terk etmezdi.” [Zad El-Mead] 4-Hac ve Umre Yapmak: Müslümanın bu on günde yapabileceği en faziletli amellerden biri de eğer imkânı varsa Beyt’ul Haram’ı haccetmesidir. Allah Teâlâ her kimi evini haccetmeye ve istenilen şekilde ibadetleri yerine getirmeye muvaffak kılarsa onun için Nebisi’nin g şu sözündeki büyük mükâfatı vardır: “Umre ibadeti, daha sonraki bir umreye kadar işlenecek günahlara kefarettir. Kabul olunan haccın karşılığı ise, ancak cennettir.” [Muttefekun Aleyhi] Allah Teâlâ’dan İslam Devleti mücahidlerine temkin vermesini, esir Mekke ve Medine’yi Ali Selul tağutlarından –Allah onları kahretsinözgürleştirmeyi ve şeriatın hükmü gölgesinde bize hac ve umre yapmakla rızıklandırmasını diliyoruz. Bu söylediklerimizden sonra biri şöyle sorarsa: Nebi’nin g Zilhicce’nin ilk on gününde yapılan amelleri diğer günlerde yapılan amellerden daha faziletli olduğunu söylediği hadisleri ile Allah yolundaki cihadın faziletinin diğer amellerden daha faziletli olduğunu söylediği çok sayıdaki mütevatir hadisleri arasında nasıl bir bağlantı kurabiliriz. Çünkü Ebu Hureyre’nin h hadisinde olduğu gibi Allah Resulü’ne g şöyle soruldu: “Hangi ameller daha faziletlidir?” Allah Resulü g şöyle cevap verdi: “Allah’a ve Resulü’ne iman etmek.” “Sonra nedir” diye soruldu. Allah Resulü g: “Allah yolunda cihad etmek” diye buyurdu. Bu iki nas hakkında Faydu’l-Bari kitabının sahibi şöyle diyor: “Bütün bunlar cihadın farz olmadığı durumlarda geçerlidir. Bu faziletler hakkındaki sözler farzların olmadığı zamanlar için geçerlidir.” İbn-i Recep şöyle dedi: “Zilhicce’nin ilk on gününde yapılan farz ibadetler diğer günlerde 22

yapılan farz ibadetlerden ve bu on günde yapılan nafileler diğer günlerde yapılan nafilelerden daha faziletlidir. Ancak Zilhicce’nin ilk on gününde yapılan nafileler diğer günlerde yapılan farzlardan daha faziletli değildir… Ramazan’ın ilk on gününde tutulan oruç Zilhice’nin ilk on gününde tutulan oruçtan daha faziletlidir. Çünkü farz nafileden daha faziletlidir.” [Fethu’l Bari] İlim ehlinin yanında karar kılınan görüş ise cihadın –eğer talep cihadı ise- en faziletli ibadet olduğudur. Ve asla hiçbir şey onun yerine geçemez. Şeyhul İslam İbni Teymiye şöyle dedi: “Âlimler – bildiğim kadarıyla- cihad’tan daha faziletli bir ibadet olmadığı konusunda ittifak etmişlerdir. Cihad, nafile Hac’tan, nafile oruçtan ve nafile namazdan daha faziletlidir.” [Mecmu’l-Fetava] O zaman cihad savunma cihadı olduğunda ve günümüzde olduğu gibi cihad her bir Müslümanın üzerine muayyen olarak farz olduğunda nasıl olur? İbn-i Teymiyye, Tatarlara karşı yapılan savunma cihadında şöyle dedi: “Allah’a yemin olsun ki; şayet Ebu Bekir, Ömer, Osman, Ali ve bunların da dışındaki diğer sahabeler gibi j İslam’ı ilk kabul eden Muhacir ve Ensarlar şu zamanımızda olsaydı amellerinin en faziletlisi bu mücrim kavme karşı cihad yapmak olurdu.” [Mecmu’l-Fetava] O zaman şayet cihad farzı ayn olsaydı (savunma cihadında olduğu gibi) bütün ibadetlerin (vacip ve müstehap olan) en faziletlisi olurdu. Şayet cihad farzı kifaye olsaydı (talep cihadında olduğu gibi) ve cihad Zilhicce’nin bu ilk on gününde gerçekleşmiş olsaydı o zaman cihad, kulun Rabbine yapmış olduğu ibadetlerin hepsinden daha faziletli olurdu. O halde ey Müslümanlar! Bu mübarek günlerde ibadetlere sarılın. Vallahi bu günlerde yapacağınız ibadetlerin değeri paha biçilmezdir. Salih ameller yapmada acele davranın. Ecel gelmeden önce ibadetlere sarılmada acele edin. Bugün karşılığında hesap sorulmayan bir amel, ahirette ise amel etmeye fırsat olmayan bir hesap vardır. Ey Allah’ım! Bizi Zilhicce’nin on gününe ulaştır ve bugünlerde Seni zikretmemiz, Sana hamd etmemiz ve en güzel şekilde Sana ibadet etmemiz için bize yardım et.

Zilhicce‘nin 10 Gününün Fazileti ve Bugünlerde Varid Olan İbadetler

23

Ey Kadınlar Topluluğu Sadaka Verin Allah’u Teâlâ, kadınlar hariç bütün kullarına savaşmayı farz kılmıştır. Öyle ki; kadınların birçoğu –özellikle asrımızın kadınları– ebediyen üzerlerine cihad ibadetinin farz kılınmadığını sanırlar. Ve cihadın kısımlarından birini kaçırmaktadırlar. Öyle ki; Allah’u Teâlâ cihadın bu kısmını, aziz kitabında bir yer hariç diğer tüm yerlerde beden ile cihadın önüne geçirmiştir. O da mal ile cihaddır. Kılıç ile cihadın farziyeti kadınların üzerinden düşmüşse de; mal ile cihadın farziyeti onlardan düşmemiştir. Allah, selefin bazı kadınlarına rahmet etsin. Öyle ki; onlardan birisi savaşçılara infak edecek bir şey bulamadığında bel kuşağını yırtar ve savaşçıların atlarına bağ yapardı. O halde nerede Allah’u Teâlâ’nın kelimesini yüceltmek için kollarını sıvayan kadınlar? Nerede bu dine destek olmak için infak edenler ki; karşılığında Allah’ın izniyle genişliği yer ve gökler kadar olan cennetler vardır. Allah  yüce kitabında şöyle buyurmaktadır: “Ey iman edenler! Sizi elem dolu bir azaptan kurtaracak bir ticaret göstereyim mi size? Allah’a ve peygamberine inanır, mallarınızla ve canlarınızla Allah yolunda cihad edersiniz. Eğer bilirseniz, bu sizin için çok hayırlıdır”. [Saf, 10-11] Önce Allah’u Teâlâ’ya iman, sonra da can ve mal ile cihad... Mal ile cihad can ile cihaddan önce gelmektedir. Çünkü orduların teçhizat ve mühimmat hazırlığına mal ile başlanılmaktadır. Can ile cihad etmek hususunda geride kaldıkları halde bir yükümlülük sahibi olmayan bazı özür sahipleri vardır. Kadın da bunlardandır. Ancak mal ile cihada gelince; bu hususta Allah’u Teâlâ’nın faziletiyle zengin kıldıklarının ve infak etmekte geç kalanların bir özrü yoktur. Mal ile cihad babında kadın ile erkek, yaşlı ile genç, kör ile gören, hasta ile sıhhatli arasında fark yoktur. Ancak fakir olanın bu hususta bir yükümlülüğü yoktur. Allah b bunlar hakkında şöyle buyurmuştur: 24

Ey Kadınlar Topluluğu, Sadaka Verin

“Kendilerini bindirip (cepheye) sevk edesin diye sana geldikleri zaman, senin, “Sizi bindirebileceğim bir şey bulamıyorum” dediğin; bu uğurda harcayacakları bir şey bulamadıklarından dolayı üzüntüden gözleri yaş döke döke geri dönen kimselere de bir sorumluluk yoktur.” [Tevbe, 92] Enes de h Allah Resulü’nün şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir: “Müşriklere karşı malınızla, canınızla ve dillerinizle cihad edin.” [Ebu Davud] İbni Kayyim El-Cevziyye r mal ile cihadın can ile cihaddan daha önce olmasındaki hikmet hakkında şöyle diyor: “İkinci fayda: Mal nefis tarafından sevilmekte ve arzulanmaktadır. Malı elde etmek için büyük çabalar sarf edilmekte ve ölüme götürecek tehlikeli işlere girişilmektedir. Bu da malın nefsin sevdiği ve arzuladığı bir şey olduğunun kanıtıdır. Allah  kendi yolundaki mücahidlerden malı sevenleri arzuladıklarını ve sevdiklerini rızası yolunda feda etmeye davet etti. Bundan maksat, Allah’ın nefisler için en sevilen şey olması ve kâinatta nefislere Allah’tan daha sevimli bir şeyin olmamasıdır. Eğer onlar sevdiklerini Allah sevgisi uğrunda feda ederlerse, Allah onları daha kâmil olan bir mertebeye yükseltir. Bu da canlarını onun yolunda feda etmeleridir ki; bu, sevginin en yüksek zirvesidir.” [Bedai-ul Fevaid] Bilindiği üzere kadınların çoğu -Allah’ın korudukları hariç- boş konuşmayı, beraber yaşadıkları eşlerine nankörlüğü, gıybeti ve bunlara benzer helak edici günahları çok işlemektedirler. Allah Resulü de onları dünyada işlemiş oldukları bazı günahlara kefaret olacak şeye onları yönlendirmiştir. Ebu Said El-Hudri şöyle dedi: Allah Resulü ya Kurban ya da Ramazan bayramında namazgâha çıktı ve kadınlara seslendi. Ve şöyle buyurdu:

“Ey Kadınlar topluluğu! Sadaka verin; çünkü bana, cehennem halkının çoğunluğunu, sizin oluşturduğunuz gösterildi.” Dediler ki: “Neden ey Allah’ın Resulü?” Allah Resulü şöyle buyurdu: “Çok lanet okursunuz ve hayatı paylaştığınız kişilere nankörlük edersiniz.” [Buhari] Ve işte Esma binti Ebubekir h fakirliğinin ve ihtiyacının olmasına rağmen o ne bir altın, ne de bir takı sahibi olmayan Esma... Allah Resulü’ne sadakayı soruyor. İbn-i Ebu Muleyke şöyle dedi: Esma binti Ebubekir bana şöyle anlattı. Dedi ki: “Dedim ki; “Ey Allah’ın Resulü, benim, (kocam) Zübeyr’in evine getirdiğinden başka hiç bir şeyim yok, ondan vereyim mi?” Allah Resulü g şöyle buyurdu: “Ver, saklama, yoksa senden de saklanır.” [Ebu Davud] İbn-i Hacer şöyle dedi: “Burada hâsıl olan mana malın bitmesi korkusundan ötürü sadakayı engellemenin nehyedilmesidir. Öyle ki; bu bereketin kesilmesinin en büyük nedenlerindendir. Çünkü Allah, infak eden kişiyi hesapsız mükâfatlandırır. Kişi nasıl hesapsız mükâfatlandırılıyorsa, öyle de hesapsız rızıklanır. Kim de Allah’ın kendisini hiç ummadığı yerden rızıklandıracağını düşünüyorsa o halde onun üzerine düşen hesapsız infak etmesidir.” [Fethu’l Bari] İyiler malları ile bizlere cömertlik ederler bizler de o iyilerin malları ile cömertlik ederiz Ebu Hüreyre’den rivayet edildiğine göre Allah Resulü g şöyle buyurmuştur: “Allah sadakayı kabul eder, sağ eliyle alır ve onu sizin atınızın yavrusunu büyüttüğü gibi büyütür, öyle ki; bir lokma büyüklüğünde bir sadakanın sevâbı bile uhud dağı kadar oluverir.” [Tirmizi] Eğer Allah yolundaki mücahidlere bu sadakalar infak edilmez ise, din ikame edilir mi? İslam’ın özünü mücahidlerden başka kim korur? Mücahidlerden başka kim ırzları savunur ve küfrün burnunu yere sürter? Buhari, “Bir Gaziyi Teçhiz Edip Sefere Hazırlayan Yahut Gazinin Gerideki İşlerini Görmekte Ona Hayırlı Halef Olan Kimsenin Fazileti Babı”nda şunu rivayet etmiştir: Zeyd bin Halid Allah Resulü’nün şöyle buyurduğunu rivayet etti: “Her kim Allah yolunda cenk edecek bir askeri (araç ve gereçlerini te’min ederek) sefere hazırlarsa, o

da gaza etmiş olur. Yine her kim Allah yolunda gaza eden bir askerin (gerideki işlerini görmekte) hayırla yerini tutarsa, o da gaza etmiş olur.” İşte mü’minlerin emiri Osman bin Affan h bunu çok iyi idrak etmiş ve Allah ile sonucunda cennetlere varis olunacak bir ticaret yapmıştır. Osman h, sadece bir asker hazırlamamış bilakis bütün bir orduyu Tebuk gazvesinde donatmıştır. Bu ordu, zorluk ordusudur. Bu ordunun zorluk ordusu olarak adlandırılmasının nedeni Müslümanlar için zorlu ve meşakkatli günlerde olmasıdır. Abdurrahman bin Semure şöyle dedi: “Osman h, Peygambere g geldi ve Tebuk ordusuna yardım için bin dinar getirdi ve bunu Resulullah’ın g kucağına yaydı. Abdurrahman şöyle diyor: Resulullah’ın g dinarları alt üst edip iki defa şöyle dediğine şahid oldum: “Osman bundan sonra ne yapsa ona zarar vermez.” [Tirmizi] Şeyhü’l İslam İbn-i Teymiyye mal ile cihadın diğer sadakaların önüne geçirilmesi hususunda çok güzel bir fıkhi çıkarımda bulunarak şöyle demiştir: “Eğer mal durumunun sıkışıklığından dolayı malın kullanımında, terkinde zarar görülecek bir cihad ile açların doyurulması arasında bir seçim yapılacaksa, açlar ölse bile bizler cihadı önde tutarız. Bu, kâfirlerin Müslümanları siper yapması gibidir. Hatta bu, siperden daha evladır. Çünkü siper meselesinde Müslümanlar bizim atıklarımızla ölmekte iken açlık konusunda ise kendi kendilerine ölürler.” [El-Fetava El-Kübra] Kadınların bugünkü durumuna bir bakacak olursak geçici dünya malına paralarını harcayarak israf ettiklerini görürüz. Elbise, takılar, davetler ve benzeri şeyler. Ancak karşılığında Allah’ın dinine karşı cimri ve çekingen olduklarını görürüz. Oysa ki; Allah ganidir, bizler ise fakirleriz. “İşte sizler, Allah yolunda harcamaya çağrılıyorsunuz. Ama içinizden cimrilik yapanlar var. Kim cimrilik yaparsa ancak kendi zararına cimrilik yapmış olur. Allah, her bakımdan sınırsız zengindir, siz ise fakirsiniz. Eğer O’ndan yüz çevirecek olursanız, yerinize başka bir toplum getirir de onlar sizin gibi olmazlar.” [Muhammed, 38] Müslüman bir kadın dünyaya karşı eli açık, kendisine fayda verecek ahiret için eli kapalı olur mu? Mü’minlerin annesi Allah Resulü’nün zevcesi Sevde’ye i özenecek yok mudur? 25

Aişe’den i şöyle dediği rivayet edilmektedir: Allah Resulü’nün hanımları Allah Resulü’ne şöyle dediler: “Size en çabuk kavuşacak olanımız hangimizdir? Allah Resulü şöyle buyurdu: “Kolu en uzun olanınızdır.” Artık kadınlar hangisinin kolu en uzun olduğunu ölçüyorlardı. Kolu en uzun olanımız da Zeyneb idi. Çünkü Zeyneb eliyle çalışır ve sadaka verirdi”. [Buhari ve Müslim] Müslüman bir kadın Allah’ın sadece çok olanı kabul edeceğini düşünmesin. Aksine bir dirhem bin dirhemi geçebilir. Ve sadaka verilen yarım bir hurma sadaka vereni ateşten kurtarabilir. Münzir bin Cerir’den o da babasından rivayet ettiğine göre şöyle demiştir: “Biz gündüzün ortasında Resulullah’ın g yanında bulunuyorduk. Derken yalın ayak kaplan postu rengindeki gömleklerini veya abalarını başlarına geçirmiş, kılıçlarını çekmiş; çoğu hatta hepsi Mudar kabilesine mensup çıplak bir takım adamlar Peygamber’e g geldiler. Onların muhtaç halini görünce Resulullah’ın g yüzü değişti. İçeri girip çıktıktan sonra Bilal’e emir buyurdu, Bilal ezanı okuyarak kamet getirdi. Resulullah da g namazı kıldırdı. Sonra hutbe okudu ve: “Ey insanlar! Sizi tek bir nefisten yaratan Rabbinizden korkun...” [Nisa 1] ayeti kerimesini sonuna yani “Şüphesiz ki Allah sizin üzerinizde gözcüdür” ayetine kadar ve Haşr suresindeki “Ey iman edenler! Allah’a karşı gelmekten sakının ve herkes, yarın için önceden ne göndermiş olduğuna baksın. Allah’a karşı gelmekten sakının. Şüphesiz Allah, yaptıklarınızdan hakkıyla haberdardır.” [Haşr, 18] ayeti kerimesini okudu. (Sözüne devamla) “Bir adam dinarından, dirheminden, elbisesinden, bir sâ’ buğdayından, bir sâ’ kuru hurmasından sadaka vermelidir. Velev ki; yarım hurma olsun” buyurdu. Derken Ensar’dan bir zat hemen hemen elinin taşıyamayacağı kadar hatta elinin taşımaktan aciz kaldığı bir kese getirdi. Sonra bir biri ardınca herkes bir şeyler getirdiler. Neticede yiyecek ve elbiseden müteşekkil iki yığın gördüm. Resulullah’ın g (mübarek) yüzünün altınla yaldızlanmış gibi parladığını gördüm. Bunun üzerine Resulullah g; “Her kim İslam’da güzel bir çığır açarsa, o çığırın ecri ile kendisinden sonra o çığırla amel edenlerin ecirlerinden hiç bir şey noksan edilmemek şartıyla sevapları kendine aittir. Ve her kim İslam’da kötü bir çığır açarsa o çığırın vebali ile kendisinden sonra onunla amel edenlerin vebali hiç bir noksanları olmamak üzere ona aittir.” [Müslim] 26

Ey Kadınlar Topluluğu, Sadaka Verin

Eğer Müslüman kadın Allah’ın erkeklere lütfu olan kılıçla cihad etme güzelliğini kaçırdıysa, işte mal ile cihad kapıları, Rableri ile kaybetmeyecekleri bir ticarete girmek isteyen kadınlar için sonuna kadar açıktır. Şeyhul İslam İbn-i Teymiyye, El-Fetava ElKübra’da şöyle söylemektedir: “Kim bedeni ile cihaddan aciz ise ve malı ile cihad edebiliyorsa o kişiye, malı ile cihad etmek vaciptir.” Ebu’l Hakem’in rivayetine göre İmam Ahmed’in kesin olarak söylediği de budur. Aynı zamanda El-Kadı’nın Ahkamu’l Kur’an adlı eserinde Allah’u Teala’nın “Gerek hafif gerekse ağır olarak cihada çıkın” sözünün tefsirinde kesin olarak belirttiği de budur. O halde kendilerine nimet verilenlerin Allah yolunda infak etmeleri vaciptir. Buna göre kadınların da malları ile cihad etmeleri vaciptir. Bazı kadınlar altınlarını saklayarak şöyle derler: Ola ki; bir gün harcayacak bir şey bulamam –tabi ki bunu dünya için söylerler– o zaman bu altından bozdururum. Ancak mü’minlerin annesi Aişe bu yolu izlemedi. Ve yetmiş bin dirhemi bir anda infak etti. Hatta Muaviye h ona yüz bin dirhem gönderirdi ancak Aişe annemiz o günün güneşi batmadan onu da infak ederdi. Ve hizmetçisi ona şöyle dedi: Keşke bir dirhemiyle de bize et alsaydın. Mü’minlerin annesi şöyle cevap verdi. “Neden daha önce söylemedin?” Mü’minlerin annelerinin ve kadın sahabelerin Allah katındaki derecelerine rağmen Allah yolundaki sadaka ve infak durumları buysa, onlardan daha alt derecede olan kadınların dünya rahatlığı ve genişliğinde oldukları sürece Allah’ın kendilerine verdiği lütuftan ahiret günü için daha çok hazırlık yapmaları gerekmez mi? Allah b şöyle buyurmaktadır: “Herhangi birinize? Ölüm gelip de, “Ey Rabbim! Beni yakın bir zamana kadar geciktirsen de sadaka verip iyilerden olsam!” demeden? Önce, size rızık olarak verdiğimiz şeylerden Allah yolunda harcayın. Allah, eceli geldiğinde hiçbir kimseyi asla ertelemez. Allah, bütün yaptıklarınızdan haberdardır.” [Münafikun, 10-11] Hamd âlemlerin Rabbine olsun. Salat ve Selam Allah Resulü’ne, ehline ve bütün sahabesine olsun.

Hamd âlemlerin Rabbi olan Allah’a olsun. Salat ve selam mücahidlerin önderine, ehline, sahabesine ve onları dost edinenlerin üzerine olsun. Daha önce dedelerinin riddete bulaştığı ve çocuklarının da aynı yolu takip ettiği Rafızi, Nusayri ve kendisini İslam’a nispet edip şirk işleyen diğer taifeler hakkında İslam Devleti’nin mürted ıstılahını kullanması özellikle Türkiye’de bu kavram hakkında yeterli bilgisi olmayan bazıları, İslam Devleti hakkında olmadık şeyler söylemeye başladı. Hatta bazı aşırı giden hadsizler her zaman olduğu gibi cahilane tavır takınıp İslam Devleti’ni sırf bu taifelere bu kavramı kullandığı için tekfir ettiler. Olup olmadık şüphelerle kardeşlerin kalplerine şüphe attılar. Ve İslam Devleti’nin mürted dediği bu taifelere aslında Müslüman dediği iftirasını atmaya başladılar. Allah nasip ederse bu makalemizde muteber İslam âlimlerinin bu konudaki içtihatlarının neler olduğunu onlardan nakiller getirerek ve İslam Devleti’nin neden bunlara mürted dediğini anlatmaya gayret edeceğiz. Şu da bilinmelidir ki; İslami ıstılahların bir kısmı mutlak ve kesin naslarla tanımı yapılmış ıstılahlar değildir. Bilakis birçok âlimin bir kavrama yüklediği anlamı başka âlimler yüklememişlerdir. Dolayısıyla bir kişi hakkında hüküm verilecekse öncelikle o kişinin o kavrama yüklediği anlama bakılması gerekir. Bir kavrama kendi yüklediğin anlam ile başkalarını yargılamak doğru değildir. Çünkü herkes senin yüklediğin anlamı o kavrama

yüklememiş veya senin o kavramı anladığın gibi anlamamış olabilir. Örneğin birileri, mürted kavramını sadece hakiki anlamda İslam’a girdikten sonra çıkandır diyebilir. Fakat bu kavramı onlar gibi anlamayan veya onlar gibi kullanmayan birilerine bu anlamda hüküm indireceklerse öncelikle hakkında hükmedecekleri şahsın da mürted kavramını onlar gibi anlayıp anlamadığını bilmeleri gerekir. Örneğin nice İslam âlimleri hiç İslam’a girmemiş mürtedin çocuklarına mürted ismini vermişlerdir. Dolayısıyla İslam âlimleri mürted kavramını sadece İslam dinine hakiki bir şekilde girdikten sonra çıkanlar için kullanmamış bilakis bu ıstılahı bununla beraber diğer birçok kesim için de kullanmışlardır. Onlardan biri de mürtedlerin çocuklarıdır. Örneğin mezhep âlimlerinin mürtedin çocuğu hakkındaki içtihadları şu şekildedir.

Hanbeliler: İbn-i Kudame mürtedlerin çocukları hakkında şöyle demektedir: “Mürtedlerin çocuklarına gelince; eğer anne ve babası mürted olmadan önce doğmuşlarsa babalarına bağlı olarak onlara İslam hükmü verilir ve riddete onlara tabi olmazlar. Çünkü İslam yücedir ve daha önce İslam’da onlara tabi sayılmışlardır artık küfürde onlara tabi sayılmazlar. Onların küçükken köle alınmaları caiz değildir. Çünkü 27

onlar Müslümandırlar. Büyüdüklerinde de köle alınmazlar. Çünkü eğer babalarının küfürlerinden sonra İslamları üzerine sabit kalsalar onlar Müslümandırlar. Eğer küfre girerseler o zaman mürteddirler. Tevbeye davet edilmeleri gerektiği ve köle edinmelerinin haram olma konusundaki hükümleri, babalarının hükümleri gibidir. Anne ve babasının riddetinden sonra hamile kalınan ve ondan sonra doğanlara küfürle hükmedilir. Çünkü o küfür üzere olan bir anne ve babadan doğmuştur. Bu tür çocukların köle alınması caizdir. Çünkü onlar mürted değildir. Ahmed bin Hanbel bunu bu şekilde söyledi. Hıreki ve Ebubekirin sözlerinin zahirinden anlaşılan budur. Bu şekildeki çocukların köle alınmalarının caiz olmaması da muhtemeldir. Çünkü anne babalarının köle edinmeleri caiz değildir. Aynı zamanda bunlar, cizye ile dinleri üzerinde bırakılmazlar. Köle edinilerek de dinleri üzerinde bırakılmazlar. Şafilerin mezhebi bu şekildedir. Ebu hanife diyor ki; eğer İslam diyarında doğmuşlarsa köle edinmeleri caiz değildir. Eğer daru’l-Harbte doğmuşlarsa köle edinmeleri caizdir. Bizler de şunu diyoruz ki; bunlara İslam hükmü sabit olmadığı için harbi konumunda olanlar gibi bunların köle alınmaları caizdir. Fakat babaları öyle değildir (yani babaları mürted olduğu için köle alınmazlar; ya tevbe edip İslam’a girerler ya da öldürülürler).”1 Hanbeli Alimlerinden el-Merdavi ise bu konuda elİnsaf adlı fıkıh kitabında şunları söylüyor: “Küfürleri üzere bırakılırlar mı? Bu konuda iki rivayet vardır:” Yani anne ve babası mürted olduktan sonra doğan çocuklar hakkında iki rivayet vardır. El-Furu’ adlı kitapta şöyle dedi: cizye ile dinleri üzerine mi bırakılırlar yahut İslam’a mı zorlanırlar? Köle mi alınırlar yahut öldürülürler mi? Bu konuda iki rivayet vardır. Bu iki görüşü muharrer, eş-Şerh, en-Nazm, er-Riayeteyn, Zerkeşi, el-Havi, İbn-i Münca şerhi ve diğerleri yazmıştır. Birinci rivayet; dinleri üzerinde kalırlar. Mezhebin görüşü budur. Vecizde bunu kesin bir şekilde ifade etmiştir. El-Kadı iki rivayetinin birinde bunu tercih etmiş ve Et-Tashih adlı kitapta bunun sahih olduğunu söylemiştir.

Bunu Ebu bekir tercih etmiştir. El-Hidaye ve elKafi kitaplarının kesin bir şekilde ifade ettiklerinin zahiri de budur.”2

Şafiler: İmam Nevevi (vefat: 676 h.) bu konuda şöyle demektedir: Mürtedin çocuğu ister riddetten sonra hamile kalınmış olsun ister riddetten önce hamile kalınmış olsun eğer anne ve babasından biri Müslüman ise o çocuk Müslümandır. Eğer her ikisi de mürted iseler yine çocuk Müslümandır. Bir görüşe göre çocuk mürteddir. Bir görüşe göre ise asli kafirdir. Ben diyorum ki; en açık görüş olan çocuğun mürted olmasıdır. Iraklılar çocuğun küfrü hakkında ittifak naklettiler. Allah en doğrusunu bilendir.3 Yine Şafi alimlerinden Kemaluddin Muhammed bin Musa bin İsa bin Ali ed-Damiri (Vefat: 808 h) şöyle demektedir: (Mürtedin çocuğuna İslam’la hükmettiğimizde) Eğer buluğ çağına erdikten sonra küfür işlerse o zaman kendisi riddete bulaşmış bir mürted olur.4 Ayrıca şöyle demektedir: Mürtedlerin çocuklarının çocukları da mürtedin çocukları hükmündedir.5 Yine Şafi alimlerinden Ebu Yahya Zekeriya elEnsari (Vefat:926 h) şöyle demektedir: Eğer kadın hamile iken karı koca mürted olurlarsa veya ikisinden birisi hamilelikten önce mürted olursa çocuk anne babasına bağlı olarak (Müslüman olana tabiyeten) Müslümandır. Eğer ikisi mürted olduktan sonra kadın hamile kalırsa doğan çocuk, anne babasına tabi olarak onların hükmünü alarak mürted sayılır ve köle alınmaz. Buluğ çağına erene kadar öldürülmezler. Buluğ çağına erdikten sonra tevbeye çağrılır eğer tevbe etmezse öldürülür.6

Malikiler: Malikilerden İbn-i Kenane şöyle demektedir:

İkinci rivayet; dinleri üzerine bırakılmazlar. Onlardan ancak İslam veya kılıç kabul edilir.(yani ya müslüman olurlar ya da kılıçla öldürülürler.) 1 28

El-Muğni, C:9, S:17.

Mürted Kime Denir?

2 3 4 5 6

El-İnsaf fi Marfeti’r Racihi Mine’l Hilah, C:10, S:347-348. Minhacu’t Talibin, S:293. Necm’ul Vehhac Fi Şerhi’l Minhac, C:9, S:93. Necm’ul Vehhac Fi Şerhi’l Minhac, C:9, S:94. Esne’l Metalib fi Şerhi Ravda’t Talib, C:4, S:123.

Mürted öldürüldükten sonra çocuğundan Müslümanlar sorumludurlar. Öldüğünde üzerine namaz kılarlar. Eğer Hıristiyan olur ve durumundan haberdar olunursa tevbeye çağırılır. Eğer tevbe etmezse öldürülür.1 Maliki âlimlerinden Muhammed bin Abdullah ElHareşi (Vefat:1101 h) şöyle demektedir: “Ve çocuğu Müslüman olarak kalır.” Yani mürted, riddeti üzere öldürülürse onun küçük çocukları İslam üzere kalırlar. Ridette babasına tabi tutulmazlar. Çünkü babasına tabi tutulmak ancak üzerinde karar kılınan bir dinde (Hıristiyanlık, Yahudilik gibi) olur. Musannifin “çocuğu Müslüman olarak kalır” ibaresinden kasıt yani mezhebin görüşüne göre ister küçük olsun ister büyük, ister riddetten önce doğsun ister riddetten sonra doğmuş olsun İslam’ına hükmedilir. Eğer mürtedin oğlu buluğ çağına erene kadar ondan gafil kalınırsa onun yine İslam’ına hükmedilir. Eğer buluğ çağına erdikten sonra riddete bulaşırsa ona mürtedin hükmü uygulanır.”2 Yine Malikilerden Ebu’l Hasan Ali (Vefat:633 h) şöyle demektedir: “Mürted öldükten sonra riddet halinde iken çocuğu varsa İbn-i Kasım dedi ki; mürtedin çocuğu için miras bekletilmez ve o çocuk (mürted olduğu için) mirasçı olmaz. Miras, ölünün öldüğü gün kendisine verilmesi vacip olanlara verilir. (bekletilip daha sonra vacip olacaklara verilmez.) Eşheb de dedi ki; mirası bekletilir ve eğer Müslüman olursa mirası ona verilir. Eğer riddeti üzere ölürse elindeki malı gibi miras alacağı mal da Müslümanlar için fey olur.”3 Malikilerden Ebu Muhammed Abdullah bin Abdurrahman (Vefat: 386 h) şöyle demektedir: “İbn-i Habib şöyle dedi: Riddetten sonra mürtede doğan her çocuğun hükmü mürtedin hükmüdür. Onlardan esir alınanlar köle alınmazlar. Küçükleri İslam’a zorlanır, buluğ çağına erenler de tevbeye çağılırlar. Eğer tevbe etmezlerse öldürülürler. İmam Malik’in arkadaşlarından gördüğü herkesin

kendisine böyle söylediğini söyledi.”4

Hanefiler: Hanefi âlimlerinden Alauddin Ebubekir bin Mesud bin Ahmed el-Kasani (Vefat:587 h) şöyle demektedir: Eğer anne ve baba mürted olduktan sonra kadın hamile kalır ve çocuk, anne babası mürted iken doğarsa bu çocuk anne babası menzilesindedir ve ona da riddet hükmü verilir. Hatta eğer ölürse üzerinde namaz kılınmaz. Çünkü mürted hiç kimseye mirasçı olmaz. Eğer karı koca daru’l-harbte bu çocuğa kavuşursa ve bu çocuk buluğ çağına erer onun da çocukları olursa ve onlarda buluğ çağına ererse daha sonra Müslümanlar o beldeyi fetheder ve onları esir alırsa, mürtedin evladı ile onun evladının evlatları İslam’a zorlanırlar fakat öldürülmezler. Muhammed Kitabu’s Siyer de bu şekilde zikretti. Camiu’s Sağir’de ise evladının evlatları İslam’a zorlanmaz demiştir. “Es-Siyer’de zikredilen şey şu şekildedir: babanın çocukları anne-babasına tabidirler. Anne babasına bağlı olarak çocuğa da riddetle hükmedilir. Mürtedin evladının evladı da babasına tabidir ona da babasına bağlı olarak riddetle hükmedilir. Bu tür mürtedler, İslam’a zorlanırlar ancak öldürülmezler. Çünkü bunların riddeti hükmi riddettir. İslam’a öldürmekle değil de hapis ile zorlanırlar.”5 Hanefilerden Ali bin Ebubekir bin Abdulcelil elFerğani (Vefat:593 h) şöyle diyor: “Adam ve karısı Allah muhafaza mürted olup daru’l-küfre giderlerse ve orada kadın hamile kalıp çocuk doğurursa ve onun çocuğu büyüyüp onun da çocuğu olursa ve hepsi esir alınırsa her iki çocuk feydir. Çünkü Mürted olan kadınlar cariye alınır ve onun çocuğu da ona tabi tutulur. Birinci çocuk İslam’a zorlanır fakat çocuğun çocuğu İslam’a zorlanmaz. Hasan, Ebu Hanife’den rivayet ettiğine göre o da dedesine tabi tutularak İslam’a zorlanır, demiştir.”6 Fetava’l Hindiyye’de şöyle geçmektedir: “Karı koca mürted olduktan sonra daru’l-harbte

1 2 3

El-Cami Li Mesaili’l Mudevvene, C:22, S:272. Şerhu Muhtasaru Halil Li’l Hareşi, C:8, S:66. Menahicu’t Tahsil ve Netaicu Letaifu’t Te’vil Fi Şerhi’l Mudevvene ve Helli Müşkilatiha, C:4, S:71.

4 5 6

En-Nevadir Ve’z Ziyadat Ala Ma Fi’l Mudevvene Min Ğayriha Mine’l Ummehat, C:14, S:503. Bedaiu’s Senai Fi Tertibi’ş Şerai, C:7, S:139. El-Hidaye Fi Şerhi Bidayetu’l Mübtedi, C:1, S:411. 29

bir çocukları olursa ve bu çocuk büyür de onun da bir çocuğu olursa ve daha sonra Müslümanlar bu çocuğun çocuğunu esir alırlarsa o çocuk Ebu Hanife ve Muhammed’e göre İslam’a zorlanır. ElMuhit adlı kitapta böyle geçiyor.”1

gibi anne babalarına tabidirler. Buna göre, buluğa ulaştıkları zaman onlardan İslam talep edilir. İslam’ı kabul etmezlerse öldürülürler. Onların bu akideyle yaşamalarına cizye veya kölelikle razı olunmaz.

Görüldüğü gibi mezhep âlimleri, mürtedin çocuğu hakkında ihtilaflı görüşler serdederek kimileri onların mürted olduğunu söylemiş, kimileri onların Müslüman olduklarını kimileri de onların asli kafir olduklarını söylemiştir. Alimlerin geneli onlara mürted derken bazıları da Müslüman hükmü vermiştir. Çok az bir kısmı onlara asli kafirdir demişlerdir. Müslüman hükmü verenler de buluğ çağına erdikten sonra küfre bulaşırsa yine mürted olacaklarını söylemiştir. Dolayısıyla onlara Müslüman diyenler de, buluğ çağından sonra küfür işlerlerse onlara mürted diyenlerle aynı neticeye varıyorlar. Ki günümüzde ki müşrik taifelerin hali de budur.

Denildi ki; onlar asli kâfirler gibidirler. Çünkü bunlar küfür üzere doğmuşlar. Bunlar buluğ çağına erer ve babalarının küfürleri üzerine devam ederlerse onların cizye ve kölelikle yaşamalarına müsaade edilir.

Gazali bunu en güzel şekilde şöyle özetlemektedir: “Eğer denilse ki; niye onlara (batinilere) mürtedlikle hükmettiniz? Halbuki mürted, hak dine iltizam ettikten sonra irtidad edip ondan çıkan ve inkâr edendir. Bunlar ise hak dine hiç iltizam etmediler. Bilakis onlar bu akide üzere yetiştiler. Onlara asli kafirlikle hükmetmeniz gerekmiyor mu? Deriz ki; anlattığımız şeyler, dinlerini tamamen terk edip ondan sıyrılanlar ve zıddına inanıyorken eski inancından ayrılıp yeni akideye geçip ona inananlar hakkında gayet açıktır. Ancak bu akideyi babalarından işiterek bu akide üzere yetişenler mürtedlerin çocuklarıdır. Onların babaları veya babalarının babaları bu dinden ayrıldıktan sonra onların bu dinden büsbütün çıktıklarını farz etmeliyiz. Hiç şüphe yok ki onların akidesi, Yahudi ve Hıristiyanların itikadı gibi indirilmiş bir kitaba ve nebiye dayanmıyor. Bilakis onların akidesi, son zamanlarda ortaya çıkan inkarcı ve zındık bazı fırkalar tarafından çıkartılan bidat bir akidedir. Zındığın hükmü de aynı şekilde mürtedin hükmüdür ve hiçbir hükümde ondan ayrılmamaktadır.

30

Denildi ki; onların İslam’ına hükmedilir. Çünkü mürted hükmü, İslam’ın bağlarından alınır (yani mürted hükmü, İslam’a bağlı olunduktan sonra verilen bir hükümdür). Eğer mürtedin çocuğu buluğ çağına erdikten sonra (küfre ve İslam’a dair) bir şey söylemezse İslam kendisine sunulana kadar hakkındaki İslam hükmü devam eder. Eğer İslam’ın gereğini telaffuz ederse işte budur (yani olması gereken budur). Şayet İslam kendisine sunulduğunda anne babasının küfrünü izhar ederse hemen o anda riddetine hükmederiz. Bâtınilerin çocuklarında bizim tercih ettiğimiz görüş işte budur.”2 Görüldüğü gibi gazali, batınileri mürted saymış ve evlatları hakkında ihtilafı naklettikten sonra bu konudaki kendi içtihadını zikretmiş ve buluğ çağına erdikten sonra onlara İslam arz edileceğini eğer babalarının üzerinde olduğu küfrü izhar ederlerse riddetlerine hükmedeceğini beyan ediyor. Günümüz vakıasıyla kıyas edildiğinde bugün kendisini İslam’a nispet eden ve şirk işleyen nice toplumlar bu konumdadır. Çünkü bunların ataları daha önce Müslümandılar ve dinden çıkaran bir riddete bulaşıp mürted oldular. Onların arkasından gelen evlatları ve torunları da onların bu riddetini miras alıp devam ettirdiler.

İçtihad, mürtedlerin çocukların da kalmıştır. Onlar hakkında denildi ki; onlar, riddet hükmünde zimmet ehli kâfirlerin ve harbi kâfirlerin çocukları

Şirki babalarından ve dedelerinden miras alan ve bu şirk üzere hala devam edenlere mürted mi asli kafir mi denileceği ihtilaf konusudur. Bu konudaki ihtilafı yukarıda İslam alimlerinden nakiller getirerek açıklık getirmeye çalıştık. Günümüze yakın dönemde yaşamış ve günümüz vakıasını en iyi bilen alimlerden olan Şeyh Muhammed bin Abdulvehhab ve torunu Şeyh Abdullatif, günümüzdeki kabirperestler gibi, kendilerini İslam’a nispet edip şirke veya küfre bulaşanların mürted olduklarını söylemişlerdir.

1

2

El-Fetava’l Hindiyye, C:2, S:257.

Mürted Kime Denir?

Fedaihu El-Batiniyye, C:1, S:158-159.

Şeyh Abdullatif bin Abdurrahman Alu’ş Şeyh şöyle diyor: “Şeyh’in (Şeyh Muhammed bin Abdulvehhab), Müslümanların beldelerinin asli kafirler beldesi olduğu söylemine gelince; bu açık bir yalan ve iftiradır. Bu konuda ondan zayıf bir söylenti bile sadır olmamıştır. Ben bu söylemi hiçbir Müslümandan bilmiyorum ki kaldı ki ilim ve din ehli birinden bunu bileyim. Bilakis tüm ilim ehli icma etmiştir ki; Müslümanların beldelerinin hükmü her zaman ve mekanda İslam’dır. İnsanlar ancak peygamber, melek veya salihlere tapan müşriklerin beldeleri hakkında konuşmuşlardır. Onlar, bunları Âlemlerin Rabbi olan Allah’a ortak kılmaktadırlar. Yahut aşırı kabirperestler gibi bunlara (Peygamber, Melek, salih) tedbir ve tasarrufu isnat ederler. Bu tür insanların küfür, şirk ve sapıklıkları hakkında insanlar konuşmuşlardır.

onların tevhid kelimesinin ifade ettiği anlamı bilmedikleriyle delillendirdi. Ve bunların, kelime-i tevhidin anlamını bilmedikleri halde bu kelimeyi söylemekle İslam’a girmediklerini söyledi. Bizim şeyhimiz (Şeyh Muhammed bin Abdulvehhab) bu konuda ona muvafakat etmemektedir.”1 Ayrıca zikredilen ihtilaf pratikte de tatbik edilmiş ve İslam âlimleri Rafızi, Nusayri, Bâtıni, Kaderi, Dürzi, Hululi ve Sufiler gibi kendilerini İslam’a nispet edip riddete bulaşan ve küfrü ve şirki babalarından miras alan topluluklara mürted hükmünü vermişlerdir. Selef âlimlerinden Ahmed bin Yunus şöyle diyor: “Eğer bir Yahudi bir koyunu keserse ve bir Rafızi de bir koyunu keserse ben Yahudi’nin kestiğini yerim fakat Rafızi’nin kestiğini yemem. Çünkü Rafıziler İslam’dan dönmüş mürtedlerdir.” Aynı şekilde Seleften Ebubekir bin Hani de şöyle diyor: “Mürtedlerin kestiği yenmediği gibi Rafızilerin ve Kaderilerin kestiği de yenmez. Bununla beraber ehli kitabın kestiği yenir. Çünkü bunlara, mürtedlere yapılan muamele yapılır. Zimmet ehli ise kendi dinlerinde kalırlar ve onlardan cizye alınır.”2 İbn-i Teymiyye r şöyle demektedir:

Mürted Peşmergeler

İlim ehlinin yanında bilinen ittifak şudur ki; İki şehadet kelimesini söyleyenlerden her kim bunları yaparsa kendisine hüccet ulaştıktan sonra ona küfür ve riddetle hükmedilir. İlim ehli onu asli kafirlerden saymamışlardır. Ben, Muhammed bin İsmail’in “Tathiru’l İtikad” adlı risalesinde zikrettiğinin haricinde bu görüşü (asli kafir oluşu) hiç kimsenin söylediğini görmedim. O, bu sözünü,

“Aşırı olanlar Müslümanların ittifakıyla öldürülürler. Onlar da; Nusayriler ve İsmailiyyeler gibi Ali ve diğerlerine ilahlık veya peygamberlik isnat edenlerdir. Ki onlar için Sad evi veya sin evi deniliyor. Allah’ın varlığını, kıyameti ve beş vakit namazı, ramazan orucu ve hac gibi şeriatin açık emirlerini inkâr eden Muattileler de bunlardandır. Bu ibadetleri, sırlarını öğrenme, sırlarını gizleme ve şeyhlerini ziyaret etmekle tevil ederler. İçkinin ve mahremleri olan kadınlarla evlenmenin kendilerine helal olduğunu söylerler. Bütün bu kâfirler Yahudi ve Hristiyanlardan daha da kâfirdirler. Onlardan biri bu inancını izhar etmezse, cehennemin en dibinde olan münafıklardan olur. Bunlardan kim inancını izhar ederse kâfirin küfürce en şiddetlisi olur. Bunlar Müslümanlar arasında cizye veya zimmet akitleriyle kalamazlar. Kadınlarıyla nikâh kıymak helal değildir. Kestikleri hayvanların etleri 1 2

Misbahu’z Zelam, C:1, S:53. Es-Sarimu’l Meslul, S:570. 31

yenmez. Çünkü bunlar mürtedlerin en şerlilerinden olan mürtedlerdirler.”1

neshettiğini söyledikleri Muhammed bin İsmail’in tabilerinden olan İsmailiyyedendirler. Bunlar aşırılardan daha büyük bir küfre sahiptirler. Alemin ebedi olduğunu ve kıyametin olmayacağını söylerler. İslam’ın vaciplerini ve haramlarını inkar ederler. Onlar Yahudi, Hristiyan ve Arap müşriklerinden daha kafir olan Batini karamitalardandırlar.”2 İbn-i Teymiyye’ye r şöyle soruldu: “İslam’ın İmamları, Hallac’a ve ben Hallac’ın itikad ettiğini itikad ediyorum, o zulmen öldürülen peygamberler gibi zulmen öldürüldü, Hallac Allah’ın veli kullarındandır, diyen kimselere ne diyorlar? Böyle söyleyene ne gerekir ve Hallac şeriat kılıcıyla mı öldürüldü?” Şeyhu’l İslam İbn-i Teymiyye şöyle cevap verdi:

Mürted Nusayri Askerleri

İbn-i Teymiyye’ye r şöyle soruldu: “Dürzi ve Nusayrilerin Hükümleri nedir?” Şeyhu’l İslam İbn-i Teymiyye şöyle cevap verdi: “Dürzi ve Nusayriler Müslümanların ittifakıyla kâfirdirler, kestikleri hayvanın etleri yemek ve kadınlarıyla nikâh kıymak helal değildir. Hatta bunlardan cizye alınarak kendi hallerine bırakılmazlar. Çünkü bunlar İslam dininden dönmüş mürtedlerdir Müslüman değillerdir. Bunlar Yahudi veya Hıristiyan da değillerdir. Bunlar, beş vakit namazın, ramazan orucunun, haccın vacipliğini kabul etmezler. Allah ve Resulü’nün haram kılmış olduğu ölü etini, içkiyi ve diğer haramları da kabul etmezler. Onlar bu inançla beraber her iki şehadet kelimelerini söyleseler bile yine Müslümanların ittifakıyla kafirdirler. Nusayriler, Ebi Şuayb Muhammed bin Nasir’in tabileridirler. Bu adam, Ali’nin ilah olduğunu söyleyen aşırılardandır. Dürziler ise; Haştekin Ed-Dürzinin tabileridirler. Bu adam Hakim’in kölelerindendi. Hakim bunu Teymullah bin Salab vadisindeki insanlara gönderdi ve onları Hakim’in ilahlığına davet etti. Hakim’i “El-Bari’l Allam” diye isimlendiriyor ve onun ismiyle yemin ediyorlardı. Bunlar Muhammed bin Abdullah’ın g şeriatini 1 32

Mecmu’l Fetava, C:28, S:474-475. Ayrıca bakınız, C:28, S:553-554.

Mürted Kime Denir?

“Hamd Allah’a olsun. Hallac’ın itikad ettiği ve kendisi için öldürüldüğü sözleri itikad eden herkes Müslümanların ittifakıyla kafir mürteddir. Müslümanlar onu ancak hulul, ittihad ve zındıkların ve ilhad ehlinin söylediği benzeri sözlerden ötürü öldürdüler. Nasıl ki o şöyle diyordu: Ben Allah’ım. Gökte bir ilah yerde bir ilah.”3 İbn-i Teymiyye r, onlarca küfür ve şirklerini saydığı bu taifeleri asli kafir olarak değil bilakis mürted olarak tanımlamıştır. Şeyh Muhammed bin Abdulvehhab şöyle diyor: “Eğer bizler, âlimlerin İslam iddiasında bulunanların tekfir ettiği, riddet ve öldürülmeleri gerektiği ile ilgili fetva verdiği kişileri saymaya kalkarsak söz çok uzar. Fakat son gerçekleşen kıssa, Mısır kralı ve taifeleri Ubeyd oğullarının kıssasıdır. Onlar kendilerinin ehl-i beytten olduklarını iddia ederler, cemaatle namazı ve cumayı kılarlar, kadı ve müftüleri tayin ederler. Âlimler, onların küfürleri, riddetleri ve onlarla savaşılması gerektiği üzerinde icma ettiler. Onların yurtları daru’l-harbtır. İkrah altında olsalar ve onlardan (Ubeydilerden) nefret etseler bile onlarla savaşmak vaciptir.”4 Şeyh Muhammed bin Abdulvehhab, übeydilerin riddeti hakkında icma nakletmektedir. Hâlbuki übeydiler hiçbir zaman tevhid akidesine sahip olmadılar. 2 3 4

Mecmu’l Fetava, C:35, S:161-162. Mecmu’l Fetava, C:2, S:480. Ed-Dureru’s Seniyye fi’l Ecvibeti’n Necdiyye, C:10, S:68-69.

Görüldüğü gibi gerek selef âlimleri gerekse İbn-i Teymiyye ve Şeyh Abdulvehhab, hakiki anlamda hiç İslam’a girmemiş Rafızi, Nusayri, Dürzi ve benzeri şirk taifelerine mürted hükmünü vermişlerdir. Bütün bu açıklamalar ve nakillerden sonra şunu söyleyebiliriz ki; bir kişiye mürted demek, onun daha önce sağlam bir akide ile Müslüman olduğunu kabul etmek demek değildir. Bilakis İslam âlimleri hakiki olarak hiç İslam’a girmemiş kişiler için de bu kavramı kullanmışlardır. Hatta İbn-i Teymiye, hakiki anlamda İslam’a hiç girmemiş ve onlarca galiz küfür ve şirklerini saydığı Rafızi, Nusayri, Dürzi ve benzeri taifelere asli kâfir dememiş bilakis onlara mürted demiştir. Ve bu mürted dediği taifeler de İbn-i Teymiyye döneminde İslam’a hakiki anlamda girmiş ve daha sonra irtidat etmiş kişiler de değillerdir. Bilakis İbn-i Teymiyye’den yüzyıllar önce atalarının riddete bulaştığı ve atalarından bu küfür ve şirklerini miras alan taifelerdir. Ve bu âlimler bu taifelere mürted derken de bunların hakiki anlamda tevhid akidesine sahip olduktan sonra riddete bulaştıklarını da söylememişlerdir. Gözden kaçırılmaması gereken bir şey vardır ki; mürted hükmü asli kâfir hükmünden daha şiddetli ve daha ağır bir hükümdür. İslam hukuku asli kâfire tanıdığı toleransı mürtede tanımamaktadır. Asli kâfirler cizye vererek veya köle alınarak kendi dinlerini yaşama imkânları varken bu durum mürted için geçerli değildir. Bilakis mürtedin iki seçeneği vardır. Ya tevbe edip Müslüman olur ya da öldürülür. Dolayısıyla bu müşrik taifelere kin ve nefretinden dolayı asli kâfir diyenler aslında onlara en sert kavramı kullanmayı murat etmektedirler fakat bilmediklerinden dolayı onlara en yumuşak kavramı kullanmaktadırlar. Bu müşriklere kullanılacak en sert kavram mürted kavramıdır. Şunu da kaçırmamak gerekir ki; biz bir kavme İslami bir hüküm verirken heva veya kinimizin dürtüleriyle hüküm vermememiz gerekir. Bilakis Kur’an, sünnet ve salih selefimizin bu delilleri anladığı şeklini ve içtihadını tercih etmemiz gerekir.

ve küfürlerine devam eden Rafızi, Nusayri, Dürzi, Sufi, demokrat ve benzeri taifelerin cizye vererek şirk ve küfürleriyle beraber yaşamalarının caiz olduğunu söylemek demektir. Bunun batıllığı ve fesadı ise apaçıktır. Yani bunlara asli kafir demek Ali’ye h İlah diyen Nusayrileri veya Ebubekir ve Ömer gibi sahabelere küfredip lanet okuyan ve Aişe’ye i haşa fahiş cümleler kullanan Rafızileri, kabirlere tapan sufileri, Demokrasiye inanan demokratları sırf İslam Devleti’ne cizye verdikleri için Müslümanlık iddialarıyla beraber yaşamalarına müsaade edilebilir demektir. Elbette ki bu doğru bir içtihad değildir. Bundan dolayı İslam ulemasının geneli bu taifelere asli kâfir dememiş bilakis mürted demiştir. Son olarak şunu söylemek isteriz ki; İslam Devleti Rafızi, Nusayri, Dürzi, Sufi, Demokrat, Laik ve benzeri şirk ve küfür taifelerine mürted kavramını kullanırken bunların hakiki anlamda İslam’a girip çıktıkları için bu kavramı onlara kullanmamaktadır. Günümüzdeki bu şirk ve riddet taifelerinin hakiki anlamda İslam’a girip çıktığı sözünden de beriyiz. Lakin şu var ki; az önce nakiller yaptığımız İslam uleması bu malum taifeler için bu kavramı kullandığı için bizlerde bunlar için bu kavramı kullanmaktayız. Ve bu konunun içtihadi bir konu olduğuna inanmaktayız. Asli kâfir içtihadını tercih edenin olabileceği gibi mürted kavramını kullanan da olabilir. Nitekim halifemiz bu taifeler için mürted kavramını tercih etmektedir. Mürted kavramını tercih eden kınanmayacağı gibi asli kâfir kavramını da kullanan kınanmaz. Lakin meşru bir imamın biati altınsa yaşayan bir şahıs, halifenin içtihadına muhalefet ederse kınanır.

Şu var ki; İslam âlimlerinin bu tarz müşrik taifelere mürted hükmünü vermelerinin en büyük hikmeti; bunların İslam iddiasıyla beraber bu şirklerine rağmen onlara yaşam hakkını vermemektir. Eğer bu İslam iddiasında bulunan taifelere asli kâfir hükmü verilecek olursa bunların malum şirklerine cizye veya kölelik hukukuyla yaşamalarına müsaade edilebilir demektir. Bu ise büyük fesat ve fitnedir. Eğer biz bu müşrik taifelere asli kâfir dersek, İslam Devleti’nde İslam iddiasında bulunan ve bununla beraber şirk 33

34

Önsöz

KÖTÜ ALİMLER...

Lanetlenmiş Ve Gazaba Uğramışlar Allah c ilmi ve ilim ehlini şereflendirmiş ve derecelerini en yüksek makamlara yükseltmiştir. Bunun hakkında Allah Teâlâ şöyle buyurdu: “Allah, melekler ve ilim sahipleri, ondan başka hak ilâh olmadığına adaletle şâhitlik ettiler. O’ndan başka hak ilâh yoktur. O, mutlak güç sahibidir, hüküm ve hikmet sahibidir” [Ali İmran, 18] Kurtubi şöyle dedi: “Şayet âlimlerden daha şerefli başka biri olmuş olsaydı Allah Teâlâ âlimlerin isimlerini kendi adıyla beraber zikrettiği gibi onun ismini de kendi adı ve meleklerinin adıyla zikrederdi” [El-Cami Li Ahkami’l-Kur’an] Bu yüzden Allah c âlim olanlar ile âlim olmayanları bir tutmamış ve şöyle buyurmuştur: De ki: “Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?” Doğrusu ancak akıl sahipleri bunları hakkıyla düşünür.” [Zümer, 9] Aynı zamanda Allah Teâlâ insanlara âlimlere danışmayı emretmiş ve şöyle buyurmuştur: “Eğer bilmiyorsanız ilim sahiplerine sorun.” [Nahl, 43] Ancak ilimden kasıt sadece metin ezberlemek, kitapları uzun uzadıya derinlemesine incelemek, yazı hatlarını en ayrıntılı şekilde denetlemek, bir konu hakkındaki bütün delilleri toplamak veya ticaret yapmak için kitaplar yazmak mıdır? Hayır, asla ve kesinlikle maksat bu değildir.

Allah’ın c övdüğü ve onları ilim ehli olarak isimlendirdiği âlimler, kendisine öğretilen ilimle amel edenlerdir. Şatibi şöyle dedi: “Şeran muteber olan ilim –yani mutlak anlamda Allah’ın ve Resulü’nün övdüğü ilmi kastediyorum- insanı amel etmeye yönelten ilimdir.” [El-Muvafakat] Bundan şunu anlıyoruz ki; ilim ile amel arasında bir birliktelik vardır. Nasıl ki ilim olmadan amel olmuyorsa amel olmadan da ilim olmaz. İlim amele seslenir, eğer amel ona icabet ederse, yoksa onu terk eder. İlmin arkadaşı olan amel Allah’tan korkmanın meyvesidir. Bu yüzden onun Allah’a olan korkusu Allah’ın gazabından ve azabından korkmasından ötürü ona hakkı söylemeye iter. Allah Teâlâ şöyle buyurdu: “Kulları içinden ancak âlimler, Allah’tan (gereğince) korkar.” [Fatır, 28] İbni Abbas j şöyle dedi: “Allah için olan âlimler Allah’tan korkanlar alimlerdir.” [Ebu Davud’un Zühd Kitabı] İbni Mesud h şöyle dedi: “(Hakiki) ilim, çok hadis bilmek değildir. (Hakiki) ilim ancak Allah Teâlâ’dan korkmaktır.” [Hulliye El-Evliya] 35

Aynı zamanda ilmin gereklilik arz ettirdiği amellerden biri de Allah yolunda cihad’tır. Muaviye’den rivayet edildiği hadiste Muaviye şöyle dedi: “Allah bir kimse hakkında hayır dilediği zaman o kimseyi dinde fakih kılar. Müslümanlardan bir grup, kendilerine düşmanlık edenlere karşı kıyamet gününe kadar hak üzere savaşmaya devam edecektir” [Müslim]. Hadisteki cihad ile ilim arasındaki bu yaklaşım ilim ile cihadın arasındaki birlikteliğe delalet etmektedir. Ve cihad edenler ise yardım olunan taifedir. Bundan da anlıyoruz ki dinin ikame edilmesi ve hakkın ortaya çıkması yalnızca ilim ve cihad ile olur. Sahabelerin j durumu işte böyleydi. Ve onlar ümmetin en bilginleriydi. Öyle ki ilmi cihad ile birleştirmişlerdi. Yani ilim ile uğraştıkları gibi cihad’tan da geri kalmazlardı. Buna örnek olarak muhacir ve Ensar sahabelerin hayatına baktığımızda sahabelerden birçoğunun cihad sahalarında şehid olduğunu görürüz. Yemame savaşında sahabelerin Allah’ın kitabına sarılması, savaşı daha da kızıştırdı. Öyle ki; tevhid bayrağı düştüğü zaman bayrağı Ebu Huzeyfe’nin kölesi Salim h aldı ve Müslümanlar dedi ki: ey Salim! Bizler senden gelebilecek bir şerden (yani bayrağı veya savaşı bırakıp savaştan kaçmandan) korkuyoruz. Bunun üzerine Salim şöyle dedi: Eğer benden önce bu bayrağı almış olsaydınız ben ne kötü bir Kur’an taşıyanı (hıfzedeni) olurdum. Daha sonra ilerledi ve şehid olana kadar savaştı. Sahabeleri takip edenler ve diğer imamlar işte bu şekilde bu yol üzere yürüdüler. Bulundukları dönemde cihad ve ribat, farzı kifaye olmasına rağmen ribat ve savaş sahalarında bulunmaktan geri kalmadılar. İşte bu imamlar hadis ve zühd ehli imamlardı. Bu imamlar ilme nasıl önem veriyorlardı ise aynı şekilde ribata ve atıcılığa da önem veriyorlardı. Evzaî, Abdullah bin El-Mübarek, İbn-i Kasım, Ebu İshak ElFazari, Muhalled bin Hüseyin, İbrahim bin Ethem, Huzeyfe El-Mar’ûşi, Yusuf bin Asbat ve bunların dışında birçok kişi buna örnektir. Bu âlimler ribat ve cihad yaparak ilimleriyle amel ettiler. Bilakis İmam İsa bin Yunus gibi sınır bölgelerinde tutulan ribatın faziletini ve önemini bilen hadisçilerden bazıları sınır bölgelerinde ribat tutar 36

Kötü Alimler... Lanetlenmiş Ve Gazaba Uğramışlar

ve ribattan gelmezdi. Bunun için İbn-i Mübarek, Ahmed bin Hanbel ve bunların dışında diğerleri şöyle derdi: insanlar bir şeyde ihtilaf ettiği zaman sınır bölgelerinde ribat tutanların ne görüş üzere olduğuna baksınlar. Muhakkak ki; hak, onlarla beraberdir. Çünkü Allah Teâlâ cihad edenler hakkında şöyle buyuruyor: “Bizim uğrumuzda cihad edenleri elbette kendi yollarımıza eriştireceğiz.” [Ankebut, 69] Şayet tarihimize bakacak olursak kendi dönemlerinde hakkı haykıran, Tatarlara karşı cihad eden ve onlarla savaşan Şeyhu’l İslam İbn-i Teymiye örneği gibi hadis ehlinden amelin gerekliliklerinden olan cihad ve hakkı söyleme gibi amelleri yerine getiren âlimleri görebiliriz. Aynı şekilde Arap yarım adasında müşriklerle savaşan ve onlarla hem mızrak ve delillerle cihad eden imam Muhammed bin Abdulvahhab’ın dönemini görebiliriz. Günümüze dönecek olursak, Allah’ın ilmi ve akideyi onlarda cem ettiği, hakla ortaya çıkan ve hakkın onlarla ortaya çıktığı kimseler; ilmi cihadla birleştiren (bir arada yapan) kimselerdir. Şeyh Ebu Musab Ez-Zerkavi, Şeyh Ebu Enes Şami, Şeyh Abdullah Er-Raşud, Şeyh Ebu Hasan El-Filistini ve Şeyh Ebu Meysere El-Garib –Allah hepsine rahmet etsin- bunun en güzel örnekleridir... Bunun için âlim bir kimse ilmiyle amel etmiyorsa o şeran kınanmıştır. Ve bu kimse şer-i anlamda bir âlim ve ilim ehli olarak isimlendirilmez. Âlim olarak nasıl isimlendirilsin ki! Çünkü o Allah’ın nefret ettiği ve kendisine gazap ettiği kimsedir. Buna örnek olarak Yahudiler ilimleriyle amel etmedikleri zaman Allah Teâlâ onlara öfkelendi ve Kur’an-ı Kerim’de onları gazaba uğrayanlar olarak niteledi. Allah Teâlâ şöyle buyurdu: “Yapmayacağınız şeyleri söylemeniz, Allah katında büyük gazap gerektiren bir iştir.” [Saf, 3]. Bu ayeti kerime bize âlim olup da ilmiyle amel etmeyen kimseye Allah Teâlâ’nın ona olacak nefretinin ve gazabının şiddetini açıklamaktadır. Aynı şekilde Kur’an-ı Kerim, ilmini gizleyen(hakkı söylemeyen) âlimlerin lanetlenmiş olduğunu açıklamaktadır. Bunun hakkında Allah Teâlâ’nın şöyle buyurmaktadır: “İndirdiğimiz apaçık delilleri ve hidayeti Kitap’ta açıklamamızdan

sonra onları gizleyenler var ya, işte onlara hem Allah lânet eder, hem de bütün lânet etme konumunda olanlar lânet eder.” [Bakara, 159]. Bütün bu zikrettiğimiz şeylerden şunu anlıyoruz ki ilim ehli onu taşıyan, onunla amel eden ve onu haykıran kimsedir.

O halde günümüzdeki küfür imamları âlimlerden sayılsaydı o zaman durum nasıl olurdu? Günümüze bakacak olursak kendisini ilme nispet edenlere yani kendisine âlim diyenlere baktığımızda bunların genelinin âlim olmadığını ve hatta ilim ehli zümresine bile giremeyeceklerini görürüz. Çünkü bunlar ilimleriyle amel etmiyor ve tağutların yüzüne karşı hakkı haykırmıyorlar. Bilakis ilimlerini gizliyor, hakkı batılla örtüyor ve Allah’ın kullarını saptırıyorlar. Savaş ve cihad ayetlerini öğrendiler ancak bununla amel etmekten yüz çevirdiler. Böyle yaparak Nebi’nin g sünnetine ve sahabenin ve tabiinlerin üzerinde olduğu şeye muhalefet ettiler. Ayrıca kendisini ilme nispet eden kimseleri vela ve bera konusundaki naslar hakkında ders verdiklerini ancak kendilerinin bundan yüz çevirdiklerini görürüz. Tebliğin ve hakkı açıklamanın vacibiyeti hakkındaki ayetleri öğrendiler ancak sustular ve tağutlara yağ çektiler.

Küfrün Liderlerinden Belam Yusuf El Karadavi

Allah Teâlâ ilmiyle amel etmeyenleri cahil olarak nitelemiştir. Bunun hakkında Allah Teâlâ sihire rağbet eden Yahudi âlimleri hakkında şöyle buyurmaktadır: “Andolsun, onu satın alanın ahirette bir nasibi olmadığını biliyorlardı. Kendilerini karşılığında sattıkları şey ne kötüdür! Keşke bilselerdi!” [Bakara, 102]. Ayette geçen “Keşke bilselerdi!” sözü bize bu Yahudi âlimlerinin ilimleriyle amel etmediklerini ve bundan dolayı cahil olduklarını açıklamaktadır. Bunun için her kim cihad ederek ve hakkı söyleyerek ilmiyle amel etmezse veya susar ve hakkı batılla örterse o kimse âlim değildir. Bilakis o dilsiz şeytan veya konuşan şeytandır. İlim ehli, bidat ehlini âlimlerden saymamıştır. İbn-i Abdulber’in bidatçı olan kelamcılar hakkında şöyle dediği gibi: Fakihler ve diğer bölgelerdeki bütün hadisçiler, kelamcıların bidat ehli, sapkın oldukları ve bunların fakihlerin derecesinde olmadıkları konusunda icma etmişlerdir. Çünkü âlimler hadis ehlidirler… [Cami Beyan El-İlim Ve Fadlihi]

Bunlar Allah’ın ilim ehli olarak isimlendirdiği kimseler olabilir mi? Hayır, asla! Bilakis onlar sapanlar ve ilimleriyle amel etmediklerinden ve hakka karşı suskunluklarından ötürü vaad edilen cezaya çarptırılacak olanlardır. O zaman asrımızda parmaklarla işaret edilip kendisini ilme nispet eden kimselerin durumu nasıl olur? Ki bunlar tağutlara itaat edeceklerini ve onlara karşı çıkan muvahhidlere karşı onlara yardım edeceklerini izhar ettiler. Böyle yapan kimselerin hükmü Allah’ın kitabında ve Resulü’nün g sünnetinde açıktır. O halde şunu anlıyoruz ki; İbn-i Baz, İbn-i Useymin, Fevzan, Alu Şeyh(Muasırlar), Muhammed Hasan, El-Huveyni, Hüseyin Yakup, Kardavi, El-Buti, EnNablusi, El-Guryani, El-Makdisi, Ebu Katade, ElHaduşi ve El-Fahl âlim değildirler. Nasıl olsunlar ki. Bunlar ilimleriyle amel etmiyor, tağutların yüzüne karşı hakkı söylemiyor, tağutların şirkini reddetmiyor veya karşı çıkmıyor, cihad etmiyor, ribat tutmuyor, hakkı açıklamıyor, insanları doğru yola irşat etmiyor ve kâfirlerin Müslümanlara yönelik saldırılarına karşı onlara karşı çıkmıyorlar. Yoksa bunlar kendilerinin rızasıyla mücahidleri vurmak ve onları din ve şeriat adıyla yok etmek için tağutların ellerinde bir sopa mı oldular. Bunlar 37

yalnızca dalaletin imamları ve tağutların âlimleri değil midir? O halde ey kardeşim! Bil ki bunların ne kendisi ne de taşıdıkları ilimleri seni aldatmasın. İlimleri aleyhlerine bir delildir. Bunların şer-i ilmi taşımaları oryantalistlerin ilim taşımalarına benzer. Bilakis Orind Can Finsik gibi bazı oryantalist Hıristiyanlar hadis ilminde daha ileri bir seviyeye ulaşmışlardır. Orind Can Finsik Hollandalı bir oryantalist olup ‘El-Mucemu’l Müfehres Li el-Fazi’l Hadisi’n Nebeviyye’ adlı kitabın sahibidir. Ayrıca oryantalist Costa Fitestam Darimi’nin ‘Er-Reddu Ala’l Cehmiye’ aldı kitabının tahkikini yapmıştır. Bu açıklamalarımızdan sonra bu oryantalistler ilim ehli kategorisine girer mi veya onların âlim olarak adlandırılmaları doğru olur mu?

okuyor” desinler diye Kur’an okudun. Bunlar da senin hakkında söylendi, buyurur. Sonra emrolunur o da yüzüstü cehenneme atılır.” [Müslim]

Sapıklığın İki Lideri Makdisi ve Ebu Katade

Eğer bir âlimin kötü niyetliliği onu helak olmaya sürüklüyorsa, ameli ilmine zıt olan, hakkı gizleyen, insanları saptıran, tağutlara dostluk eden ve yönetimlerini destekleyen kimsenin durumu nasıl olur? Herim bin Heyyan şöyle dedi: “Fasık âlimlerden sakının.” Bu haber Ömer bin Hattab’a h ulaştı. Bunun üzerine Ömer bin Hattab ona mektup göndererek fasık âlim kimdir diye sordu? Daha sonra Herim, Ömer bin Hattab’a mektup göndererek şöyle dedi: … Bir imam vardır ilimden konuşur ancak fasıklık yapar. Bu yaptığı insanları şüphe içinde bırakır ve bu yüzden insanlar (haktan) sapar. [Darimi]. Bu söylediğimiz şey fasıklar hakkındadır. O halde dinden çıkan sapmış ve saptıranın durumu nasıl olur? Mücahidler Tarafından Öldürülen Tağut Ramazan El Buti

Nebi g kıyamet gününde ilk hesaba çekilecek insanları bizlere haber vererek bunlardan bazılarını şöyle zikretti: “Bu defa ilim öğrenmiş, öğretmiş ve Kur‘an okumuş bir kişi huzura getirilir. Allah ona da verdiği nimetleri hatırlatır. O da hatırlar ve itiraf eder. Ona da: Peki, bu nimetlere karşılık ne yaptın? diye sorar. İlim öğrendim, öğrettim ve senin rızan için Kur’an okudum, cevabını verir. Yalan söylüyorsun. Sen “âlim” desinler diye ilim öğrendin, “ne güzel 38

Kötü Alimler... Lanetlenmiş Ve Gazaba Uğramışlar

Dolayısıyla kendisini ilme nispet eden bazı cahillerin; “Böyle kimselerin ilmini al, ancak amelini alma” gibi söylemlerinin ne kadar boş olduğu ortaya çıkmaktadır. Bilakis ona ilmini ve ilimdeki derinliğini sorduğun gibi amelini, hakkı söylemeyi, cihadı ve rabbine olan korkusunu da sor. O zaman kimin âlim olduğu ortaya çıkmış olur. Amelde emanete ihanet eden kimse, ilimde de emanete ihanet eder. Salat ve selam Nebimiz Muhammed’in, ailesinin ve bütün sahabesinin üzerine olsun.

Tağut Hadi’ye Bağlı Askere Alım Merkezini Biçen Bir İstişhadi Operasyon Düzenlendi Aden Abyan Vilayeti

İ

slam Devleti askerlerinin 25 Zilkade Pazartesi günü tağut Abda Rabba Mansur Hadi ordusunun ülkenin güneyinde bulunan Aden’deki askere alım merkezini istişhadi operasyonla hedef alması sonucunda 60’a yakın mürted öldürüldü.

El-Mansura mıntıkasındaki askere alım merkezini hedef aldı. Allah Teâlâ’nın istişhadçı kardeşimize kolaylaştırmasıyla istişhadçı kardeşimiz mürtedlerin mıntıkaya yönelik yoğun güvenlik önlemlerine rağmen kontrol noktalarını geçti ve bomba yüklü aracını merkezde patlattı. Vilayetin medya ofisi, istişhad saldırısı sonucunda 60 mürtedin öldüğünü ve onlarca kişinin yaralandığını ifade etti.

Şunu da belirtelim ki; İslam Devleti askerlerinin bu saldırısı tağut Hadi ordusuna ait askere alım merkezine yönelik ilk saldırısı değildir. Bilakis geçen Şaban ayının ortasında şehadet süvarilerinden biri Aden’in merkezinde bulunan Hur Maksur mıntıkasındaki askere alım merkezine istişhad saldırısı düzenlemiş ve istişhad saldırısında mürtedlerden 100’e yakın kişi ölmüş ve yaralanmıştı.

İstişhadçı Ebu Süfyan Kardeşimiz

Aden Abyan vilayeti medya ofisinin açıklamasına binaen şehadet süvarilerinden Adenli Ebu Süfyan –Allah onu kabul etsin- bomba yüklü araçla mürted Arap koalisyon güçlerinin dostu tağut Hadi hükümetine bağlı Aden’in

El Mansura Mıntıkasında Gerçekleşen İstişhad Saldırısı

39

Hilafet Askerleri 2 Saat İçerisinde PKK’lıları Bozguna Uğrattı Bereke Vilayeti Hilafet askerlerinin Şeddadiye şehri güneyinde düzenlediği operasyonlarda mürtedlerden 124 kişi ölürken onlarca kişi de yaralandı. Ayrıca mürtedlere ait çok sayıda silah ve araç ganimet alındı. Bölgede düzenlenen operasyonlarda birkaç saat süren hızlı saldırılarda hilafet askerleri birkaç köyü ve geniş bir alanı kontrol altına alarak Şeddadiye şehrine çok yaklaştı. Hilafet askerleri, Şeddadiye şehri yakınlarındaki mürted PKK’lıların mevkilerine geniş çaplı operasyon başlattı. Başlatılan operasyonda çatışmaların başlamasından sadece iki saat sonra mürtedlerin saflarında çöküntüler olmaya başladı. Operasyon, mücahidlerin Şeddadiye şehrinin çevresindeki çok sayıda köyü kontrol altına almasıyla genişledi. Özel kaynaktan alınan bilgilere göre hilafet askerleri 20 Zilkade Çarşamba günü mürted PKK’lıların ağır silahlarla konuşlandığı Kişkiş Cubur köyündeki mevkilerini vurmasıyla saldırılarına başladı. Saldırı timlerinin köye girmesi ve köyde arama tarama yapması için mürtedlerin mevkilerinin hedef alınmasıyla mürtedler köyden kaçmak zorunda kaldı. Daha sonra köy kontrol altına alındı.

40

Haberler

Hilafet askerleri ilerlemesine devam ederek ElAzzavi köyüne güney tarafından girmeyi başardı. Aynı zamanda bir grup fedai tarafından Şeddadiye şehrinden köye gelen yol kesildi. Daha sonra hilafet askerlerinden bir grup El-Hamadat köyü civarından Şeddadiye şehrinin güneybatısında bulunan Şeyh Osman köyüne girdi. Ayrıca hilafet askerlerinden ikinci bir grup da güney yönünden Şeddadiye şehrinin kapısı olan Adale köyüne girdi. Şeddadiye şehrinden El-Azzavi’ye gelen yolun kesilmesinin ardından mürtedler köyde muhasaraya alındı. Daha sonra şehadet süvarilerinden Sudanlı Ebu Musab kardeşimiz mürtedlerin köyü savunmak için ikinci savunma hattı olarak edindiği ‘El-Medrese’ noktası yakınlarındaki topluluğuna istişhadi operasyon düzenledi. İstişhadi operasyonda mürtedlerden çok sayıda kişi öldü ve yaralandı. Şeddadiye’nin batısında ise saldırı timleri El-Hamadat köyüne operasyon başlattı ve operasyonda şehadet süvarilerinden Ebu Yunus Harica –Allah onu kabul etsin- kardeşimiz bomba yüklü aracını köydeki mürted PKK’lıların topluluğu ortasında patlattı. Patlamada mürtedlerden çok sayıda kişi öldü ve yaralandı. Daha sonra mücahidler köyü kontrol altına aldı.

Ayrıca Kişkiş Cubur köyünün batısında bulunan Safiya tepesinde ise mürted PKK’lıların çok korunaklı olan merkez edindiği bir noktaya fedai timlerinden bir grup tarafından operasyon düzenlendi. Düzenlenen operasyonda çatışmalar daha başlamadan mürtedler noktadan hemen kaçtı.

sistematik bir şekilde onlarca hava saldırısıyla bombalamaya başladı ve özellikle Kişkiş Ziyanet köyü olmak üzere bazı köyleri tamamen imha ettiler. Yoğun hava saldırılarından ötürü mücahidler girdiği bazı köylerden geri çekilmek zorunda kaldılar. Savaş uçaklarının gelmesinin ardından İslam Devleti askerleri gücünü, savaş uçaklarından korunmak ve onları aldatmak için savaşın ağırlığını başka tarafa çekmek için kullandı. Böylece bir taraftan vuruyor sonra duruyor ve sonra diğer bir taraftan vuruyordu. Bunu yaparak savaş uçaklarının gücünü azaltmaya çalışıyordu.

Mürted PKK Leşleri

Allah Teâlâ, iki saatten daha az bir sürede hilafet askerlerine fetih nasip etti ve hilafet askerleri mürted PKK’lıların savunma hattını kırdı. Daha sonra mücahidlerin, mürtedlerin mıntıkalarının derinliklerine inmeye yönelik saldırıları başladı. Hilafet askerleri, Safiya tepesi kuzeyindeki El-Azzaviya köyü yakınlarındaki çölde kuvvetlerini toplamaya başlayan ve mürtedler için büyük tehlike arz eden Şeyh Osman ve Adale köylerine operasyon başlattı. Başlatılan operasyonda mürtedlerin toplanması sırasında şehadet süvarilerinden Ebu Kudame Hatla –Allah onu kabul etsinkardeşimiz onları kovalamaya başladı ve mürtedlerin köyden çekilen kalıntılarının topluluğu ortasında aracını patlattı. Mürted PKK’lıların saflarındaki bu hızlı çöküşün ardından haçlılar mürtedlerin bütünüyle çökmelerinden korktu. Bu sırada hilafet askerleri Şeddadiye şehrine ulaştı. Bunun üzerine haçlılar E10, B52, F16 ve insansız hava araçlarını bölgeye gönderdi. Uçaklar mücahidlerin kontrol altına aldığı köyleri

Ayrıca hilafet askerleri Şeddadiye’nin batısında bulunan Elbu Selman köyüne operasyon düzenledi. Operasyon, şehadet süvarilerinden birinin köydeki mürtedlere saldırısıyla başladı. Mürtedlerin istişhadçı kardeşimizin kendilerine yöneldiğini fark etmesinden sonra istişhadçı kardeşimiz köyden kaçan mürtedlerin topluluğuna doğru harekete geçti. İstişhadçı kardeşimiz mürtedleri köyün dışına kadar kovaladı ve daha sonra sağ salim geri döndü. Mürtedlerin köyden kaçmasının ardından mücahidler köyü kontrol altına aldı ve üzerinde 14,5 milim ayarda bir silahın bulunduğu bir araç, mühimmat yüklü bir kamyon ve bir hummer aracını ganimet aldı. Öte yandan hilafet askerlerinden birkaç kişi Şeddadiye şehrinin yakınlarında bulunan Anad köyünde mürtedlerin topluluğuna bir operasyon düzenledi. Operasyonda şehadet süvarilerinden Ebu Bera ElMuhsin Š kardeşimiz bomba yüklü aracını mürtedlerin köydeki karargâhlarından birini içindekilerle beraber imha etmek için mürtedlerin karargâhta bulunan araçlarının topluluğu ortasında patlattı. Düzenlenen bu operasyonlar sonucunda 124 mürted öldü ve onlarca kişi de yaralandı. Ayrıca hilafet askerleri ElAzzavi köyünde meydana gelen çatışmalarda mürtedlerden 3 kişiyi esir aldı. 41

Cenub Vilayeti Hilafet askerlerinden birkaç kişi, 25 zilkade pazartesi günü Cenub vilayetinin Kerbela şehrindeki Rafızî milislerinin büyük bir topluluğuna saldırı düzenledi. Özel kaynaktan alınan bilgiye göre patlayıcı kemer kuşanmış ve hafif silah ve el bombaları taşıyan hilafet askerlerinden 4 kişi Kerbela’nın batısında bulunan Ayn Temr şehrindeki mürtedlerin topluluğuna saldırı düzenledi. Saldırıda mürtedlerle çatışan hilafet askerleri mürtedlerden

100 kişiyi öldürdü ve onlarca kişiyi de yaraladı. Daha sonra fedai timleri şehrin mahallelerinden birini kontrol altına aldı ve Rafızî milisleriyle 5 saat boyunca çatıştı. Fedai timlerinden 3 kişi patlayıcı kemerlerini Rafızîlerin topluluğu ortasında patlattı. Patlamalarda mürtedlerden çok sayıda kişi öldü ve yaralandı. Dördüncü bir kardeş ise mürtedlerle yaşanan çatışmalarda şehid oldu. Allah’tan kardeşlerimizin hepsinin şehadetini kabul etmesini diliyoruz.

Fedai Operasyonunu Düzenleyen Kardeşlerimiz

Dicle Vilayeti El-Kayyare ve Eş-Şarkat şehirleri yakınlarında İslam Devleti askerleri ile Rafızî ordusu arasında şiddetli çatışmalar meydana geldi. Meydana gelen 42

Haberler

çatışmalarda hilafet askerleri mürtedlere hem askeri hem de maddi olarak ağır kayıplar verdirdi. Çatışmalarda mürted Rafızî askerlerinden yüzlerce

kişi ölürken aralarında 4 Abrahams tipi tankında bulunduğu mürtedlere ait 70 farklı araç kullanılamaz hale geldi ve imha oldu.

yoğun hava saldırıları ve topçu atışlarıyla yapılan bombardımanla beraber şehre girmeyi ve kontrol altına almayı başardı.

Rafızî ordusu, hilafet askerlerinin 12 Zilkade Salı günü El-Kayyare şehri yakınlarındaki mürtedlerin mevkilerine düzenlediği saldırılar sonucunda hem askeri hem de maddi olarak kayıplar verdirdi. Düzenlenen saldırılarda mürtedlerden onlarca kişi ölürken 5 araç, 4 hummer, 2 kocar tipi asker taşıma aracı, 1 BMP, 5 asker taşıma aracı ve 2 karargâh imha edildi.

Yanı sıra hilafet askerleri Rafızî ordusuna ait ElKayyare şehri etrafında 4 Abrahams tankını ve 2 asker taşıma aracını kullanılamaz hale getirirken 16 hummer, 1 buldozer, 1 kocar aracı, 1 zırhlı araç ve 1 salfador tipi aracı imha etti. Ayrıca Rafızî ordusu askerlerinden de onlarca kişi öldü ve yaralandı.

Düzenlenen bu operasyonların ardından İslam Devleti askerlerinin Rafızî ordusu ve milislerine karşı operasyonları devam etti. Hilafet askerlerinden 5 kişi mürtedlerin Eş-Şarkat’ın güneyinde ve güneybatısında bulunan karargâhlarına 3 istişhadi operasyon düzenledi. Düzenlenen istişhadi operasyonlarda mürtedlerden onlarca kişi ölüp yaralanırken aralarında üzerinde otomatik silahlarında bulunduğu araçlar, 1 asker taşıma aracı ve 1 zırhlı aracında bulunduğu mürtedlere ait 27 araç imha oldu. Daha sonra El-Kayyare hava üssünde konuşlanan haçlı Amerikan uçakları ve topçu birlikleri 19 Zilkade Salı günü El-Kayyare şehrine şiddetli bir bombalama saldırısına başladı. Haçlı uçaklarının bombalamalarıyla beraber Rafızî hükümetine ait helikopterlerde şehre yönelik yoğun hava saldırıları gerçekleştirdi. Böylece Rafızî ordusu

Bununla beraber hilafet askerlerinin yirmi üç Zilkade Cumartesi günü Eş-Şarkat’ın güneybatısındaki Rafızî ordusunun karargâhlarına düzenlendiği 4 istişhadi operasyonla ve 24 Zilkade Pazar günü ElHadır kavşağı yakınlarında ve El-Maliha ve Abid EsSayil köyünde düzenlendiği 3 istişhadi operasyonla Rafızî ordusunun hem askeri hem de maddi olarak kayıpları daha da arttı. Düzenlenen bu istişhadi operasyonlar sonucunda Rafızî ordusu ve milislerinden yüzlerce kişi ölüp yaralanırken çok sayıda araçları da imha oldu.

Düzenlenen İstişhadi Operasyonlardan Biri

43

Doğu Asya Hilafet askerleri 23 Zilkade Cumartesi günü Asya’nın doğusunda bulunan Maravi şehrindeki hapishanelerden birine operasyon düzenleyerek aralarında birkaç mücahidinde bulunduğu 30 mahkumu kurtardı. Amak ajansının doğruladığı bilgilere göre hilafet askerlerinden 30 kişi Maravi hapishanesine operasyon düzenledi ve Allah’ın lütfuyla aralarında İslam Devleti askerlerinin ve hanımlarının da bulunduğu 30 mahkumu kurtardı. Allah’a hamd ve şükürler olsun. Ayrıca operasyonu düzenleyen hilafet askerleri operasyon sırasında bazı hafif silahlar ganimet aldı ve haçlı Filipin polislerine ait bir aracı yaktı. Bununla beraber Amak ajansı, operasyonu düzenleyen müfrezelerin ve kurtarılan bütün mahkumların hiçbir yara almadan güvenli bölgelere ulaştığını ifade etti.

Filipinler‘deki Mücahid Kardeşlerimizden Biri

Şunu da belirtelim ki bu ayın başlangıcında Basilan adasında hilafet askerleri ile haçlı Filipin ordusu askerleri arasında meydana gelen çatışmalarda haçlı Filipin ordusundan birkaç kişi ölmüş ve yaralanmıştı. Ve ayrıca hilafet askerleri, haçlı Filipin ordusuna ait bir helikopterin mücahidlerin mevkilerini bombalaması girişimi sırasında helikopteri vurmuştu.

Faruk Barajı’ndaki Haçlı ve PKK’lılara Operasyon Halep Vilayeti Haçlıların ve mürted PKK’lıların Faruk barajının konutlarındaki operasyonlar odasına ikinci farklı bir operasyon düzenlendi. Bu operasyonlar odası Amerika’nın en korunaklı karargâhlarından biri olarak bilinmekte ve Menbic operasyonlarını yönetme odası karargâhı da bu konutlarda bulunmaktadır. 5 kişiden oluşan fedai timlerinden bir grup 15 Zilkade Cuma günü bu konutlara operasyon düzenledi. Operasyonda fedai timleri ile mürtedler arasında meydana gelen çatışmalar Cuma günü sabahından ikindi vaktine kadar devam etti. Ayrıca operasyona haçlı Amerikan uçakları da katıldı ve mürtedlere destek için birkaç hava saldırısı düzenledi. Düzenlenen operasyon sonucunda 44

Haberler

mürtedlere verilen hasar konusunda net bir bilgiye ulaşılamadı. Faruk barajı konutları Zilkade ayının yedisinde buna benzer düzenlenen bir saldırıya da sahne olmuştu. Saldırı 7 fedai timi tarafından gerçekleştirilmiş ve mürted PKK ve Amerikan askerlerinden 41 kişinin ölmesi ve yaralanmasıyla sonuçlanmıştı. Aynı günde hilafet askerlerinden 4 kişi mürted PKK’lıların Menbic şehri kuzeyinde bulunan ‘Zehra El-İmara’ köyündeki mevkilerine fedai operasyonu düzenledi. Fedai timlerinin hafif silah ve el bombalarıyla düzenlediği operasyonda meydana

gelen şiddetli çatışmalar 1 haçlı Amerikan askerinin ve 6 mürted PKK’lının ölümüyle sonuçlandı. Ayrıca Zilkade ayının on dokuzunda mürted PKK’lıların Menbic şehri güneyindeki mevkilerine düzenlenen operasyonda ve mürted PKK’lıların Menbic şehri kuzeybatısında mayın tarlasına girmesi sonucunda mürtedlerden 46 kişi ölürken 22

kişi yaralandı ve çok sayıda araçları da imha oldu. Ayrıca ilerleyen günlerde mürted PKK’lıların El-Hafsa kasabası yakınlarındaki ve Menbic şehri çevresindeki mevkilerine 4 istişhadi operasyon düzenlendi. Düzenlenen istişhadi operasyonlarda mürtedlerden 70’e yakın kişi öldü ve yaralandı. Son istişhadi operasyon Zilkade ayının yirmi beşinde düzenlendi.

Ramadi’de Bir Amerikan Ve Bir İngiliz Bomba Uzmanı Öldü Anbar Vilayeti 18 Zilkade Pazartesi günü Ramadi şehri güneyinde bir bombanın patlaması sonucunda Amerikalı bir bomba uzmanı ölürken iki kişi ise yaralandı. Medya ajansları Ramadi kaymakamı mürted İbrahim El-Usac’iden naklettiğine göre Ramadi’nin güneyindeki El-Malab mıntıkasında bir bombanın etkisiz hale getirilmesi sırasında bombanın patlaması sonucunda Amerikalı bir bomba uzmanı ölürken bir diğer kişi ise yaralandı. İlgili bağlamda Bağdat’taki İngiltere büyükelçiliği aynı günde bir İngiliz askerinin Ramadi şehrinde

hilafet askerlerinin daha önce yerleştirmiş olduğu bir bombayı etkisiz hale getirmesi sırasında bombanın patlaması sonucunda öldüğünü açıkladı. Şunu belirtmekte fayda var ki Amerikalılar ile İngilizler mayınları etkisiz hale getirmede uzman olan Janus şirketine bağlıdır. Çünkü bu şirket aynı zamanda hilafet askerlerinin Ramadi savaşlarında yerleştirmiş olduğu mayınları etkisiz hale getirmek için Rafızi hükümetiyle anlaşma yapan şirkettir. Ki bu mayınların Rafızîlere askeri anlamda büyük kayıplar vermesinde büyük bir rolü vardı. 45

Moskova’da Rus Polisini Hedef Alan Bir Operasyon Düzenlendi Rusya Hilafet askerlerinden iki kişi, 14 Zilkade Perşembe günü Moskova’nın doğusundaki Rus polislerine saldırı düzenledi. Saldırıda Rus polislerinden ölen ve yaralananlar oldu. Amak Ajansı bu saldırıyı, Osman Mardalov ve Selim İsrailov adlı iki hilafet askerinin Moskova’nın doğusundaki Balaşiha mıntıkasında haçlı Rus polislerine saldırı düzenlediğini açıkladı. Saldırıda Rus polislerinden birkaç kişi öldü ve yaralandı. Daha sonra her iki hilafet askeri Rus güvenlik birimleri tarafından şehid edildi. Allah şehadetlerini kabul etsin. Moskova’da bu türdeki saldırı haçlı Rus kuvvetlerinin hedef alındığı ilk saldırı değildir. Daha önce de Rus ordusu Kafkas vilayetinde mücahidlerin birkaç saldırısına maruz kalmış ve düzenlenen bu saldırılarda Rus güvenlik birimlerinden çok sayıda kişi ölmüş ve yaralanmıştı. Bu gibi operasyonlar tağutlar için büyük bir sorun teşkil etmekte, güvenlik önlemleri konusunda büyük güvenlik zafiyetlerini göstermekte ve Kafkasya’daki terör

gruplarını bitirecekleri ile ilgili sürekli bir şekilde yaptıkları açıklamalarının ne kadar yalan olduğunu ortaya koymaktadır. Buna ilaveten İslam Devleti’yle olan savaşta Nusayri ordusuna destek vermek için Şam topraklarına gelen Rus kuvvetleri hem askeri hem de maddi olarak kayıplar verdi. Bu kayıplardan bazılarını şöyle sıralayabiliriz: Humus vilayetinde 1 Rus helikopteri düşürüldü ve aralarında bir askeri müsteşarında bulunduğu 5 Rus askeri öldü. Hilafet askerlerinin haçlı Rusya’ya karşı en önemli saldırısı ise Sina vilayetinde içerisinde 220’den fazla haçlı Rus’un bulunduğu bir yolcu uçağını düşürmesi oldu. Şunu da belirtelim ki; İslam Devleti askerlerinin operasyonları büyük bir ekonomi çöküşten muzdarip olan ve özellikle Nusayri rejimine hem havadan hem de karadan destek vermesiyle daha da artan bu çöküntü Rus hükümetine ve uşaklarına karşı baskıyı tırmandırmaktadır.

Somali Hilafet askerleri 14 Zilkade Perşembe günü Afrika koalisyon güçlerinin Somali’nin Mogadişu şehrindeki karargâhlarından birine operasyon düzenledi. Amak Ajansı, düzenlenen operasyonda Afrika koalisyon güçlerinin Mogadişu şehri etrafında bulunan Erbau mıntıkasındaki bir karargâhının 46

Haberler

hedef alındığını söyledi. Ancak operasyonun sonuçlarına değinmedi.

Ajans,

bu

Şunu da hatırlatalım ki; İslam Devleti askerleri geçen Şevval ayı içerisinde Badu ve Mogadişu şehirlerinde Somali güvenlik unsurlarına iki ayrı saldırı düzenlemiş ve operasyon sonucunda mürtedlerden birkaç kişi ölmüş ve yaralanmıştı.

Sirte’de Sahavatın Tükenişi Devam Ediyor Trablus Vilayeti İslam Devleti askerleri ile askeri anlamda güçlerinin büyük çoğunluğu tükendiği Amerikan destekli mürted El-Vafak hükümeti arasında sıcak çatışmalar devam ediyor. Yaşanan çatışmalarda mürtedlerden onlarca kişi öldü ve yaralandı. Sirte şehri 12 Zilkade Salı günü düzenlenen iki istişhadi operasyonla beraber şiddetli çatışmalara sahne oldu. Trablus Vilayeti medya ofisinin açıklamasına göre mücahidler ile mürtedler arasındaki sıcak çatışmalar “Rakam 2” mahallesinde yaşanmaktadır. Yaşanan çatışmalar sırasında

şehadet süvarilerinden iki kişi bomba yüklü araçlarını hem havadan hem de karadan Amerika tarafından desteklenen mürtedlerin topluluğu ortasında patlattı. Düzenlenen iki istişhadi operasyon sonucunda El-Vafak hükümeti milislerinden 70’ten fazla mürted ölüp yaralanırken mürtedlere ait 1 tank, 1 asker taşıma aracı, 2 zırhlı araç ve diğer birkaç araç imha oldu. Mürted El-Vafak hükümetinin kayıpları sadece bununla sınırlı değil. Bilakis 14 Zilkade Perşembe günü Sirte şehrinin batısında bulunan Ez-Zehir mıntıkasında mürtedlerin mevkilerini sarsan iki istişhadi operasyonda 40’tan fazla mürted öldü.

47

3

4

Article

1

‫ماقالىالر‬

‫‪2‬‬

3

‫ھەرگىــز يۇقالمايــدۇ‪ ،‬بىــرە كىشــىنىڭ ۆئلۈمــى بــۇ دىنغــا زىيــان‬ ‫كەلتۈرەلمەيــدۇ‪ ،‬ەئگــەر دىنغــا بىرەســىنىڭ ۆئلۈمــى بىلــەن‬ ‫زىيــان كەلتۈرەلىگــەن بولســا ەئلۋەتتــە رەســۇلۇلالھ ﷺ نىــڭ‬ ‫ۋە ســاھابىلەرنىڭ ۆئلۈمــى بىلــەن زىيــان كەلتۈرگــەن بوالتتــى‪،‬‬ ‫لېكىــن دىــن ۇئالردىــن كىيىنمــۇ داۋامالشــتى‪ ،‬ائلــاھ بــۇ دىننــى‬ ‫ۆئزى ھىمايــە قىلىــپ ۋە ۆئزىنىــڭ ســالىھ بەندىلىرىنــى بــۇ دىننىــڭ‬ ‫خىزمىتىگــە ســېلىش ائرقىلىــق تېخىمــۇ كۈچلەنــدۈرۈپ زېمىنغــا‬ ‫كەڭــرى تارقاتتــى‪.‬‬

‫ھــەر ۋاقىــت باتىــل ەئھلــى‪ ،‬ســالىھ كىشــىلەرنىڭ‬ ‫ۋاپاتىدىــن ياكــى مۇش ـرىك ۋە مۇرتەدلەردىــن ىئبــارەت ىئســام‬ ‫دۈشــمەنلىرىنىڭ قۇلــى ائرقىلىــق ۆئلۈشــىدىن مۇۋەھھىدالرنىــڭ‬ ‫مەغلــۇب بولغانلىقىنىــڭ بىشــارىتى دەپ بىلىــدۇ‪ ،‬بــۇ ەئخمەقلــەر‬ ‫ائلالھنىــڭ ائســمانالرنى ۋە زېمىننــى يارىتىشــتىن بــۇرۇن ھــەر بىــر‬ ‫جــان ىئگىســىنىڭ ەئجىلىنــى بېكىتىۋەتكەنلىكىنــى بىلمەيــدۇ ‪.‬‬ ‫ائلــاھ مۇنــداق دەيــدۇ ‪ :‬ۇئالرنىــڭ ەئجىلــى يىتىــپ‬ ‫كەلگەنــدە ۇئالر بىردەممــۇ ىئلگىــرى كىيىــن بولمايــدۇ‪ .‬ســۈرە‬ ‫ەئئ ـراف ‪ – 34‬ائيــەت ‪.‬‬

‫ائلــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ائلــاھ ۇئالرنــى ياخشــى كۆرىــدۇ ‪،‬‬ ‫ۇئالرمــۇ ائلالھنــى ياخشــى كۆرىــدۇ مۇئمىنلەرگــە كەمتــەر كاپىرالرغــا‬ ‫رەھىمســىز ائلــاھ يولىــدا جىھــاد قىلىــدۇ ۋە ماالمەتچىنىــڭ‬ ‫ماالمىتىدىــن قورقمايــدۇ ‪ .‬ســۈرە ماىئــدە ‪ – 54‬ائيــەت ‪.‬‬

‫ائلالھنىــڭ بــۇ ھۆكمىــدە نەبــى ۋە ۋەلــى ۋە تەقــۋادار ياكــى‬ ‫كاپىــر‪ ،‬زالىــم‪ ،‬بەخىتســىز كىشــىلەرنىڭ ھەممىســى بــاراۋەردۇر‪.‬‬ ‫بــۇ ەئخمەقلــەر ائلــاھ ۆئز دىنىنــى ۆئزى خالىغــان‬ ‫نەرســە بىلــەن قوغدايدىغانلىقىنــى بىلمەيــدۇ‪ ،‬ۋە بــۇ دىــن‬

‫ائلالھتىــن ھەقىقــى قورققــان ۋە ائلالھقــا ھەقىقــى ىئبــادەت‬ ‫قىلغان تەقۋادارالردىن بىرەســى ۋاپات بولســا‪،‬ەئينى ۋاقىتتا ەئبۇ‬ ‫بەكىــر ســىددىق – كىمكــى مۇھەممەدكــە ىئبــادەت قىلىدىكــەن‬ ‫ۇئ ۋاپــات بولــدى ۋە كىمكــى ائلالھقــا ىئبــادەت قىلىدىكــەن ۇئ‬ ‫مۇقەددىمە‬

‫‪4‬‬

‫ھايــات ۆئلمەيــدۇ – دەپ ەئســلەتكەندەك ۆئز قېرىنداشــلىرىغا‬ ‫بۇنــى ەئســكەرتىدۇ ‪.‬‬

‫ۇئالر تىرىــك بولــۇپ‪ ،‬ﷲ نىــڭ يېنىدىكــى رىزىقتىــن بەھرىمــەن‬ ‫قىلىنىــدۇ (يەنــى جەننەتنىــڭ نېمەتلىرىدىــن ەئتىگــەن ‪ -‬ائخشــامدا‬ ‫مەڭگۈلــۈك رىزىقالنــدۇرۇپ تۇرۇلىــدۇ) ۇئالر ﷲ نىــڭ ۆئزلىرىگــە‬ ‫بەرگــەن پەزلىدىــن خۇرســەندۇر‪ ،‬ۆئزلىرىنىــڭ ائرقىســىدىن‬ ‫تېخــى يېتىــپ كەلمىگــەن (يەنــى شــېھىت بولمــاي تىرىــك‬ ‫قالغــان) قېرىنداشــلىرىغا (ائخىرەتتــە) نــە قورقۇنــچ‪( ،‬دۇنيادىــن‬ ‫ائيرىلغانلىقىغــا) نــە قايغــۇ يــوق ىئكەنلىكــى بىلــەن خــۇش خــەۋەر‬ ‫بېرىشــنى تەلــەپ قىلىــدۇ‪ ،‬ۇئالر ﷲ تەرىپىدىــن بېرىلگــەن‬ ‫نېمــەت ۋە پەزلىنــى‪ ،‬مۆمىنلەرنىــڭ ەئجرىنــى ﷲ نىــڭ بىــكار‬ ‫قىلىۋەتمەيدىغانلىقــى بىلــەن خــۇش خــەۋەر بېرىشــنى تىلەيــدۇ‪.‬‬ ‫ســۈرە ائل ىئم ـران ‪ 171-169‬ائيــەت‪.‬‬

‫مۇجاھىتالرنىــڭ ســۆزى پەقــەت ەئنــەس ىئبنــى نەزىرنىــڭ‬ ‫ســاھابىالرغا قىلغــان ســۆزىگە وئخشــاش بولىــدۇ‪ ،‬ۇئ ۇئھــۇد كۈنــى‬ ‫مۇش ـرىكالرنىڭ رەســۇلۇلالھ ﷺ نــى ۆئلتۈرگەنلىكــى توغۇرلــۇق‬ ‫يالغان خەۋەرنى ائڭالپ غەمگە پاتقان ساھابىلەردىن ‪ -‬نىمىشقا‬ ‫وئلتــۇردۇڭالر ‪ -‬دەپ ســورىدى؟ ســاھابىلەر ‪ -‬رەســۇلۇلالھ ﷺ‬ ‫شــەھىد قىلىنــدى – دەپ جــاۋاپ بېرىشــتى‪ ،‬ەئنــەس ىئبنــى‬ ‫نەزىــر ‪-‬رەســۇلۇلالھ ﷺ دىــن كىيىــن ھايــات قېلىــپ نىمىــش‬ ‫قىلماقچىســىلەر؟ تــۇرۇڭالر! رەســۇلۇلالھ ﷺ شــەھىد قىلىنغــان‬ ‫دىــن ۈئســتىدە ۋاپــات بولــۇڭالر – دېــدى دە كاپىرالرغــا يۇپۇرلــۇپ‬ ‫بېرىــپ شــەھىد بولغانغــا قــەدەر ۇئرۇشــتى‪.‬‬

‫ىئســام دۆلىتــى تەۋھىــد ۋە ســۈننەتكە چىــڭ‬ ‫ېئســىلىدىكەن‪ ،‬قېرىنداشــلىرىمىزنىڭ شــاھادىتى ائلالھنىــڭ‬ ‫ىئزنــى بىلــەن ىئســام دۆلىتىگــە ھەرگىــز زىيــان كەلتۈرەلمەيــدۇ‪.‬‬

‫ائلــاھ يولىدىكــى مۇجاھىــدالر ائلالھنىــڭ بەندىلىــرى‬ ‫ىئچىدىكــى ائالھىــدە كىشــىلەر بولــۇپ‪ ،‬ائلــاھ شــەھىتلەرنى‬ ‫چىقىرىــش ۈئچــۈن ۋە ۇئالرغــا چىرايلىــق ىئمتاھــان قىلىش ۈئچۈن‬ ‫مۇجاھىدالرنــى ۆئز بەندىلىــرى ائرىســىدىن تاللىــدى‪ ،‬ۇئرۇش‬ ‫قااليمىقانچىلىقىــدا ائلدىنقــى ســەپكە بۆســۈپ كىرىدىغــان‪،‬‬ ‫دىنــى ۈئچــۈن قىيىنچىلىقالرغــا ۆئزىنــى ائتىدىغــان قۇمانــدان‬ ‫ەئمىرلەرنىــڭ ۆئلۈمــى مۇجاھىتالرنــى ائلالھنىــڭ دۈشــمەنلىرىگە‬ ‫قارشــى تېخىمــۇ مۇســتەھكەم ۋە شــىجاەئتلىك قىلىۋېتىــدۇ‪.‬‬

‫بــۇ ھــەر زامــان ۋە ھــەر ماكاندىكــى مۇۋەھھىدالرنىــڭ‬ ‫يولىــدۇر‪ ،‬ھــەر قېتىــم بىــر ەئۋالت كەتســە‪ ،‬ائرقىدىــن تەۋھىــد‬ ‫بايرىقىنــى كۆتۈرىدىغــان ۋە كىيىنكــى شــېرىك ۋە شــېرىك ەئھلىگــە‬ ‫قارشــى ىئســام جىھادىغــا كىرىغــان يەنــە بىــر ەئۋالد چىقىــدۇ‪،‬‬ ‫بۇالرنىــڭ شــۇائرى؛ تــۇرۇڭالر ســىلەردىن ىئلگىــرى ىئمــان بىلــەن‬ ‫كەتكــەن قېرىنداشــلىرىڭالر ۆئلگــەن دىــن ۈئســتىدە ۆئلــۈڭالر !‪.‬‬ ‫شــەيىخ ەئبــۇ مۇھەممــەد ەئدنانىغــا وئخشــاش بىزدىــن‬ ‫بــۇرۇن كەتكــەن ســەۋىرچان قېرىنداشــلىرىمىزنىڭ شــاھادىتى‬ ‫ىئســامغا ھىچقانــداق زىيــان كەلتۈرەلمەيــدۇ‪ ،‬ىئســام دىنــى‬ ‫ائلالھنىــڭ ھىمايــە قىلىشــى بىلــەن ســاقلىنىدۇ‪ ،‬شــۇنداقال‬ ‫ۇئالرنىــڭ شــاھادىتى قېرىنداشــلىرىمىزغا ھېچقانــداق زىيــان‬ ‫كەلتۈرەلمەيــدۇ‪ ،‬بىــز قېرىنداشــلىرىمىزنى جەڭدىــن قاچمــاي‬ ‫ائلدىنــى قىلىــپ شــاھادەت شــارابىنى ىئچىــش ۈئچــۈن ائلــاھ‬ ‫يولىــدا چىققــان دەپ وئياليمىــز‪.‬‬ ‫ائلــاھ ۇئالر توغرىســىدا مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ﷲ نىــڭ يولىــدا‬ ‫شــەھىد بولغانالرنــى ۆئلــۈك دەپ گۇمــان قىلمىغىــن‪ ،‬بەلكــى‬ ‫‪5‬‬

‫ائلــاھ كۇففارالرنــى خاپــا قىلىش‪،‬مۆمىنلەرنىــڭ كۆڭلىگــە‬ ‫شــىپالىق(يەنى تەســەللى) بېرىــش ۈئچــۈن ىئســام دۆلىتىگــە‬ ‫رىجالالرنــى چىقىرىدۇ‪،‬خــۇددى ائلــاھ تــاائال ىئســام دۆلىتىنىــڭ‬ ‫ۇئلىنــى قۇيۇشــقا‪،‬تۈرۈكلىرىنى قوپۇرۇشقا‪،‬بىناســىنى سېلىشــقا‬ ‫رىجالالرنــى چىقارغانــدەك ائتــا قىلىــدۇ ‪،‬ائلالھنىــڭ پەزىلــى‬ ‫مەرھىمىتــى بىلــەن ىئســام دۆلىتــى بۈگۈنكــى ىئــززەت ۋە كــۈچ‬ ‫قۇۋۋەتكــە يەتتــى‪.‬‬ ‫شــەيىخ ەئبــۇ مۇســەب زەرقــاۋى شــاھادىتىگە مۇش ـرىك‬ ‫مۇرتەدلــەر خوشــال بولغانــدا ۇئالر ائلالھنىــڭ ەئبــۇ مۇســەپ‬ ‫قۇشــۇنىدىن ۋە قېرىنداشــلىرىدىن ۆئزلىرىنىــڭ بۇرنىنــى توپىغــا‬ ‫مىلەيدىغــان ۋە قەلىپلىرىنــى پاراكەندىلىككــە ســالىدىغان‬ ‫شــەيىخ ەئبــۇ مۇھەممــەد ەئدنانىغــا وئخشــاش كىشــىلەرنى‬ ‫چىقىرىدىغانلىقىنــى وئيالپمــۇ باقمىغــان ىئــدى‪.‬‬ ‫بۈگــۈن ۇئالر ەئبــۇ مۇھەممــەد ەئدنانىنىــڭ شــاھادىتىغا‬ ‫خوشــال بولۇشــماقتا‪،‬ائندىن ائلــاھ تــاائال ەئبــۇ مۇھەممــەد‬ ‫ەئدنانىنىــڭ قېرىنداشــلىرى ۋە قۇشــۇنىدىن ۇئالرغــا ھاكىــم بۇلــۇپ‬ ‫قاتتىــق ائزاپاليدىغــان كىشــىلەر چىققانــدا ۇئالر ائلالھنىــڭ ىئزنــى‬ ‫بىلــەن كــۆپ يىغاليــدۇ‪.‬‬ ‫ائلــاھ مۇنــداق دەيــدۇ؛ كىمكــى ﷲ نىــڭ دىنىغــا يــاردەم‬ ‫بېرىدىكــەن‪ ،‬ەئلۋەتتــە ﷲ ۇئنىڭغــا يــاردەم بېرىــدۇ‪ ،‬ﷲ‬ ‫ھەقىقەتــەن كۈچلۈكـتــۇر غالىبتــۇر‪.‬‬

‫ىئســام دۆلىتىنىــڭ تەشــۋىقاتىنى تەكشــۈرۈپ كۆرگــەن‬ ‫ۋە تەشــۋىقاتنىڭ مۇجاھىدالرغــا پۈتــۈن كــۈچ قۇۋۋىتــى‬ ‫بىلــەن ھۇجــۇم قىلىۋاتقــان بــۇ ســەلەبىلەر يۈرۈشــىنىڭ‬ ‫ائلالھنىــڭ ىئزنــى بىلــەن ائخىرقــى يــۈرۈش ىئكەنلىكىگــە‬ ‫مەركەزلەشــكىنىنى بىلگــەن كىشــىنىڭ زېھنىگــە دەرھــال‬ ‫دۆلــەت مۇجاھىدلىرىغــا قىلىنغــان بــۇ يۈرۈشــنىڭ ەئڭ‬ ‫كۈچلــۈك ۋە ۇئزۇن جىھــاد يولىدىكــى ائخىرىقــى باســقۇچقا‬ ‫كەلگەنلىكــى ائيــان بولىــدۇ‪.‬‬ ‫ىئســام ھەقىقەتلىرىنــى بىلىدىغــان كىشــى تاىئپەتــۇل‬ ‫مەنســۇرەنىڭ بىــر كۈنمــۇ قۇرالنــى قويمايدىغانلىقىنــى ۋە‬ ‫جىھادنــى توختاتمايدىغانلىقىنــى بىلىــدۇ‪ ،‬چۈنكــى يــەر‬ ‫يۈزىدىكــى شــېرىك قىيامەتكىچــە داۋاملىشــىدۇ ‪ ،‬ىئمــان‬ ‫ەئھلىدىــن پەقــەت بىــر كىشــى قالســىمۇ ۇئنىڭغــا مۇشــرىكالر‬ ‫ائلالھنىــڭ ھۆكمىگــە بۇيســۇنغانقا قــەدەر ۇئالرغــا قارشــى‬ ‫جھــاد قىلىــش ۋە ۇئرۇش قىلىشــى ۋاجىــپ ‪ ،‬مۇشــرىكالرمۇ‬ ‫يــەر يۈزىــدە ىئمــان ەئھلىدىــن ھېــچ كىشــى قالمىغانغــا قــەدەر‬

‫ۋە قولىدىــن كەلســىال مۇئمىنالرنــى دىنىدىــن ياندۇرغانغــا‬ ‫قــەدەر داۋامالشــتۇرىدۇ ‪.‬‬ ‫ائمرىــكا ىئســام ۈئممىتىگــە قارشــى ســەلەبىلەر‬ ‫يۈرۈشــىنىڭ كاتتىۋېشــى بولــۇپ قالــدى ‪ ،‬يېقىنــدا ائلالھنىــڭ‬ ‫ىئزنــى بىلــەن يارىســىنى داۋاالش ۈئچــۈن ۋە زىيانلىرىنىــڭ‬ ‫وئرنىنــى تولــدۇرۇش ۈئچــۈن ۆئزى بىلــەن ائۋارە بولــۇپ بــۇ‬ ‫يــۈرۈش ائخىرلىشــىدۇ ‪ ،‬چۈنكــى پايدىغــا ېئرىشىشــنىڭ‬ ‫مۇشــەققەتلىك ىئــش ىئكەنلىكىنــى ھەقىقــى بىلگەنــدە‬ ‫ۆئزىنىــڭ جــان باققــۇدەك ماللىرىنــى ســاقاليدۇ ‪ ،‬بىــز بۈگــۈن‬ ‫ائمرىكىنىــڭ ھــاۋا ھۇجۇمــى چىقىملىرىنــى ۋە يەردىكــى‬ ‫مۇرتــەد مااليلىرىغــا بېرىدىغــان ياردەمنــى ىئتىپاقداشــلىرىغا‬ ‫ىئتتىرۋاتقانلقىنــى كــۆرۈپ تۇرۋاتىمىــز ‪ ،‬ۋە ائمرىــكا بــۇ‬ ‫رايۇندىــن چېكىنىشــى بىلــەن باشــقا ســەلەبى دۆلەتلــەر كــەڭ‬ ‫كۈلەملىــك ھۇجــۇم قىلىشــقا ائجىــز كېلىــدۇ ‪ ،‬ۋە ىئتىپاقــداش‬ ‫دۆلەتلەرنىــڭ ەئزالىــرى يۇقىلىــدۇ ‪.‬‬ ‫لېكىــن كــەڭ داىئــردە پىكىــر قىلغــان كىشــى دۇنيانىــڭ‬

‫ماقالىالر‬

‫‪6‬‬

‫ســەلەبىلەردىن باشــقا مۇشــرىكالر بىلــەن تۇشــۇپ‬ ‫كەتكەنلىكىنــى ھېــس قىلىــدۇ ‪ ،‬يەھۇدىــار ۋە دىنســىز‬ ‫مۇلھىــدالر ۋە ھىنــدى بۇتپــەرەس مۇشــرىكلىرى بــار‪ ،‬ۋە‬ ‫يەنــە تارتىۋېلىنغــان مۇســۇلمانالر دىيارىدىكــى ھاكىــم‬ ‫تاغۇتــار ۋە ىئســامنى دەۋا قىلىدىغــان راپىــزى ۋە ســۇپـى ۋە‬ ‫دىمىگراتچــى مۇشــرىك مۇرتەدلــەر بــار ‪ ،‬ۋە يەنــە ائلالھنىــڭ‬ ‫شــەرىئتىنى يۈرگۈزمەســلىك ۈئچــۈن ۋە دىننىــڭ پۈتۈنلــەي‬ ‫ائلالھقــا بولماســلىق ۈئچــۈن ھەرقانــداق مۇشــرىكالرنى‬ ‫دوســىت تۇتۇۋاتقــان ســەھەۋات مۇرتەدلــەر بــار ‪ ،‬ۋە‬ ‫يەنــە بىــز بىلمەيدىغــان لېكىــن تەۋھىــد ەئھلىگــە ائداۋەت‬ ‫تۇتــۇپ ۇئرۇش ائچىدىغــان چىقىــش ۋاقتىنــى پەقــەت ائلــاھ‬ ‫بىلىدىغــان كىشــىلەر بــار ‪.‬‬ ‫بــۇ شــېرىك مىللەتلىــرى مۇئمىنلەرگــە ائداۋەت تۇتۇشــتا‬ ‫ســەلەبىلەر(يەھۇدى ۋە ناســارا) دىــن قېلىشــمايدۇ ‪ ،‬بەلكــى‬ ‫ۇئالر مۇئمىنلەرگــە قاتتىــق ائداۋەت تۇتىــدۇ ‪ ،‬ائلــاھ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ ‪ :‬ســەن مۇئمىنلەرگــە ائداۋەت تۇتۇشــتا يەھــۇدى ۋە‬ ‫مۇشــرىكالرنىڭ ەئڭ قاتتىــق كىشــىلەر ىئكەنلىكىنــى چۇقــۇم‬ ‫بىلىســەن ســۈرە ماىئــدە ‪ – 42‬ائيــەت‪ .‬بــۇ مىللەتلەرنىــڭ‬ ‫كۆپىنچىســى ىئســام ۋە مۇســۇلمانالرغا قارشــى ۇئرۇشــقا‬ ‫چۆكـتــى ‪ ،‬ۇئالرنىــڭ مۇســۇلمانالرنى ائجىزالشــتۇرۇش ھىلــە‬ ‫مىكىرلىــرى ۋە ۇئچــۇق ىئســام شــۇائرلىرىغا ۇئرۇش قىلىشــى‬ ‫بۇنىــڭ دەلىلــى ‪.‬‬ ‫بــۇ گۇرۇھــار ىئســام ەئھلىگــە قىلغــان جىنايەتلىرىگــە‬ ‫مىســال بولىدىغــان تارىخــى ۋەقەلەرنــى ەئســلەتتى ‪،‬‬ ‫مۇســۇلمان دىيارىغــا ھۇجــۇم قىلغــان ۋە ۇئالرنىــڭ دۆلىتــى‬ ‫ۋە خىالپىتىنــى يوقاتقــان ۋە ۇئالرنىــڭ مەدەنىيەتلىرىنــى‬ ‫يــوق قىلغــان ۋە قانلىرىنــى تۆككــەن ۋە ۇئالرنــى ائرقىمــۇ‬ ‫ائرقــا تاالپەتكــە ۇئچراتقــان مۇڭغۇلالرنىــڭ قىسسىســىنى‬ ‫ەئســلىتىدۇ ‪ ،‬ۋە شــۇنداقال بولۇپمــۇ ىئلگىركــى ەئســىرلەردىكى‬ ‫ىئســامنى دەۋا قىلغۇچــى تاغۇتــار بىلــەن مۇســۇلمانالرنىڭ‬ ‫تۇقۇنــۇش قىسسىســى دېڭىزنىــڭ ۇئ چېتىىــدى كەلگــەن‬ ‫ســەلەبىلەر كىرزىســىدىن قېلىشــمايدۇ ‪.‬‬ ‫ائلالھنىــڭ ىئزنــى بىلــەن بــۇ ســەلەبىلەر يۈرۈشــى‬ ‫مەغلــۇپ بۇلۇپــا كەينىدىــن ھــەر خىــل شــېرىك مىللەتلىــرى‬ ‫يۈرۈشــى كېلىــدۇ ‪ ،‬مۇســۇلمانالر ائرقىمــۇ – ائرقــا ســەلەبىلەر‬ ‫يۈرۈشــىگە ســەبىر قىلغىنىــدەك تاكــى مۇشــرىكالر ىئســام‬ ‫دىيارىغــا ھۇجــۇم قىلىشــتىن توخىغانغــا قــەدەر ۇئنىڭغــا‬ ‫‪7‬‬

‫قارشــى جىھــاد قىلىشــى ۋە ۇئنىڭغــا ســەبىر قىلىشــى ۋاجىــپ‬ ‫‪ ،‬مۇشــرىكالرنى دىيارىغــا باســتۇرۇپ كىرىــپ ۇئالرنىــڭ‬ ‫شــەۋكىتىنى سۇندۇرىشــى ۋە بايراقلىرىنــى يىرتىشــى ۋە تاكــى‬ ‫زېمىــن پۈتۈنلــەي ائلالھقــا ىئبــادەت قىلغانغــا قــەدەر ۋە‬ ‫مۇشــرىكالرنىڭ ھەممســى ائلالھنىــڭ ھۆكمىگــە بۇيســۇنغانغا‬ ‫قــەدەر ۇئالرغــا ۇئرۇشــنى داۋامالشتۇرىشــى مۇســۇلمانالرغا‬ ‫ۋاجىپتــۇر ‪.‬‬ ‫مۇســۇلمانالرنىڭ مۇشــرىكالرغا قارشــى ۇئرۇشــنى‬ ‫داۋامالشتۇرىشــى بــۇ بۈيــۈك دىنغــا ۋە دىــن ەئھلىگــە‬ ‫خــاس بولغــان ائلالھنىــڭ ســۈننەتلىرىنىڭ ەئڭ گەۋدىلىــك‬ ‫بولغىنــى ‪ ،‬ائلــاھ بــۇ دىننىــڭ قايىــم بولــۇپ تۇرىشــىنى شــۇ‬ ‫ۇئرۇشــقا باغــاپ قويــدى ‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ﷺ مۇنــداق دەيــدۇ‬ ‫‪ :‬بــۇ دىــن مۇســۇلمانالردىن بىــر بىــر تاىئفــە قىيامەتكىچــە‬ ‫بــۇ دىــن ۈئســتىدە ۇئرۇش قىلمىغىچــە ھەرگىــز ســاقلىنىپ‬ ‫قالمايــدۇ ‪ ،‬مۇســلىم رىۋايىتــى ‪ .‬رەســۇلۇلالھ ﷺ يەنــە‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ ‪ :‬ۈئممۈتىمدىــن بىــر تاىئپــە ائلالھنىــڭ ەئمــرى‬ ‫ۈئســتىدە دۈشــمەنلىرىگە قارشــى ىئزچىــل ۇئرۇش قىلىــدۇ ‪،‬‬ ‫ۇئالرغــا قارشــى چىققۇچىــار ۇئالرغــا زىيــان يەتكۈزەلمەيــدۇ ‪،‬‬ ‫تاكــى قىيامەتكىچــە ۇئالر شــۇنداق داۋاملىشــىدۇ ‪ ،‬مۇســلىم‬ ‫رىۋايىتــى ‪.‬‬ ‫شــۇڭا ھــەر بىــر مۇســۇلمان قىيامەتكىچــە ۈئزۈلــۈپ‬ ‫قالمايدىغــان مۇۋەھھىدالرنىــڭ بــۇ تاىئپىســىنىڭ ســېپىدە‬ ‫بۇلۇشــقا ھېرىســمەن بولســۇن ‪ ،‬ۇئالرغــا قارشــىلىق‬ ‫قىلغۇچىــار ۋە ياردەمســىز تاشــاپ قويغانــار ۇئالرغــا زىيــان‬ ‫يەتكۈزەلمەيــدۇ ‪ ،‬ۋە ۇئالر شــۇ يولغــا يېتەكلىگــەن ائلالھنىــڭ‬ ‫قۇدرىتــى بىلــەن جىھادىنــى داۋامالشــتۇرىدۇ ‪ ،‬ۋە ھــەر بىــر‬ ‫مۇجاھىــد ھەقىقــى ىئشــەنىچ بىلــەن مۇشــرىكالرغا قارشــى‬ ‫ۇئرۇشــتا داىئــم نىيىتىنــى يېڭىــاپ تۇرســۇن ‪ ،‬ائلــاھ ۇئنــى‬ ‫ىئنــام قىلغــان ەئنبىيــاالر ۋە ســىددىقالر ۋە شــەھىدلەر‬ ‫قاتارىــدا قىلســۇن ‪ ،‬ۇئالرغــا ھەم ـراھ بولــۇش نېمــە دېگــەن‬ ‫ياخشــى ھــە !‬

‫ىئســام دىنــى ۋە مۇســۇلمانالر جاماىئتــى بارلىــق‬ ‫ھەمدىلــەر ائلالھقــا خاســتۇر ‪ ،‬ۇئنىڭغىــا ھەمــدە ېئيتىمىــز‬ ‫ۋە ۇئنىڭغىــا تايىنىمىــز ‪ ،‬ۋە كىمنــى ائلــاھ ھىدايــەت‬ ‫قىلىدىكــەن ۇئنــى ھېــچ كىشــى ائزدۇرالمايــدۇ ‪ ،‬ۋە ائلــاھ‬ ‫كىمنــى ائزدۇرىدىكــەن ۇئنــى ھېــچ كىشــى ھىدايــەت‬ ‫قىاللمايــدۇ ‪ ،‬ۋە يېگانــە شــېرىكى يــوق بىــر ائلالھتىــن‬ ‫باشــقا ھېــچ مەبــۇد بەرھــەق يــوق ۋە مۇھەممــەد ائلالھنىــڭ‬ ‫بەندىســى ۋە ەئلچىســى دەپ گۇۋاھلىــق بېرىمــەن‪.‬‬ ‫بــۇ بۆلەكـتــە ىئســامنىڭ ماھىيىتــى ۋە جاماەئتنىــڭ‬ ‫زۆرۈرلىكــى بايــان قىلنىــدۇ‪ ،‬ائلالھتىــن بىزنــى ۋە ســىلەرنى‬ ‫ىئســامنى ياخشــى چۈشۈنۈشــكە ۋە بىزنــى مۇســۇلمانالر‬ ‫جاماىئتىــدە ســابىت قىلىشــنى ســورايمىز‪.‬‬

‫ائلــاھ مۇنــداق دەيــدۇ ‪ :‬بۈگــۈن ســىلەرنىڭ دىنىڭالرنــى‬ ‫مۇكەممــەل قىلدىــم ۋە ســىلەرگە نىئمىتىمنــى تاماملىدىــم ‪ ،‬ۋە‬ ‫ســىلەرگە ىئســامنى دىــن بۇلۇشــقا تاللىدىــم ‪ ،‬ســۈرە ماىئــدە‬ ‫‪ – 3‬ائيــەت ‪ .‬ائلــاھ مۇنــداق دەيــدۇ ‪ :‬ھەقىقەتــەن ائلــاھ‬ ‫قۇبــۇل قىلىدىغــان دىــن ىئســامدۇر ‪ ،‬ســۈرە ائل ىئم ـران‬ ‫‪ – 19‬ائيــەت ‪ .‬ائلــاھ مۇنــداق دەيــدۇ ‪ :‬كىمكــى ىئســامدىن‬ ‫باشــقىنى دىــن دەپ دەۋا قىلىدىكــەن ۇئنىڭدىــن ھەرگىــز‬ ‫قۇبــۇل قىلىنمايــدۇ ‪ ،‬ۋە ۇئ ائخىرەتتــە زىيــان تارتقۇچىــار‬ ‫قاتارىدىــن بولىــدۇ ‪ ،‬ســۈرە ائل ىئم ـران ‪ – 85‬ائيــەت‪.‬‬ ‫ائلــاھ ىئنســانالرغا تاللىغــان ۋە ىئنســانالردىن‬ ‫بۇنىڭدىــن باشقىســى قۇبــۇل بولمايدىغــان دىــن ىئســام‬ ‫دىنىــدۇر ‪ ،‬ۋە ۇئنىــڭ ماھىيىتــى لوغــەت ە شــەرىئ جەھەتتىــن‬ ‫؛ تىنىچلىــق يەنــى ئخــاس ۋە تەســلىم بولــۇش يەنــى ائلالھقــا‬ ‫ماقالىالر‬

‫‪8‬‬

‫بۇيســۇنۇش ‪ .‬ىئبنــى تەيمىيــە مۇنــداق دەيــدۇ ‪ :‬ىئســام‬ ‫يېگانــە ائلالھقىــا تەســلىم بولۇشــتۇر ‪ ،‬ۋە ىئســام دېگــەن‬ ‫ســۆز ائلالھقــا خالىــس تەســلىم بولۇشــنى ۋە تەســلىمىيەتنى‬ ‫ۆئز ىئچىگــە ائلىــدۇ‪ ،‬شــۇڭا كىمكــى ائلالھقــا تەســلىم‬ ‫بولمىغــان بولســا ۇئ مۇســۇلمان بولمايــدۇ ‪ ،‬ۋە كىمكــى‬ ‫ائلالھقــا تەســلىم بولغانــدەك باشــقىغا تەســلىم بولســا ۇئ‬ ‫مۇســۇلمان بولمايــدۇ ‪ ،‬ۋە كىمكــى يېگانــە ائلالھقــا تەســلىم‬ ‫بولســا ۇئ مۇســۇلمان بولىــدۇ ‪ ،‬ائلــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‬ ‫‪:‬ۇئنــداق ەئمــەس كىمكــى مۇھســىن(مۇۋەھھىد) بولغــان‬ ‫ھالــدا ائلالھقــا تەســلىم بولســا ائلالھنىــڭ يېنىــدا ۇئنىڭغــا‬ ‫ەئجىــر بــار ۋە ۇئالرغــا نــە قورقۇنــۇچ نــە غــەم قايغــۇ بولمايــدۇ‬ ‫‪ ،‬ســۈرە بەقــەرە ‪ – 112‬ائيــەت ‪ .‬ائلــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‬ ‫‪ :‬مۇھســىن(مۇۋەھھىد) بولغــان ھالەتتــە ائلالھقــا تەســلىم‬ ‫بولغــان ۋە ىئبراھىمنىــڭ ھەنەفىيــەت دىنىغــا ەئگەشــكەن‬ ‫كىشــىدىنمۇ دىنــى جەھەتتــە ياخشــى كىشــى بارمــۇ ‪ ،‬ائلــاھ‬ ‫ىئبراھىمنــى دوســىت تۇتتــى ‪ ،‬ســۈرە نىســا ‪ – 125‬ائيــەت ‪.‬‬ ‫ىئبنــى تەيمىيــە مۇنــداق دەيــدۇ ‪ :‬ىئســام كىتاپالرنــى‬ ‫نازىــل قىلىنغــان ۋە ەئلچىلــەر ەئۋەتىلگــەن ائلالھنىــڭ‬ ‫دىنىــدۇر‪ ،‬بەنــدە ائلەملەرنىــڭ رەببىغــا بويســۇنىدۇ ائندىــن‬ ‫شــېرىكى يــوق يېگانــە ائلالھقــا تەســلىم بولىــدۇ ۋە ۇئنىڭدىــن‬ ‫باشــقىنى ىئــاھ قىلىۋالماســتىن ىئبادەتنــى ائلالھقــا خالىــس‬ ‫قىلىــش بىلــەن ائلالھقــا پۈتۈنلــەي بويســۇنىدۇ ‪ ،‬شــۇنداقال‬ ‫ســۆزلەرنىڭ ەئۋزىلــى ۋە ىئســامنىڭ بېشــى بىــر ائلالھتىــن‬ ‫باشــقا مەبــۇد بەرھــەق يــوق دەپ گۇۋاھلىــق بېرىشــتۇر‪،‬‬ ‫بۇنىــڭ دۈشــمىنى كىبىــر ۋە شــېرىكـتۇر‪ ،‬شــۇنىڭ ۈئچــۈن‬ ‫رىۋايــەت قىلنىدۇكــى‪ ،‬نــۇھ وئغلىنــى بىــر ائلالھتىــن باشــقا‬ ‫مەبــۇد بەرھــەق يــوق دېيىشــكە بۇيرىــدى ۋە كىشــىلەرنى‬ ‫كىبىــر ۋە شــېرىكـتىن توســتى‪ ،‬ەئھمــەد ائبدۇلــاھ ىئبنــى‬ ‫ۆئمەردىــن رىۋايــەت قىلغــان‪.‬‬ ‫ائلالھقــا ىئبــادەت قىلىشــتىن چوڭچىلىــق قىلىــپ بــاش‬ ‫تارتقۇچــى ۇئنىڭغــا ىئبــادەت قىلمايــدۇ ۋە ائلالھقــا تەســلىم‬ ‫بولغــان بولمايــدۇ‪ ،‬ائلالھقــا ۋە ۇئنىڭدىــن باشــقىغا ىئبــادەت‬ ‫قىلغــان كىشــى ائلالھقــا شــېرىك كەلتۈرگــەن بولىــدۇ‪،‬‬ ‫ائلالھقــا بويســۇنغان بولمايــدۇ‪ ،‬بەلكــى مۇشــرىك بولىــدۇ ‪،‬‬ ‫ىئســام دېگــەن ســۆز تەســلىم بولىشــنى ۋە ىئخــاس بىلــەن‬ ‫بويسۇنۇشــنى ۆئز ىئچىگــە ائلىــدۇ‪ ،‬ھــەر بىــر مۇتەكەببىــر‬ ‫مەيلــى مۇســۇلمان بولســۇن ياكــى مۇشــرىك بولســۇن‬ ‫مۇســۇلمان ەئمــەس ‪.‬‬ ‫‪9‬‬

‫بىــر كىشــى پەقــەت مۇشــۇ ىئككــى مەنــە بىلــەن‬ ‫ىئســامنى الزىــم تۇتقاندىــا ائندىــن مۇســۇلمان بولىــدۇ‪،‬‬ ‫ دىننىــڭ ەئســلى بولغــان تەۋھىدكــە ائالقىــدار ەئمەلنىــڭ‬‫بىرنــى تاشــلىغان ياكــى ائرقىمــۇ ائرقــا كەلگــەن بــەزى ۇئچــۇق‬ ‫شــەرىەئتلەرنى شــەۋكەت (كــۈچ بىلــەن) بىلــەن چەكلىگــەن‬ ‫كىشــىگە وئخشــاش‪ ،‬كىمكــى ائلالھقــا تەســلىم بولمىســا ۇئ‬ ‫پەقــەت كاپىــر بولىــدۇ‪ ،‬ۋە ەئنبىيــاالر ۋە ەئۋلىياالرغــا دوراپ‬ ‫ۋە تەئۋىــل قىلىــپ ىئبــادەت قىلغــان كىشــىگە وئخشــاش‬ ‫ائلالھقــا (ىئخــاس بىلــەن ) ۆئزىنــى تاپشــۇرمىغان كىشــى‬ ‫بولىــدۇ‪ ،‬مەيلــى ۇئ نامــاز ۇئقىســىمۇ ۋە روزا تۇتســىمۇ ۋە‬ ‫مۇســۇلمانلىقنى دەۋا قىلســىمۇ ۇئ پەقــەت مۇشــرىك بولىــدۇ‬ ‫‪ ،‬ۋە بــۇ ھەقىقەتلــەر بىــر ائلالھتىــن باشــقا مەبــۇد بەرھــەق‬ ‫يــوق دەپ گۇۋاھلىــق بېرىشــنىڭ دەلىلــى بولىــدۇ ‪.‬‬ ‫ىئبنــى تەيمىيــە مۇنــداق دەيــدۇ ‪ :‬ىئــاھ بولســا ھەقىقــى‬ ‫ىئبــادەت قىلنىدىغــان ىئتــاەئت قىلنىدىغــان زاتتــۇر‪،‬‬ ‫ائلالھتىــن باشــقا ىئبــادەت قىلىشــقا ۋە ىئتــاەئت قىلىشــقا‬ ‫ھەقلىــق ىئــاھ يــوق‪ ،‬ۋە بــۇ ( بىــر ائلالھتىــن باشــقا مەبــۇد‬ ‫بەرھــەق يــوق ) ســۆز ائلالھقــا (ىئخــاس بىلــەن) بويســۇنۇش‬ ‫ۋە تەســلىم بۇلۇشــتىن ىئبــارەت ىئككــى مەنىنــى ۆئز ىئچگــە‬ ‫ائلىــدۇ‪ ،‬مانــا بــۇ بارلىــق ەئنبىيــاالر ۋە ەئلچىلەرنىــڭ‬ ‫قەۋىملىرىگــە ۋە مىللەتلەرگــە قىلغــان دەۋىتــى‪ .‬ىئبنــى‬ ‫تەيمىيــە مۇنــداق دەيــدۇ ‪ :‬ىئســام دېگــەن ســۆزنىڭ ىئككــى‬ ‫مەنىســى بولــۇپ بىرىنجــى؛ دىــن شــېرىكى يــوق يېگانــە‬ ‫ائلالھقىــا ىئبــادەت قىلىشــتۇر‪ ،‬ائلــاھ بارلىــق ەئنبىياالرنــى‬ ‫شــۇنىڭ بىلــەن ەئۋەتكــەن‪ ،‬شــۇنداقال ەئنبىياالرنىــڭ‬ ‫دىنىنىــڭ بىرلىكىگــە كىتــاپ ۋە ســۈننەتتىكى ھۆججەتلــەر‬ ‫دەلىــل بولىــدۇ ‪ ،‬ىئككىنجــى؛ مۇھەممــەد ﷺ گــە خــاس‬ ‫بولغىنــى بولــۇپ‪ ،‬ىئســامنىڭ ىئككــى مەرتىبســى بولــۇپ‬ ‫بىرىنجــى؛ ســۆز ۋە ەئمەلدىكــى ۇئچــۇق ىئــش ۋە ىئســامنىڭ‬ ‫بــەش ائساســى‪ ،‬ىئككىنجــى؛ ائشــكارا ەئمــەل نىيــەت بىلــەن‬ ‫وئخشــاش بولــۇش ‪.‬‬ ‫بــۇ بــەش ائســاس ىئســامنڭ ماھىيىتــى بولــۇپ ىئســام‬ ‫ســۆزدە ەئمەلــدە ائشــكارا يۇشــۇرۇن بولىــدۇ‪ ،‬بۇالرنــى‬ ‫رەســۇلۇلالھ ﷺ تۆۋەندىكــى ســۆزى بىلــەن بايــان قىلغــان ‪:‬‬ ‫ىئســام بــەش ائســاس ۈئســتىگە قۇرۇلغــان‪ ،‬بىــر ائلالھتىــن‬ ‫باشــقا ھېــچ مەبــۇد بەرھــەق يــوق ۋە مۇھەممــەد ﷺ ائلالھنىڭ‬ ‫بەندىســى ۋە ەئلچىســى دەپ گۇۋاھلىــق بېرىــش‪ ،‬نامازنــى‬ ‫ائدا قىلىــش ۋە زاكاتنــى بېرىــش ۋە كەبىنــى ھــەج قىلىــش‬ ‫‪Artikel‬‬

‫‪9‬‬

‫ۋە رامى ـزان روزىســىنى تۇتــۇش‪ ،‬مۇســلىم ۋە بۇخــارى ىئبنــى‬ ‫ۆئمەردىــن رىۋايــەت قىلغــان‪ .‬يەنــە بىــر رىۋايەتتــە ‪ :‬ىئســام‬ ‫بــەش ائســاس ۈئســتىگە قۇرۇلغــان‪ ،‬ائلالھنــى بىــر دەپ‬ ‫بىلىــش‪ ،‬مۇســلىم ىئبنــى ۆئمەردىــن رىۋايــەت قىلغــان‪ .‬يەنــە‬ ‫بىــر رىۋايەتتــە‪ :‬ىئســام بــەش ائســاس ۈئســتىگە قۇرۇلغــان‪،‬‬ ‫ائلالھقىــا ىئبــادەت قىلىــش ۋە ۇئنىڭدىــن باشــقىنى رەت‬ ‫قىلىــش‪ ،‬مۇســلىم ىئبنــى ۆئمەردىــن رىۋايــەت قىلغــان‪.‬‬ ‫مۇھەممــەد ﷺ نىــڭ شــەرىئتىگە خــاس بولغــان ىئســام‬ ‫ىئخــاس يــوق ۋە تەســلىمىيەت يــوق ىئســام بولمايــدۇ‪ ،‬بــۇ‬ ‫بــەش ائســاس بىــر كىشــىنىڭ تەۋھىدنــى الزىــم تۇتــۇپ ۋە‬ ‫رەســۇلۇلالھ ﷺ گــە ەئگىشــىپ بىناالرنــى تۇرغــۇزۇپ ائلالھقــا‬ ‫(ىئخــاس بىلــەن ) بويسۇنىشــى ۋە تەســلىم بۇلىشــى ۈئچــۈن‬ ‫يولغــا قۇيۇلــدى ‪.‬‬ ‫ىئســھاق ىئبنــى راھۇيــە مۇنــداق دەيــدۇ ‪ :‬مۇرجىەئلــەر‬ ‫پەرىــز نامازنــى ۋە رامى ـزان روزىســىنى ۋە زاكاتنــى ۋە ھەجنــى‬ ‫ۋە بارچــە پەرىزنــى ىئنــكار قىلماســتىن تەرىــك قىلســا بىــز ۇئنــى‬ ‫كاپىرغــا چىقارمايمىــز ۇئنىــڭ ىئشــى ائلالھقــا تاپشــۇرلىدۇ‬ ‫دەيدىغــان دەرىجىــدە ھەددىدىــن ائشــتى‪ ،‬بــۇالر شەكســىز‬ ‫مۇرجــەدۇر ‪.‬‬ ‫يەنــە (ىئخــاس بىلــەن ) بويسۇنۇشــنىڭ تەســلىم‬ ‫بۇلــۇش بىلــەن بولغــان ائالقىســىنى ائلــاھ ۆئزىنىــڭ كىتابىــدا‬ ‫نۇرغــۇن ائيەتلــەردە بايــان قىلــدى‪ ،‬ائلــاھ مۇشــرىكالرغا‬

‫ۇئرۇش قىلىشــقا بۇيرىــدى‪ ،‬ائلــاھ مۇنــداق دەيــدۇ ‪ :‬ەئگــەر‬ ‫ۇئالر تەۋبــە قىلســا ۋە نامازنــى ائدا قىلســا ۋە زاكاتنــى بەرســە‬ ‫ۇئالر ســىلەرنىڭ دىندىكــى قېرىندىشــىڭالر بولىــدۇ‪ ،‬بىــز‬ ‫ەئقىــل يۈرگۈزىدىغــان قەۋىــم ۈئچــۈن ائيەتلىرىمىزنــى بايــان‬ ‫قىلىمىــز‪ ،‬ســۈرە تەۋبــە ‪ - 11‬ائيــەت‪ .‬فۇزەيىــل ىئبنــى ىئيــاز‬ ‫يۇقىردىكــى ائيەتنــى ۇئقۇغاندىــن كىيىــن مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫شــېرىكـتىن تەۋبــە قىلىشــنى ائلــاھ ســۆز ۋە ەئمــەل بىلــەن‬ ‫نامازنــى ائدا قىلىــش ۋە زاكاتنــى بېرىــش بىلــەن بولىدىغــان‬ ‫قىلــدى‪ ،‬ەئقلىيەتچىلــەر ائلالھقــا يالغاننــى چاپــاپ ۋە‬ ‫كىتــاپ ســۈننەتكە خىــاپ ‪ -‬نامــاز ۋە زاكات ۋە پەرىــز‬ ‫ەئمەللەردىــن ھېــچ نەرســە ىئماندىــن ەئمــەس – دەيــدۇ‪،‬‬ ‫ســۆز كىشــىلەر دېگنــدەك بولســىمۇ ەئبــۇ بەكىــر مۇرتەدلەرگــە‬ ‫ۇئرۇش قىلمىغــان دەيــدۇ‪.‬‬ ‫ســاھابىالر تەسلىمســىز ىئســامنىڭ يوقلىقىغــا‬ ‫بىرلىككــە كەلگــەن‪ ،‬شــۇڭا ســاھابىالر ھۇرۇنلــۇق قىلىــپ‬ ‫نامازنــى تەرىــك قىلغــان كىشــىنى كاپىرغــا چىقــاردى ۋە‬ ‫زاكاتنــى بەرمىگــەن ( كــۈچ بىلــەن بــەزى ۇئچــۇق شــەرىەئتنى‬ ‫چەكلىگــەن) كىشــىنى كاپىرغــا چىقــاردى‪ ،‬مۇرجىەئلــەر‬ ‫بۇنىڭغــا قارشــى چىقتــى‪ ،‬ۇئالر ائلــاھ ىئنســانالرغا‬ ‫تاللىغــان ىئســامنىڭ ماھىيىتىنــى بىلمەيتتــى‪،‬ۋە‬ ‫شــۇنداقال ســاھابىالر ىئخــاس بىلــەن بويسۇنمىســا‬ ‫بۇنىڭــدا ىئســامنىڭ يوقلىقىغــا بىرلىككــە كەلگــەن‪ ،‬شــۇڭا‬ ‫بۇتالر(ســالىھالرنىڭ ســۈرىتىدە ياســالغان ھەيكــەل)‬

‫ماقالىالر‬

‫‪10‬‬

‫غــا ىئبــادەت قىلىشــقا قايتقــان مۇرتەدلەرنىمــۇ كاپىرغــا‬ ‫چىقارغــان ۋە ۇئالر جاھىلىيەتتىــن يېڭــى مۇســۇلمان بولغــان‬ ‫كىشــىلەرنى ۋە ائگاھالندۇرۇلغــان ىئككــى دەججالنىــڭ‬ ‫چىقىشــىنى‪ ،‬زاكاتنــى چەكلىگۈچــى مۇســۇلمانالر دىيارىــدا‬ ‫غالىــپ كېلىشــنى كاپىرغــا چىقىرىشــتىن توســقۇچى ائمىــل‬ ‫قىلمىــدى‪ ،‬ۋە بۇنىڭغــا شــۇ دەۋىــر جەھمىيەلىــرى قارشــى‬ ‫چىققــان‪ ،‬ۇئالر رەســۇلۇلالھ ﷺ نىــڭ مۇنــۇ ســۆزىنى دەلىــل‬ ‫قىلىــدۇ ‪ :‬كىمكــى بىــر ائلالھتىــن باشــقا ھېــچ مەبــۇد بەرھــەق‬ ‫يــوق دېگەننــى بىلىــپ ۆئلســە جەننەتكــە كىرىــدۇ‪ ،‬بۇنــى‬ ‫وئســماندىن مۇســلىم رىۋايــەت قىلغــان‪.‬‬

‫ائدا‪ -‬جــۇدا بولــۇش‪ ،‬يېگانــە ائلالھقىــا ىئبــادەت قىلىــش‬ ‫ۋە ۇئنىڭدىــن باشــقىنى رەت قىلىشــقا گۇاھلىــق بېرىشــتۇر‬ ‫‪ ،‬ۋە ۇئ بىــز ەئگىشــىكە بۇيرۇلغــان ىئبراھىمنىــڭ دىنىــدۇر‪،‬‬ ‫ۇئ قەۋمىگــە مۇنــداق دېگــەن ىئــدى‪ :‬بىــز ھەقىقەتــەن‬ ‫ســىلەردىن ۋە ســىلەر ىئبــادەت قىلىۋاتقــان نەرســىلەردىن‬ ‫ائدا – جۇدامىــز‪ ،‬بىــز ســىلەرنى(يەنى ســىلەر ماڭغــان‬ ‫كۇپــۇر) رەت قىلــدۇق‪ ،‬بىــز بىلــەن ســىلەرنىڭ ائراڭالردا‬ ‫ائداۋەت ۋە ۆئچمەنلىــك ســىلەر تاكــى يېگانــە ائلالھقىــا‬ ‫ىئمــان كەلتۈرگەنگــە قــەدەر ائشــكار بولــۇپ تۇرىــدۇ ‪ .‬ســۈرە‬ ‫مۇمتەھىنــە ‪ – 4‬ائيــەت‪.‬‬

‫ىئســام بىناســى بۇتۈۋرۈكلەرســىز بولمايــدۇ‪ ،‬كىمكــى‬ ‫ىئســامدىن بىــرە تۈۋرۈك(ائســاس) كــە ســەل قارىســا ۇئنىــڭ‬ ‫ۈئســتىگە بىنــا يېقىلىــپ چۈشۈشــى مۇمكىــن‪ ،‬ەئگــەر بىنــا‬ ‫يېقىلىــپ چۈشســە ۇئ ائخىرەتتــە وئتقــا تاشلىنىشــتىن بــۇرۇن‬ ‫دۇنيــادا قىلىــچ بىلــەن ھــاالك قىلنىــدۇ‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ﷺ‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬كىمكــى دىنىنــى ۆئزگەرتســە ۇئنــى ۆئلتــۈرۈڭالر‬ ‫‪ ،‬بۇنــى ىئبنــى ائبباســتىن بۇخــارى رىۋايــەت قىلغــان‪ .‬بــۇ‬ ‫تۈۋركلەر(ائساســار) نىــڭ ەئڭ كاتتىســى بىرىنجــى رۇكنــى(‬ ‫ائســاس ) بۇلــۇپ‪ ،‬ۇئنىڭســىز بىــر كىشــىنىڭ ىئســامى توغ ـرا‬ ‫بولمايــدۇ‪ ،‬بــۇ رۇكنى(يىلتىــز) بولســىمۇ تەۋھىــد گۇۋاھلىقــى‬ ‫بۇلــۇپ‪ ،‬بىــر ائلالھتىــن باشــقا ھېــچ مەبــۇد بەرھــەق يــوق‬ ‫دەپ گۇۋاھلىــق بېرىــش يەنــى ائلالھتىــن باشــقا ىئبــادەت‬ ‫قىلىشــقا ۋە ىئتــاەئت قىلىشــقا اليىــق ھېــچ ىئــاھ يــوق دەپ‬ ‫گۇۋاھلىــق بېرىــش‪ ،‬بــۇ تەۋھىــد ۇئلۇھىيــەت ۋە تەۋھىــد‬ ‫رۇبۇبىيــەت ۋە ىئســىم ســۈپەت تەۋھىدىنــى ۆئ ىئچىگــە‬ ‫ائلىــدۇ‪.‬‬

‫ىئمــام مۇھەممــەد ىئبنــى ائبدۇلۋاھھــاب مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪ :‬ىئســام تەۋھىــد بىلــەن ائلالھقــا تەســلىم بۇلــۇش‬ ‫ۋە ىئتــاەئت قىلىــپ ائلالھقــا بۇيســۇنۇش‪ ،‬ۋە شــېرىك‬ ‫ۋە شــېرىك ەئھلىدىــن ائدا – جــۇدا بۇلــۇش‪ ،‬بــۇ ائلالھقــا‬ ‫ىئخــاس بىلــەن تەســلىم بۇلــۇش‪.‬‬

‫ىئبنــى تەيمىيــە مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ال الــه اال هللا‬ ‫ائلالھنىــڭ ىئالھلىقتــا بىــر ىئكەنلىكىنــى ىئسپاتالشــتۇر‪،‬‬ ‫ۋە ىئالھلىــق ىئلىــم ۋە قــۇدرەت ۋە رەھمــەت ۋە ھىكمەتتــە‬ ‫مۇكەممــەل بولىشــنى ۆئز ىئچىگــە ائلىــدۇ‪ ،‬شــۇڭا بۇنىڭــدا‬ ‫ائلالھنىــڭ بەندىلەرگــە قىلغــان ېئھســانىنىڭ ىئســپاتى بــار‪،‬‬ ‫ىئــاھ ىئــاھ بۇلىدىغــان ۋە ىئالھلىــق قىلغۇچــى ىئبــادەت‬ ‫قىلنىشــقا اليىــق بولغــان زاتتــۇر‪ ،‬ۋە ىئبــادەت قىلنىشــقا‬ ‫اليىــق بولــۇش بىلــەن بىرگــە ۇئ غايــەت ياخشــى كۆرلىدىغــان‬ ‫ۋە غايــەت بۇيســۇنىلىدىغان ســۈپەتلەر بىلــەن ســۈپەتلىنىدۇ‪.‬‬ ‫بىــر ائلالھتىــن باشــقا ھېــچ مەبــۇد بەرھــەق يــوق دەپ‬ ‫گۇۋاھلىــق بېرىــش ائلالھقــا ىئمــان كەلتــۈرۈش ۋە تاغۇتتىــن‬ ‫‪11‬‬

‫بىــر كىشــى يېگانــە ائلالھقــا ىئبــادەت قىلمــاي ۋە‬ ‫ۇئنىڭدىــن باشــقىنى پۈتۈنلــەي رەت قىلمــاي تــۇرۇپ‬ ‫مۇســۇلمان بولمايــدۇ‪ ،‬بۇنــى بــەش ائساســنىڭ ھەدىســى‬ ‫بايــان قىلىــدۇ‪ :‬ىئســام بــەش ائســاس ۈئســتىگە قۇرۇلغــان‬ ‫‪ ،‬ائلالھقــا ىئبــادەت قىلىــش ۋە ۇئنىڭدىــن باشــقىغا كاپىــر‬ ‫بولــۇش‪ ،‬مۇســلى ىئبنــى ۆئمەردىــن رىۋايــەت قىلغــان‪.‬‬ ‫ائلالھقــا ىئبــادەت قىلماســتىن ىئســام تەســلىم بۇلــۇش‬ ‫يــوق‪ ،‬ۋە تاغۇتتىــن ائدا‪ -‬جــۇدا بولماســتىن ىئســام ىئخــاس‬ ‫يــوق‪ ،‬بىــر كىشــى شــېرىكـتىن ۋە شــېرىك ەئھلىدىــن ۋە‬ ‫زامانىمىــز تاغۇتلىرىدىــن ائدا‪ -‬جــۇدا بولماســتىن ۋە ۇئالرنىــڭ‬ ‫دىمىگراتىيــە ۋە ۋەتەنپەرەســلىك ۋە قەۋىمپەرەســلىكىدىن‬ ‫ۋە شــېرىكىدىن ۋە مۇشــرىكلىرىدىن ۋە مۇرتەدلەرنىــڭ‬ ‫قانۇنلىرىدىــن ائدا – جــۇدا بولماســتىن ۇئ مۇســۇلمان‬ ‫بولمايدۇ‪ ،‬ۋە ۇئالرنى ســايلىغان ۋە ائۋاز بەرگەنلەردىن ‪ ،‬ۋە‬ ‫ىئســامنى دەۋا قىلىدىغــان پارتىيەلەردىــن پەتىــۋا سورا شــتىن‬ ‫ۋە مەنپــەەئت ۋە زۆرۈرىيەتنــى دەۋا قىلىــپ يەرلىــك قانــۇن‬ ‫مەھكىمىلىرىگــە دەۋا ېئلىــپ بارغۇچىالردىــن ۋە تاغۇتالرنىــڭ‬ ‫ەئســكەرلىرىدىن ۋە ۇئالرنىــڭ ياردەمچــى شــەيىخلىرىدىن ۋە‬ ‫مۇرتــەد ىئخــۋان تاىئپىســىدىن ۋە ۇئنىــڭ تەشــكىالتلىرىدىن‬ ‫ۋە وئرگانلىرىدىــن ۋە تەۋھىدنــى ۋە شــەرىەئتنى ۋە ەئلــۋەال‬ ‫ۋەلبەرا نــى رەت قىلغــان قېرىنداشــلىرىدىن‪ ،‬ۋە شــەرىەئتنى‬ ‫يۈرگۈزۈشــنى رەت قىلغــان ۋە ۇئنىڭغــا ۇئرۇش ائچقــان ۋە‬ ‫ۇئنــى مەســخىرە قىلغــان ۋە ۇئنىڭغــا قارشــى ســەلەبى ۋە‬

‫تاغۇتالرغــا يــاردەم بەرگەنلەردىــن ائدا– جــۇدا بولمــاي‬ ‫تــۇرۇپ مۇســۇلمان بولمايــدۇ‪ ،‬بەلكــى مۇســۇلمان تاقىتىنىــڭ‬ ‫يېتشــىچە ىئبراھىــم ەئلەيھىسســاالمغا ەئگىشــىپ ۇئالردىــن‬ ‫ائدا– جــۇدا بولغانلىقىنــى قەلبــى ۋە تىلــى ۋە قىلىچــى ۋە‬ ‫نەيزىســى بىلــەن ائشــكارالش ۋاجىــپ‪.‬‬ ‫كىشــىنىڭ بىلىشــى ۋاجــى بولغــان نەرســىدىن يەنــە‪،‬‬ ‫هللا ۆئزىگــە ىئخــاس بىلــەن بويســۇنۇش ۋە ۆئزىگــە تەســلىم‬ ‫بولۇشــنى ھــەر بىــر كىشــىگە پەرىــز قىلغىنىــدەك كىشــىلەر‬ ‫توپىغىمــۇ پەرىــز قىلــدى‪ ،‬ائندىــن كىشــىلەر توپىغــا ۆئزىنىــڭ‬ ‫يېگانــە شــەرىئىتى بىلەنــا ھۆكــۈم قىلىشــنى ۋە ۇئنىڭغــا قارشــى‬ ‫چىققــان كىشــىگە قارشــى ھىســاپ ېئلىشــنى ۋە شــەرىەئتنىڭ‬ ‫بەزىســىنى چەكلىگــەن كىشــىگە قارشــى ۇئرۇش قىلىشــنى‬ ‫پەرىــز قىلــدى‪ ،‬ائندىــن بارلىــق كىشــىلەر بىلــەن هللا قــا‬ ‫ىئخــاس بىلــەن بويســۇنۇش ۋە هللا قىــا تەســلىم بۇلۇشــتىن‬ ‫ىئبــارەت بــۇ ىئككــى مەنىدىكــى دىــن ۈئســتىدە ۇئرۇش‬ ‫قىلىشــنى ۋە ۆئزى ىئســام شــەرىەئتلىرىنى الزىــم تۇتمىغــان‬ ‫كىشــىلەرگە قارشــى ۇئرۇشــنى تاشلىماســلىقنى پەرىــز قىلــدى‪،‬‬ ‫لېكىــن جىزيــە تۆلىگــەن ۋە ىئســام ھۆكۈملىرىگــە مەجبــۇرى‬ ‫بويســۇنغان كىشــىلەر بۇنىڭدىــن مۇستەســنا‪.‬‬ ‫هللا مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ۇئرۇش ھــارام قىلىنغــان ائيــار‬ ‫چىقىــپ كەتســە‪ ،‬ســىلەر مۇشــرىكالرنى قەيــەردە تاپســاڭالر‬ ‫ۆئتــۈرۈڭالر ۋە ۇئالرنــى تۇتــۇڭالر ۋە ۇئالرنــى قورشــاڭالر ۋە‬ ‫كۆزۈتــۈپ ۇئالرنىــڭ يوللىرىــدا وئلتــۇرۇڭالر‪ ،‬ەئگــەر ۇئالر‬ ‫تەۋبــە قىلســا نامازنــى ائدا قىلســا ۋە زاكاتنــى بەرســە ۇئالرغــا‬ ‫يولنــى بوشــىتىڭالر‪ ،‬هللا ھەقىقەتــەن مەغپىــرەت قىلغۇچــى‬ ‫مېھرىباندۇر‪،‬ســۈرە تەۋبــە ‪ - 5‬ائيــەت‪ .‬هللا مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫ەئگــەر ۇئالر تەۋبــە قىلســا نامازنــى ائدا قىلســا ۋە زاكاتنــى‬ ‫بەرســە ۇئالر ســىلەرنىڭ دىندىكــى قېرىندىشــىڭالردۇر‪ ،‬ۋە‬ ‫بىــز بىلىدىغــان قەۋىــم ۈئچــۈن ائيەتلەرنــى تەپســىلى بايــان‬ ‫قىلىمىــز‪ ،‬ســۈرە تەۋبــە ‪ - 11‬ائيــەت‪ .‬هللا مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫ســىلەر ۇئالر بىلــەن پىتنــە (شــېرىك) يۇقالغــان ۋە هللا‬ ‫نىــڭ دىنــى ( يــەر يۈزىگــە) ۇئمۇمالشــقانغا قــەدەر ۇئرۇش‬ ‫قىلىــڭالر‪ ،‬ەئگــەر ۇئالر ۇئرۇشــنى توختاتســا زالىمالردىــن‬ ‫باشــقىالرغا دۈشــمەنلىك قىلىشــقا بولمايــدۇ‪ ،‬ســۈرە بەقــەرە‬ ‫‪ - 193‬ائيــەت ‪ .‬هللا مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ســىلەر ۇئالر بىلــەن‬ ‫پىتنــە (شــېرىك) يۇقالغــان ۋە هللا نىــڭ دىنــى (يــەر يۈزىگــە)‬ ‫پۈتۈنلــەي ۇئمۇمالشــقانغا قــەدەر ۇئرۇش قىلىــڭالر‪،‬‬ ‫ەئگــەر ۇئالر ۇئرۇشــنى توختاتســا هللا ھەقىقەتــەن ۇئالرنىــڭ‬

‫قىلمىشــلىرىنى كــۆرۈپ تۇرغۇچىــدۇر‪ ،‬ســۈرە ەئنفــال ‪39‬‬ ‫ ائيــەت‪ .‬هللا مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬مۇئمىنلــەر هللا يولىــدا‬‫جىھــاد قىلىــدۇ‪ ،‬كاپى ـرالر تاغــۇت يولىــدا ۇئرۇش قىلىــدۇ‪،‬‬ ‫شــەيتاننىڭ دوســتلىرى بىلــەن ۇئرۇشــۇڭالر‪ ،‬شــەيتاننىڭ‬ ‫مىكىــرى ھەقىقەتــەن ائجىــزدۇر‪ ،‬ســۈرە نىســا ‪ - 76‬ائيــەت‪.‬‬ ‫هللا مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬هللا قــا ۋە ائخىــرەت كۈنىگــە ىئمــان‬ ‫كەلتۈرمىگــەن ۋە هللا ۋە هللا نىــڭ رەســۇلى ھــارام قىلغــان‬ ‫نەرســىنى ھــارام ھىســاپلىمىغان ۋە كىتــاپ بېرىلگەنلەردىــن‬ ‫ھــەق دىنغــا ەئگەشــمىگەن كىشــىلەر بىلــەن تاكــى ۇئالر خــار‬ ‫ھالــدا جىزيــە بەرگەنگــە قــەدەر ۇئرۇش قىلىڭالر‪،‬ســۈرە‬ ‫تەۋبــە ‪ - 29‬ائيــەت‪.‬‬ ‫رەســۇلۇلال ﷺ كىشــىلەر تاكــى ۇئچــۇق ىئســام‬ ‫ائساســلىرىنى الزىــم تۇتقانغــا قــەدەر ۇئرۇش قىلىشــقا‬ ‫بۇيرىــدى‪ ،‬رەســۇلۇلالھﷺ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬بــۇ ىئش(دىــن)‬ ‫نىــڭ بېشــى بىــر هللا تىــن باشــقا مەبــۇد بەرھــەق يــوق ۋە‬ ‫مۇھەممــەد هللا نىــڭ بەندىســى ۋە ەئلچىســى دەپ گۇۋاھلىــق‬ ‫بېرىــش‪ ،‬ۋە بــۇ دىننىــڭ تۇرغۇزىلىشــى شۈبھىســىزكى نامازنــى‬ ‫ائدا قىلىــش ۋە زاكاتنــى بېرىشــتۇر‪ ،‬ۋە بۇنىــڭ چوققىســى‬ ‫شۈبھىســىزكى هللا يولىــدا جىھــاد قىلىــش‪ ،‬مــەن كىشــىلەر‬ ‫بىلــەن تاكــى نامازنــى ائدا قىلغــان ۋە زاكاتنــى بەرگــەن ۋە بىــر‬ ‫هللا تىــن باشــقا مەبــۇد بەرھــەق يــوق ۋە مۇھەممــەد هللا نىــڭ‬ ‫بەندىســى ۋە ەئلچىســى دەپ گۇۋاھلىــق بەرگەنگــە قــەدەر‬ ‫ۇئرۇش قىلىشــقا بۇيرۇلــدۇم‪ ،‬ەئگــەر كىشــىلەر يۇقىرقىالرنــى‬ ‫قىلســا ىئســام ھەققىدىــن باشــقا قانلىــرى ۋە جانلىرىنــى‬ ‫ســاقالپ قالىــدۇ‪،‬ۋە ۇئالرنىــڭ ھىســابى ائلالھقــا بولىــدۇ‪.‬‬ ‫بۇخــارى ۋە مۇســلىم ىئبنــى ۆئمەردىــن رىۋايــەت قىلغــان‪.‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ﷺ نىــڭ ىئــز باســارى ەئبــۇ بەكــرى‬ ‫ســىددىقمۇ شــۇنىڭغا وئخشــاش بۇيرىغــان‪ ،‬ھەنزەلــە ىئبنــى‬ ‫ەئلــى ىئبنــى ەئســقەدىن رىۋايــەت قىلنىدۇكــى‪ ،‬ەئبــۇ بەكىــر‬ ‫ســىددىق خالىــد ىئبنــى ۋەلىدنــى كىشــىلەر بىلــەن بــەش‬ ‫نەرســە ائساســىدا ۇئرۇش قىلىشــقا بۇيرىــدى‪ ،‬كىمكــى بــۇ بــەش‬ ‫نەرســىدىن بىرنــى تاشلىســا ۇئنىــڭ بىلــەن ۇئرۇش قىلىشــقا‬ ‫بۇيرىــدى‪ ،‬شــۇنداقال بىــر هللا تىــن باشــقا مەبــۇد بەرھــەق‬ ‫يــوق ۋە مۇھەممــەد هللا نىــڭ بەندىســى ۋە ەئلچىســى دەپ‬ ‫گۇۋاھلىــق بېرىــش‪ ،‬ۋە نامازنــى ائدا قىلىــش‪ ،‬ۋە زاكاتنــى‬ ‫بېرىــش‪ ،‬ۋە رامى ـزان روزىســىنى تۇتــۇش ۋە كەئبىنــى ھــەج‬ ‫قىلىشــتىن ىئبــارەت بــەش نەرســە ۈئســتىدە ۇئرۇش قىلنىــدۇ‪.‬‬

‫ماقالىالر‬

‫‪12‬‬

‫ەئھلــى ىئســامنىڭ پارچىالنماســتىن ۋە گۇروھــار‬ ‫بولماســتىن ۋە جامــاەئت بولۇۋالماســتىن ۋە ىئمــام‬ ‫بولىۋالماســتىن بىــر باي ـراق ائســتىدا مۇشــرىكالر بىلــەن‬ ‫ۇئرۇش قىلىــش پەرىــز ىئــدى‪ ،‬هللا مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬هللا‬ ‫ۆئزىنىــڭ يولىــدا مۇســتەھكەم بىناغــا وئخشــاش بىــر ســەپ‬ ‫بولــۇپ ۇئرۇن قىلغانالرنــى ياخشــى كۆرىــدۇ‪ ،‬ســۈرە ســەپ ‪4‬‬ ‫ ائيــەت‪.‬‬‫بىــر ســەپ بولــۇش ۋە دىندىكــى قــۇۋۋەت ەئلــۋەال‬ ‫ۋەلبەرا ســىز بولمايــدۇ‪ ،‬هللا مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬مۇئمىــن ەئرلــەر‬ ‫بىلــەن مۇئمىــن ائيالــار بىر‪-‬بىــرى بىلــەن دوســىتتۇر‪ ،‬ۇئالر‬ ‫ياخشــىلىققا بۇيــرۇپ يامانلىقتىــن توســىدۇ ۋە نامازنــى ائدا‬ ‫قىلىــدۇ ۋە زاكاتنــى بېرىــدۇ ۋە هللا ۋە ۇئنىــڭ رەســۇلىغا‬ ‫ىئتــاەئت قىلىــدۇ‪ ،‬ەئنــە شــۇالرغا ائلــاھ رەســىم قىلىــدۇ‪،‬‬ ‫ائلــاھ ھەقىقەتــەن غالىپتــۇر ھېكمــەت بىلــەن ىئــش‬ ‫قىلغۇچىدۇر‪.‬ســۈرە تەۋبــە ‪ - 72‬ائيــەت‪.‬‬ ‫هللا مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬كاپى ـرالر بىــر بىــرى بىلــەن‬ ‫دوســىتتۇر‪ ،‬ەئگــەر بــۇ ھۆكۈمگــە ەئمــەل قىلمىســاڭالر‬ ‫يــەر يۈزىــدە پىتنــە ۋە چــوڭ پاســاد چىقىــدۇ‪ .‬ســۈرە ەئنفــال‪.‬‬ ‫هللا مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬هللا كىشــىلەرنى بىــر بىــرى (مۇشــرىك‬ ‫كاپىرالرنــى مۇســۇلمانالر) بىلــەن مۇداپىيــە قىلىــپ تۇرمىســا‬ ‫ىئــدى ەئلۋەتتــە زېمىــن بۇزۇالتتــى ۋە لېكىــن ائلــاھ‬ ‫ائلەملەرگــە مەرھەمــەت قىلغۇچىــدۇر‪ .‬ســۈرە بەقــەرە ‪251‬‬ ‫ ائيــەت‪ .‬هللا مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ېئ مۇئمىنلــەر ســىلەردىن‬‫كىمكــى دىنىدىــن يــۈز ۆئرۈپ مۇرتــەد بولىدىكــەن‪ ،‬هللا‬ ‫ۇئالرنــى ياخشــى كۆرىدىغــان ۋە ۇئالرمــۇ هللا نــى ياخشــى‬ ‫كۆرىدىغــان مۇئمىنالرغــا كەمتــەر ۋە كاپىرالرغــا رەھىمســىز‬ ‫هللا يولىــدا جىھــاد قىلىدىغــان ۋە ماالمەتچىنىــڭ‬ ‫ماالمىتىدىــن قورقمايدىغــان كىشــىلەرنى كەلتۈرىــدۇ‪ ،‬مانــا بــۇ‬ ‫هللا نىــڭ پەزلــى بولــۇپ ۇئنــى خالىغــان كىشــىگە بېرىــدۇ‪ ،‬هللا‬ ‫رەھمىتــى كەڭــرى ۋە ھەممىنــى بىلگۈچىــدۇر‪ .‬ســۈرە ماىئــدە‬ ‫‪ - 54‬ائيــەت‪.‬‬ ‫مۇســۇلمانالرغا پەرىــز قىلىنغــان بــۇ جامــاەئت ھۇزەيفــە‬ ‫ىئبنــى يەمانــى ۇئنىڭغــان بۇيرۇلغــان قۇرەيشــى(خەلىپە‬ ‫قۇرەيىــش قەبىلىســىدىن بولغــان) خىالپىتىــدۇر‪ ،‬ىئســام‬ ‫ائساسالر(تۈۋرۈك)ۈئســتىگە قۇرۇلغىنىــدەك خىالپەتمــۇ‬ ‫ائساســار ۈئســتىگە قۇرلىــدۇ‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ﷺ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪ :‬مــەن ســىلەرنى هللا مېنــى بۇيرىغــان بــەش ىئشــقا‬ ‫‪13‬‬

‫بۇيرۇيمــەن؛ ائڭالش ۋە ىئتــاەئت قىلىــش ۋە جىھــاد قىلىــش‬ ‫ۋە ھىجــرەت قىلىــش ۋە جامــاەئت شــۇڭا كىمكــى جاماەئتتىــن‬ ‫بىــر غېرىــچ ائيرىلىدىكــەن ۇئ (جاماەئتكە)قايتقانغــا قــەدەر‬ ‫ىئســام ائرغامچىىســىنى بوينىدىــن ېئلىۋەتكــەن بولىــدۇ‪،‬‬ ‫ۋە كىمكــى جاھىلىيــەت ناملىــرى بىلــەن چاقىرىدىكــەن ۇئ‬ ‫جەھەننەمنىــڭ جەســەتلىرىدىن بولىــدۇ‪ ،‬بىــر كىشــى‪-‬ەئي‬ ‫رەســۇلۇلالھ ﷺ ! ەئگــەر ۇئ كىشــى نامازنــى ائدا قىلىــپ روزا‬ ‫تۇتســىمۇ شــۇنداقمۇ – دەپ ســورىدى؟ رەســۇلۇلالھ ﷺ‬ ‫– نامازنــى ائدا قىلغــان ۋە روزا تۇتقــان بولســىمۇ شــۇنداق‪-‬‬ ‫دەپ جــاۋاپ بــەردى‪ ،‬شــۇڭا ائلــاھ ســىلەنى مۇســۇلمانالر‬ ‫ۋە مۇئمىنلــەر ۋە هللا نىــڭ بەندىلىــرى دەپ ائتىغــان‬ ‫ىئســىمالر بىلــەن چاقىرىــڭالر‪ .‬تىرمىــزى ھارىــس ەئشــەرىدىن‬ ‫رىۋايــەت قىلغــان‪ .‬بىــز چىــڭ ېئسىلىشــقا ۋە الزىــم تۇتۇشــقا‬ ‫ۋە چىــڭ چىشلەشــكە بۇيرۇلغــان ۋە يــەر يۈزىــدە ىئســامى‬ ‫ھۆكۈملەرنــى نامايــەن قىلىدىغــان مۇســۇلمانالر جاماىئتــى‬ ‫پەقــەت ىئســامدىن كىيىــن تۆۋەندىكــى بــەش نەرســە‬ ‫ۈئســتىگە قۇرلىــدۇ؛ ھىجــرەت ۋە ائڭالش ۋە ىئتــاەئت‬ ‫قىلىــش ۋە جامــاەئت ۋە جىھــاد قىلىشــتۇر‪ ،‬ىئمامغــا بەيــەت‬ ‫بەرمەســتىن ائڭالش ۋە ىئتــاەئت قىلىــش ۋە جامــەەئت‬ ‫بولمايــدۇ‪ ،‬ۇئرۇنســىز (يەنــى دارۇل ىئسالمســىز) نۇسرەتســىز‬ ‫ھىجــرەت بولمايــدۇ‪ ،‬ۋە تەييارلىــق ۋە رىبــات ۋە ۇئرۇشســىز‬ ‫جىھــاد بولمايــدۇ‪.‬‬

‫ۆئمــەر ىئبنــى خەتتــاپ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬جاماەئتســىز‬ ‫ىئســام يــوق‪ ،‬ۋە ەئمىرســىز جامــاەئت يــوق‪ ،‬ۋە ىئتاەئتســىز‬ ‫ەئمىرلىــك يــوق‪.‬‬ ‫ىئســام دىنىنــى ۈئســتۈنلۈككە چىقىرىشــتا مۇســۇلمانالر‬ ‫جاماىئتىنىــڭ ىئنتايىــن ەئھمىيىتــى بولــۇپ‪ ،‬بــۇرۇن ىئســام‬ ‫ائساســلىرىغا چاقىرىلغاندىــن كىيىــن جامــاەئت ائساســلىرىغا‬ ‫چاقىرىلغــان ىئــدى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ﷺ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬هللا‬ ‫نىــڭ نامــى بىلــەن هللا يولىــدا ۇئرۇش قىلىــڭالر ۋە هللا قــا‬ ‫كاپىــر بولغــان كىشــىگە قارشــى هللا يولىــدا ۇئرۇش قىلىــڭالر‪.‬‬ ‫ۇئرۇشــۇڭالر ۋە غەنىمەتكــە خىيانــەت قىلمــاڭالر‪ ،‬ۋە‬ ‫ائلدىمــاڭالر‪ ،‬ۋە جەســەتلەرنى خورلىمــاڭالر‪ ،‬ۋە بالىالرنــى‬ ‫ۆئلتۈرمــەڭالر‪ ،‬ســاڭا مۇشــرىكالردىن دۈشــمىنىڭ ۇئچ ـراپ‬ ‫قالســا ۇئالرنــى ۈئچ ىئشــقا چاقىرغىــن‪ ،‬ەئگــەر قايسىســىغا‬ ‫ىئجابــەت قىلســا ۇئالردىــن قۇبــۇل قىلغىــن ‪ ،‬ۋە ۇئالردىــن‬ ‫قولۇڭنــى تارتقىــن‪ ،‬ائندىــن كىيىــن ۇئالرنــى ىئســامغا‬ ‫چاقىرغىــن ەئگــەر ســاڭا ىئجابــەت قىلســا ۇئالردىــن قۇبــۇل‬ ‫قىلغىــن ۋە ۇئالردىــن قولۇڭنــى تارتقىــن‪ ،‬ائندىــن كىيىــن‬ ‫ۇئالرنــى يۇرتىدىــن مۇھاجى ـرالر يۇرتىغــا ھىجــرەت قىلىشــقا‬ ‫چاقىرغىــن‪ ،‬ۋە ۇئالرغــا ەئگــەر شــۇنداق قىلســا ۇئالرغىمــۇ‬ ‫مۇھاجىرالرغــا بولغــان نەرســىنىڭ بولىدىغانلىقىنــى‬ ‫ۋە مۇھاجىرالرغــا ۋاجىــپ بولغــان نەرســىنىڭ ۋاجىــپ‬ ‫بولىدىغانلىقىنــى يەتكۈزگىــن‪ ،‬ەئگــەر ۇئالر يۇرتىدىــن‬ ‫ھىجــرەت قىلىشــقا ۇئنىمىســا‪ ،‬ۇئالرنىــڭ مۇســۇلمان‬

‫ائممىســىغا وئخشــاش بولىدىغانلىقىنــى‪ ،‬ۇئالرغــا مۇىئنالرغــا‬ ‫يۈرگۈزۈلگــەن ائلالھنىــڭ ھۆكمىنىــڭ يۈرگۈزۈلىدىغانلىقىنــى‬ ‫يەتكۈزگىــن‪ ،‬ۋە مۇســۇلمانالر بىلــەن جىھــاد قىلســا ۇئالرغىمــۇ‬ ‫غەنىمــەت ۋە ۇئرۇشســىز غەنىمەتنىــڭ بېرلىدىغانلىقىنــى‬ ‫يەتكۈگىــن‪ ،‬مۇســلىم بۇرەيدەدىــن رىۋايــەت قىلغــان‪.‬‬ ‫كىمكــى ھىجــرەت قىلمىســا مۇســۇلمان ائممىســىغا (ىئســام‬ ‫دۆلىتىــدە شــەرىەئتكە بويســۇنۇپ ياشــايدۇ‪ ،‬لېكىــن‬ ‫مۇجاھىــدالر بىلــەن جىھادقــا چىقمايــدۇ) وئخشــاش بولىــدۇ‪،‬‬ ‫ۋە مۇســۇلمان ائممىســى هللا نىــڭ ۋە رەســۇلۇلالھ ﷺ نىــڭ‬ ‫ســۆزلىرىدە ەئيىپلەنگەن‪،‬بــۇ رەســۇلۇلالھنىڭ ەئھلــى‬ ‫مۇســۇلمان بولغــان يۇرتتىــن مەدىنىگــە ھىجــرەت قىلىشــنىڭ‬ ‫ھۆكمــى‪ ،‬ۇئنداقتــا مۇشــرىكالر ائرىســىدا وئلتۇراقلىشــىقا رازى‬ ‫بولغــان كىشــى قانــداق بــوالر!؟ رەســۇلۇلالھ ﷺ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪ :‬مــەن مۇشــرىكالر بىلــەن يۇرتلىرىــدا بىرگــە تۇرغــان‬ ‫كىشــىدىن ائدا‪-‬جۇدامــەن‪ ،‬تىبرانــى ۋە بەيھەقــى ىئبنــى‬ ‫جەرىردىــن رىۋايــەت قىلغــان‪.‬‬ ‫هللا مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬شۈبھىســىزكى ىئمــان ېئيتقــان‬ ‫ۋە ھىجــرەت قىلغــان ۋە ماللىــرى ۋە جانلىــرى بىلــەن هللا‬ ‫يولىــدا جىھــاد قىلغــان ۋە مۇھاجىرالرغــا جــاي بەرگــەن‬ ‫ۋە يــاردەم بەرگەنلــەر بىــر بىــرى بىلــەن دوســىتتۇر‪ ،‬ۋە‬ ‫ىئمــان ېئيتقــان ۋە ھىجــرەت قىلمىغانــار تاكــى ھىجــرەت‬ ‫قىلمىغۇچــە ۇئالر ســىلەرنىڭ دوســتۇڭالر ەئمــەس‪ ،‬ەئگــەر‬ ‫ۇئالر ســىلەردىن دىنــدا يــاردەم سورىســا ۇئالر بىلــەن‬ ‫ماقالىالر‬

‫‪14‬‬

‫ائراڭالردا ەئھــدە بولمىغــان كىشــىلەردىن باشــقا كىشــىلەرگە‬ ‫يــاردەم بېرىشــىڭالر ۋاجىــپ‪ ،‬ائلــاھ قىلمىشــىڭالرنى‬ ‫كــۆرۈپ تۇرغۇچىــدۇر‪ ،‬ســۈرە ەئنفــال ‪ - 72‬ائيــەت‪ .‬هللا‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬شۈبھىســىزكى ىئمــان ېئيتقــان ۋە ھىجــرەت‬ ‫قىلغــان ۋە هللا يولىــدا جىھــاد قىلغــان ۋە ۋە مۇھاجىرالرغــا‬ ‫جــاي بەرگــەن ۋە يــاردەم بەرگەنلــەر ەئنــە شــۇالر ھەقىقــى‬ ‫مۇئمىنلــەردۇر‪ ،‬ۇئالرغــا مەغپىــرەت ۋە ېئســىل نىئمەتلــەر‬ ‫بــار‪ ،‬ۋە ۇئنىڭدىــن كىيىــن ىئمــان ېئيتقــان ۋە ھىجــرەت‬ ‫قىلغــان ۋە ســىلەر بىلــەن جىھــاد قىلغانــار‪ ،‬ەئنــە شــۇالر‬ ‫ســىلەر بىلــەن بىللىــدۇر‪ .‬ســۈرە ەئنفــال ‪ -75- 74‬ائيــەت‪.‬‬ ‫مۇســۇلمانالر جاماىئتــى ناھايىتــى مۇھىــم بولغانلىقــى‬ ‫ۈئچــۈن‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ﷺ جاماەئتتىــن چىقىشــتىن‬ ‫ائگاھالندۇرغــان‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ﷺ مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫كىمكــى تاەئتتىــن چىقىــپ ۋە جاماەئتتىــن ائيرىلىــپ ۆئلســە‬ ‫جاھىلىيــەت ۆئلۈمىــدە ۆئلگــەن بولىــدۇ‪ ،‬مۇســلىم ەئبــۇ‬ ‫ھۇرەيرىدىــن رىۋايــەت قىلغــان‪ .‬رەســۇلۇلالھ ﷺ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪ :‬كىمكــى ۆئز ەئمىرىدىــن يامــان كۆرىدىغــان ىئشــنى‬ ‫كۆرســە ســەبىر قىلســۇن‪ ،‬چۈنكــى كىمكــى جاماەئتتىــن‬ ‫بىــر غېرىــچ ائيرىلىــپ ۆئلســە جاھىلىيــەت ۆئلۈمىــدە‬ ‫ۆئلگــەن بولىــدۇ‪ ،‬بۇخــارى ۋە مۇســلىم ىئبنــى ائبباســتىن‬ ‫رىۋايــەت قىلغــان‪ .‬رەســۇلۇلالھ ﷺ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬كىمكــى‬ ‫تاەئتتىــن قولىنــى تارتىۋالىدىكــەن قىيامــەت كۈنــى ائلالھقــا‬ ‫ھۆججەتســىز ۇئچرىشــىدۇ‪ ،‬ۋە كىمكــى بەيەئتســىز ۆئلســە‬ ‫جاھىلىيــەت ۆئلۈمىــدە ۆئلگــەن بولىــدۇ‪ .‬مۇســلىم ىئبنــى‬ ‫ۆئمەردىــن رىۋايــەت قىلغــان‪.‬‬ ‫مۇســۇلمانالر جاماىئتــى ناھايىتــى مۇھىــم بولغانلىقــى‬ ‫ۈئچــۈن‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ﷺ جاماەئتنىــڭ ســېپىنى بۆلگــەن‬ ‫كىشــىنىڭ قېنىنــى ھــاالل ســانىغان‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ﷺ‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬كەلگۈســىدە پىتنــە پاســاتالر يامرايــدۇ‪،‬‬ ‫كىمكــى بــۇ ۈئممــەت بىرلىكىنــى بۆلمەكچــى بولىدىكــەن‬ ‫كىــم بولســا قىلىــچ بىلــەن چېپىــڭالر‪ .‬مۇســلىم ەئرفەجەدىــن‬ ‫رىۋايــەت قىلغــان‪ .‬يەنــە رســۇلۇلالھ مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫كىمكــى ســىلەرنىڭ يېنىڭالرغــا كىلىــپ ســىلەرنىڭ بىــر‬ ‫ائدەم ەئتراپىدىكــى بىرلىكىڭالرنــى بۆلمەكچــى بولســا ياكــى‬ ‫جاماىئتىڭالرنــى ائيرىماقچــى بولســا ۇئنــى ۆئلتــۈرۈڭالر‪.‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ﷺ يەنــە مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ەئگــەر ىئككــى‬ ‫خەلىپىگــە بەيــەت بېرىلســە ۇئ ىئككىســىنىڭ يەنــە بىرىنــى‬ ‫ۆئلتــۈرۈڭالر‪ .‬مۇســلىم ەئبــۇ ســەىئد خۇدرىدىــن رىۋايــەت‬ ‫‪15‬‬

‫قىلغــان‪ .‬رەســۇلۇلالھ ﷺ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬بىــر ائلالھتىــن‬ ‫باشــقا مەبــۇد بەرھــەق يــوق ۋە مېنىــڭ ائلالھنىــڭ ەئلچىســى‬ ‫ىئكەنلىكىمگــە گۇۋاھلىــق بەرگــەن مۇســۇلمان كىشــىنىڭ‬ ‫قېنــى ھــاالل ەئمــەس‪ ،‬پەقــەت تــوي قىلغــان زىناخــور ۋە‬ ‫ناھــەق ائدەم ۆئلتۈرگۈچــى ۋە دىنىنــى تاشــاپ جاماەئتنــى‬ ‫بۆلگۈچىدىــن ىئبــارەت ۈئچ كىشــىنىڭ قېنــى ھــاالل‪.‬‬ ‫بۇخــارى ۋە مۇســلىم ىئبنــى مەســۇدتىن رىۋايــەت قىلغــان‪.‬‬ ‫ائلالھنىــڭ مۇۋەھھىدالرغــا بەرگــەن نىئمەتلىردىــن‬ ‫شــۇكى‪ ،‬ائلــاھ مۇۋەھھىدالرغــا يوقۇلــۇپ بىــر نەچچــە‬ ‫ەئســىردىن كىيىــن بــۇ جاماەئتنــى يېڭىــاپ بېرىشــى‪ ،‬ۋە‬ ‫بۇنىڭدىــن ىئلگىــرى ھــەر بىــر مۇســۇلماننىڭ ۈئســتىدە‬ ‫يۇقالغــان ھــەق ىئــدى‪ ،‬بۇنــى يېڭىالشــقا كــۈچ چىقىرىشــقا‬ ‫ھەقلىــق ىئــدى‪ ،‬شــۇڭا ھــەر بىــر مۇۋەھھىــد رەببىگــە ســۆز‬ ‫ۋە ەئمەلــدە خــاس ياكــى ائممىــۋى وئلتۇرۇشــاردا بۇنــى‬ ‫ســۆزلەش بىلــەن شــۈكۈر قىلىشــى كېــرەك‪ ،‬رەببىڭنىــڭ‬ ‫ســاڭا بەرگــەن نىئمىتىنــى ســۆزلەپ بەرگىــن ســۈرە زۇھــا ‪11‬‬ ‫ ائيــەت‪.‬‬‫بــۇ نىئمەتنــى قوغــداش ۋە ھىمايــە قىلىــش بىلــەن ۋە‬ ‫باشــقىغا ۇئرۇش قىلىــش بىلــەن ۋە ۇئنــى چىــڭ تۇتــۇش‬ ‫بىلــەن ۋە ھىجــرەت ۋە ائڭالش ۋە تــاەئت ۋە جامــاەئت ۋە‬ ‫جىھادنــى چىــڭ تۇتــۇش بىلــەن ۋە مۇھاجىرالرغــا ۆئي بېرىــش‬ ‫ۋە يــاردەم بېرىــش ۋە بەيــەت قىلىــش ۋە تەييارلىــق ۋە‬ ‫رىبــات بىلــەن ائلالھنىــڭ بــۇ پەزلىنــى زىيــادە قىلىــش بېرىشــى‬ ‫ۈئچــۈن شــۈكۈر قىلىشــى كېــرەك‪ ،‬ائلــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪:‬‬ ‫ۆئ ۋاقتىــدا رەببىــڭالر ېئيتتــى‪ :‬ەئگــەر نىئمەتكــە شــۈكۈر‬ ‫قىلســاڭالر زىيــادە قىلىمــەن‪ ،‬ەئگــەر شــۈكۈر قىلمىســاڭالر‬ ‫ائزابىــم ھەقىقەتــەن قاتتىقتۇر‪.‬ســۈرە ىئبراھىــم ‪ - 7‬ائيــەت‪.‬‬ ‫ېئ ائلــاھ بىزنىــڭ قولىمىــز ائرقىلىــق ىئســتانبول‬ ‫ۋە رۇمنــى پەتھــى قىلغىــن ۋە بىزنــى ســەبىرچان شــۈكۈر‬ ‫قىلغۇچــى بەندىلىرىڭدىــن قىلغىــن ائمىــن !!!‬

‫ھــەر زاماندىكــى جاھىلىيــەت ەئھلىنىــڭ مۇھىــم‬ ‫ســۈپەتلىرىدىن شــۇكى‪ ،‬ســىز ھەربىــر قەبىلــە ياكــى‬ ‫ھــەر بىــر جاماەئتنىــڭ باشــقا جاماەئتلەردىــن ائالھىــدە‬ ‫پەرقلەنــدۈرۈپ تۇرىدىغــان ۋە ۇئلۇغاليدىغــان ۋە‬ ‫باشــقا بۇتالرنــى قۇيــۇپ شــۇنىڭغا تــەۋە بولىدىغــان‬ ‫ۋە دۈشــمەنلىرىنىڭ بۇتلىرىنىــڭ ۈئســتىدىن شــۇ‬ ‫ائرقىلىــق پەخىرلىنىدىغــان ائالھىــدە بۇتلىرىنىــڭ‬ ‫بارلىقىنــى بايقايســىز‪ ،‬بــۇ ىئنســانالر جاماىئتىگــە تــەۋە‬ ‫بولــۇش شــۇائرى ائلالھنــى قۇيــۇپ بۇتالرنــى ۇئلۇغــاش‬ ‫دەرىجىســىگە بېرىــپ يېتىــدۇ‪ ،‬شــۇنىڭ بىلــەن ھــەر‬ ‫بىــر بــۇت ۋە جامــاەئت ىئنســانالر ائرىســىدا كــۈچ‬ ‫قــۇۋۋەت ۋە يــۈز ائبــروي تاپىــدۇ‪ ،‬بــۇ بــۇت نۇرغۇنلىغــان‬ ‫كىشــىلەر تەرىپىدىــن ۇئلۇغالنســا بــۇ بۇتنىــڭ‬ ‫خىزمىتىنــى قىلىدىغــان ياكــى بــۇ بــۇت بىلــەن ائالقىســى‬ ‫بــار دىيىلگــەن جامــاەئت كــۈچ قۇۋۋەتكــە ۋە نۇپۇزغــا‬ ‫ېئرىشــىدۇ‪،‬جاماەئت كــۈچ قۇۋۋەتكــە ىئگــە بولســا‬

‫ۆئزىنىــڭ بۇتىنــى ۇئلۇغالشــنى باشــقا جاماەئتلەرگــە‬ ‫مەجبــۇرى تاڭىدۇ‪،‬بۇنــداق قىلىــش كــەڭ تارقالغــان‬ ‫بولــۇپ‪ ،‬بــۇ بۇتنــى ۇئلۇغالشــنىڭ ائرقىســىغا سىياســى‬ ‫غەرەزلــەر يۇشــۇرۇنغان بولىــدۇ‪ ،‬بــۇ بۇتقــا بويســۇنۇش‬ ‫بــۇ بــۇت بىلــەن ائالقىســى بارلىقنــى ۋە ۇئنىڭغــا‬ ‫بۇيســۇنغانلىقىنى ۋە ۋەكىللىــك قىلغــان بۇتقــا‬ ‫ىئگىدارچىلىــق قىلىدىغانلىقىنــى بــەزى ســىرالرنىڭ‬ ‫شــۇ تەرىپىىــن بولىدىغانلىقىنــى دەۋا قىلىۋاتقــان‬ ‫جاماەئتنــى ۇئلۇغــاش ھېساپلىنىدۇ‪،‬شــۇنىڭ ۈئچــۈن‬ ‫بىــز كۆرۈۋاتىمىزكــى‪ ،‬ھەرقانــداق بىــر قەۋمنىــڭ‬ ‫پادىشــاھى يۇقۇلىدىكەن‪،‬پادىشــاھ بىلــەن ۇئنىــڭ‬ ‫بۇتــى يوقىلىــدۇ‪،‬ۋە نــادان كىشــىلەرنىڭ باشــقا بۇتقــا‬ ‫ىئبــادەت قىلىشــى ۈئچــۈن ىئلگىركــى بــۇت ۋەي ـران‬ ‫قىلنىــدۇ‪ ،‬بــۇ بــۇت كۆپىنچــە غەلبــە زەپەرگــە ۋارىســلىق‬ ‫قىلغــان مىللەتنىــڭ بولىــدۇ‪.‬‬ ‫ماقالىالر‬

‫‪16‬‬

‫ھەباشىســتانلىق ەئبرەھــە بىلــەن كەبىنىــڭ‬ ‫قىسسىســى يوقۇردىكــى ســۆزىمىزگە ەئڭ ياخشــى‬ ‫دەلىــل بوالاليــدۇ‪ ،‬ەئينــى ۋاقىتتــا ەئبرەھــە يەمەنــدە‬ ‫چىــركاۋ بىنــا قىلىــدۇ‪ ،‬ەئرەپلەرنىــڭ بــۇ چىركاۋنــى‬ ‫ۇئلۇغلىشــىنى‪ ،‬شــۇ ائرقىلىــق ەئرەپلەرنــى ۆئز‬ ‫ھاكىمىيــەت داىئرىســىگە كىرگۈزمەكچــى بولىــدۇ‪،‬‬ ‫ەئبرەھــە ەئرەپلەرنىــڭ ۆئزى ياســىغان چىركاۋدىــن‬ ‫يــۈز ۆئرۈپ كەبىگــە ۋە كەبىدىكــى بۇتالرغــا باغلىنىــپ‬ ‫كەتكەنلىكىنــى كۆرگىنىــدە‪ ،‬كەبىنــى ۋەي ـران قىلىــپ‬ ‫ائلالھنــى قۇيــۇپ ىئبــادەت قىلنىدىغــان ۆئزىنىــڭ‬ ‫بۇتــى بىلــەن نۇپــۇز تاالشــقان كەبىدىكــى بۇتالرنــى‬ ‫يــوق قىلىشــقا زور قوشــۇن تارتىــدۇ‪ ،‬ائلــاھ ۆئز‬ ‫ەئلچىلىرىنــى جىمــى بۇتالرغــا ىئبــادەت قىلىشــتىن‬ ‫توســۇش ۈئچــۈن ۋە يېگانــە شــېرىكى يــوق ائلالھغــا‬ ‫ىئبــادەت قىلىشــقا بۇيــرۇش ۈئچــۈن ھــەق دىــن بىلــەن‬ ‫ەئۋەتتــى‪ ،‬ەئنبىيــاالر شــېرىكنى تاشالشــقا چاقىرغــان‬ ‫دەۋىتىــدە‪ ،‬ائلالھنــى قۇيــۇپ ىئبــادەت قىلىنغــان‬ ‫ھەر‪-‬بىــر نەرســىنى ىئبــادەت ھىســاپلىدى‪ ،‬مەيلــى ۇئ‬ ‫ەئۋەتىلگــەن نەبــى بولســۇن‪،‬ائلالھغا يېقىــن پەرىشــتە‬ ‫بولســۇن‪ ،‬ســالىھ بەنــدە بولســۇن‪ ،‬ياكــى زالىــم‬ ‫پادىشــاھ بولســۇن‪ ،‬يالغانچــى كاھىــن بولســۇن‪،‬‬ ‫تۈزۈلگــەن قانــۇن بولســۇن‪،‬ۇئلۇغالنغان قەبــرە‬ ‫بولســۇن‪ ،‬مۇقــەددەس بىلىدىغــان تــاش بولســۇن‪،‬‬ ‫قورقۇنچلــۇق شــەيتان بولســۇن‪ ،‬شــۇنىڭغا وئخشــاش‬ ‫نەرســىلەرنىڭ ھەممىســى شــىركـتۇر‪.‬‬ ‫شــۇنداقال بــۇ ىئلگىركــى ۈئممەتلــەر ۈئســتىدىكى‬ ‫ائلالھنىــڭ ســۈننىتى‪ ،‬ۋاقىتنىــڭ ۇئزىرىشــى بىلــەن‬ ‫ىئنســانالرنىڭ تەۋھىــد ېئڭــى سۇسلۇشۇپ‪،‬شــېرىكنى‬ ‫يېڭىالشــقا ۋە تاغــۇت تىكلەشــكە ۋە ائلالھنــى قۇيــۇپ‬ ‫بۇتالرغــا‪ ،‬ۋە تاغۇتالرغــا ىئبــادەت قىلىشــقا ھەرىكــەت‬ ‫قىلىدۇ‪،‬بۇنۇڭلــۇق بىلــەن چەكلىنىــپ قالمــاي‪،‬‬ ‫كىشــىلەرنى بــۇ بۇتالرغــا ۋە تاغۇتالرغــا ىئبــادەت‬ ‫قىلىشــقا دەۋەت قىلىــدۇ‪.‬‬ ‫مۇشــرىكالرنىڭ ۆئزلىــرى ســالىھ دەپ بىلگــەن‬ ‫زاھىــت ىئبادەتگــوي كىشــىلەرنى ىئــاھ قىلىۋېلىشــى‪،‬‬ ‫مۇشــرىكالر كەلتۈرگــەن شــېرىكنىڭ ەئڭ ۇئچــۇق‬ ‫كۆرۈنىشــىدۇر‪ ،‬مۇشــرىكالر باشــتا كىشــىلەرگە‬ ‫ســالىھالرنىڭ ىئبادەتلىرىنــى ەئســلىتىپ تۇرىشــى‬ ‫‪17‬‬

‫ۈئچــۈن دەســلەپتە بۇتقــا وئخشــاش ۇئالرنىــڭ‬ ‫سۈرەتلەشــكە باشــايدۇ ۋە ۇئ ســۈرەتنى كۆرگــەن‬ ‫كىشــى كىشــىلەر ماڭغــان توغ ـرا يــول دەپ‬ ‫جەزىملەشــتۈرىدۇ‪ ،‬ۋە ائندىــن كىيىــن ۇئلۇغالنغــان‬ ‫ســالىھ كىشــىلەر ائلالھنــى قويــۇپ ىئبــادەت‬ ‫قىلىنىدىغــان بۇتالرغــا ۆئزگىرەيــدۇ‪ ،‬ۇئ بۇتالردىــن‬ ‫شــاپاەئت تەلــەپ قىلىنىــدۇ‪ ،‬ۇئالرغــا ائتــاپ مــال‬ ‫بۇغۇزلىنىــدۇ ۋە نەزىــر قىلىنىــدۇ‪ ،‬بۇنــداق قىلىــش‬ ‫ائرقىلىــق مۇشــرىكالر ائلالھقــا يېقىنلىشــىمىز دەپ‬ ‫وئياليــدۇ‪ ،‬قىلىۋاتقــان ەئمەللىرىنىــڭ ائلالھقــا شــېرىك‬ ‫كەلتــۈرۈش ىئكەنلىكىنــى رەت قىلىــدۇ‪ ،‬ائلــاھ‬ ‫مۇنــداق ديــدۇ‪ :‬ائلالھنــى قويــۇپ بۇتالرنــى ھىمايىچــى‬ ‫قىلىۋالغانــار‪ :‬بىزنىــڭ ۇئالرغــا چوقۇنىشــىمىز‪،‬‬ ‫پەقــەت ۇئالرنىــڭ بىرنــى ائلالھغــا يېقىنالشتۇرىشــى‬ ‫ۈئچۈنــدۇر دەيــدۇ‪ ،‬ائلــاھ ېئيتقانــدەك مۇشــرىكالر‬ ‫يەنــە‪ :‬بــۇ بۇتــار ائلالھنىــڭ يېنىــدا شــاپاەئتچىلىرىمىز‬ ‫دە يــدۇ‪.‬‬ ‫مۇشــرىكالر بۇتلىرىنــى قاتتىــق قوغدايــدۇ‪ ،‬بۇتلىرىدىــن‬ ‫توســقان ھــەر كىشــىنى رەت قىلىــدۇ‪ ،‬ائلــاھ تــاائال‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ۇئالر ‪ -‬مەبۇدلىرىڭالرنــى ھەرگىــز‬ ‫تــەرك ەئتمــەڭالر‪ ،‬ۋەدنــى‪ ،‬ســۇۋائنى‪ ،‬يەغۇســنى‪،‬‬ ‫يەۇئقنــى‪ ،‬ۋە نەســىرنى ھەرگىــز تــەرك ەئتمــەڭالر ‪-‬‬ ‫دېــدى‪ ،‬ەئجداتلىرىغــا ەئگىشــىپ ۇئالرنىــڭ ىئتاىئتــى‬ ‫ائلــاھ تاائالغــا ىئتــاەئت قىلىشــتىن توســۇپ قويغــان‪،‬‬ ‫كۇفرىــدا ەئزۋەيلىگــەن ەئۋالتــار بۇتالرغــا ەئگەشــتى‪،‬‬ ‫ائلــاھ تــاائال مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ھەرقاچــان ۇئالرغــا‬ ‫(يەنــى مۇشــرىكالرغا)‪« :‬ﷲ نازىــل قىلغــان نەرســىگە‬ ‫(يەنــىﷲ ەئلچىســىگە نازىــل قىلغــان ۋەھيىگــە‪،‬‬ ‫قۇرائنغــا) ەئگىشــىڭالر» دېيىلســە‪ ،‬ۇئالر‪« :‬يــاق‪،‬‬ ‫ائتــا ‪ -‬بوۋىلىرىمىزدىــن قالغــان دىنغــا ەئگىشــىمىز»‬ ‫دېيىشـ�ىدۇ‪ .‬ســۈرە ماىئــدە ‪ – 104‬ائيــەت‪ .‬ائلــاھ‬ ‫بۇالرنىــڭ دەۋاســىنى مۇنــۇ ســۆزى بىلــەن بىــكار قىلــدى‬ ‫‪ :‬ائتــا ‪ -‬بوۋىلىــرى ھېــچ نەرســىنى چۈشــەنمىگەن‬ ‫ۋە توغ ـرا يولــدا بولمىغــان تۇرســا‪( ،‬يەنــە ۇئالرغــا‬ ‫ەئگىشــەمدۇ؟) ىئبنــى ەئرەبــى بــۇ ائيەتنىــڭ تەپســىرىدە‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ۇئالرنىــڭ بىــز ائتــا بوۋىلىرىمىزنــى بــۇ‬ ‫يــول ۈئســتىدە تاپتــۇق‪ ،‬شــۇڭا بىــز ۇئالرنىــڭ ىئشــلىرىغا‬ ‫ەئگىشــىمىز ۋە بىــز كۆرگــەن ىئشــلىرىنى قىلىمىــز‬ ‫دەيــدۇ‪ ،‬ۇئالرنىــڭ ائتــا – بوۋىلىرىنىــڭ ھەقكــە ەئمــەل‬

‫قىلغانلىقىغــا ىئســپاتى يــوق ‪ ،‬ۇئالر ھەقتــە ەئمــەس‪.‬‬ ‫بۈگــۈن بىــز دىننــى تۇرغۇزۇشــقا‪ ،‬شــەرىەئتنى‬ ‫يۈرگۈزۈشــكە كۈچەۋاتقــان‪ ،‬پارتىيە‪،‬جامــاەئت‪،‬‬ ‫تەشــكىالت ەئزالىرىنىــڭ ۆئزلىــرى ســالىھ دەپ‬ ‫بىلگــەن كىشــىلەرنى ۇئلۇغالشــتا بۇرۇنقىالرنىــڭ‬ ‫يولىنــى تۇتقانلىقــى كۆرۈۋاتىمىــز‪ .‬شــەرىئ بىلمــى‪،‬‬ ‫قىلغــان جىھــادى‪ ،‬تاغۇتالردىــن چەككــەن ەئزىيىتــى‪،‬‬ ‫ســۆزدىكى پاســاھەتلىكى‪ ،‬كىتــاپ ماقالىلىرىدىكــى‬ ‫گــۈزەل بايانــى‪ ،‬ھەتتاكــى كىشــىلەر ائرىســىدا نامىنىــڭ‬ ‫مەشــھۇر بولىشــى ۈئچــۈن رەســىملىرىنى كۆتــۈرۈپ‪،‬‬ ‫ۇئلۇغالشقا‪،‬ائشــۇرىۋىتىلگەن نــام ائتاقــار بىلــەن‬ ‫ائتىشــى‪ ،‬ۇئالرنىــڭ ســۆزلىرىنى كىتــاپ ۋە ســۈننەت‬ ‫ائساســىغا دىيىلگــەن دەپ دەۋا قىلىشــقا ســەۋەپ‬ ‫بولماقتا‪،‬بۇالرنىــڭ ســۆزىنى ائلــاھ ۋە رەســۇلىنىڭ‬ ‫ســۆزىدىن ۈئســتۈن بىلىــپ‪ ،‬ۇئالرنىــڭ ســۆزلىرىنى‪ ،‬ۋە‬ ‫ىئــش ھەركەتلىرىنــى توغ ـرا مەنھــەج دەپ ائتاشــماقتا‪،‬‬ ‫ۋە بــۇ مەنھەجلەرنــى توغ ـرا يولــدا دەپ دەۋا قىلغــان‬ ‫جاماەئتلەردىكــى كەلگۈســى ەئۋالتالرغــا دەرىــس‬ ‫قىلىــپ ۆئتۈشــمەكـتە‪ ،‬چوڭالرنــى ھۆرمەتلەشــتە‬ ‫شــەرىەئتتە جاىئــز بولغــان ھۆرمەتلــەش چېكىدىــن‬ ‫ائ شۇ ر ىۋ ىتىشــمە كـتە ‪،‬‬ ‫ائشــۇ كىشــىلەرنىڭ بــۇ ھەركەتلەرگــە نەمۇنــە‬ ‫ســۈپىتىدە ســىموۋىل قىلىنىــپ كىلىنىۋاتقانلىقىنــى‬ ‫كۆرۈۋاتىمىــز‪ ،‬ائشــۇ نەمۇنىلەرگــە قىلىنغــان‬ ‫ھەرقانــداق تەنقىتنــى ائلالھنىــڭ دىنىغــا ۋە‬

‫شــۇائرلىرىغا قىلىنغــان تەنقىــت ەئيىپلەشــتىن‬ ‫ۈئســتۈن تۇرماقتــا‪ ،‬ھەتتاكــى ائشــۇ ائزغۇنــار ۆئلگــەن‬ ‫ۋە ھايــات نەمۇنىلەرگــە كىتــاپ ۋە ســۈننەتكە‬ ‫مۇائمىلــە قىلغانــدەك مۇائمىلــە قىلىشــماقتا‪ ،‬ۇئالرنــى‬ ‫ھۆرمەتلىمىگــەن ياكــى ۇئالرنىــڭ ســۆزىنى رەت قىلغــان‬ ‫كىشــى خــۇددى ىئســامنىڭ ھالقىســىنى بۇزماقچــى‬ ‫بولغــان كىشــىگە وئخشــىتىلماقتا‪ ،‬جاھىلىيەتتىكــى‬ ‫ھــەر بىــر قەبىلىنىــڭ بىــر ياكــى بىــر قانچــە بۇتــى‬ ‫بولغانغــا وئخشــاش‪ ،‬ھــەر بىــر پارتىيەنىــڭ بىــر‬ ‫ياكــى بىــر قانچــە نەمۇنىســى بــار‪ ،‬ھــەر بىــر پارتىيــە‬ ‫ۆئزىنىــڭ نەمۇنىســىنى كىشــىلەرنىڭ نەزىرىــدە‬ ‫ۇئلــۇغ كۆرسىتىشــكە تىرىشــماقتا‪ ،‬ۇئ پارتىيىــۋاز‬ ‫كىشــىلەرنىڭ پارتىيــە ۋە تەشــكىالت نەمۇنىلىرىنــى‬ ‫قانچــە چــوڭ بىلســە شــۇنچە ەئگەشكۈچىســىنىڭ‬ ‫كۆپىيىدىغانلىقىنــى ىئشــەنمەكـتە‪ ،‬شــۇڭا بــۇ‬ ‫نەمۇنىلەرگــە ســۈپەتلەرنى نامالرنــى بېرىشــمەكـتە‬ ‫بىــرە قــارار چىقارماقچــى بولســا‪ ،‬نەمۇنىلىرىنىــڭ ىئــش‬ ‫ىئزلىرىدىــن دەلىــل ىئزدەشــمەكـتە‪ ،‬شــەرىئ دەلىلگــە‬ ‫قارىماســتىن‪ ،‬بــۇ ىئشــنىڭ مۇبــاھ ياكــى ۋاجىــپ‬ ‫بولىشــى ۈئچــۈن چــوڭ كاتتىۋاشــلىرىنىڭ بــۇ ىئشــنى‬ ‫قىلغــان‪ ،‬بــۇ ىئشــقا ماقــۇل بولغــان‪ ،‬ۋە بۇيرىغانلىقــى‬ ‫يىتەرلىــك بولماقتــا ‪ ،‬بەلكــى كىشــىلەر بــۇن يەكــى‬ ‫ۇئ نەمۇنىلــەر توغرىســىدا تــاالش تارتىــش قىلىدىغــان‬ ‫بولــۇپ قالــدى‪ ،‬ۇئالرنىــڭ ھــەر بىــرى ۆئزىنىــڭ شــۇ‬ ‫نەمۇنىنىــڭ مىراســىغا ۋارىــس ۋە ۇئنىــڭ يولىغــا‬ ‫ەئگەشــكۈچى ۋە ۇئنىــڭ مەنھىجىــدە ماڭغۇچــى ۋە‬ ‫ۇئنىــڭ ىئشــلىرىغا ىئشــىنىدىغانلىقىنى دەۋا قىلىــدۇ‪.‬‬

‫ماقالىالر‬

‫‪18‬‬

‫ھۆرمەتلىشــى‪،‬‬ ‫چوڭلىرىنــى‬ ‫پاتىيىۋازالرنىــڭ‬ ‫قارغۇالرچــە ەئگىشىشــى‪ ،‬ماشــايىخلىرىنى ەئھلــى‬ ‫بەيتتىــن بولغــان ىئمامالرغــا يوغــان ىئچىلغــان‬ ‫ىئشــىك دەپ ىئتىقــاد قىلىدىغــان شــىەئلەرگە‬ ‫وئخشــايدۇ‪( ،‬شــىەئلەر‪ :‬ەئھلــى بەيــت ىئماملىرىنىــڭ‬ ‫ۋاپــات تاپقاندىــن كىيىنمــۇ ائشــۇ ىئمامــار ائرقىلىــق‬ ‫كىشــىلەر بىلــەن كۆرىشــىدۇ دەپ ېئتىقــاد قىلىــدۇ)‪ ،‬بــۇ‬ ‫پارتىيەلەرنىــڭ بــەزى ەئزالىــرى نەمۇنــە بولغۇچىنىــڭ‬ ‫مەنھىجىگــە ۋەســىيەت قىلغۇچــى ۋە پارتىيــە ياكــى‬ ‫تەشــكىالت ياكــى گۇروھنىــڭ نەمۇنــە بولغــان‬ ‫شەخىســنىڭ مەنھىجىدىــن بۇرۇلــۇپ كەتمەســلىكى‬ ‫ۈئچــۈن ھىمايىچــى ىئكەنلىكىنــى ىئــان قىلىــدۇ‪.‬‬ ‫پارتىيــە تەشــكىالت جاماەئتلەرنىــڭ نەمۇنىلىــك‬ ‫شەخســلەر بىلــەن باغلىنىشــى ۋە ۇئالر ائرقىلىــق‬ ‫قــۇدرەت تېپىشــقا ھېرىســمەن بولىشــى زاال لــەت‬ ‫ەئھلىنىــڭ وئرتــاق ســۈپىتىدۇر‪ ،‬چۈنكــى مۇســۇلمان‬ ‫كىتــاپ ۋە ســۈننەتنىڭ ۆئز دەۋاســىنىڭ توغرىلىقىنــى‬ ‫ىئســپاتالش ۈئچــۈن پوالتتــەك پاكىــت ىئكەنلىكىنــى‬ ‫بىلىــدۇ‪ ،‬بۈگۈنكــى ائزغــۇن پارتىيەلــەر مەنھىجىنىــڭ‬ ‫توغرىلىقىنــى نەمۇنىلىــرى ائرقىلىــق ىئسپاتالشــماقچى‬ ‫بولغانــدەك گۇم ـراھ كىشــىلەر مەنھىجىنىــڭ‬ ‫توغرىلىقىغــا شــەرىەئتتىن دەلىــل تاپالمىســا‬ ‫بىــدەئت يوللىــرى ائرقىلىــق دەلىــل تاپماقچــى‬ ‫بولىشــىدۇ‪،‬پارتىيەلەرنىڭ نەمۇنىلىرىنىــڭ ماھىيىتىنــى‬ ‫سۈرۈشــتۈرۈپ كەلســەك بىدەئتچــى ائزغــۇن كىشــىلەر‬ ‫ىئكەنلىكىنــى‪ ،‬بەزەنلىرىنىــڭ مۇرتەتلىــك پاتقىقىغــا‬ ‫پېتىــپ قالغانلىقىنــى كۆرۈۋاالاليمىــز‪.‬‬ ‫پارتىيىلــەر مەنھىجىنىــڭ توغرىلىقىنــى بۇرۇنقىالرنىــڭ‬ ‫بەرگــەن قۇربانلىقلىــرى‪ ،‬ۆئلگەنلــەر‪ ،‬تۈرمىگــە‬ ‫كىرگەنلــەر‪ ،‬ەئگەشــكۈچىلەرنىڭ كۆپلىگــى‪،‬‬ ‫پىكىرلىرىنىــڭ كــەڭ تارقالغانلىقــى بىلــەن‬ ‫ەئمەلىيەتتــە‬ ‫بولىشــىدۇ‪،‬‬ ‫ىئسپاتالشــماقچى‬ ‫يۇقۇردىكــى ىئشــارنىڭ ھېچقايسىســى ھەقنىــڭ‬ ‫ۆئلچىمــى ەئمــەس‪.‬‬ ‫مۇســۇلمان نەمۇنىلەرنــى دىنــى ۆئلچــەم بىلــەن‬ ‫ۆئلچەيــدۇ‪ ،‬ھەرگىزمــۇ دىنىنــى نەمۇنىلەرنىــڭ ۆئلچىمــى‬ ‫بىلــەن ۆئلچىمەيــدۇ‪ ،‬نەمۇنىلــەر ھەقكــە قانچىلىــك‬ ‫‪19‬‬

‫ەئگەشســە شــۇنچىلىك ھۆرمىتىنــى قىلىــدۇ‪ ،‬ھەرگىزمــۇ‬ ‫ھەقنەمۇنىلەرنىــڭ ســۆزلىرىدىن‪ ،‬ىئــش ىئزلىرىدىــن‬ ‫ىئزدىمەيــدۇ‪ ،‬مۇســۇلمان پارتىيــە جاماەئتلەرنىــڭ‬ ‫قۇلــى ەئمــەس‪ ،‬ائلــاھ نىــڭ قولــى بولۇشــقا تىرىشىشــى‬ ‫كېــرەك‪ ،‬مۇســۇلمان تەشــكىالتالرنىڭ پارتىيىلەرنىــڭ‬ ‫مەنھىجىگ��ە ەئمەــس رەس��ۇلۇلالھ ﷺ نىــڭ مەنھىجىگــە‬ ‫ەئگىشىشــى كېــرەك‪.‬‬ ‫بۈگــۈن نەمۇنىلــەر كۆپىيىــپ كەتتــى‪ ،‬ھەتتاكــى‬ ‫جاھىلىيەتتىكــى مۇشــرىكالرنىڭ بۇتلىرىدىنمــۇ‬ ‫كۆپىيىــپ كەتتــى‪ ،‬جاھىلىيــەت ەئھلــى ۆئز بۇتلىرىغــا‬ ‫چاقىرغانــدەك‪ ،‬ھــەر كىشــى ۆئز نەمۇنىســىگە‬ ‫چاقىرىشــماقتا‪ ،‬ھــەر بىــر جامــاەئت‪ ،‬تەشــكىالتنىڭ‬ ‫بىــر نەمۇنىســى بولــۇپ قالــدى‪ ،‬تەشــكىالتالرنىڭ‬ ‫چوڭلىــرى ۋە رەھبەرلىــرى بىــر نەمۇنــە بولماقتــا‪،‬‬ ‫تەشــكىالتالرنىڭ كىتاپلىــرى مەنھەجلىــرى نەمۇنــە‬ ‫بو لما قتــا ‪.‬‬ ‫مۇســۇلمان قايســى بىرىگــە ەئگەشســۇن؟‬ ‫مۇســۇلمان قايســى بىرىگــە باغالنســۇن؟‬ ‫مۇســۇلمان قايســى بىرىگــە مايىــل بولســۇن؟‬ ‫ھەممىــڭالر‪ :‬كىتــاپ ۋە ســۈننەتكە مۇناســىپ‬ ‫كەلگىنىگــە دىيىشــىڭالر مۇمكىــن‪ ،‬ەئمســە كىتــاپ‬ ‫ۋە ســۈننەتكە ەئگىشــەيلى نەمۇنىلەرنــى چــۆرۈپ‬ ‫تاشــايلى!!!‬

‫كىمكــى بىلىــپ تــۇرۇپ زۇلۇمغــا ســۈكۈت قىلســا‬ ‫ســۈكۈت قىلىــش ائرقىلىــق زالىمغــا يــاردەم بەرگــەن بولىــدۇ‬ ‫زۇلۇمنــى تەكشــۈرۈپ ېئنىقــاش ىئشخانىســى نېمــە‬ ‫ۈئچــۈن قۇرۇلــدى ؟‬ ‫بارلىــق ھەمدىلــەر ائلالھقــا خاســتۇر ‪ ،‬دۇرۇت‬ ‫ائلالھنىــڭ ەئلچىســىگە ۋە قىيامەتكىچــە ۇئنىــڭ يولىــدا‬ ‫ماڭغــان كىشــىلەرگە بولســۇن ؛‬ ‫ائلــاھ ائدىــل بولۇشــقا بۇيرىــدى ۋە ائدالەتنــى ۆئزىنىــڭ‬ ‫بۈيــۈن ســۈپەتلىرىدىن قىلــدى ‪ ،‬ائلــاھ مۇنــداق دەيــدۇ ‪:‬‬ ‫ھەقىقەتــەن ائلــاھ ائدىــل بۇلۇشــقا ۋە ياخشــىلىق قىلىشــقا‬ ‫يېقىنالرغــا ســىلە رەھىــم قىلىشــقا بۇيرۇيــدۇ ‪،‬ۋە يامــان ســۆز ۋە‬ ‫ىئشــاردىن ۋە زۇلــۇم قىلىشــتىن توســىدۇ ‪ ،‬ائلــاھ ســىلەرنىڭ‬ ‫نەســىھەت ېئلىشــىڭالر ۈئچــۈن ســىلەرگە نەســىھەت قىلىــدۇ‬ ‫‪ .‬سـ�ۈرە نەھىـ�ل ‪ - 90‬ائي��ەت‪ .‬ائلــاھ مۇنــداق دەيــدۇ ‪:‬‬ ‫رەببىڭنىــڭ ســۆزى ىئنتايىــن را ســىت ۋە توغرىــدۇر ‪ ،‬ھېــچ‬ ‫كىشــى ۇئنىــڭ ســۆزلىرىنى ۆئزگەرتەلمەيــدۇ‪،‬ۋە ۇئ ھەممىنــى‬ ‫ائڭالپ بىلىــپ تۇرغۇچــى زاتتــۇر ‪ .‬ســۈرە ەئنــام ‪ - 115‬ائيــەت‪.‬‬ ‫ائلــاھ ۆئزىدىــن زۇلۇمنــى يوققــا چىقىرىــپ مۇنــداق دەيــدۇ ‪:‬‬ ‫شۈبھىســىزكى ائلــاھ ھېــچ ىئشــتا كىشــىلەرگە زۇلــۇم قىلمايــدۇ‬ ‫ۋە لېكىــن كىشــىلەر ۆئزلىــرى ۆئزلىرىگــە زۇلــۇم قىلىــدۇ ‪ .‬ســۈرە‬ ‫يۇنــۇس ‪ - 44‬ائيــەت‪ .‬ائلــاھ ھەرقانــداق زۇلۇمدىــن توســتى‬ ‫‪ ،‬ۋە ائلالھقــا شــېرىك كەلتۈرۈشــمۇ زۇلــۇم قاتارىدىــن بولــۇپ‬ ‫بــۇ زۇلۇمنىــڭ ەئڭ كاتتىســى ‪ ،‬ائلــاھ بۇنىــڭ مۇنــداق‬ ‫ســۈپەتلەيدۇ ‪ :‬ەئينــى ۋاقىتتــا لوقمــان وئغلىغــا نەســىھەت‬ ‫قىلىــپ مۇنــداق دەيــدۇ ‪ :‬ېئ وئغلــۇم ائلالھقــا ھېــچ نەرســىنى‬ ‫شــرېرىك كەلتۈرمىگىــن شــېرىك ھەقىقەتــەن چــوڭ گۇناھتــۇر‪.‬‬ ‫ســۈرە لوقمــان ‪ - 13‬ائيــەت‪.‬‬

‫ىئنســاننىڭ ائلالھنىــڭ ەئمرىگــە ائســىيلىق قىلىــش ۋە‬ ‫ائلالھنىــڭ ھەدلىرىگــە تاجــاۋۇز قىلىــش ائرقىلىــق ۆئزىگــە‬ ‫زۇلــۇم قىلىشــمۇ زۇلــۇم ھىســاپلىنىپ ‪ ،‬ائلــاھ داۋۇتنىــڭ‬ ‫تىلــى ائرقىلىــق مۇنــداق دەيــدۇ ‪ :‬داۋۇت ېئيتتــى ؛ ۇئ ســېنىڭ‬ ‫ســاغلىقىڭغا ۆئزىنىــڭ ســاغلىقلىرىنى ائلماستۇرۇشــنى‬ ‫تەلــەپ قىلىــپ ســاڭا زۇلــۇم قىلىپتــۇ ‪،‬ھەقىقەتــەن‬ ‫خاتاالشــقۇچىالرنىڭ كۆپىنچىســى بەزىســى بەزىســىگە‬ ‫تاجــاۋۇز قىلىــدۇ ‪ ،‬پەقــەت مۇئمىنلــەر ۋە ياخشــى ەئمەلنــى‬ ‫قىلغانــار (زۇلــۇم قىلمايــدۇ) ۋە ۇئالردىــن ىئنتايىــن ائز ‪.‬‬ ‫ســۈرە ســاد ‪ - 24‬ائيــەت‪.‬‬ ‫دىننىــڭ ھەقىقــى قايىــم بولىشــى پەقــەت بارلىــق‬ ‫زۇلۇمنــى يۇقۇتــۇش بىلــەن بولىــدۇ ‪ ،‬مانــا بــۇ ھازىــر ىئســام‬ ‫دۆلىتــى ائلالھنىــڭ ىئزنــى بىلــەن بــۇ ىئشــقا كــۈچ چىقىرىۋاتىــدۇ‬ ‫‪ ،‬چۈنكــى شــېرىككە ۇئرۇش ېئچىــش ۋە كىشــىلەرنىڭ‬ ‫ائلەملەرنىــڭ رەببــى ائلالھنىــڭ ھۆكۈملىرىگــە بۇيســۇنۇش‬ ‫ائرقىلىــق چــوڭ زۇلــۇم يۇقىلىــدۇ ‪ ،‬ۋە ياخشــىلىققا‬ ‫بۇيــرۇپ يامانلىقتىــن تۇســۇش ائرقىلىــق ائشــكارا بولغــان‬ ‫ىئنســانىيەتنىڭ مەئســىيەت ۋە يامــان ىئشــلىرى ســەۋەپلىك‬ ‫بولغــان ۆئزلىرىگــە قىلغــان زۇلــۇم يۇقىلىــدۇ ‪ ،‬ۋە كىشــىلەر‬ ‫ائرىســىدا ائلالھنىــڭ شــەرىئىتنى يۈرگــۈزۈش ۋە ائلالھنىــڭ‬ ‫ھەدلىرىنــى تۇرغــۇزۇش ۋە كىشــىلەرنى تاجاۋۇزدىــن تۇســۇش‬ ‫ائرقىلىــق بەزىســى بەزىســىگە قىلىدىغــان زۇلۇمدىــن توســىلىدۇ‬ ‫‪ ،‬بــۇ داىئــردە ىئســام دۆلىتــى كىشــىلەر ائرىســىدكى زۇلۇمنــى‬ ‫چەكلــەش ۋە ھەرقانــداق شــەخىس ياكــى تەرەپتىــن كېلىشــى‬ ‫ېئھتىماللىقــى بولغــان زۇلۇمنــى تەكشۈرۈشــكە مەســۇل ھــەر‬ ‫خىــل ائپاراتالرنــى قــۇردى ‪ ،‬زۇلۇمنــى تەكشــۈرۈپ ېئنىقــاش‬ ‫ىئشخانىســى بــۇ مەركەزلەرنىــڭ بىــرى ‪.‬‬

‫ماقالىالر‬

‫‪20‬‬

‫كىشــىلەر ائرىســىدكى زۇلۇمنــى چەكلــەش ۋە‬ ‫يوقۇتۇشــقا يېتەكچىلىــك قىلىۋاتقــان ىئســام دۆلىتىدىكــى‬ ‫باشــقا ىئشــخانىالر قايســى ؟‬ ‫ىئشــنىڭ ەئســلى زۇلۇمغــا ۇئچرىغۇچىغــا يــاردەم بېرىــش‬ ‫ۋە زالىمنىــڭ قولىنــى تۇتۋېلىــش ھــەر بىــر مۇســۇلمانغا زۆرۈر‬ ‫ۋاجىــپ ‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ﷺ مۇنــداق دەيــدۇ ‪ :‬ســەن زالىــم ياكــى‬ ‫مەزلــۇم قېرىندىشــىڭغا يــاردەم بەرگىــن ‪ ،‬بىــر كىشــى – ەئي‬ ‫رەســۇلۇلالھ ﷺ! ۇئ مەزلــۇم بولســا ۇئنىڭغــا يــاردەم بېرىمــەن‬ ‫‪ ،‬ەئگــەر ۇئ زالىــم بولســا ۇئنىڭغــا قانــداق يــاردەم بېرىمــەن –‬ ‫دەپ ســورىدى ؟ رەســۇلۇلالھ ﷺ – ۇئنــى زۇلــۇم قىلىشــتىن‬ ‫چەكلــەپ توسىســەن شــۇ ۇئنىڭغــا يــاردەم بېرىــش – دەپ‬ ‫جــاۋاپ بــەردى ‪ .‬بۇخــارى ۋە مۇســلىم رىۋايىتــى ‪.‬‬ ‫بــۇ ۋاجىپــار ىئســام دۆلىتــى مۇجاھىدلىرنىــڭ‬ ‫زىممىســىگە تېخىمــۇ كــۆپ چۈشــىدۇ ‪ ،‬چۈنكــى بــۇ‬ ‫خۇسۇســتىكى ىئشــارنى ىئــدارە قىلىــش ۇئالرغــا يۈكلەنگــەن‬ ‫ائمانــەت ‪ ،‬شــۇڭا ۇئالر زۇلۇمنــى تەكشــۈرۈپ ېئنىقالشــقا‬ ‫مەســۇل قېرىنداشــلىرىغا خىزمەتتــە يــاردەم بېرىشــى كېــرەك‬ ‫‪ ،‬شــۇ ســەۋەپ ېئھتىيــاج بــۇش ىئشــقا ائالقىــدار ائالھىــدە‬ ‫ىئشــخانىالرنىڭ بۇلىشــىنى تەقــەززا قىلــدى ‪.‬‬ ‫شــۇڭا ىئســام دۆلىتــى يېگانــە ائلالھنىــڭ پەزلــى بىلــەن‬ ‫ھۆكــۈم ۋە زۇلــۇم ىئشــلىرى مەھكىمىســىگە قارا شــلىق زۇلۇمنــى‬ ‫تەكشــۈرۈپ ېئنىقــاش ىئشــخانىلىرىنى تەســىس قىلــدى ‪ ،‬ۋە‬ ‫ھەرقايســى ۋىاليەتلــەردە ۋالىنىــڭ قــول ائســتىدىكى مۇجاھىــد‬ ‫ۋە ەئمىرلەرگــە ائالقىــدار دەۋا ىئشــلىرىنىڭ قــۇالي بولىشــى‬ ‫ۈئچــۈن ۋالــى ىئشخانىســىغا بىۋاســتە قارا شــلىق زۇلۇمنــى‬ ‫تەكشــۈرۈپ ېئنىقــاش ىئشــخانىلىرىنى تەســىس قىلىنــدى‬ ‫‪ ،‬شــۇنداقال بــۇ ىئشــقا ائالقىــدار ائالھىــدە مۇســتەقىل‬ ‫تەرەپلەرنىــڭ بولغىنىــدەك زۇلۇمنــى تەكشــۈرۈپ ېئنىقــاش‬ ‫مەركىــزى ىئشخانىســىمۇ قۇرۇلــدى ‪ ،‬بــۇ ىئشــخانىالرنىڭ‬ ‫ھەممىســى بىرلىكـتــە زۇلــۇم بــار دەپ قارالغــان ىئشــارنى‬ ‫ېئنىقالشــقا كــۈچ چىقىرىــدۇ ‪ ،‬ەئگــەر زۇلــۇم بايقالســا ۇئنــى‬ ‫يوقىتىــدۇ ‪.‬‬ ‫زۇلــۇم مەســىلىلىرىنى تەكشــۈرىدىغان بــۇ بىــر قانچــە‬ ‫مەركەزلىرىنىــڭ غايىســى نېمــە ؟‬ ‫رەســۇلۇلالھ ﷺ مۇنــداق دەيــدۇ ‪ :‬ســىلەرنىڭ ھــەر‬ ‫بىرىــڭالر پادىچــى ھەممىــڭالر ۆئ پاداڭالردىــن سورىلىســىلەر‬ ‫‪ ،‬بۇخــارى ۋە مۇســلىم رىۋايىتــى ‪ .‬ائلــاھ مۇســۇلمانالرنىڭ‬ ‫بىــرە ىئشــىغا مەســۇل قىلغــان كىشــى ۆئزىنىــڭ قــول‬ ‫ائســتىدىكىلەرگە زۇلــۇم قىلىــپ سېلىشــتىن قاتتىــق‬ ‫‪21‬‬

‫چەكلىنىشــى كېــرەك ‪ ،‬ەئگــەر ۇئنىڭغــا زۇلــۇم توغرۇلــۇق‬ ‫بىــرە خــەۋەر يەتســە دەرھــال زۇلۇمنــى كۆتۈرۋېتىشــقا كــۈچ‬ ‫چىقىرىشــى كېــرەك ‪.‬‬ ‫شــۇڭا ىئســام دۆلىتىــدە زۇلۇمنــى تەكشــۈرۈپ‬ ‫ېئنىقالشــقا مەســۇل ىئشــخانىالر كــۆپ ‪ ،‬چۈنكــى ىئســام‬ ‫دۆلىتىدىكــى مۇســۇلمانالر ۋە ھــەر قايســى ۋىاليەتلەردىكــى‬ ‫مۇجاھىدالرنىــڭ ۋالىالرنىــڭ قــول ائســتىدىكى مۇجاھىــد‬ ‫ۋە ەئمىرلەرنىــڭ ىئشــلىرى توغرىســىدا شــىكايەت قىلىشــقا‬ ‫پۇرســەت يارىتىــپ بېرىــش ۈئچــۈن ‪ ،‬ۋە مەھكىمىمىلــەردە‬ ‫دەۋاگەرلەرنىــڭ قازىالرنىــڭ ھۆكۈملىرىگــە قايتــا قــاراپ‬ ‫چىقىــش ۈئچــۈن قــازى ىئشــلىرى دىۋانىغــا شــىكايەت قىلىشــقا‬ ‫پۇرســەت يارىتىــپ بېرىــش ۈئچــۈن ‪ ،‬ۋە ىئســام دىيارىدىكــى‬ ‫مۇســۇلمان ائممىســىنىڭ ۋالــى ياكــى دىــۋان ەئمىــرى ياكــى‬ ‫ەئســكىرى ەئمىرلەرنىــڭ ۆئزىگــە شــىكايەت قىلىشــقا پۇرســەت‬ ‫يارىتىــش ۈئچــۈن ‪ ،‬ياكــى ۇئالرنىــڭ ەئمىــرۇل مۇئمىنىــن‬ ‫تەرىپىدىــن قۇيۇلغــان لەجنىگــە قارا شــلىق ھــە قايســى‬ ‫دىۋانالردىكــى ىئــدارى ىئشــلىرى توغرىســىدا شــىكايەت‬ ‫قىلىشــقا پۇرســەت يارىتىــش ۈئچــۈن ‪ ،‬زۇلۇمنــى تەكشــۈرۈپ‬ ‫ېئنىقــاش مەركىــزى ىئشخانىســى بــۇ جىــددى ىئشــارنى‬ ‫بىتــەرەپ قىلىشــقا مەســۇل بولغــان ‪.‬‬ ‫بــۇ ۇئســۇل ائرقىلىــق بىــز ائلالھنىــڭ ىئزنــى بىلــەن‬ ‫ىئســام دۆلىتىدىكــى مۇســۇلمانالرنىڭ ھــەر قانــداق شــەخىس‬ ‫ياكــى ھــەر قايســى تەرەپكــە قارشــى شــىكايەت قىلىشــقا كەڭــرى‬ ‫مەيــدان ھازىرالشــقا تىرىشــتۇق ‪ ،‬ۋە مەســىلىگە قــاراپ‬ ‫دەۋاگــەر تەرەپنىــڭ مەسىلىســىنىڭ ائالھىــدە ەئمەســلىكىنى‬ ‫دەلىــل قىلىــپ ياكــى ۇئالرنىــڭ ۈئســتىدىن شــىكايەت‬ ‫قىلغۇچىنىــڭ ھۇقۇقىنىــڭ يوقلىقــى ســەۋەپلىك ۇئالرنىــڭ‬ ‫ەئرىزلىرىنــى توختۇتــۇپ قۇيىدىغــان ىئشــارنى يۇقىتىمىــز‬ ‫‪ ،‬ۋە شــۇنداقال مۇســۇلمانالرنىڭ ھــەق ھۇقۇقىنــى قولغــا‬ ‫كەلتۈرۈشــكە تىرىشىشــى ۈئچــۈن بىــر قانچــە ىئشــىكلەرنى‬ ‫ائچتــۇق ‪ ،‬ەئگــەر ۇئالرنىــڭ بىرەســىگە بىــر ىئشــىك قىيىــن‬ ‫بولســا ۇئالرنىــڭ دەۋالىرىنــى قۇبــۇل قىلىدىغــان ۇئنــى‬ ‫كۆتۈۋااتقــان باشــقا يەنــە بىــر ىئشــىك ۇئچــۇق ‪ ،‬ەئگــەر ۇئنىــڭ‬ ‫ھەققــى بولســا ېئلىــپ بېرلىــدۇ ‪ ،‬ۇئنــداق بولمىســا ۇئنىڭغــا‬ ‫ىئشــنى تەپســىلى توغ ـرا چۈشــەندۈرۈپ قايتۇرلىــدۇ‪.‬‬ ‫زۇلۇمنــى تەكشــۈرۈپ ېئنىقــاش ىئشخانىســى‬ ‫كەلگــەن دەۋاالرنــى قانــداق بېجىرىــدۇ ؟‬ ‫ھەرقانــداق دەۋانــى قۇبــۇل قىلغانــدا ســاقالش ۋە‬ ‫سۆھبەت‬

‫‪21‬‬

‫تەرتىپنىــڭ قــۇالي بولىشــى ۈئچــۈن ىئشــخانىدا نۇمــۇر ۋە‬ ‫ۋاقىــت تىزىملىنىــدۇ ‪ ،‬ەئگــەر مەســىلە دەۋا قىلغۇچــى‬ ‫ېئيتقىنىــدەك زۇلــۇم بــار دەپ قارالســا ۇئنــى بىۋاســتە‬ ‫بىجىرىمىــز ‪ ،‬ەئگــەر ۇئنــداق بولمىســا دەرھــال قايتۇرلىــدۇ ‪.‬‬ ‫ائندىــن كىيىــن مەســىلىگە قــاراپ چىقىلىــدۇ ‪ ،‬ەئگــەر مەســىلە‬ ‫ۋالــى ۋە دىــۋان ەئمىرلىرىنىــڭ ەئمىرلىكــى ائســتىدىكى‬ ‫كىشــىلەرگە ائالقىــدار بولســا ۇئنــى ېئنىقــاش ۈئچــۈن قۇبــۇل‬ ‫قىلنىــدۇ ۋە مەســىلىگە يېڭىدىــن قــاراپ چىقىــپ نەتىجــە‬ ‫ىئشــخانىغا يوللىنىــدۇ ‪ ،‬ەئگــەر ېئنىقــاش تەلەپكــە يەتســە‬ ‫ۇئنىڭغــا مۇناســىپ ھۆكــۈم بېرلىــدۇ ‪ ،‬ھۆكــۈم تەســتىقلىنىدۇ‬ ‫‪ ،‬ەئگــەر ېئنىقــاش تەلەپكــە يەتمىســە ياكــى نــا مۇۋاپىــق‬ ‫ھۆكــۈم بېرىلســە يېڭىدىــن يەنــە بىــر قېتىــم قــاراپ چىقىلىــدۇ‬ ‫‪ ،‬بىزنىــڭ ىئشــىمىز مەســىلىگە قــاراپ چىقىشــقا ۋە تېــز‬ ‫ھــەل بۇلۇشــقا كاپالەتلىــك قىلىــش ۈئچــۈن مۇشــۇ ھالەتتــە‬ ‫داۋاملىشــىدۇ‪ .‬ەئگــەر مەســىلە قــازى ھۆكــۈم قىلىدىغــان‬ ‫مەســىلە بولســا مەســىلىگە قايتــا قــاراپ چىقىــش ۈئچــۈن‬ ‫قازىالرغــا مەســىلىدە كۆرگىنىمىزنــى ەئســكەرتىپ قــازى‬ ‫مەھكىمىســگە يولاليمىــز ‪ ،‬بىزنىــڭ بــۇ يەردىكــى ىئزىمىــز‬ ‫يەنــە مەســىلىنىڭ تېــز ھــەل بولىشــىغا كاپالەتلىــك قىلىــش‬ ‫ۈئچــۈن ىئزچىــل تەكشــۈرۈش بولىــدۇ ‪ .‬ەئگــەر مەســىلە‬ ‫ۋالىالرغــا ياكــى دىــۋان ەئمىرلىرىگــە ائالقىــدار بولســا ياكــى‬ ‫ىئســام دۆلىتىدىكــى بىــر وئرگانغــا قارشــى بولســا مەســىلىنى‬ ‫بىۋاســتا بىجىرىمىــز ۋە ۈئســتىدىن شــىكايەت قىلىنغانــار‬ ‫چاقىرلىــدۇ ياكــى مەســىلىنى ېئنىقالشــتا شــۇ كىشــىنىڭ وئرنىــدا‬ ‫تۇرااليدىغــان كىشــى چاقىرلىــدۇ ‪ ،‬ۈئســتىدىن شــىكايەت‬

‫قىلىنغۇچىغــا مەســىلە ائڭلىتىلىــدۇ ‪ ،‬ائندىــن ەئگــەر مەســىلە‬ ‫ېئنىقالنســا زۇلۇمنــى قايتــۇرۇش ياكــى زالىمنــى جــازاالش ۋە‬ ‫تەزىــر بىلــەن مەســىلىگە ھۆكــۈم قىلنىــدۇ ‪ ،‬ەئگــەر مەســىلە‬ ‫دەۋا قىلغۇچىنىــڭ دېگىنىنىــڭ ەئكىســچە بولســا مەســىلە‬ ‫رەت قىلنىــدۇ ‪.‬‬ ‫ســىز ســىلەر تەكشــۈرۈپ ېئنىقالۋاتقــان مەســىلىلەر‬ ‫توغرىســىدا زۇلــۇم بــار دەپ قارالغــان دېدىڭىــز ‪ ،‬بۇنىڭدىــن‬ ‫ســىز نېمــە دېمەكچــى ؟‬ ‫ســىزگە مەســىلە ائيدىــڭ بۇلۇشــى ۈئچــۈن ىئككــى‬ ‫مىســال ائلىمــەن ‪ ،‬بــۇ ىئككىســىنىڭ وئتتۇرىســىنى‬ ‫پەرىقلەندۈرۈشــتىكى مەقســەدنى چۈشۈنىســىز ‪ ،‬بىرىنجــى ؛‬ ‫ەئمىــر بىــرە مۇجاھىدنــى رىبــات ياكــى كەســىپ ياكــى شــۇنىڭغا‬ ‫وئخشــىغان ېئھتىيــاج ســەۋەپلىك باشــقا يەرگــە يۈتكىســە‬ ‫مۇجاھىــد ۆئيـ ــى ۋە ەئھلىدىــن يىراقــاپ كەتكەنلىكــى ۈئچــۈن‬ ‫بۇنــى ۆئزىگــە قىلىنغــان زۇلــۇم دەپ قارا يــدۇ ‪ ،‬ىئككىنجــى‬ ‫‪ :‬ەئمىــر قــول ائســتىدىكى بىــرە مۇجاھىدنــى خاتالىــق‬ ‫ۆئتكــۈزدى دەپ ياكــى پەرۋاســىزلىق قىلــدى دەپ ياكــى‬ ‫ەئمىــر ساقلىنىشــقا كۈچۈۋاتقــان ىئشــقا توســقۇنلۇق قىلــدى‬ ‫دەپ جــازاالپ باشــقا ۇئرۇنغــا يۈتكىۋەتســە مۇجاھىــد بۇنــى‬ ‫خاتالىققــا اليىــق بولمىغــان جــازا ياكــى ۇئنــى ەئســلىدە خاتــا‬ ‫قىلىشــنى وئيلىمىغانلىقــى ۈئچــۈن بــۇ ۆئزىگــە قىلىنغــان زۇلــۇم‬ ‫دەپ قارىســا ‪.‬‬

‫سۆھبەت‬

‫‪22‬‬

‫بىرىنجــى ھالەتتــە زۇلــۇم تېپىلمايــدۇ ‪ ،‬چۈنكــى ەئمىــر‬ ‫بىــرە مۇجاھىــد ياكــى ھەممىســىنى ېئھتىيــاج يۈزىســىدىن‬ ‫يۈتكــەش ھۇقۇقــى بــار ‪ ،‬ۋە مۇجاھىــد ەئمىرگــە بــۇ ىئشــتا‬ ‫ىئتــاەئت قىلىــش كېــرەك ‪ ،‬ىئككىنجــى ھالەتتــە زۇلــۇم‬ ‫بــار دەپ قارىلىــدۇ ‪ ،‬بــۇ ۋاقىتتــا بىــز ىئشــنىڭ ماھىيىتىنــى‬ ‫بىلگەنگــە قــەدەر بىۋاســتە كــۈچ چىقىرىمىــز‪.‬‬ ‫ىئشــخانا تەســىس قىلىنغاندىــن بۇيــان يۈزلەرچــە‬ ‫مەســىلىنى بىجىرىــش جەريانىــدا يېرىمىنىــڭ زۇلــۇم يــوق دەپ‬ ‫قارالغــان ىئشــار ىئكەنلىكىنــى بايقىــدۇق ‪ ،‬بۇنــى پەقــەت‬ ‫شــىكايەت ياكــى دەۋالىشــى دەپ ائتــاش مۇمكىــن ‪ ،‬ەئممــا‬ ‫زۇلــۇم بــار دەپ قارالغــان مەســىلىلەرنى بىۋاســتە بىجىــردۇق‬ ‫ائلالھقــا شــۈكرى‪ ،‬بــۇ مەزگىللــەردە ۇئنىڭدىكــى خالىقنــى‬ ‫تېپىــپ چىقتــۇق‪ ،‬زۇلــۇم بولســا زۇلۇمنــى تۇســۇلدى ۋە‬ ‫زالىمدىــن ھىســاپ ېئلىنــدى ‪،‬ەئگــەر ۈئســتىدىن شــىكايەت‬ ‫قىلىنغۇچــى زۇلــۇم قىلىشــتىن خالــى بولســا دەۋاگەرگــە‬ ‫چۈشــەندۈرۈپ ۇئ قايتۇرۇلــدى‪.‬‬ ‫ىئشــخانا قىلدىغــان يەنــە باشــقا مۇھىــم خىزمەتلــەر‬ ‫بارمــۇ؟‬ ‫شــۇنداق ‪ ،‬ائلالھنىــڭ پەزلــى بىلــەن ىئشــخانىغا‬ ‫قارا شــلىق بىــر قانچــە گۇرۇپــار بولــۇپ ‪ ،‬ىئســام دۆلىتىدىكــى‬ ‫ھــەر قايســى تۈرمىلەرىدكــى كىشــىلەرنى ۋە تەكشــۈرۈش‬ ‫باســقۇچىدىكى كىشــىلەر بىلــەن ۇئچرىشــىپ تۇرىــدۇ ۋە‬ ‫ۇئالرغــا زۇلــۇم بارمــۇ يــوق بۇنــى بىلىــپ تۇرىــدۇ ‪ ،‬ۋە يەنــە زۇلــۇم‬ ‫بارمــۇ يــوق كۆزۈتــۈش ۈئچــۈن چېگ ـرا ۋە رىبــات ۇئرۇنلىرىنــى‬ ‫ائيلىنىــپ تۇرىدىغــان گۇرۇپىــار بــار ‪ ،‬بــۇ ىئككــى ھالەتتىمــۇ‬ ‫زۇلــۇم بــار دەپ قارالغــان مەســىلىلەر شــۇنىڭغا ائالقىــدار‬ ‫مەركىــزى ىئشــخانىالرغا يوللىنىــدۇ ‪ ،‬ۇئنىڭدىــن باشــقا قەبىلــە‬ ‫ائقســاقاللىرى بىلــەن كۆرۈشــۈپ ۇئالرنىــڭ شــىكايەتلىرىنى‬ ‫ائڭالپ قــاراپ چىقىــش ۈئچــۈن ىئــش ىئگىلىرىگــە يوللىنىــدۇ‪.‬‬ ‫ســۆھبەت ائخىرىــدا ســىزنىڭ دەيدىغــان ســۆزلىرىڭىز‬ ‫بارمــۇ ؟‬ ‫ۇئمۇمــى مۇســۇلمانالرغا خۇسۇســەن مۇجاھىدالرغــا‬ ‫زۇلــۇم قىلىشماســلىقنى نەســىھەت قىلىمىــز ۋە ھــەر بىــر‬ ‫كىشــىنىڭ زۇلۇمنــى رەســۇلۇلالھ ســۈوەتلىگىنىدەك ائقىۋىتــى‬ ‫ۋە خەتىرىنــى بىلىشــنى تەۋســىيە قىلىمىــز ‪.‬‬ ‫كىمكــى قېرىندىشــى تەرىپىدىــن زۇلۇمغــا ۇئچرىغــان‬ ‫بولســا ياكــى ۋە ۇئنىڭدىــن ھەققىنــى ائلماقچــى بولســا زۇلۇمغــا‬ ‫‪23‬‬

‫قارشــى تــۇرۇش مەركىــزى ىئشخانىســى ۋە باشــقا مۇشــۇ ىئشــنى‬ ‫قىلىدىغــان قېرىنداشــارنىڭ ىئشــىكى ۇئچــۇق ‪ ،‬شــۇ يەرگــە‬ ‫شــىكايىتىنى يەتكۈزســۇن ‪ ،‬ەئگــەر ۇئنىــڭ ھەققــى بولســا‬ ‫زالىــم بىزگــە ەئڭ ســۈيۈملۈك كىشــى بولســىمۇ ۇئنىڭدىــن‬ ‫ھەققىنــى ېئلىــپ بېرىمىــز ‪ ،‬بــۇ ىئشــتا ماالمەتچىنىــڭ‬ ‫ماالمىتىدىــن ھەرگىــز قورقمايمىز‪،‬كىمكــى ۆئزىــدە زۇلۇمنــى‬ ‫بايقىســا ائلالھتىــن قورقســۇن تەۋبىگــە ۋە ھەقنــى ىئگىلىرىگــە‬ ‫قايتۇرۇشــقا ائلدىرىســۇن ‪ ،‬زۇلــۇم قىلىــپ ســالغان كىشــىدىن‬ ‫ەئپــۇ سورىســۇن كەچــۈرۈم سورىســۇن‪.‬‬ ‫بىزگــە يەتمىگــەن زۇلــۇم قىسسىســىنى كۆرگــەن كىشــى‬ ‫بولســا دەرھــال مەزلۇمغــا يــاردەم بېرىــپ بىزگــە شــۇنى‬ ‫يەتكۈزۈشــكە سۇســلۇق قىلمىســۇن ‪ ،‬ەئگــەر كىشــىلەردىن‬ ‫ائجىــز ۋە قەيەرگــە شــىكايەت قىلىشــنى بىلمەيدىغــان ۋە‬ ‫ھەققىنــى قانــداق تەلــەپ قىىلىشــنى بىلمەيدىغــان كىشــىلەر‬ ‫بولســا ســىز بىزگــە يەتكــۈزۈڭ زۇلــۇم ىئــش ىئگىلىرىگــە يېتىــدۇ‬ ‫‪ ،‬ســىز ائلالھنىــڭ ائلدىدىكــى مەســۇلىيەتتىن قۇتۇلىســىز ‪،‬‬ ‫كىمكــى بىلىــپ تــۇرۇپ ســۈكۈت قىلــس ۇئ شــۇ ســۈكۈتى بىلــەن‬ ‫زالىمغــا يــاردەم بەرگــەن بولىــدۇ ‪ ،‬زالىــم تېخىمــۇ كــۆپ زۇلــۇم‬ ‫قىلىشــقا جــۈرەئت قىلىــدۇ ‪.‬‬ ‫ائلالھتىــن ەئھۋالىمىزنــى ياخشــىالپ بېرىشــنى ۋە‬ ‫ائخىرقــى ەئمىلىمىزنــى ياخشــى قىلىــپ بېرىشــنى ســورايمىز ‪،‬‬ ‫ۇئ شــۇنىڭ ېئگىســى ۋە شــۇنىڭغا قادىــر زاتتــۇر‪،‬‬ ‫وصلــى هللا وســلم علــى نبينــا محمــد‪ ،‬والحمــد هلل رب‬ ‫العالميــن‪.‬‬

‫ۇئ بولســىمۇ بەندىلەرنــى ىئبــادەت مەۋســۇملىرىدىن كاتتــا‬ ‫بىــر مەۋســۇمگە ۇئالشــتۇرىدىغان ائزغىنــە ســاناقلىق كۈنلــەر‬ ‫بۇلــۇپ يەنــى ۇئرۇش ھــارام قىلىنغــان زۇلھەججــى ىئيىنىــڭ‬ ‫دەســلەپكى وئن كۈنىنــى كۆرسىتىدۇ‪،‬ائشــۇ كۈنلــەر ائلالھنىــڭ‬ ‫يېنىــدا ەئڭ پەزىلەتلىــك كۈنلــەر ھېســاپلىنىدۇ‪ ،‬ائلــاھ تــاائال‬ ‫بىزلەرنىــڭ شــۇ كۈنلــەردە ىئبادىتىمىزدىكــى نوقســانالرنى‬ ‫توغرىــاپ تۇلۇقلىۋىلىشــىمىز ۈئچــۈن شــۇ كۈنلەرنــى رەھمــەت‬ ‫فەزلــى بىلــەن بىزلەرگــە كاتتــا پۇرســەت قىلىــپ بەردى‪،‬ۇئنداقتــا‬ ‫ائشــۇ وئن كۈننىــڭ پەزىلىتــى ۋە دەرىجىســى قانــداق؟ ۇئنىڭــدا‬ ‫يولغــا قۇيۇلغان(كەلتۈرۈلگــەن) مۇھىــم ىئبادەتلەرنىــڭ تۈرلىــرى‬ ‫قايســىالر؟‬ ‫زۇلھەججىنىــڭ ائۋالقــى وئن كۈنىنىــڭ پەزىلىتــى؛‬ ‫ائلــاھ تاائالنىــڭ قۇرائنــدا‪ ( :‬ســۈبھى بىلــەن ۋە زۇل‬ ‫ھەججىنىــڭ دەســلەپكى وئن كېچىســى بىلــەن قەســەمكى)‬ ‫ ائشــۇ وئن كۈننــى تىلغــا‬ ‫ېئلىــپ تــۇرۇپ قەســەم قىلىشــىدىنال ۇئ كۈنلەرنىــڭ پەزىلىتىنىــڭ‬ ‫نەقــەدەر ۈئســتۈنلىكىنى بىلىۋاالاليمىــز‪ ،‬ىئبنــى كەســىر‪ ،‬ىئبنــى‬ ‫ائببــاس‪ ،‬ىئبنــى زۇبەيىر‪،‬مۇجاھىــد ۋە ۇئالردىــن باشــقا ســەلەپ‬ ‫ۋە خەلــەپ ائلىمالردىــن بىــرى بــۇ ائيەتنىــڭ زۇل ھەججىنىــڭ‬ ‫وئن كۈنىنــى كۆرســىتىدىغانلىقىنى ۋە ائلــاھ تاائالنىــڭ قەســەم‬ ‫قىلغانــدا بۈيــۈك شــەيئىلەر بىلــەن قەســەم قىلىدىغانلىقىنــى‬ ‫زىكىــر قىلغــان‪ ،‬ىئبنــى قەييــۇم دىگــەن كىتابىــدا‬ ‫ائيەتتــە تىلغــا ېئلىنغــان زا مــان ناھايىتــى كاتتــا ەئمەللەرنــى ۆئز‬ ‫ىئچىگــە ائلغانلىقــى ۈئچــۈن ائلــاھ تــاائال ائشــۇ زا مــان بىلــەن‬ ‫قەســەم قىلغــان دىگــەن‪.‬‬ ‫رەســۇلۇلالھﷺ ھــەم زۇل ھەججــى ېئيىنىــڭ وئن كۈنىنىــڭ‬ ‫دۈنيــا كۈنلىرىدىــن ەئڭ ەئۋزىلــى ۋە ۇئنىڭــدا قىلىندىغــان ســالىھ‬ ‫ەئمەللەرنىــڭ باشــقا ھەرقانــداق ەئمەلدىــن ھــەم پەزىلەتلىــك‬ ‫ىئكەنلىكىنــى بايــان قىلىــپ مۇنــداق دىگەن؛(ائلالھقــا‬

‫مۇشــۇ وئن كۈنــدە قىلىنىدىغــان ەئمەلدىنمــۇ ســۈيۇملۇكراق‬ ‫ەئمــەل يــوق‪ ،‬ســاھابىلەر ســورىدى‪ :‬ىئ رەســۇلۇلالھﷺ ائلــاھ‬ ‫يۇلىــدا قىلىنىدىغــان جىھادمــۇ ۇئنىڭغــا تــەڭ بۇاللمامــدۇ؟‬ ‫رەســۇلۇلالھﷺجاۋابەن؛(جىھادمۇ ھــەم تــەڭ بۇاللمايــدۇ‬ ‫لىكىــن بىــر كىشــى ائلــاھ يۇلىــدا مــال ۋە جېنــى بىلــەن جىھادقــا‬ ‫چىقىــپ قايتىــپ كەلمىســە ائندىــن‬ ‫تــەڭ بۇلىــدۇ) دىگــەن‪ ‪.‬‬ ‫ىئبنــى رەجــەپ ھەنبەلــى < تاىئفــۇل مــەرۇف> دىگــەن‬ ‫كىتابىــدا ؛ يۇقىرقــى ھەدىســتە تىلغــا ېئلىنغــان وئن كۈندىــن‬ ‫مەقســەت زۇل ھەججــى ېئيىنىــڭ وئن كۈنــى بۇلــۇپ دۇنيــا‬ ‫ەئمەللىرىدىــن باشــقا بىرىنــى ھــەم كەلتۈرمەســتىن ائشــۇ‬ ‫كۈندىكــى ەئمەللەرنــى خــاس قىلىشــىدىن دىمــەك ائلالھنىــڭ‬ ‫يېنىــدا ســۈيۈملۈك بولغانىكــەن ەئلۋەتتــە ۇئنىــڭ دەرىجىســى‬ ‫ھــەم نەقــەدەر بۇيــۇك ھېســاپلىنىدۇ دىگــەن‪.‬‬ ‫ىئبنــى قەييــۇم دىگــەن كىتابىــدا زۇل‬ ‫ھەججىنىــڭ وئن كۈنــى بولســا قۇربانلىــق قىلىــش كۈنىنــى يەنــى‬ ‫قۇربــان ھېيــت كۈنىنى‪،‬ائرا فــات كۈنىنــى ۋە تــەرۋى كۈنلىرىنــى‬ ‫ۆئز ىئچىگــە ائلغانلىقــى ۈئچــۈن ‪( ،‬كۈنلــەر) دىگــەن ىئبــارە‬ ‫بىلــەن پەزىلىتــى ســۆزلەندى‪.‬‬ ‫مانــا بــۇ ائلالھنىــڭ يېنىدىكــى كاتتــا وئن كــۈن بولســا‪،‬‬ ‫ۇئ ھەممىگــە ائيــان بولغــان ائلــاھ ۇئنىڭــدا دىننــى بىــر پۈتــۈن‬ ‫قىلغــان ائرا فــات كۈنىدۇر‪،‬ۇئنىڭــدا تۇتۇلغــان روزا ىئككــى‬ ‫يىلنىــڭ گۇناھلىرىغــا كافــارەت بۇلىــدۇ‪ ،‬ۇئنىڭــدا ھــەم باشــقا‬ ‫ھېچقانــداق ىئبادەتتــە جۇغالنمايدىغــان تــاەئت ىئبادەتلــەر‬ ‫جۇغلىنىــپ كەلگــەن چــوڭ پەرىــز ھەجنــى ۆئز ىئچىگــە ائلغــان‬ ‫يىــل ىئچىدىكــى ەئڭ كاتتــا كــۈن قۇربــان ھېيــت كۈنــى بــاردۇر‪.‬‬ ‫زۇلھەججىنىــڭ وئن كۈنىــدە قىلىنىدىغــان مۇھىــم‬ ‫ىئبا د ە تلــە ر ؛‬ ‫ماقالىالر‬

‫‪24‬‬

‫مانــا مۇشــۇ وئن كۈنگــە يېتىۋىلىــش ائلالھنىــڭ بەندىلىرىگــە‬ ‫بەرگــەن نىمەتلىرىدىــن كاتتــا بىــر نىمەتتــۇر‪ ،‬ۇئنىــڭ قەدرىگــە‬ ‫پەقــەت مۇجتەھىــد بەندىلــەرال يىتەلەيــدۇ‪ ،‬شــۇڭا ھەربىــر‬ ‫مۇســۇلمان بــۇ پۇرســەتنى غەنىمــەت بىلىــپ بــۇ نىمەتنــى‬ ‫قەدىرلىشــى الزىمــدۇر‪ ،‬ىئلگىــرى ۆئتكــەن ســەلەف ائلىمــار‬ ‫ھــەم بــۇ وئن كۈندىكــى ىئبادەتلىرىــدە باشــقا ۋاقىتتىكىدىــن‬ ‫پەرىقلىــق ائالھىــدە تىرىشــاتتى‪.‬بۇ ۇئالرنىــڭ ســىيرەتلىرىدە ېئنىــق‬ ‫كەلتۈرۈلگــەن‪.‬‬ ‫ائشــۇ كۈنلــەردە ھــەر بىــر مۇســۇلمان ‪ ،‬ائلــاھ يۇلىــدا جىھــاد‬ ‫قىلىــش‪ ،‬قــۇرائن تىــاۋەت قىلىــش‪ ،‬مەســجىدلەردە جامــاەئت‬ ‫نامىزىنــى قولدىــن بەرمەســلىك‪ ،‬ائتــا ‪-‬ائنىغــا ياخشــىلىق قىلىــش‪،‬‬ ‫ســىلە‪-‬رەھىمنى يەتكۈزۈش‪،‬خوشــنىالرغا ياخشــىلىق قىلىــش‪،‬‬ ‫كىشــىلەرنىڭ ائرىســىنى ىئســاھ قىلىش‪،‬مېھماننــى ھۆرمەتلــەش‪،‬‬ ‫ائلــاھ يۇلىــدا ســەدىقە قىلىــش ۋە كىســەل يوقالش‪.....‬قاتارلىــق‬ ‫پەزىلەتلىــك ســالىھ ەئمەللەرنــى كۆپلــەپ قىلىشــقا ھېرىســمەن‬ ‫بۇلىشــى ۋە ائلدىرىشــى الزىــم‪ ،‬لىكىــن مۇشــۇ وئن كۈنگــە خــاس‬ ‫ھالــدا بەلگىلەنگــەن ەئمەللــەر ھــەم بۇلــۇپ‪ ،‬ۇئالر؛‬ ‫‪ - 1‬زىكىرنــى كــۆپ قىلىــش‪ ،‬ائلــاھ تــاائال مۇنــداق دىگــەن‪:‬‬ ‫كىشــىلەر ۆئزلىرىگــە تىگىشــلىك بولغــان مەنپەەئتلەرنــى‬ ‫كۆرســۇن‪،‬بۇ كۈنلــەردە ائلالھنىــڭ ىئســمىنى زىكىــر قىلســۇن‬ ‫‪.‬ســۆرە ھــەج ‪ - 28‬ائيــەت‪.‬‬ ‫ىئبنــى رەجــەپ دىگــەن كىتابىــدا كۆپىنچــە‬ ‫ۆئلىماالرنىــڭ ائيەتتــە تىلغــا ېئلىنغــان بەلگىلەنگــەن كۈنلــەر‬ ‫بولســا زۇلھەججىنىــڭ وئن كۈنــى ىئكەنلىكىگــە بىرلىككــە‬ ‫كەلگەنلىكىنــى بايــان قىلغــان‪ ،‬شۇڭالشــقا رەســۇلۇلالھ ﷺ ھــەم‬ ‫ائشــۇ كۈنلــەردە مۇســۇلمانالرنى تەھلىــل تەكبىــر ۋە ھەمدىلەرنــى‬ ‫كۆپلــەپ ېئيتىشــقا قىزىقتــۇرۇپ مۇنــداق دىگەن؛(ائلالھقــا‬ ‫مۇشــۇ وئن كۈنــدە قىلىنىدىغــان ەئمەللەردىنمــۇ ســۈيۈملۈكراق‬ ‫ۋە كاتتىســى يــوق شــۇڭا تەھلىــل تەكبىــر ۋە ھەمدىلەرنــى كــۆپ‬ ‫ېئيتىڭالر)‪.‬‬ ‫بۇخــارى ۆئز ســەھىھىدە مۇنــداق دەيــدۇ؛ ۆئمــەر‬ ‫رەزىيەلالھــۇ ەئنھــۇ مىنــادا قۇببىنىــڭ ىئچىــدە تــۇرۇپ تەكبىــر‬ ‫ېئيتاتتــى ۇئنىــڭ تەكبىــر ېئيتقــان ائۋازىنــى ائڭالپ مەســجىد‬ ‫ەئھلــى ھــەم ەئگىشــىپ تەكبىــر ېئيتىشــاتتى ‪،‬بــازار ەئھلىمــۇ‬ ‫ھــەم شــۇنداق قىلىشــاتتى‪ ،‬ھەتتــا مىنــا تەكبىرلــەر بىلــەن تىتــرەپ‬ ‫كىتەتتــى‪ ،‬ىئبنــى ۆئمەرمــۇ ائشــۇ كۈنلــەردە نامازنىــڭ كەينىلىرىــدە‬ ‫تەكبىــر ېئيتاتتــى‪ ،‬مەيلــى كۆرپىســىدە بولســۇن ياكــى چىدىــر ۋە‬ ‫يــا ۆئيىــدە بولســۇن‪،‬وئلتاغاندا ياكــى يــول يۈرىۋاتقانــدا بولســۇن‬ ‫ائشــۇ كۈنلەرنىــڭ ھەممىســىدە تەكبىــر ېئيتاتتــى‪.‬‬ ‫‪25‬‬

‫دىمەك تەكبىر ېئيتىش ھەم ائشۇ وئن كۈندىكى مەخسۇس‬ ‫ســۈننەت ەئمەللــەر قاتارىدىــن بۇلــۇپ‪ ،‬ۇئ بۇيــەردە ىئككــى تۈرگــە‬ ‫بۆلىنىــدۇ‪ ،‬بىــرى وئمومىيۈزلــۈك ۇئقىلىدىغــان‬ ‫تەكبىر‪،‬يەنــە بىــرى بەلگىلەنگــەن تەكبىــر‪.‬‬ ‫وئمومىيۈزلــۈق ۇئقىلىدىغــان تەكبىــر بولســا زۇل ھەججىنىــڭ وئن‬ ‫كۈنىنىــڭ ەئۋۋىلىدىــن باشــاپ تەشــرىق كۈنىنىــڭ ائخىرىغىچــە‬ ‫ۇئقىلىدۇ‪،‬ەئممــا بەلگىلەنگــەن تەكبىــر بولســا ائرا فــات كۈنىنىــڭ‬ ‫بامــدات نامىزىدىــن باشــاپ ائخىرقــى تەشــرىق كۈنىنىــڭ‬ ‫ەئســىر نامىزىغىچىلىــك بولغــان مۇددەتتــە ھــەر بــەش ۋاق‬ ‫نامازنىــڭ كەينىــدە ۇئقــۇش بەلگىلەنگەنــدۇر‪ ،‬بــۇ ھــەج قىلمىغانالرغــا‬ ‫خــاس‪ ،‬ەئممــا ھــەج قىلغۇچىــار تەكبىــر ېئيتىشــنى ھېيــت‬ ‫كۈنىســى تــاش ائتىدىغانــدا باشــايدۇ‪.‬‬ ‫تەكبىــر كەلىمىلىــرى تۆۋەندىكىچــە؛( هللا اكبــر‪،‬هللا اكبــر‪،‬ال‬ ‫الــه اال هللا وهللا اكبــر‪،‬هللا اكبــر‪،‬وهلل الحمــد) باشــقا ماتىرياللىــدا‬ ‫بۇنىڭدىنمــۇ باشقىســى كەلتۈرۈلگــەن‪.‬‬ ‫‪ - 2‬روزا مۇســۇلمانغا زۇل ھەججىنىــڭ ‪ 9‬كۈنىــدە روزا‬ ‫تۇتۇشــى ســۈننەتتۇر رەســۇلۇلالھ ﷺ نىــڭ بــەزى‬ ‫ائياللىرىدىــن رىۋايــەت قىلىنشــىچە‪ :‬رەســۇلۇلالھ ﷺ نىــڭ زۇل‬ ‫ھەججىنىــڭ توققــۇز كۈنىــدە روزا تۇتىدىغانلىقىدىــن خــەۋەر‬ ‫بەرگەن نۇرغۇنلىغــان ۆئلىمــاالر زۇل‬ ‫ھەججىدىــن توققــۇز كۈنىــدە روزا تۇتۇشــنى بەكــەرەك تەرغىــپ‬ ‫قىلىنىدىغــان مۇســتەھەپ ىئكەنلىكىگــە بىرلىككــە كەلگەن‪‪.‬‬ ‫‪ - 3‬قۇربانلىــق قىلىــش‪ ،‬بــۇ بولســا ۇئشــبۇ وئن كۈنــدە‬ ‫بەندىنــى ائلالھقــا بەكــرەك يىقىنالشــتۇرىدىغان ەئمــەل‬ ‫قاتارىدىنــدۇر‪ ،‬ھــەم جۇمھــۇر ۆئلىماالرنىــڭ بىرلىككــە كىلىشــى‬ ‫بىلــەن تەكىتلەنگــەن ســۈننەتتۇر‪ ،‬شــۇڭا ھــەر بىــر مۇســۇلمان‬ ‫قادىــر بۇاللىســا تاشــاپ قويماســلىقى الزىمــدۇر‪ ،‬چۈنكــى‬ ‫رەســۇلۇلالھ ﷺ ۋە ســاھابىلەرمۇ ۇئنــى ىئزچىــل داۋامالشــتۇرۇپ‬ ‫ماڭغان‪،‬ىئبنــى ۆئمــەر رەزىيەلالھــۇ ەئنھۇدىــن رىۋايــەت قىلىنغــان‬ ‫ھەدىســتە رەســۇلۇلالھ ﷺ مەدىنىــدە وئن يىــل تــۇرۇش جەريانىــدا‬ ‫ھــەر يىلــى قۇربانلىــق قىلغانلىقىنــى بايــان قىلغان‪ىئبنــى قەييــۇم دىگــەن كىتابىــدا ؛‬ ‫رەســۇلۇلالھ ﷺ نىــڭ ھېــچ قاچــان قۇربانلىــق قىلىشــنى تاشــاپ‬ ‫قويمىغانلىقنــى كەلتۈرگــەن‪.‬‬ ‫‪ - 4‬ھــەج ۋە ۆئمــرە قىلىــش‪ ،‬بەنــدە قادىــر بۇاللىســىال‬ ‫كەئبىنــى ھــەج تــاۋاپ قىلىشــى شــۇ مۇبــارەك وئن كۈننىــڭ ھــەم‬

‫ەئڭ كاتتــا ەئمىلــى ســانىلىدۇ‪ ،‬ائلــاھ كىمنىكــى ۆئز كەئبىنــى‬ ‫ھــەج قىلىشــقا مۇۋەپپــەق قىلىــپ ۇئ كىشــى تەلــەپ قىلىنغــان‬ ‫بۇيىچــە ھەجنىــڭ بارلىــق قاىئــدە ەئھكاملىرىنــى تۇلــۇق ائدا‬ ‫قىلســا ‪،‬ۇئ كىشــى رەســۇلۇلالھ ﷺ نىــڭ (بىــر ۆئمــرى ھەجدىــن‬ ‫يەنــە بىــر ۆئمــرى ھەجگىچىلىــك بولغــان گۇناھــار كاپــارەت‬ ‫قىلىنىــدۇ‪ ،‬پەرىــز ھەجنــى ائدا قىلغۇچىنىــڭ مۇكاپاتــى جەننــەت‬ ‫بۇلىــدۇ) دىگــەن ھەدىســىدىكى نىســىۋىگە ھــەم ېئرىشــكەن‬ ‫بۇلىــدۇ‪ ‪.‬‬ ‫ائلالھتىــن ىئســام دۆلىتــى مۇجاھىدلىرىغــا مەككــە‬ ‫مەدىنىنــى ائلــى ســەلۇل تاغۇتلىرىنىــڭ قۇلىدىــن ائزات قىلىــش‬ ‫ىئمكانىيىتىنــى بېرىشــىنى‪ ،‬ۋە بىزلەرگــە شــەرىەئت ھۆكمــى‬ ‫ائســتىدا ھــەج ۋە ۇئمــۈر قىلىشــنى رىزىــق قىلىــپ بېرىشــىنى‬ ‫ســورا يمىز‪.‬‬ ‫بــۇ وئرۇنــدا بەزىلــەر رەســۇلۇلالھ ﷺ نىــڭ يۇقىــردا‬ ‫تىلغــا ېئلىنغــان زۇل ھەججىنىــڭ ائۋالقــى وئن كۈنىدىكــى‬ ‫ەئمەللەرنىــڭ باشــقا بارچــە ەئمەللەردىــن پەزىلەتلىــك‬ ‫ىئكەنلىكىنــى بايــان قىلغــان ھەدىســى بىلــەن ائلــاھ يۇلىــدا‬ ‫جىھــاد قىلىشــنىڭ ھــەم باشــقا بارچــە ەئمەللەردىــن پەزىلەتلىــك‬ ‫ىئكەنلىكــى خــۇددى ەئبــۇ ھۈررەيــرە نەقىــل قىلىــپ كەلتۈرگــەن‬ ‫ھەدىستىكىدەك؛(رەســۇلۇلالھ ﷺ دىــن ەئمەللەرنىــڭ ەئڭ‬ ‫ەئۋزىلــى قايســى دەپ ســورالغاندا رەســۇلۇلالھ ﷺ جاۋابــەن‬ ‫ائلــاھ ۋە رەســۇلىغا ىئيمــان ېئيتىــش دىگــەن‪ ،‬ائندىــن قالســىچۇ‬ ‫دەپ ســورىغاندا رەســۇلۇلالھ ﷺ ؛ ائلــاھ يۇلىــدا جىھــاد قىلىــش‬ ‫دەپ جــاۋاپ بەرگەن)‪ ،‬بۇندىــن‬ ‫باشــقا يەنــە جىھــاد بولســا دىننىــڭ ەئڭ يۇقىــرى پەللىســى‬ ‫ىئكەنلىكــى ھەققىــدە ائرقىمــۇ ائرقــا كەلتۈرۈلگــەن بىــر قاتــار‬ ‫ھەدىســلەرنى قانــداق جۇغاليمىــز قانــداق چۈشــىنىمىز دەپ‬ ‫سورىشــى مومكىــن‪.‬‬ ‫يۇقىــردا كەلتۇرۇلگــەن ھەدىســلەرنى جۇغــاپ توغ ـرا‬ ‫چۇشــەنچە ھاســىل قىلىــش ھەققىــدە دىگــەن‬ ‫كىتاپنىــڭ ســاھىبى مۇنــداق دىگــەن‪ :‬بــۇ يــەردە تىلغــا ېئلىنغىنــى‬ ‫جىھــاد پەرىــز بولمىغــان ەئھــۋال ائســتىدىكى مەســىلىدۇر‪ ،‬يەنــى‬ ‫بــۇ يــەردە ېئيتىلغىنــى پەرىــز ھەققىــدە ەئمــەس بەلكــى پەزىلــەت‬ ‫ھەققىدىكــى مەســىلە‪ ،‬ىئبنــى رەجــەپ دىگــەن‬ ‫كىتابىــدا مۇنــداق دىگــەن؛ زۇل ھەججىنىــڭ ۇئن كۈنىدىكــى‬ ‫پەرىزلــەر باشــقا ۋاقىتنىــڭ پەرىزلىرىدىــن ەئۋزەل ۋە ائشــۇ‬ ‫كۈندىكــى نەفلــە ىئبادەتلەرمــۇ باشــقا ۋاقىتىكــى بارچــە نەفلىدىــن‬ ‫ەئۋزەل ەئممــا ۇئ چاغدىكــى نەفلــە ىئبــادەت ھەرگىزمــۇ باشــقا‬ ‫ۋاقىتنىڭكــى پەرىــز ەئمەللىرىدىــن ەئۋزەل دىگەنلىــك ەئمــەس‬ ‫بەلكــى پەرىزگــە ھەرگىــز يېتەلمەيــدۇ‪ ،‬شــۇنداقال را م ـزان روزىســى‬

‫ھــەم زۇل ھەججىنىــڭ وئن كۈنىنىــڭ روزىســىدىن ەئۋزەل بۇلىــدۇ‬ ‫چۈنكــى پەرىــز ھــەر ۋاقىــت نەفلىدىــن ەئۋزەل ۋە يۇقىــرى وئرۇنــدا‬ ‫تۇرىــدۇ‪.‬‬ ‫جىھــاد پەرىــز كۇپايــە بولغانــدا ۇئ نەفلــە ىئبادەتنىــڭ‬ ‫ەئڭ ەئۋزىلــى بۇلىــدۇ ۇئنىڭغــا ھېچقايســى نەفلــە ىئبــادەت‬ ‫تــەڭ كىلەممەيــدۇ دىگــەن ىئبارىگــە ائلىمالرنىــڭ مەيدانــى‬ ‫نىمــە دىگەنــدە‪ ،‬بــۇ ھەقتــە شــەيخۇل ىئســام ىئبنــى تەيمىيــە دىگــەن كىتابىــدا؛ نەفلــە ەئمەللەرنىڭمــۇ‬ ‫ىئچىــدە جىھادنىــڭ ھەممىســىدىن ەئۋزەل ىئكەنلىكــى يەنــى‬ ‫مەيلــى نەفلــە نامــاز ‪ ،‬نەفلــە روزا‪ ،‬نەفلــە ھــەج بولســۇن‬ ‫ائشــۇالرنىڭ ھەممىســىدىن ەئۋزىلىنىــڭ جىھــاد ىئكەنلىكىگــە‬ ‫ۆئلىماالرنىــڭ بىرلىككــە كەلگەنلىكىنــى بايــان قىلغــان‪.‬‬ ‫قانداقمــۇ ۇئنــداق بولمىســۇن جىھــاد پەرىــز ەئيىــن بولغــان‬ ‫چاغــدا ھــەر بىــر مۇســۇلمانغا جىھادقــا چىقىشــى ۋاجىــپ بولــۇپ‬ ‫كىتىدىغــان تۇرســا‪ ،‬ىئبنــى تەيمىيــە مۇڭغۇلالرغــا قارشــى جىھــاد‬ ‫قىلغــان چاغــدا مۇنــداق دىگــەن ؛ ائلــاھ بىلــەن قەســەمكى‬ ‫ەئگــەر ىئلگىــر ۆئتكــەن ەئبــۇ بەكىــر ‪،‬ۆئمــەر‪ ،‬وئســمان‪ ،‬ەئلــى‬ ‫ۋە باشــقا مۇھاجىــر ەئنســارالر مۇشــۇ زامانىمىــزدا ھــەم بولغــان‬ ‫بولســا ەئلۋەتتــە ۇئالرنىڭمــۇ قىلىدىغــان ەئڭ كاتتــا ەئمىلــى كاپىــر‬ ‫قەۋىــم بىلــەن جىھــاد قىلىــش بولغــان بۇالتتــى‪ ‪.‬‬ ‫ۇئنداقتــا جىھــاد پەرىــز ەئيىــن بولغانــدا ۇئ ھەرقانــداق‬ ‫پەرىــز ۋاجىــپ ۋە مۇســتەھەپ ەئمەللەرنىــڭ ەئڭ ەئۋزىلــى‬ ‫بۇلىــدۇ‪ ،‬پەرىــز كۇپايــە بولغــان چاغــدا بولســا زۇل ھەججىنىــڭ‬ ‫وئن كۈنىدىكــى قىلىنىدىغــان نەفلــە ەئمەللەرنىــڭ ھــەم ەئۋزىلــى‬ ‫بۇلىــدۇ‪.‬‬ ‫ىئ مۇســۇلمانالر شــۇڭا بــۇ كاتتــا كۈنلەرنــى غەنىمــەت‬ ‫بىلىــپ قەدىرلەيلى‪،‬ەئجــەل كىلىشــتىن بــۇرۇن ەئمەلگــە‬ ‫ائلدىرايلى‪،‬بۈگــۈن ەئمــەل بــار ھىســاپ يوق‪،‬ەئتــە ھىســاپ بــار‬ ‫ەئمــەل يــوق‪.‬‬ ‫ىئ ائلــاھ بىزلەرنــى زۇل ھەججىنىــڭ وئن كۈنىدىكــى‬ ‫پەزىلەتلەرگــە يەتكۈزگىــن ۋە ۇئ كۈنلــەردە ســىاڭا تىخىمــۇ كــۆپ‬ ‫شــۈكۈر قانــاەئت ‪،‬زىكىــر ھەمدىلــەر ۋە كاتتــا ســالىھ ەئمەللــەر‬ ‫بىلــەن يۈزلىنىشــىمىزگە نىســىپ ەئيلىگىــن يــاردەم بەرگىــن‪.‬‬

‫ماقالىالر‬

‫‪26‬‬

27

‫ائلــاھ ۆئزىنىــڭ ائيــال بەندىلىرىدىــن باشــقا‬ ‫بەندىلىرىگــە ۇئرۇشــنى پەرىــز قىلــدى‪ ،‬شــۇڭا دەۋرىمىزدىكــى‬ ‫كۆپىنچــە ائيالــار ۆئزلىرىگــە جىھــاد مەڭگــۈ يــوق دەپ‬ ‫وئياليــدۇ‪ ،‬ۋە ۇئالردىــن جىھادنىــڭ باشــقا تۈرلىرىدىــن‬ ‫بىــر كاتتــا جىھــاد ۆئتــۈپ كەتتى‪،‬ائلــاھ كىتابىــدا نۇرغــۇن‬ ‫ۇئرۇنــدا جــان بىلــەن جىھــاد قىلىشــنى كەلتــۈردى‪،‬‬ ‫لېكىــن پەقــەت بىــر ۇئرۇنــدا مــال بىلــەن جىھــاد قىلىشــنى‬ ‫كەلتــۈردى‪ ،‬مانــا بــۇ جىھــاد ائيالالردىــن ســاقىت بولمىــدى‪،‬‬ ‫ەئممــا ائيالالردىــن ەئســلى بولغــان قىلىــچ بىلــەن قىلىدىغــان‬ ‫جىھــاد ســاقىت بولــۇپ كەتتــى‪،‬ۋە ائلــاھ بــەزى ســەلەپ‬ ‫ائياللىرىغــا رەھمــەت قىلســۇن‪ ،‬بــۇرۇن ۇئالرنىــڭ بىــرى‬ ‫جىھادقــا ســەرىپ قىلىدىغــان نەرســە تاپالمىســا چېچىنــى‬ ‫كېســىپ ۇئنــى غازىنىــڭ ېئتىغــا ائرغامچــا قىالتتــى‪،‬‬ ‫ائلالھنىــڭ كەلىمىســىنى ائلــى قىلىــش ۈئچــۈن چىققــان‬ ‫يــەر يۈزىدىكــى ائيالــار قېنى؟بــۇ دىننىــڭ نۇس ـرىتى ۈئچــۈن‬ ‫مــال ســەرىپ قىلىدىغــان ائيالــار قېنى؟مۇكاپــات كەڭلىكــى‬ ‫ائســمان زىمىنچىلىــك كىلىدىغــان جەننەتتــۇر‪.‬‬ ‫ائلــاھ كىتابىــدا مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ېئ مۇئمىنلــەر مــەن‬ ‫ســىلەرگە ســىلەرنى ەئلەملىــك ائزاپتىــن قۇتۇلدۇرىدىغــان‬ ‫تىجارەتنــى كۆرســىتىپ قويمايمۇ؟ائلالھقــا ۋە ائلالھنىــڭ‬ ‫رەســۇلىغا ىئمــان كەلتۈرســىلەر ۋە ائلــاھ يولىــدا مېلىــڭالر‬ ‫ۋە جېنىــڭالر بىلــەن جىھــاد قىلىســىلەر ەئگــەر بىلســەڭلەر‬ ‫بــۇ ســىلەر ۈئچــۈن ەئڭ ياخشىدۇر‪.‬ســۈرە ســەف ‪-11- 10‬‬ ‫ائيــەت‪.‬‬

‫ائلالھقــا ىئمــان كەلتــۈرۈش ائندىــن كىيىن مال ۋە جان‬ ‫بىلــەن ائلــاھ يولىــدا جىھــاد قىلىــش‪ ،‬ۋە مــال بىلــەن جىھــاد‬ ‫قىلىــش ىئلگىــرى كەلتۈرۈلگــەن ‪ ،‬چۈنكــى مــال تەييارلىــق‬ ‫قىلىــش ۋە قۇشــۇن تەييارالشــقا ســەرىپ قىلىــش بىلــەن‬ ‫باشــلىنىدۇ‪،‬ۋە جــان بىلــەن جىھــاد قىلىشــتا ەئگــەر چىقمــاي‬ ‫قالســا ۇئالرغــا گۇنــاھ بولمايدىغــان ۆئزرىلىــك كىشــىلەر بــار‪،‬‬ ‫ۋە ائيــال كىشــى بۇنىڭدىــن مۇستەســنا ‪ ،‬ەئممــا مــال بىلــەن‬ ‫جىھــاد قىلىشــتا ائلــاھ ۆئز پەزلىدىــن بــاي قىلغــان كىشــىگە‬ ‫ۆئزرە ۋە مــال ســەرىپ قىلىشــنى كېچىكـتۈرۈشــكە ۆئزرە‬ ‫يــوق‪ ،‬بــۇ جىھادتــا ەئر ائيالنىــڭ ‪ ،‬ۋە قېــرى ياشــنىڭ‪ ،‬ۋە‬ ‫قارىغــۇ ۋە كۆرىدىغــان‪ ،‬ۋە پالــەچ بىلــەن ســاغالم كىشــىنىڭ‬ ‫پەرقــى يــوق‪ ،‬نامـرات كىشــىگە گۇنــاھ يــوق‪ ،‬ائلــاھ مۇنــداق‬ ‫دەيدۇ‪:‬ســېنىڭ يېنىڭغــا ۆئزلىرىنــى ېئلىۋېلىشــنى ســوراپ‬ ‫كەلســە ســەن مــەن ســىلەرنى ېئلىۋېلىشــقا بىــر نەرســە‬ ‫(ۇئالغ) تاپالمايمــەن دېدىڭ‪،‬ۇئالرغــا ھېــچ گۇنــاھ يوقتــۇر‪.‬‬ ‫ســۈرە تەۋبــە ‪ - 92‬ائيــەت‪.‬‬ ‫ەئنەســتىن رىۋايــەت قىلنىدۇكــى‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ﷺ‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬مۇش ـرىكالر بىلــەن مېلىــڭالر ۋە جېنىــڭالر‬ ‫ۋە تىلىــڭالر ائرقىلىــق جىھــاد قىلىڭالر‪[.‬ەئبــۇ داۋۇت‬ ‫رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫ىئبنــى قەييــۇم جــەۋزى مــال بىلــەن جىھــاد قىلىشــنى‬ ‫جــان بىلــەن جىھــاد قىلىشــتىن بــۇرۇن كەلتۈرۈشــتىكى‬ ‫ھىكمــەت توغرىســىدا مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ىئككىنجــى پايــدا‬ ‫ماقالىالر‬

‫‪28‬‬

‫شــۇكى‪ ،‬مــال جاننىــڭ قاياشــى ۋە جاننىــڭ مەشــۇقى‪ ،‬جــان‬ ‫مالغــا ېئرىشىشــتە ۆئزىنــى ســەرىپ قىلىــدۇ‪ ،‬ۋە خەتەرلەرگــە‬ ‫تەۋەككــۇل قىلىــدۇ‪ ،‬ۋە ۇئنــى تەلــەپ قىلىــپ ۆئلۈمگــە‬ ‫يۈزلىنىــدۇ‪ ،‬مانــا بــۇالر مالنىــڭ جاننىــڭ قاياشــى ۋە مەشــۇقى‬ ‫ىئكەنلىكىگــە دەلىــل بولىــدۇ‪ ،‬ائلــاھ ۆئزىنىــڭ يولىدىكــى‬ ‫مۇجاھىدالرنىــڭ مەشــۇقلىرىنى ۋە قاياشــلىرىنى ائلالھنــى‬ ‫رازى قىلىــش ۈئچــۈن ســەرىپ قىلىشــقا چاقىــردى‪ ،‬چۈنكــى‬ ‫مەقســەد ائلــاھ ۇئالرغــا ەئڭ ســۈيۈملۈك بولۇشــتۇر‪،‬‬ ‫مەۋجۇداتتىكــى ھېــچ نەرســە ۇئالرغــا ائلالھتىنمۇ ســۈيۈملۈك‬ ‫بولــۇپ قالماســلىقتۇر‪ ،‬ەئگــەر ۇئالر ۆئزى ياخشــى كۆرگــەن‬ ‫نەرســىلىرىنى ائلــاھ ۈئچــۈن ســەرىپ قىلســا ائلــاھ ۇئالرنــى‬ ‫ۇئنىڭدىنمــۇ مۇكەممــەل بىــر يەنــە بىــر مەرتىۋىگــە كۆتىرىــدۇ‪،‬‬ ‫ۇئ بولســىمۇ ۇئالرنىــڭ ائلــاھ ۈئچــۈن جانلىرىنــى ســەرىپ‬ ‫قىلىشــى‪ ،‬مانــا بــۇ مۇھەببەتنىــڭ ائخىرقــى چېكى‪[،‬بدائــع‬ ‫الفوائــد]‪.‬‬ ‫ھەممىگــە مەلۇمكــى ائيالــار ائلــاھ پــاك قىلغــان ائز‬ ‫قىســمىدىن باشــقىلىرى بىھــۇدە ســۆزنى ۋە غەيۋەتنــى كــۆپ‬ ‫قىلىــدۇ ۋە ەئرلىرىگــە ناشــۈكۈرلۈك قىلىــدۇ‪،‬ۋە ۇئنىڭدىــن‬ ‫باشــقا ھــاالك قىلغۇچــى گۇناھنــى كــۆپ قىلىدۇ‪،‬رەســۇلۇلالھ‬ ‫ﷺ ائيالــار دۇنيــادا قىلغــان بــەزى ىئشــلىرىغا كاپــارەت‬ ‫بولىدىغــان نەرســىنى كۆرســىتىپ قويــدى‪ ،‬ەئبــى ســەىئد‬ ‫خۇدىرىنىــڭ مۇنــداق دېگەنلىكــى رىۋايــەت قىلنىدۇكــى‪،‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ﷺ روزا ھېيىــت ياكــى قۇربــان ھېيتتــا نامازگاھقا‬ ‫چىقتــى‪ ،‬ائيالالھنىــڭ يېنىدىــن ۆئتــۈپ‪-‬ەئي ائيالــار‬ ‫جاماىئتــى ســەدىقە قىلىڭالر‪،‬چۈنكــى مــەن كۆپىنچىڭالرنــى‬ ‫جەھەننەمــدە كۆردۈم‪-‬دېــدى‪ ،‬ائيالــار‪-‬ەئي ائلالھنىــڭ‬ ‫ەئلچىســى نىمىشــقا – دەپ سورىدى؟رەســۇلۇلالھ ﷺ ‪-‬‬ ‫كــۆپ لەنــەت ۇئقۇيســىلەر ۋە ەئرلىرىڭالرغــا ناشــۈكۈرلۈك‬ ‫قىلمايســىلەر‪-‬دەپ جــاۋاپ بەردى‪[،‬بۇخــارى رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫ەئســما بىنتــى ەئبــۇ بەكىــر قاتتىــق ھاجىتــى بولســىمۇ‪،‬‬ ‫ۇئنىــڭ ائلتۇنــى ۋە زىبــۇ زىننەتلىــرى يــوق ىئــدى‪ ،‬ۇئ‬ ‫رەســۇلۇلالھ ﷺ دىــن ســەدىقە توغرىىســدا ســورىدى‪،‬‬ ‫ىئبــى ەئبــى مۇلكىيەنىــڭ مۇنــداق دېگەنلىكــى رىۋايــەت‬ ‫قىلىدۇكــى‪ ،‬ەئســما بىنتــى ەئبــۇ بەكىــر مــاڭا ســۆلەپ مۇنــداق‬ ‫دېدى‪:‬مــەن رەســۇلۇلالھ ﷺ گــە مېنىــڭ زۇبەيىــر ەئكىرگــەن‬ ‫نەرســىدىن باشــقا نەرســەم يــوق‪ ،‬شــۇڭا ۇئنىڭدىــن ســەدىقە‬ ‫بېرىمــەن ‪ -‬دېدىــم ‪ ،‬رەســۇلۇلالھ ﷺ بېرىــڭ ســاقلىۋالماڭ‬ ‫‪ ،‬ســىزگە ســاقلىنىدۇ‪[ .‬ەئبــۇ داۋۇت رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫‪29‬‬

‫ىئبنــى ھەجــەر مۇنــداق دەيــدۇ ‪ :‬ســەدىقە بېرىشــتىن‬ ‫تۇسۇشــنىڭ مەنىســى تۈگــەپ كېتىشــتىن قورقۇشــتۇر‪،‬‬ ‫ۇئ بەركەتنىــڭ ۈئزۈلىشــىنىڭ ســەۋەپلىرنىڭ ەئڭ چوڭــى‬ ‫؛چۈنكــى ائلــاھ ائتاغــا ھىساپســىز بېرىــدۇ‪ ،‬ۋە مۇكاپــات‬ ‫ھىســاپالنمايدۇ ‪ .‬بېرىلگەنــدى ھىســاپالنمايدۇ‪ ،‬ھەممىگــە‬ ‫مەلــۇم ائلــاھ وئيلىمىغــان يەردىــن رىزىــق بېرىــدۇ‪ ،‬ۇئنىــڭ‬ ‫ھەققــى بېرلىــدۇ ھىســاپالنمايدۇ[فتح البــاري]‪.‬‬ ‫ەئبــۇ ھۇرەيرەدىــن رىۋايــەت قىلنىدۇكى‪،‬رەســۇلۇلالھ‬ ‫ﷺ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ائلــاھ ســەدىقىلەرنى قۇبــۇل‬ ‫قىلىــدۇ‪،‬ۋە ۇئنــى قولــى بىلــەن ائلىــدۇ‪،‬ۋە ائلــاھ ســىلەرنىڭ‬ ‫بىرىڭالرنىــڭ چىشــى تېيــ ــى ياكــى چىشــى ىئشــىكى‬ ‫كۆپەيگەنــدەك ســىلەرنىڭ بىرىڭالرنىــڭ سەدىقىســىنى‬ ‫كۆپەيتىــپ بېرىدۇ‪،‬ھەتتــا بىــر لوقمــا نەرســە وئھــۇد تېغىغــا‬ ‫وئخشــاش بولىدۇ‪،‬تىرمىــزى رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫ۇئنداقتــا بــۇ ســەدىقىلەر ائلــاھ يولىدىكــى‬ ‫مۇجاھىدالرنــى تەييــارالش ۈئچــۈن بولســا قانــداق‬ ‫بوالر؟مۇجاھىدالرســىز دىــن تۇرغۇزالمــدۇ ۋە ىئســام ھىمايــە‬ ‫قىلنامــدۇ؟ۋە مۇجاھىدالرســىز يــۈز ائبــروي ســاقلىنامدۇ ۋە‬ ‫كاپىرالرنىــڭ كىبىــرى ســۇنامدۇ ؟‬ ‫بۇخارى«مۇجاھىدنــى تەييارلىغــان ياكــى مۇجاھىدنىــڭ‬ ‫ەئھلىگــە ياخشــى قارىغــان كىشــىنىڭ پەزىلىتى»دېگــەن‬ ‫بابتــا زەيىــد ىئىبنــى خالىدتىــن رىۋايــەت قىلىدۇكــى‪،‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ﷺ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬كىمكــى ائلــاھ يولىدىكــى‬ ‫بىــر مۇجاھىدنــى تەييارلىســا جىھــاد قىلغــان بولىــدۇ ۋە‬ ‫كىمكــى ائلــاھ يولىدىكــى مۇجاھىدنىــڭ ائىئلىســگە ياخشــى‬ ‫قارىســا جىھــاد قىلغــان بولىــدۇ‪ .‬مانــا بــۇ ەئمىــرۇل مۇئمىنــى‬ ‫وئســمان ىئبنــى چۈشــۈنۈپ‪ ،‬ائلــاھ بىلــەن جەننەتلەرگــە‬ ‫مىـراس بولىدىغــان تىجــارەت قىلغــان ۋە ۇئ بىــر مۇجاھىدنــى‬ ‫تەييارلىماســتىن بەلكــى تەبــۇك غازىتىغــا ماڭغــان قۇشــۇننى‬ ‫كامىــل تەييارلىغــان ‪ ،‬بــۇ قىينچىلىــق قۇشــۇنىدۇر‪،‬‬ ‫قىيىنچىلىقنىــڭ نېمىلىكىنــى قانــداق بىلىســەن‪ ،‬بــۇ قۇشــۇن‬ ‫قىيىنچىلىــق قۇشــۇنى دەپ ائتالغان‪،‬چۈنكــى بــۇ ىئنتايىــن‬ ‫قىيىــن كۈنلــەر ىئدى‪،‬مۇســۇلمانالرغا مۇســىبەتلىك‬ ‫ۋاقىــت بولغــان ىئــدى‪ ،‬ائبدۇراھمــان ىئبنــى ھەمرەدىــن‬ ‫رىۋايــەت قىلنىدۇكى‪،‬وئســمان رەســۇلۇلالھ ﷺ نىــڭ يېنىغــا‬ ‫مىــڭ دىنارنــى ېئلىــپ كەلدى‪،‬شــۇ ۋاقىتتــا بــۇ قۇشــۇننى‬ ‫تەييارلىــدى‪ ،‬ائندىــن دىنارالرنــى قۇچىقىغــا تۆكـتــى‪،‬‬

‫ائبدۇراھمــان مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬رەســۇلۇلالھ ﷺ دىنارالرنــى‬ ‫قۇچقىغــا تۆكۈپ‪-‬بۇگۈندىــن كىيىنكــى ەئمــەل وئســمانغا‬ ‫زىيــان بولمايــدۇ دەپ ىئككــى قېتىــم دېدى‪[،‬تىرمىــزى‬ ‫رىۋايــەت قىلغــان]‪.‬‬ ‫شــەيخۇل ىئســام ىئبنــى تەيمىيــە مــال بىلــەن‬ ‫قىلىنغــان جىھادنىــڭ وئرنــى ۋە بارچــە ســەدىقىلەردىن‬ ‫ۈئســتۈن ىئكەنلىكىنــى ناھايىتــى گــۈزەل چۈشۈنۈشــلۈك‬ ‫قىلىــپ بايــان قىلــدى‪،‬ۇئ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ەئگــەر ائچالرغــا‬ ‫تــا‪.‬ام بېرىشــكە مــال ائزلىــق قىلســا ۋە شــۇنى تاشــاش‬ ‫بىلــەن جىھــاد زىيانغــا ۇئچرىســا ائلــدى بىلــەن جىھادنــى‬ ‫ائلدىــدا قىلىمىــز گەرچــە ائچــار ۆئلگــەن تەقدىردىمــۇ‪ ،‬بــۇ‬ ‫مەدىلــە تەرتــۇس مەسىلىســى بىلــەن وئخشــاش ۋە ەئۋزەل‪،‬‬ ‫چۈنكــى بىــز ۇئالرنــى ۇئ يــەردە ىئــش ھەركىتىمىــز بىلــەن‬ ‫ۆئلتۈرىمىــزۋۋە بــۇ يــەردە بــۇالر ائلالھنىــڭ ىئشــى بىلــەن‬ ‫ۆئلىدۇ‪[،‬الفتــاوى الكبــرى]‪.‬‬ ‫بىــز بۈگۈنكــى بــەزى ائيالالرنىــڭ ەئھۋالــى توغرىســىدا‬ ‫تەپەككــۇر قىلســاق‪ ،‬ۇئالرنىــڭ كىيــم ۋە زىننــەت ۋە گىرىــم‬ ‫بۇيۇملىرىغــا دۇنيانــى ىئس ـراپ قىلىۋاتقانلىقىنــى بىلىمىــز‪،‬‬ ‫نەتىجىــدە ھەممىدىــن بــاي ائلالھنىــڭ دىنىغــا بېخىللىــق‬ ‫قىلغانلىقىنــى كۆرۈۋاتىمىــز‪ ،‬ائلــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ســىلەر‬ ‫ائلــاھ يولىــدا مــال ســەرىپ قىلىشــقا چاقىرىلىســىلەر‪،‬‬ ‫ســىلەردىن بېخىللىــق قىدىغانــا بــار‪ ،‬كىمكــى بېخىللىــق‬ ‫قىلىدىكــەن ۆئزىگــە بېخىللىــق قىلىــدۇ‪ ،‬ائلــاھ بايــدۇر ۋە‬ ‫ســىلەر نام ـرات‪ ،‬ۋە ەئگــەر كەينىڭالرغــا يېنىۋالســاڭالر‬ ‫ائلــاھ ســىلەرنىڭ وئرنۇڭالرغــا باشــقا بىــر قەۋىمنــى‬ ‫ائلماشــتۇرىدۇ‪ ،‬ائندىــن كىيىــن ۇئالر ســىلەردەك بولمايــدۇ‪.‬‬ ‫ســۈرە مۇھەممــەد ‪ - 38‬ائيــەت‪.‬‬ ‫مۇســلىمە ائيــال دۇنيــا ىئشــلىرىدا ســېخى ۋە ائخىــرەت‬ ‫ىئشــىغا ســەرىپ قىلىشــقا قولــى قىســقا بولــۇپ قاالمــدۇ‬ ‫؟ رەســۇلۇلالھ ﷺ ۋە مۇئمىنالرنىــڭ ائياللىرىنىــڭ‬ ‫ســەردارى نېمــە قىلــدى؟ ائىئشــەدىن رىۋايــەت قىلنىدۇكــى‪،‬‬ ‫رەســۇلۇلالھ ﷺ نىــڭ بــەزى ائياللىــرى رەســۇلۇلالھ ﷺ‬ ‫دىن‪-‬قايســىمىز ســاڭا ەئڭ تېــز قۇشــۇلىمىز‪ -‬دەپ ســورىدى؟‬ ‫رەســۇلۇلالھ ﷺ ‪ -‬ســىلەرنىڭ قولى ۇئزۇن (ســېخى)بولغىنى‪-‬‬ ‫دەپ جــاۋاپ بەردى‪،‬ائندىــن ۇئالر تېرىغــان قۇمۇشــارنى‬ ‫ائلــدى‪ ،‬ۇئ ۇئالرنىــڭ قولــى ەئڭ ۇئزۇن بولغىنــى ىئــدى‪ ،‬بىــز‬ ‫ســەدىقىگە قولــى ۇئچــۇق بولغىنــى رەســۇلۇلالھ ﷺ قــا ەئڭ‬ ‫تېــز قۇشــۇلىدىغانلىقىنى بىلــدۇق‪ ،‬ۇئ ســەدىقىنى ياخشــى‬

‫كۆرەتتى‪[،‬بۇخــارى ۋە مۇســلىم رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫مۇســلىمە ائلالھنىــڭ پەقەتــا كــۆپ ۋە ياخشىســىنىال‬ ‫قۇبــۇل قىلىــدۇ دەپ وئيلىمىســۇن‪ ،‬بەزىــدە بىــر دىرھــەم‬ ‫ســەدىقە مىــڭ دىرھــەم ســەدىقىدىنمۇ ېئشــىپ كىتىشــى‬ ‫مومكىــن‪ ،‬بەزىــدە بىــر كىشــىنىڭ دۇنيــادا قىلغــان يېرىــم‬ ‫خورمىچىلىــك سەدىقىســى ۇئنــى ائخىرەتتــە دوزاخنىــڭ‬ ‫وئتىدىــن ســاقالپ قىلىشــى ھــەم مومكىــن‪ ،‬مۇنزىــر ىئبنــى‬ ‫جەرىــر دادىســىدىن رىۋايــەت قىلىــپ مۇنــداق دىــدى؛ بىــز‬ ‫بىــر كۈنــى كۈنــدۈزى رەســۇلۇلالھ ﷺ بىلــەن وئلتۇرغــان‬ ‫ىئــدۇق‪ ،‬شــۇ ەئســنادا ياال ڭـائيــاغ ۇئچىســىغا كىيگــەن‬ ‫كىيمىگەننىــڭ ائرلىقىــدا نىپىــز كىيىــم ائرتىۋالغــان بىــر‬ ‫قىســىم كىشــىلەر كىرىــپ كەلــدى‪،‬ۇئالر ھەقىقەتەنمــۇ‬ ‫كۆرگــەن كىشــىنى بىــارام قىلىــپ زەرەر يەتكــۈزۈپ‬ ‫قۇيىدىغــان دەرىجىــدە كىيىنىشىۋىلىشــقان ىئــدى‪،‬‬ ‫ۇئالردىكــى مۇھتاجلىقنــى كۆرگــەن رەســۇلۇلالھ ﷺ نىــڭ‬ ‫چىرايــ ــى ۆئچــۈپ ‪ ،‬ۇئيىگــە بىــر كىرىــپ چىقىپــا بىاللنــى‬ ‫نامازغــا ەئزان ېئيتىشــقا بۇيرىــدى‪ ،‬نامــاز تۈگۈگەندىــن‬ ‫كىيىــن خىتابــەن مۇنــۇ ائيەتلەرنــى ۇئقىــدى؛(ىئ ىئنســانالر‪،‬‬ ‫ســىلەرنى بىــر ىئنســاندىن يەنــى ائدەم ەئلەيھىســاالمدىن‬ ‫ياراتقــان ۋە ۇئنىــڭ جىنســىدىن جۈپتــى ھاۋانــى ياراتقــان ۋە‬ ‫ۇئالردىــن نۇرغــۇن ەئر ائيالالرنــى ياراتقــان رەببىڭالردىــن‬ ‫قورقۇڭالر‪،‬بىــر بىرىڭالردىــن نەرســە ســورىغاندا نامــى‬ ‫بىلــەن ســورايدىغان ائلالھتىــن قورقــۇڭالر‪ ،‬ۋە ســىلە‬ ‫رەھىمنــى ۈئزۈپ قۇيۇشــتىن ســاقلىنىڭالر‪،‬ائلالھ‬ ‫ھەقىقەتــەن ســىلەرنىڭ ھەممــە ەئھۋالىڭالرنــى كۆزىتىــپ‬ ‫تۇرغۇچىــدۇر)< ســۆرە نىســا ‪ - 1‬ائيــەت>‪( ،‬ىئ مۆئمىنلــەر‬ ‫ائلالھتىــن قورقــۇڭالر‪ ،‬ھــەر ائدەم ەئتــە يەنــى قىيامــەت‬ ‫كۈنــى ۈئچــۈن ياخشــى ەئمەللەردىــن نىمىلەرنــى‬ ‫تەييارلىغانلىقىغــا قارىســۇن‪،‬ائلالھتىن قورقۇڭالر‪،‬ائلــاھ‬ ‫قىلىۋاتقــان ىئشــىڭالردىن تۇلــۇق خــەۋەرداردۇر)< ســۆرە‬ ‫ھەشــىر ‪ - 18‬ائيــەت>‪ ،‬ائندىــن رەســۇلۇلالھ ﷺ (كىشــى‬ ‫ۆئزىنىــڭ دىينارىدىــن‪ ،‬دىرھەمىدىن‪،‬كىيمىدىــن‪ ،‬بۇغــداي‬ ‫ۇئنىدىــن‪ ،‬خورمىســىدىن ھەتتاكــى يېرىــم خورمىچىلىــك‬ ‫بولســىمۇ ســەدىقە قىلســۇن) دىــدى‪ ،‬ائندىــن ەئنســارالردىن‬ ‫بىــر كىشــى كەلــدى قارىماققــا ۇئ كىشــى يوقســۇل‬ ‫ائجىزلىقتىــن ائلقىنىنىمــۇ كۈتىرەلمەيۋاتقانــدەك قىالتتــى‪،‬‬ ‫ائندىــن كىشــىلەر ســەدىقە بېرىشــنى داۋامالشــتۇردى ھەتتــا‬ ‫ســەدىقە قىلىنغــان تــاائم ۋە كىيىملــەر ىئككــى دۆۋە بۇلــۇپ‬ ‫كەتتــى‪ ،‬ھەدىســنى رىۋايــەت قىلغۇچــى كىشــى دەيــدۇ‪ :‬مــەن‬ ‫ماقالىالر‬

‫‪30‬‬

‫شــۇنىڭ بىلــەن رەســۇلۇلالھ ﷺ دىكــى ســۇلغۇنلۇقنىڭ‬ ‫غايىــپ بۇلــۇپ خۇرســەنلىكـتىن يۈزىنىــڭ خــۇددى‬ ‫ائلتۇنــدەك پــارالپ كەتكەنلىكىنــى كــۆردۈم‪ ،‬ائندىــن‬ ‫رەســۇلۇلالھ ﷺ مۇنــداق دىــدى( كىمىكــى ىئســامدا ياخشــى‬ ‫بىــر ىئشــنى ياخشــى بىــر ەئمەلنــى قالدۇرســا‪ ،‬ۇئنىڭغــا شــۇ‬ ‫ەئمەلنىــڭ مۇكاپاتــى بىلــەن ۇئنىڭدىــن كىيىــن شــۇ ىئشــنى‬ ‫قىلغــان ھــەر بىــر كىشــىنىڭ ەئجــرى مۇكاپاتــى قۇشــۇلۇپ‬ ‫ھېچقانــداق كېمەيتمەســتىن بېرىلىــدۇ‪ ،‬كىمىكــى ىئســامدا‬ ‫يامــان بىــر ىئشــنى قىلســا ۇئ كىشــىگە شــۇ ىئشــنىڭ گۇناھــى‬ ‫ۋە ۇئنىڭدىــن كىيىــن شــۇ ىئشــنى قىلغــان ھــەر بىــر كىشــىنىڭ‬ ‫گۇناھــى قېتىلىــپ ھېچقانــداق كىمەيمەســتىن يۈكلىنىــدۇ)‪.‬‬ ‫ەئگــەر مۇســلىمە قىلىــچ بىلــەن جىھــاد قىلىــش ائرقىلىــق‬ ‫يىتىدىغــان كــۆپ ياخشــىلىقتىن مەھــرۇم قالغــان بولســا‬ ‫دىمــەك ۇئ ائلالھنىــڭ ەئرلەرگــە قىلغــان پەزىلىدۇر‪،‬ۇئنداقتــا‬ ‫رەببــى بىلــەن ھېچقاچــان زىيــان تاتمايدىغــان تىجارەتنــى‬ ‫قىلىشــقا ىئنتى ـزار بۇلۇۋاتقــان تىجارەتچىلەرگــە نىســبەتەن‬ ‫مېلــى بىلــەن قىلىنىدىغــان جىھادنىــڭ ىئشــىكلىرى ھــەر‬ ‫ۋاقىــت داغــدام ۇئچــۇق‪ ،‬ىئبنــى تەيمىيــە ‬ ‫دىگــەن كىتابىــدا مۇنــداق دىگــەن ؛ كىمىكــى بەدىنــى بىلــەن‬ ‫قىلىدىغــان جىھادتىــن ائجىــز قىلىــپ مېلــى بىلــەن جىھــاد‬ ‫قىلىشــقا قۇربــى يەتســەۇئنىڭغا مېلــى بىلــەن جىھــاد قىلىــش‬ ‫ۋاجىــپ بۇلىــدۇ‪.‬‬ ‫تەۋبــە سۈرىســىدە ائلالھنىــڭ ( ســىلەر يىنىــك ۋە‬ ‫ېئغىــر ھالىتىــڭالردا جىھادقــا چىقىــڭالر) » شــۇڭا پۇلدارالرغــا‬ ‫ائلــاھ يۇلىــدا نەفىقــە ائجرىتىشــى ۋاجىــپ بۇلىــدۇ‪ ،‬بۇنىڭغــا‬ ‫بىنــاەئن ائيالالرغىمــۇ جىھادتىكــى پەزىلەتكــە يېتىشــى‬ ‫ۈئچــۈن ماللىــرى بىلــەن جىھــاد قىلىشــى ۋاجىــپ بۇلىــدۇ‪،‬‬ ‫بــەزى ائيالــار ائلتۇنالرنــى توپلىۋىلىــپ ەئگــەر بۈگــۈن‬ ‫ســەدىقە قىلىدىغــان ھېــچ نەرســە تاپالمىســام ەئلۋەتتــە‬ ‫مۇشــۇ ائلتۇنلىرىمنــى ســېتىۋەتكەن بۇالتتىــم دىيىشــىدۇ‪،‬‬ ‫لىكىــن مۆمىنلەرنىــڭ ائنىســى ائىئشــە رەزىيەلالھــۇ ەئنھــا‬ ‫بــۇ خىــل تەدبىرنــى ىئشــلەتمەيتتى‪،‬ۇئ ‪ 70‬مىــڭ دىرھەمنىــى‬ ‫ســەدىقە قىلىۋەتكــەن بۇلــۇپ ھەتتــا كىيىملىرىنــى يامــاپ‬ ‫كىيەتتــى‪ ،‬مۇائۋىيــە ۇئنىڭغــا مىــڭ دىرھەمنــى ەئۋەتىكەنــدە‬ ‫شــۇ كۈنىســى قۇيــاش پاتمــاي تۇتــۇپ ائىئشــە ۇئ پۇلالرنىــڭ‬ ‫ھەممىســىنى ســەدىقە قىلىۋىتىــدۇ‪ ،‬ھەتتــا خىزماتــكارى‬ ‫ائىئشــەگە ‪ :‬ھېــچ بولمىغانــدا بىزلــەر ۈئچــۈن ائشــۇ پۇلدىــن‬ ‫بىــرە دەرھەمگــە گــۆش سىتىۋالســڭىزچۇ دىەگنــدە ائىئشــە‬ ‫‪31‬‬

‫رەزىيەلالھــۇ ەئنھــا جــاۋاپ بېرىــپ بالــدۇراق دىگــەن‬ ‫بولســىڭىزچۇ ‪ ،‬دىگــەن‪.‬‬ ‫دىمــەك ائلــاھ يۇلىــدا كــۆپ ســەدىقە ۋە نەفىقىلەرنــى‬ ‫بەرگــەن مۆمىنلەرنىــڭ ائنىســى ۋە ســاھابا ائيالالرنىــڭ‬ ‫ەئھۋالــى بــۇ بولســا ۇئنداقتــا باشــقا مۇســلىمەلەرنىڭ ائلــاھ‬ ‫ۇئالرغــا بەرگــەن فەزىلىتىدىــن جەننەتتىكــى وئرنىنىــڭ‬ ‫ۈئســتۈن بۇلىشــى ۈئچــۈن خاتىرجــەم كــەڭ كۇشــادە‬ ‫ياشــاۋاتقان ەئھــۋال ائســتىدا تۇرۇقلــۇق ائشــۇ ســاھابە‬ ‫ائيالــاردەك شــۇالرغا وئخشــاش ماللىرىدىــن ســەرىپ‬ ‫قىلىشــى اليىــق ەئمەســمۇ؟‬ ‫ائلــاھ مۇنــداق دەيدۇ‪(:‬بىرىڭالرغــا ەئجــەل‬ ‫كىلىــپ ‹ رەببىــم نىمىشــقا ەئجىلىمنــى بىــرائز‬ ‫كېچۈكـتۈرمىدىڭ‪،‬ســەدىقە قىلىــپ ياخشــىالردىن بــۇالر‬ ‫ىئدىــم› دىيىشــتىن بــۇرۇن ۆئزەڭالرغــا رىزىــق قىلىــپ‬ ‫بېرىلگــەن نەرســىلەرنى ســەدىقە قىلىڭالر‪،‬ائلــاھ ھېــچ‬ ‫كىمنــى ەئجىلــى كەلگەنــدە كېچۈكـتۈرمەيدۇ‪،‬ائلــاھ‬ ‫قىلىۋاتقــان ىئشــىڭالردىن تۇلــۇق خەۋەرداردۇر)‪.‬‬ ‫ائخىرىــدا ائلەملەرنىــڭ رەببــى ائلالھقــا ھەمــدۇ ســاناالر‬ ‫بولســۇن‪ ،‬ۋە نەبىييىمىــز مۇھەممەدغــا ۋە ۇئنىــڭ ائىئلــە‬ ‫تاۋاباتلىــرى ۋە ســاھابىلىرىگە ائلالھنىــڭ ســالىمى ۋە‬ ‫بەرىكىتــى بولســۇن‪.‬‬

‫ائلــاھ ىئلىمنــى ۋە ىئلىــم ەئھلىنــى شــەرەپلىك‬ ‫قىلــدى ۋە ۇئالرنىــڭ قەدرىنــى ۋە وئرنىنــى ۈئســتۈن قىلــدى‪،‬‬ ‫هللا مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ائلــاھ ائدالەتنــى بەرپــا قىلغــان‬ ‫ھالــدا گۇۋاھلىــق بەردىكــى ۇئنىڭدىــن باشــقا ھېــچ مەبــۇد‬ ‫(بەرھــەق) يوقتــۇر‪ .‬ماالىئكىلەرمــۇ ىئلىــم ەئھلىلىرىمــۇ‬ ‫شــۇنداق گۇۋاھلىــق بــەردى‪ :‬ۇئنىڭدىــن باشــقا ھېــچ مەبــۇد‬ ‫(بەرھــەق) يوقتــۇر‪ .‬ۇئ غالىبتــۇر ھېكمــەت بىلــەن ىئــش‬ ‫قىلغۇچىــدۇر‪ - 3 .‬ﺳﯜﺭﻩ ﺎﺋﻝ ﯩﺋﻤﺮﺍﻥ ‪ - 18‬ائيــەت‪.‬‬ ‫قۇرتۇبــى مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ائلىمالردىــن ەئڭ شــەرەپلىك‬ ‫كىشــى بولســا ائلــاھ ۇئالرنــى ۆئزىنىــڭ ۋە ماالىئكىلىرىنىــڭ‬ ‫ائلىمالرنىــڭ‬ ‫ىئســمى بىلــەن بىرگــە كەلتــۈردى‪ ،‬شأــۇنداقال آ‬ ‫ىئســمىنى بىرگــە كەلتــۈردى[ الجامــع لحــكام الق ـر�ن]‪.‬‬ ‫شــۇنىڭ ۈئچــۈن ائلــاھ ائلىمــار بىلــەن باشــقىالرنىڭ‬ ‫باراۋەرلەشتۈرۈشــنى يوققــا چىقــاردى‪ ،‬ائلــاھ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪ :‬ېئيتقىنكــى «بىلىدىغانــار بىلــەن بىلمەيدىغانــار‬ ‫بــاراۋەر بوالمــدۇ پەقــەت (ســاغالم) ەئقىــل ىئگىلىــرى ىئبــرەت‬ ‫ائلىــدۇ»‪ - 39 .‬ﺳﯜﺭﻩ ﺯﯛﻣﻪﺭ ‪ - 9‬ائيــەت‪ .‬ائلــاھ ائلىمالرغــا‬ ‫مۇراجىــەت قىلىشــقا بۇيــرۇپ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ەئگــەر‬ ‫بىلمىســەڭالر ىئلىــم ەئھلىلىرىدىــن ســوراڭالر‪ - 16 .‬ﺳﯜﺭﻩ‬ ‫ﻧﻪﮪﻞ ‪ - 43‬ائيــەت‪.‬‬ ‫لېكىــن ىئلىمدىــن مەخســەت پەقــەت تېكىســتلەرنى‬ ‫يــادالش ۋە ۇئزۇن ماقالىلەرنــى يېزىــش ۋە يازمىالرنــى‬ ‫چىقىرىــش ۋە ســۆزلەرنى بىلىــش ۋە تىجــارەت خارا كـتىرلىــك‬

‫كىتــاپ تۈزۈشــمۇ؟! ياق‪،‬ھەرگىــز ۇئنــداق ەئمــەس!‬ ‫ائلــاھ ماختىغــان ائلىمــار ۋە ىئلىــم ەئھلــى دەپ‬ ‫ائتىغانــار ىئلىمگــە ەئمــەل قىلغۇچــى ۋە ۇئنــى يەتكۈزگۈچــى‬ ‫كىشــىلەردۇر‪ .‬شــاتىبى مۇنــداق دەيــدۇ ‪ :‬مۆتىــۋەر ىئلىــم شــەرىئ‬ ‫جەھەتتىــن ەئمــەل ۈئســتىدىكى ىئلىمــدۇر [الموافقــات]‬ ‫ائندىــن كىيىــن ىئلىــم بىلــەن ەئمەلنــى الزىــم تۇتــۇش كېــرەك‪،‬‬ ‫چۈنكــى ىئلىمســىز ەئمــەل ۋە ەئمەلســىز ىئلىممــۇ بولمايــدۇ‪.‬‬ ‫ىئلىمنــى الزىــم تۇتقــان ەئمــەل ائلالھتىــن قورقۇشــقا‬ ‫ســەۋەپ بولىدۇ‪،‬ائلالھتىــن قورقــۇش ائلالھنىــڭ غەزىــۋى ۋە‬ ‫ائزابىدىــن قورقــۇپ ھەقنــى سۆزلەشــكە ۈئندەيــدۇ‪ ،‬ائلــاھ‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ َ:‬ائلالھنىــڭ بەندىلىــرى ىئچىــدە ائلالھدىــن‬ ‫پەقــەت ائلىمــارال قورقىــدۇ‪ - 35.‬ﺳﯜﺭﻩ ﻓﺎﺗﯩﺮ ‪ - 28‬ائيــەت‪.‬‬ ‫ىئبنــى ائبباســنىڭ مۇنــداق دېگەنلىكــى رىۋايــەت قىلنىـ أـدۇ‪:‬‬ ‫ائلىمــار ائلالھتىنــا قورقۇدىغــان كىشــىلەردۇر‪[،‬الزهد لبــي‬ ‫داود]‪ .‬ىئبنــى مەســۇدنىڭ مۇنــداق دېگەنلىكــى رىۋايــەت‬ ‫رىۋايەتنىــڭ كۆپلىكــى ەئمــەس بەلكــى ىئلىــم‬ ‫قىلنىدۇ‪:‬ىئلىــم‬ ‫أ‬ ‫قورقۇشــتۇر‪[.‬حلية الوليــاء]‪.‬‬ ‫شــۇنداقال ىئلىمنــى الزىــم تۇتقــان ەئمــەل شــۇكى‪،‬ائلالھ‬ ‫يولىــدا جىھــاد قىلىشــتۇر‪،‬چۈنكى جىھــاد ىئلىــم بىلــەن‬ ‫بىرگــە كەلگــەن‪ ،‬مۇائۋىيەنىــڭ ھەدىســىدە مۇنــداق‬ ‫كەلگــەن‪،‬ۇئ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬مــەن رەســۇلۇلالھﷺ نىــڭ‬ ‫مۇنــداق دېگەنلىكىنــى ائڭلىدىــم‪ :‬ائلــاھ كىمگــە دىنــدا‬ ‫ياخشــىلىقنى ىئ ـرادە قىلغــان بولســا ۇئنــى دىنــدا ائلىــم‬ ‫قىلىــدۇ‪ ،‬ۋە مۇســۇلمانالردىن بىــر تاىئپــە قىيامەتكىچــە ھــەق‬ ‫ماقالىالر‬

‫‪32‬‬

‫ۈئســتىدە‪،‬ۆئزلىرىنى دۈشــمەن تۇتقــان كىشــىلەرگە قارشــى‬ ‫ائشــكارا بولــۇپ تۇرىــدۇ‪ [.‬مۇســلىم رىۋايىتــى]‪ .‬ھەدىســتە‬ ‫بىرگــە كەلتــۈرۈش ىئلىــم بىلــەن جىھادنــى الزىــم تۇتۇشــقا‬ ‫دەلىــل بولىــدۇ‪ ،‬ۋە بۇنــداق كىشــىلەرنىڭ تاىئپەتــۇل‬ ‫مەنســۇرە ىئكەنلىكىگــە دەلىــل بولىــدۇ‪ ،‬چۈنكــى دىننىــڭ‬ ‫تۇرغۇزلىشــى ۋە ھەقنىــڭ ائشــكارا بولىشــى پەقــەت ىئلىــم ۋە‬ ‫جىھــاد بىلەنــا بولىــدۇ‪.‬‬ ‫مانــا بــۇ ىئلىــم بىلــەن جىھادنــى بىرلەشــتۈرگەن‬ ‫ۈئممەتنىــڭ ەئڭ ائلىــم كىشــىلىرى ســاھابىالرنىڭ ەئھۋالــى‪،‬‬ ‫مۇھاجىــر ۋە ەئنســار ســاھابىالرنىڭ ســىيرىتىگە قارىغــان‬ ‫كىشــى ۇئالرنىــڭ كۆپىنچىســىنىڭ ىئلىــم بىلــەن ەئمەلنــى‬ ‫روياپقــا چىقىرىــپ جىھــاد مەيدانىــدا شــەھىد بولغانلىقىنــى‬ ‫بىلىــدۇ‪ ،‬يەمامــە كۈنــى ســاھابىالردىن ائلالھنىــڭ كىتابىنــى‬ ‫يادلىغــان كىشــىلەر كــۆپ شــەھىد بولــدى‪ ،‬باي ـراق چۈشــۈپ‬ ‫كەتكەنــدە ۇئنــى ســالىم مۇۋەللــى ەئبــۇ ھۇزەيفــە بايراقنــى‬ ‫ائلــدى‪ ،‬مۇســۇلمانالر ـ ەئي ســالىم بىــز بايراقنىــڭ ســەن‬ ‫تەرەپتىــن تاشلىنىشــىدىن قورقىمىــز ـ دېــدى‪ ،‬ۇئ ـ ەئگــەر‬ ‫مــەن تەرەپتىــن بېرىلســەڭالر قــۇرائن يادلىغۇچــى نېمــە‬ ‫دېگــەن يامــان ھــە! ـ دېــدى‪ ،‬ۋە ىئلگىرلــەپ شــەھىد بولغانغــا‬ ‫قــەدەر ۇئرۇشــتى‪ .‬ۋە تابىئىنالرمــۇ ۋە باشــقا ىئمامالرمــۇ‬ ‫شــۇ يولــدا ماڭــدى‪ ،‬ۇئالر دەۋرىــدە جىھــاد ۋە رىبــات پەرىــز‬ ‫كۇپايــە بولســىمۇ ۇئالر رىبــات ۋە غــازات ۋە ھۇجۇمــار‬ ‫بىلــەن ياشــىغان‪.‬‬ ‫ائشــۇ ىئمامــار ھەدىــس ەئھلــى ۋە زاھىــار ىئــدى‪،‬‬ ‫ۋە شــۇنداقال ھەدىــس رىۋايــەت قىلغانــار ىئــدى‪ ،‬شــۇنداقال‬ ‫رىبــات ۋە چېگرانــى ۋە وئق ېئتىشــقا قاتناشــقان ىئــدى‪،‬‬ ‫ەئۋزاىئ ۋە ائبدۇلالھ ىئبنى مۇبارەك ۋە ىئبنى قاسىم ۋە ەئبۇ‬ ‫ىئســھاق فــەزارى ۋە مۇخلىــد ىئبنــى ھۇســەيىن ۋە ىئبراھىــم‬ ‫ىئبنــى ەئدھــەم ۋە ھۇزەيفــە مەرەئشــى ۋە يۈســۈپ ىئبنــى‬ ‫ەئســبات ۋە ۇئالردىــن باشــقا نۇرغــۇن كىشــىلەر شــۇالرنىڭ‬ ‫مىســالىدۇر‪ ،‬ۇئالرنىــڭ ىئلمىنــى رىبــات ۋە جىھادتىــن‬ ‫ىئبــارەت ەئمــەل بىلــەن تەرجىمــە قىلغــان‪ .‬بەلكــى ۇئالر ىئمــام‬ ‫ەئيســا ىئبنــى يۇنۇســقا وئخشــاش چېگ ـرادا قايتمــاي رىباتتــا‬ ‫تۇرىدىغــان ھەدىسشــۇناس كىشــىلەر ىئــدى‪ ،‬ۋە شــۇنىڭ‬ ‫ۈئچــۈن ىئبنــى مۇبــارەك بىلــەن ەئھمــەد ىئبنــى ھەنبــەل ۋە‬ ‫ۇئ ىئككىســىدىن باشــقىالر مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ەئگــەر كىشــىلەر‬ ‫بىــر ىئشــتا ىئختىالپلىشــىپ قالســا رىباتتــا تۇرغۇچىالرغــا‬ ‫قــاراڭالر! چۈنكــى ھــەق ۇئالردا‪ ،‬چۈنكــى ائلــاھ مۇنــداق‬ ‫دەيــدۇ‪ :‬بىزنىــڭ يولىمىــزدا جىھــاد قىلغانالرنــى يولىمىزغــا‬ ‫يېتە كلە يمىــز ‪.‬‬ ‫ەئســىرلەرنىڭ ۆئتىشــىگە ەئگىشــىپ ھەدىسشــۇناس‬ ‫‪33‬‬

‫ائلىمالرنىــڭ جىھــاد ۋە ھەقنــى سۆزلەشــتىن ىئبــارەت‬ ‫ەئمەلنــى قىلغانلىقىنــى كۆرىســىز‪ ،‬ۋە شــەيخۇل ىئســام‬ ‫ىئبنــى تەيمىيــە ھەقنــى ســۆزلىگەن ۋە مۇڭغۇلالرغــا قارشــى‬ ‫جىھــاد قىلغــان ۋە ۇئرۇش قىلغــان‪ ،‬ۋە ىئمــام مۇھەممــەد‬ ‫ىئبنــى ائبدۇلۋاھابنىــڭ دەۋرىگىچــە شــۇنداق بولغــان‪ ،‬ۇئ‬ ‫جەزىرەدىكــى مۇشــرىكالرغا قارشــى ۇئرۇش قىلغــان ۋە نەيــزە‬ ‫ۋە ىئلىــم بىلــەن جىھــاد قىلغــان ‪ .‬بۈگۈنكــى دەۋرىمىزگىچــە‬ ‫ائلــاھ شــۇالر ائرقىلىــق ىئلىــم ۋە ەئقىدىنــى تىرىلــدۈرۈپ‬ ‫كەلــدى‪ ،‬ۋە ۇئالر ھەقنــى ائشــكارا قىلــدى ۋە ھــەق ۇئالرنــى‬ ‫ائشــكارا قىلــدى‪ ،‬ۇئالر ىئلىــم بىلــەن جىھادنــى بىرگــە قىلغــان‬ ‫كىشــىلەر ىئــدى‪ ،‬شــەيىخ ەئبــۇ مۇســەپ زەرقــاۋى ۋە‬ ‫شــەيىخ ەئبــۇ ەئنــەس شــامى ۋە شــەيىخ ائبدۇلــاھ رۇشــۇد ۋە‬ ‫شــەيىخ ەئبــۇ ھەســەن پەلەســتىنى ۋە شــەيىخ ەئبــۇ مەســىيرە‬ ‫غەرىپالرنىــڭ ھەممىســى شــۇنىڭ مىســاللىرىدۇر‪.‬‬ ‫شــۇڭا كىمكــى بىلىــپ ىئلمىگــە ەئمــەل قىلمىســا شــەرىئ‬ ‫جەھەتتىــن ۇئ ەئيىپلىنىــدۇ‪ ،‬ۋە ۇئ ىئلىــم ەئھلــى بولمايــدۇ‬ ‫ۋە ھەقىقــى شــەرىئ مەنــا بىلــەن ائلىــم دەپ ائتالمايــدۇ‪،‬‬ ‫ۇئ قانداقمــۇ ائلىــم دەپ ائتىلىــدۇ؟ ھالبۇكــى ۇئ ائلالھنىــڭ‬ ‫يېنىــدا غەزەپكــە ۇئچرىغــان ۋە يامــان كۆرۈلگــەن كىشــى!‬ ‫ائلــاھ يەھۇدىالرغــا غــەزەپ قىلــدى‪ ،‬ۋە ۇئالر ىئلمىگــە‬ ‫ەئمــەل قىلمىغانلىقــى ۈئچــۈن ۇئالرنــى غەزەپكــە ۇئچرىغــان‬ ‫كىشــىلەر دەپ ائتىــدى‪.‬‬ ‫ائلــاھ مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ســىلەر قىلمايدىغــان ياخشــى‬ ‫ىئشــنى (قىلىمىــز) دېيىشــىڭالر ائلالھنىــڭ يېنىــدا ەئڭ ۆئچ‬ ‫(كۆرۈلىدىغــان نەرســىدۇر)‪ - 61 .‬ﺳﯜﺭﻩ ﺳﻪﻑ ‪ - 3‬ائيــەت‪.‬‬ ‫بــۇ بايانــدا ائلالھنىــڭ قاتتىــق ۆئچلىكــى ۋە بىلىــپ ەئمــەل‬ ‫قىلمىغــان كىشــىگە غــەزەپ قىلىغانلىقــى چىقىــدۇ‪ .‬شــۇڭا‬ ‫قــۇرائن بىلىــپ ىئلىمنــى يۇشــۇرغان ائدەمنىــڭ مەلــۇن‬ ‫لەنەتكــە ۇئچرىغۇچــى ىئكەنلىكــى بايــان قىلــدى‪ ،‬ائلــاھ‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬بــۇ كىتابتــا (يەنــى تەۋراتتــا) كىشــىلەرگە‬ ‫توغ ـرا يولنــى ېئنىــق بايــان قىلغىنىمىزدىــن كېيىــن بىــز نازىــل‬ ‫قىلغــان (مۇھەممەدنىــڭ را ســت ەئلچــى ىئكەنلىكىنــى‬ ‫ىئســپاتاليدىغان) روشــەن دەلىللەرنــى ۋە توغ ـرا يولنــى‬ ‫يوشــۇرىدىغانالرغا ائلــاھ لەنــەت قىلىــدۇ (يەنــى رەھمىتىدىــن‬ ‫يى ـراق قىلىــدۇ) لەنــەت قىلغۇچىــار (يەنــى ماالىئكىلــەر ۋە‬ ‫مۇئمىنلــەر) مــۇ ۇئالرغــا لەنــەت قىلىــدۇ‪ - 2 .‬ﺳﯜﺭﻩ ﺑﻪﻗﻪﺭﻩ‬ ‫‪ - 159‬ائيــەت‪.‬‬ ‫بۇنىــڭ ھەممىســىدىن شــۇ مەلــۇم بولىدۇكــى‪ ،‬ىئلىــم‬ ‫ەئھلــى ىئلىــم ۆئگەنگــەن ۋە ەئمــەل قىلغــان ۋە ۇئنــى‬ ‫يەتكۈزگــەن كىشــىلەردۇر‪ .‬ائلــاھ ىئلمىگــە ەئمــەل قىلمىغــان‬

‫كىشــىنى ىئلىمســىز دەپ ســۈپەتلىدى‪ ،‬يەھــۇدى ائلىملىــرى‬ ‫ســېھىرگە قىزىققــان ۋە ۇئنــى تالالشــقاندا شــۇالر توغرىســىدا‬ ‫مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬يەھۇدىيــار (تەۋراتنــى تاشــاپ) ســېھىرنى‬ ‫ســېتىۋالغۇچىغا ائخىرەتتــە (ائلالھنىــڭ رەھمىتىدىــن ۋە‬ ‫جەننىتىدىــن) ھېــچ نېســىۋە يــوق ىئكەنلىكىنــى وئبــدان‬ ‫بىلەتتــى ۇئالر جانلىرىنىــڭ بەدىلىگــە ســېتىۋالغان‬ ‫نەرسىســىنىڭ (يەنــى ۆئزلىــرى ۈئچــۈن ســېھىر ۆئگىنىشــنى‬ ‫تاللىشــىنىڭ) ەئجەبمــۇ يامــان ىئــش ىئكەنلىكىنــى كاشــكى‬ ‫بىلســە ىئــدى ‪ - 2 .‬ﺳﯜﺭﻩ ﺑﻪﻗﻪﺭﻩ ‪ - 102‬ائيــەت‪ .‬ائيەتتىــن‬ ‫بۇنىڭغــا گــۇۋا بولىدىغــان يېــرى ائلالھنىــڭ‪ :‬كاشــكى ۇئالر‬ ‫بىلســە ىئــدى‪ ،‬يەنــى ۇئالر ىئلمىگــە ەئمــەل قىلمــاي ىئلىمســىز‬ ‫بولــۇپ قالــدى‪ .‬شــۇڭا كىمكــى ھەقنــى ســۆزلەش ۋە جىھادتىــن‬ ‫ىئبــارەت ىئشــاردا ىئلمىگــە ەئمــەل قىلمىســا‪،‬ياكى ۇئنــى‬ ‫يۇشۇرســا ۋە ھەقكــە باتىلنــى ائرالشتۇرســا ۋە ۇئ ائلىــم‬ ‫ەئمــەس بەلكــى يــا گاچــا شــەيتان ياكــى ســۆزمەن شــەيتان‪.‬‬ ‫ەئھلــى ىئلىــم بىددىــەت ەئھلىنــى ائلىــم‬ ‫ھىس��اپلىمايتتى‪ ،‬ىئبنــى ائبدۇلبــەررى بىددىەئتچىلــەر‬ ‫توغرىســىدا مۇنــداق دەيــدۇ‪ :‬ەئھلــى ىئلىــم ۋە بارلىــق‬

‫ائلىمــار ەئھلــى كاالمنىــڭ بىددىەئتچــى ۋە ائزغــۇن‬ ‫ىئكەنلىكىگــە بىرلىككــە كەلگــەن ۋە ھەممىنىــڭ نەزىرىــدە‬ ‫ائلىــم ھىســاپالنمايدۇ‪ ،‬ائلىمــار پەقــەت ھەقكــە ماڭغۇچــى‪،‬‬ ‫[جامــع بيــان العلــم و فضلــه]‪ ،‬ۇئنداقتــا ۇئالر ۈئممــەت‬ ‫ســىنالغان كۇپــۇر كاتتىباشــلىرىنى كۆرســە قانــداق بــوالر؟!‬ ‫يېقىنقــى دەۋرىمىــزدە ىئلىمغــا تــەۋە بولىۋاتقــان‬ ‫كىشــىلەرگە قارىغۇچــى ائلىــم دېگــەن كىشــىلەرنىڭ‬ ‫كۆپىنچىســىنىڭ ائلىــم ەئمەســلىكىنى ۋە ەئھلــى ىئلىــم‬ ‫قاتارىغىمــۇ كىرمەيدىغانلىقىنــى بىلىــدۇ‪ ،‬چۈنكــى ۇئالر‬ ‫ۋاجىــپ ەئمەلنــى كېچىكـتــۈردى ۋە تاغۇتالرنىــڭ ائلدىــدا‬ ‫ھەقنــى ســۆزلىمىدى‪ ،‬بەلكــى ىئلىمنــى يۇشــۇرۇپ ھەقنــى‬ ‫باتىلغــا ائرالشــتۇردى‪ ،‬ائلالھنىــڭ بەندىلىرىنــى ائزدۇردى‪،‬‬ ‫ۋە ۇئرۇش ۋە غــازات ائيەتلىرىنــى ۆئگەتتــى ائندىــن‬ ‫رەس��ۇلۇلالھ ﷺ نىــڭ ســۈننىتىگە قارشــى ۋاجىپنــى قىلىشــتىن‬ ‫يــۈز ۆئرىــدى‪ ،‬ۋە ۇئالر ســاھابە ۋە تابىئىنالرغــا قارشــى‬ ‫يــول تۇتتــى‪ ،‬ســەن ۇئالرنىــڭ ەئلــۋەال ۋەلبــەرا توغرىســىدا‬ ‫دەرىــس بەرگىنىنــى ۋە ۇئ توغرىســىدا دۈشمەنلىشــىش‬ ‫توغرىســىدا دەرىــس بەرگىنىنــى ۋە يەتكۈزۈشــنىڭ ۋە‬

‫ماقالىالر‬

‫‪34‬‬

‫ھەقنــى سۆزلەشــنىڭ ۋاجىپلىقىنــى ۆئگۈتىدىغانلىقىنــى‬ ‫ائندىــن كىيىــن ھەقنــى يۇشــۇرۇپ ۋە ھەقنــى يۇشــۇرۇپ‬ ‫باشــقىنى ســۆزلىگىنىنى كۆرىســەن‪ ،‬شــۇالر ائلــاھ ەئھلــى‬ ‫ىئلىــم دەپ ائتىغــان كىشــىلەرمۇ؟! يــاق ۇئنــداق ەئمــەس‪،‬‬ ‫بەلكــى ۇئالر ائزغــۇن كىشــىلەر بولــۇپ‪ ،‬ۇئالر ەئمــەل‬ ‫قىلمىغىنــى ۋە ھەقنــى يۇشــۇرغىنى ۈئچــۈن ائزاپ ۋەدە‬ ‫قىلىنغــان كىشــىلەردۇر‪ ،‬ۇئنداقتــا دەۋرىمىــزدە ەئھلــى ىئلىــم‬ ‫دېيىلگــەن كىشــىلەرنىڭ تاغۇتقــا ىئتــاەئت قىلىۋاتقانلىقــى ۋە‬ ‫ۇئالرنىــڭ ھۆكۈمرانلىــق داىئرىســىگە كىرگەنلىكــى ۋە تاغــۇت‬ ‫ھاكىمغــا قارشــى چىققــان مۇۋەھھىدكــە قارشــى تاغۇتقــا‬ ‫يــاردەم بېرىۋاتقانلىقــى ائشــكارا بولــدى‪ ،‬ۋە بۇنــداق قىلغــان‬ ‫كىش��ىنى ائلالھنىڭــ كىتاب�ىـ ۋە رەس��ۇلۇلالھ ﷺ نىــڭ‬ ‫ســۈننىتىدە كەلگــەن ياخشــى ىئــش دەپ ھۆكــۈم بــەردى‪.‬‬ ‫بۇنىڭغــا ائساســەن [ىئبنــى بــاز ۋە ىئبنــى ۇئســەيمىن‬ ‫ۋە فــەۋزان ۋە ھازىرقــى ســەۇئد شــەيىخلىرى ۋە مۇھەممــەد‬ ‫ھەسســان ۋە ھۇۋەينــى ۋۈ ھۇســەيىن يەئـقــۇب ۋە قــەرزاۋى‬ ‫ۋە بوتىــي ۋە نابلىســى ۋە غەريانــى ۋە مەقدىســى ۋە ەئبــۇ‬ ‫قەتادە ۋە ھەدۇشــى ۋە فەھەل] الر ائلىم ەئمەس‪،‬ۇئالرنىڭ‬ ‫ىئلمىگــە ەئمــەل قىلغىنــى قېنــى؟! ۇئالرنىــڭ ھەقنــى‬ ‫ســۆزلىگىنى قېنــى؟! تاغۇتنىــڭ شــېرىكلىرىدىن ائدا ـ‬ ‫جــۇدا بولغىنــى قېنــى؟! ۇئالرنىــڭ ۇئرۇش ۋە جىھــاد‬ ‫قىلغىنــى ۋە رىباتتــا تۇرغىنــى قېنــى؟! ۇئالرنىــڭ ھەقنــى‬ ‫ســۆزلىگىنى ۋە كىشــىلەرنى توغ ـرا يولغــا يېتەكلىگىنــى‬ ‫قېنــى؟! مۇســۇلمانالرغا قارشــى كاپىــر ۇئرۇشــلىرىغا قارشــى‬ ‫چىققىنــى قېنــى؟! ياكــى ۇئالر تاغۇتالرنىــڭ مۇجاھىدالرنــى‬ ‫ۆئلتۈرىشــى ۈئچــۈن شــەرىەئت ۋە دىــن نامىــدا پەتىــۋا بېرىــپ‬ ‫ۇئالرنــى رازى قىلىۋاتامــدۇ؟!ۇئالر پەقــەت ائزغــۇن ۋە تاغــۇت‬ ‫ائ لىملىرىمــۇ ؟ !‬ ‫ۇئالر ۋە ۇئالرنىــڭ ىئلمــى ســېنى ائلــداپ‬ ‫قويمىســۇن‪،‬چۈنكى ۇئالرنىــڭ ىئلمــى ۇئالرغــا قارشــى‬ ‫ھۆججــەت بولىــدۇ‪ ،‬بەلكــى ۇئالرنىــڭ شــەرىئ ىئلىمنــى‬ ‫كۆتۈرىشــى شەرىقشۇناســارنىڭ ىئلىــم كۆتۈرۋالغىنىغــا‬ ‫وئخشــايدۇ‪ ،‬بەلكــى ھەدىــس ىئلمىــدا شەرىقشــۇناس بــەزى‬ ‫«ەئرىنىــد جــان فىنســىك أ» بــۇ ھوالندىنىــڭ شەرىقشۇناســى‪،‬‬ ‫ۇئ [المعجــم المفهــرس ل لفــاظ الحديــث النبــوي] دېگــەن‬ ‫كىتاپنىــڭ يازغۇچىســى‪ ،‬ۋە يەنــە شەرىقشــۇناس جوســتا‬ ‫فەتەســتام دارىمىنىــڭ [ الــرد علــى الجهمية]دېگــەن كىتاپنــى‬ ‫تەھقىقلــەپ چىقتــى‪ ،‬ۇئنداقتــا بــۇ شەرىقشۇناســار ىئلىــم‬ ‫ەئھلــى قاتارىغــا كىرەمــدۇ؟! ۇئالرنــى ائلىمــار دەپ ائتــاش‬ ‫توغرىم��ۇ؟! رەس��ۇلۇلالھ ﷺ بىزگــە قىيامــەت كۈنــى تۇنجــى‬ ‫بولــۇپ ھۆكــۈم قىلنىدىغــان كىشــىلەر ىئكەنلىكىنــى خــەۋەر‬ ‫‪35‬‬

‫بەرمىدىم��ۇ؟ رەس��ۇلۇلالھ ﷺ ۇئالردىــن زىكىــر قىلىــپ‪:‬‬ ‫ىئلىــم ۇئقۇغــان ۋە ۆئگەتكــەن كىشــى كەلتۈرلىــدۇ‪ ،‬ۇئنىڭغــا‬ ‫نىئمەتلــەر تۇنۇشــتۇرلىدۇ ۇئ تۇنۇيــدۇ‪ ،‬ائلــاھ ـ بــۇ ىئلىــم‬ ‫بىلــەن نىمىــش قىلدىــڭ ـ دەپ ســورايدۇ؟ ۇئـ ســېنىڭ ۈئچــۈن‬ ‫ىئلىــم ۆئگەندىــم ۋە ۆئگەتتىــم ۋە قــۇرائن ۇئقــۇدۇم ـ دەپ‬ ‫جــاۋاپ بېرىــدۇ‪ ،‬ائلــاھ ـ يالغــان ېئيتتىــڭ‪ ،‬لېكىــن ســەن‬ ‫ىئلىمنــى ائلىمكــەن دېســۇن دەپ ۆئگەندىــڭ‪ ،‬ۋە قۇرائننــى‬ ‫قارىكــەن دېســۇن دەپ ۆئگەندىــڭ‪ ،‬شــۇنداق دېيىلــدى ـ‬ ‫دەيــدۇ‪ ،‬ائندىــن كىيىــن ۇئنــى يۈزىچــە ســۆرەپ جەھەننەمگــە‬ ‫تاشالشــقا بۇيرىلىدۇ‪[،‬مۇســلىم رىۋايىتــى]‪.‬‬ ‫ەئگــەر ائلىمنىــڭ نىيىتــى بــۇزۇق بولســا ۇئنىــڭ ھالــى‬ ‫شــۇنداق بولىــدۇ‪ ،‬ۇئنداقتــا ىئلمــى ەئمىلىگــە قارشــى بولغــان‬ ‫ۋە ھەقنــى يۇشــۇرۇپ كىشــىلەرنى ائزدۇرغــان كىشــى قانــداق‬ ‫بــوالر؟! بەلكــى تاغۇتنىــڭ ھۆكۈمرانلىقــى ائســتىغا كىرگــەن‬ ‫ۋە ۇئنىــڭ ھۆكمىگــە يــاردەم بەرگــەن كىشــى قانــداى بــوالر؟!‬ ‫ھەرىــن ىئبنــى ھەيياندىــن رىۋايــەت قىلنىدۇكــى‪ ،‬ۇئ ـ‬ ‫پاســىق ائلىمدىــن ائگاھ بولــۇڭالر ـ دېــدى‪ ،‬بــۇ ۆئمــەر ىئبنــى‬ ‫خەتتاپقــا يەتتــى‪ ،‬ۋە ۆئمــەر ھەرىمگــە خــەت يېزىــپ خېتىــدە‬ ‫ـ پاســىق ائلىــم دېگــەن قايســى ـ دەپ ســورىدى؟ ھەمرىــم‬ ‫ۆئمەرگــە يازغــان جــاۋاپ خېتىــدە ـ ىئمــام بولــۇپ ىئلىمنــى‬ ‫ســۆزلەيدۇ ۋە پاســىقلىق بىلــەن ەئمــەل قىلىــدۇ‪ ،‬ائندىــن‬ ‫كىشــىلەر ۇئنــى دورا يــدۇ‪ ،‬ۋە كىشــىلەر ائزىــدۇ ـ دېــدى‪[ ،‬‬ ‫دارىمــى رىۋايــەت قىلغــان ]‪،‬بــۇ بىــر پاســىق توغرىســىدا‬ ‫دېيىلگــەن ســۆز‪ ،‬ۇئنداقتــا دىندىــن چىققــان ائزغۇننىــڭ‬ ‫ىئشــى قانــداق بــوالر؟!‬ ‫بۇنىــڭ بىلــەن بىزگــە دېيىلگــەن بۇزۇقچىلىقنىــڭ‬ ‫ىئلىمنــى دەۋا قىلغــان لېكىــن» گېپىنــى ائڭلىغىــن قىلغىنىنــى‬ ‫قىلمــا « دەيدىغــان كىشــىلەر ىئكەنلىكــى ائيــان بولىــدۇ‪،‬‬ ‫بەلكــى ۇئنىــڭ ىئلمــى ۋە ھەقنــى سۆزلىشــى ۋە جىھــادى ۋە‬ ‫ائلالھتىــن قورقۇشــى توغرۇلــۇق ســورىغىن! ســەن خــۇددى‬ ‫ۇئنىــڭ ىئلمــى ۋە ماقامــى توغرىســىدا ســورىغاندەك‪ ،‬شــۇ‬ ‫ۋاقىتتــا بىزگــە ۇئنىــڭ ائلىــم ىئكەنلىكــى ائيدىــڭ بولىــدۇ‪،‬‬ ‫كىمكــى ەئمەلــدە ائمانەتكــە خىيانــەت قىلســا ىئلىمدىكــى‬ ‫ائمانەتكــە خىيانــەت قىلغــان بولىــدۇ‪.‬‬ ‫نەبىييىمىــز مۇھەممــەدﷺ غــا ۋە ۇئنــى ائىئلىســىگە ۋە‬ ‫بارلىــق ســاھابىلىرىغا ائلالھنىــڭ دۇرۇد ۋە ســاالمى بولســۇن‪.‬‬

‫خىالپــەت قۇشــۇنلىرى شــەدداد شــەھىرىنىڭ جەنۇبىدىــن بىــر‬ ‫نەچچــە يېزىالرنــى ۋە كەڭــرى زىمىنالرنــى پەتىــھ قىلــدى ‪ ،‬شــۇنداقال‬ ‫كــورد مۇرتەدلىرىدىــن ‪ 124‬نــى ۆئلتۈرۈشــكە ۋە وئن نەچچىســىنى‬ ‫يارالندۇرۇشــقا مۇۋەپپــەق بولــدى ‪،‬مانــا بــۇ بىــر نەچچــە ســاەئتنى‬ ‫ۆئز ىئچىگــە ائلغــان تىــز ھۇجۇمــدا بولــدى‪.‬‬

‫جەنــۇب تەرەپتىــن شــەدداد شــەھىرىنىڭ كىرىــش ېئغىــزى بولغــان‬ ‫ەئدلــە يېزىســىغا ھۇجــۇم قىلىــپ كىــردى ‪،‬مۇرتەدلەرنىــڭ يۇلــى‬ ‫ۈئزۈلۈپ مۇھاســىردە قالغاندىن كىيىن قېرىندىشــىمىز ەئبۇ مۇســەب‬ ‫ســۇۋەيدان مۇرتەدلەرنىــڭ يېزىدىــن ىئككىنچــى قوغدۇنــۇش وئرنــى‬ ‫قىلىۋالغــان مەدرىســىگە يېقىــن ۇئرۇندىكــى مۇرتەدلــەر جۇغالشــقان‬ ‫ۇئرۇنغــا پىداىئيلىــق قىلــدى نەتىجىــدە مۇرتەدلەردىــن بىــر نەچچىســى‬ ‫ۆئلــدى ۋە يارالنــدى‪.‬‬

‫خىالپــەت قۇشــۇنلىرى شــەدداد شــەھىرى ەئتراپىدىكــى كــورد‬ ‫مۇرتەدلىــرى ۇئرۇنلىرىغــا كــەڭ كۈلەملىــك ھۇجــۇم قوزغىــدى ‪،‬جــەڭ‬ ‫باشــلىنىپ ىئككــى ســاەئتتىن كىيىــن مۇرتەدلەرنىــڭ ســەپلىرى‬ ‫ۋەي ـران بولــدى ‪،‬ھۇجــۇم نەتىجىســىدە مۇجاھىــدالر شــەھەر‬ ‫ەئتراپىدىكــى بىــر نەچچــە يېزىالرنــى كونتــۇرۇل قىلــدى‪.‬‬

‫شــەددادنىڭ غەرىــب تەرىپىدىــن ھۇجۇمچــى گۇرۇپپــا‬ ‫ىئلگىرلــەپ كىرىــپ قېرىندىشــىمىز ەئبــۇ يۇنــۇس خەرىجــە پارتالتقــۇچ‬ ‫مــاددا بېســىلغان ماشىنىســىنى ھامــادات يېزىســىدىكى مۇرتەدلــەر‬ ‫جۇغالشــقان ۇئرۇنــدا پارتالتتــى نەتىجىــدە مۇرتەدلەردىــن بىــر‬ ‫نەچچىســى ۆئلــدى ۋە يارالنــدى ‪،‬شــۇ يېزىنــى ھــەم كونتــۇرۇل قىلــدى ‪.‬‬

‫نەبــە ائگىنىتلىقىنىــڭ بىلدۈرىشــىچە‪ :‬ىئســام دۆلىتــى‬ ‫قۇشــۇنلىرى چارشــەنبە يەنــى زۇلقەئدىنىــڭ ‪– 20‬كۈنىســى كــورد‬ ‫مۇرتەدلىــرى قورغــان قىلىۋالغــان كــەش كــەش جەببــۇر يېىزىســىنى‬ ‫ېئغىــر تىپىتىكــى قۇرالــار بىلــەن ھۇجــۇم قىلىشــقا باشــلىغان‬ ‫‪،‬نەتىجىــدە مۇرتەدلەرنــى يېزىدىــن قېچىــپ چىقىشــقا مەجبۇر قىلغان‬ ‫ۋە بۈســۈپ كىرگۈچــى قۇشــۇنالر يېزىىغــا كىرىــپ مۇرتەدلەرنــى بىرمــۇ‬ ‫بىــر تــازالپ يېزىنــى پەتىــھ قىلغــان ‪.‬‬

‫مۇرتەدلــەر مۇســتەھكەم قورغــان قىلىۋالغــان كــەش كــەش‬ ‫جەبــۇر يېزىســىنىڭ غەربــى تەرىپىگــە جايالشــقان ســەپىىييە تېغــى‬ ‫ىئگىزلىكــى تەرەپكــە ىئنغىماســچىالردىن بىــر گۇرۇپپــا ىئلگىرلــەپ‬ ‫كىــردى نەتىجىــدە مۇرتەدلــەر ھۇجۇمدىــن بــۇرۇن قېچىــپ كەتتــى‬ ‫‪ ،‬ائلــاھ تــاائال ىئســام دۆلىتــى قۇشــۇنلىرىغا پەتىھلەرنــى بىرىــپ‬ ‫مۇرتەدلەرنىــڭ قوغدۇنــۇش ۇئرۇنلىرىنــى ىئككــى ســاەئتتىن ائز ۋاقىتتــا‬ ‫ســۇندۇرۇپ تاشــلىدى ۋە دۈشــمەنلەر ســېپـى ۋەي ـران بولــدى‪.‬‬

‫خىالپەت قۇشــۇنلىرى ىئلگىرلەپ ەئززاۋى يېزىســىنىڭ جەنۇب‬ ‫قىســىملىرىغا كىرىشــكە مۇۋەپپــەق بولــدى ‪،‬شــۇنداقال ىئنغىماســچى‬ ‫گۇرۇپپا شــەدداد شــەھىرىنىڭ غەربى جەنۇبىغا جايالشــقان شــېىيىخ‬ ‫وئســمان يېزىســىنىڭ ھامــادات تەرىپىدىــن ھۇجــۇم قىلىــپ كىرىــپ‬ ‫شــەھەردىن يېزىغــا كىلىدىغــان يولنــى ۈئزۈپ تاشــلىدى‪.‬‬

‫شــۇنىڭغا ەئگەشــتۈرۈپ مۇجاھىــدالر مۇرتەدلــەر رايۇنــى‬ ‫شــېيىخ وئســمان ۋە ەئدلــە يېزىللىرىغــا ھۇجــۇم ېئلىــپ بارغــان‬ ‫‪،‬نەتىجىــدە مۇرتەدلەرگــە چــوڭ بىــر خەتەرنــى كەلتۈرگــەن بۇلــۇپ‬ ‫مۇرتەدلــەر ســەپىييە ىئگىزلىكىنىــڭ شــىمالى ەئززاۋىيــە يېزىســىغا‬ ‫يېقىــن ســەھرادىكى كۈچلىرىنــى توپالشــقا باشــلىدى ‪،‬مۇرتەدلــەر‬ ‫توپلىشــىۋاتقان ۋاقىتتــا قېرىندىشــىمىز ەئبــۇ قۇدامــە ھەتلــە ھۇجــۇم‬ ‫قىلىــپ ۇئالرنــى قوغالشــقا باشــلىدى ۋە مۇرتەدلەرنىــڭ قېچىۋاتقــان‬

‫بەرەكە ۋىاليىتى‪:‬‬

‫شــۇ ۋاقىتنىــڭ ۈئزىــدە ىئككىنچــى ىئنغىماســچى گۇرۇپپــا‬

‫ماقالىالر‬

‫‪36‬‬

‫گۇرۇپپىســى وئتتۇرۇســىدا پارتالتقــۇچ مــاددا بېســىلغان ماشىنىســىنى‬ ‫پارتالتتى‪.‬كــوردالر ســېپىدىكى بــۇ تىزغىنــە ۋەي ـران بۇلۇشــتىن كىيىــن‬ ‫ســەلىبىلەر مۇرتەدلەرنىــڭ پۈتۈنلــەي ۋەيـران بۇلــۇپ كىتىشــىدىن ۋە‬ ‫خىالپــەت قۇشــۇنلىرىنىڭ شــەدداد شــەھىرىگە يىتىــپ بېرىشــىدىن‬ ‫قورقــۇپ تىـزال ‪ F16 B52 A10‬ائيرۇپىالنلىــرى ۋە ســۈرەتكە ائلغۇچــى‬ ‫ائيرۇپىالنلىرىنــى ھەركەتلەنــدۈرۈپ مۇجاھىــدالر پەتىــھ قىلغــان‬ ‫ۇئرۇنالرنــى ائرقىمــۇ ائرقــا بومباردىمــان قىلىشــقا باشــلىدى بــەزى‬ ‫يېزىالرنــى كامىــل ۋەي ـران قىلىۋەتكــەن خاسســەتەن كــەش كــەش‬ ‫زەيانــەت يېزىســىنى نەتىجىــدە مۇجاھىــدالر بــەزى پەتىــھ قىلغــان‬ ‫يېزىالردىــن چىكىنىشــكە مەجبــۇر بولغــان‪.‬‬ ‫شــۇنداقال ىئســام دۆلىتــى قۇشــۇنلىرى جەڭنــى بىــر تەرەپتىــن‬ ‫يەنــە بىــر تەرەپكــە يۆتكــەش پۇرســىتىدىن پايدىلىنىــپ ھەربــى‬ ‫ائيرۇپىالنالرنــى يىراقالشــتۇرغان نەتىجىــدە بىــر ۇئرۇننــى بومباردىمــان‬ ‫قىلىپ يەنە بىر ۇئرۇندىن توختىغان ۋە ســەلىبىلەر ائيرۇپىالنلىرنىڭ‬ ‫كۈچىنــى پارچىلىۋەتكــەن ‪.‬‬

‫پىــداىئ قېرىندىشــىمىز مۇرتەدلەرگــە ائلدىنــى قىلىشــتىن ىئلگىــرى‬ ‫يېزىدىــن قېچىــپ چىكەتكــەن ۋە ۇئالرنــى يېزىنىــڭ ســىرتىغا قوغــاپ‬ ‫چىقىرىــپ ســاالمەت قايتىــپ كەلگــەن نەتىجىــدە مۇجاھىــدالر يېزىنــى‬ ‫پەتىــھ قىلىــپ ‪ 14.5‬زۇكىيەكـتىــن بىرنــى وئق دورا بېســىلغان ماشــىنا‬ ‫ۋە ھۇممۇردىــن بىرنــى غەنىمــەت ائلغــان‪.‬‬ ‫شــۇنىڭغا قۇشــۇپ بىــر نەچچــە خىالپــەت قۇشــۇنلىرى‬ ‫شەددادشــەھىرىگە يېقىــن بولغــان ەئنــاد يېزىســىدىكى مۇرتەدلــەر‬ ‫جۇغالشــقان ۇئرۇنالرغــا يىتىــپ بارغــان ۋە قېرىندىشــىمىز‬ ‫ەئبۇلبــەرائ مۇۋەھىســىن پارتالتقــۇچ مــاددا بېســىلغان ماشىنىســىنى‬ ‫مۇرتەدلەرنىــڭ قۇراللىــرى ۋە ۇئرۇش ماشــىنىللىرى جۇغالشــقان‬ ‫بازىســى وئتتۇرۇســىدا پارتالتقــان نەتىجىــدە بــازا ىئچىدىكــى كىشــىلەر‬ ‫بىلــەن بىرگــە ۋەي ـران بولغان‪،‬بــۇ جــەڭ جەريانىــدا مۇرتەدلەردىــن‬ ‫‪ 124‬ۆئلگەنلىكــى ۋە وئن نەچچىســىنىڭ يارالنغانلىقــى ائشــكارە‬ ‫بولغــان ‪،‬شــۇندا خىالپــەت قۇشــۇنلىرى ەئززاۋىيــە يېزىســىدا ېئلىــپ‬ ‫بارغــان جەڭــدە مۇرتەدلەردىــن ۈئچنــى ەئســىر ائلغــان‪.‬‬ ‫دىجلە ۋىاليىتى‪:‬‬ ‫قەيــارە بىلــەن شــەرقات شــەھەرلىرىگە يېقىــب جايــدا ىئســام‬ ‫دۆلىتــى مۇجاھىدلىــرى بىلــەن راپىــزى قۇشــۇنى وئتتۇرىســىدا قاتتىــق‬ ‫جــەڭ بولدى‪،‬خىالپــەت مۇجاھىدلىــرى مۇرتەدلەرنــى ەئســكىرى ۋە‬ ‫مــاددى جەھەتتــە زور زىيانالرغــا ۇئچراتتى‪،‬ۇئالردىــن نەچچــە يــۈزى‬ ‫كىشــى ۆئلــدى ۋە ‪ 4‬ەئبرامــۇز تانكىســىنى ۆئز ىئچىگــە ائلغــان ھــەر‬ ‫خىــل ھەربــى ماشــىنىدىن ‪ 70‬ۋەي ـران بولــدى‪.‬‬ ‫ىئســام دۆلىتــى مۇجاھىدلىرىنىــڭ زۇلقەئدىنىــڭ ‪ – 12‬كۈنــى‬ ‫سەيشــەنبە كۈنــى قەيــارە شــەھرىگە يېقىــن مۇرتەدلەرگــە قىلغــان‬ ‫ھۇجۇملىــرى نەتىجىســىدە راپىــزى قۇشــۇنى مــاددى ۋە ەئســكىرى‬ ‫جەھەتتــە كــوپ زىيانالرنــى تارتتى‪،‬نەچچــە وئنلىغــان مۇرتەدلــەر‬ ‫ۆئلدى ۋە ‪ 5‬ھەربى ماشــىنا ۋە ‪ 4‬ھەمىر ماشىنىســى ۋە ىئككى ‪BMB‬‬ ‫ۋە ‪ 5‬ەئســكەر يۈتكەيدىغــان ماشــىنا ۋەي ـران قىلىنــدى‪.‬‬

‫خىالپــەت قۇشــۇنلىرى شــەددادنىڭ غەربــى بــو ســەلمان‬ ‫يېزىســىغا ھۇجــۇم قىلغــان ‪،‬ھۇجۇمنــى پىداىئيچىالرنىــڭ بىــرى‬ ‫بىلــەن باشــلىغان بۇلــۇپ قېرىندىشــىمىز مۇرتەدلــەر جۇغالشــقان‬ ‫ۇئرۇنغــا ائلدىنــى قىلىــپ يــۈرۈپ كەتكــەن نەتىجىــدە مۇرتەدلــەر‬ ‫‪37‬‬

‫ىئســام دۆلىتــى مۇجاھىدلىرىنىــڭ راپىــزى ۋە مىلىشــىياتالرغا‬ ‫قارشــى قىلغــان جەڭلىرىدە‪،‬خىالپــەت مۇجاھىدلىرىدىــن بــەش‬ ‫قېرىندىشــىمىز ۋە ۈئچ پىــداىئ قېرىندىشــىمىز شــەرقاتنىڭ جەنۇبــى ۋە‬ ‫غەربــى جەنۇبىــدا مۇرتەدلەرگــە قاتتىــق ھۇجــۇم قىلىــدى‪ ،‬نەتىجىــدە‬ ‫وئنالرچــە مۇرتــەد ۆئلــدى ۋە يارالنــدى‪،‬ۋە ەئســكەر يۆكەيدىغــان ۋە‬ ‫قۇرالــار ســەپلەنگەن ماشــىالردىن بولــۇپ جەمــى ‪ 27‬ماشىنىســى‬ ‫ۋەي ـران قىلىنــدى‪.‬‬ ‫ۇئنىڭدىــن كىيىــن قەيــارە ھــاۋا بازىســىدىكى ائمرىــكا ســەلەبى‬ ‫ائيرۇپىالنلىــرى ۋە ائمرىــكا تــوپ قۇراللىــرى زۇلقەئدىنىــڭ ‪19-‬‬ ‫خەۋەرلەر‬

‫‪37‬‬

‫شــۇنىڭدىن كىيىــن قېرىنداشــار شــەھەرنىڭ بىــر بۈلۈكىنــى كونتــۇرول‬ ‫قىلــدى‪،‬ۋە ‪ 5‬ســاەئت راپىزىــار بىلــەن ېئتىشتى‪،‬قېرىنداشــلىرىمىزدىن‬ ‫ۈئچــى راپىزىــار توپالشــقان مەركــەزدە بــەل بومبىســىنى پارتىالتتــى‬ ‫نەتىجىدە نۇرغۇنلىرى ۆئلدى ۋە يارالندى‪،‬ۋە تۆتىنجى قېرىندىشىمىز‬ ‫ېئتىشــىش جەريانىــدا شــەھىد بولدى‪،‬ائلالھھتىــن ھەممىســىنى‬ ‫قۇبــۇل قىلىشــىنى ســورايمىز‪.‬‬ ‫ەئنبار ۋىاليىتى‪:‬‬

‫كۈنــى شەيشــەمبىدىن باشــاپ قەياردەگــە قاتتىــق ھــاۋا ھۇجۇمــى‬ ‫قىلدى‪،‬يەنــە راپىزىالرنىــڭ تىــك ۇئچــار ائيرۇپىالنلىرىمــۇ قاتتىــق‬ ‫بومباردىمــان قىلدى‪،‬بــۇ قاتتىــق بومباردىمــان نەتىجىســىدە راپىــزى‬ ‫قۇشــۇنى شــەھەرگە كىرىــپ كونتــۇرول قىلــدى‪.‬‬ ‫ىئســام دۆلىتــى مۇجاھىدلىــرى ‪ 4‬ەئبرامــۇز تانكىســى ۋە‬ ‫ھەمىــر ۋە كى ـران ۋە باشــقا ماشــىنىلىرىدىن بولــۇپ ‪ 16‬ماشىنىســىنى‬ ‫ۋەي ـران قىلــدى‪،‬ۋە راپىــزى ۋە مىلىيشــىياتالدىن بولــۇپ وئنالرچــە‬ ‫مۇرتــەد ۆئلــدى ۋە يارالنــدى‪،‬ۋە قەيــارە شــەھەر ەئتراپىــدا ەئســكەر‬ ‫يۆتكەيدىغــان ىئككــى ماشــىنىنى ۋەي ـران قىلــدى‪.‬‬ ‫شــەرقاتنىڭ غەربــى جەنۇبىدىكــى راپىزىالرغــا زۇلقەئدىنىــڭ‬ ‫‪ -24 -23‬كۈنىلىــرى قىلىنغــا ‪ 4‬پىداىئلىــق ەئمىلىتــى ۋە كەينىدىــن‬ ‫قىلىنغــان ۈئچ قېتىملىــق پىداىئلىــق ەئمىلىيىتــى نەتىجىســىدە راپىــزى‬ ‫قۇشــۇنىنىڭ ەئســكىرى ۋە مــاددى زىينــى تېخىمــۇ كۆپەيــدى‪.‬‬ ‫بــۇ پىداىئلىــق ھۇجۇملىــرى بىلــەن نەچچــە يــۈز راپىــزى ۋە‬ ‫مىلىيشــىياتالر ۆئلــدى ۋە يارالنــدى‪،‬ۋە نۇرغــۇن ھەربــى ماشــىنىلىرى‬ ‫ۋەي ـران بولــدى‪.‬‬ ‫جەنۇپ ۋىاليىتى ‪:‬‬ ‫زۇلقەئدىنىــڭ ‪ - 25‬كۈنــى بىــر نەچچــە ىئســام دۆلىتــى‬ ‫مۇجاھىدلىــرى جەنــۇپ ۋىاليىتــى كەرباالغــا توپالشــقان راپىــزى‬ ‫قۇشــۇنىغا قاتتىــق ھۇجــۇم قىلــدى‪ .‬خىالپــەت مۇجاھىتلىرىدىــن ‪4‬‬ ‫قېرىندىشــىمىز بــەل بومبىســى ۋە يەڭگىــل قــۇرال ۋە قــول بومبىلىــرى‬ ‫بىلــەن كەرباالنىــڭ غەربــى ەئيىــن تەمىــر شــەھىرىگە توپالشــقان‬ ‫مۇرتەدلەرگــە ھۇجــۇم قىلىــپ قاتتىــق ېئتىشــتى ۋە ۇئالردىــن ائز‬ ‫دېگەندىمــۇ ‪100‬نــى ۆئلتــۈرۈپ وئنالرچــە مۇرتەنــى يــاردار قىلــدى‪،‬‬

‫زۇلقەئدىنىــڭ ‪18-‬كۈنــى رەمــادى شــەھرىنىڭ جەنۇبىــدا مىنــا‬ ‫پارتىــاپ بىــر ائمرىكىلىــق ۆئلــدى ۋە يەنــە ىئككىســى يارالنــدى‪.‬‬ ‫تەشــۋىقات ۋاســتىلىرى رەمادى›قاىئــم مەقام›دىــن نەقىــل‬ ‫قىلىشــچە‪ ،‬بىــر ائمرىكىلىقنىــڭ ۆئلگــەن ۋە باشــقىلىرى يارالنغــان‬ ‫بولۇپ‪،‬بــۇالر رەمادىنىــڭ جەنۇبــى مەيــدان رايۇنىــدا مىنــا تازالشــقا‬ ‫ۇئرۇنغــان ىئكــەن‪.‬‬ ‫باغداتتىكــى بىرتانىيــە ەئلىچىخانىســىمۇ شــۇ كۈنــى بىــر‬ ‫بىرتانىيەلىكنىــڭ رەمادىــدا خىالپــەت مۇجاھىدلىــرى قويغــان‬ ‫مىنانــى تازالشــقا ۇئرۇنــۇپ ۆئلگەنلىكىنــى ىئلگىــرى ســۈردى‪ .‬بــۇ‬ ‫ائمرىكىلىــق ۋە بىرتانىيەلىكنىــڭ جانــۇس شــىركىتىنىڭ مىنــا تــازالش‬ ‫مۇتەخەسسىســلىرى ىئكەنلىكىنــى تىلغــا ائلدى‪،‬بــۇ شــىركەت رەمــادى‬ ‫ۇئرۇشــى جەريانىــدا خالپــەت مۇجاھىدلىــرى قويــۇپ راپىزىالرنــى‬ ‫كــوپ مــاددى ۋە ەئســكىرى زىيانغــا ۇئچراتقــان مىناالرنــى راپىــزى‬ ‫ھۆكۈمىتىگــە تــازالپ بېرىشــكە كېلىشــىم تۈزگــەن‪.‬‬ ‫ھەلەپ ۋىاليىتى‪:‬‬ ‫ىئككىنچــى قېتىملىــق جــەڭ ەئملىيىتىــدە كــورد مۇرتەدلىــرى ۋە‬ ‫ســەلىبىلەر بىرلەشمىســىنىڭ فــارۇق توسمىســى وئلتــۇراق رايۇنىدىكــى‬ ‫ائمرىــكا بازىســى ھىســابلىنىدىغان پۇختــا قورغــان قىلىنغــان‬ ‫قوماندانلىــق مەركىــزى ۋە مىنبىــج جەڭلىرىنــى ىئــدارە قىلىدىغــان‬ ‫قوماندانلىــق مەركەزلىرىگــە ھۇجــۇم قىلىنــدى‪ .‬زۇلقەئدىنىــڭ ‪15-‬‬ ‫كۈنــى‪ 5‬نەپــەر خىالپــەت ىئنغىماســچى مۇجاھىــد جۈمــە كۈنــى‬ ‫ەئتتىگــەن شــۇ تەرەپتىكــى وئلتۇراقالرغــا ھۇجــۇم قىلىــپ مۇرتەدلــەر‬ ‫بىلــەن ەئســىر ۋاقىتىغىچــە جــەڭ ېئلىــپ بارغــان‪،‬ۋە ائمرىــكا‬ ‫ائيرۇپىالنلىــرى مۇرتەدلەرگــە يــاردەم بىرىــپ بىــر نەچچــە قېتىــم‬ ‫بومباردىمــان قىلغان‪،‬بــۇ ھۇجــۇم نەتىجىســىدىكى مۇرتەدلەرنىــڭ‬ ‫قانچىلىــك زىيانغــا ۇئچرىغانلىقــى ھەققىــدە مەلۇمــات يــوق‪.‬‬ ‫فــارۇق توسمىســى وئلتــۇراق رايۇنلىرىــدا زۇلقەئــدە ېئيىنىــڭ ‪– 7‬‬ ‫كۈنىســى ‪ 7‬نەپــەر ىئنغىماســچى مۇجاھىــد تەرىپىدىــن يۇقۇردىكىگــە‬ ‫وئخشــاش ھۇجۇمغــا ۇئچرىغــان بۇلــۇپ نەتىجىــدە ‪ 41‬نەپــەر كــورد‬ ‫مۇرتەدلىــرى ۋە ائمرىــكا ەئســكەرلىرى ۆئلگــەن ۋە يارالنغان‪،‬شــۇ‬ ‫خەۋەرلەر‬

‫‪38‬‬

‫مىنبىــج شــەھىرى ەئتراپىدىكــى ەئمەلىيەتلــەر نەتىجىســىدە ‪ 70‬كــە‬ ‫يېقىــن مۇرتەدلــەر ۆئلگــەن ۋە يارالنغــان ‪.‬‬ ‫تەرابلۇس ۋىاليىتى‪:‬‬ ‫ىئســام دۆلىتــى مۇجاھىدلىــرى بىلــەن ائمرىكاپــەرەس‬ ‫مۇرتــەد ۋەفــاق ھۆكۈمىتــى مىلىيشــىياتلىرى وئتتۇرىســىدا ۇئرۇش‬ ‫داۋاملىشــىۋاتىدۇ‪،‬مۇرتەدلەرنىڭ ەئســكىرى جەھەتتــە كــوپ كۈچــى‬ ‫يۇقالــدى يەنــى مۇتەدلەرنىــڭ نۇرغۇنــى ۆئلــدى ۋە يارالنــدى‪.‬‬ ‫زۇلقەئدىنىڭ ‪ - 12‬كۈنى سەيشــەنبە ســېرىت شــەھىرىدە ىئككى‬ ‫قېتىــم پىداىئلىــق ەئمىلىيىتــى ۋە قاتتىــق ېئتىشــىش بولــدى‪ .‬تەرابلــۇس‬ ‫ۋىاليىتــى تەشــۋىقات ىئشخانىســى مۇنــداق دېــدى ‪ :‬مۇجاھىــدالر‬ ‫بىلــەن ىئككىنجــى رايۇندىكــى مۇرتەدلــەر وئتتۇرىســىدا قارشــىلىق‬ ‫بولدى‪،‬ېئتىشــىش جەريانىــدا ىئككــى پىــداىئ ائمرىــكا قۇرۇقلــۇق‬ ‫ۋە ھاۋادىــن يــاردەم بېرىۋاتقــان بــۇ مۇرتەدلەرنىــڭ مەركىزىگــە‬ ‫كىرىــپ ماشىنىســىنى پارتىالتتى‪،‬نەتىجىــدە ۋەفــاق ھۈۈكۈمىتــى‬ ‫مۇرتەدلىرىدىــن ‪ 70‬ۆئلــدى ۋە بىــر تانكىســى ۋە بىــر قانچــە ماشىنىســى‬ ‫ۋەي ـران بولــدى‪.‬‬ ‫كۈننىــڭ ۈئزىــدە خىالپــەت قۇشــۇنلىرىدىن ‪ 4‬نەپــەر ىئنغىماســچى‬ ‫بۇرادەرىمىــز مىنبىــج شــەھىرىنىڭ شــىمالى زەھــرەل ۇئممــارە‬ ‫يېزىســىدىكى كــورد مۇرتەدلىرىنىــڭ ۇئرۇنلىرىغــا ھۇجــۇم قىلىغــان‬ ‫بۇلــۇپ بــۇ قاتتىــق ھۇجۇمــار جەريانىــدا ىئنغىماســچىالر يەڭگىــل‬ ‫تىپتىكــى قۇرالــار ۋە قــول بومبىللىرىنــى ىئشــلەتكەن نەتىجىــدە بىــر‬ ‫نەپــەر ائمرىــكا ەئســكىرى ‪ 6‬نەپــەر كــورد مۇرتــەد ەئســكەرلىرى بىلــەن‬ ‫قۇشــۇپ ۆئلگــەن ‪.‬‬ ‫ھــەم شــۇنداقال مىنبىجنىــڭ غەرىــب شــىمالىدا مىنــا ائرقىلىــق‬ ‫ۋە جەنــۇب تەرەپلىرىدىكــى ھۇجــۇم ائرقىلىــق ‪ 46‬نەپــەر مۇرتەدلــەر‬ ‫ۆئلگــەن ۋە ‪ 22‬يارالنغان‪،‬كىينكــى كۈنلەردىكــى زۇلقەئدىنىــڭ ‪25-‬‬ ‫كۈنــى كــورد مۇرتەدلىرىنىــڭ تارتقــان زىيانلىــرى خەپســە شــەھىرى‬ ‫ەئتراپىــدا ېئلىــپ بېرىلغــان ‪ 4‬قېتىملىــق پىداىئيلىــق نەتىجســى ۋە‬

‫‪39‬‬

‫مۇرتــەد ۋەفــاق ھۈكۈمىتــى زىيانلىــرى بۇنىــڭ بىلــەن چەكلىنىــپ‬ ‫قالماســتىن‪،‬بەلكى زۇلقەئدىنىــڭ ‪14-‬كۈنــى پەيشــەنبە ســېرىت‬ ‫شــەھىرىنىڭ غەربــى زەھىــر رايۇنىــدا ىئككــى قېتىملىــق پىداىئلىــق‬ ‫ەئمىلىيىتــدە ‪ 40‬مۇرتــەد ۆئلــدى‪.‬‬ ‫سۇمالى‪:‬‬ ‫زۇلقەئدىنىــڭ ‪ - 14‬كۈنــى ىئســام دۆلىتــى مۇجاھىدلىــرى‬ ‫ســۇمالىنىڭ ماقدىشــو شــەھرىدە ائپرىقــا بىرلەشــمە ائرمىيىســىنىڭ بىــر‬ ‫بازىســىغا قاتتىــق ھۇجــۇم قىلــدى‪.‬‬ ‫ەئئمــاق ائگېنتلىقــى ھۇجۇمنىــڭ ماقدىشــو شــەھەر ەئتراپـ ــى‬ ‫ەئربــەەئ رايۇنىدىكــى ائپرىقــا بىرلەشــمە ائرمىيەســىنىڭ بازىســىغا‬ ‫قىلىنغانلىقىنــى ىئلگىــرى ســۈردى‪ .‬ىئســام دۆلىتــى مۇجاھىدلىــرى‬ ‫يەنــە بەيــدۇ ۋە ماقدىشــودا ســۇمالى مۇرتــەد بىخەتەرلىــك خادىملىرىغا‬

‫قاتتىــق ھۇجــۇم قىلدى‪،‬نەتىجىــدە مۇرتەدلەردىــن نۇرغۇنــى ۆئلــدى ۋە‬ ‫يارالنــدى‪.‬‬ ‫روسىيە‪:‬‬ ‫زۇلقەئدىنىــڭ ‪14-‬كۈنــى ىئســام دۆلىتــى مۇجاھىدلىرىدىــن‬ ‫ىئككىســى موســكۇۋانىڭ شــەرقىدە روســىيە ســاقچىلىرىغا قاتتىــق‬ ‫ھۇجــۇم قىلدى‪،‬نەتىجىــدە ۇئالردىــن نۇرغۇنــى ۆئلــدى ۋە يارالنــدى‪.‬‬ ‫ەئئمــاق ائگېنتلىقى؛خىالپــەت مۇجاھىدلىرىدىــن وئســمان مىردالــوپ‬ ‫ۋە ســۇلەيىم ىئس ـراىئيلوپنىڭ مۇســكۇۋانىڭ شــەرقى باالشــىيخا‬ ‫رايۇنىدا سەلەبى روس ساقچىلىرىغا ھۇجۇم قىغان بولۇپ‪،‬نەتىجىدە‬ ‫ۇئالردىــن بىــر نەچچىســى ۆئلگــەن ۋە يارالنغان‪،‬كىيىــن روســىيە‬ ‫ســاقچىلىرى ۇئالرنــى ائتقــان ‪،‬ائلــاھ ۇئ ىئككىســىنىڭ شــاھادىتىنى‬ ‫قۇبــۇل قىلســۇن‪.‬‬ ‫مۇســكۇۋادىكى دەســلەپكى ھۇجۇمــار ســەلەبى روس‬ ‫ائرمىىيىســىگە قىلىنمىغــان ىئدى‪،‬قاۋقــاز ۋىاليىتىدىكــى‬ ‫مۇجاھىدالرنىــڭ بىــر قانچــە قېتىملىــق ھۇجۇمىنــى روس قۇشــۇنى‬ ‫توســۇپ نەتىجىــدە بىــر قانچىســى ۆئلــدى ۋە يارالنــدى ‪،‬بــۇ‬ ‫ەئمەلىيەتلــەر تاغۇتالرغــا چــوڭ تەھدىــد ۋە بىخەتەرلىــك ائپاراتلىرىغــا‬ ‫چــوڭ قىينچىلىــق بولــدى ۋە قاۋقازدىكــى جاماەئتلەرنــى يۇقاتتــۇق‬ ‫دېگــەن يالغانچىلىقىغــا رەددىيــە بولــدى‪.‬‬ ‫روس ائرمىيىســى شــام زېمىنىــدا ىئســام دۆلىتىگــە قارشــى‬ ‫نۇســەيرىيەلەرگە يــاردەم بېرىــپ ەئســكىرى ۋە مــاددى جەھەتتــە‬ ‫كــۆپ زىيــان تارتتى‪،‬ھۇمــۇس ۋىاليتىــدە بىــر تىــك ۇئچــار ائيرۇپىالنــى‬ ‫چۈشــۈپ كېتىــپ بــەش ەئســكىرى ۆئلدى‪،‬ۇئالرنىــڭ ىئچىــدە‬ ‫ەئســكىرى مەســلىھەتچىمۇ بــار‪ .‬خىالپــەت مۇجاھىدلىرىنىــڭ روس‬ ‫ســەلەبىلىرىگە قىلغــان ەئڭ گەۋدىلىــك ھۇجۇمــى ســەينا ۋىاليىتىــدە‬ ‫‪ 220‬كىشــلىك يۇلۇچىــار ائيرۇپىالنىنــى چۈشــۈرۋېتىش‪ .‬خىالپــەت‬ ‫مۇجاھىدلىرىنىــڭ ھۇجۇملىــرى روس ھۈكۈمىتــى ۋە مااليلىرىغــا زور‬ ‫بېســىم ۋە زور ىئىقتىســادى زىيانالرنــى ېئلىــپ كەلــدى‪ ،‬بولۇپمــۇ‬ ‫بەششــار ائرمىيىســىگە ھاۋادىــن ۋە قۇرۇقلۇقتىــن يــاردەم بەرگەندىــن‬ ‫باشــاپ شــۇنداق بولــدى‪.‬‬

‫ەئئمــاق ائگېنىتلىقــى خىالپــەت مۇجاھىتلىرىدىــن ‪ 30‬كىشــى‬ ‫مــەراۋى تۈرمىســىگە ھۇجــۇم قىلىــپ ‪ 30‬ەئســىرنى قۇتقۇزغانلىقىنــى‬ ‫ۋە بــۇ ەئســىرلەر ىئچىــدە ىئســام دۆلىتــى مۇجاھىدلىــرى ۋە‬ ‫مۇجاھىدالرنىــڭ ائياللىرىنىــڭ بارلىقىنــى تەكىتلىــدى‪ .‬ھۇجــۇم‬ ‫جەريانىدا مۇجاھىدالر يەڭگىل قۇرالالرنى غەنىمەت ائلدى‪،‬فىلىپىن‬ ‫ســاقچىلىرىنىڭ ماشىنىســىنى كۆيدۈردى‪،‬مۇجاھىــدالر ۋە قۇتۇلغــان‬ ‫ەئســىرلەر ســاالمەت تېنىــچ ۇئرۇنغــا يېتىــپ بــاردى‪.‬‬ ‫بۇرۇنمــۇ ائينىــڭ بېشــىدا خىالپــەت مۇجاھىدلىــرى باســىالن‬ ‫ائرىلىــدا قاتتىــق ېئتىشــىپ ســەلەبى فىلىپىــن قۇشــۇنىدىن بىــر‬ ‫نەچچىســى ۆئلگــەن ۋە يارالنغــان ىئــدى‪ ،‬شــۇنداقال خىالپــەت‬ ‫قۇشــۇنى مۇجاھىدالرنىــڭ ۇئرۇنلىرىنــى بومباردىمــان قىلىشــقا‬ ‫ۇئرۇنغــان ھەربــى ائيرۇپىالننــى بۇزۇۋەتكــەن ىئــدى‪.‬‬ ‫ەئدىن ۋىاليىتى‪:‬‬ ‫زۇلقەئدىنىــڭ ‪ - 25‬كۈنــى دۈشــەنبە ىئســام دۆلىتــى‬ ‫مۇجاھىدلىــرى بىالدنىــڭ جەنۇبــى شــەھەرلەرنىڭ ەئڭ چوڭــى‬ ‫ەئدنــەدە تاغــۇت ھــادى مەنســۇر قۇشــۇنى ەئســكىرى مەركىزىگــە‬ ‫ھۇجــۇم قىلدى‪،‬نەتىجىــدە ‪ 60‬مۇرتــەد ۆئلــدى‪.‬‬ ‫ەئدىــن ۋىاليىتىنىــڭ تەشــۋىقات مەركىــزى ۇئچۇقالشــتۇرۇپ‬ ‫مۇنــداق دەيدۇ؛پىــداىئ ەئبــۇ ســۇفيان ەئدنــى ەئدىندىكــى مەنســۇرە‬ ‫رايۇنىدىكــى مۇرتــەد ەئرەپ بىرلەشــمە ائرمىيىســىنىڭ مالىيــ ــى‬ ‫ھــادى تاغــۇت ھۈكۈمىتىگــە قاراشــلىق ەئســكىرى مەركىزىگــە‬ ‫پىداىئلىــق قىلدى‪،‬مۇرتەدلــەر ۇئ رايۇننــى قاتتىــق ھىمايــە قىلىدىغــان‬ ‫بولۇپ‪،‬ۇئالرنىــڭ تۇســۇقلىرىدىن ائلالھنىــڭ ياردىمىــدە ۆئتــۈپ‬ ‫مەركــەزدە ماشىنىســىنى پارتىالتتى‪،‬نەتىجىــدە ‪ 60‬مۇرتــەد ۆئلــى ۋە‬ ‫نەچچــە وئن مۇرتــەد يــاردار بولــدى‪.‬‬ ‫تىلغــا ېئلىشــقا ەئرزىيدىغىنــى شــۇكى ھــادى تاغــۇت قۇشــۇنىنىڭ‬ ‫ەئســكىرى مەركىزىنــى نىشــانالش بــۇ بىرىنجــى قېتىملىقــى‬ ‫ەئمەس‪،‬ىئلگىرىمــۇ شــەئباننىڭ يېرىمىــدا ەئدىننىــڭ وئتتۇرىســى خــور‬ ‫مەكســۇر رايۇنىدىكــى ەئســكىرى مەركەزگــە پىداىئلىــق ەئمىلىيىتــى‬ ‫قىلنىــپ ‪ 100‬گــە يېقىــن ۆئلگــەن ۋە يارالنغــان‪.‬‬

‫شەرقى ائسىيا‪:‬‬ ‫زۇلقەئدىنىــڭ ‪ - 23‬كۈنــى شــەنبە خىالپــەت مۇجاھىدلىــرى‬ ‫مــەراۋى شــەھرىدە بىــر تۈرمىگــە ھۇجــۇم قىلىــپ ‪ 30‬ەئســىرنى‬ ‫قۇتۇلدۇرغان‪،‬ەئســىرلەرنىڭ ىئچىــدە مۇجاھىدالرمــۇ بــار‪.‬‬ ‫خەۋەرلەر‬

‫‪40‬‬

41

‫ماقالىالر‬

‫‪42‬‬

43

‫ماقالىالر‬

‫‪44‬‬